Datasets:

RohanAiLab

/

persian_blog_V2

like 3

Follow

Rohan Research Lab 2

نمی توانند را به شکل کامل درمان کنند، اما تا حدودی ممکن است برای کنترل و مدیریت علایم آن موثر باشند. اگر چه درمان های خانگی برای ذات الریه نمی توانند جایگزین درمان های پزشکی باشند اما می توانید از این گزینه ها به عنوان روش های درمانی مکمل در کنار دستورات پزشکی خود استفاده کنید. ادامه مطلب را بخوانید تا بدانید چگونه می توانید از داروهای خانگی برای تسکین سرفه، و سایر علایم ذات الریه استفاده کنید. اما اگر در طول دوره درمان علایم شما بدتر شده یا وضعیت شما ادامه یافت، به پزشک مراجعه کنید. ذات الریه یا پنومونی یک اختلال التهابی در ریه ها به دلیل عفونت مجاری تنفسی است. ذات الریه می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. به عنوان مثال، اغلب به دلیل بیماری یا عفونت دیگری مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی، آنفلوانزا یا COVID - ایجاد می شود. وقتی سیستم ایمنی بدن فرد سالم باشد، بدن او اغلب می تواند از عفونت های شدید جلوگیری کند. با این حال، اگر باکتری ها، قارچ ها یا ویروس ها بر سیستم ایمنی بدن غلبه کنند، ممکن است بیماری جدی تری ایجاد شود. شایعترین علایم ذات الریه شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سرفه خستگی و درد عضلانی سردرد به علت سرفه مداوم ممکن است در شروع ذات الریه خود سرفه کنید. حتی احتمال دارد سرفه ها در ساعت اول شروع یا در طی چند روز ایجاد شود. سرفه با از بین بردن مایعات از ریه ها، بدن را از شر عفونت خلاص می کند، بنابراین نمی توانید سرفه را به طور کامل قطع کنید. اما تا حدودی می توانید سرفه های خود را کاهش دهید تا در استراحت شما تداخل ایجاد نکند و باعث درد و تحریک بیشتر نشود. سرفه ناشی از ذات الریه ممکن است در طی بهبودی و بعد از آن تا مدتی ادامه داشته باشد. اما در هر صورت بعد از حدود شش هفته باید سرفه های شما فروکش کند. غرغره با آب نمک یا حتی فقط آب می تواند در از بین بردن برخی از مخاط های گلو موثر باشد و تحریک ناشی از آن را تسکین دهد. برای انجام این کار / تا / قاشق چای خوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کرده و مخلوط را به مدت ثانیه غرغره و آن را تف کنید. هر روز حداقل سه بار این کار را تکرار کنید. چای نعناع می تواند به کاهش تحریک و دفع مخاط کمک کند. چون چای نعناع ضد احتقان، ضد التهاب و مسکن است. برای تهیه چای تازه برگ های تازه نعناع را بشویید و برش دهید و آنها را در یک فنجان یا قوری قرار دهید. آب جوش را اضافه کرده و حدود پنج دقیقه بجوشانید. چای را صاف کرده و با لیمو، عسل یا شیر سرو کنید. بهتر است رایحه چای نعناع را در حالی که چای خنک است، استشمام کنید. این کار می تواند به پاک سازی مسیرهای بینی کمک کند. تب شما ممکن است به طور ناگهانی یا در طی چند روز ایجاد شود. اما باید طی چند هفته بعد از درمان فروکش کند. برای درمان خانگی تب ناشی از ذات الریه بهتر است: مسکن های بدون نسخه، مانند ایبوپروفن ( Advil ) ، می توانند به شما در کاهش تب و تسکین درد کمک کنند. اگر می توانید هر مسکن را با غذا یا معده پر مصرف کنید. این کار به شما کمک می کند تا خطر ابتلا به عوارض جانبی، مانند حالت تهوع را کاهش دهید. بزرگسالان به طور معمول می توانند هر چهار تا شش ساعت یک یا دو کپسول میلی گرم مصرف کنند. اما نباید مصرف آن بیش از میلی گرم در روز باشد. برای کودکان، دستورالعمل های موجود در بسته بندی را دنبال کنید. همچنین می توانید از کمپرس ولرم برای خنک سازی بدن استفاده کنید. اگرچه استفاده از کمپرس سرد ممکن است وسوسه انگیز باشد، اما تغییر ناگهانی دما می تواند منجر به بروز لرز شود. کمپرس ولرم به تغییر دما را به تدریج ایجاد می کند. برای ساخت کمپرس ولرم یک حوله کوچک یا پارچه را با آب ولرم خیس کنید. آب اضافی آن را کشیده و کمپرس را روی پیشانی خود قرار دهید. لرز ممکن است قبل یا هنگام تب ایجاد شود. اما معمولا با از بین رفتن تب فروکش می کنند. بسته به زمان شروع درمان، این وضعیت ممکن است تا یک هفته طول بکشد. برای درمان لرز ناشی از ذات الریه، بهتر است: اگر به خوردن چای نعناع علاقه ای ندارید، یک لیوان آب گرم مصرف کنید. چون به شما کمک کند تا بدن خود را مرطوب نگه دارید و خودتان را گرم کنید. بر همین اساس، بهتر است آب بیشتری بنوشید. یک کاسه داغ سوپ نه تنها مغذی است، بلکه می تواند در هنگام گرم شدن شما کمک کند. در هنگام ابتلا به ذات الریه، تنفس شما ممکن است به طور ناگهانی سریع و کم عمق شود، یا حتی تنگی نفس در طی چند روز به تدریج ایجاد شود. حتی ممکن است در هنگام استراحت دچار تنگی نفس شوید. اگر پیشنهادهای زیر تاثیری در بهبود وضعیت تنفسی شما ندارند و حتی وضعیت شما بدتر شده، به پزشک مراجعه کنید. در یک بررسی های صورت گرفته نشان داده شده است که استفاده از پنکه دستی می تواند تنگی نفس را کاهش دهد. شرکت کنندگان در این بررسی فن را از طریق بینی و دهان هدایت کردند که باعث ایجاد احساس خنکی در صورت می شود. آنها این کار را به طور همزمان پنج دقیقه انجام دادند و بعد از آن فن را به سمت پاهای خود هدایت کردند. نوشیدن یک فنجان قهوه نیز ممکن است به رفع تنگی نفس کمک کند. زیرا بررسی ها نشان می دهد که کافیین می تواند شبیه به داروی گشاد کننده برونش به نام تیوفیلین اثر کند. می توان از آنها برای باز کردن مجاری تنفسی در ریه ها استفاده کرد. حتی مصرف آن می تواند به تسکین علایم شما کمک کند. اثرات کافیین ممکن است تا چهار ساعت ادامه داشته باشد. نوشیدن مقدار کمی کافیین، مانند یک فنجان قهوه یا چای سیاه یا سبز، ممکن است به باز شدن مجاری تنفسی در ریه ها کمک کند. حتی می تواند به فرد کمک کند تا راحت تر نفس بکشد. درد قفسه سینه ممکن است به طور ناگهانی یا طی چند روز بروز کند. بروز درد قفسه سینه یا درد همراه با ذات الریه تا حدودی طبیعی است. اما همزمان با درمان، درد قفسه سینه به طور معمول طی چهار هفته فروکش می کند. زردچوبه دارای خواص ضد التهابی است که می تواند در تسکین موثر باشد. زردچوبه همچنین دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی است. برای تهیه چای تازه زردچوبه، قاشق چایخوری پودر زردچوبه را به چند فنجان آب جوش اضافه کرده و حرارت آن را کم کنید و به مدت دقیقه به آرامی بجوشد. بعد از آن صاف کرده و با عسل و لیمو سرو کنید. برای افزایش جذب مقدار یک فلفل سیاه اضافه کنید. بررسی ها نشان داده است که زنجبیل دارای خواص ضد التهابی و ضد درد است که آن را در کاهش درد مفید می کند. برای تهیه چای زنجبیل خود می توانید از زنجبیل خام استفاده کنید. برای تهیه چای تازه چند قطعه زنجبیل تازه را برش داده یا رنده کنید و آن را به یک قابلمه آب جوش اضافه کنید. حرارت را کم کرده و حدود دقیقه بجوشانید. چایی را صاف کرده و با عسل و لیمو سرو کنید. برنامه درمان ذات الریه معمولا شامل استراحت، آنتی بیوتیک و افزایش مصرف مایعات است. شما باید این روند های درمان را حتی با فروکش کردن علایم خود ادامه دهید. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروی ضد ویروسی را به جای آنتی بیوتیک تجویز کند. شما باید کل دوره دارو را حتی پس از بهبود علایم خود ادامه دهید. اگر ظرف سه روز بهبودی مشاهده نکردید، به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر آن، بهتر است راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: حداقل فنجان آب یا مایع در روز بنوشید. مایعات به رقیق شدن مخاط و پایین نگه داشتن تب کمک می کنند. حتما استراحت کافی داشته باشید. بدن شما برای بهبودی مناسب به زمان اضافی نیاز دارد. استراحت کافی نیز می تواند از عود و بازگشت مجدد علایم پیشگیری کند. یک برنامه غذایی کامل و متعادل را دنبال کنید تا شامل همه گروه های غذایی شود. در دوران نقاهت توصیه می شود که به جای سه وعده غذایی بزرگتر، روزانه شش وعده غذایی کم حجم میل کنید. با شروع درمان، ذات الریه شما باید بطور مرتب بهبود یابد. ذات الریه یک بیماری جدی است و ممکن است بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. در بیشتر موارد، بهبودی کامل تا شش ماه طول می کشد. در صورت ابتلا به ذات الریه، احتمال اینکه دوباره آن را تجربه کنید، وجود دارد. با پزشک خود درمورد اینکه چه کاری می توانید برای بهبود سلامت کلی خود و کاهش خطر کلی تا حد ممکن انجام دهید، مشورت کنید. منابع:

، روغنی محبوب محسوب می شود و با داشتن کاربرد های فراوان در در رایحه درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. زیرا خواص درمانی زیادی برای سلامتی بدن دارد. روغن اسطوخودوس که از گیاه Lavandula angustifolia اسطوخودوس، گیاهی گلدار از خانواده نعناع است. به راحتی با رایحه شیرین گل آن تشخیص داده می شود. این گیاه بومی دریای مدیترانه، خاورمیانه و هند است و قدمت آن به سال می رسد. در دوران باستان از اسطوخودوس به عنوان یک گیاه مقدس و اغلب برای خوشبو کردن انواع وسایل شخصی مانند لباس و مو استفاده می شد. امروزه اسطوخودوس چیزی فراتر از یک گیاه معطر است. همانطور که مشخص است، از این گیاه برای خواص دارویی و درمانی استفاده می شود. در بین روغن های اساسی، اسطوخودوس یک روغن چند منظوره است. گفته می شود که این روغن دارای اثرات زیر است و خاصیت سم زدایی، کاهش فشار خون و آرام بخشی را هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دارد: ضد التهابی ضد قارچی ضد افسردگی ضد عفونی کننده ضد باکتری و میکروبی ضد اسپاسم و درد روغن اسطوخودوس و خواص آن به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از خواص سلامتی این روغن، عبارتند از: برخی از بررسی ها نشان می دهد که این روغن احتمال دارد اثرات ضد اضطرابی داشته باشد. چندین بررسی، اثرات کاهش اضطراب اسطوخودوس را در جمعیت های خاص آزمایش کرده است. به عنوان مثال، بررسی منتشر شده در Physiology & Behavior در سال بر روی نفر نشان داد که تنفس رایحه اسطوخودوس، اضطراب را کاهش می دهد. حتی باعث بهبود خلق و خو می شود. علاوه بر این، یک بررسی آزمایشی منتشر شده در مکمل های درمانی در سال نشان می دهد که رایحه درمانی مبتنی بر روغن اساسی اسطوخودوس احتمال دارد به تسکین اضطراب در کمک کند. محققان در بررسی صورت گرفته بر روی زن که در ماه گذشته زایمان کرده بودند، دریافتند که رایحه درمانی به مدت دو هفته و به مدت دقیقه به کاهش افسردگی و سطح اضطراب کمک می کند. همچنین برخی شواهد نشان می دهد که مصرف روغن اسطوخودوس احتمال دارد در رفع اضطراب موثر باشد. به عنوان مثال، در گزارشی که در سال در Phytomedicine منتشر شد، دانشمندان آزمایش بالینی که قبلا منتشر شده بود را تجزیه و تحلیل کردند. آنها نتیجه گرفتند که مکمل های غذایی حاوی روغن اسطوخودوس می تواند برخی از اثرات درمانی را روی بیمارانی داشته باشد که با اضطراب و یا استرس دست و پنجه نرم می کنند. انواع روغن های اساسی از جمله اسطوخودس برای بیماری های پوستی بسیار عالی هستند. در حقیقت، اگر مبتلا به، یا التهاب پوستی هستید، استفاده از روغن اسطوخودوس در مناطق آسیب دیده می تواند در درمان لکه ها و کاهش التهاب نقش داشته باشد. طبق مقاله ای که در ماه مه منتشر شد، کسانی که پوست حساس دارند، باید روغن اساسی را در آب یا یک روغن حامل رقیق کنند. فقط قبل از افزودن اسطوخودوس به رژیم مراقبت از پوست خود، با متخصص پوست خود مشورت کنید. تا مطمین شوید که با هیچ یک از داروهای فعلی شما تداخل ندارد. اسطوخودوس درمانی، برای درد بعد از عمل موثر است. حتی می تواند به عنوان یک مسکن عمل کند. زیرا این روغن حاوی لینالیل استات و لینالول است. این ترکیب اجزای ضد التهابی است که در بسیاری از روغن های اساسی یافت می شود. اسطوخودوس همچنین حاوی پلی ساکارید است. گیاهان حاوی این مولکول ها "در درمان بیماری های التهابی" که شامل و روماتیسم است، بسیار موثر هستند. در همین حال، بررسی های دیگر نشان می دهد که از رایحه درمانی اسطوخودوس در طول برای کاهش شدت درد استفاده می شود. فشار خون بالا، فشار بیشتری بر قلب وارد می کند. حتی خطر بیماری هایی مانند سکته و را افزایش می دهد. اسطوخودوس به دلیل اثرات ضد التهابی، احتمال دارد آسم را نیز بهبود بخشد. بررسی های صورت گرفته در حیوانات نشان داده که اسانس اسطوخودوس بر سلامت تنفسی آنها ت ثیر مثبتی دارد. حتی التهاب آلرژیک و هیپرپلازی مخاط را تسکین می دهد. اینکه آیا همین ت ثیر در انسان دیده می شود، هنوز مشخص نیست. بسیاری از طرفداران روغن های ضروری استفاده از ترکیب اسطوخودوس، لیمو و روغن نعناع برای تسکین علایم آلرژی را توصیه کرده و ادعا می کنند که اسطوخودوس یک آنتی هیستامین طبیعی است. بررسی که در مجله داروسازی چاپ شد، نشان داد که روغن اسطوخودوس واکنش های آلرژیک فوری در موش را مهار می کند. یک علامت شایع یایسگی است که بسیاری از زنان را درگیر می کند. حتی باعث ایجاد احساس ناگهانی گرما در بدن و برافروختگی صورت و می شود. رایحه درمانی اسطوخودوس به مدت دقیقه دو بار در روز می تواند به کاهش چشمگیر گرگرفتگی یایسگی و بهبود کیفیت زندگی زنان کمک کند. بررسی ها نشان می دهد که اسانس اسطوخودوس احتمال دارد در پیشگیری از رشد انواع خاصی از قارچ ها مانند C . albicans موثر باشد. این روغن همچنین می تواند به عنوان درمانی برای التیام پا و کرم حلقوی ورزشکار، که ناشی از قارچ است، عمل کند. گفته می شود افزودن روغن اسطوخودوس به ریمل مژه و ابرو کمک می کند تا مژه ها ضخیم و رشد آنها سریعتر شوند. تیوری این امر آن است که کنه های ریز در مژه ها زندگی می کنند و مانع رشد آنها می شوند. استفاده از اسطوخودوس با از بین بردن مایت ها باعث رشد سریع مژه ها می شود. هیچ مدرک علمی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. در یک بررسی دیگر، روغن ضروری اسطوخودوس یک بار در روز، پنج بار در هفته و به مدت چهار هفته بر پشت موش اعمال شد. این کار منجر به افزایش تعداد فولیکول های مو و یک لایه ضخیم پوستی شد. این امر محققان را بر این باور می دارد که اسطوخودوس به طور بالقوه می تواند به عنوان یک عامل تقویت کننده رشد مو استفاده شود. هرچند در مورد انسان ها به بررسی های بیشتری لازم است. یک مشکل آزار دهنده است که شما را در طول شب آزار می دهد. قطع مصرف کافیین و ورزش بیشتر، احتمال دارد به تحریک خواب کمک کند. اما گاهی اوقات این تلاش ها و سایر راه حل ها نتیجه ای ندارند. در نتیجه، در آخر روز به یک آشفتگی بزرگ تبدیل می شود. اگر برای خواب راحت در شب هر راهکاری را امتحان می کنید، روغن اسطوخودوس یک داروی موثر در بهبود کیفیت خواب است. بنابراین اگر راه حل های دیگری را امتحان کرده اید، امشب قبل از خواب چند قطره روغن اساسی اسطوخودوس بر روی بالش خود بریزید. فقط از مصرف خوراکی آن، یا هر روغن ضروری دیگری خودداری کنید، زیرا انجام این کار می تواند برای سلامتی مضر باشد. اسانس اسطوخودوس می تواند به بهبود خواب کمک و با بی خوابی مبارزه کند. بررسی ها نشان داده است که ترکیبی از روش های و روغن درمانی اسطوخودوس به دانشجویان کمک می کند خواب شبانه بهتری داشته باشند. بررسی روی دانش آموز مبتلا به مشکلات خواب نشان داده که استنشاق اسطوخودوس هنگام خواب باعث بهبود انرژی و نشاط روزانه می شود. اسانس اسطوخودوس در برخی افراد احتمال دارد باعث تحریک پوست یا واکنش آلرژیک شود. اگر پس از استفاده از اسطوخودوس دچار، استفراغ یا سردرد شدید، بلافاصله مصرف آن را قطع کنید. مصرف اسانس اسطوخودوس می تواند اثرات سمی داشته باشد. این دارو نباید به صورت خوراکی مصرف شود مگر اینکه تحت نظارت پزشک متخصص باشد. هیچ مقدار توصیه شده روزانه برای روغن ضروری اسطوخودوس وجود ندارد. مطابق اصول رایحه درمانی، تنفس در رایحه اسطوخودوس یا استفاده از اسانس آن روی پوست پیامی را به سیستم لیمبیک منتقل می کند. سیستم لیمبیک، منطقه مغزی است که بر سیستم عصبی ت ثیر می گذارد و به تنظیم احساسات کمک می کند. یک روش استفاده از این روغن شامل ترکیب روغن اسطوخودوس با یک روغن حامل (مانند جوجوبا یا بادام شیرین) است. روغن اسانس اسطوخودوس پس از مخلوط شدن با روغن حامل، می تواند بر روی پوست ماساژ داده و یا به حمام اضافه شود. همچنین می توانید چند قطره روغن اساسی اسطوخودوس را روی پارچه یا دستمال کاغذی بپاشید و رایحه آن را استشمام کنید. یا روغن را به یک دستگاه پخش کننده رایحه درمانی یا دستگاه بخور اضافه کنید. روغن های اساسی توسط سازمان غذا و دارو تایید نمی شوند و تهیه آنها نیازی به رعایت هیچ استاندارد خلوصی ندارند. هنگام خرید روغن های اساسی، به دنبال تهیه کننده هایی باشید که یا مواد را خودشان تقطیر می کنند. یا مستقیما با دستگاه های تقطیر معتبر سروکار داشته باشند. یا از کروماتوگرافی گازی و طیف سنجی جرمی ( GC / MS ) برای تجزیه و تحلیل کیفیت محصول استفاده کنند. هنگام خرید اسانس خالص اسطوخودوس، برچسب نام لاتین آن را، ته نام Lavandula angustifolia بررسی کنید. هیچ روغن یا ماده دیگری نباید ذکر شود. اگر روغن دیگری مانند روغن نارگیل تکه تکه شده، روغن جوجوبا یا روغن بادام شیرین مشاهده کردید، باید بدانید که اسطوخودوس رقیق شده است. نباید از آن در دستگاه بخور استفاده کرد. روغن های اساسی باید در یک بطری کهربا یا کبالت تیره بسته بندی شده و دور از نور خورشید نگهداری شوند. سخن آخر اسطوخودوس احتمال دارد به تسکین اضطراب خفیف کمک کند. اما نباید از آن به جای درمان پزشکی برای هر نوع اختلال اضطرابی استفاده شود. اگر علایمی از اضطراب مانند نگرانی مداوم، خستگی، بی خوابی و ضربان قلب سریع را تجربه می کنید، حتما به جای اینکه خودتان اضطراب را با اسطوخودوس درمان کنید، با پزشک خود مشورت کنید. منابع:

، قابل پیشگیری و درمان است. اما زنان در دوران بارداری باید نسبت به علایم هوشیار باشند. پیلونفریت حاد یا عفونت حاد کلیه نوعی عفونت دستگاه ادراری است که یکی یا هر دو کلیه را درگیر می کند. تقریبا زنان مبتلا به عفونت بدون علامت درمان نشده در حین بارداری به پیلونفریت مبتلا می شوند. این عفونت معمولا توسط باکتری اشریشیا کلی ( E . coli ) ایجاد می شود که از طریق مجرای ادرار به مثانه و سپس به کلیه ها انتقال پیدا می کند. باکتری های دیگری که می توانند باعث شوند، کلبسیلا پنومونیه، پروتیوس میرابیلیس یا استافیلوکوک هستند. از طرفی هم، عوامل زیر ممکن است خطر عفونت کلیه در بارداری را افزایش دهد: اتساع و بزرگ شدن شکم در دوران بارداری ممکن است منجر به بروز برخی بیماری ها شود. همچنین، به دلیل کوتاه بودن مجرای ادرار، که به دهانه مقعد نزدیک است، عفونت ها به راحتی در بدن زنان بروز پیدا می کنند. غلظت زیاد هورمون پروژسترون ترشح شده در دوران بارداری باعث گشاد شدن حالب ها، کند شدن جریان ادرار و منجر به تجمع آن در مثانه می شود. این وضعیت باعث بزرگ شدن کلیه ها و ایجاد فرصتی مناسب برای تکثیر باکتری ها و تحریک عفونت می شود. رحم در حال رشد به حالب و مثانه فشار وارد کرده و در جریان ادرار اختلال ایجاد می کند. قند اضافی در ادرار رشد باکتری ها را در دوران بارداری افزایش می دهد. دفع استروژن از طریق ادرار در بارداری افزایش می یابد. بررسی ها نشان داده که این وضعیت رشد باکتری coli را افزایش می دهد. عفونت کلیه به پیلونفریت حاد و پیلونفریت مزمن طبقه بندی می شود که انواع مختلف آن منجر به بروز علایم خاصی می شود. پیلونفریت حاد در دوران بارداری شایع است. علایم و نشانه های پیلونفریت حاد، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید لرز و استفراغ بی اشتهایی (کاهش اشتها) پیروریا (ادرار ابری، حاوی چرک) هیپوترمی (کاهش دمای بدن نادر) تب معمولا بیشتر از درجه سانتی گراد درد پهلو (در قسمت فوقانی شکم، پهلوها یا پشت زیر دنده ها احساس می شود) برخی از زنان ممکن است علایم مجاری ادراری تحتانی داشته باشند، مانند: (سوزش یا ادرار دردناک) فوریت ادرار (اصرار ناگهانی به ادرار) تکرر ادرار (تمایل به ادرار کردن اغلب) در صورت مشکوک بودن یا عدم اطمینان از احتمال ابتلا به عفونت کلیه یا سایر عفونت های ادراری، توصیه می شود به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. تشخیص و درمان به موقع می تواند خطر عوارض جدی و خطرناک پیلونفریت حاد را کاهش دهد. عفونت کلیه در دوران بارداری در صورت عدم درمان ممکن است منجر به عوارض جدی در مادر و جنین شود، مانند: این شرایط زمانی اتفاق میفتد که واکنش های شیمیایی بدن در برابر عوامل بیماری زا نامتعادل باشد و ممکن است منجر به شوک سپتیک، آسیب عضو و فشار خون پایین شود. عفونت کلیه در بارداری می تواند منجر به بیماری مزمن کلیه و نارسایی کلیه شود. و (فشار خون بالا با آسیب اندام) کوریوآمنیونیت یا آمنیونیت یا نقص رویان یا جنین: این وضعیت در مراحل اولیه بارداری اتفاق میفتد. انتقال باکتری به کیسه آمنیوتیک و پروستاگلاندین های تولید شده به دلیل عفونت ممکن است باعث انقباضات رحمی قبل از ترم شود. وزن نوزادان ممکن است در ترم کمتر از گرم باشد. وزن نوزادان نارس نیز در هفته حاملگی کمتر از صدک طبیعی است. ادم ریوی و ناراحتی حاد تنفسی پزشک برای تشخیص عفونت کلیه در بارداری چند سوالی از بیمار می پرسد و سوابق پزشکی گذشته وی را بررسی می کند تا از سابقه سلامتی بیمار مطلع شود. از آزمون های تشخیصی زیر برای ارزیابی بیشتر استفاده می شود: پزشک ممکن است درجه حرارت بدن، فشار خون، ضربان قلب و حساسیت شکم، به ویژه زیر دنده ها را برای تشخیص احتمالی عفونت کلیه ها بررسی کند. این آزمایش قبل از تولد شامل سونوگرافی و نظارت بر ضربان قلب برای بررسی سلامت کودک است. این یک آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص چرک، باکتری، خون، گلبول های سفید و گلبول های قرمز در ادرار است. یک ادرار صاف در آزمایشگاه کشت می شود تا نوع باکتری های عامل عفونت را تشخیص دهد. ممکن است پزشک برای ارزیابی عفونت و عملکرد کلیه، شمارش کامل خون ( CBC ) ، الکترولیت های سرم، نیتروژن اوره خون ( BUN ) و آزمایشات کراتینین سرم را تجویز کند. افزایش سطح اسید لاکتیک با نتایج ضعیف در عفونت کلیه در دوران بارداری همراه است. در صورت عفونت مکرر کلیه یا عدم بهبود علایم پس از درمان اولیه، مطالعات تصویربرداری معمولا مورد نیاز است. اسکن اولتراسوند و تشدید مغناطیسی ( ممکن است به شناسایی ناهنجاری های ساختاری مانند سنگ کلیه کمک کند. سی تی اسکن و پیلوگرام های داخل وریدی زمانی استفاده می شود که نشانه واضحی با تابش محدود وجود داشته باشد. ارایه دهنده خدمات بهداشتی درمانی ممکن است آزمایشات تشخیصی بیشتری را بر اساس علایم بالینی و شدت عفونت ها سفارش دهد. ممکن است برای رد و یا تایید بیماری هایی مانند، بیماری های التهابی لگن، و غیره که ممکن است از پیلونفریت تقلید کنند، به این آزمایشات نیاز باشند. درمان زود هنگام این بیماری در پیشگیری از عوارض پیلونفریت موثر است. درمان کلی، شامل بستری شدن در بیمارستان و تجویز وریدی آنتی بیوتیک هایی مانند سفتریاکسون (روسفین) است تا تب به مدت ساعت از بین برود. پزشک ممکن است قبل از به دست آوردن نتایج کشت ادرار و حساسیت آنتی بیوتیکی با یک آنتی بیوتیک، درمان اولیه را شروع کند. بیشتر بیماران در طی تا ساعت به درمان اولیه پاسخ می دهند. اگر پس از درمان اولیه در وضعیت شما بهبودی حاصل نشود، این بدان معنی است که باکتری های آلوده به یک آنتی بیوتیک معین مقاوم هستند. این شایعترین علت عدم موفقیت در درمان اولیه است. در چنین مواردی، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک دیگری یا ترکیبی از آنتی بیوتیک ها را براساس نتایج کشت ادرار بیمار تجویز کند. درمان حاد پیلونفریت در دوران بارداری نیز شامل موارد زیر است: مسکن های ساده مانند استامینوفن ممکن است در برخی مواقع مفید باشند، با این حال مسکن ها برای درد شدید تجویز می شوند. مصرف NSAID به دلیل عوارض احتمالی در مادر و جنین منع مصرف دارد. استفاده از جوراب های واریس و هپارین با وزن مولکولی کم در صورت کاهش تحرک یا استراحت در بستر توصیه می شود. اینها، خطر تشکیل لخته خون را کاهش می دهد. این داروها به جلوگیری از انقباضات رحمی کمک می کند. در صورت احتمال، پزشک می تواند برای سرعت بخشیدن به بلوغ ریه جنین، این راهکار درمانی را در نظر بگیرد. درمان آنتی بیوتیکی پیلونفریت معمولا حداقل به مدت روز ادامه دارد. زیرا ممکن است بازگشت مجدد علایم فقط پس از هفت روز درمان اتفاق بیفتد. برخی از پزشکان درمان را برای تا روز توصیه می کنند. پزشک آزمایش ادرار را بعد از درمان برای ت یید عدم وجود باکتری در ادرار تجویز می کند و این آزمایش هر ماه در بقیه دوران بارداری باید تکرار شود. اگر عفونت های مکرر داشته باشید، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک با دوز کم را بیش از یک دوره توصیه کند. مراحل زیر ممکن است به شما کمک کند تا بتوانید خطرات و عوارض ناشی از عفونت کلیه در دوران بارداری را کاهش دهید: هر روز هشت تا ده لیوان آب بنوشید. زیرا به دفع باکتری ها از دستگاه ادراری کمک می کند. رنگ شفاف یا زرد کم رنگ ادرار نشان دهنده هیدراتاسیون مناسب است. ناحیه تناسلی خود را تمیز نگه دارید. بهتر است این ناحیه پس از دفع ادرار خشک شود. از استفاده صابون، دوش، ضد عفونی کننده و یا اسپری های بهداشتی زنانه برای تمیز کردن ناحیه تناسلی خودداری کنید. زیرا باعث تحریک پوست شما می شود. در هنگام عفونت از مصرف کافیین و الکل خودداری کنید. غذاهای زیر ممکن است در پیشگیری از عفونت کلیه و بهبود آن در دوران بارداری موثر باشند: بلوبری از اتصال باکتری E . coli به دستگاه ادراری جلوگیری می کند. می توانید آنها را به همراه سالاد، اسموتی یا ماست اضافه کنید. آنها حاوی باکتری های خوبی مانند لاکتوباسیلوس هستند که از رشد باکتری های مضر در واژن جلوگیری می کنند. به صورت مکمل موجود است. ماست، پنیر، کفیر و سایر محصولات شیر تخمیر شده منابع خوبی از پروبیوتیک ها هستند. مصرف قره قاط ممکن است به جلوگیری از عفونت کلیه کمک کند. مطالعات اخیر نشان می دهد که مقدار زیادی تانن در قره قاط از چسبیدن باکتری E . coli به پوشش دستگاه ادراری جلوگیری می کند. می توانید قره قاط را به سالادها یا برنج قهوه ای اضافه کرده یا از عصاره های قره قاط استفاده کنید. یا آب کرنبری شیرین نشده بنوشید. غذاهای غنی از ویتامین C مانند مرکبات، کلم بروکلی، فلفل، سیب زمینی، گوجه فرنگی، کیوی و توت فرنگی را مصرف کنید. جعفری حاوی آپیژنین و دارای خواص ضد التهابی و ادرار آور است. آب جعفری یک پاک کننده طبیعی است که به بهبود جریان ادرار کمک می کند. این ماده به دفع سموم و میکروارگانیسم ها از کلیه کمک می کند. ریشه گل ختمی دارای خواص ادرار آوری است که جریان ادرار را بهبود می بخشد. همچنین ممکن است مشکلات ادرار را بهبود بخشد. سرکه سیب به دلیل خواص ضد میکروبی متعدد شناخته شده است. از رشد هر گونه باکتری برای جلوگیری از عفونت دستگاه ادراری جلوگیری می کند. سیر ادرار آور طبیعی است که به دفع سموم و میکروارگانیسم ها از بدن کمک می کند. اکیناسه، دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتری است. در درمان تورم مجرای ادرار مفید است، در نتیجه شما را از درد هنگام ادرار راحت می کند. دانه کرفس که با نام Apium Graveolens نیز شناخته می شود، دارای خواص ضد باکتری، ضد قارچ و ادرار آور است. این ممکن است با افزایش جریان ادرار در پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند. منبع:

دوبینی، دید دو گانه یا دیپلوپیا می تواند ناشی از طیف وسیعی از بیماری های زمینه ای باشد. این شرایط می تواند بر تعادل، حرکت و توانایی خواندن فرد ت ثیر بگذارد. اگر دوبینی فقط روی یک چشم ت ثیر بگذارد، یک چشمی و اگر روی هر دو چشم ت ثیر بگذارد، دو چشمی نامیده می شود. درمان ها به علت و نوع آن بستگی دارد، که شامل تمرینات چشم، عینک مخصوص طراحی شده و جراحی است. دوبینی موقت می تواند ناشی از الکل یا سایر داروهای تفریحی باشد. درمان ها می توانند شامل جراحی، تمرینات چشم یا لنزهای اصلاحی باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آسیب عصبی یا عضلانی در چشم احتمال دارد باعث دوبینی شود. آسیب به ماهیچه هایی که چشم ها را حرکت می دهند یا اعصابی که حرکت چشم را کنترل می کنند می تواند تصویری مضاعف ایجاد کند. برخی بیماری ها می توانند عضلاتی که باعث حرکت چشم می شوند را ضعیف کرده و منجر به دوبینی شوند. یکی از دلایل عمده دوبینی، استرابیسم است. این حالت زمانی رخ می دهد که چشم به درستی تراز نشده باشد. استرابیسم در کودکان نسبتا شایع است. با این حال، این شرایط همیشه منجر به دوبینی نمی شود. استرابیسم باعث می شود چشم ها در جهات متفاوت به نظر برسند. استرابیسم احتمال دارد به این دلیل باشد که عضلات چشم مشکلات زیر را دارند: فلج یا ضعیف هستند. حرکت را محدود کرده اند. بیش از حد قوی یا فعال هستند. اعصاب کنترل کننده عضلات چشم دارای ناهنجاری هستند. گاهی اوقات، این مشکل در اواخر زندگی می تواند برای افرادی که در کودکی مشکل چشمی داشتند و درمان شده اند، بیماری عود کند و دوباره برگردد. در بعضی موارد، با وجود طبیعی بودن بینایی فرد، ممکن است بیمار دچار دوبینی شود. به این دلیل که مغز در تلاش برای حفظ بینایی طبیعی، سیگنال های یکی از چشم ها را سرکوب می کند. غده تیرویید در گردن قرار دارد و هورمونی به نام تیروکسین تولید می کند. تغییر در عملکرد تیرویید می تواند بر عضلات خارجی که چشم را کنترل می کنند ت ثیر بگذارد که در آن به نظر می رسد که چشم بیرون زده، زیرا چربی و بافت در پشت چشم جمع می شوند. در، خون به دلیل انسداد رگ های خونی به مغز نمی رسد. این وضعیت می تواند بر رگ های خونی ت مین کننده مغز یا اعصاب کنترل کننده عضلات چشم ت ثیر بگذارد و باعث دوبینی شود. یک برآمدگی در رگ خونی است. این می تواند به عصب عضله چشم، فشار وارد کند. در این شرایط چشم ها به درستی همزمان با هم عمل نمی کنند. علت آن ناشناخته است، اما تصور می شود به دلیل کنترل نکردن صحیح عضلات چشم در کنار همدیگر باشد. دیابت می تواند بر رگ های خونی ت مین کننده شبکیه در پشت چشم و همچنین بر اعصاب کنترل کننده حرکات عضلات چشم ت ثیر بگذارد. می تواند باعث ضعف در عضلات، از جمله عضلات کنترل کننده چشم شود. با انتشار در پشت چشم می تواند باعث آسیب به عصب بینایی شود. ام اس بیماری است که بر سیستم عصبی مرکزی از جمله اعصاب چشم ت ثیر می گذارد: این آسیب می تواند باعث جمع شدن خون و مایعات در اطراف چشم شود و به خود چشم یا عضلات و اعصاب آن فشار وارد کند. آسیب جسمی به مغز، اعصاب، عضلات یا گودی چشم می تواند حرکت چشم و عضلات آن را محدود کند. آب مروارید دلیل احتمالی دوبینی است. دید دوتایی تک چشمی کمتر از دید دو چشمی رخ می دهد. شرایط زیر می تواند باعث دوبینی دو چشمی شود: قرنیه یا لایه شفاف جلوی چشم به شکل منظم است. با، قرنیه به جای اینکه کاملا مثل یک توپ بسکتبال گرد باشد، در سطح خودش دو منحنی دارد. در این حالت چشم به اندازه کافی اشک تولید نمی کند یا خیلی زود خشک می شود. یک بیماری دژنراتیو چشم است که باعث نازک شدن قرنیه و مخروطی شدن آن می شود. به عنوان مثال، در، مرکز بینایی فرد به تدریج از بین می رود و گاهی اوقات التهاب ایجاد می شود که می تواند باعث دوبینی در یک چشم شود. آب مروارید در بیش از نیمی از افراد بالای سال در ایالات متحده رخ می دهد و گاهی اوقات می تواند باعث دوبینی در یک چشم شود. دید دوگانه گاهی اوقات می تواند موقتی باشد. مسمومیت با الکل، بنزودیازپین ها، مواد افیونی یا داروهای خاص برای تشنج و صرع باعث این امر می شود. آسیب های سر، مانند ضربه های مغزی، نیز می توانند باعث ایجاد دوبینی موقتی شوند. تشخیص دوبینی می تواند برای یک متخصص چشم چالش برانگیز باشد زیرا دلایل زیادی دارد. بررسی ها نشان داده شده است که علت این وضعیت می تواند مانند خشکی چشم خوش خیم یا مانند تومور داخل جمجمه خطرناک و جدی متغیر باشد. متخصص با پرسیدن اینکه آیا دوبینی بیمار در یک چشم است یا هر دو چشم، کار تشخیص خود را شروع می کند. کودکان همیشه نمی توانند آنچه را که می بینند بیان کنند و این می تواند تشخیص را دشوار کند: چرخاندن سر را به روشی غیرعادی نگاه کردن به اشیا از کنار به جای رو به جلو کشیدن چشم ها برای نگاه کردن به اجسام کودک، یک چشم خودش را با دست می پوشانند. درمان دوبینی به علت اصلی آن بستگی دارد. آستیگماتیسم به قرنیه غیرطبیعی خمیده اشاره دارد. عینک های اصلاحی یا لنزهای تماسی اغلب می توانند خمیدگی را خنثی کرده و عبور نور ورودی به چشم را اصلاح کنند. جراحی لیزر گزینه دیگری برای درمان این وضعیت است. این روش درمانی شامل تغییر شکل قرنیه با لیزر است. برای آب مروارید معمولا بهترین گزینه است. عوارض آب مروارید شامل عفونت، درد و احتمالا تاری دید یا دوبینی است، اما درمان سریع معمولا می تواند این مشکلات را برطرف کند. اگر چشم ها به اندازه کافی اشک تولید نکنند یا خیلی زود خشک شوند، احتمال دارد ملتهب و زخم شوند. این وضعیت می تواند منجر به دوبینی شود. اغلب قطره های چشمی جایگزین اشک، علایم را برطرف می کند. عینک هایی با لنزهای نوری، می توانند به اصلاح دید دوتایی کمک کنند. بسته به علت، درمان های وضعیت دوبینی دو چشمی متفاوت و شامل موارد زیر است: عینک زدن تمرینات چشم استفاده از یک لنز تماسی مات تزریق سم بوتولینوم ( به عضلات چشم، باعث می شود که آنها آرام بمانند. با ورزش نمی توان بسیاری از شرایطی که باعث ایجاد دوبینی می شود را درمان کرد. با این حال، برخی از تمرینات می توانند در روند بینایی فرد موثر باشند. روی یک هدف دقیق، مانند یک چوب نازک یا متن کوچک در یک مجله تمرکز کنید. هدف را به روشی آهسته و ثابت به سمت بینی حرکت دهید. هنگامی که دیگر نمی توانید تصاویر را درست ببینید، دست خود را به حالت اولیه برگردانید و دوباره تمرین را شروع کنید. محدوده همگرایی طبیعی باید سانتی متر از بینی فاصله داشته باشد. هدف این است که تصویر به صورت یک تصویر واحد تا حد سانتی متر حفظ شود. یک چشم پزشک احتمال دارد ابزاری را به بیمار ارایه دهد که به عنوان کارت نقطه، برای کمک به این مراحل شناخته می شود. در تمرین همگرایی همواره هدفی مشابه انتخاب کنید. هدف را با فاصله سانتی متری از بینی قرار دهید. بین تا ثانیه نگاه خود را روی هدف ثابت کنید. برای تماشای یک شی ثابت در فاصله متری حدود تا ثانیه تمرین کنید. بینایی خود را به سمت هدف نزدیک نمایید. این کار را تکرار کنید، و هدف را به تدریج به سمت نزدیکتر حرکت دهید، تا جایی که می توانید روی جسم در فاصله سانتی متری و بدون دوبینی تمرکز کنید. اثربخشی این تمرینات تا حد زیادی محدود به درمان نارسایی همگرایی است. اگر علایم بهبود نیافت، با پزشک تماس بگیرید.

بسیاری از ما به نحوه تنفس خود توجهی نمی کنیم. این فقط کاری است که بدن ما به طور خودکار انجام می دهد. اما اغلب تنفس ما خیلی کم عمق است که برای سلامتی ما خوب نیست. نفس عمیق باید بخشی از زندگی روزمره شما باشد. این به شما کمک می کند طولانی تر زندگی کنید و همچنین شما را شادتر، سازنده تر و پرانرژی تر می کند تنفس صحیح باید عمیق، آهسته، ریتمیک و از طریق بینی نه دهان انجام شود. علاوه بر این، شما باید سعی کنید عمیقا در شکم خود نفس بکشید، نه فقط در قفسه سینه. تنفس عمیق باید تا ثانیه در دم و تا ثانیه در بازدم باشد. این تنفس به نام‌های تنفس دیافراگمی، تنفس شکمی و تنفس سریع نیز شناخته می‌شود. شما می توانید تنفس عمیق را در هر مکان و زمانی بدون صرف هیچ هزینه ای انجام دهید. یا بار تنفس عمیق در روز تاثیر زیادی بر سلامت جسمی و روحی شما خواهد داشت. بنابراین با کمی تلاش، تنفس عمیق می تواند به بخشی آسان و ناخودآگاه از زندگی روزمره هر فردی تبدیل شود. برای انجام این امر در ابتدا باید روی نفس خود تمرکز کنید، سپس بعد از گذشت مدتی بدون اینکه اصلا به آن فکر کنید شروع به تنفس عمیق تر خواهید کرد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تنفس عمیق بسیار آسان است و می توانید آن را به راحتی یاد بگیرید. برای این حالت لازم است موارد زیر را انجام دهید: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در مکانی راحت و عاری از هرگونه حواس پرتی به پشت دراز بکشید. دستان خود را روی شکم خود قرار دهید (برای اینکه مسیر خود را در طول تمرین احساس کنید) و سعی کنید عضلات خود را شل کنید. از طریق بینی عمیق نفس بکشید، شکم خود را باز کنید و سپس ریه های خود را با هوا پر کنید. هنگام دم به آرامی تا بشمارید. نفس خود را نگه دارید و تا بشمارید. به آرامی از طریق دهان نفس خود را بیرون دهید و ریه های خود را کاملا خالی کنید. مجددا در حین بازدم به آرامی تا بشمارید و سعی کنید هر گونه تنش را از عضلات خود خارج کنید. به دم و بازدم عمیق به مدت تا دقیقه ادامه دهید. این تمرین را یک بار در صبح و یک بار قبل از خواب انجام دهید. اگرچه دراز کشیدن بهتر است اما می توانید این کار را در حالت نشسته نیز انجام دهید. سعی کنید یک یا دو بار در روز، همیشه در یک زمان، برای ایجاد یک عادت تمرین کنید. چون عادت به نفس عمیق فواید زیادی دارد، از جمله: تنفس عمیق می تواند سطح را کاهش دهد و همچنین به کاهش اضطراب و تنش کمک کند. در واقع وقتی عمیق نفس می‌کشید، پیامی به مغزتان ارسال می شود مبنی بر اینکه آرام شود. سپس مغز همان پیام را به بدن شما ارسال می کند. مدیریت استرس مهم است، زیرا یکی از دلایل اصلی مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا، دیابت، سکته مغزی و غیره است. طبق یک مطالعه اولیه که در سال در اسپانیا انجام شد، درمان تنفس کنترل شده به کاهش سطح هورمون ناشی از استرس به نام کمک می کند. این به نوبه خود استرس را کاهش می دهد. بنابراین هر وقت که دچار استرس شدید، جلوی تلویزیون ننشینید یا شروع به خوردن غذاهای ناسالم نکنید. در عوض، به یک مکان آرام بروید و چند نفس عمیق بکشید. ریه ها نقش مهمی در دفع سموم و مواد زاید از بدن دارند. با این حال، تنفس کم عمق باعث می شود ریه ها برای دفع مواد زاید سخت تر کار کنند. تجمع سموم، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند التهاب، خستگی، افزایش وزن، کاهش عضلات و فشار خون بالا شود. در واقع با انجام تنفس عمیق، شما می توانید کارایی ریه های خود را افزایش دهید. علاوه بر این، تنفس عمیق عملکرد کلی سیستم لنفاوی شما را بهبود می بخشد، که به نوبه خود ترشح سموم مضر را تشویق می کند. همچنین به پمپاژ خون پاک شده در سراسر بدن کمک می کند. را بشناسید. تنفس عمیق، ریه ها را تقویت می کند. تنفس دیافراگمی نقش کلیدی در انبساط بافت های ریه که از چندین کیسه هوا (کیسه آلویولی) تشکیل شده است، ایفا می کند. این کار عملکرد ریه های شما را بهبود می بخشد. و به جلوگیری از ذات الریه و سایر عوارض پس از عمل کمک می کند. علاوه براین تنفس عمیق اکسیژن بیشتری را به تمام سلول های بدن می رساند. بدون اکسیژن کافی، افراد بیشتر مستعد مشکلات ریوی و حتی بیماری قلبی هستند. تنفس عمیق حتی برای افرادی که مستعد مشکلات ریوی یا تنفسی هستند مفید است. اگر روزانه به مدت دقیقه انجام شود، به کاهش مشکلات تنفسی مانند آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه ( COPD ) ، برونشیت و حتی درد قفسه سینه کمک می کند. یک الگوی تنفس عمیق ساختار یافته حتی می تواند به کاهش وزن شما کمک کند. همانطور که اکسیژن بیشتری از طریق تنفس عمیق به بدن شما می رسد، به کمک می کند. بر اساس تحقیقات گزارش شده در کنفرانس سالانه انجمن قلب آمریکا ( AHA ) در مورد اپیدمیولوژی و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی در سال ، یک برنامه یوگا و تنفس ساختاریافته شاخص توده بدن ( BMI ) را در بین نوجوانان چاق کاهش می دهد. از آنجایی که این تمرین تنفسی بر روی ناحیه شکم متمرکز می شود، باعث تغییر در جریان خون به مناطق مختلف مغز و تغییر در فعالیت های متابولیکی مغز می شود. همچنین وقتی اکسیژن بیشتری از طریق تنفس عمیق به مولکول های چربی (متشکل از اکسیژن، کربن و هیدروژن) می رسد، آنها را به دی اکسید کربن و آب تجزیه می کند. علاوه بر این، با تحریک سیستم لنفاوی، بدن شما از شر این مواد زاید خلاص می شود. بنابراین، اکسیژن بیشتر به این معنی است که چربی بیشتری می سوزانید. اگر در خواب شبانه مشکل دارید، حتما نفس عمیق بکشید. این تمرین ساده دو هدف را دنبال می کند. اول، به آرام کردن سیستم عصبی مرکزی کمک می کند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشید. دوم، به عنوان یک مراقبه برای آرام کردن ذهن عمل می کند. هنگامی که ذهن شما آرام و شفاف شد، مطمینا از خواب آرام لذت خواهید برد. در حالی که تنفس عمیق به خودی خود خوب عمل می کند، زمانی که با سایر تکنیک های آرامش بخش مانند حمام آب گرم قبل از رفتن به رختخواب یا لذت بردن از موسیقی ملایم ترکیب شود، موثرتر می شود. بنابراین بهتر است چشمان خود را ببندید و دقیقه قبل از رفتن به رختخواب نفس عمیق بکشید. فشار خون بالا یک مشکل رو به رشد برای سلامتی است. عوامل متعددی مانند مصرف زیاد سدیم، چاقی، عدم فعالیت بدنی و سیگار کشیدن باعث ایجاد فشار خون بالا می شود. اما خوشبختانه، شما می توانید فشار خون بالا را با تنفس عمیق کنترل کنید. مطالعه ای در سال که در مجله AHA منتشر شد نشان داد که تنفس آهسته حساسیت بارورفلکس شریانی را بهبود می بخشد و فشار خون بالا را کاهش می دهد. در واقع تنفس عمیق با تقویت و فعال کردن سیستم پاراسمپاتیک باعث آرامش می شود سپس به تجزیه نمک کمک می کند تا بدن شما بتواند به راحتی از شر آن خلاص شود. یا بار در روز به مدت دقیقه تنفس شکمی را تمرین کنید تا فشار خون خود را مدیریت کرده و قلب خود را سالم نگه دارید. هنگامی که شما درد دارید، واکنش آنی این است که نفس خود را حبس کنید و سپس بازدم را برای رفع درد انجام دهید. بنابراین می توانید برای کاهش درد، تنفس آرام و عمیق شکمی را امتحان کنید. تنفس عمیق اندورفین را آزاد می کند، و با تغییر وضعیت روانی شما به مدیریت درد کمک می کند. همچنین سطح اسیدی بدن را کاهش می دهد و آن را قلیایی تر می کند. بدن قلیایی می تواند راحت تر از بدن اسیدی درد را کنترل کند. تنفس آهسته همچنین ت ثیر مستقیمی بر سیستم عصبی سمپاتیک دارد که به کنترل جریان خون و دمای پوست کمک می کند. این به نوبه خود می تواند درد را مسدود کند. بسیاری از مردم تمایل دارند در سفر با قایق، قطار، هواپیما، ماشین یا پارک تفریحی در حال حرکت به بیماری حرکت مبتلا شوند. با تنفس عمیق می توانید بیماری حرکت را متوقف کنید. بر اساس مطالعه ای که در سال در مجله فضای هوانوردی و پزشکی محیطی منتشر شد، تنفس آهسته و عمیق از علایم بیماری حرکت جلوگیری می کند. این روش غیر دارویی فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک را افزایش می دهد که به کاهش علایم بیماری حرکت کمک می کند. از سوی دیگر، تنفس سریع و کم عمق اغلب علایم را بدتر می کند. برای تسکین بیماری حرکتی، چشمان خود را ببندید و تنفس کنترل شده، آهسته و عمیق را تمرین کنید. اگر از هضم ضعیف، نفخ یا یبوست رنج می برید، می توانید جلسات کوتاه تنفس شکمی را امتحان کنید تا از شر این ناراحتی خلاص شوید. نفس های آهسته و عمیق باعث افزایش جریان خون در دستگاه گوارش می شود. این کار روده را تشویق می کند تا هضم مناسب انجام شود. همچنین اثر آرام بخش بر روی سیستم عصبی دارد که هضم بهینه را نیز افزایش می دهد. علاوه بر این، هنگامی که در قسمت پایین شکم خود تنفس می کنید، حرکات منظم روده را تشویق می کند. افراد می توانند فورا این مزیت را تجربه کنند و از یبوست رهایی یابند. دم و بازدم عمیق تر ممکن است ساده ترین راه برای افزایش سطح انرژی شما باشد. نفس های عمیق تر باعث بهبود گردش خون و اکسیژن در بدن می شود. این سطح انرژی و استقامت شما را بهبود می بخشد. از سوی دیگر، تنفس نادرست سطح بهره وری شما را کاهش می دهد زیرا شما را کند و کند می کند. میزان بالای اکسیژن خون پس از تنفس عمیق نیز به خواب بهتر و کاهش استرس کمک می کند. این عوامل تاثیر مستقیمی بر انرژی و بهره وری شما دارند. حتی می تواند انرژی بیشتری برای التیام و سم زدایی و همچنین شما فراهم کند. بهتر است روز خود را با یک جلسه دقیقه ای تنفس عمیق شروع کنید تا در طول روز انرژی خود را حفظ کنید. هنگام انجام این تمرین تنفسی ساده، شکم شما باید به طور قابل توجهی در تمام طول فرآیند بالا و پایین بیاید. حتی می‌توانید از نویز سفید، موسیقی آرامش‌بخش یا صدای باران برای تمرینات تنفس عمیق استفاده کنید. یادداشت های چسبناک را در اطراف خانه یا محل کار خود به عنوان یادآوری بچسبانید تا تنفس عمیق را به بخشی از زندگی روزمره خود تبدیل کنید. همچنین می توانید این تمرین را در حین رانندگی به سمت اداره یا هر مکان دیگری انجام دهید. علاوه بر این انجام آن در حالی که راه می روید یا تلویزیون تماشا می کنید، عالی است.

، سرطانی است که در لایه غشایی رشد می کند که وظیفه محافظت از مغز و نخاع را بر عهده دارد. مننژیوم شایع ترین نوع سرطان مغز است. این تومور معمولا سرعت رشد کمی داشته و در بیشتر موارد خوش خیم است. مغز و دستگاه عصبی انسان توسط چندین لایه محافظت می شوند. به هر یک از این لایه ها، غشاء گفته می شود. غشاها از مغز و سیستم عصبی در برابر صدمات مختلف مانند ضربه محافظت می کنند. پوشش محافظ اطراف مغز از سه لایه تشکیل شده است. هر سه لایه در فاصله بافت نرم مغز و استخوان جمجمه قرار داشته و مغز و نخاع را احاطه می کنند. وقتی سلول ها جهش پیدا می کنند، کد ژنتیکی آنها تغییر کرده و این می تواند بر عملکرد سلول ها ت ثیر بگذارد. در نتیجه، آنها می توانند به سلولهای سرطانی تبدیل شوند. قرار گرفتن در معرض اشعه، به ویژه در دوران کودکی، یکی از عوامل شناخته شده محیطی برای ابتلا به مننژیوم است. افرادی که با یک اختلال ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع زندگی می کنند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مننژیوم قرار دارند. برای یک فرد مبتلا به مننژیوم، پیش آگهی در درمان به عوامل زیادی از جمله اندازه تومور بستگی دارد. درمان معمولا شامل برداشتن تومور از طریق جراحی است. همچنین روش های درمانی دیگری مانند هم می توانند تا حد زیادی به درمان سرطان کمک کرده و از بزرگ شدن تومور پیشگیری کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از انواع مننژیوم به طور تدریجی رشد می کنند. این تومورها معمولا خوش خیم هستند. برخی دیگر از تومورها سرعت انتشار خیلی زیادی دارند و می توانند سایر نقاط مغز را درگیر کنند. مننژیوم سه درجه دارد. پزشک درجه تومور را براساس خصوصیات زیر تشخیص می دهد: سن فرد محل تومور نوع تومور میزان انتشار تومور مقدار توموری که پس از جراحی باقی مانده است. پزشک با توجه به نتایج آزمایشات، مننژیوم را از تا درجه بندی می کند. درجه رایج ترین نوع سرطان مننژیوم بوده و به طور تدریجی رشد می کند. در افراد مبتلا به مننژیوم درجه احتمال بازگشت سرطان پس از عمل جراحی برای برداشتن تومور اولیه بیشتر است. مننژیومای درجه نادر است اما تومور رشد سریعی دارد و به راحتی مناطق دیگر مغز را هم درگیر می کند. مننژیومای درجه بدترین و کشنده ترین نوع تومور مننژیوم است. مننژیومای درجه و اغلب از طریق مایعی که مغز را احاطه کرده است، انتشار می یابند که به آن مایع مغزی نخاعی گفته می شود. مننژیومای درجه ممکن است از مننژ به بافت مغزی و استخوانی اطراف منتقل شود. در حالی که مننژیومای درجه می تواند در سراسر مغز و سایر اندام ها انتشار یابد. سلول های مننژیوم درجه در معاینه میکروسکوپی ظاهری غیرطبیعی دارند. این ظاهر غیر عادی سلول ها در بیمارانی که به مننژیومای درجه مبتلا هستند، بسیار شدیدتر است. ظاهر غیر متعارف سلول ها در پزشکی با عبارت آناپلاستیک توصیف می شود. سلول های آناپلاستیک دارای رشد سریعی بوده و نسبت به درمان بسیار مقاوم هستند. بررسی ها نشان می دهد که مننژیوم در زنان بیشتر رخ می دهد. اما درجه بالاتر مننژیوم در مردان بیشتر است. همچنین مننژیوم در سیاه پوستان و افراد سال به بالا بیشتر دیده می شود. دلایل ابتلا به مننژیوم هنوز به خوبی شناخته نشده است. با این حال، دو عامل خطر مهم این بیماری، عبارتند از: قرار گرفتن در معرض اشعه نوروفیبروماتوز نوع که یک نوع اختلال ژنتیکی است. نوروفیبروماتوز یک نوع اختلال ژنتیکی است که باعث رشد تومورها در قسمت های مختلف بدن و به خصوص بر روی اعصاب مغزی می شود. این بیماری بسیار نادر است. ولی با این حال در صورت ابتلا می تواند به سرعت باعث خطر مرگ شود. داشتن سابقه آسیب نیز ممکن است یکی از عوامل خطر ابتلا به مننژیوم باشد، اما بررسی ها هنوز نتوانسته است این موضوع را ت یید کند. مننژیوم بیشتر در بیمارانی دیده شده است که بر اثر آسیب یا تصادفات دچار شکستگی جمجمه شده اند. همچنین بررسی ها نشان می دهد که بین ابتلا به مننژیوم و هورمون پروژسترون ارتباط نزدیکی وجود دارد. زنان میانسال بیش از دو برابر مردان در معرض ابتلا به مننژیوم هستند. مننژیوم اغلب در سنین تا سالگی رخ می دهد. ابتلا به این سرطان در کودکان بسیار نادر است. علایم مننژیوم به محل رشد تومور بستگی دارد. به طور کلی، علایم مننژیوم، عبارتند از: اختلال تکلم تغییرات بینایی از دست دادن بویایی از دست دادن شنوایی احساس ضعف در دست ها و پاها سردردهایی که صبح ها شدیدتر هستند. تشخیص مننژیوم در بسیاری از موارد مشکل است. زیرا علایم معمولا زمانی مشخص می شوند که تومور رشد زیادی کرده است. به همین علت تعداد زیادی از بیماران به خصوص در مراحل اولیه ابتلا به مننژیوم هیچ علایمی ندارند. بنابراین اسکن مغز و ستون فقرات برای تشخیص مننژیوم لازم است. پزشک با کمک این آزمایشات می تواند اندازه و محل دقیق تومور را تشخیص دهد. پزشک قبل از هر چیز از سابقه پزشکی بیمار سوالاتی می پرسد، سپس علایم بیماری را ارزیابی می کند. برخی از افراد مبتلا به مننژیوم هیچ علایمی ندارند، در حالی که عده ای دیگر ممکن است به عنوان مثال مشکلات عصبی و سردرد را تجربه کنند. در مرحله بعدی، پزشک آزمایش MRI MRI با کنتراست انجام می شوند دارای وضوح بیشتری هستند. این تصویر برداری به پزشک کمک می کند بزرگی و میزان رشد تومور را با دقت ارزیابی کند. پزشک در بیمارانی که مشکوک به مننژیوم هستند معمولا از طیف سنجی ( MRS ) استفاده می کند. این آزمایش نوعی تصویربرداری است که نشان می دهد آیا سلول های سرطانی به مناطق دیگر مغز یا سایر اندام ها انتشار یافته اند یا خیر. آنژیوگرافی تفریق دیجیتال، یکی دیگر از روش های تصویربرداری است که می تواند به تشخیص بهتر بیماری کمک کند. این آزمایش نشان می دهد که کدام رگ های خونی در حال تغذیه مننژیوم هستند. متخصص مغز و اعصاب ممکن است قبل از تشخیص نهایی، تکه ای از بافت غیرطبیعی را برداشته و سپس سلول های سرطانی را بررسی کند. این نمونه برداری به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهند تومور مننژیوم یا نوع دیگری از سرطان است. همچنین با استفاده از این آزمایش، درجه تومور ارزیابی می شود. هیچ درمانی برای مننژیوم وجود ندارد. اگر مننژیوم زود تشخیص داده شود و هیچ علایمی نداشته باشد، نیازی به عمل جراحی نیست. پزشک در این شرایط، به طور منظم تومور را کنترل کرده و در صورت بزرگ شدن یا رشد مننژیوم، گزینه های درمانی مختلفی را ارایه می دهد. در برخی بیماران، تومور دارای علایم خیلی زیادی است و یا با سرعت زیادی رشد می کند. مشخص شدن و بروز علایم در بیمار نشانه رشد و بزرگ بودن تومور است. در این صورت خطر درگیر شدن بافت های دیگر مغز نیز وجود دارد. در نتیجه، پزشک عمل جراحی را برای برداشتن تومور توصیه می کند. بعد از عمل جراحی معمولا شیمی درمانی انجام می شود. داروهای قوی که بیمار پس از عمل جراحی، با تجویز پزشک مصرف می کند، شیمی درمانی نامیده می شود. شیمی درمانی، باعث متوقف شدن رشد تومور می شود. بیمارانی که عمل جراحی برداشتن تومور داشته اند از بیماران مبتلا به مننژیومای درجه درمان شده و زنده می مانند. سن بیمار نوع تومور موقعیت تومور میزان پاسخ به درمان وضعیت سلامت عمومی به طور کلی مننژیوم نوعی سرطان است که در مننژ ایجاد می شود. مننژ سه لایه غشایی است که مغز و نخاع را احاطه کرده اند. مننژیومای درجه ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. در عوض، پزشک ممکن است یک یا دو بار در سال تومور و سلامت کلی فرد را کنترل کند. اما اگر تومور بزرگ باشد یا شدت رشد آن زیاد باشد پزشک تومور را با جراحی از بدن خارج می کند. برخی از بیماران مبتلا که به تومورهای درجه مبتلا هستند برای پیشگیری از بازگشت سرطان به درمان های اضافه نیاز دارند. منابع:

یک بیماری چشمی است که عمدتا مربوط به سن است و به کدر، سفت و زرد شدن ناحیه مرکزی عدسی چشم به نام هسته اشاره دارد. اسکلروز هسته ای در انسان ها سیار شایع است. همچنین می تواند در سگ ها، گربه ها و اسب ها رخ دهد. اگر اسکلروز و کدر شدن به اندازه کافی شدید باشد، آب مروارید هسته ای نامیده می شود. برای بینایی تحت ت ثیر، جراحی درمان معمول برای برداشتن عدسی تیره و جایگزینی آن با عدسی مصنوعی است. از آنجایی که این قسمت از چشم شما نور دریافت می کند، اسکلروز هسته ای می تواند بینایی شما را بسیار تحت تاثیر قرار دهد. عدسی‌های مبتلا به اسکلروز هسته‌ای نیز می‌توانند به‌طور محسوسی کدر یا زرد شوند. این مقاله از به بررسی علایم اسکلروز هسته ای و آب مروارید NS ، علل و عوامل خطر، و نحوه تشخیص و درمان آنها می پردازد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: ماده ای که عدسی چشم را تشکیل می دهد از پروتیین و آب تشکیل شده است. الیاف مواد عدسی در یک الگوی بسیار منظم قرار گرفته اند که به نور اجازه عبور می دهد. با افزایش سن، الیاف جدیدی در اطراف لبه های عدسی ایجاد می شود. این ماده لنز قدیمی‌تر را به سمت مرکز لنز هل می‌دهد و باعث می‌شود که مرکز متراکم‌تر و کدرتر شود. لنز نیز ممکن است رنگ زرد به خود بگیرد. اگر اسکلروز هسته ای به اندازه کافی شدید باشد، به آن آب مروارید هسته ای می گویند. پروتیین‌های موجود در عدسی شروع به جمع شدن می‌کنند و به جای اینکه اجازه دهند نور از آن عبور کند، نور را پراکنده می‌کنند. آب مروارید می تواند بخشی طبیعی از پیری باشد، اما به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، سیگار کشیدن و استفاده از استروییدها می تواند زودتر رخ دهد. دیابت همچنین یک عامل خطر برای آب مروارید است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در اوایل، علایم اسکلروز هسته ای می تواند نامحسوس باشد. ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا متوجه آنها شوید. اسکلروز هسته ای مرتبط با افزایش سن تمرکز عدسی را برای دید نزدیک تغییر می دهد. تاری دید نزدیک ناشی از افزایش سن نیز پیرچشمی نامیده می شود. دید نزدیک برای کارهایی مانند خواندن، کار با کامپیوتر یا بافتنی استفاده می شود. این را می توان به راحتی با یک عینک مطالعه با نسخه مناسب برای تصحیح اثر سخت شدن لنز اصلاح کرد. در مقابل، آب مروارید هسته ای دید از راه دور را بیشتر از دید نزدیک تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از اثرات آب مروارید این است که می تواند رانندگی را دشوارتر کند. اگر آب مروارید هسته ای دارید، ممکن است علایم زیر را داشته باشید: رنگ ها و سایه ها واضح نمی بینید. مشکل در دیدن اشیا در نور روشن "هاله" یا حلقه های اطراف منابع نور نیاز به تعویض مکرر نسخه لنز خود دارید. اجسام تار به نظر می رسند و رنگ ها محو می شوند. تابش خیره کننده شدیدتری از چراغ های جلو در شب بدتر شدن بینایی (مخصوصا مسافت) که با عینک یا تماس بهبود نمی یابد. مشکل در دیدن علایم خیابان، اتومبیل، جاده و عابران پیاده در حین رانندگی برخی از افراد مبتلا به اسکلروز هسته ای بهبودی موقتی در بینایی خود مشاهده می کنند. گاهی اوقات به این حالت دید دوم می گویند. این می تواند باعث شود فکر کنید چشمان شما بهتر شده است. آب مروارید کدر شدن عدسی چشم است که بینایی شما را مختل می کند. همچنین آب مروارید در نتیجه تجزیه پروتیین ها ایجاد می شود. آنها از عبور صحیح نور از عدسی جلوگیری می کنند. در نهایت، با شروع آب مروارید NS ، شما یا یکی از نزدیکانتان ممکن است متوجه تغییر در ظاهر چشم (کدری، زردی، قهوه ای شدن) خود شوید. پزشک نیز ممکن است آن را در طول معاینه فیزیکی یا معاینه چشمی تشخیص دهد. در ابتدا ممکن است فقط در یک چشم دچار آب مروارید شوید. آب مروارید اسکلروتیک هسته ای را بسته به میزان شدت کدر شدن می توان به عنوان نابالغ یا بالغ طبقه بندی کرد. در موارد شدید، آب مروارید اسکلروتیک هسته ای درمان نشده می تواند باعث شود. آب مروارید علت اصلی نابینایی هم در ایالات متحده و هم در سراسر جهان است. اسکلروز هسته ای توسط پروتیین های موجود در عدسی شما ایجاد می شود که به طور طبیعی در طول زمان تجزیه می شوند. در این مورد، پروتیین ها به هم می چسبند و باعث سخت شدن می شوند که مانع از عبور نور از مرکز عدسی به شبکیه می شود. شبکیه نور را پردازش می کند و سیگنال هایی را منتقل می کند که به مغز شما اجازه می دهد تصاویر را ثبت کند. نور کمتری که به دلیل اسکلروز هسته ای از مرکز عدسی عبور می کند به معنای "اطلاعات" کمتری برای پردازش شبکیه است. این به نوبه خود مساوی با مشکلات بینایی است. با افزایش سن، اسکلروز هسته ای شما در نهایت به آب مروارید NS تبدیل می شود. علاوه بر افزایش سن، آب مروارید می تواند در اثر ضربه یا بیماری نیز ایجاد شود. آب مروارید مرتبط با افزایش سن بسیار شایع است و آب مروارید اسکلروتیک هسته ای شایع ترین نوع آن است. انواع دیگر آب مروارید ناشی از تغییرات در قسمت های مختلف عدسی است. برای تمایز آنها از سایر انواع آب مروارید، آب مروارید NS ناشی از سن، گاهی اوقات به عنوان آب مروارید پیری هسته ای نامیده می شود. سن عامل خطر اصلی برای آب مروارید اسکلروتیک هسته ای است. سایر عوامل خطر عبارتند از: چاقی دیابت کمبود تغذیه فشار خون بالا سابقه خانوادگی مصرف زیاد الکل استعمال دخانیات داروهای استروییدی بیماری مزمن کلیوی ضربه یا بیماری های چشمی قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور اگر علایمی دارید که می تواند به اسکلروز هسته ای ربط داشته باشد، به مراجعه کنید. آب مروارید اسکلروتیک هسته ای معمولا به راحتی قابل تشخیص است. این به ویژه اگر ظاهر لنز را تغییر داده باشند، صادق است. چشم پزشک از قطره های چشمی خاصی برای گشاد کردن مردمک چشم شما استفاده می کنند. سپس با یک ابزار دستی به نام افتالموسکوپ و یک میکروسکوپ لامپ شکافی به داخل چشم شما نگاه می کنند. اگر مبتلا به اسکلروز هسته ای هستید، پزشک ناهنجاری هایی را در هسته لنز مشاهده خواهد کرد. آنها همچنین تست های انکسار (تجویز بینایی) و حدت (نمودار چشم) را روی هر دو چشم انجام می دهند تا وضوح بینایی شما را بررسی کنند. چشم پزشک یا اپتومتریست می تواند با معاینه دقیق چشم، اسکلروز هسته ای و آب مروارید را بررسی کند. کدر و زرد شدن هسته ممکن است در طی یک معاینه معمول چشم شناسایی شود. به همین دلیل مهم است که چشمان خود را سالیانه معاینه کنید، حتی اگر مشکلی در بینایی خود نداشته باشید. چندین آزمایش برای تشخیص اسکلروز هسته ای و آب مروارید هسته ای مفید هستند، از جمله: در این معاینه، پزشک قطره هایی را در چشم می ریزد تا. قطره امکان دیدن از طریق عدسی و داخل چشم، از جمله شبکیه حساس به نور در پشت چشم را فراهم می کند. در این معاینه، پزشک پرتو نازکی از نور را به چشم می تاباند تا امکان بررسی دقیق عدسی، قسمت سفید چشم، قرنیه و سایر ساختارهای چشم را فراهم کند. دکتر نور را از سطح چشم منعکس می کند و از یک دستگاه بزرگنمایی به نام افتالموسکوپ برای مشاهده انعکاس نور استفاده می کند. در چشم های سالم، انعکاس ها به رنگ قرمز روشن هستند و در هر دو چشم یکسان به نظر می رسند. گاهی اوقات یک چشم پزشک می تواند تغییرات اولیه را قبل از اینکه علایم قابل توجهی داشته باشید مشاهده کند. این امر اهمیت معاینات معمول چشم را تقویت می کند. تشخیص زودهنگام به معنای درمان زودهنگام است و ممکن است از دست دادن بینایی جدی جلوگیری یا به تاخیر بیاندازد. اسکلروز هسته ای چگونه درمان می شود؟ همه افراد مبتلا به آب مروارید اسکلروتیک هسته ای تجربه متفاوتی دارند. برخی از افراد از این بیماری اذیت نمی شوند، در حالی که بینایی برخی دیگر به شدت تحت ت ثیر قرار می گیرد. درمان می تواند به حفظ بینایی شما کمک کند. درمان آب مروارید اسکلروتیک هسته ای مانند همه انواع آب مروارید است. شما گزینه های مختلفی دارید که بسته به شدت بیماری و میزان ت ثیر آن بر زندگی شما و تشخیص پزشک آنها را در نظر خواهید گرفت. اسکلروز هسته ای مرتبط با سن نیازی به جراحی ندارد، فقط یک عینک خوب برای مطالعه نیاز دارد. اگر سخت شدن و کدر شدن به آب مروارید هسته ای تبدیل شود، بینایی و وضعیت شما به مرور زمان به آرامی بدتر می شود. اما ممکن است سال ها طول بکشد تا نیاز به تعویض لنز داشته باشید. در نهایت، پزشک ممکن است بتوانند اسکلروز هسته ای را با درمان کنند. درمان آن در مراحل اولیه ممکن است از ایجاد آب مروارید NS جلوگیری کند. اما در حال حاضر، این درمان تجربی است. اگر با رعایت این نکات بینایی شما تحت تاثیر قرار نگیرد، ممکن است بتوانید جراحی آب مروارید هسته ای را به تعویق بیندازید: از رانندگی در شب خودداری کنید. نسخه عینک خود را به روز نگه دارید. برای خواندن از ذره بین استفاده کنید. برای خواندن از نور قوی تری استفاده کنید. از عینک آفتابی ضد تابش نور استفاده کنید. پزشک به طور کلی زمانی عمل جراحی را پیشنهاد می کند که آب مروارید از هر نوع به طور قابل توجهی بر زندگی شما ت ثیر بگذارد یا باعث شود نتوانید رانندگی کنید. جراحی آب مروارید شامل برداشتن عدسی کدر و جایگزینی آن با یک لنز مصنوعی شفاف است که مخصوصا برای چشم شما ایجاد شده است. اگر آب مروارید اسکلروتیک هسته ای در هر دو چشم دارید، احتمالا طی عمل های جداگانه ای که به فاصله حدود یک هفته از هم انجام می شود، برداشته می شود. اکثر افراد در حدود هشت هفته به طور کامل بهبود می یابند. عوارض جدی جراحی آب مروارید غیر معمول است. در صورت بروز عوارض، می توانند منجر به از دست دادن بینایی شوند. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد: عفونت التهاب داخل چشم جدا شدن شبکیه از پشت چشم قرارگیری نامناسب لنز مصنوعی در حین جراحی در برخی افراد، قسمتی از بافت چشم که عدسی جدید را در جای خود نگه می‌دارد (کپسول خلفی) می‌تواند پس از جراحی آب مروارید مجددا بینایی شما را مختل کند. پزشک شما می‌تواند این مشکل را با استفاده از لیزر برای از بین بردن کدورت تصحیح کند. لیزر اجازه می دهد تا نور بدون مانع از لنز جدید عبور کند. با بالا رفتن سن، انجام معاینات جامع چشم به طور منظم برای تشخیص زودهنگام بیماری هایی مانند اسکلروز هسته ای و آب مروارید ضروری است. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، به خصوص تغییرات ناگهانی، معاینه چشم انجام دهید. آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا توصیه می‌کند که اگر در معرض بیماری ها زیر هستید، در سن سالگی یا زودتر معاینه اولیه چشم را انجام دهید: دیابت فشار خون بالا سابقه خانوادگی بیماری های چشمی افراد سال و بالاتر که در معرض خطر متوسط بیماری های چشمی هستند، طبق توصیه پزشک باید هر تا سال یکبار معاینه شوند. معاینات جامع چشم تا دقیقه طول می کشد و معمولا تحت پوشش بیمه پزشکی قرار می گیرد. همچنین در کمک به کاهش سرعت تغییرات لنز، استفاده از عینک آفتابی و اجتناب از سیگار کشیدن است. در آب مروارید اسکلروتیک هسته ای، مرکز عدسی چشم ضخیم و تغییر رنگ می دهد. این دید شما را تیره می کند. تاری دید، هاله های اطراف چراغ ها علایم شایع هستند. افزایش سن شایع ترین علت آب مروارید اسکلروتیک هسته ای است، اما برخی از عوامل قابل تغییر مانند سیگار کشیدن، مصرف زیاد الکل و قرار گرفتن در معرض نور UV می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. چشم پزشک می‌تواند اسکلروز هسته‌ای را با آزمایش‌هایی که در صورت انجام معاینه معمول چشم باید با آن‌ها آشنا باشید، شناسایی کند. ممکن است در ابتدا عینک تمام چیزی باشد که نیاز دارید، اما ممکن است بعدا جراحی برای تعویض لنز شما توصیه شود. انجام معاینات منظم چشم برای تشخیص و درمان زودهنگام کلیدی است که می تواند به حفظ بینایی شما کمک کند. به یاد داشته باشید که ممکن است سال ها متوجه رشد آب مروارید اسکلروتیک هسته ای نشوید. با افزایش سن، این معاینات را نادیده نگیرید و هر گونه تغییر بینایی را به پزشک خود اطلاع دهید.

معمولا از اوایل بزرگسالی، دهه سوم آغاز می شود. در لوپوس بسیاری از علایم ظاهر می شوند که اغلب از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت و از خفیف تا شدید متغیر است. بیماران معمولا دوره هایی را تجربه می کنند که در آن علایم شعله ور می شوند و به دنبال آن دوره های بهبودی را تجربه می کنند، که باعث می شود علایم اولیه در ابتدا برطرف شوند. تنوع علایم لوپوس همچنین به این معنی است که بسیاری از علایم مشابه علایمی است که توسط شرایط دیگر ایجاد می شود. بنابراین، در حالی که این مقاله نشانه اولیه لوپوس را بررسی می کند، توجه به این نکته مهم است که داشتن یک یا چند مورد از این علایم لزوما به تشخیص قطعی لوپوس اشاره نمی کند. نوعی بیماری خود ایمنی است که باعث تورم (التهاب) و علایم متنوعی می شود. لوپوس اریتماتوز مجموعه ای از است که در آن بدن به اشتباه سلول های خود را خارجی تشخیص داده و پاسخ ایمنی را شروع می کند. علایم اولیه لوپوس می تواند شامل موارد زیر باشد: تب راش ریزش مو التهاب مفاصل مشکلات ریوی مشکلات کلیوی مشکلات تیرویید و چشم ناراحتی های دستگاه گوارش بیش از بیماران التهاب در سیستم ریوی ایجاد کند. در این وضعیت ریه ملتهب می شود، و التهاب می تواند رگ های خونی را درگیر کند. حتی دیافراگم نیز ممکن است تحت ت ثیر قرار بگیرد. این شرایط می تواند منجر به هنگام تلاش برای نفس کشیدن شود. این حالت اغلب به عنوان درد قفسه سینه شناخته می شود. با گذشت زمان، مشکلات تنفسی ناشی از لوپوس می تواند اندازه ریه را کاهش دهد. درد در قفسه سینه و تنگی نفس مشخصه این شرایط است. گاهی اوقات ناپدید شدن یا کوچک شدن ریه، سندرم ریه نامیده می شود. عضلات دیافراگم بسیار ضعیف هستند و به نظر می رسد در تصاویر سی تی اسکن به سمت بالا حرکت می کنند. یکی از بارزترین علایم لوپوس بثورات پروانه ای شکل است که روی پل بینی و هر دو گونه ظاهر می شود. حدود درصد از افراد مبتلا به لوپوس به این جوش ها مبتلا هستند. بثورات ممکن است به طور ناگهانی رخ دهند یا پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر شوند. لوپوس همچنین می تواند باعث ایجاد ضایعات غیر خارش دار در سایر نواحی بدن شود. به ندرت لوپوس می تواند کهیر ایجاد کند. بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس به خورشید، یا حتی به نور مصنوعی حساس هستند. برخی دچار تغییر رنگ در انگشتان دست و پا می شوند. پزشکان ممکن است یک کرم ضد التهاب موضعی برای مهار سیستم ایمنی مانند پیمکرولیموس ( Elidel ) یا تاکرولیموس ( Protopic ) تجویز کنند. همانند سایر علایم، محدود شدن قرار گرفتن در معرض آفتاب کلیدی است. استفاده از لباس و کلاه محافظ مهم است. مبتلایان به لوپوس ممکن است دچار التهاب کلیه به نام نفریت شوند. التهاب باعث می شود کلیه ها سموم و مواد زاید موجود در خون را فیلتر نکنند. نفریت معمولا در طی پنج سال از اولیه لوپوس شروع می شود. علایم نفریت شامل موارد زیر است: درد در پهلو ادرار تیره تر فشار خون بالا خون در ادرار شما ادرار بیش از حد در شب التهاب در ناحیه پایین پا علایم اولیه ممکن است کاملا بارز نباشند و حتی نادیده گرفته شوند. پس از تشخیص، نظارت بر عملکرد کلیه توصیه می شود. نفریت لوپوس درمان نشده می تواند منجر به مرحله نهایی بیماری کلیوی ( ESRD ) شود. بیماران باید مصرف نمک و پروتیین خود را کاهش دهند. التهاب می تواند باعث درد، سفتی و تورم زیاد در مفاصل، به ویژه در صبح شود. التهاب ممکن است در ابتدا خفیف باشد و به تدریج آشکارتر شود. مانند سایر علایم لوپوس، مشکلات مفصلی نیز ممکن است به طور موقت بروز پیدا کنند و بعد ناپدید شوند. علل آن می تواند التهاب عضلانی عمومی، آرتریت لوپوس، میوزیت (التهاب عضله اسکلتی) ، التهاب تاندون، سندرم تونل کارپ باشد و یا می تواند ناشی از دارو باشد. درمان برای هر علتی متفاوت خواهد بود اما ضدالتهاب ها، مسکن ها، فیزیوتراپی، ویتامین ها و مواد معدنی برای حمایت از چرخش مناسب استخوان و ورزش می توانند در به حداقل رساندن این علایم مفید باشند. اگر داروهای مسکن بدون نسخه ( OTC ) در درمان التهاب مفاصل ناشی از لوپوس به شما کمکی نکردند، به پزشک مراجعه کنید. ممکن است گزینه های درمانی بهتری وجود داشته باشد. اما پزشک شما باید تشخیص دهد که آیا مشکلات مفصلی شما به دلیل بیماری لوپوس یا بیماری دیگری مانند آرتروز ایجاد شده است. برخی از افراد مبتلا به لوپوس سوزش سر دل، بازگشت اسید به مری، یا دیگر مشکلات دستگاه گوارش را به طور موقت تجربه می کنند. علایم خفیف را می توان با آنتی اسیدهای بدون نسخه درمان کرد. اگر مرتبا دچار ریفلاکس اسید یا سوزش معده می شوید، سعی کنید اندازه وعده های غذایی خود را کاهش دهید و از نوشیدنی های حاوی کافیین خودداری کنید. همچنین، درست بعد از غذا خوردن، دراز نکشید. در صورت ادامه علایم، برای رد سایر شرایط به پزشک مراجعه کنید. به طور کلی مشکلات گوارشی در بیماران لوپوس شایع است. این موارد می تواند شامل حالت تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست و دل درد باشد. کورتیکواستروییدها و داروهای ضد التهاب غیر استروییدی ( NSAID ) اغلب دلیل اصلی این گروه از علایم هستند. اما همچنین می تواند به دلیل التهاب عضلانی و در نتیجه حرکت نامناسب مواد غذایی و مواد زاید از طریق دستگاه گوارش باشد. در صورت شدیدتر شدن این علایم ممکن است لازم باشد که دارو یا دوز دارو را تغییر دهید. از داروهای ضد اسید می توان استفاده کرد. بیماران باید سعی کنند رژیم غذایی متعادل و حاوی فیبر داشته باشند. ابتلا به بیماری خود ایمنی تیرویید در افراد مبتلا به لوپوس طبیعی است. تیرویید به کنترل متابولیسم بدن کمک می کند. تیرویید با عملکرد ضعیف می تواند اندام های حیاتی مانند مغز، قلب، کلیه ها و کبد شما را تحت ت ثیر قرار دهد. همچنین می تواند منجر به افزایش یا کاهش وزن شود. سایر علایم شامل خشکی پوست و مو و بدخلقی است. وقتی تیرویید کم کار باشد، این بیماری به عنوان شناخته می شود. پرکاری تیرویید در اثر فعالیت بیش از حد تیرویید ایجاد می شود. روش های درمانی برای بازگرداندن سوخت و ساز بدن در دسترس هستند. اگر به لوپوس مبتلا هستید، ممکن است دچار خشکی دهان شوید یا چشمان شما احساس خشکی کند. دلیل این امر این است که برخی از افراد مبتلا به لوپوس به بیماری شوگرن مبتلا می شوند، که اختلال خودایمنی دیگری است. شوگرن باعث عملکرد نامناسب غدد پارگی و بزاق می شود و لنفوسیت ها می توانند در غدد جمع شوند. در برخی موارد، زنان مبتلا به لوپوس و شوگرن ممکن است خشکی واژن و پوست را نیز تجربه کنند. لیست علایم احتمالی لوپوس طولانی است. علایم دیگر شامل زخم های دهانی، بزرگ شدن غدد لنفاوی، درد عضلانی، درد قفسه سینه، پوکی استخوان و افسردگی است. علایم نادر شامل کم خونی، سرگیجه و تشنج است. خوشبختانه همه افراد به هر علامتی مبتلا نمی شوند. منابع:

تشخیص مشکلات تیرویید به تنهایی دشوار است. این به این دلیل است که آنها را می توان با سایر مسایل بهداشتی مانند یایسگی یا مشکلات شناختی اشتباه گرفت. با این حال علایمی هشدار دهنده از مشکلات تیروییدی وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید. علامت هشدار دهنده اولیه مشکلات تیرویید عبارتند از: خستگی کاهش وزن افزایش وزن حساسیت به گرما حساسیت به سرما افزایش ضربان قلب کند شدن ضربان قلب در حالی که این علایم ممکن است به مشکل تیرویید شما اشاره کند، اما فقط یک می تواند بدون هیچ شکی آن ها را ت یید کند. خستگی در افراد مبتلا به کم کاری تیرویید و سایر اختلالات تیرویید به طور قابل توجهی متفاوت از افراد عادی است. در حالی که احساس خستگی اغلب با یک خواب خوب برطرف می شود، اما برای درمان خستگی ناشی از اختلالات تیرویید خواب کافی نیست. تشخیص این امر به ویژه برای زنان میانسال دشوار می باشد، زیرا خستگی یکی از علایم رایج یایسگی است. با این حال، میلیون ها زن حتی پس از مصرف استروژن، علایم مشابه یایسگی حل نشده را تجربه می کنند. طبق گفته انجمن متخصصان غدد بالینی آمریکا ( AACE ) ، این ممکن است نشانه ای از یک اختلال تیرویید تشخیص داده نشده باشد. تیرویید نقش مهمی در وزن شما دارد زیرا متابولیسم بدن را تنظیم می کند. مشکلات تیروییدی می تواند باعث شود که متابولیسم شما به درستی کار نکند و بر وزن بدن شما ت ثیر زیادی بگذارد. یکی از اولین راه‌ها برای آزمایش اختلالات تیرویید، اندازه‌گیری BMR یا میزان متابولیسم پایه بیمار است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با این آزمایش، متابولیسم شما با اندازه گیری میزان اکسیژن مصرفی بدن در یک دوره زمانی مشخص ارزیابی می شود. در این مورد، نمره BMR پایین نشان دهنده کم کاری تیرویید است. برای اکثر افراد، منجر به افزایش وزن می شود که می تواند مورد توجه قرار نگیرد. با این حال، کم کاری تیرویید شدید می تواند با اضافه کردن تا پوند اضافی منجر به افزایش وزن بسیار چشمگیرتری شود. این افزایش وزن همیشه به دلیل افزایش چربی نیست. در عوض، می تواند به دلیل حفظ آب و نمک در بدن باشد. مشکلات تیرویید می تواند منجر به کاهش وزن شود. بر خلاف کم کاری تیرویید که باعث کم کاری غده تیرویید می شود، زمانی است که تیرویید بیش از حد فعال باشد. در این موارد، نتایج BMR شما بسیار بالاتر از حد معمول خواهد بود. مانند افزایش وزن، میزان وزنی که به دلیل پرکاری تیرویید از دست می دهید به شدت بیماری شما بستگی دارد. یک تیرویید بسیار پرکار نسبت به یک تیرویید سالم یا کم کار کالری بیشتری مصرف می کند. عدم تامین کالری مورد نیاز جدید در نهایت می تواند منجر به کاهش وزن شود. از سوی دیگر، پرکاری تیرویید نیز اشتهای شما را افزایش می دهد، بنابراین برخی از افراد با وجود پرکاری تیرویید در واقع وزن اضافه می کنند. این فقط پیچیدگی تیرویید و نقشی که در وزن و متابولیسم دارد را نشان می دهد. عوامل دیگری در وزن نقش دارند، اما سلامت تیرویید شما همچنان یک شاخص مهم است. حساسیت به گرما یکی از علایم شایع پرکاری تیرویید است. همانطور که در مورد کاهش وزن اشاره کردیم، پرکاری تیرویید باعث می شود متابولیسم شما بیش از حد پیش برود و کالری بیشتری مصرف کند. اگرچه این تنها بر وزن شما ت ثیر نمی گذارد. هورمون تیرویید بیش از حد به نام تیروکسین نیز می تواند باعث شود که شما نسبت به گرما بسیار حساس شوید. حساسیت به گرما، یا عدم تحمل گرما، چیزی فراتر از "طبیعت گرم" است. افرادی که حساسیت غیرمعمول به گرما دارند، زمانی که دیگران احساس راحتی یا حتی سردی می کنند، احساس گرما می کنند. این می تواند باعث شود افراد مبتلا به پرکاری تیرویید به دلیل احساس گرما دچار تعریق غیرطبیعی و حتی اضطراب شوند. به عنوان مثال، کم کاری تیرویید منجر به مقدار ناکافی هورمون تیرویید و در نهایت کندی ضربان قلب می شود. این می تواند بیش از ضربان قلب بر شما ت ثیر بگذارد. با گذشت زمان، کمبود هورمون تیرویید باعث از دست دادن خاصیت ارتجاعی شریان‌ها می شود، که می‌تواند منجر به فشار خون بالا شود، زیرا گردش خون بیشتر کار می‌کند. سطح کلسترول بالاتر نیز می تواند به دلیل کم کاری تیرویید رخ دهد. افراد مبتلا به پرکاری تیرویید به جای کاهش ضربان قلب، افزایش ضربان قلب را تجربه می کنند. هنگامی که هورمون تیرویید بیش از حد تولید می شود، می تواند باعث شود ضربان قلب سریع تر، سخت تر و با ریتم نامنظم را تجربه کنید. این می تواند منجر به مشکلات زیر شود: زمانی است که شما ناگهان از ضربان قلب خود آگاه می شوید. زمانی است که ضربان‌های نامنظم در حفره های فوقانی قلب رخ می‌دهد. مانند کم کاری تیرویید، افراد مبتلا به پرکاری تیرویید نیز ممکن است به فشار خون بالا مبتلا شوند. همچنین ممکن است به دلیل ترکیبی از فشار خون بالا و عروق گرفتگی یا سفت، درد قفسه سینه یا آنژین صدری را تجربه کنید. افراد مبتلا به کم کاری تیرویید اغلب را تجربه می کنند. این حتی می تواند در اتاق هایی اتفاق بیفتد که همه احساس گرما می کنند. این به این دلیل است که بدن شما تیروکسین کافی تولید نمی کند و باعث می شود متابولیسم شما کند شود. در نهایت، کم کاری تیرویید توانایی بدن شما را برای ایجاد انرژی که شما را به طور طبیعی گرم نگه می دارد، مختل می کند و در نتیجه نسبت به دمای سرد بسیار حساس می شود. اختلالات تیرویید می تواند به طریق مختلف حتی به روش های متضاد بسته به نوع اختلال روی شما ت ثیر بگذارد. این می تواند شامل سطوح انرژی، وزن، ضربان قلب و نحوه واکنش شما به گرما و سرما باشد. در حالی که این علایم ممکن است به مشکل تیرویید اشاره کنند، برای تشخیص دقیق و همچنین یک برنامه درمانی باید با یک متخصص مشورت کنید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: اگرچه ممکن است در هر مقطعی از زندگی به مشکل تیرویید مبتلا شوید، اما ویژگی های خاصی وجود دارد که خطر ابتلا به این وضعیت سلامتی را افزایش می دهد، از جمله: زمینه ژنتیکی شما می تواند بر عملکرد غده تیرویید شما ت ثیر بگذارد. اگر والدین یا سایر بستگان نزدیک شما کم کاری تیرویید، پرکاری تیرویید یا سایر مشکلات تیرویید داشته باشند، احتمال اینکه در طول زندگی خود با مشکلات سلامتی مشابهی مواجه شوید، بیشتر خواهد بود. در صورت داشتن شرایط خاص سلامتی، احتمال بروز مشکلات تیروییدی بیشتر خواهد بود. به عنوان مثال، ابتلا به دیابت نوع یا نوع خطر ابتلا به مشکلات تیرویید را افزایش می دهد. علاوه بر این، کم خونی خطرناک، لوپوس و آرتریت روماتویید می توانند شانس ابتلا به مشکلات تیرویید را افزایش دهند. اگر هر یک از این شرایط سلامتی را دارید، باید به فکر دریافت آزمایشات منظم برای نظارت بر عملکرد غده تیرویید خود باشید. برخی از داروهای تجویزی ممکن است بر خطر ابتلا به مشکل تیرویید ت ثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر لیتیوم را برای مدیریت یک بیماری روانی مصرف می کنید، ممکن است دچار کم کاری تیرویید شوید. اگر شما بالای سال سن دارید، احتمال ابتلا به مشکل تیرویید بیشتر خواهد بود. علاوه بر این، اگر شما زن باشید، در معرض خطر بالاتری برای تجربه این مشکل هورمونی خواهید بود. اگر مقدار زیادی وزن کم یا اضافه کرده اید، لرزش دارید، یا هر یک از علایم دیگری که در بالا توضیح داده شد را تجربه می کنید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید تا با انجام اقدامات زیر مشکل شما را تشخیص دهد. اگر فکر می کنید که مشکل تیرویید باعث بروز مشکلات جسمی یا علایم دیگر می شود، احتمالا به شما توصیه می شود که آزمایش خون را انجام دهید. آنها از این نمونه برای تجزیه و تحلیل آنتی بادی ها و هورمون های شما استفاده خواهند کرد. پزشک شما می تواند از دستگاه سونوگرافی برای تشخیص مشکلات تیرویید به روشی ملایم و غیر تهاجمی استفاده کند. بنابراین بعد از اینکه پزشک ژل را روی گردنتان زد، به آرامی یک پروب کوچک را روی سطح پوستتان حرکت می دهد تا وضعیت غده تیرویید شما ارزیابی کند. هنگامی که ملاقات اولیه خود را با پزشک داشته باشید، گردن شما را به دقت تجزیه و تحلیل خواهد کرد. در طی این معاینه فیزیکی، پزشک شما رشدهایی را جستجو می کند که ممکن است بر عملکرد غده تیرویید شما ت ثیر بگذارند. اگر پزشک شما تشخیص دهد که شما پرکاری تیرویید، کم کاری تیرویید یا نوع دیگری از مشکل تیرویید را دارید، یک برنامه درمانی سفارشی برای شما ایجاد خواهد کرد. اگر غده تیرویید شما بیش از حد هورمون تولید می کند، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که این مشکل سلامتی را با مصرف داروها یا دریافت پرتودرمانی کنترل کنید. این درمان تعداد هورمون هایی را که غده تیرویید شما تولید می کند کاهش می دهد. علاوه بر این، ممکن است پزشک شما داروهایی را توصیه کند که می توانند علایم منفی شما را تسکین دهند. اما گاهی اوقات تحت برخی شرایط، ممکن است نیاز به انجام یک روش پزشکی داشته باشید که غده تیرویید شما را از بین می برد. پس از برداشتن این غده، هورمون های تیرویید شما کاهش می یابد. برای جلوگیری از بروز علایم کم کاری تیرویید، باید داروهایی مصرف کنید که سطح هورمون شما را افزایش می دهند. اگر سطح هورمون شما خیلی پایین است، احتمالا پزشک به شما توصیه می کند که از هورمون های مصنوعی برای اصلاح این مشکل استفاده کنید. رفع این مشکل هورمونی می تواند راه خوبی برای تثبیت وزن و بهبود علایم دیگر باشد. ممکن است پس از زایمان دچار بیماری به نام تیروییدیت شوید. در طول ماه آینده، ممکن است کاهش وزن را تجربه کنید، حساسیت بیشتری به گرما داشته باشید و از سایر مشکلات سلامتی رنج ببرید. علایم تیروییدیت پس از زایمان ممکن است شبیه مشکلات سلامتی باشد که با پرکاری تیرویید مرتبط است. مت سفانه، برخی از پزشکان ممکن است این مشکل را اشتباه تشخیص دهند. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است بر این باور باشد که یک اختلال خلقی پس از زایمان باعث می شود این علایم منفی را تجربه کنید. اگر تشخیص اشتباه داده شود و خود را درمان نکنید، ممکن است به سایر مشکلات سلامتی مبتلا شوید.

زمانی رخ می دهد که یکی یا هر دو مفاصل ساکروایلیاک ملتهب شوند. این دو مفصل در جایی قرار دارند که ساکروم (آخرین بخش مثلثی ستون فقرات) با ایلیوم (بخشی از لگن) برخورد می کند. ساکروایلییت با بسیاری از شرایط که باعث التهاب در ستون فقرات می شود مرتبط است. مفاصل ساکروایلیاک در دو طرف ساکروم، ساختار استخوانی در پایه ستون فقرات قرار دارند. این مفاصل استخوان خاجی را به استخوان ایلیاک، بزرگترین و فوقانی ترین قسمت استخوان لگن، متصل می کنند. التهاب یک یا هر دو مفصل ساکروایلیاک ممکن است باعث، کمر و پاهای فرد شود. به دلیل علایم اغلب نامشخص آن، یک پزشک است هنگام تشخیص بیماران مبتلا به کمردرد، ساکروایلییت را نادیده بگیرد. این مقاله به علل، علایم و درمان ساکروایلییت می پردازد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: پزشکان به طور قطع نمی دانند چند نفر با ساکروایلییت زندگی می کنند. با این حال، تخمین زده شده است که بین تا درصد از افرادی که کمردرد را گزارش می کنند، ممکن است ساکروایلییت داشته باشند. التهاب مفصل ساکروایلیاک بیشتر علایم ساکروایلیاک را ایجاد می کند. بسیاری از بیماری ها باعث التهاب در مفصل ساکروایلیاک می شوند، از جمله: OA که به عنوان آرتریت سایش و پارگی شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که غضروفی که انتهای استخوان های شما را متحرک و محافظت می کند، به تدریج تحلیل می رود. افزایش سن، چاقی و عوامل دیگر بر غضروف مفصل SI شما ت ثیر می گذارد که می تواند منجر به التهاب و درد مفاصل شود. با این حال، این با التهاب در AS و PsA متفاوت است، که به این دلیل رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های سالم در آنجا حمله می کند. این یک نوع آرتریت التهابی مفاصل ستون فقرات است. ساکروایلیت اغلب یکی از علایم اولیه اسپوندیلیت آنکیلوزان است. همه افرادی که ساکروایلیت را تجربه می کنند، اسپوندیلیت آنکیلوزان ندارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این بیماری التهابی باعث درد و التهاب مفاصل و همچنین (لکه های پوسته پوسته روی پوست) می شود. آرتریت پسوریاتیک می تواند باعث التهاب مفاصل ستون فقرات از جمله مفاصل ساکروایلیاک شود. سایر علل ساکروایلییت عبارتند از: سقوط، تصادف با وسیله نقلیه موتوری یا آسیب های دیگر به مفاصل ساکروایلیاک یا رباط های حمایت کننده یا اطراف مفصل ساکروایلیاک می تواند علایم ایجاد کند. هورمون های تولید شده در دوران بارداری می توانند عضلات و رباط های لگن را شل کرده و باعث چرخش مفصل ساکروایلیاک شوند. وزن بارداری همچنین می تواند به مفصل ساکروایلیاک فشار وارد کند و منجر به ساییدگی مفصل شود. این یک عفونت نادر مفصل ساکروایلیاک است که توسط باکتری استافیلوکوکوس اوریوس ایجاد می شود. بیماری های زیر باعث ساکروایلییت می شود: کولیت زخمی عفونت های دستگاه ادراری (آرتریت واکنشی) اعمال فیزیکی از جمله نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی، دویدن، یا قرار دادن وزن زیاد روی یک پا برای مدت طولانی ممکن است ساکروایلییت موجود را تشدید کند. علایم شایع ساکروایلیت شامل دردهایی است که: پس از چرخش باسن بدتر می شود. در قسمت تحتانی کمر، باسن، لگن یا ران رخ می دهد. پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت یا بلند شدن از صندلی بدتر می شود. مفاصل ملتهب SI می توانند باعث درد در ناحیه کمر، باسن، لگن یا کشاله ران شوند. درد ممکن است به پایین یک یا هر دو پا کشیده شود و گاهی اوقات حتی پاهای شما را نیز درگیر کند. ممکن است احساس تیز و خنجر زدن داشته باشد یا کسل کننده و دردناک باشد. درد ساکروایلیت اغلب زمانی بدتر می شود که: بالا رفتن از پله از روی صندلی بلند شوید. برای مدت طولانی بایستید. دویدن یا گام های بلند بردارید. روی یک پا وزن بیشتری نسبت به پای دیگر بیاورید. گاهی اوقات ساکروایلیت می تواند باعث درد در لگن و پاها نیز شود، اگرچه این امر کمتر رایج است. ساکروایلیت همچنین ممکن است به طور متناوب باعث درد شود. مردم ممکن است در شب یا هنگام بیدار شدن از خواب درد را تجربه کنند. تشخیص ساکروایلییت ممکن است سخت باشد. پزشک ممکن است ساکروایلیت را از طریق حذف سایر بیماری ها تشخیص دهد. یک دکترممکن است چندین آزمایش فیزیکی برای ارزیابی اینکه آیا ساکروایلیت باعث درد فرد شده است یا خیر انجام دهد. آزمایش های فیزیکی می تواند شامل اعمال فشار به مفاصل ساکروایلیاک و وادار کردن بیمار به حرکت مفصل ران خود در دامنه های مختلف حرکتی باشد. در صورت عدم اطمینان از تشخیص، پزشک ممکن است غربالگری بیشتری انجام دهد. یک مطالعه اهمیت تست های MRI را به عنوان یک ابزار تشخیصی ساکروایلییت برجسته کرد. با این حال، نویسندگان اظهار داشتند که بدون تخصص قابل توجه، شانس تشخیص مثبت کاذب از تصویربرداری MRI نسبتا بالا است. پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله هر گونه اختلال یا شرایط التهابی قبلی سوال خواهد کرد. سایر آزمایشات تشخیصی عبارتند از: در طول معاینه فیزیکی، ستون فقرات از نظر تراز و چرخش مناسب بررسی می شود. در طول تست‌های مختلف حرکت فیزیکی، از شما خواسته می‌شود در جهات خاصی حرکت کنید. در برخی از این آزمایش‌ها، پزشک به مفصل ساکروایلیاک، ستون فقرات، لگن یا ساق پای شما فشار وارد می‌کند. هر چه تعداد آزمایش‌هایی که مثبت می‌شوند بیشتر باشد (باعث درد) ، احتمال ابتلا به ساکروایلییت بیشتر می‌شود. در صورتی که پزشک مشکوک به جراحت به‌عنوان منبع درد یا بررسی تغییرات در مفصل ساکروایلیاک باشد، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس، سی‌تی اسکن و/یا اسکن MRI تجویز شود. تزریق استرویید به مفصل ساکروایلیاک هم یک آزمایش تشخیصی در صورت تسکین درد و هم یک درمان است. این روش با استفاده از اشعه ایکس برای هدایت سوزن نخاعی به محل مناسب برای تزریق انجام می شود. توموگرافی کامپیوتری گاهی اوقات ممکن است در تشخیص ساکروایلییت مفید باشد. ساکروایلییت چگونه درمان می شود؟ درمان های مختلفی برای ساکروایلییت وجود دارد. اینها شامل داروها، تمرینات و روش های جراحی است. اکثر افراد مبتلا به ساکروایلیت از فیزیوتراپی سود می برند. این درمان به تقویت و تثبیت عضلات اطراف مفاصل ساکروایلیاک شما کمک می کند. فیزیوتراپی همچنین حرکت مفاصل ساکروایلیاک را در دامنه کامل حرکت برای شما آسان تر می کند. در برخی موارد، پزشکان داروهایی مانند NSAIDs ( Advil ) را برای کمک به مدیریت درد در مراحل اولیه ساکروایلییت تجویز می کنند. در برخی موارد، پزشکان برای کمک به کاهش التهاب و درد، استروییدها را به مفاصل ساکروایلیاک تزریق می کنند. فرسایش با فرکانس رادیویی تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که تسکین درد به طور موقت پس از تزریق مفصل ساکروایلیاک حاصل شود. این روش از امواج رادیویی برای گرم کردن ناحیه کوچکی از بافت عصبی استفاده می کند تا از ارسال سیگنال های درد جلوگیری کند و در نتیجه درد را کاهش دهد. دارو درمانی داروهای زیر می توانند به درمان ساکروایلییت کمک کنند: داروهای مسکن بدون نسخه ( OTC ) ممکن است تا حدودی تسکین دهند. اگر گزینه های OTC کمکی نکنند، پزشک ممکن است داروهای قوی تری تجویز کند. ساکروایلیت می تواند باعث اسپاسم عضلانی شود که ممکن است دردناک باشد. شل کننده های عضلانی می توانند به تسکین این موارد کمک کنند. اگر با اسپوندیلیت آنکیلوزان همراه باشد، این نوع دارو می‌تواند به کاهش ساکروایلییت کمک کند. مطالعه نشان داد که مهارکننده های TNF می توانند به طور قابل توجهی هم فعالیت و هم عملکرد مفصل را بهبود بخشند. علاوه بر داروهای تجویز شده، درمان‌های خانگی و تمرینات زیر ممکن است به تسکین ساکروایلیت کمک کند: اجتناب از حرکاتی که ساکروایلییت را تشدید می کند می تواند به کاهش التهاب کمک کند. قرار دادن متناوب یخ و کیسه های حرارتی روی ناحیه آسیب دیده ممکن است به تسکین ساکروایلییت کمک کند. این تمرین شامل دراز کشیدن به پشت در حالی که پاها توسط جعبه یا بالش حمایت می شود. سپس شخص یک پا را روی پای دیگر ضربدری می کند، پاها را به هم فشار می دهد و سپس رها می کند. در موارد شدید که دارو و ورزش باعث کاهش ساکروایلییت نمی شود، پزشک ممکن است یکی از جراحی ها یا روش های زیر را توصیه کند: یک متخصص پزشکی ممکن است یک محرک الکتریکی را در ساکروم قرار دهد تا درد را کم کند. تزریق کورتیکواستروییدها به مفصل ساکروایلیاک می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. با این حال، تزریق بیش از حد در یک بازه زمانی بسیار کوتاه ممکن است مشکلات دیگری ایجاد کند. در نتیجه، پزشکان به مقدار محدود تزریق انجام می دهند. این نوع درمان روی بافت عصبی که ممکن است باعث درد ساکروایلیاک شود، کار می کند. در موارد شدید، جوش دادن دو استخوان با یک صفحه فلزی یا سایر وسایل همجوشی ممکن است به تسکین ساکروایلییت کمک کند. طیف وسیعی از درمان‌ها برای ساکروایلیت وجود دارد که می‌تواند درد مرتبط با این بیماری را تسکین دهد. بهبود دراز مدت به علت این وضعیت بستگی دارد. به عنوان مثال، آسیب مفاصل و اشکال دژنراتیو آرتریت به درمان مداوم برای مدیریت علایم نیاز دارند. پزشک می تواند بهترین راه را برای مدیریت علایم ساکروایلییت و تسکین درد مرتبط با این بیماری توصیه کند. ساکروایلیت در صورت عدم درمان باعث از دست دادن تحرک در برخی افراد می شود. درد درمان نشده همچنین می تواند خواب شما را مختل کند و منجر به شرایط روانی مانند افسردگی شود. ساکروایلیت همراه با اسپوندیلیت آنکیلوزان می تواند در طول زمان پیشرفت کند. با گذشت زمان، این نوع آرتریت باعث می‌شود که مهره‌ها (استخوان‌ها) در ستون فقرات به هم جوش بخورند و سفت شوند. هیچ راهی برای پیشگیری از ساکروایلیت وجود ندارد. ممکن است بتوانید با اجتناب از فعالیت هایی که باعث درد می شوند مانند دویدن یا بالا رفتن از پله، از علایم پیشگیری یا کاهش دهید. ساکروایلیت وضعیتی است که منجر به التهاب یک یا هر دو مفاصل ساکروایلیاک می شود. این مفاصل بین استخوان خاجی، یک ساختار استخوانی در پایه ستون فقرات، و دو استخوان بالای لگن قرار دارند. التهاب مفاصل ساکروایلیاک می تواند منجر به درد در ناحیه کمر، باسن و پاها گردد. ساکروایلیت اغلب ثانویه به شرایط آرتریت مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان رخ می دهد. حاملگی، تروما و عفونت نیز ممکن است باعث ساکروایلیت شوند. این بیماری با بسیاری از مشکلات مکانیکی کمر دارای علایم مشترک است. پزشک از آزمایش‌های فیزیکی و اغلب تصویربرداری MRI برای تشخیص ساکروایلییت استفاده می‌کند. فرد مبتلا به ساکروایلیت ممکن است دوره های دارو درمانی، فیزیوتراپی و در موارد شدید جراحی را برای درمان این بیماری انجام دهد.

از شرایط خفیف مانند تا بیماری های کشنده از جمله ترومبوز ورید عمقی و نارسایی مزمن وریدی متغیر است. علل بیماری های وریدی ممکن است شامل کاهش جریان خون به دلیل بی حرکتی طولانی مدت، آسیب رگ های خونی باشد. شناخت علایم و نشانه های بیماری های وریدی باعث تشخیص زودهنگام و درمان به موقع می شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: سیاهرگ‌ها، رگ‌های خونی با ساختار دیواره‌ای نازک هستند که خون را برای گردش مجدد از بدن به سمت قلب منتقل می کنند. در داخل سیاهرگ‌ها، به‌ویژه رگ‌های پاها، دریچه‌هایی وجود دارند که ساختارهای فلپ مانندی از بافت الاستیک دارند. عملکرد دریچه این است که خون را در یک جهت برخلاف گرانش حرکت می دهد. انقباضات عضلانی در ساق پا به عنوان پمپ عمل می کند و دیواره سیاهرگ ها به بازگشت خون به قلب کمک می کند. به عنوان یک الگوی منظم، دریچه های کوچک در وریدها با جریان خون به سمت قلب باز می شوند و برای جلوگیری از جریان خون به سمت عقب بسته می شوند. در بدن ما، وریدهای سیستمیک به وریدهای سطحی (واقع در لایه چربی زیر سطح پوست) و ورید های عمیق که در عضلات یا در امتداد استخوان‌های بازوها و پاها یافت می‌شوند، طبقه‌بندی می‌شوند. وریدهای سطحی رگ هایی نزدیک به سطح پوست هستند. این رگ ها به رنگ های سبز، بنفش یا عنکبوتی زیر پوست قابل مشاهده هستند. در بیماران مبتلا به بیماری شدید کرونری قلب که در آن ( CABG ) ، روشی برای بهبود جریان خون ضعیف به قلب نشان داده شده است، جراحان قلب ممکن است استفاده از این وریدهای سطحی را به عنوان پیوند ورید برای انجام CABG در نظر بگیرند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به دلیل ساختار پیچیده، وریدهای سطحی ممکن است، طیف گسترده ای از بیماری ها را ایجاد کنند. با این حال، بیماری های وریدهای سطحی، معمولا خفیف تا متوسط هستند. به نظر می رسد شرایط کشنده ناشی از این سیاهرگ ها نادر باشد. شایع ترین بیماری وریدهای سطحی، واریس است. در واقع سیاهرگ های عمیق در زیر فاسیای عمیق اندام تحتانی قرار دارند و در ماهیچه ها یا استخوان ها یافت می شوند و شریان های اصلی را همراهی می کنند. سیاهرگ های عمقی می توانند باعث بیماری شوند و در نتیجه عوارض قابل توجهی ایجاد کنند. شایع ترین بیماری وریدهای عمقی، ترومبوز ورید عمقی است. شایع ترین بیماری های وریدی شامل واریس، ترومبوز ورید عمقی ( DVT ) و نارسایی مزمن وریدی است. رگ های واریسی با بزرگ شدن یا پیچ خوردگی سیاهرگ ها مشخص می شوند که ناشی از ضعیف شدن یا آسیب دیدن دیواره سیاهرگ ها و دریچه های سیاهرگی غیرطبیعی به ویژه در پاها است. به عنوان یک الگوی منظم، دریچه های کوچک در وریدها با جریان خون به سمت قلب باز می شوند و برای جلوگیری از جریان خون به سمت عقب بسته می شوند. اگر این دریچه‌ها ضعیف یا آسیب ببینند، خون می‌تواند به سمت عقب جریان یابد و در رگ‌ها جمع شود و باعث کشیده شدن یا پیچ خوردگی سیاهرگ‌ها شود که منجر به واریس می‌شود. بدون درمان زودهنگام و مناسب، وریدهای واریسی به طور بالقوه عوارض جدی دیگری مانند زخم مزمن و خونریزی ایجاد می کنند. درجه شدت واریس از وریدهای عنکبوتی بدون درد گرفته تا درد ساق پا، تورم پا و ساق پا با وجود سیاهرگ هایی که پیچ خورده و برآمده به نظر می رسند، متفاوت است. بنابراین رنگ پوست ممکن است به قهوه ای تیره یا بنفش با بافت پوست خشن و خشک تبدیل شود. این ممکن است منجر به التهاب و عفونت پوست شود. علایم و نشانه های دیگر نیز شامل احساس درد یا سنگینی در پاها، احساس سوزش و تورم در ساق پا است. درد معمولا پس از آویزان کردن پاها و پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر می شود. لازم است بدانید که ترومبوز ورید عمقی ( DVT ) زمانی اتفاق می‌افتد که یک لخته خون (ترومبوز) در یک یا چند ورید عمیق بدن، معمولا در پاها، ایجاد‌شود. ترومبوز ورید عمقی به طور بالقوه می تواند به دلیل بیماری های خاصی ایجاد شود که بر نحوه لخته شدن خون ت ثیر می گذارد. ترومبوز معمولا در طول بی‌حرکتی طولانی مدت مانند بعد از جراحی یا تصادف، پس از سفر طولانی مدت و وضعیت بی‌حرکتی اتفاق می‌افتد. هنگامی که اندام تحتانی تا - ساعت بی حرکت باشد، منجر به عدم فعالیت مکانیسم پمپ مچ پا می شود. در نتیجه، عضلات اندام تحتانی نمی توانند به درستی منقبض شوند، بنابراین گردش خون مختل شده و خطر به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. علایم و نشانه های ترومبوز ورید عمقی شامل تورم در پای آسیب دیده (به ندرت، تورم در هر دو پا وجود دارد) ، درد در ساق پا، پوست قرمز یا تغییر رنگ در ساق پا و احساس گرما در پای آسیب دیده می باشد. ترومبوز ورید عمقی می تواند خطرناک باشد زیرا لخته های خون در وریدها می توانند از بین بروند، از طریق جریان خون عبور کنند، در ریه ها قرار بگیرند و جریان خون را مسدود کنند (معروف به آمبولی ریه) ، در نهایت منجر به خون رسانی ناکافی به ریه و مرگ ناگهانی شود. از آنجایی که آمبولی ریه می تواند کشنده باشد، مهم است که علایم و نشانه های آمبولی ریه را تحت نظر داشته باشید و به محض بروز به پزشک خود مراجعه کنید. غش نبض سریع سرفه خونی تنگی نفس ناگهانی احساس سبکی سر یا سرگیجه درد قفسه سینه یا ناراحتی که در طول نفس عمیق یا سرفه بدتر می شود. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که دیواره وریدی و یا دریچه‌های وریدهای پا به طور موثر عمل نمی‌کنند و بازگشت خون از پاها به قلب را دشوار می‌کنند. نارسایی مزمن وریدی باعث تجمع خون در سیاهرگ‌ها می‌شود که استاز نامیده می‌شود. در الگوی منظم، سیاهرگ‌ها خون را از تمام اندام‌های بدن به قلب باز می‌گردانند. برای رسیدن خون به قلب، خون باید از وریدهای پا به سمت بالا جریان یابد. ماهیچه های ساق پا و ماهیچه های پا باید منقبض شوند تا رگ ها را منقبض کرده و خون را به سمت بالا فشار دهند. برای حفظ جریان خون و عدم عقب نشینی، وریدها حاوی دریچه های یک جهت هستند. در نارسایی مزمن وریدی، این دریچه ها آسیب می بینند و اجازه می دهند خون به عقب نشت کند. آسیب های دریچه ممکن است با افزایش سن، نشستن، ایستادن طولانی مدت یا ترکیبی از افزایش سن و کاهش تحرک ایجاد شود. هنگامی که وریدها و دریچه‌ها ضعیف‌شوند جریان خون را به سمت قلب دشوار می کنند، بنابراین فشار خون در سیاهرگ‌ها برای مدت طولانی افزایش می‌یابد که منجر به نارسایی مزمن وریدی می‌شود. علایمی که ممکن است نشان دهنده نارسایی مزمن وریدی باشد، عبارتند از: خارش پوست در پاها درد یا خستگی در پاها پوست چرمی روی پاها پوسته پوسته شدن پاها تورم در ساق پاها و مچ پاها به ویژه پس از مدت طولانی ایستادن اگر نارسایی مزمن وریدی درمان نشود، فشار و تورم افزایش را افزایش می دهد تا زمانی که ریزترین رگ‌های خونی در پاها که مویرگ‌ها نامیده می‌شوند، بترکند. در نتیجه، پوست پوشاننده رنگ قرمز مایل به قهوه ای به خود می گیرد و در صورت ضربه یا خراشیدگی به شکستگی بسیار حساس می شود. در بدترین حالت، این منجر به زخم های باز روی سطح پوست می شود. که زخم های استاز وریدی می توانند به سختی بهبود یابند و ممکن است عفونی شوند. آگاهی از علایم و نشانه های مشکوک نارسایی مزمن وریدی ضروری است. زیرا هرچه زودتر تشخیص داده شود شانس بیش تری برای درمان و پیشگیری از عوارض جدی وجود دارد. عوامل خطر و علایم بیماری های وریدی رگ واریسی بزرگ به اندازه بیش از میلی متر با طناب روی پاها احساس درد یا سنگینی در پاها. احساس سوزش و تورم در ساق پا. تشدید درد پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت. رگه ها به رنگ بنفش تیره یا آبی می شوند. تغییر رنگ پوست و عفونت در اطراف وریدهای واریسی (زخم های عفونی ممکن است به خصوص در نزدیکی مچ پا دیده شوند. خونریزی از رگهای واریسی تورم و درد شدید در پای آسیب دیده (معمولا در ساق پا با گرفتگی و درد شروع می شود) احساس سوزش و احساس گرما در پای آسیب دیده حساسیت یا سفتی در ساق پا همراه با وریدهای آسیب دیده پوست قرمز یا تغییر رنگ روی ساق پا حساسیت و درد در ساق پا پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت پوست چرمی یا خشن روی پاها، احساس سوزش و احساس گرما در پای آسیب دیده بی حسی یا گرفتگی ترکیدن مویرگ ها رنگ قهوه ای مایل به قرمز استاز/زخم مزمن در نواحی مچ پا اضافه وزن فشار بیشتری بر رگ ها وارد می کند. شغل نیاز به ایستادن یا نشستن برای مدت طولانی دارد، مثلا سرآشپز، معلم و پرستار. زنان بیشتر در معرض ابتلا به واریس هستند. تغییرات هورمونی در دوران بارداری ممکن است عاملی باشد زیرا هورمون‌های زنانه تمایل دارند دیواره‌های سیاهرگ را شل کرده و بر عملکرد دریچه ت ثیر بگذارند. علاوه بر این، در دوران بارداری، حجم خون در بدن افزایش می یابد و در نتیجه سیاهرگ های پا بزرگ می شوند. سایر عوامل ممکن است شامل ناهنجاری های وریدها و سابقه تشکیل لخته خون باشد سن بالا با اختلال عروق خونی چاقی سیگار کشیدن قرص های ضد بارداری (قرص های ضد بارداری خوراکی) یا درمان جایگزینی هورمونی. هر دو می توانند توانایی لخته شدن خون را افزایش دهند. مصرف آب کمتر که ممکن است ویسکوزیته خون را افزایش دهد. بیماران سرطانی بی‌حرکتی طولانی‌مدت به‌عنوان مثال پس از عمل جراحی، بیمارانی که در تختخواب هستند و پرواز طولانی مدت. سابقه خانوادگی بیماری زمینه ای مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی عروقی و بیماری مزمن کلی علایم و نشانه های مشکوکی که ممکن است نشان دهنده بیماری های وریدی باشد شامل درد، احساس سنگینی، حساسیت و تورم در پای آسیب دیده که معمولا از ساق پا شروع می شود، گرفتگی یا درد در پای آسیب دیده، احساس سوزش یا گرما در پاها می باشد. اگر هر یک از این علایم به ویژه پس از بی‌حرکتی طولانی مانند پرواز طولانی یا مسافرت با ماشین رخ دهد، باید در اسرع وقت به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. پزشک ممکن است برای تشخیص این بیماری اقدامات زیر را انجام دهد، که عبارتند از: بررسی سابقه پزشکی معاینه ی جسمی سونوگرافی عروقی که از امواج صوتی برای ارزیابی سیستم گردش خون بدن و کمک به شناسایی انسداد در عروق و وریدها و تشخیص لخته های خون استفاده می کند. این روش غیر تهاجمی به شناسایی علت بیماری‌های وریدی کمک می‌کند، بنابراین بر این اساس می توان مناسب ترین درمان را که منجر به، به حداقل رساندن خطرات عود می‌شو، ارایه داد. برای درمان بیماری‌های وریدی، گزینه‌های درمانی منتخب کاملا به ارایه علایم و نشانه‌ها، شدت بیماری و وضعیت سلامت کلی بیماران بستگی دارد. با این حال درمان ها عبارتند از: در موارد خفیف وریدهای واریسی، جوراب های واریس با گرادیان فشار در تمام روز اغلب اولین رویکرد است. زیرا به طور کامل پاها را منقبض می کند و به رگ ها و ماهیچه های پا کمک می کند تا خون را بهتر به گردش درآورند. مزایای پزشکی جوراب های واریس شامل کمک به حفظ جریان خون، کاهش فشار در رگ ها و همچنین کاهش درد و احساس ناراحتی است. جوراب واریس جریان وریدی را بهبود می بخشد، بهبود زخم را تسریع می کند و به جلوگیری از عفونت زخم کمک می کند. همچنین می‌توان جوراب‌های واریس را پس از بهبودی پوشید تا جریان خون را به خوبی حفظ کند و احتمال عود زخم را به حداقل برساند. علاوه بر این، اصلاح سبک زندگی از جمله کاهش وزن در صورت چاقی، ورزش منظم و در طول روز باید اعمال شود. در صورت ایجاد آمبولی ریه، درمان بستگی به اندازه و محل لخته خون دارد. برخی از داروهای تزریقی که می‌توانند لخته‌های کوچک را بشکنند و از بزرگ‌تر شدن لخته‌ها جلوگیری کنند، از جمله داروهای ضد انعقاد (رقیق‌کننده خون) و حل‌کننده‌های لخته (معروف به ترومبولیتیک) ممکن است تجویز شوند. این داروها با تسریع در تجزیه لخته عمل می کنند. آنها معمولا برای شرایط اضطراری تجویز می شوند زیرا عوارض جدی ممکن است شامل مشکلات خونریزی خطرناک باشد. در طی عمل با سیستم هدایت اولتراسوند، وریدهای واریسی کوچک و متوسط تا میلی متر. مستقیما با یک محلول (معمولا محلول نمک) یا فوم تزریق می شود که باعث ایجاد زخم و بسته شدن آن رگ ها می شود. این محلول پوشش رگ خونی را تحریک می کند و باعث فروپاشی و چسبیدن آن به هم و لخته شدن خون می شود. نیازی به بیهوشی و بستری در بیمارستان ندارد. این می تواند به عنوان یک روش سرپایی بدون نیاز به محدودیت غذا و مایعات قبل از عمل انجام شود. پس از انجام اسکلروتراپی، به بیماران توصیه می شود که به طور مداوم از جوراب های فشاری استفاده کنند تا احتمال عود بیماری کاهش یابد. از جراحی کم تهاجمی برای درمان وریدهای واریسی با برش‌های کوچک‌تر به اندازه تا میلی‌متر استفاده می‌شود که منجر به درد کمتر و کاهش عوارض می‌شود. برای انجام این جراحی بیماران نیازی به بستری در بیمارستان ندارند زیرا می توان آن را به عنوان جراحی روزانه انجام داد. برای این نوع درمان دو گزینه وجود دارد، که عبارتند از: برای انجام این نوع درمان یک لوله نازک (کاتتر) در ورید بزرگ شده قرار داده می شود. نوک کاتتر با استفاده از فرکانس رادیویی یا انرژی لیزر همراه با سیستم هدایت تصویر اولتراسوند بدون نیاز به بیهوشی عمومی و جراحی گرم می شود. با بیرون کشیدن کاتتر، گرما ورید را از بین می برد و باعث فروپاشی و بسته شدن آن می شود. این روش درمانی ترجیحی برای وریدهای واریسی بزرگتر است. قبل از انجام این روش، ارزیابی سلامت عمومی و همچنین محدودیت غذا و مایعات مورد نیاز است. اندازه برش تا میلی متر است. پس از اتمام عمل، بانداژ الاستیک برای پوشاندن نواحی آسیب دیده استفاده می شود و جوراب های فشاری بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. این روش در بیماران با شدت خفیف تا متوسط وریدهای واریسی بدون سابقه ترومبوز ورید عمقی به شدت توصیه می شود. روش غیر گرمایی با ابلیشن مکانیکی شیمیایی ( MOCA ) استفاده می شود. این عمل به روشی مشابه فرسایش حرارتی ( EVTA ) انجام می شود، اگرچه هیچ گرمایی در آن دخیل نیست. این روش به عنوان جایگزینی برای فرسایش حرارتی انجام می شود زیرا اگر ورید به عصب نزدیک باشد، روش حرارتی امکان پذیر نیست. برای جلوگیری از عود وریدهای واریسی، توصیه می‌شود که درمان‌ها را تا بار تکرار کنید. به دلیل برش های کوچکتر، این روش مزایای زیبایی را در بیمارانی که نگران اسکار هستند، ارایه می دهد. در یک مورد پیشرفته که شامل زخم‌های ساق پا می‌شود، اگر تکنیک‌های دیگر شکست بخورند، ممکن است جراحی بسیار مورد توجه قرار گیرد. این عمل عمدتا در بیماران مبتلا به وریدهای واریسی بزرگ و بدشکل، رگ‌های واریسی که خیلی نزدیک به پوست سطحی هستند و اجازه انجام اسکلروتراپی را نمی‌دهند و رگ‌های واریسی همراه با ترومبوز ورید عمقی که با روش‌های کاتتر همراه است، توصیه می‌شود. قبل از شروع جراحی، از سونوگرافی عروقی برای شناسایی سیاهرگ های آسیب دیده و سایر ناهنجاری ها استفاده می شود. اندازه برش در اطراف چین های کشاله ران بین تا سانتی متر است. پس از جراحی، پوشیدن جوراب های فشرده برای کاهش تورم، افزایش روند بهبودی و به حداقل رساندن احتمال عود توصیه می شود. در صورتی که سایر روش‌ها با شکست مواجه شوند و بیماران درد شدید پا را تجربه کنند به گونه ای که زندگی روزمره آنها را تا حد زیادی مختل کند، جراحی آندوسکوپی ورید توصیه می‌شود. همچنین از این نوع جراحی برای ورید های عمقی بیشتر استفاده می شود. جراحان عروق، جراحی را برای ترمیم دریچه های آسیب دیده یا جایگزینی با وریدهای مشتق شده از بازوها در صورتی که دریچه ها به طور کامل تحت ت ثیر قرار گرفته و قابل ترمیم نیستند، انجام می دهند. این روش جراحی به طور قابل توجهی به کاهش درد و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی کمک می کند. در صورت بروز این علایم، کمک های پزشکی باید در اسرع وقت ارایه شود. علایمی از جمله: درد شدید در خط وریدهای آسیب دیده رگ های عنکبوتی یا طناب در پای آسیب دیده زخم ساکن در مچ پا، پوست چرمی مانند یا زخم مزمن که بهبود نمی یابد. پا درد یا تورم پا همراه با حساسیت، احساس سنگینی، گرفتگی، تحریک یا خارش تورم پا (مخصوصا فقط یک طرف) با علت ناشناخته به خصوص پس از بی حرکتی طولانی مدت مانند پرواز طولانی، نشستن طولانی در ماشین. در بیماران مبتلا به بیماری های زمینه ای مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری مزمن کلیوی و بیماری های قلبی عروقی توجه بیشتری لازم است. اگر تشخیص زودهنگام، به موقع انجام شود، می توان بیماری های وریدی را به طور موثر درمان کرد. بنابراین لازم است علایم و نشانه های احتمالی را نادیده نگیرید. زیرا باید مراقبت های پزشکی با درمان های مناسب در اسرع وقت ارایه شوند.

، زمانی اتفاق میفتد که بافت از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره عضلانی کشاله ران یا ران داخلی به سمت بیرون رانده شود. علل اصلی فتق کشاله ران، اضافه وزن و فشار بیش از حد هنگام سرفه، ورزش یا دفع مدفوع است. علایم فتق استخوان ران شامل یک توده در کشاله ران یا ران داخلی و ناراحتی یا درد در کشاله ران است. اما این وضعیت در موارد شدید ممکن است باعث درد معده و استفراغ هم شود. فتق فمورال نادر است و کمتر از درصد از کل فتق های کشاله ران را تشکیل می دهد. به طور معمول، جراحی برای درمان آن کاملا ضروری است زیرا فتق ران می تواند منجر به بروز برخی عوارض شدید شود. جابجایی اجسام سنگین و ممکن است باعث بروز فتق ران شود. علت دقیق آن ممکن است ناشناخته باشد. گاهی اوقات، ممکن است افراد به طور مادرزادی با دیواره عضلانی از نظر ساختاری ضعیف در منطقه متولد شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فتق ران همچنین می تواند در اثر فشار بیش از حد در ناحیه ایجاد شود: چاق بودن دفع ادرار یا مدفوع سرفه شدید و مداوم بلند کردن یا هل دادن اشیاء سنگین آسیت یا تجمع غیر طبیعی مایع شکم دریافت یا درمان بیماری کلیوی اگرچه علت مستقیم بروز این فتق در برخی موارد تشخیص داده نمی شود، اما برخی از افراد در معرض خطر بیشتری نسبت به دیگران قرار دارند. عواملی که خطر بروز این فتق را افزایش می دهند، عبارتند از: هر دو جنس (هم مرد و هم زن) ممکن است دچار فتق ران شوند، اما در زنان تقریبا برابر بیشتر رخ می دهد. این امر به این دلیل است که لگن زنان از لگن مردان پهن تر است. فتق ران در بزرگسالان به مراتب بیشتر از کودکان رخ می دهد. اگر کودکی به آن مبتلا شود، به طور معمول در نتیجه یک بیماری مانند اختلال بافت همبند به وجود می آید. افرادی که یکی از اعضای خانواده نزدیک آنها به فتق کشاله ران مبتلا هستند، تا برابر خطر ابتلا به آن را دارند. بارزترین علامت بروز این بیماری، وجود توده در قسمت فوقانی یا کشاله ران است. توده ممکن است حساس یا دردناک باشد. به نظر می رسد که گاهی اوقات هنگام خوابیدن فرد ناپدید می شود و هنگامی که فشار می آورد بدتر می شود. طبق تحقیقات انجام شده از مجله علوم پزشکی آمریکای شمالی، تقریبا درصد فتق ران در قسمت راست بدن و درصد در سمت چپ بدن اتفاق میفتند. درصد باقیمانده روی هر دو طرف بدن ت ثیر می گذارد. جدا از برآمدگی کوچک، اکثر فتق های ران باعث بروز علایم نمی شوند. با این حال، موارد شدید ممکن است باعث بروز علایم زیر شود: دل درد استفراغ افرادی که مشکوک به فتق ران هستند باید سریع به پزشک خود مراجعه کنند. زیرا خطر بروز عوارض زیادی وجود دارد که می تواند جدی باشد. یک پزشک قبل از توصیه به جراحی، باید برآمدگی را بررسی کرده و فتق را ت یید کند. پزشک معالج به آرامی ناحیه را فشار می دهد و ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای دیدن بافت های داخلی تجویز کنند. فتق های کوچک که علایمی ایجاد نکنند ممکن است به جراحی نیاز نداشته باشند. در عوض پزشکان می تواند آنها را مرتبا کنترل کنند تا روند پیشرفت علایم و احتمال بروز عوارض دایما بررسی شود. عدم درمان فتق ران می تواند منجر به تشکیل فتق خفه یا انسداد شود که با علایم و عوارض زیادی همراه است. فتق خفه یک وضعیت خطرناک و جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. فتق ران حبس شده یا خفه زمانی رخ می دهد که فتق در کانال استخوان ران گیر می کند و نمی تواند دوباره به داخل شکم حرکت کند. فتق ران انسداد یافته وقتی رخ می دهد که فتق و بخشی از روده در هم پیچیده می شوند، پزشکان آن را فتق انسدادی می نامند که می تواند منجر به انسداد روده ای دردناک شود. فتق ران غرق شده. تب یکی از علایم بالقوه فتق غرق شده است، که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. : تب استفراغ حالت تهوع ضربان قلب سریع قرمزی پوست در اطراف برآمدگی درد ناگهانی، بدتر و حساسیت شدید اطراف فتق فتق استخوان ران غرق شده بدون جراحی فوری می تواند باعث از بین رفتن و پوسیدگی بافت روده شود. حتی می تواند منجر به عفونت جدی و خطرناک شود که نیاز به درمان فوری دارد. ترمیم فتق فمورال به منظور رفع قسمت ضعیف شده دیواره عضله صورت می گیرد. این ترمیم مانع از هل دادن بافتهای داخلی و ایجاد برجستگی می شود. فتق متوسط و شدید معمولا نیاز به جراحی دارد. برای ترمیم فتق استخوان ران نوع عمل جراحی وجود دارد. نوع جراحی به اندازه فتق، سن فرد، سلامت عمومی وی و سایر عوامل بستگی دارد. ترمیم فتق جراحی ممکن است به دو شکل زیر صورت بگیرند: به طور کلی افرادی که تحت عمل جراحی باز قرار می گیرند به بیهوشی عمومی نیاز دارند، به این معنی که در طول عمل کاملا در خواب هستند. جراح با ایجاد یک برش کوچک در کشاله ران برای دسترسی به فتق، جراحی را شروع می کند. آنها بافت برآمده را قبل از ترمیم دیواره کانال استخوان ران با بخیه های قوی یا یک تکه مش، دوباره به داخل شکم منتقل خواهند کرد. پزشکان این عمل جراحی را با حداقل بیهوشی عمومی انجام می دهند. شامل ایجاد چندین برش کوچک در پایین شکم است. سپس جراح یک لوله نازک با یک دوربین کوچک، یک لاپاراسکوپ، را در برش ها قرار می دهد. آنها همچنین ابزارهای جراحی را در برش های دیگر قرار می دهند تا بافت را دوباره به داخل شکم منتقل کرده و عضله آسیب دیده را با مش ترمیم کنند. جراحی لاپاراسکوپی برای همه بیماران، به عنوان مثال، کسانی که فتق بسیار بزرگ دارند مناسب نیست. با این حال، زمان بهبودی در این نوع جراحی معمولا سریعتر از جراحی باز است. همچنین جای زخم کمتر از ترمیم باز است. استراحت پس از جراحی ترمیم فتق ران مهم است. در طول بهبودی افراد معمولا نیاز به موارد زیر دارند: باید از زخم به خوبی مراقبت شود. فعالیت ها و حرکات را برای چندین هفته محدود کنید. برای تسکین ناراحتی از داروهای ضد درد استفاده کنید. برای جلوگیری از و فشار زیاد، یک رژیم غذایی سالم بخورید. بهبودی ممکن است هفته یا بیشتر طول بکشد، اما بیشتر افراد پس از هفته استراحت به فعالیت های سبک خود باز می گردند. به طور کلی همه جراحی ها با برخی عوارض جانبی همراه هستند اما جراحی فتق ران کاملا مطمین در نظر گرفته می شود. اگر چه عوارض این جراحی به ندرت رخ می دهند، اما می توانند شامل موارد زیر باشند: جای زخم ضعف موقتی پا عفونت زخم لخته شدن خون مشکل در دفع ادرار آسیب به اندام های داخلی آسیب عصبی اطراف برش ها عوارض جانبی بیهوشی عمومی خونریزی یا کبودی در محل برش افراد سالمند بیشتر از افراد جوان دچار عوارض می شوند. افرادی که مشکوک به فتق ران هستند باید برای تشخیص به پزشک خود مراجعه کنند. در صورت بروز علایم فتق خفه شده باید با اورژانس تماس بگیرید. مراقبت های پزشکی اورژانسی ضروری است و ممکن است جان شما را نجات دهد. پس از ترمیم فتق ران، در صورت بروز هر یک از موارد زیر، افراد باید با پزشک خود تماس بگیرند: لرز تورم شکم ادرار سخت یا دردناک حالت تهوع یا استفراغ شدید تب بالا، درجه فارنهایت یا بالاتر درد شدیدی که با داروها برطرف نمی شود. قرمزی در اطراف محل برش که با گذشت زمان بدتر می شود. فتق استخوان ران نسبتا نادر است. با این وجود خطر عوارض بدین معناست که افراد باید در صورت مشاهده توده ای در قسمت فوقانی ران یا کشاله ران خود به پزشک مراجعه کنند، خصوصا اگر هنگام کشیدگی ران، بدتر شود. منابع:

، در صورت برقراری رابطه جنسی دهانی با فردی که یک بیماری مقاربتی دارد ممکن است به آنها مبتلا شوید. رابطه جنسی دهانی، زمانی است که فردی دهان، زبان یا لب های خود را روی دستگاه تناسلی یا مقعد شخص دیگری بگذارد. بیماری های مقاربتی ( STD ) که افراد می توانند از طریق رابطه دهانی منتقل کنند می تواند چندین قسمت از بدن را آلوده کند، از جمله: گلو دهان راست روده دستگاه تناسلی در این مقاله، نگاهی داریم به بیماری های مقاربتی که افراد می توانند از طریق رابطه دهانی انتشار دهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوعی بیماری مقاربتی است که باکتریهای Neisseria gonorrhoeae آن را ایجاد می کنند: درد در راست روده التهاب یا درد در بیضه ها احساس سوزش هنگام ادرار کردن ترشحات غیرمعمول از واژن، آلت تناسلی یا راست روده افراد می توانند در اثر رابطه دهانی با فردی که در گلو، واژن، آلت تناسلی، مجاری ادرار یا رکتوم عفونت سوزاک دارد، به آن مبتلا شوند. پزشک می تواند از نمونه ادرار برای تشخیص سوزاک استفاده کند. آنها همچنین احتمال دارد از قسمت زیر نمونه برداری کنند: گلو راست روده دهانه رحم در زنان مجرای ادرار در مردان سوزاک با آنتی بیوتیک قابل درمان است، اگرچه اکنون برخی از سویه ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند. اگر افراد پس از درمان سوزاک همچنان علایم را تجربه کردند، باید با پزشک مشورت کنند: ناباروری در زنان در مردان افزایش خطر ابتلا به HIV کلامیدیا یک عفونت باکتریایی شایع است که باکتری Chlamydia trachomatis می تواند منجر به بروز آن شود. عفونت های کلامیدیا اغلب علایمی ندارند. علایم عفونت رکتوم، دستگاه تناسلی یا ادراری می تواند شامل موارد زیر باشد: درد در رکتوم التهاب یا درد در بیضه ها احساس سوزش هنگام ادرار کردن ترشحات غیرمعمول مانند خون از واژن، آلت تناسلی مرد یا رکتوم افراد می توانند در اثر رابطه دهانی با کسی که عفونت کلامیدیا دارد، به آن مبتلا شوند. افراد مبتلا به عفونت کلامیدیا در گلو، واژن، آلت تناسلی مرد یا راست روده می توانند عفونت را منتقل کنند. پزشکان کلامیدیا را با گرفتن نمونه ادرار یا سواب واژن برای خانم ها تشخیص می دهند. افراد می توانند با مصرف آنتی بیوتیک، کلامیدیا را درمان کنند. آنها باید تا قبل از اتمام دوره درمان از رابطه جنسی خودداری کنند. کلامیدیا با آنتی بیوتیک قابل درمان است. مهم است که افراد به دنبال درمان آن باشند، زیرا در صورت عدم درمان می تواند به شریک جنسی نیز منتقل شود. همچنین می تواند باعث مشکلات جدی شود، از جمله: ناباروری در زنان اپیدیدیمیت در مردان خطر افزایش عفونت HIV انتقال عفونت به کودک (در زنان باردار) یک عفونت باکتریایی است که Treponema pallidum می تواند آن را ایجاد می کند. سفلیس می تواند باعث التهاب غدد لنفاوی و گلودرد شود. افراد ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی با شخصی که به سیفلیس مبتلا شده است، به ویژه با تماس مستقیم با زخم یا بثورات ان، به سفلیس مبتلا شوند. پزشک آزمایش خون تجویز کرده تا بررسی کند که آیا فرد به سفلیس مبتلا است یا خیر. اگر افراد زخم دارند، پزشک احتمال دارد مایعات زخم را نیز بررسی کند. سفلیس می تواند عوارض شدیدی ایجاد کند و حتی در صورت عدم درمان، کشنده باشد. در صورت عدم درمان، سفلیس احتمال دارد باعث موارد زیر شود: نابینایی مرده زایی آسیب به اندام ها افزایش خطر ابتلا به HIV اگر کسی در دوران بارداری به عفونت سفلیس مبتلا باشد، می تواند عفونت را به کودک خود منتقل کند. HIV ویروسی است که بر سیستم ایمنی بدن ت ثیر می گذارد و باعث می شود افراد مبتلا بیشتر در معرض بیماری های دیگر قرار بگیرند. علایم اولیه می تواند شامل تب و خستگی باشد. فرد برای دریافت تشخیص HIV نیاز به آزمایش دارد، زیرا این بیماری همیشه باعث بروز علایم نمی شود. HIV بستگی دارد. مرحله اولیه افراد احتمال دارد علایم مشابه آنفولانزا را تجربه کنند که می تواند شامل موارد زیر باشد: تب لرز خستگی گلو درد عرق شبانه التهاب غدد لنفاوی ماهیچه های دردناک مرحله ت خیر بالینی در این مرحله احتمال دارد افراد علایم خفیفی را تجربه کنند یا اصلا علایمی نداشته باشند. خطر انتقال اچ آی وی از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کم است و فردی که این رابطه را انجام می دهد اگر در دهان خود زخم باز داشته باشد به این بیماری مبتلا می شود. HIV نمی تواند ویروس را به فرد دیگری منتقل کند. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند آزمایش خون یا بزاق را انجام دهد تا مشخص کند آیا فردی به HIV مبتلا است. HIV وجود ندارد، اما می توان با درمان صحیح، شرایط را به طور موثر کنترل کرد. درمان اچ آی وی شامل یک رژیم دارویی ضد ویروسی است که درمان ضد رترو ویروسی نامیده می شود. اگر مبتلایان به ویروس اچ آی وی از داروهای تجویز شده استفاده کنند، می توانند میزان ویروس موجود در جریان خون را تا حد غیرقابل شناسایی کاهش دهند. اگر افراد درگیر رابطه جنسی یا دهانی هستند، می توانند اقدامات زیر را برای پیشگیری از بیماریهای مقاربتی انجام دهند: آزمایشات منظم را برای STD انجام دهند. در هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنند. هر وقت رابطه دهانی برقرار می کنند از سد دندان استفاده کنند. در یک رابطه متقابل هر دو شریک باید آزمایش STD انجام داده باشند. ( HPV ) ، طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) رایج ترین بیماری مقاربتی STD در ایالات متحده است. HPV احتمال دارد هیچ علایمی نداشته باشند. با این حال، HPV می تواند باعث موارد زیر شود: زگیل در گلو زگیل روی دستگاه تناسلی یا مقعد اگر افراد در گلو زگیل داشته باشند، می توانند احساس تنگی نفس کنند یا در گفتار مشکل داشته باشند. HPV مبتلا شده باشد، آن را منتقل کنند. HPV در گلو نیز می توانند با داشتن رابطه جنسی دهانی عفونت را به شریک زندگی خود منتقل کنند. هیچ آزمون خاصی وجود ندارد که از آن برای تشخیص HPV ، به ویژه در دهان یا گلو استفاده شود. برخی از افراد اگر نتیجه آزمایش غیرطبیعی از غربالگری سرطان دهانه رحم یا آزمایش پاپ اسمیر بدست آورند، می توانند متوجه شوند که HPV دارند. دیگران احتمال دارد در صورت ابتلا به زگیل تناسلی یا عوارض دیگر متوجه شوند که به آن مبتلا هستند. افراد می توانند زگیل های ناشی از عفونت HPV را درمان کنند اما خود ویروس درمان نمی شود. فرد می تواند با مصرف برخی از داروها یا تحت عمل جراحی، زگیل ها را از بین ببرد. گاهی اوقات، زگیل ها به خودی خود از بین می روند. اگر افراد فقط زگیل را درمان کنند، باز هم می توانند عفونت HPV را به شرکای جنسی منتقل کنند. HPV می توانند باعث سرطان، از جمله سرطان دهانه رحم شوند. بسیاری از زنان در صورت دریافت درمان صحیح برای HPV ، به سرطان دهانه رحم مبتلا نمی شوند. بیماری عفونی است که ویروس هرپس سیمپلکس می تواند آن را ایجاد کند: تب سردرد التهاب غدد بدن دردناک زخم های دردناک یا خارش دار در اطراف ناحیه تناسلی، راست روده یا دهان اگر شریک زندگی در دهان، ناحیه تناسلی، راست روده یا مقعد دچار عفونت تبخال باشد، افراد می توانند در اثر رابطه دهانی به تبخال مبتلا شوند پزشک احتمال دارد برای تشخیص بیماری، از پوست زخم نمونه برداری کند یا آزمایش خون برای کمک به تشخیص تبخال انجام دهد. بدون درمان، افراد می توانند عفونت های تبخال را به شرکای جنسی انتقال دهند. مصرف داروی روزانه می تواند به کاهش احتمال انتقال عفونت کمک کند. HIV را افزایش دهد و زنان باردار می توانند تبخال را به نوزاد خود منتقل کنند. تریکومونیازیس یا تریچ یک عفونت شایع است. علایم آن می تواند شامل موارد زیر باشد: قرمزی یا خارش در اطراف واژن احساس سوزش هنگام ادرار کردن ترشحات غیرمعمول از واژن یا آلت تناسلی مرد اگر افراد با شریکی که در واژن یا آلت تناسلی مبتلا به عفونت تریکومونیازیس هستند رابطه دهانی انجام دهند، احتمال دارد شریک جنسی آنها در گلو دچار عفونت تریکومونیازیس شود. درمان بیماری تریکومونیازیس احتمال دارد شامل مصرف یک دوره آنتی بیوتیک باشد. افراد برای بررسی وجود تریکومونیا نیاز به مراجعه به مراقبت های بهداشتی خود دارند، زیرا پزشک نمی تواند آن را فقط از طریق علایم تشخیص دهد. افراد می توانند با مصرف تنها یک دوز داروی آنتی بیوتیک که می تواند انگل ها را نیز از بین ببرد، تریکومونیازیس را درمان کنند. ویروسی است که باعث التهاب کبد می شود. A پس از گذشت روز از قرار گرفتن در معرض ویروس آشکار می شود. این علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: تب خستگی ادرار تیره حالت تهوع از دست دادن اشتها درد یا ناراحتی در شکم زرد شدن پوست و چشم ها انتقال هپاتیت A عمدتا از طریق تماس دهان و مدفوع رخ می دهد. در نتیجه، فرد می تواند با انجام رابطه جنسی دهان و مقعد با کسی که ویروس دارد، به هپاتیت A مبتلا شود. در صورت وجود ویروس هپاتیت A ، آزمایش خون می تواند آن را تشخیص دهد. اگرچه هپاتیت A می تواند احساس بسیار ناخوشایندی در افراد ایجاد کند، اما بندرت باعث ایجاد عارضه می شود. ویروس دیگری است که باعث التهاب کبد می شود. B علایم کمی ایجاد می کند یا هیچ علایمی ندارد. هنگامی که علایم ظاهر می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند: تب بثورات خستگی ادرار تیره حالت تهوع درد و سفتی شکم از دست دادن اشتها درد یا ناراحتی در شکم زرد شدن پوست و چشم ها افراد مبتلا به عفونت هپاتیت B می توانند ویروس را در مایع منی یا ترشحات واژن خود در حین رابطه دهانی منتقل کنند. پزشکان می توانند با انجام آزمایش خون، هپاتیت B را تشخیص دهند. احتمال دارد بین هفته تا ماه طول بکشد تا ویروس در خون فرد ظاهر شود. این آزمایش، حاد یا مزمن بودن عفونت را تشخیص خواهد داد. B وجود ندارد و بیشتر افراد پس از مدت کوتاهی بهبود می یابند. پزشکان، عفونت مزمن هپاتیت B را با دارو، برای کاهش سرعت پیشرفت ویروس و پشتیبانی از سیستم ایمنی بدن درمان می کنند. افراد مبتلا به عفونت حاد معمولا پس از آنکه ویروس روند خود را طی کرد، بهبود کامل پیدا می کنند. در موارد شدید، هپاتیت B می تواند منجر به عفونت مزمن، زخم و سرطان کبد و حتی مرگ شود. واکسنی برای کمک به محافظت از افراد در برابر این ویروس در دسترس است. انواع مختلفی از بیماری مقاربتی وجود دارد که افراد می توانند در نتیجه رابطه جنسی دهانی آن را منتقل یا درگیر آن شوند. افراد می توانند برای محافظت از خود و شریک جنسی در برابر بیماری های مقاربتی از کاندوم یا سد دندان استفاده کنند. اگر فردی به STD مبتلا باشد، مهم است که او و شرکای جنسی شان درمان صحیح را انجام دهند تا از بروز هرگونه عارضه پیشگیری کند. با استفاده از روشهای مناسب پیشگیری و در صورت لزوم دریافت درمان، افراد می توانند از رابطه دهانی بدون خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی لذت ببرند.

اصطلاح " " به طور مکرر توسط پزشکان استفاده می شود اما می تواند بیماران را گیج و گاهی نگران کند. به طور کلی، دیسکرازی خون، یک اصطلاح غیر اختصاصی است که می تواند به هر بیماری مربوط به خون اشاره داشته باشد. گفته می شود، پزشکان در صورت عدم تشخیص قطعی اختلال خونی در یک بیماری از این واژه استفاده می کنند. دیسکرازی خون، به بیماری ها و اختلالات هماتولوژیک اشاره دارد که ممکن است بر روی اجزای سلولی یا پلاسمایی خون، مغز استخوان یا بافت لنفاوی ت ثیر بگذارد. نمونه هایی از دیسکرازی خون شامل کم خونی، سرطان هایی مانند و، شرایطی است که باعث لخته شدن خون یا خونریزی بیش از حد خون و غیره می شود. دیسکرازی خون ممکن است شایع یا نادر، بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم باشد و از شرایط بسیار خفیف یا بدون علامت تا موارد جدی و خطرناک را شامل می شود. ما در این مقاله از پزشکت به بررسی علل یا مکانیسم های مسیول دیسکرازی خون، انواع مختلف آن، علایم شایع و آنچه که شما می توانید هنگام تشخیص و درمان انتظار داشته باشید، خواهیم پرداخت. اصطلاح پزشکی دیسکرازی خون به معنای واقعی کلمه "مخلوط بد" است و می توان آن را در پزشک یونانی جالینوس ( تا میلادی) جستجو کرد. در آن زمان، احساس می شد که این مخلوط بد (دیسکرازی) نشان دهنده عدم تعادل در چهار بوی بدن خون، صفرا سیاه، صفرا زرد و آب است. دیسکرازی خون ممکن است شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مغز استخوان رگ های خونی بافت لنفاوی مانند غدد لنفاوی و طحال سلول های خونی مانند گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها پروتیین های موجود در خون که مسیول لخته شدن و خونریزی هستند. شاخه پزشکی که این بیماری ها را مورد بررسی قرار می دهد و درمان می کند، خون شناسی نامیده می شود. دلایل دیسکرازی خون همیشه مشخص نیست. در این صورت، پزشکان اغلب از اصطلاح ایدیوپاتیک استفاده می کنند. اصطلاح ایدیوپاتیک به این معنی است که اساسا علت دیسکرازی در آن زمان نامشخص یا حتی کاملا ناشناخته است. علل و عوامل خطر دیسکرازی می تواند به چندین دسته تقسیم شود که گاهی با هم همپوشانی دارند. سرطان هایی مانند سرطان خون، لنفوم و مولتیپل میلوما با رشد خارج از کنترل یکی از انواع گلبول های سفید مشخص می شود. این سرطان بر روی سایر سلول های خون نیز ت ثیر بگذارد، مانند سلولهای لوسمیک مغز استخوان که منجر به تولید کمتر انواع دیگر سلول های خونی می شود. واکنش های جانبی دارویی، یکی از دلایل شایع دیسکرازی خون است و ممکن است در اثر مصرف داروهای تجویز شده و غیرقانونی و همچنین مکمل های ویتامین و تغذیه ای ایجاد شود. قرار گرفتن در معرض برخی از محیط ها، مانند برخی مواد شیمیایی و اشعه ممکن است منجر به دیسکرازی خون شود. سلول های خون نه تنها در مبارزه با عفونت نقش بسیار مهمی دارند، بلکه ممکن است توسط عفونت نیز آسیب ببینند. کمبود مواد مغذی ممکن است در تشکیل مناسب سلول های خونی تداخل ایجاد کند. به عنوان مثال می توان به کم خونی ناشی از کمبود آهن، ویتامین B یا فولات اشاره کرد. برخی از بیماری های خود ایمنی ممکن است منجر به ایجاد آنتی بادی هایی شود که علیه سلول های مختلف خون هدایت می شوند. ژنتیک می تواند از طریق جهش های ژنی خاص (مانند بیماری سلول داسی شکل) یا استعداد ارثی (مانند برخی موارد کم خونی کمبود B ) در دیسکرازی خون نقش داشته باشد. ترکیبی از دلایل بالا ممکن است منجر به ایجاد یک نوع دیسکرازی خون شود. به عنوان مثال، کم خونی آپلاستیک ممکن است به دلیل عفونت های ویروسی، داروها، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا اشعه و . رخ دهد. بسیاری از علایم مربوط به دیسکرازی خون به علت افزایش تعداد زیاد و یا کمبود انواع مختلف سلول های خونی یا به دلیل تجمع این سلولها در غدد لنفاوی یا طحال رخ می دهد. رایج ترین علایم مربوط به سلولهای خونی در صورت (تعداد گلبولهای قرمز کاهش یافته یا سطح هموگلوبین پایین) رخ می دهد. علایم کم خونی می تواند شامل سبکی سر یا غش ( ، خستگی، تپش قلب یا ضربان قلب سریع، و رنگ پریدگی پوست باشد. وقتی گلبول های قرمز خون ناقص باشند (به عنوان مثال، با کم خونی سلول داسی شکل) ممکن است در رگ های خونی در بافت های مختلف گیر کرده و باعث مرگ سلول و درد (اغلب شدید) شوند. افزایش گلبول های قرمز خون (و در نتیجه افزایش غلظت خون) می تواند منجر به ایجاد رنگ قرمز صورت و سردرد شود. وقتی سطح گلبول های سفید خون پایین باشد، ممکن است عفونت ایجاد شود. علایم معمولا به محل عفونت بستگی دارد، مانند: سرفه یا سرفه خونی، تنگی نفس درد همراه با ادرار، تکرر ادرار حالت تهوع، استفراغ یا، درد شکم سردرد، سفتی گردن، گیجی گلو درد، مشکل در بلع، درد سینوس، تخلیه بینی سطح پایین پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی) بسته به شدت می تواند علایم ایجاد کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: خون دماغ کبودی (اکیموز) دوره های شدید قاعدگی نقاط قرمز روی پوست (پتشیا) خونریزی از مثانه یا با اجابت مزاج علایم اختلالات خونریزی با شرایط پلاکتی همپوشانی و به شدت بیماری بستگی دارد. با شرایط خفیف، افراد ممکن است خونریزی بیشتری را پس از جراحی یا اقدامات دندانپزشکی مشاهده کنند، با اختلالات جدی تر، ممکن است خونریزی خود به خودی، مانند مفاصل ایجاد شود. عوامل خطرزای لخته شدن خون شامل بی تحرکی و استراحت طولانی مدت در رختخواب، جراحی اخیر، سرطان، مسافرت طولانی مدت و موارد دیگر است. هنگامی که لخته شدن خون بدون این عوامل خطر اتفاق بیفتد، مانند کسی که در غیر این صورت سالم است و بی تحرک نشده است، احتمال بروز اختلال لخته شدن اغلب در نظر گرفته می شود. از آنجا که اختلال مغز استخوان ممکن است بر انواع سلول های خونی ت ثیر بگذارد، می تواند منجر به بروز علایم زیادی شود. سرطان های مربوط به خون می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: عرق شبانه لاغری ناخواسته تب با منشا ناشناخته بزرگ شدن طحال و یا کبد بزرگ شدن غدد لنفاوی طیف گسترده ای از علایم وجود دارد که ممکن است با دیسکرازیای مختلف خون مشاهده شود و بسیاری از این موارد به نظر زیاد آشکار نیستند، از جمله: به معنای "خوردن خاک" ترجمه شده است و کودکانی که دچار هستند، گاهی اوقات خاک می خورند. احتمالا این وضعیت به دلیل یک ولع مصرف غریزی آهن است. پاگوفاژی اشتیاق به خوردن یخ است. (این در واقع علامت شایع کمبود آهن نسبت به پیکا است) با کمبود ویتامین B ، علاوه بر کم خونی، فرد ممکن است علایمی داشته باشد که از مولتیپل اسکلروزیس قابل تشخیص نیست. تشخیص دیسکرازی خون ممکن است شامل مراحل مختلفی باشد که به علایم، سابقه خانوادگی، یافته های بدنی و موارد دیگر بستگی دارد. هنگامی که فرد به پزشک عمومی مراجعه می کند، غالبا به دیسکرازی خون شک می شود. وی می تواند بیمار را به یک متخصص خون یا آنکولوژی ارجاع دهد. متخصص خون، پزشکی است که در تشخیص دیسکرازی خون، خوش خیم یا سرطان تخصص دارد. تشخیص دیسکرازی خون با بررسی سابقه دقیق بیمار، سوالاتی در مورد علایم، داروها، سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی آغاز می شود. بعضی اوقات ممکن است علایم اولیه دیسکرازی خون (مانند دوره های قاعدگی زیاد) نادیده گرفته شود و ذکر هر چیزی در تاریخچه که برای شما غیر عادی به نظر می رسد مهم است. علایم دیسکرازی خون مانند رنگ پریدگی پوست یا کبودی ممکن است در تشخیص این اختلال مهم و موثر باشند. ارزیابی دقیق از غدد لنفاوی (نه تنها آنهایی که در گردن شما هستند، بلکه آنهایی که در زیر استخوان یقه شما و زیر بغل قرار دارند) نیز انجام می شود. ارزیابی اولیه بیشتر دیسکرازیاهای خون با بررسی نمونه خون آغاز می شود. شمارش کامل خون ( CBC ) افزایش بیش از حد تعداد گلبول های سفید نابالغ ممکن است نشان دهنده عفونت جدی یا سرطان مرتبط با خون باشد. شاخص های سلول های خونی می تواند برای یادگیری بیشتر در مورد سلول های خون بسیار مفید باشد. به عنوان مثال، گلبول های قرمز کوچک با کم خونی فقر آهن دیده می شوند. در حالی که سلول های قرمز خون با کم خونی مربوط به کمبود ویتامین B بزرگ هستند. شاخص ها عبارتند از: متوسط حجم بدن ( MCV ) میانگین غلظت هموگلوبین بدن ( MCHC ) عرض توزیع سلول های قرمز ( RDW ) میانگین حجم پلاکت ( MPV ) بر اساس CBC ، آزمایشات دیگری که ممکن است پزشک توصیه کند، عبارتند از: سطح ویتامین B و الکتروفورز هموگلوبین، برای جستجوی تالاسمی ها مطالعات آهن، مانند آهن سرم، ظرفیت اتصال آهن یا فریتین سرم بیوپسی مغز استخوان و می تواند اطلاعات زیادی در مورد سلامت مغز استخوان را در اختیار پزشک قرار دهد و در تشخیص برخی از انواع سرطان خون ضروری است. در صورت مشکوک شدن به سرطان، آزمایشات بعدی (مانند آزمایش نشانگر زیستی) بر روی سلول ها انجام می شود. آزمایشات برای ارزیابی عملکرد پلاکت ممکن است شامل زمان خونریزی، آزمایش عملکرد پلاکت و آزمایش تجمع پلاکت باشد. مطالعات انعقادی ممکن است شامل زمان پروترومبین و INR و زمان ترومبوپلاستین جزیی باشد. در صورت مشکوک بودن به ناهنجاری فاکتور لخته شدن، آزمایش خاصی (مانند آنتی ژن فاکتور ون ویلبراند) انجام می شود. از طرف دیگر، اگر پزشک شما شک کند که خون شما زود تر از حد معمول لخته می شود، ممکن است آزمایش هایی مانند آنتی بادی های ضد فسفولیپید، فعالیت پروتیین C ، سطح هموسیستیین و موارد دیگر را توصیه کند. درمان دیسکرازی خون به علت آن بستگی دارد. گاهی اوقات درمان بیماری زمینه ای به تنهایی یک راه حل خواهد بود. در حالی که در سایر مواقع، کمبود سلول های خونی یا عدم وجود عوامل لخته شدن نیاز به درمان پیچیده تری دارد. برای کم خونی شدید، ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشید تا زمانی که علت اصلی آن برطرف شود. اگر تعداد پلاکت شما بسیار کم باشد، برای جلوگیری از خونریزی ممکن است به تزریق پلاکت نیاز داشته باشد. در صورت کاهش تعداد گلبول های سفید، ممکن است دارویی که تولید گلبول های سفید خون را تحریک کند مورد نیاز باشد. از آنجا که مهمترین عوارض مربوط به تعداد کم سفید، عفونت است، اقداماتی برای کاهش خطر عفونت بسیار حیاتی است. در اختلالات خونریزی، غالبا به پلاسمای منجمد تازه و یا جایگزینی فاکتورهای لخته شده از دست رفته نیاز است. منبع:

و یا کروموزومال ابنرمالیتی، زمانی رخ می دهد که جنین تعداد نادرستی از کروموزوم ها و DNA یا کروموزوم هایی که از نظر ساختاری دارای نقص هستند، داشته باشد. این ناهنجاری ها احتمال دارد به نقایص مادرزادی و اختلالاتی مانند یا احتمالا منجر شود. بدن انسان از سلول تشکیل شده است. در مرکز هر سلول یک هسته و درون هسته نیز کروموزوم ها قرار دارند. کروموزوم به این دلیل مهم هستند که حاوی ژن هایی است که خصوصیات جسمی، گروه خونی و حتی میزان حساسیت فرد به بیماری های خاص را تعیین می کند. هر سلول در بدن به طور معمول شامل جفت کروموزوم است در مجموع کروموزوم که هر کدام تقریبا ، تا ، ژن دارند. نیمی از کروموزوم های یک فرد از تخمک و نیمی دیگر از اسپرم حاصل می شود. ناهنجاری های کروموزومی تفاوت در تعداد و ساختار کروموزوم ها است که می تواند در طول رشد رخ دهد. آنها می توانند برای جنین جدید باشند، یا از والدین به ارث برده شوند. ناهنجاری ها به دو دسته تقسیم می شوند: عددی و ساختاری. ناهنجاری های عددی، به این واقعیت اشاره دارد که تعداد متفاوتی از کروموزوم ها نسبت به شکل معمول وجود دارد. تعداد آن ها احتمال دارد بیشتر یا کمتر باشد به این حالت آنوپلوییدی نیز گفته می شود. هر ناهنجاری اصطلاح خاصی دارد هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در تریزومی به جای دو کروموزوم، سه کروموزوم وجود دارد. که به جای دو کروموزوم، یک کروموزوم در یک جفت وجود دارد. هنگامی که ترکیب کروموزوم مشکلی را ایجاد می کند، این به عنوان یک ناهنجاری ساختاری شناخته می شود. ناهنجاری های ساختاری علت های زیادی دارند. در این وضعیت بخشی از کروموزوم حذف یا از بین رفته است. حلقه در نتیجه پارگی بخشی از کروموزوم تشکیل می شود. در تکثیر، کروموزوم کپی شده و در نتیجه ماده ژنتیکی اضافی ایجاد می شود. در وارونگی قطعه ای از کروموزوم از بین می رود و وارونه شده و سپس دوباره به ساختار اصلی متصل می شود. در جابجایی یک قطعه از کروموزوم به قطعه دیگر منتقل می شود. این وضعیت می تواند یک انتقال باشد. ناهنجاری های کروموزومی به دلیل تقسیم سلولی که طبق برنامه پیش نمی رود و توسط میتوز یا میوز روی می دهد. هنگامی که یک سلول متشکل از کروموزوم، به دو سلول تقسیم شود، این وضعیت میتوز نامیده می شود. سلول های جدید همچنین باید هر کدام کروموزوم داشته باشند. بدن از سلولهایی تشکیل شده است که از میتوز به وجود آمده اند. در میوز، یک سلول نیز به دو نیمه تقسیم می شود، اما این نیمه ها هر کدام کروموزوم دارند. میوز باعث تولید اسپرم و تخمک در اندام های تولید مثل می شود. اگر میتوز یا میوز منجر به تعداد متفاوتی از کروموزوم های در حد انتظار شود، این یک اختلال کروموزومی محسوب می شود. برخی از عوامل خطر وجود دارد که می تواند به طور بالقوه احتمال یک اختلال کروموزومی را افزایش دهد. یکی از این موارد سن والدین است. خطر بروز ناهنجاری کروموزومی در زنان بالای سال بیشتر است. اگرچه بررسی های متناقضی برای یادگیری در مورد سن پیشرفته پدری وجود دارد (که بعنوان سن سال به بالا تعریف می شود) ، اما این عامل احتمال افزایش اختلالات کروموزومی را نشان می دهد. علاوه بر این، عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض داروی جنین، می توانند در ناهنجاری های کروموزومی نیز نقش داشته باشند. انواع مختلفی از اختلالات وجود دارد که می تواند از کروموزوم های غیر طبیعی ناشی شود. لیست زیر شامل اختلالاتی است که جنین بیشترین شانس را برای زنده ماندن در هنگام تولد و حتی بیشتر از آن دارد. یکی از شناخته شده ترین اختلالات کروموزومی است (همچنین به عنوان تریزومی شناخته می شود) ، که توسط کپی اضافی کروموزوم ایجاد می شود. برخی از علایم رایج سندرم داون ت خیر در رشد، رشد قد کوچک، شیب رو به بالا چشم ها، توان عضلانی کم است. علل بروز سندرم داون کاملا روشن نیست، اما دانشمندان، یک ارتباط مشترک بین سن بالای مادر و ایجاد سندرم را ذکر کرده اند. بررسی ها نشان داده که خطر بروز سندرم داون با افزایش سن مادر از در در سن سالگی به در سالگی در سن سالگی افزایش می یابد. از هر نوزاد در ایالات متحده یکی با سندرم داون متولد می شود. سندرم ترنر (همچنین به عنوان دیسژنز غدد جنسی شناخته می شود) ، فقط زنان را تحت ت ثیر قرار می دهد. این وضعیت زمانی رخ می دهد که یکی از کروموزوم های از بین رفته باشد. حتی ممکن است آنها را نابارور یا کوتاهتر از حد متوسط کند. از دیگر ویژگی های این اختلال احتمال دارد التهاب پا یا دست ها، پوست اضافی گردن، بیماری کلیه و قلبی و همچنین ناهنجاری های اسکلتی باشد. سندرم ترنر همچنین می تواند منجر به یا مرده زایی شود. که به آن سندرم نیز گفته می شود، نتیجه کروموزوم اضافی در مردان است. این بیماری با نرخ بالای عقیم بودن و اختلال عملکرد جنسی همراه است. به طور معمول تا زمان مورد توجه قرار نمی گیرد. اما با عضله ضعیف، قد بلند، موی بدن و اندام تناسلی کوچک مشخص می شود. تریزومی یا سندرم پاتایو، به دلیل کپی اضافی از کروموزوم ایجاد می شود. این سندرم می تواند باعث ناتوانی فکری شدید و همچنین نقص قلب، رشد نکردن چشم، انگشتان دست و پا، شکاف لب و ناهنجاری های مغز یا نخاع شود. سندرم پاتایو در هر تولد رخ می دهد، نوزادان معمولا در روزها یا هفته های اول زندگی می میرند. تریزومی ، که بعضا سندرم ادواردز نامیده می شود، به دلیل کپی اضافی از کروموزوم ایجاد می شود. این سندرم در یکی از هر بارداری و تقریبا از هر تولد در ایالات متحده روی می دهد. سندرم ادواردز با، سر کوچک، شکل غیر عادی و نقص های دیگر اندام مشخص می شود. سندرم ادواردز هیچ درمانی ندارد و معمولا پیش از تولد یا در اولین سال زندگی کشنده است. سندرم سه گانه که در آن سه نسخه از کروموزوم وجود دارد. و به عنوان سندرم یا شناخته می شود، فقط زنان را تحت ت ثیر قرار می دهد. این می تواند آنها را بلندتر از حد متوسط با عضلات ضعیف تر، و مشکلات گفتاری، یا اختلال تعادل نشان دهد. سندرم از هر مرد نفر را درگیر می کند و به دلیل وجود یک کروموزوم اضافی ایجاد می شود. علایم سندرم متفاوت است اما مردان مبتلا به این اختلال می توانند بلندتر از حد متوسط باشند، اختلالات پردازش گفتار داشته یا ناهماهنگ باشند. همچنین احتمال دارد باعث مشکلات رفتاری، و ضعف عضلات شود. سندرم شکننده یا سندرم مارتین - بل، ناشی از تغییر ژن کروموزوم است. این می تواند باعث ناتوانی های ذهنی و یادگیری، مسایل اجتماعی یا رفتاری و ت خیر در رشد شود. وقتی قطعه ای از کروموزوم وجود ندارد، به عنوان سندرم (گریه گربه) یا سندرم منهای طبقه بندی می شود. این ناهنجاری به این ترتیب نامگذاری شده است زیرا نوزادانی که به آن مبتلا هستند احتمال دارد فریادی شبیه گربه داشته باشند. علایم می تواند شامل اندازه کوچک سر، ضعف صدای عضلانی (برای نوزادان) ، تاخیر در رشد، وزن کم هنگام تولد، نقص قلب، یا ناتوانی ذهنی باشد. ناهنجاری های کروموزومی می تواند منجر به عوارضی در دوران بارداری شود. دو عارضه از این قبیل سقط جنین و بارداری مولار است. ناهنجاری های کروموزومی یکی از دلایل اصلی سقط جنین در سه ماهه اول است. در سقط جنین اولیه، خطاهای کروموزومی می تواند از رشد طبیعی جنین پیشگیری کند. وقتی این رخ می دهد، سیستم ایمنی بدن فرد باردار می تواند با خاتمه دادن خود به خود به حاملگی پاسخ دهد، اما برخی از سقط ها برای عبور بافت از رحم نیاز به کمک (از طریق دارو یا جراحی) دارند. بررسی ها نشان می دهد که ناهنجاری های کروموزومی از تمام سقط های سه ماهه اول را تشکیل می دهند. این نوع ناهنجاری کروموزومی بیشتر با افزایش سن مادر رخ می دهد. در موارد دیگر، یک ناهنجاری کروموزومی می تواند منجر به یک بیماری نادر به نام بارداری مولار شود. در طی یک بارداری مولار، بافت هایی که قرار است به جنین تبدیل شوند در عوض به رشد غیرطبیعی رحم تبدیل می شوند. حاملگی مولار دو نوع دارد: حاملگی مولار کامل زمانی ایجاد می شود که تخمک اطلاعات ژنتیکی نداشته باشد و توسط یک یا دو اسپرم بارور شود. به دلیل کمبود اطلاعات ژنتیکی از طرف مادر، تخمک بارور شده جفتی ایجاد می کند که مانند یک خوشه انگور، بدون جنین همراه است. حاملگی مولار جزیی هنگامی رخ می دهد که تخمک دارای مواد ژنتیکی، توسط دو اسپرم بارور شود. این باعث رشد جنینی می شود که چندین نسخه از کروموزوم ها دارد، برخی از بافت های غیر طبیعی جفت را تشکیل می دهد و معمولا زنده نمی ماند. آزمایش کروموزومی جنین برای والدینی که آن را انتخاب می کنند در دسترس است. این تست شامل تست های غربالگری و تشخیصی است. در اواخر سه ماهه اول بارداری، می توانید یک آزمایش غربالگری انجام دهید که احتمال دارد به شما و پزشک اطلاعاتی در مورد احتمال بروز ناهنجاری کروموزومی در کودک ارایه دهد. این آزمایش ها نمی توانند ناهنجاری کروموزومی را تشخیص دهند. آزمایش های غربالگری شامل سونوگرافی و آزمایش خون، مانند پانل نشانگرهای زیستی یا آزمایش جفت در گردش است. آزمایشات بالینی دیگری وجود دارد که بر خلاف آزمایشات غربالگری می توانند ناهنجاری ها را تشخیص دهند. آزمایش های تشخیصی مانند پرزهای کوریونی و بیشتر تهاجمی هستند اما می توانند ناهنجاری هایی را تشخیص دهند که آزمایش های غربالگری قبلی آنها را تشخیص نداده اند. حرف آخر یادگیری در مورد ناهنجاری های کروموزومی می تواند سخت باشد. در حالی که آزمایشاتی وجود دارد که می تواند در سه ماهه اول بارداری برای تشخیص از رشد یا عوارض انجام شود، مشاوره ژنتیک قبل از بارداری نیز می تواند اطلاعات بیشتری را برای کسانی که سعی در بچه دار شدن دارند، فراهم کند.

می تواند هر فردی را تحت ت ثیر قرار دهد، اما علایم معمولا بسته به سن و جنس افراد متفاوت است. عفونت های مثانه بدون درمان، می توانند به عفونت کلیه تبدیل شوند. عفونت های دستگاه ادراری ( UTI ) سالانه بسیاری از افراد مبتلا را مبتلا می کنند. افراد در سنین مختلف ممکن است به این عفونت مبتلا شوند. داروهای زیادی برای درمان عفونت مثانه در دسترس است و همچنین افراد می توانند از داروهای خانگی برای تسکین علایم استفاده کنند. می تواند در هر قسمت از دستگاه ادراری فرد رخ دهد که شامل حالب، مجرای ادرار، مثانه و کلیه ها است. عفونت مثانه، که با نام سیستیت نیز شناخته می شود، شایع ترین نوع عفونت ادراری است. عفونت ادراری زمانی اتفاق میفتد که باکتری ها وارد مجاری ادرار شده و باعث تحریک این ناحیه شوند. این باکتری ها معمولا از پوست یا راست روده، وارد مجاری ادرار می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید افراد در هر سن و جنسیتی ممکن است به عفونت مثانه مبتلا شوند، اما عوامل خاصی وجود دارند، که می توانند خطر ابتلا به عفونت مثانه را در افراد افزایش دهند. عفونت مثانه معمولا زمانی رخ می دهد که باکتریهای مضر روده وارد مجاری ادراری شده و به مثانه منتقل شوند. برخی از علل ابتلا به عفونت مثانه عبارتند از: داشتن رابطه جنسی محافظت نشده استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری تمیز کردن بدن از عقب به جلو پس از اجابت مزاج با این حال، عفونت مثانه می تواند به دلیل تحریک یا آسیب مجرای ادرار نیز رخ دهد، از جمله: پرتو درمانی یا اصطکاک ناشی از رابطه جنسی آسیب مجرای ادرار به دلیل استفاده از استفاده از محرک های شیمیایی، مانند حمام حباب دار یا صابون های معطر افراد مبتلا به دیابت بیشتر از سایرین در خطر ابتلا به عفونت مثانه قرار دارند. علت این امر این است که عملکرد گلبول های سفید در افراد دیابتی کاهش پیدا می کند. گلبول های سفید وظیفه دفاع از بدن و مبارزه با عفونت ها را بر عهده دارند. علاوه بر آن خانم های یایسه نیز بیشتر از سایر خانم ها به عفونت مثانه مبتلا می شوند. در دوران هورمون استروژن در بدن خانم ها کاهش پیدا می کند. در نتیجه سلول های مجاری ادرار در برابر عفونت ها آسیب پذیر می شوند. سایر عوامل خطر ابتلا به عفونت های ادراری عبارتند از: عدم توانایی تخلیه مثانه، به دلیل: بارداری پروستات بزرگ شده استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری عفونت مثانه در صورت عدم درمان به موقع می تواند باعث عفونت کلیه ها شود. اگرچه پیشگیری از عفونت مثانه همیشه امکان پذیر نیست، اما با انجام راهکارهایی می توان خطر ابتلا به آن را به حداقل رساند. این راهکارها عبارتند از: هیدراته ماندن نگه نداشتن ادرار پوشیدن لباس زیر نخی و پنبه ای ادرار کردن بعد از مقاربت جنسی تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی پاک کردن از جلو به عقب پس از رفتن به توالت اطمینان از تمیز بودن ناحیه تناسلی قبل از قرار دادن کاتتر موارد خفیف عفونت ادراری معمولا بدون مصرف دارو و با استفاده از راهکارهای خانگی به راحتی درمان می شوند. برای موارد شدید عفونت باید حتما به پزشک مراجعه کنید. در صورت درمان نکردن بیماری خطر انتقال عفونت مثانه به سایر قسمت های دستگاه ادراری وجود دارد. همچنین ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری با خطرات زیادی برای مادر و جنین همراه است. بنابراین خانم های باردار در صورت ابتلا به عفونت ادراری باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنند. در صورت مشاهده موارد زیر باید حتما به پزشک مراجعه کنید: اگر اغلب به عفونت مثانه مبتلا می شوید. علایم عفونت پس از روز بهبود نمی یابد. علایم عفونت شدید است، مانند وجود خون در ادرار یا اگر مطمین نیستند که علایم شما به دلیل عفونت مثانه یا بیماری دیگری است. عفونت های مثانه در دوران بارداری به دلیل تغییر در مجاری ادراری شایع تر است. زیرا در دوران بارداری به دلیل فشار رحم بر روی حالب ها، ادرار مدت بیشتری را در مثانه می ماند. علایم عفونت مثانه در خانم های باردار با افرادی که باردار نیستند یکسان است. برخی از خانم های باردار ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند تا زمانی که عفونت مثانه به تبدیل شود. به عفونت کلیه در اصطلاح پزشکی پیلونفریت می گویند. ابتلا به عفونت کلیه در دوران بارداری می تواند مشکلات زیادی را برای مادر و جنین ایجاد کند. به همین علت پزشک متخصص زنان معمولا در دوران بارداری به طور مکرر آزمایش هایی را تجویز می کند تا مادران باردار از نظر عفونت ادراری بررسی شوند. علایم عفونت کلیه شامل موارد زیر است: تب لرز حالت تهوع درد در پشت یا پهلو سالمندان مبتلا به عفونت مثانه علایم معمولی را تجربه می کنند که شامل نیاز مکرر و فوری به ادرار و درد در هنگام ادرار است. با این حال علایم عفونت مثانه در سالمندان عبارتند از: لرز یبوست کمردرد درد در زیر شکم یکی از شایع ترین بیماری های زوال عقل است. ابتلا به عفونت مثانه در افراد مبتلا به زوال عقل، زندگی را برای این افراد دشوارتر می کند. داروهایی که افراد مبتلا به زوال عقل مصرف می کنند باعث شل شدن عضلات مثانه می شود. در نتیجه احتمال ابتلا به بی اختیاری ادرار در بیماران مبتلا به زوال عقل افزایش پیدا می کند. بی اختیاری ادرار یکی از مهمترین دلایل ابتلا به عفونت های ادراری است. بنابراین افرادی که از بیماران مبتلا به زوال عقل مراقبت می کنند، باید مراقب علایم عفونت مثانه در آنها باشند. زیرا تشخیص زود هنگام باعث درمان سریع تر این بیماران می شود. تشخیص علایم عفونت مثانه در کودکان معمولا دشوارتر است. بعلاوه، گاهی اوقات کودکان کوچکتر نمی توانند علایم خود به والدین یا پزشک توضیح دهند. برخی از علایم عفونت مثانه در کودکان زیر سال عبارت است از: کاهش وزن بی اشتهایی تحریک پذیری استفراغ و اسهال با این حال، در برخی موارد، ممکن است تب، تنها علامت ابتلا کودک به عفونت ادراری باشد. در کودکان بالای سال، علایم به طور معمول شامل موارد زیر است: تب تکرر ادرار بدبو شدن ادرار کاهش حجم ادرار کدر بودن رنگ ادرار وجود خون در ادرار درد در پشت یا شکم درد یا سوزش در هنگام ادرار خیس کردن خود در رختخواب حتی پس از آموزش توالت عفونت های مثانه می تواند افراد در هر سنی و از هر جنسیتی را تحت ت ثیر قرار دهد. اما با این حال عفونت ادراری در زنان شایع تر از مردان است. در واقع ساختار ادراری زنان باعث می شود که آنها بیشتر از مردان به عفونت مثانه مبتلا شوند. مجاری ادرار زنان کوتاه تر از مردان است. در نتیجه، باکتریها برای رسیدن به مثانه و ایجاد عفونت مسافت کمتری را طی می کنند. علایم عفونت ادراری در بزرگسالان عبارت است از: بوی تند ادرار کاهش حجم ادرار وجود خون در ادرار کدر شدن رنگ ادرار درد هنگام ادرار کردن احساس ضعف و خستگی احساس سوزش هنگام دفع ادرار بررسی ها نشان می دهد که تقریبا نیمی از زنان در طول زندگی خود دچار عفونت ادراری می شوند. همچنین زنان در برخی موارد علاوه بر علایم بالا، درد بالای استخوان شرمگاهی را نیز تجربه می کنند. مردانی که عفونت های مکرر مثانه را تجربه می کنند، باید برای رد احتمال پروستاتیت باکتریایی مزمن به پزشک مراجعه کنند. پروستاتیت باکتریایی به عفونت مزمن پروستات گفته می شود. ابتلا به پروستاتیت باکتریایی در برخی از مردان هیچ گونه علایمی ندارد. در حالیکه برخی دیگر از مردان مبتلا به پروستاتیت باکتریایی دچار دردهای شدید در بیضه ها و آلت تناسلی می شوند. به طور کلی علایم پروستاتیت باکتریایی عبارتند از: تکرر ادرار درد هنگام انزال درد در کشاله ران و لگن احساس سوزش هنگام دفع ادرار درد در مثانه، بیضه ها، آلت تناسلی و ناحیه بین اندام های جنسی و مقعد از آنجایی که عفونت مثانه نتیجه آلودگی ناشی از باکتری ها است، پزشک احتمالا یک دوره آنتی بیوتیک را به عنوان درمان تجویز می کند. بیمار باید دوره مصرف آنتی بیوتیک را کامل کند حتی اگر احساس کند که عفونت بهبود پیدا کرده است. کامل کردن دوره آنتی بیوتیک باعث می شود که عفونت کاملا از بین رفته و همچنین احتمال بازگشت آن را کاهش می دهد. آنتی بیوتیک های وریدی ممکن است برای نوزادان زیر ماه لازم باشد. برای نوزادان بزرگتر و کودکان نوپا، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها را به شکل مایع یا قرص جویدنی تجویز کند. درمان های خانگی برای کودکان شامل نوشیدن مایعات فراوان، ادرار کردن مداوم و استفاده از کیسه آب گرم برای تسکین درد است. یک دوره روزه آنتی بیوتیک در دوران بارداری مناسب نیست اما دوره های روزه می تواند موثر باشد. پزشک ممکن است برای درمان عفونت ادراری داروهای زیر را تجویز کند: سفالوسپورین آموکسی سیلین نیتروفورانتویین تری متوپریم - سولفامتوکسازول برخی از راهکارهای خانگی می تواند به درمان و کاهش علایم عفونت مثانه کمک کند. این راهکارها عبارتند از: بررسی ها نشان می دهد که نوشیدن آب زغال اخته می تواند به درمان عفونت مثانه کمک کند. اگر چه شواهد علمی کمی برای اثبات این موضوع وجود دارد. اما با این حال توجه به این نکته مهم است که نوشیدن آب زغال اخته هیچ عارضه جانبی برای سلامت افراد ندارد. علاوه بر آن، مصرف آب زغال اخته می تواند به هیدراته نگه داشتن بدن کمک کند. اگرچه مسکن ها عفونت زمینه ای را درمان نمی کنند، اما می توانند باعث کاهش درد شوند. همچنین بیماران مبتلا به عفونت مثانه می توانند برای کاهش درد از کیسه آب گرم روی شکم یا بین ران خود استفاده کنند. هیدراته ماندن به این معنی است که فرد دفعات بیشتری ادرار کرده و در نتیجه باعث دفع بیشتر باکتری ها از مجاری ادرار می شود. نوشیدن حداقل لیوان آب در روز می تواند بدن شما را آبرسانی کرده و به کاهش علایم عفونت کمک کند. اگر فردی عفونت مثانه داشته باشد، ادامه رابطه جنسی ممکن است وضعیت را بدتر کند. زیرا رابطه جنسی باعث می شود که باکتری های بیشتری وارد دستگاه ادراری شوند. به طور کلی عفونت مثانه بیماری بسیار شایعی بوده و می تواند هر فردی را بدون در نظر گرفتن سن و جنس تحت ت ثیر قرار دهد. علایم به طور معمول شامل ادرار دردناک و مکرر است. با این حال، خانم های باردار، کودکان، سالمندان و کسانی که به زوال عقل مبتلا هستند ممکن است علایم غیر اختصاصی را نیز تجربه کنند. عفونت های مثانه در برخی موارد، ممکن است خود به خود برطرف شوند. با این حال، در صورت شدید بودن ممکن است به عفونت کلیه تبدیل شوند. عفونت های ادراری با استفاده از آنتی بیوتیک به راحتی درمان می شوند. در صورت احساس درد و سوزش می توانید از داروهای مسکن برای تسکین درد استفاده کنید. مراجعه زودهنگام به پزشک و درمان سریع تر عفونت ادراری از ابتلا به پیلونفریت و آسیب کلیه ها پیشگیری می کند. منبع:

، علت های زیادی دارد. اما تغییر رنگ در دندان کودکان در همه موارد نشان دهنده بیماری و یا مشکل اساسی نیست. در هر صورت والدین باید، اطلاعات لازم در مورد علت های احتمالی سیاه و یا زرد شدن دندان در کودکان را کسب کنند تا در صورت بروز این وضعیت بتوانند به موقع برای درمان احتمالی اقدام کنند. ما در این مقاله از، دلایل تغییر رنگ و سیاه و زرد شدن دندان در کودکان و چگونگی رفع آن را مورد ارزیابی قرار می دهیم. تغییر رنگ و سیاه و یا زرد شدن دندان در کودکان می تواند ذاتی (رنگی که در لایه های داخلی دندان رسوب می کند) یا ناشی از عوامل خارجی (رنگ روی سطح دندان) باشد. ژنتیک و نقص ارثی در تشکیل عاج یا مینای دندان می تواند علت تغییر رنگ ذاتی دندان باشد. این بدان معناست که بسته به نقص ژنتیکی، کودک به طور طبیعی دچار دندان های زرد، زرد قهوه ای یا قهوه ای آبی می شود. برخی از آنتی بیوتیک ها می توانند باعث تغییر رنگ دایمی دندان های کودک شوند. به عنوان مثال، آنتی بیوتیک تتراسایکلین در صورت مصرف توسط کودکان زیر هشت سال می تواند باعث سیاه یا زرد شدن دندان در کودکان شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید قرار گرفتن در معرض بیش از حد فلوراید از طریق خمیر دندان یا آب آشامیدنی با مقدار فلوراید زیاد، ممکن است باعث تغییر رنگ دندان شود. فلوراید می تواند باعث ایجاد لکه های قهوه ای روی مینا شود. این شرایط را فلوروز دندان می نامند. گاهی اوقات ممکن است نقصی در تشکیل مینای دندان رخ دهد که خارجی ترین لایه دندان است. چنین نقص هایی می تواند باعث لکه دار شدن ذاتی دندان شود. نمونه ای از چنین نقص هیپوپلازی مینای دندان است که باعث سیاه و یا زرد شدن دندان در کودکان می شود. آسیب ناشی از ضربه می تواند باعث تغییر رنگ دندان در اثر خونریزی یا قرار گرفتن در معرض بافت دندان شود. صدمات ممکن است به دلیل آسیب دیدگی باعث خاکستری تیره، زرد یا صورتی دندان شود. بعضی از غذاها با رنگ طبیعی ممکن است دندان ها را به طور موقت لکه دار کند. نمونه هایی از این نوع غذاها سس گوجه فرنگی و سویا، آب نبات، توت، شکلات، ترشی و چغندر است. عدم مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن به طور مرتب باعث لکه دار شدن دندان ها و ایجاد تغییر رنگ دندان می شود. دلایل مختلف تغییر رنگ دندان ها، لکه هایی با رنگ های مختلف برجای می گذارد. بر همین اساس، بهتر است که رنگ های مختلف لکه های دندان را بشناسید. رنگ های رایج لکه دندان زرد، سیاه، آبی، قهوه ای و خاکستری هستند. برخی از عوامل یا دلایل متداولی که ممکن است منجر به ایجاد لکه ها شوند، عبارتند از: داروها، صدمات و آسیب های ضربه ای، برخی از داروها و نقایص مینای دندان ممکن است عامل ایجاد تغییر رنگ زرد، سبز مایل به زرد یا قهوه ای مایل به زرد باشند. این وضعیت ممکن است به دلیل بیماری هایی مانند پورفیریای مادرزادی اریتروپویتیک (بیماری متابولیک نادر) ایجاد شود. برخی از عوامل ایجاد چنین تغییر رنگی شامل باکتری های کروموژنیک (به دلیل عدم رعایت بهداشت دهان و دندان) یا آسیب های تروماتیک است. کودکانی که از محصولاتی با نیکل و مس استفاده می کنند ممکن است چنین لکه های رنگی را بر روی دندان خود مشاهده کنند. دندان های آلوده به باکتری های کروموژنیک نیز ممکن است منجر به چنین تغییر رنگی شوند. این رنگ ها می تواند نتیجه مواد خاصی مانند نیترات نقره، سرب یا جیوه باشد که در درمان های دندانپزشکی استفاده می شود. مکمل آهن، داروها و مواد مختلفی که در درمان عصب کشی دندان استفاده می شود، عواملی هستند که ممکن است باعث ایجاد لکه های سیاه بر روی دندان شوند. اگر تغییر رنگ و سیاه و یا زرد شدن دندان در کودکان شما کم باشد و به دلیل بیماری نباشد، می توانید این درمان های خانگی را امتحان کنید. مخلوط لیمو با نمک یا پوست لیمو با نمک و جوش شیرین می تواند به سفید شدن دندان کمک کند. این ترکیب را می توان روی دندان ها کودک قرار داد و سپس مسواک بزنید. همچنین می توانید پوست لیمو را له کرده، با نمک، آب و جوش شیرین مخلوط کرده و از آن به عنوان خمیر دندان استفاده کنید. طبق یک مطالعه تحقیقاتی، عصاره های پوست پرتقال به عنوان سفید کننده دندان مفید شناخته شده است. مالیدن پوست خشک شده پرتقال به دندان ها ممکن است در سفید شدن آنها موثر باشد. روغن کشیدن دندان ها باعث چرخش روغن در دهان می شود که برای شستشوی دندان ها مناسب است. روغن کشی را می توان با روغن نارگیل بسیار بکر برای سفید شدن دندان انجام داد. با این حال، تحقیقات اثربخشی آن را برای کودکان مشخص نکرده است. درمان های طبیعی ممکن است موثر واقع شوند یا نباشند. اگر تغییر رنگ دندان های کودک شما شدید است، یا چندین هفته طول می کشد و با سایر مشکلات لثه یا دندان همراه است، بلافاصله به دندانپزشک مراجعه کنید. درمان تغییر رنگ دندان ها در کودکان به میزان تغییر رنگ آن بستگی دارد. اگر دندانپزشک پزشک بتواند علت آن را تشخیص دهد، ممکن است این وضعیت را کنترل یا بهبود آن را توصیه کنند. به عنوان مثال، اگر تغییر رنگ دندان به دلیل بیماری باشد، پزشک می تواند این بیماری را درمان کند تا دندان های تغییر رنگ یافته نیز تحت درمان قرار گیرند. اینها رزین هایی مانند خمیر هستند که برای بازگرداندن رنگ به قسمت های تغییر رنگ داده دندان اعمال می شوند. ترمیم با رزین ها بسته به میزان تغییر رنگ دندان می تواند جزیی یا کامل باشد. استفاده از نوار گاز آغشته به پراکسید هیدروژن و قرار دادن آن بر روی دندان تغییر رنگ داده می تواند به بازیابی رنگ طبیعی کمک کند. این فرایند ممکن است به چند جلسه نیاز داشته باشد. یک دندانپزشک می تواند از طیف گسترده ای از ترکیبات برای سفید کردن دندان های تغییر رنگ یافته استفاده کند. ماده و روش سفید کننده به رنگ و میزان لکه ها بستگی دارد. در این فرایند درمان زیبایی، دندانپزشک مواد ترمیم کننده دندان را روی دندان تغییر رنگ داده قرار دهد. سپس آن را با نور ماورا UV بنفش یا گرما درمان می کند. این کار باعث می شود مواد ترمیم کننده دندان به دندان بچسبد. بنابراین قسمت تغییر رنگ دندان را می پوشاند. اگر میزان تغییر رنگ در دندان کودک شما بسیار کم باشد، در این صورت دندانپزشک می تواند محلول های شستشوی سفید کننده، آدامس، نخ دندان سفید کننده و ژل را برای استفاده در خانه تجویز کند. چنین موادی فقط باید به توصیه دندانپزشک استفاده شود. رعایت برخی اقدامات و عادات ساده ممکن است در پیشگیری از سیاه و یا زرد شدن دندان کودک شما موثر باشند، از جمله: نوشیدن نوشیدنی با نی ممکن است به جلوگیری از لک شدن دندان کمک کند. کودکان را به انجام بهداشت دهان و دندان و داشتن دندان های سفید و سالم تشویق کنید. مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و شستشوی روزمره در پیشگیری از پلاک موثر است. غذاهای غنی از ممکن است دندان ها را سفید کنند. کلم بروکلی، کیوی و غلات کامل نیز ممکن است در سفید کردن دندان ها موثر باشند. مصرف آب کافی باعث پاک شدن باکتری ها و محافظت از دندان ها می شود. حتی ممکن است تولید بزاق را بهبود بخشد. مصرف آب میوه ها، آب نبات ها و غذاهای شیرین را محدود کنید تا با به حداقل رساندن خطر ایجاد حفره، از ایجاد لکه جلوگیری شود. برخی دیگر از غذاهایی که ممکن است باعث لکه دار شدن دندان ها شوند، توت، سس گوجه فرنگی، چغندر و انگور هستند. کودک برای جلوگیری از ایجاد لکه های خارجی باید بعد از مصرف آنها، دهان خود را با آب بشویید. آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند هر شش ماه یکبار معاینه های معمول با دندانپزشک و تمیز کردن دندان انجام شود. این راهکار می تواند به سالم و سفید نگه داشتن دندان کمک کند. تغییر رنگ دندان در کودکان معمولا یک بیماری جدی نیست و اغلب می تواند موقتی باشد. مراجعه منظم به دندانپزشک و رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند به کودک شما کمک کند تا بتواند دندان های خودش را سفید نگه دارد. دلایل متفاوتی برای سیاه و یا زرد شدن دندان در کودکان وجود دارد. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به آسم، که به طور منظم از دستگاه های استنشاقی استفاده می کنند، ممکن است دچار تغییر رنگ دندان ها شوند. پر کردن مکرر دندان همچنین ممکن است باعث تغییر رنگ دندان شود. منبع:

یا گاستروپارزی، زمانی اتفاق میفتد که معده برای مدتی طولانی خالی باشد، که باعث اختلال در حرکات طبیعی معده می شود. این اختلال منجر به علایم مختلفی می شود که می تواند شامل، استفراغ، احساس سیری سریع و تخلیه آهسته معده باشد که به تخلیه ت خیری معده معروف است. گاستروپارزی ممکن است به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود. هیچ درمان قطعی برای گاستروپارزی شناخته نشده است، اما درمان های رایج پزشکی می تواند به شما در مدیریت علایم این اختلال کمک کنند. اگرچه علت دقیق گاستروپارزی مشخص نیست، اما تصور می شود که این وضعیت ارتباطی با اختلالات سیگنال های عصبی معده داشته باشد. وقتی اعصاب معده تحت ت ثیر عوامل مختلفی قرار بگیرند، باعث کاهش حرکات کند محتویات معده می شود. سایر مشکلات مانند حساسیت بیش از حد معده به سیگنال های سیستم عصبی و عدم توانایی واکنش مناسب معده در برابر میل یک وعده غذایی، احتمالا در ایجاد این اختلال تاثیر دارند. اکثر انواع گاستروپارزی در یکی از دسته های زیر قرار می گیرند: ایدیوپاتیک، یا ناشناخته عمل جراحی موثر بر معده گاستروپازی مربوط به دیابت تقریبا درصد موارد گاستروپارزی به دلیل علت ناشناخته بروز می کنند. این نوع گاستروپارزی، به گاستروپارزی ایدیوپاتیک معروف است. بسیاری از اوقات این وضعیت پس از یک بیماری ویروسی رخ می دهد، اما دانشمندان هنوز در مورد این نظریه مطمین نیستند. یکی دیگر از دلایل عمده آسیب به سیستم عصبی که بر هضم غذا ت ثیر می گذارد، دیابت است، به ویژه دیابتی که به خوبی کنترل نشود. در این شرایط، قند خون بالا می تواند به مرور زمان به اعصاب معده آسیب برساند. جراحی هایی که معده یا سایر اندام های گوارشی را درگیر می کنند نیز می توانند سیگنال های معده را تغییر دهند. درصد افرادی که مبتلا به گاستروپارزی هستند، تحت نوعی عمل جراحی مرتبط با قرار گرفته اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عوامل زیر، احتمال ابتلا به گاستروپارزی را در افراد افزایش می دهند: فیبروز سیستیک اختلالات تیرویید برخی از سرطان ها عفونت های ویروسی بیماری های خود ایمنی داروهایی که تخلیه ی معده را کندتر می کنند. وضعیتی که باعث تجمع غیرطبیعی پروتیین در اندام ها می شود. علایم گاستروپارزی ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد و در بعضی از افراد بیشتر از دیگران رخ می دهد. علایم گاستروپارزی می تواند شامل موارد زیر باشد: استفراغ نفخ شکم سوء تغذیه لاغری ناخواسته از دست دادن اشتها درد ناحیه ی بالای شکم احساس سیری بعد از میل مقدار اندکی غذا پزشک معاینه بدنی انجام می دهد و در مورد سوابق پزشکی تان از شما سوالاتی می پرسد. به منظور رد سایر علل احتمالی، پزشک احتمالا برخی آزمایشات را انجام می دهد. این آزمایشات، ممکن است شامل موارد زیر باشد: آزمایش خون می تواند دیابت و سایر شرایط را رد کند. می توان از آن برای رد و یا تشخیص بیماری کبد، و بیماری کیسه صفرا استفاده کرد در آندوسکوپی فوقانی، پزشک شما یک لوله نازک و دراز را به سمت پایین مری و معده هدایت می کند تا انسداد معده و سایر شرایط را بررسی کند. هنگامی که پزشک سایر علل احتمالی علایم شما را رد کرد، آزمایشاتی را برای بررسی میزان تخلیه معده شما تجویز می کند. کپسول همراه با دستگاهی است که برای ردیابی سرعت حرکت محتویات در دستگاه گوارش استفاده می شود. در این آزمایش، تولید دی اکسید کربن از طریق دستگاه گوارش ارزیابی می شود. شامل خوردن مقدار کمی از مواد غذایی به همراه یک ماده رادیواکتیو بی ضرر می باشد. به طوری که پزشک شما می تواند سرعت تخلیه معده تان را تشخیص دهد. اگر گاستروپارزی شما به دلیل بیماری هایی مانند دیابت ایجاد شده است، اولین قدم بهبود، درمان علت ایجاد کننده اختلال است. پس از آن، پزشک ممکن است در برخی موارد داروها، تغییر رژیم غذایی و حتی جراحی را توصیه کند. پزشک ممکن است یک یا چند دارو برای درمان گاستروپارزی شما تجویز کند. داروهایی که برای کنترل حالت تهوع و استفراغ ناشی از گاستروپارزی تجویز می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشد: پرومتازین اندانسترون پروکلرپرازین سایر داروهایی که عضلات معده را تحریک می کنند و به هضم غذا کمک می کنند، عبارت اند از: دومپریدون متوکلوپرامید اریترومایسین با این حال، این داروها، مانند سایر داروهای درمانی، می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. با پزشک خود صحبت کنید تا جوانب مثبت و منفی هر دارو را بسنجید تا بفهمید کدام یک برای درمان شما مناسب تر است. اگر سوءتغذیه یا استفراغ شما حتی با استفاده از داروها نیز بهتر نشود، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که در مورد شما، جراحی معده انجام شود. هدف از جراحی گاستروپارزی، کمک به تخلیه موثرتر معده است. در این جراحی یک محرک معده معروف به (محرک الکتریکی معده) می تواند در معده کاشته شود. این دستگاه برای افرادی که به داروها پاسخ نمی دهند مورد تایید است. مطالعات نشان داده است که در اولین سال پس از رواج این جراحی، تا درصد افراد مورد جراحی واقع شده، تهوع و استفراغ کمتری را تجربه می کنند و قادر به افزایش وزن هستند. این دستگاه همچنین ممکن است امید به زندگی مرتبط با گاستروپارزی را بهبود بخشد. مراجعه به یک متخصص تغذیه، روش رایجی برای درمان گاستروپارزی است. یک متخصص تغذیه می تواند غذاهایی را پیشنهاد کند که بدن آنها را راحت تر هضم کند و به بدن اجازه می دهند مواد مغذی بیشتری را جذب کند. متخصص تغذیه ممکن است موارد زیر را به شما پیشنهاد دهد: غذا را کاملا بجوید. مایعات پر کالری بنوشید. غذاهای کم چرب بخورید. گوشت ها و لبنیات خاص را محدود کنید. چهار تا شش وعده در روز غذا بخورید. بعد از غذا خوردن، به آرامی پیاده روی کنید. مصرف الکل و نوشیدنی های گازدار را ترک کنید. سعی کنید بعد از غذا به مدت دو ساعت دراز نکشید. وعده های غذایی را کم حجم و به طور مکرر مصرف کنید. در صورت امکان، به صورت رورانه، مولتی ویتامین مصرف کنید. سعی کنید روزانه حدود تا اونس ( تا . لیتر) آب بنوشید. از غذاهایی که فیبر زیادی دارند، مانند کلم بروکلی و پرتقال پرهیز کنید. سبزیجات و میوه های پخته شده بخورید تا مقدار فیبر موجود در آنها کاهش یابد. اگر مورد شدید گاستروپارزی دارید، ممکن است نتوانید غذاهای جامد بخورید و مایعات بنوشید. در این حالت، ممکن است شما به یک لوله تغذیه نیاز داشته باشید تا وضعیت شما بهبود یابد. ترک سیگار نیز می تواند برای شرایط کلی شما مفید باشد. از متخصص تغذیه خود لیست کاملی از غذاهای توصیه شده برای افراد مبتلا به گاستروپارز را بخواهید. یک لیست مختصر از غذاهای مناسب برای افراد مبتلا به این اختلال، شامل موارد زیر است: پنیر برنج پنکیک پروتیین تخم مرغ ماکارونی نان شیرین ساده خامه گندم یا برنج غلات گندم پف کرده و برنج نان سبوس دار بدون آجیل و دانه میگو، صدف، گوش ماهی، صدف خوراکی سیب زمینی، سفید یا شیرین (بدون پوست) گوشت مرغ یا بوقلمون (بدون پوست و سرخ نشده) موز سیب آب سبزیجات چغندر (پخته) هویج (پخته شده) قارچ (پخته شده) آبگوشت سبزیجات آب میوه و نوشیدنی هلو و گلابی (کنسرو شده) سم بوتولینوم سمی است که فعالیت عضلات را کاهش می دهد. اثرات این سم در مورد گاستروپارزی و سایر اختلالات دستگاه گوارش مورد مطالعه قرار گرفته است. تزریق دارو به عضله اسفنکتر پیلوریک در برخی مطالعات این وضعیت را بهبود بخشیده است. با این حال، به دلیل نتایج متناقض و کوچک بودن اکثر مطالعات، دانشمندان اظهار داشتند که قبل از اطمینان به تحقیقات بیشتری نیاز است. در واقع، اثرات سم بوتولینوم موقتی است (به طور کلی سه تا نه ماه) مطالعات تحقیقاتی نتایج متفاوتی را برای ایجاد بهبود در علایم بیماران گاستروپارتیک نشان داده است. برای تعیین ایمنی و اثربخشی طولانی مدت این درمان بالقوه برای افراد مبتلا به گاستروپارزی، تحقیقات بیشتری لازم است. عملکرد عصب واگ برای هضم غذا مهم است. در سال ، تحقیقاتی برای بررسی استفاده از تحریک عصب واگ برای درمان افراد مبتلا به گاستروپارزی انجام شده است. امید این است که تحریک عصب واگ به کاهش التهاب و مشکلات عصبی مرتبط با گاستروپارزی کمک کند. علایم مرتبط با گاستروپارزی یا فلج معده، مانند استفراغ و کاهش اشتها، می تواند باعث کم آبی و سوء تغذیه شود. کمبود آب بدن و سوء تغذیه می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند، از جمله: ضعف عضلانی کاهش حجم ادرار کاهش فشار خون ضعف سیستم ایمنی افزایش ضربان قلب تنفس سریع و پی در پی عدم تعادل الکترولیت ها از آنجا که گاستروپارزی باعث می شود غذا به مدت طولانی در معده بماند، می تواند باعث رشد بیش از حد باکتری ها نیز شود. غذا همچنین می تواند به صورت توده هایی به نام که باعث حالت تهوع، استفراغ و انسداد در معده می شود، تجمع یابد. کنترل سطح گلوکز خون برای افراد دیابتی ضروری است. گاستروپارزی می تواند مدیریت سطح گلوکز خون را دشوارتر کند. اگر مشکوک به ابتلا به گاستروپارزی هستید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها قبل از تشخیص بیماری، یک معاینه کامل انجام می دهند. اگر مبتلا به گاستروپارزی هستید، با پزشک خود برای تهیه یک برنامه درمانی بر اساس نیازهای خاص سلامتی خود، همکاری کنید. هر چقدر اطلاعات بیشتری درباره ی سبک زندگی خود به پزشک معالج تان بدهید، او بهتر می تواند درباره بیماری تان تصمیم بگیرد. در زمان تعیین وقت قبلی، حتما سوال کنید که آیا باید کاری را پیشاپیش، مانند محدود کردن رژیم غذایی، را انجام دهید یا خیر. ممکن است پزشک معالج شما قبل از مراجعه برای ویزیت، استفاده از برخی داروهای ضد درد مانند مسکن را منع کند. علایمی را که تجربه می کنید، بنویسید. اطلاعات روانی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی تان را بنویسید لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و سایر مواد دارویی گیاهی یا خوراکی را که مصرف می کنید، حتما به پزشک ارایه دهید. پیروی از دستورات درمانی تجویز شده توسط پزشک، می تواند به سرعت موجب بهبود شما گردد. منابع:

نوعی سرطان است که می تواند در قسمت های مختلفی از بدن رخ دهد. سارکوما در اصطلاح عمومی گروه گسترده ای از سرطان ها هستند که از استخوان ها و در بافت های نرم (سارکوم بافت نرم) شروع می شود. سارکوم بافت نرم در قسمت هایی ایجاد می شود که ساختارهای دیگر بدن را به هم متصل، نگهداری و احاطه می کنند. این ها شامل عضلات، چربی ها، رگ های خونی، اعصاب، تاندون ها و پوشش مفاصل هستند. علایم بسته به نوع سارکوم و محل ایجاد آن متفاوت است و عبارتند از: افراد مبتلا به سارکومای بافت نرم اغلب در مراحل اولیه علایمی ندارند. هنگامی که علایم ظاهر می شود، فرد شاید متوجه موارد زیر شود: در بعضی موارد، احتمال دارد یک توده یا التهاب قابل توجه وجود داشته باشد. این تومور معمولا بدون درد هستند. اگر تومور بر روی بافت های، اعصاب یا عضلات ت ثیر بگذارد، درد در ناحیه می تواند وجود داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم خاص می تواند نوع خاصی از سارکوم را منعکس کند. به عنوان مثال، تومورها در احتمال دارد خونریزی کنند، بنابراین علایم می تواند شامل خون در مدفوع یا مدفوع با ظاهری سیاه و قیر مانند باشد. در مورد سارکوم استخوان، اولین علامت احتمال دارد درد، همراه یا بدون توده باشد و اغلب بر استخوان های بلند بازو، پا یا لگن ت ثیر می گذارد. سارکوم اگر لگن را تحت ت ثیر قرار دهد، علایم و نشانه ها شاید تا مرحله بعدی ظاهر نشوند. بیش از نوع سارکوم وجود دارد. آنها شامل انواع زیر هستند. انواع سارکوم بافت نرم به بافت خاص یا محلی که در آن ت ثیر می گذارد بستگی دارد. آنها عبارتند از: این در عضله اسکلتی ایجاد می شود. این نوع در رگ های خونی رخ می دهد. این بر روی بافتهایی که اعصاب را می پوشانند ت ثیر می گذارد. نوع بر عروق خونی یا لنفاوی ت ثیر می گذارد. نوروفیبروسارکوما نوع بر پوشش محافظتی اعصاب ت ثیر می گذارد. این بر روی عضله صاف دیواره های اندام، اغلب در شکم ت ثیر می گذارد. اینها بر فیبروبلاست ها که سلول هایی در بافت همبند هستند، ت ثیر می گذارند. این بر سلول های عصبی عضلانی و تخصصی روده ت ثیر می گذارد. این بر بافت همبند ت ثیر می گذارد و اغلب در بازوها و پاهای افراد مسن ایجاد می شود. لیپوسارکوم سارکوم بافت چربی است. این موارد اغلب از ناحیه ران، پشت زانو یا پشت شکم شروع می شوند. این احتمال دارد تومور باشد. بافت سرطانی می تواند در اطراف مفاصل ایجاد شود. این موارد نادر هستند و عناصر سایر سارکوم ها را ترکیب می کنند. آنها می توانند در هر قسمت از بدن رخ دهند. این نوع به طور عمده روی پوست ت ثیر می گذارد اما می تواند در بافت های دیگر هم رخ دهد و از ویروس هرپس انسانی ناشی می شود. انواع سارکوم استخوان، عبارتند از: کندروسارکوم از غضروف شروع می شود. این استخوان را تحت ت ثیر قرار می دهد. سارکوم یوینگ می تواند در استخوان یا بافت نرم رخ دهد. این در بافت فیبروژنیک، که نوعی از بافت همبند است، رخ می دهد. مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد سارکوم ها می شوند. به طور کلی، سرطان زمانی ایجاد می شود که تغییرات (جهش ها) در DNA درون سلول ها رخ دهد. درون یک سلول تعداد زیادی از ژنهای فردی بسته بندی شده که هر یک از آنها حاوی مجموعه ای از دستورالعمل هاست و به سلول می گوید چه عملکرد هایی را باید انجام دهد و همچنین چگونه رشد و تقسیم شود. با جهش ها احتمال دارد سلول ها به رشد و تقسیم غیرقابل کنترل تبدیل شوند و در هنگام مرگ سلول های طبیعی، به زندگی ادامه دهند. در این صورت سلول های غیر طبیعی تجمع یافته، می توانند تومور ایجاد کنند. سلول ها احتمال دارد از بین بروند و یا به سایر قسمت های بدن انتشار یابند (متاستاز کنند) عواملی که می توانند خطر سارکوم را افزایش دهند، عبارتند از: پرتودرمانی برای سرطان احتمال ایجاد سارکوم را افزایش می دهد. برخی از مواد شیمیایی مانند مواد صنعتی و علف کش ها می توانند خطر ابتلا به سارکوم کبد را افزایش دهند. ویروسی به نام هرپس انسانی می تواند خطر ابتلا به نوعی سارکوم به نام سارکوم کاپوسی را در افراد با سیستم ایمنی ضعیف افزایش دهد. برخی از سندرم هایی که خطر سرطان را افزایش می دهند می توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند. نمونه هایی از انها شامل رتینوبلاستوما خانوادگی و نوروفیبروماتوز نوع است. ورم لنفاوی التهاب ناشی از پشتیبان گیری مایع لنفاوی است که در صورت مسدود یا آسیب دیدن این سیستم رخ می دهد و خطر نوعی سارکوم به نام آنژیوسارکوم را افزایش می دهد. اکتشافات جدید پزشکی پیش اگهی افراد مبتلا به سارکوم بافت نرم را بهبود می بخشد. استفاده می کنند. برای سارکوم بافت نرم، احتمال زنده ماندن حداقل سال پس از تشخیص است: برای سرطان منطقه ای شایان ذکر است که: بسیاری از افراد پس از تشخیص بیش از سال عمر می کنند. به لطف اکتشافات جدید پزشکی، این درصد همچنان بهبود می یابد. عوامل فردی، از جمله سن و سلامت کلی، شانس زنده ماندن برای هر فرد را تحت ت ثیر قرار می دهد. همانند سایر انواع سرطان، اگر سرطان زود تشخیص داده شود و در مراحل اولیه درمان را شروع کند، پیش اگهی بهتر است. آزمایشات و روش هایی که برای تشخیص سارکوم و تعیین میزان آن (مرحله) استفاده می شود شامل موارد زیر است: پزشک برای درک بهتر علایم و جستجوی سرنخ های دیگری که به تشخیص کمک می کنند، به احتمال زیاد معاینه فیزیکی می کند. اینکه کدام تست های تصویربرداری مناسب هستند، به شرایط بستگی دارد. برخی آزمایشات مانند اشعه ایکس برای دیدن مشکلات استخوانی بهتر است. آزمایش های دیگر مانند برای مشاهده مشکلات بافت همبند بهتر است. سایر آزمایش های تصویربرداری احتمال دارد شامل سونوگرافی، CT ، اسکن استخوان و ( PET ) باشد. بیوپسی روشی است برای برداشتن تکه ای از بافت مشکوک برای آزمایش آزمایشگاهی است. تست های پیچیده آزمایشگاهی می توانند سلول یا سرطانی بودن سلول ها را مشخص کنند. آزمایشات همچنین می تواند اطلاعات مفید برای انتخاب بهترین روشهای درمانی را نشان دهد. هنگامی که پزشک تشخیص داد دچار سارکوم هستید، احتمال دارد آزمایشات بالینی را برای یافتن علایم انتشار سرطان توصیه کند. سارکوم معمولا با جراحی برای از بین بردن سرطان درمان می شود. سایر درمان ها می تواند قبل یا بعد از جراحی استفاده شوند. اینکه کدام روش های درمانی بهتر است به نوع سارکوم، محل آن، میزان انتشار سلول ها و انتشار سرطان به سایر قسمت های بدن بستگی دارد. درمان سارکوم احتمال دارد شامل موارد زیر باشد. هدف از جراحی سارکوم حذف همه سلولهای سرطانی است. گاهی اوقات برای از بین بردن تمام سرطان ها لازم است که یک دست یا پا قطع شود، اما جراحان سعی می کنند عملکرد اندام را در صورت امکان حفظ کنند. بعضی اوقات بدون آسیب رساندن به ساختارهای مهم، مانند اعصاب یا اعضای بدن، نمی توان همه سرطان را از بین برد. در این شرایط، جراحان تلاش می کنند تا حد امکان سارکوم را از بین ببرند. در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. تابش می تواند از ماشینی حاصل شود که در اطراف بدن حرکت می کند و پرتوهای انرژی را هدایت می کند (تابش پرتوی خارجی) یا احتمال دارد اشعه به طور موقت در بدن قرار گیرد (براکی تراپی) بعضی اوقات پرتودرمانی طی عملیاتی برای از بین بردن سرطان انجام می شود (تابش حین عمل) یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. برخی از انواع سارکوم بیشتر از سایر موارد به شیمی درمانی پاسخ می دهند. یک درمان دارویی است و از داروهایی استفاده می کند که به نقاط ضعف سلولهای سرطانی حمله می کنند. پزشک می تواند سلولهای سارکوما را آزمایش کند تا ببیند احتمالا به داروهای درمان هدفمند پاسخ می دهند یا خیر. ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان استفاده می کند. که علیه بیماری مبارزه می کند احتمال دارد به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتیین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی را کور می کنند. داروهای ایمونوتراپی با تداخل در این روند، کار می کنند. فرسایش درمانی سلول های سرطانی را با استفاده از برق برای گرم کردن سلول ها، مایع بسیار سرد برای یخ زدن سلول ها یا امواج فراصوت با فرکانس بالا برای آسیب رساندن به سلول ها از بین می برند. برای مقابله و کنار آمدن با سرطان بهتر است راهکارهای زیر را رعایت کنید: درباره سارکوما به اندازه کافی اطلاعات کسب کنید تا بتوانید در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد سرطان خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. با کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان، می توانید برای تصمیم گیری در مورد درمان، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید. با دوستان و خانواده ارتباط محکمی برقرار کنید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند پشتیبانی عملی مورد نیاز را فراهم کنند. کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به شنیدن صحبت های شما درباره امیدها و ترس ها باشد. این فرد می تواند یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی، روحانی یا گروه پشتیبانی سرطان احتمال دارد مفید باشد. اگر علایم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند، به پزشک مراجعه کنید. برای آمادگی بیشتر، لیستی از موارد زیر را تهیه کنید: سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید. علایم، از جمله علایمی که با دلیل قرار ملاقات ارتباط دارند. تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرس های اساسی، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده برای بیماریتان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است: بهترین اقدام چیست؟ به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ چه چیزی احتمالا باعث بروز علایم شده است؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ گزینه های اصلی رویکردی که پیشنهاد می کنید چیست؟ به غیر از اصلی ترین علت، علل احتمالی دیگر علایم من چیست؟ من بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟ آیا بروشور یا سایر مطالب چاپ شده ای وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟ در پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید. پزشک احتمالا چندین سوال از شما می پرسد، مانند: علایم چقدر شدید است؟ علایم از چه زمانی شروع شد؟ چه چیزی علایم را بهبود می بخشد؟ آیا علایم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟ چه چیزی، علایم شما را بدتر و یا بهتر می کند؟

، نوعی از بارداری است که در آن، مادر و نوزاد، با احتمال بیشتری برای مواجهه با مشکلات قبل، حین و یا بعد از زایمان رو به رو هستند. این نوع از بارداری، به نظارت دقیق تری نسبت به یک بارداری معمولی نیاز دارد. اما، حتی اگر احتمال عوارض و خطرات گوناگون وجود داشته باشد، با مراقبت های به موقع و منظم، بارداری با خطر بالا، می تواند منجر به زایمان و تولد نوزاد سالم شود. غربالگری راهی برای جمع آوری اطلاعات مربوط به سلامتی است تا مشخص شود آیا کسی در معرض یک بیماری خاصی قرار دارد یا ندارد. آزمایش های غربالگری، یک بیماری را به طور قطعی تشخیص نمی دهند. پزشک، تمام زنان باردار را در دوران بارداری و قبل از زایمان معاینه و کنترل می کند. غربالگری از اولین مراجعه به پزشک آغاز می شود و در تمام طول دوران بارداری ادامه دارد. برخی از آزمایشاتی که پزشکان برای غربالگری استفاده می کنند، عبارتند از: سابقه خانوادگی معاینه ی جسمی شرح حال سلامت شرح حال بارداری آزمایش خون و ادرار مشخص کردن هفته بارداری اندازه گیری هایی مانند وزن و فشار خون اگر سابقه پزشکی یا سایر نتایج غربالگری نشان دهد که احتمال بروز برخی عوارض در دوران بارداری وجود دارد، پزشک، مادر و مراحل بارداری را با دقت بیشتری پیگیری می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تقریبا تا درصد بارداری ها در گروه پرخطر قرار می گیرند. در صورت ابتلا به یک بیماری پزشکی، پزشک ممکن است تشخیص دهد که در معرض خطر هستید و یا احتمال ابتلا شما به یک بیماری بعد از بارداری وجود دارد. سابقه پزشکی، وضعیت بارداری فعلی و حتی سن شما می تواند احتمال بروز عوارض را برای شما و نوزادتان افزایش دهد. بارداری در سالگی، معمولا بهترین زمان بارداری است. اما، در موارد زیر، به احتمال زیاد با مشکل روبرو خواهید شد: بارداری در نوجوانی بارداری در بالای سالگی اطلاعات مربوط به بارداری هایی که قبلا داشته اید، به پزشکان کمک می کند تا تصمیم بگیرند که آیا در بارداری کنونی تان، نیاز به نظارت یا آزمایش بیشتری دارید یا خیر. برخی از عوامل خطر در بارداری های قبلی که می تواند بارداری کنونی تان را تحت تاثیر قرار دهد، عبارت اند از: سابقه طولانی ناباروری تعداد پنج بار بارداری یا بیشتر زایمان زودرس در بارداری قبلی مرده زایی یا از دست دادن یک نوزاد تازه متولد شده اگر قبل از بارداری، در وضعیت سلامتی خود اختلالی داشته باشید، پزشکان با دقت شما را تحت نظر قرار می دهند تا از بدتر شدن و تشدید اختلال، یا از ت ثیر آن بر بارداری فعلی جلوگیری کنند. اختلالاتی می تواند منجر به بروز عوارض در بارداری شود، عبارت اند از: چاقی دیابت سرطان بیماری قلبی بیماری کلیوی جراحی قبلی رحم اختلالات خود ایمنی موارد زیر، می توانند بر ایمنی و وضعیت بارداری فعلی شما تاثیر بگذارند: بارداری بیش از یک نوزاد رشد نامناسب و کم جنین در رحم غربالگری های قبل از زایمان، مشکلات سلامتی و یا ژنتیکی احتمالی جنین را نشان می دهند. همچنین، برخی از بیماری هایی که می توانند در دوران بارداری شروع شوند، عبارت اند از: ناسازگاری ضعف دهانه رحم جفت سرراهی عادت های روزمره زندگی شما می تواند ت ثیر زیادی بر وضعیت سلامتی تان در بارداری بگذارد. بر همین اساس باید از رفتارهای پرخطر زیر پرهیز کنید: مصرف الکل سیگار کشیدن مصرف داروی تفریحی در صورت احتمال بارداری پرخطر، حتما به پزشک مراجعه می کنید. همچنین ممکن است به مراجعه به پزشکان با تخصص های گوناگون نیاز داشته کنید. پزشکانی که بارداری های پر خطر را درمان می کنند، عبارتند از: بسته به شرایط خاص شما و محل زندگی تان، پزشکان زنان و زایمان شما ممکن است در تمام دوران بارداری پر خطر از شما مراقبت کند. متخصص پریناتولوژی یک متخصص زنان و زایمان است که در امور سلامت مادر و جنین تخصص دارد. آنها در دوران بارداری پرخطر از مادران و نوزادان مراقبت می کنند. متخصص پریناتولوژی ممکن است شما را به پزشکان دیگر ارجاع دهد. شاید مجبور شوید به یک متخصص قلب مراجعه کنید تا در کنترل فشار خون راهنمایی های لازم را به شما ارایه دهد یا بیماری قلبی احتمالی را کنترل کند، یا برای کنترل قند خون یا کنترل وضعیت تیرویید به یک متخصص غدد مراجعه کنید. همچنین ممکن است بسته به نیاز خود به پزشکان متخصص در زمینه های دیگر پزشکی نیاز داشته باشید. از آنجا که پزشک در حاملگی پرخطر، باید سلامتی شما را با دقت بیشتری کنترل کند، باید آزمایشات متنوعی را انجام دهید. ممکن است به انجام بسیاری از آزمایشات زیر نیاز داشته باشید: آلفا فتوپروتیین اکوکاردیوگرام جنین کنترل وزن و فشار خون تست تحمل گلوکز یا بررسی ضربان قلب جنین سونوگرافی رحم، دهانه رحم و کودک اسکن از گردن کودک شما در پایان سه ماهه اول آزمایش ادرار برای بررسی عفونت ادراری یا وجود پروتیین در ادرار آزمایش خون برای تشخیص (سطح آهن خون) ، قند خون و عفونت هایی مانند آزمایش ژنتیکی مانند نمونه برداری از پرزهای کوریونی، کوردوسنتز (نمونه گیری از خون بند ناف) ، یا مواردی برای حفظ سلامتی شما و جنین تان در بارداری وجود دارد که باید رعایت کنید، اما این امر به ویژه در بارداری پرخطر بسیار مهم است. برخی از این نکات مهم، عبارتند از: هنگامی که به فکر تشکیل خانواده خود افتادید، با پزشکان متخصص معالج خود مشورت کنید، خصوصا اگر بیماری هایی مانند دیابت یا فشار خون دارید. پزشک می تواند اطلاعاتی در مورد سابقه سلامتی شما کسب کند، در مورد چگونگی حفظ سلامتی به شما مشاوره دهد و بسته به نیازهای فردی تان، شما را به پزشکان دیگری که ممکن است لازم باشد، ارجاع دهد. مصرف اسید فولیک به شما کمک می کند تا از کم وزنی نوزاد هنگام تولد و ناتوانی های مادرزادی مانند جلوگیری کنید. این اختلالات می تواند باعث بارداری پرخطر و مشکلات مادام العمر برای کودک شما شود. اسید فولیک همچنین ممکن است به کاهش خطر سایر مشکلات بارداری پرخطر مانند فشار خون بالا در حاملگی، پره اکلامپسی و بیماری های قلبی کمک کند. میکروگرم ( . میلی گرم) اسید فولیک در روز برای همه زنان در سنین باروری و به ویژه برای زنانی که باردار هستند یا مایل به بارداری هستند توصیه می شود. در صورت امکان، مصرف اسیدفولیک را قبل از بارداری شروع کنید و مصرف آن را در تمام دوران بارداری خود ادامه دهید. خوب غذا بخورید و مایعات زیادی بنوشید. اگر به دلیل رژیم غذایی خاص، دیابت یا اختلال در غذا خوردن، نیازهای خاصی در رژیم غذایی دارید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که به یک متخصص تغذیه مراجعه کنید. در دوران بارداری، باید ویتامین های مورد نیاز قبل از زایمان و سایر مکمل ها و داروهای مورد نیاز خود را مصرف کنید. بارداری های پرخطر نسبت به بارداری هایی که پرخطر نیستند، نیاز به نظارت، مراقبت و درمان بیشتری دارند. بنابراین، ممکن است وقت زیادی از شما گرفته شود، اما این مهم است که تمام آزمایشات و معاینات قبل از زایمان خود را انجام دهید. از توصیه ها و دستورالعمل های پزشک پیروی کنید. به میزان مناسب وزن اضافه کنید، نه خیلی کم، نه خیلی زیاد. اگر سیگار می کشید، حتما ترک کنید. از مصرف الکل و داروهای تفریحی دوری کنید. اگر از داروهای تجویز شده استفاده می کنید، از دستور پزشک پیروی کنید و مطمین شوید که همه پزشکانی که به آنها مراجعه می کنید، از باردار بودن شما آگاه هستند. در طول هر بارداری، باید مراقب علایمی باشید که نشان دهنده نیاز به مداخله ی فوری پزشک می باشد. در مواردی که بارداری شما در معرض خطر باشد، اهمیت مراجعه به پزشک بیشتر است. بنابراین، هوشیار بوده و مراقب علایم زیر باشید: تب سردرد تاری دید انقباضات خون ریزی عفونت ادراری گرفتگی عضلات تغییر در حرکات کودک احساس ضعف یا سرگیجه شدید تغییر در نوع یا بوی ترشحات واژن بارداری پرخطر می تواند ناخوشایند باشد اما باید بدانید که بیشتر بارداری های پرخطر با تولد یک کودک سالم به پایان می رسد. اگر هنگامی که تحت نظارت و درمان مناسب قرار گرفتید، به توصیه های پزشک خود عمل کنید و تمام تلاش خود را برای مراقبت از خود و بدن خود انجام دهید، حتما می توانید خطر عوارض را کاهش دهید. با افزایش سن و بارداری زنان در سالگی، سن بالا و شرایط سلامتی شان، احتمال بارداری های پر خطر را افزایش می دهد. با این حال، گاهی اوقات یک بارداری پرخطر می تواند جدی تر باشد، یا یک بارداری کم خطر می تواند مشکل غیر منتظره ای ایجاد کند و تبدیل به بارداری پر خطر شود. هنگامی که عوارض جدی در بارداری بوجود می آید، می تواند برای مادر و کودک خطرناک باشد و منجر به عوارض زیر شود: اختلال پره اکلامپسی/اکلامپسی عوارض شدید، می تواند خطرناک باشد. اگرچه در کشورهای پیشرفته مانند ایالات متحده این اتفاق نادر است، اما عوارض بارداری پر خطر می تواند منجر به مرگ مادر یا نوزاد شود. در طول بارداری پر خطر، احساس اضطراب، ناراحتی و حتی عصبانیت طبیعی است اما نگرانی مداوم در طول بارداری برای سلامتی مفید نیست. شریک زندگی، خانواده و دوستان شما می توانند منبع عالی پشتیبانی باشند. با این حال، اگر به شخص دیگری نیاز دارید تا در مورد ترس خود با او صحبت کنید، می توانید به پزشک خود مراجعه کنید یا از یک پزشک متخصص که می تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را مدیریت کنید، کمک بخواهید. هنگامی که کنترل بیشتری بر روی احساسات تان پیدا کردید، می توانید روی سالم ماندن و لذت بردن از بارداری تمرکز کنید. به یاد داشته باشید، بارداری پر خطر، به این معنی نیست که اتفاق وحشتناکی رخ می دهد. این فقط به این معنی است که برای حفظ سلامتی خود و کودک به کمی مراقبت و نظارت بیشتری نیاز دارید. با مراجعه به موقع به پزشک خود، پیروی از دستورالعمل های پزشک و آگاهی و اطلاع از آنچه که باید انجام دهید، می توانید از سد بارداری پرخطر عبور کنید، خطرات را کاهش دهید و تمام تلاش خود را برای زایمان کودک سالم انجام دهید. منبع:

، اغلب نتیجه آسیب کبدی است و می تواند شامل زردی پوست، درد شکم یا تیغه شانه سمت راست یا برجستگی در قسمت فوقانی شکم باشد. با این حال، بسیاری از علایم هشدار دهنده، مانند کاهش وزن و غیر اختصاصی هستند. گاهی اوقات عوارض سرطان کبد، مانند انسداد مجرای صفراوی، یا خونریزی هستند. آنها به عنوان اولین علایم تشخیصی شناخته می شوند. هیچ آزمایش غربالگری برای سرطان کبد وجود ندارد. داشتن اطلاعات و آگاهی لازم در مورد علایم و نشانه های احتمالی سرطان کبد، تنها راه تشخیص زودهنگام این بیماری است. به طور کلی، علایم سرطان اولیه کبد نسبت به متاستازهای کبدی کاملا فرق دارند. سرطان اولیه کبدی، از خود کبد نش ت می گیرد. اما متاستازهای کبدی، انتشار سرطان (به عنوان مثال پستان یا ریه) از یک منطقه دیگر از بدن به کبد، است. سرطان کبد معمولا یک تومور بزرگ است، در حالی که متاستازها (انتشار یافته) معمولا کوچک و چند برابر هستند. سرطان اولیه کبد معمولا علایم زودرسی را ایجاد می کند. در حالی که متاستازهای کبدی (که بسیار شایع تر هستند) ممکن است قسمت قابل توجهی از کبد را قبل از تشخیص اشغال کرده و علایم دیرتر بروز پیدا کنند. علایم مربوط به کارسینوم سلولهای کبدی (سرطان کبد) و کلانژیوکارسینوما (سرطان مجاری صفراوی) مشابه به هم هستند. اما سرطان های مجاری صفراوی، زودتر از بسیاری از سرطان های کبد علایم انسداد (مانند زردی) را ایجاد می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مانند بسیاری از انواع سرطان، سرطان کبد نیز در مراحل اولیه بیماری معمولا علایم یا نشانه های کمی دارد. با پیشرفت بیماری، علایم آن شروع می شود و فرد را وادار می کند تا به دنبال مراقبت های پزشکی باشد. به دلیل این تاخیر در شروع علایم، سرطان کبد اغلب در یک مرحله پیشرفته تشخیص داده می شود. مگر اینکه تومور از مجرای صفراوی منشا گرفته باشد و باعث انسداد زودرس شود. علایمی که ممکن است در طی سرطان کبد بروز پیدا کنند، عبارتند از: ممکن است یک توده یا التهاب در ناحیه دقیقا زیر قفسه دنده در سمت راست خود احساس کنید. غالبا ، این توده بدون درد است. در صورت بروز درد، ممکن است در مناطق اطراف توده احساس ناراحتی بیشتری کنید. گاهی اوقات سرطان کبد باعث بزرگ شدن طحال و درد یا احساس توده در قسمت فوقانی شکم می شود. درد، ناراحتی یا درد در سمت راست شکم درست در زیر دنده ها ممکن است به دلیل فشار تومور کبدی به سایر ساختارها یا اعصاب این ناحیه رخ دهد. نفس عمیق بکشید و زیر قفسه دنده خود را در سمت راست کمی به سمت بالا فشار دهید. این تقریبا جایی است که کبد شما در آن قرار دارد. در صورت بزرگ شدن کبد (دلایل زیادی وجود دارد) ، ممکن است لبه کبد شما در شکم شما پایین تر احساس شود. درد تیغه شانه می تواند یک عارضه آب زیر کاه باشد. زیرا علت اصلی بیماری ممکن است در جایی نزدیک تیغه شانه نباشد. این وضعیت در سرطان کبد زیاد دیده می شود. این درد به طور معمول در شانه راست احساس می شود، گرچه ممکن است در هر دو طرف رخ دهد. درد ممکن است به کمر شما نیز کشیده شود. زردی به حالتی گفته می شود که در آن پوست و همچنین قسمت سفید چشم زرد به نظر می رسد. علت آن تجمع نمک های صفراوی در پوست است. این زرد شدن در نور طبیعی به راحتی قابل تشخیص است. برخی از بیماران علاوه بر زرد شدن پوست، متوجه می شوند که مدفوع آنها به جای قهوه ای کم رنگ، مایل به سفید است. در عین حال، حتی بدون ممکن است ادرار نسبت به حالت طبیعی تیره تر به نظر برسد. تجمع نمک های صفراوی در پوست که منجر به زردی شده، حتی می تواند باعث خارش شود. ما معمولا خارش را به عنوان یک علامت جدی تصور نمی کنیم. اما خارش همراه با اختلال عملکرد کبد می تواند بسیار شدید باشد. تجمع مایعات در شکم که به عنوان ascites شناخته می شود می تواند نشان دهنده سرطان کبد باشد. در ابتدا ممکن است احساس نفخ داشته باشید. حتی اگر وزن آنها افزایش نیافته باشد. با گذشت زمان، تجمع مایعات در شکم می تواند به سمت ریه ها فشار آورده و باعث شود. کاهش وزن ناخواسته ممکن است زیاد مورد توجه افراد قرار نگیرد. اما وقتی مربوط به تغییر در رژیم غذایی یا ورزش نباشد، باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کرد. کاهش وزن غیرقابل توضیح به عنوان کاهش درصد از وزن بدن یا بیشتر در طی یک دوره شش تا ماهه بدون تلاش شناخته می شود. به عنوان مثال می توان گفت که یک انسان پوندی در طی شش ماه بدون تغییر در عادات، پوند وزن کم می کند. بررسی ها نشان داده است که کاهش وزن ناخواسته مربوط به یک سرطان زمینه ای، از جمله سرطان کبد، در یک سوم افراد مشاهده شده است. افزایش سریع و غیر منتظره وزن نیز نشانه احتمالی سرطان کبد است. این معمولا به دلیل تجمع سریع مایعات در شکم رخ می دهد. از دست دادن اشتها ممکن است همزمان با بسیاری از اختلالات رخ دهد، اما همراه با مشکلات کبدی بیشتر دیده می شود. این ممکن است با احساس سریع سیری حتی با خوردن فقط وعده های غذایی کوچک همراه باشد. از آنجا که این علایم می تواند نشانه های هشدار دهنده نه تنها سرطان کبد بلکه سرطان های دیگر باشد، مراجعه به پزشک در صورت بروز آن مهم و ضروری است. دلایل مختلفی وجود دارد که باعث می شود سرطان کبد منجر به حالت تهوع و استفراغ باشد. تهوع یک علامت شایع در تمام مراحل بیماری است. دلایل زیادی برای تهوع و استفراغ وجود دارد، اما در مواردی که به طور مکرر اتفاق میفتد یا در حال بدتر شدن است، باید با پزشک خود مشورت کنید. به نظر می رسد این روزها همه خسته شده اند، اما، غالبا اوضاع را به سطح شدیدتری می رساند. خستگی سرطان با خستگی معمولی متفاوت است و نوعی از خستگی نیست که با یک خواب خوب در شب بهبود یابد. تب کم درجه، اما مداوم، چیزی که پزشکان از آن به عنوان "تب با منشا ناشناخته" یا FUO یاد می کنند، یک علامت نسبتا رایج سرطان کبد است. FUO به عنوان دمایی بیشتر از درجه که به مدت سه هفته یا بیشتر دوام داشته باشد تعریف می شود. حتی پس از سه بار ویزیت پزشک یا بیشتر (یا سه روز بستری شدن در بیمارستان) نمی توان علت آن را تشخیص داد. چندین دلیل احتمالی دیگر تب مداوم وجود دارد، اما در صورت بروز این وضعیت این باید به پزشک مراجعه کنید. برخی از سرطان های کبد، هورمون هایی ترشح می کنند که ممکن است منجر به بروز علایم مختلفی شوند. اینها ممکن است شامل قند خون پایین (هیپوگلیسمی) باشد که می تواند منجر به سبکی سر و غش شود، به خصوص در افرادی که برای مدتی غذا نخورده اند. سرطان کبد می تواند منجر به برخی عوارض شود. اینها ممکن است در اثر فشار تومور به مجرای صفراوی یا سایر اندامها، هورمونهای تولید شده توسط سلول های سرطانی، اختلال عملکرد کبد که منجر به تجمع سموم در بدن می شود یا مکانیسم های دیگر ایجاد شود. برخی از عوارض بالقوه سرطان کبد، عبارتند از: کاهش تعداد گلبول های قرمز خون، یک عارضه بسیار شایع در سرطان کبد است و ممکن است به دلیل چند مکانیسم از جمله کمبود فاکتورهای لخته شدن خون منجر به خونریزی باشد. کم خونی در ابتدا می تواند پنهان باشد و به طور مکرر علایمی مانند خستگی، تنگی نفس، ضربان قلب سریع، و سبکی سر ایجاد می کند. صفرا در کبد ساخته می شود. تومورهای کبدی یا تومورهای مجاری صفراوی می توانند در داخل یک مجرا رشد کرده یا در مجار فشار وارد کنند و در نتیجه منجر به بروز انسداد مجاری صفراوی شود. وقتی مجاری به هر دلیلی انسداد داشته باشد، معمولا منجر به شروع سریع درد شدید و مداوم در قسمت فوقانی شکم راست، حالت تهوع، استفراغ، زردی و خارش می شود. کبد وظیفه ساخت پروتیین (عوامل لخته کننده) را دارد که به لخته شدن خون شما کمک می کند. هنگامی که درصد زیادی از کبد شما توسط سرطان احاطه شده است، دیگر به تعداد کافی پروتیین تولید نمی کند. در این وضعیت ممکن است خونریزی (حتی با تعداد طبیعی پلاکت) رخ دهد و کم خونی ایجاد شود. اولین علامت اغلب خونریزی هنگام مسواک زدن یا خونریزی مکرر از بینی است. خونریزی جدی تر، مانند خونریزی داخلی، ممکن است هنگام پیشرفت سرطان رخ دهد. سرطان کبد (و سایر بیماری های کبدی) نیز می تواند به روش دیگری منجر به خونریزی از دستگاه گوارش شود. تومور درون کبد می تواند جریان خون را دشوار کند. فشار حاصل از ورید (فشار خون بالا) باعث افزایش فشار در رگ های خونی بالا تنه، مانند مری می شود. این وریدها ضعیف تر از وریدهای بزرگتر هستند و می توانند به واریس تبدیل شوند، دقیقا مانند آنچه در پاهای افراد یا در شکم در بعضی مواقع با بیماری کبد مشاهده می کنید. هنگامی که این واریس پاره شود، می تواند منجر به خونریزی گسترده مری شود. سرطان کبد ممکن است از طریق چند مکانیزم مختلف منجر به افزایش سطح کلسیم در خون (بدخیمی) شود. این وضعیت ممکن است باعث حالت تهوع و استفراغ، ضعف شدید عضلانی و گیجی شود که در صورت عدم درمان می تواند به کما و حتی مرگ منجر شود. سندرم هپاتورنال بیماری است که در آن بیماری کبد به علت تغییر در رگ های خونی و کاهش جریان خون در کلیه ها منجر به بیماری کلیه می شود. سندرم هپاتورنال با سرطان کبد و سایر اشکال بیماری کبدی بسیار شایع است. تخمین زده می شود که درصد افرادی که به مبتلا هستند، ظرف پنج سال به این سندرم مبتلا می شوند. مت سفانه، در این افراد معمولا برگشت پذیر نیست مگر اینکه انجام شود. گاهی یک عارضه ترسناک برای سرطان کبد است. اما در واقع یک دلیل قابل برگشت علایم است که می تواند شبیه به بیماری آلزایمر باشد. آنسفالوپاتی کبدی می تواند منجر به از دست دادن حافظه، گمراهی، و گیجی شدید شود. روش هایی برای درمان انسفالوپاتی وجود دارد. اما پیش آگهی معمولا به میزان تومور بستگی دارد. اگر هر یک از علایم و نشانه های بالا را تجربه می کنید یا علایمی دارید که علت مشخصی ندارند، به پزشک خود مراجعه کنید. در حالی که بسیاری از آنها ممکن است شرایط بی ضرری را نشان دهند. اما در صورت وجود سرطان کبد، تشخیص زودهگام پیش آگهی بهتری را نشان می دهد. افرادی که هیچ عاملی برای خطر ابتلا به سرطان کبد ندارند، گاهی اوقات ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. منبع:

قبل از بررسی علایم هشدار دهنده واژن ناسالم، باید بدانیم که، یک واژن سالم مقدار مناسبی از را ترشح می کند که سلول های مرده و باکتری های ناخواسته را دفع می کند و واژن را ایمن و عاری از عفونت نگه می دارد. همچنین واژن را چرب کرده و از خشکی آن جلوگیری می کند. واژن ناسالم می تواند بر باروری و میل جنسی شما ت ثیر بگذارد. ناراحتی طولانی مدت واژن می تواند بر روابط شما با شریک زندگی شما ت ثیر بگذارد، اعتماد به نفس شما را کاهش دهد و باعث استرس شود. واژن ناسالم بیشتر مستعد ابتلا به واژن مانند کاندیدیازیس تناسلی و ولوواژینال است. طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، تقریبا درصد از زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود به عفونت قارچی واژن مبتلا می شوند. هر گونه عفونت جزیی، اگر به موقع درمان نشود، تهدیدی برای تشدید بیماری ها است. بنابراین، مشورت با در اولین نشانه اختلال عملکرد واژن بسیار مهم است. در این مقاله از علامت هشدار دهنده وجود دارد که نشان می دهد واژن شما ناسالم است آنچه در این مقاله خواهید خواند: خارش و سوزش، از علایم هشدار دهنده واژن ناسالم احساس خارش و سوزش مداوم نشان دهنده شروع تعدادی از عفونت های واژن است. وقتی تعداد باکتری‌های مضر از باکتری‌های خوب واژن بیشتر شود، عدم تعادل از طریق علایم فیزیکی خارش و سوزش ظاهر می‌شود. مقدار مشخصی مخمر برای دفع باکتری های مضر در ناحیه واژن ضروری است. با این حال، تولید بیش از حد مخمر می تواند منجر به عفونت قارچی شود و علایمی مانند خارش و سوزش ایجاد کند. بر اساس مطالعه‌ای که در سال در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، احساس التهاب و خارش بدون هیچ بوی بدی که از واژن منتشر می‌شود، نشانه‌های عفونت قارچی است. همچنین می تواند واکنشی به مواد شیمیایی یا مواد موجود در صابون ها، کرم ها، فوم های ضد بارداری و مخلوط های دوش از پیش بسته بندی شده باشد. این مخلوط ها می توانند تعادل باکتریایی و اسیدیته واژن را تغییر دهند که از آن در برابر عفونت محافظت می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خشکی می تواند منجر به تحریک شود و هر دو این علایم می توانند با نزدیک شدن به یایسگی ایجاد شوند. پوسته پوسته شدن و تحریک پوست از دیگر علایم یایسگی است که می تواند منجر به مقاربت دردناک شود. برای کاهش این علایم با پزشک خود مشورت کنید. افزایش مصرف آب و مدیریت رژیم غذایی از دیگر اقداماتی است که فرد می تواند برای کاهش علایم یایسگی انجام دهد. ترشحات بدبو، از علایم هشدار دهنده واژن ناسالم بعید است که واژن شما بوی گل رز بدهد، اما اگر متوجه بوی شدید مکرر آن شدید، بویی که حتی به لباس زیر شما منتقل می شود، ممکن است نشانه عفونت باشد. وجود بیش از حد باکتری های مضر باعث واژینوز باکتریایی می شود. ترشحات بدبوی واژن اغلب اولین و شایع ترین علامت این عفونت است. بر اساس مطالعه ای که در سال در مجله بین المللی سلامت زنان منتشر شد، "بوی ماهی" یکی از علایم اصلی واژینوز باکتریایی است. این ترشح ممکن است به خصوص پس از مقاربت ایجاد شود. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، زنان بارداری که به واژینوز باکتریایی مبتلا می شوند، در معرض خطر زایمان زودرس هستند. همچنین خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی ( STDs ) از جمله HIV را افزایش می دهد و گاهی اوقات ممکن است منجر به بیماری التهابی لگن شود. بنابراین، در صورت مشاهده بوی واژن، فورا به پزشک مراجعه کنید. تغییر رنگ و ترشح بیش از حد، از علایم هشدار دهنده واژن ناسالم ترشحات واژن مکانیسم طبیعی بدن برای روان نگه داشتن واژن و دفع باکتری های مضر است. اما ترشحات طبیعی واژن، شفاف یا سفید است و بوی بدی تولید نمی کند. ترشحات قهوه ای یا قرمزی که درست بعد از سیکل قاعدگی ایجاد می شود معمولا جای نگرانی ندارد. با این حال، اگر ترشحات قهوه‌ای یا قرمز را در روزهای عادی بین دوره‌های قاعدگی تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید زیرا می‌تواند نشان دهنده سرطان دهانه رحم باشد. اگر در اوایل بارداری رخ دهد، می تواند به معنای سقط جنین باشد. ترشح سبز یا زرد، بدبو و کف مانند طبیعی نیست و ممکن است نشانه ای از تریکومونیازیس، یک STD باشد. سفید، خاکستری یا زرد ممکن است از علایم واژینوز باکتریایی باشد. در حالی که میزان ترشحات در زنان متفاوت است، ترشحات مکرر و بیش از حد ممکن است نشان دهنده واژینوز باکتریایی باشد. اگر متوجه تغییر رنگ در ترشحات واژن خود شدید فورا به پزشک مراجعه کنید. خونریزی غیر طبیعی اگر بین دوره های قاعدگی خونریزی داشتید، دلیلی برای هشدار است. چرخه قاعدگی که به طور غیر طبیعی طولانی طول می کشد نیز ممکن است نشانه ای از وجود مشکل باشد. اگر به یایسگی رسیده اید (عدم قاعدگی به مدت ماه) اما همچنان خونریزی و لکه بینی دارید، فورا با متخصص زنان خود مشورت کنید. بر اساس مطالعه ای که در سال در مجله بین المللی تولید مثل، پیشگیری از بارداری، زنان و زایمان منتشر شد، خونریزی پس از یایسگی یک علامت مهم است و باید فورا تشخیص داده شود تا از تبدیل آن به یک بیماری بدخیم جلوگیری شود. برخی از زنان همچنین ممکن است پس از یایسگی متوجه عبور لخته های خون از واژن شوند. این یکی دیگر از علایم هشدار دهنده واژن ناسالم و بیماری های مرتبط، مانند پولیپ آندومتر (رشد در پوشش داخلی رحم) یا سرطان آندومتر یا دهانه رحم است. خونریزی در حین یا بعد از مقاربت در حالی که برای زنانی که به تازگی رابطه جنسی را تجربه کرده اند، خونریزی را تجربه می کنند، اگر این موضوع در زنان جوان تکرار می شود، باید به دنبال مراقبت های پزشکی بود. در زنان در هر سنی می تواند نشان دهنده عفونت واژن، پارگی واژن (ناشی از زایمان) ، بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا یا خشکی واژن باشد. اصطکاک ایجاد شده در حین مقاربت می تواند باعث تحریک پوست خشک و ایجاد لکه بینی شود. اگر یایسگی را پشت سر گذاشته اید و در حین یا بعد از مقاربت دچار خونریزی شده اید، دلیل بزرگی برای نگرانی است زیرا می تواند نشان دهنده سرطان دهانه رحم باشد. بنابراین، هرگونه خونریزی غیرطبیعی در حین یا بعد از مقاربت نیاز به مراقبت پزشکی دارد زیرا می تواند عواقب طولانی مدت و شدیدی داشته باشد. آتروفی واژن زمانی که بدن شما کمتر از مقدار مورد نیاز استروژن تولید می کند واژن شما خشک، نازک و ملتهب می شود. به این حالت آتروفی واژن می گویند. شایع ترین علامت آتروفی واژن، است. به احتمال زیاد پس از یایسگی رخ می دهد، زیرا در آن زمان تولید استروژن بدن کاهش می یابد. همچنین ممکن است در دوران شیردهی رخ دهد. نازک شدن واژن به دلیل آتروفی واژن ممکن است منجر به عفونت دستگاه ادراری شود. اگر در هر سنی مقاربت دردناکی را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید. برآمدگی یا تاول اگر متوجه برآمدگی در واژن خارجی خود شدید، ممکن است نشانه سرطان واژن یا فرج باشد. امروزه سرطان واژن یکی از سرطان هایی است که کمترین بحث در میان زنان وجود دارد. اگرچه این سرطان به اندازه سایر سرطان ها در زنان شایع نیست، مطالعه ای که در سال در مجله پزشکی تولید مثل منتشر شد، افزایش قابل توجهی را در تعداد زنان جوان مبتلا به سرطان فرج از سال گزارش داد. یک برآمدگی سرطانی ممکن است به عنوان یک خال شروع شود، اما رنگ و بافت آن را تغییر می دهد تا به یک برآمدگی یا ضایعه سفت تبدیل شود. این برآمدگی می تواند در هر جایی از واژن خارجی ایجاد شود، اگرچه بیشتر در نزدیکی کلیتوریس قرار دارد. معمولا سیاه یا قهوه ای تیره است، اما می تواند صورتی، قرمز یا سفید نیز باشد. زخم ها و تاول ها ممکن است علایم بیماری های مقاربتی مانند تبخال تناسلی باشند. اگر متوجه برآمدگی در واژن بیرونی خود شدید، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ادرار دردناک در حالی که ادرار دردناک معمولا با عفونت های دستگاه ادراری مرتبط است، می تواند یکی از علایم اصلی عفونت واژن مانند عفونت مخمری یا واژینوز باکتریایی نیز باشد. عفونت واژن می تواند به دلیل استفاده از محصولاتی مانند کرم ها و صابون هایی که حاوی مواد شیمیایی مضر خاصی هستند رخ دهد. همچنین ممکن است در اثر استفاده از دوش های شیمیایی یا ترک طولانی مدت تامپون ایجاد شود. عفونت‌های واژن اغلب باعث می‌شوند واژن ملتهب شود و وقتی ادرار از آن دفع می شود، درد می‌کند. ادرار دردناک همچنین می تواند نشانه ای از بیماری های مقاربتی مختلف از جمله کلامیدیا و تبخال تناسلی باشد. علاوه بر دردناک بودن، ادرار ممکن است التهابی نیز باشد و فرد ممکن است دایما دچار خارش واژن شود. اگر هنگام ادرار کردن احساس درد کردید، به پزشک مراجعه کنید. این علایم را نادیده نگیرید. واژن ناسالم واژنی است که به آن توجهی که شایسته آن است نمی شود. واژن باید مانند هر قسمت دیگر بدن شما از نظر بهداشتی مورد توجه قرار گیرد. دکتر جس، متخصص جنسی، دکترا می گوید اگر متوجه تغییر رنگ یا بوی ترشحات معمولی خود شدید، زخم یا تاول روی فرج خود مشاهده کردید، درد یا خارش در ناحیه لگن خود را تجربه کردید، یا دخول حتی با برانگیختگی و روانکاری کافی دردناک است. باید حتما به پزشک مراجعه کنید بنابراین خانم ها، اگر هر یک از این مشکلات را تجربه می کنید، ممکن است واژن ناسالم داشته باشید و باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

آیا دندان عقلی دارید که عفونی شده باشد؟ می تواند بسیار جدی و خطرناک باشد. دندان‌های عقل که به عنوان دندان‌های آسیاب سوم یا دسته سوم دندان‌های آسیاب نیز شناخته می‌شوند، معمولا زمانی که فردی به اواسط دهه بیست سالگی یا اواخر نوجوانی می‌رسد، با بیرون آمدن از خط لثه در پشت فک نمایان می‌شوند. به طور دقیق تر، دندان های عقل در سنین تا سالگی رویش دارند. به این دلیل به آنها دندان عقل می گویند چون، زمانی که شما به سن بلوغ رسیده اید و عاقل تر هستید ظاهر می شوند. هنگامی که شما به عفونت باکتریایی دندان عقل مبتلا می شوید، باید به برای رفع درد شدید مراجعه کنید. در مورد اطلاعات بیشتری کسب کنید. درد عفونت دندان عقل به قدری زیاد است که از نظر شدت بعد از سرطان در رتبه دوم قرار دارد. علاوه بر این، این نوع درد باید فورا درمان شود تا بتوان از هر گونه عارضه احتمالی بیشتری پیشگیری کرد. مواردی که باعث می شود دندان عقل شما عفونت کند، عبارتند از: دور از دسترس بودن دندان عقل دندان‌های عقل دور از دسترس و غیرقابل تمیز کردن هستند. این عفونت عمدتا به این دلیل اتفاق می‌افتد که دندان‌های عقل در نزدیک‌ترین نقطه گلوی شما قرار دارند، به این معنی که دسترسی به آن‌ها از طریق نخ دندان یا مسواک دشوار است. آنها احتمالا به طور نامناسب تمیز یا نادیده گرفته می شوند. به این ترتیب، مواد زاید مانند پلاک و غذا می توانند بین دندان ها و روی دندان ها جمع شوند و در نتیجه باعث رشد باکتری ها شوند. دندان های عقل نیمه روییده آسیب پذیرترند. حتی مواقعی وجود دارد که دندان عقل فقط تا حدی رویش می کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، دندان ممکن است با یک فلپ بافت لثه پوشانده شود، که می تواند به عنوان یک جیب برای به دام انداختن باکتری هایی باشد که از پلاک و غذا تغذیه می شوند و منجر به پریکورونیت می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از طرفی هم وضعیت پریکرونیت به طور خاص به عفونت باکتریایی بافت نرم اطراف تاج یا بخش غیر ریشه دندان نیمه رویش یافته اشاره دارد. تاج معمولا بالای خط لثه قرار می گیرد. بیشتر موارد پریکورونیت دندان عقل را درگیر می کند اما ممکن است روی دندان های دیگر نیز رخ دهد. همچنین، عفونت یک علامت رایج است که با نهفتگی دندان عقل مرتبط است. دهانه ایجاد شده توسط دندان عقل نیمه رویش شده می تواند به عنوان محل رشد باکتری ها عمل کند و منجر به پریکورونیت یا عفونت دندان عقل شود. درمان صحیح چنین عفونتی می تواند بسیار چالش برانگیز باشد زیرا یک بیماری جدی است. خلاص شدن از شر آن سخت است و تلاش های اشتباه برای مقابله با آن می تواند مشکل را شدیدتر کند. هر زمان که دندان عقل شما تا حدی رویش می‌کند یا تا آخر بالای خط لثه ظاهر نمی‌شود، لثه‌ای در نهایت جایی که رویش جزیی شروع شده را می‌پوشاند. این باعث می شود تا زمانی که فلپ لثه برداشته نشده و دندان عقل شما در تمام طول مسیر رویش پیدا کند، بهبود عفونت یا پریکرونیت شما بعید است. در غیر این صورت، کشیدن دندان عقل ضروری است، به خصوص اگر در زاویه ای کج یا مشکل دار روییده باشد. دسته سوم دندان های آسیاب شما هر زمان که به درستی یا به طور کامل رشد نکنند، تحت تاثیر قرار می گیرند. کودک دارای دو دسته دندان است که شامل دندان های شیری و دندان های دایمی می شود. شاید از طریق یک خصیصه تکامل انسان، بیشتر آرواره‌های انسان فضای کافی برای باز کردن این دسته سوم از دندان‌های آسیاب ندارند، بنابراین معمولا دندان‌های عقل فقط تا حدی رویش می‌کنند. دندان عقل شما آخرین دندانی است که از دهان شما بیرون می زند. مت سفانه، همانطور که قبلا اشاره شد، بیشتر فک‌های انسان به اندازه کافی بزرگ نیستند که بتوانند آخرین مجموعه دندان‌های دایمی را در خود جای دهند و منجر به مشکلات و عوارض جدی می‌شود. علایم و نشانه های عفونت دندان عقل یا پریکورونیت، عبارتند از: گاهی اوقات، درد ناشی از دندان عقل عفونی می تواند آنقدر شدید باشد که از قبل باعث سردرد شود. این شایع ترین علامت پریکورونیت است. جایی که قرار است دندان عقل رشد کند، درد دارد. به دلیل وجود چرک از دندان عفونی شما، از بوی بد دهان یا بوی بد دهان و طعم ترش ناشی از محل عفونت رنج خواهید برد. عفونت دندان عقل همچنین می تواند منجر به تورم غدد لنفاوی زیر فک و گلو درد شود. تورم همچنین می تواند به کل صورت شما گسترش یابد. مواردی نیز وجود دارد که دندان‌های عفونی می‌توانند باعث دردهای ضربانی بیشتری شوند که در گلو، گردن و فک کشیده می‌شوند. دندان عقل عفونی شما می تواند آنقدر دردناک باشد که جویدن غذا و غذا خوردن بدون احساس درد شدید ناشی از عفونت یا پریکرونیت دشوار است. هرچقدر که به نظر می رسد، چرک نیز می تواند از دندان عفونی ایجاد شود. چرک یک ماده سیاه مایل به زرد و سفید است که در عفونت ها رایج است و در واقع از گلبول های سفید مرده تشکیل شده است. عوارض عفونت دندان عقل پریکرونیت معمولا زمانی اتفاق می افتد که دندان عقل دچار عوارض زیر شود: دندانی که نیمه روییده است دندانی است که قسمت تاج دندان مورد نظر فقط بخشی از آن از طریق خط لثه نفوذ کرده است. این ممکن است یک موقعیت موقتی باشد زیرا دندان در حال رویش است. با این حال، هنگامی که دندان نهفته می شود، موقعیت دندان دایمی می شود. نهفتگی دندان زمانی اتفاق می افتد که دندان های شما تا حدی بیرون بیاید یا در طول پنجره رشد تعیین شده به داخل قوس دندانی بیرون نیاید. ضربه همچنین به این معنی است که هیچ پیشرفت بیشتری از طریق بافت لثه اتفاق نخواهد افتاد. بسیاری از علایم ذکر شده در این مقاله نه تنها به دلیل نهفته شدن جزیی دندان ها، بلکه در اثر رویش دندان ها که در آن دندان ها به پهلو رشد می کنند، ایجاد می شود. دندان عقلی که بین استخوان و لثه گیر می‌کند می‌تواند واقعا خیلی سریع دردناک شود و عفونت ایجاد کند، زیرا فضای زیادی از جایی که قرار است دندان‌ها رویش دارند باقی مانده است. در طول مرحله رویش که در آن کیسه نفوذ می کند و دندان ابتدا تاج خود را از بافت لثه بیرون می زند، یکپارچگی کیسه از بین می رود. اگر دندان بیشتر بیرون نیاید، باکتری‌های دهان شما می‌توانند به راحتی در آن فضا تجمع کرده و آن را کلونیزه کنند و در نتیجه پریکورونیت ایجاد شود. فلپ لثه جایی است که تکه‌های غذا و باکتری‌ها تمایل به تکثیر دارند که منجر به عفونت می‌شود. این قسمت باید به درستی تمیز شود یا به‌کلی حذف شود. انواع پریکورونیت دو نوع پریکورونیت نیز وجود دارد. که شامل موارد زیر است: در مواردی که دندان عقل در حال بیرون آمدن است، عفونت باید گذرا یا موقت باشد. پس از رویش کامل دندان ها و پاک کردن خط لثه، باید بتوان به درستی از نخ دندان و مسواک زدن استفاده کرد، بنابراین از رشد باکتری و عفونت پیشگیری کرد. با این حال، در مواردی که دندان به طور جزیی رویش و نهفته است و همچنین به پهلو رشد می‌کند. باید دوره‌های مکرر عفونت رخ دهد. زیرا نمی‌توانید دندانی که به‌درستی روییده است را تمیز کنید. اگر مشکوک به این هستید که یک یا هر دو دندان عقل شما عفونی هستند، باید هرچه سریعتر با دندانپزشک مشورت کنید تا آن را تعمیر کند. متخصص دندانپزشکی عفونت را تشخیص می دهد یا تصمیم می گیرد که آیا مشکل دیگری وجود دارد یا خیر. از آنجا می توانید بلافاصله درمان را شروع کنید. بسته به شدت عفونت و نحوه رویش دندان یا دندان عقل، ممکن است نیاز به جراحی دندان و پیوند استخوان وجود داشته باشد. راه‌های مختلفی برای درمان عفونت دندان عقل یا پریکرونیت وجود دارد، از جمله آنها روش محافظه‌کارانه یا کشیدن مستقیم با جراحی است. اگر دندان عقل شما بدون مشکل رشد کرده، دندانپزشک ممکن است آنها را به حال خود رها کند و رشد آنها را در طول زمان تماشا کند. دندانپزشک و یا جراح دهان ممکن است به محض شروع درد ناشی از پریکورونیت، رویکرد محافظه کارانه را برای درمان توصیه کنند. این کار شامل استفاده از مقدار زیادی شستشو دهنده با آب نمک، دهانشویه ها، مسکن های بدون نسخه یا OTC و آنتی بیوتیک ها برای عفونت است. حتی اگر برای جراحی آماده می‌شوید، می‌توانید از کیسه یخ برای کاهش خود استفاده کنید، دهان خود را با آب نمک بشویید، یا برخی از مسکن‌های OTC مانند آسپرین، ایبوپروفن یا پاراستامول. رویکرد محافظه کارانه برای درمان پریکورونیت دندان عقل معمولا در بیماران مبتلا به مشکلات سلامتی خاص مانند بیماری قلبی عروقی یا اختلالات خونریزی (مانند هموفیلی) استفاده می شود، بنابراین انجام عمل جراحی برای آنها گزینه ای نیست. با این حال، جراحی فوری ترین راه برای تسکین درد و پیشگیری از عفونت است. هنگامی که پری کورونیت شدت یافت، بهترین شانس برای تسکین شما به طور طبیعی جراحی خواهد بود. کشیدن دندان عقل جزیی رویش و نهفته که حتی ممکن است از راه های جانبی رشد کرده باشد، یک روش رایج برای پیشگیری از عوارض پریکورونیت است. به گفته متخصصان، زمانی که دندان عفونی می شود، عوارضی ایجاد می کند. حدود درصد از کل دندان های عقل نیاز به کشیدن دارند. بنابراین، معمول است که دندانپزشکان از همان ابتدا کشیدن دندان را برای پیشگیری از تشدید بیشتر عفونت مورد نظر توصیه کنند. با این حال، همه بیماران مبتلا به عفونت دندان عقل راضی به عمل جراحی نیستند. برخی نمی توانند جراحی یا حتی روش های ساده دندانپزشکی مانند کشیدن دندان عقل را انجام دهند. بنابراین ممکن است در عوض نیاز به روش محافظه کارانه داشته باشند. قبل از هر چیز دیگری، این وضعیت باید ابتدا ارزیابی شود و سپس توسط دندانپزشک شما بسته به شدت نهفتگی درمان شود. در اکثر موارد، آنها کارهای زیر را انجام می دهند: به جای تکیه بر آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری ها، دندانپزشک همچنین می تواند بار باکتریایی را با شست و شو و از بین بردن سموم انباشته شده در ناحیه مورد نظر کاهش دهد. همچنین در طی ساعت یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی دریافت خواهید کرد. زیرا یک روز طول می کشد تا آنتی بیوتیک ها شروع به کار کنند. برای شما کلرهگزیدین یا برخی دیگر از شستشوی دهان ضد باکتری برای کاهش بار باکتریایی و تمیز کردن ناحیه عفونی تجویز می شود. اگر دسترسی به دندان امکان پذیر است، تکنیک هایی را به شما نشان می دهند که می توانید از آن برای شستشوی فضای بین بافت لثه و دندان استفاده کنید. یعنی ناحیه ای است که باکتری ها را با استفاده از یک سرنگ آبیاری با نوک کند شسته است. در صورتی که پزشک تصمیم به کشیدن دندان عقل شما گرفته شده باشد، قبل از شروع فرآیند ابتدا منتظر می ماند تا عفونت خود به خود برطرف شود. پس از انجام تمام مراحل آماده سازی، معمولا به یک بازه زمانی هفته ای نیاز است. مواردی وجود دارد که ممکن است این روش پیچیده‌تر از حد معمول باشد. در صورتی که دندان نهفته حتی تا انتها از خط لثه یا حتی استخوان نفوذ نکرده باشد، شامل جراحی دندان می‌شود. در نتیجه نیاز به برش دادن لثه‌ها و بخیه زدن بعد از آن وجود دارد. دندانپزشکان معمولا با تجویز آنتی بیوتیک، دندان عقل یا دندان عفونی را درمان می کنند. آنها همچنین می‌توانند به شما توصیه کنند که از مسکن‌های OTC و ژل‌های بی‌حس‌کننده برای تسکین ناراحتی‌تان استفاده کنید. می توانید آب نمک گرم را غرغره کنید، زیرا این یک راه موثر برای تسکین درد شما و در عین حال تسریع بهبودی است.

در درمان خانگی سرخک باید گفت، سرخک یا سرخجه یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که در یک الگوی ثابت پیشرفت می کند. این باعث ناراحتی زیادی به شکل علایم آنفولانزا، بثورات پوستی و تب می شود، اما به ندرت نگرانی های جدی برای سلامتی ایجاد می کند. مانند سایر عفونت های ویروسی، این بیماری نیز خودبه خود قابل حل است، اما می توان آن را از طریق خودمراقبتی مناسب و داروهای خاص بدون نسخه کنترل کرد. یک مورد شدید سرخک، اگر به خوبی مدیریت شود، می تواند به عوارض جدی مانند ذات الریه، بیماری های عصبی ویرانگر، تورم مغزی که ممکن است منجر به تشنج و مشکلات قلبی منجر شود. هنگامی که علایم سرخک تا روز پس از آلوده شدن شما شروع می شود، معمولا خفیف تا متوسط همراه با آبریزش بینی، گلودرد، سرفه و تب هستند و دو تا سه روز طول می کشند. هنگامی که بثورات تقریبا سه تا پنج روز بعد شروع می شود، تب شما معمولا افزایش می یابد و سایر علایم شما ممکن است بدتر شوند. احتمالا چند روز بعد احساس بهتری خواهید داشت و بثورات شروع به محو شدن خواهند کرد. مراقبت‌های حمایتی برای کاهش علایم تنها چیزی است که می‌توان برای سرخک انجام داد، اگرچه در برخی موارد مکمل‌های ویتامین A ، واکسیناسیون پس از مواجهه، گلوبولین سرم ایمنی و یا ریباویرین ممکن است کمک کنند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: اهمیت واکسیناسیون در سرخک محافظت اولیه در برابر سرخک، واکسیناسیون است. علیرغم در دسترس بودن واکسن ایمن و ارزان، در سال شیوع آن رخ داد و بیش از نفر را که اکثرا کودکان زیر سال بودند، کشت. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بنابراین، تزریق واکسن سرخک قبل از سفر به مناطقی که در آن شیوع دارد بسیار مهم است، به ویژه برای کسانی که قبلا مبتلا نشده اند. برای کمک به تسکین علایم خود می توانید اقدامات زیر را انجام دهید: خواب و استراحت کافی داشته باشید. برای جلوگیری از کم آبی، مایعات زیاد مصرف کنید. تسکین ناراحتی ناشی از تب با آب گرم حمام اسفنجی بگیرید. برای به دست آوردن انرژی، غذاهای سالم مصرف کنید و دریافت مواد مغذی را افزایش دهید. انجام این کار به مبارزه با عفونت و افزایش بهبودی کمک می کند. اگر واکسینه نشده اید، واکسیناسیون سرخک ممکن است به محافظت از شما کمک کند و اگر ظرف ساعت پس از قرار گرفتن در معرض سرخک تزریق شود، از ابتلا به سرخک جلوگیری می کند. این را می توان به نوزادانی داد که حداقل ماه دارند و همچنین در معرض تماس قرار گرفته اند. حتی اگر در نهایت به سرخک مبتلا شوید، احتمالا آنقدر جدی نخواهد بود و احتمالا به این اندازه هم ادامه نخواهد داشت. توجه داشته باشید که اگر کودک شما واکسن سرخک، اوریون و سرخجه ( MMR ) را دریافت کرد و هنوز ماهه نشده است، باید او را در تا ماهگی و دوباره در تا سالگی واکسینه کنید. ویتامین برای تقویت ایمنی در برابر سرخک مصرف ویتامین های زیر از طریق منابع غذایی و مکمل ها می تواند به کاهش مدت و شدت عفونت سرخک در صورت همراهی با سایر درمان های استاندارد کمک کند. ویتامین A ویتامین A از تولید سلول های ایمنی در بدن حمایت می کند، به حفظ سلول های اندوتلیال کمک می کند، در بازسازی استخوان نقش دارد و رشد و تقسیم سلولی را تنظیم می کند. همچنین ویتامین A به همراه واکسن سرخک در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از سرخک در کودکان موثر است. سازمان جهانی بهداشت توصیه می کند که همه کودکانی که به سرخک مبتلا شده اند باید دو دوز مکمل ویتامین A به فاصله ساعت دریافت کنند. کمبود ویتامین A می تواند منجر به علایم شدیدتر، زمان بهبودی طولانی تر و عوارض شود، بنابراین دریافت این ویتامین ها می تواند کمک کننده باشد. اگر بزرگسالی مبتلا به سرخک هستید، ممکن است پزشک مکمل های ویتامین A را نیز به شما بدهد. روش مصرف: غذاهای غنی از ویتامین A مانند آب میوه، غلات صبحانه، روغن ماهی، محصولات لبنی، گوجه فرنگی، جگر گاو و هویج را در رژیم غذایی خود بگنجانید. همچنین می توانید با مشورت پزشک از مکمل های ویتامین A استفاده کنید. ویتامین C ویتامین C دارای خواص تقویت کننده سیستم ایمنی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی است. همچنین به جلوگیری از عفونت های سیستمیک یا تنفسی کمک می کند و بهبود را تسریع می کند. روش مصرف: مرکبات را به دلیل داشتن ویتامین C بالا مصرف کنید. از طرف دیگر، می توانید پس از مشورت با پزشک در مورد دوز مناسب، مکمل های ویتامین C مصرف کنید. گلوبولین سرم ایمنی برای نوزادان زیر ماه، زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و در معرض سرخک قرار گرفته اند، تزریق گلوبولین سرم ایمنی حاوی آنتی بادی که ظرف روز پس از قرارگیری در معرض سرخک تجویز می شود، می تواند در برابر ویروس سرخک محافظت کند و کمک کند. در صورت ابتلا به سرخک از شدت آن جلوگیری کنید یا از شدت آن بکاهید. ریباویرین ریباویرین، یک داروی ضد ویروسی، گاهی اوقات برای افرادی با سیستم ایمنی ضعیف که در معرض سرخک قرار گرفته اند و برای کسانی که عفونت شدید سرخک دارند تجویز می شود. چند مطالعه کوچک نشان می دهد که به نظر می رسد در کوتاه کردن طول بیماری، کاهش تعداد عوارض و کاهش شدت علایم مفید باشد، اما تحقیقات بیشتری باید انجام شود. سرفه خشک شایع ترین علامت همراه با سرخک است. درمان های زیر درمان های حکایتی رایجی هستند که به کاهش سرفه خشک کمک می کنند. دمنوش های گیاهی مصرف دمنوش های گیاهی می تواند به تسکین گلو کمک کند. گیاهان دارویی مانند شیرین بیان، زنجبیل، سیر و بابونه در صورت مصرف به شکل چای گرم می توانند به تسکین سرفه و گلو کمک کنند. می توانید کمی عسل را در چای گیاهی مخلوط کنید تا طعم و مزه بیشتری برای سلامتی داشته باشید. سوپ و آبگوشت گرم وقتی سرخک دارید، تحریک گلو می تواند بلع غذاهای سفت را دشوار کند. در چنین شرایطی، ممکن است بخواهید آبگوشت های گرم را به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید. گرمای این مایع می تواند به تسکین ناراحتی گلو کمک کند در حالی که خواص مغذی آن می تواند به بدن شما کمک کند تا بهتر با عفونت مبارزه کند. علاوه بر این، محتوای آب سوپ می تواند مقداری هیدراتاسیون بسیار مورد نیاز را فراهم کند. آب نمک غرغره کردن با آب نمک گرم به کاهش درد همراه با گلودرد کمک می کند. یک قاشق چایخوری نمک را در یک فنجان آب گرم اضافه کنید و این محلول را دو تا سه بار در روز غرغره کنید. از مرطوب کننده استفاده کنید. سیستم های گرمایش یا سرمایش داخلی می توانند هوای تنفسی شما را تا حد زیادی خشک کنند و در نتیجه ناراحتی ناشی از سرخک شما را بدتر کنند. هوا در مناطق خشک نیز به طور طبیعی فاقد رطوبت است. بنابراین، توصیه می شود که یک مرطوب کننده در خانه خود نصب کنید تا رطوبت را به محیط زندگی خود منتقل کنید. پاستیل های دارویی یا گیاهی را بمکید. پاستیل های دارویی یا گیاهی را می توانید از هر فروشگاه عمومی یا داروخانه خریداری کنید. آنها مانند آب نبات سختی هستند که در دهان شما ذوب می شوند و شیره های دارویی آنها با بزاق مخلوط می شود و در هنگام بلع تمام گلوی شما را می شویند. چگونه از بروز سرخک پیشگیری کنیم؟ انجام اقدامات پیشگیرانه در برابر سرخک مهم است زیرا هیچ درمان قطعی در دسترس نیست. نکات زیر می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرخک کمک کند: از حضور در مکان های شلوغ بخصوص در هنگام شیوع سرخک خودداری کنید. قبل از ضدعفونی کردن دست ها، بینی، چشم ها یا دهان خود را لمس نکنید. بهداشت مناسب را رعایت کنید. پس از تماس با فرد آلوده دست های خود را به درستی بشویید. از تماس فیزیکی با افراد مبتلا به سرخک خودداری کنید. از به اشتراک گذاشتن خوراکی ها، نوشیدنی ها و ظروف با آنها خودداری کنید. محیط اطراف فرد آلوده را بطور منظم ضد عفونی کنید. این مرحله به جلوگیری از گسترش عفونت کمک می کند زیرا ویروس نمی تواند بیش از ساعت در خارج از بدن میزبان زنده بماند. سوالات متداول پس از تماس با فرد آلوده، از پزشک خود مشاوره بگیرید. اگر قبلا به عفونت سرخک مبتلا نشده اید یا واکسینه نشده اید، ممکن است نیاز به درمان داشته باشید. درمان های موجود عبارتند از: واکسیناسیون در ساعت پس از تماس ایمن سازی غیرفعال در صورتی که قرار گرفتن در معرض تا روز قبل باشد، که شامل تجویز ایمونوگلوبولین ها و به دنبال آن واکسیناسیون پس از ماه است. فرد مبتلا چه مدت مسری است؟ سرخک را می توان از روز قبل تا روز پس از ظاهر شدن بثورات از یک فرد آلوده مبتلا کرد. آیا می توانید پس از واکسیناسیون به سرخک مبتلا شوید؟ احتمال ابتلا به سرخک پس از واکسینه شدن کم است. براساس CDC ، میزان وقوع در حدود در نفر است. اگر عفونت رخ دهد، معمولا خفیف است. اگر احساس می کنید که به درستی واکسینه نشده اید با پزشک خود مشورت کنید. او ممکن است آزمایش خون را برای بررسی وجود ایمونوگلوبولین های ایجاد شده از واکسیناسیون قبلی پیشنهاد کند. چگونه بثورات سرخک را درمان می کنید؟ بثورات باید در عرض یک هفته خود به خود محو شوند. ممکن است کمی ناراحتی وجود داشته باشد که می‌توان آن را با پارچه‌های خنک یا حمام جو دوسر تسکین داد، اما نباید درد شدید یا خارش همراه با بثورات وجود داشته باشد. در صورت وجود، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. آیا مکمل هایی وجود دارد که می توانید برای کمک به بهبودی از سرخک مصرف کنید؟ نشان داده شده است که مصرف ویتامین A به کاهش خطر عوارض و کمک به بهبودی پس از سرخک کمک می کند. حتی اگر شما یا فرزندتان کمبود ویتامین ندارید، توصیه می شود پس از تشخیص سرخک، دو دوز مکمل ویتامین A را با فاصله ساعت مصرف کنید. این می تواند از آسیب چشم و سایر عوارض جلوگیری کند. چگونه می توانید چشم های مبتلا به سرخک را آرام کنید؟ ملتهب چشم های ملتحمه ناشی از سرخک را می توان با استفاده از کمپرس های خنک، استفاده از قطره های روان کننده، مصرف ایبوپروفن یا مسکن های دیگر، و در صورت حساس بودن چشم ها از نور شدید تسکین داد. از آنجایی که سرخک یک عفونت ویروسی است، آنتی بیوتیک ها کمکی نمی کنند. چشم ها خود به خود خوب می شوند. سخن آخر افراد مبتلا به سرخک تا یک هفته یا بیشتر پس از ابتلا به ویروس بدون علامت باقی می مانند، اما در این دوره می توانند دیگران را نیز آلوده کنند. بنابراین، شما به راحتی می توانید بدون اینکه متوجه شوید در معرض یک ناقل خاموش بیماری قرار بگیرید. از آنجایی که هیچ وسیله ای برای تشخیص زودهنگام و یا هیچ درمان قطعی برای عفونت وجود ندارد، بهترین راه برای محافظت از خود و دیگران در برابر این ویروس مسری، واکسیناسیون به موقع است. هیچ وقت برای تزریق واکسن سرخک دیر نیست، اما باید برنامه ایمن سازی مناسب را رعایت کنید تا واکسن اثر کند. اگر دچار عفونت شدید، نکات و روش های درمانی فوق را برای بهبودی سریع دنبال کنید. اگر علایم برای درمان خانگی خیلی شدید هستند، از پزشک خود بخواهید که داروهای مناسب را برای مدیریت عفونت تجویز کند و از عوارض احتمالی جلوگیری شود.

رایج است. در شرایط بارداری احتمالا احساس می کنید، اتاق دور سر شما می چرخد. حتی ممکن است احساس ضعف یا عدم تعادل کنید. همیشه باید سرگیجه و سایر علایم دوران بارداری را با پزشک خود در میان بگذارید. در برخی موارد، ممکن است نیاز به مراقبت فوری پزشکی داشته باشید. برای آشنایی با دلایل احتمالی سرگیجه در بارداری و کارهایی که می توانید برای مدیریت این علایم انجام دهید، ادامه مقاله سرگیجه در بارداری در پزشکت را بخوانید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: عوامل متعددی می تواند باعث ایجاد سرگیجه در سه ماهه اول شود. این عوامل شامل موارد زیر می باشد: به محض اینکه باردار می شوید، سطح هورمون شما تغییر می کند. تغییر سطح هورمون بر افزایش جریان خون در بدن شما موثر است. تغییر سطح هورمون به رشد جنین در رحم نیز کمک می کند. افزایش جریان خون می تواند باعث تغییر فشار خون شود. اغلب، فشار خون شما در دوران بارداری کاهش می یابد که به عنوان افت فشار خون یا فشار خون پایین نیز شناخته می شود. فشار خون پایین می تواند باعث احساس سرگیجه به خصوص در هنگام حرکت از حالت درازکش یا نشسته به حالت ایستاده شود. پزشک فشار خون شما را در نوبت های قبل از زایمان برای کنترل فشار خون شما بررسی می کند. به طور کلی کاهش فشار خون جای نگرانی ندارد و پس از بارداری به سطح طبیعی باز می گردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در صورت داشتن حالت تهوع و استفراغ شدید در دوران بارداری، که به عنوان هایپرامسیس گراویداروم شناخته می شود، ممکن است سرگیجه نیز رخ دهد. هایپر امسیس گراویداروم اغلب در اوایل بارداری به دلیل تغییر سطح هورمون شما رخ می دهد. اگر این بیماری را دارید، ممکن است نتوانید مصرف غذا یا آب را کم کنید و در نتیجه دچار سرگیجه و کاهش وزن شوید. برای درمان این بیماری، پزشک موارد زیر را توصیه می کند: یک دارو تجویز می کند. یک رژیم غذایی خاص را توصیه می کند. شما را در بیمارستان بستری می کند تا بتوانید مایعات اضافی دریافت کنید و تحت نظر باشید. احتمال دارد شما در طول سه ماهه دوم از این وضعیت خلاص شوید. سرگیجه می تواند ناشی از حاملگی خارج از رحم نیز باشد. حاملگی خارج رحمی زمانی اتفاق می افتد که یک تخمک بارور شده در دستگاه تناسلی شما در خارج از رحم کاشته می شود. بسیاری از اوقات، این تخمک در لوله های فالوپ شما کاشته می شود. هنگامی که این شرایط رخ می دهد، بارداری قابل دوام نیست. ممکن است سرگیجه و همچنین درد در ناحیه شکم و خونریزی واژینال را تجربه کنید. پزشک شما باید روشی را انجام دهد یا دارویی برای برداشتن تخمک بارور شده تجویز کند. برخی از دلایلی که شما در سه ماهه اول دچار سرگیجه می شوید مانند فشار خون پایین یا استفراغ باروری ممکن است به سه ماهه دوم نیز منتقل شود. شرایط دیگری نیز وجود دارد که ممکن است با پیشرفت بارداری شما ایجاد شود. اگر رحم در حال رشد به رگ های خونی شما فشار بیاورد، ممکن است دچار سرگیجه شوید. این فشار می تواند در سه ماهه دوم یا سوم رخ دهد و زمانی که جنین بزرگ است شایع تر است. خوابیدن به پشت نیز می تواند باعث سرگیجه شود. دراز کشیدن به پشت در اواخر بارداری باعث می شود که رحم در حال انبساط، جریان خون را از اندام تحتانی به قلب شما مسدود کند. مسدود شدن جریان خون می تواند باعث سرگیجه و سایر علایم نگران کننده شوند. برای پیشگیری از بروز این انسداد به پهلو بخوابید و استراحت کنید. اگر قند خون شما خیلی پایین بیاید، ممکن است با دیابت بارداری دچار سرگیجه شوید. دیابت بارداری زمانی اتفاق می‌افتد که هورمون‌های شما بر نحوه تولید انسولین در بدن ت ثیر می‌گذارند. پزشک شما احتمالا آزمایش دیابت بارداری را بین هفته های تا بارداری توصیه می کند. اگر این عارضه تشخیص داده شد، باید قند خون خود را به طور منظم کنترل کنید و به یک رژیم غذایی مناسب و برنامه ورزشی پایبند باشید. سرگیجه، همراه با علایم دیگری مانند تعریق، لرزش و سردرد، ممکن است نشان دهنده پایین بودن قند خون شما باشد. برای تقویت آن، باید یک میان وعده مانند یک تکه میوه یا چند تکه آب نبات بخورید. پس از چند دقیقه سطح قند خود را بررسی کنید تا مطمین شوید که در محدوده طبیعی است. بسیاری از علل سرگیجه در سه ماهه اول و دوم بارداری می توانند همین علایم را در اواخر بارداری شما ایجاد کنند. مهم است که در سه ماهه سوم به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا شرایط بالقوه خطرناکی را که می تواند باعث سرگیجه شود را بررسی کنید. برای پیشگیری از سرگیجه، به خصوص در سه ماهه سوم بارداری، مراقب علایم و احساس ضعف باشید. به آرامی بایستید و برای پیشگیری از سبکی سر به تکیه گاه برسید و تا جایی که می توانید بنشینید تا از ایستادن طولانی مدت خودداری کنید. دلایلی وجود دارد که ممکن است در هر زمانی از بارداری شما باعث سرگیجه شود. این شرایط به سه ماهه خاصی مرتبط نیست. ممکن است در اثر بارداری تعداد گلبول‌های قرمز سالم کاهش یافته و باعث کم‌خونی شود. کم خونی زمانی اتفاق می افتد که شما آهن و اسید فولیک کافی در بدن خود ندارید. علاوه بر سرگیجه، کم خونی ممکن است احساس خستگی، رنگ پریدگی یا تنگی نفس را نیز ایجاد کند. ممکن است در هر زمانی از بارداری دچار کم خونی شوید. پزشک می‌تواند در طول بارداری آزمایش‌های خون برای اندازه‌گیری سطح آهن و نظارت بر وضعیت انجام دهد. آنها ممکن است مکمل های آهن یا اسید فولیک را توصیه کنند. کم آبی ممکن است در هر مقطعی از بارداری شما رخ دهد. اگر حالت تهوع یا استفراغ دارید احتمال دارد در سه ماهه اول آن را بیشتر تجربه کنید. ممکن است در اواخر بارداری با کم آبی مواجه شوید زیرا بدن شما به آب بیشتری نیاز دارد. در اوایل بارداری باید حداقل تا لیوان آب در روز بنوشید و با اضافه کردن کالری بیشتر به رژیم غذایی خود، به طور کلی در سه ماهه دوم و سوم، این مقدار را افزایش دهید. چندین راه برای پیشگیری یا کاهش سرگیجه در دوران بارداری وجود دارد: لباس راحت بپوشید. مدت طولانی ایستادن را محدود کنید. برای پیشگیری از کم آبی آب زیاد بنوشید. در سه ماهه دوم و سوم از خوابیدن به پشت خودداری کنید. برای بلند شدن از حالت نشستن یا دراز کشیدن وقت بگذارید. بمنظور پیشگیری از افت قند خون به طور مکرر غذای سالم بخورید. برای افزایش گردش خون، هنگام ایستادن به حرکت خود ادامه دهید. بمنظور درمان بیماری هایی که باعث سرگیجه می شوند، مکمل ها و داروها را طبق توصیه پزشک مصرف کنید. سرگیجه یکی از علایم شایع بارداری است و عوامل مختلفی می توانند باعث ایجاد آن شوند. در صورت بروز سرگیجه به پزشک یا ماما اطلاع دهید. آنها می توانند هر گونه آزمایش لازم را انجام دهند و شما را زیر نظر بگیرند تا مطمین شوند که شما و کودکتان سالم هستید. پزشک شما همچنین می تواند با توجه به علت زمینه ای، راه هایی برای کاهش علایم پیدا کند. اجتناب از ایستادن یا دراز کشیدن طولانی مدت به پهلو و تغذیه بدن با غذاهای سالم و آب فراوان ممکن است به کاهش دوره های سرگیجه کمک کند. سردرد در ماه های اول بارداری شایع است و معمولا به دلیل تغییر سطح هورمون ها و افزایش حجم خون ایجاد می شود. خستگی و استرس نیز مانند کافیین بیش از حد می تواند در این امر نقش داشته باشد. اگر سردرد شما از بین نمی رود یا به نظر دردناک، ضربان دار یا شبیه میگرن است، فورا به پزشک مراجعه کنید. در غیر این صورت می توانید سردرد را به روش های زیر تسکین دهید: رژیم غذایی مناسب داشته باشید و به اندازه کافی بخوابید. اگر سردرد شما به دلیل تنش است، سعی کنید از کمپرس سرد برای دردهای پشت گردن خود استفاده کنید. تمرینات آرامش اعصاب را یاد بگیرید، مانند بستن چشم ها و تصور کردن خود در یک مکان آرام. کاهش استرس یکی از اجزای اصلی یک بارداری سالم است. اگر سردرد سینوسی دارید، کمپرس گرم را روی سر خود در جاهایی مانند جلوی صورت در دو طرف بینی، وسط پیشانی و روی شقیقه ها قرار دهید. این مناطق توسط سینوس ها اشغال شده است. قبل از مصرف مسکن‌ها با پزشک خود مشورت کنید، حتی اگر قبل از بارداری از داروهای بدون نسخه برای درد استفاده کرده‌اید. استامینوفن معمولا در دوران بارداری بی خطر است، اما باز هم بهتر است از داروها استفاده نکنید مگر اینکه پزشک آنها را تجویز کرده باشد. همیشه در مورد هر گونه سرگیجه ای که در دوران بارداری تجربه می کنید به متخصص زنان و زایمان اطلاع دهید. به این ترتیب پزشک شما می تواند اقدامات لازم را برای تشخیص هر شرایطی که باعث ایجاد علامت می شود انجام دهد. اگر سرگیجه ناگهانی یا شدید است، یا اگر علایم دیگری همراه با سرگیجه را تجربه کردید، فورا به دنبال کمک پزشکی باشید. علایم مربوط به دوران بارداری که باید به متخصص زنان و زایمان و یا مامای خود مراجعه کنید، عبارتند از: دل درد تپش قلب تورم شدید غش کردن درد قفسه سینه مشکلات بینایی مشکل در تنفس سردردهای شدید خونریزی واژینال سرگیجه یکی دیگر از نگرانی های رایج در زنان باردار است و دلایل زیادی از جمله موارد زیر دارد: خستگی و استرس کم آبی، که می تواند میزان جریان خون به مغز را کاهش دهد. حاملگی خارج از رحم، به خصوص اگر احساس سرگیجه شدید، خون ریزی واژینال یا درد در ناحیه شکم دارید. تغییرات در گردش خون، که ممکن است جریان خون را از مغز شما تغییر دهد. این تغییرات می تواند باعث ایجاد احساس سبکی در شما شود. گرسنگی، که ممکن است مغز شما را از دریافت انرژی کافی باز دارد. (شرایطی به نام هیپوگلیسمی که در آن قند خون بسیار پایین است. از آنجایی که سرگیجه می تواند از علایم حاملگی خارج از رحم باشد، مهم است که در صورت تجربه علایم مذکور به پزشک خود اطلاع دهید. بسته به علت، راه های مختلفی برای پیشگیری از سرگیجه وجود دارد. نوشیدن آب کافی و تغذیه مناسب می تواند به پیشگیری از سرگیجه ناشی از کم آبی بدن و هیپوگلیسمی کمک کند. میان وعده های سالم راه خوبی برای ثابت نگه داشتن قند خون در طول روز است. راه دیگر برای پیشگیری از سرگیجه این است که به آرامی از حالت نشسته، بلند شوید.

نوعی نقرس مزمن است که به طور معمول در افرادی که سالهای طولانی به بیماری نقرس مبتلا بوده اند، رخ می دهد. بیماری در کودکان و جوانان بسیار نادر است. افراد مبتلا به نقرس مزمن ممکن است دچار نقرس موضعی شوند، که می تواند بر روی مفاصل یا بافت نرم بدن ت ثیر بگذارد. ابتلا به این وضعیت می تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی یا حتی ناتوانی در حرکت شود. با این حال، درمان هایی برای کاهش علایم و به حداقل رساندن مشکلات در دسترس هستند. نقرس، یک نوع التهابی است که از هر نفر نفر را مبتلا می کند. آرتروز به بیش از بیماری مختلف گفته می شود که باعث درد یا بیماری مفصل می شود. ابتلا به نقرس در برخی افراد تا مدت های طولانی بدون علامت است. این بیماران پس از ابتلا به و یا متوجه ابتلا خود به بیماری نقرس می شوند. به طور کلی چهار مرحله نقرس وجود دارد و نقرس توفوسی شدیدترین مرحله است. در مرحله اول سطح اسید اوریک خون بالا بوده و بیمار هیچ گونه علایمی در بدن ندارد. مرحله دوم نقرس حاد است که اسید اوریک بالای خون باعث ایجاد رسوب کریستال ها و در نتیجه درد و التهاب در مفاصل می شود. مرحله سوم حمله های نقرس است. مرحله چهارم نقرس توفوسی نامیده می شود. نقرس توفوسی بعد از یک دوره طولانی ابتلا به نقرس رخ می دهد. در این مرحله مفاصل بدن دچار آسیب های شدید شده و دامنه حرکت مفاصل بسیار کاهش پیدا می کند. نقرس توفوسی به طور کلی فقط در افراد مبتلا به نقرس مزمن و درمان نشده ایجاد می شود. اگرچه در برخی موارد این بیماری می تواند افرادی که تحت عمل قرار گرفته اند را تحت ت ثیر قرار دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نقرس توفوسی وقتی رخ می دهد که کریستال های اسید اوریک به صورت توده هایی در مفاصل و غضروف ها تجمع پیدا کرده و در نهایت به استخوان ها و بافت های بدن آسیب برساند. اسید اوریک ماده ای مضر است که در اثر مصرف زیاد مواد غذایی مانند گوشت قرمز در بدن تولید می شود. مهمترین علامت بیماری نقرس درد شدید در مفصل شست پا است که معمولا با ورم، قرمزی و التهاب همراه است. بیماری نقرس در برخی موارد در مفاصل دیگر بدن از جمله مفصل زانو هم مشاهده می شود. اگر اسید اوریک خون برای مدت طولانی بالا باشد در بدن رسوب می کند. این رسوبات کریستالی توفی نامیده می شوند. توفی یا رسوبات کریستالی معمولا به صورت توده هایی، از زیر پوست قابل مشاهده هستند. توده ها به صورت گره های متورم به نظر می رسند. پزشکان با برداشتن نمونه کوچکی از توفی و بررسی وجود کریستال های اسید اوریک، نقرس توفوسی را تشخیص می دهند. اگر بیماری نقرس به موقع درمان نشود، رسوبات کریستالی در بافت کلیه رسوب کرده و باعث نارسایی های شدید کلیه می شوند. نقرس، باعث التهاب در مفاصل و بافت های نرم اطراف آنها می شود. علایم نقرس معمولا به صورت ناگهانی و بیشتر در طول شب ها رخ می دهد. علایم نقرس در بیشتر افراد مبتلا عبارت است از: درد شدید التهاب و قرمزی تغییر رنگ پوست احساس گرما در مفصل محدود شدن دامنه حرکتی مفصل احساس گرما در مفصل معمولا طور ناگهانی و اغلب در عرض چند ساعت بروز کرده و برای چند روز یا چند هفته ادامه پیدا می کند. به طور کلی سالها طول می کشد تا بیماری نقرس مزمن شود. در بسیاری از موارد، درمان زودرس می تواند از ابتلا به نقرس توفوسی پیشگیری کند. پس از اینکه که فرد دچار نقرس مزمن شد، توده های اسید اوریک که توفی نام دارند، در زیر پوست و سایر نقاط بدن ایجاد می شوند. در برخی موارد و به خصوص در سالمندان، توفی ممکن است در مراحل اولیه نقرس ایجاد شود. توفی ها یا رسوبات کریستالی بسته به محل شکل گیری، شدت، اندازه و تعداد می توانند باعث بروز مشکلات زیر شوند: ناتوانی در حرکت آسیب مفصلی یا بافتی تغییر شکل ظاهری مفصل درد عصبی به دلیل فشرده شدن اعصاب کاهش دامنه حرکتی یا ناتوانی در استفاده از مفصل توفی می تواند در هنگام رشد استخوان ها آسیب دیده و دچار ساییدگی شود. رسوبات اسید اویک می توانند بر روی مفاصل یا بافت های نرم بدن ت ثیر بگذارند. این رسوبات حتی می توانند در مفاصل یا بافت های گوش ایجاد شوند. نقرس هنگامی رخ می دهد که سطح اسید اوریک در خون بسیار زیاد باشد. اسید اوریک معمولا به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند. ولی با این حال مقادیر زیاد اسید اوریک با بیماری نقرس مرتبط است. کلیه ها نقش مهمی در تنظیم اسید اوریک بدن دارند. مقداری زیادی از اسید اوریک خون از طریق ادرار از بدن دفع می شود. اگر کلیه ها نتوانند اسید اوریک را به اندازه کافی فیلتر کرده یا بدن مقدار زیادی از آن را تولید کند، اسید اوریک در جریان خون جمع می شود. وضعیتی که سطح اسید اوریک خون بیش از حد بالا باشد، به عنوان هایپراوریسمی شناخته می شود. در این وضعیت ممکن است اسید اوریک از خون خارج شده و رسوبات کریستالی تیز و سوزنی در مفاصل و بافت های نرم اطراف آنها ایجاد کند. بلورهای اسید اوریک را به عنوان ذرات مهاجم شناخته و به آنها حمله می کند. این امر باعث ایجاد التهاب و قرمزی در مفاصل می شود. افزایش وزن یکی از عوامل خطر ابتلا به هایپراوریسمی است. بررسی ها نشان می دهد افراد مبتلا به چاقی دو برابر بیشتر از افرادی که دارای تناسب اندام هستند، به بیماری هایپراوریسمی مبتلا می شوند. با افزایش سن و بیشتر شدن چاقی خطر ابتلا به هایپراوریسمی نیز افزایش پیدا می کند. با این حال حدود دو سوم افراد مبتلا به هایپراوریسمی به نقرس مبتلا نمی شوند. اگرچه هنوز مشخص نیست که چرا بعضی از افراد دچار نقرس شده و برخی دیگر از این بیماری در امان می مانند. مصرف مقدار زیادی غذا و نوشیدنی سرشار از پورین یا قند می تواند سطح اسید اوریک خون را افزایش دهد. مردان در سنین تا سالگی به نقرس مبتلا می شوند، در حالی که سن میانگین ابتلا به نقرس در زن ها تا سالگی است. بیماری نقرس در مردها بیشتر از زن ها رخ می دهد. به طور کلی در حدود درصد از مردان و درصد از زنان به نقرس مبتلا می شوند. اگر یکی از اعضاء خانواده به بیماری نقرس مبتلا باشند، به این معنی است که شخص در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نقرس قرار دارد. بسیاری از داروهای رایج، از جمله دیورتیک ها (قرص های ادرارآور) ، بتا بلاکرها، و سیکلوسپورین، می توانند باعث بالا رفتن سطح اسید اوریک خون شوند. بیماری هایی مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، دیابت، چاقی، پسوریازیس و برخی از انواع کم خونی می تواند سطح اسید اوریک بدن را افزایش دهد. نوشیدن بیش از حد الکل می تواند باعث زیاد شدن سطح اسید اوریک خون شود. بررسی ها نشان می دهد افرادی که الکل مصرف می کنند دو برابر بیشتر از افرادی که الکل مصرف نمی کنند، به بیماری نقرس مبتلا می شوند. هایپراوریسمی در صورت عدم درمان به موقع می تواند باعث ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی، نارسایی کلیه و ابتلا به نقرس شود. به همین علت تشخیص و درمان به موقع این بیماری در حفظ سلامت افراد اهمیت زیادی دارد. در هنگام درد و التهاب مفاصل، افراد می توانند علایم نقرس را با استفاده از مسکن ها یا داروهای ضد التهاب کاهش دهند. همچنین استفاده از کیسه آب سرد هم می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. برخی از داروهای تجویز شده می توانند علایم بیماری را کاهش دهند. این داروها عبارتند از: کلشی سین ( Colcrys ) ایندومتاسین (ایندوسین) مسدود کننده های اینترلوکین در افراد مبتلا به نقرس توفوسی، هدف از درمان کاهش سطح اسید اوریک خون به کمتر از میلی گرم در دسی لیتر است. داروهایی که پزشکان معمولا برای کاهش سطح اسید اوریک خون تجویز می کنند عبارتند از: آلوپورینول ( Zyloprim ) ، که باعث کاهش اسید اوریک می شود. فبوکوستات ( Uloric ) ، که تولید اسید اوریک در بدن را کاهش می دهد. پروبنسید ( Benemid ) ، که باعث افزایش فیلتر اسید اوریک توسط کلیه ها می شود. اگر مصرف این داروها تاثیری در کاهش سطح اسید اوریک خون نداشته باشد، پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای بیمار تجویز کند. همچنین انجام برخی از راهکارهای خانگی به افراد مبتلا به نقرس کمک می کند تا علایم خود را به حداقل رسانده و خطر بدتر شدن التهاب را کاهش دهند. این راهکارها عبارتند از: حفظ تناسب اندام اجتناب از مصرف الکل انجام منظم ورزش های روزانه پرهیز از مصرف نوشیدنی ها و غذاهای شیرین هیدراته ماندن، (زیرا آب به حذف اسید اوریک از بدن کمک می کند) اجتناب از غذاهای حاوی پورین زیاد، مانند غذاهای دریایی و گوشت ها توفی های کوچک نیازی به عمل جراحی ندارند، به خصوص اگر در حرکت مفصل اختلال ایجاد نکنند. در بیشتر موارد داروهای کاهنده اسید اوریک اولین درمان نقرس توفوسی است. افرادی که دارای توفی بزرگ، ناتوان کننده یا تغییر شکل دهنده مفصل هستند ممکن است تحت عمل جراحی قرار بگیرند. پزشک در طول عمل جراحی توفی ها را برداشته و آسیب هایی که به مفصل یا بافت های بدن وارد کرده اند را ترمیم می کند. اما عمل جراحی توفی معمولا نیاز نبوده و به ندرت انجام می شود. پزشکان معمولا به دلیل خطرات عفونت، از جراحی یا تخلیه توفی ها خودداری می کنند. مصرف برخی از مواد غذایی مانند جگر، گوشت قرمز و ماهی های چرب می تواند باعث افزایش اسید اوریک خون شود. بنابراین رژیم غذایی افراد نقش مهمی در مدیریت و یا پیشگیری از بیماری نقرس دارد. تغییرات سبک زندگی معمولا می تواند در پیشگیری از بیماری نقرس به افراد کمک کند. افراد می توانند برای کاهش مصرف اسید اوریک و کاهش خطر بیماری هایی که منجر به نقرس می شوند، اقدامات زیر را انجام دهند: ترک سیگار هیدراته ماندن پیشگیری از چاقی پرهیز از مصرف الکل ورزش روزانه و منظم رعایت یک رژیم غذایی سالم و متعادل کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین درمان بیماری های زمینه ای مانند فشار خون، چربی خون و دیابت کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی های سرشار از پروتیین های حیوانی، مانند گوشت به طور کلی نقرس توفوسی شدیدترین شکل نقرس است. این بیماری باعث ایجاد توده های اسید اوریک به نام توفی در زیر پوست و بر روی مفاصل و بافت ها می شود. افراد معمولا می توانند با استفاده از داروهای کاهنده اسید اوریک و تغییر برخی از عادت های روزمره، علایم نقرس توفوسی را تا حد زیادی کاهش دهند. همچنین انجام این تغییرات سبک در وهله اول باعث پیشگیری از بروز نقرس می شود. در صورت وجود علایم نقرس یا توفی باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. منبع:

یک عفونت باکتریایی مقاربتی است. این بیماری در مراحل اولیه قابل درمان است، اما بدون درمان می تواند منجر به ناتوانی، اختلالات عصبی و حتی مرگ شود. این بیماری چهار اولیه، ثانویه، پنهان و سوم دارد. سفلیس به ویژه در مراحل اولیه، با آنتی بیوتیک قابل درمان است. بدون دارو و درمان برطرف نمی شود. سفلیس عفونتی است که در اثر باکتری T . pallidum ایجاد می شود. این باکتری ها می توانند از طریق تماس مستقیم با یک زخم سیفلیتیک بین افراد پخش شوند. این زخم ها ممکن است روی پوست یا غشاهای مخاطی واژن، مقعد، روده، لب ها یا دهان ایجاد شوند. سفلیس به احتمال زیاد در حین انجام فعالیت های جنسی دهانی، مقعدی یا واژن انتشار می یابد. افراد به ندرت از طریق بوسیدن باکتری را منتقل می کنند. اولین نشانه سفلیس زخم بدون درد در اندام تناسلی، روده، دهان یا قسمت دیگر پوست است. بعضی از افراد متوجه زخم نمی شوند، زیرا درد ایجاد نمی کند. این زخم ها به خودی خود برطرف می شوند. اگر فرد درمان نشود، باکتری ها در بدن باقی می مانند. سفلیس هنگام انتقال T . pallidum این عفونت می تواند در طی بارداری از یک زن به جنین یا در حین زایمان به نوزاد منتقل شود. به این نوع، سفلیس مادرزادی گفته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید افراد فعال جنسی بیشتر در معرض ابتلا به سفلیس قرار دارند. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، عبارتند از: افراد با بیش از یک شریک جنسی مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند. افرادی که رابطه جنسی محافظت نشده دارند. افرادی که نزدیک بیمار دارای HIV . زخم های سفلیتیک همچنین خطر ابتلا به HIV پزشکان مرحله سفلیس را به صورت اولیه، ثانویه، سوم یا نهان، دسته بندی می کنند. انواع مختلف، علایم هر مرحله را مشخص می کند. این بیماری می تواند در مراحل اولیه و ثانویه و گاهی اوقات در مرحله نهان، مسری باشد. سفلیس در مرحله سوم مسری نیست، اما شدیدترین علایم را دارد. علایم سفلیس اولیه، شامل یک یا چند زخم سیفلیتیک بدون درد، قارچ، سفت و گرد است. اینها روز تا ماه پس از ورود باکتری به بدن ظاهر می شوند. زخم ها ظرف تا هفته برطرف می شوند. با این حال، بدون درمان، این بیماری ممکن است در بدن باقی بماند و به مرحله بعدی برسد. علایم سفلیس ثانویه، عبارتند از: گلو درد تورم غدد لنفاوی دردهای عضلانی ریزش موی تکه ای کاهش وزن بدون دلیل زخم هایی که شبیه زگیل های دهانی، مقعدی و تناسلی هستند. بثورات غیر چرکی، خشن، قرمز یا قهوه ای که از تنه شروع می شود و به کل بدن، از جمله کف دست گسترش می یابد. این علایم ممکن است چند هفته پس از اولین بروز آنها برطرف شود. آنها همچنین ممکن است چندین بار در مدت طولانی تری برگردند. بدون درمان، سفلیس ثانویه می تواند به مراحل نهفته و سوم پیشرفت کند. مرحله نهفته می تواند چندین سال طول بکشد. در این مدت، بدن بدون علایم بیماری را در خود جای خواهد داد. با این حال، باکتری T . pallidum بعد از مرحله نهفته، ممکن است سفلیس سوم ایجاد شود. در این مرحله، سفلیس به اندام ها و سیستم های زیر آسیب می رساند: کبد قلب مفاصل استخوان ها رگ های خونی Gummas نیز در این مرحله ممکن است ایجاد شود. این تورم های بافت نرم است که می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. آسیب اندام به این معنی است که سفلیس سوم اغلب می تواند منجر به مرگ شود. بنابراین درمان سفلیس قبل از رسیدن به این مرحله حیاتی است. نوروسیفیلیس نوعی بیماری است که با انتشار باکتری T . pallidum فرد مبتلا به نوروسیفیلیس ممکن است برای مدت طولانی بدون علامت باشد. همچنین علایم ممکن است به تدریج ایجاد شوند. علایم نوروسفلیس عبارتند از: گیجی ضعف سردرد یا تشنج مشکلات در تمرکز راه رفتن غیر عادی بی حسی در اندام ها زوال عقل یا تغییر وضعیت روانی مشکلات بینایی یا از دست دادن بینایی سفلیس مادرزادی شدید و اغلب خطرناک و جدی است. باکتری T . pallidum بدون غربالگری و درمان، حدود درصد از زنان مبتلا به سفلیس نتیجه نامطلوبی در بارداری خواهند داشت. پیامدهای جانبی شامل مرگ زودرس جنین یا نوزاد، یا و عفونت در نوزادان است. علایم در نوزادان تازه متولد شده عبارتند از: تب مایع بینی آبکی مشکل در افزایش وزن بثورات دستگاه تناسلی، مقعد و دهان تاول های کوچک روی دست و پا که به بثورات مسی رنگ تبدیل می شوند، ممکن است ناهموار یا صاف باشند و انتشار می یابند. نوزادان بزرگتر و کودکان ممکن است موارد زیر را تجربه کنند: تورم مفصل درد استخوان از دست دادن بینایی از دست دادن شنوایی تکه های خاکستری اطراف واژن و مقعد زنجیر، مشکل استخوان در قسمت پایین ساق پا است. زخم شدن پوست در اطراف دستگاه تناسلی، مقعد و دهان دندان های هاچینسون، یا دندانهای غیر طبیعی، به شکل گیره هر کسی که نگران ابتلا به سفلیس یا عفونت مقاربتی دیگر ( STI ) است باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند، زیرا درمان سریع باعث از بین رفتن آن می شود. درمان زود هنگام مهم است، زیرا این بیماری می تواند در طولانی مدت منجر به عواقب جدی شود. در مرحله بعد، سفلیس قابل درمان است. با این حال، ممکن است فرد به دوره طولانی تری از پنی سیلین نیاز داشته باشد. اگر آسیب عصب یا اندام در مراحل بعدی سیفلیس رخ دهد، درمان، آن را ترمیم نمی کند. با این حال، درمان می تواند با پاکسازی باکتری ها از بدن فرد، از آسیب بیشتر پیشگیری کند. درمان سفلیس می تواند موفقیت آمیز باشد، به ویژه در مراحل اولیه. استراتژی درمان به علایم و مدت زمانی که باکتری وارد بدن شده است، بستگی دارد. با این حال، در طی مرحله اولیه، ثانویه یا سوم، افراد مبتلا به سفلیس به طور معمول تزریق عضلانی پنی سیلین G سیفلیس سوم به چند تزریق در فواصل هفتگی احتیاج دارد. نوروسیفیلیس برای از بین بردن باکتری ها از سیستم عصبی مرکزی به پنی سیلین داخل وریدی ( IV ) هر ساعت و به مدت هفته نیاز دارد. بهبود عفونت از آسیب بیشتر به بدن پیشگیری می کند و اقدامات ایمن جنسی می تواند از سر گرفته شود. با این حال، درمان نمی تواند عوارض را برطرف کند. افرادی که آلرژی به پنی سیلین دارند، گاهی اوقات می توانند در مراحل اولیه از داروی جایگزین استفاده کنند. با این حال، در دوران بارداری و در مراحل سوم، هر کسی که آلرژی داشته باشد، تحت حساسیت زدایی از پنی سیلین قرار می گیرد تا درمان بی خطر را انجام دهد. پس از زایمان، نوزادان تازه متولد شده با سفلیس باید تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرند. لرز، تب، حالت تهوع، درد درد و سردرد ممکن است در روز اول درمان ایجاد شود. اما این نشان نمی دهد که فرد باید درمان را متوقف کند. افراد مبتلا به سفلیس باید از تماس جنسی خودداری کنند تا زمانی که تمام معالجه خود را به پایان برسانند و نتایج آزمایش خون را که ت یید برطرف شدن بیماری است، دریافت کنند. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا آزمایش خون نشان دهد که سفلیس به میزان مناسبی کاهش یافته است. قبل از انجام آزمایشات بالینی برای ت یید بیماری سفلیس، پزشک معاینه بدنی انجام داده و در مورد سابقه جنسی فرد سوال می کند. آزمایشات برای تشخیص بیماری، عبارتند از: این آزمایش ها می توانند عفونت فعلی یا گذشته را تشخیص دهند، زیرا آنتی بادی های باکتری سفلیس برای سالهای زیادی وجود خواهد داشت. پزشک می تواند مایعات را از یک قسمت در طی مرحله اولیه یا ثانویه ارزیابی کند. پزشک ممکن است این مایع را از طریق یک ضربه نخاعی جمع کرده و برای بررسی اثرات بیماری بر سیستم عصبی آن را معاینه کند. اگر در فردی تشخیص سفلیس داده شد، باید این موضوع را به هر یک از شرکای جنسی اطلاع دهد. شرکای آنها نیز باید آزمایش شوند. خدماتی نیز در دسترس است تا شرکای جنسی را از احتمال قرار گرفتن در معرض سفلیس مطلع کنند، آزمایشات لازم را انجام دهند و در صورت لزوم، درمان را شروع کنند. متخصصان بهداشت نیز آزمایش HIV بسیاری از افراد مبتلا به STI بروز علایم سفلیس داشتن چندین شریک جنسی داشتن یک شریک جنسی جدید بعد از رابطه جنسی محافظت نشده مردی که با مردان رابطه جنسی دارد. یک شریک جنسی که در حال تشخیص بیماری سفلیس است. اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر سفلیس شامل موارد زیر است: پرهیز از رابطه جنسی ناسالم با استفاده از سد دندان یا مربع پلاستیکی در حین رابطه جنسی دهانی پرهیز از مصرف الکل و داروهایی که به طور بالقوه می تواند منجر به اعمال جنسی غیر ایمن شود. استفاده از کاندوم، اگرچه این موارد فقط در برابر زخم های دستگاه تناسلی محافظت می کنند و نه از مواردی که در جاهای دیگر بدن ایجاد می شوند. یک بار ابتلا به سفلیس به معنای محافظت از فرد در برابر ادامه بیماری نیست. حتی پس از اینکه درمان با موفقیت سیفلیس را از بدن فرد خارج کرد، این امکان وجود دارد که دوباره فرد را درگیر کند. در حالی که سفلیس در واقع می تواند عوارض خطرناکی ایجاد کند، لازم به یادآوری است که در صورت عدم درمان، بسیاری از STI بیماری های مقاربتی مانند یا کلامیدیا می تواند منجر به بروز مشکلاتی در بارداری شود. HIV STI HIV ( HPV ) ، ویروسی که باعث ایجاد زگیل های تناسلی می شود، می تواند منجر به توسعه سرطان دهانه رحم شود. رابطه جنسی ایمن و آگاهی از وضعیت STI STI منبع:

، در صورت عدم درمان مناسب و موقع می تواند منجر به انتشار عفونت در دهان شود. به طور کلی باید به این موضوع دقت داشته باشید که اگر کودک شما از درد دهان یا فک شکایت دارد و هنگام جویدن غذا احساس درد دارد، ممکن است از آبسه دندان رنج ببرد. آبسه دندان، ورم جوش مانند است که وقتی چرک در بخشی از بدن آلوده به باکتری جمع می شود، تشکیل خواهد شد. آبسه دندان، عفونت در ریشه دندان یا بین دندان و لثه است. ورم ناشی از آبسه دندان می تواند برای کودکان بسیار دردناک و گاه غیر قابل تحمل باشد. دندانپزشک کودک شما بهترین فرد برای شناسایی و درمان آبسه دندان است، زیرا درمان در مراحل اولیه از انتشار عفونت به لثه و سایر دندان ها پیشگیری می کند. عفونت باکتریایی در دهان، دلیل اصلی ایجاد آبسه است. عفونت، شرایطی است که در آن دندان یک یا چند کیسه چرک به آن متصل شده باشد. دلایل عمده آبسه دندان در کودکان، عبارتند از: بهداشت ضعیف دندان می تواند باعث شود. حتی ممکن است دلیل اصلی ایجاد آبسه دندان در کودکان باشد. خوردن غذایی حاوی قند یا نشاسته می تواند رشد باکتری را در دهان ترغیب کند، که ممکن است منجر به آبسه دندان شود. ضربه به دندان در اثر آسیب دیدگی یا افتادن که منجر به شکستگی یا بریده شدن دندان می شود، یکی دیگر از دلایل آبسه دندان در کودکان است که می تواند فضای اضافی در دندان ایجاد کرده و فضایی را برای تجمع باکتری ها ایجاد کند. مشخص ترین علامت آبسه تورم قرمز داخل دهان، نزدیک یک یا دو دندان است. برای تشخیص زودهنگام آبسه در کودکان خود، مراقب علایم زیر باشید: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تب تیره شدن رنگ دندان ترشح چرک از آبسه درد شدید هنگام جویدن طعم ناخوشایند در دهان و گونه و سفتی گونه جوش قرمز مانند در نزدیکی دندان ناحیه اطراف آبسه بسیار حساس می شود و در صورت تماس با جسم خارجی (ذرات غذا) درد شدیدی ایجاد می کند. با رعایت چند نکته می توانید به کودکان خود در حفظ سلامت دندان ها کمک کنید. رعایت برخی راهکارهای پیشگیری از آبسه دندان ممکن است خطر ابتلا به آبسه دندان یا لثه را در کودکان کاهش دهد. کودک خود را مرتبا نزد دندانپزشک ببرید. مصرف مقدار غذاهای شیرین مانند شیرینی ها، شکلات ها و نوشابه های گازدار که کودک شما مصرف می کند را کاهش دهید. فرزندان خود را وادار کنید که حداقل روزی یک بار از خمیر دندان با فلوراید استفاده کنند. اما قبل از آن، با دندانپزشک خود مشورت کنید. با مراجعه به دندانپزشک هرگونه ضربه به دندان، مانند آسیب دیدگی یا بریدگی را بلافاصله برطرف کنید. کلید جلوگیری از مشکلات مربوط به دندان یا لثه، رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان است. مطمین شوید که بچه های شما حداقل دو بار مسواک می زنند و هر روز یک بار نخ دندان می کشند. در شرایط دردناک مانند آبسه دندان در کودکان، پیشگیری بهتر از درمان است. هیچ درمان خانگی برای درمان آبسه دندان وجود ندارد. اما چند کار وجود دارد که می توانید کودک خود را از درد ناشی از این بیماری نجات دهید. لطفا توجه داشته باشید که شواهد علمی کمی برای اثبات اثربخشی این روش های درمانی وجود دارد. همچنین، بدون دریافت درمان مناسب، از این موارد نباید برای سرکوب درد استفاده شود، زیرا احتمال انتشار عفونت وجود دارد. شستشوی دهان با آب نمک گرم می تواند از انتشار عفونت جلوگیری کند. قرار دادن کیسه یخ روی منطقه به مدت تا دقیقه می تواند به کاهش درد کمک کند. زردچوبه حاوی کورکومین است و به نظر می رسد که دارای خواص ضد التهابی و ضد عفونی کننده بوده و ممکن است در تسکین درد دندان موثر باشد. اوژنول موجود در روغن میخک معمولا برای تسکین درد دندان استفاده می شود، اما هنگام استفاده از این دارو مراقب باشید زیرا برخی از کودکان ممکن است نسبت به آن حساسیت نشان دهند. در طب چینی و هند باستان اعتقاد بر این است که سیر می تواند به تسکین دندان درد کمک کند. اگر کودک شما نمی خواهد سیر را بجوید، آن را له کرده و آب آن را روی ناحیه آلوده بمالید. در طب سنتی تایوان، روغن کنجد برای تسکین دندان درد استفاده می شود. زیرا اعتقاد بر این است که دارای اثر ضد التهابی است، باز هم برخی از کودکان ممکن است به این روغن حساسیت داشته باشند، بنابراین قبل از استفاده با دندانپزشک خود مشورت کنید. گفته می شود سرکه سیب خاصیت ضد میکروبی دارد، بنابراین مخلوط کردن یک قاشق سرکه سیب در یک لیوان آب گرم و شستشوی دهان ممکن است موثر باشد. مطمین شوید که کودک شما مایع را نمی بلعد. روغن زیتون همچنین ممکن است دارای خواصی باشد که به تسکین درد دندان ناشی از آبسه کمک می کند. با این وجود، تحقیقات علمی کافی برای پشتیبانی این موضوع وجود ندارد. بنابراین قبل از امتحان با پزشک خود مشورت کنید. این روش های درمانی فقط باید به عنوان تسکین موقتی درد ناشی از آبسه دندان استفاده شوند. این موارد نباید به عنوان جایگزینی برای داروها و درمان های دندانپزشکی مورد استفاده قرار گیرند، زیرا ت خیر در درمان می تواند باعث انتشار عفونت به سایر قسمت های دهان شود. آبسه های دندانی، اگر بلافاصله پس از تشخیص درمان نشوند، ممکن است با عوارض زیادی همراه باشند. اگر علایم ذکر شده در بالا را در کودک خود مشاهده کردید، آنها را سریعا نزد دندانپزشک ببرید. دندانپزشکان معمولا موارد زیر را برای تشخیص آبسه دندان در کودکان انجام می دهند: بررسی تورم، قرمزی و معاینه غدد لنفاوی گردنی ضربه زدن روی دندان برای بررسی میزان حساسیت آن در صورت وجود، می توان از رادیوگرافی داخل دهانی برای تخمین استخوان حاشیه ای استفاده کرد. نمونه های چرک از آبسه نیز گرفته و برای بررسی به آزمایشگاه ارسال می شود. درمان آبسه در دهان کودک به شدت شرایط و ناحیه ای که تشکیل شده بستگی دارد. اگر دندان کاملا آسیب دیده باشد ممکن است دندانپزشک آن را بکشد تا از انتشار عفونت جلوگیری کند. در برخی موارد، ممکن است دندان پزشک برای درمان دندان آلوده عصب کشی انجام دهد و آن را از آسیب دیدگی کامل نجات دهد. در صورتی که آبسه در مراحل اولیه باشد، دندانپزشک ممکن است با ایجاد برشی در آبسه و تمیز کردن آن با آب نمک یا آب شور، چرک را خارج کند. علاوه بر روش های ذکر شده در بالا، در صورت انتشار عفونت به سایر قسمت ها یا شدید بودن، دندانپزشکان ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند. دندانپزشک کودک شما همچنین ممکن است برای کاهش، آنتی بیوتیک خاصی را قبل و بعد از جراحی برای شما تجویز کند. در اینجا چند نکته وجود دارد که باید به خاطر داشته باشید تا به کودک کمک کنید تا به زودی از آبسه دندانی خود بهبود یابد. مطمین شوید که هر داروی تجویز شده به موقع و بدون مشکل مصرف می شود. اگر هیچ دارویی تجویز نشده است، می توانید با مشورت پزشک، یک به کودک بدهید. جلسات ویزیت دندانپزشکی را از دست ندهید، زیرا درمان ممکن است به دوره خاصی نیاز داشته باشد و هرگونه انحراف ممکن است بر زمان بهبودی ت ثیر بگذارد. درمان پزشکی برای آبسه های دندانی زمانی جواب می دهد که والدین آن را با مراقبت مناسب در خانه دنبال کنند. اگر کودک شما علایمی را نشان می دهد که نشان دهنده آبسه دندان یا لثه است، بلافاصله او را نزد دندانپزشک ببرید. آبسه دندان با درمان های خانگی قابل درمان نیست و اگر در مراحل اولیه درمان مناسب پزشکی انجام نشود، می تواند بدتر و شدیدتر هم شود. آبسه پریودنتال نوعی آبسه دندان در پریودنتیم است که یک بافت تخصصی محسوب می شود و از دندان نگهداری می کند. دندان آبسه شده ممکن است در مقایسه با سایر دندان های اطراف، رنگ تیره تری داشته باشد. آبسه دندان صورتی و مانند جوش متورم می باشد. برخلاف سایر شرایط پزشکی و بیماری ها و عفونت هایی که از نظر ظاهری قابل مشاهده هستند، آبسه دندان یا لثه قابل مشاهده نیست. بنابراین، مهم است که در مورد هر گونه تورم احتمالی توجه داشته باشید و دهان کودک را برای مشاهده علایم آبسه بررسی کرده و بلافاصله آن را برطرف کنید. دندان آبسه، دندانی است که در بافت های اطراف خود کیسه چرکی دارد. چرک هنگامی تشکیل می شود که بدن سعی در مبارزه با عفونت ناشی از باکتری دارد. اگر چرک تخلیه نشود، آبسه ایجاد می کند. دندان آبسه کرده می تواند باعث لثه های قرمز، تورم و درد ضربان دار شود. در این شرایط کودک شما ممکن است در دهان خود طعم بد و تب داشته باشد و فک کودک شما متورم شود آسیب به دندان، پوسیدگی دندان درمان نشده یا بیماری لثه می تواند باعث ایجاد آبسه دندان شود یک دندان آبسه شده باید فورا توسط یک متخصص دندانپزشکی درمان شود. در صورت عدم درمان، عفونت ممکن است به سایر قسمت های بدن کودک شما سرایت کند. یک دندانپزشک برای جلوگیری از عفونت به کودک شما آنتی بیوتیک می دهد. منابع:

، مانند بوی شدید ماهی، ممکن است نشان دهنده عفونت باشد. به طور کلی، اسپرم دارای بوی ضعیفی است که در اثر مخلوط مواد شیمیایی مانند اسید سیتریک و کلسیم ایجاد می شود. اگرچه اسپرم به مایع منی کمک می کند تا به تخمک برسد، اسپرم تنها دیگر منی را تشکیل می دهند منجر به بوهای طبیعی و غیرطبیعی منی می شوند. مایع منی معمولا کمرنگ است زیرا در درجه اول از آب تشکیل شده است. منی به طور معمول بوی موادی مانند سطح pH مشابه را می دهد که معیاری برای میزان اسیدی بودن یک ماده شیمیایی است. منی طبیعی کمی قلیایی است و pH آن از . تا . متغیر است. این pH با pH مشابه و کمی کمتر از آب دریا و جوش شیرین است. برخی افراد بوی قوی تری شبیه سفید کننده یا آمونیاک را گزارش می کنند که طبیعی است. سایر مواد شیمیایی موجود در منی نیز می توانند بر بوی آن ت ثیر بگذارند. به عنوان مثال، بعضی از افراد ممکن است بوی قندی را متوجه شوند زیرا منی حاوی فروکتوز، قندی است که در میوه ها یافت می شود. منی همچنین حاوی و است که می تواند بوی کمی فلزی یا نمکی به آن ببخشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید منی در درجه اول از آب تشکیل شده است، بنابراین بوی آن معمولا ضعیف است. برخی از افراد حتی ممکن است متوجه بو نباشند. منی معمولا بوی ضعیفی دارد و تغییر بو می تواند نشان دهنده عوامل مختلفی باشد. تغییرات طولانی مدت یا قابل توجه در بوی مایع منی ممکن است به یک بیماری پزشکی زمینه ای از جمله عفونت منتقله از راه جنسی اشاره داشته باشد. برخی از بوهای غیر طبیعی منی که می توانند نشانه ای از یک مشکل باشند، عبارتند از: باکتری ها و سایر میکروب ها می توانند بو مایع منی را تغییر دهند. اگر منی بوی بد و طاقت فرسایی داشته باشد یا با گذشت زمان بدتر شود، ممکن است نشانه ای از عفونت یا بیماری مقاربتی باشد. منی طبیعی به دلیل فروکتوز موجود در آن می تواند کمی بوی شیرین ببخشد. اما مایع منی که بوی خاصی شیرین دارد می تواند نشانه هشدار دهنده اولیه دیابت باشد. بررسی ها نشان می دهد مردان دیابتی ممکن است مقدار بیشتری قند در مایع منی داشته باشند و بوی آن شیرین تر از حد معمول باشد. منی به طور معمول بوی آمونیاک، سفید کننده یا کلر می دهد. منی حدود درصد اسپرم و درصد ترکیبات دیگر، آنزیم ها، پروتیین ها و مواد معدنی است. بسیاری از این مواد قلیایی هستند. این بدان معنی است که pH منی در مقیاس pH بالاتر از هستند که از (بسیار اسیدی) تا (بسیار قلیایی) اندازه گیری می شود. برخی از مواد قلیایی موجود در منی، عبارتند از: مس گوگرد منیزیم کلسیم فلز روی مایع منی به طور معمول کمی به سمت قلیایی متمایل می شود. وقتی سطح PH بدن شما متعادل باشد، بوی منی باید مانند بوی آمونیاک، سفید کننده یا سایر مواد قلیایی باشد. به خصوص پس از داشتن رابطه جنسی، ممکن است متوجه تغییراتی در این رایحه شوید. واژن به سمت اسیدی متمایل می شود و سطح PH معمول آن بین . تا . است. این محیط اسیدی می تواند با مواد موجود در منی تداخل داشته و بوی آن را به طور موقت تغییر دهد. بوی ماهی در مایع منی طبیعی نیست و ممکن است نشان دهنده عفونت مقاربتی باشد. خوردن بعضی از غذاها مانند مارچوبه، گوشت و سیر یا نوشیدن مقدار زیادی کافیین یا الکل می تواند باعث بوی تند منی شود. سعی کنید مصرف این غذاها را محدود کنید تا ببینید بوی مایع منی شما بعد از چند روز به حالت عادی برمی گردد یا خیر. اگر چنین است، دیگر جای نگرانی نیست. تداوم بوی ماهی مانند منی بعد از چند روز، می تواند نشانه ای از عفونت مقاربتی ( STI ) یا سایر بیماری های زمینه ای باشد، مانند: این عفونت می تواند باعث خارش و سوزش و همچنین ترشحات بد بو از آلت تناسلی شود. این عفونت باکتریایی می تواند باعث سوزش هنگام ادرار کردن، تورم بیضه و ترشحات آلت سفید، سبز یا زرد شود. پروستاتیت به اشاره دارد. این معمولا در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود. علایم شامل درد هنگام دفع ادرار، ادرار کدر یا خونی، درد در هنگام انزال یا مجبور به دفع ادرار بیش از حد معمول است. در صورت مشاهده این علایم همراه با مایع منی بدبو، برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید. تغییر در بوی منی می تواند با تغییر در طعم آن همراه باشد که این تغییر می تواند نشانه دیگری از یک بیماری زمینه ای باشد. عوامل مختلفی بر تعادل شیمیایی بدن و همچنین غلظت باکتریها و سایر موادی که با اسپرم مخلوط می شوند و رایحه شما را تغییر می دهند، ت ثیر می گذارد. عواملی که بر بو های غیر طبیعی منی ت ثیر می گذارند، عبارتند از: اگر ختنه نشده باشید، غلظت عرق، چربی های پوست، سلول های مرده پوست، باکتری ها و اسمگما در زیر پوست ختنه گاه شما می تواند در حین انزال با مایع منی شما مخلوط شود. این می تواند باعث تغییر بوی مایع منی شود. اگر ختنه شده باشید، عرق و روغن هنوز هم می توانند رایحه شما را تحت ت ثیر قرار دهند، اما به طور معمول در غلظت های بالا به همان اندازه جمع نمی شوند. دلیل این امر این است که چیزی برای به دام انداختن این مواد در زیر پوست وجود ندارد. عرق و ادرار حاوی مقادیر زیادی سدیم، یک ماده قلیایی است. سدیمی که پس از خشک شدن عرق یا ادرار بر روی پوست شما باقی مانده است، در صورت مخلوط شدن می تواند بوی مایع منی را بیشتر شبیه سفید کننده یا کلر کند. عرق و ادرار همچنین حاوی مواد متعدد دیگری هستند که می توانند با مواد قلیایی موجود در منی واکنش نشان دهند. کلرید، پتاسیم و منیزیم همه می توانند رایحه آن را تغییر دهند. اگر بوی مایع منی با مواد دیگر مانند ادرار یا عرق مخلوط شود، ممکن است بوی آن تغییر کند. همچنین مایع منی هنگام خشک شدن می تواند بوی دیگری داشته باشد. مایع منی خشک بوی قوی تر و قابل توجه تری دارد. تغییر PH منی می تواند بر بوی آن ت ثیر بگذارد. پروستات همچنین مایع اسیدی به مایع منی اضافه می کند که باعث کاهش pH آن می شود. بر همین اساس به نظر می رسد تغییر در عملکرد پروستات ممکن است بر روی pH و بوی مایع منی ت ثیر بگذارد. از طرفی هم، وقتی مایع منی با مایعات واژن ترکیب می شود، بوی آن نیز تغییر می کند. آنچه می خورید و می نوشید حاوی مواد شیمیایی، مواد مغذی و سایر مواد است که می تواند با محتوای منی شما مخلوط شود. تصور می شود برخی از آنها بوی مایع منی و طعم آن را شیرین می کنند، از جمله: میوه ها مانند آناناس، پرتقال و پاپایا ادویه های "شیرین" مانند جوز هندی و دارچین برخی از سبزیجات، مانند کلم بروکلی، کرفس، و گندم تصور می شود که برخی مایع منی شما را تلخ می کنند، از جمله: کلم مارچوبه کافیین گوشت نوشیدنی های الکلی شیر و سایر محصولات لبنی سبزیجات برگ دار، مانند اسفناج برخی از این غذاها سالم هستند، بنابراین اگر نگران بوی مایع منی خود هستید، مصرف آنها را به طور کامل قطع نکنید. همیشه می توانید میوه و ادویه بیشتری اضافه کنید تا سعی کنید تعادل را حفظ کنید. در حال حاضر هیچ تحقیق با کیفیت خوبی وجود ندارد که نشان دهد تغییرات رژیم غذایی منجر به تغییرات پایدار در طعم یا بو مایع منی شود. اما همانطور که غذا می تواند بوی عرق یا پوست فرد را تغییر دهد، ممکن است به طور موقت منجر به تغییر بوی منی شود. افرادی که نگران تغییر بوی مایع منی خود هستند باید از مصرف غذاهای با بوی شدید مانند ماهی خودداری کنند. آنها همچنین باید از غذاهایی که بو یا رنگ مایعات بدن دیگر را تغییر می دهند مانند مارچوبه خودداری کنند. بوی مایع منی افراد متفاوت است. بعضی از افراد حتی ممکن است با گذشت زمان یا با تغییر در رژیم غذایی، ورزش، استراحت و سایر عوامل سبک زندگی، همچنان بوی غیرطبیعی منی را داشته باشند. اما به طور کلی، مردان بهتر است در موارد زیر به پزشک مراجعه کنند: خون در منی خارش دستگاه تناسلی بوی اسپرم بسیار شیرین است. ترشح غیرمعمول از آلت تناسلی مرد برجستگی هایی در اندام تناسلی یا اطراف آن بوی بد منی که به طور ناگهانی شروع می شود. مشکلات ادراری مانند یا تکرر ادرار در شب ورزش منظم می تواند به سلامت مایع منی کمک کند. اما توجه به بوی مایع منی اهمیت زیادی دارد. مطالعه ای در سال نشان داده که pH مایع منی بر سلامت اسپرم و باروری مردان تاثیر بگذارد. ارتقاء نطفه و سلامت باروری از طریق موارد زیر امکان پذیر است: ورزش زیاد رعایت یک رژیم غذایی سالم و متعادل اجتناب از سیگار کشیدن و مواد مخدر مصرف غذاها یا مکمل هایی که به نظر می رسد بوی اسپرم یا کیفیت آن را بهبود می بخشند. منی بوی ضعیفی دارد که در افراد مختلف متفاوت است. تغییرات طولانی مدت در بوی مایع منی می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. به عنوان مثال، یک بوی بد یا ماهی می تواند نشانه ای از عفونت یا یک بیماری مقاربتی باشد. در صورت بروز این تغییرات به پزشک مراجعه کنید. برخی موارد می توانند بوی مایع منی را تغییر دهند، مانند زمانی که با ادرار مخلوط می شود. با این حال، رژیم غذایی به هیچ وجه نمی تواند بوی مایع منی را کاملا تغییر دهد. منابع:

، خوابیدن به پهلو است که پزشکان این روش را به عنوان بهترین حالت خواب به زنان باردار توصیه می کنند. اما چرا پزشکان این روش را به عنوان بهترین روش، توصیه می کنند و چه مزایایی برای خانم های باردار دارد؟ برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بهترین حالت خواب، ادامه این مقاله از را تا انتها بخوانید. این در حالی است که لیست بایدها و نبایدهای بارداری می تواند کمی طاقت فرسا باشد. و هرچه شکم شما هفته به هفته بیشتر رشد می کند و برجسته می شود، ممکن است حالت های خوابیدن را نیز به لیست نگرانی های خود اضافه کنید. به طور کلی، مشکلات خواب در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه سوم رایج هستند، بر همین زمان یافتن موقعیت خواب راحت می تواند چالش برانگیز باشد. برخی از زنان باردار همچنین ممکن است نگران باشند که موقعیت های بدن آنها در هنگام خواب ممکن است بر سلامت آنها یا جنین ت ثیر بگذارد. این در حالی است که بررسی ها نشان داده آنها در سه ماهه سوم را تجربه می کنند. بسیاری از زنان در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه اول و سوم را گزارش می کنند. افزایش سطح پروژسترون و تلاش برای تحمل وزن اضافی می تواند این خستگی را تشدید و کمبود خواب را بدتر کند. برخی از استراتژی ها می توانند به زنان باردار در خواب بهتر کمک کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشکان معمولا خوابیدن به پهلو را در دوران بارداری به خصوص با گذشت زمان بیشتر و نزدیکی به تاریخ زایمان را توصیه می کنند. زیرا این حالت، فشار جریان خون را پایین می آورد. با بزرگتر شدن جنین، احتمال ورود بیش از حد جریان خون به رحم بیشتر می شود. البته بررسی مطالعات پزشکی در سال نشان می دهد که خوابیدن به پشت خطراتی را به همراه دارد، البته این بررسی ها هنوز ناقص هستند. چون تعیین دقیق زمان فوت جنین و اینکه آیا عوامل دیگری نیز در این امر دخیل هستند یا خیر، دشوار است. با این حال، این مطالعه نشان داد که خطر ابتلا به مرده زایی پس از هفته افزایش می یابد. خوابیدن به پهلوی چپ، اغلب به عنوان حالت "ایده آل" خوابیدن در دوران بارداری شناخته می شود. خوابیدن به روی سمت چپ بدن، باعث بهبود جریان خون از ورید اجوف تحتانی ( IVC ) خوابیدن به پهلوی چپ نیز فشار را از روی کبد و کلیه ها کاهش می دهد. در این شرایط فضای بیشتری برای عملکرد صحیح وجود دارد و به کاهش مشکلات تورم در دست ها، مچ پا و پاها کمک می کند. اگر خوابیدن به پهلوی سمت چپ ایده آل است، آیا باید از خوابیدن به پهلوی سمت راست اجتناب کنید؟ خیر. هنگام خواب به پهلوی سمت راست نیز، خطر کمی در مورد فشار بر ورید IVC وجود دارد، پس خوابیدن به پهلوی راست مشکلی ایجاد نمی کند. شاید شنیده باشید که شیوه ی خواب شما نشان دهنده جنسیت کودک شماست. این موضوع فقط یک باور غلط است. هیچ مطالعه ای وجود ندارد که نشان دهد موقعیت خواب با جنسیت کودک شما ارتباط دارد. برای خانم هایی که خوابیدن به پهلو در دوران بارداری را دوست ندارند، سایر روش های خواب هم وجود دارند. اگر به خصوص در مورد وضعیت خواب خود نگران هستید، حتی ممکن است از شریک زندگی خود بخواهید هر از گاهی شما را کنترل کند و به شما کمک کند تا در موقعیت بهتری قرار بگیرید. در طی سه ماهه اول خوابیدن در هر وضعیتی که زن احساس راحتی کند، خواه در پشت، پهلو یا شکم باشد، برای زن امن است. هر ترکیبی از موقعیت های فوق نیز مناسب است. رحم آنقدر بزرگ نشده که در خواب تداخل ایجاد کند. با این حال، تغییرات هورمونی، گرسنگی شبانه، و سایر علایم بارداری ممکن است خواب را دشوارتر کند. همانطور که یک زن به سه ماهه دوم و سوم می رسد، خوابیدن در سمت چپ بسیار ایده آل است. قرار گرفتن در این وضعیت جریان خون به رحم را بدون فشار آوردن به کبد به حداکثر می رساند. زنانی که در دوران بارداری دچار ران یا کمر درد می شوند ممکن است متوجه شوند که قرار دادن یک یا دو بالش بین زانوها یا خم شدن زانوها در هنگام خواب می تواند به تسکین کمک کند. زنی که ترجیح می دهد به پهلو راست بخوابد می تواند در عوض این موقعیت را اتخاذ کند. هیچ تحقیق نشان نمی دهد که این خطرناک است. برخی از موقعیت های خواب دیگر که ممکن است به حل مسایل مشترک کمک کند عبارتند از: بالا بردن پاها با بالش برای کمک به تورم و درد پا بالا بردن قسمت بالای بدن با چند بالش برای کاهش سوزش سر دل استفاده از بالش بدن یا بالش بارداری برای مهار کردن بدن و ایجاد پشتیبانی اضافی از پشت به طور کلی، خوابیدن در هر موقعیتی به طور کلی در اوایل بارداری، مناسب و خوب است. اما اگر می خواهید راحت تر باشید، بالشی را بین پاهای خود قرار دهید. در سه ماهه دوم بارداری، با رشد شکم، از تشک سفت استفاده کنید تا کمرتان قوس پیدا نکند. اگر تشک شما خیلی نرم است، می توانید تخته ای را بین تشک و فنر تخت خود قرار دهید. همچنین می توانید از بالش های بارداری استفاده نمایید. آنها به شکل U یا C هستند و در کل بدن شما می پیچند تا به خوابیدن به پهلو کمک کنند. بالش را طوری قرار می دهید که در امتداد پشت شما قرار بگیرد. سپس قسمت جلو را بغل کنید و همزمان آن را بین زانوان خود قرار دهید. در سه ماهه سوم بارداری از هفته بارداری به بعد خوابیدن به پشت باعث فشار بر رگ های اصلی خونی می شود که خون را به رحم می رسانند. این فشار ممکن است اکسیژن رسانی به جنین را کاهش دهد. همچنین می تواند علایم ناخوشایند مانند و دل درد را در زن افزایش دهد. یک مطالعه در سال ارتباط خواب مداوم در دوران بارداری را با افزایش خطر تولد نوزاد مرده مرتبط می داند. مطالعات دیگر نیز به همین نتیجه رسیده اند. در سه ماهه سوم بارداری، به استفاده از بالش بارداری ادامه دهید. اگر استفاده از آنها را دشوار می دانید، بالش های گوه ای را انتخاب کنید. می توانید آنها را زیر شکم و پشت خود قرار دهید تا از چرخیدن شما در حین خواب جلوگیری کند. اگر به سادگی نمی توانید به پهلو بخوابید، سعی کنید از بالش برای حمایت از بالاتنه تان، در زاویه درجه استفاده کنید. خوابیدن به پشت به طور کلی در طول سه ماهه اول ایمن در نظر گرفته می شود. پس از آن، باید مراقب باشید. خوابیدن تمام شب به پشت می تواند منجر به مرگ نوزاد شود. به علاوه، به پشت خوابیدن مشکلات دیگری نیز دارد. این وضعیت ممکن است به، بواسیر، مشکلات گوارشی و گردش خون ضعیف منجر شود. همچنین ممکن است احساس سبکی سر یا گیجی داشته باشید. وضعیت خواب در سه ماهه سوم مهم است زیرا اگر به پشت بخوابید، وزن ترکیبی کودک و رحم به سایر اندام های بدن فشار می آورد. محققان به طور قطعی نمی دانند که چه عواملی دقیقا باعث افزایش خطر مرده زایی می شود، اما به نظر می رسد که خوابیدن به پشت کودک و رحم به رگهای اصلی خونی که رحم را ت مین می کنند فشار وارد کرده و این می تواند جریان خون یا اکسیژن را به کودک محدود کند. مطالعات اخیر بیشتر نشان داده است که هنگامی که زنی در اواخر بارداری به پشت دراز می کشد (در مقایسه با خوابیدن به پهلو) کودک فعالیت کمتری دارد و در الگوهای ضربان قلب تغییر می کند. وب سایت های زیادی وجود دارند که به شما می گویند، خوابیدن در سمت چپ برای بارداری بهتر است. یکی از مطالعات تحقیقاتی کوچکتر، از اوکلند، نیوزیلند، نشان داد که زنانی که در آخرین شب بارداری به پهلوی چپ خود می خوابند، خطر تولد نوزاد مرده را در مقایسه با افرادی که در سمت راست خود می خوابند، به نصف کاهش می دهند. با این حال، همان یافته در هیچ آزمایش دیگری دیده نشده است (از آن زمان تاکنون سه مطالعه تحقیقاتی منتشر شده دیگر انجام شده است) نشان داده شده است که خوابیدن در سمت چپ شما به کلیه ها کمک می کند تا از مواد زاید و مایعات بدن راحت تر دفع شوند. در سه ماهه سوم توصیه ما این است که به پهلو بخوابید زیرا تحقیقات نشان داده است که این امر برای کودک مطمین تر است. تحقیقات نشان داده است که در سه ماهه سوم بارداری (بعد از هفته بارداری) خوابیدن به پشت می تواند خطر تولد نوزاد مرده را افزایش دهد. پزشکان توصیه می کنند به روی پهلو راست یا چپ استراحت کنید تا جریان خون بهینه به شما و کودک شما برسد. فراتر از این، بهتر است سعی کنید از برخی وسایل کمکی مانند بالش استفاده کنید تا در راحت ترین موقعیت خود قرار بگیرید. منابع:

، بازه زمانی پس از ارگاسم است که طی آن فرد از نظر جنسی علی رغم تحریک جنسی، پاسخگو نیست. دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی می تواند هم اثر ذهنی و هم فیزیولوژیکی داشته باشد. در طول دوره مقاومت، فرد ممکن است علاقه خودش را به رابطه جنسی از دست بدهد، یا نتواند رابطه جنسی برقرار کند. حتی امکان دارد نعوظ، انزال یا ارگاسم برای فرد امکان پذیر نباشد. دانشمندان دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی در مردان را کاملا مستند کرده اند. در زنان، دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی بحثی برانگیزتر است. در دوره مقاومت، ممکن است فرد به طور موقت علاقه خودش را به رابطه جنسی از دست بدهد. در دوره مقاومت، یک مرد نمی تواند نعوظ پیدا کند. این وضعیت واکنش بدن به دوره مقاومت فیزیولوژیکی است، به این معنی که فرد از نظر جسمی قادر به برقراری رابطه جنسی مجدد نیست. برخلاف مردان، بسیاری از زنان می توانند چندین ارگاسم داشته باشند. این وضعیت نشان می دهد که آنها معمولا چنین دوره فیزیولوژیکی را تجربه نمی کنند. علاوه بر این، ممکن است دستگاه تناسلی زن پس از فعالیت جنسی حتی اگر دیگر احساس تحریک نداشته باشد، روان شده و رابطه جنسی را آسان تر کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با این حال، هم مردان و هم زنان می توانند یک دوره مقاومت روانشناختی را تجربه کنند. این نوع روانشناختی زمانی اتفاق میفتد که فرد نمی خواهد دوباره رابطه جنسی برقرار کند. آنها ممکن است احساس رضایت داشته باشند و ترجیح می دهند از تماس فوری جنسی جلوگیری کنند. برخی از افراد نیز در این دوره احساس زیاد می کنند. در دوره مقاومت، یک مرد قادر به نعوظ یا انزال مجدد نیست. این پاسخ فیزیولوژیکی معمولا با یک دوره مقاوم در برابر روانشناختی همراه است که در آن فرد نسبت به رابطه جنسی احساس بی علاقه گی می کند. طول این دوره از فردی به فرد دیگر از چند دقیقه تا ساعت یا بیشتر بسیار متفاوت است. محققان به طور کامل نمی دانند که چه عواملی باعث بروز این دوره می شود یا اینکه چرا مدت زمان آن در افراد مختلف بسیار متفاوت است. علاوه بر این، همه مردان دوره مقاومت را تجربه نمی کنند. گزارش قدیمی تر در سال در مورد مرد ساله ای که هیچ دوره مقاومتی را تجربه نکرده نشان می دهد که او مانند اکثر مردان پس از انزال هورمون پرولاکتین ترشح نمی کند. این یافته نشان می دهد که پرولاکتین ممکن است در تعیین اینکه آیا یک مرد می تواند ارگاسم چندگانه داشته باشد یا نه، نقش داشته باشد. با این حال، از آنجا که این یک مطالعه کوچک بود، و زنان نیز پس از ارگاسم پرولاکتین بیشتری تولید می کنند، محققان باید تحقیقات بیشتری در این زمینه را ادامه دهند. به همین ترتیب، بعضی از مردان متوجه می شوند که می توانند بدون انزال، ارگاسم کنند. این وضعیت به آنها اجازه می دهد چندین ارگاسم "خشک" داشته باشند و هیچ دوره مقاومتی ندارند. همه افراد دوره مقاومت را به عنوان مرحله آخر در چرخه پاسخ جنسی چهار بخشی به نام تجربه می کنند. در این مرحله ضربان قلب شما بالا می رود، تنفس شما سریعتر می شود و عضلات متشنج می شوند. خون به سمت دستگاه تناسلی جریان پیدا می کند. در این مرحله عضلات همچنان متشنج می شوند. در مردان بیضه ها به سمت بدن و بالا حرکت می کنند. اما در زنان، چوچوله آنها تحریک می شود. در این مرحله عضلات منقبض شده و تنش را آزاد می کنند و بدن قرمز می شود. در مردان عضلات لگن منقبض می شوند تا به انزال آنها کمک کند. عضلات شروع به شل شدن می کنند، فشار خون و ضربان قلب پایین می آید و بدن کمتر به تحریکات جنسی پاسخ می دهد. در این مرحله دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی آغاز می شود. در حالی که برخی از زنان پس از ارگاسم علاقه خود شان را به فعالیت جنسی از دست می دهند، اما از نظر جسمی معمولا دوباره قادر به انجام فعالیت جنسی هستند. با این حال، برخی از زنان این دوره را به شکل فیزیولوژیکی گزارش می کنند. یک بررسی از سال نشان داد که پس از ارگاسم، کلیتوریس زنان می تواند برای ادامه فعالیت جنسی بسیار حساس شود. از زن، از کاربران دارونما کاهش مشابهی را تجربه کرده اند. با این حال، یک مطالعه کنترل شده با پلاسبو در سال نشان داد که ویاگرا دوره مقاومت را کوتاه نمی کند. اما به طور کلی به نظر می رسد که سه عامل اساسی در طول دوره مقاومت تاثیر دارند که شاید شما قادر به کنترل آنها باشید. این سه عامل عبارتند از: تحریک، عملکرد جنسی و سلامتی کلی. داشتن یک برنامه جنسی متفاوت ممکن است منجر به بروز دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی دیگری شود. موقعیت های مختلف به معنای احساسات مختلف است. از شریک زندگی خود بخواهید گوش ها، گردن، نوک سینه ها، لب ها، بیضه ها و سایر مناطق حساس شما را لمس کنند. را تمرین کنید. تقویت عضلات لگن می تواند به کنترل بیشتر شما در هنگام انزال کمک کند. از نوشیدن الکل قبل از رابطه جنسی خودداری کنید. مصرف الکل می تواند در عملکردهای قلبی لازم برای تحریک اختلال ایجاد کند. با پزشک خود در مورد داروهای اختلال نعوظ مشورت کنید. برخی از داروها تواند با شل شدن عضلات آلت تناسلی و بهبود جریان خون، به شما کمک کند تا سریعتر به وضعیت عادی خود برگردید. با این حال، نتایج فردی ممکن است متفاوت باشد، و در برخی موارد داروهای می توانند نتیجه موثری نداشته باشند. بهتر است با یک مشاور متخصص در زمینه بهداشت جنسی مشورت کنید. حداقل تا دقیقه در روز ورزش کنید تا فشار خون و کلسترول شما پایین بیاید. رژیم غذایی خود را با غذاهایی که جریان خون را افزایش می دهند مانند ماهی آزاد، مرکبات و آجیل تامین کنید. دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی، در افراد مختلف متفاوت است. در حالی که دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی با افزایش سن افزایش می یابد، عوامل دیگری ممکن است موثر باشند. افراد برای کاهش دوره عدم پاسخ به تحریک جنسی خود می توانند تکنیک های آسان مانند را امتحان کنند، اما مشخص نیست که آیا این تمرینات می تواند موثر باشند یا نه. یک پزشک یا مشاور و روان شناس با تجربه در زمینه مسایل جنسی ممکن است راهکارهای دیگری برای بهبود عملکرد کلی جنسی را پیشنهاد کند. منابع:

، در زمینه بیماری های مرتبط با هورمون های بدن و فعالیت می کند. یک می تواند مشکلات هورمونی و عوارض ناشی از آنها را تشخیص دهد و درمان کند. هورمون ها متابولیسم، تنفس، رشد، تولید مثل، درک حسی و حرکت را تنظیم می کنند. دلیل اصلی طیف گسترده ای از بیماری ها است. انسان بیش از هورمون مختلف دارد. آنها می توانند در مقادیر بسیار کمی وجود داشته باشند. اما با این حال، حتی در مقادیر کم هم هنوز ت ثیر قابل توجهی در عملکرد و رشد بدن دارند. غدد درون ریز شامل طیف گسترده ای از سیستم ها در بدن انسان است. بافت های غدد درون ریز شامل غده فوق کلیه، هیپوتالاموس، تخمدان ها و بیضه ها هستند. سه گروه گسترده از اختلالات غدد درون ریز وجود دارد. اگر شما به این موضوع شک کند که علت اصلی بیماری شما مربوط به عدم تعادل هورمون است، ممکن است شما را به یک متخصص غدد درون ریز ارجاع دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک متخصص غدد درون ریز قصد دارد تعادل هورمون ها را به سیستم های بدن تان بازگرداند. غدد درون ریز شاخه ای از رشته پزشکی است که به بیماری های مربوط به هورمون ها و غدد ترشح کننده آنها (غدد درون ریز) می پردازد. غدد ترشح کننده هورمون ها عبارتند از: غدد تناسلی (غدد جنسی) در مردان است که حاوی اسپرم می باشد. غدد تولید مثل (غدد جنسی) در ماده هایی که دارای تخم هستند. غده ای واقع در شکم شماست که انسولین و گلوکاگون تولید می کند. چهار غده کوچک در گردن شما که میزان کلسیم خون را کنترل می کنند. غده کوچکی که در پایه مغز شما قرار دارد و دما، گرسنگی و تشنگی بدن را کنترل می کند. غده ای به شکل پروانه در گردن شما است که متابولیسم، انرژی و رشد و نمو مغز شما را کنترل می کند. غده ای به اندازه نخود در قاعده مغز شما واقع شده و تمام هورمون های دیگر را کنترل می کند. غده ای است که در نزدیکی مرکز مغز یافت می شود و ممکن است با الگوی خواب شما مرتبط باشد. غده ای در قسمت فوقانی قفسه سینه شما که در مراحل اولیه زندگی به رشد سیستم ایمنی بدن کمک می کند. یک جفت غده، یکی در هر طرف شکم، در بالای کلیه های شما قرار دارد. آنها بر فشار خون، متابولیسم، پاسخ استرس و هورمون های جنسی شما کنترل می کنند. شایع ترین بیماری های درمان شده توسط متخصص غدد درون ریز، عبارتند از: دیابت یک بیماری مزمن است که در آن میزان گلوکز (قند) در خون زیاد است. سطح گلوکز خون به طور معمول توسط هورمون انسولین تنظیم می شود، که این هورمون در لوزالمعده ساخته می شود. بیماری قند وقتی بروز می کند که مشکلی در رابطه با این هورمون و نحوه عملکرد آن در بدن وجود داشته باشد. با افزایش سن خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می شود. هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) یک هورمون غده هیپوفیز است که غده تیرویید را برای تولید هورمون تحریک می کند. هنگامی که سطح هورمون تیرویید طبیعی یا زیاد باشد، TSH شما پایین تر است. TSH پایین تر از حد عادی می تواند اولین علامت پرکاری تیرویید باشد. گواتر، بزرگ شدن غیر طبیعی غده تیرویید است. تیرویید یک غده پروانه ای است که در زیر گردن قرار دارد. اگرچه گواترها معمولا بدون درد هستند، اما یک گواتر بزرگ می تواند باعث سرفه شود و بلع یا نفس کشیدن را برای فرد دشوار کند. ناباروری (کوتاهی قد غیر عادی) سرطان های خاص غدد درون ریز سندرم کوشینگ (تولید بیش از حد هورمون کورتیزول که منجر به افزایش وزن و پف صورت می شود) سندرم تخمدان پلی کیستیک نوعی اختلال هورمونی در زنان است که در سنین باروری شیوع بیشتری دارد و می تواند بر توانایی فرد در فرزندآوری ت ثیر بگذارد. زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک ممکن است دوره قاعدگی نامنظم یا طولانی را تجربه کرده و یا سطح هورمون مردانه (آندروژن) بالایی داشته باشند. در سندروم تخمدان پلی کیستیک، تخمدان ها ممکن است مجموعه کوچک زیادی از کیست ها را داشته باشند و بنابراین نتوانند به طور منظم سلول های تخمک را آزاد کنند. (کمبود هورمون غدد فوق کلیوی) : بیماری آدیسون، که به نارسایی اولیه آدرنال یا پرکاری آدرنال نیز معروف است، یک اختلال نادر غدد آدرنال است. غدد آدرنال دو غده کوچک هستند که در بالای کلیه ها قرار دارند و دو هورمون اساسی کورتیزول و آلدوسترون را تولید می کنند. در بیماران مبتلا به آدیسون، غده آدرنال آسیب می بیند و کورتیزول یا آلدوسترون کافی تولید نمی کند. بیماری آدیسون می تواند در هر سنی شروع شود، اما شیوع آن در سنین تا سالگی رایج تر است. اکثر مبتلایان به بیماری آدیسون از طول عمر عادی برخوردار هستند. در هنگام مراجعه به متخصص غدد، وی برای تشخیص وضعیت شما موارد زیر را بررسی می کند: داروهای فعلی عادات و رژیم غذایی سابقه خانوادگی مشکلات هورمونی سایر شرایط پزشکی از جمله آلرژی علاوه بر آن، متخصص غدد ممکن است درمورد علایمی که به نظر می رسد با وضعیت شما مرتبط نیستند یا غیرضروری به نظر می رسند، سوالاتی را بپرسد. زیرا سطح هورمون ها، سیستم های مختلف بدن را تحت ت ثیر قرار می دهد به طوری که حتی کوچکترین تغییر در یک غده می تواند قسمت های مختلفی از بدن را تحت ت ثیر قرار دهد. آنها ضربان قلب و فشار خون بیمار و وضعیت پوست، مو، دندان و دهان او را بررسی می کنند. حتی ممکن است نمونه خون و ادرار تجویز شود. متخصص غدد غدد، سوالات زیادی را از شما می پرسد که ممکن است از نظر شما بی ربط باشد اما این موارد ضروری است زیرا یک بیماری غدد درون ریز بر کل بدن ت ثیر می گذارد. آزمایشاتی که معمولا توسط متخصص غدد انجام می شود شامل موارد زیر است: سطح کورتیزول سطح پرولاکتین سطح تستوسترون تست عملکرد کلیه آزمایشات عملکرد تیرویید سطح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک ( ACTH ) آزمایش آنتی بادی های تیرویید از جمله آنتی بادی های پراکسیداز تیرویید ( TPO ) علاوه بر آن، در صورت ابتلا به دیابت، ممکن است پزشک آزمایش قند ادرار را انجام دهد. اسکن داپلر تیرویید اسکن توموگرافی رایانه ای اشعه ایکس استخوان برای بررسی پوکی استخوان در صورت مشکوک بودن پزشک به سرطان، توموگرافی با می شود. برای بررسی ناهنجاری های لوزالمعده و اندام های تولید مثل بعد از تشخیص، متخصص غدد غدد یک برنامه درمانی را پیشنهاد می کند. گزینه های درمانی، به نوع بیماری بستگی دارد. متخصص غدد، یک پزشک متخصص است که عدم تعادل هورمون ها یا سیستم غدد درون ریز بدن را درمان می کند. یک متخصص غدد بعد از گذراندن چهار سال تحصیل در پزشکی و سه سال تحصیلات تکمیلی در رشته داخلی، تقریبا دو تا سه سال در غدد درون ریز آموزش دیده است. اولین قدم برای متخصص غدد درون ریز شدن، اخذ مدرک لیسانس از یک کالج یا دانشگاه معتبر است. در اواخر دوره کارشناسی، دانشجو باید درخواست خود را بدهد و در دانشکده پزشکی پذیرفته شود. پس از پذیرش، وی باید چهار سال دیگر به تدریس خودش ادامه دهد. اکثر متخصصان غدد یک دوره تدریس که سه تا چهار سال طول می کشد را می گذرانند. دوره های متداولی که شما باید برای تبدیل شدن به متخصص غدد درون ریز بگذرانید، عبارتند از: دوره غدد درون ریز بالینی دوره غدد درون ریز و ژنتیک دوره تومورهای غدد درون ریز دوره مفاهیم غدد درون ریز مولکولی دوره تصویربرداری و تجزیه و تحلیل تیرویید حداقل سال طول می کشد تا یک فرد تمام دروس، تحصیلات و آموزش های لازم را برای تبدیل شدن به یک متخصص غدد درون ریز بگذراند. قبل از مراجعه به متخصص غدد درون ریز، علایمی را که دارید، از جمله استرس های عمده و یا تغییراتی که اخیرا در زندگی داشته اید را، یادداشت کنید. بهتر است برخی سوالات را بنویسید تا از متخصص غدد درون ریز خود بپرسید. برخی از مهمترین سوالات در این زمینه، عبارتند از: به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ درمان من چه مدت طول می کشد؟ آیا به درمان طولانی مدت نیاز دارم؟ چه عواملی باعث بروز علایم من می شود؟ بهترین روش برای درمان یا مدیریت بیماری من چیست؟ آیا کاری می توانم برای کمک به شرایط خود انجام دهم؟ آیا این شرایط موقتی است یا می تواند در طولانی مدت ادامه داشته باشد؟ همچنین به یاد داشته باشید لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های خود را به همراه داشته باشید. هورمون ها بر عملکردهای بدن ت ثیر می گذارند. عدم تعادل هورمون ها می تواند طیف گسترده ای از بیماری ها را ایجاد کند. غدد موجود در بدن شما هورمون آزاد می کند. متخصصان غدد درون ریز افرادی را که از عدم تعادل هورمونی رنج می برند، به طور معمول از غدد موجود در سیستم غدد درون ریز یا انواع خاصی از سرطان ها، درمان می کنند. هدف کلی درمان بازگرداندن تعادل طبیعی هورمونهای موجود در بدن بیمار است. منابع:

اگر چه راه های، راحت و آسان هستند، اما زوجین در پیشگیری از بروز این بیماری ها کوتاهی می کنند. به طور کلی، STD . STD یک استراتژی مراقبت های اولیه اساسی برای بهبود سلامت باروری است. علیرغم اینکه بارها عنوان شده است که، بیماری های مقاربتی منجر به بروز عوارض زیادی می شوند و تا حد زیادی قابل پیشگیری هستند، اما این بیماری ها همچنان یک مشکل مهم بهداشتی محسوب می شوند. بیماری های مقاربتی باعث ایجاد بسیاری از عوارض بالینی مضر، اغلب غیرقابل برگشت و پرهزینه می شوند، از جمله: مشکلات بهداشت باروری مشکلات سلامتی جنین و پری ناتال تسهیل انتقال جنسی عفونت HIV به طور کلی، بیماری های مقاربتی قابل پیشگیری هستند. طبق بررسی های صورت گرفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) ، تقریبا میلیون مورد جدید STI هر ساله در ایالات متحده تشخیص داده می شود. توجه به سلامت و محافظت جنسی ممکن است به بسیاری از افراد کمک کند تا از این عفونت ها جلوگیری کنند. تنها روش تضمین شده برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی، رابطه جنسی محافظت شده است. با این حال، هنگام انجام فعالیت های جنسی، مراحلی برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) تخمین می زند که هر ساله تقریبا میلیون عفونت STD جدید وجود دارد که تقریبا نیمی از آنها در بین جوانان تا ساله است. هزینه STDs برای سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده سالانه میلیارد دلار تخمین زده می شود. بیماری های مقاربتی درمان نشده می تواند منجر به عواقب جدی در طولانی مدت در سلامتی، به ویژه برای دختران نوجوان و زنان جوان شود. CDC تخمین می زند که بیماری های مقاربتی تشخیص و درمان نشده هرساله حداقل منجر به ناباروری زنان در ایالات متحده می شوند. عوامل مختلفی در شیوع بیماری های مقاربتی نقش دارند، از جمله: عامل بیولوژیکی که بر شیوع و عوارض بیماریهای مقاربتی ت ثیر می گذارد، عبارتند از: اکثر بیماریهای مقاربتی یا علایم و نشانه ای ایجاد نمی کنند، یا علایمی را به قدری خفیف بروز می دهند که از آنها چشم پوشی نمی شود. در نتیجه، بسیاری از افراد آلوده نمی دانند که به مراقبت پزشکی نیاز دارند. زنان از عوارض STD مکرر و جدی تری نسبت به مردان رنج می برند. از جمله جدی ترین عوارض STD می توان به، (بارداری خارج از رحم) ، و درد مزمن لگن اشاره کرد. جوانان تا ساله نیمی از کل بیماری های مقاربتی جدید را تشکیل می دهند، اگرچه آنها فقط % از جمعیت با تجربه جنسی را نشان می دهند. عوامل اجتماعی، اقتصادی و رفتاری به طور مستقیم میزان انتشار بیماری های مقاربتی را تحت تاثیر قرار می دهد. انجام آزمایشات تشخیصی می تواند این موضوع را برای شما مشخص کند که آیا شما به بیماری های مقاربتی مانند، کلامیدیا، یا HIV مبتلا هستید یا نه. بعضی از STI ها علایمی ندارند، بنابراین ممکن است بدون بروز هیچ گونه علایمی به این بیماری مبتلا باشید. اما تشخیص و درمان زودهنگام بیماری های مقاربتی می تواند فواید زیادی داشته باشد، از جمله: احتمال انتقال STI به شریک زندگی (همسر) شما را کاهش می دهد. احتمال بروز عوارضی مانند و ناباروری ناشی از STI یا نقص سیستم ایمنی بدن از بیماری پیشرفته HIV کمتر است. در صورت ابتلا به بیماری مقاربتی، احتمال ابتلای شما به HIV یا انتقال آن به شخص دیگر افزایش می یابد. درمان بیماری های مقاربتی و اچ آی وی احتمال انتقال آن را کاهش می دهد. با پزشک خود در مورد آزمایش STI مشورت کنید و یا از مشاوره آنلاین با متخصصین با تجربه بهره مند شوید. برخی از STI ها مانند هپاتیت A و B و ( HPV ) با واکسن قابل پیشگیری هستند. با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد چگونگی انجام این واکسن ها مشورت کنید. پیشگیری موثر از STI قبل از هرگونه فعالیت جنسی آغاز می شود. در اینجا چند مرحله وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به STI انجام دهید: رابطه جنسی محافظت شده ای داشته باشید و از کاندوم استفاده کنید. وقتی تحت ت ثیر الکل یا مواد مخدر هستید از تماس جنسی خودداری کنید. علیه ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ، هپاتیت A و هپاتیت B HBV ) خود را واکسینه کنید. قبل از برقراری رابطه جنسی، همراه با همسرتان از نظر ابتلا به عفونت های مقاربتی آزمایش های تشخیصی را انجام دهید. در مورد سلامت جنسی خود با شریک زندگی تان صحبت کنید. به این نکته توجه داشته باشید که همه مبتلایان به بیماری STI نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. به همین دلیل آزمایش تشخیصی برای رد و یا تایید احتمالی بیماری بسیار مهم است. اگر عفونت های مقاربتی در شما یا همسرتان تشخیص داده شده است، در مورد وضعیت خودتان با همدیگر صحبت کنید. به این ترتیب هر دو می توانید تصمیم آگاهانه بگیرید. استفاده از روش های محافظتی در حین رابطه جنسی می تواند خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد. این روش ها می تواند شامل موارد زیر باشد: استفاده از دستکش برای تحریک یا نفوذ دستی استفاده از کاندوم یا سد دندان برای رابطه جنسی دهانی استفاده از کاندوم خارجی یا داخلی برای مقاربت نفوذی، از جمله با اسباب بازی های جنسی حفظ بهداشت مناسب قبل و بعد از تماس جنسی نیز می تواند از انتقال بیماری STI جلوگیری کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: شستن دست ها قبل و بعد از هرگونه تماس جنسی ادرار کردن بعد از رابطه جنسی برای جلوگیری از عفونت های دستگاه ادراری ( UTI ) هنگام استفاده از کاندوم و سایر روش های محافظتی، بهتر است که دستورالعمل های لازم را دنبال کنید. استفاده صحیح از کاندوم باعث کارآیی بیشتر آنها می شود. هنگام استفاده از کاندوم داخلی و خارجی این نکات ایمنی را دنبال کنید: کاندوم های خارجی یا مردانه که از STI جلوگیری می کنند می توانند از لاستیک های طبیعی (لاتکس) یا مصنوعی (پلی اورتان، نیتریل، پلی ایزوپرن) ساخته شوند. آنها در هنگام رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی کاربرد دارند. کاندوم های داخلی (زنانه) از لاستیک های مصنوعی (پلی اورتان، نیتریل، پلی ایزوپرن) ساخته می شوند. می توان از آنها در حین رابطه جنسی واژینال یا مقعدی استفاده کرد، اما برای رابطه مقعدی ت یید نشده است. کاندوم داخلی (زنانه) و خارجی (مردانه) نباید همزمان استفاده شود. استفاده از کاندوم در کنار هم ممکن است منجر به پارگی کاندوم شود. کاندوم ها را در دمای اتاق نگهداری کنید. تاریخ انقضا کاندوم را بررسی کنید. نباید از کاندوم پس از تاریخ انقضا استفاده شود. در هر بار رابطه جنسی از کاندوم جدید استفاده کنید. از کاندوم دوباره استفاده نکنید. کاندوم های ساخته شده از پوست بره یا پوست گوسفند شما را از STI محافظت نمی کنند. کاندوم های ساخته شده از لاستیک که از تبادل مایعات جنسی و بدن در حین رابطه جنسی جلوگیری می کنند در پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی موثر می باشند. کاندوم را می توان برای افرادی که آلرژی به لاتکس دارند استفاده کرد. کاندوم در محافظت در برابر بیماری های مقاربتی منتقل شده از طریق تماس پوست با پوست، مانند ویروس هرپس سیمپلکس، زگیل های تناسلی (ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ) و سفلیس، از ت ثیر کمتری برخوردار است. فقط از روان کننده های پایه آب با کاندوم های لاتکس خارجی ("مردانه) " استفاده کنید. روان کننده های مبتنی بر روغن، مانند ژل نفت، لوسیون یا روغن کودک می توانند لاتکس را ضعیف کرده و از بین ببرند. با کاندوم های پلی اورتان بهتر است از روان کننده های آب یا روغن استفاده شود کاندوم و سایر موانع در جلوگیری از تبادل مایعات بدنی حاوی ویروس یا باکتری بسیار خوب عمل می کنند. استفاده از کاندوم تماس پوست به پوست در حین رابطه جنسی را به حداقل می رساند. اگرچه این خطر را به طور کامل از بین نمی برد. عفونت های مقاربتی که ممکن است از طریق تماس پوست به پوست انتشار پیدا کنند، عبارتند از: HPV تبخال سیفلیس در صورت بروز تبخال بهتر است با پزشک مشورت کنید و به این نکته توجه داشته باشید که تبخال حتی در مواردی که شیوع فعال نداشته باشد، قابل انتقال است. قبل از انجام رابطه دهانی، تناسلی یا مقعدی با شریک زندگی (همسران) خود در مورد پیشگیری از ابتلا به بیماریهای مقاربتی صحبت کنید. مطمین شوید که همسر شما از نظر STI مورد آزمایش و درمان قرار گرفته است. در مورد استفاده از محافظت، مانند کاندوم، موانع سد دندان و روان کننده، اطلاعات لازم را کسب کنید. الکل و برخی از داروهای تجویز شده و غیرقانونی می توانند توانایی شما در مکالمه و تصمیم گیری در رابطه جنسی ایمن را مختل کنند. اگر شما یا همسرانتان علایمی از بیماری های مقاربتی دارید، یا در معرض STI قرار گرفته اید و یا حتی تحت درمان STI هستید از تماس جنسی خودداری کنید. اگر در بحث در مورد رابطه جنسی ایمن با همسر خود مشکل دارید، با ارایه دهنده خدمات بهداشتی یا مشاور با تجربه در زمینه مسایل جنسی صحبت کنید. اگرچه بیماری های مقاربتی کاملا رایج هستند، اما روش هایی برای پیشگیری از آنها و کاهش خطر بروزشان وجود دارد. اگر در مورد روش مناسب خود مطمین نیستید، صادقانه با همسرتان یا پزشک مشورت کنید. منابع:

، ممکن است در ابتدا بسیار ظریف بوده و شامل خستگی، تب غیرقابل توجیه، کبودی غیرطبیعی، سردرد، خونریزی بیش از حد (مانند خونریزی مکرر از بینی) ، کاهش وزن ناخواسته و عفونت های مکرر باشد. با این حال، علایم سرطان خون می تواند به دلایل گسترده ای باشد. علایم سرطان خون در بزرگسالان و کودکان مشابه هستند و شایع ترین علایم آن، عبارتند از: درد شکم عرق شبانه تب غیر قابل توضیح عفونت های مکرر کاهش وزن ناخواسته درد استخوان و مفصل بزرگ شدن غدد لنفاوی کبودی و خونریزی بیش از حد سردرد و سایر علایم عصبی از آنجا که بسیاری از این علایم مبهم و غیر اختصاصی هستند، مردم تمایل دارند آنها را نادیده بگیرند و بگویند که احساس می کنند دارند سرما می خورند. علایم سرطان خون در کودکان خردسال که ممکن است فقط با گریه بروز پیدا کنند، ممکن است تشخیص علایم سرطان خون دشوار باشد. سایر علایم ممکن است شامل کمبود اشتها، امتناع از غذا خوردن یا ظاهر لنگ زدن به دلیل درد استخوان یا مفصل باشد. سرطان خون، گلبول های سفید خون را تحت ت ثیر قرار می دهد، اما همچنین سلول های دیگر تولید شده توسط مغز استخوان را اغلب تحت ت ثیر قرار می دهد. سلول های تولید شده توسط مغز استخوان، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سلول های قرمز خون اکسیژن را به بافت های بدن منتقل می کنند. کاهش گلبول های قرمز خون به عنوان کم خونی شناخته می شود. WBC WBC به عنوان لکوپنی شناخته می شود. نوعی نوتروفیل، یک نوع WBC ، به ویژه در مبارزه با باکتری های عامل عفونت مانند مهم است. کمبود نوتروفیل ها به عنوان نوتروپنی شناخته می شود. پلاکت ها یا ترومبوسیت ها، سلول های تولید شده توسط مغز استخوان هستند که در لخته شدن خون نقش دارند. کاهش تعداد پلاکت به عنوان ترومبوسیتوپنی شناخته می شود. خستگی مفرط علامت بسیار شایع سرطان خون است. نوع خستگی مرتبط با سرطان اغلب با یک شب استراحت خوب بهبود پیدا نمی کند و فعالیت های عادی روزمره را مختل می کند. گلبول های سفید خون سرطانی ( از بروز عفونت جلوگیری می کند. افراد مبتلا به سرطان خون، اغلب مستعد ابتلا به عفونت هستند. مکان های شایع عفونت شامل دهان و گلو، پوست، ریه ها، مجاری ادراری یا مثانه و اطراف مقعد هستند. گاهی اوقات، سلول های لوسمی می توانند در غدد لنفاوی جمع شده و باعث التهاب و حساسیت آنها شوند. افراد ممکن است بزرگ شدن غیر طبیعی غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) در زیر بغل (غدد لنفاوی زیر بغل) ، گردن (غدد لنفاوی گردنی) یا کشاله ران را احساس کنند. گره های لنفاوی که نمی توانند به طور مستقیم لمس شوند نیز ممکن است علایمی را ایجاد کنند. به عنوان مثال، گره های لنفاوی بزرگ شده در قفسه سینه (مانند غدد لنفاوی مدیاستن) قابل احساس نیستند اما ممکن است منجر به تنگی نفس، یا سرفه شود. هنگامی که سلول های لوسمی مغز استخوان را تحت تاثیر قرار می دهند، ممکن است منجر به کاهش تولید پلاکت ها شود که به عنوان ترومبوسیتوپنی شناخته می شود. پلاکت ها در واقع قطعاتی از سلول ها هستند که در اثر صدمه به عروق خونی، خونریزی را کاهش داده یا متوقف می کنند. تب های بدون علت مشخص، مانند عفونت، می توانند از علایم هر گونه سرطان، به ویژه سرطان های مرتبط با خون مانند سرطان خون باشند. تب با منشا ناشناخته تبی است که بیشتر از درجه که اغلب رخ می دهد و یا به مدت بیش از سه هفته بدون هیچ توضیحی واضحی رخ می دهد. تب های مرتبط با سرطان خون می توانند دلایل مختلفی، از جمله عفونت های زمینه ای داشته باشند. در بعضی موارد، سلول های سرطان خون خود می توانند باعث ترشح مواد شیمیایی در بدن شوند که مغز را برای افزایش دمای بدن تحریک می کند. تعریق شبانه می تواند یکی از علایم سرطان به خصوص سرطان های مرتبط با خون باشد. بر خلاف معمول گرگرفتگی و همراه با یایسگی، تعریق شبانه مربوط به سرطان خون معمولا شگفت آور است. عرق شبانه اصولا لباس و ملافه و تشک فرد خیس می شود. گرچه این عرق در شب شایع هستند. اما تعریق شبانه نیز می تواند در طول روز اتفاق بیفتد و هرگز طبیعی تلقی نمی شود. گلبول های سفید خون غیرطبیعی ممکن است در کبد و طحال جمع و باعث تورم شکم و ناراحتی شما شوند. این نوع تورم همچنین می تواند اشتهای شما را کاهش دهد و یا احساس سیری را در اوایل وعده غذایی ایجاد کند. درگیری طحال اغلب باعث درد در قسمت فوقانی شکم راست می شود، در حالی که درگیری کبد اغلب باعث درد در قسمت فوقانی شکم خواهد شد. درد استخوان و مفصل در مناطقی که مقدار زیادی مغز استخوان وجود دارد مانند لگن (باسن) یا استخوان سینه (جناغ) شایع است. این امر به دلیل تجمع مغز با تعداد بیش از حد گلبول های سفید خون غیر طبیعی ایجاد می شود. در کودکان، والدین ممکن است متوجه شوند که کودک در حال لنگیدن است. یا بدون هیچ گونه صدمه ای برای توضیح علایم، راه نمی رود. سردرد و سایر علایم عصبی مانند تشنج، سرگیجه، تغییرات بینایی، حالت تهوع و استفراغ ممکن است هنگام حمله سلول های سرطان خون به مایع اطراف مغز و نخاع (مایع مغزی نخاعی) ایجاد شود. کاهش وزن غیر قابل توجیه، علامت طبیعی همه سرطان ها است. به طور کلی نشان دهنده بدخیمی پیشرفته تری است. در برخی موارد، خستگی مداوم و کاهش وزن ناخواسته علایمی است که برخی از افراد را مجبور به تشخیص می کند. کاهش وزن غیرقابل توضیح به عنوان کاهش موارد AML را تشکیل می دهد. از این نظر متمایز است که برجسته ترین علایم معمولا شامل خونریزی بیش از حد و لخته شدن خون بیش از حد است. این علایم ممکن است شامل خون دماغ، دوره های سنگین قاعدگی و کبودی باشد. اما همچنین درد و تورم ساق پا (به علت ترومبوز ورید عمقی) و شروع ناگهانی درد قفسه سینه و تنگی نفس که می تواند همراه آمبولی ریه باشد (لخته های خونی که از بین می روند پاها و رفتن به ریه ها) رخ دهد. سرطان خون میلوییدی مزمن، غالبا قبل از بروز علایم در صورت غیرطبیعی بودن نتایج شمارش کامل خون ( CBC ) مشکوک است. حتی پس از تشخیص، افراد مبتلا به CML ممکن است ماه ها یا سال ها علایم کمی داشته باشند. قبل از اینکه سلولهای لوسمی سریعتر رشد کنند و خود را نشان دهند. سرطان خون مزمن میلومونوسیتیک، اغلب در بسیاری از قسمت های بدن، نه فقط در مغز استخوان، ت ثیر می گذارد. تجمع مونوسیت ها در طحال منجر به بزرگ شدن (اسپلنومگالی) آن می شود. حتی می تواند باعث درد در قسمت فوقانی شکم و پر شدن با غذا شود. مجموعه مونوسیت ها می توانند باعث بزرگ شدن کبد (هپاتومگالی) و در نتیجه درد در قسمت فوقانی شکم نیز شوند. بسیاری از عوارض احتمالی سرطان خون وجود دارد که بسیاری از آنها مربوط به کمبود انواع گلبول های سفید خون است. برخی از نگرانی های رایج تر، عبارتند از: کاهش سطح گلبول های سفید، توانایی بدن در مبارزه با عفونت ها را کاهش می دهد. حتی ممکن است منجر به عفونت های نسبتا جدی شود. عفونت هایی مانند عفونت های دستگاه ادراری، ذات الریه و عفونت های پوستی می توانند به سرعت به سپسیس و شوک سپتیک تبدیل شوند. (یک عفونت گسترده که اغلب با افت فشار خون و کاهش سطح هوشیاری همراه است) در طی درمان سرطان خون، سرکوب سیستم ایمنی بدن می تواند به رشد برخی از میکروارگانیسم های خطرناک از جمله ویروس آبله مرغان (هرپس زوستر) ، سیتومگالوویروس ( CMV ) و آسپرژیلوس شود. در حالی که خونریزی در حالی که تعداد پلاکت ها کم باشد، کاملا طبیعی است، خونریزی در مناطق خاصی از بدن می تواند خطرناک باشد. چنین مواردی عبارتند از: خونریزی در مغز می تواند منجر به شروع سریع گیجی یا بی هوشی شود. خونریزی در ریه ها ممکن است منجر به تنگی نفس شدید و سرفه خون شود. خونریزی در معده و یا روده می تواند منجر به استفراغ مقادیر زیادی از خون و افت سریع فشار خون شود. در صورت بروز هر یک از علایم فوق، یا اینکه احساس خوبی ندارید مراجعه به پزشک مهم است. از آنجا که بسیاری از علایم سرطان خون غیر اختصاصی است، می تواند نشانه هایی از یک بیماری جدی دیگر نیز باشد. پس بهتر است علایم خود را نادیده نگیرید. برخی از علایم، مانند سردردهای شدید تازه بروز شده، سایر علایم عصبی، یا عرق شبانه، باید بلافاصله رفع شود. در صورت تداوم موارد دیگر، مانند تورم غدد لنفاوی گردن، باید ارزیابی شوند. حتی اگر فکر می کنید یک توضیح منطقی وجود دارد. از آنجا که سرطان خون حاد لنفوسیتی اغلب در اوایل علایمی ندارد، مراجعه به پزشک برای انجام آزمایش های بدنی و خون منظم نیز مهم است. منبع:

، می تواند یکی از هیجان انگیزترین جنبه های بارداری باشد. جای تعجب نیست که روش های ادعایی زیادی برای تعیین جنسیت جنین مطرح شده است. باورهای غلط زیادی درباره این موضوع وجود دارد. بر اساس سخنانی که ریشه در فرهنگ عامه دارند، همه جزییات، از موقعیت برآمدگی شکم گرفته تا شدت، می توانند نشان دهنده جنسیت جنین باشند. برخی از افراد، این ایده را دوست دارند که جنسیت جنین خود را تا زمان زایمان ندانند. اما دیگران نمی توانند صبر کنند و خیلی مشتاق هستند که پیش از موعد، جنسیت جنین خود را تشخیص دهند. البته، فقط یک پزشک می تواند به طور قابل اعتماد جنسیت جنین را تعیین کند. با این حال، افراد مایل هستند که گاهی اوقات، به باورهای غلط اعتماد کرده و جنسیت جنین خود را به این شیوه ها تشخیص دهند. در این مقاله، نکته هایی وجود دارد که باید در مورد روش هایی که برای تعیین جنسیت نوزاد استفاده می شوند و همچنین عدم اعتماد به روش های عامیانه برای تعیین جنسیت جنین، بدانید‌. پس سوال اصلی این است که چگونه می توانید جنسیت جنین خود را تشخیص دهید؟ روش های علمی‌برای تعیین جنسیت جنین وجود دارد. شما می توانید از این روش ها، پس از تایید و تجویز یک پزشک متخصص، برای تشخیص جنین خود استفاده کنید. همچنین، نباید به روش های عامیانه برای تعیین جنسیت جنین، اعتماد داشته باشید. در این مقاله، به این باور های غلط می پردازیم و روش های اثبات شده ای را برای تشخیص جنسیت جنین بررسی می کنیم. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید راه های اثبات شده برای تشخیص جنسیت جنین به طور کلی، آزمایش های پزشکی مختلف، می توانند پاسخ دقیقی درباره تعیین جنسیت جنین بدهند. علاوه براین، برخی از این روش ها، می توانند جنسیت جنین را در اوایل هفته دهم بارداری، نشان دهند. از جمله این روش ها، عبارت اند از: روش های علمی برای تعیین جنسیت جنین وجود دارد که با تجویز پزشک، می توانید آن ها را انجام دهید. این دو تست، می توانند جنسیت جنین را تعیین کنند. پزشکان در درجه اول، از این دو آزمایش، برای تشخیص مشکلات مربوط به کروموزوم های جنین استفاده می کنند. زنان باردار می توانند این آزمایش را در هفته ام بارداری انجام دهند. به طور کلی، نتایج این دو تست، معمولا طی تا روز، در دسترس قرار می گیرد. انجام این دو آزمایش، معمولا برای زنان باردار بالای سال اختصاص دارد. اگر پزشک به وجود مشکلی در کروموزوم های جنین مشکوک باشد، ممکن است انجام این دو تست را پیشنهاد کند. هر زن بارداری می تواند درخواست انجام این آزمایش را داشته باشد، اما برخی از طرح های بیمه، هزینه انجام این دو آزمایش را پوشش نمی دهند. انجام تست آمنیوسنتز برای تشخیص جنسیت جنین در طی این روش، پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست، وارد رحم می‌کند. آن ها مقداری مایع آمنیوتیک را که مایعی است که از جنین موجود در رحم در دوران بارداری محافظت می کند، خارج می کنند. مایع آمنیوتیک، حاوی سلول ها و مواد شیمیایی است که می توانند ناهنجاری های ژنتیکی، وجود عفونت های احتمالی و جنسیت جنین را نشان دهند. انجام تست آمنیوسنتز، معمولا از هفته به بعد قابل انجام خواهد بود. اما در صورتی که پزشک شما، نسبت به وجود مشکلات ژنتیکی در جنین مشکوک باشد، انجام این تست تشخیصی را تجویز خواهد کرد. البته، باید به این نکته توجه داشته باشید که انجام تست آمنیوسنتز، خطرات مختلفی را به همراه دارد، از جمله خطر بسیار جزیی از دست دادن بارداری. نمونه برداری از پرزهای کوریونی ( CVS ) برای تشخیص جنسیت جنین مشابه با تست آمنیوسنتز، CVS شامل استفاده از یک سوزن برای جمع آوری بافت از جفت است. این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا جنین مبتلا به سندرم داون یا بیماری های مرتبط با کروموزوم است یا خیر. همچنین، این تست می تواند جنسیت جنین را تعیین کند. CVS از هفته بارداری در دسترس خواهد بود و تقریبا همان خطر از دست دادن بارداری را، مشابه با تست آمنیوسنتز، دارد. زنان باردار، فقط در صورت افزایش خطر ابتلا به مشکلات کروموزومی، باید آزمایش CVS را انجام دهند. سونوگرافی برای تشخیص جنسیت جنین، یک روش غیر تهاجمی برای تعیین جنسیت جنین است. این روش فقط از هفته های تا به بعد، پس از اینکه اندام تناسلی خارجی به وضوح تشکیل شد، برای تعیین جنسیت جنین، موثر خواهد بود. تکنسین سونوگرافی ممکن است همیشه نتواند جنسیت را در حین اسکن تشخیص دهد، به خصوص اگر جنین در وضعیت ایده آل نباشد یا بارداری هنوز به اندازه کافی پیشرفت نکرده باشد. شش باور غلط درباره تعیین جنسیت جنین تحقیقات علمی، روش های زیر را برای حدس زدن جنسیت جنین، تایید نمی کنند. تهوع صبحگاهی باور های غلط مختلفی در مورد پیش بینی جنسیت جنین متولد نشده وجود دارد. بیش از درصد از زنان باردار در سه ماهه اول بارداری، احساس تهوع می کنند. برخی افراد بر این باورند که ابتلا به تهوع شدیدتر صبحگاهی نشان دهنده این است که نوزاد دختر به دنیا خواهد آمد. علت این امر این است که زنانی که جنین دختر دارند، دارای سطوح هورمونی بالایی هستند که حالت تهوع صبحگاهی را تشدید می کند، در حالی که زنانی که جنین پسر دارند، به علت پایین بودن سطح هورمون ها، با حالت تهوع کمتری رو به رو می شوند. تحقیقات بسیار کمی در مورد این نظریه وجود دارد. همچنین، مطالعاتی که وجود دارند، یافته های متناقضی را در این باره گزارش کرده اند. به عنوان مثال، یک مطالعه قدیمی در سال از این ایده حمایت کرد که زنانی که جنین دختر دارند، با تهوع صبحگاهی شدید تری رو به رو‌می شوند. با این حال، مطالعه‌ای که در سال بر روی تولد انجام شد، نشان می‌دهد که میزان تهوع و استفراغ در بین زنان پسر دار در مقایسه با زنانی که نوزاد شان دختر بود، کمی بیشتر است. در میان جمعیت مورد مطالعه، . درصد از زنانی که جنین پسر داشتند، احساس تهوع و استفراغ را گزارش کردند. در حالی که تنها . درصد از زنانی که جنین دختر داشتند، این علایم را گزارش کردند. هوس غذاهای شور یک مطالعه در سال نشان داد که تا درصد از زنان باردار در ایالات متحده، هوس خوردن غذاهایی را می کنند. غذاهای مورد نظر، طیف گسترده ای داشتند. یک باور غلط، ادعا می کند که زنانی که جنین پسر دارند، هوس خوردن غذاهای شور و خوش طعم مانند چیپس سیب زمینی را دارند و آن هایی که جنین دختر دارند، غذاهای شیرین، مانند بستنی و شکلات را ترجیح می دهند. با این حال، هوس های مختلف غذایی، بیشتر نشان دهنده نیازهای تغذیه ای زنان باردار است. همچنین، نویسندگان همان مطالعه، شباهتی را بین غذاهایی که یک زن بلافاصله قبل از قاعدگی میل می کند و غذاهایی که در دوران بارداری میل می کند، گزارش دادند. مو و پوست سالم یکی دیگر از تصورات غلط این است که داشتن جنین دختر در دوران بارداری، باعث کدر شدن پوست، آکنه و مو می شود. در حالی که داشتن جنین پسر، هیچ تغییری را در ظاهر زن باردار، ایجاد نمی کند. به طور واقع بینانه، تغییرات هورمونی گسترده ای که در طول بارداری رخ می دهد، پوست و موی اکثر زنان را، بدون توجه به جنسیت جنین، تحت تاثیر قرار می دهد. یک مطالعه گزارش داد که بیش از % زنان باردار، مستقل از جنسیت جنین، تغییراتی را در پوست و موی خود تجربه کردند. نوسانات خلقی و تشخیص جنسیت جنین هورمون ها می توانند باعث ایجاد تغییرات خلقی در دوران بارداری شوند. یک باور غلط، حاکی از آن است که زنان بارداری که نوسانات خلقی را تجربه نمی کنند، جنین پسر دارند. در حالی که آن هایی که تغییرات قابل توجهی را در خلق و خوی خود تجربه می کنند، جنین دختر دارند. حقیقت این است که بیشتر زنان در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه اول و سوم، تغییرات خلقی خواهند داشت. استرس های فیزیکی، هورمون ها و عوامل دیگر که همگی به جنسیت جنین ربطی ندارند، به تغییرات خلق و خوی یک زن باردار، دامن می زنند. ضربان قلب و تشخیص جنسیت جنین قلب جنین تقریبا در هفته ششم بارداری شروع به تپیدن می کند. طبق گفته انجمن بارداری آمریکا، ضربان قلب جنین در هفته نهم بین تا ضربه در دقیقه ( bpm ) است. یک باور غلط درباره تعیین جنسیت جنین، به این موضوع اشاره دارد که جنینی با ضربان کمتر از در دقیقه، پسر است، در حالی که جنین دختر، ضربان قلب سریع تری دارند. یک مطالعه در سال ، تفاوت معنی داری را بین ضربان قلب جنین های پسر و دختر در اوایل بارداری، نشان نداد. از بارداری مورد مطالعه، میانگین ضربان قلب جنین های پسر . ضربان در دقیقه و میانگین ضربان قلب جنین های دختر . ضربان در دقیقه بود. به طور متوسط، ضربان قلب جنین‌های پسر، کمی سریع‌تر از جنین های پسر بود. موقعیت برآمدگی شکم و تعیین جنسیت جنین بسیاری از مردم بر این باورند که برآمدگی قسمت بالای شکم، نشان دهنده وجود یک جنین پسر است. در حالی که برآمدگی قسمت بالای شکم، نشان دهنده دختر بودن جنین است. با این حال، هیچ واقعیتی در این ادعا وجود ندارد و فقط یک‌باور اشتباه و غلط است. یک مطالعه منتشر شده در مجله Birth در سال به این نتیجه رسید که زنانی که از این روش و سایر ابزارها برای پیش‌بینی جنسیت نوزادان خود استفاده می‌کنند، بعید است که بتوانند نتیجه درستی از این پیش بینی به دست بیاورند. عواملی که شکل و اندازه برآمدگی شکم زنان باردار را تعیین می کنند، عبارت اند از اندازه جنین و موقعیت آن. اگر پشت نوزاد با پشت مادر موازی باشد، برآمدگی شکم ناشی از حاملگی، تمایل به صاف بودن خواهد داشت. سخن آخر در حالی که تشخیص جنسیت جنین می تواند هیجان انگیز باشد، اما فقط آزمایش های پزشکی می توانند به طور دقیق آن را شناسایی کنند. بنابراین، شما نباید به باورهای غلط درباره تعیین جنسیت جنین اعتماد داشته باشید. با این حال، این آزمایشات همیشه کاملا دقیق نیستند و فقط بعد از هفته دهم بارداری، می توانند تبدیل به یک روش موثر و قابل اعتماد شوند.

ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی کوتاه مدت برای اختلالات خواب موثر باشد. حتی احتمال دارد برای اختلال طیف اوتیسم ( ASD ) در نوجوانان تجویز شود. هورمونی است که توسط مغز شما در پاسخ به تاریکی ساخته می شود. این به شما کمک می کند ریتم شبانه روزی را حفظ کنید و الگوهای خواب را تنظیم کنید. مکمل‌های ملاتونین مصنوعی ممکن است در شرایطی مانند جت لگ، برخی اختلالات خواب در کودکان و اضطراب قبل و بعد از جراحی استفاده شوند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: آیا ملاتونین برای کودکان بی خطر است؟ خواب برای افراد در هر سنی حیاتی است تا سالم بمانند. برای کودکان، کم خوابی می تواند آنها را بداخلاق، تحریک پذیر و ایجاد مشکل در مدرسه کند. نوجوانان خسته ممکن است هنگام رانندگی ناامن باشند. کودکانی که در طولانی مدت خواب کافی ندارند ممکن است در معرض خطر چاقی، فشار خون بالا و افسردگی باشند. تغییرات ساده ای وجود دارد که والدین می توانند برای تشویق عادات خواب خوب ایجاد کنند. ساعت خواب منظم، تاریک و ساکت نگه داشتن اتاق خواب، و محدود کردن زمان تماشای صفحه نمایش در شب، همگی به بچه ها کمک می کند راحت تر به خواب بروند. وقتی این چیزها به خوابیدن یا خواب ماندن کودکان کمک نمی کند، والدین ممکن است در مورد استفاده از مکمل ملاتونین برای کمک به کودکانشان برای استراحت بیشتر تعجب کنند. استفاده کوتاه مدت از مکمل های ملاتونین معمولا بی خطر در نظر گرفته می شود. با این وجود، اثرات آنها بر کودکان به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. مطالعات در مورد اثرات طولانی مدت استفاده از ملاتونین در کودکان نیز کافی نیست. علاوه بر این، ملاتونین که خود یک هورمون است، ممکن است بر رشد هورمونی مانند بلوغ و قاعدگی ت ثیر بگذارد. با این حال، شواهد تایید کننده نیست. به همین دلایل است که کودک فقط با تجویز پزشک باید ملاتونین مصرف کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ملاتونین چگونه کار می کند؟ ملاتونین یک هورمون عصبی است که عمدتا از غده صنوبری در مغز ترشح می شود. ریتم شبانه روزی را تنظیم می کند (ساعت داخلی ساعته در مغز ما که چرخه خواب و بیداری را تنظیم می کند، ریتم های ترشح اعصاب غدد درون ریز یا هورمون، و چرخه دمای بدن در پاسخ به تغییرات نور در محیط ما را تنظیم می کند) ملاتونین مصنوعی اثرات ملاتونین بدن را تقلید می کند. برخی از ویژگی های ملاتونین عبارتند از: سطح ملاتونین پلاسما در طول روز کم است. سنتز و ترشح ملاتونین پس از غروب آفتاب افزایش می یابد، در حدود نیمه شب به اوج خود می رسد و پس از آن به تدریج کاهش می یابد. میزان ملاتونین ترشح شده در بدن نیز با افزایش سن متفاوت است. غلظت ملاتونین بعد از سه ماهگی شروع به افزایش می کند و بین چهار تا هفت سالگی به بالاترین حد خود می رسد و سپس به تدریج کاهش می یابد. کاربرد ملاتونین در کودکان چیست؟ تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل های ملاتونین به ویژه برای افرادی که مشکلات خواب خاصی دارند مفید است. برای بازنشانی بدن شما از جت لگ مفید است. اگر در مورد چیزی مانند جراحی مضطرب هستند، می تواند به افرادی که در به خواب رفتن مشکل دارند کمک کند. ملاتونین می تواند به کودکان کمک کند قبل از خواب احساس خواب آلودگی کنند. این به آن‌ها کمک می‌کند زودتر از زمانی که مکمل مصرف نمی‌کردند آرام بخوابند. ملاتونین به ویژه برای کمک به کودکان با شرایط خاص سلامتی یا رفتاری مفید است، از جمله: آسم اختلالات طیف اوتیسم اختلال کمبود توجه بیش فعالی ( ADHD ) کودکانی که این مشکلات را دارند معمولا در به خواب رفتن خود به خود مشکل دارند. مکمل های ملاتونین به آنها کمک می کند راحت تر بخوابند. ملاتونین نقش مهمی در تنظیم چرخه خواب و بیداری دارد، اما مکمل های آن نباید به عنوان قرص خواب استفاده شوند. مکمل های ملاتونین استفاده می شود: برای درمان کوتاه‌مدت و کمک به کودکان در ایجاد برنامه‌های روتین خوب قبل از خواب. برای کمک به کودکان در تنظیم مجدد برنامه خواب پس از تعطیلات طولانی یا وقفه های دیگر. تحت نظارت پزشکی در کودکان مبتلا به اختلالات عصبی رشدی مانند اوتیسم یا اختلال نقص توجه/بیش فعالی ( ADHD ) فرزندم چقدر ملاتونین باید مصرف کند؟ اگر پزشک اطفال یا کودک شما ملاتونین تجویز کرده باشد، دوز آن به سن کودک شما بستگی دارد. یک کودک خردسال به کمتر از یک کودک بزرگتر نیاز دارد. مقدار ممکن است از . میلی گرم تا میلی گرم متفاوت باشد. در بیشتر موارد این مقادیر ملاتونین کافی خواهد بود، اما در شرایط خاص، پزشک ممکن است دوزهای بالاتری را تجویز کند. همه اشکال ملاتونین تجویز شده به کودکان نیاز به نسخه پزشک دارند. چه زمانی کودک من باید آن را مصرف کند؟ برای کمک به خوابیدن فرزندتان، بهترین زمان برای مصرف ملاتونین حدود تا دقیقه قبل از رفتن به رختخواب است. ممکن است لازم باشد آن را در زمان‌های مختلف امتحان کنید تا بفهمید چه زمانی برای آنها بهترین است. این موضوع را با پزشک کودک خود در میان بگذارید. حتما آن را همراه با یک برنامه روتین خوب قبل از خواب استفاده کنید. اتاق خواب باید تاریک و راحت باشد. حتی مهم است که از رسانه های الکترونیکی (مانند تلویزیون، بازی های الکترونیکی و تلفن) که ممکن است حواس کودک را پرت کرده و خوابیدن را سخت کند، عاری باشد. کودکان نباید حداقل یک ساعت قبل از خواب از کامپیوتر استفاده کنند. یک میان وعده سبک قبل از خواب مشکلی ندارد، اما در صورت امکان حداقل ساعت قبل از خواب باید از نوشیدن و خوردن خودداری شود. به نظر می رسد ملاتونین در کوتاه مدت به خوبی کار می کند و بی خطر است. تنها چند مطالعه به استفاده طولانی مدت آن در کودکان پرداخته اند. اما آنهایی که دارند، نشان می دهند که بی خطر است. مطالعات حیوانی نگرانی هایی را در مورد اثرات ملاتونین بر زمان بلوغ ایجاد کرده است، اما این اثرات در کودکان یافت نشده است. استفاده طولانی مدت تنها در صورتی مناسب است که به دلیل مشکل خواب خاص باشد. عوارض جانبی در کودکان بسیار نادر است. هنگامی که مردم آنها را گزارش می کنند، هنوز مشخص نیست که آیا آنها توسط ملاتونین ایجاد شده اند یا چیز دیگری. شما باید در این مورد با پزشک خود صحبت کنید. دوز ملاتونین برای کودکان چقدر است؟ مکمل های ملاتونین بدون نسخه در دسترس هستند، اما توصیه می شود قبل از دادن آنها به کودک خود با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید تا از اشتباهات دوز جلوگیری کنید. ملاتونین معمولا به کودکان زیر سه سال داده نمی شود. در زیر پیشنهادات دوز توسط آکادمی اطفال آمریکا ارایه شده است. اکثر کودکان به دوز کم . تا میلی گرم که تا دقیقه قبل از خواب داده می شود پاسخ می دهند. حداکثر دوز بین تا میلی گرم است ملاتونین مصنوعی به عنوان موارد زیر عمل می کند: عامل کرونوبیوتیک (ریتم شبانه روزی بدن را تغییر می دهد تا زودتر بخوابد) در دوز کم که زودتر در شب داده می شود. داروی خواب آور (القاء کننده خواب) در دوزهای بیشتر کمی قبل از خواب تجویز می شود. عوارض جانبی ملاتونین چیست؟ عوارض جانبی ملاتونین مصنوعی ممکن است شامل موارد زیر باشد: سردرد گیجی خارش خواب های بد خواب آلودگی دمای بدن پایین قرمز شدن صورت گرفتگی معده افزایش ضربان قلب تغییر الگوهای خواب مشکل در به خواب رفتن افزایش شب ادراری یا ادرار کردن در عصر هنگام استفاده از ملاتونین در کودکان چه اقدامات احتیاطی را باید رعایت کرد؟ والدین و مراقبان باید هنگام دادن ملاتونین به کودکان اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهند. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در مورد سایر داروهایی که فرزندتان مصرف می کند یا اخیرا مصرف کرده است، مطلع کنید. این به جلوگیری از تداخلات دارویی کمک می کند. محصولات ملاتونین به عنوان در اشکال مختلف مانند قرص، کپسول و صمغ در دسترس هستند. اطمینان حاصل کنید که برچسب ها را بررسی کرده اید زیرا همه این فرم ها دوزهای متفاوتی را ارایه می دهند. اگر کودک شما کمتر از سه سال سن دارد یا بی خوابی یا مشکل خواب دارد، از مصرف ملاتونین خودداری کنید: موقعیت هایی که باعث اضطراب می شود. یک بیماری کوتاه مدت مانند عفونت گوش یک اختلال زمینه ای مانند آپنه خواب یا ملاتونین را از دسترس کودکان دور نگه دارید تا از مصرف بیش از حد تصادفی آن جلوگیری کنید. آیا ملاتونین برای نوزادان بی خطر است؟ مصرف ملاتونین برای نوزادان توصیه نمی شود. غلظت ملاتونین در نوزادان سه ماهه و کوچکتر بسیار کم است و سیستم شبانه روزی آنها هنوز در حال رشد است. در حال حاضر، هیچ مطالعه طولانی مدتی در مورد استفاده از ملاتونین در نوزادان وجود ندارد. اگر نوزاد شما برای خوابیدن مشکل دارد، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در شناسایی علل احتمالی و ایجاد یک برنامه درمانی کمک کنند. جایگزین های مکمل ملاتونین برای کودکان چیست؟ ممکن است به جای استفاده از مکمل ها، برخی از غذاهای حاوی ملاتونین را در رژیم غذایی کودک خود بگنجانید: شیر قارچ ماهی تخم مرغ مغزها مانند پسته غلات مانند برنج صیقل نشده، گندم، جو و جو میوه هایی مانند انگور، گیلاس و توت فرنگی سبزیجاتی مانند گوجه فرنگی و فلفل سخن آخر سعی کنید مشکلات خواب فرزندتان را با رعایت بهداشت خواب مدیریت کنید. از یک روال منظم زمان خواب، حداقل چرت زدن، زمان محدود صفحه نمایش، محیطی مناسب در طول خواب (تاریک و ساکت) و شام حداقل دو ساعت قبل از خواب اطمینان حاصل کنید. محتویات محصولات OTC ملاتونین ممکن است متفاوت باشد. برای دانستن دوز صحیح با یک مشورت کنید و در مورد روش های غیر دارویی جایگزین برای کمک به خواب بهتر کودکتان صحبت کنید.

، رفلاکس اسید یا ریفلاکس در بارداری یکی از وضعیت های ناراحت کننده و خسته کننده است. حتی بسیاری از زنان را به خصوص در دوران بارداری آزار می دهد. اولین سوالی که ممکن است داشته باشید این است که چگونه، رفلاکس اسید و ریفلاکس در بارداری را متوقف کنید. همچنین ممکن است تعجب کنید که آیا درمان های سوزش سردل در بارداری برای کودک شما بی خطر هستند یا خیر. بیاموزید که چه چیزی باعث سوزش سر دل در دوران بارداری می شود و چه کاری می توانید در مورد آن انجام دهید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: در طول هضم طبیعی، غذا از مری لوله بین دهان و معده، (از طریق یک دریچه عضلانی به نام اسفنکتر تحتانی مری LES ) به سمت معده حرکت می کند. LES بخشی از دریچه بین مری و معده شما است که باز می شود تا غذا عبور کند و برای جلوگیری از برگشت اسید معده بسته می شود. هنگامی که شما سوزش سر دل یا ریفلاکس اسید دارید، LES آنقدر شل می شود که اجازه می دهد اسید معده به مری بالا برود. این وضعیت می تواند باعث درد و سوزش در ناحیه قفسه سینه شود. تغییرات هورمونی در طول بارداری، تغییرات هورمونی ممکن است منجر به شل شدن ماهیچه‌های مری، از جمله LES شوند. نتیجه این است که اسیدهای بیشتری ممکن است به سمت بالا نشت کنند، به خصوص زمانی که دراز کشیده اید یا بعد از خوردن یک وعده غذایی بزرگ. علاوه بر این، وقتی جنین شما در سه ماهه دوم و سوم رشد می کند و رحم شما برای سازگاری با آن رشد، منبسط می شود، معده تحت فشار بیشتری قرار می گیرد. این وضعیت همچنین می تواند منجر به برگشت غذا و اسید به مری شود. بارداری خطر سوزش سر دل یا رفلاکس اسید را افزایش می دهد. در طول سه ماهه اول، ماهیچه‌های مری غذا را آهسته‌تر به معده فشار می‌دهند و تخلیه معده زمان بیشتری می‌برد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حتی به بدن شما زمان بیشتری برای جذب مواد مغذی برای جنین می دهد، اما می تواند منجر به سوزش سر دل شود. در طول سه ماهه سوم، رشد کودک می تواند معده شما را از وضعیت طبیعی خود خارج کند. همین وضعیت می تواند منجر به سوزش سر دل شود. با این حال، باردار بودن لزوما به این معنا نیست که شما دچار سوزش سر دل خواهید شد. این به عوامل زیادی از جمله فیزیولوژی، رژیم غذایی، عادات روزانه و بارداری شما بستگی دارد. همانطور که از نام آن پیداست، سوزش سر دل که رفلاکس معده به مری و سوء هاضمه اسید نیز نامیده می شود، مانند یک تکان شدید است که از پشت استخوان سینه شما شروع می شود و به سمت مری می رود. علاوه بر احساس سوزش که می تواند چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد ممکن است علایم زیر را تجربه کنید: احساس نفخ گلودر سرفه مکرر بر اساس یک مطالعه، تا درصد از مادران در بارداری سوزش سر دل را تجربه می کنند و اگر قبل از بارداری سوزش سر دل داشته اید، احتمال ابتلا به آن در دوران بارداری نیز بیشتر است. سوزش سر دل می تواند در هر مقطعی از بارداری ایجاد شود، اما در سه ماهه دوم و سوم بارداری شایع تر است. کارشناسان دقیقا مطمین نیستند که چه چیزی باعث دود شدن می شود، اما آنها گمان می کنند که این یک مشکل پیچیده ای است. تسکین سوزش سر دل در دوران بارداری معمولا شامل آزمون و خطا است. عادت‌های سبک زندگی که می‌توانند سوزش سر دل را کاهش دهند، اغلب ایمن‌ترین روش‌ها برای مادر و نوزاد هستند. نکات زیر ممکن است به کاهش سوزش سر دل شما کمک کند: مراقب آنچه می خورید، باشید. از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که باعث سوزش سر دل شما می شوند خودداری کنید. محرک های اصلی بروز این وضعیت شامل شکلات، غذاهای چرب، غذاهای تند، غذاهای اسیدی مانند مرکبات و اقلام مبتنی بر گوجه فرنگی، نوشیدنی های گازدار و کافیین هستند. جای تعجب نیست که غذاهای اسیدی و تند بیشتر از غذاهای ملایم اسید معده ایجاد می کنند و آن را افزایش می دهند. بر همین اساس بهتر است از مصرف مرکبات، گوجه فرنگی، پیاز، سیر، شکلات، نوشابه و سایر غذاهای اسیدی خودداری کنید. همچنین از غذاهای سرخ شده یا چرب که هضم را کند می کنند دوری کنید. علاوه بر آن، به جای سه وعده در روز، مکرر وعده های غذایی کوچک بخورید. این به جلوگیری از فشار بیش از حد معده کمک می کند و به آن اجازه می دهد سریعتر تخلیه شود. هنگام غذا خوردن صاف بنشینید. چون در این شرایط جاذبه به غذای شما کمک می کند که در جای خود بماند. در عرض سه ساعت پس از رفتن به رختخواب غذا نخورید. حداقل یک ساعت بعد از غذا در حالت ایستاده بمانید. پیاده روی آرام نیز ممکن است به هضم غذا کمک کند. برای رفع علایم پس از شروع، ماست بخورید یا یک لیوان شیر بنوشید. سیگار نکشید. دلایل زیادی وجود دارد که چرا در دوران بارداری سیگار نکشید و سوزش سر دل تنها یکی از آنهاست. مواد شیمیایی موجود در سیگار، باعث شل شدن دریچه ای می شود که محتویات معده را پایین نگه می دارد. این اجازه می دهد تا اسیدها و غذاهای هضم نشده به سمت بالا منتقل شوند و علایم را تشدید کنند. طب سوزنی را امتحان کنید. در یک مطالعه در سال ، زنان بارداری که طب سوزنی دریافت کردند در مقایسه با آنهایی که هیچ تفاوتی در علایم خود نشان ندادند. اما زنانی که طب سوزنی انجام دادند بهبودی در توانایی خواب و غذا خوردن خود گزارش کردند. الکل ننوشید. علاوه بر این واقعیت که قرار گرفتن در معرض الکل می تواند انواع مشکلات را برای کودک در حال رشد شما ایجاد کند. الکل همچنین می تواند دریچه ای را که محتویات معده را در معده نگه می دارد شل کند. با پزشک خود در مورد داروهای سوزش سر دل صحبت کنید. این شامل داروهای بدون نسخه OTC نیز می شود. مصرف برخی از آنها در دوران بارداری بی خطر است. آنتی اسیدها به خنثی کردن اسید معده کمک می کنند و این احساس سوزش را از بین می برند. دانشگاه ویسکانسین، دانشکده پزشکی و بهداشت عمومی می گوید آنتی اسیدها OTC حاوی کربنات کلسیم مانند تامس) امن برای استفاده است. اگر نتوانسته‌اید سوزش سر دل خود را با تغییرات سبک زندگی کاهش دهید، ممکن است پزشک داروهای سوزش معده مانند تاگامت و پریلوسک را که معمولا در دوران بارداری بی‌خطر تلقی می‌شوند، پیشنهاد کند. در حالی که این داروها به صورت OTC در دسترس هستند، ممکن است در صورتی که پزشک شما آن را ضروری بداند، نسخه ای برای دوز قوی تری دریافت کنید. علاوه بر این راهکارها، به جای لباس های تنگ لباس راحت بپوشید. برای بالا بردن قسمت بالایی بدن در هنگام خواب از یک بالش و یا کوسن استفاده کنید. به پهلوی چپ بخوابید. خوابیدن به پهلوی راست معده شما را بالاتر از مری قرار می دهد که ممکن است منجر به سوزش سر دل شود. گزینه‌های پزشکی جایگزین شامل تکنیک‌های و آرام‌سازی، مانند آرام‌سازی پیشرونده عضلانی، یوگا، یا تصویرسازی هدایت‌شده است. همیشه قبل از شروع درمان های جدید با پزشک خود مشورت کنید. آنتی اسیدهای بدون نسخه ممکن است به شما در مقابله با علایم گاه به گاه سوزش سر دل کمک کنند. آنهایی که از کربنات کلسیم یا منیزیم ساخته شده اند گزینه های خوبی هستند. با این حال، بهتر است در سه ماهه آخر بارداری از خودداری کنید. منیزیم می تواند در انقباضات در حین زایمان اختلال ایجاد کند. اکثر پزشکان توصیه می کنند از مصرف آنتی اسیدهایی که حاوی سطوح بالای سدیم هستند اجتناب کنید. این آنتی اسیدها می توانند منجر به تجمع مایع در بافت ها شوند. همچنین باید از هرگونه آنتی اسیدی که آلومینیوم را روی برچسب ذکر می کند، مانند "هیدروکسید آلومینیوم" یا "کربنات آلومینیوم" اجتناب کنید. این آنتی اسیدها می توانند منجر به یبوست شوند. در نهایت، از داروهایی مانند آلکا - سلتزر که ممکن است حاوی آسپرین باشند، خودداری کنید. اگر سوزش سر دل دارید که اغلب شب‌ها شما را از خواب بیدار می‌کند، به محض از بین رفتن آنتی‌اسیدتان عود می‌کند، یا علایم دیگری مانند مشکل در بلع، سرفه، کاهش وزن یا مدفوع سیاه) ایجاد می‌کند، ممکن است مشکل جدی‌تری داشته باشید که به آن نیاز دارد. توجه ممکن است پزشک شما را مبتلا به GERD تشخیص دهد. این بدان معناست که سوزش سر دل شما باید کنترل شود تا از عوارضی مانند آسیب به مری محافظت شود. پزشک ممکن است برای کاهش علایم شما داروهای خاصی برای کاهش اسید تجویز کند. پژوهش نشان می دهد که داروهایی به نام مسدود کننده های H که به جلوگیری از تولید اسید کمک می کنند، بی خطر به نظر می رسند. نوع دیگری از دارو به نام مهارکننده‌های پمپ پروتون، برای افراد مبتلا به سوزش سر دل که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود. اگر در مورد عوارض داروها نگران هستید، حتما با خود صحبت کنید. پزشکان می توانند به شما کمک کنند تا علایم خود را کنترل کنید و در عین حال کودک متولد نشده خود را ایمن نگه دارید. سخن آخر در حالی که سوزش سر دل بارداری امری شایع و ناراحت کننده است، پس از زایمان باید این سوزش کاهش یابد و سطح هورمون ها به حالت عادی بازگردد. ممکن است نتوانید از سوزش سر دل جلوگیری کنید، به خصوص اگر مستعد ابتلا به آن هستید، اما می توانید با برخی تغییرات ساده در سبک زندگی، مانند خوردن وعده های غذایی کوچک، پرهیز از غذاهای تند یا چرب، شعله های آتش را خاموش کنید. اگر این اقدامات تسکین کافی را به همراه نداشت، با پزشک خود در مورد داروهایی که استفاده از آنها در دوران بارداری بی خطر است صحبت کنید.

و نوزادان رایج است. گاهی اوقات، ممکن است با شنیدن فریادهای کودک خود از خواب بیدار شوید و ببینید که او در حال حرکت است و صداهای ناراحت کننده ای در گهواره خود ایجاد می کند. در حالی که آنها ممکن است با کلمات اطمینان بخش و شما آرام شوند، اما احتمال دارد کابوس آنها ادامه یابد. وحشت شبانه می تواند سخت تر از باشد، که ممکن است از علایم کودک خود بتوانید آنها را تشخیص دهید. کابوس ها و وحشت های شبانه می توانند ناشی از تغییرات خاصی در مغز در حال رشد یا عواملی مانند خستگی یا داروها باشند. برای آشنایی بیشتر با کابوس ها در نوزادان و کودکان و نحوه برخورد با آن ها و پیشگیری از آن، ادامه مطلب را بخوانید. کابوس ها خواب های بد واضحی هستند. آنها زمانی رخ می دهند که نوزاد در خواب عمیق یا REM (حرکت سریع چشم) است. حتی باعث می شود کودک با ترس و حالت عصبی از خواب بیدار شود. اغلب، نوزاد یا کودک نوپا می تواند کابوس را با جزییات به یاد بیاورد و حتی ممکن است صبح روز بعد پس از یک کابوس ناراحت به نظر برسد. یک کودک نوپا ممکن است بتواند کابوس خود را در صبح برای شما تعریف کند، اما کودک راهی برای انتقال آن به شما ندارد. معلوم نیست که آیا نوزادان تازه متولد شده می توانند کابوس ببینند. آنها بیش از ساعت در روز را در خواب REM می گذرانند، بنابراین قابل قبول است که بتوانند کابوس های ابتدایی را تجربه کنند. کابوس ها را می توان به شدت با رویدادهایی که در ساعات بیداری نوزاد یا کودک نوپا رخ می دهد مرتبط دانست. برخی از دلایل کلیدی که چرا آنها ممکن است کابوس ببینند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کودک ممکن است با چیزهایی که برای یک بزرگسال عادی به نظر برسد، ناراحت شود. اگر کودک شما تصویر ترسناکی را دیده یا تماشا کرده باشد یا زمانی را با یکی از بستگان خود گذرانده باشد که به نظر او ترسناک است، ممکن است کابوس را تجربه کند. برخی از موقعیت های دیگر که اکثر مواقع برای کودک نوپا بد شناخته می شوند، نقل مکان به مکان جدید یا از دست دادن یکی از بستگان نزدیک است. کودکان نوپا با تخیل به خصوص خوب ممکن است پس از گوش دادن به داستان های ترسناک بیشتر کابوس ببینند. برخی داروها می توانند منجر به کابوس هایی شوند که به عنوان کابوس های ناشی از دارو شناخته می شوند. در بیشتر موارد، قطع دارو یا تغییر در دوز می تواند باعث از بین رفتن کابوس ها شود. کودک شما ممکن است در مورد چیزی ترس یا اضطراب داشته باشد. همین ترس می تواند به صورت کابوس ظاهر شود. کم خوابی حاد باعث می شود که چرخه خواب و بیداری را در نوزادان مختل می کند که ممکن است به طور غیرمستقیم مغز را به دیدن رویاهای منفی که به شکل کابوس می باشد سوق دهد. سایر علل کابوس کودکان دلایل دیگری نیز وجود دارد که به نوزادان و کودکان نوپا کابوس می دهد اما فاقد شواهد علمی است. یک وعده غذایی سنگین درست قبل از خواب یکی از علل کابوس در بزرگسالان است. اما مشخص نیست که آیا این شرایط برای نوزادان هم تاثیری دارد یا خیر، اگرچه کودکان نوپا ممکن است به دلیل مصرف غذای سنگین مستعد ابتلا به کابوس های شبانه شوند. رفلاکس معده برای نوزاد ناراحت کننده است. اگر این وضعیت ادامه یابد، ممکن است کودک دچار ترس ذاتی از خواب شود و در صورت اجبار به خوابیدن، کابوس ببیند. مشخص نیست که آیا علت مستقیم کابوس است یا درد مربوط به آن؟ برای والدین مهم است که همه علایم را بدانند تا بتوانند وقوع یک کابوس را تشخیص دهند. کابوس ها را می توان به راحتی تشخیص داد، زیرا کودک شما به احتمال زیاد بلافاصله بعد از بروز کابوس ها خبر را صدا می زند. در اینجا علایم بیشتری وجود دارد که کودک یا کودک نوپا هنگام دیدن کابوس ممکن است آنها را بروز دهد: کودک شما به طور ناگهانی از خواب بیدار می شود و شما را صدا می کند. او ممکن است این رویا را کاملا واضح به خاطر بیاورد. کودک شما به طور آشکاری وحشت زده خواهد شد که گویی چیزی ترسناک را در مقابل چشمان خود می بیند. حتی ممکن است کودک شما عرق کند و ضربان قلب او سریع باشد. کودک نوپا از خوابیدن دوباره می ترسد، به خصوص اگر به تنهایی یا در یک تخت یا گهواره جداگانه بخوابد. راه هایی وجود دارد که می توانید کودک خود را آرام کنید و مطمین شوید که آنها دیگر از کابوس نمی ترسد: هیچ چیز برای یک کودک نوپا آرام تر از صدای والدینش پس از یک کابوس نیست. زمان زیادی را با کودک نوپا خود بگذرانید و به او اطمینان دهید که در اطراف او هستید. از آنجایی که نوزادان ممکن است حرف های شفاهی را درک نکنند، بهترین راه برای ایجاد احساس امنیت در آنها، نوازش آنهاست. کودک خود را محکم در آغوش بگیرید و لالایی بخوانید تا آرام شود. هنگامی که اضطراب اولیه فروکش کرد، سعی کنید به کودک نوپا خود توضیح دهید که خواب بدی دیده است. به کودک نوپای خود کمک کنید تا بفهمد کابوس ها واقعی به نظر می رسند اما هرگز نمی توانند در زندگی واقعی آسیبی به آنها بزنند. سعی کنید با به اشتراک گذاشتن یک تجربه خنده دار یا یک شوخی که کودک نوپاتان می تواند آن را درک کند، جو را آرام تر کنید. اجازه دهید یکی دیگر از اعضای خانواده به شما ملحق شود و با گفتگوی آرام داشته باشید. چیزی به کودک خود بدهید که احساس راحتی کند و به عنوان نمادی از امنیت عمل کند. این می تواند هر چیزی باشد، از یک پتوی نرم بگیرید تا یک اسباب بازی ساده نوازشگر. به طور مستقیم در مورد کابوس صحبت نکنید. در عوض، سوالی مانند "آیا خوب خوابیدید؟ " بپرسید؟ اگر کودک نوپا شروع به صحبت در مورد رویای ترسناک کرد، با دقت گوش دهید. اگر کودک نوپای شما در صبح آرام به نظر می رسد، فوق العاده است! اگر کودک شما زیاد کابوس می بیند، می توانید از راهکارهای زیر برای پیشگیری از آنها استفاده کنید: یک یا دو ساعت قبل از خواب کودک برای اطمینان از اینکه کودک شما خواب آرامی دارد، بسیار مهم است. در این مدت کودک یا کودک نوپای خود را در معرض چیزی قرار ندهید که باعث تشدید کابوس می شود. این شامل داستان ها، فیلم ها یا تصاویر ترسناک یا آزاردهنده است. روی خواندن چند داستان خنده دار یا زیبا قبل از خواب با تصاویر روشن تمرکز کنید. چراغ ها را خاموش کنید و کودک خود را با چیزهایی که ممکن است در تاریکی ببیند مانند سایه ها و نورهای منحرف از پنجره آشنا کنید. این می تواند به کاهش ترس از تاریکی کمک کند، که به نوبه خود به خواب بهتر کودک شما کمک می کند. یک روشنایی با نور کم و آرامش بخش را در اتاق نصب کنید که به او کمک می کند اطراف اتاق را ببیند. تا از بستن چشمای خودش در تاریکی ترس نداشته باشد. کابوس ها قابل پیشگیری هستند و اکثر کودکان نوپا در نهایت می فهمند که آنها فقط رویاهای بدی هستند که با شب از بین می روند. اما وحشت شبانه حتی والدین را نیز وحشت زده می کند. این چیزی است که معادل دیدن یک کابوس با چشمان کاملا بیدار اما در حالت خواب است. کودک ممکن است عواقب منفی خاصی را پس از کابوس های شبانه تجربه کند، از جمله: یک نوزاد یا کودک نوپا ممکن است به دلیل ترس از تجربه کابوس دیگری دوست نداشته باشد بخوابد. زمانی که او به طور مکرر کابوس های شبانه را تجربه می کند، به احتمال زیاد این وضعیت اتفاق می افتد. اگر احساس یک رویای بد باقی بماند، کودک احتمال دارد در طول روز بعد در خلق و خوی مضطرب به نظر برسد. از آنجایی که نوزاد یا کودک نوپا در شب دچار اختلال خواب شده است، کودک در طول روز احساس خواب آلودگی می کند و در بعدازظهر چرت های بیشتری می زند که همین ممکن است منجر به اختلال در خواب شبانه کودک شود. کم خوابی باعث تنبلی نوزاد در تمام طول روز می شود. بنابراین علاقه کمتری به بازی و تعامل با دیگران نشان خواهد داد. در یک قسمت از وحشت شبانه، نوزاد یا کودک نوپا ممکن است اندام های خود را به شدت حرکت دهد که در واقع ممکن است در اثر ضربه به خود آسیب برساند. هنگام راه رفتن در خواب ممکن است از تخت بیفتد یا به خود آسیب برساند. کابوس ها و وحشت های شبانه نیز ممکن است نشانه ای از برخی بیماری های زمینه ای باشند که می توانند عواقب جدی داشته باشند. این معمولا با وجود برخی علایم ظاهر می شود که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. اگر به نظر می رسد که کودک یا کودک نوپای شما حملات مزمن کابوس و وحشت شبانه را دارد، می تواند نشانه ای از یک مشکل یا بیماری باشد. هنگام کابوس ها و وحشت های شبانه باید مراقب موقعیت های زیر باشید: آنها حتی در طول روز مضطرب به نظر می رسند. این وضعیت خواب منظم آنها را به شدت مختل می کند. آنها در طول روز نیز خواب های بد و وحشت می بینند. کودک یا کودک نوپا در هنگام کابوس یا وحشت شبانه به شدت تکان می خورد یا سفت می شود. رفتار آنها ناخوشایند به نظر می رسد و شما احساس می کنید که ربطی به کابوس ها و وحشت های شبانه او دارد. در حالی که هیچ درمان خاصی برای این شرایط وجود ندارد، پزشک رویکردی چند جانبه را برای درمان یا مدیریت آنها اتخاذ می کند. در اینجا برخی از اقدامات انجام شده برای درمان این بیماری آورده شده است: رویدادهای آسیب زا یا تجربیات استرس زا همگی می توانند محرک های روزانه باشند. بنابراین، پزشک سعی می کند روال روزانه کودک یا نوپا را درک کند تا یک رویداد دوره ای ممکن که استرس زا است را تشخیص دهد. پس از شناسایی، والدین راه هایی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض شرایطی که می تواند منجر به علت شود، پیشنهاد می شود. کودک نوپا می تواند تحت مشاوره و آرامش درمانی قرار گیرد تا به خواب بهتر او کمک کند. همچنین بهتر است کودک خود را تشویق کنید تا با کودکان نوپا دیگر معاشرت و بازی کند تا ذهنش را مشغول و منحرف کند. خواب درمانی آموزشی، در مورد کودکان نوپا نیز موثر است. در اینجا کودک نوپا برای خواب مناسب آموزش می بیند و به والدین آموزش داده می شود که شرایط خواب بهتری را فراهم کنند. اگر وضعیت وخیم باشد، پزشک ممکن است داروهایی برای کاهش شدت مشکل تجویز کند. نوزادان و کودکان نوپا آنقدر کوچک هستند که شاید نتوانید به آنها داروهای خواب آور مانند بدهید. بنابراین، پزشک یک داروی روانگردان برای تقویت خلق و خو و سلامت روان مثبت تجویز می کند. حفظ یک برنامه خواب آرام همراه با یک محیط خواب راحت باید به کودک کمک کند کابوس ها و وحشت های شبانه را پشت سر بگذارد. اکثر نوزادان و کودکان نوپا با بزرگتر شدن بر این عارضه غلبه می کنند. به عنوان یک والدین، باید همیشه مراقب باشید و هر چیز هشدار دهنده ای را به کودک خود بگویید.

، جزء معدود واکسن های تایید شده بر علیه ویروس منحوس کرونا هستند. اما در مورد واکسن های سینوفارم و سینوواک چه می دانیم؟ آنها چگونه کار می کنند، آیا ایمن هستند و چقدر در دنیای واقعی می توانند موثر باشند؟ با شیوع گسترده بیماری کرونا، چین با استفاده از بیش از یک میلیارد دوز از واکسن های خانگی خود COVID - که اکثریت آنها توسط شرکت های محلی Sinovac و Sinopharm تولید شده بود، به نقطه عطفی دست پیدا کرد. علاوه بر این، صدها میلیون دوز از این واکسن ها به بیش از کشور جهان ارسال شده است. Sinopharm در ماه مه سال جاری توسط سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) و در ماه ژوین به Sinovac ت یید شد. واکسن Sinopharm COVID - ، BBIBP - CorV برای استفاده توسط اداره ملی محصولات پزشکی چین در دسامبر ت یید شد. حتی ت یید WHO برای استفاده اضطراری را در مه دریافت کرد. این واکسن توسط موسسه بیولوژیکی محصولات بیولوژیکی پکن ( BBIBP ) ساخته شد. اولین واکسن COVID - ساخت چین است که توسط سازمان بهداشت جهانی برای استفاده اضطراری ت یید شده است. این اولین واکسن تایید شده COVID - است که توسط یک کشور غیر غربی تولید شده است. واکسن Sinovac ، دومین واکسن است. هر دو واکسن غیر فعال ویروس هستند. این بدان معناست که آنها از ذرات ویروسی تولید شده در آزمایشگاه ساخته و سپس غیرفعال می شوند تا نتوانند شما را با COVID - آلوده کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هر دو شرکت از فناوری مشابهی استفاده می کنند. واکسن ها با یک ماده کمکی مخلوط می شوند که ماده ای است که به واکسن ها برای تحریک پاسخ ایمنی قوی تر اضافه می شود. واکسن ها، حاوی پروتیین های زیادی هستند که سیستم ایمنی بدن می تواند به آنها پاسخ دهد. در نهایت، تولید آنتی بادی ها را برای مبارزه با COVID - تحریک می کند. عوارض جانبی شایع پس از سایر واکسن های COVID - ، مانند تب و خستگی، پس از Sinovac یا Sinopharm غیر طبیعی بود. واکسن های Sinovac و Sinopharm در بیش از کشور جهان در حال تولید است. هنگامی که واکسن ها ت یید می شوند، در جمعیت های زیادی مورد استفاده قرار می گیرند. حتی به طور مداوم از نظر عوارض جانبی بسیار نادر کنترل می شوند. هیچ نگرانی قابل توجهی در مورد ایمنی Sinovac در چین، برزیل، اندونزی و شیلی وجود ندارد. با این حال، تعداد بسیار کمی از عوارض جانبی به طور کلی شناسایی شد، که نشان می دهد گزارش های قابل توجهی وجود ندارد. به عنوان مثال، تنها عارضه جانبی جدی در بین . میلیون دوز Sinovac در جمعیتی با این اندازه، انتظار می رود تعداد بیشتری از بیماری ها و مرگ ها در چند هفته پس از واکسیناسیون فقط به صورت تصادفی ثبت شود، حتی اگر به طور علتی با واکسن ارتباط نداشته باشد. تنها نفر عوارض جانبی خفیفی را در پی . میلیون دوز Sinopharm در چین گزارش کردند. این میزان بسیار کمتر از میزان عادی گزارش عوارض جانبی پس از واکسیناسیون است. شایع ترین عوارض جانبی واکسن سینوفارم درد در محل تزریق، سردرد و خستگی است. با این حال، عارضه جانبی جدی از جمله تهوع جدی و انسفالومیلیت های منتشر حاد ممکن است با واکسن مرتبط باشد. یکی از عوارض جانبی احتمالی نگرانی خاص، چیزی است که "بیماری افزایش یافته مرتبط با واکسن" نامیده می شود. این عارضه جانبی بسیار نادر برخی از واکسن های دیگر است که از فناوری مشابه "غیرفعال" مشابه واکسن های Sinopharm و Sinovac استفاده می کنند. این حالت زمانی رخ می دهد که فرد واکسینه شده در معرض ویروس قرار گیرد و دچار یک بیماری التهابی جدی شود. در نتیجه علایم شدیدتری نسبت به علایم بدون واکسیناسیون نشان دهد. این مورد تا به امروز برای این واکسن ها گزارش نشده است. اگرچه WHO نظارت مداوم بر ایمنی را برای شناسایی مواردی که رخ می دهد توصیه می کند. اثر Sinovac در پیشگیری از عفونت علامتی بود. Sinopharm در برابر عفونت علامتی در بحرین بود. داده های به دست آمده از شیلی نشان می دهد که سینوواک درصد در پیشگیری از عفونت علامت دار COVID - موثر است. با این حال، این نگران کننده است که در برخی از کشورهایی که این واکسن ها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. اما تعداد عفونت ها افزایش یافته است، با این حال گزارش های دقیقی در دسترس نیست. به عنوان مثال، سیشل درصد از جمعیت خود را به طور کامل واکسینه کرده است. بیشتر آنها را با سینوفارم و بقیه را با AstraZeneca واکسینه کرده اند. سیشل اخیرا موجی از موارد را تجربه کرده است، که نشان می دهد آستانه مصونیت گله ممکن است به دست نیامده باشد. آستانه دقیق این مورد ناشناخته است. اما تحت ت ثیر انواع موجود در گردش، تعداد افراد واکسینه شده و اثربخشی واکسن ها است. مطالعات اپیدمیولوژیک مفصل برای بررسی این مورد ضروری است. اما گزارش های خبری نشان می دهد که درصد از بیماران بستری و درصد از موارد فعال جدید کاملا واکسینه شده اند. بحرین و امارات متحده عربی نیز تحت پوشش واکسیناسیون بالایی عمدتا با Sinopharm COVID - را تجربه کردند. شش ماه پس از دوز Sinopharm دوز تقویت کننده Pfizer را ارایه می دهند. زیرا نگرانی وجود دارد که دو دوز Sinopharm ممکن است محافظت کافی را ارایه ندهد. با این حال، هیچ اطلاعات عمومی برای تعیین اینکه آیا این برنامه ترکیب و مطابقت بی خطر است. پاسخ ایمنی محافظتی ایجاد می کند در دسترس نیست. در مغولستان، انتشار سریع چهار واکسن مختلف، از جمله Sinopharm ، نشان دهنده اثربخشی اولیه است. اما افزایش اخیر موارد نشان می دهد فقط محافظت کوتاه مدت و شاید ت ثیر کمی بر انتقال داشته باشد. نگرانی فزاینده ای در مورد افزایش موارد در اندونزی وجود دارد. تقریبا همه کارکنان بهداشت با واکسن Sinovac واکسینه شده اند. اما برخی از آنها در حال حاضر دچار بیماری شدید می شوند. شیلی همچنین پوشش واکسن بالایی را بیشتر با Sinovac به دست آورده است. حدود درصد از جمعیت بزرگسال یک دوز و درصد دو دوز دریافت کرده اند. با وجود این، افزایش فعلی عفونت ها و تعداد بالای مرگ و میر باعث محاصره گسترده در سانتیاگو، پایتخت شده است. این گسترش ممکن است مربوط به نوع قابل انتقال گاما باشد، که اولین بار در برزیل ظاهر شد. با این حال، در یک شهر کوچک هزار نفری در برزیل، پوشش بسیار بالای واکسیناسیون درصد از بزرگسالان با سینوواک، گزارش شده است که عفونت های علامتی را تا درصد و مرگ ها را تا درصد کاهش داده است. در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد میزان اثربخشی Sinopharm علیرغم استفاده از آن در بیش از کشور در برابر هر نوع نگرانی وجود ندارد. برای Sinovac ، اثربخشی در برابر عفونت علامتی با انواع آلفا و گاما در شیلی بود. در برزیل، با انتشار نوع گاما، یک مطالعه پیش از چاپ نشان داد که اثربخشی در برابر عفونت علامتی است. BBIBP - CorV یک واکسن دو دوز است که بین دوزها هفته فاصله توصیه می شود. مشابه واکسن Sinovac ، برای افراد سال به بالا که سابقه آنافیلاکسی نسبت به هیچ یک از اجزای واکسن ندارند توصیه می شود. در مورد هر واکسنی، ما همچنین باید بدانیم که این واکسن ها در افراد مسن، نوجوانان، زنان باردار و گروه های نقص ایمنی چقدر موثر است و مدت زمان حفاظت چقدر است. ما برای مقابله با این بیماری همه گیر تا حد ممکن به واکسن نیاز داریم. اما در حال حاضر این واکسن ها در حال استفاده گسترده هستند. حتی توسط COVAX ، اتحادیه جهانی که دوز واکسن را به کشورهای کم درآمد و متوسط ارایه می دهد، بیشتر توزیع می شود، ضروری است که ایمنی و اثربخشی همه واکسن ها همچنان تحت نظر باشد.

بدون شک زایمان در بحران کرونا با تنهایی و سختی های زیادی همراه است. به طور کلی، تنهایی خانم ها در دوران بارداری و زایمان در بحران کرونا به خصوص در خانم های باردار مبتلا به بیماری کرونا تشدید پیدا کرده است. از طرفی هم قوانین جدید بیمارستان ها در بحران کرونا برای خانم های باردار تغییر پیدا کرده است. طبق این قوانین، مادران آینده نمی توانند در هنگام شریک زندگی خودشان و سایر افراد خانواده را در کنار خود داشته باشند. بررسی اخیر نشان داده است که اکثر نوزادانی که در اواخر بارداری از مادران مبتلا به COVID - متولد شده اند تا سن تا هفتگی وضعیت خوب و سالمی دارند. طبق یک بررسی اخیر، درصد از مادرانی که در طی شیوع بیماری کرونا، بچه دار شده اند، احساس می کنند که حمایت کافی برای زایمان را دریافت نکرده اند. این وضعیت، فقط یکی از مشکلات زایمان در بحران کرونا است. فهرست محتوا در زمان های عادی، از هر زن نفر در یا در سال اول زندگی کودک دچار اضطراب یا افسردگی می شود. در حقیقت، مسایل بهداشت روان مانند رایج ترین عارضه بارداری و زایمان است و لذت را به غم، تنهایی، گیجی، پشیمانی و گناه تبدیل می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علاوه بر این، ما در یک بیماری همه گیر قرار داریم و استرس و اضطراب به میزان بی سابقه ای افزایش پیدا کرده است: تقریبا درصد آمریکایی ها گزارش داده اند که نگرانی و استرس در مورد کرونا، سلامت روانی آنها ت ثیر منفی گذاشته است. کارشناسان پیش بینی می کنند که استرس عمومی ناشی از کرونا، همراه با بحران اقتصادی، منجر به مسایل جدید بهداشت روان و بحران های مصرف مواد مخدر خواهد شد. همه گیری بیمار کرونا نگرانی جدید برای مادران جدید و مادران آینده ایجاد کرده است که می پرسند: COVD - چه تاثیری روی شیردهی دارد؟ ت ثیر ویروس کرونا بر من، نوزاد متولد نشده یا نوزاد من چیست؟ چه کسی می تواند من را برای زایمان در بیمارستان همراهی کند؟ در صورت داشتن COVID - چگونه از کودک خود مراقبت می کنم؟ من باردار هستم و در مورد COVID - سوالات زیادی دارم. از کجا می توانم اطلاعات خوبی پیدا کنم؟ متاسفانه شرایط بهداشت روان مادران که اغلب تحت اصطلاح "افسردگی پس از زایمان" نامیده می شود، می تواند در هر زمان از بارداری یا اولین سال پس از بارداری رخ دهد. این وضعیت شامل اضطراب، افسردگی، حملات وحشت، است. شرایط بهداشت روان مادران بیماری های روانی - اجتماعی است. به این معنی که ریشه این بیماری اغلب چند عاملی است. بسیاری از خانم ها بعد از زایمان این بیماری ها را تجربه می کند. علایم افسردگی پس از زایمان شامل مواردی است که معمولا با افسردگی (احساس غم، ناامیدی، تنهایی) و اضطراب (احساس سرخوردگی، نگرانی، ترس) همراه هستند. بسیاری از زنان افکار سرزده ترسناک برای آسیب رساندن به خود یا نوزادان خود دارند. علاوه بر این، زنانی که مشکلات بهداشت روان مادران را تجربه می کنند اغلب موارد زیر را گزارش داده اند: احساس می کنم غرق می شوم. خانواده ام بدون من بهتر خواهند بود. احساس می کنم بدترین مادر دنیا هستم. من به خاطر داشتن این احساسات، احساس گناه می کنم. من خسته شده ام، اما نمی توانم بخوابم، حتی وقتی کودکم می خوابد. من غرق خشم هستم که غالبا روی شریک زندگی خود خالی می کنم. دکتر جنیفر کنتی، OB - GYN مستقر در منطقه خلیج سانفرانسیسکو و از نویسندگان کتاب واژن در مورد قانون جدید بیمارستان ها برای زنان باردار می گوید: این قانون باعث می شود بسیاری از خانم در دوران بارداری خود تنها و بدون حمایت باشند. او می گوید: زنان در هنگام زایمان در طول بحران کرونا از حمایت عاطفی خوبی برخوردار نیستند. حتی بعد از زایمان به علت خطر ابتلا به کرونا، خانواده ها نمی توانند زیاد در اطراف آنها حاضر شوند. بر همین اساس، تنهایی و انزوا در دوران بارداری و زایمان برای برخی از مادران مبتلا به COVID - تشدید شده است. علاوه بر و، بسیاری از مادرانی که آزمایش COVID - آنها مثبت گزارش داده شده، یک نگرانی جدیدی به نام گناه مادر شدن را تجربه می کند. یکی از خانم هایی که در طول دوران بارداری خود به کرونا مبتلا شده است می گوید: وقتی به من گفتند که من مبتلا به COVID مثبت هستم، روی یک صندلی افتادم و هق هق گریه کردم. او همه احتیاط ها را انجام داده بود، از پوشیدن ماسک و تمیز کردن دستها تا امتناع از حضور اجتماعات اجتماعی، اما هنوز هم احساس "گناهی فوق العاده" نسبت به بیماری خود داشت که به طور بالقوه کودک خود را در معرض خطر قرار می داد. این گناه در حین قرنطینه وی ادامه داشت تا حدی که دیگر نمی توانست از سایر فرزندان خود مراقبت کند. وی می گوید: در این شرایط به دلیل بیماری و مبتلا شدن به کرونا، به شدت احساس گناه می کردم. این در حالی است که بررسی ها نشان داده است که بیشتر نوزادانی که از مادرانی متولد می شوند که در اواخر بارداری خود به COVID - مبتلا شده اند تا سن تا هفتگی تا حد زیادی سالم هستند. این یافته ها تا حدودی می تواند خیال والدین این نوزادان را راحت کند، اما تحقیقات برای اثبات این موضوع هنوز ادامه دارد. اکنون که محققان درک بهتری از COVID - و نحوه انتشار آن پیدا کرده اند، بسیاری از بیمارستان ها ملاقات از خانم ها در دوران بعد از زایمان ممنوع کرده اند. سازمان بهداشت جهانی همچنین طبق دستورالعمل هایی که آخرین بار در سپتامبر به روز شده است، حمایت از مادران مبتلا به COVID - برای شیردهی و تماس پوست با پوست مادر و نوزاد را تشویق می کند. محققان معتقدند علایم جسمی ویروس هر چقدر سخت باشد، علایم عاطفی ناشی از آن نیز بدتر خواهد بود. خوشبختانه، شرایط بهداشت روان مادران اغلب موقتی و قابل درمان است. مسیر سلامتی می تواند شامل ترکیبی از خودمراقبتی، حمایت اجتماعی، درمان و دارو باشد. مادران تازه وارد باید از چالش های جسمی و روانی بارداری و زایمان بهبود یابند. مادر جدید بودن، مراقبت از یک نوزاد تازه متولد شده و کارهای مربوط خانه و خانواده چالش برانگیز است، به خصوص اگر مادر احساس اضطراب یا افسردگی کند. مادران تا آنجا که ممکن است باید بر روی موارد زیر تمرکز کنند: داشتن - ساعت خواب بدون وقفه موثرترین و کم هزینه ترین کاری است که مادر جدید می تواند انجام دهد تا احساس بهتری داشته باشد اما باید به این نکته توجه شود که خواب زیاد هم ممکن است نشانه افسردگی جدی یا اضطراب باشد. مادران جدید می توانند هر بار که کودک آن ها شیر می خورد غذا بخورند. آب و یک میان وعده با پروتیین بالا (ماست و آجیل) وعده های غذایی کوچک هستند. یک میان وعده غذایی برای مادر باشد. ورزش ملایم مانند پیاده روی می تواند فواید فوق العاده ای داشته باشد. اثر ترکیبی تغییر مناظر، هوای تازه، از خورشید و اندورفین آزاد شده در بدن می تواند ت ثیر مثبتی بر خلق و خو خانم ها در این دوران بگذارد. مادران تازه وارد اغلب احساس نیاز به ارتباط با سایر مادران تازه وارد می کنند، به خصوص اگر دچار اضطراب یا افسردگی شده باشند. بودن در خانه با نوزاد یا کودک نوپا می تواند احساس غم و اندوه را تشدید کند. گفتگو با یک شخص ثالث عینی مانند یک مددکار اجتماعی، روانشناس یا یک مشاور حرفه ای می تواند به حل مشکلات پیش آمده در بحران کرونا کمک کند. گاهی اوقات برای کاهش اضطراب یا افسردگی به دارو نیاز است. چندین دارو که معمولا برای درمان اضطراب یا افسردگی تجویز می شوند، برای استفاده در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر هستند. این داروها را متخصص زنان و زایمان یا روانپزشکان می توانند تجویز کنند. متخصصان معتقدند: مسایل بهداشت روانی در دوران بارداری در بحران بیماری کرونا در حال افزایش است. در یک نظرسنجی اخیر از زنانی که بین ماه های مارس و ژوییه در بیمارستان های بچه دار شده اند، نزدیک به درصد از شرکت کنندگان اضطراب را تجربه کرده اند. در حالی که این میزان قبل از شیوع بیماری کرونا ویروس درصد بوده است. این تحقیق همچنین نشان داد که میزان افسردگی در زنان باردار تا حدود درصد برآورد شده است اما این میزان در حالت طبیعی کمتر از درصد بوده است. علاوه بر آن، بسیاری از خانواده ها نیز به دلیل از دست دادن شغل دچار مشکلات مالی شده اند. مشکلات مالی عامل دیگری برای افزایش استرس و اضطراب در بحران کرونا شده است. اما راهکار نجات از این همه استرس و اضطراب بعد از زایمان و حتی در دوران بارداری راحت است. یکی از راهکارهای تجات از تنهایی بعد از زایمان، این است که خانم های باردار بتوانند برای تقویت روحیه خود و رها شدن از هر گونه وضعیت ناسالم روانی با متخصصان در ارتباط باشند. خانم ها در طول دوران بارداری خود می توانند مشکلات روانی خود را با مشاورین و روان شناسان در میان بگذارند. خدمات و یکی از خدمات مناسب برای خانم ها در دروان بارداری است که نمی توانند در طول این دوران از منزل خارج شوند. حتی نمی توانند از حمایت های عاطفی اعضاء خانواده برخوردار باشند. منابع:

، می تواند از برانگیختکی، تخمک گذاری و حتی ابتلا به برخی بیماری ها متغیر باشد. ترشحات منظم واژن نشانه سالم بودن سیستم باروری زنان است. به همین علت مشاهده ترشحات روزانه واژن جای نگرانی ندارد. ترشحات طبیعی واژن شامل مخلوطی از مخاط دهانه رحم، مایع واژن، سلول های مرده و باکتری ها است. نوع ترشحات در دوره های مختلف سیکل قاعدگی تغییر می کند. ترشحات طبیعی واژن در اغلب موارد سفید، کرمی و یا شیری رنگ هستند. زنان ممکن است ترشحات شدید واژن از طریق برانگیختگی یا در طی تخمک گذاری را تجربه کنند. با این حال، ترشحات بیش از حد واژن که بوی بد داده و یا غیر معمول به نظر می رسد، می تواند نشان دهنده ابتلا به یک بیماری باشد. علل ترشحات زیاد واژن عبارت است از: تحریک، تخمک گذاری و عدم تعادل هورمونی هر کدام می توانند باعث ترشحات شدید واژن شوند. حتی تحریک جنسی در هنگام مقاربت، واکنش های فیزیکی مختلفی در بدن ایجاد می کند. تحریک باعث افزایش جریان خون در اندام های تناسلی می شود. در نتیجه، رگ های خونی بزرگ شده و مایعات را به سطح دیواره های واژن هل می دهند. مایعی که در هنگام تحریک از واژن ترشح می شود شفاف و آبکی بوده و دارای بافت لغزنده است. این مایعات به روان شدن واژن در حین رابطه جنسی کمک می کنند. علایم دیگر تحریک زنان عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تورم پستان ها برجسته شدن نوک سینه ها افزایش ضربان قلب و تنفس گرگرفتگی صورت، گردن و قفسه سینه مایع دهانه رحم مایعی ژل مانند است که حاوی پروتیین، و اسیدهای آمینه است. بافت و میزان مایع دهانه رحم هر دو در طول چرخه قاعدگی زنان تغییر می کند. به عنوان مثال، بعد از قاعدگی، مایع دهانه رحم بافتی ضخیم و مخاطی دارد. رنگ این ترشحات ممکن کرمی، سفید یا زرد باشد. سطح استروژن نزدیک به تخمک گذاری افزایش می یابد. این امر باعث می شود مایع دهانه رحم، مانند مایع سفیده تخم مرغ، شفاف و لغزنده شود. تخلیه مایعات دهانه رحم در طی روزهای منتهی به تخمک گذاری افزایش یافته و پس از تخمک گذاری دوباره کاهش می یابد. برخی از خانم ها ممکن است تا چند روز پس از پایان سیکل قاعدگی ترشح نداشته باشند. عدم تعادل هورمونی ناشی از استرس، رژیم غذایی نامناسب یا ابتلا به برخی از بیماری ها نیز می تواند باعث ترشح شدید واژن شود. به عنوان مثال ( PCOS ) از جمله بیماری هایی است که در اثر عدم تعادل هورمونی بدن رخ می دهد. ابتلا به PCOS می تواند بر نوع و میزان ترشحات واژن تاثیر بگذارد. در خانم های مبتلا به PCOS سطح بالاتری از هورمون های مردانه به نام آندروژن وجود دارد. افزایش سطح آندروژن می تواند: منجر به پریودهای نامنظم شود. از تخمک گذاری پیشگیری کند. مقدار یا بافت مایع دهانه رحم را تغییر دهد. ترشحات واژن در همه خانم های مبتلا به PCOS افزایش نخواهد یافت. در نتیجه تغییر ترشحات رحم نمی تواند نشانه قطعی ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان باشد. توجه به سایر علایم PCOS می تواند در تشخیص سریع تر بیماری کمک کند. برخی دیگر از علایم PCOS که باید مورد توجه قرار گیرند عبارتند از: افزایش وزن آکنه در صورت و بدن موهای زاید صورت و بدن نازک شدن مو یا ریزش مو لکه های پوستی در زیر بغل یا گردن کمتر از بار قاعدگی در طول یک سال تیرگی پوست روی گردن، کشاله ران یا پستان ها مصرف قرص های پیشگیری از بارداری و وسایل داخل رحمی، نیز می تواند باعث افزایش ترشحات واژن به خصوص در طی چند ماه اول استفاده شود. ترشحات اضافی واژن و سایر علایم مانند لکه بینی و گرفتگی عضلات معمولا پس از سازگاری بدن با قرص های هورمونی پیشگیری از بارداری برطرف می شوند. واژینیت به التهاب واژن گفته می شود که می تواند در اثر عفونت یا تحریک ناشی از عواملی مانند دوش، مواد روان کننده و لباس نامناسب ایجاد شود. حتی واژینیت یکی از دلایل مهم ترشحات غلیظ واژن است که ممکن است سفید، خاکستری، زرد یا سبز باشند. مصرف زیاد آنتی بیوتیک ها و دوش واژینال در ابتلا خانم ها به واژینیت نقش مهمی دارند. دوش واژینال و استفاده از محصولات کنترل بارداری باعث از بین رفتن باکتری های مفید واژن می شود. به همین علت کمک به حفظ تعادل باکتری های مفید واژن نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قارچی و عفونی واژن دارد. علایم دیگر واژینیت عبارتند از: قرمزی یا التهاب واژن درد در هنگام رابطه جنسی درد یا سوزش هنگام ادرار کردن احساس خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی واژینوز باکتریایی وضعیتی است که در اثر رشد بیش از حد یکی از باکتری های موجود در واژن رخ می دهد. خانم ها در سال های باروری خود بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. علت دقیق واژینوز باکتریایی هنوز به طور کامل مشخص نیست. زنان معمولا پس از مقاربت جنسی به واژینوز باکتریایی مبتلا می شوند. با این حال، واژینوز باکتریایی جزء عفونت های مقاربتی ( STI ) نیست. ابتلا به واژینوز باکتریایی در برخی از خانم ها بدون علامت است. همچنین خانم هایی که از نظر جنسی فعال هستند بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. ابتلا به باعث ترشحات شدید واژن می شود. این ترشحات اغلب شیری یا خاکستری رنگ است. در برخی موارد خصوصا بعد از آمیزش جنسی ممکن است این ترشحات باعث ایجاد بوی بد ماهی در واژن شوند. واژینوز باکتریایی همچنین می تواند منجر به موارد زیر شود: ناراحتی هنگام ادرار کردن تحریک پوست اطراف واژن سوزش یا خارش دردناک در واژن عفونت های قارچی واژن در نتیجه رشد بیش از حد قارچ کاندیدا ایجاد می شود. شایع ترین علامت عفونت قارچی واژن خارش شدید در واژن و مجرا است. زنان تقریبا در هر سنی ممکن است به عفونت قارچی واژن مبتلا شوند. عفونت های قارچی واژن اغلب پنیری شکل و بدون بو هستند. عفونت های قارچی واژن با استفاده از پمادهای ضد قارچ بدون نسخه در خانه قابل درمان هستند. علایم معمولا طی چند روز بهبود می یابد. با این حال، عفونت های شدید ممکن است مدت بیشتری طول کشیده و نیاز به درمان پزشکی داشته باشند. علایم عفونت قارچی عبارتند از: تورم واژن خارش شدید واژن درد در هنگام رابطه جنسی احساس خارش یا سوزش واژن تریکومونیازیس یک بیماری مقاربتی است که توسط انگل ایجاد می شود. این بیماری بسیار مسری است. زنان پس از برقراری رابطه با فرد مبتلا، دچار تریکومونیازیس می شوند. ابتلا به عفونت مقاربتی تریکومونیازیس در زنان شایع تر از مردان است. بیشتر افرادی که دچار تریکومونیازیس هستند علایمی را تجربه نمی کنند. اما برخی زنان ممکن است احساس خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی داشته باشند. افراد آلوده ای که بدون علامت هستند هم می توانند این بیماری را به افراد سالم منتقل کنند. عفونت های تریکومونیازیس همچنین می توانند باعث ترشحات شدید واژن شوند. این ترشحات دارای بوی بد ماهی بوده و اغلب رنگ سفید، زرد یا سبز دارند. ترشحات سالم واژن در زنان مختلف متفاوت است. همچنین این ترشحات در طول چرخه قاعدگی تغییر می کنند. به طور کلی، ترشحات سالم واژن ممکن است رقیق و آبکی یا غلیظ و کدر به نظر برسند. ترشحات شفاف یا سفید واژن نیز کاملا طبیعی است. تغییرات طبیعی هورمونی در طی تخمک گذاری می تواند باعث افزایش ترشحات واژن شود. این ترشحات معمولا پس از تخمک گذاری به حالت طبیعی برمی گردند. بعضی از خانم ها ممکن است در پایان دوره قاعدگی ترشحات قهوه ای، قرمز یا سیاه داشته باشند. گاهی ترشحات واژن تا چند روز پس از تمام شدن سیکل قاعدگی هنوز حاوی خون از رحم هستند. همیشه لازم نیست در مورد ترشح بیش از حد واژن به پزشک مراجعه کنید. با این حال، اگر ترشحات شما ظاهری غیرطبیعی داشته و یا دارای بوی بدی هستند بهتر است با یک پزشک متخصص زنان مشورت کنید. ترشحات واژن زرد، سبز، خاکستری یا دارای بوی بد می تواند نشان دهنده عفونت باشد. دلایل دیگر مراجعه به پزشک عبارتند از: سوزش یا درد هنگام ادرار کردن سوزش یا درد در هنگام رابطه جنسی درمان ترشحات زیاد واژن درمان ترشحات زیاد واژن به علت اصلی آن بستگی دارد. پزشکان می توانند تریکومونیازیس را با استفاده از آنتی بیوتیک ها درمان کنند. زنان باید در طول دوره درمان باید از برقراری رابطه جنسی پرهیز کنند. پوشیدن لباس زیرهای تنگ و دوش های واژینال باعث از میان رفتن باکتری های مفید و تحریک واژن می شوند. خانم ها می توانند با پیشگیری از تحریک، میزان ترشحات واژن را کاهش دهند. بیماری هایی مانند واژینوز باکتریایی و عفونت های قارچی که باعث زیاد شدن ترشحات می شوند با مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ درمان می شوند. دوره درمان عفونت های قارچی معمولا سه تا هفت روز طول می کشد. درمان تخمدان پلی کیستیک بسته به فرد متفاوت است. یک پزشک ممکن است ترکیبی از تغییر سبک زندگی و مصرف داروها را برای کمک به مدیریت علایم و تنظیم سطح هورمون ها توصیه کند. حفظ تناسب اندام، رعایت رژیم غذایی متنوع همراه با ورزش نیز می تواند برخی از علایم PCOS را بهبود ببخشد. قرص های ضد بارداری که حاوی استروژن یا پروژسترون هستند می توانند به کاهش سطح هورمون آندروژن کمک کنند. حتی ترشحات سالم واژینال نیز در صورت زیاد بودن می توانند باعث ناراحتی شوند. در اینجا چند نکته برای مدیریت ترشحات شدید واژن ذکر شده است: از پوشیدن شلوار تنگ خودداری کنید. ناحیه تناسلی خود را همیشه تمیز و خشک نگه دارید. پس از دفع مزاج، ناحیه تناسلی خود را از جلو به عقب پاک کنید. از مصرف محصولات بهداشتی که حاوی رایحه های افزودنی، مواد رنگی یا سایر مواد شیمیایی مضر هستند خودداری کنید. لباس زیر تنگ نپوشید. مراقب باشید که لباس زیر شما بیش از حد مرطوب نشود، زیرا رطوبت می تواند خطر و واژن را در شما افزایش دهد. برای خرید لباس زیر، پارچه هایی نخی را انتخاب کنید که از الیاف طبیعی مانند پنبه تهیه شده اند. این پارچه ها باعث می شوند پوست شما به راحتی تنفس کند. به طور کلی ترشح بیش از حد واژن می تواند در نتیجه برانگیختگی، تحریک، تخمک گذاری یا عفونت رخ دهد. ترشحات طبیعی واژن شفاف بوده و رنگ آن از سفید تا کرم متغیر است. ترشحات سالم واژن باید نسبتا بدون بو باشد. قوام ترشحات واژن نیز از رقیق و آبکی تا غلیظ و چسبناک متفاوت است. ترشحات طبیعی واژن نباید باعث نگرانی در خانم ها شود. تغییر رنگ و بوی ترشحات می تواند نشان دهنده عفونت باشد. صورت مشاهده علایم عفونت، با یک پزشک متخصص زنان مشورت کنید. برخی از علایم عفونت واژن عبارتند از: التهاب اطراف واژن بد بو بودن ترشحات ترشحات پنیری شکل احساس خارش یا سوزش در هنگام ادرار احساس خارش و سوزش در هنگام نزدیکی تغییر رنگ ترشحات از سفید به زرد، سبز یا خاکستری پزشکان با استفاده از داروهای موجود می توانند اغلب عفونت های واژن را به راحتی درمان کنند. علایم عفونت معمولا به شدت آن بستگی دارد. ولی به طور کلی اغلب عفونت های واژن طی چند روز تا چند هفته بهبود پیدا می کنند. منبع:

را بشناسید تا در صورت بروز احتمالی علایم این بیماری بتوانید با اقدام به موقع در خانه، از تشدید علایم برونشیت جلوگیری کنید. برونشیت بیماری است که در آن غشای لوله های برونش در ریه ها ملتهب می شود. برونشیت می تواند حاد یا مزمن باشد. بیشتر موارد برونشیت حاد، بدون درمان پزشکی یا نیاز به برطرف می شود. اما برونشیت مزمن، شدیدتر و درمان آن دشوارتر است. برخی از افراد درمان های خانگی و تغییر سبک زندگی زیر را برای برونشیت مفید می دانند: خواب خوب می تواند آسیب بافتی را ترمیم، سطح انرژی شما را افزایش دهد و به بهبودی برونشیت کمک کند. یکی از اصلی ترین علایم برونشیت خستگی است. عفونت و سرفه مداوم همراه با آن می تواند باعث شدید شود. بررسی ها نشان داده که خوابیدن می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و به بهبودی عفونت کمک کند. خواب به بدن در ترمیم آسیب بافتی و تولید بافت جدید، ترشح هورمون های مهم و تجدید انرژی کمک می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به منظور خواب بهتر، از بالش های بیشتر برای بالا بردن سر استفاده کنید. این وضعیت خواب می تواند به تسکین تنفس و پاکسازی مخاط از قفسه سینه کمک کند. موسسه ملی قلب، ریه و خون توصیه می کند که بزرگسالان به - ساعت خواب در روز و کودکان در حدود - ساعت در روز به خواب نیاز دارند. خواب کافی به مبارزه با عفونت و بهبودی از برونشیت کمک زیادی می کند. برونشیت عفونت دستگاه تنفسی تحتانی، مجاری تنفسی و ریه ها است. پزشکان اغلب به افراد مبتلا به عفونت تنفسی توصیه می کنند که میزان مایعات مصرفی خود را افزایش دهند. افراد مبتلا به برونشیت ممکن است به دلیل از دست دادن مایعات زیاد، ناشی از تب، تنفس سریع، آبریزش بینی، استفراغ و اسهال دچار کمبود آب بدن شوند. کمبود آب بدن می تواند منجر به، سردرد، گیجی و ناراحتی بیشتر در دهان و گلو شود. نوشیدن مقدار کافی مایعات همراه با برونشیت می تواند، به شما کمک کند: گلو را مرطوب کنید. مخاط بینی را شل کنید. ضخامت مخاط را کاهش دهید. از پیشگیری کنید. مایعات می تواند شامل آب، آب میوه، چای گیاهی، سوپ و آب موجود در غذاها باشد. با این حال، بررسی های انجام شده، افزایش مایعات برای عفونت های تنفسی، مانند برونشیت را اثبات یا رد نکرده است. با این حال، هیدراتاسیون، می تواند مایعات از دست رفته را جبران می کند. رطوبت سازها با انتشار بخار آب یا بخار، سطح رطوبت را در یک اتاق افزایش می دهند. با رطوبت کم و دمای سرد مرتبط است. رطوبت کم می تواند مجاری بینی و گلو را تحریک کرده و باعث خارش چشم و شود. استنشاق هوای گرم و مرطوب می تواند به شل شدن مخاط کمک کرده و آن را ترغیب کند تا تخلیه شود. افرادی که از دستگاه رطوبت ساز استفاده می کنند باید از نگهداری صحیح واحد و کنترل سطح رطوبت مطمین شوند. رطوبت سازهای کثیف محل پرورش کپک یا باکتری هستند. رطوبت زیاد می تواند باعث مشکلات تنفسی و همچنین ایجاد آلرژی و شعله ور شدن آسم شود. افراد فاقد دستگاه رطوبت ساز می توانند با جوشاندن آب هر ساعت دقیقه روی اجاق گاز، آب موجود در هوا را افزایش دهند. آنها همچنین می توانند چند قطره روغن اساسی نعناع یا اکالیپتوس اضافه کرده و سر خود را برای چند دقیقه روی کاسه یا ظرف آب جوش نگه دارند تا علایم را تسکین دهند. قرار دادن حوله بالای سر به حفظ رطوبت کمک می کند. سیگار کشیدن دلیل اصلی برونشیت مزمن است. و پرهیز از استعمال دخانیات می تواند کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد. سیگار کشیدن به لوله های برونش آسیب می رساند و بدن را در برابر عفونت ضعیف می کند. در صورت ابتلا به برونشیت، استنشاق دود می تواند باعث ایجاد سرفه های شدید شود. ترک کامل سیگار یا قطع آن آسیب لوله های برونش را کاهش داده و به ترمیم سریعتر کمک می کند. فردی که سیگار را ترک می کند در آینده، کمتر به برونشیت حاد مبتلا می شود. مردم همچنین باید از سایر مواد تحریک کننده که باعث برونشیت می شوند، مانند گرد و غبار، مواد شیمیایی موجود در محصولات خانگی و آلودگی هوا، اجتناب کنند. فیلترهای موجود در سیستم های تهویه مطبوع و گرمایش باید طبق توصیه تولید کنندگان تعویض شوند. موسسه ملی قلب، ریه و خون برای کاهش علایم برونشیت و مدیریت بیماری، تغییر سبک زندگی که شامل پیروی از یک رژیم غذایی سالم است را توضیه می کند. یک رژیم غذایی سالم شامل میوه ها، سبزیجات و غلات کامل و همچنین گوشت های بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، تخم مرغ و آجیل و همچنین شامل لبنیات بدون چربی یا کم چربی است و چربی های اشباع و ترانس، کلسترول، نمک و قندهای اضافه شده را محدود می کند. یک رژیم غذایی سالم سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. عدم استفاده از یک رژیم غذایی متعادل منجر به اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن فرد می شود. این آسیب، ناشی از دریافت ناکافی انرژی و عناصر درشت مغذی و همچنین کمبود عناصر ریز مغذی خاص است. مصرف داروهای بدون نسخه مانند آسپیرین، استامینوفن یا ایبوپروفن می تواند به تسکین علایم برونشیت، مانند تب، سردرد و سایر دردها کمک کند. به دلیل وجود خطر ابتلا به سندرم ری، آسپرین نباید به کودکان یا نوجوانان داده شود، مگر اینکه توسط پزشک توصیه شده باشد. داروهای ضد التهاب غیراستروییدی ( NSAID ) مانند آسپرین و ایبوپروفن می تواند برای افراد مبتلا به آسم خطرناک باشد و باید از آنها اجتناب شود. دو نوع داروی سرفه بدون نسخه وجود دارد: که با مسدود کردن رفلکس، سرفه خشک را کاهش می دهد. که به رقیق شدن و ترشح مخاط مرطوب کمک می کند. توصیه نمی شود که افراد از داروهای سرکوب کننده سرفه برای سرفه ای که باعث تولید مخاط می شود، استفاده کنند. هنگامی که پوشش لوله های برونش توسط تحریک کننده ها ملتهب می شود، مخاط اضافی تولید و باعث سرفه مکرر می شود. سرفه کردن مخاط در از بین بردن مواد تحریک کننده از ریه ها و مجاری تنفسی کمک می کند. شواهد اندکی وجود دارد که نشان می دهد داروهای سرفه موثرتر از داروهای خانگی نیستند. یک داروی خانگی عسل و لیمو احتمالا نتیجه یکسانی دارد. به دلیل خطر بوتولیسم نوزادان توصیه می شود به نوزادان تا ماهگی عسل ندهید. افراد مبتلا به برونشیت مزمن اغلب سریع نفس می کشند. یک روش تنفسی به نام تنفس لب جمع شده می تواند به کاهش سرعت تنفس و کنترل تنگی نفس کمک کند. این روش با کاهش دفعات نفس کشیدن، که باعث می شود مجاری تنفسی برای مدت طولانی باز بماند، عمل می کند. از آنجا که تنفس با لب جمع شده باعث می شود هوای بیشتری از داخل ریه ها خارج شود، به فرد این امکان را می دهد تا فعالیت بدنی بیشتری داشته باشد. برای انجام تنفس لب به حالت جمع شده، فرد باید ابتدا از دو سوراخ بینی نفس بکشد و دو بار انجام شود. سپس آنها باید به آرامی و از طریق لب های کمی جمع شده نفس بکشند، گویی که می خواهند کسی را ببوسند. علامت شایع برونشیت، گلودرد است. روش های زیادی برای تسکین گلودرد وجود دارد از جمله: غرغره کردن آب نمک نوشیدن مایعات خنک یا گرم خوردن غذاهای خنک و نرم مصرف دارو های بدون نسخه مکیدن پاستیل، آب نبات سفت، تکه های یخ و قرص های لوزی مراقبان نباید به کودکان زیر سال به دلیل خطر خفگی، چیزی کوچک و سخت برای مکیدن بدهند. پروبیوتیک ها می توانند باکتری های مفید در سیستم هضم را افزایش دهند. برخی بررسی ها نشان می دهد که مکمل ها احتمال دارد به نفع افراد مبتلا به برونشیت باشند. افراد هنگام استفاده از مکمل ها باید از ارایه دهنده خدمات بهداشتی مشاوره بگیرند. برخی مکمل ها با داروها تداخل می کنند یا عوارض جانبی دارند. N - استیل سیستیین ( NAC ) مشتق آمینو اسید L - سیستیین است. یک بررسی نشان داد که NAC . پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده هستند. تصور می شود که هنگام مصرف به عنوان غذا یا مکمل، باکتریهای مفید را در دستگاه گوارش حفظ یا بازیابی می کنند. پروبیوتیک ها می توانند سیستم ایمنی بدن را تنظیم کنند. نشان داده شده که پروبیوتیک ها در پیشگیری از عفونت دستگاه تنفسی بهتر از دارونما هستند و شاید اثر مفیدی بر آن داشته باشند. ؟ برونشیت حاد معمولا خود به خود برطرف می شود و در منزل با استراحت، NSAIDS . در صورت بروز علایم زیر بهتر است با پزشک خود مشورت کنید: مخاطی حاوی خون است. خواب آلودگی و گیجی رخ می دهد. تنفس سریع یا درد قفسه سینه وجود دارد. سرفه شدید که بیش از هفته طول می کشد. داشتن تب بیش از روز متوالی می تواند وضعیت جدی تری مانند ذات الریه را نشان دهد. کسی که هم برونشیت مزمن دارد و هم بیماری انسداد ریوی مزمن ( COPD ) احتمال دارد برای باز کردن مجاری تنفسی و کمک به پاکسازی مخاط، به گشادکننده های برونش و استرویید نیاز داشته باشد. همچنین می تواند تنفس را آسان کند. همیشه نمی توان از برونشیت حاد یا مزمن پیشگیری کرد. با این حال، عدم استعمال سیگار، پیشگیری از تحریک کننده های ریه و شستن مرتب دست می تواند خطر ابتلا به هر دو بیماری را کاهش دهد.

متخصص سیستم هضم و نحوه عملکرد آن هستند. متخصصان گوارش "پزشکان دستگاه گوارش" نیز نامیده می شوند، مشکلات و بیماری های دستگاه گوارش را درمان می کنند و در چگونگی عملکرد دستگاه گوارش تخصص دارند. آنها به عنوان یک متخصص می توانند کارهای دیگری غیر از درمان بیماری های شایع دستگاه گوارش را انجام دهند. همچنین می توانند به بزرگسالان و کودکان کمک کنند تا یاد بگیرند برای سالم ماندن سیستم خود باید چه کارهایی انجام دهند. وقتی سیستم گوارشی انسان را در نظر می گیریم، بسیاری فکر می کنند که سیستم به معده و روده محدود می شود. در حالی که، متخصص گوارش عملکرد طبیعی و بیماری های مری، معده، روده کوچک، روده بزرگ و راست روده، لوزالمعده، کیسه صفرا، مجاری صفراوی و کبد را بررسی می کند. متخصصان گوارش می توانند هر بخشی از این سیستم را درمان کنند. اگرچه سیستم GI شامل دهان است، اما این متخصصان معمولا در این زمینه خدمات ارایه نمی دهند. در عوض، دندانپزشکان و متخصصان دندانپزشکی بر سلامت حفره دهان تمرکز می کنند. سایر قسمتهای سیستم GI شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کبد زبان حلق مری معده مقعد روده بزرگ اپی گلوت راست روده لوزالمعده روده کوچک غدد بزاقی کیسه صفرا اگر به یک متخصص گوارش مراجعه کرده اید، می دانید که احتمالا مشکلی در نحوه برخورد بدن شما با غذا وجود دارد. بسیاری از بیماری ها می توانند منجر به بروز علایم گوارشی شوند، از جمله: بیماری کبد سوزش سردل بیماری کیسه صفرا برخی از سرطان های روده التهاب روده بزرگ یا پانکراس ( IBS ) خونریزی داخلی در دستگاه گوارش زخم در پوشش معده و روده کوچک یا (بیماری التهابی روده یا IBD ) پولیپ های روده بزرگ، یا خوشه های کوچک سلول در پوشش روده بزرگ، یک بیماری خود ایمنی است که می تواند به روده کوچک آسیب برساند. برخی از علایم و نشانه های مکرر وجود دارد که ممکن است مراجعه به متخصص گوارش را تضمین کند، وی سپس می تواند هر یک از اختلالات مرتبط با علایم شما را تشخیص و درمان کند. برخی علایمی که در صورت بروز حتما باید به متخصص گوارش مراجعه کنید، عبارتند از: اگر در هفته کمتر از سه بار دفع مدفوع انجام دهید، بهتر از به متخصص گوارش مراجعه کنید. یبوست ممکن است به دلیل انسداد، مشکلات عصبی، اختلال در عملکرد عضلانی یا هورمونی، رژیم غذایی یا عوامل دیگر باشد. اگر دفع مدفوع بیش از چند روز ادامه یابد، می تواند به دلیل عفونت ویروس، انگلی یا باکتری، عدم تحمل لاکتوز، واکنش به دارو (ها) باشد، یا ممکن است نشان دهنده سایر اختلالات گوارشی، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو، باشد. خون در مدفوع می تواند از نظر شدت متفاوت باشد، اما به طور کلی به این معنی است که در جایی از دستگاه گوارش خونریزی وجود دارد. علت این امر ممکن است یک شکاف مقعدی (بریدگی یا پارگی کوچک در بافت پوششی مقعد) ، بواسیر بوده یا مواردی مانند سرطان باشد که به مراقبت های پزشکی نیاز دارد. دل درد گاه به گاه احتمالا جای هیچ گونه نگرانی نیست، اما دل درد مکرر می تواند نشان دهنده بیماری ریفلاکس معده ( GERD ) ، مری بارت و احتمالا حتی باشد. اگر ریفلاکس اسید اغلب اتفاق بیفتد، ممکن است مبتلا به GERD باشید و برای تسکین ناراحتی خود دارو دریافت کنید و برای ت یید تشخیص به آزمایش نیاز دارید. آزمایش غربالگری یک اقدام پیشگیرانه است و باید قبل از بروز علایم انجام شود. سرطان روده بزرگ اغلب به عنوان پولیپ های پیش سرطانی شروع می شود که می توان در طی آن را تشخیص داد و از بین برد. بعضی از بیماران زودتر به غربالگری کولونوسکوپی نیاز دارند. درد و نفخ شکمی گاه به گاه، ممکن است به مراجعه به یک متخصص نیاز نداشته نباشد. با این حال، اگر شکم یا نفخ شکم تقریبا بعد از هر وعده غذایی که می خورید، اتفاق میفتد یا همراه با یااجابت مزاج دردناک است، حتما جنبه های ناراحتی خود را به پزشک اطلاع دهید، زیرا ممکن است تصمیم بگیرند شما را به یک متخصص گوارش ارجاع دهند. در صورت بروز برخی از بیماری ها ممکن است در بلع یا عدم بلع دچار مشکل شوید. اگر به طور مکرر درد مری یا مشکل بلع را تجربه می کنید، یا اگر مشکل بلع شما با گذشت زمان شدت یابد، بهتر است به متخصص مربوطه مراجعه کنید. با شروع سن سالگی، افرادی که به طور متوسط خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و رکتوم را دارند بهتر است برای بررسی علایم سرطان و کولونوسکوپی به متخصص گوارش مراجعه کنند. روش اصلی تشخیص بیماری های گوارشی که متخصصان گوارش از آن استفاده می کنند آندوسکوپی است. برای این منظور، آنها از یک لوله انعطاف پذیر و روشن با یک دوربین داخلی برای دیدن داخل روده های شما استفاده می کنند. متخصصان گوارش جراح نیستند، اما در صورت لزوم با آنها همکاری نزدیک می کنند. اکثر مردم پس از مراجعه پزشک عمومی و بررسی علایم احتمالی به متخصص گوارش ارجاع داده می شوند. اما پزشک معالج ممکن است برای تشخیص بهتر برخی آزمایشات تشخیصی را سفارش دهد. از طرف هم احتمال دارد برای بررسی علایمی که دارید یا برای آزمایش های خاص مانند، کولونوسکوپی یا اشعه ایکس دستگاه گوارش، به متخصص گوارش ارجاع داده شوید. این متخصصان طیف وسیعی از اقدامات غیر جراحی را انجام می دهند که می تواند شامل موارد زیر باشد: آندوسکوپی کپسول برای بررسی روده کوچک نمونه برداری از کبد برای ارزیابی التهاب و فیبروز انتروسکوپی های بالون دوتایی برای بررسی روده کوچک سیگموییدوسکوپی برای ارزیابی خونریزی یا درد در روده کولونوسکوپی برای تشخیص سرطان روده بزرگ یا پولیپ روده بزرگ سونوگرافی آندوسکوپیک برای بررسی دستگاه GI فوقانی و تحتانی، و همچنین سایر اندام های داخلی کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی برای شناسایی سنگهای صفراوی، تومورها یا بافت اسکار در منطقه مجاری صفراوی برای متخصص گوارش باید مدرک دانشگاهی چهار ساله را کسب کنید. پس از آن، شما باید چهار سال دانشکده پزشکی را به پایان برسانید. پس از فارغ التحصیلی از دانشکده پزشکی، شما باید یک دوره آموزشی سه ساله را به نام دستیاری در پزشکی داخلی به پایان برسانید. در این مدت، شما در کنار متخصصان گوارش و گوارش کار می کنید و از مشاوره حرفه ای برخوردار می شوید. پس از اتمام دوره تدریس خود، باید یک بورس تحصیلی دو یا سه ساله را پشت سر بگذارید تا آموزش های تخصصی تری را در این زمینه دریافت کنید. این شامل آموزش در آندوسکوپی است که یک روش غیر جراحی است که پزشکان برای بررسی دستگاه GI استفاده می کنند. پس از اتمام دوره آموزش خود، باید در یک آزمون گواهینامه تخصص برای متخصصان گوارش قبول شوید. متخصصان گوارش همچنین آموزش های اختصاصی در زمینه آندوسکوپی (آندوسکوپی فوقانی، سیگموییدوسکوپی و کولونوسکوپی) توسط مربیان متخصص می بینند. آندوسکوپی استفاده از لوله های روشن باریک و انعطاف پذیر با دوربین فیلمبرداری داخلی برای تجسم قسمت داخلی دستگاه روده است علاوه بر آن متخصصان گوارش در طول دوران فعالیت و تدریس خود یاد می گیریند که چگونه نتایج بیوپسی این مطالعات را به درستی تفسیر کنند و توصیه های مناسب برای درمان بیماری ها و یا پیشگیری از سرطان را برای بیماران ارایه دهند. برخی از متخصصان گوارش نیز آموزش های مستقیمی را با استفاده از آندوسکوپ مانند معاینه صفراوی آندوسکوپیک (کلانژیوپانکراتوگرافی آندوسکوپیک رتروگراد یا ERCP ) ، برداشتن تومورها بدون جراحی (برداشتن مخاط آندوسکوپیک یا EMR ) ، قرار دادن لوله های تخلیه داخلی (استنت ها) و سونوگرافی آندوسکوپیک ( EUS ) می بینند. مهمترین ت کید در طول دوره آموزش توجه به جزییات و استفاده از دانش جامع آنها در مورد کل دستگاه گوارش برای ارایه آندوسکوپی و مشاوره با بالاترین کیفیت است. متخصصان دستگاه گوارش در درجه اول بیماری های دستگاه گوارش را در مردان و زنان تشخیص داده و درمان می کنند. آنها روش های آندوسکوپی را انجام می دهند، که در آن از ابزارهای ویژه ای برای مشاهده دستگاه GI و تشخیص بیماری ها استفاده می کنند. آنها جراحی نمی کنند. در بعضی موارد، ممکن است از نزدیک با یک جراح دستگاه گوارش همکاری کنند. آنها در درجه اول در کلینیک یا بیمارستان فعالیت دارند. اگر علایمی مانند حرکات غیرطبیعی روده، خونریزی مقعدی، دل درد مکرر، درد شکم، نفخ شکم، مشکل در بلع یا سنین بالا را دارید که می توانید به طور منظم غربالگری سرطان روده بزرگ را انجام دهید، ممکن است به شما آموزش داده شود که به متخصص گوارش، متخصص بیماری های گوارشی مراجعه کنید. اگر علایم کاملا جدیدی دارید، یا از نظر شدت خفیف است، ممکن است بخواهید ابتدا برای آزمایش مقدماتی به پزشک عمومی مراجعه کنید. وی تعیین می کند که آیا شما باید به متخصص ارجاع داده شوید یا خیر. در صورت نیاز به مشورت با یک متخصص گوارش با تجربه، ما خدمات مشاوره آنلاین به صورت تصویری و صوتی، به عنوان بزرگترین و اولین جامعه آنلاین پزشکی را به شما توصیه می کنیم. منابع:

به رشد سرطانی سلول ها و بافت هایی در گلو گفته می شود که در حلق، لوزه، اپی گلوت (غضروف بالای لوله تنفسی) و حنجره (جعبه صدا) ایجاد می شود. این نوع سرطان در کودکان خردسال نادر است و بیشتر در بزرگسالان بالای سال دیده می شود. با این حال، اگر والدین متوجه تغییرات غیرقابل توصیفی در صدای کودک خود شوند یا کودک در بلعیدن مشکلی دارد، باید به این علایم توجه جدی شود. این مقاله را بخوانید تا درباره علایم، نشانه ها، علل، تشخیص، درمان و میزان بقای سرطان گلو در کودکان بیشتر بدانید. علایم و نشانه های سرطان گلو شبیه علایم سایر بیماری های کمتر جدی هستند، از جمله: سرفه کردن مشکلات بلعیدن کاهش وزن بدون دلیل برآمدگی در گردن یا گلو یا سایر تغییرات صدا اگر علایم بعد از یک هفته فروکش نکرد یا مکررا عود کرد، پس با پزشک مشورت کنید. تشخیص و درمان به موقع می تواند نتایج بهتری نسبت به مداخلات ت خیری داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت دقیق تشکیل سرطان گلو در کودکان مشخص نیست. جهش های ژنتیکی (تغییر ژن های خاص) سلول ها در گلو می تواند دلیلی برای رشد کنترل نشده سلول ها باشد. افزایش تعداد سلول ها و کاهش مرگ سلولی می تواند باعث تجمع سلول های سرطانی مضر شود. عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهند: مصرف زیاد الکل سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو سابقه خانوادگی سرطان گلو، و سرطان های سر و گردن ( HPV ) که یک عفونت ویروسی است. بیماری ریفلاکس معده ( GERD ) ، به دلیل نارسایی مجدد محتوای معده در گلو عفونت HPV ممکن است منجر به ایجاد پاپیلوماتوز حنجره شود. این موارد رشد تومورهای خوش خیم و زگیل مانند در حنجره است و غالبا سرطانی (بدخیم) می شوند. سرطان گلو را می توان بسته به محل سرطان در گلو به چند دسته تقسیم کرد. این سرطان در بخشی از گلو در پشت بینی رخ می دهد. در این وضعیت سرطان در بخشی از گلو در پشت دهان، از جمله پایه زبان و لوزه ها رخ می دهد. سرطان لوزه ها نیز در دهانه حلق قرار دارد. این شامل سرطان های قسمت تحتانی گلو در بالای نای (لوله تنفسی) و مری (لوله غذایی) است. سرطان های حنجره در دوران کودکی شامل یا جعبه صدا است. سرطان حنجره بسته به بخشی از حنجره آسیب دیده می تواند سه نوع باشد. آنها شامل: سرطان طناب صوتی قسمت فوقانی حنجره، از جمله اپی گلوت، که غضروفی است که ورود غذا به مجاری تنفسی را مسدود می کند. سرطان قسمت تحتانی جعبه صدا را تحت ت ثیر قرار می دهد. رابدومیوسارکوم رایج ترین نوع سرطان حنجره (سرطان بافت نرم) در کودکان است، در حالی که بزرگسالان بیشتر در معرض سرطان سلول سنگفرشی هستند. همانژیوم مادرزادی ساب گلوت یک نوع متداول تومور حنجره خوش خیم (غیر بدخیم) در کودکان است. اگرچه سرطان های گلو انواع مختلفی دارند، عوامل خطر و علایم آنها می توانند در بسیاری از موارد مشابه باشند. کودکان کوچکتر نیاز به درمان با متخصصان آنکولوژی و جراحی دارند که در درمان سرطان های کودکان تخصص دارند. برخی آزمایشات تشخیصی برای سرطان گلو در کودکان، عبارتند از: آندوسکوپی با استفاده از یک لوله نازک و روشن با یک دوربین در انتهای آن، گلو را ارزیابی می کند. امکان ارزیابی مستقیم از طریق لنز را فراهم می کند. نمونه برداری های هدایت شده با آندوسکوپی یا لارنگوسکوپی برای جمع آوری نمونه های بافت داخلی از گلو در صورت تشخیص هرگونه ناهنجاری انجام می شود. این نمونه های بافتی در آزمایشگاه ها برای یافتن سلول های سرطانی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. روشی برای جمع آوری نمونه از غدد لنفاوی متورم است. اگر سرطان گلو به بیش از سطح گلو انتشار یافته است، آزمایشات تصویربرداری برای شناسایی شیوع سرطان و متاستاز انجام می شود. این آزمایشات ممکن است شامل اشعه ایکس قفسه سینه، سی تی اسکن، ام آر آی یا اسکن PET باشد. پس از تشخیص، سرطان گلو بر اساس میزان حمله سرطان به بافت های مجاور، غدد لنفاوی و گسترش یافته به اندام ها یا بافت های دورتر مرحله بندی می شود. مرحله بندی به تعیین گزینه های درمان کمک می کند. انواع سرطان های گلو معیارهای مرحله بندی خاص خود را دارند. مراحل معمولا شامل مرحله I است، جایی که سرطان به سطح گلو محدود می شود و می تواند تا مرحله IV افزایش یابد، که متاستاز سایر قسمت های بدن را درگیر می کند. سرطان های مرحله IV برای تشخیص متاستاز دور ممکن است به توموگرافی کامپیوتری، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی یا نیاز داشته باشند. مراحل اولیه پیش آگهی بهتری دارند، در حالی که مراحل بعدی ممکن است نشان دهنده سرطان پیشرفته با پیش آگهی ضعیف باشد. درمان سرطان گلو بر اساس محل، نوع سرطان، مرحله و وضعیت سلامتی کودک صورت می گیرد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد: در این روش درمانی از منابع انرژی زیادی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این کار را می توان از طریق فرایند معروف به براکی تراپی، با ماشین آلات خارج از بدن با اشعه پرتوی خارجی یا مستقیما به سرطان با استفاده از سیم انجام داد. پرتودرمانی به تنهایی در مراحل اولیه انجام می شود و پرتودرمانی ترکیبی با شیمی درمانی یا جراحی برای سرطان های پیشرفته مناسب است. این روش تخریب سلول های سرطانی با استفاده از پرتوهای باریک از نور شدید است. سرطان های حنجره و پاپیلوماتوز با جراحی لیزر درمان می شوند. بسته به محل و مرحله سرطان گلو، پزشکان ممکن است هر یک از انواع جراحی های زیر را انتخاب کنند. این عمل برداشتن یا تراشیدن بافت سرطانی از سطح گلو با استفاده از آندوسکوپ با ابزاری خاص است. جراحی های آندوسکوپی برای مراحل اولیه سرطان، که در سطح گلو محدود می شوند، مناسب هستند. این عمل جراحی برای برداشتن حنجره (جعبه صدا) است. قسمت آسیب دیده جعبه صدا اغلب برداشته و توانایی تنفس و صحبت حفظ می شود. با این حال، در بعضی موارد، اگر به برداشتن کامل جعبه صدا نیاز باشد، ممکن است کودک به تراکیوستومی نیاز داشته باشد که ایجاد جراحی سوراخ گلو برای تنفس است. گفتار درمانی توسط یک آسیب شناس گفتاری انجام می شود که کودک را به صحبت بدون جعبه صدا آموزش می دهد. این عمل برداشتن حلق و بازسازی بخشی از گلو برای اجازه بلعیدن غذا است. در صورت وجود سلول های سرطانی، حذف جراحی غدد لنفاوی گردن توصیه می شود. جراحی ها اغلب می توانند بر بلع و گفتار ت ثیر بگذارند. همچنین ممکن است خطر خونریزی و عفونت وجود داشته باشد. شیمی درمانی تخریب سلول های سرطانی با استفاده از دارو است. شیمی درمانی سیستمیک می تواند همراه با پرتودرمانی انجام شود. اینها داروهایی هستند که به طور خاص پروتیین ها یا سایر اجزای سلولهای سرطانی را هدف قرار داده و آنها را از بین می برند. Cetuximab Erbitux یک آنتی بادی مونوکلونال است که برای درمان هدف در سرطان گلو استفاده می شود. این را می توان در ترکیب با رادیوتراپی یا شیمی درمانی نیز تجویز کرد. مراقبت های پزشکی است که هدف آن تسکین درد و سایر علایم می باشید. متخصصان مراقبت تسکینی می توانند مراقبت های حمایتی را قبل، در حین و بعد از سایر درمان ها انجام دهند. این نوع مراقبت ها ممکن است به بهبود کیفیت زندگی بیماران و خانواده های آنها کمک کند. فرآیندهای بهبودی پس از درمان ممکن است بر اساس نوع درمانی که داده می شود متفاوت باشد. کودک شما ممکن است برای مقابله با مشکلاتی مانند به درمان های خاصی نیاز داشته باشد. این مشکلات را می توان با درمان های توان بخشی براساس توصیه پزشکان به خوبی مدیریت کرد. هیچ روش تایید شده ای برای جلوگیری از سرطان های گلو وجود ندارد. واکسیناسیون HPV ممکن است خطر ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی (زبان و لوزه ها) را در پایه زبان و لوزه ها در کودکان مبتلا به عفونت های HPV دهانی کاهش دهد. پیشگیری از عفونت ویروس اپشتین بار می تواند خطر ابتلا به سرطان نازوفارنکس مانند لنفوم بورکیت و لنفوم هوچکین را کاهش دهد. اجتناب از دخانیات و الکل ممکن است خطر ابتلا به سرطان گلو را کاهش دهد. میزان بقای پنج ساله سرطان گلو بسته به محل و مرحله سرطان ممکن است متفاوت باشد. تشخیص و درمان به موقع می تواند میزان بقا را بهبود بخشد. میزان بقا در سرطان های گلوت بیشتر است که در مراحل اولیه حدود کمتر باشد. میزان بقا در مراحل پیشرفته انواع سرطان های گلو کمتر است. اگر کودک شما مبتلا به سرطان گلو تشخیص داده شده است، شما باید قوی باشید و در طول درمان از او حمایت کنید. کنترل مشکلات گفتار و بلع برای کودکان دشوار است و ممکن است به تشویق مثبت والدین و مراقبان نیاز داشته باشد. تشخیص به موقع و درمان فوری منجر به پیش آگهی بهتر می شود. منبع:

از هر نفر فقط یک نفر در ایالات متحده آمریکا به دیابت مبتلا است. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، برای مدیریت بهتر دیابت خود به دنبال درمان های طبیعی و مکمل های دیابت هستند. ادعاهای متعددی مبنی بر اینکه مکمل های غذایی می توانند به کنترل سطح قند خون و عوارض دیابت کمک کنند، مطرح شده است. مکمل ها، جایگزینی برای دارو نیستند. هرگز مصرف داروی منظم خود را بدون دستور پزشک قطع نکنید. منظور از مکمل ها جایگزینی داروی دیابت شما نیست. دارچین، ادویه ای است که از پوست داخلی نوعی درخت معروف به سیناموموم ساخته می شود. اکنون عمدتا برای افزودن طعم به غذا یا عطر در محصولات معطر استفاده می شود، اما در طول تاریخ به عنوان یک داروی طبیعی استفاده می شده است. دارچین ممکن است به موارد زیر کمک کند: کاهش سطح قند خون در افراد دیابتی کاهش سرعت پیشرفت در دیابت ها کنترل بهتر قند خون همچنین می تواند به پیشگیری از عوارض دیابت کنترل نشده کمک کند. برخی از پژوهش ها هیچ بهبودی در کنترل قند خون برای افراد دیابتی پیدا نکرده اند. همچنین مطالعاتی وجود داشته است که نشان می دهد در حالی که از مکمل های دارچین استفاده می کنید، بهبود کمی در سطح قند خون ناشتا و آزمایشات هموگلوبین AC وجود دارد. بیشتر مطالعات میزان تا گرم دارچین در روز را توصیه می کنند. یکی از بهترین روش های افزودن دارچین به رژیم غذایی، افزودن دارچین پودر شده به مواد غذایی یا نوشیدنی های شما است. دارچین می تواند اثربخشی دارو برای دیابت و را افزایش دهد. مصرف آن در مقادیر کم می تواند بی خطر باشد، اما حتما قبل از تغییر مقدار دارچین در رژیم خود با پزشک خود مشورت کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سعی کنید در مصرف دارچین میانه روی کنید. اگر ترجیح می دهید در رژیم غذایی خود دارچین داشته باشید، توصیه می شود مقادیر کمی را به غذای خود اضافه کنید به جای اینکه از قرص استفاده کنید زیرا مصرف مقدار زیادی دارچین می تواند بر داروهای دیابت ت ثیر بگذارد و باعث افت قند خون شود. برخی از اشکال دارچین حاوی ترکیب کومارین است که می تواند عملکرد کبد را در افرادی که بیماری کبدی دارند، بدتر کند. اسیدهای چرب امگا نوعی چربی اشباع نشده چندگانه است که در غذاهایی مانند ماهی، گردو و بذر کتان یافت می شود. ادعاهایی وجود دارد که اسیدهای چرب امگا به کاهش التهاب در بدن کمک می کند و برخی تحقیقات از آنها می توانند به کاهش خطر بیماری های قلبی کمک کنند. همچنین پژوهش هایی وجود دارد که می تواند به پیشگیری از دیابت و عوارض قند خون کنترل نشده به دلیل کاهش التهاب و آسیب به سلول ها کمک کند. تحقیقات ت یید نمی کند که مکمل های امگا می توانند به کاهش سطح قند خون کمک کنند. همچنین یک مطالعه نشان داد که مصرف زیاد امگا می تواند کنترل قند خون را بدتر کند. خطر ابتلا به دیابت در افرادی که مکمل های امگا مصرف می کنند کاهش یافته است. مکمل های امگا معمولا به شکل قرص هستند و بهتر است همراه با وعده های غذایی مصرف شوند تا میزان جذب آنها افزایش یابد. مصرف مکمل امگا می تواند منجر به عوارضی مانند: اسهال سوهاضمه همچنین می تواند با داروهایی که روی لخته شدن خون ت ثیر می گذارند تداخل داشته باشد. سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب است، به این معنی که ما فقط به مقدار بسیار کمی از آن برای ت مین نیازهای خود نیاز داریم. این ماده به طور طبیعی در خاک و غذا و هم در آب یافت می شود. مقدار آن براساس منطقه ای که آب و غذا از آن می آید متفاوت خواهد بود. این ماده به عنوان یک آنتی اکسیدان در بدن عمل می کند و از سلول ها در برابر آسیب محافظت می کند. همچنین در متابولیسم و سلامت تیرویید نقش زیادی دارد. هیچ مدرکی وجود ندارد که مکمل های سلنیوم خطر ابتلا به را کاهش دهد. حتی یک مطالعه ارتباط بین سطح بالای سلنیوم سرم و ایجاد دیابت را نشان داد. سلنیوم به صورت قرص در دسترس است و مقدار توصیه شده روزانه میکروگرم است. دوزهای بالای این دارو می تواند منجر به مسمومیت شود. علایم و نشانه های مسمومیت سلنیوم عبارتند از: خستگی استفراغ ناخن شکننده تحریک پذیری کروم یک ماده معدنی کمیاب است که در بسیاری از غذاهای مختلف یافت می شود. کمبود کروم به ندرت اتفاق می افتد، اما اگر رژیم غذایی کم باشد، می تواند بر کنترل قند خون ت ثیر بگذارد. کروم به انسولین کمک می کند تا کارآمدتر عمل کند و در تجزیه گلوکز استفاده می شود. کروم می تواند به حفظ سطح قند خون بهتر و بهبود مقاومت به انسولین کمک کند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد خطر ابتلا به دیابت نوع در افرادی که از مکمل های کروم استفاده می کنند کمتر است. دوزهای توصیه شده کروم از تا میکروگرم در روز است. میزان مناسب توصیه شده برای آن حدود میکروگرم در روز است. این دارو اغلب به صورت قرص مصرف می شود. مصرف زیاد مکمل های کروم می تواند عوارض زیر را داشته باشد: دل درد واکنش های پوستی تحقیقات کمی در مورد اثرات استفاده طولانی مدت مکمل کروم وجود دارد، بنابراین باید با احتیاط مصرف شود زیرا در بسیاری از غذاها نیز یافت می شود. آلفا لیپوییک اسید، یک آنتی اکسیدان است که در موارد زیر یافت می شود: کبد کلیه مخمر اسفناج کلم بروکلی سیب زمینی ها همچنین توسط بدن ساخته می شود و در هر سلول استفاده می شود. آنتی اکسیدان ها با تثبیت رادیکال های آزاد سلول ها را در برابر آسیب محافظت می کنند قبل از آنکه بتوانند به سلول ها آسیب برسانند. آلفا لیپوییک اسید می تواند به ویژه برای محافظت در برابر آسیب به اعصاب و چشم که می تواند عارضه دیابت باشد، مفید باشد. آلفا لیپوییک اسید می توانند به محافظت در برابر نوروپاتی دیابتی (آسیب عصبی) و کمک کنند، این یک بیماری پیشرونده در چشم است که در صورت کنترل نشدن سطح قند خون می تواند منجر به کوری شود. دستورالعمل های محدودی برای دوز مصرف آلفا لیپوییک اسید وجود دارد. به طور کلی در قرص های تا میلی گرمی فروخته می شود. دوزهای بالای اسید آلفا لیپوییک می تواند باعث موارد زیر شود: سردرد بثورات پوستی مسایل گوارشی گرفتگی عضلات یک ماده معدنی است که در غذاهای زیر وجود دارد: دانه آجیل اسفناج غلات سبوس دار در بدن، منیزیم به عملکرد عضلات و اعصاب و همچنین کنترل گلوکز خون و فشار خون کمک می کند. مصرف کافی منیزیم ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت و کنترل بهتر قند خون کمک کند. مطالعات نشان می دهد که بین کمبود منیزیم و خطر ابتلا به دیابت نوع رابطه وجود دارد. میزان مصرف توصیه شده برای منیزیم می تواند بسته به سن متفاوت باشد، اما برای بزرگسالان، این محدوده به طور معمول بین تا میلی گرم در روز است. مصرف بیش از حد منیزیم می تواند علایم شکمی مانند اسهال و گرفتگی را ایجاد کند. تیامین، همچنین به عنوان ویتامین B - شناخته می شود. این ویتامین به بدن کمک می کند تا کربوهیدرات را به انرژی تبدیل کند. همچنین برای انقباض عضله مهم است و به اعصاب کمک می کند تا ارتباط برقرار کنند. تیامین ممکن است به کنترل گلوکز خون و پیشگیری از عوارض دیابت کنترل نشده مانند آسیب عصبی در بازوها و پاها کمک کند. مقدار کمی تحقیق برای حمایت از اینکه تیامین می تواند در محافظت از عوارض دیابت کمک کند وجود دارد. این دارو را می توان در یک قرص فقط با تیامین یا به عنوان بخشی از یک ویتامین مخلوط مانند چند ویتامین یا کمپلکس B مصرف کرد. داشتن مقدار زیادی تیامین هیچ عارضه جانبی ندارد زیرا ویتامین محلول در آب است و مقدار اضافی آن از طریق ادرار دفع می شود. جینسینگ، گیاهی است که در طب سنتی چین مورد استفاده قرار می گیرد و جینسینگ آمریکایی نوعی است که در درجه اول در آمریکای شمالی رشد می کند. گفته می شود جینسینگ آمریکایی به موارد زیر کمک می کند: درمان دیابت کاهش استرس افزایش انرژی تقویت سیستم ایمنی بدن برخی تحقیقات نشان می دهد که جینسینگ آمریکایی می تواند به کاهش سطح گلوکز خون در دیابت نوع کمک کند. جینسینگ به صورت قرص یا قطره غلیظ قابل تهیه با آب وجود دارد. جینسینگ آمریکایی ممکن است با داروها تداخل پیدا کند و چندین قسمت از بدن را تحت ت ثیر قرار می دهد. این دارو باید با احتیاط مصرف شود و می تواند بر لخته شدن خون ت ثیر بگذارد. پروبیوتیک ها باکتری های زنده ای هستند که برای سلامتی شما مفید هستند. انواع مختلفی از باکتری و مخمر در بدن انسان و دستگاه گوارش زندگی می کنند، برخی از آنها مفید و برخی دیگر برای سلامتی شما مضر هستند. پروبیوتیک ها باکتری های خوبی هستند که به محافظت از سلامتی شما به ویژه برای روده کمک می کنند. پروبیوتیک ها به موارد زیر کمک می کنند: نظم روده سلامت روده پیشگیری از عفونت های مخمری پروبیوتیک های احتمالی همچنین می توانند به سوخت و ساز بدن گلوکز کمک کنند. مصرف پروبیوتیک ها ممکن است به بهبود متابولیسم گلوکز کمک کرده و به دیابت کمک کند. پروبیوتیک ها را می توان به صورت کپسول مصرف کرد و یا در غذاها مصرف کرد. منابع غذایی پروبیوتیک ها عبارتند از: کفیر ماست کامبوچا کلم ترش اکثر افراد می توانند پروبیوتیک ها را بدون هیچ گونه عوارض جانبی مصرف کنند، اما احتمال این عوارض وجود دارد: سردرد واکنش آلرژیک برخی از مسایل گوارشی آلویه ورا بیشتر به دلیل فرم ژله ای شناخته شده است که برای درمان آفتاب سوختگی روی پوست استفاده می شود. همچنین می توان از آن در آب میوه یا مکمل استفاده کرد. آلویه ورا می تواند به بهبود کنترل قند خون کمک کند. استفاده از آلویه ورا برای بهبود کنترل قند خون در پیش دیابت و دیابت نوع یک مزیت بالقوه دارد. برای کمک به دیابت، آب آلویه ورا می تواند مصرف شود. تحقیقات در مورد اثرات آلویه ورا هنوز محدود است و شما باید قبل از مصرف آن احتیاط کنید. آلویه ورا می تواند با داروهایی که شما مصرف می کنید تعامل داشته باشد و ت ثیر آنها را تغییر دهد. ژیمناما یک گیاه دارویی است که در طب سنتی از آن استفاده می شده است. خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی دارد که می تواند برای سلامتی مفید باشد. ژیمناما می تواند به کاهش میل به شیرینی کمک کند و ادعاهایی نیز برای کاهش چاقی وجود دارد. اثرات آنتی اکسیدانی قوی می تواند به محافظت در برابر عوارض دیابت کمک کند. همچنین، توانایی آن در سرکوب طعم شیرین می تواند به کاهش مصرف قند کمک کند. برای درک کامل ت ثیر ژیمناما بر دیابت هنوز تحقیقات بیشتری لازم است. ژیمناما را می توان به دو روش مصرف کرد. می توان آن را به صورت زیر در نظر گرفت: پودر قرص ژیمناما می تواند عوارض جانبی زیر را داشته باشد: سردرد حالت تهوع سطح قند خون پایین از آنجا که ژیمناما می تواند با دیابت تداخل ایجاد کند، قبل از مصرف با پزشک خود صحبت کنید. همیشه قبل از شروع مصرف مکمل جدید با پزشک خود صحبت کنید و از توصیه های وی پیروی کنید. تحقیقات محدودی برای اکثر این مکمل ها وجود دارد و آنها می توانند ت ثیر زیادی بر سلامتی شما داشته باشند. بیشتر این مکمل ها را می توان در غذاها نیز یافت. داشتن یک رژیم غذایی متعادل برای پیشگیری از کمبود مواد مغذی مهم است و همچنین تغذیه به کنترل سطح قند خون کمک می کند. برای درک کامل ت ثیرات این مکمل ها بر دیابت و سلامت کلی شما، تحقیقات بیشتری لازم است. منبع:

انواع، به هر مایعی اطلاق می شود که از مجرای ادرار، به غیر از خود مایع ادرار، ترشح شود. مجرای ادرار، یک لوله باریک است که ادرار را از مثانه و منی را از مجاری انزال حمل می کند. این مایعات قبل از خارج شدن از بدن در دهانه مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی و در امتداد مجرای ادرار حرکت می کنند. برخی از انواع ترشحات در مردان طبیعی هستند و به محافظت یا روان سازی آلت تناسلی کمک می کنند. موارد دیگر ممکن است در نتیجه یک بیماری زمینه ای ایجاد شود. این علایم ممکن است با علایمی مانند درد، تحریک یا بوی نامطبوع همراه باشد. این مقاله انواع ترشحات آلت تناسلی را توصیف می کند و می گوید پزشکان کدام یک از آنها را طبیعی یا غیر طبیعی می دانند. ما علایم مرتبط با هر یک را شرح و اطلاعاتی را در مورد زمان مراجعه به پزشک ارایه می دهیم. ترشحات طبیعی مردان شامل مایع پیش انزالی و خود مایع انزال می باشد. این مایعات در هنگام تحریک جنسی و مقاربت از نوک آلت تناسلی مرد آزاد می شوند. اسمگما ماده دیگری است که ممکن است در اطراف سر آلت تناسلی جمع شود. مایعات پیش انزالی یا پرکوم، یک مخاط قلیایی ضخیم است که در غدد پیازچه ایجاد می شود. غدد پیازی، یا غدد کاپر، دو غده به اندازه نخود فرنگی هستند که در زیر غده پروستات قرار دارند. در طی تحریک جنسی، غدد پیازچه میلی لیتر مایع به درون مجرای ادرار ترشح می کنند. مایعات پیش تخلیه ممکن است در شرایط زیر نقش داشته باشند: به عنوان روان کننده برای منی عمل کند. در حین مقاربت نوک آلت تناسلی را روان کند. اسیدیته باقی مانده از ادرار، در مجرای ادرار را خنثی کند. غدد پیازچه ای مایع پیش انزالی را آزاد می کنند، درحالی که این بیضه ها هستند که اسپرم را آزاد خواهند کرد. با این وجود، دانشمندان متوجه شدند که برخی اوقات، مایع پیش انزالی حاوی اسپرم زنده هم هستند. نمونه های قبل از انزال شرکت کنندگان در یک آزمایش، حاوی میلیون اسپرم بود. محققان مطمین نیستند که آیا مایع پیش انزالی محتوی اسپرم تازه می باشد یا اسپرم ها، باقی مانده از انزال قبلی اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انزال یا مایع منی مایعی شیری رنگ است که به دنبال تحریک جنسی از طریق مجرای ادرار و به خارج از آلت تناسلی مرد ترشح می شود. به این فرآیند انزال گفته می شود و معمولا در زمان ارگاسم اتفاق میفتد. غلظت اسپرم سالم در منی در حدود - میلیون اسپرم در هر میلی لیتر منی است. اسپرم در بیضه ها تولید می شود. سپس در داخل مجاری واقع در پشت بیضه ها بالغ می شود. به این مجاری اپیدیدیم و مجاری دفران گفته می شود. در طی تحریک جنسی، اسپرم با مایع منی مخلوط می شود و منی ایجاد می شود. مایع سمینال یا منی، مایعی به رنگ مایل به سفید است که عمدتا توسط غدد پروستات تولید می شود که وزیکولهای منی نامیده می شوند. اسپرم قسمت کوچکی از منی را تشکیل می دهد. اسمگما، ماده ای سفید و غلیظ است که از سلول های پوستی، چربی های پوست و رطوبت تشکیل شده است. اسمگما، توسط غدد سباسه در پوست اطراف دستگاه تناسلی، ترشح می شود. اسمگما در مردان تمایل دارد که بین سر آلت تناسلی و پوست ختنه گاه جمع شود. اسمگما یک روان کننده طبیعی است که به مرطوب نگه داشتن اندام تناسلی کمک می کند و پوست ختنه گاه را در حین رابطه جنسی جمع می کند. با این حال، تجمع اسمگما ممکن است بوی نامطلوبی ایجاد کند و می تواند به عنوان محل تولید و رشد باکتری ها عمل کند. شستشوی آلت تناسلی، حداقل یکبار در روز با آب گرم و تمیز به کاهش تجمع اسمگما کمک می کند. گفته شده است، مردان باید از شستن زیاد آلت تناسلی با صابون یا ژل خودداری کنند، زیرا این محصولات می توانند باعث آسیب و درد آلت تناسلی شوند. وجود ترشحاتی غیر از ترشحات طبیعی اخیر، ممکن است نشانه یک خطر اساسی برای سلامتی باشد. برخی از این موارد را در بخش های زیر شرح می دهیم. بالانیت به التهاب پوست اطراف کلاهک آلت تناسلی مردانه اشاره دارد. هنگامی که التهاب، پوست ختنه گاه را نیز تحت ت ثیر قرار می دهد، به عنوان بالانوپوستیت شناخته می شود. برخی از علایم بالانیت عبارتند از: بوی نامطبوع درد هنگام دفع ادرار تحریک، درد، خارش یا سوزش بثورات یا تورم قرمز رنگ و ملتهب ترشحات غلیظ و گلوله ای، که سفید یا زرد باشد. بسیاری از عوامل می توانند باعث این مشکل شوند، از جمله: ادرار، صابون، کاندوم و مواد روان کننده می توانند پوست آلت تناسلی را تحریک کنند. ، پسوریازیس یا لیکن اسکلروزوس ممکن است باعث قرمزی و التهاب شود. عفونت های باکتریایی یا قارچی می توانند سر آلت تناسلی را دردناک، حساس و خارش آور کنند. مانند ویروس هرپس سیمپلکس می تواند تاول و التهاب در ناحیه اطراف دستگاه تناسلی ایجاد کند. مردان ختنه نشده بیشتر به بالانیت مبتلا شوند. با این حال، یکی مطالعه نشان داده است که بالانیت از افراد مبتلا به اورتریت نونونوکوکی، علایمی مشاهده نمی شود. با این حال، برخی از مردان ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: درد یا تورم بیضه نیاز مکرر به دفع ادرار احساس سوزش هنگام ادرار کردن تحریک و درد در دهانه مجرای ادرار ترشحات سفید از نوک آلت تناسلی مرد اورتریت همچنین می تواند در اثر رابطه جنسی شدید، خود ارضایی و یا UTI ایجاد شود. UTI نوع شایع عفونت باکتریایی است. این عفونت، بخشی از را تحت ت ثیر قرار می دهد. سیستم ادراری شامل مثانه، کلیه ها و مجرای ادرار است. عفونت ادراری زمانی اتفاق می افتد که باکتری های موجود در پوست یا راست روده به مجرای ادرار وارد شده و باعث ایجاد عفونت در دستگاه ادراری شوند. عفونت ادراری معمولا در زنانی که مجاری ادرار کوتاه تر و نزدیکتر به راست روده دارند شایع است. این امر ورود باکتری ها به مجرای ادرار و رسیدن به مثانه و کلیه ها را آسان می کند. با این حال، مردان نیز می توانند به این عفونت دچار شوند. مردان مبتلا به UTI ممکن است علایمی مانند موارد زیر را تجربه کنند: ادرار با بوی شدید ادرار حاوی چرک یا استفراغ درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن ادرار قرمز، صورتی یا قهوه ای که حاوی خون است. عواملی که خطر ابتلا به UTI را افزایش می دهند، عبارتند از: پروستات بزرگ داشتن سنگ کلیه استفاده از داشتن سابقه عفونت UTI فعالیت جنسی محافظت نشده سیستم ایمنی ضعیف، مانند ابتلا به دیابت، اچ آی وی یا شیمی درمانی فرد نمی تواند UTI را به یک شریک جنسی منتقل کند. با این حال، فرد ممکن است در هنگام رابطه جنسی احساس درد و ناراحتی داشته باشد. در نتیجه فعالیت جنسی محافظت نشده و تماس تناسلی، بیماری های مقاربتی می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. عواملی که ممکن است با ایجاد عفونت مقاربتی، باعث ترشح غیر طبیعی آلت تناسلی مرد شوند عبارتند از: در ایالات متحده، بیشتر افراد مبتلا به کلامیدیا از ابتلا به آن بی اطلاع هستند، زیرا این عفونت، اغلب هیچ علایمی ایجاد نمی کند. باکتری C . trachomatis ، عامل بیماری کلامیدیا است. این باکتری ها می توانند مجرای ادرار، راست روده و گلو را آلوده کنند. در مردان، کلامیدیا ممکن است علایم زیر را ایجاد کند: درد بیضه ترشحات سفید، ابری یا آبکی احساس سوزش هنگام دفع ادرار خارش یا سوزش در نوک آلت تناسلی سوزاک یک عفونت رایج در ایالات متحده می باشد. N . gonorrhoeae عامل بیماری سوزاک است. این باکتری ها می توانند مجرای ادرار و راست روده را آلوده کنند. گاهی ممکن است عفونت روی چشم، گلو و مفاصل نیز ت ثیر بگذارد. علایم سوزاک در مردان عبارتند از: تورم در یک بیضه التهاب پوست ختنه گاه ترشحات سفید، زرد یا سبز درد یا احساس سوزش هنگام دفع ادرار در صورت مشاهده هرگونه ترشح، به جز ترشحات طبیعی آلت تناسلی، به پزشک مراجعه کنید. برای تعیین علت ایجاد ترشح آلت تناسلی، پزشک ممکن است: در مورد علایم شخص سوال کند. ناحیه آلت تناسلی مرد را معاینه کند. سابقه پزشکی و جنسی بیمار را یادداشت کند. برای شناسایی علایم عفونت ادراری، آزمایش نمونه ادرار تجویز کند. از ناحیه آسیب دیده نمونه گیری کرده و نمونه را از نظر وجود باکتری و ویروس بررسی کند. پس از شناسایی علت مشکل، پزشک بهترین روش درمان را تعیین می کند. ترشحات غیر طبیعی آلت تناسلی، شامل موارد زیر می باشد: ترشحات بد بو ترشحاتی با رنگ غیرمعمول مایعات ترشح شده بدون انجام فعالیت جنسی ترشح همراه با درد، سوزش یا سایر علایم مربوطه در این موارد، ترشحات می تواند نشانه ای از یک بیماری پزشکی باشد که نیاز به تشخیص و درمان دارد. در این صورت، مراجعه به پزشک ضروری است. منبع:

بسیار مهم است. به عبارتی آقایان نیاز به بررسی های منظم بهداشتی دارند. معاینات پزشکی منظم به آنها کمک می کند تا سلامتی خود را حفظ کرده، در مورد نگرانی های خود صحبت کنند و علایم هشدار دهنده بیماری را به موقع تشخیص دهند. آزمایش های غربالگری می تواند به پزشک کمک کند تا بیماری هایی مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت و برخی از سرطان ها را در مراحل اولیه تشخیص دهد. درمان زود هنگام می تواند عوارض و پیشرفت بیماری را به حداقل برساند یا از آن پیشگیری کند. اگر در معرض خطر بالایی از بیماری خاص هستید، بدون توجه به سن خود، مرتبا برای تشخیص زودهنگام بیماری آزمایش بدهید. هنگامی که یک معاینه پزشکی انجام می دهید، پزشک در مورد، سابقه بیماری خانواده و سبک زندگی تان سوالاتی را می پرسد. آنها همچنین در مورد رژیم غذایی، وزن، میزان ورزش و سیگار کشیدن با شما صحبت خواهد کرد. اگر فاکتورهای خطر بالایی داشته باشید، احتمال ابتلا شما به بیماری بیشتر است. در این صورت معاینات منظم می تواند به پزشک کمک کند تا علایم هشدار دهنده زودهنگام را تشخیص دهد. به عنوان مثال، فشار خون بالا احتمال دارد علامت هشدار دهنده اولیه، عروقی باشد. بررسی های سلامتی و خوب ماندن را بخشی از برنامه عادی خود کنید. این بررسی ها به کمک می کند تا سالم بمانید و مشکلات احتمالی را زود تشخیص دهید. کارهایی که می توانید در خانه انجام دهید، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور مرتب پوست خود را از نظر خال یا کک و مک غیرمعمول بررسی کنید و به دنبال هرگونه تغییر در رنگ، اندازه یا شکل لکه ها باشید. در صورت مشاهده موارد غیرمعمول با پزشک تماس بگیرید. اگر در معرض خطر بالایی هستید (به عنوان مثال، اگر در فضای باز کار می کنید) سالانه توسط پزشک یا متخصص پوست معاینه شوید. اگر دندان های خود را مرتب تمیز کرده و رژیم کم قندی داشته باشید می توانید خطر، بیماری لثه و از دست دادن دندان را کاهش دهید. حداقل یک بار در سال برای معاینه دندان و یک تمیزکاری حرفه ای به دندانپزشک مراجعه کنید. از بلوغ به بعد، مرتبا بیضه های خود را از نظر ضخیم شدن یا وجود توده های غیرمعمول بررسی کنید. در صورت نگرانی با پزشک تماس بگیرید. اگر فاکتورهای خطر خاصی برای بیماری قلبی دارید، احتمال دارد پزشک به شما توصیه کند که آزمایشات مربوط به سلامت قلب را انجام دهید. اینها احتمال دارد شامل موارد زیر باشد: فشار خون خود را بررسی کنید: در صورت طبیعی بودن فشار خون، اگر سن زیر سال دارید، و سابقه فشار خون در خانواده شما وجود ندارد هر چند وقت یکبار فشار خون خود را بررسی کنید. اگر سن بیش از سال دارید، و فشار خون شما بالا است یا سابقه شخصی یا خانوادگی فشار خون، سکته یا دارید، با پزشک خود مشورت کنید. آزمایش خون، سطح کلسترول (خوب و بد) و تری گلیسیرید را بررسی می کنند، سطوح بالا احتمال دارد افزایش خطر بیماری قلبی را نشان دهد. توصیه می شود طبق روند زیر یک آزمایش خون انجام دهید: اگر بیش از سال دارید و اگر خطر ابتلا به بیماری قلبی ندارید. اگر در معرض خطر بالای بیماری قلبی هستید و سابقه خانوادگی آن را دارید. اضافه وزن یک عامل خطر قابل توجه در بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی و دیابت است. از پزشک خود بخواهید که شاخص توده بدن ( BMI ) هر ساله، اگر بیش از سال دارید. هر دو سال یکبار، اگر سن زیر سال باشد. یا نوار قلب یک آزمایش پزشکی غیرتهاجمی و بدون درد است که با اندازه گیری فعالیت الکتریکی تولید شده توسط قلب هنگام انقباض، ناهنجاری های قلبی را تشخیص می دهد. اگر سن بیش از سال دارید، بسته به سابقه پزشکی و سلامتی، پزشک احتمال دارد هر دو تا پنج سال آزمایش نوار قلب را توصیه کند. اگر ضربان قلب نامنظمی دارید یا از ضربان قلب خود غیر از زمان ورزش اطلاع دارید، با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت داشتن هر یک از فاکتورهای خطر مربوط به، پزشک احتمال دارد آزمایش دیابت نوع را توصیه کند، این فاکتورها عبارتند از: سیگار کشیدن داشتن سن سال یا بیشتر پیش دیابت (کمی افزایش سطح گلوکز خون) اضافه وزن یا چاقی، به خصوص در اطراف کمر مصرف برخی داروهای ضد روان پریشی یا داروهای کورتون عادات غذایی ناسالم، مانند انتخاب منظم غذاهای پرچرب، پر قند، نمک زیاد یا کم فیبر سابقه خانوادگی دیابت (به عنوان مثال، اگر یک خانواده درجه یک مبتلا به دیابت نوع دارید. سبک زندگی بی تحرک، فعالیت بدنی کم، از جمله بیش از دو ساعت تماشای تلویزیون در روز داشتن سن سال به بالا و چاقی یا اضافه وزن، و یا داشتن بستگان درجه یک با دیابت نوع بیماری های قلبی عروقی، مانند حمله قلبی، آنژین ( ، سکته مغزی، یا رگ های خونی باریک آزمایشات مربوط به دیابت شامل آزمایش سطح قند خون ناشتا است، که بعد از مدت زمانی که غذا نخورده اید، میزان گلوکز را در خون اندازه گیری می کند. بسته به سطح خطر، احتمال دارد لازم باشد سالانه یا هر سه سال یک بار آزمایش شوید. غربالگری سرطان پروستات برای عموم افراد توصیه نمی شود، بنابراین در مورد نکات مثبت و منفی انجام آزمایش سرطان پروستات با پزشک خود مشورت کنید. اگر بین تا سال سن دارید، احتمال دارد آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات ( PSA ) بسته به موارد زیر مناسب باشد: علایم شما سطح نگرانی سلامت عمومی عوامل خطر (مانند سابقه خانوادگی) اگر نتیجه آزمایش PSA زیاد باشد، احتمال دارد آزمایش های دیگری نیز انجام شود. معاینه رکتال دیجیتال ( DRE ) توسط پزشک عمومی به عنوان یک آزمایش معمول توصیه نمی شود. با این حال، پزشک احتمال دارد یک آزمایش DRE با آزمایش PSA انجام دهد. هنگام انجام DRE ، پزشک با دستکش یک انگشت را به مقعد وارد می کند تا احساس تغییر غده پروستات را بررسی کند. این به پزشک اجازه می دهد تا اندازه و بافت پروستات را ارزیابی کند و می تواند به پزشک در تصمیم گیری، در مورد نیاز به آزمایش های دیگر از جمله ارجاع به MRI و کمک کند. اگر سابقه خانوادگی هر نوع سرطان، از جمله سرطان پروستات را دارید، احتمال دارد پس از سالگی به طور مرتب نیاز به PSA و DRE داشته باشید. از پزشک خود راهنمایی بخواهید. آیا می دانید در صورت تشخیص زودهنگام تا درصد سرطان های روده با موفقیت درمان می شوند؟ غربالگری سرطان روده در افرادی که هیچ علایمی ندارند و بین تا سال سن دارند، به تشخیص زودهنگام سرطان کمک می کند. برنامه ملی غربالگری سرطان روده ( NBCSP ) کیت های تشخیص سرطان روده را به افراد واجد شرایط سنین تا سال ارایه می دهد. تا سال ، هر دو سال یکبار به همه افراد واجد شرایط بین تا سال تست رایگان ارایه می شود. آزمایشی که برای غربالگری سرطان روده استفاده می شود، آزمایش خون مخفی مدفوع ( FOBT ) نام دارد. این ماده از مواد شیمیایی برای بررسی نمونه خون در مدفوع (پو) استفاده می کند، که احتمال دارد نشانه سرطان روده باشد. تکمیل تست سریع و آسان است و می توانید آن را در خانه انجام دهید. توصیه می شود در شرایط زیر هر دو سال یک بار FOBT داشته باشید: اگر بیش از سال دارید. بعد از سالگی، اگر سابقه خانوادگی سرطان روده دارید. اگر در معرض خطر بالای سرطان روده هستید احتمال دارد هر پنج سال یکبار به نیاز داشته باشید. در طول این آزمایش، پزشک وسیله باریکی به نام کولونوسکوپ را از طریق مقعد قرار می دهد تا از نظر بصری از ناحیه راست روده و روده بزرگ بررسی شوید. بینایی با افزایش سن رو به زوال می رود. بیماری های جدی چشم مانند گلوکوم، آب مروارید، و تخریب ماکولا با افزایش سن بیشتر دیده می شود، بنابراین توصیه می شود مردان بالای سال هر ساله معاینه چشم داشته باشند. اگر فاکتورهای خطر خاصی دارید، احتمال دارد لازم باشد آزمایشات بیشتری انجام دهید: سیگار کشیدن مصرف داروهای خاص سابقه خانوادگی بیماری چشم سابقه شخصی بیماری چشم یا آسیب دیدگی برخی از شرایط پزشکی مانند فشار خون یا دیابت اگر کمتر از سال سن دارید و از عینک طبی یا لنز استفاده می کنید، توصیه می شود هر ساله چشمان خود را آزمایش کنید. اگر از عینک طبی یا لنز استفاده نمی کنید، فقط باید هر دو سال یکبار آزمایش چشمی انجام دهید. برای اطلاعات بیشتر به چشم پزشک (متخصص مراقبت از چشم) خود مراجعه کنید. به معنی استخوان های دارای خلل و فرج است. این وضعیت زمانی رخ می دهد که استخوان ها مواد معدنی مانند کلسیم را با سرعت بیشتری از بدن می توانند جایگزین کنند. این باعث می شود که آنها از تراکم کمتری برخوردار شوند، قدرت خود را از دست داده و راحت تر بشکنند. پوکی استخوان بیشتر در خانم ها دیده می شود اما آقایان را نیز درگیر می کند. بالا رفتن سن یک عامل خطر قابل توجه است. داشتن یک آزمایش تراکم استخوان می تواند برای تعیین سلامت استخوان لازم باشد. آزمایش تراکم استخوان اغلب زمانی استفاده می شود که افراد دارای موارد زیر باشند: تغذیه نامناسب شکستگی قبلی عدم فعالیت بدنی سطح پایین ویتامین D بیماری مزمن کلیه یا کبد مقادیر ناکافی کلسیم در رژیم غذایی پوکی استخوان (کاهش تراکم استخوان) درد مزمن استخوان به ویژه درد ستون فقرات بیماری تیرویید یا غده تیرویید بیش از حد فعال سابقه استفاده طولانی مدت از داروهای کورتون مصرف الکل بیش از دو نوشیدنی استاندارد در روز مصرف کافیین بیش از سه فنجان قهوه یا معادل آن در روز بنابراین، اگر بیش از سال سن دارید، آزمایش تراکم استخوان را در نظر بگیرید. معاینه پزشکی در آقایان احتمال دارد شامل بحث در مورد سایر نگرانی های بهداشتی باشد، مانند: مشکلات رابطه علایم غیرطبیعی مسایل مربوط به الکل و مواد مخدر اختلال نعوظ یا سایر مشکلات جنسی سلامت جنسی و عفونت های منتقله از راه جنسی بهداشت باروری، از جمله سلامت پیش از بارداری نگرانی های بهداشت روان مانند افسردگی یا اضطراب احتمال دارد پزشک بتواند مستقیما کمک کند یا شاید آنها برای تشخیص و درمان، شما را به متخصصان دیگر معرفی کند. بسته به سابقه پزشکی شخصی یا خانوادگی، احتمال دارد به آزمایش های منظم دیگری که در اینجا ذکر نشده اند، نیاز داشته باشید.

یا فتق مغبنی وقتی رخ می دهد که بافتی یا بخشی از روده از طریق یک نقطه ضعیف در عضلات شکم بیرون زده باشد. برآمدگی حاصل می تواند، هنگام سرفه، خم شدن یا بلند کردن جسم سنگین دردناک شود این فتق لزوما خطرناک نیست. اما به خودی خود بهبود نمی یابد و می تواند منجر به عوارض جدی شود. پزشک احتمالا جراحی را برای رفع فتق مغبنی که دردناک یا بزرگ شده است، توصیه می کند. جراحی فتق اینگوینال، یک روش جراحی رایج است علایم و نشانه های فتق مغبنی شامل موارد زیر است ضعف یا فشار در کشاله ران احساس سوزش یا درد در برآمدگی یک احساس سنگین یا کشنده در کشاله ران درد یا ناراحتی در کشاله ران، به ویژه هنگام خم شدن، سرفه یا بلند کردن برآمدگی در ناحیه دو طرف استخوان شرمگاه، که در حالت ایستاده مشخص تر می شود، خصوصا در صورت سرفه یا کشیدگی گاهی اوقات، هنگامی که روده بیرون زده به کیسه بیضه فشار می آورد، درد و التهاب در اطراف بیضه ها هم ایجاد می شود. فتق اینگوینال در نوزادان و کودکان در نتیجه ضعف دیواره شکم رخ می دهد که از بدو تولد وجود دارد. گاهی اوقات فتق فقط زمانی قابل مشاهده است که کودک در حین دفع مدفوع گریه، یا سرفه می کند و فشار می آورد. او احتمال دارد تحریک پذیر شود و اشتهایش کمتر از حد معمول باشد هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در کودکان بزرگتر، فتق هنگامی که کودک سرفه می کند، یا در طی مدفوع فشار می آورد و برای مدت طولانی می ایستد، بیشتر مشخص می شود در شرایطی که فتق درمان نشود ممکن است محتویات فتق در دیواره شکم به دام بیفتد و منجر به فتق حبس شده شود. فتق حبس شده می تواند خفه شود، که باعث قطع جریان خون در بافت محبوس شده می شود. اگر فتق خفه شده درمان نشود، می تواند جدی و خطرناک باشد علایم و نشانه های فتق خفه شده شامل موارد زیر است، استفراغ یا هر دو عدم توانایی اجابت مزاج یا دفع گاز درد ناگهانی که به سرعت تشدید می شود. برآمدگی فتق که قرمز، بنفش یا تیره می شود. اگر برآمدگی فتق قرمز، بنفش یا تیره شد یا علایم و نشانه های دیگری از فتق مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید. در صورت داشتن برآمدگی دردناک یا قابل توجه در کشاله ران در دو طرف استخوان شرمگاه خود با پزشک تماس بگیرید. برآمدگی هنگام ایستادن، بیشتر به چشم می آید و اگر دست خود را مستقیما روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید، معمولا آن را احساس خواهید کرد برخی از فتق های مغبنی دلیل مشخصی ندارند. ولی بعضی دیگر احتمال دارد در نتیجه موارد زیر رخ دهد بارداری فعالیت شدید سرفه یا عطسه مزمن افزایش فشار داخل شکم یک نقطه ضعف موجود در دیواره شکم فشار آوردن هنگام اجابت مزاج یا ادرار کردن در بسیاری از افراد که ضعف دیواره شکم منجر به فتق مغبنی می شود، در بدو تولد زمانی رخ می دهد که پوشش شکم (صفاق) به درستی بسته نشود. فتق های مغبنی دیگر که در اواخر زندگی ایجاد می شوند عضلات به دلیل افزایش سن، فعالیت بدنی شدید یا سرفه همراه با استعمال سیگار، ضعیف یا خراب می شوند نقاط ضعف همچنین می توانند در اواخر زندگی در دیواره شکم، به ویژه پس از آسیب یا جراحی شکم، ایجاد شوند در مردان، نقطه ضعف معمولا در کانال اینگوینال رخ می دهد، جایی که طناب اسپرماتیک وارد کیسه بیضه می شود. در زنان، کانال اینگوینال یک رباط را حمل می کند که به نگه داشتن رحم کمک می کند و گاهی اوقات در جایی که بافت همبند رحم به بافت اطراف استخوان شرمگاهی متصل می شود، منجر به بروز خواهد شد. عواملی که در ایجاد فتق مغبنی نقش دارند، عبارتند از. مانند سیگار کشیدن و. با افزایش سن عضلات ضعیف می شوند. مردان هشت برابر بیشتر از زنان در معرض فتق مغبنی هستند یبوست باعث خستگی در هنگام حرکات روده می شود باردار بودن می تواند عضلات شکم را ضعیف کرده و باعث افزایش فشار در داخل شکم شود. اگر از اقوام نزدیک خود، مانند پدر یا مادر یا خواهر و برادر، فردی را دارید که این بیماری را دارد، شما هم در معرض خطر این بیماری قرار خواهید گرفت. حتی اگر فتق قبلی در دوران کودکی رخ داده باشد، بیشتر در معرض خطر ابتلا به فتق مغبنی دیگری هستید عوارض فتق مغبنی شامل موارد زیر است بیشتر فتق های مغبنی اگر با جراحی ترمیم نشوند با گذشت زمان بزرگ تر خواهند شد. در مردان، فتق های بزرگ می توانند به کیسه بیضه انتشار یافته و باعث درد و التهاب شوند اگر محتویات فتق در نقطه ضعف دیواره شکم به دام بیفتد، می تواند روده را مسدود کند و منجر به درد شدید، حالت تهوع، استفراغ و عدم توانایی در اجابت مزاج یا دفع گاز شود فتق حبس شده می تواند جریان خون در بخشی از روده را قطع کند. استرانگولاسیون می تواند منجر به مرگ بافت روده آسیب دیده شود. فتق خفه شده یک وضعیت جدی و خطرناک است و نیاز به جراحی فوری دارد نمی توانید از نقص مادرزادی که شما را مستعد ابتلا به فتق مغبنی می کند، پیشگیری کنید. با این وجود می توانید فشار وارد بر عضلات و بافت های شکم خود را کاهش دهید. مثلا با پزشک خود در مورد بهترین برنامه ورزشی و رژیم غذایی مشورت کنید میوه ها، سبزیجات و غلات کامل حاوی فیبر هستند که می توانند به پیشگیری از یبوست کمک کنند اشیاء سنگین را با احتیاط بلند کنید یا از بلند کردن آنها اجتناب کنید. اگر باید چیز سنگینی را بلند کنید، همیشه از زانو خم شوید، نه کمر. سیگار کشیدن علاوه بر نقش آن در بسیاری از بیماری های جدی، منجر به بروز می کند که عامل خطری برای فتق است. معاینه بدنی معمولا تنها راه تشخیصی است که برای تشخیص فتق مغبنی انجام می شود. پزشک برآمدگی در ناحیه کشاله ران را بررسی می کند. از آنجا که ایستادن و سرفه باعث برجسته شدن فتق می شود، به احتمال زیاد از شما خواسته می شود بایستید و سرفه کنید یا فشار بیاورید اگر فتق به راحتی تشخیص داده نشود، پزشک احتمال دارد آزمایش تصویربرداری مانند سونوگرافی شکم، سی تی اسکن یا را تجویز کند اگر فتق کوچک باشد و شما را آزار ندهد، احتمال دارد پزشک انتظار مراقبانه را توصیه کند. در کودکان، پزشک احتمال دارد قبل از انجام عمل جراحی، برای کاهش برآمدگی فشار دست را اعمال کند فتق بزرگ یا دردناک معمولا برای رفع ناراحتی و پیشگیری از عوارض جدی به جراحی نیاز دارد ترمیم فتق باز و ترمیم لاپاراسکوپی در این روش، که می تواند با بی حسی موضعی و آرام بخشی یا بیهوشی عمومی انجام شود، جراح برشی در کشاله ران ایجاد می کند و بافت بیرون زده را به داخل شکم هل می دهد. سپس جراح ناحیه ضعیف شده را می دوزد و اغلب آن را با مش مصنوعی (هرنیوپلاستی) تقویت می کند. سپس دهانه با بخیه، منگنه یا چسب جراحی بسته می شود پس از جراحی، به شما توصیه می شود تا در اسرع وقت حرکت کنید، اما احتمال دارد چندین هفته طول بکشد تا بتوانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید در این روش کم تهاجمی، که به بیهوشی عمومی نیاز دارد، جراح از طریق چندین برش کوچک در شکم ایجاد می کند. از گاز برای التهاب شکم استفاده می شود تا اندام های داخلی راحت تر دیده شود یک لوله کوچک مجهز به دوربین (لاپاراسکوپ) در یک برش قرار می گیرد. با راهنمایی دوربین، جراح ابزارهای ریزی را از طریق برش های دیگر وارد می کند تا فتق را با استفاده از مش مصنوعی ترمیم کند افرادی که ترمیم لاپاراسکوپی دارند شاید بعد از جراحی ناراحتی و جای زخم کمتری داشته و سریعتر به فعالیت های عادی خود برگردند. با این حال، احتمال دارد عود فتق با ترمیم لاپاراسکوپی بیشتر از جراحی باز باشد. انتخاب جراحی که در عمل لاپاراسکوپی بسیار باتجربه باشد می تواند این خطر را کاهش دهد لاپاراسکوپی به جراح اجازه می دهد تا از بافت اسکار ناشی از ترمیم فتق زودتر پیشگیری کند، بنابراین می تواند انتخاب خوبی برای افرادی باشد که فتق آنها پس از جراحی باز عود می کند. همچنین شاید انتخاب خوبی برای افراد مبتلا به فتق در دو طرف بدن باشد (دو طرفه) همانند جراحی باز، احتمال دارد چند هفته طول بکشد تا بتوانید به سطح فعالیت معمول خود باز گردید. شما احتمالا درمان وضعیت خود را با مراجعه به پزشک عمومی شروع خواهید کرد. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است که لیستی از این موارد تهیه کنید سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید. علایم، از جمله زمان شروع آنها و چگونگی تغییر یا بدتر شدن آنها با گذشت زمان اطلاعات شخصی اصلی، از جمله تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوز دارو های مصرفی خود در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که به دست می آورید به خاطر بسپارید برای فتق مغبنی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ به احتمال زیاد علت علایم من چیست؟ در صورت نیاز به جراحی، بهبودی من چگونه خواهد بود؟ چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را برای من توصیه می کنید؟ من بیماری دیگری دارم چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟ پزشک احتمالا چندین سوال از شما می پرسد، مانند آیا سابقه یبوست دارید؟ آیا قبلا فتق مغبنی داشته اید؟ علایم از چه زمانی شروع شد؟ سیگار می کشید؟ اگر چنین است، چقدر؟ آیا علایم ثابت مانده است یا بدتر شده است؟ آیا در شکم یا کشاله ران خود درد دارید؟ آیا چیزی باعث بدتر شدن یا بهتر شدن درد می شود؟ چه فعالیت بدنی برای شغل خود انجام می دهید؟ به طور مرتب چه فعالیت های بدنی دیگری انجام می دهید؟

تا حدودی علایم و گزینه های درمانی مشابه به هم دارند. لوپوس اریتماتوی سیستمیک ( SLE ) یک بیماری خود ایمنی مزمن است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن در مبتلایان، به درستی کار نمی کند. مبتلایان به بیماری های خودایمنی مانند لوپوس ممکن است از ابتلا به کرونا ترس داشته و نگران باشند. برای یادگیری اینکه COVID - چگونه بر افراد مبتلا به لوپوس ت ثیر می گذارد و همچنین چگونه می توان سلامت روانی خود را در این اوقات پر استرس و تنش کنترل کنید، ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. طبق بنیاد لوپوس آمریکا، ابتلا به بیماری نشان می دهد که شما در معرض خطر بیشتری برای عفونت، از جمله عفونت با ویروس کرونا و ایجاد عوارض جدی در صورت ابتلا به COVID - هستید. مانند سایر اختلالات خود ایمنی، در مبتلایان به لوپوس، سیستم ایمنی بدن فرد بیمار به اشتباه به بافت سالم حمله می کند. لوپوس همچنین می تواند به قلب، کلیه ها یا آسیب برساند. مبارزه با ویروس ممکن است تا حدودی چالش برانگیز باشد، به خصوص اگر از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنید. ابتلا به عفونت می تواند شعله ور شدن بیماری و تشدید علایم را تحریک کند. همچنین، اگر بیماری زمینه ای دیگری مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی یا دیابت داشته باشید، خطر بروز عوارض شما بیشتر می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هر دو بیماری لوپوس و COVID - علایم مختلف و زیادی دارند. مبتلایان به این بیماری ها ممکن است علایم مختلفی را به روش های بسیار متفاوتی تجربه کنند. علایم مشترک بین این دو بیماری شامل موارد زیر است: تب سردرد خستگی درد عضلانی ضعف عمومی برخی دیگر از علایم شایع لوپوس ممکن است شامل موارد زیر باشد: کسالت کاهش اشتها کاهش وزن درد مفصل تغییر رنگ دست ها (پدیده رینود) مشکلات پوستی، از جمله " بثورات پروانه " در صورت لوپوس همچنین می تواند باعث بروز عوارض زیر هم شود: ریزش مو اختلال شناختی زخم در بینی، دهان یا اندام تناسلی هیچ وقت نمی توانید دو نفر مبتلا به لوپوس پیدا کنید که علایم کاملا مشابهی داشته باشند. علایم و نشانه های بیماری لوپوس ممکن است به یکباره یا به آرامی ظاهر شده و خفیف یا شدید باشد. گاهی اوقات این علایم موقتی و در بعضی موارد نیز علایم دایمی بوده و برای همیشه همراه شخص باقی خواهد ماند. افرادی که دچار نوع خفیف لوپوس می شوند معمولا حالت هایی شبیه به خواهند داشت. یعنی زمان خاصی علایم و نشانه ها عود کرده و پس از مدتی علایم خود به خود بهبود یافته و ممکن است به کلی محو شوند. علایم و نشانه های بیماری لوپوسی که هر فرد تجربه می کند بستگی به این دارد که کدام سیستم های بدنش به وسیله این بیماری درگیر شده و مورد حمله قرار گرفته باشد. اما بیماری کرونا می تواند منجر به بروز برخی علایم جانبی دیگری شود، از جمله: ارز گیجی گلو درد سرفه کردن سردرد شدید از دست دادن طعم یا بو درد یا فشار در قفسه سینه اگر علایم COVID - دارید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک می تواند در مورد آزمایش به شما مشاوره می دهد. اگر آزمایش COVID - شما مثبت است، به مصرف داروهای لوپوس تجویز شده خود طبق تجویز پزشک ادامه دهید. در مورد مراحل بعدی بروز علایم احتمالی با پزشک خود مشورت کنید. در صورت بروز علایم جدید و یا شدیدتر شدن علایم قبلی، سریعا با پزشک مشورت کنید، علاوه بر آن، حتما خودتان را قرنطینه کرده و هنگام حضور در کنار سایر افراد خانواده از ماسک استفاده کنید. بهتر است مدت زمان قرنطینه خود را طبق شرایط زیر ادامه دهید: حداقل روز از شروع علایم بگذرد. دیگر علایم تنفسی مانند تنگی نفس یا سرفه ندارید. شما بدون استفاده از داروهای کاهش دهنده تب، روز بدون تب داشته باشید. به طور کلی انجام دو تست منفی با فاصله حداقل ساعت برای پایان دادن به انزوا ایمن است. با توجه به اطلاعات جمع آوری شده تاکنون، افراد مبتلا به لوپوس به اشکال شدیدتری از COVID - مبتلا نمی شوند. اما مصرف بیش از میلی گرم پردنیزون در روز می تواند شما را در معرض علایم شدیدتر COVID - قرار دهد. همچنین لازم به ذکر است که اگر در حال حاضر هیدروکسی کلروکین مصرف می کنید، به این نکته توجه داشته باشید که این دارو از شما در برابر ویروس کرونا محافظت نمی کند. هرچه مدت زمان حضور مبتلایان به لوپوس در کنار سایر افراد عمومی جامعه بیشتر باشد، خطر ابتلا آنها به عفونت با ویروس کرونا بیشتر می شود. بر همین اساس، این بیماران باید به این نکته توجه داشته باشند مهمترین ابزار برای پیشگیری از COVID - محدود کردن زمان تماس خودشان با سایر افراد است. در صورت ابتلا به لوپوس، هنگام خروج از منزل این مراحل را دنبال کنید: با دیگران دست ندهید. حداقل فوت با دیگران فاصله داشته باشید. از لمس چشم، بینی، دهان یا صورت خودداری کنید. ماسک بزنید و از کسانی که ماسک ندارند، دور شوید. از ازدحام جمعیت به خصوص در محیط های داخلی خودداری کنید. ضد عفونی کننده دست همراه خود داشته باشید و پس از لمس سطوح از آن استفاده کنید. در مراکزی که مجبور هستید حضور پیدا کنید، مانند مراجعه به پزشک، از ماسک و یا محافظ صورت استفاده کنید. از تماس با کسی که بیمار است جدا خودداری کنید. اگر به لوپوس مبتلا هستید، تصور کنید که در معرض خطر بیشتری هستید. کاملا منطقی است که به مردم اجازه دهید این را بدانند. لوپوس یک بیماری خود ایمنی مزمن است. یعنی سیستم ایمنی بدن شما ناکارآمد است و به بافت سالم بدن شما حمله می کند. حتی ممکن است توانایی را در مبارزه با عفونت ها کاهش دهد. داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند و افراد مبتلا به لوپوس اغلب از آنها استفاده می کنند، همچنین می توانند توانایی بدن شما را در پاسخ به عفونت ها محدود کنند. در نتیجه، افراد مبتلا به لوپوس کمتر قادر به مبارزه با باکتری ها و ویروس ها هستند. هنگامی که افراد مبتلا به لوپوس بیمار می شوند، بیماری آنها نیز ممکن است باعث شعله ور شدن لوپوس شود. افراد مبتلا به لوپوس ممکن است بیماری های دیگری داشته باشند که آنها را در معرض خطر بیشتری برای بیماری های جدی از ویروس کرونا مانند دیابت، عروقی، بیماری های کلیوی و سیستم ایمنی ضعیف قرار دهد. مدیریت یک بیماری مزمن حتی در شرایط عادی هم ممکن است تا حدودی استرس زا باشد، چه رسد به در طول یک بیماری همه گیر. استرس و اضطراب ناشی از ابتلا به کرونا در میان افراد مبتلا به لوپوس، احتمال شعله ور شدن و تشدید علایم را افزایش می دهد. به همین دلیل بسیار مهم است که در این زمان مراقب سلامت روان خود باشید. از طرفی هم باید به این نکته توجه داشته باشید که انزوا و تنهایی می تواند به سلامتی شما آسیب برساند و در حال حاضر شما باید از سلامت جسمی و روانی خود محافظت کنید. از تکنولوژی مدرن استفاده کنید. تماس تلفنی، گفتگوی ویدیویی و جلسات آنلاین به شما کمک می کند تا با افرادی که دلتان برایشان تنگ شده در تماس باشید. شاید حفظ انگیزه در طول دوران قرنطینه و گذراندن وقت زیاد در خانه برای مبتلایان به بیماری های زمینه ای مانند لوپوس سخت باشد، اما بهتر است با ورزش روزانه، بدن و ذهن خود را فعال نگه دارید. هر روز مقداری فعالیت بدنی داشته باشید. برنامه های ورزشی زیادی برای کمک به شما وجود دارد. پیاده روی در فضای باز ورزش خوبی است که می تواند در تغییر روحیه شما تاثیر زیادی داشته باشد. همچنین حفظ فاصله فیزیکی هنگام بیرون از منزل، آسان تر است. ورزش منظم به استحکام بیشتر استخوان ها کمک کرده و افزایش شادابی و سلامتی فرد به کاهش احتمال بروز حمله قلبی کمک خواهد کرد در نتیجه انجام ورزش منظم را در برنامه روزانه تان بگنجانید. استرس می تواند منجر به تشدید علایم شما شود، بنابراین پیش قدم باشید. راه های را یاد بگیرید و سعی کنید استرس خود را کاهش دهید. بسیاری از برنامه های مراقبه وجود دارد که می تواند شما را در چارچوب ذهنی مناسب قرار دهد. فعالیت هایی مانند یوگا و تای چی نیز به آرامش شما کمک می کنند. به طور کلی، مصرف برخی غذا ها مانند مواد غذایی حاوی مقادیر زیادی قند و سایر مواد التهابی ممکن است منجر به تشدید علایم شما شوند. در طول این مدت بهتر است رژیم غذایی ضد التهابی را رعایت کنید. پیروی از یک رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل به سلامتی تان کمک کرده و اگر در خطر ابتلا به بیماری هایی مثل فشار خون و بیماری های کلیوی یا گوارشی هستید بهتر است از خوردن بعضی از مواد غذایی پرهیز کرده یا مصرف آن را به حداقل برسانید. مصرف مکمل های می تواند به بیماران لوپوس کمک کند. از آن جایی که کمتر باید زیر نور خورشید باشید، برای سلامتی استخوان هایتان نیاز به مصرف روزانه تا میلی گرم مکمل کلسیم خواهید داشت. لوپوس نوعی بیماری خود ایمنی مزمن است که می تواند خطر ابتلا به ویروس کرونا را که باعث COVID - می شود یا عوارض ناشی از بیماری کرونا را افزایش دهد. روش هایی وجود دارد که احتمال بروز عفونت را کاهش می دهد. همچنین می توانید، برای کنترل استرس و حفظ تعادل بدن و ذهن خود گام بردارید. COVID - دارید، خود را قرنطینه کنید و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. منابع:

به انواع ویروسی، قارچی و باکتریایی تقسیم می شوند. انواع مختلفی از عفونت، از جمله بیماری های ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی ها احتمال دارد بر کبد ت ثیر بگذارد. کبد عضوی است که عملکردهای زیادی را انجام می دهد. این عضو ظرفیت ذخیره سازی زیاد و عملکردی دارد و قادر به بازسازی است. این خواص تا حدی کبد را از آسیب دایمی محافظت می کند با این حال، کبد به دلیل نقشی که در سوخت و ساز بدن، سم زدایی و ذخیره سازی ترکیبات مختلف سمی دارد، در معرض آسیب نیز قرار دارد. علایمی که نشان می دهد سگ به بیماری کبد مبتلا است، می تواند شامل موارد زیر باشند: تب اسهال استفراغ کاهش وزن زخم معده تغییر در اندازه کبد از دست دادن اشتها مشکلات انعقاد خون تشنگی و ادرار بیش از حد تشنج یا سایر مشکلات عصبی آسیت یا جمع شدن مایعات در شکم زردی (رنگ زرد در پوست، غشاهای مخاطی و چشم ها) خونریزی دستگاه گوارش در حیواناتی که به علت زخم یا مشکلات لخته شدن خون، مبتلا به بیماری کبد هستند، دیده می شود. تشخیص علت هر یک از این علایم به او کمک می کند بیماری را به موقع تشخیص داده و درمان مناسب را انجام دهد. آزمایشات خون می تواند در تشخیص بیماری کبد مفید باشد. اشعه ایکس و می تواند به دامپزشک کمک کند تا اندازه کبد و بی نظمی سنگ صفرا و بیماری های کیسه صفرا را تشخیص دهد. از آسپیراسیون یا بیوپسی می توان برای به دست آوردن نمونه هایی برای کشت باکتریایی، آنالیز سلول و بافت و در صورت لزوم، آنالیز سم شناسی استفاده کرد. در سگ ها، انواع مختلفی از عفونت، از جمله بیماری های ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی ها احتمال دارد بر کبد ت ثیر بگذارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیماری های ویروسی سگ ها که با اختلال عملکرد کبد همراه هستند شامل هپاتیت عفونی و ویروس تبخال هستند. ناشی از آدنو ویروس سگ، علاوه بر ایجاد مرگ برای بافت کبد، می تواند باعث التهاب طولانی مدت و ایجاد زخم در کبد شود. ویروس هرپس سگ باعث ایجاد بیماری کبدی شدید، اغلب کشنده در توله سگ ها می شود. تزریق واکسن بوردتلا داخل بینی به صورت تصادفی، باعث آسیب کبدی در برخی از سگ ها می شود. یک عفونت باکتریایی است که توسط لپتوسپیرا interrogans ایجاد و می تواند منجر به بیماری کبد شود. تشخیص معمولا با آزمایش خون یا شناسایی ارگانیسم موجود در نمونه های ادرار یا خون انجام می شود. درمان شامل مراقبت های حمایتی و تجویز آنتی بیوتیک های مناسب است. در هنگام دست زدن به سگ هایی که مشکوک به لپتوسپیروز هستند، اقدامات احتیاطی ویژه ای توصیه می شود، زیرا این ارگانیسم احتمال دارد انسان را نیز آلوده کند. انواع دیگر عفونت های باکتریایی، مانند عفونت های ناشی از گونه های کلستریدیوم پیلفیومه یا مایکوباکتریوم، می توانند باعث آسیب کبدی شوند. عفونت در سایر قسمت های بدن نیزمی تواند به بافت کبد حمله کرده و باعث آسیب یا اختلال در عملکرد شود. از آنجا که کبد می تواند به محافظت از بدن در برابر عفونت های باکتریایی کمک کند، سگ های مبتلا به یا مبتلا به بیماری کبدی طولانی مدت در معرض ابتلا به بسیاری از انواع عفونت های باکتریایی هستند. شایع ترین عفونت های قارچی مرتبط با اختلال عملکرد کبد، کوکسیدیوییدومایکوزیس و هیستوپلاسموز است. علایم اختلال عملکرد کبد شامل تجمع مایعات در شکم، زردی و بزرگ شدن کبد است. برای درمان هیستوپلاسموز به طور کلی یک یا چند داروی ضد قارچ تجویز می شود. بسته به سطح بیماری، وضعیت بهبودی احتمال دارد ضعیف باشد. کوکسیدیوییدومایکوزیس با استفاده طولانی مدت ( تا ماه) از داروهای ضد قارچ قابل درمان است. با این حال، بعضی اوقات بیشتر می شود و شاید درمان مادام العمر برای برخی از سگ ها لازم باشد. توکسوپلاسموز یک بیماری انگلی است که می تواند سلول های کبدی را از بین ببرد و باعث نارسایی ناگهانی کبد شود. زردی، بی حالی، استفراغ، افزایش مایعات شکمی و علاوه بر علایم درگیری سیستم عصبی مرکزی، ریه یا چشم دیده می شود. بیماری کبدی همراه با در سگها اغلب در سگ های جوان یا کسانی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند دیده می شود. برخی از سگهای مبتلا به توکسوپلاسموز نیز به ویروس بیماری سگ آلوده هستند که در این صورت بیماری ناگهانی شروع و به سرعت کشنده است. تشخیص می تواند دشوار باشد. درمان معمولا شامل آنتی بیوتیک های مناسب است. وضعیت بهبودی به شدت بیماری بستگی دارد. لیشمانیوز یک بیماری بسیار کشنده است که توسط گونه تک یاخته ای لیشمانیا ایجاد می شود. این بیماری اندام های مختلفی از جمله کبد را درگیر می کند. چندین دارو برای درمان در دسترس است، اما به ندرت بیماری را درمان می کنند. درمان مادام العمر احتمال دارد لازم باشد. این بیماری می تواند به افراد، به ویژه افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف تری هستند، منتقل شود. بهبودی در سگ هایی که به شدت آسیب دیده اند ضعیف است. هپاتیت مزمن، التهاب طولانی مدت کبد است. این بیماری در سگها بیشتر از گربه ها دیده می شود. نژادهای مختلفی از سگها مستعد این بیماری هستند، از جمله: Bedlington Terriers ، Labrador Retrievers ، Cocker Spaniels ، Doberman Pinschers ، Skye Terriers ، Standard Poodles ، Springer Spaniels ، Chihuahuas ، Maltese و West Highland White Terriers . در برخی موارد می توان علت آن را تشخیص داد. اما در بسیاری از موارد علت هپاتیت مزمن ناشناخته مانده است. تجمع مس و آهن غالبا در سگ های مبتلا به هپاتیت مزمن دیده می شود. سایر مواردی که با هپاتیت مزمن همراه بوده اند شامل عفونت ویروسی (مانند هپاتیت سگ عفونی) ، لپتوسپیروز، قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا سموم و مسمومیت دارویی است. تجمع غیر طبیعی مس می تواند منجر به هپاتوپاتی مرتبط با مس، یکی از شایع ترین دلایل هپاتیت مزمن شود. افزودن روی به رژیم غذایی با جلوگیری از جذب مس از روده در این موارد می تواند به محافظت از کبد کمک کند. دامپزشک بسته به علایم، علت (در صورت مشخص بودن) و نژاد و سابقه سگ، برنامه مناسب برای درمان و مدیریت هپاتیت مزمن را تعیین می کند. التهاب کبد همچنین می تواند به دلیل عفونت در اطراف مجاری صفراوی رخ دهد که صفرا را از داخل کبد به روده کوچک منتقل می کند. این عفونت ها از مجرای روده عبور می کنند که اغلب به دلیل حرکت کند صفرا، سنگ صفرا یا سایر اختلالات دستگاه صفراوی است. این بیماری که کلانژیوپاتیت نام دارد، در سگ ها نادر است. برای درمان عفونت به آنتی بیوتیک نیاز است و بسته به علت، جراحی می تواند لازم باشد. چندین بیماری درگیر غدد درون ریز می توانند باعث بروز مشکلات کبدی در سگ ها شوند. این بیماری ها شامل دیابت شیرین، بیماری کوشینگ و است. سگ های مبتلا به دیابت به ندرت می توانند اختلال عملکرد کبدی مربوط با بیماری خود داشته باشند. سگ های دیابتی احتمال التهاب پانکراس (پانکراتیت) را افزایش می دهند. حتی می تواند منجر به برخی از انواع بیماری های کبدی شود. برخی از سگهای دیابتی دچار سندرم هپاتوکوتان می شوند که اغلب کشنده است. همچنین احتمال دارد خطر ابتلا به انحطاط چربی کبد را افزایش دهند. زیرا دیابت شیرین متابولیسم و تحرک چربی ها را افزایش می دهد. انسولین درمانی می تواند این مشکل ذخیره سازی را اصلاح کند یا نکند. سگ های مبتلا به hyperadrenocorticism احتمالا تغییراتی در کبد مانند آنچه در مصرف بیش از حد داروهای مشاهده می شود، ایجاد می کنند. این مشکلات هنگام درمان اختلال کنترل می شوند. تغییرات کبدی را می توان در سگهای مبتلا به نیز مشاهده کرد. کیست های کبدی می توانند اکتسابی (معمولا کیست های منفرد) یا در بدو تولد وجود داشته باشند (معمولا کیست های متعدد) بیماری پلی کیستیک مادرزادی کبد در کرن تریر، بول تریر، بیگلز و وست هیلند وایت تریر گزارش شده است. گاهی اوقات، کیست ها بزرگ تر شده و باعث التهاب شکم و علایم دیگری مانند بی حالی، استفراغ و تشنگی بیش از حد می شوند. دامپزشک احتمال دارد توده هایی را در شکم احساس کند که معمولا دردناک نیستند. یا شاید مایعی در شکم جمع شود. با استفاده از اشعه ایکس یا سونوگرافی می توان مشکل را تشخیص داد. اگرچه تشخیص قطعی با نمونه برداری است. برداشتن کیست با جراحی معمولا شرایط را درمان می کند. کبد، انرژی را به صورت گلیکوژن تولید و ذخیره می کند. گلیکوژن برای کمک به حفظ سطح قند خون در طول روز ترشح می شود. با این حال، در سگ هایی که دچار آسیب کبدی هستند، مقادیر غیرطبیعی گلیکوژن در سلول های کبدی تجمع می یابد و باعث تمایل آنها می شود. این یک سندرم کبدی شایع است که به طور معمول با نتایج نمونه برداری از بافت کبد آشکار می شود. این سندرم اغلب با عملکرد بیش از حد غده فوق کلیه ( hyperadrenocorticism ) یا با استرس طولانی مدت، بیماری ها، التهاب یا سرطان همراه است. داروهای خاص نیز می توانند این سندرم را ایجاد کنند. احتمال دارد در سگهایی که دارای هایپرپلازی ندولار و انواع خاصی از سرطان کبد هستند این سندرم نیز وجود داشته باشد. دامپزشکان علت اصلی این تغییرات کبدی را تعیین و درمان می کنند. آنها همچنین احتمال دارد تغییر در غذای سگ، افزودن یک مکمل ویتامین یا سایر روش های درمانی را توصیه کنند. نوعی از این سندرم در تریرهای اسکاتلندی رایج است. سگ های مبتلا به این نژاد می توانند به آرامی یا به سرعت دچار بیماری شدید کبدی شوند. هیپرپلازی ندولر یک بیماری غیر شایع و مرتبط با سن در سگ ها است. معمولا باعث بیماری نمی شود و بر عملکرد کبد ت ثیر نمی گذارد. احتمال دارد برای جدا سازی این تغییرات از تغییرات ناشی از سایر بیماری های جدی کبدی، به نمونه برداری نیاز باشد. منبع:

ممکن است حتی تا مدت ها بعد از ابتلا به بیماری ادامه داشته باشند. ویروس کرونا می تواند به، قلب و مغز آسیب برساند، که خطر مشکلات طولانی مدت سلامتی را افزایش می دهد. اکثر افرادی که به بیماری کروناویروس ( COVID - ) مبتلا هستند، ظرف چند هفته کاملا بهبود می یابند. اما برخی از افراد حتی کسانی که نسخه خفیف کرونا را داشتند. پس از بهبود اولیه، علایم را در خود را همچنان حس می کنند. این افراد گاهی خود را "مسافران طولانی" توصیف می کنند و شرایط را سندرم پس از COVID - یا " COVID - طولانی" می نامند. شرایط پس از کووید - به طور کلی بیش از چهار هفته پس از تشخیص ویروس COVID - باقی می مانند. افراد مسن و افرادی که دارای بسیاری از بیماریهای جدی هستند بیشتر در معرض علایم طولانی مدت COVID - قرار دارند. اما حتی افراد جوان و افراد سالم می توانند هفته ها تا ماه ها پس از عفونت احساس ناخوشی کنند. علایم و نشانه های شایع که به مرور زمان در بیماران مبتلا به کرونا باقی می مانند، عبارتند از: تب سرگیجه درد مفاصل سرفه کردن درد عضلانی یا سردرد از دست دادن بو یا مزه افسردگی یا اضطراب ضربان قلب سریع یا تپنده تنگی نفس یا مشکل در تنفس اختلال حافظه، تمرکز یا اگرچه COVID - به عنوان یک بیماری در نظر گرفته می شود که در درجه اول ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهد، اما می تواند به بسیاری از اعضای دیگر نیز آسیب برساند. آسیب اندام ممکن است خطر مشکلات طولانی مدت سلامتی را افزایش دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آزمایشات تصویربرداری ماه ها پس از بهبودی از COVID - انجام شده است حتی در افرادی که فقط علایم خفیف COVID - را تجربه کرده اند، آسیب دایمی به عضله قلب نشان داده است. ویروس کرونا ممکن است خطر نارسایی قلبی یا سایر عوارض قلبی را در آینده افزایش دهد. نوع که اغلب با COVID - همراه است می تواند باعث آسیب طولانی مدت کیسه های هوایی کوچک (آلویول ها) در ریه ها شود. COVID - همچنین ممکن است خطر ابتلا به و بیماری آلزایمر را افزایش دهد. برخی از بزرگسالان و کودکان پس از ابتلا به COVID - دچار سندرم التهابی چند سیستم می شوند. در این حالت، برخی از اندام ها و بافت ها به شدت ملتهب می شوند. COVID - می تواند احتمال تجمع سلول های خونی و تشکیل لخته را افزایش دهد. در حالی که لخته های زیاد می توانند باعث حمله قلبی و سکته شوند. اعتقاد بر این است که بسیاری از آسیب های قلبی ناشی از COVID - ناشی از لخته های بسیار کوچکی است که رگ های خونی کوچک (مویرگ ها) در عضله قلب را مسدود می کند. سایر قسمتهای بدن که تحت تاثیر لخته شدن خون قرار گرفته اند شامل ریه ها، پاها، کبد و کلیه ها می شود. COVID - همچنین می تواند عروق خونی را ضعیف کرده و باعث نشت آنها شود. حتی منجر به مشکلات بالقوه طولانی مدت در کبد و کلیه خواهد شد. افرادی که علایم شدید COVID - دارند، اغلب باید در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان، با کمک مکانیکی مانند دستگاه تنفس، برای تنفس درمان شوند. زنده ماندن از این تجربه می تواند فرد را در معرض، افسردگی و اضطراب قرار دهد. دانشمندان در حال بررسی ت ثیرات بلندمدت مشاهده شده در ویروس های مرتبط هستند، مانند ویروسی که باعث ایجاد سندرم تنفسی حاد شدید ( SARS ) می شود. بسیاری از افرادی که از SARS بهبود یافته اند دچار سندرم خستگی مزمن شده اند. این وضعیت یک اختلال پیچیده که با خستگی شدید مشخص می شود که با فعالیت بدنی یا روانی بدتر می شود، اما با استراحت بهبود نمی یابد. همین امر ممکن است در مورد افرادی که به COVID - مبتلا شده اند صادق باشد. مهم است به خاطر داشته باشید که اکثر افرادی که مبتلا به COVID - هستند به سرعت بهبود می یابند. اما مشکلات بالقوه طولانی مدت ناشی از COVID - با رعایت نکات احتیاطی، کاهش میزان شیوع COVID - را بسیار مهم می کند. اقدامات احتیاطی شامل پوشیدن ماسک، فاصله گذاری اجتماعی، اجتناب از ازدحام جمعیت، دریافت واکسن در صورت وجود و تمیز نگه داشتن دست ها است. نزدیک به سال مطالعه واکسن، دکتر پل گوپفرت، مدیر کلینیک تحقیقاتی واکسن آلاباما در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، هیچ واکسنی را به اندازه سه واکسن Pfizer ، Moderna و Johnson & Johnson . در واقع دلایل متعددی وجود دارد. واکسن هایی که در دو نوبت یک یا دو بار تزریق می شوند، بسیار متفاوت از داروهایی است که افراد روزانه به طور بالقوه برای سالها مصرف می کنند. چندین دهه سابقه واکسن به علاوه داده های بیش از یک میلیارد نفر که از دسامبر گذشته واکسن COVID دریافت کرده اند شواهد قوی ای را ارایه می دهد که نشان می دهد احتمال کمی وجود دارد که خطرات جدیدی از واکسن های COVID ایجاد شود. اکثر آمریکایی ها که واکسینه نشده اند یا می گویند در واکسیناسیون فرزندان خود تردید دارند گزارش می دهند که نگرانی اصلی آنها ایمنی است. تقریبا یک چهارم پاسخ دهندگان در نظرسنجی های گالوپ در مارس و آوریل گوپفرت می گوید ما به اندازه کافی می دانیم تا مطمین شویم واکسن های کووید بی خطر هستند. برخلاف بسیاری از داروها که روزانه مصرف می شوند، واکسن ها عموما یکبار انجام می شوند. داروهایی که هر روز مصرف می کنید می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به مرور زمان خود را بروز می دهد. گوپفرت گفت: "واکسن ها فقط برای حذف ویروس طراحی شده و سپس به سرعت توسط بدن حذف می شوند. این امر به ویژه در مورد واکسن های mRNA صادق است. mRNA به طرز باور نکردنی به سرعت تخریب می شود. شما انتظار ندارید که هیچ یک از این واکسن ها عوارض جانبی طولانی مدت داشته باشند و در حقیقت، این مورد هرگز با هیچ واکسنی رخ نداده است. در صورت وجود عوارض جانبی واکسن در عرض چند هفته ظاهر می شود. این بدان معنا نیست که هرگز هیچ مشکل ایمنی در مورد واکسن ها وجود نداشته است. تقریبا در همه موارد، عوارض جانبی واکسن در دو ماه اول پس از انتشار مشاهده می شود. گوپفرت گفت: "زمانی که واکسن های Pfizer و Moderna COVID برای استفاده اضطراری در ایالات متحده در دسامبر ت یید شد. ما قبلا عوارض جانبی کوتاه مدت را به خوبی از مطالعات کارآیی می دانستیم. Pfizer و Moderna - و بعدا جانسون و جانسون و سپس Novavax ، همه بیش از ، نفر ثبت نام کرده اند که نیمی از آنها واکسن دریافت کرده اند و نیمی از آنها ابتدا دارونما دریافت کرده اند. که همه گروه دارونما واکسن دریافت کردند. گوپفرت می گوید، عوارض جانبی مشاهده شده در این مطالعات، و دوباره در راه اندازی سراسری که در دسامبر آغاز شد، مسایل قابل تحمل بودند. عمدتا درد بازو، خستگی و سردرد. اینها بسیار گذرا هستند و یک یا دو روز پس از واکسن ایجاد و سپس سریع حل می شوند. به گفته ردیاب واکسیناسیون نیویورک تایمز، تا ژوین ، بیش از . میلیارد دوز واکسن COVID در سراسر جهان تزریق شده است تقریبا از هر نفری که واکسن AstraZeneca COVID را دریافت می کردند، یک نفر دچار اختلال لخته شدن شده که به عنوان ترومبوسیتوپنی ترومبوتیک شناخته می شود، از جمله مورد در بیش از میلیون نفر که از این واکسن در انگلستان استفاده کرده اند. نفر جان خود را از دست داده اند. گوپفرت می گوید تعداد کمی از موارد با واکسن جانسون و جانسون نیز رخ داده است. دلایل هنوز در حال بررسی است. اما عارضه ناشی از این واکسن، از شش روز تا دو هفته پس از واکسیناسیون اتفاق می افتد. اخیرا ، یک عارضه جانبی نادرتر - میوکاردیت یا التهاب عضله قلب - Pfizer و Moderna COVID - دریافت می کنند، گزارش شده است این حدود یک در یک میلیون یا احتمالا در برخی از جمعیت بیشتر است. اما باز هم، همه اینها بیش از یک ماه پس از واکسیناسیون اتفاق نمی افتد. در ژوییه ، FDA J & J با مرتبط است. موارد بیشتر دو هفته پس از تزریق و بیشتر در مردان سال به بالا گزارش شده است. هر گونه خطر، بخصوص برای والدین، ترسناک است. اما عوارض جانبی نادری که با واکسن های کووید تشخیص داده می شود. باید در برابر خطرات شناخته شده و بالاتر ناشی از ابتلا به COVID سنجیده شود. هنوز مشخص نیست که چگونه انواع COVID مانند جهش Delta بسیار عفونی بر بیماران ت ثیر می گذارد. علایم اولیه نشان می دهد که عفونت های دلتا COVID دارد، اما هنوز واکسن ها در برابر دلتا محافظ هستند. گوپفرت گفت: "عوارض جانبی طولانی مدت عفونت COVID یک نگرانی عمده است. " تا درصد از افرادی که مبتلا به COVID هستند عوارضی ما نمی دانیم چرا اینطور است. این علایم چقدر طول می کشد یا راههای موثرتری برای درمان آنها وجود دارد.

آزمایش سریع کرونا، یا آزمایش رپید کرونا می تواند در تشخیص ارزان و سریع بیماری کرونا و کنترل همه گیری و پیشگیری از شیوع آن کمک کند. COVID - یک بیماری تنفسی است که می تواند باعث بیماری های شدید به ویژه در افرادی که بیماری های زمینه ای مانند دیابت، چاقی و فشار خون بالا دارند، شود. دو نوع آزمایش معمولا برای آزمایش عفونت فعلی SARS - CoV - ، ویروس کرونا که باعث COVID - می شود، استفاده می شود. نوع اول آزمایش های واکنش زنجیره ای پلیمراز ( PCR ) است که به آن آزمایش های تشخیصی یا آزمایش های مولکولی نیز گفته می شود. اینها می توانند با تشخیص مواد ژنتیکی ویروس کرونا به تشخیص COVID - کمک کنند. آزمایشات PCR به عنوان استاندارد طلا توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ( CDC ) تایید شده است. نوع دوم آزمایشات آنتی ژن است. اینها با جستجوی مولکول های خاصی که در سطح ویروس SARS - CoV - یافت می شود، به تشخیص COVID - کمک می کند. تست های سریع، آزمایش های کووید - مواردی هستند که می توانند در کوتاه ترین زمان مانند دقیقه نتیجه و تشخیص مناسب را مشخص کنند. آزمایش سریع کرونا نیازی به تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی ندارند. اینها معمولا به شکل آزمایش های آنتی ژن انجام می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگرچه آزمایشات سریع می توانند نتایج سریع را ارایه دهند، اما به اندازه آزمایشات PCR تجزیه شده در آزمایش دقیق نیستند. برای آگاهی از میزان دقیق تست های سریع و زمان استفاده از آنها به جای آزمایش PCR ، ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. آزمایشات سریع COVID - اغلب در عرض چند دقیقه نتیجه می دهد و نیازی به تجزیه و تحلیل در آزمایشگاه توسط متخصص نمی باشد. اکثر تستهای سریع، آزمایشهای آنتی ژنی هستند و گاهی اوقات این دو عبارت به جای یکدیگر استفاده می شوند. هر چند مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها استفاده از عبارت "سریع" برای توصیف آزمایشات آنتی ژن را متوقف کرد، زیرا FDA آزمایش های آنتی ژن آزمایشگاهی را نیز ت یید کرده است. آزمایش های سریع، که به آنها تست های مراقبت نیز گفته می شود، می تواند در موارد زیر انجام شود: در خانه با آزمایش خانگی COVID - مطب پزشک داروخانه ها کلینیک های مدرسه امکانات مراقبت طولانی مدت فرودگاه ها مراکز تست رانندگی در طول آزمایش، شما یا یک متخصص پزشکی یک سواب پنبه را در بینی، گلو یا هر دو قرار می دهید تا مخاط و سلول ها را جمع آوری کنید. سپس نمونه شما معمولا روی نواری اعمال می شود که در صورت مثبت بودن تست COVID - رنگ آن تغییر می کند. اگرچه این آزمایشات نتایج سریع ارایه می دهند، اما به اندازه آزمایشات آزمایشگاهی دقیق نیستند زیرا برای گزارش نتیجه مثبت به ویروس بیشتری در نمونه شما نیاز دارند. آزمایشات سریع با احتمال بالایی برای ایجاد نتیجه منفی کاذب همراه است. منفی کاذب به این معنی است که این آزمایش نشان می دهد که در واقع COVID - ندارید. نتایج بررسی های انجام شده در مارس ، نتایج مطالعه صحت آزمایش را مورد ارزیابی قرار داد و آزمایشات سریع تولید آنتی ژن یا مولکولی تجاری را ارزیابی کرد. محققان دریافتند که دقت آزمایش ها در افراد به میزان قابل توجهی متفاوت است. برای افراد مبتلا به علایم COVID - ، آزمایشات به طور صحیح به طور متوسط درصد از مواقع مثبت بود. فاصله اطمینان درصد . تا درصد بود، به این معنی که محققان درصد مطمین بودند که میانگین بین این دو مقدار افت کرده است. محققان دریافتند که نتایج آزمایشات سریع در افراد بدون علایم COVID - در . درصد از آزمایش های سریع به درستی مثبت بودند. فواصل اطمینان درصد . تا . درصد بود. آزمایشات سریع با دقت بیشتری نتیجه مثبت COVID - را در صورت تجویز در هفته اول علایم ارایه می دهد. محققان دریافتند آزمایش های سریع COVID - را به طور متوسط در . درصد موارد در هفته اول به درستی تشخیص داده است. محققان طیف وسیعی از دقت بین تولیدکنندگان آزمایش را پیدا کردند. Coris Bioconcept COVID - را تنها در . درصد موارد ارایه کرد. SD Biosensor STANDARD Q بالاترین نمره را داشت و نتیجه مثبت COVID - را در . درصد از افراد به درستی تشخیص داد. در بررسی دیگر که در آوریل منتشر شد، محققان دقت چهار نوع آزمایش آنتی ژن سریع COVID - را مقایسه کردند. محققان دریافتند که هر چهار آزمایش تقریبا نیمی از یک مورد مثبت COVID - را تشخیص داده و تقریبا در تمام مدت یک مورد منفی COVID - را به درستی شناسایی کرده اند. در اینجا خلاصه ای از یافته های آنها آمده است: آزمایشات سریع به ندرت نتیجه مثبت کاذب را نشان می دهند. مثبت کاذب زمانی است که تست COVID - مثبت است در حالی که در واقع شما به آن مبتلا نیستید. در بررسی مارس مطالعاتی که قبلا ذکر شد، نشان داده که آزمایشات سریع به درستی نتیجه مثبت کووید - را در . درصد افراد نشان می دهد. علیرغم شانس نسبتا زیاد برای بدست آوردن نتیجه منفی کاذب، آزمایش سریع COVID - مزایای متعددی نسبت به آزمایشات PCR دارد. آزمایشات سریع: می تواند نتایج را در عرض چند دقیقه به جای چند روز ارایه دهد. قابل حمل تر و قابل دسترسی تر از آزمایشات آزمایشگاهی هستند. هزینه کمتری نسبت به آزمایشات دیگر برای تشخیص کرونا دارد. انجام آنها به متخصص یا آزمایشگاه نیاز ندارید. بسیاری از فرودگاهها، سالنها و سایر مناطق شلوغ، آزمایش سریع COVID - را برای غربالگری موارد مثبت احتمالی ارایه می دهند. آزمایشات سریع نمی تواند به هر مورد COVID - برسد، اما می تواند حداقل در برخی شرایط ضروری در مدت زمان کم، وضعیت فرد را تشخیص دهد. اگر آزمایش سریع شما نشان دهد که به ویروس کرونا مبتلا نیستید اما علایم COVID - را دارید، ممکن است نتایج آزمایش شما منفی کاذب باشد. بهتر است نتیجه منفی خود را با آزمایش دقیق تر PCR ت یید و یا رد کنید. تست های PCR عموما دقیق تر از آزمایش های سریع هستند. سی تی اسکن به ندرت برای تشخیص COVID - استفاده می شود. آزمایشات آنتی ژن می تواند برای تشخیص عفونت قبلی استفاده شود. آزمایشات PCR کووید همچنان استاندارد طلایی برای تشخیص COVID - است. بررسی ها نشان داده که آزمایشات PCR در . درصد موارد ابتلا به کرونا را به درستی تشخیص می دهد. سی تی اسکن عموما برای تشخیص COVID - استفاده نمی شود، اما با شناسایی مشکلات ریه می تواند به طور بالقوه COVID - را شناسایی کند. با این حال، آنها نسبت به آزمایش های دیگر کاربرد کمتری دارند و در رد سایر انواع عفونت های تنفسی مشکل دارند. در همان بررسی ژانویه مشخص شد که سی تی اسکن یک مورد مثبت COVID - را . درصد از مواقع را تشخیص می دهد اما تنها یک مورد منفی COVID - را . درصد از مواقع به درستی تشخیص می دهد. آزمایش آنتی بادی به دنبال پروتیین های ساخته شده توسط سیستم ایمنی بدن شما، به نام آنتی بادی، است. آنتی بادی نشان دهنده عفونت قبلی کروناویروس است. به طور خاص، این آزمایشات به دنبال آنتی بادی هایی به نام IgM و IgG هستند. آزمایش آنتی بادی نمی تواند عفونت فعلی کروناویروس را تشخیص دهد. مطالعه ژانویه نشان داد که آزمایش آنتی بادی IgM و IgG به ترتیب وجود این آنتی بادی ها را به ترتیب در . و . درصد موارد مشخص کرده است. اگر فکر می کنید COVID - دارید، باید در اسرع وقت خود را از دیگران جدا کنید. CDC COVID - مثبت داشته اید. با این حال، اگر نتیجه آزمایش شمت در روز یا بعد از آن منفی بود، ممکن است بخش بهداشت عمومی محلی شما قرنطینه روزه یا روزه را توصیه کند. تغییر رنگ ناخن ها، پوست یا لب ها نشانه کمبود اکسیژن است. با این حال، افرادی که پوست تیره تری دارند ممکن است نتوانند این علایم را به راحتی مانند افرادی که پوست روشن دارند تشخیص دهند. تحقیقات نشان می دهد آزمایش های سریع کووید - زمانی دقیق تر است که در هفته اول پس از شروع علایم استفاده شود. خطر بدست آوردن نتیجه منفی کاذب با آزمایش های سریع نسبتا زیاد است. برای افراد مبتلا به علایم، تقریبا درصد احتمال دریافت منفی کاذب وجود دارد. برای افرادی که علایم ندارند، این خطر حدود درصد است. از سوی دیگر، آزمایش های سریع کمتر از درصد مواقع مثبت کاذب را نشان می دهد. یک آزمایش سریع COVID - می تواند یک آزمایش اولیه مفید برای بررسی اینکه آیا شما مبتلا به ویروس کرونا هستید که باعث COVID - می شود، باشد. با این حال، اگر علایم دارید و آزمایش سریع شما منفی می شود، ایده خوبی است که نتایج خود را با آزمایش PCR ت یید کنید.

حساسیت و کرونا می توانند باعث سرفه شوند و تعیین علت اصلی سرفه های شما دشوار است. برای تشخیص قطعی عامل سرفه، آزمایش کووید - ضروری است. این مقاله شباهت ها و تفاوت های بالقوه بین سرفه ناشی از حساسیت و سرفه ناشی از COVID - ، از جمله محرک ها و طول علایم را مورد بحث قرار می دهد. اگر به دنبال این هستید که سرفه من حساسیت است یا کرونا بهتر است ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. فهرست محتوا سرفه آلرژیک یک سرفه مداوم است که معمولا بیش از سه هفته طول می کشد. ممکن است متوجه حضور آن در حضور عوامل محرک مانند گرده، گرد و غبار، کپک یا شوره حیوانات شوید. رینیت آلرژیک (تب یونجه) حساسیتی است که توسط عوامل محیطی مانند گرده، گیاهان، گرد و غبار و حیوانات خانگی ایجاد می شود. اگر سرفه شما به دلیل حساسیت است، ممکن است فقط در زمان های خاصی از سال دچار سرفه شوید. سرفه مربوط به آلرژی ها معمولا خشک است و مخاط زیادی تولید نمی کند. اگر سرفه شما ناشی از آلرژی است، ممکن است علاوه بر سرفه علایم زیر را نیز داشته باشید: عطسه کردن کهیر یا دانه پوستی حلقه های تیره دور چشم خارش چشم، گوش، دهان یا بینی آسم شرایطی است که معمولا با آلرژی همراه است و اگر علاوه بر آلرژی به آسم مبتلا هستید، سرفه شما ممکن است با مشکلات تنفسی از جمله خس خس سینه همراه باشد. مانند سرفه های آلرژیک، سرفه های مرتبط با COVID - معمولا خشک هستند. با این حال، علایمی که ممکن است با سرفه شما در مورد عفونت COVID - همراه باشد متفاوت است. اگر COVID - دارید، ممکن است علاوه بر سرفه، علایم زیر را نیز داشته باشید: تب اسهال سر درد گلو درد خستگی تهوع یا استفراغ از دست دادن طعم یا بو مشکل در تنفس یا مشکلات تنفسی Long COVID شرایطی است که در آن عفونت COVID - علایم مزمن ایجاد می کند. این علایم ممکن است شامل سرفه، خستگی مزمن، مشکلات شناختی، تنگی نفس و درد باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حساسیت فصلی باعث تب نمی شود. کهیر ممکن است با آلرژی رخ دهد، اما برای عفونت COVID - غیر معمول است. خارش چشم، بینی و گوش با حساسیت های فصلی شایع است اما در عفونت COVID - بعید است. علایم معده مانند تهوع، استفراغ یا اسهال می تواند با COVID - ظاهر شود، اما بعید است با حساسیت فصلی رخ دهد. از دست دادن طعم و از دست دادن بویایی در عفونت های COVID - شایع است، در حالی که برای حساسیت های فصلی بسیار نادر است. حساسیت ها ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن شما در پاسخ به برخی از عوامل محرک مانند گرده، کپک، گرد و غبار یا شوره است. این امر باعث می شود بدن شما ماده ای به نام هیستامین آزاد کند که مسیول بسیاری از علایم مرتبط با آلرژی است. COVID - ناشی از عفونت با ویروس SARS - CoV - است که از طریق قطرات تنفسی منتقل می شود. این قطرات معمولا توسط فرد مبتلا از طریق سرفه یا عطسه دفع می شوند. هر کسی که این قطرات را استنشاق کند مستعد ابتلا به COVID - است. COVID - با سرکوب واکنش ضد ویروسی خود می تواند از دست سیستم ایمنی فرار کند. آلرژی معمولا به وسیله یک پزشک متخصص در ایمونولوژی، به نام ایمونولوژیست، و یا یک پزشک متخصص آلرژی تشخیص، تشخیص داده می شود. هر یک از پزشکان سابقه پزشکی و علایم شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی انجام می دهند. در صورت مشکوک بودن به حساسیت، ممکن است یک یا چند آزمایش مانند آزمایش خارش پوست، آزمایش داخل پوستی یا آزمایش خون برای ت یید تشخیص تجویز شود. آزمایشات مختلفی وجود دارد که می تواند COVID - را تشخیص دهد. برخی از آنها برای تشخیص عفونت فعلی (فعال) طراحی شده اند، در حالی که آزمایش خون که به دنبال آنتی بادی است می تواند عفونت قبلی با این ویروس را شناسایی کند. انواع اصلی آزمایشات موجود برای تشخیص COVID - عبارتند از: این آزمایش ها به دنبال پاسخ سیستم ایمنی بدن به ویروس COVID - هستند. این آزمایشات نباید برای تشخیص عفونت فعال استفاده شود. آزمایشات مولکولی تشخیصی معتبرترین آزمایش ها برای تشخیص COVID - هستند. آنها از تکنیک ( DNA PCR ) واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تشخیص ویروس استفاده می کنند. این آزمایش از طریق سواب بینی یا گلو یا از طریق نمونه بزاق انجام می شود. این آزمایشات شامل آزمایشات سریع است که نتایج را سریعتر ارایه می دهد، اما به احتمال زیاد نتیجه نادرست را باز می گرداند و عفونت فعال را تشخیص نمی دهد. اگر علایم COVID - دارید یا در معرض فردی هستید که آزمایش COVID - مثبت داشته است، مهم است که بلافاصله آزمایش شوید تا درمان اولیه انجام شود و از انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود. این آزمایشات به طور گسترده در دسترس است. شما می توانید در درمانگاه، کلینیک های آزمایش COVID - ، بیمارستان یا داروخانه محلی خود آزمایش شوید. ضروری است که قبل از درمان برای حساسیت یا سرفه مربوط به COVID - ، تشخیص صحیحی دریافت کنید. در حالی که داروهای تسکین علایم، مانند قطره های سرفه، ممکن است برای سرفه آلرژیک یا سرفه COVID - مشابه باشند، علت اصلی این شرایط بسیار متفاوت است و در مورد درمان ریشه تقریبا هیچ تداخلی وجود ندارد. شناسایی عوامل محرک آلرژی و اجتناب از این مواد بخش مهمی در درمان سرفه های آلرژیک است. آلرژی ها معمولا با داروها درمان می شوند، از جمله: ضد احتقان ها آنتی هیستامین ها کورتیکواستروییدها تزریق آلرژی نوعی ایمونوتراپی است که تنها درمان بالقوه برای آلرژی را ارایه می دهد. ایمونوتراپی شامل تزریقهای کوچک یا تجویز آلرژن (ماده ای که به آن حساسیت دارید) در زیر زبان در طول یک دوره زمانی است. تزریق آلرژی می تواند سیستم ایمنی بدن شما را به محرک حساسیت حساس کند. ایمونوتراپی برای هر نوع آلرژی در دسترس نیست. اگر علایم COVID - را ندارید یا علایم شما بسیار خفیف است، ممکن است به شما دستور داده شود که خود را قرنطینه کرده و از داروهای بدون نسخه مانند ( Tylenol ) استامینوفن برای مدیریت علایم خود استفاده کنید. همچنین باید استراحت زیادی داشته باشید و مایعات بنوشید. گزینه های درمانی COVID - در حال تکامل است. گزینه های درمانی شامل اکسیژن مکمل، وکلوری (رمدسیویر) و بسته به شرایط، دگزامتازون ( Ozurdex ) است. بهترین راه برای جلوگیری از علایم آلرژی، از جمله سرفه، شناسایی و اجتناب از عوامل ایجاد کننده آلرژی است. آزمایش آلرژی می تواند ماده ای که مسیول سرفه شما است را شناسایی کرده و اقدامات لازم برای اجتناب از این ماده انجام شود. به عنوان مثال، اگر به گرده گل حساسیت دارید، تعداد گرده های ناحیه خود را زیر نظر داشته باشید و تا جایی که ممکن است از بیرون رفتن در زمان هایی که تعداد شمارش گرده گل زیاد است خودداری کنید. اگر به گرد و غبار حساسیت دارید، مراقب باشید که گرد و غبار خانه خود را به خصوص در اتاقی که می خوابید پاک کنید. همچنین مهم است که یک برنامه درمانی با پزشک خود تهیه کنید و به آن برنامه پایبند باشید. برای جلوگیری از شیوع COVID - ، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) به شما توصیه می کند: واکسن زدن رعایت فاصله اجتماعی مرتبا دست ها را بشویید. از ماسک صورت استفاده کنید. از حضور در مناطق شلوغ خودداری کنید. از فضاهای داخلی تهویه نامناسب خودداری کنید. به طور مرتب فضای خود را تمیز و ضد عفونی کنید. هنگام سرفه و عطسه جلوی دهان و بینی خود را بگیرید. اگر تشخیص داده شده اید که مبتلا به COVID - هستید یا مشکوک هستید که به آن مبتلا هستید، ضروری است که خود را قرنطینه کنید تا از انتشار عفونت جلوگیری شود. در حالی که آلرژی های فصلی و COVID - دارای برخی علایم شبیه به هم هستند، مانند سرفه، گلودرد و احتقان، علایم خاصی از COVID - وجود دارد که انتظار نمی رود با حساسیت های فصلی آنها را تجربه کنید. از جمله از دست دادن طعم و بو، تب، اسهال و حالت تهوع یا استفراغ. در حالی که هر دو حساسیت و COVID - ممکن است باعث سرفه خشک شوند، بسیاری از علایم دیگر مرتبط با این شرایط متفاوت هستند و می توانند به عنوان نشانه ای از بیماری شما عمل کنند. افرادی که از آلرژی رنج می برند معمولا در گذشته علایمی داشته اند و می دانند نحوه بیمار شدنشان چگونه است، در حالی که علایم COVID - متفاوت و جدید خواهد بود. تنها راه قطعی برای آگاهی از تفاوت این است که آزمایش کووید - در یک مرکز آزمایشگاه، بیمارستان و یا کلینیک خدمات درمانی یا داروخانه محلی انجام شود. منبع:

علایم مشابهی مانند سردرد و تب را ایجاد می کنند. با این حال، هر بیماری نیز علایم منحصر به فرد خود را دارد. COVID - نیست. اگر متوجه تغییراتی در سلامتی خود شده اید و مطمین نیستید که دچار عفونت گوش یا COVID - هستید، با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص دقیق داده شود و یک برنامه درمانی برای شما تهیه کند. عفونت گوش می تواند در بزرگسالان و کودکان اتفاق بیفتد و معمولا یکی از شایع ترین دلایلی است که ممکن است باعث شود فرزند شما به پزشک مراجعه کند. عفونت گوش عموما در نتیجه عفونت باکتریایی یا ویروسی در گوش میانی ایجاد می شود و مایع در فضای پشت پرده گوش شما جمع می شود. COVID - ناشی از ویروس SARS - CoV - است. این فقط یک بیماری تنفسی نیست، اما اکثر علایم رایج آن تنفسی است. فهرست محتوا هم COVID - و هم عفونت گوش می تواند باعث تب و سردرد شود. عفونت گوش می تواند منجر به تب تا درجه فارنهایت شود. گزارش شده است که حدود درصد از کودکانی که دچار عفونت گوش می شوند تب خواهند داشت. سردرد به طور مرتب در افراد مبتلا به عفونت گوش میانی مشاهده می شود. با توجه به اینکه COVID - هنوز یک بیماری نسبتا جدید است، هنوز علایم آن بسیار ناشناخته است. در حالی که برخی از افراد مبتلا به COVID - تشخیص داده می شوند بدون علامت هستند، بسیاری می توانند علایمی مانند تب و سردرد ایجاد کنند. با توجه به اینکه COVID - و عفونت های گوش چقدر می تواند متغیر باشد، نباید سعی کنید خودتان آن را درمان کنید. برای اطمینان از اینکه شما COVID - را به دیگران منتقل نمی کنید، باید با یک ارایه دهنده خدمات درمانی تماس بگیرید یا از منابع محلی در منطقه خود برای پیدا کردن مکانی برای آزمایش استفاده کنید. عفونت گوش نیز همینطور است. اگر مطمین نیستید که چه چیزی باعث علایم شما شده است، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر سردرد یا تب شما به طور فزاینده ای شدید شد، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم رایج ویژه COVID - می تواند شامل موارد زیر باشد: کبودی لب ها و صورت سرفه، خشک بدون مخاط درد قفسه سینه لرز و بدن درد ملتحمه یا صورتی چشم مشکلات گوارشی، از جمله اسهال از دست دادن بو، مزه احتقان بینی تنگی نفس گلو درد خستگی برخی از علایم COVID - جدی تر از بقیه هستند و برخی نیز وجود دارند که در برخی موارد کمتر خود را بروز می دهند. در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر، فورا با ارایه دهنده خدمات درمانی خود تماس بگیرید: این اشاره به رنگ ارغوانی یا قرمز انگشتان پا دارد. انگشتان پای شما احساس درد و خارش می کنند. سردرگمی و تغییر جهت می تواند ناشی از ت ثیر COVID - بر سیستم عصبی مرکزی بدن باشد. این می تواند بسیار جدی باشد، بنابراین اگر دچار هذیان شدید، فورا به پزشک مراجعه کنید. برخی از افراد مبتلا به COVID - ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد این لخته شدن خون در ساق پا یا ران باشند. این می تواند جدی باشد زیرا می تواند منجر به آمبولی ریه شود، جایی که لخته خون تا رگ های خونی ریه حرکت می کند. اگر متوجه شدید که پاهای شما علایم این بیماری را نشان می دهند، مانند تورم، گرفتگی، تغییر رنگ و خارش، فورا با پزشک خود مشورت کنید. لخته شدن خون می تواند منجر به سکته مغزی شود، اما این به ویژه نادر است. مشخص شده است که افرادی که مشکلات قلبی عروقی دارند در صورت ابتلا به COVID - در معرض خطر بیشتری برای سکته مغزی هستند. اگر علایم سکته مغزی را مشاهده کردید، از جمله گیجی و تاری دید، فورا به پزشک خود مراجعه کنید. برخی از علایم رایج ویژه عفونت گوش عبارتند از: درد گوش پری در گوش تخلیه مایعات از گوش از دست دادن اشتها اختلال در خواب سایر علایم عفونت گوش عبارتند از: این بیماری به عنوان اوتیت میانی ترشحی نیز شناخته می شود که به تجمع مایع در گوش میانی اشاره دارد. شما ممکن است این را پس از عفونت گوش میانی تجربه کنید. هنگامی که مایع تجمع می یابد، باکتری ها می توانند رشد کرده و در نهایت منجر به عفونت گوش شوند. این می تواند باعث کم شنوایی خفیف تا متوسط، ترک خوردن صداها هنگام بلع و پری در گوش شود. اوتیت مزمن مزمن ممکن است به این معنی باشد که در صورت ابتلا به سرماخوردگی، علایم و تکرار عفونت را تجربه می کنید. با سردردهای مزمن و مداوم، تخلیه از گوش، کاهش شنوایی و خستگی، می تواند زندگی روزانه شما را مختل کند. عفونت گوش در اثر ویروس یا باکتری ایجاد می شود. ممکن است به عنوان یک سرماخوردگی به ظاهر خوش خیم یا عفونت تنفسی شروع شود. به نظر نمی رسد عفونت گوش از علایم شایع بیماری کووید - باشد. با این حال، تحقیقات بیشتر نشان می دهد که چگونه COVID - می تواند بر گوش انسان ت ثیر بگذارد. برخی تحقیقات همچنین نشان داده است که COVID - در گوش میانی تشخیص داده شده است. یک مطالعه در ژوییه نشان داد که کالبد شکافی دو نفر که با COVID - فوت کرده بودند، در گوش میانی این ویروس مثبت بود. نویسندگان این مطالعه نوشتند که این لزوما به معنای علامت شناسی اتولوژیک فعلی یا آینده در افرادی نیست که عفونت COVID - در گوش میانی آنها وجود دارد. برای درک بهتر آثار COVID - در گوش انسان، تحقیقات بیشتری باید انجام شود. پزشک شما گوش شما را با وسیله ای به نام اتوسکوپ معاینه می کند. در حین آزمایش گوش شما، آنها ارزیابی می کنند که آیا این پرده گوش سالم است، خاکستری مایل به صورتی و شفاف است یا عفونی است. پرده گوش عفونی ممکن است قرمز رنگ، متورم و متورم با التهاب به نظر برسد. اتوسکوپ پنوماتیک وسیله ای است که هوا را به داخل پرده گوش می فرستد و باعث حرکت آن به جلو و عقب می شود. این برای ارزیابی این است که آیا احتباس مایعات در گوش میانی وجود دارد یا خیر. اگر مایع تجمع کرده باشد، پرده گوش به راحتی به جلو و عقب حرکت نمی کند. تمپانومتری نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این آزمایشی است که از فشار هوا برای بررسی احتباس مایعات در گوش میانی استفاده می کند. این آزمایشات کیفیت شنوایی را بررسی نمی کند. اگر ارایه دهنده شما فکر می کند لازم است، یک آزمایش شنوایی جداگانه توسط یک شنوایی شناس انجام می شود تا ببیند آیا شما کم شنوایی دارید. در صورت ابتلا به عفونت مزمن گوش یا مایعی که از تخلیه آن خودداری می کند، این امر بسیار مهم خواهد بود. طیف وسیعی از درمان ها برای عفونت گوش در دسترس است. بسته به شدت عفونت، علایم، سن فرد تحت درمان و میزان احتباس مایعات متفاوت است. اگر عفونت خفیف باشد، ممکن است ارایه دهنده از شما بخواهد چند روز صبر کنید تا ببینید آیا عفونت به خودی خود از بین می رود یا خیر. اگر نه، آنها ممکن است درمان هایی را برای کمک به علایم شما تجویز کنند. ممکن است برای درمان عفونت گوش داروهای آنتی بیوتیکی برای شما تجویز شود. به طور کلی، ارایه دهنده شما قبل از تجویز دارویی برای درمان عفونت گوش، سابقه پزشکی، تعاملات با سایر داروها و سن شما را ارزیابی می کند. آکادمی اطفال آمریکا توصیه های زیر را برای درمان کودکان بیان می کند: اگر علایم عفونت گوش در یک یا هر دو گوش مبتلا به کودکان ماه یا بیشتر است، باید علایم آنتی بیوتیک برای حداقل ساعت یا درجه حرارت آنها . درجه فارنهایت یا بالاتر تجویز شود. اگر عفونت در هر دو گوش وجود داشته باشد و علایم خفیفی را در کمتر از ساعت و تب کمتر از . درجه فارنهایت نشان داده باشد، برای کودک تا ماهه تجویز می شود. کودکان تا ماهه با عفونت در یک گوش با علایم خفیف به مدت کمتر از ساعت و تب کمتر از . فارنهایت باید آنتی بیوتیک دریافت کنند یا تحت نظر باشند، مگر اینکه علایم آنها در عرض تا ساعت بهبود نیابد. به کودکان ماه یا بیشتر مبتلا به عفونت در یک یا هر دو گوش که دارای علایم خفیف کمتر از ساعت و تب کمتر از . F هستند توصیه می شود که تحت مراقبت قرار گیرند یا با آنتی بیوتیک درمان شوند. در صورت مشاهده، اگر علایم آنها در عرض تا ساعت بهبود نیافت، باید به آنها دارو داده شود. آموکسی سیلین به طور کلی آنتی بیوتیک رایج انتخابی برای درمان عفونت گوش است که پس از مشاهده از بین نمی رود. اگر شما یا فرزندتان به پنی سیلین حساسیت دارید، می خواهید در مورد داروهای جایگزین با پزشک خود مشورت کنید. قطره گوش با بی حسی موضعی نیز ممکن است تجویز شود. ممکن است از داروهای بدون نسخه ( OTC ) برای تسکین درد ناشی از عفونت گوش استفاده کنید. اینها شامل ایبوپروفن ( Advil یا Motrin ) یا استامینوفن ( Tylenol ) هستند. همیشه دستورالعمل های ارایه دهنده خود را در مورد بهترین روش استفاده از داروهای بدون نسخه و داروها دنبال کنید و بهترین دوز و دوره درمانی را برای شما یا فرزند خود بررسی کنید. عفونت های مزمن گوش که اغلب عود می کنند یا باعث تجمع مایع مداوم در گوش میانی می شوند، ممکن است نیاز به درمان با لوله های گوش داشته باشند که استوانه های کوچکی هستند که از طریق پرده گوش قرار می گیرند تا هوا به راحتی به گوش میانی منتقل شود. آنها در طی یک عمل جراحی سرپایی که به عنوان میرنگوتومی شناخته می شود، قرار داده می شوند. آیا COVID - می تواند باعث درد گوش شود؟ گوش درد یکی از علایم شایع COVID - نیست. با این حال، تحقیقات نشان داده است که COVID - در چند مورد خاص خود را در گوش انسان نشان داده است. آیا وزوز گوش نشانه COVID - است؟ در حالی که برخی از مواردی وجود دارد که افراد مبتلا به کووید - دچار وزوز گوش در گوش شده اند، این موارد برای اثبات ارتباط بین این دو کافی نیست. در حال حاضر تحقیقات کافی برای تعیین اینکه آیا COVID - می تواند باعث وزوز گوش شود وجود ندارد. آیا انواع کرونا ویروس باعث عفونت گوش می شود؟ در حال حاضر هیچ مطالعه قطعی وجود ندارد که نشان دهد COVID - و انواع مختلف آن به طور مستقیم باعث عفونت گوش می شود. با این اوصاف، یک گزارش اخیر در هند برخی از موارد کاهش شنوایی را در بین افرادی که به نوع دلتا مبتلا شده بودند نشان داد. تحقیقات بیشتری باید انجام شود، اما در حال حاضر COVID - با عفونت گوش ارتباط ندارد. COVID - و عفونت های گوش علایم مشابهی مانند سردرد و تب را ایجاد می کنند، اما علایم متفاوتی نیز دارند. به عنوان مثال، COVID - باعث تنگی نفس می شود، در حالی که عفونت گوش اینطور نیست. اگر علایم COVID - را دارید، برای شما مهم است که آزمایش شوید و مطمین شوید که آن را به دیگران منتقل نمی کنید. عفونت گوش ممکن است خود به خود برطرف شود، اما در صورت عدم وجود آن، شما به آنتی بیوتیک ها و سایر درمان های ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود نیاز خواهید داشت. همه گیری کووید - یک بحران بهداشت عمومی است که همواره در حال تحول است و با گذشت زمان، اطلاعات بیشتری در مورد ت ثیر ویروس بر سلامتی ما در حال آموختن است. علایم COVID - می تواند شبیه علایم سایر بیماری های شایع مانند عفونت گوش باشد. در صورت مشاهده علایم COVID - یا عفونت گوش، فورا با پزشک خود مشورت کنید. COVID - برای پیشگیری از شیوع ویروس آزمایش شوید. عفونت گوش که به خودی خود برطرف و درمان نشود، می تواند منجر به درد و مشکلات شنوایی شود. اگر علایم شما شدیدتر شد، فورا به پزشک مراجعه کنید. منبع:

خطر ابتلا به نوع دلتا کروناویروس در افراد واکسینه شده کمتر از افراد واکسینه شده است، اما ابتلا به ویروس کرونا بر سلامت آنها اثر می گذارد. اما ابتلا به ویروس کرونا همچنان می تواند بر سلامت آنها از جهات دیگر ت ثیر بگذارد. کارشناسان می گویند در طول همه گیری بیماری کرونا، افزایش موارد ابتلا به کرونا ویروس، غربالگری های رایج و مراقبت های سرپایی را مختل کرد. بر اساس تجزیه و تحلیل خبرگزاری آسوشیتدپرس، تقریبا همه موارد مرگ و میر ناشی از ، جزو افراد واکسینه نشده هستند. به طور کلی، افزایش موارد ابتلا به کروناویروس، منجر به افزایش تعداد بستری ها و مرگ و میر در بیماران مبتلا به کووید - ، و عمدتا در میان افرادی که واکسینه نشده اند، شده است. اگرچه افراد کاملا واکسینه شده بسیار کمتر در معرض ابتلا به بیماری شدید هستند. اما بیماری کرونا، همچنان می تواند سلامتی آن ها را تحت ت ثیر قرار دهد. زیرا موج های اختلال در سراسر سیستم مراقبت های بهداشتی می شود. چیزی که در طول همه گیری بیماری کرونا، شاهد آن بودیم. علاوه بر این، کودکان زیر سال هنوز واجد شرایط واکسیناسیون نیستند. همین موضوع، آن ها را در معرض (هرچند خطری کم تر از بزرگسالان) بیماری، بستری شدن و سایر عوارض عفونت کروناویروس قرار می دهد. افزایش بستری شدن در برخی از مناطق دنیا، ناشی از نوع . درصد از کل مردم ایالات متحده حداقل یک دوز واکسن هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اما در برخی ایالت های جنوب و غرب این کشور، نرخ تزریق یک دوز واکسن، زیر درصد است. وضعیت در برخی نواحی این مناطق، حتی وخیم تر است. به عنوان مثال، ایالت میسوری، در بستری شدن در بیمارستان پیشرو است. زیرا تخت های مراقبت های ویژه پر از بیماران به عنوان مثالی دیگر، ایالت آریزونا، همچنین در واکسیناسیون عقب افتاده است. به همین دلیل، اخیرا شاهد افزایش عفونت ها و مرگ و میر ناشی از کروناویروس بوده است. در سایر ایالت هایی که تعداد زیادی از بیماران مبتلا به به طور کلی، ثابت شده است که واکسیناسیون همچنان بهترین محافظ در برابر عوارض های شدید ناشی از به گفته پزشکان، موج کروناویروس، غربالگری های معمول، مراقبت های سرپایی و خدمات تجویزی را در طول همه گیری بیماری کرونا، مختل کرده است. علاوه بر این، اقدامات انتخابی و جراحی ها، در اوج همه گیری بیماری کرونا، اکثرا لغو شده اند. می توان گفت برخی از اختلالات ایجاد شده در سیستم بهداشتی، به دلیل محدودیت منابع بوده است. به عنوان مثال، کادر پزشکی مجددا برای مراقبت از بیماران مبتلا به ) دستگاه های تنفس و سایر تجهیزات منجر به تعویق اقدامات غیر فوری شد. علاوه بر این، مردم رفتار خود را در واکنش به کرونا تغییر دادند. به گفته پزشکان، از ابتدای همه گیری بیماری کرونا، برخی از بیماران با شرایط فوری یا اورژانسی، مانند حمله قلبی، از آمدن به بیمارستان اجتناب کرده اند. زیرا از ابتلا به این بیماری ویروسی می ترسیدند. برخی از درمان ها و غربالگری سرطان نیز در طول همه گیری به تعویق افتاد و جان افراد بیمار را در معرض خطر قرار داد. درمان بیماران مبتلا به سرطان، به دلیل شروع همه گیری بیماری کرونا، متوقف شد. به همین دلیل، مت سفانه در مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان اختلال ایجاد شد. به عنوان مثال، همه گیری بیماری کرونا، باعث شد که برنامه درمان بیماران مبتلا به سرطان، به هم بریزد. هنگامی که جراحی های سرطان در طول همه گیری به تعویق افتاد، باعث شد که برخی از روش های درمانی، مانند شیمی درمانی، با وجود اینکه جزو خط اول درمان این بیماری ها نبودند، از سر گرفته شوند. علاوه بر این، بسیاری از زنان قادر به انجام غربالگری سالانه سرطان سینه یا ماموگرافی خود نشدند. زیرا بخش های تصویربرداری سینه در طول همه گیری بیماری کرونا، بسته شده بودند. تاخیر در غربالگری، خطر تشخیص سرطان در مراحل بعدی را افزایش می دهد. تشخیص سرطان در مراحل پیشرفته، باعث بروز دشواری هایی در درمان آن ها خواهد شد. برخی عوامل موثر در کاهش غربالگری در دوران همه گیری کرونا موثر بوده اند. مانند اینکه زنان دیگر تحت پوشش بیمه درمانی قرار نمی گرفتند. زیرا شغل خود را از دست داده یا بر مراقبت از خانواده خود تمرکز کرده بودند تا فقط از این همه گیری عبور کنند. به طور کلی، می توان گفت که اختلالات ناشی از همه گیری بیماری کرونا، نابرابری های بهداشتی موجود را عمیق تر کرد. برخی از سیستم های بهداشتی سعی کردند با استفاده از پزشکی از راه دور برای برقراری ارتباط با بیماران، اختلالات مراقبت در طول همه گیری را به حداقل برسانند. با این حال، همه افراد از فناوری مناسب یا دسترسی به اینترنت پایدار برای برخورداری از خدمات پزشکی از راه دور برخوردار نیستند. یا ممکن است به اندازه کافی از نحوه کار با اینترنت یا تلفن مطلع نباشند تا بتوانند از این طریق با پزشک خود ارتباط برقرار کنند. بنابراین، برای برخی از بیماران، پزشکی از راه دور، در واقع موثر نبود. به طور کلی، در حال حاضر، با کاهش موارد ابتلا به ویروس کرونا از زمان اوج گیری همه گیری این بیماری، ارایه خدمات درمانی اساسا به حالت عادی بازگشته است. با این حال، برخی از کارشناسان بهداشتی انتظار دارند که نرخ های پایین واکسیناسیون و نوع دلتا این ویروس، از سایر انواع آن سریعتر انتقال می یابد، به افزایش موج های این بیماری در نقاطی از کشور دامن بزند. پزشکان می گویند که حتی با وجود واکسیناسیون، ممکن است دوباره شاهد موج هایی از ابتلا به بیماری کرونا باشیم. این موضوع می تواند بار دیگر مراقبت های پزشکی را تحت ت ثیر قرار دهد. ممکن است در صورت مشاهده مجدد موارد، به ویژه با ظهور انواع جدید ویروس کرونا، اختلالات بهداشتی دوباره رخ دهند. مناطقی از کشور، با نرخ واکسیناسیون پایین، در برابر این بیماری، آسیب پذیرترین خواهند بود. در حال حاضر، استفاده از واکسن، در بسیاری از مناطق جهان، فقط برای افراد سال به بالا تایید شده است. مانند بزرگسالان واکسینه شده، کودکان و نوجوانان واکسینه شده، در برابر ویروس کرونا، از جمله نوع دلتا، به خوبی محافظت می شوند. کودکان واکسینه نشده، به عنوان مثال کودکان زیر سال و بزرگتر و نوجوانانی که هنوز واکسینه نشده اند، هنوز می توانند در اثر آلودگی با کروناویروس، بیمار شوند. با وجود این که کودکان و نوجوانان کمتر از بزرگسالان از بیماری شدید ناشی از کودکان و نوجوانان، همچنین در معرض خطر ابتلا به یک عارضه جدی به نام سندرم التهابی چند سیستم در کودکان ( هستند. به همین دلیل، باید از کودکان و نوجوانان نیز در برابر ابتلا به این بیماری ویروسی، با انجام اقدامات پیشگیرانه، محافظت کرد. برخی از کودکان و نوجوانان نیز می توانند به بیماری کرونا مبتلا شوند. این افراد، ممکن است علایم طولانی مدتی مانند خستگی، درد عضلات و مفاصل، یا مشکلات خواب (حتی پس از عفونت خفیف) را تجربه کنند. یعنی احتمال ابتلا به کرونا در کودکان و نوجوانان نیز وجود دارد. با وجود این که به نظر می رسد نوع دلتا بیماری کرونا به راحتی در بین کودکان و نوجوانان واکسینه نشده شیوع پیدا می کند. اما به نظر نمی رسد بیماری های جدی تری، نسبت به گونه های قبلی ویروس، در کودکان و نوجوانان آلوده به این ویروس، ایجاد کند. همچنین، ممکن است کودکان به نوع دلتا بیماری کرونا مبتلا نشوند. به عنوان مثال، در بخش هایی از انگلستان، با وجود افزایش تعداد موارد ابتلا به نوع دلتا کروناویروس، افزایشی در موارد کودکان مبتلا به بیماری کرونا، مشاهده نشده است. با این وجود، رعایت نکات پیشگیرانه، ضروری است. در واقع، عدم افزایش تعداد کودکان مبتلا به بیماری کرونا، با وجود ظهور نوع دلتا کروناویروس، دلگرم کننده است. به همین دلیل، می توان امیدوار شد که هیچ افزایش در تعداد کودکان مبتلا به بیماری کرونا، در مناطق مختلف کشور، مشاهده نخواهد شد. با این حال، افزایش موارد ابتلا به ویروس کرونا در کودکان همچنان می تواند مدارس، اردوها، ورزش و سایر فعالیتها را مختل کند. این محدودیت ها، همگی می توانند بر سلامت روانی کودکان ت ثیر بگذارند. هرچه تعداد بیشتری از کودکان و بزرگسالان واکسینه شده باشند. بازگشایی کامل کشور، از جمله سیستم های مراقبت های بهداشتی، آسان تر خواهد بود. یعنی از آن جا که واکسیناسیون، بهترین راه پیشگیری از افزایش آمار ابتلا به بیماری کرونا است. تا زمان واکسیناسیون کامل افراد جامعه، محدودیت های کرونایی نباید برداشته شوند. با این حال، باید پس از تایید مراجع بهداشتی، کودک شما هر دو دوز واکسن ضد کرونا را دریافت کند. تنها در این شرایط است که می توان، تا حد زیادی از احتمال ابتلا به بیماری کرونا در کودکان، کاست. با این وجود، برخی از والدین ممکن است نگران عوارض جانبی احتمالی تزریق واکسن درد در محل تزریق بروز تب یا خستگی کوتاه مدت با این وجود، در کشور ایالات متحده آمریکا، اخیرا رابطه ای بین تزریق واکسن های فایزر - البته باید به این نکته مهم توجه داشته باشید که التهاب قلب، جزو عوارض جانبی بسیار نادر بوده و تقریبا در همه موارد خفیف گزارش شده است. پس می توان گفت که با وجود تمام این عوارض خفیف، واکسیناسیون، بهترین‌راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری کرونا و کاهش عوارض ناشی از آن، است.

کم خونی سلول داسی شکل و کرونا، بررسی ها در مورد بیماری سلول داسی شکل و کرونا در حال انجام است. بیماری سلول داسی شکل یک بیماری ارثی است. بررسی ها در مورد بیماری سلول داسی شکل و کرونا در حال انجام است. آنچه در مورد این بیماری و افزایش خطر ابتلا به عفونت COVID و عوارض آن شناخته شده، احتمال دارد تغییر کند. ( SCD ) یکی مواردی است که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) آن را با افزایش خطر عوارض COVID - مرتبط می داند. هنوز مشخص نیست که آیا خطراتی برای افرادی که دارای ویژگی سلول داسی شکل هستند وجود دارد یا خیر. اما محققان فکر می کنند که این پتانسیل وجود دارد. مشخص نیست که آیا SCD خطر ابتلا به COVID را در فرد افزایش می دهد؟ اما افراد دارای این بیماری که به ویروس مبتلا می شوند بیشتر در معرض خطر بستری شدن در بیمارستان و هستند. برای افراد مبتلا به SCD ، اولین علامت COVID اغلب درد است. علایم COVID همچنین می تواند شبیه به علایم شایع SCD باشند. فهرست محتوا بیماری سلول داسی شکل یک بیماری ارثی است. SCD معمولا در دوران نوزادی به عنوان بخشی از غربالگری معمول نوزادان تشخیص داده می شود. با این حال، یک آزمایش به نام، برای تمایز بین SCD و ویژگی سلول داسی شکل و همچنین برای جستجوی انواع مختلف بیماری مورد نیاز است. تصور می شود که ویژگی سلول داسی شکل حدود میلیون نفر را تحت ت ثیر قرار می دهد. این بیماری بیشتر در آفریقا شایع است، جایی که میزان آن تقریبا برابر بیشتر از ایالات متحده است. در ویژگی سلول داسی شکل، تنها یک ژن غیر طبیعی وجود دارد. این منجر به ایجاد یک زنجیره غیرطبیعی - گلوبین در هموگلوبین می شود. معمولا داشتن ویژگی سلول داسی شکل مشکلی ایجاد نمی کند. مگر اینکه فرد سطح اکسیژن خون پایینی را تجربه کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با SCD ، یک ژن جهش یافته، پروتیین غیر طبیعی در مولکول هموگلوبین (زنجیره غیر طبیعی - globin ) را کد می کند. هموگلوبین جزء سلول های خونی است که اکسیژن را به بدن می رساند. هموگلوبین غیرطبیعی به گلبول های قرمز، شکل داسی شکل می دهد. سلولها نه تنها شکننده تر از گلبولهای قرمز معمولی هستند. بلکه اغلب گیر کرده و با عبور از رگهای خونی کوچکتر، انسداد ایجاد می کنند. این انسدادها مانند "حملات قلبی کوچک" هستند. حتی می توانند در قفسه سینه، شکم یا مفاصل رخ دهند. تقریبا بر همه ناحیه بدن ت ثیر می گذارد. هنگامی که آنها رخ می دهند، نتیجه آن معمولا درد شدید است. این وضعیت به عنوان بحران درد (بحران انسداد عروقی) و همچنین عدم جریان خون (ایسکمی) در ناحیه ای از بدن که انسداد رخ می دهد، گفته می شود. انسداد یا بحران های درد می تواند توسط عوامل زیادی از جمله عفونت ایجاد شود. خطر COVID - در مبتلایان به SCD شامل خطر ابتلا به عفونت و همچنین بیماری شدید می شود. خطر ابتلا به عفونت را می توان به خطر قرار گرفتن در معرض و حساسیت به عفونت در هنگام مواجهه تقسیم کرد. SCD عمدتا بر سیاه پوستان ت ثیر می گذارد، که به طور نامتناسبی تحت ت ثیر COVID قرار گرفته اند. وقتی به خطر بیماری کووید و عوارض در سیاه پوستان در ایالات متحده نگاه می کنیم، تفکیک خطرات مربوط به نژاد و خطرات ناشی از SCD دشوار است. افرادی که SCD دارند اغلب به مراقبت های پزشکی مکرر نیاز دارند. افزایش نیاز به مراقبت های پزشکی به معنای احتمال بیشتر قرار گرفتن در معرض افرادی است که به SARS - CoV - آلوده شده اند. بررسی های کافی در مورد تعداد افراد مبتلا به SCD در مقایسه با جمعیت عمومی انجام نشده است. اما مراجعه به داروخانه برای دریافت دارو، بستری شدن در شرایط بحرانی درد و تزریق احتمال دارد شانس قرار گرفتن در معرض آنها را افزایش دهد. این که آیا در فرد مبتلا به SCD COVID - وجود دارد هنوز مشخص نیست، اگرچه این بیماری ممکن است بر عملکرد سیستم ایمنی بدن ت ثیر بگذارد. علاوه بر این، افراد مبتلا به SCD اغلب عملکرد طحال (هیپوسپلنیسم عملکردی) را کاهش می دهند، که می تواند بر توانایی بدن آنها در مبارزه با عفونت های باکتریایی (از جمله عفونت های ثانویه باکتریایی که ممکن است با COVID - رخ دهد) ت ثیر بگذارد. هنگامی که همه گیری برای اولین بار آغاز شد، فرض بر این بود که افراد مبتلا به SCD احتمال دارد در معرض خطر بالاتری از پیامدهای شدید ناشی از COVID - باشند. افراد مبتلا به SCD در معرض خطر زیادی برای ابتلا به بیماری های شدید قرار دارند. حتی بیشتر از سایر افراد مبتلا به این بیماری با سایر عفونت های ویروسی در بیمارستان بستری می شوند. به عنوان مثال، در طول همه گیری آنفولانزای HN ، کودکان مبتلا به SCD بیشتر از کودکان بدون آن به سندرم حاد قفسه سینه مبتلا می شدند، نیاز به مراقبت های ویژه و تهویه مکانیکی داشتند. در بررسی دیگری که به بررسی آنفولانزای فصلی پرداخت، کودکان مبتلا به SCD نسبت به کودکانی که این بیماری را نداشتند. برابر بیشتر در معرض عفونت در بیمارستان بودند. عفونت ها همچنین باعث ایجاد عوارض SCD مانند بحران های درد و سندرم حاد قفسه سینه می شوند. علاوه بر این، عوارض شایع SCD مانند بیماری کلیوی و سکته مغزی می تواند خطر پیامدهای جدی COVID را افزایش دهد. یک مطالعه به طور خاص عوامل خطر دیگری را برای بیماران مبتلا به SCD که در انگلستان با COVID - بستری بودند بررسی کرد. سایر بیماریهای پزشکی که با پیامدهای بدتر COVID مرتبط بوده اند، عبارتند از: اختلالات عصبی ناشی از سکته مغزی بیماری پیشرفته کلیه شواهدی از اضافه بار آهن ناشی از تزریق که معمولا قلب و کبد را تحت ت ثیر قرار می دهد. در حال حاضر بررسی ها نشان داده که افراد مبتلا به SCD احتمال بیشتری دارد که پیامدهای جدی از COVID - داشته باشند. در یک مطالعه بزرگ پزشکی، افراد سیاه پوست مبتلا به SCD بیشتر از سیاهپوستان بدون SCD به موارد زیر توجه داشتند: ایجاد درد ( . برابر بیشتر) ایجاد پنومونی ( . برابر بیشتر) نیاز به بستری شدن (تقریبا دو برابر بیشتر) علیرغم افزایش خطر عوارض و بستری شدن در بیمارستان، این بررسی نشان نداد که افراد مبتلا به SCD بیشتر در معرض مرگ بر اثر COVID - هستند. محققان فرض کردند که احتمالا افراد سیاه پوست مبتلا به SCD بیشتر از افرادی که به این بیماری مبتلا نیستند. به دنبال مراقبت های پزشکی و دریافت درمان اولیه هستند. ویژگی سلول داسی شکل (حمل یک ژن غیر طبیعی که منجر به ایجاد یک زنجیره غیر طبیعی گلوبین در هموگلوبین می شود. تا حد زیادی یک بیماری بدون علامت است. عوامل استرس زا مانند سطح پایین اکسیژن خون (هیپوکسی) ، می تواند منجر به عوارضی شود که مشابه اما معمولا خفیف تر در افراد مبتلا به SCD است. یک مثال، لخته شدن خون (ترومبوآمبولی) است. بررسی ها نشان داده که خطر لخته شدن خون در ریه ها ( در افرادی که دارای ویژگی سلول داسی شکل هستند دو برابر بیشتر از افراد عادی است. این ویژگی همچنین با افزایش خطر (ایسکمیک) و بیماری کلیوی و عروق کرونر در افرادی که بیماری کلیوی دارند مرتبط است. عفونت های COVID - می تواند منجر به شود. برهمین اساس پزشکان نگران هستند که افراد دارای ویژگی سلول داسی شکل در معرض خطر بیشتری از عوارض باشند. در مطالعه ای که نتایج COVID - را در افراد مبتلا به SCD بررسی کرد، تفاوت چشمگیری در علایم، بستری شدن در بیمارستان یا مرگ و میر بین سیاه پوستان حامل ویژگی داس و کسانی که این ویژگی را نداشتند وجود نداشت. با این حال، تحقیقات کمی نگرانی را بطور خاص برطرف کرده است. افرادی که دارای ویژگی سلول داسی شکل هستند احتمال دارد در معرض افزایش عوارض سلول داسی شکل قرار نگرفته باشند. در صورت تشخیص بیماری کووید - و ویژگی داس شکل، به پزشک خود اطلاع دهید. در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد حمل سلول داسی شکل خطر عوارض ناشی از COVID - را افزایش می دهد. اما این خطر وجود دارد. افرادی که این ویژگی را دارند باید اطمینان حاصل کنند که پزشک آنها در صورت ابتلا به این بیماری مطلع است. برای افراد مبتلا به بیماری سلول داسی شکل، بیماری همه گیر COVID - می تواند عوارضی را در ارتباط با دسترسی به مراقبت و در نتیجه ابتلا به خود عفونت ایجاد کند. تشخیص علایم COVID - نیز احتمال دارد برای برخی از افراد چالشی ایجاد کند. عوارض COVID احتمال دارد در افراد مبتلا به SCD شدیدتر باشد. افراد مبتلا به SCD همچنین ممکن است دارای عوارض COVID باشند که معمولا در افراد بدون بیماری مشاهده نمی شود. سندرم حاد قفسه سینه یک عارضه جدی و خطرناک SCD است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد ذات الریه COVID - می تواند باعث ایجاد این سندرم شود. سندرم حاد قفسه سینه (مانند سایر بحران های انسدادی عروق) در اثر کمبود خون رسانی به ناحیه ای از بدن ایجاد می شود که سلول های خونی با شکل غیرطبیعی مانع جریان طبیعی خون می شوند. در حالی که همه این بحران ها دردناک هستند. حتی می توانند باعث آسیب شوند. سندرم حاد قفسه سینه (آسیب ریه) به ویژه خطرناک و درمان اصلی آن تزریق خون است. اطلاعات محدودی در دسترس است. اما یک بررسی در برزیل نشان داد که از هر اطفالی که با COVID - در بیمارستان بستری شده بودند، سه نفر دچار سندرم حاد قفسه سینه شدند. علایم اولیه COVID در این کودکان مشابه علایم مشاهده شده در بزرگسالان بود و بیشتر از علایم معمولی COVID - با درد همراه بود. همه بچه های مورد بررسی پس از درمان با تزریق خون، آنتی بیوتیک و اکسیژن خوب عمل کردند. درد اغلب اولین علامت COVID - در افرادی است که SCD دارند. بحران درد می تواند بسیاری از نواحی بدن را درگیر کند. اما اغلب در استخوان ها و مفاصل دیده می شود. درمان شامل انتقال خون و کنترل درد است. در بررسی کودکان برزیل، به نظر می رسد کودکانی که تحت هیدروکسی اوره پیشگیرانه بودند. بهتر از آنهایی که تحت درمان پیشگیرانه نبودند عمل کردند. مانند سایر مردم، افراد مبتلا به SCD مبتلا به COVID احتمال دارد به ذات الریه مبتلا شوند. حتی می تواند منجر به نارسایی تنفسی و نیاز به تهویه مکانیکی شود. افراد مبتلا به SCD در معرض خطر بالای لخته شدن خون هستند، از جمله آمبولی ریه که در افراد مبتلا به کووید - شدید مشاهده شده است. واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن که بیشتر از خود عفونت به بدن آسیب می رساند (" طوفان سایتوکاین ") به عنوان یک عارضه جدی COVID - شناخته شده است. هنوز مطالعاتی برای بررسی میزان طوفان سایتوکاین در افراد مبتلا به SCD نسبت به جمعیت عمومی انجام نشده است، اما SCD باعث ایجاد یک حالت التهابی مزمن می شود که می تواند خطر را افزایش دهد.

افرادی که شیمی درمانی می کنند بیشتر در معرض ابتلا به سرماخوردگی و آنفولانزا هستند زیرا این درمان ها سیستم ایمنی آنها را ضعیف می کند. اگر آنها با این عفونت ها بیمار شوند، می تواند منجر به بیماری های جدی شود. بنابراین، آنها باید از علایم و نشانه های، آنفولانزا و سایر عفونت ها آگاه باشند. بر همین اساس ما در این مقاله از نحوه مقابله با سرماخوردگی، در را بررسی می کنیم. پس اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که در حین شیمی درمانی نگران سرماخوردگی یا عفونت دیگری هستید، ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. شیمی درمانی چگونه خطر سرماخوردگی و آنفولانزا را افزایش می دهد؟ شیمی درمانی سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند و افرادی که تحت درمان هستند بیشتر مستعد ابتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا یا سایر عفونت ها می شوند. به طور معمول، سلول های بدن شما به روشی کنترل شده رشد می کنند و می میرند. سلول های سرطانی بدون توقف به رشد خود ادامه می دهند. شیمی درمانی با از بین بردن سلول های سرطانی، جلوگیری از انتشار آنها یا کاهش رشد آنها عمل می کند. شیمی درمانی نمی تواند سلول های سرطانی را از سلول های سالم جدا کند، به این معنی که می تواند به سلول های سالم نیز آسیب برساند. وقتی این اتفاق می افتد، افراد عوارض خاصی را تجربه می کنند. شیمی درمانی ممکن است به مغز استخوان آسیب برساند و توانایی آنها را برای تولید گلبول های سفید کاهش می دهد. بدن شما برای کمک به مبارزه با عفونت ها به گلبول های سفید نیاز دارد. سطح پایین نوعی از گلبول های سفید خون به نام نوتروفیل ها است که این وضعیت در افرادی که شیمی درمانی می شوند، ممکن است رخ دهد. وقتی بدن گلبول های سفید کافی نداشته باشد، در برابر ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا آسیب پذیرتر می شود. سرماخوردگی در حین دوره شیمی درمانی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هنگامی که شیمی درمانی می کنید، مهم است که مراقب علایم عفونت حتی یک سرماخوردگی ساده باشد. برخی از رایج ترین علایم و نشانه های سرماخوردگی، عبارتند از: گلو درد سرفه کردن عطسه کردن خارش یا آبریزش یا گرفتگی بینی تب (در بزرگسالان نادر، در کودکان شایع تر است) آنفولانزا و شیمی درمانی همچنین ممکن است در هنگام دریافت شیمی درمانی احتمال ابتلا به آنفولانزا بیشتر باشد. علایم و نشانه های آنفولانزا می تواند شامل موارد زیر باشد: تب خستگی سردرد سرفه درد ها لرز استفراغ و اسهال (اگرچه این علایم شایع نیستند) در صورت سرماخوردگی ممکن است برخی از این علایم را داشته باشید، اما تفاوت هایی بین علایم سرماخوردگی و آنفولانزا وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید. به طور کلی در آنفولانزا، شروع علایم به صورت کاملا ناگهانی است و احتمال دارد آنقدر بیمار می شوید که بلند شدن از رختخواب برای شما سخت می شود. حتی هر علامتی که تجربه کنید شدید خواهد بود. اما در سرماخوردگی شروع علایم به صورت تدریجی است و شما احساس ناخوشایندی خواهید داشت اما همچنان می توانید در طول روز کار کنید. علایم اغلب خفیف و قابل کنترل خواهد بود. آنفولانزا در مقابل COVID - همچنین اگر تحت شیمی درمانی هستید، در معرض خطر ابتلا به COVID - هستید. دانستن علایم و نشانه های کووید و همچنین تفاوت آن با سایر عفونت های تنفسی بسیار مهم است. آنفولانزا و COVID - هر دو توسط ویروس ها ایجاد می شوند، اما یکسان نیستند. آنفولانزا توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود و COVID - توسط ویروس SARS - CoV - ایجاد می شود. هر دو عفونت می توانند باعث تب، بدن درد و سرفه شوند. COVID - همچنین می تواند باعث از دست دادن حس بویایی و چشایی شود که به عنوان یک علامت بارز در نظر گرفته می شود. چه زمانی با پزشک خود تماس بگیرید؟ عفونت‌ها، از جمله سرماخوردگی، آنفولانزا و کووید، می‌توانند برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خطرناک باشند. اگر در حین دریافت شیمی درمانی علایم عفونت داشتید، به محض اینکه احساس ناخوشایندی کردید با پزشک خود تماس بگیرید. اگر شیمی درمانی می کنید، ابتلا به عفونت سرماخوردگی یا آنفولانزا می تواند جدی باشد. درمان سرماخوردگی، آنفولانزا یا عفونت دیگری برای افرادی که شیمی درمانی می‌شوند متفاوت است، زیرا نمی‌توانند داروهای خاصی مصرف کنند. بسیاری از مردم ابتدا برای تسکین سرماخوردگی به سراغ داروهای سرماخوردگی و آنفولانزا در داروخانه های محلی خود می روند، اما اگر شیمی درمانی می کنید، باید قبل از مصرف ( OTC ) با پزشک خود صحبت کنید. درمانی که برای عفونت دریافت می کنید در حالی که تحت شیمی درمانی هستید به علت عفونت و شدت علایم شما بستگی دارد. اگر عفونت باکتریایی دارید، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند. اما اگر عفونت ناشی از یک ویروس یا قارچ باشد، ممکن است پزشک به شما داروی ضد ویروسی یا ضد قارچی بدهد. درمان معمولا بین هفت تا روز طول می کشد. اگر در عرض سه تا پنج روز به درمان پاسخ ندهید، ممکن است پزشک به شما داروی بیشتری یا داروی دیگری بدهد. پیشگیری از سرماخوردگی، آنفولانزا و عفونت در حین شیمی درمانی اگر تحت درمان های سرطان هستید، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از سرماخوردگی، آنفولانزا و سایر عفونت ها انجام دهید: بهداشت خوب را تمرین کنید. رعایت بهداشت خوب برای هر کسی مهم است، اما به ویژه برای کسانی که تحت شیمی درمانی هستند بسیار مهم است. برای اطمینان از اینکه از خود در برابر عفونت محافظت می کنید، باید: هر روز حمام یا دوش بگیرید. مراقب هر گونه آسیب یا بریدگی روی بدن باشید. از شنا در برکه ها، دریاچه ها یا رودخانه ها خودداری کنید. هر بریدگی (حتی یک بریدگی کوچک) را فورا بشویید و در چند روز اول آن را با بانداژ بپوشانید تا تمیز بماند. از خالی کردن جعبه های زباله، تمیز کردن قفس حیوانات خانگی یا نظافت حیوان خانگی خودداری کنید. دست‌هایتان را مرتب بشویید (یا اگر آب و صابون در دسترس ندارید، آن‌ها را با یک ضدعفونی‌کننده پاک کنید) فعالیت و استراحت شما باید با تغذیه خوب، استراحت کافی و در صورت امکان ورزش منظم، از سلامت عمومی خود مراقبت کنید. تحقیقات نشان داده است که اختلالات خواب در افرادی که شیمی درمانی می کنند، شایع است. می توانید با انجام تمرینات آرامش بخش (مانند یوگا) و اجتناب از چرت زدن در طول روز حتی اگر احساس می کنید، خواب بهتری داشته باشید. شما باید از هر کسی که فکر می کنید ممکن است سرماخوردگی، آنفولانزا یا نوع دیگری از عفونت داشته باشد دوری کنید و همچنین از حضور جمعیت زیاد در داخل خانه خودداری کنید. غذا و ایمنی مواد غذایی معمولا برای افرادی که تحت درمان با شیمی درمانی هستند، تغییراتی را در اشتهای خود تجربه می کنند. سریع‌تر سیر شدن، احساس تهوع و تغییر در طعم غذا همگی بر نحوه غذا خوردن شما ت ثیر می‌گذارند. با این حال، برای حفظ سلامت عمومی خود تا جایی که می‌توانید در حین انجام شیمی درمانی، مطمین شوید که تا حد ممکن مواد مغذی و ویتامین‌ها را از رژیم غذایی خود دریافت می‌کنید. افرادی که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند نیز بیشتر از جمعیت عادی به بیماری‌های ناشی از غذا مبتلا می‌شوند، اما مطالعات نشان داده‌اند که تقریبا نیمی از بیماران سرطانی از این خطر آگاه هستند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) ، راه های مختلفی وجود دارد که می توانید خطر ابتلا به بیماری های ناشی از غذا را کاهش دهید. اقدامات ایمنی مواد غذایی خوب که می توانید در خانه اجرا کنید، عبارتند از: پختن غذا در دمای داخلی مناسب و بررسی دما با استفاده از دماسنج غذا تمیز کردن دست ها، سطوح کار و میوه ها و سبزیجات قبل، حین و بعد از تهیه غذا جدا نگه داشتن گوشت، مرغ، تخم مرغ و غذاهای دریایی از غذاهای آماده و استفاده از تخته های برش جداگانه برای گوشت و سایر غذاها یخچال خود را در دمای درجه فارنهایت یا کمتر نگه دارید و باقیمانده غذاها را ظرف دو ساعت پس از پخت در یخچال قرار دهید. همچنین باید از اشتراک غذا یا ظروف غذا خوردن با افراد دیگر خودداری کنید. اگر آب لوله کشی خود را از چاه می گیرید، مطمین شوید که هیچ آلاینده ای در آن وجود ندارد. بهتر است یک فیلتر شیر آب خانگی بخرید یا زمانی که در حال درمان هستید، آب بطری بنوشید. بهداشت دهان و دندان شیمی درمانی می تواند باعث مشکلاتی در سلامت دهان شود، مانند زخم های دهان، پوسیدگی دندان، و عفونت. نظارت بر سلامت دهان و دندان در طول شیمی درمانی برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است. توصیه می شود از مسواک بسیار نرم استفاده کنید. شما باید بعد از هر وعده غذایی و قبل از خواب مسواک بزنید و همچنین یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. استفاده از دهانشویه آنتی باکتریال را برای شستشوی دندان ها و لثه ها دو تا چهار بار در روز در نظر بگیرید. سعی کنید قرار ملاقات های دندانپزشکی خود را برای زمانی که تعداد گلبول های سفید خون شما در بالاترین حد است برنامه ریزی کنید تا به کاهش خطر عفونت کمک کنید. واکسن بزنید. در طول شیمی درمانی، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که علیه آنفولانزا واکسینه شوید. برخی از مطالعات نشان داده اند که می تواند به بدن در ایجاد محافظت در برابر آنفولانزا کمک کند و به شما در جلوگیری از بیماری در حین درمان کمک کند. آیا در صورت سرماخوردگی شیمی درمانی به تعویق می افتد؟ اگر در طول شیمی درمانی دچار سرماخوردگی یا آنفولانزا شوید، ممکن است درمان شما به تعویق بیفتد در حالی که پزشکان بر درمان عفونت تمرکز کنند. ایمنی بیمار در طول شیمی درمانی مهم است و پزشکان نمی خواهند با ادامه درمانی که سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف می کند خطر ابتلا به عفونت را بدتر کنند. آیا سرماخوردگی برای بیماران شیمی درمانی خطرناک است؟ سرماخوردگی در حین انجام شیمی درمانی می تواند خطرناک باشد. اگر در طول شیمی درمانی دچار سرماخوردگی شدید، باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. اگر نمی توانید با تیم مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید، ممکن است لازم باشد برای تشخیص و درمان مناسب به بخش اورژانس در نزدیکترین بیمارستان خود مراجعه کنید. چگونه می توانم سیستم ایمنی خود را در طول شیمی درمانی تقویت کنم؟ راه های مختلفی وجود دارد که می توانید از سیستم ایمنی خود در طول شیمی درمانی محافظت کنید. خوردن یک رژیم غذایی مغذی همراه با غذاهای تقویت کننده سیستم ایمنی و ورزش تا جایی که می توانید در طول درمان ممکن است به تقویت عملکرد سیستم ایمنی کمک کند. مطالعات نشان داده اند که می تواند سیستم ایمنی را در بیماران سرطانی تقویت کند. اگر در طول شیمی درمانی دچار عفونت شوید چه اتفاقی می افتد؟ اگر در طول شیمی درمانی دچار عفونت شوید، بدن شما قادر به مقابله با آن نیست زیرا سیستم ایمنی بدن شما ضعیف شده است. عفونت می تواند منجر به علایم شدیدتر و پیامدهای بدتر شود، به همین دلیل مهم است که در صورت شروع احساس بیماری فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

در این مقاله از پزشکت بررسی شده اند که با استفاده از آنها بتوانید خود را برطرف کنید. اگر از جمله کسانی هستید که برای به خواب رفتن و به خواب ماندن تلاش می کنند، استفاده از روغن های گیاهی می توانند برای خواب بهتر شما موثر باشند. محققان دریافته‌اند که ممکن است جایگزین مطمینی برای مداخلات دارویی برای درمان‌های خفیف باشد. اسانس ها به گونه ای از گیاهان استخراج می شوند تا خواص اصلی خود را حفظ کنند. روغن‌های ضروری را می‌توان در هر قسمتی از گیاه مانند گل‌ها، برگ‌ها، شاخه‌ها، ریشه‌ها، جوانه‌ها، ساقه‌ها یا دانه‌ها ذخیره کرد. استخراج فرآیندی برای به دست آوردن ترکیبات گیاهی فعال گیاه است. ترکیبات گیاهی در یک حلال حل می شوند تا عصاره گیاهی تولید شود. این عصاره ها در اجرای فواید گیاه موثرتر از مصرف آن تلقی می شوند. هنگامی که از روغن‌های ضروری استفاده می‌کنید، به دلیل ترکیبات گیاهی فعال آن، مانند آلکالوییدها، فلاونوییدها، مواد معدنی و فنل‌ها که مستقیما برای شما آورده می‌شوند، حداکثر فواید گیاه را به دست می‌آورید. روغن ضروری خواب آور روغن‌های ضروری فواید زیادی دارند و یکی از آنها تقویت خواب است. روغن‌های ضروری برخی از گیاهان به‌خاطر اثرات تسکین‌دهنده‌شان شناخته می‌شوند. استفاده از آنها در زمان خواب ممکن است به مقابله با بی‌خوابی و بهبود خواب کمک کند. سایر روغن های ضروری با پاکسازی مجاری تنفسی و جلوگیری از به دلیل خروپف یا آپنه خواب، خواب را تقویت می کنند. روغن اسطوخودوس، از روغن گیاهی برای خواب بهتر اسطوخودوس به دلیل اثرات آرامش بخش خود شناخته شده است. محققان دریافته‌اند که اسطوخودوس خواب موج آهسته را افزایش می‌دهد و برای کاهش ضربان قلب و آرامش عضلانی مفید است و در نتیجه خواب آرام را تقویت می‌کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به نظر می رسد اسطوخودوس، یک درختچه گل بنفش، گیاهی با اسانس است که بیشتر توسط دانشمندان مورد مطالعه قرار گرفته است. این اسانس باعث آرامش سیستم عصبی می شود. در درجه اول به دلیل ترکیبات شیمیایی لینالول و لینالیل استات موجود در آن است. بسیاری از مطالعات ت ثیر مثبت اسطوخودوس را بر خواب در افراد مختلف نشان می‌دهند: افراد مبتلا به بی خوابی به ویژه زنان، افراد جوانتر و آنهایی که بی خوابی خفیف دارند پس از تنفس بخار پر از اسانس اسطوخودوس، خواب بهتری را گزارش کردند. در دانش آموزان، قرار گرفتن در معرض عطر اسطوخودوس در شب باعث کاهش خواب آلودگی پس از بیدار شدن در روز بعد شده اند. بیماران ایسکمیک قلبی که در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان می خوابند، پس از ساعت ها رایحه درمانی اسطوخودوس، کیفیت خواب بهتری را تجربه کردند. زنان بین تا سال بعد از رایحه درمانی اسطوخودوس کیفیت خواب بهتری را تجربه کردند. در بیماران بیمارستانی مبتلا به بیماری عروق کرونر پس از استنشاق اسانس اسطوخودوس خواب بهبود یافته و کاهش اضطراب را تجربه کردند. مادران پس از زایمان که اسانس اسطوخودوس را استنشاق کردند و پنبه‌ای را با آغشته نگه داشتند. در اتاق هنگام خواب از خواب بهتری برخوردار بودند. اسطوخودوس را می توان روی بالش گذاشت تا در طول شب استنشاق شود یا با روغن های دیگر ترکیب شود و برای ماساژ استفاده شود، زیرا به راحتی جذب پوست می شود. ترکیب آروماتراپی اسطوخودوس با تکنیک های بهداشت خواب را بیشتر از اسطوخودوس به تنهایی بهبود می بخشد. روغن بابونه، از روغن گیاهی برای خواب بهتر بابونه با کاهش اضطراب و مقابله با افسردگی، بی خوابی را کاهش می دهد. در داروهای گیاهی باستانی برای کاهش سطح استرس و اضطراب که اغلب منجر به افسردگی می شود، استفاده می شده است. دو نوع گیاه بابونه وجود دارد: رومی و آلمانی. این گونه های گیاهی مشابه هستند، اگرچه ترکیبات مختلفی از مواد فعال و در نتیجه اثرات بالقوه متفاوتی دارند. اسانس بابونه رومی بیشتر برای کاهش اضطراب شناخته شده است، در حالی که بابونه آلمانی برای تسکین درد شناخته شده است. اگر فردی اضطراب یا دردی را تجربه کند که خواب را مختل می کند، کاهش این علایم به نوبه خود می تواند خواب را بهبود بخشد. تاثیر نوشیدن چای بابونه معمولا روی خواب مطالعه می شود، اما افراد برای خواب نیز به رایحه درمانی بابونه می پردازند. بابونه رومی، اسطوخودوس و نرولی یک ترکیب اسانس برای خواب است که به طور علمی مورد مطالعه قرار گرفته است. این ترکیب باعث کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب در مطالعه ای بر روی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه شد. اگر می خواهید اضطراب را به عنوان بخشی از برنامه بهداشت خواب خود کاهش دهید، بابونه یکی از بهترین روغن های ضروری برای خواب و اضطراب در نظر گرفته می شود. در یک مطالعه، استنشاق مخلوطی از اسانس بابونه و اسطوخودوس کاهش اضطراب در پرستاران هنگامی که رایحه درمانی با موسیقی همراه شد، کاهش حتی بیشتر بود. چوب سدر، از روغن گیاهی برای خواب بهتر اگر از رایحه‌های چوبی لذت می‌برید، هنگام ایجاد اتاق خواب ایده‌آل خود برای خواب، از اسانس چوب سرو استفاده کنید. روغن چوب سدر به دلیل ترکیب شیمیایی به نام سدرول اثر آرام بخشی دارد. اثرات آرام بخش سدرول هم در حیوانات و هم در انسان مورد مطالعه قرار گرفته ثابت شده است که استنشاق مخلوط اسانس حاوی سدرول کیفیت خواب را هم در افراد جوان سالم و هم در افراد مسن مبتلا به بهبود می بخشد، احتمالا به این دلیل که سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال می کند. محققان توصیه می کنند از روغن چوب سدر برای حداقل شب استفاده کنید تا اثرات آن را مشاهده کنید. روغن چوب سدر، همراه با سایر روغن های ضروری، ممکن است زمان کل خواب را افزایش دهد و بیدار شدن زود هنگام صبح را کاهش دهد. به نظر می رسد روغن چوب سدر همه کاره است و خواب را در انواع مختلف افراد بهبود می بخشد. یک مطالعه بر روی زنان ، و ساله ساکن در ژاپن، نروژ و تایلند متمرکز شد. Cedrol اثر آرامبخشی در بین گروه‌ها داشت، حتی اگر زنان در کشورهای مختلف سطوح پایه اضطراب و میانگین زمان خواب متفاوتی داشتند. روغن مرزنجوش شیرین، از روغن گیاهی برای خواب بهتر عطر مرزنجوش به خاطر خواص آرام بخش معروف است و برای رفع بی خوابی توصیه می شود. اگر مغزتان آرام و آرام است، بهتر است بدنتان را برای یک خواب راحت آماده کند. روغن ترنج، از روغن گیاهی برای خواب بهتر ترنج یک میوه مرکبات است، اما بر خلاف سایر روغن های مرکبات که به عنوان محرک شناخته می شوند، ترنج اثر آرام بخشی دارد. مطالعات نشان داده اند که اسانس ترنج باعث ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی می شود، مانند کاهش ضربان قلب و فشار خون که قبل از خواب است. ترنج گیاهی معطر است که اغلب برای جذب گرده افشان هایی مانند زنبورها و پروانه ها رشد می کند. تحقیقات نشان می دهد که ترنج ممکن است به انواع بیماری ها کمک کند. گاهی اوقات ترنج به شکل عصاره یا به صورت آب میوه مصرف می شود. اسانس ترنج نیز ممکن است استنشاق شود یا در سراسر اتاق پخش شود. وقتی اسانس ترنج به عنوان رایحه درمانی تجربه شود، ممکن است فشار خون را کاهش داده و سلامت روان را بهبود بخشد. این خواص آرام بخش ممکن است دلیلی باشد که تصور می شود ترنج خواب را بهبود می بخشد. با این حال، بسیاری از مطالعات خواب شامل ترنج از مخلوط اسانس به جای روغن ترنج به تنهایی استفاده می کنند، که تعیین اثرات دقیق اسانس ترنج بر خواب را دشوار می کند. یکی از این مطالعات بر روی زنان سالم نشان داد که مخلوطی از اسانس ترنج و چوب صندل کیفیت خواب را در درصد از شرکت کنندگان در مطالعه بهبود بخشید. مطالعه دیگری بر روی افرادی که در توانبخشی قلبی قرار داشتند نشان داد که کیفیت خواب پس از قرار گرفتن در معرض مخلوط آروماتراپی از ترنج، اسطوخودوس و یلانگ یلانگ به طور قابل توجهی افزایش می یابد. اما روغن ترنج به عنوان حساس به نور شناخته شده است. از مصرف موضعی آن قبل از بیرون رفتن خودداری کنید. روغن مریم گلی کلاری مریم گلی کلاری به دلیل اثرات ضد افسردگی آن شناخته شده است. این اسانس یک آرام بخش طبیعی است زیرا نشان داده شده است که سطح هورمون را که اغلب با استرس مرتبط است، کاهش می دهد. مریم گلی نیز ممکن است با کاهش اضطراب خواب را بهبود بخشد. در یک مطالعه، به نظر می رسد استنشاق روغن مریم گلی با کاهش فشار خون و تعداد تنفس، استرس را در بیماران پزشکی کاهش می دهد. اگر اضطراب در توانایی خواب شما اختلال ایجاد می کند و از بوی گیاهان لذت می برید، روغن مریم گلی می تواند گزینه خوبی برای شما باشد. روغن سنبل الطیب اسید والرنیک موجود در روغن سنبل الطیب شناخته شده است که از تجزیه ناقل عصبی GABA که باعث خواب می شود، جلوگیری می کند. این دارو بر اساس اصول داروهای ضد اضطراب عمل می کند و باعث خواب عمیق می شود. روغن چوب صندل رایحه چوبی و خاکی چوب صندل در رفع استرس و اضطراب موثر است. بررسی ها نشان داده است که چوب صندل ممکن است با کاهش بیداری اثر آرام بخش داشته باشد. روغن یلانگ یلانگ روغن یلانگ یلانگ از میوه یلانگ یلانگ درختان کاناگا، بومی اندونزی تولید می شود. این روغن دارای اثر تسکین دهنده است که استرس را کاهش می دهد و خواب را بهبود می بخشد. روغن یاس ترکیبات گیاهی یاس دارای مکانیسم مولکولی مشابه داروهای خاصی هستند که برای خواب تجویز می شوند. روغن یاس برای کمک به مقابله با بی خوابی شناخته شده است. روغن نعناع ماهیت ضد التهابی روغن نعناع فلفلی به پاکسازی راه های هوایی کمک می کند و خروپف و علایم آپنه خواب را کاهش می دهد. عوارض مصرف روغن گیاهی برای خواب بهتر هنگام استفاده از روغن های ضروری، مراقب باشید و دستورالعمل های روی برچسب را بخوانید. استفاده نادرست از اسانس ها می تواند مضر باشد. استفاده موضعی از اسانس ها ممکن است مفید باشد زیرا خواص ترانس درمال روغن در پوست شما نفوذ کرده و سریعتر وارد جریان خون شما می شود. گیرنده های عصب بویایی شما نیز بو را حس می کنند و سیگنال هایی را به مغز شما ارسال می کنند. با این حال، قبل از استفاده موضعی، باید روغن های مورد آزمایش را روی پوست خود بچسبانید و یک قطره کوچک را روی قسمت داخلی مچ خود بمالید و بگذارید ساعت بماند. اگر در این مدت هیچ واکنشی نشان نداد، ممکن است استفاده از اسانس برای شما بی خطر باشد. اسانس ها را هر بار قبل از استفاده روی کودکان تست پچ کنید. استفاده از روغن های ضروری را برای نوزادان کمتر از یک سال توصیه نمی کنیم. روغن های گیاهی چگونه باعث خواب بهتر می شوند؟ برخی از عطرها ممکن است اثر آرام بخش داشته باشند. گیرنده های عصب بویایی شما که در مخاط حفره بینی شما قرار دارند مسیول انتقال داده های حسی به مغز هستند. وقتی عطرهای خاصی را استشمام می‌کنید، گیرنده‌های بویایی سیگنال‌های آرامش‌بخشی را به مغزتان می‌فرستند که به آماده‌سازی بدن برای خوابی آرام کمک می‌کند. مکانیسم مولکولی ترکیبات گیاهی برخی از مواد گیاهی ممکن است مشابه برخی از داروهای خواب رایج باشد. مطالعه‌ای در سال نشان داد که بوییدن یاس می‌تواند به القای خواب کمک کند، و ت ثیر آن ممکن است به اندازه باربیتورات‌ها یا پروپوفول تجویز شده قوی باشد. آنها داروهایی هستند که اثر انتقال‌دهنده عصبی GABA دارند. عطر گل یاس نیز ت ثیر مشابهی دارد. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که بسیاری از اسانس ها آداپتوژن هستند، به این معنی که آنها با افراد متفاوت سازگار می شوند. نوع خاصی از روغن ممکن است در برخی اثر آرام بخش و در برخی دیگر اثر محرک داشته باشد. به عنوان مثال، انواع خاصی از روغن مانند یاس و اسطوخودوس خواب آور هستند، در حالی که رایحه مرکباتی نارنگی و علف لیمو شاداب کننده و جوان کننده هستند. قبل از انتخاب روغن های ضروری خود، به دقت مطالعه و تحقیق کنید. از آنجایی که بسیاری از اسانس‌ها ممکن است آداپتوژن باشند، آن‌ها را برای چند روز امتحان کنید و ببینید بدنتان چگونه واکنش نشان می‌دهد. همچنین ممکن است از روغن های ضروری برای ایجاد یک برنامه روتین قبل از خواب از طریق رایحه درمانی استفاده شود. مغز شما شرطی شده است تا عطر خاصی را با خواب مرتبط کند. عطری را انتخاب کنید که احساس می‌کنید آرام‌بخش است، بنابراین می‌توانید در حالی که بدنتان برای خواب آماده می‌شود، آرامش داشته باشید. روش های مختلف استفاده از روغن های ضروری برای خواب روغن های ضروری ممکن است به روش های مختلفی برای بهره مندی از فواید سلامتی استفاده شوند. بسته به ترجیح شخصی خود می توانید یکی از موارد زیر را انتخاب کنید. چند قطره را روی قسمت‌های خاصی از بدن مانند سینه، مچ دست، گردن، پیشانی، دست‌ها یا پاها بمالید. قبل از استفاده از اسانس، توصیه می کنیم آن را با روغن حامل مانند روغن زیتون، دانه انگور، نارگیل یا روغن بادام شیرین مخلوط کنید، زیرا ممکن است پوست شما به روغن های ضروری رقیق نشده حساس باشد. قبل از خواب چند قطره را همراه با نمک اپسوم در حمام خود بریزید. روغن های ضروری را به آب اضافه کنید و در اتاق یا بالش خود اسپری کنید. چند قطره را در یک پخش کننده هوا بریزید، که عطر را در اتاق شما پخش می کند. شمع های رایحه درمانی را روشن کنید که دارای موم آغشته به روغن های ضروری هستند. چند قطره اسانس را روی دست خود بریزید و قبل از اینکه بو کنید کف دست خود را به هم بمالید. روغن های ضروری را به یک قابلمه آب داغ در حال جوش اضافه کنید و بخار خارج شده از آن را استنشاق کنید. ممکن است بخواهید حوله ای دور سر خود قرار دهید و جلوه ای از چادر ایجاد کنید و اطمینان حاصل کنید که بخار از آن خارج نمی شود. اما به طور کلی روش های زیادی برای استفاده از اسانس ها وجود دارد، اما رایج ترین روش آن انتشار است. سه پخش کننده روغن معمولی شامل شمع، دیفیوزر نی و دیفیوزر الکترونیکی است. برخی از تولیدکنندگان موم شمع را با روغن‌های ضروری تزریق می‌کنند وقتی شمع را روشن می‌کنید، روغن در هوا آزاد می‌شود. پخش کننده نی عطر ثابتی را بدون استفاده از گرما یا برق ارایه می دهد. نی ها یا چوب ها تا حدی در داخل ظرف روغن قرار می گیرند. نی روغن را جذب می کند و بوی آن را در هوا پخش می کند. یک پخش کننده روغن الکترونیکی از آب و برق برای پراکنده کردن اسانس ها استفاده می کند. برخی از دستگاه‌ها به شما این امکان را می‌دهند که مدت یا میزان پراکندگی روغن را کنترل کنید. این دیفیوزرها همچنین می توانند نوری با رنگ های قابل تعویض یا تنظیم خاموش شدن خودکار داشته باشند. استفاده از روغن‌های ضروری به طور مستقیم روی بدن، راه سریع‌تری برای احساس اثرات روغن است، اما نه قبل از رقیق کردن روغن. توصیه می کنیم اسانس را با یک روغن حامل مانند روغن نارگیل، روغن بادام، روغن زیتون یا روغن هسته انگور مخلوط کنید. پوست شما ممکن است به روغن های رقیق نشده حساس باشد، بنابراین افزودن روغن حامل ملایم تر خواهد بود. نواحی معمولی که می‌توانید روغن‌های ضروری را بمالید شامل دست‌ها، پایین پاها، سینه، پیشانی و داخل مچ دست است. به Bathwater اضافه کنید. اضافه کردن قطره‌های اسانس به آب گرم حمام می‌تواند به شما احساس آرامش دهد و به شما کمک کند بعد از یک روز پر استرس آرام شوید. خیساندن در آب گرم مخلوط با روغن‌های ضروری منافذ پوست را باز می‌کند و به شما امکان می‌دهد اثرات روغن‌ها را احساس کنید. بعلاوه، حمام آب گرم تنش عضلانی را تسکین می دهد و باعث خواب می شود. یک مه ایجاد کنید. اگر دیفیوزر ندارید، استفاده از بطری اسپری یک راه عالی برای پخش اسانس است. قبل از اسپری کردن در هوا، چند قطره از مخلوط روغن آرامش بخش مورد علاقه خود را با آب ترکیب کنید. لازم نیست اسپری را به اتاق خواب خود محدود کنید. اما می توانید آن را در هر جایی که می خواهید برای ایجاد آرامش و آرامش اسپری کنید. قبل از استفاده از هر روغن ضروری، ابتدا دستورالعمل ها را بخوانید. در صورت استفاده نادرست از یک اسانس ممکن است اثرات مضر یا منفی را تجربه کنید. اگر مطمین نیستید که بدنتان چه واکنشی به اسانس نشان می دهد، آزمایش پچ را انجام دهید. مقدار کمی روغن را به داخل مچ دست خود بمالید و حداقل ساعت صبر کنید. در صورت عدم وجود واکنش آلرژیک، مانند خارش یا التهاب پوست، استفاده از این روغن بی خطر است. اگر می‌خواهید از روغن‌های ضروری برای کودکانتان استفاده کنید، قبل از استفاده، یک آزمایش پچ انجام دهید. کودکان ممکن است به برخی مواد حساس باشند، بنابراین بهتر است ابتدا بررسی کنید. هرگز از روغن های ضروری برای نوزادان کمتر از یک سال استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کند. روغن‌های ضروری خواب‌آور می‌توانند با تنظیم هورمون‌ها، کاهش ضربان قلب، کاهش فشار خون و تسکین اعصاب به آرامش شما کمک کنند. این روغن ها حتی می توانند علایم اختلال خواب مانند بی خوابی را کاهش دهند. پس از استنشاق، روغن‌های ضروری خواب‌آور ممکن است هوشیاری را کاهش داده و به شما کمک کنند سریع‌تر به خواب بروید. استرس و اضطراب از عوامل موثر در بی خوابی هستند. احساس استرس می تواند به خواب رفتن و به خواب ماندن سخت تر شود. به همین دلیل است که روغن های ضروری می توانند با تسکین اعصاب شکننده و کاهش استرس کمک کنند. روغن‌های ضروری نیستند، اما می‌توانند برخی از علایم را از طریق رایحه‌درمانی کاهش دهند، مانند بهبود خلق و خو. روغن‌های ضروری، مانند اسطوخودوس، می‌توانند به آرامش و خواب کمک کنند. به سادگی بوییدن یک بطری باز روغن های ضروری می تواند ت ثیر فوری داشته باشد ممکن است راحت تر نفس بکشید و احساس آرامش کنید. روغن‌های ضروری دیگر، مانند مریم گلی، می‌توانند خلق و خوی شما را با تنظیم هورمون ها تقویت کنند. سوالات متداول این عطر می‌تواند سیستم عصبی را وادار کند تا سیگنال‌هایی را به سیستم لیمبیک در مغز منتقل کند. لیمبیک همان بخشی از مغز است که احساسات و حافظه را در خود جای داده است. شما ممکن است از این اصل رایحه درمانی استفاده کنید تا مغز خود را با نوع خاصی از رایحه بخوابانید. اگرچه روغن‌های ضروری محصولات طبیعی هستند، گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی مانند تحریک پوست، بثورات و احساس سوزش داشته باشند. در صورت تداوم علایم، توصیه می کنیم به پزشک مراجعه کنید. روغن نارگیل در شکل ضروری خالص خود ممکن است به عنوان روغن حامل استفاده شود، اما روغن نارگیل تصفیه شده نباید به عنوان روغن حامل استفاده شود زیرا کاملا طبیعی نیست. عناصر مصنوعی موجود در روغن نارگیل تصفیه شده ممکن است با روغن ضروری واکنش نشان دهند و شانس شما را برای بهره مندی از حداکثر فواید کاهش دهند. سخن آخر اثربخشی اسانس ها در بهبود خواب از طریق مطالعات مختلف به اثبات رسیده است و آن را به جایگزین خوبی برای تبدیل کرده است. این مقاله برای اهداف اطلاعاتی است و نباید جایگزین توصیه های پزشک یا سایر متخصصان پزشکی شود.

سرطانی که طحال و بافت های اطراف آن را درگیر می کند سرطان طحال نامیده می شود. طحال عضوی است که در سمت چپ بالای شکم و در زیر دنده ها قرار دارد. همچنین طحال به کمک چند رباط و لیگامان از یک سمت به کلیه و از سمت دیگر به معده متصل است. طحال بخشی از سیستم لنفاوی انسان را تشکیل می دهد. حتی گلبول‌های قرمز و سلول های فرسوده را از خون حذف و تجزیه می‌کند. علاوه بر این، طحال همانند مخزنی است که در صورت نیاز ناگهانی بدن، می تواند خون را در خود ذخیره کند. انسان ها و حیوانات می توانند بدون طحال زندگی عادی داشته باشند. به ندرت ممکن است که سرطان مستقیما طحال را درگیر کند. در اغلب موارد سرطان در سیستم لنفاوی رخ می دهد و به تدریج به سمت طحال انتشار پیدا می کند. یکی دیگر از سرطان هایی که می تواند به طحال حمله کند نوعی از سرطان خون است که معمولا از مغز استخوان شروع می شود. همچنین سرطان های دیگری مانند سرطان روده، سرطان ریه و سرطان لوزالمعده در اثر عدم تشخیص و درمان به موقع می توانند به طحال متاستاز دهند. تومورهای متاستاتیک طحال عمدتا از ملانوم یا سرطان پوست منشا می گیرند. به طور کلی سرطان طحال می تواند اولیه یا ثانویه باشد. سرطانی که منبع اولیه آن طحال است، سرطان اولیه طحال نام دارد. در حالیکه در نوع ثانویه، رشد سلول های سرطانی از اندام دیگری شروع می شود و سپس به طحال انتشار می یابد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تومور طحال به رشد یک توده در طحال گفته می شود. به طور کلی، دو سوم از تمام توده های طحال بدخیم هستند. از این تعداد، دو سوم دیگر در دسته همانژیوسارکوم ها قرار می گیرند. همانژیوسارکوم به سرطان بسیار کشنده و بدخیم سلول های خونی گفته می شود. همانژیوسارکوم اغلب به صورت توده های خطرناک در اندام هایی مانند طحال و کبد رشد می کنند. اگر یک بیمار همزمان دچار توده طحال و خونریزی داخلی باشد، درصد خطر ابتلا به تومور بدخیم طحال و درصد خطر ابتلا به همانژیوسارکوم وجود دارد. همانژیوسارکوم، توموری است که از رگ های خونی منشا می گیرد، این تومور بدخیم معمولا به کبد، ریه ها، قلب، مغز، نخاع، پوست و ماهیچه ها انتشار می یابد. تومورهای بدخیم دیگری نیز وجود دارند که می توانند طحال را تحت ت ثیر قرار دهند. اما با این حال ابتلا به این تومورها نسبتا نادر است. از میان تومورهای نادر طحال می توان به لنفوسارکوم، لیومیوسارکوما، فیبروسارکوما و تومورهای ماست سل اشاره کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طحال وظایف بسیار مهمی را در بدن برعهده دارد. یکی از مهمترین وظایف طحال فیلتر کردن خون است. طحال گلبول های قرمز پیر را که دارای اشکال غیر طبیعی هستند را از گردش خون خارج می کند. با این حال طحال نیز مانند هر عضو دیگری از بدن ممکن است در اثر عوامل یا بیماری های مختلف آسیب ببیند. ( طحال عضو پرکاری است که عملکردهای زیادی را در بدن برعهده دارد. از جمله: با ذخیره گلبول های قرمز و پلاکت ها به لخته شدن خون کمک می کند. گلبول های قرمز آسیب دیده را فیلتر می کند و با این کار کیفیت خون را افزایش می دهد. با ساخت گلبول های سفید خون که به لنفوسیت ها معروف هستند، باعث پیشگیری از عفونت می شود. سرطانی که از طحال شروع شده یا به طحال انتشار یافته است، باعث بزرگ شدن این عضو می شود ( در نتیجه طحال مقدار بسیار زیادی از پلاکت ها و گلبول های قرمز خون را در خود جمع می کند. این وضعیت باعث می شود وزن طحال به بیش از گرم برسد. به دنبال بزرگ شدن طحال حجم پلاکت ها و گلبول های سالم خون به شدت کاهش پیدا می کند. همچنین بزرگ شدن بیش از حد طحال باعث جابجایی و فشار اندام های مجاور می شود. در نتیجه این وضعیت بیمار مشکلات مختلفی مانند و یبوست را تجربه می کند. بزرگ شدن طحال با بروز مشکلات زیر مرتبط است: سرگیجه و بی حالی ضعف و خستگی شدید ابتلا به عفونت های مکرر احساس درد شدید در سمت چپ بالای شکم کم خونی (در اثر کاهش گلبول های قرمز خون) سرطان طحال بسته به میزان وخامت و پیشرفت بیماری می تواند علایم متعددی داشته باشد. سایر علایم مربوط به سرطان طحال عبارتند از: متورم شدن شکم سرفه یا تنگی نفس کاهش شدید وزن درد یا فشار قفسه سینه بزرگ شدن غدد لنفاوی عرق کردن زیاد همراه با لرز تب بالای درجه سانتی گراد چه عواملی باعث سرطان طحال می شوند؟ سرطان طحال معمولا در اثر انتشار لنفوم و ایجاد می شود. سایر سرطان ها مانند سرطان سینه، ملانوما و سرطان ریه نیز در صورت عدم تشخیص به موقع می توانند در مدت بسیار کوتاهی به طحال سرایت کنند. برخی شرایط و بیماری ها باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان طحال می شود. مهمترین فاکتورهای خطر عبارتند از: جنسیت مرد افزایش سن ابتلا به بیماری های کاهش دهنده سیستم ایمنی مانند HIV ابتلا به عفونت هایی مانند ویروس اپشتین بار یا هلیکوباکتر پیلوری ( pylori ) مهمترین عوامل خطر ابتلا به سرطان خون، عبارتند از: سیگار کشیدن سابقه شیمی درمانی یا پرتودرمانی سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان خون برخی اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خطرناک مانند بنزن اگر پزشک مشکوک به سرطان طحال باشد، احتمالا آزمایشاتی را برای یافتن سایر سرطان ها برای شما تجویز می کند. همچنین ممکن است برای بررسی تعداد گلبول های قرمز خون به یک آزمایش خون ساده نیاز داشته باشید. در برخی موارد، انجام آزمایش مغز استخوان ضروری است. این آزمایش شامل گرفتن نمونه کوچکی از مغز استخوان برای جستجوی سلول های سرطانی است. معمولا برای نمونه گیری از استخوان لگن استفاده می شود. همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند که یک غده لنفاوی برای بررسی سلول های سرطانی از بدن خارج شود. تست های تصویربرداری مانند ام آر آی، سی تی اسکن یا اسکن PET نیز در برخی موارد مورد نیاز هستند. گاهی اوقات، جراحان برای پیشگیری از خطر مرگ و متاستاز بیشتر سلول های سرطانی جراحی برداشتن طحال را انجام می دهند. تجزیه و تحلیل طحال پس از خارج شدن از بدن می تواند به پزشکان در تعیین نوع سرطان کمک کند. به طور کلی مفیدترین تست تصویربرداری موجود امروزه اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) است. به نظر می رسد بررسی بافت شناسی، دقیق ترین روش برای تشخیص سرطان طحال باشد. اگر پزشک به طور قطعی ابتلا به سرطان طحال را تشخیص دهد، ممکن است به عنوان بخشی از درمان، خارج کردن طحال از بدن را به شما توصیه کند. به عمل، اسپلنکتومی گفته می شود. یکی از عوارض برداشتن طحال ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن است. اما با این حال در بسیاری از موارد برای نجات بیمار انجام این عمل ضرورت دارد. برای انجام این کار دو نوع عمل جراحی وجود دارد: جراحی باز به این معنی است که جراح برش نسبتا بزرگی را در وسط شکم ایجاد می کند. طحال و سایر بافت های آسیب دیده اطراف از طریق این برش از بدن خارج می شوند. به طور معمول، این نوع روش به دلیل تعداد زیاد بخیه ها نیاز به بهبودی طولانی‌تری دارد. این تکنیک جراحی، جزء روش های کم تهاجمی است و بیمار درد کمتری را تجربه می کند. در این عمل، چهار برش بسیار کوچک در شکم شما ایجاد می شود. سپس جراح با استفاده از دوربین های بسیار ریز تصویر طحال را در داخل مانیتور با دقت می بیند. در ادامه پزشک طحال را از طریق ابزارهای کوچک و نازک از بدن خارج می کند. از آنجایی که برش‌های ایجاد شده بر روی سطح پوست بسیار کوچک هستند، بهبودی در روش لاپاراسکوپی معمولا سریع تر است. انجام عمل اسپلنکتومی یا برداشتن طحال در بیماران فواید زیادی دارد. به عنوان مثال انجام این عمل در رفع بیماری های خونی و سرطان تا حد زیادی موثر است. عمل اسپلنکتومی در بیماران معمولا به عنوان آخرین راه درمان انجام می شود. زمانی که سرطان به درمان های دیگر پاسخ نمی دهد پزشک به عنوان آخرین گزینه خارج کردن طحال را توصیه می کند. با این حال بسته به نوع سرطان ممکن است درمان های دیگری نیز لازم باشد، از جمله: پرتو درمانی شیمی درمانی پیوند سلول های بنیادی (روشی که در آن مغز استخوان سالم با مغز استخوان ناسالم جایگزین می شود) داروهایی که رشد تومور سرطانی را مورد هدف قرار می دهند (مانند داروهای بیولوژیک یا درمان های هدفمند) بیمارانی که عمل اسپلنکتومی انجام می دهند باید حداقل سه شب در بیمارستان و تحت نظر پزشک باشند. پس از عمل خارج کردن طحال بیمار حداقل به یک الی دو ماه زمان نیاز دارد تا بتواند فعالیت های عادی خود را از سربگیرد. برداشتن طحال باعث آسیب پذیری شدید بیمار در برابر ابتلا به عفونت های مختلف می شود. بنابراین مراقبت های پس از عمل در این جراحی اهمیت بسیار زیادی دارد. برای پیشگیری از عفونت ها می توانید با تجویز پزشک از داروهای آنتی بیوتیک و در صورت ضرورت واکسیناسیون استفاده کنید. هیچ راهی برای پیشگیری کامل از سرطان طحال وجود ندارد. اما با این حال با استفاده از برخی راهکارها می توانید تاحدودی خطر ابتلا به سرطان طحال را در خود کاهش دهید: آلودگی به برخی از ویروس ها ممکن است منجر به رشد انواع خاصی از سرطان در افراد شود. از فعالیت هایی که ممکن است شما را در معرض خطر قرار دهد، مانند رابطه جنسی محافظت نشده یا استفاده از سرنگ مشترک اجتناب کنید. همچنین، درمان سریع هر گونه عفونت شناخته شده می تواند در کاهش خطر ابتلا به سرطان طحال به شما کمک کند. تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضری که می توانند خطر ابتلا به سرطان را در شما افزایش دهند، دوری کنید. به طور خاص، یکی از مضرترین مواد شیمیایی بنزن است که معمولا در ساخت پلاستیک، روان کننده، لاستیک، رنگ، مواد شوینده، دارو و آفت کش ها استفاده می شود. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ترکیب شیمیایی بنزن می تواند خطر ابتلا به سرطان را به طرز چشمگیری افزایش دهد. ترکیب شیمیایی بنزن همچنین در بنزین و دود سیگار نیز به مقدار فراوان یافت می شود. بررسی ها نشان می دهند که حفظ وزن طبیعی و رعایت یک رژیم غذایی مناسب می تواند خطر ابتلا به سرطان را تا حد زیادی کاهش دهد. سعی کنید روزانه مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه مصرف کنید. هر روز به طور منظم ساعتی را به انجام پیاده روی یا تمرینات ساده ورزشی اختصاص دهید. تغذیه سالم را فراموش نکنید. سخن آخر به طور کلی سرطان طحال در اغلب موارد ناشی از است. به این معنی که رشد سلول های سرطانی از غدد لنفاوی شروع می شود و سپس به طحال انتشار پیدا می کند. گاهی اوقات، سرطان طحال ناشی از نوع دیگری از سرطان مانند سرطان پوست است که با پیشرفت طحال را درگیر می کند. میزان موفقیت درمان شما به پیشرفت سرطان و نوع سرطانی که دارید بستگی دارد. در صورت بروز علایم سرطان طحال فورا به پزشک مراجعه کنید. سرطان طحال نیز مانند بسیاری دیگر از سرطان‌ها، در صورت تشخیص زودهنگام می‌تواند به نتیجه بهتری منجر شود.

می تواند برای درمان بیمارانی که آنها با روش های استاندارد قابل کنترل نیست، مناسب باشد. در حال حاضر سه دسته اصلی از جراحی صرع وجود دارد که عبارتند از: جراحی رزکتیو کالوسوتومی جسم کاشت محرک عصب واگ در بیمارانی که شرایط لازم برای جراحی صرع را دارند، نتایج از نظر کنترل تشنج می تواند بسیار مثبت با حداقل عوارض باشد. تشخیص صرع به این معنی است که یک ناهنجاری در مغز وجود دارد و این ناهنجاری منجر به تشنج های صرعی بیشتر می شود. به این معنا که فردی که در نتیجه یک حمله حاد گذرا به مغز، به عنوان مثال یک اختلال متابولیک، یا تشنجی که پس از ضربه حاد به مغز مشاهده می‌شود، دچار تشنج منفرد شده است، به عنوان مبتلا به صرع تشخیص داده نمی‌شود. صرع تمایل به تشنج های خود به خودی مکرر است. خط اصلی، درمان با است که در تا درصد بیماران مبتلا به صرع در کنترل تشنج موثر است. چندین داروی ضد صرع وجود دارد. از آنجایی که برخی داروها برای برخی از تشنج ها بسیار بهتر هستند، انتخاب دارو باید توسط پزشک آشنا با این داروها انجام شود. در صورت امکان، کودک باید در یک مرکز تخصصی صرع ارزیابی شود. اگر این امکان پذیر نباشد، معمولا کودکان که در زمینه اختلالات صرع آموزش دیده اند منبع خوبی برای ارجاع هستند. اما زمانی که داروهای ضد صرع نتوانند تشنج ها را کنترل کنند، ممکن است بیماران با روش های جراحی بهبود پیدا کنند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: معمولا بی تاثیر بودن دو یا سه داروی ضد صرع قبل از اینکه کودک به عنوان کاندیدای بالقوه جراحی در نظر گرفته شود، لازم است. به طور کلی، حداقل پس از دو یا سه سال درمان مداوم با دارو و بی تاثیری آنها، جراحی در نظر گرفته می شود. شکست ممکن است به دلیل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مقاومت در برابر داروهای ضد صرع موجود وجود عوارض جانبی غیرقابل تحمل برای داروهای ضد صرع یا ترکیبی از هر دو علت بالا از آنجایی که روش های جراحی ممکن است در برخی از کودکان بسیار موثر باشد، هنگامی که مشخص شد که اختلال صرع کودک به درمان با داروهای ضد صرع پاسخ نمی دهد، باید جراحی را در نظر گرفت. چرا که سن کم مانع جراحی نیست و انتظار برای بزرگتر شدن کودک فایده ای ندارد. در واقع، شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد هر چه کودک در زمان جراحی سن کمتری داشته باشد، پتانسیل بهتری برای عملکرد خوب پس از جراحی خواهد داشت. چرا که درجه خاصی از انعطاف پذیری در مغز وجود دارد که به بازیابی عملکردهایی که در زمان جراحی آسیب می بینند کمک می کند. این انعطاف پذیری در کودکان کوچکتر از بزرگترها بیشتر است. همانطور که قبلا ذکر شد، جراحی تنها زمانی ترجیح داده می شود که مشخص شود کودک به داروهای ضد صرع مقاوم باشد یا به درمان دارو ها پاسخ نمی دهد. تست های زیادی برای تعیین این امر مورد استفاده قرار می گیرند. ( EEG در تعیین نوع حملات صرع و همچنین ناحیه ای از مغز که مسیول اختلال تشنج است بسیار مهم است. هنگامی که معمول (معمولا یک ساعت طول می کشد) اطلاعات کافی را ارایه نمی دهد، ممکن است کودک نیاز به بستری شدن معمولا در بخش های EEG ویژه برای EEG طولانی مدت با نظارت تصویری داشته باشد. در طول بستری در بیمارستان (که ممکن است چندین روز طول بکشد) EEG به طور مداوم در طول روز ثبت می شود. هدف ثبت وقایع صرع بیشتر برای تجزیه و تحلیل است. در برخی از کودکان لازم است داروهای ضد صرع را در زمانی که کودک در بیمارستان بستری است قطع کنند تا بروز یک رویداد صرع تسهیل شود. اینها برای کمک به تعیین وجود ضایعات مغزی بسیار مهم است. سی تی اسکن و ام آر آی در برخی موارد ممکن است برای اشاره به ناحیه خاصی از مغز که غیرطبیعی است مفید باشد. این آزمایش‌ها برای شناسایی ناهنجاری‌های رشدی، تومورهای مغزی، اسکارهای ناشی از حوادث خونریزی قبلی، یا وجود ناهنجاری‌های عروقی که ممکن است مسیول تشنج‌های صرع باشند، بسیار موثر هستند. در برخی از کودکان، MRI عملکردی ( fMRI ) ، ( PET ) ، توموگرافی کامپیوتری با گسیل فوتون ( SPECT ) ، مگنتوآنسفالوگرافی ( MEG ) یا SPECT ictal ( SPECT بدست آمده در زمان وقوع صرع، به منظور تعیین ناحیه ای از مغز که باید برداشته شود ممکن است انجام شود. همچنین در برخی موارد، مشخص کردن ناحیه صرع نیازمند درمان تهاجمی تر است. در این کودکان، الکترودهایی که فعالیت مغز را ثبت می‌کنند، یا در داخل مغز (الکترودهای داخل مغزی) یا مستقیما در بالای مغز (الکترودهای ساب‌دورال) قرار می‌گیرند. این روش ممکن است در زمان جراحی یا چند روز قبل از آن انجام شود، که در این صورت نیاز به یک عمل جراحی کوچک و بستری شدن در بیمارستان برای چندین روز برای ضبط مداوم EEG است. (برداشتن نواحی خاصی از بافت مغز) ممکن است منجر به نقص عملکرد شود. نقایص عملکردی مربوط به ناحیه ای از مغز است که در جراحی درگیر می شود. به عنوان مثال، عملیات نزدیک به ناحیه حرکتی ممکن است منجر به فلج حرکتی شود. جراحی در ناحیه خلفی مغز (لوب پس سری) ممکن است منجر به نقص بینایی شود. جراحی که در یا نزدیک لوب گیجگاهی انجام می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا در کنار سایر عملکردها، مسیولیت درک زبان و حافظه را بر عهده دارد. در چنین مواردی یک آزمایش ویژه به نام تست WADA انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که برداشتن ضایعه موضعی منجر به نقص شدید حافظه یا عملکرد زبانی نمی شود. در واقع پس از تکمیل ارزیابی، تیم تصمیم خواهد گرفت که آیا بیمار کاندید مناسبی برای جراحی است یا خیر. همچنین شایان ذکر است که انجام تمام آزمایشات فوق در همه بیماران ضروری نیست. جراحی واقعی توسط با آموزش تخصصی و تجربه در جراحی صرع کودکان انجام می شود. با این حال، قبل از جراحی، بیمار باید توسط تیمی متشکل از صرع شناسان، نورو رادیولوژیست ها، روان شناسان، متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب با آموزش های تخصصی در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان ارزیابی شود. گزینه های جراحی که برای کنترل اختلالات صرع انجام می شود را می‌توان مستقیما بر روی مغز (جراحی رزکتیو یا کورپوس کالوسوتومی) یا با کاشت محرک عصب واگ در گردن (تحریک عصب واگ) انجام داد. انواع جراحی صرع شامل موارد زیر می باشد: در جراحی رزکتیو بخشی از مغز که باعث تشنج می شود برداشته می شود. در کورپوس کالوزوتومی ارتباط اصلی بین دو طرف مغز قطع می شود (بریده می شود) تحریک عصب واگ روشی است که در آن یک سیم کوچک به عصب واگ در گردن متصل می شود. این سیم برای تحریک الکتریکی عصب واگ استفاده می شود. جراحی رزکتیو بهترین نشانه برای آن دسته از کودکان مبتلا به صرع انجام می شود که به داروهای ضد صرع مقاوم هستند و در آنها ناحیه کانونی مغز به عنوان علت تشنج شناسایی شده است. اکثر این کودکان به جای تشنج عمومی، دارند. در این روش قسمتی از قشر مغز کودک که باعث تشنج می شود برداشته می شود. حتی در برخی از کودکان، ناحیه صرع محدود به یک ناحیه مجزا از مغز برای مثال لوب تمپورال است. اما در کودکان دیگر ممکن است چندین ناحیه از مغز درگیر باشد. نوع و وسعت جراحی بستگی به اندازه و محل ناحیه صرع دارد. هنگامی که ضایعه بسیار مجزا باشد، ممکن است ناحیه کوچکی از مغز برداشته شود، این روش به عنوان لوبکتومی جزیی شناخته می شود. اگر ضایعه گسترده تر باشد، ممکن است نیاز به برداشتن قسمت بزرگتر باشد که به عنوان برداشتن چند لوبار شناخته می شود. اما در برخی موارد شدید ممکن است نیاز به برداشتن نیمی کامل از مغز باشد که به عنوان نیمکره‌کتومی شناخته می‌شود. در برخی از کودکان جراحی رزکتیو می تواند موثرترین شکل درمان باشد. برای مثال، در کودکان مبتلا به اسکلروز تمپورال مزیال، وضعیتی که در آن یک ضایعه در لوب گیجگاهی وجود دارد، برداشتن ضایعه می تواند تا درصد باعث رفع تشنج در بیاماران شود. درصد از کودکان مبتلا به ناهنجاری‌های گسترده که یک نیمکره را درگیر می‌کنند، ممکن است پس از برداشتن نیم‌کره‌کتومی بدون تشنج باشند. به طور کلی، برای گروه انتخابی کودکان با ضایعات موضعی خوب، جراحی رزکتیو در اکثر آنها مفید خواهد بود جسم پینه ای، ساختاری متشکل از رشته های عصبی است که امکان برقراری ارتباط بین دو طرف مغز را فراهم می کند. کورپوس کالوزوتومی شامل بریدن جسم پینه ای است. در کالوزوتومی جزیی، یک بخش از جسم پینه بریده می شود، در حالی که در کالوزوتومی به صورت کامل تمام طول جسم پینه بریده می شود. از آنجایی که فیبرهایی که از یک نیمه مغز به نیمه دیگر می روند بریده می شوند، ارتباط بین دو نیمه مغز مختل می شود. این دقیقا هدف کالوزوتومی است. با محدود کردن ارتباط بین دو طرف مغز، کالوسوتومی از گسترش سریع رویداد صرع از یک نیمه مغز به نیمه دیگر جلوگیری می کند. اندیکاسیون این عمل عمدتا برای کودکانی که حملات قطره‌ای مکرر دارند محدود است و در حال حاضر اغلب انجام نمی‌شود. عصب واگ عصبی است که مغز را با چندین اندام داخلی مانند ریه ها، قلب، معده و سایر اندام ها متصل می کند. تحریک عصب واگ اطلاعات را به مغز می فرستد. مطالعات نشان داده اند که تحریک الکتریکی عصب واگ منجر به مهار فعالیت تشنج می شود. با این حال، دلایل این بهبود مشخص نیست. محرک عصب واگ ( VNS ) وسیله ای است که از یک سیم متصل به محرک الکتریکی تشکیل شده است. سیم به دور عصب واگ چپ در گردن پیچیده می شود و محرک الکتریکی در کیسه ای در زیر پوست در قسمت بالایی قفسه سینه کاشته می شود. محرک برای ارسال سیگنال های الکتریکی به طور مداوم برنامه ریزی شده است. قدرت و فرکانس تحریک الکتریکی در صورت نیاز توسط متخصصان با آموزش ویژه در این تکنیک تنظیم می شود. علاوه بر این، این سیستم دارای یک دستگاه دستی مغناطیسی است که می تواند توسط بیمار استفاده شود. بیمارانی که می توانند شروع تشنج خود را تشخیص دهند، به عنوان مثال کسانی که هاله دارند، می توانند از این دستگاه برای فعال کردن سیستم و قطع تشنج استفاده کنند. همچنین، از آنجایی که محرک می تواند در هر زمان فعال شود، در صورت نیاز، می تواند برای کوتاه کردن تشنج های طولانی مدت و همچنین در پیشگیری مفید باشد. لازم به ذکر است که VNS در انواع اختلالات تشنجی و سندرم های صرع نیز موثر است. همچنین ثابت شده است که در اختلالات صرعی که به درمان ضد صرع مقاوم هستند، موثر است. مطالعات نشان می دهد که در بسیاری از افراد مبتلا به تشنج مقاوم، VNS به طور قابل توجهی فعالیت تشنج را کاهش می دهد و برخی از افراد بدون تشنج هستند. عوارض جانبی بالقوه کاشت VNS مواردی از بیهوشی عمومی، عدم کارکرد ایمپلنت و عفونت در محل کاشت است. علاوه بر این، تحریک عصب واگ ممکن است باعث گرفتگی صدا، سرفه و حتی تغییر ضربان قلب شود. اما از آنجایی که VNS در خارج از جمجمه کاشته می شود، احتمال آسیب عصبی اضافی وجود ندارد. برخی از خطرات مرتبط با جراحی صرع به ارزیابی قبل از جراحی مربوط می شود. برخی از آزمایشات انجام شده نیاز به استفاده از ماده حاجب دارند که ممکن است منجر به واکنش های آلرژیک شدید شود. کاشت الکترودها در مغز یا قرار دادن الکترودها بر روی سطح مغز برای نظارت مستمر نیاز به روش های جراحی دارد که خیلی پیچیده نیستند اما ممکن است با خونریزی یا عفونت همراه باشند. بسیاری از آزمایش‌ها و همچنین روش‌های مختلف جراحی، نیاز به استفاده از آرام‌بخش‌های سنگین یا دارند. بیهوشی عمومی خطر مرگ بسیار کمی دارد. چندین خطر ذاتی در خصوص جراحی صرع وجود دارد، به عنوان مثال، خونریزی در داخل مغز. علاوه بر این، خونریزی در داخل مغز ممکن است منجر به آسیب مغزی شود. تجمع خون می تواند فشار داخل جمجمه را افزایش دهد و منجر به عوارض شدید از جمله مرگ شود. همچنین این عمل ممکن است با عفونت هایی که می تواند منجر به مننژیت شود، پیچیده شود. عارضه بعدی این حوادث می تواند ایجاد باشد که ممکن است نیاز به عمل جراحی دیگری داشته باشد. همانطور که قبلا توضیح داده شد، جراحی رزکتیو به معنای برداشتن بخشی از مغز است که در برخی موارد می‌تواند به اندازه کل نیمکره باشد. ممکن است نقایص عملکردی قبلی را تشدید کند یا ممکن است منجر به موارد جدیدی شود. این عوارض حتی پس از ارزیابی بسیار دقیق ممکن است رخ دهند. احتمال بروز عوارض جراحی صرع کودکان دامنه عوارض با وسعت جراحی و ناحیه برداشته شده متفاوت است. مثلا: جراحی در نزدیکی مناطق زبان ممکن است منجر به اختلالات زبانی شود. عملیات در نزدیکی نواحی بینایی قشر مغز ممکن است منجر به نقص بینایی شود. انجام عملیات در نزدیکی نواحی حرکتی ممکن است منجر به فلج یا یا از دست دادن هماهنگی حرکتی ظریف در دست شود. اما در مورد خصوص کالوزوتومی، از آنجایی که درجاتی از قطع ارتباط بین سمت راست و چپ مغز وجود دارد، علاوه بر عوارضی که قبلا ذکر شد، ممکن است برخی عوارض ظریف آزاردهنده نیز تجربه شود. به عنوان مثال، برخی از بیماران ممکن است بتوانند با تشخیص بصری اشیایی را که به یک سمت مغز ارایه می‌شوند شناسایی کنند، اما ممکن است نتوانند آنها را نام ببرند. عوارض کمتری با کالوزوتومی نسبت به جراحی رزکتیو وجود دارد. با این حال، مانند همه جراحی ها، همیشه خطر شکست وجود دارد. در مورد جراحی صرع این به معنای عود حملات صرع پس از عمل است. بسته به نوع ضایعه از قبل موجود، میزان شکست ممکن است تا % باشد. با این حال، حتی در این موارد، تشنج ممکن است به راحتی با داروها پس از جراحی کنترل شود. تشنج انواع مختلفی دارد که به طور سنتی به عنوان تشنج عمومی یا تشنج جزیی طبقه بندی می شوند. تشنج عمومی به تشنج هایی گفته می شود که علایم آن نشان می دهد که کل مغز از ابتدای تشنج درگیر بوده است. در حالی که تشنج‌های جزیی (محلی، کانونی) به تشنج‌هایی گفته می‌شود که در آن به یک قسمت از بدن یا یک عملکرد خاص از مغز محدود می‌شود، که نشان می‌دهد تشنج صرع در یک ناحیه محدود از مغز شروع شده است. تشنج های جزیی ممکن است کانونی باقی بمانند یا ممکن است به بقیه قسمت های مغز گسترش یابند. هنگامی که تشنج به بقیه قسمت های مغز گسترش می یابد، به عنوان تشنج عمومی ثانویه شناخته می شود. هوشیاری همیشه در تشنج های عمومی مختل می شود. با این حال، در مورد تشنج های جزیی، هوشیاری ممکن است حفظ شود، مانند تشنج های به اصطلاح ساده، یا ممکن است مختل شود. در میان تشنج های عمومی، تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه (به طور سنتی به عنوان یک تشنج بزرگ شناخته می شود) شایع ترین نوع تشنج است. در این تشنج متوالی انقباضات عضلانی (جزء تونیک) وجود دارد که در اندام‌ها آشکارتر است، و تقریبا تمام ماهیچه‌های بدن را تحت ت ثیر قرار می‌دهد، که به دنبال آن شل شدن ناگهانی (جزء کلونیک) و نیز یک جزء تونیک دیگر وجود دارد. این توالی حوادث چندین بار تکرار می شود. همزمان با تشنج، علایم و نشانه های دیگری از جمله گشاد شدن مردمک ها، افزایش ضربان قلب و افزایش فشار خون دیده می شود. سیانوز (به رنگ آبی، بنفش شدن پوست و لب ها) نیز به دلیل انقباض مداوم عضله دیافراگم و حبس نفس دیده می شود. این تشنج ها معمولا با یک دوره سردرگمی همراه است. در بیشتر موارد این تشنج ها، و همچنین حملات صرع، چند ثانیه یا حداکثر تا دقیقه طول می کشند. گاهی ممکن است رویداد تشنج طولانی شود و چند دقیقه طول بکشد. طبق تعریف، زمانی که رویداد بیش از دقیقه طول بکشد، به عنوان وضعیت صرع توصیف می شود. نوع دیگری از تشنج عمومی، است که به آن تشنج پتی مال نیز می گویند. همانطور که از نامش پیداست، در تشنج های غیبت، بیمار غایب به نظر می رسد، مانند "اینجا نبودن". در این نوع تشنج، فعالیت‌ها به طور ناگهانی قطع می‌شوند و بیمار پاسخ نمی‌دهد. معمولا این تشنج‌ها، به‌ویژه زمانی که بیش از چند ثانیه طول بکشد، با علایم بالینی ظریف دیگری مانند پلک زدن چشم یا تکان خوردن در صورت یا قسمت بالایی بدن همراه است. پس از این تشنج ها تقریبا هیچ سردرگمی وجود ندارد و بیمار بدون اینکه حتی اذعان داشته باشد که تشنج رخ داده است به فعالیت های خود باز می گردد. در تشنج های آتونیک (حملات قطره ای) از دست دادن ناگهانی فعالیت ماهیچه ای، مانند فلج ناگهانی وجود دارد. هنگامی که تمام رشته های آن به یکباره قطع شود، بیمار مانند یک ماریونت فرو می ریزد. اگر این تشنج ها هنگام راه رفتن اتفاق بیفتد، زمین خوردن رخ می دهد. یا اگر بیمار بنشیند، افت ناگهانی سر را تجربه می کند. این تشنج ها بسیار کوتاه هستند و ممکن است منجر به صدمات جدی، اغلب به پیشانی، دهان و یا صورت شوند. تشنج‌های میوکلونیک شامل انقباضات سریع و ناگهانی عضلات جدا شده یا گروهی از عضلات است که ممکن است منجر به حرکات بدن شود یا نشود. تشنج‌های تونیک شامل سفت شدن مختصر گروه‌های ماهیچه‌ای است که اغلب منجر به گسترش بازوها یا پاها یا قوس شدن تنه می‌شود. برخی از این تشنج ها ممکن است با بازدم اجباری هوا همراه باشد، به دلیل انقباض ناگهانی عضله بازدمی از طریق تارهای صوتی تا حدی منقبض شده و در نتیجه صدای بلندی ایجاد می شود. با تشنج های جزیی (کانونی، موضعی) ، رویدادهای بالینی در ناحیه محدودی از مغز منشا می گیرند. تظاهرات بالینی به ناحیه ای از مغز که غیرطبیعی است بستگی دارد. بسیاری از رویدادهای بالینی مختلف را می توان با این نوع تشنج مشاهده کرد. به عنوان مثال، با تشنج های جزیی ساده (هوشیاری مختل نمی شود) اگر ناحیه کانونی مغز درگیر ناحیه حرکتی باشد، ممکن است بیمار انقباضات ریتمیک در یک دست یا پا داشته باشد. اگر نواحی آسیب دیده بیشتر با سیستم بینایی درگیر باشند، ممکن است بیمار از توهمات بینایی شکایت کند. سایر احساسات غیر طبیعی ممکن است نتیجه ضایعات در نواحی شنوایی، بویایی یا چشایی باشد. برخی علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: عرق کردن گرگرفتگی اتساع مردمک ترس یا عصبانیت رنگ پریدگی این بیماران هنگام بروز علایم هوشیار هستند و توصیف آنها از علایم می تواند در تعیین اینکه کدام ناحیه از مغز درگیر تشنج است بسیار مفید باشند. این امر پیامدهای مهمی برای انتخاب درمان مناسب به ویژه برای تصمیم گیری در مورد نیاز به جراحی دارد. تشنج های جزیی پیچیده (که گاهی اوقات "تشنج لوب گیجگاهی" یا "تشنج روانی حرکتی" نامیده می شود) که در آنها هوشیاری مختل می شود، دارای طیف وسیع تری از علایم است. علایمی که قبلا در تشنج های جزیی ساده توضیح داده شده است ممکن است وجود داشته باشد و ممکن است با رفتارهای خودکار پیچیده مانند دستکاری اشیاء، راه رفتن در اتاق یا پاسخ دادن به سوالات که معمولا به زبانی سخت و قابل درک انجام می شود، دنبال شود. بسیاری از اختلالات مغزی ممکن است با صرع مرتبط باشند. برای برخی از بیماران اختلال صرع مادرزادی است، یعنی کودک با استعداد ابتلا به صرع متولد می شود. در سایر بیماران، اختلال صرع به دلیل آسیب مغزی است که پس از تولد رخ داده است. صرع های مادرزادی می تواند نتیجه داشتن ژنی در کودک باشد که مسیول اختلال صرع است. اینها انواع ژنتیکی صرع هستند. روش دیگر، صرع مادرزادی ممکن است نتیجه عواملی باشد که در رشد مغز در دوران بارداری اختلال ایجاد کرده و منجر به ناهنجاری‌های مغزی شده است. در اختلالات صرع اکتسابی، آسیب ممکن است در زمان تولد رخ دهد، به عنوان مثال در مورد نوزادانی که در طول زایمان و زایمان دچار کمبود اکسیژن هستند. همانطور که در برخی از کودکانی که نارس به دنیا می آیند دیده می شود. همچنین، آسیب مغزی ممکن است هر زمان پس از تولد رخ دهد. برای مثال، صرع می‌تواند عارضه‌ای از عفونت‌های مغزی (مننژیت، آنسفالیت) ، آسیب‌های سر همراه با آسیب مغزی، تومورهای مغزی یا خونریزی داخل جمجمه باشد. در حال حاضر هیچ نشانه ای وجود ندارد که تشنج های کوتاه مدت منجر به آسیب مغزی شود. با این حال، تشنج های طولانی مدت، به ویژه تشنج های تونیک - کلونیک ژنرالیزه، در برخی موارد می تواند منجر به شود، اما این بسیار غیر معمول است. اگرچه آسیب مغزی محتمل نیست، اما کودکان ممکن است در زمان تشنج آسیب ببینند. به عنوان مثال، در تشنج‌های آتونیک از دست دادن ناگهانی قدرت عضلانی رخ می‌دهد و اگر زمانی که بیمار ایستاده است این اتفاق بیفتد، به دنبال آن سقوطی رخ می‌دهد که ممکن است منجر به آسیب به صورت و یا دهان شود. انواع مشابهی از صدمات فیزیکی می تواند با سایر تشنج ها اتفاق بیفتد. به طور کلی تجربه نشان داده است که عوارض بسیار کمی بعد از جراحی صرع مشاهده می شود. چرا که درصد کمی از کودکانی که جراحی صرع داشته اند، عوارضی را تجربه کرده اند و حتی تعداد کمتری از آنها عوارض عصبی دارند. مرگ و میر در جراحی صرع بسیار نادر است. در مغز کودکان خردسال، بیشتر در سنین تا سالگی، انعطاف پذیری وجود دارد. پلاستیسیته به بهبود نقایصی که می تواند در نتیجه جراحی باشد کمک می کند. به عنوان مثال، برای کودکانی که نواحی زبان در آنها تحت ت ثیر جراحی قرار گرفته است، عملکردهای زبانی قابل توجهی بهبود یافته اند. بنابراین، کودکان خردسال مبتلا به تشنج صعب العلاج که کاندید عمل جراحی هستند، زمانی که جراحی زودتر از موعد انجام شود، وضعیت بسیار بهتری دارند.

شامل جایگزینی مفصل مچ پا آسیب دیده با ایمپلنت است. این روش به از بین بردن درد و، معمولا از مفصل مچ پا، کمک می کند. در این روش استخوان و غضروف آسیب دیده از مفصل مچ پا برداشته و با یک مفصل مصنوعی قوی تر جایگزین می شود و امکان حرکت صاف و بدون درد را فراهم می کند. ثبات مچ پا و توانایی راه رفتن را بهبود می بخشد و تورم مفصل مچ پا را کاهش می دهد. جراحی تعویض مچ پا به عنوان آرتروپلاستی کامل مچ پا نیز شناخته می شود. آرتروپلاستی مچ پا، در مقایسه با فیوژن مچ پا، مزیت دیگری در حفظ حرکت مفصل دارد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: چه زمانی جراحی تعویض مچ پا لازم است؟ اگر آرتریت شدید و دردناک در مچ پا دارید و مدیریت غیرجراحی به تسکین درد کمک نکرده است، ممکن است بخواهید جراحی تعویض مچ پا را در نظر بگیرید. آرتریت مچ پا با سایر انواع آرتریت دژنراتیو متفاوت است، زیرا اکثر موارد منش پس از سانحه دارند و در گروه سنی جوان‌تر رخ می‌دهند. انواع اصلی آرتریت مچ پا، عبارتند از: استیوآرتریت آرتریت ناشی از استفاده بیش از حد است که معمولا در بزرگسالان بالغ ایجاد می شود. این "ساییدگی و پارگی" مفاصل است. تقریبا % از جمعیت بزرگسال از آرتروز دردناک مچ پا رنج می برند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک بیماری خودایمنی سیستمیک است که با آرتریت التهابی مشخص می شود. آرتریت پس از ضربه پس از آسیب قبلی به مفصل مچ پا رخ می دهد. هر رویدادی که سطح مفصلی مفصل مچ پا را در معرض خطر قرار دهد، پتانسیل ایجاد آرتریت پس از ضربه را دارد. اگر از آرتریت رنج می برید، مهم است که همه گزینه های درمانی خود را با جراح خود در میان بگذارید. جراحی تعویض مچ پا چگونه انجام می شود؟ جراحی تعویض مچ پا شامل موارد زیر است: یک تورنیکت در اطراف ران قرار می گیرد. این دستگاه خونریزی حین عمل را کنترل می کند. یک متخصص مراقبت های بهداشتی علایم حیاتی شما، مانند ضربان قلب و فشار خون شما را در طول عمل کنترل می کند. تعویض کامل مچ پا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. شما در خواب بمانید تا در حین جراحی احساس درد نکنید. بلوک عصبی اطراف زانو نیز برای کنترل درد پس از جراحی انجام می شود. برای جلوگیری از عفونت، مچ پای شما قبل از برش کاملا تمیز می شود. بسته به نوع کاشت مفصل مچ پا، برش با تیغه جراحی در جلو یا کنار مچ پا انجام می شود. تمام استخوان ها و غضروف های آسیب دیده برداشته خواهند شد. راهنماهایی برای کمک به برش و تراز مناسب روی استخوان ها اعمال می شود. موقعیت مناسب با عکسبرداری با اشعه ایکس در طول جراحی تایید می شود. هنگامی که تراز عالی تایید شد، برش هایی در استخوان ها انجام می شود تا امکان قرار دادن قسمت های ایمپلنت فراهم گردد. عکس‌برداری با اشعه ایکس در طول جراحی برای تایید قرار دادن مناسب ایمپلنت انجام می‌شود. ممکن است از سیمان مخصوص برای نگه داشتن ایمپلنت در جای خود استفاده شود. برش ها با بخیه و یا منگنه بسته می شوند. سپس پای شما در یک آتل یا گچ قرار می گیرد تا محل عمل شده را کنترل و تثبیت کند. این روش باعث می‌شود که تعویض مچ پا تنها جراحی باشد که شامل اندوپرتز می‌شود، که در آن گچ بلافاصله پس از جراحی گذاشته می‌شود. اقدامات پس از عمل شما به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد که در آنجا علایم حیاتی شما بررسی می شود. شما می توانید به محض تحمل رژیم غذایی عادی را از سر بگیرید. بسته به ترجیح جراح، ممکن است لازم باشد چند روز در بیمارستان بمانید. درد با دارو، استراحت، یخ و بالا بردن پا کنترل می شود. شما نمی توانید وزن خودتان را روی پاهایتان بیاورید. بنابراین، از عصا، اسکوتر زانو یا ویلچر استفاده خواهید کرد. جراح شما دستورالعمل هایی را در مورد نحوه حرکت دادن مچ پا در طول دوره بهبودی به شما می دهد. بهبودی بعد از جراحی پس از جراحی تعویض مچ پا باید اقدامات زیر انجام شود: درد بعد از جراحی با دارو، استراحت، یخ و بالا بردن اندام تحتانی شما کنترل می شود. درد به مرور زمان کاهش می یابد. ممکن است برای جلوگیری از عفونت، مصرف آنتی بیوتیک توصیه شود. بعد از عمل جراحی، بی حرکتی مچ پا به مدت چند هفته، چه با گچ گرفتن یا اسپلینت، مورد نیاز است. عصا، اسکوتر زانو یا ویلچر ممکن است مفید باشد زیرا تا چند هفته نمی توانید روی پای خود وزن بیاورید. شما حدود تا روز پس از جراحی با جراح خود پیگیری خواهید کرد. مهم است که برنامه قرار ملاقات خود را دنبال کنید تا جراح شما بتواند پیشرفت شما را کنترل کند و مطمین شود که شما به درستی بهبود می‌یابید. محل برش شما مورد ارزیابی قرار می گیرد و باندهای شما تغییر می کنند. بخیه ها و منگنه ها ممکن است تا هفته پس از جراحی برداشته شوند. آتل یا گچ شما در نهایت برداشته و سپس با یک چکمه پیاده روی جایگزین می شود. ممکن است هفته‌ها با کفش پیاده‌روی کنید. به شما در تقویت ساق و مچ پا و افزایش دامنه حرکتی مچ پا کمک می کند. فیزیوتراپی همچنین به شما آموزش می دهد که با ایمپلنت مفصل مچ پا به درستی راه بروید. درمان به شما این امکان را می دهد که زودتر بهبود پیدا کنید. با این حال، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا شما به فعالیت های روزانه بازگردید. جراح شما ممکن است پس از تعویض مفصل مچ پا، فعالیت های کم تاثیر را برای افزایش طول عمر ایمپلنت توصیه کند. مناسب بودن برای جراحی تعویض مچ پا تعویض مچ پا یک جراحی بزرگ است که اگر به درستی یا در شرایط مناسب انجام نشود، می تواند عواقب ناتوان کننده ای داشته باشد. برای واجد شرایط بودن این روش باید معیارهای زیر رعایت شود: اگر دامنه حرکتی در مچ پای شما به خوبی حفظ شده باشد و شما حداقل یا کمترین تغییر شکل مچ پا دارید، ممکن است کاندیدای خوبی برای جایگزینی کامل مچ پا باشید. اما اگر سابقه عفونت در مفصل مچ پا، کیفیت استخوان ضعیف برای حمایت از ایمپلنت یا بیماری عصبی عضلانی دارید، این روش توصیه نمی شود. تعویض کامل مچ پا همچنین برای کسانی که بدشکلی جدی مچ پا، نوروپاتی شارکو، سابقه جوش مچ پا، یا کیفیت عضلانی ضعیف دارند، توصیه نمی شود. روش افزایش طول تاندون آشیل تاندون آشیل، تاندونی است که پشت پای شما قرار دارد و ماهیچه ساق پا را به پشت استخوان پاشنه پا متصل می کند. در برخی از بیماران، این تاندون به طور غیر طبیعی سفت است یا ماهیچه های ساق پا سفت دارند که می تواند حرکت مفصل مچ پا را محدود کند. در چنین حالتی، یک روش به نام افزایش طول تاندون آشیل همراه با جراحی تعویض کامل مچ پا مورد نیاز است. افزایش طول تاندون آشیل باعث حرکت مایع در مفصل مچ پا و عملکرد مناسب ایمپلنت مفصل مچ پا می شود. عوارض احتمالی جراحی تعویض مچ پا هر نوع جراحی، خطرات احتمالی دارد که شامل عفونت، آسیب عصبی و خونریزی زیاد می شود. برخی از عوارضی که پس از تعویض کامل مچ پا ممکن است رخ دهند، عبارتند از: شکستگی زخم شدن محل برش شکست ایمپلنت مچ پا ناهماهنگی مفصل شل شدن ایمپلنت مفصل مچ پا فرسودگی اجزای ایمپلنت مفصل مچ پا عوارض احتمالی بعد از جراحی بسته به وضعیت فرد متفاوت است. عواملی مانند سن، سابقه پزشکی و سیگار کشیدن است. اگر دیابت دارید و آن را کنترل نمی کنید، ممکن است خطر عوارض بعد از جراحی را افزایش دهید. لازم است قبل از جراحی در مورد تمام خطرات و عوارض احتمالی با جراح خود صحبت کنید. بیشتر عوارض گزارش شده با انتخاب و تکنیک خوب بیمار قابل پیشگیری هستند یا پس از وقوع قابل درمان هستند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر فکر می‌کنید که آرتریت در مفصل مچ پا و درد و تورم مداوم دارید، برای انجام جراحی با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. درمان‌های غیرجراحی مانند بریس‌بندی، کفش‌های ارتوپدی، داروها، تزریق‌ها و توانبخشی قبل از بررسی جراحی توصیه می‌شود. اگر درمان محافظه کارانه با شکست مواجه شود، تعویض مچ پا یا آرتروپلاستی کامل مچ پا ممکن است مفید باشد. سوالات متداول مدت زمان جراحی مچ پا بسته به آسیب شناسی تحت درمان متفاوت است. هنگامی که استخوان ها شکسته می شوند، درمان جراحی ممکن است بیش از ساعت طول بکشد. در صورت بی ثباتی، جراحی ممکن است در عرض دقیقه تمام شود. تعیین یک چارچوب زمانی قطعی برای جراحی مچ پا به طور کلی دشوار است. هنگامی که استخوان‌ها در داخل مچ پا شکسته می‌شوند، پزشکان اغلب سخت‌افزاری را قرار می‌دهند که ممکن است شامل ترکیبی از صفحات و پیچ‌ها باشد تا قطعات استخوان را در راستای آناتومیک ثابت کنند، بنابراین امکان بهبودی مناسب را فراهم می‌کنند. آرتریت پس از سانحه یک عارضه مکرر ناشی از ضربه به مچ پا است. هنگامی که مفصل تحت تاثیر قرار می گیرد، سطوح غضروف ممکن است دچار اختلال شود و منجر به پیشرفت آرتریت دژنراتیو شود. عمل جراحی واقعی قرار دادن سخت افزار ممکن است منجر به هیچ گونه عارضه ای نشود، اما خطر عدم تحمل وزن پس از عمل ممکن است منجر به زمین خوردن شود. علاوه بر این، خطر بیهوشی برای نوزاد متولد نشده باید در نظر گرفته شود. بیهوشی دارای روش های موجود برای اطمینان از نتیجه ایمن است. بلافاصله پس از شکستگی مچ پا، باید عکس برداری با اشعه ایکس برای ارزیابی تراز استخوانی انجام شود. اگر ناهماهنگی وجود داشته باشد، قبل از بی حرکت کردن ساق و مچ پا، باید استخوان ها را دستکاری کرد تا از هم ترازی مناسب اطمینان حاصل شود. سخن آخر مچ پا یکی از حیاتی ترین مفاصل بدن است که امکان حرکت آزاد و راحت پاها را فراهم می کند. وزن کل بدن روی این مفصل می افتد و بنابراین مستعد ساییدگی و پارگی است. شرایط دژنراتیو رایج مانند تنها به تجزیه بافت مفصلی می‌افزاید و می‌تواند به شدت تحرک مچ پا را مختل کند. چندین اقدام غیرجراحی می تواند به کاهش و معکوس کردن این آسیب کمک کند، اما موارد شدیدی که به درمان اولیه پاسخ نمی دهند، اغلب نیاز به جراحی کامل تعویض مچ پا دارند. برای تعیین اینکه آیا این جراحی برای شما مناسب است یا خیر، باید چندین آزمایش را انجام دهید و یک تشخیص مناسب به دست آورید. پس از انجام عمل جراحی، باید به مراقبت های پس از عمل توسط پزشک برای بهبود و توانبخشی مفصل پایبند باشید.

به عنوان اولین واکسن تک دوز کرونا توسط سازمان غذا و دارو FDA برای استفاده موارد اضطراری مهر تایید گرفته است. شرکت جانسون و جانسون ( NYSE : JNJ ) اعلام کرده که سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA ) مجوز استفاده اضطراری ( EUA ) را برای COVID - تک دوز خود صادر کرده است. واکسن جانسون و جانسون واکسنی است که توسط شرکتهای داروسازی Janssen جانسون و جانسون، برای جلوگیری از COVID - در افراد سال به بالا طراحی شده است. این تصمیم بر اساس کلیات شواهد علمی، از جمله داده های مطالعه فاز ENSEMBLE است. حتی نشان می دهد واکسن درصد در پیشگیری از بیماری های شدید در تمام مناطق مورد مطالعه موثر است. شرایط EUA امکان استفاده از واکسن را در حالی که داده های بیشتری جمع آوری شده است، می دهد. این شرکت قصد دارد در سال درخواست مجوز Biologics ( BLA ) را به FDA ارسال کند. الکس گورسکی، رییس و مدیر ارشد اجرایی می گوید: "این نقطه عطف در پی یک سال کار باورنکردنی تیم های اختصاصی ما و همکاری بی سابقه با رهبران بهداشت در سراسر جهان است. همه آنها هدف رساندن واکسن تک دوز به عموم را داشتند. " هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید وی افزود: ما معتقدیم واکسن جانسون و جانسون تک دوز COVID - یک ابزار مهم برای مبارزه با این بیماری همه گیر جهانی است. به ویژه اینکه در کشورهای مختلف با انواع مختلف محافظت می کند. واکسن تک دوز جانسون و جانسون COVID - با سهولت انتقال و توزیع واکسن و تحویل به مناطق دورافتاده سازگار است. تخمین زده می شود که واکسن به مدت دو سال در دمای - درجه فارنهایت ( - درجه سانتی گراد) و حداکثر سه ماه در یخچال معمولی در دمای تا درجه فارنهایت ( تا درجه سانتی گراد) پایدار بماند. این شرکت واکسن را با استفاده از فناوری های زنجیره سرد مشابهی که امروزه برای انتقال درمان سرطان، اختلالات ایمنی و سایر داروها استفاده می کند، ارسال می کند. واکسن COVID - در صورت توزیع در دمای درجه فارنهایت تا درجه فارنهایت نباید مجددا منجمد شود. پل استوفلز مسیول علمی، جانسون و جانسون، نایب رییس کمیته اجرایی و رییس، گفت که واکسنی که در برابر COVID - محافظت می کند. به ویژه در برابر وخیم ترین پیامدهای بستری شدن و مرگ، به کاهش بار مردم و فشار بر سیستم های بهداشتی در سراسر جهان کمک می کند. جانسون و جانسون متعهد شده است که واکسن کووید - خود را به صورت غیر انتفاعی برای استفاده همه گیر اضطراری در دسترس قرار دهد. این شرکت ارسال واکسن COVID - خود را آغاز کرده است. انتظار دارد تا پایان ماه مارس به اندازه کافی واکسن تک شات را برای واکسیناسیون کامل بیش از میلیون نفر در ایالات متحده تحویل دهد. این شرکت قصد دارد میلیون واکسن تک شات را به ایالات متحده در نیمه اول سال . دولت ایالات متحده تخصیص و توزیع واکسن را در ایالات متحده مدیریت خواهد کرد. این امر با توجه به جمعیت مشخص شده توسط دستورالعمل های کمیته مشورتی CDC در زمینه ایمن سازی ( ACIP ) اولویت بندی می شود. علاوه بر این، ارسال های دایمی برای واکسن تک دوز واکسن COVID - در چندین کشور در سراسر جهان آغاز شده است. Janssen COVID - توسط سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA ) ت یید یا مجوز نشده است. اما توسط FDA از طریق مجوز استفاده اضطراری ( EUA ) برای ایمن سازی فعال برای جلوگیری از بیماری کروناویروس ( COVID - ) COVID - ت یید شده توسط FDA وجود ندارد. مرحله ENSEMBLE یک کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما در افراد سال به بالا است. این مطالعه به منظور ارزیابی ایمنی و اثربخشی نامزد واکسن شرکت در محافظت در برابر بیماریهای متوسط و شدید COVID - ، با ارزیابی اثربخشی از روز و از روز به عنوان نقاط پایانی اولیه طراحی شده است. در این مطالعه شرکت کننده شرکت کردند. این کارآزمایی که در هشت کشور در سه قاره انجام شد، شامل جمعیت متنوع و وسیعی از جمله درصد شرکت کنندگان بالای سال است. در این مطالعه درصد از شرکت کنندگان در ایالات متحده شرکت کردند. چهل و یک درصد از شرکت کنندگان در این مطالعه همراه با افزایش خطر ابتلا به COVID - شدید همراه بودند. جانسون و جانسون از سال با BARDA بر روی راه حل های ابتکاری برای آنفولانزا، شیمیایی، بیولوژیکی، تشعشعات و تهدیدات هسته ای و بیماریهای عفونی در حال ظهور مانند ابولا همکاری کرده است. واکسن COVID - Janssen تحت مجوز استفاده اضطراری ( EUA ) برای ایمن سازی فعال برای پیشگیری از بیماری کروناویروس ( COVID - ) ناشی از سندرم حاد تنفسی حاد ویروس کرونا ( SARS - CoV - ) در افراد سال به بالا مجاز است. کلیه شرایط پزشکی خود را به ارایه دهنده واکسن اطلاع دهید، از جمله در موارد زیر: هرگونه حساسیت تب بیماری خونریزی داروی رقیق کننده خون نقص ایمنی یا دارویی که بر سیستم ایمنی شما ت ثیر می گذارد. واکسن دیگر کووید - دریافت کرده اید. واکسن Janssen COVID - به صورت تزریق در عضله تزریق می شود. برنامه واکسیناسیون Janssen COVID - واکسن یک دوز واحد است. از زمانی که استفاده از واکسن های COVID - در ایالات متحده آغاز شد، دانشمندان و پزشکان گزارشات مربوط به عوارض جانبی واکسن و عوارض جانبی آن را زیر نظر دارند. نتایج حاصل از نظارت بر واکسن J & J / Janssen COVID - نشان می دهد که بیشترین عوارض جانبی گزارش شده شامل سردرد، تب، لرز، درد محل تزریق و خستگی است. این عوارض جانبی معمولا ظرف یک یا دو روز پس از دریافت واکسن شروع می شود. عوارض جانبی ممکن است بر توانایی انجام فعالیت های روزانه ت ثیر بگذارد. اما معمولا در عرض چند روز از بین می رود. برخی افراد وقایع غش (غش و غش) را بعد از واکسیناسیون J & J / Janssen گزارش کرده اند. این حوادث در طول توصیه دقیقه ای پس از واکسیناسیون رخ داد. در حال حاضر مشخص نیست که آیا این رویدادها با خود واکسن مرتبط بوده است یا با نگرانی از واکسیناسیون. نگرانی در مورد سوزن یا شلیک ممکن است برخی افراد را بر آن داشته باشد که واکسن یک دوز J & J / Janssen COVID - را انتخاب کنند. این احتمال وجود دارد که واکسن Janssen COVID - باعث واکنش آلرژیک شدید شود. یک واکنش آلرژیک شدید معمولا ظرف چند دقیقه تا یک ساعت پس از دریافت دوز واکسن Janssen COVID - رخ می دهد. به همین دلیل، ممکن است ارایه دهنده واکسیناسیون از شما بخواهد در مکانی که واکسن خود را دریافت کرده اید برای نظارت پس از واکسیناسیون بمانید. علایم واکنش آلرژیک شدید می تواند شامل موارد زیر باشد: مشکل در تنفس تورم صورت و گلو ضربان قلب سریع بثورات بد در سراسر بدن سرگیجه و ضعف اینها ممکن است همه عوارض جانبی احتمالی واکسن Janssen COVID - نباشند. ممکن است اثرات جدی و غیر منتظره ای رخ دهد. واکسن Janssen COVID - هنوز در آزمایشات بالینی در حال مطالعه است. در آوریل، CDC و سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA ) توصیه کردند واکسن جانسون و جانسون جانسن ( J & J / Janssen ) COVID - پس از وقفه موقت در ایالات متحده از سر گرفته شود. گزارشات افزایش خطر یک عارضه جانبی نادر به نام ترومبوز با سندرم ترومبوسیتوپنی ( TTS ) را پس از استفاده از واکسن J & J / Janssen COVID - نشان می دهد. بیشتر گزارشات مربوط به این بیماری جدی، که شامل لخته شدن خون با پلاکت کم است. در زنان بزرگسال زیر سال گزارش شده است. بررسی نشان داد که مزایای شناخته شده و بالقوه واکسن J & J / Janssen COVID - بیشتر از خطرات شناخته شده و بالقوه آن است. با این حال، زنان زیر سال به ویژه باید از خطر نادر اما افزایش یافته این عارضه جانبی آگاه باشند. باید از سایر گزینه های موجود واکسن COVID - که این خطر در آنها دیده نشده است مطلع شوند. در صورت بروز علایم TTS پس از دریافت واکسن COVID - ، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی، با پزشک خود تماس بگیرید. علایم احتمالی سندرم ترومبوسیتوپنی شما باید چند هفته پس از واکسیناسیون مراقب علایم احتمالی لخته خون با پلاکت کم باشید. این علایم شامل موارد زیر است: سردردهای شدید یا مداوم یا تاری دید تنگی نفس درد قفسه سینه تورم پا درد مداوم شکمی کبودی آسان یا لکه های خونی کوچک زیر پوست در خارج از محل تزریق در صورت بروز یک یا چند مورد از این علایم بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. سندرم گلین باره و واکسن جانسون و جانسون CDC و FDA در حال مشاهده گزارش های سندرم گیلن بره ( GBS ) در افرادی هستند که واکسن J & J / Janssen COVID - را دریافت کرده اند. GBS یک اختلال نادر است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های عصبی آسیب می رساند. حتی باعث ضعف عضلانی و گاهی فلج می شود. اکثر مردم به طور کامل از GBS بهبود می یابند. اما برخی از آنها آسیب عصبی دایمی دارند. این موارد تقریبا هفته پس از واکسیناسیون و بیشتر در مردان، سال به بالا گزارش شده است. CDC و FDA توصیه کردند که استفاده از واکسن J & J / Janssen COVID - در ایالات متحده از آوریل از سر گرفته شود. بررسی داده های موجود نشان داد که مزایای شناخته شده و بالقوه واکسن J & J / Janssen COVID - بیشتر از خطرات شناخته شده و بالقوه آن است. با این حال، زنان زیر سال به ویژه باید از خطر نادر لخته شدن خون با پلاکت کم پس از واکسیناسیون آگاه باشند. باید بدانند که گزینه های دیگری برای واکسن COVID - در دسترس هستند که این خطر در آنها دیده نشده است. منابع

که در برخی موارد می تواند باعث درد ناتوان کننده قفسه سینه، ناراحتی در تنفس، احساس سوزش و درد در هنگام حرکت شود. همه افرادی که برای تحت عمل جراحی قرار می گیرند، پس از عمل دچار این مشکل نمی شوند، اما درد در و پنومونکتومی رایج است. خوشبختانه، این ناراحتی معمولا قابل کنترل است و در نهایت باید برطرف شود. اگر بعد از جراحی ریه از درد مزمن رنج می برید، باید فورا آن را با پزشک خود در میان بگذارید تا بتوانید درمان هایی را شروع کنید که می توانند به شما در مقابله با درد کمک کنند و در عین حال اطمینان حاصل کنید که درد در حال بهبود است. درد بعد از جراحی ریه با برداشتن ریه در قفسه سینه همراه است، روشی که شامل باز کردن قفسه سینه و عقب کشیدن دنده ها برای برداشتن بافت از یک ریه یا کل ریه است. این جراحی معمولا در تلاش برای حذف تومورهای سرطانی مرحله ، مرحله یا مرحله انجام می شود، اما ممکن است برای درمان سل، COPD شدید یا ضربه به قفسه سینه نیز استفاده شود. بسته به نوع جراحی برداشتن ریه، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سندرم پس از پنومونکتومی یا سندرم درد پس از توراکوتومی باشید. یک متاآنالیز در سال در مجموع بیمار را شامل شد و نشان داد که بروز سندرم درد پس از عمل جراحی قفسه سینه در سه و شش ماه پس از توراکوتومی تقریبا افرادی که تحت عمل جراحی ریه قرار می گیرند تا دو ماه یا بیشتر پس از جراحی احساس درد می کنند. این رقم پس از یک سال به درصد کاهش می یابد. درد مزمن پس از جراحی سرطان ریه می تواند به اشکال مختلفی بروز پیدا کند. درد در بیشتر موارد خفیف است، اگرچه هنوز هم می تواند ناخوشایند باشد. حدود درصد از مردم گزارش می دهند که درد در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد می کند. درد قفسه سینه ممکن است در امتداد محل برش ایجاد شود، اما سایر مشکلات ناراحت کننده و ناتوان کننده می تواند در اطراف نواحی مجاور رخ دهد. اما درد پس از جراحی می تواند حالت مختلفی داشته باشد، از جمله: این ممکن است شامل یک درد مبهم، سوزش یا درد شدید باشد که در آن بافت اسکار ایجاد می شود و اعصاب را درگیر می کند. نوروم یا رشد غیرطبیعی بافت عصبی می‌تواند در اطراف ناحیه جراحی ایجاد شود و منجر به افزایش حساسیت به محرک‌ها (مانند مالش پارچه به آن ناحیه) یا تشدید درد شود. ممکن است درد در قفسه سینه یا شانه داشته باشید که می تواند مربوط به استفاده از لوله های قفسه سینه در جراحی قفسه سینه باشد. این مشکل معمولا مربوط به برداشتن ریه است. می تواند منجر به تنگی نفس شدید و سرفه دردناک شود. درد ممکن است هم در هنگام فعالیت و هم در حالت استراحت وجود داشته باشد. بسیاری از افراد با حرکات بازو متوجه بدتر شدن درد می شوند. فرآیند باز کردن قفسه سینه و عقب راندن قفسه سینه تا حدودی تهاجمی و آسیب زننده است. علاوه بر آن، پزشک شما باید بافت قفسه سینه را حذف کند، که قرارگیری طبیعی اندام‌ها و سیستم‌های بدن را مختل می‌کند. خود روند بهبودی پس از عمل نیز می تواند منجر به درد دیررس شود. ترکیبی از عواملی که می توانند در ایجاد درد مزمن نقش داشته باشند عبارتند از: التهاب عضلات قفسه سینه دنده های شکسته و فشرده آتروفی عضلات قفسه سینه فشرده سازی اعصاب بین دنده ای (اعصابی که بین دنده ها قرار دارند) بافت زخمی که هر بار که نفس می‌کشید روی سایر قسمت‌های بدن ساییده می‌شود. تعدادی از درمان های مختلف در حال حاضر برای کمک به مدیریت درد پس از برداشتن ریه استفاده می شود. پزشک شما احتمالا ترکیبی از درمان ها را برای مبارزه با درد به جای یک درمان توصیه می کنند. دیده شده است که این رویکرد چند وجهی موفق‌تر است. زیرا مکان‌های متعددی را هدف که می‌توانند باعث درد شوند قرار می‌دهد. داروهای خوراکی که معمولا برای PPS و PTPS تجویز می شوند، داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAIDs ) و مواد افیونی هستند. این داروها ممکن است با هم یا به تنهایی استفاده شوند. مسکن با مهار درد به بیماران تسکین می دهند. در حالی موثر هستند که استفاده از آنها به دقت مورد بررسی و نظارت قرار گیرد. مواد افیونی دارای طیف وسیعی از عوارض جانبی هستند. موارد جزیی شامل خواب آلودگی، یبوست و حالت تهوع است. آنها همچنین ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی از جمله سردرگمی شوند که در زندگی روزمره تداخل دارند. عوارض جانبی جدی تر ممکن است شامل تنفس کم عمق، کند شدن ضربان قلب و از دست دادن هوشیاری باشد. عوارض جدی می تواند کشنده باشد. این موارد باید بلافاصله به یک پزشک گزارش شود. دو مورد از بارزترین معایب این داروها عبارتند از: این داروها در ارسال سیگنال به مغز اختلال ایجاد می کنند. در تلاش برای غلبه بر این مشکل و دریافت سیگنال‌های درد، بدن شما با کاهش فعالیت این گیرنده‌ها پاسخ می‌دهد. در نهایت، این منجر به تحمل بیشتر نسبت به دوزی که استفاده کرده‌اید و نیاز به دوز قوی‌تر برای رسیدن به همان سطح می‌شود. بدن به مرور زمان به مواد افیونی عادت کرده و شروع به نیاز به داروها برای عملکرد طبیعی می کند. NSAID ها NSAIDs به طور مکرر به جای مواد افیونی استفاده می شود. زیرا آنها مزایای متعددی را برای بیماران مبتلا به سرطان ریه که از درد پس از جراحی رنج می برند، ارایه می دهند، از جمله: حذف یا کاهش نیاز به مواد افیونی هدف گیری درد شانه مربوط به جراحی کاهش التهاب در قفسه سینه که ممکن است پس از جراحی رخ دهد. NSAID ها می توانند منجر به آسیب کلیوی ( شوند که خطر قابل توجهی برای افراد سالمند و مبتلایان به اختلالات کلیوی است. تخمین زده می شود که . میلیون نفر هر ساله مشکلات کلیوی مرتبط با NSAID را تجربه می کنند. قبل از شروع یک رژیم منظم از NSAID ها، در مورد خطرات آن با پزشک خود صحبت کنید. اعتیاد به مواد افیونی مشکل مهمی است که افراد در هر طبقه از زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. قبل از شروع مصرف داروهای مسکن با پزشک خود در مورد نحوه استفاده صحیح از مسکن ها صحبت کنید تا مطمین شوید که معتاد نمی شوید. استفاده از گشادکننده‌های بافت پر از سیلیکون (شبیه به ایمپلنت‌های سینه) ممکن است پس از پنومونکتومی برای جلوگیری از درد یا از بین بردن ناراحتی‌ای که می‌تواند با جابجایی اندام‌ها و سایر بافت‌های قفسه سینه به سمت فضاهایی که با برداشتن ریه باز می‌ماند ایجاد شود، استفاده شود. نشان داده شده است که این گشادکننده‌های بافت زمانی که پس از شروع درد بیمار در قفسه سینه قرار می‌گیرند علایم را تسکین می‌دهند. بلوک عصب بین دنده ای، تزریق دارو به ناحیه عصب بین دنده ای (واقع در زیر هر دنده) است که در تسکین درد قفسه سینه مربوط به جراحی ریه موفق بوده است. پزشک از یک بی حس کننده موضعی استفاده می کنند. سپس داروی استروییدی یا مسکن (داروهای ضد درد) را در ناحیه ای که احساس ناراحتی می کنید تزریق می کنند. بی حسی می تواند التهاب و درد مزمن را کاهش دهد. ممکن است بلافاصله پس از دریافت اولین تزریق کمی تسکین پیدا کنید. اما معمولا چند روز طول می کشد تا اثرات کامل احساس شود. ممکن است نیاز باشد که تزریقات منظم را با فاصله چند ماه از هم ادامه دهید تا درد متوقف شود. قبلا پیش‌آگهی ضعیف سرطان ریه به این معنی بود که تعداد کمی از افرادی که برای این بیماری تحت درمان قرار می‌گرفتند، آنقدر عمر می‌کردند که نگران عوارضی مانند درد مزمن پس از عمل باشند. امروزه، اگر نشانه‌ای برای تجربه چنین دردی وجود داشته باشد، نشان‌دهنده این است که پیشرفت‌های درمانی زندگی طولانی‌تری را با این بیماری ممکن کرده است به اندازه‌ای طولانی که این عارضه رخ دهد. روی این واقعیت تمرکز کنید که این خبر خوبی است. با ادامه پیشرفت درمان های سرطان، گزینه های بهتری برای مدیریت درد شما وجود خواهد داشت. این دیدگاه بخشی از فرض یک نگرش مثبت و امیدوارکننده است که به شما کمک می کند هر روز از زندگی بهبود یافته و از آن لذت ببرید. همچنین ملاقات با یک متخصص مدیریت درد را در نظر بگیرید که می‌تواند تمام گزینه‌های درمانی شما، چه دارویی و چه غیردارویی را با شما در میان بگذارد. بنابراین مطمین باشید که تمام تلاش خود را برای کاهش علایم خود انجام می‌دهید. همچنین ممکن است بخواهید به دنبال درمان های جایگزین سرطان مانند ماساژ درمانی و طب سوزنی باشید که می تواند به کاهش درد و همچنین عواقب فیزیکی و عاطفی پس از درمان سرطان کمک کند. با روش‌های جدید و کم تهاجمی که به جراحان امکان می‌دهد سرطان را بدون باز کردن کامل حفره قفسه سینه (مانند جراحی توراکوسکوپی با کمک ویدیو) از بین ببرند، امیدواریم میزان بروز PPS و سندرم PTPS کاهش یابد.

از می توان به انواع آلرژی های فصلی تا اشاره کرد. فصل بهار معمولا با طیف وسیعی از بیماری ها و آلرژی ها همراه است. در حالی که کنترل بسیاری از آلرژی ها و شیوع بیماری ها در فصل بهار از کنترل ما خارج است، اما روش های ساده برای پیشگیری و درمان آنها وجود دارد که می توانیم از آنها استفاده کنیم تا ت ثیر آنها را به حداقل برسانیم. بر همین اساس ما در این مقاله سعی کرده ایم را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با اطلاع از علایم شایع ترین بیماری های فصل بهار بتوانید در صورت بروز علایم آنها هر چه سریع تر به دنبال درمان وضعیت خودتان باشید. یک بیماری در طول سال است، اما فصل بهار اغلب باعث افزایش و تشدید حملات آن و ناراحتی های تنفسی می شود. در بهار، به دلیل شکوفه دادن گل ها، معمولا گرده بسیار بیشتری در هوا وجود دارد که می تواند برای مبتلایان به آسم بسیار تحریک کننده باشد. محرک های رایج شامل گرده، تغییرات دمای هوا، کود های حیاط و مواد دافع حشرات است. محرک های احتمالی داخلی ناشی از مواد ضدعفونی کننده و مواد شیمیایی پاک کننده هستند. اگر در کنترل علایم آسم خود مشکلی داشته یا بیش از دو بار به دستگاه استنشاق نجات خود احتیاج دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. برای، سعی کنید تا حد ممکن یک فیلتر هوا را در خانه خود نصب کنید و پنجره ها را تا جایی که ممکن است ببندید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آسم شرایطی است که در آن مجاری هوایی باریک و متورم شده و مخاط اضافی ایجاد می کند و باعث اختلال در تنفس، سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس می شود. در برخی افراد آسم، یک مشکل جزیی است. اما در برخی افراد می تواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود و فعالیت های روزمره فرد را مختل می کند. حتی ممکن است منجر به حمله آسم جدی شود. آسم قابل درمان نیست. اما علایم و علل آسم قابل کنترل است. از آنجا که غالبا علایم و شدت آن به مرور زمان تغییر می کند، بهتر است که فرد با پزشک خود همکاری کرده و علایم و نشانه های خود را ردیابی و در صورت نیاز درمان را مدیریت کند. همانند آسم، بهار نیز گاهی اوقات با شعله ور شدن حملات و علایم آن همراه است. این علایم به طور معمول شامل خارش یا تورم چشم، آبریزش بینی، احتقان و گاهی سردرد است. این علایم اغلب به دلیل گرده موجود در هوا بروز پیدا می کنند. علاوه بر این، مردم در طول بهار زمان بیشتری را در خارج از خانه می گذرانند و خودشان را در معرض آلرژن های بیشتری قرار می دهند. شاید بسیاری از افراد به این فکر نکنند، اما آلرژی های بهاری در واقع می توانند بر سلامت قلب و عروق شما ت ثیر بگذارند. این امر به ویژه در مواردی که خود درمانی با داروهای بدون نسخه انجام می دهید بسیار صدق می کند و اهمیت دارد. مراقب داروهای ضد احتقان باشید که ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی ناخواسته مانند افزایش فشار خون شود. به ویژه سالمندان باید در مورد این مسیله محتاط باشند، زیرا در معرض خطر بیشتری برای، و همچنین هستند. Afib می تواند توسط داروهای آلرژی ایجاد شود یا بدتر شود. اگر با شروع فصل بهار نگران وضعیت خود تان هستید، همراه با انتخاب روش زندگی هوشمند برای مبارزه با، قبل از مصرف هر گونه داروهای آلرژی با یک متخصص قلب مشورت کنید. بسیاری از افراد را با هوای سرد زمستان مرتبط می دانند. اما پاییز و بهار اوج زمان ابتلا به عفونت های ویروس راینو است و آنها عامل ایجاد حدود نیمی از سرماخوردگی های هستند. این ویروس ها به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. در فصل بهار ویروس رینو که معمولا از آن به عنوان سرماخوردگی یاد می شود، به راحتی انتشار می یابد و می تواند آزار دهنده باشد. بهترین دفاع در برابر سرماخوردگی شستن مکرر دست و اقدامات بهداشتی مناسب است. علاوه بر این، خواب کافی، درست غذا خوردن و به طور کلی داشتن یک سبک زندگی سالم به حفظ سیستم ایمنی بدن در جهت حفظ نظم کمک می کند. بیس بال، تنیس، فوتبال، لاکراس و گلف همه در فصل بهار دوباره شروع می شوند. شاید ورزشکاران حرفه ای بتوانند بدون هیچ گونه آسیبی در طول سال وزش کنند. اما در افراد مبتدی بسیار رایج هستند. بنابراین هنگام شروع تمرینات ورزش و فعالیت ها در طول فصل بهار کمی احتیاط کنید. بهتر است در طول سال به تمرینات ورزشی خود ادامه دهید. کنه های گوزن که عامل اصلی محسوب می شوند، در گرمای بهار بیرون می آیند. در جایی که کنه وجود دارد، بیماری لایم هم می تواند وجود داشته باشد. در صورت بروز بیماری، از سه تا روز پس از نیش کنه آلوده، ممکن است قسمتی از پوست دچار قرمزی با الگوی خاصی (شبیه چشم گاو) شود. این ضایعات پوستی ( erythema migrans ) طی روزها به آرامی گسترش یافته و می تواند تا اینچ ( سانتی متر) از پوست فرد را درگیر کند. این ضایعه پوستی معمولا خارشی نداشته و دردناک نیست. اما فرد ممکن است در حین لمس ضایعه پوستی گرمای خاصی احساس کند. اریتم مهاجر یکی از ویژگی های بارز بیماری لایم است. اگرچه که در همه مبتلایان به بیماری لایم ضایعات پوستی گسترش نخواهند یافت. فقط درصدی از افراد دچار این علامت می شوند. در بعضی افراد مبتلا نیز ممکن است ضایعات پوستی در چندین قسمت از پوست شان ظاهر شود. بیماری لایم می تواند بسیار خطرناک باشد. بنابراین انجام اقدامات احتیاطی بسیار مهم است. از طرفی هم، شیوع بیماری لایم در فصل بهار افزایش می یابد. زیرا مردم بیشتر تمایل دارند که وقت خودشان را بیرون از منزل بگذرانند. اگر تا به حال داشته اید، می دانید پیشگیری چقدر مهم است. برای احتیاط بیشتر در مکان های عمومی و ضد عفونی کننده دست همراه خودتان داشته باشید. زیرا استرپتوکوک گلو به راحتی از طریق سرفه، عطسه و لمس اشیایی که ممکن است به بزاق فرد آلوده آغشته باشند، پخش می شود. اگر کودک شما با چشمانی قرمز و صورتی و آبکی از تفریحات و بیرون به خانه می آید، بهتر است به ورم ملتحمه شک کنید. برای تعیین اینکه آیا کودک شما واکنش آلرژیک یا عفونت دارد، باید به پزشک مراجعه کنید. بیشتر افرادی که توسط حشرات نیش زده یا گزیده شده اند از درد، قرمزی، خارش و تورم جزیی در ناحیه اطراف گزش یا گزش رنج می برند. این یک واکنش طبیعی است. بیشتر افراد ظرف چند ساعت یا چند روز بهبود می یابند. اما برخی افراد ممکن است نسبت به گزش حشرات واکنش آلرژیک شدیدی داشته باشند. یک واکنش آلرژیک (آنافیلاکسی) علایم و نشانه هایی ایجاد می کند که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. آنافیلاکسی بدون درمان فوری، می تواند منجر به مرگ شود. علایم معمولا شامل پوست یا سیستم های اندام های متعدد (بخشی از بدن) مانند دهان، ریه ها، قلب و روده است. اگر در فصل بهار دایما احساس بیماری کرده یا مدام سرفه می کنید، توصیه می کنیم حتما از یک پزشک با تجربه مشورت بگیرید. بیش از دو سوم مبتلایان به آلرژی بهاری در طول سال علایمی دارند. بهترین راهکار برای نجات شما، تسکین علایم و متوقف کردن آنها نیست، بلکه باید از پزشک یا متخصص آلرژی برای تشخیص علت اصلی وضعیت خود کمک بگیرد. تشخیص علت اصلی آلرژی می توانند در شناسایی و تسکین علایم تنفسی شما موثر باشند. علاوه بر آن، انجام برخی از راهکارهای زیر می تواند به تسکین علایم شما کمک کند: در فصل آلرژی، پنجره ها و درهای خانه و اتومبیل خود را بسته نگه دارید. مطمین شوید که فیلترهای سیستم تهویه مطبوع تعویض شده اند. فصل گرده چمن در بهار و تابستان، سطح گرده در عصر بیشتر است. در این بازه زمانی فعالیت خودتان را در فضای باز به حداقل برسانید. پس از کار یا بازی در بیرون، دوش بگیرید، موهای خود را بشویید و لباس های خود را عوض کنید. ممکن است برخی داروها را نیز برای به حداقل رساندن علایم شما توصیه کند. یکی از موثرترین راه های درمان آلرژی های فصلی همراه با گرده، ایمنی درمانی است. سخن آخر برخی از افراد مانند سالمندان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های فصل بهار قرار دارند. مراجعه به پزشک و یا با متخصصین، برای مقابله با این بیماری ها و سالم ماندن بسیار مهم است. منابع:

، داروهایی هستند که به گوش آسیب می رسانند و باعث کاهش شنوایی می شوند. آنها یکی از دلایل عمده کاهش شنوایی به ویژه در سالمندان که مجبور هستند به طور منظم دارو مصرف کنند، می باشند. در مصرف برخی دارو، کاهش شنوایی رخ می دهد زیرا دارو به حلزون گوش داخلی آسیب می رساند. کاهش شنوایی ناشی از داروی اتوتوکسیک، به سرعت توسعه می یابد. اولین علایم معمولا زنگ زدن در گوش ( و سرگیجه است. شنوایی معمولا پس از قطع مصرف دارو به حالت عادی بر می گردد. اما برخی از داروها می توانند به گوش داخلی آسیب دایمی برسانند. این منجر به کاهش شنوایی دایمی حتی در صورت قطع مصرف دارو می شود. داروهای رایج که ممکن است باعث کاهش شنوایی شوند شامل موارد زیر است: در صورت مصرف مقادیر زیاد ( تا قرص در روز) داروهای ضد التهاب غیر استروییدی ( NSAIDs ) مانند ایبوپروفن و. آنتی بیوتیک های خاصی، به ویژه آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین، استرپتومایسین و نیومایسین) عوارض جانبی ناشی از شنوایی ناشی از این آنتی بیوتیک ها بیشتر در افرادی که به بیماری کلیوی مبتلا هستند یا از قبل دارای مشکلات گوش و شنوایی هستند، دیده می شود. دیورتیک های حلقه ای برای درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی مانند فوروزماید ( Lasix ) یا بومتانید استفاده می شود. داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شوند، از جمله سیکلوفسفامید، سیس پلاتین و بلیومایسین. عوارض جانبی مربوط به شنوایی در صورت مصرف همزمان دو یا چند مورد از این داروها بیشتر می شود. اگر بیش از یکی از این داروها را استفاده می کنید، نسبت به هرگونه مشکل شنوایی جدید هوشیار باشید و تغییرات شنوایی را به پزشک خود گزارش دهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به گفته نیل باومن، دکتری، "داروهای اتوتوکسیک آن دسته از داروهایی هستند که می توانند عوارض جانبی اتوتوکسیک (آسیب رساننده گوش) به گوش شما ایجاد کنند. چنین داروهایی می توانند باعث کاهش شنوایی، هایپرراکوزیس، وزوز گوش و سایر صداهای فانتومی و کلی مشکلات تعادل شوند. اگرچه داروهای تجویز شده توسط پزشک ممکن است به طور موثری یک وضعیت سلامتی خاص را درمان کنند، اما همچنین می توانند به سلول های شکننده مو در گوش داخلی آسیب برسانند و بر توانایی شنیدن و تعادل فرد ت ثیر بگذارند. همه کسانی که مسکن مصرف می کنند وزوز گوش ندارند. حتی اگر در توصیف یک دارو وزوز گوش به عنوان یک عارضه جانبی ذکر شده باشد، به این معنی نیست که اگر آن را مصرف کنید دچار وزوز گوش می شوید. با این حال، یادگیری عوارض جانبی هر دارویی که مصرف می کنید هنوز مهم است. به این ترتیب، در صورت بروز عارضه جانبی، می توانید به پزشک خود مراجعه کنید. هنگامی که یک دارو اتوتوکسیک باشد، اثر سمی بر روی گوش یا ت مین عصب آن می گذارد. بسته به دارو و مقدار مصرف، اثرات داروهای سمیت سلولی می تواند موقتی یا دایمی باشد. انجمن وزوز گوش آمریکا ( ATA ) داروهای خاص سرطان داروهای مبتنی بر کینین قرص مدر و داروهای ادرار آور آنتی بیوتیک های خاصی از جمله آمینوگلیکوزیدها داروهای ضد التهابی غیراستروییدی ( NSAID ) ، از جمله آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سایر داروهای رایج که می توانند باعث سمیت گوش می شوند، عبارتند از: داروهای آلرژی داروهای ضد مالاریا داروهای ضد اضطراب داروهای ضدتشنج خاص داروهای کنترل کننده فشار خون داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای داروهای، از جمله سیس پلاتین بیش از داروی تجویز شده و بدون نسخه وجود دارد که می توانند وزوز گوش را تحریک یا وزوز گوش موجود را بدتر کرده یا باعث ایجاد صدای وزوز گوش جدید شوند. در واقع، در بیشتر انواع دارویی، داروهای وزوز گوش در همه جا دیده می شوند. به عنوان مثال، آنتی بیوتیک ها، مسکن ها، داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی، داروهای ضد مالاریا، داروهای ضد سرطان و داروهای کنترل کننده فشار خون همگی می توانند وزوز گوش را تحریک کنند. در بیشتر موارد، این نوع وزوز گوش یک اثر جانبی حاد و کوتاه مدت است. اگر بیمار مصرف دارو را متوقف کند، علایم وزوز گوش برطرف می شود. آشنایی با لیست کاملی از داروهای اتوتوکسیک غیر ضروری است، اما دانستن اینکه کدام یک از آنها علایم وزوز گوش را به طور دایمی ایجاد می کنند، می تواند در شناخت نوع دارویی که مصرف می کنید و احتمالا می تواند منجر به کاهش شنوایی شود، موثر است. شدت کاهش شنوایی و وزوز گوش می تواند، بسته به دارو، دوز مصرفی و مدت زمان مصرف آن بسیار متفاوت باشد. به طور کلی، با تجمع دارو در بدن، خطر سمیت ototo افزایش می یابد. کاهش شنوایی ممکن است موقتی یا دایمی باشد. اگر هر یک از این داروها را مصرف می کنید و دچار مشکلات شنوایی یا تعادل هستید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. برخی از رایج ترین داروهایی که با سمیت ototo ارتباط دارند، عبارتند از: از مدت ها قبل کینین به عنوان داروی ضد مالاریا استفاده می شده است. دو داروی مصنوعی که ساختار آن را تقلید می کنند کلورکین و هیدروکسی کلروکین بدون برچسب برای بیماری های خود ایمنی مانند استفاده می شود. در سال ، هیدروکسی کلروکین توسط FDA به عنوان یک درمان کوتاه مدت اورژانسی فقط برای کودکان و بزرگسالان با ویروس کرونا ویروس COVID - مورد ت یید FDA قرار گرفت. طبق گفته های آکادمی شنوایی شناسی آمریکا، همه این داروها باعث کم شنوایی موقتی و وزوز گوش می شوند. این ت ثیر معمولا موقتی است و با قطع مصرف دارو، فروکش می کند. آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که به طور خاص برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شوند. آنتی بیوتیک ها انواع مختلفی دارند، اما یک طبقه بندی خاص از آنتی بیوتیک ها که به نام آمینوگلیکوزید ها شناخته می شود، با کاهش شنوایی ارتباط دارد. یکی از آمینوگلیکوزید های متداول و شناخته شده جنتامایسین است. این موارد بیشتر برای درمان عفونت های جدی مانند مننژیت در مواردی که دیگر آنتی بیوتیک ها موثر نبوده اند، تجویز می شوند. نوزادان تازه متولد شده به ویژه در معرض آسیب شنوایی هستند و در صورت دریافت دوز زیاد آنتی بیوتیک باید از نظر کم شنوایی غربالگری شوند. سیس پلاتین، شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین، اغلب برای درمان سرطان های مثانه، تخمدان و بیضه ها و همچنین برخی دیگر از انواع سرطان استفاده می شود. عوارض جانبی کم شنوایی برای این دارو شامل وزوز گوش، سرگیجه و کاهش شنوایی موقتی و دایمی است. نیمی از بیمارانی که این دارو را مصرف می کنند سمیت گوش داخلی را تجربه می کنند. محققان در حال تلاش برای یافتن گزینه هایی مانند این دارو هستند که نتایج امیدوار کننده ای را در مطالعات حیوانی کسب کرده اند. مسکن های بدون نسخه، مانند و استامینوفن تنها پس از استفاده طولانی مدت از دوزهای بسیار بالا، ممکن است باعث کاهش شنوایی شوند، اما به طور کلی این داروها از نظر پزشکی هم به عنوان "مسکن" و هم "داروی ضد التهاب غیر استروییدی" ( NSAID ) شناخته می شوند. اگر روزانه از آسپرین یا NSAID دیگری که توسط پزشک توصیه شده استفاده می کنید، از عوارض جانبی کاهش شنوایی دارو بپرسید. با این حال، به یاد داشته باشید که اگر توصیه های مربوط به نحوه و دوز را دنبال کنید، احتمال بروز خطر کلی کم است. از داروهای ادرار آور برای کاهش میزان مایعات در بدن استفاده می شود. پزشکان داروهای مدر را برای درمان انواع بیماری ها از جمله ورم، گلوکوم و فشار خون بالا تجویز می کنند. گاهی اوقات این داروها باعث کاهش شنوایی موقت و وزوز گوش می شوند، اگرچه دلایل آن به خوبی شناخته نشده است. صرف اینکه شما باید یکی از این داروها را مصرف کنید همیشه به این معنی نیست که حس شنوایی خود را از دست می دهید. افراد واکنش متفاوتی نسبت به داروها نشان می دهند و عوارض جانبی می تواند از وزوز گوش موقت و کاهش شنوایی تا آسیب شنوایی دایمی متغیر باشد. در بعضی موارد، ممکن است به معنای عدم کاهش شنوایی باشد. بهتر است در مورد نگرانی های شنوایی خود با پزشک مشورت کنید. اگر آنها این داروها را تجویز می کنند، به این دلیل است که شما یک وضعیت سلامتی دارید که باید این بیماری درمان شود و سلامت شنوایی شما یک نگرانی ثانویه است. بسیاری از داروها عوارض جانبی از جمله کم شنوایی یا وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) ایجاد می کنند. در واقع، طبق انجمن شنیدن زبان گفتاری آمریکا ( ASHA ) ، در حال حاضر بیش از دارو مرتبط با اختلال شنوایی و تعادل وجود دارد. از نظر پزشکی، این به عنوان سمیت ototo شناخته می شود. ("اوتو" به معنی گوش و "سمی" به معنای مضر است) وقتی می دانید کدام داروها می توانند از طریق سمیت ototo به گوش شما آسیب برسانند، بهتر می توانید از آنها محافظت کنید. با تجمع دارو در بدن، خطر سمیت ototo افزایش می یابد. اگر بعد از شروع مصرف داروی جدید دچار وزوز گوش شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. شما نباید بدون مشورت با پزشک مصرف هیچ دارویی را متوقف کنید. خطرات قطع دارو ممکن است بیش از مصرف آن باشد. علاوه بر این، اگر سابقه وزوز گوش دارید، قبل از تجویز داروی جدید به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است گزینه های موثرتری برای وضعیت شما در دسترس باشد. اگر نگران به عنوان عارضه جانبی داروهای خود هستید، دوباره، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. علاوه بر این، به یاد داشته باشید که فقط به این دلیل که پزشک یکی از این داروها را تجویز کرده است، این بدان معنا نیست که شما حس شنوایی خود را از دست می دهید یا دچار وزوز گوش می شوید. تجارب داروهای اتوتوکسیک از فردی به فرد دیگر متفاوت است. منابع:

به گروه داروهای بازدارنده پمپ پروتون تعلق دارد. پزشکان امپرازول را برای کمک به درمان انواع بیماری های گوارشی و به منظور کاهش اسید معده تجویز می کنند. مردم همچنین می توانند از امپرازول بدون نسخه برای تسکین دل درد یا ریفلاکس اسید معده استفاده کنند. اگرچه اکثر افراد امپرازول را به خوبی تحمل می کنند، اما در صورت استفاده طولانی مدت می تواند منجر به بروز عوارض خطرناکی شود. بر همین اساس ما در این مقاله، موارد استفاده، عوارض جانبی و تداخلات دارویی امپرازول را مرور می کنیم. این دارو همچنین به عنوان درمان بیماری های دیگر مانند مدیریت زخم معده یا اثنی عشر، بیماری ریفلاکس معده، (التهاب در مری) و شرایط فوق ترشحی (شرایطی که معده شما بیش از حد اسید تولید می کند) استفاده می شود. حتی برای درمان عفونت های معده ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری کاربرد دارد. این دارو ممکن است خطر ابتلا به اسهال شدید را افزایش دهد. این اسهال ممکن است در اثر عفونت در روده شما ایجاد شود. در صورت داشتن مدفوع آبکی، درد معده یا تب، فورا با پزشک خود تماس بگیرید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشک ممکن است امپرازول را برای زخم های روده یا معده تجویز کند. اسید معده را کاهش می دهد، که به بهبود پوشش معده و درمان انواع بیماری ها کمک کند. سازمان غذا و دارو کپسول و گرانول امپرازول را برای بیماری های زیر ت یید کرده است زخم روده در بزرگسالان در بزرگسالان سندرم زولینگر الیسون حفظ بهبود ازوفاژیت فرسایشی در افراد ساله و بالاتر بیماری ریفلاکس معده در افراد ساله و بالاتر ازوفاژیت فرسایشی ناشی از در افراد ساله و بالاتر عفونت های هلیکوباکتر پیلوری، همراه با آنتی بیوتیک درمانی افراد می توانند از قرص های برای درمان دل درد مکرر که دو بار یا بیشتر در هفته اتفاق می افتد استفاده کنند. با این حال، پزشکان قرص های امپرازول را برای تسکین فوری دل درد توصیه نمی کنند زیرا ممکن است روز طول بکشد تا اثر کامل خود را نشان دهد. یک است. پمپ های پروتون را پمپ های هیدروژن پتاسیم نیز می نامند و در امتداد لایه داخلی معده قرار دارند. این پمپ ها مسیول ترشح اسید در معده هستند. مانند امپرازول جلوی ترشح اسید را می گیرد، بنابراین اسیدیته داخل معده را کاهش می دهد. امپرازول حدود ساعت طول می کشد تا تولید اسید معده را مسدود کند و حداکثر اثر آن حدود ساعت پس از مصرف قرص رخ می دهد. عمل امپرازول می تواند حدود روز ادامه یابد. امپرازول در سه نوع دوز موجود است. جدول زیر این نوع دوزها، به علاوه نقاط قوت آنها را در میلی گرم ذکر کرده است. پزشکان باید قبل از تجویز امپرازول یک تشخیص دقیق انجام دهند، زیرا هر تشخیص به درمان های مختلفی نیاز دارد. در جدول زیر دستورالعمل های دوز مصرفی هر استفاده از امپرازول آورده شده است. سردرد ممکن است از عوارض جانبی امپرازول باشد. سایر عوارض جانبی این دارو، عبارتند از اسهال استفراغ درد شکم نفخ شکم در بزرگسالان عوارض جانبی که کودکان ممکن است گزارش کنند مانند مواردی است که بزرگسالان آنها را تجربه می کنند، با این تفاوت که کودکان بیشتر از موارد تب و تنفس مانند التهاب حنجره و عفونت های سینوسی شکایت دارند. در طول درمان در صورت ادامه علایم، یا اگر علایم شما پس از قطع دارو به سرعت برگردد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. برخی از پزشکان اختلال عملکرد کلیه را در افرادی که امپرازول مصرف می کنند، تشخیص می دهند. بخشی از کلیه به نام بینابینی ممکن است ملتهب شده و باعث ایجاد بیماری به نام نفریت حاد بینابینی شود. در صورت بروز این بیماری، افراد باید مصرف امپرازول را متوقف کنند. برخی از محققان، ها از جمله امپرازول را با اسهال کلستریدیوم دیفیسیل مرتبط دانسته اند. این وضعیت یک عفونت جدی باکتریایی است که می تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان شود و کشنده باشد. برخی بررسی ها گزارش می دهند که ممکن است خطر را افزایش دهد. بنابراین پزشک باید کمترین دوز موثر را تجویز کرده و مصرف آن را به کمترین زمان ممکن محدود کنند. افرادی که در مدت طولانی امپرازول مصرف می کنند ممکن است دچار کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی از جمله ویتامین و منیزیم شوند. تسکین علایم احتمال بدخیمی معده را از بین نمی برد. نفریت حاد بینابینی در بیمارانی که PPI مصرف می کنند مشاهده شده است. روش درمانی خطر ابتلا به سالمونلا، کمپیلوباکتر و سایر عفونت ها را افزایش می دهد. مصرف روزانه طولانی مدت (بیش از سال) ممکن است منجر به سوء جذب یا کمبود سیانوکوبالامین شود. کاهش اسیدیته معده، میزان کروموگرانینین A سرم را افزایش می دهد و ممکن است باعث نتایج تشخیصی مثبت کاذب برای تومورهای عصبی و غدد درون ریز شود. هنگامی که همراه با مهار کننده های پمپ پروتون تجویز می شود، ممکن است غلظت سرمی متوترکسات و یا متابولیت آن را افزایش داده و یا طولانی کند و احتمالا منجر به سمیت می شود. لوپوس اریتماتوز پوستی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک همراه با مصرف طولانی مدت این دارو گزارش شده است. از استفاده طولانی مدت PPI خودداری کنید. در صورت مشاهده علایم یا نشانه های سازگار با هر یک از بیماری ها، مصرف دارو را قطع کنید. مطالعات مشاهده ای منتشر شده نشان می دهد که درمان مهار کننده های پمپ پروتون ممکن است با افزایش خطر شکستگی های مربوط به پوکی استخوان ران، مچ دست یا ستون فقرات همراه باشد، به خصوص با درمان طولانی مدت (بیش از سال) با دوز بالا. کمبود منیزیم در خون ممکن است با استفاده طولانی مدت (بیش از سال) رخ دهد. عوارض جانبی ممکن است منجر به اسپاسم عضلانی، ضربان قلب نامنظم و شود. در % موارد بررسی شده، مکمل منیزیم به تنهایی سطح منیزیم سرم را بهبود نمی بخشد و بازدارنده های پمپ پروتون باید قطع شوند. برخی از داروها ممکن است با امپرازول تداخل داشته باشند. امپرازول ممکن است در عملکرد برخی از داروهای ضد ویروسی تداخل ایجاد کند. با این حال، محققان به طور مداوم این اثر را گزارش نکرده اند. پزشکان باید از نزدیک افرادی که داروهای ضد رترو ویروسی و امپرازول مصرف می کنند را کنترل کرده تا مطمین شوند این ترکیب دارویی آنها بی خطر است. با این حال، افراد نباید همزمان با مصرف امپرازول از داروهای ضد ویروس حاوی ریلپیویرین و ریلپیویرین استفاده کنند. افرادی که برای جلوگیری از لخته شدن خون از وارفارین استفاده می کنند باید در مصرف امپرازول محتاط باشند. زیرا این ترکیب می تواند خطر خونریزی آنها را افزایش دهد. ممکن است برای اطمینان از مناسب بودن دوز وارفارین به آزمایش خون مکرر نیاز داشته باشند. برخی از پزشکان میزان متوترکسات بالاتر را در افرادی که دوز بالای متوترکسات با امپرازول مصرف می کنند، گزارش کرده اند. این افراد باید نمونه خون مکرر تهیه کنند تا پزشکان بتوانند افزایش سطح آنها را بررسی کند. همچنین، برخی از محققان پیشنهاد کرده اند که امپرازول با کلوپیدوگرل تداخل دارد. مصرف دوز بالای امپرازول می تواند سطح کلوپیدوگرل را در خون کاهش دهد و افراد را در معرض لخته شدن خون قرار دهد. افرادی که فنی تویین یا دیگوکسین و امپرازول را با هم مصرف می کنند ممکن است در معرض خطر مسمومیت باشند. در صورت نیاز به هر دو دارو، پزشکان نمونه های خون فنی تویین یا دیگوکسین را از نزدیک کنترل خواهند کرد. برخی از داروها قبل از اینکه روده بتواند آنها را جذب کند، نیاز به قرار گرفتن در محیط اسیدی دارند. با کاهش اسیدیته محتوای معده، امپرازول ممکن است در داروهای زیر تداخل ایجاد کند اهن مایکوفنولات موفتیل داروهای ضد سرطان خاص داروهای ضد قارچ خاص تحقیقات موجود نشان نمی دهد که امپرازول در دوران بارداری مضر باشد. بررسی های انجام شده از سوید و دانمارک نشان داد که احتمال نقص مادرزادی در زنانی که از امپرازول استفاده می کنند مشابه میزان نقص مادرزادی معمول در جمعیت عادی است. محققان شواهد محدودی پیدا کرده اند که نشان می دهد امپرازول در شیر مادر وجود دارد. اثرات قرار گرفتن نوزاد در معرض امپرازول نیز مشخص نیست. کپسول امپرازول یک داروی موثر برای کاهش سطح اسید در معده و درمان انواع بیماری های مربوط به معده است. افراد همچنین می توانند از امپرازول برای درمان سوزش سر دل مکرر استفاده کنند. افراد به طور معمول امپرازول را به خوبی تحمل می کنند، اما در صورت استفاده طولانی مدت از آن خطرات زیادی وجود دارد. پزشکان باید از افرادی که مصرف می کنند اطمینان حاصل کنند که دارو م ثر است و چه زمانی فرد می تواند دارو را قطع کند. اگر کسی به درمان طولانی مدت با این دارو نیاز دارد، پزشکان باید مرتبا ویتامین و منیزیم بیمار را کنترل کرده و مکمل ها را در صورت لزوم پیشنهاد دهند. منابع:

برای آشنایی با باید بدانیم که آن ها حشراتی اجتماعی هستند که به صورت دسته جمعی در کنار یکدیگر زندگی می کنند و لانه خود را در خاک و یا چوب می سازند. موریانه ها در طول روزهای گرم و بارانی فعالیت بیشتری پیدا می کنند. بین تعداد زیادی از آفات و حشرات، موریانه ها از همه خطرناک تر هستند زیرا فقط موریانه ها هستند که می توانند تنها در عرض چند سال بنیان یک خانه را ویران کرده و از بین ببرند. به احتمال زیاد خانه شما بزرگترین سرمایه شما محسوب می شود بنابراین لازم است که برای حفظ آن تلاش کنید. برای تشخیص وجود موریانه در خانه و خلاص شدن از شر آن روش های مختلفی وجود دارد. ما در این متن به برخی از مهمترین روش های مبارزه با موریانه اشاره می کنیم. ممکن است ابتدا شواهد مستقیمی در مورد آلودگی وسایل خانه به موریانه مشاهده نکنید اما این بدان معنی نیست که باید نسبت به این قضیه بی توجه باشید. در اولین قدم قسمت های چوبی منزل را از نظر فرسایش بررسی کنید. وجود سوراخ های چوبی و قسمت های توخالی در ستون ها، کف و یا سازه های چوبی خانه نشانه های جدی وجود موریانه ها هستند. حتی با کمی دقت ممکن است خود موریانه ها و یا لانه آنها را نیز ببینید. مدفوع موریانه گرد و به رنگ قهوه ای تیره است. در هنگام بررسی بخش های مختلف خانه به دنبال فضولات موریانه باشید. این وجود این فضولات در نزدیکی لوازم چوبی سست و ضعیف نشان دهنده وجود موریانه در آنها است. موریانه ها در مکان هایی که رطوبت دارد رشد می کنند. آنها برخلاف مورچه ها در فضای باز دیده نمی شوند. آنها از طریق تونل های زیرزمینی راه های ارتباطی خود را به یکدیگر متصل می کنند. با دقت به شکاف ها و درزهای خانه می توانید تونل های گلی آنها را پیدا کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور کلی دو نوع موریانه وجود دارد که ممکن است به خانه شما حمله کند: موریانه های زیرزمینی و موریانه های چوب خشک. موریانه های زیرزمینی هم در خاک اطراف خانه و هم در چوب های خانه یافت می شوند. آنها لانه های زیرزمینی و تونل هایی از گل و لای درست می کنند. در حالی که موریانه های چوب فقط در داخل چوب لانه می سازند. موریانه های زیرزمینی در مقایسه با موریانه های چوب خشک خسارت بیشتری به خانه ها وارد می کنند. دو یا چند نوار پهن مقوایی بردارید، آنها را خیس کنید و در محلی که احتمال آلودگی به موریانه وجود دارد بر روی یکدیگر بچینید. موریانه ها از سلولز تغذیه می کنند، در نتیجه به سمت مقوا هجوم می آورند. هنگامی که مقوا به موریانه ها آلوده شد، آن را به بیرون از منزل برده و بسوزانید. در صورت لزوم این کار را چندین بار تکرار کنید. این روش در مراحل اولیه تهاجم و برای جمعیت کم موریانه ها نتیجه می دهد. نماتدها گونه ای از کرم ها یا انگل های مفید و کوچک هستند. می توانید آنها را از فروشگاه های لوازم باغبانی تهیه کنید. این موجودات به از بین بردن موریانه ها کمک می کنند. نماتدها معمولا در عرض ساعت باعث مرگ موریانه ها می شوند. آنها از لاشه میزبان به عنوان محلی برای تخم ریزی استفاده می کنند. اگر مورد آلوده به موریانه یک مبلمان یا وسیله چوبی قابل حمل است آن را در معرض نور آفتاب قرار دهید. موریانه ها در تاریکی رشد می کنند و گرما و نور خورشید آنها را از بین می برد بنابراین مبلمان آلوده خود را ترجیحا به مدت الی روز در معرض نور آفتاب قرار دهید. هر چه زمان این کار بیشتر باشد نتیجه بهتری خواهید گرفت. اگر در یک منطقه بارانی زندگی می کنید که نور مستقیم آفتاب در آن وجود ندارد، می توانید از روش فریز کردن برای از بین بردن موریانه ها استفاده کنید. در این روش وسیله چوبی کوچک و یا قسمت آلوده آن را به مدت الی روز در داخل فریزر قرار دهید. از این روش نمی توان برای وسایل چوبی بزرگ استفاده کرد. اسید بوریک یکی از رایج ترین و موثرترین روش ها برای از میان بردن موریانه ها است. در واقع، این سم یک حشره کش قوی است که برای مقابله با آفت موریانه استفاده می شود. اسید بوریک آب بدن مویانه ها را خشک می کند. سیستم عصبی موریانه را از بین برده و باعث مرگ آنها می شود. برای استفاده از این روش یک تکه چوب یا مقوا را با اسید بوریک آغشته کنید. طعمه را نزدیک لانه موریانه قرار دهید. به طور مرتب محل طعمه را چک کنید. احتمالا می توانید لاشه موریانه ها را در اطراف طعمه ببینید. روغن نارنج یک درمان خانگی موثر برای نابودی موریانه ها است. ضمن آنکه استفاده از آن هیچ خطری برای انسان ندارد. روغن پرتقال باعث حل شدن اسکلت بیرونی موریانه ها شده و رطوبت و پروتیین بدن آنها را از بین می برد. روغن را مستقیما روی موریانه ها و یا محل های آلوده به موریانه اسپری کنید. همچنین می توانید با استفاده از یک پنبه روغن را بر روی قسمت های چوبی آسیب دیده بمالید. صبر کنید موریانه ها پس از تماس با روغن کشته می شوند. این روش اجازه نمی دهد موریانه ها گسترش پیدا کنند. یکی از اقدامات مفیدی که برای از بین بردن آفت موریانه می توانید انجام دهید، استفاده از محصولات ضد موریانه است. متدها و انواع متنوعی از سم ها در بازار وجود دارد. این محصولات را می توانید به راحتی از فروشگاههای لوازم کشاورزی تهیه کنید. وسایل چوبی خود را به این سم مایع آغشته کنید. موریانه ها به هنگام برخورد با این سم به راحتی از میان می روند. موریانه ها معمولا در محیط مرطوب و تاریک زندگی می کنند بنابراین برای مبارزه با موریانه تمام سازه های چوبی خانه را خشک نگه دارید. تا حد امکان اجازه ندهید رطوبت به درون چوب ها نفوذ کند. همچنین تجهیزات گرمایشی مخصوصی هم وجود دارند که می توانند به دفع موریانه ها کمک کنند اما این کار باید توسط یک متخصص انجام شود، زیرا ابزار و تجهیزات مورد نیاز این کار در دسترس عموم قرار ندارد. سرکه یک ماده شگفت انگیز در خانه شما است. از این محصول علاوه بر تمیز کردن وسایل خانه می توانید برای از بین بردن موریانه ها نیز استفاده کنید. برای انجام این کار دو عدد لیمو ترش تهیه کرده و آب آن را بگیرید. سپس آب لیمو ترش ها را با یک و نیم فنجان سرکه مخلوط کنید. آن را در یک بطری اسپری قرار داده و مخلوط را در اطراف محلی که به موریانه آلوده است، اسپری کنید. ترکیب لیمو و سرکه یک آفت کش طبیعی است. این سم خانگی برای انسان کاملا بی ضرر است. موریانه ها در اثر تماس با این ماده اسیدی از بین می روند. این کار را به طور مرتب تکرار کنید تا نتیجه بهتری بگیرید. اگر میزان آلودگی وسایل منزل به موریانه شدید باشد باید حتما از یک کارشناس کمک بگیرید زیرا انجام اقدامات خودسرانه در این شرایط باعث پخش بیشتر آلودگی در خانه می شود. این کار مبارزه با موریانه را مشکل ساز می کند. کارشناسان شرکت های سم پاشی میزان آلودگی را بررسی می کنند و بعد با استفاده از راهکارهای مناسب در رفع مشکل به شما کمک می کنند. موریانه ها به طور طبیعی در مکان های تاریک و مرطوب زندگی می کنند زیرا آنها هم مانند سایر موجودات برای زنده ماندن به آب نیاز دارند. بنابراین تا حد امکان تلاش کنید که رطوبت به داخل وسایل خانه نفوذ نکند. برای انجام این کار سوراخ ها و نشتی ها را بگیرید. مشکل نم و رطوبت ساختمان را برطرف کنید. ناودان های مرطوب و کثیف یک لانه ایده آل برای موریانه ها هستند. برای جلوگیری هجوم موریانه ها این مکان ها را تمیز و خشک نگه دارید. در هنگام رنگ آمیزی یا کاغذ دیواری منزل مقدار بسیار کمی پرمترین / % (تقریبا قاشق غذاخوری در یک گالن) را به رنگ یا چسب کاغذ دیواری اضافه کنید. این کار موریانه ها را برای همیشه دور نگه می دارد. حتی می توانید پرمترین را به سیمان یا چسب پارکت اضافه کنید. استفاده از این سم برای سلامت انسان بی ضرر است. موریانه ها فقط از چوب تغذیه می کنند بنابراین هیزم ها و چوب های شومینه را از فضای خانه خارج کنید. اگر مقدار زیادی وسایل چوبی در خانه خود دارید آنها را کاملا پوشانده و خشک نگه دارید. با این کار خطر هجوم موریانه ها را به حداقل می رسانید. اگر مجبور به نگهداری چوب ها در خانه هستید، می توانید آنها را به سم پرمترین آغشته کنید. پنجره ها، درزها و شکاف های اطراف خانه را به طور کامل بپوشانید. این کار مهمترین راه پیشگیری از هجوم موریانه ها به فضای خانه است. همچنین شکاف هایی که در اطراف سیم کشی های برق و لوله ها وجود دارد راه آسانی برای نفوذ موریانه به خانه است. برای پیشگیری از این مشکل می توانید از توری های مخصوص در و پنجره استفاده کنید. دیاتومه نوعی خاک است که ظاهری شبیه پودر تالک دارد. این خاک از فسیل گیاهان آبی تشکیل شده و برای مقابله با آفات استفاده می شود. در هنگام کاربرد دیاتومه از ماسک استفاده کنید زیرا غبار آن می تواند غشاء بینی و دهان را تحریک کند. این خاک هم در فضای بسته و هم در فضای باز قابل استفاده است. برای مقابله با موریانه پودر دیاتومه را بر روی سطوح آلوده چوبی پخش کنید. تا جایی که می توانید سطوح چوبی را با این پودر پوشش دهید. دیاتومه باعث جذب روغن و چربی از بدن موریانه ها می شود. با انجام این کار انتشار موریانه ها را به حداقل می رسانید. یکی از موثرترین راه ها برای در امان نگه داشتن خانه از آسیب موریانه ها، استفاده از یک مانع محافظ در اطراف محیط خانه است. یکی از روش های این کار استفاده از حشره کش های مناسب موریانه است. این سموم تخصصی اغلب دارای ترکیب شیمیایی فیپرونیل هستند. می توانید این حشره کش ها را در محیط اطراف خانه اسپری کنید. همچنین از خاک دیاتومه نیز می توانید به عنوان مانعی برای ورود موریانه به داخل خانه استفاده کنید. منابع:

، نوارهای ضخیمی از بافت اسکار است که می تواند اندام ها را به هم متصل کند. چسبندگی زمانی ایجاد می شود که بافت در ناحیه لگن آسیب ببیند. آندومتریوزها، به عنوان بخشی از روند بهبود طبیعی تشکیل می شوند. اگرچه آندومتریوز یک عامل خطرناک برای ایجاد چسبندگی است، اما این تنها دلیل ممکن نیست و چسبندگی نتیجه غیر قابل اجتناب آندومتریوز نمی باشد. در این مقاله، ما را با جزییات بیشتری از جمله نحوه تشخیص و درمان توسط پزشکان بررسی می کنیم. چسبندگی های آندومتریوز، انبوهی از بافت های زخم ضخیم و اسکار در قسمت داخلی بدن هستند. بدن معمولا در پاسخ به التهاب و صدمات، بافت اسکار ایجاد می کند. بنابراین این بافت ممکن است پس از جراحی تشکیل شود. پیشرفته می تواند باعث ایجاد چسبندگی شود. ایمپلنت های آندومتریوز وقتی رشد کرده و در طی چرخه قاعدگی فرد خونریزی می کنند، باعث التهاب می شوند. بدن در طی روند بهبود با تشکیل بافت اسکار به این التهاب پاسخ می دهد. توده های بزرگی از بافت اسکار ممکن است در مناطقی ایجاد شود که آندومتریوز روی آنها ت ثیر می گذارد. چسبندگی می تواند عوارض جدی ایجاد کند، به ویژه هنگامی که بسیار بزرگ باشد. به عنوان مثال، چسبندگی آندومتر می تواند به تخمدان ها متصل شود و خون رسانی را قطع کند. همچنین ممکن است خون را در تخمدان ها به دام بیندازد و باعث شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید چسبندگی همچنین می تواند روی باروری ت ثیر بگذارد و باعث شود انتقال تخمک به رحم سخت تر شود. تحقیقات نشان می دهد که بین تا درصد از افراد مبتلا به دارای مشکلات باروری هستند. با این حال آندومتریوز تنها بیماری نیست که باعث چسبندگی می شود. فرد ممکن است در ناحیه لگن به دلیل عوامل زیر، به چسبندگی دچار شود: یک عفونت شدید یک اختلال التهابی آسیب یا ضربه به رحم یا مناطق اطراف آن جراحی، از جمله جراحی برای رفع آندومتریوز انجام جراحی آندومتریوز می تواند خطر چسبندگی را افزایش دهد. حتی جراحی برای از بین بردن چسبندگی نیز می تواند باعث چسبندگی جدید شود. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به چسبندگی آندومتریوز گزارش می کنند که درد لگن دارند، مطالعات اندکی وجود دارند که رابطه بین چسبندگی و درد را ارزیابی کرده باشد. برخی از پزشکان معتقدند رابطه بین چسبندگی و درد رابطه روشنی نیست. به عنوان مثال، کارشناسان اعتقاد دارند که درد اندومتریوز از درد ناشی از چسبندگی متفاوت است. دکتر هری رایش، متخصص اندومتریوز، در این مورد معتقد است: "درد آندومتریوز مستقیما از روند التهابی در داخل ضایعات آندومتریوز حاصل می شود. چسبندگی، هنگامی که روده ها را به هم متصل می کند، می تواند درد خود را ایجاد کند، که جدا از درد اندومتریوز است. " مطالعه ای در سال به طور مستقیم نقش چسبندگی در درد آندومتریوز را بررسی کرده است. محققان ارتباطی بین علایم درد و محل و میزان چسبندگی شناسایی کردند. با این حال، یک مطالعه محدود اما جدیدتر نشان می دهد که وجود چسبندگی لگن با میزان درد گزارش شده توسط شرکت کنندگان ارتباط ندارد. در حقیقت، گروهی از شرکت کنندگان که کمترین میزان درد را گزارش کرده اند، نسبت افراد مبتلا به چسبندگی بیشترین میزان درد را داشته اند. نمره دهی جسمی، اجتماعی و عاطفی نشان داد که این افراد به بهترین وجه قادر به کنار آمدن با درد لگن خود هستند. علاوه بر درد، برخی از علایم دیگری که افراد دچار چسبندگی ممکن است تجربه کنند عبارتند از: اسهال درد شکم درد واژن حالت تهوع خونریزی از رکتوم التهاب مزمن که باعث درد می شود. برخی از پزشکان آندومتریوز را به تا مرحله تقسیم می کنند تا میزان و شدت آن مشخص شود. افراد مبتلا به آندومتریوز در مرحله یا بیشتر دچار چسبندگی می شوند. با این وجود اتفاق نظر درباره چسبندگی آندومتریوز وجود ندارد و تحقیقات در این زمینه ادامه دارد. چسبندگی آندومتریوز می تواند در هر نقطه از لگن یا شکم ایجاد شود، از جمله: مثانه راست روده خارج از رحم تخمدان ها و لوله های رحمی جراحی می تواند چسبندگی آندومتریوز را از بین ببرد، که ممکن است به حفظ باروری، کاهش خونریزی و درد و جلوگیری از آسیب به تخمدان کمک کند. با این حال، جراحی روند بیماری زمینه ای را درمان نمی کند، بنابراین علایم می توانند دوباره برگردند. آندومتریوز می تواند باعث ایجاد چسبندگی اضافی حتی پس از جراحی شود. علاوه بر این، خود جراحی یک عامل خطر برای چسبندگی آندومتر است. دلیل این امر این است که التهاب و بافت اسکار قسمت های طبیعی در حال بهبود هستند. جراحی زخمی ایجاد می کند که باید بهبود یابد و خطر تشکیل بافت اسکار و چسبندگی را افزایش می دهد. پزشکان توصیه می کند افرادی که قصد جراحی آندومتریوز یا چسبندگی آندومتریوز را دارند، از انجام فرایندهای فرسایش پرهیز کنند، زیرا این کار بافت های مرده بیشتری ایجاد می کند. جراحی آندومتریوز را درمان نمی کند، اما می تواند به کاهش علایم کمک کند. بسته به علایم و اهداف درمانی فرد، ممکن است برای کاهش خطر تشکیل چسبندگی بیشتر، به سایر درمان ها نیاز داشته باشند. از آنجا که خود جراحی یک عامل خطر برای چسبندگی است، امکان تشکیل چسبندگی بیشتر نیز پس از درمان وجود دارد. در روزهای بعد از جراحی، کاهش خطر عفونت بسیار حیاتی است. بر همین اساس، پزشک ممکن است تجویز کند. فرد باید به دنبال مراقبت های پزشکی فوری برای تب، درد شدید، تورم یا سایر علایم عفونت باشد. محققان هنوز به طور کامل نتایج طولانی مدت در افرادی که برای چسبندگی جراحی می کنند را بررسی نکرده اند. تشخیص مستقیم خود چسبندگی غیرممکن است، اما پزشک می تواند از تصویربرداری پزشکی برای تشخیص احتمالی استفاده کند. اگر فردی چسبندگی داشته باشد، سوالات زیر می تواند به او کمک کند تا تشخیص و درمان خود را بهتر درک کند: خطرات جراحی کدامند؟ گزینه های درمان من کدامند؟ آیا چسبندگی من نیاز به درمان دارد؟ چسبندگی آندومتریوز در من چقدر شدید است؟ آیا اعمالی وجود دارد که بتوانم با انجام آنها خطرات جراحی را به حداقل برسانم؟ چسبندگی آندومتریوز بسته به موقعیت آنها ممکن است باعث درد و علایم دیگری شود. در موارد شدید، حتی ممکن است به اندام ها آسیب برساند. درمان مناسب می تواند خطر ابتلا به عوارض طولانی مدت را کاهش دهد که پزشک باید روش درمانی شما را تعیین کند. جراحی برای از بین بردن ایمپلنت های آندومتریوز و چسبندگی می تواند منجر به تشکیل چسبندگی بیشتر شود، بنابراین تحقیقات برای یافتن درمان های موثر ادامه دارد. آندومتریوز زمانی اتفاق می افتد که سلول هایی که رحم شما هر ماه در طول دوره قاعدگی شما از دست می دهد، در خارج از رحم شروع به رشد می کنند. وقتی این سلول ها متورم می شوند و رحم شما سعی می کند آنها را از بین ببرد، اطراف آنها ملتهب می شود. این باعث ایجاد نواری از بافت اسکار می شود که به عنوان چسبندگی شناخته می شود. چسبندگی اغلب در سراسر ناحیه لگن، اطراف تخمدان، رحم و مثانه دیده می شود. هیچ راهی شناخته شده ای برای جلوگیری از تشکیل چسبندگی وجود ندارد، اما گزینه هایی برای تسکین درد و اقدامات پزشکی فوری در دسترس است که می تواند به شما در مدیریت آنها کمک کند. اگرچه چسبندگی می تواند بر علایم آندومتریوز ت ثیر بگذارد، اما مهم است که درک کنیم چسبندگی با مجموعه علایم جداگانه ای همراه است. به همین دلیل است که وقتی دچار چسبندگی آندومتریوز می شوید، ممکن است علایم شما تغییر کند. چسبندگی ممکن است باعث موارد زیر شود: یبوست گرفتگی نفخ مزمن مدفوع شل و اسهال خونریزی از رکتوم همچنین ممکن است قبل و در طی دوره قاعدگی نوع دیگری از درد را احساس کنید. زنان مبتلا به چسبندگی، درد را بیشتر شبیه درد یک ضربه چاقو توصیف می کنند، اما علایم آندومتریوز به صورت ضربان مبهم و مستمر می باشد. حرکات روزانه شما می تواند علایم چسبندگی را تحریک کند. این کار می تواند احساسی در شما ایجاد کند که احساس کنید چیزی در درون شما کشیده شده است. اگر به چسبندگی آندومتریوز مبتلا هستید، یافتن راهی برای کنترل علایم می تواند یک نیاز ضروری باشد. روش های مختلف برای افراد مختلف وجود دارند. داروهای مسکن بدون نسخه، مانند ایبوپروفن ( Advil ) و استامینوفن ( Tylenol ) می توانند به کاهش درد کمک کنند، اما بعضی اوقات موثر نیستند. نشستن در وان گرم یا استفاده از کیسه آب گرم در هنگام تشدید شدن درد می تواند به شل شدن عضلات و تسکین درد ناشی از چسبندگی کمک کند. پزشک شما همچنین ممکن است روش های ماساژ و فیزیوتراپی را برای کاهش بافت اسکار و کاهش درد توصیه کند. این شرایط می تواند بر روابط جنسی، زندگی اجتماعی و سلامت روانی شما ت ثیر بگذارد. با مراجعه به روانپزشک، می توانید مشکلات روانی خود را تسکین دهید. از بین بردن چسبندگی، خطر بازگشت چسبندگی، یا ایجاد چسبندگی بیشتر را به همراه دارد. بهتر است که هنگام برداشتن چسبندگی آندومتریوز، مراقب این خطر باشید. چسبندگی از طریق نوعی جراحی برطرف می شود. محل چسبندگی شما تعیین می کند که چه نوع روش درمانی جراحی برای شما بهتر است. برخی از روش های رفع چسبندگی باید به جای لیزر با تجهیزات سنتی جراحی انجام شوند. جراحی برای از بین بردن چسبندگی در حالی انجام می شود که تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان قرار دارید. زمان بهبودی می تواند بسته به بزرگ بودن زخم جراحی شما متفاوت باشد. تحقیقات بیشتری در مورد نتایج حذف و رفع چسبندگی لازم است. به نظر می رسد میزان موفقیت به ناحیه ای از بدن که چسبندگی دارد، وابسته است. روش های برداشتن بافت آندومتر از لگن و سایر مناطق خطر بالایی دارد. عمل جراحی شکم می تواند منجر به چسبندگی بیشتر شود. در طی بهبودی از هر عمل جراحی، اندام ها و بافت اطراف شما با پیشرفت بهبودی متورم می شوند. این شباهت زیادی به حالت بریدگی روی پوست دارد. قبل از تشکیل پوسته، پوست شما اندکی متورم می شود. هنگامی که چسبندگی دارید، رشد بافت جدید و روند طبیعی بهبودی بدن می تواند بافت زخمی ایجاد کند که اعضای بدن شما را مسدود کرده یا عملکرد آنها را مختل کند. اندام های دستگاه گوارش و تولید مثل شما در شکم و لگن شما بسیار نزدیک به هم هستند. قسمتهای نزدیک مثانه، رحم، لوله های رحمی و روده ها به این معنی است که چسبندگی می تواند پس از هر عمل جراحی در آن ناحیه اتفاق بیفتد. هیچ راهی برای جلوگیری از چسبندگی بعد از جراحی شکم وجود ندارد. اسپری های خاص، محلول های مایع، داروها و روش های جراحی در حال بررسی هستند تا راهی پیدا شود که بعد از جراحی چسبندگی کمتر شود. چسبندگی آندومتریوز می تواند یک وضعیت ناراحت کننده را پیچیده تر کند. آگاهی از راهکارهای درمان و کنترل درد چسبندگی می تواند به شما کمک کند. در صورت ابتلا به آندومتریوز، اگر احساس می کنید درد شما از حد معمول بیشتر است، به پزشک مراجعه کنید. اگر علایم جدیدی مانند درد شبیه به ضربه چاقو، یبوست یا شل شدن مدفوع را تجربه می کنید باید به پزشک مراجعه کنید. منابع:

، نه تنها جان آنها را تهدید می کند، بلکه بر وضعیت باروری آنها تاثیر می گذارد. استعمال دخانیات خطرات بسیار زیادی برای سلامت انسان ها دارد، خصوصا اینکه سیگار می تواند باعث انواع سرطان ها شده و خطر بیماری های قلبی را افزایش دهد. اما زنان سیگاری با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند. واقعیت غم انگیز این است که تعداد بسیار زیادی از زنان در سراسر جهان سیگار می کشند. استعمال دخانیات قابل پیشگیری ترین دلیل مرگ و میر است. با این وجود سالانه بیش از ، زن به دلایل مرتبط با سیگار کشیدن می میرند. بیشترین میزان سیگار کشیدن ( بیشتر از زنان غیر سیگاری رخ می دهد. PID PID ) اغلب یکی از عوامل مهم بارداری خارج رحمی، چسبندگی لگن و سایر مشکلات باروری در زنان است. شروع به سیگار کشیدن در دوران نوجوانی خطر ابتلا به در زنان را تا سه برابر افزایش می دهد. زنان سیگاری معمولا علایم یایسگی را دو تا سه سال زودتر از زنان غیر سیگاری تجربه می کنند. مشکلات قاعدگی مانند خونریزی غیرطبیعی، آمنوره (عدم وجود پریود) ، ترشحات واژن و عفونت ها از مشکلات شایع در بین زنان سیگاری است. ناهنجاری های قاعدگی و یایسگی زودرس ممکن است به دلیل اثرات سمی سیگار بر تخمدان ها یا کاهش قابل توجه هورمون استروژن باشد. درمان های جایگزین استروژن پس از یایسگی در برابر خطر پوکی استخوان از زنان محافظت می کند. اما در صورت مصرف سیگار در دوران یایسگی اثرات مفید هورمون درمانی از میان می رود. زنانی که سیگار می کشند در هنگام استفاده از استروژن با خطر افزایش بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته مغزی روبرو می شوند. بنابراین زنانی که سیگاری هستند باید قبل از شروع هورمون درمانی، پزشک را در جریان سیگاری بودن خود قرار دهند. هر چه عمر طولانی تری داشته باشیم پوکی استخوان بیشتر ما را تحت ت ثیر قرار می دهد. اما راهکارهای خاصی وجود دارد که با کمک آن می توانیم خطر پوکی استخوان را کاهش دهیم. به عنوان مثال انجام ورزش های منظم روزانه و دریافت تا میلی گرم کلسیم در روز تا حد زیادی از ابتلا افراد به پیشگیری می کند. سیگار کشیدن باعث افزایش قابل توجه خطر پوکی استخوان می شود. تراکم استخوان ها در زنانی که سیگار می کشند، به خصوص با رسیدن به سن یایسگی، معادل پنج تا درصد کاهش می یابد. تست تراکم استخوان، برای تعیین توده استخوانی بدن برای همه زنان از سن سالگی به بعد توصیه می شود. اسکن تراکم استخوان به ویژه برای زنان سیگاری بسیار مهم است. سیگار خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد. از طرفی دیگر پوکی استخوان با رسیدن به سن یایسگی تشدید می شود. به همین علت خانم های سیگاری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان قرار دارند. نیکوتین یکی از هزاران مواد سمی است که در دود سیگار وجود دارد. دود سیگار پس از وارد شدن به جریان خون در دیواره عروق خونی رسوب می کند. این مساله خطر حملات قلبی را در افراد سیگاری افزایش می دهد. هر سال نفر از زنان در اثر بیماری ایسکمیک قلب، ناشی از سیگار کشیدن می میرند. اگرچه بیشتر این مرگ ها در زنان در دوران یایسگی رخ می دهد، اما خطر ابتلا به بیماری های قلبی در زنان سیگاری به طور قابل توجهی بیشتر است. بررسی ها نشان می دهد که زنان سیگاری درصد بیشتر از مردان سیگاری در معرض حمله قلبی قرار دارند. این مساله به دلیل ارتباط میان سطح استروژن خون در خانم ها و مواد شیمیایی موجود در سیگار است. همه خانمها باید معاینات منظم لگن داشته باشند. یکی از مهمترین این معاینات تست پاپ اسمیر است. انجام تست برای زنانی که سیگار می کشند ضرورت بیشتری دارد. بررسی ها نشان می دهد که سیگار کشیدن می تواند باعث سرطان دهانه رحم شود. به طور کلی خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در خانم های سیگاری درصد بیشتر از خانم های غیر سیگاری است. مواد شیمیایی موجود در سیگار توانایی سلول های دهانه رحم برای مقابله با عفونت ها را ضعیف می کند. در نتیجه زمینه برای تکثیر سلول های غیر طبیعی دهانه رحم فراهم می شود. بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم که سیگار را ترک کرده اند، در مقایسه با بیمارانی که به مصرف سیگار ادامه می دهند، شانس زنده ماندن بیشتری دارند. یکی از شایع ترین سرطان ها در زنان است. بارداری در سنین بالا، چاقی، سابقه خانوادگی و مصرف سیگار جزء مهمترین عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان هستند. مصرف سیگار در زنانی که به سرطان پستان مبتلا هستند خطر مرگ را به میزان درصد افزایش می دهد. سیگار تاثیر بسیار زیادی در ابتلا زنان به سرطان سینه دارد. بررسی ها نشان می دهد خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که در دوران کودکی در معرض دود دست دوم قرار داشتند درصد بیشتر از زنان دیگر است. نوع دیگری از سرطان که ممکن است در افراد سیگاری بیشتر رخ دهد، سرطان ولو است. این سرطان در سطح خارجی دستگاه تناسلی زنان رخ می دهد. زنان سیگاری درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این سرطان قرار دارند. سرطان ولوو اغلب بعد از دوران یایسگی رخ می دهد. اما با این حال سیگار کشیدن باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان ولوو در زنان می شود. از قبل برای ترک سیگار در یک روز خاص برنامه ریزی کنید. قبل ا ینکه روز ترک سیگار فرا برسد، همه زیر سیگارهای موجود در خانه خود را بیرون بریزید. این کار باعث می شود که با دیدن زیر سیگاری ها دوباره برای کشیدن سیگار وسوسه نشوید. از آنجایی که به خاطر سیگار کشیدن عادت دارید همیشه چیزی در دست یا دهان داشته باشید به جای سیگار مقدار زیادی سبزیجات خام مانند هویج و کرفس در دسترس داشته باشید. تغییر سبک زندگی می تواند تا حد زیادی در ترک سیگار به شما کمک کند. رعایت رژیم غذایی سالم و ورزش در افزایش سطح سلامت و کمک به ترک سیگار تاثیر زیادی دارد. همچنین برای سریع تر شدن روند کار می توانید از داروهای ترک سیگار استفاده کنید. درمان جایگزین نیکوتین می تواند میل شدید شما به مصرف سیگار را کاهش دهد. سعی کنید با کمک گرفتن از دوستان و حمایت خانواده انگیزه خود را برای ترک سیگار افزایش دهید. بسیاری از زنان از افزایش وزن در نتیجه ترک سیگار می ترسند. شرکت در یک برنامه ورزشی سنگین و هوازی به مدت سه بار در هفته می تواند به ترک سیگار شما کمک کند. از طرفی دیگر ورزش از افزایش وزن پیشگیری کرده و باعث ارتقاء سلامتی شما می شود. اگر برای ترک سیگار به کمک بیشتری نیاز دارید، می توانید به یک روان درمانگر مراجعه کنید. منبع:

خفاش ها، فایده زیادی برای جهان دارند. به عنوان مثال، آنها گیاهان را گرده افشانی می کنند، حشرات انتقال دهنده بیماری را می خورند و در انتشار بذرها، موثر هستند. اما متاسفانه به نظر می رسد خفاش ها و طیف وسیعی از گروه های دیگر پستانداران نیز انتقال دهنده طبیعی ویروس های کرونا هستند. دانشمندان، را بررسی کردند. آن ها، با استفاده از این بررسی، به درک بهتری از این خانواده بسیار متنوع که عامل احتمالی ویروس کرونا است رسیده اند. آنها دریافتند که خفاش با ژن و گروه های خانوادگی مختلف، گونه های منحصر به فرد ویروس کرونا دارند. خفاش ها و این ویروس ها میلیون ها سال است که با هم تکامل می یابند. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که یک تاریخچه عمیق تکاملی بین خفاش ها و ویروس های کرونا وجود دارد. استیو گودمن، زیست شناس در موزه شیکاگو و، نویسنده مقاله ایی است که به توضیح این کشف پرداخته است. مقاله او به تازگی در مجله ساینتیفیک ریپورت منتشر شده است. او خاطر نشان کرد: "درک بهتری از چگونگی تکامل ویروس های کرونا می تواند به ما در تنظیم برنامه های بهداشت عمومی در آینده کمک کند. " دانشمندان دانشگاه لاریونین، لاجوفرین و کامبل لباربنچن، این تحقیق را انجام داده اند. این افراد تجزیه و تحلیل ژنتیکی را در آزمایشگاه پردازش ابتلا در محیط اطراف جزیره گرمسیری ( PIMI ) در جزیره ریونیون، با تمرکز بر بیماری های عفونی در حال ظهور در غرب انجام دادند. خفاش های میوه خوار (روزتوس مدگسکارینسی) در آنکارانا و در شمال ماداگاسکار یافت می شوند. آن ها، انتقال دهنده نوعی ویروس کرونا هستند. محققان به مدت هفت سال تحقیقاتی بر روی پویایی جمعیت این گونه های تاثیر گذار بر بیماری های مختلف انسان و دام انجام داده اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این ویروس، گونه ای از ویروس کرونا است که باعث شیوع همه گبر فعلی می شود. با این حال، به طور بالقوه به تعداد گونه های خفاش، انواع مختلف ویروس کرونا وجود دارند. بیشتر آنها که به انسان منتقل می شوند شناخته شده نیستند. ویروس های کرونا که توسط خفاش های مورد مطالعه در این مقاله توضیح داده می شوند با آنچه در مورد بیماری کرونا وجود دارد متفاوت است. اما، به طور کلی می توانیم با بررسی ویروس های کرونا در خفاش ها، ویروسی که امروزه بر ما ت ثیر می گذارد را بهتر درک کنیم. همه حیوانات، دارای ویروس هایی هستند که در داخل بدن آنها زندگی می کنند. خفاش ها و همچنین طیف وسیعی از گروه های دیگر پستانداران، انتقال دهنده طبیعی ویروس های کرونا هستند. به نظر نمی رسد این ویروس های کرونا برای خفاش ها مضر باشند. اما، اگر ویروس ها فرصت جهش داشته باشند، احتمال خطرناک شدن آنها برای سایر حیوانات وجود دارد. این مطالعه، روابط ژنتیکی بین انواع مختلف ویروس کرونا و حیوانات را بررسی می کند که زمینه را برای درک بهتر انتقال ویروس ها از حیوانات به انسان فراهم می کند. گودمن، با کمک همکارانش، سواپ و چند نمونه خون بیش از هزار خفاش را به نمایندگی از گونه یافت شده در جزایر غرب اقیانوس هند و مناطق ساحلی کشور آفریقای موزامبیک آزمایش کردند. هشت درصد از خفاش هایی که نمونه برداری کردند، مبتلا به کرونا بودند. این تخمینی تقریبی از خفاش های مبتلا است. شواهد روبه رشد در مورد تاثیر تغییرات فصلی در انتشار این ویروس ها در خفاش ها وجود دارد. این شوهد حاکی از آن است که این تعداد ممکن است در طول سال متفاوت باشد. محققان، به طور ژنتیکی به آنالیز ویروس های کرونا موجود در این خفاش ها پرداختند. بررسی ها نشان می دهد گروه های مختلف خفاش ها به گونه های منحصر به فرد ویروس کرونا مبتلا هستند. علاوه بر این، بر اساس تاریخچه تکاملی گروه های مختلف خفاش ها و ویروس کرونا میلیون ها سال است که با هم تکامل می یابند. به عنوان مثال، ویروس موجود در خفاش های میوه خوار از خانواده پتروپتیدا که در قاره ها و جزایر مختلف زندگی می کنند، شاخه ای از شجره نامه را تشکیل داده اند. این ویروس ها، از نظر ژنتیکی با سویه های ویروس کرونا در گروه های دیگر خفاش ها در همان مناطق جغرافیایی متفاوت هستند. بررسی ها نشان می دهد که گاهی اوقات خفاش هایی از خانواده و گونه های مختلف که در همان غارها زندگی می کنند و مکان های شبانه روزی آنها با یکدیگر فاصله کمی دارد، همان سویه کرونا ویروس را دارند. اما در این مطالعه، انتقال بین گونه ها استثنا است. لی جوفرین، یک بوم شناس بیماری است. او در طول دوره دکترای خود در دانشگاه لا ریونیون بر روی ویروس کرونا کار می کرد. وی معتقد است: با در نظر گرفتن تنوع بالا کرونا ویروس در خفاش ها، انتقال و جهش ویروس کرونا در فاصله گذاری بین دو گونه خفاش خیلی نادر است. علاوه بر آن، ما باید عوامل محیطی، بیولوژیکی و مولکولی که منجر به این تغییرات نادر می شود را درک کنیم. یادگیری چگونگی تکامل سویه های مختلف ویروس کرونا می تواند برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در آینده مهم باشد. گودمن متذکر می شود: قبل از اینکه بتوانید واقعا برنامه هایی برای بهداشت عمومی ترتیب دهید و سعی کنید با انتقال احتمالی بیماری های خاص به انسان یا از انسان به حیوان مقابله کنید، باید در مورد آن ها اطلاع پیدا کنید. این یک قانون است. پاتریک ماوینگویی، نویسنده، بوم شناس میکروبی و رییس آزمایشگاه پردازش ابتلا در محیط اطرف جزیره گرمسیری ( PIMIT ) است. او می گوید: توسعه روش های سرولوژیکی برای مورد هدف قرار دادن سویه های ویروس کرونا در اقیانوس هند کمک می کند تا نشان دهید که آیا قبلا سفر هایی بین افراد وجود داشته است و یا تعامل آنها با میزبان ها تاثیری در درک کردن بهتر دارد. گودمن می گوید: این مطالعه همچنین اهمیت مجموعه های موزه را بیشتر می کند. محققان برای شناسایی حیوانات مورد استفاده در این مطالعه از نمونه های خفاش نگهداری شده در فیلد موزه استفاده کردند. این نمونه حقیقی به آنها کمک کرد تا با اطمینان بگویند کدام خفاش ها و از کدام مناطق جغرافیایی میزبان گونه های مختلف ویروس کرونا هستند. این تحقیق همچنین از پایگاه داده های ژنتیکی مانند جن بانک گرفته شده است. او معتقد است بیان اطلاعات برای بهداشت عمومی مهم است. زیرا مبدا شروع این بیماری با نمونه های موجود در موزه ارتباط دارد. او می گوید: ما می توانیم از موارد موزه ای برای بررسی روند تکاملی ویروس ها و کاربردهای بالقوه آنها در سراسر حیات وحش استفاده کنیم. گودمن همچنین متذکر می شود که علی رغم اینکه که خفاش ها انتقال دهنده ویروس کرونا هستند، ما نباید به نام بهداشت عمومی به آن ها آسیب برسانیم. او می گوید: شواهد زیادی وجود دارد که خفاش ها برای عملکرد اکوسیستم مهم هستند. این موارد می توانند شامل گرده افشانی گل ها، پراکندگی میوه ها یا خوردن حشرات انتقال دهنده بیماری به انسان باشند. آنچه آنها برای ما انجام می دهند بیش از مشکلات ایجاد شده توسط خفاش ها است. این مطالعه توسط محققان آزمایشگاه ( PIMIT ) ، انجمن وهاترا، فیلد، موزه دانشگاه ادواردو موندلین، دانشگاه کوآ - زولو ناتال، پارک ها ملی و خدمات حفاظت موریس وزارت بهداشت سیشل انجام شده است. از زمان های بسیار قدیم، مردم در سراسر جهان خفاش خورده اند. در طب سنتی نیز از خفاش استفاده شده است مصرف گوشت خفاش بیشتر در مناطقی از آسیا و جزایر اقیانوس آرام دیده می شود. به عنوان مثال، در جنوب چین، گوشت خفاش در رستوران ها سرو می شود. در جمهوری جزایر پالایو و ماریانا، سوپ خفاش یک غذای خوشمزه محسوب می شود بسته به غذا، سوپ خفاش ممکن است شامل موادی مانند شیر نارگیل، سبزیجات و ادویه جات باشد. کل خفاش اغلب استفاده می شود اما در دهه های اخیر، مشخص شده که خفاش ها منبع بیماری هایی هستند که می توانند به انسان سرایت کنند. این به چندین عامل مربوط می شود، از جمله افزایش مصرف خفاش ها و سایر حیوانات عجیب و غریب افزایش شهرنشینی، باعث تعامل خفاش ها با دام ها یا مردم می شود. افزایش تجارت خفاش ها در بازارها، جایی که ممکن است در نزدیکی دیگر حیوانات وحشی در قفس واقع شوند. به نوبه خود، بسیاری از مردم معتقدند که ویروس کرونا از گوشت خفاش یا سوپ خفاش ناشی شده است. اما این یک شایعه است. هیچ مدرکی وجود ندارد که ویروس کرونا ناشی از مصرف سوپ خفاش باشد علاوه بر، خفاش ها می توانند بیماری های دیگری را که انسان را آلوده می کند انتشار دهند، از جمله: هاری سندرم حاد تنفسی حاد سندرم تنفسی خاورمیانه ابولا هیستوپلاسموز بیماری نیپا بیماری هندرا منابع:

و یا هیپوگلیسمی می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی احتمالی در کوتاه و طولانی مدت شود. برای پیشگیری از بروز این عوارض بهتر است، نشانه جدی افت قند خون را بشناسید تا در صورت بروز آنها، سریعا علایم را شناخته و با پزشک مشورت کنید. برای اکثر افراد، سطح قند خون میلی گرم در دسی لیتر یا کمتر، افت قند خون در نظر گرفته می شود شما به عنوان فردی که مبتلا به دیابت هستید، می دانید که کاهش قند خون در حد بسیار زیاد، پدیده ای به نام، چقدر مهم است. اما توجه به نشانه های جدی افت قند خون خیلی، برای پیشگیری از هیپوگلیسمی بسیار حیاتی است ارین پالینسکی - وید، پزشگی که در اسپارتا، نیوجرسی مستقر است، در این مورد معتقد است: هیپوگلیسمی هنگامی اتفاق میفتد که مقدار گلوکز خون (قند خون) به حدی کاهش یابد که عملکرد طبیعی بدن را مختل کند. در بیشتر افراد، این وضعیت به عنوان سطح قند خون در یا کمتر از میلی گرم در دسی لیتر تعریف می شود هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طبق بررسی منتشر شده در ژوین در ژورنال، کاهش قند خون در میان افراد مبتلا به دیابت نوع رایج است. به گفته محققان، افراد مبتلا به این بیماری به طور متوسط دوره خفیف یا متوسط و تقریبا یک دوره شدید در سال داشتند. افت قند خون به ویژه در بین افرادی که انسولین مصرف می کنند بسیار شایع است. طبق گفته انجمن دیابت آمریکا این کاهش در سطح قند خون می تواند باعث عوارض کوتاه مدت مانند گیجی و سرگیجه و همچنین موارد جدی تری از جمله، کما و به ندرت مرگ شود. هیپوگلیسمی معمولا در اثر دوز زیاد انسولین یا تغییر در رژیم غذایی یا عادات ورزشی رخ می دهد. بر همین اساس کارشناسان توصیه می کنند برای پیشگیری از افت قند خون و عوارض جانبی بالقوه خطرناک آن، سطح قند خون خود را کنترل کرده و سطح پایین قند خون را درمان کنید علایم هیپوگلیسمی معمولا از الگویی پیروی می کند که اگر دیابت دارید احتمالا خیلی سریع می توانید آنها را تشخیص دهید. علایم رایج و مکرر این وضعیت عبارتند از: لرزش ضعف سردرد خستگی بی قراری حالت تهوع گرسنگی سرگیجه تحریک پذیری ضربان قلب تند اضطراب یا وحشت عدم توانایی در تمرکز گشاد شدن مردمک چشم از دست دادن کنترل عضلات احساس سوزن سوزن شدن در اطراف دهان شما همانطور که توسط انجمن دیابت آمریکا ( ADA ) تعریف شده است، وقتی قند خون شما به طور خطرناکی کاهش پیدا کند و به کمتر از میلی گرم در دسی لیتر برسد این وضعیت را هیپوگلیسمی شدید یا "سطح " می گویند که در این وضعیت ممکن است هر یک از علایم زیر را داشته باشید: گیجی تشنج تغییرات رفتاری و یا دوبینی از دست دادن هوشیاری در طول شب، ممکن است دوره های کاهش قند خون داشته باشید. اما خودتان متوجه این شرایط نشوید. بدن شما دو هورمون گلوکاگون و اپی نفرین تولید می کند که این دو هورمون در حفظ قند خون در سطح طبیعی موثر هستند. اما در مبتلایان به ممکن است تعادل این هورمون ها دچار اختلال شود و این وضعیت با بروز برخی علایم شبانه افت قند خون همراه باشد، از جمله: سردرد بی قراری عرق شبانه حرف زدن یا فریاد زدن در خواب هنگام بیدار شدن احساس آرامش خوبی ندارید. سطح گلوکز در صبح بالاتر از حد طبیعی است. در صورت بروز این علایم، با پزشک خود مشورت کنید. هیپوگلیسمی شبانه درمان نشده می تواند خطرناک و منجر به افت قند خون شود. برای کمک به جلوگیری از بروز افت قند خون در شب، سعی کنید قبل از خواب بخورید یک میان وعده که سرشار از کربوهیدرات های پیچیده مانند بلغور جو دوسر یا میوه های خشک باشد. در برنامه بعد از ظهر و عصر نیز برنامه غذایی مناسبی داشته باشید. داروهای خود را به طور منظم مصرف کنید. همچنین مراقب باشید در هنگام انسولین بیش از حد مصرف نکنید، که منجر به افت قند خون می شود. در صورت ابتلا به دیابت و بروز دوره های مکرر افت قند خون، مغز شما کمتر می تواند تشخیص دهد که شما قند خون دارید زیرا بدن دیگر علایمی را از خودش بروز نمی دهد. این امر به عنوان عدم آگاهی از افت قند خون شناخته می شود و اغلب در طول شب هنگام خواب اتفاق میفتد. این وضعیت در دیابت نوع بیشتر از نوع رخ می دهد. در صورت ادامه سطح قند خون شما به طور خطرناکی کاهش می یابد و منجر به کما یا حتی مرگ می شود. در صورت ابتلا به دیابت به نشانه جدی افت قند خون توجه کنید تا مطمین شوید که وضعیت شما کاملا کنترل شده است. اگر به طور ناگهانی و غیرقابل توصیفی احساس گرسنگی می کنید، نشان می دهد که بدن شما دچار افت قند خون شده است. با شمارش میزان کربوهیدرات می توانید قند خون خود را کنترل کنید. انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند برای شروع خوب بهتر است مصرف تا گرم کربوهیدرات در هر میان وعده را در نظر بگیرید. افت قند خون در بدن منجر به انتشار و تولید هورمون اپی نفرین (همچنین به نام آدرنالین) و کورتیزول می شود. حتی می تواند منجر به بروز احساس اضطراب در شما شود. بر اساس تحقیق منتشر شده در ژوییه در در روانپزشکی، این امر می تواند منجر به اضطراب و علایم مربوط به آن مانند لرزش، تعریق و شود هیپوگلیسمی شبانه، که تقریبا نیمی از دوره های پایین گلوکز خون را تشکیل می دهد، می تواند باعث برخی اختلالات خواب شود. پالینسکی وید می گوید: علایم این وضعیت شامل تعریق شبانه، کابوس، اپیزودهای بیدار شدن ناگهانی و گریه و احساس ناآرامی و گیجی هنگام بیدار شدن است. مصرف یک میان وعده قبل از خواب در این شرایط می تواند فرکانس و شدت اختلالات خواب را کاهش دهد. بر اساس مرکز دیابت جوسلین، در حالت ایده آل، میزان قند خون شما باید بین تا میلی گرم در دسی لیتر باشد طبق تحقیقات صورت گرفته، لرزش علامتی است که هنگام فعال شدن خودمختار در مواقع بروز افت قند خون اتفاق میفتد بر اساس تحقیقات انجام شده، نوسانات خلقی و بروز احساسات ناگهانی از جمله علایم عصبی است. حتی علایم می تواند شامل تحریک پذیری، لجاجت و احساس افسردگی باشد تعریق معمولا یکی از اولین علایم هیپوگلیسمی است و در نتیجه آدرنالین رخ می دهد، که با کاهش سطح گلوکز افزایش می یابد. بر اساس بررسی های صورت گرفته تا درصد از افراد دیابتی هنگام افت قند خون، تعریق را تجربه می کنند. پشت گردن خود را از نظر تعریق بررسی کنید. به گفته، تقریبا همیشه تعریق، در دوره های افت قند خون وجود دارد. اما این وضعیت باید اندکی پس از مصرف مقداری قند از بین برود در هنگام هیپوگلیسمی، مغز سعی می کند تا آنجا که ممکن است انرژی خودش را حفظ کند. بر همین اساس ممکن است در این وضعیت احساس سبکی سر کنید. در صورت بروز این علامت سریعا هیپوگلیسمی خود را با مصرف تا گرم کربوهیدرات درمان کنید. بهتر است در این وضعیت دراز بکشید. اگر سبکی سر بیش از دقیقه ادامه داشت، سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. مغز برای ت مین انرژی به قند خون متکی است، بنابراین در شرایط افت گلوکز، مغز شما ممکن است به درستی کار نکند. حتی می تواند تمرکز همزمان روی یک چیز را برای شما دشوار کند. بر اساس یک بررسی صورت گرفته، هیچ آسیب مغزی طولانی مدت ناشی از دوره های متوسط افت قند خون وجود ندارد بروز مشکلات بینایی به طور ناگهانی می تواند نشانه هیپوگلیسمی باشد. تاری دید شایعترین علامت هیپوگلیسمی مربوط به چشم است که به دنبال آن لکه های سیاه ( درصد) مشاهده می شود در هنگام گرسنگی و افت فشار خون، ممکن است مغز نحوه صدا شما را تغییر دهد. بر همین اساس اختلال در گفتار و تکلم، علامت شایع مرتبط با سطح قند خون است که در این وضعیت ممکن است قند خون به زیر میلی گرم در دسی لیتر کاهش یابد. اگر به دیابت مبتلا هستید، باید انواع علایمی که در هنگام افت قند خون و کمتر از میلی گرم در دسی لیتر بروز پیدا می کند، آشنا شوید. متداول ترین علایم هیپوگلیسمی یا همان افت قند خون شامل لرزش، ضربان قلب سریع، اضطراب و گرسنگی است. اگر قند خون شما به طور خطرناکی کاهش پیدا کند، ممکن است علایمی مانند گیجی، مشکلات بینایی، تغییرات رفتاری، تشنج یا حتی از دست دادن هوشیاری را تجربه کنید. افت قند خون در افراد فاقد دیابت نیز می تواند رخ دهد. خوشبختانه، خوردن یا نوشیدن برخی از کربوهیدرات های ساده معمولا می تواند مشکل را سریع رفع کند. اما برای انجام این کار باید بتوانید علایم هیپوگلیسمی را شناسایی کنید. منابع:

یا گواتر چند غده ای، گواتری است که در آن تعداد زیادی توده (گره) وجود دارد که به شکل غده ظاهر می شود. این وضعیت احتمالا شایع ترین اختلال غده تیرویید است. به بزرگی غده تیرویید اشاره دارد. گاهی اوقات، ممکن است یک فرد گواتر با چندین گره یا برجستگی داشته باشد، که به آن گواتر چند غده گفته می شود. گواتر سمی بیماری است که هورمون تیرویید زیاد و بیش از حدی تولید کند و در نتیجه بیماری به نام ایجاد شود. بیشتر گره های تیرویید بی خطر هستند، اما بعضی از آنها می توانند سرطانی باشند. دانشمندان هنوز در حال بررسی ارتباط بین گره های تیرویید و سرطان هستند. برخی از کارشناسان معتقدند احتمال بروز سرطان در گره های تیرویید بیشتر از آن است که تصور می شد. در این مقاله، ما علایم، علل و درمان های گواتر چند غده ای یا مولتی ندولر و ارتباط آنها با سرطان را بررسی می کنیم. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گواتر مولتی ندولر به ندرت باعث درد یا ناراحتی در اثر افزایش سریع اندازه می شود. این وضعیت ممکن است به دلیل تجمع ناگهانی مایعات یا خون درون گره یا به ندرت به دلیل تومور باشد. گواتر های بسیار بزرگ ممکن است با مشکل در بلع یا تنفس همراه بوده و در بعضی موارد ممکن است به برداشتن و جراحی نیاز داشته باشند. و اختلال در بلع ممکن است از علایم گواتر چند غده ای باشد. گواتر های چند غده ای بیشتر اوقات علایمی ایجاد نمی کنند. یک پزشک غالبا هنگام انجام معاینه فیزیکی یا مطالعه تصویربرداری برای یک علت غیر مرتبط دیگر، گواتر های مولتی ندولر را تشخیص می دهد. گاهی اوقات یک گواتر مولتی ندولر مانند یک گره منفرد احساس می شود اما در عین حال از چندین گره کوچکتر تشکیل شده است. اگر گواتر مولتی ندولر بزرگ شود یا به ساختارهای مجاور فشار وارد کند، ممکن است فرد علایم زیر را تجربه کند: مشکل در بلعیدن مشکل در تنفس هنگام خوابیدن ممکن است فرد مبتلا به گواتر مولتی ندولر سمی علایم پر کاری تیرویید را داشته باشد. این موارد شامل موارد زیر است: عصبی بودن تحریک پذیری اختلال در خواب عدم تحمل گرما ضربان قلب سریع، حتی هنگام استراحت کاهش وزن یا عدم توانایی در افزایش وزن علل گواتر چند غده ای، در بیشتر موارد، ناشناخته است. در طی یک دوره زمانی، گره ها به دلیل نرخ های مختلف رشد در قسمت های مختلف غده، ممکن است با سایر ت ثیرات خارجی مانند رژیم غذایی، داروها یا ژن ها تشکیل شوند. گره ها منجر به ظاهر نامنظم در ساختار غده تیرویید می شوند. این روند سال ها به طول می انجامد، بنابراین معمولا مشاهده می شود که با افزایش سن خطر ابتلا به گواتر مولتی ندولر افزایش می یابد. اما به طور کلی، یکی از دلایل گواتر چند غده، کمبود ید است. اگرچه این مورد در ایالات متحده نادر است. ید یک ماده معدنی است که به مقدار کم در رژیم غذایی فرد وجود دارد. غده تیرویید از ید برای تولید هورمون های خود استفاده می کند. تیرویید بدون ید کافی، نمی تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. به همین دلیل، تولیدکنندگان مواد غذایی غالبا برای کاهش شیوع اختلال عملکرد تیرویید، ید به نمک اضافه می کنند که به آن نمک ید دار می گویند. کمبود ید سابقه خانوادگی گواتر مولتی ندولر عوامل ژنتیکی که بر تولید هورمون تیرویید ت ثیر می گذارد. جنسیت، زنان بیشتر به گره و بیماری تیرویید مبتلا می شوند. سابقه بیماری تیرویید خود ایمنی مانند تیروییدیت هاشیموتو یا سن، زنان سالمند بیشتر در معرض خطر ابتلا به گره های تیرویید قرار دارند. اگر غده تیرویید به اندازه کافی هورمون تیرویید تولید نکند، غده هیپوفیز در مغز مقدار بیشتری هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) آزاد خواهد کرد. TSH گواتر از زنان ساله یا بالاتر نشان می دهد. هیچ دلیلی برای نگرانی بیشتر بیماران در مورد چنین یافته طبیعی وجود ندارد و تا زمانی که غده تیرویید به طور طبیعی کار می کند، بسیاری از افراد نیازی به درمان پزشکی ندارند. برخی از انواع گواتر جنبه ارثی دارند. برخی شواهد نشان می دهد که وجود گواتر در یک عضو خانواده احتمال ابتلا به گواتر در سایر اعضای خانواده را افزایش می دهد. با این حال، دانش ما از ژن ها و مشکلات ژنتیکی همیشه در حال رشد است و اطلاعات دقیق تری از جمله ت ثیر ژن های خاص و محیط بر گواتر در آینده در دسترس است. معاینه فیزیکی ممکن است به تشخیص گواتر مولتی ندولر کمک کند. یک پزشک با گرفتن شرح حال وضعیت پزشکی بیمار شروع به تشخیص گواتر چند ناحیه ای می کند. آنها در مورد بیماری های قبلی فرد، اینکه چه داروهایی مصرف می کنند و بررسی سابقه خانوادگی بیماری یا بیماری های مربوط به تیرویید سوالاتی را می پرسد. یک پزشک، گردن فرد را معاینه کرده و رگ های گردن را از نظر بزرگ شدن بررسی می کند. آنها همچنین می توانند اندازه و شکل غده تیرویید را احساس کنند و به دنبال هر چیز غیر عادی باشند. آزمایش خون می تواند به تشخیص مشکلات تیرویید، به ویژه آزمایش هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) کمک کند. اگر سطح TSH اگر سطح TSH پزشک همچنین ممکن است آزمایشات تصویربرداری از تیرویید را تجویز کند. این موارد شامل سونوگرافی تیرویید است. این آزمایش از امواج صوتی برای تهیه تصاویر تیرویید، از جمله اندازه و تعداد گره ها استفاده می کند. گاهی اوقات، پزشک ممکن است برای آزمایش وجود سلول های سرطانی، نمونه برداری از گره های تیرویید را توصیه کند. در این روش از یک روش معمول بیوپسی از یک سوزن کوچک با هدایت استفاده می کند که به عنوان آسپیراسیون سوزن ظریف ( FNA ) شناخته می شود. پزشکان احتمالا توصیه می کنند هر کسی که دارای گره بزرگتر از سانتی متر باشد، بیوپسی انجام دهد. همه افراد مبتلا به گواتر مولتی ندولر به درمان نیاز نخواهند داشت. درمان اغلب به عملکرد غده تیرویید بستگی دارد. اگر گره ها، هورمون تیرویید تولید نکنند (غیر سمی) ، پزشک، اندازه، علایم یا الگوی رشد آن را بررسی می کند. یک درمان برای گواتر سمی و غیر سمی، رادیو ید درمانی است. این دارو به کاهش اندازه بافت تیرویید کمک کرده و در مورد گواترهای سمی، تولید غیر طبیعی هورمون تیرویید را نیز متوقف می کند. در این وضعیت گواتر به طور معمول تا ماه پس از درمان کوچک می شود، اگرچه ممکن است یک سال طول بکشد. همچنین مطالعات نشان داده اند که در بیشتر موارد، عملکرد طبیعی تیرویید پس از درمان ادامه می یابد یا به حالت طبیعی برمی گردد. در رادیوید درمانی گواتر های کوچکتر نسبت به بزرگترها بهتر جواب می دهند. تیروییدکتومی عمل برداشتن غده تیرویید از طریق جراحی است. با پیشرفت در بیماری تیرویید، به ندرت جراحی لازم است. اگر گواتر به رگ های خونی اطراف فشار زیادی وارد کند، بر نفس کشیدن فرد ت ثیر بگذارد، در بلع افراد مشکل ایجاد کند یا باعث پریشانی روانی شود، پزشک ممکن است برداشتن تیرویید را توصیه کند. اگر فردی گزینه مناسبی برای رادیوید درمانی نباشد، ممکن است پزشک تیروییدکتومی را در نظر بگیرد. این امر بخصوص در مواردی اتفاق میفتد که گواتر چند غده ای بسیار بزرگ باشد. زیرا گواترهای بزرگ به اندازه کوچکتر ها به درمان رادیو ید درمانی پاسخ نمی دهند. بررسی ها نشان داده است که بین تا درصد افراد مبتلا به گواتر مولتی ندولر به سرطان تیرویید مبتلا می شوند. تحقیقات نشان داده است که خطر ابتلا به سرطان در گواترهای منفرد و چند غده ای مشابه است. بیشتر افرادی که از یک گواتر چند غده ای به سرطان مبتلا می شوند، سرطان تیرویید پاپیلاری دارند که متداول ترین نوع سرطان تیرویید است. ممکن است شخصی بدون اینکه خودش بداند، دارای گواتر مولتی ندولر باشد، زیرا این وضعیت غالبا هیچ علامتی ایجاد نمی کند. سایر افراد ممکن است علایمی داشته باشند مانند مشکل در بلع یا گفتار که بر زندگی روزمره آنها ت ثیر می گذارد. بسیاری از گزینه های درمانی هم برای گواتر های چند سلولی سمی و هم غیر سمی در دسترس است. اگر فردی به مشکل تیرویید مشکوک شد، باید با پزشک خود مشورت کند تا بهترین اقدامات را انجام دهد. تیرویید، غده ای پروانه ای شکل در جلوی گردن است. این ماده مسیول تولید و ترشح هورمون های تیرویید (تیروکسین و ترییدوتیرونین) است. هرگونه افزایش در اندازه کل یا بخشی از غده تیرویید، گواتر نامیده می شود. گواتر چند غده ای، گواتری است که در آن تعداد زیادی توده (گره) وجود دارد که به شکل غده ظاهر می شود. این وضعیت احتمالا شایع ترین اختلال غده تیرویید است. گره ها ممکن است به وضوح دیده شوند یا فقط از طریق معاینه یا اسکن تشخیص داده شوند. منابع:

هم از نظر جسمی و هم روانی می تواند تاثیر بسیار زیادی در توانایی شما در ساعات روزه داری داشته باشد. ماه رمضان، ماه خاصی از سال برای مسلمانان در سراسر جهان است. ماه رمضان فرصتی است که مسلمانان با خدای خود ارتباط عمیق تری پیدا می کنند. روزه گرفتن در ماه رمضان شامل نخوردن غذا یا آب آشامیدنی بین طلوع و غروب آفتاب برای کل ماه است. در ماه رمضان فقط دو فرصت صبح زود قبل از طلوع آفتاب (سحر) و بعد از غروب آفتاب عصر (افطار) برای غذا خوردن وجود دارد. شاید خوردن سحری برای خیلی افراد تا حدودی سخت باشد. با این حال کارشناسان توصیه می کنند که بسیار مهم است که از این وعده صرف نظر نکنید. انتخاب غذاهای مناسب در طول سحری می تواند بر انرژی شما در طول روز ت ثیر بگذارد. این در حالی است که بسیاری از افراد برای سحری خود بیشتر به کربوهیدرات های ساده روی می آورند. اما باید به این نکته توجه داشته باشید که مصرف ی ساده انرژی مورد نیاز شما را در طول روز تامین نمی کنند. در عوض، توصیه می شود که غلات کامل همراه با چربی ها و پروتیین های سالم و همچنین میوه ها و سبزیجات مصرف کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوشیدن آب از اهمیت حیاتی زیادی برخوردار است و فواید زیادی برای سلامتی دارد. عدم نوشیدن آب کافی منجر به افزایش خستگی و تضعیف روحیه می شود. حتی می تواند بر سطح انرژی و حافظه افراد تاثیر منفی بگذارد. تامین آب مورد نیاز بدن در طول وعده های سحری و افطار می تواند به مدیریت بیماری های مزمن کمک کند. حتی در پیشگیری و درمان سردرد، یبوست، و همچنین حفظ فشار خون موثر باشد. همچنین برخی شواهد نشان می دهد که هیدراته ماندن باعث کاهش اشتها می شود. این امر مخصوصا زمانی که نمی توانید در کل روز غذا بخورید، بسیار مفید است. در طول ماه رمضان، وعده های سحری و افطار، به عنوان فرصتی برای ت مین میزان توصیه شده آب است که می توانید از این فرصت به بهترین نحو برای تغذیه مناسب استفاده کنید. یک بطری آب را در طول شب نزدیک خودتان نگه دارید و تا حدی که می توانید از آن بنوشید. علاوه بر آن، به غذاهایی که می خورید توجه داشته باشید. اگرچه مصرف شیرینی ها در ماه رمضان می توانند بسیار وسوسه انگیز باشند، سعی کنید به جای آن غذاهایی با محتوای آب زیاد را انتخاب کنید. میوه ها و سبزیجات پر از آب را در وعده افطار خود قرار دهید، مانند: هندوانه طالبی خیارها کدو سبز توت فرنگی گوجه فرنگی فلفل دلمه ای اگر ماه رمضان در یک فصل گرم قرار گرفته، لباس خنک بپوشید و بهتر است از قرار گرفتن در معرض آفتاب مستقیم خودداری کنید. برای حفظ سلامتی خود در ماه رمضان باید به این نکته توجه داشته باشید که خوردن غذاهای سنتی در هر وعده از افطاری ایده مناسبی نباشد. به طور کلی، پرخوری کردن بعد از چند ساعت نخوردن و احساس گرسنگی کاملا طبیعی است. اما احتمال دارد منجر به خستگی صبحگاهی و افزایش وزن در طول ماه شود. کارشناسان توصیه می کنند که افطار را با خوردن خرما، مقداری میوه و نوشیدن مقداری آب شروع کنید. حتی آنها پیشنهاد می دهند قبل از شروع به خوردن افطار کمی مکث کنید: یک چهارم بشقاب نصف بشقاب یک چهارم بشقاب. اگر می خواهید کربوهیدرات های تصفیه شده بخورید، مراقب باشید که مصرف آن را به حداقل برسانید. ابتلا به برخی از بیماری های زمینه ای مزمن، دلیلی برای روزه نگرفتن شما نیست و این بیماری ها به این معنی نمی باشند که شما قادر به روزه داری نیستید. این در حالی است که شما می توانید در طول روز وضعیت سلامتی خود را کنترل کنید. اما در شرایطی که روزه داری وضعیت پزشکی شما را بدتر می کند، نباید روزه بگیرید. برخی از بیماری های زمینه ای مزمن، عبارتند از: برخی سرطان ها بیماری هایی که بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. دیابت که در طی روز، بیمار برای مدیریت قند خون خود نیاز به ت مین مداوم غذا و نوشیدنی دارد. افراد مبتلا به بیماری های رایج پزشکی مانند دیابت و تا زمانی که شرایط آنها پایدار و کنترل شود، می توانند روزه بگیرند. با این حال، آنها باید قند خون و فشار خون را از نزدیک کنترل کرده، آب کافی بنوشند و زمان داروهای خود را به درستی تنظیم کنند و مهمتر از همه وضعیت خودشان را با پزشک معالج در میان بگذارند و از وی مشورت بگیرند. علاوه بر آن، توجه داشته باشید که پس از پایان ماه رمضان ممکن است بازگشتن به رژیم غذایی منظم کمی برای تان دشوار باشد. بدن شما ممکن است به وضعیت روزه داری و گرسنگی های طولانی مدت عادت کرده باشد. در کنار برخی راهکارهایی که به منظور حفظ سلامتی در روزه داری به روزه داران توصیه می شود، مصرف برخی از غذاها و نوشیدنی ها می توانند در حفظ سلامتی افراد در طول روز موثر باشند. آب ساده یا گازدار فاقد کالری است و در طی روزه داری بدن شما را هیدراته می کند این موارد بیشتر باید بدون افزودن شکر، شیر یا خامه مصرف شوند. با این حال، برخی افراد می گویند که افزودن مقدار کمی شیر یا چربی می تواند گرسنگی آنها را کنترل کند برخی از افراد دریافتند که نوشیدن - قاشق چای خوری ( - میلی لیتر) سرکه سیب مخلوط در آب به آنها کمک می کند تا در طول روز هیدراته بمانند و از ولع خوردن در طی روزه داری جلوگیری خواهد کرد آب قلم منبع غنی از مواد مغذی می تواند به جبران مجدد الکترولیت های از دست رفته در طولانی مدت کمک کند. در ایام روزه داری بهتر است برای حفظ سلامتی خود، افطار را خوردن غذاهای ملایم شروع کرده و حتما پرخوری نکنید مصرف غذاها و نوشیدنی هایی مانند همبرگر چرب، یک تکه کیک یا نوشابه بعد از روزه داری ممکن است برای سیستم گوارشی شما تا حدودی مشکل ساز باشند. حتی هضم محصولات خام، آجیل و دانه های با فیبر بالا ممکن است دشوار باشد از طرف دیگر، غذاهای غنی از مواد مغذی که هضم آنها آسان است و حاوی مقداری پروتیین و برخی از چربی های سالم هستند، می توانند باعث ضعف شما در طول روز شوند. ماست یا کفیر شیرین نشده را امتحان کنید مصرف آب میوه ها و نوشیدنی های مخلوط می توانند روشی مناسب برای تامین مواد مغذی در بدن باشند. زیرا نسبت به میوه ها و سبزیجات کامل و خام حاوی فیبر کمتری هستند خرما منبع غلیظی از مواد مغذی است که غالبا برای افطار استفاده می شود. زردآلو و کشمش ممکن است اثرات مشابهی داشته باشند. سوپ هایی که حاوی پروتیین و کربوهیدرات های قابل هضم هستند، مانند عدس، توفو یا ماکارونی می توانند غذاهای مناسبی برای افطار باشند. از سوپ های تهیه شده با خامه سنگین یا مقدار زیادی سبزیجات خام با فیبر زیاد خودداری کنید سبزیجات پخته شده، نرم و نشاسته ای مانند سیب زمینی می توانند گزینه های غذایی مناسبی هنگام افطار باشند غذاهایی مانند تخم مرغ یا آووکادو می توانند اولین غذاهای عالی بعد از روزه گرفتن باشند افطار با غذاهای سالمی که دستگاه گوارش شما بتوانند آنها را راحت تر و بهتر هضم کند در تامین مواد مغذی مهم بدن و الکترولیت ها تاثیر بسیار زیادی دارد. بعد از مصرف آنها می توانید سایر غذاهای سالم مانند غلات سبوس دار، لوبیا، سبزیجات، آجیل، دانه ها، گوشت، مرغ و ماهی را مصرف کنید. حواستان باشد پرخوری نکنید. پرخوری در بین دوره های روزه داری آسان و رایج است پرخوری و خوردن غذای ناخواسته در ایام روزه داری می تواند منجر به بروز برخی عوارض احتمالی شود. برای حفظ سلامتی خود در ایام روزه داری بهتر است افطار خودتان را با غذاها و نوشیدنی هایی که سیستم گوارشی شما بتوانند راحت تر آنها را هضم کند، شروع کنید. از غذاهایی که به ویژه سرشار از قند، چربی و فیبر هستند خودداری شود. علاوه بر این، مراقب باشید که بیش از حد غذا نخورید منابع:

( RCC ) همچنین هایپرنفروم، آدنوکارسینوم کلیه یا سرطان سلول کلیه نامیده می شود. این شایع ترین نوع سرطان کلیه است که در بزرگسالان یافت می شود. کلیه ها اندام هایی در بدن شما هستند که به خلاص شدن از شر مواد زاید کمک می کنند و در عین حال تعادل مایعات را نیز تنظیم می کنند. لوله های کوچکی در کلیه ها وجود دارد که لوله ها نامیده می شوند. اینها به فیلتر کردن خون، کمک به دفع مواد زاید و کمک به تولید ادرار کمک می کنند. RCC زمانی رخ می دهد که سلول های سرطانی شروع به رشد غیرقابل کنترل در پوشش لوله های کلیه می کنند. RCC ، سرطانی با رشد سریع است و اغلب به ریه ها و اندام های اطراف انتشار می یابد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: چه چیزی باعث کارسینوم سلول کلیه می شود؟ کارشناسان پزشکی علت دقیق RCC را نمی دانند. این بیماری بیشتر در مردان بین تا سال دیده می شود اما در هر فردی قابل تشخیص است. برخی از عوامل خطر برای این بیماری وجود دارد، از جمله: چاقی فشار خون درمان دیالیز سیگار کشیدن سابقه خانوادگی RCC بیماری کلیه پلی کیستیک (یک اختلال ارثی که باعث ایجاد کیست در کلیه ها می شود) وضعیت ژنتیکی بیماری فون هیپل: لیندو (که با کیست ها و تومورها در اندام های مختلف مشخص می شود) سوء مصرف مزمن برخی از داروهای تجویز شده و بدون نسخه مانند داروهای ضد التهابی غیر استروییدی که برای درمان آرتریت استفاده می‌شوند و داروهایی برای تب و تسکین درد مانند استامینوفن علایم کارسینوم سلول کلیه کارسینوم سلول کلیه در مردان بیشتر از زنان (نسبت یا به ) و در افراد با سابقه سیگار کشیدن شایع است. همچنین در افراد مبتلا به انواع دیگر اختلالات کلیوی شایع تر است و در برخی از خانواده ها تمایل دارد. کارسینوم سلول کلیه سالانه حدود مورد جدید بدخیمی کلیه در ایالات متحده را تشکیل می دهد. وقتی RCC در مراحل اولیه است، بیماران ممکن است بدون علامت باشند. با پیشرفت بیماری، علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: خستگی خون در ادرار مشکلات بینایی یک توده در شکم درد مداوم در پهلو از دست دادن اشتها رشد بیش از حد مو (در زنان) کاهش وزن غیر قابل توضیح کارسینوم سلول کلیه چگونه تشخیص داده می شود؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما ممکن است RCC داشته باشید، در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شما سوالاتی را می پرسد. آنها سپس یک معاینه فیزیکی انجام می دهند. یافته هایی که می تواند نشان دهنده RCC باشد شامل تورم یا توده در شکم یا در مردان بزرگ شدن وریدهای کیسه بیضه (واریکوسل) است. اگر مشکوک به RCC باشد، پزشک تعدادی آزمایش را برای تشخیص دقیق تجویز می کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: شمارش کامل خون: یک آزمایش خون که با گرفتن خون از بازوی شما و ارسال آن به آزمایشگاه برای ارزیابی انجام می شود. سی تی اسکن: یک آزمایش تصویربرداری که به پزشک اجازه می دهد تا کلیه های شما را دقیق تر ببیند تا رشد غیر طبیعی را تشخیص دهد. سونوگرافی شکم و کلیه: آزمایشی که از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از اندام های شما استفاده می کند و به پزشک اجازه می دهد تا تومورها و مشکلات داخل شکم را جستجو کند. معاینه ادرار: آزمایش‌هایی که برای تشخیص خون در ادرار و تجزیه و تحلیل سلول‌های ادرار به دنبال شواهد سرطان استفاده بیوپسی: برداشتن یک قطعه کوچک از بافت کلیه، با وارد کردن یک سوزن به داخل تومور و بیرون کشیدن یک نمونه بافت، که سپس برای رد یا تایید وجود سرطان به آزمایشگاه آسیب شناسی فرستاده می شود. مرحله بندی سرطان RCC اگر مشخص شود که RCC دارید، آزمایش‌های بیشتری صورت می گیرد تا مشخص شود سرطان در کجا انتشار یافته است یا خیر. به این مرحله بندی می گویند. RCC از مرحله تا به ترتیب شدت صعودی مرحله بندی می شود. تست های مرحله بندی می تواند شامل اسکن استخوان، اسکن PET و اشعه ایکس قفسه سینه باشد. تقریبا در یک سوم افراد مبتلا به RCC زمانی بیماری تشخیص داده می شود که به سایر قسمت های بدن انتشار یافته است. رایج ترین روش تشخیص، استفاده از سی تی اسکن یا سونوگرافی است. بسیار مهم است که این اختلال در مراحل اولیه تشخیص داده شود تا درمان سریع شروع شود. مرحله بندی یک سیستم بسیار مهم برای تعیین اینکه آیا و کجا سرطان گسترش یافته است. مرحله بندی از تا پیشرفت می کند: زمانی رخ می دهد که تومور به خود بافت های کلیه محدود می شود. زمانی رخ می دهد که تومور بافت چربی یا آدرنال کلیه را درگیر کند. زمانی اتفاق می‌افتد که تومور در سیاهرگ‌ها یا ورید اجوف کلیه وجود داشته باشد، تومور به گره‌های کلیه منطقه گسترش یافته باشد، یا تومور غدد لنفاوی و سیاهرگ‌های کلیه یا ورید اجوف را درگیر کرده باشد. زمانی اتفاق می افتد که تومور به سایر اندام ها (کبد، کولون، لوزالمعده یا معده) یا به نقاط دوردست بدن انتشار یافته است. تشخیص افتراقی کارسینوم سلول کلیه علایم اختلالات زیر می تواند مشابه علایم کارسینوم سلول کلیه باشد. مقایسه ممکن است برای تشخیص افتراقی مفید باشد: هماچوری خوش خیم خانوادگی یک اختلال کلیوی غیر پیشرونده است که معمولا از دوران کودکی شروع می شود و با گلبول های قرمز خون در ادرار و نازک شدن قسمت های میکروسکوپی کلیه مشخص می شود. اغلب قبل از آن یک عفونت تنفسی رخ می دهد. نفروپاتی IGA یک اختلال کلیوی است که معمولا در دوران کودکی و بزرگسالی رخ می دهد. معمولا به دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی یا دستگاه گوارش رخ می دهد. علامت اصلی آن عبور خون در ادرار است. ممکن است درد همراه در ناحیه کمر وجود داشته باشد. بیماری کلیه پلی کیستیک یک اختلال ارثی است که با کیست های زیادی در هر دو کلیه مشخص می شود. این باعث بزرگ شدن اندازه کلیه می شود و در عین حال بافت عملکردی کلیه را کاهش می دهد. علاوه بر این ممکن است درد در ناحیه کمر، خون در ادرار، عفونت و قولنج وجود داشته باشد. علاوه بر این، بسیاری از انواع عفونت های رایج کلیه و مثانه می توانند باعث ظاهر شدن خون در ادرار شوند. این عفونت ها با آنتی بیوتیک درمان می شوند. درمان سرطان سلول کلیه پنج نوع درمان استاندارد برای RCC وجود دارد. ممکن است یک یا چند مورد برای درمان سرطان شما استفاده شود. جراحی می تواند شامل انواع مختلفی از روش ها باشد. در طی یک نفرکتومی جزیی، بخشی از کلیه برداشته می شود. در طول نفرکتومی، کل کلیه ممکن است برداشته شود. بسته به میزان گسترش بیماری، ممکن است برای برداشتن بافت اطراف، غدد لنفاوی و غده فوق کلیوی به جراحی گسترده‌تری نیاز باشد. این نفرکتومی رادیکال است. اگر هر دو کلیه برداشته شوند، دیالیز یا پیوند ضروری است. پرتودرمانی شامل استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی است. تابش می تواند به صورت خارجی توسط یک ماشین داده شود یا در داخل با استفاده از دانه یا سیم قرار داده شود. شیمی درمانی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. بسته به نوع دارویی که انتخاب می شود، می توان آن را به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز کرد. این به داروها اجازه می دهد تا از طریق جریان خون عبور کنند و به سلول های سرطانی که ممکن است به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند برسند. درمان بیولوژیکی که ایمونوتراپی نیز نامیده می شود، با سیستم ایمنی بدن شما برای حمله به سرطان کار می کند. آنزیم ها یا مواد ساخته شده توسط بدن برای دفاع از بدن شما در برابر سرطان استفاده می شود. درمان هدفمند درمان هدفمند نوع جدیدی از درمان سرطان است. داروها برای حمله به سلول های سرطانی خاص بدون آسیب رساندن به سلول های سالم استفاده می شوند. برخی از داروها بر روی رگ‌های خونی اثر می‌گذارند تا از جریان خون به تومور جلوگیری کنند، از گرسنگی بمانند و آن را کوچک کنند. آزمایشات بالینی گزینه دیگری برای برخی از بیماران مبتلا به RCC است. کارآزمایی‌های بالینی درمان‌های جدید را آزمایش می‌کنند تا ببینند آیا آنها در درمان بیماری موثر هستند یا خیر. در طول دوره آزمایشی، شما از نزدیک تحت نظر خواهید بود، و می توانید در هر زمان آزمایش را ترک کنید. با تیم درمانی خود صحبت کنید تا ببینید آیا کارآزمایی بالینی گزینه مناسبی برای شما است یا خیر. پیش آگهی RCC پس از تشخیص پیش آگهی پس از تشخیص RCC تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا سرطان انتشار یافته است یا خیر و درمان چقدر زود شروع می شود. هر چه زودتر تشخیص داده شود، احتمال بهبودی کامل شما بیشتر است. اگر سرطان به اندام‌های دیگر انتشار یافته باشد، میزان بقا بسیار کمتر از زمانی است که قبل از انتشار پیدا شود. به گفته موسسه ملی سرطان، میزان بقای پنج ساله برای RCC حدود درصد است. این بدان معنی است که بیش از دو سوم از افرادی که با RCC تشخیص داده شده اند حداقل پنج سال پس از تشخیص زنده می مانند. اگر سرطان درمان شود، ممکن است هنوز مجبور باشید با اثرات طولانی مدت این بیماری زندگی کنید، که می تواند شامل عملکرد ضعیف کلیه باشد. اگر پیوند کلیه انجام شود، ممکن است به دیالیز مزمن و همچنین درمان دارویی طولانی مدت نیاز باشد. سخن آخر کارسینوم سلول کلیه نوعی سرطان کلیه است. برخی از بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کلیه علایمی ندارند (بدون علامت) هنگامی که علایم وجود دارد. کارسینوم سلول کلیه، اگرچه نادر است، شایع ترین شکل سرطان کلیه است که در بزرگسالان یافت می شود. معمولا اولین علامتی که نشان می دهد مشکلی وجود دارد، عبور خون از ادرار است. علایم دیگر ممکن است شامل درد پهلو و توده شکمی باشد که توسط پزشک معاینه کننده قابل احساس است. سایر علایم کارسینوم سلول کلیه ممکن است شامل فشار خون بالا، کم خونی، عملکرد غیر طبیعی کبد و تب باشد. گاهی اوقات علایم ظاهر نمی شوند تا زمانی که سرطان به قسمت دیگری از بدن، معمولا غدد لنفاوی، ریه ها یا استخوان های بلند انتشار یابد.

قبل از پرداختن به باید بدانیم که، رشد قد بستگی به عوامل مختلفی بستگی دارد. اما با این حال ژنتیک تاثیرگذارترین عامل در میزان رشد قد است. سایر عوامل از جمله تغذیه تاثیر بسیار کمتری در افزایش رشد قد دارند. با رسیدن به سن بلوغ رشد قد متوقف می شود. امروزه با پیشرفت علم پزشکی روش های بسیار نوینی برای کمک به افزایش قد افراد ابداع شده است. یکی از این روش ها عمل جراحی افزایش قد نام دارد که نوعی جراحی زیبایی است. جراحی می تواند پاهایی را که طول های متفاوتی دارند اصلاح کند. همچنین این عمل جراحی برای کمک به افزایش قد نیز کاربرد دارد. از آنجایی که عمل جراحی افزایش قد نیاز به زمان بهبود طولانی و شرایط خاص دارد، برخی از بیمارانی که مایل به جراحی هستند، ممکن است کاندیدای خوبی برای این عمل نباشند. با وجودی که پزشکان می توانند این جراحی را در تمام سنین انجام دهند، اما معمولا فقط در افراد جوان انجام می شود. در این مقاله به نکات مهم در مورد جراحی افزایش قد، خطرات جراحی و زمان مورد نیاز برای بهبودی می پردازیم. آنچه در این مقاله خواهید خواند: جراحی برای افزایش قد که به عنوان جراحی افزایش طول اندام نیز شناخته می شود، شامل روش های جراحی برای تحریک رشد استخوان در پاها است. این رویکرد اغلب شامل چندین عمل جراحی برای بلند کردن نه تنها ساق یا پاها، بلکه همچنین تاندون‌های پا می‌شود. برخی از روش ها برای افزایش طول اندام شامل اعمال کششی و یا فشار به اندام ها برای تشویق آنها به رشد است. این عمل می تواند قد افراد را حداقل تا ده سانتی متر افزایش بدهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید جراحی افزایش طول اندام معمولا برای اصلاح پاهایی انجام می شود از نظر اندازه دارای رشد نابرابری هستند. به عنوان مثال، در فردی که به دلیل آسیب دیدگی یا ابتلا به یک بیماری مادرزادی یک پایش به طور غیرطبیعی نسبت به پای دیگر کوتاه تر است، پزشک اغلب جراحی افزایش طول اندام را توصیه می کند. با این حال پزشک این عمل را فقط در صورتی انجام می دهد که فرد حداقل سانتی‌متر اختلاف طول پا داشته باشد. در غیر این صورت، پزشک ممکن است درمان های دیگری مانند پوشیدن کفش برای اصلاح تفاوت های اندام را توصیه کند. بررسی ها نشان می دهد که فرد تا زمانی که اختلاف طول پاهایش حداقل سانتی متر نباشد ممکن است علایمی را تجربه نکند. علل زمینه ای که می تواند منجر به تفاوت در طول پاها شود، عبارتند از فلج مغزی ابتلا به فلج اطفال سابقه کوتاه شدن یا سفت شدن عضلات بیماری لگ کالو پرتس که باسن را درگیر می کند. نقایص مادرزادی که بر رشد استخوان ت ثیر می گذارد. سابقه شکستگی استخوان یا آسیب به ساق پا که باعث کاهش رشد می شود. جراحی افزایش طول اندام در بزرگسالان جوان تا ساله شایع تر است. زیرا در این افراد صفحات رشد استخوان ها بسته شده است و دیگر امکان افزایش قد وجود ندارد. با این حال، در موارد نادر این عمل جراحی ممکن است در افراد سالمند انجام شود. اگر صفحات رشداستخوان‌ها بسته شده باشند، پزشک معمولا جراحی افزایش طول اندام را توصیه می‌کند. یکی از مهمترین مواردی که جراحی افزایش طول اندام توصیه می شود ابتلا به اختلال آکندروپلازی است. ابتلا به این اختلال ژنتیکی باعث کوتولگی فرد می شود. متاسفانه این اختلال ژنتیکی در میان افراد نسبتا شایع است. قد کوتوله ها در مردان معمولا از و در زنان از سانتی متر بیشتر رشد نمی کند. در افراد مبتلا به آکندروپلازی معمولا جراحی افزایش طول اندام توصیه می شود. همچنین در اختلال ژنتیکی آکندروپلازی که در اثر جهش ژنی رخ می دهد، ممکن است یک پا کمی به داخل چرخیده باشد. با وجودی که که جراحی افزایش طول اندام برای بلند تر شدن قد افراد انجام می شود اما می تواند نگرانی های زیبایی افراد را نیز اصلاح کند. به عنوان مثال بیمار ممکن است علاوه بر کوتاهی قد دارای پاهای نابرابر باشد. پاهای نابرابر باعث ابتلا به مشکلات بسیار زیادی در فرد می شود. بنابراین پزشک در طول عمل جراحی سایر مشکلات زیبایی مانند انحنای ستون فقرات، نابرابر بودن پاها و یا ناهماهنگی لگن را نیز عمل و برطرف می کند. پیش از هر چیز باید بدانید که هر عمل جراحی چه کوچک و چه بزرگ نوعی ریسک است. از آنجایی که عمل های افزایش طول اندام تهاجمی هستند، طبیعتا خطراتی نیز وجود دارد. واکنش به بیهوشی، خونریزی، و عفونت، به ویژه در محل های قرار دادن پین، از جمله مهمترین عوارض مربوط به جراحی افزایش طول اندام هستند. بررسی ها نشان می دهد افرادی که جراحی افزایش طول پا را انجام می‌دهند، معمولا عوارض عمده‌ای را تجربه نمی‌کنند. اما در برخی موارد ممکن است جراحی به دلیل ترمیم نادرست استخوان ها بی اثر باشد. برخی از بیماران نیز پس از بهبود متوجه می شوند که استخوان ها به شکلی ناصاف رشد کرده اند. یک پزشک باید در مورد اثرات طولانی مدت جراحی افزایش طول اندام با شما صحبت کند. برخی از مهمترین عوارض این عمل عبارتند از: عفونت سفتی مفصل سفتی بافت نرم حساس درد در پوست افزایش خطر ترک خوردگی یا شکستگی استخوان عمل جراحی قد به مراقبت های پس از عمل بسیار زیاد و دقیقی نیاز دارد. در اثر عدم مراقبت لازم ممکن است در ناحیه ای که فیکساتور به پوست ساق پا متصل است، عفونت رخ دهد. فیکساتور حداقل یک سال با بیمار باقی می ماند. بنابراین پشتکار بیمار برای ادامه مراقبت ها در طول این یک سال بسیار ضروری است. شرکت در جلسات فیزیوتراپی می تواند به تسریع روند بهبودی کمک کند. از آنجایی که حرکت بیمار تا مدتی پس از عمل بسیار محدود می شود باید تمرینات فیزیوتراپی را در منزل و تحت نظر فیزیوتراپیست انجام بدهید. همچنین بیمار باید بداند که روند رشد استخوان ها به صورت تدریجی و آرام است. رشد سریع استخوان ها باعث کشیدگی بیش از حد عضله، محدودیت حرکتی مفاصل و سایر عوارض خطرناک خواهد شد. دو روش اصلی برای جراحی افزایش طول اندام وجود دارد. پزشک پس از انجام معاینات لازم بر اساس صلاحدید خود و وضعیت بیمار یکی از این دو روش جراحی را انتخاب می کند. در روش اول از چندین عدد پین‌و یک قاب در خارج از ساق پا استفاده می شود. این قاب خارجی فیکساتور نام دارد. فیکساتور نوعی ابزار پزشکی است که اندام را بی حرکت نگه می دارد. پزشک با استفاده از پین های رزوه دار بلند فیکساتور را به استخوان های دست یا بازو متصل می کند. پزشک به صورت روزانه پیچ های متصل به فیکساتور را می چرخاند. در نتیجه طول استخوان ها هر روز به اندازه یک میلی متر رشد می کند. در روش دوم یک میله در داخل استخوان قرار می گیرد. پزشک در این عمل جراحی یک برش طولی بلند در هر دو ساق پا ایجاد می کند تا میله را درون ساق پا قرار بدهد. این میله از رشد طولی استخوان ها حمایت می کند. هر دو روش جراحی تحت بی هوشی کامل انجام می شود. به طور کلی عمل جراحی شامل موارد زیر است: بریدن استخوان در یک ناحیه کلیدی استفاده از پین ها و پیچ های فلزی در استخوان اتصال دستگاه های فلزی خارجی به پین ها. به این دستگاه ها فیکساتور گفته می شود. فیکساتور یا تثبیت کننده از رشد طولی استخوان های بدن حمایت می کند. هنگامی که فرد به نتایج دلخواه خود دست یافت، پزشک پین ها را برمی دارد. حداکثر مقداری که جراح می تواند پاها را بلند کند متفاوت است اما معمولا به حدود سانتی متر محدود می شود. افزایش قد بیش از این مقدار می تواند مشکلات و عوارض پیچیده ای را برای فرد ایجاد کند. به همین علت افزایش قد بیش از سانتی متر معمولا توصیه نمی شود. پزشک دستورالعمل های خاصی را در مورد نحوه آماده شدن برای جراحی ارایه می دهد. از جمله: از نیمه شب روز قبل از عمل از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. در روز عمل کلیه سوابق پزشکی، عکس ها و آزمایش ها را همراه خود ببرید. مصرف هر گونه دارو یا مکمل های گیاهی را در روزهای قبل از عمل قطع کنید. لباس های راحت برای پوشیدن در بیمارستان، مسواک، خمیر دندان، کفش های مناسب و سایر وسایل مراقبت شخصی را همراه خود داشته باشید. معمولا بیمار یک روز بعد از عمل از بیمارستان ترخیص می شود. پزشک از بیمار می خواهد که حداقل هفته ای یکبار برای عکس برداری و تنظیم فیکساتور به مطب مراجعه کند. مراجعه منظم به پزشک برای اطمینان از مناسب بودن روند شرد اهمیت بسیار زیادی دارد. هر گونه اهمال کاری در مراقبت های پس از عمل می تواند در نتیجه نهایی عمل تاثیر منفی بگذارد. در برخی موارد برای رسیدن به نتایج بهتر پزشک انجام تمرینات فیزیوتراپی در منزل را به شما توصیه می کند. پزشک در مورد سطح فعالیت روزانه در دوره پس از جراحی دستورالعمل های لازم را به شما می دهد. گاهی اوقات، ممکن است مجبور شوید چند روز پس از جراحی برای معاینات مکرر و فیزیوتراپی در بیمارستان بمانید. انجام هر نوع فعالیت سنگین در دوران پس از عمل ممنوع است. افراد به انجام فعالیت های سبک محدود می شوند. بیمار ممکن است به توصیه پزشک از عصا برای حرکت در اطراف استفاده کند. عصا اجازه نمی دهد که فشار زیادی بر روی پاها وارد شود. پزشک همچنین مصرف مکمل های ویتامین D و کلسیم را برای تقویت رشد استخوان ها توصیه می کند. برخی از افراد ممکن است نیاز به استفاده از آتل و بریس داشته باشند. معاینات منظم چندین روز پس از جراحی شروع می شوند. عمل جراحی افزایش طول اندام عمل بسیار سنگینی است و بنابراین به دوره نقاهت بسیار طولانی و سختی نیاز دارد. حداقل چندین ماه زمان می برد تا استخوان ها به اندازه کافی محکم شوند تا فرد بتواند بخشی از فعالیت های عادی و روزانه خود را انجام بدهد. همانطور که بدن بیمار به بهبودی خود ادامه می دهد، پزشک ممکن است سطح فعالیت را تا حدودی افزایش دهد. همچنین گاهی پزشک برای بهبود سطح فعالیت، تمرینات فیزیوتراپی را توصیه می کند. برای اکثر افراد، از اولین عمل جراحی تا برداشتن ایمپلنت یا فیکساتور، زمان لازم برای استفاده از پاها حدود سال طول می کشد. البته این زمان ممکن است بر اساس رویکرد جراحی و پاسخ بیمار به درمان متفاوت باشد. این فرآیند شامل مراجعات مکرر به مطب پزشک است که مستلزم تعهد قابل توجهی از جانب بیمار می باشد. بررسی ها نشان می دهد که میزان موفقیت برای جراحی افزایش طول اندام حدود درصد است. به طور کلی عمل افزایش طول اندام یکی از روش های نوین جراحی است. امروزه تعداد زیادی از افراد که از قد خود ناراضی هستند، عمل افزایش طول اندام را برای رسیدن به قد مورد نظر خود انجام می دهند. انجام این عمل باعث می شود که قد فرد حداقل به اندازه سانتی متر افزایش پیدا کند. با این حال جراحی افزایش قد، علاوه بر بلند کردن قد افراد می تواند نابرابری رشد پاها را نیز برطرف کند. انی عمل جراحی معمولا در افراد جوان انجام می شود. پزشک قبل از توصیه به جراحی، وضعیت سلامت کلی فرد را به دقت ارزیابی می کند.

خنده کودک هنگام تنبیه، مشکلی است که خیلی از والدین ها با آن رو برو می شوند. اما واقعا چرا کودک هنگام تنبیه می خندد؟ این مشکلی است که خیلی از والدین ها در هنگام تنبیه کودک خودشان با آن رو برو می شوند. اما واقعا چرا کودک شما هنگام تنبیه شدن می خندد؟ وقتی فرزندتان را به خاطر یک رفتار بد تنبیه می کنید، در واقع با این کار می خواهید به او یاد بدهید که به حرف شما گوش دهد. شما امیدوارید که با این تنبیه کودک دیگر رفتار اشتباه خود را تکرار نکند. اما، گاهی اوقات تنبیه آن‌طور که می‌خواهید پاسخ نمی‌دهد. به‌خصوص وقتی کودک شما نوپا است و در هنگام تنبیه می‌خندد. اگر فرزندتان هنگام کتک خوردن یا زمانی که شما فریاد می زنید می خندد، ممکن است احساس کنید که او شما را جدی نمی گیرد. اما مطمینا این تصور شما اشتباه است. در واقع می توان گفت که فرزند شما در هنوز درک زیادی از دنیای اطراف خود ندارد. موقعی که فرزند نوپای خود را تنبیه می کنیم، ممکن است واکنش های متفاوتی نشان دهد. به عنوان مثال برخی از کودکان در هنگام تنبیه فرار می کنند، می خندند، یا به صورت هیستریک گریه می کنند، یا حتی در گوشه ای پنهان می شوند. مطمینا کودک با این کار قصد بی احترامی به والدین خود را ندارد. اما، وقتی کودک آن‌طور که ما انتظار داریم پاسخ نمی‌دهد، باعث می شود والدین عصبانی شده و خونسردی خود را از دست بدهند. در ادامه متن به دلایل خنده کودک در هنگام تنبیه و روش های مقابله با این موقعیت می پردازیم. ما به عنوان والدین همیشه انتظار داریم کودک همان واکنشی را نشان دهد که ما دوست داریم. در حالیکه یک کودک در بسیاری از موارد رفتاری که ما انتظار داریم را از خود نشان نمی دهد. در واقع توقعی که ما از کودکان خود داریم بسیار نادرست است. آیا فرزند ما باید گریه کند تا احساس کنیم که ما موثر بوده است؟ آیا فرزند ما باید نسبت به خود احساس بدی داشته باشد؟ فراموش نکنید که هدف آموزش نظم و انضباط به فرزندانمان است. آنچه ما می خواهیم این است که کودک رفتار صحیح را یاد بگیرد. بنابراین، اصلاح رفتار چیزی است که ما به دنبال آن هستیم. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر فرزندتان هنگام تنبیه می‌خندد، شما تنها نیستید. در واقع این رفتار در میان کودکان بسیار شایع است. دلیل این رفتار می تواند از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشد. دلایل متعددی وجود دارد که باعث می شود کودک در هنگام تنبیه بخندد. برخی از مهمترین این دلایل عبارتند از: رفتاری که در هنگام تنبیه از کودکان سر می زند طبیعتا از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. برخی از کودکان در هنگام تنبیه می خندند. این عده از کودکان می خواهند کمی بر موقعیت کنترل داشته باشند ولی به علت کوچکی ممکن است احساس ناتوانی کنند. برخی از کودکان در هنگام تنبیه می خندند زیرا عصبی هستند و نمی دانند چگونه احساسات خود را کنترل کنند. به یاد داشته باشید که شما با یک کودک کوچک سر و کار دارید نه یک بزرگسال. کودکان چیزهای جدید زیادی را در اطراف خود تجربه می‌کنند که پردازش همه آن‌ها برایشان دشوار است. کودکان باید یاد بگیرند که چگونه در موقعیت های مختلف واکنش نشان دهند. کودکانی که مهارت های اجتماعی پایینی دارند، اغلب نمی توانند نارضایتی دیگران را درک کنند. این کودکان معمولا در تشخیص حالات چهره یا تغییرات لحن صدا دارای مشکلات زیادی هستند. به همین دلیل ممکن است چیزهایی بگویند که در نظر دیگران بی احترامی به نظر می رسد. به عنوان مثال در هنگام تنبیه یا آموزش انضباط به طرز نامناسبی می خندند یا وقتی می خواهید موضوعی را به آنها توضیح بدهید، حرف شما را قطع می کنند. برای اصلاح این رفتار کودک باید مطمین شوید که حواس کودک با چیزهای اطراف خود پرت نمی شود و با شما تماس چشمی برقرار می کند. همچنین باید به کودک توضیح بدهید که از این رفتار او خوشحال نیستید. بسیاری از کودکان وقتی دچار مشکل می شوند طوری رفتار می کنند که انگار برایشان مهم نیست. حتی ممکن است دقیقا همین کلمات را به شما بگویند. والدین هنگام شنیدن این کلمات به اشتباه تصور می کنند که فرزندشان هیچ اهمیتی به صحبت و راهنمایی والدین خود نمی دهد. در حالیکه اصلا اینگونه نیست. برخی از کودکان ممکن است خونسردی خود را حفظ کرده و هیچ واکنشی به تنبیه والدین نشان ندهند. این کودکان در واقع با این کار از عزت نفس خود محافظت می کنند. آنها نمی خواهند کسی ببیند که شرمنده یا خجالت زده هستند. این کودکان برای حفظ عزت نفس خود هنگام عصبانیت والدین یا در هنگام تنبیه می خندند یا طوری وانمود می کنند که گویی به هیچ چیز اهمیت نمی دهند. اگر خونسردی خود را از دست داده اید و از دست فرزندتان عصبانی هستید، ممکن است فرزندتان از رفتار شما متعجب شود. کودک حتی ممکن است فکر کند که شما فردی با مزه و خنده دار هستید. اگر کنترل رفتار خود را از دست بدهید، به عنوان مثال فریاد بزنید یا به گونه‌ای غیر عادی رفتار کنید، ممکن است فرزندتان کاملا گیج شود. کودک با مشاهده رفتار شما نمی تواند درک کند که شما جدی یا عصبانی هستید. در این موقعیت خندیدن تنها کاری است که کودک می تواند انجام دهد. آیا تا به حال کسی را دیده اید که کسی در یک مکان عمومی عصبانی شود؟ افراد هنگام گاهی مضحک به نظر می رسند. همین اتفاق می تواند در مورد فرزندان شما نیز رخ بدهد. از سویی دیگر کودک به لحاظ سنی نمی تواند صحیح یا اشتباه بودن یک رفتار را درک کند. حتی کودکان خردسال نیز در هنگام تنبیه یا سرزنش ممکن است احساس ناامنی و اضطراب کنند. به خصوص هنگامی که شما عصبانی به نظر می رسید، این کودکان می احساس کنند که لحن صدای شما یا عصبانیت شما به این معنی است که آنها را دوست ندارید. همچنین این کودکان در هنگام تنبیه به شدت دچار احساس نگرانی می شوند. این کودکان نگران هستند که از تنبیه یا عصبانیت شما صدمه ببینند. خندیدن راهی برای کنار آمدن با این نگرانی است. ولی کودک باید به تدریج یاد بگیرد که برای کنار آمدن با نگرانی های خود از روش های دیگری استفاده کند. شما به عنوان والدین باید در هر موقعیتی محبت خود را نشان دهید حتی اگر از کودک خود عصبانی هستید. به عنوان مثال باید به کودک بگویید: دوستت دارم اما خوشحال نیستم که این رفتار را انجام دادی. خودداری از محبت به خصوص برای کودکان که دارای روحیه حساسی هستند، بسیار آسیب زا خواهد بود. به طور کلی مهم است بدانید که خنده کودک در هنگام فریاد زدن یا تنبیه کردن والدین، لزوما نشانه بی احترامی یا تمسخر نیست. فرزند شما هنوز بسیار کوچک است. او در مورد دنیای اطراف خود می آموزد و باید یاد بگیرد که چگونه در موقعیت های مختلف واکنش نشان دهد. فراموش نکنید که نحوه رفتار شما نقش مهمی در الگوبرداری کودک دارد. کودک با مشاهده رفتار شما یاد می گیرد که چگونه در آینده موقعیت های مختلف را پردازش کند. استفاده از راهکارهای زیر به شما کمک می کند تا سطح اضطراب کودک را کاهش دهید. اگر بخواهید کتک بزنید یا فریاد بزنید، ممکن است کودک شما احساس خشم و ترس کند. به کودک خود توضیح دهید که چرا نباید این کار یا رفتار را انجام بدهد. هنگام صحبت سن کودک را در نظر بگیرید. شما نمی توانید انتظار داشته باشید که کودک اولین بار صحبت های شما را درک کند. این کار به گذشت زمان نیاز دارد. وقتی چیزهایی را برای کودک نوپا توضیح می دهید صبور باشید تا او بتواند از رفتار اشتباهش درس بگیرد. اگرچه کودک ممکن است در هنگام تنبیه و ادب کردن به شما بخندد ولی مطمینا قصد بی احترامی به شما را ندارد. اما با این حال کودک باید بداند که دیگران این خنده را به معنای بی احترامی به والدین تفسیر می کنند. بنابراین به کودک خود توضیح دهید که خندیدن موقع یادگرفتن نظم و انضباط کار درستی نیست. بهتر است این توضیحات را چند بار به کودک خود بگویید. زیرا کودکان نوپا معمولا بار اول متوجه منظور شما نمی شوند. اما، پس از چند بار گفتن و تکرار کردن، به تدریج شروع به درک و تغییر رفتار خود می کنند. برای داخل خانه مقررات تعیین کنید. کودک باید یاد بگیرد که به قوانین احترام بگذارد. همانطور که رفتار بد را برای فرزندتان توضیح می دهید، به او بگویید که چه کارهایی را نباید انجام بدهد. قوانینی که برای خانه مشخص کرده اید را رعایت کنید تا فرزندتان بفهمد شکستن قوانین عواقبی در پی خواهد داشت. اگر به کودک اجازه دهید که قانون شکنی کند، هرگز نظم و انضباط را یاد نخواهند گرفت. اگر اجازه دهید رفتار بد برای مدت طولانی ادامه پیدا کند، این رفتار برای فرزندتان کاملا عادت می شود. کودک دایم این رفتار را تکرار می کند. در نتیجه ممکن است کودک به دلیل سن کم اصلا متوجه نشود که رفتارش نادرست است. بنابراین باید هر چه سریع تر مداخله کنید. با صبر و حوصله به فرزندتان بگویید چه رفتاری درست و چه رفتاری اشتباه است. موقع صحبت با کودک سن او را در نظر بگیرید. سعی کنید مفاهیم را طوری به کودک توضیح بدهید که بتواند معنای آنها را درک کند. بچه های کوچک ممکن است درک نکنند که اگرچه رفتار نادرستی انجام داده اند، اما شما هنوز آنها را دوست دارید. بنابراین فرزند خود را در آغوش بگیرید. به کودک خود بگویید که هنوز او را دوست دارید اگرچه ممکن است رفتار او را در لحظه خاص دوست نداشته باشید. هر چقدر هم که سخت باشد، اگر فرزندتان در هنگام یادگیری نظم و انضباط می خندد، خونسردی خود را از دست ندهید. حفظ آرامش در هنگام عصبانیت بسیار مهم است. نفس عمیق بکشید و با شرایط به شیوه ای مثبت برخورد کنید. با صدایی آرام به فرزندتان توضیح دهید که چرا رفتار او قابل قبول نیست. رفتار فرزند شما نمی تواند یک شبه درجه تغییر کند. اما اگر متوجه شدید که کودک در حال پیشرفت است، به او بگویید که متوجه پیشرفتش شده اید. وقتی فرزندان شما به خاطر کار مثبتی که انجام داده اند، تحسین می شوند، به احتمال زیاد به این مسیر مثبت ادامه می دهند. به طور کلی همیشه به یاد داشته باشید که خنده کودک در هنگام آموزش نظم و انضباط به دلیل بی احترامی به شما نیست. در واقع خنده کودک می تواند ترکیبی از احساسات مختلف باشد. به عنوان مثال تلاش برای درک احساسات و نگرانی در مورد موقعیت از مواردی هستند که می توانند باعث خنده کودک شوند. نکته مهم این است که بدانید چگونه با این مساله کنار بیایید. سعی کنید در هر شرایطی آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید. بهترین کار این است که به جای عصبانی شدن، علت نادرست بودن رفتار کودک را به او توضیح دهید. همچنین قوانینی را برای کودک وضع کنید. تا جایی که می توانید به این قوانین پایبند باشید. کودک باید بداند که زیرپا گذاشتن قوانین عواقب بدی دارد. هنگامی که کودک رفتار نادرست خود را اصلاح می کند، به کودک نشان دهید که متوجه تلاش های او هستید. کودک را برای اصطلاح رفتارش تشویق کنید. تشویق و توجه در آموزش نظم و انضباط کودکان تاثیر بسیار زیادی دارد. سخن آخر وقتی صحبت از بچه ها می شود، باید حتما سن آنها را در نظر بگیرید. کودک به دلیل سن کم ممکن است رفتارهای نادرست زیادی داشته باشد. درست یا نادرست بودن بسیاری از رفتارها هنوز برای کودکان نوپا قابل درک نیست. ولی کودک به تدریج و همراه با بزرگتر شدن به درک بیشتری از مسایل می رسد. در نتیجه بسیاری از رفتارها همزمان با بزرگ شدن کودک خود به خود اصلاح می شوند. به یاد داشته باشید که همیشه به دنبال تغییر در رفتار باشید. اگر کودک رفتار اشتباه خود را تغییر بدهد، شما در تربیت او موثر بوده اید. اگر احساس می کنید که واکنش کودک نامناسب است، در فرصتی بهتر به آن رسیدگی کنید. همچنین به کودک خود یاد بدهید که چگونه احساسات خود را به روشنی بیان کند.

سرطان تیرویید در سلول‌های تیرویید رخ می‌دهد. تیرویید، غده‌ای پروانه ای شکل است که در پایین گردن، درست زیر سیب آدم قرار دارد. تیرویید شما هورمون هایی تولید می کند که ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن و وزن شما را تنظیم می کند. از این نوع سرطان ممکن است در ابتدا هیچ علامتی ایجاد نکند. اما همانطور که رشد می کند، می تواند باعث درد و تورم در گردن شما شود. انواع مختلفی از این نوع سرطان وجود دارد. برخی از آنها بسیار کند رشد می کنند و برخی دیگر می توانند بسیار تهاجمی باشند. اکثر موارد با درمان قابل درمان است. به نظر می رسد میزان از این نوع سرطان در حال افزایش است. برخی از پزشکان فکر می کنند این به این دلیل است که فناوری جدید به آنها اجازه می دهد تا از این نوع سرطان را پیدا کنند که ممکن است قبلا یافت نشده باشند. علایم سرطان تیرویید این نوع سرطان معمولا در اوایل بیماری هیچ علامت یا نشانه ای ایجاد نمی کند. همانطور که از این نوع سرطان رشد می کند، ممکن است باعث موارد زیر شود: مشکل در بلع درد در گردن و گلو غدد لنفاوی متورم در گردن شما تغییراتی در صدای شما، از جمله افزایش خشونت صدا یک توده (ندول) که می تواند از طریق پوست روی گردن شما احساس شود. اگر علایم یا علایمی را تجربه کردید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. علل سرطان تیرویید را جدی بگیرید. مشخص نیست چه چیزی باعث از این نوع سرطان می شود. از این نوع سرطان زمانی رخ می دهد که سلول های تیرویید شما دچار تغییرات ژنتیکی (جهش) شوند. جهش ها به سلول ها اجازه رشد و تکثیر سریع می دهند. سلول‌ها نیز مانند سلول‌های عادی توانایی مردن را از دست می‌دهند. تجمع سلول های تیرویید غیرطبیعی تومور را تشکیل می دهد. سلول های غیر طبیعی می توانند به بافت مجاور حمله کنند و می توانند به سایر قسمت های بدن انتشار یابند (متاستاز) هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انواع سرطان تیرویید این نوع سرطان بر اساس نوع سلول های موجود در تومور به انواعی طبقه بندی می شود. نوع شما زمانی مشخص می شود که نمونه ای از بافت زیر میکروسکوپ بررسی شود. این نوع سرطان در تعیین درمان و پیش آگهی شما در نظر گرفته می شود. انواع سرطان تیرویید، عبارتند از: سرطان پاپیلاری تیرویید. شایع‌ترین شکل آن، سرطان پاپیلاری تیرویید است که از سلول‌های فولیکولی که هورمون‌های تیرویید را تولید و ذخیره می‌کنند، به وجود می‌آید. سرطان تیرویید پاپیلاری می تواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب افراد تا ساله را مبتلا می کند. پزشکان گاهی سرطان تیرویید پاپیلاری و سرطان تیرویید فولیکولی را با هم به عنوان سرطان متمایز تیرویید می گویند. سرطان تیرویید فولیکولی. از سلول های فولیکولی تیرویید منش می گیرد. معمولا افراد بالای سال را مبتلا می‌کند. سرطان سلول هورتل یک نوع نادر و بالقوه تهاجمی‌تر از سرطان تیرویید فولیکولی است. تیرویید آناپلاستیک نوع نادری از این سرطان است که از سلول های فولیکولی شروع می شود. به سرعت رشد می کند و درمان آن بسیار دشوار است. این سرطان معمولا در بزرگسالان سال و بالاتر رخ می دهد. مدولاری تیرویید. در سلول های تیرویید به نام سلول های C شروع می شود که هورمون کلسی تونین را تولید می کنند. افزایش سطح کلسی تونین در خون می تواند نشان دهنده سرطان مدولاری تیرویید در مراحل اولیه باشد. برخی از سندرم های ژنتیکی خطر ابتلا به سرطان مدولاری تیرویید را افزایش می دهند، اگرچه این ارتباط ژنتیکی غیر معمول است. انواع کمیاب دیگر سایر انواع بسیار نادر سرطان که از تیرویید شروع می شود شامل لنفوم تیرویید است که در سلول های سیستم ایمنی تیرویید شروع می شود و سارکوم تیرویید که در سلول های بافت همبند تیرویید شروع می شود. چه عواملی خطر سرطان تیرویید را افزایش می یابد؟ عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهند، عبارتند از: این نوع سرطان در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. قرار گرفتن در معرض سطوح بالای تابش. درمان های پرتودرمانی سر و گردن خطر ابتلا به سرطان تیرویید را افزایش می دهد. برخی از سندرم های ژنتیکی ارثی سندرم های ژنتیکی که خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش می دهند شامل سرطان مدولاری تیرویید خانوادگی، نیوپلازی غدد درون ریز متعدد، سندرم کاودن و پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی است. علیرغم درمان، سرطان تیرویید می تواند عود کند، حتی اگر تیرویید خود را برداشته باشید. این می تواند اتفاق بیفتد اگر سلول های سرطانی میکروسکوپی قبل از برداشتن تیرویید به فراتر از تیرویید گسترش یابند. سرطان تیرویید ممکن است در موارد زیر عود کند: غدد لنفاوی در گردن تکه های کوچکی از بافت تیرویید که در حین جراحی باقی مانده است. سایر نواحی بدن مانند ریه ها و استخوان ها سرطان تیرویید که عود می کند قابل درمان است. پزشک شما ممکن است آزمایش خون دوره ای یا اسکن تیرویید را برای بررسی علایم عود سرطان تیرویید توصیه کند. چگونه از سرطان تیرویید پیشگیری کنیم؟ پزشکان مطمین نیستند که چه چیزی باعث بیشتر موارد سرطان تیرویید می شود، بنابراین هیچ راهی برای پیشگیری از سرطان تیرویید در افرادی که در معرض متوسط خطر ابتلا به این بیماری هستند وجود ندارد. بزرگسالان و کودکانی که دارای جهش ژنی ارثی هستند که خطر سرطان مدولاری تیرویید را افزایش می دهد، ممکن است برای پیشگیری از سرطان، جراحی تیرویید را در نظر بگیرند (تیروییدکتومی پیشگیرانه) گزینه های خود را با یک مشاور ژنتیک که می تواند خطر ابتلا به سرطان تیرویید و گزینه های درمانی شما را توضیح دهد، بحث کنید. پیشگیری برای افراد نزدیک به نیروگاه های هسته ای گاهی اوقات دارویی که جلوی ت ثیر تشعشعات بر تیرویید را می گیرد به افرادی که در نزدیکی نیروگاه های هسته ای زندگی می کنند ارایه می شود. این دارو (یدید پتاسیم) را می توان در موارد غیرمحتمل حادثه راکتور هسته ای مورد استفاده قرار داد. سرطان تیرویید چگونه تشخیص داده می شود؟ آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان تیرویید، عبارتند از: معاینه بدنی. پزشک گردن شما را معاینه می کند تا تغییرات فیزیکی در تیرویید شما مانند گره های تیرویید را احساس کند. او همچنین ممکن است در مورد عوامل خطر شما مانند قرار گرفتن در معرض اشعه در گذشته و سابقه خانوادگی تومورهای تیرویید بپرسد. آزمایشات خون. آزمایش خون به تعیین اینکه آیا غده تیرویید به طور طبیعی کار می کند یا خیر کمک می کند. تصویربرداری اولتراسوند. اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از ساختار بدن استفاده می کند. برای ایجاد تصویری از تیرویید، مبدل اولتراسوند در پایین گردن شما قرار می گیرد. ظاهر تیرویید شما در سونوگرافی به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا گره تیروییدی احتمالا غیرسرطانی (خوش خیم) است یا اینکه خطر سرطانی بودن آن وجود دارد. برداشتن نمونه بافت تیرویید در طول بیوپسی آسپیراسیون. با سوزن ظریف، پزشک یک سوزن بلند و نازک را از طریق پوست شما وارد ندول تیرویید می کند. تصویربرداری اولتراسوند معمولا برای هدایت دقیق سوزن به داخل گره استفاده می شود. پزشک شما از سوزن برای برداشتن نمونه هایی از بافت تیرویید مشکوک استفاده می کند. نمونه در آزمایشگاه برای جستجوی سلول های سرطانی آنالیز می شود. سایر آزمایشات تصویربرداری ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری انجام دهید تا به پزشکتان کمک کند تشخیص دهد که آیا سرطان شما فراتر از تیرویید انتشار یافته است یا خیر. آزمایش‌های تصویربرداری ممکن است شامل CT ، MRI و آزمایش‌های تصویربرداری هسته‌ای باشد که از شکل رادیواکتیو ید استفاده می‌کنند. آزمایش ژنتیک. برخی از افراد مبتلا به سرطان مدولاری تیرویید ممکن است تغییرات ژنتیکی داشته باشند که می تواند با سایر سرطان های غدد درون ریز مرتبط باشد. سابقه خانوادگی شما ممکن است از پزشکتان بخواهد که آزمایش ژنتیکی را برای جستجوی ژن‌هایی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند توصیه کند. سرطان تیرویید چگونه درمان می شود؟ گزینه های درمان سرطان تیرویید شما به نوع و مرحله سرطان تیرویید، سلامت کلی و ترجیحات شما بستگی دارد. اکثر سرطان های تیرویید با درمان قابل درمان هستند. سرطان های بسیار کوچک تیرویید که خطر انتشار کمی در بدن دارند ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشند. در عوض، ممکن است نظارت فعال با نظارت مکرر سرطان را در نظر بگیرید. پزشک ممکن است آزمایش خون و معاینه اولتراسوند گردن را یک یا دو بار در سال توصیه کند. در برخی افراد، سرطان ممکن است هرگز رشد نکند و نیازی به درمان نداشته باشد. در برخی دیگر، رشد ممکن است در نهایت تشخیص داده شود و درمان شروع شود. عمل جراحی اکثر افراد مبتلا به سرطان تیرویید برای برداشتن تیرویید تحت عمل جراحی قرار می گیرند. اینکه پزشک شما چه عملی را توصیه می کند به نوع سرطان تیرویید، اندازه سرطان، انتشار سرطان به خارج از تیرویید و نتایج یک معاینه اولتراسوند از کل غده تیرویید بستگی دارد. عمل های مورد استفاده برای درمان سرطان تیرویید، عبارتند از: برداشتن تمام یا بیشتر تیرویید (تیروییدکتومی) عمل برداشتن غده تیرویید ممکن است شامل برداشتن تمام بافت تیرویید (تیروییدکتومی کامل) یا بیشتر بافت تیرویید (تیروییدکتومی تقریبا کل) باشد. جراح اغلب لبه های کوچکی از بافت تیرویید را در اطراف غدد پاراتیرویید باقی می گذارد تا خطر آسیب به غدد پاراتیرویید را کاهش دهد که به تنظیم سطح کلسیم در خون شما کمک می کند. برداشتن بخشی از تیرویید (لوبکتومی تیرویید) در طول لوبکتومی تیرویید، جراح نیمی از تیرویید را برمی دارد. اگر سرطان تیرویید با رشد آهسته در بخشی از تیرویید و عدم وجود گره مشکوک در سایر نواحی تیرویید وجود دارد، ممکن است توصیه شود. برداشتن غدد لنفاوی گردن (تحلیل گره لنفاوی) هنگام برداشتن تیرویید، جراح ممکن است غدد لنفاوی مجاور گردن را نیز بردارد. اینها را می توان برای علایم سرطان آزمایش کرد. جراحی تیرویید خطر خونریزی و عفونت را به همراه دارد. آسیب به غدد پاراتیرویید شما نیز می تواند در طول جراحی رخ دهد که می تواند منجر به کاهش سطح کلسیم در بدن شما شود. همچنین این خطر وجود دارد که اعصاب متصل به تارهای صوتی شما پس از جراحی به طور طبیعی کار نکنند، که می تواند باعث فلج تارهای صوتی، گرفتگی صدا، تغییرات صدا یا مشکل در تنفس شود. درمان می تواند مشکلات عصبی را بهبود بخشد یا معکوس کند. هورمون درمانی تیرویید پس از عمل تیروییدکتومی، ممکن است داروی هورمون تیرویید، لووتیروکسین (لووکسیل، سینتروید، و غیره) را تا آخر عمر مصرف کنید. این دارو دو مزیت دارد: هورمونی که تیرویید شما معمولا تولید می‌کند را تامین می‌کند و تولید هورمون محرک تیرویید ( TSH ) را از غده هیپوفیز سرکوب می‌کند. سطوح بالای TSH می تواند هر سلول سرطانی باقیمانده را به رشد تحریک کند. ید رادیواکتیو درمان ید رادیواکتیو از دوزهای زیادی از نوعی ید استفاده می کند که رادیواکتیو است. اغلب درمان با ید رادیواکتیو پس از برداشتن تیرویید برای از بین بردن بافت سالم باقیمانده تیرویید و همچنین مناطق میکروسکوپی سرطان تیرویید که در طی جراحی برداشته نشده اند استفاده می شود. درمان با ید رادیواکتیو همچنین ممکن است برای درمان سرطان تیرویید که پس از درمان عود می کند یا به سایر نقاط بدن گسترش می یابد، استفاده شود. درمان ید رادیواکتیو به صورت کپسول یا مایعی است که می بلعید. ید رادیواکتیو عمدتا توسط سلول های تیرویید و سلول های سرطانی تیرویید جذب می شود، بنابراین خطر آسیب رساندن به سایر سلول های بدن شما کم است. عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد: دهان خشک خستگی درد دهان التهاب چشم تغییر حس چشایی یا بویایی بیشتر ید رادیواکتیو در چند روز اول پس از درمان از بدن شما در ادرار خارج می شود. به شما دستورالعمل هایی برای اقدامات احتیاطی داده می شود که باید در این مدت برای محافظت از افراد دیگر در برابر تشعشعات انجام دهید. به عنوان مثال، ممکن است از شما خواسته شود که به طور موقت از تماس نزدیک با افراد دیگر، به ویژه کودکان و زنان باردار خودداری کنید. پرتودرمانی خارجی پرتودرمانی همچنین می‌تواند به صورت خارجی با استفاده از دستگاهی انجام شود که پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون‌ها را در نقاط دقیق بدن شما هدف قرار می‌دهد (پرتودرمانی خارجی) در طول درمان، در حالی که یک دستگاه در اطراف شما حرکت می کند، بی حرکت روی میز دراز می کشید. اگر جراحی گزینه ای نباشد و سرطان شما پس از درمان با ید رادیواکتیو به رشد خود ادامه دهد، ممکن است پرتودرمانی خارجی توصیه شود. در صورت افزایش خطر عود سرطان، ممکن است پرتودرمانی نیز پس از جراحی توصیه شود. شیمی درمانی شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. همچنین شیمی درمانی معمولا به صورت تزریق از طریق ورید انجام می شود. این مواد شیمیایی در سراسر بدن شما حرکت می کنند و سلول های در حال رشد سریع از جمله سلول های سرطانی را از بین می برند. شیمی درمانی معمولا در درمان سرطان تیرویید استفاده نمی شود، اما گاهی اوقات برای افراد مبتلا به سرطان تیرویید آناپلاستیک توصیه می شود. شیمی درمانی ممکن است با پرتودرمانی ترکیب شود. درمان دارویی هدفمند درمان های دارویی هدفمند بر روی ناهنجاری های خاص موجود در سلول های سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاری ها، درمان های دارویی هدفمند می توانند باعث مرگ سلول های سرطانی شوند. درمان دارویی هدفمند برای سرطان تیرویید سیگنال‌هایی را هدف قرار می‌دهد که به سلول‌های سرطانی می‌گویند رشد و تقسیم شوند. این معمولا در سرطان پیشرفته تیرویید استفاده می شود. تزریق الکل به سرطان ها فرسایش الکل شامل تزریق الکل به سرطان های کوچک تیرویید با استفاده از تصویربرداری مانند اولتراسوند برای اطمینان از محل دقیق تزریق است. این روش باعث کاهش سرطان تیرویید می شود. اگر سرطان شما بسیار کوچک است و جراحی یک گزینه نیست، ممکن است حذف الکل یک گزینه باشد. همچنین گاهی اوقات برای درمان سرطانی که بعد از جراحی در غدد لنفاوی عود می کند استفاده می شود. مراقبت حمایتی (تسکین دهنده) مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علایم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت های تسکینی با شما، خانواده و سایر پزشکان شما همکاری می کنند تا لایه ای اضافی از حمایت را ارایه دهند که مکمل مراقبت مداوم شما باشد. مراقبت تسکینی را می توان در حین انجام سایر درمان های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد. به طور فزاینده ای، در اوایل دوره درمان سرطان ارایه می شود. هنگامی که از مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان های مناسب استفاده می شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتری داشته باشند و عمر طولانی تری داشته باشند. مراقبت تسکینی توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان آموزش دیده ویژه ارایه می شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. مقابله و حمایت تشخیص سرطان تیرویید می تواند ترسناک باشد. ممکن است احساس کنید که مطمین نیستید چه کاری باید انجام دهید. هر کس در نهایت راه خود را برای مقابله با تشخیص سرطان پیدا می کند. تا زمانی که آنچه برای شما مناسب است را پیدا کنید، سعی کنید: در مورد سرطان تیرویید به اندازه کافی اطلاعات کسب کنید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. جزییات سرطان تیرویید خود را یادداشت کنید، مانند نوع، مرحله و گزینه های درمانی. از پزشک خود بپرسید که برای اطلاعات بیشتر به کجا می توانید مراجعه کنید. می توانید اقداماتی را برای حفظ سلامت بدن خود در طول درمان و بعد از درمان انجام دهید. به عنوان مثال، یک رژیم غذایی مناسب پر از انواع میوه ها و سبزیجات بخورید، هر شب به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش از خواب بیدار شوید، و سعی کنید فعالیت بدنی را در بیشتر روزهای هفته خود بگنجانید. آمادگی برای مراجعه به پزشک اگر علایم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند، با مراجعه به پزشک خود شروع کنید. اگر پزشک مشکوک باشد که شما ممکن است مشکل تیرویید داشته باشید، ممکن است به پزشک متخصص در بیماری های سیستم غدد درون ریز (متخصص غدد) ارجاع داده شوید. از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد، و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای مرور وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. هر علایمی را که تجربه می کنید، از جمله علایمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید. اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید. فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. فراموش نکنید که از داروهای بدون نسخه استفاده کنید. زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سوالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سرطان تیرویید، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: چه نوع سرطان تیرویید دارم؟ سرطان تیرویید من در چه مرحله ای است؟ چه درمان هایی را توصیه می کنید؟ مزایا و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟ من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟ آیا در طول درمان سرطان تیرویید می توانم کار کنم و فعالیت های معمول خود را انجام دهم؟ آیا باید به پزشک متخصص در بیماری های تیرویید مراجعه کنم؟ چقدر سریع باید در مورد درمان سرطان تیرویید تصمیم بگیرم؟ آیا می توانم برای بررسی گزینه هایم کمی وقت بگذارم؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟ آیا می توانم از طریق پورتال بیماران آنلاین به سوابق پزشکی خود دسترسی داشته باشم؟ از پزشک خود چه انتظاری دارید: پزشک شما احتمالا تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است زمانی را برای مرور نکاتی که می خواهید در مورد آنها عمیق صحبت کنید، اختصاص دهد. پزشک شما ممکن است بپرسد: اولین بار چه زمانی علایم را تجربه کردید؟ آیا علایم شما گاه به گاه است یا مداوم؟ علایم شما چقدر شدید است؟ آیا به نظر می رسد چیزی علایم شما را بهبود می بخشد؟ آیا تا به حال تحت درمان پرتودرمانی قرار گرفته اید؟ بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟ در حال حاضر چه داروهایی از جمله ویتامین ها و مکمل ها مصرف می کنید؟ آیا تا به حال در معرض خطرات ناشی از یک حادثه هسته ای قرار گرفته اید؟ آیا فرد دیگری در خانواده شما سابقه گواتر یا تیرویید یا سایر سرطان های غدد درون ریز را دارد؟

انواع در نحوه مصرف و همچنین مدت زمان شروع اثر و مدت زمانی که اثر آنها ادامه دارد، متفاوت هستند. بیشتر این فرم ها را می توان بدون کمک مصرف کرد. سایر موارد، مانند اشکال تزریقی، باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی تزریق شود. دارو های مخدر با انتشار فوری پس از مصرف به سرعت شروع به کار می کنند، اما برای دوره های کوتاه تری موثر هستند. محصولات با رهش طولانی مدت داروها را در دوره های طولانی تر آزاد می کنند. مواد افیونی رهش فوری برای درمان دردهای حاد و مزمن استفاده می شود. مواد افیونی با رهش طولانی معمولا تنها زمانی برای درمان درد مزمن استفاده می شود که دیگر مواد افیونی رهش فوری دیگر اثری نداشته نباشد. اگر پزشک بخواهد برای شما مواد افیونی با رهش طولانی تجویز کند، ممکن است برای درمان دردهای اولیه، به ویژه برای درد سرطان یا درد در طول مراقبت های پایان زندگی، به شما مواد افیونی با رهش فوری بدهد. اولین دارو از دارو های مخدر که استفاده می شود، مورفین است که در سال ساخته شد. از آن زمان، بسیاری از مواد افیونی مختلف به بازار آمده اند. در حال حاضر بسیاری از داروهای ترکیبی برای درمان درد حاد و مزمن زمانی که سایر داروها مانند ایبوپروفن یا به اندازه کافی قوی نیستند استفاده می شود. انواع خاصی نیز در درمان اختلالات مصرف مواد افیونی استفاده می شود. مواد افیونی چیست؟ اپیوییدها دسته ای از مواد مخدر هستند که به طور طبیعی در گیاه خشخاش یافت می شوند و در مغز اثر می کنند و اثرات مختلفی از جمله تسکین درد با بسیاری از این داروها را ایجاد می کنند. مواد افیونی می توانند داروهای تجویزی باشند که اغلب به عنوان مسکن شناخته می شوند، یا می توانند به اصطلاح داروهای خیابانی مانند باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسیاری از مخدرهای تجویزی برای مسدود کردن سیگنال‌های درد بین مغز و بدن استفاده می‌شوند و معمولا برای درمان درد متوسط تا شدید تجویز می‌شوند. علاوه بر کنترل درد، مواد افیونی می‌توانند باعث ایجاد احساس آرامش یا شادی در برخی افراد شوند و می‌توانند اعتیادآور باشند. سایر عوارض جانبی می تواند شامل کند شدن تنفس، یبوست، حالت تهوع، گیجی و خواب آلودگی باشد. اما حالا بیایید دارو های مخدر که فقط حاوی مواد افیونی هستند را بررسی کنیم: بوپرنورفین، یکی از دارو های مخدر این دارو یک اپیویید، طولانی اثر است. عمومی در یک قرص زیرزبانی، پچ ترانس درمال و محلول تزریقی عرضه می شود. نمونه هایی از محصولات با نام تجاری بوپرنورفین، عبارتند از: بلبوکا پروبوفین، یک ایمپلنت داخل پوستی بوترانس، یک چسب ترانس درمال بوپرنکس، محلول تزریقی برخی از اشکال برای دردهای مزمن استفاده می شود که نیاز به مصرف شبانه روزی دارد. بوتورفانول بوتورفانول فقط به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. به صورت اسپری بینی وجود دارد. این یک محصول با رهش فوری است و معمولا برای دردهای حاد استفاده می شود. بوتورفانول به صورت محلول تزریقی نیز موجود است که باید توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی تزریق شود. سولفات کدیین، یکی دیگر از دارو های مخدر سولفات کدیین فقط به عنوان یک داروی ژنریک موجود است. این در یک قرص خوراکی با رهش فوری عرضه می شود. سولفات کدیین معمولا برای درد استفاده نمی شود. در صورت وجود، معمولا برای دردهای حاد خفیف تا متوسط استفاده می شود. فنتانیل، یکی دیگر از دارو های مخدر فنتانیل ژنریک در قرص های خوراکی، چسب های ترانس درمال با رهش طولانی و محلول تزریقی که فقط توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود، عرضه می شود. محصولات فنتانیل با نام تجاری عبارتند از: فنتورا، قرص باکال Actiq ، قرص خوراکی لازندا، اسپری بینی Abstral ، یک قرص زیر زبانی Subsys ، یک اسپری زیر زبانی Duragesic ، یک پچ ترانس درمال با رهش طولانی مدت پچ ترانس درمال برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند و از قبل به طور منظم از داروهای ضد درد استفاده می کنند کاربرد دارد. سایر محصولات برای دردهای ناگهانی در افرادی که در حال حاضر مواد افیونی را به صورت مدوام برای درد سرطان دریافت می کنند استفاده می شود. هیدروکدون بی تارتارات هیدروکدون بی تارتارات، به عنوان یک دارو مخدر، به عنوان محصولات با نام تجاری زیر موجود است: Zohydro ER ، یک کپسول خوراکی طولانی رهش Hysingla ER ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی Vantrela ER ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی مدت برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. با این حال، معمولا تجویز نمی شود. هیدرومورفون هیدرومورفون عمومی به صورت محلول خوراکی، قرص خوراکی، قرص خوراکی طولانی رهش و شیاف رکتوم عرضه می شود. همچنین در یک محلول تزریقی که توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود، موجود است. محصولات هیدرومورفون با نام تجاری عبارتند از: دیلاودید، محلول خوراکی یا قرص خوراکی Exalgo ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی مدت حتی محصولات با رهش طولانی برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. محصولات با رهش فوری هم برای دردهای حاد و هم برای دردهای مزمن کاربرد دارد. لوورفانول تارتارات لوورفانول فقط به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. به صورت یک قرص خوراکی عرضه می شود. معمولا برای دردهای حاد متوسط تا شدید استفاده می شود. مپریدین هیدروکلراید این دارو معمولا برای دردهای حاد متوسط تا شدید استفاده می شود. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک و با نام تجاری داروی Demerol در دسترس است. نسخه های عمومی به صورت محلول یا قرص خوراکی موجود است. هر دو نیز در یک محلول تزریقی که توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود در دسترس هستند. متادون هیدروکلراید متادون هیدروکلراید به عنوان یک داروی ژنریک و داروی با نام تجاری دولوفین در دسترس است. برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. نسخه عمومی به صورت قرص خوراکی، محلول خوراکی و سوسپانسیون خوراکی موجود است. همچنین در یک محلول تزریقی که توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود، موجود است. دولوفین فقط به صورت قرص خوراکی موجود است. سولفات مورفین مرفین سولفات ژنریک، به صورت کپسول خوراکی با رهش طولانی، محلول خوراکی، قرص خوراکی، قرص خوراکی طولانی رهش، شیاف رکتوم و محلول تزریقی موجود است. محصولات مرفین سولفات با نام تجاری عبارتند از: کادیان، یک کپسول خوراکی با رهش طولانی Arymo ER ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی MorphaBond ، یک قرص خوراکی طولانی رهش MS Contin ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی Astramorph PF ، محلولی برای تزریق دورامورف، محلولی برای تزریق DepoDur ، یک سوسپانسیون برای تزریق محصولات با رهش فوری برای دردهای حاد و مزمن کاربرد دارد. محصولات تزریقی فقط توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود. اکسی کدون برخی از اشکال اکسی کدون به عنوان داروهای ژنریک در دسترس هستند. برخی از آنها فقط به عنوان داروهای مارک دار در دسترس هستند. اکسی کدون عمومی در یک کپسول خوراکی، محلول خوراکی، قرص خوراکی و قرص خوراکی طولانی رهش عرضه می شود. نسخه های نام تجاری عبارتند از: Oxaydo ، یک قرص خوراکی روکسیکودون، یک قرص خوراکی Oxycontin ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی مدت Xtampza ، یک کپسول خوراکی طولانی رهش راکسی باند، یک قرص خوراکی محصولات با رهش طولانی برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. محصولات با رهش فوری برای دردهای حاد و مزمن استفاده می شود. اکسی مورفون اکسی مورفون عمومی در یک قرص خوراکی و قرص خوراکی با رهش طولانی در دسترس است. حتی اکسی مورفون با نام تجاری به صورت زیر موجود است: اوپانا، یک قرص خوراکی Opana ER ، یک قرص خوراکی طولانی رهش یا قرص خوراکی طولانی رهش مقاوم در برابر خرد شدن قرص های طولانی مدت برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. با این حال، در ژوین ، سازمان غذا و دارو درخواست کرد که تولیدکنندگان، تولید محصولات اکسی مورفون با رهش طولانی مدت این داروها را متوقف کنند. قرص‌های رهش فوری هنوز برای دردهای حاد و مزمن استفاده می‌شوند. اکسی مورفون نیز به شکلی در دسترس است که به عنوان محصول با نام تجاری Opana به بدن شما تزریق می شود. این فقط توسط یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ارایه می شود. تاپنتادول Tapentadol فقط به عنوان نسخه های نام تجاری Nucynta و Nucynta ER موجود است. Nucynta یک قرص خوراکی یا محلول خوراکی است که برای دردهای حاد و مزمن استفاده می شود. Nucynta ER یک قرص خوراکی با رهش طولانی است که برای درد مزمن یا درد شدید ناشی از نوروپاتی دیابتی (آسیب عصبی) در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. ترامادول عمومی در یک کپسول خوراکی طولانی رهش، قرص خوراکی و قرص خوراکی طولانی رهش عرضه می شود. نام تجاری ترامادول به شرح زیر است: Conzip ، یک کپسول خوراکی طولانی رهش EnovaRx ، یک پماد خارجی قرص خوراکی معمولا برای دردهای حاد متوسط تا متوسط شدید استفاده می شود. محصولات با رهش طولانی برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. کرم خارجی برای دردهای اسکلتی عضلانی استفاده می شود. لیست محصولات ترکیبی مواد افیونی محصولات زیر یک مواد افیونی را با سایر داروها ترکیب می کنند. این داروها مشابه محصولات فقط مواد افیونی به اشکال مختلف و کاربردهای متفاوتی دارند: استامینوفن - کافیین - دی هیدروکدیین این دارو معمولا فقط برای دردهای حاد متوسط تا متوسط شدید استفاده می شود. استامینوفن - کافیین - دی هیدروکدیین عمومی در یک قرص خوراکی و یک کپسول خوراکی عرضه می شود. محصول با نام تجاری Trezix در یک کپسول خوراکی عرضه می شود. استامینوفن کدیین این دارو معمولا فقط برای دردهای حاد خفیف تا متوسط استفاده می شود. استامینوفن کدیین عمومی در یک قرص خوراکی و یک محلول خوراکی عرضه می شود. نام تجاری استامینوفن کدیین به شرح زیر است: کپیتال و کدیین، یک تعلیق خوراکی تایلنول با کدیین شماره ، یک قرص خوراکی تایلنول با کدیین شماره ، قرص خوراکی آسپرین - کافیین - دی هیدروکدیین آسپرین - کافیین - دی هیدروکدیین به عنوان داروی ژنریک و با نام تجاری Synalgos - DC موجود است. این در یک کپسول خوراکی می آید. معمولا فقط برای دردهای حاد متوسط تا متوسط شدید استفاده می شود. هیدروکودون - استامینوفن این دارو معمولا برای دردهای حاد متوسط تا متوسط شدید استفاده می شود. هیدروکودون - استامینوفن عمومی به صورت قرص خوراکی و محلول خوراکی عرضه می شود. نسخه های نام تجاری عبارتند از: آنکسیا، قرص خوراکی نورکو، قرص خوراکی زایفرل، محلول خوراکی هیدروکودون ایبوپروفن Hydrocodone - ibuprofen به صورت قرص خوراکی در دسترس است. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک و با نام تجاری Reprexain و Vicoprofen عرضه می شود. معمولا برای دردهای حاد استفاده می شود. مورفین - نالترکسون مورفین - نالترکسون تنها با نام تجاری داروی Embeda در دسترس است. این در یک کپسول خوراکی طولانی رهش عرضه می شود. این دارو معمولا برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. اکسی کدون - استامینوفن این دارو هم برای دردهای حاد و هم برای دردهای مزمن استفاده می شود. ژنریک اکسی کدون - استامینوفن به صورت محلول خوراکی و قرص خوراکی موجود است. نسخه های نام تجاری عبارتند از: اکسی ست، یک قرص خوراکی Percocet ، یک قرص خوراکی Roxicet ، یک محلول خوراکی Xartemis XR ، یک قرص خوراکی با رهش طولانی اکسی کدون آسپرین اکسی کدون آسپرین به عنوان داروی ژنریک و با نام تجاری پرکودان در دسترس است. به صورت قرص خوراکی عرضه می شود. معمولا برای دردهای حاد متوسط تا متوسط شدید استفاده می شود. اکسی کدون - ایبوپروفن اکسی کدون - ایبوپروفن فقط به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. این در یک قرص خوراکی عرضه می شود. معمولا بیش از هفت روز برای درمان دردهای شدید کوتاه مدت استفاده نمی شود. اکسی کدون - نالترکسون Oxycodone - naltrexone تنها به عنوان داروی نام تجاری Troxyca ER در دسترس است. این در یک کپسول خوراکی طولانی رهش عرضه می شود. این معمولا برای دردهای مزمن در افرادی که نیاز به درمان شبانه روزی دارند استفاده می شود. پنتازوسین - نالوکسان این محصول فقط به عنوان داروی ژنریک موجود است. این در یک قرص خوراکی عرضه می شود. برای دردهای حاد و مزمن استفاده می شود. ترامادول - استامینوفن ترامادول - استامینوفن به عنوان یک داروی ژنریک و داروی با نام تجاری Ultracet در دسترس است. این در یک قرص خوراکی عرضه می شود. این فرم معمولا بیش از پنج روز برای درمان دردهای شدید کوتاه مدت استفاده نمی شود. مواد افیونی موجود در محصولات برای مصارفی غیر از درد برخی از مواد افیونی را می توان به تنهایی یا در محصولات ترکیبی برای درمان بیماری هایی به جز درد حاد و مزمن استفاده کرد. این داروها عبارتند از: کدیین هیدروکودون بوپرنورفین متادون به عنوان مثال، هر دو کدیین و هیدروکودون با داروهای دیگر در محصولاتی که سرفه را درمان می کنند، ترکیب می شوند. بوپرنورفین (به تنهایی یا همراه با نالوکسان) و متادون در محصولاتی برای درمان اختلالات مصرف مواد افیونی استفاده می شود. یکی از دلایلی که پزشک شما نیاز به مدیریت دقیق داروهای ضد درد دارد این است که مواد افیونی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، از جمله: هنگام شروع مصرف مواد افیونی ممکن است و استفراغ داشته باشید. این عوارض اغلب پس از چند روز از بین می رود. سعی کنید پس از مصرف یک دوز به مدت یک ساعت یا بیشتر دراز بکشید یا از پزشک خود برای درمان حالت تهوع بدون نسخه یا نسخه ای بخواهید. هنگام مصرف مواد افیونی، یبوست یک مشکل رایج است. این داروها باعث می شوند غذا آهسته تر در سیستم شما حرکت کند، که منجر به مدفوع سفت تر می شود که به راحتی دفع نمی شود. اگر شروع به مشکل کردید: آب بیشتری بنوشید. این به تنهایی به برخی از افراد مبتلا به یبوست خفیف کمک می کند. اما ممکن است دیگران مجبور به انجام کارهای بیشتری باشند. خوردن یک نوشیدنی گرم در صبح می تواند باعث حرکت در دستگاه گوارش شما شود. از نوشیدنی های حاوی کافیین مانند قهوه و چای خودداری کنید و در عوض آب گرم را با لیمو یا چای گیاهی امتحان کنید. بپرسید که آیا داروهای دیگر می توانند در رفع مشکلات شما موثر باشند. پزشک شما ممکن است نرم کننده مدفوع یا ملین را توصیه کند که می توانید از داروخانه خریداری کنید. سایر داروها با نسخه در دسترس هستند. برخی از افراد وقتی شروع به مصرف مواد افیونی می کنند، احتمال دارد احساس خوبی ندارند. ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: مشکل در حفظ تمرکز خواب آلودگی احساس "مه آلود" یا مشکل در تفکر واضح هنگام مصرف مواد افیونی، رانندگی نکنید و با ماشین آلات سنگین کار نکنید. ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا دوباره احساس طبیعی داشته باشید. دستورالعمل های مصرف مواد افیونی دارو های مخدر و فرآورده های ترکیبی زیادی وجود دارد. هر کدام کاربردهای درمانی متفاوتی دارند. استفاده از مواد افیونی مناسب و استفاده صحیح از آنها بسیار مهم است. شما و پزشکتان باید قبل از انتخاب بهترین محصول یا محصولات اپیوییدی برای درمان فردی خود، عوامل بسیاری را در نظر بگیرید. این عوامل عبارتند از: سن شما شدت درد سابقه پزشکی خود سابقه درمان درد شما پوشش بیمه درمانی شما آیا سابقه اختلالات مصرف مواد دارید. داروهای دیگری که مصرف می کنید. پزشک در هنگام تجویز دارو های مخدر شدت درد شما را در نظر می گیرد. برخی از دارو های مخدر قوی تر از سایرین هستند. اما برخی از محصولات ترکیبی، مانند کدیین - استامینوفن، فقط برای دردهای خفیف تا متوسط استفاده می شوند. سایرین، مانند هیدروکودون - استامینوفن، قوی تر هستند و برای دردهای متوسط تا متوسط شدید استفاده می شوند. محصولات فقط اپیوییدی با رهش فوری، معمولا برای دردهای متوسط تا شدید استفاده می شوند. محصولات با رهش طولانی، فقط برای دردهای شدید استفاده می شوند که نیاز به درمان شبانه روزی دارند، پس از اینکه سایر داروها اثر نکردند. سابقه درمان درد پزشک در هنگام تجویز دارو های مخدر، سابقه درمان و نوع دارو هایی که قبلا مصرف کرده اید را بررسی می کند. برخی از دارو های مخدر، مانند فنتانیل و متادون، فقط برای افرادی مناسب است که سابقه مصرف مواد افیونی را داشته و نیاز به درمان طولانی مدت دارند. سابقه بیماری و وضعیت فرد کلیه های شما برخی از دارو های مخدر را از بدن شما دفع می کند. اگر عملکرد کلیه شما ضعیف است، ممکن است خطر بیشتری برای عوارض جانبی این داروها داشته باشید. این مواد افیونی، عبارتند از: کدیین مورفین هیدرومورفون هیدروکودون اکسی مورفون مپریدین برای جلوگیری از تداخلات دارویی با برخی مواد افیونی باید از مصرف برخی داروها به طور همزمان اجتناب یا آنها را با احتیاط مصرف کرد. مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی مصرفی خود مطلع کنید تا پزشک بتواند بی خطرترین مواد افیونی را برای شما تجویز کند. این شامل تمام محصولات بدون نسخه، مکمل ها و گیاهان دارویی می شود. سن همه محصولات افیونی برای همه گروه های سنی مناسب نیستند. کودکان کمتر از سال نباید از محصولات حاوی ترامادول و کدیین استفاده کنند. علاوه بر این، این محصولات نباید در افراد تا ساله که چاق هستند، یا بیماری شدید ریوی دارند، استفاده شود. پوشش بیمه طرح‌های بیمه انفرادی همه دارو های مخدر را پوشش نمی‌دهند، اما بیشتر طرح‌ها برخی از محصولات با انتشار فوری و طولانی‌مدت را پوشش می‌دهند. داروهای ژنریک معمولا هزینه کمتری دارند. با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید تا مشخص شود که بیمه شما کدام محصول را پوشش می دهد. بسیاری از شرکت های بیمه، مقدار محصول افیونی را که می توانید هر ماه تهیه کنید، محدود می کنند. شرکت بیمه شما همچنین ممکن است قبل از تایید نسخه شما نیاز به تایید قبلی از پزشک شما داشته باشد. مراحل استفاده درست از مواد افیونی استفاده از مواد افیونی، حتی برای دوره های کوتاه، می تواند منجر به اعتیاد و مصرف بیش از حد شود. چند مرحله وجود دارد که می توانید برای استفاده ایمن از مواد افیونی انجام دهید: هرگونه سابقه سوء مصرف مواد به پزشک خود را اطلاع دهید تا بتواند شما را در طول درمان با مواد افیونی به دقت تحت نظر داشته باشد. دستورالعمل های موجود در نسخه خود را دنبال کنید. مصرف بیش از حد یا مصرف نادرست یک دوز (مانند له کردن قرص ها قبل از مصرف آنها) می تواند منجر به عوارض جانبی بیشتر از جمله دشواری تنفس و مصرف بیش از حد شود. با پزشک خود در مورد موادی که باید هنگام مصرف مواد افیونی اجتناب کنید، صحبت کنید. مخلوط کردن مواد افیونی با الکل، آنتی هیستامین ها (مانند دیفن هیدرامین) ، بنزودیازپین ها (مانند زاناکس یا والیوم) ، شل کننده های عضلانی (مانند سوما یا فلکسیریل) ، یا (مانند Ambien یا Lunesta ) می تواند خطر کند شدن تنفس خطرناک را افزایش دهد. داروی خود را به صورت ایمن و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. اگر قرص‌های اپیوییدی استفاده نشده دارید، آن‌ها را از بین ببرید. نحوه ترک دارو های مخدر بدن شما نسبت به اثرات مواد افیونی تحمل بیشتری خواهد داشت. این بدان معنی است که اگر آنها را برای دوره های طولانی تر مصرف کنید، ممکن است برای تسکین درد به دوزهای بالاتر و بیشتری نیاز داشته باشید. مهم است که اگر این اتفاق برای شما افتاد به پزشک خود اطلاع دهید. اگر به طور ناگهانی مصرف آنها را متوقف کنید، مواد افیونی نیز می توانند باعث ترک شوند. بهتر است که با پزشک خود در مورد چگونگی قطع ایمن مصرف مواد افیونی صحبت کنید. برخی از افراد ممکن است نیاز داشته باشند مصرف داروی خود را به صورت تدریجی کاهش دهید. سخن آخر در ارتباط با دارو های مخدر دارو های مخدر زیادی برای درمان درد حاد و مزمن و همچنین شرایط خاص تر وجود دارند. برخی از محصولات ممکن است برای شما مناسب تر باشند، بنابراین قبل از مصرف هر گونه دارو بهتر است با پزشک مشورت کنید. پس از شروع مصرف یک داروی مخدر، حتما به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید و در مورد عوارض جانبی یا نگرانی هایی که دارید صحبت کنید. از آنجایی که احتمال دارد به مروز زمان وابستگی ایجاد کند بهتر است در مورد هر گونه علایمی که در طول درمان دارید با مشورت کنید. اگر می‌خواهید درمان با مواد افیونی خود را متوقف کنید، پزشک می تواند دستورالعمل صحیح ترک دارو ها را برای شما تجویز کند تا از بروز علایم ترک پیشگیری شود. مصرف مواد افیونی بدون خطر نیست. استفاده منظم از این داروهای تجویز شده می تواند تحمل و وابستگی شما را افزایش دهد و به دوزهای بالاتر و مکرر نیاز دارد. در برخی موارد استفاده طولانی مدت می تواند منجر به اعتیاد شود (یا آنچه پزشکان آن را "اختلال مصرف مواد افیونی" می نامند) علاوه بر این، مواد افیونی می توانند توانایی تنفس شما را در صورت مصرف با دوز بالاتر محدود کنند و در صورت استفاده نادرست، می توانند منجر به مصرف بیش از حد و کشنده شوند. خطر ابتلا به افسردگی تنفسی (آهسته شدن یا حتی توقف تنفس) در صورتی افزایش می‌یابد که قبلا از مواد افیونی استفاده نکرده‌اید یا از سایر داروهایی استفاده می‌کنید که با مواد افیونی تداخل دارند. مواد افیونی، که می‌توانند با بیماری‌ها نیز تداخل داشته باشند، فقط باید در صورت نیاز برای درد استفاده شوند.

ساس ها حشرات کوچکی هستند که از خون موجودات دیگر مانند انسان تغذیه می کنند. ساس ها بال ندارند. این حشرات معمولا در درز تشک ها و رختخواب ها زندگی می کنند. به همین علت به آنها ساس رختخواب گفته می شود. خلاص شدن از شر ساس ها کار ساده ای نیست. موثرترین راه از بین بردن ساس ها استفاده از سموم شیمیایی است. مت سفانه، این کار در بسیاری از مواقع امکان پذیر نیست. استفاده از سموم شیمیایی برای افراد مبتلا به آلرژی، خانم های باردار، حیوانات خانگی یا کودکان خردسال مضر است. خوشبختانه روش هایی نیز وجود دارد که به کمک آنها می توانید ساس ها را از بین ببرید. تمام وسایل منزل را بیرون آورده و ببینید که کدام یک از این وسایل بلااستفاده است. هر وسیله ای که دیگر نمی خواهید و نیازی به آن ندارید را جدا کنید. وسایل اضافه را درون کیسه های پلاستیکی قرار داده و دور بریزید. با این کار، کنار آمدن با مشکل ساس برای شما راحت تر خواهد شد. اگر می خواهید وسیله ای را از یک اتاق آلوده به ساس خارج کنید، آن را درون یک سطل با درپوش محکم قرار دهید. این کار از پخش شدن ساس ها و آلوده شدن قسمت های دیگر منزل پیشگیری می کند. همه ملافه ها و لباس ها را در دمای بالا بشویید. برای پیشگیری از آلوده شدن مجدد لباس ها، آنها را در کیسه های پلاستیکی یا سطل ها نگهداری کنید. اگر لباس یا ملافه ای در منزل قابل شستشو نیست، آن را به خشکشویی ببرید. همچنین می توانید لباس ها را با قرار دادن در خشک کن به مدت دقیقه با درجه حرارت بالا تمیز کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسته به شدت آلودگی، هفته ای یک یا دو بار باید همه چیز را با آب داغ بشویید. شستشوی لباس ها را حتی پس از از بین رفتن ساس ها باید به مدت چندین هفته ادامه دهید. فراموش نکنید که پس از اتمام کار، ماشین لباسشویی را با استفاده از وایتکس، سرکه و یا جوش شیرین کاملا ضدعفونی کنید. این شستشو شامل اسباب بازی های نرم و پارچه ای نیز می شود. هنگام شستن اسباب بازی ها، آنها را داخل آستر یک بالش قرار دهید تا به خز آنها آسیب نرسد. به محض آنکه لباس ها را از خشک کن خارج کردید، آنها را داخل سطل های پلاستیکی با درپوش های محکم قرار دهید. به جای سطل می توانید از کیسه های پلاستیکی زیپ دار هم استفاده کنید. تا زمانی که به لباس ها نیاز ندارید آنها را در سطل یا کیسه های در بسته نگه دارید. با این کار از آلوده شدن مجدد لباس ها پیشگیری می شود. سطل ها را دور از اتاق های آلوده به ساس نگهداری کنید. استفاده از بخارشوی را فراموش نکنید. برای نتیجه بهتر دمای بخارشوی را به درجه سانتیگراد افزایش دهید. استفاده از بخارشوی باعث از بین رفتن تخم ها و حشرات مزاحم می شود. استفاده از بخار خشک نتیجه بهتری دارد زیرا باعث خیس شدن سطوح نمی شود. هنگام استفاده از بخارشوی مراقب باشید وسایل منزل مرطوب و نم دار نشود. چون نم می تواند باعث کپک زدن وسایل و بیشتر شدن آلودگی شود. هفته ای چند بار تمام قسمت های منزل از جمله فرش ها و پرده ها را با جارو برقی تمیز کنید. موقع جاروبرقی کشیدن از مکش بالا استفاده کنید تا تمام ذرات ریز از جمله حشرات را جمع آوری کند. جاروبرقی در تمیز کردن گوشه های مبلمان، لبه قرنیز اتاق ها و هر وسیله ای که دارای زاویه باشد به شما کمک می کند. کیسه را از جاروبرقی خارج کرده و درون کیسه پلاستیکی قرار دهید. درب کیسه پلاستیکی را محکم بسته و بلافاصله آن را دور بیندازید. کیسه جاروبرقی را داخل خانه رها نکنید، در غیر این صورت ممکن است آلودگی در قسمت های دیگر منزل هم پخش شود. وسایل آلوده ای مانند روکش مبلمان را در بیرون از منزل قرار ندهید. این وسایل اضافه را به طور کامل سوزانده یا از بین ببرید. گذاشتن وسایل آلوده در بیرون از منزل باعث می شود برخی افراد وسایل شما را به منزل خود ببرند. این کار باعث پخش بیشتر آلودگی ساس می شود. در اطراف خانه خود از اکالیپتوس، اسطوخودوس، نعناع و رزماری تازه یا خشک استفاده کنید. بیشتر حشرات از بوی این گیاهان متنفر هستند و ساس ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. می توانید از این گیاهان به صورت تازه یا خشک استفاده کنید. از این گیاهان می توانید به روش های مختلف زیر استفاده کنید اسطوخودوس یا رزماری خشک شده را داخل بسته هایی قرار داده و آنها را در کمد لباس خود آویزان کنید. کیسه های حاوی این گیاهان خشک را در جیب لباس های داخل کمد قرار دهید. روغن های اساسی مانند سیترونلا، اکالیپتوس، اسطوخودوس، نعناع و گل محمدی در نابودی ساس ها تاثیر زیادی دارند. اگر از حیوانات خانگی نگهداری می کنید، در استفاده از روغن درخت چای احتیاط کنید، زیرا این روغن برای حیوانات سمی است. برای استفاده از روغن های اساسی می توانید از روش های زیر استفاده کنید مقداری روغن اساسی بر روی تخت خواب خود بمالید. هر بار که ملافه ها را می شوید چند قطره روغن اساسی به لباسشویی اضافه کنید. میلی لیتر آب را داخل یک بطری ریخته و چند قطره روغن اساسی به آن اضافه کنید. این محلول ساده می تواند به راحتی ساس ها را از بین ببرد. محلول آب و روغن اساسی را بر روی ملافه ها، فرش ها و سایر وسایل منزل اسپری کنید. خاک دیاتومه از بقایای فسیلی جلبک ها به دست می آید. خاک دیاتومه یک آفت کش طبیعی است که به راحتی باعث از بین رفتن حشراتی مانند ساس ها می شود. مقداری خاک دیاتومه را در اطراف اتاق، آستانه درها و پنجره ها بپاشید. خاک دیاتومه مانند پودر به نظر می رسد، اما برای ساس های تختخواب مانند شیشه های خرد شده است. خاک دیاتومه نه تنها ساس ها را از بین می برد، بلکه آنها را از بدن شما دور نگه می دارد. خاک دیاتومه برای انسان و حیوانات بی خطر است. در محل نگهداری مواد غذایی از خاک دیاتومه استفاده نکنید. دانه ها خیلی ریز هستند و می توانند برای شما مضر باشند. تنفس ذرات ریز خاک دیاتومه می تواند باعث آسیب به ریه شود. بنابراین هنگام استفاده از خاک دیاتومه حتما دهان و بینی خود را با ماسک بپوشانید. ورق های خشک کن از لوازم خانگی پرکاربرد هستند. ورق های خشک کن را بین فنر جعبه و تشک قرار دهید. بوی شدید ورق های خشک کن، ساس ها را از بین می برد. می توانید یک یا دو ورق خشک کن را در داخل بالش و کمد لباس ها قرار دهید. ساس ها بویژه از بوی اسطوخودوس متنفر هستند. استفاده از ورق های خشک کن با رایحه اسطوخودوس باعث از بین رفتن سریع تر ساس ها می شود. روکش تشک و بالش خود را از پارچه های غیر قابل نفوذ تهیه کنید. این روکش ها به دلیل غیر قابل نفوذ بودن باعث می شوند که هیچ حشره موذی نتواند به داخل درزها راه پیدا کند. همچنین شستشوی آنها راحت تر است. پس از پی بردن به وجود ساس در منزل خود، به سرعت اقدام کنید. اگر میزان آلودگی پایین بوده و به موقع اقدام کنید می توانید ساس ها را به سرعت از بین ببرید. این کار فقط به کوشش و پشتکار شما نیاز دارد. اولین قدم بررسی دقیق خانه است. قبل از همه به سراغ تختخواب ها بروید. با یک چراغ قوه پرنور تمام درزها و شکاف ها را به دقت بررسی کنید. ساس ها را با استفاده از جاروبرقی یا الکل از بین ببرید. تا زمانی که میزان آلودگی کم باشد از بین بردن ساس ها راحت است. در صورت زیاد بودن میزان آلودگی بهتر است با شرکت های سم پاشی مشورت کنید. زیرا ساس ها می توانند در هر درز و گوشه ای رخنه کنند. بنابراین ممکن است استفاده از راهکارهای خانگی در از بین بردن ساس ها موثر نباشد. در نتیجه هرگونه تاخیر باعث گسترش بیشتر آلودگی می شود. کارشناسان شرکت های سم پاشی با استفاده از سم های مناسب و دقت بالا، در از بین بردن ساس ها به شما کمک می کنند. چند عدد زیر پایه مبل خریداری کرده و آنها را در زیر پایه های مبل، صندلی و تخت خواب خود قرار دهید. زیر پایه های مبل مانع بالا رفتن حشرات بر روی تخت شما می شوند. اگر تهیه زیر پایه مبل برای شما مقدور نبود از چند عدد ظرف کوچک پلاستیکی استفاده کنید. ظرف ها باید کوچک بوده و حالت مقعر داشته باشند. مقداری آب صابون در داخل ظرف ها بریزید. این کار باعث می شود ساس ها هنگام بالا رفتن از تخت یا مبل ها در محلول آب و صابون غرق شوند. منبع

، که با استفاده با آتاکسی، نوعی اختلال دژنراتیو است که بر مغز، ساقه مغز یا نخاع ت ثیر می گذارد. این بیماری می تواند منجر به عدم دقت، بی ثباتی، عدم تعادل، لرزش یا عدم هماهنگی هنگام انجام حرکات ارادی شود. بیماران ممکن است به دلیل ناپایداری راه رفتن مرتبا به زمین بخورند. آتاکسی همچنین می تواند بر گفتار و حرکت چشم ت ثیر بگذارد. در شرایطی که اختلال متابولیک به عنوان یکی از علت های اصلی آتاکسی شناخته شود، بیمار ممکن است نیاز به درمان های خاص داشته باشد. دیستونی یک اختلال عضلانی عصبی است که با اسپاسم عضلانی غیر ارادی مشخص می شود. دیستونی در نتیجه عملکرد غیر طبیعی گانگلیون پایه رخ می دهد. گانگلیون پایه یک قسمت عمیق از مغز است که به کنترل هماهنگی حرکت کمک می کند. این مناطق از مغز سرعت و حرکت مناسب بدن را کنترل و از حرکات ناخواسته و غیر ارادی پیشگیری می کنند. بیماران مبتلا به دیستونی ممکن است دچار پیچ خوردگی غیرقابل کنترل، حرکات تکراری یا وضعیت های غیرطبیعی شوند. این موارد می توانند بر روی هر قسمت از بدن، از جمله بازوها، پاها، تنه، پلک ها و تارهای صوتی ت ثیر بگذارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دیستونی عمومی کل بدن را درگیر می کند. دیستونی کانونی فقط شامل یک قسمت خاصی از بدن معمولا گردن (تورتیکولی اسپاسم) ، پلک (بلفارواسپاسم) ، قسمت پایین صورت (سندرم Meige ) یا دست (دیستونی اندام) است. بسته به اینکه کدام قسمت از بدن تحت ت ثیر قرار گرفته باشد، شرایط بیمار ممکن است بسیار ناتوان کننده باشد. یک روش سه مرحله ای برای درمان دیستونی وجود دارد، که عبارتند از: دارو درمانی تزریق به پیشگیری از ارتباط بین عصب و عضله کمک می کند و ممکن است حرکات و حالت های غیر طبیعی را کاهش دهد. جراحی زمانی در نظر گرفته می شود که سایر درمان ها بی اثر باشند. هدف از جراحی قطع مسیرهای مسیول حرکات غیرطبیعی در سطوح مختلف سیستم عصبی است. اخیرا تحریک عمیق مغز ( DBS ) با موفقیت انجام شده است. سایر جراحی ها شامل بریدن اعصاب منتهی به ریشه های عصبی در اعماق گردن نزدیک نخاع (ریزوتومی قدامی گردن) یا برداشتن اعصاب در نقطه ورود آنها به عضلات منقبض (عصب کشی انتخابی محیطی) است. این گزینه های درمانی ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده شوند. اساسی یا لرزش کنترل نشده، معمولا از یک یا هر دو دست یا بازو است که در صورت تلاش برای حرکات دادن آنها، بدتر می شود. حدود درصد بیماران سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. این وضعیت معمولا عوارض جدی در پی ندارد، اما مطمینا می تواند در فعالیت های روزمره تداخل ایجاد کرده و منجر به پریشانی بیمار شود. در برخی موارد، یا تغییر در سبک زندگی ممکن است علایم بیمار را بهبود بخشد. اگر این وضعیت بر توانایی بیمار در انجام کارهای روزمره ت ثیر بگذارد و ت ثیر منفی بر کیفیت زندگی داشته باشد، دارو یا جراحی در نظر گرفته می شود. لرزش در حدود تا درصد بیمارانی که دارو مصرف می کنند، کاهش می یابد. مسدود کننده های بتا معمولا برای بیماران جوان تجویز می شوند زیرا ممکن است باعث از دست دادن حافظه و سردرگمی در بیماران سالمند شوند. تزریق بوتاکس به پیشگیری از ارتباط بین عصب و عضله کمک می کند و ممکن است لرزش را کاهش دهد. اگر لرزش آنقدر شدید باشد که باعث ناتوانی شود، ممکن است جراحی توصیه شود. جراحی در دو طرف تالاموس به دلیل خطر بالای از دست دادن گفتار به ندرت انجام می شود. تحریک عمقی مغز، یکی دیگر از گزینه های جراحی در موارد شدید لرزش است که به دارو پاسخ نداده باشد. MSA MSA سندرم Drager انحطاط استریاتونیگالال آتروفی الیگوپونتو مغزی همه اینها اکنون به عنوان MSA یبوست سرگیجه سبکی سر اختلال در بلع مشکلات گفتاری مشکلات ادراری از دست دادن تعادل از دست دادن هماهنگی ناتوانی جنسی در مردان سفتی یا سختی اندام ها حرکات یخ زده یا کند بی ثباتی افت قابل توجه فشار خون هنگام ایستادن غش یا (افت فشار خون ارتواستاتیک) پزشک ممکن است برای درمان برخی از علایم مرتبط با این بیماری دارو تجویز کند. آگونیست های لوودوپا و دوپامین که برای درمان استفاده می شوند ممکن است در درمان کندی و سختی در برخی از بیماران موثر باشد. با پیشرفت MSA ، مزایای دارو کاهش می یابد. در مواردی که بیماری پیشرفت کرده و علایم بیمار شدت بیشتری دارند، هنگامی که بیمار نمی تواند به تنهایی غذا را ببلعد، ممکن است به یک لوله تغذیه نیاز باشد. یک بیماری پیشرونده و کشنده است که در اثر زوال برخی سلول های عصبی در مغز ایجاد می شود. شروع این بیماری اغلب در سنین تا سالگی اتفاق میفتد، در حالی که این بیماری بدون بهبود در طی تا سال پیشرفت می کند. بیماری هانتینگتون تقریبا از هر هزار نفر در ایالات متحده یک نفر را درگیر می کند. علایم آن عبارتند از: ایجاد مشکلات روانپزشکی حرکات غیرقابل کنترل اندام، تنه و صورت از دست دادن تدریجی توانایی های ذهنی این بیماری ارثی است. کودکی که دارای یک والدین آسیب دیده است درصد احتمال ابتلا به بیماری هانتینگتون را دارد. هیچ درمانی برای بیماری هانتینگتون وجود ندارد، بنابراین درمان بر کاهش علایم، پیشگیری از عوارض و کمک به بیماران و اعضای خانواده برای مقابله با چالش های روزمره متمرکز است. پزشکان ممکن است داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد افسردگی، آرام بخش ها، تثبیت کننده های خلقی یا تزریق بوتاکس را تجویز کنند. این داروها در کمترین دوز موثر تجویز می شوند، زیرا همه این داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. بیماری هانتینگتون معمولا طی تا سال دوره کامل خود را طی می کند. محققان می گویند که هرچه زودتر علایم در زندگی رخ دهد، بیماری اغلب سریعتر پیشرفت می کند. میوکلونوس، اسپاسم متناوب یک و یا گروهی از عضلات است. میوکلونوس در چندین نوع عمده و بسیاری از زیر مجموعه ها طبقه بندی می شود. رایج ترین نوع آن میوکلونوس قشر مغزی است که از ناحیه ای از مغز ایجاد می شود که به قشر حسی - حرکتی معروف است. حرکات غیرارداری معمولا ریتم منظمی دارند و ممکن است به یک عضله یا گروه عضلانی (کانونی) یا چندین گروه مختلف عضلانی (چند کانونی) محدود شوند. ممکن است بدون دلیل واضحی رخ دهند یا در نتیجه منجر به بروز بسیاری از بیماری ها شوند. آلزایمر بیماری سلیاک بیماری هانتینگتون بیماری کروتسفلدت - یاکوب میوکلونوس زیر قشری معمولا بسیاری از گروه های عضلانی را تحت ت ثیر قرار می دهد. ممکن است در نتیجه سطح غیر طبیعی اکسیژن در مغز (هیپوکسی) یا یک روند متابولیکی مانند نارسایی کلیه یا کبد باشد. نوعی اختلال حرکتی پیشرونده است که در اثر تخریب سلول های عصبی در بخشی از مغز موسوم به جسم سیاه که کنترل حرکت را ایجاد می کند، تشکیل می شود. PSP PSP PSP این بیماری بیشتر در افراد تا ساله دیده می شود و معمولا در طی شش تا سال دوره کامل خود را طی می کند. به علت تشابه علایم، بعضا به عنوان بیماری پارکینسون تشخیص داده می شود. در حالی که علت PSP PSP سندرم رت پیشرونده است که باعث علایم ناتوان کننده ای از جمله کاهش توانایی عضلانی، رفتار اوتیستیک مانند، حرکات تکراری دست، تنفس نامنظم، کاهش توانایی بیان احساسات، تاخیر در رشد مغز و رشد سر، ناهنجاری های راه رفتن و تشنج می شود. از دست دادن توانایی قدرت عضله معمولا اولین علامت است. از هر هزار تا هزار دختر نوزاد، یک نفر مبتلا به رت است، اما شیوع آن ممکن است به دلیل موارد تشخیص داده نشده بسیار بیشتر باشد. رت می تواند پسران را تحت ت ثیر قرار دهد، اما درصد بسیار کمی از آنها را شامل می شود. رت در اثر جهش در ژن MECP X اسپاستیسیته، افزایش انقباضات عضلانی است که باعث سفتی یا گرفتگی عضلات می شود و می تواند در حرکت، گفتار و راه رفتن فرد تداخل ایجاد کند. اسپاستیسیته، معمولا در اثر آسیب به بخشی از مغز یا نخاع رخ می دهد که حرکت ارادی را کنترل می کند. ممکن است در اثر آسیب نخاعی، مولتیپل اسکلروزیس، فلج مغزی، سکته مغزی، آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن، آسیب شدید سر و بیماری های متابولیکی مانند بیماری لو گریگ ( ALS ) هم رخ دهد. دیسکیزیا TD این بیماری می تواند کاملا شرم آور باشد زیرا حرکات بیمار قابل کنترل نیست. TD درصد بیمارانی که به TD TD TD منابع:

به کاهش مقدار مایع منی در انزال یا کاهش قدرت انزال اشاره دارد. پزشکان همچنین ممکن است انزال ضعیف را انزال ت خیری یا مهار شده بنامند. تجربه انزال دوره ای ضعیف به ندرت باعث نگرانی می شود. با این حال، افراد باید در هنگام تغییرات مداوم در انزال خود به پزشک مراجعه کنند. علت اصلی انزال ضعیف ممکن است جسمی یا روانی باشد. در برخی موارد، هر دو عامل ممکن است دخیل باشند. در این مقاله علل و علایم احتمالی انزال ضعیف بیان شده است. ما همچنین در مورد روش های درمانی بحث می کنیم و اطلاعاتی را در مورد زمان مراجعه به پزشک ارایه می دهیم. بسیاری از افراد به طور دوره ای دچار انزال ضعیف می شوند. انزال ضعیف هنگامی اتفاق میفتد که فرد هم تحریک جنسی داشته باشد و هم تمایل به انزال داشته باشد اما علایم زیر را یا یکی از آنها را تجربه کند کاهش نیروی انزال کاهش مقدار مایع منی همچنین انزال ضعیف ممکن است منجر به تجربه ارگاسم کمتری در فرد شود. این تجربه به احتمال زیاد با بزرگتر شدن فرد بیشتر اتفاق میفتد. طبق انجمن بین المللی پزشکی جنسی، متوسط حجم منی در هر انزال از / تا میلی لیتر است. این مقدار معادل یک چهارم تا قاشق چای خوری مایع منی است. توجه به این نکته مهم است که حجم مایع منی می تواند از یک زمان به زمان دیگر متفاوت باشد. فردی که چندین روز انزال نداشته باشد، احتمال دارد مایع منی بیشتری نسبت به شخصی که اخیرا انزال کرده است، تخلیه کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید همچنین، برخی از مردان با وجود داشتن تعداد اسپرم معمول، مقدار کمی منی آزاد می کنند. طبق یک بررسی در سال ، حجم انزال کمتر از میلی لیتر در دو موقعیت جداگانه ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد. هر شرایطی که عضلات و اعصاب کنترل کننده انزال را مختل کند، می تواند منجر به ارگاسم ضعیف تر از حد طبیعی شود. پزشکان عوامل مختلفی را شناسایی کرده اند که ممکن است بر انزال ت ثیر بگذارد، از جمله: انزال مرد با افزایش سن ممکن است از نظر نیرو و حجم کاهش یابد. پزشکان اغلب علت این امر را کاهش میزان هورمون های جنسی مردانه می دانند. از طرفی هم افزایش سن منجر به ضعف ماهیچه هایی می شود که مایع منی را از بدن خارج می کنند. وقتی این عضلات ضعیف می شوند، قدرت انزال کاهش می یابد. نوشیدن الکل ممکن است جریان خون در آلت تناسلی را کاهش داده و سیستم عصبی مرکزی را مختل کند. این عوارض منجر به کاهش هیجان جنسی می شود. وضعیت رابطه زندگی جنسی رضایت بخش و مناسب به هورمون های مردانه به نام آندروژن بستگی دارد. با افزایش سن، سطح این هورمون ها کاهش می یابد. کاهش قابل توجه سطح می تواند منجر به ضعف ارگاسم شود. عوامل روانشناختی زیر می تواند بر توانایی انزال ت ثیر بگذارد آسیب عصبی سابقه افسردگی سابقه آسیب روانی گذشته آسیب به اعصاب نخاع، مثانه یا سایر مناطق موثر بر انزال که می تواند بر جریان منی ت ثیر بگذارد. مردان مبتلا به دیابت ممکن است به خصوص در معرض مسایل انزال ناشی از آسیب عصبی باشند. گاهی اوقات، آسیب عصبی منجر به انزال عقب مانده یا می شود. این وضعیتی جایی است که بعضی یا تمام انزال به جای خروج از آلت تناسلی، به داخل مثانه بر می گردد. ابتلا به یک پروستات بزرگ شده یا می تواند در هر دو انزال تاثیر گذار باشد. علاوه بر این، افرادی که تحت عمل قرار گرفته اند ممکن است تغییراتی در انزال به دلیل آسیب عصبی ناشی از جراحی مشاهده کنند. موقعیتی که فرد هنگام رابطه جنسی اتخاذ می کند و یک دوره کوتاه تحریک جنسی ممکن است بر شدت ارگاسم او ت ثیر بگذارد. این عوامل به نوبه خود، می توانند در انزال آنها ت ثیر بگذارند. برخی از داروها همچنین می توانند باعث انزال ضعیف یا ت خیری شوند، از جمله: شل کننده های عضلانی داروهای ضد روان پریشی مسکن های قوی مانند متادون برای اعتیاد به هرویین مسدود کننده های بتا و سایر داروها برای درمان فشار خون بالا، به ویژه مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین هر بار که انزال می کنید، مایع منی به مجرای ادرار رفته و از طریق آلت تناسلی خارج می شود. دریچه بین مثانه و مجرای ادرار وجود دارد که از ورود مایع منی به مثانه جلوگیری می کند. اگر این دریچه باز بماند، منی می تواند به جای اینکه از آلت تناسلی خارج شود، به داخل مثانه بازگردد. این شرایط را انزال رتروگراد می نامند. در این وضعیت ارگاسم ممکن است ضعیف یا کاملا خشک باشد. علل انزال رتروگراد عبارتند از آسیب نخاعی آسیب عصبی ناشی از بیماری هایی مانند یا دیابت جراحی برای درمان سرطان پروستات یا بیضه، بزرگ شدن غده پروستات یا جریان ادرار ضعیف داروهایی که برای درمان بزرگ شدن پروستات، و افسردگی استفاده می شوند. کاهش حجم انزال ادراک شده به این معنی است که منی کمتری نسبت به گذشته ترشح می کنید. می تواند یک عارضه جانبی در درمان سرطان و سایر شرایط باشد. یا ممکن است نشانه ای از مشکل در تولید هورمون های مردانه باشد. معمولا در کنار سایر مشکلات انزال و نعوظ رخ می دهد. حجم انزال کم با شرایط زیر مرتبط است دیابت مشکل در بیضه ها که منجر به تولید کم یا عدم تولید هورمون مردانه می شود. داروهایی که برای درمان بزرگ شدن غده پروستات، فشار خون بالا و افسردگی استفاده می شود. شخصی که نگران این است که داروهایش ممکن است باعث مشکلات انزال شود باید با پزشک خود مشورت کند. افراد نباید بدون مشورت با پزشک از مصرف داروهای تجویز شده دست بکشند. روش های درمانی برای رفع انزال ضعیف به علت اصلی آن بستگی دارد. برخی از درمان های بالقوه این وضعیت، عبارتند از: در برخی موارد، پزشکان ممکن است انجام یا نوعی دیگر از تمرینات عضلات لگن را توصیه کنند. این تمرینات به تقویت عضلات کنترل کننده انزال کمک می کند. ممکن است به ویژه برای هر کسی که مشکلات انزال ناشی از پیری طبیعی است مفید باشد. تمرینات کگل شامل سفت و آزاد کردن عضلات کف لگن است. عضلات کف لگن عضلاتی هستند که مردم می توانند در صورت توقف جریان ادرار در میانه جریان، احساس کنند. در مورد مردان، آنها باید هر بار ثانیه عضلات را منقبض و سپس آنها را آزاد کنند. تکرار این روند تا بار در روز، یک مجموعه تمرین را کامل می کند. برای تقویت ماهیچه هایی که به شما در انزال کمک می کنند، می توانید تمرینات کگل را امتحان کنید. یک مطالعه کوچک، بهبود انزال زودرس پس از هفته تمرین عضلات کف لگن، از جمله تمرینات کگل را نشان داد. در حال حاضر هیچ داروی مورد ت یید سازمان غذا و دارو برای درمان انزال ضعیف وجود ندارد. با این حال، پزشکان ممکن است چندین داروی مختلف برای تقویت عملکرد جنسی تجویز کنند. نوع دارویی که پزشک تجویز می کند به علت اصلی انزال ضعیف بستگی دارد. چند مکمل برای درمان انزال ضعیف تبلیغ شده است. با این حال، هیچ مدرکی در مورد عملکرد این محصولات وجود ندارد. و از آنجا که بسیاری از مکمل های گیاهی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، بدون مشورت با پزشک از آنها استفاده نکنید. یک پزشک ممکن است از فرد در مورد هرگونه عوامل روانشناختی که می تواند بر عملکرد جنسی وی ت ثیر بگذارد، سوالاتی را بپرسد. در صورت لزوم، پزشک ممکن است فرد را به یک درمانگر یا روانپزشک از جمله روانپزشکان متخصص در مسایل جنسی ارجاع دهند. اگر افراد دوره های مداوم انزال ضعیف را دارند بهتر است با پزشک خود مشورت کنند. انزال ضعیف بندرت یک مشکل جدی پزشکی است. با این حال، کسی که مرتبا آن را تجربه می کند ممکن است از وضعیت خودش نگران شود. اگر فردی به مدت ماه دارای دوره های انزال ضعیف است، باید با پزشک مشورت کند. مشکلات مربوط به انزال بخصوص با افزایش سن در مردان شایع است. اگر عملکرد جنسی شما به هر طریقی تغییر کرده است، برای ارزیابی و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید. انزال ضعیف یک بیماری پیچیده است که دلایل آن می تواند متفاوت باشد. در حال حاضر هیچ داروی مورد تایید برای انزال ضعیف وجود ندارد. در نتیجه، افراد ممکن است مجبور شوند چندین روش درمانی یا روش مختلف را برای بهبود عملکرد جنسی خود امتحان کنند. مردانی که متوجه تغییرات مداوم در انزال خود می شوند، باید با پزشک خود مشورت کنند. در بعضی موارد، انزال ضعیف می تواند باروری را کاهش دهد یا ممکن است نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد. انزال ضعیف تا حدی ذهنی است، به این معنی که اغلب توسط شخص تجربه می شود. شدت ارگاسم در مردان مختلف متفاوت است. اگرچه ممکن است انزال افراد در انزال ضعیف نسبت به حالت عادی ضعیف تر باشد اما احتمال دارد مشکل خاصی نداشته باشند مگر اینکه بر لذت آنها از رابطه جنسی ت ثیر بگذارد. در مواردی که فرد قصد بچه دار شدن داشته باشد این وضعیت می تواند مشکل ساز باشد. منابع:

، به نوع بیماری زمینه ای و علت اصلی آن بستگی دارد. به طور کلی، سرفه رفلکسی است که هوا را از مجاری تنفسی شما خارج می کند. این روش برای کمک به پاکسازی مجاری تنفسی از عوامل تحریک کننده مانند گرد و غبار، مخاط و میکروب ها است. سرفه علامت شایع بسیاری از بیماری ها محسوب می شود. مدت زمان سرفه می تواند متفاوت باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد. ما در این مقاله بررسی کرده ایم که سرفه برای چند بیماری شایع چه مدت طول می کشد، در مورد سرفه مداوم چه باید بکنیم و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم. سرفه در بیماری های شایع ممکن است وضعیت و مدت زمان متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است سرفه هایی را ببینید که به عنوان خلط دار شناخته می شوند. اما برخی افراد ممکن است سرفه های خشک را تجربه کنند. علاوه بر این، سرفه را می توان باتوجه به مدت زمانی که ادامه دارد، تعریف کرد: سرفه حاد سرفه ای است که کمتر از هفته طول بکشد. سرفه هنگامی که بین تا هفته طول بکشد، تحت زیر حاد در نظر گرفته می شود. سرفه مزمن، سرفه ای است که بیش از هفته طول می کشد. اکنون که از انواع مختلف سرفه را شناخته اید، بیایید بررسی کنیم که سرفه در بیماری های شایع چه مدت طول می کشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سرماخوردگی یک عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است که می تواند تا بیش از نوع از ویروس ها ایجاد می شود. بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) ، سرفه، همراه با سایر علایم معمول سرماخوردگی، معمولا طی تا روز از ابتلای فرد به ویروس سرماخوردگی شروع می شود. همانند سرماخوردگی، آنفولانزا نیز عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است. این عامل توسط انواع مختلف ویروس آنفلوانزا ایجاد می شود. هر سال در پاییز و زمستان در سراسر جهان، اپیدمی های فصلی آنفلوانزا وجود دارد. علایم آنفولانزا به طور معمول پس از تا روز کاهش می یابد. با این حال CDC برونشیت بیماری است که در آن مجاری تنفسی بزرگ در ریه ها (برونش ها) ملتهب می شوند. این بیماری اغلب توسط عفونت های تنفسی ایجاد می شود، اما همچنین می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض محرک های محیطی مانند دود سیگار و گرد و غبار رخ دهد. در بسیاری از موارد برونشیت حاد یا موقتی است. علایم، از جمله سرفه، معمولا در کمتر از هفته برطرف می شوند. گاهی اوقات، برونشیت می تواند مزمن شود. در این موارد، یک سرفه روزانه می تواند به مدت ماه ادامه داشته باشد و ممکن است سال به سال دوباره عود کند و برگردد. ذات الریه بیماری است که در آن کیسه های هوای ریز (آلویول) شما ملتهب می شود. این بیماری می تواند منجر به علایمی مانند سرفه، تب و تنگی نفس شود. به طور کلی، سرفه ناشی از ذات الریه معمولا طی هفته برطرف می شود. زمان بهبودی دقیق می تواند به تنهایی و همچنین بر اساس شدت بیماری متفاوت باشد. COVID - SARS - CoV - شناخته می شود. سرفه یک علامت رایج در بسیاری از افراد است که به COVID - مبتلا می شوند. علاوه بر این، سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) COVID - بهبود یافته اند ممکن است بیش از دوره ای که می توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند، دچار سرفه پس از ویروس شوند. یک عفونت باکتریایی بالقوه جدی در دستگاه تنفسی است. در حالی که در مراحل اولیه سیاه سرفه یک سرفه گاه به گاه رخ می دهد، اما ممکن است در مراحل بعدی سرفه های بیمار شدیدتر شود. بر اساس CDC ، سرفه های مرتبط با سیاه سرفه می توانند به مدت هفته یا بیشتر ادامه داشته باشند. در حقیقت، در برخی مناطق جهان، این بیماری "سرفه روزه" نامیده می شود. کروپ یک عفونت تنفسی است که عمدتا در کودکان کم سن رخ می دهد. این می تواند توسط چندین نوع مختلف ویروس ایجاد شود. هنگامی اتفاق میفتد که شما به ماده محرک مانند گرده، گرد و غبار یا شوره حیوان خانگی واکنش نشان دهد. سرفه همراه با آبریزش بینی و خارش و آبریزش چشم، یکی از علایم احتمالی آلرژی است. مدت زمانی که به دلیل آلرژی دچار سرفه می کنید، می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، سرفه ممکن است به صورت فصلی در فصل گرده رخ دهد. یا به طور مزمن در طول سال به صورت دوره ای رخ دهد. در حالی که بسیاری از سرفه ها حاد هستند، بعضی از آنها ممکن است برای مدت زمان طولانی تری ادامه داشته باشند. سرفه به دلایل زیادی ممکن است طولانی شود، از جمله: این وضعیت زمانی اتفاق میفتد که سینوس های شما مخاط بیش از حد تولید کنند. مخاط می تواند به گلوی شما بچسبد و باعث سرفه شما شود. آلرژی یکی از دلایل عمده خلط پشت حلق است. سرفه ای که حتی پس از برطرف شدن عفونت تنفسی نیز ادامه دارد ممکن است به دلیل اختلال و حساسیت بیش از حد در مجاری تنفسی ناشی از عفونت باشد. بیماری زمینه ای همچنین می تواند منجر به سرفه مداوم شود یا در آن نقش داشته باشد. این شامل شرایطی مانند ( COPD ) ، آسم و فیبروز کیستیک است. ریفلاکس اسید همچنین می تواند منجر به سرفه مداوم شود. سیگار کشیدن یکی از عوامل اصلی خطر ابتلا به سرفه مزمن یا مداوم است. سرفه مداوم و طولانی مدت می تواند زندگی روزمره شما را مختل کند و منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: سردرد خستگی گرفتگی صدا مشکل خوابیدن خونریزی در چشم شکستگی دنده ها دردهای عضلانی از سرفه از دست دادن کنترل مثانه اگر سرفه طولانی دارید، راهکارهای زیر ممکن است در کنترل آنها و پیشگیری از بروز عوارض جانبی احتمالی موثر باشند: نوشیدن مقدار زیادی مایعات ممکن است به دفع عوامل تحریک کننده احتمالی از گلو کمک کند. علاوه بر آب، روی مایعات گرم مانند چای و آبغوره تمرکز کنید. علاوه بر آن، افزودن رطوبت اضافی به محیط ممکن است به تسکین سوزش در مجاری تنفسی و گلو کمک کند. سعی کنید از مرطوب کننده هوا استفاده کنید یا در دوش بخار بایستید. مخلوط کردن یا قاشق چای خوری عسل در آب گرم یا یک چای گیاهی ممکن است به کاهش سرفه کمک کند. با این حال، به دلیل خطر بوتولیسم نوزاد، به کودکان زیر سال عسل ندهید. برای سرفه ای که ناشی از آلرژی یا تجمع خلط پشت گلو است، داروهای ضد احتقان OTC یا می توانند موثر باشند. با این حال، داروهای ضد سرفه OTC عوامل مختلفی از جمله عفونت های تنفسی، آلرژی یا آلودگی می توانند باعث سرفه شما شوند. بیشتر اوقات، سرفه حاد یا موقتی است. بیشتر سرفه های حاد حدود هفته یا کمتر ادامه دارند. بعضی اوقات، سرفه ممکن است بیش از هفته طول بکشد و تحت زیر حاد یا مزمن شود. با نوشیدن مایعات، افزودن رطوبت به هوا و پرهیز از عوامل تحریک کننده، می توانید سرفه را در خانه درمان کنید. با این حال، اگر سرفه شما بیش از هفته طول کشید یا با علایم نگران کننده همراه است، با پزشک خود مشورت کنید. دلایل زیادی از جمله آلرژی، عفونت و ریفلاکس اسید معده برای سرفه وجود دارد. برخی از داروهای طبیعی ممکن است به رفع سرفه کمک کنند. با این حال، لازم به یادآوری است که سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا یا FDA ، گیاهان و مکمل های گیاهی را تایید نمی کند، بنابراین افرادی که از آنها استفاده می کنند ممکن است در معرض خطر عوارض یا افزودنی های بی کیفیت موجود در آن ها، قرار بگیرند. افرادی که می خواهند از داروهای طبیعی برای درمان سرفه خود استفاده کنند باید در مورد این مواد تحقیق کنند. همچنین باید آگاه باشند که برخی از گیاهان و مکمل ها می توانند با داروها تداخل داشته باشند و ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی ناخواسته شود. سرفه های شدید و یا طولانی مدت که بیش از چند هفته طول ادامه دارند را باید جدی بگیرید. منبع:

ممکن است زمان بر باشد. مدت زمان بهبودی در بیماری ناشی از ویروس کرونا در افراد مختلف، متفاوت خواهد بود. پس بهتر است فرایند بهبودی خود را با دیگران مقایسه نکنید. حتی ممکن است علایم شما با دیگران متفاوت باشد، بنابراین همه افراد به یک شکل تحت ت ثیر ویروس کرونا قرار نمی گیرند. برای بهبود سلامت جسمی و روانی خودتان بهتر است: غذاهای سالم بخورید. به بدن خود گوش دهید. خواب را در اولویت قرار دهید. تعادل بین فعالیت و استراحت را حفظ کنید. در طی بهبودی از هر بیماری، از جمله ویروس کرونا، ممکن است خستگی را تجربه کنید. بر روی زندگی روزمره شما ت ثیر می گذارد. شما از انرژی برای تمرکز، توجه، حل مسیله، صحبت و تصمیم گیری استفاده می کنید. خستگی یعنی شما انرژی جسمی، ذهنی و عاطفی کمتری برای انجام این کارهای روزمره دارید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سعی کنید برنامه کاری خود را به قسمت های کوچک تقسیم کرده و برای شروع، اهداف ساده ای را تعیین کنید. در حین انجام کار بین فعالیت ها استراحت کنید و فقط کاری را انجام دهید که احساس می کنید قادر به انجام دادن آن هستید. می توانید یک دفترچه یادداشت روزانه داشته باشید، و هر فعالیتی را که انجام داده اید یادداشت کنید. با این کار می توانید سطح انرژی خود را پیگیری کرده و از فعالیت هایی که باعث خستگی شما می شوند تا بهبودی کامل پس از بیماری، خودداری کنید. اگر هنگام تلاش برای افزایش فعالیت خود احساس خستگی و ناراحتی بیشتری می کنید، کار خود را افزایش ندهید. در عوض، با انجام دادن آنچه قادر به انجام آن هستید بدون افزایش خستگی کار کنید. اگر خستگی شما در طول روز بیشتر شد بهتر است با پزشک مشورت کنید. بهتر است که از نشستن بیش از حد در یک وضعیت خودداری کنید. هر ساعت از جای خودتان بلند شوید یا یک لیوان آب بخورید و حرکت کنید. به یاد داشته باشید که از وسایل کمکی مخصوص راه رفتن که لازم دارید استفاده کنید. روش هایی برای کنترل بدن درد که ممکن است به دنبال ویروس کرونا تجربه کنید، وجود دارد. به عنوان مثال، شما می توانید: اگر درد شما در هنگام کار کردن بیشتر و شدیدتر می شود، می توانید کار خود را به زمان دیگری موکول کنید. شاید انجام این کار کمی سخت باشد، اما به دنبال راهکارهایی برای کاهش درد خود باشید و استرس خود کاهش دهید. حتی مقدار کمی مانند پیاده روی نیز باعث می شود احساس بهتری داشته باشید و عضلات و مفاصل را قوی نگه دارید. این باعث می شود احساس خوبی داشته باشید و می تواند درد را کاهش دهد. بعد از ابتلا به بیمار کرونا ممکن است که در نفس کشیدن مشکل دارید و هنگام راه رفتن دچار می شوید. به این حالت نفس نفس زدن می گویند. اگر ویروس کرونا داشته باشید، حتی اگر نیازی به بستری در بیمارستان نداشته باشید، این وضعیت ممکن است رخ دهد. حتی می تواند یک احساس ترسناک باشد اما چندین راهکار وجود دارد که می توانید برای کاهش تنگی نفس خود انجام دهید. استفاده از یک موقعیت مناسب به شما کمک می کند تا عضلات تنفسی شما بهتر کار کنند و تنگی نفس کمتری داشته باشید. احساس ترس و وحشت اغلب تنگی نفس شما را بدتر می کند. بنابراین، سعی کنید در یک موقعیت کاملا آرام قرار بگیرید. دراز کشیدن روی شکم در صورت بهبودی از ویروس کرونا می تواند باعث کاهش تنگی نفس شود. قرار دادن بالش زیر سینه یا لگن ممکن است باعث راحتی این حالت شود. در حالی که کمر تان به جایی تکیه داده است، در وضعیتی آرامی بنشینید. یک دست را روی شکم خود قرار دهید. به آرامی از طریق بینی نفس بکشید. همانطور که نفس می کشید، اجازه دهید شکم شما بلند شود. هنگامی که به آرامی نفس می کشید، شکم خود را شل کنید. این تمرین ممکن است برای کمک به کاهش نفس نفس زدن بسیار مفید باشد. در تمرین دیگر برای بهبود وضعیت تنفسی خود بهتر است از طریق بینی نفس بکشید. به آرامی و با لب های جمع شده از دهان نفس بکشید، درست مثل زمانی که سوت می زنید یا شمع را خاموش می کنید. اگر دیدید که تنگی نفس شما بهبود نمی یابد، با پزشک عمومی خود تماس بگیرید. سرفه واکنش بدن در محافظت از ریه ها و خلاص شدن از شر چیزهایی است که باعث تحریک آنها می شود. این عملکرد طبیعی و مهمی است. یکی از رایج ترین علایم ویروس کرونا است، اما برخی از افراد ممکن است سرفه همراه با بلغم (مخاط ضخیم) داشته باشند. با نوشیدن جرعه های کوچک آب در طول روز خود را به خوبی هیدراته کنید. در زمانی که احساس می کنید شروع به سرفه می کنید، جرعه های کوچک مایعات بنوشید. ممکن است فقط به چند جرعه جرعه نیاز داشته باشید این می تواند گلو شما را آرام کند. مکیدن یک شیرینی شیرین نیز ممکن است موثر باشد. اگر در نزدیکی خود نوشیدنی ندارید، در هنگام سرفه، مرتبا آب دهان خود را قورت دهید. برای تسکین گلو می توانید یک نوشیدنی گرم مانند عسل و لیمو بنوشید. استنشاق بخار می تواند به افزودن رطوبت به گلو و بینی کمک کند. آب داغ را در یک کاسه بریزید و سپس سر خود را روی ظرف قرار دهید. در صورت راحتی، سر و کاسه خود را با حوله بپوشانید. نیازی به افزودن چیزی نیست، بخار به تنهایی کافی است. اگر آبریزش بینی دارید، در صورت نیاز بینی خود را بشویید. سعی کنید بو نکشید. از مواردی که باعث سرفه می شوند خودداری کنید، از جمله: سیگار کشیدن خوشبو کننده های هوا شمع های با بوی قوی عطرهای قوی یا دیودورانت ها در طول هر بیماری فرد به خواب و استراحت بیشتری نیاز دارد. زیرا بدن شما با عفونت مبارزه می کند. در طول دوران بهبودی، داشتن الگوی خواب آشفته نیز کاملا طبیعی است. ممکن است برای بازگشت به یک روال خوب نیاز به تلاش بیشتری داشته باشید. با استفاده از رعایت می توانید به بازگشت به یک الگوی خواب بهتر خود کمک کنید: اطمینان از تاریک بودن اتاق خواب داشتن دمای مناسب برای اتاق خواب وقت گذاشتن برای استراحت بعد از شب پرهیز از خوردن میان وعده یا غذای زیاد در اواخر شب سعی می کند تقریبا هر روز در یک ساعت مشخص بیدار شوید. اجتناب از نوشیدنی های کافیین دار مانند چای و قهوه قبل از خواب حداقل ساعت قبل از خواب از صفحه نمایش مانند تلفن یا لپ تاپ خودداری کنید. اگر در طول روز بسیار احساس خستگی می کنید و در تلاش برای بیدار ماندن هستید، یک چرت دقیقه ای می تواند در بهبود خواب شبانه به شما کمک کند. ناخوشایند بودن و احساس بیماری می تواند بر سلامت روان شما ت ثیر بگذارد. اگر در طول بهبودی از بیماری کرونا احساس می کنید در زمینه بهداشت روان خود به کمک بیشتری نیاز دارید، می توانید با یک روان شناس مشورت کنید. علاوه بر آن، همه افراد در دوره ای از زندگی خود دچار اضطراب می شوند. از طرفی هم وقتی در معرض خطر یا تهدید هستیم، بروز اضطراب کاملا یک واکنش طبیعی است. اضطراب زمانی شروع می شود که نتوانیم اوضاع را کنترل کنیم. تجربه یک رویداد استرس زا مانند ویروس کرونا یا بستری شدن در بیمارستان می تواند باعث اضطراب شود. ممکن است دایما نگران باشید که امکان دارد این وضعیت دوباره رخ دهد و این باعث می شود که نسبت به آینده اضطراب بیشتری داشته باشید. این کاملا واکنش طبیعی است: فلاش بک تغییر روحیه مشکل خواب تنفس کم عمق کاهش سرعت تنفس مشکل در به خاطر سپردن چیزها اثرات طولانی مدت ویروس کرونا برای همه متفاوت خواهد بود. بازگشت شما به کار بعد از بهبودی از بیماری کرونا به موارد زیر بستگی دارد: نوع شغل شما احساس و وضعیت جسمی شما سطح انعطاف پذیری ارایه شده توسط کارفرمای شما مهم این است که برای مدیریت بازگشت به کار خود با کارفرمای تان مشورت کنید. برخی از افراد پس از بهبودی از ویروس کرونا، نیاز به بازگشت به صورت مرحله ای به محل کار خود دارند. بازگشت مرحله ای به این معنی است که شما به تدریج ساعت ها و روزهای کار خود را افزایش می دهید. به دنبال بیماری خود سعی نکنید خیلی سریع به کار خود برگردید. منبع:

شامل اختلالات چشایی و بویایی، میالژی، سردرد، تغییر وضعیت روانی، گیجی، هذیان و سرگیجه است. به نظر می رسد اگرچه بیشتر بیماران COVID - در درجه اول علایم تنفسی را تجربه می کنند. اما بسیاری از بیماران از علایم عصبی کرونا هم رنج می برند. بر همین اساس ما تلاش کرده ایم که علایم عصبی بیماری کرونا را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با شناخت آنها در صورت بروز علایم بتوانید زودتر علایم خود را شناسایی و برای درمان وضعیت خود زودتر اقدام کنید. البته باید به این موضوع هم توجه داشته باشید که برای روشن شدن و ارزیابی بیشتر ارتباط بین عوارض عصبی و نتیجه بالینی بیماران مبتلا به COVID - ، به بررسی های بیشتری نیاز است. اما برای پیشگیری از بروز عواض احتمالی بیماری کرونا در طولانی مدت، پزشکان باید بتوانند علایم عصبی احتمالی را زود تشخیص دهند. حتی در تظاهرات عصبی و عوارض COVID - که به طور فزاینده ای رایج است، تبحر داشته باشند. در مارس سال ، سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) بیماری ویروس کرونا را به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی اعلام کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اکثر بیماران مبتلا به COVID - با بیماری خفیف تنفسی مانند سرفه خشک، تب و مواجه هستند. با این حال، علایم عصبی مختلف نیز در زمان ارایه یا در طی بیماری با COVID - هم دیده شده است. بیش از درصد از بیماران مبتلا به COVID - حداقل یک علامت عصبی روانی را گزارش داده اند که اهمیت پیامدهای عصبی بعدی بیماری را برجسته می کند. گیجی و رایج ترین علایم عصبی غیر اختصاصی عمومی است که در بیماران COVID - مشاهده می شود. بر اساس بررسی های صورت گرفته بیماران مبتلا به عفونت شدید COVID - در مقایسه با مبتلایان به عفونت خفیف علایم عصبی بیشتری دارند. علایم و تظاهرات عصبی می تواند سه سیستم مختلف را تحت ت ثیر قرار دهد: سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) سیستم عصبی محیطی ( PNS ) سیستم اسکلتی عضلانی چندین فرضیه مکانیسم های احتمالی عملکرد ایجاد کننده علایم عصبی COVID - را توصیف می کنند. به نظر می رسد SARS - CoV - سازوکارهای متفاوتی دارد که به ویروس اجازه ورود و آسیب به سیستم عصبی مرکزی را می دهد. جالب توجه است که علایم و شرایط عصبی ممکن است چندین روز قبل از علایم تنفسی معمولی بروز پیدا کند. یا حتی تنها علایم عفونت SARS - CoV - در مبتلایان COVID - بدون علامت باشند. بررسی های فعلی نشان می دهد که علایم و تظاهرات عصبی ناشی از COVID - می تواند قبل، در حین و حتی پس از درگیری تنفسی رخ دهد. اختلالات چشایی و بویایی، شایع ترین علایم عصبی ناگهانی COVID - در ارتباط با درگیری سیستم عصبی محیطی است. به نظر می رسد در مراحل اولیه بیماری ایجاد می شود. بنابراین به عنوان علایم تشخیصی مفیدی در نظر گرفته می شود. در یک متاآنالیز سیستماتیک، میزان شیوع اختلالات چشایی در حدود . در یک بررسی سیستمیک در مورد ویژگی های عصبی بیماران COVID - است. برخی بررسی ها، حتی سرگیجه را به عنوان اصلی ترین یافته نورولوژیک حتی قبل از سردرد توصیف می کند. توجه داشته باشید، بررسی ها نشان می دهد COVID - بیمار با شروع ناگهانی سرگیجه و خشکی گلو و بدون سایر علایم معمول مانند تب، سرفه و سردرد همراه هستند. اگرچه به نظر می رسد سرگیجه در نگاه اول با COVID - ارتباطی نداشته باشد. پزشکان باید در مورد این علامت عصبی هوشیار باشند. زیرا ممکن است توسط COVID - از داده های موجود، نتیجه می گیریم که علایم عصبی غیر اختصاصی ممکن است نشان دهنده عفونت SARS - CoV - باشد. بنابراین، پزشکان همیشه باید مراقب علایم عصبی بیماران باشند. حتی علایم را در مراحل اولیه تشخیص دهند تا از مدیریت نامناسب بیماران COVID - جلوگیری شود و عوارض عصبی را به میزان کافی برطرف کنند. نکته قابل توجه، بیماران مبتلا به عفونت شدید COVID - نسبت به بیماران غیر جدی مستعد ابتلا به عوارض عصبی هستند. ما امیدواریم که این مقاله به متخصصان مراقبت های بهداشتی این امکان را بدهد تا هنگام برخورد با بیماری همه گیر ویروسی، از علایم عصبی ناهمگن و تظاهرات COVID - آگاه شوند. پزشکان باید در هنگام تشخیص و درمان بیماران مبتلا به COVID - نسبت به عوارض عصبی بالقوه هوشیار باشند تا میزان مرگ و میر و بیمار را کاهش دهند. شناسایی طیف گسترده ای از علایم عصبی، تظاهرات و و مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک زمینه ای به بررسی های بیشتری نیاز دارد.

می تواند ناشی از بهداشت ضعیف و یا ابتلا به برخی از بیماری ها باشد. داشتن خارش در بیضه ها یا پوست اطراف آن، که بیضه ها را در جای خود نگه می دارد امری طبیعی است. در ناحیه کشاله ران بعد از راه رفتن در طول روز باعث خارش بیش از حد معمول در بیضه ها می شود. حتی فقط چند روز حمام نکردن می تواند باعث خارش بیضه ها شود تا زمانی که آنها را تمیز کنید. اما علاوه بر بهداشت ضعیف برخی از بیماری ها نیز می توانند باعث خارش بیضه های شما شوند. برخی از این بیماری ها به درمان اساسی نیاز داشته و مراجعه به پزشک ضروری است. دلایل احتمالی خارش بیضه ها عبارتند از: پوست اطراف ناحیه تناسلی شما معمولا خشک است. اما ورزش طولانی مدت باعث تعریق زیاد شده و می تواند پوست را دچار تحریک یا التهاب کند. در بعضی موارد، پوست اطراف ناحیه تناسلی ممکن است در اثر خارش زیاد و یا تحریک بیش از حد دچار خونریزی شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از علایم متداول تحریک پوست، عبارتند از: عفونت قارچی بریدگی در سطح پوست قرمزی یا بثورات روی پوست بسیاری از قارچ ها با چشم غیر مسلح تقریبا قابل مشاهده نیستند. قارچ ها معمولا در کلنی های عظیمی زندگی می کنند که به سختی دیده می شوند، حتی وقتی که روی بدن شما زندگی می کنند. عفونت های قارچی در صورت داشتن رابطه جنسی بدون محافظت یا بهداشت ضعیف، می توانند به راحتی در اطراف ناحیه تناسلی و بیضه ها ایجاد شوند. یکی از رایج ترین عفونت های قارچی دستگاه تناسلی، کاندیدیازیس است. قارچ های کاندیدا در روده و پوست بدن زندگی می کنند. اگر رشد این قارچ ها از کنترل خارج شود، می توانند باعث ایجاد عفونت شوند. این وضعیت می تواند باعث خارش بیضه های شما شود. نوع متفاوتی از قارچ، به نام درماتوفیت، نیز می تواند منجر به عفونت مشابهی در بیضه ها شود. علایم دیگر عفونت قارچی عبارتند از: بوی بد و غیرطبیعی ادرار درد در هنگام ادرار کردن تورم بیضه یا پوست آلت تناسلی خشک و پوسته پوسته شدن پوست سوزش در اطراف کیسه بیضه و آلت تناسلی قرمز شدن پوست در اطراف بیضه یا آلت تناسلی دستگاه تناسلی نوعی عفونت ویروسی است که می تواند در هنگام رابطه جنسی یا تماس فیزیکی با پوست آلوده منتشر شود. در صورت ابتلا به این ویروس، بیضه های شما دچار خارش های شدید می شوند. علایم دیگر تبخال تناسلی، عبارتند از: درد در هنگام ادرار کردن احساس خستگی یا بیماری سوزش یا خارش در اطراف بیضه ها و آلت تناسلی تاول هایی در اطراف ناحیه تناسلی که پس از مدتی به زخم باز تبدیل می شوند. یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی است. این بیماری می تواند ناحیه تناسلی و همچنین دهان، گلو و راست روده را آلوده کند. عامل بیماری ( STD ) باکتری به نام نایسریا گنوره است. سوزاک به راحتی با رابطه جنسی محافظت نشده منتقل می شود. سوزاک می تواند بیضه ها را دچار خارش و تورم کند. سایر علایم شایع سوزاک، عبارتند از: تکرر ادرار درد یا سوزش هنگام ادرار کردن درد بیضه، به خصوص فقط در یک بیضه خروج ترشحات سبز، زرد یا سفید از آلت تناسلی مرد زگیل های تناسلی توسط ( HPV ) ایجاد می شوند. ممکن است حتی در صورت ابتلا به زگیل تناسلی متوجه آن نشوید زیرا گاهی اندازه زگیل ها بسیار کوچک است. این بیماری در اثر مقاربت جنسی و تماس مستقیم با پوست فرد آلوده به افراد سالم منتقل می شود. زگیل های دستگاه تناسلی نیز مانند زگیل های سایر قسمت های بدن، معمولا برجستگی های کوچک و تغییر رنگ یافته ای هستند که ممکن است خارش داشته و یا نداشته باشند. آنها غالبا به شکل گل کلم بوده و در گروه های بزرگ همراه با زگیل های دیگر ظاهر می شوند. ممکن است زگیل ها دقیقا روی بیضه یا ران های داخلی شما شروع به رشد کنند. در صورتی که دچار زگیل تناسلی هستید، ممکن است در هنگام رابطه جنسی دچار تورم یا خونریزی در ناحیه تناسلی شوید. کلامیدیا نوعی بیماری عفونی است که توسط باکتری به همین نام ایجاد می شود. این عفونت خطرناک حتی اگر در حین رابطه جنسی انزال نداشته باشید، باز هم می تواند گسترش یابد. کلامیدیا مانند بسیاری دیگر از بیماری های مقاربتی، از طریق رابطه جنسی و همچنین رابطه دهانی و مقعدی قابل انتقال است. کلامیدیا می تواند بیضه های شما را دچار خارش و حتی تورم شدید کند. کلامیدیا در اغلب موارد فقط یک بیضه را درگیر می کند، که این یکی از بارز ترین علایم عفونت است. علایم دیگر عبارتند از: درد یا سوزش هنگام ادرار کردن درد، خونریزی یا ترشح از راست روده یا مقعد خروج ترشحات سبز، زرد یا سفید از آلت تناسلی مرد شپش عانه نوعی شپش است که در موی شرمگاهی اطراف ناحیه تناسلی یا در مناطقی با موی مشابه خشن زندگی می کند. شپش عانه مانند سایر انواع شپش ها، از خون شما تغذیه کرده و نمی تواند پرواز کند یا بپرد. شپش ها معمولا در موهای اطراف ناحیه مقعد هم دیده می شوند. شپش عانه فقط با تماس یا لمس بدن شخصی که به این شپش مبتلا است، گسترش پیدا می کند. احساس خارش شدید در ناحیه تناسلی و اطراف مقعد یکی از شایع ترین علایم ابتلا به شپش عانه است. شپش های عانه وقتی از خون شما تغذیه می کنند نمی توانند باعث شیوع بیماری یا عفونت شوند. اما با این حال این شپش ها در هنگام خزیدن در اطراف موهای شرمگاهی می توانند باعث خارش بیضه ها و ناحیه تناسلی شوند. تریکومونیازیس که غالبا تریک نامیده می شود نوعی بیماری است که توسط باکتری های تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این عفونت جنسی بسیار مسری است. تریک معمولا زنان را آلوده می کند، اما در صورت عدم استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی، می تواند به مردان هم منتقل شود. بسیاری از افرادی که به عفونت های تریک مبتلا می شوند، هیچ گاه علایمی ندارند. اما در برخی موارد تریک می تواند باعث تحریک یا التهاب شده و رابطه جنسی را دردناک تر کند. ابتلا مردان به بیماری تریک باعث خارش شدید بیضه ها می شود. سایر علایم بیماری عبارتند از: احساس خارش در داخل آلت تناسلی مرد ترشحات سبز، زرد یا سفید از آلت تناسلی مرد درد یا سوزش هنگام ادرار کردن یا هنگام انزال در حین رابطه جنسی نوعی عفونت پوستی است که توسط کنه ایجاد می شود. مایت گال میکروسکوپی یا Sarcoptes scabiei پس از ابتلا به عفونت ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علایم ظاهر شوند. علایم رایج شامل خارش و بثورات پوستی است. افراد مبتلا به گال در شب نیز دارای خارش شدیدی در بیضه ها و ناحیه تناسلی خود هستند. درمان خارش بیضه ها به عامل ایجاد خارش بستگی دارد. با استفاده از لوسیون یا پودری که مانع از تماس پوست شما با قسمت های دیگر پوست می شود، می توان سوزش و تحریک پوست را درمان کرد. در برخی موارد پزشک توصیه می کند که برای پوشاندن ناحیه خراش دیده پوست از بانداژ یا گاز استریل استفاده کنید. این کار باعث تسکین خارش بیضه ها می شود. عفونت های قارچی به خودی خود از بین می روند، اما ممکن است لازم باشد توسط داروها و یا پمادهای ضد قارچ درمان شوید. اگر فکر می کنید عفونت قارچی باعث خارش بیضه های شما شده است برای دریافت داروی ضد قارچ به پزشک مراجعه کنید. برای پیشگیری از شیوع بیشتر تبخال دستگاه تناسلی لازم است که از داروهای ضد ویروسی مانند والاسیکلوویر (والترکس) یا آسیکلوویر (زوویراکس) استفاده کنید. درمان در اغلب موارد حدود یک هفته طول می کشد. اما اگر به طور مکرر به این بیماری مبتلا می شوید ممکن است دوره درمان شما طولانی تر شود. عفونت های سوزاک با داروهای تجویز شده قابل درمان است. به محض مشاهده علایم با پزشک خود در مورد درمان صحبت کنید. عوارض طولانی مدت سوزاک، مانند قابل درمان نیست. زگیل های تناسلی را می توان با پمادهای دارویی مانند ایمیکویمود ( Aldara ) و پودوفیلوکس (کاندیلوکس) درمان کرد. در بعضی موارد، ممکن است پزشک با روش هایی مانند فریز کردن (سرما درمانی) یا انجام جراحی برای برداشتن زگیل ها اقدام کند. کلامیدیا را می توان با مصرف داروهایی مانند آزیترومایسین ( Zithromax ) یا داکسی سایکلین ( Acticlate ، Doryx ) درمان کرد. برای داشتن رابطه جنسی حداقل یک هفته باید منتظر بمانید. شپش عانه با داروهای تجویز شده توسط پزشک یا درمان های بدون نسخه قابل درمان است. شستشوی کامل ناحیه آسیب دیده و استفاده از دارو باعث از بین رفتن بسیاری از شپش ها می شود. رعایت بهداشت در درمان این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد. داروهای رفع شپش در بسیاری از داروخانه ها وجود دارند که می توانید آنها را بدون نیاز به نسخه پزشک خریداری کنید. تریک را می توان با مصرف چندین دوز داروی تینیدازول ( Tindamax ) یا مترونیدازول ( Flagyl ) درمان کرد. پس از مصرف دارو، حداقل به مدت یک هفته رابطه جنسی برقرار نکنید. پزشک برای درمان این بیماری پماد، کرم و لوسیون هایی را تجویز می کند. مصرف منظم این داروها باعث رفع خارش و بثورات پوستی در ناحیه تناسلی می شود. بیشتر درمان های موضعی گال را باید در شب که مایت ها بیشترین فعالیت را دارند انجام دهید. صبح ها معمولا باید کرم یا لوسیون های روی پوست را بشویید. بهداشت ضعیف یکی از مهمترین علل خارش بیضه ها می باشد. بنابراین با استحمام یا دوش گرفتن منظم می توانید تا حد زیادی از تحریک، خارش و ابتلا به عفونت های قارچی پیشگیری کنید. حداقل یک بار در روز دوش بگیرید. هر بار پس از انجام ورزش های شدید و یا پیاده روی های طولانی، برای پیشگیری از عرق سوز شدن استحمام کنید. استفاده از یا سد دهانی در حین رابطه جنسی می تواند از شیوع بسیاری از بیماری های جنسی پیشگیری کند. اگر از نظر جنسی فعال هستید، انجام آزمایش خون منظم می تواند شما را از سلامت جنسی خود آگاه کرده و از انتقال عفونت به دیگران پیشگیری کند. اگر به یک بیماری جنسی مانند سوزاک مبتلا بوده و با شریک جنسی خود ارتباط برقرار کرده اید احتمال دارد که این بیماری را به شریک جنسی خود منتقل کرده باشید. بنابراین هر دو شما باید تحت درمان قرار بگیرید تا از انتشار بیشتر عفونت پیشگیری کنید. به طور کلی بیشترین دلایل خارش بیضه ها تحریک پوست و عفونت های قارچی ناشی از عدم رعایت بهداشت یا تعریق زیاد است. رعایت بهداشت و استحمام منظم می تواند تا حد زیادی از خارش بیضه ها پیشگیری کند. خارش بیضه ها همچنین می تواند به دلیل ابتلا به بیماری های مقاربتی مانند تبخال دستگاه تناسلی، سوزاک و کلامیدیا ایجاد شود. این عفونت ها ممکن است به داروهای تجویزی نیاز داشته باشند. بنابراین در صورت ابتلا به هر یک از بیماری های مقاربتی مراجعه شما به پزشک ضروری است. منبع:

، یک موضوع مهم در زمان فرار رسیدن ایام روزه داری است که مبتلایان به انواع دیابت با آن روبرو هستند. روزه داری متناوب نوعی رژیم غذایی شامل محدود کردن وعده های غذایی در یک بازه زمانی مشخص و متعاقب آن یک دوره ثابت، خوردن کم یا زیاد غذا است. دوره روزه داری می تواند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد. برخی بررسی ها نشان داده است که روزه داری متناوب می تواند فوایدی مانند کاهش وزن برای افراد دیابتی را فراهم کند. با این حال، تغییرات عمده در الگوی غذایی می تواند منجر به تغییر در سطح قند خون شود، که ممکن است خطرناک باشد. افراد دیابتی ممکن است به دلایل رژیم غذایی، پزشکی یا شرعی تمایل به روزه داری داشته باشند. مبتلایان به دیابت باید به این نکته توجه داشته باشند که مشورت با یک متخصص با تجربه در زمینه بیماری های غدد و دیابت می تواند از بروز عوارض جانبی احتمالی و حتی خطرناک پیشگیری کند. روزه یک دوره زمانی مشخصی است که در آن فرد ترجیح می دهد غذا نخورد. روزه می تواند به معنای عدم مصرف غذا و حتی به معنای نخوردن هیچ گونه آشامیدنی و خوراکی حتی عدم مصرف مایعات است. امروزه معمولا افراد به دلایل مختلفی مانند کاهش وزن سعی می کنند از رژیم غذایی روزه داری متناوب پیروی کنند. برخی افراد همچنین به دلایل معنوی یا مذهبی روزه می گیرند. به عنوان مثال، اعمال مختلف مذهبی خواستار روزه گرفتن در یک دوره ساعته، بیش از تعداد مشخصی از ساعت در روز برای یک ماه یا یک روز در ماه در طول سال یا برخی برنامه های دیگر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید روزه داری متناوب زمانی است که فرد برای مدت طولانی غذا یا نوشیدنی (یا هر دو) را متوقف کنید. افراد ممکن است به دلایل مختلف از رژیم روزه داری متناوب استفاده کنند، از جمله: برای بهبود سلامتی تلاش برای کاهش وزن به عنوان یک عمل مذهبی در حال آماده شدن برای یک جراحی پزشکی برخلاف بسیاری از رژیم های دیگر، این رژیم معمولا به جای محدود کردن غذاهای موجود در بشقاب، زمان غذا خوردن و نوشیدن را برای فرد محدود می کند. روزه داری متناوب اغلب به عنوان راهی برای کاهش وزن از طریق محدود کردن کالری استفاده می شود. این می تواند مزایای خاصی را برای افراد دیابتی فراهم کند، اما خطراتی هم دارد. روزه داری متناوب احتمال دارد فوایدی هم برای افراد دیابتی داشته باشد. در شرایطی که برنامه غذایی بیماران منجر به کاهش وزن شود، آنها شاید بتوانند مقدار داروی دیابت را کاهش دهند. بر اساس بررسی کوچکی که انجام شده، برخی از افراد پس از یک ماه پیروی از رژیم روزه داری متناوب تا حدودی موفق شده اند مصرف انسولین خود را کنترل کنند. بررسی های بیشتری لازم است تا مشخص شود آیا روزه داری متناوب می تواند به اکثر مبتلایان به دیابت در قطع مصرف انسولین موثر باشد یا خیر. کاهش اشتها کاهش فشار خون کاهش استرس اکسیداتیو افزایش اکسیداسیون چربی بهبود حساسیت به انسولین طبق ADA ، تعیین مزایای طولانی مدت روزه داری در کنترل گلوکز و عوارض دیابت به بررسی های بیشتری نیاز دارد. یک بررسی طولانی مدت، در چاپ جدید مجله پزشکی انگلستان، نشان داد که حالت ناشتا بودن در طی روزه داری می تواند مزایای مختلفی داشته باشد، از جمله: کاهش التهاب سم زدایی از بدن کاهش سطح انسولین بهبود طیف وسیعی از بیماری ها (از جمله آسم، آرتروز و موارد دیگر) کمک به بدن برای خلاص شدن از سلولهای آسیب دیده (که احتمال دارد خطر سرطان را کاهش دهد) سایر مزایای گزارش شده از روزه داری عبارتند از: کاهش فشار خون کاهش سطح کلسترول (به طور خاص تری گلیسیرید و کلسترول LDL ) طبق بررسی که در سال در ژورنال Nutrients منتشر شد، مزایای طولانی مدت روزه داری، از جمله کاهش خطر قلبی عروقی، باید به ویژه در انسان به طور کامل مورد بررسی و توضیح قرار گیرد. روزه داری متناوب احتمال دارد خطراتی را برای افراد دیابتی ایجاد کند، از جمله: کاهش قند خون خطر اصلی روزه داری برای مبتلایان به دیابت است. از طرفی هم افزایش قند خون نیز می تواند در مبتلایان به دیابت منجر به بروز برخی عوارض شود زیرا افراد مجبور هستند در طی روزه داری، داروی دیابت خود را قطع کنند. این وضعیت می تواند آنها را در معرض خطر افزایش قند خون و حتی قرار دهد. اگر از انسولین یا دارو استفاده می کنید و ناگهان مدت زمان زیادی دست از غذا خوردن می کشید، در این وضعیت ممکن است قند خون شما خیلی پایین بیاید. به این حالت افت قند خون گفته می شود. طبق انجمن دیابت آمریکا ( ADA ) ، افت قند خون می تواند منجر به علایم زیر شود: لرز گیجی تعریق لرزش سرگیجه انرژی کم خواب آلودگی تحریک پذیری ضربان قلب سریع احساس عصبی بودن خطر بالقوه دیگر روزه داری متناوب برای دیابت، بالا رفتن سطح قند خون است. این به عنوان هایپر گلیسمی شناخته می شود. افزایش قند خون در شرایطی که بعد از یک دوره روزه داری زیاد گرسنه مانده اید و یکباره شروع به خوردن غذا می کنید، رخ می دهد. سطح بالای قند خون شاید خطر ابتلا به عوارض دیابت را افزایش دهد، مانند: سکته بیماری قلبی بیماری کلیوی شرایط چشم و نابینایی آسیب عصبی (نوروپاتی) قبل از شروع هرگونه رژیم غذایی یا برنامه کاهش وزن، مشاوره با یک پزشک یا متخصص تغذیه را در نظر بگیرید تا مطمین شوید روزه گرفتن برای شما کاملا بی خطر است. خطر دیگری ناشی از روزه داری در مبتلایان به دیابت است و به ماهیت روزه بستگی دارد. کمبود آب بدن می تواند به دلیل عدم نوشیدن آب کافی در طول روز باشد. از طرفی هم برخی از داروهای دیابت مانند مهارکننده های SGLT - و داروهای ادرار آور باعث تغییر حجم ادرار می شوند. علاوه بر این، افزایش قند خون باعث ایجاد ادرار می شود. افراد مبتلا به دیابت نوع در هنگام روزه داری در مقایسه با بیشتر در معرض خطر هستند، زیرا آنها از انسولین استفاده می کنند. میزان انسولین مصرفی آنها هنگام ناشتا باید تنظیم شود. اگر آنها انسولین خود را به اندازه کافی مصرف نکنند، در معرض افت قند خون قرار می گیرند، اما در شرایطی که قند خون آنها بیش از حد کاهش یابد، ممکن است به هیپرگلیسمی مبتلا شوند. افراد مبتلا به دیابت نوع نیز در مقایسه با مبتلایان به دیابت نوع با خطر کم آبی و روبرو هستند. با این حال، تعداد مبتلایان به دیابت نوع در بین جمعیت عمومی بیشتر است، بنابراین افراد بیشتری در معرض خطر هنگام روزه داری هستند. برای خانم هایی که دارند، اگر دارو مصرف نکنند، باید با در نظر گرفتن فشار خون و هرگونه ادم، نسبت به خطر کم آبی بدن هوشیار باشند. در مورد زنان مبتلا به دیابت حاملگی که مایل به روزه داری هستند، این یک بحث جداگانه است. برخی بررسی های اولیه در مورد حیوانات نشان می دهد که روزه داری متناوب احتمال دارد بر لوزالمعده و مقاومت به انسولین ت ثیر بگذارد، اما برای تعیین ت ثیر آن بر دیابت در انسان بررسی های بیشتری لازم است. بررسی های جدید بر روی موشها وقتی تحت هفته رژیم روزه داری متناوب قرار گرفتند، انجام شد. این بررسی نشان داد که افزایش چربی شکم منجر به آسیب سلول های لوزالمعده آزاد کننده انسولین و علایم مقاومت به انسولین می شود. برای تعیین اینکه آیا روزه داری متناوب می تواند خطر ابتلا به دیابت را در افراد افزایش دهد، بررسی های بیشتری لازم است. روزه داری متناوب، احتمال دارد دیابت را در برخی از افراد به دلیل کاهش وزن بهبود بخشد. بررسی در بر روی سه نفر مبتلا به دیابت نوع که از انسولین استفاده می کردند و حداقل سه بار در هفته روزه می گرفتند انجام شد. افراد تحت بررسی در عرض یک ماه دیگر نیازی به استفاده از انسولین نداشتند. آنها همچنین در شاخص توده بدن ( BMI ) ، دور کمر و سطح HbAC ولی نمونه آن گزارش برای نتیجه گیری در مورد اینکه چگونه روزه داری متناوب می تواند بر اکثر افراد دیابتی ت ثیر بگذارد بسیار کوچک بود. با این حال، یک بررسی بزرگتر در سال نشان داد که تقریبا نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع که وزن خود را کاهش داده اند قادر به قطع استفاده از داروی دیابت و بهبودی هستند. از آنجا که روزه داری متناوب می تواند راهی برای کاهش کالری باشد، احتمال دارد به افراد مبتلا به دیابت کمک کند تا وزن کم کرده و احتمال بهبودی آنها افزایش یابد. استراتژی های دیگر کاهش وزن نیز می تواند به دیابت معکوس کمک کنند. اما راهکارهای کاهش وزن در افراد متخلف می تواند نتایج متفاوتی داشته باشد. با یک پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا مشخص کند کدام استراتژی برای شما مناسب است. اگر دیابت دارید و به فکر روزه داری متناوب هستید، بهتر است راهکارهای زیر را برای مدیریت وضعیت خود تان در نظر بگیرید: شاید مجبور شوید همزمان با رژیم غذایی که ممکن است بر سطح قند خون ت ثیر بگذارد، روند درمانی دیابت خود را تغییر دهید. دوره های طولانی محرومیت غذایی در هنگام روزه داری می تواند قند خون شما را خیلی پایین بیاورد، بنابراین مرتبا سطح گلوکز را بررسی کنید. بسیاری از افراد به این نتیجه رسیده اند که محدود کردن مصرف غذا می تواند واقعا بر روحیه آنها ت ثیر منفی بگذارد. مراقب علایمی مانند تحریک پذیری، افزایش اضطراب و استرس باشید. روزه گرفتن می تواند احساس خستگی ایجاد کند. اگر در حال رانندگی یا کار با تجهیزات سنگین هستید باید به این نکته توجه کامل داشته باشید. بدن را به گلوکز تجزیه می کند، که می تواند منجر به افزایش قند خون شود. سعی کنید کربوهیدرات ها را در وعده های غذایی خود با سبزیجات و پروتیین متعادل کنید تا از افزایش قند خون پیشگیری شود. توجه! اگر علایم هیپوگلیسمی را تجربه کردید، فورا افطار کنید. بازگشت به روند طبیعی خود (مانند مصرف قرص های گلوکز و به دنبال آن یک میان وعده) امری حیاتی است. قبل از ادامه روزه با پزشک خود مشورت کنید. کسانی که به دیابت نوع مبتلا هستند، اگر علایم افزایش قند خون را در نتیجه روزه داری مشاهده کردند (از جمله تشنگی شدید و تکرر ادرار و همچنین خستگی شدید) باید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. ایمنی روزه داری برای مبتلایان به دیابت نوع کاملا اثبات نشده است. در صورت ابتلا به بدون مشورت با پزشک هرگز نباید روزه بگیرید.

تکان های هیپنیک ( Hypnic jerks ) یا حالت، انقباضات ناگهانی و غیرارادی ماهیچه ای هستند که ممکن است هنگام به خواب رفتن آنها را تجربه کنید. هیپنیک jerks نوعی است که دسته ای از حرکات سریع و غیرارادی عضلات است. Hypnic مخفف hypnagogic است، کلمه ای که انتقال بین بیداری به خواب را توصیف می کند، یعنی زمانی که این تکان ها رخ می دهد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: هیپنیک جرکس چه حسی دارد؟ تکان های هیپنیک یا احساس افتادن و یا سقوط در خواب، ظاهرا به طور تصادفی هنگام به خواب رفتن شما اتفاق می افتد و معمولا فقط یک طرف بدن مانند دست چپ و پای چپ شما را درگیر می کند. ممکن است قبل از اینکه بدنتان دوباره آرام شود، یک تکان یا چند تکان متوالی را تجربه کنید. علاوه بر حرکت تند، تجربه سایر احساسات یا تصورات ذهنی همراه با حرکت تند مانند خواب یا توهم معمول است. مردم اغلب گزارش می دهند که احساس می کنند در حال افتادن، دیدن چراغ های چشمک زن، یا شنیدن صداهای کوبیدن، ترق ترق، یا کوبیدن هستند. در بیشتر موارد، تکان های هیپنیک بدون درد هستند، اگرچه برخی از افراد احساس گزگز یا دردناک را گزارش می کنند. تکان های هیپنیک یا سقوط در خواب می توانند در زمان های مختلف، احساس متفاوتی داشته باشند. گاهی اوقات آنقدر قوی هستند که فرد را از خواب بیدار کنند و روند به خواب رفتن را مختل کنند. در موارد دیگر، آنها آنقدر خفیف هستند که فرد مبتلا اصلا متوجه آنها نمی شود. اگرچه شریک خواب آنها ممکن است متوجه شود. تکان های هیپنیک یا حالت افتادن از بلندی در خواب، در هر سنی رخ می دهد، اما در میان بزرگسالان شایع تر است. زیرا برخی از علل بالقوه آنها، مانند مصرف کافیین و سطح استرس بالا، در بزرگسالی نیز شایع تر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید چه چیزی باعث احساس سقوط در خواب می شود؟ محققان به طور قطع نمی دانند که چه چیزی باعث ایجاد حرکات هیپنیک می شود، اما آنها چند نظریه دارند. تکان های هیپنیک و سایر انواع میوکلونوس از همان قسمتی از مغز شروع می شود که پاسخ مبهوت شما را کنترل می کند. هنگامی که شما به خواب می روید، محققان گمان می کنند که گاهی اوقات بین اعصاب ساقه مشبک مغز، اشتباهی رخ می دهد و واکنشی را ایجاد می کند که منجر به یک حرکت هیپنیک می شود. برای مثال، ممکن است زمانی که ماهیچه های شما کاملا شل می شوند، حتی اگر این بخش طبیعی به خواب رفتن است، مغز شما به اشتباه تصور می کند که واقعا در حال زمین خوردن هستید و با تکان دادن ماهیچه هایتان واکنش نشان می دهد. همچنین این امکان وجود دارد که حرکات هیپنیک واکنشی فیزیکی به تصاویر رویاگونه ای باشد که با آنها همراه است. برخی تحقیقات نشان می دهد که منشاء هیپنیک تند به اجداد ما باز می گردد. هدف از حرکت تند هیپنیک در آن زمان این بود که به نخستی سانان کمک کند تا وضعیت خواب خود را تنظیم کنند تا از افتادن از درخت جلوگیری کنند یا در هنگام خواب آسیب نبینند. علایم و نشانه های حالت افتادن از بلندی در خواب تکان خوردن هیپناگوژیک یک اختلال نیست. یک پدیده طبیعی و بسیار رایج است. از این رو، علایم مرتبط با آن نیز نگران کننده نیست. در زیر چند علامت و نشانه وجود دارد که ممکن است تجربه کنید. چند علامت و نشانه که همراه با حرکات هیپنیک هستند، عبارتند از: تعریق یک حس افتادن افزایش تعداد تنفس افزایش ضربان قلب تکان در هر یک از عضلات یا اعضای بدن شما رویا یا توهم که باعث وحشت یا پریدن می شود. چه عواملی خطر تکان های هیپنیک را افزایش می دهد؟ برخی از عوامل خطر ممکن است احتمال تجربه یک هیپنیک را افزایش دهند، از جمله: مصرف بیش از حد کافیین و محرک، ورزش شدید قبل از خواب، استرس عاطفی، و محرومیت از خواب. مصرف بیش از حد کافیین یا نیکوتین محرک هایی مانند کافیین و نیکوتین مغز شما را بیدار می کنند. این مواد همچنین می توانند چندین ساعت در سیستم شما باقی بمانند و خواب را مختل کنند. در یک مطالعه، افرادی که نوشیدن قهوه را شش ساعت قبل از خواب قطع کردند هنوز برای به خواب رفتن مشکل داشت. مصرف بیش از حد کافیین یا نیکوتین، یا مصرف این مواد خیلی نزدیک به زمان خواب، ممکن است منجر به تکان های هیپنیک شود. ورزش شدید در شب به طور کلی، ورزش تقریبا همیشه ایده خوبی برای خواب است. به طور مداوم نشان داده شده است که کیفیت خواب را بهبود می بخشد. با این حال، مهم است که بدانیم ورزش یک فعالیت انرژی زا است که باعث می شود به جای خستگی بیشتر احساس هوشیاری کنید. به همین دلیل، ورزش شدید در اواخر عصر ممکن است منجر به تکان های هیپنیک شود. محرومیت از خواب مشکلات خواب و کمبود خواب منظم به طور کلی، چه به دلیل بی خوابی مزمن یا یک خواب ضعیف شبانه، هر دو می توانند منجر به کم خوابی شوند. در میان سایر عوارض جانبی ناخواسته، مانند خلق و خوی ضعیف و تمرکز، محرومیت از خواب ممکن است خطر ابتلا به حرکات هیپنیک یا سقوط از خواب را افزایش دهد. استرس و اضطراب هر دو استرس روزمره و تشخیص می تواند منجر به بروز به بی خوابی شوند که خطر ابتلا به حرکات هیپنیک را افزایش می دهد. وقتی استرس یا مضطرب هستید، سطح کورتیزول شما در طول خواب بالا می ماند، که باعث می شود خوابتان مختل شود. افکار مضطرب همچنین می توانند شما را شب ها بیدار نگه دارند، و استراحت کردن در خواب را برای شما سخت کنند و انتقال بین بیداری و خواب را مختل کنند، و به طور بالقوه باعث ایجاد یک حرکت تند هیپنیک یا احساس افتادن از بلندی در خواب می شوند. برخی از افرادی که به طور مکرر تکان های هیپنیک را تجربه می کنند، ممکن است حتی در مورد خود خواب نیز دچار اضطراب شوند. این موضوع فقط احتمال کم خوابی و تکان های هیپنیک بیشتری را در آنها افزایش می دهد. آیا سقوط در خواب خطرناک هستند؟ تکان های هیپنیک می توانند ناراحت کننده باشند، اما خطرناک نیستند. در واقع، آنها بخشی طبیعی از به خواب رفتن در نظر گرفته می شوند. تا درصد از مردم تند تند هیپنیک را تجربه می کنند. حرکات هیپنیک می تواند آزاردهنده باشد و خواب شما یا همسرتان را مختل کند، اما این بدترین کاری است که می توانند انجام دهند. در حالی که ممکن است یک حرکت تند و خشن به خصوص منجر به آسیب جزیی شود، این امر رایج نیست. چه زمانی در مورد هیپنیک به پزشک مراجعه کنیم؟ تکان های هیپنیک با سایر حرکاتی که ممکن است در هنگام بیداری یا خواب رخ دهد متفاوت است. احساس معلق بودن در خواب، در طول انتقال از بیداری به خواب رخ می دهند، به سرعت اتفاق می افتند و عموما بی خطر تلقی می شوند. اگر فقط تکان های هیپنیک را تجربه می کنید، احتمالا نیازی به مراجعه به پزشک ندارید. با این حال، علایمی شبیه به حرکات هیپنیک ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد. اگر در طول روز، انقباضات مداوم و متعدد در عضلات خود را تجربه می کنید که به سایر قسمت های بدن شما سرایت می کند، ممکن است نوع دیگری از میوکلونوس را تجربه کنید، نه یک حرکت هیپنیک. این نوع میوکلونوس می تواند نشانه صرع، اختلالات سیستم عصبی، آسیب سر یا نخاع، یا نارسایی اندام باشد. اگر هنگام خواب، انواع دیگری از حرکات تکان خورده را در طول خواب تجربه می کنید، این حرکات می تواند نشانه ای از باشد. اگر نگران هستید که تکان های عضلانی تان نشانه مشکل دیگری باشد، با پزشک خود صحبت کنید. چگونه هیپنیک تشخیص داده می شود؟ تجزیه و تحلیل فیزیکی، اغلب اولین راه برای تشخیص حرکات هیپنیک است. شناسایی علایم، مانند احساس افتادن هنگام خواب یا بلند شدن با تند و تند در بین خواب، اولین راه برای ت یید وضعیت شما است. در هنگام خواب، فرد خوابیده ممکن است از مرحله عبور کند. مرحله مرحله خواب REM (حرکت سریع چشم) است، در حالی که مراحل تا غیر REM هستند. اکنون اجازه دهید نگاهی دقیق به داشته باشیم. در این مرحله فرد خوابیده در خواب سبک است. او ممکن است مدام در خواب بیدار شود و به راحتی بیدار شود. در این مرحله است که فرد خواب ممکن است انقباضات ناگهانی عضلات را که قبل از تکان های هیپنیک انجام می شود، تجربه کند. این مرحله حدود دقیقه طول می کشد. هنگامی که فرد وارد مرحله دوم چرخه خواب غیر REM می شود، حرکات چشم او به طور کامل متوقف می شود و امواج مغزی کندتر اما بزرگتر می شوند. با شروع به خواب رفتن بدن، دمای بدن کاهش می یابد و ضربان قلب کاهش می یابد. این مرحله معمولا حدود دقیقه طول می کشد. دو مرحله اول چرخه خواب غیر REM معمولا خواب سبک نامیده می شود. این مرحله ترکیبی از آنچه قبلا مرحله سوم و چهارم بود. با ورود به این مرحله، امواج مغزی شما کاهش می یابد و حتی بزرگتر می شوند. در این مرحله است که شما با بسیاری از اختلالات خواب بدون حتی لرزیدن به خواب می روید. این مرحله حدود تا دقیقه طول می کشد. این آخرین مرحله از چرخه خواب است. این مرحله REM (حرکت سریع چشم) است. مرحله اول این مرحله حدود دقیقه طول می کشد و معمولا پس از حداقل دقیقه خواب شروع می شود. چشمان شما در این مرحله به سرعت شروع به حرکت می کنند و رویاهای قدرتمندی را تجربه می کنید. همچنین افزایش ضربان قلب و تنفس وجود دارد. این مرحله با گذشت شب طولانی تر می شود و آخرین مرحله REM حدود یک ساعت طول می کشد. اگر در خواب دچار یک تکان ناگهانی شده اید، به احتمال زیاد این حرکت تند و سریع هیپنیک بوده است. برای تایید تشخیص، می توانید آزمایش های زیر را انتخاب کنید. پلی سومنوگرافی ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک آزمایش تشخیصی به نام انجام دهید. پلی سومنوگرافی نوعی مطالعه خواب است که به ثبت تغییرات فیزیولوژیکی که در طول چرخه خواب فرد رخ می دهد کمک می کند. یک حرکت تند و سریع هیپنیک تقریبا همیشه نگران کننده نیست. معمولا حتی نیازی به درمان ندارد زیرا یک پدیده طبیعی در نظر گرفته می شود. اما، اگر این وضعیت برای شما سخت به خواب می رود، می توانید با پیروی از نکات اساسی و درمان های طبیعی که در زیر آورده شده است، سعی کنید آن را مدیریت کنید. چگونه از حرکات هیپنیک جلوگیری کنیم؟ تکان های هیپنیک بخشی از تجربه به خواب رفتن طبیعی و البته غیرقابل پیش بینی است. بعید است که بتوانید آنها را به طور کامل از زندگی خود حذف کنید. با این حال، می توانید با چند تکنیک نسبتا ساده، تعداد دفعات و شدت آنها را کاهش دهید و خواب خود را همزمان بهبود بخشید. عادات خواب را بهبود بخشید. بهبود بهداشت خواب می تواند خواب راحت تری را برای شما آسان تر کند، که ممکن است باعث کاهش بروز تکان های هیپنیک شود. این نکات را دنبال کنید: یک روال شبانه قبل از خواب را دنبال کنید. حداقل یک ساعت قبل از خواب استفاده از وسایل الکترونیکی را متوقف کنید. دمای اتاق خواب خود را روی درجه فارنهایت پایین تا متوسط تنظیم کنید. به رختخواب بروید و هر روز در ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید، حتی آخر هفته ها. اتاق خواب خود را تا حد امکان تاریک و ساکت کنید، در صورت نیاز از پرده های خاموش یا دستگاه نویز سفید استفاده کنید. استرس خود را کاهش دهید. می تواند منجر به کاهش حرکات هیپنیک شود. تکنیک های تمدد اعصاب را کشف کنید. آنها می تواند استرس شما را کاهش دهد. مراقبه، تنفس عمیق و یوگا همه می توانند کمک کنند. روال قبل از خواب خود را با فعالیت های آرامش بخش، مانند حمام آب گرم یا خواندن کتاب، پر کنید. اگر استرس و افکار شما با کیفیت زندگی شما تداخل دارد، با یک پزشک یا درمانگر صحبت کنید. ورزش روزانه را فراموش نکنید. روزانه ورزش کنید تا از خوابی آرام تر لذت ببرید. ورزش منظم نیز می تواند به کاهش استرس کمک کند. اگر تمرین شدید را ترجیح می دهید. ورزش خود را برای اوایل روز برنامه ریزی کنید تا از اختلال در خواب جلوگیری کنید. اگر فقط می توانید در شب ورزش کنید، ورزش های با شدت کم یا متوسط مانند پیاده روی یا یوگا را انتخاب کنید. سعی کنید تمرین خود را حداقل دقیقه قبل از خواب به پایان برسانید تا ضربان قلب شما کاهش یابد و از بروز حرکات هیپنیک جلوگیری شود. مصرف کافیین خود را به حداقل برسانید. کافیین می تواند اثرات مفیدی در افزایش انرژی در طول روز داشته باشد، اما مصرف بیش از حد آن، به ویژه در اواخر روز، می تواند در خواب راحت شما اختلال ایجاد کند. اگر دچار حرکات هیپنیک هستید و در نتیجه در خوابیدن مشکل دارید، ممکن است کافیین مقصر باشد. از مصرف بیش از میلی گرم در روز خودداری کنید و آخرین فنجان قهوه خود را حداقل شش ساعت قبل از خواب برنامه ریزی کنید. از نیکوتین و الکل خودداری کنید. نیکوتین یک محرک است که می تواند توانایی مغز شما را در شب کاهش دهد. همچنین می تواند کیفیت خواب شما را پس از خواب مختل کند. اگرچه الکل یک آرام بخش است، اما می تواند اختلال ایجاد کند. حتی، منجر به محرومیت از خواب می شود که خطر ابتلا به حرکات هیپنیک را افزایش می دهد. بهترین راه برای متوقف کردن هیپنیک حواستان باشد که حتی پس از اجرای تمام نکات برای پیشگیری از حالت افتادن از بلندی در خواب، ممکن است در مواردی دچار حرکات هیپنیک شوید. آنها یک بخش عادی از به خواب رفتن هستند. اگر حرکات دیگری را تجربه کردید که خواب شما را مختل می کند، با پزشک خود مشورت کنید. علاوه بر آن، می توانید راهکارهای زیر را رعایت کنید. روغن اسطوخودوس یک دیفیوزر بردارید و آن را با آب پر کنید. سه قطره به آن اضافه کنید. عطر منتشر شده را استشمام کنید. این کار را حداقل یک بار در روز ترجیحا قبل از رفتن به رختخواب انجام دهید. روغن اسطوخودوس دارای خواص تسکین دهنده ای است که شما را آرام می کند و علایم اضطراب و استرس را از بین می برد. این روغن به خواب بهتر کمک می کند و می تواند به متوقف کردن تکان های هیپنیک کمک کند. روغن بابونه دو تا سه قطره روغن بابونه را به یک دیفیوزر که از قبل با آب پر شده است، اضافه کنید. دیفیوزر را روشن کنید و عطر تسکین دهنده بابونه را استشمام کنید. این کار را یک بار قبل از خواب انجام دهید. روغن بابونه به دلیل توانایی آن در تسکین اضطراب و تنش در بدن شما محبوب است. خواب را تقویت می کند و بدن شما را آرام می کند و به شما کمک می کند تا با تکان های هیپنیک در شب مقابله کنید. مصرف ویتامین کمبود برخی، مانند کمبود ویتامین های B و D ، می تواند شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به حرکات هیپنیک قرار دهد. ویتامین D جذب کلسیم را در روده افزایش می دهد و در نتیجه از کمبود آن جلوگیری می کند که اغلب در افراد مبتلا مشاهده می شود. همچنین مشخص شد که اصلاح کمبود ویتامین B باعث بهبود علایم تند هیپنیک می شود. بنابراین، شما باید مقادیر کافی از این ویتامین ها را از طریق رژیم غذایی روزانه خود دریافت کنید. غذاهای غنی از ویتامین D و B عبارتند از: ماهی چرب، ماهی تن، پنیر، زرده تخم مرغ، مرغ و شیر. گزینه دیگری برای وارد کردن این ویتامین ها به سیستم شما، مصرف مکمل های اضافی برای آنها است. اما این کار باید تنها پس از مشورت با پزشک انجام شود. مدیتیشن را تمرین کنید. همچنین به شما کمک می کند تا حد زیادی با تکان های هیپنیک مقابله کنید. به خصوص مراقبه نفس که شامل تمرینات تنفس عمیق آهسته و مداوم است. آرامش ذهن را تقویت می کند و به کاهش علایم تکان های هیپنیک کمک می کند. مصرف کافیین را کاهش دهید. کافیین به عنوان یک محرک شناخته شده است. شدت حرکات هیپنیک را افزایش می دهد و همچنین ممکن است علایم استرس و اضطراب را در افراد مبتلا تشدید کند. از این رو، بهتر است از نوشیدنی های حاوی کافیین خودداری کنید. از الکل اجتناب کنید. شناخته شده است که الکل علایم استرس و اضطراب را افزایش می دهد، که به نوبه خود خطر ابتلا به حرکات هیپنیک را افزایش می دهد. پس بهتر است از مصرف الکل بخصوص در اواخر عصر خودداری کنید. حمام گرم بگیرید. یک حمام آب گرم قبل از خواب با شل کردن تمام عضلات بدن شما را برای یک خواب راحت آماده می کند. این از انقباضات یا انقباضات ماهیچه ای که باعث تکان های هیپنیک می شود جلوگیری می کند. از استفاده از وسایل الکترونیکی قبل از خواب خودداری کنید. استفاده از وسایل الکترونیکی درست قبل از خواب به بخشی از روال ما تبدیل شده است. استفاده از هر وسیله الکترونیکی مانند تلویزیون، لپ تاپ، گوشی هوشمند یا حتی تبلت باعث سرکوب ترشح هورمون خواب آور به نام ملاتونین می شود. این نه تنها الگوی خواب شما را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه شما را در معرض خطر بسیار بالاتری برای ابتلا به این حرکات هیپنیک قرار می دهد. غذاهای غنی از منیزیم مصرف کنید. مکمل منیزیم همچنین می تواند علایم پرش های هیپنیک را کاهش دهد. منیزیم به جلوگیری از اسپاسم و انقباض عضلانی کمک می کند و ماهیچه ها را شل می کند. از آنجایی که انقباض عضلانی عامل اصلی تکان های هیپنیک است، گنجاندن غذاهای غنی از منیزیم در رژیم غذایی به شما کمک می کند تا با این وضعیت مقابله کنید. عبارتند از: سبزیجات برگ سبز، ماهی، آجیل و میوه هایی مانند انجیر و آووکادو. همچنین می توانید پس از مشورت با پزشک، مکمل های اضافی برای منیزیم مصرف کنید. سوالات متداول حرکت تند هیپنیک یک اختلال خواب نیست، اما ممکن است نتیجه یک اختلال خواب باشد. اگر از خواب بیدار شدید، به احتمال زیاد نشان دهنده این است که شما به تازگی یک حرکت تند هیپنیک را تجربه کرده اید. هر عاملی که بر کمیت یا کیفیت خواب شما ت ثیر بگذارد می تواند باعث ایجاد حرکات هیپنیک شود. تکان های هیپنیک معمولا زمانی ظاهر می شوند که تازه شروع به خوابیدن کرده اید. اگرچه برخی از این تکان ها ممکن است باعث بیدار شدن شما از خواب شوند، اما در بیشتر آنها می خوابید. تکان های هیپنیک تکراری می تواند الگوی خواب فرد را مختل کند. این ممکن است در زندگی معمول شما اختلال ایجاد کند. با این حال، اکثر موارد تند و تند هیپناگوژیک آنقدرها هم بد نیستند، و شما تمایل دارید تا در بیشتر آنها بخوابید. یک حرکت تند و سریع هیپنیک معمولا در اولین مرحله خواب غیر REM (حرکت سریع چشم) رخ می دهد. معمولا در طول انتقال به این مرحله از خواب اتفاق می افتد. سخن آخر هیپنیک جرک انقباض شدید، ناگهانی و مختصر بدن است که هنگام خواب رخ می دهد و باعث می شود با شروع از خواب بیدار شوید. در دوره انتقال بین خواب و بیداری رخ می دهد. تکان های هیپناگوژیک با نام های شروع خواب، انقباضات خواب، شروع شبانه و تکان های میوکلونیک نیز شناخته می شوند. میوکلونوس به معنای انقباض غیرارادی عضلانی مانند سکسکه است. مشخص نیست چرا حرکات هیپنیک رخ می دهد. بسیاری از افراد سالم این تکان ها را بدون علت شناخته شده تجربه می کنند. با این حال، تصور می شود که برخی از عوامل باعث ایجاد تکان های هیپنیک می شوند. حرکت تند هیپنیک یک پدیده طبیعی است و یک بیماری نیست. با این حال، ممکن است الگوی خواب شما را تحت تاثیر قرار دهد و در زندگی شخصی شما اختلال ایجاد کند. نکات ارایه شده در اینجا به شما کمک می کند تا از شر تکان های هیپنیک تصادفی که خواب شما را مختل کرده اند خلاص شوید. اگر نکته یا پیشنهاد دیگری دارید، لطفا آنها را در کادر نظرات زیر ارسال کنید.

سردرد یکی از شایع ترین شکایات بهداشتی در سراسر جهان است. در سال گذشته، تخمین زده می شود که تا درصد از بزرگسالان سردرد را تجربه کرده اند و از این افراد، حداقل درصد سردرد را تجربه کرده اند. سردرد می تواند نواحی مختلف سر را تحت تاثیر قرار دهد و گاهی اوقات ممکن است فقط در یک طرف سر ایجاد شود. این مقاله انواع سردرد یکطرفه و همچنین محرک‌ها، گزینه‌های درمانی و زمان مراجعه به یک ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی را بررسی می‌کند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: سردرد سمت چپ در مقابل سمت راست سردرد گاهی اوقات فقط در یک طرف سر ظاهر می شود. این ممکن است در سمت چپ یا سمت راست سر باشد. به خوبی درک نشده است که چرا گاهی اوقات درد در یک طرف سر جدا می شود، اما تصور می شود که این ممکن است با واسکولیت ارتباط داشته باشد. که التهاب رگ های خونی است. این سردرد یک طرفه ممکن است ناشی از انواع مختلف سردرد، از جمله میگرن، سردردهای خوشه ای و سرویکوژنیک باشد. میگرن میگرن سردردی است که معمولا باعث ایجاد درد ضربان‌دار در یک طرف سر می‌شود. ممکن است در سمت چپ یا راست رخ دهد. انواع مختلفی از میگرن وجود دارد. این شامل: میگرن همراه با هاله: این شامل این است که شخص قبل از شروع میگرن علایم هشدار دهنده خاصی مانند دیدن چراغ های چشمک زن را تجربه می کند. میگرن بدون اورا: این شایع ترین نوع میگرن است. معمولا بدون علامت هشدار رخ می دهد. هاله میگرنی بدون سردرد: به این میگرن خاموش نیز گفته می‌شود و زمانی اتفاق می‌افتد که هاله یا سایر علایم میگرن رخ می‌دهد، اما فرد دچار سردرد نمی‌شود. درد ناشی از میگرن می تواند از متوسط تا شدید متغیر باشد. بیش از درصد از بزرگسالان در ایالات متحده به میگرن مبتلا هستند. میگرن در زنان سه برابر بیشتر از مردان شایع است و می تواند در خانواده ها رخ دهد. همراه با درد ضربان دار در یک طرف سر، میگرن ممکن است با علایم دیگری همراه باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حساسیت به نور یا حساسیت به صدا حساسیت به بو یا حساسیت به لمس حالت تهوع استفراغ بینایی مانند هاله تغییر می کند بی حسی یا گزگز در صورت، دست ها یا پاها حالت تهوع ناشی از میگرن ممکن است با فعالیت بدتر شود، که می تواند میگرن را به ویژه ناتوان کننده کند. برخی از علایم میگرن را می توان روی صورت قرار داد، که ممکن است باعث شود میگرن با سردرد سینوسی اشتباه گرفته شود. همچنین ممکن است علایمی که در گردن رخ می دهد با اسپاسم عضلانی یا آرتریت اشتباه گرفته شود. ممکن است میگرن با علایم سینوس مانند همراه باشد، از جمله: گرفتگی بینی فشار در صورت آبریزش چشم اکثر افرادی که فکر می کنند سردرد سینوسی دارند در واقع میگرن دارند. سردرد خوشه ای سردردهای خوشه ای سردردهای نادر اما شدیدا دردناکی هستند که به دلیل الگویی که دنبال می کنند نامگذاری می شوند. کسانی که سردردهای خوشه ای را تجربه می کنند ممکن است هر روز از تا هفته سردرد داشته باشند. سردردها به صورت "خوشه ای" اتفاق می افتند و اغلب هر روز در یک زمان مشخص رخ می دهند. درد ناشی از سردرد خوشه‌ای می‌تواند آزاردهنده باشد و معمولا در یک طرف سر، پشت چشم ظاهر می‌شود. سردردهای خوشه‌ای در مردان شایع‌تر است و معمولا زمانی شروع می‌شوند که فرد در سنین یا سالگی است. پس از توقف الگوی سردرد، سردرد از بین خواهد رفت. در این زمان، دوره بهبودی شروع می شود. این زمان بدون هیچ گونه علایم سردرد است، که ممکن است برای ماه ها یا حتی سال ها قبل از بازگشت سردرد ادامه یابد. خوشه های سردرد ممکن است در همان زمان از سال اتفاق بیفتد و بیشتر در ماه های بهار یا پاییز دیده می شود. سردردهای خوشه ای می توانند به صورت علایم مختلفی ظاهر شوند. به طور معمول، آنها به سرعت وارد می شوند. علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: احساس تیز، سوزش یا سوراخ شدن در یک طرف سر درد شدید درد در اطراف چشم، شقیقه یا یک طرف صورت چشم های قرمز چشمان خیس مردمک کوچکتر در یک چشم یک پلک که افتاده یا متورم است. مسدود شدن یا آبریزش سوراخ بینی عرق روی صورت تحریک بی قراری حمله درد در سردرد خوشه ای می تواند از دقیقه تا سه ساعت طول بکشد. این حملات ممکن است یک تا هشت بار در روز اتفاق بیفتد و ممکن است هر روز برای هفته ها یا ماه ها رخ دهد. برای برخی از افراد، درد به قدری شدید است که باعث می شود برای مقابله با درد تلاش کنند یا تکان بخورند. سردرد سرویکوژنیک سردرد سرویکوژنیک نوعی سردرد ثانویه است، به این معنی که ناشی از یک موضوع متفاوت در بدن است. سردردهای سرویکوژنیک معمولا به دردهای ناشی از گردن اشاره می کنند. بدون درمان، درد همراه با سردرد سرویکوژنیک می تواند کاملا ناتوان کننده باشد. کسانی که سردرد سرویکوژنیک دارند ممکن است این موارد را تجربه کنند: تشدید سردرد با حرکت گردن بدتر شدن سردرد زمانی که به نقاط خاصی روی گردن فشار وارد می شود. کاهش حرکت گردن علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: تاری دید حالت تهوع درد در بازوها درد در شانه گرفتگی گردن حساسیت به نور یا حساسیت به صدا درد در یک طرف سر یا درد اطراف چشم درد در ناحیه گردن علل سردرد سمت راست یا چپ سردرد می تواند به دلایل مختلفی باشد، از جمله عوامل محیطی، ژنتیک، استرس و عوامل دیگر. علل میگرن علت دقیق میگرن هنوز مشخص نشده است. اعتقاد بر این است که ممکن است به دلیل فعالیت غیر طبیعی در مغز باشد که بر سیگنال‌های عصبی، رگ‌های خونی و مواد شیمیایی مغز ت ثیر می‌گذارد. ژنتیک، ژن‌ها و نشانگرهای ارثی افراد، ممکن است برخی افراد را بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به میگرن کند. میگرن می تواند توسط تعدادی از محرک ها ایجاد شود. اینها شامل تغییرات هورمونی، استرس یا تنش، شوک، اضطراب، افسردگی، خستگی، بد خوابی، قند خون پایین، نوبت کاری و جت لگ می شود. علل سردردهای خوشه ای مانند میگرن، علت سردردهای خوشه ای ناشناخته است. اعتقاد بر این است که با فعالیت در هیپوتالاموس، ناحیه ای از مغز که هورمون هایی تولید می کند که به کنترل انواع عملکردهای بدن کمک می کند، مرتبط باشد. همچنین ممکن است ژنتیک در ایجاد سردردهای خوشه ای نقش داشته باشد. کسانی که سیگار می کشند بیشتر در معرض خطر سردردهای خوشه ای هستند. سایر محرک های احتمالی عبارتند از: الکل بوی تند شامل رنگ، بنزین یا عطر علل سردرد سرویکوژنیک سردرد سرویکوژنیک می تواند ناشی از عوامل زیر باشد: حرکت شلاقی (نیروی ناگهانی که باعث می شود سر و گردن به سمت عقب و سپس به جلو حرکت کند) شکستگی در ناحیه گردن آرتریت در گردن عصب فشرده شده دیسک لغزنده رگ به رگ شدن عضله گردن کشیدگی عضلات گردن جراحت یک سقوط وضعیت بدنی ضعیف درمان سردرد های یک طرفه درمان سردرد بر اساس نوع سردرد متفاوت است و ممکن است شامل دارو، فیزیوتراپی یا درمان های خانگی باشد. میگرن میگرن را نمی توان درمان کرد، اما درمان ها می توانند به کاهش علایم کمک کنند. درمان های ممکن برای میگرن عبارتند از: داروهای مسکن تریپتان ها (داروهایی برای معکوس کردن برخی از تغییرات در مغز که باعث میگرن می شوند) داروی ضد تهوع درمان های خانگی، مانند دراز کشیدن در یک اتاق تاریک درمان سردرد خوشه ای مسکن‌های بدون نسخه ( OTC ) برای سردردهای خوشه‌ای موثر نیستند، زیرا به اندازه کافی سریع عمل نمی‌کنند. اگر در شروع سردرد خوشه ای مصرف شوند، سه روش درمانی وجود دارد که می توانند درد را تسکین دهند. این شامل: اکسیژن درمانی (تنفس اکسیژن خالص از طریق ماسک صورت) تزریق سمبراس سیمتاچ (سوماتریپتان) اسپری بینی زومیگ (زولمیتریپتان) (جایگزینی برای کسانی که تزریق را دوست ندارند) اگر در زمان مناسب استفاده شود، این درمان‌ها می‌توانند در عرض تا دقیقه درد را تسکین دهند. سردرد سرویکوژنیک درمان سردردهای سرویکوژنیک بر هدف قرار دادن علت درد، به طور معمول در گردن، متمرکز است. درمان های احتمالی عبارتند از: دارو فیزیوتراپی ورزش بلوک های عصبی چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر سردردهایی را تجربه کردید که عود می‌کنند یا اگر سردردتان با داروهای مسکن کمک نشد، باید به یک پزشک مراجعه کنید. همچنین باید به پزشک مراجعه کنید اگر: درد ضربانی در جلو یا کنار سر دارید. استفراغ یا احساس تهوع می کنید صدا یا نور را دردناک می‌دانید. هنگام غذا خوردن در فک خود درد دارید. شما تاری دید دارید شما دوبینی دارید پوست سر شما درد می کند. در بازوها یا پاهای خود بی حسی دارید. در بازوها یا پاهای خود ضعف دارید. معمولا سردرد در سمت راست یا چپ سر جدا می شود. اینکه چرا سردرد فقط یک طرف سر را تحت ت ثیر قرار می دهد به خوبی درک نشده است. این سردردها ممکن است به عنوان میگرن، سردرد خوشه ای یا سردرد سرویکوژنیک طبقه بندی شوند. سخن آخر سردرد شایع است، اما با این وجود می تواند ناتوان کننده باشد. اگر سردرد دارید، بدانید که کمک در دسترس است. برای شروع، ممکن است یک قرار ملاقات با یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی داشته باشید. یک متخصص پزشکی می‌تواند به شناسایی نوع سردردی که تجربه می‌کنید کمک کند، گزینه‌های درمانی را ارایه دهد و در مورد نحوه مدیریت محرک‌ها به شما توصیه کند.

علل زیادی دارد برخی از آنها ممکن است موقعیتی و برخی دیگر به دلیل عوامل سبک زندگی باشند که می توانند تغییر کنند. اختلال نعوظ ( ED ) یکی از شایع ترین شرایط سلامت جنسی مردان است. هنگامی که ناشی از بیماری مزمن یا سایر بیماری های زمینه ای باشد، ED ممکن است به یک مشکل مزمن تبدیل شود. با این حال، اختلال نعوظ در بسیاری از موارد، موقتی است. اگر شما هم در برخی موارد از اختلال نعوظ موقت رنج می برید بهتر است ادامه این مقاله را تا انتها بخوانید تا علل و راهکارهای درمانی وضعیت خود را بیابید. ما همچنین گزینه های درمانی بالقوه و نحوه صحبت با پزشک خود را در مورد این وضعیت بررسی خواهیم کرد. هنگامی که مردم در مورد اختلال نعوظ ( ED ) فکر می کنند، معمولا یک وضعیت پایدار را در نظر می گیرند که با افزایش سن بدتر می شود. اما، مواقعی وجود دارد که ED فقط موقتی است و توانایی دستیابی به نعوظ قابل بازیابی است. تجربه اختلال نعوظ در برخی شرایط نگران کننده نیست. بسیاری از مردان در مقطعی از زندگی خود مشکلات نعوظ را تجربه می کنند و موارد زیادی ممکن است باعث این مشکل شوند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علل اختلال نعوظ موقت علل مختلفی برای ED وجود دارد که به طور کلی به عنوان فیزیولوژیک (مربوط به بدن) یا روان زا (مربوط به ذهن) طبقه بندی می شوند. اغلب اوقات، دلایل متعدد با هم تداخل دارند. برخلاف اشکال مزمن ED (که عمدتا افراد بالای سال را تحت ت ثیر قرار می دهد) ، نوع کوتاه مدت ED علل و عوامل خطر متمایز خود را دارند. این اشکال کوتاه مدت را می توان به دو گروه تقسیم کرد: ED موقعیتی و ED موقت. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اختلال نعوظ موقعیتی ED موقعیتی شکلی از ED است که فقط در شرایط خاصی رخ می دهد. به عنوان مثال، برخی از مردان ممکن است در حفظ نعوظ با شریک زندگی خود مشکل داشته باشند اما در طول خودارضایی مشکلی ندارند. این وضعیت اغلب توسط عوامل روانی مانند عصبی بودن یا اضطراب عملکرد ایجاد می شود. در این موارد، درمان و تشخیص علت اصلی مشکل روانی اغلب بهترین گزینه درمانی است. مصرف الکل و مواد مخدر نیز می تواند منجر به ED موقعیتی شود. ED موقعیتی، طبق نامش، نوعی ED است که فقط در شرایط خاصی رخ می دهد. علل آن معمولا روان‌زا هستند و می‌توانند شامل احساس گناه، افسردگی، خستگی، استرس، اضطراب عملکرد (ترس یا نگرانی مربوط به فعالیت جنسی) ، مشکلات رابطه‌ای یا سابقه ضربه جنسی باشند. اغلب اوقات، یک فرد مبتلا به ED موقعیتی با ترس به موقعیت جنسی نزدیک می شود. در موارد دیگر، یک تعامل جنسی ممکن است باعث تحریک احساسات غیرمنتظره شود که برانگیختگی جنسی را کاهش می دهد. علایم ED موقعیتی معمولا نامنظم است و ممکن است در شرکای مختلف یا در شرایط مختلف رخ ندهد. کار بیش از حد، داشتن یک سبک زندگی پر استرس، یا استفاده از مواد مخدر یا الکل می تواند باعث ED موقعیتی شود یا به آن کمک کند. اختلال نعوظ موقت ED می تواند ناشی از برخی عوامل سبک زندگی باشد. در این موارد، ED معمولا موقتی است و پس از ایجاد تغییرات در شیوه زندگی بهبود می یابد. تعریف ED موقت کمی دشوارتر است، اما شکلی است که به طور بالقوه می تواند بر اساس تغییرات در عوامل خطر قابل تغییر معکوس شود. بسیاری از عوامل خطر سبک زندگی وجود دارد که می تواند بر ED ت ثیر بگذارد. برخی می توانند جریان خون آلت تناسلی را مختل کنند یا بر انقباض ماهیچه ها یا بافت های مورد نیاز برای رسیدن به نعوظ ت ثیر بگذارند. برخی دیگر ممکن است سطح تستوسترون یا در دسترس بودن مولکولی به نام اکسید نیتریک را کاهش دهند که باعث می‌شود آلت تناسلی در حین نعوظ انباشته شود. عوامل سبک زندگی می تواند ناشی از سیگار کشیدن، رژیم غذایی نامناسب، کم تحرکی و اضافه وزن یا چاقی باشد. یکی از مهم ترین مولکول های مورد نیاز برای نعوظ نیتریک اکسید ( NO ) است. NO یک گشادکننده عروق است، به این معنی که به رگ‌های خونی شما کمک می‌کند، که برای نعوظ ضروری است. التهاب مزمن که می تواند ناشی از سیگار کشیدن، رژیم غذایی نامناسب و داشتن وزن بیشتر باشد ممکن است منجر به مشکلاتی در عملکرد عروق خونی شود و دسترسی به این مولکول را کاهش دهد. وقتی استرس دارید، بدن شما تولید هورمون اپی نفرین را افزایش می دهد. افزایش سطح اپی نفرین باعث می شود عضلات و رگ های خونی در آلت تناسلی به مشکل برسند. ED اغلب زمانی برطرف می شود که علت استرس یا اضطراب درمان و رفع شود. تحقیقات نشان می دهد راه های مختلفی مانند سطوح پایین تستوسترون و تصلب شرایین وجود دارد که سندرم متابولیک می تواند منجر به ED شود. بسته به علت، ED ممکن است قابل درمان و موقت باشد. اختلال نعوظ بلند مدت اگر ED ناشی از مشکلات فیزیکی خاصی باشد، معکوس کردن آن دشوار است. برخی شرایط مانند دیابت، صدمات نخاعی و مولتیپل اسکلروزیس، ممکن است بر اعصابی که آلت تناسلی را تحت ت ثیر قرار می دهند، ت ثیر بگذارد. شرایط زیر علل بالقوه اختلال نعوظ طولانی مدت هستند: انسداد عروق آسیب نخاعی و یا عصبی آسیب بافت آلت تناسلی اسکلروز چندگانه بیماری پیرونی بیماری پارکینسون دیابت بسیاری از اوقات، ED ناشی از این شرایط هنوز هم با داروها، تزریق‌ها یا سایر روش‌های درمانی قابل کنترل است. برخی از داروهای تجویزی، مانند داروهای فشار خون بالا یا افسردگی نیز می توانند باعث ED شوند. اینکه این یک علت کوتاه مدت یا بلندمدت ED است بستگی به مدت زمان مصرف داروها دارد. اختلال نعوظ موقت چگونه تشخیص داده می شود؟ تجربه گهگاهی ED طبیعی است. با این حال، ED اگر باعث اختلالات منظم در زندگی جنسی شما شود، ممکن است نگران کننده باشد. بهترین راه برای یافتن علت اصلی ED مشورت با پزشک است. آنها می توانند با بررسی سابقه پزشکی و جنسی خود و پرسیدن در مورد مصرف مواد و استرس روانی، علت ED را بررسی کنند. اگر صبح که برای اولین بار از خواب بیدار می شوید هنوز نعوظ دارید، احتمالا علت ED بیشتر روانی است تا فیزیکی. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون را توصیه کند و یک معاینه فیزیکی برای رد آسیب عصبی یا سایر شرایط انجام بدهد. تشخیص ED موقت کم و بیش مانند هر شکل دیگری از ED است. تشخیص ممکن است توسط اورولوژیست انجام گیرد که در سلامت جنسی مردان تخصص دارد. ED موقت چگونه درمان می شود؟ اختلال نعوظ اغلب با درمان مناسب بهبود می یابد. یک مطالعه در سال که روی مرد انجام شد نشان داد که درصد از مردان مبتلا به اختلال نعوظ بعد از سال علایم بهبود یافته بودند. موارد زیر گزینه های درمانی بالقوه برای ED موقت هستند: مصرف داروها. داروهای خوراکی اغلب درمان خط اول برای اختلال نعوظ هستند. ترک سیگار. سیگار کشیدن می تواند به رگ های خونی شما آسیب برساند و جریان ضربه به آلت تناسلی شما را کاهش دهد. ترک مصرف الکل. مصرف زیاد الکل می تواند باعث ED شود. در این موارد، اگر میزان نوشیدنی خود را کاهش دهید، ED ممکن است بهتر شود. بهبود رژیم غذایی تحقیقات نشان داده است که درصد افراد مبتلا به ED دارای شاخص توده بدنی ( BMI ) بیشتر از هستند. خوردن یک رژیم غذایی مناسب ممکن است به کاهش وزن و بهبود ED کمک کند. ورزش کردن. یک بررسی منتشر شده در سال نشان داده که دقیقه ورزش هفتگی به مدت ماه به کاهش ED ناشی از بیماری های قلبی عروقی، کمبود فعالیت بدنی، سندرم متابولیک، فشار خون بالا و چاقی کمک می کند. مصرف مکمل ها. برخی از مکمل ها، مانند Panax ginseng ، Rhodiola rosea ، Yohimbe و L - arginine ممکن است به تسکین علایم ED کمک کنند. با این حال، اثربخشی بسیاری از این مکمل ها هنوز قابل بحث است. همیشه قبل از مصرف هر مکملی با پزشک خود صحبت کنید. درمان افسردگی. استرس و اضطراب سطح هورمون‌هایی را افزایش می‌دهد که می‌تواند سلامت و عملکرد رگ‌های خونی و ماهیچه‌های آلت تناسلی را مختل کند. علایم ED اغلب زمانی برطرف می شود که علت استرس برطرف شود. تلاش برای گفتگو در مورد مسایل و مشکلات رابطه جنسی، روان درمانی یا رابطه درمانی ممکن است به شما در مقابله با ED ناشی از عوامل روانی کمک کند. درمان جایگزینی تستوسترون. اگر اختلال نعوظ شما ناشی از عدم تعادل هورمونی باشد، ممکن است از درمان جایگزینی تستوسترون بهره مند شوید. با پزشک خود صحبت کنید. بسیاری از مردان از صحبت با پزشک خود در مورد ED احساس خجالت می کنند. با این حال، اگر شما ED را تجربه می کنید، پزشک می تواند در تشخیص و معرفی گزینه های درمانی مناسب به شما کمک کند. پزشک می تواند شما را برای شرایط مختلف مرتبط مانند فشار خون بالا، دیابت یا بیماری قلبی عروقی آزمایش کند. اگر بیماری شما را خسته کند، می تواند باعث ED موقت شود. برخی از عفونت های دستگاه ادراری می توانند به پروستاتیت (التهاب پروستات) منجر شوند، وضعیتی که می تواند مستقیما باعث ED شود. بسته به علت زمینه ای ممکن است. علل روانی مانند اضطراب یا استرس اغلب با مشاوره قابل حل است. ED موقت ناشی از چاقی، سیگار کشیدن یا سایر عادات ناسالم گاهی اوقات با تغییر در شیوه زندگی از بین می رود. ED ناشی از دارو ممکن است با تغییر داروها بهبود یابد. اگر علت ED موقعیتی باشد (به این معنی که فقط در شرایط خاصی رخ می دهد) ، تغییرات رفتاری گاهی اوقات می تواند علایم را به سرعت برطرف کند. ممکن است غلبه بر ED ناشی از مواردی مانند چاقی یا سلامت ضعیف قلبی عروقی بیشتر طول بکشد، زیرا آنها نیاز به بهبود پایدار در سلامت و سبک زندگی دارند. سخن آخر اختلال نعوظ در برخی موارد موقتی است. با این حال، گاهی اوقات می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی تر باشد. با پزشک خود صحبت کنید تا علت اصلی را پیدا کند و یک برنامه درمانی را شروع کند. شما همچنین می توانید روی بهبود عادات سبک زندگی مانند ترک سیگار، ورزش و تغذیه خوب کار کنید. تخمین زده می شود که درصد از افرادی که آلت تناسلی دارند در یک زمان با مشکل نعوظ مواجه می شوند. از دیدگاه پزشکی، ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ در درصد مواقع نگرانی عمده ای نیست. تنها زمانی که بیش از درصد موارد اتفاق می افتد، فرد باید به پزشک مراجعه کند. آنچه ED موقتی را از اشکال مزمن ED متمایز می کند این است که احتمال دارد به طور ناگهانی رخ دهد و یا گروه هایی را که احتمال کمتری دارند ED مانند افراد جوان تر را تحت تاثیر قرار دهد. علایم بسته به علت زمینه ای ممکن است نامنظم یا پایدار باشند.

می تواند زایمان را با مشکل مواجه کند. اگر پزشک این مشکل بالقوه را زود تشخیص دهد، می تواند این وضعیت را درمان کند. اگر دهانه رحم زن باردار کوتاه باشد، ممکن است منجر به نارسایی دهانه رحم شود. نارسایی دهانه رحم به اتساع بیش از حد دهانه رحم اشاره دارد. این می تواند خطر سقط جنین، و سایر عوارض را افزایش دهد. پزشکان زایمان زودرس را به عنوان تغییرات دهانه رحم که قبل از هفته بارداری رخ می دهد، تعریف می کنند. زایمان زودرس یک عامل خطر برای عوارض متعدد، از جمله مرده زایی، وزن کم هنگام تولد، خونریزی در مغز و ناتوانی های طولانی مدت شناخته می شود. دریافت درمان می تواند از عوارض مرتبط با داشتن دهانه رحم کوتاه جلوگیری کند. زمانی که دهانه رحم به طور غیرعادی کوتاه باشد، مستعد گشاد شدن است و محافظت کمتری برای جنین و زن باردار ایجاد می کند. بر اساس تحقیقات قبلی، انجمن پزشکی مادر و جنین گزارش می دهد که دهانه رحم کوتاه خطر زایمان زودرس را شش برابر در زنان باردار با یک جنین و هشت برابر در زنان باردار دوقلو افزایش می دهد. در حالی که بسیاری از عوامل می توانند باعث زایمان زودرس شوند، محققان به طور مداوم ارتباط واضحی بین داشتن دهانه رحم کوتاه و زایمان زودرس پیدا می کنند. به عنوان مثال، یک مطالعه بر روی زنان با دهانه رحم بسیار کوتاه (کمتر از میلی متر) نشان داد که این مشکل درصد از موارد زایمان زودرس قبل از هفته و درصد از موارد زایمان زودرس قبل از هفته را تشکیل می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کوتاه بودن دهانه رحم به چه معناست؟ داشتن دهانه رحم کوتاه به معنای دقیقا همان چیزی است که به نظر می رسد: طول دهانه رحم شما نسبت به زنان دیگر کوتاه تر است. قبل و در طول بارداری، دهانه رحم معمولا بین تا میلی متر طول دارد، اما گاهی اوقات یک مادر دهانه رحم کمی کوتاه تر، حتی کمتر از میلی متر است. دهانه رحم کوتاه می تواند به این معنی باشد که احتمال ابتلا به نارسایی دهانه رحم (که دهانه رحم ناکارآمد نیز نامیده می شود) وجود دارد و این زمانی است که دهانه رحم شما خیلی زود گشاد یا باز می شود. این وضعیت به نام نازک شدن و گشاد شدن زودرس دهانه رحم است و می تواند خطر زایمان زودرس و حتی از دست دادن بارداری را افزایش دهد. آیا دهانه رحم کوتاه بر توانایی من برای باردار شدن ت ثیر می گذارد؟ در حالی که توانایی شما برای باردار شدن نباید تحت ت ثیر کوتاه بودن دهانه رحم قرار گیرد، داشتن هر نوع ناهنجاری ساختاری در این قسمت بدن می تواند بر توانایی شما برای حمل نوزاد در تمام نه ماه بارداری ت ثیر بگذارد. پزشک ممکن است برای بررسی طول دهانه رحم یا معاینه لگن شما سونوگرافی انجام دهد، به خصوص اگر علایم زایمان زودرس (انقباضات، کمردرد) را نشان دهید. اگرچه اغلب بدون علامت است، برخی از علایم خفیف کوتاه دهانه رحم ممکن است. علایم معمولا بین هفته های تا بارداری ظاهر می شوند و عبارتند از: کمر درد فشار لگن گرفتگی شکم تغییر در حجم، رنگ و قوام ترشحات واژن لکه بینی یا خونریزی خفیف واژن انقباضات مشابه Braxton - Hicks کوتاهی دهانه رحم چگونه تشخیص داده می شود؟ در حالی که پزشکان اغلب طول دهانه رحم را در سونوگرافی های اولیه بارداری اندازه گیری می کنند، سونوگرافی ترانس واژینال قابل اطمینان ترین اندازه گیری را ارایه می دهد. این نوع سونوگرافی شامل قرار دادن مبدل در واژن برای دریافت تصویر واضح تری از دهانه رحم است. یک مطالعه در سال نشان داد که وقتی در سونوگرافی از طریق شکم دهانه رحم کوتاهتر از میلی متر است، سونوگرافی واژینال احتمالا کوتاه بودن دهانه رحم را از نظر بالینی ت یید می کند. انجمن پزشکی مادر و جنین، غربالگری روتین طول دهانه رحم را برای زنان باردار با سابقه زایمان زودرس توصیه می کند. اگر پزشک حدس بزند که یک زن احتمالا دهانه رحم کوتاهی دارد، ممکن است بین هفته‌های تا طول آن را از طریق سونوگرافی ترانس واژینال بررسی کند. در شرایطی که زن سابقه زایمان زودرس یا تشخیص کوتاه دهانه رحم داشته باشد، ممکن است بررسی‌ها را زودتر شروع کند. اگر طول دهانه رحم کمتر از میلی متر (حدود اینچ) باشد، پزشکان معمولا آن را کوتاه تشخیص می دهد. با این حال، برخی از پزشکان از استانداردهای متفاوتی استفاده می کنند و ممکن است طول تا میلی متر را کوتاه بدانند. به طور کلی، زنانی که سابقه زایمان زودرس یا دهانه رحم کوتاهی دارند بهتر است به پزشک خود اطلاع دهد. کوتاهی دهانه رحم چگونه درمان می شود؟ به طور کلی دو گزینه درمانی برای کوتاهی دهانه رحم وجود دارد: برای برخی از زنان، پزشک ممکن است سرکلاژ را توصیه کند. این یک بخیه در دهانه رحم است که آن را تقویت می کند و خطر از دست دادن بارداری یا زایمان زودرس را کاهش می دهد. سرکلاژ زمانی بهترین نتیجه را دارد که پزشک آن را در اوایل بارداری انجام دهد. اکثر پزشکان این روش را بعد از هفته انجام نمی دهند. با این حال، سوالاتی در مورد کاربرد این روش باقی مانده است و برخی از زنان ممکن است واجد شرایط نباشند. در حالی که سرکلاژ خطر زایمان زودرس را در زنان در معرض خطر کاهش می دهد، هنوز مشخص نیست که آیا گزینه های دیگر به ویژه پروژسترون واژینال ممکن است موثرتر باشند یا نباشند. پروژسترون واژینال را می توان با شیاف یا تزریقی تجویز کرد. برای مثال، پزشک ممکن است برای خانمی که دهانه رحم کوتاهی دارد اما سابقه زایمان زودرس ندارد، شیاف را توصیه کند. پروژسترون واژینال خطر زایمان قبل از هفته را تا درصد کاهش می دهد. خطر زایمان زودرس و از دست دادن بارداری به دلیل کوتاهی دهانه رحم می تواند نگران کننده باشد. مدیریت این اختلال راه هایی برای مدیریت خطر کوتاهی دهانه رحم و طولانی کردن بارداری وجود دارد. مدیریت کوتاهی دهانه رحم شامل موارد زیر است: پروژسترون پروژسترون هورمونی است که برای جلوگیری از انقباضات و حمایت از بارداری تا رسیدن به ترم کامل استفاده می شود. دریافت این هورمون به صورت تزریق هفتگی، داروی روزانه واژینال یا پساری پروژسترون واژینال تا حدود تا هفتگی امکان پذیر است. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است آن را در سه ماهه دوم یا قبل از آن تجویز کند. پساری آرابین پساری آرابین راه دیگری برای کاهش احتمال بارداری زودرس است. این یک حلقه سیلیکونی است که در واژن قرار می گیرد تا دهانه رحم را بسته نگه دارد. این یک روش جراحی نیست و قرار دادن حلقه توسط متخصص زنان و زایمان انجام می شود. قرار دادن پساری آرابین می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. بخیه/سرکلاژ دهانه رحم در طول سرکلاژ دهانه رحم، یک بخیه در دهانه رحم گذاشته می شود تا به بسته ماندن آن کمک کند. سرکلاژ با تا درصد میزان موفقیت بارداری مرتبط است. سرکلاژ تا هفته تا بارداری یا تا زمان زایمان حفظ می شود. این روش برای کسانی که در گذشته یک یا چند زایمان زودرس، سقط‌های دیررس یا جراحی دهانه رحم داشته‌اند، پیشنهاد می‌شود و سونوگرافی نشان می‌دهد که دهانه رحم در حال باز شدن است. اگر تشخیص این اختلال داده شود، بتامتازون ممکن است بین هفته های تا بارداری برای بهبود نتایج نوزاد استفاده شود. استراحت شدید در بستر ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی توصیه شود. ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی به طور کلی نظارت منظم و مشاوره با یک پزشک متخصص در بارداری های پرخطر را نیز پیشنهاد می کنند. به این ترتیب، هر گونه مشکلی در رابطه با کوتاهی دهانه رحم در دوران بارداری را می توان به موقع پیدا کرد و درمان کرد. علل مشخص نیست که چرا برخی از زنان این اختلال را دارند یا چرا این وضعیت می تواند منجر به نارسایی دهانه رحم شود که ممکن است در برخی از زنان مادرزادی باشد. با این حال، عوامل متعددی وجود دارد که ممکن است نقش داشته باشد، از جمله موارد زیر: بزرگ شدن یا شکافته شدن رحم. رحم کشیده یا بدشکل ممکن است بر طول دهانه رحم شما ت ثیر بگذارد. شکافته شدن رحم که به آن رحم جدا شده می گویند، زمانی اتفاق می افتد که دیواره ای از بافت از وسط رحم رشد می کند و آن را به دو قسمت تقسیم می کند. آسیب دهانه رحم. زایمان سخت که باعث پارگی دهانه رحم می شود می تواند به دهانه رحم آسیب برساند. جراحی دهانه رحم. برخی از روش‌های مورد استفاده برای بررسی پاپ اسمیر غیرطبیعی یا D & C قبلی ممکن است با نارسایی دهانه رحم مرتبط باشد. عفونت التهاب یا تحریک رحم ناشی از خونریزی یا عفونت نیز ممکن است از عواملی در طول دهانه رحم باشد. نژاد. زنان سیاه پوست در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند، اما دلایل آن مشخص نیست. مصرف مواد مخدر. اگر مادر شما در معرض نوع مصنوعی استروژن به نام دی اتیل استیل‌بسترول یا DES قرار گرفته باشد، دهانه رحم شما نیز ممکن است در معرض خطر باشد. زنانی که قبلا زایمان زودرس را تجربه کرده‌اند، در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس در آینده هستند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ بیشتر زنان از طول دهانه رحم خود اطلاعی ندارند. برای زنانی که سابقه زایمان زودرس، آسیب دهانه رحم یا سقط دارند، ممکن است ایده خوبی باشد که طول را بررسی کنند. هر زن باردار باید در مورد عوامل خطر فردی خود با پزشک صحبت کند. هر کسی که در مورد احتمال زایمان زودرس مضطرب است، می‌تواند درخواست اندازه‌گیری دهانه رحم از طریق واژینال کند، حتی اگر هیچ فاکتور خطری نداشته باشد. زنان باردار با دهانه رحم کوتاه در هریک از شرایط زیر باید به پزشک مراجعه کنند: خونریزی از واژن دارند. آنها علایم زایمان مانند انقباضات را دارند. آنها متوجه نشت مایع از واژن می شوند. جنین از حرکت باز می ایستد یا کمتر حرکت می کند. اگر در آن روز امکان تماس با پزشک یا ملاقات با آنها وجود نداشت، به اورژانس مراجعه کنید. پیش آگهی کوتاهی دهانه رحم درمان این اختلال در صورتی موثرتر است که قبل از هفته بارداری شروع شود. زنان بارداری که این درمان را دریافت می کنند اغلب حاملگی و زایمان بدون عارضه دارند. حتی زمانی که یک زن به زایمان زودرس می‌رود، پروژسترون یا سرکلاژ ممکن است زایمان را چندین هفته به تاخیر بیندازد و به جنین زمان بیشتری برای رشد بدهد. این امر خطر عوارض را کاهش می دهد. سخن آخر واقعا چقدر به دهانه رحم خود فکر می کنید، قطعه ای استوانه ای شکل که واژن را به رحم متصل می کند؟ هنگامی که باردار هستید، دهانه رحم شما در مرکز قرار می گیرد، باز و نازک می شود تا کودک شما از کانال زایمان عبور کند. بنابراین اگر متوجه شوید که دهانه رحم کوتاهی دارید، ممکن است تعجب کنید که چگونه بر زایمان و زایمان شما و البته بر جنین شما ت ثیر می گذارد. سعی کنید نگران نباشید و بدانید که اگرچه کوتاه بودن دهانه رحم به طور بالقوه می تواند عوارضی ایجاد کند، درمان های موثری برای رفع این عارضه وجود دارد تا زنان بتوانند بارداری سالمی داشته باشند.

شامل برونشیولیت، ذات الریه، عفونت دستگاه ادراری، سینوزیت، عفونت پوستی، گاستروانتریت و اوتیت میانی حاد می شود. بیشتر این عفونت ها ویروسی هستند و تنها بخش کوچکی از آن توسط باکتری ها ایجاد می شود. در حالی که بیشتر عفونت های ویروسی پادزهر خاصی ندارند، اغلب اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر عفونت انجام دهید. بسیاری از عفونت های باکتریایی، اگر به موقع شناسایی شوند، با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. برخی از بیماری های ویروسی جدی دوران کودکی را می توان با واکسیناسیون روتین پیشگیری کرد. در اینجا چند بیماری رایج به همراه راهبردهای درمان و پیشگیری از آنها آورده شده است: آنچه در این مقاله خواهید خواند: سرماخوردگی معمولی سرماخوردگی معمولی (عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، URI ) یکی از شایع ترین و شایع ترین بیماری های دوران کودکی است. URI ها معمولا کودکان زیر دو سال را تحت ت ثیر قرار می دهند. برخی گزارش ها نشان می دهند که کودکان به طور متوسط می توانند سالانه تا URI در سال اول زندگی خود دریافت کنند. علت URI ها عموما منشا ویروسی دارد و درمان خاصی ندارد. چنین بیماری های تنفسی معمولا توسط انواع عفونت های ویروسی ایجاد می شوند و کودکان می توانند به طور مکرر در طول دوران کودکی خود به آن ها مبتلا شوند. علایم آن شامل سرفه، احتقان، آبریزش بینی، تب و گلودرد است. علایم ممکن است - روز طول بکشد و به طور کلی در - روز پس از بیماری بدتر می شود. هر زمان که کودک URI داشته باشد، درمان حمایتی برای اطمینان از تنفس راحت کودک بدون عقب نشینی توصیه می شود. تا درصد از کودکان با علایم URI طولانی مدت ممکن است سینوزیت داشته باشند و حدود درصد از کودکان مبتلا به URI و تب طولانی مدت ممکن است عفونت همزمان دستگاه ادراری ( UTI ) داشته باشند که با آنتی بیوتیک قابل درمان است. اقدامات خودمراقبتی برای سرماخوردگی در کودکان اقدامات خودمراقبتی شامل شستن مکرر دست ها و اطمینان از فاصله گرفتن با همسالان بیمار است. همچنین مهم است که مصرف و برون ده مایعات خوب را ادامه دهید (ادرار حداقل هر ساعت) هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هنگامی که علایم کودک بیش از هفته ادامه داشت یا تب بیش از روز ادامه داشت، کودک باید برای ارزیابی مجدد نزد پزشک آورده شود. توجه: داروهای تسکین دهنده علایم مانند ضد احتقان ها، عوامل موکولیتیک و ضدسرفه ها نباید به کودکان زیر تا سال داده شود، زیرا می توانند بیشتر از اینکه مفید باشند، ضرر داشته باشند. آنفولانزای معده آنفولانزای معده یک بیماری عفونی شایع در بین کودکان است. اما آنفولانزای معده، که از نظر پزشکی به عنوان گاستروانتریت حاد ( AGE ) ، شناخته می شود، معمولا یک عفونت ویروسی است که باعث التهاب پوشش معده می شود. این عارضه می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، علایم خفیفی را نشان می دهد و خود به خود برطرف می شود. گونه های مختلف ویروسی می توانند باعث ایجاد گاستروانتریت شوند، اما آدنوویروس ها، روتاویروس ها و آستروویروس ها کودکان نوپا و خردسالان را بیشتر از بقیه آلوده می کنند. از سوی دیگر، نوروویروس ها به طور مساوی کودکان و بزرگسالان را هدف قرار می دهند. علایم شامل تهوع، استفراغ، اسهال آبکی، سردرد، تب، لرز و درد معده است. بیشتر علل AGE ماهیت ویروسی دارند. بنابراین، آنتی بیوتیک ها چندان موثر نیستند. حتی اگر AGE توسط باکتری ایجاد شود، نظارت دقیق به جای درمان آنتی بیوتیکی ترجیح داده می شود. درمان اصلی برای AGE هیدراتاسیون و مراقبت های حمایتی است. توجه: آنتی بیوتیک ها اغلب می توانند با از بین بردن فلور باکتریایی طبیعی در روده با ایجاد اسهال بیشتر و ناراحتی های گوارشی، بیماری را طولانی کنند. در موارد نادر، آنتی بیوتیک ها می توانند دیواره باکتری را باز کنند، که می تواند منجر به ترشح سمومی شود که می تواند باعث بیماری های جدی تری مانند سندرم همولیتیک اورمیک شود. اقدامات پیشگیرانه برای AGE شستن مکرر دست ها، اطمینان از تهیه وعده های غذایی از منابع معتبر و محدود کردن کودک از تماس نزدیک با همسالان بیمار است. چشم صورتی چشم صورتی که معمولا به عنوان ملتحمه عفونی شناخته می شود، با التهاب ملتحمه (قسمت سفید چشم) و پلک های داخلی مشخص می شود. این یک عفونت چشمی شایع در بین کودکان است. چشم صورتی می تواند نتیجه ویروس ها، باکتری ها یا آلرژی باشد. هنگامی که کودک چشم صورتی دارد، تشخیص علت آن ضروری است. ورم ملتحمه باکتریایی معمولا ترشحات چرکی بیشتری دارد و به جای دو طرفه یک طرفه است. علایم ورم ملتحمه عفونی شامل ترشحات شفاف یا چرکی چشم، تزریق قرمز به ملتحمه، سوزش چشم، و حساسیت به نور خورشید است. کودک به طور کلی بیمار به نظر نمی رسد. اگر علت زردی چشم باکتریایی باشد، قطره یا پماد آنتی بیوتیک موثر خواهد بود. اگر علت آلرژی باشد، قطره هایی مانند پنتانول علایم را کاهش می دهد. مت سفانه، بخش زیادی از ورم ملتحمه منش ویروسی دارد، و مانند بسیاری از بیماری های ویروسی، باید اجازه دهید روند خود را طی کند. از آنجایی که انتقال چشم صورتی از تماس نزدیک و قطرات قطرات است، بهترین روش پیشگیری اطمینان از رعایت بهداشت فردی همراه با شستن مکرر دست ها است. کودکان باید عادت داشته باشند که برای جلوگیری از انتقال، هیچ گونه محصول بهداشتی مانند حوله، عینک، یا حوله را به اشتراک نگذارند. سیاه سرفه سیاه سرفه یک عفونت مجاری تنفسی است که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. هنگامی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می کند، قطرات تنفسی حامل پاتوژن عفونی در هوا منتشر می شود. افرادی که در این قطرات تنفس می کنند نیز در نهایت آلوده می شوند. به علاوه، این قطرات سطوح اطراف را آلوده می کنند که می تواند عفونت را به کسانی که آنها را لمس می کنند سرایت کند. این بیماری بسیار مسری در صورت عدم درمان مناسب می تواند بدتر شود و می تواند منجر به عوارض جدی مانند ذات الریه شود. به ویژه برای نوزادان خطرناک است. Bordetella pertussis نام باکتری عامل سیاه سرفه است. سیاه سرفه یکی از بیماری های دوران کودکی است که از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری است. سیاه سرفه به طور کلی دارای چهار مرحله است: دوره جوجه کشی (دوره بدون علامت، تا روز) ، مرحله کاتارال (به نظر می رسد سرماخوردگی معمولی، - هفته) ، مرحله حمله ای (سرفه های شدید که می تواند تا هفته طول بکشد) و مرحله نقاهت نهایی (سرفه با بهبودی آهسته و تدریجی کاهش می یابد) بیمار مبتلا به سیاه سرفه در مراحل کاتارال و اوایل پراکسیسمال بیشترین عفونی را دارد. علایم سیاه سرفه در کودکان علایم سیاه سرفه از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. همانطور که از نام آن پیداست، علامت مشخصه این عارضه سرفه ای است که صدای "ووو" را تولید می کند. اما این معمولا در نوزادان کمتر از سال وجود ندارد. کودکان مبتلا به سیاه سرفه معمولا از سرفه خفیف، تب خفیف و آبریزش بینی رنج می برند، در حالی که نوزادان ممکن است دچار آپنه یا قطع تنفس کوتاه شوند. آنتی بیوتیک های ماکرولید مانند آزیترومایسین باکتری های عامل را از بین می برند. درمان می تواند دوره را کوتاه کند و از گسترش بیماری جلوگیری کند. درمان تنها زمانی موثر است که آنتی بیوتیک در مراحل اولیه درمان شروع شود. بهترین روش پیشگیری چیزی جز تزریق به موقع واکسن سیاه سرفه و رعایت بهداشت نیست. بیماری دست، پا و دهان بیماری دست، پا و دهان یک عفونت ویروسی شایع در کودکان است. اما بیماری دست، پا و دهان یک بیماری شایع ویروسی است که کودکان زیر سال را تحت تاثیر قرار می دهد. این عفونت معمولا دست ها، پاها، دهان و گاهی اوقات اندام تناسلی و باسن را درگیر می کند. شایع ترین ویروسی که باعث این بیماری می شود ویروس کوکساکی است. علایم ضایعات عمومی است که از سر تا پا گسترش می یابد و بیشتر دست، پا و دهان را درگیر می کند. تمایز بیماری دست، پا و دهان از ضایعات نگران کننده تر مانند آبله مرغان بسیار مهم است. یکی از نکات مهمی که باید در نظر گرفت این است که ضایعات آبله مرغان از مرکز شروع می شود و سپس به اطراف گسترش می یابد. ضایعه دست و پا و دهان بیشتر در دست، پا و خود دهان است. درمان به طور کلی بر روی علایم با تاکید بر هیدراتاسیون متمرکز است. برای درد دهان، بستنی یخ به طور کلی راه خوبی برای بی حس کردن زخم ها و افزایش هیدراتاسیون در همان زمان است. درمان دارویی مانند کارافات و دهانشویه جادویی اغلب می تواند از علایم دهان مراقبت کند. خود ضایعه معمولا مضر نیست، اما در موارد نادر، ضایعه می تواند به کبد و سیستم عصبی مرکزی کودک سرایت کند و عوارض شدیدی ایجاد کند. عوارض بیماری دست، پا و دهان شایع ترین عوارض مربوط به عفونت ثانویه پوست ناشی از دستکاری بیش از حد ضایعات و یا ضایعات دهانی است که مانع از غذا خوردن کودک می شود. توجه: اگر کودک از دهانشویه برای تسکین درد دهان استفاده می کند، مطمین شوید که کودک می تواند بچرخد و تف کند. در غیر این صورت، لیدوکایین باید به عنوان بخشی از ماده حذف شود تا از عوارض غیر ضروری جلوگیری شود. درست مانند هر بیماری ویروسی، حصول اطمینان از رعایت اصول بهداشتی و دوری از کودک بیمار از اقدامات پیشگیری موثر است. سرخک سرخک یک بیماری مسری در کودکان است. اما سرخک یکی از مسری ترین بیماری های عفونی ویروسی (ویروس روبیولا) است که سرعت انتقال بالایی از طریق آیروسل سازی دارد. مت سفانه، همه کشورهای جهان از سیستم پزشکی قوی برخوردار نیستند و به دلیل عدم واکسیناسیون در آن مناطق از جهان، سرخک همچنان بخش خوبی از جمعیت کودکان را در سراسر جهان (به ویژه در میان کودکان) تحت ت ثیر قرار می دهد. ویروس مسیول سرخک موربیلی ویروس است که تا حد زیادی در ماه های زمستان و بهار فعال است. این بیماری بیشتر در بین کودکان شایع است و به راحتی از طریق تماس مستقیم با ترشحات بینی و گلو منتقل می شود. علایم سرخک عبارتند از: تب بالا، ترشحات بینی، سرفه، بثورات پوستی، لکه های کوچک سفید با دهان آبی مایل به سفید و چشمان قرمز و آبریزش. به لطف واکسن بسیار موثر MMR و برنامه واکسیناسیون موفق در این کشور، این بیماری ترسناک امروزه به ندرت دیده می شود. در ایالات متحده، شیوع این بیماری در میان جمعیت واکسینه نشده رخ می دهد. مانند بسیاری از بیماری های ویروسی، هیچ درمانی برای سرخک وجود ندارد. با این حال، در برخی از کودکان دارای کمبود ویتامین A (بیشتر در کشورهای فقیر) ، افزایش مصرف ویتامین A ممکن است به کاهش شدت بیماری کمک کند. عوارض سرخک در کودکان قبل از اختراع واکسیناسیون بسیار موثر MMR ، کودکان در ایالات متحده به دلیل این بیماری دچار عوارض تنفسی می شدند. در موارد نادر، کودکان مبتلا ممکن است از پانانسفالیت اسکلروزان تحت حاد ( SSPE ) ، یک شکل شدید از عوارض مغزی تا سال پس از بهبودی از بیماری اولیه رنج ببرند. آبله مرغان آبله مرغان (واریسلا) یک عفونت پوستی بسیار مسری است که در دوران کودکی بسیار شایع است. با ایجاد وزیکول های عمومی در سراسر بدن مشخص می شود. آبله مرغان توسط گونه ای از ویروس تبخال به نام ویروس واریسلا زوستر ( VZV ) ایجاد می شود. علایم آبله مرغان به طور کلی شامل بثورات پوستی شدید خارش دار یا ضایعاتی است که ممکن است در سراسر بدن یا در نواحی خاصی ظاهر شود. درمان آبله مرغان مانند سایر عفونت های ویروسی است که پیشگیری از طریق واکسیناسیون به موقع و مدیریت از طریق مراقبت های حمایتی است. بیشتر افراد فقط یک بار به آبله مرغان مبتلا می شوند و سپس تا پایان عمر از آن مصون می مانند. بنابراین، قبل از اینکه واکسیناسیون به طور گسترده در دسترس باشد، عموما پذیرفته شده بود که وقتی کودکی به این بیماری مبتلا می شود، والدین یک "پارتی آبله مرغان" برگزار می کنند تا همه کسانی را که برای ایجاد مصونیت گله شرکت می کنند، آلوده کنند. پس از استفاده گسترده از واکسن واریسلا، با توجه به اینکه ویروس آبله مرغان می تواند در داخل اعصاب کودک خفته باقی بماند و در صورت فعال شدن مجدد می تواند باعث ایجاد زونا در اواخر زندگی شود، این عمل دیگر مورد تایید قرار نمی گیرد. ضایعات پوستی ناشی از آبله مرغان کاملا خارش دار هستند و خاراندن آنها می تواند باعث پارگی بیشتر پوست و ایجاد عفونت های باکتریایی ثانویه شود که حتی ممکن است منجر به سلولیت عمومی شود. عفونت ویروسی همچنین می تواند به کبد، مغز و سایر اندام های کودک بچسبد که می تواند منجر به عوارض سیستمیک شود. کرم حلقوی کرم حلقوی یک عفونت قارچی پوستی شایع در کودکان است. اما کرم حلقوی یک عفونت قارچی پوست است و در اصطلاح پزشکی به عفونت کچلی معروف است. گونه های قارچی که می توانند باعث بیماری شوند بسته به عوامل انتقال دهنده و میزبان متفاوت است. کرم حلقوی در اثر رشد بیش از حد قارچ های خاصی به نام درماتوفیت ایجاد می شود. درماتوفیت ها به طور طبیعی روی سطح پوست زندگی می کنند و بدون ایجاد آسیب از سلول های مرده پوست تغذیه می کنند. اما اگر اجازه رشد بیش از حد داشته باشند، باعث ایجاد عفونت های سطحی پوست مانند کرم حلقوی می شوند. عفونت کچلی تمایل به ایجاد بثورات با لبه برجسته و ظاهری پوسته پوسته مرکزی دارد. ضایعه تمایل زیادی به خارش دارد. محل عفونت برنامه درمانی را تعیین می کند و می تواند خوراکی یا موضعی باشد. عفونت در پوست سر یا بستر ناخن نیاز به داروهای ضد قارچ خوراکی دارد. پماد ضد قارچ موضعی برای عفونت های قارچی در سایر نقاط بدن بسیار موثر است. بهترین روش پیشگیری، رعایت نکات بهداشتی و پرهیز از به اشتراک گذاشتن هر گونه محصولات بهداشتی در میان همسالان است. برونشیت برونشیت التهاب دستگاه تنفسی تحتانی ناشی از هر نوع عفونتی است. این بیماری معمولا کودکان ساله و کمتر را تحت تاثیر قرار می دهد و مانند هر بیماری ویروسی دیگری، با مراقبت های حمایتی درمان می شود. شایع ترین علت، ویروس سنسیشیال تنفسی ( RSV ) است. علایم برونشیولیت شبیه علایم سرماخوردگی است، مانند تب، سرفه، آبریزش یا انسداد بینی و کاهش اشتها که به عنوان اولین علایم عفونت در نظر گرفته می شود. رعایت بهداشت دست و قرنطینه کردن کودک بیمار تا حد امکان بسیار مهم است. زیرمجموعه نوزادان نارس با سابقه عفونت مزمن ریه در مقایسه با همسالان خود بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند. این بیماران واجد شرایط واکسیناسیون palivizumab ، علیه RSV هستند تا خطر ابتلا به برونشیولیت را در سال اول زندگی خود کاهش دهند. کودکان مبتلا به برونشیولیت معمولا از مشکلات تنفسی رنج می برند و در برخی موارد شدیدتر نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای حمایت تنفسی دارند. گلودرد استرپتوکوکی گلودرد استرپتوکوکی یک بیماری عفونی شایع در کودکان است. فارنژیت استرپتوکوکی (گلودرد استرپتوکوکی) یکی از علل باکتریایی عفونت گلو در کودکان بزرگتر است. گلودرد استرپتوکوکی یک عفونت تنفسی است که توسط باکتری استرپتوکوک گروه A ایجاد می شود. این باکتری ها در ترشحات بینی و بزاق فرد مبتلا وجود دارند و به راحتی از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم به دیگران سرایت می کنند. عطسه یا سرفه قطرات آلوده را وارد محیط می کند که در نهایت توسط قطرات اطراف استنشاق می شود یا بر روی اشیاء اطراف فرود می آید. پاتوژن می تواند از طریق استنشاق مستقیم یا از طریق تماس غیر مستقیم وارد سیستم شما شود. تماس غیرمستقیم شامل لمس یک سطح آلوده است که باکتری ها را به دست های شما منتقل می کند و سپس از همان دست ها برای لمس بینی، چشم ها یا دهان خود استفاده می کند که باعث انتقال بیشتر باکتری به بدن شما می شود. کودکان مبتلا به این بیماری معمولا گلودرد بدون سرفه را تجربه می کنند و هر از گاهی ممکن است علایم سیستمیک مانند تب، درد شکم، بثورات پوستی و سردرد را گزارش کنند. تست تشخیص سریع سواب استرپتوکوک بسیار حساس است و درمان آن آنتی بیوتیک (خوراکی یا IM ) است. برای جلوگیری از تب روماتیسمی و عوارض قلبی، گلودرد استرپتوکوکی باید به سرعت در روز اول شروع درمان شود. درمان گلودرد استرپتوکوکی از ایجاد عوارض کلیوی (گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک، PSGN ) جلوگیری نمی کند. در بیشتر موارد، فارنژیت استرپتوکوکی یک بیماری با شروع سریع است و با یا بدون درمان خودبه خود برطرف می شود، اما در برخی موارد، به دلیل واکنش ایمنی بعدی، می تواند باعث عوارض کلیوی و قلبی شود. درمان و پیشگیری بیماری های عفونی در کودکان درمان بیماری عفونی به عوامل عفونی بستگی دارد. اما درمان بیماری های باکتریایی آنتی بیوتیک و درمان عفونت های قارچی، ضد قارچ های مربوط به آنها است. برای پیشگیری از ابتلای کودکان به بیماری های عفونی اقدامات زیر را رعایت کنید: بهداشت را هم مراقب و هم کودک باید رعایت کنند. از کودک بخواهید فورا واکسن توصیه شده را دریافت کند. تا جایی که می توانید کودک بیمار را ایزوله کنید تا از گسترش بیماری جلوگیری کنید. از نظر پیشگیری، رعایت بهداشت و شستن دست ها هم برای کودک و هم برای مراقب، کلیدی برای جلوگیری از انتقال عفونت است. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر کودک زیر ماه سن دارد، همیشه آستانه پایینی داشته باشید تا در صورت وجود علایم و نشانه های بیماری عفونی، کودک خود را برای ارزیابی بیاورید. کودک زیر ماه که تب بالای . درجه فارنهایت دارد باید برای ارزیابی فوری به بیمارستان منتقل شود. در موارد دیگر، اگر کودکی بیش از روز بیماری طولانی مدت دارد و بهبود نمی یابد، نشانه هایی از دیسترس تنفسی نشان می دهد و دریافت خوراکی ضعیفی دارد، فورا کودک خود را برای ارزیابی به خانه برگردانید. بیشترین سوالات در مورد بیماری های عفونی به طور کلی سیستم ایمنی بدن در تا ماه اول پس از تولد به سرعت رشد می کند و در طول زندگی فرد به رشد و توسعه ادامه می دهد تا از سلامتی او اطمینان حاصل کند. سیستم ایمنی کودک معمولا در حدود تا سالگی، درست قبل از بلوغ، به سطح بزرگسالی خود بالغ می شود. واکسن ها در برابر بیماری های عفونی چقدر موثر هستند؟ بسیاری از واکسن ها در پیشگیری از بیماری های واگیر بسیار موثر هستند. به عنوان مثال، واکسیناسیون MMR و آبله مرغان بیش از درصد موثر است. واکسن آنفولانزا یک برنامه واکسیناسیون سالانه برای هر فرد ماهه یا بالاتر است. اگرچه اثربخشی واکسن آنفولانزا از سالی به سال دیگر متفاوت است، اما خود این واکسن احتمال ابتلا به یک نوع شدید بیماری را برای هر فردی کاهش می دهد. در غیر این صورت، بسیاری از بیماری های عفونی رایج در دوران کودکی، مانند اپی گلوت ناشی از H . آنفلوانزا یا گاستروانتریت شدید ناشی از روتاویروس ها، به دلیل برنامه واکسیناسیون موفق در این کشور، عملا حذف شده اند. سایر واکسن ها مانند Hib و PCV برای کاهش میزان مننژیت و اپی گلوت دوران کودکی به حداقل ممکن ضروری هستند. نوزادان زیر ماه به دلیل سیستم ایمنی نابالغشان دچار نقص ایمنی هستند. آنها بسیار مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی جدی هستند و در صورت داشتن هر گونه علایم بیماری سیستمیک باید با آنها بسیار متفاوت درمان شود. کودکان زیر ماه نیز فاقد علایم بالینی برای نشان دادن شدت بیماری خود هستند. سخن آخر بسیاری از عفونت های باکتریایی و ویروسی دیگر وجود دارد که می تواند کودک را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از این بیماری های رایج را می توان به طور موثر با واکسیناسیون مانند آنفولانزا پیشگیری کرد.

(وازوتک) ، یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) است که بیشتر برای درمان افراد مبتلا به فشار خون و یا استفاده می شود. وازوتک ACE را مهار می کند. مهار ACE باعث کاهش سطح آنژیوتانسین II شده و منجر به انقباض عروقی کمتر و فشار خون می شود. II رگ های خونی را منقبض و فشار خون را افزایش می دهد. مهار کننده های ACE آنزیم اصلی را در سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون ( RAAS ) مسدود می کنند. این سیستم آنزیمی است که با هم همکاری می کنند تا فشار خون و غلظت سدیم در خون تنظیم شود. قرص خوراکی انالاپریل هم به عنوان یک داروی عمومی و هم با نام تجاری Vasotec در دسترس است. قرص خوراکی انالاپریل برای درمان، نارسایی قلبی و اختلال عملکرد بطن چپ بدون علامت استفاده می شود. انالاپریل ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی استفاده شود. این بدان معناست که شما باید آن را با داروهای دیگر مصرف کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انالاپریل به یک دسته از داروها به نام بازدارنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) تعلق دارد. یک کلاس داروها گروهی از داروها هستند که به روشی مشابه عمل می کنند. این داروها اغلب برای درمان بیماری های مشابه استفاده می شوند. انالاپریل به عروق خونی شما کمک می کند تا شل و بزرگ شوند. این وضعیت باعث کاهش فشار خون می شود. سه نشانه اصلی برای استفاده از وازوتک (انالاپریل) در بیماران وجود دارد، که عبارتند از: فشار خون نارسایی قلبی اختلال عملکرد بطن چپ بدون علامت وازوتک به تنهایی موثر است اما می تواند در ترکیب با سایر داروهای ضد فشار خون از جمله دیورتیک های نوع تیازید استفاده شود. علاوه بر موارد ذکر شده، ممکن است از مهار کننده های ACE برای کنترل ریتم های غیر طبیعی قلب، به ویژه پس از حمله قلبی استفاده شود. مهارکننده های ACE همچنین در درمان بیماری هایی مانند، و سندرم بارتر استفاده می شود. قبل از مصرف انالاپریل از جمله سایر مهارکننده های ACE ، با ارایه دهنده پزشکی خود در مورد تمام حساسیت ها به داروها مشورت کنید. اگر به انالاپریل یا سایر مهارکننده های ACE حساسیت دارید از این دارو استفاده نکنید. سایر موارد احتیاطی و منع مصرف این دارو، عبارتند از: اگر تحت عمل جراحی هستید، از جمله جراحی دندان، با پزشک خود مشورت کنید. اگر سابقه بیماری قلبی یا کلیوی، اسکلرودرمی و یا آنژیوادم داشته اید به پزشک خود اطلاع دهید. اگر مبتلا به تنگی شریانی کلیه دو طرفه هستید، باید نظارت دقیق تری بر روی مصرف این دارو داشته باشید. قبل از استفاده از جایگزین های نمک حاوی پتاسیم با پزشک خود مشورت کنید زیرا این امر ممکن است باعث تداخلات جدی شود. اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی قرار دارید یا قصد باردار شدن دارید با پزشک خود مشورت کنید. اگر در حال حاضر لیتیوم مصرف می کنید، ممکن است نیاز به تنظیم دوز و نظارت دقیق بر این دارو داشته باشید. با پزشک خود در مورد تمام داروها، مکمل ها و ویتامین های مصرفی خود با پزشک مشورت کنید. وازوتک یک مهار کننده ACE است. سایر مهار کننده های ACE عبارتند از: کاپوتن (کاپتوپریل) Prinivil و لیزینوپریل لوتنسین (بنازپریل) آلتاس (رامیپریل) آکوپریل (کویناپریل) مونوپریل (فوزینوپریل) ماویک ( trandolapril ) آسون (پریندوپریل) Univasc ( moexipril ) مصرف وازوتک برای زنانی که باردار یا شیرده هستند توصیه نمی شود. همچنین در نوزادان یا بیماران کودکان با میزان فیلتراسیون گلومرولی کمتر از میلی لیتر در دقیقه . مترمربع توصیه نمی شود. این دارو به طور کلی به صورت قرص وجود دارد اما برای بیمارانی که قادر به بلعیدن قرص ها نیستند، به صورت سوسپانسیون در دسترس است. وازوتک داخل وریدی، فقط در مواردی که بیمار در بیمارستان بستری باشد، قابل استفاده است و به طور کلی به بیمار داده نمی شود مگر اینکه در بیمارستان بستری شود. عوارض انالاپریل می تواند از فرم خفیف تا فرم شدید باشد. همانند سایر داروها، مصرف این دارو می تواند با بروز برخی عوارض جانبی همراه باشد. برخی از عوارض انالاپریل، عبارتند از: راش ضعف اسهال سردرد سرگیجه خستگی بیخوابی استفراغ حالت تهوع تکرر ادرار درد شکم کبودی آسان سرفه کردن رنگ پریدگی افت فشار خون افزایش تشنگی گرفتگی عضلات افزایش سریع وزن عفونت مجاری ادراری از دست دادن اشتها از عوارض انالاپریل که نادر بوده و می تواند منجر به بروز عوارض جانبی جدی شود که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد زیرا ممکن است عوارض انالاپریل خطرناک و جدی باشد: تب لرز گلو درد سبکی سر غش کردن هیپرکالمی مشکل تنفس مشکلات کلیوی مشکل در بلعیدن درد قفسه سینه افزایش خطر خونریزی زرد شدن پوست و یا چشم ها وازوتک از جفت عبور می کند. در صورت تصمیم به بارداری و برنامه ریزی برای باردار شدن یا شیردهی از مصرف این دارو خودداری شود. علاوه بر آن، وازوتک می تواند منجر به مرگ یا جراحت جنین شود. مصرف دارو را تا زمانی که پزشک به شما دستور نداده، قطع نکنید. در بیماران دیابتی نباید، داروی آلیسکیرن با وازوتک مصرف شود. برخی از داروهای بدون نسخه هنگام مصرف وازوتک می توانند باعث افزایش نارسایی قلبی یا بدتر شدن نارسایی قلبی شوند. اینها ممکن است شامل داروهای سرفه و سرماخوردگی، مکمل های غذایی و NSAID ها مانند ایبوپروفن باشد. اگر این اثرات خفیف باشد، ممکن است طی چند روز یا چند هفته از بین بروند. اما در موارد شدیدتر باید با پزشک مشورت شود. دوز انالاپریل که پزشک تجویز می کند به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله: فرم دارو سن بیمار نوع و شدت بیماری سایر شرایطی که ممکن است بیمار به آن مبتلا باشد. به طور معمول، پزشک دوز کمتری را تجویز کرده و آن را به مرور تنظیم می کند تا به دوز مناسب برسد. در نهایت آنها کمترین دوز را که اثر مطلوب را فراهم می کند، را تجویز خواهند کرد. با این حال، حتما دوزی را که پزشک برای شما تجویز کرده است، مصرف کنید. پزشک شما بهترین دوز را متناسب با نیاز شما تعیین می کند. قرص خوراکی انالاپریل برای درمان طولانی مدت استفاده می شود. اگر طبق دستورالعمل استفاده نکنید، خطرات جدی به همراه دارد. خطرات عدم مصرف دارو در بیماران با شرایط مختلف، به شرح زیر است: عدم مصرف دارو در مبتلایان به نارسایی قلبی ممکن است شرایط بیمار را بدتر کند که این وضعیت می تواند کشنده باشد. عدم مصرف دارو در مبتلایان به اختلال عملکرد بدون علامت در بطن چپ می تواند شرایط بیمار را بدتر کند و به نارسایی قلبی تبدیل شود. عدم مصرف دارو در مبتلایان به فشار خون بالا ممکن است منجر به بدتر شدن فشار آنها شود که این وضعیت خطر ابتلا به حمله قلبی و سکته را افزایش می دهد. علاوه بر آن، بهتر است بدون مشورت با پزشک خود، مصرف این دارو را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو در مبتلایان به فشار خون بالا می تواند باعث اضطراب، تعریق و ضربان قلب سریع شود. قطع ناگهانی دارو در نارسایی قلبی ممکن است درد قفسه سینه، تنگی نفس و تورم اندام ها را در پی داشته باشد. مصرف بیش از حد انالاپریل ممکن است منجر به بروز علایم زیر شود: فشار خون پایین از دست دادن هوشیاری قرص خوراکی انالاپریل با چندین هشدار همراه است. انالاپریل می تواند باعث ایجاد آنژیوادم شود. آنژیوادم، تورم ناگهانی صورت، بازوها، پاها، لب ها، زبان، گلو و روده ها است. این وضعیت جدی بوده و گاهی اوقات کشنده است. در هر زمان از مصرف دارو ممکن است بروز کند. اگر تورم یا درد معده دارید فورا به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک شما را از مصرف این دارو منصرف خواهد کرد و ممکن است برای کاهش تورم داور دیگری تجویز کند. اگر قبلا هنگام استفاده از یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) به این مشکل مبتلا شده اید، احتمال تورم شما بیشتر خواهد بود. انالاپریل می تواند باعث شود. در صورت احساس سبکی سر یا دچار ضعف جسمی به پزشک خود اطلاع دهید. انالاپریل ممکن است باعث سرفه خشک شود. با قطع مصرف دارو ممکن است این مشکل از بین برود. انالاپریل می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند. علایم احتمالی آن عبارتند از: مشکل تنفس تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو هشدار مصرف آن برای افرادی که دارای شرایط سلامتی خاصی هستند، عبارتند از: اگر تورم در بدن دارید، این دارو می تواند آن را بدتر کند. اگر سابقه تورم در بدن دارید، نباید انالاپریل بخورید. انالاپریل می تواند فشار خون شما را پایین بیاورد. اگر از قبل فشار خون پایین دارید به پزشک خود بگویید. آنها ممکن است دوز شما را تغییر دهند، به خصوص اگر شما دارای مشکلات قلبی یا کلیوی یا دیابت هستید. در صورت ابتلا به بیماری ایسکمیک قلب با احتیاط از این دارو استفاده کنید. انالاپریل ممکن است خطر ابتلا به فشار خون را افزایش دهد. پزشک ممکن است دوز مصرفی انالاپریل شما را کاهش دهد. ممکن است در حین انجام جراحی بزرگ یا در حین بیهوشی دچار افت فشار خون شوید. ین دارو می تواند ت ثیر منفی در رشد جنین داشته باشد. انالاپریل فقط در موارد جدی که برای درمان یک بیماری خطرناک در مادر مورد نیاز است باید در دوران بارداری استفاده شود. انالاپریل ممکن است به شیر مادر منتقل شود و در کودکی که از شیر مادر تغذیه می کند منجر به بروز عوارض جانبی شود. اگر به کودک خود شیر می دهید با پزشک خود صحبت کنید. شاید لازم باشد در مورد قطع شیردهی یا قطع مصرف این دارو تصمیم بگیرید. از انالاپریل نباید برای درمان فشار خون بالا در نوزادان و کودکان مبتلا به بیماری کلیوی استفاده شود. استفاده از این دارو برای درمان یا اختلال عملکرد بدون علامت بطن چپ در کودکان مورد مطالعه قرار نگرفته است. این دارو نباید در افراد زیر سال برای درمان این شرایط استفاده شود. انالاپریل می تواند با چندین داروی دیگر تداخل داشته باشد. فعل و انفعالات مختلف می تواند ت ثیرات متفاوتی ایجاد کند. به عنوان مثال، برخی می توانند در عملکرد دارو اختلال ایجاد کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند باعث افزایش عوارض جانبی شوند. قبل از مصرف انالاپریل، حتما لیستی از تمام داروهای تجویز شده، بدون نسخه و سایر داروهای مصرفی خود را به پزشک اطلاع دهید. همچنین در مورد ویتامین ها، گیاهان و مکمل هایی که استفاده می کنید به آنها بگویید. نمونه هایی از داروهایی که می توانند باعث تداخل با انالاپریل شوند، عبارتند از: این داروها در صورت مصرف با انالاپریل می توانند خطر ابتلا به مشکلات کلیوی را افزایش دهند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: داروهای ضد التهاب غیر استروییدی ( NSAIDs ) مهار کننده های COX - ، مانند سلکوکسیب داروهای فشار خون و قلب. مصرف این داروها با انالاپریل می تواند خطر ابتلا به مشکلات کلیوی، فشار خون پایین و یا پتاسیم خون را افزایش دهد. این داروها هنگام مصرف با انالاپریل، خطر ابتلا به سطح بالای پتاسیم در خون را افزایش می دهند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: تریامترن آمیلوراید اپلرنون اسپیرونولاکتون مصرف لیتیوم با انالاپریل ممکن است سطح لیتیوم را در بدن افزایش دهد و منجر به بروز عوارض جانبی بیشتری شود. داروهایی که برای جلوگیری از رد پیوند اعضا استفاده می شود، هنگام مصرف با انالاپریل، خطر آنژیوادم (تورم ناگهانی صورت، بازوها، پاها، لب ها، زبان، گلو و روده ها) را افزایش می دهد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: تمسیرولیموس سیرولیموس everolimus منابع:

می تواند با چندین روش مختلف صورت بگیرد. زنان از بسیاری جهات قادر به تجربه ارگاسم هستند. علاوه بر آن، ارگاسم در زنان از نظر عملی بسیار زیاد مورد توجه قرار گرفته است. پزشکان در مورد روش های مختلفی که زنان می توانند با آن ها به ارگاسم دست یابند و مواردی که می توانند از بروز ارگاسم در زنان جلوگیری کنند، دچار اختلاف نظر هستند برخی از آنها معتقدند وقتی زنان به ارگاسم می رسد در کل بدن آنها تغییراتی ایجاد می شود. برخلاف برخی از حیوانات، انسان های ماده در هر زمانی از ماه می توانند برقرار کنند و برای تخمک گذاری یا باردار شدن مجبور به نیستند بسیاری از مسایل مربوط به ارگاسم زنان هنوز درک نشده است و بسیاری از باور های غلط همچنان پابرجا هستند ارگاسم زنانه می تواند بسیار لذت بخش باشد و در طی یا فعالیت جنسی با یک یا چند شریک زندگی رخ دهد. ارگاسم ممکن است اهداف مهمی داشته باشد. لذتی که می تواند ایجاد کند می تواند زنان را به انجام رابطه جنسی ترغیب کند. این امر همچنین ممکن است موجب پیوند با یک شریک جنسی شود که دارای مزایای قابل توجه تکاملی است هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در هنگام تحریک، جریان خون به اندام تناسلی افزایش می یابد و باعث حساسیت بیشتری می شود با افزایش تحریک، ضربان قلب، فشار خون و میزان تنفس فرد نیز افزایش می یابد. با نزدیک شدن به ارگاسم، ممکن است عضلات دچار انقباض یا اسپاسم شوند. بسیاری از خانم ها در زمان ارگاسم دچار اسپاسم عضلانی ریتمیک در واژن می شوند چندین محقق پیشنهاد کرده اند که پاسخ جنسی مراحل خاصی را دنبال می کند، اگرچه نظریه های آنها در مورد این مراحل متفاوت است هنوز هم بیشتر نظریه ها شامل مراحل زیر است که در طی آن تحریک ایجاد می شود. که در طی آن تحریک افزایش و کاهش می یابد. که باعث احساس شدید لذت می شود. که در طی آن تحریک کاهش می یابد. بسیاری از خانم ها پس از ارگاسم قادر به ارگاسم دیگری هستند، در حالی که مردان معمولا قبل از ارگاسم دیگر به یک دوره استراحت نیاز دارند در حالی که اینترنت پر از مقالاتی است که نوید می دهند ارگاسم باعث بهبود پوست، مو و سلامت کلی می شود، اما شواهد علمی کمی وجود دارد که نشان دهد ارگاسم مزایای خاصی برای سلامتی دارد دانشمندان هیچ مزیت تکاملی ارگاسم زنان را شناسایی نکرده اند. اما ارگاسم لذت بخش است و لذت می تواند بهترین فواید آن باشد. رابطه جنسی دلپذیر ممکن است روحیه فرد را بهبود بخشد، را از بین ببرد، را تقویت کرده و روابط بهتری ایجاد کند زنان برای باردار شدن نیازی به ارگاسم ندارند. با این حال، تعداد محدودی از شواهد نشان می دهد که ارگاسم ممکن است باعث افزایش باروری شود مردم تصورات غلط زیادی در مورد ارگاسم زنان دارند. برخی از افسانه ها و باورهای غلط آن، عبارتند از در حالی که تروما، مشکلات روابط و سلامت روان ضعیف می تواند ارگاسم را دشوارتر کند، بسیاری از افراد با نگرش های جنسی سالم و روابط خوب هنوز هم در این زمینه ها مشکلاتی دارند ارگاسم هم پاسخی جسمی و روانی است و هم برخی مشکلات می توانند لذت بردن از رابطه جنسی را دشوار کنند. علاوه بر آن، زنان ممکن است ولوودینیا را تجربه کنند، که به درد غیر قابل توضیح در واژن یا اطراف ولو اشاره دارد. درمان این بیماری و سایر شرایط پزشکی ممکن است لذت جنسی را بهبود بخشد ارگاسم یک تجربه پیچیده روانشناختی و بیولوژیکی است. رسیدن و تجربه ارگاسم برای هر زن یکسان نیست. برخی از زنان ممکن است نیاز به احساس ارگاسم داشته باشند، در حالی که برخی دیگر این احساس را ندارند رابطه فرد با شریک زندگی خود ممکن است بر توانایی اوج لذت جنسی در هنگام رابطه جنسی ت ثیر بگذارد به هیچ وجه نمی توان بدون سوال کردن از زن تشخیص داد که خانمی ارگاسم کرده است یا نه. برخی از افراد هنگام ارگاسم فریاد می زنند، در حالی که دیگران ساکت هستند. بعضی ها بعد از ارگاسم سرخ می شوند یا عرق می کنند، اما بعضی دیگر این کار را نمی کنند شخصی که می خواهد بداند آیا همسر وی دچار ارگاسم شده یا خیر، می تواند از او سوال کند. اگر پاسخ منفی است، از قضاوت، عصبانیت، یا احساس عدم کفایت خودداری کنید. این عکس العمل می توانند می تواند منجر به اضطراب و دشواری ارگاسم شوند. یکی از راه هایی که زنان می توانند ارگاسم را تجربه کنند، استفاده از یک فرایند چهار مرحله ای هدف گرا است که ده ها سال پیش توسط ویلیام مسترز و ویرجینیا جانسون توسط محققان جنسی توصیف شد. در این حالت تمایل یا برانگیختگی، زن رابطه جنسی را آغاز می کند و زن با شروع آن بیشتر روی محرک های جنسی تمرکز می کنند. جریان خون به سمت کلیتور، واژن و نوک سینه ها شروع می شود. ضربان قلب و فشار خون افزایش می یابد. به نظر می رسد که تستوسترون و انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین و سروتونین در این فرایندها نقش دارند فلات یا تنش جنسی به عنوان مرحله پیش از ارگاسم در زنان ایجاد می شود. در این مرحله یک سوم قسمت بیرونی واژن با خون غوطه ور می شود و محققان از آن به عنوان "سکوی ارگاسم" یاد می کنند. تمرکز بر محرک های جنسی، احساسات دیگر زنان را غرق می کند. ضربان قلب، فشار خون و تنفس همچنان افزایش می یابد در این مرحله یک سری انقباضات ریتمیک در رحم، واژن و عضلات کف لگن اتفاق میفتد. تنش جنسی ناشی از عشق ورزیدن یا تحریک آزاد می شود و ممکن است عضلات در سراسر بدن منقبض شوند. احساس گرما معمولا از لگن خارج و در کل بدن پخش می شود در این مرحله بدن با کاهش خون رسانی به اندام های جنسی خون، شل می شود. ضربان قلب، فشار خون و تنفس به حالت طبیعی برمی گردد زنان دارای اندامی هستند که این اندام ها قادر به تجربه ارگاسم به بیش از یک روش می باشند. برخی از محققان معتقدند که حدود نوع ارگاسم در زنان وجود دارد. رایج ترین نوع آن ارگاسم "کلیتور" است بررسی ها نشان می دهد که تحریک کلیتورال مطمین ترین راه برای ارگاسم است. اما برخی از خانم ها همچنین می توانند از طریق تحریک واژن، ارگاسم را تجربه کنند. نقطه ناحیه ای است که از طریق دیواره واژن احساس می شود. این منظقه از یک یا دو اینچ پشت استخوان شرمگاه نزدیک محل اتصال مثانه و مجرای ادرار و از بافت های کلیتور و مجرای ادرار تشکیل شده است. برخی از محققان بر این باورند که نقطه هنگام تحریک، باعث ایجاد لذت شدید جنسی در برخی از زنان می شود. در بررسی صورت گرفته مشخص شده است که زنان همچنین از طریق تحریک سینه ها یا سایر قسمت های بدن یا استفاده از تصاویر جنسی و بدون هیچ گونه لمس قادر به ارگاسم بوده اند. محققان حتی یک مسیر عصبی در خارج از نخاع، از طریق عصب واگ حسی پیدا کرده اند که منجر به تجربه ارگاسم در یک زن از طریق احساسات منتقل شده مستقیم به مغز می شود. به نظر می رسد که مسیرهای عصبی زیادی وجود دارد که مسیول تجربه ارگاسم در زنان هستند در حالی که مشکلات جسمی زیادی وجود دارد که می تواند از ارگاسم زنان پیشگیری کند، اما بروز احساسات نیز می توانند نقش داشته باشند. برخی از محققان می گویند اضطراب و می تواند از پیشرفت زن در چرخه پاسخ جنسی جلوگیری کند. احساس ترس، احساس گناه، حواس پرتی یا از دست دادن کنترل نیز می تواند بر ارگاسم ت ثیر بگذارد. همانند اختلال نعوظ در مردان زنان گاهی اوقات می توانند در دستیابی یا حفظ جریان خون کافی دچار مشکل شوند تخمین زده می شود که حدود یک چهارم زنان آمریکایی در تجربه ارگاسم مشکل دارند برخی روش ها و راهکارهای درمانی برای غلبه بر مشکلات ناشی از ارگاسم در زنان وجود دارد که درمانگران سکس تراپ می توانند آنها را به بیماران ارایه دهند. آموزش جنسی و برخی از مواردی است که زنان می توانند برای رفع مشکلات ارگاسم از آنها استفاده کنند. همچنین خانم ها می توانند با استفاده از ویبراتور تحریک کلیتور را افزایش دهند. مانند می توان به منظور بهبود میل جنسی و تحریک استفاده کرد. این دستگاه مکش ملایم را برای کلیتوریس اعمال می کند برای زنان، به ویژه زنان یایسه، که میل جنسی کمی دارند، می توان از تستوسترون موضعی استفاده کرد. یک روش درمانی تایید شده توسط به نام (فلیبانسرین) ممکن است برای درمان مبتلا به اختلال میل جنسی بیش فعالی موثر باشد منبع:

و داروهای آن برای درمان انواع سرطان ها کاربرد دارند. نوع دارو شیمی درمانی مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار گرفته است که ما در این مقاله سعی کرده ایم، عوارض و کاربرد آنها را بررسی کنیم. طیف وسیعی از بیماری ها است که در اثر تقسیم سریع سلول های غیر طبیعی ایجاد می شود. شیمی درمانی یکی از گزینه های درمانی برای انواع سرطان ها بوده که شامل دریافت دارویی است که سلولهای سرطانی را از انتشار و تقسیم، باز می دارد. می تواند به تنهایی یا با سایر روش های درمانی موثر باشد. اما شیمی درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض جانبی خفیف یا جدی شود. بیش از نیمی از افرادی که شیمی درمانی را انجام می دهند، حداقل یک عارضه جانبی را تجربه می کنند. شایع ترین عبارتند از: اسهال یبوست خستگی شیمی درمانی، شامل تزریق یک دارو درمانی شیمیایی است که اغلب برای از بین بردن سلول های سرطانی در بدن افراد بیمار استفاده می شود. شیمی درمانی ممکن است به عنوان درمان اصلی سرطان استفاده شود، یا ممکن است برای آماده سازی فرد برای سایر درمان ها، مانند پرتو درمانی یا جراحی استفاده شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سازمان غذا و دارو، حداقل داروی شیمی درمانی را برای درمان سرطان ت یید کرده است. نوع دارویی که پزشک برای شیمی درمانی توصیه می کند بستگی به عوامل مختلفی دارد، از جمله: سن سلامتی کلی نوع سرطان درمان های قبلی میزان انتشار سرطان به طور کلی داروهای شیمی درمانی بر اساس نحوه عملکرد آنها طبقه بندی می شوند. دسته های اصلی داروهای شیمی درمانی، عبارتند از: ضد متابولیت ها عوامل آلکیله کننده آنتی بیوتیک ضد تومور کورتیکواسترویید ها آلکالویید های گیاهی (مهار کننده های توپوایزومراز و مهار کننده های میتوزی) جدول زیر نشان می دهد که انواع شیمی درمانی معمولا در کدام سرطان ها استفاده می شوند. در ادامه، هر نوع شیمی درمانی را به همراه عوارض جانبی بالقوه آنها با جزییات بیشتری بررسی می کنیم. براساس گفته موسسه ملی سرطان آمریکا، عوامل آلکیله کننده، متداول ترین دسته داروهایی هستند که امروزه در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. عوامل آلکیله کننده به DNA سلول های سرطانی آسیب می رسانند و از تقسیم آنها جلوگیری می کنند. برخی از داروهایی که در این گروه قرار می گیرند، عبارتند از: تیوتپا بوسولفان کلرامبوسیل سیکلوفسفامید از عوامل آلکیل کننده می توان برای بیشتر انواع سرطان ها استفاده کرد. اما به طور کلی در درمان سرطان هایی که رشد کندی دارند، موثرتر هستند. برخی از سرطان ها که عوامل آلکیله کننده می توانند به درمان آنها کمک کنند، عبارتند از: سارکوم سرطان ریه سرطان پستان مولتیپل میلوما سرطان تخمدان بیماری هوچکین دوزهای بالای عوامل آلکیله کننده می توانند به طور جدی به مغز استخوان آسیب برسانند، که می تواند منجر به سرطان خون شود. خطر ابتلا به سرطان خون در دوزهای بالاتر بیشتر می شود. طبق گفته انجمن سرطان آمریکا، خطر ابتلا به سرطان خون پس از تا سال درمان با این دارو ها، بیشتر است. دیگر عوارض جانبی شایع عوامل آلکیله کننده، عبارتند از: آسیب روده قطع قاعدگی اختلال در تولید اسپرم پانسیوتوپنی (تعداد سلولهای خون پایین) آلکالوییدهای گیاهی، داروهایی هستند که از گیاهان با خاصیت ضد توموری گرفته می شوند. آنها را می توان به چندین زیر مجموعه تقسیم کرد. مهارکننده های توپوایزومراز با تداخل در آنزیم هایی به نام توپوایزومراز، از تقسیم و انتشار سلول های سرطانی جلوگیری می کنند. برخی از آلکالوییدهای گیاهی که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: تنیپوزید توپوتکان ایرینوتکان این داروها برخی از سرطان ها را درمان می کنند، از جمله: سرطان ریه سرطان خون سرطان تخمدان سرطان پانکراس سرطان دستگاه گوارش از جمله اثرات جانبی مهار کننده های توپوایزومراز می توان به موارد زیر اشاره کرد: اسهال کم خونی ترومبوسیتوپنی (سطح پایین پلاکت) نوتروپنی (تعداد کم سلولهای خونی به نام نوتروپنی) مهار کننده های میوتیک با مهار آنزیم هایی که سلول ها برای ساخت پروتیین های خاص نیاز دارند از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کنند. برخی از نمونه های این‌مواد عبارتند از: دوتکسل وینورلبین کابازیتاکسل مهار کننده های میوتیک ممکن است در درمان سرطان های زیر موثر باشند: لنفوم میلوما سرطان ریه سرطان خون سرطان پستان دوزهای بالای مهار کننده های میتوتیک می توانند باعث آسیب عصبی شوند. برخی دیگر ازعوارض جانبی احتمالی مهارکننده های میتوتیک، عبارتند از: ضعف یبوست کمردرد استفراغ درد شکم بی اشتهایی داروهای ضد متابولیت ساختارهای موجود در DNA سلول های سرطانی را جایگزین می کنند و عملکرد آنزیم های داخل سلول را تغییر می دهند. برخی از داروهایی که در این گروه قرار می گیرند، عبارتند از: آزازیتیدین کلوفارابین فلوکسوریدین ضد متابولیت ها اغلب برای درمان سرطان های زیر در میان سایر موارد سرطان، استفاده می شود: سرطان خون سرطان پستان سرطان تخمدان سرطان دستگاه گوارش برخی از اثرات جانبی و عوارض احتمالی متابولیت ها، عبارتند از: تب خستگی استفراغ ریزش مو پانکراتیت آسیب کبدی حالت تهوع از دست دادن اشتها کاهش تعداد گلبولهای سفید آنتی بیوتیک های ضد تومور با آنتی بیوتیک هایی که برای درمان عفونت استفاده می شوند، فرق دارند. تحقیقات نشان داده است که آنتی بیوتیک های ضد تومور، مواد شیمیایی تولید شده توسط میکروارگانیسم ها هستند که به تخریب سلول های سرطانی کمک می کنند. آنتی بیوتیک های ضد تومور با از بین بردن رشته های DNA درون سلول های سرطانی و جلوگیری از تکثیر آنها کار می کنند. داروهای زیر در این گروه قرار می گیرند: بلومایسین میتوکسانترون دوکسوروبیسین از آنها برای درمان سرطان های زیر به طور وسیعی استفاده می شود: سرطان ریه سرطان تخمدان سرطان پروستات سرطان روده بزرگ دوزهای بالای آنتی بیوتیک های ضد تومور می تواند باعث آسیب قلبی شود. متخصصان بهداشت و درمان اغلب محدودیت های مادام العمر را در مورد مقدار تجویز شده اعمال می کنند. سایر عوارض جانبی شایع آنتی بیوتیک های ضد تومور، عبارتند از: خستگی کاهش اشتها زخم های دهانی کاهش سلول های خونی استروییدها، داروهای شبه هورمونی هستند که در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شوند. ممکن است از آنها در طی شیمی درمانی برای درمان مستقیم سرطان یا جلوگیری از عوارض جانبی معده و واکنش های آلرژیک ناشی از داروهای دیگر استفاده شود. با خطرات خاص خود همراه هستند از جمله: افزایش وزن تغییر خلق افزایش اشتها مشکل خواب ناراحتی معده فشار خون بالا بسیاری از داروهای دیگر را می توان در شیمی درمانی استفاده کرد که در دسته های قبلی قرار نمی گیرند. برخی از داروهای شیمی درمانی متفرقه، عبارتند از: میتوتان بگزاروتن پگاسپارگاز استراموستین هیدروکسی اوره شیمی درمانی می تواند به تنهایی یا همراه با سایر گزینه های درمانی برای درمان سرطان استفاده شود. در این قسمت، برخی دیگر از روش های درمانی که ممکن است پزشک شما توصیه کند، وجود دارد. درمان های هدفمند، روش های درمانی دارویی هستند که هدف از آن، از بین بردن سلول های سرطانی با هدف قرار دادن موارد زیر است که منحصر به سلول های سرطان است: ژن ها گیرنده ها پروتیین ها برخلاف شیمی درمانی، درمان های هدفمند به طور خاص سلول های سرطانی را هدف قرار می دهند و از آسیب رساندن به سلول های سالم جلوگیری می کنند. ایمونوتراپی یک روش دارو درمانی است که سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می کند تا به بدن شما کمک کند سلول های سرطانی را شناسایی و از بین ببرد. برخلاف شیمی درمانی، مواد شیمیایی موجود در داروهای ایمنی درمانی مستقیما سلول های سرطانی را از بین نمی برد بلکه توانایی بدن شما را در مبارزه با آنها افزایش می دهد. برخی از انواع سرطان ها برای رشد به سطح خاصی از هورمون ها نیاز دارند. درمان های هورمونی با تغییر سطح هورمون ها در بدن از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کنند. برخی از انواع سرطان های حساس به سطح هورمون ها، عبارتند از: سرطان رحم سرطان پستان سرطان تخمدان سرطان پروستات در بعضی موارد، عمل جراحی بهترین گزینه ممکن برای درمان و حذف سلول های سرطانی از بدن می باشد. جراحی برای سرطان هایی که در یک بافت و ناحیه از بدن قرار دارند، سرطان بهترین نتیجه را می دهد. در پرتودرمانی، از دوزهای کم فرکانس تابش برای از بین بردن سلولهای سرطانی با آسیب رساندن به DNA آنها استفاده می کنند. این روش نه تنها سلولهای سرطانی بلکه سلول های سالم را نیز تحت ت ثیر قرار می دهد. این روش درمانی معمولا منجر به عوارض جانبی مختلفی می گردد، مانند: خستگی حالت تهوع از دست دادن اشتها شیمی درمانی، یک روش دارو درمانی شیمیایی است که به تخریب سلول های سرطانی کمک می کند. داروهای زیادی وجود دارد که می تواند در طی شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد. پزشک می تواند به بیمار کمک کند تا دریابید کدام دارو برای شرایط خاص بیماری، بهترین گزینه است. شیمی درمانی می تواند به عنوان درمان اصلی سرطان استفاده شود، یا ممکن است با سایر روش های درمانی مانند موارد زیر، همراه باشد: ایمونوتراپی عمل جراحی هورمون درمانی منبع:

هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ضعیف اگر علایمی مانند خونریزی مقعدی دارید یا زخم ها خفیف و یا زگیل ها نسبتا کوچک هستند، ممکن است پزشک داروی موضعی را برای از بین بردن زگیل ها تجویز کند فرد می تواند برخی از درمان های زگیل را بدون نسخه خریداری کند، اما این موارد را نباید در ناحیه مقعد، که پوست بسیار ظریف است، استفاده کرد. فقط از درمان های مورد ت یید پزشک استفاده کرده و دستورالعمل ها را به دقت دنبال کنید زگیل های مقعدی خصوصا در هنگام شیوع مسری هستند. حتی اگر فردی تحت درمان زگیل مقعدی باشد، ویروس می تواند از آنها به شخص دیگری منتقل شود افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، از جمله مبتلایان به اچ آی وی، بیشتر در معرض عفونت قرار دارند. بنابراین اگر در معرض ویروس قرار بگیرند ممکن است خطر ابتلا آنها به بیشتر باشد فرد مبتلا به اچ آی وی بهتر است با پزشک در مورد راه های کاهش خطر ابتلا به مشورت کند.

در، بافت آندومتر در سطح یا داخل روده رشد می کند. یک وضعیت دردناک است که در آن بافتی که به طور معمول رحم را احاطه می کند (بافت آندومتر) در قسمت های دیگر لگن مانند تخمدان ها یا لوله های رحمی رشد می کند. انواع مختلف آندومتریوز بر اساس محل قرارگیری بافت طبقه بندی می شوند که در آندومتریوز روده، بافت آندومتر در سطح یا داخل روده رشد می کند. آندومتریوز روده شرایطی است که بافتی مشابه پوشش رحم در مناطق دیگر بدن ایجاد می شود. آندومتریوز روده شامل رشد غیر طبیعی بافت آندومتر در روده است. پزشکان معمولا آندومتریوز را به صورت سطحی یا عمیق طبقه بندی می کنند. آندومتریوز سطحی در سطح روده رشد می کند. اگر بافت به دیواره روده نفوذ کند، به آن آندومتریوز روده عمیق می گویند. طبق یک بررسی در سال ، بعد از اندام های تناسلی، روده شایع ترین مکان برای رشد بافت غیرطبیعی آندومتر است. تقریبا یک سوم زنان مبتلا به، دارای بافت آندومتر در روده خود هستند. بیشترین آندومتریوز روده، در قسمت تحتانی روده، درست بالای رکتوم رخ می دهد. همچنین می تواند در آپاندیس یا روده کوچک نیز رخ دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آندومتریوز روده، گاهی اوقات بخشی از آندومتریوز رکتوواژینال است که روی واژن و رکتوم ت ثیر می گذارد. اکثر زنان مبتلا به آندومتریوز روده، آن را در قسمت های شایع تر مثلا در اطراف لگن خود دارند. این مکان ها شامل موارد زیر هستند: مثانه تخمدان کیسه داگلاس (ناحیه بین دهانه رحم و راست روده) برخی از زنان مبتلا به این وضعیت هیچ علایمی را تجربه نمی کنند. حتی احتمال دارد تا زمانی که آزمایش تصویربرداری برای بیماری دیگری انجام ندهند، متوجه نشوند که به آندومتریوز روده مبتلا هستند. هنگامی که علایم رخ می دهد، علایم آن می تواند شبیه علایم ( IBS ) نفخ شکم گرفتگی شکم خونریزی از رکتوم درد هنگام دفع مدفوع فشار آوردن با اجابت مزاج بیشتر خانم ها با آندومتریوز روده، ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: اسهال خستگی درد قبل و در طول دوره ها درد در هنگام رابطه جنسی خونریزی شدید در طول یا در بین دوره ها علایم این بیماری احتمال دارد با ورود زن به دوره یایسگی و کاهش میزان استروژن، فرو کش کنند. پزشکان دقیقا نمی دانند چه عواملی باعث این بیماری یا سایر انواع مشابه می شود. نظریه ای که به طور گسترده پذیرفته شده، قاعدگی برگشتی است. در طول دوره های قاعدگی، خون از طریق لوله های رحمی به سمت عقب جریان دارد و به جای خارج شدن از بدن، به داخل لگن می رود. سایر علل احتمالی آندومتریوز روده، عبارتند از: در این وضعیت سلول های باقیمانده از جنین به بافت آندومتر تبدیل می شوند. در این وضعیت سلول های آندومتر از طریق سیستم لنفاوی یا خون به اندام های دیگر منتقل می شوند. اما به طور کلی، افرادی که یکی از اعضای خانواده نزدیک آنها با آندومتریوز درگیر است، در معرض خطر افزایش ابتلا به این بیماری قرار دارند. پزشکان دقیقا نمی دانند چرا برخی از افراد دچار آندومتریوز می شوند. همچنین این امکان وجود دارد که جراحی های قبلی رحم باعث شود سلول های آندومتر به برش متصل شده و در نهایت به روده منتقل شوند. برخی از محققان فکر می کنند عدم تعادل استروژن نیز می تواند در ایجاد آندومتریوز نقش داشته باشد. همچنین به نظر می رسد یک پیوند ژنتیکی وجود دارد. افرادی که عضوی از خانواده نزدیک مانند مادر یا خواهر، با این بیماری روبرو هستند خطر آندومتریوز در آنها افزایش می یابد. از آنجا که علایم آندومتریوز روده می تواند شبیه سایر مشکلات روده باشد، ضروری است که پزشک معالج مواردی مانند کولیت، تومورهای مقعدی و ( IBS ) را بررسی کند. تشخیص این وضعیت با انجام معاینه جسمی شروع می کند. در طول معاینه، پزشک واژن و رکتوم بیمار را از نظر هر گونه تغییر یا نابهنجاری مشاهده می کند. علاوه بر آن، آزمایشات زیر می تواند به پزشک کمک کند تا آندومتریوز روده را تشخیص دهد. این آزمایش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد عکس از داخل بدن استفاده می کند. دستگاهی به نام مبدل در داخل واژن (سونوگرافی ترانس واژینال) یا رکتوم (سونوگرافی آندوسکوپی ترانس رکتال) قرار می گیرد. سونوگرافی می تواند اندازه اندومتریوز و محل قرارگیری آن را به پزشک نشان دهد. در این آزمایش از آهن ربا و امواج رادیویی قدرتمند برای یافتن آندومتریوز در روده و سایر قسمت های لگن استفاده می شود. این آزمایش با استفاده از اشعه ایکس از روده بزرگ و راست روده عکس می گیرد. روده بزرگ، ابتدا با یک ماده حاجب پر می شود تا به پزشک کمک کند تا آن را راحت تر مشاهده کند. این آزمایش از یک دامنه انعطاف پذیر برای مشاهده قسمت داخلی روده استفاده می کند. آندومتریوز روده را تشخیص نمی دهد. ولی، می تواند را که احتمال دارد علایم مشابه ایجاد کند، را تایید و یا رد کند. در طی این جراحی، پزشک یک محدوده نازک و سبک را در شکاف های کوچک شکم قرار می دهد تا آندومتریوز را در شکم و لگن پیدا کند. این بیماری بر اساس مقدار بافتی که ایجاد کرده و عمق آن که به اندام های مختلف انتشار یافته، مرحله بندی می شود: تکه های کوچکی از آندومتریوز روی اندام های اطراف یا لگن وجود دارد. تکه ها گسترده تر از مرحله هستند، اما در اندام های لگن وجود ندارند. در این مرحله آندومتریوز شیوع بیشتری دارد و شروع به ورود به اندام های داخل لگن می کند. آندومتریوز به اندام های زیادی در لگن نفوذ کرده است. آندومتریوز قابل درمان نیست، اما مصرف برخی از داروها و جراحی می توانند به مدیریت علایم بیماری کمک کنند. نوع روند درمانی به شدت آندومتریوز و محل قرار گرفتن آن بستگی دارد. در شرایطی که علایم خاصی نداشته باشید، درمان لازم و ضروری نیست. اگر علایم بیماری را تسکین ندهد یا شخصی مایل به بارداری باشد، پزشک احتمال دارد جراحی را توصیه کند. جراحی، اصلی ترین گزینه درمانی برای آندومتریوز روده است. برداشتن بافت آندومتر می تواند درد را تسکین داده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد. چندین نوع جراحی می تواند در مدیریت علایم آندومتریوز روده موثر باشد. جراحان می توانند این روش ها را از طریق یک برش بزرگ (لاپاراتومی) یا بسیاری از برش های کوچک ( انجام دهند. نوع جراحی به وسعت مناطق آندومتریوز و محل قرارگیری آنها بستگی دارد. این جراحی برای مناطق بزرگتر آندومتریوز انجام می شود. در این روش جراح قسمت آسیب دیده روده را برمی دارد. سپس دو قطعه را دوباره بهم متصل می شوند. بیش از نیمی از زنانی که این روش را انجام می دهند می توانند پس از آن باردار شوند. آندومتریوز روده پس از برداشتن از این طریق، کمتر از سایر روش ها دوباره عود می کند و برمی گردد. در این روش، جراح بدون برداشتن قسمت هایی از روده، از یک وسیله تیز برای از بین بردن آندومتریوز در بالای روده استفاده می کند. این روش را می توان برای مناطق کوچکتر آندومتریوز انجام داد. احتمال بازگشت مجدد آندومتریوز روده پس از این جراحی وجود دارد. برای مناطق کوچکتر، جراح دیسک یا بافت آسیب دیده روده را برش می دهد و سپس سوراخ را می بندد. جراح همچنین می تواند در طی این جراحی، آندومتریوز را از قسمت های دیگر لگن خارج کند. اگر علایم فرد خفیف باشد، پزشک احتمال دارد مدیریت آنها را با و بدون نسخه توصیه کند. این داروها شامل استامینوفن و ایبوپروفن هستند. این دارو رشد غیر طبیعی بافت را متوقف نمی کند اما می تواند درد و ناراحتی را کاهش دهد. از آنجا که استروژن در ایجاد آندومتریوز روده نقش دارد، هورمون درمانی احتمال دارد به مدیریت بیماری کمک کند. هورمونی درمان می تواند شامل قرص یا داروها حاوی استروژن، پروژسترون یا هر دو باشد و از تجمع بافت آندومتر پیشگیری می کنند. همچنین شاید رشد روده را کم کنند. در موارد دیگر، پزشک احتمال دارد هورمون آزاد کننده گنادوتروپین را تجویز کند، که از تخمک گذاری و رشد بافت آندومتر پیشگیری می کند. هنگامی که فرد مصرف هورمون ها را متوقف کرد، علایم می تواند برگردد. هورمون درمانی، مانع پیشرفت آندومتریوز نمی شود. با این حال، می تواند درد و سایر علایم بیماری را تسکین دهد. آندومتریوز در روده می تواند بر قدرت باروری زنان ت ثیر بگذارد. نیمی از زنان مبتلا به این بیماری قادر به بارداری نیستند. جراحی برای از بین بردن ضایعات آندومتریوز می تواند احتمال بارداری را بهبود بخشد. حتی اگر مسیله باروری هم مشکلی ایجاد نکند، برخی از خانم ها دارای درد مزمن لگن مرتبط با این بیماری هستند که بر کیفیت زندگی آنها ت ثیر دارد. پیش آگهی افراد مبتلا به آندومتریوز روده به شدت علایم و اثربخشی درمان آن بستگی دارد. اگرچه آندومتریوز یک بیماری مزمن است، اما روش های درمانی مانند هورمون درمانی و جراحی وجود دارد که می تواند به کاهش علایم کمک کند. در بسیاری از موارد، با کاهش سطح استروژن پس از یایسگی، علایم آندومتریوز روده کاهش می یابد. آندومتریوز روده یک بیماری مزمن است. علایم آن را باید در طول زندگی مدیریت کنید. پیش آگهی این وضعیت به شدت آندومتریوز و نحوه درمان بستگی دارد. درمان های هورمونی و جراحی می تواند به کنترل درد کمک کند. با از بین رفتن یایسگی، علایم باید بهبود یابد. آندومتریوز می تواند در کیفیت زندگی بیمار ت ثیر زیادی داشته باشد.

یا سودوسیز به عنوان حاملگی فانتوم یا اصطلاح بالینی کاذب سلولی نیز شناخته می شود. این یک بیماری غیرمعمول است و باعث می شود یک زن باور کند که باردار است. او حتی بسیاری از علایم کلاسیک بارداری را خواهد داشت. اما در اصل او باردار نیست. در این حالت، هیچ زایمان و نوزادی وجود ندارد. علاوه بر آن، علایم می توانند به قدری ادامه داشته باشند که زن و حتی اطرافیانش باور کنند که او باردار است. در حال حاضر پاسخی برای اینکه چرا برخی از زنان این حالت را تجربه می کنند وجود ندارد. اما سه نظریه برجسته علت احتمالی آن را بررسی کرده اند: برخی از روان پزشکان معتقدند که این مسیله مربوط به میل شدید یا است. این احتمال وجود دارد که ترس از بارداری، سیستم غدد درون ریز زن را تحت ت ثیر قرار دهد و به نوبه خود منجر به بروز شود. نظریه دیگر مربوط به تحقق آرزوها است. برخی از روان شناسان معتقدند که وقتی خانمی آرزو می کند باردار شود، یا احتمالا پس از چند بار، ممکن است برخی از تغییرات در بدن خود را به عنوان علایم بارداری سوء تعبیر کند. نظریه سوم مربوط به برخی تغییرات شیمیایی در سیستم عصبی بوده که مربوط به اختلالات افسردگی است که این تغییرات شیمیایی می تواند منجر به بروز علایم بیماری شود. به طور کلی، این بیماری اغلب به عنوان یک بیماری روانی تلقی می شود، جایی که این باور یا امید به بارداری، باعث ایجاد علایم بارداری در بدن فرد می شود. تمایل شدید به بارداری پس از سقط جنین یا از دست دادن بارداری که ممکن است باعث عدم تعادل هورمونی و بروز علایم بارداری می شود. اتساع شکم از سایر عوامل جسمی مانند افزایش وزن، گاز یا تومورها، همراه با توهمات روانشناختی بارداری که ممکن است باعث شود زن باور کند که باردار است. سایر عوامل جسمی و هورمونی از جمله تومورهای هیپوفیز یا کیست تخمدان یا رحم همراه با تمایل به باردار شدن که ممکن است باعث شود که زن یک بارداری کاذب را تجربه کند. عواملی که ممکن است خانم ها را بیشتر در معرض این حالت قرار دهد، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خشونت سابقه سابقه از دست دادن بارداری وضعیت اقتصادی - اجتماعی پایین سابقه افسردگی یا بیماری روانی سابقه آسیب، سوء استفاده جنسی، یا همسر آزاری این حالت غالبا از هر لحاظ شبیه به بارداری است فقط در آن جنینی وجود ندارد. در همه موارد، زن کاملا باور دارد که باردار است. از نظر جسمی، شایع ترین علامت بارداری کاذب بزرگ شدن شکم است. در این وضعیت شکم می تواند درست مانند شکم زنان حامله که کودک در حال رشد است، منبسط شود. در طول این حالت، این کشش شکمی نتیجه رشد جنین نیست. در عوض، اعتقاد بر این است که ناشی از تجمع موارد زیر باشد: گاز چربی مدفوع ادرار بی نظمی در چرخه قاعدگی زنان، دومین علامت شایع جسمی این بیماری است. بین یک و نیم تا سه چهارم زنانی که بارداری کاذب را تجربه می کنند، احساس کردند که کودک آنها حرکت می کند. بسیاری از زنان همچنین احساس می کنند کودک آنها لگد می زند، حتی اگر هرگز نوزادی وجود نداشته باشد. تشخیص سایر علایم به اندازه علایم بارداری واقعی سخت است و می تواند شامل موارد زیر باشد: شیردهی افزایش وزن درد زایمان زایمان کاذب افزایش اشتها بزرگ شدن رحم حساس شدن پستان نرم شدن دهانه رحم حالت تهوع صبحگاهی و استفراغ تغییراتی در پستان ها، از جمله اندازه و رنگدانه ها این علایم می توانند آنقدر باور پذیر باشند که حتی پزشکان را فریب دهند. حتی برای چند هفته یا در کل مدت یک بارداری معمولی (نه ماه) ادامه داشته باشند. تنها راه برای اطمینان از اینکه کسی در حال تجربه کاذب است، انجام آزمایش بارداری یا است. معمولا این به صورت آزمایشی است که میزان گنادوتروپین جفتی انسان ( HCG ) را در خون یا ادرار فرد بررسی می کند. آزمایش قطعی برای بررسی بارداری، سونوگرافی است که وجود یا عدم وجود جنین در حال رشد را بررسی خواهد کرد. اگر از طریق آزمایش نشان داده شود که زن باردار نیست، با این حال او معتقد است که باردار است و علایم بارداری را نیز تجربه می کند، احتمالا بارداری کاذب تشخیص داده می شود. اگر عدم وجود بارداری ت یید شود، اما در مورد علایم جسمی شکی وجود دارد، ممکن است آزمایشات دیگری برای رد سایر موارد پزشکی مانند یا رشد تومور تجویز شود. بارداری کاذب در اکثر کشورهای پیشرفته، به ندرت اتفاق میفتد زیرا هنگامی که زنی به بارداری خود مشکوک می شود، به یک متخصص زنان مراجعه می کند که می تواند آزمایشاتی را انجام دهد تا به او بگوید آیا بارداری است یا خیر. هنوز هم، در مناطقی از کشور که مراقبت های پزشکی دشوارتر است یا مناطقی از جهان که زنان در دوران بارداری ارزیابی نمی شوند، احتمال بارداری کاذب بیشتر است. با این حال، بارداری کاذب ممکن است در میان زنانی که اختلالات روانشناختی را تجربه می کنند، صرف نظر از وضعیت اقتصادی اجتماعی و یا دسترسی به مراقبت های زنان، دیده شود. مفهوم حاملگی کاذب چیز جدیدی نیست. بقراط برای اولین روایت مکتوب در سال قبل از میلاد به آن اشاره کرده است. ماری تودور یک نمونه تاریخی معروف است. نمونه های شبه کاذب در قرن گذشته به طور قابل توجهی در ایالات متحده کاهش یافته است. در دهه ، موارد حاملگی کاذب تقریبا از هر حاملگی مورد رخ داده است. این تعداد به ازای هر تولد بین تا مورد کاهش یافته است. میانگین سنی زنی که یک بارداری فانتوم را تجربه می کند سال است. اما مواردی در زنان تا سن سالگی گزارش شده است. تقریبا یک سوم زنان مبتلا به بارداری کاذب حداقل یک بار قبلا باردار شده اند و اکثر آنها بیشتر از دو بار ازدواج کرده اند. زنانی که زنا با محارم را تجربه کرده اند ممکن است بیشتر در معرض خطر بارداری های کاذب قرار بگیرند. در کشورهایی که دسترسی آسان به آزمایش های دقیق بارداری وجود دارد، حاملگی های کاذب کاملا نادر شده است. اما متاسفانه برخی فرهنگ ها ارزش یک زن را به توانایی او در بارداری شدن ربط می دهند. بر همین اساس بارداری کاذب در این مناطق جهان با نرخ بالاتری مشاهده می شود. % افرادی که بارداری کاذب را تجربه می کنند متاهل هستند. بیشتر موارد در زنان در سنین باروری، بین سنین - سال اتفاق میفتد. افراد ممکن است بارداری کاذب را بیش از یک بار در زندگی خود تجربه کنند. در جمعیت عمومی، بارداری کاذب تقریبا در - از هر تولد اتفاق میفتد. به نظر می رسد که این وضعیت در زنان در هر سنی از جمله بسیار جوان و پیر ممکن است رخ دهد. بارداری کاذب به ندرت، در مردان رخ می دهد که "بارداری دلسوزانه" یا کوآب نامیده می شود. بارداری کاذب در آفریقا شیوع بیشتری دارد، از هر زنی که ناباروری را تجربه می کنند، مورد علایم آن را نشان می دهد. اثبات اینکه زن باردار نیست، موفقیت آمیزترین راه برای پایان بارداری کاذب است. به طور کلی، اثبات آن از طریق روش های تصویربرداری مانند سونوگرافی انجام می شود. از طرفی چون بارداری های کاذب هیچ علت مشخص جسمی ندارند، پس درمان کلی آن با دارو امکان پذیر نیست و درمان دارویی هم برای آن وجود ندارد. اما اگر خانمی علایمی مانند بی نظمی قاعدگی را تجربه می کند، ممکن است دارو تجویز شود. به نظر می رسد حاملگی های کاذب به طور نامتناسبی در زنانی که بی ثباتی روانی دارند دیده می شود. به همین دلیل، آنها باید برای درمان تحت مراقبت روان پزشک قرار بگیرند. درک این نکته مهم است که بارداری کاذب بسیار پیچیده است. فردی که آن را تجربه می کند معمولا اعتقاد جدی به باردار بودن خود دارد و بحث و گفتگو با چنین فردی دشوار است. وقتی ت یید شود که آنچه آن شخص تجربه می کند یک بارداری واقعی نیست، غم و اندوه بعدی ممکن است شدیدتر باشد. گاهی اوقات متقاعد کردن کسی که علایم بارداری کاذب را تجربه کرده، عملا غیرممکن است. اگر مراقب یکی از عزیزانتان هستید که این وضعیت را تجربه می کند، باید بدانید که داشتن صبر و حوصله مهم است. اغلب، بارداری کاذب ناشی از ضربه از دست دادن بارداری یا تجربه ناباروری است. طبق تعریف انجمن تشخیصی و آماری دستی اختلالات روانی ( DSM - ) بارداری کاذب به عنوان: یک باور غلط باردار شدن تعریف می شود که با علایم هدف ارتباط و نشانه های حاملگی گزارش شده است، که ممکن است شامل بزرگ شدن شکم، کاهش جریان قاعدگی، احساس ذهنی حرکات جنین، گرفتگی و ترشحات پستان و درد زایمان در تاریخ مورد انتظار برای زایمان باشد. این یک وضعیت نسبتا نادر، اما جدی است، جایی که یک زن بسیاری از علایم بارداری را نشان می دهد و از صمیم قلب معتقد است که باردار است، اما در واقع او اصلا باردار نیست. بارداری کاذب به ندرت رخ می دهد. علایم بارداری و بارداری کاذب ممکن است به طور گیج کننده ای شبیه باشد، اما یک تمایز قابل توجه وجود دارد. در یک بارداری کاذب، به سادگی هیچ نوزادی وجود ندارد. منابع:

یک عفونت منتقله از راه مقاربت ( STI ) است که امکان انتقال آن در هر نوع تماس جنسی وجود دارد. وقتی پزشک بیماری را زود تشخیص دهد، معمولا می تواند آن را به طور موثر درمان کند. اما اگر فردی تحت درمان قرار نگیرد، سوزاک می تواند عوارض طولانی مدت ایجاد کند. سوزاک یک بیماری قابل اطلاع است، به این معنی که پزشک باید تمام تشخیص ها را به سیستم نظارت بر بیماری های قابل اطلاع در کشور گزارش دهد. این اطلاعات، مقامات بهداشتی را قادر می سازد تا استراتژی های درمان و پیشگیری را برنامه ریزی کنند. درمان سوزاک معمولا آسان است، اما به ت خیر انداختن درمان می تواند عوارض جدی و بعضا دایمی در پی داشته باشد. به عنوان مثال، ( PID ) در زنان زمانی رخ می دهد که سوزاک، رحم یا لوله های رحمی را تحت ت ثیر قرار می دهد و این وضعیت می تواند منجر به ناباروری شود. عوارض در مردان مبتلا به سوزاک شامل و التهاب لوله ای است که اسپرم را حمل می کند. اپیدیدیمیت نیز می تواند منجر به ناباروری شود. بسیاری از افراد مبتلا به سوزاک اغلب هنگام ادرار احساس سوزش می کنند. مردان نیز احتمال دارد متوجه علایم زیر شوند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید التهاب پوست ختنه گاه درد یا التهاب در بیضه ها ترشحات سفید، سبز یا زرد از آلت تناسلی مرد زنان همچنین احتمال دارد افزایش ترشحات واژن و خونریزی بین پریود را تجربه کنند. علاوه بر آن، علایم رکتوم نیز می تواند در صورت داشتن رابطه جنسی مقعدی در فرد رخ دهد. این علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: درد ترشح خون ریزی خارش در اطراف مقعد درد هنگام اجابت مزاج اگر سوزاک ناشی از باشد، احتمال دارد فرد دچار عفونت گلو شود، اما هیچ علایمی مشاهده نکند. سوزاک یک عفونت باکتریایی است و اگر مایع منی یا واژن که حاوی این باکتری است وارد چشم شود، می تواند منجر به بروز عوارض مایع منی در چشم شود و حتی در فرد التهاب ملتحمه ایجاد کند که معمولا آن را Pinkeye می نامند. سوزاک همچنین می تواند سایر قسمت های بدن را تحت ت ثیر قرار دهد: علایم و نشانه ها شامل خارش مقعدی، ترشحات چرکی از راست روده، لکه های خون قرمز روشن روی بافت توالت و مجبور شدن به فشار در حین اجابت مزاج است. سوزاک که چشم شما را تحت ت ثیر قرار می دهد می تواند باعث درد چشم، حساسیت به نور و ترشحات چرکی از یک یا هر دو چشم شود. علایم و نشانه های عفونت گلو ممکن است شامل گلودرد و تورم غدد لنفاوی گردن باشد. اگر یک یا چند مفصل توسط باکتری ها (آرتروز سپتیک) آلوده شوند، ممکن است مفاصل آسیب دیده، به خصوص در حین حرکت، قرمز، متورم و بسیار دردناک باشند. باکتری N . gonorrhoeae علت اصلی سوزاک است. این باکتری ها در محیط های گرم و مرطوب رشد می کنند و عفونت می تواند در هر غشای مخاطی بدن، از جمله در دستگاه تناسلی، دهان، گلو، چشم ها و راست روده ایجاد شود. سوزاک می تواند از طریق تماس جنسی که شامل آلت تناسلی مردانه، واژن، مقعد یا دهان است از فردی به فرد دیگر منتقل شود. مران برای انتقال یا ابتلا به سوزاک نیازی به انزال ندارند. سوزاک در حین زایمان نیز می تواند به کودک منتقل شود. همه افراد فعال جنسی ممکن است به سوزاک مبتلا شوند. در ایالات متحده، این بیماری در میان نوجوانان و بزرگسالان جوان شایع است. زنان فعال جنسی زیر سال و مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند در معرض خطر ابتلا به سوزاک هستند. عوامل دیگری که می توانند خطر شما را افزایش دهند عبارتند از: داشتن یک شریک جنسی جدید داشتن بیش از یک شریک جنسی ابتلا به سوزاک یا عفونت مقاربتی دیگر داشتن یک شریک جنسی که شرکای دیگری نیز داشته باشد. اگر شخصی به دلیل اینکه علایمی داشته یا اینکه شک دارد در معرض عفونت قرار گرفته است، به پزشک مراجعه کند، احتمال دارد با تشخیص سوزاک روبرو شود. برای تشخیص این وضعیت، پزشک از فرد در مورد علایم و سابقه پزشکی وی سوال خواهد کرد. آنها همچنین یک آزمایش را انجام می دهند، که شامل نمونه ادرار یا یک سواب آلت تناسلی مردانه، مجرای ادرار، مقعد یا گلو است. کیت های تست خانگی نیز برای تشخیص این بیماری موجود است. شخصی با استفاده از کیت خانگی نمونه خود را به آزمایشگاه می فرستد و مستقیما نتایج را دریافت می کند. در صورت مثبت بودن نتیجه، آنها باید برای معالجه با پزشک تماس بگیرند و احتمال دارد پزشک بخواهد آزمایش دیگری انجام دهد تا نتیجه را ت یید کند. استفاده از کیت دقیقا طبق دستورالعمل بسیار مهم است و گرنه نتیجه ممکن است زیاد دقیق نباشد. از آنجا که دقت آزمایش ها احتمال دارد متفاوت باشد، در صورت امکان بهتر است به یک پزشک مراجعه کنید. اگر یک فرد مبتلا به سوزاک تشخیص داده شود، شریک زندگی وی نیز باید آزمایش دهد. هرفردی که مبتلا به سوزاک باشد، لازم است برای پیشگیری از بروز عفونت آنتی بیوتیک مصرف کند. این درمان نمی تواند مشکلی را که از قبل عفونت، ایجاد کرده است را رفع کند، بنابراین بهتر است که بیماری در اسرع وقت درمان شود. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) یک دوز منفی میلی گرم سفتریاکسون عضلانی (روسفین) و گرم آزیترومایسین خوراکی ( Zithromax ) را توصیه می کند. اینها انواع مختلفی از آنتی بیوتیک ها هستند. CDC از مردم می خواهد که همه داروهای تجویز شده توسط پزشک را مصرف کنند و از به اشتراک گذاشتن آن با دیگران خودداری شود. با این حال، Neisseria gonorrhoeae ، باکتری های ایجاد کننده سوزاک، تقریبا در برابر تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشکان به طور سنتی برای درمان آن استفاده می کنند، مقاومت نشان داده اند. این مقاومت باعث درمان سوزاک به طور فزاینده ای می شود. اگر فرد پس از گذشت چند روز هیچ گونه بهبودی در علایم خود مشاهده نکرد، باید با پزشک خود مشورت کند. آنها احتمال دارد نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشند تا مشخص شود که آیا این روش درمانی موثر است یا خیر. فرد باید در هر قرار ملاقات بعدی نیز شرکت کند و از انجام رابطه جنسی، تا زمانی که پزشک بگوید انجام این کار بی خطر است، پرهیز کند. اگر سوزاک در دوران بارداری رخ دهد، لازم است تیم مراقبت های بهداشتی را از این موضوع مطلع کنید. عفونت می تواند در حین زایمان به نوزاد منتقل شود، در این وضعیت معمولا نوزاد تازه متولد شده فورا به آنتی بیوتیک نیاز دارد. بعضی از نوزادان تازه متولد شده به التهاب ملتحمه مبتلا می شوند و سوزاک یکی از دلایل احتمالی آن است. علایم معمولا - روزپس از تولد ظاهر می شود و شامل قرمزی و چرک ضخیم در چشم و پلک های ملتهب است. در صورت بروز هر یک از این علایم، بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. آنها همچنین می توانند از یک بیماری جدی تر مانند یا عفونت باکتریایی ناشی شوند. سوزاک می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شدید شود. به همین دلیل، مهم است که این بیماری در اسرع وقت درمان شود. سوزاک در زنان، می تواند منجر به موارد زیر شود: PID درد مزمن لگن، که می تواند یک وضعیت اورژانس پزشکی باشد. سوزاک می تواند به رحم و لوله های رحمی گسترش یابد و باعث بیماری التهاب لگن ( PID ) شود. PID می تواند منجر به زخم شدن لوله ها، خطر بیشتر عوارض بارداری و ناباروری شود. PID به درمان فوری نیاز دارد. سوزاک می تواند باعث التهاب یک لوله کوچک و پیچ خورده در قسمت عقب بیضه ها شود که مجاری اسپرم در آن قرار دارد (اپیدیدیم) اپیدیدیمیت درمان نشده می تواند منجر به ناباروری شود. در همه افراد، سوزاک درمان نشده منجر به عفونت منتشر گنوکوکی می شود. این وضعیت می تواند خطرناک باشد. برخی از علایم و نشانه ها آن، عبارتند از: تب آرتروز التهاب در اطراف تاندون ها درماتیت، که معمولا شامل بثورات یا خارش و خشکی پوست است. باکتری عامل سوزاک می تواند از طریق جریان خون پخش شده و سایر قسمت های بدن شما از جمله مفاصل را آلوده کند. تب، بثورات پوستی، زخم های پوستی، درد مفاصل، تورم و سفتی از نتایج احتمالی است. مبتلا به سوزاک، شما را در معرض ابتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی ( HIV ) ، ویروسی که منجر به ایدز می شود، می کند. افرادی که هم مبتلا به سوزاک و هم اچ آی وی هستند می توانند هر دو بیماری را با سرعت بیشتری به شریک زندگی خود منتقل کنند. نوزادانی که در هنگام تولد از مادرشان سوزاک می شوند، می توانند کوری، زخم در پوست سر و عفونت ایجاد کنند. عوارض بعدی عفونت می تواند در دوران بارداری و زایمان رخ دهد. سوزاک بدون درمان، می تواند باعث افزایش خطر یا مرده زایی شود. سوزاک همچنین می تواند به نوزاد تازه متولد شده منتقل شود، که در نتیجه باعث ایجاد عفونت مفصلی، از دست دادن بینایی یا باکتری می شود. افراد مبتلا به سوزاک نیز دارای یک ریسک بالاتر ابتلا به HIV یا انتقال آن هستند. یک دلیل این است که هر یک از عفونت ها می توانند زخم های باز ایجاد کند، که باعث می شود ویروس ها و باکتری ها به راحتی وارد بدن شوند. راه های پیشگیری از سوزاک، عبارتند از: پرهیز از رابطه جنسی در صورت وجود احتمال آلودگی استفاده از کاندوم یا سدهای دندانی در حین رابطه دهانی استفاده از روش محافظت از مانع، مانند کاندوم، در حین مقاربت واژن یا مقعد من به تازگی رابطه ای را انجام داده ام که متوجه شدم آن شخص با شخصی که می شناسم خیانت کرده است. تا آن زمان، فکر می کردم هر دو تک همسر بودیم. آیا باید تست بدهم؟ آیا تست خانگی کافی است؟ اگر نگران هستید که همسرتان با شخص دیگری رابطه جنسی برقرار کرده باشد، بهتر است آزمایش STI را انجام دهید. با این روش سوزاک، کلامیدیا، اچ آی وی، سیفلیس، تبخال و در برخی افراد تریکومونیازیس، و هپاتیت C بررسی می شود. یک پزشک می تواند آزمایشاتی را که مناسب است توصیه کند. برخی از اینها به نمونه های مایع بدن نیاز دارند و برخی دیگر آزمایش خون هستند که یک متخصص مراقبت های بهداشتی در مطب یا آزمایشگاه انجام می دهد. در صورت نتیجه مثبت، شما (و شاید شریک زندگی خود) به درمان پزشکی نیاز خواهید داشت. پزشک می تواند درمان را توضیح دهد و کمک کند شریک زندگی خود را به صورت ناشناس مطلع کنید. بسته به زمانبندی، پزشک احتمال دارد روندی را نیز در مورد پیگیری آغاز کند، زیرا برخی از این عفونت ها دوره انکوباسیون طولانی تری دارند و نتایج اولیه آزمایش شاید کاملا دقیق نباشد. منابع:

به میزان سبوم تولید پوست بستگی دارد. سبوم اساسا مواد روغنی است که غدد چربی شما تولید می کنند. از پوست شما در برابر عفونت محافظت می کند و آن را هیدراته نگه می دارد. همه محصولات روی همه انواع پوست یکسان عمل نمی کنند. بنابراین، شما باید یک رژیم مراقبت از پوست متناسب نوع پوست خود داشته باشید. این مقاله به تعیین نوع پوست و نحوه مدیریت صحیح آن کمک می کند. طبق آکادمی پوست آمریکا ( AAD ) ، پنج نوع پوست اصلی، عبارتند از: معمولی خشک روغنی ترکیبی حساس اما باید به این نکته توجه داشته باشید که آکنه می تواند هر نوع پوستی را تحت تاثیر قرار دهد. در اینجا نحوه تعیین نوع پوست خود در خانه، به علاوه نکات متخصص در مورد نحوه مراقبت از پوست منحصر به فرد خود آورده شده است. آنچه در این مقاله خواهید خواند: چرا شناخت نوع پوست مهم است؟ واکنش انواع پوست به محصولات آرایشی و مراقبتی متفاوت است. نحوه واکنش پوست شما ممکن است بر اساس شرایط آب و هوایی و فصول تغییر کند. استفاده از محصولات مراقبت از پوست نامناسب ممکن است باعث واکنش هایی مانند راش و جوش شود. اغلب اوقات، محصولات مراقبت از پوست اشتباه نمی توانند نگرانی های پوستی شما را برطرف کنند و هیچ نتیجه ای را ارایه نمی دهند. به همین دلیل است که شما نیاز به درک کامل پوست خود و نحوه رفتار آن دارید. این به شما کمک می کند تا محصولات مناسبی را انتخاب کنید که متناسب با نوع پوست و نیاز شما باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید چگونه می توانم نوع پوست خود را تشخیص دهم؟ مراجعه به یک متخصص زیبایی یا متخصص پوست می تواند به تعیین نوع پوست شما کمک کند. اما می‌توانید آزمایش نوع پوست را در خانه انجام دهید. تست صورت برهنه با شستن صورت خود با یک پاک کننده ملایم شروع کنید. به آرامی آن را با یک حوله نرم و تمیز خشک کنید. بعد از دقیقه نوبت به بررسی سرنخ های نوع پوست می رسد. شما متوجه قرمزی، لکه های خشک یا لکه های چرب نمی شوید. پوست شما سفت شده و پوسته پوسته یا پوسته پوسته به نظر می رسد. صورت شما چرب به نظر می رسد و احساس می کنید چرب است. منطقه T شما (ناحیه بینی و پیشانی) براق به نظر می رسد، اما بقیه قسمت های صورت شما خشک است. پوست شما قرمز، خارش دار یا ملتهب است. تست ورق بلاتینگ این تست بسیار ساده است، اما برای شناسایی پوست حساس مفید نیست. فقط یک ورقه لکه بر روی قسمت های مختلف صورت خود فشار دهید. سپس ورق را روی یک چراغ نگه دارید تا ببینید چقدر روغن جذب شده است. مقدار کمی از روغن باقی مانده است. باقی مانده روغن کمی وجود دارد. مقدار زیادی روغن باقی مانده است. باقیمانده روغن از ناحیه T وجود دارد، اما از بقیه قسمت‌های صورت شما مقدار کمی باقی مانده است. نوع پوست معمولی پوست معمولی دارای ویژگی های مشترک است. نه خیلی چرب نه خیلی خشک. پوست معمولی به هیچ ماده ای بیش از حد واکنش نشان نمی دهد. تولید روغن و سبوم متعادلی دارد و معمولا سالم است. علایم پوست طبیعی، عبارتند از: منافذ ریز یک چهره صاف و شفاف عدم حساسیت به مواد شیمیایی یا آلرژن های پوستی فوق العاده اگر مراقبت منظم از پوست را رعایت می کنید، پوست شما باید حالت جامد داشته باشد. دکتر جرمی فنتون، متخصص پوست دارای مجوز هییت مدیره مستقر در شهر نیویورک، می گوید: "من به طور کلی توصیه می کنم به افرادی که پوست معمولی دارند، در تابستان یا ماه های مرطوب تر از یک رژیم پوست چرب و در زمستان یا ماه های خشک تر از یک رژیم پوستی خشک پیروی کنند. " زیاد نباید پوست معمولی را تحریک کنید. نوع پوست خشک اگر پوست شما سفت، پوسته پوسته شدن زیاد و احساس خارش دارید، پوست خشکی دارید. پوست خشک برای سالم ماندن و چاق ماندن به مرطوب کننده های زیادی نیاز دارد. پوست خشک نسبت به سایر انواع پوست چربی کمتری تولید می کند. می تواند منجر به پوسته پوسته شدن، ترک خوردگی یا خارش پوست شود. علایم خشکی پوست، عبارتند از: منافذ بسیار تنگ بافت پوست خشن صورت کدر یا لکه دار مستعد تحریک یا عفونت است. پوست سفت شده و خاصیت ارتجاعی ندارد. چگونه پوست خشک را درمان کنیم؟ فنتون می‌گوید: "کسانی که پوست خشک دارند باید از پاک‌کننده‌های ملایم پوست استفاده کنند که معمولا کف نمی‌کنند". او همچنین استفاده از کرم های مرطوب کننده را به جای لوسیون ها توصیه می کند. برخی از ترکیبات عالی که باید به آنها توجه کرد عبارتند از گلیسیرین، سرامیدها و اسید هیالورونیک. مواد خشک کننده مانند الکل ها، کلرید سدیم، عطرهای مصنوعی، بنزوییل پراکسید، اسید سالیسیلیک و مواد نگهدارنده را حذف کنید. نوع پوست چرب پوست چرب معمولا دارای منافذ پوستی بزرگ و غدد چربی بیش از حد فعال است که سبوم اضافی یا روغن های طبیعی ترشح می کنند. در مقایسه با سایر انواع پوست، پوست های چرب مستعد جوش های مکرر آکنه هستند. شما می توانید پوست چرب را به دلیل فعالیت بیش از حد غدد سباسه مقصر بدانید. برای برخی افراد ارثی است. اما تغییرات هورمونی، محصولات مراقبت از پوست، و رژیم غذایی نیز می تواند عاملی باشد. علایم پوست چرب، عبارتند از: پوست چرب یا براق پوست ضخیم یا چاق به نظر می رسد. منافذ بزرگ یا مسدود شده جوش های سرسیاه مکرر، جوش های سرسفید و سایر مشکلات جوش چگونه پوست چرب را درمان کنیم؟ فنتون می گوید: "کسانی که پوست چرب دارند باید به دنبال محصولاتی باشند که با پاکسازی کمی تهاجمی تر باشند، زیرا پوست می تواند آن را تحمل کند و به جلوگیری از آکنه کمک می کند. اسید سالیسیلیک، اسید گلیکولیک و رتینول همه گزینه‌های عالی هستند. وقتی نوبت به مرطوب‌کننده‌ها می‌رسد، فنتون لوسیون‌های سبک یا ژل‌دار را پیشنهاد می‌کند. از مواد کمدوژنیک مانند ژله نفتی (معروف به وازلین) ، کره کاکایو، ایزوپروپیل ایزواستیارات، سدیم لورت سولفات و اسید کاپریک دوری کنید. همچنین باید مراقب روغن های طبیعی مانند سویا، نارگیل، آووکادو، زیتون یا روغن گل مغربی باشید. نوع پوست مختلط پوست مختلط یک نوع پوست واقعی نیست و دارای ویژگی های پوست خشک و چرب است. کسانی که پوست مختلط دارند اغلب دارای ناحیه T چرب و گونه های خشک هستند. همچنین بر اساس فصل تغییر می کند و در تابستان ها چرب و در زمستان ها خشک می شود. پوست مختلط ترکیبی از پوست های چرب و خشک است. برخی از قسمت های صورت بیش از حد سبوم تولید می کنند در حالی که سایر قسمت ها به اندازه کافی سبوم تولید نمی کنند. علایم پوست مختلط، عبارتند از: یک منطقه T روغنی خشکی پوست اطراف گونه ها، چشم ها و دهان گرفتگی پوست یا منافذ بزرگ روی پیشانی، بینی یا چانه نحوه درمان پوست مختلط مراقبت از پوست ترکیبی می تواند کمی مشکل باشد. فنتون می‌گوید: "شما باید یا محصولات مختلف را در نواحی مختلف صورت بمالید یا کمترین خشک‌کننده‌ترین محصولی را که پوست‌تان می‌تواند تحمل کند، استفاده کنید. همچنین باید لایه‌بردارهای خود را هوشمندانه انتخاب کنید. قبل از مصرف اسید سالیسیلیک یا رتینول با اسید گلیکولیک شروع کنید. از محصولاتی استفاده نکنید که برای شادابی پوست شما خشن هستند. این شامل الکل، عطرها و مواد نگهدارنده مانند پارابن است. آنها می توانند قسمت های روغنی پوست شما را چرب تر و لکه های خشک را خشک تر کنند. نوع پوست حساس پوست حساس مستعد تحریک و التهاب است. اغلب به مواد متعدد، به ویژه مواد خشن (مانند الکل) واکنش نشان می دهد و زمانی که در معرض محرک هایی مانند گرما و اصطکاک قرار می گیرد، تحریک می شود. افرادی که پوست حساسی دارند مستعد مشکلاتی مانند آکنه کیستیک، درماتیت تماسی و روزاسه هستند. یک مطالعه در سال گزارش داد که درصد از زنان و درصد از مردان درجاتی از پوست حساس دارند. این می تواند از پوست بسیار خشک یا آسیب دیده ناشی شود که بیشتر مستعد واکنش است. همچنین می تواند نشانه ای از اختلالات پوستی مانند روزاسه، اگزما، یا درماتیت تماسی آلرژیک باشد. علایم پوست حساس، عبارتند از: قرمزی پوست شما فقط می توانید محصولات مراقبت از پوست بسیار ملایم را تحمل کنید. پوست شما خارش می کند، می سوزد و به راحتی سرخ می شود. چگونه پوست های حساس را درمان کنیم؟ دکتر فنتون می گوید که باید از پاک کننده های ملایم استفاده کنید. همچنین باید مرطوب کننده هایی را انتخاب کنید که برای پوست های بسیار حساس طراحی شده اند. محصولاتی که حاوی مواد فعال یا معطر هستند می توانند پوست حساس را تحریک کنند. همچنین باید مراقب مواد ضد پیری مانند رتینوییدها باشید. نکات مراقبت از پوست بر اساس نوع پوست شما مدیریت پوست معمولی کار سختی نیست. به TLC اولیه و روتین مراقبت از پوست با محصولات مناسب نیاز دارد. یک روال روزانه CTM (پاک کننده - تونینگ - مرطوب کننده) را دنبال کنید. همیشه هنگام بیرون آمدن از خانه از ضد آفتاب استفاده کنید و از سرم ضد پیری استفاده کنید (اگر پوست بالغ دارید) دو بار در روز صورت خود را تمیز کنید و هفته ای یک بار لایه برداری کنید. یک روال اولیه CTM را دنبال کنید. تونینگ برای پوست چرب بسیار مهم است زیرا به کاهش ظاهر منافذ کمک می کند و تولید چربی اضافی را کنترل می کند. همیشه از مرطوب کننده و سرم مبتنی بر آب (یا بر پایه ژل) استفاده کنید. محصولات غیر کومدون زا را انتخاب کنید. محصولاتی را انتخاب کنید که حاوی الکل و سولفات نباشند زیرا چربی طبیعی پوست را از بین می برند. از گرفتن دوش فوق العاده گرم خودداری کنید. در عوض، از آب ولرم یا با دمای اتاق برای پاکسازی صورت خود استفاده کنید. اگر در مناطق سردتر زندگی می کنید، از یک مرطوب کننده برای حفظ تعادل رطوبت پوست استفاده کنید. از محصولات حاوی کره های طبیعی و روغن های گیاهی استفاده کنید تا پوست خود را هیدراته نگه دارید. پوست مختلط پوست مختلط به ترکیبی از محصولات نیاز دارد تا هم نواحی چرب و هم مناطق خشک صورت را برطرف کند. یک روال اولیه CTM را دنبال کنید. بسته به وضعیت پوست خود در آن زمان، محصولات را انتخاب کنید. از محصولات ملایم و آبرسانی استفاده کنید که پوست را تحریک نکنند. پوست حساس از محصولات ارگانیک و گیاهی که برای پوست های حساس ساخته شده اند استفاده کنید. اگر بیماری هایی مانند روزاسه یا درماتیت دارید، محصولاتی را انتخاب کنید که به رفع این نگرانی ها کمک می کند. همیشه قبل از امتحان کردن هر محصولی یک پچ تست روی گردن یا دست خود انجام دهید. از محصولات عاری از مواد شیمیایی، الکل، عطرهای مصنوعی و مواد نگهدارنده و روغن‌های ضروری استفاده کنید. از آزمایش محصولات مراقبت از پوست خودداری کنید. برای پیشنهاد محصول با یک متخصص پوست مشورت کنید. سایر شرایط پوستی دانستن نوع پوست شما مهم است زیرا به شما امکان می دهد محصولاتی را انتخاب کنید که تمام نیازهای مراقبت از پوست شما را برآورده می کند و نتایج قابل مشاهده را ارایه می دهد. اگر پوست شما سفت و پوسته پوسته است، پوست خشکی دارید. از طرفی اگر پوست شما براق و مستعد آکنه است، پوست چرب دارید. برای تعیین نوع پوست خود، می توانید روش خوب قدیمی بلاتینگ را امتحان کنید تا میزان چربی روی آن را ببینید. اگر در مورد نوع پوست خود مطمین نیستید، برای ارزیابی و اطلاعات بیشتر به متخصص پوست مراجعه کنید. امیدواریم این مقاله به تمام سوالات شما در مورد نوع پوست من و نحوه مراقبت از آن پاسخ دهد. پوست مستعد آکنه پوست مستعد آکنه می تواند در هر سنی بروز پیدا کند و در هر نوع پوستی ظاهر شود. برخی عواملی که می توانند خطر بروز آن را افزایش دهند عبارتند از: تحقیقات نشان می دهد که آکنه می تواند جنبه ژنتیکی داشته باشد. سبوم اضافی یکی از عوامل رایج آکنه است. مطالعات نشان می دهد که کاهش مصرف لبنیات و شکر ممکن است علایم آکنه را بهبود بخشد. برخی از داروها مانند کورتیکواستروییدها یا قرص های ضد بارداری می توانند باعث شعله ور شدن آن شوند. یک مطالعه در سال نشان داد که آلودگی محیطی می تواند باعث آکنه التهابی شود. آکنه هورمونی در دوران بلوغ، PMS ، بارداری و حتی در دوران پیش از یایسگی و یایسگی به دلیل نوسانات هورمونی شایع است. چگونه پوست مستعد آکنه را درمان کنیم؟ بهترین دارو بدون نسخه برای پوست مستعد آکنه، اسید سالیسیلیک و رتینول است. آنها می توانند به کاهش چربی و جلوگیری از مسدود شدن منافذ کمک کنند. روغن‌ها، عطرها، سیلیکون، لانولین و سدیم لورت سولفات می‌توانند باعث ایجاد جوش شوند. بنابراین باید از استفاده آنها خودداری کنید. اگر درمان های خانگی کارساز نبود، وقت آن است که با یک متخصص پوست صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا یک رژیم مراقبت از پوست دوپ ایجاد کنید تا جوش‌هایتان را جمع‌آوری کنید. پوست کم آب این را با پوست خشک اشتباه نگیرید. پوست کم آب ربطی به نوع پوست شما ندارد. این فقط به این معنی است که پوست شما تشنه است و به رطوبت بیشتری نیاز دارد. پوست کم آب می تواند ناشی از موارد زیر باشد: کمبود خواب زندگی در آب و هوای خشک ننوشیدن آب کافی دوش آب گرم یا حمام مکرر استفاده از مواد خشن مراقبت از پوست برخی از علایمی که باید مراقب آنها باشید: خارش پوست چشم های گود رفته کدر شدن چهره خطوط و چین و چروک های محسوس تر چگونه پوست کم آب را درمان کنیم؟ از آنجایی که کم آب شدن پوست یک مشکل هیدراتاسیون است، صرف نوشیدن آب بیشتر یا خوردن غذاهای آبرسان مانند سوپ، میوه ها و سبزیجات کمک کننده است. همچنین می‌توانید مراقبت‌های پوستی را امتحان کنید که لایه بالایی پوست شما را هیدراته می‌کند. مرطوب کننده های حاوی سرامید، اسید لینولنیک، اسید هیالورونیک را امتحان کنید.

هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بررسی ها نشان می دهد که استفاده از عصاره سیر بر روی زگیل ها می تواند به پاکسازی آنها کمک کند. عصاره سیر را مستقیما روی زگیل ها بمالید. همچنین می توانید گازهای استریل را در مخلوطی از سیر و روغن خیس کرده و روی زگیل قرار دهید. ممکن است زگیل دستگاه تناسلی را در خانه درمان کند. این دارو مشابه داروهای تجویزی است که از مواد اسیدی برای از بین بردن ویروس استفاده می کنند. می توانید پنبه یا گاز را در سرکه سیب خیس کنید و آن را به زگیل ها بمالید. ارتباطی بین فولات و کمبود و افزایش خطر ابتلا به وجود دارد. مصرف یک مکمل مولتی ویتامین یا فولات و ممکن است به بدن شما کمک کند تا با عفونت مقابله کرده و زگیل ها را از بین ببرد. توجه داشته باشید خلاص شدن از شر زگیل تناسلی خارجی به این معنی نیست که دیگر عفونت ندارید. هم می تواند باعث زگیل های تناسلی و هم سرطان دهانه رحم شود، اما این وضعیت به ندرت دیده می شود. حتی ممکن است بیش از یک نوع داشته باشید. برای زگیل های خود به پزشک مراجعه کنید. ویروسی که می تواند باعث زگیل تناسلی شود می تواند برای مدت طولانی در بدن شما خاموش بماند. بنابراین اگر زگیل های خود را درمان کنید و از شر آنها خلاص شوید، ممکن است دوباره برگردند.