Datasets:

RohanAiLab

/

persian_blog_V2

like 3

Follow

Rohan Research Lab 2

، به سرطان پستانی گفته می شود که به سایر قسمت های بدن انتشار یافته یا دست اندازی کرده است. سرطان پستان ثانویه که در آخرین مرحله شناخته می شود، سرطان متاستاتیک پستان ایجاد می کند که درمان اولیه سرطان برای آن موثر نیست. سرطان وقتی رشد می کند که سلولهای سرطانی از مکان اصلی خود خارج شوند. در این وضعیت آنها شروع به ت ثیر بر غدد لنفاوی، جریان خون و اندام های مختلف می کنند. تغییرات معمولا از ریه ها، مغز، کبد و استخوان ها آغاز می شود. تشخیص سرطان پستان متاستاتیک احتمالا باعث اضطراب و استرس می شود. با این حال، با مراقبت مناسب، بسیاری از افراد با این شرایط، قادر به بهبود کیفیت زندگی خود هستند. طبق انجمن سرطان آمریکا، هنگامی که سرطان پستان از آن قسمت از بدن که در آن منشا گرفته انتشار یافته است، افراد مبتلا به در مراحل اولیه، تشخیص را دریافت می کنند. این تشخیص می تواند ماهها یا حتی سالها پس از تشخیص اولیه سرطان پستان رخ دهد. هنگامی که سرطان پستان به مناطق دیگر بدن انتشار می یابد، سلول های سرطانی هنوز سلول های سرطانی پستان هستند. به عبارت دیگر، حتی اگر سرطان در استخوان ها متاستاز کند، تومور از سلول های سرطانی پستان تشکیل خواهد شد، نه از سلول های سرطانی استخوان. علایم سرطان متاستاتیک پستان به اندام هایی که تحت ت ثیر سرطان قرار گرفته، بستگی دارد. که اغلب به مغز، استخوان، ریه ها یا کبد انتشار می یابد. اگر سرطان پستان متاستاتیک بر مغز ت ثیر بگذارد، احتمال دارد باعث سردرد و اختلال در بینایی شود. بسته به منطقه آسیب دیده مغز، سرطان پستان متاستاتیک می تواند باعث موارد زیر شود التهاب استفراغ درد شدید اختلال در بینایی علایم می تواند شامل درد استخوان و شکستگی، معمولا در ستون فقرات، لگن، دنده ها یا استخوان های بلند در بازوها یا پاها باشد. علاوه بر آن، سرطان در استخوان باعث موارد زیر می شود: کاهش تحرک تغییر در رفتار فشرده سازی نخاع افزایش احتمال شکستگی اگر سرطان به ریه ها سرایت کند، اغلب علایمی از خود نشان نمی دهد، اما در صورت بروز می تواند باعث موارد زیر شود تنگی نفس درد قفسه سینه سرفه کردن خون اگر سرطان به کبد انتشار یابد، می تواند منجر به بروز علایم زیر شود درد خون ریزی زرد شدن پوست از دست دادن اشتها استفراغ و حالت تهوع خارش پوست یا بثورات پوستی سایر علایم عمومی سرطان پستان متاستاتیک می تواند شامل موارد زیر باشد کاهش وزن از دست دادن اشتها این علایم احتمال دارد از خود بیماری و یا افسردگی مرتبط با بیماری یا عوارض جانبی دارو ناشی شود. آزمایشات مختلفی وجود دارد که پزشک می تواند برای تشخیص سرطان پستان متاستاتیک انجام دهد. یک فرد احتمال دارد یک یا چند آزمایش تشخیصی زیر را برای یافتن سرطان در سراسر بدن انجام دهد آزمایش خون اسکن استخوان اسکن ام آر آی اسکن یا اسکن یا اشعه ایکس قفسه سینه طبق یک بررسی، پزشک باید وقت بگذارد و توضیح دهد که هر آزمایش پیشنهادی برای چیست. پیش آگهی به نوع سرطان پستان، میزان شیوع و چگونگی ت ثیر سرطان بر بدن بستگی دارد. بر اساس آمارهای گذشته، متوسط امید به زندگی برای یک فرد مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک - ماه است. با این حال، این وضعیت می تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، آمار گذشته پیشرفت های اخیر در درمان را در نظر نمی گیرد. همانطور که انجمن سرطان آمریکا متذکر می شود، از هر نفر یک نفر با این تشخیص سال یا بیشتر زندگی می کنند. بسیاری از افراد مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک عمر طولانی و پرباری دارند و درمان اغلب می تواند سرطان را کنترل کند. میزان بقا، بسته به فرد متفاوت است. برای درک بهتر شرایط خاص، با پزشک مشورت کنید. روش های مختلفی برای درمان سرطان متاستاتیک پستان وجود دارد. گزینه ها به نوع سرطان پستان بستگی دارند، از جمله اینکه آیا عوامل هورمونی در آن نقش دارند یا خیر. برخی از روش های درمانی مانند می تواند از انتشار بیشتر سرطان پیشگیری کند. سایر گزینه ها شامل مراقبت تسکینی است که هدف آن کمک به فرد در احساس راحتی بیشتر، و بهبود کیفیت زندگی است. درمان هایی که هدف آن توقف یا کاهش پیشرفت سرطان هستند، عبارتند از اگر سرطان پستان دارای برخی از ویژگی های هورمونی باشد، این روند درمانی می تواند موثر باشد. درمان هدفمند می تواند سرطانی را که باعث تغییرات ژن های خاص مانند یا تحت ت ثیر قرار دهد. هدف از شیمی درمانی از بین بردن سلول های سرطانی در سراسر بدن است. پرتودرمانی می تواند اندازه تومورها را کاهش دهد و به تسکین علایم کمک کند. جراحی معمولا راهی برای درمان سرطان پستان متاستاتیک نیست، اما احتمال دارد در بعضی موارد مناسب باشد. گزینه های دیگر عبارتند از درمان تقویت استخوان، که می تواند به استحکام استخوان ها کمک کند. داروی تسکین درد، این درمان برای کمک به سایر اثرات سرطان، مانند اضطراب و افسردگی است. همه این روش های درمانی می توانند عوارض جانبی مانند حالت تهوع و خستگی را در پی داشته باشند. پزشک می تواند روش هایی را برای محدود کردن ت ثیر علایم و عوارض جانبی دارو پیشنهاد کند. در مبتلایان به سرطان اولیه (انتشار نیافته) با از بین رفتن سلولهای سرطانی، درمان متوقف می شود. اگر سرطان متاستاتیک باشد، درمان ادامه خواهد داشت. با این حال، در برخی موارد، احتمال دارد فرد تصمیم بگیرد که درمان را متوقف کند یا فقط مراقبت تسکینی داشته باشد. فرد معمولا پس از مشورت با پزشک، خانواده و سایر عزیزان خود این تصمیم را می گیرد. هنگامی که دیگر نمی توان از انتشار سرطان، پیشگیری کرد، پزشکان درمانی را ارایه می دهند که به فرد کمک می کند تا با راحتی نسبی زندگی خود را ادامه دهد. مراقبت تسکینی شامل موارد زیر است داروهایی برای کاهش درد و ناراحتی درمان هرگونه اضطراب یا افسردگی مشاوره برای کمک به نگرانی های شخصی، اجتماعی و معنوی بسیاری از افراد از ترکیبی از انواع گزینه های درمانی، بهره مند می شوند. علاوه بر این، درمان های تکمیلی که می توانند در درمان این سرطان موثر باشد، عبارتند از: یوگا ماساژ مراقبه هیپنوتیزم طب سوزنی یک فرد شاید به مراقبت از بیمارستان، چه در یک مرکز خاص و چه در خانه، احتیاج داشته باشد. زندگی با سرطان، در مرحله پیشرفته می تواند برای فرد، خانواده و دوستانش دشوار باشد. انجمن سرطان آمریکا راهکارهای زیر را برای مقابله با سرطان متاستاز توصیه می کند: برای کارهای مهم وقت مانند وقت گذرانی با عزیزان بگذارید. سالم غذا بخورید و هر زمان که می توانید ورزش کنید. راه هایی برای استراحت و انجام کارهای لذت بخش بیابید. تا آنجا که امکان دارد در گروه های پشتیبانی و یا انجمن های سرطانی شرکت کنید. برای از بین بردن احساسات و ترس ها و یادگیری راه های مقابله با آن با روانشناسان مشورت کنید. تا جایی که می توانید در مورد شرایط و انتظارات بیمار اطلاعات بیشتری را کسب کنید. برای به دست آوردن این اطلاعات و کمک به عزیزان خود می توانید با پزشکان و متخصصان با تجربه پزشکت مشورت کنید. پس از درمان، فرد باید برای نظارت منظم به پزشک خود مراجعه کند. نظارت، یا پیگیری مراقبت، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. این به پزشک اجازه می دهد تا بررسی کند که آیا سرطان بیشتر انتشار یافته است یا خیر. همچنین می تواند در مدیریت عوارض جانبی و ارزیابی سلامت کلی شما موثر باشد. پزشک در مورد علایم و رفاه عمومی شما سوال خواهد کرد. آنها احتمال دارد معاینه بدنی انجام دهند و احتمالا اقدامات کلی سلامت فرد را بررسی می کنند. پزشک می تواند اسکن های بیشتر و آزمایش خون را توصیه کند. بسته به نتایج، آنها احتمال دارد برنامه درمانی را تنظیم کنند. بیمار در مورد هر گونه مشکل جدید سلامتی باید بلافاصله با پزشک خود مشورت کند. سرطان پستان متاستاتیک به معنای انتشار سرطان به سایر اندام های بدن است. برخی از زنان سال ها با سرطان پستان متاستاتیک زندگی می کنند. با این حال، هنگامی که یک زن به مرحله ای می رسد که درمان ها برای کنترل رشد سرطان متوقف شده اند، این مرحله، پایان مرحله سرطان است. هدف درمان سپس از کنترل یا توقف سرطان به مراقبت راحت (یا مراقبت تسکینی) جهت تسکین علایم ناشی از سرطان پیشرفته تغییر می کند. سرطان پستان متاستاتیک زمانی اتفاق میفتد که سلول های سرطانی به مناطق دیگر بدن انتشار یافته باشند. اغلب بر استخوان ها، مغز، کبد و ریه ها ت ثیر می گذارد. در حال حاضر هیچ درمانی برای سرطان متاستاتیک پستان وجود ندارد. درمان در کاهش سرعت رشد و انتشار سرطان و همچنین کاهش علایم و بهبود کیفیت زندگی متمرکز است. تاریخچه طبیعی سرطان پستان متاستاتیک این است که سرطان فرد با گذشت زمان نسبت به درمان معین مقاوم می شود. در آن مرحله، پزشک باید گزینه های دیگر و مراحل بعدی را با شخص در میان بگذارد. اگر دیگر درمان ها در کاهش سرعت انتشار سرطان یا علایم موثر نباشند، پزشک احتمال دارد قطع درمان را توصیه کند. همچنین خود فرد می تواند در هر زمان تصمیم بگیرد که دیگر به دنبال درمان نباشد. در این زمان، فرد هنوز هم می تواند تحت مراقبت تسکینی قرار گیرد تا به آرامش او در کمک کند.

، از مشکلات گوارشی خفیف و موقتی تا بیماری های گوارشی جدی تر متغیر است. معده درد اغلب اصطلاحی مبهم بوده و درمان آن دشوار است. برای تشخیص معده درد در صبح، درک صحیح در مورد محل و ماهیت درد به شما کمک می کند. شایع ترین علت معده درد صبحگاهی، عبارتند از: ریفلاکس اسید شرایطی است که در آن اسید و سایر محتویات معده به روش غلط جریان می یابد و دوباره به مری بر می گردد. این ممکن است باعث احساس سوزش در پشت دهان شود. طبق بررسی های انجام شده، شایع ترین علامت ریفلاکس اسید، سوزش معده است. کسی که بیش از دو بار در هفته این وضعیت را تجربه می کند، ممکن است به بیماری معروف به ریفلاکس معده ( GERD ) مبتلا باشد که در صورت عدم درمان می تواند عوارض جدی ایجاد کند. افرادی که دچار ریفلاکس اسید هستند ممکن است در معده خود، معمولا در وسط شکم احساس درد کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گاستریت یا، می تواند به طور ناگهانی و یا به تدریج پیشرفت کند. درد در قسمت فوقانی شکم و همچنین حالت تهوع و احساس سیری علامت شایع این بیماری است. گاستروانتریت که گاهی اوقات به عنوان آنفلوانزای معده توصیف می شود، یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است که معده و روده را هدف قرار می دهد. همچنین باعث معده درد و اسهال می شود. زخم های گوارشی زخم های باز هستند که در قسمت داخلی معده و قسمت بالای روده کوچک شما ایجاد می شود. شایع ترین علامت، درد معده است. زخم های معده شامل: زخم معده (در قسمت داخلی معده) و زخم های اثنی عشر (در قسمت داخلی قسمت بالای روده کوچک (اثنی عشر) اتفاق میفتد، می باشند. زخم های معده می توانند منجر به درد معده در صبح شوند، زخم معده می تواند کسل کننده باشد. زخم های گوارشی، زخم هایی در پوشش معده و مخاط روده کوچک نزدیک به معده هستند. التهاب آپاندیس است. این یک علت شایع درد شدید و ناگهانی معده است که از اطراف ناف شروع می شود و به قسمت های پایین تر حرکت می کند. درد معمولا با گذشت زمان بدتر می شود. علایم دیگر ممکن است حالت تهوع و تب باشد. آپاندیسیت اغلب به جراحی نیاز دارد. یک بیماری مزمن یا طولانی مدت است که باعث التهاب دستگاه گوارش می شود. بیماری کرون می تواند دردناک، ناتوان کننده و گاهی اوقات خطر جدی داشته باشد. بیماری کرون که به آن ایلیتیت یا انتریتیت نیز گفته می شود، می تواند بر روی هر قسمت از روده، از دهان تا انتها تا مقعد، ت ثیر بگذارد. با این حال، در بیشتر موارد، قسمت تحتانی روده کوچک ایلیوم را تحت ت ثیر قرار می دهد. بیماری کرون یک ( IBD ) است و باعث التهاب دستگاه گوارش می شود و می تواند منجر به درد شکم، اسهال شدید، خستگی، کاهش وزن و سوء تغذیه شود. التهاب ناشی از بیماری کرون می تواند مناطق مختلف دستگاه گوارش را در افراد مختلف درگیر کند. التهاب ناشی از بیماری کرون اغلب در لایه های بافت روده مبتلا دیده می شود. بیماری کرون می تواند دردناک و ناتوان کننده باشد و بعضی اوقات ممکن است منجر به عوارض خطرناک شود. در حالی که هیچ درمانی شناخته شده برای بیماری کرون وجود ندارد، روش های درمانی می توانند علایم و نشانه های آن را به شدت کاهش داده و حتی باعث بهبودی طولانی مدت شوند. بیماری کرون می تواند در هر نقطه از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد، التهاب ایجاد کند. این التهاب می تواند باعث گرفتگی و معده درد شود. اسهال، یبوست، کاهش وزن و خستگی از دیگر علایم این بیماری مزمن است. سوءهاضمه یک اصطلاح پزشکی است. انتخاب سبک زندگی، مانند نوع غذایی که فرد می خورد، می تواند باعث ایجاد آن شود، اما همچنین می تواند به بیماری های خاصی مربوط باشد. معده درد شایع ترین علامت همراه با سوءهاضمه است، اگرچه ممکن است افراد از و نفخ شکم رنج ببرند و هنگام غذا خوردن سریع سیر شوند. معده درد یکی از علایم رایج آلرژی های غذایی است که - از زنان در ایالات متحده مبتلا به PID هستند و این بیماری بیشتر در زنان تا سال دیده می شود. شایع ترین علامت درد در قسمت تحتانی شکم است. علایم دیگر شامل تب، ترشحات غیرمعمول واژن و درد هنگام رابطه جنسی یا ادرار کردن است. اگر به موقع درمان نشود، می تواند عوارض شدیدی ایجاد کند. به عنوان عدم تحمل گلوتن نیز شناخته می شود. این عدم تحمل غذایی باعث می شود که سیستم ایمنی بدن هنگام خوردن هر چیزی که حاوی گلوتن است، به روده کوچک آنها حمله کند. گندم، چاودار، جو و بسیاری از محصولات دیگر حاوی گلوتن هستند. علایم آن متفاوت بوده، اما معده درد و اسهال شایع است. اگر بیماری سلیاک دارید، خوردن گلوتن باعث ایجاد پاسخ ایمنی در روده کوچک شما می شود. با گذشت زمان، واکنش ایمنی به لایه روده کوچک شما آسیب رسانده و از جذب برخی مواد مغذی جلوگیری می کند. آسیب روده اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، نفخ و کم خونی می شود. در کودکان، سوء جذب می تواند علاوه بر ایجاد علایمی که در بزرگسالان مشاهده می شود، بر رشد آنها هم ت ثیر بگذارد. هیچ درمانی برای بیماری سلیاک وجود ندارد، اما برای بیشتر افراد، پیروی از یک رژیم غذایی فاقد گلوتن می تواند به مدیریت علایم و ارتقاء بهبود روده کمک کند. مشکلات کیسه صفرا می تواند باعث معده درد، اغلب در قسمت فوقانی سمت راست شکم شود. این درد می تواند برای افرادی که کولیک صفراوی دارند، بیاید و برود. اگر سنگهای صفراوی وجود داشته باشد و مجاری انسداد کیسه صفرا را مسدود کند، علایم دیگری نیز ایجاد می شود مانند تهوع، استفراغ، ادرار تیره، زردی و افت فشار خون. غالبا به دلیل التهاب سنگ صفرا است. علایم شایع شامل درد ناگهانی و شدید در قسمت فوقانی شکم، حالت تهوع و استفراغ است که درمان پزشکی لازم است. سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) یک اختلال شایع است که می تواند باعث معده درد، و همچنین تغییر در اجابت مزاج شود. افراد مبتلا به IBS ممکن است یبوست مکرر و اسهال را تجربه کنند، یا بین این دو تناوب داشته باشند. همچنین ممکن است بیماران احساس نفخ کرده و حرکات روده ای ناقص داشته باشند. از هر نفری که جراحی شکم باز انجام می دهند نفر دچار چسبندگی یا بافت زخم می شوند که باعث چسبیدن اندام ها به یکدیگر و دیواره شکم خواهد شد. بیشتر افراد مبتلا به چسبندگی عارضه ای ندارند، اما در کسانی که این عارضه را دارند، درد مزمن معده شایع است. علایم دیگر این وضعیت شامل نفخ، یبوست و حالت تهوع است. بسیاری از مسایل مختلف سلامتی می تواند باعث معده درد در صبح شود. در حالی که برخی از شرایط ممکن است به خودی خود برطرف شوند، برخی دیگر به درمان فوری نیاز دارند. هنگام در نظر گرفتن مراقبت های پزشکی، مواردی که باید در نظر بگیرید عبارتند از: اگر درد به حدی است که فرد قادر به ایستادن نیست، فورا به دنبال کمک پزشکی باشید. علایم اولیه آپاندیسیت می تواند شامل درد در شکم باشد. هرچه فرد صبح معده درد بیشتری داشته باشد، مهمتر است که به دنبال درمان پزشکی باشد. درد شدید معده در افراد جوانتر می تواند نشان دهنده آپاندیسیت باشد. در افراد مسن ممکن است مشکلات مثانه صفرا را نشان دهد. هر دو شرایط نیاز به درمان سریع پزشکی دارند. درد ناگهانی معده یکی از علایم بالقوه آپاندیسیت است، به خصوص اگر درد بدتر شود. افراد مبتلا به آپاندیسیت ممکن است همراه با درد شکم، تب نیز داشته باشند. معده درد در کنار حالت تهوع می تواند انسداد یا بیماری جدی دیگر را نشان دهد. خونریزی از راست روده نشانه احتمالی شرایطی است که نیاز به درمان سریع پزشکی دارد. بیماری های مختلف می تواند باعث معده درد در صبح شود. غالبا ، افراد می توانند با مراقبت از خود، به تنهایی بهبود یابند. با این حال، این نوع درد گاهی اوقات مشکلات شدیدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. برای درد مداوم و شدید معده در صبح در کنار سایر علایم، برای تشخیص و درمان دقیق به پزشک مراجعه کنید. منبع:

می تواند به رگ های خونی، اعصاب، عضلات، مفاصل، بافت های نرم یا استخوان ها مربوط شود. دوره درمان به علت درد پاها بستگی دارد. درد پا علامت شایعی است که اغلب به دلیل ضربه یا بیماری ایجاد می شود. علل آسیب زا شامل آسیب های ورزشی است. دلایل دیگر درد پاها اغلب در خانه قابل درمان است، اما اگر درد ناگهانی، شدید یا مداوم باشد یا علایم دیگری وجود داشته باشد، ممکن است مراقبت های پزشکی لازم باشد. علت درد پاها می تواند اسکلتی عضلانی، عصبی یا عروقی باشد. اکثر آسیب های ورزشی و شکستگی ها می توانند در اثر ورزش های تکراری مانند دویدن ایجاد شوند. به عنوان مثال می توان به وجود کرپیتوس اشاره کرد که با صدای بیرون آمدن یا ترک خوردن در زانو تشخیص داده می شود یا آرتروز، یک بیماری خود ایمنی است که مفاصل ران، زانو یا مچ پا را تحت ت ثیر قرار می دهد. هر گونه درد اسکلتی عضلانی در صورت کشیده شدن عضله، تاندون یا رباط رخ می دهد. گرفتگی شبانه، سندرم محفظه و شکستگی و فشار نیز از مشکلات اسکلتی عضلانی است. علل آن شامل، ترومبوز ورید عمقی ( DVT ) ، عفونت، رگهای واریسی و اگزمای واریسی است، جایی که درد همراه با تغییر رنگ پوست است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت درد پا با منشا عصب شناختی شامل سندرم است که در آن پاها به طور غیرقابل کنترل لرزش دارند، نوروپاتی یا آسیب عصبی و درد عصب سیاتیک هم می توانند منجر به درد پا با علل عضب شناختی شوند. درد عصبی حتی در هنگام استراحت می تواند رخ دهد. درد هنگامی اتفاق میفتد که اعصاب به محرک هایی مانند فشار زیاد، دمای بالا یا پایین و مواد شیمیایی پاسخ دهند که در اثر آسیب بافتی آزاد می شوند. درد پاها می تواند تیز، کسل کننده، بی حس کننده، سوزن سوزن شدن، سوزش، تشعشع یا درد باشد. همچنین می تواند حاد، به معنی ناگهانی و کوتاه مدت و یا مزمن و مداوم باشد. شدت را می توان در مقیاس تا یا از خفیف تا شدید ارزیابی کرد. برخی علت پا درد مانند بیماری شریانی محیطی ( PAD ) با گذشت زمان افزایش می یابد، اگرچه ممکن است فرد بتواند شروع درد را تشخیص دهد. برخی از آسیب های ورزشی مانند آسیب های تکراری فشار و شکستگی ها با گذشت زمان بدتر می شوند. آسیب های تروماتیک در صورت عدم استراحت یا درمان، می توانند به مشکلات طولانی مدت یا مزمن تبدیل شوند. علت پا درد می تواند علایم مشابهی داشته باشد. دریافت تشخیص صحیح در صورت لزوم، احتمال دریافت درمان مناسب را افزایش می دهد. شناسایی علایم و شروع آنها می تواند به تشخیص مناسب کمک کند. شایع ترین علت های درد پاها، عبارتند از: گرفتگی عضلات، دوره هایی گذرا از درد هستند که می توانند برای چند دقیقه ادامه داشته باشند. عضله، معمولا ساق پا در پشت ساق پا، سفت شده و به حالت اسپاسم در می آید. بیماری شریانی محیطی به دلیل گردش خون ضعیف می تواند باعث درد در پا شود. این وضعیت بدون درمان می تواند کشنده باشد. علایم کلیدی آن لنگش متناوب است. علایم آن شامل موارد زیر است: درد در باسن، ران و پا درد هنگام راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها یک درد عضلانی مانند گرفتگی عضله در هنگام ورزش گرفتگی عضلات به طور مداوم پس از مسافت های پیاده روی رخ می دهد و اغلب هنگام استراحت آرام می شوند. درد سیاتیک زمانی اتفاق میفتد که به عصبی فشار وارد شود، که اغلب در ستون فقرات است و منجر به دردهایی می شود که از ناحیه لگن به سمت پا پایین می آیند. این ممکن است هنگامی اتفاق بیفتد که عصب در اسپاسم عضله یا توسط نیشگون گرفته شود. اثرات طولانی مدت شامل فشار بر سایر اعضای بدن با تغییر راه رفتن برای جبران درد است. ترومبوز ورید عمقی باعث ایجاد درد در پا می شود و در صورت عدم درمان سریع می تواند به لخته شدن خون در ریه تبدیل شود. DVT به لخته شدن خون در رگهای عمیق پا اشاره دارد. این می تواند پس از مدت طولانی نشستن ایجاد شود. DVT شامل تورم و احساس گرم و دردناک در یک طرف ساق پا است. این فقط ممکن است هنگام راه رفتن یا ایستادن رخ دهد. لخته ممکن است به خودی خود حل شود، اما اگر فرد دچار و تنگی نفس ناگهانی شود و یا اگر خون سرفه می کند، توجه اضطراری لازم است. اینها می تواند نشانه هایی باشد که DVT به یا لخته شدن خون در ریه تبدیل شده است. مشکلات عروقی می تواند جدی باشد. PAD و DVT هر دو می توانند بدون علایم ظاهر شوند. افرادی که سبک زندگی یا سابقه پزشکی، آنها را مستعد مشکلات عروقی در پا می کند، باید از علایم احتمالی آگاه باشند. انجام فعالیت شدید در حین ورزش می تواند منجر به انواع مختلف آسیب شود. آهسته دویدن و دویدن می تواند نیروهای ضربه ای مکرر ایجاد کند که عضلات و تاندون ها را بیش از حد بار می آورد. شین آتل ها حساسیت موضعی و شدیدی را در عضلات ایجاد می کنند و گاهی اوقات درد استخوان به طور معمول در اطراف استخوان ساق احساس می شود. درد شین را نمی توان با علت واضحی مانند شکستگی توضیح داد. فشار شدید، به عنوان مثال، از سقوط، می تواند منجر به شکستگی شود. برخی از شکستگی ها با کبودی، تورم و تغییر شکل شدید به راحتی و بلافاصله قابل مشاهده هستند. این افراد معمولا تحت مراقبت فوری پزشکی قرار می گیرند. شکستگی های استرسی شکستگی های کوچکی هستند که می توانند ناشی از استرس های مکرر در طول ورزش باشند، اغلب وقتی که شدت فعالیت خیلی سریع افزایش می یابد. هیچ مصدومیتی وجود ندارد و شکستگی ها نیز اندک است. درد ممکن است در مراحل اولیه در هر جلسه تمرین شروع شود و در نهایت دایما بروز کند. تاندینیت پوپلیتوس باعث درد زانو در هنگام دویدن در سراشیبی می شود. علت آن التهاب تاندون پوپلیتوس است که برای پایداری زانو مهم است. ضربه حاد می تواند منجر به پیچ خوردگی و کشیدگی شود. پیچ خوردگی به کشش یا پارگی اشاره دارد. کشیدگی آسیب به عضلات یا تاندون ها است. کشیدگی همسترینگ که اغلب همراه با دویدن است، می تواند منجر به درد حاد در پشت عضله ران شود، که معمولا به دلیل پارگی جزیی است. پیچ خوردگی و کشیدگی معمولا به دلیل آموزش ناکافی انعطاف پذیری، کشش بیش از حد یا گرم نشدن قبل از فعالیت ایجاد می شود. ادامه ورزش در حالی که آسیب دیده است خطر را افزایش می دهد. وقتی آسیب به پا منجر به تورم شود، فشارهای خطرناک در عضلات می تواند منجر به سندرم محفظه حاد یا مزمن شود. این می تواند به دلیل شکستگی یا کبودی شدید باشد. تورم باعث جمع شدن فشار می شود تا زمانی که خونرسانی به بافت عضلانی قطع شود و اکسیژن و تغذیه عضلات را تخلیه کند. با توجه به آسیب دیدگی ممکن است درد به طور غیر منتظره ای شدید باشد. در موارد شدید، درد زودرس ممکن است با بی حسی و فلج همراه باشد. همچنین آسیب دایمی عضله می تواند منجر شود. می تواند منجر به درد و تورم در پاها شود. بسیاری از موارد درد پاها را می توان در خانه و بدون مداخله پزشکی برطرف کرد. گرفتگی عضلات پا را می توان با کشش و ماساژ پا تسکین داد. اگر علل جدی گرفتگی عضلات رد شود، انجام اقداماتی در خانه می تواند مناسب باشد. مسکن باعث بهبود گرفتگی عضلات پا نمی شود، زیرا به طور ناگهانی شروع می شود، اما کشش و ماساژ عضله ممکن است کمک کند. برای تسکین درد در هنگام گرفتگی: به طور منظم پاها را کشیده و ماساژ دهید. همیشه قبل و بعد از ورزش کشش و گرم کنید. با پاشنه پا راه بروید تا گرفتگی عضله از بین برود. با نوشیدن تا لیوان آب در روز از کم آبی بدن خودداری کنید. انگشت را نگه دارید و آن را به سمت بالا بکشید، در حالی که پا را صاف کنید. آسیب های جزیی ورزشی، مانند کشیدگی پا قابل درمان است. برخی از گزینه های درمانی آن عبارتند از: استراحت برای پیشگیری از آسیب بیشتر توصیه می شود و اجازه می دهد تا زمان بهبودی تورم را کاهش دهد. یخ برای کاهش تورم، التهاب و درد خوب است. یخ را به مدت دقیقه در یک پارچه قرار داده، نه مستقیم روی پوست و روی محل آسیب دیده بگذارید. برای کاهش تورم و درد، از یک باند پلاستیک، محکم اما نه کاملا بسته بندی شده استفاده کنید. پا را بالاتر از سطح قلب بردارید تا گرانش به تخلیه کمک کند، این کار تورم و درد را کاهش دهد. داروهایی مانند استامینوفن یا می توانند به برخی از درد کمک کنند، اما اگر درد بیش از ساعت ادامه پیدا کند، باید به پزشک یا متخصص مراجعه کنید. به دلیل خطر حمله قلبی یا سکته مغزی، برای لخته شدن و سایر علایم بیماری عروقی، توجه پزشکی لازم است. درد پاها دلایل مختلفی دارد و علایم آن اغلب شبیه به همدیگر هستند. در صورت تداوم، بدتر شدن و یا دشوار کردن زندگی، فرد باید به پزشک مراجعه کند. برای کاهش عوامل خطر و پیشگیری از بروز درد پا بهتر است راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: سیگار را ترک کنید. فشار خون را کنترل کنید. طبق توصیه پزشک ورزش متوسط انجام دهید. سطح قند خون، کلسترول و چربی ها را کنترل کنید. منبع:

(جهش یافته) ، بیشتر از علایم افراد آلوده به سویه اصلی کرونا ویروس در سراسر جهان گزارش شده است. نظرسنجی انجام شده توسط اداره آمار ملی انگلیس نشان داد که کسانی که آزمایش کرونا انگلیسی آنها مثبت بوده بیشتر سرفه، دردهای عضلانی، و تب را گزارش داده اند. از طرفی هم بیماران آلوده به کرونای انگلیسی از دست دادن حس چشایی یا بو کمتری را تجربه کرده اند. تونی مودی، MD ، متخصص بیماری های عفونی در موسسه واکسن Duke Human در مرکز پزشکی دانشگاه دوک، می گوید: تعجب آور نیست که نوع جدید ویروس کرونا علایم جدیدتری را ایجاد کند. این در حالی است که هیچ علایم جدیدی از ویروس کرونا انگلیسی توسط بیماران گزارش نشده است. اما علایم به طور ناگهانی ظاهر می شود که این شاید نگران کننده باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کرونا نوع انگلیسی، معروف به B . . . ، اولین بار در ماه سپتامبر شناسایی شد و از آن زمان به سرعت در سراسر جهان انتشار یافته است. بررسی ها نشان می دهد که تا درصد بیشتر از ویروس کرونا ویروس قابل انتقال است. مطالعات مقدماتی نشان می دهد واکسن های COVID - فعلی در برابر گونه B . . . موثر خواهند بود. سرفه شایعترین علامت در افراد آلوده به نوع جدید بود که درصد گزارش شده است. تنها در حدود درصد با نوع جدید از دست دادن طعم یا بو در مقایسه با درصد از افراد آلوده به ویروس کرونا گزارش شده است. بررسی ها نشان داده است که علایم ویروس کرونای انگلیسی نسبت به نسخه اصلی علایم متفاوتی دارد. طبق این بررسی ها، سرفه، درد عضلانی و گلو درد ممکن است در افرادی که آزمایش مثبتی برای ویروس جدید UK Covid دارند، بیشتر باشد. این تحقیق بر روی یک نمونه تصادفی از نفر انجام شد، که نتایج آن نشان داده از دست دادن چشایی و بویایی در نوع ویروس جدید کمتر دیده می شود. در گروه تقریبا نفری مبتلا به ویروس انگلیسی، علایم زیر را تجربه کرده اند: هم چشایی و هم بویایی خودشان را از دست داده اند. مت هنکاک روز دوشنبه دسامبر به نمایندگان مجلس گفت که نوع جدیدی از Covid - شناسایی شده است و در حال انتشار در برخی مناطق کشور است. VUI / ، اولین بار در سپتامبر در کنت شناسایی شد و در ماه نوامبر حدود یک چهارم موارد ویروس کرونا در لندن نوع اصلی آن بود. سویه جدید از زمان ظهور به سرعت در انگلیس انتشار یافته است. این رقمی بود که بوریس جانسون هنگام صحبت در مورد سویه جدید به آن اشاره کرده است. وی معتقد است این ویروس می تواند میزان عفونت را حداقل . افزایش دهد. با این حال پروفسور نیل فرگوسن گفته است که شواهد محکمی وجود دارد که نژاد جدید درصد از نوع اصلی قابل انتقال تر است. پروفسور نیل فرگوسن، عضو گروه مشاوره تهدیدات ویروس های تنفسی جدید و نوظهور ( NervTag ) ، در این مورد می گوید که نوع جدید می تواند کودکان را به راحتی آلوده کند. وی گفت، طبق آخرین اطلاعات، بررسی ها نشان می دهد که ویروس جدید "تمایل بیشتری" برای آلوده کردن کودکان دارد. بررسی های صورت گرفته در طب دوره پنج یا شش هفته ای نشان داده است که این نوع ویروس در افراد زیر سال شیوع بیشتری داشته است. با این حال، وی هشدار داد که قبل از نتیجه گیری، داده های بیشتری مورد نیاز خواهد بود. پروفسور کریس ویتی، رییس ارشد پزشکی انگلیس، در مورد گزینه های تشخیص ویروس کرونا می گوید: آزمایش های استاندارد سواب Covid - که به طور گسترده در مراکز آزمایش در سراسر جهان استفاده می شود، قادر به شناسایی نوع جدید ویروس هستند. در جلسه مطبوعاتی در داونینگ استریت، مطرح شده است که نوع جدید ویروس کرونا می تواند به مراتب کشنده تر از نسخه اصلی Covid - باشد. آقای جانسون در این مورد می گوید: ویروس کرونا انگلیسی علاوه بر انتشار سریعتر، ممکن است با میزان بالاتری از مرگ و میر همراه باشد. بررسی های اولیه نشان می دهد که نوع جدید می تواند در حدود درصد کشنده تر از سویه اولیه باشد. نرخ قدیمی مرگ و میر ویروس کرونا اصلی در حدود در نفر است. در حالی که نوع جدید کمی کشنده تر و یا نفر در است. این نگرانی وجود داشت که واکسن ها علیه نوع جدید عمل نکنند. بوریس جانسون با اشاره به واکسنهای Pfizer - BioNTech و Oxford - AstraZeneca که در حال حاضر در انگلیس صادر می شود، می گوید: تحقیقات نشان می دهد که واکسن هایی که ما استفاده می کنیم هم در برابر نوع قدیمی و هم در برابر این نوع جدید موثر هستند. Pfizer ، Moderna و Oxford همگی را برای حمله به پروتیین سنبله ویروس آموزش می دهند. بر همین اساس، بدن انسان این توانایی را به دست می آورد که با چندین قسمت سنبله مقابله کند. به نظر می رسد این واکسن همچنان بر علیه سویه جدید انگلیسی موثر خواهد بود. جهش به تغییر در ژنوم ویروس گفته می شود. ژنوم، مجموعه دستورالعمل های ژنتیکی است که تمام اطلاعات ویروس را در خودش جای داده است. زمانی که ویروس با بدن یک میزبان تماس برقرار کرده و شروع به تکثیر می کند، جهش رخ دهد. Covid - . کلمه "جهش" ممکن است در بسیاری ترس ایجاد کند. زیرا این اصطلاح اغلب با فیلم های علمی تخیلی و فاجعه همراه است. اما جهش در چرخه زندگی یک ویروس، یک اتفاق طبیعی است. در نوامبر، دانشمندان انگلیس فاش کردند که جهش Covid - را تحت نظر دارند، با این نگرانی که ممکن است سویه های جدید در برابر واکسن ها مقاومت کنند. جهش ها در ویروس ها باعث خطرناک تر شدن آنها نمی شوند. با این حال، تغییرات موجود در ویروس ممکن است بر انتقال آنها را از یک فرد به فرد دیگر ت ثیر بگذارد. حتی انتقال آنها را آسانتر کند. به همین دلیل است که سویه های جدید Covid - اغلب " عفونی تر" نامیده می شوند. در حال حاضر بیش از ، جهش SARS - CoV - وجود دارد. دکتر پیت معتقد است که "عناوین ترسناک" می تواند خوانندگان را گمراه کند و گزارش می دهد که جهش های Covid "گاهی اوقات بیش از حد خطرناک معرفی می شود. " بر همین اساس مردم باید مراقب آنچه می خوانند باشند. استفاده از کلمه هشدار دهنده در مورد ویروس کرونا انگلیسی می تواند تا حدودی گمراه کننده باشد. اما واقعیت این است که ویروس انگلیسی می تواند واگیردارتر باشد. اما هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم چون ویروس ها جهش پیدا می کنند پس ریشه کن شدن آنها غیرممکن است. هنوز دلیل موجهی وجود دارد که می توانیم به ریشه کن شدن کامل ویروس کرونا امیدوار باشیم. در حال حاضر به نظر می رسد پیشگیری از شیوع ویروس و انتقال آن از یک فرد به فرد دیگر و اقدامات بهداشتی مانند قرنطینه شدن بیماران، رعایت فاصله اجتماعی امکان پذیر است. دکتر پیت معتقد است: ریشه کن شدن بیماری کرونا با رفتارهای انسان ها بستگی دارد و به ویروس کرونا مربوط نمی شود. آنتونی فاوسی، MD ، مدیر انستیتوی ملی آلرژی و بیماری های عفونی، در یک جلسه مطبوعاتی گفته است: توزیع سریع واکسن های COVID - برای کاهش شیوع انواع مختلف ویروس کرونا مهم است. هرچه مدت زمان انتشار ویروس بیشتر باشد، جهش های بیشتری ایجاد می شود. می تواند از تکثیر و شیوع ویروس و تکثیر برای جهش آن پیشگیری کند. علاوه بر دریافت واکسن، بهترین راه برای محافظت از خود در برابر انواع جدید، ادامه دادن همان اقدامات احتیاطی است که در برابر ویروس کرونا ویروس محافظت می کند. ماسک بزنید. دستان خود را بشویید. فاصله های اجتماعی را رعایت کنید. از ازدحام جمعیت پرهیز کنید و اگر می توانید در خانه بمانید. منابع:

برداشتن بخشی از ریه بیمار یا آسیب دیده است که بیشتر اوقات آسیب به دلیل سرطان ریه رخ داده است. به طور خاص، لوبکتومی ریه معمولا برای سرطان های سلول کوچک ریه ( NSCLC ) انجام می شود که در آن تومور محدود به یک لوب است. هر یک از ریه های، از بخشی به نام لوب تشکیل شده اند، ریه راست دارای سه لوب و ریه سمت چپ دارای دو لوب است. لوبکتومی، نوعی جراحی است که در آن یک لوب ریه برداشته می شود زیرا حاوی تومورهای بدخیم است. لوبکتومی گاهی اوقات برای سایر موارد مانند سل، COPD . دو روش اصلی برای این جراحی وجود دارد. تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع مناسب می تواند در روند بهبودی، عوارض احتمالی و پیش آگهی پس از لوبکتومی موثر باشد. با استفاده از چند روش مختلف می توان لوب ریه را برداشت و این جراحی را انجام داد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید لوب ریه ها از طریق یک برش طولانی در کنار قفسه سینه برداشته می شود. این شامل باز کردن دنده ها از یکدیگر برای دسترسی به ریه ها است. این نوع جراحی معمولا برای برداشتن تومورهای بزرگتر مرحله و مرحله از ریه ها و غدد لنفاوی صورت می گیرد. در VATS VATS احتمال دارد برای مرحله یا مرحله سرطان ریه ( NSCLC ) در نظر گرفته شود. لوبکتومی VATS می تواند عوارض کمتری نسبت به لوبکتومی باز داشته باشد. ( RATS VATS است اما با روبات انجام می شود، همچنین به نظر می رسد RATS باعث عوارض کمتر و مدت زمان کمتر در بستری شدن در بیمارستان پس از لوبکتومی می شود. هنگام تصمیم گیری در مورد نوع لوبکتومی، پزشک موارد زیر را در نظر می گیرد: میزان درد اندازه تومور سلامت عمومی خصوصیات سرطان خاص جایی که تومور واقع شده است. میزان انتشار تومور ها به بافت اطراف وضعیت عملکرد ریه ها قبل از جراحی محل قرار گرفتن برخی تومورها، انجام VATS را بسیار دشوار می کند و در این موارد، لوبکتومی باز احتمال دارد بهتر باشد و شاید کل تومور برداشته شود. در طول جراحی، اگر جراح متوجه شود که سرطان برای کنترل از طریق ویدیو بسیار بزرگ است، یا اگر نگرانی دیگری وجود داشته، ممکن است روش جراحی را تغییر داده و لوبکتومی باز قفسه سینه را شروع کند. بررسی ها نشان داده است که دوره نقاهت پس از لوبکتومی VATS اغلب کوتاهتر بوده و درد آن پس از عمل کمتر از لوبکتومی باز است. سندرم توراکوتومی postpneumonectomy درد قفسه سینه مداوم است که چند ماه تا سال پس از عمل جراحی سرطان ریه ممکن است بروز کند. به دنبال جراحی باز قفسه سینه برای NSCLC ، درصد بیماران درد را حداقل دو ماه پس از عمل گزارش کردند. حدود سطح قابل توجهی از درد را تجربه می کنند. در همه جراحی ها همچنین خطر مرگ و میر دارند. خوشبختانه، هر دو شکل جراحی لوبکتومی میزان مرگ و میر کمی دارد. تخمین زده شده است که مشکلات مربوط به جراحی در تا نفر از کسانی که یا توراکوتومی باز یا VATS داشته اند، می تواند باعث عوارض کشنده شود. در این موارد، ذات الریه و نارسایی تنفسی شایع ترین دلایل مرگ بیماران هستند.

، با گروهی از بیماری های که سلول های B فرد و توانایی او در تولید آنتی بادی را تحت ت ثیر قرار می دهد، ارتباط دارد. به همین دلیل، افراد مبتلا به این بیماری، مستعد ابتلا به انواع خاصی از عفونت هستند و احتمال دارد در مبارزه با آنها مشکل بیشتری داشته باشند. این بیماری ها گاهی اوقات بنام "بیماری های نقص ایمنی اولیه هومورال" یا اختلالات سلول B . گروه گسترده ای از بیماری ها هستند که باعث می شود بعضی از قسمت های به درستی کار نکند. کلمه "اولیه" فقط به این واقعیت اشاره دارد که مشکل در نتیجه یک بیماری زمینه ای دیگری رخ نمی دهد (مانند یا بیماری عفونی مانند ایدز) این موارد احتمال دارد باعث ایجاد آنتی بادی کم یا بی اثر شود. اما با این نوع کمبود آنتی بادی "اولیه" گروه بندی نمی شوند. انواع مختلف بیماریهای نقص ایمنی اولیه، قسمتهای مختلف سیستم ایمنی بدن را تحت ت ثیر قرار می دهند. آنهایی که در درجه اول سلول های B را تحت ت ثیر قرار می دهند، اختلالات کمبود آنتی بادی یا بیماری های نقص ایمنی "هومورال" نامیده می شوند. از بین افرادی که به بیماری نقص ایمنی اولیه مبتلا هستند. حدود % مبتلا به نوعی اختلال کمبود آنتی بادی اولیه دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اختلالات نقص ایمنی اولیه، که هر دو سلول B را تحت ت ثیر قرار می دهد. ت ثیر قابل توجهی روی قسمت دیگری از سیستم ایمنی بدن مانند سلول های T دارد، اغلب علایم شدیدتری ایجاد می کند. نمونه ای از این موارد که برخی از افراد با آن آشنا هستند، کمبود ایمنی شدید ترکیبی ( SCID ) اختلالات کمبود آنتی بادی بیشتر بر اساس دلایل ژنتیکی زمینه ای آنها و انواع دقیق آنتی بادی های آسیب دیده، به اختلالات خاص تقسیم می شوند. برخی از رایج ترین انواع آن ها، عبارتند از: کمبود IgA آگاماگلوبولینمی مرتبط با بیماری بروتون اختلال نقص ایمنی متغیر متداول ( CVID ) نقص در زیرگروه های دیگر آنتی بادی مانند IgM ) نوع مهم دیگر اختلال کمبود آنتی بادی، هیپوگاماگلوبولینمی گذرا در نوزاد است. این یک وضعیت موقتی است که در آن کودک خردسال دارای آنتی بادی های پایین تر از حد طبیعی در دوران نوزادی است که می تواند آنها را مستعد ابتلا به عفونت های مختلف کند. سطح آنتی بادی ها معمولا مدتی در کودکی به حالت عادی بر می گردند، اما گاهی اوقات تا اواخر زندگی وجود دارند. هر یک از این اختلالات به روش های کمی متفاوت، سلولهای B بدن و تولید آنتی بادی را تحت ت ثیر قرار می دهد. همه آنها منجر به علایم متفاوتی می شوند. بیشتر اوقات، این بیماری ها ناشی از یک مشکل ژنتیکی است که از بدو تولد وجود دارد. به عنوان مثال، آگاماگلوبولینمی مرتبط با X در اثر جهش در ژنی به نام BTK ایجاد می شود. به دلیل مشکل این ژن، فرد نمی تواند پروتیین مهمی را برای کمک به بلوغ طبیعی سلول های B ایجاد کند. این در نهایت باعث کمبود آنتی بادی می شود. پنج نوع مختلف از آنتی بادی از جمله انواع IgG و IgM ، IgA . به عنوان مثال، کمبود IgA فقط آنتی بادی های زیرگروه IgA را تحت ت ثیر قرار می دهد. در سندرم هایپ IgM بیش از حد، می تواند آنتی بادی های IgM طبیعی ایجاد کند. اما این آنتی بادی ها نمی توانند به عنوان زیرگروه های دیگر آنتی بادی منجر شوند. کمبود در انواع مختلف آنتی بادی، فرد را در برابر انواع خاصی از عفونت ها آسیب پذیر می کند. علایم این اختلالات بیشتر ناشی از انواع مختلف عفونت است. احتمال دارد فردی به طور مکرر به این عفونت ها مبتلا شود و نتواند به راحتی از شر آنها خلاص شود. این افراد بیشتر در معرض ابتلا به انواع خاصی از عفونت های باکتریایی، به ویژه باکتری های نوع "محصور شده" مانند استرپتوکوک پنومونیه هستند. همچنین می توانند به برخی از انواع عفونت ها توسط ویروس ها یا انگلی ها مبتلا شوند. علایم دقیق بر اساس نوع خاص عفونت متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال، شاید کسی به دلیل یا برونشیت، سرفه و تب داشته باشد. انواع دیگر عفونت ها می توانند علایم ناشی از عفونت سینوسی یا عفونت گوش میانی را ایجاد کنند. سایر احتمالات شامل اسهال ناشی از عفونت است که می تواند موقتی یا طولانی مدت باشد. در مواقع دیگر، احتمال دارد در اثر عفونت پوستی، فرد دچار پوستی گرم و قرمز شود. بسیاری از انواع دیگر عفونت نیز ممکن است. افرادی که کمبود آنتی بادی دارند احتمال دارد به طور مکرر به عفونت مبتلا شوند. علاوه بر این، آنها شاید مانند دیگران به درمان های استاندارد مانند آنتی بیوتیک های خوراکی پاسخ ندهند. یک نوزاد مبتلا به بیماری کمبود آنتی بادی، می تواند به دلیل عفونت های مکرر، وزن طبیعی نداشته باشد. انواع مختلف بیماریهای نقص ایمنی هومورال، از نظر عفونت خطرات کمی متفاوت دارند. به عنوان مثال، افرادی که دچار کمبود IgA هستند بیشتر مستعد ابتلا به عفونت سینوس ها و سیستم ریوی هستند. برخی از افراد با نسخه های خفیف تر بیماری های کمبود آنتی بادی، هیچ علایمی را تجربه نمی کنند. به عنوان مثال، اکثر افراد مبتلا به کمبود IgA علایم قابل توجهی از افزایش تعداد عفونت ها ندارند. اگر فردی علایمی را تجربه کند، این علایم در بدو تولد وجود ندارد، اما چندین ماه طول می کشد تا ظاهر شود. هنگام تولد، نوزاد مقداری از آنتی بادی که از مادر دریافت کرده، محافظت می کند. این محافظت احتمال دارد چند ماه یا بیشتر طول بکشد. گاهی افراد مبتلا به این اختلالات، از عفونت های مکرر دچار عوارضی می شوند. به عنوان مثال، کسی که به عفونت های مکرر ریه مبتلا است، احتمال دارد آسیب غیر قابل برگشت ریه مانند برونشکتازی (آسیب دایمی به لوله های برونش ریه) داشته باشد. خطرات ناشی از عوارض در انواع مختلف اختلالات کمبود آنتی بادی متفاوت است. به عنوان مثال، افراد مبتلا به CVID در معرض خطر ابتلا به انواع خاصی از بیماری های خود ایمنی مانند آلوپسی، ویتیلیگو، و همچنین سطح پایین گلبول های قرمز، گلبول های سفید خون یا پلاکت ها هستند. برخی از انواع بیماری های کمبود آنتی بادی همچنین خطر ابتلا به انواع سرطان در فرد را افزایش می دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به CVID در معرض خطر ابتلا به و لنفوم هستند. افراد مبتلا به کمبود lgA اگرهم تعداد بیشتری از عفونت ها را تجربه نکنند، ممکن است خطر آلرژی، بیماری های خود ایمنی و انواع خاصی از سرطان (مانند لنفوم) را داشته باشند. بیماری های کمبود آنتی بادی در هر زمان از دوران کودکی یا بزرگسالی قابل تشخیص است. بهتر است که خود کمبود آنتی بادی تشخیص داده شود. چنین افرادی برای مقابله با این عفونت ها به طور مستقیم به درمان های خاص با هدف کمک به رفع مشکلات ایمنی بدنشان نیاز دارند. مت سفانه، تشخیص بیماری های کمبود آنتی بادی گاهی اوقات چالش برانگیز است. از آنجا که این بیماری ها نادر هستند، احتمال دارد پزشکان در فکر بررسی آنها نباشند. همه افراد مبتلا به این اختلالات علایم یکسانی را نشان نمی دهند. همین موضوع می تواند تشخیص را دشوار کند. همچنین، تشخیص این شرایط با آزمایشات آزمایشگاهی که به راحتی در برخی از مراکز بهداشتی در دسترس است، اغلب مشکل است. سابقه پزشکی کامل و معاینه پزشکی، بخش های اصلی تشخیص هستند. سابقه خانوادگی گاهی اوقات می تواند برخی از سرنخ ها را ارایه دهد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که حتی در میان افراد مبتلا به همان اختلال در یک خانواده، شدت آن می تواند کمی متفاوت باشد. شاید پزشک در مورد سابقه عفونت مکرر بیمار، سوالاتی را بپرسد. به عنوان مثال، موارد زیر برخی از علل های احتمالی برای بیماری کمبود آنتی بادی در کودک است: آبسه های مکرر پوستی عفونت های قارچی مداوم ابتلا به ذات الریه دوبار در سال پاسخ ضعیف به آنتی بیوتیک های خوراکی چهار بار یا بیشتر عفونت گوش در یک سال سالانه دو یا چند بار عفونت جدی در سینوس اگر به اختلال کمبود آنتی بادی مشکوک باشید، اولین مرحله معمولا آزمایش سطح آنتی بادی در خون IgG ، IgA ، IgM و IgE است. در بعضی از بیماران، یک یا چند مورد از این مقادیر به طور چشمگیری کمتر از مقادیر طبیعی خواهد بود، که نشان دهنده یک اختلال کمبود آنتی بادی است. با این حال، گاهی اوقات این مقادیر طبیعی است یا فقط در کسی که دارای اختلال کمبود آنتی بادی است، کاهش کمی وجود دارد. انجام آزمایش پاسخ های خاص آنتی بادی اغلب موثرتر است. این می تواند با تزریق یک یا چند واکسن به فرد (مانند کزاز یا پنوموکوک) انجام شود. قبل و بعد از واکسن، پزشک از آزمایش خون استفاده می کند تا ببیند آیا آنتی بادی ها پس از تزریق واکسن به طور مناسب افزایش می یابند یا خیر. سایر تست های آزمایشگاهی اساسی، مانند شمارش کامل خون ( CBC ) ، گاهی اوقات می توانند مفید باشند. آزمایش های مربوط به لنفوسیت ها و مکمل ها (سایر اجزای سیستم ایمنی بدن) گاهی اوقات می تواند اطلاعات مربوطه را نشان دهد. با این حال، تشخیص قطعی نیز معمولا به آزمایش های غیرمعمول و تخصصی دیگری نیاز دارد. برای تشخیص قطعی معمولا نوعی آزمایش ژنتیکی لازم است. بسیاری از بیماران مبتلا به اختلالات کمبود آنتی بادی برای پیشگیری از عفونت به درمان جایگزینی آنتی بادی نیاز دارند. جایگزینی آنتی بادی نه تنها در زمانی که فرد عفونت را تجربه می کند بلکه به مدت طولانی برای پیشگیری از عفونت در آینده انجام می شود. به عنوان مثال، افراد مبتلا به CVID که درمان جایگزینی با آنتی بادی را انجام می دهند احتمال دارد به طور مکرر دچار پنومونی نشوند. با این حال، چنین درمانی برای همه بیماران مبتلا به بیماری های کمبود آنتی بادی ضروری نیست. به عنوان مثال، شاید فردی با کمبود IgA به چنین درمانی احتیاج نداشته باشد. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های کمبود آنتی بادی برای پیشگیری از عفونت ها به درمان های پیشگیرانه دیگری نیز نیاز دارند. این درمان می تواند به معنای مصرف آنتی بیوتیک مانند آموکسی سیلین در طولانی مدت باشد (و نه فقط در زمان بروز علایم عفونت) باشد. این امر کمک می کند تا بیمار قبل از ابتلا به عفونت های احتمالی سریعا درمان شوند. پیوند سلول های بنیادی خونساز ( HSCT ) نیز برای برخی از افراد مبتلا به بیماری های کمبود آنتی بادی گزینه درمانی است. در این روش درمانی، سلولهای اصلی مغز استخوان فرد (از جمله سلولهای ایمنی مانند سلولهای B ) از بین می روند. برخلاف سایر گزینه ها، HSCT می تواند درمان قطعی باشد. با این حال، خطرات عمده ای را به همراه دارد و انتخاب مناسبی برای هر فرد نیست. درمان های جانبی احتمال دارد بر اساس نوع خاص اختلال کمبود آنتی بادی و علایم خاصی که رخ می دهد لازم باشد. حتی با این اقدامات پیشگیرانه، احتمال دارد گاهی اوقات عفونت دوبار عود کند. این موارد مانند درمان های ضد ویروسی برای عفونت ویروسی یا آنتی بیوتیک برای عفونت باکتریایی باید به طور مستقیم درمان شوند. به دلیل پیشرفت درمان ها، بسیاری از افراد با اختلالات کمبود آنتی بادی، اکنون بسیار بهتر از گذشته عمل می کنند. با تشخیص و درمان مناسب، این افراد بسیار کمتر در اثر عوارض ناشی از این اختلالات مانند عفونت یا آسیب طولانی مدت ریه می میرند. اکنون اکثر افراد می توانند زندگی نسبتا عادی داشته باشند. با این حال، حتی در صورت درمان، این افراد هنوز هم در معرض خطر بیشتری از مشکلات سلامتی مانند انواع خاصی از سرطان هستند. اگر شما یا کسی در خانواده خود به اختلال کمبود آنتی بادی مبتلا شده اید، شاید مشورت با یک مشاور ژنتیک مفید باشد. همه این اختلالات، الگوی ارثی یکسانی ندارند. اما یک مشاور ژنتیک می تواند ایده هایی در مورد خطراتی که شاید کودک آینده با اختلال کمبود آنتی بادی متولد شود، را ارایه دهد. مشاور ژنتیک همچنین می تواند در مورد اینکه آیا آزمایش برای سایر اعضای خانواده منطقی است، توصیه های خوبی را ارایه دهد.

. پلک یا بینی یک سرطان پوست است که در اثر قرار گرفتن مکرر در معرض آفتاب ایجاد می شود. گربه های سفید یا رنگ روشن بیشتر در معرض کارسینوم سلول سنگفرشی قرار دارند. یکی از رایج ترین نوع سرطان در گربه ها است. برخی گزارش ها تخمین می زنند که از کل مشکلات مسری دستگاه تنفسی فوقانی را تشکیل می دهد و در پناهگاه ها، گاوداری ها و خانوارهای چند گربه ای شیوع دارد. این ویروس ها از طریق عطسه، سرفه یا هنگام نظافت یا تقسیم غذا و کاسه آب از گربه به گربه منتقل می شوند. گربه ها پس از آلوده شدن می توانند ناقل مادام العمر شوند و گرچه ممکن است علایم بالینی از خود نشان ندهند، اما ویروس ها را به دیگران منتقل می کنند. گربه ها اغلب به عفونت های باکتریایی ثانویه نسبت به این عفونت های رایج ویروسی مبتلا می شوند. عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی نیز در گربه ها وجود دارد که در درجه اول ناشی از باکتری است. کلامیدیا و بوردتلا که معمولا در پناهگاه ها و مناطقی که دارای گربه های متعدد هستند یافت می شوند دو نوع عفونت باکتریایی هستند. علایم بسته به علت و محل عفونت متفاوت است، اما برخی از علایم بالینی رایج مشکلات تنفسی فوقانی در گربه ها عبارتند از: تب سرفه افسردگی آبریزش بینی عطسه کردن تنفس با دهان باز زخم های بینی و دهان تنفس سریع و پی در پی ترشحات بینی شفاف تا رنگی از دست دادن یا کاهش اشتها چشمان خمیده یا مالش چشم.

برای بسیاری از مردم نگران کننده است. این ترشحات در گوشه‌های چشم در هنگام خواب تجمع پیدا می‌کنند، اما می‌تواند در ساعات بیداری نیز ایجاد شود، به‌ویژه اگر مشکلی دارید که روی چشم شما ت ثیر بگذارد. گاهی اوقات می توانید آن را با مالیدن انگشت خود در گوشه چشم از بین ببرید. در مواقع دیگر، ممکن است به نظر برسد که پلک‌های شما به دلیل چسبندگی به مژه‌های شما بسته شده است. ما در این مقاله از انواع مختلف ترشحات خلطی چشم و شرایطی را که می تواند باعث هر نوع شود، مورد بحث قرار می دهیم. ترشحات چشمی در چشمان شما، ترکیبی از ترشحات، روغن، سلول های پوست و سایر مواد زاید است که هنگام خواب در گوشه چشم شما جمع می شود. بسته به اینکه چه مقدار از مایع موجود در ترشحات تبخیر شده است، می تواند مرطوب و چسبنده یا خشک و پوسته دار باشد. سایر اصطلاحات عامیانه ای که برای توصیف ترشحات چشمی استفاده می شود عبارتند از: چرک چشم چشم های گوپ بوگرهای چشمی اهمیت دادن به چشم ترشحات چشمی که گاهی "روم" نامیده می‌شود، عملکرد محافظتی دارد و مواد زاید بالقوه مضر را از لایه اشکی و سطح جلویی چشم‌ها پاک می‌کند. چشمان شما در طول روز ترشحات تولید می کنند، اما یک لایه نازک مداوم از اشک هنگام پلک زدن چشمان شما را می نشیند و روم را قبل از اینکه در چشمان شما سفت شود، از بین می برد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زمانی که خواب هستید و پلک نمی‌زنید ترشحات چشمی در گوشه‌های چشم و گاهی اوقات در امتداد خط مژه‌ها جمع می‌شوند و پوسته پوسته می‌شوند، از این رو اصطلاح خواب را در چشمان شما می‌گویند. ترشح بیش از حد چشم، به خصوص اگر به رنگ سبز یا زرد باشد و همراه با تاری دید، می تواند نشان دهنده عفونت جدی چشم یا بیماری چشمی باشد و باید به سرعت توسط پزشک معاینه شود. وجود ترشحات چشمی به احتمال زیاد جای نگرانی نیست. اما اگر ناگهانی یا بیش از حد است و نگران هستید، با چشم پزشک مشورت کنید. این فقط می تواند آلرژی یا خشکی چشم باشد. اما همچنین می تواند ورم ملتحمه (چشم صورتی) یا نوع دیگری از عفونت باشد. یک چشم پزشک می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که چه چیزی باعث ایجاد این عارضه می شود و به شما کمک کند تا از شر آن خلاص شوید. ترشحات چشمی (روم) تابعی از لایه اشکی شما و جزء ضروری سلامت چشم است. این ماده عمدتا از ترشحات نازک و آبکی تولید شده توسط ملتحمه (موسوم به موسین) و میبوم ماده‌ای روغنی که از غدد میبومین ترشح می‌شود و کمک می‌کند چشم‌های شما در بین پلک زدن‌ها روان شوند، تشکیل شده است. اشک آبکی مخلوط با مقدار کمی ترشحات می تواند توسط یک ویروس ایجاد شود. ورم ملتحمه ویروسی می تواند علایم مختلفی مانند تورم پلک، تاری دید، قرمزی و احساس اینکه چیزی در چشم شما گیر کرده است ایجاد کند. این نوع ورم ملتحمه به نام " چشم صورتی " می تواند بسیار مسری باشد. ورم ملتحمه ویروسی می تواند نشانه ای از بیماری های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باشد. مراقب شستن دست ها باشید تا از سرایت عفونت به چشم دیگر خود یا افراد دیگر پیشگیری کنید. حوله ها را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید، و حوله ها، ملحفه ها یا لباس هایی که ممکن است با دست ها یا صورت شما تماس داشته باشند را بشویید. عفونت مسیر خود را طی می کند و معمولا خود به خود برطرف می شود. در این بین، پزشک توصیه می کند که برای کاهش ناراحتی از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید. یک راهکار کلی برای پیشگیری از صورتی شدن چشم این است که همیشه از به اشتراک گذاشتن لوازم آرایشی یا هر چیز دیگری که روی چشم استفاده می شود خودداری کنید. ورم ملتحمه یک غشای ترشحاتی شفاف است که داخل پلک و قسمت سفید چشم را می پوشاند. انواع مختلفی از ورم ملتحمه وجود دارد. مهم است که پزشک به دقت به چشم شما نگاه کند تا درمان مناسب را دریافت کنید. ترشحات غلیظ سبز یا خاکستری می تواند چیزی جدی باشد. ممکن است به این معنی باشد که شما عفونت چشمی ناشی از باکتری دارید. ورم ملتحمه باکتریایی ممکن است باعث شود پلک شما هنگام بیدار شدن به طور کامل بسته شود. این نوع عفونت چشم در اثر تولید چرک (پیوژنیک) ایجاد می شود. اگر با این احساس از خواب بیدار می شوید که نمی توانید چشمان خود را باز کنید، ممکن است عفونت باکتریایی چشم داشته باشید. سایر علایم شامل قرمزی و سوزش چشم است. ورم ملتحمه به ندرت باعث بینایی یا آسیب طولانی مدت چشم می شود، اما می تواند چشم را به شدت قرمز کند. ترشحات زرد همراه با یک توده یا گره کوچک روی پلک شما می تواند در اثر گل مژه ایجاد شود. غدد پلک گاهی اوقات مسدود و عفونی می شوند و ترشحات نشت می کند. اگر گل مژه دارید، ممکن است چشم شما نیز کبود شده و به نور حساس باشد. شاید متوجه یک برجستگی مایل به قرمز روی پلک خود شوید. چرک در مرکز گل مژه ایجاد می شود و باعث ایجاد لکه زرد رنگی می شود که شبیه جوش است. ممکن است وسوسه شوید که ترشحات به دام افتاده را مانند یک جوش فشار دهید. این کار توصیه نمی شود، زیرا می تواند باعث عفونت گل مژه شود. اگر ترشحات زرد رنگ مشاهده کردید، برای یافتن علت آن به پزشک مراجعه کنید. اگر گل مژه باشد، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که به آرامی یک کمپرس گرم روی چشم خود قرار دهید تا راحت باشد. گل مژه یک غده میبومین مسدود شده در پایه پلک است که معمولا توسط فولیکول مژه آلوده ایجاد می شود. هوردیولوم نیز نامیده می شود، شبیه جوش در لبه پلک است و معمولا با قرمزی، تورم پلک ها و حساسیت در ناحیه آسیب دیده همراه است. چرک زرد، پوسته شدن پلک و ناراحتی هنگام پلک زدن نیز ممکن است رخ دهد. گل مژه معمولا به خودی خود برطرف می شود، اما برخی از درمان های خانگی نیز برای گل مژه وجود دارد که می توانید امتحان کنید. برای کاهش خطر گسترش عفونت به سایر نواحی چشم، مهم است که از فشار دادن چرک از گل مژه خودداری کنید. گلوله های ترشحاتی سفید یا زرد در اشک های آبکی نشانه شایع داکریوسیستیت است. یعنی یک عفونت در سیستم تخلیه اشک که به کیسه بینی اشکی معروف است. با داکریوسیستیت، ممکن است احساس درد در صورت یا قرمزی و تورم بین بینی و پلک داشته باشید. همچنین ممکن است متوجه خروج ترشحات از پونکتا، یک سوراخ تخلیه کوچک در پلک، شوید. اگر به موقع با آنتی بیوتیک درمان نشود، این وضعیت می تواند جدی شود، بنابراین در صورت مشاهده علایم، حتما به پزشک خود مراجعه کنید. ترشحات ضخیم و پوسته پوسته روی پلک ها و مژه های شما ممکن است به دلیل بلفاریت باشد. بلفاریت گاهی اوقات توسط باکتری های موجود در پوست شما ایجاد می شود. این باکتری ممکن است رشد کند و پلک ها و مژه ها را آلوده کرده و باعث قرمزی و التهاب شود. پلک ها همچنین ممکن است ضخیم شده و پوسته های شوره مانند روی پلک ها و مژه ها ایجاد کنند. بلفاریت اغلب با استفاده از کمپرس گرم و سپس اسکراب پلک درمان می شود. یک راه ساده برای انجام اسکراب پلک این است که چشم خود را ببندید و به آرامی پلک خود را با یک دستمال شستشوی گرم و با حرکات عقب و جلو پاک کنید. ممکن است بخواهید از شامپو بچه استفاده کنید، زیرا باعث سوزش چشم شما نمی شود. ترشحات رشته ای و سفید نشانه ای از التهاب ملتحمه آلرژیک است یا آلرژی چشمی به عنوان بخشی از واکنش آلرژیک بدن شما، غدد در چشم شما ممکن است موادی تولید کنند که به هم بچسبند و در داخل چشم یا زیر پلک پایین جمع شوند. پزشک ممکن است استفاده از اشک مصنوعی سرد، بدون نسخه و چند بار در روز را توصیه کند. اشک مصنوعی چشم شما را چرب می کند و به سرکوب پاسخ ایمنی که باعث ایجاد ترشحات رشته ای چشم می شود کمک می کند. اگر آلرژی چشمی شدید شود، پزشک ممکن است قطره های چشمی آنتی هیستامین یا داروهای خوراکی را تجویز کند. اگر اغلب هنگام بیدار شدن از خواب، ذرات ریز و خشک موکوس در گوشه چشم خود مشاهده می کنید، ممکن است دچار خشکی چشم یا سندرم خشکی چشم شده باشید. اشک انسان بیشتر از آب، ترشحات و روغن تشکیل شده است. وقتی اشک‌هایتان آب کمتری دارند، ترشحات و روغن به هم می‌چسبند، خشک می‌شوند و صبح‌ها در گوشه چشم‌هایتان جمع می‌شوند. درمان‌های زیادی برای خشکی چشم وجود دارد، از جمله اطمینان از نوشیدن آب کافی، پاشیدن آب به چشم‌هایتان در طول روز، اجتناب از آرایش پودری، استفاده از اشک مصنوعی در چشم، مصرف قرص‌های روغن ماهی و استفاده از کمپرس گرم. غرق در چشمان شما می تواند چندین معنی متفاوت داشته باشد. بیشتر دلایل آبریزش چشم یا بیدار شدن با غش در چشم جدی نیستند. آنها احتمالا خود به خود از بین می روند یا با درمان های خانگی ساده بهبود می یابند. با این حال، اگر ترشحات ضخیم و سبز رنگ، گل مژه با ترشحات زرد یا ترشحات زرد از پلک دارید، از پزشک بخواهید چشم شما را بررسی کند. همچنین اگر ترشحات پایدار، آزاردهنده است یا به هر طریقی بینایی شما را تحت ت ثیر قرار می دهد، به پزشک مراجعه کنید. ممکن است برای شما دشوار باشد که برای چشم پزشک خود ضایعات موجود در چشم خود را توصیف کنید، اما توصیف قوام ترشحات چشم شما مهم است. خوابیدن در چشم معمولا دلیلی برای هشدار نیست، اما اگر متوجه تفاوت در قوام، رنگ و مقدار ضایعات چشم شوید، می تواند نشان دهنده عفونت یا بیماری چشم باشد. اگر از لنزهای تماسی استفاده می کنید، ممکن است بیش از حد معمول در چشمان خود بخوابید. این می تواند به دلایل مختلفی از جمله عفونت چشم مرتبط با لنز تماسی، ناراحتی لنز تماسی که منجر به خشکی و تحریک چشم می شود، و همچنین مالیدن بیشتر چشم ها هنگام استفاده از لنزهای تماسی باشد. اگر هنگام استفاده از لنزهای تماسی، ترشحات چشمی افزایش یافت، لنزهای خود را بردارید و به چشم پزشک مراجعه کنید تا یک بیماری بالقوه جدی چشم را رد کنید. جسم خارجی در چشم (مانند کثیفی، زباله یا یک ماده شیمیایی) یا آسیب چشم می تواند باعث شود که چشم شما ترشحات آبکی را به عنوان یک واکنش محافظ طبیعی ترشح کند. اگر چرک چشم یا خون در چشم (خونریزی زیر ملتحمه) پس از آسیب چشم رخ داد، فورا برای درمان به چشم پزشک مراجعه کنید. تمام صدمات چشمی باید به عنوان یک اورژانس پزشکی درمان شوند. زخم قرنیه یک عفونت آبسه مانند و خطرناک بینایی قرنیه است که معمولا در اثر ضربه به چشم یا عفونت چشمی درمان نشده ایجاد می شود. اگر به موقع درمان نشود، زخم قرنیه می تواند منجر به از دست دادن کامل بینایی شود. درد چشم، قرمزی، تورم پلک ها و ترشحات غلیظ چشم از مشخصه های زخم قرنیه است. چرک چشم می تواند آنقدر شدید باشد که قرنیه را تیره و بینایی را مختل کند. هنگامی که مجرای اشک مسدود می شود، کیسه اشکی در سیستم تخلیه اشک منتهی به بینی می تواند ملتهب و عفونی شود و باعث ایجاد برآمدگی حساس و متورم در زیر پلک داخلی شود. علاوه بر درد و قرمزی، علایم شایع داکریوسیستیت شامل آبریزش چشم، ترشح چسبنده چشم و تاری دید است. مقدار کمی از ترشحات چشمی بی ضرر است، اما اگر متوجه تغییراتی در رنگ، دفعات، قوام و مقدار شدید، با چشم پزشک خود مشورت کنید. اگر عفونت چشم دلیل ترشحات چشم باشد، پزشک چشم شما ممکن است قطره ها و پمادهای آنتی بیوتیکی یا ضد ویروسی را تجویز کند. اگر آلرژی چشمی چشمان شما را اشک آلود و تحریک می کند، قطره های چشمی آنتی هیستامین بدون نسخه و داروهای ضد احتقان ممکن است علایم را تسکین دهند. کمپرس‌های گرم که روی چشم‌های شما قرار می‌گیرند ممکن است به تسکین علایم خارش و ناراحتی عمومی چشم کمک کنند و همچنین به از بین بردن گودی چشم کمک کنند. اگر پلک‌هایتان به هم چسبیده‌اند، بهترین راه برای حل این مشکل پلک‌هایتان این است که یک حوله را در آب گرم خیس کنید و آن را برای چند دقیقه روی چشم‌هایتان قرار دهید و سپس به آرامی زخم‌های چشم را پاک کنید. ترشحات داخل و اطراف چشم می تواند به دلیل تعدادی از مشکلات چشمی ایجاد شود که تعدادی از آنها می توانند جدی باشند. بنابراین اگر متوجه ترشحات چشم شدید، به ظاهر آن توجه کنید. این به پزشک شما کمک می کند تا علت را پیدا کند و درمانی را برای کمک به شما انتخاب کند. ترشحات سفید و رشته ای از چشم می تواند نشان دهنده التهاب ملتحمه آلرژیک یا آلرژی چشم باشد. اغلب باعث خارش، قرمزی و تورم چشم می شود. درمان بستگی به این دارد که چه چیزی باعث واکنش آلرژیک می شود. به عنوان مثال، بسیاری از افراد تحت ت ثیر یک واکنش آلرژیک فصلی به علف و گرده هستند، بنابراین برای درمان علایم خود از داروهای خاص آلرژی استفاده می کنند. این نکات ساده را برای پیشگیری یا مدیریت ترشحات چشم دنبال کنید: برای پیشگیری از شروع یا گسترش عفونت چشم از دست زدن به چشم خودداری کنید. دست های خود را مرتب بشویید، به خصوص اگر چشم صورتی مسری دارید. اگر هنگام استفاده از لنزهای تماسی دچار ترشحات چشمی شدید، لنزهای خود را بردارید و به چشم پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر عفونت چشمی دارید، هر گونه لوازم آرایشی بالقوه آلوده مانند ریمل و خط چشم و همچنین تماس های فعلی که ممکن است آلوده باشند را دور بریزید. اگر آلرژی دلیل آبریزش چشمان شماست، محیط اطراف خود را بررسی کنید و سعی کنید در معرض محرک ها قرار نگیرید. و اگر به قطره چشم حساس هستید، سعی کنید از قطره های بدون مواد نگهدارنده استفاده کنید. بسیاری از نوزادان با مجاری اشکی مسدود شده متولد می شوند. لوله هایی که اشک را از سطح چشم به حفره بینی تخلیه می کنند که باعث آبریزش چشم و (گاهی) ترشحات چشم می شود. علایم مسدود شدن مجرای اشک شامل تجمع مداوم اشک در چشم (حتی زمانی که کودک گریه نمی کند) است که می تواند روی گونه ها بریزد. ترشحات چسبنده چشم نیز، به خصوص در لبه پلک جمع شده و باعث چسبیدن مژه ها به هم می شود. برای کمک به تسکین علایم، ناحیه مورد نظر را با پاک کردن مرتب چشم‌های کودک با یک پارچه تمیز و مرطوب تمیز نگه دارید. گوشه داخلی چشم نوزاد خود را به آرامی ماساژ دهید تا مجرای اشک باز شود یا باز شود. در حالی که اکثر موارد مسدود شدن مجرای اشک در چند ماه اول زندگی کودک برطرف می شود. در اولین نشانه های مسدود شدن مجرای اشک به چشم پزشک خود مراجعه کنید تا یک معاینه جامع چشم را رد کند تا مشکل جدی تری را رد کند. اگر چشم‌های نوزادتان ترشحات زرد یا سبز غلیظی تولید می‌کند، یا قرمزی و تورم در اطراف چشم‌ها وجود دارد، این می‌تواند نشان‌دهنده عفونت چشمی باشد که باید فورا توسط چشم پزشک بررسی شود. بله، چشم صورتی (ورم ملتحمه) می تواند باعث ایجاد ترشحات چشمی شود. ورم ملتحمه ویروسی معمولا ترشحات آبکی ترشح می کند، در حالی که ورم ملتحمه باکتریایی می تواند ترشحات سبز رنگ یا خاکستری غلیظی ایجاد کند. ورم ملتحمه ویروسی می تواند باعث تحریک چشم، قرمزی و در برخی موارد باعث چسبیدن چشم ها در صبح بعد از بیدار شدن از خواب شود. بیدار شدن با چشم های پوسته پوسته شده در صبح به دلیل ترکیبی از ترشحات، سلول های پوست، اشک و روغن هایی است که خشک می شوند و اطراف چشم ها تشکیل می شوند. در طول روز، وقتی پلک می‌زنیم، اشک‌های ما این مواد تحریک‌کننده را می‌شویند. ورم ملتحمه باکتریایی معمولا نیازی به درمان ندارد. در بیشتر موارد پس از یک یا دو هفته خود به خود از بین می رود، اما داروهای تجویزی وجود دارد که می تواند توسط پزشک در صورت شدید بودن علایم تجویز شود. انواع مختلف ورم ملتحمه شامل ورم ملتحمه ویروسی، ورم ملتحمه باکتریایی، ورم ملتحمه آلرژیک و ورم ملتحمه ناشی از محرک چشم است. نام هر یک از علت آن گرفته شده است; به عنوان مثال، ملتحمه آلرژیک می تواند در نتیجه یک واکنش آلرژیک رخ دهد.

میزان متفاوت بوده و افراد مختلف مقادیر و انواع مختلفی از درد را تجربه خواهند کرد. ممکن است مانند گرفتگی شدید یا درد مبهم باشد و ثابت یا گهگاهی و شدید یا خفیف باشد. درد شکمی ناشی از تغییرات هورمونی معمولا با گذشت زمان کاهش می یابد، اما بسیاری از علل احتمالی دیگر برای درد لگن وجود دارد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. قبل از یایسگی دوره زمانی منتهی به یایسگی است. زمانی است که سطح هورمون‌های شما کاهش می یابد، اما قبل از اینکه قاعدگی شما به طور کامل متوقف شود، در طول این مدت، این تغییرات هورمونی می تواند باعث درد و گرفتگی در قسمت تحتانی شکم و لگن شود. این همچنین می‌تواند درد شکم مرتبط با سایر بیماری‌ها، مانند سندرم روده تحریک‌پذیر ( IBS ) را شدت ببخشد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: درد های پریود به سطح هورمون های استروژن و پروژسترون مربوط می شود و این ها در طول دوران پیش از یایسگی بیش از حد معمول تغییر می کنند. وقتی سطح استروژن شما بالا باشد، بدن شما پروستاگلاندین بیشتری تولید می کند. اینها هورمون هایی هستند که باعث می شوند رحم شما در طول قاعدگی منقبض شود. هر چه سطح پروستاگلاندین شما بالاتر باشد، گرفتگی عضلات شما بدتر خواهد شد. کف لگن شما نوار ماهیچه ای است که از استخوان شرمگاهی در جلوی لگن تا دنبالچه در پشت کشیده می شود. از اندام های لگن شما حمایت و به کنترل مثانه و روده شما کمک می کند. سطوح پایین استروژن در دوران پیش از یایسگی می تواند باعث نازک شدن دیواره های واژن، خشک شدن، خارش و درد شود. این به عنوان آتروفی واژن یا واژینیت آتروفیک شناخته می شود. همچنین می تواند به این معنی باشد که واژن شما به راحتی کمتر منبسط می شود، که می تواند رابطه جنسی را ناراحت کننده یا دردناک کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فیبروم ها بسیار رایج هستند، اما احتمال ابتلا به آنها قبل از یایسگی بیشتر است. آنها معمولا پس از یایسگی رشد می کنند، کوچک می شوند یا از بین می روند، اگرچه پس از قطع قاعدگی همچنان می توانید علایم را مشاهده کنید. گاهی اوقات ممکن است پیچ بخورند، ترکیده شوند یا خونریزی کنند که می تواند باعث درد شدید شکم شود. این ممکن است قبل، در حین و بعد از یایسگی اتفاق بیفتد. اندومتریوز می تواند در هر سنی از جمله پس از یایسگی باعث درد در لوله های فالوپ شود. با این حال، قبل از یایسگی شایع تر است و اغلب پس از یایسگی آرام می شود. اگر بعد از یایسگی احساس ناراحتی در ناحیه شکم دارید، به پزشک مراجعه کنید. اندومتریوز می تواند باعث درد زیر شکم و لگن شود، پس از آن و همچنین علایمی مانند پریودهای بسیار دردناک، کمردرد، رابطه جنسی دردناک و درد هنگام ادرار کردن یا مدفوع شود. آندومتریوز به دلیل سطوح پایین استروژن تمایل به بهبود دارد یا به ندرت پس از یایسگی اتفاق می افتد. اما در صورت مصرف هورمون درمانی جایگزین ( HRT ) ممکن است عود کند. سایر علل احتمالی درد لگن و پایین شکم، عبارتند از: یبوست دیورتیکولیت بیماری التهابی لگن حاملگی خارج رحمی سرطان تخمدان سرطان روده تب بیماری التهابی روده ( IBD ) عفونت های دستگاه ادراری ( UTIs ) اسهال سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) درد آپاندیسیت در سمت راست پایین شکم اکثر افرادی که عادت ماهانه دارند تا حدودی گرفتگی شکم، از جمله درد در اطراف رحم یا تخمدان ها را تجربه می کنند. منقبض شدن ماهیچه های رحم برای کمک به ریختن پوشش داخلی رحم در هر ماه، همان چیزی است که باعث دردهای قاعدگی می شود. پروستاگلاندین ها زمانی ترشح می شوند که سلول های پوششی رحم در شروع قاعدگی تجزیه می شوند. این لیپیدها باعث انقباض یا کوچکتر شدن رگ‌های خونی رحم می‌شوند و باعث انقباض لایه عضلانی خارجی آن می‌شوند. همانطور که این انقباض رخ می دهد، باعث ایجاد احساس گرفتگی می شود. بسیاری از زنان در طول دوره قاعدگی خود درد شدیدی را به دلیل شرایط پزشکی زمینه ای تجربه می کنند که معمولا عبارتند از: فیبروم ها اندومتریوز بیماری التهابی لگن یا PID در دوران پیش از یایسگی، یک زن ممکن است دوره‌های خونریزی شدیدتر و طولانی‌تر و گرفتگی شدیدتر را در طول قاعدگی تجربه کند. دلایل این تغییرات نوسانات استروژن و کاهش سطح پروژسترون است. برخی از زنان ممکن است به غیر از قاعدگی نامنظم تر، علایم فیزیکی قبل از یایسگی را تجربه نکنند. برای برخی دیگر، نوسانات در هورمون های تولید مثلی می تواند طیف گسترده ای از علایم را ایجاد کند. معمولا علایم مرتبط با تغییرات هورمونی به عملکردهایی که در بدن انجام می دهند مربوط می شود. سطوح بالای استروژن اغلب می تواند باعث موارد زیر شود: نفخ گرفتگی حساسیت سینه شدیدتر از خونریزی طبیعی سطوح پایین استروژن می تواند باعث موارد شود: بیخوابی سردرد خشکی واژن خستگی غیر قابل توضیح عرق های گرم و عرق های شبانه پوکی استخوان یا از دست دادن تراکم و یکپارچگی استخوان کاهش ضخیم شدن پوشش داخلی رحم، که منجر به ریزش منظم و قاعدگی می شود. تخمک گذاری و قاعدگی با پروژسترون مرتبط است. بنابراین، در دوران پیش از یایسگی، زنان تمایل دارند سطوح پایین تری از این هورمون را تجربه کنند. سطوح پایین پروژسترون می تواند باعث بروز موارد زیر شود: قاعدگی نامنظم یا قاعدگی سنگین تر از معمول قاعدگی طولانی تر از معمول چگونگی ارتباط تغییرات خلقی و افسردگی با هورمون ها هنوز مشخص نیست. زنانی که تحت استرس زیادی هستند، از نظر سلامتی ضعیف هستند یا سابقه افسردگی دارند، ممکن است علایم افسردگی را در دوران پیش از یایسگی تجربه کنند. دوش آب گرم ممکن است به تسکین گرفتگی کمک کند. راه های مختلفی برای کمک به درمان گرفتگی دردناک در خانه وجود دارد. برخی از محبوب ترین و موثرترین توصیه ها، عبارتند از: دوش آب گرم بگیرید. تنفس عمیق را تمرین کنید. به آرامی شکم را ماساژ دهید. به آرامی با فعالیت هایی مانند پیاده روی، شنا یا یوگا ورزش کنید. کیسه آب گرم، پد حرارتی یا بطری آب گرم به مدت دقیقه یا تا زمانی که سرد شود روی شکم قرار دهید. مقدار زیادی آب برای جلوگیری از کم آبی بدن مصرف کنید، که می تواند درد و گرفتگی عضلات را کاهش دهد. اگر داروهای خانگی به اندازه کافی درد را تسکین ندهند، بسیاری از داروهای OTC برای کمک به کاهش درد و گرفتگی شکم در دسترس هستند. این داروها شامل موارد زیر می باشند: داروهای ضد درد یا مسکن غیر مخدر داروهای حاوی استیل سالیسیلیک اسید پدها یا ژل های ضد درد ترانس درمال داروهای ضد التهابی غیر استروییدی یا NSAIDs برای زنان مبتلا به گرفتگی شدید، پزشک ممکن است یک قرص ضد بارداری، چسب، حلقه یا IUD با دوز کم تجویز کند تا به تنظیم پریودها و کاهش وزن آنها کمک کند. در موارد نادر، به زنانی که درد بسیار شدید مربوط به قاعدگی یا قبل از یایسگی دارند، ممکن است به طور موقت داروهای ضد درد با نسخه تجویز شود. تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی نیز می تواند به مدیریت یا کاهش علایم قبل از یایسگی کمک کند. یک فرد می تواند موارد زیر را امتحان کند: ورزش منظم انجام دهید. استرس را در صورت امکان کاهش دهید. مصرف گندم و شکر تصفیه شده را کاهش دهید. برای کاهش التهاب و درد کلی آب فراوان بنوشید. از غذاهای سرخ شده، بسته بندی، فرآوری و کنسرو شده اجتناب کنید. یک رژیم غذایی مناسب و متعادل که سرشار از طیف گسترده ای از مواد مغذی است را دنبال کنید. غذاها و نوشیدنی های کم چرب یا مصرف کلی چربی، به ویژه چربی های اشباع یا ترانس را محدود کنید. پروتیین های بدون چربی مانند ماهی، مرغ بدون پوست و پروتیین های گیاهی به جای گوشت قرمز را انتخاب کنید. مقدار زیادی مواد غذایی با فیبر بالا، مانند لوبیا کامل، آجیل، غلات، سبزیجات و میوه ها برای کمک به هضم و دفع مواد زاید استروژن و پروستاگلاندین ها را مصرف کنید. برخی از درمان های جایگزین نیز ممکن است به کاهش علایم قبل از یایسگی و حین یایسگی کمک کنند که، عبارتند از: یوگا ماساژ طب سوزنی هیپنوتیزم درمانی تمرین های ذهن آگاهی، مانند مدیتیشن و تجسم اگرچه شواهد بالینی محدودی برای حمایت از استفاده از مکمل ها وجود دارد، بسیاری از مکمل ها و دوزهای بالای ویتامین های خاص به مدیریت درد و گرفتگی کمک می کنند. با این حال، مکمل ها به طور بالقوه می توانند عوارض جانبی نامطلوب ایجاد کنند یا با داروها تداخل داشته باشند، بنابراین افراد همیشه باید قبل از استفاده از آنها با پزشک مشورت کنند. مکمل های گیاهی و ویتامینی که ممکن است در درمان درد، التهاب و گرفتگی عضلات مفید باشند، عبارتند از: کلسیم جینسینگ ویتامین E زغال اخته ویتامین دی فیتواستروژن ها روغن گل مغربی اسیدهای چرب امگا دهیدرواپی آندروسترون ( DHEA ) کیست ها می توانند باعث درد تخمدان در دوران پیش از یایسگی شوند. یک زن ممکن است در حین یایسگی به دلایل متعددی که مستقیما به قاعدگی مربوط نمی شود، درد اطراف تخمدان ها را تجربه کند. احتمال ابتلای یک زن به انواع خاصی از سرطان تخمدان پس از یایسگی بیشتر است. اگرچه رشد غیر سرطانی می تواند علایم مشابهی ایجاد کند، برخی از علایم شایع سرطان تخمدان، عبارتند از: درد مزمن تغییرات قاعدگی خستگی غیر قابل توضیح گاهی اوقات درد هنگام رابطه جنسی احساس نیاز به دفع فوری و مکرر ادرار احساس نفخ و سیری ناگهانی پس از شروع غذا خوردن زنانی که درد شدید، مزمن یا غیرقابل توضیح شکم را تجربه می‌کنند باید همیشه با پزشک مشورت کنند. همچنین فرد می تواند از پزشک خود اطلاعاتی در مورد چگونگی تسکین سایر علایم قبل از یایسگی مانند گرگرفتگی، خشکی واژن، تعریق شبانه یا بی خوابی بپرسد. در صورت داشتن درد زیر شکم و موارد زیر باید با اورژانس تماس بگیرید: اگر از ناحیه شکم آسیب دیدید. درد شدیدی را تجربه می کنید. شما بسیار گیج یا خواب آلود هستید. شکم شما بسیار متورم به نظر می رسد. شما در تمام طول روز مدفوع نکرده اید. مدفوع شما بسیار تیره به نظر می رسد. در مدفوع یا ادرار شما خون زیادی وجود دارد. استفراغ می کنید و نمی توانید مایعات را نگه دارید. تمام روز ادرار نکرده اید، یا ناگهان نمی توانید ادرار کنید. شما یک توده بسیار دردناک در شکم یا کشاله ران خود دارید که نمی توان آن را به عقب هل داد. باردار هستید و درد شدید است، خونریزی شدید واژینال دارید، همچنین در جایی که شانه‌تان به بازو می‌رسد درد دارید، یا احساس سرگیجه یا ضعف می‌کنید. اگر علایم یایسگی باعث نگرانی شما می شود، با پزشک مشورت کنید. ممکن است برای رد سایر بیماری ها مانند فیبروم یا اندومتریوز به بررسی های ساده نیاز داشته باشید. درد زیر شکم شایع است و اغلب خفیف است و خود به خود از بین می رود. این می تواند در دوران قبل از یایسگی و حین یایسگی به دلیل تغییر سطح هورمون اتفاق بیفتد. بسیاری از دلایل احتمالی دیگر برای درد لگن و پایین شکم وجود دارد. درد زیر شکم مربوط به یایسگی معمولا با تغییر سبک زندگی، مسکن ها یا داروها، مانند درمان جایگزینی هورمون ( HRT ) قابل درمان است. در صورت داشتن درد شدید یا غیرعادی شکم یا علایم دیگر به پزشک مراجعه کنید.

اصطلاحی است که برای توصیف فشار خون بالا ناشی از باریک شدن شریان هایی است که خون را به کلیه ها می رساند. این وضعیتی است که نشان دهنده پیشرفت قابل توجه بیماری مزمن کلیوی و نیاز به درمان فوری برای حفظ عملکرد کلیه ها است. این مقاله نگاهی به علایم و علل فشار خون کلیوی و همچنین آزمایش‌های مورد استفاده برای تشخیص این عارضه بیماری پیشرفته کلیوی (کلیه) دارد. همچنین درمان هایی را بررسی می کند که می توانند پیشرفت CKD را کاهش دهند. بیماری مزمن کلیوی ( CKD ) یک بیماری کلیوی پایدار است که سرعت فیلتر کردن ضایعات و مایعات را در کلیه ها کاهش می دهد. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) ، بیماری مزمن کلیه از هر بزرگسال نفر در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. افزایش در میزان بیماری مزمن کلیه در دهه های اخیر به پیری جمعیت همراه با افزایش نرخ چاقی، دیابت و فشار خون بالا نسبت داده شده است. CKD و فشار خون بالا یک ترکیب کشنده را ایجاد می کنند. تحقیقات نشان می دهد که تا درصد از افراد مبتلا به CKD خفیف تا متوسط، فشار خون بالینی دارند. فشار خون بالا نه تنها پیشرفت CKD را تسریع می کند، بلکه دومین علت اصلی بیماری کلیوی در مرحله نهایی است (که در آن دیالیز یا پیوند کلیه برای زنده ماندن فرد مورد نیاز است) علل فشار خون کلیه فشار خون کلیوی، به عنوان فشار خون عروقی نیز شناخته می شود، که یکی از رایج ترین اشکال فشار خون ثانویه است. بر خلاف فشار خون اولیه که در غیاب سایر بیماری های زمینه ای رخ می دهد، فشار خون ثانویه فشار خون بالا ناشی از بیماری های دیگری است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فشار خون کلیوی زمانی ایجاد می‌شود که باریک شدن شریان‌هایی که به کلیه‌ها کار می‌کنند (که به آن تنگی شریان کلیوی گفته می‌شود) یکی از عملکردهای اصلی کلیه‌ها، یعنی تنظیم فشار خون را تغییر می‌دهد. وقتی اکثر مردم به کلیه ها فکر می کنند، آنها را به عنوان سیستم تصفیه بدن در نظر می گیرند. اما، کلیه ها نیز مسیول حفظ سطح مایعات هستند و با این کار به تنظیم فشار خون کمک می کنند. هنگامی که تنگی شریان کلیوی رخ می دهد، کلیه ها به کاهش جریان خون واکنش نشان می دهند، گویی بدن در حال کم آبی است و هورمونی به نام رنین ترشح می کند. که باعث افزایش سطح سدیم می شود. این امر باعث می شود آب در بدن حفظ شود که به نوبه خود باعث افزایش فشار خون می شود. تنگی شریان کلیوی بیشتر در اثر تصلب شرایین ایجاد می شود، سخت شدن و باریک شدن شریان ها به دلیل تجمع پلاک. به ندرت به دلیل اختلالی به نام دیسپلازی فیبروماسکولار ایجاد می شود که در آن رگ های خونی در سراسر بدن فیبری و پیچ خورده می شوند. عوامل خطر برای فشار خون کلیه بر اساس یک بررسی در سال از کلینیک مایو، فشار خون عروقی بین با دیسپلازی فیبروماسکولار مرتبط است. عوامل خطر بسته به علت زمینه ای متفاوت است. در آترواسکلروز، عوامل خطر مشابه همه بیماری های قلبی است: چاقی دیابت کلسترول بالا فشار خون بالا سیگار کشیدن عدم تحرک بدنی یک رژیم غذایی با چربی اشباع بالا با دیسپلازی فیبروماسکولار، زنان بیشتر از مردان تحت ت ثیر قرار می گیرند. برخلاف آترواسکلروز، اکثر موارد بعد از سالگی تشخیص داده می شوند. به نظر می رسد سیگار کشیدن شدت بیماری را افزایش می دهد. تصور می شود که ژنتیک نیز در این امر نقش داشته باشد. علایم و نشانه های فشار خون کلیوی پرفشاری خون کلیوی اغلب تا زمانی که علایم بیماری در آزمایش های معمول پزشکی شناسایی نشود، مورد توجه قرار نمی گیرد. در برخی موارد، این وضعیت ممکن است تنها زمانی مشکوک باشد که فرد مبتلا به فشار خون بالا به داروهای ضد فشار خون پاسخ ندهد. با پیشرفت فشار خون کلیوی و کاهش قابل توجه جریان خون به کلیه ها، علایم آشکارتر دیگری ممکن است ایجاد شود، از جمله: ضعف گیجی سردرد تنگی نفس حالت تهوع خون در ادرار خونریزی بینی خستگی مزمن درد قفسه سینه ضربان قلب نامنظم تاری دید یا دوبینی صدای زنگ در گوش کاهش خروجی ادرار چشم های دایمی پف کرده احتباس مایعات در پاها و پاها با این حال، بیشتر موارد فشار خون کلیوی بدون علامت (بدون علایم) تا زمانی که شرایط به خوبی پیشرفته شود، خواهد بود. بر اساس CDC ، حدود درصد از میلیون نفری که در ایالات متحده با بیماری مزمن کلیوی زندگی می کنند، به طور کامل از وضعیت خود بی اطلاع هستند. عوارض فشار خون کلیه در صورت عدم درمان، فشار خون کلیه می تواند چندین اندام را تحت تاثیر قرار دهد. فشار خون بالا به طور مداوم می تواند فشار بی مورد روی رگ های خونی وارد کند و باعث پارگی یا برآمدگی آنها شود. همچنین باعث ایجاد تغییراتی در اندام‌ها شود که می‌تواند منجر به از کار افتادن یا عملکرد ضعیف آنها شود. عوارض احتمالی فشار خون کلیه عبارتند از: تجمع مایع در ریه ها ضخیم شدن دیواره اتاق پمپاژ اصلی قلب برآمدگی در رگ خونی ناشی از ضعف در دیواره رگ خونی همچنین به عنوان حمله قلبی شناخته می شود. از جمله سکته مغزی هموراژیک ناشی از پارگی رگ خونی در مغز وضعیتی جدی که در آن قلب آنطور که باید خون را پمپاژ نمی کند آخرین مرحله CKD که در آن کلیه ها کار نمی کنند و برای زنده ماندن شما نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه است. تغییر در بینایی به دلیل پارگی رگ های خونی که از شبکیه (بخشی از چشم که نور را حس می کند) حمایت می کنند. تشخیص فشار خون کلیوی فشار خون کلیوی را می توان با ترکیبی از معاینه فیزیکی، آزمایشات آزمایشگاهی و بررسی سابقه پزشکی تشخیص داد. بر اساس یافته‌ها، ممکن است آزمایش‌های دیگری برای مشخص کردن علت زمینه‌ای تجویز شود. معاینه بدنی افراد مبتلا به CKD خفیف تا متوسط اغلب بدون علامت هستند. با این حال، اگر بیماری پیشرفته باشد، فرد ممکن است علایم کاشکسی را نشان دهد (از بین رفتن) ، ادم اطراف چشم (تورم اطراف چشم) و ادم محیطی (تورم ساق پا، مچ پا و پا) همچنین ممکن است خستگی، تنگی نفس با فعالیت طبیعی، کاهش برون ده ادرار را گزارش کنند. این معاینه همچنین شامل یک گوشی پزشکی برای گوش دادن به صداهای شکمی، به نام بروت است، که در اثر انسداد یا آشفته جریان خون ایجاد می شوند. در افراد مبتلا به تنگی شریان کلیوی، هنگامی که گوشی پزشکی روی کلیه ها قرار می گیرد، اغلب صدای زوزه شنیده می شود. تست های آزمایشگاهی آزمایش خون و ادرار می تواند شواهدی از فشار خون بالا ارایه دهد. این موارد معمولا عبارتند از: آزمایش خونی که میزان پروتیینی به نام آلبومین را اندازه گیری می کند که می تواند در هنگام اختلال در عملکرد کلیه ها تجمع پیدا کند. آزمایش خونی که میزان آمونیاک حاوی نیتروژن را اندازه گیری می کند که می تواند در هنگام کار نکردن کلیه ها نیز جمع شود. آزمایش‌های خون و ادرار که هر دو میزان ماده زایدی به نام کراتینین را که معمولا از طریق ادرار از بدن دفع می‌شود، اندازه‌گیری می‌کنند. محاسبه میزان موثر بودن فیلترهای کلیه بر اساس سطح کراتینین در خون مجموعه ای از آزمایشات خون که میزان و درصد کلسترول و تری گلیسیرید را در جریان خون آنالیز جامعی که ناهنجاری‌های ادرار، از جمله وجود خون و سطوح بالای پروتیین را بررسی می‌کند. تست های تصویربرداری تست های تصویربرداری برای تشخیص و مشخص کردن تنگی شریان کلیوی در افراد مبتلا به CKD استفاده می شود. انواع ابزارهای مورد استفاده ممکن است شامل موارد زیر باشد: دستگاهی غیر تهاجمی که می‌تواند شریان‌های کلیوی را با استفاده از امواج صوتی منعکس شده تجسم کند. فناوری ای که تصاویر پرتو ایکس مقطعی از شریان های کلیوی را ایجاد می کند، معمولا با کمک رنگ کنتراست تزریق شده به ورید. یک ابزار تصویربرداری که با رنگ کنتراست نیز استفاده می‌شود و رگ‌های خونی کلیه‌ها را با استفاده از امواج مغناطیسی و رادیویی قدرتمند تجسم می‌کند. نوعی از اشعه ایکس که در آن رنگ کنتراست مستقیما به شریان کلیوی تزریق می شود تا نواحی انسداد را شناسایی کند. درمان بیماری مزمن کلیه فشار خون بالا درمان فشار خون کلیوی می تواند بر اساس شدت تنگی شریان کلیوی و سایر عوامل متفاوت باشد. این ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی، داروهایی برای کاهش فشار خون و روش های تخصصی باشد که جریان خون را به کلیه ها بهبود می بخشد. اگر فشار خون کلیوی درمان نشود، می تواند پیشرفت CKD را تسریع کند و منجر به بیماری کلیوی در مرحله نهایی شود. تغییرات سبک زندگی اگر فشار خون کلیوی تشخیص داده شود، تغییر سبک زندگی به تنهایی برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری کافی نخواهد بود. با این حال، آنها می توانند برخی از عوامل خطر را که به فشار خون بالا و CKD کمک می کنند، اصلاح یا حذف کنند. از جمله برخی از تغییرات سبک زندگی که می تواند به طور قابل توجهی نتایج را در افراد مبتلا به فشار خون کلیوی بهبود بخشد، عبارتند از: ترک سیگار ورزش کردن کاهش مصرف نمک محدود کردن مصرف الکل دستیابی و حفظ وزن ایده آل خوردن یک رژیم غذایی سالم و کم چرب (شامل محدودیت مناسب در پروتیین) داروهای فشار خون کلیوی کالج قلب و عروق آمریکا ( ACC ) و انجمن قلب آمریکا ( AHA ) داروهای ضد فشار خون را به عنوان خط اول درمان فشار خون کلیوی توصیه می کنند. این داروها به روش های مختلف فشار خون را پایین می آورند و به جلوگیری از تجمع بیشتر پلاک در شریان ها کمک می کنند. ACC / AHA دو داروی زیر را به عنوان داروهای ترجیحی و خط اول طبقه بندی می کند: دسته ای از داروهای خوراکی که با مسدود کردن آنزیمی به نام آنژیوتانسین II فشار خون را کاهش می دهند. دسته ای از داروهای خوراکی که از اتصال آنژیوتانسین II به گیرنده های قلب، عروق خونی و کلیه ها جلوگیری می کنند. سایر گزینه‌های دارویی که می‌توانند به کاهش فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون کلیوی کمک کنند شامل مسدودکننده‌های کانال کلسیم، دیورتیک‌های تیازیدی ("قرص‌های آب") ، مسدودکننده‌های بتا و درالزین (هیدرالازین) می باشند. مقابله با بیماری مزمن کلیه فشار خون بالا اگر فشار خون بالا در شما تشخیص داده شده است، کارهایی وجود دارد که می توانید برای مقابله بهتر با درمان انجام دهید. این شامل مراجعه منظم به متخصص کلیه برای نظارت بر عملکرد کلیه و اطمینان از اینکه سایر بیماری های مزمن پزشکی شما به درستی مدیریت می شوند، می شود. در اینجا چند راه دیگر برای بهبود رفاه و کیفیت زندگی در صورت ابتلا به فشار خون کلیوی آورده شده است: معنی آزمایش خون معمولی خود را بیاموزید. این به شما این امکان را می دهد تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد سلامت خود بگیرید و درک کنید که برای بهبود نتایج خود باید چه تغییراتی در سبک زندگی انجام دهید. مطالعات نشان داده اند که سواد سلامت تاثیر مثبتی بر پیامدهای سلامتی افراد مبتلا به بیماری کلیوی دارد. دیابت خود را مدیریت کنید. حدود نفر از هر نفر مبتلا به تنگی شریان کلیوی دیابت دارند. دیابت، به نوبه خود، با ترویج تشکیل پلاک، بیماری کلیوی را پیچیده می کند. اگر برای کنترل دیابت خود تلاش می کنید، با یک متخصص در مورد راه های بهبود یا تنظیم درمان دیابت خود صحبت کنید. استرس را کاهش دهید. استرس مزمن ارتباط نزدیکی با فشار خون بالا دارد. یافتن راه هایی برای کاهش استرس می تواند اثرات داروهای ضد فشار خونی که مصرف می کنید را افزایش دهد. استراتژی‌ها شامل ورزش روتین، تمرین درمان‌های ذهن و بدن مانند یوگا یا مدیتیشن، و پیوستن به یک گروه حمایتی برای تعامل با افراد مبتلا به CKD است. سخن آخر فشار خون کلیوی فشار خون بالا ناشی از آسیب به کلیه ها است. این وضعیتی است که می تواند در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی زمانی رخ دهد که شریان هایی که به کلیه ها سرویس می دهند باریک و سفت می شوند (که به آن تنگی شریان کلیوی گفته می شود) آترواسکلروز شایع ترین علت این بیماری است. فشار خون کلیه افراد بالای سال را تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه آنهایی که سیگار می کشند یا اضافه وزن دارند. ممکن است در مراحل اولیه علایم کمی وجود داشته باشد. اما، با کاهش تدریجی جریان خون به کلیه ها، مجموعه ای از علایم از حالت تهوع و خروجی ادرار کم تا سردرگمی و ضربان قلب نامنظم می تواند ایجاد شود. فشار خون کلیوی را می توان با معاینه فیزیکی، آزمایش خون و ادرار، مطالعات تصویربرداری و بررسی سابقه پزشکی تشخیص داد. خط اول درمان داروهای ضد فشار خون مانند مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین ( ARBs ) است. برای کسانی که علیرغم مصرف داروها وضعیتشان در حال پیشرفت است، ممکن است روش های تخصصی مانند آنژیوپلاستی با بالون یا جراحی بای پس شریان کلیوی توصیه شود.

یا oncology ، خوشبختانه، درمان ها بهبود می یابند، و درک سرطان در سطح مولکولی منجر به بهبود بقا نیز شده است. ما در این مقاله انواع متخصصان آنکولوژی، علایم شایع (و غیر معمول) و چگونگی تشخیص و درمان را بررسی خواهیم کرد. در حالی که اصطلاح " Onco " به معنی توده است، و " logy " به معنای مطالعه است، اما همه سرطان ها باعث ایجاد توده نمی شوند. صدها نوع سرطان وجود دارد که ممکن است از سلول های اپیتلیال (مانند مجاری پستان و مجاری تنفسی در ریه ها) ، بافت همبند (مانند سارکوم) یا سلول های خونی (مانند لوسمی ها و لنفوم ها) ناشی شود. حتی سرطان هایی که در یک بافت (مثلا ریه ها) بوجود می آیند در سطح مولکولی متفاوت هستند، به طوری که هیچ دو سرطانی شبیه هم نیستند. برخلاف شرایط خوش خیم یا تومورها، فاکتورهای مختلفی وجود دارد که سلول غیر سرطانی را به سلول سرطانی تبدیل می کند. در اثر رشد و تولید مثل غیرمجاز سلول ایجاد می شود که با یک سری جهش در سلول طبیعی آغاز خواهد شد. نشانه های مشخصی از سرطان وجود دارد که آن را از شرایط خوش خیم متمایز می کند. سلول های سرطانی اغلب فاقد مواد چسبنده ای هستند که به عنوان مولکول چسبندگی شناخته می شوند و سلول ها را در محل خود نگه می دارند. این اجازه می دهد تا سلول ها به مناطق دیگر بدن انتشار (متاستاز) یابند. در واقع متاستاز تومورهایی هستند که عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان (حداقل تومورهای جامد) محسوب می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در حال حاضر سرطان به عنوان دومین علت اصلی مرگ و میر است. این تصور وجود دارد که تقریبا از هر مرد و از هر زن در طول زندگی خود به سرطان مبتلا خواهد شد. میزان بقا در حال بهبود است، با این وجود هر چه افراد بیشتری مبتلا به سرطان هستند، شیوع بازماندگان سرطان (و نیاز به مراقبت از آنکولوژی) افزایش می یابد. انواع مختلفی از سرطان و همچنین متخصصان آنکولوژی وجود دارد که این بیماری را درمان می کنند. سه نوع اصلی از آنکولوژیست یا پزشک وجود دارد که افراد مبتلا به سرطان را درمان می کنند. این شامل: سرطان شناسان پزشکی افراد را با داروهایی مانند، درمان هدفمند، هورمون درمانی و ایمونوتراپی درمان می کنند. آنها جراحی هایی را برای از بین بردن تومورهای بدخیم انجام می دهند. انکولوژیست های پرتوی از اشعه برای درمان سرطان استفاده می کنند. متخصصان آنکولوژی/هماتولوژیست ها نه تنها مبتلایان به سرطان بلکه افراد مبتلا به بیماری های خوش خیم خون مانند کم خونی را درمان می کنند. زیرشاخه های بسیاری از سرطان شناسی وجود دارد. برخی از این موارد عبارتند از: متخصصان سارکوم ایمونوتراپی - انکولوژیست ها متخصصان توانبخشی آنکولوژی متخصصان سرطان پیشگیری آنکولوژی بزرگسالان و نوجوانان، که سرطان پروستات را درمان می کنند. متخصصان انکولوژی کودکان، کودکان مبتلا به سرطان را معالجه می کنند. سرطان شناسان دستگاه گوارش، که تومورهای روده بزرگ، تومورهای GIST و غیره را درمان می کنند. متخصصان آنکولوژی زنان، درمان کننده تومورهایی مانند سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم و سرطان رحم، به درمان سرطان هایی مانند سرطان مغز و متاستازهای مغزی ناشی از تومورهای دیگر و همچنین عوارض جانبی سیستم عصبی مرکزی یا محیطی از قبیل نوروپاتی محیطی یا اختلال عملکرد شناختی می پردازند. متخصصان انکولوژی دقیق، که به خصوصیات مولکولی (آنچه در تومور در سطح ژنومیک اتفاق می افتد) برای راهنمایی درمان های شخصی به تومور می پردازند. متخصصان سرطان شناسی یکپارچه، که راه هایی را برای ادغام پزشکی متداول با درمان های جایگزین (مانند و موارد دیگر) که ممکن است کیفیت زندگی فرد را در هنگام زندگی با سرطان بهبود بخشد، بررسی می کنند. سرطان شناسی همچنین می تواند با تمرکز به موارد زیر تقسیم شود: آنکولوژی بالینی که به درمان افراد مبتلا به سرطان می پردازد. اپیدمیولوژی که عوامل خطر و همچنین روند تشخیص سرطان را بررسی می کند. زیست شناسی سرطان که زیست شناسی رشد تومورها را برای طراحی روش های درمانی جدید بررسی می کند. درمان سرطان به طور فزاینده ای نیاز به رویکرد "چند رشته ای" دارد و انواع مختلفی از پزشکان و همچنین سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی وجود دارد که ممکن است در تیم درمانی شما باشند. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد: متخصص سرطان پرستاران آنکولوژی متخصصان توانبخشی متخصصان تغذیه انکولوژی مددکاران اجتماعی آنکولوژی تخصص های حمایتی مانند فیزیوتراپی یا آسیب شناسی گفتار که از تکنیک های تصویربرداری برای تشخیص و نظارت بر سرطان استفاده می کنند. پزشکانی که با مشاهده تومور (یا نمونه خون/مغز استخوان) در زیر میکروسکوپ، سرطان را تشخیص می دهند و مطالعاتی را برای تعیین خصوصیات مولکولی تومور انجام می دهند. آنها با ظهور داروی دقیق در سال های اخیر به عنوان بخشی از تیم آنکولوژی فعال شده اند. که علایم و عوارض جانبی مربوط به سرطان را بررسی می کنند. مراقبت تسکینی همان خوابگاه نیست و حتی ممکن است برای افرادی که تومورهای بسیار قابل درمان دارند نیز توصیه شود. سرطان می تواند تقریبا بر روی هر نوع بافت در بدن ت ثیر بگذارد، اما در بعضی مناطق نسبت به مناطق دیگر شیوع بیشتری دارد. انواع سرطان از بسیاری جهات قابل تجزیه است، اما بررسی سه دسته اساسی می تواند مفید باشد. این موارد شامل، و میلوم چندگانه است. اینها سرطان های بافت همبند مانند استخوان، رگ های خونی، غضروف، اعصاب و غیره هستند. سرطان هایی هستند که در سلول های اپیتلیال که سطح بدن (پوست) یا حفره های بدن را پوشانده اند (مانند مجاری پستان یا مجاری هوایی) شروع می شوند. آنها بزرگترین گروه سرطان ها را تشکیل می دهند. برای افرادی که به عنوان بیمارانی سرطانی تشخیص داده می شوند، یادگیری در مورد بیماری آنها می تواند مانند یادگیری یک زبان خارجی باشد. اصطلاحی که بسیاری از افراد را گیج می کند "سرطان تهاجمی" است. ابتلا به سرطان تهاجمی به معنای انتشار یا متاستاز شدن سرطان نیست، بلکه منظور از سرطان تهاجمی این است که تومور توانایی انتشار به سایر قسمت های بدن را دارد. بسیاری از تومورهای اپیتلیال به عنوان منطقه ای از بافت غیر طبیعی (دیسپلازی) آغاز می شوند. این می تواند به کارسینومای درجا یا CIN پیشرفت کند. سرطان ها در مرحله CIN ، از نظر تیوری، % قابل درمان هستند. هنگامی که سلولها فراتر از غشای پایه انتشار پیدا کنند، این ناهنجاری به عنوان سرطان مهاجم در نظر گرفته می شود. بنابراین تومورهای بسیار کوچک، مانند مرحله IA سرطان پستان، به عنوان سرطان "تهاجمی" شناخته می شوند. سارکوم ها مرحله پیش سرطانی را ندارند و بنابراین تکنیک های غربالگری نمی توانند این سرطان ها را در مرحله سرطان در محل تشخیص دهند. علایم سرطان می تواند از خفیف تا تهدید کننده زندگی باشد. گاهی در شروع سرطان های خفیف، ممکن است علامتی وجود نداشته باشد. برخی از علایم برای برخی از سرطان ها مشخص هستند، در حالی که ممکن است برخی علایم در انواع مختلف سرطان وجود داشته باشد. برخی از علایم و نشانه ها که ممکن است نگران کننده باشد شامل موارد زیر است: گرفتگی صدا توده هایی در پستان یا بیضه ها درد تقریبا در هر جایی، مانند سردرد، شکم درد، یا کمردرد خونریزی، مانند، سرفه کردن خون، یا خونریزی بینی تغییرات پوستی، مانند خال در حال تغییر یا جدید یا زخمی که بهبودی ندارد. علایم تنفسی، مانند سرفه مداوم، تنگی نفس، یا عفونت های مکرر تنفسی علایم عصبی مانند سردرد، تغییرات بینایی، تغییرات گفتاری، یا حمله جدید تشنج گره های لنفاوی بزرگ شده، چه در گردن، دقیقا بالای استخوان یقه، زیر بغل یا کشاله ران علایم شکمی مانند نفخ شکم، حالت تهوع و یا استفراغ، زردی (تغییر رنگ زرد رنگ پوست) یا تغییر در اجابت مزاج تشخیص سرطان با یک تاریخچه دقیق و بدنی، از جمله سابقه خانوادگی سرطان، آغاز می شود. علاوه بر آن، متخصصان آنکولوژی ممکن است برای تشخیص انواع مختلف سرطان از روش های زیر استفاده کنند: بسته به نوع سرطان، آزمایش خون می تواند در تشخیص برخی سرطان ها مفید باشد. به عنوان مثال، تعداد بسیار بالای گلبول های سفید خون ممکن است سوءظن در مورد لوسمی احتمالی را ایجاد کند. همچنین تعدادی مارکر تومور وجود دارد که ممکن است با سرطان های مختلف افزایش یابد و در آزمایش خون تشخیص داده شوند. آزمایشات تصویربرداری اغلب در تشخیص سرطان استفاده می شود. این شامل آزمایشاتی مانند: سونوگرافی اسکن تیرویید اسکن استخوان تو مو گرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( MRI ) (اسکن PET ) در تشخیص سرطان نیز از روشها اغلب استفاده می شود. برخی از روش ها عبارتند از: یا نمونه برداری آندوسکوپی، مانند کولونو سکوپی، برونکو سکوپی (ریه ها) ، یا سیستو سکوپی (مثانه) نمونه برداری، از جمله گرفتن نمونه ای از بافت ها، و همچنین نمونه برداری مایع که به دنبال DNA تومور در نمونه خون است. آزمایشات ویژه ای اغلب برای توصیف بیشتر تومورها مانند هیستو شیمی، تعیین توالی ژنتیکی و موارد دیگر استفاده می شود. به محض تشخیص سرطان، در بسیاری از موارد مرحله بندی انجام می شود. مرحله بندی برای تعیین بهترین گزینه های درمانی یک مرحله مهم با بسیاری از تومورها است. گزینه های درمان سرطان در طی قرن گذشته بسیار پیشرفت کرده است، و روشهای جدید اغلب به آن اضافه می شوند. یکی از مهمترین عوامل هنگام صحبت در مورد درمان، بررسی هدف درمان است. در برخی موارد از روش های درمانی، برای درمان سرطان استفاده می شود. در موارد دیگر، امید است که این درمان عمر بیمار را افزایش دهد. گاهی اوقات، ممکن است درمان ها شانس کمی برای التیام یا حتی افزایش طول عمر داشته باشند، اما می توانند کیفیت زندگی فرد را هنگام زندگی با سرطان بسیار بهبود بخشند. دو دسته اصلی درمان برای سرطان وجود دارد: درمان های محلی آنهایی هستند که سرطان را در منشاء اولیه خود درمان می کنند و شامل جراحی، پرتو درمانی و روش های فرسایش هستند. درمان های سیستمیک آن دسته از روش ها هستند که سلول های سرطانی را در هر مکان از بدن مورد حمله قرار می دهند. آنها شامل شیمی درمانی، هورمون درمانی، درمان های هدفمند و ایمونو تراپی هستند. علاوه بر این دو جراحی اغلب نوید بهترین شفا بخشی را می دهد، هرچند که همیشه ممکن نیست. این اصلی ترین درمان در تومورها مانند سرطان پستان است. منبع:

استفراغ در حیوانات خانگی به عنوان یک علامت احتمالی می تواند نشان دهنده طیف عظیمی از مشکلات باشد. استفراغ در حیوانات خانگی مانند سگ ها و گربه ها بسیار رایج است و دلایل زیادی دارد. علت اصلی استفراغ در حیوانات خانگی بیماری های معده و دستگاه گوارش فوقانی است. دلایل ثانویه استفراغ حیوانات ممکن است ناشی از بیماری های سایر اندام ها و تجمع مواد سمی در خون باشد. این مواد سمی باعث تحریک مرکز استفراغ در مغز حیوانات می شود. در برخی موارد ممکن استفراغ حیوانات با ریفلاکس معده اشتباه گرفته شود. یک راه تشخیص استفراغ از ریفلاکس این است که به محتویات استفراغ حیوان و سایر علایم آن نگاه کنید. استفراغ بیرون ریختن محتویات معده و روده فوقانی است اما ریفلاکس به بازگشت مواد غذایی از معده به مری مربوط می شود. حیوان در هنگام استفراغ سعی می کند محتویات معده و روده فوقانی خود را به زور به بیرون براند و مواد غذایی، مایعات و مواد زاید را روی فرش می ریزد. در این شرایط ممکن است حیوان قبل از استفراغ علایمی مانند حالت تهوع و انقباضات شکمی را بروز دهد. استفراغ در حیوانات خانگی نیاز به مراجعه به دامپزشک دارد. دامپزشک برای تشخیص استفراغ از بیماری های مشابه با آن سوالاتی را در مورد علایم حیوان می پرسد. استفراغ در حیوانات با غذاهای هضم شده و کمی مایعات زرد رنگ صفراوی همراه است اما محتویات معده در هنگام ریفلاکس ممکن است شکل لوله‌ای داشته باشند و غالبا با یک مخاط نازک پوشانده شده است. در ریفلاکس حیوان اغلب سعی می کند که مواد آن را مرتبا بخورد و به جای بیرون کشیدن محتویات معده با زور، مواد غذایی و مایعات بدون هیچ تلاشی به بیرون ریخته می شود. برخلاف استفراغ، علایم ریفلاکس با اختلال در تنفس و سرفه همراه است. در شرایطی که استفراغ حیوانات حاوی خون باشد، ممکن است خون روشن، قرمز یا در صورت هضم خون قهوه به نظر برسد. استفراغ خونی اغلب با زخم معده، سرطان معده یا اورمی (مجموعه علایم از جمله استفراغ که در حیوانات خانگی با نارسایی کلیه مشاهده می شود) همراه است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسیاری از سگ ها و گربه های سالم گاهی اوقات بدون علت، استفراغ می کنند. بعضی اوقات علت استفراغ به تند غذا خوردن حیوان مربوط می شود. علاوه بر آن، استفراغ حاد و یا دوره های ناگهانی یا شدید ممکن است یک علامت جدی بیماری های زمینه ای، ناهنجاری و عوارض سایر شرایط باشد. علل اصلی استفراغ در حیوانات خانگی گاستریت حاد است که غالبا به دلیل خوردن زباله یا رژیم های غذایی نادرست رخ می دهد. برخی دیگر از علت های استفراغ در حیوانات عبارتند از: مصرف مقدار زیادی مو در حین نظافت زخم معده سرطان معده یا روده فوقانی انگل ها حساسیت غذایی وجود یک جسم خارجی در معده یا روده فوقانی انسداد روده به گفته دامپزشکان، استفراغ در حیوانات خانگی مانند سگ بدون هیچ علایم دیگری می تواند تا حدودی طبیعی باشد. اما در موارد زیر بهتر است برای تشخیص علت و درمان وضعیت حیوان به دامپزشک مراجعه شود: استفراغ مداوم استفراغ مزمن استفراغ شدید و ناگهانی استفراغ با علایم دیگر مانند تب، کاهش وزن، بی حالی، کم خونی و غیره استفراغ خونی اسهال خونی مشکوک به بلعیدن جسم خارجی تشنج بهترین راه برای تشخیص اینکه استفراغ سگ شما طبیعی است یا خیر، تماس با دامپزشک است. اکثر این شرایط قابل درمان است، به خصوص اگر در اسرع وقت به آنها رسیدگی شود. بیشتر موارد ناشی از استفراغ مزمن یا مکرر به خودی خود برطرف نمی شود و نیاز به مداخله دامپزشک دارد. استفراغ سگ به طور بالقوه جدی است، اما استفراغ توله سگ همیشه باید به عنوان یک اورژانس بالقوه درمان شود. توله سگ ها، در معرض خطر ابتلا به بیماری های جدی انگل قرار دارند. اگر توله سگ شما استفراغ می کند، منتظر نمانید که این وضعیت به خودی خود برطرف شود هر چه سریع تر با دامپزشک تماس بگیرید. در برخی شرایط ممکن است علت اصلی استفراغ در حیوانات خانگی یک بیماری زمینه ای و غیر گوارشی باشد. برخی از شرایطی که می توانند منجر به استفراغ در حیوانات شوند، عبارتند از: پانکراتیت در سگ باعث استفراغ ناگهانی و اغلب شدید می شود. در این شرایط ممکن است سگ شکم درد شدیدی داشته باشد. حیوانات خانگی مبتلا به پانکراس اغلب سابقه خوردن زباله یا ضایعات چربی را دارند. از طرفی هم تومورهای لوزالمعده می توانند منجر به بروز علایمی مشابه با پانکراس در حیوانات شوند. پانکراتیت در گربه رخ می دهد اما علایم آن ظریف و غیر اختصاصی است و اغلب شامل استفراغ نمی شود. نارسایی کلیه یک دلیل شایع استفراغ در سگ ها و گربه ها است. کلیه ها می توانند به طور حاد (ناگهانی) در اثر سموم مانند ضد یخ یا کم آبی شدید آسیب ببینند. در این شرایط ممکن است میزان سموم دفعی در بدن حیوان در طی چند روز افزایش پیدا کند. علاوه بر آن، در حیوانات خانگی احتمال دارد کلیه ها با افزایش سن حیوان به تدریج توانایی حذف مواد زاید از بدن و عملکرد خودشان را از دست دهند. PU - PD است. استفراغ در نارسایی مزمن کلیه به صورت گاه به گاه شروع می شود و به مرور زمان شدیدتر و مداوم تر می شود. حیوان خانگی که نارسایی مزمن کلیه دارد، اغلب تعادل خودش را از دست می دهد و به دلیل کم خونی ممکن است لثه های کمرنگی داشته باشد. برخی از حیوانات خانگی ممکن است به نوعی عفونت رحمی به نام پیومترا مبتلا شوند. پیومترا اغلب منجر به ترشح چرک از واژن می شود. در این شرایط غالبا حیوان خانگی مهبل خود را لیس می زند و برای همین ممکن است ترشحات دیده نشود. سگ ها بیشتر از گربه ها به عفونت رحمی مبتلا می شوند و علایم دیگر آن می تواند شامل پرنوشی، پر ادراری و کسالت باشد. نارسایی کبد بسته به نوع بیماری کبدی باعث استفراغ و بروز علایم دیگر می شود. علایم دیگر بیماری کبد ممکن است شامل تشنج، زردی (تغییر رنگ زرد در مناطقی از پوست که از خز پوشیده نشده اند) ، پرنوشی، پرادراری و تجمع مایع در شکم یا پاها باشد. بیماری های گوش داخلی در حیوانات می تواند باعث استفراغ همراه با عدم هماهنگی، سرگیجه و کج شدن سر به یک طرف شود. بروز ناگهانی استفراغ در حیوانات خانگی واکسینه شده ممکن است توسط عوامل عفونی از جمله پاروو ویروس سگ و ویروس پانلوکوپنی گربه ایجاد شود. سموم زیادی از جمله سرب، حشره کش ها، ضد یخ و سایر مواد شیمیایی وجود دارد که می توانند باعث استفراغ در حیوانات خانگی شوند. پرکاری تیرویید در گربه ها رایج است و می تواند منجر به بروز علایم زیادی شود از جمله: افزایش اشتها کاهش وزن بیش فعالی استفراغ بیماری کرم قلب در گربه ها علاوه بر سرفه، اختلال تنفسی، کاهش وزن و افسردگی ممکن است باعث استفراغ شود. انسداد مثانه یا پارگی آن باعث بروز استفراغ ناگهانی در حیوانات خواهد شد. در این شرایط احتمال دارد مجرای ادراری که از مثانه به سمت خارج منتهی می شود با سنگ یا تومور مسدود شود و حیوان فقط چند قطره ادرار داشته باشد و یا به هیچ وجه ادرار نکند و شکم درد داشته باشند. عدم درمان به موقع پارگی مثانه در عرض چند روز کشنده است. مثانه می تواند در اثر صدمات ناخوشایند از جمله ضربه به ماشین یا لگد پاره شود. نوعی دیابت به نام کتواسیدوز باعث استفراغ همراه با احساس بیماری، پرنوشی و پرادراری در حیوانات می شود. بیماری آدیسون کمبود هورمون ها از غده فوق کلیوی است و باعث استفراغ، اسهال و ضعف می شود. بیماری آدیسون بیشتر در سگ های جوان تا میانسال رخ می دهد. آدیسون در گربه ها به ندرت رخ می دهد. علایم بیماری آدیسون ممکن است متناوب و یا بسیار شدید و ثابت باشد. معاینه جسمی حیوان خانگی می تواند در رد و یا تایید کردن علت های احتمالی استفراغ در حیوانات تاثیر داشته باشد. بررسی و ارزیابی برخی از علایم زیر همراه با استفراغ در تشخیص دقیق تر بیماری مربوط به حیوان خانگی موثر هستند: تب درد شکم زردی کم خونی توده های غیر طبیعی در شکم برای تشخیص بهتر باید دهان حیوان با دقت مورد بررسی قرار گیرد. آزمایشات بالینی برای تشخیص علت اصلی استفراغ شامل اشعه ایکس یا سونوگرافی شکم و آندوسکوپی است. آندوسکوپی عبور دامنه انعطاف پذیر به معده و روده فوقانی برای بررسی ساختارهای داخلی گوارشی است که در حیوانات به بیهوشی عمومی نیاز دارد. در استفراغ گاه به گاه ممکن است نتایج آزمایشات حیوان کاملا طبیعی باشند. درمان استفراغ در حیوانات خانگی به علت آن بستگی دارد. درمان غیر اختصاصی برای استفراغ شامل غذا ندادن به حیوانات و مصرف مایعات برای تصحیح یا جلوگیری از کم آبی بدن است. در مواردی که حیوان به استفراغ های ناگهانی دچار شده باید به مدت الی ساعت به حیوان غذا داده نشود. اگر چه راهکارهای درمانی برای استفراغ حیوانات وجود دارند اما در مواردی که حیوان مشکل خاص و یا سابقه بیماری قبلی ندارد می توانید وضعیت حیوان را در خانه کنترل کنید و از یک دامپزشک با تجربه مشورت بگیرید. مشورت با یک دامپزشک می تواند از شیوع بیماری های عفونی که باعث استفراغ یا مسمومیت می شوند پیشگیری کند. در مورد سگ و گربه های خانگی که بیش از چند روز استفراغ می کنند و یا احساس ناخوشایندی و ضعف دارند باید به دامپزشک مراجعه شود. در صورت ابتلا حیوانات به استفراغ برای تشخیص علت آن می توانید نمونه ای از استفراغ را برای دامپزشک نشان دهید. علاوه بر آن، توانایی شما در پاسخ به سوالات مربوط به فعالیت، رفتار و محیط حیوان خانگی در تشخیص علت استفراغ حیوانات موثر است. تهیه لیستی از داروهایی که حیوان خانگی شما مصرف می کند می تواند برای دامپزشک مفید باشد. استفاده داروهای بدون نسخه مسکن مانند آسپرین و ایبوپروفن بسته به دوز و مدت زمان مصرف آنها می توانند باعث زخم شدید معده در سگ شوند. دامپزشک ممکن است از شما بخواهد که ظاهر استفراغ را توصیف کنید. در برخی شرایط ممکن است حیوانات همراه با سرفه، استفراغ کنند. توصیف دقیق در این مورد به جای استفراغ منجر به بررسی علل سرفه می شود. اگر حیوان خانگی شما گاهی اوقات استفراغ می کند و یا علایم خاصی را همراه با استفراغ بروز می دهد بهتر است در زمینه علت و درمان آن با یک دامپزشک مشورت کنید. علاوه بر آن می توانید یک ویدیو ضبط شده از استفراغ حیوان را برای دامپزشک خود ارسال کنید چون ممکن است وی با بررسی روند و جزییات استفراغ بتواند علت و روند درمان را برای شما توضیح دهد. برای مشاوره فوری و آنلاین از دامپزشکان باتجربه می توانید با نصب نرم افزار پزشکت از خدمات مربوط به بیماری های حیوانات خانگی بهره بگیرید. منابع:

محققان تاثیر دوچرخه سواری بر سیستم تناسلی را مورد بررسی قرار داده اند. به طور کلی، دوچرخه سواری فواید زیادی برای سلامتی از جمله بهبود سلامت قلب و عروق، کنترل بهتر وزن و کاهش خطر ابتلا به در زنان دارد. دوچرخه سواری راهی فوق العاده برای رفتن از یک مکان به مکان دیگر است. دوچرخه سواری نیز یک نوع ورزش عالی است. همان مزایای سلامتی پیاده روی، آهسته دویدن، شنا و سایر فعالیت های هوازی را برای شما فراهم می کند. اما برخی از مردان و زنان از دوچرخه سواری اجتناب می کنند. زیرا نگرانند که ممکن است به اندام های تولید مثل و عملکرد جنسی آنها آسیب برساند. اما این مسایل عمدتا در مورد افرادی که زیاد دوچرخه سواری می کنند، صدق می کند. از طرفی هم کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای محافظت از سلامت جنسی خود هنگام دوچرخه سواری و بهبود سلامت کلی خود انجام دهید. وقتی روی صندلی می نشینید، وزن شما روی هر دو باسن توزیع می شود. این فشار از ناحیه پرینه به اندام های جنسی منتهی می شود. پرینه شامل اعصاب و عروق تامین کننده آلت تناسلی مرد و کلیتوریس و لابیا در زنان است. نشستن روی صندلی دوچرخه باعث ایجاد فشار در ناحیه پرینه و اعصاب و عروق حیاتی می شود. این فشار گاهی ممکن است منجر به از کاهش حس ناحیه پرینه و برخی مشکلات جنسی شود. آسیب اعصاب، منجر به بی حسی آلت تناسلی در مردان خواهد شد. از طرفی هم، فشار بر شریان پودندال می تواند به این آسیب عصبی منجر شود. حتی ممکن اختلال نعوظ موقت یا طولانی رخ دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با وجود همه این مزایای شگفت انگیز سلامتی صندلی های دوچرخه شما پس از مدت زمان طولانی می توانند به نوعی ناراحت کننده شوند. حتی دوچرخه سواری در طولانی مدت می تواند منجر به بروز برخی عوارض بر دستگاه تناسلی و بالتبع رابطه جنسی افراد شود. برخی از این عوارض، عبارتند از: درد دستگاه تناسلی بی حسی دستگاه تناسلی مشکلات هدایت عصب و اختلال عملکرد جنسی بررسی های صورت گرفته در طول سال های متمادی دوچرخه سواری، درد دستگاه تناسلی و بی حسی دستگاه تناسلی و را در هر دو جنس مرتبط می داند. بررسی اخیر توسط Greenberg مطالعه گرینبرگ نشان داد که دوچرخه سواران زنی که بی حسی دستگاه تناسلی و یا درد ناحیه تناسلی را گزارش کرده اند، احتمالا ( FSD ) علاوه بر آن، دوچرخه سوارانی که در اولین ساعت از رانندگی خود درد دستگاه تناسلی را تجربه می کنند، بیشتر به اختلال عملکرد جنسی زنان مبتلا می شوند. جالب اینجاست که تعداد دفعات و مدت زمانی که دوچرخه سواران سوار می شوند (فرکانس) هیچ ارتباطی با FSD در مطالعه دیگری کاهش دهد. همین روندها مشکلات جنسی مربوط به دوچرخه سواری را در زنان بوجود می آورند. منابع:

شایع‌ترین بیماری‌های سگ ریشه در علل عفونی دارند. اجتناب از بیماری‌های مختلف به‌خصوص بیماری‌های عفونی در سگ‌ها بسیار دشوار است اما کسب اطلاعات لازم در مورد شایع‌ترین بیماری‌های سگ و پیشگیری از ابتلا حیوان خانگی به آن‌ها می‌تواند نقش موثری در جلوگیری از شیوع این بیماری‌ها داشته باشد. بیشتر عفونت‌ها از طریق هوا و جریان خون منتقل می‌شوند. علاوه بر آن، ممکن است برخی از بیماری‌های عفونی از طریق وسایل مشترک، حشرات آلوده و یا زخم‌های باز شیوع پیدا کنند. ویروس سگی یک عفونت روده ای و گوارشی است که بسیار مسری بوده و هم سگ‌های وحشی و هم اهلی را درگیر می کند. عفونت ناشی از این ویروس دو سوم بالای روده کوچک سگ‌ها را آلوده می کند. در اکثر مواقع عفونت هیچ علایم خاصی را بروز نمی دهد و به خودی خود درمان می شود. با این حال این عفونت می‌تواند برای توله سگ‌ها و سگ‌هایی که دارای عفونت های دیگری مانند پاروویروس هستند، مشکل ساز باشد. این بیماری معمولا در سگ‌های مسن هیچ علایم خاصی را بروز نمی دهد اما در صورت بروز عبارتند از: اسهال استفراغ کم آبی بدن درمان بیماری شامل مصرف مایعات زیاد و الکترولیت است. اگر فکر می کنید که توله سگ شما به ویروس سگی مبتلا شده بهتر است با یک دامپزشک مشورت کنید چون این بیماری برای توله سگ کشنده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دیستمپر در سگ‌یک بیماری ویروسی بسیار جدی است که از طریق هوا از یک سگ به سگ دیگر منتقل می شود. این بیماری. بسیار مسری است و هیچ درمانی شناخته شده ای برای آن وجود ندارد، به همین دلیل بسیار مهم است که سگ خود را علیه آن واکسینه کنید. علایم ابتلا دیستمپر در سگ‌، عبارتند از: سرفه بی حالی کاهش اشتها تنفس شدید قرمزی چشم آبریزش بینی درجه حرارت بالا اسهال و استفراغ در صورتی که فکر می کنید سگ شما به بیماری دیستمپر در سگ‌ها مبتلا شده بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید و تا زمانی که از وضعیت سلامتی سگ خود مطمین نشده اید او را قرنطینه کنید چون ممکن است سگ‌های دیگر را مبتلا و آلوده کند. هپاتیت سگ، معروف به بیماری روبارت یک بیماری ویروسی است که اغلب با بدخلقی سگ اشتباه گرفته می شود. این بیماری از طریق مدفوع، ادرار، خون و بزاق قابل انتقال است. علایم این بیماری در سگ‌ها عبارتند از: سرفه استفراغ افسردگی درد شکم درجه حرارت بالا کم رنگ شدن لثه از دست دادن اشتها در کنار تمام علایم گفته شده سگ ممکن است علایمی از زردی را تجربه کند زیرا این بیماری کبد و کلیه را آلوده می کند. مشورت با یک دامپزشک با تجربه در زمینه درمان بیماری‌های شایع سگ در شرایط بروز این علایم بسیار مهم است. تا زمان درمان قطعی حیوان خانگی خود اجازه ندهید که سگ با سگ‌های دیگر در تماس باشد و حتی مدفوع خودش را پاک کند. آنفلوانزای سگ یک عفونت ویروسی تنفسی بسیار مسری است که می‌تواند باعث سرفه زیاد شود و آنفلوانزای سگ به راحتی بین سگ‌ها منتقل می شود. علایم آنفلوانزای سگ، عبارتند از: تب سرفه عطسه ترشحات بینی مشکلات تنفسی کاهش اشتها و بی حالی در صورتی که فکر می کنید سگ خانگی شما به آنفلوانزا مبتلا شده بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید زیرا عدم درمان ویروس منجر به عوارض ثانویه مانند ذات الریه می شود. پارا آنفلوانزا سگ یک ویروس تنفسی مسری است که از طریق تماس با سگ‌های آلوده، وسایل مشترک منتقل می شود. این ویروس می‌تواند به سرعت در بین سگ‌هایی که در تماس با یکدیگر هستند منتشر شود. دامپزشک برای درمان پارا آنفلوانزا می‌تواند آنتی بیوتیک را تجویز کند. علایم پارا آنفلونزا به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سگ، عبارتند از: تب سرفه ترشحات بینی از دست دادن اشتها و کمبود انرژی اگر گمان می کنید سگ شما به بیماری Canine Parainfluenza مبتلا شده است سریعا با دامپزشک تماس بگیرید. سرفه کنی ( Kennel Cough ) سگ که به عنوان تراکیوبروانشیت سگ نیز شناخته می شود، یک بیماری بسیار مسری و عفونی است. این بیماری از طریق هوا منتقل می شود، معمولا در مناطقی که سگ‌های انبوهی زندگی می کنند وجود دارد. معمولا درمان سرفه کنی بصورت اسپری بینی انجام می شود. دارو های تزریقی برای این بیماری سگ‌ها در دسترس هستند اما به نظر می رسد تزریق آن‌ها برای سگ دردناک و ناراحت کننده باشد. متاسفانه این بیماری قابل پیشگیری نیست و معادل سرماخوردگی در انسان می باشد. بهترین راه برای مراقبت از حیوان خانگی در برابر سرفه کنی این است که اجازه دهید حیوان به اندازه کافی استراحت کند و آب و مواد غذایی مغذی به آن‌ها بدهید. علایم سرفه کنی در سگ‌های خانگی شامل سرفه خشک یا سرفه های حساس و ترشحات بینی است. بیشتر سگ‌هایی که دچار سرفه کنی می شوند کمبود اشت ها را بروز می دهند این بیماری ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی مانند ذات الریه ثانویه، درجه حرارت بالا، بی حالی و در موارد شدید مرگ شود. اگر سگ شما این علایم را نشان داد، سریعا با دامپزشک خود تماس بگیرید و از تماس سگ بیمار با سایر سگ‌ها خودداری کنید. لپتوسپیروز در اثر باکتری ایجاد می شود و معمولا از طریق آب آلوده شیوع پیدا می کند، بنابراین برای پیشگیری از بروز این بیماری در سگ‌های خانگی خود بهتر است از نوشیدن هر گونه آب حوضچه، استخر، دریاچه، مخزن یا کانال های آب جلوگیری کنید. این باکتری ها به طور عمده از طریق ادرار موش ها، خوک ها و گاو ها ناشی می شود. بر همین اساس به احتمال زیاد مزارع ممکن است مکانی مناسب برای انتشار این بیماری باشد. علایم لپتوسپیروز در سگ‌ها، عبارتند از: اسهال استفراغ بی حالی افسردگی درد عضلانی خون در ادرار درجه حرارت بالا از دست دادن اشتها لپتوسپیروز بر کبد و کلیه ها ت ثیر می گذارد بنابراین مراقب پرنوشی و پرادراری، زردی چشم و استفراغ مداوم در سگ‌های خانگی خود باشید. عفونت گوش عفونت گوش در سگ‌ها به‌خصوص در سگ‌هایی که وقت زیادی را در خارج از خانه می گذرانند بسیار رایج است. غالبا ممکن است خاک، گرد و غبار یا برخی از اشیاء خارجی مانند یک بذر چمن در داخل گوش سگ قرار بگیرند و باعث تحریک و در نهایت آلوده شدن آن شوند. اگر سگ شما خیلی با گوش خودش بازی می کند احتمال دارد به عفونت گوش مبتلا شده باشد. قطره گوش با آنتی بیوتیک معمولا به منظور مقابله با عفونت توسط دامپزشک تجویز می شود. یکی دیگر از عادت های خوب برای پیشگیری از عفونت گوش در سگ‌ها این است که گوش های حیوان خانگی خود را تمیز کنید. اسهال در بین سگ‌ها بسیار شایع است چون دلایل زیادی می توانند منجر به بروز اسهال در این حیوانات شود. اسهال گاهی اوقات فقط به دلیل برخی غذا های بد یا واکنش آلرژیک ایجاد می شود، اما در موارد دیگر می‌تواند جدی تر باشد. کک یکی دیگر از مواردی است که تقریبا هر سگ در طول زندگی می‌تواند آن را تجربه کند اما برخی دارو های مناسب برای درمان آن‌ها وجود دارند اما با این حال، کنه ها بسیار جدی تر هستند. کنه هایی مانند کنه فلج که در سواحل شرقی استرالیا یافت می شود، می‌تواند سگ شما را با مشکلات جدی بهداشتی مانند مسمومیت خون و حتی مرگ روبرو کند. پاروویروس سگ یک بیماری ویروسی خطرناک و بسیار مسری است که از طریق مدفوع سگ آلوده، ظروف آب و غذا، لباس و فرش منتقل می شود. بسیار مهم است که سگ خانگی خود را در برابر ویروس ویروسی واکسینه کنید زیرا این بیماری بسیار مسری است و ویروس آن می‌تواند ماه ها روی اشیاء زنده باقی بماند. علایم پاروویروس سگ، عبارتند از: بی حالی اسهال خونی استفراغ مداوم از دست دادن اشتها اگر متوجه این علایم شدید بلافاصله با دامپزشک خود تماس بگیرید و از قرار گرفتن سگ خود در نزدیکی سگ‌های دیگر خودداری کنید. هاری یک بیماری ویروسی است که اغلب می‌تواند کشنده باشد. این بیماری معمولا هنگام گاز گرفتن سگ توسط حیوانات دیگر منتقل می شود. علاوه بر آن این بیماری طریق زخم و بزاق این حیوانات نیز قابل انتقال است. دو نوع هاری عصبانی و فلج. هاری فلج باعث ضعف و از بین رفتن هماهنگی و در نهایت فلج سگ‌ها می شود. علایم بیماری‌هاری در بین سگ‌ها، عبارتند از: تشنج فلج افتادگی فک زخم در دهان عدم هماهنگی درجه حرارت بالا عدم توانایی در بلع کمرویی یا پرخاشگری تغییرات مکرر در رفتار اگر سگ شما توسط حیوان دیگری گزیده یا خراشیده شده است، یا احتمال می دهید به هاری مبتلا شده، حتی اگر سگ شما در برابر بیماری واکسینه شده باشد با دامپزشک خود تماس بگیرید. آب مروارید به‌خصوص در سگ‌های مسن رایج است و مانند انسان می‌تواند بر روی سیستم بینایی حیوان خانگی شما تاثیر بگذارد. آب مروارید فقط ناشی از کهولت سن و پیری در حیوان نیست و غالبا در اثر آسیب دیدگی چشم و یا عوارض بیماری ناشی می شود. آب مروارید در سگ‌ها حتی ممکن است در اولین تولد سگ وجود داشته باشد یا در چند هفته اول زندگی توله سگ رخ دهد. آرتروز در میان سگ‌های مسن بسیار شایع است. در حقیقت، از هر سگ استرالیایی مورد در برخی از دوره های زندگی خود دچار آرتروز می شود. در صورت ابتلا حیوان خانگی شما به آرتروز ممکن است متوجه تغییراتی در راه رفتن حیوان به‌خصوص در صبح و یا در هوای سرد شوید. در این شرایط ممکن است حیوان فعالیت کمتری داشته باشد اما تشخیص آن در سگ خیلی سخت است و حتی در موارد خیلی شدید ممکن است منجر به بروز علایم خاصی نشود. ورزش، کنترل وزن و دارو های ضد آرتروز می‌تواند در غلبه بر درد ناشی از آرتروز سگ‌ها موثر باشد. استخوان های شکسته به دلایل مختلف می توانند اتفاق بیفتند. سگ شما ممکن است در خیابان با یک اتومبیل برخورد کرده باشد یا ممکن است از ارتفاع سقوط کرده باشد. سگ شما سعی می کند شجاع بماند و از نشان دادن درد شما جلوگیری می کند، بنابراین مراقب مواردی مانند لنگیدن، توده ها یا استخوان هایی که از پوست بیرون آمده اند و هنگام لمس آن‌ها منجر به زمزمه یا غر زدن می شود، مراقب باشید. یکی دیگر از شرایط رایج در بین سگ‌های چاقی است که در اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد اما چاقی بیش از حد در سگ‌ها ممکن است حیوان را در معرض ابتلا به انواع شرایط مرتبط مانند بیماری قلبی، بیماری‌های کلیوی، آرتروز و بسیاری موارد دیگر قرار دهد. متاسفانه درست مانند انسان ها، سگ‌ها هم با کهولت سن در معرض ابتلا به انواع سرطان قرار می گیرند. برخی از سرطان های رایج در سگ‌ها، عبارتند از: ملانوما سرطان پستان سرطان پروستات درمان سرطان در سگ‌ها می‌تواند به شکل جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی باشد. مانند همه سرطان ها، تشخیص زودهنگام آن‌ها در حیوانات خانگی اهمیت زیادی دارد بنابراین مراقب علایمی مانند توده یا لکه های غیرمعمول در پوست، گوش و چشم سگ خود باشید و در صورت بروز با دامپزشک تماس بگیرید. به عنوان یکی از بزرگترین جامعه آنلاین پزشکی در بیش از ده رشته های پزشکی، پیراپزشکی، روان شناسی در جدیدترین خدمات خود مشاوره آنلاین با دامپزشکان با تجربه را در دستور کار خود قرار داده است. شما با نصب برنامه پزشکت می توانید هر مشکل مربوط به حیوان خانگی خود را در ساعت شبانه روز با دامپزشکان با تجربه پزشکت در میان بگذارید و با چت های صوتی، نوشتاری و تصویری از آن‌ها مشاوره بگیرید. منابع:

در بیماران مبتلا به این سرطان در مراحل پیشرفته این بیماری شایع هستند. تومور در ریه منجر به بروز سرطان در ریه می شود. با گذشت زمان، تومورها می توانند به سایر قسمت های بدن انتشار یافته و عوارض مختلفی بوجود آیند. بسیاری از افراد مبتلا به در مراحل اولیه متوجه هیچ علامت و نشانه ای نمی شوند. با این حال، با گذشت زمان و به تدریج، آنها احتمال دارد مشکلات سلامتی، مانند سرفه کردن خون و التهاب ناشی از تجمع مایعات را تجربه کنند. در این مقاله ما سعی کرده ایم برخی از عوارض رایج سرطان ریه و درمان آن و همچنین برخی از روش های مدیریت آنها را بررسی کنیم. التهاب صورت، گاهی اوقات می تواند از عوارض سرطان ریه باشد. التهاب صورت زمانی رخ می دهد که تومور در ریه ها، جریان خون را در یک رگ خونی که به عنوان ورید اجوف فوقانی شناخته می شود، مسدود کنند. متخصصان از این به عنوان سندرم ورید اجوف فوقانی یاد می کنند. التهاب یک علت شایع است و بیشتر موارد به دلیل سرطان ریه یا لنفوم غیر هوچکین رخ می دهد. این وضعیت ممکن است هنگامی که شخص دراز کشیده یا هر دو بازوی خودش را بالا می برد، بدتر هم شود. علایم دیگر عبارتند از هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سرفه کردن التهاب در بازوها در هنگام فعالیت اتساع وریدهای گردن و دیواره قفسه سینه التهاب صورت در بعضی موارد، می تواند اولین علامت از عوارض سرطان ریه ها باشد که ظاهر می شود. یک بررسی موردی در سال ، تجربه شخصی را توصیف می کند که در مورد التهاب دور چشم و احساس آن در صورت و گلو به یک متخصص پوست مراجعه کرده است. آزمایشات تشخیصی نشان داد که این فرد مبتلا به سرطان ریه سلول کوچک بوده است. مایعات اضافی در اطراف ریه ها که به آن پلورال افیوژن نیز می گویند، به تجمع مایعات بین غشاهای پوشاننده ریه ها اشاره دارد. در این وضعیت مایعات می تواند به ریه ها فشار آورده و باعث تنگی نفس شود. در برخی موارد، پزشک می تواند برای تکسین علایم بیمار، مایعات اضافی را تخلیه کند. سایر گزینه ها شامل کاهش فضای پلور با ورود مواد تحریک کننده به آن یا قرار دادن کاتتر است. افراد مبتلا به بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت ریه و سایر عفونت ها قرار دارند. دلایل احتمالی بروز عفونت ناشی از عوارض سرطان ریه، شامل موارد زیر است در هنگام جراحی خطر ورود باکتری به ریه ها وجود دارد. سرطان در حال حاضر سلامت ریه را به خطر انداخته و خطر برونشیت یا را افزایش می دهد. پرتودرمانی و درمان هدفمند می تواند بر و توانایی آن در مبارزه با عفونت ها ت ثیر بگذارد. اگر فرد مبتلا به سرطان ریه دچار تب، گلودرد، درد و علایم دیگری شود که احتمال دارد عفونت را نشان دهد، باید سریعا با پزشک تماس بگیرد. پزشک شاید درمان با آنتی بیوتیک را توصیه کند. با پیشرفت سرطان، سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن نیز سرایت می کند. سلول های سرطانی می توانند از طریق یا جریان خون از ریه ها به کبد، استخوان ها، مغز و سایر مناطق منتقل شوند. در مراحل بعدی، سرطان احتمال دارد بسیاری از قسمت های بدن را تحت ت ثیر قرار دهد، اما اگر در ریه ها شروع شود، هنوز سرطان ریه شناخته می شود. طبق بررسی های انجمن سرطان آمریکا، توجه داشته باشید که افراد مبتلا به سرطان و به خصوص سرطان ریه احتمال دارد در معرض خطر بالاتری از لخته شدن خون قرار داشته باشند. وقتی سرطان در طی متاستاز به سایر قسمت های بدن سرایت می کند، خطر لخته شدن خون افزایش می یابد. کارشناسان دقیقا علت اصلی بروز این عارضه را نمی دانند، اما احتمال دارد به علت آسیب بافتی ناشی از سرطان باشد. خون در مخاط یا خلط می تواند نشان دهنده سرطان ریه باشد، خصوصا اگر شخصی سرفه یا خلط خون قرمز روشن یا لخته خون، داشته باشد. با این حال، این وضعیت می تواند نشان دهنده سل یا آمبولی ریوی نیز باشد. اگر فردی به جای خون، خلط مایع به خون تولید کند، شاید بیماری تنفسی دیگری مانند برونشیت نیز داشته باشد. خلط سفید و کف مانند می تواند نشان دهنده نارسایی احتقانی قلب باشد. تف کردن خون بدون سرفه، می تواند نشانه آسیب در باشد. طبق مقاله ای در سال ، است. عوارض هم از طریق سرطان و هم درمان حاصل می شود. برخی موقت هستند، اما برخی دیگر با گذشت زمان دوام آورده و یا بدتر می شوند. برخی از عوارض می توانند زندگی بیمار را تهدید کنند. روشهایی برای کنترل عوارض و کمک به فرد در به حداکثر رساندن کیفیت زندگی وجود دارد. یک پزشک می تواند در مورد راه های کنترل هر نوع عارضه توصیه های لازم را ارایه دهد.

حالتی است که در آن پلورا (دو لایه وسیع و نازک از بافت ریه که ریه های شما را از دیواره قفسه سینه جدا می کند) ملتهب می شود. پلوریت که پلوریس نیز نامیده می شود، باعث درد شدید قفسه سینه (درد پلوریتیک) می شود که در هنگام تنفس بدتر می شود. یک لایه پلیور، بافت ریه ها را از خارج پوشش پی دهد. لایه پلور دیگری، دیواره داخلی قفسه سینه را پوشانده است. بین این دو لایه فضای کمی (فضای پلور) قرار دارد که معمولا با مقدار بسیار کمی مایع پر می شود. به طور معمول، این لایه ها مانند دو قطعه ساتن صاف که روی همدیگر می لغزند، عمل می کنند و باعث می شوند هنگام تنفس ریه های شما منبسط و منقبض شوند. در صورت ابتلا به پلوریت، این بافت ها متورم شده و ملتهب می شوند. در نتیجه، دو لایه پلور پوشاننده ریه، مانند دو قطعه کاغذ سنباده به یکدیگر کشیده می شوند و اصطکاک ایجاد می شود و هنگام استنشاق و بازدم منجر به بروز درد خواهند شد. هنگامی که نفس کشیدن را متوقف می کنید، درد کاهش می یابد یا متوقف می شود. درمان پلوریت شامل کنترل درد و درمان بیماری زمینه ای است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم و نشانه های پلوریت ممکن است شامل موارد زیر باشد: تب، فقط در بعضی موارد سرفه، فقط در بعضی موارد که هنگام تنفس، سرفه یا عطسه بدتر می شود. زیرا شما در این وضعیت سعی دارید تنفس خود را به حداقل تعداد کاهش دهید. درد ناشی از پلوریس ممکن است با حرکت بالا تنه تشدید و به شانه ها یا کمر شما کشانده شود. پلوریس می تواند با پلورال افیوژن، آتلکتازی همراه باشد: در اثر پلورال افیوژن در برخی موارد پلوریس، مایع میان بافتی در فضای کم بین دو لایه بافت جمع می شود. به این حالت پلورال افیوژن می گویند. وقتی مقدار کافی مایعات وجود داشته باشد، درد کاهش می یابد یا از بین می رود زیرا دو لایه پلور دیگر با هم در تماس نیستند و اصطکاک ایجاد نمی شود. در حالت آتلکتازی وجود مقدار زیادی مایعات در فضای پلور می تواند باعث ایجاد فشار شود. این وضعیت ممکن است ریه های شما را تا حدی فشرده کند که به طور جزیی یا کامل تنفس شما را دچار اختلال خواهد کرد (آتلکتازی) این وضعیت اختلال تنفس را دشوار می کند و ممکن است باعث سرفه شود. در اختلال آمپیما، مایعات اضافی نیز می توانند آلوده شده و در فضای بین‌دو بافت ریه تجمع چرک ایجاد شود. به این حالت آمپیما گفته می شود. آمپیما اغلب با تب همراه است. اگر در هنگام تنفس احساس درد شدید در قفسه سینه دارید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است در ارتباط با ریه ها، قلب یا پلورا یا بیماری زمینه ای که به مراقبت های پزشکی سریعی نیاز دارید، مشکلی داشته باشید. انواع شرایط زمینه ای که می تواند باعث بروز این وضعیت شود، عبارتند از: سل عفونت قارچی داروهای خاص شکستگی یا ضربه به دنده عفونت ویروسی، مانند آنفلوانزا عفونت باکتریایی، مانند ذات الریه در نزدیکی سطح پلور اختلال خود ایمنی، مانند یا لوپوس برخی بیماری های ارثی، مانند بیماری سلول داسی شکل برای تشخیص این وضعیت، پزشک با شروع پرسش در مورد سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی، از جمله معاینه قفسه سینه با استتوسکوپ، کار خود را شروع می کند. برای تعیین علت اصلی این وضعیت، پزشک ممکن است آزمایشات تشخیصی زیر را توصیه کند: در صورت ابتلا به عفونت، آزمایش خون ممکن است آن را تشخیص دهد. آزمایش های خون می توانند اختلال خود ایمنی مانند آرتریت روماتویید یا را تشخیص دهند که ممکن است نشان دهنده اولیه پلوری باشد. با انجام آزمایش اشعه ایکس قفسه سینه می تواند با اسکن ریه ها وجود و میزان مایع یا هوا بین لایه های ریه را تشخیص دهد. در CT اسکن یک سری از تصاویر گرفته شده از زوایای مختلف قفسه سینه توسط کامپیوتر پردازش می شود. این تصاویر دقیق می توانند وضعیت پلورا را نشان دهند. این روش تصویربرداری از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر دقیق از ساختارهای درون بدن شما استفاده می کند. پزشک ممکن است از سونوگرافی برای تعیین اینکه آیا شما پلورال افیوژن دارید یا خیر استفاده کند. احتمال دارد پزشک این آزمایش بررسی قلب را برای ردیابی برخی مشکلات قلبی به عنوان دلیل احتمالی توصیه کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است از مایعات و بافت مورد نظر را از فضای پلور برای آزمایش نمونه برداری کند. روش های نمونه برداری ممکن است شامل موارد زیر باشد: در این روش، پزشک ماده بی حسی موضعی را بین دنده های شما به ناحیه ای که مایعات در مطالعات تصویربرداری شما دیده شده، تزریق می کند. سپس پزشک یک سوزن را از طریق دیواره قفسه سینه بین دنده های شما فرو می کند تا مایعات را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی از بدن خارج کند. پزشک ممکن است سوزن را با کمک تصاویر سونوگرافی وارد بدن تان کند. اگر سل یا سرطان علت بیماری شما باشد، پزشک ممکن است توراکوسکوپی را انجام دهد (پلوروسکوپی نیز نامیده می شود) که در آن یک دوربین کوچک (توراکوسکوپ) از طریق یک برش کوچک در دیواره قفسه سینه شما قرار می گیرد. این روش امکان مشاهده مستقیم داخل قفسه سینه را برای یافتن هرگونه ناهنجاری یا گرفتن نمونه بافت (نمونه برداری) فراهم می کند. درمان پلوری در درجه اول بر روی علت اصلی آن متمرکز است. به عنوان مثال، اگر ذات الریه باکتریایی دلیل اصلی بروز علایم شما باشد، در این وضعیت یک آنتی بیوتیک برای برطرف کردن عفونت تجویز می شود. اگر علت وضعیت شما ویروسی باشد، ممکن است این مشکل به خودی خود برطرف شود. درد و التهاب همراه با پلوریس معمولا با داروهای ضد التهاب غیر استروییدی مانند ایبوپروفن ( Advil ، Motrin IB و غیره) درمان می شود. گاهی اوقات، پزشک ممکن است داروی استروییدی هم تجویز کند. نتیجه درمان پلوریس به جدی بودن بیماری زمینه ای بستگی دارد. اگر علت اصلی پلوریس زود تشخیص داده شده و درمان شود، بهبودی کامل آن امکان پذیر خواهد بود. مراحل زیر ممکن است به تسکین علایم مربوط به پلور کمک کند: برای تسکین درد و التهاب دارو های خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید. استراحت کافی داشته باشید. موقعیتی را که هنگام استراحت کمترین ناراحتی را برای شما ایجاد می کند، را تشخیص دهید. سیگار را ترک کنید. سیگار می تواند ریه های شما را تحریک کند. اگر سیگار می کشید و نمی توانید به تنهایی سیگار را ترک کنید، از پزشک خود کمک بگیرید. در صورت احساس درد شدید و غیر قابل توضیح در قفسه سینه، به مراقبت های پزشکی فوری مراجعه کنید. در صورت امکان بهتر است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای ویزیت پزشک و آنچه از پزشک ممکن است انتظار داشته باشید، ذکر شده است. برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است: جزییات علایم، از جمله محلی که درد قفسه سینه شما شروع می شود و انتشار می یابد، و همچنین سایر علایم و نشانه ها، مانند تب، یا کاهش وزن را یادداشت کنید. اطلاعات پزشکی کلیدی، از جمله سابقه بستری شدن در بیمارستان و هر گونه شرایط پزشکی قبلی را بنویسید. همچنین توجه داشته باشید که آیا اعضای خانواده به ویژه کودکان یا دوستان نزدیک شما سابقه بیماری را داشته اند یا نداشته اند. نام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای تجویز شده و بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان یا سایر مکمل ها را بنویسید. اطلاعات شخصی اصلی، از جمله سفرهای اخیر به خارج از کشور و تغییرات عمده زندگی خود را یادداشت کنید. پزشک شما همچنین ممکن است به سابقه کار شما، از جمله قرار گرفتن در معرض محیط زیست با آزبست نیاز داشته باشد. چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟ به نظر شما علت اصلی علایم من چیست؟ اگر سیگار را کنار بگذارم آیا به من کمک خواهد کرد؟ آیا من در معرض عوارض طولانی مدت این بیماری قرار دارم؟ چه زمانی بعد از شروع درمان می توانم احساس بهتری داشته باشم؟ در صورت وجود بیماری، به چه نوع آزمایشات یا روش های تشخیصی نیاز دارم؟ آیا توصیه می کنید که من از محل کار یا مدرسه دور و در خانه بمانم؟ برای چه مدت؟ آیا مراحلی برای خودمراقبتی وجود دارد که بتوانم برای بهبود ناراحتی ام، آن ها را انجام دهم؟ آیا اخیرا سفر کرده اید؟ علایم خود را چگونه توصیف می کنید؟ آیا اخیرا متوجه تورم و حساسیت مفاصل یا بثورات شده اید؟ به نظر می رسد چه مواردی علایم شما را بهتر یا بدتر می کند؟ آیا سابقه بیماری دیگری دارید یا تحت درمان قرار گرفته اید؟ آیا طی این سالها درگیر کار، پروژه یا سرگرمی هایی شده اید که ممکن است شما را در معرض آزبست قرار دهد؟ پزشک بر اساس پاسخ ها، علایم و نیازهای شما، سوالات بیشتری را می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات به شما کمک می کند از وقت خود با دکتر نهایت استفاده را داشته باشید. منبع:

علل زیادی (از واکنش آلرژیک گرفته تا مشکلات دندانی) دارد. لثه ها، بافت نرم اطراف دندان ها هستند که از دندان نگهداری می کنند. لثه های سالم برای محافظت از دندان ها ضروری هستند و خارش غالبا نشان دهنده تجمع باکتری ها در بین دندان ها و لثه ها است درمان خارش لثه معمولا آسان است و رعایت بهداشت دندان می تواند از بروز مشکلات بیشتر پیشگیری کند در بعضی موارد، خارش می تواند نشانه موارد جدی تری مانند بیماری لثه باشد، بنابراین در صورت ادامه بروز علایم، فرد باید با دندانپزشک مشورت کند اگر خارش لثه با خونریزی مداوم و غیرقابل توجیه همراه باشد، باید با دندانپزشک مشورت شود خارش لثه دلایل مختلفی دارد، بنابراین علایم دیگر می توانند به تعیین دقیق مشکل کمک کنند درد یا التهاب می تواند نتیجه آسیب یا آبسه دندان باشد خارشی که روی سقف دهان نیز ت ثیر می گذارد احتمال دارد باشد لثه های قرمز، تحریک شده یا ملتهب می توانند به اولین مراحل بیماری لثه اشاره کنند لثه هایی که برای مدت کوتاهی خونریزی دارند، مانند زمانی که کسی برای اولین بار نخ دندان بکشد، طبیعی است با این حال، خونریزی مداوم می تواند نشانه ای از وضعیت جد تر باشد که دندانپزشک باید بررسی کند هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تشخیص اینکه چه عواملی باعث خارش لثه می شود می تواند در یافتن درمان لازم کمک کند. اگر مطمین نیستید که چه چیزی باعث ایجاد علایم شده است، با دندانپزشک خود مشورت کنید. ضربه یا صدمات به لثه می تواند باعث درد، ناراحتی و خارش شود. این آسیب ها می تواند در نتیجه یک آسیب جسمی، مانند آسیب دیدگی هنگام بازی یا نتیجه رفتارها باشد. دندان ساییدن که به آن نیز گفته می شود، می تواند باعث، درد در فک و حتی خارش لثه شود. همچنین لثه ها می توانند در اثر استفاده از سیگار الکترونیکی و بخار، تحریک و خارش پیدا کنند یک پوشش نازک یا فیلم از پلاک (ماده ای بی رنگ و چسبنده) می تواند با گذشت زمان جمع شود. بزاق و غذا با باکتری مخلوط می شوند و رشد بیش از حد پلاک را ایجاد می کنند. با گذشت زمان، پلاک می تواند منجر به بیماری لثه شود. علایم تجمع پلاک ممکن است شامل حساسیت لثه، خونریزی هنگام مسواک زدن و خارش لثه باشد مرحله اول بیماری لثه، التهاب لثه است. نام دیگر بیماری لثه بیماری پریودنتال است. التهاب لثه نوعی بیماری خفیف و به دلیل تجمع پلاک ایجاد می شود. در این مرحله، التهاب لثه احتمالا عوارض اضافی ایجاد نکرده است حساسیت یا آلرژی به موارد خاص احتمال دارد باعث خارش لثه شود. اینها شامل غذاها، دانه ها، داروها و حیوانات خانگی است. حتی آلرژی های فصلی مانند تب یونجه نیز می توانند باعث خارش لثه شوند تغییر در سطح هورمون طبیعی می تواند بر احساس لثه ت ثیر بگذارد. زنان در دوران بارداری، بلوغ، قاعدگی یا یایسگی احتمال دارد بیشتر دچار خارش لثه شوند. آنها همچنین علایم دهانی دیگری از جمله درد، حساسیت و خونریزی را در این زمان ها تجربه می کنند دهان شما عملکرد خوبی در تنظیم رطوبت طبیعی دارد. گاهی اوقات، برخی شرایط خاص پزشکی یا داروها می توانند دهان را از تولید بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن لثه و زبان بازدارند. این می تواند منجر به شود که یکی از علایم رایج بیماری خارش لثه است خشکی دهان می تواند یک علت شایع، لثه خارش دار باشد. بدن به طور طبیعی باید بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان تولید کند، اما برخی شرایط پزشکی، داروها یا غذاها احتمال دارد از این امر پیشگیری کرده و در نتیجه احساس خشکی ایجاد کنند. نوشیدن مقدار زیادی آب در طول روز باید به سرعت، خارش لثه را متوقف کند دندانهای مصنوعی و پارسیال که مناسب نیستند می توانند مشکلاتی ایجاد کنند. اگر بین این دستگاه ها و لثه، فاصله ای وجود داشته باشد، غذا می تواند مخفیانه وارد شود. باکتری ها می توانند شروع به رشد کرده و عفونت ایجاد کنند. این می تواند منجر به، حساسیت و خارش لثه شود دندان قروچه اصطلاح پزشکی برای ساییدن دندان است. ساییدن می تواند به دندانها و لثه ها، از جمله فرسودگی مینای دندان یا لثه های عقب آسیب برساند علل کمتر شایع خارش لثه عبارتند از آبسه دندان دندان درآوردن در کودکان کوچکتر دندان درآوردن در بزرگسالان بین تا سال که دندان عقل معمولا از بین می رود. زخم های شانکر، تبخال دهانی یا عفونت های ویروسی که می توانند لثه ها را تحت ت ثیر قرار دهند بهداشت نامناسب دندان، دلیل اصلی بسیاری از موارد خارش لثه است زیرا دندان ها و لثه ها به اندازه کافی تمیز نشده و پلاک ها جمع می شوند استفاده از آب نمک به عنوان دهانشویه می تواند به کاهش علایم خارش لثه کمک کند چند کار ساده وجود دارد که افراد می توانند در خانه برای رفع خارش و تحریک لثه انجام دهند دهان را با محلول آب نمک بشویید. مسواک بزنید، از نخ دندان و دهان شویه ضد باکتری استفاده کنید. اگر خارش به علت آلرژی ایجاد شده است، آنتی هیستامین بدون نسخه مصرف کنید. در صورت ادامه خارش یا وجود علایم دیگر، فرد باید با دندانپزشک خود مشورت کند. کنترل التهاب و عفونت عامل اصلی پیشگیری از خارش لثه است اگر خارش لثه در نتیجه آلرژی باشد، احتمال دارد آنتی هیستامین علایم را متوقف کند با پوشیدن محافظ هنگام ورزشهای تماسی و خواب، از آسیب بیشتر دندانها پیشگیری کنید این ابزار الکتریکی می تواند به دندانپزشک کمک کند تا تجمع پلاک را از بالا و زیر خط لثه برطرف کند. بعید است مسواک زدن به تنهایی بتواند این تجمع را از بین ببرد دندانپزشک احتمال دارد از این روش برای از بین بردن تجمع شدید تارتار به دلیل عقب رفتن لثه استفاده کند. این باعث می شود دندان ها و لثه ها یک سطح تازه داشته باشند تا بتوانند دوباره به بافت سالم متصل شوند این روش باعث برطرف شدن پلاک و تارتار می شود و می تواند علاوه بر جرم گیری و برنامه ریزی سنتی، درمانی موثر نیز باشد در صورت ادامه علایم، تماس با دندانپزشک مهم است، زیرا معمولا اولین مرحله بیماری لثه یا التهاب قابل کنترل و درمان است. یک دندانپزشک قادر خواهد بود در مورد تغییر در رژیم غذایی و شیوه زندگی مشاوره دهد و از جمله نظافت حرفه ای و مراقبت های اولیه را انجام دهد دندانپزشک، باید هر نوع پلاک دندانی را از بین ببرد، زیرا این کار در خانه انجام نمی شود. هیچ آزمایش خاصی برای وجود ندارد، اما پزشک باید بتواند با انجام آزمایش آلرژی پوستی برای گرده گل یا بررسی تاریخچه علایم، تشخیص دهد که آیا این آزمایش را انجام داده است پرهیز از مصرف هرگونه میوه و سبزیجات خام که به نظر می رسد باعث واکنش می شود یا جدا کردن پوست آنها قبل از خوردن، می تواند کمک کننده باشد اگر آسیب های دهانی یا دندان قروچه باعث این حالت شود، استفاده از محافظ دهانی سفارشی که مانع ساییدن دندان می شود، بهترین گزینه برای پیشگیری از آسیب بیشتر دندان ها و لثه ها است مسواک زدن و استفاده از نخ دندان دو بار در روز برای سلامت دهان و دندان بسیار مهم است. همچنین باید از خمیردندان هایی استفاده کنید که برای پیشگیری از تجمع پلاک، طراحی شده باشد. اگر مشکلی در التهاب یا عفونت های لثه دارید، دهان شویه ضد عفونی کننده بدون الکل نیز ایده خوبی است. مراقبت از دندان و لثه در وهله اول می تواند کمک زیادی به پیشگیری از مشکلات آینده کند قاشق چای خوری نمک را در اونس آب ولرم حل کنید. آب را به آرامی در دهان خود چرخانده و آن را بیرون بریزید. آب نمک می تواند این حالت را تسکین دهد تکه های یخ را به آرامی مکیده تا لثه خنک شود. به عنوان یک تسکین دهنده، مکعب های یخ می توانند به بدن کمک کنند سیگار کشیدن می تواند سلامت لثه را تحریک کند و ترک آن احتمال دارد باعث توقف خارش شود. این شامل ترک سیگار الکترونیکی و بخار دادن است. پرهیز از غذاهایی که لثه را تحریک می کنند نیز می تواند کمک کند. غذاهای پرادویه، اسیدی، نشاسته ای یا شیرین بیشترین عامل تحریک لثه هستند بهترین راه پیشگیری از خارش لثه مراقبت از دندان ها و لثه ها است. هرچه مشکلات کمتری در مورد دندان و لثه خود داشته باشید، علایم بیماری پریودنتال را کاهش می دهید بهداشت مناسب دندان، می تواند از یکسری مسایل بهداشتی پیشگیری کند و نگه داشتن دندان بدون پلاک، اولین قدم است مسواک زدن دو بار در روز با استفاده از خمیر دندانهای حاوی فلوراید می تواند به حفظ سلامت لثه کمک کند و از خارش لثه پیشگیری کند انجمن دندانپزشکی آمریکا، مسواک زدن دندان به مدت دقیقه با خمیر دندان فلوراید دو بار در روز و نخ دندان یک بار در روزرا توصیه می کند. دهانشویه احتمال دارد برای افرادی که غالبا با درد لثه یا عفونت مشکل دارند مفید باشد سیگار کشیدن می تواند بر سلامت دهان و دندان، از جمله لک شدن دندان ها یا کند کردن روند بهبودی تاثیر بگذارد. بررسی ها نشان می دهد سیگار کشیدن همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری های لثه را افزایش دهد. در نتیجه، ترک سیگار شاید یک مرحله پیشگیرانه خوب باشد مصرف غذاهای تحریک کننده را محدود کنید. غذاهای اسیدی، نشاسته ای و شیرین می تواند لثه های حساس را تشدید کند. اگر هنگام خوردن این مواد غذایی دچار خارش لثه هستید، برای پایان دادن به علایم، آنها را کاهش دهید خارش لثه ها اغلب یک هشدار زودرس در مورد مشکل احتمالی، بیماری لثه است. تغییرات هورمونی، داروهای جدید یا واکنش آلرژیک می تواند باعث خارش لثه شود. در نتیجه، این شرایط احتمال دارد موقتی یا درمان آن در خانه آسان باشد اگر کسی نگران است یا علایمی دارد که بیش از چند روز پس از درمان در خانه ادامه دارد، باید با دندانپزشک مشورت کند دندان ها بیشتر از لثه ها مورد توجه قرار می گیرند، اما مراقبت از لثه ها با مسواک زدن و نخ دندان منظم و مراقبت از هرگونه تغییر یا تحریک، کلید سلامت کلی دهان و دندان است خارش لثه می تواند نشانه چندین بیماری مختلف باشد. این موارد شامل بیماری لثه، آلرژی، تغییرات هورمونی و موارد دیگر است. کشف اینکه چه شرایطی باعث خارش لثه می شود، می تواند در یافتن درمان و پیشگیری از خارش کمک کند سلامت دندان با سلامت کلی ارتباط نزدیک دارد. مراقبت از لثه و دندان به مراقبت از کل بدن کمک می کند. اگر علایم و نشانه های غیرمعمولی را تجربه می کنید، مهم است که بدانید چه عواملی می تواند باعث ایجاد آن شود و از ایجاد مشکل در آینده پیشگیری کنید. در غیر این صورت، خطر ابتلا به مشکلات جدی تر بهداشت دندانی، از جمله بیماری پریودنتال و آسیب به دندان را افزایش می دهید منابع:

تشخیص برای افرادی که قصد غربالگری سرطان پستان را دارند، بسیار مهم و ضروری است. غربالگری می تواند را قبل از بروز علایم جسمی، شناسایی کند. تشخیص به موقع می تواند فرد را تحت درمان های کم تهاجمی با نتایج بهتر قرار دهد. پزشکان، بسته به سن و عوامل خطر بیمار، غربالگری منظم با را برای خانم ها توصیه می کنند. با این حال، برخی از پزشکان، ترموگرافی را به عنوان جایگزینی برای ماموگرافی تجویز می کند. ترموگرافی چیست و بهترین روش برای غربالگری سرطان پستان است؟ در این مقاله ما سعی کردیم درمورد روش های غربالگری سرطان پستان صحبت کنیم. ترموگرافی یک روش تصویربرداری است که برای اولین بار در سال توصیف شد و صفحه های بافت سرطانی را با استفاده از اختلاف دما در سطح پستان، نمایش می دهد. بدخیمی ها معمولا به دلیل تولید NO (اکسید نیتروژن) ، گرمتر از بافت طبیعی است، نشان داده می شود. با این حال، ترموگرافی به عنوان ابزاری برای غربالگری اولیه، در هیچ جا ت یید نشده است. ترموگرافی از نوعی فناوری مادون قرمز استفاده می کند که تغییرات دما در سطح پوست را شناسایی و ثبت خواهد کرد. این روش می تواند به غربالگری سرطان پستان کمک کند. در ترموگرافی، یک دوربین مادون قرمز حرارتی از مناطق مختلف دما در پستان ها عکس می گیرد. دوربین این الگوها را به عنوان نوعی نقشه گرما نمایش می دهد. در هنگام رشد و بروز سرطان، ممکن است تشکیل بیش از حد عروق خونی و التهاب در بافت پستان وجود داشته باشد. این موارد در تصویر مادون قرمز به عنوان مناطقی با دمای بالاتر پوست نشان داده می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشکان، به دلایل زیر این روش را توصیه می کنند: تغییرات هورمونی و قاعدگی تاثیری در روند کار یا نتایج آن ندارد. ترموگرافی می تواند تغییرات در سینه ها با بافت متراکم را تشخیص دهد. این یک روش غیرتهاجمی و بدون تماس است که شامل فشرده سازی پستان نمی شود. در این روش بیمار در معرض تابش قرار نمی گیرد و افراد می توانند در زمان های مختلف با خیال راحت از آن استفاده کنند. ترموگرافی می تواند تغییرات عروقی در بافت پستان را تشخیص دهد که ممکن است وجود سرطان پستان را سال ها قبل از انجام سایر روش های غربالگری تشخیص دهد. ترموگرافی، به ویژه DITI ، غیرتهاجمی است، در معرض اشعه قرار نمی گیرد، ارزان و در دسترس بیماران است. با این حال، ضبط گرما ممکن است با التهاب، عفونت یا گاهی اوقات تغییرات هورمونی شود. ترموگرافی برای موقعیت های خاص مانند زنان مسن یا چاق، با سرطان های پیشرفته، کاشت پستان و پستان های بزرگ یا آویزان مناسب نیست. پزشکان معتقدند که این روش، سرطان را تشخیص نمی دهد. ترموگرافی فقط می تواند شخص را از تغییراتی که ممکن است نیاز به بررسی بیشتر داشته باشد آگاه کند. ترموگرافی معایبی هم دارد. به عنوان مثال، اطلاعاتی که ارایه می دهد محدود است. اگرچه می تواند تغییراتی در گرما و ویژگی های عروقی نشان دهد، اما اطلاعاتی را از تغییرات پستان ها و چگونگی آنها در اختیار پزشک قرار نمی دهد. همچنین ممکن است توده هایی را نشان دهد که سرطانی نیستند. در این شرایط بیمار برای روشن شدن نتایج به آزمایش ماموگرافی استاندارد نیاز پیدا خواهد کرد. گاهی اوقات، ترموگرافی تغییرات سرطانی موجود را نشان نمی دهد. ترموگرافی به اندازه کافی حساس نیست که به عنوان آزمایش غربالگری سرطان پستان مورد استفاده قرار گیرد. در حال حاضر، شواهد کافی برای حمایت از استفاده از ترموگرافی در غربالگری سرطان پستان وجود ندارد. یک روش رادیوگرافی است که از اشعه ایکس با دوز کم برای تصویربرداری از بافت پستان برای غربالگری و تشخیص سرطان پستان استفاده می کند. هر منطقه مشکوک با چگالی بالا یا الگوهای غیرمعمول مانند میکرواسکلایفینگ با دقت بررسی می شود. این می تواند به دلیل طیف وسیعی از ناهنجاری ها مانند تومورها (خوش خیم و بدخیم) ، فیبروآدنوم یا کیست هایی با مناطق جامد باشد. یک ماموگرافی خوب به فشرده سازی محکم سینه در برابر ردیاب نیاز دارد. این روش حرکت پستان را به حداقل می رساند و واضح ترین تصویر را ممکن می سازد، همچنین کوتاه ترین فاصله بین پستان و ردیاب را در همه نقاط فراهم می کند، تعداد فیلم ها و قرار گرفتن در معرض اشعه را کاهش می دهد، در حالی که امکان تصویربرداری تک صفحه از کل پستان را فراهم می کند. ماموگرافی نوعی تصویربرداری با اشعه ایکس بوده و شامل فشرده سازی پستان بین دو صفحه فلزی و گرفتن عکس اشعه ایکس از بافت پستان است. ماموگرافی می توانند تغییرات یا توده های غیرمعمولی در بافت پستان را نشان دهد. این روش رایج ترین روش غربالگری سرطان پستان است و اطلاعاتی که در اختیار پزشک قرار می دهد می تواند جان انسان ها را نجات دهد. با این حال، ماموگرافی می تواند معایبی نیز داشته باشد. بررسی ها نشان می دهد که با انجام ماموگرافی نتیجه دقیق تری نسبت به ترموگرافی حاصل می شود. تحقیقات حاکی از این است که انجام یک ماموگرافی منظم می تواند جان انسان ها را نجات دهد. دانشمندان با مشاهده داده های مربوط به سالهای تا نتیجه گرفتند که آزمایش منظم ماموگرافی می تواند به طور کلی از سرطان های پستان را با دقت تشخیص داده است. هیچ داده علمی معتبری برای اثبات این موضوع وجود ندارد که دستگاههای ترموگرافی، اگر به تنهایی یا با آزمایش تشخیصی دیگری استفاده شوند، یک ابزار غربالگری موثر برای هرگونه بیماری پزشکی از جمله تشخیص به موقع سرطان پستان یا سایر بیماری ها باشد. زنان باید از حدود سالگی در مورد غربالگری سرطان پستان به پزشک مراجعه کنند. همچنین باید توصیه های پزشک خود را در مورد غربالگری دنبال کنند. سرطان پستان یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در زنان بین تا سال است که انتظار می رود در بیشتر کشورها از هر زن مورد به آن مبتلا شوند. غربالگری و تشخیص به موقع بهترین روش برای کاهش تعداد مرگ های ناشی از سرطان پستان است. با این حال، بحث هایی در مورد بهترین روش غربالگری بیماران برای این بیماری وجود دارد. فرق بین ماموگرافی و ترموگرافی چیست؟ در حال حاضر ماموگرافی متداول ترین روش غربالگری است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده، همراه با بسیاری از جوامع علمی دیگر، هنوز آن را به عنوان موثرترین آزمایش غربالگری سرطان پستان توصیف می کند. با این وجود برخی پزشکان از استفاده از ترموگرافی حمایت کرده اند. دانشمندان پیشنهاد می کنند اگرچه ممکن است افراد از مکمل دما یا ترموگرافی برای تکمیل سایر روشهای غربالگری و تشخیص استفاده کنند، اما برای ت یید نتایج باید از ماموگرافی نیز استفاده کنند. منابع:

، اصطلاح پزشکی نیست. بلکه به مجموعه ای از علایم شبیه آنفولانزا اشاره دارد که برخی زنان، قبل از دوره قاعدگی آنها را تجربه می کنند. بعضی از زنان، در روزهای قبل از پریود، علایم جسمی و عاطفی شبیه به علایم آنفولانزا دارند. آنفولانزای دوره ای شامل علایم بسیاری است که پزشکان معمولا آنها را تحت اصطلاح ( PMS ) نامیده اند. آنفولانزای دوره ای یا پریود هنوز توسط متخصصین درک نشده است و علت اصلی دقیق آن مشخص نیست. در این مقاله، علایم و علل احتمالی آنفولانزای پریود همچنین روش های درمانی آن را بررسی می کنیم. قبل از پریود، پروستاگلاندین ها، که اسیدهای چرب هورمونی هستند، تولید می شوند تا به رحم شما کمک کنند تا پوشش داخلی خود را تخریب کند. پروستاگلاندین های اضافی به جریان خون شما راه پیدا می کنند، که می تواند باعث ایجاد علایم پریود مانند گرفتگی عضلات، مدفوع و شود. تغییرات چرخه ای در هورمون های جنسی، می تواند باعث شود احساس در شما شود، همراه با این که علایم دوره مانند گرفتگی عضلات، حساسیت به پستان و تغییرات خلقی ایجاد می شود. حتی در این وضعیت ممکن است برخی تغییرات شیمیایی در مغز مانند نوسانات سروتونین و سایر مواد شیمیایی مرتبط، حالات خلقی ایجاد شود. اینها شامل خستگی، ولع خوردن به غذا و افسردگی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید افراد معمولا علایم آنفلوانزای دوره ای را پس از تخمک گذاری، هنگامی که سطح استروژن کاهش و سطح پروژسترون افزایش می یابد، گزارش می کنند. محققان علت خاص علایم قبل از قاعدگی را شناسایی نکرده اند. با این حال، ممکن است این وضعیت ناشی از موارد زیر باشد: حساسیت به موادی که با تجزیه پروژسترون بوجود می آیند. تغییر در سطح یک انتقال دهنده عصبی خاص به نام سروتونین. پروژسترون موثر بر پیام رسانهای شیمیایی در مغز، معروف به انتقال دهنده های عصبی. احتمال ابتلا به آنفولانزای پریود در افراد جوانتر نسبت به سالمندان بیشتر است. آنفولانزای دوره ای باید پس از یایسگی پایان یابد. آنفولانزای دوره ای، آنفلوانزا نیست ولی معمولا به آنفلولانزا معروف است. این اصطلاحی است که مردم برای توصیف علایمی که درست قبل از پریود رخ می دهند، استفاده می کنند. علایم آنفولانزای پریود مانند علایم آنفولانزا است. علایم آنفولانزای پریودف عبارتند از: سردرد خستگی سرگیجه نفخ شکم کمر درد یا لرز درد مفصل مشکل در تمرکز گرفتگی عضلات دردهای عضلانی یکی از مهمترین ویژگی های علایم آنفولانزای دوره ای چرخه ای بودن آنها است. این علایم هر ماه در همان زمان، درست قبل از پریود شدن فرد، خود را نشان دهند. علایم آنفلوانزای پریود به طور کلی بیش از هفته طول نمی کشد. این علایم به طور معمول پس از تخمک گذاری، در هفته آخر چرخه قاعدگی روزه شروع می شود. علایم آنفولانزای دوره ای معمولا پیش از شروع پریود شروع می شود و با پایان یافتن آن از بین می رود. در زمان یایسگی که قاعدگی متوقف می شود، آنفولانزای دوره ای برای همیشه از بین می رود. آنفولانزای دوره ای علایمی شبیه به آنفولانزا دارد و هر دو این علایم با COVID - COVID - COVID - علایمی که آنفلوانزا و COVID - خستگی علایم گوارشی دردهای عضلانی توجه به این نکته مهم است که COVID - SARS - CoV - COVID - COVID - اقدامات خودمراقبتی می تواند مقداری از درد آنفولانزای دوره ای را تسکین دهد. خواب کافی، اولین قدم مهم است. بزرگسالان هر شب به ساعت خواب یا بیشتر نیاز دارند. مصرف مسکن های بدون نسخه ( OTC ) ، مانند ایبوپروفن یا آسپرین، ممکن است دردها را تسکین دهد. تغییرات رژیم غذایی همچنین ممکن است به افراد کمک کند تا ناراحتی قبل از قاعدگی را کاهش دهند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: کاهش چربی، شکر و نمک اجتناب از الکل، کافیین و تنباکو خوردن غذاهای غنی از کلسیم، مانند ماست و سبزیجات برگ سبز مصرف غذاهای غلات سبوس دار مانند نان سبوس دار، برنج قهوه ای و لوبیا تغییر دادن به وعده های غذایی کوچکتر و مکرر برای ثابت نگه داشتن سطح قند خون خوردن غذاهای حاوی مقدار زیادی اسیدهای چرب اشباع نشده چندگانه، مانند ماهی، آجیل و دانه های کتان علاوه بر آن خانم هایی که این وضعیت را تجربه می کنند می توانند راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: کیسه آب گرم می تواند به از بین بردن درد عضلانی کمک کند. به اندازه لازم در طول روز، یک پد گرم کننده را به مدت دقیقه در پایین شکم خود قرار دهید. نوشیدن آب کافی همیشه مهم است. نوشیدن آب کافی می تواند سردرد را حفظ کرده و از خوردن اجباری قبل از پریود پیشگیری کند. داروهای OTC Imodium ) یا بیسموت ساب سالسیلات ( Pepto - Bismol ) ، می توانند اسهال را متوقف کنند. پپتو بیسمول همچنین می تواند به سایر مشکلات شکمی مانند حالت تهوع و ناراحتی معده کمک کند. توجه داشته باشید که برخی از داروهای گیاهی می توانند به بهبودی این وضعیت کمک کنند. این گیاهان عبارتند از: کوه سیاه روغن گل مغربی اقدامات دیگری که می تواند به کاهش علایم آنفولانزای دوره ای کمک کند شامل موارد زیر است: ماساژ مراقبه تنفس عمیق اگرچه بسیاری از افراد در دوره ای از زندگی خود دچار آنفلوآنزای پریود یا سندرم پیش از قاعدگی می شوند، اما این بیماری برخی از افراد را با شدت بیشتری تحت ت ثیر قرار می دهد. گزینه های درمانی برای موارد شدید آنفولانزای پریود، عبارتند از: داروهای مدر برای احتباس آب داروهای مسکن برای تجویز درد عضلات و مفاصل داروهای هورمونی که با ت ثیر بر سطح هورمون ها علایم را بهبود می بخشند. داروهای ضد افسردگی برای شرایط روانی که ممکن است آنفولانزای دوره ای ایجاد کند. دقیقه ورزش هوازی در روز می تواند به تسکین علایم آنفولانزای پریود کمک کند. ورزش هوازی شامل فعالیت هایی است که ضربان قلب را افزایش می دهد و باعث تنفس سریع می شود. دوچرخه سواری، شنا، دویدن و پیاده روی سریع همه فعالیت های هوازی هستند. در اینجا برخی از مواردی وجود دارد که می توانید برای بهبود درد عادت ماهانه و پیشگیری از علایم آنفلولانزای دوره قاعدگی در چرخه بعدی انجام دهید. ثابت شده است که ورزش بسیاری از ناراحتی های مربوط به پریود از جمله گرفتگی عضلات، افسردگی و کمبود انرژی را بهبود می بخشد. تغذیه سالم همیشه فکر خوبی است، اما با انتخاب سالم تر در دو هفته منتهی به پریود می توانید علایم PMS پژوهش ها نشان می دهد که سیگار کشیدن علایم PMS هر شب حداقل هفت ساعت بخوابید. کمبود خواب با افسردگی، اضطراب و تغییرات خلقی ارتباط دارد. کم خوابی همچنین می تواند باعث هوس غذایی و خوردن اجباری شود و باعث سردرد شود. ممکن است به کاهش شدت علایم PMS B - B - B - آنفولانزای دوره ای ممکن است باعث ناراحتی فرد شود و او را نگران کند که ممکن است به آنفولانزا مبتلا شود. با این حال، بیشتر افراد نیازی به مراجعه به پزشک یا استفاده از داروهای تجویز شده ندارند. در صورت ایجاد اختلال در توانایی انجام فعالیت های روزمره، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشند که نیاز به درمان دارد. علایم دوره ای که نباید نادیده بگیرید، عبارتند از: دوره های سنگین دوره های دردناک کاهش وزن بدون دلیل درد در هنگام رابطه جنسی قاعدگی های از دست رفته یا نامنظم آنفولانزای دوره ای یا پریود گروهی از علایم را توصیف می کند که برخی از افراد دقیقا قبل از پریود خود تجربه می کنند. این مرتبط با تغییر در سطح هورمون ها در طول چرخه قاعدگی فرد است. برخی از علایم، مانند بدن درد و خستگی، باعث می شود افراد آن را با آنفولانزا اشتباه بگیرند. اگرچه آنفولانزای پریود مسری نیست، اما باعث ناراحتی می شود. علایم اولیه بارداری و سندرم پیش از قاعدگی باعث بسیاری از علایم مشابه مانند، نفخ، خستگی و تورم و حساسیت پستان می شود. منابع:

یک داروی تجویز شده با نام تجاری است. دارو داروی دوروالوماب برای درمان انواع خاصی از و ریه توسط سازمان غذا و دارو ت یید شده است داروی دوروالوماب نوعی ایمنی درمانی است که به بیماران کمک می کند تا به سلولهای سرطانی حمله کند. مدت زمان استفاده از برای درمان حداکثر سال است. برای معالجه انواع دیگر سرطان، پزشک اطلاعات بیشتری در مورد مدت استفاده از این دارو به شما می دهد مانند سایر داروها، داروی دوروالوماب می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. برای آگاهی از عوارض جانبی احتمالی شایع، خفیف و جدی، ادامه مطلب را بخوانید. داروی دوروالوماب می تواند عوارض جانبی خاصی ایجاد کند. این عوارض معمولا موقتی هستند و چند روز یا چند هفته ادامه دارند. اما اگر عوارض جانبی بیش از آن طول کشید، شما را اذیت کرده یا شدیدتر شده، حتما با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. عوارض جانبی می تواند بسته به شرایطی که بیمار برای درمان استفاده می کند متفاوت باشد عوارض جانبی شایع در افرادی که از داروی دوروالوماب برای سرطان مثانه استفاده می کنند، عبارتند از درد عضلانی کاهش اشتها عفونت مجاری ادراری خستگی (کمبود انرژی) تورم در دست ها، بازوها، پاها یا پاها عوارض جانبی شایع در افرادی که از برای سرطان ریه سلول کوچک استفاده می کنند، عبارتند از سرفه خستگی عفونت های تنفسی فوقانی، مانند سرماخوردگی التهاب در ریه ها، که نوعی واکنش سیستم ایمنی بدن است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عوارض جانبی خفیف داروی Imfinzi می تواند شامل موارد زیر باشد راش یبوست ریزش مو شکم درد تنگی نفس سرفه کردن درد عضلانی کاهش اشتها عفونت مجاری ادراری (کمبود انرژی) تورم در دست ها، بازوها، پاها یا پاها عفونت های تنفسی فوقانی، مانند سرماخوردگی این عوارض معمولا موقتی هستند و چند روز یا چند هفته ادامه دارند. درد مفصلی به عنوان یک عارضه جانبی در آزمایشات بالینی گزارش نشده است اما داروی دوروالوماب ممکن است در بدن شما التهاب (آسیب و تورم) ایجاد کند که می تواند مفاصل شما را تحت ت ثیر قرار دهد و باعث درد شود اگر هنگام استفاده از داروی دوروالوماب درد مفصل دارید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است بتوانند درمان هایی را برای کمک به شما در بهتر شدن شما تجویز کنند. یا ممکن است داروی متفاوتی را برای شرایط شما پیشنهاد دهند داروی Imfinzi به صورت تزریق داخل وریدی تجویز می شود، اما پس از دریافت دوز، احتمالا نیازی به بستری شدن نخواهید داشت داروی Imfinzi ممکن است باعث واکنش های تزریق مانند یا غش شود، اما این موارد معمولا هنگام دریافت دارو اتفاق میفتد. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما را در حین تزریق کنترل می کند. برخی از داروهایی که از طریق تزریق تجویز می شوند می توانند واکنش های مربوط به تزریق را ساعت ها یا حتی چند روز پس از تزریق ایجاد کنند. اما این مورد با داروی دوروالوماب گزارش نشده است اگر در مورد واکنش های تزریق داروی دوروالوماب نگرانی دارید، با پزشک خود مشورت کنید مدت زمان ادامه عوارض جانبی داروی دوروالوماب در افراد مختلف متفاوت است. به دنبال آخرین دوز دارو، می تواند حدود ماه در سیستم شما بماند. این مدت زمانی است که بدن شما باید بتواند بیشتر دارو را دفع کند. بیشتر عوارض جانبی ممکن است قبل از آن از بین بروند. اما برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی را پس از قطع درمان تا زمان دفع دارو از بدن تجربه کنند داروی Imfinzi به صورت تزریق داخل وریدی تجویز می شود که تزریق دارو به داخل ورید برای مدت زمان طولانی است. تزریق داروی دوروالوماب معمولا ساعت طول می کشد. در آزمایشات بالینی داروی دوروالوماب، گزارش هایی از واکنشهایی که در طی تزریق رخ داده است وجود دارد. واکنش های شدید تزریق در موارد نادر اتفاق می افتد واکنش های تزریق همچنین می توانند زندگی را تهدید کنند. علایم واکنش شدید تزریق می تواند شامل موارد زیر باشد تب راش تنگی نفس تورم در صورت یا سنکوپ اگر هنگام دریافت دوز داروی Imfinzi ، واکنش تزریق را تجربه کنید، ارایه دهنده خدمات بهداشتی معمولا سرعت تزریق را کاهش داده یا متوقف می کند. بسته به شدت واکنش شما ممکن است داروها یا سایر روش های درمانی را برای کاهش عوارض به شما بدهند همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد که تزریق بعدی خود را با سرعت کمتری نسبت به روش قبلی دریافت کنید. تزریق برای مدت زمان طولانی تری ممکن است خطر ابتلا به یک واکنش تزریق دیگر را کاهش دهد اگر واکنش تزریق شدید باشد، ممکن است پزشک درمان با را متوقف کرده و داروی دیگری را برای سرطان خود امتحان کنید ریزش مو ممکن است با استفاده از داروی دوروالوماب رخ دهد. این یکی از عوارض جانبی شایع گزارش شده در آزمایشات بالینی دارو بود همچنین ریزش مو ممکن است علامت سطح پایین هورمون های تیرویید باشد که یکی دیگر از عوارض جانبی بالقوه داروی دوروالوماب است علاوه بر این، ریزش مو یکی از عوارض جانبی رایج داروهای شیمی درمانی است. داروی دوروالوماب نوعی شیمی درمانی نیست، اما ممکن است در داروهای شیمی درمانی برای درمان سرطان استفاده شود اگر نگران ریزش مو در هنگام استفاده از هستید با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند در تعیین علت به شما کمک کنند اگر ریزش مو به مشکلات هورمونی مربوط است، پزشک ممکن است دارویی را برای تنظیم سطح هورمون توصیه کند. یا به شما پیشنهاد دهند که داروی متفاوتی را برای درمان سرطان خود امتحان کنید در موارد نادر، داروی Imfinzi ممکن است باعث حمله سیستم ایمنی به سلولهای سالم بدن شود. این می تواند منجر به التهاب (آسیب و تورم) در هر قسمت از بدن شود. در برخی موارد، واکنش های سیستم ایمنی بدن می توانند شدید یا خطرناک باشند. علایم بسته به اینکه کدام قسمت از بدن شما تحت ت ثیر قرار گرفته باشد، متفاوت است. این واکنشها در آزمایشات بالینی معمول دیده نشده اند. موارد زیر برخی از عوارض جانبی جدی سیستم ایمنی بدن است که داروی دوروالوماب ممکن است ایجاد کند مشکلات هورمونی، از جمله اختلالات تیرویید نفریت (التهاب کلیه) همراه با علایمی مانند خون در ادرار، تولید ادرار کمتر از حد معمول، کاهش اشتها پنومونیت (التهاب ریه ها) همراه با علایمی مانند، سرفه کردن و درد قفسه سینه کولیت (التهاب روده) همراه با علایمی مانند اسهال، شکم درد شدید و خون در مخاط یا مدفوع شما هپاتیت (التهاب کبد) همراه با علایمی مانند درد در سمت راست شکم، زردی (زردی سفیدی چشم و پوست) در طول درمان داروی دوروالوماب، پزشک، شما را با تجویز آزمایشات آزمایشگاهی، از نظر هرگونه التهاب یا واکنش سیستم ایمنی بدن کنترل می کند. اینها آزمایشات است شامل آزمایش خون و ادرار باشد درصورت بروز هر گونه علایم در هنگام استفاده از داروی دوروالوماب، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید. بسته به اینکه کدام قسمت از بدن شما تحت ت ثیر قرار گرفته باشد، آنها ممکن است برای کمک به کاهش التهاب، درمان های مختلفی را توصیه کنند. پزشک همچنین ممکن است تصمیم بگیرد که درمان داروی دوروالوماب شما را موقتا متوقف کند. در طول درمان با داروی دوروالوماب ممکن است عفونت های جدی مانند ذات الریه و سیستیت رخ دهد، اما آنها به ندرت رخ می دهند. در آزمایشات بالینی، افرادی که داروی دوروالوماب دریافت می کنند، به یک عفونت جدی از جمله ذات الریه مبتلا می شوند. علایم ذات الریه و سایر عفونت های جدی می تواند شامل موارد زیر باشد تب علایم شبیه آنفولانزا، مانند تنگی نفس یا آبریزش بینی یا گرفتگی بینی علایم سیستیت می تواند شامل موارد زیر باشد خون در ادرار احساس سوزش هنگام ادرار کردن درد در استخوان شرمگاه، کمر یا ناحیه شکم در صورت استفاده از داروی دوروالوماب، در صورت مشاهده علایم عفونت با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند آزمایشاتی را برای تعیین نوع آلودگی شما انجام دهند. پزشک همچنین می تواند برای کاهش علایم و رفع عفونت، درمانی را برای شما توصیه کند علاوه بر این، می توانید برای کمک به کاهش خطر ابتلا به عفونت اقدامات زیر را انجام دهید دستان خود را با استفاده از صابون و آب گرم بشویید از دست زدن به صورت، به خصوص دهان، بینی و چشم خودداری کنید وسایل شخصی مانند مسواک، دستمال شستشو یا تلفن همراه خود را با دیگران به اشتراک نگذارید همانند اکثر داروها، داروی دوروالوماب می تواند در برخی افراد واکنش آلرژیک ایجاد کند. علایم ممکن است خفیف یا جدی و شامل موارد زیر باشد راش خارش گرگرفتگی (گرما، تورم یا قرمزی پوست) تورم زیر پوست، به طور معمول در لب ها، پلک ها، پاها یا دست ها قبل از استفاده از داروی دوروالوماب حتما با پزشک خود در مورد سابقه سلامتی خود صحبت کنید. در صورت داشتن برخی شرایط پزشکی یا سایر عواملی که بر سلامتی شما ت ثیر می گذارند، این دارو ممکن است درمان مناسبی برای شما نباشد. شرایط و عواملی که باید در نظر گرفته شود شامل موارد زیر است اگر تاکنون واکنش آلرژیک نسبت به آن یا هر یک از مواد تشکیل دهنده آن داشته اید، نباید از استفاده کنید. داروی دوروالوماب می تواند باعث حمله سیستم ایمنی بدن شما به سلولهای سالم شود، بنابراین این دارو می تواند موجود را بدتر کند. (بیماری لوپوس و کرون نمونه هایی از بیماری های خود ایمنی است. قبل از شروع درمان داروی دوروالوماب، در مورد بیماری های خود ایمنی که دارید به پزشک خود بگویید. مصرف داروی ممکن است به ریه های شما آسیب برساند. اگر مشکل تنفسی دارید یا تا به حال با آن روبرو شده اید، استفاده از این دارو ممکن است شرایط را بدتر کند. قبل از شروع درمان داروی، اگر سابقه هرگونه مشکل تنفسی دارید، به پزشک خود بگویید. سرطان ریه سلول کوچک، گاهی اوقات با اشعه درمان می شود. سابقه پرتودرمانی قبل از دریافت داروی دوروالوماب ممکن است خطر التهاب جدی ریه ها را افزایش دهد. اگر از ناحیه قفسه سینه اشعه دریافت کرده اید، قبل از استفاده از داروی دوروالوماب به پزشک خود اطلاع دهید. آنها ممکن است از شما بخواهند تا از بین رفتن اثرات اشعه، استفاده از دارو را به تعویق بیندازید داروی می تواند باعث حمله سیستم ایمنی بدن شما به سلولهای سالم شود. این شامل سلولهای اندامهایی مانند ریه ها، کلیه ها، کبد و قلب می باشد. این امر به ویژه اگر پیوند اعضا انجام داده باشید می تواند خطرناک باشد. قبل از شروع استفاده از داروی دوروالوماب، اگر پیوند اعضا انجام داده اید حتما به پزشک خود بگویید برخی از عفونت ها قبل از شروع درمان داروی برای رفع آن نیاز به زمان دارند. اگر عفونت فعلی دارید و تحت درمان آن هستید، قبل از استفاده از داروی دوروالوماب به پزشک خود بگویید. آنها می توانند در مورد زمان شروع مصرف دارو به شما مشاوره دهند نوشیدن الکل می تواند عوارض جانبی خاص داروی دوروالوماب مانند تهوع یا خستگی (کمبود انرژی) را بدتر کند. استفاده از داروی دوروالوماب در دوران بارداری بی خطر نیست. بررسی انجام شده بر روی حیوانات باردار که به داروی دوروالوماب داده شده است، نشان داده که این دارو می تواند باعث سقط جنین یا مرده زایی شود. اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند درمانی غیر از داروی دوروالوماب را توصیه کنند بخاطر داشته باشید که اگر از داروی دوروالوماب استفاده می کنید و می خواهید باردار شوید، باید در حین درمان از کنترل بارداری استفاده کنید. بعد از آخرین دوز مصرف دارو باید ماه یا بیشتر از آن استفاده کنید همچنین، هیچ اطلاعاتی در مورد ایمنی داروی دوروالوماب هنگام شیردهی وجود ندارد. توصیه می شود در طول درمان با داروی دوروالوماب و حداقل ماه پس از دوز نهایی دارو، به کودک خود شیر ندهید. اگر به فکر شیردهی هستید باید با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند در مورد مناسب بودن داروی دوروالوماب به شما مشاوره دهند عوارض جانبی ممکن است هنگام استفاده از رخ دهد، اما معمولا خفیف است. اکثر عوارض جانبی خفیف دارو با گذشت زمان از بین می روند و نیازی به توجه پزشکی ندارند توجه به این نکته مهم است که ممکن است از به تنهایی برای درمان سرطان استفاده شود. همچنین ممکن است در شیمی درمانی استفاده شود. برخی از عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی و تداخل، همچنین می توانند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کنند. در صورت مشاهده علایم واکنش تزریق، واکنش سیستم ایمنی بدن، عفونت یا واکنش آلرژیک باید با پزشک خود تماس بگیرید. این عوارض جانبی می تواند جدی باشد و نیاز به توجه پزشکی دارد منبع

یا پرولاپس رکتوم یا راست روده یک بیماری پزشکی است که در آن راست روده به مقعد فشار وارد می کند. به عبارتی افتادگی رکتوم به حالتی گفته می شود که در آن یک برآمدگی از راست روده از طریق مقعد بروز پیدا می کند. راست روده آخرین قسمت روده بزرگ محسوب می شود و مقعد شکافی است که از طریق آن مدفوع از بدن خارج می شود. افتادگی رکتوم حدود . نفر از نفر را درگیر می کند. زنان بالای سال شش برابر بیشتر از مردان در معرض این بیماری هستند. در کودکان، معمولا در سنین نوزادی تا سالگی، که یک بیماری زمینه ای زمینه ای دارند، رخ می دهد. افتادگی رکتوم ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. موارد خفیف اغلب بدون جراحی قابل درمان هستند. موارد شدید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. علایم افتادگی رکتوم به تدریج و به مرور زمان ظاهر می شود. اولین علامتی که فرد متوجه این وضعیت می شود، احساس برآمدگی در مقعد است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با استفاده از آینه، ممکن است بتوانید برآمدگی رنگی مایل به قرمز را ببینید که از داخل مقعد خارج شده یا در واقع از آن خارج می شود. بعضی اوقات در حین اجابت مزاج، قسمت کوچکی از راست روده خارج می شود، اما ممکن است خود به خود عقب نشینی کند یا به راحتی در جای خود قرار گیرد. سایر علایم این بیماری عبارتند از: ترشحات مخاطی خونریزی مقعدی درد مقعدی (نادر) تقریبا از کسانی که جراحی کرده اند عود می کند. علاوه بر این، برای برخی از افراد، ممکن است عادات روده ای تغییر کند. به عنوان مثال، برخی از بیماران پس از جراحی ممکن است یبوست جدیدی را تجربه کنند. به طور کلی پیش آگهی این بیماری برای کسی که تحت عمل جراحی افتادگی رکتوم قرار دارد مثبت است. بعد از جراحی باید مدتی رژیم مایعات، غذاهای نرم و نرم کننده مدفوع استفاده کنید. این کار برای پیشگیری از یبوست یا فشار در هنگام دفع است. مدت زمان بستری در بیمارستان بعد از جراحی بستگی به سلامتی و نوع جراحی شما دارد. بهبودی کامل ممکن است حدود شش هفته طول بکشد. افتادگی رکتوم می تواند ناخوشایند و دردناک باشد، اما قابل درمان است. هرچه زودتر در مورد علایم خود به پزشک مراجعه کنید، جراحی و بهبودی بعد از آن می تواند موثر تر باشد. پس از جراحی، سایر علایم همراه باید تسکین یابد. از همه قابل مهم تر، برای بیشتر افراد، بی اختیاری مدفوع دیگر مشکلی ایجاد نمی کند. پیشگیری از افتادگی رکتوم همیشه امکان پذیر نیست. حفظ سلامت روده می تواند خطر بروز این بیماری را کاهش دهد. برای جلوگیری از یبوست بهتر است: بیشتر از روزهای هفته، ورزش کنید. هر روز مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید. استرس خود را با مدیتیشن یا سایر تکنیک های آرامش مدیریت کنید. مصرف مقدار غذای فرآوری شده در رژیم غذایی خود را کاهش دهید. غذاهای حاوی فیبر بالا از جمله میوه ها، سبزیجات، سبوس و لوبیا را بخشی از رژیم غذایی منظم خود قرار دهید. اگر افتادگی رکتوم دارید، حتی ممکن است احساس کنید که یک توده کوچک یا یک بافت نرم از مقعد شما انتشار یافته است. اگرچه این یک احساس طبیعی نیست، اما اکثر افراد مبتلا به افتادگی رکتوم اظهار می کنند که دردی ندارند. البته توجه داشته باشید که بیشتر توده های غیرطبیعی اطراف مقعد بواسیر است. منابع:

شناخت علایم آلزایمر زودرس می تواند در پیشگیری از روند پیشرفت بیماری تاثیر داشته باشد. بیماری نوعی زوال عقل است که به طور معمول با سالمندی مرتبط است. با این حال، بیماری آلزایمر زودرس قبل از سالگی هم اتفاق میفتد. آلزایمر باعث مشکلات حافظه و انواع علایم مرتبط می شود. این یک بیماری دژنراتیو است، به این معنی که علایم با گذشت زمان بدتر می شوند. طبق انجمن آلزایمر، آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است که تا درصد از کل موارد شناخته شده زوال عقل را تشکیل می دهد. اگرچه درمانی برای آن وجود ندارد، اما برخی از روش های درمانی برای کاهش علایم و کند کردن روند پیشرفت بیماری وجود دارد. چندین علایم و نشانه های آلزایمر جدا از دست دادن حافظه وجود دارد که ممکن است در تشخیص زودرس آن موثر باشند. اگر فردی یک یا چند مورد از علایم یا نشانه های زیر را تجربه کرد، باید با پزشک تماس بگیرد. شایع ترین علامت آلزایمر از دست دادن حافظه است. فردی که دچار از دست دادن حافظه می شود احتمالا: اطلاعات اخیرا آموخته شده را فراموش کند. به تقویم ها و یادداشت ها اعتماد بیشتری دارند. رویدادها یا تاریخ های مهم را فراموش می کنند. به طور مکرر در مورد همان اطلاعات سوال می پرسد. فرد مبتلا به آلزایمر زودرس دچار فراموشی بیشتری می شود. حتی ممکن است به طور مکرر اطلاعات شبیه به هم را فراموش کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی دیگر از علایم متداول ابتلا به آلزایمر، هنگامی است که فرد در انجام یک کار غیرمعمول با مشکل مواجه شود. فرد مبتلا به آلزایمر زودرس ممکن است: قوانین یک بازی آشنا را فراموش می کند. در بررسی بودجه منزل یا محل کار با مشکل روبرو شود. فراموش می کند که چگونه به یک فروشگاه مواد غذایی، رستوران یا محل کار برود. گاهی اوقات، پیری طبیعی ممکن است باعث شود که فرد در کارهای جدید یا ناآشنا به کمک نیاز داشته باشد. به عنوان مثال، کمک به یک عزیز بزرگتر در تشخیص تنظیمات تلفن جدیدش امری عادی است و لزوما نشان دهنده آلزایمر نیست. اما، اگر شخصی سالها از همان تلفن استفاده کرده باشد و ناگهان نحوه برقراری تماس تلفنی را فراموش کند، ممکن است دچار از دست دادن حافظه مربوط به آلزایمر شود. برخی از افراد مبتلا به آلزایمر زودرس، متوجه می شوند که در پیروی از مسیرها، حل مشکلات و تمرکز مشکل دارند. ممکن است رعایت دستورالعمل های نوشته شده روی یک محصول برای شخص دشوار باشد. همچنین شاید در پیگیری صورتحساب ها یا هزینه های ماهانه با مشکل روبرو شوند. آلزایمر گاهی اوقات می تواند مشکلات بینایی ایجاد کند، که ممکن است قضاوت در مورد فاصله اشیا را برای فرد دشوار کند. همچنین آلزایمر زودرس ممکن است باعث شود فرد در تشخیص کنتراست و رنگ دچار مشکل شود. این مشکلات بینایی به صورت ترکیبی می تواند رانندگی را برای فرد دشوار یا غیرممکن کند. پیری طبیعی همچنین بینایی را تحت ت ثیر قرار می دهد، بنابراین انجام معاینات منظم با چشم پزشک ضروری است. یکی دیگر از علایم رایج ابتلا به آلزایمر زود هنگام، گیج شدن در مورد مکان ها یا زمان است. ممکن است شخصی در پیگیری فصول، ماه ها یا زمان روز مشکل داشته باشد. یک فرد شاید گاهی اوقات نتواند مکان خود را تشخیص دهد. آلزایمر ممکن است باعث شود فرد فراموش کند که در کجا یک وسیله را قرار داده است. بیشتر افراد در برخی از زمانها وسایل را گم می کنند اما معمولا می توانند با جستجو در مکانهای منطقی و بازبینی مراحل خود، آنها را دوباره مکان یابی کنند. فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است فراموش کند که یک وسیله را در چه مکانی قرار داده است، حتی احتمال دارد آن شیء را در مکانی غیرمعمول قرار دهد. آلزایمر همچنین باعث می شود فرد نتواند مراحل خود را برای یافتن وسیله گمشده دوباره انجام دهد. این وضعیت می تواند ناراحت کننده باشد و شاید باعث شود فرد باور کند شخصی از او دزدی می کند. ممکن است شخصی در ادامه گفتگو با مشکل روبرو شود یا دوباره حرف های خودش را تکرار کند. همچنین احتمال دارد شخصی در نوشتن خاطرات خود دچار مشکل شود. امکان داد فرد در وسط گفتگو مکالمش را قطع کند و نتواند بفهمد که بعد چه چیزی باید بگوید. آنها ممکن است برای یافتن کلمه مناسب یا اصلاح کردن موارد نادرست تلاش زیادی کنند. هر فردی گاهی اوقات، تصمیمات بد می گیرد. با این حال، افراد مبتلا به آلزایمر زودرس ممکن است تغییر چشمگیری در توانایی تصمیم گیری مناسب داشته باشند. علایم قضاوت ضعیف، عبارتند از: نشان دادن بی توجهی به نظافت شخصی هزینه بیش از حد برای موارد غیر ضروری دوش گرفتن یا تمیز کردن خود را به طور دیر به دیر ممکن است فرد مبتلا به آلزایمر گیج، مضطرب، مشکوک یا افسرده شود. آنها شاید این علایم را در موقعیت های مختلفی از جمله، در محل کار، خانه و مکان های ناآشنا نشان دهند. آنها ممکن است از علایم بیماری خود ناامید شده و یا احساس کنند قادر به درک تغییرات در حال انجام نیستند. این ممکن است به عنوان پرخاشگری یا تحریک پذیری نسبت به دیگران ظاهر شود. با پیشرفت آلزایمر، فرد احتمال دارد دیگر در فعالیت های اجتماعی یا کاری که قبلا از آنها لذت می برد شرکت نکند. طبق انجمن آلزایمر، سن عامل اصلی ابتلا به آلزایمر است. از سن سالگی، خطر ابتلا به آلزایمر هر سال دو برابر می شود. در سالگی، فرد درصد احتمال ابتلا به آلزایمر را دارد. عامل خطر دیگر سابقه خانوادگی یا ژنتیک است. در صورت داشتن یکی از اعضای خانواده نزدیک به بیماری، فرد به آلزایمر مبتلا می شود. اگر بیش از یک نفر در خانواده به آلزایمر مبتلا شده باشد، خطر ژنتیکی افزایش می یابد. محققان هنوز مطمین نیستند که چرا آلزایمر در سنین پایین در برخی افراد ایجاد می شود. با این حال، آنها ژن های نادر را در برخی از افراد که آلزایمر را در ، و سالگی تجربه می کنند، شناسایی کرده اند. پزشک می تواند آلزایمر را بر اساس چندین فاکتور تشخیص دهد. اگر فردی یک یا چند مورد از علایم ذکر شده در بالا را تجربه کرد، باید در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرد. تشخیص زودهنگام شاید به کند شدن پیشرفت بیماری کمک کند. هیچ آزمایش استانداردی برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد، بنابراین پزشک براساس چندین فاکتور تشخیص می دهد. پزشک از فرد در مورد علایم و نگرانی ها سوال می کند. پزشک همچنین سابقه خانوادگی فرد را بررسی می کند، به طور خاص به دنبال سابقه آلزایمر و زوال عقل است. ممکن است کمک کند عزیزتان را برای حمایت و کمک به مطب دکتر بیاورید. پس از بررسی اولیه علایم و سابقه خانوادگی فرد، پزشک احتمال دارد آزمایش های پزشکی از جمله معاینه عصبی و تصویربرداری از مغز را تجویز کند. درمان بر مدیریت علایم متمرکز است، زیرا هنوز هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. برخی از داروها در دسترس هستند که می توانند به کاهش حافظه کمک کنند. این موارد اگر در اوایل پیشرفت بیماری شروع شوند، بسیار موثر هستند. پزشکان همچنین می توانند توصیه ها و داروهایی را برای کمک به شخصی که دچار مشکلات مربوط به سلامتی است، مانند، که ممکن است در مشکلات حافظه نقش داشته باشد، کمک کنند. همچنین بهتر است فرد در مورد هرگونه تغییر رفتاری که جدیدا با آن روبرو شده است با یک مشاور صحبت کند. همچنین، برخی از داروها برای کمک به علایم افسردگی یا اضطراب در دسترس هستند. محققان هنوز به دنبال گزینه های درمانی بهتر هستند. شما می توانید از عزیزان و اطرافیان خود که مبتلا به شده اند به طرق مختلف حمایت کنید. برخی از توصیه ها برای حمایت از مبتلایان به آلزایمر زودرس، عبارتند از: مشارکت در فعالیتها با شخص توصیه به مراجعه به یک مشاور یا روان شناس یادگیری در مورد بیماری آلزایمر برای درک بهتر علایم کمک برای برقراری ارتباط با افراد دیگر از طریق شبکه های پشتیبانی صحبت با فرد در مورد راه های مشخصی برای کمک، مانند تهیه وعده های غذایی یا رانندگی هرچه بیشتر در مورد بیماری فردی که از او مراقبت می کنید اطلاعات کسب کنید، بهتر می توانید برای چالش های بعدی آماده شوید. پس سعی کنید که ناامیدی خود را کاهش داده و انتظارات معقول شان را از بیمار و شغلی که دارند تقویت کنید. به عنوان مثال در مراحل اولیه آلزایمر بیمار شاید بتواند تا حدودی از خودش مراقبت کند. اما آن ها در نهایت به مراقبت ساعته نیاز دارند. در نظر گرفتن چنین پیش آگهی می تواند تا حدودی دشوار باشد، هرچه در برنامه های مراقبتی دقیق تری داشته باشید. بیمار بیشتر می تواند در فرایند تصمیم گیری و درمان شرکت کند. مراقبت های طولانی مدت می تواند منبع اصلی استرس باشد، بنابراین در اسرع وقت در مورد تمام گزینه های برنامه کاری خود تحقیق کنید. با تیم پزشکی بیمار و سایر اعضای خانواده مشورت کنید تا تمهیدات قانونی و مالی را برای مراقبت های طولانی مدت در نظر بگیرند. در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما درمان می تواند از برخی جهات کمک کند. تشخیص به موقع ممکن است به کند شدن پیشرفت بیماری کمک کند اما از آن پیشگیری نمی کند. فرد با افزایش سن بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر است، به خصوص اگر سابقه بیماری در خانواده داشته باشد. اگر فردی مشکوک به ابتلا به آلزایمر یا یکی از عزیزانش است، باید با پزشک تماس بگیرد. منبع:

منجر به بروز احساسات مختلفی در زنان می شوند. این احساسات ناشی از انقباضات رحم در بارداری در همه زنان یکسان نیستند. انقباضات به سفت و سخت شدن عضلات رحم اشاره دارد. درد یا گرفتگی غالبا از ناحیه کمر شروع می شود و به سمت جلو پیش می رود. زنان ممکن است احساس کنند که گرفتگی های قاعدگی شدید و یا درد و فشار کمر دارند. رحم کودک را احاطه کرده و انقباض عضلات رحم، به پیشرفت زایمان و عبور جنین از طریق کانال زایمان کمک خواهد کرد. انقباضات زایمان می تواند از نظر طول و میزان درد در افراد و همچنین در حاملگی های مختلف بسیار متفاوت باشد. اما زنان می توانند با دانستن اینکه چه انتظاری از هر نوع انقباض دارد، احساس آمادگی بهتری داشته باشند. ما در این مقاله سعی کرده ایم انواع انقباض رحم در دوران بارداری را مورد بررسی قرار دهیم و نکاتی درباره نحوه مدیریت آنها و اینکه چه زمانی باید به متخصصان زنان و زایمان مراجعه کنید را به شما آموزش دهیم. برخی از انقباضات نشان دهنده این هستند که شما در حال زایمان هستید، در حالی که برخی دیگر به معنای آماده شدن رحم برای زایمان است. به طور کلی انواع انقباض رحم در دوران بارداری، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انقباضات به عنوان انقباضات "پیش سازنده" یا کاذب در نظر گرفته می شوند که معمولا از حدود هفته ششم شروع شده و در سه ماهه دوم یا سوم بیشتر می شوند. آنها به طور کلی دردناک نیستند، از ثانیه تا دقیقه طول می کشد و به طور تصادفی اتفاق میفتند (اگرچه می توانند توسط مواردی مانند ورزش یا مقاربت ایجاد شوند) آنها یک قسمت طبیعی از بارداری هستند و بدن را برای زایمان آماده می کنند. اما منجر به گشاد شدن دهانه رحم نمی شوند. نشانه های ناشی از انقباضات عبارتند از: متمرکز در شکم و نه پشت بدون درد اما ناراحت کننده نامنظم و نادر و شدت آن افزایش نمی یابد. در هنگام دراز کشیدن، راه رفتن یا خالی کردن مثانه، فروکش می کند. موارد زیر ممکن است باعث انقباضات شود: مثانه پر فعالیت جنسی فعالیت بدنی شدید اقدامات زیر می تواند به شما کمک کند تا این انقباضات را آرام یا تسکین دهید تمرینات تنفسی را تمرین کنید آب بخورید تا بدن خود را آبرسانی کنید وضعیت یا سطح فعالیت خود را تغییر دهید (نشستن به راه رفتن یا تحرک داشتن تا دراز کشیدن) را تمرین کنید، ماساژ دهید، حمامی گرم بگیرید، موسیقی گوش دهید، کتاب بخوانید یا چرت بزنید. در صورتی که این روش ها موثر نباشند بهتر است با متخصص زنان مشورت کنید انقباضات نشانه این است که رحم شما برای زایمان آماده می شود. سعی کنید گرفتگی ها را با نوشیدن آب فراوان، استحمام گرم، تخلیه مثانه و تنفس موزون خود آرام کنید. این انقباضات منظم و واقعی زایمان و تولد هستند که قبل از کامل شدن بارداری (قبل از هفته ) اتفاق میفتند. اما این انقباضات در بعضی موارد ممکن است منجر به زایمان زودرس شود. اگر علایم زیر را داشته باشید ممکن است دچار انقباضات زایمان زودرس شوید سفتی شکم درد و فشار شکم فشار در ناحیه لگن کسل کننده، ترشحات واژن و خونریزی انقباضات مکرر و منظم رحم بیش از پنج انقباض دردناک در ساعت گرفتگی های شبیه به گرفتگی های قاعدگی اگر هرکدام از این موارد را تجربه کردید، باید برای ارزیابی بیشتر به یک ارایه دهنده خدمات بهداشتی مراجعه کنید عواملی که خطر انقباضات زایمان زودرس را افزایش می دهند عبارتند از: سابقه زایمان سطح استرس بالا عفونت های خاص کوتاه بودن دهانه رحم فاصله کوتاه بین حاملگی ها حاملگی های چند قلو (دوقلو، سه قلو) شرایط غیر طبیعی جفت، دهانه رحم یا رحم محرک های سبک زندگی، از جمله سیگار کشیدن، مواد مخدر، یا چاقی برای کاهش خطر، بهتر است این اقدامات درمانی اولیه را تا زمان مراجعه به پزشک دنبال کنید. این اقدامات همچنین ممکن است به شما در کاهش خطر داشتن یک نوزاد نارس کمک کند: آب کافی بنوشید. زیرا کمبود آب بدن نیز ممکن است باعث انقباض شود یک حمام گرم بگیرید. زیرا می تواند شما را از انقباضات عضلانی رحم راحت کند به پشت دراز نکشید. از یک طرف دراز بکشید و برای حمایت از یک بالش در پشت استفاده کنید انقباضات خود را به مدت یک ساعت ردیابی کنید. شمارش دقیقه از شروع یک انقباض تا شروع بعدی را شروع کنید. اگر در یک ساعت بیش از چهار تا پنج وقت داشته باشید، این نشانه زایمان زودرس است این انقباضات کمی ناخوشایند هستند که با احساس گرفتگی قاعدگی خفیف تا متوسط همراه خواهند بود. دهانه رحم در این حالت حدود چهار سانتی متر گشاد می شود. برخی از علایم رایجی که ممکن است فرد در انقباضات اولیه زایمان تجربه کند، عبارتند از: گرفتگی شدید مشکل در تنفس درد مبهم در پشت فشار در ناحیه لگن درد ناشی از پشت به جلو انقباضات نامنظم حدود تا ثانیه طول می کشد. تمام زنان باردار ممکن است علایم یکسانی نداشته باشند. مادران باردار ممکن است چندین ساعت انقباض اولیه زایمان داشته، اما هیچگونه اتساع دهانه رحم نداشته باشند. در صورت بروز انقباضات اولیه زایمان باید به بیمارستان بروید یا با ارایه دهنده زایمان خود تماس بگیرید ساده ترین راه برای اینکه بفهمید آیا انقباضات زایمان واقعی دارید یا نه، انجام یک تست خودآزمایی ساده است. دراز بکشید و یک دست را روی رحم خود قرار دهید. اگر در حین گرفتگی، رحم کل شما سخت است، احتمالا انقباض است. اگر در یک مکان سخت و در جاهای دیگر نرم باشد، احتمالا انقباض نیست. ممکن است فقط کودک در اطراف حرکت کند. این انقباضات دردناک بوده که بارزتر می شوند و نشان دهنده نزدیک شدن زایمان است. دهانه رحم در این مرحله به حدود چهار تا ده سانتی متر گشاد می شود. علایم زیر ممکن است نشان دهنده انقباضات زایمان فعال باشد: انقباضاتی بین تا ثانیه به طول می انجامد انقباضات با فاصله دو تا سه دقیقه رخ می دهند. فشار و درد در کمر هنگام صعود کودک به پایین کانال تولد بروز می کند. همچنین ممکن است، سبکی سر، لرز، گاز و استفراغ همراه با انقباضات فعال هنگام تولد را تجربه کنید انقباضات هنگامی ایجاد می شود که غده هیپوفیز هورمون اکسی توسین را آزاد می کند و این باعث تحریک عضلات رحم برای سفت شدن و شل شدن می شود. این اقدامات همچنان به گشاد شدن دهانه رحم شما کمک می کند و سر کودک را به سمت دهانه رحم هل می دهد. انقباض های انتقالی دردناکترین قسمت زایمان محسوب می شوند. تا ثانیه با فاصله دو تا سه دقیقه دوام می آورند. در این وضعیت دهانه رحم به حدود هفت تا ده سانتی متر گشاد می شود. انقباض ها در مناطق راست روده و واژن با فشار شدید همراه هستند. همچنین ممکن است دچار استفراغ، حالت تهوع و لرزش شوید اقدامات زیر ممکن است در مقابله با فشار و درد ناشی از انقباضات به زنان کمک کند: دوش بگیرید یا حمام کنید تا آنجا که ممکن است استراحت کنید راه بروید یا موقعیت خود را تغییر دهید آب بنوشید زیرا می تواند قدرت کافی برای گذراندن زایمان را به شما بدهد در این وضعیت ماساژ کمر و ماساژ پا می تواند احساس خوبی به شما بدهد مراقبه، یوگا و سایر روش های آرام سازی را تمرین کنید. این موارد ممکن است در تمرکز و به دست آوردن انرژی به شما کمک کنند پزشک شما ممکن است در مورد روش های کنترل درد، از جمله داروهای خوراکی و یا بیهوشی اپیدورال با شما صحبت کند اگر بارداری طبیعی و بدون عارضه ای دارید، ارگاسم با یا بدون مقاربت خطر زایمان زودرس را افزایش نمی دهد. به همین ترتیب، رابطه جنسی در دوران بارداری حتی با نزدیک شدن به موعد مقرر نیز موجب زایمان نمی شود، اما ممکن است پس از آن دچار انقباضات Braxton Hicks آیا انقباضات رحم در بارداری منجر به صدمه می شوند؟ این به نوع انقباضاتی که تجربه می کنید بستگی دارد. انقباضات زایمان واقعی معمولا دردناک تر از براکستون هیکس هستند. اما شدت درد از زنی به زن دیگر متفاوت است آیا انقباضات به انقباض واقعی تبدیل می شوند؟ انقباضات به انقباضات واقعی زایمان تبدیل نمی شوند. آنها انقباضات کاذب هستند که باعث اتساع دهانه رحم یا منجر به تولد نمی شوند. انقباضات واقعی در دوران بارداری از چه زمانی شروع می شود؟ انقباضات واقعی احتمالا بعد از هفته شروع می شوند. اگر قبل از هفته سی و هفتم اتفاق بیفتد، انقباضات زودرس محسوب می شوند. منابع:

، رشد کند و کوچک و غالبا گل کلم مانند هستند که از پوشش مثانه، بیرون می زند. پولیپ ها، گروهی از سلول های غیر طبیعی به شمار می روند که در امتداد غشاهای مخاطی در بدن ظاهر می شوند، هرچند که تقریبا در همه جای بدن ممکن است رخ دهند پولیپ ها می توانند در اندام های مختلف بدن شکل بگیرند و بی خطر و یا به طور بالقوه سرطانی باشند. پولیپ در مثانه ممکن است علایمی ایجاد نکند و فرد می تواند برای جلوگیری از بروز عوارض احتمالی، اقدامات لازم را انجام دهد. برای جلوگیری از عوارض بالقوه جدی، تشخیص و درمان کامل در هر مورد لازم و ضروری است. پولیپ های مثانه اغلب منجر به ادرار بیشتر از حد معمول در فرد می شود. سلول های پولیپ مثانه غیرطبیعی هستند. اما همیشه سرطانی نیستند. پولیپ مثانه ممکن است خوش خیم باشد، به این معنی که سلول های غیرطبیعی بی ضرر هستند. رشد یا تومورهای خوش خیم متاستاز نمی کنند، به عبارت دیگر، به سایر بافت ها یا اندام های بدن انتشار نمی یابد. رشد خوش خیم مثانه معمولا جدی و یا خطرناک نیست. اماپولیپ های مثانه در برخی موارد می توانند سرطانی باشند. رشد سرطانی در مثانه ممکن است به سایر مناطق دستگاه ادراری یا بافت های مجاور انتشار یابد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی از سرطان های شایع است. به همین دلیل، فرد مبتلا به پولیپ در مثانه باید مرتبا آنها را کنترل کند حتی اگر در ابتدا پزشکان تشخیص دهند که آنها خوش خیم هستند. بسیاری از افراد در مراحل اولیه پولیپ مثانه علایمی از خود بروز نمی دهند. افراد دیگر در اوایل علایم را مشاهده می کنند یا با پیشرفت پولیپ ها علایم با گذشت زمان بروز کنند. علایم پولیپ مثانه می تواند شامل موارد زیر باشد: تکرر ادرار درد در شکم درد هنگام ادرار کردن نیاز مداوم یا فوری به ادرار کردن فردی با هر یک از این علایم باید آنها را جدی بگیرد، زیرا در برخی موارد ممکن است نشانه هایی از سرطان مثانه باشد. در هر مورد به یک تشخیص کامل نیاز است، زیرا علایم در سایر موارد، از جمله، سنگ ادرار یا التهاب پروستات شایع هستند. فرد می تواند با عدم استعمال سیگار خطر ابتلا به سرطان مثانه را کاهش دهد. در مثانه گروه هایی از سلول های غیر طبیعی هستند. این سلول ها جهش یافته، خارج از کنترل رشد کرده و تجمع پیدا کرده و تومور را تشکیل می دهند. علت آنها معمولا ناشناخته است. پولیپ هایی که به سرعت ظاهر می شوند و شروع به پخش شدن به اندام های دیگر می کنند، به طور معمول سرطانی هستند. چندین عامل ممکن است منجر به رشد سرطانی پولیپ ها در مثانه شود. مردان بسیار بیشتر از زنان به سرطان مثانه مبتلا می شوند. براساس انجمن سرطان آمریکا، از هر نفر نفر مبتلا به سرطان مثانه نفر بیش از سال سن دارند. مردم قفقاز بیشتر از سایر اقوام به سرطان مثانه مبتلا می شوند، گرچه دانشمندان هنوز دلایل آن را تشخیص نداده اند. تحریک منظم مخاط مثانه، عفونت های مکرر، سنگ های ادرار یا قرار دادن کاتتر ممکن است منجر به سلول های غیرطبیعی و سرطانی شدن آنها شوند. برخی از درمان های دارویی مانند داروی دیابت پیوگلیتازون (اکتوس) ممکن است فرد را در معرض خطر سرطان مثانه قرار دهد. کارشناسان هنوز در حال تحقیق در مورد این ارتباط هستند. سیگار کشیدن فرد را در معرض ابتلا به انواع مختلف سرطان قرار می دهد و ممکن است در برخی منجر به سرطان مثانه شود. خون می تواند مواد شیمیایی مضر دود تنباکو را که پس از ورود به مثانه در ادرار توسط کلیه فیلتر می شود را جذب کند. قرار گرفتن در معرض اشعه، مواد شیمیایی عامل سرطان در محل کار یا محیط و آرسنیک موجود در آب آشامیدنی ممکن است در مثانه در برخی افراد تجمع یابد. فردی که با رنگ، منسوجات، چرم یا ماشین آلات کار می کند نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری نسبت به سایرین قرار داشته باشد. برخی از افراد ممکن است ژنهای خاصی را از والدین خود به ارث ببرند که خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهد، اما تشخیص این علت دشوار است. بعلاوه، به نظر نمی رسد که سرطان مثانه در خانواده ها وجود داشته باشد. در برخی از افراد پرخطر، در صورت داشتن، احتمال ابتلا به سرطان مثانه افزایش می یابد. برای افراد ممکن است بیشتر این عوامل خطر را به طریقی تغییر دهند یا کنترل کنند. با این حال، عوامل خطر خاصی برای سرطان مثانه وجود دارد که فرد نمی تواند آنها را کنترل کند. تشخیص صحیح پولیپ مثانه امری حیاتی و ضروری است، زیرا اگر پولیپ سرطانی درمان نشود ممکن است به سرعت انتشار یابد. پزشکان ممکن است در مورد علایم یا سابقه پزشکی شخصی فرد سوالاتی را بپرسد. اگر به نظر برسد که بیمار علایمی از پولیپ مثانه یا سرطان مثانه دارد، پزشک ممکن است وی را برای تشخیص عمیق تر به متخصصی به نام اورولوژیست ارجاع دهد. متخصص اورولوژی اغلب آزمایشاتی را برای شناسایی پولیپ در سرطان مثانه یا مثانه توصیه می کند. آنها گاهی اوقات از برای بررسی دقیق پولیپ استفاده می کنند. سیستوسکوپی روشی است که پزشک یک لوله نازک با نور و دوربین را وارد مثانه می کند. آنها همچنین ممکن است یک ابزار کوچک مانند سوزن به لوله متصل کنند تا چند سلول از پولیپ برای نمونه برداری خارج شود. این سلول ها به آزمایشگاه فرستاده و از نظر وجود ناهنجاری یا بدخیمی بررسی شوند. این آزمایش زمانی است که پزشکان ادرار بیمار را از نظر وجود سرطان بررسی کردند. یک پزشک می تواند آزمایش های مختلفی را برای بررسی موارد شیمیایی خاصی است که سلول های سرطانی آنها را آزاد می کنند، تجویز کند. کشت ادرار همه باکتری های مثانه را مورد ارزیابی قرار می دهد. برای رد کردن عفونت به عنوان علت علایم، اغلب آزمایشات ادرار انجام می شود. سیستوسکوپی آزمایشات تصویربرداری مانند ام آر آی و سی تی اسکن به پزشکان کمک می کند تا از پولیپ ها تصاویری تهیه و بررسی شود که آیا تومورها به مناطق دیگر بدن انتشار یافته اند یا خیر. یک پولیپ خوش خیم ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. اما پزشک معمولا مواردی را که باعث ناراحتی می شوند از بین می برد. درمان پولیپ مثانه می تواند متفاوت باشد و به نوع پولیپ تشخیص داده شده توسط پزشک بستگی دارد. پولیپ خوش خیم که هیچ علامتی ایجاد نکند، ممکن است به هیچ وجه به درمان نیاز نداشته باشد. با این حال، پزشکان ممکن است بخواهند با گذشت زمان آن را کنترل کنند. برداشتن پولیپ از راه ادرار یکی از راه های از بین بردن این رشد است. در طی این روش، پزشک سیستوسکوپ را از طریق مجرای ادرار یا لوله ای که به خارج از بدن منتهی می شود، وارد مثانه می کند. در این روش، لیزر یا بار الکتریکی باعث از بین رفتن بافت های غیر طبیعی می شود. پولیپ های سرطانی یا رشد و نموهایی که به مناطق دیگر بدن انتشار یافته اند ممکن است نیاز به درمان گسترده تری نیاز داشته باشند. اقدامات، از جمله شیمی درمانی و ایمونوتراپی، ممکن است به برخی از افراد کمک کند. اگر سرطان به بافت عضلانی عمیق مثانه انتشار یافته باشد، ممکن است جراحان مجبور شوند عضو را به طور کامل خارج کنند. به این عمل سیستکتومی رادیکال گفته می شود. بسته به سایر اندام ها که تحت ت ثیر قرار گرفته اند، ممکن است بیمار برای برداشتن تمام یا بخشی از این اندام ها به جراحی نیاز داشته باشد. مجرای ادرار رحم تخمدان پروستات پیش آگهی بیماران مبتلا به پولیپ مثانه، به سرطانی یا خوش خیم بودن پولیپ بستگی دارد. رشد غیر سرطانی که پزشکان می توانند به طور کامل آن را از مثانه بردارند، دیگر نباید علایمی ایجاد کند. پیش آگهی پولیپ های سرطانی و سرطان مثانه بر اساس شدت و مرحله بیماری متفاوت است. اگر درمان پولیپ ها به سرعت و در مراحل اولیه صورت بگیرد، امید به زندگی بیمار به طور معمول بیشتر خواهد بود، به همین دلیل تشخیص زودهنگام بیمار کاملا بسیار حیاتی است. هر کسی که علایمی مانند خون در ادرار یا درد و مشکل ادرار را مشاهده می کند، باید برای تشخیص دقیق با پزشک تماس بگیرد. امید به زندگی مبتلایان به سرطان مثانه به مرحله سرطان بستگی دارد. مرحله از نظر اندازه تومور و اینکه آیا به اندام های دیگر انتشار یافته است تعیین می شود. امید به زندگی بیماران در سرطان های مثانه در مراحل اولیه بیشتر از سرطان مرحله آخر است. متخصص اورولوژی به شما می گوید که چه انتظاری از مرحله سرطان می توانید داشته باشید. منبع:

سگ ها چه میوه هایی بخورند؟ چه میوه هایی برای سگ ها ممنوع است؟ اینها سوالاتی هستند که صاحبان سگ های خانگی معمولا از دامپزشکان می پرسند. در حالی که بسیاری از غذاهای انسانی برای سگ ها کاملا بی خطر است، برخی از آنها بسیار خطرناک هستند، بنابراین یادگیری اینکه سگ ها چه میوه ها و سبزیجاتی را می توانند بخورند بسیار مهم است. دستگاه گوارش در متفاوت از انسان است و خوردن غذاهای نامناسب منجر به مشکلات سلامتی طولانی مدت و در موارد شدید حتی مرگ می شود. آنها به عنوان گوشتخواران، به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود، به هیچ وجه نیازی به میوه و سبزیجات ندارند، اما یک میوه یا سبزیجات در برخی مواقع می تواند به عنوان یک درمان خوب برای حیوان خانگی تلقی شود. ادامه مطلب را بخوانید تا دریابید کدام میوه ها و سبزیجات برای به اشتراک گذاشتن با سگ های خانگی مناسب هستند و از مصرف کدام یک باید به عنوان غذای خانگی سگ خودداری کنید. سیب منبع بسیار خوبی از ویتامین های A و C و همچنین فیبر برای سگ شما است. پروتیین و چربی کمی دارند و به عنوان یک میان وعده مناسب برای سگ های بزرگسال شناخته می شوند. فقط مطمین شوید که ابتدا بذرها و هسته آن را جدا کنید. مانند هر روش درمانی دیگر، مصرف به اندازه مناسب قره قاط در سگ مهم است، زیرا قره قاط زیاد می تواند منجر به ناراحتی معده شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خیار مخصوصا برای سگ های با اضافه وزن مفید است، زیرا کربوهیدرات، چربی یا روغن در آنها کم است و حتی می توانند سطح انرژی را افزایش دهند. خیار حاوی مقدار زیادی از ویتامین های K ، C و B و همچنین پتاسیم، مس، منیزیم و بیوتین است. در حد متوسط، موز یک درمان کم کالری عالی برای سگ ها است. آنها سرشار از پتاسیم، ویتامین ها، بیوتین، فیبر و مس هستند. آنها کلسترول و سدیم کمی دارند، اما به دلیل محتوای قند زیاد، موز باید به عنوان یک روش درمانی تجویز شود، نه بخشی از رژیم اصلی سگ. بلوبری یک غذای غنی از آنتی اکسیدان است که از آسیب به سلول انسان و سگها جلوگیری می کند. آنها همچنین دارای فیبر و مواد شیمیایی گیاهی هستند. اگر می خواهید به سگ خود یاد دهید غذاهایی را در هوا بگیرد، زغال اخته را به عنوان جایگزینی برای خوراکی های فروشگاهی امتحان کنید. با این وجود سرشار از قند است، بنابراین باید در حد متوسط، خصوصا برای سگهایی که دارای اضافه وزن هستند یا دیابت دارند، مصرف شود. گلابی یک میان وعده عالی است زیرا سرشار از مس، ویتامین C و K و فیبر می باشد. به نظر می رسد خوردن گلابی می تواند درصد خطر سکته مغزی را کاهش دهد. فقط توجه داشته باشید که گلابی ها را به صورت لقمه هایی خرد کنید و ابتدا وسط آن و دانه ها را خارج کنید، زیرا دانه ها حاوی آثار سیانور هستند. از گلابی های کنسرو شده با شربت های شیرین صرف نظر کنید. خوردن آناناس برای سگ ها بی خطر است. چند تکه آناناس یک ماده شیرین عالی برای سگ ها است، به شرطی که ابتدا پوست خاردار و تاج آن برداشته شود. این میوه گرمسیری مملو از ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر است. آناناس همچنین حاوی بروملین است که در جذب پروتیین نقش زیادی دارد. تمشک در حد متوسط خوب است. آنها حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که برای سگ ها بسیار مناسب می باشد تمشک، قند و کالری کمی دارد، اما حاوی مقدار زیادی فیبر، منگنز و ویتامین C هستند تمشک مخصوصا برای سگهای سالمندان مفید است زیرا دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به پیری مفاصل کمک کند. با این حال، آنها حاوی مقادیر کمی زایلیتول هستند، بنابراین مصرف تمشک در سگ را به کمتر از یک فنجان محدود کنید. توت فرنگی پر از فیبر و ویتامین C است. در کنار آن، حاوی آنزیمی است که می تواند به سفید شدن دندان سگ هنگام خوردن دندان کمک کند. آنها حاوی شکر هستند، بنابراین حتما در میزان آن برای سگ خود دقت کنید. ابتدا باید پوست و دانه های آن را جدا کنید زیرا باعث انسداد روده می شوند، اما در غیر این صورت گوشت هندوانه برای سگ ها قابل استفاده است. هندوانه، سرشار از ویتامین A ، B - و C و همچنین پتاسیم است. درصد هندوانه از آب تشکیل شده است، بنابراین راهی عالی برای هیدراته نگه داشتن سگ در روزهای گرم تابستان است. سگ ها می توانند انبه بخورند. این خوراکی شیرین تابستانی دارای چهار ویتامین مختلف A ، B ، C و E است. انبه همچنین دارای پتاسیم و بتاکاروتن و آلفا کاروتن هستند. فقط به یاد داشته باشید، مانند اکثر میوه ها، ابتدا هسته آن را جدا کنید زیرا حاوی مقدار کمی سیانور است و می تواند منجر به خفگی شود. انبه سرشار از قند است، بنابراین از آن به عنوان یک دارو درمانی گاه به گاه استفاده کنید. به گفته دامپزشکان، پرتقال برای سگ مناسب است، اما شاید حیوان خانگی شما طرفدار مرکبات با بوی قوی نباشد. پرتقال منبع بسیار خوبی از ویتامین C ، پتاسیم و فیبر است و در مقادیر کم، گوشت آبدار پرتقال می تواند یک درمان خوشمزه برای سگ باشد. دامپزشکان توصیه می کنند پوست آن را بگیرید و فقط گوشت پرتقال، منهای هر دانه را به سگ خود دهید. پوست پرتقال روی سیستم گوارشی سگ تاثیر منفی دارد و حساسیت در سگ ها را افزایش می دهد. خوردن هلو برای سگ بی خطر است. مقادیر کمی هلوهای تازه یا منجمد شده منبع خوبی از فیبر و ویتامین A است و حتی می تواند به مبارزه با عفونت ها کمک کند، اما مانند گیلاس، هسته آن حاوی سیانور است. از دادن کنسرو هلو به سگ خود، پرهیز کنید زیرا معمولا حاوی مقادیر زیادی شربت شیرین است. اگرچه آووکادو می تواند یک میان وعده سالم برای صاحبان سگ باشد، اما به هیچ وجه نباید به سگ ها داده شود. هسته، پوست و برگ های آووکادو حاوی پرشین است که سمی بوده و اغلب باعث استفراغ و اسهال در سگها می شود. گوشتی داخل میوه به اندازه بقیه گیاه مضر نیست، اما هنوز تحمل آن برای سگ ها زیاد است. بجز قسمت گوشتی اطراف بذر، گیاهان گیلاس حاوی سیانور و برای سگ ها سمی هستند. سیانید انتقال اکسیژن سلولی را مختل می کند، به این معنی که سلول های خونی سگ شما نمی توانند اکسیژن کافی دریافت کنند. اگر سگ شما گیلاس می خورد، مراقب بروز علایمی مانند گشاد شدن مردمک های، اختلال در تنفس و لثه های قرمز باشید، زیرا این علایم ممکن است نشانه مسمومیت با سیانید باشد. انگور و کشمش (انگور خشک) بدون توجه به نژاد، جنس و سن سگ ثابت شده که برای سگ ها بسیار سمی است. در حقیقت، انگور آنقدر سمی است که می تواند منجر به نارسایی حاد کلیه شود. همیشه مراقب این میوه خطرناک برای سگ ها باشید. در حالی که میوه رسیده گیاه گوجه فرنگی به طور کلی برای سگ ها بی خطر تلقی می شود، قسمت های سبز گیاه حاوی ماده ای سمی به نام سولانین است. خوردن کلم بروکلی در مقادیر بسیار کم برای سگ ها بی خطر بوده و بهتر است به عنوان یک درمان گاه به گاه مورد استفاده قرار گیرد. کلم بروکلی سرشار از فیبر و ویتامین C و چربی کمی است. با این حال، گلدان کلم بروکلی حاوی ایزوتیوسیانات است که می تواند باعث تحریک خفیف تا شدید معده در برخی از سگ ها شود. بعلاوه، شناخته شده است که ساقه های کلم بروکلی باعث انسداد در مری می شوند. جوانه بروکلی مملو از مواد مغذی و آنتی اکسیدان است که برای انسان و سگ بسیار مناسب می باشد. به هر حال زیاد به سگ خود کلم بروکلی ندهید، زیرا می توانند گاز زیادی ایجاد کنند. هویج یک میان وعده عالی کم کالری و سرشار از فیبر و بتاکاروتن است که ویتامین A . Plus را تولید می کند، این سبزیجات نارنجی برای دندان های سگ شما بسیار جالب (و بسیار سرگرم کننده است) خوردن کرفس برای سگها بی خطر است. این میان وعده ترد سبز علاوه بر ویتامین های A ، B و C ، حاوی مواد مغذی مورد نیاز برای تقویت قلب سالم و حتی مبارزه با سرطان است. کرفس به عنوان خوشبو کننده نفس سگ نیز شناخته شده است. سگ ها می توانند لوبیا سبز خرد شده، بخارپز، خام یا کنسرو شده بخورند. انواع لوبیا سبز برای سگ ها به شرطی که ساده باشند، قابل مصرف هستند. لوبیا سبز پر از ویتامین ها و مواد معدنی مهم و همچنین پر از فیبر و کم کالری است. اگر غذای کنسرو شده لوبیا سبز را به سگ خود می دهید، محصولات کم نمک یا بدون نمک را انتخاب کنید. نخود سبز و نخود فرنگی باغی یا انگلیسی همه این موارد برای مصرف سگ ها مناسب هستند. نخود فرنگی دارای چندین ویتامین، مواد معدنی و سرشار از پروتیین و سرشار از فیبر است. می توانید نخود تازه یا یخ زده را به سگ خود بدهید، اما از کنسرو نخود فرنگی با سدیم اضافه خودداری کنید. اما نباید به توله سگ ها اسفناج داده شود. اسفناج دارای اسید اگزالیک زیادی است که توانایی بدن در جذب کلسیم را مسدود می کند و می تواند منجر به آسیب کلیه شود. در هنگام مصرف اسفناج در حیوان خانگی خود بهتر است با سبزیجات دیگری مصرف شود. در حالی که مارچوبه لزوما برای سگ ها مضر نیست، اما مصرف آن در حیوان خانگی شما سودی ندارد. خوردن آن به صورت خام بسیار سخت است و با پختن آن، مواد مغذی موجود در خودش را از دست می دهد. قارچ های وحشی می توانند برای سگ ها سمی باشند. در حالی که فقط - گونه از ، گونه قارچ در سراسر جهان سمی شناخته شده اند، آنهایی که سمی هستند می توانند به سگ شما آسیب برسانند یا حتی منجر به مرگ شوند. قارچ های سفید شسته شده از سوپرمارکت می تواند خوب باشد، اما بهتر است از دادن آن ها هم به سگ خانگی خود منصرف شوید. پیاز، تره و پیازچه از خانواده گیاهانی به نام آلیوم هستند که برای اکثر حیوانات خانگی به خصوص گربه ها سمی است. خوردن پیاز می تواند باعث گسیختگی گلبول های قرمز سگ، استفراغ، اسهال، معده درد و حالت تهوع شود. مسمومیت ناشی از پیاز در نژادهای ژاپنی سگ مانند Akitas و Shiba Inus جدی تر است، اما همه سگ ها به آن حساس هستند.

فواید حیوانات خانگی برای سالمندان چیست؟ برخی معتقدند که نگهداری از هر نوع حیوان خانگی برای سالمندان بسیار مفید و کمک کننده است. این کار حتی می تواند نقش موثری در سلامت روحی و روانی آنها داشته باشد نگهداری از حیوان خانگی برای سالمندان، چه اثرات مثبتی دارد؟ سالمندان برای نگهداری از حیوان خانگی باید چه آموزش هایی را ببینند؟ به عنوان یک انسان، در ذات ماست که می خواهیم تا جایی که برای ما امکان دارد و می توانیم، زندگی کنیم. با این حال، دوره سالمندی و پیری، با طیف گسترده ای از اختلالات جسمی و روانی همراه است. برای سرکوب چنین اختلالی، بسیاری از سالمندان اغلب تحت داروها و درمان های ناخوشایند و گاها پرهزینه قرار می گیرند. اما اگر راه حل ساده تری وجود داشت چطور؟ واقعا آیا نگهداری از حیوان خانگی برای سالمندان، مفید است؟ بالتبع درک بیشتر ما از تعاملات با دیگران، باعث بهبود کیفیت زندگی ما می شود. بر همین اساس، تعامل با حیوانات می تواند بر روی سلامتی انسان ها به خصوص سالمندان ت ثیر داشته باشد. در واقع حیوانات در رفاه حال مردم نقش حیاتی دارند. در طول دهه گذشته، شواهد زیادی نشان داده که نگهداری از حیوانات خانگی و حیوانات می تواند ت ثیرات فیزیولوژیکی و ذهنی مثبت زیادی را بر روی انسان بگذارد. برخی از ت ثیرات مستند تعاملات انسان و حیوان، عبارتند از: تقویت روحیه بهبود تعاملات اجتماعی بهبود تعاملات بین فردی کاهش شرایط مربوط به مانند، فشار خون غیر طبیعی و جدا از این نقش های درمانی، حیوانات برای همراهی نیز نگهداری می شوند که مطمینا می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت ت ثیر قرار دهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انسان ها در سراسر جهان علاقه زیادی به نگهداری از حیوانات خانگی دارند چون آنها معتقدند نگهداری از حیوانات خانگی بر روی سلامت آنها تاثیر دارد، فواید حیوانات خانگی برای سالمندان چیست؟ برخی از حیواناتی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، عبارتند از: اسب ها خرگوش ها همسترها همه ما می دانیم که حیوانات خانگی می توانند لبخند بزنند، به حرف های ما گوش دهند اما آنها می توانند کارهای بیش از حمایت عاطفی را انجام دهند. به ویژه حیوانات می توانند نقش مهمی در سلامتی سالمندان داشته باشند. در حالی که شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد حیوانات می توانند بیماری های جسمی افراد را بهبود ببخشند، اما می توانند ت ثیر بسزایی در سلامت عاطفی افراد داشته باشند. این خود می تواند به بهبود سریع تر بیماری های جسمی آنها کمک کنند. افراد مسن ممکن است از خانه خود به یک مرکز سالمندان نقل مکان کرده باشند، ممکن است از خانواده و دوستان خود بسیار دور باشند یا حتی ممکن است عزیزی را از دست داده باشند. بنابراین قابل درک است که بسیاری از افراد مسن هر از گاهی احساس تنهایی می کنند. با این حال، حیوانات با عشق بی قید و شرط می توانند در مبارزه با تنهایی به سالمندان کمک بزرگی کنند. برخی از خانه های مراقبتی حتی جلسات ویژه ای دارند که در آن حیوانات خانگی آورده می شوند و زندگی مردم را بسیار شاد می کنند. نگهداری از حیوانات خانگی، علاوه بر مزایای عاطفی، با فواید جسمی هم همراه است. برخی حیوانات، مانند سگ های خانگی نیاز به پیاده روی دارند. بر همین اساس سالمندانی که از سگ نگهداری می کنند مجبور به فعالیت و تحرک بیشتری می شوند. سالمندانی که احساس تنهایی می کنند، به سختی با محیط اطراف خود سازگار می شود. آنها ممکن است درد داشته باشند، نتوانند کارهایی را که قبلا انجام داده اند را انجام بدهند. در نتیجه، افراد مسن احساس ناراحتی یا حتی افسردگی می کنند. می تواند ت ثیرات منفی زیادی بر سلامتی آنها بگذارد. می تواند منجر به کم تحرکی و حتی امتناع از خوردن غذا شود. حتی سالمندان در نگهداری از حیوانات خانگی، مجبور هستند تا از جای خودشان بلند شوند و از آنها مراقبت کنند. مطالعات زیادی انجام شده است که نشان می دهد مالکیت حیوانات خانگی می تواند به کاهش فشار خون و فشار روانی کمک کند. در برخی موارد، اثبات شده است که بررسی صورت گرفته، بر روی تاثیر نگهداری از حیوانات خانگی بر میزان فشار خون و ضربان قلب افرادی که حیوانات خانگی دارند و صاحب یک گربه یا سگ بودند نشان داده که این افراد ضربان قلب و فشار خون کمتری دارند. شرکت کنندگانی که صاحب این حیوانات اهلی بودند نیز کمتر تحت فشار روانی قرار می گیرند. همچنین احتمال خطا و اشتباه در این افراد کمتر است که نشان می دهد، نگهداری از حیوانات خانگی ممکن است منجر به شود. این یافته ها به این واقعیت اشاره دارند که همراهی گربه یا سگ خطر را کاهش می دهد و با کاهش استرس عملکرد فرد را بهبود می بخشد. در حقیقت، تحقیقات متعدد نشان داده است که برخی از افراد مسن ممکن است برای برقراری ارتباط با دیگران یا حضور در بسیاری از افراد طاقت فرسا مشکل داشته باشند. با این حال، یک حیوان می تواند به افراد کمک کند تا آرام شوند، هوشیارتر باشند و حتی آنها را تشویق کند که آزادانه با دیگران صحبت کنند. این امر به ویژه می تواند برای پزشکان، پرستاران، مراقبین و سایر کادر پزشکی مفید باشد. افراد مسنی تنها، به خصوص در طول شب احساس ناامنی می کنند. افراد مسن اغلب می توانند احساس آسیب پذیری کنند، حتی اگر خانه آنها از نظر جسمی امن باشد. یک حیوان خانگی، چه گربه باشد، چه سگ می تواند گاهی اوقات منجر به احساس امنیت بیشتری شود، زیرا دیگر احساس تنهایی نمی کند. نگهداری از حیوانات خانگی در سالمندان، می تواند نقش مهمی در کمک به فعالیت و سرزندگی آنها داشته باشد. مطالعات متعدد نشان داده است که افراد مسنی که حیوانات خانگی نگهداری می کنند در هنگام انجام فعالیت های بدنی مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله ها، تغذیه، نظافت و حمام کردن خود بهتر عمل می کنند. مطالعه دیگر نشان داد که نگهداری از حیوانات با میزان بالای زنده ماندن در بین بیماران مبتلا به بیماری کرونر همراه است. برای افرادی که قبلا دچار شده بودند، میزان مرگ و میر در بین افرادی که حیوانات خانگی نگهداری نمی کردند بیشتر از افرادی بود که نگهداری می کردند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد حیوانات خانگی در بهبودی بیماران تاثیر زیادی دارند. حتی به نظر می رسد صاحبان حیوانات خانگی کمتر مطب پزشک مراجعه می کنند. فواید نگهداری حیوانات خانگی برای سالمندان چیست؟ تحقیقات نشان می دهد که نگهداری از حیوانات خانگی نه تنها منجر به بروز نمی شود بلکه می تواند آسیب روحی ناشی از حوادث استرس زا زندگی مانند طلاق و از دست دادن همسر یا یکی از عزیزان را از بین ببرد. سالمندانی که حیوانات خانگی دارند کمتر دچار اضطراب و می شوند که مهمترین عوارض جانبی تنهایی است. در واقع، درمان با کمک حیوانات ( AAT ) در بیمارستان ها، یا در خانه های سالمندان و بسیاری از مراکز درمانی دیگر رواج بیشتری یافته است. هدف از چنین طرح هایی، بهبود عملکرد شناختی و روانشناختی بیمارانی است که از مشکلات ذهنی و اختلال عملکرد عاطفی رنج می برند. برنامه های پت درمانی و یا درمان با حیوانات خانگی، به ویژه در کاهش تحریک و پرخاشگری در افراد مسن که از رنج می برند، موثر بوده است. این برنامه ها مستلزم سازماندهی ویزیت های مکرر سگ های کمک کننده، برای چند ماه و سپس بررسی تغییرات رفتاری در بیماران است. به راحتی می توان گفت افرادی که با حیوانات خود راه می روند در مقایسه با افرادی که به تنهایی راه می روند، به احتمال زیاد با غریبه های بهتر رابطه برقرار می کنند. بر همین اساس به نظر می رسد نگهداری از حیوانات خانگی منجر به بهبودی روابط و تعاملات اجتماعی می شود. این تاثیر در بین افراد معلول بیشتر مشهود است. افراد در حضور حیوانات خانگی مانند سگ یا گربه بیشتر درهم آمیخته یا درگیر تعامل کلامی می شوند. در مطالعه ای دیگر بیماران مسن مبتلا به بیماری آلزایمر که حیوان خانگی نگهداری می کرده اند، ارتباط اجتماعی بهتری داشتند و روابط اجتماعی را در حضور یک سگ بهبود بخشیدند. کودکان مبتلا به هنگام حضور همراهان حیوانات از استفاده بیشتر از زبان و انگیزه اجتماعی بیشتر بهره مند می شوند. با این حال، موفقیت حیوانات همراه به عنوان کاتالیزورهای اجتماعی تا حد زیادی به حیوانی که انتخاب می کنید بستگی دارد. توصیه می شود حیواناتی را انتخاب کنید که دارای حسن خلق و خوی متناسب با وضعیت شما باشند. به عنوان مثال با سگ ها، نژادهایی مانند روتوایلر احتمالا توجه منفی افراد را به خود جلب می کنند. برخی ها در هنگام انتخاب نوع حیوان خانگی مناسب، دچار مشکل می شوند. برخی از عواملی که هنگام انتخاب حیوان خانگی برای سالمندان در نظر بگیرید، عبارتند از: یکی از اولین مواردی که باید هنگام انتخاب یک همراه مناسب برای یک دوست یا بستگان سالمند در نظر بگیرید، تحرک فرد مورد نظر است. برای افراد سالخورده ای که محدودیت جسمی ندارند، بهتر است یک حیوان فعال مانند سگ، اسب یا پرنده به آنها بدهید. از طرف دیگر، سالمندانی که از نظر جسمی دچار مشکل هستند، گربه ها مناسب تر هستند که می توانند خود را جمع کنند و یا روی تخت یا کاناپه قرار بگیرند. گربه ها اغلب گزینه های بهتری نسبت به سگ ها هستند زیرا به مراقبت کمتری نیاز دارند. سگ های آموزش دیده نیز ایده آل هستند زیرا به راحتی می توان از آنها مراقبت کرد. سن حیوان عامل مهم دیگری است که باید در نظر بگیرید. برای بزرگسالان و سالمندان، انتخاب یک سگ یا گربه بزرگسال بهترین گزینه است. توله سگها و بچه گربه ها، اگرچه برای کودکان کم سن و سال ایده آل است، اما به دلیل میزان مراقبت های حساس که برای آنها لازم است، ممکن است برای افراد سالمند مناسب نباشد. با این حال، حیوانات انتخاب شده نباید خیلی پیر باشند زیرا ممکن است محدودیت های جسمی و بیماری را نشان دهند. در نظر گرفتن وضعیت سلامت حیوان خانگی در انتخاب بهترین گزینه، بسیار مهم است. برخی از حیوانات خانگی حامل بیماری هستند و یک حیوان بیمار می تواند خطر آسم، آلرژی و سایر عوارض سلامتی را در سالمندان افزایش دهد. توصیه می شود حیوانات خانگی قبل از معرفی آنها در خانه توسط پزشک دامپزشکی معاینه شوند. افراد مبتلا به باید به خصوص هنگام انتخاب فرزندخواندگی حیوان خانگی محتاط باشند. می تواند منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شود. علایم و نشانه های حساسیت به حیوانات خانگی ناشی از التهاب مجاری تنفسی شامل موارد زیر می شود: عطسه سرفه کردن آبریزش بینی گرفتگی بینی آبریزش بینی بیدار شدن مکرر فشار و درد صورت بالا کشیدن بینی در کودکان خارش بینی، سقف دهان یا گلو پوست متورم و تغییر پوست زیر چشم خارش چشم ها، قرمز یا آبریزش بینی سالمندانی که با درآمد ثابت زندگی می کنند، باید در مورد برنامه ریزی برای هزینه های اضافی مرتبط با مراقبت از حیوان خانگی از جمله غذا، بستر (برای گربه ها) ، صورتحساب دامپزشکی و داروها، با احتیاط بیشتری عمل کنند. حیوان خانگی را انتخاب کنید که هم برای شرایط فعلی و هم برای آینده ای قابل پیش بینی مناسب باشد. قبل از خرید حیوان خانگی برای سالمندان باید مشخص کنید که برای همیشه می خواهید از آن نگهداری کنید و یا موقت؟ در صورتی که سالمند دیگر قادر به مراقبت صحیح از حیوان نیست، باید برای آینده حیوان خانگی برنامه ریزی کنید و مطمین باشید که برای احساس ضرر و زیان احتمالی آماده هستید. برای بسیاری از کسانی که برای همراهی به حیوانات خانگی خود وابسته شده اند، جدا شدن از حیوان می تواند ویرانگر باشد.

شناخت برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به این حملات هستند، بسیار ضروری و مهم است. زیرا حملات و سکته های قلبی فوریت های پزشکی هستند که می توانند جان افراد را در معرض خطر قرار دهند. علایم سکته مغزی با قلبی برخی شباهت ها را با هم دارند و می توانند با هم مرتبط باشند، اما این دو وضعیت های بسیار متفاوتی از یکدیگر هستند. هرچه فرد سریعتر حمله قلبی یا سکته مغزی را تشخیص دهد، احتمال زنده ماندن و بهبودی کامل ناشی از آنها بیشتر خواهد بود. برای اطمینان از درمان فوری، آگاهی و تشخیص علایم و فرق بین سکته های مغزی با سکته مغزی بسیار مهم است. علامت شایع حمله قلبی است، اما همه حملات قلبی شامل درد قفسه سینه نیست. حمله قلبی یا سکته قلبی هنگامی اتفاق میفتد که مشکلی در جایی از بدن باعث کاهش یا انسداد جریان خون در شریان کرونر شود. این می تواند جریان خون به قلب را متوقف کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عروق کرونر، عضله قلب را با جریان خون ت مین می کنند. در صورت تجمع موادی مانند چربی و کلسترول، ممکن است این عروق مسدود شوند. نام این مواد پلاک است. پلاک، معمولا طی چندین سال جمع می شود. اگر تکه های پلاک در شریان قلب شکسته شود، می تواند در اطراف آن لخته خون ایجاد شود. این می تواند جریان طبیعی خون را به عضله قلب متوقف کند. در این وضعیت، بخشی از عضله قلب اکسیژن کافی دریافت نمی کند. آسیب ناشی از کمبود اکسیژن و مواد مغذی به عضله قلب منجر به می شود. زمانی اتفاق میفتد که کمبود خونرسانی به مغز، بافت مغز را از دریافت اکسیژن و سایر مواد مغذی ضروری متوقف کند. این اتفاق می تواند ظرف چند دقیقه رخ دهد. گاهی اوقات فرد دچار لخته شدن موقت و حمله ایسکمیک ( TIA ) یا " مینی سکته " شود. آنوریسم مغز، برآمدگی در شریان است که می تواند پاره و منجر به سکته مغزی شود. علایم سکته مغزی و آنوریسم می تواند مشابه همدیگر باشند، اما ممکن است به درمان های مختلفی نیاز داشته باشد. حمله قلبی و سکته مغزی می تواند علایم مشابهی داشته باشد، اما تفاوت های مهمی نیز بین این دو وضعیت وجود دارد. در هر دو مورد، به درمان فوری پزشکی نیاز دارند. شایع ترین علایم حمله قلبی، عبارتند از: خستگی عرق سرد حالت تهوع تنگی نفس سبکی سر یا سرگیجه درد یا ناراحتی قفسه سینه دردی که به بازوی چپ کشیده می شود. علایم می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. برخی از افراد هیچ علایم یا علایم خیلی خفیفی ندارند و دچار "حمله قلبی خاموش" می شوند. از طرفی هم، همه حملات قلبی شامل درد قفسه سینه نیست. علایم شایع سکته قلبی در زنان می تواند با مردان فرق داشته باشند. زنان ممکن است علایم زیر را بیشتر تجربه کنند: درد فک بدن درد تنگی نفس ضعف ناگهانی اختلال در خواب حالت تهوع، استفراغ و سوء هاضمه سردرد شدید می تواند نشانه سکته مغزی باشد. علایم سکته مغزی به قسمتی از مغز که آسیب دیده است بستگی دارد. این آسیب می تواند تعدادی از عملکردها از جمله حافظه، گفتار و کنترل عضلات را تحت ت ثیر قرار دهد. شایع ترین علایم سکته مغزی مشکل در دیدن در یک یا هر دو چشم گیجی یا مشکل در گفتار یا درک گفتار بی حسی یا ضعف ناگهانی در صورت، بازو یا پا، معمولا در یک طرف بدن دشواری ناگهانی در راه رفتن، سرگیجه، یا از دست دادن تعادل یا هماهنگی سردرد شدید ناگهانی، که ممکن است شامل استفراغ، یا تغییر هوشیاری نیز باشد. برخی از عوامل می توانند خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش دهند و افراد نمی توانند آنها را تغییر دهند یا از تاثیر آنها جلوگیری کند. این عوامل خطر عبارتند از: سن جنسیت نژاد یا قومیت سابقه خانوادگی سکته یا حمله قلبی شرایطی که باعث چسبندگی خون می شود، مانند افرادی که قبلا دچار یک سکته مغزی، مینی سکته یا حمله قلبی شده اند، بیشتر در معرض خطر یک سکته دیگر هستند. اما برخی عوامل خطر برای سکته های مغزی و قلبی وجود دارد که افراد می توانند آنها را کنترل کنند، این عوامل عبارتند از: دیابت استرس نوشیدن الکل سیگار کشیدن فشار خون بالا عدم فعالیت بدنی اضافه وزن و چاقی یک رژیم غذایی ضعیف سطح بالای کلسترول و تری گلیسیرید رژیم غذایی ناسالم هم یک عامل خطر برای بیماری های قلبی و هم سکته است. برخی عوامل خطر که خطر حمله قلبی، در افراد را افزایش می دهند عبارتند از: سابقه حمله قلبی تشخیص بیماری قلبی، مانند نقص مادرزادی قلب خطر حمله قلبی در مردان بیشتر است. افرادی که بیشتر در معرض خطر سکته مغزی هستند شامل کسانی هستند که: سابقه سابقه سکته قبلی، از جمله TIA یا مینی سکته داشته اند. از مواد مخدر مانند کوکایین، اکستازی، آمفتامین یا هرویین استفاده کرده یا می کنند. سابقه مشکلات شریانی ممکن است بر روی مغز ت ثیر بگذارد، مانند بیماری شریان کاروتید برخی از بیماری ها می توانند علایم مشابهی داشته و قلب را تحت ت ثیر قرار دهند. این بیماری ها، عبارتند از: بیماری عروق کرونر باعث درد یا ناراحتی قفسه سینه می شود، زیرا عضله قلب خون کافی دریافت نمی کند. آنژین ممکن است مانند فشار یا درد در ناحیه قفسه سینه احساس شود. ضربان های قلب نامنظم یا سریع یا آهسته می توانند به بیماری های جدی تری مانند تبدیل و منجر به سکته شود. این وضعیت می تواند ناشی از ترومبوز ورید عمقی باشد که اغلب قسمت پایین ساق پا را درگیر می کند. این وضعیت به درمان فوری پزشکی نیاز دارد. این وضعیت همچنین می تواند با ایجاد درد شدید قفسه سینه مانند حمله قلبی احساس شود. گاهی اوقات آسیب به عضله ای در قفسه سینه، گردن یا بازو می تواند منجر به دردی شود که ممکن است شبیه درد ناشی از حمله قلبی باشد. اختلالات هراس، اضطراب، افسردگی و استرس عاطفی نیز می تواند باعث درد قفسه سینه در برخی از افراد شود. بر همین اساس بهتر است در صورت بروز درد در قفسه سینه به دنبال درمان باشید تا مطمین شوید که حمله قلبی یا بیماری جدی دیگری نیست. برخی بیماری ها ممکن است علایمی مشابه با سکته مغزی داشته باشند، از جمله: ام اس بیماری ناشی از آسیب التهابی مغز است. ضعف عضلانی یک علامت آن است. در این وضعیت توده ای روی بافت مغز ایجاد می شود. افراد ممکن است سردرد، ضعف، از دست دادن احساس در بازوها یا پاها، مشکلات راه رفتن و تغییر در بینایی و گفتار را تجربه کنند. وضعیتی است که به دلیل آسیب دیدن عصب خارج از مغز اتفاق میفتد. می تواند منجر به فلج یا ضعیف شدن عضلات یک طرف صورت و افتادگی صورت شود. اگر فردی علایم مشابه سکته مغزی دارد، بهتر است که فورا به دنبال درمان باشد. هرچه درمان زودتر شروع شود، خطر آسیب احتمالی مغز کاهش می یابد. کنترل تمام عوامل خطری که منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی می شود امکان پذیر نیست، اما مدیریت موارد قابل پیشگیری می تواند خطر ابتلا فرد به این بیماری ها را کاهش دهد. ترک سیگار می تواند خطر سکته مغزی، حمله قلبی و بسیاری از بیماری های جدی دیگر را کاهش دهد. سایر راهکارهای پیشگیری کننده از این بیماری ها، عبارتند از: اجتناب از الکل مدیریت سطح قند خون کنترل فشار خون و کلسترول پایین نگه داشتن سطح استرس پرهیز از مصرف مواد مخدر تفریحی داشتن یک سبک زندگی سالم با یک رژیم غذایی متعادل و ورزش یکی دیگر از موارد حیاتی در کاهش خطر است. افرادی که قبلا دچار مشکلات قلبی یا سکته مغزی شده اند نیز بهتر است با پزشک خود در مورد مصرف دوز در رژیم روزانه خود مشورت کنند. در شرایطی که درمان حمله قلبی یا سکته مغزی امکان پذیر باشد، متخصصان بهداشت سریعا قبل از ت یید تشخیص، درمان پزشکی را آغاز می کنند. در گذشته، پزشکان اغلب به افرادی که سکته مغزی یا قلبی داشته اند، آسپرین می دادند. آسپرین یک ماده ضد لخته است، به این معنی که خون را رقیق می کند. حتی می تواند از لخته شدن خون جلوگیری کند. اگر مشکل به دلیل خونریزی داخلی باشد، مانند برخی از سکته های مغزی، رقیق کننده های خون مناسب نخواهند بود زیرا می توانند منجر به خونریزی شدیدتر و بیشتر شوند. به همین دلیل، تشخیص نوع سکته بسیار پزشک مهم است. افرادی که در معرض خطر حمله قلبی یا سکته مغزی هستند می تواند از قبل بصورت روزانه آسپرین مصرف کنند، اما دستورالعملهای فعلی فقط درصورتی که فردی در معرض خطر خونریزی باشد مصرف آن را توصیه می کند. درمان فوری ممکن است شامل احیای قلبی ریوی ( CPR ) باشد. این در صورتی مناسب است که فرد بتواند نفس بکشد. CPR : درمان درد قفسه سینه نیتروگلیسیرین برای بهبود جریان خون داروی تجمع دهنده لخته، معروف به ترومبولیتیک جراحی و سایر اقدامات پزشکی شامل موارد زیر است: یک عمل جراحی بای پس، برای دور زدن رگ خونی مسدود شده مداخله کرونر از طریق پوست، برای انتشار عروق خونی باریک در طولانی مدت، پزشک در مورد موارد زیر مشاوره می دهد: توانبخشی قلب داروهای مداوم برای مدیریت شرایط تغییر در سبک زندگی سالم برای قلب مانند رژیم غذایی یا ورزش گزینه های درمانی برای سکته مغزی به نوع آن بستگی دارد و عبارتند از: داروهای پیشگیری از لخته و سایر داروها از بین بردن لخته مکانیکی یا ترومبکتومی، حداکثر تا ساعت پس از بروز علایم، بر اساس تصویربرداری از مغز فعال کننده پلاسمینوژن بافت ( TPA ) ، که در صورت دریافت فرد در حدود تا . ساعت پس از استوک می تواند موثر باشد. بیماری قلبی شامل سکته و حملات قلبی است. طبق مراکز کنترل بیماری ( CDC ) ، بیماری قلبی شماره یک، علت مرگ و میر در ایالات متحده برای مردان و زنان است. سالانه حدود آمریکایی دچار حمله قلبی می شوند. در ، مورد، این موارد بر کسی ت ثیر می گذارد که سابقه یک حمله قلبی داشته است. همچنین آمار CDC نشان می دهد که سالانه حدود ، نفر در ایالات متحده سکته می کنند. حدود ، مورد از این موارد سکته مغزی جدید است و مابقی تقریبا % بر افرادی که قبلا یک بار سکته کرده اند، ت ثیر می گذارد. افرادی که دچار حمله قلبی یا سکته مغزی می شوند برای جلوگیری از آسیب و عوارض بیشتر به درمان سریع نیاز دارند. افرادی که علایم حمله قلبی یا سکته مغزی را تجربه می کنند، باید فورا با اورژانس پزشکی تماس بگیرند. اقدام سریع می تواند یک زندگی را نجات دهد. منبع:

زبان بدن گربه ها چگونه است؟ یادگیری و توجه به زبان بدن گربه ها، ما را یک قدم به درک رفتارها و احساسات گربه ها نزدیک تر می کند. گربه ها، از طریق روش های بسیار جذاب با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. برخی از رفتار های گربه ها در برقراری ارتباط، به قدری ظریف هستند که ما انسان ها، نمی توانیم آنها را درک کنیم. گربه ها، اغلب از علایم خفیف و کنترل شده زبان بدن برای ارتباط سازی استفاده می کنند. با یک حرکت جزیی دم یا کوچکترین حرکت گوش، پیام هایی به ارزش هزار کلمه برای گربه دیگر ارسال می کنند. آیا تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا وقتی می خواهید یک گربه را نوازش کنید با رفتارهای به ظاهر لوس، غلت زدن گربه یا عصبانیت آن روبرو می شوید؟ هنگامی که گربه شما کاملا راضی و آرام است، خودش را می کشد و غلت می زند اما در موقعیت های دیگر وقتی گربه احساس خطر می کند و راه فرار ندارد ممکن است با چنگال های کشیده و دندان های تیز حیوان روبرو شوید. این رفتارها بسیار دفاعی است که نشان می دهد که گربه در حالت جنگ است. برای بسیاری از ما، زبان بدن گربه ها مانند یک زبان خارجی احساس می شود، درک آن دشوار و رمزگشایی آن سخت تر است. نوع صداهای گربه های خانگی از صدای ملایم و آرام گرفته تا صدای خش خش زیاد می تواند نشان دهنده احساساتی مانند خوشحالی یا عصبانیت بیش از حد باشد. در مورد رفتارهای حیوانات خانگی، متخصصان آنها را به دو دسته غریزی یا ذاتی و یا اکتسابی و آموزشی تقسیم می کنند. با این حال اکثر کارشناسان معتقدند که حیواناتی مانند گربه و سگ هر دو نوع رفتار را دارند. یکی از رفتار ها و وسیله ارتباطی در گربه ها، بروز صداهای مختلف و متفاوت آنها است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور کلی گربه ها، زبان گفتاری شبیه به ما انسان ها ندارند اما آنها صداهای را تولید می کنند که این صداها می توانند معنی و مفهوم مختلفی داشته باشند. صداهای عجیب و غریب در گربه ها می تواند نشان دهنده زبان بدنی آنها باشد. زبان بدن، مهمترین وسیله ارتباطی گربه ها است. گربه ها صداهای متنوعی تولید می کنند که نام و شرح های مختلفی دارند. انواع صداها در گربه ها می تواند از ابراز رضایت، درخواست کمک، غذا یا همبازی تا ابراز وحشت شدید باشد. صاحبان گربه های خانگی باید تفاوت های ظریف بین صداهای گربه خود را شناسایی کنند تا بتوانند تفاوت بین التماس کردن و کمک خواستن حیوان را تشخیص دهند. آنها باید بدانند که ویژگی های هر گربه منحصر به فرد است و هیچ کسی غیر خود صاحب حیوان خانگی نمی تواند این ویژگی ها را شناسایی کند. صدای کلاسیک گربه ها، میو است. بچه گربه های تازه متولد شده خیلی زیاد میو میو می کنند. این صداها احتمالا برای نشان دادن گرسنگی یا سرما و درخواست کمک از مادر است تا آنها را پیدا کند. با بزرگتر شدن گربه، میو همچنان به میزان زیادی برای درخواست یا جلب توجه مورد استفاده قرار می گیرد. گربه ها ممکن است برای رسیدن به اهداف و نیازهایشان، میوهای خود را تنظیم می کنند. گربه های عصبانی، ترسیده یا پرخاشگر ممکن است صدای خش خش را از خودشان بروز دهند، این یک هشدار واضح است که در این شرایط نباید به حیوان نزدیکتر شد. غرغر کردن، خش خش کردن، یا تف کردن هشدارهای قاطعانه برای دور ماندن است حداقل تا زمانی که گربه آرام شود. تماس یا یودلینگ، همان صدایی غم انگیز و کمی شبح وار است که گربه (معمولا در نیمه شب) هنگام پرسه زدن در بیرون از خانه بروز می دهد. صاحبان گربه های جدید گاهی اوقات این صدای طبیعی را با درد، گیجی یا تنهایی حیوان اشتباه می گیرند، با این فرض که گربه آنها دچار پریشانی شده است اما اکثر گربه های ماده برای آمادگی برای جفت شدن و جفت یابی از این صدا استفاده می کنند. حتی گربه ها با صدای بلندی به نام کاترواولینگ در دسترس بودن خود را اعلام می کند. گربه همچنین از این صدا برای هشدار به گربه های نر و تجازو احتمالی استفاده می کنند. کاترواولینگ ( Caterwauling ) صدایی کاملا بلند است که گربه ها هنگام تهدید توسط گربه های دیگر، از خود بروز می دهند. این صدا در گربه های ناشنوا رایج است. گربه ها وضعیت روحی درونی، بیرونی و یا حد وسط میان این دوحالت را دارند. گربه با روحیات درونی، معمولا فقط در صورت تعقیب حمله می کند. از طرف دیگر، گربه ای که آماده حمله تهاجمی است، بیشتر روحیه بیرونی دارند. قرار گرفتن گوش های گربه ها به سمت داخل و یا خارج می تواند نشان دهنده احساسات آنها باشد. هر چه گوش های گربه ها بیشتر به سمت خارج و بیرون باشد، حیوان روحیه درون گرا بیشتری دارد. داشتن گوش به سمت جلو و داخل نشان دهنده گربه های کنجکاو و اجتماعی تر با روحیه بیرونی گرا است. وقتی گربه به گربه دیگری یا شخصی چشمک می زند و آرام است، یعنی در اصل حیوان برای برقراری ارتباط با دیگران، سلام می کند. در دنیای گربه سانان، بستن چشم در حضور دیگری نشانه نهایت اعتماد است. با چشمک زدن آرام به گربه خود، می توانید با حیوان ارتباط برقرار کنید و به آن، این اطمینان را بدهید که هیچ خطری او را تهدید نمی کند. سعی کنید هر گاه گربه خانگی شما چشمک زد، این حرکت را تکرار کنید. اندازه مردمک های گربه، علایم دیگری از احساسات حیوان است. مردمک های گشاد ممکن است ترس را نشان دهند در حالی که مردمک های منقبض احساسات پرخاشگرانه را بروز می دهند. خیره شدن مستقیم گربه به طرف مقابل هشدار می دهد که عقب برود. میرنا میلانی، DVM ، متخصص رفتار در حیوانات در خدمات مشاوره ای رفتار حیوانات در Tipping Point در چارلز تاون، NH می گوید: هرچه گربه ترس بیشتری احساس کند، مردمک آن گشادتر می شوند. گشاد شدن مردمک در گربه ها نشان می دهد که گربه زیاد ترسیده و می خواهد عقب نشینی کند. مردمک چشم در گربه های عصبانی و خشمگین، ممکن است باریک یا جمع شود تا به طور موثرتری روی جزییات تمرکز کند. از طرفی هم چشم گربه ها نیز به نور محیط پاسخ می دهند، بنابراین صاحبان گربه های خانگی بهتر است زبان بدن آنها را به طور کامل بشناسند و تمام علایم را در نظر بگیرند. در شرایطی که گربه متوجه شود صاحبش از او مراقبت می کند، شرایط را بررسی کرده و دست از عصبانیت بر می دارد. حتی موقعیت دهان گربه نشان دهنده علایم و احساسات گربه ها است. هرچه دهان حیوان بازتر باشد، معمولا حیوان حالت روحی بیرون گرا تر را خواهد دارد. باز هم حتی باز بودن دهان گربه می تواند نشان خشم و عصبانیت حیوان باشد. مسلما اگر گربه ای دهان خود را کاملا به سمت صدای خش خش باز کند، تف کند و دندان های تیز نشان دهد، قطعا این علایم نشانه عصبانیت حیوان است. حرکات دم گربه می تواند نشان دهنده احساسات آنها باشد. به طور مثال دم ایستاده، نشان دهنده روحیه اجتماعی بودن گربه و بیرون گرا بودن است. این حالت معمولا پیامی دوستانه برای گربه های دیگر است که می گوید همراه من بیایید. دم سیخ شده نشان دهنده ترس است. دم آرام و موج دار رضایت و خرسندی را نشان می دهد. این حالت در گربه مادر برای هدایت بچه گربه ها زیاد دیده می شود. دم قلم مویی به حالت ایستاده نشانه ای واضحی است که نشان می دهد گربه شما احساس خطر می کند. دم گربه به حالت شلاقی، نشان دهنده تحریک، عصبانیت، هیجان و انتظار به خصوص در حین بازی یا شکار است. جهت گیری بدن، شاخص دیگری برای نشان دادن روحیه درونی یا بیرونی گربه ها است. جهت گیری می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد: دوستی عصبانیت پرخاشگری اعتماد به نفس بالا گربه ها سعی می کنند با ایستادن در مقابل گربه های دیگر، بالا رفتن از سطوح خیلی بلند و یا پف کردن موهای خود، خود را زیاد بزرگ جلوه دهند و اعتماد به نفس خود را به رخ گربه های دیگر بکشند. این رفتار معمولا نمایش تسلط یا پرخاشگری یا تهدیدی صریح است. یادگیری زبان بدن و نوع رفتار گربه های خانگی می تواند در تشخیص نیاز های حیوان تاثیر زیادی داشته باشد. از آنجا که زبان بدن گربه ها بسیار محدود بوده و معمولا درک آن دشوار است، صاحبان گربه های خانگی باید سعی کنند آنها را یاد بگیرند. گربه ها برای رساندن پیام خود و جلوگیری از رفتارهای نادرست، از سیگنال های مختلف (حالت بدن، حالت چهره و صداگذاری) استفاده می کنند. تشخیص و یادگیری زبان بدن در گربه ها، برای صاحبان آنها خیلی موثر است که بفهمند حیوان خانگی چه مشکلی دارد. با یادگیری نحوه رمزگشایی از این وضعیت های گربه سان، می توانید پیوندهای محبت با گربه های خود را عمق بخشیده و همچنین از سوء تفاهم و پرخاشگری احتمالی جلوگیری کنید. کارن سویدا، DVM ، دیپلمات کالج آمریکایی رفتارهای دامپزشکی، می گوید زبان بدن گربه ها نسبت به سگ ها ظریف تر است. سویدا می گوید: بخشی از این مشکل زمانی بوجود می آید که افراد دانش خود را در مورد سگ ها یاد گرفته اند را در مورد گربه ها به کار می گیرند. صاحبان حیوانات خانگی، بهتر است برای یادگیری رفتار ها و حتی تشخیص علایم بیماری های مربوط به گربه های خانگی با دامپزشک مشورت کنند. مشاوره با دامپزشکان با تجربه در زمینه بیماری های مربوط به حیوانات خانگی در یکی از خدمات جدید این اپلیکیشین است که ما آن را به صاحبان حیوانات خانگی معرفی می کنیم. در مورد اطلاعات بیشتری را کسب کنید.

زمانی اتفاق میفتد که خون از شریان، پس از پاره شدن رگ، شروع به خونریزی در مغز کند. پزشکان از اصطلاح داخل جمجمه هنگام صحبت در مورد سکته مغزی خونریزی دهنده یا هموراژیک استفاده می کنند. خونریزی به سلول های اطراف مغز فشار وارد می کند و به آنها آسیب می رساند. ناحیه آسیب دیده قادر به عملکرد صحیح نیست. این می تواند منجر به بروز علایم عصبی شود. حتی می تواند خطرناک و جدی باشد. در این مقاله سعی کرده ایم دلیل سکته مغزی خونریزی دهنده، چگونگی تشخیص آن و روش های درمانی آن را بررسی کنیم. سکته خونریزی دهنده زمانی اتفاق میفتد که رگ خونی ترکیده و باعث خونریزی در مغز می شود. همانطور که خون به سلول های مغز فشار می آورد، به آنها آسیب می رساند. این می تواند منجر به بروز علایم عصبی شود. سکته مغزی خونریزی دهنده انواع مختلفی دارد. خونریزی داخل مغزی، شایع ترین نوع آن است. در این نوع، خونریزی در داخل مغز اتفاق می افتد. در خونریزی زیر عنکبوتیه، خونریزی بین مغز و غشاهای پوشاننده آن رخ می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شرایط زیر، تاریخچه و عادات پزشکی ممکن است فرد را در معرض خطر بیشتری برای سکته مغزی قرار دهد: دیابت کمبود خواب سیگار کشیدن سطح پایین ورزش مصرف زیاد الکل قبلی استفاده از داروهای تفریحی اضافه وزن دور کمر و شکم سطح بالای استرس و اضطراب عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی نداشتن رژیم غذایی متنوع و مغذی قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا استفاده از داروهای رقیق کننده خون سطح بالایی از کلسترول لیپوپروتیین با چگالی کم ( LDL ) سابقه، بیماری های قلبی عروقی، و یا سکته مغزی تجربه عفونت ویروسی که باعث التهاب می شود، مانند آرتریت روماتویید برخی از شرایط پزشکی، مانند اختلال خونریزی یا بیماری سلول داسی شکل داشتن یک بیماری ژنتیکی که در آن عروق خونی در یک شبکه درهم ایجاد می شوند. (ناهنجاری های شریانی یا AVM ) آنژیوپاتی آمیلویید مغزی، که در آن پروتیین ها در رگ های خونی مغز جمع می شوند، که منجر به آسیب و خطر اشک می شود. AVM عوامل خطر جزیی و خاص تر برای خونریزی داخل مغزی شامل عدم تشکیل صحیح عروق خونی در مغز است که به عنوان سو < عملکرد مغزی شناخته می شود. عوامل خطر خاص برای خونریزی زیر عنکبوتیه، عبارتند از: داشتن یک اختلال خونریزی استفاده از داروهای رقیق کننده خون سابقه ضربه به سر و ضربه جسمی برآمدگی در دیواره رگ خونی، به نام آنوریسم مغزی اندازه آنوریسم می تواند افزایش یابد و باعث ضعیف شدن دیواره شریان شود. در صورت ترکیدن آنوریسم، خونریزی کنترل نشده ای ممکن است رخ دهد. یک بررسی قدیمی نشان می دهد که سیاه پوستان، اسپانیایی تبار و بومیان آمریکا به دلایل مختلف اقتصادی - اجتماعی و سایر موارد، خطر سکته مغزی بیشتری از سفیدپوستان آمریکایی تجربه خواهند کرد. شناختن علایم اولیه سکته مغزی، بهترین راه برای کمک به فرد در درمان سریع پزشکی است. در صورت داشتن هرگونه علایم زیر بیمار را به سرعت به مراکز پزشکی برسانید. گفتار: آیا گفتار فرد شل است؟ صورت: آیا هنگام لبخند زدن یک طرف صورت افتاده است؟ بازوها: آیا وقتی هر دو بازو را بلند می کنند، یک طرف پایین می رود؟ اگر پاسخ هر یک از موارد بالا مثبت است، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. علایم سکته مغزی خونریزی دهنده ممکن است به طور ناگهانی یا طی چند روز ایجاد شود. یک شخص احتمال دارد علایم زیر را تجربه کند: مشکل در بلعیدن تهوع و استفراغ از دست دادن هوشیاری سردرد ناگهانی و شدیدی فرد قادر به حرکت نیست. ناتوانی شدید در نگاه به نور سفتی یا درد در ناحیه گردن تغییر در ضربان قلب و تنفس از دست دادن تعادل یا هماهنگی گیجی یا از دست دادن هوشیاری فلج یا بی حسی در هر قسمت از بدن بی حسی یا ضعف در یک طرف بدن از دست دادن گفتار یا مشکل در درک گفتار بسته به میزان آسیب، ممکن است فرد یک سلسله عوارض ناشی از سکته مغزی خونریزی دهنده را تجربه کند. عوراض ناشی از سکته مغزی عبارتند از: تشنج ضعف عضلانی ناتوانی در حرکت کاهش تراکم استخوان عفونت دستگاه ادراری درد شانه به دلیل ضعف عضلانی مشکل در بلعیدن یا صحبت کردن از دست دادن کنترل مثانه یا روده از دست دادن حافظه یا مشکلات فکری چالش های بهداشت روان، مانند افسردگی از دست دادن بینایی، شنوایی یا حس لامسه تورم مغزی که ممکن است به درمان بیشتری نیاز داشته باشد. اگر فرد نتواند بدون کمک حرکت کند، زخم فشار وارد می شود. اگر فرد غذا یا نوشیدنی استنشاق کند، خطر ابتلا به ذات الریه بیشتر است. لخته های خونی که ممکن است منجر به ترومبوز ورید عمقی و احتمالا شود. برخی از این موارد با گذشت زمان بهبود می یابند و توان بخشی می تواند در پیشگیری از بروز آنها موثر باشد. ممکن است بیمار برای کنترل و مدیریت علایم خود به درمان مداوم پزشکی نیاز داشته باشد. به دنبال سکته مغزی خونریزی دهنده، احتمال دارد فرد مدتی سردردهای شدیدی را تجربه کند. یک پزشک، داروی مسکن را برای شما تجویز می کند. مصرف کافیین و الکل ممکن است سردردها را بدتر کند. برخی از افراد احساس عجیبی مانند غلغلک دادن در مغز را گزارش می دهند. این معمولا با گذشت زمان برطرف می شود. بهبودی از ممکن است زمان بر باشد و برخی از افراد هرگز به طور کامل بهبودی نمی یابند. آنها ممکن است به درمان طولانی مدت و مراقبت های ویژه نیاز داشته باشند. طبق تحقیقاتی منتشر شده از افرادی که خونریزی داخل مغزی را تجربه می کنند، در سال اول زنده نمی مانند. حدود نیمی از این مرگ و میرها طی روز بعد از سکته مغزی رخ می دهد. با این حال، این ت ثیر بستگی به محل آسیب، شدت آن و سرعت درمان فرد دارد. در حالی که بسیاری از افراد به مراقبت مداوم نیاز دارند، حدود % می توانند پس از ماه به طور مستقل از خودشان مراقبت کنند. همچنین ممکن است در شخصی که سکته کرده است خطر ابتلا به سکته دیگر وجود داشته باشد. برای تشخیص سکته مغزی، پزشک احتمالا موارد زیر را در نظر بگیرد: انجام معاینه فیزیکی بررسی سابقه پزشکی آزمایش تصویربرداری و تشخیصی در طول معاینه فیزیکی، یک پزشک علایم زیر را ارزیابی می کند: گیجی تعادل هماهنگی سخن، گفتار هوشیاری ذهنی علایم بی حسی یا ضعف در صورت آزمایشات تصویربرداری، مانند CT ، می تواند خونریزی داخل مغز را نشان دهد. این می تواند به شناسایی نوع سکته کمک کند. الکتروانسفالوگرام ( EEG ) اطلاعاتی در مورد عملکرد مغز ارایه می دهد. پیشگیری از سکته مغزی همیشه امکان پذیر نیست، اما برخی از سبک زندگی ممکن است کمک کنند. این اقدامات عبارتند از: ورزش منظم حفظ وزن مناسب ترک سیگار یا اجتناب از آن پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متنوع اقدام برای مدیریت بیماری های قلبی، دیابت و سایر شرایط این اقدامات به ویژه برای افرادی که قبلا سکته مغزی کرده اند، در پیشگیری از بروز سکته بعدی بسیار مهم است. سکته مغزی معمولا سالمندان را تحت ت ثیر قرار می دهد، اما ممکن است در کودکان نیز رخ دهد. حدود نیمی از سکته های مغزی در کودکان خونریزی دهنده است، در حالی که این میزان در بزرگسالان درصد است. دلایل احتمالی سکته در کودکان، عبارتند از: ضربه سرطان عفونت ها استفاده مواد مخدر برخی از اختلالات متابولیکی مشکلات رگ های خونی که از بدو تولد وجود دارد. شرایطی که بر خون ت ثیر می گذارد، مانند بیماری سلول داسی شکل اگر کودکی سکته مغزی خونریزی داشته باشد، علایمی که به احتمال زیاد ظاهر می شوند شامل موارد زیر هستند: تشنج سردرد استفراغ مشکل دیدن خواب آلودگی مشکل در صحبت کردن ضعف در یک طرف بدن همچنین ممکن است قبل از بروز علایم دیگر تب در کودکان رخ دهد. گاهی اوقات، یک نوزاد بلافاصله پس از تولد، سکته مغزی می کند، اما ممکن است علایم آن مشخص نباشد یا شبیه موارد دیگر باشد. در برخی موارد، اثرات فقط با رشد کودک آشکار می شوند. آنها ممکن است علایم ضعف، بی حالی، آپنه، مشکلات گفتاری و سایر علایم مانند سردرد را داشته باشند که ممکن است مدت کوتاهی طول بکشد. بعضی از کودکان ممکن است سکته های مکرر را تجربه کنند، بعضی از آنها گذرا هستند، به این معنی که به سرعت از بین می روند. هدف از درمان اورژانسی، مدیریت علایم و کاهش خطر عوارض است. این ممکن است شامل اقدامات برای کاهش فشار در مغز و پیشگیری از کمبود آب بدن باشد. ت ثیر طولانی مدت، به محل و شدت سکته مغزی بستگی دارد. این می تواند بر سلامت جسمی و عاطفی فرد و توانایی او در یادگیری و معاشرت ت ثیر بگذارد. درمان طولانی مدت مانند و گفتاردرمانی می تواند به شما کمک کند. به طور کلی به نظر می رسد احتمال زنده ماندن در سکته در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. اگر کودک به بیماری دیگری مانند مشکل قلبی مبتلا باشد، این ممکن است بر پیش آگهی کودک ت ثیر بگذارد. درمان فوری سکته مغزی خونریزی دهنده، ضروری است. درمان بر کنترل خونریزی و کاهش فشار در مغز متمرکز است. جراحی معروف به کرانیوتومی شاید لازم باشد. یک جراح برای پیشگیری از خونریزی بیشتر، قسمت کوچکی از جمجمه را باز می کند. آنها ممکن است نیاز به ترمیم رگهای خونی یا آنوریسم داشته باشند. پزشک ممکن است برای کاهش فشار خون دارو تجویز کند. این باعث کاهش فشار در مغز می شود. به دنبال درمان اضطراری، فرد احتمالا به برنامه توانبخشی نیاز خواهد داشت. توانبخشی می تواند به آنها کمک کند تا شرایط زیر را بازگردانند: بازیابی قدرت بازگشت به زندگی مستقل تا آنجا که ممکن است عملکرد را بازیابی کنند. میزان بهبودی به ناحیه آسیب دیده و میزان آسیب بافتی بستگی خواهد داشت. نکاتی که می توانند به بیمار در بازتوانی بهتر کمک کنند، عبارتند از: اجتناب یا ترک سیگار در صورت لزوم، کنترل وزن بدن پیروی از یک رژیم غذایی سالم برای قلب تا آنجا که ممکن است، ایجاد عادات منظم خواب برنامه درمانی، از جمله داروها و قرارهای بعدی با پزشک به دنبال حمایت از عزیزان و پزشکان برای مدیریت سلامت روان برنامه ای برای ورزش منظم، با مشورت با یک متخصص بهداشت پرسیدن در مورد توانبخشی برای کمک به گفتار، حرکت و سایر چالش ها نظارت بر علایم و عوارض جدید یا بدتر شدن و در صورت بروز کمک گرفتن یک پزشک به بیمار کمک می کند تا بسته به سن، سلامت کلی و ت ثیر سکته مغزی، بهترین برنامه توان بخشی را برای آنها تعیین کند. برخی از افراد ممکن است به گفتار، جسمی و کار درمانی نیاز داشته باشند. درمان و دارو همچنین ممکن است به مدیریت هرگونه ت ثیر بر سلامت روان مانند افسردگی کمک کند. سکته مغزی خونریزی دهنده، سکته مغزی است که شامل خونریزی در مغز است. این به طور بالقوه جدی یا خطرناک است و به فوریت پزشکی نیاز دارد. پیشگیری از سکته مغزی هموراژیک همیشه ممکن نیست، اما پرهیز از استعمال دخانیات، ورزش منظم و پیروی از یک رژیم غذایی سالم می تواند کمک کند. منبع:

می توانند درد در گردن را تسکین دهند. گردن درد، بیماری شایعی در بزرگسالان است. ایستادن بیش از حد و انجام کارهای خسته کننده از جمله عواملی است که منجر به درد شانه و گردن می شود. روش های درمانی زیادی برای درد گردن در دسترس است. شما می توانید برای کاهش درد گردن به یوگا یا سایر انواع ورزش بپردازید. در این مقاله، ما در مورد علل درد گردن بحث خواهیم کرد و برخی از درمان های خانگی طبیعی که می توانند درد گردن را تسکین دهند، شرح می دهیم. تنش و آسیب عضلانی بر روی گردن، شایعترین دلایل درد گردن است. اما علاوه بر آن، ممکن است به دلیل وضعیت بد خوابیدن، تنش و یا استرس، خم شدن طولانی مدت، دراز کشیدن روی یک تشک بیش از حد نرم یا وضعیت بد بدن دچار درد گردن شوید. برای پیشگیری از وخیم تر شدن گردن درد، تشخیص و مقابله با آن از اهمیت زیادی برخوردار است. بهترین روش برای بهبود درد گردن، مراقبت های کایروپراکتیک است. این داروهای خانگی طبیعی همچنین ممکن است به تسکین درد کمک کنند. تمرینات تقویتی، به افزایش حجم عضلات و تقویت و انعطاف پذیری آنها کمک می کند. ورزش می تواند به کاهش درد گردن کمک کرده و گردن را انعطاف پذیر و محکم کند. انجام یک تمرین ساده می تواند درد گردن را تسکین دهد. برای مدتی سر خود را به جلو و عقب و سپس به تدریج از یک طرف به طرف دیگر تکان دهید. هنگامی که ماهیچه هایتان احساس تنش کمتری کرد، به آرامی سر خود را کاملا به سمت چپ و سپس کاملا به سمت راست خود بچرخانید. اگر این وضعیت برای شما ناراحت کنند است، سرعت تمرین خود را کم کنید. در طول روز، هر چند ساعت یک بار انجام دهید. این کار را حداقل روز در هفته تکرار کنید. استرس می تواند باعث ایجاد تنش در عضلات شود. پیروی از تکنیک های سنتی آرامش، مانند، می تواند به بدن شما کمک کند تا آرامش خودش را حفظ کردن و تنش در اطراف گردن و شانه ها را برطرف کند. برخی از تمرینات یوگا که می تواند در تسکین گردن درد موثر باشند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مارجاریاسانا به عنوان ژست گربه شناخته می شود. این وضعیت می تواند به کشش عضلات ستون فقرات و کمر کمک کند تا درد گردن را تسکین دهد. این حالت باعث گسترش ستون فقرات و همچنین افزایش جریان خون در گردن و سر می شود. به این حالت ژست کودک نیز گفته می شود. یک حالت ساده است که به آرامی گردن و کمر را می کشد. از این حرکت به عنوان حالت استراحت بین ژست های دیگر استفاده کنید. بهتر است یوگا را - بار در هفته انجام دهید. روغن نعناع دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به تسکین درد عضلات کمک کند. اغلب در رایحه درمانی برای آرامش بخشیدن به ذهن استفاده می شود. همچنین می تواند عضلات بدن را تسکین دهد. این روغن با از بین بردن استرس و اضطراب همچنین می تواند به کاهش تنش جسمی کمک کند. روغن ریحان ضد اسپاسم و ضد درد است. همچنین در کاهش استرس مفید بوده و می تواند برای کاهش درد گردن استفاده شود. مخلوطی از روغن های اساسی تهیه کنید. چند قطره از این مخلوط را با روغن زیتون گرم مخلوط کنید. چند دقیقه این روغن را روی گردن ماساژ دهید. همچنین می توانید از این روغن ها به صورت جداگانه یا از ترکیبی از روغن ها استفاده کنید. فراموش نکنید که آن را در یک روغن حامل رقیق کنید. از این روغن ها دو بار در روز استفاده کنید. روشی است که در آن سوزن های ریزی در نقاط خاص و استراتژیک پوست قرار داده می شود. طب سوزنی، برای درمان هر نوع دردی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. بررسی های صورت گرفته، طب سوزنی را به عنوان جایگزینی برای طب سنتی برای تسکین کوتاه مدت از درد گردن توصیه می کنند. برای درمان درد گردن خود از طریق طب سوزنی با یک درمانگر با تجربه مشورت کنید. توصیه می شود هفته ای یک یا دو جلسه برای چند ماه طب سوزنی را تکرار کنید. سرکه سیب یک درمان خانگی عالی برای درد و سفتی گردن است. آنتی اکسیدان ها و عوامل ضد التهابی موجود در سرکه سیب می توانند تنش موجود در عضلات گردن را تسکین و درد را کاهش دهد. دستمال را در سرکه خیس کنید و آن را روی گردن خود قرار دهید. بگذارید حدود یک ساعت روی آن بماند. هر چند وقت یکبار باید این کار را انجام دهید. می تواند هر دردی را در بدن التیام بخشد و به بهبود خواب شما کمک کند. ناحیه درد را به آرامی ماساژ یا مالش دهید تا جریان خون تحریک شود و فشار در عضلات را کاهش دهد. دوش آب گرم بگیرید و پوست خود را خشک کنید. یک قاشق غذاخوری روغن را کمی گرم کرده و گردن خود را با آن ماساژ دهید. با حرکات دورانی به آرامی و برای چند دقیقه ماساژ دهید. این کار را هر روز صبح تکرار کنید. همچنین می توانید در طول روز یک بار دیگر گردن خود را ماساژ دهید. توجه: در صورت ایجاد درد بیشتر، محل آسیب دیده را مالش ندهید. یخ به تسکین التهاب در عضلات پس از یک فعالیت شدید کمک می کند. استفاده از کیسه یخ، گشاد شدن عروق زیر جلدی را افزایش می دهد، که جریان خون خنک شده را به عقب به عضلات دردناک در گردن بهبود می بخشد. تکه های یخ را داخل حوله قرار داده و روی گردن قرار دهید. روش دیگر، شما می توانید کیسه یخ را خنک کرده و روی گردن قرار دهید. بگذارید چند دقیقه روی آن بماند. این کار را سه تا چهار بار در روز تکرار کنید. اگر گردن درد مکرر دارید، باید رژیم غذایی خود را با ویتامین ها تکمیل کنید. کمبود می تواند منجر به ایجاد درد مزمن در مناطق مختلف، به ویژه در اطراف مفاصل شود. ویتامین B کمپلکس مسکن طبیعی است. این ویتامین ها باعث کاهش درد و التهاب با منش نوروپاتیک و اسکلتی عضلانی می شود. یک ماده ضد دردی است، به این معنی که آستانه درد را افزایش می دهد. این ماده حاوی آنتی اکسیدان است که مصرف آن با کاهش درد همراه خواهد بود. حتما یک رژیم متعادل داشته باشید که تمام مواد مغذی ضروری را ت مین کند. برای مکمل های ویتامین تجویز شده با یک متخصص تغذیه یا پزشک شخصی خود مشورت کنید. نمک اپسوم، همچنین به عنوان سولفات منیزیم شناخته می شود، دارای خواص ضد درد است. این نمک می تواند به از بین بردن درد همراه با اختلالات گردن کمک کند. سه چهارم وان را با آب گرم پر کرده و نمک اپسوم را به آن اضافه کنید. نمک را در آب مخلوط کرده و به مدت تا دقیقه در آن خیس کنید. روزی دو بار گردن خود را آب نمک اپسوم ماساژ دهید. گردنبند طبی هنگام تحمل درد از گردن، در تحمل وزن سر پشتیبانی می کند. گردنبند طبی را به دور گردن خود بپیچید و آن را روشن نگه دارید تا زمانی که درد کم شود. در فواصل منظم، گردنبند طبی را برداشته و عضلات گردن و شانه خود را کشش بدهید. برای رفع گردن درد از گردنبند طبی در مواقع لازم استفاده کنید. اگر مستعد درد گردن هستید، بهتر است که در طول روز به اندازه کافی استراحت کنید. حرکت و توجه به وضعیت بدن شما در پیشگیری و همچنین تسکین درد گردن نقش حیاتی دارد. از مصرف غذاهای ناخواسته خودداری کنید و غذاهای سالم مصرف کنید زیرا چاقی عضلات بدن، عضلات گردن را تحت فشار قرار می دهد. در اینجا چند نکته آورده شده است که می تواند به شما در پیشگیری از شروع درد گردن کمک کند. نکات پیشگیری از شروع مجدد گردن درد، عبارتند از: به طور مداوم رانندگی نکنید، زیرا ممکن است برای گردن و کمر مضر باشد. هنگام استفاده از تلفن همراه خود، مطمین شوید که گردن شما در وضعیتی قرار نگرفته که زیاد خسته شود. وقتی از لپ تاپ یا رایانه شخصی خود استفاده می کنید، مطمین شوید که صفحه در مقابل سطح چشم قرار دارد. برای شل نگه داشتن عضلات گردن، در فواصل منظم، روش های کششی و آرامش را مانند تمرینات گردن تمرین کنید. اگر احساس می کنید موقعیت خوابیدن شما باعث درد گردن می شود، باید آن را تغییر دهید و استفاده از بالش مناسب را در نظر بگیرید. گردن درد مزمن می تواند نتیجه وضعیت نامناسب، استرس جسمی و رژیم غذایی نامناسب باشد. اینها برخی از درمان های خانگی طبیعی است که می تواند در تسکین درد مفید باشد. اگر درد همچنان ادامه داشت، به پزشک مراجعه کنید. منبع:

این پرسش توسط علاقمندان نگهداری حیوانات مرتب مطرح می شود، که کدام - حیوان - خانگی - باعث - حساسیت - می - شوند؟ و این که چه راه درمانی برای آن وجود دارد؟ حساسیت به حیوانات خانگی یک واکنش آلرژیک به پروتیین های موجود در سلول های پوست، بزاق یا ادرار یک حیوان است. علایم حساسیت به حیوانات خانگی شامل موارد متداول در تب یونجه مانند عطسه و آبریزش بینی است. همچنین ممکن است علاوه بر موارد گفته شده برخی از افراد دچار علایم آسم مانند خس خس سینه و مشکل در تنفس شوند. در بیشتر موارد به حیوانات خانگی در اثر قرار گرفتن در معرض پوسته های مرده (شوره) که از بدن حیوان خانگی ریخته می شود به وجود می آید. هر حیوان با خز موجود بر روی بدن خود می تواند منبع حساسیت به حیوانات خانگی باشد. اما آلرژی به حیوانات خانگی بیشتر به علت وجود گربه ها و سگ ها است. در صورتی که دچار حساسیت به حیوانات خانگی هستید، بهترین راهکار جلوگیری یا کاهش میزان قرار گرفتن در معرض این حیوانات است. برای رفع علایم و مدیریت می توانید از داروها یا سایر روش های درمانی استفاده کنید. حساسیت هنگامی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن فرد نسبت به یک ماده خارجی مثل گرده، شوره بدن یا خز حیوانات خانگی واکنش نشان می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سیستم ایمنی بدن بعد از قرار گرفتن در برابر موارد حساسیت زا حیوانی، پروتیین هایی به نام آنتی بادی تولید خواهد کرد. این آنتی بادی ها از شما در برابر مهاجمان ناخواسته که می توانند شما را بیمار کرده یا باعث عفونت در بدن شما شوند محافظت می کنند. هنگامی که آلرژی دارید، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی را ایجاد می کند که آن آلرژن خاص را به عنوان ماده ای مضر تشخیص خواهد داد. هنگامی که آلرژن را استنشاق کرده یا با آن تماس پیدا می کنید، سیستم ایمنی بدن نسبت به آن پاسخ داده و یک واکنش التهابی در مسیرهای تنفسی، ریه ها و بینی شما ایجاد خواهد کرد. قرار گرفتن طولانی مدت یا منظم در معرض آلرژن می تواند باعث التهاب مداوم (مزمن) مسیر تنفسی شود. آلرژن های گربه ها و سگ ها در سلول های پوستی که از بدن این حیوانات می ریزد (شوره سر) و همچنین بزاق، ادرار و عرق و روی خز آن ها یافت می شوند. دندر یک مشکل خاص است زیرا بسیار کم است و می تواند برای مدت طولانی با کمترین میزان گردش هوا در هوا باقی بماند. همچنین به راحتی در مبلمان اثاثه یا لوازم داخلی اثاثه یا لوازم داخلی شما را جمع می کند. پوست و خز این حیوانات یکی از مشکلاتی است که ممکن است در همه جای خانه هایی که از حیوانات خانگی نگه داری می کنند وجود داشته باشد. این ذرات بسیار کوچک بوده و ممکن است برای مدت بسیار طولانی در داخل محیط باقی مانده و از طریق وارد دستگاه تنفس شوند. علاوه بر این چنین ذراتی به راحتی روی لباس ها و مبل ها باقی مانده و می تواند باعث بروز حساسیت در فرد شود. آب دهان حیوانات خانگی مثل گربه و سگ یکی دیگر از مسایلی است که به راحتی بر روی سطوح باقی مانده یا بعد از خشک شدن از طریق هوا وارد سیستم تنفسی افراد خانه شود. البته گربه ها و سگ های دارای نژاد هیپوآلرژنی ممکن است خز و ضایعات پوستی کمتری داشته باشند اما بدون شک نمی توان گفت هیچ نژادی از این حیوانات نمی تواند باعث بروز حساسیت شود. حیوانات اهلی جونده شامل موش، همستر و خوکچه هندی می شود. آلرژن های نشای از جوندگان معمولا در موها، شوره، بزاق و ادرار این حیوانات وجود دارد. گرد و غبار بستر این حیوانات مثل خاک اره نیز می تواند به پخش شدن این آلرژن ها در هوا کمک کرده و باعث حساسیت نگهدارندگان این جوندگان خانگی شود. همچنین آلرژن های خرگوش در شوره، مو و بزاق دهان این حیوان وجود دارد. آلرژی به حیوانات خانگی به ندرت ممکن است توسط حیوانات و خزندگانی که خز ندارند به وجود بیاید. به عنوان مثال بروز حساسیت به ماهی غیر ممکن است. ابتلا به حساسیت به حیوانات خانگی عارضه شایعی است. اما در صورت سابقه آلرژی یا آسم در خانواده، احتمال ابتلای فرد به حساسیت به حیوانات خانگی شدت خواهد گرفت. قرار گرفتن در معرض این حیوانات خانگی آن هم در سنین پایین ممکن است تا حدی به کاهش احتمال بروز آلرژی در اعضای خانواده کمک کند. برخی از مطالعات نشان می دهد که کودکانی که از سنین ابتدایی زندگی خود با سگ ها زندگی می کردند، دچار حساسیت نسبت به سگ ها نشده و در برابر عفونت های دستگاه تنفسی مقاومت بیشتری داشتند. علایم و نشانه های حساسیت به حیوانات خانگی ناشی از التهاب مجاری تنفسی شامل موارد زیر می شود: عطسه سرفه کردن آبریزش بینی گرفتگی بینی آبریزش بینی بیدار شدن مکرر فشار و درد صورت بالا کشیدن بینی در کودکان خارش بینی، سقف دهان یا گلو پوست متورم و تغییر پوست زیر چشم خارش چشم ها، قرمز یا آبریزش بینی در صورتی که حساسیت به حیوان خانگی باعث شدت گرفتن و بروز آن شود. فرد ممکن است شاهد بروز علایم زیر باشد: مشکلات تنفسی و تنفس دشوار صدای سوت یا در هنگام بازدم و یا برخی از افراد مبتلا به حساسیت به حیوانات خانگی ممکن است شاهد بروز علایم پوستی باشند، الگویی که به آن درماتیت آلرژیک نیز گفته می شود. این نوع درماتیت یک واکنش سیستم ایمنی است که باعث التهاب پوست فرد می شود. تماس مستقیم با حیوان خانگی ممکن است باعث درماتیت آلرژیک شده و در نتیجه آن شاهد بروز علایم و نشانه های زیر باشیم: خارش پوست برآمدگی های قرمز ( برخی علایم و نشانه های حساسیت نسبت به به حیوان خانگی مانند آبریزش بینی یا عطسه شبیه به علایم سرماخوردگی است. گاهی اوقات حتی تشخیص اینکه دچار سرماخوردگی یا حساسیت شده اید کار سختی خواهد بود. اما اگر علایم شما بیش از دو هفته ادامه یافت، ممکن است دچار آلرژی شده باشید. اگر علایم و نشانه های شما شدید بوده و حس می کنید که بینی به کلی مسدود شده یا در هنگام خواب سینه شما خس خس می کند بهتر است برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که یا به سرعت رو به وخامت رفت یا به سختی نفس می کشیدید بهتر است سریعا با اورژانس تماس بگیرید. التهاب مداوم (مزمن) بافت های مسیر تنفسی ناشی از حساسیت به حیوانات خانگی حتی می تواند عملکرد حفره های توخالی متصل به مسیرهای تنفسی شما (سینوس ها) را مختل کند. این انسدادها ممکن است شما را در معرض انواع عفونت های باکتریایی سینوس ها، مانند قرار دهد. افراد مبتلا به آسم و حساسیت به حیوانات خانگی اغلب در مدیریت علایم آسم مشکل خواهند داشت. این افراد ممکن است در معرض حملات آسم قرار گرفته و نیاز به درمان فوری پزشکی یا مراقبت فوری داشته باشند. اگر در منزل از حیوان خانگی به خصوصی مراقبت نمی کنید اما قصد خرید یکی از آن ها را دارید، قبل از این کار بهتر است از نظر احتمال حساسیت به آن حیوان خانگی مورد بررسی قرار گرفته و مطمین شوید که نسبت به آن حیوان حساسیت ندارید. پزشک ممکن است با توجه به علایم، معاینه وضعیت تنفسی و پاسخ های شما به سوالات مطرح شده در مورد ابتلای شما به حساسیت به حیوانات خانگی مشکوک شود. او ممکن است از یک ابزار روشنایی برای بررسی وضعیت داخلی بینی استفاده کند. به عنوان مثال اگر نسبت به حیوان خانگی به خصوصی حساسیت داشت باشید ممکن است لایه بینی بینی متورم، رنگ پریده یا مایل به رنگ آبی باشد. پزشک ممکن است برای تعیین دقیق آنچه که به آن حساسیت دارید، انجام آزمایش پوستی را پیشنهاد کند. برای انجام این آزمایش ممکن است نیاز باشد تا به یک متخصص حساسیت (آلرژی) مراجعه کنید. در این آزمایش مقادیر کمی از عصاره های آلرژن از جمله عصاره هایی با پروتیین حیوانی بر روی سطح پوست شما قرار خواهد گرفت. این کار معمولا روی ساعد انجام می شود اما ممکن است در قسمت فوقانی کمر نیز انجام شود. پزشک یا پرستار شما پس از دقیقه پوست شما را از نظر علایم واکنش حساسیتی مورد بررسی قرار خواهد داد. به عنوان مثال اگر به گربه ها حساسیت داشته باشید، در قسمتی که عصاره گربه بر روی پوست قرار گرفته شاهد برآمدگی، خارش و قرمزی خواهید بود. شایع ترین عوارض جانبی این آزمایشات پوستی بروز خارش و قرمزی است. این عوارض جانبی معمولا طی دقیقه از بین خواهند رفت. در بعضی موارد، آزمایش پوستی به دلیل وجود بیماری پوستی یا به دلیل اختلال با داروهای خاصی نمی تواند انجام شود. در چنین مواردی به جای آزمایش پوستی از برای تشخیص استفاده خواهد شد. در این آزمایش خون شما از نظر آنتی بادی های خاص آلرژیک نشان از حساسیت به آلرژن های مختلف متداول از جمله حیوانات مختلف مورد بررسی قرار خواهد گرفت. این آزمایش حتی می تواند میزان و شدت حساسیت شما نسبت به آلرژن های خاص را نشان دهد. اولین راه حل درمانی برای کنترل آلرژی به حیوان خانگی، اجتناب از قرار گرفتن در معرض حیوان خانگی است. وقتی میزان قرار گرفتن در معرض آلرژن های حیوان خانگی را به حداقل برسانید، واکنش های حساسیتی کاهش یافته یا از شدت آن کاسته خواهد شد. البته در بیشتر موارد قرار نگرفتن در معرض آلرژن های حیوانات خانگی دشوار یا حتی غیرممکن است. حتی در صورتی که حیوان خانگی نداشته باشید، باز هم ممکن است به طور غیر منتظره ای با آلرژن های حیوانات خانگی دیگران که بر روی لباس ها و وسایل آن ها وجود دارد روبرو شوید. در نتیجه برای درمان این حساسیت ممکن است علاوه بر پرهیز از قرار گرفتن در معرض این حیوانات به داروها برای کنترل علایم این حساسیت ها نیاز داشته باشید. پزشک ممکن است به شما توصیه کند تا از یکی از داروهای زیر برای بهبود علایم آلرژی بینی استفاده کنید: مصرف تولید یک ماده شیمیایی توسط سیستم ایمنی برای واکنش در برابر آلرژن ها را کاهش داده و به رفع علایمی مثل عطسه، خارش و آب ریزش بینی کمک خواهد کرد. آنتی هیستامین های تجویز شده به صورت اسپری بینی شامل آزلاستین و الوپاتادین می شود. قرص های آنتی هیستامین بدون نسخه ( OTC ) نیز شامل فکسوفنادین، لوراتادین و ستیریزین می شوند. همچنین برای کودکان می توان از شربت های آنتی هیستامین بدون نیاز به نسخه استفاده کرد. قرص های آنتی هیستامین تجویزی، مانند لووسیتیرزین نیز گزینه های دیگر درمانی هستند که می توان از آن ها برای درمان حساسیت نسبت به حیوانات خانگی استفاده کرد. که به صورت اسپری بینی تجویز می شوند می توانند تا حدی زیادی التهاب را کاهش داده و علایم تب یونجه را کنترل کنند. این داروها شامل فلوتیکازون پروپیونات، فوروات مومتازون، تریامسینولون و سیکلسونید می شود. کورتیکواستروییدهای داخل بینی دارای دوز کمی بوده و در نتیجه عوارض جانبی بسیار کمتری نسبت به کورتیکواستروییدهای خوراکی دارند. دکونژستانت ها نیز می توانند به کاهش تورم و التهاب داخل مسیر تنفسی کمک کرده و تنفس را تا حد زیادی برای فرد مبتلا به حساسیت راحت کنند. برخی از قرص های ضد حساسیت بدون نسخه ترکیبی از آنتی هیستامین با دکونژستانت ها هستند. البته دقت داشته باشید که دکونژستانت های خوراکی می توانند باعث افزایش فشار خون مصرف کننده شوند در نتیجه افراد دارای فشار خون بالا، گلوکوما یا بیماری های قلبی عروقی نباید از این داروها برای کاهش علایم حساسیت خود استفاده کند. بهتر است قبل از مصرف دکونژستانت با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. دکونژستانت های بدون نیاز به نسخه که به صورت اسپری داخل بینی در دسترس هستند می توانند تا حدی به کاهش علایم حساسیت کمک کنند. اما در صورتی که سه روز پشت سر هم از دکونژستانت استفاده کنید ممکن است دیگر موثر نبوده و باعث بروز گرفتگی بیشتر بینی شود. اصلاح کننده های لکوترین عملکرد برخی مواد شیمیایی سیستم ایمنی بدن را مسدود کرده و در نتیجه می تواند در کاهش علایم حساسیت به حیوانات موثر باشد. اگر پزشک ت یید کند که اسپری های کورتیکواستروییدی یا آنتی هیستامین ها گزینه های خوبی برای درمان شما نیست، ممکن است مونتلوکاست که یک نوع قرص است را برای بهبود شما تجویز کند. عوارض جانبی احتمالی مصرف قرص مونتلوکاست شامل عفونت دستگاه تنفسی، و تب می شود. عوارض جانبی احتمالی دیگر که چندان شایع نیست نیز شامل تغییرات رفتاری یا خلقی مانند اضطراب یا می شود. در این شیوه باید از دستگاه شستشو یا سرنگ برای شستشوی مخاط و محرک ها استفاده کنید. بهترین گزینه برای شستشوی بینی استفاده از آب نمک آماده است. می توانید به سیستم ایمنی بدن خود آموزش دهید تا دیگر نسبت به آلرژن ها حساس نباشد. این شیوه درمانی با استفاده از یک سری تزریقات آلرژی به نام ایمونوتراپی انجام خواهد شد. بهترین راهکار برای جلوگیری از بروز حساسیت به حیوانات خانگی، جلوگیری از قرار گرفتن در معرض این حیوانات است. البته این راه حل برای بسیاری از خانواده ها موثر نخواهد بود زیرا همه اعضای خانواده با کنار گذاشتن حیوان خانگی موافق نخواهند بود. در نتیجه بهتر است با پزشک در مورد راهکارهای کاهش قرار گرفتن در معرض این حیوانات صحبت کرده یا برای آن ها خانه جدیدی پیدا کنید. اگر حتی برای حیوان خانگی خود منزل جدیدی پیدا کرده و آن را از خانه خارج کنید بلافاصله علایم شما برطرف نخواهد شد. حتی ممکن است بعد از خانه تکانی بازهم آلرژن ها به مدت چند هفته تا چند ماه داخل منزل وجود داشته باشد. در نتیجه بهتر است از راهکارهای زیر برای نظافت منزل استفاده کنید: در صورت امکان فرش ها به خصوص فرش های محیط خواب خود را عوض کنید. از کسی که حساسیت ندارد درخواست کنید تا همه قسمت های منزل حتی دیوار و سقف ها را تمیز کند. بهتر است از دستگاه های تصفیه هوا در منزل استفاده کرده و به طور منظم فیلتر آن ها را تعویض کنید. بهتر است روبالشتی، ملحفه ها و روتختی خود را عوض کنید زیرا شستشوی کامل آلرژن ها از روی این وسایل کار سخت و دشواری است. در صورت امکان حتما مبلمان و لوازم داخلی که امکان تعویض دارند را عوض کنید. زیرا با تمیز کردن این لوازم تمامی آلرژن های برطرف نخواهد شد. همچنین می توانید در صورتی که فقط شما دچار حساسیت به حیوانات شدید بهتر است مبلمان یا وسایل دیگر را از اتاق خود خارج کرده به دیگر قسمت های منزل انتقال دهید. در صورتی که حیوان خانگی را نزد خود نگه می دارید، اگر تصمیم گرفته اید تا با وجود حساسیت خود نسبت به حیوان خانگی آن را داخل منزل نگه دارید بهتر است از نکات زیر استفاده کنید: یکی از اتاق ها مثل اتاق خواب خود را به عنوان منطقه ممنوع برای ورود حیوان خانگی در نظر بگیرید. از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود که آلرژی ندارد بخواهید تا هر هفته حیوان خانگی را بشوید. بهتر است برای دستگاه تصفیه هوای منزل از فیلترهای با کیفیت استفاده کرده و سریع تر آن را عوض کنید. زمانی که نیاز به تمیز کردن حیوان خانگی، لانه یا قفس او داشتید. بهتر است از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود که نسبت به آن حیوان حساسیت ندارد کمک بگیرید. بهتر است هر وسیله یا چیزی که باعث چسبیدن آلرژن ها به خود می شود را برداشته یا آن ها را جایگزین کنید. به عنوان مثال بهتر است از کف های چوبی یا کف پوش ها برای منزل استفاده کنید که تمیز کردن آن ها کار ساده ای است. اگر حیوان خانگی شما می تواند به راحتی در بیرون از منزل زندگی کند، می توانید با همین راهکار ساده میزان آلرژن ها در خانه را کاهش دهید. این گزینه برای بسیاری از حیوانات خانگی یا در برخی از اقلیم ها مناسب نیست. در صورت بروز علایم حساسیت مثل سرفه، عطسه، آبریزش بینی یا تنگی نفس احتمالا به پزشک عمومی یا پزشک خانوادگی مراجعه خواهید کرد. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. بهتر است در مورد حساسیت به حیوانات خانگی سوالات زیر را از پزشک مطرح کنید: بهترین درمان چیست؟ آیا نیاز به مراجعه به متخصص آلرژی دارم؟ آیا داروهای دیگری برای درمان این علایم وجود دارد؟ آیا برای تشخیص حساسیت نیاز به آزمایش خواهم داشت؟ علت اصلی بروز علایم و نشانه های این بیماری چیست؟ آیا علت احتمالی دیگری نیز ممکن است وجود داشته باشد؟ برای کاهش علایم این حساسیت چه کارهایی باید در خانه انجام دهم؟ در صورت ابتلا به حساسیت به حیوانات خانگی می توانم از حیوان خانگی خود مراقبت کنم؟ مبتلا به بیماری های دیگری نیز هستم. چگونه می توانم این بیماری ها را در کنار هم مدیریت کنم؟ آیا برگه یا بروشور پرینت شده در مورد بیماری دارید که با خود به منزل ببرم؟ برای کسب اطلاعات بیشتر مطالعه چه وب سایتی را پیشنهاد می کنید؟ پزشک احتمالا در حین معاینه سوالاتی را مطرح خواهد کرد که بهتر است آمادگی پاسخگویی به آن ها را داشته باشید. این سوالات شامل موارد زیر می شود: از چه زمانی علایم شما شروع شده است؟ آیا حیوان خانگی داشته و آن را با خود به تختخواب می برید؟ آیا به نظر می رسد که عاملی باعث بهبود علایم شما می شود؟ آیا علایم در زمان ها یا روزهای به خصوصی شدت پیدا می کند؟ آیا به نظر می رسد که عاملی باعث شدت گرفتن علایم شما می شود؟ آیا در اتاق خواب یا بعضی از اتاق های منزل علایم شما شدیدتر می شود؟ از چه تکنیک ها و روش های خودمراقبتی استفاده کرده اید؟ آیا کمکی به بهبود علایم شما کرده است؟ یک واکنش آلرژیک به پروتیین های موجود در سلول های پوست، بزاق یا ادرار یک حیوان است. علایم حساسیت به حیوانات خانگی شامل موارد متداول در تب یونجه مانند عطسه و آبریزش بینی است. همچنین ممکن است علاوه بر موارد گفته شده برخی از افراد دچار علایم آسم مانند خس خس سینه و مشکل در تنفس شوند.

هر دو برای سلامتی افراد مفید هستند، اما برخی از بیماران شاید مجاز به ورزش های هوازی و حتی بی هوازی نباشند. این ورزش ها از نظر مدت و شدت می توانند متفاوت باشند. بر همین اساس تشخیص فرق بین این دو ورزش می تواند تاثیر زیادی در انتخاب ورزش مناسب داشته باشد. تمرینات هوازی، تمریناتی از نوع استقامت هستند که ضربان قلب و میزان تنفس فرد را در مدت زمان نسبتا طولانی افزایش می دهند. تمرینات بی هوازی تمریناتی است که شامل دوره های کوتاهی از فعالیت شدید است. نمونه هایی از ورزش های هوازی شامل راه رفتن سریع و دوچرخه سواری است. دو سرعت و وزنه برداری نوعی ورزش بی هوازی است. هر دو نوع ورزش برای سلامتی فرد مفید است، هرچند هر یک به روش های مختلفی فایده دارند. در این مقاله، تشابهات و تفاوتهای بین این تمرینات را بیان می کنیم. ما همچنین برخی از مزایا و خطرات احتمالی این دو نوع ورزش و تعداد دفعات انجام هر یک از افراد را توضیح می دهیم. تمرینات هوازی، تمریناتی از نوع استقامت است که در آن عضلات فرد به صورت ریتمیک و هماهنگ برای یک دوره پایدار حرکت می کنند. افراد از این تمرینات، به عنوان هوازی یاد می کنند زیرا برای تولید انرژی به اکسیژن نیاز دارند. تمرینات هوازی برای رساندن اکسیژن بیشتر به عضلات بدن، ضربان قلب و تنفس فرد را افزایش می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نمونه هایی از ورزش های هوازی، عبارتند از: شنا کردن دو سرعت پیاده روی سریع دوچرخه سواری تمرینات بی هوازی به تمریناتی گفته می شود که شامل دوره های کوتاه و شدید فعالیت بدنی باشد. این تمرینات، بی هوازی هستند زیرا شامل افزایش جذب و انتقال اکسیژن نمی شوند. در طی ورزش های بی هوازی، بدن در غیاب اکسیژن ذخایر گلوکز را تجزیه کرده و منجر به تجمع اسید لاکتیک در عضلات می شود. نمونه هایی از تمرینات بی هوازی، عبارتند از: دو و میدانی وزنه برداری آموزش با شدت زیاد ( HIIT ) تفاوت های اصلی بین تمرینات این ها، عبارتند از: شدت تمرین مدت زمانی که فرد قادر به حفظ ورزش است. چگونه بدن از انرژی ذخیره شده استفاده می کند. تمرینات هوازی تمایل به ریتمیک بودن دارند و ملایم تر و طولانی تر هستند. تمرینات بی هوازی معمولا شامل دوره های کوتاه و فعالیت شدید است. به طور کلی، ورزش های هوازی به افزایش استقامت کمک می کند، در حالی که ورزش های بی هوازی در افزایش توده و قدرت عضلانی موثر هستند. هر دو این تمرین ها، برای سیستم قلبی عروقی مفید هستند. هر دو نوع تمرین باعث شرایط زیر بر روی بدن می شوند: افزایش متابولیسم تقویت عضله قلب تقویت گردش خون کمک به مدیریت وزن طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) ، هر دو نوع ورزش به کاهش خطر ابتلا به بیماری های زیر در بدن کمک می کند: افسردگی اضطراب زوال عقل بیماری قلبی برخی از سرطان ها طبق انجمن روانشناسی آمریکا توجه داشته باشید که ورزش از هر نوع برای سلامت روان، و همچنین سلامت جسمانی سودمند است. در حالی که هر دو نوع ورزش مزایای متنوعی را به همراه دارد، اما مزایای آنها ممکن است کمی متفاوت باشد. به طور کلی، ورزش های هوازی ضربان قلب و تنفس را افزایش می دهند و گردش خون را تقویت می کنند. از این طریق سلامت قلب و عروق فرد را بهبود می بخشند. برخی از مزایای بالقوه ورزش هوازی عبارتند از: بهبود خواب بهبود روحیه کاهش فشار خون کمک به مدیریت وزن تحریک کننده کاهش سرعت در تراکم استخوان افزایش استقامت و کاهش خستگی افزایش سطح کلسترول "خوب" و کاهش سطح کلسترول "بد" در خون یک بررسی در سال تاثیر فعالیت هوازی منظم را بر میزان مرگ و میر افراد را بررسی کرده است. این یافته ها نشان داد در افرادی که دو یا سه بار دویدن در هفته و در کل ساعت ورزش سبک انجام می دهند، خطر مرگ و میر نسبت به افرادی که ورزش نمی کنند، به طور قابل توجهی پایین تر است. با این حال، به نظر می رسد خطر مرگ و میر در افرادی که تمریناتی مانند آهسته دویدن، دارند، مشابه افرادی است که اصلا ورزش نمی کنند. این یافته نشان می دهد که ورزش هوازی متوسط می تواند به کاهش خطر مرگ و میر کمک کند. اما ورزش هوازی با شدت زیاد احتمال دارد هیچ مزیتی نداشته باشد. تمرینات هوازی برای بیشتر افراد مفید هستند. با این وجود، افراد در صورت ابتلا به شرایط زیر باید قبل از شروع تمرینات هوازی با پزشک مشورت کنند در صورتی که: لخته شدن خون یک بیماری قلبی بیماری عروق کرونر ابتلا به بیماری قلبی عروقی در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی هستند. در حال بهبودی از یا نوع دیگری از حوادث قلبی هستند. پزشکان احتمال دارد بتوانند توصیه های ورزشی خاصی را ارایه دهند یا محدودیت های معقولی را برای کمک به فرد، در انجام ورزش منظم هوازی پیشنهاد دهند. فردی که سبک زندگی کم تحرکی دارد، باید به تدریج فعالیت بدنی انجام دهد. انجام ناگهانی ورزش هوازی با مدت زمان طولانی و با شدت زیاد احتمال دارد فشار زیادی را بر بدن وارد کند. این ورزش ها ت ثیرات یکسان مفیدی بر سلامت قلب و عروق فرد دارند. با این حال، در مقایسه ورزش های هوازی با ورزش های بی هوازی در مدت زمان کوتاه تری انرژی بیشتری از بدن می طلبند. به همین ترتیب، ورزش بی هوازی احتمال دارد به ویژه برای افرادی که بدنبال از دست دادن چربی بدن هستند مفید باشد. ورزش بی هوازی همچنین به فرد کمک می کند تا توده عضلانی خود را افزایش یا حفظ کرده و تراکم استخوان را افزایش دهد. ورزش بی هوازی، معمولا به قدرت بیشتر بدن احتیاج دارد. به همین ترتیب، افراد باید قبل از انجام تمرینات شدید بی هوازی از داشتن آمادگی جسمانی اساسی اطمینان داشته باشند. افرادی که نگرانی های اساسی در زمینه سلامتی دارند باید قبل از افزودن هرگونه تمرین بی هوازی به برنامه منظم خود با پزشک مشورت کنند. همچنین کارکردن با یک مربی شخصی برای شروع تمرینات بی هوازی، می تواند مفید باشد. افراد می توانند تمرینات هوازی را به عنوان تمرینات منظم ورزشی تصور کنند. نمونه های متداول ورزش های هوازی، عبارتند از: رقصیدن شنا کردن پیاده روی دوچرخه سواری افراد می توانند تمرینات بی هوازی را به عنوان تمرینات سریع و شدید تصور کنند. نمونه هایی از تمرینات بی هوازی، عبارتند از: دو و میدانی وزنه برداری فعالیت های مربوط به وزن بدن، مانند فشار دادن و کشیدن وزارت بهداشت و خدمات انسانی ( HHS ) توصیه می کنند که بزرگسالان - دقیقه فعالیت هوازی متوسط و یا - دقیقه فعالیت هوازی شدید را در هر هفته انجام دهند. آنها متذکر می شوند که افزایش میزان ورزش، مزایای سلامتی بیشتری را به همراه خواهد داشت. فعالیت هوازی متوسط شامل فعالیت هایی مانند پیاده روی سریع و دوچرخه سواری آرام است. قاعده کلی این است که فرد باید هنگام انجام این فعالیت ها بتواند راحت صحبت کند. فعالیت های هوازی شدیدتر شامل دویدن در مسافت طولانی و دوچرخه سواری شدید است. فعالیت های شدید هوازی به فرد امکان می دهد تا با سرعت بیشتری به نیازهای هوازی هفتگی خود برسد. بزرگسالان حداقل در روز از هفته با شدت متوسط یا شدت بیشتر فعالیت های تقویت عضله را انجام دهند. به عنوان مثال می توان به وزنه برداری و تمرینات مقاومتی اشاره کرد. هنگام انجام تمرینات تقویت عضلات، بهتر است که افراد همه گروه های اصلی عضلانی را تمرین دهند نه اینکه فقط بر روی عضلات قسمت فوقانی یا تحتانی بدن تمرکز کنند. ورزش های هوازی از راه های مختلفی برای بدن مفید هستند. مهمترین فواید ورزش هوازی بر بدن، عبارتند از: این ورزش برای سلامت قلب، ریه ها و رگ های خونی ضروری است. ورزش منظم هوازی می تواند به پیشگیری از کمک کند و خطر مرگ ناشی از این بیماری را کاهش دهد. این ورزش می تواند به پیشگیری از بیماری های قلبی و کنترل سطح قند خون کمک کند. افرادی که مایل به کاهش وزن هستند باید اطمینان حاصل کنند که کالری بیشتری از میزان مصرف خود می سوزانند و در نتیجه کمبود کالری ایجاد می شود. این ورزش باعث می شود بدن برای ت مین انرژی، کالری بسوزاند. این یک روش عالی برای سوزاندن کالری است که منجر به کاهش وزن می شود. با این حال، برای رسیدن به وزن مناسب، اکثر افراد باید کالری مصرفی خود را کاهش دهند. تحت کنترل نگه داشتن سطح قند خون برای کاهش خطر مهم است. برای افراد مبتلا به دیابت ضروری است که سطح قند خون خود را در یک حد سالم حفظ کنند. قند خون بالا می تواند به عروق خونی آسیب برساند و منجر به بیماری قلبی شود. انسولین برای تنظیم قند خون لازم است. ورزش های هوازی می توانند حساسیت به انسولین را افزایش دهند تا بدن برای کنترل سطح قند به انسولین کمتری نیاز داشته باشد. در حین ورزش، عضلات از گلوکز خون نیز استفاده می کنند. به این ترتیب، ورزش از بالا رفتن بیش از حد سطح قند خون پیشگیری می کند. فشار خون بالا، بر رگ های خونی و قلب تاثیر می گذارد. با گذشت زمان، این می تواند عواقب جدی مانند افزایش خطر یا داشته باشد. این ورزش می تواند فشار خون را در محدوده سالم حفظ کند. بررسی آزمایش در مجله پزشکی ورزشی نشان داد که ورزش یک عامل موثر، در کاهش است. سکته مغزی هنگامی اتفاق می افتد که خون رسانی به ناحیه ای از مغز متوقف شود. این می تواند عواقب جدی و تهدید کننده زندگی داشته باشد. ورزش منظم هوازی با سلامت عروق و قلب، خطر سکته را کاهش می دهد. همچنین افرادی که سکته کرده اند مهم است که برای بهبودی بهتر و کاهش خطر سکته مغزی تا حد امکان فعال باشند. یک پزشک به فرد در مورد بهترین راه، برای افزایش فعالیت و شروع دوباره ورزش بعد از سکته مغزی توصیه می کند. ورزش ایروبیک، دارای دامنه وسیعی از فواید سلامتی است که به افراد در افزایش طول عمر کمک می کند. سطوح بالاتر فعالیت هوازی، صرف نظر از شدت فعالیت، خطر مرگ را کاهش می دهد. توانایی انجام وظایف برای زندگی روزمره در حفظ استقلال و رفاه مهم است. این ورزش ها توانایی های بدنی را که برای عملکرد روزمره شخص ضروری است، بهبود می بخشد. آمادگی جسمانی همچنین به پیشگیری از زمین خوردن و صدمات ناشی از آن کمک می کند. این ورزش از راه های زیر برای مغز سودمند است: ورزش منظم هوازی یک از موثرترین روشهای پیشگیری از بیماری است، که رایج ترین شکل زوال عقل است. بررسی ها نشان داده است افرادی که دارای سطح بالاتری از فعالیت بدنی هستند، خطر کمتری در کاهش شناخت و زوال عقل دارند. چندین آزمایش بالینی نشان داده است که این ورزش علایم را در افراد مبتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی کاهش می دهد. این ورزش ها همچنین آمادگی جسمانی فرد را بهبود می بخشد، و احتمال دارد از بروز افسردگی و اختلالات اضطرابی پیشگیری کند. اگرچه این ورزش ها احتمال دارد کاهش شناختی را در زندگی به ت خیر بیندازد، اما همچنین می تواند روندهای فکری را در کودکان و بزرگسالان تقویت کند. چندین بررسی، شواهدی را نشان می دهد که این ورزش و آمادگی جسمانی، با نمرات بالا در مدرسه و عملکرد بهتر در انجام وظایف شناختی مانند آزمایش های حافظه ارتباط دارند. این ورزش ها، باعث بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی می شوند که به عملکرد مغز کمک می کنند. نویسندگان مقاله مرور اخیر نتیجه گرفتند که ورزش هوازی می تواند باعث: کاهش التهاب افزایش مقاومت در برابر استرس اکسیداتیو اندازه و عملکرد مناطق اصلی مغز، مانند هیپوکامپ را افزایش دهد. به مغز کمک می کند تا پاسخ به را کنترل کند. این تغییرات احتمالا به فواید ورزش در سلامت روان و شناخت کمک می کند. برای برخی از افراد، یافتن وقت برای ورزش یا بازدید منظم از باشگاه احتمال دارد دشوار باشد. با این حال، ایجاد تغییرات جزیی در برنامه های روزمره می تواند به این افراد در رسیدن به میزان توصیه شده فعالیت بدنی کمک کند. به عنوان مثال، آنها می توانند به جای آسانسور از پله ها استفاده کنند یا در صورت امکان، به جای رانندگی، پیاده روی را امتحان کنند. تمرینات هوازی، تمریناتی از نوع استقامتی هستند که قلب و میزان تنفس فرد را در یک دوره پایدار افزایش می دهند. تمرینات بی هوازی شامل انفجارهای کوتاه و شدید فعالیت بدنی است. هر دو نوع ورزش برای سلامت قلب و عروق فرد مفید است. آنها همچنین مزایای سلامت روان را فراهم می کنند. افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی یا سایر مشکلات بهداشتی اساسی، باید قبل از شروع هرگونه تمرین روزانه یا افزودن تمرینات جدید با پزشک خود مشورت کنند. یک پزشک احتمال دارد توصیه ها یا محدودیت هایی را برای کاهش خطر فشار بیش از حد، آسیب دیدگی و سایر عوارض سلامتی ارایه دهد.

، توده یا توده های از بافت بدن هستند که ممکن است بیشتر به تورم شباهت داشته باشد. همه تومورها سرطانی نیستند، اما بهتر است در صورت ظاهر شدن هر گونه تورم بر روی بدن به پزشک مراجعه شود. در یک بدن سالم، سلول ها رشد می کنند، تقسیم می شوند و یکدیگر را در بدن جایگزین می کنند. با تشکیل سلول های جدید، سلول های قدیمی می میرند. وقتی فردی به سرطان مبتلا می شود، سلول های جدیدی تشکیل می شوند که بدن به آنها نیازی ندارد. افزایش و یا تجمع سلول های جدید می تواند منجر به تشکیل اتواع مختلف تومور شود. اگرچه برخی از تومورها خوش خیم هستند و از سلول های غیرسرطانی تشکیل شده اند، اما برخی دیگر ممکن است بدخیم باشند. تومورهای بدخیم سرطانی هستند و در این وضعیت سلول ها می توانند به سایر قسمت های بدن انتشار یابند. تومور هنگامی ایجاد می شود که سلول ها خیلی سریع تولید مثل کنند. اندازه تومورها از یک توده کوچک تا یک توده بزرگ بسته به نوع آن می تواند متفاوت باشد و تقریبا در هر نقطه از بدن ظاهر می شوند. سه نوع اصلی تومور وجود دارد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید. در این تومورها، سلول ها هنوز سرطانی نیستند، اما احتمال بدخیمی دارند. تومورهای بدخیم سرطانی هستند. سلول ها می توانند رشد کرده و به سایر قسمت های بدن انتشار یابند. نوع رفتار تومورها در آینده ناشناخته است و هیچ راهی برای تشخیص اینکه تومور به مرور زمان چه وضعیتی را پیدا می کند، وجود ندارد. برخی از تومورهای خوش خیم می توانند بدخیم و سپس خطرناک و جدی شوند. به همین علت، بهتر است رشد و پیشرفت انها کنترل شود. بیشتر تومورهای خوش خیم مضر نیستند و بعید به نظر می رسد که روی سایر قسمت های بدن ت ثیر بگذارند. با این حال، اگر به اعصاب یا رگ های خونی فشار وارد کرده یا اگر تولید بیش از حد هورمون ها را تحریک کنند، مانند سیستم غدد درون ریز، می توانند باعث درد یا مشکلات دیگری شوند. نمونه هایی از تومورهای خوش خیم، عبارتند از: آدنوم در بافت اپیتلیال غده ای ایجاد می شود که غشای نازکی است که غدد، اندام ها و سایر ساختارهای بدن را می پوشاند. برخی از انواع آدنوم ها عبارتند از: آدنوم به عنوان سرطان شروع نمی شود. با این حال، برخی می توانند تغییر کرده و به آدنوکارسینوم سرطانی تبدیل شوند. فیبروییدها یا فیبروما، تومورهای خوش خیم هستند که می توانند روی بافت فیبری یا همبند هر اندامی رشد کنند. فیبروم رحم شایع است و می تواند باعث منجر به بروز علایم زیر شود: بسته به نسبت فیبرها به سلول ها می توانند "نرم" یا "سخت" باشند. انواع مختلفی از فیبروما وجود دارد، از جمله: برخی از فیبروما ها می توانند علایم ایجاد کنند و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. در موارد نادر، فیبروم ها می توانند تغییر کرده و به فیبروسارکوم تبدیل شوند. اینها سرطانی هستند. همانژیوماها تومورهای خوش خیم هستند که هنگام رشد بیش از حد رگ های خونی تشکیل می شوند. آنها می توانند به صورت "علایم توت فرنگی" قرمز روی پوست یا در داخل بدن ایجاد شوند. آنها اغلب در بدو تولد وجود دارند و در دوران کودکی ناپدید می شوند. معمولا نیازی به درمان ندارد، اما در صورت برطرف نشدن، جراحی لیزر و سایر گزینه ها در دسترس است. لیپوماها بیشتر در افراد تا ساله دیده می شود. لیپوماها نوعی تومور بافت نرم است و از سلولهای چربی تشکیل شده است. طبق آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا ( AAOS ) ، آنها می توانند در هر سنی ظاهر شوند اما اغلب افراد - ساله را تحت ت ثیر قرار می دهند. بیشتر لیپوماها کوچک، بدون درد، لاستیکی، لمس نرم و متحرک هستند. آنها اغلب در پشت، شانه ها، بازوها، باسن و قسمت بالای پاها ظاهر می شوند. آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا تاکید می کند که بعید است انها سرطانی شوند. انواع لیپوماتیک شامل فیبرولیپوما است که حاوی سلولهای چربی و بافت همبند فیبری و آنژیولیپوما است که در زیر پوست ظاهر می شود. تومور های پیش بدخیم سرطانی نیست، اما در صورت تغییر نیاز به نظارت دقیق دارد. برخی از آنها عبارتند از: رشد کراتوز اکتینیک که به کراتوز خورشیدی نیز معروف است، شامل لکه هایی از پوست پوسته پوسته شده، پولک مانند و ضخیم است. آنها بیشتر روی افراد با پوست روشن ت ثیر می گذارد و قرار گرفتن در معرض آفتاب خطر بروز آنها را افزایش می دهد. گاهی اوقات، کراتوز اکتینیک به کارسینوم سلول سنگفرشی تبدیل می شود، بنابراین پزشکان معمولا درمان آن را توصیه می کنند. در دیسپلازی دهانه رحم، تغییری در سلولهای دهانه رحم ایجاد می شود. پزشک ممکن است در طی آزمایش پاپ اسمیر این سلول ها را تشخیص دهد. دیسپلازی دهانه رحم اغلب از ( HPV ) ناشی می شود، HPV . سلول ها سرطانی نیستند، اما ممکن است - سال بعد بدخیم شده و منجر به سرطان دهانه رحم شوند. یک جراح احتمال دارد سلول ها را با استفاده از تکنیک های انجماد یا برداشتن یک مخروط بافت از دهانه رحم خارج کند. این تومور در نایژه ها، لوله هایی که هوا را به داخل ریه ها حمل می کنند، رخ می دهد. پوشش داخلی برونش ها حاوی سلول های غده ای است. در برخی از افراد، از جمله افراد سیگاری، این موارد می توانند تغییر کرده و به سلولهای سنگفرشی یا سرطان تبدیل شوند. لکوپلاکیا باعث ایجاد لکه های سفید ضخیم در دهان می شود. این لکه ها بدون درد هستند و شکل نامنظمی دارند و افرادی که این علایم و لکه ها را تجربه می کنند اگر در طی هفته از بین نرود، باید به پزشک مراجعه کند. همچنین باید در صورت لزوم لکه ها را کنترل کرده و سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو را ترک کنند. اگر یک پزشک معتقد باشد که این لکه ها ممکن است سرطانی شوند، شاید از لیزر یا جراحی جراحی برای از بین بردن آنها استفاده کنند. تومورهای بدخیم سرطانی هستند. آنها در هنگام رشد غیرقابل کنترل سلول ها، بروز می کنند. در صورت ادامه رشد و انتشار سلول ها، بیماری می تواند خطرناک و جدی باشد. تومورهای بدخیم در فرآیندی به نام متاستاز می توانند به سرعت رشد کرده و به سایر قسمت های بدن انتشار یابند. سلولهای سرطانی که به قسمتهای دیگر بدن منتقل می شوند همان سلولهای اصلی هستند اما توانایی حمله به اندام های دیگر را دارند. به عنوان مثال اگر سرطان ریه به کبد انواع یابد، سلولهای سرطانی در کبد همان سلولهای سرطانی ریه هستند. انواع مختلف تومور بدخیم از انواع مختلف سلول سرچشمه می گیرد. برخی از تومور های بدخیم، عبارتند از: این تومورها از سلولهای اپیتلیال تشکیل می شوند که در پوست و بافتی که اندام های بدن را می پوشاند یا محافظت می کند وجود دارد. سرطان می تواند در معده، پروستات، لوزالمعده، ریه، کبد، روده بزرگ یا پستان ایجاد شود. آنها رایج ترین تومور بدخیم هستند. این تومورها از بافت همبند مانند غضروف، استخوان، چربی و اعصاب شروع می شوند. منشا آنها سلولهای خارج مغز استخوان است. بیشتر سارکوم ها بدخیم هستند. این تومورها در سلولهای تولید کننده اسپرم و تخمک ایجاد می شوند. آنها معمولا در تخمدان ها یا بیضه ها دیده می شوند، اما ممکن است در مغز، شکم یا قفسه سینه نیز دیده شوند. این تومورها از بافت جنینی یا سلولهای در حال رشد تشکیل می شوند. بلاستوم در کودکان بسیار بیشتر از بزرگسالان است. آنها می توانند منجر به تومورهایی در مغز، چشم یا سیستم عصبی شوند. یک پزشک ممکن است را برای تشخیص تومور تجویز کند. گاهی اوقات فرد می تواند تومور را ببیند یا احساس کند، اما انواع دیگر فقط در آزمایش های تصویربرداری مانند ماموگرافی یا MRI نشان داده می شوند. با این حال، این آزمایشات تنها می تواند وجود توده را تشخیص دهد. نمونه برداری برای تعیین نوع توده، لازم است. پزشک نمونه کوچکی از بافت را گرفته و به آزمایشگاهی می فرستد که در آنجا تکنسین ها آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند. پزشک امگان دارد نمونه برداری را در مطب خود، با استفاده از یک سوزن یا در طی یک روش جراحی برای برداشتن تومور انجام دهد. آنها ممکن است تصمیم بگیرند که اگر فرد به بدخیمی تومور مشکوک شود یا بر عصب فشار بیاورد یا مشکلات دیگری ایجاد کند، ابتدا نیاز به جراحی دارد. پیش آگهی یک فرد مبتلا به تومور به نوع آن بستگی دارد. بسیاری از تومورهای خوش خیم هیچ خطری برای سلامتی ندارند. با این حال، پزشکان ممکن است حذف آنها را در هر صورت توصیه کنند. درمان تومور بدخیم می تواند چالش برانگیزتر باشد، اما درمان موثر معمولا در مراحل اولیه امکان پذیر است. به همین علت، مهم است که افراد در معاینات روتین پزشکی خود شرکت کنند، زیرا این موارد اغلب تشخیص زودرس را امکان پذیر می کند. در صورت مشاهده هر گونه توده، رشد یا تغییر غیرمعمول دیگری در بدن باید به پزشک مراجعه شود. معمولا این رشد جای نگرانی ندارد، اما بهتر است مورد بررسی قرار بگیرند. همه سرطان ها نوعی تومور جامد یا مایع را شامل می شوند. به طور کلی، تومور توده ای از بافت متورم است که از تقسیم کنترل نشده سلول ها ناشی می شود. تومورها علاوه بر بدخیمی یا خوش خیم بودن، می توانند جامد یا مایع باشند. تومورهای جامد نام خود را از جمله سارکوم، کارسینوم و از نوع سلول تشکیل دهنده آنها می گیرند. در تومورهای جامد، توده بافت شامل مناطق مایع یا کیست نیست. بعضی از انواع سرطان، به عنوان مثال، که سرطان خون است، تومورهای جامدی ایجاد نمی کند. منبع:

به مراتب دشوار تر از سنین جوانی خواهد بود. از طرفی هم، به چند دلیل، ممکن است کاهش وزن برای بسیاری از افراد بعد از سالگی دشوارتر هم باشد. با این حال، حفظ وزن متوسط برای بزرگسالان همچنان مهم است. عادات ناسالم، سبک زندگی عمدتا کم تحرک، انتخاب های نامناسب در رژیم غذایی و تغییرات متابولیکی همه می توانند در افزایش وزن بعد از سالگی نقش داشته باشند. با این حال، با چند تنظیم ساده، می توانید در هر سنی بدون توجه به توانایی های جسمی یا تشخیص پزشکی، وزن خود را کاهش دهید. در این مقاله راهکارهایی بررسی می شود که فرد پس از رسیدن به سن سالگی می تواند با خیال راحت لاغر شود و وزن متوسطی داشته باشد. عوامل زیادی در این امر دخیل هستند که چرا شخص بعد از سالگی به سختی می تواند وزن خودش را کاهش دهد. این عوامل از برخی بیماری ها که به احتمال زیاد با پیرتر شدن افراد بروز پیدا می کنند تا اثر برخی داروها، متغیر است. علاوه بر این، یکی از اثرات پیری ممکن است متابولیسم کندتر بدن باشد، که همچنین می تواند به افزایش و حتی کاهش وزن کمک کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از روش های کاهش و حفظ وزن پس از سالگی، عبارتند از: اصل اساسی کاهش وزن، سوزاندن کالری بیشتر از کالری مصرفی است. برخی تحقیقات، سبک زندگی بی تحرک را با افزایش خطر ابتلا به، چاقی و به طور کلی سلامتی ضعیف مرتبط دانسته اند. یکی از عوامل قابل توجه در زندگی کم تحرک بسیاری از افراد داشتن شغلی است که نیاز به نشستن طولانی مدت دارد. سوزاندن کالری بیشتر از میزان دریافتی برای از بین بردن چربی اضافی بدن بسیار مهم است. به همین دلیل فعالیت بیشتر در طول روز هنگام تلاش برای کاهش وزن مهم است. با این حال، بررسی ها نشان می دهد که افراد هر نیم ساعت، می توانند از جای خود بلند شوند و حرکت کنند و مدت زمان نشستن خود را کاهش دهند. این کار به طور بالقوه سلامت کلی فرد را افزایش دهند. یافتن الگوی غذایی که هم باعث کاهش وزن شود و هم بدن شما را تغذیه کند، می تواند مشکل باشد. مشاوره با یک متخصص تغذیه با تجربخ می تواند به شما کمک کند بدون نیاز به رعایت رژیم غذایی بیش از حد محدود کننده، بهترین روش برای از دست دادن چربی بدن را یادبگیرید. تحقیقات نشان می دهد که کار با یک متخصص تغذیه برای کاهش وزن می تواند به طور قابل توجهی تاثیر بیشتری در کاهش وزن شما داشته باشد. مطالعات متعدد نشان داده است که افرادی که در خانه وعده های غذایی تهیه می کنند و می خورند، تمایل به رعایت رژیم غذایی سالم دارند و وزن کمتری خواهند داشت. پختن وعده های غذایی در خانه به شما امکان می دهد تا دستورالعمل های خود را کنترل کنید. اگر بیشتر وعده های غذایی خود را بیرون از خانه می خورید، با پختن یک یا دو وعده غذایی در هفته در خانه شروع کنید، سپس این تعداد را به تدریج افزایش دهید. بسیاری از بررسی ها ارتباط بین کمک خوابی و چاقی را بررسی کرده اند. به طور خاص، آنها پیشنهاد می کنند که بین مدت زمان خواب کوتاه و خواب بی کیفیت و افزایش خطر ابتلا به چاقی رابطه ای وجود دارد. برای اینکه مطمین شوید که ایا در معرض خطر چاقی قرار دارید بهتر است در درجه اول مطمین شوید که خواب کافی و منظمی را دارید. حذف وعده های غذایی برای کاهش کالری دریافتی، ممکن است ایده خوبی به نظر برسد. اما توجه داشته باشید که حذف وعده های غذایی می تواند برای کاهش وزن مضر باشد. رخی بررسی ها نشان داده است که بین صرف صبحانه و چاقی رابطه ای وجود دارد. بررسی ها نشان داده که حذف صبحانه می تواند خطر چاقی را در افراد افزایش دهد. هنگام رفت و آمد، ماشین خود را دورتر از محل کار خود پارک کنید یا از ایستگاه حمل و نقل عمومی یک توقف جلوتر پیاده شوید. همه اینها می تواند به شما کمک کند که بیشتر حرکت و ورزش کند. سوزاندن کالری اضافی می تواند در حفظ وزن متوسط موثر باشد. بر اساس برخی تحقیقات، یافتن تمرینی که از آن لذت می برند ممکن است عامل اصلی و انگیزه ای برای ادامه فعالیت شما در طولانی مدت باشد. برخی بررسی ها نشان می دهد که داشتن یک گروه دوستانه و یا شبکه اجتماعی برای کاهش وزن اغلب می تواند به افراد کمک کند تا به برنامه های خود پایبند باشند. حتی انگیزه بیشتری برای انجام این کار به داشته باشند. به جای اینکه در هنگام گرسنگی به دنبال غذاهای شیرین بروید، بهتر است به دنبال میان وعده های سالم مانند آجیل باشید. برخی بررسی ها نشان می دهد که خوردن مرتب آجیل های سالم بر وزن بدن فرد ت ثیر نمی گذارد. در حالی که میان وعده خوردن غذاهای شیرین منجر به افزایش وزن می شود. دنبال این نباشید که خیلی سریع وزن کم کنید. یا برای رسیدن به اهداف غیر واقعی، تناسب اندام خود را خیلی تحت فشار قرار دهید. عدم رسیدن به اهداف بلند پروازانه و غیر واقعی می تواند منجر به دلسرد شدن فرد شود. در این شرایط وقتی فرد به اهداف خودش نرسد، ممکن است به رژیم غذایی و ورزش خود کمتر پایبند باشد. اما، شما می توانید با تعیین اهداف کوچکتر و واقع بینانه تر، در جهت رسیدن به این اهداف ایده آل تلاش کنید. برخی بررسی ها نشان می دهد که پیری و کهولت سن منجر به از دست رفتن توده عضلانی و قدرت می شود. اما وزنه برداری و تمرینات قدرتی می توانند برای سالمندان مفید باشند تا به حفظ وزن متوسط بدن کمک کنند. وزنه برداری همچنین باعث تقویت قدرت استخوان می شود، که می تواند در پیشگیری از صدمات کمک کند و فرد به راحتی بتواند به روال ورزش خود ادامه دهد. اگرچه در مورد کاهش وزن توجه زیادی به کاردیو می شود. اما تمرینات قدرتی نیز خصوصا برای سالمندان مهم است. با افزایش سن، توده عضلانی شما در فرآیندی به نام کاهش می یابد. این کاهش توده عضلانی از حدود سالگی آغاز می شود. حتی می تواند سوخت و ساز بدن شما را کندتر کند، که ممکن است منجر به افزایش وزن شود. بعد از سالگی، توده عضلانی شما حدود تا در سال کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین، افزودن تمرینات عضله سازی به برنامه روزمره برای کاهش از دست دادن عضلات مربوط به سن و تقویت وزن بدن ضروری است. تمرینات قدرتی، مانند ورزش های وزنه برداری، می تواند به طور قابل توجهی قدرت عضلات را بهبود بخشد. حتی اندازه و عملکرد عضلات را افزایش دهد. برخی بررسی ها نشان می دهد که خوردن بیشتر به سالمندان کمک می کند که چربی بیشتری از دست داده و توده عضلانی بیشتری را به دست آورند. زیاد باعث ولع و خوردن بیشتر غذا می شود. افرادی که سطح استرس بالایی دارند ممکن است برای رسیدن به آرامش بیشتر، غذا بخورند. همین موضوع می تواند لاغر شدن در افراد با استرس بالا را دشوار کند. استرس همچنین باعث تولید هورمون کورتیزول در بدن می شود. محققان سطح بالای کورتیزول را با افزایش وزن، به ویژه در اطراف شکم و صورت مرتبط دانسته اند. کاهش سطح استرس می تواند به فرد در حفظ وزن متوسط کمک کند. بررسی ها نشان می دهد که مصرف بیشتر میوه ها و سبزیجات با عملکرد بهتر عضلات ارتباط دارد. میوه ها و سبزیجات کالری کمی دارند. حتی حاوی بسیاری از مواد مغذی ضروری برای عملکرد بهتر بدن هستند که تامین مواد مغذی می تواند از بروز بیماری های زیادی پیشگیری کند. یکی از راه های کاهش وزن، آشپزی با استفاده از مواد سالم است. به عنوان مثال، فرد باید به جای انتخاب غذاهای فرآوری شده، غلات سبوس دار را انتخاب کند. برخی بررسی ها نشان می دهد که خوردن غلات کامل می تواند به طور قابل توجهی مصرف انرژی و وزن بدن را در بزرگسالان اهش دهد. کمبود انگیزه، ممکن است از کاهش وزن فرد پس از سال جلوگیری کند. اما استخدام مربی شخصی می تواند موثر باشد. مربیان شخصی می توانند بهترین راهکارها را در مورد بهترین روش های کاهش وزن توصیه می کنند. با این حال، استخدام مربی شخصی نیز می تواند گران باشد. اگر قادر به استخدام مربی شخصی نیستید، مربی را پیدا کنید که ویدیوها را در شبکه های اجتماعی برای شما ارسال کند. برخی تحقیقات نشان می دهد که انواع ورزش ها می تواند به فرد در کاهش وزن کمک کند. تمرینات کم ضربه مانند تای چی، و پیلاتس ممکن است برای کسانی که می خواهند وزن کم کنند اما نمی توانند تمرینات سنگینی را انجام دهند مناسب باشد. غالبا ، مردم همزمان با انجام کارهای دیگر غذا می خورند. حتی پشت میزکار، هنگام تماشای تلویزیون عادت به غذا خوردن دارند. تمرکز بر غذا خوردن همزمان با کار کردن باعث پرخوری می شود. چون در این شرایط ممکن است فرد باز هم بعد از احساس سیری به غذا خوردن خود ادامه دهد. تمرکز بر روی غذا خوردن می تواند روشی ت ثیرگذار برای کاهش وزن باشد. مصرف نوشیدنی های شیرین گازدار مانند نوشابه، یا حتی نوشیدنی های "سالم" مانند اسموتی های خریداری شده در فروشگاه ها، منجر می شود فرد قند زیادی را مصرف کند. مصرف قند می تواند لاغر شدن را دشوار کند. برخی بررسی ها نشان داد که بین نوشیدنی های پر قند و بروز برخی از بیماری ها از جمله بیماری کبد چرب، دیابت و بیماری های قلبی عروقی ارتباطی وجود دارد. افراد می توانند آب یا دمنوش های گیاهی را برای هیدراته ماندن در عین کاهش وزن انتخاب کنند. اهش وزن در سالگی و پیشگیری از بروز بیماری های زمینه ای ارزش یک مشاوره پزشکی برای بررسی وضعیت سلامتی شما را دارد. پزشک می تواند آزمایشاتی را برای رد هرگونه بیماری زمینه ای، مانند یا هر گونه مشکل تیرویید، تجویز کند. کاهش وزن بعد از سالگی دشوارتر است. اما تغییرات زیادی در سبک زندگی وجود دارد که می توانند برای رسیدن و حفظ وزن متوسط به شما کمک کنند. این موارد شامل پخت وعده های غذایی بیشتر در خانه، کاهش مصرف نوشیدنی های شیرین و تنقلات و ورزش بیشتر است. منابع:

، می تواند باعث سوزن سوزن شدن و احساس خارش شود، در بی حس شدن انگشتان، گویی کسی انگشتان را با سوزن به آرامی لمس می کند. گاهی اوقات این احساس می تواند سوزش کمی ایجاد کند. بی حسی انگشت احتمال دارد بر توانایی فرد در نگهداری وسایل ت ثیر بگذارد. حتی احتمال دارد فرد احساس کند که قدرت دستان خودش را از دست داده است. بی حسی انگشت، می تواند گاه به گاه رخ می دهد یا حتی به قدری شدید باشد که توانایی فرد در انجام کارهای روزمره مختل کند. اما در هر صورت، بی حس انگشتان قابل درمان است. اعصاب بدن، مسیول انتقال پیام به مغز هستند. هر گونه فشردگی، آسیب و تحریک در اعصاب می توانند منجر به بی حسی در انگشتان شوند. نمونه هایی از بیماری های شناخته شده برای ایجاد بی حسی انگشت، عبارتند از سندرم تونل کارپال، زمانی اتفاق میفتد که عصبی های دست، سوزش یا انسداد پیدا کند. این وضعیت اغلب باعث بی حسی انگشتان شست و اشاره و میانی می شود. سندرم تونل کارپ یکی از مهمترین دلایل بی حسی انگشتان فرد است. طبق انجمن جراحی دست آمریکا، یکی از مهمترین دلایل بی حسی در انگشتان دست، سندرم تونل کارپ است. تونل کارپ یک گذرگاه در پایه دست یک شخص است که عصب مدیان از آن عبور می کند و نیشگون گرفتن این عصب می تواند باعث بی حسی، خارش یا درد در انگشت شست، اشاره، میانی و حلقه شود. سندرم تونل کارپ به دلیل موقعیتی که در آن قرار دارد، باعث بی حس شدن دست در هنگام خوابیدن می شود. برای تشخیص سندرم تونل کارپ، پزشک شرح حال پزشکی مفصلی را می گیرد و در مورد سایر بیماری های فرد، نحوه استفاده از مچ دست و جراحت قبلی سوال می کند. احتمال دارد فردی با تغییر در نحوه استفاده از دست خود، بتواند این بیماری را درمان کند. به عنوان مثال، شاید فردی به دلیل نحوه نشستن روی میز، هنگام استفاده از کامپیوتر به سندرم تونل کارپال مبتلا شود. تغییر صندلی، ماوس یا صفحه کلید که از آنها استفاده می شود، می تواند مشکل را حل کند. در روش دیگر، احتمال دارد پزشک پیشنهاد کند که برای پیشگیری یا کاهش التهاب، طور موقت از آتل استفاده شود. آتل ها از بی حس شدن دست به خصوص در شب پیشگیری می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر علایم شدیدتر باشد یا با سایر روش های درمانی برطرف نشود، شاید فرد برای کاهش التهاب به تزریق استرویید نیاز داشته باشد. در موارد دیگر، احتمال دارد جراحی لازم باشد تا فضای بیشتری برای عبور عصب از تونل کارپ ایجاد شود. نوروپاتی فشرده سازی، زمانی است که فشار بر روی یک عصب باعث از بین رفتن احساس و ضعف یا عضلات در بدن می شود. سندرم تونل کارپ نوعی نوروپاتی فشاری است. طبق، احتمال دارد به دلیل آسیب دیدگی، بزرگ شدن رگ های خونی، ضخیم شدن عضلات یا کیست هایی که در نزدیکی عصب رشد می کنند، عصب تحت فشار قرار گیرد. عصب فشرده در مچ دست، آرنج، بازو یا گردن می تواند باعث از بین رفتن احساس انگشتان فرد شود. افراد می توانند برای درمان نوروپاتی فشرده سازی خفیف، تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنند. فیزیوتراپی یا کاردرمانی شاید برای از بین بردن عضلات سفت و محکم اعصاب، مفید باشد. این نوع درمان همچنین می تواند به فرد بیاموزد که چگونه از بروز علایم در آینده پیشگیری کند. چاقی همچنین می تواند باعث نوروپاتی فشرده شود، بنابراین کاهش وزن احتمال دارد علایم را کمتر کند. فرد مبتلا به نوروپاتی فشاری شدید شاید نیاز به جراحی داشته باشد. رادیکولوپاتی، در صورت التهاب یا فشرده شدن عصبی که از گردن خارج می شود، رخ می دهد. این وضعیت می تواند مانند سندرم تونل کارپ باعث بی حسی شود. سندرم درد میوفاشیال یک مشکل اسکلتی عضلانی است که می تواند باعث درد در عضلات یا درد ارجاعی در سایر قسمت های بدن شود. همچنین می تواند باعث بی حسی دست ها و ساعد شود. کمبود ویتامین، می تواند باعث بی حسی انگشتان شود. برخی از داروها، مانند داروهای درمان سرطان، می تواند باعث و بی حسی در دست یک فرد شود. این عوارض احتمال دارد موقتی یا دایمی باشند. طبق انجمن سرطان آمریکا، هیچ روش مطمینی برای پیشگیری از نوروپاتی محیطی ناشی از وجود ندارد. با این حال، تیم پزشکی بیمار، این عارضه جانبی را کاملا زیر نظر گرفته و دوز دارو را تغییر می دهد تا سعی در کنترل هرچه بهتر آن داشته باشد. مصرف زیاد الکل می تواند فرد را به سمت نوروپاتی محیطی سوق دهد. طبق انستیتوی ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، نوروپاتی محیطی به آسیب سیستم عصبی محیطی فرد گفته می شود. این سیستم به انتقال سیگنال ها از طریق بدن فرد کمک می کند. نوروپاتی محیطی، بسته به اعصابی که روی آن ت ثیر می گذارد، می تواند علایم مختلفی ایجاد کند. این علایم احتمال دارد منجر به بی حسی انگشتان شود. دلایل زیادی برای نوروپاتی محیطی وجود دارد. دلایل نوروپاتی محیطی اکتسابی عبارتند از صدمات کمبود ویتامین بیماری مزمن کبدی یا کلیوی مصرف بیش از حد و طولانی مدت الکل بسیاری از دلایل نادر و اساسی زمینه نوروپاتی محیطی وجود دارد. درمان نوروپاتی محیطی به محل آسیب عصبی و علایم خاصی که فرد تجربه می کند بستگی دارد. فیبرومیالژیا نوعی اختلال است که باعث می شود فرد در نقاط مختلف بدن خود احساس درد، بی حسی و گزگز کند. سایر علایم شایع عبارتند از مسایل حافظه مشکلات خواب مشکل در تمرکز یا فکر کردن افرادی که فیبرومیالژیا دارند بیشتر از سایر افراد به سندرم تونل کارپ مبتلا می شوند. بیماری رینود، باعث انقباض عروق کوچک انگشتان شده که در این شرایط عروق خیلی سریع باز و بسته می شود. این وضعیت می تواند باعث بی حسی انگشتان شده و گردش خون بیمار را تحت ت ثیر قرار دهد. یک اختلال خود ایمنی است که باعث التهاب، حساسیت به لمس و درد در مفاصل می شود. این وضعیت همچنین می تواند منجر به گزگز، بی حسی و سوزش دست شود. سندرم تونل کارپ بر روی عصب میانی بازو، ت ثیر می گذارد، اما گیر انداختن عصب اولنار بر روی عصبی که در کنار بازو قرار دارد ت ثیر می گذارد. این امر معمولا باعث بی حسی انگشتان، انگشتری و حلقه ای می شود. دلایل کمتر شایع بی حسی انگشتان می تواند شامل موارد زیر باشد ایدز سکته سیفلیس واسکولیت بیماری لایم کیست گانگلیون سندرم گیلن باره کمبود ویتامین بیماری هانسن یا جذام شکستگی مچ دست (ام اس) عوارض جانبی داروها مانند داروهای شیمی درمانی گاهی سوزن سوزن شدن و بی حسی انگشتان می تواند از علایم یک فوریت پزشکی باشد. این در شرایطی است که فردی دچار سکته مغزی می شود، یعنی در زمانی که لخته خون یا خونریزی بر روی مغز ت ثیر می گذارد. در صورت بروز علایم زیر به دنبال درمان فوری باشید گیجی سرگیجه اختلال در تنفس سردرد شدید بی حسی دست یا انگشت ضعف ناگهانی یا فلج اگر علایم به طور تدریجی شروع می شود، در کارهای روزمره تداخل ایجاد می کند، یا باعث ایجاد درد و ناراحتی قابل توجهی می شود، با پزشک تماس بگیرید. پزشک با گرفتن شرح حال پزشکی و بررسی بازو، دست و انگشت شروع به تشخیص علت بی حسی انگشتان می کند. در بعضی موارد، پزشک احتمال دارد بیمار را به یک متخصص پزشکی مانند پزشک ارتوپدی، یک متخصص مغز و اعصاب که می تواند عملکرد عصب را آزمایش کند، ارجاع دهد. پزشکان معمولا هنگام بی حس شدن انگشت فرد، را تجویز می کنند. این اسکن به پزشکان کمک می کند مناطقی که استخوان ها را مکان های زیر از جای خود خارج شده اند، را بررسی کنند گردن بازوها انگشتان شانه ها مچ دست استخوان هایی که از جای خود می لغزند باعث فشرده شدن اعصاب می شوند. آزمایش خون همچنین احتمال دارد به پزشک کمک کند تا شرایطی را که باعث بی حسی انگشتان می شود مانند یا کمبود ویتامین تشخیص دهد. بی حسی انگشتان، اگر با علایمی همراه نباشد معمولا قابل درمان است. استراحت می تواند به کاهش آسیب های بیش از حد کمک کند. یک پزشک همچنین می تواند بسته به علت اصلی بیماری، درمان های پزشکی خاص تری را نیز توصیه کند. معمولا هرچه بی حسی انگشت خود را زودتر درمان کنید، احتمال ماندگاری علایم کمتر است. مهم است که علایم خود را نادیده نگیرید. پزشک می تواند داروهای بدون نسخه را برای کاهش التهاب توصیه کند. به عنوان مثال می توان به داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، مانند ایبوپروفن اشاره کرد. گزینه دیگر استفاده از بریس یا آتل است. استفاده از آتل به بیمار کمک می کند آرنج یا مچ دست خود را در وضعیت خوبی نگه دارد تا احتمال فشرده شدن عصب کمتر باشد. در موارد نادر، احتمال دارد پزشک در صورت عدم موفقیت گزینه های، درمان های تهاجمی تری را توصیه کند. تزریق استرویید می تواند به تسکین التهاب کمک کند. جراحی می تواند آسیب عصبی را کم کند، یا استخوان هایی را که به عصب فشار می آورند حذف کرده یا کاهش دهد. این روش ها شامل موارد زیر است اپیکندیلکتومی داخلی رهاسازی تونل مکعبی جابجایی قدامی عصب اولنار استراحت دادن به دست و مچ، معمولا یکی از بهترین راه ها برای کاهش التهاب در خانه است. همچنین می توانید یخ را در منطقه آسیب دیده بمالید. ورزش برای کشش دست و مچ، می تواند باعث کاهش ناراحتی شود. مثالها عبارتند از انگشتان خود را تا جایی که می توانید باز کرده و موقعیت را برای حدود ثانیه حفظ کنید. دستان خود را در جهت عقربه های ساعت حدود بار حرکت دهید، سپس جهت را عوض کرده تا تنش عضلانی کم شود. شانه های خود را پنج بار به عقب بچرخانید و سپس پنج بار به جلو بچرخید تا شل شوند. این تمرینات را در طول روز تکرار کنید تا تنش در عضلات کاهش یابد. مهمترین علت بی حسی انگشت، آسیب های بیش از حد است. این موارد زمانی اتفاق میفتد که فرد حرکات تکراری انجام دهد که می تواند عصب ها را تحریک کرده یا آسیب برساند و باعث بی حسی شود. راه های پیشگیری از آسیب های حرکتی تکراری، عبارتند از هر تا دقیقه فعالیت خود متوقف کنید. برای کاهش تنش از کشش عضلات استفاده کنید. از دستگاه های ارگونومیک یا پشتیبانی کننده مانند مچ بند استفاده کنید. هنگام استفاده از ابزار، صفحه کلید یا دستگاه دیگری که منجر به صدمات مکرر حرکتی می شود، حالت و فرم مناسب را تمرین کنید. بی حسی انگشتان می تواند دلایل مختلفی از سندرم تونل کارپ گرفته تا برخی از انواع نوروپاتی داشته باشد. در برخی موارد، درمان می تواند به سادگی و با تغییر روش استفاده فرد از دست های خود انحام شود. با این حال، دارو یا جراحی احتمال دارد در مواردی که دلایل اساسی پیچیده تری برای بی حسی وجود دارند لازم باشد. دلایل مختلفی برای بی حسی انگشتان وجود دارد. این علایم احتمال دارد بدون درمان یا با تغییر جزیی سبک زندگی، بسته به علت اصلی، برطرف شود. اگر بی حسی از بین نرود، فرد باید با پزشک مشورت کند تا علت و مناسب ترین درمان های بررسی شود.

یبوست در سگ، حرکت نامنظم روده یا فشار مدفوع سفت است. یبوست در سگ خانگی، در اکثر مواقع به نوع غذاهایی که به حیوان می دهید بستگی دارد. یبوست این حیوانات می تواند ناشی از رژیم غذایی، یک بیماری عصبی عضلانی یا متابولیکی باشد. در بیشتر موارد، یبوست سگ موقتی است، اما می تواند نشانه یک مسیله سلامتی جدی تر باشد و سلامتی حیوان را به خطر بیاندازد. به طور طبیعی دفع مدفوع در سگ های خانگی یک یا دو بار در روز است. در شرایط یبوست، ممکن است برنامه منظم دفع حیوان دچار اختلال شود. سگهایی که از یبوست رنج می برند، به هیچ وجه دستشویی نخواهند کرد، برای اجابت مزاج فشار نمی آورند و یا مدفوع سخت را تولید نمی کنند. در برخی موارد، سگ ها ممکن است مواد مدفوع سخت و خشک را در دستگاه گوارش خود حفظ کنند که به عنوان یبوست شناخته می شود. در یبوست مواد مدفوع به قدری زیاد است که فشرده می شود و سگ به هیچ وجه نمی تواند مدفوع کند. در شرایط عادی، مواد مدفوع از طریق دستگاه گوارش عبور می کند و به روده بزرگ می رسد که آب و الکترولیت ها را جذب می کند. جذب مجدد آب، عملکرد اصلی روده بزرگ است. مواد مدفوع در روده بزرگ از طریق فرایندی معروف به "امواج روده ای" منتقل می شوند. اگر این روند دچار اختلال یا کند شود، توده مدفوع در روده بزرگ متوقف شده و همچنان رطوبت خود را از دست می دهد، سخت و خشک می شود و در نهایت به راحتی نمی تواند دفع گردد. مدتهاست دانشمندان از اصطلاحی که معمولا با زمین شناسی مرتبط است "بتن" برای توصیف مدفوع به سختی سنگ استفاده می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در کتب درسی دامپزشکی تعداد زیادی از دلایل اساسی وجود دارد که برخی از آنها به دلیل علت های محیطی مانند کمبود تحرک حیوان ربط دارند و برخی دیگر در شرایط جدی تر ممکن است ناشی از بیماری های مانند سرطان در حیوان باشد. این اختلال، بر اساس محل بروز مشکل در دستگاه گوارش حیوان، به سه دسته زیر دسته بندی می شود: ذاتی (بیماری ها و آسیب های عصبی) اینترلومینال (اشاره به انسداد داخل روده بزرگ) اکسترالومینال (انسداد ناشی از خارج روده بزرگ، مانند تومورها یا شکستگی لگن) غالبا ، وقتی یک سگ دچار یبوست می شود، علت آن چیزی است که توله سگ خورده است. بیشترین علت شایع یبوست سگ تغذیه، به ویژه با فیبر کم است. عدم ورزش خاک یا شن عوارض جانبی دارو مسایل غده مقعدی بزرگ شدن پروستات استرس و مشکلات روانی تومورهای دستگاه گوارش اختلالات سیستم عصبی مرکزی کمبود آب بدن یا عدم تعادل الکترولیت بیماری ها و آسیب های ستون فقرات تومورهایی که ناحیه لگن را مسدود می کنند. بیماری های متابولیک، مانند کم کاری تیرویید اختلالات ارتوپدی که چمباتمه زدن سگ را دشوار می کند. موهای حاصل از خود آراستگی یا لیس زدن کف، یا استخوان ها به نظر می رسد سگ های مسن بیشتر در معرض یبوست هستند. قطعات اسباب بازی و همچنین هر نوع اشیایی که از بین بردن آنها دشوار است. اقدامات پزشکی و داروهای تجویز شده در طی این روش ها ممکن است منجر به یبوست شود. در صورت مشاهده این مورد در دوره پس از جراحی، با دامپزشک تماس بگیرید. از جمله مواد افیونی، داروهای ادرار آور، آنتی هیستامین ها، برخی از آنتی اسیدها، داروهای خاص سرطانی به دلایل ناشناخته، کم تحرکی اغلب منجر به کاهش سرعت انتقال مدفوع در دستگاه گوارش سگ های خانگی می شود. همانطور که در انسان، رژیم غذایی فاقد فیبر اغلب منجر به بروز مشکلات گوارشی مانند یبوست می شود، در سگ ها هم رژیم غذایی می تواند مشکل ساز باشد. علاوه بر آن، برخلاف انسان، سگها تمایل به خوردن مواد غیر غذایی، مانند مو، اسباب بازی و و بچه گربه دارند. این موضوع ممکن است باعث انسداد و انتقال غیر طبیعی مدفوع شود. استخوان ها، پودر استخوان و سایر منابع کلسیم در رژیم غذایی سگ های خانگی می توانند به یبوست کمک کنند. از آنجایی که روند درمان یبوست در سگ ها، به علت بیماری بستگی دارد. از طرفی هم تشخیص زودهنگام بیماری برای تعیین نوع روند درمان موثر است، صاحبان سگ های خانگی باید در صورت بروز هرگونه مشکل سریعا به دامپزشک مراجعه کنند. بارزترین علامت یبوست سگ عدم حرکت مدفوع در یک دوره ساعته است. سگ ها حداقل یک بار در روز مدفوع می کنند و بسته به رژیم غذایی که دارند ممکن است دفعات آن بیشتر هم شود. علایم یبوست در سگ ها، عبارتند از: کمبود انرژی بی اشتهایی استفراغ پراکنده مدفوع سفت و خشک دفع مخاط یا مدفوع مایع مختصر پس از مدفوع کردن گریه کردن یا نشان دادن علایم ناراحتی در هنگام دفع مدفوع دور زدن، چمباتمه زدن مکرر بدون نتیجه، اسکوتر (پایین کشیدن شکم در امتداد کف) همه سگ ها ممکن است به یبوست دچار شوند اما این شرایط بیشتر در سگ های سالخورده و مسن دیده می شود. این حالت می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود. اختلال بیش از حد در دستگاه گوارشی سگ می تواند منجر به بی حالی، از دست دادن اشتها و حتی استفراغ شود. اکثر موارد، این حالت با درمان های خفیف مانند تقویت مایعات و فیبرهای غذایی یا ورزش بیشتر برطرف می شوند. شیاف و ملین ممکن است مفید باشد، اما فقط باید با راهنمایی دامپزشک استفاده شود، خصوصا اگر حیوان خانگی به مصرف طولانی مدت نیاز داشته باشد. موارد شدیدتر یبوست در سگ ها نیاز به مداخلات پزشکی دارد. برخی از گزینه های درمانی برای یبوست در سگ ها، عبارتند از: حذف مدفوع به صورت دستی دارو برای فعال کردن عملکرد طبیعی روده بزرگ یا جلوگیری از تولید آنزیم های خاص جراحی که ممکن است در موارد بسیار نادر، معمولا برای مگاکولون، به جراحی نیاز باشد. یک روش جراحی به عنوان کولکتومی شناخته می شود که در آن بخش هایی از روده بزرگ برداشته می شود. برای بیشتر سگ ها، یبوست یک مشکل نادر است که از طریق یک رژیم غذایی متعادل، دسترسی به آب شیرین و ورزش منظم تحت کنترل قرار می گیرد. در شرایطی که این حالت، یک مشکل تازه و جدیدی باشد که بیش از یک یا دو روز رخ داده است، شاید استفاده از چند دارو خانگی در تسکین علایم حیوان موثر باشند اما صاحبان حیوان خانگی به این نکته توجه داشته باشند که هیچ راهکاری برای همه سگ ها به طور یکسان جواب نمی دهد. برخی از داروهای قدیمی برای درمان این حالت، عبارتند از: مکمل های پودر شده فیبر حرکت دادن تمام بدن باعث فعال شدن روده های سگ می شود. برای درمان یبوست در سگ های خانگی مطمین شوید که سگ شما به آب شیرین و شاید مکمل های الکترولیت دسترسی دارد. مصرف کدو تنبل در سگ ها، به طرز عجیبی می تواند در رفع یبوست یا اسهال موثر باشد. کدو تنبل، حاوی فیبر و رطوبت بالایی است و بسیاری از سگ ها طعم آن را دوست دارند، بنابراین با خوشحالی آن را می خورند. افزایش میزان مصرف مواد غذایی کنسرو شده برای سگ های خانگی ممکن است به تنظیم سیستم گوارشی حیوان خانگی کمک کند. برخی غذاها و گیاهان مانند زنجبیل، سبوس گندم، دانه های پسیلیوم پودر شده و روغن زیتون می توانند به حیوان خانگی شما در تسکین علایم مربوط به یبوست موثر باشد. یک مطالعه در سال ، با بررسی روش های درمانی یبوست در انسان، نشان داد که خمیر انجیر برای درمان یبوست احتمالا برای سگ مناسب است، اما همیشه باید در مورد مصرف آن احتیاط کرد و از دامپزشک مشورت گرفت. از آنجا که بسیاری از سگ ها نمی توانند لاکتوز را به خوبی تحمل نمی کنند، برخی از افراد ادعا می کنند که شیر با عملکرد ملین، یک درمان خوب در خانه برای یبوست سگ است. با این حال، شیر می تواند باعث اسهال شود و به خودی خود مشکلات سلامتی بیشتری ایجاد کند. بر همین اساس به صاحبان سگ های خانگی توصیه می شود در هنگام یبوست حیوان خانگی از دادن شیر به حیوان خودداری کنند. ملین یا نرم کننده مدفوع فقط باید توسط دامپزشک تجویز شود. هرگز به سگ ملین انسانی ندهید که این ماده برای وی بسیار قوی تر بوده و خطر ایجاد عارضه را دارد. اگر سگ شما بیش از دو روز اجابت مزاج نداشته است یا هنگام تلاش برای اجابت مزاج فشار می آورد، خم می شود یا فریاد می کشد، باید فورا به دامپزشک مراجعه کنید. البته باید به این نکته هم توجه شود که علایم یبوست در سگ ها مشابه اختلال در دستگاه ادراری آنها می باشد. برهمین اساس صاحبان حیوان خانگی باید مراقب بروز علایم در حیوان خود باشند. بهتر است به محض اطلاع از مشکل یبوست در حیوان خانگی خود با دامپزشک تماس بگیرید. یبوست می تواند نشانه برخی بیماری های بسیار جدی باشد. یبوست طولانی مدت یا مزمن ممکن است منجر به تجمع مواد مدفوع خشک شود که در روده بزرگ گیر می کند. یبوست مزمن در سگ ها، حتی می تواند به وضعیت دیگری منجر شود که با عدم توانایی در مدفوع کردن به طور معمولی تعریف می شود که به مگاکولون معروف است. در این شرایط روده توانایی خود را در حرکت دادن مدفوع از دست می دهد. یبوست مزمن هم عامل ایجاد کننده و هم علامت این اختلال است. برای آمادگی بهتر هنگام مراجعه به دامپزشک و یا مشاور آنلاین بهتر است، اطلاعات زیر را در مورد حیوان خانگی خود یادداشت کنید: صدمات درمان های دارویی رنگ و قوام مدفوع سگ تغییر در رژیم غذایی یا روال سگ فشار در هنگام تلاش برای مدفوع کردن آخرین باری که سگ شما اجابت مزاج طبیعی داشته است. علایم دیگر پریشانی یا ناراحتی، به خصوص استفراغ، بی حالی یا ظاهر نفخ اقلام غیر غذایی که سگ خورده است که می تواند شامل مواردی از استخوان گرفته تا بستر بچه گربه ها باشد. راه های درمان یبوست سگ و آنچه را که باید به یک سگ یبوست بدهید، فقط باید توسط دامپزشک آموزش دیده توصیه شود. به هیچ عنوان به توله سگ و بدون مشاوره قبلی با دامپزشک نباید از داروهای انسانی یا خانگی برای یبوست سگ استفاده کرد. تحت مراقبت های دامپزشک، عادات غذایی و سابقه پزشکی یک سگ مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد، آزمایشاتی برای تعیین علت یبوست انجام می شود و درمان هایی که برای رفع هرگونه بیماری زمینه ای و همچنین خود یبوست تجویز می شود. دامپزشک می تواند به سگ مبتلا به یبوست کمک کند تا به زندگی عادی خود برگردد. برهمین اساس، وی در مرحله اول معاینه فیزیکی را انجام می دهد تا شدت یبوست سگ مشخص شود. دامپزشک در موارد یبوست شدید ممکن است آزمایشات جانبی را تجویز کند. هنگامی که سگ کاملا ارزیابی شد، دامپزشک در مورد بهترین روش برای درمان یبوست سگ تصمیم خواهد گرفت. بسته به مدت و شدت علایم، آزمایش دامپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد: انما باریوم لمس شکم معاینه رکتوم آزمایش ادرار شمارش کامل خون رادیوگرافی از ناحیه شکم سونوگرافی یا کولونوسکوپی

به طور همزمان ممکن است نشان دهنده مشکلات پزشکی خاصی باشد. علل شایع آن شامل، بیماری های سینوس، یا جسم خارجی در بینی، و شرایط جدی از ضربه به سر تا تومورها می شود. گاهی اوقات، خونریزی بینی بخشی از میگرن دوران کودکی است. اما به خودی خود، هم خونریزی بینی و هم سردرد در کودکان بالای دو سال شایع است و معمولا علت مشخصی ندارد. هم خونریزی بینی (اپیستاکسی) و هم سردرد می تواند به دلیل طیف گسترده ای از مسایل در کودکان ایجاد شود. خونریزی بینی (اپیستاکسی) در کودکان خونریزی از بینی (اپیستاکسی) در دوران کودکی شایع است و بیشترین میزان بروز آن در کودکان بین سنین سه تا هشت سال است. تقریبا درصد از کودکان بین سنین تا سال حداقل یک بار در سال دچار خونریزی بینی می شوند. قبل از دو سالگی طبیعی است. کودک بسیار خردسالی که خونریزی بینی دارد باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد. خونریزی بینی زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی کوچک در بینی پاره شود. دلایل رایج خونریزی بینی شامل هوای خشک (به ویژه هوای سرد) ، عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، وجود جسم خارجی در بینی، سوراخ شدن بینی و استفاده بیش از حد از داروهای ضد احتقان بینی است. علل کمتر شایع اما جدی ممکن است شامل تومور در بینی و مجاری سینوسی یا تعداد کم پلاکت ها به دلیل شرایطی مانند بیماری کبد، بیماری کلیوی، اختلالات خونریزی یا سرطان های مرتبط با خون باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سردرد در کودکان نیز شایع است اما به ندرت افراد زیر شش سال را مبتلا می کند. اما سردرد ممکن است به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی شود. سردرد اولیه ناشی از یک بیماری زمینه ای نیست و سردرد ثانویه به دلیل بیماری دیگری مانند عفونت یا ضربه به سر رخ می دهد. انواع فرعی سردردهای اولیه شامل سردردهای تنشی، سردردهای میگرنی و سردردهای خوشه ای است. سردرد می تواند باعث درد در نواحی مختلف سر شود و ممکن است تیز، کسل کننده، ضربان دار یا ثابت باشد و می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. والدین اغلب به این فکر می کنند که چه زمانی باید نگران سردردهای دوران کودکی باشند. سردرد در کودکان با شرایط زیر معمولا نگران‌کننده‌تر است: کودک کمتر از شش سال سن دارد. سردرد کودک را از خواب بیدار می کند. کودک در ماه بیش از یک سردرد دارد. یا کودک قبلا از ناحیه سر آسیب دیده است. علایم دیگری مانند تب، سفتی گردن، بی حالی، سبکی سر، گیجی، لرزش، تغییرات بینایی، بی حسی، ضعف عضلانی یا غش وجود دارد. علل سردرد و خون دماغ با هم در کودکان هنگامی که کودک سردرد و خونریزی بینی را با هم تجربه می کند، گاهی اوقات فهرست علل احتمالی را محدود می کند، اما احتمال وجود یک بیماری زمینه ای را نیز افزایش می دهد. نگاهی به برخی از علل بالقوه سردرد همراه با خون دماغ در کودکان می تواند ترسناک باشد، به خصوص اگر کودک شما این علایم را داشته باشد. به خاطر داشته باشید که چیزهای رایج مشترک هستند و شرایط غیر معمول نادر هستند. با این وجود، آگاهی والدین از برخی از علل جدی‌تر سردرد و خونریزی بینی برای والدین مهم است، اما به خاطر داشته باشید که آلرژی بسیار شایع‌تر از تومورهای مغزی است. گاهی اوقات سردرد و خونریزی بینی ممکن است همزمان اتفاق بیفتند یا ممکن است در عرض چند روز از یکدیگر رخ دهند. آلرژی (رینیت آلرژیک) رینیت آلرژیک یا تب یونجه یکی از علل شایع سردرد و خونریزی بینی است. با آلرژی، خونریزی بینی ممکن است عود کننده باشد و سردرد معمولا نسبتا خفیف است. کودکانی که آلرژی دارند ممکن است بیماری‌های آتوپیک دیگری مانند اگزما یا آسم نیز داشته باشند و ممکن است سابقه خانوادگی این موارد را نیز داشته باشند. عفونت ها عفونت ها همچنین ممکن است باعث سردرد همراه با خونریزی بینی شوند و گاهی اوقات تب نیز وجود دارد. سرماخوردگی یا عفونت های سینوسی شایع ترین هستند، به ویژه در کودکان مستعد (مانند کسانی که سپتوم انحرافی دارند) سردردهای ناشی از عفونت سینوسی ممکن است به عنوان "سنگین" توصیف شود و کودک ممکن است در پشت چشم و بینی خود احساس فشار کند. سردردهای همراه با خون دماغ اگرچه غیرمعمول هستند، اما علایم کلاسیک عفونت های منتقله از طریق حیوانات مانند بروسلوز و هستند. بروسلوز که می تواند از طریق شیر غیر پاستوریزه منتقل شود، اغلب با درد مفاصل و خستگی همراه است و همچنین می تواند علایم سیستمیک ایجاد کند. پسیتاکوزیس از پرندگان از جمله پرندگان خانگی منتقل می شود و می تواند علایمی شبیه آنفولانزا ایجاد کند. اشیاء خارجی جسم خارجی که در مجرای بینی قرار می گیرد می تواند باعث سردرد همراه با خونریزی بینی شود و در کودکان خردسال غیر معمول نیست. به عنوان مثال، قرار دادن یک جسم به طور تصادفی در بینی می تواند منجر به خونریزی بینی و سردردهای ناراحت کننده شود. هنگامی که جسم خارجی برای مدتی در جای خود قرار داشته باشد، کودکان اغلب ترشحات غلیظ و بدبو از بینی دارند. سردردهای میگرنی از علل سردرد و خون دماغ در کودکان درست مانند بزرگسالان، میگرن در کودکان ممکن است علایمی غیر از سردرد داشته باشد. میگرن دوران کودکی می تواند همراه با درد سر شامل معده درد، حالت تهوع، سرگیجه و خستگی باشد. بر اساس مطالعه ای در سال در مجله اروپایی عصب شناسی کودکان، . درصد از کودکان مبتلا به میگرن در طول حمله دچار خونریزی بینی می شوند، اگرچه برخی از دانشمندان معتقدند که میزان بروز آن بیشتر است. به طور کلی، کودکانی که خونریزی های مکرر بینی دارند، چهار برابر بیشتر در معرض ابتلا به سردردهای میگرنی هستند. فشار خون بالا از علل سردرد و خون دماغ در کودکان سردرد و خونریزی بینی یکی از علایم فشار خون بالا در نظر گرفته شده است، اما این ارتباط پیچیده است. طبق گفته انجمن قلب آمریکا، فشار خون بالا باعث سردرد و خونریزی بینی نمی شود، مگر اینکه فشار خون بیش از / باشد. به این افزایش شدید فشار خون، فشار خون بدخیم یا بحران فشار خون گفته می شود. برخلاف فشار خون خفیف یا متوسط، فشار خون به این بالا ناشی از اضافه وزن یا انتخاب های غذایی نامناسب نیست. در کودکان، علل زمینه‌ای فشار خون شدید ممکن است شامل برخی مسمومیت‌ها (از جمله موارد مربوط به داروها) ، بیماری کلیوی، تومورهای آدرنال، تومورهای مغزی یا ضربه به سر باشد. ضربه یا آسیب ضربه به سر، صورت یا بینی ممکن است منجر به سردرد و خونریزی بینی شود. کودکانی که یکی از این علایم یا هر دوی آنها را پس از ضربه به سر دارند باید فورا توسط پزشک ارزیابی شوند. تومورها از علل سردرد و خون دماغ در کودکان تومورهای حفره بینی یا سینوس های پارانازال بسیار نادر هستند و می توانند منجر به سردرد و خونریزی بینی شوند. این تومورها می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند و شامل بسیاری از انواع تومورها مانند آنژیوفیبروم، سارکوم، نوروبلاستوم و بسیاری موارد دیگر می شوند. تومورهای مغزی مانند مننژیوم شیار بویایی نیز ممکن است منجر به این علایم شوند. در حالی که تومورهای مغزی یک نگرانی رایج در هنگام سردرد کودک است، علایم تومور مغزی معمولا شامل سایر علایم عصبی است و فقط سردرد و خونریزی بینی نیست. مسمومیت از علل سردرد و خون دماغ در کودکان مصرف تصادفی داروها (به ویژه داروهای رقیق کننده خون یا داروهای ضد التهاب) ، پاک کننده های خانگی و غیره ممکن است منجر به سردرد و خونریزی بینی شود. اختلالات عروقی شرایطی که با ناهنجاری‌های رگ‌های خونی مشخص می‌شوند، می‌توانند منجر به سردرد و خونریزی بینی شوند. یکی از این نمونه ها اختلال ژنتیکی تلانژکتازی خونریزی دهنده ارثی است که می تواند منجر به ناهنجاری های شریانی وریدی (اتصال غیرطبیعی بین شریان ها و سیاهرگ ها در سر و گردن) شود. واسکولیت، نوعی التهاب رگ های خونی که در بیماری های بافت همبند مانند شایع است، ممکن است باعث خونریزی بینی و سردرد نیز شود. اختلالات خونی اختلالات خونی از هموفیلی تا کم خونی آپلاستیک بسیار نادر است، اما علل احتمالی این علایم. آنها می توانند باعث خونریزی شوند که ممکن است منجر به خونریزی بینی شود. اگر خونریزی در مغز رخ دهد، می تواند باعث سردرد شود. سرطان خون لوسمی، به ویژه لوسمی لنفوسیتی حاد، شایع ترین سرطان دوران کودکی، ممکن است منجر به سردرد شود. این سرطان ها ممکن است سیستم عصبی مرکزی را درگیر کرده و باعث سردرد شوند. و به دلیل ت ثیر سرطان روی مغز استخوان می توانند باعث خونریزی بینی شوند و در نتیجه تعداد پلاکت ها کم شود. فقط به این دلیل که فرزند شما همزمان سردرد و خون دماغ دارد، به این معنی نیست که آنها همیشه با هم مرتبط خواهند بود. در واقع، در برخی شرایط این وضعیت ممکن است تصادفی باشد که فرزند شما هر دو علامت را دارد و به هم مرتبط نباشند. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است به دلیل خوابیدن در وضعیت ناراحت کننده سردرد و در اثر تخلیه بینی خود دچار خونریزی بینی شود. چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم؟ اگر خون دماغ فرزندتان شدید است، خونریزی بعد از دقیقه متوقف نمی شود یا باعث سبکی سر یا غش می شود، با پزشک اطفال تماس بگیرید. بی حالی، گیجی یا شروع ناگهانی سردرد شدید ممکن است نشانه یک بیماری جدی باشد. اگر کودک شما سابقه ضربه به سر دارد، فورا به دنبال مراقبت باشید. مهم است که در مورد هر علامتی که به شما مربوط می شود با تماس بگیرید، حتی اگر آن علامت فقط "احساس روده" شما باشد. به غریزه خود به عنوان والدین اعتماد کنید و تماس بگیرید. علت سردرد و خون دماغ چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر فرزند شما خونریزی بینی و سردرد داشته باشد، متخصص اطفال شما احتمالا در ابتدا در مورد سابقه آسیب به سر سوال می کند. این گاهی اوقات می تواند به معنای نیاز به مراقبت فوری باشد. پزشک همچنین جزییات بیشتری در مورد سردرد و خونریزی بینی فرزند شما از جمله زمانی که شروع شد، بدتر شدن یا بهبود آنها و علایم اضافی که ممکن است متوجه شده باشید را می‌پرسد. برخی از علایمی که می توانند به کاهش علل احتمالی کمک کنند، عبارتند از: تب درد گیجی خستگی کاهش وزن علایم عصبی کبودی و یا رنگ پریدگی سبکی سر یا سرگیجه حالت تهوع و یا استفراغ سپس پزشک اطفال شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. بسته به یافته ها، آنها ممکن است ارزیابی بیشتری را توصیه کنند. به عنوان مثال، در صورت وجود نگرانی در مورد مشکلات جدی سینوسی، ممکن است کودک شما را به ( ENT ) ارجاع دهند. تست های آزمایشگاهی ممکن است تعدادی آزمایش مختلف آزمایشگاهی توصیه شود: یک CBC می تواند تعیین کند که آیا کودک شما کم خونی (گلبول های قرمز کم) یا ترومبوسیتوپنی (پلاکت کم) دارد یا خیر. ارزیابی جامع خون و ادرار شامل آزمایشات عملکرد کلیه و کبد خواهد بود آزمایش‌های خونریزی می‌توانند تعیین کنند که آیا خون کودک شما به طور طبیعی لخته می‌شود یا خیر. ممکن است شامل توموگرافی کامپیوتری ( CT ) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) برای ارزیابی حفره‌های بینی و سینوس‌ها یا سر باشد. اگر CBC کودک شما غیرطبیعی است و پزشک اطفال شما به سرطان خون، کم خونی آپلاستیک یا سایر شرایط جدی مشکوک است، ممکن است بیوپسی مغز استخوان تجویز شود. مطالعات مغز استخوان معمولا در صورتی انجام می شود که علایم کم خونی، ترومبوسیتوپنی، تب، لنفادنوپاتی (غدد لنفاوی متورم) و هپاتواسپلنومگالی (کبد و طحال متورم) قابل توضیح نباشد. درمان خون دماغ و سردرد به علت اصلی آن بستگی دارد. سخن آخر در حالی که سردرد و خون دماغ هر دو در کودکان بالای دو سال شایع است، زمانی که با هم اتفاق می‌افتند، مهم است که کمی عمیق‌تر نگاه کنید. علت می تواند جزیی باشد، مانند سرماخوردگی، اما به طور بالقوه می تواند چیزی بسیار جدی تر باشد، به خصوص اگر خونریزی بینی مکرر باشد و سردرد مداوم یا بدتر شود. البته، ممکن است تصادفی باشد که فرزند شما هر دو علامت را به طور همزمان داشته باشد. در حمایت از فرزندتان، یادگیری در مورد علل بالقوه مفید است. انجام این کار گاهی اوقات می تواند به والدین هشدار دهد که علامتی را گزارش کنند که در غیر این صورت ممکن است آن را به عنوان نامرتبط یا بی اهمیت رد کنند. مهمتر از همه، شهود شما به عنوان یک والدین می تواند بسیار ارزشمند باشد، بنابراین مطمین شوید که به آن گوش می دهید.

برخی از خانواده ها برای انتخاب سگ مناسب برای کودکان خود به دنبال این هستند که بهترین نوع سگ برای کودکان چیست؟ در جواب این سوال باید گفت، نژادهای زیادی از سگ ها می توانند با بچه ها کنار بیایند. از لحاظ تیوری، تقریبا هر سگی این توانایی را دارد که با بچه ها کنار بیاید. عواملی مانند آموزش اطاعت، سن، اندازه و نوع نژاد همه می توانند بر روی احتمال یافتن یک سگ خانوادگی خوب ت ثیر بگذارند. به سن و سطح فعالیت فرزندان خود فکر کنید. یک توله سگ دست و پا چلفتی ممکن است کودکان نوپا را از پا درآورد. بچه های بزرگتر اگر همیشه مراقب نباشند می توانند یک سگ کوچک را بیش از حد اذیت کنند. برهمین اساس، انتخاب نوع سگ متناسب با وضعیت و سن فرزند شما بسیار مهم است. می توانید حدس بزنید کدام نژاد سگ برای بچه ها بهترین است، اما هرگز وضعیت تک تک سگ ها را نمی شناسید. بهتر است قبل از انتخاب هر نوع سگی با پرورش دهنده سگ ها که انواع آنها را می شناسند مشورت کنید. بسیاری از نژادهای سگ وجود دارد که شهرت خوبی در برقراری ارتباط با کودکان را دارند. بهترین نوع سگ برای کودکان در ایده آل ترین حالت می تواند، یک سگ باهوش و دارای مزاج خوب و سطح انرژی متوسط باشد. سگ ها می توانند برای بچه ها عالی باشند: آنها نه تنها منبع عشق بی قید و شرط هستند، بلکه می توانند به آموزش مسیولیت و همکاری کمک کنند. هنگام انتخاب سگ برای خانواده، سبک زندگی و سن فرزندان خود را در نظر بگیرید. بعضی از نژادها صبر بی نهایت دارند، بعضی دیگر بی وقفه نیاز به بازی دارند و بعضی دیگر به طور طبیعی از کودکان محافظت می کنند. در حالی که اکثر سگ ها در هنگام آموزش رشد می کنند، ممکن است مجبور باشید کمی با بچه های خود نیز آموزش دهید که چگونه با سگ خود برخورد کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بوکسور یک، نژاد شناخته شده و بازیگوش است و دوست ندارد به عنوان همبازی با بچه ها دوست شود. بوکسور، یک سگ پر جنب و جوش است که می تواند با کودکانی انرژی زیادی دارند و به بیرون رفتن از منزل علاقه مند هستند، ارتباط مناسبی برقرار کند. بوکسور ها قدی تا اینچ و وزنی بین تا پوند دارند. بوکسور ها، از نظر خصوصیات جسمی، اندامی خوش هیکل، عضلانی، قدرتمند، سر مربع و محکم و پوزه کوتاهی دارند. این نژاد بسیار وفادار و محافظ است اما باید کاملا آموزش دیده باشد. چوپانان آلمانی مخصوصا در سنین پایین جنبه بازی دارند. آنها می توانند با خانواده خود شیرین و ملایم باشند اما نسبت به غریبه ها احتیاط می کنند. نژادی بسیار باهوش هستند که در هر زمینه ای آموزش پذیر هستند. نژاد ژرمن شپرد دارای قدی برابر تا اینچ و وزنی حدود الی پوند است. لابرادور رتریور، سگ های وفاداری هستند. آنها یکی از آخرین سگهایی هستند که پرخاش می کنند. آنها سگ ها مهربان، ملایم و بسیار باهوشی هستند. آنها با بچه ها و دیگر حیوانات در خانه کنار می آیند. آنها آغوش کشیدن یا تحریک کردن تحمل می کنند. رفتار آرام آنها یک مزیت بزرگ برای خانواده های دارای فرزند خردسال است. با این حال، آنها فضای زیادی را ترجیحا با حیاط پشتی ترجیح می دهند زیرا به ورزش روزانه زیادی نیاز دارند. قد تا اینچ و وزن تا پوند هستند. این نژاد سگ ها، دارای استحکام متوسط و بزرگ، ورزشی است. دم سمور مانند سر بریده تمیز با جمجمه ای پهن، فک های قدرتمند و چشمانی دوست داشتنی دارند. رتریور طلایی تقریبا شبیه رتریور لابرادور با موهای بلند و خزدار است. خلق و خوی آنها بسیار شبیه به هم ملایم، آرام، صبور و غیرتهاجمی است. این نژاد در صورتی که راهی سازنده برای آزاد کردن انرژی عظیم خود نداشته باشد، می تواند بیش فعال و کمی غیرقابل کنترل شود. یک نژاد بازیگوش و باهوش، می تواند برای کودکان سنین مدرسه، لذت بردن از یک بازی جذاب و دیگر بازی های حیاط، یک همراه عالی باشد. رترویر طلایی دارای قد تا اینج و وزن تقریبی تا پوند است. از خصوصیات جسمی رترویر طلاییمی توان به جثه سگی، عضلانی، اندازه متوسط و بالا تنه طلای پر زرق و برق با سر پهن، چشمانی دوستانه و باهوش و گوش کوتاه اشاره کرد. پاگ، یکی از بهترین نژادهای کوچک سگ برای بچه ها، به نظر می رسد. این سگ های کوچک لذت و سرگرمی بی پایان را برای خانواده فراهم می کنند، آنها اندازه مناسبی برای یک نوازش خوب، حتی برای کودک کوچک محسوب می شوند. پودل فوق العاده باهوش و دارای مزاج عالی است. انرژی زیاد پودل اغلب با انرژی کودکان مطابقت دارد. پودل ها بسیار دوست داشتنی، نوازشگر و ملایم و همچنین صبور هستند. به علاوه، شما یک انتخاب سایز دارید: کوچک جثه، متوسط و استاندارد. اگرچه، پودل بزرگتر و استاندارد احتمالا بهترین انتخاب برای خانواده های دارای فرزند است از طرفی هم می تواند مقاومت بیشتری در برابر سخت تر از انواع کوچکتر داشته باشد. اندازه و قد پودل های استاندارد و بزرگ بیش از اینچ نوع متوسط و یا مینیاتور آن، تا اینچ و نوع کوچک تر آن اینچ و کمتر است. وزن پودل های استاندارد و بزرگ تا پوند نوع متوسط و یا مینیاتور آن، تا پوند و نوع کوچک تر آن تا پوند است. این سگ ها بسیار دوست داشتنی، باهوش هستند اما از نظر اندازه خیلی بزرگ نیستند و برای همین امر آنها برای بچه ها بسیار مناسبند. اگرچه بعضی از آنها می توانند کمی بلند قدم باشند، اما به طور معمول، به راحتی آموزش پذیر هستند. آنها یک نژاد اجتماعی پذیر محسوب می شوند که از بودن در کنار مردم و کودکان لذت می برند. آنها با کودک وفادار هستند و به راحتی ارتباط برقرار می کنند. حتی ممکن است یکی از بهترین سگ های نگهبان برای کوچولوی شما باشد اما بیگل، برای نوزادان و کودکان نوپای بسیار جوان که از پارس یا صدا به راحتی بیدار می شوند، مناسب نیستند. بیگل ها از نظر اندازه الی اینچ و از نظر وزنی تا پوند هستند. از نظر خصوصیات بدنی بیگل ها، بدنی عضلانی و محکم با جمجمه ای گنبدی، پوزه کدر، گوشهای شل و بلند و دم بلند دارند. این سگ های متوسط به عنوان سگهای شکار پرورش یافته اند و از هوش بالایی برخوردار هستند. آنها هر روز به مقدار مشخصی ورزش نیاز دارند و با بچه ها، انرژی آنها از طریق بازی بیرون می رود. این سگ یک همراه وفادار برای فرزند شما خواهد بود. به نظر می رسد این سگ های کوچک فعال به کودکان علاقه خاصی دارند. آنها می توانند همگام با آنها باشند و تقریبا هر چیزی را تحمل می کنند اما هنوز ملایم هستند. آنها نژادی بسیار دوست داشتنی، به ویژه با کودکان هستند. در حالی که بسیاری از سگهای کوچکتر معمولا نمی توانند از پس نگهداری کودکان در خانه برآیند، اما به نظر می رسد کریر تریر کودکان را دوست دارد. کرن تریر ها از نظر اندازه الی اینچ و از نظر وزنی تا پوند هستند. سه نکته ای که باید هنگام تهیه سگ در نظر بگیرید سبک زندگی، بودجه و خلق و خوی خانواده شماست. سگ شما باید بتواند به خوبی در خانواده شما جا بیفتد تا همه بتوانند رابطه خوبی با او داشته باشند. برخی از سگ ها، از نظر اندازه مناسب سبک زندگی با انسان ها نیستند. برخی از سگ های بزرگ و همچنین سگ های کوچکتر برای زندگی در داخل خانه کاملا مناسب هستند. توله سگ ها نوزاد هستند. آنها احتیاج دارند که کسی در خانه بماند و مراقب آنها باشد، زیرا آنها جوان و درباره همه چیز کنجکاو هستند. سگ های بزرگسال معمولا آرام ترند و به مراقبت و نگهداری زیادی احتیاج ندارند. مانند افراد، سگ ها مزاج های متفاوتی دارند که شخصیت آنها را می سازد. بعضی از سگ ها ترسو هستند، در حالی که برخی دیگر اعتماد به نفس بالایی دارند. سگ های عصبی یا مضطرب، نگهبانان بسیار خوبی به شمار می آیند، زیرا احتمال دارد شما را از حضور فرد ناشناخته آگاه کنند، در حالی که یک سگ با اعتماد به نفس، رابطه دوستی بهتری را ایجاد می کند. سگ های پرانرژی فعالیت بیشتری دارند و با مالکانی که سبک زندگی فعال تری دارند سازگارترند زیرا به ورزش زیادی نیاز دارند. بعضی از سگ ها به طور طبیعی انرژی کمی دارند و از چرت زدن یا انجام فعالیت های کم انرژی خوشحال می شوند. بهترین نوع سگ برای کودکانی که از آلرژی رنج می برد، آنهایی است شوره کمتری دارند. تریرهای بی مو آمریکایی، Bichon Frize ، Poodles و سگ های آب اسپانیایی از نژادهای محبوب سگ های ضد حساسیت هستند. به عنوان مثال، یک سگ بزرگتر به غذای بیشتری احتیاج دارد، در حالی که یک سگ خز بلند نظافت بیشتری می خواهد، به خصوص اگر در مناطق گرمسیری زندگی کند. سگ های نژاد خالص نیز مستعد ابتلا به مشکلات ژنتیکی هستند، بنابراین ممکن است شما در نهایت هزینه های بیشتری را برای دامپزشکی آنها صرف کنید. بنابراین، بسیاری از افراد ترجیح می دهند آنها را به آرایشگران حرفه ای بفرستند. اگر نمی خواهید به دنبال آرایشگاه برای حیوان خود باشید، سگی را با خز کوتاه در نظر بگیرید. برای خرید حیوان خانگی مناسب برای کودک خود بهتر است راهکارهای زیر را رعایت کنید از سالم بودن حیوان مطمین شوید. حیوان خانگی خود را از یک فرد مطمین خریداری کنید. از یک دامپزشک برای بررسی وضعیت سلامت حیوان خانگی کمک بگیرید. در هنگام انتخاب سن و نژاد حیوان را بپرسید و حیوانی متناسب با سن کودک خود انتخاب کنید. مطمین شوید که حیوان خانگی هر ساله واکسیناسیون شده و واکسن های مورد نیاز را دریافت کرده است. هرگز کودک خردسال را با حیوان تنها نگذارید. اجازه ندهید حیوانات خانگی با کودکان بخوابند. اجازه ندهید حیوان خانگی به تنهایی در اتاق کودک بچرخد. مکانی آرام و مشخصی را برای حیوان خانگی خود در نظر بگیرید. به فرزندان خود بیاموزید که با حیوانات به آرامی و با احترام رفتار کنند. اجازه ندهید که حیوان خانگی صورت فرزند شما یا هرگونه بریدگی و خراش را لیس بزند. در مراقبت از حیوان خانگی خود از کودکان کمک بگیرید تا روند مسیولیت نگهداری از حیوان را یادبگیرد. هر سگ شخصیت و خلق و خوی متمایز خود را دارد. نژاد تنها یک مولفه در تعیین رفتار آن است. هر سگ پتانسیل گاز گرفتن دارد. همه سگ ها، بدون توجه به اندازه و سن خود نیاز به آموزش و معاشرت دارند تا بتوانند جزیی از خانواده شما باشند. آنها به ورزش کافی، غذا و آب، مراقبت دامپزشکی، پناهگاه و البته عشق نیاز دارند.

یک اتفاق نادر است و معمولا به دلیل کمبود شدید رژیم غذایی و اختلالات غده پاراتیرویید رخ می دهد. اگر یک زن باردار سطح کلسیم پایینی داشته باشد، ممکن است به سلامت نوزاد و مادر آسیب برساند. اگرچه در بارداری اغلب گزارش نشده است، اما در موارد کم کاری پاراتیرویید و در مادران با نارسایی شدید رژیم غذایی رخ می دهد. هیپوکلسمی در دوران بارداری می تواند مشکلات متعددی را برای مادر و جنین ایجاد کند. این بیماری با اختلالات فشار خون بالا همراه است و می تواند خطر مشکلات متعددی مانند و اختلالات رشد جنین را افزایش دهد سطح کلسیم بر بسیاری از فرآیندهای خارج سلولی و درون سلولی ت ثیر می گذارد. همچنین یک کوفاکتور مهم برای ترشح هورمونی در اندام های غدد درون ریز است. برای عملکرد بهینه و طبیعی این فرآیندها، غلظت کل کلسیم سرم باید به طور معمول در محدوده بسیار باریک . و . میلی گرم در دسی لیتر ( . تا . میلی مول در لیتر) حفظ شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم کمبود کلسیم در بارداری کمبود کلسیم در مراحل اولیه ممکن است علایمی نداشته باشد. با پیشرفت مشکل، علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: افسردگی توهمات اسپاسم عضلانی ناخن های ضعیف و شکننده شکستگی آسان استخوان ها از دست دادن حافظه یا سردرگمی اگر نوزاد تازه متولد شده سطح کلسیم پایینی داشته باشد، ممکن است علایم زیر را دارد: بی قراری تشنج تغذیه ضعیف کند شدن تنفس ضربان قلب تندتر از طبیعی کمبود کلسیم در زنان عوارض متعددی در زنان از مرحله جنینی تا سالمندی پس از یایسگی دارد زیرا بدن در طول جهش رشد، بارداری و شیردهی نیاز به کلسیم را افزایش داده است. بنابراین مصرف ناکافی کلسیم می تواند مشکلات متعددی را به خصوص در کودکان و نوجوانان در حال رشد ایجاد کند. این می تواند منجر به توقف رشد شود و کاهش اوج تراکم استخوان خطر ابتلا به پوکی استخوان را در مراحل بعدی زندگی افزایش می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کمبود کلسیم در دوران بارداری و شیردهی کلسیم کل سرم به طور معمول در طول بارداری کاهش می یابد، بنابراین یک رژیم غذایی مناسب و متعادل برای مادر بسیار مهم است، زیرا رژیم باید نیازهای تغذیه ای معمول زنان و همچنین نیازهای جنین در حال رشد را تامین کند و مادر را قادر می سازد تا ذخایر مواد مغذی و مواد مغذی خود را حفظ کند. بسیاری از تغییرات فیزیولوژیکی در طول بارداری رخ می دهد که منجر به افزایش گلبول های قرمز و حجم پلاسما و کاهش ریز مغذی ها و پروتیین های در گردش مواد مغذی متصل می شود. در اکثر کشورهای در حال توسعه، تغذیه نامناسب همراه با تغییرات فیزیولوژیک معمول بارداری می تواند منجر به کمبود ریز مغذی ها شود. مانند کمبود کلسیم، که می تواند اثرات مضری بر سلامت استخوان داشته باشد زیرا استخوان بیشتر کلسیم بدن را ذخیره می کند و جایگزین از دست دادن مایعات خارج سلولی می شود. زنان زمانی که سابقه هیپوکلسمی دارند در معرض خطر هستند و مجبورند بدن خود را تحت فشار قرار دهند تا نیازهای طبیعی مادر را با نیازهای اضافی کلسیم در دوران بارداری و شیردهی تامین کنند. چرا سطوح پایین کلسیم در دوران بارداری اتفاق می افتد؟ یکی از مواد معدنی ضروری در دوران بارداری است. این به رشد ساختارهای حیاتی کودک از جمله استخوان ها و مفاصل (اسکلت) کمک می کند. در دوران بارداری، نیاز به کلسیم افزایش می‌یابد و اگر رژیم غذایی کمبود کلسیم داشته باشد، ممکن است باعث کاهش سطح کلسیم شود. به همین دلیل، پزشک ممکن است مکمل های کلسیم را در دوران بارداری توصیه کند. با این حال، مقدار زیاد و کم کلسیم در بدن شما می تواند عوارضی ایجاد کند. کودک در حال رشد برای رشد استخوان ها، دندان ها و کل اسکلت به کلسیم نیاز دارد. همچنین برای نوزاد ضروری است: قلب اعصاب ماهیچه ها هورمون ها نوزاد تمام کلسیم مورد نیاز برای رشد را از بدن مادر در دوران بارداری می گیرد. بنابراین، برای حفظ سلامت خود و کودکتان باید هر روز کلسیم توصیه شده را مصرف کنید. اگر کلسیم کافی مصرف نکنید، ممکن است عوارضی ایجاد کند. علاوه بر این، اگر کلسیم کافی مصرف نکنید، بدن شما کلسیم شما را به کودک می‌دهد. عدم جایگزینی کلسیم ممکن است باعث ضعیف شدن استخوان ها و افزایش خطر شکنندگی استخوان ها در آینده شود. درمان سطوح پایین کلسیم ممکن است شامل گلوکونات کلسیم داخل وریدی و سپس مکمل‌های کلسیم خوراکی باشد. مصرف مکمل های کلسیم باعث رشد منظم مادر و نوزاد می شود. دوز مناسب مکمل های کلسیم به جلوگیری از عوارض سطح کلسیم کم یا زیاد کمک می کند. عوارض کمبود کلسیم در دوران بارداری در بیشتر موارد، ممکن است عوارض عمده ای را تجربه نکنید. موارد رایج در مادر و نوزاد عبارتند از: تولد زودرس مشکلات قلبی اشتهای ضعیف رشد آهسته نوزاد وزن کم هنگام تولد گرفتگی عضلات پا و عضلات فشار خون بالا در دوران بارداری نوزاد کلسیم کافی در استخوان دریافت نمی کند. عوارض مصرف بیش از حد کلسیم در دوران بارداری سطح کلسیم بالا در غذاها نادر است. تنها در صورت مصرف بیش از حد مکمل ها ممکن است. مصرف بیشتر کلسیم ممکن است منجر به موارد زیر شود: یبوست سنگ کلیه ضربان قلب نامنظم مصرف کلسیم و مقدار مصرف نکاتی در مورد مصرف مکمل های کلسیم: این قرص را روزانه به طور همزمان مصرف کنید. تمام دستورالعمل های روی برچسب نسخه را دنبال کنید. این قرص به صورت خوراکی، یک یا چند بار، با یا بدون غذا یا طبق تجویز پزشک در دسترس است. بدون مشورت با پزشک، مصرف این دارو را ناگهانی قطع نکنید. آن را کمتر یا بیشتر مصرف نکنید و یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است مصرف نکنید. حتی اگر احساس خوبی دارید استفاده از آن را قطع نکنید. اگر یک دوز کلسیم را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن دوز فراموش شده را مصرف کنید. با این حال، اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را مصرف نکنید و به دوز بعدی برنامه ریزی شده ادامه دهید. برای جبران دوز فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید. دوز کلسیم برای رفع کمبود در دوران بارداری دوز در بارداری عبارت است از: زنان بالای سال: میلی گرم در روز زنان ساله و کمتر: میلی گرم در روز هنگام مصرف کلسیم چه عوارضی را می توان انتظار داشت؟ مانند سایر داروها، کلسیم ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند، اگرچه بعید است که برای همه اتفاق بیفتد. با این حال، مهم است که از عوارض جانبی احتمالی آن آگاه باشید. عوارض جانبی بسیار شایع آن شامل یبوست و ناراحتی معده است. علاوه بر آن عوارض جانبی رایج آن عبارتند از: ضعف سردرد استفراغ خستگی حالت تهوع افزایش تشنگی از دست دادن اشتها تغییرات خلق و خوی کاهش وزن غیر معمول درد عضلانی یا استخوانی افزایش تکرر ادرار به خصوص در شب مقدار اسیدی که معده شما تولید می کند را افزایش دهید. چه کسانی نباید کلسیم مصرف کنند؟ در صورت داشتن شرایط زیر قبل از شروع مصرف کلسیم به پزشک خود اطلاع دهید: سنگ کلیه اختلالات کلیوی بیماری های قلبی پرکاری پاراتیرویید سندرم سوء جذب سارکوییدوز (بیماری ریوی) سابقه خانوادگی سنگ کلیه هیپرکلسمی، سطح کلسیم بالا در خون هیپرکلسیوری، سطح کلسیم بالا در ادرار سندرم زولینگر - الیسون (بیماری پانکراس) آکلرهدریا (اسید معده کم یا بدون اسید معده) قبل از مصرف کلسیم با پزشک خود مشورت کنید اگر: به هر داروی دیگری حساسیت دارید. شما به کلسیم یا هر یک از ترکیبات آن حساسیت دارید یا به هر نوع حساسیت دیگری دارید. شما در حال مصرف هر داروی دیگری هستید، باردار یا در حال شیردهی هستید یا قصد بارداری دارید. در حال مصرف هرگونه دارو، داروهای بدون نسخه، محصولات گیاهی یا مکمل های غذایی هستید. هنگام مصرف مکمل های کلسیم از چه داروهایی باید اجتناب کرد؟ علاوه بر این، برخی از داروهای خاص ممکن است در عملکرد آن اختلال ایجاد کنند و بنابراین ممکن است مصرف آن ایمن نباشد. بعضی از آنها شامل موارد زیر هستند: دیگوکسین استراموستین سلولز سدیم فسفات دیورتیک های تیازیدی محصولات بدون نسخه/گیاهی بیس فسفونات ها مانند آلندرونات اتصال دهنده های فسفات، مانند استات کلسیم آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، مانند مینوسیکلین و داکسی سایکلین آنتی بیوتیک های کینولون، مانند لووفلوکساسین و سیپروفلوکساسین این ممکن است فهرست جامعی نباشد و سایر داروها ممکن است با کلسیم تداخل داشته باشند. لطفا در صورت مصرف هر یک از داروهای ذکر شده در بالا به پزشک خود اطلاع دهید. کلسیم پایین در زنان باردار و خطر مسمومیت سرب کلسیم پایین ممکن است برابر با سطوح بالای سرب در زنان باردار باشد. بیشتر زنان باردار به تغذیه توجه زیادی دارند. اما یک چیزی که ممکن است از آن آگاه نباشند ارتباط بین مصرف کلسیم و سرب است. تحقیقات نشان می دهد که دریافت نکردن کلسیم کافی در این زمان حساس می تواند باعث افزایش در خون شود که می تواند برای کودک در حال رشد مضر باشد. سرب موجود در خون مادر ممکن است بر رشد اندام های مختلف جنین از جمله مغز ت ثیر بگذارد. در کودکان، قرار گرفتن در معرض سرب با مشکلات یادگیری و هوش مرتبط است. در دوران بارداری، زمانی که نیاز بدن به کلسیم زیاد است، دریافت نکردن مواد معدنی حیاتی به اندازه کافی باعث افزایش سرعت تولید استخوان جدید برای جایگزینی استخوان قدیمی و در حال مرگ می شود. از آنجایی که تقریبا تمام سرب بدن در استخوان ذخیره می‌شود، وقتی استخوان برمی‌گردد، سرب به جریان خون نشت می‌کند. این فرآیندی است که کلسیم می تواند از آن جلوگیری کند. مطالعه‌ای در مجله آمریکایی اپیدمیولوژی نشان می‌دهد که زنان با کمترین میزان کلسیم که از طریق غذا یا مکمل‌ها دریافت می‌شوند دارای بالاترین سطح سرب در خون هستند. اگرچه این مطالعه هیچ تاثیر مستقیمی بر سلامت جنین نشان نداد، اما محققان می گویند منطقی است که فرض کنیم هر مقدار سرب در بدن به طور بالقوه خطرناک است. این مطالعه شامل تقریبا زن باردار بود که در طول بارداری خود تا پنج بار خون گیری و آزمایش سرب انجام دادند. این زنان همچنین میزان کلسیم موجود در رژیم غذایی خود را از غذاهایی مانند شیر، ماست، پنیر، بستنی، تخم مرغ، پیتزا و ماهی گزارش کردند. ایروا هرتز - پیچیوتو، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کارولینای شمالی، می‌گوید: "قطعا ، زنانی که کلسیم بسیار کمی دریافت می‌کردند، در معرض خطر سطوح بالای سرب خون بودند. او می‌گوید اکثر زنان شرکت‌کننده در این مطالعه گزارش کردند که کلسیم روزانه خود را از شیر و پیتزای پنیر دریافت می‌کنند. سایر منابع رایج شامل ویتامین ها و آنتی اسیدها بود. علاوه بر این، افراد سیگاری نسبت به غیرسیگاری‌ها کلسیم کمتر و سرب بیشتری داشتند. سخن آخر زنان باید در دوران بارداری از مقدار توصیه شده روزانه کلسیم بیشتر و فراتر از مصرف روزانه خود برای جلوگیری از افزایش سطح سرب استفاده کنند. او می گوید زنان باردار باید حداقل میلی گرم کلسیم در روز را هدف قرار دهند که حدود میلی گرم بیشتر از توصیه های فعلی دولت است. علاوه بر این، زنانی که در اوایل بارداری کلسیم کمی دریافت می‌کنند، ممکن است علاوه بر افزایش رژیم غذایی خود با لیوان‌های شیر اضافی و سایر غذاهای غنی از کلسیم، از مکمل‌های کلسیم نیز بهره ببرند. به دلیل افزایش نیاز بدن به کلسیم در دوران بارداری، سرب با هر سه ماهه افزایش می یابد. سطح سرب نیز با افزایش سن بیشتر می شود. محققی که سرب را مطالعه می‌کند می‌گوید که این مطالعه یادآوری عملی برای زنان است که در دوران بارداری به کلسیم توجه ویژه‌ای داشته باشند و مطمین شوند که مقادیر توصیه شده را برآورده می‌کنند و از آن فراتر می‌روند. علاوه بر این، هاوارد هو، MD ، MPH ، ScD ، می‌گوید زنانی که فکر می‌کنند از محل کار یا سایر منابع محیطی مانند رنگ سرب در معرض سرب قرار گرفته‌اند، باید به متخصص مراجعه کنند و سطح سرب خونشان را آزمایش کنند. اما هو، دانشیار طب کار در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در بوستون، می‌گوید که برای تعیین میزان مشکل کمبود کلسیم و افزایش سرب در خون، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. برای پاسخ به این سوال، گروه تحقیقاتی وی قصد دارد به زنان باردار مکمل های کلسیم بدهد تا ببینند آیا این مکمل در سطح سرب خون آنها تفاوتی ایجاد می کند یا خیر.

اگر علاقمند به نگهداری از خرگوش در منزل خود هستید، بهتر است قبل از هر تصمیمی در مورد عجایب دنیای خرگوش ها اطلاعات زیادی را کسب کنید. خرگوش ها حیوانات اهلی و محبوبی هستند. آنها می توانند عضوی از خانواده شوند اما به عنوان حیوانات حساس، بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالان هستند. کودکان فقط باید زیر نظر والدین از خرگوش مراقبت کنند. بیشتر خرگوش ها از زندگی در داخل خانه یا خارج از خانه خوشحال هستند، اما اگر می خواهید آنها را به عنوان خرگوش خانگی نگه دارید، باید بیشتر از آنها مراقبت کنید. مهمترین نکته این است که خرگوشها قادر به نشان دادن رفتار طبیعی خود هستند، بنابراین باید آنها را در مکانهایی نگه داشت که به آنها امکان جهش، کشش و بازی را بدهد. با دقت فکر کنید که آیا وقت، پول، امکانات و دانش لازم برای مراقبت از خرگوش ها را دارید زیرا آنها می توانند تا ده سال زنده بمانند. خرگوش ها فضولات خود را می خورند. خرگوش های عقیم شده شادتر و سالم ترند. به طور منظم خرگوش های خود را در برابر میکسوماتوز و VHD واکسینه کنید. بهترین زمان برای خرید خرگوش ها زمانی است که آنها از مادرشان در حدود شش تا هشت هفتگی از شیر گرفته شده اند. نگهداری از خرگوش ها، مانند سایر حیوانات، به زمان و توجه زیادی نیاز دارد. آنها باید حداقل یک بار در روز، اما ترجیحا دو بار، بدون هیچ مشکلی بررسی شوند. خرگوش هایی که دارای خز بلند هستند به مراقبت های بیشتری نیاز دارند زیرا خزها می توانند به سرعت کدر شوند و بنابراین نیاز به نظافت روزانه دارند. خرگوش ها هنگام خوشحالی یک جهش ورزشی معروف به بانکی (انجام پیچ و تاب و ضربات در هوا) انجام می دهند. خرگوش های خوشحال وقتی راضی و آرام هستند، غرغر یا دندان قروچه می کنند. چشم خرگوش ها به کناره های سر آنها قرار دارد، به این معنی که تقریبا می توانند تمام اطراف خود را ببینند. این به آنها کمک می کند تا وقتی مشغول کار خود هستند، مراقب شکارچیان باشند. خرگوش های مادر بین تا روز باردار هستند و حداکثر خرگوش بچه در یک بستر به دنیا می آورند. فقط در انگلیس بیش از میلیون خرگوش وجود دارد. مردم اغلب در نگهداری از حیوانات خانگی، می پرسند که خرگوش ها مانند گربه هستند یا سگ؟ اما در اصل مشخیص شده است که خرگوش ها شخصیت های منحصر به فردی هستند که شناختن شخصیت و حتی سازگاری آنها با حیوانات دیگر ممکن است به زمان زیادی نیاز داشته باشد. آنها حیواناتی از گونه های مختلفی هستند، به یک زبان صحبت نمی کنند و اغلب یک خرگوش آسیب جدی به یک خوکچه هندی وارد می کند. کنار هم قرار دادن دو حیوان که هنوز یکدیگر را نمی شناسند می تواند خطرناک باشد. خرگوش هایی که به طور طبیعی اجتماعی هستند، روحیه دوستی دارند و زندگی در جفت یا گروه های سازگار را ترجیح می دهند و رفتار آنها نشان دهنده این امر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی دیگر از عجایب دنیای خرگوش های، این است که آنها به فضای زیادی نیاز دارند و به سرعت تصمیم می گیرند که کجا غذا بخورند، بخوابند و از دستشویی استفاده کنند. برای خیلی از افراد سوال است که خرگوش های شب می خوابند یا روز؟ در اصل باید بگوییم، هیچ کدام. خرگوش ها به در غروب و طلوع آفتاب بیشترین فعالیت را دارند. خرگوش ها ورزشکاران شگفت انگیزی هستند آنها می توانند در یک جهش تا سانتی متر بپرند! دامپزشکان متخصص خرگوش می توانند از دامپزشکان گربه و سگ گران تر باشند و همچنین یافتن آنها دشوارتر است. در هنگام نیاز به یک دامپزشک برای خرگوش خود بهتر است به دنبال یک مشاور دامپزشک با تجربه در زمینه پرورش خرگوش ها باشید. درست مثل انسان ها، خرگوش ها برای سرگرمی خود به اجتماعی شدن، فضای لازم برای ورزش و تعداد زیادی اسباب بازی نیاز دارند. بر همین اساس، بسیاری از افراد تصور می کنند که خرگوش نسبت به سگ یا گربه، نیاز به مراقبت کمتری دارند اما واقعیت این است که خرگوش ها حتی بیش از همراهان گربه سان یا سگ خود به توجه و تلاش بیشتری نیاز دارند و آنها می توانند سال یا بیشتر عمر کنند، بنابراین مطمین شوید که برای قبول کردن مسیولیت طولانی مدت آنها آمادگی لازم را دارید. خرگوش ها به فضای زیادی با یک لبه بزرگ نیاز دارند تا بتوانند روی پاهای عقب خود بایستند، فرصت کشش داشته باشند و به اطراف پرش کنند. علاوه بر آن، خرگوش ها به یک حریم خصوصی نیاز دارند. حداقل اندازه فضای خصوصی برای خرگوش های کوچک یا بزرگ x سانتی متر فضای کف، در عرض سانتی متر است. یک انتخاب مناسب برای محل اقامت خرگوش ها یک خانه کوچک چوبی است که یک محوطه محصور در اطراف آن وجود دارد تا اجازه دهد خرگوش ها هر وقت احتیاج داشت، ورزش کنند. خرگوش ها در چنین محیط هایی، رفتار طبیعی تری دارند. خرگوش هایی که در مکانهای بسیار کوچک نگهداری می شوند، اغلب بد خوی می شوند و نگهداری از آنها دشوار است. به نظر می رسد کوچک بودن فضا منجر به درد اسکلتی در حیوان می شود. اگر رفتار خرگوش شما طریق تغییر کرد، محل اسکان آنها را در نظر بگیرید اما همچنین به دنبال مشاوره دامپزشکی باشید. مهم است که محل نگهداری از خرگوش ها، در منطقه ای سایه بان و دور از تابش مستقیم خورشید، وزش باد شدید و باران باشد. خرگوش ها باید در طول ماه های زمستان در برابر سرما و باران محافظت شوند. خرگوش، ممکن است از آزار و اذیت حیوانات اهلی و حیوانات وحشی در اثر شوک بمیرد. بهترین مکان خواب خرگوش، نی تمیز و کیسه ای است که از همه فروشگاه های حیوانات خانگی خوب موجود است. بستر خواب خرگوش، باید به صورت روزانه بررسی و در صورت آلوده بودن تمیز شوند. در هنگام هوای گرم باید توجه ویژه ای به محل اقامت داده شود زیرا مگس ها ممکن است به سرعت تخم های خود را روی تختخواب آلوده بگذارند و کرم های حاصل از آن ممکن است در پوست و حفره بدن خرگوش فرو بروند. این وضعیت به طور بالقوه می تواند برای خرگوشهای شما کشنده باشد و به عنوان حمله هوایی شناخته می شود. بستر سازی خرگوش آسان است. وقتی متوجه شدید که حیوان خانگی شما کدام گوشه برای دستشویی استفاده می کنند، یک سینی مخصوص بستر در آنجا قرار دهید تا خرگوش شما بتواند به راحتی از آن استفاده کند. با این کار تمیز نگه داشتن محل اقامت بسیار راحت تر خواهد بود. اساس رژیم غذایی خرگوش باید بر اساس یونجه، چمن و چند سبزیجات تازه باشد. به یاد داشته باشید رژیم های غذایی مبتنی بر غلات (نوع موسلی) سرشار از قند و مواد معدنی کم هستند و بنابراین نباید به آنها داده شود. همچنین غذاهای کاملی از نظر تجاری در دسترس است اما یونجه هنوز باید سه چهارم رژیم خرگوش را تشکیل دهد. آنها به انواع روزانه سبزیجات و میوه های تازه نیاز دارند که حتما باید قبل از مصرف تمیز آنها را بشویید. غذاهای مناسب برای خرگوش هویج، اسفناج، شاهی، کلم بروکلی، کرفس، سیب و برگ های قاصدک است. هرگز قلمه چمن را به خرگوش ندهید زیرا این امر باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامتی می شود. چمن آماده خشک از فروشگاه های حیوانات خانگی در دسترس است. آب شیرین همیشه باید در دسترس خرگوش باشد و روزانه آن را تعویض کنید. ناخن خرگوش، مانند انسان به طور مداوم رشد می کند و تقریبا هر شش هفته یکبار به اصلاح نیاز دارد. برخلاف انسان، دندان های خرگوش به طور مداوم رشد می کنند! بر همین اساس خرگوش ها، به مقدار زیادی یونجه و اسباب بازی های چوبی برای جویدن نیاز دارند. اگر دندان های خرگوش شما به طور عادی ساییده نشوند ممکن است منجر به درد دندان و اختلالات خوردن شود. حتما عادت های غذایی خرگوش خود را کنترل کنید. حتی ساعت گرسنگی برای خرگوش می تواند کشنده باشد. خرگوش هایی که بیمار هستند یا درد دارند تا آنجا که ممکن است درد خود را پنهان می کنند. خرگوش هایی که می ترسند ممکن است آنقدر سریع بدوند یا بپرند که به خود آسیب بزنند. به همین دلیل همیشه مهم است که به رفتار خرگوش خود بسیار توجه کنید. محیط بیرون می تواند یک مکانی ترسناک برای خرگوش دست آموز باشد. خرگوش ها در فضای باز در معرض آسیب دیدگی یا کشته شدن توسط شکارچیان هستند. یک خرگوش سالم، هوشیار و سرزنده است. خرگوش خود را هر روز بدون هیچ مشکلی بررسی کنید و به دنبال هرگونه تغییر در ظاهر و رفتار حیوان باشید. علایمی که ممکن است نشان دهنده ضعف و بیماری در خرگوش باشند، عبارتند از: التهاب اسهال ترشح از چشم یا بینی لکه های پوسته پوسته داخل گوش دندان های پشت و جلوی خرگوش شما باید بطور منظم بررسی شوند، به خصوص اگر آنها بدون دلیل مشخصی شروع به کاهش وزن می کنند. مشکلات دندان در خرگوش ها شایع است. همه خرگوش ها برای حفظ سلامت جسمی و روحی نیاز به تحرک روزانه دارند. خرگوش های خود را تشویق کنید تا رفتار طبیعی خود را انجام دهند. همچنین سعی کنید لوله هایی برای عبور و پنهان شدن آنها فراهم کنید. ایده دیگر این است که یک جعبه مقوایی با یک ورودی و خروجی تنظیم کنید که خرگوش شما بتواند از آن داخل و خارج شود. جعبه را با کاغذ خرد شده پر کنید. همچنین سعی کنید مقداری از سبزیجات ریشه ای را روی رشته آویزان کنید. خرگوش های خود را همیشه ایمن نگه دارید و مطمین شوید که محیط امنی دارند. در طبیعت، خرگوش ها در گروه های بزرگ زندگی می کنند، بنابراین یک خرگوش به تنهایی عادت ندارد. بهترین گزینه نگه داشتن یک جفت یا گروه سازگار است. همه خرگوش ها باید به طور منظم در برابر بیماری های بالقوه کشنده، میکسوماتوز و بیماری ویروسی ( VHD ) واکسینه شوند. واکسیناسیون خرگوش یک قسمت اساسی در سلامت حیوان خانگی شما می باشد. بهتر است که خرگوش را عقیم کنیم زیرا این امر خطر بیماری و مشکلات رفتاری را کاهش می دهد و به راحتی می توانید حیوان را در خانه تربیت کنید. نظافت روزانه برای خرگوش هایی با پوست بلند ضروری است. خرگوشهای کوتاه پوش باید به صورت هفتگی مرتب شوند، زیرا این امر پیوند انسان/حیوان را تقویت می کند. اگر در مورد جنبه های سلامتی خرگوش خود نگران هستید، همیشه به دنبال مشاوره دامپزشکی باشید. برای مشاوره آنلاین و صوتی و تصویری با دامپزشکان برتر و باتجربه، ما خدمات دامپزشکی آنلاین پزشکت را به شما پیشنهاد می دهیم. چندین انگل وجود دارد که ممکن است بر خرگوش ت ثیر بگذارد، اما مهمترین آن E . cuniculi ، ارگانیسم میکروسکوپی است که سیستم عصبی را آلوده می کند. این عفونت از طریق ادرار و هنگامی که خرگوش ها از غذای آلوده مانند علف استفاده می کنند، منتقل می شود. بسیاری از خرگوشهایی که آلوده شده اند علایم جدی ندارند، اما برخی از آنها دچار مشکلات چشمی و یا بی حالی می شوند. تشخیص این عفونت از طریق آزمایش خون انجام می شود، اما این ممکن است مشکل باشد زیرا همه حیوانات آلوده به بیماری مبتلا نمی شوند. این بیماری درمان پذیر است، اما باید به مدت یک ماه به طور مداوم انجام شود. همچنین داروهایی وجود دارند که می توانند به جلوگیری از عفونت کمک کنند. از دامپزشک در مورد راه های پیشگیری از بروز عفونت در خرگوش خود راهنمایی بگیرید.

خوراکی ها و میوه های افزایش دهنده شیر مادر کدامند؟ سریع ترین چیست؟ پاسخ خود را در این مقاله از بخوانید. اما به این هم توجه داشته باشید که شیر مادر به ویژه برای چند ماه اول زندگی نوزاد حیاتی است، زیرا حاوی تمام مواد مغذی ضروری و محافظت از کودک است. در حالت ایده‌آل، برای ارتقای رشد و تکامل سالم، عملکرد سیستم ایمنی و پیوند، نوزادان فقط باید در چند ماه اول زندگی خود شیر مادر را بخورند. با این حال، اگر فکر می کنید که کودک شما هنوز بعد از شیر خوردن گرسنه است یا نگران تغذیه خود هستید، می توانید غذاهای خاصی را مصرف کنید و دستورالعمل های خاصی را دنبال کنید تا شیر خود را حفظ کنید و افزایش دهید. پس بیایید با هم بررسی کنیم که برای افزایش شیر مادر چی بخوریم؟ چگونه شیر مادر را به طور طبیعی افزایش دهیم؟ قبل از اینکه به دنبال راهکارهایی برای افزایش شیر مادر باشید بهتر است حقایقی در مورد شیردهی را بدانید که چرا افزایش شیر مادر مهم است؟ این حقایق عبارتند از: شیردهی باعث تسریع بهبودی مادر پس از زایمان می شود. شیر مادر این توانایی را دارد که تا حد زیادی ایمنی کودک را تقویت کند. تغذیه با شیر مادر خطر ابتلای نوزاد به بیماری های بعدی را کاهش می دهد. شیر مادر حاوی مواد خاصی است که باعث خواب در نوزادان و آرامش در مادر می شود. مادران می توانند با شیر دادن بیشتر به راحتی به وزن قبل از بارداری خود برگردند. همچنین برای مادر مفید است و خطر ابتلا به سرطان سینه، بیماری قلبی و پوکی استخوان را کاهش می دهد. حدود درصد از مادران شیر بیشتری در سینه راست خود در مقایسه با سمت چپ خود تولید می کنند. تغذیه با شیر مادر خطر ابتلا به ( SIDS ) را کاهش می دهد. همچنین می‌تواند خطر ایجاد حفره یا بریس‌ها را برای نوزادتان کاهش دهد. تغذیه با شیر مادر در سال های اولیه برای کودک شما اهمیت زیادی دارد. اگر احساس می کنید که میزان شیر مادر به اندازه کافی نیست، تنها کاری که باید انجام دهید این است که مصرف بیشتر غذاهای زیر را شروع کنید. اما مهمترین خوراکی های افزایش دهنده شیر مادر، عبارتند از: دانه شنبلیله با مصرف دانه های شنبلیله شیر مادر را به طور طبیعی افزایش دهید. یک قاشق چایخوری دانه شنبلیله را با یک فنجان آب در قابلمه بجوشانید. دقیقه بجوشانید و صاف کنید. وقتی چای به اندازه کافی برای نوشیدن گرم شد، کمی عسل اضافه کنید. چای شنبلیله را حدود بار در روز مصرف کنید تا شیر شما در دوران شیردهی افزایش یابد. دانه شنبلیله یکی از بهترین موادی است که می تواند شیر مادر را افزایش دهد. آنها منابع خوبی از فیتواستروژن هستند و همچنین خواص کهکشانی را در مادران شیرده نشان می دهند. سیر هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با سیر به طور طبیعی شیر مادر را افزایش دهید. حبه های سیر را چرخ کرده و آن را به غذاهای خود اضافه کنید. شما همچنین می توانید چند حبه سیر را در طول روز بجوید. سیر دارای خواص لاکتوژنیک است که به افزایش شیر مادر در مادران کمک می کند. این یک ضد قارچ است و گزارش شده است که پیوند بین مادر و نوزاد را تقویت می کند. دانه رازیانه با دانه های رازیانه شیر مادر را به طور طبیعی افزایش دهید. یک قاشق چایخوری دانه رازیانه را به یک فنجان آب داغ اضافه کنید. تا دقیقه دم کنید و صاف کنید. قبل از افزودن مقداری عسل، اجازه دهید چای کمی خنک شود. دمنوش رازیانه را تا بار در روز مصرف کنید. همچنین می توانید مقداری دانه رازیانه بجوید. رازیانه گیاه دیگری است که به عنوان افزایش دهنده شیر مادر استفاده می شود. دانه ها فیتواستروژن عملکرد استروژن را تقلید می کنند. استروژن هورمونی است که به افزایش تولید شیر مادر معروف می باشد. خار مریم برای افزایش شیر در دوران شیردهی بهتر است روزانه تا کپسول خار مریم مصرف کنید. گیاهی گلدار است که در قدیم برای افزایش تولید شیر مادر استفاده می شده است. به عنوان یک فیتواستروژن، فعالیت استروژنی را نشان می دهد که به افزایش عرضه شیر مادر کمک می کند. چای گیاهی دمنوش های گیاهی مانند چای بادیان یا چای زیره می توانند برای این مورد موثر باشند. روزانه تا فنجان چای انیسون یا زیره بنوشید. گیاهانی مانند بادیان و زیره فیتواستروژن‌هایی هستند که خواص استروژنی از خود نشان می‌دهند. آنها به عنوان کهکشان‌ها عمل می‌کنند و همچنین مجاری مسدود شده شیر را پاک می‌کنند، بنابراین شیر مادر را افزایش می‌دهند. ماهی قزل آلا هر هفته تا بار از ماهی سالمون پخته شده استفاده کنید. ماهی سالمون منبعی غنی از و بسیاری از اسیدهای چرب ضروری است که آن را به گزینه ای عالی برای افزایش تولید طبیعی شیر مادر تبدیل می کند. همچنین سرشار از DHA است، یکی از مهم ترین اجزای شیر مادر، که به رشد مغز کودک شما کمک می کند. ماهی آزاد صید شده وحشی را بخورید که نسبت به ماهی قزل آلا پرورش یافته تجاری، جیوه و سایر سموم کمتری دارد. جو روزانه یک کاسه جوی پخته مصرف کنید. جو دوسر سرشار از فیبر و آهن است که باعث کاهش کلسترول و افزایش تولید شیر مادر می شود. آنها همچنین باعث آرامش می شوند که به نوبه خود به افزایش شیردهی کمک می کند. این خواص، جو را به یکی از بهترین گزینه ها برای افزایش عرضه تبدیل می کند. ریشه زنجبیل تازه زنجبیل تازه نه تنها یک افزودنی مناسب به رژیم غذایی شماست، بلکه می تواند تولید شیر مادر را نیز افزایش دهد. به راحتی می توانید زنجبیل تازه و خام را به غذاهایی که می پزید اضافه کنید. همچنین می توانید با نوشیدن زنجبیل تهیه شده با زنجبیل واقعی یا با جوشاندن زنجبیل خام و تهیه چای، زنجبیل را به برنامه روزانه خود اضافه کنید. در حالی که زنجبیل تازه بی خطر تلقی می شود، نباید مکمل های زنجبیل را بدون مشورت با متخصص مراقبت های بهداشتی خود مصرف کنید. دانه کنجد مادران شیرده از دانه کنجد برای تولید شیر بیشتر استفاده می کنند. می‌توانید دانه‌های کنجد را به‌تنهایی، به‌عنوان ماده‌ای در دستور العمل‌هایی که آماده می‌کنید، به‌عنوان رویه سالاد، یا در مخلوطی از دانه‌های دیگر، آجیل و میوه‌های خشک میل کنید. نخود نخود که به آن لوبیا گاربانزو یا لوبیا سیسی (چی چی) نیز می گویند، از حبوبات رایج است که در آشپزی مدیترانه و خاورمیانه استفاده می شود. زنان شیرده از زمان مصر باستان برای تولید شیر بیشتر نخود می‌خوردند. نخود یک غذای مغذی و سرشار از پروتیین است. آنها همچنین حاوی استروژن های گیاهی هستند که ممکن است مسیول استفاده از آن به عنوان یک کهکشان باشد. می توانید نخود را به پاستا یا سالاد اضافه کنید. سبزیجات سبز تیره سبز تیره مانند یونجه، کاهو، کلم پیچ، اسفناج و کلم بروکلی سرشار از مواد مغذی به خصوص کلسیم هستند. آنها همچنین حاوی فیتواستروژن هستند که ممکن است ت ثیر مثبتی بر تولید شیر مادر داشته باشد. غلات کامل با مصرف غلات کامل مانند گندم، و ذرت می توانید میزان تولید شیر در دوران شیردهی را افزایش دهید. مصرف غلات کامل نه تنها به افزایش تولید شیر مادر کمک می کند، بلکه تضمین می کند که نوزاد شما تمام مواد مغذی لازم برای رشد و نمو خود را دریافت می کند. توجه: بسیاری از مردم این روزها از غلات گلوتن اجتناب می کنند، بنابراین ممکن است بخواهید مصرف گندم خود را محدود کنید. شیر بادام یک فنجان شیر بادام را تا بار در روز مصرف کنید. شیر بادام منبع غنی از اسیدهای چرب امگا است که به افزایش تولید شیر مادر کمک می کند. از این رو، مادران شیرده برای بهبود کمیت و کیفیت شیر خود به طور منظم شیر بادام مصرف می کنند. اکنون که ایده ای در مورد اینکه برای افزایش عرضه شیر مادر چه بخورید دارید، بیایید به غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید نگاهی بیاندازیم زیرا ممکن است تولید شیر مادر را کاهش دهند. چه غذاهایی می توانند باعث کاهش شیر مادر شوند؟ برای قرن‌ها، ماماها به زنان توصیه می‌کردند زمانی که آماده توقف شیردهی هستند و اجازه می‌دهند شیر مادرشان خشک شود، چه چیزی مصرف کنند. اما اگر هنوز در دوران شیردهی هستید از این غذاها به هیچ وجه استفاده نکنید. غذاهای زیر می توانند شیر مادر را کاهش دهند: جعفری نعناع تند نعناع پونه کوهی آویشن الکل سوالات متداول تغذیه باید حداقل تا بار در روز بدون هیچ نشانه ای از درد یا ناراحتی پس از چند بار قورت دادن اول باشد. در ابتدای شیردهی، سینه شما احساس تنش و چروک شدن و حتی نشتی می کند. پس از یک شیردهی خوب، آنها نرم خواهند شد و احساس می کنید کودک شما آنها را به درستی تخلیه کرده است. اگر کاملا احساس خالی شدن نمی کنید، بهتر است آنها را با پمپ سینه پمپاژ کنید و آن شیر را برای تغذیه بعدی نگه دارید. بله، ماساژ سینه ها می تواند تولید شیر را بهبود بخشد. ماساژ سینه مجاری شیر را تحریک می کند و باعث می شود شیر آزادتر جریان یابد. و این باعث می شود که غدد شیر شما شیر بیشتری تولید کنند. به برخی از زنان توصیه می شود حتی قبل از زایمان سینه های خود را پمپاژ کنند تا تولید شیر را تحریک کنند.

فقط به عنوان یک داروی عمومی است و نسخه ای با نام تجاری ندارد. هپارین به دو شکل وجود دارد. یکی از آنها یک محلول تزریقی است که شما آن را زیر پوست خود تزریق می کنید. دیگری داروی است که به صورت وریدی (به یکی از رگ های شما) تزریق می شود. فقط پزشک می تواند فرم وریدی را تجویز کند. محلول تزریقی هپارین یک رقیق کننده خون است که برای درمان و جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می شود. هپارین یک داروی تجویز شده است که به عنوان یک محلول قابل تزریق در دسترس است. برای محلول تزریقی، اولین تزریق خود را در بیمارستان انجام خواهید داد. یک پزشک به شما نشان می دهد که چگونه تزریق را به خودتان انجام دهید. محلول تزریقی هپارین فقط به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. هپارین یک رقیق کننده خون است که برای درمان و جلوگیری از انعقاد خون استفاده می شود. این موارد می تواند شامل ترومبوز وریدی، و باشد. هپارین به گروهی از داروها موسوم به ضد انعقاد خون اختصاص دارد. آنها یک کلاس داروها گروهی از داروها هستند که به روشی مشابه عمل می کنند. این داروها اغلب برای درمان بیماری های مشابه استفاده می شوند. هپارین با ایجاد اختلال در ایجاد لخته های خون در رگ های شما عمل می کند. حتی می تواند از تشکیل جلوگیری کند یا بزرگتر شدن لخته هایی را که از قبل تشکیل شده اند متوقف کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید محلول تزریقی هپارین خواب آلودگی ایجاد نمی کند، اما می تواند منجر به بروز عوارض جانبی دیگری شود، از جمله: کبودی راحت تر خونریزی طولانی تر تحریک، درد، قرمزی یا زخم در محل تزریق واکنش های آلرژیک، مانند کهیر، لرز و تب افزایش آنزیم های کبدی در نتایج اگر این اثرات خفیف باشد، ممکن است طی چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر شدت آنها بیشتر است یا از بین نمی روند، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. عوارض جانبی جدی و علایم آنها می تواند شامل موارد زیر باشد: ضعف سردرد سرگیجه ادرار صورتی یا قهوه ای واکنشهای آلرژیک جدی استفراغ حاوی خون قهوه ای سرفه خونی یا لخته های خون خونریزی شدید مانند کبودی راحت تر خونریزی شدید یا خونریزی که نمی توانید جلوی آن را بگیرید. مدفوع تیره و قیر (ممکن است نشانه خونریزی در معده شما باشد) خونریزی غیر منتظره یا خونریزی طولانی مدت، مانند خونریزی غیرمعمول از لثه ها، خونریزی مکرر از بینی، دوره های قاعدگی طولانی در زنان هپارین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد. محلول تزریقی هپارین می تواند با سایر داروها، ویتامین ها یا گیاهان مصرفی شما تداخل کند. تداخل زمانی است که ماده ای نحوه کار دارو را تغییر می دهد. این می تواند مضر باشد و یا از عملکرد خوب دارو جلوگیری کند. برای جلوگیری از تداخل، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتما در مورد تمام داروها، یا گیاهانی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برای اطلاع از چگونگی تداخل این دارو با چیز دیگری که مصرف می کنید، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. مصرف هپارین با داروهای خاص می تواند خطر خونریزی را افزایش داده و کبودی شما را راحت تر کند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: هیدروکسی کلروکین داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل و دی پیریدامول مکمل های گیاهی مانند جینکو بیلوبا، روغن ماهی و سیر داروهای ضد التهابی غیر استروییدی مانند سلکوکسیب، ایبوپروفن و ناپروکسن مصرف برخی دارو ها همزمان با هپارین می تواند، آن را کم اثر کنند. نمونه هایی از این داروها، عبارتند از: نیکوتین دیگوکسین آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین نیترات ها، مانند ایزوسوربید، مونونیترات و نیتروگلیسیرین آنتی بیوتیک های تتراسایکلین مانند داکسی سایکلین و ماینوسایکلین در هنگام استفاده از هپارین باید مراقب برخی هشدارهای مهم و دستورالعمل استفاده از آن باشید. برخی از این هشدارها، عبارتند از: این دارو می تواند سطح پلاکت شما را کاهش دهد. این به عنوان ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین ( HIT ) شناخته می شود، که در نهایت می تواند منجر به تشکیل لخته های خون در وریدهای شما شود. این لخته ها می توانند حتی چند هفته پس از قطع مصرف هپارین ایجاد شوند. پزشک شما را از نظر سطح پلاکت پایین بررسی می کند. این دارو ممکن است باعث خونریزی جدی شود. زیرا این دارو توانایی بدن شما را در ایجاد لخته خون کاهش می دهد. هپارین ممکن است باعث کبودی راحت تر قسمت های مختلف بدن شود. همچنین ممکن است خونریزی بدن شما بیشتر طول بکشد. این وضعیت می تواند در موارد نادر باعث مرگ شود. اگر خونریزی مکرر از بینی، خونریزی غیرمعمول از لثه، دوره های شدیدتر از حد طبیعی، ادرار قرمز یا قهوه ای یا مدفوع تیره یا قیر دار دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین اگر استفراغ خون دارید، استفراغ شما شبیه لک قهوه است یا سردرد، سرگیجه یا ضعف دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. هپارین می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند. علایم آن می تواند شامل موارد زیر باشد: لرز تب راش کندوها خارش سوزش مرگ بافت پوست در محل تزریق تورم صورت، لب ها، گلو، یا زبان شما در صورت بروز این علایم، به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید. اگر تا به حال نسبت به آن واکنش آلرژیک داشته اید، این دارو را دیگر مصرف نکنید. هپارین از بافت حیوانات گرفته می شود. در افرادی که سابقه آلرژی به این دارو یا پروتیین های خوک دارند باید با احتیاط مصرف شود. مصرف هپارین می تواند کشنده باشد. این دارو از بافت گوشت خوک ساخته شده است و می تواند در افراد حساس یا حساس به سایر پروتیین های خوک واکنش آلرژیک جدی ایجاد کند. افرادی که فشار خون کنترل نشده دارند با مصرف این دارو در معرض خطر خونریزی قرار می گیرند. آنها باید قبل از استفاده از هپارین با پزشک خود مشورت کنند. برای افراد مبتلا به اختلالات خونی یا لخته شدن خون استفاده از هپارین می تواند خطر شما را حتی بیشتر کند. افرادی که سابقه زخم معده یا خونریزی دارند نباید از هپارین استفاده کنید. مصرف هپارین می تواند زخم های شما را بدتر کرده و باعث خونریزی خطرناک شود. اگر سابقه زخم معده دارید اما زخم فعال ندارید، استفاده از هپارین شما را در معرض خطر خونریزی قرار می دهد. قبل از استفاده از هپارین باید با پزشک خود مشورت کنید. اگر بیماری کلیوی شدید یا سابقه بیماری کلیه و یا کبدی دارید، مصرف هپارین می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. قبل از استفاده از هپارین با پزشک خود صحبت کنید. افراد مبتلا به آسم احتمالا به سولفیت حساس هستند. سولفیت ها می توانند در برخی افراد واکنش آلرژیک جدی کنند. برخی از اشکال این دارو حاوی سولفیت است. در مورد استفاده از نسخه هپارین بدون سولفیت با پزشک خود مشورت کنید. تحقیقات انجام شده روی حیوانات، اثرات منفی روی جنین هنگام استفاده مادر از هپارین نشان داده است. با این حال، مطالعات کافی بر روی انسان انجام نشده است تا اطمینان حاصل شود که این دارو چه تاثیری بر جنین دارد. زنان باردار یا خانم هایی که قصد باردار شدن دارند برای مصرف آن باید با پزشک خود مشرورت کنند. این دارو فقط در صورتی باید مورد استفاده قرار گیرد که سود بالقوه خطر احتمالی را توجیه کند. حتی اگر هنگام مصرف این دارو باردار شده اند، بهتر است بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرند. بعید است هپارین وارد شیر مادر شده و توسط نوزادی که از شیر مادر تغذیه می کند جذب شود. هنگام استفاده از هپارین در مورد بهترین روش تغذیه کودک با پزشک خود مشورت کنید. برخی از اشکال هپارین حاوی ماده نگهدارنده ای به نام الکل بنزیل است. این ماده می تواند باعث کاهش سرعت سیستم عصبی مرکزی در برخی از نوزادان شود. همچنین باعث ایجاد مشکل در تنفس و تغییر در شیمی خون در برخی از نوزادان شده است. این ت ثیرات می تواند کشنده باشد. اگر به کودک خود شیر می دهید، با پزشک خود در مورد هپارین بدون مواد نگهدارنده صحبت کنید. نوزادان باید هپارین بدون مواد نگهدارنده دریافت کنند. ماده نگهدارنده الکل بنزیل با عوارض جانبی جدی و حتی مرگ در نوزادان و نوزادان مرتبط است: سن شرایط تحت درمان پاسخ بیمار به اولین دوز دارو وضعیت و سایر شرایط پزشکی بیمار از محلول تزریقی هپارین برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود. اگر طبق دستورالعمل استفاده نکنید، خطرات جدی به همراه دارد. اگر ناگهان مصرف دارو را قطع کردید یا آن را به هیچ وجه مصرف نکردید ممکن است دچار لخته خون شوید و یا لخته خون موجود بدتر شود. این لخته های خون می توانند کشنده باشند. اگر دوز دارو را از دست دادید یا دارو را طبق برنامه مصرف نکردید داروی شما ممکن است خوب کار برای اینکه این دارو به خوبی کار کند، باید مقدار مشخصی همیشه در بدن شما باشد. افزایش بیش از حد آن می تواند منجر به خونریزی جدی شود. این وضعیت حتی می تواند کشنده باشد. علایم مصرف بیش از حد این دارو می تواند شامل موارد زیر باشد: ضعف سردرد سرگیجه ادرار صورتی یا قهوه ای واکنشهای آلرژیک جدی استفراغ حاوی خون قهوه ای سرفه خونی یا لخته های خون خونریزی شدید مانند کبودی راحت تر خونریزی شدید یا خونریزی که نمی توانید جلوی آن را بگیرید. مدفوع تیره و قیر (ممکن است نشانه خونریزی در معده شما باشد) خونریزی غیر منتظره یا خونریزی طولانی مدت، مانند خونریزی غیرمعمول از لثه ها، خونریزی مکرر از بینی، دوره های قاعدگی طولانی در زنان اگر یک دوز را فراموش کردید به محض یادآوری دوز خود را مصرف کنید. اگر فقط چند ساعت قبل از دوز برنامه ریزی شده بعدی خود به یاد دارید، فقط یک دوز مصرف کنید. هرگز سعی نکنید با مصرف همزمان دو دوز عقب نمانید. این می تواند منجر به عوارض جانبی خطرناکی مانند خونریزی جدی شود. پزشک با انجام آزمایشات انعقاد یا لخته شدن میزان کارایی هپارین را برای شما کنترل می کند. نتایج این آزمایشات همچنین به پزشک کمک می کند دوز مناسب هپارین را انتخاب کند. این آزمایشات عبارتند از: اگر کلیه های شما به خوبی کار نمی کنند، احتمال خطر خونریزی بیشتر است. پزشک کلیه های را کنترل می کند تا مطمین شود این دارو برای شما بی خطر است. اگر کبد شما به خوبی کار نمی کند، ممکن است خطر خونریزی شما بیشتر باشد. پزشک کبد شما را کنترل خواهد کرد تا مطمین شود این دارو برای شما بی خطر است. پزشک ممکن است سطح پلاکت و هماتوکریت شما را بررسی کند. آنها ممکن است آزمایشی انجام دهند که خونی را که ممکن است در مدفوع شما پنهان باشد، بررسی کند. هپارین را در دمای اتاق بین درجه فارنهایت و درجه فارنهایت ( درجه فارنهایت و درجه سانتیگراد) نگهداری کنید. فقط در صورت شفاف بودن محلول و سالم بودن مهر و موم از این دارو استفاده کنید. اگر محلول کدر، تغییر رنگ داده یا ذراتی در آن وجود دارد از این دارو استفاده نکنید. منبع:

این نوع بیهوشی، قوی ترین نوع بیهوشی است و بیشترین کاربرد را در حین جراحی دارد. بیهوشی بیهوشی عمومی ترکیبی از داروها است که هدف آن این است که بیمار از اتفاقات اطراف خود بی اطلاع باشد. بدن را در حین انجام جراحی فلج کرده و از بروز درد جلوگیری می کند. بیهوشی عمومی نه تنها فرد را بیهوش می کند، بلکه عضلات بدن از جمله ماهیچه هایی که امکان تنفس را دارند را فلج می کند. به همین دلیل، بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند، برای انجام کار در دیافراگم و سایر عضلات، به یک دستگاه تنفس نیاز دارند که به آنها امکان دم و بازدم را می دهد. بیهوشی عمومی معمولا برای جراحی های جدی تر، روش های طولانی مدت و روش هایی که معمولا بسیار دردناک هستند، استفاده می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خطرات مرتبط با بیهوشی از روشی به روش دیگر و از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. هر بیماری ممکن است سطح خاصی از خطر وعوارض را احسلس کند، زیرا عوارض ناشی از بی هوشی در دو نفر کاملا یکسان نیستند. به عنوان مثال، یک بیمار ساله با بیماری های مزمن، خطر کاملا متفاوتی از یک کودک ساله سالم دارد، حتی اگر جراحی یکسانی را داشته باشد: خراش روی چشم ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود: آسیب دندانی ممکن است در اثر لارنگوسکوپ یا قرار دادن لوله تراشه رخ دهد: این یک بیماری جدی است که باعث واکنش شدید به بیهوشی می شود: این وضعیت هنگامی رخ می دهد که بیمار در کاملا بیهوش نباشد: این موارد در حین بیهوشی می تواند شامل، نارسایی قلبی، و فشار خون غیر طبیعی بالا یا پایین باشد: استنشاق مواد غذایی یا مایعاتی که ممکن است در حین جراحی استفراغ شود، امکان پذیر است، به همین دلیل است که به شما گفته می شود چندین ساعت قبل از جراحی غذا نخورید: این عوارض با افزایش سن و مدت زمان جراحی افزایش می یابند و حداقل تا حدی به شل شدن عضلانی عمیق، بستگی دارند. جراحی های شکم نیز ممکن است خطر بیشتری برای بروز این عوارض را داشته باشد: طبق برخی تحقیقات، تقریبا نیمی از مرگ های مربوط به بیهوشی به دلیل مصرف بیش از حد مواد بیهوشی است. بیشتر موارد دیگر به دلیل واکنش های سوء به مواد بیهوشی، از جمله هیپرترمی بدخیم و مشکلات تنفسی است. اگر چه این موارد به ندرت رخ می دهد، اما با افزایش سن افزایش می یابد : در اثر لوله تنفسی، این تحریک به طور معمول جزیی خواهد بود: این مسیله به طور کلی یک مسیله جزیی است که وقتی دوباره بتوانید مایعات بنوشید از بین می رود: خواب آلودگی مورد پس از جراحی شایع است. زمانی برطرف می شود که بدن بیشتر داروهای بیهوشی را دفع کند: گیجیبیشتر در سالمندان و کسانی که به بیماری آلزایمر، زوال عقل یا بیماری دیگری مبتلا هستند که منجر به گیجی می شود، شایع است: ایلنوس وضعیتی است که روده : تب و لرز معمولا مدت کوتاهی پس از جراحی ادامه دارد و پس از بیدار شدن و حرکت کردن از بین می رود: این وضعیت به طور معمول موقتی است و طی چند ساعت یا چند روز پس از جراحی برطرف می شود: داروهای ضد درد، از جمله بیهوشی، اغلب باعث خارش می شوند. مسکن هایی که بعد از جراحی به شما تجویز می شود نیز می تواند باعث ایجاد خارش شود. خارش با دفع دارو از بدن، معمولا از بین می رود: این مورد بیشتر در بیمارانی مشاهده می شود که در حین عمل جراحی کاتتر ادرار دارند. ممکن است ساعت ها یا حتی چند روز طول بکشد تا مثانه به حالت عادی برگردد. قبل از اینکه تصمیم بگیرید که برای انجام عمل خود به بیهوشی عمومی نیاز دارید، شناختن انواع مختلف بیهوشی موجود بسیار مهم است. شایع ترین، عبارتند از: روند بیهوشی عمومی غالبا با آرام بخش شروع می شود، تا امکان قرار دادن لوله تنفسی فراهم شود. نوع آرام بخشی که برای انتخاب بیهوشی استفاده می شود بسته به بیمار و نوع جراحی می تواند، متفاوت باشد. به طور معمول قبل از تجویز داروهای آرام بخش، "بررسی وضعیت بیمار" انجام می شود. در آن تیم پزشکی هویت و روش جراحی را بررسی می کند. این کار برای جلوگیری از خطاهایی مانند اشتباهات جراحی انجام می شود. عضلات بدن در حین بیهوشی عمومی فلج می شوند، از جمله ماهیچه هایی که به ریه ها کمک می کنند تا نفس بکشند، این بدان معناست که ریه ها به تنهایی قادر به عملکرد نیستند. به همین دلیل، شما به یک دستگاه ونتیلاتور نیاز خواهید داشت که وظیفه استنشاق ریه های شما را بر عهده خواهد گرفت. قرار گرفتن روی دستگاه تنفس مستلزم آن است که لوله ای به نام لوله تراشه در مجاری تنفسی شما قرار گیرد. سپس این لوله به لوله های بزرگتری متصل می شود که به دستگاه تنفس می رود و به دستگاه تهویه اجازه می دهد اکسیژن را به شما برساند. به روند قرار دادن لوله، لوله گذاری گفته می شود در حین جراحی، بیمار از طریق دستگاههای الکترونیکی مانیتورینگ که ضربان قلب، میزان اکسیژن خون، تعداد تنفس های گرفته شده و حتی ( EKG ) بیهوشی عمومی معمولا توسط یک پزشک بیهوشی (به نام متخصص بیهوشی) یا یک بیهوشی پرستار مجاز ( CRNA ) انجام می شود. هر دو بیهوشی مطمین و موثر هستند. هدف بیهوشی این است که شما کاملا از آنچه اتفاق می افتد بی اطلاع و بدون درد باشید. نحوه بیدار شدن از بیهوشی به نوع جراحی و میزان تنفس شما بستگی دارد. هدف بعد از بیهوشی عمومی، بیرون آوردن لوله تنفس در اسرع وقت پس از پایان عمل جراحی است. در پایان جراحی معمولا به شما داروهایی داده می شود که بیهوشی را معکوس می کنند، شما را از خواب بیدار کرده و به فلج عضله پایان می دهند. سپس لوله تنفسی می تواند بلافاصله خارج شود و ظرف چند دقیقه به تنهایی نفس می کشید. هنگامی که مراحل جراحی طولانی تر از حد معمول باشد، شما به بخش ریکاوری و پس از بیدار شدن کامل به بخش منتقل می شوید یا به خانه می روید. بیماران به طور معمول در مرحله بهبودی درد دارند که کنترل می شود. برای برخی از جراحی های بسیار جدی، مانند جراحی قلب باز یا، به بیمار اجازه داده می شود که به آرامی از بیهوشی و بدون هیچ عامل برگشتی برای بیرون آوردن عضلات از فلج بیدار شود. این بدان معناست که بیمار ممکن است تا زمانی که هوشیاری کامل نداشته باشد، روی ونتیلاتور باقی بماند. این زمان می تواند بین شش تا هشت ساعت پس از جراحی باشد. برخی از بیماران ممکن است مجبور باشند روزها یا حتی مدت زمان بیشتری پس از جراحی در دستگاه تنفسی بمانند. اما این مورد به ندرت مشاهده می شود. این اتفاق بیشتر در افرادی رخ می دهد که عوامل خطر خاصی از جمله بیماری های تنفسی، سیگار کشیدن و چاقی دارند. بعد از بیهوشی، ممکن است بتوانید تکه های یخ را مکیده یا جرعه آب بنوشید. اگر وضعیت شما به خوبی پیش برود، مرحله بعدی نوشیدن مایعات منظم و به دنبال آن رژیم منظم است. اگر بیمار حالت تهوع، استفراغ داشته باشد، یا احساس تحمل مصرف غذا یا مایعات را ندارد، این روند می تواند ساعتها یا حتی چند روز طول بکشد. در بیشتر موارد، بیمار قادر است یک روز بعد از بیهوشی عمومی، غذاهای منظم بخورد. انجمن بیهوشی پرستاران آمریکا ( AANA ) حداقل در ساعت اول پس از جراحی: از ماشین آلات سنگین استفاده نکنید. هیچگونه مدارک قانونی را امضا نکنید. از انجام فعالیت های چالش برانگیز اجتناب کنید. اگر فرزند خردسال دارید، در زمینه مراقبت از کودک کمک بگیرید. از یا داروهای آرام بخش که توسط جراح تجویز نشده است، خودداری کنید. بیشتر وقت خود را به استراحت بی سر و صدا، چرت زدن یا انجام فعالیت های آرامش بخش بپردازید. منبع:

و یا پولمونولوژیست، یک پزشک متخصص در زمینه بیماری های دستگاه تنفسی است. دستگاه تنفسی شامل ریه ها، مجاری هوایی (دهان، بینی، حلق، حنجره و نای) و عضلات تنفسی (از جمله دیافراگم و عضلات بین دنده ای) می باشد. متخصصان ریه می توانند طیف وسیعی از بیماری ها و اختلالات تنفسی را، از آسم و برونشیت تا سرطان ریه و متخصصین ریه برای تشخیص، معالجه، درمان و پیشگیری از بیماری های تنفسی آموزش دیده اند. علاوه بر این، آنها درک وسیعی از ت ثیر بر سایر سیستم های تشکیل دهنده بدن دارند. برخی از بیماری های تنفسی اولیه هستند (به این معنی که از دستگاه تنفسی نش ت می گیرند) ، در حالی که برخی دیگر ثانویه محسوب می شوند (به این معنی که پیامد یک بیماری دیگر هستند) یک متخصص ریه ممکن است به عنوان تنها متخصص واجد شرایط در برخی زمینه ها فعالیت کند یا به عنوان بخشی از تیم مراقبت متشکل از یک پزشک مراقبت های اولیه، آنکولوژیست، روماتولوژیست، جراح سینه، قلب، ژنتیک، متخصص تنفسی و متخصص مراقبت های ویژه فعالیت کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیماری هایی که پولمونولوژیست می تواند تشخیص داده و درمان کند، عبارتند از: یک بیماری عفونی ریوی ناشی از باکتری مایکوباکتریوم سل التهاب حاد یا مزمن مجاری تنفسی، که معمولا در اثر عفونت ایجاد می شود. وضعیتی که در آن یک یا چند رگ در ریه ها توسط لخته خون مسدود می شود. تجمع پیشرونده و جدی هوا در حفره قفسه سینه در نتیجه بریدگی یا پارگی ریه یک اختلال خواب بالقوه جدی که در آن تنفس به صورت پراکنده متوقف و شروع می شود. وضعیتی که از آسیب و گشادی (گشاد شدن) مجاری تنفسی بزرگ برونش ناشی می شود. مانند آزبستوز، سیلیکوز، بایسینوز (بیماری ریه قهوه ای) و پنومونیت با حساسیت زیاد آسم که یک بیماری مزمن می باشد که با خس خس سینه، تنگی قفسه سینه، تنگی نفس و سرفه مشخص می شود. سایر بیماری های که متخصصان ریه می توانند آنها را درمان کنند، عبارتند از: گروهی از بیماری های التهابی و محدود کننده ریه که شامل برونشیت مزمن و آمفیزم است. یک اختلال ارثی و خطرناکی که با تولید بیش از حد مخاط در ریه ها و دستگاه گوارش مشخص می شود. تجمع مایعات بین غشاهای اطراف ریه (پلورا نامیده می شود) ، اغلب در نتیجه نارسایی قلبی یا التهاب ریه رخ می دهد. عفونتی است که آلویول ها (کیسه های هوا) را در یک یا هر دو ریه ملتهب می کند، و باعث پر شدن آنها با مایع یا چرک می شود. یک بیماری التهابی با منشا ناشناخته است که با تشکیل گرانولوم (دانه های ریز سلولهای ایمنی) در ریه ها و سایر اندام ها تشخیص داده می شود. اصطلاحی کلی برای گروهی از اختلالات است که باعث ایجاد زخم ( در ریه ها خواهد شد، معمولا در نتیجه قرار گرفتن در معرض سمی یا بیماری خودایمنی ایجاد می شود. یک نوع جدی فشار خون بالا است که در اثر انسداد یا تنگی عروق در ریه ها ایجاد می شود. هنگامی ایجاد می شود که آرتریت روماتویید بافت های ریه را هدف قرار می دهد، منجر به التهاب (پلوریت) ، فیبروز و افیوژن پلور می شود. یک متخصص ریه به طیف وسیعی از ابزارها و تکنیک ها برای تشخیص و درمان بیماری های تنفسی مسلط می باشد. بعضی از آنها را می توان برای اهداف تشخیصی و درمانی استفاده کرد. توراسنتز شامل قرار دادن یک سوزن از طریق دیواره قفسه سینه برای به دست آوردن مایعات از فضای پلور است. پلوروسکوپی روشی است که در آن یک فیبر نوری از طریق یک برش در قفسه سینه وارد می شود تا فضای پلور را بررسی کند. نمونه برداری از ناحیه برونش در حین برونکوسکوپی برای برداشتن نمونه ای از بافت در مجاری تنفسی بزرگتر انجام می شود. با تجزیه و تحلیل نفس به نفس از تبادل گاز تنفسی و عملکرد قلب در طی یک دوره ورزش را فراهم می کند روشی است که طی آن یک رشته فیبر نوری به نام برونکوسکوپ از طریق دهان و داخل نای وارد می شود تا مجاری تنفسی داخلی ریه ها را بررسی کند. که طی برونکوسکوپی انجام می شود، شامل تزریق آب استریل به مجاری تنفسی است که سپس مکش می شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال خواهد شد. متخصصان ریه، بیماری های تنفسی را با ترکیبی از روش ها که ممکن است شامل معاینه فیزیکی، تست های آزمایشگاهی، آزمایش های تنفسی، مطالعات تصویربرداری و حتی جراحی اکتشافی باشد، تشخیص می دهند. برخی از این آزمایشات، عبارتند از: آزمایشات تصویربرداری از قفسه سینه شامل اشعه ایکس قفسه سینه، توموگرافی کامپیوتری، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، فلوروسکوپی قفسه سینه (استفاده از پرتوی اشعه ایکس مداوم برای تصویربرداری از حرکت ریه) و سونوگرافی اندوبروانشیال اسکن هسته ای نوعی مطالعه تصویربرداری است که از ردیاب های رادیواکتیو استفاده می کند. این روش شامل اسکن است که جریان هوا و خون در ریه ها و را اندازه گیری می کند که فعالیت متابولیک سازگار با سرطان را اندازه گیری می کند. آزمایش تنفسی است که جریان هوا، حجم ریه، تبادل گاز و عملکرد عضلات تنفسی را اندازه گیری می کند. اینها شامل اسپیرومتری (که ظرفیت ریه و عملکرد تنفسی را اندازه گیری می کند) وپالس اکسی متری (که میزان اشباع اکسیژن را اندازه گیری می کند) هستند. نوع درمان هایی که در ریه شناسی استفاده می شود به میزان انواع بیماری های تشخیصی گسترده و متنوع هستند. در میان برخی از درمان های رایج، اعم از دارویی و مکانیکی می توان به موارد زیر اشاره کرد: می توانند از طریق استنشاق یا خوراکی مصرف شوند تا التهاب سیستمیک کاهش یابد. آنتی بیوتیک ها به صورت خوراکی یا وریدی (از طریق ورید) برای درمان عفونت های مختلف از برونشیت تا سل مصرف می شوند. گشاد کننده های برونش مانند آلبوترول، سالمترول و فرموترول برای باز کردن مجاری تنفسی در افراد مبتلا به آسم یا استنشاق می شوند. گشادکننده های عروق نوعی دارو است که از طریق دهان، استنشاق یا از راه وریدی برای باز شدن رگ های خونی در ریه ها مصرف می شود. قرار دادن استنت راه هوایی شامل قرار دادن لوله های ریزی در مجاری مسدود یا باریک شده راه های هوایی است که استنت نامیده می شوند. توراکوستومی عبارت است از قرار دادن یک سوزن یا لوله در فضای پلور برای تخلیه مایع یا خروج هوا (معمولا برای درمان پنوموتوراکس کششی) سایر روش هایی که متخصصان ریه برای درمان بیماری ها از آنها استفاده می کنند، عبارتند از: دستگاهی پوشیدنی است که برای درمان آپنه خواب با وارد کردن هوا به مجاری تنفسی جهت باز نگه داشتن آنها مورد استفاده قرار می گیرد. اکسیژن مکمل را برای افرادی که مشکلات تنفسی دارند فراهم می کند. این دستگاه می تواند اکسیژن را از طریق ماسک صورت، شاخک های بینی یا تراکیوستومی منتقل کند. فرسایش راه هوایی روشی است که با لیزر، جراحی یا عوامل حرارتی انجام می شود و می تواند با برداشتن (از بین بردن) عضلات مرتبط با انقباض تنفسی، تنفس را در افراد مبتلا به و آسم بهبود بخشد. فیزیوتراپی قفسه سینه شامل تکنیک های مختلف مکانیکی (مانند ضربات قفسه سینه و تخلیه وضعیتی) برای شل شدن مخاط و پاکسازی مجاری هوایی در افراد مبتلا به، فیبروز کیستیک و اختلالات عصبی عضلانی ریه است. لوبکتومی و ممکن است توسط یک متخصص ریه انجام شود. اما یک جراح سینه هم می تواند آن را انجام دهد. رشته های فوق تخصصی ریه شناسی شامل موارد زیر است: بیماری عصبی عضلانی (بیماری های ناشی از نارسایی عضلات تنفسی) بیماری انسدادی ریه (بیماری های ناشی از تنگی یا انسداد مجاری هوایی) بیماری بینابینی ریه (بیماری هایی که با التهاب و زخم مشخص می شوند) ریه شناسی مداخله ای (شامل اختلالات مجاری تنفسی، سرطان ریه و بیماری های پلور) متخصص ریه در کودکان یک فوق تخصص کودکان است. برای این منظور، متخصص قبل از شروع بورس تحصیلی در ریه، ابتدا در پزشکی اطفال مدرک بگیرد. تکمیل مدرک کارشناسی، اولین قدم به سمت متخصص ریه شدن است. ریه شناسی یک فوق تخصص پزشکی داخلی است. بنابراین شما باید پس از تحصیل در دانشکده پزشکی، یک دوره دستیاری پزشکی داخلی سه ساله را باید بگذرانید. پس از اتمام دوره دستیاری، می توانید با گذراندن امتحانی که توسط هییت پزشکی داخلی آمریکا ( ABIM ) برگزار می شود، مدرک مربوطه را دریافت کنید. گام آخر در آموزش شامل یک بورس دو ساله در ریه شناسی تحت نظر متخصصان این رشته است. در پایان بورس تحصیلی، شما باید یک سری از امتحانات هییت مدیره، به نام آزمون گواهی بیماری ریوی ( PDCE ) را پشت سر بگذارید. گواهینامه ABIM حدودا سال طول می کشد. پیش آگهی شغل برای متخصصین ریه تازه ت یید شده همچنان قوی است. یافتن یک متخصص بزرگ ریه به معنای این نیست که دیگر نیازی به پزشک مراقبت های اولیه ندارید. این دقیقا برعکس است. در حالی که متخصصان ریه متخصص مهارت های لازم برای انجام وظایف مراقبت های اولیه را دارند، اما درمان آنها صرفا بر روی ریه شناسی متمرکز است. در مقابل، پزشک عمومی شما وظیفه نظارت بر هر جنبه از سلامتی شما را دارد و در کنار متخصصان (گاهی چندین متخصص) ، کار می کند. این همکاری در چنین شرایطی همراه مانند COPD و بیماری های قلبی بیشتر صدق می کند. پس سعی کنید بعد از مراجعه به متخصص ریه، در مورد بروز هر گونه علایم احتمالی و تغییر در وضعیت خود حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید. قبل از مراجعه به یک متخصص ریه بهتر است پرونده پزشکی مربوطه، گزارش آزمایشگاهی یا مطالعات تصویربرداری را آماده کند. همچنین لیستی از داروهایی که مصرف می کنید و سابقه هرگونه بستری در بیمارستان، اقدامات سرپایی یا درمان های مراقبت های فوری که انجام داده اید را یادداشت کنید. منبع:

به عنوان لنفوم و یا غدد لنفاوی شناخته می شود. گره های لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند و می توانند تحت ت ثیر هر سرطانی قرار بگیرند. وقتی سلولهای سرطانی در غدد لنفاوی شروع می شوند، سرطان به عنوان لنفوم شناخته می شود. سلول های سرطانی همچنین می توانند از نواحی دیگر بدن شروع شده و به غدد لنفاوی انتشار یابند، این فرآیند معروف به متاستاز است. سپس می توانند از طریق سیستم لنفاوی به مناطق دیگر بدن گسترش یافته و سرطان را جدی تر کرده و درمان آن را دشوار کنند. یکی از اولین علایم سرطان در غدد لنفاوی معمولا لنفادنوپاتی است که به التهاب غدد لنفاوی اشاره دارد. بخشی از سیستم لنفاوی و عنصری مهم در ما هستند. سیستم لنفاوی مایعی که خارج از جریان خون در سراسر بدن است را جمع می کند. این مایع شفاف معروف به لنف می تواند حاوی مواد زاید، باکتری ها و ویروس ها باشد. همچنین اکسیژن و سایر مواد مغذی را به سلول های بدن منتقل می کند. لنف می تواند به مبارزه با عفونت ها کمک کند. زیرا حاوی گلبول های سفید خون است که به لنفوسیت ها معروف است. همانطور که عروق لنفاوی، مایع را در اطراف بدن حرکت می دهند، گره های لنفاوی به عنوان فیلتر مواد مضر مانند ویروس ها یا باکتری ها عمل می کنند. غدد لنفاوی، حاوی سلول های ایمنی هستند که به مواد مضر حمله کرده و از انتشار آن در بدن جلوگیری می کنند. غدد لنفاوی در کل بدن از جمله زیر بازوها، گردن و کشاله ران پخش می شود. در صورت هر گونه اختلال در عملکرد غدد لنفاوی، مانند سرطان یا عفونت، ممکن است اندازه آنها رشد کند. این وضعیت، تورم لنفادنوپاتی نامیده می شود و در نتیجه تلاش گره ها برای فیلتر کردن مواد مضر رخ می دهد. علل احتمالی لنفادنوپاتی شامل عفونت، آسیب به غدد لنفاوی، داروها، و سرطان است. سرطان هایی که بیشتر مسیول بزرگ شدن غدد لنفاوی هستند، لنفوم و سرطان خون می باشند. غدد لنفاوی متورم نسبتا شایع بوده و بندرت به معنی سرطان هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برای ابتلا به سرطان در غدد لنفاوی دو احتمال وجود دارد ابتدا سرطان های غدد لنفاوی اولیه تحت نام لنفوم دسته بندی می شوند و از غدد لنفاوی شروع می شوند. سرطان های غدد لنفاوی ثانویه در مناطق دیگر بدن شروع شده و سپس از طریق متاستاز به غدد لنفاوی انتشار می یابد. شایع ترین نوع سرطان خون است و از لنفوسیت ها نشات می گیرد. هنگامی که این سلول ها جهش یافته و سرطانی شدند، می توانند به غدد لنفاوی، طحال، مغز استخوان و سایر اندام ها انتشار یابند. انواع لنفوم وجود دارد. نوعی سرطان نادر است که از سلول های Reed - Sternberg (لنفوسیت های بزرگ غیرطبیعی که ممکن است بیش از یک هسته داشته باشند) نشات می گیرد. این بیماری می تواند در هر نقطه از بدن شروع شود، اما بیشتر در قسمت بالای بدن مانند قفسه سینه، گردن یا زیر بغل دیده می شود. معمولا از طریق سیستم لنفاوی گسترش می یابد و باعث لنفادنوپاتی در مناطقی می شود که درگیر آن هستند. به هر لنفومی گفته می شود که سلولهای Reed - Sternberg را درگیر نکند. نوع مختلف لنفوم غیر هوچکین وجود دارد و هر ساله ، نفر در ایالات متحده تشخیص داده می شوند. شایعترین مکان های ایجاد لنفوم غیر هوچکین غدد لنفاوی، طحال، مغز استخوان، تیموس، دستگاه گوارش و لوزه ها و آدنوییدها هستند. اغلب باعث لنفادنوپاتی عمومی در کل بدن می شود. وقتی سلول های سرطانی از محل اولیه خود جدا می شوند، می توانند از طریق رگ های خونی یا حرکت کنند. هنگامی که آنها از طریق سیستم لنفاوی حرکت می کنند، با نزدیکترین غدد لنفاوی تماس برقرار می کنند. خوشبختانه این سلول های سرطانی معمولا قبل از شروع به تکثیر تخریب می شوند. بعضی اوقات می توانند به گره لنفاوی متصل شده و در آنجا شروع به تکثیر کنند. همچنین امکان عبور سلول های سرطانی از طریق رگ های خونی وجود دارد. آنها می توانند به مناطقی از بدن بروند که از تومور اولیه بسیار دور هستند. در این وضعیت، سرطان ممکن است در غدد لنفاوی دور از تومور اصلی انتشار یابد. زیرا تومور جدیدی در اندام دیگری ایجاد می شود. شایع ترین علایم سرطان متاستاتیک ضعف، کاهش ناخواسته وزن، درد و تنگی نفس است. علایم سرطان غدد لنفاوی می تواند شبیه ویروس سرماخوردگی باشد و معمولا به این معنی است که بدن شما در حال مبارزه با عفونت است. ممکن است تب، لرز، تعریق و کمبود انرژی یا خستگی را تجربه کنید. شایعترین علامت سرطان در غدد لنفاوی، لنفادنوپاتی است. غدد لنفاوی طبیعی، خیلی کوچک هستند که با انگشتان احساس نمی شوند. اگر در زیر بغل، گردن یا کشاله ران خود احساس توده های کوچک و سختی را مشاهده کردید، این می تواند به معنی تورم غدد لنفاوی شما باشد. به خودی خود، هیچ یک از این علایم به معنای سرطان نیستند. علل شایع آن ویروسی مانند استرپتوکوک گلو یا مونونوکلیوز است. از آنجا که علایم سرطان غدد لنفاوی شبیه به علایم بسیاری از بیماری های دیگر است، تشخیص اینکه چه زمانی به پزشک مراجعه کنید می تواند چالش برانگیز باشد. بهترین اقدام این است که در مورد هرگونه تغییر یا نگرانی با پزشک خود مشورت کنید. به خصوص در صورت بروز علایم زیر بهتر است حتما به پزشک مراجعه شود: تب مداوم عرق شبانه بدون علایم دیگر کاهش یا ضعف وزن غیر قابل توضیح احساس توده های سخت یا لاستیکی علایمی که بیش از دو تا چهار هفته طول می کشد. احساس گره های سخت در اطراف ترقوه یا دکمه شکم وجود سلول های سرطانی در غدد لنفاوی بدون تورم امکان پذیر است. در صورت بروز علایم جدید یا بدتر شدن از مراجعه به پزشک خود دریغ نکنید. تنها راه تشخیص سرطان در غدد لنفاوی، نمونه برداری یا بیوپسی است. پزشک با پرسیدن سوالاتی در زمینه سابقه بیماری فرد و انجام معاینه فیزیکی، تشخیص را شروع می کند. نوع بیوپسی که پزشک برای انجام آن انتخاب می کند به وضعیت گره لنفاوی و سایر علایم شما بستگی دارد. پزشک ممکن است یک غدد لنفاوی کامل را خارج کند، که به آن بیوپسی خارج شده گفته می شود. برداشتن بخشی از گره لنفاوی را بیوپسی برشی می نامند. از بین بردن یک غدد لنفاوی، بیوپسی و از بین بردن چند گره، کالبد شکافی یا نمونه برداری از غدد لنفاوی نامیده می شود. پزشک همچنین می تواند نمونه برداری از سوزن را انجام دهد، در طی آن سلول های گره لنفاوی با یک سرنگ برداشته و تحت میکروسکوپ بررسی می شوند. نمونه برداری از سوزن کمتر تهاجمی است، اما همیشه یک نمونه به اندازه کافی بزرگ برای ت یید تشخیص ارایه نمی دهد. این معمولا هنگامی انجام می شود که پزشک به دنبال علت دیگری در تورم غدد لنفاوی مانند عفونت مشکوک باشد. در با سوزن ظریف ( FNA ) از سوزن بسیار نازکی برای از بین بردن سلولها از غده لنفاوی استفاده می شود، در حالی که در بیوپسی سوزن هسته از سوزن بزرگتر استفاده می شود. پس از بدست آوردن نمونه، یک آسیب شناس نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی می کند. اگر سرطان ثانویه در غدد لنفاوی وجود داشته باشد، سلول ها از اندام اولیه به سلول ها شبیه می شوند. یک آسیب شناس نمونه را با استفاده از فلوسیتومتری یا ایمونوهیستوشیمی ارزیابی می کند. در این فرایندها، نمونه با آنتی بادی هایی که به پروتیین های خاصی متصل می شوند، درمان می شود. اگر تیم پزشکی شما مشکوک به ابتلا به سرطان اولیه که متاستاز کرده است، ممکن است برای یافتن مناطق کوچک لنفوم، اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون ( PET ) توصیه شود. غدد لنفاوی نقش مهمی در نحوه مرحله بندی سرطان دارند. مرحله بندی برای تعیین محل سرطان و میزان پیشرفت آن، لازم است. انتخاب گزینه درمانی به مرحله سرطان بستگی دارد. هنگامی که تیم پزشکی شما محل اصلی سرطان را تشخیص دادند، غدد لنفاوی اطراف را بررسی می کنند تا میزان انتشار آن مشخص شود. وقتی هیچ سرطانی در غدد لنفاوی وجود نداشته باشد، مقدار N برابر در نظر گرفته می شود. معمولا هرچه مرحله سرطان پایین تر باشد، درمان آن آسان تر است. درمان لنفوم معمولا شامل ترکیبی از شیمی درمانی، پرتودرمانی، ایمنی درمانی و جراحی است. بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین ممکن است به، پیوند سلول های بنیادی یا سلول درمانی CAR T نیز نیاز داشته باشند. از جراحی معمولا فقط برای تشخیص استفاده می شود. هنگامی که نیاز به برداشتن یک غدد لنفاوی است، معمولا با بیهوشی عمومی انجام می شود. سپس گره لنفاوی همراه با بافت لنفاوی اطراف و بافت نرم برداشته شده و کالبد شکافی می شود. یکی از رایج ترین عوارض جانبی لنفادنکتومی، است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که مایع لنفاوی دیگر به درستی تخلیه نشود و در محل گره لنفاوی برداشته شده منتشر شود. سایر عوارض جانبی احتمالی جراحی شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن، درد و برافروختگی پوست در محل است. مت سفانه، وقتی تومور اولیه به غدد لنفاوی انتشار یابد، احتمال عود مجدد آن بیشتر است. به همین دلیل، سرطانی که به غدد لنفاوی انتشار یافته است، معمولا با پرتودرمانی و شیمی درمانی و همچنین با جراحی درمان می شود. هرگاه متوجه بزرگ شدن یا سخت شدن غدد لنفاوی شده اید، طبیعی است که احساس اضطراب کنید. اما به یاد داشته باشید سرطان معمولا در موارد کمی رخ می دهد. با این حال، مهم است که فورا به پزشک مراجعه کنید تا دلیل تورم آنها و همچنین نیاز به درمان را بفهمید. تشخیص زودرس سرطان می تواند در میزان موفقیت درمان آن موثر باشد. منبع:

اگر چه بندرت رخ می دهند اما می تواند منجر به عدم تشکیل قسمت های ریه و مجاری هوایی در طی رشد قبل از تولد شوند. بسته به شدت و میزان ناهنجاری ها ممکن است علایم قابل توجهی ایجاد کند یا اصلا بدون علایم و مشکل خاصی باشند. این بیماری ها شرایط نادری هستند که تخمین زده می شود از هر نوزاد متولد شده نفر را تحت ت ثیر قرار دهد. برخی از تخمین ها، براساس اطلاعات جدید اسکن های حساس قبل از تولد، این تعداد را به در ، نزدیک می کند. یکی از انواع متداول ناهنجاری مادرزادی راه هوایی ریوی ( CPAM ) است. همچنین به عنوان ناهنجاری کیست مادرزادی آدنویید ( CCAM ) شناخته می شود. برخی از انواع دیگر توصیف شده عبارتند از: ترشح ریه ریه کوچک مادرزادی ریشه ریه (ریه غایب) آترزی برونش (برونش غایب) ناهنجاری شریانی در ریه ها آمفیزم لوبار مادرزادی (ابرتورم لوبار کودک) کیست های برونکوژنیک (یا انواع دیگر کیست) علایم بیماری مادرزادی ریه ممکن است اولین بار در هر سنی ظاهر شود. به عنوان مثال، برخی از نوزادان با نوع شدیدتر بیماری مادرزادی ریه ممکن است علایم را نشان دهند. در این شرایط به نظر برسد که کودک در تنفس مشکل دارند. علایم دیگر می تواند شامل خس خس سینه، کبودی پوست و مشکل در تغذیه باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید جنینی با نوعی ناهنجاری مادرزادی ریه بسیار شدید ممکن است در علایم هیدروپس جنینی را بروز دهد. هیدروپس جنینی یک وضعیت بسیار جدی است که در آن مقدار غیر طبیعی مایعات در یک یا چند اندام جمع می شود. اگر مشکل کلی بسیار شدید باشد، ممکن است نوزاد مبتلا اندکی پس از تولد بمیرد. اما گاهی اوقات اینها موارد جزیی هستند که به هیچ وجه علایمی ایجاد نمی کنند. این ناهنجاری ممکن است فقط به دلیل آزمایش تصویربرداری، شاید در سونوگرافی قبل از تولد یا عکسبرداری با اشعه ایکس قفسه سینه در کودکی یا بزرگسالی تشخیص داده شود. برخی از این ناهنجاری ها احتمالا هرگز شناسایی نمی شوند، یا فقط در صورتی که فرد پس از مرگ کالبد شکافی شود قابل تشخیص خواهند بود. شدت و نوع علایم بیمارانی که دچار ناهنجاری مادرزادی ریه هستند، تنوع زیادی دارد. علایم می توانند بر اساس میزان دستگاه تنفسی درگیر، نوع ناهنجاری و مکان و مناطق آسیب دیده متفاوت باشند. برخی از علایم احتمالی آن، عبارتند از: خستگی هموتوراکس عفونت های مکرر ریه پوست مایل به آبی (سیانوز) سرفه (به طور بالقوه خونین) چنگ زدن انگشتان دست (غیر معمول) هیچ مدرک قطعی ارتباط بین ناهنجاری های مادرزادی ریه و سرطان را ت یید نمی کند. اگر می دانید که نقص مادرزادی ریه دارید، برای مشاهده علایم احتمالی عوارض، مانند سرفه خونی یا تب همراه با، سریعا به پزشک مراجعه کنید. ممکن است به درمان عارضه و شاید برداشتن ناحیه آسیب دیده با جراحی نیاز داشته باشید. رشد ریه ها و راه های هوایی طی یک سری مراحل پیچیده قبل از تولد صورت می گیرد. سلول هایی که به مجاری تنفسی به ریه ها تبدیل می شوند در مراحل بسیار پیچیده و هماهنگی تشکیل خواهند شد. هر گونه تداخل با این مراحل رشد می تواند منجر به بروز ناهنجاری مادرزادی در ریه ها شود. ریه شما شامل کیسه های بسیار کوچکی هستند که آلویول نامیده می شوند. در آلویول اکسیژن وارد هوا می شود. دی اکسید کربن اضافی از خون هنگام تنفس وارد آلویول ها شده و از بدن خارج می شود. این امر حیاتی است، زیرا تمام سلول های بدن شما برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند و در صورت خارج نشدن طبیعی دی اکسید کربن، می تواند منجر به بروز مشکلاتی در بدن شوند. عدم رشد مناسب ریه ها، می تواند منجر به علایم و عوارض شود. از همه مهمتر، عملکرد نامناسب ریه ها، می تواند خطرناک و جدی باشد. خوشبختانه، برای بسیاری از افراد مبتلا به ناهنجاری مادرزادی ریه، مقدار کافی از ریه به طور طبیعی کار می کند، بنابراین مشکلات زیاد جدی نیستند. ژن های خاصی شناسایی شده است که ممکن است در بروز ناهنجاری های مادرزادی ریه نقش داشته باشد، اما جزییات در این مورد هنوز مشخص نیست. به نظر می رسد این ناهنجاری ها جنبه ارثی یا ژنتیکی ندارند. قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی خاص نیز می تواند در بروز این ناهنجاری ها نقش داشته باشد. به عنوان مثال، ما می دانیم که عواملی مانند عفونت در و قرار گرفتن در معرض برخی داروها و مواد شیمیایی می توانند به طور گسترده ای خطر ابتلا به ناهنجاری های مادرزادی را در سیستم های مختلف اندام های بدن افزایش دهند. با این حال، هنوز عوامل خطری که ممکن است خطر ابتلا به ناهنجاری های مادرزادی ریه را افزایش دهند، شناسایی نشده اند. بیشتر اوقات، هیچ دلیل قابل شناسایی وجود ندارد. ناهنجاری های مادرزادی ریه در هر سنی از جمله قبل از تولد قابل تشخیص است. بررسی سابقه پزشکی و معاینه جسمی بیمار می تواند در تشخیص این ناهنجاری ها موثر باشد. برای تشخیص بهتر، پزشک در مورد علایم اخیر و هر گونه بیماری طولانی مدت و همچنین سابقه پزشکی خانوادگی بیمار سوالاتی را می پرسد. این بررسی ها سرنخ های مهمی در مورد اینکه آیا فرد به درمان فوری نیاز دارد یا خیر، را مشخص می کند. تشخیص سایر مشکلات پزشکی که ممکن است دارای علایم مشابه با این ناهنجاری ها باشند (مانند عفونت ریه، سارکوییدوز یا سندرم های ژنتیکی خاص) بسیار مهم است. آزمایشات تصویربرداری پزشکی نیز نقشی اساسی در تشخیص این گونه ناهنجاری ها دارند. به طور کلی، ناهنجاری های مادرزادی ریه در دوران بارداری، و با استفاده از اسکن های سونوگرافی آناتومیک دقیق که معمولا در حدود هفته انجام می گیرد، تشخیص داده می شود. آزمایشاتی مانند جنین ممکن است در تشخیص اینکه آیا اندام های دیگری هم درگیر شده اند یا نه، موثر باشند. اشعه ایکس قفسه سینه یک ابزار تشخیصی اولیه مفید است. با این حال، توجه به این نکته مهم است که اشعه ایکس قفسه سینه انواع ناهنجاری های مادرزادی ریه را ارزیابی نمی کند. به طور کلی توموگرافی رایانه ای ( CT ) قفسه سینه، استاندارد طلایی برای تشخیص ناهنجاری های مادرزادی ریه در نظر گرفته می شود. زیرا اطلاعات دقیق تری نسبت به اشعه ایکس ساده ارایه می دهد. بسته به شرایط، ممکن است از سایر آزمایشات تصویربرداری نیز مانند شامل CT آنژیوگرافی یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( استفاده شود. که به پزشکان اجازه می دهد داخل مسیر راه های هوایی را مشاهده کنند، نیز در برخی از شرایط می تواند مفید باشد. آزمایشات جانبی نیز ممکن است برای رد سایر علل و دریافت میزان شدت مشکل بسته به زمینه لازم باشد. به عنوان مثال، این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: اکسیمتری پالس گاز خون شریانی شمارش کامل خون آزمایشات گلوکز خون آزمایشات مربوط به عفونت (مانند کشت خون) اکوکاردیوگرام، برای رد کردن مشکلات قلبی آزمایشات ژنتیکی برای سایر شرایط سلامتی برای جنینی که این نوع ناهنجاری در آن، قبل از تولد تشخیص داده می شود، درمان داخل رحم پس از مشورت با متخصصان تعیین می شود. برخی از نوزادانی که با ناهنجاری های مادرزادی ریه تشخیص داده شده اند، در صورت داشتن علایمی که ریه های آنها به اندازه کافی کار نمی کند، ممکن است نیاز به درمان تثبیت کننده داشته باشند. به عنوان مثال، این گزینه های درمانی می تواند شامل اکسیژن مکمل یا پشتیبانی تنفسی در دستگاه تنفس یا از طریق اکسیژن رسانی غشای خارج از بدن ( ECMO ) باشد. درمان قطعی برای این ناهنجاری ها، جراحی است که احتمال دارد به زودی پس از تولد، چندین ماه بعد یا در کودکی یا بزرگسالی انجام شود. معمولا اگر فردی علایم ناهنجاری مادرزادی ریه مانند عفونت های مکرر را تجربه کند، جراحی توصیه می شود. بیشتر انواع جراحی، ناحیه آسیب دیده و بخشی از بافت اطراف را از بین می برد. خوشبختانه، برای اکثر افراد مبتلا به ناهنجاری مادرزادی ریه، این باعث می شود که بافت ریه عملکرد مناسبی را داشته باشد. برداشتن میزان و اندازه قسمت ریه به وضعیت بیمار بستگی دارد. به عنوان مثال، در لوبکتومی، جراح یک قسمت بزرگتر، لوب ریه (یکی از سه ریه راست یا یکی از دو ریه سمت چپ) را برمی دارد. تهاجمی ترین روش، پنومونکتومی است که شامل برداشتن کل ریه است. غالبا می توان از یک نوع جراحی کم تهاجم مانند جراحی توراکوسکوپی با کمک ویدیو ( VATS ) استفاده کرد. چنین روش هایی می توانند از برش های کوچکتر در مقایسه با جراحی باز استفاده کنند. بیشتر نوزادانی که ناهنجاری های مادرزادی ریه تشخیص داده شده اند بدون عارضه متولد می شوند و هیچ علایمی از بدو تولد ندارند. حتی برخی از ناهنجاری های مادرزادی ریه در سالمندی تشخیص داده می شوند، اما هیچ علامتی ندارند. در شرایطی که پزشک تصمیم می گیرد که ناهنجاری مادرزادی ریه برطرف نشود، اسکن های مکرر تصویربرداری را برای نظارت بر پیشرفت بالقوه سرطان توصیه می شود. با پزشک خود در مورد مشخصات نوع ناهنجاری و عوارض احتمالی جراحی مشورت کنید. همچنین منطقی است که نظر سایر پزشکان را هم در این زمینه بپرسید. ناهنجاری های مادرزادی ریه یک مشکل پزشکی غیر طبیعی است، اما می توانند به خصوص برای والدین آینده ترسناک باشد. خوشبختانه اکثر این نوزادان پیش آگهی خوبی دارند و متخصصان می توانند در صورت لزوم این ناهنجاری ها را درمان کنند. منبع:

یا درد هنگام نفس کشیدن ناراحتی است که در هنگام نفس کشیدن یا خارج شدن هوای تنفسی ایجاد می شود. عفونت ها، آسیب های اسکلتی عضلانی و مشکلات قلبی می توانند منجر به بروز این درد شوند. ریه ها، هیچ گونه گیرنده ای برای درد ندارند، بنابراین وقتی فرد در هنگام نفس کشیدن احساس درد می کند، این خود ریه ها نیستند که صدمه می بینند. با این حال، شرایطی که بر روی ریه ها، اندام ها، مفاصل یا عضلات داخل حفره قفسه سینه ت ثیر می گذارد می تواند باعث درد هنگام تنفس شود. در این مقاله، ما در مورد زمان کمک و دلایل احتمالی تنفس دردناک بحث خواهیم کرد. ما همچنین موارد تشخیص، درمان در منزل و پیشگیری را مورد بررسی قرار می دهیم. هرکسی که عرق بیش از حد را در کنار تنفس دردناک دارد، باید فورا به پزشک مراجعه کند. درد هنگام تنفس گاهی می تواند نشانه ای از یک بیماری خطرناک مانند حمله قلبی یا آمبولی ریوی باشد. اگر درد با هر یک از علایم زیر همراه است، فورا به پزشک مراجعه کنید خفگی تنگی نفس شدید تعرق بیش از حد کبودی پوست، انگشتان یا ناخن ها سرگیجه ناگهانی یا احساس سبکی سر از دست دادن یا کاهش سطح هوشیاری گرفتگی قفسه سینه یا درد، به ویژه اگر به بازوها، پشت، شانه، گردن یا فک انتشار یابد. پنومونی التهاب از کیسه های هوایی در ریه ها است رایج ترین علت پنومونی در بزرگسالان یک عفونت باکتریایی است، اما سایر علل احتمالی آن می توانند عفونت های قارچی و ویروسی باشند. افراد مبتلا به ذات الریه معمولا درد قفسه سینه دارند که این درد در هنگام نفس کشیدن می تواند بدتر شود. علایم دیگر ذات الریه می تواند شامل موارد زیر باشد تب شدید خستگی تنگی نفس سرفه کردن افرادی که علایم ذات الریه دارند باید به پزشک مراجعه کنند. درمان به علت و شدت بیماری بستگی دارد. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک برای عفونت های باکتریایی تجویز کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پلوریس التهاب پلور ریه است. پلور، بافت هایی هستند که حفره قفسه سینه و خارج ریه ها را می پوشانند. بسیاری از بیماری ها از جمله عفونت های ویروسی و باکتریایی می توانند منجر به التهاب پلور شود. افراد مبتلا به پلوریس هنگام تنفس احساس درد شدید می کنند. علایم دیگر این وضعیت ممکن است شامل موارد زیر باشد تنگی نفس کاهش وزن بدون دلیل دردی که ممکن است به تیغه های شانه انتشار یابد. درد قفسه سینه که هنگام سرفه یا عطسه بیشتر است. افرادی که علایم پلوری دارند باید به پزشک مراجعه کنند. درمان به بیماری زمینه ای بستگی دارد. التهاب غضروف است که استخوان سینه و دنده ها را به هم متصل می کند. علت این التهاب همیشه مشخص نیست، اما گاهی اوقات می تواند در اثر آسیب قفسه سینه، سرفه شدید یا عفونت تنفسی ایجاد شود. کاستوکندریت به طور معمول باعث ایجاد درد شدید و حساسیت در اطراف استخوان سینه می شود. افراد ممکن است دریابند که این درد به پشت تابش داده و هنگام تنفس عمیق یا سرفه شدیدتر می شود. کوستوکندریت اغلب به خودی خود بهبود می یابد، اما اگر درد در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کند، افراد باید به پزشک مراجعه کنند. درد قفسه سینه که با تنفس یا سرفه بدتر می شود می تواند نشانه پنوموتوراکس باشد. پنوموتوراکس وقتی هوا وارد فضای پلور می شود که فضای بین دیواره قفسه سینه و ریه ها است، اتفاق میفتد. تجمع هوا باعث افزایش فشار در حفره پلور می شود که می تواند باعث ریزش بخشی یا کل ریه فرد شود. زخم قفسه سینه، آسیب ریه یا عارضه بیماری ریوی، مانند آمفیزم یا سل، به طور معمول باعث پنوموتوراکس می شود. پنوموتوراکس می تواند باعث درد قفسه سینه شود که با تنفس یا سرفه بیشتر می شود. علایم دیگر آن می تواند شامل موارد زیر باشد خستگی تنگی نفس تنگی قفسه سینه ضربان قلب سریع پوست یا ناخن مایل به آبی سوزش سوراخ های بینی افرادی که علایم پنوموتوراکس دارند باید به پزشک مراجعه کنند. برای جلوگیری از ریزش ریه در فرد، ممکن است لازم باشد پزشک هوا را از فضای پلور خارج کند. پریکاردیت، التهاب پریکارد است که کیسه ای پر از مایعات است که قلب را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. عوامل بسیار متنوعی می توانند باعث پریکاردیت شوند، از جمله داروهای خاص به ندرت سرطان جراحات یا جراحی قلب عفونت های باکتریایی و ویروسی شرایط خود ایمنی، مانند آرتریت روماتویید و لوپوس پریکاردیت می تواند منجر به تنفس دردناک یا درد شدید قفسه سینه شود که ممکن است هنگام نشستن به حالت ایستاده و خم شدن به جلو احساس بهتری داشته باشد. افراد مبتلا به پریکاردیت نیز ممکن است موارد زیر را تجربه کنند تب تنگی نفس سبکی سر یا سرگیجه ضربان قلب نامنظم یا تپش قلب هر فرد با علایم پریکاردیت باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشد. پزشکان معمولا می توانند پریکاردیت را با داروهای ضد التهاب درمان کنند. آسیب های قفسه سینه، مانند کشیدن عضلات، شکسته شدن دنده ها، یا کبودی دیواره قفسه سینه، می تواند منجر به درد هنگام تنفس شود. این درد ممکن است فقط در کنار آسیب دیده باشد. سایر علایم آسیب قفسه سینه ممکن است شامل موارد زیر باشد تنگی نفس کبودی یا تغییر رنگ پوست دردی که به گردن یا کمر تابش می کند. آسیب های قفسه سینه می تواند ناشی از شرایط زیر باشد: سرفه شدید عمل جراحی آسیب های ورزشی ضربات وارده به سینه افرادی که صدمات جزیی در قفسه سینه دارند اغلب می توانند خود را در خانه با داروهای استراحت و درد معالجه کنند. با این حال، افرادی که صدمات جدی یا سایر علایم نگران کننده دارند باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند. یک پزشک معمولا از فرد در مورد علایم وی سوالاتی می پرسد و سابقه پزشکی وی را مرور می کند و معاینه فیزیکی قفسه سینه را انجام می دهد. سپس پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش را برای کمک به تعیین علت درد فرد توصیه کند. آزمایشات احتمالی شامل موارد زیر است اشعه ایکس، تصویری از داخل قفسه سینه ایجاد می کند و به پزشک اجازه می دهد تا شرایطی مانند آسیب ها و عفونت ها را بررسی کند. این آزمایش شامل گرفتن یک سری اشعه ایکس از زوایای مختلف برای ایجاد تصاویر دقیق تر است. سی تی اسکن گاهی اوقات از پرتونگاری قفسه سینه مفیدتر است. فرد یک سری آزمایش تنفس انجام می دهد که به تعیین عملکرد ریه های وی کمک می کند. پزشکان می توانند از نتایج برای تشخیص شرایط تنفسی، مانند بیماری انسداد ریوی مزمن استفاده کنند. پزشکان از برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی قلب فرد استفاده می کنند که می تواند به تشخیص مشکلات قلبی کمک کند. پالس اکسی متری میزان اکسیژن را در خون اندازه گیری می کند. سطح پایین اکسیژن می تواند شرایط خاص تنفسی را نشان دهد، مانند پنوموتوراکس یا ذات الریه. درمان پزشکی برای افرادی که تنفس دردناک دارند به علت اصلی آن بستگی دارد. با این حال، درمان خانگی ممکن است به تسکین درد قفسه سینه و سایر علایم کمک کند. افرادی که هنگام تنفس احساس درد می کنند بهتر است که: داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن می توانند به کاهش درد ناشی از بیماری هایی مانند کوستوکندریت و آسیب های جزیی قفسه سینه کمک کنند. خم شدن به جلو یا ایستادن به حالت ایستاده گاهی می تواند به تسکین درد قفسه سینه از بیماری هایی مانند پریکاردیت کمک کند. آرامش قفسه سینه و تنفس آرامتر ممکن است به کاهش علایم در برخی افراد کمک کند. اگر علایم شامل سرفه نیز باشد، مصرف داروهای ضد سرفه به کاهش ناراحتی کمک می کند. رعایت یک رژیم غذایی سالم می تواند خطر برخی از شرایطی که باعث تنفس دردناک می شوند، را کاهش دهد. جلوگیری از تنفس دردناک همیشه امکان پذیر نیست. شرایطی که می تواند منجر به تنفس دردناک شود، همیشه دلیل واضحی ندارد و این باعث می شود فرد نتواند از آن پیشگیری کند. با این حال، برخی از تغییرات در سبک زندگی می توانند به کاهش خطر عفونت و سایر مشکلات قفسه سینه که می تواند منجر به تنفس دردناک شود، کمک کنند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد ترک سیگار خواب کافی انجام ورزش منظم دریافت سالانه واکسن آنفولانزا رعایت یک رژیم غذایی متعادل و سالم رعایت بهداشت، مانند شستن مرتب دست ها تنفس دردناک یک بیماری نیست بلکه معمولا علامت یک بیماری زمینه ای دیگری است. علل آن ممکن است از خفیف تا شدید متغیر و می تواند شامل آسیب های قفسه سینه، عفونت و التهاب باشد. به طور کلی برای افرادی که تنفس دردناک دارند، توصیه می شود برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنند. هر کسی که درد قفسه سینه و همچنین مشکل تنفسی دارد باید فورا به پزشک مراجعه کند. منبع:

نوعی بیماری ریوی است که در اثر تنفس در غبار سیلیس زیاد رخ می دهد. سیلیکوزیس یک بیماری پیشرونده است که علایمی مانند سرفه و تنگی نفس ایجاد می کند. سیلیکوزیس جزء گروه های از بیماری است که به عنوان پنوموکونیوز شناخته می شود. این بیماری ها به دلیل تنفس در انواع مختلف ذرات گرد و غبار در یک محیط کار و ایجاد جای زخم در داخل ریه می شود. علایم بالقوه سیلیکوزیس در مراحل اولیه ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرفه خشک تنگی نفس غیرطبیعی همراه با ورزش با این حال، افراد اغلب در مراحل اولیه بیماری، هیچ علایمی ندارند. علایم سیلیکوزیس اغلب تا الی سال در معرض سیلیس در یک محیط کار ظاهر نمی شوند. به این وضعیت سیلیکوزیس مزمن می گویند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گرد و غبار سیلیس به طور مستقیم به ریه ها آسیب نمی رساند. گرد و غبار سیلیس می تواند به پاسخ سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار دهند. بدن سعی می کند گرد و غبار خارجی را دفع کند، که این وضعیت منجر به التهابات زیادی می شود. با گذشت زمان، پاسخ ایمنی بدن به سیلیس می تواند به ریه های شما آسیب برساند. در نهایت، این وضعیت ممکن است منجر به زخم شدید در ریه شود و تنفس فرد را محدود کند. به همین دلیل علایم سیلیکوزیس معمولا فوری بروز نمی کنند و به راحتی هم از بین نمی روند، حتی اگر هنوز در معرض گرد و غبار سیلیس نباشید. حتی پس از از بین رفتن آن، سیستم ایمنی بدن هنوز فعال شده و باعث ایجاد زخم در ریه می شود. سیلیکوزیس در اثر استنشاق بیش از حد شکل بلوری سیلیس (دی اکسید سیلیسیم) ، به خصوص وقتی این اتفاق در طی چند سال رخ دهد، ایجاد می شود. سیلیس کریستالی را می توان در بسیاری از مواد مختلف، از جمله بتن، ماسه، ملات، مواد معدنی دیگر، گرانیت و سنگ مصنوعی یافت. بعضی از انواع شغل ها نیاز به برش، سوراخکاری، انفجار یا آسیاب کردن مواد حاوی این سیلیس کریستالی دارند. این مشاغل می توانند گرد و غبار سیلیس را به هوا منتقل کند. در حین انجام این مشاغل اگر فرد اقدامات احتیاطی بهداشتی مناسب را انجام ندهد، ممکن است مقادیر خطرناک گرد و غبار سیلیس را تنفس کنند. هر شخصی که در محل کار خود ممکن است در معرض گرد و غبار سیلیس استنشاق شده قرار بگیرد، در معرض خطر سیلیکوزیس است. در ایالات متحده تخمین زده می شود که بیش از میلیون نفر در معرض گرد و غبار سیلیس قرار دارند. برخی از مشاغل در معرض خطر سیلیکوزیس، عبارتند از: معدنچیان کارگران تخریب سنگ تراشان کارگران معدن کارگران ریخته گری کارگران ماسه شویی سازندگان سیمان و آسفالت برخی از کارگران ساختمانی افرادی که در نفت و گاز کار می کنند. سنگ مصنوعی که اغلب برای ساختن سنگ های آشپزخانه و حمام استفاده می شود، دلیل فزاینده سیلیکوزیس است. تراشیدن یا آسیاب کردن این سنگ باعث آزاد شدن مقادیر بسیار زیادی از گرد و غبار سیلیس می شود. این می تواند باعث بروز علایم شدید سیلیکوزیس در چند هفته یا چند ماه شود. در یک فرد مبتلا به سیلیکوزیس پیشرفته، این علایم می تواند کاملا شدید شده و با تنگی نفس بسیار بدتر شود. افراد مبتلا به سیلیکوزیس همچنین در معرض خطر ابتلا به برخی از بیماری ها هستند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سیلیکوزیس خطر ابتلا به را افزایش می دهند. همچنین اگر فرد در معرض باکتری های عامل ایجاد آن قرار بگیرید، خطر ابتلا به سل در او افزایش می یابد. به نظر می رسد سیلیکوزیس خطر ابتلا به برخی از جمله اسکلرودرمی، لوپوس و آرتریت روماتویید و بیماری کلیوی را افزایش می دهد. ( COPD ) پیدا می کنند. بسیاری از افراد افسردگی و اضطراب مربوط به تشخیص سیلیکوزیس را نیز تجربه می کنند. علاوه بر این، این شرایط می تواند کیفیت زندگی شما را به شدت کاهش دهد، که طبیعتا بر خلق و خوی و نگرش شما ت ثیر می گذارد. تشخیص این بیماری در اکثر بیماران با بروز علایم صورت می گیرد. در برخی از بیماران در هنگام غربالگری های معمول پزشکی که توسط کارفرمای آنها ارایه می شود، بیماری تشخیص داده می شوند. پزشکان باید سیلیکوزیس را از سایر بیماری هایی که می توانند علایم مشابه ایجاد کنند، تشخیص دهند. اگر در محل کار در معرض گرد و غبار سیلیس هستید، باید مرتبا غربالگری پزشکی انجام دهید. غربالگری می تواند در تشخیص سیلیکوزیس قبل از شروع علایم موثر باشد. انستیتوی ملی ایمنی و بهداشت شغلی ( NIOSH ) توصیه می کند که هر کارگری که در معرض گرد و غبار سیلیس قرار دارد، معاینات پزشکی منظمی را انجام دهد. این معاینات باید شامل آزمایش اشعه ایکس قفسه سینه و عملکرد ریه باشد بررسی سابقه پزشکی بیماری بخش اصلی و مهم در تشخیص بیماری است. پزشک برای بررسی وضعیت بیمار باید علایم اخیر و همچنین سایر مشکلات پزشکی بیمار را ارزیابی کند. بسیار مهم است که آنها از سابقه کار بیمار و احتمال قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس مطلع شوند. تصویربرداری اشعه ایکس قفسه سینه نیز اغلب قسمت مهمی در تشکیل تشخیص است. توموگرافی قفسه سینه ( CT ) همچنین می تواند اطلاعات دقیق تری در مورد ریه ها را به پزشک معالج ارایه دهد. آزمایشات عملکرد ریوی (آزمایشات غیرتهاجمی برای بررسی عملکرد ریه ها) نیز برای تشخیص بیماری مفید هستند. برخی از افراد ممکن است به بیوپسی ریه نیز نیاز داشته باشند. در این حالت لازم است قسمت کوچکی از ریه برداشته شود تا یک متخصص آزمایشگاه بتواند آن را زیر میکروسکوپ بررسی کند. اگر فردی در محل کار شما به سیلیکوزیسیس مبتلا شده باشد، بسیار مهم است که بقیه افراد از نظر بیماری ارزیابی شوند. اقدامات احتیاطی ایمنی موجود در محل کار باید بررسی شود. اقدامات حفاظتی بعدی، مانند تجهیزات حفاظتی بهتر، باید در نظر گرفته شود. مت سفانه، سیلیکوزیس همیشه به درستی تشخیص داده نمی شود. زیرا بعضی از پزشکان علایم این بیماری را نادیده می گیرند. اگر تا به حال در شغلی با احتمال قرار گرفتن در معرض سیلیس کار کرده اید، حتما به پزشک معالج خود اطلاع دهید. پیشگیری از سیلیکوزیس بسیار آسان تر از درمان آن است. اگر در مشاعلی کار می کنید که شما را در معرض گرد و غبار سیلیس قرار می دهد، بهتر است محیط کار خود را از نظر حفاظتی و ایمنی بررسی کنید. در ژوین ، اداره ایمنی و بهداشت شغلی ( OSHA ) حداکثر حد کار را برای گرد و غبار سیلیس قابل استنشاق کاهش داد و غربالگری پزشکی را برای هر کارگری که بالقوه در معرض سطوح بالاتر قرار گرفت، اجباری کرد. OSHA و NIOSH رهنمودهایی را برای اقدامات ایمن در محل کار ارایه می دهند. روش های کاهش قرار گرفتن در معرض موارد محرک، عبارتند از: باید در محیط های کار روش های تهویه مطلوب در نظر گرفته شود. هرگز در مجاورت گرد و غبار سیلیس غذا نخورید، ننوشید، یا سیگار نکشید. کارگران فقط برای دوره های بسیار کوتاه مجاز به کار کردن در محیط های سیلیسی هستند. در صورت امکان، محصولات کاربردی در محیط های کاری به محصولات غیر سیلیسی تغییر داده شود. در صورت لزوم، به کارگران باید دستگاه های مخصوص ماسک یا محافظت تنفسی اضافی داده شود. کارگران بعد از قرار گرفتن در معرض مواد سیلیس و قبل از خوردن، آشامیدن، و یا سیگار کشیدن حتما دستان خودشان را بشویند. مت سفانه، درمان های خوبی برای سیلیکوزیس وجود ندارد. حتی اگر فرد مبتلا به طور کامل از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس در آینده جلوگیری کند، بیماری معمولا با گذشت زمان بدتر می شود: داروهای گشاد کننده برونش مانند آلبوترول داروهای سرفه مانند Robitussin (دکسترومتورفان) کورتیکواستروییدها (برای علایم برونشیت) روشی به نام شستشوی ریه نیز ممکن است علایم این بیماری را تسکین دهد. در این روش تحت بیهوشی عمومی، از آب نمک برای شستشوی ریه های بیمار استفاده می شود. اکسیژن درمانی در صورت نیاز نیز ممکن است مفید باشد. احتمال دارد بیمار در اوایل بروز علایم فقط هنگام ورزش به اکسیژن درمانی نیاز داشته باشد، اما پیشرفت بیماری مجبور شود بیشتر از آن استفاده کند. محققان همچنین روش های درمانی موجود را که ممکن است در سیلیکوزیس مفید باشد بررسی کرده اند. اگر بیماری ریوی ناشی از سیلیکوزیس بسیار شدید شود، پیوند ریه تنها گزینه درمانی است. با این حال، با خطرات جدی و عوارض جانبی همراه است. حتی اگر در حال حاضر هیچ علایمی از این بیماری را ندارید بهتر است از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس پیشگیری کنید. پیشگیری حتی ممکن است در طولانی مدت علایم شما را کاهش دهد. سیگار کشیدن برای ریه های همه افراد مضر است، اما در صورت ابتلا به سیلیکوزیس، ترک سیگار حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است. سیگار کشیدن وضعیت ریه و علایم شما را بدتر می کند. همچنین یک عامل خطر مهم برای سرطان ریه است، که در حال حاضر برای افراد مبتلا به سیلیکوزیس خطرناک است. همچنین باید از سایر محرک های احتمالی ریه مانند مواد حساسیت زا یا آلودگی هوای خودداری کنید. علاوه بر آن، بهتر است فعال بمانید. مرتبا ورزش کنید اما از ورزش زیاده روی نکنید. برای برخی از افراد، یک برنامه توانبخشی ریوی می تواند به آنها در حفظ سطح مطلوب فعالیت کمک کند. عفونت ریه در افراد سیلیکوزیس نیز خطرناک تر و درمان آن دشوارتر است. به همین دلیل، تهیه واکسن آنفلوانزا، پنوموکوک و COVID - ، در مبتلایان به این بیماری طبق توصیه پزشک از اهمیت برخوردار است. در صورت مشاهده علایم عفونت، مانند تب و یا سرفه شدید، باید بلافاصله به دنبال درمان باشید. برای رفع عفونت زمینه ای ممکن است به آنتی بیوتیک یا سایر روش های درمانی نیاز داشته باشید. از آنجا که افراد مبتلا به سیلیکوزیس مستعد ابتلا به سل هستند، در صورت بروز علایم باید مرتبا از نظر بیماری غربال شوید. حتی غربالگری ممکن است از طریق آزمایش پوست PPD یا روش های دیگر انجام شود. در صورت مثبت بودن، بسته به نتایج آزمایشات تشخیصی، به درمان دارویی برای درمان سل نهفته یا فعال نیاز دارید. برای مدیریت علایم خود بهتر است با یک متخصص ریه مشورت و همکاری کنید. تشخیص سیلیکوزیس می تواند نگران کننده باشد که ممکن است فرد را مجبور کند تا به دنبال شغل دیگری برود. تغییر شغل اجباری همزمان با و بدتر شدن وضعیت بیماری، می تواند ضربه سنگینی را به بیمار وارد می کند. اگر نگران قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس در محل کار خود هستید، دریغ نکنید برای پیشگیری از بروز این بیماری با یک مشورت کنید. منبع:

هر یک از انواع طوطی ها، ویژگی و زیبایی های خاص خویش را دارند، بنابراین لازم ست که شما برای انتخاب درست طوطیان، انواع طوطی ها را بشناسید. برای بسیاری از افراد، اولین چیزی که آنها را علاقه مند به نگهداری از طوطی ها به عنوان حیوانات خانگی می کند، پرهای رنگارنگ طوطی ها است. خواه به دنبال یک همراه قرمز، سبز، آبی یا بنفش باشید، پرندگان تنوع زیادی دارند اما پرهای روشن و پر رنگ تنها ویژگی نیستند که فرد باید قبل از انتخب آنها در نظر بگیرد. این پرنده ها حیواناتی باهوش، اجتماعی، فعال و پر سر و صدا هستند که نیاز به مراقبت های خاصی دارند. پاراکت ها، در رنگ های مختلف دیده می شوند و شخصیت های متفاوتی از یکدیگر دارند. اگر درست آموزش داده شوند و صاحبان آنها وقت بگذارد و بنشیند و به آنها تعلیم دهد، این پرندگان به راحتی یاد می گیرند که صحبت کنند. پاراکت دوست دارند با صاحبانشان معاشرت داشته باشند. کایک سرگرم می کنند. آنها دوست دارند روی پشت خود بازی کنند و بچرخند. کایک ها از جوانی به عشق و توجه زیادی احتیاج دارند و بسیار سرگرم کننده هستند. اگر رفتار آنها زود اصلاح نشود، ممکن است صاحب خود را اذیت کنند. آنها عاشق بازی با اسباب بازی و خیلی باهوش هستند. کایک ها می توانند نحوه صحبت را یاد بگیرند و در یادگیری ترفندها مهارت خاصی دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این طوطی ها به فضای زیاد و مراقبت بیشتری احتیاج دارند. آنها برای افرادی که خانه کوچک و فضای کمی دارند که پرنده بتواند از قفس خود خارج شود و در اطراف پرواز کند مناسب است. این پرنده دوست داشتنی است و به محبت زیادی احتیاج دارند. صاحبان این طوطی ها باید تجربه کار با پرندگان و طوطی ها را داشته باشند داشته باشند. آنها می توانند نسبتا بلند باشند، اما سرگرم کننده و فعال نیز هستند. طوطی های کانور می توانند صحبت کردن را یاد بگیرند اما ممکن است حرف زدن آنها زیاد خوب نباشد. شاید بتوان به راحتی می توان آنها را آموزش داد. این پرندگان دوست دارند با صاحب خود تعامل داشته باشند و حتی می توانند برای ابراز محبت آنها را آغوش بگیرند. لوریک نوعی طوطی رنگارنگ است و طول عمر زیادی دارد. آنها شهد و گرده می خورند ولی دانه خوار نیستند. برای همین، لوریک ها حیوانات اهلی مناسبی برای کسانی که اولین بار می خواهند از پرندگان نگهداری کنند نیستند. لوریک ها، بسیار بازیگوش هستند و دوست دارند در اطراف خود بچرخند و پرواز کنند. آنها قادر به صحبت هستند و واژگان زیادی را یاد می گیرند. لوریک ها اجتماعی هستند و از بودن در کنار مردم لذت می برند، اما ممکن است با صاحب خود پیوند برقرار کنند. قبل از گرفتن این پرنده مطمین شوید که آنها منبع غذایی مطمینی دارند زیرا ممکن است تهیه این رژیم غذایی خاص در بعضی مناطق سخت باشد. آنها برای افرادی که می خواهند از یک پرنده به عنوان حیوان خانگی استفاده کنند، مناسب هستند. آنها پرخاشگر نیستند، اما اگر ماده ای در اطراف خود ببینند و فصل جفت گیری باشد، نرها ممکن است برخی از علایم پرخاشگری را از خودشان بروز دهند. این پرندگان قادر به برقراری ارتباط با هر یک از اعضای خانواده و نه فقط یک شخص هستند. طوطی های پیونوس قادر به صحبت هستند اما صدای خشنی دارند. آنها فقط قادر به یادگیری دو کلمه هستند، اما کلمات را تلفظ می کنند. این پرنده نیازی به توجه مداوم ندارد. در حالی که صاحب آنها باید هر روز با طوطی تعامل داشته باشد، طوطی های پیونوس می توانند بعضی اوقات به تنهایی بازی کنند. این طوطی از سایر طوطی ها متمایزتر هستند. آنها در رنگ های مختلفی دیده می شوند و انواع مختلفی از این نوع طوطی وجود دارد. آنها می توانند شیرین و سرگرم کننده باشند در حالی که برخی شیطنت می کنند. این نوع طوطی ها ذاتا ملایم هستند. برای افرادی که طوطی ها را دوست دارد و می خواهد طوطی روی دست او بنشیند، این پرنده می تواند حیوان خانگی عالی باشد. نژاد های بزرگتری طوطی ها به فضای بیشتری برای نگهداری و توجه زیادی نیاز دارند. آنها می توانند صحبت کردن را یاد بگیرند. برای کسی که تجربه نگهداری از طوطی ها را دارد داشتن یکی از این طوطی های بزرگ مهم است تا بتوانند به درستی از آنها مراقبت کنند. نژاد های طوطی خاکستری آفریقایی، به راحتی می توانند صاحبان خودشان را سرگرم کنند. آنها می توانند حداکثر کلمه را بیاموزند. بنابراین صاحبان آنها واقعا باید مراقب حرف زدن خود در کنار این طوطی ها باشند. آنها قادر به تقلید صداهای مختلف هستند. نژاد های طوطی خاکستری آفریقایی دوست دارند صاحبان خود را اذیت کنند. آنها ممکن است صدا را به خوبی تقلید کنند، به نحوی که حتی صاحب آنها متوجه نشود که پرنده این صدا را ایجاد می کند. این پرنده بسیار باهوش است. به یک نفر وابسته می شود و نیاز به توجه زیادی دارد. نژاد های طوطی خاکستری آفریقایی فعالیت های زیادی دارد و اگر خسته شود ممکن است پرهای خودش را بکند. از آنجا که این پرندگان بسیار باهوش هستند، به تحریک ذهنی زیادی نیاز دارند. آنها از پازل ها و اسباب بازی های تعاملی لذت می برند. این پرندگان همچنین می توانند ترفندهای مختلفی را یاد بگیرند تا ذهن خود را مشغول کنند. این طوطی می تواند یک همراه مادام العمر برای صاحب آنها باشد. طوطی ها آمازون درخشان و رنگارنگ هستند. آنها به سرگرمی مداوم و به توجه زیاد نیاز دارد. پرنده دوست دارد بازی کند. طوطی های آمازون می توانند آواز بخوانند. بعضی از این پرندگان، سازگاری خوبی با اعضاء خانواده ها دارند در حالی که بعضی دیگر با همه اعضای خانواده کنار نمی آیند. برخی از طوطی های آمازون ممکن است به اعضای خانواده حمله کنند. رفتار آنها می توانند در عرض چند ثانیه از حالت عاشقانه به حالت پرخاشگرانه تبدیل شود. طوطی های آمازون، به دلیل تغییرات سریع در رفتار، برای افرادی که تجربه نگهداری از طوطی ها را دارند مناسب هستند. برخی از این پرندگان به توجه زیادی نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر خجالتی هستند. آنها قادرند از زبان بدن برای بیان احساسات خود استفاده کنند. اگر آنها پرهای خود را باز یا چشم خود را گشاد کنند، ممکن است در حال آماده شدن برای گاز گرفتن باشند. این پرندگان به آواز خواندن و صدای خوب هنگام انجام آن معروف شده اند. لحن عالی دارند و کلماتی که می گویند واضح است. اکلکتوس بسیار باهوش است و فعالیت زیادی دارد. اعضای نر و ماده این گونه بسیار متفاوت به نظر می رسند. حتی به نظر نمی رسد که از یک نوع پرنده باشند. پرنده نر دارای رنگ سبز روشن و ماده ها دارای رنگ قرمز و بنفش هستند. از روی پرهای آنها، به راحتی می توان تشخیص داد که پرنده چه جنسیتی است. پرها بیشتر شبیه مو هستند و در رژیم غذایی خود به ویتامین های بیشتری نسبت به سایر گونه های طوطی احتیاج دارند. صاحب آنها باید در نگهداری از پرنده های خانگی بسیار با تجربه باشد. مالک باید نیازهای غذایی طوطی خود را کاملا بشناسد. آنها پیوند محکمی با صاحب خود برقرار نمی کنند، اما هنوز هم می توانند پرندگان خوبی برای نگهداری در خانه باشند. اکلکتوس ها نوازش کردن و نشستن روی پاهای صاحب خود را دوست دارند. آنها می توانند دو کلمه حرف بزنند و حتی قادر به یادگیری چند صدا هستند. آنها همچنین می توانند صداها را تقلید کنند. آنها در تقلید آلارم و حتی مایکروویو تبحر خاصی دارند. شاهین طوطی سر، آنها قادرند پرهای سر و بالای گردن خود را بالا ببرند. این کار به پرنده اجازه می دهد تا بزرگتر به نظر برسد و از وجه تشابه این طوطی ها با شاهین است. شاهین طوطی سر، به عنوان حیوان خانگی، بسیار مناسب هستند. آنها به صاحب خود وفادارند و زیاد محبت می کنند. آنها بازی کردن را دوست دارند و نسبت به محیط اطراف خود کنجکاو هستند. آنها به عنوان بخشی از پیشرفت خود، سعی می کنند از صاحب خود تقلید کنند. آنها ممکن است با منقار به شخصی ضربه بزنند. اگر به درستی تربیت نشوند ممکن است اطرافیان خود را گاز بگیرند. آنها به مرزهای مشخصی نیاز دارند، اما به خانواده خود بسیار وفادار هستند. مینی مسکو، محبوب ترین گونه طوطی ها است که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شود. این نوع طوطی ها به راحتی صحبت کردن را یاد می گیرند. برخی از ترفندهای معروف آنها شامل بازی مرده و رقص است. آنها عاشق جویدن هستند بنابراین به تعداد زیادی اسباب بازی احتیاج دارند. این پرندگان اراده قوی دارند. منقار مینی مسکو ها بسیار قوی است. اگر صاحب خود را گاز بگیرند، واقعا می توانند آنها را آزار دهند و حتی آنها را زخمی کنند. آنها به یک مالک باتجربه نیاز دارند. مینی مسکو ها، به قوانین نیاز دارند، حتی در برخی شرایط ممکن است فریاد بکشند. آنها ممکن است پرخاشگر باشند و سعی کنند موجودی غالب در خانه باشند. در حالی که مینی مسکوها ممکن است در برخی شرایط مشکلاتی را ایجاد کنند، اما بسیار هوشمند است. آنها دوست دارند ترفندهای جدیدی یاد بگیرند تا ذهنشان فعال بماند. تا زمانی که مرزهای مشخصی داشته باشند، حیوان خانگی مناسبی برای صاحبان با تجربه خود محسوب می شوند. این پرنده ها نیاز به صاحبان با تجربه در زمینه نگهداری از پرندگان دارند. آنها بسیار بزرگ هستند و منقارهای آنها می تواند بسیار محکم باشد. اگر مالک راه نگهداری از پرندگان بلد باشد، آنها هنوز هم می توانند حیوانات خانگی عالی برای صاحبان خود باشند. کاکاتو بزرگ، آنها نیاز به توجه ساعته دارند. آنها اگر تنها بمانند، ممکن است فریاد بزنند و پرخاشگر شوند و حتی خودزنی کنند. برای جلوگیری از این مسیله، آنها به تعاملات اجتماعی زیاد و یک قفس بزرگ احتیاج دارند. نگهداری از آنها، یک تعهد بسیار بزرگ است که بسیاری از مالکان نمی توانند از عهده آنها برآیند. آنها می توانند تا دسی بل صدا تولید کنند. آنها جیغ می کشند و در بیدار کردن صاحبان خود از خواب معروف شده اند. افرادی که نمی توانند دایما با پرنده ها در تعامل باشند بهتر است برای پرنده خانگی خود کاکاتو را انتخاب نکند. آنها باهوش و قادر به صحبت کردن هستند. اگر شخصی تجربه نگهداری از طوطی را ندارد، باید گونه دیگری را انتخاب کند زیرا ماکایو می تواند قدرتمند باشد. اگر نیاز آنها بر آورده نشود ممکن است پرخاشگر شوند. آنها به سرعت اسباب بازی ها را خراب می کنند و صاحبان آنها مجبور هستند هفتگی اسباب بازی بخرد. آنها همچنین نیاز به مرزهای مشخصی دارند و به سرگرمی و فعالیت زیادی نیاز دارند. عدم تحریک پذیری آنها می تواند منجر به بروز مشکلاتی در ماکایو ها شود. اینها برخی از انواع مختلف طوطی ها هستند. یک شخص می تواند طوطی را بر اساس اندازه و همچنین شخصیت خود انتخاب کند. اگر به طوطی ها وقت و توجه زیادی داده شود، بیشتر آنها می توانند صحبت کردن را یاد بگیرند. طوطی ها می توانند بازیگوش و دوست داشتنی باشند و نیاز به توجه دارند.

می تواند نیاز مادران باردار به خوردن یک ماده غذایی شیرین را برآورده کند. خرما برای مادر و جنین او بی خطر و مفید است. قندهای موجود در خرما بدون افزایش قابل توجه سطح قند خون در بدن تجزیه شده و انرژی مورد نیاز بدن را ت مین می کنند. اما با توجه این که خرما اغلب به صورت خشک مصرف می شود، مانند هر میوه خشک دیگری کالری زیادی دارد. به همین علت رعایت میزان مصرف بهینه مصرف خرما بسیار مهم است. مصرف بیشتر از یک مشت خرما در روز به دلیل داشتن کالری بالا می تواند مضر باشد. یکی از این مضرات، افزایش وزن دوران بارداری است که عوارض زیادی بر سلامت مادر و جنین دارد. بررسی ها نشان می دهد که خوردن خرما در چند هفته آخر بارداری می تواند اثرات مثبتی بر سهولت زایمان داشته باشد. انقباضات رحمی نقش مهمی در فرایند زایمان دارند. یکی از فواید مصرف میوه خرما کمک به شروع انقباضات و باز شدن دهانه رحم است. در نتیجه طول زایمان کاهش پیدا کرده و مادر درد کمتری را تحمل می کند. باز شدن دهانه رحم نیاز به اکسی توسین و پروستاگلاندین ها را برای شروع زایمان کاهش می دهد. خرما به دلیل داشتن قند زیاد، انرژی لازم در طول زایمان را برای مادر ت مین می کند. مصرف خرما حساسیت رحم به اکسی توسین را افزایش می دهد. در نتیجه انقباضات رحمی در طول زایمان بیشتر می شوند. به همین دلیل خوردن خرما باعث کاهش درد زایمان می شود. همچنین مصرف خرما میزان خونریزی پس از را کاهش می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خرما دارای ارزش غذایی بالایی است. مصرف صد گرم خرما کیلوکالری انرژی ت مین می کند. این مقدار خرما حاوی . گرم پروتیین و . گرم فیبر است. مقدار سایر مواد مغذی ضروری در هر گرم خرما عبارتند از: مزایای مصرف و خوردن خرما در دوران بارداری، عبارت است از: بدن مادر باید انرژی لازم برای خود و جنین در حال رشد را تامین کند. به همین علت مادران در دوران بارداری به انرژی بیشتری نیاز دارند. مصرف یک مشت خرما در روز، قندهای مورد نیاز بدن را به همراه سایر مواد مغذی ت مین می کند. یکی از عوارض شایع دوران بارداری است. از آنجا که خرما یک منبع غنی از فیبر است، سیستم گوارشی را سالم نگه داشته و به رفع یبوست مربوط به بارداری کمک می کند. خرما باعث احساس سیری می شود. سطح کلسترول را کاهش می دهد. همچنین مصرف خرما به حفظ وزن سالم کمک می کند. پروتیین ها از آمینو اسیدها تشکیل می شوند. خرما می تواند پروتیین مورد نیاز بدن را تامین کند. وجود اسیدهای آمینه برای رشد بافت های بدن ضروری است. بدن برای رشد و نگهداری از بافت ها و عضلات به پروتیین نیاز دارد. به همین علت مادران باردار باید در رژیم غذایی خود از خرما استفاده کنند. ویتامین B با نام فولات شناخته می شود. خرما منبع خوبی از فولات است. مصرف کافی فولات در بارداری باعث پیشگیری از نقایص مادرزادی مرتبط با مغز و نخاع می شود. سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) نوزادان معمولا در هنگام تولد دارای کمبود K نیاز مادران به آهن در دوران بارداری تا دو برابر افزایش پیدا می کند. خرما دارای مقدار قابل توجهی از آهن است. به همین دلیل مصرف خرما می تواند در پیشگیری از به مادران باردار کمک کند. آهن هموگلوبین موجود در بدن را حفظ می کند. همچنین آهن باعث مادر و جنین می شود. خرما حاوی پتاسیم است. به همین علت مصرف خرما می تواند به حفظ تعادل مایعات بدن کمک کند. مصرف خرما به دلیل داشتن پتاسیم فشار خون را کاهش می دهد. از گرفتگی عضلات پیشگیری می کند. کمبود پتاسیم می تواند خطر فشار خون، عروقی و سکته را افزایش دهد. منیزیم یکی دیگر از مواد معدنی ضروری است. این عنصر ضروری در بسیاری از واکنش های مهم بدن نقش دارد. منیزیوم به شکل گیری دندان ها و استخوان های جنین کمک می کند. همچنین مصرف خرما باعث تنظیم قند و فشار خون می شود. خرما به پیشگیری از کمبود منیزیم در بارداری کمک می کند. کمبود منیزیوم در بارداری می تواند خطر فشار خون مزمن، پره اکلامپسی، اختلال عملکرد جفت و را افزایش دهد. خرما در هر مرحله از بارداری قابل خوردن است. فقط باید درمورد میزان مصرف خود محتاط باشید. یکی از عوارض شایع سه ماهه اول بارداری است. مصرف خرما می تواند از ایجاد یبوست پیشگیری کند. با این حال، بهتر است اعتدال در مصرف خرما رعایت شود. به خصوص مادران بارداری که دارای مشکلات قند خون یا استرپتوکوک گروه B زنان در سه ماهه دوم بارداری در معرض خطر بیشتری از ابتلا به دیابت بارداری قرار دارند. دیابت بارداری به صورت افزایش ناگهانی قند خون تشخیص داده می شود. بنابراین در زنان بارداری که در معرض خطر قرار دارند مصرف خرما در رژیم غذایی، باید حتما با مشورت پزشک باشد. خرما در سهولت زایمان نقش مهمی دارد. مصرف خرما در سه ماهه سوم بارداری، می تواند زایمان را کوتاه و راحت تر کند. زنان باردار می توانند از هفته سی و ششم یعنی چهار هفته قبل از موعد زایمان خرما بخورند. برخی از زنان در طول تابستان از مصرف خرما پرهیز می کنند. در واقع بسیاری از زنان تصور می کنند که مصرف خرما باعث تولید گرما، ناراحتی معده یا افزایش دمای بدن می شود. اما این مساله هنوز از نظر علمی ثابت نشده است. خرما در صورت مصرف متعادل هیچ عارضه ای ندارد. با این حال خرما دارای مقدار قند زیادی است. به همین علت مصرف بیش از حد خرما می تواند باعث بروز عوارض جانبی زیر شود: افزایش قند خون پوسیدگی دندان ها وزن حاملگی بیش از حد خطر ابتلا به دیابت بارداری بهتر است در دران بارداری تا حد امکان از خرماهای ارگانیک استفاده شود. خرماهای ارگانیک فاقد مواد شیمیایی و آلودگی های ناشی از سموم هستند. در دوران بارداری نیازهای تغذیه ای مادران باردار افزایش می یابد. خرما یکی از مواد غذایی مناسب برای میان وعده های دوران بارداری است. از خرما می توان به روش های مختلف در رژیم غذایی دوران بارداری استفاده کرد. اسموتی یکی از نوشیدنی های مقوی دوران بارداری است. با ترکیب خرما و ماست می توان یک اسموتی عالی تهیه کرد. برای تهیه دسر خرمایی، ابتدا بلغور بخارپز شده را همراه با چند عدد خرما به شکل دانه های گرد در بیاورید. در آخر این توپک های خرمایی را با کنجد و عسل تزیین کنید. چند عدد خرما و مقداری شیر را در مخلوط کن بریزید. در آخر می توانید این شربت خرما را بر روی بستنی، وافل های گندم، نان تست یا بلغور جو دوسر اضافه کنید. خرما می تواند جایگزینی عالی برای قند موجود در شیر یا آب میوه باشد. بنابراین برای شیرین کردن نوشیدنی های خود به جای قند و شکر از خرما استفاده کنید. پای خرما یک میان وعده مقوی به خصوص برای خانم های باردار است. برای تهیه این شیرینی از پوره خرما و آجیل استفاده می شود. برای تهیه سس سالاد ابتدا هسته خرما را خارج کرده و سپس داخل خرما را با کره بادام زمینی پر کنید. از این سس برای طعم دار کردن انواع سالاد استفاده می شود. در هنگام تهیه کیک و کلوچه سعی کنید به جای شکر از چند عدد خرما استفاده کنید. هسته خرما را خارج کرده و آجیل دلخواه خود را همراه با کره بادام زمینی در داخل خرما قرار دهید. خرما، مرغ یا ماهی تن، و سایر سبزیجات مورد علاقه خود را در داخل یک نان قرار داده و آن را به صورت یک رول درآورید. خرما را همراه با میوه های مورد علاقه خود مخلوط کنید. پارفیت خرما یک میان وعده مقوی برای خانم های باردار است. خرمای مدژول یکی از مرغوب ترین انواع خرماهای جهان محسوب می شود. خرما مدژول منبع غنی از چندین ماده مغذی و انواع مختلف ویتامین ها است. مصرف این خرما می تواند نیاز خانم های باردار به انواع ویتامین ها را تامین کند. خرمای مدژول منبع عالی کربوهیدرات و فیبر بوده و مقدار چربی بسیار کمی دارد. خرمای مدژول دارای مقدار زیادی از ویتامین ها از جمله نیاسین، فولات، پیریدوکسین، اسید پانتوتنیک، تیامین، ریبوفلاوین و ویتامین های A و K این ویتامین ها و مواد مغذی نقش حیاتی در متابولیسم داشته و به رشد و نمو جنین کمک می کنند. خرما همچنین منبع خوبی از مواد معدنی مانند پتاسیم و آهن است. این مواد معدنی به کاهش کلسترول LDL و فشار خون بالا کمک می کنند. به همین علت مصرف خرما می تواند خطر مشکلات قلبی عروقی را کاهش دهد. خرما به طور کلی، سرشار از آنتی اکسیدان بوده و از رشد سلول های سرطانی پیشگیری می کند. خرما قرمز که به آن میوه عناب نیز گفته می شود، سرشار از آهن است. بنابراین مصرف آن به پیشگیری از کم خونی در زنان باردار و نوزادان کمک می کند. خرمای قرمز کیفیت شیر مادر را بهبود می بخشد. همچنین مصرف خرمای قرمز از خونریزی پس از زایمان پیشگیری می کنند. به طور کلی خرما ماده غذایی بسیار مفیدی برای خانم های باردار است. اما با این حال زنان باردار برای پیشگیری از عوارض جانبی، باید در مورد چگونگی، زمان و میزان مصرف خرما با پزشک خود مشورت کنند. خرما یک جایگزین عالی برای قند و شکر است. بنابراین زنان بارداری که می خواهند قند مصرفی خود را در دوران بارداری کاهش دهند، می توانند در این دوران از خرما استفاده کنند. انواع مختلفی از خرما مانند خرمای قرمز، سیاه، نرم، خشک و غیره در سراسر جهان وجود دارد. خرما میوه ای نرم، بسیار شیرین و سرشار از آب است. خرمای نیمه خشک مقدار قند کمتری دارد. خرمای خشک معمولا در آشپزی یا شیرینی پزی به کار رفته و معمولا به صورت خام مصرف نمی شود. خرمای خشک، نرم و به طور کلی انواع مختلف خرما، جزء میان وعده های سالم و خوشمزه هستند. منبع:

، یک عفونت پوستی باکتریایی شایع و گاه دردناک است. ابتدا احتمال دارد به صورت ناحیه ای ملتهب و قرمز ظاهر شود که در اثر لمس، احساس گرما و ورم می کند. قرمزی و التهاب می تواند به سرعت انتشار یابد سلولیت، اغلب بر روی پوست پایین ساق پا ت ثیر می گذارد، اگرچه عفونت می تواند در هر نقطه از بدن یا صورت فرد ایجاد شود سلولیت معمولا در سطح پوست اتفاق میفتد، اما احتمال دارد بر روی بافت های زیرین نیز ت ثیر بگذارد. این عفونت می تواند به غدد لنفاوی و جریان خون انتشار یابد عدم درمان این وضعیت می تواند خطرناک و جدی باشد. در صورت بروز علایم، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید علایم سلولیت شامل موارد زیر است تب آبسه با چرک قرمزی یا التهاب پوست پوستی سفت، براق و ملتهب احساس گرما در منطقه آسیب دیده درد و حساسیت در ناحیه آسیب دیده زخم یا بثورات پوستی که به سرعت رشد می کند. علایم جدی تر سلولیت عبارتند از تعریق خستگی سبکی سر تکان دادن پوست گرم احساس بیماری دردهای عضلانی علایمی که می تواند نشان دهنده انتشار سلولیت باشند، عبارتند ا: تاول بی حالی خواب آلودگی رگه های قرمز در صورت مشاهده هر یک از این علایم بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سلولیت وقتی اتفاق میفتد که انواع خاصی از باکتری ها از طریق بریدگی یا ترک وارد پوست شوند. باکتری های استافیلوکوک و استرپتوکوک می توانند منجر به این عفونت شوند این عفونت می تواند از آسیب های پوستی مانند موارد زیر شروع شود برش ها گزش حشرات زخم های جراحی پزشک، فقط با مشاهده پوست قادر به تشخیص سلولیت است. یک معاینه بدنی احتمال دارد علایم زیر را تشخیص دهد التهاب غدد التهاب پوست قرمزی و گرمای منطقه آسیب دیده بسته به شدت علایم، پزشک احتمال دارد بخواهد منطقه آسیب دیده را برای چند روز کنترل کند تا ببیند قرمزی یا التهاب انتشار یافته است یا خیر. در برخی موارد، پزشک می تواند برای بررسی باکتری، آزمایش خون و یا نمونه برداری را تجویز کند. سلولیت معمولا از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. اگر برشی باز بر روی پوست خود داشته باشید که پوست فرد آلوده را لمس کند، احتمال دارد به سلولیت مبتلا شوید اگر بیماری پوستی مانند اگزما یا پای ورزشکار داشته باشید، احتمال ابتلا به سلولیت وجود دارد. باکتری ها از طریق ترک هایی که این شرایط ایجاد می کنند می توانند وارد پوست شوند ضعف سیستم ایمنی، همچنین خطر ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد زیرا در این وضعیت بدن نمی تواند از خودش در برابر عفونت محافظت کند اگر به سلولیت مبتلا شوید، در صورت عدم درمان خطرناک خواهد بود. به همین دلیل بهتر است که با پزشک خود مشورت کنید درمان سلولیت شامل مصرف آنتی بیوتیک خوراکی به مدت تا روز است. همچنین احتمال دارد پزشک مسکن ها را نیز تجویز کند تا زمان بهبود علایم، استراحت کنید. اندام آسیب دیده را بالاتر از قلب خود نگه دارید تا التهاب را کاهش دهد بعد از شروع مصرف آنتی بیوتیک، سلولیت باید طی تا روز از بین برود. اگر عفونت شدید به دلیل بیماری مزمن یا ضعف باشد، شاید به درمان طولانی تری نیاز داشته باشید حتی اگر علایم در طی چند روز بهبود یافت، تمام آنتی بیوتیک هایی را که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. با این کار مطمین می شوید که همه باکتری ها از بین رفته اند در موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید تب می کنید. علایم بدتر می شود. بعد از شروع آنتی بیوتیک در طی روز احساس بهتری ندارید. در صورت بروز علایم زیر شاید لازم باشد در بیمارستان با آنتی بیوتیک داخل وریدی تحت درمان قرار بگیرید دمای بالا عفونتی که با آنتی بیوتیک بهبود نمی یابد. داشتن سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری های دیگر سلولیت با آنتی بیوتیک هایی که از پزشک دریافت می کنید درمان می شود. اما بدون درمان، می تواند انتشار یابد و باعث عفونت خطرناک شود اما مواردی وجود دارد که می توانید برای تسکین درد و سایر علایم، در خانه انجام دهید پوست خود را در محلی که به سلولیت مبتلا هستید تمیز کنید. از پزشک خود بخواهید که زخم را به درستی، تمیز و پوشش دهد. اگر پای شما آسیب دیده است، آن را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید. این وضعیت به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می کند آنتی بیوتیک ها به طور کلی عفونت را در بیشتر افراد از بین می برند. اگر آبسه دارید، احتمال دارد لازم باشد با جراحی تخلیه شود برای جراحی، ابتدا دارو برای بی حس کردن منطقه دریافت می کنید. سپس جراح یک برش کوچک در آبسه ایجاد می کند و اجازه می دهد چرک تخلیه شود سپس جراح زخم را با پانسمان می پوشاند تا بهبود یابد. بعد از آن شاید یک زخم کوچک داشته باشید چندین عامل خطر، ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد، از جمله چاقی دیابت سابقه سلولیت مصرف دارو سیستم ایمنی ضعیف التهاب بازوها یا پاها (ورم لنفاوی) بریدگی، خراشیدن یا آسیب دیدگی دیگر روی پوست بیماری های پوستی که باعث شکستگی در پوست می شوند، مانند اگزما و عوارض سلولیت در صورت عدم درمان، می تواند بسیار جدی باشد. برخی از عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد مرگ قطع عضو شوکه شدن آسیب شدید بافتی (گانگرن) آسیب به اندام های داخلی که آلوده می شوند. اگر در پوست خود زخم دارید، فورا آن را تمیز کرده و از پماد آنتی بیوتیک استفاده کنید. زخم را با باند بپوشانید. باند را روزانه تغییر دهید تا زمانی که پوسته ایجاد شود زخم های خود را در صورت قرمزی، تخلیه یا درد مراقبت کنید. اینها می تواند نشانه هایی از عفونت باشد اگر گردش خون ضعیف دارید و یا بیماری که خطر ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد، این اقدامات احتیاطی را انجام دهید هنگام کار یا ورزش از تجهیزات محافظتی استفاده کنید پاهای خود را روزانه از نظر آسیب یا عفونت بررسی کنید پوست خود را مرطوب نگه دارید تا از ترک خوردگی پیشگیری کنید بیماری هایی را که باعث ایجاد ترک در پوست می شوند، مانند پای ورزشکار به موقع درمان کنید علایم احتمال دارد در یکی دو روز اول بدتر شود. بعد از شروع مصرف آنتی بیوتیک ها، آنها باید در عرض تا روز بهبود یابند کل دوز تجویز شده توسط پزشک را به پایان برسانید، حتی اگر احساس بهبودی داشته باشید. این اطمینان می دهد که تمام باکتری ها از بین رفته اند در طی بهبودی، زخم را تمیز نگه دارید. توصیه های پزشک خود را برای شستن و پوشاندن ناحیه آسیب دیده پوست دنبال کنید بیشتر افراد پس از تا روز با استفاده از آنتی بیوتیک به طور کامل از سلولیت بهبود می یابند. بازگشت عفونت در آینده امکان پذیر است اگر در معرض خطر بالایی باشید، پزشک احتمال دارد دوز آنتی بیوتیک را افزایش دهد. این کمک می کند تا دوباره به سلولیت مبتلا نشوید در صورت بریدگی یا زخم باز دیگر، می توانید با تمیز نگه داشتن پوست از این عفونت پیشگیری کنید. اگر از نحوه مراقبت صحیح پوست خود پس از آسیب، مطمین نیستید از پزشک خود سوال کنید. کورک یکی دیگر از عفونت های پوستی است که اغلب توسط باکتری های استرپتوکوک گروه ایجاد و مانند سلولیت، از زخم باز، سوختگی یا بریدگی جراحی شروع می شود بیشتر اوقات، عفونت روی پاها رخ می دهد. کمتر احتمال دارد در صورت، بازوها یا تنه ظاهر شود تفاوت سلولیت با کورک در این است که بثورات سلولیت حاشیه برجسته ای دارد که باعث برجسته شدن آن از پوست اطراف آن می شود. همچنین احتمال دارد در اثر لمس احساس گرما کند سایر علایم کورک شامل موارد زیر است تب لرز ضعف سردرد حالت تهوع احساس مریضی پزشکان کورک را با آنتی بیوتیک، اغلب پنی سیلین یا داروی مشابه درمان می کنند افزایش قند خون ناشی از دیابت غیر قابل کنترل، می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و در برابر عفونت هایی مانند سلولیت آسیب پذیرتر شوید. جریان خون ضعیف در پاها نیز خطر را افزایش می دهد مبتلایان به دیابت بیشتر دچار زخم در پاهای خود می شوند. باکتری های ایجاد کننده سلولیت می توانند از طریق این زخم ها وارد شده و باعث عفونت شوند اگر دیابت دارید، پاهای خود را تمیز نگه دارید. برای پیشگیری از ایجاد ترک، از مرطوب کننده استفاده کنید. و هر روز پای خود را از نظر عفونت بررسی کنید آبسه یک التهاب از چرک در زیر پوست است. وقتی باکتریها (اغلب استافیلوکوکها) از طریق بریدگی یا زخم باز دیگر، به بدن وارد می شوند، اغلب تشکیل می شود سیستم ایمنی بدن، گلبول های سفید خون را برای مقابله با باکتری ها ارسال می کند. این حمله می تواند زیر پوست سوراخی ایجاد کند که از چرک پر می شود. چرک از بافت های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید تشکیل شده است برخلاف سلولیت، آبسه در زیر پوست به صورت توده ای به نظر می رسد. همچنین احتمال دارد علایمی مانند تب و لرز داشته باشید برخی از آبسه ها به خودی خود و بدون درمان، کوچک می شوند. دیگران نیاز به درمان با آنتی بیوتیک یا تخلیه دارند درماتیت یک اصطلاح عمومی برای بثورات پوستی ملتهب است. علت آن عفونت یا واکنش آلرژیک است، و معمولا باکتری نیست درماتیت تماسی، یک واکنش آلرژیک به یک ماده تحریک کننده است. اصطلاح دیگری برای اگزما است علایم درماتیت عبارتند از خارش التهاب مقیاس گذاری سرخی پوست تاول هایی که ترشح یا پوسته می کنند. پزشکان برای رفع التهاب و خارش، درماتیت را با کرم های کورتیزون و آنتی هیستامین درمان می کنند. همچنین باید از ماده ای که باعث واکنش شده است خودداری کنید ترومبوز ورید عمقی لخته خون در یکی از رگهای عمیق، و معمولا در پاها است. بعد از نشستن یا دراز کشیدن در رختخواب برای مدت طولانی، مثلا در یک سفر طولانی با هواپیما یا بعد از جراحی، ممکن است به این وضعیت مبتلا شوید. علایم شامل موارد زیر است گرما سرخی درد در پا در صورت ابتلا به بهتر است که با پزشک مشورت کنید. اگر لخته آزاد شود و به ریه ها برود، می تواند یک بیماری تهدید کننده زندگی به نام ایجاد کند. پزشکان را با داروهای رقیق کننده خون معالجه می کنند. این داروها از بزرگ شدن لخته و تشکیل لخته های جدید پیشگیری می کنند.

به عنوان "لکه هایی" توصیف می شوند که قطر آنها سانتی متر ( . اینچ) یا کمتر است. شاید تشخیص گره در ریه تا حدودی باعث نگرانی شود. اما گره یا تدول ریه به خصوص در افرادی که سیگار کشیده اند، بسیار شایع هستند. ضایعات بزرگتر از سانتی متر به عنوان توده های ریه تشخیص داده می شوند. عواملی مانند سابقه استعمال دخانیات، ظاهر ندول (به عنوان مثال در صورت وجود کلسیفیکاسیون) و موارد دیگر می توانند به پزشک در تخمین بدخیمی یا خوش خیم بودن این گره کمک کنند. تشخیص معمولا شامل سی تی اسکن یا سایر آزمایشات تشخیصی است، اما برای تشخیص قطعی نیاز به نمونه برداری دارید. درمان آنها بسته به علت خاص گره، متفاوت خواهند بود. اکثریت (حداقل درصد گره های ریوی) سرطانی نیستند. اما توجه به این نکته مهم است که اگر گره ای به سرطان ریه تبدیل شود، هنوز هم امکان بهبودی آن وجود دارد. قطر یک ندول، کمتر از سه سانتی متر است و در این اندازه، بسیاری از سرطان های ریه قابل درمان هستند. با این حال حتی در مورد سرطان های ریه که بزرگتر هستند، در چند سال گذشته میزان درمان و بقای به طور قابل توجهی بهبود یافته است. پیگیری علایم حتی در افرادی که هرگز سیگار نکشیده برای تشخیص زودرس بیماری مهم است. ندول ریه به عنوان یک لکه روی ریه تعریف می شود که قطر آن سانتی متر (حدود . اینچ) یا کمتر باشد. این گره ها اغلب در آزمایش تصویربرداری به عنوان " ضایعات سکه " تشخیص داده می شوند. اگر ناهنجاری در اشعه ایکس ریه ها بیشتر از سانتی متر دیده شود، به جای ندول، " توده ریه " در نظر گرفته می شود و به احتمال زیاد سرطانی است. ندولهای ریه معمولا قبل از مشاهده در عکسبرداری با قفسه سینه، باید حداقل اندازه یک سانتی متر داشته باشند، در حالی که ممکن است گره های کوچک به اندازه یک تا دو میلی متر نیز گاهی در دیده شوند. گره های ریه کاملا شایع است و از هر عکس رادیولوژی قفسه سینه یک مورد دیده می شود. سالانه تقریبا ، گره ریه در مردم ایالات متحده شناسایی می شود. تقریبا نیمی از افراد بالای سال که سیگار می کشند در سی تی اسکن قفسه سینه خود گره های ریه را نشان می دهند. اگر گره های زیادی در عکس برداری از قفسه سینه دیده شود، انجام سی تی اسکن بسیار مهم است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیشتر گره های ریه هیچ علایمی ایجاد نمی کنند و با عکس برداری از قفسه سینه و به طور تصادفی تشخیص داده می شود. علایم در صورت بروز ممکن است شامل سرفه، سرفه خونی، (اغلب در ابتدا مبهم و فقط با فعالیت) ، یا عفونت های تنفسی باشد. گره های ریه می توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. شایع ترین علل کلی آنها شامل گرانولوم (توده های بافت ملتهب به دلیل عفونت یا التهاب) و هامارتوم (تومورهای خوش خیم ریه) است. شایع ترین علت گره های بدخیم ریه شامل سرطان ریه یا سرطان های سایر مناطق بدن است که به ریه ها سرایت کرده اند (سرطان متاستاتیک) علل اصلی گره ها را می توان به چند دسته عمده تقسیم کرد. علل عفونی گره های ریه ممکن است شامل عفونت های باکتریایی مانند سل و سایر عفونت های مایکوباکتریایی، عفونت های قارچی مانند هیستوپلاسموز، بلاستومیکوز، آسپرژیلوز و کوکسیدیومیکوز و عفونت های انگلی مانند آسکاریاز باشد. (کرم های گرد) ، اکینوکوک (کیست هیداتید) ، و پاراگونیمو (ابتلا به کبد) باشد. هنگامی که مناطقی از "دیواره" ریه را آلوده می کند، اغلب منجر به بروز گرانولوم می شود. شرایطی مانند آرتریت روماتویید، سارکوییدوز و گرانولوماتوز همراه با پلی آنژیت و سیلیکوز نیز می تواند منجر به بروز گره های ریه شوند. تومورهای خوش خیم ریه مانند هامارتوم (شایع ترین تومور خوش خیم ریه) ، آدنوم برونش، فیبروما، بلاستوم، نوروفیبروما و همانژیوم در اشعه ایکس می تواند به عنوان گره در ریه ها ظاهر شود. سرطان هایی که ممکن است به صورت گره ظاهر شوند شامل سرطان ریه، لنفوم، سارکوم و تومورهای کارسینویید (تومورهای عصب اعصاب و غدد) هستند. گره های ریه ممکن است به دلیل شیوع سرطان های دیگر مانند، سرطان روده بزرگ، مثانه و بروز پیدا کنند. وقتی گره به دلیل متاستاز ناشی از سرطان دیگری باشد، غالبا چندین گره در ریه تشخیص داده می شود. سکته های ریوی (مناطقی از بافت ریه که خونرسانی خود را از دست داده اند) ، ناهنجاری رگ های خونی ناهنجاری های، آتلکتازی (سقوط بخشی از ریه) ، و آمیلوییدوز سایر علل احتمالی گره ریه هستند. به طور کلی، اولین مرحله تشخیص گره های ریه، انجام سی تی اسکن از قفسه سینه است. آزمایش های دیگری مانند یا برونکوسکوپی ممکن است لازم باشد. در این مرحله، پزشک تاریخچه پزشکی شما و عوامل خطر برای هر نوع گره ریه را بررسی می کند. به عنوان مثال، اگر اخیرا به مسافرت رفته باشید، احتمال بروز عفونت قارچی در شما بیشتر است، در حالی که اگر سیگار کشیده باشید، احتمال بروز تومور بدخیم بیشتر خواهد بود. علاوه بر آن، پزشک مشخصات گره و یا تومور را بررسی می کند. گاهی اوقات برای بررسی بیشتر گره ها اسکن صورت می گیرد. بر خلاف سی تی اسکن و که آزمایشات "ساختاری" هستند، اسکن " است. با اسکن، مقدار کمی قند رادیواکتیو به جریان خون شما تزریق می شود. تومورهایی که به طور فعال رشد می کنند، قند بیشتری را جذب می کنند. می تواند در تشخیص تومور در حال رشد از بافت اسکار مفید باشد زیرا تومور در حال رشد مقدار بیشتری قند را جذب می کند. به ویژه برای کسانی که سابقه تابش قفسه سینه، عفونت ریه یا جراحی دارند، بسیار مفید است. در شرایطی که گره ها به تومور خوش خیم شبیه باشند پزشک ممکن است رویکرد "منتظر بمانید" را به بیمار توصیه کند. همزمان با انتظار اسکن پس از مدت زمان مشخص تکرار می شود. گره های منفرد که برای مدت دو سال یا بیشتر بدون تغییر باقی مانده باشند، به طور کلی نیازی به انجام مراحل بعدی ندارند. مت سفانه، تشخیص علت اصلی گره های ریه، اغلب نیاز به نمونه برداری از ریه ها را دارد. خوشبختانه، روش های جدیدتر و کمتر تهاجمی نمونه برداری از بافت اکنون اغلب در دسترس هستند. بسته به محل ندول، ممکن است نمونه برداری با سوزن انجام شود. گاهی اوقات می توان سونوگرافی و بیوپسی درون برونشیال را به عنوان بخشی از انجام داد. در بعضی مواقع ممکن است به بیوپسی باز نیاز باشد. حتی در مواردی که این مورد وجود دارد، اغلب می توان به جای عمل توراکوتومی، تکنیک های جدیدتری مانند جراحی توراکوسکوپی با کمک فیلم را انجام داد. به طور کلی، احتمال ابتلا به سرطان در گره ریه درصد است. با این حال، خطر واقعی فرد به عوامل مختلفی از جمله سن بستگی دارد. در افراد زیر سال، احتمال بدخیمی گره ریه کمتر از درصد است، در حالی که نیمی از گره های ریه در افراد بالای سال سرطانی هستند. قومیت نیز می تواند در سرطانی شدن گره ها نقش داشته باشد. به عنوان مثال، مطالعات اخیر نشان داده است که گره های ریوی به علت شیستوزومیازیس، یک عفونت انگلی، در مهاجران آفریقایی نسبتا شایع است. به همین ترتیب، گره های مربوط به عفونت های قارچی مانند کوکسیدیومایکوزیس در جنوب غربی رایج است. گره ریه در افراد زیر سال گره کوچک (قطر کمتر از سانتی متر) بیمار سیگاری نیست (و هرگز سیگار نکشیده است) عدم قرار گرفتن در معرض سموم در محل کار سابقه سرطان ریه در بین اعضای خانواده بیمار وجود ندارد. علایم و نشانه های دیگری از سرطان ریه وجود ندارد گره ها صاف و گرد هستند. گره ها فقط تا حدی جامد هستند. گره ها با گذشت زمان بزرگتر نمی شوند. گره ها کلسیفیه می شوند (حاوی رسوبات کلسیم هستند) فضای داخلی گره "حفره ای" است و در اشعه ایکس تیره هستند. فقط یک یا چند گره وجود دارد. گره ها در لوب های تحتانی راست یا چپ یا لوب های میانی راست ریه قرار دارند. گره ریه بالای سال قطر گره بیش از سانتی متر است. بیمار سیگار می کشد یا سابقه سیگار کشیدن دارد. قرار گرفتن در معرض سموم شغلی مانند آزبست یا رادون داشتن خویشاوند درجه یک یا دوم با سرطان ریه وجود علایم سرطان ریه مانند سرفه مداوم یا تنگی نفس گره ها "خوشه دار" و دارای مرزهای نامنظم یا لوبولی هستند گره ها جامد هستند. گره ها به سرعت رشد می کنند (در چهار ماه به طور متوسط دو برابر می شوند) گره ها هیچ نشانه ای از کلسیفیکاسیون ندارند گره ها حفره ای نیستند. وجود گره های متعدد (مشکوک به متاستازهای سرطانی در ریه ها) گره ها در لوب های بالایی چپ یا راست ریه ها قرار دارند. بررسی ها نشان داده که غربالگری سرطان ریه در افراد مناسب میزان مرگ و میر ناشی از سرطان ریه را تا درصد کاهش می دهد. اما مانند هر آزمایش غربالگری، خطر ثبت نتایج کاذب وجود دارد و یافتن ندول در غربالگری شایع است اما یافتن گره همیشه به معنای سرطان نیست. در حقیقت، بررسی تاکنون تخمین زده اند که فقط حدود پنج درصد از گره های یافت شده در اولین غربالگری ریه سرطانی هستند. درمان گره های ریه به علل اصلی آن بستگی دارد. اکثر گره های خوش خیم ریه، به ویژه آنهایی طی چند سال تغییر نکرده اند، نیازی به درمان و جراحی ندارند. شنیدن اینکه شما یا یکی از عزیزانتان به گره های ریوی مبتلا شده می تواند تا حدودی نگران کننده باشد. اما اکثر گره ها سرطانی نیستند و حتی در موارد سرطانی نیز با جراحی قابل درمان هستند. اگر تصمیم دارید در مورد گره خود بصورت آنلاین تحقیق کنید، توجه داشته باشید که علم به سرعت در حال تغییر است. تکنیک های جدید تشخیصی و همچنین درمان های جدید هر ساله در دسترس هستند. از آنجا که درمان ها به سرعت در حال تغییر است، بهتر است که در مراقبت های پزشکی خود کنجکاو باشید. برای کسب اطلاع بیشتر از وضعیت خود و پرسیدن نظرات متخصصین با تجربه می توانید از مشاوره های آنلاین با استفاده کنید. منبع:

ارتباط دارد و بروز برخی از بیماری ها در افراد با رنگ چشم های خاص، خطر بیشتری دارد. به طور کلی، شما نمی توانید سلامت فرد را با توجه به رنگ چشم او قضاوت کنید. اما حقایقی درباره رنگ چشم ها و سلامتی وجود دارد که می تواند تعجب آور باشد. به عنوان مثال، چشمان آبی نسبت به نور حساسیت بیشتری دارند. درباره رنگ چشم ها و خطرات سلامتی بیشتر بدانید. شاعران چشم ها را به عنوان دریچه روح عاشقانه می کنند. اما با دقت بیشتری می توان آنها را به عنوان پنجره هایی برای سلامتی ما دید. چشم های سبز جذاب می توانند نشانه ای از خطر بیشتر سرطان چشم باشند. طبق تحقیقی که از کنتاکی انجام شده است، ممکن است فرد با چشمان شکلاتی، واکنش سریع تری نسبت به کسی با چشم آبی داشته باشد. این در حالی که بسیاری از مردم داشتن چشم آبی را نوعی زیبایی می دانند، فقط - بیشتر از کسانی که چشمانشان تیره است احتمال دارد به الکل وابستگی پیدا کنند. از طرف دیگر، یک مطالعه در سال نشان داد که افرادی که دارای چشمان تیره هستند، اثرات مستی ناشی از مصرف الکل را سریعتر از همتایان چشم روشن نشان می دهند. در یک مطالعه، دانشمندان دریافتند که افراد به کسانی که چشمان قهوه ای دارند بیش از کسانی که رنگ چشم دیگری دارند اعتماد می کنند. محققان متذکر می شوند که این یافته ها ممکن است با ویژگی های صورت مشترک در کسانی که چشمان قهوه ای دارند، توضیح داده شود که ممکن است اعتماد را به همراه داشته باشد. رنگ چشم می تواند نشانه ای از عوامل خطر در مورد بیماری های مختلف باشد. داشتن چشمان آبی، در مقایسه با هر رنگ چشم، خطر ابتلا به برخی از بیماری ها را افزایش می دهد. این وضعیت به دلیل کمبود ملانین در عنبیه چشم افراد آبی است. محققان در حال بررسی ارتباط بین چشم های آبی و افزایش موارد زیر هستند دیابت دژنراسیون ماکولا از دست دادن شنوایی چشم پزشکان تقریبا به همه افراد چشم آبی یادآوری می کنند که از عینک آفتابی استفاده کنند. تا خطر ابتلا به سرطان های چشم مانند ملانوم چشم را کاهش دهند. بررسی ها نشان می دهد که ملانومای چشم بیشتر در کسانی که پوستی روشن و چشم هایی با رنگ روشن دارند شایع است. در حالی که ملانومای چشمی ممکن است در هر سنی رخ دهد، با افزایش سن خطر بروز آن بیشتر می شود. روت ویلیامز، پزشک منتخب آکادمی چشم پزشکی آمریکا و چشم پزشک در کلینیک چشم ویتون در شیکاگو، می گوید: از نظر بالینی، افرادی که عنبیه به رنگ آبی یا رنگ روشن دارند حساسیت بیشتری به نور دارند. این وضعیت احتمالا به دلیل کمبود رنگدانه جاذب نور در چشم است. هرچه رنگدانه چشم بیشتر باشد، نور کمتری از عنبیه عبور می کند. بر اساس نتایج یک مطالعه منتشر شده در سال ، افراد چشم آبی احتمالا الکل می نوشند و به آن اعتیاد می کنند. محققان فکر می کنند ارتباطات ژنتیکی و سایر متغیرهای بالقوه ممکن است در تمایل به نوشیدن الکل و احتمال اعتیاد نقش داشته باشد. در حالی که هنوز سوالات زیادی برای بررسی و توضیحات برای یافتن وجود دارد. محققان در اروپا متوجه شده اند که بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به دارای چشم آبی نیز هستند. وضعیتی است که در آن بافت پوششی بافت رحم در مکان های دیگر بدن خارج از رحم رشد می کند. آندومتریوز وضعیتی است که در آن بافت پوششی بافت رحم در مکان های دیگر بدن خارج از رحم رشد می کند. بافت اضافی ممکن است اعضای دیگر مانند روده و مثانه را نقض کند. به این عمل آندومتریوز نفوذ عمیق ( DIE ) می گویند. زنان چشم آبی نسبت به زنانی که چشمان آنها به هر رنگ دیگری است، بیشتر دچار DIE می شوند. محققان فکر می کنند ژن هایی که رنگ چشم را کنترل می کنند ممکن است با افرادی که مسیول DIE هستند مرتبط باشند. ماکولا، که در مرکز شبکیه چشم است، با افزایش سن مستعد آسیب دیدگی بیشتر قرار می گیرد. این آسیب منجر به تار و مخدوش شدن بینایی می شود. در حالی که محققان هنوز علت دقیق آن را مشخص نکرده اند، آنها از دو واقعیت اطلاع دارند مربوط می شود. هر چه سن شما بیشتر باشد احتمال خطر بروز دژنراسیون ماکولا بیشتر است. زنانی که پوستی روشن، موهای بلوند و چشم های آبی دارند، به طور قابل توجهی بیشتر در معرض ابتلا به تحلیل زوال ماکولا قرار دارند. طبق مطالعه ای که در سال انجام شد، دانشمندان در حال بررسی این احتمال هستند که افرادی که چشم های آبی دارند در معرض خطر بیشتری برای کاهش شنوایی حسی - عصبی قرار دارند. این شکل از کاهش شنوایی در اثر آسیب به گوش داخلی یا عصبی است که از گوش به مغز منتقل می شود. از آنجا که گوش داخلی از ملانین استفاده می کند و چشم های آبی ناشی از کمبود ملانین است، برخی از محققان فرض می کنند که ممکن است بین رنگ چشم و کاهش شنوایی اکتسابی ارتباطی وجود داشته باشد. در حالی که محققان هنوز نمی توانند ثابت کنند که رنگ چشم نشان دهنده مشکل شنوایی است، آنها دریافتند که پس از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، کاهش شنوایی قابل توجهی در افراد با چشم های روشن تر دیده می شود. به طور کلی، چشم های آبی بی رنگ هستند. عنبیه قسمت رنگی چشم شما است که دارای چندین لایه است. لایه بالایی که اپیتلیوم نامیده می شود جایی است که ملانین منجر به رنگی شدن چشم ها می شود. هنگامی که در آن لایه بالایی ملانین یا رنگدانه وجود نداشته باشد، چشم ها حالت آبی به خود می گیرند. رنگ آبی از نوری که در آب چشم شما و از طریق لایه های زیری منعکس می شود، ناشی می شود. برخی تغییرات خاص در ظاهر چشمان شما ممکن است نشان دهنده بیماری های چشمی باشد که باید توسط پزشک بررسی شود. برخی از این تغییرات عبارتند از چشم های سالم دارای سفیدی نسبتا روشن هستند. بنابراین وقتی سفیدی چشم های شما قرمز می شود، می تواند نشان دهنده علایم جدی باشد. دکتر مژیا می گوید: قرمز شدن سفیدی چشم نشانه خشکی، عفونت یا آلرژی است. اگرچه برخی از این مشکلات را می توانید با داروهای بدون نسخه مانند داروهای آلرژی یا قطره چشم کنترل کنید. اما در صورت ادامه قرمزی و تحریک، به چشم پزشک مراجعه شود. زرد شدن سفیدی چشم که به عنوان شناخته می شود می توانند نشان دهنده اختلال کبدی باشد. در صورت بروز این علایم حتما به پزشک مراجعه کنید. بروز آب مروارید می تواند مه آلودی سفید/آبی را بر روی مردمک چشم ایجاد کند. هر گونه تغییر در چشم می تواند با اختلال در قرنیه مرتبط باشد. برای مثال رسوب کلسترول در قرنیه (پوشش گنبدی شکل چشم) می تواند ظاهر یک حلقه سفید جدید را ایجاد کند. در صورت مشاهده تغییر رنگ حلقه در اطراف چشم با پزشک خود مشورت کنید. منابع

آرتروز در سگ ها، بویژه در سگ های بزرگسال و نژادهای بزرگ سگ ها یک مشکل شایع است. از این رو خیلی از صاحبان سگ های خانگی به دنبال این هستند که آرتروز در سگ ها را چگونه مدیریت کنیم؟ متاسفانه درمان کاملی برای این بیماری پیشرونده وجود ندارد. ولی شناسایی سریع مشکل و شروع مدیریت مناسب می تواند به فعال نگه داشتن سگ و بهبود کیفیت زندگی حیوان کمک کند. نگه داشتن سگ در وزن سالم و شناسایی علایم درد مفصلی در مراحل اولیه، اولین اقدامات برای حفظ تحرک سگ شماست. مصرف مکمل ها همچنین ممکن است به مدیریت التهاب و درد و همچنین کند شدن روند پیشرفت بیماری کمک کنند. درد مفاصل، به ویژه به دلیل آرتروز، در حیوانات همراه مثل سگ شایع است. در حقیقت، آرتروز حدود یک از چهار دندان سگ را تحت ت ثیر قرار می دهد. سگ ها همچنین می توانند از آرتروز سپتیک، آرتریت باکتریایی و آرتریت روماتویید رنج ببرند. درد مفصلی کیفیت زندگی حیوان خانگی شما را بسیار تحت ت ثیر قرار می دهد، زیرا منجر به اختلال در تحرک و دشواری در انجام فعالیت های مختلف می شود. آرتروز که به آن بیماری دژنراتیو مفصل نیز گفته می شود، التهاب مفصلی است که به تدریج در حال بدتر شدن است و در اثر خراب شدن غضروف ایجاد می شود. در یک مفصل سالم، غضروف به عنوان یک بالشتک عمل می کند تا مفصل بتواند در دامنه کامل حرکت خود، به آرامی حرکت کند. در موارد آرتروز، این بالشتک غضروف به دلیل عواملی مانند سن، آسیب، استرس یا بیماری شروع به خراب شدن می کند. از بین رفتن این بالشتک محافظتی منجر به درد، التهاب، کاهش دامنه حرکت و ایجاد خار استخوان می شود. در حالی که هر مفصلی در بدن می تواند به آرتروز مبتلا شود، این وضعیت معمولا اندام و ستون فقرات را تحت ت ثیر قرار می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آرتروز یک مشکل شایع در سگ های مسن است که در نتیجه فرسایش مداوم و بی ثباتی مفاصل ایجاد می شود. اگر مشکلی در رشد استخوان و مفصل وجود داشته باشد نیز می تواند از سنین پایین شروع شود. هر سگی به خصوص با افزایش سن می تواند به آرتروز مبتلا شود اما فاکتورهایی وجود دارد که می تواند سگ شما را مستعد این بیماری کند، مانند چاقی سن، به ویژه سگ های میانسال تا بزرگسال استرس های مکرر ناشی از فعالیت های ورزشی عفونت هایی که مفاصل را تحت ت ثیر قرار می دهند، مانند بیماری لایم تغذیه نامناسب اگر سگ شما مستعد ابتلا به آرتروز است، باید به طور منظم، جلسات درمانی به دامپزشک را پیگیری کند. دامپزشکان می توانند مشخص کنند که سگ شما از وزن سالم و سبک زندگی فعال برخوردار است یا نه. آنها اغلب می تواند علایم آرتروز را در اوایل قبل از جدی شدن مشکل تشخیص دهند. تشخیص آرتروز در مراحل اولیه ممکن است دشوار باشد و اغلب تا زمانی که مفصل آسیب دیده، صدمه زیادی نبیند علایم مشخص نمی شوند. برخی از سگ ها نیز تا زمانی که درد آن شدید نشود، درد خود را پنهان می کنند بنابراین، نظارت بر سگ های میانسال تا بزرگسال و افراد مستعد آرتروز از نظر علایم اولیه بیماری مفصلی مهم است. این علایم عبارتند از بی حالی افزایش وزن تحریک پذیری یا تغییر رفتار درد هنگام نوازش یا لمس آن بی میلی برای دویدن، پریدن یا بازی کردن سفتی، لنگش یا دشواری هنگام برخاست مشکل در حالت ایستادن در ادرار یا مدفوع یا تصادف در خانه اگر شک دارید که سگ شما علایمی از آرتروز را از خود نشان می دهد، بهتر است که سگ خود را توسط دامپزشک ارزیابی کنید، وی یک معاینه فیزیکی کامل را انجام می دهد. دامپزشک شما همچنین ممکن است تصویربرداری از مفاصل آسیب دیده را توصیه کند. مت سفانه، آرتروز یک بیماری پیش رونده است و هیچ درمانی شناخته شده برای آن وجود ندارد. جلوگیری از پیشرفت آرتروز از طریق رژیم غذایی، ورزش و استفاده از مکمل های مفصلی محافظ بهترین راه برای سلامت مفاصل سگ شما است. هنگامی که آرتروز ایجاد می شود، درمان معمولا بر کنترل درد، کاهش التهاب، بهبود کیفیت زندگی و کاهش سرعت پیشرفت بیماری انجام می شود. درمان آرتروز معمولا چند حالته است، به این معنی که چندین روش درمانی مختلف به طور همزمان باید صورت بگیرد تا بهترین نتیجه حاصل شود. این موارد اغلب برای بهبود عملکرد، کاهش التهاب و کند کردن پیشرفت آسیب مفصلی تجویز می شوند. گلوکوزامین و کندرویتین دو ماده رایج مکمل مفصلی هستند که هم در انسان و هم در سگ استفاده می شوند. این مکمل ها با کاهش التهاب، بهبودی و افزایش احتباس آب در غضروف ها کار می کنند که خاصیت بالشتگی را افزایش می دهند. صدف لب سبز یکی دیگر از ترکیبات ثابت شده مفصلی مشترک برای انسان و سگ است و حاوی مواد مغذی مفیدی مانند اسیدهای چرب امگا ، گلیکوزآمینو گلیکان ها و آنتی اکسیدان ها است. یک ضد التهاب قدرتمند است که می تواند به کاهش درد و حفظ عملکرد مفصل کمک کند. مکمل های مفصلی مانند اغلب به عنوان یک درمان موقت و در تمام مدت پیشرفت آرتروز استفاده می شود زیرا در بیشتر بیماران برای استفاده طولانی مدت ایمن نیست. علاوه بر استفاده از مکمل های مفصلی، کنترل درد اصلی ترین درمان آرتروز در سگ است. متداول ترین داروهای کنترل درد برای آرتروز شدیدتر داروهای ضد التهاب غیر استروییدی هستند. ها نه تنها می توانند درد را کمتر کنند، بلکه التهاب مفاصل را نیز کاهش می دهند. با این حال، ها، خصوصا در بیمارانی که عملکرد کبدی یا کلیوی ضعیفی دارند، عوارض جانبی قابل توجهی دارند. دامپزشک ممکن است سایر روش های درمانی مانند فیزیوتراپی، طب سوزنی، لیزر و تغییر در رژیم غذایی را برای آرتروز در سگ نیز توصیه کند. در موارد شدید، آنها ممکن است جراحی را برای برداشتن بافت آسیب دیده از مفصل یا حتی جایگزینی کامل مفصل تجویز کنند. جدا از سلامت و وضعیت مفاصل در حیوان خانگی شما، حفظ وزن سالم و سبک زندگی فعال بسیار مهم است. در سگ های مبتلا به آرتروز، حمل بیش از حد وزن بر روی مفاصل آسیب دیده نه تنها دردناک است، بلکه می تواند روند تجزیه غضروف را نیز تسریع کند. در سگ های سالم، چاقی می تواند آنها را مستعد ابتلا به آرتروز زودرس و همچنین بسیاری از بیماری ها کند. اگر سگ شما اضافه وزن یا چاقی دارد، دامپزشک بهترین منبع شما برای کمک به شما در شروع رژیم و برنامه ورزشی برای بهبود سلامت سگ است. بسته به علت، آرتروز ممکن است یک یا تعداد زیادی از مفاصل سگ شما را درگیر کند. مهم نیست که چه چیزی باعث آرتروز در دوست سگ شما شده باشد، درد و ناراحتی می تواند به طور موثری مدیریت و کنترل شود. برخی از راهکارها برای مدیریت درد آرتروز در سگ ها، عبارتند از: شاید ورزش کردن برای یک سگ مبتلا به آرتروز دشوار باشد، اما نمی توانید از آن چشم پوشی کنید. در حالی که ورزش زیاد باعث درد در مفاصل می شود، اما کمبود فعالیت بدنی هم می تواند وضعیت را بدتر کند. از این رو، برای حفظ قدرت عضلات سگ و همچنین بهبود گردش خون در مفاصل دردناک، داشتن فعالیت متوسط ضروری است. یکی از بهترین تمرینات سگها در هر سنی، پیاده روی است. پیاده روی، چند بار در روز، به حرکت مفاصل کمک می کند. پیاده روی همچنین می تواند در کاهش وزن موثر باشد. همچنین برای سگ های دارای اضافه وزن که از آرتروز رنج می برند بسیار مهم است. با این حال، وقتی هوا خیلی سرد است، به پیاده روی های طولانی و پارک نروید. قرار گرفتن در معرض دمای سرد می تواند درد مفاصل را بدتر کند. شنا اغلب به عنوان تمرینی جایگزین برای سگ های مبتلا به آرتروز توصیه می شود. این ورزش بدون تحمل وزن باعث می شود مفاصل متحرک و عضلات به خوبی کار کنند. با پرتاب یک اسباب بازی انعطاف پذیر، یک توپ یا شی که روی آب شناور است، می توانید یک جلسه شنا را جالبتر کنید. هرگونه اضافه وزن فشار و درد بیشتری به مفاصل دردناک سگ می بخشد. در حالی که کاهش وزن می تواند برای سگ های مسن چالش ساز باشد، کمک به سگ خود برای حفظ وزن مناسب ارزش تلاش کردن را دارد. با ورزش کنترل شده و رژیم غذایی سالم، کاهش وزن امکان پذیر است. نه تنها آرتروز، چاقی با سایر مشکلات سلامتی سگها مانند دیابت، پانکراتیت، بیماری قلبی، دیسک، دیسپلازی مفصل ران و چندین نوع سرطان در ارتباط است. یک ماساژ خوب گاه به گاه برای یک سگ مبتلا به آرتروز بسیار مفید است. ماساژ به افزایش گردش مفاصل دردناک و همچنین بهبود انعطاف پذیری سگ شما کمک می کند. همیشه می توانید از دامپزشک خود در این زمینه مشورت بگیرید. بسیاری از درمانگران حتی حاضرند تکنیک های ماساژ را به صاحبان خود نشان دهند. همیشه از حرکات آرام و دایره ای شکل برای ماساژ مفاصل و عضلات سگ خود استفاده کنید. سرکه سیب یکی دیگر از درمان های موثر برای سگی است که از آرتروز رنج می برد. سرکه سیب به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارد، به تسکین درد و التهاب کمک می کند. کمی سرکه سیب خام را به آب آشامیدنی سگ خود اضافه کنید. به تدریج مقدار مصرف را به میزان مناسب سگ خود افزایش دهید. می توانید روزانه حداکثر قاشق چای خوری سرکه سیب به یک سگ کوچک، حداکثر قاشق چایخوری سگ متوسط و حداکثر قاشق غذاخوری به یک سگ بزرگ بدهید. گزینه دیگر افزودن سرکه سیب به غذای سگ شما است. گرما می تواند به تسکین مفاصل دردناک کمک کند، بنابراین قرار دادن یک پد گرم کننده روی مفاصل دردناک به مدت دقیقه می تواند در تسکین درد موثر باشد. همچنین، هنگامی که سگ شما می خوابد، یک پتو گرم بر روی بدن او قرار دهید. طب سوزنی برای حیواناتی که از آرتروز رنج می برند نیز مفید است. سگ های مبتلا به آرتروز را نباید به پریدن و یا دویدن بیش از حد تشویق کرد. سگ خود را برای معاینات منظم به پیش دامپزشک ببرید تا او بتواند آرتروز را کنترل کرده و برنامه های درمانی را تنظیم کند. اگر آرتروز سگ شما پیشرفته باشد، جراحی می تواند یک گزینه باشد. از دامپزشک خود در مورد اینکه آیا جراحی می تواند کمک کند سوال کنید. داروهای آرتروز اصلاح کننده بیماری می توانند کمک زیادی به مدیریت علایم آرتروز در سگ ها کنند. همیشه قبل از دادن هر دارویی به سگ خود با دامپزشک صحبت کنید. یک رژیم غذایی مناسب صرف نظر از اینکه از آرتروز رنج می برد یا نه برای سگ بسیار مهم است. بسیاری از غذاهای طبیعی غنی از خواص ضد التهابی وجود دارد که می توانید برای تسکین درد و التهاب آرتروز به رژیم غذایی سگ خود اضافه کنید. برخی از غذاهای طبیعی که می توانید در رژیم غذایی سگ خود بگنجانید، سیب زمینی شیرین، ماهی های چرب مانند ماهی قزل آلا و ماهی تن، زردچوبه، زنجبیل (در مقدار کم) ، پاپایا، زغال اخته، کرفس و روغن نارگیل است.

وجود دارند که افراد علاقه مند به نگهداری از گربه ها می توانند با آگاهی از ویژگی های آنها، گربه های متناسب با سبک زندگی خود را انتخاب کنند. اگر به دنبال گربه ای با ویژگی های منحصر به فرد هستید، دیگر به دنبال آن نباشید. در اینجا، مجموعه از گربه هایی رام با چشم های درشت و زیبا آورده شده است. برخی ازآن ها نژاد ایرانی و برخی دیگر گربه سانان غیر بومی مانند تونکینزی یا سنگاپور هستند. در حالی که هرکدام از این گربه سان، از میراث و شکل منحصر به فردی برخوردار است، اما هر یک از این نژادها گربه هایی با چشم های بزرگ و حتی قلب بزرگ هستند کورنیش رکس که اغلب در لیست گربه های مو فرفری یا بهترین گربه های ضد آلرژی ظاهر می شود، عجیب نیست که آن ها در ر س نژادهای گربه های خاص هستند. اما، این باربه دلیل نگاه دلربا این نژاد گربه است کورنیش رکس، دارای یک سر مثلثی، همراه با شکل برجسته و چشمان بیضی شکل هستند. چشم ها، اغلب به رنگ طلایی هستند، اگرچه گربه هایی با چشم های سبز، آبی، قهوه ای و فندقی نیز ممکن است وجود داشته باشند. رنگ چشم مهم نیست، استاندارد نژاد نشان می دهد که رنگ چشم باید شفاف، تیره و مناسب رنگ پوست باشد بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تا اینچ تا پوند موهای کوتاه و فر با سر مثلثی و گوشهایی بزرگ و پهن مشابه کورنیش رکس، دوین رکس معمولا به دلیل مو فر خود مشهور شده اند. با این حال، این نژاد همچنین دارای چشمان بزرگ بیضی شکل است که به آن ظاهری فوق العاده می دهد. اندامی ظریف، چشمهای بزرگ، گوشهای پهن و مثلثی حاکی ازآن است که این گربه ها هنگام راه رفتن در اتاق جلب توجه می کند انواع رنگ چشم در گربه دوین رکسر، قابل قبول هستند، اگرچه گربه هایی که پوست آنها به رنگ راسو است اغلب چشم های آبی دارند و گربه هایی که پوست رنگی دارند اغلب چشم های آبی زیبایی دارند بررسی اجمالی نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند ساختار استخوان ریز تا متوسط با سینه پهن و سر مثلثی. پوست نرم، نازک و فرفری یکی از کوچکترین گربه سانان، نیز جز نژادهای گربه با چشمانی درشت است. سنگاپورا، که از خیابان های سنگاپور نشات گرفته است، کوچکترین نژاد گربه ای ثبت شده در سازمان ملی گربه است و بیشتر به خاطر چشمان بزرگ و جذاب و طبیعت مهربان و بازیگوش شناخته می شوند چشمهای بادامی شکل سنگاپورا، فندقی، سبز یا زرد رنگ هستند. چشمهای بزرگ وکاملا باز مشخصه اصلی این نوع نژاد است به طوری که در استاندارد نژاد مشخص می شود که چشمان کوچک برای این نژاد یک خطای بزرگ است بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند قدی کوچک اما عضلانی. سری گرد و چشمان بزرگ گربه ابولهول معمولا به خاطر پوست بدون مو، همچنین به خاطر نگاه جذاب و حالات شبیه به انسان (و شخصیت) معروف است. شاید این به خاطر کمبود مو باشد، اما نمی توان انکار کرد که گربه ابولهول شما را با چشمان بزرگ و منحصر به فرد به خود جذب نمی کند. چشمان این نژاد گربه در استاندارد نژادی به عنوان "لیمویی شکل" توصیف می شود، چشمان آن ها، یک مرکز کاملا باز دارد که به دو طرف چشم می رسد. در حالی که انواع رنگ چشم برای این نژاد گربه امکان پذیر است، رنگ چشم آبی یخی، آبی و سبز تیره این نوع نژاد را متمایز می کنند بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند بدن بدون مو، با رنگدانه سازی پوست، انواع مختلف رنگ پوستی را ارایه می دهد. اندامهای بلند و قوس کمر، سر مثلثی با چشمهای لیمویی شکل های ایرانی صورتی صاف و کوچک ایرانی، چشمان گرد و درشت ظاهری منحصر به فرد به این گربه ها می دهند. گربه های ایرانی، همچنین به دلیل چشم های آبی روشن که با مو های بلند و کرکی تضاد زیبایی ایجاد می کنند، معروف هستند. با این حال، چشم های مسی رنگ (یکی آبی، دیگری مسی) نیز ممکن است بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند اندامی با اندازه متوسط و موهای بلند. صورتی بزرگ و صاف با چشمانی گرد ممکن است مشخص ترین ویژگی فولد اسکاتلندی، گوش های آن باشد که به نظر می رسد روی هم تا شده و به طور صاف روی سر قرار می گیرند. اما این واقعیت را نباید فراموش کرد که فولد اسکاتلندی چشمان گرد و درشتی دارد که همراه با گوش هایش ظاهری کاملا زیبا به این گربه ها می دهد رنگ چشم های فولد اسکاتلندی مسی، طلایی، آبی و سبز است و به طور قابل توجهی گرد است. بینی پهن در مرکز صورت، چشم ها را از هم جدا می کند بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند (نر ها) تا پوند (ماده ها) صورتی گرد و ظاهری ریز و سبک. گوشهای تا شده و چشمهایی درشت و گرد به چشمان یک بچه گربه تونکیز خیره شوید و شاید نتوانید نگاهتان را دور کنید. این گربه ها علاوه بر داشتن چشمهای بزرگ و گرد، دارای رنگ چشم جذاب مانند آبی فیروزه ای، آبی آسمانی، بنفش و طلایی هستند. این نژاد، چیزی بین برمه ای ها و سیامی ها هستند که برمه ای ها گربه ای با چشم های بزرگ و سیامی ها گربه هایی با رنگ پوست های قابل توجه و ژنهای متنوع هستند. گربه های تونکیز، به صورت ارثی چشمان رنگارنگ و درشتی دارند که آن ها را در دنیای گربه ها بی نظیر کرد است بررسی اجمالی این نوع نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند سایز بدن متوسط و خز کوتاه چشمان باز و بادامی شکل با رنگ های روشن مانند آبی فیروزه ای، طلایی و آبی گربه برمه ای که امروزه آن را می شناسیم چیزی بین گربه مسی رنگ بومی برمه (امروزه به عنوان ماینامر شناخته می شود) با سیامی است. در واقع، همه گربه های برمه ای میراث خود را به یک بچه گربه ماده برمه ای به نام وونگ ماو می دهند. ویژگی دیگری که همه گربه های برمه ای به طور مشترک دارند چشمان گرد و درشت با رنگ سبز براق یا طلایی روشن است بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند مو های کوتاه با پاهایی بلند و چشمانی جذاب و گرد. خز اصولا سیاه، شامپاینی پلاتینی و آبی رنگ است آبی زیبای روسی نیز نژادی برتر از گربه ها با چشم های بزرگ است. این گربه ها دارای سر مثلثی با چشمانی گرد و پهن هستند که به نظر می رسد همیشه شما را تماشا می کنند. به جز زمانی که یک گربه در حال چ رت زدن است نکته جالب در مورد چشمان این نژاد گربه این واقعیت است که همه بچه گربه ها با چشم زرد متولد می شوند. با بالغ شدن بچه گربه، رنگ چشم ها به آرامی به سبز که رنگ رایج درآن ها است، تبدیل می شود بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند استخوان بندی خوب با دست و پاهای کشیده، سر مثلثی با چشم های سبز خاص و بینی پهن، خز مخملی به رنگ خاکستری آبی تقریبا تمام اجزای بدن گربه های مو کوتاه انگلیسی گرد است و چشم این نژاد گربه نیز از این قاعده مستثنی نیست. این گربه ها طبق استاندارد نژاد، چشمانی بزرگ، گرد و کاملا باز دارند. این نژاد غالبا دارای خز آبی و چشم هایی طلایی رنگ و براق هستند، اما لازم به ذکر است که انواع رنگ خز و رنگ چشم مانند سبز، آبی و مسی امکان پذیر است بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند (نرها) تا پوند (ماده ها) صورت و بدن گرد و نرهایی که غبغب های سنگین دارند. خز کوتاه اما متراکم در رنگ های سفید، آبی و راه راه سیاه، نقش دار، هاشور دار یا دو رنگی گربه حبشی، به دلایل زیادی، ظاهری فوق العاده دارند، که کمترین دلیل آن چشمان بزرگ و جذاب آن ها است جالب اینجاست که این گربه ها تا حدودی چشمان بادامی شکل دارند که در دنیای گربه سانان نسبتا بی نظیر هستند. آنها دارای گوشه مشخص و زاویه دار هستند و مثل شکل گرد بسیاری از نژادهای گربه با چشم های بزرگ نیستند یکی از ویژگی های منحصر به فرد چشم گربه حبشی، وجود یک خط تیره و نازک دور چشم آن ها است، و تضاد زیادی با رنگ چشم سبز روشن یا طلایی ایجاد می کند بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند خز ابریشمی با طول کوتاه تا متوسط. اندکی قوس کمر با دست و پاهای کشیده و گوشهای مثلثی و چشمهای بادامی شکل چارترو، یک نژاد گربه با چشمهایی گرد است که همیشه هوشیار و همیشه پرمعنی به نظر می رسند. گربه چارترو که یک گنجینه ملی در فرانسه است، خز خاکستری آبی یکنواختی دارد و رنگ چشم آن ها نیز تا حدی استاندارد است. از مسی تا طلایی رنگ تغییر می کند. مطابق استاندارد نژاد، مطلوب ترین آن ها رنگ نارنجی تیره است که به خوبی خزآبی آن ها را برجسته می کند بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند سری گرد و بدنی ضخیم. خز خاکستری آبی و محکم با بافتی تا حدودی پشمی که در تیرگی رنگ از خاکستری روشن تا خاکستری سنگی متفاوت است اوسی کت، از نظر ظاهر مانند شکل پلنگی بی نظیر است و همچنین یک نژاد گربه با چشم های بزرگ است. این گربه سان، چشمانی درشت و بادامی شکل دارد. آنها در گوشه به سمت بالا قرار می گیرند و تا حدودی باز هستند. طبق دستورالعمل های تعیین شده برای نژاد، همیشه فاصله بین چشم ها باید بیش تر از عرض یک چشم باشد. او سی کت دارای ژن های متنوعی است و رنگ چشم می تواند بسیار متفاوت باشد زیرا همه رنگ ها به جز رنگ آبی برای این نژاد قابل قبول است بررسی اجمالی این نژاد، عبارتند از: تا اینچ تا پوند (نرها) تا پوند (ماده ها) اندام پرعضله با دم بلند خز راه راه و مو کوتاه همراه با لکه های آبی، قهوه ای، ارغوانی، حنایی و نقره ای منبع

درست مانند انسان ها، ممکن است بروز پیدا کنند. سرطان، علت اصلی مرگ و میر در سگ بالای سال است اما به گفته متخصصان، نیمی از سرطان ها در صورت تشخیص زود هنگام، قابل درمان هستند. انواع سرطان ها به خصوص در سگ مسن بسیار شایع هستند علایم هشدار دهنده سرطان در سگ بسیار شبیه به انسان ها است. توده یا برجستگی، زخمی که بهبود نمی یابد، هر نوع التهاب، بزرگ شدن غدد لنفاوی، لنگی یا تورم استخوان، خونریزی غیرطبیعی همه علایم اصلی سرطان در سگ محسوب می شوند اما در برخی موارد حداقل در اوایل بیماری، علایم کمی بروز می کند یا سرطان هیچ نشانه ای ندارد بنابراین هر وقت حیوان احساس خوبی ندارد، یا چیزی غیرطبیعی در حیوان خانگی خود مشاهده کردید با یک دامپزشک حرفه ای مشورت کنید برخی از سرطان در سگ ممکن است جنبه ژنتیکی داشته باشد، زیرا برخی نژادها بیش از سایرین مستعد ابتلا به سرطان هستند. به طور مثال سرطان ها در سگ رتریورهای طلایی، بوکسورها، سگهای کوهستانی شیوع بیشتری دارند احتمالا اکثر سرطان ها در سگ با جراحی درمان می شوند. بسیاری از سرطان های پستان، بسیاری از تومورهای ماست سل، بسیاری از تومورهای پوستی، سارکوم های بافت نرم، بسیاری از این تومورها را می توان با جراحی برطرف کرد و بهبود می یابد. حتی در شرایطی که آنها به یک غدد لنفاوی پیشرفت کرده اند، گزینه هایی وجود دارد که می تواند عمر سگ شما را طولانی و حتی آنها را درمان کند. برای همین به نظر می رسد پیش آگهی سرطان در سگ خوب است هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اما به طور کلی، پیشگیری از بروز سرطان در سگ بسیار دشوار است زیرا علت بسیاری از سرطان در سگ مشخص نیست. برخی معتقدند به جای پیشگیری از سرطان، بهترین راهکار شناسایی سریع و اقدام فوری برای درمان آن است تقریبا تمام درمان های سرطان در انسان ها، در سگ هم کاربرد دارند در ژوین سازمان غذا و دارو، اولین دارو برای درمان سرطان دندان سگ را تصویب کرد. واکسن جدیدی علیه ملانومای دهان، شایع ترین تومور دهانی در دسترس است در دو دهه گذشته دانش سرطان شناسی در دامپزشکی به طرز شگفت انگیزی پیشرفت کرده است. بیست سال پیش، اکثر مردم حتی نمی دانستند که سگ به سرطان مبتلا می شوند اما در حال حاضر امکانات بسیار بیشتری برای درمان سرطان سگ وجود دارد. قبل از هرگونه درمان، باید نوع سرطان تشخیص داده شود این شکل از سرطان، غده های رایحه ای که در امتداد هر طرف مقعد سگ قرار دارند را تحت ت ثیر قرار می دهد. نقش اصلی این غدد علامت گذاری در قلمرو است. این غده ها در حین حرکات دفع مدفوع مقدار کمی ماده بد بوی ترشح می کنند سرطان کیسه مقعد معمولا بدخیم است و تمایل زیادی به انتشار در سایر قسمت های بدن دارد. هر دو سگ ماده و نر با میانگین سنی حدود سال ممکن است به سرطان کیسه مقعد مبتلا شوند. نژادهای شناخته شده در معرض خطر این نوع سرطان شامل نژادهای اسپانیا است. با این حال، این سرطان می تواند بر همه نوع نژاد از سگ ت ثیر بگذارد چند نوع تومور وجود دارد که می تواند باعث بروز سرطان مثانه در سگ شود. شایعترین آن کارسینوم سلول انتقالی در لایه های عمیق و عضلات دیواره مثانه ایجاد می شود. تومور، ممکن است رشد کند به مجرای ادرار نفوذ کرده و جریان ادرار را مسدود کرده و باعث مشکل در ادرار یا انسداد کامل شود. حتی می تواند منجر به بروز علایم جدی در حیوانات خانگی شود که نیاز به درمان فوری دارد سرطان مثانه بیشتر در سگ ماده میانسال و مسن دیده می شود و در هر نژادی بروز می کند. با این حال، نژادهایی که بیشتر تحت ت ثیر قرار می گیرند عبارتند از اسکاتلندی همانژیوسارکوم، سرطانی است که از رگ های خونی و تومورهایی به طور معمول در طحال، کبد، پوست یا قلب ایجاد می شوند. با این حال، این شکل از سرطان می تواند در هر نقطه از بدن رشد کند و معمولا در بین سگ میانسال و پیر دیده می شود همانژیوسارکوم می تواند بر هر نژادی ت ثیر بگذارد، با این حال، این بیماری معمولا در چوپانان آلمانی و گیاهان طلایی و لابرادور یافت می شود. به نظر می رسد نرها نیز بیشتر به این نوع سرطان مبتلا می شوند سرطان کبد می تواند یک قاتل خاموش در سگ باشد زیرا علایم واضح بالینی مشخصی ندارد. این نوع سرطان توسط چندین نوع مختلف از تومورهای بدخیم ایجاد می شود، با این حال، معمولا شامل یک تومور بزرگ، بزرگ به نام کارسینوم سلول های کبدی است. این تومور در کبد موضعی است و معمولا به سایر قسمت های بدن انتشار نمی یابد. سرطان کبد می تواند بر هر نژادی ت ثیر بگذارد و معمولا سگ مسن را درگیر می کند، اگرچه دیده شده است که در سگ جوان تر هم وجود دارد تومور ماست سل نوعی سرطان است که از سلول های سالم تشکیل شده است که در یک گروه قرار گرفته و توده ای را تشکیل داده اند. این تومورها معمولا روی پوست ایجاد می شوند. اما می توانند سایر قسمت های بدن را از جمله دستگاه تنفسی و گوارشی نیز تحت ت ثیر قرار دهند. در سگ، ممکن است نسبتا خوش خیم و با جراحی به راحتی قابل درمان باشد. با این حال، آنها همچنین می توانند بسیار تهاجمی تر باشند و به سایر قسمت های بدن منتقل شوند اگرچه تومورهای سلول های ماست سل در هر سنی ممکن است ایجاد شوند، اما بیشتر در سگ پیر دیده می شود، بوکسورها، گاو تریرها، تروریست های بوستون و لابرادور نسبت به این سرطان حساس تر هستند ملانوم که نوع رایج سرطان پوست در سگ است، تومورهایی را تشکیل می دهد که از ملانوسیت ها نشات می گیرند. سلول های پوستی مسیول تولید رنگدانه در ناخن ها، پوست و چشم ها هستند. اگرچه این تومورها بیشتر به صورت توده روی پوست مشاهده می شوند، تمایل زیادی به انتشار دارند و می توانند قسمت های مختلف بدن را تحت ت ثیر قرار دهند. همچنین با ادامه رشد تمایل به خونریزی دارند ملانوما می تواند سگ هر نژادی را تحت ت ثیر قرار دهد اما بیشتر در چو چو، کوکر اسپانیل، پودل و شناوزر دیده می شود این شکل از سرطان شامل تومورهایی است که بر حفره دهان ت ثیر می گذارد و رایج ترین نوع تومور دهانی در سگ است. ملانوم می تواند در امتداد لثه ها، لب ها و سایر قسمت های دهان ایجاد شود. تومورها ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند و معمولا به رشد خود ادامه داده و موجب ناراحتی و مشکل در خوردن غذا می شوند ملانومای دهانی معمولا در سگ مسن با مناطق تیره رنگدانه در دهان اتفاق میفتد. نژادهایی که در معرض خطر بیشتری هستند شامل بوکسور، چاو چو، کوکر اسپانیل، چوپان آلمانی، اشاره گر کوتاه آلمانی، گلدن ریتریور، ستر گوردون، پودل مینیاتور و ویمارانر می باشد سرطان معده یکی از رایج ترین انواع سرطان در سگ نیست اما می تواند یکی از مخرب ترین سرطان ها باشد. این نوع سرطان به طور کلی هیچ علایمی را بروز نمی دهد تا زمانی که به مراحل پیشرفته تر برسد. چندین نوع مختلف تومور با سرطان معده در سگ در ارتباط است که بیشتر آنها بدخیم هستند و می تواند به سایر قسمت های بدن انتشار یابد این نوع سرطان سگ معمولا در سگ نر مسن دیده می شود. نژادهایی که به عنوان مستعد ابتلا به این نوع سرطان شناخته می شوند عبارتند از چو چو کولی خشن سگ چوپان بلژیکی بول تریر استفوردشایر سارکومای بافت نرم سرطانی است که در سگ یافت می شود. از انواع تومورهای بدخیم تشکیل شده است که بر بافت های پیوندی بدن مانند عضلات چربی و غضروف ت ثیر می گذارد. سارکومای بافت نرم معمولا به صورت توده هایی غیر دردناک ظاهر می شوند. حتی می توانند در هر نقطه از بدن بروز کنند، اما معمولا در اندام ها، قفسه سینه یا دیواره شکم ایجاد می شوند سارکومای بافت نرم می تواند سگ را از هر سن و نژادی تحت ت ثیر قرار دهد. اما بیشتر در سگ نژاد بزرگ، سن برناردز و پینچرهای که بیشتر در معرض خطر هستند، تشخیص داده می شود یکی از سرطان های شایع در سگها، لنفوم، سرطان غدد لنفاوی و سیستم لنفاوی است. در سگ، لنفوم می تواند اندام های مختلف بدن را تحت ت ثیر قرار دهد، اما بیشتر در غدد لنفاوی محیطی مشاهده می شود که در اعماق بافت زیرپوستی (داخلی ترین لایه پوست) قرار دارند این شکل از سرطان، سگ را در هر سن و نژادی تحت ت ثیر قرار می دهد. با این حال، این بیماری معمولا در عروسک های طلایی و سگ بین تا سال دیده می شود درست مثل انسان، این نوع سرطان، تومورهای غدد پستانی را درگیر می کند. در سگ، غده پستانی وجود دارد که از سینه تا دیواره شکم در دو ردیف قرار می گیرند تومورها می توانند در هر یک از این غدد رخ ده، با این حال، آنها بیشتر در دو مجموعه نزدیک به پاهای عقب دیده می شوند سگ ماده مسن به ویژه آنهایی که عقیم نیستند یا پس از سالگی عقیم می شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تومورهای پستانی هستند. نژادهایی که در معرض خطر بیشتری برای ایجاد تومورهای پستانی هستند شامل پودل، تریر و اسپانیل انگلیسی است این شکل از سرطان سگ نر را تحت ت ثیر داده و تومورهایی را روی بیضه ها ایجاد می کند. تومورهای بیضه معمولا سگ بی پروار بالای سال را تحت ت ثیر قرار می دهند. با این حال، آنها می توانند سایر سگ را در هر سنی تحت ت ثیر قرار دهند. به ویژه آنهایی که دارای بیضه نزول نکرده اند، هستند نژادهای شناخته شده که مستعد ابتلا به این بیماری هستند شامل سگ شکاری افغان، بوکسور، کولی، چوپان آلمانی، مالتی، گوسفند شتلند و ویمارانر است این نوع سرطان، شامل تومورهایی است که بر تیرویید ت ثیر می گذارد. تیرویید، غده ای در گردن و مسیول ترشح هورمون های مهمی است که به متابولیسم و عملکردهای اصلی بدن کمک می کنند. تومورهای تیرویید تقریبا همیشه بدخیم هستند. اغلب آنها به ریه ها و غدد لنفاوی انتشار می یابند. آنها همچنین ممکن است به ساختارهای مجاور مانند لوله تنفسی، رگ های خونی و مری حمله کنند خوشبختانه، سرطان تیرویید در سگ نسبتا غیر معمول است، با این حال، دیده شده است که بیگل، بوکسور و رتریورهای طلایی بین تا سال بیشتر در معرض خطر هستند به نظر می رسد بهترین راهکار برای پیشگیری از سرطان در سگ، عقیم سازی سازی حیوان است. اگر حیوان قبل از اولین برانگیختگی جنسی، عقیم شود، ممکن است احتمال بروز سرطان پستان تا هشت برابر کاهش پیدا کند. این موضوع به تاثیر هورمون ها ارتباط دارد مراقبت خوب از دهان و دندان می تواند به کاهش سرطان های دهان حیوان خانگی کمک کند. قبل از خرید هر گونه سگ به عنوان حیوان خانگی بهتر است با یک دامپزشک در مورد اینکه کدام نژاد ممکن است بیشتر به سرطان مبتلا شوند مشورت کنید منابع

، یکی از مهمترین دلایلی است که باعث می شود تا صاحبان گربه و سگ به دنبال خدمات دامپزشکی بروند. بیماری پوستی که بر حیوانات خانگی ت ثیر می گذارد می تواند در اثر عوامل مختلفی از آلرژی به حشرات، عفونت های قارچی و باکتریایی ایجاد شود. علایم می تواند از ریزش مو تا ایجاد ضایعات بسته به نوع بیماری و جدی بودن آن متغیر باشد. پوست بزرگترین اندام بدن بوده و حتی برای سلامت حیوان خانگی شما مهم است. این اندام یک سد محافظتی برای بدن ایجاد می کند و از هدر رفتن بیش از حد آب و کمبود آب در بدن جلوگیری خواهد. ضایعات پوستی در سگ و گربه ممکن است خارش دار و دردناک باشند. حتی در برخی شرایط احتمال دارد منجر به عفونت شده و از یک حیوان به حیوانات دیگر منتقل شوند. رعایت بهداشت و نظافت منظم، یک روش عالی برای پیگیری سلامت پوست حیوان خانگی شما است. حتی شما در هنگام نظافت روزانه می توانید هر علایم غیرعادی پوستی را به راحتی شناسایی کنید و آن را تشخیص دهید. همچنین هرگونه تغییر در رفتار حیوان خانگی از جمله خراشیدن یا لیس زدن زیاد پوست می تواند یک علامت هشدار باشد. موارد زیر برخی از شایع ترین بیماری های پوستی در گربه ها و سگ ها است. آنها می توانند هر دو گونه را تحت ت ثیر قرار دهند، اگرچه ممکن است تفاوت هایی در میزان شیوع این بیماری ها در انواع حیوانات وجود داشته باشد. کرم حلقوی یا درماتوفیتوز، یک بیماری قارچی مسری است و علیرغم نام آن، توسط کرم ایجاد نمی شود. این قارچ از خاک ناشی می شود و می تواند از طریق آسیب جزیی به سطح پوست حیوان وارد شود. بچه گربه ها، گربه های مسن، گربه ها با سیستم ایمنی بدن ضعیف و گربه های مو بلند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. این عفونت به احتمال زیاد در هوای گرم و مرطوب یا هنگامی که گربه ها کنار یکدیگر و به صورت دسته جمعی مثل پناهگاه نگهداری می شوند، انتشار پیدا می کند. اگر یک یا چند قسمت دایره ای و طاس را بر روی پوست حیوان خود مشاهده کنید که مرکز آن پوسته پوسته است و ضایعات حلقه ای قرمز رنگ در اطراف آنها وجود دارد، گربه شما ممکن است دچار کرم حلقوی باشد. کرم حلقوی همیشه خارش ندارد بلکه باعث از بین رفتن موهای اطراف می شود. اسپورهای قارچی که از حیوانات آلوده به اطراف ریخته می شوند، ممکن است ماه های زیادی دوام بیاورند. بنابراین کرم حلقوی می تواند به راحتی از طریق محیط به گربه ها و سگ های دیگر و اشیایی مانند برس، لباس و ملافه و حتی با تماس مستقیم انتشارر یابد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انسان ها هم در صورت تماس با حیوان آلوده یا خاک ممکن است به کرم حلقوی مبتلا شوند. کرم حلقوی با دارو، یک شامپوی ضد قارچ و چندین نوبت ویزیت دامپزشک درمان می شود. دامپزشک همچنین در مورد ضد عفونی کردن محیط و جدا کردن گربه از سایر حیوانات خانگی تا زمان درمان کامل آنها به شما مشاوره می دهد. برای پیشگیری از شیوع این بیماری باید شما و اعضاء خانواده هر بار پس از لمس گربه دستان خود را بشویید. حتی اقدامات احتیاطی را انجام دهید و در صورت لزوم از پزشک خود مشاوره بگیرید. شایع ترین علت التهاب پوست در گربه ها، آبسه است. آبسه ناحیه ای متورم از پوست است که احتمال دارد هنگام لمس، گرم یا داخل آن حاوی چرک باشد. یعنی گربه شما در محل زخم خود بر روی پوست، عفونت دارد. علاوه بر التهاب، ممکن است گربه رفتارهایی را برای بروز درد خود نشان دهد، از جمله: بی حالی بی اشتهایی پنهان شدن عدم تمایل به لمس آبسه به طور معمول در اثر خراش توسط گربه های دیگر و انتقال باکتری از بزاق دهان به داخل زخم ایجاد می شود. عفونت همراه با آبسه می تواند منجر به بروز عوارض زیادی در حیوا ن خانگی شما شود. بنابراین اگر فکر می کنید حیوان خانگی شما به این بیماری مبتلا شده است بهتر است در اولین فرصت برای درمان و راهکار از یک دامپزشک حرفه ای و با تجربه مشورت بگیرید. آبسه بیشتر در صورت، گردن و دم حیوان دیده می شود. گربه ها در محیط بیرون از خانه در معرض خطر ابتلا به این عفونت پوستی هستند. به همین دلیل، بهتر است گربه خود را در خانه نگه داری کنید، زیرا این امر خطر صدمه به آن ها را کاهش می دهد. آبسه بسیار دردناک بودن و ممکن است بدون درمان باز و تخلیه شود. دامپزشک آبسه را تحت بیهوشی یا بی حسی موضعی تخلیه می کند. حتی ممکن است داروی آنتی بیوتیکی تجویز کند و در مورد مراقبت از زخم به شما مشاوره دهد. گربه هایی که در معرض نور خورشید هستند ممکن است به کارسینوم سلول سنگفرشی مبتلا شوند. سرطان سلول سنگفرشی نوعی سرطان پوست است. گربه های سفید و گربه های مسن بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. در این شرایط تومور ها حتی می توانند به خصوص در مناطق در معرض آفتاب مانند بینی، پلک ها، لب ها و گوش ها ایجاد شود. سرطان سلول سنگفرشی به صورت یک یا چند زخم برجسته ظاهر می شود که التیام نمی یابد و ممکن است پوسته پوسته شود یا خونریزی کند. دامپزشک برای ارزیابی سرطانی بودن زخم ها، حیوان را با بیهوشی و بی حسی معاینه می کند. این سرطان می تواند در سراسر بدن انتشار یابد. اما با درمان زودرس می توان از انتشار آن جلوگیری کرد درمان این سرطان اغلب شامل جراحی است. همچنین دامپزشک ممکن است پرتودرمانی، درمان فوتودینامیکی یا شیمی درمانی را تجویز کند. آلودگی به کک برای سگ ها و گربه ها ناخوشایند است. اما برخی از حیوانات خانگی حتی به یک نیش کک نیز واکنش شدیدی نشان می دهند. زیرا به بزاق کک حساسیت دارند. این بیماری کک نامیده می شود. اگر سگ شما به این بیماری مبتلا باشد، دچار خارش شدید می شود و هنگامی که کک آنها را گاز بگیرد، دیوانه وار پوست خود را لیس می زند. اما شما هرگز نمی توانید کک را بر روی پوست حیوان خانگی خود تشخیص دهید. سگ هایی که به درماتیت آلرژیک کک مبتلا می شوند ممکن است به خود آسیب برسانند و در نهایت با مشکلات ثانویه مانند ریزش مو و عفونت های پوستی مواجه شوند. به همین دلیل بهتر است که از دامپزشک در مورد کنترل موثر آلودگی با کک برای سگ و راه های پیشگیری از ابتلا به آن مشاوره بگیرید. سگ ها به خصوص در هوای گرم اغلب با لکه های گرم به دامپزشکان ارجاع می شوند، لکه های گرم، ضایعات پوستی هستند که پس از لیسیدن و گاز گرفتن شدید به سرعت روی بدن سگ ایجاد می شود. این لکه ها وقتی تازه هستند، مرطوب و قرمز به نظر می رسند. اگرچه این عفونت ها جدی نیستند، اما اگر لکه گرم روی سگ خود مشاهده کنید باید به دنبال درمان باشید تا ناراحتی و علایم حیوان خانگی خود را تسکین داده و از بروز عفونت های ثانویه جلوگیری کنید. دامپزشک ناحیه آسیب دیده پوست را ضد عفونی کرده و داروهای ضد التهابی تجویز می کند. لکه های گرم نشانه این است که چیزی باعث تحریک پوست حیوان خانگی می شود. این وضعیت می تواند از یک آلرژی (از جمله درماتیت آلرژیک به کک) ، زخم گزش یا برخی دیگر از آسیب های پوستی، عفونت زمینه ای یا زخم با ناشی شده باشد. به هر حال این وضعیت در حیوان خانگی شما باید به درستی درمان شود. سگ ها ممکن است به تعدادی از مواد محیطی حساسیت داشته باشند. به عنوان مثال می توان به مواد حساسیت زا موجود در هوا مانند گرده ها، علف ها، هاگ های کپک و گرد و غبار اشاره کرد. این وضعیت به عنوان درماتیت آتوپیک آتوپی شناخته می شود. این شرایط حتی باعث خارش شدید شده که بسته به ماده آلرژی زا ممکن است فصلی یا در تمام طول سال مداوم باشد. در این حالت سگ معمولا در ناحیه روی پوست صورت، گوش یا پا دچار خارش می شود. سایر علایم آلرژی های پوستی می تواند شامل موارد زیر باشد: ریزش مو بثورات پوستی خونریزی پوست عفونت های پوستی یا روی گوش پوسته پوسته و ضخیم شدن پوست این وضعیت با گذشت زمان بدتر می شود. بنابراین نیاز به درمان فوری دارد. دامپزشک به شما کمک می کند تا مواد آلرژی زا را تشخیص دهید. اما اگر نمی توانید این مواد را حذف کنید، درمان می تواند علایم را تسکین داده و از عفونت های ثانویه جلوگیری کند. آلرژی غذایی یکی دیگر از دلایل خارش شدید در سگ ها است. حتی می تواند ضایعات پوستی مشابهی را در سگ ایجاد کند. در این حالت، ماده حساسیت زا یک پروتیین غذایی یا برخی مواد دیگر در غذا است. این حالت به مرور زمان ایجاد می شود. دامپزشک، سگ شما را برای مدت مشخصی تحت یک رژیم غذایی ضد آلرژی قرار می دهد و در صورت برطرف شدن علایم، رژیم غذایی اصلی را بتدریج مشخص می کند. در این شرایط محرک های غذایی باید به طور دایم از رژیم غذایی سگ شما حذف شوند. مشکلات پوستی هم در گربه ها و هم در سگ ها بسیار شایع هستند. آنها حتی باعث ناراحتی و درد شدید می شود. به عنوان صاحب یک حیوان خانگی، بهتر است که علایم یک بیماری پوستی را تشخیص داده و در اسرع وقت به دنبال درمان حیوان خانگی خود باشید. اگر به عنوان صاحبان حیوانات خانگی، علایمی مانند خارش بیش از حد، گاز گرفتن و یا لیس زدن زیاد را در حیوان خانگی خود می بینید، حتما از یک دامپزشک برای تشخیص شایع ترین بیماری پوستی در سگ و گربه خود مشورت بگیرید. حیوان خانگی شما ممکن است از یکی از بیماری های پوستی رنج ببرد. بیماری های پوستی در حیوانات کوچک به طور معمول کشنده نیستند. با این حال، ضایعات مرتبط با برخی بیماری های پوستی در سگ ها و گربه ها به حدی شدید هستند که شکل ظاهری حیوان خانگی شما را بسیار بد جلوه می دهد. به طوری که شاید تصمیم بگیرید دیگر حیوان خانگی خود را نگه ندارید و آن را رها کنید. منبع:

اسهال می تواند در هر زمانی از روز ناخوشایند و نگران کننده باشد. با این حال، بیدار شدن در شب با علایم اسهال می تواند این احساسات و ناامیدی ها را بدتر کند، زیرا خواب شما را مختل می کند. اسهال وضعیتی است که در آن مدفوع فوری، شل یا آبکی دارید. و اسهال شبانه زمانی است که این علایم را در شب تجربه می کنید و اغلب شما را از خواب بیدار می کند. اسهال شبانه می تواند دلایل زیادی داشته باشد و بسته به علت آن از یک یا دو روز تا بیش از یک ماه طول می کشد. این مقاله از در مورد علایم، علل و درمان اسهال شبانه و زمانی که باید با پزشک در مورد علایم خود مشورت کنید، صحبت خواهد کرد. اسهال شبانه در شب اتفاق می افتد و ممکن است شامل علایم زیر باشد: نفخ درد شکم تب یا لرز حالت تهوع احساس فشار در دفع مدفوع خون یا مخاط در مدفوع مدفوع شل، نازک یا آبکی اسهال به طور کلی بر اساس مدت زمانی که طول می کشد به انواع زیر طبقه بندی می شود: دو هفته یا کمتر طول می کشد بیش از دو هفته اما کمتر از چهار هفته طول می کشد چهار هفته یا بیشتر طول می کشد علاوه بر این، اسهال ممکن است بر اساس عفونی یا غیر عفونی بودن آن طبقه بندی شود. به عنوان مثال، بیشتر موارد اسهال حاد ناشی از عفونت ویروسی است. اسهال مزمن اغلب غیر عفونی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از علل اسهال شبانه مشابه مواردی هستند که باعث اسهال خفیف در طول روز می شوند. این موارد معمولا حاد هستند و به خودی خود از بین می روند. آنها عبارتند از: مسمومیت غذایی عفونت (ویروسی یا باکتریایی) داروها، مانند آنتی بیوتیک ها آلرژی غذایی یا عدم تحمل غذایی در موارد اسهال مداوم یا مزمن، ممکن است وضعیت پزشکی دیگری مقصر باشد. در زیر برخی از شرایط پزشکی که ممکن است یکی از دلایل احتمالی اسهال در شب باشند، آورده شده است. این دلایل عبارتند از: بیماری التهابی روده ( IBD ) شامل التهاب مزمن در تمام یا بخشی از دستگاه گوارش شما می شود و به چندین بیماری از جمله بیماری کرون ( CD ) ، کولیت اولسراتیو ( UC ) و کولیت نامشخص ( IC ) اشاره دارد. علایم اصلی IBD اسهال، خون و مخاط در مدفوع، درد شکم و کاهش وزن ناخواسته است. برخی از افراد مبتلا به IBD علاوه بر اسهال روزانه، اسهال شبانه را نیز تجربه می کنند. افراد مبتلا به IBD ممکن است در زمان هایی علایم شدیدی را تجربه کنند یا دوره های بهبودی را در هنگام دریافت درمان داشته باشند. علت دقیق IBD ناشناخته است، اگرچه عوامل خطر شامل داشتن سابقه خانوادگی بیماری های التهابی روده، سیگاری بودن و مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد التهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ) است. سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) یک اختلال عملکردی دستگاه گوارش GI است که در آن عضلات روده بزرگ به محرک های خاصی حساس هستند. علایم ممکن است شامل درد شکم، نفخ، یبوست و یا اسهال باشد. شدت علایم از خفیف تا ناتوان کننده متفاوت است. اکثر افراد مبتلا به IBS اسهال شبانه را تجربه نمی کنند، اما ممکن است رخ دهد. معمولا مدفوع آبکی شل در طول روز اتفاق می افتد. افراد مبتلا به IBS که علایم شبانه، از جمله اسهال را تجربه می کنند، باید با پزشک خود در مورد علایمی که دارند مشورت کنند. علت IBS نامشخص است، با این حال متخصصان پزشکی فکر می کنند که دلایل ممکن است شامل استرس، اضطراب یا افسردگی، عفونت های باکتریایی دستگاه گوارش، رشد بیش از حد باکتری ها در روده کوچک، عدم تحمل یا حساسیت های غذایی، یا ژنتیک باشد. کولیت میکروسکوپی اصطلاحی است که شامل دو وضعیت مشابه، اما مجزا اکولیت کلاژنی و کولیت لنفوسیتی است. این وضعیت باعث التهاب روده بزرگ شما می شود که فقط با میکروسکوپ قابل مشاهده است. علایم کولیت میکروسکوپی ممکن است شامل اسهال در روز یا شب (حتی هنگام ناشتا) ، بی اختیاری مدفوع، درد شکم، کاهش وزن ناخواسته و خستگی باشد. علت دقیق کولیت میکروسکوپی ناشناخته است، اگرچه در زنان و در بزرگسالان مسن‌شایع‌تر است. سایر عوامل خطر افرین این اختلال شامل داشتن برخی اختلالات ایمنی، سیگاری بودن یا مصرف برخی داروها می باشد. دیابت وضعیتی است که در آن بدن نمی تواند به درستی از گلوکز (قند) استفاده کند و در نتیجه سطح گلوکز خون بالا می رود. اگرچه متخصصان مطمین نیستند که چرا اینقدر شایع است، اما برخی از افراد مبتلا به دیابت ممکن است اسهال را تجربه کنند، از جمله در شب، اگر سطح گلوکز خون آنها به خوبی کنترل نشده باشد، و اگر آنها به انسولین وابسته باشند. سایر داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت، مانند گلوکوفاژ (متفورمین) و پرکوز (آکاربوز) ، با ایجاد اسهال به عنوان یک عارضه مرتبط هستند. علاوه بر این، افراد مبتلا به دیابت در صورت آسیب عصبی در دستگاه گوارش که به عنوان نوروپاتی دیابتی شناخته می شود، ممکن است بیشتر دچار اسهال شبانه شوند. سایر شرایط پزشکی که می توانند باعث اسهال شبانه شوند عبارتند از: اسهال ترشحی (نوعی از اسهال است و زمانی رخ می دهد که آب و الکترولیت ها در مجرای روده افزایش یابد که در نتیجه آن ترشح بیشتر و جذب آب و سدیم کاهش می یابد) علل اسهال ترشحی ممکن است شامل عفونت ها، تومورها و بیماری های التهابی روده باشد. اگر برداشتن روده کوچک که منجر به کاهش سطح جذبی روده می شود، طولانی باشد می تواند منجر به بیماری به نام سندرم روده کوتاه شود. در بسیاری از موارد اسهال پس از چند روز خود به خود بدون هیچ درمانی برطرف می شود. با این حال، برخی درمان ها ممکن است برای کمک به کاهش علایم اسهال خفیف و جلوگیری از بروز عوارض مناسب باشند. این موارد شامل موارد زیر است: مانند هر نوع اسهال، هیدراته ماندن مهم است. در اولین نشانه های اسهال برای جلوگیری از کم آبی مایعات فراوان همچون آب و سایر نوشیدنی های حاوی مواد مغذی و الکترولیت ها (مواد معدنی حامل بار الکتریکی) مانند نوشیدنی های ورزشی، آب میوه بنوشید. تحقیقات نشان داده است که در اکثر موارد اسهال، محدود کردن رژیم غذایی به درمان آن کمکی نمی کند. علاوه بر این، اکثر متخصصان هنگام اسهال روزه گرفتن را توصیه نمی کنند. با این حال، اجتناب از انواع خاصی از غذاها و نوشیدنی ها ممکن است کمک کننده باشد، از جمله: الکل غذاهای ادویه دار غذاهای پرچرب یا چرب نوشیدنی ها و غذاهای کافیین دار میوه هایی مانند سیب، هلو و گلابی نوشیدنی ها و غذاهای حاوی فروکتوز در صورت عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به لاکتوز، محصولات لبنی حاوی لاکتوز غذاها و نوشیدنی های حاوی شیرین کننده های جایگزین مانند سوربیتول، مانیتول و زایلیتول مدیریت استرس و اضطراب ممکن است در برخی موارد به کاهش اسهال کمک کند. تحقیقات نشان داده است که علایم IBS ، از جمله اسهال، ممکن است با ناراحتی روانی بدتر شود. تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب، مدیتیشن یا پیاده‌روی همگی نمونه‌هایی از نحوه مدیریت استرس هستند. اسهال کوتاه مدت معمولا خود به خود برطرف می شود و نیازی به هیچ دارویی ندارد. اگر اسهال مزمن و مداوم را تجربه می کنید، با پزشک خود در مورد داروهای احتمالی برای کمک به کاهش علایم مشورت کنید. در برخی موارد، داروهایی مانند داروهای ضد اسهال یا آنتی بیوتیک ها ممکن است توصیه شود، در حالی که اگر علت آن به دلیل یک بیماری باشد، داروهای دیگر ممکن است مناسب تر باشند. حملات اسهال می تواند منجر به بروز عوارض زیر شود: ضعف کاهش وزن ناخواسته کم آبی بدن (نداشتن آب به اندازه نیاز بدن) عدم تعادل الکترولیت، (اختلال در تعادل یون های معدنی در خون شما، مانند سدیم و پتاسیم) در صورت مشاهده هر یک از علایم زیر مرتبط با اسهال شبانه، به دنبال کمک پزشکی باشید. علایمی از جمله: درد قابل توجه شکم خون یا چرک در مدفوع تب طولانی مدت یا با درجه بالا اسهالی که چند هفته طول می کشد. علایم کم آبی مانند کاهش ادرار، ادرار تیره یا کهربایی رنگ، خستگی یا ضعف شدید، تشنگی شدید یا خشکی دهان اسهال حاد شبانه ممکن است توسط همان محرک های اسهال خفیف در طول روز، از جمله عفونت (ویروسی یا باکتریایی) ، مسمومیت غذایی، آلرژی یا عدم تحمل غذایی، یا برخی داروها ایجاد شود. با این حال، گاهی اوقات علت اسهال مداوم شبانه به دلیل یک بیماری مزمن پزشکی، مانند سندرم روده تحریک پذیر، بیماری التهابی روده، کولیت میکروسکوپی، یا دیابت است. عدم تحمل لاکتوز با علایم گوارشی، از جمله اسهال، که با مصرف لبنیات حاوی لاکتوز ایجاد می شود، مشخص می شود. به طور کلی، علایم بین نیم ساعت تا چند ساعت پس از خوردن لبنیات رخ می دهد و معمولا با مقدار لاکتوز مصرفی همزمان است. اگر در عصر یا نزدیک به خواب مصرف شود، علایمی از جمله اسهال ممکن است در طول شب رخ دهد. اسهال شبانه حاد (شروع ناگهانی) معمولا طی یک یا دو روز خود به خود از بین می رود. اگر اسهال شبانه شما چند روز تا چند هفته طول بکشد، بهتر است با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای تعیین علت دقیق و ایجاد یک برنامه درمانی فردی برای کاهش یا رفع علایم مراجعه کنید. درمان ممکن است شامل اجتناب از برخی غذاها یا نوشیدنی ها، مصرف دارو و مدیریت استرس باشد. اسهال شبانه حالت مدفوع شل و آبکی است که در شب رخ می دهد و می تواند خواب شما را مختل کند. ممکن است به سادگی یک اسهال خفیف باشد که ظرف یک یا دو روز برطرف می شود. با این حال، اگر اسهال شبانه را به طور مداوم تجربه می کنید، ممکن است یک وضعیت پزشکی جدی داشته باشید که نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید. تجربه اسهال شبانه می تواند خسته کننده و نگران کننده باشد. با این حال، موارد حاد و خفیف اغلب می توانند با خیال راحت در خانه درمان شوند و خود به خود از بین می روند. اگر اسهال شبانه شما برطرف نشد و متوجه علایم دیگری شدید، با پزشک خود مشورت کنید تا علت اصلی مشکل سلامتی خود را مشخص کند. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بهترین راه حل را برای کاهش علایم خود بیابید و به شما این امکان را می دهند که یک شب کامل استراحت بدون وقفه داشته باشید.

بدون شک یکی از محبوب ترین و زیباترین پرندگان اهلی است. این پرندگان به دلایل زیادی برای حیوانات خانگی عالی هستند. شاید این به علت شخصیت، ظرافت و هوشمندی و مهربان بودن آنها باشد که توجه ما را جلب می کند. هنگام نگهداری از آن ها، باید بدانیم که چگونه از آنها مراقبت و رفتار آنها را درک کنیم. مهم است که بدانیم رفتارهای خاص آنها به چه معناست و ما چگونه باید با آنها رفتار کنیم. کوکاتیل، که پرنده weiro نیز نامیده می شود، از خانواده کاکادوها هستند. کوکاتیل ها بومی استرالیا و طرفداران تالاب ها، مناطق اسکراب و بوته های آن منطقه هستند. با این حال، امروزه آنها یکی از محبوب ترین پرندگان خانگی در جهان می باشند. اندازه پرندگان کوکاتیل اینچ است و در مقایسه با پرندگان بزرگتر کاکادویی که اندازه آنها بین تا اینچ است، کوچکترین عضو خانواده کاکادو هستند. پرهای آنها معمولا زرد و خاکستری با گونه های نارنجی است. صورت نر زرد یا سفید است، در حالی که صورت ماده در درجه اول خاکستری یا خاکستری روشن است. تاج نعوظ متمایز کوکاتیل، نشان دهنده حالت عاطفی آنها است. این حیوانات از نظر صوتی نیز صدایی بسیار رسا دارند. کوکاتیل و رفتارهایش خیلی جذاب بوده بقدری که اگر از آنها به خوبی مراقبت به عمل آمده و همه نیازهای آنها تامین شود، می توانند به مهربانترین حیوانات خانگی تبدیل گردند. کوکاتیل ها حیواناتی بسیار خوش صدا و باهوش هستند، به همین دلیل، نیاز به توجه زیادی دارند و باید با آنها همراه شوید. آنها قطعا نمی توانند غمگین، تنها و در قفس باشند. توصیه می شود این پرندگان را به صورت جفت خریداری کنید. زیرا حیوانات بسیار اجتماعی هستند و داشتن یک پرنده دیگر، کیفیت زندگی بالاتری را برای آنها فراهم می کند. کوکاتیل ها یک پیوند قوی با همراهان انسانی خود برقرار می کنند. آنها بسیار مهربان هستند و فرد را در خانه دنبال می کنند. این پیوند به آنها در لحظات افسردگی نیز کمک خواهد کرد. به عنوان نمونه اگر سر و صدای شدیدی ایجاد شود که آنها را بترساند، احتمالا در ارتباط با شما آرام خواهند شد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کوکاتیل ها درباره محیط اطراف خود بسیار کنجکاو هستند. محققین با بررسی کوکاتیل و رفتارهایش متوجه شدند که آنها همچنین بسیار بازیگوش و عاشق تعامل با انواع عناصر و اسباب بازی ها هستند. این همان چیزی است که آنها را به چنین حیواناتی لذت بخشی تبدیل می کند. برای درک کوکاتیل و رفتارهایش و اینکه ما بتوانیم به بهترین وجه نیازهای آنها را ت مین کنیم، باید بدانیم که آنها چه موقع سعی در برقراری ارتباط دارند. نحوه رفتار کوکاتیل وبیان احساسات آنها عبارت است از: وقتی کوکاتیل خوشحال می شود، آنها تاج خود را بالا نگه می دارند. همچنین احتمال دارد بال های خود را به هم بزنند تا خوشحالی خود را نشان دهند و به میله ای بچسبند و هنگام آماده شدن برای پرواز وحشیانه دست تکان دهند. این رفتار به عنوان بخشی از آیین خواستگاری نرها نیز انجام می شود. احتمال دارد که احساس کنید کوکاتیل ها ناراحت هستند و نمی خواهند آنها را لمس کنید. در این حالت بهتر است آنها را برای مدتی تنها بگذارید، نه به عنوان مجازات، فقط برای اینکه بتوانند آرام شوند. هنگامی که آنها آرام باشند، خواهید دید که تاج آنها به عقب افتاده است. همچنین احتمال دارد بال های خود را کشیده و حتی پلک های خود را پایین بیندازند. اگر آنها به پهلو خم می شوند و سر خود را به داخل پرها باز می کنند، آنها احتمالا خواب می بینند. هنگامی که کوکاتیل توجه زیاد دارد، به دلیل صدای خاص یا هنگامی که به آنها پیشنهاد می دهید، چشمهایشان را کاملا باز نگه داشته و تاج خود را بالا می برند. وقتی کوکاتیل احساس خطر یا ترس می کند، شروع به بال و فریاد زدن خواهند کرد تا فرار کند. در گوشه ای قرار می گیرد و با حملات سریع مانند گاز گرفتن از خود دفاع می کنند. یک کوکاتیل گاز نمی گیرد مگر اینکه احساس خطر و گوشه گیری کند. اولین گزینه آنها همیشه فرار کردن است. درخواست محبت هنگامی که کوکاتیل ها از سنین جوانی به همراه انسان پرورش می یابند درخواست محبت می کنند. آنها معمولا این کار را با پایین آوردن و قرار دادن سر خود روی دست دوست انسانی خود انجام می دهند. کوکاتیل ها به سرعت می فهمند که نوازش و بوسه نشانه عشق است. با این علایم آنها از همراه انسان خود درخواست محبت خواهند کرد. گرسنگی اگر کوکاتیل هنوز جوان است و می خواهد درخواست غذا کند و نیاز به غذا دارد، سر خود را به بالا و پایین تکان می دهد، در حالی که صدایی طولانی ایجاد می کند. با بررسی کوکاتیل و رفتارهایش می توان فهمید که این پرندگان، مانند سایر پرندگان، بیشتر ارتباطات خود را بر اساس صوت ها برقرار می کنند. این صداها چند منظور دارند و تا حد زیادی حاصل یادگیری، و نحوه برقراری ارتباط دیگران در اطرافشان از طریق صدا هستند. بنابراین، صداهایی که ایجاد می کنند به شرایط بستگی دارد، گاهی به خاطر این است که با مراقب خود تماس بگیرند، غذا بخواهند، یااحساس خطر می کنند و غیره. انواع زیادی از صداها که درپرندگان وجود دارد، مانند: غرزدن سوت زدن جیغ کشیدن کلیک کردن همچنین شناخته شده است که کوکاتیل ها از کلمات یا صوت هایی که ما تولید می کنیم تقلید خواهند کرد، بنابراین اگر هنگام خوشحالی فریاد می کشند یا هنگام شنیدن موسیقی سوت می زنند تعجب آور نیست. باید به یاد داشته باشید که نوع ارتباط پرنده خود را از طریق زمانی که با آنها می گذرانید متمایز کنید. اگر کوکاتیل دارید، به احتمال زیاد این نوع رفتارها را در زندگی روزمره آنها مشاهده خواهید کرد: نظافت بهداشت برای بسیاری از پرندگان یک عادت بسیار مهم است، به همین دلیل خواهید دید که چگونه کوکاتیل خود را تمیز می کند و اغلب پرهای خود را با منقار شانه می کند. علاوه بر این، نظافت گاهی رفتاری اجتماعی است که در آن پرندگان یکدیگر را در مناطقی که خود پرنده نمی تواند به آن برسد نظیر زیر منقار یا پشت سر تمیز می کنند. نوک زدن به اشیا وقتی کوکاتیل می خواهد به آنها گوش دهید، آنها سعی می کنند با زدن منقار به اشیا توجه شما را جلب کنند. بعلاوه، بعضی از نرها تمایل دارند این رفتار را انجام دهند به این منظور که قلمرو خود را نشان دهند. پرتاب اشیا اگر کوکاتیل از اسیر شدن در قفس خود ناامید و خسته شود، شروع به برداشتن و پرتاب اشیا می کند. حلق آویز وارونه این رفتار شگفت آور، که در آن کوکاتیل وارونه از میله آویزان است، معمولا توسط نرها با هدف دفاع از قلمرو انجام می شود. بازی همانطور که اشاره کردیم، کوکاتیل ها پرندگانی هستند که عاشق تعامل و مرور انواع عناصر هستند. به همین دلیل آنها دوست دارند با اسباب بازی هایی که به آنها می دهید یا حتی با آب، بازی کنند. نمی توانید انتظار داشته باشید که کوکاتیل ها فقط دور هم بنشیند و کاری انجام ندهد، آنها حیوانات بازیگوش هستند. بالا بردن پا به طور معمول می بینید که پرنده یک پا را بلند می کند و آن را در پر و بال خودش پنهان می کند در حالی که در بالای یک پایه است. این رفتار کاملا طبیعی است. آنها این کار را برای حفظ گرمای بدن انجام می دهند. مهم است که ما بتوانیم تشخیص دهیم که کوکاتیل ما چه زمانی استرس دارد. این ناراحتی غیر عادی، می تواند آنها را به سمت تجربه مسایل جدی بهداشتی سوق دهد. بهتر است بتوانیم این علایم را در پرنده کوکاتیل خود تشخیص دهیم، بنابراین می توانیم در اسرع وقت به آنها کمک کنیم تا دوباره احساس آرامش، امنیت و شادی کنند. برخی از نمونه های این رفتار عبارتند از: گاز گرفتن جیغ کشیدن بی هدف سرگردان کندن پرهای خودشان اگر می بینید که پرنده چنین رفتاری دارد، باید تعیین کنید که چه عواملی باعث شده اینگونه احساس کنند. شاید کوکاتیل شما، همراه کوکاتیل دیگری نداشته باشد، بنابراین آنها احساس تنهایی می کنند. یا شاید آنها به غنی سازی محیط زیست نیاز داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که آنها زمان کافی برای گردش در خارج از قفس خود را دارند و اسباب بازی های لازم برای بازی دارند. مطمین شوید که تمام نیازهای آنها تامین شده است، اگر آنها همچنان به این رفتارهای غیر طبیعی ادامه می دهند، بهتر است با یک دامپزشک مشورت کنید. تشخیص کوکاتیل های نر و ماده به علت تفاوت رنگ در پرهای آنها آسان است. با این حال، ما همچنین می توانیم آنها را از شخصیت معمول آنها تشخیص دهیم. نرها بیشتر از ماده ها صداهایی مانند سوت یا آواز ساطع می کنند. آنها همچنین رفتارهای خاصی را انجام می دهند تا همانطور که قبلا اشاره کردیم، از قلمرو خود دفاع کنند. وقتی نوبت جفت گیری در فصل گرما می رسد، مراسم جفت گیری معمولا توسط نرها آغاز می شود. آنها سعی می کنند خود را با ابهت نشان دهند تا ماده متوجه او شود. این کار معمولا با نشان دادن سینه و پرهای چشمگیرشان آغاز می شود. سپس او می رقصد تا او را تحت ت ثیر قرار دهد، بال های خود را بازمی کند. او همچنین گردن خود را دراز کرده و می پرد. علاوه بر همه این موارد، نر برای تحت ت ثیر قرار دادن ماده ای که از او خواستگاری می کند، صداهای آهنگین پخش می کند. بعد از تمام تلاش ها، اگر او اعتقاد داشته باشد که کافی است، علاقه خود را به او نشان می دهد. سرانجام، اگر توسط ماده پذیرفته شود، لانه را آماده می کند و مطمین می شود که برای جفت گیری راحت است. پس از پایان کار، او ماده را برای جفت گیری آماده می کند. وقتی می گوییم رفتار غیرطبیعی، به رفتار خاصی اشاره می کنیم که استرس و دردی را نشان می دهد که نباید در زندگی روزمره آنها رایج باشد. به این معنی که آنها مراقبت های لازم را احتیاج دارند یا اینکه بیمار هستند. باید در اسرع وقت از دامپزشک کمک بگیرند. در رابطه با تشخیص اینکه آیا پرنده بیمار است، گاهی اوقات ما یک تغییر ناگهانی در رفتار کوکاتیل خود مشاهده می کنیم، مانند بی تحرکی، از دست دادن اشتها، نظافت را متوقف کرده اند و غیره در این موارد ما باید آنها را برای معاینه نزد دامپزشک ببریم. به این ترتیب دامپزشک قادر به بررسی و تشخیص صحیح خواهد بود. تشخیص به موقع و پیدا کردن درمان صحیح، باعث می شود پرنده به سرعت سلامتی خود را به دست آورد. منبع:

بررسی ها نشان می دهد رقم خواهند زد. درمان با سلول های بنیادی ممکن است بر بیماران مولتیپل اسکلروزیس ت ثیر مثبت بگذارد. سلول های بنیادی مزانشیمی توانایی کاهش التهاب و تعدیل را دارند. هر دو این وضعیت ممکن است برای بیماران ام اس بسیار مفید باشد. استفاده از سلول های بنیادی، به ویژه تجویز سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) برای، پتانسیل بزرگی را برای کمک به بهبود علایم و تثبیت پیشرفت بیماری نشان داده است. خاصیت تعدیل سیستم ایمنی (توانایی تنظیم سیستم ایمنی) ، محافظت از بافت و تقویت کنندگی سلولهای بنیادی مزانشیمی، آنها را به درمانی جذاب برای مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) و سایر شرایطی که با التهاب و یا آسیب بافتی همراه هستند، تبدیل کرده است. بیماران MS با استفاده از این سلول ها می توانند انتظار افزایش انرژی، انعطاف پذیری، قدرت، تحرک و کنترل عملکرد خود را داشته باشند. همچنین بررسی ها نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) تجویز شده از راه وریدی ممکن است از پیشرفت بیماری در طولانی مدت پیشگیری کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) نوعی اختلال خودایمنی مزمن در سیستم عصبی مرکزی است. (ام اس) یک بیماری مزمن است که باعث ایجاد مشکلات بینایی، تعادل، هماهنگی، کنترل عضلات و سایر عملکردهای اساسی بدن می شود. ام اس می تواند مغز، نخاع و اعصاب بینایی چشم بیماران را تحت ت ثیر قرار دهد. عوارض این بیماری برای هر فرد متفاوت است. برخی از آنها علایم خفیف دارند. در حالی که دیگران علایم کاملا شدیدی را تجربه می کنند که ممکن است مانع انجام کارهای روزمره بیماران شود. بیماری ام اس ناشی از یک مسیله خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن بیمار به غلاف میلین حمله کند. میلین ماده چربی است که از رشته های عصبی بدن محافظت می کند. بدون میلین، سلول های عصبی در معرض آسیب قرار می گیرند. این آسیب، ارسال سیگنال در سراسر بدن را مختل می کند. در نتیجه، افراد علایم زیر را تجربه خواهند کرد: درد افسردگی مشکل در راه رفتن بی حسی یا سوزن سوزن شدن ضعف یا اسپاسم عضلات در حال حاضر، هیچ درمانی برای مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) وجود ندارد. اما چندین روش درمانی می تواند علایم ام اس را کنترل کند. مت سفانه، این روش های درمانی می توانند بسیار گران قیمت باشند. حتی قیمت جدیدترین داروهای MS . درمان سلول های بنیادی برای بیماران ام اس، خواص بهبودی و ترمیم کنندگی را نشان داده است. استفاده از سلول های بند ناف گرفته شده از بافت بند ناف، امکان درمان موثرتر بیماری ام اس را فراهم کرده است. سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) می توانند با التهاب درون بدن مقابله کنند. تجویز سلول های بنیادی، به تنظیم سیستم ایمنی بدن کمک کرده و از تخریب بیشتر میلین جلوگیری می کنند. این توانایی سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSC ) را به درمانی جذاب برای بیماری MS و سایر شرایطی که با التهاب و یا آسیب بافتی مشخص می شوند، تبدیل می کند. بررسی های صورت گرفته بر روی بیماران مبتلا به ام اس نشان داده است که درمان سلول های بنیادی مزانشیمی قادر به بهبود علایم MS در شرکت کنندگان متوقف شده است. به گفته دکتر ابراهیم کاسیس: این مطالعه میزان موفقیت درمانی بیماران را با اندازه گیری مقیاس وضعیت معلولیت گسترش یافته شرکت کنندگان (نمرات EDSS قبل و بعد از درمان) ارزیابی کرد. بررسی ها نشان داده که میانگین نمره EDSS در گروه تحت درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) بهبود یافته است. بررسی ها نشان داده که هیچ عارضه جانبی جدی و مرتبط در گر وه درمان شده با سلول های بنیادی مشاهده نشده است. به نظر می رسد که مزایای سلول های بنیادی از اهمیت بالینی ویژه ای برخوردار است. زیرا در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده مشاهده می شود که این بیماران به درمان های ایمنی معمولی پاسخ نمی دهند. حتی گزینه های درمانی محدودی برای آنها وجود دارد. این بررسی ها نشان داده که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی اثر تعدیل سیستم ایمنی دارد. این اثر بر بیماران MS در مطالعه ت ثیر مثبت می گذارد. مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک بیماری التهابی سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) با یک جزء تخریب قوی است که منجر به ناتوانی غیرقابل برگشت می شود. بررسی ها نشان داده شده است که سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSC ) از التهاب و از بین رفتن نورون در مبتلایان به این بیماری جلوگیری می کند. سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSC ) سلولهای (پیش ساز) استرومایی هستند که در بسیاری از بافتها از جمله مغز استخوان ( BM ) قرار دارند. MSC در آنجا از خونسازی حمایت می کنند. سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) ، می توانند سیستم ایمنی بدن را تنظیم کنند. به نظر می رسد این سلول ها توانایی پیشگیری از حمله سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین موجود در رشته های عصبی را داشته باشند. سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) ممکن است توانایی بازسازی بافت اسکار (غلاف میلین آسیب دیده) نورون های آسیب دیده را داشته باشند. بررسی های صورت گرفته از توانایی سلولهای بنیادی مزانشیمی برای کمک به تنظیم سیستم ایمنی بدن حمایت می کند. مزایای درمانی سلول های بنیادی در مبتلایان به ام اس، عبارتند از: علایم ناتوان کننده MS را تسکین می دهد. درمان سلول های بنیادی غیر تهاجمی و آسیب زننده نیست. وضعیت کلی بیمار و یا دوره های طولانی مدت بیماری را بهبود می بخشد. سلول های بنیادی فوق العاده ضد التهاب هستند و باعث ترمیم و بازسازی بافت می شوند. سلول های بنیادی توانایی ترمیم غلاف میلین آسیب دیده (بازسازی) یا سلول های عصبی را دارند. دو گزینه درمانی پیوند سلول های بنیادی خونساز ( HSCT ) ( MSCT ) نتیجه یکسانی دارند. هر دو این روش می توانند از بازگشت مجدد بیماری و ضایعات جدید MRI اما بررسی ها نشان داده است که درمان سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSCT ) دارای خواص ضد التهابی و سرکوب سیستم ایمنی است. علاوه بر آن، تجویز وریدی سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSC ) می تواند باعث بهبودی صدمات عصبی، کلیوی و ریوی در بسیاری از بیماران مختلف شود. MSCT می تواند دوره های بیماری را بهبود بخشد و به بهبود علایم MS از جمله از دست دادن قدرت، تحرک، انعطاف پذیری، بی حسی و تحرک کلی بیمار کمک کند. درمان سلول بنیادی مزانشیمی MSCT می تواند التهاب را کاهش داده و سیستم ایمنی بدن را تنظیم کند، که هر دو نقش مهمی در کمک به بهبود علایم MS و بهبود بیماری دارند. نتایج مربوط به پیوند سلول های بنیادی خونساز ( HSCT ) بیشتر در مورد بیماری های خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس که در آن سیستم ایمنی، بدن بیمار را مورد حمله قرار می دهد، مثبت بوده است. با این حال، بسیاری از بیماران ممکن است با استفاده از شیمی درمانی و خطرات ذاتی مرتبط با آن، پاسخ ندهند. درمان سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSCT ) یک روش بسیار تهاجمی و رادیکال است و ت ثیر کمی روی بیماران دارد. درمان سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSCT ) به بیماران امکان درمان موثر بدون خطر شیمی درمانی را می دهد. حتی ممکن است در شرایط خیلی ضعیفی با انجام پیوند سلول های بنیادی خونساز ( HSCT ) صورت بگیرد. طبیعت غیرتهاجمی سلولهای بنیادی مزانشیمی ( MSCT ) امکان تکرار درمان را با گذشت زمان و بدون آسیب مداوم به بدن را فراهم می کند. سلولهای بنیادی مزانشیمی حاصل از بافت بندناف هیچگونه خطر پس زدن در بدن را ندارند. آنها سلول های جوانی، دارای امتیاز ایمنی و تمایز نیافته هستند. همچنین هیچ عوارض ناشی از فرآورده خونی مرتبط با MSC وجود ندارد. زیرا این روش نیاز به تطبیق اهدا کننده و دریافت کننده ندارد. این سلول ها به سادگی به دنبال التهاب در بدن هستند و شروع به بهبود بافت آسیب دیده در بدن می کنند. سلولهای بنیادی مشتق شده از بند ناف مزانشیمی هزاران بار در کلینیک های سراسر جهان تجویز اند. اما هرگز موارد رد شده (بیماری پیوند در مقابل میزبان) از آنها ثبت نشده است. از مزایای بالقوه درمان سلولهای بنیادی مزانشیمی برای افراد مبتلا به ام اس می توان به توانایی سلولهای تزریق شده برای انتقال از جریان خون به مناطقی از بافتهای آسیب دیده اشاره کرد که امکان تزریق IV این سلولها را در بدن فراهم می کند. سپس سلول های بنیادی در مناطق آسیب دیده یا التهاب جذب می شوند و فرایند تمایز را آغاز می کنند تا روند بهبودی آغاز شود. پیوند برای بیماری ام اس به طور کلی کم تهاجمی تر است. زمان بهبودی آن کوتاه تر و اثرات درمانی آن بر بدن مداوم است. منبع:

اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود یک یا چند بار سردرد را تجربه می کنند. تعیین نوع سردرد یک فرد کلیدی برای دانستن نحوه مدیریت بهترین آن است. همچنین برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا و در چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی باشند، مهم است. تعیین مکان سردرد (خواه کل سر، یک طرف سر، جلوی سر یا پشت سر باشد) اولین قدم خوبی برای تشخیص نوع سردرد است. این مقاله علل اولیه و ثانویه احتمالی سردرد را بر اساس محل سر درد مورد بحث قرار می دهد. همچنین به طور خلاصه درمان اختلالات رایج سردرد را بررسی می کند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: سردردهای اولیه در مقابل ثانویه سردردهای اولیه، مانند سردردهای تنشی و میگرن، به خودی خود وجود دارند. اما سردردهای ثانویه به دلیل یک مشکل اساسی سلامتی مانند یک بیماری، بارداری یا یک دارو ایجاد می شوند. سردردهایی که در کل سر احساس می شود به عنوان سردرد "عمومی" شناخته می شود. آنها در یک ناحیه مانند پیشانی یا پشت سر موضعی ندارند. اولیه سردردهای اولیه که ممکن است در کل سر احساس شود عبارتند از: سردردهای تنشی که باعث ایجاد فشار در هر دو طرف سر می شود و می تواند باعث این شود که نواری روی سر خود دارید. آنها ممکن است با حساسیت به نور یا صدا مرتبط باشند. سردردهای میگرنی باعث ایجاد احساس ضربان در هر دو طرف یا یک طرف سر می شود. آنها با فعالیت بدنی بدتر می شوند، نسبت به سردردهای تنشی ناتوان کننده تر هستند و ممکن است با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه باشند. ثانویه سردردهای ثانویه که ممکن است در کل سر احساس شود، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سردرد پس از عفونت معمولا به صورت ضربانی یا فشاری توصیف می‌شود و اغلب توسط ویروس‌هایی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا COVID - ایجاد می‌شود. سردرد پس از ضربه ممکن است پس از ضربه مغزی (آسیب مغزی) رخ دهد و احساس فشار ایجاد کند. علایم مرتبط شامل سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ و مشکلات حافظه است. مننژیت التهاب غشاهای پوشاننده مغز و نخاع است. باعث سردرد عمومی، تب و سفتی گردن می شود. سردرد ناشی از تومور مغزی شبیه میگرن کسل کننده یا سردرد تنشی است. ممکن است با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. سردرد ناشی از سکته مغزی ایسکمیک (زمانی که شریان خونرسانی به مغز مسدود می شود) ممکن است شبیه سردردهای میگرنی یا تنشی باشد. سردرد رعد و برق ممکن است از خونریزی زیر عنکبوتیه ایجاد شود که نوعی سکته هموراژیک است (زمانی که یک سرخرگ مغز باز می شود و خونریزی می کند) این سردرد به صورت سردرد شدید دردناک، ناگهانی و انفجاری ظاهر می شود. سردرد در یک طرف سر سردرد گاهی فقط در یک طرف سر احساس می شود. آنها ممکن است اولیه و یا ثانویه باشند: سردرد اولیه در یک طرف سر سردردهای اولیه همراه با سر درد یک طرفه، عبارتند از: میگرنی اغلب در یک طرف سر اتفاق می‌افتد، اگرچه ممکن است در سرتاسر سر نیز رخ دهد. سردردهای خوشه ای به صورت درد شدید طاقت فرسا در داخل یا اطراف چشم یا شقیقه در یک طرف سر ظاهر می شوند. این سردردها اغلب با گرگرفتگی و تعریق صورت، قرمزی و اشک ریزش چشم، گرفتگی بینی و بی قراری همراه است. Hemicrania Continua به صورت درد مداوم و روزانه در یک طرف سر برای سه ماه یا بیشتر ظاهر می شود. این نوع نادر سردرد ممکن است با قرمزی یا ریزش چشم، آبریزش یا گرفتگی بینی، تعریق یا برافروختگی صورت در همان سمت سردرد همراه باشد. همی کرانیای حمله ای باعث ایجاد درد شدید ضربان دار یا سردرد "پنجه مانند" یک طرفه می شود که به طور ناگهانی شروع و به پایان می رسد. این سردرد نادر به طور کلی در اطراف یا پشت چشم یا در ناحیه شقیقه قرار دارد. به ندرت ممکن است درد در پیشانی یا پشت سر ایجاد شود. سردرد ثانویه در یک طرف سر سردردهای ثانویه مرتبط با سر درد یک طرفه، عبارتند از: آرتریت سلول غول پیکر ( GCA ) نوعی واسکولیت (التهاب عروق خونی) در شاخه های یک شریان بزرگ گردن است. سردرد GCA شدید است و می تواند در هر جایی رخ دهد، اما اغلب در یک طرف سر در نزدیکی شقیقه موضعی است. سایر علایم شامل حساسیت پوست سر، تغییرات بینایی، درد فک هنگام جویدن و کاهش وزن ناخواسته است. سردرد سرویکوژنیک به صورت درد یک طرفه ظاهر می شود که از گردن شروع شده و به جلوی سر گسترش می یابد. ممکن است با سفتی گردن و درد بازو در همان سمت سردرد همراه باشد. سردرد پس از ضربه ممکن است در یک یا هر دو طرف سر احساس شود. مانند میگرن، با فعالیت بدنی بدتر می شود. سردرد در جلوی سر سردردی که در جلوی سر شما قرار دارد، گاهی اوقات سردرد پیشانی یا پیشانی نامیده می شود. سردردهای اولیه مرتبط با پیشانی درد، عبارتند از: سردردهای تنشی اغلب در سرتاسر سر احساس می‌شوند، اما معمولا قبل از حرکت به پشت سر، از پیشانی شروع می‌شوند. میگرن ممکن است به طور عمده در ناحیه پیشانی، در یک یا هر دو طرف سر احساس شود. سردردهای خوشه ای همیشه در یک سمت سر، معمولا در نزدیکی شقیقه، چشم و/یا پیشانی موضعی دارند. سردردهای تنشی و میگرنی محرک های بسیاری از جمله استرس، کم خوابی، نخوردن به موقع، ترک کافیین و مصرف الکل دارند. سیگار کشیدن و نوشیدن الکل محرک های احتمالی سردردهای خوشه ای هستند. سردردهای ثانویه مرتبط با پیشانی درد، عبارتند از: سینوسی معمولا باعث احساس سنگینی یا فشار در پیشانی یا استخوان‌های گونه می‌شوند. آنها از عفونت سینوس ویروسی یا باکتریایی یا آلرژی ناشی می شوند. علایم همراه ممکن است شامل گرفتگی بینی و ترشحات بینی باشد. آرتریت سلول غول پیکر معمولا در نزدیکی شقیقه ها اتفاق می افتد، اما می تواند روی پیشانی نیز رخ دهد. پشت سر سردرد ممکن است در پشت سر موضعی داشته باشد. سردردهای تنشی به طور کلاسیک مانند یک نوار در اطراف سر احساس می شوند. اگرچه در برخی موارد، آنها ممکن است در پشت سر متمرکز شوند. سردردهای ثانویه که باعث درد در پشت سر می شوند، عبارتند از: نورالژی اکسیپیتال زمانی ایجاد می شود که یکی از اعصاب پس سری (آنها از قسمت بالای نخاع به پشت جمجمه حرکت می کنند) به دام افتاده، تحریک شده یا آسیب ببیند. سردرد سوراخ کننده یا ضربانی است و از پایه جمجمه به طرفین و جلوی سر حرکت می کند. افت فشار داخل جمجمه ای خودبخودی زمانی رخ می دهد که فشار مایع نخاعی در مغز کم باشد. این باعث سردرد شدید می شود که به طور معمول در پشت سر قرار دارد. سردرد هنگام ایستادن یا نشستن بدتر می شود و پس از دراز کشیدن برطرف می شود. سردردهای سرویکوژنیک سردردهای یک طرفه هستند اما از گردن شروع می شوند و از پشت سر به جلو گسترش می یابند. آنها ممکن است از آرتریت ستون فقرات فوقانی، عصب فشرده شده یا تروما ناشی شوند. بیشتر سردردها خود به خود با دارو یا راهکارهای ساده مانند استراحت یا رفع محرک اصلی برطرف می شوند. با این حال، برای اطمینان از اینکه هیچ چیز نگران کننده دیگری رخ نمی دهد، مهم است که در شرایط زیر به سرعت به یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید: سردردهای شما بیشتر اتفاق می‌افتد یا در برنامه روزانه‌تان اختلال ایجاد می‌کند. سردرد و سابقه سرطان یا ویروس نقص ایمنی انسانی ( HIV )ایدز دارید. شما سال به بالا دارید و نوع جدیدی از سردرد را تجربه می کنید. سردرد شما با عطسه، سرفه یا ورزش کاهش می یابد. در اثر مصرف منظم مسکن ها سردردهای برگشتی را تجربه می کنید (نشان دهنده سردرد احتمالی مصرف بیش از حد دارو) شما باردار هستید یا به تازگی زایمان کرده اید و سردرد جدید یا تغییری در سردرد خود دارید. در شرایط زیر بهتر است به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید: به طور ناگهانی شروع می شود و در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه شدید می شود. سردرد شما شدید است و با تب یا سفتی گردن همراه است. با قرمزی چشم دردناک، تشنج، گیجی، غش کردن، ضعف، بی حسی یا مشکل در بینایی همراه است. سردرد شما پس از ضربه به سر ایجاد شد. سردرد چگونه درمان می شود؟ درمان سردرد شما به نوع و شدت سردرد بستگی دارد. اکثر سردردهای اولیه را می توان با داروهای زیر درمان کرد: سردردهای تنشی معمولا با مسکن‌های بدون نسخه مانند تیلنول (استامینوفن) یا داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ) Motrin یا Advil (ایبوپروفن) به طور موثر درمان می‌شوند. میگرن های خفیف تا متوسط را می توان با NSAID نیز درمان کرد. میگرن های شدیدتر معمولا با تریپتان مانند ایمیترکس (سوماتریپتان) یا ترکیبی از NSAID /تریپتان مانند Treximet درمان می شوند. برای افراد مبتلا به میگرن که نمی توانند تریپتان مصرف کنند یا تحمل کنند، ممکن است یک مسدودکننده پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین ( CGRP ) مانند Ubrelvy ( ubrogepant ) یا Nurtec ODT ( rimegepant ) آزمایش شود. برای سردردهای خوشه ای، ابتدا درمان با اکسیژن (استنشاق اکسیژن از طریق ماسک صورت) توصیه می شود. درمان سردردهای ثانویه مستلزم پرداختن به مشکل اساسی است. به عنوان مثال، اسپری بینی سالین یا کورتیکواسترویید و گاهی اوقات یک آنتی بیوتیک (در صورت مشکوک شدن به عفونت سینوسی باکتریایی) برای مدیریت سردرد سینوسی استفاده می شود. به همین ترتیب، دوزهای بالای کورتیکواستروییدها (یا به سادگی "استروییدها") برای درمان آرتریت سلول غول پیکر و بلوک عصبی (تزریق یک بی حس کننده موضعی به عصب) ممکن است برای درمان نورالژی اکسیپیتال استفاده شود. سوالات متداول مدت زمان سردرد بستگی به نوع و درمان یا عدم درمان آن با دارو دارد. به عنوان مثال، سردرد تنشی درمان نشده می تواند تا هفت روز طول بکشد. میگرن درمان نشده می تواند تا ساعت طول بکشد. در صورت امکان، بهتر است برای درمان سردرد در دوران بارداری به گزینه های غیر دارویی متوسل شوید. ممکن است سعی کنید در یک اتاق تاریک و ساکت چرت بزنید یا از کمپرس خنک روی سر خود استفاده کنید. اگر سردرد شما جدید، مداوم، بدتر یا شدید است، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. سخن آخر محل سردرد شما می تواند بینشی در مورد نوع سردردی که تجربه می کنید ارایه دهد. بیشتر سردردها یا سردردهای تنشی یا میگرنی هستند. سردردهای ثانویه کمتر شایع هستند و از یک مشکل اساسی سلامتی ناشی می شوند. در حالی که سردرد بسیار رایج است، اما فهمیدن دلیل تجربه آن می تواند دشوار باشد. در حین انجام مراحل تشخیصی، حتما با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود همکاری نزدیک داشته باشید. همچنین، با عدم مصرف هیچ دارویی بدون دریافت ت ییدیه از ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود، ایمن بمانید.

زانو متورم زمانی اتفاق می‌افتد که مایع اضافی در مفصل زانو یا اطراف آن جمع شود. پزشک شما ممکن است به این وضعیت به عنوان افیوژن در مفصل زانو اشاره کند. برخی افراد به این حالت "آب روی زانو" می گویند. زانو متورم ممکن است نتیجه تروما، صدمات ناشی از استفاده بیش از حد، یا یک بیماری یا شرایط زمینه ای باشد. برای تعیین علت تورم، پزشک ممکن است نیاز به نمونه‌گیری از مایع برای آزمایش عفونت، بیماری یا آسیب داشته باشد. برداشتن مقداری از مایع نیز به کاهش درد و سفتی مرتبط با تورم کمک می کند. هنگامی که پزشک علت اصلی تورم زانوی شما را مشخص کرد، درمان مناسب می تواند شروع شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم و نشانه های تورم زانو معمولا عبارتند از: وقتی مفصل زانو حاوی مایع اضافی است، ممکن است نتوانید پای خود را به طور کامل خم یا صاف کنید. بسته به علت تجمع مایع، زانو ممکن است بسیار دردناک باشد تا حدی که تحمل وزن بر روی آن دشوار یا غیرممکن است. پوست اطراف کاسه زانو شما می تواند به طور قابل توجهی پف کند، به خصوص زمانی که زانوی آسیب دیده را با زانوی معمولی مقایسه کنید. بسیاری از مشکلات، از آسیب های تروماتیک گرفته تا بیماری ها و سایر شرایط، می توانند باعث تورم زانو شوند. این علل، عبارتند از: رگ به رگ شدن یک رباط کشیده یا پارگی است. رباط ها نوارهایی از بافت فیبری هستند که استخوان ها را به استخوان های دیگر متصل می کنند. پیچ خوردگی زانو ممکن است در اثر ضربه شدید یا پیچ خوردگی زانو ایجاد شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تاندون ها نوارهایی از بافت فیبری هستند که ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. کشیدگی زانو ممکن است به دنبال حرکت ناگهانی یا چرخش زانو ایجاد شود. مینیسک ها یک جفت غضروف هلالی شکل هستند که در داخل هر مفصل زانو قرار می گیرند. آنها به پیشگیری از اصطکاک بین استخوان های تشکیل دهنده زانو کمک می کنند. چرخش ناگهانی زانو می تواند منجر به پارگی مینیسک شود. این التهاب تاندون است. تاندونیت زانو می تواند به دلیل استفاده بیش از حد از مفصل زانو باشد، معمولا در اثر فعالیت هایی مانند دویدن، پریدن و دوچرخه سواری به وجود می آید. آسیب به هر قسمت از زانو می تواند باعث تجمع مایع اضافی مفصل شود. آسیب هایی که می توانند باعث تجمع مایع در داخل و اطراف مفصل زانو شوند، عبارتند از: استخوان های شکسته پارگی غضروف (منیسک) تحریک ناشی از استفاده بیش از حد پارگی رباط، به ویژه رباط صلیبی قدامی ( ACL ) بیماری ها و شرایطی که می توانند باعث تجمع مایع در داخل و اطراف مفصل زانو شوند، عبارتند از: آرتروز عفونت نقرس بورسیت کیست ها تومورها نقرس کاذب روماتیسم مفصلی با افزایش سن، احتمال ایجاد زانو متورم مرتبط با آرتریت افزایش می یابد. افرادی که در ورزش هایی که شامل چرخاندن زانو هستند، مانند بسکتبال، شرکت می کنند، احتمال بیشتری دارد که انواع آسیب های زانو را تجربه کنند که باعث تورم می شود. اضافه وزن به مفصل زانو فشار مضاعفی وارد می کند و به اضافه بار بافت و مفصل و تحلیل رفتن زانو کمک می کند که می تواند منجر به تورم زانو شود. چاقی خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می دهد که یکی از شایع ترین علل تورم زانو است. عوارض زانو متورم می تواند شامل موارد زیر باشد: مایع موجود در زانو می تواند به عملکرد عضلات شما آسیب برساند و باعث ضعیف شدن و آتروفی عضلات ران شود. تجمع مایع در زانوی شما می تواند منجر به تشکیل کیست بیکر در پشت زانوی شما شود. کیست بیکر متورم می تواند دردناک باشد، اما معمولا با یخ و فشرده سازی بهبود می یابد. اگر تورم شدید باشد، ممکن است نیاز به برداشتن مایع (آسپیراسیون کیست) داشته باشید. تورم در زانو می تواند تحرک را کاهش دهد و باعث درد و سایر علایم شود. خوشبختانه، چند تکنیک ساده ممکن است به سرعت تورم را کاهش دهد. تورم زانو ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد، آسیب یا آرتروز باشد. ممکن است فرد بتواند تورم را در خانه کاهش دهد، اما در برخی موارد، درمان حرفه ای ضروری است. بورسیت پیش کشکک بورس ها کیسه هایی پر از مایع هستند که به کاهش اصطکاک در مفصل کمک می کنند. آنها می توانند ملتهب شوند و مایع اضافی تولید کنند که منجر به تورم مفصل شود. بورسیت پیش کشکک یک اصطلاح پزشکی برای تورم بورس های کاسه زانو است. این می تواند ناشی از موارد زیر باشد: عفونت بورس ها آسیب به جلوی زانو فشار مداوم روی جلوی زانو که احتمالا به دلیل زانو زدن مکرر ایجاد می شود. برخی از علایم بورسیت پیش کشکک، عبارتند از: آرتروز تورم سریع جلوی زانو قرمزی یا گرمی اطراف زانو دردی که معمولا در حین یا بعد از فعالیت رخ می دهد آرتریت باعث التهاب یک یا چند مفصل می شود. بیش از نوع آرتریت وجود دارد. دو موردی که معمولا زانوها را تحت ت ثیر قرار می دهند، آرتروز و آرتریت روماتویید هستند. استیوآرتریت دژنراتیو است، باعث می شود غضروف مفصل به تدریج فرسوده شود. در زانو، می‌تواند باعث تحلیل رفتن غضروف‌هایی شود که انتهای استخوان‌های تشکیل‌دهنده مفصل زانو را می‌پوشاند. با گذشت زمان، این امر باعث ساییدگی استخوان ها به هم می شود. یک فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند: درد و سفتی مفاصل تورم در اطراف مفصل ناپایداری یا کمانش مفصل زانو ضعف عضلات اطراف مفصل محدوده حرکتی محدود در مفصل رشد توده هایی به نام خار استخوانی کلیک کردن یا ترک خوردن در هنگام خم شدن یا گسترش مفصل استیوآرتریت در افراد بالای سال شایع تر است و تمایل به بروز دارد. آرتریت روماتویید یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی به بافت های سالم از جمله غضروف و استخوان حمله می کند. در زانو، این می تواند باعث تورم غشای سینوویال پوشاننده مفصل شود. همچنین ممکن است منجر به درد، تورم قابل مشاهده و کاهش دامنه حرکتی در زانو شود. عفونت می تواند در مایع یا بافت مفاصل رخ دهد. ممکن است پزشک به آن آرتریت سپتیک اشاره کند. این مورد اورژانسی است و نیاز به جراحی فوری دارد. این عفونت ممکن است ویروسی، قارچی یا باکتریایی باشد، اما شایع‌ترین عامل آن استافیلوکوکوس اوریوس، نوعی باکتری است. پاتوژن عفونی ممکن است از طریق زخم وارد مفصل زانو شود یا عفونت از قسمت دیگری از بدن پخش شود. عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به آرتریت سپتیک را افزایش دهند: دیابت آرتروز اچ‌آی‌وی سن بالاتر روماتیسم مفصلی اختلالات ریه یا کبد اختلال مصرف الکل یک سیستم ایمنی سرکوب شده مصرف مواد مخدر داخل وریدی یک عفونت سیستمیک منتقله از طریق خون همچنین، فردی که در گذشته آرتریت سپتیک داشته است، خطر بازگشت این مشکل را افزایش می دهد. چگونه ورم زانو را کاهش دهیم؟ در زیر چند تکنیک برای کاهش تورم در خانه آورده شده است که، عبارتند از: از هر گونه فعالیتی که ممکن است باعث تورم زانو شده باشد خودداری کنید. این به مفصل فرصتی برای بهبودی می دهد. اجتناب از هر گونه تمرین تحمل وزن که ممکن است آسیب زانو را بدتر کند، بسیار مهم است. با این حال، کشش و صاف کردن آرام زانو هر از گاهی آن را در حین بهبودی انعطاف پذیر نگه می دارد. قرار دادن یخ روی زانو به مدت تا دقیقه هر بار می تواند تورم را کاهش دهد. یخ باعث انقباض عروق خونی نزدیک مفصل می شود و جریان خون و التهاب را کاهش می دهد. یخ را مستقیما روی پوست قرار ندهید، زیرا می تواند باعث سوختگی شود. به جای آن، آن را در یک کیسه پلاستیکی قابل مهر و موم قرار دهید، سپس کیسه بسته شده را در یک حوله یا پارچه تمیز بپیچید و سپس آن را روی پوست قرار دهید. استفاده از باند یا جوراب واریس از جمع شدن مایع در داخل و اطراف مفصل پیشگیری می کند. این کار می تواند به پیشگیری یا کاهش تورم نیز کمک کند. بانداژ پهن‌تری را انتخاب کنید که فشار بیشتری را بدون قطع کردن گردش خون ایجاد می‌کند. باند پیچیده شده نباید خیلی محکم باشد. هنگامی که فرد در حال استراحت است، زانوی متورم او باید بالاتر از سطح قلب قرار گیرد. این به تخلیه مایع اضافی از مفصل کمک می کند و جریان خون را کاهش می دهد. کوسن ها یا بالش های معمولی اغلب این کار را انجام می دهند، اما بالش های مخصوص بلند کردن پا نیز در دسترس هستند. مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ) باید به کاهش تورم و التهاب مفصل زانو و تسکین درد کمک کند. برخی از NSAID ها، مانند ایبوپروفن ( Advil ) یا ناپروکسن ( Aleve ) بدون نسخه در دسترس هستند. پزشک ممکن است داروهای قوی تری برای درمان درد و تورم شدید تجویز کند. تمرینات ایزومتریک یک عضله یا گروه خاصی از عضلات را منقبض می کند بدون اینکه باعث حرکت مفصل شود. یک فیزیوتراپیست ممکن است طرحی از این تمرینات را برای کمک به تقویت و حمایت از عضلات اطراف زانو و در عین حال کاهش تجمع مایع در مفصل ایجاد کند. همچنین ماساژ می تواند به تخلیه مایع اضافی از زانو کمک کند. ممکن است شخص ماساژ را خودش انجام دهد یا به یک ماساژ درمانگر واجد شرایط مراجعه کند. اگر تورم مفصل زانو با چند روز استراحت و مراقبت در منزل بهبود نیافت، با پزشک مشورت کنید. علایم دیگری که نشان دهنده نیاز به مراقبت پزشکی است، عبارتند از: زانو درد شدید یا مداوم تغییر رنگ پوست زیر زانو کلیک کردن یا قفل شدن زانو قرمزی یا گرمی اطراف زانو ناتوانی در صاف کردن مفصل زانو هر ظاهر غیرعادی دیگری از زانو ناتوانی در آوردن وزن بر روی زانو درد، بی حسی یا سوزن سوزن شدن پوست زیر زانو دردی که در صورت عدم وجود وزن بر روی زانو ادامه می یابد. پزشک شما احتمالا با یک شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی شروع می کند. پس از آن احتمالا برای تعیین مشکل اساسی که باعث تورم زانوی شما شده است به آزمایشاتی نیاز خواهید داشت. تست های تصویربرداری می توانند به نشان دادن محل مشکل کمک کنند. گزینه ها عبارتند از: این آزمایش می‌تواند آرتریت یا اختلالات موثر بر تاندون‌ها یا رباط‌ها را بررسی کند. اشعه ایکس می‌تواند شکستگی یا دررفتگی استخوان‌ها را رد کند و مشخص کند که آیا آرتریت دارید یا خیر. این آزمایش می تواند آسیب های تاندون، رباط و بافت نرم را که در اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند، تشخیص دهد. ورم زانو چگونه درمان می شود؟ پزشک مایعات را از داخل زانوی شما خارج می کند تا وجود موارد زیر را بررسی کند: بلورهای رایج در نقرس یا نقرس کاذب باکتری، که ممکن است باعث عفونت شود. خون، که ممکن است ناشی از جراحات یا اختلالات خونریزی باشد. درمان بسته به علت تورم زانو، شدت آن و سابقه پزشکی شما متفاوت است. درمان به طور کلی شامل داروهای ضد درد و روش هایی برای برداشتن مایع از مفصل زانو است. اگر مسکن‌های بدون نسخه کافی نباشند، پزشک ممکن است داروهای مسکن خوراکی تجویز کند. انواع دیگر استروییدها را می توان مستقیما به مفصل زانو تزریق کرد. درمان علت اصلی زانو متورم ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشد: اگر تحمل وزن روی مفصل زانو غیرقابل تحمل شود، ممکن است به جراحی تعویض زانو نیاز داشته باشید. آرتروسنتز برداشتن مایع از زانو می تواند به کاهش فشار روی مفصل کمک کند. پس از تنفس مایع مفصلی، پزشک ممکن است کورتیکواسترویید را برای درمان التهاب به مفصل تزریق کند. آرتروسکوپی یک لوله روشن (آرتروسکوپ) از طریق یک برش کوچک به مفصل زانو شما وارد می شود. ابزارهای متصل به آرتروسکوپ می توانند بافت شل را از بین ببرند یا آسیب زانوی شما را ترمیم کنند. همچنین ممکن است پزشک فیزیوتراپی را برای بهبود عملکرد و قدرت زانو توصیه کند. تورم زانو ممکن است ناشی از استفاده بیش از حد، آسیب یا نوعی آرتریت باشد. مراقبت در منزل، مانند استفاده از یخ و بالا بردن ناحیه، می تواند تورم را کاهش دهد و به بهبودی کمک کند، اما درمان حرفه ای ممکن است ضروری باشد. برای تورم شدید یا مداوم زانو یا اگر تورم با هر علامت نگران کننده دیگری همراه باشد به پزشک مراجعه کنید.

عفونت مخمر مقعدی زمانی ایجاد می شود که قارچ کاندیدا، که نوعی مخمر است، به طور غیرقابل کنترلی روی سطح پوست یا در غشاهای مخاطی داخل بدن رشد می کند. افراد ممکن است در هر نقطه از بدن یا خارج از بدن خود دچار شوند، از جمله دهان، گلو، واژن، آلت تناسلی یا مقعد. عفونت مخمر مقعدی اغلب باعث خارش شدید و مداوم مقعد می شود که به آن خارش مقعدی نیز می گویند. عفونت مخمری مقعدی اغلب با خارش مداوم و شدید مقعد شروع می شود که به آن نیز می گویند. پزشک می‌تواند یک معاینه فیزیکی سریع برای تعیین علت، مانند بهداشت ضعیف، همورویید یا عفونت قارچی انجام دهد. اگر تشخیص عفونت مخمری مقعدی باشد، افراد می توانند عفونت های مخمری مقعدی را با داروهای ضد قارچ بدون نسخه ( OTC ) یا داروهای تجویزی درمان کنند. به خواندن این مقاله از ادامه دهید تا در مورد علایم، علل، درمان ها و عوامل خطر مرتبط با عفونت های مخمری مقعدی بیشتر بدانید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم عفونت مخمر مقعدی یکی از اولین علایمی که بیشتر مردم متوجه آن می شوند خارش در ناحیه پری مقعد است. خارش آنی یک بیماری شایع است که به عنوان احساس خارش مزمن در پوست اطراف مقعد تعریف می شود. تخمین زده می شود که عفونت های قارچی مسیول حدود درصد از خارش آنی هستند. عفونت های مخمری مقعدی می توانند در هر دو جهت پخش شوند: می توانند از مقعد شروع شده و به آلت تناسلی یا واژن گسترش یابند و همچنین از این نواحی شروع شده و به مقعد نیز سرایت می کنند. علایم عفونت مخمری مقعدی در اطراف ناحیه پری مقعد ظاهر می شود مگر اینکه عفونت به سایر قسمت های بدن سرایت کند. فرد مبتلا به عفونت مخمری مقعدی ممکن است خارش شدید و مداوم را تجربه کند. عفونت قارچی مقعدی زمانی رخ می دهد که رشد بیش از حد قارچ های کاندیدا در مقعد ایجاد شود. افرادی که عفونت مخمری مقعدی دارند ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خارش شدید و مداوم احساس سوزش ترشح گاه به گاه از مقعد تغییرات پوستی، مانند پوست قرمز یا تحریک شده، خونریزی مقعد یا درد ناشی از خاراندن عفونت مخمری مقعدی می تواند به آلت تناسلی یا واژن سرایت کند. چه عواملی منجر به عفونت مخمر مقعدی می شوند؟ باکتری کاندیدا مسیول عفونت های مخمری در سطح پوست، داخل دستگاه گوارش و در واژن زندگی می کند. غلظت طبیعی کاندیدا علایمی ایجاد نمی کند. با این حال، رشد بیش از حد کاندیدا می تواند منجر به عفونت های مخمری روی پوست یا داخل غشاهای مخاطی شود: دهان گلو واژن سر آلت تناسلی مقعد کاندیدا در محیط های گرم و مرطوب رشد می کند. پوشیدن لباس های تنگ یا محدود کننده می تواند شرایطی را ایجاد کند که رشد قارچ های کاندیدا را تشویق کند. کاندیدا اضافی در روده می تواند به کانال مقعدی برسد که ممکن است منجر به عفونت مخمری مقعدی شود. اگرچه عفونت های مخمری می تواند اندام تناسلی را تحت تاثیر قرار دهد، پزشکان آنها را بیماری مقاربتی نمی دانند. با این حال، افراد در صورت داشتن رابطه جنسی مقعدی با شریکی که دارای عفونت قارچی مقعدی است، بدون استفاده از یا سایر روش‌های پیشگیری از بارداری، می‌توانند عفونت مخمری مقعدی را ایجاد یا منتقل کنند. عفونت مخمر مقعدی چگونه درمان می شود؟ سازمان ملی اختلالات نادر ( NORD ) بیان می کند که عفونت های قارچی به ندرت در افراد سالم شدید است. درمان عفونت های قارچی بسته به شدت عفونت متفاوت است. پزشک ممکن است داروهای OTC را برای عفونت های مخمری خفیف تا متوسط توصیه کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: کلوتریمازول میکونازول (مونیستات) شیاف اسید بوریک بوتوکونازول اگرچه بسیاری از داروهای عفونت قارچی OTC به طور خاص عفونت های واژن را هدف قرار می دهند، افراد می توانند با خیال راحت از آنها برای درمان عفونت های مخمری مقعدی نیز استفاده کنند. پزشک ممکن است درمان‌های قوی‌تری را برای افرادی که عفونت‌های قارچی شدید یا مزمن دارند و به داروهای معمولی پاسخ نمی‌دهند، تجویز کند. داروهای تجویزی برای عفونت های مخمری مقعدی عبارتند از: نیستاتین (مایکوستاتین، نیستاپ) دی فلوکان (فلوکونازول) ترکونازول (ترازول) اگرچه نادر است، اما عفونت قارچی می تواند به یک عفونت سیستمیک تبدیل شود که به غشای اندام های اطراف مانند قلب یا مغز گسترش می یابد. پزشکان می توانند کاندیدیازیس سیستمیک را با داروهای ضد قارچ خوراکی یا داخل وریدی ( IV ) درمان کنند. درمان های طبیعی برای عفونت مخمر مقعدی افراد همچنین می توانند علایم خود را با داروهای طبیعی زیر مدیریت کنند. پروبیوتیک ها طبق یک مطالعه آزمایشگاهی محققان دریافتند که یک پروبیوتیک ترکیبی حاوی ساکارومایسس بولاردی، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و سایرین به طور موثری از رشد کاندیدا تروپیکالیس و کاندیدا آلبیکنس که شایع ترین علت عفونت های مخمری است، جلوگیری می کند. علیرغم نتایج چشمگیر مطالعات، تعداد کمی از کارآزمایی‌های بالینی با کیفیت بالا که اثربخشی پروبیوتیک‌ها را برای درمان عفونت‌های مخمری ارزیابی می‌کنند، وجود دارد. یک بررسی دیگر از ده کارآزمایی کنترل تصادفی شده شواهدی یافت شد که نشان می‌دهد پروبیوتیک‌ها ممکن است اثربخشی درمان‌های سنتی ضد قارچ را افزایش دهند. نویسندگان این بررسی همچنین به شواهدی اشاره کردند که نشان می‌دهد مکمل‌های پروبیوتیک ممکن است دفعات عفونت‌های عودکننده را کاهش دهد. روغن نارگیل روغن نارگیل دارای خواص ضد میکروبی قوی است که ممکن است به مبارزه با رشد بیش از حد کاندیدا کمک کند. یافته های تحقیقات فعلی نشان می دهد که اسیدهای چرب با زنجیره متوسط، به ویژه اسید لوریک، مسیول اثرات ضد میکروبی روغن نارگیل هستند. اسیدهای چرب با زنجیره متوسط می توانند باکتری ها و قارچ ها را با ایجاد اختلال در غشای سلولی آنها از بین ببرند. در یک مطالعه آزمایشگاهی محققان مشاهده کردند روغن نارگیل به طور موثرتری از رشد کاندیدا آبلیکنس از برخی پروبیوتیک ها جلوگیری می کند. با این حال، روغن نارگیل در مقایسه با درمان های رایج OTC ، مانند کتوکونازول و کلرهگزیدین، اثرات ضد قارچی ضعیف تری نشان داد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای ت یید این یافته ها ضروری است. نویسندگان دیگری دریافتند که موش‌هایی که از رژیم‌های غذایی سرشار از روغن نارگیل استفاده می‌کردند، در مقایسه با موش‌هایی که از چربی گوشت گاو و روغن سویا تغذیه می‌کردند، میزان کاندیدا آبلیکنس روده را کاهش دادند. روغن درخت چای یک مطالعه نشان داد که روغن درخت چای می تواند به بهبود درمان عفونت های قارچی کمک کند. این مطالعه روغن را با داروی فلوکونازول برای کمک به درمان عفونت های عود کننده ترکیب کرد. سیر و آویشن: این مطالعه کرم حاوی سیر و آویشن را با کلوتریمازول مقایسه کرد. آنها دریافتند که هر دو کرم به یک اندازه در درمان عفونت های قارچی موثر هستند. قبل از شروع هر گونه درمان جایگزین، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. برخی از روش ها اثرات ناشناخته ای دارند، می توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند یا فقط بی اثر هستند. سایر درمان های خانگی افراد می توانند عفونت های مخمری خفیف را در خانه با داروهای ضد قارچ OTC درمان کنند. افراد همچنین می توانند از پمادهای کورتیکواستروییدی مانند برای کاهش التهاب و خارش استفاده کنند. تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی ممکن است به تسریع روند بهبود و جلوگیری از عفونت مجدد کمک کند. چگونه خطر ابتلا به عفونت مخمر مقعدی را کاهش دهیم؟ افراد می توانند خطر ابتلا به عفونت های مخمری مقعدی را با موارد زیر کاهش دهند: رعایت بهداشت مناسب حفظ وزن بدن مناسب شستشو بعد از شنا و ورزش استفاده از کاندوم و بند دندان در طول رابطه جنسی پوشیدن لباس زیر قابل تنفس و لباس های گشاد خوردن یک رژیم غذایی متعادل کم قند تصفیه شده و کربوهیدرات اجتناب از استفاده از محصولات بهداشتی معطر در ناحیه تناسلی و مقعد افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری برای رشد بیش از حد کاندیدا و عفونت های قارچی باشند اگر: دیابت دارند. چاقی هستند. سیستم ایمنی ضعیفی دارند. استفاده مکرر از آنتی بیوتیک ها چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر افراد دارای علایم عفونت مخمری مقعدی هستند که چندین هفته طول می کشد، ممکن است بخواهند با یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرند. افرادی که توصیه های درمانی را از یک مرکز مراقبت های بهداشتی دریافت می کنند، اما در عرض تا هفته بهبود قابل توجهی را تجربه نمی کنند، باید با تماس بگیرند. افراد همچنین در صورت مشاهده موارد زیر باید با پزشک تماس بگیرند: تب لرز فشار خون پایین ضربان قلب سریع تنفس سریع یا کم عمق خونریزی یا ترشح غیر معمول از مقعد سخن آخر عفونت مخمر مقعدی می تواند باعث خارش ناراحت کننده شود، اما به ندرت نشان دهنده یک اورژانس پزشکی است. پزشکان می توانند داروهای ضد قارچی را تجویز کنند که از رشد قارچ جلوگیری می کند. اگرچه عفونت های قارچی مسری نیستند، اما افراد می توانند عفونت قارچی را به شریک جنسی خود منتقل کنند. افراد زمانی به عفونت های قارچی مبتلا می شوند که قارچ های مخمری در سطح پوست یا داخل بدن خود رشد کنند. افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف، دیابت یا چاقی هستند ممکن است خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش دهند. درمان عفونت های مخمری به میزان جدی بودن عفونت بستگی دارد. برای اکثر افراد سالم بدون سیستم ایمنی ضعیف، عفونت های قارچی شدید نیستند و به راحتی قابل درمان نیستند. اما نتیجه بستگی به تلاش دارد. به عبارت دیگر، برای اطمینان از پاک شدن کامل عفونت، کل روند درمانی را تمام کنید.

فلج تارهای صوتی زمانی رخ می دهد که عملکرد تکانه های عصبی به جعبه صوتی (حنجره) مختل شود. این وضعیت منجر به فلج شدن ماهیچه های تارهای صوتی می شود. فلج تارهای صوتی می تواند بر توانایی صحبت کردن و حتی تنفس شما ت ثیر بگذارد. این به این دلیل است که تارهای صوتی شما، که گاهی اوقات تارهای صوتی نامیده می شوند، بیشتر از تولید صدا انجام می دهند. آنها همچنین با جلوگیری از ورود غذا، نوشیدنی و حتی بزاق دهان به نای باعث خفگی شما از راه هوایی شما محافظت می کنند. علل احتمالی شامل آسیب عصبی در حین جراحی، عفونت های ویروسی و برخی سرطان ها هستند. درمان فلج تارهای صوتی معمولا شامل جراحی و گاهی صدا درمانی است. علایم فلج تارهای صوتی تارهای صوتی شما دو نوار انعطاف پذیر از بافت ماهیچه ای هستند که در ورودی نای (نای) قرار دارند. وقتی صحبت می‌کنید، گروه‌های موسیقی به هم می‌رسند و با لرزش صدا تولید می‌کنند. بقیه زمان ها، تارهای صوتی در حالت باز شل هستند، بنابراین می توانید نفس بکشید. در بیشتر موارد فلج تارهای صوتی، تنها یک تار صوتی را درگیر می کند. فلج هر دو تار صوتی یک بیماری نادر اما جدی است. این می تواند مشکلات صوتی و مشکلات قابل توجهی در تنفس و بلع ایجاد کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم و نشانه های فلج تارهای صوتی ممکن است شامل موارد زیر باشد: گرفتگی صدا سرفه های بی اثر پاکسازی مکرر گلو تنفس پر سر و صدا از دست دادن صدای صوتی از دست دادن رفلکس تهوع ناتوانی در صحبت با صدای بلند نیاز به تنفس مکرر هنگام صحبت کردن خفگی یا سرفه هنگام بلعیدن غذا، نوشیدنی یا بزاق دهان اگر به مدت بیش از دو هفته گرفتگی صدا بدون دلیل و مداوم دارید، یا اگر متوجه تغییر صدای غیرقابل توضیح یا ناراحتی شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. علل فلج تارهای صوتی در فلج تارهای صوتی، تکانه های عصبی به جعبه صوتی شما (حنجره) مختل می شود و در نتیجه عضله فلج می شود. پزشکان اغلب علت فلج تارهای صوتی را نمی دانند. علل شناخته شده ممکن است شامل موارد زیر باشد: اگر شرایط عصبی خاصی مانند مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری پارکینسون دارید، ممکن است فلج تارهای صوتی را تجربه کنید. سکته مغزی جریان خون را در مغز شما قطع می کند و ممکن است به بخشی از مغز که پیام ها را به جعبه صوتی می فرستد آسیب برساند. ضربه به گردن یا قفسه سینه شما ممکن است به اعصابی که در خدمت تارهای صوتی شما هستند یا خود جعبه صدا صدمه بزند. برخی از عفونت ها مانند بیماری لایم، ویروس اپشتین بار و تبخال می توانند باعث التهاب شوند و به طور مستقیم به اعصاب حنجره آسیب بزنند. تومورها، چه سرطانی و چه غیرسرطانی، می توانند در یا اطراف عضلات، غضروف یا اعصاب کنترل کننده عملکرد جعبه صوتی شما رشد کنند و می توانند باعث فلج تارهای صوتی شوند. جراحی روی گردن یا بالای قفسه سینه شما یا نزدیک آن می تواند به اعصابی که در خدمت جعبه صوتی شما هستند آسیب ببیند. جراحی هایی که خطر آسیب را به همراه دارند شامل جراحی های تیرویید یا غدد پاراتیرویید، مری، گردن و قفسه سینه است. عوامل خطر فلج تارهای صوتی عواملی که ممکن است خطر ابتلا به فلج تارهای صوتی را افزایش دهند، عبارتند از: تحت عمل جراحی گلو یا قفسه سینه افرادی که نیاز به جراحی تیرویید، گلو یا بالای قفسه سینه خود دارند، در معرض افزایش خطر آسیب عصبی تارهای صوتی هستند. گاهی اوقات لوله های تنفسی که در جراحی یا برای کمک به تنفس شما در صورت داشتن مشکلات تنفسی جدی استفاده می شود، می تواند به اعصاب تارهای صوتی آسیب برساند. داشتن یک بیماری عصبی افراد مبتلا به بیماری های عصبی خاص مانند بیماری پارکینسون یا مولتیپل اسکلروزیس بیشتر در معرض ضعف یا فلج تارهای صوتی هستند. فلج تارهای صوتی چه عوارضی دارد؟ مشکلات تنفسی مرتبط با فلج تارهای صوتی ممکن است به قدری خفیف باشند که فقط صدایی خشن داشته باشید یا آنقدر جدی باشند که زندگی را به خطر بیندازند. از آنجایی که فلج تارهای صوتی مانع از باز شدن یا بسته شدن کامل دهانه راه هوایی می شود، سایر عوارض ممکن است شامل خفگی یا استنشاق (استنشاق) غذا یا مایعات باشد. آسپیراسیون که منجر به ذات الریه شدید می شود نادر اما جدی است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد. فلج تارهای صوتی چگونه تشخیص داده می شود؟ پزشک در مورد علایم و شیوه زندگی شما می پرسد، به صدای شما گوش می دهد و از شما می پرسد که چه مدت مشکلات صوتی داشته اید. برای ارزیابی بیشتر مشکلات صوتی شما، آزمایشات زیر ممکن است انجام شود: لارنگوسکوپی پزشک شما با استفاده از یک آینه یا یک لوله نازک و انعطاف پذیر (معروف به لارنگوسکوپ یا آندوسکوپ) یا هر دو به تارهای صوتی شما نگاه می کند. همچنین ممکن است آزمایشی به نام ویدیو استروبولارنگوسکوپی داشته باشید که با استفاده از یک دوربین خاص که شامل یک دوربین کوچک در نوک آن است یا یک دوربین بزرگتر متصل به قطعه مشاهده اسکوپ انجام می شود. این آندوسکوپ‌های ویژه با بزرگنمایی بالا به پزشک شما اجازه می‌دهد تارهای صوتی شما را مستقیما یا روی یک مانیتور ویدیویی مشاهده کند تا حرکت و موقعیت تارهای صوتی و اینکه آیا یک یا هر دو تارهای صوتی تحت ت ثیر قرار گرفته‌اند یا خیر. الکترومیوگرافی حنجره این تست جریان الکتریکی را در عضلات جعبه صوتی شما اندازه گیری می کند. برای به دست آوردن این اندازه‌گیری‌ها، پزشک معمولا سوزن‌های کوچکی را از طریق پوست گردن وارد ماهیچه‌های تار صوتی می‌کند. این آزمایش معمولا اطلاعاتی را ارایه نمی دهد که ممکن است روند درمان را تغییر دهد، اما ممکن است اطلاعاتی در مورد میزان بهبودی به پزشک شما بدهد. این آزمایش برای پیش‌بینی چگونگی بهبودی زمانی که بین شش هفته تا شش ماه پس از شروع علایم انجام شود بسیار مفید است. آزمایش خون و اسکن از آنجایی که تعدادی از بیماری ها ممکن است باعث آسیب دیدگی عصب شوند، ممکن است برای شناسایی علت فلج به آزمایش های اضافی نیاز داشته باشید. آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن باشد. فلج تارهای صوتی چگونه درمان می شود؟ درمان فلج تارهای صوتی به علت، شدت علایم و زمان از شروع علایم بستگی دارد. درمان ممکن است شامل صدا درمانی، تزریق انبوه، جراحی یا ترکیبی از درمان‌ها باشد. در برخی موارد، ممکن است بدون درمان جراحی بهتر شوید. به همین دلیل، پزشک شما ممکن است جراحی دایمی را حداقل یک سال از شروع فلج تارهای صوتی به تاخیر بیندازد. با این حال، درمان جراحی با تزریق انبوه حاوی مواد شبیه کلاژن اغلب در ماه اول از دست دادن صدا انجام می شود. در طول دوره انتظار برای جراحی، پزشک ممکن است صدا درمانی را برای جلوگیری از استفاده نادرست از صدای خود در حین بهبود اعصاب پیشنهاد کند. صدا درمانی جلسات صدا درمانی شامل تمرینات یا فعالیت های دیگر برای تقویت تارهای صوتی، بهبود کنترل تنفس در حین گفتار، جلوگیری از تنش غیرطبیعی در سایر عضلات اطراف تارهای صوتی فلج شده و محافظت از راه هوایی در هنگام بلع است. گاهی اوقات، اگر تارهای صوتی شما در مکانی که نیازی به حجم اضافی یا تغییر موقعیت ندارد فلج شده باشد، ممکن است تنها درمانی باشد که به آن نیاز دارید. عمل جراحی اگر علایم فلج تارهای صوتی به خودی خود به طور کامل بهبود نیافتند، ممکن است برای بهبود توانایی صحبت کردن و بلع، درمان های جراحی ارایه شود. گزینه های جراحی عبارتند از: تزریق فله فلج عصب تار صوتی احتمالا ماهیچه تار صوتی را نازک و ضعیف می کند. برای افزایش حجم تارهای صوتی فلج شده، پزشک متخصص در اختلالات حنجره (حنجره شناس) ممکن است تار صوتی شما را با ماده ای مانند چربی بدن، کلاژن یا ماده پرکننده تایید شده دیگر تزریق کند. این حجم اضافه شده تار صوتی آسیب دیده را به وسط جعبه صوتی شما نزدیک می کند به طوری که تار صوتی متحرک و عملکرد مخالف می تواند هنگام صحبت، قورت دادن یا سرفه تماس نزدیک تری با تار صوتی فلج داشته باشد. ایمپلنت های ساختاری به جای استفاده از تزریق انبوه، این روش معروف به تیروپلاستی، لارنگوپلاستی داخلی یا جراحی چارچوب حنجره بر استفاده از ایمپلنت در حنجره برای تغییر موقعیت تارهای صوتی تکیه دارد. به ندرت، افرادی که این جراحی را انجام می دهند ممکن است نیاز به جراحی دوم برای تغییر جای ایمپلنت داشته باشند. تغییر موقعیت تارهای صوتی در این روش، جراح پنجره ای از بافت خود را از بیرون جعبه صدای شما به سمت داخل حرکت می دهد و تار صوتی فلج شده را به سمت وسط جعبه صوتی شما هل می دهد. این به تارهای صوتی سالم شما اجازه می دهد تا بهتر در برابر شریک فلج خود ارتعاش کند. جایگزینی عصب آسیب دیده (عصب مجدد) در این جراحی یک عصب سالم از ناحیه دیگری از گردن جابجا می شود تا تار صوتی آسیب دیده جایگزین شود. ممکن است شش تا نه ماه طول بکشد تا صدا بهبود یابد. برخی از پزشکان این جراحی را با تزریق حجیم ترکیب می کنند. تراکیوتومی. اگر هر دو تارهای صوتی شما فلج شده و نزدیک به هم قرار گیرند، جریان هوای شما کاهش می یابد. در این شرایط، مشکلات تنفسی زیادی خواهید داشت و به یک روش جراحی به نام تراکیوتومی نیاز خواهید داشت. در تراکیوتومی، یک برش در جلوی گردن شما ایجاد می‌شود و یک سوراخ مستقیما در نای ایجاد می‌شود. یک لوله تنفسی وارد می شود که به هوا اجازه می دهد تارهای صوتی بی حرکت را دور بزند. درمان های جدید پیوند دادن تارهای صوتی به یک منبع جایگزین برای تحریک الکتریکی شاید یک عصب از قسمت دیگری از بدن یا دستگاهی شبیه به ضربان ساز قلب ممکن است باز و بسته شدن تارهای صوتی را بازگرداند. محققان به مطالعه این گزینه و گزینه های دیگر ادامه می دهند. چگونه با فلج تارهای صوتی مقابله کنیم؟ فلج تارهای صوتی می تواند ناامید کننده و گاهی ناتوان کننده باشد، به خصوص به این دلیل که صدای شما بر توانایی شما در برقراری ارتباط ت ثیر می گذارد. گفتار درمانگر می تواند به شما کمک کند تا مهارت های مورد نیاز برای برقراری ارتباط را توسعه دهید. حتی اگر نمی‌توانید صدایی را که قبلا داشتید به دست آورید، صدا درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌های موثر جبران را بیاموزید. علاوه بر این، یک آسیب شناس گفتار - زبان می تواند روش های کارآمدی را برای استفاده از صدای خود بدون آسیب بیشتر به مکانیسم صوتی به شما آموزش دهد. آمادگی برای مراجعه به پزشک احتمالا ابتدا به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید، مگر اینکه هر دو تارهای صوتی فلج شوند. در این صورت، احتمالا ابتدا در بخش اورژانس بیمارستان دیده می‌شوید. پس از ارزیابی اولیه، احتمالا به پزشک متخصص در اختلالات گوش، بینی و گلو ارجاع خواهید شد. همچنین ممکن است برای ارزیابی و درمان صدا به یک آسیب شناس گفتار - زبان ارجاع داده شوید. برای آمادگی بهتر هنگام مراجعه به پزشک هر علایمی را که تجربه می کنید، از جمله علایمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید. اطلاعات شخصی کلیدی از جمله استرس های عمده یا بیماری های اخیر یا تغییرات زندگی را یادداشت کنید. فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، شامل دوز هر کدام تهیه کنید. برای فلج تارهای صوتی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از: محتمل ترین علت فلج تارهای صوتی من چیست؟ آیا جایگزینی برای درمان پیشنهادی شما وجود دارد؟ آیا بعد از درمان می توانم صحبت کنم یا آواز بخوانم؟ چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟ چه نوع عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ آیا این وضعیت موقتی است یا همیشه تارهای صوتی من فلج می شود؟ به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟ آیا محدودیتی برای استفاده از صدای من بعد از درمان وجود دارد؟ اگر چنین است، برای چه مدت؟ پزشک شما احتمالا تعدادی سوال از شما می پرسد، مانند: آیا تاکنون درمانی دریافت کرده اید؟ اولین بار چه زمانی علایم را تجربه کردید؟ علایم شما مداوم بوده است یا می آیند و می روند؟ به نظر می رسد چه چیزی علایم شما را بدتر می کند؟ علایم شما چگونه بر سبک زندگی شما ت ثیر می گذارد؟ آیا به نظر می رسد چیزی علایم شما را بهبود می بخشد؟

همه خانم ها با رسیدن به دوران بلوغ چرخه های قاعدگی را تجربه می کنند. محصولات بهداشتی متنوعی از جمله نوارهای بهداشتی و یا تامپون ها وجود دارند، که خانم ها می توانند در این دوران از آن استفاده کنند. کاپ های قاعدگی مانع از نفوذ خون به لباس ها در طول دوران قاعدگی می شوند. نوارهای بهداشتی و یا تامپون ها به صورت یکبار مصرف هستند. اما امروزه می توان از محصولات بهداشتی جدیدی به نام کاپ استفاده کرد. این وسایل قابل استفاده مجدد هستند و می توانید برای مدت طولانی از آنها استفاده کنید. این وسایل می توانند انتخابی مطمین و پایدار برای دوره های قاعدگی شما باشند. در ادامه متن به سوالات شما در مورد اینکه این وسایل چیستند، چگونه عمل می کند و نحوه استفاده و تمیز کردن آنها پاسخ می دهیم. آنچه در این مقاله خواهید خواند: نوارهای بهداشتی و همچنین تامپون ها از پنبه جاذب برای جذب خون قاعدگی ساخته شده اند و پس از هر بار استفاده دور انداخته می شوند. در حالیکه این وسایل حتی تا سال ها قابل استفاده مجدد هستند. کاپ های قاعدگی از لاستیک انعطاف پذیر یا سیلیکون ساخته شده اند. این وسیله ها بر خلاف نوارهای بهداشتی و یا تامپون ها که باعث جذب خون به خود می شوند، خون و ترشحات قاعدگی را در خود جمع می کنند. این وسایل درست مانند تامپون، در داخل واژن قرار می گیرند. کاپ های قاعدگی قابل استفاده مجدد هستند و اثرات زیست محیطی کمتری نسبت به سایر محصولات دوران قاعدگی دارند. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از کاپ های قاعدگی بسیار ایمن و موثر هستند و می توانند منجر به نشت خون کمتری شوند. کاپ های قاعدگی در اندازه ها و شکل های مختلف موجود هستند و اکثر آنها ظاهری قیفی شکل دارند. یک کاپ قاعدگی تقریبا مانند یک گل لاله با یک ساقه باریک در پایین است. کاپ های قاعدگی را برای استفاده باید تا کرده و آن را در واژن خود قرار دهید. وسیله در داخل واژن مانند یک چتر وارونه باز می شود تا خون دوران قاعدگی را در خود جمع کند. کاپ های قاعدگی را می توانید پس از هر بار استفاده خالی کنید و آنها را بشویید. این محصولات بهداشتی برای مدت طولانی قابل استفاده هستند. بنابراین در پایان دوره قاعدگی خود آنها را استریل کنید تا برای استفاده در دوره بعدی آماده باشند. اگر استفاده از تامپون برای شما راحت است، احتمالا با کاپ های قاعدگی هم احساس راحتی خواهید داشت. اما با این حال ممکن است به کمی زمان برای زمان و آزمون نیاز داشته باشید تا بتوانید به نحوه صحیح قرار دادن و برداشتن کاپ قاعدگی عادت کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کاپ قاعدگی همراه با اپلیکاتور نیست، بنابراین برای قرار دادن آن در واژن باید از انگشتان خود استفاده کنید. از آنجایی که این محصول بهداشتی از مواد منعطف ساخته شده است، هنگام قرار دادن آن در واژن خود نباید احساس درد یا ناراحتی کنید. اگر به استفاده از کاپ قاعدگی عادت کرده اید، می توانید در کنار آن از یک پد پشتیبان نیز استفاده کنید. این کار مانع از هر گونه نشت احتمالی خون به لباس های شما می شود. شما باید به دستورالعمل هایی که همراه با کاپ قاعدگی ارایه می شود با دقت عمل کنید. اما به طور کلی مراحل قرار دادن کاپ قاعدگی در واژن به صورت زیر است: دست های خود را کاملا با آب و صابون بشویید. بهتر است ابتدا لبه وسیله را کمی چرب کنید تا راحت تر وارد واژن شود. برای وارد کردن وسیله به داخل واژن باید آن را تا کنید. راه‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد. ابتدا وسیله را صاف در دست خود بگیرید، سپس آن را از وسط تا کنید تا به شکل C در بیاید. وسیله را طوری در دست بگیرید که سر آن به سمت بالا و ساقه آن به سمت پایین باشد. سپس وسیله تا شده را به آرامی داخل واژن خود فشار دهید. وقتی وسیله به طور کامل در داخل واژن قرار گرفت، خود به خود باز می شود. ساقه وسیله باید در حدود . سانتی متر از دهانه واژن شما فاصله داشته باشد، اما با این حال باید مراقب باشید که از دهانه واژن بیرون نزند. وسیله باید به طور کامل به دیواره های واژن بچسبد تا از هر گونه نشتی خون پیشگیری شود. بسته به برند، ممکن است به شما توصیه شود که کاپ قاعدگی را در داخل واژن بچرخانید تا مطمین شوید که به طور کامل کیپ شده است. اگر از کاپ قاعدگی به درستی وارد کرده باشید، به هیچ وجه نباید احساس درد و ناراحتی کنید. اینکه هر چند وقت یکبار باید کاپ قاعدگی خود را بردارید و آن را خالی کنید تا حدی به شدت جریان خون شما بستگی دارد. شدت خونریزی دوران قاعدگی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. حتی در طول دوره قاعدگی میزان خونریزی از روزی به روز دیگر نیز تفاوت دارد. برای مثال، خونریزی در روزهای اول سنگین تر است، بنابراین باید کاپ قاعدگی خود را بیشتر تخلیه کنید. یک کاپ قاعدگی را می توان حداکثر تا ساعت استفاده کرد. اما با این حال به توصیه بسیاری از متخصصان زنان و زایمان بهتر است حداقل هر تا ساعت یکبار آن را تخلیه کنید. این کار مانع ابتلا به بیماری های عفونی می شود. همچنین این توصیه بهداشتی در مورد استفاده از تامپون نیز صدق می کند. هنگامی که برای اولین بار از وسیله استفاده می کنید، احتمالا بیشتر اوقات کنجکاو می شوید تا آن را بردارید و میزان پر بودن آن را بررسی کنید. اما معمولا با گذشت زمان، متوجه خواهید شد که تا چه مدت می‌توانید وسیله را در داخل واژن خود نگه دارید. اما هرگز اجازه ندهید که کاپ قاعدگی بیش از ساعت بدون برداشتن و تمیز کردن در داخل واژن باقی بماند. برای برداشتن کاپ قاعدگی نیز باید دستورالعمل های مربوط به آن را با دقت دنبال کنید. اما به طور کلی نحوه خارج کردن کاپ قاعدگی به صورت زیر است: دست های خود را کاملا با آب و صابون بشویید. سپس انگشتان خود را به داخل واژن بالا ببرید تا زمانی که بتوانید پایه وسیله را پیدا کنید. پایه وسیله را فشار دهید تا از دیواره واژن جدا شود، سپس به آرامی وسیله را از واژن خود به بیرون بکشید. خون جمع آوری شده را در توالت بریزید. این وسیله را با آب گرم بشویید. در صورت تمایل می توانید برای این کار از صابون ملایم، بدون عطر و بر پایه آب نیز استفاده کنید. این وسیله را دوباره در واژن خود قرار دهید. تمیز نگه داشتن این وسیله ضروری است. این کار باعث پیشگیری از ورود باکتری ها و در نتیجه ابتلا به بیماری های عفونی می شود. بنابراین به نکات بهداشتی زیر با دقت عمل کنید: هرگز این وسیله را حتی پس از شستن با کسی به اشتراک نگذارید. در طول دوره قاعدگی این وسیله را هر بار پس از تخلیه کاملا شستشو دهید. این وسیله را قبل از استفاده و همچنین در پایان دوره قاعدگی با دقت استریل کنید. اگر خارج از منزل هستید و نمی توانید این وسیله خود را تمیز کنید، از پدهای بهداشتی و یا وسیله یدکی استفاده کنید. وسیله را در داخل یک کیسه یا ظرف در باز نگهداری کنید. گذاشتن این وسیله در ظروف دربسته به علت عدم جریان هوا باعث آلودگی و جذب میکروب ها به آن می شود. در حین استفاده از این وسیله در طول دوره قاعدگی، نیازی به استریل کردن این وسیله ندارید، اما باید قبل از قرار دادن مجدد آن را در فواصل زمانی بین استفاده بشویید. مراقب باشید که برای شستشو فقط از آب ساده یا یک صابون ملایم و بدون عطر و بر پایه آب استفاده کنید. قبل از اینکه وسیله خود را تا قاعدگی بعدی کنار بگذارید، با دنبال کردن این مراحل آن را استریل کنید: کاپ قاعدگی را در ظرفی پر از آب در حال جوش قرار دهید. دقت کنید که وسیله کاملا در زیر آب قرار بگیرد. به مدت تا دقیقه کاپ قاعدگی را در آب بجوشانید. وسیله را از آب خارج کنید و اجازه دهید که در مجاورت هوای تازه خشک شود. سپس آن را در کیسه یا ظرف قرار بدهید. بررسی ها نشان می دهد که کاپ های قاعدگی یک گزینه ایمن و موثر برای محافظت از نشت خونریزی در دوران سیکل های قاعدگی هستند. مهمترین مزایای استفاده از این وسایل عبارتند از: اگر اهل ورزش و فعالیت هستید، می توانید در حین شنا و سایر ورزش ها به راحتی از این وسیله استفاده کنید. این وسیله مجددا قابل استفاده است و در صورت استفاده صحیح می تواند تا سال دوام بیاورد. بنابراین شما بدون نیاز به خرید محصولات بیشتر، هر ماه در هنگام رسیدن سیکل قاعدگی آمادگی کامل خواهید داشت. برخی از این وسایل، برابر بیشتر از یک تامپون معمولی قابلیت جذب خون دارند. بنابراین نسبت به دفعات تعویض تامپون ممکن است نیازی کمتری به خالی کردن وسیله داشته باشید. همچنین در صورت استفاده از کاپ قاعدگی احتمال نشت خون کمتری وجود دارد. استفاده از این وسیله ممکن است دارای معایبی نیز باشد. آگاهی از این معایب به شما کمک می کند تا احتمال بروز مشکلات احتمالی را کاهش دهید. برخی از مضرات عبارتند از: برای به حداقل رساندن خطر تحریک واژن، قبل از قرار دادن وسیله آن را خیس یا روغن چرب کنید. اکثر وسیله ها بدون لاتکس هستند، اما وسیله های لاستیکی یا سیلیکونی می توانند در برخی افراد واکنش های آلرژیک ایجاد کنند. یک روال تمیز کردن و استریل کردن خوب برای پیشگیری از عفونت ضروری است. هرگز از کاپ های قاعدگی یکبار مصرف، برای بار دوم استفاده نکنید. کاپ های قاعدگی از نظر شکل و اندازه متفاوت هستند، بنابراین ممکن است مجبور شوید چند سایز مختلف را امتحان کنید تا بفهمید کدام سایز برای شما مناسب تر است. قرار دادن و برداشتن وسیله ممکن است زمان بر باشد تا بتوانید به استفاده از آن عادت کنید. ممکن است برای شروع به دلیل عدم آشنایی کامل با طرز استفاده از آن، کمی نشت خون داشته باشید. ممکن است هنگام تمیز کردن کاپ قاعدگی در توالت عمومی احساس ناخوشایندی داشته باشید، یا ممکن است امکانات تمیز کردن در دسترس نباشد. البته در اینگونه موارد می توانید از یک وسیله یدکی استفاده کنید. استفاده از این وسیله به طور کلی بی خطر است، اما برای همه مناسب نیست. بنابراین در موارد زیر مشاوره با پزشک اهمیت زیادی دارد: عفونت واژن حساسیت به لاتکس جراحی، زایمان یا سقط جنین ابتلا به سندرم شوک سمی ( TSS ) ممکن است هنگام گذاشتن این وسایل در واژن کمی احساس درد کنید. این وضعیت می تواند ناشی از واژینیسموس، عفونت مقاربتی ( STI ) یا التهاب دهانه رحم یا واژن باشد. همچنین اگر فکر می کنید علایم سندرم شوک سمی را دارید باید به پزشک مراجعه کنید. اگرچه گاهی این علایم می توانند ناشی از علل دیگری مانند ابتلا به آنفولانزا باشند. به طور کلی در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر حتما به پزشک مراجعه کنید: عدم تمرکز مشکلات تنفسی احساس سرگیجه و ضعف شدید شدن علایم و یا رو به وخامت رفتن آنها در ادامه متن به برخی از مهمترین سوالات شما در رابطه با کاپ های قاعدگی پاسخ داده می شود. این وسایل به طور کلی بی خطر هستند و مشاهده عوارض بسیار نادر است. با این حال استفاده از کاپ قاعدگی نیز درست مانند تامپون، ممکن است خطر بسیار کمی برای ابتلا به TSS داشته باشد. سندرم شوک سمی یک وضعیت نادر اما خطرناک است که در صورت ورود باکتری به بدن و ترشح سموم ممکن است رخ بدهد. با رعایت نکات بهداشتی هنگام استفاده و تمیز کردن این وسایل، می توانید خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید. اما از آنجایی که TSS به مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد، مهم است که از علایم آن آگاه باشید که عبارتند از: تب بالا ی درجه احساس سرگیجه و ضعف احساس تهوع، استفراغ یا اسهال قرمز شدن لب و زبان یا سفیدی چشم راش های پوستی مانند آفتاب سوختگی علایم شبیه آنفولانزا، مانند خستگی شدید، بدن درد، گلودرد و سرفه بررسی ها نشان می دهد که خطر ابتلا به سایر عفونت ها، مانند واژینوز باکتریایی ( BV ) ، بیشتر از مصرف کنندگان تامپون یا پد نیست. همچنین احتمال بروز واکنش های آلرژیک در صورت استفاده از کاپ های قاعدگی غیر معمول است. تعداد انگشت شماری از خانم ها احساس درد در هنگام استفاده ازاین وسایل را گزارش می کنند. اما با این حال این درد بدون بدون آسیب به واژن یا دهانه رحم است. اغلب به نظر می رسد که این درد به موقعیت نادرست وسیله یا تغییرات در شکل واژن مربوط باشد. بیشتر وسیله ها می توانند خون بیشتری نسبت به یک تامپون در خود جای دهند. اما ظرفیت کاپ ها به برند و اندازه ای که انتخاب می کنید بستگی دارد. این وسایل معمولا در سایز تولید می شوند. به طور کلی، یک وسیله کوچک یا متوسط می تواند تا میلی لیتر خون را در خود جای دهد. در حالی که گنجایش یک وسیله بزرگ تقریبا بین تا میلی لیتر خون متغیر است. اگر می خواهید بدانید که کدام اندازه برای شما مناسب تر است احتمالا باید چند سایز مختلف را امتحان کنید. این وسایل به دلیل ظرفیت زیادشان در جمع آوری خون، برای خانم هایی که دارای قاعدگی سنگین هستند گزینه بسیار مناسبی است. سوالات متداول هنگامی که این وسایل را در واژن قرار می دهید، یک حالت مهر و موم بدون هوا در داخل واژن ایجاد می شود. بنابراین طبیعتا نباید هیچ گونه نشت خون وجود داشته باشد. برای پیشگیری از نشت خون باید این وسایل را به طور منظم تخلیه کنید. اینکه هر چند ساعت یکبار باید این کار را انجام بدهید به جریان خون شما بستگی دارد. خیر. اگر کاپ قاعدگی به درستی وارد واژن شود، استفاده از آن کاملا ایمن خواهد بود. اما با این حال مراقب باشید که دستور العمل ها را به دقت دنبال کنید. کاپ های قاعدگی عموما در و گاهی در سایز تولید می شوند. به عبارت دیگر این وسیله ها دارای دو اندازه کوچک و متوسط هستند. برندهای مختلف اندازه های متفاوتی را ارایه می دهند، بنابراین ممکن است لازم باشد برای پیدا کردن سایز ایده آل خود چند مورد مختلف را امتحان کنید. شدت جریان قاعدگی اعم از سبک یا سنگین می تواند در تصمیم گیری در مورد اندازه کاپ قاعدگی به شما کمک کند. همچنین سن و ارتفاع بالای واژن یا دهانه رحم از موارد دیگری هستند که در انتخاب کاپ قاعدگی باید آن را در نظر بگیرید. برخی از تولیدکنندگان اگر زیر سال دارید و زایمان طبیعی نداشته اید، وسیله کوچکتر و اگر بالای سال دارید یا زایمان طبیعی داشته اید، وسیله بزرگتر را توصیه می کنند. برای اندازه گیری ارتفاع دهانه رحم بلندترین انگشت خود را داخل واژن قرار دهید. اگر انگشت شما دهانه رحم شما را لمس کند در حالی که فقط نیمی از آن در واژن شماست، دهانه رحم شما پایین است. بنابراین می توان گفت که یک وسیله کوچکتر برای استفاده شما مناسب تر است. اگر قبل از رسیدن به دهانه رحم انگشت شما تقریبا تا انتها به داخل می رود، دهانه رحم شما بالا است و باید یک وسیله بزرگتر را امتحان کنید. کاپ های قاعدگی اگر به درستی آنها را مصرف کنید، قابل استفاده مجدد هستند. این کاپ ها می توانند تقریبا بین تا سال دوام بیاورند. اگر در کاپ قاعدگی خود متوجه علایم ساییدگی، لکه های عمیق، پوسته پوسته شدن، پارگی یا ترک خوردگی شدید، وقت آن است که یک کاپ جدید تهیه کنید. کاپ های قاعدگی تا ساعت قابل استفاده هستند. بنابراین شما می توانید با خیال راحت از کاپ قاعدگی خود در طول شب استفاده کنید. با این حال، همیشه باید دستورالعمل‌های مربوط به زمان تخلیه و شستشوی کاپ قاعدگی را دنبال کنید. به توصیه متخصصان زنان و زایمان بهتر است که کاپ های قاعدگی را هر تا ساعت یکبار خالی کنید. بدیهی است که این توصیه به شدت جریان قاعدگی شما بستگی دارد. اگر وسیله شما زودتر پر شود، برای پیشگیری از نشتی باید آن را خالی کنید. خیر. وسیله در داخل واژن شما قرار می گیرد تا خون قاعدگی شما را در خود جمع آوری کند. شما از ناحیه جداگانه ای که مجرای ادرار نام دارد، ادرار خود را دفع می کنید. سوراخ سوم مقعد شما است که برای دفع مدفوع استفاده می شود. بنابراین رفتن به توالت نباید بر قاعدگی شما ت ثیر بگذارد. اگر از توالت عمومی استفاده می کنید، ممکن است لازم باشد وسیله خود را در یک سینک عمومی بشویید. برخی از افراد ترجیح می دهند یک بطری آب یا دستمال مرطوب با خود بردارند تا بتوانند وسیله خود را در داخل توالت تمیز کنند. هنگامی که کاپ قاعدگی خود را به درستی وارد واژن کردید، کاملا از دید خارج می شود. کاپ قاعدگی یک حالت پوشش کامل ضد آب را در بدن شما ایجاد می کند. این وضعیت باعث می شود که استفاده از کاپ قاعدگی برای ورزش، به ویژه شنا، ایده آل باشد. وسیله‌های قاعدگی در پایین واژن شما قرار می‌گیرند، بنابراین نمی‌توان آن‌ها را در حین رابطه جنسی نفوذی با آلت تناسلی استفاده کرد. بنابراین به یاد داشته باشید که قبل از رابطه جنسی این وسیله خود را بردارید. فراموش نکنید که این وسیله نوعی وسیله پیشگیری از بارداری نیستند. بلکه این محصول نیز همانند تامپون ها و پدهای بهداشتی برای جمع آوری خون ناشی از سیکل های قاعدگی تولید شده است. اگر از یک دستگاه داخل رحمی ( IUD ) به عنوان یک روش پیشگیری از بارداری استفاده می کنید، قرار دادن این وسیله در واژن باعث ایجاد هیچ مشکلی نخواهد شد. برخی خانم ها به اشتباه تصور می کنند که استفاده از کاپ قاعدگی می تواند IUD را از جای خود خارج کند. اما هیچ شواهد علمی مبنی بر اینکه استفاده از کاپ قاعدگی منجر به خارج شدن IUD می شود، وجود ندارد. اگر در رابطه با این موضوع نگران هستید، می توانید از پزشک خود راهنمایی بگیرید. دوره های قاعدگی شما معمولا در عرض تا هفته پس از زایمان بازمی گردد، اما ممکن است در این مرحله همچنان پارگی، تورم، درد یا ناراحتی در واژن و اطراف آن داشته باشید. بنابراین بهتر است در طول این مدت از به کار بردن از این وسایلخودداری کنید. زیرا استفاده از این محصول ممکن است باعث ناراحتی بیشتر یا افزایش خطر عفونت شود. بهترین کار این است که تا زمان بهبودی کامل صبر کنید. بهبودی کامل معمولا بین تا هفته زمان می برد. عضلات کف لگن شما نیز پس از زایمان ضعیف‌تر می‌شوند، بنابراین قبل از شروع مجدد استفاده از کاپ قاعدگی، باید صبر کنید تا این عضلات قوی‌تر شوند. اگر سقط جنین داشته اید، فقط باید از پد بهداشتی استفاده کنید. استفاده از کاپ قاعدگی یا تامپون در این شرایط می تواند خطر ابتلا به عفونت را در شما افزایش دهد.

با تمام تغییراتی که یایسگی به ارمغان می آورد، ضعف حافظه یا " " می تواند یکی از نگران کننده ترین آنها باشد. شاید متوجه شوید که یک کلمه را اینجا و آنجا فراموش کرده اید، یا در یادآوری اینکه چرا وارد اتاق شده اید مشکل دارید. مه مغزی در دوران گذار یایسگی واقعی است، اما در بیشتر موارد جای نگرانی نیست. بسیاری از بررسی ها نشان داده اند که به دلیل ترکیبی از تغییرات هورمونی و استرس های روزمره، مه مغزی یک عارضه شایع یایسگی است. خبر خوب این است که معمولا پس از یایسگی فروکش می کند. در طول یایسگی و زمان منتهی به آن (پری یایسگی) ، تغییرات هورمونی بدن می تواند باعث علایم بسیاری شود، از جمله آنچه اغلب به عنوان "مه مغزی" شناخته می شود. شاید متوجه شوید که فراموشکارتر می‌شوید، هنگام مطالعه یا صحبت با مردم به سختی می‌توانید تمرکز کنید، یا مکررا چیزهایی را از دست می‌دهید. دقیقا مشخص نیست که چند نفر در دوران پیش از یایسگی و یایسگی مه مغزی دارند، اما بسیاری از افراد در این زمان از مشکلات حافظه شکایت دارند. تغییرات سبک زندگی و درمان هایی وجود دارد که می تواند کمک کند. میانگین سنی که یک زن به یایسگی می رسد (زمانی که برای یک سال پریود نشده باشد) سال است. همچنین یک دوره منتهی به یایسگی وجود دارد که به آن پری یایسگی می گویند. برای برخی از زنان، قبل از یایسگی در حدود سالگی شروع می شود. برخی دیگر احتمال دارد در اوایل دهه خود متوجه تغییرات شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنچه در این مقاله خواهید خواند: در دوران پیش از یایسگی، هورمون هایی که قاعدگی را تنظیم می کنند دچار نوسان می شوند. حتی در هر دو مرحله، بسیاری از زنان مه مغزی را گزارش می کنند. در واقع، حدود درصد از زنان، مشکل در تمرکز و سایر مسایل مربوط به درک مطلب را گزارش می کنند. پس اگر بین تا سال سن دارید و احساس فراموشی می کنید، تنها نیستید. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد زنان در مراحل اولیه قبل از یایسگی، به ویژه در سال اول، اختلالات شناختی بیشتری نسبت به زنان دیگر نشان می دهند. بیشتر بررسی ها نشان می دهد که تا دو سوم زنان یایسه فراموشی، کاهش حافظه و مشکلات تمرکز را گزارش می کنند. برخی مطالعات نشان می دهد که مه شدیدتر مغز پس از یایسگی فروکش می کند. از آنجایی که مه مغزی عصبی است، می‌تواند منجر به نگرانی بیشتر در مورد اشتباه شود. در بیشتر موارد، کاملا طبیعی است. تغییرات هورمونی که در دوران یایسگی رخ می دهد، نقش مهمی در مه‌آلودگی مغز ایفا می‌کند، اما چند فاکتور سبک زندگی نیز وجود دارد که می‌تواند نقش داشته باشد. از دست دادن حافظه در طول یایسگی اغلب یک تجربه تجمعی از سه علت زیر است: در طول دوران پیش از یایسگی، تخمدان‌ها شروع به کند کردن تولید تخمک‌گذاری می‌کنند و باعث می‌شود استروژن (هورمون اصلی زنانه) با سرعت‌های نابرابر بالا و پایین بیاید. بررسی ها نشان می دهد که نوسان استروژن می تواند منجر به مه مغزی یا ضعف حافظه شود. یک مطالعه نشان داد که توانایی زنان برای یادگیری اطلاعات جدید (سرعت پردازش و حافظه) در دوران پیش از یایسگی کاهش می یابد و برخی کاهش حافظه، مهارت های تفکر و تمرکز را نشان دادند. ارتباط بین استروژن و حافظه هنوز در حال بررسی است، اما این هورمون احتمال دارد در سیستم انتقال دهنده عصبی مغز، به ویژه در ارسال سیگنال به مناطق درگیر در حافظه و پردازش اطلاعات، نقش داشته باشد. احتمال دارد این را از روی تجربه بدانید: خواب بد شبانه می تواند منجر به تفکر مه آلود در طول روز شود. اختلالات خواب را می توان به سه گروه طبقه بندی کرد: مشکل در به خواب رفتن، چندین بار بیدار شدن و زودتر بیدار شدن. یک بررسی بزرگ نشان داد که بیدار شدن در طول شب شایع ترین نوع مشکل خواب برای زنان در طول این انتقال است. علل آن متفاوت، اما درصد از زنان یایسه گرگرفتگی را تجربه می کنند که اغلب در طول شب رخ می دهد. بسیاری از زنان در دهه و خود استرس زیادی را تجربه می کنند. کار، امور مالی، تشکیل خانواده یا مراقبت از والدین می تواند باعث استرس شود و در نهایت بر تمرکز ت ثیر بگذارد. استرس اغلب شما را از لحظه حال دور نگه می‌دارد و ذهنتان را به سمت هر چیزی که باعث نگرانی می‌شود می‌برد. این حواس پرتی ساده اما معنی دار می تواند باعث فراموشی یا حتی گیجی مه آلود شود. اکثر درمان‌های مه مغزی، روش‌های آزمایش شده و واقعی برای حمایت از بدن در دوران یایسگی و زندگی روزمره هستند. اعمال برخی از این تغییرات در شیوه زندگی می تواند خلق و خوی، سلامت جسمی و قدرت ذهنی را نیز بهبود بخشد. سعی کنید بشقاب خود را با غذاهایی مانند میوه ها، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل پر کنید که از سلامت مغز حمایت می کنند. سبزیجات برگ دار، ماهی های چرب (مانند سالمون) ، زغال اخته، تخم مرغ و گردو به ویژه سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی هستند که از عملکرد شناختی حمایت می کنند. کاهش چربی های اشباع شده، چربی های ترانس، غذاهای سرخ شده یا غذاهای حاوی قند را در نظر بگیرید. انجام تمرینات هوازی منظم، نوعی که قلب را پمپاژ می کند، حافظه و بخش فکری مغز را نیز تحریک می کند. حتی نشان داده شده که ایروبیک اندازه هیپوکامپ را افزایش می دهد، ناحیه ای از مغز که درگیر حافظه کلامی و یادگیری است و باعث رشد نورون های جدید می شود. حتی می تواند فرد را در برابر استرس محافظت و کیفیت خواب را بهبود بخشد. هدف این است که بدن خود را حداقل دقیقه در هفته یا دقیقه در بیشتر روزهای هفته به حرکت درآورید. برای خواب مناسب و کافی باید موارد زیر را در نظر بگیرید: چند لایه لباس و از مواد گشاد و طبیعی بپوشید. اطمینان حاصل کنید که اتاق تاریک، خنک و راحت است. یک تا دو ساعت قبل از خواب چراغ ها را کم کنید. این شامل نورهای معمولی بالای سر و نورهای آبی مصنوعی است. تبلت خود را با کتاب عوض کنید. اگر مرتبا از گرگرفتگی بیدار می‌شوید و این درمان‌های جامع کمکی نمی‌کنند، با ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود درباره نسخه‌ها یا هورمون‌درمانی مشورت کنید. مراقبت از سلامت روان در دوران یایسگی بسیار مهم است. می‌توان این کار را با پیاده‌روی طولانی یا سایر داروهای تسکین دهنده استرس، مانند مدیتیشن و راه‌های خلاقانه انجام داد. اما گاهی اوقات بیش از این طول می کشد. اگر در دوران یایسگی، افسردگی را تجربه می کنید، به دنبال گزینه های درمانی اثبات شده برای درمان باشید. اینها شامل درمان با داروهای ضد افسردگی ویا روان درمانی (گفتار درمانی) می شود. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد، اما یکی از آنها، درمان شناختی رفتاری ( CBT ) به ویژه در درمان افسردگی موفقیت آمیز بوده است. ورزش کردن فقط به معنای تمرین بدن نیست. فعالیت‌های آموزشی مغز، مانند جدول کلمات متقاطع، سودوکو، خواندن یا بحث‌های جذاب نشان داده شده که شناخت را تیز نگه می‌دارد. چند بازی در هفته را برای بهبود توجه، تمرکز، حافظه و سرعت حرکت در نظر بگیرید. هورمون درمانی ( HT ) معمولا به ترکیبی از هورمون های زنانه استروژن ویا پروژسترون اشاره دارد. این می تواند به کاهش علایم یایسگی مانند گرگرفتگی و تحلیل استخوان کمک کند، اما خطرات خود را نیز به همراه دارد. در حالی که برخی از بررسی ها نشان داده اند که هورمون درمانی از نقص شناختی در زنان یایسه پیشگیری نمی کند و یا بهبود نمی بخشد، هنوز ارزش دارد که با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا ببینید آیا HT به طور کلی گزینه خوبی برای علایم است یا خیر. هر زن، یایسگی را متفاوت تجربه می کند. علایم بر اساس سلامت عمومی، وزن، سن و سبک زندگی متغیر است. در اینجا چند مورد رایج وجود دارد. اصطلاح بالینی برای گرگرفتگی یک علامت وازوموتور است. گرگرفتگی ناشی از کاهش سطح استروژن است که باعث می‌شود غدد مقدار بیشتری از هورمون‌های دیگر را آزاد کنند که بر ترموستات مغز ت ثیر می‌گذارند. نتیجه آن نوسان دمای بدن است. گرگرفتگی معمولی بین یک تا پنج دقیقه طول می‌کشد و بیشتر زنان حداقل یک بار در روز آن را تجربه می کنند. مقدار کم استروژن باعث می شود دیواره های واژن حجم و رطوبت خود را از دست بدهند. این می تواند منجر به رابطه جنسی دردناک، افزایش عفونت ها و ناراحتی مزمن واژن شود. برخی از زنان نیز نوسانات خلقی، اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند. در یایسگی، از دست دادن استروژن، توزیع چربی را به خط کمر تغییر می‌دهد. این نوع افزایش وزن به خصوص ناسالم و با افزایش بیماری های قلبی عروقی همراه است. اگر علایم شدیدی را تجربه می کنید که روال روزانه زندگی را مختل می کند، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص زنان خود در مورد گزینه های هورمون درمانی و خطرات مرتبط با آن مشورت کنید. تمام علایم عصبی را زیر نظر داشته باشید. اختلال جدی‌تر حافظه، مانند گم شدن یا تکرار سوالات، احتمال دارد به بیماری‌های شناختی مانند زوال عقل یا آلزایمر اشاره کند. به علایم افسردگی مانند کمبود انگیزه، تغییر در اشتها یا خلق و خوی ضعیف توجه داشته باشید. برخی از علایم هشداردهنده وجود دارد که باید مراقب آنها بود، زیرا گاهی اوقات، گیجی می تواند نشانه ای از یک مشکل پزشکی دیگر مانند زوال عقل باشد. اگر علایم زیر را دارید به بخش اورژانس بروید: با بینایی خود مشکل دارید. اخیرا دچار آسیب سر شده اید. در صحبت کردن مشکل دارید. در بازوها یا پاهای خود ضعف دارید. ناگهان سردرد بسیار بدی را تجربه کردید. در راه رفتن یا حرکت دادن دست ها یا پاهای خود مشکل دارید. در صورت علایم زیر در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید: احساس بد خلقی یا اضطراب می کنید. متوجه تغییراتی در شخصیت یا رفتار خود می شوید. چیزهایی می بینید یا می شنوید که دیگران نمی توانند آن ها را ببینند. (توهم دارید. در شروع دوران پیش از یایسگی، سطح هورمون شروع به کاهش می کند. و هورمون های استروژن و تستوسترون نقش مهمی در نحوه عملکرد مغز دارند. استروژن مغز را تحریک و به سلول های مغز کمک می کند از قند (گلوکز) به عنوان سوخت استفاده کنند، در حالی که تستوسترون به تقویت اعصاب و تامین خون مغز کمک می کند. بنابراین وقتی سطح استروژن و تستوسترون کاهش می یابد، می تواند باعث از دست دادن حافظه و مشکل در تمرکز شود. مه مغزی ممکن است در هر زمانی در دوران پیش از یایسگی و یایسگی رخ دهد. هنگامی که تغییرات هورمونی دوران پیش از یایسگی و یایسگی برطرف شد، علایم معمولا به تدریج بهبود می یابند. اما برخی افراد متوجه می شوند که علایم آنها طولانی تر است. اگر بعد از یایسگی با حافظه یا تمرکز مشکل دارید یا علایم یایسگی مانند مه مغزی بر زندگی روزمره ت ثیر می گذارد، باید با پزشک مشورت کنید. همچنین اگر شما یا خانواده تان در مورد حافظه خود نگرانی دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. سوالات متداول برای اکثر زنان، این یک فرآیند طبیعی است که بین تا سالگی رخ می دهد، اگرچه برخی به دلیل جراحی یا آسیب به تخمدان‌ها یایسگی زودرس ایجاد می‌کنند. یایسگی ماه پس از آخرین قاعدگی زن شروع می شود. اما علایم در زنان متفاوت است. علایم یایسگی به طور متوسط سال طول می کشد. به طور کلی یایسگی زودهنگام اغلب پیش یایسگی نامیده می شود و در حدود تا سالگی شروع می شود. یایسگی زودرس نادر است و می تواند قبل از سالگی شروع شود. مشکلات تفکر و فراموشی که با مه مغزی تجربه می کنید با مشکلات فکری که می‌توانید با زوال عقل یا بیماری آلزایمر داشته باشید متفاوت است. یکی از تفاوت های اصلی این است که شرایط نه تنها بر حافظه، بلکه بر توانایی در داشتن یک زندگی عادی ت ثیر می گذارد. آنها همچنین با گذشت زمان بدتر می شوند. اگر احساس می کنید که نمی‌توانید کارهای معمول و خانگی یا فعالیت‌های اجتماعی خود را انجام دهید، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا احتمال دارد چیزی غیر از مه یایسگی باشد. سخن آخر بسیاری از زنان در طول یایسگی به دلیل تغییر در هورمون‌ها دچار مه مغزی یا ضعف حافظه می‌شوند. علت مه مغزی در دوران یایسگی می تواند ناشی از استرس، اختلالات خواب و هورمون ها باشد. خواب کافی، رژیم غذایی با غذاهایی که از سلامت مغز حمایت می کنند، تمرین تمرکز حواس و هورمون درمانی تنها چند راه برای درمان مه مغزی در دوران یایسگی هستند. اگر علایم با کیفیت زندگی تداخل دارد، به ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید که می تواند در یافتن بهترین درمان برای شما کمک کند. ورزش، تغذیه صحیح و حفظ سلامت روانی می تواند علایم یایسگی را کاهش دهد و شادی و سلامتی پایدار را به ارمغان بیاورد.

در دسترس بودن گزینه های پیشگیری از باروری، یک روش فوق العاده برای افراد در تنظیم خانواده و پیشگیری از باروری ناخواسته بوده است. البته، مسیولیت، تا حد زیادی بر عهده خانم ها بوده است، زیرا روش های آسان تری برای آن ها وجود داشته است. با این حال، پیشرفت‌های اخیر در روش های کنترل باروری در مردان باعث شده است که گزینه‌های کنترل باروری بیشتری برای مردان، هم در دسترس و هم به صورت بالقوه وجود داشته باشد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: گزینه روش های کنترل باروری در مردان تا همین اواخر، روش‌های اصلی پیشگیری از باروری برای مردان شامل استفاده از روش های غیر واژنی، و وازکتومی بود. با این حال، پیشرفت های جدیدی در دنیای کنترل باروری مردانه حاصل شده است. گزینه های جدیدی هم در حال حاضر در دسترس و هم در حال توسعه هستند. تقریبا مانند موارد پیشگیری از بارداری در زنان، هر روش باتوجه به شرایط منحصر به فرد شما، مزایا و معایب خاص خود را دارد. گزینه های کنترل باروری موجود برای مردان، عبارت اند از: استفاده از کاندوم روش غیر واژنی یا بیرون کشیدن قرص ضد باروری مردانه روش شات ضد باروری مردانه استفاده از ژل ضد باروری مردانه انجام روش وازکتومی به روش جراحی انجام روش به روش غیر جراحی اگر سوالات بیشتری درباره روش های پیشگیری از باروری در مردان دارید، با یک تماس بگیرید. استفاده از کاندوم برای روش های کنترل باروری در مردان هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید استفاده از کاندوم، از جمله روش های در دسترس برای مردانه جهت پیشگیری از باروری است. حتی استفاده از کاندوم ها به علت اثربخشی در برابر باروری و عفونت های مقاربتی ( STI ) یکی از روش های محبوب پیشگیری از باروری برای مردان بوده است. استفاده از کاندوم موثرتر از روش غیر واژنی است و می تواند همراه با سایر اشکال پیشگیری از باروری (مثلا مصرف قرص ضد باروری) استفاده شود. در صورت استفاده صحیح، کاندوم می تواند در پیشگیری از باروری بسیار موثر باشد. با این حال، احتمال زیادی برای خطای انسانی وجود دارد که می تواند این روش ها‌را کم اثر کند. به عنوان مثال، اگر کاندوم نادرست قرار داده شود، یا سوراخ یا پارگی های کوچکی در آن وجود داشته باشد، ممکن است مقداری مایع منی به تخمک وارد شود و لقاح را ممکن کند. اگر از کاندوم به عنوان یک روش پیشگیری از باروری استفاده می کنید، مهم است که مطمین شوید که تاریخ مصرف کاندوم های مورد استفاده تان منقضی نشده است، به درستی نگه داری شده اند و به درستی روی آلت تناسلی قرار گرفته اند. روش های غیر واژنی، از روش های کنترل باروری در مردان این روش، برای همه افراد در دسترس است. روش غیر واژنی، فعالیت جنسی است که شامل دخول سنتی (قرار گرفتن آلت تناسلی در واژن) نمی شود. به عنوان نوعی روش پیشگیری از باروری، این روش در پیشگیری از به هم رسیدن اسپرم و تخمک، که برای لقاح ضروری است، موثر است. رابطه غیر واژنی برای افراد مختلف می تواند معانی متفاوتی داشته باشد، بنابراین در برخی موارد، این روش ممکن است شامل رابطه جنسی دهانی یا مقعدی باشد. اگرچه این فعالیت ها منجر به لقاح نمی شوند (مگر اینکه اسپرم وارد واژن شود) ، استفاده از کاندوم برای پیشگیری از بروز توصیه می شود. روش انصراف یا بیرون کشیدن، از روش های کنترل باروری در مردان روش انصراف، بیشتر به عنوان "روش بیرون کشیدن" شناخته می شود. در طول این روش، مرد قبل از انزال، آلت تناسلی خود را بیرون می کشد تا از رسیدن اسپرم به تخمک زن پیشگیری شود. این کار، به عنوان یک روش پیشگیری از باروری، بسیار موثر نیست، زیرا انجام صحیح آن بر اساس یک الگو ثابت می تواند بسیار دشوار باشد. این احتمال وجود دارد که اسپرم همچنان بتواند به تخمک برسد و باعث لقاح شود. اگرچه این روش چندان موثر نیست، اما در پیشگیری از باروری موفق تر از عدم استفاده از روش پیشگیری از باروری است. از روش های کنترل باروری در مردان این مورد، جزو روش های در حال توسعه است. در مارس ، زمانی که نوبت به توسعه گزینه کنترل باروری برای مردان به شکل قرص رسید، پیشرفتی حاصل شد. دانشمندان موسسه ملی بهداشت و موسسه سلامت کودک و توسعه انسانی یونیس کندی شرایور اعلام کردند که آزمایش اولیه یک قرص مردانه حاوی دی متاندرولون آندکانوات ( DMAU ) را تکمیل کرده‌اند. در طول دوره مطالعه خود، مرد سالم دوز روزانه DMAU مصرف کردند و پس از روز پیشگیری موثر از باروری مشاهده شد. مطالعه آنها نشان داد که این دارو توسط شرکت کنندگان مرد به خوبی تحمل می شود و پس از روز، باروری آنها به سطوح نزدیک به اخته کاهش می یابد. این دارو با کاهش سطح هورمون های مردانه مانند تستوسترون و مهار تشکیل سلول های اسپرم عمل می کند. دی‌متاندرولون آندکانوات ( DMAU ) یک قرص آندروژن، آنابولیک، استرویید پروژسترون است که یک بار در روز مصرف می‌شود که FSH و LH را سرکوب می‌کند و باعث کاهش تولید تستوسترون و اسپرم می‌شود. این قرص، در حال حاضر در حال انجام آزمایش‌های بالینی برای ارزیابی "اثرات بلند مدت بر کلیه‌ها، کبد، میل جنسی و افسردگی" است. سایر مطالعات بالینی نیز در حال بررسی نسخه تزریقی DMAU هستند. با این حال، به علت طولانی شدن پروسه تایید دارو توسط FDA ، ممکن است برای مدت طولانی شاهد ورود این قرص به بازار نباشیم. شات ضد باروری مردانه این مورد نیز جزو روش های در حال توسعه است. یک مطالعه در سال با حمایت CONRAD و سازمان بهداشت جهانی به این موضوع پرداخت که آیا ترکیبی از هورمون‌هایی که از طریق تزریق به بدن مردان وارد می‌شوند، برای پیشگیری از باروری موثر است یا خیر. با این حال، به علت بروز عوارض جانبی شدید و اختلالات خلقی ناشی از تزریق، مطالعه زودتر خاتمه یافت. این ترکیب حاوی نسخه های طولانی اثر یک پروژستین، نورتی استرون انانتات ( NET - EN ) و یک آندروژن، تستوسترون آندکانوات ( TU ) بود. این ترکیب، به شرکت کنندگان مرد هر هشت هفته یک بار به عنوان یک روش پیشگیری از باروری، به صورت واکسن تزریق شد. نتایج نشان داد که در حالی که تزریق‌ها تقریبا به طور کامل تولید اسپرم را مهار می‌کردند، اما عوارض جانبی ایجاد شده برای ادامه مطالعه بسیار شدید بودند. شرکت کنندگان مرد آکنه، درد در محل تزریق، افزایش میل جنسی، و اختلالات خلقی را تجربه کردند. داروی ضد باروری تزریقی به نام RISUG در ماه‌های اخیر، محققان هندی آزمایش‌های بالینی یک داروی ضد باروری تزریقی به نام RISUG (مهار برگشت‌پذیر اسپرم تحت هدایت) را تکمیل کرده‌اند. این روش شامل "انجام یک تزریق ژل مانند است که اسپرم را غیرفعال می کند. " RISUG با تزریق ژل پلیمری به مجرای دفران مرد عمل می کند تا از خروج سلول های اسپرم از بدن جلوگیری کند. این امر مردان را عقیم می کند و به این ترتیب از باروری پیشگیری می شود. یک تزریق می تواند تا سال موثر باشد و در صورت لزوم می توان آن را با تزریق دیگری که ژل را خنثی می کند، معکوس کرد. RISUG برای مردانی که مایل به وازکتومی دایمی و جراحی نیستند، کاربرد بسیار زیادی دارد. این کارآزمایی‌ها شامل بیش از مرد بود و نرخ موفقیت بیش از درصد از پیشگیری از باروری را نشان داد. در حال حاضر این محصول در انتظار تایید سازمان نظارتی در هند است. اما در ایالات متحده، Vasalgel ، که یک روش پیشگیری از باروری مبتنی بر RISUG است، در حال توسعه است. در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایشات، مشخص نیست که Vasalgel چه زمانی وارد بازارهای ایالات متحده خواهد شد. استفاده از ژل ضد باروری مردانه این مورد نیز جزو روش های در حال توسعه است. یک ژل ضد باروری به نام Nestorone - Testosterone ( NES / T ) بیش از یک دهه است که در حال ساخت است و این پتانسیل را دارد که یک گزینه بسیار موثر برای کنترل باروری هورمونی برای مردان باشد. این ژل هورمون های گنادوتروپین را خاموش می کند و تولید تستوسترون را در بیضه ها کاهش می دهد. این مسیله باعث کاهش تعداد اسپرم ها می شود که به نوبه خود از باروری پیشگیری می کند. این ژل که FDA توصیه می‌کند روزانه بر روی شانه مردان مالیده شود، در مطالعه‌ای در سال روی مرد در سرکوب تولید اسپرم موثر بود. علاوه براین، کارآزمایی بالینی دیگری در سال آغاز شد. به علت انجام آزمایش‌های ایمنی دقیق و فرآیند ت یید که توسط سازمان غذا و دارو ( FDA ) مورد نیاز است، این دارو ممکن است برای مدتی به صورت تجاری در دسترس نباشد. پیش‌بینی می‌شود که این ژل تا سال فرآیند کارآزمایی بالینی را تکمیل کند و پس از آن زمان تصمیم‌گیری برای انتقال دارو به مطالعه فاز سوم گرفته می‌شود. جراحی وازکتومی این مورد، به عنوان یک روش جراحی در دسترس است. یکی از رایج ترین گزینه های پیشگیری از باروری برای مردان، وازکتومی است. وازکتومی شامل عقیم سازی جراحی است که بسیار موثر است، اما این روش باید گزینه ای دایمی محسوب شود. این جراحی را می توان در برخی موارد معکوس کرد، اما نه در همه موارد، و حتی با برگشت موفقیت آمیز، شانس باروری باتوجه به مدت زمانی که از اولین وازکتومی گذشته است، کاهش می یابد. با وازکتومی، لوله هایی که اسپرم را از بیضه ها حمل می کنند، بریده و پانسمان می شوند. این بدان معناست که مرد برای لقاح، عقیم می شود. اسپرم در بیضه ها، و خارج از مایع منی، باقی می ماند و در نهایت توسط بدن جذب می شود. وازکتومی یک روش متداول با خطرات کم است و معمولا در مطب انجام می شود. عوارض جانبی که ممکن است پس از انجام عمل ایجاد شود ممکن است شامل خونریزی، تورم و کبودی باشد. بروز عوارض شدیدتر نادر است. وازکتومی برای پیشگیری از باروری بسیار موثر است، با این حال، در برابر بیماری های مقاربتی محافظتی ایجاد نمی کند. وازکتومی های غیر جراحی این مورد برای استفاده در دسترس است. نوآوری های جدید منجر به ایجاد روش های غیر جراحی وازکتومی شده است. این مورد در مورد وازکتومی غیر جراحی است. بسیار شبیه وازکتومی معمولی، مجرای دفران برای جلوگیری از خروج اسپرم از بیضه ها بریده می شود. با این حال، رویکرد متفاوت است. به این صورت که به جای استفاده از چاقوی جراحی برای ایجاد برش در کیسه بیضه، یک سوراخ کوچک در پوست با ابزار خاصی ایجاد می شود. سپس این ابزار به آرامی پوست را کشیده و اجازه می‌دهد تا سوراخی به مجرای دفران برسد. این امر منجر به خونریزی کمتر، عوارض کمتر، عدم نیاز به بخیه و بهبودی سریعتر می شود. چالش های عرضه محصولات کنترل باروری مردانه به بازار مانند هر روش درمانی پزشکی جدید، ارایه شکل جدیدی از محصولات کنترل باروری به بازار یک چالش مهم است. مانند هر داروی جدید، اگر بخواهیم روش های جدید برای استفاده در جمعیت عمومی به اندازه کافی ایمن و موثر محسوب شوند، باید عوارض جانبی را برطرف کرد. وقتی صحبت از کنترل باروری مردانه به میان می آید، یکی دیگر از موانع این است که این محصول به اندازه روش های کنونی کنترل باروری موثر باشد (مانند گزینه های زیادی که قبلا برای پیشگیری از باروری زنان وجود داشته است، از جمله روش های ضد باروری های هورمونی و IUD ) اگرچه بسیاری از پیشرفت‌های جدید و هیجان‌انگیز برای کنترل باروری مردانه در حال انجام است، در حال حاضر گزینه‌های موجود در بازار محدود هستند. در آینده، داشتن گزینه‌های بیشتر برای پیشگیری از باروری می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد و به رهایی زنان از مسیولیت‌پذیری بیشتر در مورد پیشگیری از باروری کمک کند. صرف نظر از اینکه کدام روش کنترل باروری را انتخاب می کنید، مهم است که با پزشک خود در مورد اثربخشی آن و هرگونه عوارض جانبی احتمالی که ممکن است تجربه کنید، صحبت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های کنترل باروری مردانه، با تماس بگیرید و با متخصصین مشورت کنید.

التهاب چشم یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع شرایط، عفونت ها یا آسیب هایی که قسمت های مختلف چشم را تحت تاثیر قرار می دهند، استفاده می شود. اپتومتریست ها اغلب بر اساس وجود قرمزی، تورم، تحریک یا درد، التهاب چشم را تشخیص می دهند. از آنجایی که التهاب می تواند قسمت های مختلف چشم را تحت تاثیر قرار دهد، مهم است که به اپتومتریست خود مراجعه کنید تا مطمین شوید که درمان مناسب را دریافت می کنید. چشم انسان ساختار پیچیده ای است که بخش های زیادی دارد. مناطق اصلی که بیشتر احتمال دارد ملتهب شوند عبارتند از: ملتحمه: یک بافت همبند که سطح کره چشم و زیر پلک ها را می پوشاند. قرنیه: این یک "پنجره" شفاف در جلوی چشم است. این مسیول انتقال و تمرکز نور به داخل چشم است، قرنیه چیزی است که به شفافیت و وضوح دید شما کمک می کند. عصب بینایی: مجموعه ای از بیش از یک میلیون رشته عصبی که تصاویر را از شبکیه (لایه حساس به نور در پشت چشم شما) به مغز منتقل می کند. صلبیه: قسمت سفید مات چشم را صلبیه می نامند که از چشم محافظت و حمایت می کند. Uvea : Uvea لایه میانی بافت در چشم، زیر صلبیه است. از سه قسمت تشکیل شده است: عنبیه (قسمت رنگی که قطر مردمک را کنترل می کند) ، جسم مژگانی (که مایعی مغذی به نام آبکی ترشح می کند) و مشیمیه (که لایه ای از رگ های خونی بین رگ های خونی است) صلبیه و شبکیه. همه این قسمت های چشم نقش مهمی در عملکرد آن دارند و همه آنها می توانند ملتهب شوند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم التهاب چشم چیست؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیماری التهابی چشم شامل طیف وسیعی از شرایط مرتبط با التهاب چشم بوده که علایم آن متفاوت است. علایم التهاب چشم می تواند به طور ناگهانی ظاهر شود و به سرعت پیشرفت کند. اگر نگران این هستید که قسمتی از چشم شما ملتهب شده باشد، مهم است که به اپتومتریست خود مراجعه کنید. علایم عمومی التهاب چشم شامل قرمزی چشم، درد، فتوفوبیا (حساسیت به نور) و تاری دید است. علایم دیگر ممکن است در نتیجه انواع التهاب چشم زیر باشد: ورم ملتحمه (چشم صورتی) ، التهاب ملتحمه چشم صورتی (کانژنکتیویت) التهاب یا عفونت غشای شفاف (ملتحمه) است که پلک شما را می‌پوشاند و قسمت سفید کره چشم شما را می‌پوشاند. هنگامی که رگ های خونی کوچک در ملتحمه ملتهب می شوند، بیشتر قابل مشاهده هستند. این همان چیزی است که باعث می شود سفیدی چشم شما قرمز یا صورتی به نظر برسد. چشم صورتی معمولا در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی یا یک واکنش آلرژیک ایجاد می شود. اگرچه چشم صورتی می تواند تحریک کننده باشد، به ندرت بینایی شما را تحت تاثیر قرار می دهد. درمان ها می توانند به کاهش ناراحتی چشم صورتی کمک کنند. از آنجایی که چشم صورتی می تواند مسری باشد، تشخیص و درمان به موقع می تواند به محدود کردن گسترش آن کمک کند. کراتیت، التهاب قرنیه استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی یا عدم رعایت اصول بهداشتی می تواند منجر به کراتیت شود. همچنین ممکن است در نتیجه عفونت یا آسیب جزیی به قرنیه رخ دهد. کراتیت می تواند چشمان شما را قرمز و آبریز کند و همچنین باعث درد، حساسیت به نور، احساس شن در چشم یا تاری دید شود. اگر متوجه هر یک از این علایم شدید، باید فورا به چشم‌پزشک مراجعه کنید، زیرا در صورت عدم درمان، می‌تواند عوارضی ایجاد کند. اپتومتریست شما معمولا از یک لامپ شکاف برای بررسی علایم این التهاب چشم شما استفاده می کند. نوریت بینایی، التهاب عصب بینایی علایم نوریت بینایی معمولا شامل درد و از دست دادن موقت بینایی در یک چشم است. برخی افراد نیز نورهای چشمک زن را می بینند یا متوجه می شوند که رنگ ها کمتر زنده به نظر می رسند. می تواند به سرعت ایجاد شود، بنابراین اگر هر گونه تغییر ناگهانی در چشمان خود را تجربه کردید، مهم است که در اسرع وقت با یک اپتومتریست قرار ملاقات رزرو کنید. اسکلریت، التهاب اسکلرا اسکلریت یک بیماری جدی چشمی است که در صورت عدم درمان می تواند باعث مشکلات طولانی مدت بینایی شود. علایم شامل درد، قرمزی، پارگی بیش از حد و حساسیت به نور است. اسکلریت با اختلالات خودایمنی مانند آرتریت روماتویید و لوپوس همراه بوده است. این وضعیت را می توان با داروهای استروییدی درمان کرد، با این حال، مهم است که به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اسکلریت را می توان با استفاده از لامپ شکاف نیز تشخیص داد. یووییت التهاب Uvea معمولا به طور ناگهانی رخ می دهد و به سرعت ایجاد می شود و در افرادی که از سایر اختلالات التهابی یا خود ایمنی مانند آرتریت روماتویید رنج می برند، شایع تر است. علایم یووییت می تواند شامل قرمزی، درد و تاری دید در یک یا هر دو چشم باشد. برخی از افراد ممکن است شناورها را ببینند یا کاهش بینایی را تجربه کنند. اگر هر یک از علایم و نشانه های هشدار دهنده یووییت را دارید، در اسرع وقت به اپتومتریست خود مراجعه کنید. علت التهاب چشم چیست؟ دلایل متعددی برای ایجاد التهاب چشم وجود دارد، از جمله اختلالات خود ایمنی، سوزش، آسیب چشم و ضربه به چشم. التهاب همچنین می تواند در نتیجه عفونت و آلرژی رخ دهد. یک بیماری خودایمنی می تواند هر بخشی از بدن از جمله چشم ها را درگیر کند. با این حال، التهاب چشم می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری خودایمنی بسیار گسترده‌تر باشد که بیش از یک قسمت از بدن مانند آرتریت روماتویید، سندرم شوگرن، مولتیپل اسکلروزیس و بیماری رایتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در نتیجه بیماری‌های خودایمنی می‌توانند علایم و نشانه‌های متعددی از دوبینی و افتادگی پلک گرفته تا التهاب ایجاد کنند. روماتیسم مفصلی چشم از بافت‌هایی شبیه به مفاصل تشکیل شده است. در نتیجه، بسیاری از بیماری‌های خودایمنی که مفاصل را تحت ت ثیر قرار می‌دهند، مانند آرتریت روماتویید روی چشم‌ها نیز ت ثیر می‌گذارند. شایع ترین علامت مرتبط با چشم مربوط به آرتریت روماتویید خشکی است، اگرچه موارد شدیدتر می تواند باعث التهاب در قسمت سفید (صلبیه) چشم شما شود و منجر به اسکلریت شود. سندرم شوگرن سندرم شوگرن یک بیماری خودایمنی مزمن است که به غدد مسیول مرطوب نگه داشتن چشم ها، دهان و سایر قسمت های بدن حمله می کند. افراد مبتلا به سندرم شوگرن به دلیل ت ثیر آن بر غدد اشکی که اشک ترشح می کنند، بسیار بیشتر در معرض خشکی چشم هستند. هنگام تشخیص سندرم شوگرن، چشم پزشکان به دنبال علایم سندرم خشکی شدید چشم، در کنار غدد مسدود شده و ملتهب هستند. اسکلروز چندگانه مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک بیماری خود ایمنی است که مغز، نخاع و عصب بینایی را تحت تاثیر قرار می دهد. نوریت بینایی (التهاب عصب بینایی در چشم) یکی از علایم شایع ام اس است و به طور معمول یکی از اولین علایم ام اس است که با اسکن OCT قابل تشخیص است. افراد مبتلا به نوریت بینایی معمولا علایم را فقط در یک چشم تجربه می کنند. سایر علایم چشمی مرتبط با ام اس عبارتند از نیستاگموس (حرکت سریع و کنترل نشده چشم ها) و دوبینی. بیماری رایتر سندرم رایتر (همچنین به عنوان آرتریت واکنشی شناخته می شود) نوعی آرتریت التهابی است که مفاصل، چشم ها و مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار می دهد. التهاب چشم یکی از علایم شایع سندرم رایتر است که می تواند به شکل ملتحمه و یووییت (التهاب لایه میانی چشم) رخ دهد. تشخیص و تشخیص التهاب چشم تشخیص بیماری التهابی چشم با معاینه چشم شروع می شود. یک معاینه استاندارد چشم معمولا شامل موارد زیر است: آزمایش حدت بینایی یا آزمایش نمودار چشم برای تعیین اینکه آیا بینایی شما کاهش یافته است یا خیر انجام می شود. تست فشار چشمی فشار داخل چشم را تعیین می کند و با استفاده از ابزاری به نام تونومتر انجام می شود. میکروسکوپ قدرتمندی که برای بررسی سطح جلوی چشم استفاده می شود. تست اسلیت لامپ یک معاینه چشم غیر تهاجمی است. لنزهای تخصصی برای ارزیابی سلامت شبکیه شما می توان از عکس های شبکیه یا اسکن OCT استفاده کرد. برای بررسی پشت قسمت داخلی چشم انجام می شود. همچنین غیر تهاجمی است و با استفاده از افتالموسکوپ انجام می شود. بیمارانی که علایم ذکر شده در بالا را تجربه می کنند باید در اسرع وقت با چشم پزشک مشورت کنند. اگر التهاب چشم به موقع درمان نشود، می تواند عوارض جدی از جمله کوری دایمی ایجاد کند. برای تشخیص دقیق، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها انجام می‌شود که معمولا شامل ارزیابی کامل وضعیت، بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و یک معاینه فیزیکی جامع برای بررسی شواهد بصری التهاب است. سایر آزمایشات آزمایشگاهی نیز برای تعیین علل احتمالی مانند عفونت یا اختلالات خودایمنی انجام خواهد شد. در همین حال، چشم ها از طریق آزمایش های مختلف چشمی مانند نمودار چشمی یا آزمایش حدت بینایی، آزمایش فشار چشم، آزمایش لامپ شکاف و معاینه فوندوسکوپی بررسی می شود. انتظار می رود این آزمایشات به چشم پزشک کمک کند تا وضعیت دقیق و شدت آن را تعیین کند. پس از تشخیص، پزشک با طراحی یک برنامه درمانی فردی که بر اساس شرایط زمینه ای و قسمت آسیب دیده چشم خواهد بود، اقدام می کند. آیا اسکن OCT می تواند التهاب چشم را تشخیص دهد؟ اسکن توموگرافی انسجام نوری (که معمولا به آن اسکن OCT گفته می‌شود) به ما کمک می‌کند تا سلامت چشم‌های شما را با جزییات بیشتری مشاهده کنیم و به ما امکان می‌دهد ببینیم در زیر سطح چشم چه می‌گذرد. از آنجایی که بسیاری از بیماری های التهابی چشم بر روی شبکیه یا عصب بینایی تاثیر می گذارند، اسکن OCT می تواند به اپتومتریست شما کمک کند تا علایم اولیه این شرایط را قبل از اینکه روی دید شما تاثیر بگذارد، تشخیص دهد. این می تواند ارجاع و درمان زودتر را امکان پذیر کند. فقط از بینایی‌شناس خود بخواهید که اسکن OCT را به آزمایش عادی چشم شما اضافه کند یا برای اطلاعات بیشتر از صفحه اسکن OCT ما دیدن کنید. درمان التهاب چشم درمان بسته به شرایط التهابی و علل آن متفاوت است. رایج‌ترین درمان‌ها در زیر فهرست شده‌اند، اما ممکن است به درمان اضافی نیز نیاز باشد: مدیریت بیماری خود ایمنی زمینه ای قطره های چشمی آنتی بیوتیک، آنتی هیستامین، ضد ویروسی یا ضد قارچی ضد التهاب های غیر استروییدی یا استروییدی، قطره، قرص خوراکی، تزریقی، کپسول، تزریق داخل وریدی سرکوب کننده های ایمنی، این دارو پاسخ سیستم ایمنی بدن به التهاب سراسر سیستم را آرام می کند. یووییت قدامی معمولا با استفاده از قطره های چشمی حاوی استرویید درمان می شود. قطره چشمی مردمک را گشاد می کند و از اسپاسم عضلانی جلوگیری می کند. یووییت داخلی، یووییت خلفی و پانووییت با استفاده از داروهای خوراکی، تزریق در اطراف چشم یا کپسول‌های با رهش زمانی که در داخل چشم کاشته می‌شوند، درمان می‌شوند. پزشک همچنین ممکن است داروهایی را تجویز کند که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، در صورتی که تشخیص داده شود که به پیشرفت یا پیشرفت بیماری کمک می‌کند. درک این نکته مهم است که چشم پزشکان ممکن است نتوانند علت دقیق التهاب چشم را تعیین کنند، زیرا هنوز چیزهای زیادی در مورد یووییت و التهاب چشمی وجود دارد که باید کشف شود. محققان در سراسر جهان، مانند محققان موسسه ملی چشم، به شدت در حال جستجو و بررسی علل احتمالی برای فرموله کردن روش‌های درمانی جدید و تعیین عوامل خطر هستند.

، که به عنوان بیماری v tach یا VT نیز شناخته می شود، شامل ایجاد ضربان قلب بسیار سریع در فرد است که از بطن ها شروع می شود. این عارضه بیشتر افرادی را که مبتلا به اختلالات قلبی هستند (مانند بیماری های عروق کرونر و کاردیومیوپاتی) ، تحت تاثیر قرار می دهند. به طور کلی، ریتم قلب یک فرد، در صورتی که بیشتر از آن ضربان در دقیقه با حداقل سه ضربان قلب بطنی پشت سر هم باشد، این حالت، اختلال تاکی کاردی بطنی در نظر گرفته می شود. این وضعیت به علت نقص در سیستم الکتریکی قلب ایجاد می شود. تاکی کاردی بطنی ممکن است فقط چند ثانیه یا برای مدت طولانی تری ادامه یابد. علاوه براین، این اختلال ممکن است علایمی ایجاد نکند، اما زمانی که علایم ظاهر شوند، ممکن است شامل سبکی سر، سرگیجه و غش باشند. علاوه براین، با گذشت زمان، اختلال تاکی کاردی بطنی ممکن است به بروز فشار خون پایین و فیبریلاسیون بطنی منجر شود. اختلال فیبریلاسیون بطنی، وضعیتی است که در آن قلب با ریتم سریع و ناکافی می‌تپد. در این حالت، ضربان قلب آنقدر سریع و نامنظم است که باعث از کار افتادن قلب می شود. به طور کلی، این اختلال می تواند برای افراد مبتلا، وضعیتی کشنده باشد. آغاز سریع روند درمان برای مبارزه با این وضعیت، اقدامی مهم است. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا علایم، علل، عوامل خطر و روش های درمان تاکی کاردی بطنی را بدانید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم تاکی کاردی بطنی کدام اند؟ به طور کلی، تاکی کاردی بطنی، در صورتی که فقط برای مدت کوتاهی طول بکشد، ممکن است هیچ علامت قابل مشاهده ای از آن بروز پیدا نکند. علایم اختلال تاکی کاردی بطنی، ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرگیجه تنگی نفس غش کردن احساس خستگی احساس درد در قفسه سینه کسانی که با اختلال تاکی کاردی بطنی، برای بیش از ثانیه یا بیشتر رو به رو می شوند، ممکن است افت فشار خون یا فشار خون ناپایدار را تجربه کنند. این حالت ممکن است به این معنی باشد که خون کافی به اندام های فرد مبتلا نمی رسد. این وضعیت ممکن است کشنده باشد. اگر مشکوک هستید که فردی دچار تاکی کاردی بطنی است، فورا به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید. علت تاکی کاردی بطنی چیست؟ ضربان قلب انسان توسط تکانه های الکتریکی کنترل می شود که هر انقباض را تحریک می کنند. به این ترتیب، این تکانه ها، ریتم قلب را تعیین می کنند. هنگامی که این فرآیند مختل شود و سیگنال های الکتریکی خیلی سریع ارسال شوند، تاکی کاردی بطنی ممکن است بروز پیدا کند. ایجاد ضربان قلب سریع در بطن ها، زمان کافی را برای پر شدن از خون قبل از انقباض، به قلب، نمی دهد. بطن ها، دو حفره پایینی قلب هستند. آن ها با خون آمده از حفره های بالای قلب پر می شوند و آن را به باقی قسمت های بدن می فرستند. در نتیجه، اگر تاکی کاردی بطنی را تجربه کنید، قلب شما ممکن است نتواند خون کافی را به بقیه بدن پمپاژ کند. علت دقیق تاکی کاردی بطنی همیشه مشخص نیست. در بیشتر موارد، این عارضه توسط یک بیماری قلبی دیگر ایجاد می شود. با این حال، علل شناخته شده تاکی کاردی بطنی، عبارت اند از: این اختلال، یک نوع بیماری قلبی است که عضله قلب را ضعیف می کند. نارسایی قلبی زمانی اتفاق می‌افتد که قلب برای پمپاژ خون کافی، ضعیف باشد. میوکاردیت زمانی اتفاق می‌افتد که عضله قلب ملتهب‌شود. این وضعیت، اغلب به علت وجود عفونت بروز پیدا می‌کند. عدم تعادل در مقدار الکترولیت ها، مانند منیزیم یا پتاسیم، در بدن شما، ممکن است باعث بروز اختلال تاکی کاردی بطنی شود. این وضعیت، بر فعالیت الکتریکی طبیعی قلب ت ثیر می گذارد و می تواند ارثی یا اکتسابی باشد. این اختلال، یک بیماری نادر است که فرد می تواند مبتلا به آن متولد شود. به طور خلاصه، می توان گفت که در این اختلال، شریان کرونر در یک مکان غیر طبیعی قرار دارد. این اختلال، شکلی از بیماری های قلبی است که ممکن است در اثر آسیب ناشی از حمله قلبی یا عفونت قبلی ایجاد شود. علاوه بر این موارد، ممکن است ناشی از وجود یک ناهنجاری قلبی در بدو تولد باشد. این بیماری قلبی ناشی از تنگی عروق قلب است. چنین وضعیتی، ورود جریان خون را به قلب محدود می کند. این حالت، اغلب به علت تجمع پلاک رخ می دهد. همچنین می توان چنین وضعیتی را بیماری عروق کرونر قلب نامید. اگر PH خون شما بیش از حد اسیدی باشد یا به اندازه کافی اسیدی نباشد، یا خیلی قلیایی باشد یا به اندازه کافی قلیایی نباشد، ممکن است ناهنجاری های اسیدی رخ دهد. تاکی کاردی بطنی ارثی اشکال خاصی از تاکی کاردی بطنی ارثی هستند، به این معنی که از والدین به فرزند منتقل می شود. این شرایط، شامل موارد زیر هستند: سندرم QT طولانی دیسپلازی آریتموژنیک بطن راست تاکی کاردی بطنی پلی مورفیک کاتکول آمینرژیک علاوه براین موارد، در موارد نادر، تاکی کاردی بطنی می تواند ناشی از مصرف برخی داروها، مصرف بیش از حد کافیین یا الکل یا ورزش شدید بروز پیدا کند. در صورتی که: سالمند هستید، به بیماری قلبی مبتلا هستید، سابقه بروز حمله قلبی داشته اید، یا سابقه خانوادگی ابتلا‌به تاکی کاردی بطنی دارید، باید درباره وضعیت سلامتی قلب خود، با یک پزشک با تجربه مشورت کنید. عوارض بیماری تاکی کاردی بطنی بیماری تاکی کاردی بطنی ممکن است عوارض شدیدی ایجاد کند. به خصوص هر چه اختلال بیشتر طول بکشد، عوارض شدید تری ایجاد می شود. عوارض اختلال تاکی کاردی قلبی، ممکن است شامل موارد زیر باشد: تاکی کاردی بطنی پایدار با خطر مرگ ناگهانی همراه است. بدون درمان، درصد افراد مبتلا به تاکی کاردی بطنی پایدار ممکن است نارسایی قلبی را تجربه کنند. اگر می خواهید درباره سایر عوارض تاکی کاردی بطنی، اطلاعاتی به دست بیاورید، با پزشکت تماس بگیرید. تاکی کاردی بطنی چگونه تشخیص داده می شود؟ پزشک شما با انجام معاینه فیزیکی و انجام آزمایش‌های خاص، تشخیص ابتلا به این اختلال را انجام می‌دهد. در طول معاینه، پزشک به صدای قلب شما گوش می دهد و ممکن است در مورد علایم شما بپرسد. آن ها همچنین نبض و فشار خون شما را بررسی خواهند کرد. اگر مشکوک به ابتلا به تاکی کاردی بطنی باشید، پزشک آزمایش‌های خاصی را تجویز می‌کند. این آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشد: این روش، فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کند. این تست، تصویری از فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند و به پزشکان اجازه می دهد تا ناهنجاری ها را تشخیص دهند. در این تست تصویربرداری از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر واضح و مقطعی از قلب استفاده می کنند. این تست به پزشکان اجازه می دهد تا با جزییات بیشتری به قلب نگاه کنند. در این روش یک پروب اولتراسوند وارد مری می شود. این حسگر از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. این تصاویر به پزشکان دید بهتری از ساختارها و دریچه های قلب می دهند. انواع تاکی کاردی بطنی تاکی کاردی بطنی یک وضعیت بهداشتی اورژانسی است. پزشکان ممکن است این ریتم نامنظم قلب را بر اساس شدت اختلال، در دسته های مختلفی طبقه بندی کنند. به طور کلی، طبقه بندی تاکی کاردی بطنی، بر اساس موارد زیر است: مدت یا طول اپیزود مورفولوژی یا الگوی ضربان قلب اثر همودینامیک یا ت ثیر بر توانایی قلب برای پمپاژ خون انواع تاکی کاردی بطنی عبارت اند از: چند شکلی، که در آن ضربان قلب متفاوت است. تک شکل، که در آن هر ضربان قلب شبیه ضربان بعدی است. غیر پایدار، که بدون ایجاد مشکل در جریان خون، خود به خود متوقف می شود. نوع پایدار، که بیش از ثانیه طول می کشد و باعث کاهش جریان خون می شود. اگر درباره انواع تاکی کاردی قلبی، سوالات بیشتری دارید، با یک پزشکت تماس بگیرید. اختلال تاکی کاردی بطنی چگونه درمان می شود؟ هدف از درمان این اختلال، اصلاح سریع ریتم قلب و پیشگیری از بروز حملات بعدی است. در شرایط اضطراری، درمان تاکی کاردی بطنی ممکن است شامل موارد زیر باشد: CPR دفیبریلاسیون الکتریکی تجویز داروی ضد آریتمی ممکن است برای پیشگیری از بروز آریتمی قلبی در آینده، به درمان طولانی مدت نیاز باشد. گزینه های درمان طولانی مدت این اختلال، می توانند شامل موارد زیر باشند: در این روش، جریان الکتریکی تولید شده توسط یک موج رادیویی، بافت‌های غیر طبیعی را که باعث ایجاد ضربان نادرست در قلب می‌شوند، از بین می‌برد. این دستگاه در قفسه سینه یا شکم قرار می گیرد تا ریتم های غیر طبیعی قلب را اصلاح کند. این دستگاه وقتی ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص می دهد، شوک ایجاد می کند. این داروها ضربان قلب شما را کاهش می دهند و به بطن های شما کمک می کنند تا پر از خون شوند. با این حال، این دارو ها همیشه تجویز نمی شوند. زیرا می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و طبق بررسی مطالعاتی در سال ، ممکن است به اندازه روش های دیگر موثر نباشند. این داروها سرعت و نیروی ضربان قلب شما را کاهش می دهند و در عین حال فشار خون شما را نیز کاهش می دهند. مسدود کننده های بتا می توانند عوارض جانبی به همراه داشته باشند. اما ممکن است اغلب تجویز شوند. زیرا خطر اختلال، بیشتر از عوارض ممکن این مسدود کننده ها است. پیش آگهی افراد مبتلا به تاکی کاردی بطنی اگر درمان به سرعت انجام شود، پیش آگهی افراد مبتلا به تاکی کاردی بطنی معمولا خوب است. با این حال، زمانی که این اختلال درمان نشود، افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ایست قلبی ناگهانی و سایر شرایط جدی خواهند‌بود. دستگاه های کاشته شده می توانند به پیشگیری از بروز عوارض کمک کنند. هنگامی که این دستگاه‌ها در جای خود قرار می‌گیرند، می‌توانند با وارد کردن شوک در هنگام تشخیص ریتم نامنظم، ضربان قلب را حفظ کرده و به درستی کار کنند. اگر معیار های دریافت دستگاه کاشته شده را ندارید، ممکن است برای کاهش خطر آریتمی، محصولات دارویی تجویز شود. چگونه از بروز تاکی کاردی بطنی پیشگیری کنیم؟ اگر با بیماری ساختاری قلب یا عامل خطر دیگری برای ابتلا به تاکی کاردی بطنی رو به رو هستید، ممکن است راه‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به این اختلال از طریق مصرف دارو یا دریافت دستگاه کاشتنی برای تنظیم ضربان قلب وجود داشته باشد. علاوه براین، سایر روش های پیشگیری ممکن است شامل موارد زیر باشد: حفظ عملکرد طبیعی تیرویید حفظ عملکرد کلیه ها در محدوده طبیعی سطح پتاسیم و منیزیم بدن خود را در محدوده طبیعی نگه دارید. پرهیز از مصرف داروهای خاصی که فاصله QT شما را طولانی‌تر می‌کنند (فاصله بین مدت زمانی که طول می‌کشد تا قلب شما منقبض شود و بهبود یابد) سخن آخر تاکی کاردی بطنی یک بیماری جدی است که در آن قلب با ریتم بسیار سریع می‌تپد. اگر این ضربان سریع قلب بیش از ثانیه ادامه یابد، می تواند به این معنی باشد که قلب نمی تواند خون کافی را به بدن پمپاژ کند. این وضعیت می تواند منجر به مرگ ناگهانی قلبی شود. تاکی کاردی بطنی اغلب در افراد مبتلا به بیماری ساختاری قلب یا سایر بیماری های قلبی رخ می دهد. این عارضه را می توان با مصرف دارو و دستگاه های قابل کاشت برای تنظیم ضربان قلب به طور موفقیت آمیزی درمان کرد. اگر سوالات بیشتری درباره بیماری تاکی کاردی بطنی دارید، با یک پزشکت تماس بگیرید و با متخصصان قلب و عروق، درباره سوالات تان مشورت کنید‌.

این سوال که هزاران سال است که فیلسوفان و دانشمندان را مجذوب خود کرده است. رویا یا خواب دیدن شامل تصاویر، افکار و احساساتی است که در طول خواب تجربه می شوند. علت خواب دیدن به عوامل درونی و تاثیر عوامل بیرونی ارتباط دارد. با وجود تحقیقات علمی در مورد عملکرد رویاها، ما هنوز پاسخ محکمی برای چرایی آن نداریم. در حالی که هنوز در مورد رویا دیدن نامطمین باقی مانده است، بسیاری از کارشناسان نظریه هایی را در مورد هدف رویاها عنوان کرده اند. رویا، شامل تصاویر، افکار و احساساتی است که در طول خواب تجربه می شوند. رویاها می توانند از فوق العاده شدید یا احساسی گرفته تا بسیار مبهم، زودگذر، گیج کننده یا حتی خسته کننده متغیر باشند. برخی از رویاها شادی آور هستند، در حالی که برخی دیگر ترسناک یا غم انگیز هستند. گاهی اوقات به نظر می رسد رویاها روایت واضحی دارند، در حالی که بسیاری دیگر به نظر می رسد که اصلا معنایی ندارند. ناشناخته‌های زیادی در مورد خواب دیدن و خوابیدن وجود دارد، اما آنچه دانشمندان می‌دانند این است که تقریبا همه افراد هر بار که می‌خوابند، در مجموع حدود دو ساعت در شب خواب می‌بینند، خواه در هنگام بیدار شدن آن را به خاطر بیاورند یا نه. فراتر از آنچه در یک رویای خاص وجود دارد، این سوال مطرح است که چرا اصلا خواب می بینیم. بر همین اساس ما در این مقاله از، برجسته‌ترین تیوری‌ها در مورد هدف رویا دیدن و چگونگی اعمال این توضیحات در رویاهای خاص را شرح می‌دهیم. خواب و رویا دیدن چه تاثیری دارند؟ به طور سنتی، محتوای رویا با یادآوری ذهنی بیننده خواب، هنگام بیدار شدن اندازه گیری می شود. با این حال، مشاهده نیز از طریق ارزیابی عینی در آزمایشگاه انجام می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در یک مطالعه، محققان حتی یک نقشه محتوای رویاهای ابتدایی ایجاد کردند که قادر بود با استفاده از الگوهای تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( MRI ) آنچه را که مردم در زمان واقعی رویا می بینند، ردیابی کند. نقشه پس از بیدار شدن توسط گزارش های رویاپردازان پشتیبانی شد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که ما به دلیل ترکیبی از دلایل و نه هر نظریه خاص، خواب می بینیم. علاوه بر این، در حالی که بسیاری از محققان بر این باورند که رویا دیدن برای رفاه ذهنی، عاطفی و جسمی ضروری است، برخی از دانشمندان معتقدند که رویاها اصلا هدف واقعی ندارند. نتیجه این است که در حالی که تیوری های زیادی ارایه شده است، هیچ اتفاق نظر واحدی در مورد اینکه چرا خواب می بینیم وجود ندارد. خواب دیدن در طول نیز ممکن است اهداف منحصر به فردی داشته باشد. واضح‌ترین رویاها در طول خواب با حرکت سریع چشم ( REM ) اتفاق می‌افتند. اینها رویاهایی هستند که ما به احتمال زیاد به یاد می‌آوریم. ما همچنین در طول خواب بدون حرکات سریع چشم (غیر REM ) خواب می بینیم. اما شناخته شده است که این رویاها کمتر به یاد می آیند و محتوای پیش پا افتاده تری دارند. علت خواب دیدن، انعکاس دهنده ناخودآگاه تیوری رویاهای زیگموند فروید نشان می دهد که رویاها نمایانگر خواسته ها، افکار، تحقق آرزوها و انگیزه های ناخودآگاه هستند. به عقیده فروید، مردم توسط تمایلات سرکوب شده و ناخودآگاه مانند غرایز پرخاشگرانه و جنسی هدایت می شوند. در حالی که بسیاری از ادعاهای فروید رد شده اند، تحقیقات نشان می دهد که یک اثر بازگشت رویا وجود دارد که به عنوان نظریه بازگشت رویا نیز شناخته می شود، که در آن سرکوب یک فکر منجر به رویا دیدن درباره آن می شود. فروید در " تعبیر رویاها " نوشت که رویاها "تحقق پنهان آرزوهای سرکوب شده" هستند. او همچنین دو جزء مختلف رویاها را توصیف کرد: محتوای آشکار (تصاویر واقعی) و محتوای پنهان (معنای پنهان) نظریه فروید به ظهور و محبوبیت تعبیر خواب کمک کرد. در حالی که تحقیقات نتوانسته اند نشان دهند که محتوای آشکار اهمیت روانی یک رویا را پنهان می کند. برخی از کارشناسان معتقدند که رویاها نقش مهمی در پردازش احساسات و تجربیات استرس زا دارند. با توجه به مدل سنتز فعال سازی رویا مدارهای مغز در طول خواب REM فعال می شوند. حتی آمیگدال و هیپوکامپ را تحریک می کند تا مجموعه ای از تکانه های الکتریکی ایجاد کنند. این منجر به مجموعه ای از افکار، تصاویر و خاطرات تصادفی می شود که در هنگام خواب ظاهر می شوند. هنگامی که از خواب بیدار می شویم، ذهن فعال ما تصاویر و تکه های حافظه مختلف رویا را گرد هم می آورد تا یک روایت منسجم ایجاد کند. در فرضیه سنتز فعال‌سازی، رویاها مجموعه‌ای از تصادفی‌هایی هستند که در ذهن خوابیده ظاهر می‌شوند و زمانی که از خواب بیدار می‌شویم به شکلی معنادار گرد هم می‌آیند. از این نظر، رویاها ممکن است رویاپرداز را به ایجاد ارتباطات جدید، الهام بخشیدن به ایده های مفید یا داشتن تجلیات خلاقانه در زندگی بیداری خود برانگیزد. طبق تیوری پردازش اطلاعات، خواب به ما این امکان را می دهد که تمام اطلاعات و خاطراتی را که در طول روز گذشته جمع آوری کرده ایم، تثبیت و پردازش کنیم. این مدل، که به عنوان نظریه خودسازماندهی رویا شناخته می شود، توضیح می دهد که خواب دیدن یکی از عوارض جانبی فعالیت عصبی مغز است زیرا خاطرات در طول خواب تثبیت می شوند. در طول این فرآیند توزیع مجدد اطلاعات ناخودآگاه، پیشنهاد می شود که حافظه ها یا تقویت یا ضعیف می شوند. بر اساس تیوری خودسازماندهی رویاپردازی، در حالی که ما رویا می بینیم، خاطرات مفید قوی تر می شوند، در حالی که خاطرات کمتر مفید محو می شوند. تحقیقات از این نظریه پشتیبانی می‌کند و زمانی که فرد رویای انجام آن‌ها را می‌بیند، بهبودی در کارهای پیچیده پیدا می‌کند. مطالعات همچنین نشان می دهد که در طول خواب REM ، امواج تتا با فرکانس پایین در لوب پیشانی فعال تر بودند، درست مانند زمانی که افراد در حال یادگیری، ذخیره و به خاطر سپردن اطلاعات در هنگام بیداری هستند. نظریه دیگری در مورد رویاها می گوید که هدف آنها کمک به ما در حل مشکلات است. در این تیوری خلاقیت رویاپردازی، ضمیر نامحدود و ناخودآگاه آزاد است تا در پتانسیل بی حد و حصر خود سرگردان باشد در حالی که بار واقعیات غالبا خفه کننده جهان خودآگاه را بر عهده ندارند. در واقع، تحقیقات نشان داده است که رویاپردازی یک تقویت کننده موثر تفکر خلاق است. توانایی برقراری ارتباط غیرمنتظره بین خاطرات و ایده هایی که در رویاهای شما ظاهر می شوند، اغلب ثابت می کند که زمینه مناسبی برای خلاقیت است. انعکاس وقایع زندگی بر اساس فرضیه تداوم، رویاها به عنوان بازتابی از زندگی واقعی یک فرد عمل می کنند و تجارب آگاهانه را در رویاهای خود می گنجانند. رویاها به جای یک بازپخش مستقیم زندگی بیداری، به صورت تکه تکه‌ای از تکه‌های حافظه ظاهر می‌شوند. با این حال، مطالعات نشان می دهد که خواب غیر REM ممکن است بیشتر با حافظه بیانی درگیر باشد. (هر چه چیزهای معمولی تر باشد) ، در حالی که رویاهای REM شامل خاطرات احساسی و آموزنده تری هستند. به طور کلی، رویاهای REM در مقایسه با رویاهای غیر REM راحت تر به یاد می آیند. بر اساس فرضیه تداوم، خاطرات ممکن است به طور هدفمند در رویاهای ما به عنوان بخشی از گنجاندن یادگیری و تجربیات جدید در حافظه بلندمدت تکه تکه شوند. با این حال، سوالات بی‌پاسخ بسیاری وجود دارد که چرا برخی از جنبه‌های خاطرات کم و بیش در رویاهای ما برجسته می‌شوند. تیوری‌های تمرین غریزه بدوی و استراتژی تطبیقی رویا نشان می‌دهند که ما خواب می بینیم تا خود را بهتر برای رویارویی با خطرات در دنیای واقعی آماده کنیم. رویا به عنوان یک تابع شبیه‌سازی اجتماعی یا شبیه‌سازی تهدید، محیط امنی را برای تمرین مهارت‌های مهم بقا در اختیار رویاپرداز قرار می‌دهد. در حین رویاپردازی، غرایز جنگ یا گریز خود را تقویت می کنیم و توانایی ذهنی برای مدیریت سناریوهای تهدیدآمیز ایجاد می کنیم. تحت تیوری شبیه‌سازی تهدید، مغز خواب ما بر مکانیسم جنگ یا گریز تمرکز می‌کند تا ما را برای سناریوهای خطرناک زندگی و یا از نظر احساسی شدید آماده کند. این نظریه نشان می‌دهد که تمرین یا آموزش این مهارت‌ها در رویاها به ما مزیت تکاملی می‌دهد که می‌توانیم بهتر با سناریوهای جدی در دنیای واقعی کنار بیاییم یا از آن اجتناب کنیم. این به توضیح اینکه چرا بسیاری از رویاها حاوی محتوای ترسناک، دراماتیک یا شدید هستند کمک می کند. تیوری رویاهای تنظیم عاطفی، می گوید که عملکرد رویاها کمک به بیان و مقابله با احساسات یا آسیب های خود در فضای امن خواب است. تحقیقات نشان می دهد که آمیگدال که در بیان احساسات نقش دارد. هیپوکامپ که نقشی حیاتی در متراکم کردن اطلاعات و انتقال آن از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلندمدت ایفا می کند، در هنگام رویاهای زنده و شدید فعال هستند. این ارتباط قوی بین رویاپردازی، ذخیره حافظه و پردازش عاطفی را نشان می دهد. این نظریه نشان می دهد که خواب REM نقش حیاتی در تنظیم مغز عاطفی ایفا می کند. همچنین توضیح می دهد که چرا بسیاری از رویاها از نظر احساسی واضح هستند و چرا تجربیات عاطفی یا آسیب زا تمایل به تکرار دارند. تحقیقات ارتباط بین توانایی پردازش احساسات و میزان خواب REM را نشان می دهد. شباهت های محتوا و رویاهای مشترکی که بین رویاپردازان به اشتراک گذاشته می شود ممکن است به ارتقای ارتباط کمک کند. تحقیقات همچنین به افزایش همدلی در میان افرادی که رویاهای خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند، اشاره می‌کند و به راه دیگری اشاره می‌کند که رویاها می‌توانند با ترویج حمایت اجتماعی و بین‌فردی به ما در مقابله با آن کمک کنند. بسیاری از نظریه های دیگر برای توضیح اینکه چرا خواب می بینیم، وجود دارد: یک نظریه ادعا می کند که علت خواب دیدن تلاش مغز ما برای تفسیر محرک های خارجی (مانند پارس سگ، موسیقی یا گریه کودک) در طول خواب است. نظریه دیگری از یک استعاره رایانه ای برای توضیح رویاها استفاده می کند و خاطرنشان می کند که رویاها در خدمت "پاک کردن" آشفتگی ها از ذهن هستند و مغز را برای روز بعد تازه می کنند. در تیوری فعال سازی مداوم، ما خواب می بنیم تا مغز خود را در هنگام خواب فعال نگه داریم تا به درستی کار کند. رویا شفاف یا واضح چیست؟ رویاهای شفاف رویاهای نسبتا نادری هستند که در آن بیننده خواب از بودن در رویای خود آگاه است و اغلب بر محتوای رویا کنترل دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که حدود درصد از مردم به یاد می‌آورند که حداقل یک خواب شفاف در طول زندگی خود دیده‌اند. کمی بیش از درصد گزارش می‌دهند که آن را دو یا چند بار در ماه دیده‌اند. ناشناخته است که چرا برخی از افراد خواب های شفاف را بیشتر از دیگران تجربه می کنند. در حالی که متخصصان در مورد چرایی یا چگونگی رویای شفاف مشخص نیستند، تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که نواحی پیش‌پیشانی و جداری مغز نقش مهمی دارند. چگونه رویای شفاف داشته باشیم؟ بسیاری از مردم آرزوی رویاهای شفاف را دارند و بیشتر به دنبال تجربه آن هستند. رویای شفاف با واقعیت مجازی و بازی‌های ویدیویی بیش از حد واقع‌گرا مقایسه شده است. روش های آموزشی بالقوه برای القای رویای شفاف شامل آموزش شناختی، تحریک بیرونی در طول خواب و داروها می باشد. در حالی که این روش ها ممکن است نویدبخش باشد، هیچ کدام به طور دقیق آزمایش نشده اند. ارتباط قوی بین رویای شفاف و تفکر بسیار تخیلی و خروجی خلاق وجود دارد. تحقیقات نشان می دهد که رویاپردازان شفاف نسبت به کسانی که رویای شفاف را تجربه نمی کنند، در کارهای خلاقانه بهتر عمل می کنند. وقایع استرس زا تجارب استرس‌زا معمولا در رویاهای ما با فراوانی ظاهر می‌شوند. رویاهای استرس ممکن است به عنوان غم انگیز، ترسناک و کابوس وار توصیف شوند. کارشناسان به طور کامل نمی‌دانند که چگونه یا چرا محتوای استرس‌زای خاص به رویاهای ما ختم می‌شود. اما بسیاری به نظریه‌های مختلفی از جمله فرضیه تداوم، استراتژی تطبیقی و نظریه‌های رویاهای تنظیم هیجانی برای توضیح این رویدادها اشاره می‌کنند. به نظر می رسد رویاهای استرس و سلامت روان دست به دست هم می دهند. تحقیقات نشان داده است کسانی که در زندگی بیداری خود سطوح بیشتری از نگرانی را تجربه می کنند و افرادی که مبتلا به ( PTSD ) تشخیص داده شده اند، تعداد و شدت کابوس های شبانه بیشتری را گزارش می دهند. کسانی که دارای اختلالات سلامت روانی مانند اضطراب، و افسردگی هستند، تمایل دارند رویاهای ناراحت کننده تری ببینند، و همچنین به طور کلی مشکل خواب بیشتری دارند. تحقیقات نشان می دهد که ارتباط قوی بین اضطراب و محتوای رویاهای استرس زا وجود دارد. این رویاها ممکن است تلاش مغز برای کمک به ما برای کنار آمدن با این تجربیات استرس زا و درک آنها باشد. سخن آخر در حالی که تیوری های زیادی برای اینکه چرا رویا می بینیم وجود دارد. تحقیقات بیشتری برای درک کامل هدف آنها مورد نیاز است. به جای اینکه فقط یک فرضیه را درست فرض کنیم، رویاها احتمالا اهداف مختلفی را دنبال می کنند. با دانستن اینکه چیزهای زیادی در مورد اینکه چرا رویا می بینیم نامشخص باقی مانده است، می توانیم با خیال راحت رویاهای خود را در نوری ببینیم که به بهترین وجه برای ما طنین انداز است. اگر نگران رویاهای خود هستید و یا مکرر می بینید، با پزشک خود یا با مشورت کنید.

بسیار مهم است. استرس می تواند نقش زیادی در سلامت کلی انسان و حیوانات خانگی داشته باشد. از آنجا که پرندگان خانگی به طور طبیعی موجودات بسیار حساسی هستند، نمی توانند مانند سایر حیوانات خانگی مثل گربه ها و سگ ها با استرس کنار بیایند. توانایی تشخیص استرس در پرنده ها، برای حفظ محیطی آرام که پرنده بتواند در آن زندگی کند بسیار مهم است. صاحبان پرندگان خانگی باید یاد بگیرند که چگونه میزان استرس این حیوانات را کنترل کنند. حتی در صورت لزوم اقداماتی را برای سالم و شاد بودن پرندگان خانگی خود انجام دهند. پرندگان نیز به دلایل مختلف می توانند استرس را تجربه کنند. پرندگان موجوداتی هستند که بر طبق عادات همیشگی و یک ثبات پایدار زندگی می کنند. بنابراین هر گونه تغییر در برنامه یا محیط زندگی می تواند به یک عامل استرس زا برای آنها تبدیل شود. عوامل مختلفی مانند ایجاد تغییراتی در محیط پیرامون، انتقال به خانه جدید، دیدن اعضای جدید در خانواده یا حیوانات خانگی ناآشنا، صداهای بیرون (سروصدای ساختمان سازی در خیابان، صدای بوق ماشین ها، رعد و برق) و تغییر مکان می توانند باعث ایجاد استرس در پرندگان شوند. بعضی از پرندگان با دیدن سایه یک پرنده شکاری که بالای سر آنها پرواز می کند یا دیدن کلاغی که از کنار پنجره عبور می کند به شدت می ترسند. این ترس در پرندگان کاملا غریزی است. همچنین تغییر در چرخه نور، مانند جا به جایی قفس پرنده به یک اتاق تاریک، کم کردن نور به دلیل صرفه جویی و یا پوشاندن قفس همه از عوامل استرس در پرندگان خانگی به شمار می روند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پرندگان می توانند به روش های مختلف استرس خود را بروز دهند. به محض مشاهده این علایم باید به دامپزشک مراجعه کرده و در جهت رفع مشکل اقدام کنید. بعضی از پرندگان ممکن است در اثر استرس آسیب بیشتری ببینند. بنابراین باید نسبت به مشاهده هر یک از علایم زیر در پرنده خود کاملا هشیار باشید: ترس پرخاشگری تغییر در آواز خطوط استرس رفتارهای مخرب رفتارهای تکراری از دست دادن اشتها چیدن پر و یا خودزنی یکی از رایج ترین علایم فیزیکی استرس در پرندگان خانگی، ایجاد خطوط استرس بر روی پرهای پرنده است. خطوط استرس خطوط کوچکی هستند که به صورت افقی در پرهای پرنده شکل می گیرند. ارزیابی خطوط استرس در پرهایی که هنوز بر روی بدن پرنده هستند، دشوار است. اما بررسی پرهای ریخته در کف قفس می تواند به سرعت نشان دهد که آیا پرنده در محیط زندگی خود با یک عامل استرس زا روبرو است یا خیر. وجود خطوط استرس دقیقا نشان نمی دهد که پرنده چه مشکلی دارد. در عوض، آنها یک علامت هستند که صاحب پرنده می تواند با کمک آنها به دنبال منابع احتمالی استرس در حیوان خانگی خود باشد. یکی دیگر از علایم رایج استرس و بی حوصلگی در پرندگان چیدن پر است. این بیماری می تواند در پرندگان بزرگ و کوچک رخ دهد. چیدن پر در پرندگان ممکن است توسط یک محرک مانند سر و صدای زیاد حاصل از ساختمان سازی آغاز شود، اما می تواند با متوقف شدن محرک همچنان ادامه یابد. این مشکل در بعضی از پرندگان فراتر از چیدن پر و خودزنی ادامه می یابد. آنها می توانند پوست خود را بجوند. حتی برخی دیگر از پرندگان عضله یا استخوان خودشان را از بین می برند. انجام این کار می تواند آسیب جدی به سلامت پرنده وارد کند. پرندگانی با این علایم باید بلافاصله به نزد دامپزشک برده شوند. ممکن است برای آنها دارو تجویز شود. یا حتی به وسایلی مجهز شوند تا نتوانند به بدن خود دسترسی پیدا کرده و به آن آسیب برسانند. حمله ناگهانی یا پرخاشگری در پرنده خانگی نشانه آن است که پرنده در محیط خود دچار استرس شده است. رفتارهای پرخاشگرانه مانند گاز گرفتن و جیغ کشیدن بیش از حد، تقریبا به صورت ناگهانی و یک شبه بروز می کند. پرنده در این شرایط شروع به فریاد زدن و پرواز کردن در اطراف قفس خود می کند. اگر این نوع تغییر رفتار را در حیوان خانگی خود مشاهده کردید، بهتر است برای رد یا تایید هرگونه مشکلات احتمالی در اولین فرصت به یک دامپزشک مراجعه کنید. اگر پرنده شما از نظر سلامتی مشکلی نداشت، با کمی دقت می توانید علل ایجاد استرس در پرنده خود را پیدا کنید. کاهش علاقه به خوردن غذا در پرنده ای که به طور معمول اشتهای خوبی دارد نشان دهنده وجود استرس و یا ابتلا به بیماری است. بهترین کار در این شرایط، تعیین وقت ملاقات با دامپزشک برای تایید یا رد بیماری پرنده است. پس از آنکه سلامتی پرنده شما تایید شد، می توانید برای پیدا کردن عوامل استرس زا که باعث کاهش اشتهای پرنده شده است، تلاش کنید. برخی از پرندگان در صورت قرار گرفتن در معرض استرس شروع به فریاد زدن می کنند. در حالی که در برخی موارد صداهای بلند می تواند کاملا طبیعی باشد. ولی فریاد هدفمند پرنده معمولا بلند و آزار دهنده بوده و نشانه استرس محسوب می شود. برخی انواع پرندگان تحت استرس، رفتاری کاملا برعکس دارند. به این معنا که صدای خود را کاهش می دهند. ساکت و آرام شدن قابل توجه یک پرنده می تواند نشانه استرس، بی حوصلگی و یا بیماری باشد. بعضی از پرندگان و به خصوص کاکادوها، هنگام استرس رفتارهای کلیشه ای از خود نشان می دهند. این موارد می تواند شامل گام برداشتن پیاپی، ضربه زدن انگشتان پا و چرخش سر باشد. آنها این رفتارها را از خود نشان می دهند تا هنگام خستگی زیاد خود را تحریک کنند. گاهی ممکن است آدم ها حتی بدون اینکه متوجه شود، باعث ایجاد استرس در پرنده شود. ممکن است شخص مستقیما با پرنده در تماس نباشد. به عنوان مثال حتی عادی ترین چیزها مانند پیراهن با رنگ روشن، کلاه، ریش یا سبیل جدید می تواند محرک ترس در پرنده باشد. در اولین قدم باید تشخیص دهید که چه چیزی پرنده را می ترساند. به محض شناسایی عامل ایجاد استرس می توانید به آسانی در جهت رفع آن اقدام کنید. پرندگانی که رفتارهای مخرب نشان می دهند کاملا در معرض استرس قرار گرفته اند. شایع ترین تاثیر استرس در پرندگان بی حوصلگی است. پرندگان خانگی موجودات بسیار باهوشی هستند. این حیوانات وقتی در قفس قرار می گیرند معمولا تحریک ذهنی سالمی ندارند و این مساله می تواند منجر به ناامیدی، استرس، رفتارهای نامطلوب و حتی بیماری در آنها شود. اگر یک عامل استرس زا در محیط پرنده وجود داشته باشد، باید آن را شناسایی و سپس برطرف کنید. اگر پرنده دارای رفتار خود تخریبی است و یا عامل استرس برای شما قابل شناسایی نیست، در اسرع وقت با دامپزشک صحبت کنید تا یک برنامه درمانی ارایه دهد. دامپزشک ممکن است یک نسخه درمانی تجویز کند. اگر پرنده شما به هر دلیلی دچار ترس و استرس شد قبل از هر چیز رفتار خود را کنترل کنید، در این شرایط انجام راهکارهای ساده زیر برای مدیریت استرس پرنده خانگی توصیه می شود. تحت هیچ شرایطی با پرنده ای که تحت استرس و فشار روانی قرار دارد و ترسیده است فریاد نزنید. با انجام این کار نه تنها حیوان را وحشت زده می کنید، بلکه به پرنده آموزش می دهید که با رفتار بد خود می تواند به راحتی جلب توجه کند. به عنوان مثال مواردی مانند نقل مکان به خانه جدید و هرگونه تغییر در روال زندگی می تواند باعث استرس پرندگان شود. حتی انتقال ساده قفس به سمت دیگر اتاق نیز می تواند برای پرنده استرس زا باشد. اگر جابجایی لازم است، سعی کنید ملحفه ای را روی قفس پرنده قرار دهید. سپس قفس را به آرامی برداشته و جا به جا کنید. این کار باعث می شود آرامش پرنده حفظ شده و بتواند به آرامی با محیط جدید خود آشنا شود. اگر پرنده شما به دلیل ترس یا عصبی بودن به شما حمله کند، دور شدن سریع ممکن است حیوان را بیشتر تحریک کند. سعی کنید هنگام نزدیک شدن به قفس یا تلاش برای نوازش، به آرامی به او نزدیک شوید. پرندگان به دلیل ابتلا به بیماری ها ممکن است دچار استرس شوند. به بهداشت قفس و محل نگهداری پرنده توجه کنید. آلودگی در محیط قفس می تواند به راحتی باعث بیماری پرنده شود. اگر فکر می کنید پرنده خانگی شما از بیماری خاصی رنج می برد، به دامپزشک مراجعه کنید. آنها می توانند در تعیین سلامت پرنده و نحوه درمان به شما کمک کنند. اگر پرنده ای دارید که دوست ندارد زیاد به او نزدیک شوید، اما در عین حال می خواهید اجتماعی تر شود، قرار دادن یک میله در قفس ممکن است او را آرام کند. مهمترین عامل استرس زای پرندگان خستگی است. اطمینان حاصل کنید که پرنده شما فعالیت های تحریک کننده و اسباب بازی های کافی برای سرگرمی دارد. ذهنپرنده خود را با انواع پازل ها، تماشای تلویزیون، گوش دادن به صدای رادیو یا هر چیز هیجان انگیز دیگری که مناسب می دانید، تحریک کرده و به چالش بکشید. رژیم غذایی ناکافی می تواند باعث ایجاد استرس در پرنده شما شود. برخورداری از تغذیه مناسب با یک رژیم غذایی متعادل برای سلامتی پرنده ضروری است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رژیم و تغذیه پرنده خود می توانید با دامپزشک مشورت کنید. برخی از پرندگان در خارج از قفس از توجه بیشتر صاحب خود بهره مند می شوند و می توانند وقت بیشتری را در خارج از قفس خود سپری کنند. اگرچه ممکن است استرس کاملا قابل پیشگیری نباشد، اما به رفتارهای پرنده خود توجه کرده و سعی کنید از ایجاد هرگونه تغییر ناگهانی در سبک زندگی پرنده خودداری کنید. اگر قفس پرنده را به مکان جدیدی منتقل می کنید که پرنده آن را دوست ندارد، این کار را به مرور زمان انجام دهید. با این روش پرنده به تدریج به مکان جدید انس می گیرد. در نتیجه نسبت به محیط اطراف خود احساس امنیت می کند و می فهمد که خطری در کمین او نیست. اگر حیوانات خانگی شما نسبت به ورود یک عضو جدید در خانواده ناراحت است سعی کنید پرنده را به عضو جدید عادت دهید. آگاهی از حساسیت های عمومی پرنده قبل از ایجاد هرگونه تغییری باعث پیشگیری از یروز استرس می شود. همچنین سر و صدا می تواند برای پرنده در حکم تهدید یا خطر باشد. و در نتیجه باعث ایجاد استرس در پرنده شود. با دقت به محیط اطراف باید تشخیص دهید که چه صداهایی بر پرنده شما ت ثیر منفی می گذارد تا اثرات آن را به حداقل برسانید. انتقال قفس آنها به منطقه ای آرام از خانه می تواند استرس ناشی از صدا را در پرنده کاهش دهد. اگر نسبت به حیوان خانگی خود تردید دارید، بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید. در مورد هر گونه سوال در مورد حیوان خانگی خود همیشه با دامپزشک مشورت کنید، زیرا آنها حیوان خانگی شما را معاینه کرده اند و از سابقه سلامتی حیوان خانگی اطلاع دارند. در نتیجه می توانند بهترین توصیه ها را برای حیوان خانگی شما داشته باشند. منابع:

وضعیت خواب شما می تواند علایمی مانند و گردن درد، خستگی، آپنه خواب، گرفتگی عضلات، سردرد و را ایجاد کند. حتی ممکن است منجر به چین و چروک زودرس شود. همه وضعیت‌های خوابیدن جنبه‌های منفی خود را دارند، اما برای برخی، این وضعیت‌ها عواقب جدی برای سلامتی دارند. پس آیا در بهترین حالت ممکن می خوابید؟ درست خوابیدن آسان نیست. وضعیت بدنی بد، یک تخت ناراحت کننده، و یک ذهن وزوز می تواند شما را تمام شب بیدار نگه دارد، و شما آرزو می کنید که بتوانید کاری برای آن انجام دهید. اینکه چقدر خوب بخوابید بستگی به نحوه سپری شدن روز و نحوه آماده شدن شما برای خواب دارد. مهمتر از همه، موقعیتی که در آن می خوابید اهمیت زیادی دارد. با توجه زیادی که به مدت زمان خواب شما در هر شب و احساس شما هنگام بیدار شدن از خواب داده می شود، به راحتی می توان فراموش کرد که نقش کلیدی دیگری در معادله خواب خوب وجود دارد و آن وضعیت خواب است. شما در چه وضعیتی می خوابید؟ آیا به پشت، به پهلو، روی شکم خود دراز می کشید یا در وضعیت جنینی خم می شوید؟ اگر هرگز به موقعیتی که در آن می خوابید فکر نکرده اید، وقت آن رسیده است. نحوه خوابیدن شما نه تنها بر احساس خوبی که صبح از خواب بیدار می شوید ت ثیر نمی گذارد، بلکه می تواند خطر ابتلا به برخی شرایط را افزایش یا کاهش دهد. این مقاله به شما کمک می کند تا خطرات و فواید مرتبط با وضعیت خواب مورد علاقه خود را درک کنید تا بتوانید بهترین (و بدترین) وضعیت خواب را برای خود بیابید. انواع موقعیت های خواب خواب آرام روزانه به مدت تا ساعت برای سلامت جسم و روان ضروری است. اما خواب آرام به مغز شما اجازه می دهد تا برای روز بعد آماده شود و شما را برای یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات جدید آماده کند. خواب کافی به بدن شما فرصتی می دهد تا قلب و رگ های خونی را درمان و ترمیم کند و از شما در برابر و فشار خون بالا محافظت کند. خواب خوب به بدن شما آرامش می دهد و به آن کمک می کند تا سیستم ایمنی سالمی بسازد. و به طور کلی، نوع خواب شما بر خلق و خوی شما در روز بعد تعیین می کند. همچنین روی طرز فکر و واکنش شما ت ثیر می گذارد. بنابراین فردی که خوب می خوابد توجه بیشتری دارد، بهتر تصمیم می گیرد و خلاق تر و سالم تر است. اما انواع موقعیت های خواب، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خوابیدن روی شکم روزهایی وجود دارد که بعد از یک روز کاری طولانی، تنها کاری که می خواهید انجام دهید این است که روی تخت بیفتید و چرت بزنید. خوب، قرار دادن صورت خود در بالش ممکن است آرامش بخش باشد، اما در دراز مدت، فایده چندانی برای شما ندارد. فقط درصد از بزرگسالان این موقعیت را ترجیح می دهند. اگر شما جزیی از این درصد هستید، ارزش این را دارد که موقعیت جدیدی را امتحان کنید، زیرا خوابیدن روی شکم خطرات زیادی را به همراه دارد. اولا ، نگه داشتن ستون فقرات در حالت خنثی هنگام دراز کشیدن روی شکم دشوار است و این می تواند منجر به و کمر شود. ثانیا ، این وضعیت به مفاصل و ماهیچه های شما فشار وارد می کند که می تواند باعث درد، بی حسی و گزگز شود. بهتر است به طور کلی از خوابیدن در این وضعیت خودداری کنید، اما اگر این تنها وضعیتی است که می توانید در آن بخوابید، به جای اینکه سر خود را به پهلو بچرخانید، رو به پایین بخوابید. این به باز نگه داشتن راه هوایی شما کمک می کند. یک بالش نرم تر را کمی زیر پیشانی خود قرار دهید. مزایا و معایب تنها چیز خوب در مورد خوابیدن روی شکم این است که خروپف را کاهش می دهد. خوابیدن روی شکم منجر به بیدار شدن در صبح با درد و ناراحتی می شود. گردن شما را تحت فشار قرار می دهد، سر شما را در یک زاویه نامناسب قرار می دهد و شکم شما را به سمت پایین می کشد. انحنای طبیعی ستون فقرات شما را صاف می کند و منجر به کمردرد می شود. خوابیدن روی شکم در دوران بارداری توصیه نمی شود. خوابیدن روی شکم بدترین حالت خوابیدن محسوب می شود و کارشناسان توصیه می کنند که به تدریج با کمک بالش به پهلو بخوابید. خوابیدن در وضعیت جنینی وضعیت جنین تا حد زیادی رایج ترین وضعیت خوابیدن است حدود درصد از افراد در شب به پهلو خم می شوند. اگر در این گروه قرار بگیرید خبر خوبی است زیرا وضعیت جنین ستون فقرات را خنثی نگه می دارد و به جلوگیری از کمردرد کمک می کند. تحقیقات روی حیوانات نشان می دهد که حلقه زدن به پهلو ممکن است به کاهش خطر بیماری های مغزی مانند و کمک کند. اما این وضعیت خواب مزایای دیگری نیز به همراه دارد. زنان باردار ممکن است از خوابیدن در وضعیت جنینی در شب سود ببرند زیرا انجام این کار: گردش خون را در بدن شما بهبود می بخشد. گردش خون کودک شما را بهبود می بخشد. از فشار دادن رحم به کبد جلوگیری می کند. در حالی که خوابیدن در وضعیت جنینی نکات منفی کمی دارد، اما نکته قابل توجه وجود دارد: حلقه زدن بیش از حد برای تمام شب می تواند تنفس شما را محدود کرده و احساس درد کند. اگر متوجه شدید که هنگام بیدار شدن از خواب درد و درد دارید، دفعه بعد که به خواب می روید سعی کنید بدن خود را صاف کنید. خوابیدن به پهلو وقتی زمان خواب فرا می رسد، آیا به پهلو دراز می کشید در حالی که کمر و پاهای خود را صاف نگه داشته اید؟ درصد از بزرگسالان نیز همین کار را می کنند، و این موقعیت عالی برای خواب است. برخلاف خوابیدن به پشت، خوابیدن به پهلو علایم آپنه خواب را کاهش می دهد و می تواند را کاهش دهد. خوابیدن به پهلو با پشت صاف، ستون فقرات شما را در یک راستا نگه می دارد، که می تواند به کاهش خطر ابتلا به ستون فقرات و گردن درد کمک کند. اما یک گرفتاری وجود دارد. خوابیدن به پهلو می تواند به باسنی که روی آن دراز کشیده اید فشار وارد کند. می توانید با قرار دادن یک بالش نرم یا یک پتوی تا شده بین زانوهای خود این کار را آسان کنید. اگر می خواهید تا زمانی که ممکن است جوان بمانید، به خاطر داشته باشید که فشار دادن نیمی از صورت خود به بالش ممکن است منجر به چین و چروک های زودرس شود. مطالعات نشان می دهد که اکثر مردم ترجیح می دهند به پهلو بخوابند. می‌تواند در وضعیت جنینی یا زاویه نسبتا صاف‌تری جمع شود. سمتی که روی آن می خوابید نیز تفاوت ایجاد می کند. خوابیدن به پهلوی راست تاثیری مشابه خوابیدن به سمت چپ ندارد. هر کدام فواید و عوارض منحصر به فرد خود را دارند. زیر را بررسی کنید تا متوجه شوید. مزایا و معایب خوابیدن به سمت راست به ستون فقرات شما اجازه می دهد تا در انحنای طبیعی خود استراحت کند. اگر به پهلوی راست بخوابید، کل سیستم قلبی عروقی خود را در سمت راست بدنتان منقبض کرده اید. این وضعیت خواب ریه ها را تحت فشار قرار می دهد و قفسه سینه را فشرده می کند. گردش خون را مختل می کند و باعث می شود در طول خواب حرکت کنید تا توزیع را متعادل کنید. اگر می توانید از این وضعیت اجتناب کنید و ترجیح دهید به پهلوی چپ بخوابید. خوابیدن به سمت چپ خوابیدن به پهلوی چپ رفلاکس اسید و سوزش سر دل را کاهش می دهد. با این حال، می تواند فشار زیادی بر معده وارد کند. در دوران بارداری، خوابیدن به پهلوی چپ توصیه می شود، زیرا فشار کمتری روی ورید اجوف تحتانی وجود دارد. اگر بیش از حد خم شوید، تنفس عمیق را محدود می کند. برای بهبود وضعیت خوابیدن پهلو، بالش هایی را بین زانوهای خود قرار دهید تا بدن شما به درستی بین باسن و مفاصل قرار گیرد. خوابیدن با پاها بالا هنگام خواب، پاهای شما تمایل به بالا و پایین رفتن دارند. اغلب اوقات، از خواب بیدار می شوید و می بینید که پاهایتان به سمت قفسه سینه شما کشیده شده است. ممکن است یک پا بالاتر از دیگری باشد یا هر دو به سمت بالا کشیده شوند. خوابیدن با هر دو پا بالا وزن را از ناحیه لگن کم می کند و برای کسانی که از کمردرد رنج می برند مفید است. خوابیدن با یک پا بالا باعث ایجاد ناهمواری در بدن می شود و به لگن آسیب می رساند. منجر به کمردرد می شود. برای جلوگیری از حرکت پاها در هنگام خواب، یک بالش کرکی ضخیم متوسط بین پاهای خود قرار دهید. بالش بالا و پایین رفتن پاهای شما را دشوار می کند. خوابیدن به پشت در این حالت صورت شما به سمت راست است و پشت سرتان روی یک بالش قرار می گیرد. بالش سر شما را کمی بالا می برد و معده شما را زیر لوله غذا قرار می دهد. این وضعیت خوابیدن برای سلامتی شما بهترین تاثیر را دارد. خوابیدن به پشت بسیار نادر است. فقط درصد از مردم این کار را می کنند. اگر این کار را انجام دهید، خبر خوب این است که خوابیدن به صورت رو به بالا برای جلوگیری از درد گردن و کمر بسیار عالی است. صاف به پشت دراز کشیدن سر، گردن و ستون فقرات شما را در وضعیت خنثی نگه می دارد و فشار اضافی روی مفاصل آن نواحی را از بین می برد. حالت خواب رو به بالا همچنین به کاهش خطر رفلاکس اسید کمک می کند، به شرطی که از بالش استفاده کنید تا سر خود را بالاتر از قفسه سینه نگه دارید و از بازگشت محتویات معده به دستگاه گوارش جلوگیری کنید. اشکال اصلی خوابیدن به پشت این است که خطر خروپف و یا آپنه خواب را در مقابل خوابیدن به پهلو افزایش می دهد. هنگامی که به پشت دراز می کشید، زبان شما می تواند لوله تنفس شما را مسدود کند و تنفس طبیعی را سخت تر کند. اگر خروپف می کنید یا دوره هایی از دارید، سعی کنید به پهلو بخوابید تا به بهبود علایم کمک کنید. مزایا و معایب این وضعیت وزن بدن را به طور یکنواخت بر روی ستون فقرات توزیع می کند و از صورت شما در برابر چین و چروک های ناشی از فرو بردن صورت در بالش محافظت می کند. هر گونه احتمال بازگشت اسید یا برگشت غذا به دستگاه گوارش را از بین می برد. بدون درد و راحت است. این وضعیت خوابیدن برای کسانی که خروپف می کنند خوب نیست. گلو و معده توسط نیروی گرانش به پایین کشیده می شوند که تنفس را دشوار می کند. بالش های نرم و راحت را به تخت خود اضافه کنید. یک یا دو مورد را زیر سر خود نگه دارید تا بدن شما به درستی تراز شود. بهترین حالت برای خوابیدن کدامست؟ خوابیدن به پهلو نسبت به سایر پوزیشن ها خطرات سلامتی کمتری دارد، در حالی که خوابیدن روی شکم ضررهای قابل توجهی دارد. با این حال، از آنجایی که همه افراد متفاوت هستند، سخت است که بگوییم یک وضعیت خواب خاص بهترین است. اگر وضعیت سلامتی دارید یا فکر می‌کنید دارید که می‌تواند تحت ت ثیر وضعیت خواب شما باشد، با پزشک صحبت کنید. و به یاد داشته باشید که اگرچه در یک موقعیت خاص به خواب می روید، بعید است که بیشتر شب را در آن وضعیت بگذرانید. بسیاری از ما در حین خواب تا بار در ساعت حرکت می کنیم، به این معنی که ممکن است چندین بار در شب موقعیت خود را تغییر دهید. سوالات متداول اکنون که می دانیم بهترین وضعیت خواب چیست، بیایید به چند سوال رایج در مورد خواب انسان بپردازیم. تعداد ساعات خواب از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اما به طور متوسط تا ساعت خواب شبانه برای بسیاری از افراد خوب است. اگر در روز می خوابید تا شب را جبران کنید، مطمین شوید که محیطی شبیه به شب در اتاق خود ایجاد می کنید. اتاق خود را تاریک و خنک کنید. دمای ایده آل درجه سانتیگراد است. روی یک تشک راحت بخوابید از سکوت اطمینان حاصل کنید.

همان چیزی است که از بزاق اضافی که هنگام خواب از دهان شما خارج می شود، باقی می ماند. همه ما به طور منظم بزاق تولید می کنیم، از جمله زمانی که می خوابیم. در بسیاری از موارد، ریزش آب دهان هنگام خواب طبیعی است. تولید بزاق در طول یک روز، شاید بر اساس یک ریتم شبانه روزی متفاوت باشد. اگرچه مردم معمولا بزاق بیشتری در طول روز و کمتر در شب تولید می کنند، ولی تولید بزاق در طول خواب ادامه می یابد. این بزاق وظیفه مهم روانکاری دهان و گلو را انجام می دهد که برای سلامتی لازم است. ادامه تولید بزاق در طول خواب، ممکن است منجر به ریزش آب دهان در خواب شود. اگرچه ترشح آب دهان هنگام خواب اغلب طبیعی است، اما گاهی منجر به عواقب ناخواسته شود. به عنوان مثال، ترشح بیش از حد آب دهان می تواند باعث ترک خوردن لب و دهان، کم آبی بدن و احساس خجالت شود. بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از شایع ترین عللی که منجر به ریزش آب دهان در خواب می شود را مورد بررسی قرار دهیم. پس اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که در هنگام خواب، دچار ریزش آب دهان می شوید، ادامه این مقاله را تا انتها بخوانید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: بدن به طور معمول بیش از یک لیتر در روز بزاق تولید می کند. بزاق توسط غدد بزاقی تولید می شود و معمولا بلعیده شده و مجددا در جریان خون جذب می شود. ریزش آب دهان زمانی اتفاق می افتد که بزاق در دهان جمع می شود و به جای اینکه بلعیده شود، از لب ها می ریزد. آب دهان زمانی رخ می دهد که بزاق بیش از حد تولید می کنید یا در نگه داشتن بزاق در دهان خود مشکل دارید، یا مشکل بلع را تجربه می کنید. اگرچه ترشح آب دهان هنگام خواب طبیعی است، اما برخی عوامل ممکن است باعث شود که مقدار آب دهان شما بیش از حد طبیعی باشد. این مقاله برخی از شایع‌ترین دلایل آب‌ریزش در خواب و کارهایی که می‌توانید در مورد آن انجام دهید را توضیح می‌دهد. ماهیچه های بدن در هنگام خواب شل می شوند. ساده ترین پاسخ این است که در هنگام خواب آب دهان می ریزید زیرا دهانتان باز است. موقعیت خواب شما می تواند بر میزان آب دهان شما در صبح روی بالش ت ثیر بگذارد. وقتی فردی به پشت می‌خوابد، نیروی جاذبه معمولا باعث می‌شود که بزاق اضافی که تولید می‌کند در دهان بماند یا به گلویش برسد. از طرف دیگر، در افرادی که به پهلو و شکم می‌خوابند، نیروی جاذبه بیشتر بزاق را به سمت بالش می‌کشد و در نتیجه آب دهان را ترشح می‌کند. اگر به پهلو یا معده و با دهان باز می‌خوابید، ممکن است در هنگام خواب آب‌ریزش داشته باشید. خوابیدن به پشت ممکن است به کاهش ترشح آب دهان کمک کند. همچنین می توانید برای تنفس از بینی و بسته نگه داشتن دهان در هنگام خواب اقداماتی مانند استفاده از چسب دهانی انجام دهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر دچار سرماخوردگی، یا آلرژی فصلی هستید، این شرایط می‌تواند سینوس‌های شما را ملتهب کرده و راه‌های هوایی شما را مسدود کند و باعث شود از طریق دهان نفس بکشید و بیش از حد معمول آب‌ریزش داشته باشید. سایر عفونت‌ها مانند مونونوکلیوز، التهاب لوزه‌ها و عفونت‌های سینوسی نیز می‌توانند منجر به افزایش ترشح آب دهان شوند. ممکن است شناخته‌شده‌ترین علامت بیماری ریفلاکس معده ( GERD ) باشد، اما ترشح آب دهان و دیسفاژی یا مشکل در بلع نیز از علایم شایع هستند. افرادی که دچار دیسفاژی با GERD می‌شوند ممکن است احساس کنند توده‌ای در گلویشان وجود دارد که می‌تواند باعث دفع بیشتر آب دهان شود. علاوه بر این، هر زمان که مری شما تحریک یا انسداد داشته باشد، بدن شما ممکن است با تولید بزاق بیشتر برای تسکین تحریک پاسخ دهد و در نتیجه منجر به ترشح بیشتر آب دهان شود. یکی از بزرگترین دلایلی که دهان شما در طول خواب باز می شود این است که نمی توانید به خوبی از طریق بینی نفس بکشید. اگر به دلیل سرماخوردگی یا آلرژی دچار احتقان شده اید، ممکن است شروع به تنفس از طریق دهان کنید. اگر این اتفاق در خواب رخ دهد، بزاق ممکن است روی بالش ترشح کند. انحراف تیغه بینی نیز می تواند مقصر باشد. در داخل بینی، دیواره ای نازک به نام سپتوم، یک طرف بینی شما را از طرف دیگر جدا می کند. اگر با سپتوم خارج از مرکز یا ناهموار به دنیا آمده اید، جریان هوا در سمت باریک تر ممکن است تا حدی مسدود شود. در نتیجه، ممکن است خروپف کنید یا دچار شوید، وضعیتی که در آن تنفس شما در طول خواب متوقف می شود. هر دوی این شرایط می توانند باعث تنفس دهانی شبانه شوند. آپنه انسدادی خواب ( OSA ) یک اختلال تنفسی مرتبط با خواب است که باعث توقف موقت تنفس در هنگام خواب می شود. تنفس دهانی اغلب OSA را بدتر می کند. تنفس دهانی در طول خواب ممکن است باعث افزایش ترشح آب دهان شود، زیرا زمانی که دهان شما باز است، آب دهان می تواند راحت تر از بین برود. علایم اضافی OSA عبارتند از: سردردهای صبحگاهی بیدار شدن در طول شب خواب آلودگی در طول روز مشکل در تمرکز در طول روز، نفس نفس زدن یا خفگی در هنگام خواب اگر متوجه هر یک از این علایم شدید، با پزشک خود صحبت کنید. آب دهان معمولا با دندان قروچه در خواب همراه است. این می تواند ناشی از ارتباط با تنفس دهانی باشد، زیرا زمانی که فرد در هنگام خواب دهان خود را باز نگه می دارد، بزاق بیشتر از دهان خارج می شود. علاوه بر آب‌ریزش آب دهان و تنفس دهان، مطالعه‌ای روی کودکان نشان داد که سایر عوامل خطر رایج برای دندان قروچه عبارتند از: خرناس روی معده خوابیدن زمان خواب کوتاه تر ترشح بیش از حد بزاق و آب دهان از عوارض جانبی برخی داروها از جمله برخی آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد روان پریشی و داروهای مورد استفاده برای درمان آلزایمر است. اگر داروهای تجویزی مصرف می‌کنید و شب‌ها آب‌ریزش دارید، ممکن است داروی شما یکی از دلایل بالقوه آب‌ریزش باشد. لیستی از عوارض جانبی احتمالی داروی خود را برای دفع آب دهان بررسی کنید. اگر آب دهان جز عوارض جانبی است، مصرف دارو را قطع نکنید. در عوض، ابتدا با پزشک در مورد نگرانی های خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا می تواند داروی جایگزینی را توصیه کند که باعث آبریزش زیاد شما نشود. سیستم عصبی شما غدد بزاقی شما را تحریک می کند، که ممکن است دلیل اختلال در بلع را توضیح دهد. ترشح بیش از حد آب دهان با اختلالات نورودژنراتیو شایع است. به عنوان مثال، حدود از افراد مبتلا به فلج مغزی ترشح بیش از حد بزاق را تجربه می کنند. مشکل در بلع و آبریزش بیش از حد نیز ممکن است در نتیجه موارد زیر رخ دهد: سکته فلج بل هانتینگتون اپی گلوتیت آسیب تروماتیک مغز ریزش آب دهان هنگام خواب طبیعی است و لزوما نیازی به درمان ندارد. اگر فکر می‌کنید که بیش از حد آب دهان می‌ریزید، چندین استراتژی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از آب‌ریزش در خواب از تغییر سبک زندگی گرفته تا گفتار درمانی، دارو درمانی و جراحی استفاده کنید. برخی از درمان ها ساده هستند، در حالی که برخی دیگر فقط برای موارد شدیدتر آب دهان توصیه می شوند. با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا در مورد آنچه برای شما مناسب است صحبت کنید. ساده ترین اقدامی که می توانید برای تسکین آب دهان خود انجام دهید این است که وضعیت خواب خود را تغییر دهید و سعی کنید به پشت بخوابید. توجه داشته باشید که هنگام تغییر وضعیت خواب خود، ممکن است برای خواب راحت نیاز به یک بالش جدید داشته باشید. افرادی که به پهلو می خوابند معمولا از بالش‌های بسیار ضخیم‌تری استفاده می‌کنند، در حالی که افرادی که روی شکم می خوابند از بالش بسیار نازک‌تر استفاده می‌کنند. اگر در طول شب برای پشت خوابیدن مشکل دارید، بالش های اضافی را در کناره های بدن خود قرار دهید تا به شما کمک کند در موقعیت خود بمانید. اگر شب‌ها آب دهان می‌ریزید و آلرژی دارید، ممکن است آلرژی شما مقصر باشد. درمان آلرژی می تواند سینوس های شما را باز کند و به شما این امکان را می دهد که به جای دهان، بیشتر از طریق بینی نفس بکشید. اگر بتوانید در حین خواب به جای دهان از طریق بینی نفس بکشید، ممکن است آب کمتری از دهان شما خارج شود. تزریق سم بوتولینوم، مانند بوتاکس، یک درمان ایمن و موثر برای آبریزش بیش از حد دهان در نظر گرفته می شود زیرا عوارض جانبی کمی دارد. اما تزریق سم بوتولینوم به غدد بزاقی شما می تواند از تولید بیش از حد بزاق جلوگیری کند. توجه داشته باشید که این تزریق ها راه حل دایمی نیستند و زمانی که اثرات آن پس از چند ماه از بین رفت، باید تزریق های بیشتری انجام دهید. دستگاه‌های فک پایین نوعی وسیله‌هستند که هنگام خواب در دهان خود استفاده می‌کنید. آنها برای کمک به کاهش ترشح آب دهان، خروپف و دندان قروچه با بسته نگه داشتن لب ها و قرار دادن زبان و دندان ها در محل مناسب طراحی شده اند. گفتار درمانگران می توانند تمریناتی را به شما آموزش دهند که ماهیچه های زبان و فک شما را تقویت کرده و ثبات آنها را بهبود می بخشد. با، ممکن است بتوانید بهتر قورت دهید، بهتر با دهان بسته نفس بکشید و آب دهان را کاهش دهید. برای افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی ممکن است برای متوقف کردن آب دهان دارو تجویز شود. این داروها با مسدود کردن تکانه های عصبی به غدد بزاقی، ترشح آب دهان را کاهش می دهند. با این حال، آنها معمولا عوارض جانبی مانند خشکی بیش از حد دهان ایجاد می کنند. در موارد شدید ترشح بیش از حد بزاق، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. چند نوع جراحی برای درمان آب دهان استفاده می شود، از جمله برداشتن غدد بزاقی با جراحی، تغییر مجرای غدد بزاقی و کاهش اتصالات عصبی به غدد بزاقی. به طور معمول، جراحی برای افرادی که در ساعات بیداری نیز آب دهان می‌ریزند اختصاص داده می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند که جراحی برای دفع آب دهان موثر است و تا درصد از افراد بهبودی را مشاهده می‌کنند. آبریزش در خواب طبیعی است. اما، اگر نگران هستید که بیش از حد آب دهانتان ترشح شود، یک قرار ملاقات با پزشک خود ترتیب دهید. آن‌ها می‌توانند ارزیابی کنند که آیا آب‌ریزش شما می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد یا خیر، و توصیه‌هایی در مورد نحوه آب‌ریزش کمتر در طول خواب ارایه می‌کنند. ترشح بیش از حد بزاق می تواند توسط داروهای تجویزی خاصی مانند کلوزاپین، یک داروی ضد روان پریشی ایجاد شود. داروهای بیماری آلزایمر، یا سایر بیماری‌ها نیز ممکن است باعث بزاق اضافی و آب‌ریزش شبانه شوند. اگر بزاق اضافی و درد در دهان یا لثه های خود دارید، ممکن است باعث عفونت شود. ایجاد بزاق بیشتر یکی از راه هایی است که بدن ممکن است با عفونت در دهان مبارزه کند. برای تمیز کردن و معاینه کامل به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آبریزش در هنگام خواب غیرمعمول نیست و ممکن است نشانه ای از یک بیماری نباشد. آبریزش ممکن است به این دلیل اتفاق بیفتد که شما به جای بینی از طریق دهان خود تنفس می کنید. احتقان، آناتومی بینی و آپنه خواب می توانند باعث شوند که از طریق دهان نفس بکشید. گاهی اوقات افراد بیشتر از حد طبیعی بزاق تولید می کنند. داروها می توانند باعث تولید بیش از حد بزاق شوند. برخی از بیماری ها، بلع را نیز سخت‌تر می‌کنند که منجر به ترشح آب دهان در طول روز می‌شود. اگر نگران این هستید که چه چیزی باعث آب دهان شما می شود، با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا به ارزیابی و درمان بیشتر نیاز دارید یا خیر.

برخی از مردم بر این باورند که می‌تواند سلامت و تندرستی را به طرق مختلف از جمله کمک به سریع‌تر به خواب رفتن، بهبود روابط و ارتقای سلامت باروری بهبود بخشد. در حال حاضر، تحقیقات علمی زیادی در مورد ت ثیر برهنه خوابیدن بر سلامت افراد وجود ندارد. با این حال، برخی از مطالعات بینشی در مورد مزایای برهنه خوابیدن ارایه می دهند. طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بزرگسالان باید حداقل هفت ساعت در شب بخوابند، اما یک سوم بزرگسالان کمتر از این ساعت می خوابند. در حالی که یک مشکل بزرگ است که می تواند بر سلامت ت ثیر منفی بگذارد. به عنوان مثال، کم خوابی خطر ابتلا به بیماری قلبی و دیابت را افزایش می دهد. برخی افراد بر این باورند که برهنه خوابیدن به آنها کمک می‌کند سریع‌تر و برای مدت طولانی‌تری بخوابند. اگر برهنه خوابیدن به شما کمک می کند هفت تا نه ساعت خواب توصیه شده را در هر شب داشته باشید، ارزش امتحان کردن را دارد. زیرا هم کیفیت و هم مدت زمان خواب می تواند بر سلامت و رفاه عمومی فرد ت ثیر بگذارد. در واقع، با توجه به موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی خواب بی کیفیت می تواند بر سطح انرژی، حافظه و عملکرد ذهنی ت ثیر منفی بگذارد. کمبود مزمن خواب با کیفیت می تواند خطر ابتلا به چندین بیماری را در فرد افزایش دهد. از جمله: چاقی دیابت افسردگی فشار خون بالا بیماری های قلبی بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از بررسی کنیم که برهنه خوابیدن چه فوایدی را برای سلامت فرد به همراه دارد؟ پس تا انتهای مقاله با ما باشید: آنچه در این مقاله خواهید خواند: دمای بدن بخش مهمی از ریتم شبانه روزی است. ریتم شبانه روزی یک ساعت بیولوژیکی است که زمان خواب و بیدار شدن افراد را تنظیم می کند. همانطور که در پایان روز شروع به احساس خستگی می کنیم، تولید افزایش و دمای مرکزی بدن کاهش می یابد. این کاهش دمای بدن در طول شب ادامه دارد. این کاهش دما تا حدی توضیح می دهد که چرا افراد در شب احساس خواب آلودگی می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بنابراین دمای اتاقی که در آن می‌خوابید یکی از مهم‌ترین عوامل در دستیابی به خواب با کیفیت است. دمای ایده آل اتاق خواب برای خواب تا درجه فارنهایت ( . تا . درجه سانتی گراد) است و برهنه خوابیدن یکی از راه های پایین نگه داشتن دمای داخلی بدن است. گرم شدن بیش از حد در شب خواب را مختل می کند. به همین دلیل، برخی افراد بر این باورند که برهنه خوابیدن می‌تواند به بدن شما کمک کند تا سریع‌تر به دمای پایین‌تری برسد و باعث خواب بهتر شود. علاوه بر بهبود کیفیت خواب، برهنه خوابیدن ممکن است به فرد کمک کند سریعتر به خواب برود. اگر تصمیم دارید برهنه بخوابید، مطمین شوید که رختخواب راحتی دارید. مانند گرما، سرما نیز می تواند بر کیفیت خواب ت ثیر منفی بگذارد. محققان دریافتند کسانی که نیمه برهنه می خوابند بیشتر مستعد ابتلا به تغییرات دمای محیط هستند، مگر اینکه تخت آن ها پوشش کافی داشته باشد که بتواند در طول شب از آن برای جلوگیری از سرد شدن بیش از حد استفاده کند. واژن یک محیط گرم و مرطوب است که آن را به مکانی ایده آل برای رشد مخمر تبدیل می کند. عفونت‌های قارچی واژن بسیار شایع هستند و زمانی رخ می‌دهند که رشد بیش از حد مخمر در داخل یا اطراف واژن وجود داشته باشد. رشد بیش از حد کاندیدا باعث عفونت قارچی می شود که ممکن است غشای مخاطی واژن را ملتهب کرده و باعث درد و خارش شود. خطر عفونت های قارچی اغلب با گردش ناکافی هوا که معمولا به دلیل یا مصنوعی است، افزایش می یابد. اجتناب از لباس زیر تنگ یا نامناسب هنگام خواب می تواند به سلامت کلی واژن کمک کند. زیرا اجازه می دهد مقداری از گرما و رطوبت در طول شب خارج شود. خواب می تواند بر سلامت و ظاهر پوست شما ت ثیر بگذارد. زمانی که خسته هستید و به اندازه کافی نمی خوابید، پوست شما بیشتر مستعد چین و چروک، افتادگی، تورم و سیاهی می شود. تاخیر یا کاهش خواب نیز بر توانایی پوست شما برای التیام زخم هایی مانند بریدگی یا تاول تاثیر می گذارد. اگر برهنه خوابیدن به شما کمک می کند بهتر بخوابید، این می تواند سلامت پوست شما را نیز بهبود بخشد. خواب بیشتر به پوست شما زمان می‌دهد تا زخم‌ها را بازسازی و ترمیم کند و به شما کمک می‌کند بهترین ظاهر و احساس خود را داشته باشید. برهنه خوابیدن ممکن است ت ثیر مثبتی بر باروری مردان داشته باشد، اگرچه مستقیما مورد مطالعه قرار نگرفته است. اما تحقیقات نشان می دهد که پوشیدن لباس زیر تنگ دمای کیسه بیضه را افزایش می دهد که می تواند حیات و را کاهش دهد. به همین دلیل، پوشیدن باکسر در مقابل لباس زیر تنگ تر ممکن است بر غلظت اسپرم ت ثیر بگذارد. یک مطالعه در سال که شامل مرد بود نشان داد کسانی که بوکسر می پوشیدند تعداد اسپرم بیشتری نسبت به کسانی که لباس زیر تنگ تری می پوشیدند داشتند در مردان علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که خنک شدن کیسه بیضه به طور مستقیم بر سلامت و تحرک اسپرم ت ثیر می گذارد. علاوه بر این برهنه خوابیدن می تواند به شما کمک کند دمای بدن خود را خنک نگه دارید. اگرچه تحقیقات بیشتر در مورد برهنه خوابیدن برای نتیجه‌گیری معتبر مورد نیاز است، اما تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که سردی مرتبط با برهنه خوابیدن ممکن است سلامت اسپرم را افزایش دهد. برهنه خوابیدن در کنار همسرتان ممکن است احساس رضایت و ارتباط بین زوجین را افزایش دهد. شرکایی که زمان خود را صرف تماس پوست با پوست می‌کنند، کمتر دچار استرس می شوند و به شریک خود نزدیک ترند. تماس پوست به پوست باعث ترشح می شود که یک هورمون احساس خوب است که ضمن کاهش اضطراب، احساس امنیت و عشق را تقویت می کند. برهنه خوابیدن با شریک زندگی علاوه بر کاهش استرس، ممکن است به شما کمک کند تا احساس خوبی نسبت به بدن خود داشته باشید. گذراندن مدت زمانی برهنه در کنار دیگران باعث افزایش عزت نفس و تصویر بدنی مثبت می شود. نکاتی وجود دارد که لازم است قبل از ایجاد تغییر در نحوه خوابیدن آنها را در نظر بگیرید، برخی از این نکات عبارتند از: اطراف خود را با رختخواب راحت احاطه کنید، تا در شب خیلی سردتان نشود. دوش گرفتن قبل از خواب را در نظر بگیرید تا ملحفه های خود را مدت بیشتری تمیز نگه دارید. اگر در خواب راه می روید، بهتر است حداقل با لباس زیر بخوابید، به خصوص اگر با هم اتاقی ها یا اعضای خانواده زندگی می کنید که نمی خواهید شما را برهنه ببینند. اگر آماده هستید برهنه بخوابید، چند نکته مفید برای شروع وجود دارد، که عبارتند از: مطمین شوید که روکش شما به اندازه کافی گرم است و در صورت نیاز پتو اضافه کنید. سعی کنید در چند شب اول فقط با تی شرت یا لباس زیر بخوابید تا به شما کمک کند با احساس پوشیدن لباس های کمتر سازگار شوید. به شریک زندگی خود بگویید که در حال ایجاد تغییراتی در روال خواب خود هستید و از او بخواهید تا در کنار شما برهنه بخوابد. محلفه های خوب را خریداری کنید تا زمانی که برهنه می خوابید راحت باشید. زیرا انتخاب ملحفه ها نیز می تواند در هنگام برهنه خوابیدن تفاوت ایجاد کند. ملحفه های نرم اما سبک می توانند به خنک نگه داشتن فرد کمک کنند، در حالی که پارچه های خش دار ممکن است پوست را تحریک کنند. یک روال منظم قبل از خواب ایجاد کنید تا به شما کمک کند قبل از اینکه لباس های خود را برای شب بیرون بیاورید، آرام شوید و دمای بدن خود را پایین بیاورید. با سرعتی حرکت کنید که برای شما احساس خوبی دارد و تنها زمانی که احساس راحتی کردید، کاملا برهنه بخوابید. اگر با هم اتاقی‌هایتان زندگی می‌کنید یا احساس می‌کنید برهنه خوابیدن برای شما مناسب نیست، لباس خوابی را انتخاب کنید که از الیاف طبیعی مانند پشم، ابریشم یا پنبه ساخته شده باشد. نشان داده شده است که این الیاف طبیعی به ویژه پشم به شما کمک می کند سریعتر به خواب بروید نسبت به مواد مصنوعی که ممکن است ناراحت کننده باشند یا گرمای زیادی را در بدن به دام بیندازند. پیدا کردن یک دست لباس خواب با فیبر طبیعی که برای شما احساس راحتی ایجاد می کند، می تواند راهی برای کاهش دمای بدن شما در شب باشد. در واقع هنگامی که نمی توانید برهنه بخوابید، پوشیدن پارچه های سبک و گشاد می تواند به خنک نگه داشتن پوست کمک کند، که ممکن است به فرد اجازه دهد سریعتر به خواب برود و خواب با کیفیت بهتری داشته باشد. پوشیدن پارچه های سنگین تر، مانند لباس خواب پشمی یا فلانل، ممکن است خنک شدن پوست را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند. برهنه خوابیدن ممکن است به افراد کمک کند تا سریعتر بخوابند و خواب با کیفیت بهتری داشته باشند. هم کیفیت و هم مدت خواب برای سلامتی و تندرستی کلی افراد مهم است. برهنه خوابیدن آسان است و هیچ خطری برای فرد ندارد.

اصطلاحی روان شناسی است. این سندرم برای توصیف دخترانی به کار می رود که به دلیل عدم توجه و محبت پدر دچار اختلالات عاطفی متعددی می شوند. این مشکل به خصوص در خانواده های ترکیبی که با یک فرزند ناتنی دختر زندگی می کنند، وجود دارد. احتمالا شما به عنوان همسری که به تازگی زندگی با شوهر خود را شروع کرده است، در خانواده جدید خود احساس غریبی کنید. این مشکل در خانواده هایی که دارای دختر ناتنی هستند، نسبتا رایج است. به خصوص زمانی که شما به عنوان یک خانم تازه وارد شروع به سازگاری می کنید و یاد می گیرید که با خانواده جدید خود انس بگیرید، این مشکل بیشتر احساس می شود. سندرم مساله پدر می تواند اختلافات شدیدی را در روابط شما و شوهرتان ایجاد کند. احساسات منفی زمانی تشدید می‌شوند که دخترخوانده شما طوری رفتار می‌کند که انگار خود را مادر خانواده می داند. این مساله می‌تواند بدون توجه به جنسیت فرزندان در یک خانواده رخ دهد، مشکلی که به عنوان سندرم مساله پدر شناخته می‌شود. دخترخوانده ای که سندرم مساله پدر را تجربه می کند، ممکن است طوری رفتار کند که انگار او سرپرست خانواده است. این دخترخوانده حتی می تواند بر تصمیمات پدر واقعی و مادر ناتنی اش ت ثیر بگذارد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: برخی از دختر خوانده ها با همه وجود سعی می کنند تا نارضایتی خود را از حضور مادرناتنی در جمع خانواده نشان بدهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به عنوان مثال دخترخوانده شما اغلب مکالمه شما با پدرش را قطع می کند، یا دایم خود را به پدرش می چسباند. در واقع دخترخوانده طوری رفتار می کند که انگار نقش‌ها برعکس شده و خودش مادر خانواده است. رفتارهای زننده دخترخوانده این احساس را در شما ایجاد می کند گه گویی زن دیگری در رابطه شما و همسرتان وجود دارد. این رفتارهای آزاردهنده برای بسیاری از خانم ها که به عنوان مادرناتنی وارد جمع خانواده می شوند، غیر قابل تحمل و چالش برانگیز است. گاهی ممکن است این رفتارها به قدری ادامه پیدا کنند که تصمیم بگیرید رابطه را قطع کنید و به طور کلی از زندگی شوهر جدید خود خارج شوید. سندرم مساله پدر به وضعیتی گفته می شود که در آن دخترخوانده شما طوری رفتار می کند که انگار مادر خانواده است. این رفتار اغلب به دلیل شیوه اشتباه فرزندپروری و سابقه رفتار نادرست والدین و به خصوص پدر رخ می دهد. دخترخوانده ها معمولا تمایل دارند نسبت به والدین خود مالکیت داشته باشند و در نتیجه باعث ایجاد حسادت و عدم اطمینان در مادرناتنی خود می شوند. بین حسادت و سندرم مساله پدر مرز باریکی وجود دارد که باعث سخت شدن تشخیص این دو وضعیت از هم می شود. در ادامه به مهمترین علایم سندرم مساله پدر اشاره می شود: دخترخوانده نقش جنسیتی زن را در خانه به عهده می گیرد. سعی می کند به جای مادرناتنی اش خودش به تنهایی وظایف و کارهایی مانند آشپزی و نظافت را در منزل انجام بدهد. دخترخوانده به دنبال توجه زیاد پدر است و اگر به اندازه کافی مورد توجه قرار نگیرد، شروع به آزار مادرناتنی خود می کند. دختر خوانده اغلب به پدر خود می چسبد. دخترخوانده تمام تلاش خود را می کند تا مستقیما در تصمیم گیری ها دخالت داشته باشد. دخترخوانده رفتاری رقابتی با نامادری خود دارد. گاهی اوقات، این به رقابت صورت فیزیکی خود را نشان می دهد. به عنوان مثال دخترخوانده در سراسر خانه می دود تا اولین کسی باشد که در را برای پدرش باز کند. اما این رقابت در برخی موارد نیز احساسی است. به عنوان مثال، دختر ناتنی انتظار دارد پدرش همیشه تصمیم های او را در زندگی اعمال کند. سندرم مساله با پدر در واقع یک مشکل تربیتی در خانواده ها است. این مشکل وقتی رخ می دهد که والدین از طریق فرزند خود به دنبال حمایت عاطفی هستند، در حالیکه این حمایت را باید از رابطه با یک بزرگسالان دریافت کنند. همسر شما به عنوان یک پدر در ابتلا فرزندش به این اختلال، نقش بسیار مهمی دارد. اغلب پدران با تربیت نادرست خود باعث ایجاد اختلالات عاطفی مختلفی مانند سندرم مساله پدر در فرزندان خود می شوند. برخی از رفتارهای نادرست پدران که باعث ایجاد سندرم مساله پدر در فرزندان می شوند، عبارتند از: هنگامی که شوهر شما از روابط خود، با همسر سابقش ناراضی است، به طور ناخودآگاه، دخترش را از نظر عاطفی طوری بزرگ می کند تا در نقش شریک زندگی او باشد. کودک از آنجایی دوست دارد والدینش شاد باشند، وارد نقشی می شود که به کمک آن پدرش کمتر احساس تنهایی کند. پدر به جای اینکه حمایت لازم را از سایر بزرگسالان دریافت کند، بیشتر از طریق دخترش مورد حمایت قرار می گیرد. والدین به جای کمک گرفتن از روانشناس یا در میان گذاشتن مشکلات با همسالان خود، کودک را در جریان مشکلات خانواده قرار می دهند. این رفتار مخرب می تواند منجر به توقف رشد سلامت روانی و عاطفی کودک و به خصوص دختر خانواده شود. این ت ثیر منفی به خصوص زمانی تشدید می‌شود که درددل کردن های پدر با فرزندش در مورد همسر جدیدش باشد. دخترخوانده نمی تواند احساس وفاداری شدید خود به پدرش را از خود جدا کند. گاهی اوقات پدر دچار وابستگی شدیدی به فرزند دخترش می شود. گفتن جملاتی مانند نمی‌دانم بدون تو چه کنم و یا تو تنها کسی هستی که مرا درک می‌کنی جزء محرک‌هایی هستند که می‌توانند کودک شما را دچار اختلالات عاطفی شدیدی کنند. پدر خانواده باید احساس نگرانی و اضطراب خود را به جای کودک با بزرگسالان در میان بگذارد. کودک پس از شنیدن نگرانی های پدر همه سعی خود را برای رضایت و خوشحال کردن پدرش می کند. وظیفه یک فرزند در دوران کودکی شنیدن نگرانی های شما نیست. کودک باید در احساسات بچگانه خود غرق باشد. شنیدن نگرانی های والدین تاثیر منفی بسیار زیادی در رشد روانی کودکان دارد. تمرکز کودک باید روی برنامه های فوق برنامه و دوستانش باشد. کودک باید به تکالیف مدرسه اش فکر کند. وظیفه دختر شما این نیست که نگرانی ها و مشکلات زندگی شما را گوش کند و به شما دلداری بدهد. برخی از پدران، به جای همسر با دختر خود مجالس اجتماعی مختلف حضور پیدا می کنند. این یکی از نادرست ترین رفتارهای پدران است. حتی گاهی پدر طوری رفتار می‌کند که انگار با دخترش در یک قرار حاضر شده است. پدر با دخترش بیشتر احساس راحتی می‌کند. مخصوصا زمانی که پدر از همسر سابقش طلاق گرفته و یا از گروه دوستانش طرد شده است، بیشتر به سمت دخترش کشیده می شود. این رفتار می تواند هم برای پدر و هم برای دختر مخرب باشد. والدین باید یاد بگیرند که چگونه با بزرگسالان دیگر ارتباط برقرار کنند و دختر نباید مسیولیت عاطفی حمایت از والدین خود را به عهده بگیرد. نیاز به مراجعه به روانشناس یک حقیقت واضح است. طلاق نه تنها برای زوجین بلکه برای فرزند نیز می تواند به شدت استرس زا باشد. والدین باید قبل از هر چیز از یک درمانگر با تجربه برای رفع مشکلات خود کمک بگیرند. خوشبختانه سندرم مساله پدر یک اختلال عاطفی قابل درمان است. بنابراین شما مجبور نیستید به عنوان مادرناتنی خانواده برای همیشه با این مشکل زندگی کنید. اما پیش از هر چیز، باید از همکاری شریک زندگی خود مطمین شوید. شریک زندگی شما به عنوان پدر خانواده در رفع مشکلات شما و دخترخوانده‌تان نقش بسیار مهمی دارد. اگر هم شما و هم شریک زندگیتان آماده هستید، می توانید از راهکارهای زیر برای اصلاح سندرم مساله پدر استفاده کنید: شما به عنوان یک مادرناتنی باید به پدر و دختر فرصت تنهایی بدهید تا خودشان با هم پیوند بخورند. پدر و دختر به وضوح پیوند نزدیکی با هم دارند. از بین بردن زمان تنهایی دقیقا همان چیزی است که دخترخوانده شما بسیار از آن می ترسد و سعی می کند هرگز در این موقعیت قرار نگیرد. برای پدر و دختر مهم است که به پیوند محکم خود ادامه دهند. این کار به سلامت بیشتر رابطه شما کمک می کند. برای مادرناتنی و فرزندخوانده نیز بسیار مهم است که زمانی را به تنهایی و در کنار هم بگذرانند. این فرصت به مادرناتنی اجازه می دهد تا بتواند به تدریج با دخترخوانده اش ارتباط برقرار کند. با بیشتر شدن شناخت شما از روحیات یکدیگر این ارتباط به مرور زمان قوی تر می شود. هر چه ارتباط شما با دخترخوانده تان قوی تر باشد، کمتر در خانه خود احساس غریبه بودن می کنید. بدون پرخاش به همسر خود، احساسات، نگرانی ها و اقدامات خاصی که باعث می شود احساس احترام بهتری داشته باشید را به اشتراک بگذارید. سپس، به شریک زندگی خود فضا و زمان بدهید تا هر طور که می خواهد این وضعیت را مدیریت کند. شوهر شما نقش بسیار مهمی در حل مساله دارد. او باید نقش شما را به عنوان مادر در خانه ارتقا دهد. اگرچه در نگاه اول بدیهی به نظر می رسد، اما ممکن است کودک به راهنمایی شما نیاز داشته باشد تا بفهمد که شما از او برتر هستید، نه همسان. برای تشکیل یک خانواده شاد و متحد باید برای پیوند همه اعضاء خانواده با هم ارزش قایل شوید و زمان بگذارید. هدف در اینجا این است که به دخترخوانده خود کمک کنید تا بفهمد که شما سه نفر اکنون یک خانواده هستید و قرار نیست که از هم جدا شوید. ایجاد خاطرات شاد می تواند در پویایی و اتحاد جمع خانواده به شما کمک کند. خاطرات خوش باعث می شود تا در کنار یکدیگر احساس آرامش و راحتی بیشتری داشته باشید و اعتماد بین شما سه نفر افزایش یابد. دخترخوانده شما دوست دارد طوری رفتار کند که گویی در خانه قدرت بسیار زیادی دارد. اما با انی حال شما به عنوان مادرناتنی و یگ بزرگتر باید این واقعیت را درک کنید که دخترخوانده شما رقیب شما نیست. شما در اینجا بزرگتر خانواده هستید. اگرچه گاهی ممکن است احساس کنید که در یک بازی قدرت هستید، اما به یاد داشته باشید که شما نقشی کاملا متمایز از نقش دخترخوانده خود دارید. اگر احساس می‌کنید که نمی‌توانید از عهده مشکلات برآیید یا اگر حل این مشکل برای شما خیلی دشوار است، از یک متخصص روانشناس کمک بگیرید. همچنین می‌توانید به دنبال کمک از مشاور ازدواج یا خانواده باشید. این متخصصان می توانند در حل این مشکل و حفظ جمع خانواده به شما کمک کنند. سندرم مساله پدر اختلالی قابل درمان است. رفع این مشکل عاطفی فقط به صبر، زمان و حمایت شما از فرزندتان نیاز دارد. بنابراین اگر با این مشکل دست و پنجه نرم می کنید، بدانید که امیدی وجود دارد. هیچ درمانی یک شبه اتفاق نمی‌یفتد، بنابراین امید خود را از دست ندهید. با حفظ پشتکار می توانید به پویایی و حفظ خانواده خود کمک کنید.

گاهی اوقات بیدار شدن از خواب در طول شب طبیعی است. عوامل مختلفی می توانند باعث بیدار شدن شما از خواب شبانه شوند. به عنوان مثال شیردهی به نوزاد، نیاز به ادرار کردن، صدای خروپف اطرافیان و یا تعریق شبانه ناشی از یایسگی همگی از عواملی هستند که می توانند باعث بیدار شدن افراد از خواب شبانه شوند. بیشتر اوقات، می توانید مدت کمی پس از بیدار شدن دوباره خواب شبانه خود را از سر بگیرید. اما با این حال برگشت به خواب شبانه برای برخی افراد دشوارتر است. آنچه در این مقاله خواهید خواند: اگر به طور منظم از خواب بیدار می شوید و پس از گذشت حداقل دقیقه نمی توانید دوباره بخوابید، احتمالا به مشکل بی خوابی مبتلا هستید. افراد مبتلا به بی خوابی بدون هیچ گونه دلیل خارجی مشخص، نمی توانند به راحتی به خواب بروند. بررسی ها نشان داده است که ابتلا به بی خوابی مزمن درصد از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. مشکل بی خوابی به ویژه در میان زنان میانسال شایع تر است. به نظر می رسد بی خوابی در زنان میانسال به عوامل مختلفی از جمله اضطراب و علایم یایسگی مانند تعریق شبانه مرتبط باشد. بررسی ها نشان می دهد که بیدار شدن زودتر از زمانی که می‌خواهید، مثلا در ساعت . به جای ، نیز نوعی بی‌خوابی است. افراد مبتلا به بی خوابی مزمن همیشه در طول روز احساس خستگی و کوفتگی دارند. در واقع این احساس خستگی به دلیل کیفیت پایین خواب شبانه است. زیرا شما به اندازه کافی نمی‌خوابید و خواب شبانه شما کیفیت پایینی دارد. بی خوابی مزمن با به این معنا است که شما چندین بار در طول شب از خواب بیدار می شوید. در بی خوابی مزمن برگشت به خواب بسیار دشوار است و در نتیجه احتمال دارد که شما ساعت ها در رختخواب خود بیدار بمانید. برعکس افراد مبتلا به بی خوابی برای شروع خواب شبانه مشکل دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بی خوابی مداوم می تواند باعث خستگی شدید و افت بازدهی عملکرد روزانه شما شود. استرس یکی از مهمترین عوامل بی خوابی است. افرادی که دارای سطوح بالاتری از استرس هستند معمولا مشکلات بی خوابی بیشتری را تجربه می کنند. اگر در طول شب از خواب بیدار شدید و در مورد بازگشت به خواب استرس شدید دارید، باید بدانید که استرس چالش برانگیزترین عامل بی خوابی است. بنابراین اگر نگران بازگشت به خواب خود هستید، همین اضطراب شما را بیدار نگه می دارد. رهایی از استرس می تواند بسیار دشوار باشد، اما با این حال باید یاد بگیرید که چگونه بر استرس خود غلبه کنید. استرس در وهله اول می تواند باعث بیدار شدن شما شود. بررسی ها نشان می دهد که زود بیدار شدن از خواب با افزایش هورمونی به نام هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک ( ACTH ) مرتبط است. این هورمون بدن شما را تحریک به ترشح هورمون کورتیزول می کند. افزایش سطح کورتیزول خون باعث هوشیاری شما می شود. کمبود خواب می تواند باعث تشدید استرس شود و یک چرخه معیوب بی خوابی را در شما ایجاد کند. راهکارهای مقابله با برگشت به خواب شبانه اما با این حال راهکارهای مختلفی وجود دارد که به کمک آن می توانید با مشکل بی خوابی مزمن مقابله کنید، از جمله: احتمالا بلند شدن از تخت آخرین کاری است که وقتی از به خواب رفتن دوباره ناامید می شوید، آن را انجام می دهید. اما اکثر متخصصان معتقدند که اگر در نیمه های شب حدود دقیقه بیدار بوده اید، باید از رختخواب بلند شوید. دراز کشیدن در رختخواب با چشم های باز نشان می دهد که ذهن و بدن شما از تلاش برای خوابیدن دوباره ناامید است. بنابراین بیدار ماندن در رختخواب می تواند مشکل را بدتر کند. بنابراین از رختخواب بلند شوید. به اتاق دیگری بروید و کارهای آرامش بخش انجام دهید. کارهایی مانند خواندن کتاب در نور کم یا گوش دادن به موسیقی ملایم می تواند به آرامش ذهن و بدن شما کمک کند. همچنین می توانید با آرامش ر روی یک صندلی بنشینید و تمرینات تنفس عمیق یا مدیتیشن را انجام بدهید. وقتی به تدریج احساس خواب آلودگی کردید دوباره به رختخواب خود برگردید. اگر به بی خوابی مزمن مبتلا هستید، وارد شدن به صفحات اینستاگرام یا جست و جو در میان صفحات وب کاملا وسوسه برانگیز است، اما مطمینا ایده خوبی نیست. در طول شب از نگاه کردن به گوشی خود اجتناب کنید. نور درخشان صفحه گوشی با برهم زدن ساعت بدن می تواند بر خواب شبانه شما ت ثیر بگذارد. بررسی ها نشان می‌دهد که حتی اگر تنظیم نور کم باشد، باز هم نگاه کردن به صفحه نمایشگرها می‌تواند منجر به افزایش سطح برانگیختگی شود. در نتیجه این وضعیت به راحتی خواب شبانه شما را مختل می کند. بعد از بیدار شدن از خواب وسوسه نشوید که تلویزیون تماشا کنید. اگرچه تلویزیون نور آبی کمتری نسبت به سایر دستگاه ها دارد، اما باز هم مقداری نور آبی از خود ساطع می کند. این نور بر خواب شبانه شما تاثیر بسیار بدی دارد. به علاوه، بررسی ها نشان می‌دهد که تلویزیون می‌تواند بیش از حد ذهن شما را تحریک کند. بنابراین هرگز تلویزیون را در اتاق خواب خود قرار ندهید. تماشای تلویزیون پس از بیدار شدن از خواب شبانه باعث می شود که مغز شما نتواند میان دراز کشیدن در رختخواب و استراحت کردن ارتباط درستی برقرار کند. تکنینک آرام سازی پیشرونده عضلانی ( PMR ) شامل شل کردن یک گروه عضلانی در یک زمان است. این تکنیک نشان می دهد که آرامش فیزیکی می تواند به تقویت آرامش ذهنی کمک کند. بسیاری از افراد مبتلا به بی خوابی متوجه می شوند که ریلکس کردن عضلات به آنها کمک می کند تا دوباره بخوابند. نحوه انجام تمرینات به صورت زیر است: اما اگر بیش از دقیقه بیدار مانده اید بهتر است از رختخواب بلند شوید و روی یک صندلی راحت بنشینید. می توانید تمرین را از پاهای خود شروع کنید، ماهیچه ها را منقبض کنید و پس از چند دقیقه به آنها استراحت بدهید. عضلات بدن را هر بار به مدت الی ثانیه منقبض نگه دارید. سپس با یک بازدم عمیق به سرعت عضلات را رها کنید. از میان گروه های ماهیچه ای یکی یکی به سمت بالا حرکت کنید. به تدریج به سمت پاها، کف لگن، شکم، بازوها، دست ها، گردن و شانه ها بروید. سطوح بالای هورمون کورتیزول باعث واکنش جنگ و گریز در بدن می شود. تنفس عمیق می تواند به خارج شدن بدن از واکنش جنگ یا گریز و رسیدن به حالت آرامش کمک کند. همچنین تنفس عمیق با تحریک سیستم عصبی ضربان قلب، فشار خون و سطح کورتیزول خون را کاهش می دهد. انجام منظم تمرینات تنفسی حتی ممکن است باعث ترشح هورمون ملاتونین و در نتیجه خواب راحت شبانه شود. می توانید تنفس عمیق ساده با شکم خود را امتحان کنید. برای انجام این تمرین در رختخواب بمانید و زانوهای خود را روی یک بالش خم کنید. اگر مدتی بیدار بوده اید بهتر است بلند شوید و این کار را روی صندلی انجام دهید. یک دست خود را روی قفسه سینه و یک دست دیگر را روی شکم قرار دهید، سپس از طریق بینی نفس های عمیق بکشید. اجازه دهید شکم شما به سمت بالا حرکت کند و قفسه سینه شما ثابت بماند. تماشای لحظه به لحظه ساعت به احتمال زیاد به استرسی که در مورد بیداری دارید اضافه می‌کند و شما را در حالت برانگیختگی قرار می‌دهد. این وضعیت دوباره به خواب رفتن را برای شما سخت‌تر می‌کند. می توانید ساعت را از خود دور کنید. همچنین توصیه می شود شب ها گوشی خود را در اتاق دیگری بگذارید تا وسوسه نشوید که دایم به آن نگاه کنید. بهداشت خواب خود را رعایت کنید تا مطمین شوید که شرایط مناسبی برای خواب سالم دارید. رعایت یک الگوی منظم خواب شبانه شما کمک می کند که راحت تر بخوابید. رعایت برخی از موارد دیگر به ویژه در پیشگیری از بیدار شدن های شبانه اهمیت دارند، مانند: الکل اثرات زیانباری بر سلامت و خواب شبانه شما دارد. الکل علاوه بر بی خوابی باعث کاهش مدت زمان خواب شبانه می شود. از سویی دیگر مصرف الکل می تواند حالت اعتیاد و وابستگی در فرد ایجاد کند. بررسی ها نشان می دهد که مصرف الکل با خواب منقطع شبانه در ارتباط است. کافیین به مقدار زیاد در مواد غذایی مختلف مانند چای و قهوه وجود دارد. مصرف کافیین فقط مانع از خوابیدن شما نمی شود بلکه بررسی ها نشان داده است که کافیین حتی می تواند در مرحله خواب عمیق نیز تداخل ایجاد کند. مصرف کافیین همچنین بر توانایی شما برای خواب ماندن ت ثیر می گذارد. متخصصان توصیه می کنند که برای خواب بهتر شبانه حداقل یک ساعت پیش از رفتن به رختخواب از نوشیدن چای و قهوه خودداری کنید. ابتلا به برخی از بیماری‌های زمینه‌ای می‌تواند باعث بیدار شدن های مکرر شما از خواب شبانه شود. به عنوان مثال آپنه خواب یکی از انواع اختلالات خواب است که باعث قطع شدن تنفس شما در طول خواب شبانه می شود. این وضعیت ممکن است شما را بارها در طول خواب شبانه بیدار کند. ابتلا به آپنه خواب علاوه بر بی خوابی عوارض بسیار خطرناکی دارد. بررسی ها نشان می دهد که وقفه های تنفسی در حین خواب با عوارضی مانند خفگی در طول خواب شبانه و همچنین ابتلا به نارسایی قلبی در ارتباط است. اگر احتمال می دهید که به بیماری زمینه ای یا اختلالات خواب مبتلا هستید، باید حتما برای درمان به موقع به پزشک مراجعه کنید. همچنین در موارد زیر باید حتما برای رفع مشکل بی خوابی از پزشک خود راهنمایی بگیرید: چندین ماه است که مشکل بی خوابی شما ادامه دارد. کمبود خواب بر زندگی روزمره شما ت ثیر منفی گذاشته است. علایم اضطراب یا تحریک پذیری زیادی را در خود احساس می کنید. رعایت الگوی منظم خواب هیچ کمکی به رفع مشکل بی خوابی شما نکرده است. پزشک پیش از هر چیز سوالاتی را در مورد برنامه خواب از شما می پرسد. گاهی پزشک بر اساس پاسخ های شما ابتلا به بی خوابی مزمن را تشخیص می دهد. اگر پزشک به یک بیماری زمینه‌ای مانند آپنه خواب مشکوک باشد، ممکن است شما را به یک متخصص اختلالات خواب ارجاع بدهد. درمان بی خوابی به علت ایجاد کننده آن بستگی دارد. به عنوان مثال در صورت ابتلا به بیماری زمینه ای مانند آپنه خواب، پزشک شما را به یک متخصص اختلالات خواب ارجاع می دهد. همچنین ممکن است پزشک شما را به دلیل بی خوابی به CBT یا رفتاردرمانگر معرفی کند. شرکت در جلسات رفتار درمانی شناختی می تواند به تغییر طرز فکر و احساس شما در مورد بیدار شدن های شبانه کمک کند. بنابراین وارد چرخه استرسی که باعث بیدار ماندن شما می شود، نخواهید شد. پزشکان معمولا از تجویز قرص های خواب آور اجتناب می کنند. اثرات قرص های آرام بخش اغلب چندین ساعت طول می کشد تا از بین برود، به این معنی که ممکن است صبح روز بعد احساس خواب آلودگی شدید کنید.

درمان خانگی کرونا، به طور کامل این بیماری را درمان نمی کند، اما می تواند در تسکین علایمی که فرد تجربه می کند، موثر باشد. مراکز کنترل و پیشگیری بیماری توصیه است که اگر با هریک از علایم زیر در خودتان مواجه شدید، سریعا به پزشک مراجعه نمایید: تنگی نفس کبودی لب و یا صورت فشار مداوم یا درد در قفسه سینه ناتوانی در بیدار ماندن یا بیدار شدن ضروری است که هنگام تماس با اورژانس، به آنها اطلاع داده شود که احتمال دارد به کرونا مبتلا شده اید. آیا درمان خانگی کرونا موثر است؟ افراد می توانند یک بیماری خفیف را در خانه درمان کند. افراد همچنین باید علایم خود را کنترل کرده و به پزشک خود اطلاع دهند. یک پزشک می تواند به فرد بگوید که چه موقع باید به اورژانس مراجعه کند و چه روش های درمانی خانگی برای آنها بهتر است. فردی که به COVID - مبتلا شده است، باید: تا آنجا که ممکن است از افراد دیگر در خانه دوری کند. در خانه بماند تا زمانی که پزشک حضور آنها را در جامعه بی خطر بداند. از ماسکی استفاده کند که بینی و دهان او را هنگام تماس یا نزدیکی با افراد دیگر کاملا بپوشاند. برای جلوگیری از شیوع بیماری به دیگران در خانه، مرتبا دست های خود را شسته و سرفه خود را بپوشاند. تا آنجا که ممکن است از فضای مشترک در خانه خود اجتناب کنید. هنگام استفاده از فضاهای مشترک، حرکات خود را محدود کنید. آشپزخانه و سایر فضاهای مشترک خود را از تهویه مناسب برخوردار کنید. حداقل فوت ( متر) از اعضای خانواده خود دور باشید. سطوح غالبا لمس شده در اتاق و حمام جداگانه خود را مانند دستگیره درها، کلیدهای روشنایی، وسایل الکترونیکی و پیشخوان ها هر روز تمیز کنید. از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی منزل مانند ظرف، حوله، ملافه و وسایل الکترونیکی خودداری کنید. هنگام حضور در نزدیکی دیگران از ماسک صورت استفاده کنید. هر روز ماسک صورت را عوض کنید. پزشک ممکن است استفاده از اکسی متر نبض خانگی را توصیه کند، خصوصا اگر فرد بیمار دارای عوامل خطر در بیماری شدید با علایم COVID - باشد. پالس اکسی متر یک کلیپس پلاستیکی است که به انگشت متصل می شود. این دستگاه با اندازه گیری میزان اکسیژن موجود در خون می تواند به بررسی تنفس کمک کند. قرایت کمتر از % ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان را افزایش دهد. اگر پزشک یک پالس اکسی متر را توصیه می کند، مطمین شوید که نحوه استفاده صحیح از دستگاه و زمان خواندن را یاد گرفته اید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تعدادی از درمان های خانگی ممکن است به کاهش علایم COVID - کمک کنند. این روش های درمانی بیماری را درمان نمی کنند اما ممکن است باعث کاهش علایم بیماری و راحتی بیشتر فرد گردند. یک پزشک می تواند به فرد در مورد چگونگی درمان علایم خود مشاوره دهد. با این حال، مرکز پیشگیری و کنترل بیماریها موارد زیر را توصیه می کند: هیدراته ماندن بدن کنترل تب و درد استراحت فراوان مصرف داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن فرد می تواند از استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیر استروییدی مانند ایبوپروفن استفاده کند. زیرا می تواند به تسکین تب و تسکین دردهای عضلانی کمک کند. همچنین فرد باید اطمینان حاصل کند که مایعات زیادی می نوشد تا از کمبود آب بدن جلوگیری شود. در ابتدا، برخی از مردم نگران بودند که ایبوپروفن ممکن است COVID - را تشدید نماید. با این حال، هیچ مدرک علمی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. روش مناسب بدن برای پاکسازی مجاری تنفسی است. مرکز بهداشت ملی انگلستان ( NHS ) توصیه می کند افراد در حین سرفه از خوابیدن به پشت خودداری کنند. در عوض، آنها باید بنشینند یا به پهلو دراز بکشند. برای کمک به کاهش سرفه، فرد می تواند موارد زیر را امتحان کند: قطره ضد سرفه استفاده از مرطوب کننده مخاط در شب نوشیدن آب فراوان یا نوشیدنی های گرم برای تسکین گلو، جلوگیری از کمبود آب و رقیق شدن مخاط برخی از افراد همچنین ممکن است با تنفس در بخار تسکین یابند. برای این کار، آنها می توانند زیر دوش یا کف حمام بنشینند و دوش آب گرم را باز و بخار آن را تنفس کنند. اگر فردی احساس تنگی نفس دارند، باید آرامش خود را حفظ کند. تنگی نفس علامتی است که می تواند ترسناک باشد، اما وحشت زدگی می تواند باعث تهویه بیش از حد هوا شود، که می تواند آن را بدتر کند. افرادی که دچار تنگی نفس می شوند باید تمرکز خود را بر روی تنفس ادامه دهند. همچنین ممکن است خنک نگه داشتن اتاق به تنفس آنها کمک کند. هنگام تنگی نفس، موارد زیر را انجام دهید: روی صندلی بنشینید و ستون فقرات خود را صاف نگه دارید. شانه ها را شل کنید و از گرد کردن قسمت فوقانی کمر جلوگیری کنید. کمی به جلو خم شوید و دستها را برای حمایت روی زانوها قرار دهید. آرام از طریق بینی نفس بکشیدو بازدم از طریق دهان، لب ها را نزدیک به هم نگهدارید. برخی شواهد نشان می دهد که خوابیدن روی شکم ممکن است به افراد در دریافت اکسیژن کمک کند. این به این دلیل است که دراز کشیدن روی شکم می تواند فشار قلب و معده را به روی ریه ها متوقف کند. در حالی که سر به یک طرف چرخانده شده، به روی شکم دراز بکشید. هر دو بازو را زیر سینه و شانه ها قرار دهید. همچنین می توانید از بالش های اضافی زیر استخوان استفاده کنید. در حالی که سر به یک طرف چرخانده شده، به روی شکم دراز بکشید. بازوها را کنار سر قرار دهید. یک بالش زیر شکم بگذارید. دراز بکشید در حالی که سر به یک طرف چرخانده شده و پا در همان سمت به صورت درجه خم شده است. همچنین می توانید از بالش یا پتو استفاده کرده و دستها را در هر کجا که احساس راحتی می کنید قرار دهید. به پهلو دراز بکشید و یک بالش زیر تنه و زانوها قرار دهید. در حال حاضر مشخص نیست که آیا مکمل ها می توانند علایم افراد مبتلا به COVID - را بهبود ببخشند. برخی مطالعات وجود دارد، اما نتایج متناقض است. خودداری از موارد زیر برای درمان COVID - علت اصلی کرونا یک ویروس است و بنابراین آنتی بیوتیک ها عفونت ویروس کرونا را درمان نمی کنند. گاهی اوقات، افراد مبتلا به COVID - به عفونت های دیگری مبتلا می شوند. حتی در آن زمان، مصرف نوع مناسب آنتی بیوتیک مهم است. مردم همچنین باید از مصرف آنتی بیوتیک های تاریخ مصرف گذشته یا آنتی بیوتیک هایی که برای شخص دیگری تجویز می شود، خودداری کنند. سازمان غذا و دارو اظهار داشت که آنتی بیوتیک های منقضی یا قدیمی ممکن است منجر به بیماری های جدی تر و مقاومت آنتی بیوتیکی شوند. هیچ مدرکی وجود ندارد که داروهای گیاهی بتوانند COVID - را درمان کنند. این داروها همچنین ممکن است با برخی از داروهای تجویزی تداخل خطرناکی داشته باشند. حتی اگر پزشک این داروها را برای درمان COVID - در شخص دیگری تجویز کند، افراد نباید از داروهای تجویز شده دیگران استفاده کنند. فقط چند داروی تجویز شده و محصولات پزشکی ممکن است به COVID - کمک کنند و این داروها معمولا فقط برای افرادی که تحت نظارت پزشک متخصص بهداشت استفاده می شوند بی خطر است. برای کمک بیشتر به بهبودی، فرد باید مایعات زیادی بنوشد و تا آنجا که ممکن است استراحت کند. سازمان بهداشت جهانی اظهار داشت که بیشتر افراد به طور معمول پس از - هفته بهبود می یابند. با این حال، برخی از افراد ممکن است اثرات طولانی مدت COVID - را تجربه کنند، که به عنوان COVID طولانی مدت یا شناخته می شود. علایم COVID طولانی مدت می تواند شامل موارد زیر باشد: اسهال سردرد گلودرد استفراغ تپش قلب تنگی نفس خستگی شدید تب درجه پایین مشکل خوابیدن ضعف عضلانی از دست دادن حس بویایی و چشایی اگر فرد سالمی با فردی که COVID - دارد از نزدیک تماس داشته باشد، پس از آخرین مواجهه باید روز در خانه بماند و خودش را قرنطینه کند. بیشتر افرادی که با COVID - بیمار می شوند فقط بیماری خفیفی را تجربه می کنند و می توانند در خانه بهبود یابند. علایم احتمال دارد چند روز طول بکشد و افرادی که ویروس دارند ممکن است در طی یک هفته احساس بهتری داشته باشند. هدف درمان این است که علایم را تسکین دهد و شامل استراحت، مصرف مایعات و مسکن ها باشد. با این حال، سالمندان و افراد در هر سنی که دارای بیماری های مزمن پزشکی هستند باید به محض شروع علایم با پزشک خود تماس بگیرند. این عوامل افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری جدی COVID - قرار می دهد. توصیه های پزشک در مورد مراقبت و منزوی شدن در خانه را برای خود یا عزیزتان دنبال کنید. اگر در مورد روش های درمانی سوالاتی دارید با پزشک صحبت کنید. همچنین مهم است که توجه کنید که چگونه مراقبت از یک بیمار ممکن است بر سلامتی شما ت ثیر بگذارد اگر بزرگتر هستید یا بیماری پزشکی مزمن مانند بیماری قلبی یا ریوی یا دیابت دارید، ممکن است با COVID - در معرض خطر بیشتری از بیماری جدی باشید. بهتر است خودتان را از شخص بیمار جدا کرده و شخص دیگری را برای ارایه مراقبت پیدا کنید. منابع:

یا رتینوبلاستوما سرطان چشم است که از شبکیه پوشش حساس داخلی چشم شروع می شود. رتینوبلاستوما معمولا کودکان خردسال را درگیر می کند، اما به ندرت در بزرگسالان رخ می دهد. این سرطان، شایع ترین شکل سرطان است که چشم کودکان را تحت ت ثیر قرار می دهد. رتینوبلاستوما ممکن است در یک یا هر دو چشم ایجاد شود. از آنجا که رتینوبلاستوما بیشتر نوزادان و کودکان کوچک را درگیر می کند، علایم به ندرت تشخیص داده می شود علایم در صورت بروز عبارتند از: یک رنگ سفید در دایره وسط چشم (مردمک) هنگام تابش نور در چشم، مانند گرفتن عکس فلاش چشمانی که به نظر می رسد در جهات مختلف نگاه می کنند. قرمزی چشم تورم چشم در صورت مشاهده تغییراتی در چشم فرزندتان که شما را نگران می کند، با پزشک کودک خود مشورت کنید. رتینوبلاستوما یک سرطان نادر است، بنابراین پزشک کودک شما ممکن است ابتدا سایر موارد شایع چشم را ارزیابی کند. اگر سابقه خانوادگی رتینوبلاس توما دارید، از پزشک اطفال خود بپرسید چه زمانی کودک شما باید معاینات منظم چشم را برای غربالگری رتینوبلاستوما آغاز کند. رتینوبلاستوما زمانی اتفاق میفتد که سلول های عصبی در شبکیه دچار جهش های ژنتیکی شوند. این جهش ها باعث می شود سلول ها در هنگام مرگ سلول های سالم رشد و تکثیر خود را ادامه دهند. تجمع این سلول ها تومور ایجاد می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سلول های رتینوبلاستوما می توانند بیشتر به چشم و ساختارهای مجاور حمله کنند. رتینوبلاستوما همچنین می تواند به سایر مناطق بدن، از جمله مغز و ستون فقرات انتشار یابد (متاستاز کند) در اکثر موارد، مشخص نیست که چه عواملی باعث جهش های ژنتیکی منجر به رتینوبلاستوما می شوند. با این حال، این امکان وجود دارد که فرزندان جهش ژنتیکی را از والدین خود به ارث ببرند. جهش های ژنی که خطر ابتلا به رتینوبلاستوما و سایر سرطان ها را افزایش می دهند می توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند. کودکانی که به شکل ارثی به رتینوبلاستوما مبتلا هستند، تمایل به ابتلا به بیماری در سنین پایین دارند. رتینوبلاستومای ارثی نیز برخلاف فقط یک چشم، در هر دو چشم اتفاق میفتد. کودکان تحت درمان با رتینوبلاستوما خطر بازگشت سرطان در چشم درمان شده و اطراف آن را دارند. به همین دلیل، پزشک کودک شما معاینات بعدی را برای بررسی وجود رتینوبلاستومای مکرر در نظر می گیرد. پزشک ممکن است یک برنامه معاینه پیگیری شخصی برای کودک شما برنامه ریز کند. در اکثر موارد، این احتمالا شامل معاینات چشمی هر چند ماه چند سال اول پس از پایان درمان رتینوبلاستوما است. بعلاوه، کودکانی که به فرم ارثی رتینوبلاستوما مبتلا هستند، در سال های پس از درمان، در معرض خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان در هر قسمت از بدن هستند. به همین دلیل، کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما ارثی ممکن است معاینات منظمی برای بررسی سایر سرطان ها داشته باشند. در بیشتر موارد، پزشکان علت اصلی این سرطان را تشخیص نمی دهند، بنابراین هیچ روش اثبات شده ای برای پیشگیری از بیماری وجود ندارد. در خانواده هایی که دارای فرم ارثی رتینوبلاستوما هستند، پیشگیری از رتینوبلاستوما ممکن نیست. با این حال، آزمایش ژنتیکی خانواده ها را قادر می سازد تا بدانند که کدام یک از کودکان در معرض خطر رتینوبلاستوما هستند، بنابراین معاینات چشم بهتر است در سنین پایین آغاز شود. به این ترتیب، رتینوبلاستوما ممکن است خیلی زود تشخیص داده شود. زمانی که تومور کوچک است و هنوز یک فرصت برای بهبود و حفظ بینایی امکان پذیر است. اگر پزشک تشخیص دهد که رتینوبلاستوما فرزند شما ناشی از یک جهش ژنتیکی ارثی است، ممکن است خانواده شما به یک مشاور ژنتیک ارجاع شوند. مشاور ژنتیک می تواند خطرات و مزایای آزمایش ژنتیکی را مورد بحث قرار دهد و به شما کمک کند. آزمایشات و روشهایی که برای تشخیص رتینوبلاستوما استفاده می شود، عبارتند از: چشم پزشک معاینه چشم را انجام می دهد تا تعیین کند که چه چیزی باعث علایم و نشانه های کودک شما می شود. برای معاینه دقیق تر، پزشک ممکن است استفاده از داروهای بیهوشی را برای بی حرکت نگه داشتن کودک توصیه کند. اسکن و سایر آزمایشات تصویربرداری می تواند به پزشک کودک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا رتینوبلاستوما رشد کرده است یا بر ساختارهای دیگر چشم ت ثیر می گذارد. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل سونوگرافی، اسکن توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری تشدید مغناطیسی باشد. پزشک کودک شما ممکن است شما را به متخصصان دیگری مانند پزشکی متخصص در درمان سرطان (متخصص سرطان) ، مشاور ژنتیک یا جراح ارجاع دهد. بهترین روش های درمانی برای رتینوبلاستوما فرزند شما به اندازه و محل تومور، اینکه آیا سرطان به مناطقی غیر از چشم، سلامت کلی کودک و ترجیحات شما بستگی دارد. هدف از درمان، بهبود سرطان است. در صورت امکان، پزشک کودک شما نیز برای حفظ بینایی کودک تلاش خواهد کرد. شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی را می توان به صورت قرص یا از طریق رگ خونی انجام داد. داروهای شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی به سراسر بدن سفر می کنند. در کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما، شیمی درمانی ممکن است به کوچک شدن تومور کمک کند تا درمان دیگری مانند پرتودرمانی، سرما درمانی یا لیزر درمانی برای درمان سلولهای سرطانی باقیمانده استفاده شود. شیمی درمانی ممکن است احتمال عدم نیاز کودک به جراحی را بهبود بخشد. شیمی درمانی همچنین ممکن است برای درمان رتینوبلاستوما که به بافتهای خارج کره چشم یا سایر مناطق بدن انتشار یافته است، استفاده شود. نوع جدید شیمی درمانی، معروف به شیمی درمانی داخل شریانی، دارو را مستقیما از طریق یک لوله کوچک (کاتتر) در شریان چشم به تومور می رساند. در بعضی موارد، پزشک یک بالون کوچک در شریان قرار می دهد تا دارو را نزدیک به تومور نگه دارد. این نوع شیمی درمانی می تواند به عنوان درمان اولیه انجام شود و یا زمانی استفاده شود که تومور به نوع دیگری از درمان پاسخ ندهد. شیمی درمانی داخل چشمی همچنین برای درمان رتینوبلاستوما که در داخل چشم گسترش یافته استفاده می شود. در این نوع شیمی درمانی، داروها مستقیما به چشم تزریق می شوند. شیمی درمانی داخل چشمی هنگامی استفاده می شود که سرطان به سایر درمان ها پاسخ ندهد. در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. دو نوع پرتودرمانی که در درمان رتینوبلاستوما استفاده می شود عبارتند از در طی اشعه داخلی، دستگاه درمان به طور موقت در تومور یا در نزدیکی آن قرار می گیرد. تابش داخلی رتینوبلاستوما از یک دیسک کوچک ساخته شده از مواد رادیواکتیو استفاده می کند. دیسک در جای خود بخیه زده شده و برای چند روز باقی مانده در حالی که به آرامی تابش را به تومور می دهد. قرار دادن اشعه در مجاورت تومور احتمال ت ثیر بافت بر سلامت چشم را کاهش می دهد. تابش پرتوی خارجی پرتوهای پرقدرت را از یک ماشین بزرگ در خارج از بدن به تومور می رساند. هنگامی که کودک شما روی یک میز دراز می کشد، دستگاه به دور کودک شما حرکت می کند و تابش را تحویل می دهد. وقتی پرتوهای تابشی به نواحی ظریف اطراف چشم مانند مغز می رسند، اشعه خارجی می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. به همین دلیل، تابش پرتوی خارجی به طور معمول برای کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما پیشرفته و کسانی که سایر درمان ها برای آنها موثر نبوده است، کاربرد دارد. در طی لیزر درمانی، از لیزر برای از بین بردن رگ های خونی که اکسیژن و مواد مغذی تومور را ت مین می کنند، استفاده می شود. در سرما درمانی از سرمای شدید برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طی سرما درمانی، ماده ای بسیار سرد مانند نیتروژن مایع در سلولهای سرطانی یا نزدیک آن قرار می گیرد. پس از یخ زدن سلول ها، ماده سرد برداشته شده و سلول ها ذوب می شوند. این روند انجماد و ذوب، که در هر جلسه سرما درمانی چند بار تکرار می شود، باعث مرگ سلول های سرطانی می شود. وقتی تومور خیلی بزرگ باشد و با روش های دیگر قابل درمان نیست، ممکن است از جراحی برای درمان رتینوبلاستوما استفاده شود. در این شرایط، جراحی برای برداشتن چشم می تواند از شیوع سرطان به سایر قسمت های بدن جلوگیری کند. جراحی رتینوبلاستوما شامل موارد زیر است در طی جراحی برای برداشتن چشم، جراحان عضلات و بافت اطراف چشم را قطع می کنند و کره چشم را از بین می برند. بخشی از عصب بینایی، که از پشت چشم به مغز انتشار می یابد، نیز برداشته می شود. بلافاصله پس از برداشتن کره چشم، جراح یک گلوله مخصوص ساخته شده از پلاستیک یا مواد دیگر در حفره چشم قرار می دهد. عضلاتی که حرکت چشم را کنترل می کنند به ایمپلنت متصل هستند. پس از بهبودی کودک، عضلات چشم با کره چشم کاشته شده سازگار می شوند، بنابراین ممکن است دقیقا مانند حرکت چشم طبیعی حرکت کند. با این وجود کره چشم کاشته شده قادر به دیدن نیست. چندین هفته پس از جراحی، می توان یک چشم مصنوعی را روی کاشت چشم قرار داد. چشم مصنوعی می تواند متناسب با چشم سالم کودک شما ساخته شود. چشم مصنوعی پشت پلک ها می نشیند و روی کاشت چشم می چسبد. هنگامی که عضلات چشم کودک شما کاشت چشم را حرکت می دهد، به نظر می رسد که کودک شما چشم مصنوعی را حرکت می دهد. عوارض جانبی جراحی شامل عفونت و خونریزی است. برداشتن چشم بر بینایی کودک ت ثیر می گذارد، اگرچه بیشتر کودکان با گذشت زمان با از دست دادن چشم سازگاری پیدا می کنند. آزمایشات بالینی بررسی برای آزمایش روشهای جدید و روشهای جدید استفاده از درمانهای موجود است. در حالی که آزمایشات بالینی به کودک شما این فرصت را می دهد تا جدیدترین روشهای درمانی رتینوبلاستوما را امتحان کند، اما نمی تواند درمانی را تضمین کند. از پزشک کودک خود بپرسید آیا فرزند شما واجد شرایط شرکت در آزمایشات بالینی است یا خیر. پزشک کودک شما می تواند در مورد مزایا و خطرات ثبت نام در یک آزمایش بالینی با شما مشورت کند. آمادگی برای مراجعه به پزشک اگر فرزندتان علایم و نشانه هایی دارد که شما را نگران می کند، با قرار ملاقات با پزشک یا متخصص اطفال کودک خود را شروع کنید. در صورت مشکوک بودن به مشکل چشمی، ممکن است به پزشکی که در زمینه درمان بیماری های چشم تخصص دارد (چشم پزشک) ارجاع داده شوید. در مورد رتینوبلاستوما، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک کودک بپرسید، شامل موارد زیر است فرزند من به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارد؟ بهترین گزینه های درمانی فرزند من چیست؟ گزینه های جایگزین رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟ آیا فرزند من باید به متخصص مراجعه کند؟ پزشک کودک شما احتمالا تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ به آنها ممکن است زمان بیشتری را برای پوشش سایر نکات فراهم کند. پزشک کودک شما ممکن است بپرسد چه زمانی کودک شما علایم را تجربه کرد؟ آیا علایم کودک شما مداوم بوده یا گاه به گاه رخ داده است؟ علایم کودک شما چقدر شدید است؟ به نظر می رسد چه مواردی، علایم کودک شما را بهتر و یا بدتر می کند؟ منبع:

شناخت می تواند برای افرادی که مجبورند از این دارو استفاده کنند موثر باشد. زیرا مصرف خودسرانه و بیش از حد آن ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی خطرناکی شود. دیلتیازم دارویی است که برای پیشگیری از بیماری های مختلف قلبی به بیمار داده می شود. این دارو برای خرید به نسخه پزشک احتیاج دارد. این دارو می تواند در ترکیب با سایر داروها مورد استفاده قرار گیرد اما نیاز به توصیه مناسب پزشک دارد. دیلتیازم یک داروی بسیار ت ثیرگذار است و باید آن را از کودکان دور نگه داشت. اگر اتفاقا بچه ها به اشتباه این داروها را مصرف کنند، واقعا می تواند برای سلامتی آنها مضر باشد. دیلتیازم یک داروی متعلق به گروه موسوم به مسدود کننده های کانال کلسیم است. این دارو به عنوان یک اثر ضد فشار خون خوب شناخته شده است. حتی می تواند چندین درجه فشار خون بالا را درمان کند. اثر فشار خون بالا به دلیل اتساع عروق محیطی است. عروق محیطی شامل رگ های خونی در دست ها، پاها، پاها و بازوها است. داروهای دیگر متعلق به این گروه وراپامیل، نیفدیپین، آملودیپین، ایزرادیپین، نیکاردیپین و فلودپین هستند. دیلتیازم رگ های خونی و عضلات قلب شما را منبسط می کند. از دیلتیازم برای درمان آنژین (درد قفسه سینه) ، فشار خون بالا (فشار خون بالا) و برخی از اختلالات ریتم قلب استفاده می شود. به طور کلی، دیلتیازم در درمان موارد زیر کاربرد دارد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آریتمی قلبی درد قفسه سینه یا آنژین تاکی کاردی فوق بطنی فیبریلاسیون دهلیزی پروفیلاکسی برای آنژین سینه ای نارسایی احتقانی قلب فشار خون بالا. فشار خون بالا ممکن است یک بیماری شایع به نظر برسد، اما در صورت عدم درمان، منجر به آسیب به اندام های دیگر مانند کلیه، کبد، رگ های خونی و قلب می شود. هرگز بدون مشورت با پزشک خود دیلتیازم را مصرف نکنید. سطح مشخصی از کلسیم در کانال های کلسیم مدام حرکت می کند. این کانال ها مسیول فعالیت الکتریکی و هدایت در قلب هستند. وقتی این کانال ها مسدود شوند، سرعت هدایت درون قلب کاهش می یابد. نیروی انقباض در قلب نیز کاهش می یابد. بار سلولهای عضلانی کاهش می یابد و در نتیجه عروق گشاد می شوند. وقتی رگ ها بزرگ و متسع می شوند، فشار وارد شده توسط قلب بسیار کاهش می یابد. این به نوبه خود باعث کاهش فشار خون می شود. به این ترتیب است که فشار خون در بیماران مبتلا به فشار خون بالا کاهش می یابد. اگر این مکانیسم به درستی کار کند، می توان فشار خون بالا را کنترل و به سطح طبیعی بازگرداند. شروع اثر دارو، به زمان مصرف دارو برای شروع اثر بالقوه آن اشاره دارد. دیلتیازم مدت زمان کوتاهی است که عمل می کند. این می تواند در طی - دقیقه شروع به عمل کند. اوج پاسخ آن در اولین ساعت یا ساعت دوم پس از مصرف خواهد بود. هیچ گزارشی در مورد اعتیاد به دارو در بیمارانی که از دیلتیازم استفاده می کنند، گزارش نشده است. اما داروها نباید بعد از انقضا تاریخ مصرف شوند. تاریخ انقضا در پشت بسته دارو چاپ می شود. دوز این دارو باید با توجه به وزن، BMI ، سن، شرایط ایمنی و سایر شرایط سلامتی تنظیم شود. پزشک در ابتدا از شما می خواهد که حداقل دوز مصرف کنید. این دارو به صورت قرص و کپسول موجود است. قرص طبیعی سه تا چهار بار در روز مصرف می شود. اما کپسول آن را می توان فقط یک یا دو بار در روز می توان آن را مصرف کرد. کپسول یک قرص طولانی مدت است. سطح دارویی این داروها برای مدت زمان طولانی در بدن باقی خواهد ماند. این مزیت یک کپسول با انتشار طولانی است. هم کپسول و هم قرص باید بلعیده شود و نباید آنها را بجوید. همچنین این دارو، به صورت تزریق بولوس تجویز می شود. تزریق بولوس روشی است که در آن دارو از طریق کاتتر به جریان خون تزریق می شود. به این ترتیب، دارو می تواند به سرعت به خون برسد. اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، می توانید هر وقت بخاطر سپردید آن را مصرف کنید. اما دوز دو برابر را به عنوان جبران دوزهای فراموش شده مصرف نکنید. مصرف دوز، در زمان معین ضروری است. در ابتدا، بزرگسالان مجاز به مصرف تا میلی گرم یک بار در روز هستند. دارو را می توان صبح یا قبل از خواب مصرف کرد. پزشکان ممکن است دوز شما را بر اساس نیاز تنظیم کنند. اگر تپش قلب به دلیل اضطراب ایجاد می شود، ممکن است پزشک داروی ضد اضطراب تجویز کند. چند داروی رایج شامل دیلتیازم است. دیلتیازم می تواند به کلیه ها، قلب و رگ های خونی مغز آسیب برساند و در نتیجه منجر به نارسایی قلبی، نارسایی کلیه یا سکته شود. خطر حملات قلبی ممکن است به دلیل فشار خون بالا باشد. در صورت کنترل فشار خون می توان این مشکلات را به حداقل رساند. کلیه ها تا حدی مسیول از بین بردن دیلتیازم از بدن هستند. کاهش عملکرد کلیه یا بیماری کلیوی ممکن است باعث تجمع این دارو در بدن شود و در نتیجه باعث عوارض جانبی شود. گاهی اوقات، دیلتیازم ممکن است باعث آسیب کبدی شود. از کپسول خوراکی دیلتیازم برای درمان طولانی مدت استفاده می شود. اگر طبق دستورالعمل آن را انجام ندهید، می تواند منجر به بروز عوارض شود. اگر به هیچ وجه آن را مصرف نکنید، فشار خون و درد قفسه سینه شما می تواند بدتر شود. حتی ممکن است منجر به سکته یا حمله قلبی شود. قبل از مصرف این داروها لازم است که از نظر دوز دارو با پزشک خود مشورت کنید. مسدود کننده های کانال کلسیم در دوران بارداری کاملا بی خطر هستند. دیلتیازم تنها داروی بی خطر برای فشار خون است. اما بارداری حالتی است که باید در آن بیشتر مراقب باشید. بنابراین، بهتر است قبل از مصرف این داروها با پزشک خود مشورت کنید. هیچ گزارش مناسبی برای اثبات عدم استفاده از دیلتیازم در شیردهی وجود ندارد. با این حال، باید از پزشک خود بخواهید که در مورد مصرف این دارو به شما مشاوره دهد. دیلتیازم فشار خون را در بیمار کاهش می دهد. بنابراین، این دارو برای بیماران با فشار خون پایین منع مصرف دارد. دیلتیازم باعث افزایش آنزیم هایی مانند آلکالین فسفاتاز می شود. بنابراین این دارو برای بیماران مبتلا به اختلالات کبدی خطرناک است زیرا ممکن است شرایط را بیش از پیش پیچیده کند. این دارو ممکن است چند واکنش شدید پوستی در بیمار ایجاد کند. بنابراین، اگر قبلا دچار اختلالات پوستی یا اختلالات مرتبط شده اید، از مصرف این داروها خودداری کنید. عوارض جانبی شایع دیلتیازم حالت تهوع، استفراغ، سردرد، سرگیجه و ضربان قلب بسیار آهسته است. این دارو همچنین می تواند علایم شدید خاصی را بروز دهد، از جمله: مشکلات قلبی همراه با درد شدید قفسه سینه تغییر ضربان قلب و ریتم مشکلات کبدی که ممکن است با ادرار با رنگ تیره مشخص شود. همچنین تغییر رنگ در پوست ایجاد خواهد شد. درد بالای معده بثورات قرمز یا بنفش در پوست. گاهی ممکن است همراه با ورم صورت دیده شود. کپسول خوراکی دیلتیازم می تواند با سایر داروها، ویتامین ها یا گیاهان تداخل کند. تداخل زمانی است که ماده ای نحوه کار دارو را تغییر می دهد. این وضعیت می تواند مضر باشد و یا از عملکرد خوب دارو جلوگیری کند. برای جلوگیری از تداخل، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتما در مورد تمام داروها، ویتامین ها یا گیاهانی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برای اطلاع از چگونگی تداخل این دارو با چیز دیگری که مصرف می کنید، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. مصرف برخی آنتی بیوتیک ها مانند ریفامپین با هم می تواند میزان دیلتیازم را در بدن کاهش دهد. این بدان معناست که برای درمان فشار خون بالا یا درد قفسه سینه نیز به خوبی کار نخواهد کرد. دیلتیازم می تواند میزان این داروها را در بدن شما افزایش دهد. حتی می تواند عوارض جانبی بیشتری ایجاد کند. این داروها شامل بنزودیازپین ها مانند میدازولام، تریازولام و بوسپیرون است. دیلتیازم می تواند میزان این داروها را در بدن شما افزایش دهد. این می تواند عوارض جانبی بیشتری ایجاد کند. این داروها شامل سیمواستاتین و آتورواستاتین است. دیلتیازم می تواند سطح برخی از داروهای قلبی را در بدن افزایش دهد. این بدان معنی است که ممکن است عوارض جانبی بیشتری را بروز دهد. برخی از این داروها عبارتند از: پروپرانولول دیگوکسین (دیجیتال) کینیدین مصرف دیلتیازم همزمان با مصرف برخی از داروهای قلبی مانند متوپرولول و پروپرانولول می تواند باعث کندی ضربان قلب (برادی کاردی) شود. دیلتیازم می تواند میزان این داروها مانند سیکلوسپورین را در بدن شما افزایش دهد و عوارض جانبی بیشتری ایجاد کند. علاوه بر آن مصرف دیلتیازم در مبتلایان به شرایط زیر منع مصرف دارد چون می تواند تداخل ایجاد کند: شوک کاردیوژنیک افت فشار خون تنگی آیورت بیماری های کبدی اختلالات پوستی در بیماران الکلی، این دارو می تواند فشار خون را کاهش دهد. بنابراین از مصرف الکل خودداری کنید. در صورت نوشیدن الکل با دیلتیازم، ممکن است فردی دچار سبکی سر، سرگیجه، ضربان قلب سریع یا غش شود. این علایم، به ویژه هنگامی که فرد برای اولین بار شروع به مصرف دارو می کند یا دقیقا پس از افزایش دوز تجربه می شوند. کپسول میلی گرم Dilter کپسول Dilter cd میلی گرم قرص Cardiorex . اگر در مورد دارو سوالاتی دارید با مشورت کنید. مصرف دیلتیازم را بلافاصله و بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. یا در غیر این صورت، ممکن است وضعیت شما جدی تر شود. اگر تحت فشار خون بالا هستید، حتی اگر احساس خوبی دارید، مصرف این دارو را ادامه دهید. فشار خون بالا اغلب بدون علامت است. منابع:

وجود دارند که برخی از آنها می توانند منجر به بروز عوارض جانبی شوند و در دراز مدت تاثیری در بهبوی درد بیمار نداشته باشند. آرتروز زانو از زمان تجزیه غضروف در زانوی شما شروع و در نهایت منجر به آسیب استخوان و مفصل می شود. در این وضعیت ممکن است حرکت دادن زانو و یا حتی ایستادن باعث درد شود. تغییر شیوه زندگی و درمان بدون نسخه می تواند به تسکین علایم خفیف کمک کند. اما با گذشت زمان، ممکن است این گزینه ها هم دیگر موثر نباشند و پزشک ممکن است داروهای قوی تری، از جمله تزریق های استروییدی گاه به گاه را تجویز کند. تزریق گزینه ای برای درمان محسوب نمی شود، اما می تواند در تسکین درد و کاهش التهاب، احتمالا برای چندین ماه یا حتی گاهی بیشتر موثر باشد. چندین روش تزریق زانو برای درمان آرتروز وجود دارد، اما متخصصان همه آنها را توصیه نمی کنند. کورتیکواستروییدها که به آنها گلوکوکورتیکوییدها نیز گفته می شود، مشابه کورتیزول، هورمونی است که بدن به طور طبیعی تولید می کند. هیدروکورتیزون یک نمونه از کورتیکواستروییدها است. تزریق هیدروکورتیزون به مفصل زانو می تواند در کاهش التهاب و تسکین درد موثر باشد. استروییدهایی که درد و التهاب را درمان می کنند با استروییدهای آنابولیکی که بدنسازان ممکن است از آنها استفاده کنند، متفاوت است. کورتیکواستروییدهای خوراکی نیز موجود هستند، اما برای درمان استفاده نمی شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور معمول چند سانتی متر مکعب (سی سی) مایع سینوویال درون مفصل وجود دارد که آن را برای سهولت حرکت از طریق دامنه حرکت آن روان می کند. با این حال، التهاب می تواند باعث جمع شدن مایعات در مفصل زانو شود. آرتروسنتز مایعات اضافی را از زانو خارج می کند، و باعث تسکین فوری درد و التهاب می شود. در صورت مشکوک بودن پزشک به عفونت مفصل، بیوپسی مایع مفصل نیز مهم است. نمونه ای از مایع مفصلی شما گرفته می شود و برای تعداد سلول، کشت و حساسیت ضد میکروبی به آزمایشگاه ارسال می شود. گاهی اوقات، یک تجزیه و تحلیل کریستال انجام می شود. برخی افراد از انواع دیگر آمپول برای آرتروز زانو استفاده کرده اند. با این حال، متخصصان کالج روماتولوژی آمریکا و بنیاد آرتروز در حال حاضر استفاده از این موارد را توصیه نمی کنند، زیرا شواهد کافی در مورد عملکرد آنها وجود ندارد. نمونه هایی از انواع دیگر تزریقات، عبارتند از تزریق اسید هیالورونیک، همچنین به عنوان مکمل ویسکوز شناخته می شود. پرولوتراپی علاوه بر این، متخصصان کالج روماتولوژی آمریکا و بنیاد آرتروز اکیدا توصیه می کند از موارد زیر خودداری شود، زیرا در حال حاضر استاندارد سازی در این روش های درمانی وجود ندارد. پلاسمای غنی از پلاکت درمان سلول های بنیادی ممکن است شما دقیقا ندانید که چه نوع تزریقی را دریافت می کنید یا چه تاثیری می تواند داشته باشد. همیشه قبل از شروع با پزشک خود نکات مثبت و منفی هرگونه درمانی را در میان بگذارید تا بتوانید آگاهانه تصمیم بگیرید. معمولا می توانید در مطب پزشک تزریق زانو را انجام دهید. این روش فقط چند دقیقه طول می کشد. شما در حین عمل می نشینید، و پزشک تزریق را انجام می دهد. آنها ممکن است از سونوگرافی برای هدایت سوزن به بهترین مکان استفاده کنند. پزشک پوست زانوی شما را ضدعفونی کرده و آن را با بی حسی موضعی درمان کنید سوزن را داخل مفصل خود قرار می دهد، که ممکن است باعث ناراحتی شود. سپس دارو را به مفصل خود تزریق می کند. شاید کمی احساس ناراحتی کنید، اما اگر پزشک تجربه کافی در این زمین را داشته باشد، این روش به ندرت منجر به درد و ناراحتی می شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است مقدار کمی مایع مفصل را برای کاهش فشار خارج کند. آنها یک سوزن متصل به سرنگ را به مفصل زانو وارد کرده و سپس، مایعات را به داخل سرنگ بیرون آورده و سوزن را خارج می کنند. پس از برداشتن مایعات، پزشک می تواند از همان محل سوراخ برای تزریق دارو به مفصل استفاده کند. در آخر، آنها یک پانسمان کوچک روی محل تزریق قرار می دهند. پس از تزریق، معمولا می توانید مستقیم به خانه بروید. پزشک شما ممکن است موارد زیر را به شما توصیه کند تا ساعت آینده از انجام هر گونه فعالیت شدید خودداری کنید. از شنا و وان آب گرم اجتناب شود. از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در عواملی که باعث عفونت در محل تزریق می شود، اجتناب کنید. مراقب عوارض جانبی مانند واکنش آلرژیک یا عفونت (تورم و قرمزی) باشید و در صورت بروز هر گونه علایم به پزشک معالج خود اطلاع ددهید. برای کاهش ناراحتی از داروهای بدون نسخه ضد درد استفاده کنید. ممکن است زانوی شما برای چند روز حساس باشد. به طور کلی، طرفداران استفاده از تزریق کورتیکواسترویید معتقدند که تزریق کورتون ممکن است تسکین فوری درد و التهاب را فراهم کند. اما این تسکین ممکن است چندین ماه طول بکشد. در بعضی موارد، احتمال دارد علایم پس از یک بار تزریق برای همیشه از بین بروند. اما مخالفان استفاده از تزریق کورتیکواسترویید با انتقاد از این روش معتقدند که این گزینه های درمانی، معمولا راه حلهای کوتاه مدت هستند و درد دوباره عود می کند و برمی گردد. حتی اگر آرتروز شدید باشد، ممکن است این روند موثر نباشند. با گذشت زمان، اثربخشی تزریق می تواند کاهش یابد. علاوه بر آن استفاده از استرویید می تواند منجر به عوارض جانبی شود. تزریق مستقیم استروییدها ممکن است تسکین فوری را برای چندین ماه ایجاد کند، اما معمولا فقط یک راه حل کوتاه مدت است. ممکن است چند ماه دیگر به تزریق دیگری نیاز داشته باشید و اثر آن به مرور کاهش یابد. علاوه بر این، همه بیماران بعد از تزریق کورتیکواسترویید تسکین پیدا نمی کنند، به خصوص اگر قبلا آسیب جدی دیده باشند. عارضه اصلی و فوری تزریق می تواند خونریزی در مفصل باشد. عوارض جانبی طولانی مدت درمان مکرر با استرویید می تواند شامل موارد زیر باشد تجزیه غضروف نازک شدن استخوان در مفصل خاص، اما این وضعیت به ندرت رخ می دههد به همین دلایل، پزشکان معمولا توصیه می کنند حداقل ماه قبل از انجام یک آمپول دیگر صبر کنید و تزریقات را به یک مفصل به - بار در سال محدود کنید. تحقیقات منتشر شده در سال نشان می دهد که تزریق استرویید ممکن است خطر آسیب مفصلی را افزایش دهد و شدت آرتروز را تسریع کند. در سال ، دانشمندان نتیجه گرفتند که تزریق استرویید می تواند باعث نازک شدن غضروف شود که از مفصل زانو حمایت می کند. یک مطالعه در سال نشان داد که افرادی که به مدت یک سال تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند، نتایج بهتری نسبت به افرادی که آمپول های استروییدی تزریق کرده بودند، داشتند. از بین بردن مایعات اضافی می تواند موجب تسکین درد و ناراحتی شود. عوارض جانبی آسپیراسیون مایعات ممکن است شامل موارد زیر باشد کبودی و تورم در محل آسپیراسیون خطر عفونت آسیب به رگ های خونی، اعصاب و تاندون ها پس از تزریق، زانوی خود را از نظر وجود علایم مربوط به تزریق کنترل کرده و در صورت نگرانی با پزشک خود تماس بگیرید. استیو آرتروز یا آرتروز زانو شایع ترین نوع آرتروز است که میلیون ها انسان در سراسر جهان درگیر این بیماری هستند. این بیماری هنگامی رخ می دهد که غضروف محافظتی که انتهای استخوان های شما را می پوشاند با گذشت زمان آسیب دیده و از بین می رود. اگرچه که استیو آرتروز می تواند به هر مفصلی آسیب برساند اما این اختلال بیشتر مفاصل دست، زانو، لگن و ستون فقرات را درگیر می کند. علایم ناشی از بیماری استیو آرتروز معمولا قابل کنترل است، اگرچه که آسیب به مفاصل قابل برگشت نیست. داشتن فعالیت بدنی، حفظ وزن سالم و برخی از درمان ها از جمله مواردی است که می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند. تزریق، دارو و سایر درمان ها، همراه با جراحی زانو، می تواند در موارد شدید موثر باشند، اما متخصصان اکیدا توصیه می کنند از این موارد در کنار گزینه های سبک زندگی که می توانند برای سلامت مفصل شما مفید باشند استفاده کنید. گزینه های سبک زندگی برای آرتروز، عبارتند از وزن خود را کنترل کنید، زیرا وزن اضافی به مفاصل فشار می آورد. ورزش کنید تا عضلات زانوی خود را قوی نگه دارید. همچنین، فعالیت های کم اثر، مانند ورزش در آب را انتخاب کنید. قبل از اقدام به مصرف داروهای تجویز شده گزینه های بدون نسخه، مانند ایبوپروفن، را انتخاب کنید. از استفاده موارد زیر می توانید در کنار سایر راهکارهای درمانی برای آرتروز زانو بهره بگیرید پماد موضعی که حاوی داروهای ضد التهاب غیراستروییدی یا کپسایسین هستند پد های گرما و سرما برای تسکین درد و التهاب زانوبند یا نوار برای حمایت از زانوی خود عصا یا واکر برای کمک به تعادل شما انجام تای چی، یوگا یا سایر فعالیت هایی که به تقویت انعطاف پذیری و کاهش استرس کمک می کند. استراحت کافی پیروی از یک رژیم غذایی سالم تزریق کورتیکواسترویید می تواند تسکین چشمگیری ایجاد کند، اما باعث بهبودی کامل آرتروز زانو نمی شود. میزان اثربخشی آن نیز در افراد متفاوت است. اگر آرتروز شما از قبل پیشرفت چشمگیری داشته باشد، تزریق و سایر داروها دیگر نمی توانند تسکین دهنده باشند. در این حالت، بهتر است با پزشک خود در مورد جراحی جزیی یا کلی تعویض مفصل زانو مشورت کنید. منابع

نگران کننده نیست. این وضعیت معمولا در اثر ضربه یا اصطکاک مانند مالیدن نوک سینه به سوتین یا پیراهن رخ می دهد. خونریزی یا در غیر این صورت، ترشح غیرطبیعی نوک سینه، صرف نظر از شیردهی، نسبتا شایع است. درصد از زنانی که به دنبال علایم مربوط به پستان هستند، به دلیل ترشح غیر طبیعی نوک پستان به پزشک مراجعه می کنند. ادامه مقاله را بخوانید در مورد اینکه چه عواملی باعث خونریزی نوک پستان شما می شود، اینکه برای تسکین چه کاری می توانید انجام دهید و همچنین چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید. به طور کلی، شایع ترین علت های خونریزی نوک سینه ها، عبارتند از: برای مادران در اولین زایمان و دوران شیردهی خودشان ممکن است، تسلط بر. علایم دیگری که نشان می دهد کودک شما در خوردن شیر و چسبیدن به سینه شما مشکل دارد، عبارتند از: درد شدید در در طول شیردهی قسمت پایینی آریول شما در دهان کودک قرار نمی گیرد. به نظر می رسد کودک شما بعد از شیرخوردن نا آرام و یا هنوز گرسنه است. اگر چند ماه است که با شیر مادر تغذیه می کنید و ناگهان دچار درد می شوید، می تواند نشانه ای از عفونت باشد. حدود از زنان در دوران شیر دهی خود، در برخی موارد می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر در دوران شیردهی درد دارید، سعی کنید انگشت خود را در دهان کودک خود قرار دهید و سپس کودک خود را تغییر مکان دهید. نوزادی که فقط نوک پستان را در دهان می گیرد و به درستی به سینه مادر نمی چسبد، به سرعت می تواند سینه مادر را زخم کند. بنابراین مطمین شوید در نوزاد شما در هنگام شیرخوردن به درستی به سینه شما چسبیده است. خونریزی نوک سینه همچنین می تواند ناشی از بیماری های پوستی باشد، مانند درماتیت تماسی یا خشکی پوست که باعث. تماسی هنگامی رخ می دهد که پوست شما با ماده تحریک کننده تماس پیدا کند. ماده تحریک کننده می تواند یک صابون جدید، مواد شوینده لباس، یا یک پاک کننده صنعتی روی سوتین جدید باشد. اغلب ناشی از قرار گرفتن در معرض سرما و گرما است. به عنوان مثال، ممکن است نوک سینه های شما خشک و ترک خورده باشد زیرا در معرض آب گرم دوش قرار گرفته است. این تحریک ممکت است با استفاده از لباس های تنگ بدتر شوند. علایم دیگر که می تواند نشان دهنده ترک خوردگی و تحریک نوک سینه باشند، عبارتند از: تاول خارش بثورات پوسته پوسته شده سعی کنید عامل محرکی که باعث تحریک نوک پستان شما شده است را شناسایی و از آن اجتناب کنید. به طور کلی، محصولات بدون عطر نسبت به پوست حساس، مناسب تر هستند. دوش آب گرم نیز بهتر از آب داغ است. هنگام ترک پوست، جلوگیری از عفونت مهم است. ناحیه را با آب و صابون تمیز نگه دارید و از پماد آنتی بیوتیک مانند تا خوب شود. در صورت ادامه وضعیت، به پزشک خود مراجعه کنید. سوراخ کردن نوک پستان جدید طول می کشد و در این مدت ممکن است خونریزی کند. که می توانند در حین بهبودی و بعد از آن ایجاد شوند، همچنین می توانند مجموعه ای از چرک (آبسه) را در داخل نوک پستان یا آریول تشکیل دهند. هر چیزی که به بتواند به پوست آسیب برساند ممکن است باعث خونریزی و عفونت شود. سوراخ کردن نوک در شرایط استریل انجام می شود، اما سایر آسیب های نوک پستان ممکن است منجر به عفونت شوند. این وضعیت در زمان تحریک نوک پستان رخ می دهد. علایم عفونت نوک پستان شامل موارد زیر است: قرمزی و التهاب درد یا حساسیت به لمس چرک یا ترشحات غیرطبیعی اطراف سوراخ یا زخم خود را تا حد ممکن تمیز نگه دارید. با صابون و آب گرم یا یک شستشوی ضد عفونی کننده، مانند. خیساندن سوراخ کردن خود در محلول آب گرم و نمک چندین بار در روز همچنین می تواند به درمان و جلوگیری از عفونت کمک کند. اگر دچار آبسه یا درد شدیدی دارید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند زخم را تخلیه کرده و یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی برای شما تجویز کند. یک که باعث درد و قرمزی می شود. عفونت پستان در زنانی که در دوران شیردهی قرار دارند دیده می شود، اما ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد. این وضعیت اغلب در طی سه ماه پس از زایمان رخ می دهد. علایم ورم پستان، شامل موارد زیر است: تب و لرز قرمزی پستان تورم یا توده پستان درد یا حساسیت به پستان درد یا سوزش هنگام شیردهی اگر مشکوک به ورم پستان هستید، به پزشک مراجعه کنید. بیشتر موارد با آنتی بیوتیک خوراکی درمان می شوند. در عرض چند روز باید احساس بهتری داشته باشید، اما برای یکی دو هفته آینده دوره درمانی خود را کامل کنید. پزشک یک آنتی بیوتیک بی خطر برای شیردهی تجویز می کند و شیردهی باید ادامه یابد. اگر آبسه در نزدیکی نوک پستان ایجاد شود، ممکن است نیاز به تخلیه باشد. با مشورت پزشک می توانید درد و تب را با ( OTC ) که به کاهش تورم کمک می کنند، درمان کنید. گزینه های مناسب تر شامل ایبوپروفن ( Advil ) و ( Aleve ) است. ای یکی از دلایل خونریزی نوک سینه است، به خصوص اگر خون مانند شیر ازنوک پستان خارج شود. آنها تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) هستند که در داخل مجاری شیر رشد می کنند. سایر علایم احتمالی: درد یا حساسیت ترشحات مشخص، سفید یا خونی نوک پستان اگر خون مستقیما از نوک پستان شما خارج می شود، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند علایم شما را تشخیص داده و در مراحل بعدی به شما مشاوره دهد. در اکثر مواقع ممکن است ترشح خون در نوک پستان به سرطان پستان ارتباط داده شود. اما این علامت چندان شایع نیست. تا درصد زنان درمان شده در کلینیک های سرطان پستان با ترشحات پستانک مواجه هستند. مشخص نیست که آیا این شامل ترشحات خونی است. با این حال، یک توده معمولا در این موارد وجود دارد. بررسی ها نشان می دهد که ترشحات خونی ممکن است با سرطان های بدخیم (تهاجمی) پستان همراه باشد، برای ت یید این یافته ها تحقیقات بیشتری لازم است. نوع بستگی به محل تومور تشخیص داده می شود، به طور مثال: سرطان مجاری تومورهایی هستند که از داخل مجاری شیر شروع می شوند. کارسینوماها، تومورهایی هستند که می توانند در اندام ها و بافت های سراسر بدن رشد کنند. کارسینوم داخل عروقی که به آن سرطان مجاری درجا ( DCIS ) نیز گفته می شود، نوع سرطان غیر تهاجمی پستان است. تقریبا از سرطان پستان، یک مورد DCIS است. DCIS DCIS پیش سرطانی در نظر گرفته می شود زیرا در نهایت می تواند تهاجمی شود. DCIS معمولا علایمی ایجاد نمی کند. DCIS در طول ماموگرافی کشف کردند. اگر ترشحات خونین نوک پستان بیش از یک روز طول کشید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما آزمایشات تصویربرداری را برای یافتن هر چیز غیر طبیعی در داخل پستان انجام می دهد. این ممکن است شامل، یا باشد: یک توده جدید نوک سینه معکوس یا مسطح گودی یا سایر تغییرات بافت پستان تغییر در اندازه یا شکل ظاهری پستان لایه لایه، پوسته پوسته شدن نوک پستان قرمزی یا سوراخ شدن پوست روی پستان بریدگی ها، ترک ها یا آسیب های دیگر بر روی پوست پستان شما لزوما به درمان فوری احتیاج ندارند. اگر علایم بهبود نیافت یا علایمی از عفونت مشاهده کردید، با پزشک خود تماس بگیرید. علایم عفونت شامل موارد زیر است: سرخی تب و لرز تحریک پذیری درد یا حساسیت شدید دلایل خونریزی نوک سینه ها متفاوت است. در حالی که شیوع آن در زنان بیشتر است، مردان نیز می توانند از نوک سینه ها خونریزی کنند. برخی از دلایل خونریزی نوک سینه ها مربوط به شیردهی یا مجاری شیر است. دلایل دیگر شامل تحریک، عفونت و بیماری های خاص کمتر است. منبع:

یک بیماری شایع است که می تواند دردناک و ناتوان کننده باشد. مردم همچنین از آن به عنوان لغزش یا افتادگی دیسک یاد می کنند. در برخی موارد، می تواند منجر به درد، بی حسی یا ضعف در اندام ها شود. با این حال، برخی از افراد هیچ دردی را تجربه نمی کنند، به خصوص اگر دیسک به هیچ عصبی فشار نیاورد. علایم به طور معمول، بعد از چند هفته کاهش می یابد یا برطرف می شود، اما در صورت ادامه یا بدتر شدن، فرد احتمال دارد به جراحی نیاز داشته باشد. ما این مقاله به درمان، تشخیص و پیشگیری از فتق دیسک می پردازیم. فتق دیسک در مهره ها ایجاد می شود. هر دردی معمولا طی چند ماه برطرف می شود. دیسک های فتق شده احتمال دارد علایم کمی ایجاد کنند یا علایمی نداشته باشند. درمان ها شامل دارو، فیزیوتراپی، تزریق اپیدورال و جراحی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید درد ناشی از دیسک های فتق، می توانند از درد شدید تا بدون درد متفاوت باشند. دیسک های فتق شده احتمال دارد، درد شدیدی ایجاد کنند، اما درمان مناسب می تواند علایم را تسکین دهد. فرد بیشتر می تواند علایم را با اجتناب از حرکاتی که باعث درد می شود و با تمرینات ورزشی و داروهای ضد درد که پزشک توصیه کرده، برطرف کند. گزینه های درمانی شامل دارو، درمان و جراحی است: داروهای مبتنی بر ایبوپروفن یا می توانند به درد خفیف تا متوسط کمک کنند. داروهای درمان درد عصبی شامل گاباپنتین، پرگابالین، دولوکستین و آمی تریپتیلین است. اگر داروهای OTC ناراحتی را تسکین نمی دهند، پزشک احتمال دارد کدیین، ترکیبی از اکسی کدون و استامینوفن یا نوع دیگری از مواد مخدر را تجویز کند. عوارض جانبی شامل، آرام بخشی، گیجی و یبوست است. این داروها می توانند مستقیما در ناحیه فتق تزریق شوند تا به کاهش التهاب و درد کمک کنند. پزشک استروییدها، داروهای بیهوشی و داروهای ضد التهابی را به فضای اپیدورال، یعنی نواحی اطراف نخاع، تزریق می کند. این می تواند در حداقل رساندن درد و التهاب در ریشه عصب نخاعی و اطراف آن کمک کند. اینها به کاهش اسپاسم عضلات کمک می کنند. سرگیجه و آرام بخشی از عوارض جانبی رایج است. فیزیوتراپیست می تواند در یافتن موقعیت ها و تمریناتی که درد فتق دیسک را به حداقل می رساند، کمک کند. درمانگران همچنین احتمال دارد موارد زیر را توصیه کنند: درمان با گرما یا یخ مهار کوتاه مدت برای گردن یا کمر، برای بهبود پشتیبانی کشش، که می تواند فشار بر روی عصب آسیب دیده را کاهش دهد. الکتروتراپی، زیرا تکانه های الکتریکی می تواند درد برخی از افراد را کاهش دهد. که از امواج صوتی برای تحریک ناحیه آسیب دیده و بهبود جریان خون استفاده می کند. اگر علایم با سایر روش های درمانی بهبود نیافت، بی حسی ادامه داشته یا کنترل مثانه یا تحرک آن بدتر شد، پزشک معالج احتمال دارد جراحی را توصیه کند. در بیشتر موارد، جراح فقط قسمت بیرون زده دیسک را برمی دارد. این یک دیسککتومی باز است. جراح معمولا دیسککتومی باز را با استفاده از تکنیک انجام می دهد و یک سوراخ کوچک در جلو یا پشت ستون فقرات باز می کند. این روش از نیاز به برداشتن قسمت های کوچکی از مهره ها یا حرکت دادن اعصاب نخاعی و نخاع برای دسترسی به دیسک پیشگیری می کند. جراحان از دهه در اروپا مراحل تعویض دیسک را انجام داده اند اما هنوز در ایالات متحده در دسترس نیستند. دو نوع تعویض وجود دارد. اولین مورد، جایگزینی دیسک و مورد دوم جایگزینی هسته دیسک است که شامل جایگزینی فقط مرکز نرم دیسک که به هسته معروف است. دیسک های مصنوعی، فلزی، بیوپلیمر یا هر دو هستند. بیوپلیمر ماده ای مشابه پلاستیک است. دیسک لغزنده، زمانی اتفاق میفتد که قسمت داخلی نرم دیسک بین مهره ای از لایه خارجی بیرون زده باشد. ستون فقرات انسان از استخوان تشکیل شده که مهره نامیده می شوند. بین هر مهره ای پدهای لاستیکی، بالشتکی مانند "دیسک" قرار دارد. این دیسک ها به ثابت ماندن مهره ها کمک کرده و به عنوان کمک فنر عمل می کنند. دیسک های نخاعی دارای یک مرکز نرم و ژله مانند و نمای بیرونی آن سخت تر است. فتق دیسک زمانی اتفاق میفتد که برخی از قسمت های داخلی نرم از شکاف دیواره دیسک خارج شوند. این حالت معمولا در ناحیه کمر اتفاق میفتد اما می تواند در مهره های گردن نیز رخ دهد. تصور می شود که این "ژله" مواد شیمیایی آزاد می کند که باعث تحریک اعصاب اطراف می شود و درد قابل توجهی ایجاد می کند. دیسک افتاده همچنین می تواند به اعصاب فشار وارد کند و از طریق فشرده سازی باعث درد شود. علت نشت دیسک، معمولا سایش تدریجی و استفاده بیش از حد در اثر حرکت مکرر در طول زمان است. دیسک های نخاعی با افزایش سن، برخی از محتوای آب خود را از دست می دهند. این کاهش مایعات باعث می شود که دیسک ها انعطاف کمتری داشته و مستعد شکافتگی باشند. همیشه نمی توان هنگام شروع مشکل دیسک، نکته دقیق را یادآوری کرد، اما این اغلب در هنگام بلند کردن اجسام بدون خم شدن در زانو یا پس از پیچ خوردن هنگام بلند کردن یک وسیله سنگین اتفاق میفتد. فتق دیسک می تواند در هر سنی وجود داشته باشد، اما بیشتر در مردان در سنین تا سال مشاهده می شود. عواملی که احتمال دیسک را افزایش می دهند، عبارتند از: اضافه وزن باعث ایجاد فشار اضافی در قسمت کمر می شود. کمبود ورزش و کم تحرکی می تواند منجر به فتق دیسک شود. سیگار کشدن احتمال دارد اکسیژن رسانی به دیسک ها را کاهش دهد و منجر به خرد شدن بافت شود. افرادی با مشاغل جسمی یا سرگرمی هایی که شامل هل دادن، کشیدن یا چرخاندن می شوند، مستعد فتق دیسک هستند. هر فعالیت تکراری که ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد، می تواند دیسک را تحت تاثیر قرار دهد. هنگام بلند کردن وسایل سنگین، افراد همیشه باید از پاها و نه از پشت استفاده کنند. تکنیک نادرست می تواند منجر به فتق دیسک شود. ترکیبی از نشستن برای مدت طولانی و لرزش ها و حرکات خودرو می تواند به دیسک ها و ساختار ستون فقرات آسیب برساند. در برخی موارد، فرد هیچ علایمی نخواهد داشت. علل بروز علایم، اغلب فشار بر اعصاب است. سایر علایم رایج این وضعیت می تواند شامل موارد زیر باشد: اغلب در ناحیه ای از بدن که عصب را ت مین می کند رخ می دهد. این اتفاق در عضلات مرتبط با عصب رخ می دهد، که احتمال دارد هنگام راه رفتن اختلال ایجاد کند. اگر فتق دیسک در پایین کمر باشد، درد اغلب باسن، ران، ساق پا و احتمالا پا را درگیر می کند. این غالبا به عنوان شناخته می شود زیرا درد در طول مسیر عصب سیاتیک حرکت می کند. اگر این مشکل در گردن رخ دهد، شانه ها و بازوها به طور معمول درد را تجربه می کنند. حرکات سریع یا عطسه احتمال دارد باعث درد شود. در زیر خط کمر، نخاع از گروهی از اعصاب جدا می شود که در مجموع cauda equina یا "دم اسب" نامیده می شود. در موارد نادر، یک فتق دیسک می تواند کل این مجموعه اعصاب را فشرده کند. این می تواند باعث ضعف دایمی، فلج، از دست دادن کنترل روده و مثانه و شود. در صورت بروز این امر، تنها گزینه، جراحی اورژانسی است. در صورت بروز هر یک از علایم زیر باید سریعا به پزشک مراجعه شود: هرگونه اختلال در عملکرد مثانه یا روده وجود دارد. ضعف پیشرفت می کند و مانع فعالیت های عادی می شود. بی حسی در اطراف ران داخلی، پشت پاها و راست روده افزایش می یابد. اسکن می تواند به تشخیص فتق دیسک کمک کند. یک پزشک اغلب می تواند فتق دیسک را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد. آنها احتمال دارد موارد زیر را بررسی کنند: رفلکس دامنه حرکت قدرت عضلانی توانایی راه رفتن حساسیت به لمس با اشعه ایکس می توان سایر موارد با علایم مشابه را رد کرد. انواع دیگر تصویربرداری می توانند جزییات بیشتری را در مورد محل فتق دیسک ارایه دهند، مانند: : اینها می توانند محل دیسک و اعصاب آسیب دیده را مشخص کنند: این به معنی تزریق رنگ به مرکز نرم یک یا چند دیسک است تا به تشخیص ترک دیسک های جداگانه کمک کند: این فرآیند تزریق رنگ به مایع نخاع و سپس گرفتن عکس اشعه ایکس است. دیسکوگرام می تواند نشان دهد که آیا فتق دیسک، فشاری بر نخاع و اعصاب وارد می کند یا نمی کند. برای پیشگیری از فتق دیسک می توانید مراحل زیر را در نظر بگیرید: در صورت بروز علایم، استراحت کنید. در صورت لزوم از چاقی یا کاهش وزن پیشگیری کنید. تکنیک های صحیح برای بلند کردن اجسام سنگین را یادبگیرید. اگرچه احتمال دارد گاهی اوقات دیسک بسیار دردناک باشد، یک فتق دیسک شده گزینه های درمانی بسیاری را دارد.

، روشی است که در آن از مواد رادیواکتیو هسته ای برای بررسی کلیه ها و ارزیابی عملکرد آنها استفاده می شود. اسکن کلیه همچنین، به عنوان تصویربرداری هسته ای از کلیه یا رنوگرام شناخته می شود. اشکال دیگر تصویربرداری از کلیه شامل سی تی اسکن، اشعه X ، سونوگرافی و است. در طی این روش، یک تکنسین، یک ماده رادیواکتیو به نام رادیوایزوتوپ را به داخل رگ شما تزریق می کند. رادیوایزوتوپ پرتوهای گاما ساطع می کند. یک دوربین گاما یا اسکنر می تواند اشعه گاما را از خارج بدن، تشخیص دهد. دوربین گاما، ناحیه کلیه را اسکن می کند. این دوربین، رادیو ایزوتوپ را ردیابی و نحوه فعالیت کلیه ها را بررسی خواهد کرد. این دوربین همچنین قادر به تصویر برداری و ارسال آن ها به کامپیوتر و سیستم رایانه ای، می باشد. این تصاویر ساختار و عملکرد کلیه ها را بر اساس نحوه تعامل آنها با رادیوایزوتوپ نشان می دهند. تصاویر حاصل از اسکن کلیه، می تواند ناهنجاری های ساختاری و عملکردی را نشان دهند. این نصاویر به پزشکان کمک می کند تا در مراحل اولیه و بدون تکنیک های تهاجمی یا جراحی، مشکل کلیه را تشخیص داده و آن را درمان کنند. برای آگاهی از چگونگی و دلیل انجام اسکن های هسته ای کلیه و آنچه می توانند از وضعیت بدن شما خبر دهند، ادامه مطلب را بخوانید. با انجام اسکن کلیه، مشکلات عملکردی کلیه مشخص می شود. به طور معمول، کلیه ها در بدن وظایف زیر را انجام می دهند: کنترل فشار خون با تولید هورمون رنین خفظ تعادل مواد شیمیایی مانند سدیم و پتاسیم در خون حذف اوره، و مواد دفعی محلول بدن، از خون، از طریق تولید ادرار هورمون کلسیتریول را ترشح می کند که کلسیم استخوان ها را تامین می کند. ترشح هورمون اریتروپویتین که این هورمون باعث رشد گلبول های قرمز خون می گردد. تداخل و نارسایی در عملکرد کلیه معمولا به تدریج و بدون بروز علایم شروع می شود. در بسیاری از موارد، آزمایشات معمول خون و ادرار، همانند آزمایشاتی که به صورت سالانه انجام می شود، اولین علایم کاهش عملکرد کلیه را نشان می دهند. با اسکن کلیه می توان علت نقص عملکرد کلیه را تشخیص داد. علت آن ممکن است یک بیماری، انسداد یا آسیب به کلیه ها باشد. اسکن کلیه می تواند بیش از یک نوع مشکل کلیه تشخیص دهد. اسکن کلیه با نظارت بر جریان رادیوایزوتوپ و میزان کارآیی کلیه ها و جذب آن، عملکرد کلیه را اندازه گیری می کند. همچنین اختلالات در ساختار، می توانند اندازه یا شکل کلیه های فرد را نشان می دهد. اسکن کلیه می تواند موارد زیر را شناسایی و ارزیابی کند هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آبسه بیماری کلیوی پس زدن تومورها یا کیست ها موفقیت در درمان های کلیه کاهش جریان خون در کلیه ها فشار خون مجدد عروقی، که در عروق کلیه می باشد. به طور معمول، شما نیازی به انجام هیچگونه آماده سازی خاصی قبل از اسکن کلیه ندارید. معمولا می توانید رژیم طبیعی خود را میل کنید. شما باید در مورد هر داروی تجویزی یا بدون نسخه، پزشک معالج خود را در جریان بگذارید. برخی داروهایی که استفاده می کنید ممکن است نتایج اسکن کلیه را تحت ت ثیر قرار دهند، پزشک ممکن است دستورالعمل های خاصی را ارایه دهد. این داروها عبارتند از داروهای ادرار آور مسدود کننده های بتا برای بیماری های قلبی یا فشار خون بالا مهار کننده های برای بیماری های قلبی یا فشار خون بالا، از جمله آسپیرین یا ایبوپروفن اسکن کلیه یک روش سرپایی می باشد که در طول همان روز که انجام آزمایش برای شما تجویز می شود، قابل انجام است. مجبور نیستید یک شب در بیمارستان بستری شوید. یک تکنسین پزشکی هسته ای اسکن را انجام می دهد. این کار معمولا در بخش رادیولوژی بیمارستان یا مطب پزشکی با تجهیزات ویژه انجام می شود. بسته به علل اسکن، آزمایش ممکن است بین دقیقه تا ساعت طول بکشد. قبل از انجام مراحل، هر یک از موارد زیر را که می توانند در فرآیند اسکن اختلال ایجاد کنند را، از بدن خود دور کنید: نوع لباس جواهرات اقلام فلزی دندان مصنوعی ممکن است مجبور شوید لباستان را با لباس بیمارستان تعویض کنید. سپس روی میز اسکن دراز خواهید کشید. یک تکنسین ممکن است یک آمپول وریدی را به داخل رگ دست یا بازو وارد کند. سپس تکنسین رادیوایزوتوپ را به داخل رگ بازوی شما تزریق می کند. ممکن است بین تزریق واسکن یک دوره انتظار وجود داشته باشد تا کلیه های شما بتوانند رادیوایزوتوپ را پردازش کنند. اسکنر، پرتوهای گامای تابیده از رادیوایزوتوپ را تشخیص داده و تصاویر کلیه را ایجاد می کند. از آنجا که هر حرکتی می تواند تصویر را تغییر داده یا تار کند، به دلیل ایجاد تصویر توسط اسکنر، باید ثابت و بدون حرکت باقی بمانید. داروهای مصرفی در اسکن کلیه کدامند؟ اگر بخاطر داشتن فشار خون بالا نیاز به اسکن دارید، ممکن است در طول آزمایش داروی ضد فشار خون بالا به نام مهار کننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین دریافت کنید. این کار، امکان مقایسه کلیه های شما قبل و بعد از جذب دارو را فراهم می کند. اگر برای بررسی انسداد کلیه نیاز به اسکن دارید، ممکن است یک داروی ادرار آور یا قرص آب دریافت کنید تا بتواند تولید درار را در کلیه ها تقویت کند. این عمل‌اجازه می دهد تا پزشک شما محدودیت های جریان ادرار در کلیه تان را مشاهده کند. اگر برای اسکن نیاز به مثانه خالی دارید، برای حفظ این شرایط ممکن است به وصل کاتتر نیاز داشته باشید. تکنسین پس از اسکن، سوزن وصل شده به رگ شما و کاتتر را برمی دارد. سپس می توانید لباس خود را عوض کرده و بیمارستان را ترک کنید. معمولا بعد از اسکن می توانید به رژیم غذایی منظم و روزمره خود برگردید مگر اینکه پزشک خلاف این موضوع را به شما توصیه کند. رادیوایزوتوپ به طور طبیعی از بدن شما خارج می شوند. نوشیدن مداوم مایعات و ادرار می تواند این روند را تسریع کند. روشی مطمین و بدون عوارض در نظر گرفته می شود. رادیوایزوتوپ نسبت به اشعه ایکس کمتر شما را در معرض تابش های مضر قرار می دهد. طی ساعت، به طور طبیعی، رادیو ایزوتوپ ها از بدن شما دفع می شوند. دوزهای کم تابش مورد استفاده در روشهای پزشکی هسته ای ارتباطی با اثرات منفی طولانی مدت ندارند. حتی اگر قرار گرفتن در معرض اشعه کم و کوتاه مدت باشد، زنانی که در دوران بارداری و یا شیردهی هستند باید به پزشک خود اطلاع دهند تا اطمینان حاصل کند که هیچ آلودگی در شیر شما وجود نداشته باشد. برخلاف رنگ های داخل وریدی، رادیو ایزوتوپ ها خطرات کمی دارند و کمتر باعث واکنش های آلرژیک می شوند. واکنش های آلرژیک به رادیو ایزوتوپ ها ممکن است، اما نادر می باشد. اگر نسبت به ماده حاجب اشعه ایکس درون دستگاه ادرار واکنش نشان داده باشید، اسکن کلیه روش جایگزین مناسبی برای شما می باشد. بسته به شرایط جسمی یا اینکه جراحی یا آسیب دیدگی داشته باشید، ممکن است از مدت طولانی قرار گرفتن در حالت درازکش بر روی میز اسکنر احساس ناراحتی یا درد کنید. همچنین هنگام برخاستن از روی میز ممکن است احساس سرگیجه کنید. این سرگیجه و ناراحتی فقط باید یک لحظه طول بکشد. در صورت ادامه داشتن، پزشک معالجتان را مطلع کنید. نتایج اسکن کلیه چه مواردی را نشان می دهد؟ پس از اینکه تکنسین اسکن کلیه شما را انجام داد، یک رادیولوژیست پزشکی هسته ای یافته های تصویر را تفسیر می کند. آنها یک گزارش جامع برای پزشک شما ارسال می کنند. پزشک نتایج را با شما در میان می گذارد. نتایج غیر طبیعی اسکن کلیه می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد بیماری کلیوی مشکلات پیوند کلیه وجود کیست یا تومور فشار خون مجدد عروقی التهاب کلیه به دلیل عفونت انسداد شریان های کلیه به دلیل آسیب یا ضربه انسدادی که جریان ادرار از کلیه ها به مثانه را محدود می کند. پزشک ممکن است برای وضعیت شما آزمایش بیشتری را تجویز کند. اندازه و شکل کلیه شما بر نتایج اسکن شما ت ثیر می گذارد. همچنین، از آنجا که اسکن کلیه نمی تواند تفاوت بین کیست و تومور را تشخیص دهد، انجام اقدامات تشخیصی جانبی ممکن است برای تشخیص دقیق تر لازم باشد. سونوگرافی کلیه، یک آزمایش غیرتهاجمی است که با استفاده از امواج سونوگرافی تصاویر کلیه های شما را ثبت می کند. این تصاویر می توانند در تشخیص محل، اندازه و شکل کلیه ها و همچنین جریان خون در کلیه ها به پزشک کمک کند. سونوگرافی کلیه معمولا شامل تصویربرداری از مثانه نیز می شود. در روش سونوگرافی، از امواج صوتی با فرکانس بالا که توسط مبدل فشار داده شده بر روی پوست شما ارسال می شود، استفاده می کند. امواج صوتی از بدن عبور می کنند و سپس دوباره به سوی مبدل باز می گردند. این پژواک ها ضبط و به صورت دیجیتالی به فیلم یا تصاویر از بافت ها و اندام هایی که برای معاینه انتخاب شده اند تبدیل می شوند. خطرناک نیست و هیچ عارضه جانبی مضر شناخته شده ای وجود ندارد. برخلاف آزمایش های اشعه ایکس، در سونوگرافی از اشعه استفاده نمی شود. در صورت بروز هر گونه اختلال احتمالی در عملکرد کلیه، پزشک ممکن است سونوگرافی کلیه را توصیه کند. پزشک شما ممکن است نگران موارد زیر باشد آبسه انسداد تومور کیست عفونت انجام سونوگرافی کلیه نیاز به آمادگی های خاص دارد که پزشک قبل از آنها را به شما توصیه خواهد کرد، از جمله: حداقل یک ساعت قبل از معاینه لیوان آب بنوشید و مثانه خود را تخلیه نکنید انتخاب لباس راحتی و دور کردن جواهرات و هرگونه لوازم فلزی از بدن، زیرا احتمالا لباس پزشکی به شما داده می شود. ممکن است هنگام استفاده از ژل و مبدل، احساس سرما ایجاد کنند، اما این روش غیرتهاجمی و بدون درد است. پس از انجام سونوگرافی، تکنسین نتایج را به پزشک شما ارسال می کند. سونوگرافی کلیه یک روش پزشکی غیرتهاجمی و بدون درد است که می تواند جزییات مورد نیاز در مورد وضعیت و عملکرد کلیه های شما به پزشک ارایه دهد. با استفاده از این اطلاعات، پزشک می تواند یک طرح درمانی را برای کمک به شرایط و علایم شما تنظیم کرده و تجویز کند. منبع:

، ساختارهایی مانند کیسه هستند که به طور معمول دقیقا شبیه تاول با یک ماده مایع، نیمه جامد یا گازی پر می شوند. اندازه کیست ها از میکروسکوپی تا بسیار بزرگ، متغیر می باشد. کیست های بسیار بزرگ می توانند اندام های داخلی را جابجا کنند. اکثرا خوش خیم هستند، اما برخی از کیست ها می توانند سرطانی یا پیش سرطانی باشند که پتانسیل تبدیل شدن به کیست سرطانی را دارند. کیست یک قسمت غیر طبیعی از بافتی است که در آن قرار دارد. غشای مشخصی دارد و از بافت مجاور جدا شده است. قسمت بیرونی (کپسولی) کیست را دیواره کیست می نامند. اگر کیسه پر از چرک شود، کیست آلوده شده و به آبسه تبدیل می شود. در این مقاله انواع مختلف کیست، علل و علایم آنها و برخی گزینه های درمانی بررسی می شود. علایم و نشانه ها، بسته به نوع کیست متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، فرد ابتدا از وجود یک توده غیرطبیعی مطلع می شود، به ویژه هنگامی که کیست فقط در زیر پوست است. بسیاری از کیست های داخلی، مانند آنهایی که در کلیه ها یا کبد ایجاد می شوند، ممکن است هیچ علایمی ایجاد نکنند. ممکن است تا زمانی که اسکن و تصویر برداری آنها را تشخیص نداده باشد، مورد توجه قرار نگیرند. اگر کیست در مغز ایجاد شود، می تواند باعث و علایم دیگر شود. همچنین می تواند باعث درد شود. برخی از رایج ترین انواع کیست ها، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آکنه کیستیک یا همان آکنه ندولوسیستیک، نوعی است که در آن منافذ پوست مسدود شده و منجر به عفونت و می شود کیست های عنکبوتیه ممکن است نوزادان تازه متولد شده را تحت ت ثیر قرار دهند. این کیست غشای حلزونی مغز را می پوشاند. در برخی موارد، ممکن است پزشک نیاز به تخلیه کیست داشته باشد. نیز نامیده می شوند. فرد مبتلا به اغلب برآمدگی و احساس گرفتگی در پشت زانو را تجربه می کند. درد ممکن است هنگام کشیدگی زانو یا در هنگام فعالیت بدنی تشدید شود. کیست های بیکر معمولا به دلیل مشکلاتی در مفصل زانو مانند آرتروز یا پارگی غضروف ایجاد می شوند. در صورت مسدود شدن مجاری غده بارتولین که در داخل واژن قرار دارند، می توانند ایجاد شوند. پزشک ممکن است جراحی یا آنتی بیوتیک را به عنوان درمان توصیه کند. شایع است و ممکن است دردناک باشد، اما معمولا نیازی به هیچ درمانی ندارد. در زنان، این کیست ها می توانند در طول چرخه قاعدگی ایجاد یا تغییر اندازه دهند و اغلب به خودی خود از بین می روند. با این حال، اگر مایعات باعث ایجاد ناراحتی شوند، پزشک می تواند مایعات را تخلیه کند. طبق گفته ی انجمن سرطان آمریکا، کیست های ساده خطر را افزایش نمی دهند. با این اوصاف، بسته به نتایج بیوپسی، احتمال کمی وجود دارد که کیست های پیچیده حاوی سرطان باشند یا بعدا خطر سرطان را در فرد افزایش دهند. غدد پلک بسیار کوچک که غدد میبومیا نامیده می شوند، مایع روان کننده ای ایجاد می کنند که از دهانه های ریز لبه های پلک ها خارج می شود. در صورت مسدود شدن مجاری، کیست ها می توانند در این ناحیه ایجاد شوند که به کیست های شالازیون معروف هستند کیست های کلوییدی در مغز ایجاد می شوند و حاوی مواد ژلاتینی هستند. پزشکان اغلب جراحی را به عنوان درمان این کیست توصیه می کنند کیست های درمویید در پوست، فولیکول های مو، غدد عرق و انبوهی از موهای بلند و همچنین چربی، استخوان، غضروف و بافت تیرویید ایجاد می شوند. کیست های اپیدیدیم یا اسپرماتوسل در عروق متصل به بیضه ها ایجاد می شوند. این نوع کیست شایع بوده و معمولا اختلالی در باروری ایجاد نمی کند و نیاز به درمان ندارد. اگر این کیست باعث ناراحتی شود، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. ، کیست های کوچک و بی ضرری هستند که روی مفصل یا پوشش تاندون یا نزدیک آن ایجاد می شوند. آنها معمولا روی مچ دست ایجاد می شوند اما می توانند روی دست، پا، مچ پا یا زانو نیز ظاهر شوند. کیست های هیداتیک ناشی از کرم چسب می باشند. این کیست ها در ریه ها یا کبد ایجاد می شوند. گزینه های درمانی شامل جراحی و دارو درمانی است. انواع مختلفی از وجود دارد. کیست های انفرادی حاوی مایعاتی هستند که گاهی اوقات شامل خون نیز می شوند. برخی از آنها از بدو تولد وجود دارند، در حالی که انسداد لوله ای باعث بروز برخی دیگر می شود. افراد مبتلا به بیماری های عروقی کلیه ممکن است کیست داشته باشند که به دلیل اتساع عروق خونی تشکیل شده است. مردم از اصطلاح " کیست سباسه " برای توصیف نوعی کیست استفاده می کنند که روی پوست صورت، پشت، پوست سر یا کیسه بیضه ایجاد می شود. کیست هایی که در این مکان ها ایجاد می شوند ممکن است کیست های اپیدرمویید یا قطبی باشند، اگرچه متخصصان بهداشت فقط پس از برداشتن و تجزیه و تحلیل کیست می توانند تفاوت را تشخیص دهند. در زنانی که قاعدگی نامنظم دارند، شایع است. این کیست ها در طی تخمک گذاری تشکیل می شوند. اکثر کیست های تخمدان خوش خیم هستند و علایمی ندارند. با این حال، بعضی از آنها می توانند به قدری بزرگ شوند که از شکم بیرون زده باشد. سندرم تخمدان پلی کیستیک زمانی گفته می شود که تخمدان ها به بسیاری از کیست های کوچک مبتلا شوند. بیشتر متخصصان بهداشت کیست های لوزالمعده را کیست های واقعی نمی دانند. در عوض، آنها از آنها به عنوان شبه کیست یاد می کنند، زیرا آنها حاوی انواع سلول های موجود در کیست های واقعی نیستند. آنها می توانند شامل سلول هایی باشند که به طور معمول در اندام های دیگر مانند معده یا روده وجود دارند. کیست های پری اپیکال که به آن کیست های رادیکولار نیز گفته می شود، متداول ترین نوع کیست ادنتوژنیک هستند که مربوط به شکل گیری و رشد دندان ها می باشند. این کیست ها معمولا به دلیل التهاب پالپ، مرگ پالپ یا پوسیدگی دندان ایجاد می شوند. کیست های قطبی به کیست های سه حلقوی نیز معروف هستند، کیست های پر از مایعی هستند که از فولیکول مو تشکیل می شوند و معمولا در پوست سر ایجاد می شوند. کیست های پیلونیدال در پوست نزدیک استخوان دنبالچه یا کمر ایجاد می شوند و بعضی اوقات حاوی موهای رشد کرده هستند. این کیست ها می توانند به صورت خوشه ای رشد کنند که باعث ایجاد سوراخ یا حفره ای در پوست می شود. این کیست ها، کیست هایی خوش خیم هستند که در غده صنوبری مغز ایجاد می شوند. طبق مطالعه ای که در سال انجام شد، کیست های غده صنوبری نسبتا شایع هستند. کیست های تارلوف که به آن کیست های ریشه عصب دور مغزی، پرینوریال یا خاجی نیز گفته می شود در قاعده ستون فقرات قرار دارند و از مایع مغزی نخاعی پر می شوند. انتخاب گزینه های درمانی مناسب برای کیست به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع کیست، محل آن، اندازه آن و میزان درد و ناراحتی ایجاد شده توسط آن. برای کیست های بسیار بزرگ که علایم ایجاد می کنند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. گاهی اوقات، ممکن است با قرار دادن یک سوزن یا کاتتر در حفره، کیست را تخلیه یا آسپیراسیون کنند. اگر کیست به راحتی در دسترس نباشد، ممکن است از تصویربرداری رادیولوژیک برای هدایت دقیق سوزن یا کاتتر استفاده کنند. گاهی اوقات، یک پزشک ممکن است مایع خارج شده را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا مشخص کند سلولهای سرطانی وجود دارند یا نه. اگر آنها به سرطانی بودن کیست مشکوک باشند، ممکن است جراحی، تجویز بیوپسی دیواره کیست یا هر دو را پیشنهاد دهند. بسیاری از کیست ها در نتیجه یک بیماری مزمن یا زمینه ای ایجاد می شوند، همانطور که ممکن است در مورد بیماری پستان، فیبروکیستیک یا سندرم تخمدان پلی کیستیک رخ دهد. در چنین مواردی، تمرکز درمان بر روی خود بیماری خواهد بود، نه کیست. سخن آخر کیست ها کیسه های غیر طبیعی و پر از مایعی هستند که می توانند در بافت های هر قسمت از بدن ایجاد شوند. آنها نسبتا شایع هستند و انواع مختلفی دارند. عفونت، تومور، انگل و آسیب می تواند باعث ایجاد کیست شوند. آنها معمولا بدون سلول های سرطانی هستند. اگر فردی نگران ایجاد کیست است و یا متوجه توده جدیدی شده است، در صورت لزوم برای تشخیص و درمان دقیق باید به پزشک مراجعه کند. منبع:

کسب آگاهی از می تواند در تشخیص به موقع و انتخاب گزینه های درمانی آنها موثر باشد. آرتروز باعث تورم و التهاب در مفاصل می شود و معمولا زانو را درگیر می کند. همچنین ممکن است افراد هنگام حرکت دادن زانو دچار سفتی، ضعف و ترک صدا شوند. آرتروز اصطلاحی است که بیش از مورد را شامل می شود که می تواند باعث التهاب یا تورم مفاصل یا بافت ها شود. بسیاری از این بیماری ها می توانند روی زانو ت ثیر بگذارند. این مقاله علایم مختلف آرتروز زانو را مورد بحث قرار می دهد و توضیح می دهد که کدام نوع آرتروز ممکن است این علایم را ایجاد کنند. همچنین اطلاعاتی در مورد گزینه های تشخیص و درمان انواع آن بررسی شده است. علایم آرتروز در زانو، می تواند شامل موارد زیر باشد: ضعف در زانو درد و تورم زانو پس از ضربه دردی که ممکن است با هوای بارانی بدتر شود. احساس قفل شدن هنگام حرکت دادن زانو صدای کلیک یا خرد کردن هنگام حرکت دادن زانو سفتی و تورم زانو، که می تواند صاف یا خم شدن صحیح زانو را سخت کند. درد و تورم زانو که پس از دوره های طولانی بی تحرکی مانند خواب، نشستن، ایستادن یا استراحت که در پایان روز بدتر می شود. ( OA ) ، و آرتریت پس از سانحه، اغلب فقط در یک مفصل یا یک طرف بدن احساس درد می کنند، اگرچه می توانند دو طرف بدن را تحت ت ثیر قرار دهند. از طرفی هم برخی بیماری ها خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتویید تمایل به ت ثیر در دو طرف بدن دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نقرس، آرتروز، آرتریت پس از سانحه، واکنشی و عفونی می توانند باعث ناراحتی مداوم در مرحله حاد یا حمله شوند. با این حال، علایم ممکن است در بعضی از روزها نسبت به روزهای دیگر بدتر شوند. انواع دیگر آرتروز ممکن است علایمی داشته باشد که بین دوره های شدید شدن علایم و در مواردی که علایم بهبود می یابد، متناوب باشد، از جمله: روماتیسم مفصلی آرتریت پسوریازیس آرتروز ناشی از لوپوس بسیاری از بیماری های خود ایمنی، از جمله و پسوریازیس، علایم اولیه را در مفاصل کوچکتر قبل از ضربه زدن به زانو ایجاد می کند. آرتریت نیز به طور معمول از زانو شروع نمی شود. علایم اولیه می تواند انگشتان، مچ دست، آرنج، مچ پا و انگشتان پا را تحت ت ثیر قرار دهد. با این حال، نقرس، آرتریت عفونی و واکنشی، آسیب پس از سانحه و لوپوس تمایل دارند زانو را تحت ت ثیر قرار دهند. انواع آرتروز که ممکن است روی زانو تاثیر بگذارند. شامل موارد زیر هستند: OA ، شایعترین نوع آرتروز و علت آرتروز زانو است. این یک بیماری دژنراتیو است که معمولا افراد بالای سال را تحت ت ثیر قرار می دهد و با از بین رفتن تدریجی غضروف مفصل تشخیص داده می شود. OA زمانی اتفاق میفتد که غضروف مفصل با افزایش سن و فرسودگی مفاصل تخریب شده و فضای بالشتکی بین استخوان ها کاهش یابد و رشد های دردناکی به نام خار استخوان را ایجاد می کند. آرتروز می تواند بر روی هر مفصل در بدن و همزمان بیش از یک مفصل ت ثیر بگذارد. آرتروز پس از سانحه، پس از آسیب به زانو رخ می دهد. آرتریت پس از سانحه، می تواند رباط ها و غضروف هایی را که مفصل را تثبیت و حمایت می کنند، را تحت ت ثیر قرار دهد. نقرس هنگامی رخ می دهد که بلورهای اسید اوریک در مفاصل، مایعات و بافت ها رسوب می کنند. نقرس ممکن است روی مچ پا یا پا نیز ت ثیر بگذارد. برخی از انواع آرتروز می توانند علایمی را در سایر قسمت های بدن ایجاد کنند. در زیر لیستی از این انواع آرتروز و علایم آنها آورده شده است: برخی از علایم روماتیسم مفصلی، عبارتند از: تب درجه پایین خستگی به دلیل درد چشم و قرمزی به دلیل التهاب بی حسی و گزگز در بازوها و پاها به دلیل نوروپاتی درد قفسه سینه، تنگی نفس و سرفه خشک به دلیل درگیری ریه یا قلب التهاب چشم تغییرات ناخن سفتی و درد در ناحیه کمر و باسن لکه های پوستی خارش دار، برافروخته یا نقره ای لوپوس یک بیماری خود ایمنی است. آرتروز، یکی از علایم رایج این بیماری است که می تواند با مشخصات زیر همراه باشد: خشکی چشم و دهان زخم های دهان و بینی حساسیت به نور یا آفتاب درد قفسه سینه و تنگی نفس حساسیت به سرما و اسپاسم رگهای خونی کوچک بثورات برافروخته، پروانه ای شکل در سراسر گونه ها و بینی ناراحتی دستگاه گوارش ناراحتی دستگاه تناسلی با یا بدون ضایعات آرتریت واکنشی معمولا بر مردان تا ساله ت ثیر می گذارد. ورم تب و لرز شروع ناگهانی و شدید علایم با این حال، آرتروز عفونی معمولا روی زانوها ت ثیر می گذارد. اما به ندرت بیش از یک مفصل را درگیر می کند. بهترین نوع درمان آرتروز زانو به علت آن بستگی دارد. برخی از درمان های غیر جراحی رایج برای OA حفظ وزن بدن سالم استفاده از گرما یا یخ چند بار در روز استفاده از وسایل کمکی، مانند زانوبند یا عصا استفاده از کرم ها یا پمادهای کاهش دهنده درد OTC مصرف مکمل های گلوکوزامین و سولفات کندرویتین مصرف داروهای مسکن بدون نسخه ( OTC ) مانند استامینوفن سعی در درمان های جایگزین، مانند طب سوزنی یا پالس درمانی مغناطیسی درگیر کردن در یک ورزش منظم و کم ت ثیر مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری به حداقل رساندن فعالیتهای بدنی که به زانو فشار وارد می کنند، مانند نشستن روی زانو، زانو زدن یا بالا رفتن از پله شرکت در جلسات فیزیوتراپی که در آن یک درمانگر حرفه ای می تواند یک برنامه ورزشی منحصر به فرد برای افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکت ایجاد کند. اگر درمان های خانگی یا داروهای تجویز شده موثر نیستند، پزشک ممکن است جراحی را به شما توصیه کند. انواع جراحی ها، عبارتند از: یک جراح، پوشش مفصلی آسیب دیده را برمی دارد. جراح، مفصل زانو را به طور کامل یا جزیی جایگزین می کند. جراح، استخوان ران را برش داده یا اصلاح می کند تا فشار زانو کاهش یابد. یک جراح، از غضروف های سالم زانو برای پر کردن سوراخ های غضروف مفصل استفاده می کند. انجام تمرینات تقویت کننده و کششی علاوه بر تمرینات کم ضربه اغلب می تواند به بهبود عملکرد و تحرک مفصل کمک کند. انجام تمرینات می تواند در کاهش علایم آرتروز زانو موثر باشد. مهم است که شروع کنید و سپس به تدریج تکرارها یا شدت را با گذشت زمان افزایش دهید. همچنین ادامه انجام تمرینات حتی پس از بهبود علایم یا از بین رفتن آن نیز بسیار مهم است. برای تشخیص آرتروز زانو، پزشک معاینه فیزیکی زانو را انجام می دهد و در مورد علایم از شما سوال می کند. پزشک همچنین ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای مشاهده جزییات استخوان ها، حفره ها و بافت های نرم مفصل انجام دهد، مانند: ام آر آی اشعه ایکس اسکن استخوان اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) پزشکان همچنین ممکن است آزمایش خون را برای بررسی آنتی بادی یا نشانگرهای خود ایمنی در خون مرتبط با آرتروز انجام دهند، مانند: این اسید به تشخیص نقرس کمک می کند. این فاکتور به تشخیص آرتریت روماتویید کمک می کند. این آنتی بادی به تشخیص آرتریت روماتویید کمک می کند. این آنتی بادی ها در تشخیص بیماری های طیف لوپوس و لوپوس موثر است. پزشکان سطح پروتیین واکنش پذیر و میزان رسوب گلبول های قرمز ( ESR ) را در خون اندازه گیری می کنند. این می تواند به تعیین وجود التهاب در بدن کمک کند. پزشکان همچنین ممکن است نمونه های کوچکی از مایعات یا پوست را ارزیابی کنند، مانند: یک نمونه می تواند به تشخیص آرتروز پسوریازیس و لوپوس کمک کند. یک نمونه می تواند به تشخیص نقرس یا آرتریت روماتویید کمک کند. آرتروز، آرتریت روماتویید، آرتریت پسوریازیس و آرتریت پس از سانحه متداول ترین اشکال آرتروز در زانو است. نقرس، آرتریت واکنشی و انواع خاصی از عفونت باکتریایی نیز می توانند علایم آرتروز زانو را ایجاد کنند. برای بحث درباره درد، تورم یا سایر علایم انواع آرتروز زانو به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از انواع آرتروز که به زانوها ت ثیر می گذارد، بدون درمان موثر پیشرونده هستند و یا به آرامی بدتر می شوند. مدیریت بیشتر اشکال آرتروز با داروهای خانگی، تنظیم سبک زندگی یا داروهای تجویزی امکان پذیر است. در موارد شدید، برخی از افراد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. منبع:

(کراتوپلاستی) یک روش جراحی برای جایگزینی بخشی از قرنیه، با بافت آن از طرف اهدا کننده است. قرنیه، سطح شفاف و گنبدی شکل است که نور از آن به چشم وارد می شود. قرنیه، قسمت بزرگی از توانایی چشم برای دید بهتر و واضح است. قرنیه شما باید خوب، صاف و سالم باشد تا بینایی خوبی داشته باشد. اگر زخم، متورم یا آسیب دیده باشد، نور به درستی در چشم متمرکز نمی شود. در نتیجه بینایی شما تار است و یا به درستی نمی توانید ببینید. اگر قرنیه شما قابل بهبود یا ترمیم نباشد، ممکن است چشم پزشک پیوند قرنیه را به شما پیشنهاد دهد. پیوند زمانی است که قرنیه بیمار با قرنیه شفاف و سالم اهدا کننده انسان جایگزین می شود. اهدا کننده انسانی کسی است که تصمیم دارد قرنیه های خود را پس از مرگ به افرادی که به آنها نیاز دارند، اهدا کند. تمام قرنیه های اهدایی به دقت آزمایش می شوند تا از سالم بودن و استفاده از آنها مطمین باشند. پیوند قرنیه می تواند بینایی فرد را بهبود ببخشد و درد را کاهش دهد و ظاهر قرنیه آسیب دیده یا بیمار را بهتر کند. اکثر مراحل پیوند قرنیه موفقیت آمیز است. اما پیوند، عوارض کمی مانند رد شدن قرنیه دهنده را به همراه دارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این عمل جراحی اغلب برای بازگرداندن بینایی به شخصی که قرنیه آسیب دیده دارد، استفاده می شود. پیوند، همچنین می تواند درد یا سایر علایم و نشانه های مرتبط با بیماری های قرنیه را تسکین دهد: التهاب قرنیه نازک شدن یا پارگی قرنیه دیستروفی فوکس، یک بیماری ارثی عوارض ناشی از جراحی قبلی چشم اسکار قرنیه، ناشی از عفونت یا آسیب قرنیه ای که به بیرون برآمده باشد. ( زخم های قرنیه که به درمان پزشکی پاسخ نمی دهند. پیوند قرنیه نسبتا بی خطر است. با این وجود، می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: خون ریزی عفونت چشم رد پیوند قرنیه افزایش فشار در کره چشم ( مشکلات شبکیه، مانند جدا شدن شبکیه یا التهاب در برخی شرایط، به اشتباه می تواند به قرنیه پیوند شده حمله کند. این وضعیت رد پیوند نامیده می شود. در این شرایط ممکن است بیمار به درمان پزشکی یا پیوند قرنیه دیگر نیاز داشته باشد. قرمز شدن چشم حساسیت به نور از دست دادن بینایی رد در حدود درصد از پیوندهای قرنیه رخ می دهد. موارد قبل از پیوند قرنیه که بیمار باید برای آماده شدن جراحی، آنها را در نظر بگیرد، عبارتند از: در معاینه چشمی، چشم پزشک به دنبال شرایطی است که احتمال دارد بعد از جراحی منجر به بروز عوارض جانبی شوند. چشم پزشک با اندازه گیری چشم، اندازه قرنیه را مشخص می کنند. احتمال دارد نیاز باشد ک مصرف برخی از داروها یا مکمل ها را قبل یا بعد از پیوند قرنیه قطع کنید. مشکلات چشمی غیرمرتبط مانند یا می تواند احتمال موفقیت پیوند قرنیه را کاهش دهد. چشم پزشک قبل از جراحی این مشکلات را درمان می کند. قرنیه مورد استفاده در پیوند، از افرادی تهیه می شود که فوت کرده اند. از قرنیه، افرادی که به دلایل ناشناخته فوت کرده اند یا اهداکنندگان مبتلا به برخی بیماری های خاص، مانند بیماری های قابل انتشار، سابقه جراحی قبلی یا بیماری چشم استفاده نمی شود. برخلاف اعضای بدن مانند کبد و کلیه، افرادی که احتیاج به پیوند قرنیه دارند نیازی به همسان سازی بافت نخواهند داشت. در پیوند قرنیه، جراح کل یا جزیی از قرنیه بیمار را از بین می برد و بافت اهدا کننده سالم را جایگزین آن می کند. جراح قرنیه، تصمیم خواهد گرفت که از کدام روش استفاده کند. انواع روش های جراحی پیوند قرنیه شامل موارد زیر است: در این روش جراح، تمام قسمت های غیر طبیعی قرنیه را برش می دهد تا یک دیسک کوچک از بافت قرنیه به اندازه یک دکمه برداشته شود. برای ایجاد این برش دقیق دایره ای، از ابزار خاصی استفاده می شود. سپس قرنیه اهدا کننده، برش خورده و در چشم بیمار قرار می گیرد. سپس جراح با استفاده از بخیه، قرنیه جدید را سر جای خود قرار می دهد. بخیه ها احتمال دارد در مراجعه بعدی با چشم پزشک برداشته شوند. در این روش، بافت بیمار از لایه های پشت قرنیه، از جمله اندوتلیوم و یک لایه نازک از بافت، که اندوتلیوم را از آسیب و عفونت محافظت می کند، برداشته می شود. کراتوپلاستی اندوتلیال دو نوع است. نوع اول، کراتوپلاستی اندوتلیال استریپینگ Descemet ( DSEK ) نامیده می شود که از بافت دهنده برای جایگزینی حدود یک سوم قرنیه استفاده می کند. Descemet ( DMEK ) ، از لایه بسیار نازک تری از بافت دهنده استفاده می کند. بافت مورد استفاده در DMEK . این روش چالش برانگیزتر از DSEK است و معمولا مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش جراح، بافت آسیب دیده را از لایه های جلوی قرنیه، از جمله اپیتلیوم و استروما خارج می کند، اما لایه اندوتلیال پشت را در جای خود رها می کند. ALK را تعیین می کند. کراتوپلاستی لایه جلویی قدامی ( SALK ) فقط لایه های جلوی قرنیه را جایگزین می کند و استروما و اندوتلیوم سالم را دست نخورده باقی می گذارد. وقتی آسیب قرنیه در عمق بیشتری از استروما انتشار می یابد، از روش پیوند لاملار قدامی عمیق ( DALK ) استفاده می شود. سپس بافت سالم از یک اهدا کننده پیوند می شود، تا جای خارج شده را جایگزین کند. در برخی موارد، اگر بیماران واجد شرایط پیوند از قرنیه فرد دیگری نباشند، احتمال دارد قرنیه مصنوعی (کراتوپروتز) دریافت کنند. با پزشک خود در مورد تعیین بهترین روش درمانی مناسب با وضعیت خود و نتایج و عوارض احتمالی آن، مشورت کنید. قطره های چشمی در چشمان شما قرار می گیرد. ممکن است داروی دیگری برای کمک به آرامش شما تجویز شود. جراح از بی حسی موضعی یا عمومی استفاده می کند تا احساس درد نکنید. سپس او وسیله ای را روی چشم شما قرار می دهد تا آن را باز نگه دارد. قرنیه شما را برداشته و بخشی مشابه از قرنیه اهدا کننده را جایگزین کند و آن را در جای خود بخیه بخورد. گاهی اوقات او فقط یک لایه بسیار نازک از سلول ها را از جلوی قرنیه برداشته و بافت اهدا کننده را جایگزین می کند و در جای خود قرار می گیرد. در موارد دیگر، فقط لایه داخلی آسیب دیده قرنیه برداشته می شود و یک دیسک نازک از بافت دهنده سالم بر روی سطح پشتی قرنیه قرار می گیرد. سپس یک حباب هوا در چشم قرار داده می شود تا این لایه سلول جدید به محل خود فشار داده شود تا قرنیه به درستی بهبود یابد. گاهی اوقات چشم پزشک ممکن است در طی همان جراحی مانند آب مروارید سایر مشکلات چشم را ترمیم کند. بعد از جراحی، چشم پزشک شما معمولا یک محافظ را روی چشم شما می بندد تا روی آن با ایمنی پوشانده شود. بخیه های ناشی از جراحی ممکن است نیازی به برداشته شدن داشته باشد یا نباشد. این بستگی به سرعت بهبودی، سلامت چشم و نوع بخیه های استفاده شده دارد. مراقبت های بعد از عمل پیوند قرنیه چشم خود را فشار و مالش ندهید. برای محافظت از چشم خود از عینک یا محافظ چشم استفاده کنید. از قطره های چشم دقیقا همانطور که چشم پزشک تجویز کرده استفاده کنید. در صورت نیاز، داروی ضد درد را بدون نسخه بخورید. از پزشک خود بپرسید کدام یک را می توانید استفاده کنید. با متخصص چشم خود در مورد اینکه چه موقع می توانید به کارهای عادی روزمره خود برگردید مشورت کنید. بسته به پیوند شما ممکن است مجبور شوید پس از جراحی مدتی به پشت دراز بکشید. این کمک می کند تا بافت اهدا کننده جدید در محل خود باقی بماند. بسته به نوع پیوند شما و نحوه بهبودی چشم شما، بهبودی کامل از این جراحی ممکن است یک سال یا بیشتر طول بکشد. محافظ چشم یا عینک در هنگام بهبودی، از چشم شما محافظت می کند. بسته به نوع پیوند، احتمال دارد مجبور باشید برای مدتی بعد از جراحی این کار را انجام دهید تا بافت جدید ثابت بماند. قطره چشمی و گاهی اوقات داروهای خوراکی بلافاصله پس از پیوند قرنیه و در طی بهبودی به کنترل عفونت، التهاب و درد تجویز می شود. قطره چشمی به سرکوب و پیشگیری از رد شدن قرنیه کمک می کند. برنامه ریزی کنید که پس از پیوند قرنیه راحت باشید و به آرامی به فعالیت های طبیعی خود از جمله ورزش برسید. چشم خود را مالش و فشار ندهید. برای بقیه عمر باید اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهید تا از آسیب رساندن به چشم خود پیشگیری کنید. در سال بعد از جراحی، مرتبا به چشم پزشک خود مراجعه کنید تا بهبودی را کنترل کرده و از بروز عوارض احتمالی پیشگیری کنید. در اکثر افرادی که پیوند قرنیه انجام می دهند حداقل تا حدی بینایی آنها بهبود می یابد. نتایج پس از پیوند قرنیه به علت جراحی و سلامت بدن بستگی دارد. به همین دلیل سالانه به چشم پزشک خود مراجعه کنید. رد قرنیه، را اغلب می توان با داروها کنترل کرد. برای تنظیم چشم به قرنیه جدید، احتمال دارد در ابتدا بینایی نسبت به قبل از جراحی بدتر شود. بهبود بینایی شاید چندین ماه طول بکشد. بهبود لایه خارجی قرنیه، ممکن است چندین هفته تا چند ماه طول بکشد که پس از آن چشم پزشک برای ایجاد تنظیماتی که می تواند بینایی بیمار را بهبود بخشد، مواردی را انجام می دهد، از جمله: بخیه هایی که قرنیه پیوندی، را روی چشم، نگه می دارند احتمال دارد باعث افتادگی و برجستگی قرنیه و در نتیجه لکه ها بینایی تار شود. پزشک می تواند با آزاد و سفت کردن برخی از بخیه ها، این موارد را اصلاح کند. عیوب انکساری مانند و دور بینی را می توان با عینک، لنزهای تماسی یا در بعضی موارد با لیزر یا جراحی چشم برطرف کرد.

به نظر می رسد استرس و اضطراب دقیقا یکسان هستند. اما تفاوت استرس و اضطراب در زمینه های علت شناسی و لامت شناسی کاملا بارز می باشند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان استرس یا اضطراب را تجربه می‌کنید، بهتر است درباره هر کدام بیشتر بدانید. طبق گفته انجمن روانشناسی آمریکا، استرس و اضطراب هر دو پاسخ های احساسی بدن هستند. با این حال، استرس معمولا به دلیل یک محرک خارجی است. این محرک‌ها می‌توانند کوتاه‌مدت باشند (مثلا یک سخنرانی مهم، آزمون بزرگ یا بحث استرس‌زا) یا، محرک می تواند طولانی مدت باشد (به عنوان مثال، بیکاری یا یک بیماری مزمن) استرس می تواند هم علایم روحی و هم جسمی ایجاد کند. اضطراب می تواند همان علایم روحی و جسمی مانند استرس را ایجاد کند. افراد مبتلا به اضطراب " نگرانی های مداوم و مفرط دارند که حتی در غیاب یک عامل استرس زا از بین نمی روند. " برای آشنایی بیشتر با استرس و اضطراب به خواندن ادامه دهید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علل استرس و اضطراب چیست؟ استرس می تواند حاد یا مزمن باشد. استرس حاد استرس کوتاه مدت است. به سرعت از بین می رود. ممکن است هنگام مشاجره یا شروع یک کار جدید، استرس شدیدی را تجربه کنید. استرس حاد همچنین می‌تواند به شما در مدیریت یک موقعیت خطرناک کمک کند ممکن است زمانی ظاهر شود که چیزی جدید یا هیجان‌انگیز مانند چتربازی را امتحان می‌کنید. استرس مزمن مدت زمان بیشتری نسبت به استرس حاد ادامه دارد. مثال‌هایی از دلایل استرس مزمن، کشمکش‌های مالی یا مشکلات ازدواج است. استرس مزمن می تواند هفته ها یا حتی ماه ها ادامه داشته باشد. اگر استرس مدیریت نشود، می تواند منجر به مشکلات سلامتی شود. علاوه بر عوامل موقعیتی که می تواند باعث استرس شود، یکی دیگر از عوامل خطر فقدان حمایت اجتماعی و عاطفی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علل اضطراب علت دقیق اضطراب ناشناخته است، اما گمان می رود که به دلیل ترکیبی از عوامل ایجاد شود. این شامل: استرس شدید یا طولانی مدت می تواند بر تعادل شیمیایی که خلق و خوی شما را کنترل می کند ت ثیر بگذارد. استرس زیاد در طولانی مدت می تواند منجر به اضطراب شود. اضطراب در خانواده ها ایجاد می شود. اگر یکی از والدین شما یا هر دوی آنها اضطراب دارند، ممکن است اضطراب را به ارث ببرید. محیط نیز ممکن است نقش داشته باشد، به خصوص اگر به دلیل وراثت در معرض خطر بالاتری باشید. به عنوان مثال، تجربه یک رویداد آسیب زا ممکن است باعث اضطراب شود، به خصوص اگر خطر بالاتری را به ارث برده باشید. عوامل خطر برای اضطراب می تواند بر اساس نوع اختلال اضطرابی که وجود دارد متفاوت باشد. با این حال، هم ژنتیک و هم محیط به عنوان عوامل خطر نقش دارند. سایر عوامل خطر عمومی برای اختلالات اضطرابی شامل خجالتی بودن دوران کودکی، قرار گرفتن در معرض استرس یا رویدادهای منفی در سنین پایین و سابقه خانوادگی اضطراب یا سایر شرایط روانی است. همچنین، برخی از شرایط پزشکی می توانند علایم اضطراب مانند مشکلات تیرویید، ضربان قلب نامنظم یا کافیین را ایجاد یا بدتر کنند. بروز استرس شایع تر است یا اضطراب؟ مطالعه ای که توسط The Harris Poll برای انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد نتایج را در ژانویه گزارش کرد. این نظرسنجی گزارش داد که میانگین سطح استرس از ماه قبل . بوده است در مقیاسی از (کم تا بدون استرس) تا (مقدار بسیار زیادی است. استرس) این مطالعه نشان داد که درصد از بزرگسالان حداقل یک احساس مرتبط با استرس طولانی مدت را در دو هفته گذشته احساس کردند، مانند اضطراب، غم و عصبانیت. بیشتر بزرگسالان احساس استرس در مورد مسایلی از جمله آینده کشور، همه‌گیری کووید - و ناآرامی‌های سیاسی را به عنوان "منابع مهم استرس در زندگی‌شان" گزارش کردند. طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، اختلالات اضطرابی شایع ترین وضعیت روانی در ایالات متحده است. اختلالات اضطرابی میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت ت ثیر قرار می دهد که به معنای . % از جمعیت هر سال است. و اگرچه اختلالات اضطرابی قابل درمان هستند، تنها حدود درصد از افراد مبتلا به اختلال اضطراب تحت درمان قرار می گیرند. اختلالات اضطرابی اغلب با افسردگی رخ می دهد تقریبا نیمی از افراد مبتلا به افسردگی دارای اختلال اضطرابی نیز هستند. علایم استرس و اضطراب کدامند؟ استرس می تواند علایم جسمی و روانی را ایجاد کند: مشکلات معده مانند ناراحتی معده، اسهال یا یبوست فراموشی درد سردرد انرژی کم و عدم تمرکز مشکلات جنسی سفتی در فک یا گردن خستگی زیاد خوابیدن یا مشکل خوابیدن وزن تغییر می کند مصرف الکل یا مواد مخدر (در تلاش برای آرامش) استرس مزمن می تواند منجر به مشکلات پزشکی دیگری مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت، چاقی، افسردگی، اضطراب، آکنه، اگزما یا مشکلات قاعدگی شود. استرس همچنین می تواند سایر شرایط سلامتی را بدتر کند. علایم اضطراب اضطراب همچنین می تواند علایم جسمی و روحی ایجاد کند. علایم ممکن است بر اساس نوع اضطراب متفاوت باشد. برخی از علایم عمومی ممکن است شامل کابوس‌های شبانه، احساس وحشت، داشتن افکار مضطرب که کنترل آن‌ها سخت است و می‌توانند در طول زمان بدتر شوند و تغییرات رفتاری مانند اجتناب از فعالیت‌های زندگی روزمره باشد. علایم فیزیکی می تواند شامل ضربان قلب سریع یا ضربان قلب تند، تنش عضلانی، درد، سرگیجه، خشکی دهان، سردی یا عرق کردن دست ها، حالت تهوع، بی حسی و سوزن سوزن شدن، و تنگی نفس باشد. استرس و اضطراب چگونه تشخیص داده می شود؟ استرس معمولا با آزمایش قابل اندازه گیری نیست. می توانید با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد علایم و شدت آنها صحبت کنید. با صحبت کردن و همچنین گاهی اوقات از طریق یک پرسشنامه، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند تاثیر استرس بر زندگی شما را درک کند. اگر استرس شما مزمن باشد، ممکن است پزشک در مورد علایم دیگر نیز با شما صحبت کند. به عنوان مثال، اگر استرس مزمن باعث فشار خون بالا شود، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می خواهد هم استرس و هم فشار خون بالا را برطرف کند. اضطراب اگر علایم اضطراب دارید، ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما می‌تواند شرح حال بگیرد و معاینه فیزیکی انجام دهد. اگرچه هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص اضطراب وجود ندارد، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است آزمایش های آزمایشگاهی را برای رد سایر شرایط تجویز کند. اگر هیچ نشانه ای از بیماری جسمی وجود نداشته باشد، پزشک شما ممکن است بتواند علایم شما را درمان کند یا ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان، مانند یک مددکار اجتماعی، روانشناس، یا روانپزشک ارجاع دهد. تشخیص بر اساس علایم شما و نحوه تداخل آنها با زندگی شما و همچنین مشاهده پزشک از رفتار شما است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM - ) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، راهنمای مرجعی است که برای تشخیص شرایط روانی مانند اضطراب استفاده می شود. انواع مختلفی از اضطراب وجود دارد: اختلال اضطراب فراگیر ( GAD ) : افراد مبتلا به GAD نگرانی زیادی در مورد مسایل مختلف مانند خانواده، کار و مدرسه دارند. نگرانی می تواند شدید و پایدار باشد. GAD می تواند باعث بی قراری و مشکل در تمرکز و خواب شود. اختلال هراس: اختلال هراس باعث حملات پانیک ناگهانی و بسیار شدید می شود. حمله پانیک می تواند شبیه حمله قلبی باشد، با علایمی مانند تعریق، تپش قلب، درد قفسه سینه و احساس خفگی. افرادی که علایمی مانند حمله قلبی دارند باید فورا به اورژانس مراجعه کنند. فوبیا: فوبیا یک ترس شدید از یک شی یا موقعیت خاص است که ممکن است باعث شود فرد از موقعیت های روزمره اجتناب کند. فوبیا ممکن است شامل حیوانات، ارتفاع، پرواز یا تزریق باشد. اختلال اضطراب اجتماعی ( SAD ) : افراد مبتلا به SAD در مورد موقعیت های اجتماعی احساس نگرانی می کنند و ممکن است از آنها اجتناب کنند. آگورافوبیا: افراد مبتلا به آگورافوبیا ترس شدیدی از محیط های خاص مانند فضاهای تنگ، شلوغی، وسایل نقلیه عمومی یا مکان های خارج از خانه دارند. در شرایط شدید، افراد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است اصلا نتوانند خانه را ترک کنند. اختلال اضطراب جدایی: معمولا کودکان یا نوجوانانی را که نگران دوری از والدین خود هستند، تحت ت ثیر قرار می دهد. آنها نگران هستند که والدینشان صدمه ببینند یا به خانه برنگردند. اختلال استرس پس از سانحه و اختلال وسواس فکری - اجباری از دیگر شرایط سلامت روان هستند که برخی از ویژگی های مشابه اختلالات اضطرابی را به اشتراک می گذارند. استرس و اضطراب چگونه درمان می شود؟ با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد راه های مدیریت استرس صحبت کنید تا به شما کمک کند تا مشخص کنید کدام استراتژی برای شما مفید است. مدیتیشن و کاهش استرس مبتنی بر تمرکز حواس به کاهش استرس و نگرانی کمک می کند و همچنین مزایای دیگری مانند بهبود حافظه و تمرکز، فراز و نشیب های عاطفی کمتر و روابط بهتر را به همراه دارد. درمان شناختی رفتاری ( CBT ) نوعی درمان است که می تواند به علایم سلامت روان کمک کند. برخی افراد ورزش، طب سوزنی و/یا ماساژ را برای مدیریت استرس مفید می دانند. اضطراب CBT اغلب در افراد مبتلا به اضطراب استفاده می شود. CBT می تواند به شما کمک کند با چیزهایی که باعث ترس و احساس اضطراب می شوند کنار بیایید و به شما کمک می کند تا با ترس های خود مقابله کنید تا احساس نکنید مجبور به اجتناب از چیزها هستید. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین ممکن است یک داروی تجویزی را برای کمک به مدیریت اضطراب پیشنهاد کند. گزینه های زیادی وجود دارد، از جمله داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب، و ممکن است کمی آزمون و خطا طول بکشد تا داروی مناسب خود را پیدا کنید. در حالی که همیشه نمی توان از استرس و اضطراب پیشگیری کرد، می توانید اقداماتی را برای کمک به کاهش علایم انجام دهید. اگر در مورد اینکه کدام مراحل ممکن است برای شما مفید باشد، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. برای راهنمایی پزشکی با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. برخی از چیزهایی که ممکن است به استرس کمک کنند عبارتند از مدیتیشن، درمان شناختی رفتاری، طب سوزنی و ماساژ. برای راهنمایی پزشکی با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. CBT و داروهای تجویزی اغلب برای اضطراب استفاده می شوند. در حالی که همیشه نمی توان از استرس و اضطراب پیشگیری کرد، می توانید اقداماتی را برای کمک به کاهش علایم انجام دهید. اگر در مورد اینکه کدام مراحل ممکن است برای شما مفید باشد، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید: درمان شناختی - رفتاری فعالیت های آرامش بخش مانند مدیتیشن، یوگا و تمرینات تنفسی را امتحان کنید. همچنین اگر ترجیح می دهید آنها را در خانه امتحان کنید، برنامه های زیادی در دسترس هستند. هر روز زمانی را برای خود اختصاص دهید، کاری را انجام دهید که از آن لذت می برید، مانند پیاده روی یا خواندن کتاب. غذای سالم بخورید، ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید. سعی کنید با خوابیدن و بیدار شدن در زمان مشخصی هر روز یک برنامه روتین ایجاد کنید. مصرف کافیین را محدود کنید و از مواد مخدر و الکل خودداری کنید. یک دفتر یادداشت کنید و جنبه های مثبت زندگی خود را یادداشت کنید. سعی کنید افکار منفی خود را به چالش بکشید. زمانی که احساس خستگی می کنید، به سخت گیری بیش از حد "نه" بگویید. با خانواده و دوستانی که از شما حمایت می کنند ارتباط برقرار کنید. در محل کار یا مدرسه استراحت کنید. اگر وقت و انرژی دارید از فرصت ها برای داوطلب شدن استفاده کنید. از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا هر یک از داروهایی که مصرف می کنید (از جمله نسخه، OTC ، ویتامین ها یا مکمل ها) می تواند در علایم شما نقش داشته باشد. در جستجوی کمک از ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سلامت روان خود تردید نکنید. افراد مبتلا به اضطراب ممکن است از داروهای تجویزی مانند داروهای ضد افسردگی و یا داروهای ضد اضطراب نیز بهره مند شوند. در حالی که همیشه نمی توان از استرس جلوگیری کرد، برخی نکات می توانند به کاهش استرس کمک کنند. اینها شامل CBT ، آرامش، رژیم غذایی سالم، ورزش و خواب کافی است. در حالی که همیشه نمی توان از اضطراب پیشگیری کرد، CBT می تواند مفید باشد. داروهای تجویزی ممکن است تحت نظارت یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده شود. سایر مواردی که ممکن است به اضطراب کمک کند شامل آرامش، رژیم غذایی سالم، ورزش و خواب کافی است. چه زمانی برای استرس یا اضطراب به پزشک مراجعه کنید؟ اگر احساس می کنید تحت فشار استرس یا اضطراب هستید، اگر به سلامتی شما آسیب وارد می کند، اگر از مواد مخدر یا الکل برای مقابله با علایم خود استفاده می کنید، یا اگر علایم جدید یا غیرعادی دارید، زمان خوبی است که از متخصص کمک بگیرید. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه شما می تواند شما را معاینه کند و در صورت لزوم شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد. هیچ چیز برای احساس خجالت یا تردید وجود ندارد. استرس و اضطراب بسیار رایج هستند و پزشک شما خوشحال خواهد شد که برای کمک به آنها مراجعه کنید. گاهی اوقات، علایم اضطراب می تواند مانند حمله قلبی باشد. حتی اگر فکر می کنید که دچار حمله اضطرابی شده اید، بهتر است به اورژانس بروید تا شرایط تهدید کننده زندگی را رد کنید. اگر مطمین نیستید یا مردد هستید، بهتر است به اورژانس بروید تا بتوانید به سرعت توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی ارزیابی شوید. محرک های رایج اضطراب چیست؟ به طور کلی، استرسی که از بین نمی‌رود می‌تواند باعث ایجاد اضطراب شود، به خصوص اگر به آن توجه نشود. اضطراب همچنین می تواند با کمبود خواب ایجاد شود. محرک های خاص می توانند متفاوت باشند. آنچه باعث ایجاد اضطراب در فردی می شود ممکن است در فرد دیگری باعث اضطراب نشود. آگاهی از محرک های اضطراب و افکار به شما کمک می کند تا مدیریت آنها را یاد بگیرید. برای مثال، اگر می‌دانید که صحبت کردن در جمع شما را مضطرب می‌کند، می‌توانید تکنیک‌های تنفس عمیق را امتحان کنید تا قبل از صحبت کردن در جمع به آرامش برسید. چگونه بفهمم مضطرب هستم یا استرس دارم؟ تشخیص اینکه آیا مضطرب یا استرس زا هستید ممکن است دشوار باشد. اگر در مورد یک رویداد خاص، مانند نقل مکان به خانه جدید یا شروع یک کار جدید، نگران هستید، معمولا به دلیل استرس است. از طرف دیگر، اگر دایما نگران هستید، حتی اگر تهدیدی فوری وجود نداشته باشد، احتمال اضطراب بیشتر است. اگر علایم استرس یا اضطراب را احساس می کنید، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند شما را ارزیابی کند و به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. آیا استرس می تواند باعث اضطراب شود؟ گاهی اوقات استرس می تواند مثبت باشد، برای مثال، اگر شما را مجبور به انجام یک ضرب الاجل کند، و سپس پس از اتمام کار، استرس از بین می رود. با این حال، استرسی که ادامه می‌یابد و از بین نمی‌رود، می‌تواند باعث اضطراب شود، به خصوص اگر نادیده گرفته شود. اگر علایم استرس یا اضطراب را احساس می کنید، همیشه مفید است که با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

، ممکن است معنا و تعبیر های مختلفی داشته باشند. اما موضوع تعبیر خواب سالهاست که مورد توجه بوده و دلیل خوبی هم دارد. درک معنای عمیق‌تر رویاها می‌تواند درک درستی از احساس و تفکر شما ایجاد کند، که می‌تواند برای ایجاد بینش شخصی مفید باشد. بر همین اساس، ما سعی کرده ایم در این مقاله از انواع خواب‌هایی که میبینیم را بررسی کنیم تا بتوانید علل اصلی آنها را براساس شواهد علمی بررسی کنید. پس اگ شما هم از آن دسته افرادی هستید که زیاد خواب می بینید، ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: رویاهای مربوط به سقوط رویاهای افتادن از ارتفاعات بسیار رایج است. در حالی که یک افسانه رایج وجود دارد که اگر در رویای خود به زمین بخورید در زندگی واقعی خواهید مرد، این باور به سادگی درست نیست. بنابراین، رویاهای افتادن واقعا چه معنایی می تواند داشته باشد؟ بر اساس بسیاری از تعابیر رایج رویاها و حداقل یک مطالعه، نوع رویاها نشانه آن است که چیزی در زندگی شما خوب پیش نمی رود. این خواب ممکن است به شما نشان دهد که برای مثال باید در مورد یک انتخاب تجدید نظر کنید یا مسیر جدیدی را در بخشی از زندگی خود در نظر بگیرید. راسل گرانت، نویسنده کتاب The Illustrated Dream Dictionary ، ادعا می کند: " بسیار رایج است. این نمادی از ترس در زندگی واقعی یا شاید شکست در کار یا زندگی عاشقانه است". "سقوط اغلب بیانگر نیاز به رها کردن بیشتر خود و لذت بردن بیشتر از زندگی است. " رویاهایی در مورد برهنه شدن در ملاء عام آیا تا به حال یکی از آن خواب های ناخوشایند را دیده اید که در مدرسه یا اداره بدون لباس ظاهر می شوید؟ نگران نباش رویای برهنه بودن عادی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پنی پیرس، نویسنده دیکشنری رویایی برای آدمک‌ها، پیشنهاد می‌کند که دیدن خواب برهنگی کلی ممکن است نشان‌دهنده این باشد که احساس می‌کنید دروغگو هستید یا از آشکار کردن عیوب و کاستی‌های خودتان می‌ترسید. انواع خواب‌هایی که می بینیم، رویاهایی درباره تعقیب شدن رویاهایی که توسط یک مهاجم شناخته شده یا ناشناس تعقیب می شوند، می توانند به خصوص وحشتناک باشند. بسیاری از مردم این نوع رویاها را تجربه می کنند. اما رویاهای تعقیب شدن در مورد آنچه در ذهن شما می گذرد چه می گویند؟ مترجمان رویاها اغلب پیشنهاد می کنند که چنین رویاهایی به این معنی است که شما سعی می کنید از چیزی در زندگی روزمره خود فرار کنید. تونی کریسپ، نویسنده دیکشنری رویا، پیشنهاد می کند که تعقیب شدن در خواب ممکن است نشان دهنده تمایل به فرار از ترس ها یا خواسته های شما باشد. کلید درک معنای چنین رویایی تا حدی به هویت تعقیب کننده شما بستگی دارد. تعقیب شدن توسط یک حیوان ممکن است نشان دهنده این باشد که شما از خشم و سایر احساسات خود پنهان شده اید. اگر تعقیب‌کننده شما یک شخصیت مرموز و ناشناخته است، ممکن است نشان دهنده یک تجربه دوران کودکی یا آسیب گذشته باشد. اگر توسط فردی از جنس مخالف تعقیب می شوید، به این معنی است که از عشق می ترسید یا توسط یک رابطه گذشته تسخیر شده اید. انواع خواب‌هایی که می بینیم، رویاهای از دست دادن دندان پنی پیرس، نویسنده دیکشنری رویایی برای آدمک‌ها، پیشنهاد می‌کند که دیدن خواب افتادن دندان می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. به عنوان مثال، این ممکن است به این معنی باشد که شما نگران جذابیت یا ظاهر خود هستید. یا شما در مورد توانایی خود در برقراری ارتباط نگران هستید یا اینکه ممکن است چیزی شرم آور گفته باشید. او توضیح می‌دهد: "ماهیت واقعی دندان‌ها توانایی آن‌ها در گاز گرفتن، بریدن، پاره کردن و ساییدن است. "اگر دندان های شما بیفتد، قدرت شخصی و توانایی خود را برای قاطعیت و محافظت از خود از دست می دهید. " رویاهایی درباره شرکت در آزمون بررسی همچنین نشان داده‌اند که رویاهای امتحان دادن رایج است. به گفته کریگ همیلتون پارکر، نویسنده کتاب معنای پنهان رویاها، امتحان کردن در خواب ممکن است ترس اساسی از شکست را آشکار کند. امتحانات، تجربیات استرس زا هستند که در آنها مجبور می شوید با کاستی های خود روبرو شوید. خواب دیدن اینکه در یک امتحان مردود شده اید، در یک امتحان دیر آمده اید یا آمادگی ندارید، نشان می دهد که برای چالش های زندگی احساس آمادگی نمی کنید. رویاهایی درباره مردن مرگ یکی دیگر از موضوعات رایج رویاها است که می تواند به ویژه نگران کننده باشد. رویاپردازان گاهی اوقات خواب مرگ یکی از عزیزان یا حتی مرگ خود را می بینند. تعبیر خواب های رایج نشان می دهد که چنین رویاهایی منعکس کننده در مورد تغییر یا ترس از ناشناخته هستند. لوری لوونبرگ در کتاب رویای خود پیشنهاد می‌کند: "تغییر نیز مانند مرگ می‌تواند ترسناک باشد، زیرا ما نمی‌دانیم "آن طرف" تغییر چیست، به همین دلیل است که ذهن رویاپرداز تغییر را با مرگ یکی می‌داند. لوونبرگ همچنین معتقد است که خواب دیدن مرگ یکی از عزیزان می تواند بازتاب ترس مشابهی از تغییر به خصوص در مورد فرزندانمان باشد. بنابراین، رویاهای مردن، بازتاب نوعی سوگواری برای گذشت اجتناب ناپذیر زمان است. مطالعات همچنین نشان داده است که کسانی که به پایان زندگی نزدیک می شوند و عزیزان اطرافشان رویاهای مهم و معناداری را تجربه می کنند که اغلب مربوط به حضور آرامش بخش، آماده شدن برای مرگ، تماشای یا درگیر شدن با متوفی، عزیزان منتظر، تجربیات ناراحت کننده و کارهای ناتمام است. رویاهایی درباره خیانت خواب دیدن اینکه همسر یا شریک عاشقانه شما با شخص دیگری به شما خیانت می کند می تواند بسیار ناراحت کننده باشد. در برخی موارد، افراد حتی تعجب می کنند که آیا این رویا واقعا ممکن است حقیقت داشته باشد. آیا خواب دیدن اینکه همسرتان خیانت می کند به این معنی است که ممکن است این اتفاق بیفتد؟ یا اینکه در حال حاضر اتفاق افتاده است؟ در حالی که این رویاها ممکن است بازتاب ترس از باشند، چنین رویاهایی احتمالا به این معنی نیست که همسر شما در حال خیانت است یا خیانت می کند. ایو آدامسون و گیل ویلیامسون، نویسندگان کتاب لغت نامه رویایی راهنمای کامل احمق، معتقدند که رویاهای مربوط به خیانت نشان دهنده مشکلات مربوط به اعتماد، وفاداری و ارتباط در یک رابطه است. آنها می نویسند: "اگر شما یا شریک زندگیتان در خوابتان خیانت کرده اید، یکی از شما در حال حاضر آنچه را که از آن رابطه نیاز دارید دریافت نمی کند. " رویاهای مربوط به بارداری مترجمان رویا اغلب پیشنهاد می کنند که رویاهای بارداری نشان دهنده همه چیز از خلاقیت تا ترس است. دیوید سی. لوهف، نویسنده دیکشنری رویاها، معتقد است که رویاهای بارداری ممکن است گاهی اوقات نشان دهنده ترس یک زن از اینکه مادری نالایقی است، باشد. نویسنده تونی کریسپ، برداشت متفاوتی دارد، و نشان می‌دهد که رویاهای بارداری علامت رویاپرداز در حال توسعه بخشی از پتانسیل یا تعمیق یک رابطه است. راسل گرانت مترجم رویاها می نویسد که این رویاها زمان های سختی را پیش بینی می کنند. رویاهای مربوط به پرواز رویاهای مربوط به پرواز را بسیاری تجربه می کنند. همچنین رویاهای پرواز می تواند هیجان انگیز و حتی رهایی بخش باشد، اما گاهی اوقات می تواند کاملا ترسناک باشد (به ویژه برای کسانی که از ارتفاع می ترسند) به گفته تونی کریسپ، نویسنده دیکشنری رویا، رویاهای مربوط به پرواز اغلب نشان دهنده دو جنبه بسیار متفاوت است. از یک طرف، آنها می توانند احساسات آزادی و استقلال را نشان دهند. از سوی دیگر، آنها همچنین می توانند تمایل به فرار یا فرار از واقعیت های زندگی را نشان دهند. او می نویسد: "پرواز به تنهایی، بیشتر اوقات رخ می دهد و جنبه مستقل پرواز را نشان می دهد. اما از آنجایی که اغلب شامل احساسات مثبت لذت است، پرواز ممکن است تمایلات جنسی ما را به تصویر بکشد. به خصوص جنبه هایی از آن که بیانگر آزادی از هنجارها و محدودیت های اجتماعی است. " وقتی کسی را در خواب می بینید به چه معناست؟ دکتر کارل یونگ معتقد بود که اگر در خواب شخصی نزدیک به خود یا شخصی را ببینید که برای شما مهم است، ممکن است نشان دهنده احساس شما نسبت به آن شخص در زندگی واقعی باشد. در حالی که اگر در خواب شخصی را ببینید که با او صمیمی نیستید (مثل شخصی) یا یک فرد ناشناس، آن شخص نمادین تر است. زیگموند فروید پیشنهاد کرد که محیط اطراف شخصی که در خواب می بینید نیز ممکن است مهم باشد، مانند خواب دیدن والدین خود در مکان هایی که معمولا یک پادشاه و ملکه پیدا می کنید، که نشانه احترام شما به آنها است. تعبیر خواب چقدر دقیق است؟ هیچ راهی برای پاسخ به این سوال با قطعیت وجود ندارد زیرا تعبیر خواب هم فردی و هم ذهنی است. آنها از این نظر فردی هستند که معنای رویاها برای یک شخص ممکن است برای دیگری یکسان نباشد. تعابیر رویاها نیز ذهنی هستند زیرا بر اساس معانی هستند که شما به آنها اختصاص می دهید، و این معانی اختصاص داده شده نیز می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. چرا تعبیر خواب در روانکاوی مهم است؟ تیوری خودسازماندهی رویا نشان می دهد که رویاها بازتابی از فعالیت های فیزیولوژیکی و روانشناختی فرد هستند. بنابراین اطلاعات مهمی در مورد افکار و وضعیت عاطفی فرد ارایه می دهند. سپس روانکاوان می توانند از رویاهای فرد برای درک بهتر آنچه در ذهن او می گذرد استفاده کنند. خواب های جنسی به چه معناست؟ برخی از مطالعات نشان می‌دهند که دیدن رویاهای جنسی نتیجه افکار و خیال‌پردازی‌های شما در هنگام بیداری است، و افکار مکرر در مورد به تعداد بیشتری از این رویاها کمک می‌کند. دیگران خواب دیدن در مورد رابطه جنسی را با تمایل به قرار گرفتن در موقعیت های تحریک کننده جنسی مرتبط می دانند. این نوع رویاها نسبتا رایج هستند. به طوری که بیش از % از افراد گزارش داده اند که رویاهایی با ماهیت وابسته به عشق شهوانی دارند. خواب های تکراری به چه معناست؟ برخی از محققان این نظریه را مطرح می کنند که رویاهای منظم و تکرار شونده نشان دهنده سرخوردگی در مورد نیازهای روانی است که برآورده نشده اند. رویاهای تکرار شونده نیز پس از تجربه پریشانی روانی زیاد، مانند، نسبتا رایج هستند. خواب های واضح به چه معناست؟ در برخی موارد، دیدن رویاهای واضح یا شدید نتیجه یک ضربه شدید است، با برخی از مطالعات نشان می دهد که این نوع رویاها پس از سپتامبر افزایش یافته است. رویاهای واضح معمولا در طول خواب REM رخ می دهند و همچنین می توانند به دلیل خواب پراکنده، کمبود خواب، استرس، بارداری یا دارویی باشد که مصرف می کنید. سخن آخر خب چی فکر می کنی؟ آیا برخی از این تعابیر خواب دقیق به نظر می رسند؟ اگر نه، نگران نباشید. رویاهای شما منحصر به فرد و بسیار شخصی هستند. به احتمال زیاد، چیزهایی که در رویاهای خود تجربه می کنید، احتمالا بازتابی از نگرانی هایی است که در زندگی روزمره خود با آن مواجه هستید، یا رویدادهای اخیر.

، جایگزینی برای درمان حرفه ای نیستند، اما برای کسانی که در غیر این صورت ممکن است هیچ کمکی دریافت نکنند، استفاده از آنها نقطه شروع خوبی است. راهبردهای خودیاری برای اختلال اضطراب اجتماعی که در زیر به آنها اشاره شده است را می توان در خانه برای غلبه بر علایم اختلال اضطراب اجتماعی استفاده کرد. کمک به اختلال اضطراب اجتماعی ( SAD ) می تواند به اشکال مختلف باشد. اگرچه درمان برای SAD در دسترس و موثر است، تخمین زده می‌شود که تنها درصد از افراد مبتلا به این اختلال درمان می‌شوند. اولین قدم خوب برای مقابله با اختلال اضطراب اجتماعی، شناسایی مهارت‌های اجتماعی است. اگر بتوانید مهارت های اجتماعی خود را بشناسید و روی بهبود آنها تمرکز کنید، ممکن است به شما کمک کند تا با افکار و احساسات ناشی از اختلال اضطراب اجتماعی کنار بیایید. اما بیایید سایر راهکارهای مقابله با اختلال اضطراب اجتماعی را بشناسیم. آنها عبارتند از: آنچه در این مقاله خواهید خواند: یادبگیرید قاطع باشید. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی فاقد قاطعیت هستند و می توانند از یادگیری قاطعیت بیشتر از طریق راهبردهای خودیاری بهره ببرند. با بیان نیازهای خود به شیوه ای آرام، قاطعیت را تمرین کنید. معمولا این به شکل جملات "من" مانند "وقتی به تماس‌های تلفنی من پاسخ نمی‌دهی احساس ناراحتی می‌کنم" می‌شود. یادگیری نه گفتن نیز بخش مهمی از قاطعیت و مهارتی است که اکثر افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی با آن دست و پنجه نرم می کنند. ارتباط غیر کلامی برقرار کنید. بهبود مهارت های ارتباطی غیرکلامی راهکار دیگر برای مقابله با اختلال اضطراب اجتماعی است که در آن اگر با اضطراب اجتماعی زندگی می کنید، می توانید از استراتژی های خودیاری استفاده کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اکثر افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی تمایل دارند که یک موضع "بسته" اتخاذ کنند. ممکن است بدون اینکه متوجه شوید این کار را انجام دهید. یادگیری نحوه قرار گرفتن در وضعیت آرام (مثلا دست‌ها در پهلو، تماس چشمی خوب) دیگران را تشویق می‌کند تا به شما پاسخ مثبت دهند و باعث می‌شود شما راحت‌تر به نظر برسید. افزایش اعتماد به نفس بدن از این طریق به شما کمک می کند تا در تعاملات اجتماعی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید. ارتباط کلامی خود را تقویت کنید. علاوه بر اتخاذ یک وضعیت بدنی آرام، یادگیری نحوه شروع مکالمات، ادامه دادن آنها و گوش دادن با دقت، مهارت هایی هستند که می توانید از طریق آنها راهبردهای خودیاری توسعه دهید. به عنوان مثال، یک نکته سریع برای پیوستن به گروهی از افراد در مکالمه این است که ابتدا گوش دهید و سپس در مورد آنچه که آنها در مورد آن صحبت می‌کنند نظر بدهید. به عنوان مثال، "آیا شما در مورد نتایج انتخابات صحبت می کنید؟ من هم نمی توانستم آنها را باور کنم. " تا حد امکان خود را در معرض فرصت های بیشتری قرار دهید تا توانایی های ارتباط کلامی خود را توسعه دهید. تمرین کنید که شنونده خوبی باشید، سوالاتی با پایان باز بپرسید و داستان هایی درباره خودتان به اشتراک بگذارید تا دیگران بهتر شما را بشناسند. مقابله عاطفی ترس و افکار منفی دو مورد از رایج ترین احساسات در هنگام داشتن اضطراب اجتماعی هستند. چند استراتژی ساده می تواند به شما در غلبه بر آنها کمک کند. تنفس عمیق اضطراب اجتماعی به این معنی است که احتمالا در موقعیت های اجتماعی، واکنش های عاطفی شدیدی دارید. یکی از راه‌های کاهش این واکنش‌های مضطرب این است که بدن شما در حالت آرامش قرار گیرد. هنگامی که بدن شما آرام است، تنفس شما آهسته و طبیعی است و ذهن شما عاری از افکار منفی است و لذت بردن از بودن با دیگران را آسان تر می کند. احتمالا در موقعیت‌های اضطراب‌آور خیلی سریع نفس می‌کشید که به نوبه خود علایم دیگر اضطراب شما را بدتر می‌کند. در زیر چند مرحله برای مدیریت تنفس مضطرب و سطحی شما آورده شده است. چگونه تنفس عمیق را تمرین کنیم؟ تعداد نفس هایی را که در یک دقیقه می کشید بشمارید (یک دم و بازدم را یک عدد بشمارید) این عدد را یادداشت کنید. هر فرد به طور متوسط تا نفس در دقیقه می کشد. روی تنفس خود تمرکز کنید. از طریق بینی نفس بکشید و از طریق دهان بازدم کنید. به جای نفس های کم عمق از قفسه سینه، از دیافراگم نفس عمیق بکشید. دم را به مدت ثانیه و بازدم را به مدت ثانیه انجام دهید (از ساعت یا ساعت با عقربه دوم استفاده کنید) در حین بازدم، به "آرامش" فکر کنید و تنش را در عضلات خود رها کنید. به مدت دقیقه به این روش تنفس کنید. دوباره نفس های خود را در دقیقه بشمارید و ببینید که آیا عدد کاهش یافته است یا خیر. این تکنیک تنفس را چند بار در روز تمرین کنید، زمانی که از قبل آرام هستید. ممکن است شروع تمرین از اولین بیدار شدن و قبل از خواب کمک کند. وقتی در موقعیت‌های اجتماعی قرار می‌گیرید، مطمین شوید که همانطور که تمرین می‌کردید نفس می‌کشید. با گذشت زمان، این روش تنفس ممکن است خودکارتر شود. کاهش تفکر منفی اگر با اضطراب اجتماعی زندگی می کنید، احتمالا نظرات یا حالات چهره افراد دیگر را اشتباه تعبیر می کنید. همین قضاوت های اشتباه منجر به واکنش های عاطفی شدید شما می شود. فکر کردن: شما فرض می کنید که می دانید دیگران در مورد شما چه فکری می کنند (مثلا "همه می توانند ببینند که من چقدر مضطرب هستم. ") شخصی سازی: شما فرض می کنید که رفتارهای دیگران به شما مربوط است (مثلا "او خسته به نظر می رسد، من نباید او را به این فیلم دعوت می کردم. ") افکاری که دارید به قدری خودکار هستند که احتمالا حتی متوجه نمی شوید که به آنها فکر می کنید. در زیر چند قدم برای مدیریت بهتر افکار منفی آورده شده است. چگونه افکار منفی را کاهش دهیم؟ به موقعیت اجتماعی اخیری که در آن احساس اضطراب می کردید، فکر کنید. افکار منفی خود را قبل، در حین و بعد از آن موقعیت بنویسید. از خود سوالاتی بپرسید تا افکار منفی خود را به چالش بکشید. به عنوان مثال، اگر فکر خودکار منفی شما این بود که "مردم خمیازه می کشند، آنها باید فکر کنند که من خسته کننده هستم" از خود بپرسید: "آیا می تواند توضیح دیگری داشته باشد؟ " در این مورد، فکر جایگزین شما می تواند این باشد که "احتمالا ربطی به من نداشت، آنها فقط خسته بودند. " سعی کنید افکار منفی خودکاری که قبل، در طول و بعد از موقعیت های اجتماعی ترسناک دارید، را با جایگزین های دیگر به چالش بکشید. مواجهه با ترس های خود فرار از موقعیت‌های ترسناک ممکن است واکنش‌های احساسی شما را در کوتاه‌مدت کاهش دهد، اما در دراز مدت، زندگی شما را به شدت محدود می‌کند. علاوه بر این، احتمال دارد تعداد موقعیت‌هایی که از آن‌ها می‌ترسید، افزایش‌یابد. از سوی دیگر، قرار گرفتن تدریجی در موقعیت‌های اجتماعی همراه با تکنیک‌های تمدد اعصاب به کاهش اضطراب و واکنش‌های عاطفی که با آن موقعیت‌ها مرتبط می‌شود کمک می‌کند. راه هایی برای غلبه بر اجتناب وجود دارد. برای شروع، موقعیت برتر را که از آنها فرار می کنید، را بشناسید. برای هر موقعیت موجود در لیست، آن را به یک سری مراحل تقسیم کنید که سختی آن افزایش می یابد. به عنوان مثال، اگر می ترسید در مرکز توجه قرار بگیرید، مراحل شما ممکن است به این صورت باشد: یک داستان خنده دار در مورد خودتان برای گروهی از افرادی که به خوبی می شناسید بگویید. یک داستان خنده دار در مورد خودتان برای گروهی از افرادی که به خوبی نمی شناسید بگویید. نظر واقعی خود را برای گروهی از دوستان بیان کنید. نظر واقعی خود را به گروهی از غریبه ها بگویید. هنگام شام با افرادی که به خوبی می شناسید نان تست درست کنید. هنگام شام با افرادی که به خوبی آنها را نمی شناسید نان تست درست کنید. قبل از اینکه به مرحله بعدی بروید، هر مرحله را به همان اندازه که نیاز دارید تمرین کنید. اگر متوجه اضطراب شدید، افکار منفی خود را به چالش بکشید و از تکنیک تنفس آهسته برای آرامش استفاده کنید. توجه داشته باشید که لیست خاصی که ایجاد می کنید به ترس های شما بستگی دارد. برای مثال، ممکن است از صحبت کردن در مقابل افرادی که به خوبی می‌شناسید در مقایسه با انبوهی از غریبه‌ها بیشتر احساس ترس کنید. در این صورت، موارد موجود در لیست را معکوس خواهید کرد. استراتژی های روزانه در زیر چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند تا با اضطراب اجتماعی به طور روزمره، مانند هنگام کار یا حضور در مدرسه کنار بیایید. زودتر به جلسات برسید تا بتوانید به محض ورود افراد، آنها را یک به یک ملاقات کنید. فهرستی از سوالاتی که باید از معلم یا سرپرست خود بپرسید تهیه کنید و با کمترین مواردی که اضطراب را برانگیخته است شروع کنید. از مصرف الکل برای غلبه بر ممانعت ها خودداری کنید. شغلی را انتخاب کنید که برای آن اشتیاق دارید تا حتی چالش برانگیزترین جنبه های کار از نظر اضطراب اجتماعی ارزشش را داشته باشد. با احوالپرسی، تعریف و تمجید و شروع گفتگوهای کوتاه، دوستان جدیدی پیدا کنید. به طور منظم ورزش کنید، غذای مناسب بخورید و از کافیین و شکر برای کاهش اضطراب خودداری کنید. اشتباهاتی که باید از آنها اجتناب کرد؟ تعدادی از اشتباهات رایج وجود دارد که افراد هنگام تلاش برای غلبه بر اضطراب اجتماعی از طریق راهبردهای خودیاری مرتکب می شوند. اجتناب از این اشتباهات تضمین می کند که اوضاع را بدتر نمی کنید. هرگز سعی نکنید اضطراب خود را کنترل کنید. هرچه بیشتر آن را به عنوان یک چیز وحشتناک ببینی که باید حذف شود، تمرکز شما بیشتر روی آن خواهد بود و کاهش آن سخت تر خواهد بود. روی کامل بودن تمرکز نکنید. هرگز اضطراب اجتماعی را به عنوان یک ویژگی شخصیتی نپذیرید. در حالی که ممکن است درونگرا باشید یا تمایل به خجالتی بودن داشته باشید، اختلال اضطراب اجتماعی یک موضوع سلامت روانی است که شما می توانید بر اضطراب خود غلبه کنید و زندگی رضایت بخشی داشته باشید. برای کمک گرفتن از یک متخصص سلامت روان خیلی منتظر نمانید. در حالی که می‌تواند وسوسه انگیز باشد که فکر کنید می‌توانید همه اینها را به تنهایی حل کنید، اغلب افراد برای مدیریت موفقیت‌آمیز اضطراب اجتماعی به درمان یا دارو نیاز دارند. سخن آخر با گذشت زمان، همانطور که آرامش را تمرین می‌کنید، افکار منفی را به چالش بکشید و با موقعیت‌های ترسناک روبرو می‌شوید، مدیریت اضطراب خود را در موقعیت‌های استرس‌زا آسان‌تر خواهید کرد. این باید به کاهش اضطراب اجتماعی شما کمک کند. با این حال، اگر همچنان با اضطراب شدید روزانه مواجه هستید، مهم است که با پزشک یا یک متخصص سلامت روان مشورت کنید، زیرا درمان سنتی مانند دارو درمانی یا درمان شناختی - رفتاری ممکن است توصیه شود.

ممکن است با علایمی که زنان دارند کمی متفاوت باشد. اما به طور کلی، سیستم گوارش انسان پیچیده است، و همین پیچیدگی آن، شناخت علایم سرطان روده بزرگ را دشوار می کند. در نتیجه، انجام در غربالگری های منظم سرطان روده بزرگ، امری حیاتی است. سرطان روده بزرگ، سومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان و زنان در ایالات متحده است. برای مردان، خطر کلی ابتلا به سرطان روده بزرگ، حدود یک مورد در نفر است که برابر با . درصد تخمین زده می شود. بسیاری از علایم می تواند نشان دهنده، سرطان روده بزرگ باشد، اما اگر فرد این علایم را داشته باشد، لزوما به معنای ابتلا به این بیماری نیست. با این حال، افرادی که علایم جدیدی را تجربه می کند باید برای تشخیص با پزشک خود مشورت کند. علایم که مردان تجربه می کنند ممکن است با علایمی که زنان دارند کمی متفاوت باشد. زیرا در مردان، سرطان در قسمت آخر روده بزرگ (روده بزرگ سیگمویید) و در راست روده شیوع بیشتری دارد. برای زنان، سرطان بیشتر در روده بزرگ (جایی که تشخیص آن دشوارتر است) ، بیشتر رخ می دهد. سرطان روده بزرگ در روده بزرگ سیگمویید یا راست روده می تواند علایمی مانند خون در مدفوع یا احساس مداوم نیاز به استفاده از توالت ایجاد کند. این علایم ممکن است در اوایل دوره بیماری آزار دهنده شوند. این می تواند بیماران را به دنبال مراقبت های پزشکی و معاینه زودتر از سرطان در بالاتر از روده بزرگ سوق دهد. با این حال، حتی در مراحل اولیه هم سرطان روده بزرگ تشخیص داده شود، باز هم در مردان هنوز کشنده تر از زنان است. یکی از دلایل تفاوت در هورمون ها است، زیرا هورمون های زنانه ممکن است در هنگام سرطان روده بزرگ اثر محافظتی داشته باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سبک زندگی، از جمله رژیم غذایی پیش التهاب، چاقی و کمبود ورزش نیز در این امر نقش دارد. این عوامل بیشتر از زنان روی مردان ت ثیر منفی می گذارد و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد. برخی از علایم سرطان روده بزرگ در مردان، عبارتند از: شخصی که احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را دارد باید با پزشک مشورت کند. ناراحتی معده یا عفونت جزیی، نیز می تواند باعث تغییرات در اجابت مزاج، مانند، اسهال، و مدفوع نازک شود. با این حال، این مشکلات معمولا ظرف چند روز با کمتر شدن بیماری برطرف می شوند. تغییراتی در روده ها که بیش از چند روز طول می کشد احتمال دارد نشانه یک بیماری در سلامتی باشد. اگر شخصی این علایم را به طور منظم یا بیش از چند روز دارد، باید با پزشک مشورت کند. دل پیچه های گاه به گاه یا نفخ از مشکلات گوارشی متداول هستند که می توانند به دلیل ناراحتی معده، گاز یا خوردن برخی غذاها رخ دهند. احساس گرفتگی و نفخ شکم مکرر و غیر قابل توضیح، می تواند نشانه ای از سرطان روده بزرگ باشد. گرچه این علایم بیشتر نتیجه سایر بیماری ها است. اگر رشد هر گونه تومور باعث شود، احتمال دارد فرد احساس کند که هرگز نمی تواند روده خود را تخلیه کند حتی اگر روده آنها خالی باشد، باز هم احساس نیاز می کنند که دوباره به دستشویی بروند. دیدن خون در مدفوع می تواند ترسناک باشد. اما در برخی شرایط ممکن است مدفوع، رگه هایی از خون قرمز تازه و یا کل مدفوع ظاهری تیره و قیر مانند داشته باشد. سایر دلایل احتمالی مانند بواسیرنیز وجود دارد. با این حال، کسی که در مدفوع خود خون مشاهده می کند، باید برای تشخیص بهتر با پزشک مشورت کند. لاغر شدن ناگهانی و غیرمنتظره، نشانه چندین نوع سرطان است. از دست دادن بدون دلیل وزن بدن، در عرض ماه احتمال دارد نشانه ای جدی برای نیاز به مشورت با پزشک باشد. در افراد مبتلا به سرطان، کاهش وزن می تواند به دلیل مصرف بیشتر انرژی بدن، توسط سلول های سرطانی باشد. نیز به سختی در حال مبارزه با سلول های سرطانی است. تومور های بزرگ ممکن است منجر به انسداد روده بزرگ شود، که می تواند باعث تغییر روده و کاهش وزن بدن هم گردد. افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ، ممکن است خستگی یا ضعف مداوم داشته باشند. اگرچه احساس خستگی، در حالت عادی طبیعی است، اما خستگی مزمن که با استراحت از بین نمی رود می تواند علامت جدی باشد. خستگی مزمن به طور کلی علامت یک بیماری زمینه ای است. هر کسی که خستگی را تجربه می کند برای کمک به تعیین علت، باید با پزشک مشورت کند. هنگامی که سرطان شروع به تخلیه انرژی از بدن می کند، منجر به می شود، و معمولا افراد علایم مربوط به آن، از جمله تنگی نفس را تجربه می کنند. در این شرایط احتمال دارد نفس کشیدن برای فرد دشوار باشد یا شاید خیلی سریع از چیزی ساده مانند راه رفتن در مسافت کوتاه یا خندیدن خسته شود. برخی از عوامل احتمال دارد خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد، از جمله کهولت سن داشتن دیابت نوع سابقه خانوادگی پولیپ یا سرطان روده بزرگ سابقه شخصی مسایل گوارشی، مانند پولیپ روده بزرگ یا برخی جهش های ژنی ارثی، مانند سرطان روده بزرگ غیرپلی پوزیتی ارثی پیشگیری از سرطان در همه موارد موثر نیست، اما ایجاد تغییر در سبک زندگی برای از بین بردن برخی از عوامل خطر، می تواند به فرد کمک کند تا احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش دهد. همانطور که انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند، رژیم غذایی که سرشار از گوشت قرمز یا فرآورده های گوشتی فرآوری شده باشد، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد. این غذاها عبارتند از جگر هات داگ گوشت گاو گوشت بره غذاهای آماده پختن گوشت ها در دمای بسیار بالا، مانند کباب پز یا سرخ کن، مواد شیمیایی سرطان زایی آزاد می کند. این مواد شیمیایی همچنین احتمال دارد خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد، اگرچه هنوز رابطه بین روش های پخت گوشت و سرطان مشخص نیست. اضافه وزن یا چاقی، خطر ابتلا یا مرگ بر اثر سرطان روده بزرگ را در فرد افزایش می دهد. طبق، به نظر می رسد ارتباط بین چاقی و سرطان روده بزرگ در مردان نیز بیشتر است. بی تحرکی از نظر جسمی، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد. فعال ماندن با انجام تمرینات حتی سبک، هر روز می تواند به کاهش این خطر کمک کند. افرادی که زیاد یا به طورمنظم الکل می نوشند احتمال دارد بیشتر در معرض خطر سرطان روده بزرگ قرار بگیرند. افرادی که سیگار می کشند بیشتر از کسانی که سیگار نمی کشند، دچار سرطان روده بزرگ می شوند. سیگار کشیدن همچنین خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان را افزایش می دهد. در ایالات متحده، مردان از هر نژاد بیشتر از زنان به سرطان روده بزرگ مبتلا می شوند. مردان سیاه پوست بالاترین میزان را در بین تمام قومیت هایی که مورد مطالعه قرار گرفته اند دارند. به طور کلی، میزان سرطان روده بزرگ هر ساله حدود % کاهش می یابد اما روند نگران کننده ای برای تشخیص افراد جوان وجود دارد. عوامل خطرناکی برای سرطان روده بزرگ وجود دارد، از جمله سن، ژنتیک و داشتن IBD یا بیماری که باعث رشد پولیپ می شود که نمی توان از آنها جلوگیری کرد و یا آنها را تغییر درد. برخی از عوامل می توانند خطر بروز سرطان روده در مردان را افزایش دهند. جراحی یک روش درمانی معمول برای سرطان روده بزرگ است. سرطان روده بزرگ در صورت تشخیص در مراحل اولیه که سرطان فقط در روده است و به سایر مناطق بدن انتشار نیافته است، غالبا قابل درمان است. جراحی، متداول ترین روش یا خط اول سرطان روده بزرگ است و میزان موفقیت در درمان آن حدود درصد است. جراح تومور سرطانی و گره های لنفاوی مجاور و همچنین بخشی از بافت سالم اطراف رشد را از بین می برد. سپس قسمت های سالم روده را دوباره وصل می کند. بسیاری از انواع اولیه سرطان روده بزرگ، نیاز به درمان بیشتر ندارند. اگر سرطان پیشرفته باشد، احتمال دارد نیاز به برداشتن بیشتر روده بزرگ داشته باشد و اگر بیماری مربوط به رکتوم شود، جراح می تواند این قسمت از روده بزرگ را خارج کند. گاهی اوقات، پزشکان، شیمی درمانی را به افرادی توصیه می کنند که احتمال خطر بیشتری برای عود تومور در آنها وجود دارد. در بیشتر موارد، علایم گوارشی نشان دهنده سرطان نیست. با این حال، اگر علایم غیر طبیعی را تجربه می کنید و به طور منظم تری ظاهر یا به طور مداوم بدتر می شود، بهتر است با پزشک تماس بگیرید. زیرا راه دیگری برای تشخیص این موارد وجود ندارد. حتی اگر علت اصلی آن، سرطان روده بزرگ نباشد، پزشک احتمال دارد بتواند یک اختلال جداگانه را تشخیص دهد که می تواند درمان آن را توصیه کند. بسیاری از افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ، علایم اولیه را بروز نمی دهند بنابراین تجربه علایم می تواند نشانه رشد یا انتشار سرطان باشد. توصیه می کنند که زنان و مردان با خطر متوسط سرطان روده بزرگ، غربالگری را از سن سال شروع کنند. اگر فرد به طور مرتب در غربالگری ها شرکت کند، پزشکان می توانند در مراحل اولیه، سرطان روده بزرگ را تشخیص و درمان کنند. افرادی که علایم گوارشی جدید و غیرقابل توضیح را تجربه می کنند یا در مورد علایم خود تردید دارد، باید با پزشک مشورت کند. غربالگری و تشخیص زودهنگام در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ، بسیار مهم است. وقتی پزشکان سرطان روده بزرگ را قبل از شیوع تشخیص می دهند، میزان بقای نسبی ساله درصد است. با این حال، میزان بقا در بین افرادی که تا مرحله بعدی تشخیص داده نمی شود، کمتر است. روش های غربالگری سرطان روده بزرگ شامل آزمایش مدفوع، اشعه ایکس تخصصی، توموگرافی کامپیوتری ( CT ) و آزمایش های آندوسکوپی مانند سیگموییدوسکوپی و است. کولونوسکوپی فرصتی را برای دیدن کل طول روده بزرگ و همچنین برداشتن پولیپ فراهم می کند. تعداد زنان و مردان تشخیص داده شده در مراحل پیشرفته تر سرطان روده بزرگ تقریبا مشابه است. زنان پس از تشخیص سرطان روده بزرگ مسن بدترین وضعیت را دارند. با این حال، امید به زنده ماندن در مردان مبتلا به سرطان روده نسبت به زنان کمتر است. تصور می شود که بسیاری از سبک های زندگی و عوامل ژنتیکی موثر در خطر در مردان و تفاوت هورمون ها در بین دو جنس ممکن است از دلایل این ت ثیر بر زنده ماندن آنها باشد. منابع:

بسیاری از متخصصان را نگران کرده است. بر همین اساس، آنها از زنان جوان می خواهند که از سابقه سرطان خانواده خود و همچنین خطرات مربوط به سبک زندگی آگاه باشند. این در حالی است که محققان هشدار داده اند که میزان سرطان پستان در افراد زیر سال افزایش یافته است. آنها می گویند مطمین نیستند که چرا نرخ ابتلا به سرطان ها بالا رفته است. اما امیدوارند که یافته های آنها باعث افزایش آگاهی و تحقیقات بیشتر در این زمینه شود. متخصصان از دختران جوان می خواهند که از سابقه خانوادگی وجود سرطان پستان و همچنین عوامل خطری که منجر به بروز سرطان می شود، آگاهی داشته باشند. نتایج بررسی های جدید منتشر شده در مجله رادیولوژی این ادعا را تایید می کند. این مطالعه نشان می دهد که میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در واقع در افراد زیر سال افزایش یافته است. این روند میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان را تغییر می دهد. محققان توضیح داده اند که از سال ، آمار ثابت، کاهش مداوم در میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در ایالات متحده را نشان داده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از سال تا ، میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان برای همه افراد در ایالات متحده درصد کاهش یافته است، که به دلیل بهبود درمان و افزایش میزان غربالگری ماموگرافی در دهه است. در مطالعه جدید، محققان روند ایالات متحده در میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در زنان را در گروه های زیر ساله بر اساس داده های اخیر مرکز ملی آمار بهداشت تعیین کردند. طبق این بررسی ها میزان بروز سرطان پستان در افراد زیر سال افزایش یافته است. این مطالعه گزارش داد که میزان سرطان پستان در مرحله بالاتر نیز از سال بیش از درصد در سال افزایش یافته است. میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در سنین تا سال همچنان ادامه دارد. اما در سنین سال به پایین افزایش می یابد. این افزایش در سنین تا سال تقریبا درصد در سال بود. طبق این بررسی ها، در حالی که سرطان پستان هنوز در افراد جوان شیوع کمتری دارد. اما این میزان در حال افزایش است. نویسندگان این تحقیق ابراز امیدواری کردند که این یافته ها، باعث افزایش آگاهی در مورد سرطان پستان در افراد جوان شود. دکتر ردوارد هندریک، دکترای تحقیق، استاد ارشد مطالعه و استاد بالینی در بخش رادیولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو در آرورا، می گوید: واضح است که میزان مرگ و میر در زنان زیر سال دیگر کاهش نمی یابد. وی می گوید: من تخمین می زنم که طی دو تا سه سال، میزان مرگ و میر در این زنان به طور قابل توجهی افزایش می یابد. هندریک گفت: امید ما این است که این یافته ها، منجر به افزایش توجه و تحقیقات بیشتری در مورد سرطان پستان شود. سرطان پستان شایع ترین سرطان غیر پوستی و دومین علت شایع مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در ایالات متحده است. حتی درصد کل سرطان ها را تشکیل می دهد. بیشتر سرطان های تهاجمی پستان در زنان سال به بالا اتفاق میفتد. اما حدود درصد موارد در زنان زیر سال رخ می دهد. آن والاس، رییس مرکز جامع سلامت پستان و استاد جراحی در UC San Diego Health ، می گوید: حتی افراد ساله نیز باید در مورد بروز سرطان پستان هوشیار باشند. وی توصیه می کند: به بدن خود توجه کنید. اگر چیز جدیدی در پستان خود پیدا کردید و طی دو هفته دیگر از بین نرفته است، آن را با پزشک خود درمیان بگذارید. اگر احساس خوبی در مورد تغییرات پستانی خود ندارید، پیش قدم شوید. از پزشک خود بخواهید سونوگرافی را تجویز کند. وی معتقد است که هیچ دلیل معتبری برای ت خیر در مراجعه به پزشک و مشورت با وی وجود ندارد. وی مردم را به آگاهی از سابقه خانوادگی خود در مورد ابتلا به سرطان تشویق می کند. او می گوید: ما بیماران جوانی داشته ایم. آنها می دانستند که پدرشان سرطان دارد. اما هیچ وقت برای غربالگری اقدام نکرده اند. شما باید تاریخچه هر دو والدین خود را بدانید. متخصصان اطفال و پزشکان مراقبت های اولیه باید همه این موارد را در پرونده پزشکی افراد ثبت کنند. دکتر پاتریشیا گانز، مدیر تحقیقات پیشگیری و کنترل سرطان در مرکز جامع سرطان Jonsson زنان جوان تر به طور کلی خود را در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان نمی دانند. با این حال، سرطان پستان می تواند در هر سنی بروز کند. زنانی که سرطان پستان آنها در مراحل اولیه تشیص داده شده زنده می مانند. به طور کلی انجام ماموگرافی غربالگری برای زنان زیر سال توصیه نمی شود. با این حال، برای زنان مبتلا به جهش ژنتیکی، غربالگری می تواند از سالگی آغاز شود. در زنانی که سابقه خانوادگی سرطان پستان دارند، غربالگری اغلب سال زودتر از اولین خویشاوند خانواده آسیب دیده آغاز می شود. ام آر آی پستان غالبا علاوه بر ماموگرافی منابع:

عبارتند از استرس بیش از حد، ضربه به بدن و عفونت های ویروسی. درد عضلانی می تواند در بزرگسالان و کودکان ایجاد شود. در بسیاری از موارد، درد و درد عضلات جای نگرانی نیست و بدون درمان پزشکی برطرف می شود. با این وجود، گاهی اوقات درد عضلانی می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. درد عضلانی که به آن میالژی نیز گفته می شود، در هر ناحیه از بدن که عضله وجود داشته باشد، احساس می شود. بسته به علت، ناراحتی ممکن است خفیف یا بسیار شدید باشد. تقریبا هر کس در برخی مواقع ممکن است در عضلات خود احساس ناراحتی یا درد داشته باشد. از آنجا که تقریبا در تمام قسمت های بدن، بافت عضلانی وجود دارد، این نوع درد را می توان در هر جایی از بدن احساس کرد. با این حال، هیچ علت مشخصی برای دردهای عضلانی وجود ندارد. اغلب اوقات، افرادی که دچار درد عضلانی می شوند می توانند به راحتی علت آن را مشخص کنند. اما در بیشتر موارد میالژی ناشی از استرس، تنش یا فعالیت بدنی بیش از حد است. شایع ترین علت های درد عضلانی عبارتند از: یکی از شایع ترین علت های درد عضلانی استرس است. استرس می تواند باعث دردهای عضلانی و همچنین سردرد و لرزش بدن شود. استرس، مبارزه با بیماری را برای بدن دشوارتر می کند. در افرادی که ناراحت و استرس دارند، در حالی که بدن برای مبارزه با التهاب یا عفونت تلاش می کند، ممکن است عضلات درد بگیرند. علایم استرس، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تپش قلب یا افزایش ضربان قلب فشار خون بالا سردرد درد قفسه سینه افراد می توانند با یادگیری تکنیک های آرامش و دور شدن از موقعیت های استرس زا در صورت امکان، با استرس مقابله کنند. رژیم غذایی نامناسب می تواند منجر به کمبودهای تغذیه ای و در نهایت دردهای عضلانی شود. نقش مهمی در اطمینان از عملکرد صحیح عضلات دارد. ویتامین D به جذب کلسیم کمک می کند و کمبود آن می تواند منجر به هیپوکلسمی شود. هیپوکلسمی بیماری است که در آن سطح کلسیم خون پایین است، که علاوه بر عضلات می تواند بر استخوان ها و اندام ها نیز ت ثیر بگذارد. فردی که دچار کم آبی است شاید دچار درد عضلانی را تجربه کند. نوشیدن آب کافی برای عملکرد مناسب بدن بسیار حیاتی است زیرا بدون مایعات کافی می تواند به سرعت خاموش شود. کمبود آب بدن باعث می شود عملکردهای ضروری بدن مانند تنفس و هضم غذا دشوارتر شود. مردم باید از میزان آب آشامیدنی خود آگاه باشند. مقدار توصیه شده هر روز - لیوان آب است. اگر هوای گرم یا ورزش باعث تعریق بیشتر از حد معمول در فرد شود، به نوشیدن بیش از این مقدار نیاز خواهد داشت. کشیدگی، پیچ خوردگی و سایر آسیب ها می توانند باعث درد و ناراحتی عضلات شوند. عضلات ممکن است در صورت صدمه دیدن ناحیه خاصی از بدن سفت و دردناک شوند. کشیدگی عضلات همچنین می تواند باعث درد عضلات شود. برخی از پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها نیازی به درمان ندارند، اما فرد باید استراحت کند، از داروهای مسکن بدون نسخه ( OTC ) و یا از بسته های حرارتی برای تسکین علایم استفاده کند. با این حال، اگر آسیب منجر به درد قابل توجهی شده، حرکت طبیعی را محدود کرده یا با گذشت زمان بهبود نیافته است، توصیه می شود به پزشک مراجعه کنید. کمبود خواب می تواند ت ثیر زیادی بر بدن داشته باشد. خواب به بدن امکان استراحت و احیای بدن را می دهد و اگر خواب کافی نداشته باشد ممکن است عضلات فرد درد بگیرد. کمبود خواب با کیفیت همچنین می تواند احساس کندی و سستی در افراد ایجاد کند. این می تواند توانایی تفکر روشن افراد را تحت ت ثیر قرار دهد و انجام کارهای روزمره را برای آنها دشوار کند. ورزش بیش از حد ممکن است منجر به سفت شدن و درد عضلات شود. عوامل زیر می توانند هنگام ورزش منجر به دردهای عضلانی شوند: تمرین جدید ورزش شدیدتر یا طولانی تر از حد معمول گرم نشدن یا کشش نا مناسب بسیاری از بیماری های مختلف می تواند باعث درد عضلانی شود. شرایطی که معمولا بر روی عضلات ت ثیر می گذارند، عبارتند از: کم خونی آرتروز سندرم خستگی مزمن درماتومیوزیت آنفلوانزا، معروف به تب آنفولانزا فیبرومیالژیا لوپوس بیماری لایم مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) پنومونی مونونوکلیوز که اغلب مونو نامیده می شود. همه دردهای عضلانی به استرس، تنش و فعالیت بدنی ارتباط ندارند. برخی از توضیحات پزشکی در مورد میالژی، عبارتند از: فیبرومیالژیا، به ویژه اگر درد بیش از ماه طول بکشد. سندرم خستگی مزمن سندرم درد میوفاشیال، که باعث التهاب در بافت های پیوندی عضلانی به نام فاشیا می شود. عفونت، مانند آنفلوانزا، فلج اطفال یا عفونت های باکتریایی اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس، درماتومیوزیت و پلی میوزیت استفاده از برخی داروها یا مواد مخدر مانند استاتین ها، مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین ( ACE یا کوکایین مشکلات تیرویید، مانند کم کاری تیرویید یا پرکاری تیرویید هیپوکالمی (پتاسیم کم) تب و سرگیجه می تواند از علایم دردهای عضلانی باشد. برخی از افرادی که درد عضلانی دارند ممکن است علایم زیر را در کنار درد و ناراحتی در عضلات خود تجربه کنند: گرفتگی و ضعف در ناحیه آسیب دیده تب بثورات سرگیجه اختلال در تنفس علایم عفونت، مانند قرمزی و تورم برخی از این علایم، مانند تب بسیار بالا یا مشکل تنفس، نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند. اگر علت درد کشیدگی، آسیب دیدگی، تنش یا استرس باشد، افراد معمولا در یک ناحیه خاص احساس ناراحتی می کنند. وقتی درد در کل بدن اتفاق میفتد، بیشتر به علت عفونت، دارو یا بیماری زمینه ای است. دردهای عضلانی اغلب به خوبی به درمان در منزل پاسخ می دهند. برخی از اقداماتی که می توان برای از بین بردن ناراحتی عضلانی از آسیب ها و استفاده بیش از حد از آنها انجام داد. از طرفی هم، درمان های خانگی اغلب برای تسکین دردهای ناشی از جراحات جزیی، ورزش بیش از حد یا استرس کافی هستند. بسیاری از افراد می توانند علایم خود را با استفاده از روش RICE (استراحت، یخ، فشردن. بالا نگه داشتن عضو بالاتر از سطح قلب) درمان کنند که شامل موارد زیر است: استراحت: باید به ناحیه آسیب دیده استراحت داد و فعالیتی را که باعث آسیب شده است قطع شود. یخ: از کیسه یخ یا کیسه نخود فرنگی منجمد برای تسکین درد و کاهش تورم استفاده شود. یخ را حداقل به مدت - دقیقه سه بار در روز روی ناحیه قرار داد. به دنبال کشیدگی یا پیچ خوردگی باید از یخ به مدت تا روز استفاده شود و برای هر دردی که پس از روز باقی بماند از کیسه های آب گرم استفاده کنید. فشرده سازی: برای کمک به کاهش تورم از باند فشاری یا جوراب های واریس استفاده شود. ارتفاع: در صورت امکان، پاها را از سطح قلب بالاتر نگه دارید تا التهاب به حداقل برسد. استفاده از دارو بدون نسخه ( OTC ) شرکت در فعالیت هایی که باعث آرامش و کاهش استرس می شوند، مانند یوگا و مدیتیشن درد عضلانی همیشه بی ضرر نیست و در بعضی موارد، درمان در منزل برای رفع علت اصلی کافی نخواهد بود. میالژیا همچنین می تواند نشانه آن باشد که مشکلی در بدن فرد به طور جدی رخ داده است. یک پزشک باید دردهای شدید و مداوم عضلانی را ارزیابی کند. دردهای عضلانی شدید یا برطرف نشده ممکن است علامت یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به ارزیابی و درمان پزشکی دارد. در صورت بروز علایم زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید: دردی که پس از چند روز درمان در منزل برطرف نمی شود. درد شدید عضلانی که بدون علت مشخص رخ داده است. درد عضلانی که همراه با خارش یا تحریک روی پوست ایجاد می شود. درد عضلانی که پس از گزش کنه ایجاد می شود. میالژی همراه با قرمزی یا تورم دردی که بلافاصله پس از تغییر دارو ایجاد می شود. دردی که با افزایش دما رخ می دهد. اگر درد عضلانی با علایم زیر همراه است، باید به پزشک مراجعه کنید: اختلال در تنفس مشکل در بلعیدن احساس سرگیجه گرفتگی گردن و تب شدید ضعف عضلانی عدم توانایی در حرکت دادن ناحیه آسیب دیده استفراغ کاهش حجم ادرار یا احتباس ناگهانی آب راه های پیشگیری از دردهای عضلانی افراد ممکن است با انجام موارد زیر بتوانند از بروز درد عضلات به علت تنش، استرس و فعالیت بدنی شدید پیشگیری کنند: عضلات خود را قبل از انجام فعالیت بدنی و بعد از تمرینات کشش دهید. در تمام جلسات تمرینی خود تمرینات کششی را به مدت دقیقه در نظر بگیرید. هیدراته بمانید، به خصوص در روزهایی که فعال هستید. برای کمک به تقویت فشار بهینه عضلات، به طور منظم ورزش کنید. اگر روی میز کار یا در محیطی کار می کنید که در معرض فشار یا کشیدگی عضلات قرار دارید، مرتبا بلند شوید و تمرینات کششی را انجام دهید. درد و دردهای عضلانی گاه گاهی طبیعی است، خصوصا اگر فعال هستید یا تازه تمرینات ورزشی را شروع کرده اید. شایع ترین علت های درد عضلانی خوش خیم هستند، اما درد مداوم ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد. به بدن خود گوش کنید و اگر عضلات شروع به درد یا سفتی کرده اند، فعالیت خود را متوقف کنید. ا عضلات دردناک ممکن است به علت تنش و فعالیت بدنی باشد. در این حالت، پزشک بهترین فردی است که در مورد چگونگی رفع کامل درد عضلانی مشاوره می دهد. اولویت اول، درمان بیماری زمینه ای خواهد بود. اگر بعد از چند روز مراقبت در خانه و استراحت، درد عضلانی برطرف نشد باید به پزشک مراجعه کنید. منابع:

اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی به ضعف در عملکرد سیستم لنفاوی بدن اشاره دارد. اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی، گاهی ممکن است ارثی و اولیه باشد. سیستم لنفاوی از غدد لنفاوی و عروق لنفاوی تشکیل شده است که مایعات را از بافت های بدن تخلیه می کند. از طرفی رگ های لنفاوی با کمک به بازگشت مایعات لنفاوی فیلترشده به جریان خون به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک می کنند. هر گونه اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی باعث تورم بافت ها می شود. به این حالت ادم لنفاوی گفته می شود. به طور کلی، این وضعیت معمولا منجر به تورم در بازوها یا پاها می شود. حتی ممکن است سایر قسمت های بدن نیز تحت ت ثیر قرار بگیرند. برخی افراد ممکن است با نوعی اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی متولد شوند که به این حالت ادم لنفاوی ارثی یا اولیه گفته می شود. همچنین این وضعیت می تواند ناشی از انواع شرایط پیچیده ژنتیکی باشد. در برخی شرایط ادم لنفاوی ممکن است در اثر عارضه یا آسیب بیماری، رخ دهد. به این حالت ادم لنفاوی ثانویه گفته می شود. این وضعیت یک عارضه جانبی رایج در درمان سرطان است. اختلال عملکرد لنفاوی برای بیشتر افراد یک بیماری مزمن است، اما درمان هایی برای کنترل آن وجود دارد. چندین علت مختلف برای اختلال عملکرد ارثی (اولیه) و ثانویه لنفاوی وجود دارد. اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی ارثی به عنوان ادم لنفاوی اولیه نیز شناخته می شود. این وضعیت نسبت به اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی ثانویه کمتر دیده می شود. اگر یکی از اعضای خانواده نیز به آن مبتلا باشد به احتمال زیاد دچار اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی ارثی می شوید. بیماری شایع ترین شکل ورم لنفاوی ارثی است که درصد موارد را تشکیل می دهد. در اثر جهش ژنتیکی ایجاد می شود و روی پاها، بازوها، صورت و حنجره ت ثیر می گذارد. همچنین در برخی افراد باعث زردی ناخن ها می شود. نوع دیگری از ورم لنفاوی ارثی به عنوان بیماری شناخته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید درمان سرطان پستان با ماستکتومی یکی از مهمترین دلایل ادم لنفاوی ثانویه است. وقتی جراحان در حال برداشتن بافت سرطانی پستان هستند، غالبا بافت لنفاوی را از زیر بازو خارج می کنند. مایعاتی که از بازو تخلیه می شوند باید از زیر بغل عبور کنند. اگر غدد لنفاوی از این ناحیه برداشته شوند، اختلال در عملکرد لنفاوی و تورم در بازو رخ می دهد. سرطان و پرتودرمانی همچنین می تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی شود. تومورها و بافت اسکار ناشی از اشعه و جراحی می تواند منجر آسیب به سیستم لنفاوی شود. اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی همچنین می تواند پس از درمان سرطان های سر و گردن ایجاد شود. در این شرایط حتی می تواند منجر به تورم صورت، چشم ها، گردن و لب ها شود. علامت اصلی اختلال عملکرد لنفاوی، ادم لنفاوی است. ورم لنفاوی، باعث تورم در بازوها یا پاها می شود. تجمع مایعات در انگشتان دست و یا پا ممکن است منجر به تورم و التهاب شود. در این وضعت بافت های سر و گردن نیز تحت ت ثیر قرار می گیرند. تورم می تواند دامنه حرکتی بیمار را محدود کند. ممکن است در ناحیه آسیب دیده احساس سنگینی یا درد مبهم داشته باشید. ورم لنفاوی همچنین می تواند منجر به موارد زیر شود تغییرات پوستی تغییر رنگ پوست تاول نشت مایعات از پوست عفونت علاوه بر این، ورم لنفاوی در سر و گردن، می تواند بر بینایی ت ثیر بگذارد و باعث درد گوش و گرفتگی بینی شود. همچنین می تواند مشکلاتی را در موارد زیر ایجاد کند نفس کشیدن بلع صحبت کردن آبریزش افرادی که دارای اختلال عملکرد لنفاوی مادرزادی هستند ممکن است در اوایل کودکی علایمی از خود بروز دهند. علایم همچنین می تواند با شروع بلوغ یا در بزرگسالی، حتی بعد از سالگی نیز رخ دهد. علایم ادم لنفاوی ثانویه می تواند هر زمان پس از جراحی ظاهر شود. بیشتر علایم طی چند ماه تا چند سال پس از جراحی رخ می دهد. با این حال، می تواند به طور قابل توجهی به ت خیر بیفتد. عفونت های خاصی ممکن است همراه با ورم لنفاوی مانند سلولیت یا لنفانژیت رخ دهد. سلولیت نوعی عفونت باکتریایی پوستی مربوط به تغییرات پوستی است که اغلب با ورم لنفاوی همراه است و به باکتریها اجازه می دهد تا به بافت های عمیق تری دسترسی پیدا کنند. لنفانژیت می تواند به دلیل عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی عروق لنفاوی رخ دهد. علایم عفونت شامل لکه قرمز در ناحیه آسیب دیده است. سایر علایم شایع آن، شامل تب، خارش و لرز است. پزشک برای تشخیص اختلال عملکرد لنفاوی معاینه بدنی انجام می دهد و از شما در مورد سابقه پزشکی سوالاتی می پرسد. اگر مشکوک به اختلال عملکرد لنفاوی باشند، ممکن است آزمایشات تصویربرداری را تجویز کند. یکی از آزمایش های تشخیصی ممکن، لنفانژیوگرام است. لنفانژیوگرام نوعی تصویر برداری با اشعه ایکس است که از رنگ حاجب برای نشان دادن مسیر غدد لنفاوی و عروق لنفاوی شما با وضوح بیشتری استفاده می کند. پزشک ممکن است رنگ را در ناحیه ای بین انگشتان پا یا در ناحیه کشاله ران تزریق کند. تصاویر اشعه ایکس می تواند ناهنجاری هایی در سیستم تخلیه لنفاوی نشان دهد. ممکن است از به جای اشعه سنتی استفاده شود. ادم لنفاوی بر اساس شدت آن معمولا به چند مرحله تقسیم می شود مرحله (نهفته) هیچ تغییر قابل رویتی مشاهده نمی شود، اما ممکن است تغییراتی در احساس، اغلب همراه با درد یا گرفتگی، بروز کند. مرحله (خفیف) تورم در ناحیه آسیب دیده می تواند در طول روز تغییر کند. وقتی روی آن را فشار دهید، تورفتگی ایجاد می کند (ورم حفره ای) اما هیچ تغییری دایمی در پوست ایجاد نمی شود. مرحله (متوسط) در این مرحله در اثر لمس بافت احساس اسفنجی ایجاد می شود، تورم دایمی تری وجود دارد. التهاب و ضخیم شدن پوست در این مرحله رخ می دهد. مرحله (شدید) احتباس مایعات در این مرحله رخ می دهد. ناحیه آسیب دیده سخت و بسیار بزرگ می شود. تغییرات پوستی دایمی است و غالبا عملکرد آن از بین می رود. هدف از درمان اختلال عملکرد لنفاوی، کاهش تورم در اوایل و حفظ دامنه حرکت و عملکرد ناحیه آسیب دیده است. فشرده سازی یک درمان مهم برای ادم لنفاوی است. فشرده سازی اندام آسیب دیده، مایعات لنفاوی را ترغیب می کند تا به سمت تنه و از بازو یا پا با یک الگوی گردش طبیعی تر حرکت کنند. پیچاندن محکم بازو یا پای خود با یک باند یا کش انعطاف پذیر و یا پوشیدن جوراب های واریس، فشار مداوم را بر روی قسمت متورم وارد می کند. این وضعیت باعث کاهش فشار روی پوست و بهبود وضعیت تحرک بیمار می شود. لباس های فشرده سازی لباس های فشرده سازی و یا جوراب های واریس، جورابها یا آستینهای مخصوص طراحی شده ای هستند که کاملا روی اندام متورم قرار می گیرند. شکل دیگر فشرده سازی درمانی، فشرده سازی پنوماتیک نام دارد. فشرده سازی پنوماتیک شامل جلیقه ها یا آستین هایی است که هنگام استفاده باد می شود تا جریان مناسب مایع لنفاوی را تحریک کند. ورزش می تواند به مدیریت اختلال عملکرد لنفاوی کمک کند. عضلات شما در حین ورزش منقبض می شوند و این انقباضات به عروق لنفاوی فشار وارد می کند. این وضعیت به حرکت مایعات در رگ ها کمک می کند و تورم را کاهش می دهد. متخصصان در ورم لنفاوی تمرینات مختلفی را برای کمک به مدیریت بیماری توصیه می کنند حرکات ساده ای از تمرینات حرکتی، مانند خم شدن زانو یا چرخش مچ، برای حفظ انعطاف پذیری و تحرک طراحی شده است. تمرینات تکراری سبک نیز می تواند مانع از تجمع مایعات در دست ها یا پاها شود. پیاده روی، یوگا یا ایروبیک کم ت ثیر مانند شنا را امتحان کنید. بیشتر روزهای هفته تا دقیقه ورزش کنید. قبل از شروع یک برنامه تمرینی با پزشک خود مشورت کنید. معمولا توصیه می شود که برای درمان ورم لنفاوی، درمان جامع ضد احتقان انجام شود. ولفه است، که عبارتند از: لباسهای فشرده سازی مراقبت از پوست تمرینات اندام ماساژ تخلیه لنفاوی ماساژ تخلیه لنفاوی که به آن تخلیه لنفاوی دستی نیز گفته می شود، نوعی ماساژ درمانی است که توسط یک متخصص لنفاوی و واجد شرایط انجام می شود. ماساژ در بافت ها باعث خواهد شد تا مایعات لنفاوی آزادتر تخلیه شوند. اینکه هر چند وقت یکبار به تخلیه لنفاوی دستی نیاز دارید، به شدت، محل تورم و میزان تحمل حرکت ناحیه بستگی دارد. این کار اغلب روز در هفته به مدت تا هفته شروع و سپس برای حفظ بهبود به دفعات لازم انجام می شود. در صورت ابتلا به سلولیت یا انواع دیگر عفونت های پوستی یا تجزیه پوست، ماساژ تخلیه دستی توصیه نمی شود. سازمان غذا و دارو لیزر درمانی سطح پایین را برای درمان ورم لنفاوی مربوط به سرطان پستان تایید کرده است. توصیه می شود که یک متخصص فیزیوتراپی یا سایر متخصصان بهداشت در زمینه ادم لنفاوی از این روش درمانی استفاده کنند. بررسی ها نشان می دهد که این روش می تواند در کاهش تورم، درد و اندازه اندام موثر باشد. لیپوساکشن می تواند در موارد پیشرفته تر ورم لنفاوی موثر باشد. بررسی ها نشان داده این روش می تواند اندازه اندام را کاهش دهد و عملکرد، رفاه و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد. با این حال، به دنبال این روش، استفاده از لباس های فشرده سازی برای پایین نگه داشتن تورم ضروری است. ورم لنفاوی که همراه با عفونت باکتریایی اتفاق میفتد، ابتدا با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنتی بیوتیک ها می توانند به کنترل درد و تورم کمک کنند. آنها همچنین در پیشگیری از انتشار عفونت موثر هستند. پیش آگهی و میزان موفقیت در درمان این اختلال به مرحله، محل و علت ورم لنفاوی و همچنین سلامت کلی بیمار بستگی دارد. ادم لنفاوی یک بیماری مادام العمر است که نیاز به مراقبت مداوم دارد. اما می توان آن را کنترل کرد. همکاری با یک تیم بهداشتی متشکل از متخصصان ورم لنفاوی که شامل متخصصان فیزیوتراپی و متخصصان جراحی و پزشکی است بسیار مهم است. بهترین روش برای مقابله با ادم لنفاوی استفاده از ترکیبی از روش های درمانی و مدیریت آن است. منبع:

معمولا جای نگرانی ندارد. این درد می تواند به دلایل متداول رخ دهد که معمولا به راحتی کنترل می شوند و موقتی هستند. با این حال، گاهی اوقات درد پهلو در بارداری می تواند نشانه یک مسیله جدی تر باشد. ممکن است به کمک پزشکی نیاز داشته باشید. بارداری تغییرات عمده ای در زندگی و بدن زن ایجاد می کند. افزایش وزن، و سایر تغییرات جسمی همراه با رشد جنین در رحم مادر، می توانند باعث درد در پهلو شوند. با خواندن این مقاله می توانید در صورت داشتن درد سمت راست بدن در دوران بارداری، علت آن را بیابید. شایع ترین علت های درد سمت راست بدن در دوران بارداری، عبارتند از: مادر، برای رشد و تغذیه کودک، به تغدیه مناسب نیاز دارد که این عمل همراه با افزایش وزن می باشد. افزایش وزن می تواند باعث کشیدگی عضله گردد. این اتفاق بیشتر در سه ماهه دوم و سوم بارداری دیده می شود. علاوه بر افزایش وزن، خم شدن بیش از حد هنگام نشست و برخاست، یا بلند کردن کودک نوپا یا چیز دیگری که سنگین است می تواند باعث درد در سمت راست بدن شود. ممکن است از پیچ خوردگی عضله یا کشیدگی در پهلو احساس درد کنید. کمردرد همچنین می تواند گاهی اوقات انتشار یابد و باعث ایجاد درد در قسمت میانی تا پایین سمت راست بدن شما شود. در دوران بارداری، رحم همزمان با رشد کودک همانند یک بالون منبسط می شود. رباط دور رحم مانند طنابی می باشد که برای کمک به نگهداشتن رحم، به دور آن پیچیده است. با بزرگتر شدن رحم، این رباط کشیده می شد. گاهی اوقات رباط های گرد تحریک یا خیلی سفت می شوند. این اغلب می تواند باعث درد در سمت راست و پایین بدن گردد. در این وضعیت ممکن است احساس درد شدید یا درد مبهم داشته باشید. این اتفاق معمولا در سه ماهه دوم بارداری فرد اتفاق میفتد که وزن کودک و مایعات آمنیوتیک افزایش می یابد. صبح که از رختخواب بلند می شوید یا خیلی سریع حرکت می کنید ممکن است درد رباط گرد رحم را احساس کنید. حتی سرفه یا عطسه سخت نیز می توانند باعث درد رباط شود. معمولا با قرار گرفتن در موقعیت راحت تر، می توانید درد سمت راست را تسکین دهید. کشش های ملایم، حرکت آهسته و خم شدن لگن نیز می تواند به شما کمک می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یبوست و نفخ در دوران بارداری شایع است. همانطور که احتمالا تجربه کرده اید، یبوست و نفخ می توانند باعث درد در سمت راست بدن شوند. تغییرات سطح هورمون های مختلف در دوران باعث ایجاد مشکلات گوارشی در مادران باردار می گردد. تغییرات هورمونی به ویژه در سه ماهه اول و دوم بارداری معمول است. در اواخر بارداری، ممکن است سطح هورمون ها چندان ت ثیری نداشته باشند. با این حال، در سه ماهه سوم افزایش وزن می تواند دستگاه گوارش (معده و روده) زنان را تحت فشار قرار دهد. این امر همچنین می تواند باعث گسیختگی و درد در معده یا پهلو گردد. با نوشیدن مقدار زیادی آب و افزودن فیبر بیشتر به رژیم غذایی، می توانید نفخ شکم و درد را تسکین دهید. غذاهای غنی از فیبر عبارتند از: جو عدس برنج قهوه ای نان و ماکارونی سبوس دار میوه ها و سبزیجات تازه یا منجمد همچنین از مصرف غذاهایی که باعث ایجاد نفخ می شوند خودداری کنید، مانند: لوبیا گل کلم کلم بروکلی غذاهای سرخ شده شیر و سایر غذاهای لبنی شیرین کننده های مصنوعی این انقباضات مانند یک انقباض در ناحیه تحتانی معده شما احساس می شود. ممکن است کمی شبیه انقباضات قاعدگی باشند. این انقباضات به طور معمول دردناک نیستند، اما گرفتگی عضلات می توانند باعث درد سمت راست بدن شوند. اگر تغییر موقعیت دهید یا حرکت کنید، این انقباضات ممکن است متوقف شوند. ناراحتی ناشی از گرفتگی عضله می تواند یک قسمت طبیعی از بارداری باشد. گرفتگی می تواند گاهی اوقات باعث درد سمت راست بدن و یا در شکم و قسمت پایین تا میانی آن شود. در سه ماهه اول و دوم، ممکن است گاهی اوقات با کشیدگی رحم خود احساس گرفتگی کنید. گرفتگی در سه ماهه سوم ممکن است به دلیل کشیدگی عضلات و رباط ها در اطراف معده و کشاله ران شما باشد. رابطه جنسی در سه ماهه دوم و سوم شما همچنین می تواند باعث ایجاد درد گرفتگی شود. هر نوع گرفتگی می تواند باعث ایجاد درد گردد. گرفتگی عضلات معمولا خود به خود از بین می رود. در حاملگی خارج رحمی، تخمک بارور شده در خارج از رحم شروع به رشد می کند. بارداری سالم و طبیعی فقط در داخل رحم اتفاق می افتد. بارداری خارج رحمی می تواند برای سلامتی مادر مضر باشد. این وضعیت می تواند در اوایل بارداری و احتمالا قبل از اینکه حتی متوجه بارداری خود شوید، باعث درد شدید و گرفتگی در سمت راست بدن شود. علایم دیگری نیز عبارتند از: درد شدید معده خونریزی کم یا زیاد خونریزی قرمز یا قهوه ای رنگ در صورت بروز هر یک از این علایم، فورا به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات در حاملگی خارج رحمی، جنین باید قبل از اینکه به بدن شما آسیب برساند، برداشته شود. بعد از تجربه حاملگی خارج رحمی می توانید بارداری طبیعی را تجربه کنید. درد شدید سمت راست در پایین معده همراه با علایم دیگر ممکن است به معنی سقط جنین باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علایم بلافاصله به پزشک مراجعه کنید: درد پایین کمر لکه، خونریزی قرمز یا لخته خون درد جدی یا گرفتگی در قسمت پایین معده به احتمال زیاد در سه ماهه اول بارداری خود، جنین سقط می شود. بعضی اوقات ممکن است قبل از اینکه زنان حتی از بارداری خود مطلع شوند، سقط جنین اتفاق بیفتد. سقط جنین شایع است. مهم است که بعد از سقط جنین به دنبال راهکارهای درمانی برای وضعیت روانی خود باشید، زیرا داشتن احساس غم و اندوه شدید بسیار طبیعی است. از دوستان و خانواده خود کمک بخواهید، یا به مشاوره با روانشناس خود اقدام کنید. آپاندیسیت در حدود درصد از زنان باردار اتفاق میفتد. اگرچه این امر در بارداری معمول نیست، اما احتمال دارد زنان متوجه علایم خود نشوند. زیرا برخی از علایم می توانند مانند سایر علایم بارداری باشند. این تشابه علایم می تواند خطرناک باشد زیرا آپاندیس در صورت عدم درمان عفونی شده، ممکن است متورم و ترکیده شود. ترکیدن آپاندیس، می تواند سموم مضر را در بدن پخش کند. در هر زمان از بارداری ممکن است زنان به آپاندیسیت مبتلا شوند. آپاندیسیت معمولا باعث درد سمت راست و پایین خواهد شد. ممکن است احساس یک درد شدید یا درد مبهم همراه با علایم زیر داشته باشید: تب استفراغ حالت تهوع از دست دادن اشتها در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه سوم، ممکن است علایم کمتری از آپاندیسیت داشته باشید: سستی اسهال خستگی سوزش سردل درد وسط شکم به بالا سمت راست در صورت مشاهده هر یک از این علایم بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. کیسه صفرا به هضم چربی های غذاهایی که می خورید کمک می کند. گاهی اوقات، مایع درون آن یا صفرا می تواند سنگ های سخت ایجاد کند. سنگ صفرا در بارداری بیشتر دیده می شود زیرا سیستم هضم شما تحت تاثیربارداری قرار می گیرد. تشکیل سنگ صفرا در هر زمان از بارداری شما ممکن است اتفاق بیفتد. علایم سنگ صفرا شامل موارد زیر است: تب استفراغ حالت تهوع از دست دادن اشتها درد سمت راست بالای بدن در صورت داشتن هر یک از این علایم سریعا به پزشک خود مراجعه کنید. گاهی اوقات سنگ های صفراوی می توانند خود به خود از بین بروند. پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ شده می تواند به توقف علایم شما کمک کند. پره اکلامپسی یک بیماری مرتبط با بارداری است. این وضعیت تعدادی عارضه از جمله فشار خون بالا ایجاد می کند. تقریبا تا درصد زنان باردار دچار پره اکلامپسی یا اختلالات فشار خون مرتبط هستند. معمولا در سه ماهه دوم و سوم بارداری، این اختلال ظاهر می شود. پره اکلامپسی می تواند فشار خون شما را به سطح خطرناکی برساند. حتی می تواند شما را در معرض سکته مغزی قرار دهد. همچنین می تواند به کبد، کلیه ها یا ریه های شما آسیب برساند. اگر مبتلا به پره اکلامپسی هستید، ممکن است از ناحیه سمت راست و بالای بدن، معمولا دقیقا در زیر دنده ها درد داشته باشید. در صورت مشاهده علایم پره اکلامپسی، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید: استفراغ خستگی سردرد تاری دید تنگی نفس حالت تهوع حساسیت به نور شدید تورم (به خصوص در پاها) درد سمت راست بدنی که ناشی از کشیدگی عضله یا رباط است، معمولا با درمان های خانگی تسکین می یابد. در صورت رعایت رژیم غدایی مناسب، درد ناشی از نفخ ممکن است بهتر شود. درد عضلانی، رباط های دردناک و گرفتگی را می توان از طریق درمان کرد. ماساژ دراز کشیدن تغییر موقعیت حمام گرم گرفتن راه رفتن یا حرکت استفاده از یک کیسه آب گرم یا پد های حرارتی بیشتر درد عضلات و رباط ها در نهایت بدون درمان از بین می روند. در این موارد به پزشک مراجعه کنید: تورم یا قرمزی درد پهلو مداوم یا شدید درد پهلو هنگام شب یا دراز کشیدن شدیدتر شود. دلایل جدی تر درد سمت راست در دوران بارداری نیز ممکن است علایم دیگری ایجاد کند. اینها می تواند نشانه هایی از حاملگی خارج رحمی، سقط جنین، سنگ صفرا، پره اکلامپسی و سایر شرایط باشند. ممکن است به درمان از جمله جراحی نیاز داشته باشید. در صورت داشتن علایم زیر حتما به پزشک خود مراجعه کنید: تب تاری دید درد شدید درد سردرد خون ریزی تنفس دشوار دردی که بهتر نمی شود یا از بین نمی رود. احساس درد، از جمله درد سمت راست بدن، یک قسمت طبیعی از بارداری است. دلایل شایع شامل افزایش وزن، افزایش سطح هورمون ها می باشند. ناراحتی و درد معمولا خود به خود یا با درمان در خانه برطرف می شود. شرایط جدی تر نیز می تواند باعث درد سمت راست در دوران بارداری شود. درد شدید یا دردی را که از بین نمی رود، نادیده نگیرید. در مورد علایمی که دارید به پزشک اطلاع دهید. اگر علایمی مانند فشار خون بالا، خونریزی شدید، تب و تاری دید دارید، سریعا به پزشک مراجعه کنید. منبع:

یکی از سالم ترین پوزیشن های خواب محسوب می شود. حدود درصد بزرگسالان به پهلو می خوابند. خوابیدن به پهلو فواید زیادی مانند بهبود تراز ستون فقرات، کاهش خروپف، سوزش سر دلو کمردرد دارد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تحقیقات فواید زیادی را برای خوابیدن به پهلو نشان می دهد، از جمله: بسیاری از افراد با دردهای مزمن به خصوص در ناحیه کمر زندگی می کنند. خوابیدن در موقعیت های نادرست، مانند روی شکم، می تواند میزان فشار بر ستون فقرات شما را افزایش دهد و منجر به درد در هنگام بیدار شدن شود. با این حال، وقتی افراد به پهلو می خوابند، ممکن است کمر درد تسکین یابد. افراد هنگام خوابیدن به پشت به جای پهلوها بیشتر خروپف می کنند. وقتی به پشت می‌خوابید، زبان شما راحت‌تر به داخل گلو می‌افتد و انسدادی ایجاد می‌کند که می‌تواند منجر به خروپف شود. هنگامی که به پهلو می خوابید، راه هوایی شما باز می ماند، بنابراین می توانید راحت تر نفس بکشید. به همین دلیل، پزشکان به افراد مبتلا به آپنه خواب، که یک اختلال تنفسی جدی مرتبط با خواب است، توصیه می کنند، برای کمک به کاهش علایم، به پهلو بخوابند. وضعیت بدن شما بر عملکرد سیستم گوارش شما ت ثیر می گذارد. افرادی که سوزش سر دل، یبوست، نفخ یا سایر مشکلات گوارشی دارند، اگر به پهلو بخوابند، ممکن است احساس آرامش کنند. سوزش سر دل نه تنها در سمت راست مکرر است، بلکه ممکن است مدت زمان طولانی تری ادامه یابد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در طول روز و شب، مغز مواد زاید را دفع می کند، اما اکثر این کار مهم را در شب هنگام خواب انجام می دهد. محققان بررسی کردند که آیا وضعیت خواب شما بر کارایی مغز در دفع مواد زاید ت ثیر می‌گذارد یا خیر، و وضعیت خوابیدن به پهلو امکان حذف سریع‌تر مواد زاید را نسبت به وضعیت خوابیدن معده یا پشت فراهم می‌کند یا خیر. خواب پهلو برای افراد باردار توصیه می شود، زیرا در این حالت قلب راحت تر خون را در بدن پمپاژ می کند. همچنین خوابیدن به پهلو مانع از فشار بیش از حد کودک به سیاهرگی می شود که خون را از پاهای مادر به قلب برمی گرداند. خوابیدن به سمت چپ جریان خون را بین قلب، جنین، رحم و کلیه‌ها بهبود می‌بخشد و در عین حال فشار بر کبد را کاهش می‌دهد. اگر احساس ناراحتی می کنید، پزشکان توصیه می کنند به جای خوابیدن به پشت، برای مدت کوتاهی به سمت راست بخوابید. افراد باردار همچنین می توانند سوزش سر دل را تجربه کنند، زیرا بارداری باعث می شود دستگاه گوارش کندتر حرکت کند. خوابیدن به پهلوی چپ می‌تواند سوزش سر دل را تسکین دهد. خواب پهلو در دوران بارداری ایمن‌تر تلقی می‌شود، زیرا خوابیدن به پشت با افزایش خطر مرده‌زایی دیر هنگام در برخی مطالعات مرتبط است. مطالعات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به نارسایی قلبی به طور طبیعی به پهلوی راست خود بخوابند و از خوابیدن به پهلوی چپ اجتناب کنند. اکوکاردیوگرام افراد مبتلا به نارسایی قلبی نشان می دهد که خوابیدن به سمت چپ بر عملکرد قلب ت ثیر می گذارد و به طور بالقوه باعث ناراحتی می شود. افراد مبتلا به نارسایی قلبی نیز باید از خوابیدن به پشت خودداری کنند، زیرا به ریه ها فشار وارد می کند و می تواند به علایم آپنه خواب کمک کند. بیش از نیمی از افرادی که نارسایی قلبی را تجربه می کنند، نوعی آپنه خواب نیز دارند. اینکه باید به پهلوی راست یا چپ بخوابید بستگی به این دارد که با چه بیماری مواجه هستید. سمت چپ ممکن است مزایای بیشتری داشته باشد، به خصوص برای کسانی که باردار هستند یا بیماری رفلاکس معده به مری ( GERD ) را تجربه می کنند. با این حال افراد مبتلا به نارسایی قلبی، ممکن است در سمت چپ خود احساس ناراحتی کنند و در عوض ترجیح دهند به پهلوی راست بخوابند. هنگام خوابیدن به پهلو، پیروی از این نکات برای خواب بهتر ممکن است کمک کند. تشک افراد می تواند از تشک های بسیار نرم تا تشک های بسیار سفت اما متوسط باشد. تشک مناسب می تواند درد را در افرادی که به پهلو می خوابند کاهش دهد. تشک‌هایی که خیلی نرم هستند می‌توانند به قسمت‌های سنگین‌تر بدن، مانند باسن یا شانه‌ها، اجازه دهند تا بطور مناسب روی زمین قرار گیرند. در طول شب، ستون فقرات شما ممکن است از هم راستایی خارج شود و ممکن است صبح با درد از خواب بیدار شوید. از سوی دیگر، تشک‌هایی که خیلی سفت هستند، شکافی بین کمر و سطح تشک ایجاد می کنند. شکم شما ممکن است برای پر کردن این فضا فرو رود و منجر به ناراحتی و ناهماهنگی ستون فقرات شود. تشک های سفت متوسط معمولا کانتورینگ و استفاده از تخت خواب های جانبی را متعادل تر و راحت تر می کنند. بهترین بالش برای خواب های پهلو، بالشی است که بین گردن و بقیه ستون فقرات شما تراز ایجاد کند. گردن شما باید با قسمت بالایی پشت شما هم راستا باشد تا از ایجاد فشار یا درد گردن در هنگام بیدار شدن از خواب جلوگیری شود. اگر به پهلو می خوابید و مستعد گردن درد هستید، بهتر است از بالش پر خودداری کنید و یک بالش لاتکس را انتخاب کنید. فاصله بین گردن و لبه شانه خود را اندازه بگیرید. هنگامی که برای خرید بالش می روید، این اندازه گیری باید نزدیک به بالش باشد که ارتفاع یک بالش را توصیف می کند. می توانید از بالش های اضافی برای راحت تر کردن خواب پهلو استفاده کنید. یک بالش بین زانوهای خود قرار دهید تا باسن خود را در یک راستا نگه دارید، فشار روی مفاصل زانو را کاهش دهید و از فشار آوردن به کمر جلوگیری کنید. خوابیدن متقارن به پهلو بر خوابیدن به پهلوی نامتقارن ارجحیت دارد. محافظت از انحنای طبیعی ستون فقرات، از سر تا باسن، به جلوگیری از هر گونه درد در صبح کمک می کند. به پهلو دراز بکشید و سر خود را روی بالش بگذارید. اطمینان حاصل کنید که چانه و گردن شما در وسط شانه ها قرار دارند و شانه های شما در راستای باسن شما قرار دارند. سر خود را رو به جلو نگه دارید تا چانه به سمت گردن خم نشود و به پهلو نپیچد. بازوها و دست های خود را در کنار یکدیگر یا کمی جلوتر در یک راستا نگه دارید. در نظر داشته باشید که یک بالش کوچک بین زانوهای خود قرار دهید تا فشار روی باسن را کاهش داده و از جمع شدن زانوها بر روی یکدیگر جلوگیری کنید. بسیاری از افرادی که به پهلو می‌خوابند، وضعیت جنینی (پاهای خمیده به سمت سینه) را انتخاب می‌کنند، با این وضعیت می توان فشار در پشت را کاهش داد. با این حال، خم شدن بیش از حد در این حالت، می تواند تنفس را دشوارتر کند. افراد باردار ممکن است متوجه شوند که قرار دادن بالش زیر شکم و بین پاها فشار اضافی را کاهش می دهد. قرار دادن یک بالش سفت دیگر یا یک پتوی پیچیده در قسمت پشت می تواند به جلوگیری از درد بیشتر کمک کند. اگر متوجه شدید که نمی توانید راحت به پهلو بخوابید، ممکن است بخواهید به پشت بخوابید. وضعیت خوابیدن به پشت فواید بالقوه زیادی از جمله تسکین کمردرد دارد. اگر از یک پهلو به پشت می خوابید، یک بالش نازک تر ممکن است به حمایت از وضعیت جدید خواب شما کمک کند. در حالی که افرادی که به پهلو می خوابند اغلب با یک بالش زیر سر راحت تر هستند، افرادی که به پشت خواب با بالش‌های متوسط احساس بهتری دارند. بالشی که به اندازه‌ای بلند است که از گردن محافظت کند، اما نه آنقدر بلند که باعث شود چانه‌شان به سمت قفسه سینه متمایل شود. علاوه بر این، در حالی که خوابیدن به پهلو طیف وسیعی از فواید را ارایه می دهد، دو نگرانی کلیدی وجود دارد: چین و چروک و درد شانه. اگر نگران چین و چروک هستید، توجه داشته باشید که خوابیدن به پهلو در حالی که صورت خود را روی بالش فشار داده اید می تواند پوست شما را فشرده کند و منجر به چین و چروک شود. خوابیدن به پشت به شما این امکان را می دهد که این فشار ایجاد کننده چین و چروک را کاهش دهید. چون خوابیدن به پهلو فشار بیشتری روی شانه ایجاد می کند، می تواند منجر به درد یا تشدید درد موجود در شانه شود. برای به حداقل رساندن خطر درد شانه، سعی کنید دو طرف را به طور متناوب تغییر دهید. همچنین ممکن است تمرکز بر روی یکنواخت نگه داشتن سر و گردن با هر دو شانه و استفاده از تشک و بالش که اجازه نمی دهد بیش از حد در تشک فرو بروید، کمک کند. خوابیدن به پهلو می تواند به شما کمک کند عمیق تر بخوابید، اما برای همه مناسب نیست. اگر بعد از خوابیدن در این وضعیت احساس ناراحتی یا درد کردید، با پزشک خود صحبت کنید.

کرونا و کاهش شنوایی ناگهانی یکی دیگر از موضوعات مربوط به ویروس کرونا است که در کنار سایر عوارض و علایم این بیماری مورد توجه قرار گرفته است. همچین در حال حاضر ابتلا به کرونا با بسیاری از عوارض طولانی مدت، از جمله آسیب قلبی، آسیب ریه و اختلالات عصبی مرتبط است. یکی از حوزه های تحقیقاتی در حال انجام این است که آیا کاهش شنوایی و وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) می تواند در اثر عفونت ویروس کرونا ایجاد شود. یا به عنوان یک علامت یا عارضه روزها یا هفته ها بعد از ابتلا به کرونا رخ دهد. ما می دانیم که بسیاری از انواع مختلف عفونت های ویروسی و باکتریایی می توانند باعث کاهش شنوایی ناگهانی شوند. اما به نظر نمی رسد ویروس های کرونا که باعث شیوع بیماری های همه گیر شده اند، مانند SARS و MERS کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی ( SSNHL ) به عنوان کم شنوایی حداقل دسی بل در حداقل سه فرکانس متوالی تعریف می شود که در عرض روز ایجاد شده باشد. این یک آسیب شناسی نسبتا شایع است. در اغلب موارد علت اصلی این وضعیت از مشکلات شنوایی تایید نشده نمی شود، و آن را به بیماری های مختلف از جمله عفونت ویروسی مرتبط، پاسخ استرس سلولی و انسداد عروق نسبت داده می شود. ویروس ایجاد کننده کاهش شنوایی عمدتا شامل گونه های تبخال و سیتومگالوویروس توصیف شده است، اما این موارد به ندرت به عنوان علت کاهش شنوایی تشخیص داده می شوند. با این حال، غربالگری کاهش شنوایی در محیط بیمارستان برای جلوگیری از عوارض و کاهش عوارض ناشی از کاهش شنوایی پیشنهاد می شود. بر اساس گزارش های منتشر شده موردی، به نظر می رسد که کاهش شنوایی ناگهانی به ندرت از علایم شروع ویروس کرونا است. در گزارش ژوین سال ، چندین بیمار کاهش شنوایی در یک گوش و همچنین سرگیجه را گزارش کردند. در گزارش دیگری در مورد کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی و COVID - ، یک مرد مصری که هیچ علایم ویروس کرونا نداشته، دچار کاهش شنوایی ناگهانی و سپس آزمایش ویروس کرونا مثبت شد. اما فراتر از این گزارش ها، چیزهای زیادی توسط محققان منتشر نشده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کاهش شنوایی ناگهانی یک فوریت پزشکی است. اگر یک گوش شما ناگهان دچار کم شنوایی شد، به دنبال درمان پزشک باشید. هرچه سریعتر درمان را شروع کنید، احتمال بازگشت شنوایی شما بیشتر می شود. به نظر می رسد کم شنوایی یا وزوز گوش به عنوان عارضه عفونت COVID - تا حدودی می تواند رخ دهد اما باز هم به ندرت دیده می شود. به این معنی که این وضعیت جزیی از شروع اولیه علایم نیست اما بعدا ممکن است ایجاد شود. به عنوان مثال، در اکتبر سال ، مجله پزشکی BMJ Case Reports یک مطالعه موردی را در مورد یک مرد ساله انگلیسی منتشر کرد که پس از بیماری شدید با COVID - یک گوش دچار وزوز گوش و کاهش شنوایی ناگهانی شد. پس از دریافت داروهای استروییدی برای کاهش شنوایی، شنوایی وی تا حدی بهبود یافت. اثبات اینکه COVID - مستقیما باعث کاهش شنوایی وی شده است امکان پذیر نیست. اما به نظر می رسد که احتمال آن بسیار زیاد است، خصوصا به این دلیل که وی هیچ دارویی را که شامل کم شنوایی باشد به عنوان یک عارضه جانبی دریافت نکرده است. متخصصان در این مورد می گویند: ما پیشنهاد می کنیم که در صورت لزوم، از بیماران در مورد کاهش شنوایی سوال شود و هر بیماری که کاهش شنوایی حاد را گزارش می کند، باید به صورت اورژانسی به گوش و حلق و بینی ارجاع داده شود. همچنین، گزارش های کالبد شکافی ویروس کرونا را در استخوان های گوش میانی شناسایی کرده است. در این گزارش موردی، یک مرد آلمانی پس از ابتلا به ذات الریه COVID - دچار کاهش شنوایی عمیق شدیدی شد. شاید روشن ترین موارد تاکنون نتایج یک نظرسنجی در انگلستان باشد که نشان داد تقریبا از هر بیمار ویروسی کرونا نفر خود یا کاهش شنوایی یا وزوز گوش را هفته بعد گزارش کرده است. این نکته تعجب آور بود، نویسندگان اظهار داشتند، اما آنها همچنین اشاره کردند که کاهش شنوایی و وزوز گوش می تواند غیر مرتبط یا غیرمستقیم (مانند عارضه جانبی دارو) باشد. به عبارت دیگر، تحقیقات بیشتر در مورد پیامدهای شنوایی طولانی مدت ویروس کرونا ضروری است. نویسندگان یک بررسی منظم درباره این موضوع اظهار داشتند: مطالعات با کیفیت بالا برای بررسی اثرات حاد COVID - و همچنین درک خطرات طولانی مدت بر روی سیستم دهلیزی صوتی مورد نیاز است. یک مطالعه بسیار کوچک از اسراییل بیمار را مورد بررسی قرار داد که نیمی از آنها آزمایش COVID - مثبت و نیمی از آنها آلوده نبودند (گروه کنترل) آنها هنگام بررسی علایم آسیب عصب شنوایی، هیچ تفاوتی در دو گروه مشاهده نکردند. محققان برای ارزیابی عملکرد شنوایی از آزمایشاتی موسوم به انتشارات اتوتاکوستیک ( OAE ) و اندازه گیری پاسخ شنوایی ساقه مغز ( ABR ) استفاده کردند. این مطالعه باید با احتیاط تفسیر شود. زیرا فقط نفر در آن ثبت نام کردند و همه بیماران ویروس کرونا بدون علامت بودند. به این معنی که آنها هرگز از عفونت ناشی از بیماری را تجربه نکرند. محققان در حال برنامه ریزی یک مطالعه بسیار بزرگتر هستند که شامل بیمارانی است که دچار عوارض شدید COVID - می شوند. کاهش شنوایی یا وزوز گوش به عنوان عارضه جانبی دارویی که برای درمان ویروس کرونا استفاده می شود. بررسی ها نشان داده است که برخی از داروهایی که برای درمان ویروس کرونا استفاده می شوند نسبتا زیاد خطر کم شنوایی، زنگ زدن در گوش یا سرگیجه را به عنوان یک عارضه جانبی به همراه دارند. این داروها شامل کینین، کلورکین و هیدروکسی کلروکین هستند. این داروهای ضد ویروس دارای عوارض جانبی شناخته شده از جمله وزوز گوش و کاهش شنوایی هستند. حتی ممکن است این عوارض به عنوان علایم ناشی از COVID - به اشتباه تشخیص داده شود. برخی از بیماران ویروسی کرونا، عوارض طولانی مدت و علایم غیرطبیعی را گزارش داده اند. در یک نظرسنجی از نزدیک به نفر از افراد، حدود یک سوم گوش درد و دو سوم سرگیجه داشتند. فقط بیمار کاهش شنوایی را گزارش کرده است. به نظر می رسد که "هیچ الگوی قابل پیش بینی" در مورد اینکه چه کسی ممکن است این علایم را تجربه کند وجود ندارد. ویروس هایی مانند سرخک، اوریون و مننژیت می توانند باعث کاهش شنوایی شوند، اما تاکنون درک محدودی از ت ثیر ویروس کرونا در سیستم شنوایی وجود دارد، بطوریکه بیماران COVID - اغلب مشکلات شنوایی را گزارش می کنند. یک مطالعه اخیر حاکی از آن است که بیش از % بیماران COVID - که از بیمارستان مرخص شده اند، تغییر شنوایی خود را گزارش کرده اند. برای این مطالعه، بیش از بیمار که با COVID - در بیمارستان بستری شده اند، تحت آزمایش شنوایی قرار می گیرند که با یک گروه کنترل از افرادی که قبلا در بیمارستان بستری شده اند، مقایسه می شود زیرا شرایط دیگری بر شنوایی ت ثیر نمی گذارد. سرپرست همکار پروفسور کریس پلاک، همیار سرطان تشخیص کودکان در منچستر، در مورد این تحقیقات می گوید: این بررسی در مرکز تحقیق شنوایی سفارش داده شده با امکانات پیشرفته و مطابق با استانداردهای بالینی COVID - انجام خواهد شد. پروفسور کوین مونرو گفت: طی چند ماه گذشته ایمیل های زیادی از افرادی دریافت کرده ام که پس از ابتلا به COVID - تغییر شنوایی یا وزوز گوش را گزارش کرده اند. ما می دانیم که ویروس ها می توانند به شنوایی آسیب برسانند بنابراین ویروس مسیول COVID - ممکن است به شنوایی نیز آسیب برساند. اگرچه این نگران کننده است. هنگام تفسیر این یافته احتیاط لازم است زیرا مشخص نیست که آیا تغییرات شنوایی مستقیما به COVID - مربوط می شود یا به عوامل دیگر مانند درمان های فوری خود مربوط می شود. بدیهی است که برای فهمیدن ت ثیرات طولانی مدت COVID - بر سیستم شنوایی نیاز به یک مطالعه بالینی و تشخیصی با دقت می باشد. درک اینکه کدام قسمت از سیستم شنوایی تحت ت ثیر قرار گرفته است اولین قدم است. سپس ما باید روش هایی را برای مقابله با ویروس ایجاد کننده کاهش شنوایی پیدا کنیم. قبل از اینکه بفهمیم ویروس کرونا چگونه بر شنوایی و تعادل ت ثیر می گذارد، تحقیقات بیشتری لازم است. ما هنوز نمی دانیم ویروس کرونا تا چه میزان باعث کاهش شنوایی، وزوز گوش یا مشکلات تعادل می شود. به طور کلی، تحقیقات نشان می دهد که کاهش شنوایی و وزوز گوش از علایم رایج عفونت COVID - COVID - شما مثبت است و دچار کاهش شنوایی ناگهانی شده اید، به دنبال مراقبت های پزشکی سریع باشید تا احتمال بازگشت شنوایی خود را افزایش دهید. منابع:

هپاتیت C یک ویروس منتقله از طریق خون است که باعث التهاب (تورم و درد) کبد می شود. این ویروس در خون فرد که به هپاتیت سی مبتلا است وجود دارد و از طریق تماس خون قابل انتقال است. هپاتیت C معمولا از طریق استفاده مشترک از سوزن های غیراستریل، سرنگ و سایر تجهیزات دارویی منتقل می شود. اما با بوسیدن، بغل کردن یا تقسیم غذا بروز پیدا نمی کند. درمان فعلی برای بیش از درصد افراد موثر است. درمان باعث برطرف شدن عفونت، کاهش التهاب در کبد و کاهش طولانی مدت مشکلات سلامتی از جمله بیماری مزمن کبد و سرطان کبد می شود. همچنین درمان افراد در معرض خطر ممکن است از انتقال به دیگران پیشگیری کند. هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت این بیماری وجود ندارد. این بیماری از طریق تماس خون با خون منتقل می شود. متداول ترین روش آلوده شدن افراد به هپاتیت سی استفاده از وسایل تزریق دارو مانند سوزن، سرنگ، قاشق و مواد خوراکی است. هپاتیت سی همچنین ممکن است از طریق شرایط زیر منتقل شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خال کوبی و سوراخ کردن بدن با استفاده از وسایلی که به درستی تمیز، ضد عفونی یا استریل نشده باشند. آسیب دیدگی سوزن در محیط مراقبت های بهداشتی دریافت خون اقدامات پزشکی نادرست یا غیر استریل، تزریق خون یا فرآورده های خونی بارداری یا زایمان. پنج درصد احتمال دارد که مادری با عفونت مزمن هپاتیت C ویروس را در حین بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل کنند. تغذیه با شیر مادر بی خطر است، مگر اینکه نوک پستان مادر ترک خورده یا خونریزی کند. راه های احتمالی دیگر ولی نادر برای انتقال هپاتیت C شامل موارد زیر است: استفاده مشترک از مسواک، تیغ های ریش تراش یا سایر وسایل شخصی مشابه که می تواند مقدار کمی خون روی آنها باشد. تماس خون یک فرد در با بریدگی های باز با فرد دیگر. انتقال جنسی. میزان انتقال جنسی هپاتیت سی بسیار کم است، اما با برخی اعمال جنسی یا شرایطی که احتمال تماس خون با خون یا مایع آنورکتال به خون وجود دارد خطر افزایش می یابد (به عنوان مثال، رابطه جنسی در دوران قاعدگی، سکس گروهی، استفاده از وسایل جنسی یا استفاده از وسایل دوش آنورکتال) که می تواند منجر به پارگی غشای مخاطی یا قرار گرفتن بریدگی یا زخم های روی پوست به هپاتیت سی در مایع آنورکتال شود. بسیاری از افراد در ابتدای ابتلا به هپاتیت C احساس بیماری نمی کنند. افراد ممکن است ادرار شان تیره رنگ و چشم ها و پوست آنها زرد شود. این وضعیت به عنوان زردی شناخته می شود. یا بیماری شبیه به آنفولانزا را تجربه کنند. این علایم ممکن است طی چند هفته برطرف شوند، اما این لزوما به معنای رفع عفونت نیست. تا درصد افرادی که آلوده شده اند شاید طی شش ماه ویروس را از خون خود پاک کنند و نیاز به هیچ درمانی نداشته باشند. این افراد دیگر ویروس هپاتیت سی ندارند و عفونی هم نیستند، اما همچنان در خون آنها پادتن های هپاتیت C دارند. وجود آنتی بادی های هپاتیت سی نشان می دهد کسی در معرض ویروس قرار گرفته است، اما هیچ گونه مصونیتی در برابر این هپاتیت ایجاد نمی کند. افراد ممکن است پس از پاکسازی طبیعی ویروس، یا پس از درمان مجددا آلوده شوند. از هر سه نفر آلوده به هپاتیت C ، دو نفر عفونت را از بدنشان برطرف نمی کنند و بیش از شش ماه به حمل ویروس در خون خود ادامه می دهند. به این حالت هپاتیت سی مزمن می گویند. هپاتیت سی مزمن اغلب تا سالها پس از عفونت هیچ مشکلی در فرد ایجاد نمی کند. علایم هپاتیت C مزمن می تواند شامل موارد زیر باشد: خستگی خفیف تا شدید از دست دادن اشتها احساس بیماری ( و استفراغ درد در سمت راست بالای معده (زیر دنده ها) تب افسردگی درد یا التهاب مفصل بثورات پوستی در بسیاری از موارد، افرادی که به هپاتیت C مزمن مبتلا هستند، احساس بیماری نمی کنند. در حدود تا درصد افرادی که هپاتیت C مزمن درمان نشده دارند، زخم شدیدی در کبد (سیروز) ایجاد می کنند. پیشرفت این ممکن است تا سال یا بیشتر طول بکشد. تعداد کمی از افراد مبتلا به سیروز احتمال دارد به سرطان کبد مبتلا شوند. در حال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری از ابتلا فرد به هپاتیت C در دسترس نیست. درمان های توصیه شده برای پیشگیری از شیوع ویروس شامل موارد زیر است: همیشه از وسایل تزریق استریل (کاملا تمیز) استفاده شود. از وسایل شخصی مشترک مانند مسواک، تیغ، ناخن یا قیچی ناخن که می تواند خونی شود، به طور مشترک با دیگران استفاده نکنید. اگر درگیر سوراخ کردن بدن، خال کوبی، الکترولیز یا طب سوزنی هستید، همیشه مطمین شوید که هر وسیله ای که باعث سوراخ شدن پوست می شود، "یکبار مصرف" است یا بعد از آخرین باری که استفاده شده، تمیز، ضد عفونی و استریل شده است. اگرچه هپاتیت سی به طور کلی به عنوان یک عفونت قابل انتقال از نظر جنسی در نظر گرفته نمی شود، اما اگر قرار است خون وجود داشته باشد یا همسر فرد به عفونت ایدز مبتلا باشد، باید اقدامات رابطه جنسی محافظت شده (استفاده از کاندوم) را در نظر بگیرد. حتی این مسیله و خطرات شخصی را با پزشک خود بیشتر در میان بگذارد. هنگام تمیز کردن هر گونه خونریزی، همیشه از اقدامات احتیاطی استاندارد کنترل عفونت استفاده شود: هرگونه بریدگی یا زخم را با پانسمان ضد آب بپوشانید. برای پاک کردن خون از دستکش یکبار مصرف استفاده شود و از دستمال کاغذی استفاده کنید. محل با آب گرم و داروهای پاک کننده تمیز شود، سپس آن را بشویید و خشک کنید. دستکش و دستمال های کاغذی استفاده شده را درون یک کیسه پلاستیکی قرار داده، سپس آنها را در یک سطل آشغال دربسته ریخته و دور بریزید. دستان خود را با آب گرم و صابون بشویید و سپس آنها را کاملا خشک کنید. دستمال های آغشته به خون، حوله های بهداشتی یا پانسمان را قبل از دور انداختن در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. اگر فرد در معرض خطر عفونت این هپاتیت است یا فکر می کند در گذشته در معرض هپاتیت C بوده است، برای تشخیص سلامت کبد خود به پزشک مراجعه کند. راه های تشخیصی شامل آزمایش خون و احتمالا آزمایش غیرتهاجمی آسیب کبدی (فیبرواسکن نامیده می شود) است. آزمایش خون معروف به "آزمایش آنتی بادی هپاتیت C " می تواند مشخص کند که آیا فرد در معرض هپاتیت C قرار گرفته و یا نگرفته است. ممکن است از زمان عفونت دو تا سه ماه (یا بعضی اوقات بیشتر) طول بکشد تا زمانی که آزمایش خون بتواند آنتی بادی های هپاتیت C را تشخیص دهد، بنابراین یک "دوره خاص" وجود دارد که در طی آن نمی توان تشخیص داد که فرد آلوده است یا مبتلا بوده است. در این زمان باید، اقدامات احتیاطی را برای پیشگیری از گسترش احتمالی ویروس انجام داد. اگر آزمایش آنتی بادی هپاتیت C نتیجه مثبتی را نشان داد، باید یک آزمایش جانبی به نام 'هپاتیت C PCR ' انجام داد تا مشخص شود ویروس هنوز در خون یا کبد وجود دارد یا قبلا عفونت برطرف شده است. آزمایش PCR هپاتیت، C برای هرکسی که آنتی بادی هپاتیت سی مثبت داشته باشد توصیه می شود مگر اینکه به تازگی درمان هپاتیت C را به پایان رسانده باشد. سونوگرافی کبد یا فیبرواسکن (یک آزمایش سریع و غیرتهاجمی که از سونوگرافی برای ارزیابی کبد استفاده می کند) همچنین می تواند آسیب کبدی را مشخص کند. این هپاتیت با داروهای ضد ویروسی درمان می شود که هدف آن از بین بردن ویروس از بدن است. درمان های جدید قرص های خوراکی وضعیت مبتلایان به هپاتیت C را بسیار بهبود بخشیده است. این روش های درمانی می توانند بیش از درصد افراد مبتلا به هپاتیت مزمن سی را درمان کنند. چندین قرص جدید وجود دارد که به صورت ترکیبی برای درمان تمام هپاتیت سی استفاده می شود. با پزشک در مورد گزینه های درمان و احتمال تداخل با سایر داروها، داروهای گیاهی و سایر داروها مشورت شود. به طور کلی، اگر فرد به هپاتیت C مبتلا باشد، بهتر است حتما: تحت درمان قرار بگیرد. از نوشیدن الکل خودداری کند. رژیم متعادل و کم چربی داشته باشد. ورزش منظم انجام دهد (اگرچه همیشه هنگام خستگی استراحت کند) به طور مرتب با پزشک خود در ارتباط باشد. ممکن است برخی از عوارض جانبی مربوط به داروهای هپاتیت C وجود داشته باشد، اما قرص های جدید به طور کلی بسیار خوب تحمل می شوند. بیشتر عوارض جانبی با درمان هپاتیت سی توسط افرادی که تحت درمان با اینترفرون قدیمی یا درمان های مبتنی بر تزریق هستند گزارش شده است، از جمله عوارض جانبی بیماری های مربوطبه روان در داروهای جدید مشاهده نمی شود. هپاتیت سی ویروسی است که می تواند کبد را آلوده کند. در صورت عدم درمان، ممکن است در طی سالیان متمادی آسیب جدی و خطرنام به کبد وارد کند. اما با درمان های مدرن، درمان عفونت معمولا امکان پذیر است و بیشتر افراد مبتلا به آن امید به زندگی طبیعی دارند. تخمین زده می شود حدود نفر در انگلیس به هپاتیت سی مبتلا باشند. در صورت تماس با خون فرد آلوده می توانید به آن آلوده شوید. تا زمانی که کبد آسیب جدی نبیند، هپاتیت سی اغلب علایم قابل توجهی ندارد. سی ایجاد می شود، انجام آزمایش تشخیصی است. منابع:

، را جدی بگیرید. مصرف این دارو ها می توانند با بروز عوارض دیگری همراه باشند. یکی از عوارض شناخته شده برخی از داروهای تجویزی و OTC است. همچنین خشکی دهان وضعیتی است که در آن غدد بزاقی، بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان تولید نمی کنند. علل خشکی دهان از بیماری های زمینه ای مانند سندرم شوگرن گرفته تا خوابیدن با دهان باز و پرتودرمانی متغیر است. حتی داروهایی وجود دارند که می توانند باعث خشکی دهان شوند. تجربه خشکی دهان می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و حتی باعث بروز بیماری شود. بیایید نگاهی داشته باشیم به این که چه داروهایی باعث خشکی دهان می‌شوند و چگونه آن را درمان کنیم. آنچه در این مقاله خواهید خواند: داروهای متعددی وجود دارد که خشکی دهان یکی از عوارض آنها است و برخی از داروها بیشتر از سایرین باعث ایجاد این عارضه می شوند. داروهایی که باعث خشکی دهان می شوند این کار را با ت ثیر بر سیستم عصبی سمپاتیک و در نتیجه ضخیم شدن و کاهش تولید بزاق انجام می دهند. طبق گفته آکادمی پزشکی دهان آمریکا، بیش از دارو پتانسیل ایجاد خشکی دهان را دارند. انجمن دندانپزشکی آمریکا مدعی است که تقریبا نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده حداقل یک داروی تجویزی در روز مصرف می کنند که بسیاری از آنها می توانند باعث خشکی دهان شوند. تخمین زده شده که حداقل میلیون آمریکایی دهان خشک دارند که میلیون مورد از آنها به دلیل مصرف داروها است. خشکی دهان احتمال دارد فقط یک وضعیت ناراحت کننده به نظر برسد، اما در واقع می تواند منجر به عوارض جدی تری مانند گلودرد، مشکلات استفاده از دندان مصنوعی، پوسیدگی دندان، عفونت های دهان، بیماری لثه، برفک و زخم های دهان شود. انواع داروهای زیر با بروز بیشتر خشکی دهان مرتبط هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خشکی دهان در میان افراد مسن شایع‌تر است و افرادی که از داروهای بیماری استفاده می‌کنند، حتی بیشتر احتمال دارد که خشکی دهان را تجربه کنند. برخی از رایج ترین داروهای آلزایمر که می توانند باعث خشکی دهان شوند عبارتند از: آریسپت (دونپزیل) رازادین (گالانتامین) اکسلون (ریواستیگمین) این داروها می توانند شرایط متعددی مانند یا مثانه بیش فعال را درمان کنند. آنها تکانه های عصبی را برای حرکات غیر ارادی ماهیچه مهار می کنند اما می توانند جریان بزاق دهان را نیز کاهش دهند. در اینجا برخی از رایج ترین آنتی کولینرژیک های تجویز شده آورده شده است: آتروپن (آتروپین) توویاز (فزوترودین) کوژنتین (بنزتروپین مزیلات) داروهای ضد افسردگی می توانند به درمان اضطراب و افسردگی کمک کنند. آنها همچنین ت ثیر بازدارنده ای بر تولید بزاق داشته و اغلب باعث خشکی دهان می شوند. اینها برخی از رایج ترین داروهای ضد افسردگی هستند: داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ( MAOIs ) یا مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRIs ) مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین ( SNRIs ) خشکی دهان ناشی از مصرف آنتی هیستامین احتمال دارد به دلیل اثر ضد موسکارینی آنها باشد. در اینجا برخی از آنتی هیستامین های رایج بدون نسخه ( OTC ) آورده شده است: زیرتک (سیتریزین) آلگرا (فکسوفنادین) کلاریتین ( داروهای ضد روان پریشی عمدتا برای درمان و اختلال دوقطبی استفاده می شوند. در اینجا برخی از داروهای ضد روان پریشی وجود دارد که می توانند باعث خشکی دهان شوند: سروکل (کوتیاپین) ریسپردال (ریسپریدون) استلازین (تری فلوپرازین) بنزودیازپین ها به درمان اضطراب، تشنج و بی خوابی کمک می کنند و همچنین می توانند باعث خشکی خفیف دهان شوند. در اینجا برخی از بنزودیازپین های رایج موجود در بازار آورده شده است: والیوم (دیازپام) ریستوریل (تمازپام) زاناکس (آلپرازولام) داروهای تجویز شده برای درمان فشار خون بالا و داروهای قلبی می توانند باعث خشکی دهان شوند. در اینجا برخی از این داروها وجود دارد: داروهای ریتم قلب مسدود کننده های بتا مسدود کننده های کانال کلسیم مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) داروهای ضد احتقان به کنترل میزان مخاطی که بدن تولید می کند کمک کرده و همچنین می تواند بر میزان تولید بزاق ت ثیر بگذارد. داروهای ضد احتقان OTC معروف عبارتند از: سودافد (سودوافدرین) عفرین (اکسی متازولین) Vicks Sinex (اکسی متازولین) دیورتیک ها با افزایش دفع ادرار، میزان آب و نمک را در بدن کاهش می دهند و باعث خشکی دهان می شوند. در اینجا برخی از داروهای ادرارآور که معمولا تجویز می شوند آورده شده است: بومکس (بومتانید) لازیکس (فروزماید) ادکرین (اتاکرینیک اسید) افراد مبتلا به آسم یا بیماری‌های ریوی از اسپری‌ها برای باز کردن راه‌های هوایی استفاده می‌کنند، اما می‌توانند غدد بزاقی را سرکوب کرده و باعث خشکی دهان شوند. برونکودیلاتورهای معروف عبارتند از: تسکین آلرژی فلوناز (فلوتیکاسون) Advair Diskus (فلوتیکاسون پروپیونات - سالمترول) مسکن ها داروهای ضد درد OTC مانند ایبوپروفن و داروهای قوی تر مانند مواد افیونی هستند که دردهای مزمن را درمان می کنند. داروهای ضد درد بر روی سیستم عصبی خودمختار و به نوبه خود بر جریان بزاق ت ثیر می‌گذارد. برخی از رایج ترین داروهای مسکن موجود در بازار عبارتند از: کدیین مورفین هیدروکدون تیلنول (استامینوفن) NSAID ها (ایبوپروفن، دیکلوفناک) محرک ها عمدتا برای درمان ADHD و نارکولپسی استفاده و کاهش بزاق را به عنوان یک عارضه مشخص دارند. اینها سه مورد از رایج ترین محرک های تجویزی هستند: کنسرتا (متیل فنیدات) دگزدرین (دکستروآمفتامین) آدرال (دکستروآمفتامین/آمفتامین) تخمین زده شده که حدود درصد از افرادی که دارو مصرف می کنند به دلیل تجربه ای که با خشکی دهان داشتند، تصمیم گرفتند دارو را قطع کنند. خبر خوب این است که خشکی دهان اغلب در خانه با کمی تلاش قابل درمان است. در اینجا برخی از بهترین درمان ها برای خشکی دهان آورده شده است: جویدن آدامس یا آب نبات های بدون قند می تواند به تحریک تولید بزاق و مرطوب نگه داشتن دهان کمک کند. استفاده از دستگاه بخور در اتاق خود در شب یا در خانه در طول روز باعث افزایش رطوبت هوا می شود و دهان را کمتر خشک می کند، به خصوص اگر در شب از طریق دهان نفس می کشید. نوشیدن مقدار زیادی آب نه تنها از کم آبی بدن پیشگیری کرده، بلکه به کاهش خشکی دهان در طول روز نیز کمک می کند. مصرف زیاد کافیین می تواند بدن را کم آب و خشکی دهان را بدتر کند. برای کمک به خشکی دهان، مصرف کافیین خود را محدود کنید. کشیدن سیگار یا استفاده از سایر محصولات حاوی تنباکو می تواند باعث خشکی دهان شود زیرا تولید بزاق را کند می کند. ترک سیگار احتمال دارد به بهبود خشکی دهان کمک کند. شستشوی دهان در صبح ویا شب پس از مسواک زدن با دهان شویه می تواند به بهبود سلامت کلی و کاهش خشکی دهان کمک کند. دهانشویه هایی که حاوی زایلیتول هستند، مانند بیوتن، ممکن است برای بهبود خشکی دهان مفید باشند، زیرا نشان داده شده که زایلیتول باعث تولید بزاق می شود. جایگزین های بدون نسخه بزاق مانند Mouth Kote و Biotene OralBalance ژل مرطوب کننده می تواند به درمان خشکی دهان کمک کند و در اکثر داروخانه ها موجود است. برخی از گیاهان مانند ریشه گل ختمی، زنجبیل و کاکتوس نوپال می تواند به تحریک تولید بزاق کمک کنند. توجه داشته باشید که FDA مکمل ها را به همان روشی که داروها انجام می دهد تنظیم نمی کند، بنابراین همیشه بهتر است قبل از مصرف هر گونه داروی گیاهی با پزشک خود مشورت کنید. گاهی اوقات ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای بیماران دارای داروهای خشک دهان شدید، سالاژن (پیلوکارپین) یا اووکساک (سویملین) برای تحریک تولید بزاق تجویز می کنند. هنگام در نظر گرفتن مصرف دارو به طور خاص برای خشکی دهان، مهم است به این فکر کنید که آیا با داروهایی که قبلا مصرف می‌کنید تداخل دارد یا خیر. اگر دارویی مصرف می کنید که باعث خشکی دهان می شود، این احتمال وجود دارد که با دارویی برای درمان خشکی دهان تداخل منفی داشته باشد. پزشک بهترین کسی است که می داند آیا مصرف داروی خشکی دهان با سایر داروهایی که استفاده می‌کنید، تداخل دارد. سخن آخر حتی اگر ممکن است با استفاده از یک یا چند روش درمانی ذکر شده در بالا، از خشکی دهان خود تسکین پیدا کنید، اما همچنان ایده خوبی است که به طور منظم به پزشک و مراجعه کنید تا مراقب وضعیت خشکی دهان خود باشید. Umang Patel ، یک دندانپزشک در شیکاگو می‌گوید: اگر خشکی دهان دارید، مهم است که هر شش ماه یک بار با دندانپزشک خود ملاقات داشته باشید، زیرا این وضعیت می‌تواند باعث پوسیدگی دندان شود. بزاق باکتری‌ها را از روی دندان‌ها می‌شوید اما در خشکی دهان، باکتری‌ها روی دندان‌ها می‌نشینند و باعث ایجاد حفره می‌شوند. دکتر پاتل می‌گوید: اگر چندین روش را برای پیشگیری از خشکی دهان به دلیل داروهای مصرفی‌تان امتحان کرده‌اید، ارزش آن را دارد که با پزشک خود یک قرار ملاقات بگذارید تا ببینید آیا می‌توانید داروهایی مصرف کنید که چنین عوارض شدیدی ندارند. اگر چندین گزینه درمانی را امتحان کرده اید و حتی داروها را تغییر داده اید، و خشکی دهان هنوز از بین نمی رود، شاید زمان آن رسیده باشد که دوباره به پزشک خود مراجعه و توصیه های پزشکی بیشتری دریافت کنید. خشکی دهان که حتی پس از تغییر یا قطع دارو از بین نمی رود، احتمال دارد نشانه یک بیماری زمینه ای باشد.

رعایت برای مبتلایان به کمر درد می تواند تاثیر بسیار زیادی در تسکین درد آنها داشته باشد. از طرفی هم، کمردرد می تواند خواب فرد و همچنین فعالیتهای روزمره وی را تحت ت ثیر قرار دهد و خوابیدن در موقعیت های خاص می تواند مسیله را ایجاد یا بدتر کند. موقعیت های خاص می تواند فشار غیر ضروری بر گردن، باسن و کمر وارد و درد را بدتر یا حتی آن را ایجاد کند. حفظ منحنی طبیعی ستون فقرات هنگام خوابیدن در رختخواب بسیار مهم است. برای این کار مطمین شوید که سر، شانه ها و باسن ها در یک راستا قرار گرفته و کمر شما به درستی پشتیبانی می شود. خوابیدن به پشت ممکن است در تسکین درد موثر باشد. با این حال، بسیاری از افراد می دانند که خوابیدن به پشت یا منجر به خروپف می شود. خوشبختانه، چندین موقعیت دیگر نیز ممکن است به بهبود کیفیت خواب و کاهش کمر درد کمک کند. هر کسی که کمردرد دارد بهتر است موقعیت های خواب زیر را امتحان کند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دراز کشیدن به پشت به طور مساوی وزن بدن را توزیع می کند. حتی به حداقل رساندن فشار و هم ترازی مناسب سر، گردن و ستون فقرات کمک می کند. برای راحتی در این موقعیت: به پشت صاف دراز بکشید و رو به سقف قرار بگیرید. از کج شدن سر به پهلو خودداری کنید. بالش را برای حمایت از سر و گردن قرار دهید. یک بالش کوچک زیر زانوها قرار دهید. برای پشتیبانی بیشتر، هر جای دیگر بین بدن و تشک را با بالش های اضافی پر کنید. یکی را در زیر کمر قرار دهید. خوابیدن به پهلو می تواند راحت باشد، اما ممکن ست ستون فقرات را از حالت تراز خارج کرده و کمر را تحت فشار قرار دهد. اصلاح این مسیله با قرار دادن یک بالش محکم در بین زانوها می تواند آسان باشد. با این کار قسمت فوقانی پا بالا تر قرار می گیرد و تراز طبیعی باسن، لگن و ستون فقرات را بازیابی می کند: با احتیاط به یک طرف دراز بکشید. برای حمایت از سر و گردن از یک بالش استفاده کنید. زانوها را کمی بالا بکشید، و بالش دیگری را بین آنها قرار دهید. برای حمایت بیشتر، هر جای خالی بین بدن و تشک را با بالش های بیشتر مخصوصا در قسمت کمر پر کنید. افرادی که معمولا از پهلو به سمت شکم می خوابند بهتر است یک بالش بزرگ را در برابر سینه و شکم خود بغل کند. چه از یک بالش استفاده کنید و چه از دو بالش، باید در برابر اصرار برای خوابیدن همیشه در یک طرف مقاومت کنید. خوابیدن در یک طرف به طور مدام باعث بروز مشکلاتی مانند عدم تعادل عضلات و حتی اسکولیوز می شود. خوابیدن به پهلو به تنهایی حال شما را بهتر نخواهد کرد. بالش باسن، لگن و ستون فقرات را در یک راستای بهتر قرار می دهد. خوابیدن روی شکم وقتی فرد سر خود را به پهلو برگرداند، ممن است فشار بیشتری به گردن، شانه ها و پشت وارد کند. این روش نامناسبی برای خوابیدن است. برای جلوگیری از این مسیله، دراز کشیده و رو به پایین قرار بگیرید. برای انجام این کار می توانید: با احتیاط روی شکم خود دراز بکشید. یک بالش باریک زیر شکم و پهلو قرار دهید. یک بالش یا یک حوله رول شده را زیر پیشانی قرار دهید تا فضای تنفسی کافی بین دهان و تشک ایجاد شود. مهم نیست که چه موقعیتی را انتخاب می کنید، مهمترین قسمت این معادله حفظ هم راستایی ستون فقرات است. به طور خاص روی تراز کردن گوش، شانه ها و باسن خود تمرکز کنید. با استفاده از بالش می توانید این فشار را کاهش دهید تا جای خالی را پر کنید. هنگام چرخیدن در رختخواب مراقب باشید. همیشه کل بدن خود را کنار هم قرار دهید، تنه خود را محکم و کشیده نگه دارید. برای افرادی که دیسک فتق دارند، خوابیدن در وضعیت جنین می تواند تا حدودی موثر باشد. زیرا دراز کشیدن به پهلو و قرار گرفتن زانوها در قفسه سینه، خم شدن ستون فقرات را کاهش می دهد و به باز شدن مفاصل کمک می کند. برای راحتی در این موقعیت: به پشت دراز بکشید و سپس به آرامی روی پهلو بچرخید. زانوهای خود را به سمت سینه خود بچسبانید و تنه خود را به آرامی به سمت زانوها بچرخانید. به خاطر داشته باشید که هر از گاهی طرف را عوض کنید تا از عدم تعادل جلوگیری شود. دیسک ها بالشتک های نرم بین مهره های ستون فقرات شما هستند. فتق وقتی اتفاق می افتد که بخشی از دیسک از فضای طبیعی خود خارج شود و باعث درد عصبی، ضعف و موارد دیگر شود. حلقه زدن تنه به حالت جنین، فضای بین مهره ها را باز می کند. شاید شنیده باشید خوابیدن روی شکم در واقع برای کمردرد مضر است. این تا حدی درست است زیرا ممکن است به گردن شما فشار وارد کند. بر همین اساس، این حالت به طور کلی نادرترین وضعیت خواب محسوب می شود. اما برای افرادی که به هر روش دیگری می خوابند، قرار دادن یک بالش باریک در زیر شکم و باسن می تواند در بهبود تراز نخاع موثر باشد. همچنین، خوابیدن در جلو ممکن است در واقع به نفع افرادی باشد که دچار دیسک فتق یا بیماری دیسک تخریب هستند. برای راحتی در این موقعیت. یک بالش باریک زیر شکم و پهلو قرار دهید. از بالش صاف برای سر استفاده کنید، یا بهتر است بدون بالش بخوابید. بالش شما باید تکیه گاه سر و گردن شما باشد و به حمایت از قسمت فوقانی ستون فقرات کمک کند. اگر به پهلو می خوابید، سعی کنید از بالش ضخیم تری استفاده کنید تا سر شما در این وضعیت با بقیه بدن همسو باشد. یک بالش باید موقعیت طبیعی گردن را حفظ و از ستون فقرات حمایت کند. در حالت ایده آل، باید راحت و متناسب با موقعیت های مختلف باشد و شکل کلی خود را حفظ کند. افرادی که عادت دارند به پشت بخوابد بهتر است به دنبال بالش نازک تری باشند. زیرا بالا بردن بیش از حد سر، باعث تحریک گردن و کمر می شود. برخی از بالش های نازک به طور خاص برای حمایت از گردن طراحی شده اند. اما افرادی که عادت دارند ب پهلو بخوابند بهتر است بالش های ضخیم تر را انتخاب کنند. بالش باید فضای بین گردن و تشک را کاملا پر کنند. افرادی که روی شکم می خوابند باید از بالش های نازک استفاده کنند یا کلا بدون بالش بخوابند. زیرا فشار سر به عقب باعث فشار بر گردن می شود. این فضای کافی برای نفس کشیدن را مهیا می کند اما گردن را همچنان صاف نگه می دارد. یک تشک باید به خوبی ساخته شده وراحت باشد. برخی معتقدند تشک سفت برای کمر بهتر است، اما برخی شواهد نشان می دهد که تشک متوسط برای افرادی که کمردرد طولانی مدت دارند مناسب تر است. شکل و اندازه بدن می تواند به تعیین میزان تشک کمک کند. کمردرد می تواند خواب فرد را به طور چشمگیری مختل کند. حتی در این صورت، بهتر است برای جبران کم خوابی خود یک برنامه منظم را با زمان خواب و بیداری ثابت حفظ کنید. در هر دوره ساعته به تا ساعت خواب نیاز دارند. نکات بهداشتی عمومی برای رعایت بهداشت خواب، عبارت است از: از ورزش سنگین در ساعات قبل از خواب اجتناب کنید. اتاق خواب را با کم نور کردن چراغ ها و از بین بردن حواس پرتی، مانند کامپیوتر و تلفن یا تلویزیون، به مکانی آرام و ساکت بخش تبدیل کنید. از نوشیدنی های کافیین دار مانند قهوه و سایر محرک ها صرف نظر کنید. ورزش سخت را برای ساعات صبح یا اوایل بعد از ظهر برنامه ریزی کنید. انجام هر کاری بیش از حد دقیق قبل از خواب ممکن است سطح آدرنالین و حتی دمای بدن را افزایش دهد. این دو عامل خواب را حتی دشوارتر می کند. کسی که کمر درد شدید یا به مرور زمان وضعیت او بدتر می شود، به خصوص پس از زمین خوردن یا آسیب دیدگی، باید با پزشک مشورت کند. همچنین، اگر درد کمر پس از استراحت یا خواب بدتر شد، باز هم نیاز به مشورت با پزشک دارد. اگر کمر درد با هر یک از موارد زیر همراه است، فورا به دنبال راهنمایی پزشکی باشید. تب درد قفسه سینه بی حسی در پاها، باسن یا نواحی کشاله ران مشکل دفع ادرار از دست دادن کنترل مثانه یا روده کاهش وزن غیر منتظره اگر کمردرد باعث کمبود خواب طولانی مدت می شود، در مورد گزینه های درمانی و راهکارهای دیگری که می تواند به شما کمک کند با پزشک مشورت کنید. منابع:

( oxcarbazepine ) به صورت قرص خوراکی با رهش طولانی، قرص با رهش فوری و سوسپانسیون عرضه می شود. همچنین برای درمان نوعی تشنج به نام تشنج جزیی در افراد مبتلا به استفاده می شود. قرص خوراکی اکسکاربازپین با نام تجاری Trileptal و Oxtellar XR موجود است. همچنین به عنوان یک داروی ژنریک موجود است. داروهای ژنریک معمولا قیمت کمتری نسبت به نسخه برند دارند. در برخی موارد، آنها ممکن است در هر قوت یا شکلی به عنوان داروی نام تجاری موجود نباشند. قرص رهش فوری ممکن است به تنهایی یا به عنوان بخشی از درمان ترکیبی با سایر داروها برای درمان تشنج استفاده شود. قرص با رهش طولانی همیشه با سایر داروها استفاده می شود. چرا از قرص اکس کاربازپین استفاده می شود؟ اکسکاربازپین برای درمان تشنج های جزیی در افراد مبتلا به صرع استفاده می شود. مصرف این دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید مگر اینکه پزشک به شما دستور دهد. انجام این کار ممکن است باعث تشنج شدیدتر شود. اگر پزشک شما درمان شما با اکسکاربازپین را متوقف کند، دوز شما به آرامی کاهش می یابد تا خطر ابتلا به تشنج بیشتر کاهش یابد. اکسکاربازپین متعلق به دسته ای از داروها به نام داروهای ضد صرع است. دسته ای از داروها گروهی از داروها هستند که به روشی مشابه عمل می کنند. این داروها اغلب برای درمان شرایط مشابه استفاده می شوند. دقیقا مشخص نیست که این دارو چگونه برای متوقف کردن تشنج عمل می کند. ممکن است کانال های سدیم را مسدود کند تا از گسترش تشنج به بقیه قسمت های مغز جلوگیری کند. همچنین ممکن است بر روی پتاسیم و کلسیم در مغز ت ثیر بگذارد تا تشنج را متوقف کند. شایع ترین عوارض اکسکاربازپین چیست؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید قرص خوراکی اکسکاربازپین ممکن است باعث خواب آلودگی شود. همچنین می تواند زمان تفکر و واکنش شما را کاهش دهد. شما نباید رانندگی کنید، از ماشین آلات استفاده کنید، یا کارهای مشابهی که نیاز به هوشیاری دارند انجام دهید تا زمانی که بدانید این دارو چگونه بر شما ت ثیر می گذارد. این دارو همچنین می تواند عوارض دیگری ایجاد کند. عوارض جانبی رایج اکسکاربازپین به شکل دارویی بستگی دارد. عوارض جانبی برای همه اشکال دارو عبارتند از: استفراغ سرگیجه لرزیدن خواب آلودگی حالت تهوع مشکلات راه رفتن و هماهنگی (بی ثباتی) مشکلات چشمی مانند دوبینی، یا آب مروارید قرص‌های آزادسازی فوری اکس کاربازپین نیز ممکن است باعث بروز علایم زیر شوند: دل درد ناراحتی معده بثورات پوستی عفونت به خصوص در کودکان قرص اکس کاربازپین طولانی رهش نیز ممکن است باعث ایجاد موارد زیر شود: سردرد ضعف اگر این اثرات خفیف باشند، ممکن است ظرف چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر شدیدتر هستند یا از بین نمی روند، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. عوارض جدی مصرف قرص اکسکاربازپین ( oxcarbazepine ) اگر عوارض جدی داشتید فورا با پزشک خود تماس بگیرید. عوارض جدی و علایم آنها می تواند شامل موارد زیر باشد: سطوح پایین سدیم در خون شما علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: سردرد گیجی حالت تهوع خستگی کمبود انرژی تشنج های مکرر یا شدیدتر واکنش های آلرژیک یا مشکلات جدی (حساسیت بیش از حد چند اندام) که بر اندام ها و سایر قسمت های بدن شما مانند کبد یا سلول های خونی ت ثیر می گذارد. علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: کندوها بثورات پوستی مشکل در بلع یا تنفس خستگی یا ضعف شدید زرد شدن پوست یا سفیدی چشم کبودی یا خونریزی غیر معمول تورم صورت، چشم ها، لب ها یا زبان زخم های دردناک در دهان یا اطراف چشم عفونت های مکرر یا عفونت هایی که از بین نمی روند. تب، غدد متورم، یا گلودردی که از بین نمی روند یا گاه به گاه بروز می کنند. علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: خشم تلاش برای خودکشی موارد وحشت زدگی افسردگی جدید یا بدتر شده اضطراب جدید یا تشدید شده احساس آشفتگی یا بی قراری مشکل خواب (بی خوابی) افکار در مورد خودکشی یا مرگ تحریک پذیری جدید یا بدتر شده رفتار پرخاشگرانه یا خشونت آمیز عمل بر روی انگیزه های خطرناک افزایش شدید فعالیت و صحبت کردن (شیدایی) سایر تغییرات غیرعادی در رفتار یا خلق و خو واکنش های جدی پوستی اکس کاربازپین ممکن است باعث واکنش های آلرژیک پوستی جدی شود. اینها ( SJS ) و نکرولیز اپیدرمی سمی ( TEN ) نامیده می شوند. اینها ممکن است باعث آسیب شدید به پوست و اندام های داخلی شما شوند. در صورت داشتن هر یک از علایم زیر فورا با پزشک خود تماس بگیرید: کندوها بثورات پوستی زخم در دهان، بینی یا چشم تاول زدن یا لایه برداری پوست اختلالات خونی جدی اکسکاربازپین ممکن است باعث کاهش همه انواع گلبول های خون یا فقط گلبول های سفید شود. علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: خستگی خون در ادرار کبودی راحت تر افزایش عفونت ها خونریزی از بینی یا لثه ها بعد از مسواک زدن بیماری های طولانی تر در مقایسه با حالت عادی خون در مدفوع شما، که ممکن است به رنگ قرمز روشن یا تیره و قیری به نظر برسد. چه داروهای دیگری بر اکس کاربازپین ت ثیر می گذارد؟ استفاده از اکس کاربازپین با سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می شوند می تواند این اثر را بدتر کند. قبل از استفاده از داروهای مخدر، قرص خواب، شل کننده عضلانی، یا داروی اضطراب یا تشنج، از پزشک خود سوال کنید. گاهی اوقات استفاده همزمان از برخی داروها بی خطر نیست. برخی از داروها می توانند بر سطوح خونی سایر داروهایی که مصرف می کنید ت ثیر بگذارند، که ممکن است عوارض جانبی را افزایش دهد یا اثربخشی داروها را کاهش دهد. بسیاری از داروها می توانند بر روی اکس کاربازپین ت ثیر بگذارند. این شامل داروهای نسخه ای و بدون نسخه، ویتامین ها و محصولات گیاهی است. همه تعاملات ممکن در اینجا فهرست نشده اند. در مورد تمام داروهای فعلی خود و هر دارویی که مصرف را شروع کرده یا متوقف می کنید به پزشک خود بگویید. اکسکاربازپین با چه دارو هایی تداخل دارد؟ اکسکاربازپین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد. قرص خوراکی اکس کاربازپین می تواند با سایر داروها، ویتامین ها یا گیاهانی که ممکن است مصرف کنید تداخل داشته باشد. تداخل زمانی است که یک ماده نحوه عملکرد دارو را تغییر دهد. این می تواند مضر باشد یا از عملکرد خوب دارو جلوگیری کند. برای کمک به جلوگیری از تداخل، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتما در مورد تمام داروها، ویتامین ها یا گیاهانی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برای اینکه بدانید این دارو چگونه ممکن است با داروی دیگری که مصرف می کنید تداخل داشته باشد، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. قرص های ضد بارداری خوراکی مصرف اکسکاربازپین همراه با قرص های ضدبارداری خوراکی باعث کاهش اثربخشی قرص ها می شود. این بدان معناست که حتی اگر از قرص های ضد بارداری استفاده می کنید، ممکن است باردار شوید. هنگام مصرف اکسکاربازپین، مانند کاندوم، باید از روش دوم پیشگیری از بارداری استفاده کنید. نمونه هایی از این قرص های ضد بارداری خوراکی، عبارتند از: قرص های ضد بارداری حاوی اتینیل استرادیول قرص های ضد بارداری حاوی لوونورژسترل داروهای بیماری پارکینسون سلژیلین ترانس درمال، را نمی توان با اکسکاربازپین مصرف کرد. مصرف آنها با هم می تواند منجر به عوارض جانبی شود که می تواند خطرناک باشد. این عوارض جانبی شامل بحران فشار خون بالا، تشنج، کما یا فروپاشی قلب است. داروهای تشنجی مصرف اکسکاربازپین همراه با فنی تویین باعث افزایش سطح فنی تویین در خون شما می شود. این خطر عوارض جانبی فنی تویین را افزایش می دهد. در صورت مصرف همراه با اکسکاربازپین، پزشک ممکن است دوز فنی تویین شما را کاهش دهد. برخی از داروهای تشنجی سطح اکسکاربازپین را در بدن شما کاهش می دهند. اگر اکسکاربازپین را با این داروها مصرف می کنید، ممکن است اکسکاربازپین برای درمان تشنج شما به خوبی عمل نکند. اگر با این داروها مصرف کنید، پزشک ممکن است دوز اکسکاربازپین را افزایش دهد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: کاربامازپین فنوباربیتال هشدارهای مهم در هنگام مصرف قرص اکسکاربازپین ( oxcarbazepine ) این دارو با چندین هشدار همراه است. بسیاری از افرادی که به کاربامازپین حساسیت دارند نیز به این دارو حساسیت دارند. اگر به کاربامازپین حساسیت دارید به پزشک خود اطلاع دهید. اکسکاربازپین ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شود. علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: کندوها بثورات پوستی مشکل در بلع یا تنفس تورم صورت، چشم ها، لب ها یا زبان شما زخم های دردناک در دهان یا بینی یا اطراف چشم در صورت بروز این علایم، با مراکز درمانی تماس بگیرید یا به نزدیکترین اورژانس بروید. اگر تا به حال به آن واکنش آلرژیک داشته اید، دیگر این دارو را مصرف نکنید. مصرف مجدد آن می تواند کشنده باشد (باعث مرگ شود) هنگام مصرف اکسکاربازپین نباید الکل بنوشید. الکل می تواند برخی از عوارض جانبی دارو مانند خواب آلودگی یا سرگیجه را بدتر کند. هشدار برای افرادی که بیماری خاصی دارند. اگر مشکلات کبدی خفیف یا متوسط دارید، پزشک شما نیازی به تغییر دوز اکسکاربازپین شما نخواهد داشت. اگر مشکلات شدید کبدی دارید، پزشک ممکن است مصرف اکسکاربازپین را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد. این دارو توسط کلیه ها از بدن شما خارج می شود. اگر آسیب شدید کلیوی دارید (کلیرانس کراتینین کمتر از میلی لیتر در دقیقه) ، پزشک ممکن است دوز کمتری به شما بدهد و دوز را به آرامی افزایش دهد. این می تواند به جلوگیری از تجمع بیش از حد دارو در بدن شما و ایجاد عوارض جانبی کمک کند. هشدار برای گروه های دیگر این دارو جزو داروهای حاملگی دسته C است. یعنی دو چیز: تحقیقات روی حیوانات نشان داده است که وقتی مادر دارو را مصرف می کند، اثرات نامطلوبی برای جنین دارد. مطالعات کافی بر روی انسان انجام نشده است تا مشخص شود این دارو چگونه ممکن است بر جنین ت ثیر بگذارد. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. این دارو تنها در صورتی باید در دوران بارداری استفاده شود که منافع بالقوه خطر احتمالی را توجیه کند. این دارو به شیر مادر منتقل می شود و می تواند عوارض جدی در کودک شیرده ایجاد کند. ممکن است لازم باشد شما و پزشکتان تصمیم بگیرید که آیا این دارو را مصرف می کنید یا با شیر مادر تغذیه می کنید. اگر تشنج شما بدتر شد یا در حین مصرف این دارو دچار انواع جدیدی از تشنج شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. با بالا رفتن سن، کلیه های شما ممکن است مانند گذشته کار نکنند. بدن شما ممکن است این دارو را کندتر پردازش کند. ممکن است پزشک شما را با دوز پایین‌تر شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن شما تجمع نکند. یا ممکن است داروی دیگری برای درمان تشنج شما تجویز کنند. مصرف بیش از حد دارو در بدن شما می تواند خطرناک باشد. قبل از شروع مصرف این دارو باید عملکرد کلیه شما (کلرانس کراتینین) بررسی شود. افکار خودکشی این دارو ممکن است خطر افکار خودکشی را افزایش دهد. اگر قبلا یک اختلال خلقی مانند افسردگی یا اضطراب دارید، ممکن است خطر شما بیشتر باشد. اگر هر یک از این علایم را دارید، به خصوص اگر جدید یا بدتر هستند، یا اگر شما را نگران می کند، فورا با پزشک خود تماس بگیرید: تلاش برای خودکشی موارد وحشت زدگی افسردگی جدید یا بدتر شده اضطراب جدید یا تشدید شده احساس آشفتگی یا بی قراری افکار در مورد خودکشی یا مرگ تحریک پذیری جدید یا بدتر شده نحوه مصرف اکسکاربازپین همه دوزها و اشکال ممکن ممکن است در اینجا گنجانده نشود. دوز، شکل و تعداد دفعات مصرف آن به موارد زیر بستگی دارد: سن وضعیت در حال درمان وضعیت شما چقدر شدید است سایر بیماری هایی که دارید. نحوه واکنش شما به اولین دوز افراد مبتلا به مشکلات کلیوی: اگر آسیب کلیوی شدید (کلیرانس کراتینین کمتر از میلی لیتر در دقیقه) دارید، ممکن است پزشک شما را با نصف دوز اولیه معمول قرص فوری رهش ( میلی گرم در روز) شروع کند و به آرامی آن را افزایش دهد. برای قرص با رهش طولانی، پزشک ممکن است دوز شما را یک بار در هفته تا میلی گرم در روز افزایش دهد تا زمانی که دوز برای شما مفید باشد. هشدارهای دوز اگر از دوزهای بالاتر (بیشتر از میلی گرم در روز) از قرص های فوری استفاده می کنید، پزشک باید در طول افزایش دوز شما را از نزدیک تحت نظر داشته باشد. دوز شما با افزایش سن کاهش می یابد زیرا بدن شما با افزایش سن آهسته تر از شر دارو خلاص می شود. اگر پزشک شما بخواهد شما را از قرص های فوری ( Trileptal ) به فرم انتشار طولانی ( Oxtellar XR ) تغییر دهد، ممکن است به دوز بالاتری نیاز داشته باشید. طبق دستور پزشک مصرف کنید. اکسکاربازپین برای درمان طولانی مدت استفاده می شود. اگر آن را طبق دستور مصرف نکنید، خطرات جدی دارد. این ممکن است باعث مشکلات جدی شود، مانند تشنج های بیشتر یا تشنج هایی که متوقف نمی شوند. ممکن است داروی شما به خوبی کار نکند یا به طور کامل از کار بیفتد. برای اینکه این دارو خوب عمل کند، باید مقدار معینی همیشه در بدن شما باشد. پزشک شما علایمی را که دارید درمان می کند. اینها می تواند شامل لرزش، عدم هماهنگی، دوبینی یا مشکل در بینایی، خواب آلودگی، کند شدن ضربان قلب یا کما باشد. اگر مصرف دوز خود را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر فقط چند ساعت تا زمان مصرف نوبت بعدی باقی مانده است، صبر کنید و در آن زمان فقط یک نوبت مصرف کنید. هرگز سعی نکنید با مصرف دو دوز در یک نوبت به نتیجه برسیم. این می تواند عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کند. هشدارهای اکسکاربازپین در مورد بارداری و شیردهی مطالعات حیوانی افزایش بروز ناهنجاری‌های ساختاری جنین و سایر تظاهرات سمیت رشدی (کشندگی جنینی، تاخیر رشد) ، ناهنجاری‌های جنینی (جمجمه‌صورتی، قلبی عروقی و اسکلتی) ، مرگ جنینی، کاهش وزن بدن جنین و سمیت مادر را نشان داده‌اند. شواهدی وجود ندارد که نشان دهد تراتوژنیسیته در این مطالعات ثانویه به سمیت مادری بوده است. هیچ داده کنترل شده ای در بارداری انسان وجود ندارد. اکسکاربازپین و متابولیت فعال آن، MHD ، از جفت انسان عبور می کند. اکسکاربازپین از نظر ساختاری با کاربامازپین مرتبط است که به عنوان یک تراتوژن انسانی در نظر گرفته می شود. با توجه به این یافته و نتایج مطالعات حیوانی، این احتمال وجود دارد که اکس کاربازپین یک تراتوژن انسانی باشد. پاسخ بالینی باید در زنانی که این دارو را در دوران بارداری دریافت می‌کنند به دقت بررسی شود تا از کنترل کافی تشنج اطمینان حاصل شود. تعیین تغییرات در غلظت پلاسمایی MHD باید در نظر گرفته شود، زیرا سطح ممکن است به تدریج در طول بارداری کاهش یابد. این دارو تنها زمانی باید در دوران بارداری تجویز شود که فواید آن بیشتر از خطرات آن باشد. هشدارهای مصرف قرص اکسکاربازپین در شیردهی استفاده به طور کلی توصیه نمی شود. با در نظر گرفتن اهمیت دارو برای مادر، باید در مورد قطع شیردهی یا قطع دارو در زنان شیرده تصمیم گیری شود. اثرات آن در شیرخوار ناشناخته است. اگر در دوران شیردهی استفاده شود، به ویژه در نوزادانی که فقط با شیر مادر تغذیه می شوند و در مادرانی که تحت درمان ترکیبی ضد تشنج هستند، نوزاد باید از نظر خواب آلودگی، افزایش وزن کافی و نقاط عطف رشد تحت نظر باشد. اطلاعات محدود نشان می‌دهد که انتظار نمی‌رود اکسکاربازپین در نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، عوارض جانبی ایجاد کند، به‌ویژه اگر نوزاد بالای ماه سن داشته باشد. ملاحظات مهم برای مصرف قرص اکسکاربازپین اگر پزشک قرص اکسکاربازپین را برای شما تجویز کرد، این ملاحظات را در نظر داشته باشید. قرص طولانی رهش را به طور کامل قورت دهید و آن را له نکنید، نجوید یا نشکنید. قرص اکسکاربازپین را با معده خالی، حداقل ساعت قبل یا ساعت بعد از غذا مصرف کنید. اکسکاربازپین را فریز نکنید. آن را دور از نور نگه دارید. این دارو را در مناطق مرطوب نگهداری نکنید. فرم انتشار طولانی مدت را یک بار در روز مصرف کنید. حداقل ساعت قبل یا ساعت بعد از غذا مصرف شود. ممکن است نیاز به آزمایش خون مکرر داشته باشید. اکسکاربازپین را در دمای اتاق بین تا درجه فارنهایت ( تا درجه سانتیگراد) نگهداری کنید. فرم طولانی رهش را بدون غذا مصرف کنید. اگر این قرص ها را با معده خالی مصرف نکنید، ممکن است عوارض جانبی بیشتری داشته باشید. غذا باعث می شود سطوح بالاتری از دارو در خون انباشته شود. داروهای دیگری نیز برای درمان بیماری شما وجود دارد. برخی ممکن است برای شما مناسب تر از دیگران باشند. با پزشک خود در مورد سایر گزینه های دارویی که ممکن است برای شما مفید باشد صحبت کنید. می توانید مایع خوراکی اکسکاربازپین یا قرص معمولی را با یا بدون غذا مصرف کنید. قبل از اندازه گیری دوز، سوسپانسیون خوراکی (مایع) را تکان دهید. از سرنگ دوز ارایه شده استفاده کنید یا از دستگاه اندازه گیری دوز دارو (نه قاشق آشپزخانه) استفاده کنید. مایع را مستقیما از سرنگ خوراکی بدهید یا دارو را با یک لیوان کوچک آب مخلوط کنید. پس از استفاده از سرنگ، آن را با آب بشویید و اجازه دهید در هوا خشک شود.