Datasets:

medieval-data

/

medieval-letters

like 2

Honorius II

XXVIII. Ad G. Cantuariensem archiepiscopum, etc., et ad regem Anglorum. (Anno 1125, Dec. 9.) [ Ibid., p. 147.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus G. Cantuar. archiepiscopo, sedis apostolicae legato, et universis episcopis per regnum Angliae constitutis, et charissimo in Christo filio II. illustri Anglorum regi, salutem et apostolicam benedictionem.

Quemadmodum nostrum . . . ita dignitatem suam illibatam, vestris debetis fratribus conservare, ideoque vobis mandamus, quatenus charissimo fratri nostro Thomae Eborum archiepiscopo, juxta antiquam consuetudinem et Eborum Ecclesiae praerogativam crucem ante se deferri absque contradictione aliqua permittatis, et regem more solito coronare. Data Laterani V Idus Decembris.

[ leg. Thurstano]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXIX. Privilegium pro Ecclesia Eboracensi. (Anno 1225.) [MANSI, Concil., XXI, 335.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri THURSTANO, Eboracensi archiepiscopo, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum.

In eminenti apostolicae sedis specula, disponente Domino, constituti, injuncto nobis apostolatus officio fratres nostros episcopos intima charitate diligere, et ecclesiis sibi a Deo commissis suam debemus justitiam conservare, pro ipsarum quoque volumus statu satagere, atque earum quieti et utilitati, salubriter, auxiliante Domino, providere. Ideoque charissime frater, Thurstane archiepiscope, tibi tuisque successoribus, et per vos Ebor. Ecclesiae, cui auctore Deo praees, Eboracensis Ecclesiae metropol. suffraganeos, et quidquid parochiarum vel episcopali vel metropolitico jure ad eamdem cognoscitur Ecclesiam pertinere, in perpetuum confirmamus. Antiquam sane Ebor. Ecclesiae dignitatem integram conservari auctore Deo cupientes, auctoritate apostolica prohibemus, ne ulterius, aut Cantuar. archiepiscopus Eboracen. professionem quamlibet exigat, aut Eboracen. Cantuariensi exhibeat; neque quod penitus a beato Gregorio prohibitum est, ullo modo Ebor. Cantuar. ditioni subjaceat, sed juxta ejusdem patris constitutionem, ista inter eos honoris distinctio in perpetuum conservetur, ut prior habeatur, qui prior fuerit ordinatus. Ad haec si Cantuar. archiepiscopus Ebor. electum gratis, et sine subjectionis exactione consecrare noluerit, electus Ebor. a suffraganeis suis, aut a Romano pontifice libere consecretur. Porro antiquas libertatis consuetudines, et possessiones quas vel in praesenti legitime obtinetis, vel in futuro, largiente Deo, juste poteritis adipisci, Ecclesiae Ebor. praesentis privilegii auctoritate firmamus, statuentes, ut nullus eas auferre, imminuere, vel temerariis audeat vexationibus infestare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Illud quoque capitulo praesenti subjungimus, ut ecclesiae S. Andreae Hagulstadens. S. Joh. Beverlac. S. Wilfridi de Ripn, S. Mariae de Suthewel. S. Oswaldi de Gloucestr. in omnibus possessionibus et libertatibus, et consuetudinibus vobis vestrisque successoribus, nec non Ebor. Ecclesiae integre semper et quiete permaneant. Si quae igitur ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore ac sanguine Dei et Domini redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXX. Ecclesiae Ravennatis jura confirmat. (Anno 1125.) [UGHELLI, Italia sacra, II, 365.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GUALTERIO Ravennati archiepiscopo, ejusque successoribus canonice promovendis.

Sacrosancta Romana apostolica Ecclesia ab ipso Salvatore nostro Domino Jesu Christo caput et cardo est omnium instituta. Non decet igitur a capite membra discedere, sed eminenti rationi, et superni provisioni capitis obedire: moderatrix autem discretio capitis singulorum membrorum officiosas actiones considerans uniuscujusque jus, et ordinem, et natura constitutum distincte reservat, et quibuscunque nobilibus vetustatis suae dignitatem, sine invidia sociali charitate custodit. Hac igitur inducti ratione honorem famosae Ravennatis Ecclesiae apostolicae sedis propriae specialis filiae sine diminutione aliqua volumus conservare, ideoque, venerabilis frater Gualteri, quem pro Ecclesiae strenuitate doctrinae, religionis, et morum honestate plena in Christo charitate diligimus, tuis rationabilibus postulationibus paternae pietatis affectu annuimus. Per praesentis itaque privilegii paginam confirmamus episcopatus videlicet Aemiliae provinciae, id est Parmae, Placentiae, Regii, Mutinae, Bononiae, Ferrariae, Adriae, Comacli, Imolae, Faventiae, Forolivii, Foripompilii, Bobii, Caesenae, Ficoclae. Praeterea confirmamus vobis exarchatum Ravennae, qui Romanae Ecclesiae juris est, et monasteria S. Alberti, S. Hilarii, seu caetera monasteria, et possessiones ad vestram Ecclesiam pertinentes per authentica privilegia ab antecessoribus nostris, et catholicis regibus traditas. Pomposiani quoque monasterii curam personae religionis tuae, salvo Ecclesiae nostrae jure, committimus, ut regulari disciplina per suam industriam reformetur. Nulli ergo omnino hominum facultas sit nostram Ravennatem Ecclesiam temere perturbare, aut possessiones ejus auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur tam tuis, quam clericorum et pauperum usibus profutura. Si qua igitur ecclesiastica in futurum saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi praesumptionem suam satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Bonifacius card. S. Marci subsc. Ego Gregorius Card. SS. Apostolorum ss. Ego Benedictus cardinalis tit. Eudoxiae subsc. Ego Anastatus presb. card. tit. S. Clementis ss. Ego Conradus presb. card. tit. Pastoris subsc. Ego Desiderius presb. card. tit. S. Praxedis subsc. Ego Deusdedit card. presb. tit. S. Laurentii in. Damaso ss. Ego Petrus Pisanus presbyter cardinalis S. martyris.Susannae subsc. Ego Petrus card. tit. S. Callixti subsc. Ego Petrus presb. card. S. Marcelli subs. Ego Vitalis Albanensis episcopus subscr. Ego Petrus Portuensis episcopus subs. Ego Guilidinus Praenestinus episcopus subsc. Ego Aegidius Tusculanus episcopus subsc Ego comes S Mariae in Agro diac subsc Ego GG. diac. card. S. Mariae in Porticu subscr. Ego Romanus diaconus card. S. Angeli subscr. Ego GG. diaconus cardinalis sanctorum Sergii, et Bacchi, subscripsi, et alii quamplures. Dat. Laterani per manum Aimerici, an. 1125 Dominicae Incarnationis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXI. Ad episcopos Provinciae.--Pro Lerinensi monasterio, ut ablata restituant, et ab aliis restitui faciant. (Anno 1125.) [D. BOUQUET, Recueil, XV, 265.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus AUGERIO Regiensi, BERENGARIO Forojuliensi, PETRO Niciensi, et MANFREDO Antipolitano, episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.

Filii nostri Lerinensis et monachi, ante Saracenorum fauces positi, captiones, catenas, et mortis pericula metuentes, de vobis lacrymabiliter conqueruntur, quod eis quasdam ecclesias violenter auferre praesumitis. Cum enim de vobis necessarium exspectarent praesidium, ordine in contrarium verso, importabile sentiunt detrimentum. Unde fraternitati vestrae mandamus quatenus praefatas ecclesias Lerinensi monasterio sine dilatione restituatis in integrum. Conqueruntur etiam satis miserabiliter super parochianis vestris, Petro scilicet de Alansone, uxore Guillelmi Angeri, et militibus de Montebrisone, qui villam illorum depraedantes incendio vastavere et desolaverunt; et super eadem uxore Guillelmi, quae aliam villam cum monasterio in solitudinem omnino redegit. Quamobrem vobis praecipimus quatenus eos, ut monasterio Lerinensi et fratribus satisfaciant, compellatis. Tu vero, Antipolitane episcope, Fulconem parochianum tuum commoneas, ut de pecunia quam Hierosolymitano itineri, quod facturum se devoverat, praeparata praedecessor noster bonae memoriae Paschalis papa Lerinensi monasterio dari praecepit, cum ejusdem loci fratribus in pace conveniat; pecuniam quam de thesauro coenobii fratres pro ipso a Saracenis redimendo dederunt, et quam se redditurum juravit, et villam quae juris monasterii est, ab eo ablatam restituat, et de castro Aureiluci , quod devastare praesumpsit, abbati et monachis satisfaciat. Alioquin nos cessare a nostri officii sententia non poterimus. Datum Laterani.

(Gorinus abbas)

[ Arluc ]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXII. Ad Gerardum episcopum Teatinum. Anno 1125-1126.)[MURATORI, Rer. Ital. Scrip., II, II, 1007.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GE., Teatino episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Veniens ad nos filius noster Giso abbas monasterii Sancti Clementis de Piscaria, in praesentia nostra adversus parochianum tuum Rainaldum de Tocco conquestus est, quod ei ecclesiam Sanctae Mariae in Pesile violenter auferat. Unde fraternitati tuae mandamus quatenus eumdem Rainaldum commoneas, ut abbati praedicto ecclesiam restituat. Alioquin, si contemptor exstiterit, plenariam de eo non differas exercere justitiam. Nos enim, auctore Domino, quod a te super hoc canonice factum fuerit, ratum habebimus.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXIII. Ad Didacum archiepiscopum Compostellanum. (Anno 1126, Jan. 10.) [FLOREZ, España sagrada, XX, 442.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compostellano archiepiscopo, salutem et apost. benedict.

Nuntios cum litteris a tua fraternitate nobis transmissos, qua debuimus charitate, suscepimus. Caeterum quoniam multa nobis incumbebant negotia, et propter novitatem nostram, tuis postulationibus in praesenti non potuimus respondere. Praevideat autem discreta fraternitatis tuae prudentia, ut dignitate pallii, quod signum humilitatis est, concessa tibi a sanctae matris tuae Ecclesiae Romanae clementia, uti studeas non abuti. Dat. Laterani IV Idus Januarii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXIV. Ad eumdem. (Anno 1126, Jan. 10.) [ Ibid. ]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compostellano archiepiscopo, salutem et apost. benedict.

Quamvis de persona tua sinistra quaedam et superstitiosa nostris sint auribus nuntiata, quia tamen devotissimum te Romanae Ecclesiae filium profiteris, nos te vera volumus diligere charitate, et delatori alicui facilem de persona tua nolumus praebere auditum. Tu vero ita humiliter et devote te habeas, ut plenarie gratiam B. Petri et nostram valeas retinere. Data Laterani IV Idus Jan.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXV. Ad Alexandrum episcopum Lincolniensem.--Lincolniensis Ecclesiae privilegia confirmat. (Anno 1126, Jan. 30.) [WILKINS, Concilia M. Britann., tom. I, p. 406.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ALEXANDRO, Lincolniensi episcopo, ejusque successoribus legitime promovendis, in perpetuum.

Pia et diligens maternae cura sollicitudinis teneros filios consuevit dulciter educare, et adultis, unde sustentari valeant, sagaciter providere. Proportionaliter itaque sancta Romana Ecclesia in fide Petri fundata omnium Ecclesiarum obtinet principatum, parvulos et imbecilles lacte sapientiae suae nutrit; provectis autem et devotis profundioris scientiae pabula subministrat, et, ut liberius divinis vacare possint obsequiis, apostolicae sedis munimine ab hostium incursione defendit. Hac igitur inducti ratione, Lincolniensem Ecclesiam, cui Deo auctore, dilecte in Domino frater Alexander episcope, praesides, sub apostolicae sedis tutelam excipimus, et contra pravorum hominum molestiam, auctoritate ejus, defensione et privilegio communimus. Bona ergo et possessiones quas juste et legitime possidet, vel in futurum largiente Domino, canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus, et per vos Ecclesiae Lincolniensi et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus nominibus adnotanda: videlicet in civitate Lincolniae burgum quod vocatur Willingtorp, Hundegatam, ecclesiam omnium sanctorum Netellam, Ludam, Stou, Noritonam, Newercam, Staford, Lidentonam, Spaldewic, Buchendaram, manerium situm juxta Legrecestram civitatem, Chilesbei, Eroposeiam, Banebiriam, Tamam, Nundentonam, Dorchecestriam, Woburnam, abbatiam de Egenesham, cum omnium supradictorum pertinentiis, parochiam episcopalem Lindesiam, Nicholasira, Leccestrasira. Hamtonasira, Buchinghamsira, Oxinafordsira, Huntendonasira, Herefordsira pars. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum clerico vel laico, praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur usibus ecclesiasticis profutura. Si qua igitur ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit; secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco jura servantibus sit pax Domini nostri Jesus Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Datum Laterani per manus Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, III Kal. Februarii, indictione IV, Incarnationis Dominicae 1126, pontificatus autem domni Honorii II papae anno I.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXVI. Privilegium confirmationis possessionum et bonorum monasterii S. Theoderici Remensis. (Anno 1126, Febr. 10.) [VARIN, Archiv. admin. de Reims, tom. I, p. 279.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio GUILLELMO abbati monasterii Sancti Theoderici, quod situm est in territorio Remensi, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Deo, sine aliqua est dilatione complendum. Quamobrem, dilecte in Christo fili Guillelme abbas, rationabilibus tuis petitionibus assensum praebentes, monasterium Sancti Theoderici, cui auctore Domino praeesse cognosceris, in beati Petri tutelam, nostramque protectionem suscipimus. Universas igitur possessiones et bona omnia quae locus idem in praesentiarum legitime possidet, tibi tuisque successoribus secundum Dei timorem ibi promotis, praesentis decreti pagina confirmamus. In quibus haec propriis visa sunt nominibus exprimenda: ipsam videlicet totam villa Sancti Theoderici quietam et liberam, et ab advocatia, comitatu, vel vicecomitatu, sive ab omni exactione saeculari, secundum praecepta regum Lotharii, Caroli, et Henrici absolutam, cum adjacente villula quae dicitur villare sub silva; item mansum indominicatum in villa Pullione, mansum indominicatum in villa Tillio cum terris appendentibus, et in his omnibus bannum, et justitiam et furnum cum decima tota; villam Francorum cum decima tota; cumque haec omnia sub una parochia contineantur, hac ratione est libera ut annua illa obsonia in synodo non persolvat; et presbyteri qui inibi abaabbate statuuntur, ad conventus decanorum quos Kalendas vocant, non accedant nisi sponte voluerint, alias autem canonicam ex eis exhibeant obedientiam; mansum indominicatum in villa Triniaco vel Mazzella, et justitiam, et bannum, et furnum bannilem in tota villa cum decima tota et quibusdam terris in villa Cavalio jacentibus et ad ipsum Triniacum pertinentibus, decimam villae Chalon quae est de parochia ipsius Triniaci; decimam villae Chanadii quae est de parochia Sancti Theoderici sicut et villa Francorum. Tres molendinos in Vidula cum tota aqua et piscatione ipsius fluminis, a divisione ipsius fluminis super molendinum Maschot, usque ad molendinum. Macele, cum quarta parte ipsius molendini, et paludem adjacentem ipsi aquae, pro cujus herbaria rustici de Chalon corveiam solvunt Sancto Theoderico in Triniaco; villam Nocturniacum cum banno et justitia; mansum indominicatum in Brimerci curte; terras censuales in villa Mairiaco, similiter in Gaugiaco. In dioecesi Remensi, altaria haec: de Triniaco, de Herimundivilla, de Summopi, de Spoia, de Seilisas, de Ida, de Thelina. In episcopatu Laudunensi, altaria haec: de Wreivilla, de Hupenci curte, de Berturi curte, de Agubi curte, de Condeto, de Domnamaria, de Ansoldi curte, de Sancto Theodulfo, quod dicitur Guast. In episcopatu Noviomensi altaria duo et ecclesias, et decimas totas de Atheiis et de Emina, septem mansos terrae in ipsa villa Atheiis. In episcopatu Tornacensi, altaria haec: de Guartengen, de Kercova cum capella Guarnereia. In episcopatu Cameracensi, altaria haec: de Bernis cum capella de Quadromonte, de Elefella. Quaecunque praeterea futuris temporibus idem monasterium juste atque canonice poterit adipisci, firma ei et illibata permaneant; et praedicta altaria libera sint, et absque personis. Salvo in omnibus jure ac reverentia Remensis archiepiscopi, atque aliorum episcoporum, et consuetudinibus canonicis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua vero ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui careat dignitate, reamque se divino judicio existere de perpetrata inquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem, praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus, s. Data Laterani, per manum Haimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, IV Idus Februarii, indictione IV, anno Dominicae Incarnationis 1126, pontificatus autem domini Honorii secundi papae anno II.

( sic )

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXVII. Fratrum S. Mariae Praemonstratensis disciplinam possessionesque confirmat. (Anno 1126, Febr. 16.) [HUGO, Annales sacri ord. Praemonstrat. tom. I, Pr. p. 9.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei dilectis filiis NORBERTO fratri in Christo, et canonicis Praemonstratae ecclesiae Sanctae Mariae, eorumque successoribus regularem vitam in perpetuum professis.

Apostolicae disciplinae sectantes vestigia mundanis quidem pompis et possessionibus abrenuntiant, et Domino totis nisibus famulantur. Isti ergo si bonum quod incoeperint, consummarint, in extremo examine judicis sunt immortalitatis stolam et perpetuam gloriam adepturi. Quia igitur vos religiose vivere et canonicam vitam secundum beati Augustini institutionem ibidem ducere, inspirante divina gratia decrevistis, propositum vestrum sedis apostolicae auctoritate confirmamus, et firmos vos in remissionem peccatorum vestrorum in eo persistere adhortamur. Statuimus itaque, ut in ecclesiis vestris, in quibus fratres vitam canonicam professi degunt, nulli omnino hominum liceat secundum beati Augustini regulam ibidem constitutum ordinem commutare; nullus etiam episcoporum futuris temporibus audeat ejusdem religionis fratres ab ecclesiis vestris expellere, nec professionis canonicae quispiam ex eisdem ecclesiis aut claustris audeat sine communi congregationis permissione discedere: discedentem vero, nullus episcoporum, nullus abbatum, nullus monachorum sine communium litterarum cautione suscipere. Bona etiam et possessiones quas juste et legitime possidetis, praesentis nostri scripti pagina confirmamus, in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda: ecclesiam videlicet Sancti Martini Laudunensis in Laudunensi episcopatu, Vivariensem ecclesiam Sanctae Mariae in Suessionensi episcopatu, Floressiensem ecclesiam Sanctae Mariae in Leodiensi, Capenberg ecclesiam Sanctae Mariae et beatorum Petri et Pauli in Monasteriensi, Wollar ecclesiam Sanctae Mariae in eodem episcopatu, Clostat , ecclesiam Sanctae Mariae in Moguntiensi, ecclesiam Sancti Annalis in Metensi, Antuerpiae ecclesiam Sancti Michaelis in Cameracensi; ambitum ejusdem vallis a loco qui dicitur Halierpré, usque ad vallem Rochardi, cum tribus adjacentibus vallibus, et a rivo versus Vois, sicut valles proportant. Duas partes decimae quas in villa de Crespi per Laudunensem episcopum habetis, et caetera quae in eadem villa largitione dilecti filii nostri Ludovici regis Franciae possidetis. Alodium Clarifontis, alodium Romengeis cum molendino; tres mansos apud Bolmont; Anisi mansum unum cum molendino; Fraisne mansum unum, Versigny mansum unum, Souppy tres mansos et dimidium; totum alodum quod dicitur Bonnuel. Suessioni domum unam cum vineis et terris; vineas in Laudunensi pago in villa quae dicitur Broiencourt, et Ursignicourt, et Montarcume. Quaecunque praeterea in futurum, concessione pontificum, liberalitate regum vel principum, vel aliis justis modis canonice poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus in sanctae religionis proposito permansuris, et illibata serventur. Decernimus ergo, ut nulli omnino hominum liceat easdem ecclesias temere perturbare, aut eorum possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare sed omnia integra conserventur, regularium fratrum et pauperum usibus profutura, salva dioecesanorum episcoporum canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui careat dignitate, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eisdem ecclesiis jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant Amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Haimerci sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, decimo quarto Kal. Martii, indictione quarta, anno Dominicae Incarnationis millesimo centesimo vicesimo sexto pontificatus autem domni Honorii secundi papae anno secundo.

[Elcostad]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXVIII. Confirmatio fundationis ecclesiae Capenberaensis. (Anno 1126, Febr. 27.) [HUGO, ibid. Pr., p. 369.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo fratri NORBERTO, et ejus fratribus, in ecclesia Sanctae Mariae de Capenberg regularem vitam professis, eorumque successoribus in perpetuum.

Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo, commissa est, ut religiosas diligamus personas, et bene placentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Pre enim Deo gratus aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens, a puritate religionis fuerit conservatus, hoc nimirum charitatis intuitu rationabilibus tuis postulationibus duximus annuendum. Statuimus itaque, et apostolica auctoritate firmamus, ut in ecclesia Capenberg, cujus construendae fundum comes Godefridus, et fratres ejus atque cohaeres Otto, Deo et Sanctae Mariae, sanctisque apostolis obtulerunt, et Varlas et Hofstadt, in quibus fratres vitam canonicam professi degunt, nulli omnino liceat secundum B. Augustini regulam in eisdem ecclesiis constitutum ordinem mutare. Nullus etiam episcoporum futuris temporibus audeat ejusdem religionis fratres de eisdem ecclesiis expellere neque professionis canonicae quispiam ex eisdem ecclesiis, aut claustris audeat sine communi congregationis permissione discedere. Discedentem vero, nullus episcoporum, nullus abbatum, nullus monachorum, nullus omnino hominum sine communium litterarum cautione suscipere; prohibemus igitur et omnino interdicimus, ut nulla ecclesiastica saecularisve persona Capenberg et ejus ambitum vi, vel fraude intrare, occupare, vel incastellare praesumat. Bona etiam et possessiones, quas supradicti tres, et alodia, quae alii fideles eisdem ecclesiis exjustis eleemosynis, in usus canonicorum legitime contulerunt, praesentis scripti pagina confirmamus. In quibus haec propriis nominibus duximus adnotanda: videlicet, Werne, Nette, Alsteden, Heile, Capenberg, Mangethe, Curete, Sorbeke, Wifecle, Wisheim, Spelchorp, Hasela, Lancklar, cum universis usibus earum, scilicet pratis et pascuis, viis et inviis, rivis et irriguis, molendinis nemorosis et campestribus, quaecunque praeterea in futurum concessione pontificum liberalitate regum, vel principum, vel aliis justis modis canonice poteritis adipisci firma vobis vestrisque successoribus in sanctae religionis proposito permansuris, et illibata serventur. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat easdem ecclesias temere perturbare, aut eorum possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur regularium fratrum et pauperum usibus profutura, salva dioecesanorum episcoporum canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eisdem ecclesiis justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis perpiciant, et apud districtum judicem, praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, III Kal. Martii, indict. IV, anno Dominic. Incarnat. 1126, pontificatus domni Honorii II papae anno II.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XXXIX. Privilegium pro monasterio S. Evangelistae Kaltenborniensi. (Anno 1126, Febr. 27.) [ Thuringia sacra, p. 304.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis GODESCALCO praeposito et ejus fratribus in ecclesia Sancti Joannis evangelistae de Coldenbrunna canonicam vitam professis, tam praesentibus quam futuris in perpetuum.

Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosos diligere, et eorum loca apostolicae protectionis munimine defensare. Praedecessor noster felicis memoriae Calixtus, PP., sicut ex ejus scripto comperimus vestram Sancti Joannis ecclesiam quam in Alberstatensi episcopatu vir nobilis Wimannus de praediis suis ad regularem vitam instituit apostolicae tuitionis protectione munivit. Et nos itaque vestris postulationibus clementius annuentes, et ejusdem domini vestigiis inhaerentes, canonicae vitae ordinem quem professi estis apostolica auctoritate firmamus; et ecclesiam vestram praesentis scripti pagina communimus. Statuimus enim quaecunque possessiones, et quaecunque bona eidem loco, aut a praedicto Wigmanno, aut a quibusque fidelibus de suo jure juste collata sunt, sive in futurum largiente Deo juste et canonice conferri contigerit firma semper vobis vestrisque successoribus, et inconvulsa permaneant. Nullique omnino hominum liceat praedictam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Obeunte vero te ipsius loci praeposito, nullus ibi qualibet astutia vel violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Deum elegerint. Si quis igitur decreti hujus tenore cognito temere, quod absit, contraire tentaverit, honoris et officii sui periculum patiatur, aut excommunicationis ultione plectatur, nisi praesumptionem suam digna satisfactione correxerit. Amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Almerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi card. et cancellarii, II Kal. Martii, indict. IV, anno Dominicae Incarnationis 1126, pontificatus domni Honorii secundi papae anno II.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XL. Privilegium pro ecclesia S. Mariae Placentinae. (Anno 1126, Mart. 9.) [CAMPI, Dell. Historia di Piacenza, tom. I, probationes, p. 528.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis matricis ecclesiae Placentinae Sanctae Mariae, et Sanctae Justinae canonicis, salutem et apostolicam benedictionem.

Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo commissa est, ut de Ecclesiarum statu sollicite cogitemus, earumque utilitatibus provide paternae affectionis vigilantia studeamus; quatenus et ipsae per nostri laboris instantiam in bonis spiritualibus, et temporalibus augeantur, et nos debitam inde mercedem a Deo recipere valeamus: Quapropter vestris, charissimi in Christo filii, per venerabilem fratrem nostrum Arduinum Placentinae civitatis episcopum supplicationibus clementius inclinati, matricem sanctae Dei genitricis ac virginis Mariae, et sanctae Justinae martyris Placentinam ecclesiam, in qua Domino deservitis, apostolicae defensionis auxilio decrevimus communire. Possessiones ergo, et bona, quae a religiosis Placentinis episcopis, qui de hoc saeculo decesserunt, vel ab eodem fratre nostro episcopo, qui vestrae ad praesens Ecclesiae praesidet, vobis concessa, sive a fidelibus viris de suo jure oblata, seu modis aliis acquisita juste et legitime possidetis: praesentis scripti nostri pagina vobis, vestrisque successoribus confirmamus, salva nimirum episcoporum vestrorum justitia et debita reverentia. Pari quoque modo firmamus capellam de Gosolongo, et plebem de Verdeto, cum pertinentiis earum, quas praedictus frater Arduinus episcopus paterna vestris usibus benignitate concessit. Quaecunque praeterea in futuris temporibus, largiente Deo, juste atque canonice poteritis adipisci, firma vobis, vestrisque successoribus, et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare; aut ejus possessiones auferre, vel ablata retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum, ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, VII Idus Martii, indictione IV, anno Dominicae Incarnat. 1126, pontificatus vero domni Honorii II papae anno secundo.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLI. Monasterium S. Blasii in protectionem apostolicam recipit, et confirmat liberam advocatium. (Anno 1126, Mart, 28.) [GERBERT, Hist. Nigrae Silvae, tom. III, p. 59.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERTOLDO abbati monasterii S. Blasii, quod in Constantiensi episcopatu, in loco videlicet qui Nigra Silva dicitur, situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Domino commissa est, ut religiosas diligamus personas, et bene placentem Domino religionem modis omnibus propagemus, nec enim Domino gratus aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens a puritate religionis fuerit conservatus. Proinde nos supplicationi tuae clementer annuimus, et B. Blasii monasterium, cui Deo auctore praesides, cum omnibus ad ipsum pertinentibus apostolicae sedis tuitione munimus. Statuimus enim, ut quaecunque hodie idem monasterium juste et legaliter possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus, et illibata permaneant. Nulli igitur omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Consecrationes altarium sive basilicarum, ordinationes monachorum, chrisma, oleum sacrum, et caetera ad opus episcopale officium pertinentia, a Constantiensi episcopo, in cujus estis dioecesi, accipiatis, si tamen catholicus fuerit, et gratiam ac communionem apostolicae sedis habuerit, et si ea gratis ac sine pravitate voluerit exhibere, alioquin liceat vobis catholicum, quem malueritis adire antistitem, et ab eo consecrationis sacramenta percipere, qui apostolicae sedis auctoritate fultus, quae postulastis. indulgeat. Sepulturam quoqne ejusdem loci omnino liberam esse decernimus, ut eorum qui illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Porro laicos sive clericos saeculariter viventes ad conversionem suscipere nullius episcopi vel praepositi contradictio vos inhibeat. Obeunte te nunc ejus loci abbate vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi quolibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem, et B. Benedicti regulam elegerint. Ad haec salva Constantiensis episcopi reverentia, confirmamus vestro monasterio cellam de silva Swarzwalt a S. Reginberto constructam cum omnibus possessionibus, praediis, et terris ad eam pertinentibus. Confirmamus etiam dispositionem illam, quam bonae recordationis Heinricus IV imperator de monasterii vestri libertate et advocatia constituit, et praedecessor noster felicis memoriae papa Calixtus auctoritatis suae privilegio roboravit, atque dilectus filius noster Lotharius rex praecepti sui firmitate munivit, et nos communi fratrum nostrorum episcoporum et cardinalium deliberatione ratam habuimus, ut videlicet in advocati electione abbas liberam habeat potestatem cum fratrum suorum consilio talem eligere, quem ad defensionem libertatis monasterii bonum et utilem esse cognoverit, qui non pro terreno commodo, sed pro Dei amore ac peccatorum suorum venia, nec non et aeternae benedictionis mercede advocatiam ipsam bene habere cupiat et tractare. Si autem calumniator potius quam advocatus existens monasterii bona pervaserit, et non magis ea defenderit, et semel, secundo tertiove commonitus nullatenus emendaverit, abbas habeat facultatem cum fratrum consilio alium ibi utiliorem statuere advocatum, quatenus sicut a praedicto Heinrico imperatore, et a praefato filio nostro Lothario rege judicio definitum est, coenobii vestri libertas modis omnibus a jure sit alienata Basileensis ecclesiae. Ad indicium autem nostrae tuitionis et concessae vestro monasterio libertatis, aureum unum quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Si quae igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Crescentius Sabinensis episcopus. Ego Petrus Portuensis episcopus. Ego Vitalis Albanus episcopus. Ego Guillielmus Praenestinus episcopus. Ego Bonifacius presbyter cardinalis tituli S. Marci. Ego Gg. presbyter cardin. tit. Apostolorum. Ego Benedictus presbyter cardinalis tituli Eudoxiae. Ego Joannes presbyter cardinalis tituli S. Caeciliae. Ego Desiderius presbyter cardinalis tituli S. Praxedis. Ego Petrus cardinalis presbyter tituli S. Susannae. Ego Saxo presbyter cardinalis tituli S. Stephani. Ego Joannes presbyter cardinalis tituli S. Grisogoni. Ego Sigizo presbyter cardinalis tituli S. Xisti. Ego Aldericus presbyter cardinalis tituli Pamachii. Ego Hubertus presbyter cardinalis tituli S. Clementis. Ego Petrus tituli Calixti presbyter cardinalis. Ego Petrus presbyter cardinalis tituli S. Marcelli. Ego Deusdedit presbyter cardinalis tituli S. Laurentii in Damaso. Ego Gregorius S. Angeli diaconus cardinalis. Ego Stephanus diaconus cardinalis S. Mariae in Cosmedin. Ego Jonathas diaconus cardinalis SS. Cosmae et Damiani. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bachi. Ego Joannes diaconus cardinalis S. Nicolai de carcere. Ego Angelus diaconus cardinalis S. Mariae in Donnica. Ego Stefanus diaconus cardinalis S. Luciae. Ego Petrus diaconus cardinalis S. Mariae in via Lata. Ego Hugo diaconus cardinalis S. Theodori. Datum Laterani per manum Aimerici S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii V Kal. Aprilis, indictione IV, Incarnationis Dominicae anno 1126, pontificatus autem domni Honorii II papae anno secundo.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLII. Monasterium Wiblingense ejusque bona confirmat et in protectionem apostolicam recipit. (Anno 1126, Mart. 28.) [ Ubi supra, p. 55.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio WARNERO, abbati monasterii S. Martini, quod Wiblingen dicitur, ejusque successoribus regulariter promovendis in perpetuum.

Desiderium, quod ad religionis propositum, et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Deo sine aliqua dilatione est complendum. Quamobrem nos, dilecte in Christo fili, tuis per venerabilem fratrem, nostrum Udalricum Constantiensem episcopum postulationibus inclinati, B. Martini monasterium, cui disponente Deo praesidere cognosceris, quod videlicet a praedecessore nostro felicis memoriae Urbano papa in speciale sedis apostolicae jus ac tutelam susceptum est apostolicae auctoritatis privilegio communimus, statuentes ut quaecunque praedia, et quaecunque bona tam ex fundatorum suorum, Hartmani comitis et Othonis fratris ejus largitione, quam caeterorum fidelium justa oblatione praedicta ecclesia in praesentiarum possidet, sive in futurum jure atque canonice poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus, et illibata permaneant. Decernimus ergo, ut nulli omnino hominum liceat idem monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integre conserventur, eorum pro quorum sustentatione concessa sunt, usibus profutura, salva tamen Constantiensis episcopi canonica reverentia, cui tamen omnino non liceat exactionem aliquam vel consuetudinem, quae regularium quieti noceat, irrogare. Advocatiam ipsius coenobii post Hartmannum religiosum comitem haeres ejus, quem abbas cum fratribus elegerit, administrare debebit, qui si postmodum monasterio inutilis fuerit, remoto eo alium praeficiant. Sepulturam ejusdem loci omnino liberam esse decernimus, ut eorum qui illic sepeliri elegerint, devotioni et extremae voluntati, nisi excommunicati fuerint, nullus obsistat. Praeterea, mansuro in perpetuum decreto sancimus, ut nulli omnino viventium liceat in vestro monasterio aliquas proprietatis conditiones, non haereditarii juris, non investiturae, nec cujuslibet potestatis, quae libertati et quieti fratrum noceat, vindicare. Chrisma, oleum sacrum, consecrationes altarium, sive basilicarum, ordinationes monachorum qui ad sacros ordines fuerint promovendi, ab episcopo in cujus dioecesi estis, accipietis, si quidem gratiam atque communionem apostolicae sedis habuerit, et si ea gratis et sine pravitate voluerit exhibere; alioquin liceat vobis catholicum, quem malueritis, adire antistitem, et ab eo consecrationum sacramenta suscipere, qui apostolicae sedis fultus auctoritate, quod postulatur indulgeat. Obeunte te nunc ejus loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem, et B. Benedicti regulam elegerint. Ad indicium autem perceptae a Romana Ecclesia libertatis bizantium aureum quotannis Lateranensi palatio persolvatis. Si qua igitur ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Data Laterani per manum Hiemerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, V Kalendas Aprilis, Incarnationis Dominicae 1125 indictione IV, pontificatus autem domni Honorii II, papae anno II.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLIII. * Monasterii S. Lamberti protectionem suscipit possessionesque ac jura confirmat, annuo bisantii unius censu monachis imposito. (Anno 1026, Mart. 29.)

[ « In tabulario Caesareo Vindobonensi, ex schedis Pertzii. » JAFFÉ, Regesta Rom. pont., p. 553. Incipit: « Quoniam sine vere. » ]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLIV. Breve ad omnes episcopos et proceres Galliae, ut Pontium olim abbatem Cluniacensem coerceant (Anno 1126, April. 24.) [MANSI, Concil., XXI, 336.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus Patribus, archiepiscopis, episcopis, baronibus et aliis fidelibus per Franciam, Aquitaniam, et Burgundiam constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.

Universae bonitatis inimicus diabolus ut religionem fratrum Cluniacensium cribraret sicut triticum, expetivit. Pontium namque ad perturbandos fratres divino famutatui mancipatos arrogantiae spiritu tumidum de ultra marinis partibus unco ambitionis adduxit, et ut ab eo monasterium Cluniacense occuparetur efficit. Quamobrem dilectum filium nostrum Petrum diaconum cardinalem ad vos ex gremio sanctae Romanae Ecclesiae dirigentes, charitati vestrae mandando praecipimus, ut ipsius consilio invasorem Pontium a Cluniacensi monasterio et obedientiis, atque omnibus pertinentiis ejus eliminare summopere procuretis; idem enim filius noster Petrus vice nostra in Pontium et in omnes fautores ejus anathematis confirmabit sententiam. Dilecto vero filium nostrum Petrum Cluniacensem abbatem manu tenere et honorare curetis. Data Lateranis VIII Kal. Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLV. Ad monachos Cluniacenses.--Ut Pontium abbatem rejiciant. (Anno 1126, April. 24.) [MANSI, ibid., p. 337.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, universis monachis et conversis ad Cluniacense monasterium pertinentibus, salutem et apostolicam benedictionem.

Gravamur admodum quoniam, sicut accepimus, sacri collegii unitatem et statum religionis Pontius, diabolico agitatus spiritu, visus est ausu temerario perturbare. Quamvis ergo vae sit homini illi per quem scandalum venit, ad probationem tamen, et purgationem bonorum necesse est scandala provenire; vis enim et audacia militis in bello cognoscitur, et fidei religiosae constantia in adversis comprobatur. Quocirca dilectum filium nostrum Petrum cardinalem ad vos e gremio sanctae Romanae Ecclesiae dirigentes, mandando praecipimus ut in charitatis unitate firmiter persistentes, eidem Pontio nullum omnino consilium vel auxilium praebeatis; sed potius ab ipso tanquam a schismatico et invasore vos omnimodis abstinete. Idem namque filius noster Petrus, vice nostra, in Pontium et in omnes fautores ejus anathematis confirmabit sententiam. Praecipimus autem, ut dilecto filio nostro Cluniacensi abbati, tanquam pastori vestro, et animarum vestrarum rectori, humiliter obedientiam et reverentiam exhibeatis. Datum Laterani VIII Kal. Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLVI. Ad Humbaldum archiepiscopum Lugdunensem.--Ejusdem argumenti. (Anno 1126, April. 24.) [MANSI, ibid. ]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili HU . . . . , Lugdunensi archiepiscopo, apostolicae sedis legato, salutem et apostolicam benedictionem.

Dolemus quoniam, sicut accepimus, religionem Cluniacensem Pontius temere perturbavit. Gratias ergo tuae referimus fraternitati, quod tanquam religionis amator ei viriliter restitisti. Instanti igitur vigilantia tam per Ecclesiae ministros, quam per exteras potestates illum de monasterio trahere, et in carcerem ponere omnibus modis elabores. Nos autem de latere nostro legatum e vestigio transmittimus, qui tibi ad hoc explendum consilium et auxilium praebeat. Data Lateranis VIII Kal. Maii. Formula excommunicationis in Pontium et Portianos. Haec est excommunicatio, quam fecit Petrus cardinalis, sanctae Romanae Ecclesiae legatus, in virtute Spiritus sancti et auctoritate domni papae Honorii, cujus vice fungitur, in Pontium invasorem, et schismaticum, et in burgenses Cluniacenses, et in omnes eorum fautores, in Lugdunensi synodo VII Kal. Junii, in praesentia episcoporum consentientium, et abbatum, et presbyterorum multorum, et clericorum Quoniam contra voluntatem Dei, et domni papae Honorii, totiusque Romanae Ecclesiae Pontius Cluniacense monasterium irrationabilis laicorum violentia invasit, Romanae Ecclesiae misericordiam magis quam justitiae severitatem sequentes, tertio tam litteris, quam nuntiis eum ad nos vocavimus, ut voluntatem domni papae Honorii ex ore nostro super hoc audiret, eique veluti totius orbis universali Patri in omnibus obediret; verum quia domno papae Honorio, cujus vice fungimur, obedire, et de perpetrato invasionis Ecclesiae scelere noluit poenitere, hanc injuriam Deo, et apostolicae sedi illatam ulterius inultam non ferentes, auctoritate apostolorum Petri et Pauli, et domni papae Honorii qui nobis plenam, et in hoc negotio sua vice tradidit potestatem, excommunicationis sententiam domni Humberti archiepiscopi Lugdunensis S. R. E. et domni papae Honorii legati, et ejus suffraganeorum in eumdem Pontium et in omnes fautores ejus juste iterum prolatam in praesenti confirmamus synodo, quam iterum renovantes, praedictum Pontium ac monachos ei cohaerentes, nec non et burgenses Cluniacenses anathematis vinculo innodamus, quousque resipiscant et ad condignam redeant satisfactionem. Praecipimus etiam sub anathemate ut nullus, in ecclesiis vel in officinis infra ambitum muri Cluniaci, aut deforis infra claustra vel pertinentiam totius burgi constitutis, campanas pulsare, vel officia celebrare divina, vel capitulum facere praesumat quousque Pontius inde exeat, et ab hac infestatione quiescat. Ejusdem anathematis vinculo insuper eos innectimus, qui de thesauro ecclesiae Cluniacensis quidquid causa donationis vel venditionis seu pignorationis acceperunt, ac deinceps acceperint, vel dederint. Praeterea obedientias, in quibus Pontius suos priores intrusit, scilicet Silviniacum cum Eustorgio priore et suis fautoribus, Massiliam cum priore, Laziacum et ejus priorem, Parrona cum priore, ne divina officia ibi celebrentur, interdicimus. Denique omne christianitatis officium supradictis locis interdicimus, excepto baptismate puerorum, et poenitentia morientium, volentium ab hac nequitia converti, data securitate in manibus Lefaldi Vincentii, et aliorum, qui obedientiam Romanae Ecclesiae et Petri abbatis fidelitatem servant. Eodem vinculo ligamus eos qui victualia vel arma burgensibus Cluniaci pretio, vel dono, in defensione hujus sceleris portant.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLVII. Rogerio, archiepiscopo Pisano, restituit jus consecrandorum episcoporum Corsicanorum, palliumque concedit. (Anno 1126, Jul. 21.) [MANSI, Concil., XXI, 343.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ROGERIO Pisano archiepiscopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.

Ad hoc in sancta matre catholica et universali Romana Ecclesia, quae justitiae sedes est, nos auctore omnium bonorum Deo cognoscimus constitutos, ut suam Ecclesiis omnibus justitiam conservemus, si quid perperam gestum esse noverimus, rationis consilio ad rectitudinis tramitem reducamus: quatenus et quae corrigenda sunt, ordine judiciario corrigantur, et quae recte statuta noscuntur, in suo vigoris robore perseverent. Praedecessor equidem noster sanctae memoriae Urbanus papa, justitiae ac charitatis intuitu, consilio episcoporum et cardinalium, et aliorum fidelium assensu Pisanae Ecclesiae et Dajaberto, qui ei praesidebat, ejusque successoribus canonice intrantibus, Corsicanae insulae episcopatus regendos et disponendos commisit atque subjecit. Eumdemque Dajabertum in archiepiscopum insulae Corsicanae promovit, et Corsicanis episcopis, ut ei tanquam metropolitano suo obedirent, per obedientiam praecepit. In magna namque et diuturna schismaticorum tempestate, quam Romana tunc temporis patiebatur Ecclesia, Pisanorum civitatem multis laboribus fecit obnoxiam. Corsicana vero tam prolixitate spatiorum, quam negligentia pastorum, dominorum insolentia, et desuetudine legatorum sedis apostolicae a subjectione, et obedientia Romanae Ecclesiae deferbuerat, et dissolutioni ac dissipationi dedita, ecclesiastici ordinis pene deseruerat disciplinam. Proinde idem praedecessor noster tot a Pisanis collatorum beneficiorum meritis digne respondit, et Corsicanae Ecclesiae, quae Pisanis proprior est, debita charitate providit. Postmodum vero successor ejus papa Gelasius ejusdem charitatis respectu, idem juris et dignitatis, quod a domino Urbano papa Pisanae Ecclesiae collatum fuerat, auctoritate sui privilegii confirmavit. Quo de hac luce assumpto praedecessor noster Papa Calixtus ejusdem rationis consideratione, et quod ab antecessoribus ejus Urbano, et Gelasio datum, et confirmatum Pisanae Ecclesiae fuerat, privilegii sui munimine roboravit. Januenses autem honori Pisani populi invidentes, et eorum incrementum aequo animo non ferentes, hujus rei sumpta occasione guerram contra Pisanos moverunt Unde caedes, incendia, et multae Christianorum captivitates, peccatis exigentibus, contigerunt, et debacchandi in Christianos Saracenis multa crevit audacia. Praeterea Januenses ad Urbem venientes, Romanum clerum et populum sollicitare attentius studuerunt, suadentes eis magnum esse Romanae Ecclesiae detrimentum, nisi concessa dignitas Pisanae auferretur Ecclesiae. Asserebant enim Romanam Ecclesiam hujus guerrae causam, et fomentum existere, et si Corsicanorum episcoporum consecratio ad proprium dominium Romanae revocaretur Ecclesiae, indubitanter inter se, et Pisanos pacem, et concordiam provenire. His igitur causis dominus papa Callistus, pacis amator, inductus, donationem illam Pisanae Ecclesiae a suis antecessoribus factam, et a seipso firmatam pacis intuitu revocavit, et scripti sui pagina irritavit. Caeterum neque suis, neque nostris temporibus inter Pisanos et Januenses est adhuc concordia consecuta. Post commissum vero nobis a Deo Romanae Ecclesiae regimen, te, frater Rogeri Pisane archiepiscope, et consules ad nos venientes, ut de consecratione Corsicanorum episcoporum, quae Pisanae Ecclesiae a praedecessoribus nostris Urbano, Gelasio, et aliis collata fuerat, et sine praecedente ipsorum Pisanorum culpa, et absque judicio ablatam justitiam faceremus suppliciter rogavistis, praesentitibus etiam Pisanis. Januenses postea ad praesentiam venientes, ut eisdem sacrae ablatio a papa Calixto facta per nos firmaretur nihilominus postularunt. Nos autem utrosque ad pacem faciendam diligenter monuimus, sed pacem ab eis prece vel monitis impetrare nequivimus. Januenses enim, qui ad nos venerant, se ad hoc non esse a populo suo missos, neque ejus mandata posse transgredi asserebant. Habito igitur fratrum nostrorum episcoporum et cardinalium consilio, quod uterque populus ad pacem cogi rationi deberet, convenimus. Legatum ergo nostrum comitem tunc diaconum cardinalem cum scriptis nostris Januam et Pisas misimus, praecipientes ut in manu ejus juramento firmarent, et de sacra Corsicae et guerra usque ad tunc proximum sancti Michaelis festum nostris jussionibus obedire. Transacto itaque termino utraque pars ad nostram venit praesentiam. Nos autem diligenti studio ad pacem inter eos statuendam, quamvis non profecerimus, laboravimus: demum cum ab eis quaereremus, ut juramento firmarent se nostris obedire mandatis, Januenses se id implere non posse dixerunt, eo quod sui consulatus terminus esset expletus. Tunc communis deliberatione consilii Pisanorum super hac causa juramentum recepimus, et ne Januenses aliquam rationabilem contra nos occasionem praetenderent secundum eis, et tertium per nostros nuntios, et litteras terminum dedimus. Qui profecto neque venerunt, neque pro se excusationem canonicam direxerunt. Cum ergo inter Romanam Ecclesiam, et Pisanam quaestio remaneret, et Pisani ad requirendam Ecclesiae suae justitiam non desisterent, fratres nostros archiepiscopos, episcopos et abbates, qui causam, et modum rei gestae a praedecessore nostro Calixto plene praenoverant, convocavimus. Quibus in sacro Lateranensi palatio in nomine Domini congregatis regesta praedecessorum nostrorum Urbani, Gelasii, et Calixti tradidimus, et quid inde a nobis postquam apostolicae sedis onus assumpsimus, factum fuerat, et quantum pro pace inter eos componenda laboraveramus, diligenter ostendimus, rogantes in charitate qua venerant, ut juxta quod eis sancti Spiritus gratia revelaret, nobis consulerent. Postmodum vero, adjurati in fide quam beato Petro et Romanae debebant Ecclesiae, responderunt se nulla alia causa nisi divina charitate ad id quod dabant consilium fuisse astrictos, quod nimirum consilium per scriptum propriis roboratum manibus ediderunt. Cujus videlicet scripti verba haec sunt: « Spiritus sancti dictante gratia: Dominus Honorius sacratissimae, et apostolicae sedis episcopus, diversarumque provinciarum archiepiscopis, et episcopis ac abbatibus, quid de negotio Pisanae Ecclesiae juste canoniceque faciendum foret, petiit consilium. Quibus rationabiliter visum est, quatenus et beatae memoriae Urbani, Gelasii, Calixti privilegia, et decreta inconcussa permaneant, et Pisanam Ecclesiam debere restitui Corsicanis episcopatibus, absque judiciario proprio ordine spoliatam. » Et scripto huic subscripsere archiepiscopi Gualterius Ravennas, Romualdus Salernitanus, Otho Capuanus, Rofredus Beneventanus, et episcopi Guillelmus Urbevetanus, Guido Aretinus, Gregorius Terracinensis, Pandulphus Tianensis, Clarissimus Assisiensis, Robertus Aversanus, Richardus Cajetanus, Transmundus Siguinus, Joannes Calenas, Gualfredus Senensis, Gaufredus Suessanus, Ranulphus Casertanus, Jacobus Faventinus, Otho Sutrinus, Petrus Castellanae civitatis, Benedictus Nepesinus, Ildito Soanensis, Gherardus Ameliensis, Benno Caesenas, et Petrus Tuscanus, et abbates Sancti Laurentii Aversani, Matthaeus, et Joannes Sanctae Sophiae, atque Joannes Camaldulensis prior; interfuere etiam alii episcopi Benedictus Lucanus, et Andreas Lunensis, Illandus Massanus, Petrus Clusinus, et Otho Tudertinus: Absentes quoque Oldegarius Tarraconae archiepiscopus, Gualterius Magalonae, et Gottefredus Florentinus episcopi assensum et consilium suum per proprias litteras praebuerunt. Praeterea collaterales fratres nostri episcopi et cardinales in unum convenientes in Domino, inter se consulere coeperunt, et ab omnibus praeter unum diaconum judicatum est, quod papae Urbano, ex auctoritate Romanae Ecclesiae, etiam contra voluntatem episcoporum ipsius insulae licitum fuit Pisanum episcopum provisorem, et metropolitanum Corsicanae Ecclesiae constituere, successoribus autem ipsius domino Gelasio, et domino Calixto id ipsum itidem licuit suis privilegiis confirmare. Et quia Pisanae Ecclesiae a tot pontificibus Romanis collata et confirmata dignitas sine manifesta culpa et judicio auferri non debuit, iterum judicatum est eamdem ei dignitatem debere restitui, et facta de donatione illius Romanorum pontificum privilegia inconcussa servari: in hoc etiam honoratorum virorum Petri praefecti, consulum et aliorum Romanae urbis sapientium, atque nobilium convenit assensus. Nos ergo quod ab archiepiscopis et abbatibus collaudatum, a cardinalibus judicatum, et a baronibus approbatum fuerat, justum esse noscentes in conspectu omnium, te, charissime in Christo frater Rogeri Pisane archiepiscope, de consecratione episcoporum Corsicanae insulae per baculum investivimus. Nunc itaque secundum judicium fratrum nostrorum episcoporum et cardinalium et secundum consilium et collaudationem archiepiscoporum, episcoporum et abbatum, et nobilium Romanorum assensum, praedecessorum nostrorum Urbani, Gelasii et Calixti privilegia Pisanae Ecclesiae facta et inconvulsa permanere statuimus, et praesentis privilegii pagina consecrationem episcoporum Corsicae tibi et per te Pisanae Ecclesiae restituimus, quatenus secundum jam dictorum privilegiorum tenorem, tanquam proprius ejusdem insulae metropolitanus episcopatus, et episcopos ipsius regendi, ordinandi, consecrandi, atque ad synodum tam in metropolitana Pisana Ecclesia, quam in ipsa insula convocandi ad honorem Dei, et ejusdem Pisanae Ecclesiae habeas potestatem. Pallii vero usum, qui praedecessoribus tuis pro ipsius insulae praelatione a nostris antecessoribus est concessum, nos tam tibi quam tuis successoribus confirmamus his videlicet diebus qui suprascripti sunt, id est Nativitate Domini, Epiphania, Hypopanton, Coena Domini, Pascha, Ascensione, Pentecoste, tribus solemnitatibus beatae Genitricis et Virginis Mariae, natalitiis S. Joannis Baptistae, et sanctorum Apostolorum, commemoratione Omnium Sanctorum, consecratione basilicarum, suffraganeorum episcoporum, et clericorum, annuo natalitii sui die, et fastivitate S. Sixti, in Inventione et Exaltatione S. crucis, in anniversario dedicationis Pisanae Ecclesiae, in festivitate sanctorum martyrum Stephani, et Laurentii, et Ephisi, cujus corpus in eadem ecclesia requiescit, et in solemnitate beatae Agathae virginis et martyris, sane per Pisanam parochiam, et insulam Corsicanam crucem ante te, et tuos successores deferri concedimus. Si igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis reginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Crescentius Sabinensis episcopus subscripsi. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus ss Ego episcopus Guido Tiburtinus subsc. Ego Bonifacius card. presb. tit. S. Marci ss. Ego Gregorius card. presb. SS. Apostolorum ss. Ego Benedictus presb. card. tit. Eudoxiae ss. Ego Conradus presb. card. tit. Pastoris interfui, et ss. Ego Deusdedit presb. card. tit. Damasi ss. Ego Sasso presb. card. tit. S. Stephani ss. Ego Petrus presb. card. tit. S. martyris Susannae ss. Ego Joannes presb. card. tit. S. Chrysogoni ss Ego Petrus presb. card. tit. S. Callixti ss. Ego Petrus presb. card. tit. S. Marcelli ss. Ego Sigito presb. card. tit. SS. Marcellini et Petri ss. Ego Gregorius presb. card. tit S. Sabinae ss. Ego Gerardus presb. card. tit. SS. Aquilae, et Priscae ss. Ego Ubertus presb. card. tit. S. Clementis ss. Ego Gregorius S. Angeli diac. card. ss. Ego Romanus diac. card. S. Mariae in Porticu ss. Ego Hugo diac. card. S. Theodori ss. Ego Stephanus diac. card. S. Mariae in Cosmedin ss. Ego Joannes diac. card. S. Nicolai ss. Ego Angelus diac. card. S. Mariae in Domnica ss. Ego Hyacinthus prior subdiac. sacrae basilicae ss. Ego Hermannus sacrae basilicae subdiaconus ss. Ego Nicolaus sacrae basilicae subdiac. ss. Ego Silvius prior subdiaconorum de Cruce ss. Ego Petrus subdiac. subsc. Ego Caleph subdiac. subscripsi. Ego Matthaeus sacrae basilicae subdiaconus ss. Ego Joannes qualiscunque subdiaconus ss Ego Bobus subdiac. sacri palatii ss. Ego Gerardus subdiac. ss. Ego Stephanus sacri Palatii subdiac. ss. Ego Bonifacius clericus ss. Datum Laterani per manum Aimerici S. R. E. diac. card. et canceltarii, XII Kal. Augusti, ind. IV, Incarnationis Dominicae an. 1126, pontificatus autem D. Honorii papae II an. II.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XLVIII. Petro abbati abbatiam Cluniacensem asserit, Pontiumque, « excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum et schismaticum, » damnat. (Anno 1126, Oct. 20.) [MANSI, Concil., XXI, 338.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio PETRO Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.

Universalis Ecclesiae sollicitudo nobis a dispensatore omnium bonorum Deo commissa, mentis intentionem incessanter urgere non desinit, religionis statum inconvulsum servare, et religiosis locis libertatem debitam custodire. Sancta tamen mater Ecclesia, quae ad tempus ex parte peregrinatur in terris, multarum oppressionum purgatur turbine, et validae persecutionis examinatur fornace, coelumque inspiciens, gemebunda suspirat, donec illi coelesti praesentialiter uniatur, quae de immarcessibilis coronae remunerata praemio, sui creatoris contemplatione laetatur. Caeterum navis B. Petri coelorum clavigeri, cui Christus praesidet gubernator, quamvis multis collidatur procellis, et horrendis ventorum flatibus agitetur, nunquam tamen naufragii damnum incurret; sed ad portum tranquillitatis cum eis qui ei adhaerent, secura perveniet. Pontius siquidem B. Benedicti inimicus, praeceptionibus et monastici ordinis malleus, qui Cluniacensem abbatiam in manu praedecessoris nostri felicis memoriae papae Calisti sine spe recuperationis refutaverat, et se perpetuo Jerosolymis victurum voto astrinxerat, contra voluntatem Dei et nostram, Cluniacense monasterium superba obstinatione et praesumptione sacrilega occupavit: nitorem vero religionis Cluniacensium fratrum, quae per totam Galliam claruerat, perturbans, corda simplicium veneno suae pravitatis infecit. Praeterea sacrilegium et rapacitatis flagitium praeteritis superaddens peccatis, vasa sacra, et thesaurum monasterii, qui ex voto fidelium ad pauperum usus, cum foret opportunum, fuerat destinatus, diripuit, et ejus maximam portionem pro retinendis militibus, sagittariis et balistariis dissipavit. Quia igitur in tanta pertinacia induratus, nequaquam resipiscere voluit, venerabilis frater noster Humbaldus Lugdunensis archiepiscopus, apostolicae sedis legatus, in eum excommunicationis sententiam promulgavit. Caeterum, postquam tantum periculum tantamque religionis stragem Cluniacensi monasterio imminere veridica relatione cognovimus, dilectum filium nostrum Petrum diaconum cardinalem de gremio sanctae Romanae Ecclesiae ad partes illas mittendum duximus, qui praecepto et auctoritate nostra Pontium invasorem, et fautores ejus vinculo anathematis innodavit. Post haec autem, tu, dilecte fili Petre Cluniacensis abbas, et idem Pontius proximis B. Michaelis octavis, ad nostram venire praesentiam, et de praedicta controversia et excessu nostro et Romanae Ecclesiae obedire judicio statuistis, et ne super hoc vestrum aliquis falleretur, utrinque obsides in praesentia praenominati dilecti filii Petri cardinalis diaconi praebuistis. Statuto itaque termino, nostro te conspectui praesentasti. Pontius vero cum monachis, et burgensibus, nondum tamen cum suis ab excommunicationis vinculo absolutus ad Urbem venit. Ut autem secundum usum ecclesiasticum de excessu pro quo excommunicatus fuerat, satisfaceret et postmodum, juxta rationis ordinem, ad causam suam permitteretur agendam, a nostris fratribus est saepenumero requisitus; ipse vero spiritu elationis tumidus in inficiationes et verborum involucra assueto more linguam extendens, satisfacere nobis et Ecclesiae Romanae contempsit: nos siquidem quosdam monachos qui cum eo venerant, post acceptam satisfactionem recipimus, et ad causam suam agendam admisimus. Tunc ergo te in Cluniacensem abbatem canonice, et secundum beati Benedicti regulam electum, ac per praedecessorem nostrum felicis memoriae papam Calistum, et per nos ipsos confirmatum, modo vero per Pontium invasorem, et complices suos infideles burgenses fuisse expulsum, bona etiam monasterii, et thesaurum fuisse distractum, per charissimum filium nostrum Matthaeum priorem S. Martini de Campis, quem advocatum et causae tuae patronum statueras, supplicem allegasti, et ut tibi de ablatis restitutio, et de irrogata injuria justitia fieret postulasti. Caeterum monachi, qui cum Pontio venerant, ex adverso pastorem suum Pontio sibi fraudulenter ablatum, nec unquam eum Cluniacensis monasterii regimen dimisisse acclamabant. Qui statim productis apostolici viri regestorum papae Calisti voluminibus, et assertione testium, qui tunc praesentes fuerunt, convicti sunt. Ut igitur verba ipsius ad Pontium directa ponamus, haec sunt: « Tibi praecipimus ut ab hujusmodi levitate desistas, et quam in manu nostra sine recuperationis spe refutasti Cluniacensem abbatiam nullatenus molestare praesumas. Si vero nostri praecepti transgressor exstiteris, gratiam beati Petri, et nostram amittes; et si quando ad nos clamaveris, non exaudieris. » Item ad conventum Cluniacensem inter caetera: « Zelum inter vos et contentiones agitari multorum relatione comperimus, et vehementius aggravamur. Pontius enim qui olim vestro monasterio praefuit, concordem unitatem vestram dividere, et simplicitatem mentium vestrarum sollicitare non desinit: unde universitati vestrae praecipimus, ut sicut per obedientiam beati Petri salvare animas vestras cupitis, protinus abjectis omnino schismatibus charissimo filio nostro Petro Cluniacensi abbati unanimiter et devote humilitatis subjectionem et obedientiam deferatis, et in Pontio illo, qui in nostris manibus sine spe recuperationis abbatiam Cluniacensem penitus refutavit, nullam de caetero spem habeatis; cum quod de eo in causa hac constituimus, nulla prorsus ratione mutabimus. Si quis autem vestrum hujus praecepti nostri temerator exstiterit, si abbatiae vel alicujus praelationis nomine insignitus fuerit, vel ordinis promotionem habuerit, dignitatis, et ordinis sui detrimentum sustinebit, et anathematis sententiae subjacebit. » Idem de eodem ad te, Petre fili charissime: « Quod autem de Pontio illo qui olim abbatiae Clumacensi praefuit, quam omnino sine recuperationis spe in manibus nostris refutavit constituimus, nulla volumus ratione mutare. » Quocirca quemadmodum judicis postulabat officium, diligentius indagato negotio, habito consilio, et communi assensu fratrum nostrorum episcoporum et cardinalium, Petro praefecto urbis, et aliis nobilibus Romanis, et legisperitis collaudantibus, ex sententia de Cluniacensi abbatia, de monachorum obedientia, de omnibus tam exterius, quam interius ad eamdem abbatiam pertinentibus, plenarie te per abundantem justitiam investivimus: obsides vero quos pro exsecutione justitiae dederas absolventes, illos quos Pontius et burgenses pro parte sua obligaverant, alligavimus. Burgenses etiam de thesauro Cluniacensi monasterio restituendo, et alio damno restaurando in manu tua, ad quem cura spectare cognoscimus, damnavimus, poena legali adhibita: verum ipsius poenae relaxatio est tuae discretioni commissa. Praeterea Pontium excommunicatum, invasorem, depraedatorem, sacrilegum, et schismaticum condemnantes, sententiam beatae recordationis praedecessoris nostri domni papae Calisti in ipsum Pontium datam, ut videlicet nullo tempore Cluniacensem abbatiam recuperet, apostolica auctoritate firmavimus. Si quis autem in posterum hanc nostrae diffinitionis sententiam violare tentaverit, laicus anathematis gladio feriatur, clericus honoris et officii privatione multetur. Ego Honorius, catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Portuensis interfui. Datum Laterani per manum Aymerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis cancellarii, XIII Kal. Novembris, indictione III, anno Dominicae Incarnationis 1126, pontificatus autem domini Honorii II papae secundo.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

L. Ad Didacum archiepiscopum Compostellanum. (Anno 1126.) [FLORE0Z, España sagrada, XX, 445.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compost. archiep., salutem et apost. bened.

Nobilis et famosa Compostellana Ecclesia pro reverentia B. Jacobi apostoli a religiosis viris et Christiani nominis amatoribus honoratur. Quia igitur divinae dispensationi placuit te ad tantae Ecclesiae regimen convocare, fraternitatem tuam exhortamur in Domino, ut ita sapienter, mansuete et cum humilitate personam tuam regas, et quae fuerint agenda perficias, quatenus Deo et B. Petro sanctaeque R. E. et populo tibi commisso gratus effici merearis. Litteras et nuntios tuos paterna charitate recepimus. Caeterum quid tuis postulationibus respondeamus, consilium nondum habuimus.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LI. Ad Adelbertum archiepiscopum Moguntinum. (Intra 1125-1127.) [MANSI, Concil., XXI, 351.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri A. Moguntino archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Super causa Gebhardi, de quo nos rogavit tua fraternitas, fratrum nostrorum episcoporum, et cardinalium consilium requisivimus. Ex eorum ergo deliberatione provisum est, quod in Herbipolensi ecclesia idem Gebhardus episcopatus apicem non ulterius debeat obtinere. Datum Lateran. IV Non. Martii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LII. Ad canonicos S. Frigdiani Lucensis. (Intra 1125-1127, Maii 17.) [BALUZ. Miscell., ed. Luc., IV, 588.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis A. priori et fratribus S. Frigdiani, salutem et apostolicam benedictionem.

Quemadmodum ea quae irrationabiliter acta sunt, nulla debent ratione subsistere, ita ea quae canonice definita sunt, firma debent stabilitate manere. Concordem itaque sententiam venerabilis fratris nostri B. Lucani episcopi inter vos et hospitale Altipassus de silva de colle Sacci prolatam ratam habemus et irrefragabiliter praecipimus observari. Dat. Laterani XVI. Kal. Junii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LIII. Monasterii S. Udalrici et S. Afrae Creuzlingensis disciplinam, possessiones, privilegia confirmat. (Intra 1125-1127.) [NEUGART, Cod. diplom. Aleman., II, 60.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis HENRICO praeposito et fratribus in hospitali et ecclesia S. Udalrici confessoris, et S. Affrae martyris regularem vitam professis tam praesentibus quam futuris in posterum.

Religiosorum fratrum religiosis petitionibus nos annuere tam fraternae charitatis affectus, quam piae voluntatis devotio persuadet; quocirca venientibus ad nos dilecti et venerabilis fratris nostri UDALRICI Constantiensis episcopi postulationibus benignum praebentes assensum, vitae canonicae ordinem, quem ipse in ecclesia vestra et xenodochio secundum regulam B. Augustini constituit, inviolabilem decernimus futuris temporibus conservari. Beneficia vero quae ipse vobis de mensa episcopali, pro majore tamen parte de aliis bonis suis pro communis victus sustentatione ac pauperum Christi refectione concessit, praesentis decreti pagina confirmamus. Confirmamus praeterea concambium, quod cum canonicis majoris ecclesiae S. Mariae Constantiensis et cum canonicis S. Stephani ejusdem episcopi assensu et collaudatione fecistis. Quaecunque etiam liberalitate principum, oblatione fidelium, aut aliis modis in praesentiarum legitime possederitis, sive-in futurum largiente Deo juste atque canonice acquirere poteritis, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur clericorum et pauperum usibus omnimodis profutura, salva nimirum in omnibus ecclesiasticis Constantiensis episcopi reverentia. Obeunte vero ecclesiae vestrae praeposito, fratres omnes communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem, personam idoneam sibi provideat regulariter eligendam. Sepulturam sane illius loci liberam esse censemus, ut illorum qui illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Si qua ergo in futurum ecclesiastica sive saecularis persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino indicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi quatenus et hic fructus bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LIV. A[delbertum] archiepiscopum Moguntinum reprehendit quod designatum Ecclesiae Wirziburgensis episcopum ante dijudicatam causam contra canones excommunicaverit. (Intra 1126-1127.) [MANSI, Concil., XXI, 349.]

H., servus Dei, A. venerabili fratri Moguntino archiepiscopo et apostolicae sedis legato, salutem et apostolicam benedictionem.

Scimus quidem zelum Dei vos habere, quem tamen, salva charitate condire debetis, ut nihil indiscrete, sed omnia rationabiliter, et secundum Deum agere valeatis. Wurtzeburgensis quippe Ecclesiae designatus episcopus, se a vobis contra justitiam gravari et praejudicium sustinere querelas nobis deposuit, quod ipsum neque accusatoribus, neque testibus legitimis convictum, neque sponte confessum, neque canonice examinatum, tanquam Ecclesiae invasorem, in qua se electum asseverat, et Simoniacum pronuntiatum, communione ecclesiastica privaveritis. Quod si ita est, fraternitatem vestram a canonicis regulis divinitus inspiratis liquido constat deviasse. Ait igitur sacra canonum auctoritas adimi episcopo episcopatum non debere, antequam causae ejus exitus appareat. Item ex epistola papae scripta Anastasio, et caeteris episcopis in Alexandrina synodo congregatis: « De judiciis episcoporum, unde nos consuluistis, diversas a Patribus regulas invenimus constitutas. Quidam egitir ad repellenda impetitorum machinamenta, et suas praeparandas responsiones, et testes confirmandos, et concilia episcoporum quaerenda, annum et VI menses mandaverunt concedi: quidam autem annum, in quo plurimi concordant. » Minus vero quam VI menses non reperi, quoniam haec laicis indulta sunt, quanto magis sacerdotibus? Induciae namque non sub angusto tempore, sed sub longo spatio concedendae sunt, ut accusati se praeparare atque contra insidiatores pleniter se munire valeant. Judices autem et accusatores tales esse debent, qui omni careant suspicione, et ex charitatis radice suam desiderent sententiam promere.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LV. Ad Petrum Cluniacensem abbatem.--De Pontii invasoris obitu et sepultura. (Anno 1127.) [MANSI, Concil, XXI, 321.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.

Praeterito mense Decembri Pontius viam universae carnis ingressus est. Qui quamvis de malis Cluniaco illatis saepe commonitus poenitentiam agere noluerit, nos tamen pro reverentia ejusdem monasterii, cujus monachus fuerat, eum honeste sepeliri fecimus. Data Laterani.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LVI. Pandulpho, Landonis comitis Aquinensis filio, interdicit ne in possessione B. Petri castrum aedificet. (Anno 1127.)

[Vide PETRI Chron. Cassin., l. IV, c. 93.]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LVII. Episcopis, abbatibus, baronibus, etc., per Angliam. constitutis significat se Guillelmo archiepiscopo Cantuariensi legationem Angliae Scotiaeque commisisse. (Anno 1127, Jan. 25.) [WHARTON, Anglia sacra, I, 729.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis fratribus et filiis episcopis, abbatibus, baronibus, et caeteris clericis et laicis per Angliam et Scotiam constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.

Sponsa Christi sacrosancta Ecclesia, in firmamento apostolicae fidei radicata, tanquam devota mater et propitia, consuevit mitibus et humilibus filiis vitae pabula ministrare, tam iis qui longe positi sunt quam iis qui prope. Propinqui siquidem per exhibitam sibi nostrae personae praesentiam, longinqui vero per legatorum nostrorum ministerium visitantur. Cum igitur vos tanquam unicos et speciales B. Petri filios fore cognoscimus, charissimo fratri nostro Guillelmo Cant. archiepiscopo in Anglia et Scotia vices nostras commisimus, quatenus constitutis illic a nobis apostolicae sedis legatus charitatis vestrae fretus auxilio, ad honorem Dei et S. Romanae Ecclesiae, et animarum vestrarum salutem, corrigenda corrigere, et firmanda valeat, operante Domino, confirmare. Quapropter universitati vestrae mandando praecipimus, ut ei sicut legato nostro humiliter obedire, et cum ab eo invitati pro Ecclesiarum statu et Christianae religionis incremento fueritis, ad ejus vocationem unanimiter convenire, et synodales cum eo studeatis celebrare conventus. Dat. Laterani VIII Kal. Februarii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LVIII. Privilegium pro coenobio S. Petri Carnotensis de pluribus ab eo confirmatis ecclesiis. (Anno 1127, Mart. 8.) [ Gall. Chr., VIII, 325.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio WILELMO abbati monasterii sanctorum apostolorum Petri et Pauli, quod in suburbio Carnotensis urbis situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Equitatis et justitiae ratio persuadet nos ecclesiis perpetuam rerum suarum firmitatem et vigoris inconcussi monumenta conferre. Non enim convenit Christi servos divino famulatui deditos perversis pravorum hominum molestiis agitari, et temerariis quorumlibet vexationibus fatigari, similiter et praedia usibus coelestium secretorum dedicata, nullas potentium angarias, nihil debent extraordinarium sustinere. Hoc nimirum charitatis intuitu, dilecte in Domino fili Willelme abba, venerabilisque fratris nostri Gaufridi Carnotensis episcopi precibus inclinati, tuis rationabilibus postulationibus annuentes, monasterium beatorum apostolorum Petri et Pauli in Carnotensi suburbio constitutum, cui Domino auctore praesides, praesentis scripti nostri pagina communimus; statuimus enim ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium impraesentiarum concessione episcoporum Carnotensium, liberalitate regum, largitione principum et oblatione fidelium juste et legitime possidet, sive in futurum largiente Deo justis modis poterit adipisci, firma vobis vestrique successoribus et illibata permaneant: in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda. Ecclesiam videlicet S. Germani de Alogia, cum capella de Domna petra. Ecclesiam Sancti Leobini de Braiaco. Ecclesiam Sancti Petri de Arro cum capellis suis. Ecclesiam Sanctae Mariae de Evorea. Ecclesiam Villaevillonis. Ecclesiam Sanctae Mariae de Stellionibus. Ecclesiam de Luigniaco. Ecclesiam de Domna petra. Ecclesiam Sancti Leobini de Castroduni. Ecclesiam Sancti Stephani de Spelterol. Ecclesiam de Tornesiaco. Ecclesiam de capella Osane. Ecclesiam de Verrigniaco. Ecclesiam de Billoncellis. Ecclesiam de Sonnenchiis. Ecclesiam de Puteosa cum capella. Ecclesiam de Mansellaria. Ecclesiam de Resuntis. Ecclesiam de Morivillari. Ecclesiam de Mutionisvillari. Ecclesiam de Capella fortini. Ecclesiam de Rivellonio. Ecclesiam de Fursonisvillari. Ecclesiam de Vitraico. Ecclesiam de Belchia. Ecclesiam de Rudeto. Ecclesiam de Alneto. Ecclesiam de Monasteriolo. Ecclesiam S. Martini de Firmericuria. Ecclesiam de Nantilliaco. Ecclesiam de Olins. Ecclesiam de Aneto. Ecclesiam de Salecto. Ecclesiam Sanctae Mariae de Moncellis, cum capella de Sorel. Ecclesiam de Chalgeto. Ecclesiam de Vi. Redditum praebendae ecclesiae S. Martini de Valle. In episcopatu quoque Aurelianensi ecclesiam Sancti Paterni. Ecclesiam de Niz. In Ebroicensi episcopatu ecclesiam de Belloloco. Ecclesiam Sancti Christophori. Ecclesiam de Canziaco. Ecclesiam de Illeiis. Ecclesiam Sancti Georgii. Ecclesiam de Purlaico. In episcopatu Sagiensi ecclesiam de Planchis. Ecclesiam Sancti Laurentii. Ecclesiam de Brogilo amaro. Et in Rothomagensi episcopatu ecclesiam de Leoniscuria. Ecclesiam de Guerriaco. Ecclesiam de Aldoenivilla. Ecclesiam de Gundelicuria. Praeterea in praefato Carnotensi episcopatu ecclesiam de Treione. Ecclesiam Sancti Germani de Guastina. Ecclesiam de Isis. Hae vero tres praefatae ecclesiae ab omni exactione et redditu synodi et circadae immunes salvo jure episcopali in sua permaneant libertate. Decernimus ergo, etc. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Aimerici Sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, VIII Idus Martii, indictione V, Incarnationis Domini anno 1127, pontificatus autem domni Honorii II papae anno tertio.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LIX. Bulla, seu diploma quo fundatio abbatiae Sponheimensis confirmatur. Anno 1127, Mart. 23[ Gall. Chr. V, 448.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERNHELMO abbati monasterii Sancti Martini in Sponheim, ord. S Bened. Moguntinensis dioecesis, ejusque successoribus regulariter instituendis in perpetuum.

Religiosis desideriis dignum est facilem praebere consensum. Ea propter, dilecte fili, tuis fratrumque tuorum justis postulationibus annuentes, praefatum monasterium Sponheimense, cui, auctore Deo, praesides, sub apostolicae sedis tutela et protectione suscipimus, atque praesentis scripti pagina communivimus, decernentes et statuentes, ut regularis vita in eodem loco tam noviter instituta secundum regulam S. Benedicti, futuris temporibus inviolabiliter conservetur. Nulli etiam facultas sit post factam apud vos professionem sine abbatis licentia, majoris vel minoris religionis obtentu ad alium locum transmeare. Quod si quis contra hanc prohibitionem nostram quocunque tempore in futurum discesserit, nullus abbas, aut quilibet audeat eum retinere. Quoties, abbate obeunte, de successore fuerit inter fratres ipsius loci tractandum, nullus inibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia cujusvis potestatis, sive ecclesiasticae, sive temporalis, intrudatur, nisi quem fratres communi consensu, aut pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Benedicti regulam, de eodem collegio, vel de alio, si quod absit, idoneum inter se non invenerint, duxerint eligendum. Porro altarium consecrationem, chrisma, oleum sanctum, benedictionem abbatum et ordinationem monachorum a dioecesano ejusdem parochiae archiepiscopo, si quidem gratiam et communionem apostolicae sedis habuit, et si ea gratis et absque pravitate aliqua voluerit exhibere, suscipiatur. Alioquin liceat vobis et posteris vestris, catholicum, quem volueritis, adire antistitem, et ab eo consecrationes et sacramenta suscipere. Sepulturam quoque istius loci liberam esse omnino censemus, ut eorum, qui illic sepeliri desideraverint, nisi forte excommunicati fuerint, devotioni et voluntati nemo obsistat. Possessiones quoque omnes quas justo titulo possidetis, et in futurum quorumcunque oblatione acquiretis, auctoritate apostolica confirmamus, decernentes, quod nulli omnino hominum liceat praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel quomodolibet ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus perturbare, sed omnia integra vestris et pauperum usibus conserventur profutura. Si quis autem in posterum archiepiscopus, episcopus, rex, dux, vel comes, vel cujuslibet ordinis princeps, seu quaelibet ecclesiastica, saecularisve persona hanc constitutionis nostrae paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, et si non subito satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui careat dignitate, reamque se devino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Domini Dei nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Data per manus diaconi sanctae sedis apostolicae, X Kalend. Aprilis, indictione quinta, Incarnat. Dom. 1127, pontificatus nostri anno tertio.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LX. Ad Richardum Bajocensem episcopum--Ne amplius jura monasterii S. Benigni Divionensis infringat. (Anno 1127, Maii 6.) [PÉRARD, Recueil de pièces pour servir à l' histoire de Bourgogne, p. 219.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, RICHARDO Bajocensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Inter plures correctione dignas quas audivimus de tua fraternitate querelas, ad augmentum indignationis processit in medium clamor Divionensis Ecclesiae, quam ideo non possum non audire, quia anterioribus nostris semper exstitit venerabilis, et religionis suae merito et dilectionis in nos antiquae quodam privilegio causatur. Si quidem et queritur, te transire suos, et transferre terminos praefixos, illi ab antecessoribus tuae sedis et nostrae, novo coemeterio suum vetus et antiquum evacuare, praesbyteros sui juris in jus contra jus trahere, synodales et consuetudinarios et extraordinarios etiam redditus ab eis exigere, et multa id genus agere, quae plane videntur justitiae reclamare. In argumentum itaque fidei, jussimus in medium chartas et decretalia produci, quibus videbatur inniti, in quorum dum versaremur lectione, surrexerunt e latere nostro graves, et fide dignae personae dicentes se audisse, se vidisse, quando Bajocensis episcopus illud donum quod significatur in Scriptura, dederit monachis Divionensibus, Arvernis primo, deinde Romae, per manum Urbani papae cum omnimoda libertate, absque ulla exceptione, nisi solius obedientiae quae debetur universaliter omni pontificali reverentiae. Quod et ipse me vidisse memini, cum essem tunc temporis in obsequio ejusdem papae beatissimi. Quae cum ita sint, et res nondum exciderit memoria, quia recens gesta, et quod gestum est, multis adhuc superstitibus et idoneis comprobatur testibus, et quod testificatum est, apostolicis confirmetur apicibus; miror, qua temeritate tam solemne jus, vel in modico sis ausus infringere; cum etiam, si deesset auctoritas testium et Scripturae, facile tamen conjici possit ex ingenita viri magnitudine, nil eum tam celebri, tam devoto dono quod dari potuerit, decerpsisse. Sciebat enim, eleemosynam danti magis quam accipienti prodesse. Si igitur prudens esse poterat ad pietatis opus informare te ratio, si pius pia tanti pastoris recordatio, si timoratus praedecessoris tui Toroldi, praeter hoc ipsum in parte justa dejectio. Et quia tot aequitatis lineas excedere non pertimescis, nostrum est corrigere quod excedis. Monachis itaque Divionensibus, monasterium S. Vigoris, cum appendiciis suis, et quidquid continet charta pontificalis et Roberti ducis Northmanniae, ea qua possumus auctoritate firmamus, sicut fecerunt sancti Patres nostri, Urbanus scilicet, Paschalis et Calixtus, cum plenaria rerum suarum libertate, ita ut, tam ipsi quam eorum Ecclesiae, et presbyteri et quaecunque sunt juris eorum, longe remotissima sint a tua vel tuorum pensione, exactione, actione etiam, justa vel injusta; sed quidquid illud erit, totum persistat ad integrum, penes jus et arbitrium monachorum. Quod enim semel Ecclesiae donatum est, a datoris potestate prorsus alienatum est, nec cuiquam quod dedit, repetere licitum est, et si fiat sacrilegium est. Nulli etiam pontificum, juxta decretum Hormisdae, liceat divinum in eorum coenobiis officium interdicere, dum eos constiterit apostolicae sedi communicare. Sic autem monachis suum roboramus tenorem ut tuum abolere non velimus honorem, sed sic enim limitamus, ut ipsi tibi sincere dilectionis exhibeant obsequium, et tu eis gratuitum, non mercenarium impendas patrocinium, sitque inter vos benevolentiae concertatio, non pretii cujusquam licitatio. Nam qui primus eos ascivit amicos, sibi non vectigales esse valuit, et ut ipse dulcium pater fieret filiorum non auctionator alienorum. Si quis igitur decreti hujus limitem sciens transgressus fuerit, nisi resipuerit, anathema sit. Canonicorum autem, si quis alibi quam in praefixo beati Vigoris coemeterio tumulari se fecerit, et sepultus, et sepeliens, transgressionis rei fient, ipsi viderint. Omni vero obedienti et cooperanti sit nostra et benedictio, et in coelestibus aeterna mansio. Datum Laterani II Nonas Maii, per manus Imerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, indictione V, anno Dominicae Incarnationis 1127, pontificatus domni Honorii secundi papae anno IV.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXI. Ad Ottonem Halberstadensem episcopum. (Anno 1127, Oct. 18.) [MANSI, Concil., XXI, 477.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri OTTONI Halberstadensium episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Gravis ad nos de persona tua querela pervenit. Accepimus igitur quod Halberstadensem episcopatum per violentiam laicalem, et quod detestabilius est, per Simoniacam haeresim occupasti: quantum autem flagitiosam istam pestem simoniacae haereseos sancta Dei Ecclesia abhorreat, Petrus apostolus in principio nascentis Ecclesiae manifestat, qui Simonem Spiritum sanctum vendere volentem cum sua pecunia condemnavit. Si ergo hujus sceleris te reum esse cognoscis, satius est ut cedas, et delictum tuum punias in hac vita per poenitentiam, quam ante oculos districti judicis judicandus appareas. Datum B. X Kal. Novemb.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXII. Canonicorum Faventinorum bona confirmat. (Anno 1128, April. 4.) [UGHELLI, Italia sacra, II, 494.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis Faventinae Ecclesiae canonicis, salutem et apostolicam benedictionem.

Pastoralis officii nos pia sollicitudo constringit apostolicae sedis tutelam postulantibus, et protectionis suffragia impertiri. Proinde vestris, dilectissimi in Christo filii Ecclesiae Faventinae canonici, petitionibus annuentes, tam vos ipsos quam et omnia vestra bona in B. Petri et nostram tutelam suscipimus, atque praesentis privilegii pagina communimus. Statuimus enim, ut bona omnia, quae in praesentiarum cujuspiam largitione personae habetis, vel in futurum quocunque modo divinis, et humanis legibus cognito poteritis adipisci, firma vobis, et illibata permaneant. Decernimus ergo, ut nullus unquam archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes, castaldio, aut alia quaelibet magna, vel parva, cujuscunque ordinis, aut dignitatis persona, vos, seu omnia, quae habetis, audeat perturbare, aut auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione, ac gubernatione concessa sunt, usibus profutura. Si quando autem ab aliqua praedictarum personarum vos senseritis occasione qualibet praegravari, tunc vobis liceat sedem apostolicam libere appellare. Si qua igitur ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, officii atque ordinis sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat. Qui vero custos et observator exstiterit, apostolicae benedictionis gratia repleatur, et aeternae felicitatis praemio glorietur. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae et Ecclesiae episcopus subscr. Datum Laterani per manum Aimerici S. R. sedis, et universalis curiae cancellarii pridie Non. Aprilis, indictione sexta, Incarnationis Dominicae anno 1128, pontificatus D. Honorii papae II.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXIV. Dioecesis Mutinensis fines et Ecclesiae possessiones, petente Dodone episcopo, confirmat (Anno 1128, April. 27.) [TIRABOSCHI, Memorie storiche Modenesi, Modena 1793, 4º, II, 99.] LXV. Ad Matthoeum Albanensem episcopum, apostolicae sedis legatum.--Pro monasterio Luxoviensi, ut ablata eis a Divionensibus monachis restituantur. (Anno 1128, Maii 4.) [D. BOUQUET, Recueil XV, 266]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri M Albano episcopo, apostolicae sedis legato, salutem et apostolicam benedictionem.

Animadvertat fraternitatis tuae discretio quoniam Luxoviense monasterium, Divionensibus hoc facientibus monachis a praedecessorum nostrorum temporibus, Urbani videlicet et Paschalis apostolicorum virorum, multis est, prout accepimus, oppressionibus fatigatum. Ipse vero felicissimae memoriae papa Paschalis, ut Divionenses Luxoviensibus ablata redderent, per apostolica scripta mandavit. Caeterum hoc nondum effectui mancipatum est. Experientiae igitur tuae mandamus, ut causa diligenter cognita juxta beatae recordationis papae Paschalis tenorem, salva Divionensis monasterii justitia si quam habet Luxoviense monasterium investias. Caeterum Divionenses, ut suam valeant habere justitiam, evocatis Luxoviensibus, proxima B. Mariae Purificatione nostro se conspectui repraesentent Data Laterani IV Nonas Maii.

[ATTHAEO]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXVI. Ecclesiae S. Frigdiani Lucensis possessiones et privilegia confirmat. (Anno 1128, Maii 7.)

[Vide Bullarium Lateranense editum Romae 1727 fol., p. 8.]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXVII. Ad episcopos provinciae Turonensis, ut observent statuta concilii Namnetensis. (Anno 1128, Maii 20.) [MANSI, Concil. XXI, 354.] ,

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus Turonensis metropolis suffraganeis episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.

Charissimus frater noster Hildebertus, Turonensis episcopus, sicut bonus pastor pro grege suo vigilans, evocatis fratribus et aliis religiosis viris, quemadmodum ex suarum litterarum inspectione cognovimus, in Namnetensi civitate de more metropolitico concilium celebravit. Ibique de incestis nuptiis, et de spuriis sacerdotum filiis, et de his qui quasi haereditaria successione, ecclesiastica petebant beneficia, et de aliis diligenter pertractans, corrigenda correxit, et statuenda constituit. Universitati ergo vestrae mandamus quatenus ea quae ab ipso juxta sanctorum Patrum decreta ibi ad honorem Domini et salutem populi statuta esse noscuntur, irrefragabiliter observetis. Sicut enim in humani compage corporis membra famulantur et obediunt capiti, tanquam supremo provisori, ut sic persona servetur incolumis, ita fidelium mentes, unius effectae voluntatis, pro custodienda unitate fidei et statu Ecclesiae suis debent humiliter parere praelatis. Ad haec pravas illas consuetudines a comite Britanniae clarissimo in manu praefati-archiepiscopi refutatas, quarum una fuit quod maritis, vel uxoribus decedentibus, bona eorum mobilia a potestate saeculari diripiebantur; altera, qua illis qui naufragium evaserant, etiam quae in portu postmodum inventa erant auferebantur, damnamus, et ne quis eas futuris temporibus renovare praesumat, auctoritate apostolica interdicimus. Iniquum enim censemus esse ut quem divinae clementiae magnitudo a saevientis pelagi voracitate exuit, hominum saeva rapacitas audeat spoliare. Piorum namque imperatorum emanavit auctoritas, ut etiam earum rerum quae in tempestate maris levandae navis causa ejiciuntur, non amittatur dominium. Non enim eas aliquis eo animo abjicit quod habere nolit, sed quo periculum effugere possit, et qui res ipsas lucrandi animo abstulerit, furtum committit. Datum Laterani XIII Kal. Junii.

[ al. additur in aspectu synodi]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXVIII. Ad Balduinum Hierosolymorum regem. (Anno 1128, Maii 29.) [Eug. de ROZIÈRE, Cartulaire du Saint-Sépulcre de Jérusalem, Paris 1849, 4º, p. 17.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo in Christo filio BALDUINO, illustri Jerosolymorum regi, salutem et apostolicam benedictionem.

Laudes et gratiarum actiones auctori omnium bonorum Domino persolvimus, qui te ex admirabili ordinatione suae providentiae regem Jerosolymitanum constituit. Referentibus siquidem fratribus nostris Guillelmo, Tyrensi archiepiscopo, et Rogerio, Ramensi episcopo, sapientibus viris atque discretis nobilitatis tuae legatis, accepimus te et cultorem esse justitiae et religionis amatorem; unde magna cordi nostro est innata laetitia. His autem duabus subnixus virtutibus, quae a praedecessoribus tuis, gloriosis viris duce Godofredo et rege Balduino, per sudores bellicos parta sunt in pace regali prudentia retines, et multa alia praestita tibi de coelo victoria per plurimas fatigationes viriliter acquisisti. Multa namque mortis subeundo pericula, amaritudinem vulnerum et saevientium paganorum tetros carceres, serviles etiam catenas pro Christi nomine, qui, cum sit aequalis Patri, formam servi accepit, sustinuisti. Tu ergo, jactata spe tua in Domino atque fiducia, cui nullus inremuneratus servivit, in bono proposito humiliter persevera. Nos vero, qui in cathedra beati Petri sedemus, licet indigni, personam tuam vera in Domino charitate diligimus, et regnum Jerosolymitanum cum dignitate a praedecessore nostro felicis memoriae, papa Paschali, antecessori tuo, regi Balduino, atque Jerosolymitanae Ecclesiae justae discretionis moderamine tandem concessa apostolica tibi auctoritate concedimus. Praecipimus quatenus honor debitus Jerosolymitani regni et Ecclesiae integer conservetur. Ad haec charissimum filium nostrum Fulconem, Andegavensem comitem, strenuum quidem et sapientem virum, qui, postposito baronum suorum et innumeri populi dominio atque relicta copiosa terrae propriae ubertate, Deo et tibi servire decrevit, prudentiae tuae attentius commendamus. Datum Laterani, IV Kalendas Junii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXIX. Ad Tyrios.--Significat se Willelmum Tyri archiepiscopum lectum, et a patriarcha Hierosolymitano consecratum, pallio donasse. (Anno 1128.) [MANSI, Concil., XXI, 321.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus suffraganeis episcopis, clero et populo Tyri, salutem et apostolicam benedictionem.

Venientem ad nos charissimum fratrem nostrum Willelmum archiepiscopum vestrum debita charitate recepimus: et quem canonice electum, et a venerabili fratre nostro Guarimundo Hierosolymitano patriarcha consecratum accepimus, pallii dignitate, plenitudine videlicet pontificalis officii, decoravimus. Quia vero de persona sua maximum fructum matri Ecclesiae vestrae Tyri, divina suffragante misericordia, credimus proventurum, ipsum cum gratia sedis apostolicae et nostrarum litterarum prosecutione ad vos duximus remittendum. Universitati ergo vestrae mandando praecipimus quatenus eum benigne recipiatis, et tanquam proprio metropolitano, et animarum vestrarum episcopo, subjectionem, obedientiam, et reverentiam humiliter deferatis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXX. Ad Guaremundum Hierosolymitanum archiepiscopum --Ejusdem argumenti. (Anno 1128.) [Mansi, ibid. ]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GUARIMUNDO Hierosolymitano patriarchae, salutem et apostolicam benedictionem.

Susceptis fraternitatis tuae litteris, fratrem nostrum Willelmum, quem in Ecclesia Tyri consecrasti archiepiscopum, benigne suscepimus: et eum dignitate pallii, plenitudine videlicet pontificalis officii, decoravimus. Suffraganeis etiam ecclesiae suae praecepimus, quatenus ei tanquam proprio metropolitano subjectionem et obedientiam deferant. Data in territorio Barensi, octavo Idus Julii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXI. Bernardo, patriarchae Antiocheno, per Egidium episcopum Tusculanum, apostolicae sedis legatum, praecipit ut Ecclesiae Tyriae restituat quos detineat suffraganeos. (Anno 1128. Fragmentum.) (WILLELM. Tirensis, l. XIII, c. 23.]

. . . . Unde per apostolica scripta et venerabilem fratrem nostrum Egidium, Tusculanum episcopum, apostolicae sedis legatum, tibi mandamus quatenus suffraganeos Tyrensis Ecclesiae sibi restituas; quod nisi infra quadraginta dies post earum inspectionem litterarum, quas ad eos direximus, debitam ei subjectionem exhibuerint, nos ex tunc eos ab officio episcopi suspendimus.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXII. Privilegium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitani. (Anno 1128, Sept. 4.) (Eug. de ROZIÈRE, Cartulaire du Saint-Sépulcre, p. 18.]

Honorius episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GEILLELMO, priori Dominici Sepulcri, ejusque fratribus canonicam vitam professis, tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.

Habitantes in domum Domini, in sinceritate charitatis unanimes, conservant unitatem spiritus in vinculo pacis; purae namque mentis religio et indissolubili divini amoris glutino confirmata vultum clementissimi Creatoris, ut terrena conjungantur et una supernis socientur, mundis orationibus incessanter profusis inclinat; sicut enim humani compagem corporis spiritus interior regit atque vivificat, ita religiosae mentis vegetatio et salus existit moderatrix inspirationis divinae benignitas. Quia igitur, dilecti in Domino filii, gloriosi Dominici Sepulcri canonici, divinis vos mancipatos servitiis vivere religiose cognovimus, interventu etiam charissimi confratris nostri Guarmundi, Jerosolymitani patriarchae, vestris rationabilibus postulationibus assensum praebentes, personas vestras, possessiones et bona, quae in praesentiarum juste et legitime possidetis sive in futurum, largiente Deo, justis modis poteritis adipisci, sub beati Petri tutela nostraque protectione suscipimus, et scripti nostri pagina communimus. In quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda: in episcopatu Jerosolymitano videlicet ecclesiam Beati Lazari cum castello et omnibus pertinentiis suis, castrum Maome cum ecclesia et omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Cesaraeae Palaestinae castrum Feniculi cum ecclesia et omnibus pertinentiis suis; in civitate Joppe ecclesiam Beati Petri cum omnibus pertinentiis suis; in civitate Tyro ecclesiam Sanctae Mariae antiquae sedis cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Tripolitano, in castro Montis Peregrini, ecclesiam Sancti Sepulcri cum omnibus pertinentiis suis; in eodem episcopatu ecclesiam Sancti Georgii, quae est in montanis, cum omnibus pertinentiis suis; item villam quae dicitur Bivora cum omnibus pertinentiis suis; in Apulia, in civitate Brundusina, ecclesiam Sancti Sepulcri et ecclesiam Sancti Laurentii cum omnibus pertinentiis earum; in episcopatu Ebredunensi ecclesiam Sancti Sepulcri de Kayocas, ecclesiam Sancti Sepulcri, Sancti Petri et Sancti Pontii de Sedena; ecclesiam Sancti Joannis de Espinacis et ecclesiam Sancti Petri de Avanzo cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Magalonensi ecclesiam Sancti Salvatoris de Rubro cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Albiensi ecclesiam Sanctae Mariae de Sepfacta cum omnibus pertinentiis suis, villam etiam quae dicitur Lugan, mansum qui dicitur Cantol, mansum Lubusreth et mansum Dei, mansum Alaphenazem cum ecclesia Mariae et omnibus pertinentiis suis, mansum Las Cruces de Sancto Amaranti, mansum Castandel, mansum Viarlar, mansum qui dicitur Villa Godor, ecclesiam Sancti Osmerii cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Santonensi ecclesiam Sancti Petri de Macapzhana cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Basatensi ecclesiam Sancti Osberti cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Barchinonensi ecclesiam Sancti Sepulcri de Lathablatha cum omnibus pertinentiis suis; in eodem episcopatu, in Palma ecclesiam Sancti Petri et ecclesiam Sancti Joannis cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Mariae de Patris; in episcopatu Ausonensi ecclesiam Sanctae Mariae de Coseoliis cum omnibus pertinentiis suis et ecclesiam Sancti Andreae cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Urgellensi medietatem castri Mirabel cum pertinentiis suis; in episcopatu Nagerensi ecclesiam Sanctae Mariae de Gronio cum omnibus pertinentiis suis, hospitale de Villa Rubea cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Burgensi ecclesiam Sancti Clementis de Covas cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Michael de Quantana cum omnibus pertinentiis suis; in castro Sorizh ecclesiam Sancti Andreae et ecclesiam Sanctae Marinae cum omnibus pertinentiis suis; in villa quae dicitur Clunia, ecclesiam Sancti Andreae cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Palentino ecclesiam Sanctae Mariae de Pisorga cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Alexandri de Valtanas cum omnibus pertinentiis suis; in castro Verde ecclesiam Sancti Michaelis et monasterium Sancti Romani cum omnibus pertinentiis suis; in castro Corel ecclesiam Sancti Justi, ecclesiam Sanctae Marinae, ecclesiam Sanctae Eugratiae cum omnibus pertinentiis suis; in castro Portel ecclesiam Sancti Michael de Vega cum omnibus pertinentiis suis; apud civitatem Palentiae ecclesiam Sancti Emiliani de Veruesca cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Pelagii de Valle de Pero cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Mariae de Sandronas cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Mariae de Pilelas cum omnibus pertinentiis suis; in villa Feles ecclesiam Sancti Michaelis cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Secoviano ecclesiam Sancti Sepulcri in Coca, ecclesiam Sancti Salvatoris et ecclesiam Sanctae Mariae, quae vocatur Bovada, cum omnibus pertinentiis suis; in civitate Avila ecclesiam Sanctae Mariae Novae cum omnibus pertinentiis suis; in Arevalo ecclesiam Sancti Petri in villa veteri cum omnibus pernitentiis suis; in episcopatu Salemantico ecclesiam Sancti Christofori, extra civitatem sitam, cum omnibus pertinentiis suis; in Medina ecclesiam Sanctae Crucis cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Zemoritano, in castro qui dicitur Thoro, ecclesiam Sancti Sepulcri cum omnibus pertinentiis suis; in villa Lali ecclesiam Sanctae Eugeniae cum omnibus pertinentiis suis; in civitate Legionensi ecclesiam Sancti Sepulcri cum omnibus pertinentiis suis; in Rivo Sicco ecclesiam Sancti Justi de Paralelos cum omnibus pertinentiis suis; in Medina ecclesiam Sancti Petri cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Laurentii de Oterolo cum omnibus pertinentiis suis; in villa Morel ecclesiam Sancti Pelagii cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Justi de Villa Vela cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu eodem villam Golpigar cum omnibus pertinentiis suis, villam Versadam cum omnibus pertinentiis suis; in Mazella hospitale cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Mariae de Nava cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Petri de Castro Olfereth cum peritnentiis suis; in episcopatu Astoricensi ecclesiam Sancti Petri de Cabaneros cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Mariae de Zohtes cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Sancti Jacobi ecclesiam Sancti Sebastiani de Tavairoas cum sua eremita et aliis pertinentiis suis, monasterium Sanctae Mariae de Nogaria cum pertinentiis suis, monasterium Sancti Salvatoris de Sobradel cum omnibus pertinentiis suis; in episcopatu Tudensi ecclesiam Sancti Petri de Nogaria, quae dicitur Sardoma, cum omnibus pertinentiis suis; salva nimirum dioecesanorum episcoporum justitia et reverentia. Ad haec adjicientes decernimus ut nulli omnino hominum liceat praedictas possessiones et bona auferre vel ablatas retinere, minuere aut temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra et illibata serventur tam vobis quam successoribus vestris canonice substituendis omnimodis profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi Redemptoris aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem vobis justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Honorius, catholicae Ecclesiae episcopus, subscripsi. Ego Joannes, presbyter cardinalis tituli Sancti Grisogoni, subscripsi. Ego Ubertus, presbyter cardinalis tituli Sancti Clementis, subscripsi. Ego Rossemannus, diaconus cardinalis Sancti Georgii ad Velum Aureum, subscripsi. Datum Beneventi, per manum Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi et cancellarii, II Nonas Septembris, indictione VI, Incarnationis Dominicae anno 1128, pontificatus autem domini Honorii II papae anno IV.

[Sanctae]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXIII. Floreffiensem abbatiam suscipit in tutelam sedis apostolicae, ejusque possessiones confirmat. (Anno 1128, Nov, 4.) [HUGO, S. ord. Praemonstr. Annal., tom. I, preuv., p. 52.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis RICHARDO abbati Sanctae Mariae de Floressia, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.

Cum sine . . . . . religionis nec charitatis unitas potest subsistere, nec Deo gratum exhiberi servitium expedit apostolicae auctoritati religiosas personas diligere et religiosa loca sedis apostolicae munimine confovere; ideoque, dilecte in Domino fili Richarde, tuis rationalibus postulationibus annuentes, monasterium Beatae Mariae de Floressia, cui, Domino auctore, praesides, in B. Petri tutelam, nostramque protectionem suscipimus, et scripti nostri pagina communimus. Statuentes ut quascunque ecclesias et possessiones idem monasterium in praesentiarum juste et legitime possidet, sive in futurum largiente Domino, concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium seu justis aliis modis poteritis adipisci, firma tibi, tuisque successoribus, et illibata permaneant. Statuimus etiam, ut liberas S . . . . . a discretione venerabilis fratris nostri Alberonis Leodiensis olim episcopi attributa, perpetuis temporibus conservetur, salva dioecesani episcopi justitia, et reverentia. Sane chrisma oleum, consecrationes altarium, sive basilicae, ordinationes clericorum a Leodiensi accipietis episcopo, si gratiam sedis apostolicae habuerit, et ea vobis gratis, et sine exactione aliqua exhibere voluerit. Obeunte vero te, nunc ejus loci abbate, nullus ibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia praeponatur; sed quem fratres, omnium consensu, seu fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem et B. Augustini regulam providerint eligendum. Ad haec adjicientes decernimus ut nulli omnino hominum liceat praedictum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa fuerunt, usibus omnimodis profutura, salva in omnibus sedis apostolicae auctoritate, et dioecesani episcopi justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica, saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Redemptoris nostri Jesu Christi, aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem coenobio justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemium aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani, per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, II Nonas Novembris, indict. VII, anno Incarnationis Dominicae 1128, pontificatus autem domini Honorii II papae anno IV.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXIV. Ad Alexandrum episcopum et clerum Leodiensem.-- Damnat summus pontifex pravam consuetudinem exigendi pecunias ab his aui recipiuntur in canonicos. (Anno 1128, Nov. 7.) [D' ACHERY, Spicileg., t. III, p. 479.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, ALEXANDRO episcopo et clero Leodiensi, salutem et apostolicam benedictionem,

Relatione fratrum vestrorum ad nos venientium comperimus hanc in vestra Leodiensi Ecclesia detestabilem ex antiquo fieri consuetudinem, ut quicunque ibi canonicus fieri voluerit, oporteat eum praepositio et decano determinatam pecuniam exhibere, et hoc de investituris ecclesiarum et altarium archidiaconos et decanos facere accepimus. Scriptum est in Evangelio quia Dominus noster vendentes et ementes ejecit de templo. Ideoque per praesentia scripta firmiter praecipiendo mandamus, quatenus tam prava consuetudo de caetero apud vos nullatenus conservetur, sed modis omnibus annihiletur. Quod si quis deinceps praesumpserit agere, nos et dantem et accipientem jubemus locum in Ecclesia ulterius non habere. Datum Laterani VII Id. Novemb.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXV. Clerum, consules et populum Pistoriensem hortatur ut Il[deprando] episcopo ad ecclesiam B. Petro construendam pecuniam tribuant. (Intra 1125-1129, Mart. 29.) [BALUZ., Miscell. ed. Luc., IV, 588.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis clero, consulibus et populo Pistoriensi, salutem et apostolicam benedictionem.

Venerabilis frater noster II, episcopus vester, amore religionis quamdam ecclesiam, prout acceptimus, ad honorem Dei et B. Petri juxta Pistoriensem civitatem construxit, ibique religiosos viros qui divinis mancipentur famulatibus, dicitur statuisse. Ut ergo votum et religiosum desiderium pastoris et episcopi vestri integre compleatur, universitati vestrae rogando mandamus quatenus de facultatibus vobis a Deo commissis ad tam salubre opus perficiendum, opem et consilium charitativo studio praebeatis, ut tam sacrificiorum quam orationum, quae ibi ante conspectum divinum fundentur, participes cum Propheta psallere valeatis: Domine, dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae; et cum eodem immortalitatis praemio coronari. Datum Lateran. IV. Kal. Aprilis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXVI. Ad Ludovicum VI Francorum regem.--Henricum regis filium clericum in suam protectionem suscipit. (Intra 1125-1128, Mart. 31.) [MANSI, Concil., XXI, 322.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo in Christo filio LUDOVICO illustri et glorioso Francorum regi, salutem et apostolicam benedictionem.

Internae charitatis dilectio, qua personam tuam paternae affectionis visceribus amplexamur, aures nostras ad admittendas tuas petitiones inclinat. Amor enim et piae reverentia devotionis, quam B. Petro et S. R. E. defers, ut ad tuam et regni tui utilitatem intendamus, hortatur. Tuum itaque filium Henricum, quem divinis mancipare vovisti servitiis, et in B. Petri, et in nostram protectionem suscipimus. Ipsum igitur tanquam specialem sedis apostolicae filium, et bona quae vel regia tua liberalitate, vel aliis modis divina praestante gratia poterit adipisci, auctoritatis nostrae robore communimus: nullique hominum fas sit personam suam et bona ejus temere perturbare: sed omnia quieta ei et libera sub B. Petri et R. E. patrocinio conserventur. Si quis autem hujus nostrae confirmationis temerator exstiterit, nisi congrua satisfactione correxerit, animadversione sedis apostolicae feriatur. Datum Laterani pridie Kalendas Aprilis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXVII. Ad Odalricum Constantiensem episcopum.--Monet ut hortetur Rodolphum comitem de Lenzburg, ut a vexatione monasterii Rhenaugiensis desistat. (Intra 1125-1129, April. 7.) [HERGOTT, Genealogia diplomatica augustae gentis Habsburgicae. Viennae Austriae 1737, t. II, 1 42.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ODALRICO episcopo Constantiensi salutem et apostolicam benedictionem.

Quemadmodum cultores justitiae, et religionis amatores, sunt verae charitatis brachiis amplexandi, ita raptores et persecutores Ecclesiae Dei dignis sunt animadversionibus coercendi. Ea propter strenuitati tuae mandamus ut Rodulphum comitem de Lenzburg diligenter admoneas, et quatenus ab infestatione monasterii Renaugiae desistat, et in antiqua et concessa sibi libertate omnino dimittat. Quod si tuis admonitionibus parere contempserit, debitam de eo justitiam facias. Datae Lateranis VII Idus Aprilis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXVIII. Ad Burchardum Meldensem episcopum.--Pravam illam consuetudinem diripiendi post episcoporum obitum Ecclesiae bona, assentiente Tebaldo, comite Blesensi, abolitam nuntiat. (Intra 1125-1129, April. 15.) [D. DU PLESSIS, Hist. de l' Eglise de Meaux, II, 24.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri BURCHARDO Meldensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem, etc.

Pravum igitur usum et iniquam consuetudinem, qua in Meldensium episcoporum obitu bona vestrae diripiebantur Ecclesiae, a dilecto filio nostro illustri viro Thebaldo Blesensi comite vacuatam et scripti sui firmitate assatam, in praesentis scripti nostri robore abolemus; et ne ulterius in vestra Ecclesia teneatur, omnino praecipimus, etc. Datum Laterani XVII Kalendas Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXIX. Ad parochianos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis. (Intra 1125-1129, Apr. 29.) [BALUZ. Miscell. ed. Luc., IV, 588] .

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, universis B. Frigdiani parochianis salutem et apostolicam benedictionem.

Gratias universitati vestrae referimus, quoniam sicut relatione dilecti filii nostri A. prioris vestri comperimus, tam ipsum quam fratres, ibidem divino famulatui mancipatos, diligitis et honoratis, et de facultatibus, a Deo vobis praestitis sustentatis. Quapropter rogamus vos et hortamur in Domino, et in remissionem peccatorum vestrorum injungimus ut in bono quod inchoastis principio firmiter perduretis, nec ab ejusdem ecclesiae reverentia et dilectione ullatenus declinetis. Datum Laterani III Kal. Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXX. Bulla pro confirmatione ecclesiae et bonorum Steinfeldiae. (Intra 1125-1129, April. 29.) HUGO, sacri ord. Praemonst. Ann., tom. II, prob., c. 521.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis BERWINO praeposito monasterii Sanctae Mariae, quod est situm in loco qui Steinfelden nuncupatur, ejusque fratribus canonicam vitam professis, salutem et apostolicam benedictionem.

Quoties illud a nobis petitur quod rationi pertinere cognoscitur, animo nos decente libenti concedere, et congruum impertinere suffragium. Ea propter, dilecti in Domino filii, rationabilibus postulationibus vestris assensum praebentes locum vestrum, qui Steinfelden dicitur, scripti nostri pagina communimus, statuentes ut quaecunque bona, quascunque possessiones idem locus in praesentiarum juste et legitime possidet, sive in futurum, largiente Domino, justis modis poterit adipisci, firma vobis et illibata permaneant, salva dioecesani episcopi justitia et reverentia. Statuimus etiam, ut canonicus ordo, secundum beati Augustini regulam, perpetuis ibi temporibus inviolabiliter conservetur. Ad haec adjicientes decernimus, ut nulli omnino hominum liceat eumdem locum temere perturbare, et ejus possessiones auferre, ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; quod si quis huic nostrae confirmationi contraire tentaverit, apostolicae sedis animadversionem indubitanter se noverit incursurum, nisi praesumptionem suam digna satisfactione correxerit. Datum Laterani III Kal. Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXI. Ad Bernardum Melgoriensem comitem.--Praecipit ut Melgoriensis moneta non alibi quam Melgorii fiat. (Intra 1125-1129 Maii 23.) [D. BOUQUET, tom. XV, pag. 265.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERNARDO illustri Melgoriensi comiti, salutem et apostolicam benedictionem.

Quod irreprehensibile est defendit Ecclesia. Nos autem te tanquam specialem B. Petri filium manutenere volumus et juvare, et quod Melgoriensis moneta Melgorii tantum fiat apostolica auctoritate praecipimus. Tua igitur interest ut, si protectionem nostram habere desideras, in fabricanda moneta nihil falsitatis admisceas, et ne aliter quam tempore Calixti constitutum est, eam de caetero facias fabricari. Datum in territorio de Columna, X Kal. Junii, pontificatus nostri anno tertio.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXII. Hospitalem domum et ecclesiam S. Mariae dioecesis Cenetenensis sub protectione sedis apostolicae suscipit. (Intra 1125-1129, Nov. 28.) [CORNELIUS, Ecclesiae Venetae. 1749, 4º, X, III, 29.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis RAINERIO praeposito, et ejus fratribus tam praesentibus quam futuris in perpetuum.

Religiosis desideriis dignum est facilem praebere consensum, ut fidelis devotio celerem sortiatur effectum. Quamobrem, dilecti in Christo filii, petitiones vestras clementer admittimus, et hospitale quod in territorio Cenetensi, in loco qui dicitur Talpone, constructum cum omnibus appendiciis suis, et domum ibidem in honorem beatae Mariae semper virginis, ut fiat ecclesia fabricatam, quod sanctae Romanae Ecclesiae per chartulam oblationis contulistis, in jus et proprietatem B. Petri suscipimus, et illud apostolicae sedis robore communimus. Statuentes ut quaecunque bona idem hospitale in praesentiarum juste possidet, vel in futurum largiente Domino justis modis contigerit adipisci, firma et illibata ei permaneant: ad indicium autem protectionis ipsius hospitalis hanc ei pensionem solvendam statuimus, ut unoquoque anno duas libras unam incensi et alteram cerae Lateranensi persolvat palatio. Si quis igitur in futurum, ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Datum Laterani IV Kalend. Decembris.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXIII. Ad A[dalberonem] archiepiscopum Hamburgensem.-- Commendat E., presbyterum cardinalem. (Intra 1126-1129, Maii 23.) [LAPPENBERG, Hamburg. Urkund., I, 130.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri A. Bremensi archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Quoniam absque quiete et tranquillitate animi nemo potest Deo gratum impendere famulatum ut controversia, quae inter te et fratrem nostrum A. Londensem archiepiscopum agitatur, valeat, properante Domino, debito fine concludi, dilectum filium nostrum E. presbyterum cardinalem ad partes vestras de nostro latere duximus delegandum, eique negotium ipsum diligenter inquirendum discutiendumque commisimus. Ideoque tibi mandamus quatenus ipsum benigne recipias, et loco et tempore quo ab eo vocatus fueris, ad ejus praesentiam venias, de supra nominato negotio tractaturus. Datum Laterani X Kal. Junii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXIV. Ad archidiaconum et praecentorem Agathensem. (Intra 1126-1129, Maii 31.) [GARIEL, Series praesul. Magalon., p. 142.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis archidiacono et praecentori Agathensi, salutem et apostolicam benedictionem.

Significavit nobis frater noster Magalonensis episcopus, quod abbas Anianensis suae dioecesis, ipsius jurisdictioni subjectus, suis recusat synodis interesse, in ejus et suae Ecclesiae praejudicium et gravamen; ideoque discretioni vestrae per apostolica scripta mandamus, quatenus, partibus convocatis et auditis, quae duxerint proponenda, quod canonicum fuerit, appellatione postposita statuatis, facientes quod censueritis per censuram ecclesiasticam firmiter observari. Datum Laterani, II Kalendas Junii, pontificatus nostri V.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXV. Ad clerum et populum Tullensem.--Servandam mandat excommunicationis sententiam in Theodoricum de Imbercurte prolatam. (Intra 1127-1129, Mart. 17.) [D. BOUQUET, Recueil, tom. XV, p. 266.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, clero et populo per Tullensem parochiam constituto, salutem et apostolicam benedictionem.

Theodericus de Imbercurte, ad sedem apostolicam veniens, questus est se a venerabili fratre nostro Henrico Tullensi episcopo Romanam audientiam appellantem injuste excommunicatum fuisse. E contra archidiaconi Tullenses, Hugo Gundricurtensis, Hugo Albus et Oldericus presbyteri, asseruerunt se in eum, quoniam castrum de Commerceio Ecclesiae Tullensis violenter abstulerat, longo ante tempore excommunicationis sententiam promulgasse. Potestatem autem et licentiam excommunicandi rerum suarum raptores a Richinio Tullensi episcopo sibi concessam, et postmodum a praedecessore nostro felicis memoriae papa Calixto II scripti pagina confirmatam, in nostra praesentia asseverare coeperunt; et ut nos certiores efficerent, munita in medium protulerunt. Nos igitur auditis et inquisitis utriusque partis rationibus, habito fratrum nostrorum episcoporum et cardinalium consilio, Theodericum, quoniam longe antequam Romanam appellaret audientiam, a canonicis quibus ex apostolica concessione licebat, excommunicatus fuerat, non absolvimus. Universitati ergo vestrae mandamus quatenus ab eo tanquam ab excommunicato, donec Ecclesiae Tullensi satisfaciat, abstineatis. Datum Laterani XVI Kalendas Aprilis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXVI. Ad Willelmum archiepiscopum Cantuariensem, apostolicae sedis legatum. (Intra 1127-1129, April. 19.) [WARTHON, Anglia sacra, II, 674.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus WILLELMO Cantuariensi archiepiscopo et apostolicae sedis legato et omnibus episcopis per Angliam constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.

Frater noster Urbanus Landavensis episcopus ad sedis apostolicae clementiam veniens, se in conventu et ante vestram praesentiam super episcopis Bernardo Sancti Dewi et Ricardo Herefordensi de parochia episcopatus sui ab eis detenta querelam deposuisse asseruit. Caeterum fratres ipsi nullum eidem querimoniae suae responsum reddentes, ordine transposito, eumdem super aliis coeperunt impetere. Quod tam sacrorum statutis canonum quam legalibus sanctionibus obvium esse non exstat ambiguum. In judicio namque et unius disceptatione negotii reus nisi per exceptionem actor effici nequaquam potest. Ipse vero ordine judicii postulans, ut prius de his quae objecerat sibi rationabiliter responsum daretur, a tua discretione, frater archiepiscope, qui pro judice residebas, expetiit. Quia vero quod optabat obtinere non potuit, magnum sibi gravamen sentiens irrogari, Romanam audientiam, quae oppressis commune suffragium est, appellavit; et praenominatos episcopos Bernardum et Ricardum, ut in nostra praesentia mediante Quadragesima suis responderet querimoniis, invitavit. Verum ipse nobiscum aliquandiu moratus est; invitati vero praefixo termino nec venerunt, nec responsales miserunt. Nos igitur ex communi fratrum nostrorum et episcoporum et cardinalium deliberatione, audita super hoc duorum testium assertione, eum de parochia unde conquestio fuerat, videlicet Herigin, Hstratewi, Goher, Cadweli, Cantrebocan, salva justitia ecclesiarum Herefordensis et Sancti Dewi, investimus. Terminum vero tam Urbano Landavensi quam Bernardo et Ricardo episcopis proximam Quadragesimam statuimus: et tunc utraque pars expositis suis querimoniis in nostra praesentia rationibus, quod justitiae ratio dictaverit obtinebit. Interim autem praecipimus ut frater Urbanus parochiam illam, de qua disceptatio fuerat, integre, quiete et absque alicujus contradictione obtineat. Tu ergo, frater archiepiscope, supradictos episcopos Bernardum et Ricardum parochiam ipsam occupare aut pervadere vel se vel officiales suos nullo modo permittas. Datum Laterani XIII Kal. Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXVII. Regutares canonicos in monasterio Agaunensi constitutos confirmat. (Intra 1128-1129, Nov. 7.) [ Gall. Chr. XII, instr., 430.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis Agaunensis ecclesiae B. Mauritii martyris, salutem et apostolicam benedictionem.

Apostolica doctrina et sanctorum veneranda nos adhortatur auctoritas ut, si Deo vere placere volumus, religiose vivere studeamus. Quis enim Deo absque puritate religionis placere potuit, vel quis ad contemplationem deitatis nisi pudico et mundo corde ascendit? Nos igitur qui in B. Petri cathedra residemus, licet indigni, commissa nobis a Deo administratione suae ecclesiae, et religionem statuere et stabilitatem sedis apostolicae volumus robore communire. Placet ergo nobis, quod per inspirationem divinam in ecclesia vestra canonicos regulares statuere, et vobis obeuntibus semper religiosos subrogare unanimiter, quemadmodum ex litterarum vestrarum inspectione cognovimus, decrevistis. Pia vero desideria vestra et rationabile propositum laudantes, ut canonici regulares ibi de caetero deservientes Deo, et ut canonicus ordo futuris ibi temporibus irrefragabiliter conservetur, praecipimus ac auctoritate B. Petri ac nostra firmamus. Statuimus enim ut, postquam regularium virorum in praefata ecclesia sufficiens numerus fuerit, constituatur abbas ibi religiosus et sapiens, qui scientia et moribus sacra noscat digne praeesse collegio, invocata divina gratia eligatur. Datum Laterani VII Idus Novembris.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

LXXXIX. Privilegium pro ecclesia S. Petri Bononiensis. (Anno 1129, Mart. 15.) [SAVIOLI, Annali Bolognesi, Appendice, I, II, p. 174.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis LAMBERTO archipresbytero et caeteris Bononiensis Ecclesiae B. Petri canonicis tam praesentibus quam futuris, salutem.

Quoties illud a nobis petitur quod intime pertinere cognoscitur, animo nos decet libenti concedere et optatum impertiri suffragium. Proinde, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus postulationibus inclinati Bononiensem B. Petri ecclesiam in qua divino mancipati estis servitio in B. Petri tutelam nostramque protectionem suscipimus et scripti nostri pagina communimus. Statuentes vobis quaecunque bona juste habetis vel habere debetis tam in terris et vineis quam et in diversis possessionum speciminibus per singula loca et territoria constitutis, undecunque vobis per quemcunque modum vel titulum advenisse noscuntur, vel in antea acquisieritis. Insuper etiam obnoxias constituimus vobis omnes decimationes totius plebis Sanctae Mariae quae vocatur de Buida et ecclesiam Sanctae Mariae quae est sita in monte Palensi cum oblationibus et suis omnibus pertinentiis, et quidquid a Deum timentibus ibidem pro vivorum et defunctorum salute oblatum fuerit. Oliveta quoque quae sunt in territorio quod vocatur de Garda, domum quoque prope palatium episcopi ejusdem ecclesiae. Omnes autem domus quae ubique sunt ejusdem canonici juris seu quidquid de ejusdem ecclesiae jure nunc habetis, vel ipsi, vel successores vestri juste acquirere deinceps potueritis. Dominicatum etiam ejusdem ecclesiae totum; ecclesiam quoque Sancti Joannis Baptistae juxta majorem ecclesiam positam; medietatem vero decimarum omnium totius plebis Sancti Petri quae vocatur in Barbarorum; nec non concedimus vobis cunctas res mobiles quae vobis aliquo modo pertinere dici et nominari rite videntur. Per hanc decreti nostri vel concessionis paginam ut quiete, pacifice tenere, possidere, remota omnium hominum contradictione aut molestatione secure valeatis. Decernimus ergo ut nullus archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes, nullaque magna parvaque persona cujuscunque ordinis in rebus et possessionibus vestris placitum tenere, aut injuriam residentibus supra terras vestras facere praesumat, nec illos distringere aut molestare aut pignus tollere, aut flagellare audeat. Sed liceat vobis et successoribus vestris omnibus rebus et possessionibus vestris omni tempore sub tuitionis nostrae munimine quiete frui, remota totius potestatis inquietudine. Si quis autem temerarius contra hoc nostrum confirmationis decretum ire tentaverit, aut aliquam molestationem inferre praesumpserit, et supradicta non observaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione condigna emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem praenominatae Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Dat. Lat. per manus Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, Id. Martii, indict. VII, Incarnationis Dominicae an. 1129, pontificat. autem domni Honorii II papae an. v.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XC. Bulla pro Vindocinensi monasterio. (Anno 1129, Mart. 24.) [MABILLON, Annal. Bened., VI, 653, ex authentico.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GAUFRIDO Vindocinensis monasterii abbati ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Sacrosancta Romana Ecclesia, quae a Deo sibi concessum omnium Ecclesiarum retinet principatum, tanquam diligens mater singulis debet Ecclesiis instanti vigilantia providere. Justum est igitur et rationabile ut ecclesiae et venerabilia loca, maxime quae ad speciale jus et proprietatem sanctae Romanae, cui Deo auctore servimus, spectant Ecclesiae, specialioris praerogativae sortiantur honorem, et apostolicae auctoritatis munimine roborentur. Quocirca, dilecte in domino fili Gaufrede abbas, tuis rationabilibus postulationibus non immerito annuendum censuimus, ut Vindocinense monasterium cui Deo auctore praesides, quod videlicet ab ipsis fundatoribus Gaufredo Andegavensium comite et Agnete Pictavensium comitissa sedi apostolicae oblatum est, ad praedecessorum nostrorum sanctae memoriae Alexandri, Urbani, Paschalis et Calixti Romanorum pontificum exemplar, apostolicae sedis privilegio muniremus. Possessiones itaque et bona quae idem monasterium in praesentiarum juste et canonice possidet, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant, in quibus haec propriis nominibus duximus adnotanda: ecclesiam videlicet Sanctae Mariae de Surgeriis, ecclesiam Sanctae Mariae de castro Oleronis, et ecclesiam Sancti Nicolai, ecclesiam Sanctae Mariae de Castellis, ecclesiam Sancti Clementis de Credone, ecclesiam Sancti Salvatoris juxta muros Andegavis, et capellam Sancti Eutropii. Quaecunque praeterea in futurum largiente Domino concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium seu aliis modis juste et legitime poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et integra conserventur. Ad haec, sicut iidem fundatores denuntiarunt et in eorum charta continetur sub apostolicae sedis defensione ac Romana libertate ab omni conditione aliarum personarum absolutum semper et liberum idem monasterium permanere sancimus; ita videlicet ut inter Romanum pontificem et te tuosque successores nulla cujuscunque dignitatis vel ordinis persona sit media habeatur, nec ipse Vindocinensis abbas ad concilium ire ubi papae persona non aderit, ullatenus cogatur. Porro ecclesiam Beatae Priscae in monte Aventino sitam, cum universis pertinentiis suis, sicut tempore praedecessorum nostrorum antecessores tui possedisse noscuntur, tibi tuisque successoribus cum omni dignitate quae ad eamdem ecclesiam pertinet, confirmamus, sancti Spiritus judicio decernentes, ut nulla deinceps ecclesiastica saecularisve persona praedictam Beatae Priscae ecclesiam seu ecclesiae dignitatem tibi tuisve successoribus qualibet astutia vel occasione auferre praesumat. Quod si forte contigerit Romanae legatum Ecclesiae praedictum Vindocinense monasterium visitare, charitative ibi suscipiatur, et ei juxta loci possibilitatem diligenter quae corpori fuerint necessaria ministrentur. Sane legatus ipse in eodem loco per se nihil disponere vel corrigere audeat, neque occasione legationis rectorem loci vel fratres molestare praesumat; sed si quid forte corrigendum cognoverit, papae notificare licebit. Si quis autem adversus locum illum pro aliquibus rebus causari voluerit, nullatenus abbas vel fratres ei respondeant antequam Romanum pontificem consulant, quia quod sine nostro vel successorum nostrorum judicio distractum vel diffinitum fuerit, irritum erit. Ad indicium vero perceptae hujus a Romana Ecclesia libertatis, duodecim solidos monetae vestrae quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Si quis igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego GG. card. tit. Sanctorum Apostolorum subs. Ego Petrus presbyter card. tit. Calixti subs. Ego Petrus presbyter card. tit. S. Marcelli subs. Ego Girardus card. presbyter tit. Fasciolae subs. Ego Gregorius presbyter card. tit. S. Balbiniae subs. Ego Rusticus presbyter card. S. Cyriaci subs. Ego Guilielmus Praenestinus episc. subs. Ego Egidius Tusculanus episc. subs. Ego Joannes Ostiensis episc. subs. Ego Conradus Sabinensis episc. subs. Ego Joannes presbyter card. tit. S. Grisogoni subs. Ego Gregorius S. Angeli diaconus card. subs. Ego Saro card. presbyter tit. S. Stephani subs. Ego Petrus presbyter card. tit. S. Equitii subs. Ego Petrus presbyter card. tit. S. Anastasiae subs. Ego Goselinus presbyter card. tit. S. Ceciliae subs. Ego Sigizo presbyter card. tit. Sancti Sixti subs. Ego Eibertus presbyter card. tit. S. Clementis subs. Ego Deusdedit presb. card. tit. S. Laurentii in Damaso subs. Ego Jonathas diaconus card. SS. Cosmae et Damiani subs. Ego Gregorius diaconus card. SS. Sergii et Bacchi subs. Datum Laterani per manum Armerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, IX Kal. Aprilis, indict. VII, Incarnationis Dominicae anno 1129, pontificatus autem domni Honorii II papae anno V.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCI. Sugerio abbati S. Dionysii mandat ut prospiciat disciplinae parthenonis Argentoliensis, a Stephano episcopo Parisiensi monasterio S. Dionysii restituti. (Anno 1129, April. 23.) [ Gall. Chr. VII, instr., 52.]

HONORIUS, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio SUGERIO abbati S. Dionysii, salutem et apostolicam benedictionem.

Tunc religionis amor et charitatis unitas in sui status perfectione servabuntur, si quod a membris Ecclesiae rationabili dispositione restituitur, a capite roboretur. Nos igitur in sede B. Petri apostoli, cui Christus contulit Ecclesiarum omnium principatum, licet indigni a Domino constituti, unitatem spiritus in vinculo pacis conservare volumus, et quae a fratribus nostris constituta sunt, propensiori studio auctoritate apostolica confirmamus. Venerabilis siquidem frater noster Stephanus Parisiensis episcopus, sicut ex litterarum suarum inspectione cognovimus, monasterium Argentoilum, in quo quaedam malae vitae, prout dicebatur, mulieres vivebant, quod etiam ex antiquis regum praeceptis cognoverat jure monasterio S. Dionysii pertinere, in praesentia venerabilium fratrum nostrorum Matthaei Albanensis episcopi, et apostolicae sedis legati, Rainaldi Remensis archiepiscopi, Gaufridi Carnotensis, Gosleni Suessionensis episcoporum, hortatu etiam charissimi filii nostri Ludovici illustris et gloriosi regis Francorum, dilecte in Domino fili Sugeri abbas, intuitu religionis tibi et monasterio S. Dionysii, salvo jure Parisiensis Ecclesiae concessit, ita tamen ut mulieribus in religiosis locis ubi animas possint salvare provideas. Quod ergo pro reformando religionis amore de praefato monasterio a praedicto Stephano Parisiensi episcopo statutum est, auctoritate nostra firmamus, et firmum volumus futuris temporibus permanere. Tuae igitur dilectioni mandamus, ut religionem et monasticen in praefato loco statuere diligenti vigilantia studeas; et ne praedictarum mulierum aliqua in tua culpa depereat, in locis religiosis sollicita cura provideas. Datum Laterani nono Kalendas Maii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCII. Pro monasterio S. Martini Nivernensis. (Anno 1129, April. 27.) [ Gall. Chr. XII, instr., 338.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio STEPHANO priori ecclesiae S. Martini in suburbio Nivernensi constitutae, et ejus fratribus tam praesentibus quam futuris canonicam vitam ibidem professis, in Domino salutem.

Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosos viros diligere et eorum loca paternae pietatis munimine defensare. Ideoque, dilecte in Domino fili, Stephane prior, ecclesiam B. Martini Nivernensis, cui Deo auctore praeesse dignosceris, sub B. Petri tutelam et apostolicae sedis protectionem suscipimus, et praesentis scripti nostri pagina roboramus. Possessiones igitur et bona quae eadem ecclesia in praesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium, seu altis justis modis largiente Domino poterit adipisci firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant, salva Nivernensis episcopi justitia et reverentia; in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda, videlicet duas ecclesias de Luciniaco cum pertinentiis suis, capellam de Bafias, ecclesiam de Buciaco, ecclesiam de Moresca, ecclesiam de Coloncello, ecclesiam de Bazolis, ecclesiam de Spiriaco, ecclesiam de Monte Rumilionis, ecclesiam de S. Audoeno. Confirmamus etiam vobis donationem annonae quae in dedicationibus ecclesiarum offertur a Fromundo Nivernensi episcopo ecclesiae vestrae collatam. Sane ordo canonicus ibi positus futuris perpetuo temporibus inviolabiliter conservetur. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, tam vestris quam pauperum usibus profutura. Si qua ergo in posterum, etc. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Aimerici S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, V Kalendas Maii, indictione VII, anno Incarnationis Dominicae 1129, pontificatus autem domini Honorii papae II anno V.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCIII. Monasterium S. Mariae de Curatio tuendum suscipit, quique diebus quibusdam monasterium adierint, iis « centum et quinquaginta annos de injunctis poenitentiis relaxat. » (Anno 1129, Sept. 13.) [UGHELLI, Italia Sacra, IX, 274.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, universis et singulis Christi fidelibus, salutem et apostolicam benedictionem in perpetuum.

Desiderium, quod religionis proponitis, et ad animarum salutem pertinere monstratis, auctore Deo, semper est aliqua dilectione complendum. Eapropter, dilecti in Domino filii . . . monasterii, siti in loco qui dicitur de Curatio, ad honorem Virginis dedicatum, quod quidam filius noster Rogerius de Marturano construxit, et sanctae Romanae Ecclesiae obtulit, ad exemplar antecessorum nostrorum fel. record. Alexandri II, Gregorii VII, Urbani II, Paschalis II, Calixti II, sanctae apostolicae sedis auctoritate protegimus, et indulgentiae privilegio communimus. Eapropter cupientes indulgentiis et gratiis spiritualibus ditari, et pro Virginis honoribus frequentari, omnibus et singulis vere poenitentibus, et confessis, qui eum locum in festivitatibus ipsius Virginis gloriosae, videlicet Nativitatis, Purificationis, Annuntiationis, et Assumptionis ejusdem, et Innocentium visitaverit reverenter, et in reparatione ecclesiae ipsius eleemosynam tribuerint, manusque porrexerint adjutrices, de omnipotentis Dei misericordia, et beatorum apostolorum ejus Petri et Pauli auctoritate confisi, centum et quinquaginta annos de injunctis sibi poenitentiis, et etiam per octavas prae dictarum festivitatum misericorditer in Domino relaxamus. Dat. apud S. Mariam de Curatio per manus Aimerici S. R. E. diac. cardinalis et cancellarii, Idib. Septemb. ind. III, Inc. Dominicae anno millesimo centesimo tricesimo, pontificatus nostri anno septimo.

[amore?]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCIV. Privilegium pro monasterio S. Mariae Amelunxbornensis. (Anno 1129, Dec. 5.) [LEUKFELD, Antiquit. Michaelsteinenses et Amelunxbornenses, Wolffenbüttel 1710, 4º, p. 21.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio . . . . . abbati monasterii S. Mariae in Amelinchgesborn dioecesis Hildesheimensis, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Pium desiderium, quod ad ampliandae religionis propositum pertinere monstratur, Deo auctore, sine ulla dilatione est complendum. Ideo, dilecte in Domino fili abbas, tuis justis et rationabilibus postulationibus aequum et gratum praebentes assensum monasterium cui, Deo auctore, praeesse dignosceris, sub B. Petri et nostram protectionem suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Sancientes ut in eo ordo monasticus, secundum regulam S. Benedicti et reformationem Cisterciensem inibi institutus, perpetuis futuris temporibus inviolabiliter observetur. Statuentes insuper ut quascunque possessiones, et quaecunque bona idem monasterium in praesentiarum juste et rationabiliter possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum, vel principum, aut oblatione aliorum fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino, poterit adipisci, firma, quieta et integra, tibi tuisque successoribus maneant, semper salva tamen dioecesani episcopi canonica justitia et debita reverentia. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate, seu tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, seu tamen pars fratrum consilii sanioris, aut de suo seu de alieno, si necessitas postulet, collegio, secundum Dei timorem, et ordinis vestri rigorem, providerint eligendum. Et sicut personae tuae specialiter mitram, dalmasticam, sandalia et annulum portare concedimus, ita omnibus successoribus tuis regulariter electis in omnibus sanctorum solemnitatibus atque in festivis processionibus a synodis, eadem auctoritate apostolica permittimus et confirmamus in perpetuum. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum, seu parvae vel magnae existimationis vel auctoritatis fuerit, liceat praefatum monasterium temere perturbare, seu ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliis temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra, firma, et inconcussa serventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omni modo profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens temere contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi rea tum suum congrua satisfactione emendaverit, po testatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio de perpetrata iniquitate existere cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo judicio districtae ultioni subjaceat. Omnibus vero eidem sancto loco jura sua servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Dat. Laterani, Non. Decembris, indict. XIII, anno Incarnationis Dominicae 1129, pontificatus vero domni Honorii III papae, anno quinto.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCV. Privilegium pro ecclesia S. Martini Turonensis. (Anno 1129, Dec. 19.) [ Défense de l' église de Saint-Martin de Tours, pièces justif., p. 14.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis Beati Martini Turonensis ecclesiae canonicis tam praesentibus quam futuris in perpetuum instituendis.

Apostolicae sedis speculi disponente Domino constituti, ex injuncto nobis officio universas Dei ecclesias debemus diligere et honorare, illas tamen praecipue, quae specialiter ad jus et proprietatem Sanctae Romanae spectant Ecclesiae. Ideo, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus postulationibus assensum praebentes, Ecclesiam beati Martini Turonensis quae proprie juris beati Petri est, et specialius Sanctae Romanae adhaeret Ecclesiae, protectione sedis apostolicae communimus, et scripti nostri pagina roboramus, statuentes ut quaecunque bona, quascunque possessiones eadem Ecclesia in praesentiarum juste et legitime possidet, firma vobis et illibata permaneant, in quibus haec propriis nominibus duximus adnotanda: burgum videlicet Sancti Petri Puellaris eum pertinentiis suis a dilecto filio nostro Lodoico illustri Francorum rege vobis concessum; ecclesiam Sancti Pauli Cormariacensis, ecclesiam Sanctae Mariae de Bellomonte, ecclesiam Sancti Cosmae cum appendiciis earum, libertatem etiam et immunitatem, honores et beneficia eidem Ecclesiae vestrae beati Martini per antecessorum nostrorum Adeodati, Leonis, Adriani, Sergii, Gregorii, Paschalis et Calixti Romanorum pontificum, vel per Turonensium archiepiscoporum Crotberti, Ibonis et Airardi scripta, sive per regum praecepta collata. Quaecunque praeterea in futurum largiente Deo, concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis poteritis adipisci, integra vobis et inviolata serventur. Sane claustrum vestrum usque ad muri cuneos liberum quietumque permaneat, sicut hactenus cognoscitur permansisse; presbyteri quoque infra Ecclesiae ambitum in cellulis, in oratoriis vestris, in Ecclesia Sancti Venantii et in ecclesia Sancti Petri quae de Cardoneto dicitur, commorantes in ea, qua praeteritis temporibus mansisse noscuntur, libertate consistant, nulli omnino hominum liceat praedictam beati Martini Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia cum integritate serventur, eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Chrisma, oleum sanctum, ordinationes canonicorum qui ad sacros fuerint ordines promovendi, a Turonensi accipietis archiepiscopo, si quidem gratiam atque communionem sedis apostolicae habuerit, et sic ea gratis ac sine pravitate voluerit exhibere; alioquin liceat vobis catholicum quem malueritis adire antistitem, et eadem ab eo sacramenta suscipere. Porro canonicus vester, si ecclesiarum archiepiscopi canonicus fuerit, beneficio refutato, excommunicandi eum archiepiscopus non habeat facultatem. Si quis igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. OCULI DOMINI SUPER JUSTOS. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, XIV Kalend. Januarii, indictione VII, Incarnationis Dominicae 1129, pontificatus autem domni Honorii secundi papae anno quinto.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCVI. Ad P[elagium] archiepiscopum Bracarensem.--Proxima Dominica, qua legitur: « Ego sum pastor bonus » ad sese venire jubet. (Anno 1129.) [FLOREZ, España sagrada, XX, 492.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri P. Bracarensi archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Placuit Romano pontifici Compostellanam Ecclesiam honorare, et venerabili fratri nostro Didaco archiepiscopo Emeritanae metropoli suffraganeos concedere: verum defuncto Colimbriensi episcopo G., praefatae metropolis suffraganeo, episcopum in eadem Ecclesia, posthabita sedis apost. reverentia, tua fraternitas, prout accepimus, consecrare praesumpsit; et quia injuriam venerabili fratri nostro Didaco Comp. archiep. super hoc irrogatam, et contemptum S. R. E. indiscusse praeterire non possumus, fraternitati tuae mandando praecipimus, quatenus proxima Dominica qua legitur Ego sum pastor bonus, de tantis excessibus ad nostram praesentiam venias respondere paratus.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCVII. Didaco, archiepiscopo Compostellano, gratias agit quod ipsum et S. Romanam Ecclesiam visitaverit, etc. (Anno 1129.) [FLOREZ, ibid., p. 491.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compostellano archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Super eo quod nos et sanctam matrem tuam Romanam Ecclesiam visitasti, fraternitati tuae grates referimus: nuntios autem tuos ad nos directos benigne recepimus, et quod in tuis continebatur litteris diligenter attendimus. Verum nos dilectum filium nostrum Hu. cardinalem presbyterum de latere nostro ad partes Hispaniae missum destinavimus, et ei vices nostras commisimus. Tua ergo fraternitas illum benigne recipiat, honeste pertractet, et in negotiis ecclesiasticis ad honorem Dei et B. Petri ei diligenter assistat. Caeterum cum ad nos Domino praestante redierit, super his quae dilectus noster filius rex A. et nuntii tui pro te postularunt, consilium habebimus. Bracarensi autem archiepiscopo, ut de praesumptione quam in consecratione Colimbriensis episcopi commisit, proxima Dominica quae legitur: Ego sum pastor bonus, ad nostram praesentiam veniat responsurus, per scripta nostra mandavimus.

[Humbertus sive Hubertus]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

XCVIII. A[defonso] Hispaniarum rege recommendat legatum suum, Hubertum presbyterum cardinalem. (Anno 1129.) [FLOREZ, ibid., p. 491.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio A., illustri Hispaniarum regi, salutem et apostolicam benedictionem.

Quanto affectu quantaque devotione avus tuus illustris memoriae rex A. B. Petrum, et S. R. Ecclesiam dilexerit, interroga seniores tuos, et dicent tibi, quod ob hoc victoria sibi a coelesti numine praestita Saracenos Christiani nominis inimicos saepe praeliando devicit. Quod autem ipsius inhaerendo vestigiis Ecclesias et ecclesiasticas personas veneraris et diligis, gratulamur, et ut de bono in melius proventum percipias, divinae clementiae supplicamus. Hubertum cardinalem presbyterum de latere nostro ad partes Hispaniae delegavimus, et ei vices nostras commisimus: tua ergo nobilitas pro reverentia S. Petri et nostra, benigne recipiat, ut regiae potestatis fretus auxilio enormitates regni tui sancti Spiritus gratia cooperante corrigat, et quae bene sunt statuta confirmet. Verum cum ad nos redierit, super eo quod pro fratre nostro Didaco Compostellano archiepiscopo postulasti, liberius poterimus habere consilium. Pro charitate autem tua praefato legato nostro mandamus, ut M. Auriensi archidiacono pro quo rogasti justitiam faciat.

(praestante gratia)

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

C. Ad Conradum Salzburgensem archiepiscopum. (Anno 1129.) [MEICHELBECK, Hist. Frising. t. I, I, 309.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri CHONRADO Salzburgensi archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Frisingensis Ecclesia, et Henricus episcopus per litteras et nuntios suos in praesentia nostra adversum te graviter questi sunt, quod videlicet ordinationes ab eo post adeptam gratiam praedecessoris nostri felicis memoriae papae Calixti et Romanae Ecclesiae factas, evacuare contendis: altaria etiam, quae ab ipso sunt consecrata, subvertis, et de parochia sua, non sicut metropolitanus, sed tanquam proprius episcopus judicas et disponis. Nos autem nec sua, nec alterius alicujus peccata, sicut nec debemus ullatenus defendere volumus. Verum si Frisingensem Ecclesiam de praedicta persona, prout zelo justitiae agere videris, desideras liberari, rationabile est ut in causa ista canonice procedas. Nos enim et eam audire, et praestante Domino definire parati sumus. Interim vero ab omni infestatione tam personae quam parochiae suae abstineas.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CI. Monasterii S. Petri (in Nigra Silva) protectionem suscipit et privilegia confirmat. (Intra 1125-1130.) [SCHANNAT, Vindiciae litter., I, I, 162.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio EPPONI abbati monasterii, quod in Nigra Silva, in loco qui cella Sancti Petri dicitur, situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Incomprehensibilis et ineffabilis divina miseratio nos hac providentiae ratione in apostolicae sedis administratione constituit, ut paternam de omnibus ecclesiis gerere sollicitudinem studeamus, si quidem haec Romana Ecclesia, quae a Domino sibi concessum omnium ecclesiarum retinet principatum, tanquam diligens mater singulis debet Ecclesiis instanti vigilantia providere, ad ipsam enim quasi ad caput et matrem ab omnibus concurrendum, ut ejus uberibus nutriantur, et ab oppressionibus releventur; condecet ergo ut ecclesias et alia venerabilia loca, maxime quae ad speciale jus et ad singularem proprietatem Sanctae Romanae Ecclesiae, cui auctore Domino servimus, spectant, specialioris praerogativae sortiantur honorem, et apostolicae auctoritatis communimine roborentur. Quia igitur egregiae nobilitatis vir Berchtoldus dux in comitatu Brisaquensi, in Constantiensi episcopatu, in Silva quam dicunt Nigram, ad honorem B. Petri apostolorum principis, monasterium aedificavit, ipsumque allodium Romanae Ecclesiae juri mancipavit, nos ejus devotionem apostolica auctoritate firmantes, et tuis, dilecte fili Eppo abbas, postulationibus annuentes, ad exemplar Domini praedecessoris nostri felicis memoriae Urbani II papae, ipsum locum sub apostolicae sedis tutela specialiter fovendum suscipimus, et praesentis iterum privilegii pagina, apostolica auctoritate statuimus, ut quaecunque praedia sive possessiones praefatus dux Berchtoldus cum sua uxore Agnete, et filiis tradiderit, et alii viri ex suo jure nostro monasterio obtulerint, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, seu oblatione fidelium juste et canonice poteritis adipisci, firma vobis et illibata permaneant; decernimus ergo ut nulli hominum liceat idem monasterium temere perturbare, et ei subditas possessiones auferre, minuere, aliquibus temerariis fatigare vexationibus, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Porro.. . . . . . . . . . . . . . . . Sumptibus et laboribus excoluntur vel nutriuntur, quietas et illibatas vobis manere censemus, nec vos super hoc aut ab episcopo ejusdem dioecesis aut ejus ministris inquietari permittimus; sepulturam ipsius coenobii omnino liberam sancimus, ut eorum qui illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati nisi forte excommunicati sint nullus obsistat; ordinationes monachorum, consecrationem altarium sive basilicarum ab episcopo in cujus dioecesi estis, accipiatis, siquidem gratiam atque communionem sedis apostolicae habuerit ac sine pravitate postulata voluerit exhibere, alioquin liceat vobis catholicum quem malueritis adire antistitem et ab eo sacramenta suscipere, qui apostolicae sedis fultus auctoritate indulgeat. Obeunte te, nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem regulariter providerint eligendum. Advocatus quem vestris juribus decreveritis nullam in monasterio vestro aliquid disponendi habeat potestatem. . . . . . . . . . .

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CII. Ecclesiae Hadmerslebensis possessiones confirmat. (Intra 1124-1130.) [LEUCKFELD, Antiquit. Katelenburgenses, Leipsig u. Wolffenbüttel 1713, 4º, p. 83.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio THIETMARO Hamerslenensis Ecclesiae praeposito ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Habitantes in domo Domini in sinceritate charitatis unanimes conservant unitatem Spiritus in vinculo pacis, purae namque mentis clementissimis Creatoris, ut terrena coelestibus conjungantur, et una supernis socientur, mundis orationibus incessanter profusis inclinati; sic enim humani compaginem corporis spiritus interior regit atque revivificat, ita religiosae mentis vegetatio et salvus existit moderatrix inspirationis divinae benignitas. Quia ergo te, dilecte in Domino fili Thietmare praeposite, divinis mancipatum obsequiis vivere religiose accepimus, tuis rationabilibus postulationibus duximus annuendum. Loca igitur vestra, claustrum videlicet Hamerslevense, claustrum S. Joannis Baptistae in Halbersladt, claustrum S. Laurentii in Sceninge, claustrum Caldenburnen, claustrum Richenberg, claustrum S. Georgii in Berk, claustrum Becigheroth, claustrum Ammensleve, necnon personas fratrum Deo ibidem famulantium cum bonis et possessionibus quae in praesentiarum juste et legitime possidetis, sive in futurum largiente Domino justis modis poteritis adipisci, tutela et protectione sedis apostolicae communimus, statuentes ut religiosus ordo secundum Deum et sanctos apostolos, et beati Augustini regulam in eisdem claustris institutus, et sacrae institutionis a vobis ad religionis observantiam stabilitae, futuris perpetuo temporibus inviolabiliter observentur: scilicet ut unusquisque fratrum aut canonice praelatus, aut regulariter subjectus in locis praedictis religiose vivat, nullus episcopus, sive alia ecclesiastica saecularisve persona personas vestras vel claustra exactione, aliqua violentia aut strepitu violare praesumat, sed ut liberius et absque omni inquietudine divino vacare famulatui valeatis, vos et bona vestra sub protectione sedis apostolicae recepta, in libertate debita persistatis. Facultas praeterea vobis sit saeculares clericos undecunque venientes, si excommunicati non fuerint, et petita a propriis praelatis licentia, vobiscum Deo famulari decreverint, in vestra congregatione suscipere. Si quis autem huic nostrae confirmationi ausu temerario contraire praesumpserit, nisi digne satisfecerit, tanquam apostolici contemptor praecepti, honoris et officii dignitate privetur. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CIII. Ad Bituricensem, Turonensem, Burdegalensem, Auxiensem, et Dolensem archiepiscopos. (Intra 1124-1130.) [MARTENE, Anecdot., III, 885.]

Divina disponente clementia nos, licet indigni, in patrum nostrorum Petri et Pauli apostolorum specula constituti, necesse habemus Ecclesiae filiis paternae affectionis studio imminere. Ideo de omnibus, quantum possumus, piam cum Deo sollicitudinem gerimus, et quibus vel propter nimiam terrarum marisve distantiam, vel propter emergentia Ecclesiae Romanae diversa negotia, nostram offerre praesentiam non valemus, eos missis legatis sedis apostolicae visitamus. Eapropter dilectum fratrem nostrum G. Engolismensem episcopum, quem tanquam providum et sapientem virum Domini et praedecessores nostri sanctae memoriae Paschalis et Calixtus pontifices et nos ipsi veneratione habendum censuimus, pro quo universitatem vestram rogantes monemus atque praecipimus, ut eum reverenter suscipiatis, eique utpote legato nostro et apostolicae sedis vicario humiliter obedire curetis, etc.

[Gerardum]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CIV. Privilegium pro Ecclesia Meldensi. (Intra 1124-1130.) [DU PLESSIS, Hist. de l' Eglise de Meaux, tom. III, p. 24, ex tabulario Ecclesiae Meldensis.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri BURCHARDO Meldensi episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum, etc.

. . . Statuimus ut omnes tam clerici quam laici in villa Resbacensi et Jotrensi commorantes, Meldensi Ecclesiae jure parochiali subjaceant, et ex quae de eis ad jus parochiale pertinent, tibi tuisque successoribus libera et illibata serventur. Decernimus etiam ut abbas Resbacensis et Jotrensis abbatissa canonicam tibi, tuisque successoribus obedientiam persolvant. Benedictio quoque eorum sicut per tuos antecessores hactenus celebrata constitit, sic per te, tuosque successores, deinceps exhibeatur. Promotiones etiam monachorum ad ecclesiasticos ordines per Meldensem administrentur episcopum, si videlicet gratis eas et sine pravitate voluerit exhibere, etc. . . . . . . . .

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CV. Privilegium pro monasterio S. Georgii Pruefeningensis (Intra 1125-1130, Jan. 21.) [ Monum. Boica, tom. XIII, p. 146.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio HERB. abbati monasterii Sancti Georgii Pruefeningensis, quod situm est inter Ratisponam et Danubium, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosas personas diligere, et earum loca apostolicae protectionis munimine defensare. ideoque, dilecte in Domino fili Herb. abbas monasterii Sancti Georgii Pruefeningensis interventu venerabilis fratris nostri Ottonis Babebergensis episcopi, tuis rationabilibus postulationibus annuentes, idem monasterium Sancti Georgii cui auctore Deo praesides in tutelam beati Petri, nostramque protectionem suscipimus, et praesentis scripti nostri pagina communimus. Bona igitur et possessiones, quas praefatum monasterium Sancti Georgii in praesentiarum juste et legitime possidet, sive in futurum largiente Domino liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus regulariter substituendis, et illibata permaneant. Praeterea decimam vobis a praenominato fratre nostro Ottone Babebergensi episcopo concessam, quam ab Arthuico Ratisponensi episcopo per gratum concambium obtinuisse cognoscitur, confirmamus Statuimus etiam ut religiosus ordo secundum beati Benedicti regulam in coenobio vestro constitutus futuris perpetuo temporibus inviolabiliter observetur. Obeunte vero te nunc ejus loci abbate nullus ibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia praeponatur, sed quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et beati Benedicti regulam providerint eligendum. De laboribus siquidem vestris qui propriis sumptibus excoluntur, et de hortis et pomeriis, decimas a vobis exigere nemo praesumat. Et ne aliquis occasione advocatiae monasterio vestro exactiones facere, bona vestra dare, vendere, aut inbeneficiare attentet, omnimodis prohibemus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra serventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi reverentia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem, praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. + Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus, Data Laterani XII Kal. Februarii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CVI. Privilegium pro ecclesia Sanctae Margaretae Baumburgensis. (Intra 1125-1130, Jan. 27.) [ Monum. Boica, tom. II, p. 180.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GODISCALCO praeposito ecclesiae Sanctae Margaretae de Baumburg, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.

Quoties illud a nobis petitur, quod rationi convenire cognoscitur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Proinde, dilecte in Domino fili Godiscalce praeposite, ecclesiam Beatae Margaretae de Baumburg, cui Deo auctore praeesse dignosceris, sub beati Petri intelam et apostolicae sedis protectionem suscipimus, et scripti nostri pagina roboramus. Statuimus etenim ut quod a comite Berengario vestrae praedictae Ecclesiae devotionis intuitu collatum est, et quascunque possessiones, quaecunque bona in praesentiarum juste et legitime possidet, firma tibi, tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis nominibus diximus exprimenda, videlicet: Megilingen, cum pertinentiis suis, Perhenmos, Handburt cum molendino et curte una; Hoffstet cum curte una. Quaecunque praeterea in futurum concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis poteritis adipisci, quieta vobis, vestrisque successoribus et integra conserventur, salva dioecesani episcopi justitia et reverentia. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Ad indicium autem hujus ab apostolica sede perceptae tuitionis aureum unum quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Obeunte vero te nunc ejusdem loci praeposito, vel quorumlibet tuorum successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu aut pars fratrum consilii sanioris secundum Dei timorem canonice providerint eligendum. Sane post professionem exhibitam nemini vestrum liceat proprium habere, nec sine praepositi vel congregationis licentia de claustro discedere. Decimas vero novalium vestrorum vobis vestrisque successoribus habendas remota episcopalium ministrorum contradictione concedimus, ut quiete in eo, quod assumpsistis, proposito largiente Deo in perpetuum maneatis. Si qua vero in posterum ecclesiastica saecularisve persona hanc constitutionis nostrae paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Honorius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani VI Kal. Februarii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CVII. Confirmatio fundationis ecclesiae Denckendoffensis. (Intra 1125-1130, Jan. 27.) [ Suevia ecclesiastica, pag. 260.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis suis CONRADO praeposito ejusque fratribus in ecclesia Sancti Sepulcri de Denckendorff sita, canonicam vitam professis, tam praesentibus quam futuris in perpetuum.

Injuncti officii nostri hortatur auctoritas pro ecclesiarum statu satagere, et earum quieti et utilitati salubriter auxiliante Domino providere, dignum namque et honestum conveniens esse cognoscitur, ut qui ad Ecclesiarum regimen assumpti sumus, eas et a pravorum hominum nequitia tueamur, et beati Petri atque sedis apostolicae patrocinio muniamus. Proinde, dilecte in Domino fili Conrade praeposite, tuis rationabilibus postulationibus annuentes ecclesiam Sancti Sepulcri de Denckendorff cum bonis suis ab illustrissimo viro Bertholdo comite pro animae suae remedio, glorioso Jerosolymitano sepulcro Domini oblata, cui Deo auctore praeesse cognosceris, in beati Petri tutela nostraque protectione suscipimus, et scripti nostri pagina communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et legitime possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum et oblatione fidelium, seu aliis justis modis poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant, salva dioecesani justitia et reverentia. Obeunte vero te, nunc ejus loci praeposito, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, sed quem fratres communi assensu vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Augustini regulam providerint eligendum. Chrisma, oleum, consecrationes altarium, sive basilicarum, ordinationes clericorum a Constantiensi accipietis episcopo, siquidem gratiam et communionem sedis apostolicae habuerit, et ea gratis vobis et absque pravitate voluerit exhibere, alioquin eadem sacramenta a quocunque malueritis, accipietis episcopo, qui Romanae Ecclesiae sit fultus auctoritate. Porro in advocati electione praepositus liberam habeat potestatem cum fratrum suorum consilio, talem eligere quem ad defensionem libertatis monasterii bonum et utilem esse cognoverit, qui non pro terreno commodo, sed pro Dei amore ac peccatorum venia, nec non aeternae beatitudinis mercede advocatiam ipsam bene habere cupiat et tractare. Ad haec adjicientes decernimus ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui careat dignitate, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem, praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Honorius catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Datum Laterani, septimo Kal. Februarii.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CVIII. Ad canonicos ecclesiae S. Frigdiani Lucensis. (Intra 1125-1130, Jan. 29.) [BALUZ. Miscell. ed. Luc. IV, 588.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis ecclesiae S. Frigdiani canonicis, salutem et apostolicam benedictionem.

Veniens ad nostram praesentiam clarissimus filius noster A. prior vester multis nisibus, et magna precum instantia laboravit, ut eum et fratres suos a sollicitudine Lateranensis Ecclesiae solveremus. Nos autem gravi ejusdem Ecclesiae necessitate commoti, non solum eos solvere ab onere isto noluimus, verum et priorem ipsum invitum et renitentem nobiscum aliquantulum morari coegimus, ut per ejus industriam eidem provideamus ecclesiae. Mandamus igitur vobis atque praecipimus, ut in Dei, sicut coepistis, servitio persistatis, et si quem vestrum praedictus prior ad hoc vocaverit, ut Lateranensi canonicae praeferatur, nullus vestrum resistat. Imo cuicunque hoc injunctum ab eo fuerit, sive de his qui vobiscum sunt, seu de aliis, qui in vestris obedientiis commorantur, omni contradictione remota, obedientiam istam ad honorem Dei, et praefatae Ecclesiae utilitatem suscipiat. Datum Laterani IV Kal. Februarii

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CIX. Ad eosdem. (Intra 1125-1130, Febr. 5.) [ Ibid. ]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis A. priori S. Frigdiani, et ejus fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.

Quod bonarum intentionum vestrarum puritas et religionis fortitudo Deo et hominibus beneplacens splendere non desinit, gratum nobis esse noveritis; desideramus enim ut de virtute in virtutem fraternae vestrae charitatis provehatur dilectio, ut de fructu bonorum operum mercedem valeatis accipere, et exemplo bonae vitae alios etiam imitatores vestigiorum vestrorum possitis efficere. Obsecramus autem vos in Domino Jesu Christo, ut nos pro totius Ecclesiae cura et sollicitudine laborantes vestris orationibus adjuvetis. Datum Lateran. Nonis Februar., etc.

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CX. Heinrici quondam imperatoris de jurejurando a cleriricis non dando legem, die 3 mensis Aprilis Arimini datam, confirmat. (Intra 1125-1130.) [MANSI, Concil., XXII, 362.]

Inhaerentes vestigiis praedecessorum nostrorum, dicentium graviores per summum pontificem terminari debere quaestiones, nostrorum fratrum consilio diligenter inquisito, hujus causae speciem irrefragabiliter Deo opitulante terminantes decidimus. Legibus itaque cautum esse comperimus, ut nullus clericus jurare praesumat: alibi vero reperitur scriptum, ut omnes principales personae in primo litis exordio jusjurandum de calumnia subeant. Nonnullis legisperitis et aliis sapientibus venit in dubium utrum clericus jusjurandum praestare debeat, an alii personae liceat hoc officium delegare. Quia enim illud constitutionis edictum, ut clerici jurare prohibeantur, a Marco Augusto Constantino praefecto praetorio de Constantinopolitanis clericis constitutum promulgatum fuisset, idcirco ad alios pertinere non creditur. Ut ergo dubietas ista penitus auferatur ab omnibus, secundum decisionem etiam filii nostri H. quondam imperatoris , anno sui imperii, ut accepimus, factam tertio: nos ejus, inquam, interpretationem corroboramus, et D. Marci constitutionem ita interpretari debere decernimus, ut ad omnium ecclesiarum clericos generaliter pertinere judicetur. Nam cum imperator Justinianus decreverit, ut canones Patrum vim legum habere oporteat, et in nonnullis canonibus reperiatur, ut jurare clerici omnino non audeant: dignum est ut totus clericalis ordo a praestando juramento immunis esse procul dubio censeatur. Praeterea statuti principalis tenor penes nos talis esse dignoscitur: « Nos itaque utriusque legis divinae et humanae intentioni servata decernimus, et imperiali auctoritate irrefragabiliter diffinimus, ut non episcopus, non presbyter, non cujuslibet ordinis clericus, non abbas, non monachus, non sanctimonialis, in quacunque causa vel controversia, sive criminali, sive civili, jusjurandum compellatur qualibet ratione subire: sed aliis defensoribus idoneis, si expedire ecclesiae suae noverint, hujusmodi officium liceat delegare: verum cum hac moderatione, ut episcopus inconsulto Romano pontifice, vel quilibet clericus inconsulto praelato suo, minime jurare audeat. » Omnibus autem episcopis, ac generaliter cunctis sacerdotibus, ac universo clero, ita custodiri debere mandamus, ut si quis in hanc constitutionem commiserit, veniam sibi deinceps noverit denegari, Non sumentes exemplum sive formam a nobis, quod aliter in causa fratrum et coepiscoporum nostrorum Areanae et Senonensis Ecclesiae nuper fecimus, quoniam eorum voluntati et postulationi annuimus.

[Cum] [Marciano] [ al., ab omnibus decisionem quondam clerici filii nostri H. imp.] [ f., Marciani] [principis] [irretractabiliter]

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CXI. Confirmatio fundationis Beyronensis canonicae, item benedictionis abbatialis et investiturae cum virga pastorali concessio. (Anno 1124, Oct. 10.) [ Suevia ecclesiastica, p. 213.]

HONORIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis canonicae vitae professoribus in ecclesia cui vocabulum est Buron, quae consecrata est in honorem beatae Virginis Mariae Dei Genitricis inter duos Montes ad ripam Danubii fluminis in territorio Constantiensi, eorumque successoribus canonice victuris in perpetuum.

Sicut irrationabilia poscentibus negari debet assensus, sic justa petentibus vobis benigna debemus assensione concurrere. Vestris igitur, filii charissimi in Christo, justis petitionibus annuentes Ecclesiam beatae Dei Genitricis et semper virginis Mariae, quam piae memoriae Peregrinus illustris et nobilis in proprio fundo suo constructam B. Petro apostolo ejusque sanctae Romanae Ecclesiae in allodium proprium obtulit, in qua vos, filii charissimi, sub regularis vitae disciplina Deo militatis, sub apostolicae sedis protectione specialiter confovendam, tanquam jus proprium suscipimus, et contra pravorum omnium nequitiam ejusdem privilegii auctoritate communimus. Praesenti itaque decreto statuimus ut quaecunque hodie illa vestra ecclesia juste possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata sub apostolicae sedis tutela permaneant. Et quoniam ex relatione nuntiorum vestrorum Ecclesiam vestram vacantem modo cognovimus permanere, decernimus ut nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem conventus vester communi consensu, vel conventus vestri pars sanioris concilii secundum Dei timorem, vel ex vestra congregatione, vel ex alia ejusdem professionis providerit eligendum, quod et deinceps in Ecclesia vestra erit observandum. Electus vero praelatus vester ab episcopo Constantiensi, si tamen catholicus fuerit, et in gratia apostolicae sedis exstiterit, cura pastorali investiatur, sed et si vestrae placuerit fraternitati, idem praelatus vester abbatum ordinatione et virgae pastoralis gestamine ab episcopo vestro nostra auctoritate insigniatur, a quo etiam chrisma, et sacros ordines, et basilicarum dedicationes, siquidem, ut dictum est, catholicus fuerit, sumetis, sin autem ab alio quolibet ea accipietis, salvo tamen per omnia catholici episcopi vestri jure canonico et reverentia. Caeterorum autem quorumlibet hominum obnoxietate fraternitatem vestram nostra auctoritate emancipamus, liberam etiam sepulturam, id est, ut eos qui ibi sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae petitioni nullus obsistat, ecclesiae vestrae concedimus. Ad haec adjicientes sancimus, ut nemini inter vos professione exhibita proprium quid habere, nec sine praelati vestri totiusque congregationis licentia de claustro vestro discedere liberum sit; quod si quis discesserit, et commonitus redire contempserit, praeposito vestro facultas sit, ejusmodi transgressores ubilibet a suis officiis et a communione interdicere, interdictum vero nullus episcoporum, abbatum seu praepositorum suscipiat; obeunte vero quolibet tam coenobii vestri, quam quorumlibet praediorum vestrorum advocato, nullus sibi advocatiam tanquam jure haereditario usurpare praesumat, nisi quem praelatus vester, consilio fratrum utilem et idoneum perspiciens ad id eligat, electoque advocatiam ipse committat. Electus vero advocatus, si negligens et inutilis in negotiis vestris exstiterit, si commissum sibi officium male tractaverit, et si admonitus non emendaverit, ab injuncto officio petente praelato vestro cessare debebit, et alius, qui Dei amore et pro animae suae redemptione id strenue peragat, illi subrogandus erit. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, ablatasve retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integre conserventur vestris vestrorumque successorum usibus, et pauperum eleemosynis peregrinorumque receptionibus omninode profutura. Ad indicium autem perceptae hujus a Romana sede liberalitatis, bizantium aureum aut ejusdem pretii argenteum quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Et ut haec tuitionis nostrae auctoritas firma in perpetuum permaneat et inconvulsa manuscriptum hoc inde fieri et sigilli nostri impressione fecimus insigniri. Si quis igitur in crastinum archiepiscopus, episcopus, imperator aut rex, dux aut princeps, comes aut vicecomes judex, advocatus, seu cujuscunque ordinis homo hanc nostri decreti paginam violaverit aut sciens contra eam temere venire tentaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Data Romae per manum Hymmerici vices agentis cancellarii, anno Dominicae Incarnationis 1124, VI Idus Octobris, indictione IV, luna II

http://viaf.org/viaf/19209578

Honorius II

CXII. Monasterii Altahensis (superioris) libertatem confirmat. (Anno 1126, Mart. 22.) [ Monumenta Boica, XII, 98.]

HONORIUS papa II, servus servorum Dei, cunctis fidelibus, apostolicam benedictionem et salutem.

Privilegium libertatis Altahensis monasterii uti scriptum est, nostra auctoritate confirmamus et sub banno sancti Petri et nostri constringimus ne quisquam eidem loco et bonis ad eum pertinentibus aliquam vim injuste inferat, aut mali aliquid faciat; quod si quis hoc transgressus fuerit, aeterno anathemate se damnatum sciat. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, ad comprobandam et declarandam bonorum industriam notum facimus, et memoriae posteris tradimus, ut universi Ecclesiae filii praesentes et futuri sciant et recognoscant, qualiter locus superior Altaha nominatus, omnipotentis Dei servitio sit institutus, et Romanae libertati traditus. Anno ab Incarnatione Domini 1125, indictione VIII, III Idus Decembris, imo anno Lotharii regis Saxonici, Deo annuente, et Lindegero ejusdem loci abbate plurimum annitente, convenerunt ad eumdem locum cum plurimis amicis, et nobilibus viris, et inclytibus suis, Fridericus advocatus Ratisbonensis Ecclesiae, cum consensu contectalis suae, et Albertus comes de Windeberch cum uxore et filiis admodum parvulis, ad quorum ditionem idem locus haereditario jure pertinebat. Ergo per Spiritum sanctum admoniti, et compuncti eumdem locum cum omnibus appendiciis suis, agris, vineis, silvis, pascuis, cultis et incultis, quae ipsi aut parentes eorum dederant, aut aliquo consanguinitatis et propinquitatis eorum deditionis jure ad eumdem locum pertinebant, vel a militibus suis, vel ab ullo antecessorum eorum, vel a quoquam hominum eo collata sunt, omnino usui suo atque potestati abalienaverunt, et absque omnium hominum retractatione et contradictione, Deo et sancto Petro dederunt, tradiderunt, condonaverunt, et perpetuo liberum esse decreverunt, nimirum pro animarum suarum et parentum suorum salvatione et absolutione. Ne ergo haec traditio et confirmatio ab ullo hominum, vel ab ipsis, vel a posteris nepotibus suis unquam possit infringi, aut adnullari, communi consilio decreverunt ut eumdem locum in manu praedicti Adelberti comitis pariter delegarent, scilicet ut ipse Romam iens hanc delegationem supra altare sancti Petri in conspectu apostolicae sedis episcopi, et Romanorum principum confirmaret et stabiliret, ea videlicet conditione, quatenus singulis annis exinde aureus nummus in testimonium persolvatur, et ne cuiquam hominum, regum, principum, episcoporum, locus ipse cujusquam servitii amplius subjaceat. Caeterum haec traditio eo tenore facta est, ut monachi ibidem Deo servientes habeant potestatem eligendi abbatem secundum regulam sancti Benedicti, quemcunque velint, aut inter se, aut aliunde, qui tamen electus accipiat baculum de altari. Haec etiam conditio inter eos facta est de advocatione, videlicet ut Fridericus, qui tunc temporis advocatus erat, si filium genuerit, ipsi et posteri ejus jura advocationis semper retineant; si autem absque liberis excesserit, jura advocatus ad Adelbertum comitem, et ad posteros ejus pertranseat, et quisquis inter eos natu major fuerit, ipse advocatus consistat; qui tamen advocatus nil aliud juris aut potestatis, quam quod subscriptum est, inibi retinebit. Semel in anno rationationem cum familia habere debet, et non alibi nisi in eodem loco hanc exercere valebit. Si autem loci utilitas poposcerit, ut illo adveniat, haec ei in servitio suppeditabunt: sex urnae vini, et una mellis; et viginti urnae cervisiae; quatuor modii frumenti, et totidem porci, et duodecim modii avenae; ita tamen, ut si ibi rationem habeat, haec ei omnia dentur; nec alicubi alio deferantur, nec habeat potestatem haec cuiquam in beneficium dare, aut praestare. Qui tamen advocatus si fratribus gravis et monasterio inutilis fuerit, amoto eo, alius substituatur. Harum rerum omnium testes per aurem attracti sunt: Fridricus advocatus, duo filii Adelberti comitis Perchtoldus et Adelbertus, Dietricus de Ponchusen, Dietmarus et frater ejus Ekkeric de Silichigin, Dietmar de Weniggesdorf, Marchwart de Elbermundesdorf, Werigant de Wolfoha, Ratpot de Slipphingen; Eberhart de Rota; Willehalm de Geppenheim; Werinheri de Holzen, alius Werinheri et Gotfchalch de Heninchouen; Altman de Welichinberch, Swiker de Perindorf, Ovdalrich de Ahahovsen; Liupolt de Uhesigen, Gozpolt de Routenbach. Hi omnes nobiles viri eum militantes: Adelhart de Hiuttae, Gotpolt de Rovberdof, Goswin de Hagabach; Engilschalch de Landoldesdorf; Landold de Landoldesberch; Wolchmar de Mennaha; Gozpreth de Harda; Gumpolt de Herimutesdorf; Eppo de Drahfala, Rovdolf de Fremichesberch; Adelbrecht de Houedorf; Megingoz et frater ejus Hiltibolt; Marchuuart et Werinheri de Nuzbach, Perinhart de Gebinchoven, Marchwart de Niuenchirichen; Sigibot de Chounenzhella, Pabo de Geswenta, Hagano de Gezhusen, et alii quamplurimi. Datum est Laterani in palatio, anno Dominicae Incarnationis 1126, indictione III, XI Kal. Aprilis, Ottone cancellario sanctae Romanae sedis.

http://viaf.org/viaf/19209578

Anastasius IV

II. Ecclesiam Beneventanam tuendam suscipit et Petri archiepiscopi jura confirmat. (Laterani, Sept. 22.) [UGHELLI, Italia Sacra, VIII, 113.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri PETRO Beneventano archiepiscopo ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.

In eminenti universalis Ecclesiae specula disponente Domino constituti ex injuncto nobis a Deo apostolatus officio fratres nostros episcopos debemus diligere, et ecclesias eorum gubernationi commissas protectione sedis apostolicae communire; eapropter, venerabilis in Christo frater, Petre Beneventane archiepiscope, vestris postulationibus benignum impartientes assensum, Beneventanam Ecclesiam cui auctore Domino praeesse dignosceris sub B. Petri, et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus; statuentes, ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem Ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis Deo propitio poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus, et illibata permaneant, in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Episcopatus videlicet Avellinum, Montem-Maranum, Frequentinum, Arianum, Montem de Vico, Bivinum, Asculum, Luceriam, Florentinum, Tortibulum, Montem Corvinum, Vulturariam, Civitatem, Draconariam, Larinum, Termulam, Guardinam, Triventum, Bojanum, Alisiam, Thelesiam, et Sanctam Agatham. Intra civitatem Beneventanam ecclesiam S. Petri Paccadosso, ecclesiam S Theclae, ecclesiam S. Martini, ecclesiam Sanctae Mariae ante horam, ecclesiam S. Petri sitam juxta ecclesiam S. Petri de Medicibus, ecclesiam S. Mariae de Ancona, ecclesiam S. Arthelai, ecclesiam S. Januarii de Graecis, ecclesiam S. Mauri, ecclesiam S. Paschasii, ecclesiam S. Angeli, quae est juxta ecclesiam Sanctae Mariae Rotundae. Extra vero ecclesiam S. Joannis de Plano, ecclesiam Sanctae Mariae de Rocca, ecclesiam Sanctae Mariae de Venticano, ecclesiam S. Petri de Cardito, ecclesiam S. Petri in Planisio, ecclesiam Sancti Theodori, ecclesiam Sanctae Mariae in Gildone. Abbatiam Sanctae Mariae in Strata, abbatiam Sanctae Mariae de Corate, ecclesiam Sanctae Mariae in Gradellibus, et quidquid juris habes in castro Montis Sarculi, et in Valle Caudina. Praeterea concedimus tibi pallii usum ex more ad sacra missarum solemnia peragenda, ut videlicet eo infra scriptis diebus infra ecclesiam tantummodo utaris: In natali Domini, Epiphania, Purificatione sanctae et semper Virginis Mariae, et in Annuntiatione ejusdem, Coena Domini, et paschalibus festivitatibus, Ascensione Domini, Pentecoste, in festivitate S. Joannis Baptistae, in natalitiis apostolorum Petri et Pauli, et in Assumptione, et Nativitate beatae semperque Virginis Matris Mariae. In dedicatione tui archiepiscopatus, et in anniversario tuae consecrationis die, in congregationibus episcoporum, ordinationibus clericorum et consecrationibus ecclesiarum; praeterea in translatione corporis beati Bartholomaei, quod tua fraternitas in secretario debeat induere, et sic ad missarum solemnia proficisci. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis exactionibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione, et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura, salva sedis apostolicae auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, etc. Ego Anastasius Lat. eccl. episc. Ego Hugo Ostien. episc. Ego Guarinus Praenestin. eccl. episc. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ego Jacobus card. S. Callixti. Ego. . . presb. card. . . . Ego Hubaldus presb. card. Sanctae Praxedis. Ego Julius presb. card. tit. Sancti Marcelli. Ego Octavianus presb. card. S. Ceciliae. Ego Astaldus presb. card. tit. Priscae. Ego Joannes presb. card. SS. Joannis et Pauli. Ego Cencius presb. card. S. Laurentii in Lucina. Ego Henricus presb. card. Sanctorum Nerei, et Achillei. Ego. . . . diac. card. Sancti Georgii. Ego Jacintus diac. card. S. Mariae in Cosmed. Ego Joannes diac. card. SS. Sergii et Bacchi. . . . . . . . . . Datum Laterani per manus Rolandi S. R. E. presbyt. card. et cancellarii, Kal. Octob. indict. I, Incarnationis Dominicae anno 1153, Pontificatus vero domin. Anastasii papae IV anno primo,

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

III. Privilegium pro monasterio S. Anthimi. (Romae, ap. S. Mariam Rotundam, Oct. 31.) [UGHELLI, Italia sacra, I, 993.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GUIDONI, Abbati monasterii S. Anthimi, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Cum omnibus ecclesiis et ecclesiasticis personis debitores ex injuncto nobis a Deo apostolatus officio existamus, illis tamen propensiori studio nos convenit imminere, quae ex antiqua institutione ad jus et proprietatem B. Petri spectare noscuntur. Eapropter, dilecte in Domino fili, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et praedecessoris nostri felicis memoriae papae Innocentii vestigiis inhaerentes monasterium B. Anthimi, cui, Deo auctore praeesse dignosceris, apostolicae sedis privilegio praesentis scripti pagina communimus. Statuentes, ut quaecunque bona, quascunque possessiones in praesentiarum idem monasterium juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, procurante Domino poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata serventur. Ut autem juxta normam vestrae professionis divinis obsequiis liberius vacare possitis, simili modo sancimus, ut cujuslibet ecclesiae sacerdoti nullam jurisdictionem, nullam potestatem, aut auctoritatem, excepto duntaxat Romano pontifice, in vestro monasterio liceat vindicare, Adeo quidem ut nisi ab abbate ejusdem monasterii fuerit invitatus, nec etiam missarum solemnia ibidem audeat celebrare. Interdicimus etiam, ut nulli episcopo licentia pateat sacerdotes ejusdem coenobii monachos, sive canonicos distringere vel excommunicare, aut divinum eis officium prohibere. Quos etiam ab omni pontificali synodo liberos et absolutos manere decernimus. Porro locum ipsum ab omni jugo quarumlibet potestatum, tam episcoporum, quam marchionum, comitum quoque et vicecomitum, castaldionum, caeterorumque Longobardorum omnium volumus esse quietum, nullusque eorum in possessionibus praefato coenobio pertinentibus, judicium aliquod, placitumve tenere, aut districtionem facere, qualibet occasione praesumat, sed potius tam haec quam alia, quae ad jus ejusdem monasterii spectare noscuntur, in tua et successorum tuorum libera potestate, et dispositione consistant. Concedimus insuper eidem venerabili loco decimationes, atque primitias de suis omnibus, sive de praeceptalibus, sive de aliis, quae jam sunt ipsi monasterio acquisita, seu in antea, Deo propitio, acquirenda. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, aut fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem, et B. Benedicti auxilium praeviderint eligendum. Electus autem a Romano pontifice consecretur; Chrisma sane, oleum sanctum, consecrationes altarium, vel basilicarum, ordinationes etiam presbyterorum, diaconorum, aut aliorum, tam de monachis quam de canonicis, qui ad sacros gradus fuerint promovendi sive a sede apostolica, sive ab aliquo catholico suscipietis episcopo, qui rerum fultus auctoritate, quod postulatur, indulgeat. Et si aliquando quempiam de nostris episcopis, sive de aliis, prout nobis congruentius visum fuerit ad sacrum ministerium celebrandum, vel consecrationem aliquam exhibendam invitare ad vestrum monasterium volueritis, absque alicujus contradictione id ipsum faciendi habeatis omnimodam facultatem. Ad haec adjicientes statuimus, ut in plebe S. Salvatoris, in plebe S. Joannis, seu etiam in aliis ecclesiis vestro monasterio pertinentibus, si id necessitas exegerit, baptismus debeat celebrari, quemadmodum praedecessorum nostrorum Joannis XV, Joannis XIII, Benedicti, Stephani VII, Sergii, Adriani et aliorum Romanorum pontificum sanctionibus noscitur institutum. Decernimus ergo, ut nulli omnino hominum fas sit vestrum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum substentatione et gubernatione concessa sunt, usibus profutura. Si qua igitur ecclesiastica saecularisve persona etc. Dat. Romae, apud S. Mariam Rotundam per manus Rolandi S. R. E. presb. card. et cancell. II Kal. Novemb. Incarn. Dom. anno 1153, pontif. vero D. Anastasii papae IV, anno I.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

IV. Monasterio Cassinensi ecclesiam Sancti Juliani in territorio Faresenonis et ecclesiam S. Caesarii Anagninam asserit. (Romae, ap. S. Mariam Rotundam, Oct. 31.) [GATTULA, Hist. Casin., 337.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio RAINALDO sanctae Romanae Ecclesiae presbytero cardinali et Cassinensi abbati, ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.

Inter universas ecclesias orbis Cassinense coenobium apostolicae sedi tanquam speciale membrum semper adhaesit, et sicut ei exstitit vicinitate loci propinquum, ita eam devotis studuit servitiis frequentare. Unde et hi qui ante nos ex divini muneris largitate Beati Petri cathedram tenuerunt, monasterium ipsum sincero dilexerunt affectu, et temporalibus ac spiritualibus beneficiis ampliare illud jugiter studuerunt, ita quidem de ipsius argumento se sollicitos exhibentes, ut studio eorum et opere, et nova semper incrementa perciperet, et percepta firmiter conservaret. Quorum nimirum et nos vestigia erga Beati Benedicti et ecclesiae suae reverentiam imitantes ecclesiam S. Juliani sitam in territorio Fresonensis cum pertinentiis suis, quam venerabilis frater noster Leo Verulanus, et ecclesiam Sancti Caesarii sitam in suburbio Anagnino supra locum Claranum quam frater noster Eleutherius Anagninus episcopi, vobis, nostris precibus mediantibus concesserunt, monasterio vestro auctoritate apostolica confirmamus, tantum terrae in Pulliano, quantum duobus paribus boum annuatim debeat sufficere ad arandum. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostrae confirmationis et concessionis paginam temerario ausu infringere, vel ei praesumptione aliqua contraire. Si quis autem id attentare praesumpserit, secundo tertiove commonitus, nisi reatum suum congrua satisfactione correxerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus incurrat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Datum Romae, apud S. Mariam Rotundam, II Kal. Novembris.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

V. Privilegium pro ecclesia S. Theclae Mediolanensi. (Laterani, Nov. 13.) [GIULINI, Memorie di Milano, V, 602.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis AZONI, praeposito ecclesiae Sanctae Theclae Mediolanensis, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris canonice substituendis in perpetuum.

Effectum justa postulantibus indulgere, et rigor aequitatis, et ordo exigit rationis praesentis, quando petentium voluntatem et pietas adjuvat, et veritas non relinquit. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praedecessoris nostri felicis memoriae papae Eugenii vestigiis inhaerentes, praefatam Ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub Beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Coemeterium ipsius ecclesiae cum domibus et aedificiis, quae ad utilitatem et servitium ipsius ecclesiae, et fratrum ibidem constructa sunt, aut in futurum a vobis, vel successoribus vestris rationabiliter aedificabuntur, quemadmodum hactenus in pace rationabiliter tenuistis et possedistis. Praeterea rationabilem consuetudinem in eadem ecclesia cantandi, legendi, praedicandi, pro fidelibus defunctis officium celebrandi, videlicet in vigiliis, laudibus et vesperis, auctoritate vobis apostolica confirmamus, et ut nullus ibidem hoc immutare, vel novum aliquid superinducere praesumat modis omnibus prohibemus. Sepulturam quoque ipsius loci, liberam esse concedimus, ut eorum qui se illic sepeliri deliberaverint devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint nullus obsistat. Decernimus ergo, etc. In monogrammate: Bene valete. In circulo: CUSTODI ME, DOMINE, UT PUPILLAM OCULI. Ego Anastasius catholicae ecclesiae episcopus, Ego Otto diaconus cardinalis Sancti Gregorii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Porticu ss. Ego Jacinthus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Cosmedin ss. Ego Gerardus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Via Lata ss. Ego Odo diaconus cardinalis Sancti Nicolai in Carcere Tulliano ss. Ego Gregorius presbyter cardinalis tit. S. Calixti ss. Ego Cencius presb. card. tit. Sancti Laurentii in Lucina ss. Ego Henricus presb. card. tit. Sanctorum Nerei et Achillei ss. Datum Laterani, per manum Rolandi Sanctae Romanae Ecclesiae presbyteri cardinalis et cancellarii, Idibus Novembris, indictione II, Incarnationis Dominicae anno 1153. Pontificatus vero domini Anastasii papae IV anno primo.

( Apparet cordula flavi coloris, sigillo amisso. )

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

VI. Privilegium pro monasterio Vallumbrosano. (Laterani, Nov. 22.) [LAMI, Eccl. Florent. Monum., I, 544.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio AMBROSIO Vallumbrosano abbati, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Justis religiosorum desideriis consentire, ac rationabilibus postulationibus clementer annuere, sedis apostolicae, cui largiente Domino deservimus, auctoritas, et fraternitatis unitas, nos hortatur. Hoc nimirum charitatis intuitu, dilecte in Domino fili Ambrosi abbas, tuis rationabilibus postulationibus annuentes Vallumbrosanum monasterium, cui, Domino auctore, praesides, cum omnibus Monasteriis sibi subjectis, sub apostolicae sedis tutela et protectione suscipimus, et scripti nostri pagina roboramus: statuentes, ut omnis immunitas, omnis libertas, quae a praedecessoribus nostris fel. mem. Victore, Gregorio VII, Urbano, Paschale, et Innocentio, Romanis pontificatus, praefato monasterio concessa est, futuris perpetuo temporibus firma tibi tuisque successoribus, ac Vallumbrosanae congregationi illibataque permaneant. Adjicimus quoque, ut quascunque possessiones, quaecunque bona, jam dictum monasterium juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis rationabiliter poterit adipisci, quieta vobis et integra conserventur; in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: Monasterium S. Salvii; monasterium S. Trinitatis de Florentia; monasterium Strumense; monasterium de Usella, et S. Jacobi de Castello; monasterium de Passiniano, et S. Michaeis de Senis, et de Alphiano; monasterium de Cultubono et de Monte-Pisis; monasterium de Monte Scalario, et de Nerano; monasterium de Ficiclo, et de Capiano; monasterium S. Pauli Pisani; monasterium de Plaiano, et S. Venerii in Sardinia; monasterium S. Angeli de Pistorio, de Pacciano, de S. Mariae de Prato; monasterium de Vaiano, de Opleto, et de Monte-Plano; monasterium de fonte Thaonis; monasterium de Musceto, de Monte-Armato, et S. Ceciliae; monasterium S. Reparatae, de Trecento, de Crespino, de Razolo, de Rivo Caesaris, de Cuneo, de Turri, de Caprilia; monasterium Placentinum, Papiense, et Cremonense; monasterium de Capanna, et S. Prosperi; monasterium de Novaria, de Vercellis, de Janua, de Terdona, de Taurino; monasterium Brixiense, Veronense, et S. Vigilii; monasterium Bergomense, et Mediolanense, S. Carpophori, et Astense. Sane nulli omnino hominum liceat conversos, aut monachos jam dicti monasterii seu etiam totius congregationis ausu temerario capere, vel captos retinere, seu aliquibus fatigationibus infestare. Porro fructuum vestrorum decimas, quas ubilibet propriis sumptibus, laboribusque colligitis, absque episcoporum contradictione, vel episcopalium ministrorum, seu etiam plebanorum, xenodochio vestro reddendas possidendasque, sancimus. Liceat etiam vobis clericos e saeculo fugientes, seu laicos, ad conversionem, absque cujuslibet interdictione, suscipere, et qui se devoverint in vestro coemeterio sepelire, et tam ipsorum, quam caeterorum fidelium oblationes sine aliorum ecclesiarum praejudicio recipere. Decernimus ergo, ut nulli omnino hominum fas sit idem monasterium temere perturbare, aut ei subditas ecclesias, vel possessiones auferre, minuere, seu temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, etc. Ego Anastasius, catholicae ecclesiae episcopus, subscripsi. Ego Imarus Tusculanus episcopus ss. Ego Manfredus presbyter cardinalis tituli S. Sabinae. Ego Aribertus presbyter cardinalis tituli S. Anastasiae. Ego Joannes presbyter cardinalis SS. Joannis et Pauli titulo Pamachii ss. Ego Otto diaconus card. S. Georgii ad Velum Aureum. Ego Guido diaconus S. Mariae in Porticu subscripsi. Ego Hyacinthus diaconus cardinalis S. Mariae in Cosmedin. Ego Gerardus diaconus cardinalis S. Mariae in Via Lata. Ego Oddo diaconus cardinalis S. Nicolai in Carcere ss. Datum Laterani, per manum Rolandi, S. R. E. presbyteri cardinalis et cancellari, X Kalendas Decembris, indictione II, Incarnationis Dominicae 1153, pontificatus vero domini Anastasii papae IV anno primo.

(praestante Domino)

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

VII. Episcopatus Aprutini fines, Ecclesiaeque possessiones, petente Guidone episcopo, confirmat. (Laterani, nov. 27.) (UGHELLI, Italia sacra, I, 357.)

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, ven. fratri GUIDONI Aprutinae Ecclesiae episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis.

Sicut injusta poscentibus nullus est tribuendus effectus, sed legitime desiderantium non est differenda petitio; tuis itaque, dilecte in Christo frater episcope, precibus annuentes ad perpetuam S. Aprutinae ecclesiae pacem et nobilitatem praesentis decreti stabilitate sancimus, ut universae parochiae fines ita omnino tam tibi quam tuis successoribus in perpetuum conserventur. Qui videlicet fines a capite Vomani per ipsam summitatem montis, usque in rivum qui decurrit inter Asculanum comitatum, et Aprutinum, et per Carrufum, usque trans fluvium Tronti, ad confinium quod ibi decernitur usque in mare, et per maris usque in fluvium Vomani esse cernuntur, inter quos fines, quaecunque oppida, quaecunque villae, quaecunque plebes, quaecunque Ecclesiae sitae sunt, aut imposterum fuerint, sub tua et tuorum catholicorum successorum episcopali providentia et dispositione permaneant, et ex eis omnibus episcopalia vobis jura solvantur, tam in clericorum ordinationibus, et ecclesiarum consecrationibus, quam in redditu decimarum et oblationum, sive in correctionibus delinquentium. Sane illam monachorum pravam praesumptionem, quae in Aprutinorum finibus inolevit, modo inhibemus, ut nec baptismum ulterius in monasteriis faciant, nec ad infirmorum unctiones de claustris suis progredi audeant, nec ad poenitentiam injungendam populares personas admittant, nec ab episcopo excommunicatos ad communionem, nec interdictos ad officia sacra suscipiant. Porro ecclesiam B. Mariae Matricem semper haberi et illic episcopalem decernimus sedem permanere, et tibi tuisque successoribus confirmamus quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia in praesentiarum possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum, vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus et illibata permaneant; in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Abbatiam S. Benedicti in Carrula, Abbatiam S. Mariae in Cataneto, Abbatiam S. Joannis in Pesula, Abbatiam S. Joannis in Scorcione, ecclesiam S. Flaviani, cum Castro, Portus, et omnibus pertinentiis suis, canonicam S. Sylvestri in Salino, Plebes S. Mariae in vico, S. Mariae in Vellete, S. Petri in Romano, S. Petri in Abrelio, S. Victorini in Canali, S. Mariae in Brazzano, S. Salvatoris in Pagliarolo, S Laurentii in Festiniano, S. Martini in Junipero, S. Mariae in Predi, S. Pauli in Ablata, S. Laurentii in Civitella, monasterium S. Sebastiani in Gomano, civitatem Interamnem, cum Vitica Carticula, Suburbium S. Flaviani, cum insula, Montonem, ripam de Tortoreto, et Lauro, medietatem Pretuli Lavaroni, Neretum, Turanum, Partem Gusberti in Oforiano, Terram filiorum Montacelli Gualterii, et Raynerii, Lucum, Collem vetulum, Rapinum, Mianum, Terrarum filiorum Albertionis, Forcellam, Capraficum, terram Canonis de Guictariis, podium scilicet Cantalupum, medietatem Germaniani, partem Bizini, civitellam Coloniam, partem de Gazino, et de tota terra S. Nicolai. Decernimus igitur, ut nulli omnino hominum liceat praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas detinere, vel injuste datas, suis usibus vindicare, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur tam ejus quam clericorum, et pauperum usibus profutura . Si quis igitur in posterum Archiepiscopus, episcopus, imperator, aut rex, princeps, aut dux, comes, V. comes, judex, Castaldio, aut ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere tentaverit, etc. Amen. Ego Anastasius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis tit. S. Calixti. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Sabinae. Ego Albertus presb. card. tit. S. Anastasiae. Ego Octavianus presb. card. S. Caeciliae. Ego Joannes presb. card. tit. SS. Jo. et Pauli Pamachii. Ego Centius presb. card. tit. S. Laurentii in Lucina. Ego Oddo diac. card. tit. S. Geor. ad velum Aureum. Ego Guido diac. cardin. tit. S. Mariae in Porticu. Ego Joannes diaconus card. tit. SS. Sergii et Bacchi. Dat. Laterani, per manus Rollandi S. R. E. presb. card. et cancellarii V Kal. Decemb. ind. II Incarn. Dom. anno 1153, pontif. D. Anastasii papae IV, anno I.

(sicut a tuis praedecessoribus usque hodie possessi sunt) (partim episcoporum absentia, partim eorum pervicacia) (sicut hactenus habita est) (juste et canonice) (salva in omnibus Apostolicae sedis auctoritate)

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

VIII. Monasterio Sancti Laurentii in Campo, ejusque abbati Alberto, jura ac privilegia confirmat. (Laterani. Nov. 27.) [MURATORI, Antiq. Ital., V, 487.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ALBERTO abbati monasterii Sancti Laurentii in Campo, quod in Fanensi parochia situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum . . . . . . voluntatis affectu debet prosequenter amplecti, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter innotescit, et utilitas postulat, vires indubitanter assumant. Quapropter, dilecte in Domino fili Alberte abbas, petitiones tuas clementer admittimus, etiam praedecessorum nostrorum Joannis, Alexandri, Paschalis et Innocentii Romanorum pontificum vestigiis insistentes, Beati Laurentii monasterium, quod in Campo dicitur, cui adjutore Domino S. R. E. permanere decernitur, statuentes, ut quaecunque bona, quascunque possessiones inpraesentiarum juste et canonice possidere dignoscitur, universa, quae in futurum episcopali concessione, regali aut principali largitione, aut oblatione fidelium, seu aliis justis modis eidem coenobio, auxiliante Domino, offerri contigerit, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis.

Monasterium Sancti Angeli de Monte cum Ecclesiis et omnibus ad eum pertinentibus, monasterium Sancti Paterniani de Mampullo cum suis pertinentiis, monasterium Sancti Michaelis filiorum Alfedi, ecclesiam Sancti Joannis de Montecalvo, ecclesiam Maurianae in Lucioli, cum curte de Paleano, Sanctae Ceciliae cum curte de Ferbula, Sancti Stephani cum curte de Fenilio, monasterium Sancti Hippolyti cum cellis suis, videlicet Sancto Savino cum curte sua de Pratalia, Sancto Mauritio, Sancto Michaele et Sancto Damiano; cellam Sancti Stephani, Ecclesiam Sancti Gerontii, curte de Valelonga cum pertinentiis suis, monasterium Sancti Adriani cum ipso castro de Gajo, et cum insula Arvosiccho usque ad flumen Mecauri; cellam Sancti Martini in Britholi, Sancti Joannis Majoris in Fano constituti, Sancti Gregorii, Sanctorum Philippi et Jacobi de Cavallaria; curte, quae vocatur Canna domestica; curte, quae nominatur Gurgo fusco; ecclesiam Sanctae Mariae in Crutide, Sancti Paterniani, curtem Numero, curtem Urciano, Massa Barthi cum pertinentiis suis, curtem de Sancto Petro in Vettelago, curtem Roverate cum ecclesia Sancti Joannis, antudinam majorem atque minorem, curtem Sancti Petri de Bolagaria, castrum de Cerquacupa cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Severi, Sancti Donati, cum curte de Ortaria; curtem Montis Calvi cum pertinentiis suis: monasterium Sancti Laurentii situm in Urbitalia cum pertinentiis suis, curtis et castris. Decernitur ergo, ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut etiam possessiones auferre, vel ablatas retinere, vel injuste datas suis usibus venditare, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare. Quae omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona. Ego Anastasius catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Gregorius presbyter cardinalis titulo Sancti Calixti subscripsi. Ego Aribertus presbyter cardinalis titulo Sanctae Anastasiae subscripsi. Ego Julius presbyter cardinalis titulo Sancti Marcelli subscripsi. Ego Ubaldus presbyter cardinalis titulo Sanctae Crucis in Hierusalem subscripsi. Datum Laterani, per manum Rolandi sanctae Romanae Ecclesiae presbyteri cardinalis et cancellarii, V Kalendas Decembris, indictione II Incarnationis Dominicae anno 1153, pontificatus vero domini Anastasii IV papae anno I.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

IX. Ecclesiam Tarvisinam, rogatu Blanconi episcopi, tuendam suscipit et ejus bona confirmat (Fragmentum). [UGHELLI, Italia sacra, V, 523.]

Datum Laterani, per manum Rolandi S. R. E. presbyteri cardinalis et cancellarii, Kal. Dec., ind. II, Incarnationis Dominicae an. 1153, pontificatus vero D. Anastasii papae IV anno I.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

X. Privilegium pro monasterio S. Dionysii. (Laterani, Dec. 6.) [DOUBLET, Hist. de Saint-Denys, 498.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis monachis Sancti Michaelis, salutem et apostolicam benedictionem.

Dilectus filius noster Odo abbas Sancti Dionysii et abbas vester pro causa census quinque marcarum, quam adversus monasterium Sancti Dionysii non tam de ratione quam de vestra voluntate movistis, nostro se conspectui praesentarunt et audientia data utrique, uterque rationes suas in nostro auditorio allegavit. Nos autem cum fratribus nostris rationibus utriusque partis auditis et cognitis, censum ipsum antedicto abbati et commisso sibi coenobio a vobis decernimus debere persolvi, et quidquid a vobis hactenus inde detentum est, abbati vestro praecepimus integre restituere. Vobis itaque praesentibus scriptis injungimus quatenus una cum eo quidquid usque ad hoc tempus de censu ipso detinuistis praedicto abbati restituere procuretis, et de caetero censum ipsum ei sicut olim inter monasteria vestra constitutum esse dignoscitur, sine contradictione aliqua persolvatis. Si vero infra quadraginta dies ex quo abbas vester ad vos repedaverit, census ipse saepe fato abbati non fuerit a vobis cum integritate solutus, extunc et vos ab officiis vestris auctoritate nostra suspensos et in vestro monasterio divina officia noveritis interdicta. Datum Laterani, VIII Idus Decembris.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XI. Ad Petrum Bituricensem archiepiscopum.--Ut abbati Sancti Dionysii restituat ecclesiam de Casa Majori, et bona defuncti archipresbyteri, prout ab Eugenio papa semel et secundo monitus fuerat. (Laterani, Dec. 7.) [D. BOUQUET, Recueil, XV, 655.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri PETRO Bituricensi archiepiscopo salutem et apostolicam benedictionem.

Nos credimus quod suscepti pontificatus officium ita te obedientiae apostolicae sedis astrinxit, ut turpe tibi sit et inhonestum super eadem re secundo vel tertio mandatum Romani pontificis exspectare. Veniens autem ad nostram praesentiam dilectus filius noster Odo abbas venerabilis monasterii S. Dionysii, audientiae nostrae suggessit quatenus cum olim ad sedem apostolicam statuisset accedere, tu ei ecclesiam de Casa Majori, postquam iter veniendi arripuit, abstulisti; et cum archipresbyter ipsius ecclesiae viam universae carnis fuisset ingressus, omnia bona ejus in tuos usus applicuisti, et cum felicis memoriae papa Eugenius praedecessor noster, de hujus facti correptione secundo tibi, sicut dictum est, sua scripta transmiserit, nullam exsecutionem mandatis ejus curavisti hactenus commodare. Super quo tanto amplius admiramur, quanto magis a semita justitiae te conspicis deviasse. Quare, omni commotione cessante, de ipsius correctione deberes vigilantius cogitare. Sed quia duritiam istam ad ea quae recta sunt nos oportet saltem in virtute apostolica inclinare, tibi praesentium auctoritate mandamus quatenus, si querela ejus veritatis ordine non discordat, et ecclesiam et quidquid de rebus antedicti presbyteri in servitio ejusdem ecclesiae acquisitis, ad te devenerit, saepe dicto abbati digna emendatione et satisfactione restituas, et quae ablata fuerunt, eidem facias cum integritate restitui; diligenter attendens ut nec ipse in auribus nostris super his querimoniam ulterius deponere compellatur, nec nos iterato tibi scripta nostra transmittere debeamus. Alioquin de hac mollienda duritia taliter a nobis noveris cogitandum ut ad exsequenda quae tibi a Romano pontifice injunguntur, semper debeas sollicitor inveniri. Scire enim debes quanto amore et diligentia antecessores nostri res B. Dionysii tutaverunt, scientes quod potens est ille, inquam B. Dionysius, pro illis non solum multa conferre, verum etiam multo ampliora illis contribuere beneficio. Ergo quod devote compleverunt, tu pro amore Dei et tanti martyris, ac pro salute animae tuae, adimplere ne tardes, quaeque juris nostri sunt, nobis restituere non desistas. Nulli ergo omnino hominum fas sit hanc nostram paginam temere perturbare, vel ei ausu temerario contraire. Si quis vero hoc attentaverit, iram Dei et beatorum apostolorum ejus Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Laterani, VII Idus Decembris.

(qui quando curam ejus suscepit regendam, universa quae processu temporis ibi conquireret, eidem ecclesiae dicitur contulisse)

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XII. Privilegium pro coenobio S. Dionysii. (Laterani, Dec. 8.[DOUBLET, Hist. de Saint-Denys, 497.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis ODONI abbati Sancti Dionysii ejusque fratribus salutem et apostolicam benedictionem.

Quoties illa confirmare alicui ecclesiarum quae juste ac rationabiliter possidet postulamur, animo nos convenit libenti concedere ac petentium desideriis congruum impertiri consensum, ne si forte in tuitione suarum rerum nostrum ei patrocinium negaverimus, ad diripienda bona ecclesiastica locum dare pravorum audaciae, cui potius nostri consideratio resistendum admonet videamur. Eapropter, dilecti in Domino filii, quieti et utilitati vestrae providere volentes auctoritate apostolica vobis confirmamus personatum Villiaci, ecclesiam de Calvomonte et ecclesiam de Cergiaco ad jus vestri monasterii pertinentes. Praeterea ecclesiae vestrae de Corbolio decimam quamdam in Chamoila quam venerabilis frater noster Hugo Senonensis archiepiscopus rationabili ei dispositione concessit. Ecclesiae autem vestrae de Valle Cressonis decimam ipsius villae nihilominus confirmamus et inconcussa ei omni tempore decernimus permanere. Nulli ergo omnino hominum fas sit hanc nostrae confirmationis paginam infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc ostentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus se noverit incursurum. Datum Laterani, VI Decembris.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XIII. Pacifico abbati Brixellensi Sancti Genesii privilegia antiqua confirmat. (Laterani, Dec. 9.) [MURATORI, Antiq. Ital. V, 1021.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PACIFICO abbati monasterii Brixellensis, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum.

Cum omnibus religiosis locis atque personis debitores ex apostolicae sedis auctoritate ac benevolentia existamus, illis tamen attentius providere nos convenit, quos beati Petri juris esse non exstat ambiguum. Ut autem pro monasterio Sancti Genesii Brixellensis, cui, dilecte in Domino fili Pacifice abbas, auctore Deo, praeesse dignosceris, paterna vigilemus sollicitudine, tanto amplior est nobis injuncta necessitas, quanto ipse locus ad jus et proprietatem sanctae Romanae Ecclesiae noscitur pertinere. Ad exemplum itaque praedecessorum nostrorum felicis memoriae Paschalis et Innocentii Romanorum pontificum, idem coenobium sub beati Petri tutela suscipimus, et tam ipsi quam ejus colonis libertatem praeteritam conservantes, apostolicae sedis privilegio communimus. Statuimus enim, ut nullus sacerdotum quamlibet exerceat in eodem monasterio et adjacenti villa potestatem, nec ulli eorum facultas sit, locum ipsum vel monachos ejus, sive clericos interdictioni vel excommunicationi subjicere. Chrisma, oleum sanctum, consecrationes basilicarum sive altarium, ordinationes monachorum seu clericorum, qui in eisdem locis ad sacros sunt ordines promovendi, a quo malueritis, catholico episcopo suscipiatis. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, de suo vel de alieno, si oportuerit, collegio, secundum Dei timorem et Beati benedicti Regulam, providerint eligendum. Electus autem ad Romanum pontificem consecrandus accedat. Ad haec praesenti decreto sancimus, ut quaecunque praedia, quaecunque possessiones seu bona a nobilis memoriae Attone comite vel marchione, ejusdem coenobii fundatore, sive a filio ejus Tedaldo, vel suo nepote Bonifacio, marchionibus, et Bonifacii filia Mathilda comitissa, singulari apostolicae sedis filia, vel ab aliis fidelibus, juris ejusdem monasterii de jure proprio collata sunt; quaecunque etiam inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut inposterum concessione pontificum, oblatione fidelium, largitione regum vel principum, seu aliis justis modis, praestante Domino, poteris adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Ecclesiam beati Michaelis de Ferraria, ecclesiam Sancti Christophori in Ponticelo, ecclesiam Sancti Michaelis in Maximatico, ecclesiam Sanctae Mariae in Gurzanetico, ecclesiam Sancti Philippi in Bibiano, ecclesiam Sanctae Mariae in Caldone, ecclesiam Sancti Georgii cum curte, ecclesiam Sanctae Mariae in Gurgo, ecclesiam Sancti Fabiani cum curte, medietatem curtis de Gavaseto, cum capella Sancti Petri infra Castro, curtem Sancti Martini cum capella, hospitale Sancti Laurentii in Calerno; jura quoque vestra, quae in Brixellensi portu habetis, atque stratam Teutonicam, et teloneum, et usum, qui de ea exire solet: quidquid habetis in Gonzaga, Piconiaca, Castello-Novo, in Butrioni, in Herbera, in Bletulo, in Sacca, in capite Inciae, et in Berupto; curtem, quae vocatur Mercorina, et dimidiam curtem Pellani, cum ecclesia Sancti Andreae; stedia, quae adjacent castris Godi, cum ecclesia Sanctae Mariae in Caldune; et Rivalte, cum portu in Mincio fluvio, Oliveta quoque in comitatu Brixiensi, vel Veronensi. Sane laborum vestorum, quos propriis manibus, aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium, nullus omnino a vobis decimas exigere praesumat. Si qua autem libera et absoluta persona in vita vel in morte, pro redemptione animae suae, vestro monasterio se conferre voluerit, salva justitia matricis Ecclesiae, eam suscipiendi facultatem liberam habeatis. Nulli ergo omnino hominum fas sit praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur, eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura: salva in supradictis ecclesiis dioecesani episcopi canonica justitia. Ad indicium autem perceptae a Romana ecclesia libertatis, aureum Bizantium quotannis nobis, nostrisque successoribus persolvetis, quemadmodum a supradicta Mathilde comitissa in oblationis est chirographo institutum, ut juxta ejus devotionem, Brixellensis monasterii fratres ab omni saecularis servitii sint infestatione securi, omnique gravamine mundanae oppressionis remoti, nulli alii, nisi Romanae et apostolicae sedi, cujus juris idem locus est, aliqua teneantur occasione subjecti. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, etc. Ego Julianus presbyter cardinalis titulo Sancti Ego Anastasius catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Imarus Tusculanus episcopus subscripsi. Ego Gregorius presbyter cardinalis titulo Calixti subscripsi. Ego Manfredus presbyter cardinalis titulo Sanctae Savinae subscripsi. Ego Aribertus presbyter cardinalis titulo Sanctae Anastasiae subscripsi. Marcelli subscripsi. Ego Octavianus presbyter cardinalis titulo Sanctae Caeciliae subscripsi. Ego Altaldus presbyter cardinalis titulo Sanctae Priscae subscripsi. Ego Odo diaconus cardinalis sancti Georgii ad Velum Aureum subscripsi. Ego Jacynthus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Cosmedin subscripsi. Datum Laterani, per manum Rolandi sanctae Romanae Ecclesiae presbyteri cardinalis cancellarii, V Idus Decembris, indictione II, Incarnationis Dominicae anno 1153 pontificatus vero domni Anastasii IV papae anno.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XIV. Bulla pro ecclesia Magalonensi. (Laterani, Dec. 10.) [ Gall. Christ., VI, Instrum., 357.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei venerabili fratri RAIMUNDO Magalon. episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum salutem et apostolicam benedictionem.

In eminenti apostolicae sedis specula, disponente Domino, constituti, ex injuncto nobis officio fratres nostros episcopos tam vicinos quam longe positos debemus diligere, et ecclesiis sibi a Deo commissis suam justitiam observare. Eapropter, dilecte in Christo frater episcope, tuis justis petitionibus gratum impertientes assensum, praefatam Magalon. ecclesiam, cui Deo auctore praeesse dignosceris, ad exemplar praedecessoris nostri bonae memoriae Urbani II, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus et praesentis scripti patrocinio communimus, statuentes ut quascunque possessiones et quaecunque bona eadem in praesenti juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis et per vos eidem Ecclesiae illibata permaneant, in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Ipsam eamdem Magalonensem ecclesiam canonice regendam, et disponendam tibi tuisque successoribus confirmamus, atque ecclesiam S. Baudilii de Montesevo, et universa quae ad Magalon. episcopum, seu ad fratrum ibi degentium communiam juste pertinere noscuntur. Praeterea ejusdem praedecessoris nostri vestigia sequentes, Melgorii comitatus curam vobis injungimus, et vos censum annuum ab illis, qui per manum Romani pontificis tenentur, exigatis, et si comitum, et ipsius comitatus haeredum successio desierit, nostra, nostrorumque successorum vice comitatum ipsum regendo disponatis. Decernimus ergo, etc. Datum Laterani, per manum Rolandi sanctae Romanae ecclesiae presbyteri cardinalis et cancellarii, IV Idus Decemb., indict. II, anno Incarnat. Domini 1153, pontificatus vero domni Anastasii papae IV anno primo.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XV. Privilegium pro Ecclesia S. Victoris Massiliensis. (Laterani, Dec. 20.) [L' Antiquité de l' Eglise de Marseille, I, 471,]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus R. Arelatensi, P. Aquensi, et G. Ebredunensi archiepiscopis et caeteris episcopis per provinciam constitutis, etc.

Quamobrem fraternitatem vestram rogamus atque praecipimus, ut possessiones omnes quas idem monasterium per quadraginta et eo amplius annos quiete tenuisse cognoscitur, decimas etiam quas post ejusdem temporis spatium in Ceresta cathedra, Almis, Nantis vel aliis locis per provinciam constitutis pacifice tenuisse probatur, quietas ei etiam inposterum dimittatis, etc.

( La décision du pape est conçue en ces termes: )

[RAIMUNDO] [PONTIO] [GUILLELMO]

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XVI. Ad Andream archiepiscopum, P. comitem, clerumque ac populum Ragusanum. (Laterani, Dec. 25.) [FARLATI, Illyr, sacr., VI, p. 65.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri A. archiepiscopo, et dilectis filiis P. comiti et universo clero et populo Raguseorum, salutem et apostolicam benedictionem.

« Eos hic commendat propter exhibitum Henrico S. Romanae Ecclesiae subdiacono et legato pontificio honorem atque praestitam ejus mandatis praeceptisque pontificis nomine delatis obedientiam, tum subdit: » Et quoniam longum est omnia quae vobis dicenda sunt, praesenti observationi committere, depositionis et interdicti sententiam ab eo in quosdam fratrum nostrorum episcoporum, pro eo quod vocati ad concilium ejus accedere contempserunt, auctoritate prolatam, a vobis noveritis ratam haberi; depositionis in Tristinen. et Dulichinens., interdicti vero in Catharinensem; excommunicationis quoque sententiam quam in Catharinensem comitem promulgavit ratam habemus, et donec episcopum suum Ecclesiae vestrae, sicut debet, obedire permittat, ab universitate vestra praecipimus observari. Ad haec devotionis, etc. Dat. Laterani, VIII Kal. Januarii, etc.

(Drivastensem)

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XVII. Ad episcopos Galliae.--Adversus comitem Nivernensem et oppidanos Vizeliacenses (Laterani, Dec. 25.) [MANSI, Concil. XXI, 777.]

ANASTASIUS episcopus, episcopis Galliae.

Quando peccata, in quibus culpa est relaxare vindictam, ab aliquibus suggerente diabolo committuntur, tanta est eis imponenda correptio, ut ipsi, poena docente, cognoscant quam grave fuerit quod patrarunt, et caeteros a similibus praesumptionibus ecclesiasticae correptionis timor inhibeat. Inde siquidem est, quod praedecessor noster beatae memoriae Eugenius papa per apostolica scripta tibi, frater episcope Lingonensis mandavit, quatenus Nivernensem comitem, super immanitate tyrannidis, quam in Vizeliacensi monasterio, quod utique B. Petri juris existit, feritate barbarica exercuerat, ut resipisceret districtius commoneres, et si a tanta nequitia nollet desistere, in eum et in Burgenses Vizeliaci excommunicationis, et in terris ipsius comitis, interdicti sententiam promulgares. Sed sicut audivimus quibusdam occasionibus, mandatum ipsius, unde non modicum admiramur, nondum est ex toto completum. Et ideo nos, qui, divina disponente clementia, in officio ei apostolatus successimus, quoniam praefatum monasterium, tanquam speciale patrimonium B. Petri, cogimur defensare, memorati praedecessoris nostri vestigiis inhaerentes, venerabili fratri nostro Petro Bituricensi archiepiscopo dedimus in mandatis, ut nisi praefatus comes ab eo commonitus, damna, quae ipsi monasterio intulit, in integrum emendaverit, ac locum ipsum in pace ac libertate sua dimiserit, tam ipsum comitem, quam Burgenses Vizeliac. qui tantae nequitiae factores existunt, excommunicationi auctoritate nostra subjiciat, et in tota terra ejus, praeter baptisma parvulorum et morientium poenitentias, omnia divina prohibeat celebrari. Praesentium itaque vobis auctoritate mandamus, quatenus et sententiam ipsam, postquam vobis ab eodem fratre denuntiata fuerit, firmiter observetis, et per vestras parochias observari inviolabiliter faciatis. Datum Laterani, VIII Kal. Januarii.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XVIII. Ad Pontium Vizeliacensem abbatem.--De eodem argumento. (Laterani, Dec. 25.) [MANSI, Concil., XXI, 777.]

ANASTASIUS episcopus, Pontio abbati Vizeliacensi.

Super contritione, persecutione, atque angustia, quam pro commissa tibi ecclesia et pro justitia pateris, devotioni tuae paterno affectu compatimur: et in quibus secundum Deum possumus, grata tibi volumus subsidia ministrare. Inde est quod juxta votum et petitionem tuam, litteras nostras tam archiepiscopis quam episcopis regni Francorum, et regi, comitibus, atque baronibus, quemadmodum tua devotio requirebat, studuimus destinare: quarum continentiam ex transcriptis poteris evidenter agnoscere. Si ergo, dilecte in Christo fili, tu pro domo Israel tribulationibus subjaces, debes sperare quod dabit Dominus de tribulatione auxilium, et in ipsius misericordia confidentes de omni pressura eripiet, et ad portum quietis gratia sua perducet. Age ergo, fili, et murum tutissimum te pro ecclesia tua, sicuti hactenus, ita et deinceps, non pigriteris opponere: imo contra eos qui fidem penitus abnegarunt, quos etiam excommunicationis vinculo praecepimus innodari, viriliter studeas dimicare; et donec excommunicati fuerint, si te super aliquo in jus forsitan voluerint evocare, nobis inconsultis nullatenus eis respondeas. Adjicientes etiam tibi mandamus, et auctoritate apostolica inhibemus, ut in ecclesia nostra de Vizeliaco, quae proprium allodium B. Petri esse dignoscitur, nullam concessionem, nisi ex mandato nostro, comiti Nivern. facere audeas. Datum Laterani, VIII Kal. Januarii.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XIX. Ad Odonem Burgundiae ducem, ut Vizeliacenses oppidanos excommunicatos habeant. (Laterani, Dec.?) [DU CHENE, Hist. généalog. des ducs de Bourgogne, Preuv., p. 40.]

ANASTASIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis nobilibus viris ODONI duci Burgundiae, H. comiti, A. de Borbone, GUILLELMO comiti Cabilonensi, RAYMUNDO fratri ducis, R. comiti de Joviniaco, G. de Donziaco, R. de Rubeomonte, D. de Luziaco, A. de Monteregali, S. vicecomiti Senonensi et filiis ejus G. et B., G. vicecomiti Castrilandonis, G. de Vergiaco, O. de Tilio, HUG. de Monte Sancti Joannis, salutem et apostolicam benedictionem.

Ad notitiam vestram jamdiu credimus pervenisse, quod pro immanitate crudelitatis et barbarica tyrannide quam perjuri et proditores burgenses de Vizeliaco in dominum suum dilectum filium Pontium abbatem Vizeliacensem et in ipsum monasterium exercuerunt, et adhuc non desinunt exercere, a corpore Christi, quod est Ecclesia, quasi membra putrido mandato sanctae recordationis Eugenii papae sint gladio divini verbi praecisi. Quod ipsi pro nihilo reputantes, ac si adversus Dominum se fallaci potentia existiment praevalere, adhuc in sua nequitia contumaciter, non impune tamen perdurant; putantes forsitan quod apostolicae sedis patrocinium aliquando eidem ecclesiae subtrahatur. Nos igitur eorum iniquitatem districte pensantes, in ira tamen nostra misericordiam continentes, manus nostras super eos ad praesens non plus duximus aggravare. Nobilitati tamen vestrae per apostolica scripta mandamus quatenus praedictos burgenses tanquam perjuros, proditores et excommunicatos in nundinis et mercatis terrarum vestrarum recipi omnino prohibeatis, imo a quibuscunque vestrorum hominum poterint inveniri, capi et rebus suis praecipitatis penitus spoliari.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XX. Hugoni Senonensi archiepiscopo, Godefrido Lingonensi, Theobaldo Parisiensi, et Henrico Trecensi, episcopis, de burgensibus Vizeliacensibus eadem quae superiori epistola mandat. (Laterani, Dec.?) [MANSI, Concil., XXI, 774.]

Ad notitiam vestram, etc.

http://viaf.org/viaf/31525357

Anastasius IV

XXI. Ad Petrum Bituricensem archiepiscopum.--Ut comitem Nivernensem, nisi resipuerit excommunicet. (Laterani, Dec.?) [MANSI, Concil., XXI, 775.]

ANASTASIUS episcopus, P. Bituricensi archiepiscopo.

Immanem crudelitatem et barbaricam saevitiam quam Nivernensis comes in Vizeliac. monasterium, ac si contra Dominum, adversus sponsam suam sacrosanctam Ecclesiam, ejus potentia debeat praevalere, adhuc exercere non desinit, tua fraternitas, ut credimus, pro sua saltem magnitudine recognoscit. Contra quam cum praedecessor noster sanctae recordationis Eugenius papa apostolicae sedis antidota praeparasset, et voluisset eum corripere, a tanto morbo sanari non meruit, quoniam pertransiit in affectum cordis, et obscuratum est insipiens cor ejus, ut, juxta verbum propheticum, videns non videat, et intelligens quae Dei sunt, nequaquam intelligat. Nos igitur qui divina dispensante clementia memorato praedecessori nostro in sede apostolatus successimus, quoniam praefatum Vizeliacense monasterium tanquam B. Petri allodium cogimur defensare, et praedicti comitis ac omnium Christianorum salutem paterna charitate sitimus, atque de tuae fraternitatis prudentia et honestate fiduciam non modicam obtinemus: per praesentia scripta charitatis tuae mandamus, quatenus remota dilatione districte commoneas, ut damna quae ipsi monasterio intulit, cum integritate resarciat, et locum ipsum in pace ac libertate sua dimittat. Eidem etiam comiti ex parte nostra denuntia, ne, pro exhibenda justitia alicui suorum hominum, abbatem Vizeliacensem ad suam praesentiam venire compellat: nisi prius in ejusdem abbatis curia cognoscatur alicui suorum hominum justitiam denegasse. Quod si infra triginta dies post tuam commonitionem, quae supradiximus, neglexerit adimplere; ad locum unde in auribus ipsius de facili valeat resonare, cum religiosis et prudentibus viris accedat: et populi coetu in ecclesia congregato, accensis candelis, in personam ejus et perfidorum Burgensium de Vizeliaco solemniter auctoritate apostolica excommunicationis sententiam absque omni appellationis remedio proferas, ut praeter baptisma parvulorum et morientium poenitentiam, in omnibus terris ejusdem comitis omnia divina officia prohibeas celebrari. Adjicientes etiam tibi mandamus, ut sententiam ipsam venerabilibus fratribus nostris Hu. Senonensi archiepiscopo, G. Nivernensi episcopo, G. Lingonensi, He. Eduensi, Henr. Trecensi, et A. Antissiodorensi, episcopis, per tuas litteras ex parte nostra firmiter denunties observandam. Nos siquidem per apostolica eis scripta mandavimus, ut eamdem sententiam post tuam denuntiationem per suas parochias inviolabiliter faciant observari. Litteras vero quas praedictis fratribus nostris, Lingonensi, Eduensi, Nivern. Antissiod. episcopis misimus, per tuos eis nuntios facias praesentari.

http://viaf.org/viaf/31525357