Datasets:

neulab

/

PangeaBench-tydiqa

like 0

Follow

NeuLab @ LTI/CMU 65

berapakah jenis ras yang ada didunia?

Ras manusia

indonesian

transl. Ras (dari bahasa Prancis race, yang sendirinya dari bahasa Latin radix, "akar") adalah suatu sistem klasifikasi yang digunakan untuk mengkategorikan manusia dalam populasi atau kelompok besar dan berbeda melalui ciri fenotipe, asal usul geografis, tampang jasmani dan kesukuan yang terwarisi. Di awal abad ke-20 istilah ini sering digunakan dalam arti biologis untuk menunjuk populasi manusia yang beraneka ragam dari segi genetik dengan anggota yang memiliki fenotipe (tampang luar) yang sama.[1] Arti "ras" ini masih digunakan dalam antropologi forensik (dalam menganalisa sisa tulang), penelitian biomedis dan kedokteran berdasarkan asal usul.[2] Di samping itu, di Amerika Serikat misalnya, penegak hukum menggunakan istilah "ras" dalam menentukan profil tersangka dan penggambaran kembali tampang sisa yang belum diidentifikasi. Selain itu, karena di banyak masyarakat, pengelompokan berdasarkan "ras" mengikuti pola pelapisan sosial, bagi ilmuwan sosial yang meneliti kesenjangan sosial, "ras" dapat menjadi variabel yang berarti. Sebagai faktor sosiologis, kategori "ras" dapat secara terbatas mencerminkan penjelasan yang subyektif, mengenai jati diri dan lembaga sosial.[3][4] Oleh karena itu, paradigma "ras" yang digunakan dalam berbagai disiplin menekan dengan cara yang beraneka pada sifat biologis atau pada segi konstruk sosial. Walau para biologis kadang-kadang menggunakan paham "ras" untuk membuat pembedaan antara kumpulan ciri-ciri yang rancu, ilmuwan lain mengajukan wawasan bahwa paham "ras" sering digunakan[5] secara naif[6] atau terlalu sederhana. "Ras" tidak memiliki arti taksonomis untuk manusia: semua manusia adalah anggota dari subspesies hominid yang sama yaitu Homo sapiens sapiens.[7][8] Paham sosial dan pengelompokan ras berubah dengan waktu, termasuk taksonomi awam [9] yang menentukan tipe orang yang bersifat esensialisme berdasarkan ciri-ciri yang terlihat. Para ilmuwan menganggap esensialisme biologis sudah ketinggalan zaman,[10] dan pada umumnya tidak mendukung penjelasan berdasarkan ras untuk pembedaan kelompok, baik dari segi ciri-ciri jasamni maupun kelakuan.[6][11] Saat orang menentukan dan menggunakan satu paham tertentu untuk "ras", mereka menciptakan suatu kenyataan sosial di mana diterapkan suatu kategorisasi sosial tertentu.[12] Oleh sebab itu "ras" dipandang sebagai konstruk sosial.[13] Konstruk tersebut berkembang dalam berbagai konteks hukum, ekonomi dan sosio-politik, dan boleh jadi lebih merupakan akibat daripada sebab dari kenyataan sosial.[14] Walau banyak ilmuwan berpandangan bahwa "ras" adalah suatu konstruk sosial, kebanyakan pakar setuju bahwa "ras" memiliki dampak material yang nyata dalam diskriminasi perhunian, proses hukum, praktik politik, pendidikan dll. Teori Omi dan Winant mengenai pembentukan ras mengatakan bahwa "ras adalah suatu konsep yang mengartika dan melambangkan pertentangan dan kepentingan sosial melalui pengacuan pada tipe jasmani manusia yang berbeda.”[15] Arti dan maksud dari istilah "ras" dihasilkan dan digunakan oleh lembaga sosial melalui pandangan bersifat kebudayaan. Sejak Omi dan Winant, para akademisi telah menyusun dan meninjau kembali maksud "ras" sebagai konstruksi sosial dengan meneliti cara gambaran, paham dan asumsio mengenai "ras" dirumuskan dalam kehidupan sehari-hari. Angela Davis,[16] Ruth Gilmore,[17] dan Imani Perry[18] telah menelusuri hubungan antara paham "ras" dari segi sejarah dan sosial production dalam bahasa hukum dan pidana, dan dampaknya atas kebijakan terhadap orang Hitam di Amerika, dan jumlah mereka dalam penjara yang sudah tidak proporsional lagi. Faktor sosio dan ekonomi berakibatkan penderitaan yang sangat besar di dalam kelompok yang telantar.[19] Diskriminasi rasial sering bertepatan dengan pola pikir yang rasis , di mana para individu dan ideologi satu kelompok melihat anggota dari kelompok lain sebagai suatu "ras" tertentu yang lebih rendah secara moral.[20] Alhasil, kelompok yang tidak banyak berkuasa sering terasing atau tertindas, sedangkan individu dan lembaga yang dominan dituduh bersikap rasis.[21] Rasisme berakibatkan banyak contoh tragedi, termasuk perbudakan dan genosida.[22] Paham modern pertama tentang "ras" Boleh jadi kelompok manusia dari dulu selalu menentukan diri sendiri sebagai berbeda dari kelompok lain. Namun, perbedaan tersebut belum tentu selalu dipandang sebagai sesuatu yang alami, tak terubahkan dan menyeluruh. Pandang seperti ini merupakan ciri-ciri khas paham "ras" yang digunakan pada masa kini.[23] Pada awalnya, kata "ras" dipakai untuk menunjuk suatu bangsa atau kelompok etnis. Marco Polo misalnya, dalam bukunya yang ditulis pada abad ke-13, menguraikan "ras Persia".[24] Paham "ras" masa kini baru muncul pada abad ke-17.[25] Paham Eropa tentang "ras", sejalan dengan sejumlah paham yang sekarang dikaitkan dengan istilah tersebut, muncul pada saat revolusi ilmiah, di mana penelitian alam dimulai dan diutamakan, dan masa imperialisme dan kolonialisme Eropa yang menciptakan hubungan politik antara orang Eropa dan bangsa yang memiliki tradisi kebudayaan dan politik yang berbeda.[23][26] Dengan bertemunya orang Europa dengan bangsa dari berbagai bagian dunia, mereka membahas perbedaan jasmani, sosial dan kebudayaan di antara berbagai kelompok manusia. Munculnya perniagaan budak di Atlantik, yang secara berangsur menggantikan perniagaan budak yang lebih lama di seluruh dunia, makin mendorong untuk mengkategorikan kelompok manusia demi membenarkan ditundukkannya budak asal Afrika.[27] Dengan mengacu kepada sumber Klasik mereka dan hubungan antar bangsa Eropa sendiri — misalnya, permusuhan bebuyutan antara Inggris dan Prancis sangat berpengaruh atas pemikiran Eropa awal mengenai perbedaan antar bangsa[28] — orang Eropa mulai mengotakkan mereka sendiri dan bangsa lain dalam kelompok berdasarkan tampang jasmani, dan melekatkan pada individu dalam kelompok tersebut, perilaku dan kemampuan yang dianggap mengakar dalam-dalam. Berkembanlah sejumlah kepercayaan yang mengaitkan perbedaan jasmani antar kelompok yang terwarisi, dengan sifat intelektual, perilaku dan moral yang juga dikira terwarisi.[29] Paham serupa ditemukan pada kebudayaan lain,[30] misalnya di Tiongkok, di mana suatu konsep yang diterjemahkan dengan istilah "ras" dikaitkan dengan yang dipercayai adalah keturunan bersama dari Kaisar Kuning, dan digunakan untuk menegaskan kesatuan para kelompok etnis di Tiongkok China. Pertikaian penuh kekerasan antar kelompok etnis sempat terjadi di sepanjang sejarah dan di seluruh dunia.[31] Klasifikasi pasca-klasik yang pertama manusia dalam "ras" diketahui adalah Nouvelle division de la terre par les différents espèces ou races qui l'habitent ("Pembagian baru Bumi oleh spesies atau ras yang menghuninya") oleh François Bernier dari Prancis, yang diterbitkan tahun 1684.[32] Pada abad ke-18, perbedaan antara kelompok manusia menjadi bahan penyelidikan ilmiah. Namun klasifikasi ilmiah mengenai variasi fenotipe sering disertai gagasan rasis mengenai kemampuan yang dianggap melekat pada berbagai kelompok, yang selalu memberi ciri-ciri yang paling bagus kepada orang Eropa atau orang Kulit putih, dan memperingkatkan "ras" lain dalam suatu kontinuum ciri-ciri yang secara berangsur menjadi kurang bagus. Klasifikasi Carolus Linnaeus, pencipta taksonomi zoologis, tahun 1755 membagi ras manusia Homo Sapiens dalam varietas "Europaeus", "Asiaticus", "Americanus" dan "Afer", yang masing-masing dikaitkan dengan watak yang berbeda: "sanguine", "melancolis", "choleric" dan "bilious".[33] Homo Sapiens Europeaus dikatakan aktif, cerdas dan petualang, sedangkan Homo Sapiens Afer dikatakan licik, pemalas dan sembrono.[34] Dalam bukunya berjudul The Natural Varieties of Mankind, Johann Friedrich Blumenbach yang diterbitkan tahun 1775 mengajukan lima kelompok besar: "ras Kaukasoid", "ras Mongoloid", "ras Etiopia" (yang kemudian dinamakan "ras Negroid"), "ras Indian" dan "ras Melayu", namun dia tidak mengusulkan peringkatan apa pun antara para ras.[34] Dari abad ke-17 sampai 19, pelemburan kepercayaan orang awam mengenai perbedan antar kelompok, dengan penjelasan ilmiah mengenai perbedaan ini, menghasilkan apa yang oleh salah satu pakar disebut "ideologi tentang ras".[26] Menurut ideologi ini, ras adalah mendasar, alami, lestari dan terpisah. Di Amerika Serikat, teori ras Thomas Jefferson berpengaruh. Dia melihat orang Afrika lebih rendah daripada orang Kulit putih, khususnya dari segi kecerdasan, dan memiliki nafsu seks yang kelebihan, tetapi menganggap orang Indian setara dengan orang Kulit putih.[35] Di dua dasawarsa terakhir abad ke-18poligenisme, yaitu kepercayaan bahwa "ras" yang berbeda telah berkembang secara terpisah di setiap benua dan tidak memiliki moyang yang sama,[36] diajukan di Inggris oleh sejarawan Edward Long dan anatomis Charles White, di Jerman oleh etnograf Christoph Meiners dan Georg Forster, di Prancis oleh Julien Virey dan di Amerika Serikat oleh Samuel Morton, Josiah Nott dan Louis Agassiz. Poligenisme popular dan paling menyebar pada abad ke-19, dan memuncak dengan didirikannya Anthropological Society of London selama American civil war, bertentangan denga Ethnological Society of London yang anti-perbudakan.[37] Perdebatan kini Model evolusi manusia Dalam suatu artikel pada tahun 1995, Leonard Lieberman dan Fatimah Jackson menyatakan bahwa dukungan baru mana pun untuk suatu paham biologis tentang "ras" kemungkinan besar akan datang dari penelitian tentang evolusi manusia. Menurut mereka, pertanyaannya adalah mengenai akibat model evolusi manusia yang ada sekarang atas paham "ras" yang berdasarkan biologi.[38] Saat ini semua manusia diklasifikasi sebagai anggota dari spesies Homo sapiens dan subspesies Homo sapiens sapiens. Namun manusia bukan spesies homininae pertama. Spesies pertama dari genus Homo adalah Homo habilis, yang diperkirakan muncul di Afrika Timur paling sedikit 2 juta tahun lalu. Anggota dari spesies ini menghuni berbagai bagian Afrika dalam waktu yang agak singkat. Homo erectus diteorikan berkembang lebih dari 1,8 juta tahun silam, dan sekitar 1,5 juta tahun silam bersebar di Eropa dan Asia. Hampir semua antropolog fisik setuju bahwa Homo sapiens berkembang dari Homo erectus Afrika ((sensu lato) atauHomo ergaster).[39][40] Kebanyakan antropolog berpikir bahwa Homo sapiens berkembang di Afrika Timur, dan kemudian bermigrasi keluar dari Afrika, menggantikan populasi H. erectus di Eropa dan Asia (model "asal usul manusia modern dari Afrika). Recent Human evolutionary genetics ( Jobling, Hurles and Tyler-Smith, 2004) support this “Out of Africa” model, however the recent sequencing of the Neanderthal and Denisovan genomes shows some admixture [41] Ringkasan berbagai definisi biologis untuk "ras" "Ras" sebagai konstruksi sosial Para antropolog dan ilmuwan evolusi lain sudah beralih dari istilah "ras" ke istilah "populasi" untuk membahas perbedaan genetika. Para sejarawan, antropolog kebudayaan dan ilmuwan sosial memahamkan kembali istilah "ras" sebagai kategori kebudayaan atau konstruksi sosial, suatu cara tertentu orang bicara tentang mereka sendiri dan tentang orang lain. Banyak ilmuwan sosial sudah menggantikan istilah "ras" dengan kata "kelompok etnik" untuk menunjuk kelompok yang mengidentifikasi diri sendiri berdasarkan kepercayan mereka mengenai kebudayaan, asal usul dan sejarah bersama. Selain masalah empiris dan konseptual yang dibawa paham "ras," setelah Perang Dunia Kedua, para ilmuwan di bidang evolusi dan sosial sangat menyadari betapa kepercayaan mengenai "ras" diperalat untuk membenarkan dissriminasi, apartheid, perbudakan dan genosid. Pertanyaan ini bertambah ramai pada tahun 1960-an dengan gerakan hak sipil di Amerika Serikat dan munculnya banyak gerakan anti-kolonial di seluruh dunia. Para ilmuwan akhirnya mulai berpikir bahwa "ras" adalah suatu konstruksi sosial, suatu paham yang orang percaya adalah suatu kenyataan obyectif tetapi sebetulnya mendapat kepercayaan karena fungsi sosialnya.[42] Tahun 2000, Craig Venter dan Francis Collins dari National Institute of Health (lembaga kesehatan nasional) fi Amerika Serikat mengumumkan bersama suatu pemetaan dari genom manusia. Setelah meneliti data dari pemetaan genom tersebut, Venter melihat bahwa walau besaran variasi genetik dalam spesies manusia adalah sekitar 1–3% (yaitu lebih dari 1% yang diperkirakan semula), tipe variasi tersebut tidak mendukung paham "ras" dalam arti genetik. Venter mengatakan bahwa "Ras adalah suatu konsep sosial. Buka konsep ilmiah. Tidak ada garis yang jelas (yang akan muncul), seandainya kita membandingkan semua genom bersekuensi dari semua orang di atas planet ini." "Bila kita coba menerapkan ilmu untuk mencoba menyusun perbedaan sosial tersebut, runtuh semuanya."[43] Stephan Palmié menegaskan bahwa "ras" "bukan suatu benda tetapi suatu hubungan sosial";[44] atau, dengan kataKatya Gibel Mevorach, "suatu metonim," "suatu karangan manusia yang kriteria pembedaannya tidak universal dan tidak tetap, tetapi selalu digunakan untuk mengatur perbedaan."[45] Dengan demikian, penggunaan kata "ras" sendiri perlu dianalisa. Lebih dari itu, Palmié dan Mevorach mengatakan bahwa biologi tidak akan dapat menjelaskan mengapa atau bagaimana orang menggunakan paham "ras". Yang akan menjelaskannyua adalah sejarah dan tatanan sosial. Catatan Lihat pula Asal usul manusia modern dari Afrika Asal usul multiregional manusia modern Sejarah pemikiran evolusi Luigi Luca Cavalli-Sforza Jared Diamond Stephen Oppenheimer Perpustakaan Missing pipe in: |location= (help) CS1 maint: multiple names: editors list (link) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help); More than one of |first1= and |first= specified (help) Check date values in: |date= (help) Unknown parameter |author-separator= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Cite journal requires |journal= (help) Unknown parameter |month= ignored (help); Explicit use of et al. in: |last5= (help) Unknown parameter |month= ignored (help) CS1 maint: multiple names: editors list (link) CS1 maint: multiple names: editors list (link) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Cite journal requires |journal= (help) Cite journal requires |journal= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help) Cite journal requires |journal= (help) Cite journal requires |journal= (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Unknown parameter |month= ignored (help)CS1 maint: multiple names: authors list (link) Unknown parameter |month= ignored (help); Explicit use of et al. in: |last5= (help) Cite journal requires |journal= (help) Unknown parameter |month= ignored (help) CS1 maint: extra text: authors list (link) Unknown parameter |month= ignored (help) More than one of |editor1= and |editor= specified (help) Unknown parameter |month= ignored (help) Cite journal requires |journal= (help); Check date values in: |date= (help) CS1 maint: extra punctuation (link) Pranala luar Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. - forum organized by the Social Science Research Council, includes a March 2005 op-ed article by A.M. Leroi from the New York Times advocating biological conceptiosn of race and responses from scholars in a variety of fields. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Steven and Hilary Rose, The Guardian, , 9 April 2005 Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Times Online, , 27 October 2004. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Catchpenny mysteries of ancient Egypt, , Larry Orcutt. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Judy Skatssoon, , ABC Science Online, Wednesday, 14 July 2004. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Michael J. Bamshad, Steve E. Olson , Scientific American, December 2003 Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. OMB Statistical Directive 15, , Federal Register, 30 October 1997. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Sandra Soo-Jin Lee, Joanna Mountain, and Barbara A. Koenig, Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Michael Root, Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Richard Dawkins: (extract from The Ancestor's Tale: A Pilgrimage to the Dawn of Life) - On race, its usage and a theory of how it evolved. ( October 2004) (see also ) Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. - bloodbook.com Kategori:Genetika populasi Kategori:Taksonomi

https://id.wikipedia.org/wiki/Ras%20manusia

2018年アメリカで一番治安の悪い州はどこ

デトロイト

japanese

デトロイト（ /dɨˈtrɔɪt/）は、アメリカ合衆国ミシガン州南東部にある都市。南北をエリー湖とヒューロン湖に挟まれており、東はカナダのウィンザー市に接する。アメリカ中西部有数の世界都市。 人口は、2000年国勢調査では951,270人、2012年では701,475人と減り続けている。デトロイトの都市圏（大都市統計地域：MSA）の人口は4,452,559人であり、全米第9位の規模。フリントなどを含めた広域都市圏（合同統計地域：CSA）の人口は5,357,538人（いずれも2000年国勢調査）で、やはり全米9位の規模である。また、失業率、貧困率が高く、犯罪都市としても知られていた。主要産業は自動車産業であり、「自動車の街」とも呼ばれる（後述）。また、近年ではスタートアップ企業、ロボット産業、医療産業などが盛んとなっている。 歴史と現在 デトロイトは1805年の大火の後、計画都市として裁判官のによって都市設計され、その後ピーター・シャルル・ランファンへと引き継がれる。元々、馬車や自転車製造が盛んだったが、1899年に自動車工業が興る。そして1903年にヘンリー・フォードが量産型の自動車工場を建設、「T型フォード」のヒットとともに全米一の自動車工業都市として発展した。後にゼネラルモーターズとクライスラーが誕生、フォード・モーターと共にビッグ3と呼ばれた。市はモーターシティと呼ばれるようになり、全盛期には180万の人口を数えたが、その半数が自動車産業に関わっていた。 だが1967年7月にはアフリカ系アメリカ人による大規模なデトロイト暴動が市内で発生し多数の死傷者を出し、ホワイト・フライト（白人の郊外への脱出）が盛んになった。1970年代頃から安価で安全、コストパフォーマンスに優れた日本車の台頭により自動車産業が深刻な打撃を受けると、企業は社員を大量解雇、下請などの関連企業は倒産が相次ぎ、市街地の人口流出が深刻となった。同時に、ダウンタウンには浮浪者が溢れ、治安悪化が進んだ（インナーシティ問題と呼ばれる）。 この様な状況を見て、1970年代にはダウンタウン周辺に高層ビル・コンプレックス「ルネサンス・センター」（GM本社がテナントに入った）を建設したが好転せず、日本がバブルを謳歌していた頃、特に市況はどん底に陥っていた。荒れ果てた市街地を逆手に取り映画「ロボコップ」などのモデルとなったのもこの頃である（実際にロケを行ったのはさながら未来都市の景観を呈していたダラスであった）。 事態を重く見た市は、1990年頃から大規模な摩天楼が林立するルネサンス・センターをシンボルに都市再生を目指し、ダウンタウンには新交通システム（ - ピープルムーバー）が設けられている。日本総領事館も、邦人から治安のいい郊外に設置するよう強い希望があったが、デトロイト市行政当局の運動に協力する意味合いを含めて市街地に設置した経緯がある。また、自動車以外の産業を育てるべく、映画産業の振興も行った[1]。 だが、限られた街区を更地にして巨大オフィスビル群を建設するルネサンス・センターの手法は、周囲の荒廃した地域に及ぼす波及効果が低く、都市再生の手法としてはあまり成功していない。依然としてダウンタウン周辺の空洞化は続いており、ダウンタウンには駐車場や空地、全くテナントのいない高層ビルも多く、具体的な解決を見ていない。また、富裕層は郊外に移住、貧賤な層が取り残され、治安の改善もあまり進んでいないのが現状である。荒廃した地域では一戸建ての住宅が1ドルで販売されているところもある。 2009年のゼネラルモーターズ破綻、そしてクライスラー破綻とその後の経営状態の回復、世界5大モーターショーの一つである北米国際オートショーの伝統的な開催地となっている他、自動車の殿堂、ヘンリー・フォード・ミュージアムを初めとする自動車関連の博物館など、自動車産業は観光にも少なからず貢献している上に、依然として自動車会社がデトロイトが全米随一の<b data-parsoid='{"dsr":[4633,4647,3,3]}'>モーターシティー</b>として君臨するための貢献を果たしているが、いずれの自動車会社も経営改善を進める中で生産設備の海外移転が進み、これらの自動車会社の先導によるデトロイトの再開発は悲観的となった[1]。 なお、2011年あたりから他業種の研究機関などもミシガン州を中心に進出が相次ぐなど、全米の他都市と比較しても経済状況は回復しつつあり、2011年の1月から2月の間に、失業率が約1%減少するなどしている。それだけに、市は治安、特にインナーシティの環境改善が急務であり、1920年代に建てられ荒廃したままになっているビル群の再開発・再利用や、郊外企業のダウンタウンへの移転などに取り組んでいた。 しかし、2013年3月にミシガン州知事は、デトロイト市が債務超過の状態にあることからその財政危機を宣言し、緊急財務管理者を任命した。それに伴い、同年6月、スタンダード&プアーズは、財政破綻の懸念からデトロイト市の格付けをCCCマイナス、見通しをネガティブに引き下げた[2]。 2013年7月18日、財政破綻を声明し、ミシガン州の連邦地方裁判所に連邦倒産法第9章適用を申請した。負債総額は180億ドル（約1兆8000億円）を超えるとみられ、財政破綻した自治体の負債総額で2013年当時において全米一となった[3][4][5][6][7][8]。 市の発表している統計では、子供の6割が貧困生活を強いられており、市民の半分が読み書きもできず、市内の住宅の1/3が廃墟か空き部屋となっており、市民の失業率(U3[注 1])は18％に達する。また、警官が通報を受けて現場に到着する平均時間は、人手不足のために58分かかる[9]。 それから数年後、2018年現在のデトロイトの失業率は7％台にまで回復するなど、急激に景気が回復しており、また、全米各地から労働人口が流入している。スラム化したダウンタウンには活気が戻り、空洞化したオフィスビルには人が出入りしオフィス占有率は90％台まで回復、激減した市域人口も下げ止まりした。下落した地価を逆手に取って、安い賃金を武器に積極的なスタートアップ企業やエンターテイメント産業を誘致した結果である。また、多くの市民も「Detoroit is came back」と実感し始めており、雇用者は増大し、生活水準も大幅に改善されている。また、自動車配車システム「Uber」の稼働開始によって市街地への移動が楽になり、Q LINEという路面電車（LRT）も稼働開始した。ウォーターフロント地区の再開発を皮切りに、スポーツやカルチャーに新たな資金が投入されている。その一方で急激に変化した地価、家賃、郊外に居留まる富裕層を呼び戻す動線、公共交通網の不足など課題も山積みの状態である。[10][11] また、主要産業の一角であって自動車産業も「国内の雇用回復」をモットーとしたドナルド・トランプの経済政策により、メキシコなどへの工場の海外流出が阻止された一方で、国内工場誘致に対する優遇制度、企業法人税などの減税により、フィアット・クライスラー、ゼネラル・モーターズ、フォード・モーターともどもデトロイト近郊の工場の雇用拡大を実施することが実現し、数千人単位の雇用が戻った。フォード創業者は北米国オートショーにて「デトロイトは、カムバックした街の仲間入りを果たした」と宣言しているなど、回復が見られている。[12]また、それに付随して産業用ロボットなどのロボット産業が盛んとなっており、ABB、川崎重工[13]、ファナック[14]などが研究開発、製造拠点を置くなど、全米最大規模のロボット産業都市となっている。 地理 アメリカ合衆国統計局によると、この都市は総面積370.2 km2（142.9mi2）である。このうち359.4km2（138.8mi2）が陸地で10.8km2（4.2mi2）が水地域である。総面積の2.92%が水地域となっている。 デトロイトはメトロ・デトロイトと東南ミシガン地方の主要都市である。デトロイトで最も高い標高は670フィート（204m）で、大学地区の北西部デトロイトである。逆に、最も低い標高は河岸地域で、579フィート（176m）である。東にはデトロイト川を隔ててカナダのオンタリオ州ウィンザーがあり、デトロイトは主要都市のなかでカナダとの国境に接する唯一の都市である。 同市はハムトラミックとハイランド・パークを内包しており、北東の都市堺にはグロス・ポイントがある。ワイアンドット国立野生動物保護区はアメリカ合衆国で唯一の国際野生動物保護区である。保護区には、デトロイト川と西エリー湖の湖岸線48マイル（77km）に沿って島、沿岸の湿地、沼地、浅瀬帯、ウォーターフロントの地域が含まれている。 3つのフランス式大通りがデトロイトの道路網を交差している。ワシントンD.C.から影響された放射大通りとオハイオ川北西部の道路網をなす東西を結ぶ大通りである。カナダのウィンザーへの交通網は4つあり、そのうち2つの自動車道でアンバサダー・ブリッジとデトロイト・ウィンザー・トンネルがある。鉄道網ではのトンネルがデトロイト川の下を通っており、残りはデトロイト・ウィンザー・トラック・フェリーによる海路である。フェリーの乗り場は、ウィンザー・ソルト・マインとツーク島である[15]。 気候 ケッペンの気候区分では亜寒帯湿潤気候（Dfa）に属する。 都市景観 デトロイトの全景において、ウォーターフロントは様々な建築構造のスタイルを垣間見ることができる。現代的なネオゴシックスタイルで設計されたワン・デトロイト・センターのコメリカ・タワーは、同市に所在するアール・デコスタイルの超高層ビルに調和するように設計された。コメリカ・タワーは、ゼネラルモーターズ本社であるルネサンス・センターと共に特徴的な景観を形成している。 デトロイトでアール・デコスタイルを採用した超高層ビルは、有名なフィッシャー・ ビルディングルを始め、ガーディアン・ビルディング（ユニオン・トラスト）、ペノウスコット・ビルディング、キャデラック・プレイスがある。 市内の中で、突出した構造をもつ建造物は、デトロイト美術館、デトロイト・オペラ・ハウス、国内最大のフォックス・シアターがある。 超高層ビルはダウンタウンのニューセンター地域に集中しており、都市近郊の大部分は低階層建造物と一戸建の住宅からなっている。都市中心から外側に高層住宅がウッドワードの西からパーマー・パークとグロス・ポイントの方向に向かって建設されている。 行政区 デトロイトには警察署の管轄区、学区、選挙区などはあるが、厳格な意味での行政区画は存在しない。デトロイト川沿岸からウッドワード通りに沿って北へ広がるダウンタウン、ミッドタウン、新センター、ノースエンド。ハムトラミックとハイランドパークに遮られた向こう側のパルマーパーク。その東西両側に広がるイーストサイドとウェストサイド。そしてダウンタウンの東から伸びるジェファーソン通り沿いのジェファーソン回廊とフォート通りに沿って南西方向に突き出したサウスウエストに分かれる。 経済 就業者数で言うと1位：公立学校、2位：市役所、3位と4位が病院、5位：アメリカ合衆国連邦政府、6位：ブルークロス・ブルーシールド協会（保険会社の連合体）、7位：ウェイン州立大学、8位：ミシガン州政府であり（9位：GM、10位：クライスラー）経済が崩壊状態であることがわかる[19][20][21][22]。 出身者 ミット・ロムニー（政治家） - 但し、高校まではデトロイト近郊都市ブルームフィールド・ヒルズ市で育つ。その後ミシガン州を離れる。 アリス・クーパー（ミュージシャン） エミネム（ミュージシャン） キッド・ロック（ミュージシャン） アニタ・ベイカー（ミュージシャン） ホワイト・ストライプス（ミュージシャン） ジョージ・クリントン（ミュージシャン） ザ・ブラック・ダリア・マーダー（ミュージシャン） ジミー・エドガー（ミュージシャン） スージー・クアトロ（ミュージシャン） グレン・フライ（ミュージシャン） マービン・レノアー（ミュージシャン） マイク・ケリー（ミュージシャン、現代美術家） 人口動勢 概略 デトロイトは大きなカルデア人住民及びこの国で最大のコミュニティーの本拠地でもある。最近、この地域はアジア系アメリカ人（ミャオ族の支族であるモン人が帰化した）及びヒスパニック・コミュニティーが成長していると確認された。この都市の南西部側は大きなメキシコ系アメリカ人コミュニティーが含まれる。クリント・イーストウッドが監督・プロデューサー・主演をつとめた2008年のアメリカ映画『グラン・トリノ』（Gran Torino）は、このモン人系アメリカ人・コミュニティーを描いている。 デトロイト市内の人口の8割を黒人が占める。その多くが、自動車産業関連の職を求めて南部から移住してきた人とその子孫である（アフリカ系アメリカ人の大移動）。一方、白人の多くは郊外の衛星都市に住んでいる。郊外の衛星都市の住民は9割以上を白人が占めている。 アメリカで最も治安が悪いと言われているデトロイト市内に比べて、郊外の衛星都市には裕福な人々が多く住んでおり、治安は非常に良く対照的である。衛星都市に住む住民は治安の悪いデトロイト市内に入ること無しに生活が成り立っており、デトロイト市内の空洞化に拍車をかけ、空き地や巨大廃墟ビルが多く見受けられる。長期の傾向としては人口減少が続いており、ピークから半減している。 高い犯罪発生率、失業率、そして貧困率といった状況が労働力を流出させ、人口減少に繋がっている[1]。 人口 以下は2000年現在の国勢調査における人口統計データである。 基礎データ 人口：951,270人 世帯数：336,428世帯 家族数：218,341家族 人口密度：6,855.1人/mi2（2,646.7人/km2） 住居数：375,096軒 住居密度：2,703.0軒/mi2（1,043.6軒/km2） 人種別人口構成 白人：12.26% アフリカン・アメリカン：81.55% ネイティブ・アメリカン：0.33% アジア人：0.97% 太平洋諸島系：0.03% その他の人種：2.54% 混血：2.32% ヒスパニック・ラテン系：4.96% 年齢別人口構成 18歳未満：31.1% 18-24歳：9.7% 25-44歳：29.5% 45-64歳：19.3% 65歳以上：10.4% 年齢の中央値：31歳 性比（女性100人あたり男性の人口） 総人口：89.1 18歳以上：83.5 世帯と家族（対世帯数） 18歳未満の子供がいる：33.9% 結婚・同居している夫婦：26.7% 未婚・離別・死別女性が世帯主：31.6% 非家族世帯：35.1% 単身世帯：29.7% 65歳以上の老人1人暮らし：9.2% 平均構成人数 世帯：2.77人 家族：3.45人 収入と家計 収入の中央値 世帯：29,526米ドル 家族：33,853米ドル 性別 男性：33,381米ドル 女性：26,749米ドル 人口1人当たりの収入：14,717米ドル 貧困線以下 対人口：26.1 % 対家族数：21.7 % 18歳未満：34.5 % 65歳以上：18.6 % その他 現在のデトロイト市民の47 %は職務上無学である[24]。 72%の子供は、シングルマザー（未婚の母）の家庭に生まれる。 治安 上述したとおり、治安は悪く、米国100大都市での犯罪率は最悪である。2008年には、人口10万人あたり1,220件の暴力事件が発生。2009年、フォーブスがアメリカで最も危険な街と名指ししたほか、2010年にはCNNが「世界の治安ワースト10都市」の1つに選んだ[26]。2012年に発表されたFBIの統計では、1000人当たりの暴力的犯罪件数は21.4件で、全米2位（1位は近隣のフリント市）、殺人件数は344に及んだ[27]。ミシガン州知事のは、2013年、デトロイトの財政破綻に関連して「財政に持続可能性はなく治安の悪化にも歯止めがかからない現状を踏まえると、デトロイト市は崩壊していると言える」と語っている[28]。 ゼネラル・モーターズが破綻した際には、総額6900万ドルの失業対策及び、警察官の雇用費用が打ち出された[1]。 文化 メディア デトロイト市をサービスしている主要日刊紙はDetroit Free Press及びDetroit Newsである。他のデトロイトの新聞は週刊The Metro Timesである。デトロイト市はこの州で最大なアフリカン・アメリカン所有新聞、週刊Michigan Chronicle、及びアフリカン・アメリカン読者向けの他の新聞、Michigan Citizenの本拠地でもある。 デトロイト市のテレビジョン市場はアメリカ合衆国内で11番目に最大である 。デトロイトから放送している多くのテレビジョン放送局はほぼすべてのデトロイトを本拠地としている放送局の送信施設がある、サウスフィールドにスタジオを所有している。デトロイトから放送している放送局はWJBK（Fox）、WDIV-TV（NBC）、WXYZ（ABC）（広島ホームテレビ（テレビ朝日系）と姉妹局提携）、及び WWJ-TV（CBS） が含まれる。他のデトロイト大都市圏のテレビジョン放送局はWMYD（My）、WKBD（CW）、WPXD-TV（Pax TV）及び WADL-TV（主要なインフォマーシャル放送）が含まれる。WTVS はこの都市のPBS会員局である。デトロイトの人々は Windsor 内を本拠地としているCBCテレビジョン 系列、CBET Ch. 9からの放送波も受信できる。視聴者の場所によってはTVOntario、CTV及びSRCネットワークも受信できる。コムキャストはこの都市向けにケーブルTVを提供している。 デトロイトはまた多様なラジオ放送局によってサービスされている。主要なAM放送局は WJR 760（ニュース/トーク）、WWJ 950（ニュース）、CKLW（カナダの一般的なトーク）及びWDFN 1130（スポーツ）である。いくつかのFM放送局はWNIC 100.3（複合ジャンル）、WJLB 97.9（アーバンコンテンポラリー）、WMXD（アーバンアダルトコンテンポラリー）、及び WOMC 104.3（オールディーズ）が含まれる。WDET 101.9はこの都市のNPR 放送局である。WUOM 91.7及びWEMU 89.1は地域 NPR 系列でもあるWDET。Windsor ラジオ放送局 CIMX 88.7及びCBC 89.9はデトロイト地域でも聞く事ができる。 音楽 デトロイト交響楽団が市内のマックス・F・フィッシャー・ミュージック・センターに本拠を置いている。このオーケストラは、ポール・パレーが音楽監督をつとめた1951年から1962年と、アンタル・ドラティの音楽監督をつとめた1977年から1981年に飛躍的な発展を遂げ、アメリカ十大オーケストラのひとつに数えられ、大量の録音によって世界的な名声を博した。現在の音楽監督はレナード・スラットキンである。 モータウンミュージックの発祥の地である[29]。 スポーツ デトロイトは北米で4つの主要なスポーツを代表するプロフェッショナルチームの本拠地である（バスケットボールのデトロイト・ピストンズは郊外のオーバーンヒルズにあるザ・パレス・オブ・オーバーンヒルズで試合をする）。 クラブスポーツリーグ競技場デトロイト・タイガース野球MLBコメリカ・パークデトロイト・ライオンズフットボールNFLフォード・フィールドデトロイト・ピストンズバスケットボールNBAザ・パレス・オブ・オーバーンヒルズデトロイト・レッドウィングスアイスホッケーNHLジョー・ルイス・アリーナデトロイト・ショックバスケットボールWNBAザ・パレス・オブ・オーバンヒルズデトロイト・デモリションアメリカンフットボールNWFAデトロイト・イグニッションサッカーMISL、XSLコンピュウェア・アリーナ この都市は3つの活動的な主要スポーツの開催地である：野球向けのコメリカ・パーク、アメリカンフットボール向けのフォード・フィールド及びアイスホッケー向けのジョー・ルイス・アリーナ。 1982年から1988年まで、先述のルネッサンス・センターを中心とした市街地を利用して、F1が開催された。F1は一つの国で一開催という原則があるが、アメリカは国土が広いことから一時期複数回のF1が開催されており、「アメリカ東GP」（「アメリカ西GP」はカリフォルニア州のロングビーチ市街地）または「デトロイトGP」という名称が用いられた。また1989年から1992年まで、インディカー・シリーズ（当時はCARTとして）が、同じコースで開催されている。CART（チャンプカー）はその後、ベルアイル島Belle Isleに開催の舞台を移し、2001年までCARTのレースとして開催。2007年からはインディカー（IRL）のレースとして開催されている（なお、インディカーとチャンプカーは1996年から2007年までの12年間分裂状態にあった）。なお、シルベスター・スタローン監督のカーレースをテーマにした映画「ドリヴン」では、このベルアイル島のCARTレースの模様が映画のシーンに用いられている。メインスポンサーであるゼネラル・モーターズの経営不振により、2008年から2011年までは開催が見送られていたが、2012年にインディカー・シリーズのカレンダーに復活した。 無制限の水上滑走艇ボートレース APBA ゴールドカップは1990年以来毎年デトロイトで開催される。このレースはBelle Isle 近くのデトロイト川で開催される。 コメリカ・パークは2005年7月12日の2005年のMLBオールスターゲームの開催地となり、フォード・フィールドは2006年2月5日の第40回スーパーボウルの開催地となる。 また、デトロイトは1944年大会、1952年大会、1956年大会、1960年大会、1964年大会、1968年大会、及び1972年大会と、過去7回オリンピックの開催都市に立候補した（いずれも落選）。 交通 空港 デトロイト・メトロポリタン国際空港（DTW） デトロイト地域の主要なこの空港はロミュラス（Romulus）に位置していてデルタ航空とスピリット航空のハブ空港となっている。 Coleman A・ヤング国際空港（DET） 現在商業旅客サービスを停止している、元デトロイトシティ空港とも知られている。 ウイロウ・ラン空港（YIP） 高速道路 デトロイト市は I-75、I-94、I-96、I-696、I-275、及びI-375を含む、6つの主要な州間高速道路が交わっている。 鉄道 シカゴ - ポンティアック間を結ぶアムトラックのデトロイト駅（ミシガン・セントラル駅とは異なる）が存在する。 市内の輸送機関 デトロイト市の輸送機関サービスはデトロイト市交通局（Detroit Department of Transportation 略：DDOT）によって提供されている。デトロイト交通局は路線バスと障害者向けのパラトランジットサービスを直営で行っている。なお、デトロイト市を含むデトロイト大都市圏の4つの郡が共同で地域交通局（Suburban Mobility Authority for Regional Transportation 略：SMART）を運営しており、そのバスもデトロイト市内に乗り入れている。 デトロイト市はダウンタウン地域で2.9マイルのループ路線をサービスしている、ピープル・ムーバーと知られるライトレール・システムを運行するデトロイト交通公社の運営も行っている。 姉妹都市 デトロイト市はいくつかの都市と姉妹都市の提携をしている。このうち、豊田、トリノはそれぞれトヨタ自動車、フィアットの本拠地であり、自動車工業の街として知られている。 重慶市（中華人民共和国 直轄市） ドバイ（アラブ首長国連邦 ドバイ首長国） キトウェ（ザンビア共和国 カッパーベルト州） ミンスク（ベラルーシ共和国 ミンスク特別市） ブカレスト（ルーマニア国 ワラキア地方 ブカレスト首都県） ナッソー（バハマ国 ニュープロビデンス島） 豊田市（日本国 中部地方 愛知県） トリノ（イタリア共和国 ピエモンテ州） 脚注 注釈 出典 関連項目 モータウン - デトロイト発祥のレコードレーベル。名前もデトロイトが自動車の街であることを示す"Motor Town"の略である。 デトロイト・テクノ ロボコップ - 財政破綻して私企業に支配された近未来のデトロイトが舞台。現実のデトロイトも2013年7月に財政破綻を宣言し連邦倒産法第9章の適用を申請。 デトロイト ビカム ヒューマン - 人間そっくりのアンドロイドが製造されている2038年のデトロイトが舞台。 デトロイト大都市圏における日本人の歴史 デトロイト市警察 「デトロイト」の異称を持つ他国の都市 サンクトペテルブルク - 「ロシアのデトロイト」と呼ばれている。 広州 - 「中国のデトロイト」と呼ばれている。 サンベルナルド・ド・カンポ - 「ブラジルのデトロイト」と呼ばれている。 タミルナドゥ州 - 「インドのデトロイト」と呼ばれている。 タイ - 「ASEANのデトロイト」と呼ばれている。 豊田市、刈谷市 - 「日本のデトロイト」と呼ばれている。自動車産業黎明期には「」なるものも存在した。 外部リンク (in English) (in Japanese) (in English)

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%87%E3%83%88%E3%83%AD%E3%82%A4%E3%83%88

Je,Ngamia anaweza kaa bila maji kwa muda gani?

Kuku

swahili

Kuku (Gallus gallus domesticus) ni ndege anayefugwa na binadamu nyumbani tangu miaka 8,000 hivi. Kwa sababu hiyo ni miongoni mwa wanyama waliosambaa zaidi duniani na ndio ndege walio wengi zaidi duniani.[1] Watu hutumia nyama yake na mayai kama chakula. Mwanzoni kuku walifungwa kwa ajili ya mchezo wa mapigano ya kuku na kwenye sherehe maalumu. [2]Katika nchi za baridi malaika yao, ambayo ni manyoya madogo ya chini, yanatumiwa kwa kujaza mashuka au makoti. Samadi ya kuku ni mbolea nzuri lakini inapaswa kukaa kwa muda kabla ya kutumiwa. Idadi ya kuku duniani inakadiriwa kuwa zaidi ya bilioni 10 (mpaka kufikia bilioni 24 mwaka 2003) na wengi wanafugwa kwa wingi wakiotamiwa na kuishi zizini. Kwa njia ya ufugaji aina nyingi za kuku zimeendelezwa kwa kuchagua wale wenye tabia maalumu na kuzaliana. Wanaofugwa siku hizi ni aina zinazotoa hasa nyama na aina nyingine zinatoa hasa mayai. Kuku dume huitwa jogoo na jike ni tembe; mtoto wa kuku ni kifaranga. Kutokana na ufugaji uwezo wa kuruka umepotea. Katika mazingira asilia kuku huishi miaka 5-11 lakini wale wanaofugwa kwa wingi wanachinjwa baada ya wiki 6-8 kama ni kuku wa nyama na baada ya mwaka mmoja kama ni kuku wa mayai. Kati ya aina zinazofugwa kwa mayai karibu madume wote, yaani nusu ya vifaranga, wanauawa mara moja kwa sababu hawatagi mayai na aina hii haileti nyama ya kutosha. Asili ya kuku zetu ni kuku-mwitu mwekundu wa Asia ya Kusini-Mashariki. Ilisemekana kuwa, kuku walianza huko India, lakini ushahidi wa sasa unaonyesha kuwa walianza huko Vietnam miaka 10,000 iliyopita. Ufugaji wake ulisambazwa Asia Bara na Polynesia. Mabaki ya mifupa ya kuku yamepatikana China yakiwa na umri wa miaka 8,000. Kutoka Asia ya Kusini-Magharibi kuku walisambazwa pia Uhindi na kupitia Uajemi hadi Ugiriki na sehemu nyingine za Ulaya, Misri n.k. Inaaminiwa ya kwamba kuku waliletwa Amerika Kusini kabla ya kuja kwa Kolumbus kupitia Pasifiki. Chakula Kuku hula majani na nyama. Wakiwa mwituni mara nyingi huonekana wakitumia muda wao mwingi kuparua-parua kutafuta mbegu, wadudu na hata wanyama wakubwa kama vile mijusi na panya pori wadogo. Kuku huweza kuishi kwa miaka mitano mpaka kumi na moja kadiri ya spishi husika. Kuku wa biashara hukua kwa wiki sita tu kabla ya kuchinjwa. Kuku wanaokula kwa kutangatanga huweza kuchinjwa kuanzia wiki ya 14 na kuendelea. Kuku maalumu wa mayai huweza hata kutaga mayai 300 kwa mwaka kila mmoja. Baada ya mwaka mmoja uwezo wa kuku kutaga hupungua na kuku hao huchinjwa kwa ajili ya nyama. Kuku aliyevunja rekodi ya dunia, ni yule aliyeishi kwa zaidi ya miaka 16. Biolojia ya kawaida ya mazingira, kuku dume, jogoo, hutofautiana na kuku jike, tena kwa mwonekano wao. Majogoo huwa na kilemba na mkia maridadi, huku wakiwa pia na manyoya marefu mgongoni na shingoni mwao. Japo kuna baadhi ya aina ya kuku, ambao jogoo hawana kilemba chao, isipokuwa tu manyoya mengi. Kuku wafugwao hawana uwezo mkubwa wa kuruka, japokuwa kuku wepesi wana uwezo wa kuruka juu ya uzio, kuta. Mara kadhaa kuku huruka kuyatizama mazingira yao, lakini mara nyingi huwa juu ya kuwakimbia adui. Kuku huwa na tabia ya kutaga mayai kwenye kiota ambacho kina mayai tayari. Baadhi ya wakulima hutumia mayai ya unsushi ili kuwavutia kuku watage maeneo wanayoyataka wao. Kuku pia huwa wasumbufu sana kuhusu mahali panapowafaa kutumika kwa majogoo huashiria uwepo katika himaya yake kwa majogoo wengine. Hata hivyo mara nyingine kuwika huwa ni kutokana na kusumbulia mara kadhaa. Temba hutumika mara baada ya kutaga na pia wakati wa kuwaita watoto wao. Makuzi Jogoo anapopata chakula huwaita kuku wengine na kuwapa fursa ya kula kwanza. Hufanya hivi kwa kulia kwa mlio wa juu na kuinua chakula na kukiangusha tena mara kadhaa, jogoo hueleza mbele ya temba wake, kwa kumzunguka huku bawa moja likiwa chini na kucheza huku huamsha ubongo wa temba na jogoo huendelea na kazi ya kumzalisha temba huyo. Uzazi Kuku hutaga mayai mpaka yanapoisha kwenye mfuko wake. Kisha huanza kutamia. Wakati huu kuku hutulia kwenye kiota chake bila ya kutembea wala kula, huku tu akigeuzageuza mayai yake, akijitahidi kuweka kiwango sawa cha joto na unyevu kwa mayai yote. Huchukua kwa wastani siku 21 tu mpaka mayai kuanguliwa. Mayai huanza kukomaa mara tu baada ya kuanza kutamiwa. Wakati wa kuanguliwa, kuku husaidia kuvunja mayai taratibu na kuwasaidia vifaranga kutoka. Kuku kwa kawaida, hukaa kwenye kiota kwa siku mbili baada ya kuangua mayai yake. Mayai yote ambayo hayakurutubishwa na jogoo, hayataanguliwa. Kuku kisha kusubiri kwa siku kadhaa, hukiacha kiota chake. Kuku huwa mkali sana nyakati hizi, na kuwafunika vifaranga mara nyingi ili kuwapa joto. Huwaongoza kwenye chakula na maji, kuwaita kwenye chakula na mara kadhaa huwalisha moja kwa moja. Hukaa nao kwa wiki kadhaa mpaka wawe wakubwa, na pindi wanapokuwa, hupoteza hamu nao na kuanza kutaga nao. Ufugaji wa kuku Kuku ni mnyama mwenye faida kubwa sana kwa mwanadamu na viumbe vinginevyo: kuku hutaga mayai ambayo hutumika kama chakula kwa wanadamu na viumbe vingine. Watu wengine hukosa faida za wanyama hao kwa sababu hawajui njia sahihi za ufugaji wa kuku. Zaidi ya kuku bilioni 50 huzalishwa duniani kwa ajili ya chakula, hasa kwa ajili ya nyama na mayai yao. Kwa ujumla, Ulaya hutumia mayai milioni 29 kwa siku. Siku hizi watu hukuza kuku kwa kutumia kemikali za viwandani, ambazo huleta madhara kwa kuku, hivyo kufanya ukuaji wao kuwa mbovu, mayai yao kuwa mabaya, hata ladha huwa mbaya. Afadhali tuachane na njia hizo, tufuate njia za kawaida za ufugaji wa kuku tutapata faida nzuri sana na manufaa makubwa kiafya. Kuku kama chakula Nyama ya kuku hupendwa sana, hasa kwa ajili ya ladha yake na bei yake ndogo. Hupikwa kwa namna mbali mbali. Tazama pia Kuku Mashuhuri Tanzania Magonjwa ya Kuku Kuku wa Nyama Picha za kuku Jogoo Kuku jike Jogoo Ameraucana Jogoo buluu wa Sumatra Marejeo Viungo vya nje at Curlie Jamii:Kuku Jamii:Kuku na jamaa Jamii:Wanyama wa Biblia

https://sw.wikipedia.org/wiki/Kuku

কম্পিউটার বিজ্ঞানের মোট কয়টি শাখা রয়েছে ?

বিজ্ঞান

bengali

ভৌত বিশ্বের যা কিছু পর্যবেক্ষণযোগ্য, পরীক্ষণযোগ্য ও যাচাইযোগ্য, তার সুশৃঙ্খল, নিয়মতান্ত্রিক গবেষণা ও সেই গবেষণালব্ধ জ্ঞানভাণ্ডারের নাম বিজ্ঞান। ল্যাটিন শব্দ সায়েনটিয়া (scientia) থেকে ইংরেজি সায়েন্স শব্দটি এসেছে, যার অর্থ হচ্ছে জ্ঞান। বাংলা ভাষায় বিজ্ঞান শব্দটির অর্থ বিশেষ জ্ঞান।[2] ধারাবাহিক পর্যবেক্ষণ ও গবেষণার ফলে কোন বিষয়ে প্রাপ্ত ব্যাপক ও বিশেষ জ্ঞানের সাথে জড়িত ব্যক্তি বিজ্ঞানী, বিজ্ঞানবিদ কিংবা বৈজ্ঞানিক নামে পরিচিত হয়ে থাকেন। বিজ্ঞানীরা বিশেষ বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি অনুসরণ করে জ্ঞান অর্জন করেন এবং প্রকৃতি ও সমাজের নানা মৌলিক বিধি ও সাধারণ সত্য আবিষ্কারের চেষ্টা করেন।[3] বর্তমান বিশ্ব এবং এর প্রগতি নিয়ন্ত্রিত হয় বিজ্ঞানের মাধ্যমে। তাই এর গুরুত্ব অপরিসীম। ব্যাপক অর্থে যেকোনো জ্ঞানের পদ্ধতিগত বিশ্লেষণকে বিজ্ঞান বলা হলেও এখানে বিশেষায়িত ক্ষেত্রে শব্দটি ব্যবহার করা হবে। বিজ্ঞানের ক্ষেত্র মূলত দুটি: সামাজিক বিজ্ঞান এবং প্রাকৃতিক বিজ্ঞান। জীববিজ্ঞান, পদার্থবিজ্ঞান, রসায়ন-সহ এ ধরনের সকল বিজ্ঞান প্রাকৃতিক বিজ্ঞানের অন্তর্ভুক্ত। অন্যদিকে মানুষের আচার-ব্যবহার এবং সমাজ নিয়ে যে বিজ্ঞান তা সমাজ বিজ্ঞানের অন্তর্ভুক্ত। তবে যে ধরনেরই হোক বিজ্ঞানের আওতায় পড়তে হলে উক্ত জ্ঞানটিকে সুনির্দিষ্ট পর্যবেক্ষণ এবং পরীক্ষণের মাধ্যমে প্রমাণিত হতে হবে। আর একই শর্তের অধীনে যে গবেষকই পরীক্ষণটি করুন না কেন ফলাফল একই হতে হবে। অর্থাৎ ব্যক্তি চেতনা অনুযায়ী বিজ্ঞানভিত্তিক পরীক্ষণের ফলাফল কখনও পরিবর্তিত হতে পারে না। গণিতকে অনেকেই তৃতীয় একটি শ্রেণী হিসেবে দেখেন। অর্থাৎ তাদের মতে প্রাকৃতিক বিজ্ঞান, সামাজিক বিজ্ঞান আর গণিত এই তিনটি শ্রেণী মিলে বিজ্ঞান। ঐ দৃষ্টিকোণে গণিত হল আনুষ্ঠানিক বিজ্ঞান আর প্রাকৃতিক ও সামাজিক বিজ্ঞান হল পরীক্ষণমূলক বিজ্ঞান। প্রাকৃতিক ও সামাজিক বিজ্ঞানের সাথে গণিতের মিল-অমিল উভয়ই রয়েছে। গণিত একদিক থেকে পরীক্ষণমূলক বিজ্ঞানের সাথে সামঞ্জস্যপূর্ণ যে, উভয়টিই একটি নির্দিষ্ট বিষয়ে পদ্ধতিগত অধ্যয়ন করে। আর পার্থক্য হচ্ছে, পরীক্ষণমূলক বিজ্ঞানে পরীক্ষণের মাধ্যমে প্রমাণ করা হলেও গণিতে কোন কিছু প্রতিপাদন করা হয় আগের একটি সূত্রের (প্রায়োরি) উপর নির্ভর করে। এই আনুষ্ঠানিক বিজ্ঞান, যার মধ্যে পরিসংখ্যান এবং যুক্তিবিদ্যাও পড়ে, অনেক সময়ই পরীক্ষণমূলক বিজ্ঞানের অগ্রগতিতে বিশেষ ভূমিকা রাখে। তাই পরীক্ষণমূলক বিজ্ঞানে উন্নতি করতে হলে আনুষ্ঠানিক বিজ্ঞানের প্রসার আবশ্যক। কিভাবে কোন কিছু কাজ করে (প্রাকৃতিক বিজ্ঞান) বা কিভাবে মানুষ চিন্তা করে (সামাজিক বিজ্ঞান) তাই আনুষ্ঠানিক বিজ্ঞান ব্যাখ্যা করে। ইতিহাস বিজ্ঞান ব্যাপক অর্থে জ্ঞান অর্জনের জন্য ব্যবহৃত একটি বিশেষ শব্দ যা আধুনিক যুগের আগে অনেক ঐতিহাসিক সভ্যতার মধ্যে বিদ্যমান ছিল। আধুনিক বিজ্ঞান এর পদ্ধতিতে স্বতন্ত্র এবং ফলাফলের মধ্যে সফল। বিজ্ঞান শব্দটি উৎপত্তিগত অর্থে এক ধরনের জ্ঞান বোঝাতো কিন্তু বিজ্ঞান সম্পর্কিত জ্ঞান অর্জন বুঝাতো না । বিশেষ করে, এটি ছিল এক ধরনের জ্ঞান যা মানুষ একে অপরের সাথে যোগাযোগ করতে ব্যবহৃত হত। উদাহরণস্বরূপ, প্রাকৃতিক বিষয়গুলির জ্ঞান সম্পর্কে রেকর্ড ইতিহাসের অনেক আগেই সংগৃহীত হয়েছিল এবং জটিল বিমূর্ত ধারণাগুলির উন্নয়ন ঘটেছিল । এটি জটিল ক্যালেন্ডার নির্মাণ, কৌশলগত উপায়ে বিষাক্ত উদ্ভিদকে খাবার উপযোগী করে তৈরি করার কৌশল এবং পিরামিডের মতো ভবনগুলি নিয়ে গবেষণা করার কাজে ব্যবহৃত হত । যাইহোক, এই ধরনের জিনিসগুলির জ্ঞানের মধ্যে কোন সঙ্গতিপূর্ণ বিশিষ্ট পার্থক্য তৈরি করা হয়নি যা প্রতিটি সম্প্রদায়ের মধ্যে সত্য এবং অন্যান্য ধরনের সাম্প্রদায়িক জ্ঞানের মতো, যেমন: পৌরাণিক কাহিনী এবং আইনি ব্যবস্থা । প্রাকাদিকাল সক্রেটিস পূর্ব দার্শনিকগণ দ্বারা "প্রকৃতি" (প্রাচীন গ্রিক ফোসিস) এর ধারণার উদ্ভাবনের আগে, একই শব্দটি ব‍্যবহার করা হত একটি প্রাকৃতিক "পথ" যেভাবে একটি উদ্ভিদ বৃদ্ধি পায় বোঝাতে অথবা একটি উপজাতি যেভাবে একটি নির্দিষ্ট ঈশ্বরকে পূজা করে বোঝাতে । এই কারণেই এই দাবি করা হত যে, কঠোর অর্থে এই পুরুষরা প্রথম দার্শনিক ছিল। এমনকি ধারণা করা হত প্রথম মানুষটি "প্রকৃতি" এবং "রীতি" প্রভৃতির পার্থক্য স্পষ্ট করে তুলে ধরেছিল । বিজ্ঞান প্রকৃতির জ্ঞান হিসাবে বিশিষ্ট ছিল এবং প্রত্যেক সম্প্রদায়ের জন্য যা ছিল সত্য জিনিস, এবং এই ধরনের বিশেষ জ্ঞান সাধনার নাম ছিল দর্শন - প্রথম দার্শনিক-পদার্থবিজ্ঞানীর আলোচ্য বিষয় । তারা প্রধানত ছিল তত্ত্ববিদ, বিশেষ করে জ্যোতির্বিদ্যাতে আগ্রহী ছিল । এর বিপরীতে, প্রকৃতির জ্ঞানকে ব‍্যবহার করে প্রকৃতির অনুকরণ করার চেষ্টা , শাস্ত্রীয় বিজ্ঞানীদের দ্বারা নিম্ন শ্রেণির কারিগরদের জন্য আরও উপযুক্ত স্বার্থ হিসাবে দেখা হত । প্রথাগত (eon) এবং গবেষণামূলক বিজ্ঞান (ডক্সা) মধ্যে একটি স্পষ্ট পার্থক্য প্রাক-সক্রেটিস দার্শনিক পার্মিনাইডস (প্রায় ছয় শতকের প্রথম দিকে বা পঞ্চম শতকের প্রথম দিকে ) তৈরি করে ছিলেন । যদিও তাঁর কাজটি ছিল পেরি ফিসুয়েস (প্রকৃতির উপর) একটি কবিতা, প্রাকৃতিক বিজ্ঞানের পদ্ধতিতে একে একটি জ্ঞানতাত্ত্বিক প্রবন্ধ হিসেবে দেখা যেতে পারে। পার্মিনাইডস ' একটি প্রথাগত পদ্ধতি বা ক্যালকুলাসকে নির্দেশ করে যা প্রাকৃতিক ভাষাগুলির তুলনায় প্রকৃতির নিখুঁত বর্ণনা করতে পারে। "ফিজিস" এর অনুরূপ হতে পারে । প্রথম দিকে দার্শনিক বিজ্ঞানের ইতিহাসে একটি বড় টার্নিং পয়েন্ট হল সক্রেটিস কর্তৃক মনুষ্য প্রকৃতি, রাজনৈতিক সম্প্রদায়ের প্রকৃতি এবং মানব জ্ঞানের সহিত মানবিক বিষয়গুলির গবেষণায় দর্শন প্রয়োগের বিষয় বিতর্কিত কিন্তু সফল প্রচেষ্টা ছিল। তিনি পুরাতন ধরনের পদার্থবিজ্ঞানের গবেষণার সমালোচনা করেছিলেন যেমনটা কেবল বিশ্লেষণেই এবং স্ব-সমালোচনার অভাব ছিল । তিনি বিশেষ করে সচেতন ছিলেন যে কিছু প্রাথমিক পদার্থবিজ্ঞানী প্রকৃতিকে এমনভাবে ব্যবহার করেছিলেন যেখানে এর কোন বুদ্ধিমান শৃঙ্খলা নেই, যা কেবল গতি ও বস্তুর ক্ষেত্রকেই ব্যাখ্যা করে । মানবকেন্দ্রিক অধ্যয়ন ছিল পৌরাণিক এবং ঐতিহ্য ভিত্তিক, সক্রেটিস এর বাহিরে গিয়ে জ্ঞানদান করতে চেয়েছিলেন, তাই তাকে হত্যা করা হয়েছিল। অ্যারিস্টটল সক্রেটিসের চেয়ে কম বিতর্কিত পদ্ধতি তৈরি করেছিলেন। তিনি পূর্বের বিজ্ঞানীদের অনেক মীমাংসিত বিষয়কে প্রত্যাখ্যান করেছিলেন । উদাহরণস্বরূপ, তাঁর পদার্থবিজ্ঞানে সূর্য পৃথিবীর চারপাশে ঘুরে এবং অনেকগুলো প্রকৃতির অংশ হিসাবে যা ছিল মানুষের জন্য। প্রতিটি জিনিসের একটি আনুষ্ঠানিক কারণ এবং চূড়ান্ত কারণ থাকে এবং তার সাথে যুক্তিসঙ্গত মহাজাগতিক ক্রমের একটি ভূমিকা আছে । গতি এবং পরিবর্তনকে ইতিমধ্যে সম্ভাব্য বাস্তবায়ন হিসাবে বর্ণনা করা হয়েছিল তাদের ধরণটা কেমন তার উপর ভিত্তি করে । সক্রেটিস যখন দৃঢ়তার সাথে দাবি করেন যে মানুষের জন্য জীবিত থাকার সর্বোত্তম উপায় (একটি অধ্যয়ন অ্যারিস্টটল একে নৈতিকতা ও রাজনৈতিক দর্শনে বিভক্ত করেছিলেন) এর ব্যবহারিক প্রশ্ন বিবেচনা করার জন্য দর্শনের ব্যবহার করা উচিত, তখন তারা অন্য কোনও ধরনের প্রযোজ্য বিজ্ঞানের পক্ষে তর্কবিতর্ক করে না। অ্যারিস্টটল বিজ্ঞান এবং কারিগরদের ব্যবহারিক জ্ঞানের মধ্যে তীক্ষ্ণ পার্থক্য বজায় রেখেছিলেন । তাত্ত্বিক ধারণাকে মানবীয় ক্রিয়াকলাপের সর্বোচ্চ ধরণ হিসাবে তিনি বিবেচনা করতেন । কম জীবনধারা হিসাবে ব্যবহারিক চিন্তাভাবনা ভাল জীবনযাপনের জন্য উঁচুমানের এবং কারিগরদের জ্ঞান নিম্ন শ্রেণির জন্য উপযুক্ত বলে তিনি মনে করতেন । মধ্যযুগীয় বিজ্ঞান প্রাক-প্রাচীন এবং প্রাথমিক মধ্যযুগে প্রাকৃতিক ঘটনাগুলির অনুসন্ধানে অ্যারিস্টটলীয় পদ্ধতির ব্যবহার করা হয়েছিল । রোমান সাম্রাজ্যের পতনের সময় এবং পর্যায়ক্রমিক রাজনৈতিক সংগ্রামের সময় কিছু প্রাচীন জ্ঞান হারিয়ে গিয়েছিল, অথবা কিছুটা অস্পষ্ট অবস্থায় রাখা হয়েছিল। যাইহোক, বিজ্ঞানের সাধারণ ক্ষেত্র (বা "প্রাকৃতিক দর্শন" যেটিকে বলা হয়) এবং প্রাচীন বিশ্বের অধিকাংশ সাধারণ জ্ঞান সেভিলের ইসিডোরের মতো প্রাথমিক ল্যাটিন এনসাইক্লোপিডীয়দের কাজগুলির মাধ্যমে সংরক্ষিত ছিল। বাইজেন্টাইন সাম্রাজ্যে অনেক গ্রীক বিজ্ঞানের গ্রন্থগুলি নেস্টোরিয়ান্স এবং মনোফিসিটস গোষ্ঠী দ্বারা সম্পন্ন সিরিয়াক অনুবাদগুলিতে সংরক্ষিত ছিল। এইগুলির মধ্যে বেশিরভাগই পরবর্তীতে খলিফাদের অধীনে আরবিতে অনূদিত হয়েছিল, যার মধ্যে অনেক ধরনের শাস্ত্রীয় শিক্ষা সংরক্ষণ করা হয়েছিল এবং কিছু ক্ষেত্রে ক্ষেত্রে উন্নতি সাধিত হয়েছিল। উইসডম হাউস আব্বাসীয় যুগে ইরাকের বাগদাদে প্রতিষ্ঠিত হয়েছিল । একে ইসলামিক গোল্ডেন এজের সময় একটি প্রধান জ্ঞান চর্চা কেন্দ্র বলে বিবেচিত হয়, যেখানে বাগদাদে আল-কিন্ডি এবং ইবনে সাহল এর মত মুসলিম পণ্ডিত এবং কায়রোতে ইবনে আল-হায়তাম নবম থেকে ত্রয়োদশ শতাব্দী পর্যন্ত সমৃদ্ধ হয়েছিল বাগদাদ মোঘলদের দ্বারা ধ্বংস হওয়ার আগ পর্যন্ত । । ইবনে আল-হায়থাম যিনি পশ্চিমে আলহাজেন হিসেবে পরিচিত, তিনি পরীক্ষামূলক তথ্যের উপর জোর দিয়ে অ্যারিস্টটলীয় দৃষ্টিকোণকে আরও এগিয়ে নিয়ে গিয়েছিলেন । পরে মধ্যযুগীয় সময়ের মধ্যে, অনুবাদের জন্য চাহিদা বৃদ্ধি পেয়েছিল (উদাহরণস্বরূপ, টলেডো অনুবাদকদের বিদ্যালয়), পশ্চিমা ইউরোপীয়রা শুধুমাত্র ল্যাটিন ভাষায় নয় বরং গ্রিক, আরবি এবং হিব্রু থেকে ল্যাটিন অনুবাদ লিখিত সংগ্রহগুলি সংগ্রহ করতে শুরু করেছিল । বিশেষত, অ্যারিস্টটল, টলেমী, এবং ইউক্লিডের গ্রন্থগুলো উইসডম এর ঘরগুলিতে সংরক্ষিত ছিল যা ক্যাথলিক পণ্ডিতদের মধ্যে চাওয়া হয়েছিল । ইউরোপে, আলহাজেনের বুক অফ অপটিকস এর ল্যাটিন অনুবাদ সরাসরি ইংল্যান্ডে রজার বেকনকে (ত্রয়োদশ শতকে) প্রভাবিত করেছিল, যিনি আলহাজেনের দ্বারা প্রকাশিত আরও পরীক্ষামূলক বিজ্ঞান সম্পর্কে যুক্তি দিয়েছিলেন। মধ্যযুগ যুগ ধরে, পশ্চিমা ইউরোপে ক্যাথলিকবাদ ও আরিস্টোলেটিয়ালিজমের একটি সংশ্লেষণের উদ্ভব হয় যা পশ্চিমা ইউরোপে উদ্দীপ্ত ছিল, যেখানে বিজ্ঞান একটি নতুন ভৌগোলিক কেন্দ্র হয়ে উঠেছিল । কিন্তু পঞ্চদশ থেকে ষোড়শ শতাব্দীতে পণ্ডিতবাদের সকল দিক নিয়ে সমালোচনা করা হয়েছিল। রেনেসাঁ এবং আধুনিক বিজ্ঞান মধ্যযুগীয় বিজ্ঞান সক্রেটিস, প্লেটো এবং অ্যারিস্টটলের হেলেনিস্ট সভ্যতার মতামত বহন করে, যেমন আলহাজেনের হারানো কর্মের একটি বইয়ে দেখানো হয়েছে যেখানে 'আমি ইউক্লিড ও টলেমীর দুই বই থেকে অপটিক্সের বিজ্ঞান সমন্ধে তুলেছি, যা আমি যোগ করেছি প্রথম বক্তৃতা যা ইবনে আবি যোসেবিয়া এর ক্যাটালগ থেকে টলেমীর বই থেকে হারিয়ে যাওয়া (স্মিথ ২০০১): ৯১ (ভল .১), পি. এক্স. ভি । আলহাজেন নিছক টলেমীর দৃষ্টি তত্ত্বকে ভুল প্রমাণ করেছিলেন, কিন্তু তিনি অ্যারিস্টটলের তত্ত্ববিদ্যা বজায় রেখেছিলেন; রজার বেকন, ভিটেল্লো এবং জন পেখাম প্রত্যেকে আলহাজেনের বুক অফ অপটিক্স-এর উপর একটি তত্ত্ববিদ্যা রচনা করেছিলেন । একটি সংবেদন চিহ্নের শৃঙ্খলে সেন্সেশন, ধারণা এবং শেষ পর্যন্ত অ্যারিস্টটলের ব্যক্তিগত ও সার্বজনীন ফর্মগুলির স্বীকৃতি দিয়েছিলেন । দৃষ্টি তত্ত্বের এই মডেল Perspectivism হিসাবে পরিচিত হয়ে ওঠে, যা রেনেসাঁ শিল্পীদের দ্বারা ব্যবহৃত এবং অধ্যয়ন করা হয়েছিল । এ .মার্ক স্মিথ দৃষ্টিতত্ত্ব নিয়ে তার নিজস্ব দৃষ্টিভঙ্গি নির্দেশ করেছিল যা অ্যারিস্টটলের চারটির মধ্যে তিনটি কারণ আনুষ্ঠানিক, পদার্থ এবং চূড়ান্ত দোষে দায়ী, " যা মূলত অর্থনৈতিক, যুক্তিসঙ্গত এবং সুসঙ্গত।" যদিও আলহাজেন জানতেন যে একটি দৃশ্য একটি অ্যাপারচারের মাধ্যমে চিত্রিত করা হয়েছে যা হল তার বিপরীত । তিনি যুক্তি দেন যে দৃষ্টি হল উপলব্ধি সম্পর্কিত । যা কেপলার দ্বারা উল্টানো হয়েছিল , যিনি প্রবেশপথের ছাত্রকে মডেল করার জন্য এটির সামনে একটি অ্যাপারচার সহ একটি জলভর্তি কাঁচের মতো চোখের মডেল করেছিলেন । তিনি দেখেছিলেন যে, একক দৃষ্টিকোণ থেকে সমস্ত আলো এক গ্লাসে কাচের গোলকের পিছনে চিত্রিত হয়েছিল । অপটিক্যাল শিকল চোখের পেছনে রেটিনাতে শেষ হয় এবং ছবিটি উল্টে যায়। কোপার্নিকাস টলেমীর আলমাজেস্টের পৃথিবীকেন্দ্রিক মডেলের বিপরীতে সৌরজগতের একটি সূর্যকেন্দ্রিক মডেল তৈরি করেছিলেন। গালিলিও পরীক্ষামূলক ও গণিতের উদ্ভাবনী ব্যবহার করেছিলেন । যাইহোক, তিনি অষ্টম পোপ আরবান দ্বারা কোপার্নিকাসের ব্যবস্থার বিষয়ে লিখতে আশীর্বাদ পুষ্ট হয়েছিলেন । গালিলিও পোপের কাছ থেকে আর্গুমেন্ট ব্যবহার করেছিলেন এবং তাদেরকে "ডায়ালগ কনসার্নিং দ্য টু চিফ ওয়ার্ল্ড সিস্টেম" এ কাজটি সহজবোধ্যতার জন্য দিয়েছিলেন যা তাকে অনেকটা হতাশ করেছিল। উত্তর ইউরোপে প্রিন্টিং প্রেসের নতুন প্রযুক্তি ব্যাপকভাবে বহু আর্গুমেন্ট প্রকাশ করতে ব্যবহৃত হয়েছিল, কিছু কিছু ক্ষেত্রে প্রকৃতির সমসাময়িক ধারণাগুলির সাথে ব্যাপকভাবে মতবিরোধে ছিল। রেনি ডেসকার্টেস এবং ফ্রান্সিস বেকন একটি নতুন ধরনের অ-অ্যারিস্টটলীয় বিজ্ঞানের পক্ষে দার্শনিক আর্গুমেন্ট প্রকাশ করেছিলেন । Descartes দাবী করেন যে গ্যালিলিওর মত প্রকৃতির অধ্যয়ন করার জন্য গণিত ব্যবহার করা যেতে পারে এবং বেকন চিন্তার উপর গবেষণার গুরুত্বের উপর জোর দিয়েছিলেন । বেকন Aristotelian আনুষ্ঠানিক কারণ এবং চূড়ান্ত কারণের ধারণা নিয়ে প্রশ্ন তুলেছিলেন এবং বিজ্ঞানকে "সহজ" প্রকৃতির নিয়মগুলির মাধ্যমে অধ্যয়ন করা উচিত, যেমন- তাপকে কোনও নির্দিষ্ট প্রকৃতি বা "আনুষ্ঠানিক কারণ" বলে অভিহিত করা যায় না। এই নতুন আধুনিক বিজ্ঞান নিজেকে "প্রাকৃতিক আইন" হিসাবে বর্ণনা করতে শুরু করেছিল । প্রকৃতির গবেষণায় এই আপডেট পদ্ধতিটিকে যান্ত্রিক হিসাবে দেখা হয় । বেকন যুক্তি দেন যে বিজ্ঞানের উচিত সমস্ত মানব জীবনের উন্নতির জন্য ব্যবহারিক আবিষ্কারগুলির উপর জোর দেয়া । In the sixteenth century, Copernicus formulated a heliocentric model of the solar system unlike the geocentric model of Ptolemy's Almagest. This was based on a theorem that the orbital periods of the planets are longer as their orbs are farther from the centre of motion, which he found not to agree with Ptolemy's model.[5] Kepler and others challenged the notion that the only function of the eye is perception, and shifted the main focus in optics from the eye to the propagation of light.[6][7]:102 Kepler modelled the eye as a water-filled glass sphere with an aperture in front of it to model the entrance pupil. He found that all the light from a single point of the scene was imaged at a single point at the back of the glass sphere. The optical chain ends on the retina at the back of the eye.[lower-alpha 1] Kepler is best known, however, for improving Copernicus' heliocentric model through the discovery of Kepler's laws of planetary motion. Kepler did not reject Aristotelian metaphysics, and described his work as a search for the Harmony of the Spheres. Galileo made innovative use of experiment and mathematics. However, he became persecuted after Pope Urban VIII blessed Galileo to write about the Copernican system. Galileo had used arguments from the Pope and put them in the voice of the simpleton in the work "Dialogue Concerning the Two Chief World Systems," which greatly offended him.[8] In Northern Europe, the new technology of the printing press was widely used to publish many arguments, including some that disagreed widely with contemporary ideas of nature. René Descartes and Francis Bacon published philosophical arguments in favor of a new type of non-Aristotelian science. Descartes emphasized individual thought and argued that mathematics rather than geometry should be used in order to study nature. Bacon emphasized the importance of experiment over contemplation. Bacon further questioned the Aristotelian concepts of formal cause and final cause, and promoted the idea that science should study the laws of "simple" natures, such as heat, rather than assuming that there is any specific nature, or "formal cause," of each complex type of thing. This new modern science began to see itself as describing "laws of nature". This updated approach to studies in nature was seen as mechanistic. Bacon also argued that science should aim for the first time at practical inventions for the improvement of all human life. --> নবজাগরণের যুগ সপ্তদশ ও অষ্টাদশ শতকের মধ্যে আধুনিকতার প্রকল্প বেকন ও ডেসকার্টের দ্বারা উন্নত করা হয়েছিল যা দ্রুত বৈজ্ঞানিক অগ্রগতির দিকে এগিয়ে নিয়েছিল এবং একটি নতুন ধরনের প্রাকৃতিক বিজ্ঞান, গাণিতিক, পদ্ধতিগতভাবে পরীক্ষামূলক এবং ইচ্ছাকৃতভাবে উদ্ভাবনী এর সফল উন্নয়নের দিকে পরিচালিত হয়েছিল । নিউটন ও লিবনিজ একটি নতুন পদার্থবিজ্ঞান তৈরিতে সফল হয়েছিলেন যা এখন ক্লাসিক্যাল মেকানিক্স হিসাবে পরিচিত, যা পরীক্ষা দ্বারা নিশ্চিত করা যায় এবং গণিত ব্যবহার করে ব্যাখ্যা করা যায় । লিবনিস Aristotelian পদার্থবিদ্যা থেকে পদটি নিয়েছিলেন, কিন্তু এখন এটি একটি নতুন অ-টেলিওলজিকাল পদ্ধতিতে ব্যবহার করা হচ্ছে, উদাহরণস্বরূপ, "শক্তি" এবং "সম্ভাব্যতা" (Aristotelian "Energeia এবং potentia" এর আধুনিক সংস্করণ) । বেকনের শৈলীতে তিনি ধারণা করেছিলেন যে, বিভিন্ন ধরনের জিনিস প্রকৃতির একই সাধারণ আইন অনুযায়ী কাজ করে যার প্রতিটি ধরণের কোন বিশেষ আনুষ্ঠানিক বা চূড়ান্ত কারণ নেই। এই সময়ের মধ্যে "বিজ্ঞান" শব্দটি ধীরে ধীরে এক প্রকারের জ্ঞান বিশেষ করে প্রাকৃতিক জ্ঞানের প্রেক্ষাপট হিসাবে ব্যবহৃত হতে শুরু হয়েছিল যা পুরাতন শব্দ "প্রাকৃতিক দর্শনের" অর্থের কাছাকাছি চলে আসছে। উনিশ শতক জন হার্শেল এবং উইলিয়াম হুইয়েল উভয়ে মিলে প্রণালী বিজ্ঞানকে একটি সিস্টেমের মধ্যে নিয়ে এসেছিলেন পরে শব্দটি বিজ্ঞানীকে বুঝানো হত । যখন চার্লস ডারউইন 'দ্য অরিজিন অব স্পিসিজ' প্রকাশ করেছিলেন তখন তিনি বিবর্তনকে প্রতিষ্ঠিত করেছিলেন প্রচলিত জৈবিক জটিলতার ব্যাখ্যা হিসাবে । তাঁর প্রাকৃতিক নির্বাচনের তত্ত্বটি কীভাবে প্রজাতি উৎপন্ন হয়েছিল তার প্রাকৃতিক ব্যাখ্যা প্রদান করেছিল । তবে এটি কেবল শত বছর পরে ব্যাপক স্বীকৃতি লাভ করেছিল । জন ডাল্টন পরমাণুর ধারণাটির উন্নয়ন করেছিলেন । ঊনবিংশ শতাব্দীতে তাপবিদ্যুৎ এবং তড়িৎচুম্বকীয় তত্ত্বের আইনগুলিও প্রতিষ্ঠিত হয়েছিল, যার ফলে নতুন প্রশ্নগুলি উত্থাপিত হয়েছিল যা নিউটনের কাঠামো ব্যবহার করার মাধ্যমেও সহজেই উত্তর মেলেনি । উনিশ শতকের শেষ দশকে পরমাণুর বিভাজনকে পুনর্নির্মাণ করার ঘটনাটি আবিষ্কৃত হয়েছিল । এক্স-রশ্মি আবিষ্কার তেজস্ক্রিয়তা আবিষ্কারকে অনুপ্রেরণা দিয়েছিল। পরের বছর প্রথম উপপারমানবিক কণা ইলেকট্রন আবিষ্কৃত হয়েছিল । বিংশ শতাব্দী এবং তারপরেও আইনস্টাইনের আপেক্ষিকতাবাদ এবং কোয়ান্টাম বলবিদ্যা এর বিকাশের ফলে একটি নতুন পদার্থবিজ্ঞানের সাথে শাস্ত্রীয় বলবিজ্ঞানগুলির প্রতিস্থাপনের সৃষ্টি হয় যার দুটি অংশে রয়েছে তাদের মাধ্যমে প্রকৃতির বিভিন্ন ধরণের ঘটনা বর্ণনা করা যায়। শতাব্দীর প্রথমার্ধে কৃত্রিম সারের উন্নয়ন বিশ্বব্যাপী জনসংখ্যার বৃদ্ধি সম্ভব হয়েছে। একই সময়ে পরমাণু এবং নিউক্লিয়াস এর গঠন আবিষ্কার করা হয়েছিল, যার ফলে "পারমাণবিক শক্তি" (পারমাণবিক শক্তি) মুক্ত করা সম্ভব হয়েছিল। উপরন্তু, এই শতাব্দীর যুদ্ধ দ্বারা অনুপ্রাণিত বৈজ্ঞানিক উদ্ভাবনের ব্যাপক ব্যবহার অ্যান্টিবায়োটিকের আবিষ্কার সহজসাধ্য করেছিল যার ফলে মানুষের প্রত্যাশিত গড় আয়ু বৃদ্ধি পেয়েছিল। তাছাড়া পরিবহন বিপ্লব (অটোমোবাইল এবং বিমান), ICBMs এর উন্নয়ন, মহাকাশ নিয়ে প্রতিযোগিতা, এবং পারমাণবিক অস্ত্র নিয়ে প্রতিযোগিতা, সবকিছুই আধুনিক বিজ্ঞানের অনুগ্রহ যা সবাই গুরুত্বের সাথে গ্রহণ করেছে। বিংশ শতাব্দীর শেষ চতুর্থাংশে যোগাযোগের উপগ্রহগুলির সাথে সংযুক্ত ইন্টিগ্রেটেড সার্কিটগুলির বিস্তৃত ব্যবহার তথ্য প্রযুক্তির ক্ষেত্রে একটি বিপ্লব বয়ে নিয়ে আসে যার ফলে স্মার্টফোন সহ বিশ্বব্যাপী ইন্টারনেট এবং মোবাইল কম্পিউটিংয়ের উত্থান ঘটেছে। বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি প্রাকৃতিক ঘটনাগুলিকে একটি প্রজনন পদ্ধতিতে ব্যাখ্যা করার চেষ্টা করে। একটি ব্যাখ্যামূলক চিন্তাধারা পরীক্ষা বা অনুমানকে প্যারাসিমনির মত নীতিগুলি ("ওকামের ক্ষুর" নামেও পরিচিত) ব্যবহার করে ব্যাখ্যা করা হয় এবং সাধারণত অনুভূতি খোঁজার আশা করা হয়, ঘটনা সম্পর্কিত অন্যান্য স্বীকৃত তথ্য যাদের সবার কাছে গ্রহণযোগ্য বলে মনে হয়েছে। এই নতুন ব্যাখ্যাটি falsifiable পূর্বাভাস করতে ব্যবহৃত হয় পরীক্ষা বা পর্যবেক্ষণ দ্বারা পরীক্ষনীয় হয়। কোন নিশ্চিত পরীক্ষা বা পর্যবেক্ষণের আগে পূর্বাভাসগুলি করা হবে এবং প্রমাণ হিসাবে দেখা হবে যে এর মধ্যে কোন হেরফের হয়নি। ভবিষ্যদ্বাণীর অপ্রমাণ করাই হল অগ্রগতির প্রমাণ। এটি প্রাকৃতিক ঘটনা পর্যবেক্ষণের মাধ্যমে আংশিকভাবে করা হয়, কিন্তু পরীক্ষা-নিরীক্ষার মাধ্যমে নিয়ন্ত্রিত অবস্থার অধীনে শৃঙ্খলা রক্ষার জন্য প্রাকৃতিক ঘটনাগুলি অনুকরণ করার চেষ্টা করা হয় (পর্যবেক্ষণ বিজ্ঞানগুলির মধ্যে যেমন-জ্যোতির্বিদ্যা বা ভূতত্ত্ব যেখানে পূর্বাভাস পর্যবেক্ষণ একটি নিয়ন্ত্রিত পরীক্ষার মাধ্যমে সংগঠিত হতে পারে) বিজ্ঞানের ক্ষেত্রে গবেষণা বিশেষভাবে গুরুত্বপূর্ণ পারস্পরিক সম্পর্ক প্রতিষ্ঠার ক্ষেত্রে (পারস্পরিক সম্পর্কের ভুলত্রুটি এড়াতে)। যখন কোন অনুমান অসন্তোষজনক প্রমাণিত হয় তখন এটি সংশোধন বা বাতিল করা হয়। যদি প্রকল্প পরীক্ষায় টিকে যায় তবে এটি একটি প্রাকৃতিক তত্ত্বের কাঠামোতে রূপান্তরিত হতে পারে, যা নির্দিষ্ট প্রাকৃতিক ঘটনাগুলির আচরণের বর্ণনা দেওয়ার জন্য একটি যৌক্তিক, যুক্তিযুক্ত এবং স্বতন্ত্র মডেল বা কাঠামো হিসাবে বিবেচিত হয়। একটি তত্ত্ব সাধারণত একটি প্রকল্পের চেয়ে অনেক বিস্তৃত সেটের আচরণকে বর্ণনা করে। সাধারণভাবে, একটি বৃহৎ সংখ্যক অনুমান একক তত্ত্ব দ্বারা একত্রে আবদ্ধ হতে পারে। সুতরাং একটি তত্ত্ব হল এক ধরণের অনুমান যা আরও ব্যাপক সংখ্যক অনুমানের ব্যাখ্যা করতে পারে। সেই সূত্রে, তত্ত্বগুলি হ'ল অনুমান যার বেশিরভাগই বৈজ্ঞানিক নীতিমালাগুলির অনুসারে প্রণয়ন করা হয়। অনুমান পরীক্ষা করার পাশাপাশি বিজ্ঞানীরা একটি মডেল তৈরি করতে পারে যার মাধ্যমে যৌক্তিক, ভৌত বা গাণিতিক প্রতিনিধিত্বের ক্ষেত্রে প্রপঞ্চকে বর্ণনা বা চিত্রিত করার প্রচেষ্টা করবে যাতে পর্যবেক্ষণযোগ্য ঘটনাগুলির উপর ভিত্তি করে তারা নতুন প্রকল্প তৈরি করতে পারবে। হাইপোথিসিস পরীক্ষা করার সময় বিজ্ঞানীদের একটি ফলাফলের জন্য অন্যের উপর অগ্রাধিকার থাকতে পারে। তাই এটি নিশ্চিত করা গুরুত্বপূর্ণ যে বিজ্ঞান সম্পূর্ণভাবে এই পক্ষপাতকে দূর করতে পারে। এটি সতর্কভাবে পরীক্ষামূলক নকশা, স্বচ্ছতা, এবং পরীক্ষামূলক ফলাফলগুলির একটি সম্পূর্ণ পিয়ার রিভিউ প্রক্রিয়া এবং উপসংহার দ্বারা অর্জন করা যেতে পারে। পরীক্ষার ফলাফল ঘোষিত বা প্রকাশিত হওয়ার পর স্বাধীন গবেষকদের কাজ হল গবেষণাটি কীভাবে পরীক্ষা করা হয়েছিল তা দুইবার পরীক্ষা করা এবং ফলাফলগুলি নির্ভরশীল কিনা তা নির্ভর করে অনুরূপ পরীক্ষাগুলি অনুসরণ করার জন্য এটি সাধারণ অনুশীলন পরিচালনা করা। তাদেরকে তখনই সম্পূর্ণভাবে গ্রহণ করা হবে যখন বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি দ্বারা পুরোপুরি পক্ষপাতমূলক পক্ষপাতের প্রভাবকে কমিয়ে আনা সম্ভব হবে। গণিত এবং সাংগঠনিক/আনুষ্ঠানিক বিজ্ঞান গণিত বিজ্ঞানের জন্য অত্যাবশ্যক । বিজ্ঞান ক্ষেত্রে গণিতের একটি গুরুত্বপূর্ণ ফাংশন হল এটি বৈজ্ঞানিক মডেলকে প্রকাশের ক্ষেত্রে গুরুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন করে । পর্যবেক্ষণ এবং পরিমাপ সংগ্রহ, পাশাপাশি প্রকল্প রচনা করা এবং পূর্বাভাস প্রদানের ক্ষেত্রে প্রায়ই ব্যাপকভাবে গণিত ব্যবহারের প্রয়োজন হয় । উদাহরণস্বরূপ, পাটিগণিত, বীজগণিত, জ্যামিতি, ত্রিকোণমিতি, এবং ক্যালকুলাস সব পদার্থবিজ্ঞানের জন্য অপরিহার্য । কার্যত: বিজ্ঞানের প্রতিটি শাখায় গণিতের প্রয়োগ করা হয়, যেমন "বিশুদ্ধ" এলাকা হিসাবে "তত্ত্ব" এবং টপোলজির কথা বলা যায় । পরিসংখ্যানগত পদ্ধতিগুলি, যা বিজ্ঞানীদের গাণিতিক কৌশল অবলম্বন করে বিশ্বস্ততার সাথে পরীক্ষামূলক ফলাফলগুলির পরিমাণ মূল্যায়ন করার অনুমতি দেয় । পরিসংখ্যানগত বিশ্লেষণটি প্রাকৃতিক বিজ্ঞান ও সামাজিক বিজ্ঞান উভয় ক্ষেত্রেই একটি মৌলিক ভূমিকা পালন করে। কম্পিউটেশনাল বিজ্ঞান বাস্তব বিশ্বে পরিস্থিতি অনুকরণ করার জন্য কম্পিউটিং শক্তি প্রয়োগ করে যা গঠনগত গণিতের তুলনায় বৈজ্ঞানিক সমস্যা জনিত বিষয়গুলো খুব ভালভাবে বোঝার জন্য সাহায্য করতে পারে । সোসাইটি ফর ইন্ডাস্ট্রিয়াল অ্যান্ড অ্যাপ্লাইড ম্যাথম্যাটিকসের মতে, গণিতের জ্ঞান বৈজ্ঞানিক প্রবর্তনের তত্ত্ব এবং গবেষণার মতোই এখন গুরুত্বপূর্ণ বিষয় । গণিতবিদ ও দার্শনিকদের মধ্যে বিবর্তিত তত্ত্বের উত্থান এবং গণিতের ভিত্তিগুলির জন্য এটির ব্যবহারের জন্য বিংশ শতাব্দীর প্রথম দিকে আনুষ্ঠানিক যুক্তিবিজ্ঞানের গবেষণায় অনেক গুরুত্ব দেওয়া হয়েছিল । উল্লেখযোগ্য গণিতজ্ঞ এবং দার্শনিক যারা এই ক্ষেত্রে অবদান রেখেছেন তাদের মধ্যে রয়েছে গটলব ফ্রেজ, জিউসেপ পেয়ানো, জর্জ বুল, আর্নেস্ট জেরমেলো, আব্রাহাম ফ্রাংকেল, ডেভিড হিলবার্ট, বারট্রান্ড রাসেল এবং আলফ্রেড হোয়াইটহেড। প্যানানো গণিতের মতো বিভিন্ন স্বতন্ত্র সিস্টেমগুলি, যেমন- জেরেমো-ফেনেকেলের সেটমার্ক পদ্ধতি এবং প্রিন্সিপিয়া ম্যাথমেটিকা​ব্যবস্থার পাশাপাশি গণিতের ভিত্তি প্রমাণ করার জন্য অনেকের ধারণা ব্যবহার করা হয়েছিল । যাইহোক, ১৯৩১ সালে কার্ট গডেলের অসম্পূর্ণতা তত্ত্বের প্রকাশের সঙ্গে সঙ্গে তাদের বেশিরভাগ প্রচেষ্টা হ্রাস পেয়েছিল । গণিত, দর্শন ও কম্পিউটার বিজ্ঞানের শিক্ষার্থীরা বিশ্ববিদ্যালয়ে আজও সাংগঠনিক যুক্তিবিদ্যা অধ্যয়ন করে । উদাহরণস্বরূপ, বুলিয়ান বীজগণিত দ্বারা সমস্ত আধুনিক কম্পিউটারগুলি কার্যকরী হয় এবং এই শাখার জ্ঞান প্রোগ্রামারদের জন্য অত্যন্ত দরকারি । বিজ্ঞানের শাখা এবং ক্ষেত্র বৈজ্ঞানিক ক্ষেত্রগুলি সাধারণত দুইটি প্রধান গোষ্ঠীর মধ্যে ভাগ করা হয়: প্রাকৃতিক বিজ্ঞান, যা প্রাকৃতিক ঘটনা (জীববিজ্ঞান সহ) এবং সামাজিক বিজ্ঞান, যা মানবিক আচরণ ও সমাজের অধ্যয়ন করে । এই উভয় বিজ্ঞান গবেষণামূলক বিজ্ঞান, যার মানে তাদের জ্ঞানটি দৃশ্যমান ঘটনা এবং তার অবস্থার জন্য একই অবস্থার অধীনে কাজ করে এমন অন্যান্য গবেষকদের দ্বারা যাচাই করার জন্য সক্ষম হতে হবে । এছাড়াও সম্পর্কিত বিষয়গুলি যেমন আন্তঃসম্পর্কিত প্রয়োগ বিজ্ঞান হিসাবে শ্রেণীবদ্ধ করা হয়, যেমন ইঞ্জিনিয়ারিং এবং চিকিৎসা বিজ্ঞান । এই বিভাগগুলি ছাড়াও আরও বিশেষ বৈজ্ঞানিক ক্ষেত্র রয়েছে যাদেরকে অন্যান্য বৈজ্ঞানিক শাখার অন্তর্ভুক্ত করা যেতে পারে যদিও প্রায়ই তাদের নিজস্ব নামকরণ এবং দক্ষতা থাকে । গণিত, যাকে একটি সাংগঠনিক বিজ্ঞান হিসাবে শ্রেণীবদ্ধ করা হয় যার মধ্যে গবেষণামূলক বিজ্ঞান (প্রাকৃতিক ও সামাজিক বিজ্ঞান) উভয়ের সাদৃশ্য এবং বৈসাদৃশ্য আছে। এটি পরীক্ষামূলক অনুষঙ্গের অনুরূপ যা একটি উদ্দেশ্যের সাথে জড়িত এটি জ্ঞানের একটি ক্ষেত্রের সতর্ক এবং নিয়মানুগ গবেষণাকে অন্তর্ভুক্ত করে; অভিজ্ঞতাগত পদ্ধতির পরিবর্তে অগ্রাধিকারের ব্যবহার করে তার জ্ঞান যাচাইয়ের পদ্ধতির কারণে এটি ভিন্ন । সাংগঠনিক বিজ্ঞান যা পরিসংখ্যান এবং যুক্তিবিদ্যাকে অন্তর্ভুক্ত করে । তাদেরকে পরীক্ষামূলক বিজ্ঞানের অন্তর্ভুক্ত হওয়া অত্যাবশ্যক । সাংগঠনিক বিজ্ঞানে প্রধান অগ্রগতি প্রায়ই প্রধান পরীক্ষামূলক অনুষদের অগ্রগতিতে নেতৃত্ব দেয় । সাংগঠনিক বিজ্ঞান অনুমান, তত্ত্ব ও আইন নিয়ে গঠিত হওয়া অপরিহার্য উভয় বিষয়ই আবিষ্কার করে এবং বর্ণনা করে যে কীভাবে কোন জিনিস কাজ করে (প্রাকৃতিক বিজ্ঞান) এবং মানুষ কীভাবে চিন্তা করে এবং কাজ করে (সামাজিক বিজ্ঞান) । তার ব্যাপক অর্থ ছাড়াও, "বিজ্ঞান" শব্দটি কখনও কখনও বিশেষভাবে মৌলিক বিজ্ঞান (গণিত এবং প্রাকৃতিক বিজ্ঞান) বোঝাতে পারে । অনেক প্রতিষ্ঠানের বিজ্ঞান স্কুল বা অনুষদ চিকিৎসা বা প্রকৌশল বিভাগকে পৃথক করে দেখা হয় । তাদের প্রতিটিকে একটি প্রয়োগ বিজ্ঞান হিসাবে ধরা হয় । Scientific fields are commonly divided into two major groups: natural sciences, which study natural phenomena (including biological life), and social sciences, which study human behavior and societies. These are both empirical sciences, which means their knowledge must be based on observable phenomena and capable of being tested for its validity by other researchers working under the same conditions.[9] There are also related disciplines that are grouped into interdisciplinary applied sciences, such as engineering and medicine. Within these categories are specialized scientific fields that can include parts of other scientific disciplines but often possess their own nomenclature and expertise.[10] Mathematics, which is classified as a formal science,[11][12] has both similarities and differences with the empirical sciences (the natural and social sciences). It is similar to empirical sciences in that it involves an objective, careful and systematic study of an area of knowledge; it is different because of its method of verifying its knowledge, using a priori rather than empirical methods.[13] The formal sciences, which also include statistics and logic, are vital to the empirical sciences. Major advances in formal science have often led to major advances in the empirical sciences. The formal sciences are essential in the formation of hypotheses, theories, and laws,[14] both in discovering and describing how things work (natural sciences) and how people think and act (social sciences). Apart from its broad meaning, the word "science" sometimes may specifically refer to fundamental sciences (maths and natural sciences) alone. Science schools or faculties within many institutions are separate from those for medicine or engineering, each of which is an applied science. --> প্রতিষ্ঠান রেনেসাঁসকালীন সময় থেকে বৈজ্ঞানিক চিন্তাধারা ও গবেষণার প্রচার এবং গবেষণার জন্য শিক্ষিত সমাজগুলি বিদ্যমান ছিল । প্রাচীনতম জীবিত সংস্থাটি ইতালির অ্যাক্রেডেমিয়া দে লিন্সি যা ১৬০৩ সালে প্রতিষ্ঠিত হয়েছিল । বিজ্ঞানের সাথে সংশ্লিষ্ট জাতীয় একাডেমী কয়েকটি দেশে প্রতিষ্ঠিত হয়েছিল । যেমন-১৬৬০ সালে ব্রিটিশ রয়্যাল সোসাইটির এবং ১৬৬৬ খ্রিস্টাব্দে ফ্রান্সের অ্যাকাডেমি ডি সাইন্স যাত্রা শুরু করেছিল । ইন্টারন্যাশনাল কাউন্সিল ফর সায়েন্সের মতো আন্তর্জাতিক বৈজ্ঞানিক সংগঠনগুলি বিভিন্ন জাতির বিজ্ঞানীদের মধ্যে সহযোগিতা বৃদ্ধির জন্য গঠিত হয়েছে। অনেক সরকার বৈজ্ঞানিক গবেষণার সমর্থনে সংস্থাগুলিকে উৎসর্গ করেছে । বিশিষ্ট বৈজ্ঞানিক সংস্থায় মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে ন্যাশনাল সায়েন্স ফাউন্ডেশন, আর্জেন্টিনায় ন্যাশনাল সায়েন্টিফিক অ্যান্ড টেকনিকাল রিসার্চ কাউন্সিল, অস্ট্রেলিয়ায় সিএসআইআরও, ফ্রান্সের সেন্ট্রাল ন্যাশনাল দে লা রিচার্স সায়েন্টিফিক, ম্যাক্স প্লাংক সোসাইটি এবং জার্মানিতে ডয়েশ ফোর্শংজেমিনসচফ্ট এবং স্পেনের সিএসআইসি অন্যতম। বৈজ্ঞানিক সাহিত্য বৈজ্ঞানিক সাহিত্যের (Scientific literature) একটি বিশাল পরিসর প্রকাশিত হয়েছে । বৈজ্ঞানিক জার্নালগুলি বিশ্ববিদ্যালয় এবং অন্যান্য গবেষণা প্রতিষ্ঠানগুলিতে পরিচালিত গবেষণার ফলাফলগুলি ডকুমেন্ট আকারে প্রকাশ করে, যা বিজ্ঞানের একটি আর্কাইভ রেকর্ড হিসাবে কাজ করে। প্রথম বৈজ্ঞানিক পত্রিকা জার্নাল দেসভভানস দর্শনশাস্ত্র অনুসরণ করে ১৬৬৫ সালে প্রকাশনা শুরু করেছিল । সেই সময় থেকে সক্রিয় সাময়িকীর মোট সংখ্যা ক্রমান্বয়ে বৃদ্ধি পেয়েছে । ১৯৮১ সালে প্রকাশ্যে প্রকাশিত বিজ্ঞানী ও কারিগরি জার্নালগুলির সংখ্যা ছিল ১১,৫০০ । মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রের ন্যাশনাল চিকিৎসা লাইব্রেরী বর্তমানে ৫,৫১৬ জার্নালকে সূচিত করে যা জীবন বিজ্ঞান সম্পর্কিত বিষয়ের উপর নিবন্ধ রয়েছে । যদিও জার্নালগুলি ৩৯ টি ভাষায় হয়, তবুও সূচকের ১১২ শতাংশ নিবন্ধ ইংরেজিতে প্রকাশিত হয় । বেশিরভাগ বৈজ্ঞানিক পত্রিকা একক বৈজ্ঞানিক ক্ষেত্রকে অন্তর্ভুক্ত করে এবং সেই ক্ষেত্রের মধ্যেই গবেষণা প্রকাশ করে; গবেষণা সাধারণত একটি বৈজ্ঞানিক কাগজের আকারে প্রকাশ করা হয় । আধুনিক সমাজে বিজ্ঞানের এত স্পর্শকাতর হয়ে উঠেছে যে সাধারণভাবে বিজ্ঞানীদের কাছে কৃতিত্ব, খবর এবং যোগাযোগ করার জন্য এটি ব্যাপকভাবে গুরুত্বপূর্ণ বলে বিবেচিত হয়। বিজ্ঞানের ম্যাগাজিন যেমন নিউ সায়েন্টিস্ট, সায়েন্স এন্ড ভিই, এবং বৈজ্ঞানিক আমেরিকান অনেক বেশি পাঠকের প্রয়োজনগুলি পূরণ করে এবং গবেষণার কয়েকটি ক্ষেত্রে উল্লেখযোগ্য আবিষ্কার এবং অগ্রগতি সহ গবেষণার জনপ্রিয় অঞ্চলের একটি অ-টেকনিকাল সারসংক্ষেপ প্রদান করে । বিজ্ঞানের বইগুলি আরও অনেক লোকের আগ্রহের সাথে জড়িত । তাত্পর্যপূর্ণভাবে, বৈজ্ঞানিক কথাসাহিত্য রীতি, প্রাথমিকভাবে প্রকৃতির চমৎকার, পাবলিক কল্পনা এবং ধারণা প্রচার করে, যদিও তা বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি নয় । সাহিত্য বা আরও নির্দিষ্টভাবে কবিতার মত বিজ্ঞান ও অ-বৈজ্ঞানিক শাখার মধ্যবর্তী লিঙ্কগুলিকে তীব্রতর করার বা বিকাশের সাম্প্রতিক প্রচেষ্টায় রয়্যাল লিটারারি ফান্ডের মাধ্যমে ক্রিয়েটিভ রাইটিং সায়েন্স রিসোর্স অনেক উন্নত হয়েছে। বিজ্ঞানের দর্শন কর্মরত বিজ্ঞানীরা সাধারণভাবে মৌলিক ধারণাগুলির একটি সেট মঞ্জুর করেন যা বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিকে ন্যায্যতা দেওয়ার জন্য প্রয়োজন: (১) যে সকল যুক্তিপূর্ণ বিষয় পর্যবেক্ষকদের দ্বারা শেয়ার করা হয়েছে তাদের প্রকৃত বাস্তবতা থাকতে হবে ; (২) এই উদ্দেশ্যগুলি প্রাকৃতিক আইন দ্বারা আবিষ্কৃত হতে হবে; (৩) এই আইনগুলি পদ্ধতিগত পর্যবেক্ষণ ও গবেষণার মাধ্যমে আবিষ্কৃত হতে পারে।[15] বিজ্ঞানের দর্শনশাস্ত্র এই অন্তর্নিহিত অনুমানের অর্থ কি এবং সেগুলি বৈধ কিনা তা গভীর গভীরভাবে অনুসন্ধান করে। বিশ্বাস যে বৈজ্ঞানিক তত্ত্ব এবং আধ্যাত্মিক বাস্তবতা হিসাবে প্রতিনিধিত্ব করতে হবে যা বাস্তববাদ নামে পরিচিত । এটা বাস্তবতাবাদ এর বিপরীত হতে পারে, বিজ্ঞানের সাফল্য যেমন ইলেকট্রন হিসাবে unobservable সত্ত্বার উপর নির্ভর করে না । একটি বাস্তবতাবাদ বিরোধী গঠন হল আদর্শবাদ, বিশ্বাস যে মন বা চেতনা হল সবচেয়ে মৌলিক সূত্র, এবং প্রতিটি মন তার নিজস্ব বাস্তবতা উৎপন্ন করে । একটি আদর্শবাদী দৃষ্টিভঙ্গি হল একটি মনের জন্য যা সত্য তা অন্য মনের জন্য সত্য কি সত্য নয় । বিজ্ঞানের দর্শনের মধ্যে চিন্তার বিভিন্ন স্কুল আছে । সবচেয়ে জনপ্রিয় পজিশন হচ্ছে প্রয়োগবাদ, ধারণা করা হয় যে জ্ঞানটি পর্যবেক্ষণের একটি প্রক্রিয়া দ্বারা তৈরি করা হয় এবং বৈজ্ঞানিক তত্ত্বগুলো এই পর্যবেক্ষণ থেকে সাধারণীকরণের ফলাফল হিসাবে গণ্য। প্রয়োগবাদ সাধারণত inductivism কে অন্তর্ভুক্ত করে, একটি পজিশন যা ব্যাখ্যা করতে পারে যে সাধারণ তত্ত্বগুলি পরিমাপের সংখ্যা দ্বারা মানুষ তাকে যথাযথভাবে যাচাই করতে পারবে এবং সেইজন্য বৈজ্ঞানিক তত্ত্বগুলি নিশ্চিত করার জন্য উপলব্ধ প্রামাণিক প্রমাণগুলির সীমাবদ্ধ পরিমাণ উপলব্ধ করা হয়। এটি অপরিহার্য কারণ এই তত্ত্বগুলির পূর্বাভাসের সংখ্যা অসীম, যার অর্থ হল যে কেবলমাত্র নিখুঁত লজিক ব্যবহার করে প্রমাণের সীমাবদ্ধ পরিমাণ থেকে তা জানা যাবে না । প্রয়োগবাদের অনেক সংস্করণ বিদ্যমান রয়েছে, যার মধ্যে প্রধানত বেইসিয়ানিজম এবং হাইপোথেটিকো ন্যায়ত পদ্ধতি অন্যতম । প্রয়োগবাদ যুক্তিবাদের বিপরীতে দাঁড়িয়েছে, অবস্থানটি মূলত ডেসকার্টেসের সাথে সম্পর্কযুক্ত , যা এই ধারণাকে ধারণ করে যে মানব বুদ্ধি দ্বারা জ্ঞান তৈরি হয় পর্যবেক্ষণের দ্বারা নয় । বিংশ শতাব্দীর দিকে জটিল যুক্তিবাদ বিজ্ঞানের বৈপরীত্যে অবস্থান নিয়েছিল তা প্রথম সংজ্ঞায়িত হয়েছিল অস্ট্রিয়ান-ব্রিটিশ দার্শনিক কার্ল পপার দ্বারা । পপার তত্ত্ব এবং পর্যবেক্ষণের মধ্যে সংযোগের বিষয়টিকে প্রয়োগবাদ যেভাবে বর্ণনা দেয় তা পরিত্যাগ করেছিলেন । তিনি দাবি করেন যে তত্ত্বগুলি পর্যবেক্ষণ দ্বারা উৎপন্ন হয় না, তবে ঐ পর্যবেক্ষণ তত্ত্বের আলোকে তৈরি করা হয় এবং একমাত্র উপায়টি পর্যবেক্ষণ দ্বারা প্রভাবিত হতে পারে যখন এটির সাথে বিরোধও একসাথে আসে । পপার প্রস্তাব করেছিলেন যে বৈজ্ঞানিক তত্ত্বের ল্যান্ডমার্ক হিসাবে মিথ্যাকে যাচাইয়ের সাথে যাচাইযোগ্যতাকে প্রতিস্থাপিত করা দরকার এবং পরীক্ষামূলক পদ্ধতি হিসাবে জালিয়াতির সঙ্গে ন্যায়তাকে প্রতিস্থাপন করা যেতে পারে । নিশ্চয়তা এবং বিজ্ঞান বৈজ্ঞানিক তত্ত্ব হল পরীক্ষামূলক এবং নতুন প্রমাণ উপস্থাপন করা হলে এটি সর্বদা জালিয়াতিকে উন্মুক্ত করে দেয় । অর্থাৎ কোন তত্ত্বকে কখনোই কঠোরভাবে নির্দিষ্ট বা নিশ্চিত বলে বিবেচিত হয় না কারণ বিজ্ঞান ফ্যালিবিলিজমের ধারণাকে গ্রহণ করে। বিজ্ঞানের দার্শনিক কার্ল পপার সুনির্দিষ্টভাবে সত্যকে থেকে নিশ্চিতকে আলাদা করেছিলেন । তিনি লিখেছেন যে বৈজ্ঞানিক জ্ঞান "সত্যের সন্ধানে গঠিত", কিন্তু এটি "নিশ্চিততার সন্ধান করেনা ...মানুষের সমস্ত জ্ঞান ভ্রমপ্রবণ এবং সেইজন্য তা অনিশ্চিত।" নতুন বৈজ্ঞানিক জ্ঞান খুব কমই আমাদের বোঝার মধ্যে পরিবর্তন নিয়ে আসে । মনস্তাত্ত্বিক কিথ স্ট্যানোভিচের মতে, "বিপ্লব" শব্দটি মিডিয়াগুলির দ্বারা অত্যধিক ব্যবহৃত হতে পারে যার ফলে জনসাধারণ কল্পনা করে যে বিজ্ঞান ক্রমাগত প্রতিটা মিথ্যাকে বলে সত্য বলে প্রমাণ করে । যদিও বিখ্যাত আপেক্ষিকতার তত্ত্ব যা সম্পূর্ণ পুনর্বিবেচনার প্রয়োজন বলে মনে করে যাকে চরম ব্যতিক্রম বলা যায় । বিজ্ঞানের বিভিন্ন শাখায় বিভিন্ন গবেষকরা গবেষণার মাধ্যমে স্নাতকোত্তর জ্ঞান অর্জন করেন; এটি অনেকটা আরোহণ করার তুলনায় লাফ দেয়া বুঝায় । তত্ত্বগুলি ভালোভাবে পরীক্ষা এবং যাচাই করা হয়েছে কিনা, সেইসাথে বৈজ্ঞানিক সম্প্রদায়ের দ্বারা তারা স্বীকৃতি পেয়েছে কিনা তার উপর ভিত্তি করে তারা পরিবর্তিত হয় । উদাহরণস্বরূপ, সূর্যকেন্দ্রিক তত্ত্ব, বিবর্তন তত্ত্ব, আপেক্ষিকতা তত্ত্ব এবং জীবাণু তত্ত্ব এখনও "তত্ত্ব" নাম বহন করে যদিও প্রথাগতভাবে এটি বাস্তবিক বলে মনে করা হয় । দর্শনশাস্ত্র ব্যারি স্ট্রাউড যোগ করেন যে, যদিও "জ্ঞান" এর জন্য সর্বোত্তম সংজ্ঞাটি প্রতিযোগিতার সম্মুখীন হয়েছে এবং একটি ভুলটি সঠিক হওয়ার সাথে সামঞ্জস্যপূর্ণ বলে বিবেচিত হচ্ছে । তদ্ব্যতীত, বিজ্ঞানীরা সঠিক বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভঙ্গি অনুসরণ করে এমনকি সত্যের পরেও তারা তা নিয়ে সন্দেহ করবে । ফ্যাল্লিবিলিস্ট সি.এস. পিয়ারস যুক্তি দেন যে তদন্তটি সঠিক সন্দেহ সমাধানের জন্য সংগ্রাম এবং কেবল নিছক দ্বন্দ্বপূর্ণ, মৌখিক বা অতিপ্রাকৃত সন্দেহের ফলশ্রুতি । কিন্তু অনুসন্ধানকারীকে সাধারণ জ্ঞানের পরিবর্তে প্রকৃত সন্দেহ অর্জন করার চেষ্টা করতে হবে । তিনি মনে করেন যে সফল বিজ্ঞানগুলি কোন একক শৃঙ্খলার অনুভূতিতে বিশ্বাস করে না (তারা দুর্বলতম লিঙ্কের চেয়ে শক্তিশালী নয়) কিন্তু একত্রে সংযুক্ত বহুবিধ এবং বিভিন্ন আর্গুমেন্টের ক্যাবলের সাথে তারা যুক্ত থাকে । ফ্রিন্জ বিজ্ঞান, ছদ্মবিজ্ঞান, এবং জাঙ্ক বিজ্ঞান এটি গবেষণায় বা অনুমানমূলক একটি ক্ষেত্র যা বিজ্ঞান হিসাবে বৈধতা দাবি করার চেষ্টা করা সত্ত্বেও তারা বিজ্ঞানের মর্যাদা অর্জন করতে সক্ষম হবে না কখনও কখনও তাদেরকে ছদ্মবিজ্ঞান, fringe বিজ্ঞান, বা জাঙ্ক বিজ্ঞান হিসাবে উল্লেখ করা হয়। পদার্থবিদ রিচার্ড ফাইনম্যান "cargo cult science" শব্দটি ব্যবহার করেছেন তাদের ক্ষেত্রে যে গবেষকরা বিশ্বাস করেন যে তারা বিজ্ঞানের কাজ করছেন কারণ তাদের কার্যক্রমগুলিতে বিজ্ঞানের বাহ্যিক চেহারা রয়েছে কিন্তু প্রকৃতপক্ষে" নির্গত সততার "অভাব রয়েছে যার ফলে তাদের ফলাফল অক্ষরে অক্ষরে মূল্যায়ন করা যায় । বিভিন্ন ধরণের বাণিজ্যিক বিজ্ঞাপন হাইপ থেকে জালিয়াতি পর্যন্ত এই বিভাগগুলির মধ্যে পড়তে পারে । বৈজ্ঞানিক বিতর্কে সকল পক্ষের উপর রাজনৈতিক বা মতাদর্শগত পক্ষপাতের একটি উপাদানও থাকতে পারে। কখনও কখনও গবেষণায় একে "খারাপ বিজ্ঞান" হিসাবে চিহ্নিত করা যেতে পারে, যা গবেষণায় ভালভাবে ধারণা করা যায় কিন্তু প্রকৃতপক্ষে এটি আসলেই ভুল, অপ্রচলিত, অসম্পূর্ণ, বা বৈজ্ঞানিক ধারণাগুলির সরলীকৃত ব্যাখ্যা । "বৈজ্ঞানিক অপব্যবহার" শব্দটি এমন পরিস্থিতিতে বোঝায় যখন গবেষকরা ইচ্ছাকৃতভাবে তাদের প্রকাশিত তথ্যকে ভুলভাবে উপস্থাপন করেছেন বা ভুলভাবে ভুল ব্যক্তির কাছে একটি আবিষ্কারের জন্য ইচ্ছাকৃতভাবে তাকে কৃতিত্ব দিয়েছেন । বিজ্ঞান এবং সমাজ বিজ্ঞানে নারী বিজ্ঞানের ইতিহাসে ঐতিহাসিকভাবে একটি পুরুষ-আধিপত্যের ক্ষেত্র রয়েছে যদিও এর মধ্যে কিছু উল্লেখযোগ্য ব্যতিক্রম রয়েছে । বিজ্ঞানের ক্ষেত্রে নারীরা অনেক বৈষম্যের স্বীকার হয়েছিল । তবে নারীরা সমাজের অন্যান্য অঞ্চলে যেমন পুরুষ-শাসিত সমাজের প্রায় সব কাজই করেছিলেন । তাছাড়া তাদের কাজের কৃতিত্বকে প্রায়ই অস্বীকার করা হত । উদাহরণস্বরূপ, ক্রিস্টিন লেড (১৮৪৭-১৯৩০) পিএইচডি প্রোগ্রামে প্রবেশ করতে সক্ষম হয়েছিলেন "সি লেড"; ক্রিস্টিন "কিটটি" লেড ১৮৮২ সালে সব প্রয়োজনীয়তা সম্পন্ন করেছিলেন কিন্তু ১৯২৬ সালে ডিগ্রি লাভ করেছিলেন । তার কর্মজীবনের পর তিনি লজিক, বীজগণিত (সত্য সারণি), রঙ দর্শন, এবং মনস্তত্ত্ব নিয়েও গবেষণা করেছিলেন । তার কাজগুলি উল্লেখযোগ্য গবেষক Ludwig Wittgenstein এবং চার্লস স্যান্ডার্স Peirce মত বিখ্যাত হয়েছিল । বিজ্ঞানের ক্ষেত্রে নারীদের কৃতিত্বকে গার্হস্থ্য গোলকের মধ্যে শ্রমিক হিসাবে অভিহিত করা হত । বিংশ শতাব্দীর শেষের দিকে নারীর সক্রিয় নিয়োগ এবং লিঙ্গ নিয়ে প্রাতিষ্ঠানিক বৈষম্য দূর করার ফলে নারী বিজ্ঞানীর সংখ্যা বৃদ্ধি পেয়েছে । তবে বেশিরভাগ লিঙ্গ বৈষম্য কিছু ক্ষেত্রে থেকেই গেছে ; অর্ধেকের ও বেশি নতুন জীববিজ্ঞানী হচ্ছে নারী, আর যেখানে ৮০% পিএইচডি পুরুষ পদার্থবিদের দেওয়া হয় । নারীবাদীরা দাবি করে যে লিঙ্গ বৈষম্যের পরিবর্তে সংস্কৃতির ফলাফলের পার্থক্যই হল মূল বিষয় । কিছু পরীক্ষায় দেখা গেছে যে বাবা-মা মেয়েদের চেয়ে ছেলেদের উপর বেশি গুরুত্বারোপ করে যার প্রভাব তাদেরকে গভীরভাবে এবং যুক্তিযুক্তভাবে প্রতিফলিত করে। বিংশ শতকের প্রথম দিকে আমেরিকাতে ৫০.৩% স্নাতক ডিগ্রি, ৪৫.৬% মাস্টার ডিগ্রী এবং বিজ্ঞান ও প্রকৌশলের ক্ষেত্রে ৪০.৭% পিএইচডি ডিগ্রি লাভ করে । নারীদের অর্ধেকেরও বেশি তিনটি ক্ষেত্রে ডিগ্রি অর্জন করে, যেমন- মনোবিজ্ঞানে (প্রায় ৭০%), সামাজিক বিজ্ঞানে (প্রায় ৫০%) এবং জীববিজ্ঞানে (প্রায় ৫০-৬০%)। যাইহোক, যখন শারীরিক বিজ্ঞান, ভূতত্ত্ব, গণিত, প্রকৌশল এবং কম্পিউটার বিজ্ঞান আসে, তখন মহিলাদের অর্ধেকেরও কম ডিগ্রি অর্জন করে । যাইহোক, লাইফস্টাইল পছন্দের বিষয়টি বিজ্ঞানের ক্ষেত্রে মহিলাদের অংশগ্রহণ একটি প্রধান ভূমিকা পালন করে । কর্মক্ষেত্রের ভারসাম্য জনিত সমস্যাগুলির কারণে ছোট শিশুদের সঙ্গে মেয়েদের বয়স ২৮% কম থাকে, এবং গ্র্যাজুয়েট স্কুলের কোর্সে ছাত্রীদের স্নাতক আগ্রহের হার নাটকীয়ভাবে হ্রাস পায়, যদিও তাদের পুরুষ সহকর্মীদের ক্ষেত্রে তা অপরিবর্তিত রয়ে যায় । [16] বিজ্ঞান এবং জনসাধারণ বিজ্ঞান নিয়ে জনসচেতনতা ,যোগাযোগের সাথে বিজ্ঞানের সম্পর্ক, বিজ্ঞান উৎসব, নাগরিক বিজ্ঞান, বিজ্ঞান সাংবাদিকতা, বিজ্ঞান আউটরিচ,গণ বিজ্ঞান, এবং জনপ্রিয় বিজ্ঞানের মতো জনসাধারণ এবং বিজ্ঞান / বিজ্ঞানীর মধ্যে যোগাযোগের জন্য বিভিন্ন কর্মকান্ডগুলি উন্নত করা হয়েছে। বিজ্ঞান নীতি বিজ্ঞান নীতি হচ্ছে জনসাধারণের নীতির সাথে সম্পর্কিত একটি ক্ষেত্র যা বৈজ্ঞানিক উদ্যোগের আচরণকে প্রভাবিত করে তাছাড়া গবেষণা তহবিল সহ অন্যান্য জাতীয় নীতির লক্ষ্যসমূহ যেমন বাণিজ্যিক পণ্য উন্নয়ন, অস্ত্র উন্নয়ন, স্বাস্থ্যসেবা এবং পরিবেশ উন্নত করার জন্য প্রযুক্তিগত উদ্ভাবন পর্যবেক্ষণ অন্যতম । বিজ্ঞান নীতি জনসাধারণের নীতিগুলি উন্নয়নের জন্য বৈজ্ঞানিক জ্ঞান এবং ঐক্যমত্য প্রয়োগের আইনটিকেও উল্লেখ করে । এইভাবে বিজ্ঞান নীতি বিষয়গুলি এমন সমস্ত বিষয়গুলির সাথে সম্পর্কিত হয় যা প্রাকৃতিক বিজ্ঞানকে অন্তর্ভুক্ত করে । জনগণের নীতিমালা অনুযায়ী বিজ্ঞানের নীতিমালার প্রধান লক্ষ্য হল জনগণের কল্যাণে বিজ্ঞান ও প্রযুক্তি জনসাধারণের জন্য কিভাবে সর্বোত্তমভাবে সেবা প্রদান করে তা বিবেচনা করা । রাষ্ট্রীয় নীতিমালা হাজার হাজার বছর ধরে জনকল্যাণ ও বিজ্ঞানকে আর্থিকভাবে প্রভাবিত করেছে, কমপক্ষে মোহিস্টদের সময় থেকে যারা হান্ড্রেড স্কুল অফ থট দ্বারা অনুপ্রাণিত হয়েছিলেন, এবং চীনে Warring রাজ্যের সময় রক্ষণাত্মক দুর্গসমূহের অধ্যয়ন গবেষণায় অনুপ্রাণিত করেছিলেন । গ্রেট ব্রিটেনে সপ্তদশ শতাব্দীতে রয়্যাল সোসাইটির সরকারি অনুমোদনটি একটি বৈজ্ঞানিক সম্প্রদায়কে স্বীকৃতি দিয়েছিল যা আজকের দিনেও বিদ্যমান । বিজ্ঞানের পেশাদারিত্ব উনিশ শতকে শুরু হয়েছিল এবং বৈজ্ঞানিক সংস্থার সৃষ্টি দ্বারা আংশিকভাবে সক্রিয় করা হয়েছিল । যেমন-জাতীয় বিজ্ঞান একাডেমী, কাইজার উইলহেম ইন্সটিটিউট, এবং তাদের নিজ দেশের বিশ্ববিদ্যালয়গুলির রাষ্ট্রীয় তহবিলের মাধ্যমে পরিচালিত হত । পাবলিক পলিসি শিল্প গবেষণা জন্য পুঁজি সরঞ্জাম এবং বৌদ্ধিক অবকাঠামোর জন্য যে তহবিল দরকার তা গবেষণা ফান্ডের মাধ্যমে বা ঐ সংস্থাকে কর প্ররোচনা প্রদান করার মাধ্যমে প্রভাবিত করতে পারেন । ভানিভার বুশ ন্যাশনাল সায়েন্স ফাউন্ডেশনের অগ্রদূত এবং মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র সরকারের জন্য বৈজ্ঞানিক গবেষণা ও উন্নয়ন কার্যালয়ের পরিচালক ১৯৪৫ সালের জুলাই লিখেছিলেন যে "বিজ্ঞান সরকারের একটি সঠিক উদ্বেগের বিষয়। রাজনৈতিক ব্যবহার অনেক বিষয় বিজ্ঞানের সম্পর্ককে ক্ষতিগ্রস্ত করে মিডিয়া এবং রাজনীতিবিদদের দ্বারা বিজ্ঞান ও বৈজ্ঞানিক আর্গুমেন্টগুলি ব্যবহার করার ফলে । খুব বিস্তৃত সাধারণীকরণের হিসাবে অনেক রাজনীতিক নিশ্চয়তা এবং সত্য খোঁজেন আর বিজ্ঞানীরা সাধারণত সম্ভাব্যতা এবং caveats অফার করেন । যাইহোক, রাজনীতিবিদদের দ্বারা গণমাধ্যম শোনার সামর্থ্য প্রায়ই জনসাধারণের দ্বারা বৈজ্ঞানিক বিষয়গুলি বোঝার ক্ষেত্রে বাধা হয়ে দাঁড়াতে পারে । উদাহরণ হিসাবে যুক্তরাজ্যের এমএমআর ইস্যুতে সৃষ্ট বিতর্ককে অন্তর্ভুক্ত করা যায় । ১৯৮৮ সালে সরকারী মন্ত্রী এডউইন কুরিয়েকে জোর পূর্বক পদত্যাগের জন্য বাদ্য করা হয়েছিল কারণ তিনি প্রকাশ করে দিয়েছিলেন যে ব্যাটারিজাত ডিমকে সালমোনেলা দিয়ে দূষিত করা হয়েছিল । জন হরগান, ক্রিস মুনে এবং মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র ও কানাডার গবেষকগণ বৈজ্ঞানিক সার্টিফিকেট আর্গুমেন্টেশন পদ্ধতি (এসএএনএএম) বর্ণনা করেছেন, যেখানে কোনও প্রতিষ্ঠান বা চিন্তাধারা তাদের সমর্থিত বিজ্ঞাপনের উপর সন্দেহ করার জন্য তাদের একমাত্র লক্ষ্য করে কারণ এটি রাজনৈতিক এজেন্ডাগুলির সাথে বিরোধিতা করে । হ্যাঙ্গক ক্যাম্পবেল এবং মাইক্রোবায়োলজি বিশেষজ্ঞ অ্যালেক্স বিয়ারজো রাজনীতিতে ব্যবহৃত বিশেষত বামপন্থী "feel-good fallacies" বর্ণনা করেছেন যেখানে রাজনীতিবিদরা এমন একটি পজিশন তৈরি করেন যা মানুষকে কিছু নীতি সমর্থন করার ব্যাপারে স্বাবাভিক করে তুলে , এমনকি যখন বৈজ্ঞানিক প্রমাণ দেখায় যে উদ্বিগ্ন হওয়ার প্রয়োজন নেই বা বর্তমান কর্মসূচিতে নাটকীয় পরিবর্তনের কোন প্রয়োজন নেই। মৌলিক এবং ফলিত গবেষণা যদিও কিছু বৈজ্ঞানিক গবেষণা নির্দিষ্ট সমস্যাগুলির মধ্যে গবেষণা প্রয়োগ করা হয়, আমাদের বোঝার অনেক বিষয় মৌলিক গবেষণার উদ্দীপনামূলক উদ্যোগ থেকে আসে। এটি প্রযুক্তিগত অগ্রগতির দিকে নিয়ে যায় যা পরিকল্পিত বা কখনও কখনও এমনকি কল্পনাপ্রসূত ছিল না । এই পয়েন্টি মাইকেল ফ্যারাডে দ্বারা তৈরি করা হয়েছিল যখন তাকে প্রশ্ন করা হয়েছিল "মৌলিক গবেষণার ব্যবহার কী?" তিনি প্রতিক্রিয়া জানিয়েছিলেন যে: "স্যার, নতুন জন্মানো শিশুটির ব্যবহার কী?" উদাহরণস্বরূপ, মানুষের চোখের রড সেলগুলোতে লাল আলোর প্রভাব সম্পর্কে গবেষণায় কোন বাস্তব উদ্দেশ্য নেই বলে মনে হয়; অবশেষে, আবিষ্কার হয় যে আমাদের রাতের দৃষ্টি লাল আলো দ্বারা আক্রান্ত হয় না তবে অনুসন্ধান এবং রেসকিউ দল (অন্যদের মধ্যে) জেট এবং হেলিকপ্টার ককপিটের মধ্যে লাল আলো গ্রহণ করতে পারে । সংক্ষিপ্তভাবে, মৌলিক গবেষণা হল জ্ঞানের জন্য অনুসন্ধান করা এবং ফলিত গবেষণা হল এই জ্ঞান ব্যবহার করে ব্যবহারিক সমস্যার সমাধানের জন্য অনুসন্ধান । অবশেষে, এমনকি মৌলিক গবেষণায় অপ্রত্যাশিত পরিবর্তন ঘটতে পারে এবং এমন কিছু ধারণা রয়েছে যা বৈজ্ঞানিক ভাগ্য নির্ধারণের জন্য নির্মিত । বৈজ্ঞানিক চর্চা যদিও প্লিনির প্রাকৃতিক ইতিহাস সম্পর্কিত এনসাইক্লোপিডিয়াগুলি (৭৭ খ্রিষ্টপূর্বাব্দ) গভীর সত্যের প্রমাণ দেয়, তবে তারা অবিশ্বস্ত প্রমাণিত হয়েছিল । একটি সংশয়বাদী দৃষ্টিভঙ্গি, প্রমাণের একটি পদ্ধতির দাবি করে যা অবিশ্বস্ত জ্ঞান মোকাবেলা করার জন্য গৃহীত বাস্তব পদক্ষেপ নেয়া হয়েছিল। যেমন ১০০০ বছর আগে আলহাজেন (টলেমীর বিষয়ে সন্দেহ করেছিলেন), রজার বেকন, উইটেলো, জন পেখাম, ফ্রান্সিস বেকন (১৬০৫) এবং সি .এস. পিয়ারস (১৮৩৯-১৯১৪) এর মত পণ্ডিতরা অনিশ্চয়তার এই বিষয়গুলি সম্প্রদায়কে মোকাবেলা করতে দিয়েছিলেন । বিশেষ করে, প্রতারণাপূর্ণ যুক্তি প্রকাশ হতে পারে, যেমন "পরিণাম দৃঢ় করা।" "যদি একজন মানুষ নিশ্চিতভাবেই শুরু করে তবে সে সন্দেহের মধ্যেই পতিত হবে, কিন্তু যদি সে সন্দেহের সাথে শুরু করতে চায় তবে সে নিশ্চিতভাবেই শেষ করবে।" - ফ্রান্সিস বেকন, "The Advancement of Learning", বই ১, ভি, ৮ একটি সমস্যা তদন্তের পদ্ধতি হাজার বছর ধরে পরিচিত এবং অনুশীলনের তত্ত্ব অতিক্রম চর্চার দিকে প্রসারিত হয়েছে । উদাহরণস্বরূপ, পরিমাপের ব্যবহার, সম্প্রদায়ের মধ্যে বিদ্যমান বিরোধের নিষ্পত্তি করার একটি বাস্তবসম্মত পদ্ধতি। জন জিমান নির্দেশ করে যে আন্তঃবৈচিত্র্যিক প্যাটার্ন শনাক্তকরণটি সকল বৈজ্ঞানিক জ্ঞান সৃষ্টির জন্য মৌলিক বিষয়। জিমান দেখায় যে বিজ্ঞানীরা শত শত শতাব্দী ধরে একে অপরের পরিমাপ কিভাবে চিহ্নিত করতে পারে; তিনি এই ক্ষমতাটিকে "চেতনাগত যৌক্তিকতা" বলে উল্লেখ করেন। তারপর তিনি ঐকমত তৈরি করেন, ঐক্যমত্যের দিকে অগ্রসর হন এবং অবশেষে নির্ভরযোগ্য জ্ঞানের আশ্রয় নেন । আরও দেখুন Antiquarian science books Criticism of science Human timeline Index of branches of science Life timeline List of scientific occupations Normative science Outline of science Pathological science Protoscience Science in popular culture Science wars Scientific dissent Sociology of scientific knowledge পদটিকা তথ্যসূত্র উপাত্তসূত্র আরও পড়ুন Augros, Robert M., Stanciu, George N., The New Story of Science: mind and the universe, Lake Bluff, Ill.: Regnery Gateway, c1984. ISBN0-89526-833-7 Burguete, Maria, and Lam, Lui, eds.(2014). All About Science: Philosophy, History, Sociology & Communication. World Scientific: Singapore. ISBN978-981-4472-92-0 Cole, K. C., Things your teacher never told you about science: Nine shocking revelations Newsday, Long Island, New York, March 23, 1986, pp.21+ Feyerabend, Paul (2005). Science, history of the philosophy, as cited in Feynman, Richard Gopnik, Alison, , Daedalus, Winter 2004. Krige, John, and Dominique Pestre, eds., Science in the Twentieth Century, Routledge 2003, ISBN0-415-28606-9 Levin, Yuval (2008). Imagining the Future: Science and American Democracy. New York, Encounter Books. ISBN1-59403-209-2 Kuhn, Thomas, The Structure of Scientific Revolutions, 1962. Cite journal requires |journal= (help) Papineau, David. (2005). Science, problems of the philosophy of., as cited in ; বহিঃসংযোগ প্রকাশনাসমূহ "GCSE Science textbook". Wikibooks.org সহায়ক উৎস : in Dictionary of the History of Ideas. (Dictionary's new electronic format is badly botched, entries after "Design" are inaccessible. Internet Archive ). University of California Museum of Paleontology Selected science information provided by US Government agencies, including research & development results University of California Museum of Paleontology বিষয়শ্রেণী:বিজ্ঞান বিষয়শ্রেণী:জ্ঞান

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

మెదక్ నగర విస్తీర్ణం ఎంత?

మెదక్ జిల్లా

telugu

మెదక్ జిల్లా తెలంగాణ రాష్ట్రంలోని 31 జిల్లాలలో ఒకటి.[1] మెదక్‌ పట్టణం హైదరాబాదుకు 100 కి మీ ల దూరంలో ఉంది. మెదక్ జిల్లాకు ఇది ముఖ్యపట్టణం. జనాభా లెక్కలు 1981 జనాభా లెక్కల ప్రకారం ఈ జిల్లా జనాభా 18,07,139, స్త్రీ, పురుషుల నిష్పత్తి 98:100, అక్షరాస్యత 21.38 శాతం.(మూలం: ఆంధ్రప్రదేశ్ దర్శిని 1985) 2011 జనగణన ప్రకారం జిల్లా జనాభా 30,31,877. జనసాంద్రత 313/కి.మీ² (811/చ.మై), పురుషులు 15,24,187, స్త్రీలు 15,07,690. 2001 భారతీయ జనాభా గణనను అనుసరించి అక్షరాస్యత 66 %. పురుషుల అక్షరాస్యత 74%. స్త్రీల అక్షరాస్యత 57%. జనాభాలో 6 సంవత్సరాలకు దిగువన ఉన్న వారి శాతం 13%. చరిత్ర పూర్వం సిద్దాపూర్</i>‌ అని పిలువబడే నేటి మెదక్, కాకతీయుల కాలంలో ఉచ్ఛస్థితిలో ఉండేది. ఆ కాలం నాటి దుర్గం మెదక్ లో ఉంది. మెతుకుసీమగా తరువాతి కాలంలో పిలువబడేది. 1830లో కాశీయాత్రలో భాగంగా జిల్లాలోని పలు గ్రామాలు, పట్టణాలలో మజిలీ చేస్తూ ప్రయాణించిన యాత్రా చరిత్రకారుడు ఏనుగుల వీరాస్వామయ్య ఆనాడు ఈ ప్రాంతపు స్థితిగతుల గురించి వ్యాఖ్యానించారు. హైదరాబాద్ రాజ్యంలో, కృష్ణానది దాటినది మొదలుకొని హైదరాబాద్ నగరం వరకూ ఉన్న ప్రాంతాల్లో (నేటి రంగారెడ్డి జిల్లా, హైదరాబాద్ నగర జిల్లా, మహబూబ్ నగర్ జిల్లాల్లో) సంస్థానాధీశుల కలహాలు, దౌర్జన్యాలు, భయభ్రాంతులను చేసే స్థితిగతులు ఉన్నాయని, ఐతే హైదరాబాద్ నగరం దాటిన తరువాత నుంచి గోదావరి నది దాటేవరకూ (నేటి నిజామాబాద్, మెదక్ జిల్లాలు) గ్రామాలు చాలావరకూ అటువంటి దౌర్జన్యాలు లేకుండా ఉన్నాయని వ్రాశారు. కృష్ణానది నుంచి హైదరాబాద్ వరకూ ఉన్న ప్రాంతాల్లో గ్రామ గ్రామానికి కోటలు, సైన్యం విస్తారంగా ఉంటే, హైదరాబాద్ నుంచి గోదావరి నది వరకూ ఉన్న ప్రాంతంలో మాత్రం కోటలు లేవని, చెరువులు విస్తారంగా ఉండి మెట్టపంటలు ఉంటున్నాయని వ్రాశారు.[2] జిల్లాలోని ముఖ్యమైన పట్టణాలు నర్సాపూర్‌ రామాయంపేట గజ్వేల్‌ తూప్రాన్ శంకరంపేట భౌగోళిక స్వరూపం మెదక్ జిల్లాను భౌగోళికంగా నూతన జిల్లాలు, రెవెన్యూ డివిజన్లు, మండలాల పునర్య్వస్థీకరణకు ముందు 46 రెవిన్యూ మండలాలుగా విభజించారు.[3]. పూర్వపు 46 మండలాలతో ఉన్న మెదక్ జిల్లా రేఖా పటం (కుడివైపు) ——→ ——→ మెదక్ జిల్లా నుండి కొత్తగా ఏర్పడిన జిల్లాలు 2014 లో తెలంగాణా ప్రత్యేక రాష్ట్రంగా ఏర్పడిన తరువాత మొదటిసారిగా 2016 లో ప్రభుత్వం నూతన జిల్లాలు, రెవిన్యూ డివిజన్లు, మండలాల నిర్మాణం / పునర్య్వస్థీకరణ చేపట్టింది.అందులో భాగంగా మెదక్ జిల్లా పరిధిలో పునర్య్వస్థీకరణ ముందు ఉన్న 45 పాత మండలాలు నుండి 19 మండలాలుతో సంగారెడ్డి, 13 మండలాలుతో సిద్దిపేట కొత్త జిల్లాలుగా ఏర్పడగా,13 పాత మండలాలుతో మెదక్ జిల్లాను పునర్య్వస్థీకరించారు. అధికారికంగా ది.11.10.2016 నుండి అమలులోకి తెస్తూ ప్రభుత్వం ఉత్తర్వులు జారీచేసింది. కొత్తగా ఏర్పడిన జిల్లాలలో చేరిన మండలాలు సిద్దిపేట జిల్లాలో చేరిన మండలాలు సిద్దిపేట నంగనూరు చిన్న కోడూరు తొగుట దౌలతాబాదు మీర్‌దొడ్డి దుబ్బాక గజ్వేల్ జగ్దేవ్ పూర్ కొండపాక ములుగు వర్గల్‌ సంగారెడ్డి జిల్లాలో చేరిన మండలాలు సంగారెడ్డి కొండాపూర్‌ సదాశివపేట పటాన్ చెరువు రామచంద్రాపురం మునుపల్లి జిన్నారం పుల్కల్లు ఆందోల్ హత్నూర జహీరాబాద్ న్యాల్కల్ ఝారసంగం కోహిర్‌ రైకోడ్‌ నారాయణఖేడ్ కంగిటి కల్హేరు మానూర్ మెదక్ జిల్లా ప్రస్తుత మండలాలు పునర్య్వస్థీకరణ తరువాత పాత మండలాలు 15 కాగా,మెదక్ జిల్లాల గ్రామాల నుండి వ.సంఖ్య16 నుండి 20 వరకు గలవి 5 కొత్తగా ఏర్పడిన మండలాలు.[1] మెదక్ పాపన్నపేట శంకరంపేట (ఆర్) రామాయంపేట శంకరంపేట (ఎ) టేక్మల్ ఆళ్ళదుర్గ రేగోడు యెల్దుర్తి చేగుంట తూప్రాన్ నర్సాపూర్ కౌడిపల్లి కుల్చారం శివంపేట హవేలిఘన్‌పూర్ * నిజాంపేట్ * నార్సింగి * మనోహరాబాదు * చిలిప్‌చేడ్ * రవాణా వ్వవస్థ రోడ్డు రవాణా మెదక్ జిల్లా గుండా 2 జాతీయ రహదారులు వెళ్ళుచున్నాయి. 7వ నెంబరు జాతీయ రహదారి ఉత్తర-దక్షిణముగా వెళ్ళుచుండగా, 9వ నెంబరు జాతీయ రహదారి తూర్పు-పడమరలుగా పోవుచున్నది. ఇవే కాకుండా సంగారెడ్డి-నాందేడ్ రహదారి, హైదరాబాదు-కరీంనగర్ రహదారి, మెదక్-నిజామాబాదు రహదారి, మెదక్ - సిద్ధిపేట్ రహదారి జిల్లా గుండా వెళ్ళు ప్రధాన రహదారులు. రైలురవాణా జిల్లాలో మొట్టమొదటిసారిగా 1886లో రైలుమార్గము వేయబడింది.[4] సికింద్రాబాదు నుండి వాడి వరకు వేయబడిన రైలుమార్గము జిల్లాలో దక్షిణ ఆగ్నేయములో కొంతదూరం జిల్లా నుండి పోవుచున్నది. ఇది కాకుండా వికారాబాదు-పర్లివైద్యనాథ్ మార్గం మరియు కాచిగూడ-మన్మాడ్ మార్గం జిల్లా గుండా వెళ్ళుచున్నది. సంస్కృతి మెదక్ జిల్లాలో చాలా రకాల మతాలవారు,కులాలవారు నివసిస్తున్నారు. పశుపక్ష్యాదులు హైదరాబాదుకు 115 కిలోమీటర్ల దూరంలో అలాగే మెదక్‌కు 15 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న పోచారం అటవీ ప్రాంతం. ఇది 20వ శతాబ్దం ఆరంభంలోనే అడవి జంతువుల శరణాలయంగా ప్రకటించబడింది. ఇది ఒకప్పుడు నిజాంకు ప్రియమైనా వేటప్రదేశం. పోచారం సరస్సు రూపుదిద్దుకున్న తరువాత దీనికి ఈ పేరు పెట్టబడింది. ఇది 9.12 కిలోమీటర్లదూరం విస్తరించబడి ఉంది. ఇది దట్టమైన వృక్షాలతో అలరారుతుంది. జంతు సంపద మరియు వృక్షసంపదలతో అలరారుతున్న ఇది పర్యాటకులను విశేషంగా ఆకర్షిస్తుంది. ఇది బార్-హెడ్డెడ్ గూస్, బ్రహ్మిణీ బాతులు, ఓపెన్ బిల్డ్ స్ట్రోక్ వంటి విదేశీ పక్షులను ఆకర్షిస్తుంది. పరస్పరాధారిత పర్యావరణ వ్యవస్థకు పేరు పొందిన పర్యాటనకు ఇది ప్రసిద్ధి పొంది ఉంది. ఇక్కడ పర్యాటకులు జింకలు మరియు దుప్పి జాతి మృగాలను సందర్శించ వచ్చు. వేసవి ఉష్ణోగ్రతలు 46°సెంటీగ్రేడ్ మరియు శీతాకాలం 6 ° సెంటీగ్రేడ్ వరకు ఉంటుంది. ఈ శరణాలయంలో చిరుత, అడవి పిల్లి, అడవి కుక్క, తోడేలు, గుంటనక్క, దక్షిణ ఎలుగుబంటు, కృష్ణజింక మరియు నాలుగు కొమ్ముల దుప్పి వంటి జంతువులు ఉన్నాయి. విద్యాసంస్థలు మెదక్ జిల్లాలో ప్రముఖ విద్యాలయాలలో కొన్ని: ఐఐటి, హైదరాబాద్, ఎమ్ ఎన్ ఆర్ మెడికల్ కాలేజ్, ఎమ్ ఎన్ ఆర్ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ మరియు పఠాన్ చెరువులోని గీతం (జి ఐ టి ఎ ఎమ్) విశ్వవిద్యాలయం, సుల్తంపుర్ లో జె.ఎన్.టి.యూ. ఆకర్షణలు కాకతీయ చక్రవర్తి, ప్రతాపరుద్రుని కాలంలో మెదక్ దుర్గం నిర్మించారు. వ్యూహాత్మకంగా ఒక గుట్టపైన నిర్మించిన ఈ దుర్గాన్ని మెతుకుదుర్గం అని ఈ ప్రాంతాన్ని మెతుకుసీమ అని అనేవారు. ముఖద్వారం వద్ద కాకతీయుల ముద్ర రెండు తలల గండభేరుండం ఠీవిగా ఉంటుంది. కాకతీయుల నిర్మాణ ధురీణతకు ఈ కోట తార్కాణంగా నిలుస్తుంది. కోటలోని ఒక బావినుండి గొట్టాల ద్వారా కోటలోకి నీటి సరఫరా జరిగేది. కోటకు మూడు ద్వారాలున్నాయి: "ప్రథమ ద్వారం", గర్జిస్తున్న రెండు సింహాల మూర్తులతో కూడిన "సింహ ద్వారం", ఇరువైపులా రెండు ఏనుగుల ప్రతిమలు కలిగిన "గజ ద్వారం". కోటలో 17 వ శతాబ్దంకు చెందిన 3.2 మీటర్ల పొడవైన శతఘ్నిని చూడవచ్చు. సహజ సిద్ధమైన భౌగోళిక రూపురేఖలను చక్కగా వినియోగించుకున్న ఈ కోటకు చుట్టు ఉన్న గండ శిలలు సహజ రక్షణగా నిలుస్తున్నాయి. నిర్మాణ, శిల్పకళల చాతుర్యాన్ని ప్రదర్శించే దేవాలయాలెన్నో మెదక్ జిల్లాలో ఉన్నాయి. బొంతపల్లి లోని వీరభద్ర స్వామి దేవాలయం (హైదరాబాదు నుండి 25 కి మీ), జరసంగం, మంజీరా నది ఒడ్డున గల ఏడుపాయలు లోని కనకదుర్గ ఆలయం (మెదక్‌ నుండి 8 కి మీ), నాచగిరి లోని లక్ష్మీ నరసింహ స్వామి ఆలయం (హైదరాబాదు నుండి 55 కి మీ), సిద్ధిపేట లోని కోటి లింగేశ్వర స్వామి ఆలయం వీటిలో కొన్ని. సాంప్రదాయిక తెలంగాణా సంస్కృతికి మెదక్ జిల్లా నెలవు. మెదక్‌ నుండి 60 కి మీ ల దూరంలో గల కొండాపూర్‌ వద్ద జరిపిన తవ్వకాల్లో శాతవాహనుల కాలం నాటి అవశేషాలు, బౌద్ధ నిర్మాణాలు బయట పడ్డాయి. పురావస్తు శాఖ వారు నిర్వహిస్తున్న సంగ్రహాలయం ఇక్కడ ఉంది. ఇక్కడ 8,100 పురాతన వస్తువులు ప్రదర్శన కోసం ఉంచారు. శాతవాహనుల నాణేలు కూడా ఇక్కడ ఉన్నాయి. ఈ నాణేలను బట్టి కొండాపూర్‌ కూడా శాతవాహనులకు చెందిన 30 నగరాల్లో ఒకటిగా కొందరు పరిశోధకులు భావిస్తున్నారు. బౌద్ధ స్థూపాలు, చైత్యాల అవశేషాలు కూడా కొండాపూర్‌లో లభించడంతో ఈ ప్రాంతం ఒకప్పుడు గొప్ప బౌద్ధమత కేంద్రంగా వెలిగిందని కూడా తెలుస్తోంది. రోమను చక్రవర్తి ఆగస్టస్‌కు చెందిన బంగారు నాణెం కూడా ఇక్కడ ప్రదర్శనలో ఉంది. ఇంకా వెండి నాణేలు, పూసలు, మట్టి గాజులు, దంతం, రాగి, గాజుతో చేసిన అందమైన వస్తువులు ఉన్నాయి. మెదక్‌కు 15 కి మీ ల దూరంలో గల పోచారం అడవి నిజాము నవాబు వేటకు వెళ్ళే స్థలం.20 వ శతాబ్దపు తొలినాళ్ళలో దీనిని అభయారణ్యముగా ప్రకటించారు. పోచారం చెరువు పేరిట ఏర్పడిన ఈ అడవి 9.12 చ.కి.మీ ల విస్తీర్ణంలో వ్యాపించి ఉంది. ఎన్నో రకాల వృక్ష, జంతు జాతులకు నెలవైన ఈ అడవికి ఏటా రకరకాలైన పక్షులు వస్తూ ఉంటాయి. ఇక్కడ ఉన్న పర్యావరణ యాత్రా స్థలంలో ఐదు రకాల లేళ్ళను, దుప్పులను చూడవచ్చు. వేసవిలో 46°C‌ దాటే ఉష్ణోగ్రత, శీతాకాలంలో 6°C‌కు పడిపోతుంది. ఈ అభయారణ్యంలో చిరుతపులి, అడవి పిల్లి, అడవి కుక్క, తోడేలు, నక్క, ఎలుగుబంటి, సాంబార్‌ దుప్పి, నీల్గాయి, చింకారా, నాలుగు కొమ్ముల దుప్పి మొదలైన జంతువులు ఉన్నాయి. ప్రకృతి ఆరాధకులకు మెదక్‌లో ఎన్నో అందమైన ప్రదేశాలు ఉన్నాయి. హైదరాబాదుకు 35 కి మీ ల దూరంలో గల నర్సాపూర్ అడవి, గుమ్మడిదల, నర్సాపూర్‌ ల మధ్య 30 చ.కి.మీ ల వైశాల్యంలో విస్తరించి ఉంది. ఎన్నో రకాల చెట్లు, జంతుజాలం, ఎన్నో చెరువులతో ఈ అడవి కళకళలాడుతూ ఉంటుంది. మెదక్‌కు 75 కి.మీ ల దూరంలో ఉన్న మంజీర అభయారణ్యం 20 చకి మీ ల వైశాల్యంలో విస్తరించి ఉంది. ఈ అడవి సగటు వెడల్పు 500 నుండి 800 మీటర్లు. మంజీర, సింగూరు ఆనకట్టల మధ్య విస్తరించి ఉన్న ఈ అడవి తొమ్మిది చిన్న చిన్న దీవుల సమాహరం. ఎన్నో రకాల వలస పక్షులు, బురద మొసళ్ళు మొదలైన వాటికి ఈ ప్రాంతం ఆలవాలం. ఆలయాలు మెదక్ జిల్లా శిల్పకళా సౌందర్యం ప్రతిబింబిస్తున్న పలు ఆలయాలకు పుట్టిల్లు. గణేశ్‌గడ్డకు 5 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న ఎర్దనూరు, ప్రతిసంవత్సరం వైభవోపేతంగా జాతర జరుపుకుంటున్న సంగారెడ్డి వద్ద ఉన్న ఇస్మాయిల్ఖాన్ పేటలో ఉన్న సౌధమ్మమాతా ఆలయం, హైదరాబాదు నుండి 35 కిలోమీటర్లదూరంలో ఉన్న సప్తప్రాకారయుత భవాని మాతా ఆలయం, హైదరాబాదుకు ఉత్తరంగా 25 కిలోమీటర్ల దూరంలో బొంతపల్లిలో ఉన్న వీరభద్రస్వామి ఆలయం, మెదక్‌కు 45 కిలోమీటర్లదూరంలో ఉన్న సంగమేశ్వరాలయం, మెదక్‌కు 15 కిలోమీటర్ల దూరంలో మంజీరా నదీ తీరంలో ఉన్న కనకదుర్గాలయం, నాచగిరి ఆలయాలు, హైదరాబాదుకు 55 కిలోమీటర్లదూరంలో ఉన్న లక్ష్మీనారాయణాలయం, సైదాపేటలో ఉన్న కోటిలింగేశ్వరాలయం, శ్రీసరస్వతిక్షేత్రం, సైదాపేటకు 22 కిలోమీటర్లదూరంలో కరీంనగర్ వెళ్ళే దారిలో ఉన్న అనంతసాగర్ ఆలయం, కర్ణంపల్లి వద్ద ఉన్న చేగుంట సాయిబాబా దేవస్థానం, కల్యాణవేంకటేశ్వరస్వామి దేవస్థానం, వాసవీ కన్యకాపరమేశ్వరీ అమ్మవారి దేవాలయం, స్వయంభూ మహాలక్ష్మీ దేవస్థానం, ఆంజనేయస్వామి ఆలయం ప్రముఖమైనవి. ఇంకా ఈ జిల్లాలో జోగిపేట పట్టణం ఆందోల్ మండలంలో చితుకుల పల్లెలో ఉన్న శ్రీ శ్రీ చాముండేశ్వరీ అమ్మవారి ఆలయం, మంజీరా నదీతీరంలో రామయ్య చేత నిర్మించబడిన ప్రబలమైన శక్తి ఆలయం, జోగిపేటలో ఉన్న జోగినాధాలయం, అందొల్ గ్రామంలో కల శ్రీ రంగనాథ స్వామి దేవాలయం,  హైదరాబాదుకు 60 కిలోమీటర్లదూరంలో కౌడిపల్లి మండలంలో ఉన్న తుణికిలో ఉన్న పోచమ్మ ఆలయం, పుల్కల్ మండలంలోని బొమ్మారెడ్డి గూడెంలో ఉన్న జగదాంబమాతా మరియు కర్నల్పల్లి, చేగుంటమండలంలో సాయిబాబా ఆలయం, ప్రబల రేణుకా ఎల్లం దేవీ ఆలయం మరియు కర్నల పాల్లి వాసుల చేత నిర్మింపబడిన ఆంజనేయ ఆలయం ఉన్నాయి. సిద్ధిపేట సత్యనారాయణుని ఆలయం: సత్య దేవుని ఆలయం సిద్ధిపేటలో స్థానిక భక్తులు, దాతలు కలిసి విరాణాలు సేకరించి 2011 లో ఆలయ నిర్మాణ పనులు చేపట్టారు. గర్భగుడిచుట్టూ విష్ణుమూర్తి దశావతారల విగ్రహాలు చెక్కించారు. ఇందులోని అద్దాల మండపము ఈ ఆలయంలో చెప్పుకోదగ్గ విశేషం. దేశంలోని వివిధ ప్రాంతాల నుండి రంగు రంగుల పాల రాతిని తెప్పించి అద్దాల మండపాన్ని నిర్మించారు.అదే విధంగా అనేక రంగుల అద్దాలను తెప్పించి అనేక డిజైన్ల ప్రకారం కోసి మండపానికి అతికించారు. మండపంలో పైభాగానికి అమర్చిన అష్టదళ పద్మం ఈ మండపానికే వన్నె తెచ్చింది. విద్యుత్తు దీపాల వెలుగులో ఈ అద్దాల మండపాన్ని చూడడం ఒక ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవచ్చు. ఈ ఆలయంలో ఏటా ధనుర్మాసంలో ఉత్సవాలు ఘనంగా జరుగుతాయి. వైకుంఠ ఏకాదశి వుత్సవాలు ఘనంగా నిర్వహిస్తారు. చివరిలో గోదా దేవి కళ్యాణం నిర్వహిస్తారు. నూతనంగా నిర్మించిన ఈ ఆలయం సిద్ధిపేటకు తలమానికంగా వెలుగొందుతున్నది. మెదక్ నుండి 12 కి.మీ. దూరంలో గల తిమ్మానగర్ గ్రామంలో గల హరి హర దేవాలయం, గట్టు మైసమ్మ తల్లి దేవాలయం చాలా ప్రసిద్ధి చెందినవి మెదక్ కేథలిక్ చర్చి - మెదక్ లోని మెదక్ కేథలిక్ చర్చి చర్చి ఒక అమూల్యమైన చారిత్రక వారసత్వం. ఇది ఆసియా లోకెల్లా పెద్దదైన డయోసీసే కాక వాటికన్‌ నగరం తరువాత ప్రపంచంలోనే పెద్దది కూడా. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధసమయంలో వచ్చిన కరువు సందర్భంగా ఈ చర్చిని నిర్మించారు. ఛార్లెస్‌ వాకర్‌ పోస్నెట్‌ అనే ఆయన అప్పట్లో ఫాదర్ గా ఉండేవాడు. మూడేళ్ళపాటు పీడించిన కరువు బీభత్సానికి చలించిన ఆయన 1914లో ఈ చర్చిని నిర్మించ తలపెట్టాడు. కళాత్మకమైన ఈ చర్చి నిర్మాణం పూర్తి చెయ్యడానికి పదేళ్ళు పట్టింది. ఒకేసారి 5000 మంది పట్టగల అతి పెద్ద చర్చి ఇది. - ప్రపంచంలో రెండవ అతిపెద్ద చర్చి.నాలుగు గోపురాలతో 173 అడుగుల ఎత్తైన గోపురము కలిగి తెల్లని గ్రానైట్ రాళ్ళతో నిర్మించబడిన చర్చి. గోట్టంగోట - జహీరాబాదుకు 25 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. చారిత్రక ఆలయాలు, దట్టమైన అడవి మరియు పెద్ద సరస్సు ఉన్న ప్రదేశం. పోచారం అడవి & అడవిజంతువుల అభయారణ్యం - ఇది పలు అడవి జంతువుల పుట్టిల్లు మరియు నిజాం నవాబుకు ప్రియమైన వేటప్రదేశం. సీగూర్ ఆనకట్ట - సంగారెడ్డి నుండి 30 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. మెదక్ కోట - ఈ కోటను ముందుగా కాకతీయ రాజైన రుద్రుని చేత నిర్మించబడింది. కోటంతా ఇనుప పైపుల సహాయంతో నీటి వసతి కల్పించినట్లు ఈ కోట యాజమాన్యం సగర్వంగా చెప్పుకుంటున్నది. నిజాం సాగర్ - నిజాం సాగర్ ఆనకట్ట - గోదావరీ నది ఉపనది అయిన మంజీరా నది మీద నిర్మించబడిన ఈ ఆనకట్ట మెదక్ నుండి 50 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. ప్రకృతి సహజ అందాలకు ఈ ప్రదేశం పేరు పొందినది. మూడు కిలోమీటర్ల పొడవున్న ఈ ఆనకట్ట మీద వాహనాలు నడుపగలిగిన వసతి ఉంది. మంజీరా అడవి & పక్షుల శరణాలయం - తొమ్మిది ద్వీపసమూహం కలిగిన ఈ శరణాలయం దేశీయ మరియు విదేశీయ వలస పక్షులకు శరణాలయంగా ఉంది. సరస్వతీ క్షేత్రము - అనంతసాగరం - సిద్దిపేట విభాగం. ఈ ఆలయం అష్టకల నరసింహ శర్మ (అష్టావధాని)చేత 1980 నుండి 1990 ల మధ్య నిర్మించబడింది. వెలుగొండ తుంబురునాధ దేవాలయం - రాష్ట్రకూట రాజుల చేత నిర్మించబడింది. తుంబురునాధస్వామి (సంగీత దేవత) దేవాలయాలలో ఇది అతి పెద్దదిగా భావించబడుతుంది. స్త్రీలు పురుషులు నృత్యగానాలు చేస్తున్న అందమైన శిల్పాలకు ఇది ప్రసిద్ధి చెంది ఉంది. టెక్మల్ మండలంలోని ఎలుగొండలో ఉన్న ఈ ఆలయం మెదక్ పట్టణానికి 35 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. ఏడుపాయల దుర్గా భవానీ గుడి - ఈ ఆలయ దర్శనానికి తెలంగాణా, కర్ణాటక మరియు మహారాష్ట్రా సమీప ప్రజలు లక్షల సంఖ్యలో వస్తుంటారు. ఇక్కడ ఉన్న ఏడుపాయలు అనే ప్రదేశంలో మంజీరా నది ఏడుపాయలుగా విడిపోయి ప్రవహిస్తున్న కారణంగా ఈ ప్రదేశానికీ పేరు వచ్చింది. ఈ ప్రదేశవర్ణన మహాభారతంలో ఉంది. అర్జునుడి మునిమనుమడైన జనమేజయుడు తన తండ్రి పరీక్షిత్తు శాపానికి ప్రతీకారంగా ఇక్కడ సర్పయాగం చేసినట్లు విశ్వసించబడుతుంది. మంజీరా నది మైదానంలో ఇప్పటికీ బూడిద కనిపిస్తుంది. ఏడు పాయల వద్ద నిర్వహించబడే జాతరకు లక్షలాది మంది తరలి వస్తారు. చిత్ర మాలిక File:దస్త్రం:Medak_Fort_Entrance.JPG File:దస్త్రం:Medak_Fort.JPG దేవాలయాలు శ్రీ రంగనాధస్వామి ఆలయం- రంగంపేట గ్రామం. నరసింహస్వామిఆలయం - జక్కన్నపేట. సిద్ధ రామేశ్వర ఆలయం - మెదక్ పట్టణానికి 2 కిలోమీటర్ల సమీపంలో ఉంది. ప్రముఖ వ్యక్తులు బర్రెంకల జయదేవులు - మెదక్ పార్లమెటు సభ్యుల జాబితా 1957, 1962 - పి. హనుమంతరావు. 1967 - సంగం లక్ష్మీభాయి. 1971,1977, 1980 - ఇందిరా గాంధీ (కాంగెస్). 1984 - పి . మానిక్ రెడ్డి. 1989, 1991, 1996, 1998 - మొగలిగుండ్ల బాగారెడ్డి. 1999 - ఆలె నరేంద్ర (బి.జె.పి) 2004 - ఆలె నరేంద్ర (టి ఆర్ ఎస్) 2009 - విజయశాంతి (టి ఆర్ ఎస్) 2014 - కొత్త ప్రభాకర్ రెడ్డి (టి ఆర్ ఎస్) మూలాలు వెలుపలి లంకెలు వర్గం:తెలంగాణ జిల్లాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AE%E0%B1%86%E0%B0%A6%E0%B0%95%E0%B1%8D%20%E0%B0%9C%E0%B0%BF%E0%B0%B2%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B0%BE

嗜好する音楽のジャンルと学業パフォーマンスに関連性はある？

音楽選好の心理学

japanese

音楽選好の心理学（おんがくせんこうのしんりがく）は、人それぞれの音楽選好の背後にある心理学的要因を扱う。音楽は世界中で日々聴かれている。それは自己表現の方法であると同時に、感情調節や認知発達といった様々な面で人々に影響を与えている[1]。音楽の訓練が知能発達を促進することが示されているが、感情調節にどのように影響するかとの関係は分かっていない[2]。個人の性格が音楽選好に影響を与え得ることを示す多くの研究が行われ、そのほとんどにはビッグファイブが用いられていた。これらの研究は西側諸国やアメリカの文化に限らず、日本[3]、ドイツ[4]、スペイン[5]を含む世界中の国々に重大な結果をもたらした。 性格と音楽選好 心理学者の間では一般に、病的でない個人の差は5つの異なる次元で要約されるという考えが受け入れられている[6]。多くの研究では性格測定のためビッグファイブ（性格を、経験への開放性、協調性、外向性、神経症傾向、誠実性に5分類する）が用いられている。 ビッグファイブと音楽選好を測定するための様々な質問紙が作成されてきたが、性格と音楽選好の相関を見つけるための研究の大半で用いられた質問紙は、性格と音楽選好の両方を測定するようなものだった[7][8][9][6][10][11][12]。他には、被験者に性格特性を測定する質問紙に回答させてから、楽曲の抜粋に対して好み、知覚される複雑性、感情等を評価させるものもあった[13][14][15]。 一般に、可塑的な特性（経験への開放性と外向性）の方が、安定した特性（協調性、神経症傾向、誠実性）よりも音楽選好に影響しやすいが[16]、どちらの特性も検討されるべきである。性格特性は、音楽の感情への影響にも重大な相関がある。性格の個人差は、音楽が引き起こす感情の強度と誘発性の予測に役立つ[17]。 経験への開放性 全特性の中で、経験への開放性はジャンル選好に最も強い影響が見られる[7][18]。一般に、経験への開放性が高い人は、クラシックやジャズやエクレクティックといった複雑で奇抜な音楽や[19]、激しく反抗的な音楽を好む[20][11][7][21]。思索的で複雑なジャンルとはクラシック、ブルース、ジャズ、フォークといった音楽で、激しく反抗的な音楽とはロック、オルタナティヴ、ヘヴィメタルといった音楽である[11]。経験への開放性の一側面として審美眼があるため、開放性と複雑な音楽の選好に強い正の相関を認める研究者は多い[22]。経験への開放性が高い人は知性の自己評価も高い、すなわち経験への開放性の高さが知性の自覚の強さにつながり、このことも複雑な音楽、クラシックやジャズを好む傾向を説明できる[23]。 音楽が引き起こす感情に性格特性がどう影響するかというある研究によると、経験への開放性は、悲しげでゆったりした音楽に感情的に強く反応することを最も良く予測した。悲しげな音楽が表現する最も一般的な印象は、ノスタルジア、安らぎ、不思議であり、経験への開放性はこれら全てと正の相関があった[24]。悲しげな音楽からは美しい経験が得られると考えられている[15] 。また、開放的な人は多様なスタイルの音楽を好んだが、現代の人気なスタイルは好まず、開放性にも限界があることが示された[25]。しかし、以上のように言えるのもある程度までであり、別の研究では音楽を聴いて興ざめすることについて調査されている。この研究によると経験への開放性がジャンル選好を最も良く予測する一方、経験への開放性では音楽による興ざめの予測はできない。唯一興ざめを測定できるのは、音楽を聴く頻度と、生活の中で音楽をどれだけ重要と捉えているかである[26]。 別の研究では、経験への開放性と音楽を聴く頻度の関連と、それが音楽選好にどう影響するかが調査された。クラシック音楽の抜粋を聴かせると、開放性が高い人は繰り返し聴くことですぐ好きでなくなる傾向があり、逆に開放性が低い人は繰り返し聴くことでより好きになる傾向があった。このことから、経験への開放性が高い人にとって音楽の目新しさが重要だということが分かる[27]。 性格検査の前と後にクラシック音楽を聴く実験で、歌詞を見る条件と見ない条件に分けられた。結果、歌詞の有無によらずいくつかの性格特性に変化があり、最も顕著に上昇したのは経験への開放性だった[28]。性格が音楽選好に影響するのではなく、クラシック音楽が性格の自己評価を変化させ、自身をより開放的と評価するようになった。 経験への開放性は音楽の知的、認知的利用とも正の相関があり、これは開放的な人が楽曲の複雑な構成を分析しようとすることを意味する[9][6][12][29]。さらに、開放性が高いほど美しい主題の多い作品を好む[30][10]。 外向性 外向性もジャンル選好と音楽利用を予測しやすい。活発な外向性は、ハッピーでアップビートな伝統的音楽や、ラップ、ヒップホップ、ソウル、エレクトロニカ、ダンスといったエネルギッシュでリズミカルな音楽を好むことに繋がる[9][11]。さらに、外向的な人は沢山の音楽を聴き、生活にBGMを多く取り入れる傾向がある[22]。BGMの歌詞の有無によって、内向的な人と外向的な人のどちらがより気が散りやすいかという研究では、外向的な人の方がBGMを多く聴く分それを無視することに長けていると想定されていたが、結果はそうならなかった。音楽を聴いている量によらず、歌詞のある楽曲の影響を受け、気が散った[31]。外向的な人はテンポの速い元気な音楽、美しい主題の多さ、ボーカルも好んだ[12][10][21]。また、ランニング中、友人と過ごす時、勉強中といった、別の活動をしながらBGMを聴くことをより好んだ[29][6][9]。外向的な人はアイロンがけのような日常の退屈に対抗するために音楽を用いる傾向がある[6]。トルコにおける研究によると、外向的な人はダンスや動作を促進するジャンルであるロック、ポップ、ラップを好む。 他にも、音楽教師や音楽療法士は音楽を好み勉強しているのだからより外向的ではないかとする研究が行われた。その結果、音楽教師はそうでない人より明らかに外向的であった。音楽療法士も、教師よりは低得点であったもののやはり外向的であった[32]。この差の原因は、教えることを仕事にできるかはより外向性に依存するからだと考えられる。 協調性 協調性のある人は、アップビートな伝統的音楽を好む[11]。また、聴いたことがない楽曲に対し強い情動反応を示す[13]。協調性は、あらゆる種類の音楽により経験される感情の強度を、肯定的感情であっても否定的感情であっても、上手く予測する。協調性で高得点の人は、あらゆる種類の音楽に対してより強い情動反応を示す傾向がある[33]。 神経症傾向 神経症傾向が強いほど、ロックやヘヴィメタルといった激しく反抗的な音楽を好みにくく、逆にカントリー、サウンドトラック、ポップといったアップビートな伝統的音楽を好む[11]。また、神経症傾向は音楽の感情的な利用と正の相関がある[9][8]。神経症傾向で高得点の人は、感情調節のための音楽利用を報告しやすく、特に否定的感情について強い情動反応を経験しやすかった[9][6]。 誠実性 誠実性は、ロックやヘヴィメタルといった激しく反抗的な音楽と負の相関がある[11]。過去の研究から誠実性と感情調節に関係があることが分かっているが、その関係はマレーシアでは見られず、多文化に適用できるものではない[6]。 音楽選好に対する個人や状況の影響 状況も、個人のある種の音楽選好に影響する。1996年に行われた研究では、人が特定の状況でどのような音楽を聴こうとするかについて、状況が音楽選好に大きく影響することが示された。例えば、憂鬱な状況では悲しくムーディな音楽が、興奮した状況では大音量で力強いリズムの元気な音楽が求められた[34]。 性別 女性は男性よりも音楽に感情的な反応をしやすい[29]。また、女性の方がポピュラー音楽を好む[25]。低音を強調した音楽の好みに関する性格と性別の研究では、男性の方がベース・ミュージックを好んだ。ベース・ミュージックを好むことは、反社会性やボーダーラインとの相関も見られた[35] 。 年齢 年齢は音楽選好を決定づける強力な要因である。ノスタルジアは音楽選好に影響する最も重要な印象である。ノスタルジアを生み出す音楽はどの年齢の人にも大きな影響を持っていた[36]。イングランドにおける思春期の音楽選好の研究では、女の子の方が音楽を価値ある活動とみなす一方、音楽を学校で教えられる必要はないという意見には男女ともに賛成した。このことは、音楽に対する好みや考えは年齢とともに変化し得ることの根拠となる[37]。カナダにおける思春期の音楽選好と性格の関連の研究では、重い楽曲を好む人は自尊感情が低く、家族内での不安が強く、他者から拒絶されていると感じる傾向があり、軽い楽曲を好む人は相応しい行動を取ることに囚われ、自立と依存のバランスを取ることに困難を感じていた。エクレクティックを好む人の方が思春期を上手に乗り越えることができ、気分やその時の必要に応じて柔軟に音楽を利用していた[38]。 季節 季節も音楽選好に影響する。秋や冬には思索的で複雑な音楽が、夏や春にはエネルギッシュでリズミカルな音楽が好まれる。だが、ポピュラー音楽は季節を問わず常に好まれる[39]。 既知感 既知感と複雑性は音楽選好に面白い影響を及ぼす。他種の芸術でも見られるように、楽曲の抜粋が主観的に複雑であることとそれを好むことには逆U字の関連が現れる。人はある程度までの複雑性であれば好むが、楽曲が複雑すぎると好まなくなる。さらに、既知感と選好にははっきりと単調な正の相関があった[40]。 自己観 自分がどう見られたいかということについて、特に男性では音楽選好への影響があった[9] 。音楽選好は、自分で決めることができる自己主張の道具となる。人は自己観を補強するために音楽スタイルを選ぶ。例えば、保守的な自己観の人は伝統的音楽を、元気な自己観の人は力強い音楽を好む[12]。 気分 積極的な気分も音楽選好に影響する要因である。一般に、音楽を聴くときの良い気分も悪い気分も、その音楽への感じ方や情動反応に影響する[17]。この考え方に従えば、攻撃性が高ければ、音楽によって引き起こされる創造力や感情の強度も促進される。攻撃性の強い人にとって、音楽は強力な感情のはけ口である[41]。さらに、個人にとっての音楽の価値と聴く頻度は、音楽への反応に影響する。特定の種類の楽曲やそのジャンル全般に感情経験を付与するような聴き方をする人は、音楽を楽しんだり感情的な影響を受けたりしやすい[18]。このことは、子供時代に親がよく聴いていた音楽に強い反応をする人が多いことの説明にも役立つ。 関連項目 音楽心理学 出典

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E9%9F%B3%E6%A5%BD%E9%81%B8%E5%A5%BD%E3%81%AE%E5%BF%83%E7%90%86%E5%AD%A6

పనుకురాతిపాలెం గ్రామానికి దక్షిణాన ఉన్న గ్రామమేది ?

పనుకురాతిపాలెం

telugu

పనుకురాతిపాలెం, తూర్పు గోదావరి జిల్లా, అడ్డతీగల మండలానికి చెందిన గ్రామము.[1]. ఇది మండల కేంద్రమైన అడ్డతీగల నుండి 4 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన పెద్దాపురం నుండి 21 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 74 ఇళ్లతో, 236 జనాభాతో 35 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 125, ఆడవారి సంఖ్య 111. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 0 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 236. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 586839[2].పిన్ కోడ్: 533428. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాల ఒకటి ఉంది. బాలబడి, ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల, మాధ్యమిక పాఠశాల‌లు అడ్డతీగలలో ఉన్నాయి. సమీప జూనియర్ కళాశాల, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల అడ్డతీగలలోను, ఇంజనీరింగ్ కళాశాల రంపచోడవరంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల రాజానగరంలోను, పాలీటెక్నిక్‌ రంపచోడవరంలోను, మేనేజిమెంటు కళాశాల పెద్దాపురంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల రంపచోడవరంలోను, అనియత విద్యా కేంద్రం అడ్డతీగలలోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల కాకినాడ లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రం గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. పశు వైద్యశాల గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉంది. మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, సంచార వైద్య శాల, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం తాగు నీరు గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతిపంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. పారిశుధ్యం గ్రామంలో మురుగునీటి పారుదల వ్యవస్థ లేదు. మురుగునీటిని నేరుగా జలవనరుల్లోకి వదులుతున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు.చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామానికి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి.మొబైల్ ఫోన్ ఉంది. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం, ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామానికి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి.ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సు సౌకర్యం, ప్రైవేటు బస్సు సౌకర్యం, ఆటో సౌకర్యం, ట్రాక్టరు సౌకర్యం మొదలైనవి గ్రామానికి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. రైల్వే స్టేషన్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది.జాతీయ రహదారి, రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి.గ్రామంలో కంకర రోడ్లు ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం ఉంది. ఏటీఎమ్, వాణిజ్య బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. పౌర సరఫరాల వ్యవస్థ దుకాణం, వారం వారం సంత, వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. సహకార బ్యాంకు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. రోజువారీ మార్కెట్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు ఉన్నాయి. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది.  ఉన్నాయి. సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, ఆశా కార్యకర్త, ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రంథాలయం, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం గ్రామం నుండి 5 కి.మీ.లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సినిమా హాలు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 6 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 14 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. భూమి వినియోగం పనుకురాతిపాలెంలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 2 హెక్టార్లు వ్యవసాయం చేయదగ్గ బంజరు భూమి: 9 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 23 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 23 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి పనుకురాతిపాలెంలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు జీడి, వరి, సజ్జలు గణాంకాలు జనాభా (2011) - మొత్తం 236 - పురుషుల సంఖ్య 125 - స్త్రీల సంఖ్య 111 - గృహాల సంఖ్య 74 మూలాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AA%E0%B0%A8%E0%B1%81%E0%B0%95%E0%B1%81%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%A4%E0%B0%BF%E0%B0%AA%E0%B0%BE%E0%B0%B2%E0%B1%86%E0%B0%82

Dari manakah asal Dr. H. Shofwan Karim Elha?

Universitas Islam Negeri Syarif Hidayatullah Jakarta

indonesian

Universitas Islam Negeri Syarif Hidayatullah Jakarta atau UIN Jakarta (sebelumnya: IAIN Syarif Hidayatullah atau IAIN Jakarta) (Bahasa Inggris: Syarif Hidayatullah State Islamic University Jakarta, Bahasa Arab: جامعة شريف هداية الله الإسلامية الحكومية جاكرتا) adalah sebuah universitas Islam negeri yang terletak di Cempaka Putih, Ciputat Timur, Tangerang Selatan. Sejarah Pada 1 Juni 2007, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta merayakan golden anniversary. Selama setengah abad, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta telah menjalankan mandatnya sebagai institusi pembelajaran dan transmisi ilmu pengetahuan, institusi riset yang mendukung proses pembangunan bangsa, dan sebagai institusi pengabdian masyarakat yang menyumbangkan program-program peningkatan kesejahteraan sosial. Selama setengah abad itu pula, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta telah melewati beberapa periode sejarah sehingga sekarang ini telah menjadi salah satu universitas Islam terkemuka di Indonesia. Secara singkat sejarah UIN Syarif Hidayatullah Jakarta dapat dibagi ke dalam beberapa periode, yaitu periode perintisan (Sekolah Tinggi Islam dan Akademi Dinas Ilmu Agama), periode fakultas IAIN al-Jami’ah, periode IAIN Syarif Hidayatullah, dan periode UIN Syarif Hidayatullah. [1] Periode perintisan 250px|jmpl|kiri|Kampus UIN Syarif Hidayatullah Universitas Islam Negeri Syarif Hidayatullah Jakarta ditetapkan berdasarkan Surat Keputusan Presiden RI Nomor 031 Tahun 2002. Sejarah pendirian UIN Syarif Hidayatullah Jakarta merupakan mata rantai sejarah perkembangan perguruan tinggi Islam di Indonesia dalam menjawab kebutuhan pendidikan tinggi Islam modern yang dimulai jauh sebelum Indonesia merdeka. Pada zaman penjajahan Belanda, Dr. Satiman Wirjosandjojo, salah seorang muslim terpelajar, tercatat pernah berusaha mendirikan Pesantren Luhur sebagai lembaga pendidikan tinggi Islam. Namun, usaha ini gagal karena hambatan dari pihak penjajah Belanda. Lima tahun sebelum proklamasi kemerdekaan Indonesia, Persatuan Guru Agama Islam (PGAI) di Padang mendirikan Sekolah Tinggi Islam (STI). STI hanya berjalan selama dua tahun (1940-1942) karena pendudukan Jepang. Umat Islam Indonesia tidak pernah berhenti menyuarakan pentingnya pendidikan tinggi Islam bagi kaum Muslim yang merupakan mayoritas pendudukan Indonesia. Pemerintah pendudukan Jepang kemudian menjanjikan kepada umat Islam untuk mendirikan Lembaga Pendidikan Tinggi Agama di Jakarta. Janji Jepang itu direspon tokoh-tokoh muslim dengan membentuk yayasan, Dr.(H.C.) Drs. H. Mohammad Hatta sebagai ketua dan Mohammad Natsir sebagai sekretaris. Pada 8 Juli 1945, yayasan tersebut mendirikan Sekolah Tinggi Islam (STI). STI berkedudukan di Jakarta dan dipimpin oleh Prof. K.H. Abdul Kahar Mudzakkir. Beberapa tokoh Muslim lain ikut berjasa dalam proses pendirian dan pengembangan STI. Mereka antara lain Dr.(H.C.) Drs. H. Mohammad Hatta, K.H. Abdul Wahid Hasjim, K.H. Mas Mansur, K.H. Fathurrahman Kafrawi, dan Farid Ma’ruf. Pada 1946, STI dipindahkan ke Yogyakarta mengikuti kepindahan ibu kota negara dari Jakarta ke Yogyakarta. Sejalan dengan perkembangan STI yang semakin besar, pada 22 Maret 1948, nama STI diubah menjadi Universitas Islam Indonesia (UII) dengan penambahan fakultas-fakultas baru. Sampai dengan 1948, UII memiliki empat fakultas, yaitu: Fakultas Agama Fakultas Hukum Fakultas Ekonomi Fakultas Pendidikan Kebutuhan akan tenaga fungsional di Departemen Agama Republik Indonesia menjadi latar belakang penting berdirinya perguruan tinggi agama Islam. Untuk memenuhi kebutuhan tersebut, Fakultas Agama UII dipisahkan dan ditransformasikan menjadi Perguruan Tinggi Agama Islam Negeri (PTAIN). Perubahan ini didasarkan kepada Peraturan Pemerintah (PP) No. 34 Tahun 1950. Dalam konsideran disebutkan bahwa PTAIN bertujuan memberikan pengajaran studi Islam tingkat tinggi dan menjadi pusat pengembangan serta pendalaman ilmu pengetahuan agama Islam. Berdasarkan PP tersebut, hari jadi PTAIN ditetapkan pada 26 September 1950. PTAIN dipimpin Prof. K.H.R. Muhammad Adnan dengan data jumlah mahasiswa per 1951 sebanyak 67 orang. Pada periode tersebut PTAIN memiliki tiga jurusan, yaitu: Jurusan Tarbiyah Jurusan Qadla (Syariah) Jurusan Dakwah Komposisi mata kuliah pada waktu itu terdiri dari Bahasa Arab, Pengantar Ilmu Agama, Fiqih, Ushul Fiqih, Tafsir, Hadits, Ilmu Kalam, Filsafat, Mantiq, Akhlaq, Tasawuf, Perbandingan Agama, Dakwah, Tarikh Islam, Sejarah Kebudayaan Islam, Ilmu Pendidikan dan Kebudayaan, Ilmu Jiwa, Pengantar Hukum, Asas-asas Hukum Publik dan Privat, Etnologi, Sosiologi, dan Ekonomi. Mahasiswa yang lulus bakaloreat dan doktoral masing-masing mendapatkan gelar Bachelor of Art (B.A.) dan Doktorandus (Drs). Komposisi mata kuliah PTAIN tersebut merupakan kajian utama perguruan tinggi Islam yang terus berlanjut sampai masa-masa berikutnya. Gelar akademik yang ditawarkan juga terus bertahan sampai dengan dekade 1980-an. Periode ADIA (1957-1960) Kebutuhan tenaga fungsional bidang guru agama Islam yang sesuai dengan tuntutan modernitas pada dekade 1950-an mendorong Departemen Agama mendirikan Akademi Dinas Ilmu Agama (ADIA) di Jakarta. ADIA didirikan pada 1 Juni 1957 dengan tujuan mendidik dan mempersiapkan pegawai negeri guna mendapatkan ijazah pendidikan akademi dan semi akademi sehingga menjadi guru agama, baik untuk sekolah umum, sekolah kejuruan, maupun sekolah agama. Dengan pertimbangan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta merupakan kelanjutan dari ADIA, hari jadi ADIA 1 Juni 1957 ditetapkan sebagai hari jadi atau Dies Natalis UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Sama seperti perguruan tinggi pada umumnya, masa studi di ADIA adalah 5 tahun yang terdiri dari tingkat semi akademi 3 tahun dan tingkat akademi 2 tahun. ADIA memiliki tiga jurusan, yaitu Jurusan Pendidikan Agama, Jurusan Bahasa Arab, dan Jurusan Da’wah wal Irsyad yang juga dikenal dengan Jurusan Khusus Imam Tentara. Komposisi kurikulum ADIA tidak jauh berbeda dengan kurikulum PTAIN dengan beberapa tambahan mata kuliah untuk kepentingan tenaga fungsional. Komposisi lengkapnya adalah Bahasa Indonesia, Bahasa Arab, Bahasa Inggris, Bahasa Perancis, Bahasa Ibrani, Ilmu Keguruan, Ilmu Kebudayaan Umum dan Indonesia, Sejarah Kebudayaan Islam, Tafsir, Hadits, Musthalah Hadits, Fiqih, Ushul Fiqih, Tarikh Tasyri’ Islam, Ilmu Kalam/Mantiq, Ilmu Akhlaq/Tasawuf, Ilmu Fisafat, Ilmu Perbandingan Agama, dan Ilmu Pendidikan Masyarakat. Kepemimpinan ADIA dipercayakan kepada Prof. Dr. H. Mahmoed Joenoes sebagai dekan dan Prof. Dr. H. Bustami Abdul Gani sebagai Wakil Dekan. Terdapat dua ciri utama ADIA. Pertama, sesuai dengan mandatnya sebagai akademi dinas, mahasiswa yang mengikuti kuliah di ADIA terbatas pada mahasiswa tugas belajar. Mereka diseleksi dari pegawai atau guru agama di lingkungan Departemen Agama yang berasal dari wakil-wakil daerah di seluruh Indonesia. Kedua, sesuai dengan mandatnya untuk mempersiapkan guru agama modern, tanggung jawab pengelolaan dan penyediaan anggaran ADIA berasal dari Jawatan Pendidikan Agama (Japenda) Departemen Agama yang pada waktu itu memiliki tugas mengelola madrasah dan mempersiapkan guru agama Islam modern di sekolah umum. Periode fakultas IAIN al-Jami’ah Yogyakarta (1960-1963) Dalam satu dekade, PTAIN memperlihatkan perkembangan menggembirakan. Jumlah mahasiswa PTAIN semakin banyak dengan cakupan pembelajaran yang semakin luas. Mahasiswa PTAIN tidak hanya datang dari berbagai wilayah Indonesia, tetapi juga datang dari negara tetangga seperti Malaysia, Brunei Darussalam, dan Singapura. Meningkatnya jumlah mahasiswa dan meluasnya area of studies yang menuntut perluasan dan penambahan, baik dari segi kapasitas kelembagaan, fakultas dan jurusan maupun komposisi mata kuliah. Untuk memenuhi kebutuhan tersebut, ADIA di Jakarta dan PTAIN di Yogyakarta diintegrasikan menjadi satu lembaga pendidikan tinggi agama Islam negeri. Integrasi terlaksana dengan keluarnya Peraturan Presiden Republik Indonesia No. 11 Tahun 1960 tertanggal 24 Agustus 1960. Peraturan Presiden RI tersebut sekaligus mengubah dan menetapkan perubahan nama dari PTAIN menjadi Institut Agama Islam Negeri (IAIN) al-Jami’ah al-Islamiyah al-Hukumiyah. IAIN diresmikan oleh K.H. M. Wahib Wahab sebagai Menteri Agama Republik Indonesia dengan Rektor pertamanya yaitu Prof. Mr. Sunario Sastrowardoyo di Gedung Kepatihan Yogyakarta. Dengan keluarnya Peraturan Presiden Republik Indonesia No. 27 Tahun 1963 mengakibatkan didirikannya IAIN Jakarta yang terpisah dari Yogyakarta. Kemudian berdasarkan keputusan Menteri Agama Republik Indonesia No. 49 Tahun 1963 tertanggal 25 Februari 1963 ditetapkan adanya dua IAIN di Indonesia, yaitu IAIN Sunan Kalijaga Yogyakarta dan IAIN Syarif Hidayatulah Jakarta. Asal mula nama "Syarif Hidayatullah" Nama Syarif Hidayatullah diambil dari nama asli Sunan Gunung Jati, salah satu Walisongo, sembilan penyiar Islam di Pulau Jawa. Syarif Hidayatullah (1448-1568) adalah putra Nyai Rara Santang, putri Prabu Siliwangi dari Pajajaran, yang menikah dengan Syarif Abdullah, penguasa di salah satu wilayah Mesir. Syarif Hdayatullah memiliki banyak gelar, antara lain Muhammad Nuruddin, Syaikh Nurullah, Sayyid Kamil, Maulana Syekh Makhdum Rahmatullah, dan Makhdum Jati. Setelah wafat ia diberi gelar Sunan Gunung Jati dan dimakamkan di Cirebon. Setelah mendapat pendidikan di tempat kelahirannya, Syarif Hidayatullah menjadi aktor penting penyiaran Islam di Jawa, terutama bagian Barat. Dia berhasil menempatkan putranya, Maulana Hasanuddin, sebagai penguasa Banten. Pada 1527 M, atas bantuan Falatehan (Fatahillah), dia berhasil menguasai Sunda Kelapa setelah mengusir pasukan Portugis yang dipimpin oleh Fransisco de Sa. Karena itu, Syarif Hidayatullah dikenal sebagai salah satu Walisongo yang memiliki peran ganda, yakni sebagai penguasa sekaligus ulama. Syarif Hidayatullah melakukan dakwah langsung kepada pemimpin masyarakat dan bangsawan setempat dengan cara bijaksana (bi al-hikmah wa mauidha hasanah). Ia mulai dengan memberikan pengetahuan ajaran Islam atau tazkirah (peringatan) tentang pentingnya ajaran Islam dengan cara lemah lembut. Ia bertukar pikiran dari hati ke hati dengan penuh toleransi. Jika cara ini dianggap kurang berhasil maka ia menempuh cara berdebat atau mujadalah. Cara terakhir ini diterapkan terutama kepada orang-orang yang secara teang-terangan menunjukkan sikap yang kurang setuju terhadap Islam. Metode dakwah yang dipergunakan oleh Syarif Hidayatullah telah berhasil menarik simpati masyarakat. Ia juga dikenal sebagai tokoh yang memiliki sikap sosial yang tinggi dengan banyak memberikan bantuan kepada masyarakat miskin. Ia banyak bergaul dengan bahasa rakyat, sehingga ajarannya dapat dengan mudah diterima. Syarif Hidayatullah tidak bersikap frontal terhadap agama, kepercayaan, dan adat istiadat penduduk setempat. Sebaliknya ia memperlihatkan keindahan dan kesederhanaan Islam. Yang dilakukannya adalah menunjukkan kelebihan Islam dan persamaan derajat di antara sesama manusia. Dalam rangka membina keberagamaan masyarakat dan berbagai etnis, ia menjalin ikatan perkawinan dengan adik Bupati Banten, putri Kunganten (1475), ibu Maulana Hasanuddin; seorang putri Cina, Ong Tien, pada tahun 1481 (tidak memperoleh keturunan); putri Arab bernama Syarifah Baghdad, ibu dari Pangeran Jaya Kelana dan Pangeran Brata Kelana; dan Nyi Tepasari dari Majapahit, ibu dari Ratu Winahon dan Pangeran Pasarean. Syarif Hidayatullah memiliki peranan yang besar dalam pengukuhan kekuasaan Islam di Sunda Kelapa yang di kemudian hari ia beri nama Jayakarta dan diubah menjadi Batavia oleh Belanda. Penamaan IAIN Jakarta dengan Syarif Hidayatullah antara lain bertujuan menghargai jasa sekaligus menjadikannya sebagai sumber inspirasi bagi pengembangannya di masa yang akan datang. IAIN with Wider Mandate IAIN Syarif Hidayatullah Jakarta sebagai salah satu IAIN tertua di Indonesia yang bertempat di Jakarta, menempati posisi yang unik dan strategis. Ia tidak hanya menjadi "Jendela Islam di Indonesia", tetapi juga sebaga simbol bagi kemajuan pembangunan nasional, khususnya di bidang pembangunan sosial-keagamaan. Sebagai upaya untuk mengintegrasikan ilmu umum dan ilmu agama, lembaga ini mulai mengembangkan diri dengan konsep IAIN dengan mandat yang lebih luas (IAIN with Wider Mandate) menuju terbentuknya Universitas Islam Negeri Syarif Hidayatullah Jakarta. Langkah konversi ini mulai diintensifkan pada masa kepemimpinan Prof. Dr. Azyumardi Azra, MA dengan dibukanya jurusan Psikologi dan Pendidikan Matematika pada Fakultas Tarbiyah, serta Jurusan Ekonomi dan Perbankan Islam pada Fakultas Syariah pada tahun akademik 1998/1999. Untuk lebih memantapkan langkah konversi ini, pada tahun 2000 dibuka Program Studi Agribisnis dan Teknik Informatika bekerja sama dengan Institut Pertanian Bogor (IPB) serta Badan Pengkajian dan Penerapan Teknologi (BPPT) dan Program Studi Manajemen dan Akuntansi. Pada tahun 2001 diresmikan Fakultas Psikologi dan Dirasat Islamiyah bekerja sama dengan Al-Azhar, Mesir. Selain itu dilakukan pula upaya kerja sama dengan Islamic Development Bank (IDB) sebagai penyandang dana pembangunan kampus yang modern, McGill University melalui Canadian International Development Agencis (CIDA), Leiden University (INIS), Universitas Al-Azhar (Kairo), King Saud University (Riyadh), Universitas Indonesia, Institut Pertanian Bogor (IPB), Ohio University, Lembaga Indonesia Amerika (LIA), Badan Pengkajian dan Penerapan Teknologi (BPPT), Bank Negara Indonesia; Bank Muamalat Indonesia, dan universitas-universitas serta lembaga-lembaga lainnya. Langkah perubahan bentuk IAIN menjadi UIN mendapat rekomendasi pemerintah dengan ditandatanganinya Surat Keputusan Bersama (SKB) antara Menteri Pendidikan Nasional RI Nomor 4/U/KB/2001 dan Menteri Agama RI Nomor 500/2001 tanggal 21 November 2001. Selanjutnya melalui suratnya Nomor 088796/MPN/2001 tanggal 22 Nopember 2001, Direktur Jenderal Pendidikan Tinggi Departemen Pendidikan Nasional memberikan rekomendasi dibukanya 12 program studi yang meliputi program studi ilmu sosial dan eksakta, yaitu Teknik Informatika, Sistem Informasi, Akuntansi, Manajemen, Sosial Ekonomi Pertanian/Agribisnis, Psikologi, Bahasa dan Sastra Inggris, Ilmu Perpustakaan, Matematika, Kimia, Fisika, dan Biologi. Seiring dengan itu, rancangan Keputusan Presiden tentang Perubahan Bentuk IAIN menjadi UIN Syarif Hidayatullah Jakarta juga telah mendapat rekomendasi dan pertimbangan Menteri Pendayagunaan Aparatur Negara RI dan Dirjen Anggaran Departemen Keuangan RI Nomor 02/M-PAN/1/2002 tanggal 9 Januari 2002 dan Nomor S-490/MK-2/2002 tanggal 14 Februari 2002. Rekomendasi ini merupakan dasar bagi keluarnya Surat Keputusan Presiden RI Nomor 031 tanggal 20 Mei Tahun 2002 tentang Perubahan IAIN Syarif Hidayatullah Jakarta menjadi UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Periode UIN Syarif Hidayatullah Jakarta Dengan keluarnya Keputusan Presiden Republik Indonesia Nomor 031 tanggal 20 Mei 2002, IAIN Syarif Hidayatullah Jakarta resmi berubah menjadi UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Peresmiannya dilakukan oleh Wakil Presiden Republik Indonesia pada 8 Juni 2002 bersamaan dengan upacara Dies Natalis ke-45 dan Lustrum ke-9 serta pemancangan tiang pertama pembangunan Kampus UIN Syarif Hidayatullah Jakarta melalui dana Islamic Development Bank (IDB). Satu langkah lagi UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menambah fakultas yaitu Fakultas Kedokteran dan Ilmu Kesehatan (Program Studi Kesehatan Masyarakat) sesuai surat keputusan Menteri Pendidikan Nasional Nomor 1338/ D/T/2004 Tahun 2004 tanggal 12 April 2004 tentang izin Penyelenggaraan Program Studi Kesehatan Masyarakat (S-1) pada Universitas Islam Negeri dan Keputusan Direktur Jenderal Kelembagaan Agama Islam tentang izin penyelenggaraan Program Studi Kesehatan Masyarakat Program Sarjana (S-1) pada Universitas Islam Negeri Syarif Hidayatullah Jakarta Nomor Dj.II/37/2004 tanggal 19 Mei 2004. Makna logo Logo baru UIN Syarif Hidayatullah Jakarta merupakan amanat Rapat Senat UIN Syarif Hidayatullah Jakarta tahun 2008. Logo baru itu mengandung 4 (empat) karakter utama, yaitu Keislaman, Keilmuan, Keindonesiaan, dan Globalisme. Ciri atau karakter tersebut tercermin dalam logo baru dengan penjelasan sebagai berikut: Bayang-bayang bola dunia Menggambarkan wawasan global UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Menggambarkan misi Islam sebagai rahmat bagi semesta (Rahmatan Li al-Alamin) yang juga diemban oleh UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Menggambarkan Kubah masjid. Garis edar elektron Menggambarkan ilmu pengetahuan yang secara terus menerus harus digali, diriset, dan dikembangkan. Menggambarkan perubahan dan dinamika kehidupan yang harus senantiasa ditanggapi atau direspon oleh UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Menggambarkan keajegan hukum alam (sunnatullah) yang diperintahkan Allah SWT untuk selalu dibaca dan diteliti untuk kesejahteraan umat manusia. Bunga lotus atau sidrah Diambil dari al-Qur'an: Sidrah al-Muntaha. Sebuah lambang dan cita-cita setiap mukmin untuk menggapai pengetahuan kebenaran tertinggi (Ma'rifah al-Haq) demi kemaslahatan bersama. Kitab Menggambarkan himpunan petunjuk kehidupan dan moral serta sumber inspirasi dan kaidah hukum yang tertulis di dalam Kitab Suci al-Qur'an dan al-Hadits yang harus ditaati bagi pengembangan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Menggambarkan himpunan ilmu pengetahuan yang tertulis di dalam berbagai literatur yang harus terus digali dan dikembangkan oleh UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Garis putih pada kata-kata UIN Menggambarkan sebuah tali pengikat UIN Syarif Hidayatullah Jakarta sebagai universitas yang kuat, yang istiqamah, yang teguh berpendirian dan senantiasa mengedepankan kejernihan intelektual dan moral. Menggambarkan Sirat al Mustaqim. Warna biru Melambangkan kedalaman ilmu, kedamaian dan kepulauan Nusantara yang berada di antara dua lautan besar, sebuah wilayah yang mempertemukan berbagai peradaban dunia. Warna kuning Melambangkan cita-cita UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menuju tahun-tahun keemasan, kecemerlangan, Baldatun Tayyibatun wa Rabbun Ghafur. Motto dan arah pengembangan Motto Sejak 2007 UIN Syarif Hidayatullah menetapkan motto "Knowledge, Piety, Integrity". Motto ini pertama kali disampaikan Rektor UIN Syarif Hidayatullah Jakarta, Prof. Dr. Komaruddin Hidayat, dalam pidato Wisuda Sarjana ke-67 tahun akademik 2006-2007. Knowledge mengandung arti bahwa UIN Syarif Hidayatullah memiliki komitmen menciptakan sumber daya insani yang cerdas, kreatif, dan inovatif. UIN Syarif Hidayatullah Jakarta berkeinginan memainkan peranan optimal dalam kegiatan learning, discoveries, and angagement hasil-hasil riset kepada masyarakat. Komitmen tersebut merupakan bentuk tanggung jawab UIN Syarif Hidayatullah Jakarta dalam membangun sumber insani bangsa yang mayoritas adalah Muslim. UIN Syarif Hidayatullah Jakarta ingin menjadi sumber perumusan nilai keislaman yang sejalan dengan kemodernan dan keindonesiaan. Oleh karena itu, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menawarkan studi-studi keislaman, studi-studi sosial, politik, ekonomi, sains dan teknologi modern dalam perspektif integrasi ilmu. Piety mangandung pengertian bahwa UIN Syarif Hidayatullah Jakarta memiliki komitmen mengembangkan inner quality dalam bentuk kesalehan di kalangan sivitas akademika. Kesalehan yang bersifat individual (yang tercermin dalam terma habl min Allah) dan kesalehan sosial (yang tercermin dalam terma habl min al-nas) merupakan basis bagi sivitas akademika UIN Syarif Hidayatullah Jakarta dalam membangun relasi sosial yang lebih luas. Integrity mengandung pengertian bahwa sivitas akademika UIN Syarif Hidayatullah Jakarta merupakan pribadi yang menjadikan nilai-nilai etis sebagai basis dalam pengambilan keputusan dan perilaku sehari-hari. Integrity juga mengandung pengertian bahwa sivitas akademika UIN Syarif Hidayatullah Jakarta memiliki kepercayaan diri sekaligus menghargai kelompok-kelompok lain. Dalam moto "Knowledge, Piety, Integrity" terkandung sebuah spirit untuk mewujudkan kampus madani, sebuah kampus yang berkeadaban, dan menghasilan alumni yang memiliki kedalaman dan keluasaan ilmu, ketulusan hati, dan kepribadian kukuh. Arah pengembangan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta telah menjadi jendela keunggulan akademis Islam Indonesia (window of academic exellence of Islam in Indonesia) dan barometer perkembangan pembelajaran, penelitian, dan kerja-kerja sosial yang diselenggarakan kaum Muslim Indonesia dalam berbagai bidang ilmu. Dalam kerangka memperkuat peranannya tersebut UIN Syarif Hidayatullah Jakarta berkomitmen untuk mengembangkan diri sebagai universitas riset (research university) dan universitas kelas dunia (world class university). Universitas riset dapat diartikan sebagai universitas yang menjadikan tradisi riset sebagai basis normatif aktivitas universitas. Secara operasional, universitas riset adalah universitas yang mengimplementasikan sistem pendidikan berbasis riset dengan menerapkan Kurikulum Berbasis Kompetensi (KBK) dan Satuan Kredit Semester (SKS) secara utuh; keseluruhan aktivitas penelitian menerapkan standar ilmiah; penyelenggaraan manajemen universitas mengacu pada penerapan total quality management (TQM); dan mengupayakan produk-produk unggulan perguruan tinggi yang diapresiasi publik. Sedangkan universitas kelas dunia, dapat diartikan bahwa pengembangan UIN Syarif Hidayatullah diarahkan untuk membangun jaringan kerja sama dengan universitas-universitas terkemuka di dunia. Jaringan kersajama itu dirancang dalam berbagai tingkatan, baik pembelajaran dalam bentuk pertukaran mahasiswa (exchange students), penelitian, dan program-program pengabdian masyarakat (social services). Pada saat bersamaan pembangunan jaringan itu diharapkan dapat memberikan manfaat berupa pengakuan dunia internasional terhadap UIN syarif Hidayatullah Jakarta sebagai salah satu universitas berkualitas dunia. Penghargaan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta mendapatkan 3 bintang dari QS Stars Rated for Excellence pada tanggal 26 Juli 2018. [2] UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menempati peringkat 13 universitas di Indonesia versi 4icu.org Juli 2017, dan berada di ranking pertama perguruan tinggi Islam negeri di Indonesia. UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menempati peringkat 20 universitas di Indonesia versi Webometrics Juli 2017, dan berada di ranking pertama perguruan tinggi Islam di Indonesia. UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menempati peringkat 3 universitas di Indonesia versi Google Scholar Citations Januari 2017, dan berada di ranking pertama perguruan tinggi Islam di Indonesia. [3] UIN Syarif Hidayatullah Jakarta menjadi perguruan tinggi Islam pertama di Indonesia yang mendapatkan sertifikasi ASEAN University Network-Quality Assurance (AUN-QA) pada tanggal 26 April 2016. [4] UIN Syarif Hidayatullah Jakarta memperoleh akreditasi A dari Badan Akreditasi Nasional Perguruan Tinggi (BAN-PT) yang diputuskan pada tanggal 24 Mei 2013. Rektorat dan fakultas Rektorat Rektor: Prof. Dr. Hj. Amany Burhanuddin Umar Lubis, Lc., M.A. Wakil Rektor Bidang Akademik: Dr. Fadhilah Suralaga, M.Si Wakil Rektor Bidang Administrasi Umum: Prof. Dr. Abdul Hamid, MS Wakil Rektor Bidang Kemahasiswaan: Prof. Dr. Yusron Razak, M.Si Wakil Rektor Bidang Kerjasama: Prof. Dr. Murodi, MA Fakultas dan jurusan/program studi Sebagai bentuk reintegrasi ilmu, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta sejak tahun akademik 2002/2003 menetapkan nama-nama fakultas dan program studi sebagai berikut: [5] No.FakultasDekan/DirekturProgram StudiGelar AkademikI.Fakultas Ilmu Tarbiyah dan Keguruan (FITK)Prof. Dr. Ahmad Thib Raya, MAPendidikan Agama Islam (S1)S.Pd.I.Pendidikan Bahasa Arab (S1)S.Pd.I.Pendidikan Bahasa Inggris (S1)S.Pd.Pendidikan Bahasa Indonesia (S1)S.Pd.Pendidikan Biologi (S1)S.Pd.Pendidikan Kimia (S1)S.Pd.Pendidikan Fisika (S1)S.Pd.Pendidikan Matematika (S1)S.Pd.Pendidikan Ilmu Pengetahuan Sosial (S1)S.Pd.Pendidikan Guru Madrasah Ibtidaiyah/SD (S1)S.Pd.I.Pendidikan Guru Raudhatul Athfal (S1)S.Pd.I.Manajemen Pendidikan (S1)S.Pd.I.Pendidikan Agama Islam (S2)M.Pd.I.Pendidikan Bahasa Arab (S2)M.Pd.I.Pendidikan Bahasa Inggris (S2)M.Pd.Manajemen Pendidikan Islam (S2)M.Pd.I.II.Fakultas Adab dan Humaniora (FAH)Prof. Dr. Sukron Kamil, MABahasa dan Sastra Arab (S1)S.Hum.Bahasa dan Sastra Inggris (S1)S.S.Sejarah dan Peradaban Islam (S1)S.Hum.Tarjamah (S1)S.S.Ilmu Perpustakaan (S1)S.I.P.Bahasa dan Sastra Arab (S2)M.Hum.Sejarah dan Peradaban Islam (S2)M.Hum.III.Fakultas Ushuluddin (FU)Prof. Dr. Masri Mansoer, M.AgPerbandingan Agama (S1)S.Ag.Akidah Filsafat (S1)S.Ag.Tafsir Al-Qur'an (S1)S.Ag.Tafsir Hadits (S1)S.Ag.Ilmu Tasawuf (S1)S.Ag.Perbandingan Agama (S2)M.Ag.Akidah Filsafat (S2)M.Ag.Tafsir Hadits (S2)M.Ag.IV.Fakultas Syariah dan Hukum (FSH)Dr. Asep Saepudin Jahar, MAPerbandingan Madzhab (S1)S.Sy.Hukum Tata Negara (Siyasah) (S1)S.Sy.Hukum Pidana Islam (Jinayah) (S1)S.Sy.Hukum Keluarga (Ahwal Syakhsyiyah) (S1)S.Sy.Hukum Ekonomi Syariah (Mu'amalat) (S1)S.Sy.Ilmu Hukum (S1)S.H.Hukum Ekonomi Syariah (Mu'amalat) (S2)M.Sy.Hukum Keluarga Islam (S2)M.Sy.V.Fakultas Ilmu Dakwah dan Ilmu Komunikasi (FIDKOM)Dr. Arief Subhan, M.AgKomunikasi dan Penyiaran Islam (S1)S.Kom.I.Bimbingan dan Penyuluhan Islam (S1)S.Kom.I.Pengembangan Masyarakat Islam (S1)S.Kom.I.Kesejahteraan Sosial (S1)S.Sos.I.Manajemen Dakwah (S1)S.Kom.I.Komunikasi dan Penyiaran Islam (S2)M.Kom.I.VI.Fakultas Dirasat Islamiyah (FDI)Dr. Hamka Hasan, Lc, MADirasat Islamiyah (S1)S.S.I.Dirasat Islamiyah (S2)M.S.I.VII.Fakultas Psikologi (FPSI)Prof. Dr. Abdul Mujib, M.Ag, M.SiPsikologi (S1)S.Psi.Psikologi (S2)M.Psi.VIII.Fakultas Ekonomi dan Bisnis (FEB)Dr. M. Arief Mufraini, Lc, M.SiManajemen (S1)S.E.Akuntansi (S1)S.E.Ak.Ilmu Ekonomi dan Studi Pembangunan (S1)S.E.Perbankan Syariah (S1)S.E.Sy.Ekonomi Syariah (S1)S.E.Sy.Perbankan Syariah (S2)M.E.Sy.IX.Fakultas Sains dan Teknologi (FST)Dr. Agus Salim, S.Ag, M.SiTeknik Informatika (S1)S.Kom.Sistem Informasi (S1)S.Kom.Sosial Ekonomi Pertanian/Agribisnis (S1)S.P.Biologi (S1)S.Si.Kimia (S1)S.Si.Fisika (S1)S.Si.Matematika (S1)S.Si.Teknik Pertambangan (S1)S.T. [6]Sosial Ekonomi Pertanian/Agribisnis (S2)M.P.X.Fakultas Kedokteran dan Ilmu Kesehatan (FKIK)Prof. Dr. Arif Sumantri, SKM, M.KesPendidikan Dokter (S1)S.Ked.Ilmu Keperawatan (S1)S.Kep.Farmasi (S1)S.Farm.Kesehatan Masyarakat (S1)S.K.M.Dokter (Profesi)dr.Ners (Profesi)Ners.Apoteker (Profesi)Apt.XI.Fakultas Ilmu Sosial dan Ilmu Politik (FISIP)Prof. Dr. Zulkifli, MAHubungan Internasional (S1)S.Sos.Ilmu Politik (S1)S.Sos.Sosiologi (S1)S.Sos.XII.Sekolah Pascasarjana (SPS)Prof. Dr. Masykuri Abdillah, MAMagister Studi Islam (S2)M.A.Doktor Studi Islam (S3)Dr. Lembaga kemahasiswaan Tingkat universitas KMU: Kongres Mahasiswa Universitas SEMA-U: Senat Mahasiswa Universitas DEMA-U: Dewan Eksekutif Mahasiswa Universitas UKM: Unit Kegiatan Mahasiswa: LDK (Lembaga Dakwah Kampus) HIQMA (Himpunan Qari-qari'ah Mahasiswa) LPM INSTITUT (Lembaga Pers Mahasiswa Institut) TEATER SYAHID PSM (Paduan Suara Mahasiswa) FORSA (Federasi Olahraga Mahasiswa) KPA-ARKADIA (Kelompok Pencinta Alam - Arti Keagungan dan Keindahan Alam) PRAMUKA MENWA (Resimen Mahasiswa) KMM-RIAK (Komunitas Musik Mahasiswa - Ruang Inspirasi Atas Kegelisahan) KSR-PMI (Korps Suka Rela - Palang Merah Indonesia) KOPMA (Koperasi Mahasiswa) KMPLHK RANITA (Kelompok Mahasiswa Lingkungan Hidup Kemahasiswaan Kembara Insani Ibnu Batuttah) FLAT (Foreign Languages Association) KMF KALACITRA (Komunitas Mahasiswa Fotografi) Tingkat fakultas SEMAF: Senat Mahasiswa Fakultas DEMAF: Dewan Eksekutif Mahasiswa Fakultas Distrik Badan Eksekutif Mahasiswa Non Reguler Tingkat jurusan/program studi DPMJ: Dewan Perwakilan Mahasiswa Jurusan/Program Studi HMJ: Himpunan Mahasiswa Jurusan/Program Studi Fasilitas pendidikan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta memiliki tiga lokasi kampus. Pertama, Kampus I yang terletak di Jl. Ir. H. Djuanda Ciputat. Kedua, Kampus II yang terletak di Jl. Kertamukti Ciputat. Ketiga, Kampus III yang terletak di Desa Cikuya, Tigaraksa, Kabupaten Tangerang. Fasilitas pendidikan yang terdapat di Kampus I, II, dan III antara lain: Kampus I Colombia Fakultas Ilmu Tarbiyah dan Keguruan (FITK) Fakultas Ushuluddin (FU) Fakultas Syariah dan Hukum (FSH) Fakultas Ilmu Dakwah dan Ilmu Komunikasi (FIDKOM) Fakultas Dirasat Islamiyah (FDI) Fakultas Sains dan Teknologi (FST) Gedung Ruang Bersama Kantor Rektorat Kantor Administrasi Kantor Akademik Auditorium Utama Aula Madya Perpustakaan Utama Book Store Pusat Laboratorium Terpadu Student Center Lapangan Olahraga Cafe Cangkir Gedung Parkir Wisma Usaha Bank Mandiri Bank BNI Bank BRI Pemakaman Masjid al-Jami'ah Kampus II Colombia Fakultas Adab dan Humaniora (FAH) Fakultas Ekonomi dan Bisnis (FEB) Fakultas Psikologi (FPSI) Fakultas Kedokteran dan Ilmu Kesehatan (FKIK) Fakultas Ilmu Sosial dan Ilmu Politik (FISIP) Sekolah Pascasarjana (SPS) Perpustakaan Riset Pascasarjana Pusat Layanan Psikologi Pusat Bahasa dan Budaya Pusat TIK Nasional Pusat Pengkajian Islam dan Masyarakat (PPIM) Center for the Study of Religion and Culture (CSRC) Kantor Kopertais dan Pusat Pelatihan PTAIS Syahida Inn Ma'had Aly Asrama Putra Asrama Putri Asrama Putra FKIK Asrama Putri FKIK Lapangan Tenis Kebun Percobaan Lahan Parkir Pesantren Mahasiswa Madrasah Pembangunan TK Ketilang Komplek Perumahan Dosen Rumah Sakit Syarif Hidayatullah Masjid Fathullah Kampus III Kampus III direncanakan akan dimanfaatkan sebagai Laboratorium Agrobisnis dan Bisnis Industri. Rumah Sakit Pendidikan Rumah Sakit Haji Jakarta merupakan rumah sakit pendidikan UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. [7] Alumni, tokoh, dan pendaftaran Alumni Hingga tahun 2008 wisuda ke-72 UIN Syarif Hidayatullah Jakarta telah menghasilkan alumni sebanyak 36.099 orang, terdiri atas 19.174 Sarjana Strata Satu (S-1), 1.273 Sarjana Magister (S-2), dan 426 Sarjana Doktor (S-3). Sedangkan saat ini jumlah mahasiswa UIN Syarif Hidayatullah Jakarta berjumlah sekitar 23.000 mahasiswa, dengan jumlah dosen tetap berjumlah 732 orang dan dosen tidak tetap berjumlah 693 orang. UIN Syarif Hidayatullah Jakarta terus berupaya menyiapkan peserta didiknya menjadi anggota masyarakat yang memiliki kemampuan akademik dan profesional yang dapat menerapkan, mengembangkan dan/atau menciptakan ilmu pengetahuan keagamaan dan ilmu-ilmu terkait lainnya (seperti kedokteran, sains dan teknologi) dalam arti yang seluas-luasnya. Dalam kegiatan pendidikan, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta terus menggali dan mengembangkan seluruh substansi pendidikannya, kemudian diterapkan kepada seluruh fakultas (baik fakultas agama maupun umum). Hal ini dilakukan agar UIN Syarif Hidayatullah Jakarta dapat bersaing dengan seluruh universitas dalam tingkat nasional maupun internasional. Dalam mengembangkan substansi pendidikannya, UIN Syarif Hidayullah Jakarta melakukan kerja sama dengan banyak universitas dalam dan luar negeri. Kerja sama juga dilakukan kepada berbagai institusi (lembaga) yang dipandang dapat memberikan dukungan terhadap kemajuan dan peningkatan kualitas UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. Tokoh Tokoh dari UIN Syarif Hidayatullah Jakarta yang telah berjasa bagi dunia pendidikan, politik, agama, dan hiburan di Indonesia antara lain: Prof. Dr. Harun Nasution Prof. Dr. Bachtiar Effendy Prof. Dr. K.H. Ma'ruf Amin Prof. Dr. H. Mukhtar Yahya Prof. Dr. Nurcholish Madjid Prof. Dr. H. Salmadanis, MA Prof. Dr. Hj. Zakiah Daradjat Prof. Dr. H. M. Atho Mudzhar Prof. Dr. Dede Rosyada, MA Prof. Dr. H. M. A. Tihami, MA Prof. Dr. H. Zaini Dahlan, MA Prof. Dr. Azyumardi Azra, MA Prof. Dr. Komaruddin Hidayat Prof. Dr. K.H. Ahmadi Isa, MA Prof. Dr. H. Mahmoed Joenoes Prof. Dr. Masykuri Abdillah, MA Prof. Dr. H. A. Fahmy Arief, MA Prof. Dr. K.H. Said Aqil Siradj, MA Prof. Dr. H. Nasaruddin Umar, MA Prof. Dr. Hj. Siti Musdah Mulia, MA Prof. Dr. H. M. Quraish Shihab, MA Prof. Dr. H. Ahmad Athaillah, M. Ag Prof. Dr. H. Akhmad Fauzi Aseri, MA Prof. Dr. K.H. Ali Mustafa Yaqub, MA Prof. Dr. Oman Fathurahman, M.Hum Prof. Dr. Achmad Baiquni, M.Sc, Ph.D Prof. Dr. H. Abdul Hafiz Anshari, AZ, MA Prof. Dr. H. Said Agil Husin Al Munawar, MA Prof. Dr. K.H. M. Sirajuddin Syamsuddin, MA Dr. Tarmizi Taher Dr. Uka Tjandrasasmita Dr. H. Salim Segaf Al-Jufri Dr. Satiman Wirjosandjojo Dr. H. Anwar Abbas, MM, M.Ag Dr. H. Shofwan Karim Elha, MA Dr. H. M. Hidayat Nur Wahid, MA Dr. K.H. M. Ahmad Sahal Mahfudh Dr. K.H. Abdullah Syukri Zarkasyi, MA Dr. H. Nadirsyah Hosen, LLM, MA, Ph.D Dr. H. Saleh Partaonan Daulay, M.Ag, M.Hum, MA Drs. H. Ade Komarudin, MH Drs. K.H. Ahmad Syahiduddin Drs. H. Suryadharma Ali, M.Si Drs. H. Zulkarnaen Djabar, MA Drs. H. Abdurrahman Mohammad Fachir Brigjen. TNI (Purn.) Drs. H. Ahmad Nazri Adlani Burhanuddin Muhtadi, MA Nazaruddin Nasution, SH, MA Refrizal Ucu Agustin Zarkasih Nur Ray Rangkuti Jamal D. Rahman Bashar Ja'afari, Ph.D Raja Juli Antoni, Ph.D Pangi Syarwi Chaniago Andi Mappetahang Fatwa Muhammad Muzammil Basyuni Emral Djamal Datuk Rajo Mudo H. Dani Anwar Hj. Tuty Alawiyah Hj. Yoyoh Yusroh Hj. Nursi Arsyirawati K.H. Fahmi Basya K.H. Zainuddin MZ K.H. Syukri Ghozali K.H. Fathurrahman Kafrawi K.H. Lalu Gede M. Zainuddin Atsani, Lc, M.Pd.I Ustadz Yusuf Mansur Ustadz Shaleh Mahmud Ustadzah Dedeh Rosidah Arafah Rianti Personil Wali Band Pendaftaran Setiap tahun akademik baru, UIN Syarif Hidayatullah Jakarta membuka pendaftaran calon mahasiswa baru untuk program Sarjana Strata Satu (S1), Program Magister (S2), dan Program Doktor (S3). Waktu pendaftaran program S1 biasanya dilakukan dari awal Februari sampai awal Juli. Beberapa jalur masuk UIN Syarif Hidayatullah Jakarta antara lain: Jalur Seleksi Nasional Masuk Perguruan Tinggi Negeri (SNMPTN) Jalur Seleksi Bersama Masuk Perguruan Tinggi Negeri (SBMPTN) Jalur Seleksi Penerimaan Mahasiswa Baru Mandiri (SPMB Mandiri) Jalur Seleksi Prestasi Akademik Nasional Perguruan Tinggi Keagamaan Islam Negeri (SPAN-PTKIN) Jalur Ujian Masuk Perguruan Tinggi Keagamaan Islam Negeri (UM-PTKIN) Galeri Fakultas Ilmu Tarbiyah dan Keguruan (FITK) UIN Syarif Hidayatullah Fakultas Adab dan Humaniora (FAH) UIN Syarif Hidayatullah Fakultas Psikologi (FPSI) UIN Syarif Hidayatullah Fakultas Kedokteran dan Ilmu Kesehatan (FKIK) UIN Syarif Hidayatullah Fakultas Ilmu Sosial dan Ilmu Politik (FISIP) UIN Syarif Hidayatullah Rumah Sakit UIN Syarif Hidayatullah Masjid Fathullah UIN Syarif Hidayatullah Madrasah Pembangunan UIN Syarif Hidayatullah Pemakaman UIN Syarif Hidayatullah Halte UIN Syarif Hidayatullah Bus UIN Syarif Hidayatullah Cafe Cangkir UIN Syarif Hidayatullah Green Area UIN Syarif Hidayatullah Peta Kampus UIN Syarif Hidayatullah Pranala luar Referensi Kategori:Perguruan tinggi Islam negeri di Indonesia Kategori:Universitas Islam negeri Kategori:UIN Syarif Hidayatullah Jakarta

https://id.wikipedia.org/wiki/Universitas%20Islam%20Negeri%20Syarif%20Hidayatullah%20Jakarta

Milloin Charles Fort syntyi?

Charles Fort

finnish

Charles Hoy Fort (6. elokuuta (joidenkin lähteiden mukaan 9.) 1874 – 3. toukokuuta 1932) oli yhdysvaltalainen kirjailija ja paranormaalien ilmiöiden tutkija. Fortin jalanjälkiä seurannut Jerome Clark kuvailee Fortia ”satiirikoksi, joka suhtautui erittäin skeptinen – erityisesti tieteilijöiden – lopullisia totuuksia koskeviin väitteisiin”.[1] Fortin kirjoitustyyliä hän kuvailee ”omalaatuiseksi sekoitukseksi pilkkaavaa huumoria, läpitunkeutuvaa ymmärtämystä ja laskelmoitua poikkeavaisuutta”.[2] Kirjailija Colin Wilson taas kuvailee Fortia ”jonkinlaiseksi sekopäiden suojeluspyhimykseksi”[3], ja päätyy samankaltaiseen kuvailuun Clarkin kanssa, kun hän väittää, että Fortin työstä saa ”tunteen, että sillä ei ole väliä kuinka rehellisiä tiedemiehet luulevat olevansa, heihin silti vaikuttaa heidän alitajuntaiset oletuksensa, jotka estävät heitä saavuttamasta todellista objektiivisuutta”. Wilsonin mukaan yhdellä lauseella ilmaistuna Fortin periaate on: ”Ihmiset, joilla on psykologinen tarve uskoa ihmeisiin eivät ole yhtään sen ennakkoluuloisempia ja herkkäuskoisempia, kuin ihmiset, joilla on psykologinen tarve olla uskomatta ihmeisiin.”[4] Fortin kirjat myivät hyvin, ja niitä painetaan edelleen, vaikka ovatkin Amerikassa jo tekijänoikeussuojata vapaita niden tekijäinoikeuksien rauettua, ja siten niitä on julkaistu internetistä, ja ne ovat luettavissa maksutta. Englanninkielessä termiä "Fortean" (fortilainen) käytetään joskus kuvailemaan erilaisia paranormaaleja tai outoja tapahtumia. Elämä Hollantilaisperäinen Charles Hoy Fort syntyi vuonna 1874 Albanyssa New Yorkissa. Hän oli vanhin kolmesta sisaruksesta (hänellä oli kaksi veljeä, Clarence ja Raymond). Julkaisemattomassa omaelämäkerrassan Many Partsissa Fort muistelee useita kertoja, kuinka hän joutui rankan kohtelun – jopa fyysisen väkivallan – kohteeksi autoritäärisen kauppiasisänsä hoivissa. Jotkut ovat spekuloineet, että Fortin myöhempi epäluulo auktoriteetteja kohtaan juontaa juurensa näistä kokemuksista. Joka tapauksessa Fortille kehittyi vahva itsenäisyyden tunne jo nuoruudessa. Nuorena aloittelevana luonnontieteilijänä hän keräili simpukoiden ja muiden kuoria, mineraaleja ja lintuja. Vaikkakin nuori Fort oli utelias ja täynnä kirjatietoa maailmasta, hän ei menestynyt koulussa. 18 vuoden ikäisenä hän lähti New Yorkista kiertämään maailmaa ja "hankkimaan varoja kokemuksen pankkiin". Hän matkusti halki läntisen Pohjois-Amerikan, Skotlannin ja Englannin, aina Etelä-Afrikkaan, missä hän sairastui. Kun hän palasi kotiin, häntä hoiti tyttö nimeltä Anna Filing, jonka hän tunsi nuoruudestaan. Charles Fort ja Anna Filing menivät naimisiin 26. lokakuuta 1896. Anna oli neljä vuotta Charlesia nuorempi elokuvien ja papukaijojen ystävä. He muuttivat sittemmin yhdessä Lontooseen, missä he kävivät elokuvissa, milloin Charles ei ollut kiireinen tutkimuksensa parissa. Charlesin ura kirjailijana vaihteli menestyksen ja köyhyyden ja masennuksen välillä. Perittyään sedältään rahaa Fort pystyi vuonna 1916 lopettamaan useat päivätyönsä ja kirjoittamaan täysipäiväisesti. Vuonna 1917 Fortin veljen Clarencen kuoltua Charles ja Raymond jakoivat hänen osuutensa perinnöstä. Fort kirjoitti kymmenen romaania, vaikkakin niistä julkaistiin vain yksi The Outcast Manufacturers (1906). Kriitikot ylistivät sitä aikaansa edellä olevaksi, mutta myynti jäi vähäiseksi. Vuonna 1915 Fort aloitti kahden kirjan, X:n ja Y:n, kirjoittamisen. Ensimmäisen niistä oli määrä koskea ideaa, että olennot Marsista olivat vastuussa tapahtumista Maassa, ja toisen väitettä pahaenteisen sivilisaation olemassaolosta Etelänavalla. Fort sai kirjoilla kirjailija Theodore Dreiserin huomion, joka yritti turhaan saada niitä julkaistuiksi. Epäonnistumisen tuomassa toivottomuudessa Fort poltti kirjojen käsikirjoitukset, mutta palasi pian työn pariin ja alkoi kirjoittaa kirjaa, joka muuttaisi hänen elämänsä suunnan. Se julkaistiin vuonna 1919 nimellä The Book Of The Damned. Kirjan nimen "damned" eli "kirottu" viittasi "kirottuun tietoon", jota Fort keräili ilmiöistä, joita hänen elinaikansa tiede ei voinut selittää, ja ne siten jätettiin huomioimatta. Fortin kokemukset toimittajana yhdessä hänen yleisen mielipiteen vastaisen luontonsa kanssa valmisti häntä hänen "todelliseen elämäntyöhönsä" kuuluvaan, uutislehtien ja tieteellisten julkaisujen toimittajien tapaan järkeistää ilmiöitä, jotka olivat tieteen kanssa toimimattomia, pilkkaamiseen. Charles ja Anna asuivat Lontoossa 1924–1926, muutettuaan sinne, että Charles voisi tutkia British Museumin arkistoja. Fortin kirjat saivat lähinnä myönteisiä arvosteluita ja olivat tarpeeksi suosittuja, että niistä otettiin useita painoksia, joihin kuului kokoomaversio vuodelta 1941. Vuonna 1929 Fortien jo muutettua takaisin New Yorkiin ja Charles Fortin kärsiessä huonosta kunnosta ja näön heikkenemisestä, hän oli iloisesti yllättynyt huomatessaan, millaisen kulttimaineen hän oli saavuttanut. Oli jopa puhetta järjestön perustamisesta, joka tutkisi Fortin kirjoihin liittyviä outoja tapahtumia. Jerome Clark kirjoittaa: "Fort itse, joka ei ollut tehnyt mitään kannustaakseen moista, oli huvittunut ideasta. Silti hän piti uskollisesti yhteyttä lukijoihinsa, joista jotkut olivat alkaneet tutkia ilmoituksia paranormaaleista ilmiöistä itsekin ja lähettää löytöjään Fortille."[5] Fort ei luottanut lääkäreihin eikä hakenut huononevaan kuntoonsa apua lääketieteestä. Hän käytti energiansa mieluummin Wild Talentsin loppuunsaattamiseen. Tajunton Fort vietiin 3. toukokuuta 1932 Bronxin Royal Hospitaliin, jossa myöhemmin samana päivänä hänen kustantajansa vieraili näyttämässä alustavia kappaleita Wild Talentsista. Fort kuoli vain muutama tunti myöhemmin. Hänet haudattiin Fortin perheen hautuualueelle Albanyyn New Yorkiin. Hänen yli 60000 muistilappuaan lahjoitettiin New York Public Librarylle. Fort ja selittämätön Fortin suhde paranormaaliin on usein ymmärretty ja esitetty väärin. Yli 30 vuoden ajan Charles Fort istui New Yorkin ja Lontoon kirjastoissa, lukien tieteellisiä julkaisua ja uutislehtiä, keräillen samalla muistilappuja ilmiöistä, jotka olivat sen ajan hyväksyttyjen tieteellisten teorioiden ja uskomuksen tuolla puolen. Elämänsä aikana Fort keräsi kymmeniä tuhansia muistilappuja, joita hän säilytti kenkälaatikoissa. Ne olivat pieniä paperinlippuja, joihin oli kirjoitettu Fortin itse keksimällä pieneen tilaan mahtuvalla pikakirjoituksella. Osa niistä on yhä tallessa Pennsylvanian yliopistolla. Masentuneena ja toivonsa menettämänä Fort tuhosi useammin kuin kerran työnsä tulokset, mutta aloitti aina uudestaan. Fortean Society julkaisi osan muistilapuista. Tutkimuksiensa tuloksina Charles Fort sai aikaan seitsemän kirjaa, joista neljä on selvinnyt tähän päivään. Ne ovat: The Book Of The Damned (1919), New Lands (1923), Lo! (1931) ja Wild Talents (1932). Yhden kirjan hän kirjoitti New Landsin ja Lo!:n välissä, mutta hylkäsi sen ja yhdisti sen osaksi Lo!:ta. Fortin kirjoitustyyli Fortin kirjojen ymmärtäminen vaatii aikaa ja paneutumista: hänen tyylinsä on monimutkainen, väkivaltainen ja runollinen, satiirinen ja herkkä, syvällinen ja välillä arvoituksellinen. Ideoita hylätään ja niihin taas palataan joitakin sivuja myöhemmin; esimerkkejä ja tietoa tarjotaan, vertaillaan ja niille esitetään vastakohtia, lopputuloksiin päädytään ja niistä päästään, kun Fort pitää epätavanomaisuutta tavanomaisuuden tarkkailun alla, se epäonnistuu jatkuvasti tekemään selkoa niistä. Hyökkäyksiään jatkaessa Fort näyttää tavanomaisten selitysten naurettavuuden ja sitten esittää omat teoriansa. Colin Wilson pitää Fortin kirjoitustyyliä "raakana" ja "melkein lukemiskelvottomana"[6], ja spekuloi, että Fortille ominaislaatuinen proosa on saattanut olla se, mikä on estänyt häntä saavuttamasta suurempaa suosiota. Fort ehdottaa esimerkiksi että on olemassa "Super-Sargassomeri", minne kaikki kadonneet tavarat joutuvat – teorioitaan hän perustelee sillä, että ne toimivat aivan yhtä hyvin kuin tavanomaisetkin selitykset. Mitä tulee siihen, uskoiko Fort itsekään teorioitaan, tai ehdotuksiaan, hän vastaa: "En usko mitään omaani, mitä olen milloinkaan kirjoittanut". Wilson luulee, että Fort otti vain muutaman, jos mitään, "selityksistään" tosissaan, ja muistuttaa, että Fort ei edes "yrittänyt esittää yhtenäisiä väitteitä".[7] Fortilainen ilmiö Fortin kirjoitustyylin vastustamisestaan huolimatta, Wilson hyväksyy, että "tosiasiat todella ovat tarpeeksi ällistyttäviä."[8] Fortin kirjat sisältävät esimerkkeinä oudoista ilmiöistä useita, joihin on vaihtelevasti viitattu okkultistiseina, yliluonnollisina ja paranormaaleina ilmiöitä. Raportoidut tapahtumat sisältävät teleportaation (termi, jonka usein sanotaan olevan Fortin keksimä) ja muut selittämättömät ilmaantumiset ja katoamiset; räyhähenkiin liittyvät ilmiöt; sammakoiden, kalojen tai erinäisten epäorgaanisten aineiden sataminen taivaalta; viljaympyrät; tuntemattomista lähteistä tulevat melut ja räjähdykset; itsesytynnän; levitaation; pallosalamat; lentävät lautaset; jättimäiset valorenkaat merissä; ja eläimet niille oudoissa ympäristöissä. Hän esittelee lukijalleen useita outoja artefakteja, joita on löytynyt odottamattomista paikoista (joihin englanniksi viitataan OOPArt:eina eli "out of place artefacts"). Hän oli myös kenties ensimmäinen henkilö, joka pyrki selittämään ihmisten outoja ilmestymisiä ja katoamisia ufojen kaappauksilla, ja oli varhainen Maan ulkopuolinen elämä -hypoteesin kannattaja. Moniin näistä ilmiöistä nyttemmin viitataan englanniksi Fortean, suomeksi fortilaisina ilmiöinä, ja joistakin on jopa syntynyt omia "koulukuntiaan", kuten ufologia ja kryptozoologia. Useimmat tiedemiehistä ja akateemikoista kuitenkin pitävät niitä yhä näennäistieteenä. Fort ja valtavirran tiede Epäilijät ja arvostelijat ovat usein kutsuneet Fortia herkkäuskoiseksi ja lapselliseksi, väite jonka hänen kannattajansa vahvasti kieltävät. Kirjoituksissaan yhä uudelleen ja uudelleen, Fort yrittää saada läpi joitakin perusasioita, jotka usein tuntuvat unohtuvan, kun puhutaan tieteen määritelmästä: Fort panee usein merkille, että rajat tieteen ja näennäistieteen välillä ovat epäselvät, ja saattavat muuttua ajan myötä. Fort myös osoittaa, että siinä missä faktat ovat objektiivisia, miten niitä tulkitaan riippuu siitä kuka tulkitsee, ja missä asiayhteydessä. Fort painotti, että siihen, mikä käsitetään tieteessä "hyväksyttäväksi" tai "kirotuksi", on olemassa vahvat sosiologiset vaikutteet. Vaikka hän ei ikinä käyttänyt termiä "maaginen ajattelu", Fort tarjosi useita argumentteja ja näkökulmia, jotka ovat samankaltaisia: hän väitti, että useimmat (jos ei kaikki) ihmiset ovat ainakin joskus syyllisiä irrationaaliseen tai "epätieteelliseen" ajatteluun. Kirjailija John Mitchell panee merkille, että "Fort antoi useita humoristisia esimerkkejä, joissa sama tieteellinen koe antoi kaksi eri tulosta, joista kumpikin tyydytti kokeensuorittajaa." Fort pani merkille, että jos hallituissa olosuhteissa suoritetut kokeet – tieteellisen tavan pääpilarit – voivat tuottaa näin vaihtelevia tuloksia, riippuen siitä kuka niitä suorittaa, sitten itse tieteellinen tapa tulisi olla avoin tarkemman tarkastelun alaiseksi. Fortin kuoltua, tiedemiehet ovatkin tunnustaneet kokeentekijään liittyvän kognitiivisen puolueellisuuden – kokeiden on tapana vahvistaa ennakko-oletuksia. Sittemmin "valtavirran tiede" on myös hyväksynyt osittain tai kokonaan useat ilmiöistä, joita Fort esitteli – kuten pallosalama, jonka Fortin aikainen tieteellinen konsensus laajasti torjui mahdottomana. Mutta useimmat Fortin ideoista pysyttelee vieläkin "valtavirran tieteen" rajamailla, tai aivan niiden ulkopuolella, paranormaalin ja oudon sisällä. Tämä ei ole yllättävää, sillä Fort ei halunnut missään nimessä hylätä "hyväksyttävän" tieteen ulkopuolista. Myöhemmät tutkimukset ovat osoittaneet, että Fortin väitteet olivat vähintään niin uskottavia kuin niiden lähteet. Osittain Fortin inspiroimana, 1960-luvulla amerikkalainen kirjailija William R. Corliss aloitti oman tieteellisten poikkeavaisuuksien dokumentoinnin, hän tarkasti joitakin Fortin lähteistä ja päätteli, että Fortin tutkimus oli "paikkansapitävää, mutta varsin kapeaa" – on useita muita "poikkeavaisuuksia", joita Fort ei sisällyttänyt kirjoihinsa. Monet ovat kuitenkin pitäneet outona sitä, että Fort – mies joka oli niin skeptinen ja halukas kyseenalaistamaan tieteellisen valtavirran ilmoitukset – oli kuitenkin niin halukas hyväksymään vanhat tarinat kyseenalaistamatta. Ehkä on kysyttävä hyväksyikö Fort todistusaineistoa lainkaan: useissa esimerkeissä hänen kirjoissaan, Fort panee merkille, että hän piti joitakin väittämiä epätodennäköisinä, ja lisäksi hän kommentoi, "Tarjoan tiedot. Päätä itse." Fortin kirjoista onkin usein vaikea päätellä ottiko hän ehdotuksensa ja teoriansa tosissaan; kuitenkin Fort tuntui todella uskovan Maan ulkopuolisten elämänmuotojen vierailuihin täällä. Fort päätyi teorioihin ja johtopäätöksiin, joita hän kirjoissaan usein esitti, tavalla mitä hän nimitti "Tieteen tavanomaiseksi tavallisuudeksi". Fortin kirjoissa on raportteja melkein joka sivulla oudoista ilmiöistä, jotka alun perin julkaistiin kunnioitetuissa valtavirran tieteellisissä julkaisuissa, kuten Scientific Americanissa, The Timesissä, Naturessa ja Sciencessä. Kerran toisensa perään, Fort huomioi, että vaikka jotkut näistä ilmiöistä hyväksyttiin iloisesti, aivan yhtä usein selittämättömät ja epätavalliset raportit jätettiin huomioimatta, tai ne lakaistiin täysin maton alle. Ja toistuvasti, Fort otti ne talteen maton alta, ja toi ne yleiseen tietoisuuteen, tai kuten hän kirjoitti "tuulettumaan". Niin kauan kuin todistusaineistoa jätetään huomioimatta – vaikutti se miten omituista tai epätodennäköistä hyvänsä – Fort esitti, että tiedemiesten väitteet perinpohjaisuudesta ja objektiivisuudesta tulisi olla kyseenalaistettuja. Fortille sillä ei ollut juuri väliä olivatko hänen tietonsa ja teoriansa paikkansapitäviä vai ei: hänen lähtökohtansa oli, että vaihtoehtoisiin lopputuloksiin ja maailmankuviin voidaan päästä samasta tiedosta, josta "tavanomaiset" tieteelliset johtopäätökset tehdään, ja että mikään selitys ei välttämättä ole muita hyväksyttävämpi. Tässä näkökulmassa hän oli paljon aikaansa edellä. The Book of the Damnedissa ilmeni sosiaalisten arvojen ja sen, mitä nyt kutsutaan niin sanotuksi paradigmaksi vaikutus tiedemiehiin, ja siihen mitä he pitävät "totena". Tämä edelsi Thomas Kuhnin työtä vuosikymmenillä. Samalla tapaa Paul Feyerabendin myöhempi anarkistinen "kaikki käy" -lähestymistapa tieteeseen oli samankaltainen Fortin lähtökohtiin. Fort myös myötävaikutti suuresti tieteen huumoriin. Vaikkakin monet ilmiöistä, jotka tiede torjui hänen elinaikanaan on sittemmin todistettu olevan objektiivisia ilmiöitä, ja vaikkakin Fort oli ennakkotietoinen kokoelmassaan ja siihen liittyvän tiedon säilyttämisessä, ja huolimatta aikalaistensa pilkasta, jonka kohteeksi joutui tutkimuksiensa aikana, Fort oli silti enemmän parodisti ja humoristi kuin tiedemies. Hänen mielestään aivan liian usein tiedemiehet ottavat itsensä aivan liian tosissaan, ja ovat näin alttiita ylimielisyydelle ja dogmatismille. Fort käytti huumoria, sekä sen itsensä takia, että näyttämään mitä hän piti tieteen ja tieteilijöiden heikkouksina. Silti monet pitävät Fortia nykyaikaisen paranormalismin isänä, ei ainoastaan mielenkiinnosta, jota hän osoitti outoja ilmiöitä kohtaan, vaan myös hänen nykyaikaisista asenteista uskontoa, 1800-luvun spiritualismia ja tieteellistä dogmatismia kohtaan. Fortin seuraajat ja fanit Charles Fortin työn innoittamat, lukuisat ihmiset ajattelevat itseään fortilaisina (eng. Fortean). Ensimmäinen näistä oli elokuvien käsikirjoittaja Ben Hecht, joka The Book of the Damnedin arvostelussaan julisti "Olen Charles Fortin ensimmäinen opetuslapsi… täten, olen fortilainen." Muita Fortin merkittäviä faneja olivat John Cowper Powys, Sherwood Anderson, Clarence Darrow ja Booth Tarkington, jotka kirjoittivat uudet alkusanat New Landsiin. Tarkalleen mitä "fortilaisuudella" tarkoitetaan on suuri kiistelyn kohde; termiä käytetään laajalti fortilaisista puristeista, jotka ovat omistautuneita Fortin menetelmille ja mielenkiinnon kohteille, aina niihin jotka ovat aktiivisia paranormaaleihin ilmiöihin uskovia. Jälkimmäinen on asennoituminen minkä kanssa Fort itse ei olisi ollut lainkaan samaa mieltä. Yleisimmin fortilaisia kuvaa mielenkiinto selittämättömiin ilmiöihin laajalta alueelta, useimmiten liittyen luonnolliseen maailmaan, ja joille on kehittynyt agnostinen skeptisismi mitä kaikenlaisiin poikkeavuuksiin tulee. Esimerkiksi Hechtille, fortilaisena oleminen tarkoitti epäluottamuksen osoittamista auktoriteetille, kaikissa sen muodoissa, oli se sitten uskonnollista, tieteellistä, poliittista, filosofista tai mitä tahansa muuta. Se ei tietenkään sisältänyt todellista uskoa maagisiin aiheisiin, joita Fortin työt käsittelivät. Fortin ystävät perustivat Fortean Societyn jo hänen elinaikanan, ja seuraa johti kirjailija Tiffany Thayer, puoliksi tosissaan ja puoliksi vitsin vuoksi, kuten Fortin itsensä työ. Fort kuitenkin torjui Societyn ja ankarana autoritaarisuuden vastustajana kieltäytyi sen johtajuudesta ja edelleen vastusti seuraa, sillä se saattaisi houkutella spiritualisteja, kiihkoilijoita ja niitä, jotka vastustivat tiedettä, koska se ei ollut hyväksynyt heitä. Se houkuttelisi niitä, jotka uskoivat omaan lempi-ilmiöönsä ylitse muiden: täysin vastakohtainen asenne fortilaisuudelle. On siis ironista, että sittemmin useita sellaisia "fortilaisia" seuroja on perustettu lisää. Näistä tunnetuin on lehti Fortean Times, joka ilmestyi ensimmäisen kerran marraskuussa 1973 ja joka on – yhdistäessään huumoria, skeptisismiä ja vakavaa tutkimusta asioihin, joihin tiedemiehet ja muut kunnioitetut auktoriteetit eivät koske – fortilaisen journalismin edustaja. On olemassa myös kansainvälinen fortilainen järjestö (International Fortean Organisation eli INFO) ja muita seuroja, joista huomattavimmat sijaitsevat Edinburghissa ja Wightsaarella. Useat nykyajan kirjailijoista, kuten Loren Coleman, joka on jopa kirjoittanut Fortin vaikutuksesta Mysterious America -kirjassaan, ovat vilpittömiä Fortin seuraajia. Jerome Clark on kuvaillut itseään "skeptiseksi fortilaiseksi". Mike Dash on toinen kykenevä fortilainen, jonka historian tuntemus on avuksi kaikenlaisissa erikoisissa raporteissa. Fort on vaikuttanut hyvin paljon Robert Anton Wilsonin työhön, erityisesti The New Inquisition -kirjassa. Synkän fantasian kirjoittaja ja paleontologi Caitlin R. Kiernan on usein sisällyttänyt fortilaisia aineksia ja lainauksia romaaneihinsa ja novelleihinsa, ja eräs hänen novellikokoelmansa on nimeltään To Charles Fort, With Love (Rakkaudella, Charles Fortille). Hän on myös julkaissut lehtisen nimeltä "The Little Damned Book of Days", joka on aikakirja hänen omista fortilaisista kokemuksistaan. Fortin työtä jatkaa nykyään William R. Corliss, jonka omakustannekirjat ja muistiot herättävät fortilaisessa huumorin, vakavuuden ja avomielisyyden hengessä Fortin eloon. Osittainen bibliografia The Outcast Manufacturers (romaani), 1906 Many Parts (omaelämäkerta, ei julkaistu) The Book of the Damned, Prometheus Books, 1999, paperikansi, 310 sivua, ISBN 1-57392-683-3, ensijulkaisu 1919. New Lands, Ace Books, 1941 ja myöhemmät painokset, paperikansi, ensijulkaisu 1923. ISBN 0-7221-3627-7 Lo!, Ace Books, 1941 ja myöhemmät painokset, paperikansi, ensijulkaisu 1931. ISBN 1-870870-89-1 Wild Talents, Ace Books, 1932 ja myöhemmät painokset, paperikansi, ensijulkaisu 1932. ISBN 1-870870-29-8 Complete Books of Charles Fort, Dover Publications, New York, 1998, kovakansi, ISBN 0-486-23094-5 Lähteet Kirjallisuutta Fortista ei ole kirjoitettu kovin montaa kirjaa. Teokset ovat lähinnä elämäkerrallisia selityksiä Fortista ja hänen ideoistaan. Martin Gardnerin kirjassa Fads and Fallacies in the Name of Sciencessa (1957; Dover; ISBN 0-486-20394-8) on luku Charles Fortista. Damon Knightin Charles Fort: Prophet of the Unexplained on vanhentunut, mutta arvokas elämäkerrallinen lähde, joka kertoo yksityiskohtaisesti Fortin elämästä. Ulrich Maginin Der Ritt auf dem Kometen. Über Charles Fort on samankaltainen Knightin kirjan kanssa, mutta saksaksi, ja sisältää yksityiskohtaisempia lukuja Fortin filosofiasta. Louis Pauwelsin ja Jaques Bergierin The Morning of the Magicians on myös ottanut vaikutteita Fortin työstä, ja mainitseekin sen usein. Jerome Clark, The Extraterrestrial Hypothesis in the Early UFO Age (pp. 122–140 in UFOs and Abductions: Challenging the Borders of Knowledge, David M. Jacobs, editor; University Press of Kansas, 2000; ISBN 0-7006-1032-4) Jerome Clark, The UFO Book; 1998, Visible Ink Colin Wilson, Mysteries, Putnam, ISBN 0-399-12246-X Aiheesta muualla . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Charles Fortin kirjat ovat luettavissa (englanniksi) -sivuilta. Linkit suoraan kirjoihin: (säilyneitä katkelmia) Luokka:Yhdysvaltalaiset kirjailijat Luokka:Vuonna 1874 syntyneet Luokka:Vuonna 1932 kuolleet

https://fi.wikipedia.org/wiki/Charles%20Fort

siapakah pastur/ketua Ibadah pertama GBI KA?

GBI Keluarga Allah

indonesian

GBI Keluarga Allah atau singkatnya GBI KA adalah sebuah gereja kristen di Indonesia yang berpusat di Kota Solo, Indonesia. GBI Keluarga Allah merupakan salah satu gereja berdenominasi Pentakosta kharismatik. Gereja ini merupakan anggota dari sinode Gereja Bethel Indonesia. Sejarah GBI Keluarga Allah adalah sebuah gereja yang berdiri di Solo pada tahun 1989. Pada mulanya, terdiri dari 7 orang yang setiap saat berkumpul dan berdoa di rumah Pdt. Obaja Tanto Setiawan di kota Solo. Mulai dari kota Solo inilah, kegerakan besar-besaran terjadi. Gereja Keluarga Allah yang pada mulanya hanya terdiri dari 7 orang, akhirnya berkembang menjadi ratusan, bahkan ribuan. Jumlah jemaat yang semakin meningkat ini membuat Pdt. Obaja Tanto Setiawan berpikir untuk membangun gedung gereja yang baru dengan kapasitas yang lebih besar. Kemudian muncul ide untuk membeli gedung bioskop yang terletak di Jl. Sutan Syahir 88 Widuran. Pdt. Obaja sempat mengalami pergumulan karena dana yang akan digunakan masih kurang. Lalu melalui dukungan doa dari seluruh keluarga dan jemaat, akhirnya gedung bioskop tersebut dapat terjual lunas. Perkembangan Gereja Keluarga Allah terus berkembang hingga ke beberapa daerah di Pulau Jawa. Dari Solo, gereja ini berkembang ke Jogja, Jakarta, Magelang, Wonogiri, Ngawi, Semarang, Madiun, Klaten, Salatiga, Bandung, dan Palur Plaza Karanganyar. Di Kota Solo sendiri gereja ini juga membuka cabang di El-Shadai Convention Center Solo Paragon. Selain berkembang ke berbagai daerah, Gereja Keluarga Allah juga diberkati dengan stasiun radio Impact Fm (Yogyakarta) dan El Shaddai Fm (Solo), dan stasiun televisi TATV (Terang Abadi Televisi) Solo. Melalui kedua media elektronik ini, dampak dari perkembangan Gereja Keluarga Allah semakin terasa di berbagai daerah. Jumlah jiwa yang berjemaat di Gereja Keluarga Allah di wilayah Indonesia saat ini telah mencapai 30.000 jiwa. Sejak ulang tahun yang ke 21, Gereja Keluarga Allah mengembangkan sayap untuk membangun berbagai gereja lokal di Indonesia dan di seluruh dunia sehingga Firman Tuhan dan berita keselamatan dapat menjangkau semakin banyak orang. Melalui Gereja Keluarga Allah, diharapkan banyak mujizat dan terobosan terjadi dalam kehidupan rohani jemaat. Perjalanan Rohani Jemaat Di dalam iman percaya kepada Tuhan Yesus, setiap jemaat menerima keselamatan dan pengampunan dosa. Setiap jemaat menerima jaminan kehidupan kekal di Surga dan beroleh kesempatan untuk senantiasa hidup dalam penyertaan Tuhan. Jemaat yang telah diselamatkan oleh Kristus, tergabung menjadi satu dalam tubuh Kristus. Rasul Paulus berkata dalam Efesus 2:19–20 bahwa Anda bukan lagi orang asing dan pendatang, melainkan satu sebagai anggota keluarga Allah. Ketika jemaat sudah diselamatkan, hidup jemaat tidak ubahnya sebuah perjalanan rohani bersama Tuhan. Jemaat digabungkan ke dalam gereja lokal, kelompok sel, dan komunitas, dimuridkan untuk menjadi murid Kristus yang baik, diutus ke ladang-ladang Tuhan, serta berbuah lebat bagi Kerajaan Allah, sampai akhirnya jemaat mencapai garis akhir. Ibadah dan Kegiatan Jemaat Ibadah Mingguan Saat ini GBI Keluarga Allah telah hadir untuk melayani di 19 kota di Indonesia dengan total 52 ibadah umum yang terselenggara. Setiap ibadah memiliki tema kotbah yang sama. Baptisan Air GBI Keluarga Allah melaksanakan baptisan air setiap minggu. Kata “baptis” diambil dari bahasa Yunani, Baptizo yang artinya menenggelamkan sepenuhnya atau mencelupkan ke dalam cairan. Jadi, dibaptis air artinya ditenggelamkan atau diselamkan ke dalam air. Baptisan air adalah salah satu perintah yang diperintahkan oleh Tuhan Yesus kepada setiap murid-Nya dalam “Amanat Agung”, maka setiap orang yang percaya harus dibaptis sebagai bukti ketaatan kita kepada Tuhan. Penyerahan Anak Penyerahan anak dilakukan setiap bulan pada saat jam ibadah tertentu. Penyerahan anak dilakukan menurut teladan Tuhan Yesus. Anak-anak mulai umur 8 hari sampai 12 tahun diserahkan kepada Tuhan dalam sidang jemaat. Alkitab tidak mengajarkan bahwa bayi-bayi dan anak-anak harus dibaptis. Selama mereka belum bisa mengerti bahwa Yesus itu Tuhan dan Juruselamat, dan belum bisa memahami karya keselamatan-Nya, maka mereka tidak dibaptis melainkan diserahkan kepada Tuhan. Tujuan penyerahan anak: Di pihak Allah: Anak-anak itu menjadi milik Tuhan. Tuhan memelihara serta memberkati mereka, seperti Musa dan Samuel. Di pihak orang tua: Orang tua mengikat janji dengan Tuhan, bahwa mereka akan mengasihi anak-anak mereka dan mendidik mereka dalam segala ajaran Tuhan. Retreat Encounter Kata “Encounter” yang diambil dari kata bahasa Inggris diartikan sebagai “pertemuan – perjumpaan (dalam kata bendanya)” dan “pengalaman (dalam kata kerjanya)”. Retreat ini diadakan setiap 1 bulan sekali selama 2 hari 1 malam (menginap). Peserta minimal berusia 16 tahun dan akan ditemani oleh seorang konselor selama acara berlangsung. Materi dalam retreat ini adalah: Pelepasan dari kepahitan hidup Pelepasan dari okultisme Pelepasan dari kebiasaan buruk Baptisan Roh Kudus Elite Soldier Boot Camp (ESBC) Setelah mengalami pemulihan melalui Retreat Encounter dan dibaptis, jemaat didorong untuk mengikuti Elite Soldier Boot Camp (ESBC). Di retreat ini, jemaat akan belajar bagaimana untuk menjadi seorang tentara Allah yang kuat, yang tidak mudah menyerah dengan keadaan dan situasi hidup, yang tetap berpegang teguh pada pengharapan kepada Tuhan. Retreat ini diselenggarakan setiap 2 - 3 bulan sekali selama 3 hari 2 malam. Kelompok Sel Setiap GBI Keluarga Allah adalah gabungan dari kelompok-kelompok sel yang lebih kecil. Kelompok ini beranggotakan 1 orang pemimpin dan 10 - 15 anggota kelompok sel. Kelompok sel dalam penyelengaraannya dibagi menurut golongan usia tertentu: anak-anak, remaja, mahasiswa & pekerja muda, keluarga. Ibadah Gebyar Penuai GBI Keluarga Allah menyelenggarakan ibadah Gebyar Penuai khusus untuk Staf Gembala, Pelayan Tuhan, dan Ketua Kelompok Sel. Ibadah ini diselenggarakan 1 bulan sekali. Ibadah Raya Anak (Sekolah Minggu) Ibadah Raya Anak diadakan setiap ibadah umum berlangsung. Ibadah berlangsung di ruangan terpisah dari ruangan ibadah umum. Kurikulum pengajaran yang diberikan disesuaikan untuk setiap golongan umur tertentu. Sekolah Orientasi Melayani (SOM) GBI Keluarga Allah menyelenggarakan SOM dengan tujuan untuk membekali setiap jemaat dengan dasar-dasar doktrin alkitabiah agar tidak mudah diombang-ambingkan oleh pengajaran-pengajaran yang tidak sesuai dengan Firman Tuhan. Periode baru SOM diadakan setiap 3 bulan sekali dan selama 3 bulan (1 minggu sekali), jemaat wajib menghadiri kelas untuk menerima materi, mengerjakan tugas mingguan dan ujian akhir. Jika pada penilaian akhir jemaat dianggap telah menyelesaikan program dengan baik, jemaat diperbolehkan untuk melanjutkan kelas selanjutnya. SOM terdiri dari kelas 1 - 5. Kelas 1: Aku Pasti Selamat, Kelas 2: Aku Pasti Berubah, Kelas 3: Aku Pasti Diberkati, Kelas 4: Aku Pasti Berbuah, Kelas 5: Aku Pemimpin yang Excellent. Saat ini, SOM juga sudah dapat diikuti secara internet melalui website . Pelayanan Multimedia Gereja Internet GBI Keluarga Allah menyelenggarakan gereja internet dengan tujuan untuk menjangkau jiwa - jiwa yang terhilang yang tersebar di berbagai daerah di seluruh dunia. Pelayanan yang diselenggarakan adalah ibadah mingguan, konseling online, kelompok sel online, dan Sekolah Orientasi Melayani Online. Setiap ibadah GBI Keluarga Allah Solo, Yogyakarta, dan Jakarta dapat diikuti secara streaming online (live) di keluargaallah.tv Radio El-Shaddai FM, 91.30 FM GBI Keluarga Allah memiliki radio yang diberi nama El-Shaddai FM dengan motivasi untuk memberkati mesyarakat kota Solo secara keseluruhan dengan lebih baik. Radio ini bisa didengarkan di Solo dan kota sekitarnya dengan menggunakan radio. Selain itu bisa juga didengarkan secara online melalui elshaddaifm.com dan aplikasi di Android & Iphone. Terang Abadi TV Terang Abadi Televisi (TATV) merupakan televisi lokal pertama di Kota Solo. TATV berdiri pada tanggal 1 September 2004, yang terletak di Jalan Brigjend Katamso No. 173 Mojosongo, Surakarta. Sebagai media televisi yang memiliki frekuensi 50 UHF, TATV memiliki beberapa karateristik yang kuat, yakni sebagai penyedia hiburan sebagai alat informasi lokal yang tajam dan lugas, serta sebagai televisi yang memberi pencerahan terhadap paradigma berpikir dan berperilaku bagi masyarakat pemirsa, tanpa meninggalkan budaya lokal dan tetap mengikuti perkembangan jaman. Dengan jangkauan siar yang semakin luas menjadikan TATV dapat dinikmati banyak pemirsa di wilayah Jawa Tengah. Dengan adanya live streaming, TATV dapat disaksikan pemirsa di manapun berada. STT El-Shadday Sekolah Tinggi Teologi El-Shadday Surakarta atau disingkat STT El-Shadday adalah perguruan tinggi teologi yang bernaung di bawah Yayasan Pendidikan Kristen Pelita Nusantara Kasih Surakarta. STT El-Shadday berdiri pada tahun 2007 sebagai jawaban atas kebutuhan jemaat GBI Keluarga Allah akan pekerja-pekerja Kristus yang cakap dalam pengetahuan Alkitab, terampil dalam pelayanan gerejawi, dan memiliki karakter seperti Kristus. Sebagaimana berdirinya STT El-Shadday adalah untuk menjawab kebutuhan GBI Keluarga Allah, maka STT El-Shadday memiliki ikatan kerja sama dengan GBI Keluarga Allah. GBI Keluarga Allah menjadi laboratorium praktik pelayanan mahasiswa STT El-Shadday. Pada saat ini STT El-Shadday memiliki program studi strata satu: Teologi dan Pendidikan Agama Kristen. Sekolah Pelita Nusantara Kasih Sekolah Pelita Nusantara Kasih didirikan sebagai bentuk sumbangsih GBI Keluarga Allah kepada dunia pendidikan Indonesia sekaligus juga untuk memuridkan anak - anak dan remaja sejak dini. Sekolah Pelita Nusantara Kasih membuka kelas untuk Playgroup, Sekolah Dasar, Sekolah Menengah Pertama, dan Sekolah Menengah Atas. Filosofi Pengajaran: Holistic (1 Tesalonika 5: 23, Roma 8: 29, Efesus 4: 13 - 16, Korintus 3: 17 - 18) Biblical Foundation (Amsal 2: 6, Yohanes 1: 1 - 3, 2 Timotius 3: 16 - 17) Discipleship (Matius 28: 18 - 19, Amsal 9: 10, Efesus 2: 10, Roma 12: 2, Korintus 9: 24 - 27) Program Sosial Balai Pengobatan Bethesda: GBI Keluarga Allah Solo membuka balai pelayanan kesehatan yang ditangani oleh dokter anggota jemaat GBI Keluarga Allah. Balai ini dibuka setiap Minggu pukul 11.00 s.d. 12.00 WIB. Pelayanan medis dan obat - obatan diberikan kepada pasien hanya dengan biaya Rp 2.000,- saja. Mobil Ambulans dan Mobil Jenazah: GBI Keluarga Allah Solo menyediakan sebuah mobil ambulans yang dapat dipergunakan untuk membantu orang-orang yang dalam keadaan sakit / darurat untuk diantar ke Rumah Sakit. Mobil ini hanya menyediakan fasilitas jemput dan antar ke Rumah Sakit, tidak ada tenaga medis di dalamnya. Selain mobil ambulans tersedia juga mobil jenazah. Untuk bantuan bisa menghubungi telp. (0271) 634996. Pembagian Beras Gratis: GBI Keluarga Allah Solo mengadakan pembagian beras setiap bulannya (tiap Selasa minggu ke-2) untuk para janda yang betul-betul tidak mampu. Pasar Murah: GBI Keluarga Allah secara rutin mengadakan Pasar Murah untuk memberkati masyarakat sekitar gereja sampai dengan masyarakat sekota. Diawali dari Pasar Murah yang diadakan di daerah sekitar gereja, berkembang hingga Pasar Murah yang menjangkau seluruh masyarakat kota Solo. Anak Asuh: GBI Keluarga Allah menyelenggarakan Program Sosial Bantuan Anak Asuh. Program ini diberikan kepada setiap anak yang tidak mampu untuk mengenyam pendidikan dasar dan menengah. Kategori:Gereja di Indonesia Kategori:Gereja Bethel Indonesia

https://id.wikipedia.org/wiki/GBI%20Keluarga%20Allah

భారతదేశంలో ఓటు హక్కు వినియోగించడానికి కావలసిన వయసు ఎంత?

పారిశ్రామిక విప్లవం

telugu

18 నుండి 19 వ శతాబ్ద మధ్యకాలంలో వ్యవసాయం, యాంత్రిక ఉత్పత్తి, గనుల త్రవ్వకం, రవాణా మరియు సాంకేతికతలలోని ప్రధాన మార్పులు ఆ కాలంలోని సాంఘిక ఆర్థిక మరియు సాంస్కృతిక పరిస్థితులపై గొప్ప ప్రభావాన్ని చూపిన కాలం పారిశ్రామిక విప్లవం గా పిలువబడుతుంది. ఇది యునైటెడ్ కింగ్డంలో ప్రారంభమై, అనతరం ఐరోపా, ఉత్తర అమెరికా, తుదకు ప్రపంచం అంతటా వ్యాపించింది. పారిశ్రామిక విప్లవం మానవ చరిత్రలో ఒక ప్రధాన మలుపుగా ఉంది; నిత్య జీవితంలో దాదాపు ప్రతి అంశము ఏదో ఒక విధంగా ప్రభావితమైంది. ముఖ్యంగా, సగటు ఆదాయం మరియు జనాభా అనూహ్యంగా నిలకడతో కూడిన అభివృద్ధిని ప్రదర్శించడం ప్రారంభించాయి. 1800 తరువాత రెండు శతాబ్దాలలో, ప్రపంచం యొక్క సగటు తలసరి ఆదాయం 10- రెట్లకు పైగా పెరుగగా, ప్రపంచం యొక్క జనాభా 6-రెట్లకు పైగా పెరిగింది.[2] నోబెల్ బహుమతి విజేత రాబర్ట్ E. లుకాస్, జూనియర్ మాటలలో, "చరిత్రలో మొదటిసారి, సాధారణ ప్రజా సమూహాల జీవన ప్రమాణాలు నిలకడతో అభివృద్ధి చెందాయి..... ఈ ఆర్ధిక స్వభావం వంటి దానికి వేరే విధమైనది గతంలో ఎప్పుడూ ఏర్పడలేదు."[3] 18వ శతాబ్దపు తరువాత భాగంలో ప్రారంభించి, గతంలో మానవశ్రమ మరియు జంతువులతో-లాగబడటంపై ఆధారపడిన గ్రేట్ బ్రిటన్ యొక్క ఆర్థిక వ్యవస్థలోని భాగాలలో మార్పు ప్రారంభమై, యంత్ర-ఆధారిత తయారీవైపు మరలాయి. అది నూలు పరిశ్రమల యాంత్రీకరణ, ఇనుము-తయారీ పద్ధతులలో అభివృద్ధి మరియు శుద్ధమైన బొగ్గు ఉపయోగంలో పెరుగుదలలతో ప్రారంభమైంది.[4] కాలువలు, మెరుగుపరచబడిన రహదారులు మరియు రైలుమార్గాల ద్వారా వర్తక విస్తరణకు అవకాశం కల్పించబడింది.[5] బొగ్గు ప్రాధాన ఇంధనంగా ఆవిరి శక్తి ప్రవేశం, జల చక్రముల విస్తృత వినియోగం మరియు యంత్రాల యొక్క శక్తి (ప్రధానంగా నూలు తయారీలో) ఉత్పత్తి సామర్ధ్యంలో నాటకీయ పెరుగుదలలకు బలాన్ని కలిగించాయి.[5] 19వ శతాబ్దం యొక్క మొదటి రెండు దశాబ్దాలలో అన్ని రకాల-లోహ యాంత్రిక పరికరముల అభివృద్ధి ఇతర పరిశ్రమలలో తయారీకి అవసరమైన ఉత్పత్తి యంత్రాల తయారీకి వీలు కలిగించింది. 19వ శతాబ్దంలో ఈ ప్రభావాలు పశ్చిమ ఐరోపా మరియు ఉత్తర అమెరికా అంతా వ్యాపించి, చివరకు పారిశ్రామికీకరణగా కొనసాగుతున్న ప్రక్రియలో ప్రపంచం మొత్తాన్ని ప్రభావితం చేసాయి. సమాజంపై ఈ మార్పు యొక్క ప్రభావం అపరిమితంగా ఉంది.[6] 18వ శతాబ్దంలో మొదలైన మొదటి పారిశ్రామిక విప్లవం, సుమారు 1850 నాటికి రెండవ పారిశ్రామిక విప్లవంలో కలిసిపోయింది, ఆ సమయంలో ఆవిరి-శక్తితో కూడిన పడవలు, రైలు మార్గాలు, మరియు తరువాత 19వ శతాబ్దంలో అంతర్గత దహన యంత్రం మరియు విద్యుచ్ఛక్తి ఉత్పత్తి యొక్క అభివృద్ధితో సాంకేతిక మరియు ఆర్థిక అభివృద్ధి ఊపందుకుంది. పారిశ్రామిక విప్లవం జరిగిన కాలాన్ని వివిధ చరిత్రకారులు విభిన్న రకాలుగా పేర్కొన్నారు. ఎరిక్ హాబ్స్బావ్మ్, అది బ్రిటన్‌లో 1780లలో "ఒక్కసారిగా ప్రారంభమైందని" మరియు 1830లు లేదా 1840ల వరకు పూర్తిగా గుర్తించబడలేదని పేర్కొనగా,[7] T. S. అష్టన్, సుమారుగా 1760 మరియు 1830ల మధ్యభాగంలో జరిగిందని చెప్పాడు.[8] జాన్ క్లాఫం మరియు నికోలస్ క్రాఫ్ట్స్ వంటి కొందరు 20వ శతాబ్ద చరిత్రకారులు ఆర్థిక మరియు సాంఘిక మార్పు క్రమంగా జరిగిందని మరియు విప్లవం అనేది తప్పు పేరని వాదించారు. చరిత్రకారుల మధ్య ఇది ఇప్పటికీ వివాదాస్పద విషయంగానే ఉంది.[9][10] పారిశ్రామిక విప్లవం మరియు ఆధునిక సామ్రాజ్యవాద ఆర్థికవ్యవస్థల ఉద్భవానికి ముందు GDP తలసరి స్థూలంగా స్థిరంగా ఉంది.[11] పారిశ్రామిక విప్లవం సామ్రాజ్యవాద ఆర్థికవ్యవస్థలలో తలసరి ఆర్థిక పెరుగుదల యుగాన్ని ప్రారంభించింది.[12] పశువులు మరియు మొక్కల పెంపకం తరువాత పారిశ్రామిక విప్లవ ప్రారంభం మానవ చరిత్రలో అత్యంత ముఖ్యమైన సంఘటన అని ఆర్థిక చరిత్రకారులు అంగీకరిస్తారు.[13] ఆవిష్కరణలు పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ఆరంభం అనేక చిన్న ఆవిష్కరణలతో జతచేయబడింది,[14] ఇవి 18వ శతాబ్ద రెండవ అర్ధభాగంలో తయారయ్యాయి. నూలు – రిచర్డ్ ఆర్క్ రైట్ యొక్క వాటర్ ఫ్రేమ్ (నీటి చట్రం), జేమ్స్ హర్గ్రీవ్స్ యొక్క స్పిన్నింగ్ జెన్నీ, మరియు సామ్యూల్ క్రాంప్టన్ యొక్క స్పిన్నింగ్ మ్యూల్ (స్పిన్నింగ్ జెన్నీ మరియు వాటర్ ఫ్రేమ్‌ల కలయిక)లను ఉపయోగించి పత్తి వడకటం జరిగింది. ఇది 1769లో పేటెంట్ చేయబడి 1783లో పేటెంట్ నుండి బయటకు వచ్చింది. పేటెంట్ యొక్క ముగింపు అనేక పత్తి మిల్లులచే అనుసరించబడింది. తరువాత ఇదే విధమైన సాంకేతికత అనేక వస్త్రాల కొరకు ఉన్ని నూలు మరియు లినెన్ కొరకు నార వడకుటకు ఉపయోగించబడ్డాయి. ఆవిరి శక్తి – జేమ్స్ వాట్‌చే కనుగొనబడిన మెరుగు పరచబడిన ఆవిరి యంత్రం 1775లో పేటెంట్ చేయబడింది, ప్రారంభంలో ఇది గనుల నుండి నీటిని వెలుపలికి పంపే గొట్టాలకు శక్తిని ఇవ్వడానికి ఉపయోగించబడింది, అయితే 1780ల నుండి ఇతర రకాల యంత్రాలకు శక్తిని ఇవ్వడానికి ఉపయోగించబడింది. ఇది జలశక్తి అందుబాటులో లేని ప్రదేశాలలో, గతంలో అనూహ్యమైన పరిమాణంలో సమర్ధవంతమైన అర్ధ-స్వీయచలిత కార్మాగారాల వేగవంతమైన అభివృద్ధికి వీలు కలిగించింది. ఇనుము తయారీ –ఇనుప పరిశ్రమలో, ఇనుమును శుద్ధిచేయుటలో అన్ని స్థాయిలకు చివరగా పూయబడే బొగ్గుకు బదులుగా కోక్ పూయబడింది. ఇది ఒక విస్ఫోటన కొలిమిలో సీసము మరియు రాగి వాటితో పాటు దుక్క ఇనుము తయారీలలో ఎంతో ముందుగానే సాధించబడింది, కానీ కడ్డీ ఇనుము ఉత్పత్తిలో రెండవ దశ సుత్తితో కొట్టడం మరియు అణగ ద్రొక్కడం (దీనికి పేటెంట్ 1786లో ముగిసింది ) లేదా పుడ్డ్లింగ్ (1783 మరియు 1784లో హెన్రీ కోర్ట్‌చే పేటెంట్ చేయబడింది) పై ఆధారపడింది. ఇవి మూడు 'ప్రధాన రంగాలను' సూచిస్తున్నాయి, వీటిలో కీలకమైన ఆవిష్కరణలు జరిగాయి, ఇవి సాధారణంగా పారిశ్రామిక విప్లవం నిర్వచించబడే ఆర్థిక ఉన్నతికి అనుమతించాయి. ఇది అనేక ఇతర ఆవిష్కరణలను, ప్రత్యేకించి నూలు పరిశ్రమలో, తక్కువ చేయడానికి కాదు. నూలు పరిశ్రమలో స్పిన్నింగ్ జెన్నీ మరియు ఫ్లయింగ్ షటిల్ వంటివి మరియు దుక్క ఇనుము తయారీలో కోక్ ఉపయోగం వంటి ఆవిష్కరణలు గతంలో లేనట్లయితే, వీటిని సాధించడం అసాధ్యంగా మారేది. తరువాత కనుగొనబడిన విద్యుత్ మగ్గం మరియు రిచర్డ్ ట్రెవితిక్ యొక్క అధిక పీడన ఆవిరి యంత్రం కూడా బ్రిటన్‌లో పెరిగిన పారిశ్రామికీకరణకు ముఖ్యమైనవి. నూలు మిల్లులకు మరియు ఇతర ఇనుప పనులకు శక్తిని అందించడానికి ఈ ఆవిరి యంత్రాలను వినియోగించడం వలన, వాటిని నీటియంత్రాలకు శక్తిని ఇవ్వడానికి నీటికి దగ్గరలో నెలకొల్పడానికి బదులుగా, ఇతర వనరులు లభ్యమయ్యే అత్యంత అనువైన ప్రదేశాలలో నెలకొల్పడానికి వీలుకలిగింది. నూలు రంగంలో, ఆ విధమైన మిల్లులు కార్మాగారాలలో మానవ శ్రమ వ్యవస్థీకరణకు నమూనాలుగా మారాయి, కాటనోపోలిస్‌గా సూచించబడిన ఈ విస్తృత సంఖ్యలోని కాటన్ మిల్లులు, కార్మాగారాలు మరియు పరిపాలనా కార్యాలయాలు మాంచెస్టర్ కేంద్రంగా ఉండేవి. దీనిలో మరియు ఇతర పరిశ్రమలలో సమీకరణ ప్రక్రియ సమర్ధతను ఎంతో మెరుగుపరచింది. ఒక ఉత్పత్తిలో ఒక ప్రత్యేక పనిని చేయడానికి కొంతమంది వ్యక్తులు శిక్షణ పొంది, ఆ తరువాత దానిని శిక్షణ పొందిన కార్మికునికి అందించడం ద్వారా, తయారైన వస్తువులు గణనీయంగా పెరిగాయి. 1300 సంవత్సరాలు క్రితం అంతరించిన కాంక్రీట్ (హైడ్రాలిక్ సున్నపు మోర్టార్ పై ఆధారపడింది), బ్రిటిష్ ఇంజనీర్ అయిన జాన్ స్మేటన్‌చే 1756లో తిరిగి కనుగొనబడింది.[15] విజ్ఞానం యొక్క బదిలీ ఆవిష్కరణల విజ్ఞానం అనేక మార్గాల ద్వారా విస్తరించింది. ఈ సాంకేతిక పద్ధతిలో శిక్షణ పొందిన కార్మికులు మరొక యజమాని వద్దకు వెళ్ళడం లేదా దొంగతనంగా వేటాడబడటం జరిగేది. సమాచారం పొందగలిగిన చోట దానిని సేకరిస్తూ జరిపే అధ్యయన పర్యటన ఒక సాధారణ పద్ధతిగా ఉండేది. పారిశ్రామిక విప్లవం జరిగిన సమయం మొత్తం మరియు దానికి ముందు ఉన్న శతాబ్దంలో, అన్ని ఐరోపా దేశాలు మరియు అమెరికా అధ్యయన పర్యటనలు చేపట్టాయి; స్వీడన్ మరియు ఫ్రాన్స్ వంటి కొన్ని దేశాలు దానిని ప్రభుత్వ విధానంగా చేపట్టడానికి పౌర అధికారులు లేదా సాంకేతిక నిపుణులను నియమించాయి. ఇతర దేశాలలో, ప్రత్యేకించి బ్రిటన్ మరియు అమెరికాలలో, ఈ పద్ధతి తమ స్వంత ఉత్పత్తులను మెరుగు పరచుకోవడానికి ఆసక్తి చూపే వ్యక్తిగత తయారీదారులచే చేపట్టబడింది. ఇప్పటి వలెనె అప్పుడు కూడా అధ్యయన పర్యటనలు మరియు పర్యటన డైరీలు సాధారణంగా ఉండేవి. ఆ కాలంలోని పారిశ్రామిక వేత్తలు మరియు సాంకేతిక నిపుణుల ద్వారా తయారుచేయబడిన నమోదులు వారి పద్ధతుల యొక్క అమూల్యమైన వనరులుగా ఉన్నాయి. ఆవిష్కరణల వ్యాప్తికి మరొక మార్గంగా తత్వజ్ఞాన సమాజాల వ్యవస్థ ఉండేది, బర్మింగ్‌హామ్‌లోని లూనార్ సొసైటీ వంటివి, ఈ సంస్థ యొక్క సభ్యులు 'ప్రాకృతిక తత్వం' (అనగా విజ్ఞానం) మరియు తయారీలో దాని అన్వయం గురించి తరచూ సమావేశమయ్యేవారు. లూనార్ సొసైటీ 1765 నుండి 1809 వరకు వర్ధిల్లింది, మరియు వారి గురించి ఈ విధంగా చెప్పబడింది, "వారు, మీరు ఒప్పుకుంటే, పద్దెనిమిదవ శతాబ్ద విప్లవాలలో అన్నిటికంటే గొప్పదైన పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క విప్లవ సంఘం".[16] ఆ విధమైన ఇతర సంఘాలు సంపుటాలకొద్దీ వ్యవహారాలను మరియు నిర్వహణలను ప్రచురించాయి. ఉదాహరణకు, లండన్-కేంద్రంగా ఉన్న రాయల్ సొసైటీ ఆఫ్ ఆర్ట్స్ నూతన ఆవిష్కరణల సచిత్ర సంకలనంతో పాటు, వాటి గురించిన పత్రాలను తన సాంవత్సరిక ట్రాన్సాక్షన్స్ ‌లో ప్రకటించింది. సాంకేతిక విషయాలను వివరించే ప్రచురణలు కూడా వెలువడ్డాయి. హారిస్ యొక్క లెక్సికన్ టెక్నికమ్ (1704) మరియు అబ్రహాం రీస్ యొక్క సైక్లోపేడియా (1802–1819) వంటి విజ్ఞానసర్వస్వాలు అధిక విలువను కలిగి ఉన్నాయి. సైక్లోపీడియా మంచి చిత్రాలతో, పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క మొదటి అర్ధభాగంలోని శాస్త్రం మరియు సాంకేతికతల గురించి చిత్రాలలో చెక్కబడిన అపరిమిత సమాచారాన్ని కలిగి ఉంది. డిస్క్రిప్షన్స్ డెస్ ఆర్ట్స్ ఎట్ మెటియర్స్ అండ్ డిడెరోట్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా చెక్కబడిన ఫలకాలపై విదేశీ పద్ధతులను వివరించింది. 18వ శతాబ్ద చివరి దశాబ్దంలో వస్తువుల తయారీ మరియు సాంకేతికతల గురించి పత్రికా ప్రచురణలు కనిపించడం ప్రారంభమయ్యాయి, వీటిలో అనేకం క్రమంగా కొత్త పేటెంట్‌ల ప్రకటనలను కలిగి ఉన్నాయి. అన్నలెస్ డెస్ మైన్స్ వంటి విదేశీపత్రికలు అధ్యయన పర్యటనలలో బ్రిటిష్ పద్ధతులను పరిశీలించిన ఫ్రెంచ్ ఇంజనీర్ల ప్రయాణాల వివరాలను ప్రచురించాయి. బ్రిటన్‌లో సాంకేతికత పురోగతులు నూలు తయారీ 18వ శతాబ్ద ప్రారంభంలో, తమ స్వంత ప్రాంగణంలో వ్యక్తిగత నిపుణులు వడికి మరియు నేసిన ఉన్నిపై బ్రిటిష్ నూలు తయారీ ఆధారపడి ఉండేది. ఈ వ్యవస్థ ఒక కుటీర పరిశ్రమగా పిలువబడేది. ఉత్తమ పదార్ధాల కొరకు నార మరియు పత్తి కూడా ఉపయోగించబడేవి, వీటిని ఉపయోగించడానికి ముందు చేసే ప్రక్రియ కష్టమైనదిగా ఉండేది, అందువలన ఈ పదార్ధాల నుండి తయారైన వస్తువులు మొత్తం ఉత్పత్తిలో కేవలం ఒక చిన్న నిష్పత్తిగా ఉండేవి. వడికే చక్రం మరియు చేతి మగ్గం యొక్క ఉపయోగం ఈ పరిశ్రమ యొక్క ఉత్పత్తి సామర్ధ్యాన్ని నియంత్రించాయి, అయితే పురోగతులు పెరగడం వలన ఉత్పాదకత ఎంతగా పెరిగిందంటే 19వ శతాబ్ద ప్రారంభ దశాబ్దాలకు బ్రిటిష్ ఎగుమతులలో నేత వస్త్రాలు ఆధిపత్యం వహించాయి. నేత వస్త్రాల ప్రధాన సరఫరాదరుగా భారతదేశం తన స్థానాన్ని కోల్పోయింది. లెవిస్ పాల్, రోలర్ స్పిన్నింగ్ యంత్రానికి మరియు జాన్ వ్యాట్ సహాయంతో బర్మింగ్‌హామ్‌లో అభివృద్ధి పరచిన ఉన్నిని మరింత సమమైన మందంతో తీసే పద్ధతి అయిన ఫ్లయర్-అండ్-బాబిన్ పద్ధతిని పేటెంట్ చేసాడు. పాల్ మరియు వ్యాట్ తమ నూతన రోలింగ్ యంత్రానికి గాడిద యొక్క శక్తిని ఉపయోగించి బర్మింగ్‌హామ్‌లో ఒక మిల్లును ప్రారంభించారు. 1743లో, నార్తాంప్టన్‌లో పాల్ మరియు వ్యాట్ యొక్క యంత్రాలలో ఒకొక్కదానిపై ఐదుగా యాభై కుదురులతో ఒక కార్మార్గారం ప్రారంభించబడింది. ఇది సుమారు 1764 వరకు నడచింది. ఇదే విధమైన మిల్లు డానియెల్ బౌర్న్‌చే లియోమిన్స్టర్‌లో నిర్మించబడింది, కానీ ఇది కాలిపోయింది. లెవిస్ పాల్ మరియు డేనియల్ బౌర్న్ చిక్కుదీయు యంత్రాలను 1748లో పేటెంట్ చేసారు. విభిన్న వేగాలతో ప్రయాణించిన రెండు జతల రోలర్లను ఉపయోగించి, ఇది తరువాతి కాలంలో మొదటి పత్తి వడికే మిల్లులో ఉపయోగించబడింది. లెవిస్ యొక్క ఆవిష్కరణ రిచర్డ్ ఆర్క్ రైట్ ‌చే తన నీటి చట్రంలోను మరియు సామ్యూల్ క్రాంప్టన్‌చే అతని స్పిన్నింగ్ మ్యూల్‌లోను అభివృద్ధి మరియు మెరుగుపరచబడ్డాయి. ఇతర ఆవిష్కర్తలు వడకటంలో గల వేర్వేరు దశలలో (శుభ్రపరచడం, మెలిత్రిప్పడం, వడకటం మరియు చుట్టడం) సామర్ధ్యాన్ని పెంచారు అందువలన దారం యొక్క సరఫరా ఎంతో పెరిగింది, ఇది నాడెలు మరియు మగ్గం లేదా 'చట్రం'తో పురోగమిస్తున్న నేతపరిశ్రమకు సహాయపడింది. వ్యక్తిగత కార్మికుని ఉత్పత్తి గణనీయంగా పెరిగింది, నూతన యంత్రాల ఫలితం ఉద్యోగాలకు ముప్పుగా భావించబడింది, మరియు ప్రారంభ ఆవిష్కర్తలపై దాడులు జరుపబడి, వారి ఆవిష్కరణలు నాశనం చేయబడ్డాయి. ఈ పురోగతులను మూలధనీకరించడానికి అవస్థాపకుల యొక్క ఒక నూతన తరగతి ఏర్పడింది, దీనిలో రిచర్డ్ ఆర్క్ రైట్ అత్యంత ప్రసిద్ధిచెందాడు. ఆయన అనేక ఆవిష్కరణలకు ప్రసిద్ధి చెందాడు, కానీ ఇవి నిజానికి థామస్ హిగ్స్ మరియు జాన్ కే వంటి వారిచే అభివృద్ధిపరచబడ్డాయి; ఆర్క్ రైట్ ఆవిష్కర్తలను పోషించి, వారి ఆలోచనలను పేటెంట్ చేసి, ప్రారంభ ప్రయత్నాలకు ద్రవ్యాన్ని అందించి, యంత్రాలకు రక్షణ కల్పించాడు. ఆయన ఉత్పత్తి ప్రక్రియలను ఒకే కార్మాగారంలోకి తెచ్చిన ఒక పత్తి మిల్లును ప్రారంభించి, మొదట అశ్వ శక్తి దాని తరువాత జల శక్తితో శక్తి వినియోగాన్ని అభివృద్ధిపరచాడు—ఇది నేత తయారీని ఒక యాంత్రిక పరిశ్రమగా తయారుచేసింది. తరువాత కొద్దికాలానికే నూలు యంత్రాలను నడిపించడానికి ఆవిరి శక్తి ఉపయోగించబడింది. లోహశాస్త్రము పారిశ్రామిక విప్లవ కాలపు లోహ పరిశ్రమలలో ముఖ్యమైన మార్పు కలపపై ఆధారపడిన సేంద్రియ ఇంధనాల స్థానాన్ని బొగ్గుపై ఆధారపడిన శిలాజ ఇంధనాలు ఆక్రమించటం. దీనిలో అధికభాగం పారిశ్రామిక విప్లవానికి ముందు, 1678 నుండి క్యుపొలస్ అని పిలువబడే బొగ్గు రివెర్బరేటరీ కొలిమిలను ఉపయోగించి క్లెమెంట్ క్లెర్క్ మరియు ఇతరులచే చేయబడిన ఆవిష్కరణలపై ఆధారపడి జరిగింది. ఇవి ముడిఖనిజంపై పనిచేసి ఆక్సైడ్‌ను లోహంగా క్షయకరణం చేసే, కార్బన్ మోనాక్సైడ్ మంటలచే నడుపబడతాయి. దీనిలో ఉన్న ఒక ప్రయోజనం బొగ్గులోని మలినాలు (సల్ఫర్ వంటివి) లోహంతో చేరకపోవటం. ఈ సాంకేతికత 1678 నుండి సీసంకి మరియు 1687 నుండి రాగికి అనువర్తించబడింది. ఇది 1690లలో ఇనుము కర్మాగారంలో కూడా ఉపయోగించబడింది, కానీ ఈసందర్భంలో రివెర్బరేటరీ కొలిమి వాయు కొలిమిగా పిలువబడింది. లోహ కర్మాగారపు క్యుపోల వేరొక విభిన్న (మరియు తరువాతి కాలపు) ఆవిష్కరణ. ఇది 1709లో కోల్‌బ్రూక్‌డేల్ వద్ద తన విస్ఫోటన కొలిమిలకు ఇంధనంగా కోక్‌ను వాడి ఈ ప్రక్రియలో ముందడుగు వేసిన అబ్రహాం డర్బీచే అనుసరించబడింది. అయినప్పటికీ, అతను తయారుచేసిన కోక్ దుక్క ఇనుము ఎక్కువగా పోత ఇనుము వస్తువులైన కుండలు మరియు పాత్రలు ఉత్పత్తికి ఉపయోగించబడింది. అతను హక్కులు పొందిన పద్ధతిలో తయారుచేసిన పాత్రలు అతని ప్రత్యర్థుల వాటి కంటే పలుచగాను మరియు చౌకగాను ఉండి అతనికి అదనపు ప్రయోజనాన్ని కల్పించాయి. అతని కుమారుడు అబ్రహాం డర్బీ II హార్స్హె మరియు కెట్లే కొలుములను (కోల్‌బ్రూక్‌డేల్ నుండి దూరంలో కాదు) నిర్మించేదాకా కోక్ దుక్క ఇనుమును, కడ్డీ ఇనుము తయారుచేయటానికి 1750ల వరకూ కమ్మరి దుకాణములలో ఉపయోగించేవారు కాదు. అప్పటికి, బొగ్గు దుక్క ఇనుము కంటే కోక్ దుక్క ఇనుము చౌకైంది. లోహకారులకు వినియోగ వస్తువుల తయారీకి కాల్చి సాగదీయవలసిన కడ్డీ ఇనుము అప్పటికి చాలా కాలంగా తయారుచేస్తున్న విధంగా ఇంకా ఫైనరీ కొలిమిల నుండే తయారవుతుండేది. ఏమైనప్పటికీ, తరువాతి సంవత్సరాలలో నూతన పద్ధతులు అవలంబించబడ్డాయి. ఈ రోజుకీ మొట్టమదటిదిగా చెప్పబడేది సుత్తితో కొట్టడం మరియు అణగ ద్రొక్కడం, కానీ ఇది హెన్రీ కోర్ట్ యొక్క పుడ్లింగ్ పద్ధతిచే అధిగమించబడింది. 1785 నుండి, బహుశా సుత్తితో కొట్టడం మరియు అణగ ద్రొక్కడం యొక్క వృద్ధిచేయబడిన రూపం పేటెంట్ పొందటం వలన, బ్రిటిష్ ఇనుప పరిశ్రమ యొక్క ఉత్పత్తి బాగా విస్తరించింది. నూతన పద్ధతులు బొగ్గు ఉపయోగంపై ఏమాత్రం ఆధారపడకపోవటం వలన బొగ్గు వనరుల పరిమితికి ఇవి లోబడలేదు. అప్పటివరకూ, బ్రిటిష్ ఇనుప తయారీదారులు తమ ప్రాంతీయ సరఫరాలకు గణనీయ పరిమాణంలో దిగుమతి చేసుకున్న ఇనుమును ఉపయోగించారు. ఇది ముఖ్యంగా 17వ శతాబ్దం మధ్య మరియు ఆతరువాత స్వీడన్ నుండి మరియు 1720ల చివరినుండి రష్యా నుండి కూడా దిగుమతి అయ్యేది. ఏమైనప్పటికీ, 1785 నుండి బ్రిటన్‌లో, ఇనుము తయారీలో నూతన సాంకేతికత వలన దిగుమతులు తగ్గి, ఆ దేశం కడ్డీ ఇనుముతో పాటుగా చేత ఇనుముతో తయారైన వినియోగ వస్తువుల ఎగుమతిదారుగా మారింది. ఇనుము చౌకగాను మరియు తగినంతగా లభించి, ఇది ఒక భారీ నిర్మాణ పదార్థంగా ఉపయోగపడటంతో 1778లో అబ్రహం డర్బీ III చేత వినూత్న రీతిలో ది ఐరన్ బ్రిడ్జ్ నిర్మాణం జరిగింది. ఖరీదైన వస్తువు మరియు ఇనుము ఉపయోగించలేని చోట మాత్రమే ఉపయోగించే ఉక్కు యొక్క ఉత్పత్తిలో మెరుగుదల చోటుచేసుకొని పరికరాలు మరియు స్ప్రింగులు వంటి అత్యాధునికమైన వాటిని తయారుచేయుటకు ఉపయోగపడింది. బెంజమిన్ హన్ట్స్‌మన్ 1740లలో తన మూస ఉక్కు పద్ధతిని అభివృద్ధి చేశాడు. దీనికి ముడి పదార్థం అయిన బ్లిస్టర్ ఉక్కు, సిమెన్టేషన్ పద్ధతిలో తయారవుతుంది. చౌకగా ఇనుము మరియు ఉక్కు లభించటం బాయిలర్లు మరియు ఆవిరి యంత్రముల అభివృద్ధికి తద్వారా రైలు మార్గాలకు దోహదపడింది. యంత్ర పరికరాలలో మెరుగుదలలు ఇనుము మరియు ఉక్కుతో ఎక్కువ నాణ్యతతో పనిచేయటానికి సహాయపడి బ్రిటన్ యొక్క పారిశ్రామిక అభివృద్ధిని వేగవంతం చేశాయి. గనుల త్రవ్వకం బ్రిటన్‌లో బొగ్గు త్రవ్వకం, ప్రత్యేకించి సౌత్ వేల్స్‌లో ముందుగా ప్రారంభమైంది. ఆవిరి యంత్రానికి పూర్వం, బొగ్గును తవ్వి వదలివేయబడిన గోతులు తరచుగా ఉపరితలం వెంట వుండే బొగ్గు పొరవలన లోతు తక్కువైన బెల్ పిట్స్ గా ఉండేవి. ఇతర సందర్భాలలో, భూవిజ్ఞానశాస్త్ర అనుకూలత ఉన్నట్లయితే, ఒక కొండ ప్రక్కనుంచి తవ్వే ఎడిట్ లేదా డ్రిఫ్ట్ మైన్ పద్ధతుల ద్వారా తవ్వబడుతుంది. కొన్ని ప్రాంతాలలో షాఫ్ట్ మైనింగ్ జరుగుతుంది, కానీ నీటిని తొలగించే సమస్య దీనికి ఒక పరిమిత కారకం అవుతుంది. ఇది బకెట్ల కొద్దీ నీటిని షాఫ్ట్ వరకు లేదా ఒక ఖాళీ వరకు ( ఒక కొండలోకి గని కోసం తవ్వబడిన సొరంగం) తోడివేయటం ద్వారా జరిగేది. ఏ సందర్భంలోనైనా, నీటిని ఒక ఎత్తులో ఉన్న ప్రవాహంలోకి లేదా కందకంలోకి పంపిస్తే అక్కడనుండి భూమ్యాకర్షణ ప్రభావంతో దూరంగా ప్రవహిస్తుంది. ఆవిరి యంత్రం కనుగొనబడటంతో దానివలన నీటిని తొలగించటం సులభమై షాఫ్ట్‌లను లోతులో ఏర్పాటు చేయటం సాధ్యమై తద్వారా ఎక్కువ బొగ్గును తీయటం సాధ్యమైంది. ఇవి పారిశ్రామిక విప్లవానికి ముందు ప్రారంభమైన మార్పులు, కానీ 1770ల నుండి జేమ్స్ వాట్ యొక్క అధిక నైపుణ్యంగల ఆవిరి యంత్రాన్ని వాడటంతో యంత్రముల ఇంధన ఖర్చులు తగ్గి, గనులు లాభదాయకంగా మారాయి. లోపలి బొగ్గు పొరలలో ఫైర్ డామ్ప్ (బొగ్గు గనిలో మీథేన్ వాయువు గాలితో కలిసి మండటం) వలన బొగ్గు గని పని చాలా ప్రమాదకరమైనది. 1816లో సర్ హంఫ్రీ డెవీచేత మరియు విడిగా జార్జ్ స్టీఫెన్సన్‌చేత కనుగొనబడిన రక్షణ దీపం వలన కొంత స్థాయి వరకూ రక్షణ కల్పించబడింది. ఏమైనప్పటికీ, ఈ దీపాలు త్వరలోనే ప్రమాదకరంగామారి బలహీన కాంతిని ఇవ్వటంతో ప్రారంభంలోనే వైఫల్యంచెందాయి. ఫైర్ డామ్ప్ పేలుడులు కొనసాగి, తరచుగా బొగ్గు ధూళి పేలుడులు జరిగి, 19వ శతాబ్దం అంతటా మరణాలు పెరుగుతూవచ్చాయి. రాళ్ళు పడిపోవటం వలన మరణాల రేటు అధికంగా ఉండి, పని చేసే పరిస్థితులు చాలా దుర్భరంగా ఉండేవి. ఆవిరి శక్తి స్థిర ఆవిరి యంత్రం యొక్క ఆవిష్కరణ పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ప్రారంభదశ ముఖ్య అభివృద్ధికారకం; ఏమైనప్పటికీ, పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో అత్యధిక కాలం, ఎక్కువ పరిశ్రమలు వాయు మరియు నీటి శక్తితోపాటు చిన్న యంత్రాలను నడపటానికి అశ్వం-మరియు మనిషి-సామర్ధ్యంపైనే ఆధారపడ్డాయి. ఆవిరి శక్తిని పారిశ్రామిక ప్రయోజనానికి ఉపయోగించే నిజమైన మొదటి ప్రయత్నం 1698లో థామస్ సవేరిచే జరుపబడింది. అతడు లండన్‌లో ఒక తక్కువ-పైకెత్తు మిశ్రిత శూన్య మరియు పీడన నీటి పంపును నిర్మించి పేటెంట్‌ను పొందాడు, ఇది ఒక ఆశ్వ సామర్ధ్యం (hp) శక్తిని ఉత్పత్తి చేసి అనేక నీటి పనులలో ఉపయోగించబడి కొన్ని గనులలో ప్రయత్నించబడింది (అందుకే దాని "బ్రాండ్ నేమ్", ది మైనర్స్ ఫ్రెండ్ ), కానీ ఇది ఎత్తుకు తోడటంలో పరిమితి కలిగిఉండటం మరియు బాయిలర్ పేలుడుకి అనువుగా ఉండటంతో ఇది విజయవంతం కాలేదు. 1712కి ముందు థామస్ న్యూకొమెన్ చేత మొట్టమొదటి సురక్షితమైన మరియు విజయవంతమైన ఆవిరి ఆధారిత శక్తి కేంద్రం ప్రారంభించబడింది. సవేరితో సంబంధం లేకుండా న్యూకొమెన్ తన స్వంతంగా న్యూకొమెన్ ఆవిరి యంత్రం తయారుచేసినప్పటికీ, సవేరి విస్తృత పరిధిగల పేటెంట్‌ను పొందటంతో, న్యూకొమెన్ మరియు అతని సహచరులు అతనితో ఒక ఒప్పందాన్ని కుదుర్చుకొని, 1733 వరకూ దానిని ఉమ్మడి పేటెంట్ క్రింద విక్రయం నడిపారు.[17][18] న్యూకొమెన్ యొక్క యంత్రం అప్పటికి 30 సంవత్సరాల క్రితం పాపిన్ చేసిన ప్రయోగాలపై ఆధారపడి, ఒక ముషలకము మరియు స్థూపము కలిగి, దాని ఒక చివర ముషలకం పైన వాతావరణంలోకి తెరువబడిఉంటుంది. భూమ్యాకర్షణ- ప్రేరిత ఎగువఘాతం జరిగినపుడు, వాతావరణ పీడనానికి కొద్దిగా ఎక్కువ పీడనంలో ఉన్న ఆవిరి (బాయిలర్ భరించగలిగేదిగా ఉండాలి) ముషలకం క్రింద ఉన్న స్థూపం యొక్క దిగువ అర్ధ భాగంలోకి పంపబడుతుంది; ఈ ఆవిరిలోకి చల్లని నీటి తుంపర పంపబడి అది ద్రవీకరణ చెందటం వల్ల ఆవిరి అంతరాళంలో పాక్షిక శూన్యం ఏర్పడుతుంది; ముషలకానికి ఇరువైపులా వాతావరణం మరియు శూన్య ప్రదేశాల మధ్య పీడన వ్యత్యాసం దానిని స్థూపంలోనికి స్థానభ్రంశం చెందిస్తుంది, దానితో ఒక ఊగుతున్న లోహ దండం యొక్క రెండవ కొన పైకిలేచి దానికి సంధానించి ఉన్న గనిరంధ్రంలోకి ఉన్న భూమ్యాకర్షణ-ప్రేరేపిత పరస్పర బలాధార పంపులను ముందుకు కదుపుతుంది. యంత్రం యొక్క దిగువ ఘాతం పంపును పైకిలేపి, పంపును పైకి క్రిందికి కదపటానికి ప్రేరేపిస్తుంది. ప్రారంభంలో దశలు చేతితో నియంత్రించబడ్డాయి, కానీ పది సంవత్సరాలలోనే ఒక క్రమపరచే యాంత్రీకరణ కనుగొనబడి ఊగుతున్న లోహదండం నుండి వ్రేలాడే నిలువైన ప్లగ్ ట్రీ యంత్రాన్ని స్వయం-చోదితంగా చేసింది. బ్రిటన్‌లో అనేక న్యూకొమెన్ యంత్రాలు, వీటిని ఉపరితలంపై ఉంచి, ఇంతకు ముందు పనిచేయలేని లోతైన గనుల నుండి తోడివేయడానికి విజయవంతంగా ఉపయోగించబడ్డాయి; ఇవి తమ నిర్మాణానికి మరియు ఉత్పాదనకు పెద్ద మొత్తంలో మూలధనం అవసరమైన భారీ యంత్రాలు5hp (3.7kW). ఆధునిక ప్రమాణాల ప్రకారం ఇవి ఏ మాత్రం సామర్ధ్యం లేనివి, అయితే బొగ్గు చౌకగా లభించే గనుల వద్ద ఉపయోగించినపుడు, గనులలో లోతుకు వెళ్ళడానికి వీలు కల్పించి బొగ్గు తవ్వకంలో విస్తరణకు తోడ్పడ్డాయి. వాటిలో లోపాలు ఉన్నప్పటికీ, న్యూకొమెన్ యంత్రాలు విశ్వసనీయంగా మరియు నిర్వహణకు తేలికగా ఉండి 19వ శతాబ్ద ప్రారంభ దశాబ్దాల వరకు బొగ్గుగనులలో ఉపయోగించబడ్డాయి. 1729లో న్యూకొమెన్ మరణించేనాటికి, అతని యంత్రాలు 1722లో (మొదట) హంగరీకి, జర్మనీ, ఆస్ట్రియా, మరియు స్వీడన్‌లకు విస్తరించాయి. 1733లో ఉమ్మడి పేటెంట్ ముగిసే నాటికి మొత్తం 110 నిర్మించబడ్డాయని, వీటిలో 14 విదేశాలలో ఉన్నాయని తెలిసింది. 1770లలో, ఇంజనీర్ జాన్ స్మేటన్ కొన్ని అతి పెద్ద నమూనాలను నిర్మించి, అనేక మెరుగుదలలను ప్రవేశపెట్టాడు. 1800 నాటికి మొత్తం 1,454 యంత్రాలు నిర్మించబడ్డాయి.[19] జేమ్స్ వాట్‌చే క్రియాశీలక నియమాలలో ఒక మౌలిక మార్పు ప్రవేశపెట్టబడింది. మాత్త్యూ బౌల్టన్ యొక్క సన్నిహిత సహకారంతో, 1778 నాటికి అతను తన ఆవిరి యంత్రానికి పరిపూర్ణత సాధించడంలో విజయవంతమయ్యాడు, దీనికి వరుసగా సమూల మార్పులు చేయబడ్డాయి, వీటిలో ముఖ్యమైనవి, స్థూపం యొక్క పై భాగాన్ని మూసివేయడం ద్వారా వాతావరణ పీడనానికి బదులుగా తక్కువ పీడనం కలిగిన ఆవిరి ముషలకం యొక్క పై భాగాన్ని నెట్టివేసేటట్లు చేయడం, ఒక ఆవిరి జాకెట్‌ను ఉపయోగించడం మరియు ఆవిరి ద్రవీకరణ ప్రదేశం విడిగా ఉంచడం ఉన్నాయి. దీనర్ధం స్థూపంలో ఎక్కువ స్థిరమైన ఉష్ణోగ్రతను ఉండేలా చేయటం మరియు వాతావరణ పరిస్థితులనుబట్టి యంత్రం యొక్క సామర్ధ్యం మారకుండా ఉంటుంది. ఈ మెరుగుదలలు యంత్రం యొక్క సామర్ధ్యాన్ని ఐదోవంతు పెంచి, బొగ్గు ఖర్చులో 75% ఆదా చేశాయి. ఒక భ్రమణ చక్రాన్ని నడపటానికి వాతావరణ యంత్రాన్ని తేలికగా ఉపయోగించలేము, అయితే వస్బోరౌ మరియు పికార్డ్‌లు 1780 నాటికి ఆవిధంగా చేయటంలో విజయం సాధించారు. ఏమైనప్పటికీ 1783 నాటికి ఎక్కువ పొదుపైన వాట్ ఆవిరి యంత్రం ద్వంద్వ-చర్య భ్రమణ రకానికి చెందినదిగా పూర్తి స్థాయిలో అభివృద్ధి చేయబడింది, అంటే దానిని ఒక కర్మాగారం లేదా మిల్లు యొక్క భ్రమణ యంత్రాలను నడపటానికి నేరుగా ఉపయోగించవచ్చు. వాట్ యొక్క రెండు ప్రాధమిక రకాల యంత్రములు వ్యాపారపరంగా విజయం సాధించాయి, మరియు 1800నాటికి, బౌల్టాన్ & వాట్ సంస్థ 164 పరస్పర చోదిత పంపులతో, 24 పనిచేస్తున్న విస్ఫోటక కొలిమిలతో, 308 శక్తి సరఫరా మిల్లు యంత్రాలతో మొత్తం 496 యంత్రాలను నిర్మించింది; అధికభాగం యంత్రాలు 5 నుండి 10hp (7.5kW) ఉత్పత్తి చేశాయి. కోత పరికరం వంటి యంత్ర పరికరముల అభివృద్ధి, ఈ ఇంజనుల చేత నడుపబడే యంత్రముల తయారీ యొక్క ప్రణాళిక మరియు రూపకల్పన వలన, యంత్ర పరికరాల యొక్క అన్ని లోహ భాగాలు తేలికగా మరియు కచ్చితంగా కోయటం సాధ్యమై దానివల్ల మరింత భారీ మరియు సామర్ధ్యంగల యంత్రాలను నిర్మించటం సాధ్యమైంది. దాదాపు 1800 వరకూ, దండ యంత్ర రూపమే ఆవిరి యంత్రం యొక్క అత్యంత సాధారణ శైలిగా ఉండేది, ఇది ఒక రాతి లేదా ఇటుక ఇంజను-గృహంలో అంతర్భాగమై నిర్మితమయ్యేది, కానీ త్వరలోనే టేబుల్ ఇంజన్ వంటి వివిధ రూపాల సొంత-పట్టు కలిగిన క్లుప్తమైన (తేలికగా తొలగించగలిగేవి, అయితే చక్రాల మీద కాదు) యంత్రములు అభివృద్ధి చేయబడ్డాయి. 19వ శతాబ్దపు అనటానికి, కార్నిష్ ఇంజనీర్ రిచర్డ్ ట్రెవితిక్, మరియు అమెరికన్, ఆలివర్ ఎవాన్స్‌లు అధిక పీడన ద్రవీకరణం చెందని ఆవిరి యంత్రాలు, వాతావరణ ప్రభావానికి లోనుకానివి నిర్మించటం ప్రారంభించారు. దీనివల్ల ఒక ఇంజను మరియు బాయిలర్ కలిపి ఒకే భాగంగా, రోడ్డు మరియు రైలు లోకోమోటివ్‌లపై మరియు స్టీమ్ బోట్స్‌పై ఇమిడిపోగల విధంగా తయారుచేయటం సాధ్యమైంది. 19వ శతాబ్దపు ప్రారంభంలో వాట్ యొక్క పేటెంట్ కాలం ముగిసిన తర్వాత, అనేకమంది ఆవిష్కర్తలు మరియు ఇంజనీర్లచేత అనేక మార్పులకు లోనైంది. రసాయనాలు భారీ స్థాయిలో రసాయనాల ఉత్పత్తి పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో ఒక ముఖ్యమైన అభివృద్ధి. వీటిలో 1746లో ఆంగ్లేయుడైన జాన్ రోబక్ (జేమ్స్ వాట్ యొక్క మొదటి భాగస్వామి) చేత సీసపు కోష్టికా విధానంలో సల్ఫ్యూరిక్ ఆమ్లం తయారీ మొట్టమొదటిది. అతడు అంతకుముందు దాకా వాడబడుతున్న ఖరీదైన గాజు పాత్రల స్థానంలో, సాపేక్షంగా తక్కువ ఖరీదైన మేకులతో అతుకబడిన సీసపు పలకలతో తయారైన కోష్టికాలను ప్రవేశపెట్టి ఉత్పాత్తిని భారీగా పెంచగలిగాడు. ప్రతిసారీ కొద్ది మొత్తంలో తయారుచేయటానికి బదులుగా, ప్రతి కోష్టికంలో కనీసం పదిరెట్ల అధిక స్థాయిలో దాదాపు 100 pounds (50kg) తయారు చేయగలిగాడు. భారీ స్థాయిలో క్షార ఉత్పత్తి కూడా ఒక ముఖ్యమైన లక్ష్యంగా ఉండి, 1791లో నికొలస్ లెబ్లాన్క్ సోడియం కార్బోనేట్ తయారీకి ఒక పద్ధతిని కనుగొనటంలో విజయం సాధించాడు. లెబ్లాన్క్ పద్ధతిలో సల్ఫ్యూరిక్ ఆమ్లం సోడియం క్లోరైడ్‌తో చర్య జరిపి సోడియం సల్ఫేట్ మరియు హైడ్రోక్లోరిక్ ఆమ్లం ఏర్పడతాయి. సోడియం సల్ఫేట్ సున్నపురాయి (కాల్షియం కార్బోనేట్) మరియు బొగ్గుతో కలిపి వేడిచేసినపుడు సోడియం కార్బోనేట్ మరియు కాల్షియం సల్ఫైడ్‌ల మిశ్రమం ఏర్పడుతుంది. నీటితో కలపటంవల్ల సోడియం కార్బోనేట్ నీటిలో కరిగి కాల్షియం సల్ఫైడ్ నుండి వేరు చేయబడుతుంది. ఈ పద్ధతి అధిక పరిమాణంలో కాలుష్యాన్ని ఉత్పత్తి చేస్తుంది (హైడ్రోక్లోరిక్ ఆమ్లం ప్రారంభంలో గాలిలోకి వదిలివేయబడేది, మరియు కాల్షియం సల్ఫైడ్ ఉపయోగంలేని ఉత్పత్తి). ఐనప్పటికీ, ఈ సంశ్లిష్ట బట్టల సోడా అంతకుముందు ప్రత్యేకంగా దాని ముఖ్య వనరులైన (బరిల్ల) లేదా కెల్ప్‌లను కాల్చుట ద్వారా తయారుచేసే పద్ధతి కంటే ఆర్థికంగా పొదుపైనదిగా నిరూపించబడినది,[20] మరియు హార్డ్ వుడ్ పొడి నుండి తయారుచేసే పొటాష్ (పొటాషియం కార్బోనేట్) కంటే కూడా. ఈ రెండు రసాయనాలు చాలా ముఖ్యమైనవి, ఎందుకంటే వీటివల్ల అనేక తక్కువ స్థాయి ప్రక్రియల బదులుగా ఇతర ఖర్చు-తక్కువ మరియు నియంత్రిత పద్ధతుల ఆవిష్కరణల పర్వం ప్రారంభమైంది. గాజు, నూలు, సబ్బు, మరియు కాగితపు పరిశ్రమలలో సోడియం కార్బోనేట్ అనేక విధాలుగా ఉపయోగపడుతుంది. సల్ఫ్యూరిక్ ఆమ్లం యొక్క ప్రారంభ ఉపయోగాలలో ఇనుము మరియు ఉక్కు పిక్లింగ్ (తుప్పు తొలగించటం), మరియు బట్టను విరంజనం చేయటం వంటివి ఉన్నాయి. ఫ్రెంచ్ రసాయన శాస్త్రవేత్త క్లాడే లూయిస్ బెర్తోల్లెట్ ఆవిష్కరణల ఆధారంగా సుమారు 1800 నాటికి స్కాటిష్ రసాయన శాస్త్రవేత్త ఛార్లెస్ టెన్నంట్ చేత విరంజన పొడి (కాల్షియం హైపోక్లోరైట్) తయారుచేయబడటం, అప్పటికి అమలులో ఉన్న సాంప్రదాయ పద్ధతి ప్రకారం నూలును క్షారము లేదా పుల్లని పాలలో నానబెట్టిన తర్వాత విరంజన క్షేత్రాలలో అనేకమార్లు ఎండబెట్టవలసిన ప్రక్రియ యొక్క కాలాన్ని నాటకీయంగా తగ్గించి (నెలల నుండి రోజులకు) ఈ ప్రక్రియను విప్లవాత్మకంగా మార్చివేసింది. సెయింట్ రోలొక్స్, నార్త్ గ్లాస్గోవ్ లోని టెన్నంట్ యొక్క కర్మాగారం ప్రపంచంలోకెల్లా అతి పెద్ద రసాయన కర్మాగారంగా నిలిచింది. 1824లో ఒక తాపీ పనివాని దశనుండి నిర్మాణదారుడిగా ఎదిగిన బ్రిటిష్ జాతీయుడైన జోసెఫ్ ఆస్ప్డిన్, పోర్ట్ ల్యాండ్ సిమెంట్ తయారీకి ఒక రసాయన పద్ధతికి హక్కులు పొందటం నిర్మాణరంగ వ్యాపారాలలో ముఖ్య పురోగతి. ఈ పద్ధతిలో మన్ను మరియు సున్నపు రాయిల మిశ్రమాన్ని1,400°C (2,552°F) దాకా సింటెరింగ్ చేసి, తదుపరి మెత్తని పొడిగా విసరిన తరువాత దానిని నీరు, ఇసుక మరియు కంకరతో కలిపి కాంక్రీట్ తయారు చేయటం జరుగుతుంది. చాలా సంవత్సరాల తర్వాత థేమ్స్ టన్నెల్ నిర్మాణానికి ప్రఖ్యాత ఆంగ్లేయ ఇంజనీరు అయిన మార్క్ ఇసాంబర్డ్ బృనేల్ చేత పోర్ట్ ల్యాండ్ సిమెంట్ ఉపయోగించ బడింది.[21] ఒక తరం తర్వాత లండన్ మురుగునీటి వ్యవస్థ నిర్మాణంలో సిమెంట్ భారీ పరిమాణంలో ఉపయోగించబడింది. యంత్ర పరికరాలు యంత్ర పరికరములు లేకుండా పారిశ్రామిక విప్లవం వృద్ధి చెందేది కాదు, దీనికి కారణం ఉత్పాదక యంత్రములను తయారు చేయుటకు ఇవి అవసరమైనవి. ఇవి వాటి మూలాలను 18వ శతాబ్దములో గడియారములు మరియు చేతి గడియారముల తయారీదారుల చేత మరియు చిన్న యంత్రముల సామూహిక-ఉత్పత్తికి అవసరమైన వాటిని తయారుచేసే శాస్త్ర పరికరాల తయారీదారుల చేత అభివృద్ధి చేయబడిన పరికరాలలో కలిగిఉన్నాయి. ప్రారంభ నూలు యంత్రాల యంత్ర భాగాలు వాటిలో లోహపు ఇరుసులు మరియు చలనము కలిగించే భాగాలను కలిగి ఉండటము చేత వాటిని కొన్నిసార్లు 'గడియారపు పని'గా పిలిచేవారు. నూలు యంత్రాల తయారీకి అవసరమైన వృత్తి నిపుణులు ఈ రంగాలనుండి లభించటమే కాక ఆధునిక ఇంజనీరింగ్ పరిశ్రమకు ఇది మూలంగా ఉంది. యంత్రములు వివిధ వృత్తినిపుణుల చేత తయారుచేయబడేవి— చెక్క చట్రాలను వడ్రంగులు, మరియు లోహ భాగాలను లోహకారులు మరియు తరిమొన పెట్టువాళ్ళు తయారు చేసేవారు. ఉత్పత్తిని యంత్ర పరికరాలు ఏవిధంగా మార్చివేశాయో తెలిపే ఒక మంచి ఉదాహరణ 1830లో బర్మింగ్‌‌హామ్, ఇంగ్లాండ్‌లో జరిగింది. జోసెఫ్ గిల్లోట్, విలియం మిచెల్ మరియు జేమ్స్ స్టీఫెన్ పెర్రిలచే ఒక నూతన యంత్ర ఆవిష్కరణ దృఢమైన, చౌకైన ఉక్కు కలము పాళీల సామూహిక ఉత్పత్తికి దోహదపడింది; ఇది శ్రమతో మరియు ఖర్చుతో కూడుకున్నదిగా ఉండేది. లోహంతో చేతిపని చేయటం కష్టం కావటం మరియు యంత్ర పరికరాలు లేకపోవటం వలన, లోహాన్ని ఉపయోగించటం అతి తక్కువ స్థాయిలో ఉండేది. చెక్క చట్రములో ఉష్ణోగ్రత మరియు ఆర్ద్రతల ప్రభావంతో కొలతలలో మార్పులు రావటమనే అసౌకర్యం ఉంది మరియు వివిధ అతుకులు కాలంతో పాటు సాగతీతకు (పని చేయటం వలన వదులు కావటం) గురి అవుతాయి. పారిశ్రామిక విప్లవం పురోగతితోపాటు, లోహ చట్రాలతో కూడిన యంత్రములు సాధారణమయ్యాయి, కానీ వాటిని చౌకగా తయారుచేయటానికి యంత్ర పరికరాల అవసరంఉంది. యంత్ర పరికరాలు రావటానికి ముందు, ప్రాధమిక చేతి పరికరాలైన సుత్తులు, ఆకురాళ్ళు, తురుముడు సాధనాలు, రంపములు మరియు ఉలులతో లోహపు పని జరిగేది. చిన్న లోహపు భాగాలు వీటితో సులువుగా తయారు చేయవచ్చు, కానీ భారీ యంత్ర భాగాల విషయంలో, తయారీ శ్రమ మరియు ఖర్చులతో కూడుకున్నది. వృత్తిపనివారి చేత ఉపయోగించబడే వర్క్‌షాపు తరిమొన సాధనములను ప్రత్యేకించితే, ప్రారంభ ఆవిరి యంత్రములలో దీర్ఘ-వ్యాసపు స్థూపాలను తొలుచుటకు ఉపయోగించే స్థూప తొలుచు యంత్రము మొట్టమొదటి భారీ యంత్ర పరికరం. 19వ శతాబ్దపు మొదటి దశాబ్దాలలో ప్లానింగ్ యంత్రము, స్లాటింగ్ యంత్రము మరియు షేపింగ్ యంత్రములు అభివృద్ధి చేయబడ్డాయి. ఈకాలంలోనే మిల్లింగ్ యంత్రం కనుగొనబడినప్పటికీ, రెండవ పారిశ్రామిక విప్లవం వరకు దీనిని ఒక ముఖ్యమైన వర్క్‌షాప్ పరికరంగా అభివృద్ధి చేయలేదు. యంత్ర పరికరాల అభివృద్ధిలో సైనిక రంగపు ఉత్పత్తి యొక్క హస్తం కూడా ఉంది. 19వ శతాబ్దం ప్రారంభంలో యంత్ర పరికరాల తయారీదారులకు శిక్షణ ఇచ్చిన హెన్రీ మాడ్స్లె, రాయల్ అర్సెనల్, వూల్విచ్‌లో నియమింపబడ్డాడు, యువకుడుగా ఇతడు వెర్బ్రుగ్గన్స్ చేత తయారు చేయబడి మరియు పని చేయబడిన ఫిరంగికి రంధ్రం చేయటానికి వాడే గుర్రాలతో-లాగబడే భారీ చెక్క యంత్రాలను పర్యవేక్షించాడు. అతడు తర్వాత లోహపు తాళాల తయారీలో జోసెఫ్ బ్రమాకు పనిచేసి, త్వరలోనే తను స్వంతంగా పని చేసుకోవటం ప్రారంభించాడు. పోర్ట్స్‌మౌత్ బ్లాక్ మిల్స్‌లో రాయల్ నేవీ కోసం ఓడల కప్పీ దిమ్మల తయారీకి ఉపయోగించే యంత్రాలను తయారు చేయటానికి నియమించబడ్డాడు. ఇవన్నీ లోహంతో చేసినవి మరియు సామూహిక ఉత్పత్తిలో మొదటివి మరియు పరస్పర మార్పిడికి అనువైనవిగా తయారు చేయబడిన భాగాలు కలవి. నిలకడ యొక్క అవసరం గురించి మాడ్స్లె నేర్చుకున్న పాఠాలు మరియు యంత్ర పరికరాల అభివృద్ధికి అతను అనుసరించిన కచ్చితత్వం, అతని వర్క్‌షాపులలో తన పనితనాన్ని కొనసాగించటానికి రిచర్డ్ రాబర్ట్స్, జోసెఫ్ క్లెమెంట్ మరియు జోసెఫ్ విట్వర్త్ వంటి ఒక తరం వారికి శిక్షణ ఇవ్వటానికి దోహదపడ్డాయి. డెర్బీకి చెందిన జేమ్స్ ఫాక్స్ లీడ్స్‌కు చెందిన మాథ్యూ ముర్రే వలెనే శతాబ్దపు మొదటి మూడవ భాగంలో లాభదాయక యంత్ర పరికరాల ఎగుమతి వ్యాపారాన్ని కలిగి ఉన్నారు. రాబర్ట్స్ మంచి నాణ్యత కలిగిన యంత్ర పరికరాలను తయారు చేసేవాడు మరియు కచ్చితమైన వర్క్‌షాప్ ప్రమాణానికి అవసరమైన పని నిర్వహణ పరికరాలు మరియు ప్రమాణాలు ఉపయోగించటంలో మార్గదర్శిగా ఉన్నాడు. గ్యాస్ లైటింగ్ పారిశ్ర్రామిక విప్లవ చివరి భాగపు మరియొక భారీ పరిశ్రమ గ్యాస్ లైటింగ్. వేరే ప్రాంతంలో ఇతరులు ఇలాంటి ఆవిష్కరణను చేసినప్పటికీ, భారీ పరిమాణంలో దీనిని ప్రవేశపెట్టిన పనితనం మాత్రం బర్మింగ్‌హామ్ ఆవిరి యంత్రం మార్గదర్శులైన బౌల్టన్ అండ్ వాట్ యొక్క ఉద్యోగి అయిన విలియం ముర్డోక్ లది. ఈ పద్ధతిలో కొలుములలో భారీ స్థాయిలో బొగ్గుని వాయువీకరణ చేయటం, వాయువుని శుభ్రపరచటం (సల్ఫర్, అమ్మోనియా, మరియు భార హైడ్రోకార్బన్లు తొలగించుట), దానిని నిల్వ చేసి పంపిణీ చేయుట వంటి దశలు ఉన్నాయి. గ్యాస్ లైటింగ్ యొక్క మొదటి సేవా కేంద్రాలు 1812-20ల మధ్య లండన్‌లో స్థాపించబడ్డాయి. అవి త్వరలోనే UKలోని బొగ్గు యొక్క ముఖ్య వినియోగదారులలో ఒకటిగా మారాయి. సాంఘిక మరియు పారిశ్రామిక సంస్థలపై గ్యాస్ లైటింగ్ ప్రభావాన్ని చూపింది, ఎందుకంటే దీనివల్ల కర్మాగారాలు మరియు దుకాణములు కొవ్వు లేదా చమురు దీపాలు వాడినప్పటికంటే ఎక్కువ కాలం తెరచి ఉంచబడటానికి అవకాశం ఏర్పడింది. వీటి పరిచయం వల్ల నగరాలలో మరియు పట్టణాలలో రాత్రి జీవితం వర్ధిల్లి ఇంతకుముందు కంటే వాటి లోపలి భాగాలు మరియు వీధులు ఎక్కువగా కాంతివంతం చేయబడ్డాయి. గాజు తయారీ 19వ శతాబ్దపు ప్రారంభంలో ఐరోపాలో స్థూప పద్ధతి అని పిలవబడే ఒక నూతన పద్ధతి గాజు తయారీకి కనుగొనబడింది. 1832లో, ఈ పద్ధతి ఛాన్స్ బ్రదర్స్‌చే పలక గాజు తయారు చేయటానికి ఉపయోగించబడింది. వారు కిటికీ మరియు పలక గాజు ఉత్పత్తిలో అగ్రగాములయ్యారు. ఈ రకమైన అభివృద్ధి ఆటంకం లేని పెద్ద గాజు పలకల తయారీకి దోహదపడి, భవనాంతరాలలో స్థల ప్రణాళికతో పాటు భవనాల కిటికీల నిర్మాణకళను నిరాటంకమైనదిగా చేసింది. పలక గాజును ఒక నూతన మరియు కల్పనాత్మకంగా వినియోగించిన విశేష నిర్మాణ ఉదాహరణ ది క్రిస్టల్ పాలెస్. కాగిత యంత్రం ఒక తీగ చట్రం యొక్క ఉచ్చుపై అతుకులు లేకుండా కొనసాగే కాగితపు ఉత్పత్తికి ఉపయోగపడే యంత్రంపై 1798లో ఫ్రాన్స్‌లో సెయింట్-లేగర్ డిడాట్ కుటుంబానికి పనిచేసిన నికొలస్ లూయిస్ రాబర్ట్‌చే హక్కులు పొందబడ్డాయి. కాగిత యంత్రం లండన్‌లో వ్రాత సంబంధ వస్తు సామగ్రి వ్యాపారులు, ఆర్థిక సహకారులు, సోదరులు అయిన సీలే మరియు హెన్రీ ఫొర్డ్రినియెర్ పేరు మీదుగా ఫొర్డ్రినియెర్ అని పిలువబడుతుంది. చాలా రకాలుగా మార్పులుపొంది గొప్పగా మెరుగుపరచబడినప్పటికీ, ఫొర్డ్రినియెర్ యంత్రం కాగితపు ఉత్పత్తికి ఉన్న పద్ధతులలో ఈనాటికీ ముఖ్యమైనదిగా ఉంది. వ్యవసాయంపై ప్రభావాలు బ్రిటిష్ వ్యవసాయ విప్లవాన్ని ముందుకు నడిపించడంలో యంత్రాల యొక్క ఆవిష్కరణ ప్రధాన పాత్ర పోషించింది. పారిశ్రామిక విప్లవానికి శతాబ్దాల ముందే వ్యవసాయ అభివృద్ధి ప్రారంభమైంది మరియు 18వ శతాబ్దం యొక్క పారిశ్రామిక మిల్లులకు కావలసిన శ్రామికులను వ్యవసాయ పనుల నుండి పంపడంలో ఇది ఒక పాత్ర వహించి ఉండవచ్చు. పరిశ్రమలలో విప్లవం ఊపందుకోవడంతో యంత్రాల క్రమం అందుబాటులోకి వచ్చి ఎప్పటికంటే తక్కువ మంది శ్రామికులతో ఆహార ఉత్పత్తి పెరిగింది. 1701లో కనుగొనబడిన జెత్రో తుల్ యొక్క విత్తనాలు నాటే యంత్రం ఒక భూభాగం మొత్తంలో విత్తనాలు సమర్ధవంతంగా నాటగల విత్తనయంత్రం. 1730 నాటి జోసెఫ్ ఫోల్జమ్బే యొక్క రోతేర్హం నాగలి, మొట్టమొదటిసారిగా వాణిజ్యపరంగా విజయవంతమైన నాగలి.[22] 1784 నాటి ఆండ్రూ మైకేల్ యొక్క నూర్చే యంత్రం అనేక మంది వ్యవసాయ కార్మికులకు చివరి అసహనంగా మారి 1830 నాటి స్వింగ్ రయట్స్ యొక్క వ్యవసాయ విప్లవానికి దారితీసింది. బ్రిటన్‌లో రవాణా పారిశ్రామిక విప్లవ ప్రారంభంలో, దేశీయ రవాణా జల రవాణాకు అనుకూలమైన నదులు మరియు రహదారుల ద్వారా జరిగేది, సముద్రం ద్వారా భారీ వస్తువులను తరలించడానికి తీరప్రాంత ఓడలు వినియోగించబడేవి. తరువాత నౌకాయానం కొరకు రైలు మార్గాలు మరియు వేగన్ మార్గాల ద్వారా బొగ్గు నదుల వద్దకు చేర్చబడేది, అయితే కాలువలు ఇంకా నిర్మించబడలేదు. భూభాగంపై జంతువులు చలన శక్తిని అందించగా, తెరచాపలు సముద్రంపై చలన శక్తిని అందించాయి. పారిశ్రామిక విప్లవం బ్రిటన్ యొక్క రవాణా అవస్థాపనను, సుంకం చెల్లించే రహదారుల అనుసంధానం, కాలువలు మరియు జలమార్గ అనుసంధానం, మరియు ఒక రైల్వే అనుసంధానంతో మెరుగుపరచింది. ముడిపదార్ధాలు మరియు తయారైన వస్తువులు గతంలో కంటే త్వరగా మరియు చౌకగా తరలించబడ్డాయి. మెరుగైన రవాణా వ్యవస్థ నూతన ఆలోచనలు వేగంగా విస్తరించడానికి కూడా వీలు కలిగించింది. తీర నౌకాయానం బ్రిటిష్ తీరం వెంబడి సరుకులను తరలించడానికి చాలాకాలంగా పడవలు ఉపయోగించబడేవి. న్యూకాజిల్ నుండి లండన్‌కు బొగ్గును రవాణా చేయడం మధ్యయుగ కాలంలోనే ప్రారంభమైంది. అనేక శతాబ్దాల నుండి జరుగుతున్న విధంగానే పారిశ్రామిక విప్లవ సమయంలో బ్రిటన్‌లో సముద్రం ద్వారా తీరప్రాంత సరుకుల రవాణా కొనసాగింది. ఈ కాలం ముగిసేనాటికి రైల్వేల పెరుగుదలతో దీని ప్రాముఖ్యత తగ్గిపోయింది. నౌకాయనమునకు అనువైన నదులు పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో యునైటెడ్ కింగ్డంలోని అన్ని పెద్ద నదులు నౌకాయానానికి అనుకూలంగా ఉండేవి. సెవెర్న్, థేమ్స్, మరియు ట్రెంట్ పురాతన కాలం నుండి నౌకాయానానికి ప్రసిద్ధిచెందాయి. కొన్ని అభివృద్ధి పరచబడ్డాయి లేదా నౌకాయానం పొడిగించబడింది, అయితే ఇది పారిశ్రామిక విప్లవ సమయంలో కాక, దానికి ముందే జరిగింది. ప్రత్యేకించి సెవెర్న్, విదేశాల నుండి బ్రిస్టల్‌కు దిగుమతి చేసుకున్న వస్తువులను మిడ్‌లాండ్స్‌కు చేరవేయడానికి, మరియు ష్రోప్ షైర్ (కోల్‌‌‌బ్రూక్‌డేల్ నుండి ఇనుప వస్తువుల వంటివి) మరియు బ్లాక్ కంట్రీ వంటి ఉత్పత్తి కేంద్రాల నుండి వస్తువులను ఎగుమతి చేయడానికి ఉపయోగించబడేది. రవాణా, నదులలో ఉండే గాథ ప్రాంతాలు మరియు వంతెనల నుండి పోగల చిన్న ట్రోలు (పడవల)—ద్వారా జరిగేది. ఈ ట్రోలు బ్రిస్టల్ ఛానెల్ నుండి సౌత్ వేల్స్ నౌకాశ్రయాలకు మరియు బ్రిడ్జ్ వాటర్ వంటి సోమర్సెట్ నౌకాశ్రయాలకు మరియు ఫ్రాన్స్ అంత దూరానికి కూడా నౌకాయానానికి అనువుగా ఉండేవి. పెద్ద కాలువలు: 18వ శతాబ్ద చివరి భాగంలో మిడ్‌లాండ్స్ మరియు ఉత్తరభాగంలో ఉన్న పెద్ద తయారీ కేంద్రాలను నౌకాశ్రయాలతో మరియు ఆ సమయంలో దేశంలో అతిపెద్ద తయారీ కేంద్రమైన లండన్‌తో కలుపడానికి కాలువలను నిర్మించడం మొదలైంది. దేశవ్యాప్తంగా పెద్ద మొత్తంలో పదార్ధాలను తేలికగా రవాణా చేయడానికి ప్రారంభ సాంకేతికతగా కాలువలు ఉన్నాయి. కాలువలోని పడవ ఒక బండి కంటే పన్నెండు రెట్ల బరువును దాని కంటే వేగంగా లాగగలదు. 1820 నాటికి దేశవ్యాప్త అనుసంధానం ఉనికిలో ఉంది. తరువాతి కాలంలో రైల్వేల నిర్మాణానికి కాలువల త్రవ్వకం ఒక నమూనా వ్యవస్థ మరియు పద్ధతిగా పనిచేసింది. 1840ల తరువాత నుండి రైలుమార్గాల విస్తరణతో అవి లాభదాయకమైన వాణిజ్య సంస్థలుగా తమ స్థానాన్ని కోల్పోయాయి. బ్రిటన్ యొక్క కాలువల అనుసంధానం, ఇప్పటికీ నిలిచి ఉన్న దాని మిల్లు భవనాలతో సహా, బ్రిటన్‌లో ప్రారంభమైన పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ఎక్కువకాలం నిలిచి ఉన్న లక్షణంగా ఉంది. రహదారులు ప్రారంభ బ్రిటిష్ రహదారి వ్యవస్థ వేల మంది స్థానిక పారిష్‌లచే అధ్వాన్నంగా నిర్వహించబడింది, కానీ 1720ల నుండి (అప్పుడప్పుడూ దానికి ముందు నుండి) పన్నులు వసూలు చేయడానికి మరియు కొన్ని రహదారులను నిర్వహించడానికి రహదారి సుంక ట్రస్ట్‌లు స్థాపించబడ్డాయి. 1750ల నుండి పెరుగుతున్న ప్రధాన రహదారులు ఎంతగా సుంకం విధించబడ్డాయంటే, ఇంగ్లాండ్ మరియు వేల్స్ మధ్య ఉన్న ప్రతి ప్రధాన రహదారి ఏదో ఒక రహదారి సుంక ట్రస్ట్ యొక్క బాధ్యతగా ఉంది. జాన్ మెట్కాఫ్, థామస్ టెల్ఫోర్డ్ మరియు జాన్ మకాడమ్‌లచే నూతన సాంకేతికతో కూడిన రహదారులు నిర్మించబడ్డాయి. ప్రధాన రహదారులు లండన్ నుండి బయలు దేరి దేశవ్యాప్తంగా రాయల్ మెయిల్ చేరవేయడానికి మార్గాలుగా ఉండేవి. నిదానంగా, వెడల్పైన చక్రాలను కలిగి, గుర్రాల సమూహంచే లాగబడే బళ్ళలో ఈ రోడ్లపై భారీ వస్తువులు రవాణా చేయబడేవి. తేలికైన వస్తువులు చిన్న బల్లద్వారా లేదా సరుకు రవాణా గుర్రాల సమూహాలచే రవాణా చేయబడేవి. ధనవంతులు స్టేజ్ బళ్ళలో ప్రయాణించగా, సామాన్యులు రుసుము చెల్లించి రవాణా బళ్ళలో ప్రయాణించేవారు. రైల్వేలు 17వ శతాబ్దంలో గనులు ఉన్న ప్రాంతం నుండి బొగ్గును రవాణా చేయడానికి వాగన్ మార్గాలు ప్రారంభించబడ్డాయి, ఇవి బొగ్గు యొక్క మరింత రవాణా కొరకు తరచు కాలువ లేదా నదీ వ్యవస్థలతో సంబంధం కలిగి ఉండేవి. వాల యొక్క పైభాగానికి వాగన్ లను నెట్టడానికి ఒక స్థావర ఆవిరి యంత్రాన్ని కలిగి, ఇవి గుర్రాలతో లాగబడేవి లేదా గురుత్వాకర్షణపై ఆధారపడినవి. ఆవిరి లోకోమోటివ్ యొక్క మొదటి ఉపయోగాలు వాగన్ లేదా పలక మార్గాలపై చేయబడ్డాయి (పోత ఇనుము పలకలను ఉపయోగించడం వలన అవి తరచూ ఆవిధంగా పిలువబడేవి). 19వ శతాబ్ద ప్రారంభ సంవత్సరాల వరకు అశ్వంతో లాగబడే ప్రభుత్వ రైల్వేలు ప్రారంభం కాలేదు. ఆవిరితో నెట్టబడే ప్రభుత్వ రైల్వేలు 1825లో స్టాక్టన్ అండ్ డార్లింగ్టన్ రైల్వేలో మరియు 1830లో లివర్పూల్ అండ్ మాంచెస్టర్ రైల్వేలో ప్రారంభించబడ్డాయి. పెద్ద నగరాలను మరియు పట్టణాలను కలిపే ప్రధాన రైలు మార్గాల నిర్మాణం 1830లలో ప్రారంభమైంది కానీ మొదటి పారిశ్రామిక విప్లవం అంతమయ్యేనాటికి వేగాన్ని అందుకుంది. రైలు మార్గాల నిర్మాణాన్ని పూర్తి చేసిన తరువాత అనేక మంది శ్రామికులు తమ గ్రామీణ జీవనశైలికి తిరిగి మళ్లక, నగరాలలోనే నిలిచిపోయి, కర్మాగారాలకు అదనపు శ్రామికులను అందించారు. రైల్వేలు బ్రిటన్ యొక్క వర్తకానికి గొప్ప సహాయాన్ని అందించి, రవాణాకు ఒక వేగవంతమైన మరియు సులువైన మార్గాన్ని, తపాల మరియు వార్తల రవాణాకు ఒక తేలికైన మార్గాన్ని అందించింది. సమాజం పై ప్రభావాలు సాఘిక నిర్మాణపరంగా, పారిశ్రామిక విప్లవం, కులీన వర్గాలు మరియు ప్రత్యేక వర్గాలకు చెందిన అనువంశిక భూస్వామ్య పారిశ్రామికవేత్తలు మరియు వ్యాపారవేత్తలపై మధ్య తరగతి యొక్క విజయాన్ని చూసింది. సాధారణ శ్రామిక ప్రజానీకానికి నూతన మిల్లులు మరియు కర్మాగారాలలో ఉద్యోగ అవకాశాలు పెరిగాయి, కానీ ఇవి తరచూ యంత్రముల చేత నిర్దేశించబడిన వేగానికి దీటుగా దీర్ఘ పనిగంటలతో కూడిన కఠిన పరిస్థితులలో ఉండేవి. ఏదేమైనా, కఠినమైన పని పరిస్థితులు పారిశ్రామిక విప్లవ ప్రారంభానికి చాలా ముందు నుండే ప్రబలంగా ఉన్నాయి. పూర్వ పారిశ్రామిక సమాజం చాలా నిశ్చలంగా మరియు తరచు క్రూరంగా ఉండేది—బాల కార్మికులు, దుర్భర జీవన పరిస్థితులు, మరియు సుదీర్ఘ పనిగంటలు పారిశ్రామిక విప్లవానికి ముందు నుండే ప్రబలంగా ఉన్నాయి.[23] కార్మాగారాలు మరియు పట్టణీకరణ పారిశ్రామికీకరణ కర్మాగార సృష్టికి దారితీసింది. 1721లో డెర్బీలో పనిచేయడం ప్రారంభించిన జాన్ లోమ్బే'యొక్క నీటి-శక్తితో నడిచే సిల్క్ మిల్లు వాదనాపరంగా మొదటిదిగా చెప్పవచ్చు. ఏదేమైనా, పత్తి వడకటం యాంత్రీకరించబడిన తరువాత కర్మాగారం ఉద్భవించింది. ఈ కర్మాగారాలలో ఉద్యోగాల కొరకు పెద్ద సంఖ్యలో కార్మికులు పట్టణాలకు వలస రావడం వలన, ఆధునిక నగర పెరుగుదలకు ప్రధాన కారణంగా కర్మాగార వ్యవస్థఉంది. దీనిని అన్ని ప్రాంతాల కంటే ఎక్కువగా "కాటనోపోలిస్"గా మారుపేరు పెట్టబడిన మాంచెస్టర్ మారియు దాని పరిసర ప్రాంతాలలోని మిల్లులు మరియు సంబంధిత పరిశ్రమలలో బాగా చూడవచ్చు, వాదనాపరంగా ఇది ప్రపంచంలోని మొదటి పారిశ్రామిక నగరంగా ఉంది. 19వశతాబ్దంలో ఉత్పత్తి ఎక్కువభాగం చిన్న మిల్లులలో జరిగేది, ఇవి సాధారణంగా నీటి-శక్తితో నడచి స్థానిక అవసరాలను తీర్చేవిధంగా నిర్మించబడేవి. తరువాత ప్రతి కర్మాగారం తన స్వంత ఆవిరి యంత్రాన్ని మరియు తన బాయిలర్ యొక్క త్రుక్కును సమర్ధవంతంగా బయటకు పంపడానికి పొగగొట్టాలను కలిగి ఉండేది. పారిశ్రామికీకరణకు ఈ మార్పు అంత తేలికగా సాధ్యపడలేదు. ఉదాహరణకు, లుడ్డిటేగా పిలువబడే ఒక ఆంగ్ల ఉద్యోగుల సమూహం పారిశ్రామికీకరణను వ్యతిరేకించడానికి ఏర్పడింది మరియు కొన్నిసార్లు కర్మాగారాలను విధ్వంసం చేసేది. ఇతర పరిశ్రమలలో కర్మాగార ఉత్పత్తికి మారడం అంత కలహకారకంగా లేదు. కొందరు పారిశ్రామికవేత్తలు తమంతట తామే కర్మాగార మరియు కార్మికుల నివాస పరిస్థితులను మెరుగు పరచడానికి ప్రయత్నించారు. ఆ విధమైన ప్రారంభ సంకరణ వాదులలో ఒకరైన రాబర్ట్ ఓవెన్, న్యూ లానర్క్ మిల్స్‌లో కార్మికుల పరిస్థితి మెరుగుపరచడానికి తన ప్రయత్నాల ద్వారా ప్రసిద్ధిచెందాడు, మరియు ప్రారంభ సామ్యవాద ఉద్యమం యొక్క కీలక ఆలోచనాపరులలో ఒకరిగా భావించబడతాడు. 1746 నాటికి ఒక సమీకృత ఇత్తడి మిల్లు బ్రిస్టల్ సమీపంలోని వార్మ్లే‌లో పనిచేస్తోంది. ఒక వైపు ఉంచిన ముడిపదార్థం, ఇత్తడిగా కరిగించబడి పెనములు, సూదులు, తీగలు మరియు ఇతర వస్తువులుగా మార్చబడింది. కార్మికులకు పనిప్రదేశం వద్దే నివాసం కల్పించబడింది. జోసయ్య వెడ్జ్ వుడ్ మరియు మాథ్యూ బటన్ కర్మాగార వ్యవస్థను స్థాపించిన ఇతర ప్రముఖ ప్రారంభ పారిశ్రామికవేత్తలు. బాల కార్మికులు పారిశ్రామిక విప్లవం జనాభా పెరుగుదలకు దారితీసింది, అయితే బాల్యదశలో బ్రతికి ఉండే అవకాశాలు పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో అభివృద్ధిచెందలేదు ( కానీ శిశు మరణాల రేట్లు గణనీయంగా తగ్గాయి).[24][25] అప్పటికీ చదువుకొనే అవకాశం తక్కువగా ఉంది, పిల్లలు పనిచేయాలని భావించేవారు. పిల్లల ఉత్పాదకత పెద్దవారితో పోల్చదగినదిగా ఉన్నప్పటికీ యజమానులు వారికి తక్కువ చెల్లించేవారు; ఒక పారిశ్రామిక యంత్రాన్ని పనిచేయడానికి బలం అవసరం లేదు మరియు ఈ పారిశ్రామిక వ్యవస్థ పూర్తిగా కొత్తది కావడం వలన అనుభవం ఉన్న పెద్ద వయసు కార్మికులు ఎవరూ లేరు. అందువలన 18 మరియు 19వ శతాబ్దాల మధ్య పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ప్రారంభ దశలలో ఉత్పత్తికొరకు కార్మికులను నియమించడంలో బాలకార్మికులకు ప్రాధాన్యత ఉండేది. 1788లో ఇంగ్లాండ్ మరియు స్కాట్లాండ్‌లలోని, 143 నీటి శక్తితో నడిచే పత్తి మిల్లులు పిల్లలవిగా వర్ణించబడ్డాయి.[26] బాల కార్మికులు పారిశ్రామిక విప్లవానికి ముందు కూడా ఉన్నారు, కానీ జనాభా మరియు విద్యల పెరుదలతో అది మరింతగా గోచరమైంది. సాపేక్షంగా దుర్భరమైన పరిస్థితులలో, వారి పెద్ద వారి కంటే చాలా తక్కువ జీతాలతో [27] పెద్దవాడైన ఒక మగ కార్మికుని జీతంలో 10-20%తో పనిచేయడానికి ఎక్కువమంది బాలలు వత్తిడి చేయబడేవారు.[28] నాలుగు సంవత్సరాల వయసు కలిగిన పిల్లలు కూడా పనిచేసేవారు.[28] కొట్టడం మరియు దీర్ఘకాలం పనిచేయించడం సాధారణంగా ఉండేవి, బొగ్గు గనులలోని కొందరు బాల కార్మికులు ఉదయం 4 గంటల నుండి సాయంత్రం 5 గంటల వరకు పనిచేసేవారు.[28] పరిస్థితులు ప్రమాదకరంగా ఉండేవి, కొందరు పిల్లలు నిద్ర మత్తులో బళ్ళ మార్గంలో పడి చనిపోగా, మరికొందరు వాయువులు ప్రేలడం కారణంగా చనిపోయారు.[28] అనేక మంది పిల్లలలో ఊపిరితిత్తుల కాన్సర్ మరియు ఇతర వ్యాధులు సంభవించి 25 సంవత్సరాల వయసు వచ్చేలోగానే మరణించారు.[28] వర్క్‌హౌస్‌లు అనాథలను మరియు వదలివేసిన పిల్లలను "భిక్షుక శిక్షకులు"గా, నివాసం మరియు భోజనం కోసం వేతనం లేకుండా పనిచేయించడానికి అమ్మేవి.[28] ఇక్కడ నుండి పారిపోయిన వారిని కొరడాలతో కొట్టి వారి యజమానులకు తిరిగి అప్పగించేవారు, కొందరు యజమానులు పారిపోకుండా బేడీలు వేసేవారు.[28] పత్తి మిల్లులలో పారిశుధ్య కార్మికులుగా నియమించబడినవారు యంత్రాల క్రిందకి ఎక్కి పత్తిని సేకరిస్తూ వారానికి ఆరు రోజులు రోజుకు 14 గంటలు పనిచేసేవారు. కొందరు చేతులు లేదా అవయవాలను కోల్పోయారు, మరి కొందరు యంత్రాల క్రింద నలిపివేయబడ్డారు, కొందరు నరికివేయబడ్డారు.[28] అగ్గిపెట్టెల కర్మాగారంలో యువతులు పనిచేసేవారు, ఆక్కడ భాస్వరపు మంటలు వారిలో చాలామందికి ఫాజి జా రావటానికి కారణమయ్యేవి.[28] గాజుపనుల వద్ద నియమింపబడిన పిల్లలకు కాలటం మరియు అంధులవటం మామూలుగా జరిగేది, మరియు మృణ్మయశాలలు విషపూరిత బంకమన్ను బూడిదచే హానికి అనువుగా ఉండేవి.[28] కొన్ని దుర్వినియోగాల గురించి వివరంగా నివేదికలు రాయబడ్డాయి, ప్రత్యేకించి బొగ్గు గనులు[29] మరియు నూలు కర్మాగారాలలో[30] ఇవి పిల్లల యొక దుస్థితిని వెలుగులోకి తెచ్చాయి. ప్రత్యేకించి ఎగువ మరియు మధ్యతరగతి వర్గాలలో, దీనిపై పెల్లుబికిన ప్రజా నిరసన, యువ శ్రామికుల సంక్షేమంలో మార్పులు తేవటానికి దోహదపడింది. రాజకీయ నాయకులు మరియు ప్రభుత్వం చట్టం ద్వారా బాల కార్మిక వ్యవస్థను అదుపులో పెట్టటానికి ప్రయత్నిచారు, కానీ కర్మాగార యజమానులు వ్యతిరేకించారు; వీరిలో కొంతమంది, పేదవారి పిల్లలు ఆకలితో బాధపడకుండా వారికి డబ్బులు ఇవ్వటం ద్వారా సహాయపడుతున్నామని భావించగా మరికొందరు చౌకగా లభ్యమౌతున్న శ్రామికతను స్వాగతించారు. 1833 మరియు 1844లలో ఇంగ్లాండ్‌లో బాల కార్మిక వ్యవస్థకు వ్యతిరేకంగా మొట్టమొదటి సాధారణ చట్టాలు ఫ్యాక్టరీ యాక్ట్స్ ఆమోదించబడ్డాయి: తొమ్మిది సంవత్సరాల వయసు కన్నా తక్కువున్న బాలలు పనిలోకి అనుమతించబడరు, బాలలు రాత్రిపూట పనిచేయుటకు అనుమతింపబడరు, మరియు 18సంవత్సరాల లోపు యువజనులకు పనిరోజు పన్నెండు గంటలుగా పరిమితి పెట్టబడింది. కర్మాగార తనిఖీ అధికారులు ఈ చట్ట అమలును పర్యవేక్షించేవారు, అయితే, వారు తగినంతమంది లేనందున దీనిని ఆచరింపచేయుట కష్టమైంది.[28] దాదాపు పది సంవత్సరాల తర్వాత, గనుల త్రవ్వకంలో బాలలను మరియు స్త్రీలను నియమించుట నిషేధించబడింది. ఈ చట్టాలు బాల కార్మికుల సంఖ్యను తగ్గించాయి; అయితే, ఐరోపాలోను మరియు యునైటెడ్ స్టేట్స్‌లోను 20వ శతాబ్దం వరకు బాల కార్మిక వ్యవస్థ మిగిలిఉంది.[31] 1900నాటికి, అమెరికా పరిశ్రమల్లో 1.7 మిలియన్ల మంది పదిహేనేళ్లలోపు వయస్సు ఉన్న బాల కార్మికులు ఉన్నారు.[10] నివాసం పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో జీవన పరిస్థితులు అద్భుత గృహాల యజమానులనుండి శ్రామికుల పేద జీవితాల వరకు మారతాయి. పేదలు ఇరుకైన వీధులలో చాలా చిన్న గృహాలలో నివసించేవారు. ఈ నివాసాలలో పారిశుధ్య సౌకర్యాలు పంచుకోబడేవి, మరియు బహిర్గత విసర్జక సేకరణ వ్యవస్థ కలిగి అసౌకర్య తేమ పరిస్థితులకు అనువుగా ఉండేవి. నిల్వ ఉన్న నీటి సరఫరా వల్ల వ్యాధి వ్యాపించేది. 19వ శతాబ్దంలో వ్యర్ధాలు, ప్రాధమిక ఆరోగ్యం మరియు గృహ నిర్మాణంపై కొన్ని హద్దులు నిర్దేశించటం వంటి వాటి గురించి యోచనతో ప్రవేశపెట్టిన ప్రజారోగ్య చట్టాల వలన పరిస్థితులు మెరుగు పడ్డాయి. ప్రతి ఒక్కరూ ఇలాంటి గృహాలలో నివసించారని కాదు. పారిశ్రామిక విప్లవం న్యాయవాదులు మరియు వైద్యుల వంటి వృత్తి నిపుణులతో కూడిన ఒక పెద్ద మధ్యతరగతి వర్గాన్ని సృష్టించింది. 19వ శతాబ్దం గడిచే కొద్దీ ప్రభుత్వం మరియు ప్రాంతీయ ప్రణాళికల వలన నగరాలు పరిశుభ్రమైన ప్రాంతాలుగా మారి పేదల పరిస్థితులు మెరుగు పడ్డాయి, కానీ పారిశ్రామికీకరణకు ముందు పేదల జీవనం తేలికగా మాత్రం లేదు. ఏమైనప్పటికీ, విప్లవం ఫలితంగా, అసౌకర్య జీవన పరిస్థితులవలన వ్యాపించిన వ్యాధులతో అధిక సంఖ్యలో శ్రామిక వర్గ ప్రజలు మరణించారు. గనుల వలన ఛాతీ రోగములు, కలుషిత నీటి వలన కలరా మరియు టైఫాయిడ్ జబ్బులు మసూచి వలెనే సర్వ సాధారణంగా ఉండేవి. కర్మాగారాలలో బాలలకు మరియు స్త్రీలకు క్రమంతప్పకుండా ప్రమాదాలు జరిగేవి. శ్రామికుల సమ్మెలు మరియు దాడులు కూడా సాధారణంగా ఉండేవి. 1844లో ఇంగ్లాండ్‌లో ఒక మిల్లు కార్మికుల గృహ వివరణ ఫ్రెడరిక్ ఎంగెల్స్‌చే ఇవ్వబడింది.[32] యంత్రవ్యతిరేకవాదులు ఇంగ్లీష్ ఆర్థిక వ్యవస్థ యొక్క వేగవంతమైన పారిశ్రామికీకరణ అనేకమంది వృత్తి పనివారు తమ ఉద్యోగాలు కోల్పోయేలా చేసింది. ఈ ఉద్యమం మొదట నాటింగ్‌హామ్ సమీపంలోని అల్లిక మరియు హోజియరీ పనివారితో ప్రారంభమై ప్రారంభ పారిశ్రామికీకరణ మూలంగా వస్త్ర పరిశ్రమ యొక్క ఇతర రంగాలకు కూడా వ్యాపించింది. పరిమిత (మరియు నైపుణ్యం లేని ) శ్రమతో ఒక నేత కార్మికుని కంటే ఎక్కువ వస్త్రాన్ని ఉత్పత్తి చేయగల యంత్రాలతో పోటీపడలేకపోవడం వలన అనేకమంది నేత పనివారు ఆకస్మికంగా నిరుద్యోగులుగా మారారు. ఆ విధంగా నిరుద్యోగులైన పనివారిలో అధికభాగం, నేత పనివారు మరియు ఇతరులు, యంత్రాలు తమ పనిని తీసుకున్నందువలన వాటి పట్ల శత్రుత్వాన్ని పెంచుకొని కర్మాగారాలను మరియు యంత్రాలను ధ్వంసం చేయడం ప్రారంభించారు. జానపద ప్రముఖుడైన నెడ్ లుడ్ పేరుమీదుగా ఈ విధ్వంసకారులు లుడ్డిటెస్‌గా పిలువబడ్డారు. ఈ లుడ్డిటె ఉద్యమ మొదటి దాడులు 1811లో ప్రారంభమయ్యాయి. లుడ్డిటెస్ వెంటనే ప్రజాదరణ పొందారు, మరియు బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం పరిశ్రమ యొక్క రక్షణకు అత్యవసర సైన్యం లేదా సైన్యాన్ని ఉపయోగించి తీవ్రమైన చర్యలను చేపట్టింది. ఈ విధ్వంసకారులు పట్టుకోబడి విచారణ మరియు ఉరితీయబడ్డారు లేదా జీవిత పర్యంత బహిష్కారం పొందారు. పారిశ్రామికీకరణకు గురైన ఇతర రంగాలలో కూడా అనిశ్చితి కొనసాగింది, దక్షిణ బ్రిటన్‌లో అధికభాగం కెప్టెన్ స్వింగ్ ఆందోళనల కారణంగా ప్రభావితమైనపుడు, 1830లలోని వ్యవసాయ కార్మికుల సమ్మె వంటివి దీనికి ఉదాహరణ. నూర్పిడి యంత్రాలు ఒక ప్రత్యేక లక్ష్యంగా ఉన్నాయి, మరియు గడ్డివాములను తగులబెట్టటం ఒక ప్రజాదరణ పొందిన చర్య. ఏదేమైనా ఈ అల్లర్లు మొదట కార్మిక సంఘముల ఏర్పాటుకు దారితీసి, తరువాత వాటి సంస్కరణకు వత్తిడి తెచ్చాయి. శ్రామికుల వ్యవస్థీకరణ పారిశ్రామిక విప్లవం మిల్లులు, కర్మాగారాలు మరియు గనులలో కార్మికుల సాంద్రతను పెంచి, పనిచేసే ప్రజల యొక్క ఆసక్తులను ప్రోత్సహించడానికి సహాయపడటానికి సంఘటితాలు లేదా కార్మిక సంఘాల వ్యవస్థలకు వీలు కల్పించింది. ఒక సంఘం మెరుగైన హామీలను కోరుతూ కార్మికులందరినీ నిలిపివేయడం ద్వారా వెంటనే ఉత్పత్తిని నిలిపివేయవచ్చు. యజమానులు సంఘాల కోరికలను అంగీకరించి ఆ ఖర్చును భరించడం లేదా ఉత్పత్తిని నష్టపోవడం వలన అయ్యే ఖర్చును భరించడమా అనేది నిర్ణయించుకోవలసి ఉంటుంది. నైపుణ్యం కలిగిన పనివారిని తిరిగి పొందటం కష్టం, ఈ విధమైన బేరాలలో తమ షరతులను విజయవంతంగా ఆమోదింపచేసుకునే ప్రధమ బృందాలుగా వారు ఉంటారు. మార్పు యొక్క ఫలితం కొరకు సంఘాలు అనుసరించే ప్రధాన పద్ధతి సమ్మె చర్య. అధికభాగం సమ్మెలు, సంఘాలు మరియు నిర్వాహకులు ఇద్దరికీ నష్టదాయకంగానే ఉంటాయి. ఇంగ్లాండ్‌లో, కాంబినేషన్ యాక్ట్ 1799 నుండి అది ఎత్తివేయబడిన 1824 వరకు కార్మికులు ఏ విధమైన కార్మిక సంఘాలు స్థాపించకుండా నిషేధించింది. దీని తరువాత కూడా, సంఘాలు ఇంకా తీవ్రంగా నియంత్రించబడ్డాయి. 1832లో రిఫార్మ్ చట్టం ఇంగ్లాండ్‌లో ఓటు హక్కును విస్తరించింది కానీ ఇది సార్వత్రిక ఓటు హక్కును కల్పించలేదు, డార్సెట్‌లోని టోల్పుద్దెల్‌కు చెందిన ఆరుగురు పురుషులు 1830లలో వేతనాలను క్రమంగా తగ్గించడానికి వ్యతిరేకంగా నిరసన తెలియచేయడానికి ఫ్రెండ్లీ సొసైటీ ఆఫ్ అగ్రికల్చరల్ లేబరర్స్‌ను స్థాపించారు. ఆ సమయానికి వేతనాలు వారానికి ఏడు షిల్లింగ్‌లకు తగ్గించబడి, ఆరు షిల్లింగ్‌లకు తగ్గడానికి సిద్ధంగా ఉన్నప్పటికీ, వారు వారానికి పది షిల్లింగ్‌లకంటే తక్కువకు పనిచేయడానికి నిరాకరించారు. 1834లో స్థానిక భూస్వామి అయిన జేమ్స్ ఫ్రాంప్టన్, ప్రధాన మంత్రి లార్డ్ మేల్బౌర్నే ఈ సంఘం గురించి ఫిర్యాదు చేస్తూ రాసి, ఫ్రెండ్లీ సొసైటీ సభ్యుల వలె ప్రజలు ప్రమాణాలు చేయడాన్ని నిషేధిస్తూ 1797లో ఒక గూఢమైన చట్టాన్ని రూపొందింపచేసాడు. జేమ్స్ బ్రినే, జేమ్స్ హంమేట్ట్, జార్జ్ లవ్లెస్, జార్జ్ సోదరుడు జేమ్స్ లవ్లెస్, జార్జ్ బావమరిది థామస్ స్టాండ్ఫీల్డ్, మరియు థామస్ యొక్క కుమారుడు జాన్ స్టాండ్ఫీల్డ్ ఖైదు చేయబడి, దోషులుగా నిర్దారింపబడి, ఆస్ట్రేలియాకు రవాణా చేయబడ్డారు. వీరు, టోల్పుద్దెల్ అమరవీరులుగా ప్రసిద్ధిచెందారు. 1830లు మరియు 1840ల చర్టిస్ట్ ఉద్యమం, శ్రామిక వర్గం యొక్క మొదటి భారీ స్థాయి వ్యవస్థీకృత రాజకీయ ఉద్యమంగా ఉంది, ఇది రాజకీయ సమానత్వం మరియు సాంఘిక న్యాయం కొరకు ప్రచారం చేసింది. దాని సంస్కరణల చార్టర్ మూడు మిలియన్లకు పైగా సంతకాలను పొందింది, కానీ పార్లమెంట్ పరిశీలనకు ముందే దానిని తిరస్కరించింది. శ్రామిక ప్రజలు ఆర్థికపరమైన కష్టాలలో పరస్పర సహాయసంఘాలుగా స్నేహపూర్వక సంఘాలు మరియు సహకార సంఘాలు ఏర్పరచుకున్నారు. రాబర్ట్ ఓవెన్ వంటి వివేకవంతులైన పారిశ్రామికవేత్తలు శ్రామిక ప్రజల పరిస్థితులను మెరుగు పరచడానికి ఈ వ్యవస్థలకు మద్దతును అందించారు. సమ్మె హక్కుపై ఉన్న చట్టపరమైన నియంత్రణలను సంఘాలు నిదానంగా అధిగమించాయి. 1842లో, నేత కార్మికులు మరియు బొగ్గుగని పనివారితో చర్టిస్ట్ ఉద్యమం నిర్వహించిన సాధారణ సమ్మె, గ్రేట్ బ్రిటన్ మొత్తంలో ఉత్పత్తిని నిలిపివేసింది.[33] చివరకు, 1867 మరియు 1885లలో ఓటు హక్కు విస్తరణ తరువాత శ్రామిక సంఘాల ద్వారా శ్రామిక ప్రజల కొరకు సమర్ధవతమైన రాజీయ వ్యవస్థ సాధించబడి, సామ్యవాద రాజకీయ పార్టీలకు మద్దతు నివ్వడం ప్రారంభించింది, తరువాత అవి బ్రిటిష్ లేబర్ పార్టీగా విలీనమయ్యాయి. జీవన ప్రమాణాలు పారిశ్రామిక వివాద సమయంలో జీవన ప్రమాణాల మార్పు యొక్క చరిత్ర చాలా వివాదాస్పదమైంది, మరియు 1950ల నుండి 1980ల వరకు ఆర్థిక మరియు సాంఘిక చరిత్రకారుల మధ్య తీవ్రమైన వివాదానికి కారణమైంది.[34] హెన్రీ ఫెల్ప్స్ బ్రౌన్ మరియు షీలా V. హాప్కిన్స్ యొక్క 1950ల నాటి వ్యాసాల శ్రేణి, సాంఘిక నిచ్చెనలో అడుగు భాగాన ఉన్న ప్రజానీకంలో అధికభాగం, వారి జీవన ప్రమాణాలు తగ్గడం వలన ఇబ్బందులకు గురయ్యారనే విద్యాపరమైన ఏకాభిప్రాయాన్ని వెలిబుచ్చింది.[34] 19వ శతాబ్దం యొక్క చివరిభాగం వరకు, ఇంగ్లాండ్ మరియు ఫ్రాన్స్‌తో సహా ప్రపంచంలో అధికభాగం ప్రజానీకం దీర్ఘకాల ఆకలి మరియు పోషకాహార లోపాలతో ఉన్నారు. సుమారు 1750 వరకు, ఎక్కువభాగం పోషకాహార లోపం కారణంగా ఫ్రాన్స్‌లో జీవిత కాలం సుమారు 35 సంవత్సరాలు ఉండగా, ఇంగ్లాండ్‌లో ఇది కొద్దిగా మెరుగుగా ఉంది. ఆ సమయంలోని U.S. ప్రజానీకం సరిపడినంత ఆహారాన్ని కలిగి, ఎక్కువ పొడవుతో 45–50 సంవత్సరాల జీవిత కాలాన్ని కలిగి ఉన్నారు.[35] 1844లో ఇంగ్లాండ్‌లోని మిల్లు పనివారి జీవన ప్రమాణాలపై ఫ్రెడరిక్ ఏంగెల్స్ ఒక స్పష్టమైన వివరణ ఇచ్చాడు.[32] 1813-1913 మధ్య సమయంలో, శ్రామికుల వేతనాలు గణనీయంగా పెరిగాయి.[36][37][38] జనాభా పెరుగుదల ది ఫాటల్ షోర్ లో, రాబర్ట్ హుగ్స్ వివరించిన దాని ప్రకారం వేల్స్ మరియు ఇంగ్లాండ్ యొక్క జనాభా, 1700 నుండి 1740 వరకు 6 మిలియన్ల వద్ద స్థిరంగా ఉండి, 1740 తరువాత గణనీయంగా పెరిగింది. ఇంగ్లాండ్ యొక్క జనాభా 1801లో 8.3 మిలియన్ల నుండి 1851లో 16.8 మిలియన్లకు రెట్టింపు కంటే ఎక్కువగా మరియు 1901 నాటికి మరొక సారి సుమారు రెట్టింపుగా 30.5 మిలియన్లకు పెరిగింది.[39] 19వ శతాబ్దంలో జీవన ప్రమాణం మరియు ఆరోగ్య రక్షణ మెరుగుపడటం వలన బ్రిటన్ యొక్క జనాభా ప్రతి 50 సంవత్సరాలకు రెట్టింపైంది.[40][41] 18వ శతాబ్దంలో ఐరోపా యొక్క జనాభా సుమారు 100 మిలియన్ల నుండి దాదాపు 200 మిలియన్లకు పెరిగి రెట్టింపైంది, 19వ శతాబ్దంలో మరలా రెట్టింపై 400 మిలియన్లకు చేరింది.[42] ఇతర ఫలితాలు ఆవిరి శక్తిని ముద్రణ యొక్క పారిశ్రామిక ప్రక్రియలకు అన్వయించడం వలన వార్తాపత్రికలు మరియు ప్రజాదరణ పొందిన పుస్తకాల ప్రచురణను పెద్దసంఖ్యలో విస్తరించడానికి వీలైంది, ఇది పెరుగుతున్న అక్ష్యరాస్యత మరియు సామాన్య ప్రజల రాజకీయ భాగస్వామ్యానికి బలాన్ని చేకూర్చింది. పారిశ్రామిక విప్లవ సమయంలో బాలల ఆయు ప్రమాణం నాటకీయంగా పెరిగింది. లండన్‌లో ఐదు సంవత్సరాల లోపు మరణించిన పిల్లల శాతం 1730–1749లో 74.5% నుండి 1810–1829 31.8%కి తగ్గింది.[24] 18వ శతాబ్ద చివరి భాగం నుండి ఆధునిక పారిశ్రామిక అభివృద్ధి, మొదట ఐరోపాలోను ఆ తరువాత ఇతర ప్రాంతాలలో అసాధారణ పట్టణీకరణకు మరియు నూతన గొప్ప నగరాల ఏర్పాటుకు దారితీసింది, నూతన అవకాశాలు పొందడానికి గ్రామీణ ప్రాంతాల నుండి పట్టణ ప్రాంతాలకు ప్రజలు వలస రావడం దీనికి కారణం. 1800లో ప్రపంచ జనాభాలో కేవలం 3% మాత్రమే పట్టణాలలో నివసించేవారు,[43] 21వ శతాబ్ద ప్రారంభం నాటికి ఈ సంఖ్య సుమారు 50%నికి చేరింది.[44] 1717లో మాంచెస్టర్ కేవలం 10,000 జనాభా కలిగి ఉన్న ఒక మార్కెట్ పట్టణం, అయితే 1911 నాటికి దాని జనాభా 2.3 మిలియన్లు.[45] నగరాలలో అత్యంత ప్రమాదకరంగా క్షయవ్యాధి (TB) ఉండేది.[46] 19వ శతాబ్ద చివరి నాటికి, ఐరోపా మరియు ఉత్తర అమెరికాలోని 70 నుండి 90% పట్టణ ప్రజానీకానికి M. ట్యూబర్ క్యూలోసిస్ సంక్రమించింది, మరియు పట్టణాలలోని కార్మికవర్గంలో 40% మరణాలు TB ద్వారా సంభవించాయి.[47] ఖండాతర ఐరోపా ఖండాంతర ఐరోపాలో పారిశ్రామిక విప్లవం గ్రేట్ బ్రిటన్ కంటే కొద్దిగా ఆలస్యంగా సంభవించింది. అనేక పరిశ్రమలలో, ఇది బ్రిటన్‌లోని నూతన ప్రదేశాలలో అభివృద్ధి చెందిన సాంకేతికత యొక్క అన్వయంగా ఉంది. ఈ సాంకేతికత తరచు బ్రిటన్ నుండి ఖరీదు చేయబడేది లేదా బ్రిటిష్ ఇంజనీర్లు లేదా అవస్థాపకులు నూతన అవకాశాల కొరకు విదేశాలకు వెళ్ళేవారు. 1809 నాటికి వెస్ట్ ఫాలియాలోని రూర్ వాలీలో కొంతభాగం ఇంగ్లాండ్‌లోని పారిశ్రామిక ప్రాంతాలతో దానికి గల పోలిక కారణంగా 'మినీయేచర్ ఇంగ్లాండ్'గా పిలువబడింది. జర్మన్, రష్యన్ మరియు బెల్జియన్ ప్రభుత్వాలు అన్నీ నూతన పరిశ్రమలకు ప్రభుత్వ నిధులను అందించాయి. కొన్ని సందర్భాలలో (ఇనుము వంటివి), స్థానికంగా లభ్యమయ్యే వనరుల వైవిధ్యత కారణంగా బ్రిటిష్ సాంకేతికతలోని కొన్ని అంశాలు మాత్రమే అనుసరించబడ్డాయి. వల్లోనియా, బెల్జియం బొగ్గు మరియు ఉక్కులకు ప్రసిద్ధి చెందిన వల్లోనియా మధ్య యుగాల నుండి పారిశ్రామిక ప్రగతిని సాధించింది. అనేక సంవత్సరాల పాటు, ఈ ప్రాంత ఆర్థికవ్యవస్థకు నేపథ్య చోదక శక్తిగా భారీ పరిశ్రమ ఉంది. నిజానికి, వల్లోనియా, ఖండాంతర ఐరోపాలో పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క జన్మస్థానంగా ఉంది. ఖండంలో రైలుమార్గాల నిర్మాణానికి ముందు పెద్దమొత్తంలో, ప్రధానంగా రైళ్ళ కొరకు మార్ధవత కలిగిన ఇనుము అవసరమైంది, దీనికి తక్కువ నాణ్యత గల ఇనుము సరిపోతుంది, ఖండాంతర ప్రాంతంలో వల్లోనియా మాత్రమే బ్రిటిష్ నమూనాను విజయవంతంగా అనుసరించగలిగింది. 1820ల మధ్య నుండి లీజ్ మరియు చర్లేరోయ్ పరిసరాలలోని బొగ్గు గనుల ప్రాంతాలలో కోక్ విస్ఫోటన కొలిమిలకు సంబంధించిన పనులు మరియు వాటితో పాటే పుడ్డింగ్ మరియు రోలింగ్ మిల్లులు నిర్మించబడ్డాయి. ఇతరులందరి కంటే ఉత్తమంగా, సెరయింగ్ వద్ద గల జాన్ కకెరిల్ యొక్క కార్మాగారాలలో, 1825 నాటికే ఇంజనీరింగ్ నుండి ముడి పదార్ధాల సరఫరా వరకు అన్ని స్థాయిలలోని ఉత్పత్తి సమీకృతం చేయబడింది.[48] వల్లోనియా పారిశ్రామిక విస్తరణ యొక్క వేగవంతమైన పరిణామానికి ఒక ఉదాహరణగా పేర్కొనబడింది. ఈ ప్రాంతంలోని బొగ్గు కారణంగా ("హౌయిల్లె" అనే ఫ్రెంచ్ పదం వల్లోనియాలో పుట్టింది),[49] ఇది ఇంగ్లాండ్ తరువాత ప్రపంచంలో 2వ పారిశ్రామిక శక్తిగా ఎదిగింది. అనేకమంది పరిశోధకుల ప్రకారం, తమ సిల్లోన్ పరిశ్రమలతో, 'ప్రత్యేకించి బోరినేజ్ మరియులీగ్ మధ్య హైనె, సంబ్రే మరియు మ్యూజ్ లోయలలో, (...) బొగ్గుగనుల త్రవ్వకం మరియు ఇనుము తయారీపై ఆధారపడి గొప్ప పారిశ్రామిక అభివృద్ధి జరిగింది...'.[50] 1830 తరువాత ఫిలిప్పే రాక్శోన్ ఈ కాలం గురించి రాసారు: "వాల్లూన్ ప్రాంతాలు ఇంగ్లాండ్ తరువాత ప్రపంచం మొత్తం మీద రెండవ పారిశ్రామిక శక్తిగా ఎదుగుతున్నాయనేది వాస్తవం తప్ప ప్రచారం కాదు."[51] "వాల్లూన్ యొక్క బొగ్గు గనులు మరియు విస్ఫోటక కొలిమిల వెలుపల ఉన్న ఏకైక పారిశ్రామిక కేంద్రం పురాతన వస్త్ర తయారీ నగరమైన ఘెంట్."[52] యూనివర్సిటే డి లీగ్‌లో ఆచార్యుడిగా ఉన్న మిచెల్ డి కోస్టర్ కూడా ఈ విధంగా రాసాడు: "చరిత్రకారులు మరియు ఆర్ధికవేత్తలు బెల్జియం ప్రపంచం యొక్క రెండవ పారిశ్రామిక శక్తి అంటారు, దాని జనాభా మరియు ప్రదేశం యొక్క నిష్పత్తికి (...) కానీ ఈ స్థానం వల్లోనియాది, ఇక్కడ బొగ్గు గనులు, విస్ఫోటక కొలిములు, ఇనుము మరియు జింక్ కార్మాగారాలు, ఉన్ని పరిశ్రమ, గాజు పరిశ్రమ, ఆయుధాల పరిశ్రమ...కేంద్రీకృతమయ్యాయి" [53] జనాభా ఫలితాలు ఒక ప్రత్యేక సామాజిక దృశ్యంపై వల్లోనియా ఒక బలమైన సామ్యవాద పార్టీ మరియు బలమైన కార్మిక సంఘాలు పుట్టిన ప్రదేశం. ఎడమవైపు, సిల్లోన్ పరిశ్రమలు, పశ్చిమాన మొన్స్ నుండి తూర్పున వేర్వియేర్స్ వరకు నడుస్తాయి (1920 తరువాత, పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క మరొక యుగంలో నార్త్ ఫ్లండర్స్ యొక్క భాగంలో తప్ప). ఒకవేళ వల్లోనియా, ఇంగ్లాండ్ తరువాత రెండవ పారిశ్రామిక దేశం అయినప్పటికీ, ఇక్కడ పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ప్రభావం విభిన్నంగా ఉంది. 'బ్రేకింగ్ స్టీరియోటైప్స్'లో, మురియెల్ నెవెన్ మరియు ఇసబెల్లె డేవియౌస్ ఈ విధంగా అన్నారు: పారిశ్రామిక విప్లవం ప్రధానంగా గ్రామీణ సమాజాన్ని పట్టణ సమాజంగా మార్చింది, అయితే ఉత్తర మరియు దక్షిణ బెల్జియంల మధ్య బలమైన వ్యత్యాసం ఉంది. మధ్య యుగాలు మరియు ఆధునిక యుగ ప్రారంభంలో, ఫ్లాండర్స్ అతి పెద్ద పట్టణ కేంద్రాలతో స్వాభావీకరించబడింది (...) పందొమ్మిదవ శతాబ్ద ప్రారంభంలో ఈ ప్రాంతం (ఫ్లాండర్స్), 30 శాతం కంటే ఎక్కువ పట్టణీకరణతో ప్రపంచంలో అత్యంత పట్టణీకరణ పొందిన ప్రదేశంగా మిగిలింది. పోల్చి చూసినపుడు, ఈ నిష్పత్తి వల్లోనియాలో 17 శాతం, అధికభాగం పశ్చిమ ఐరోపా దేశాలలో 10 శాతం, ఫ్రాన్స్‌లో 16 శాతం మరియు ఇంగ్లాండ్‌లో 25 శాతంగా ఉంది. పందొమ్మిదో శతాబ్ద పారిశ్రామికీకరణ ఒక్క ఘెంట్ మినహాయించి సాంప్రదాయక పట్టణ అవస్థాపనను ప్రభావితం చేయలేదు(...) అంతేకాక, 1831 మరియు 1910ల మధ్య పట్టణ-నివాసితుల నిష్పత్తి 17 నుండి 45 శాతానికి పెరిగినప్పటికీ, వల్లోనియాలోని సాంప్రదాయక పట్టణ అనుసంధానం పారిశ్రామికీకరణ ప్రక్రియ వలన పెద్దగా ప్రభావితం కాలేదు. ప్రత్యేకించి బోరినేజ్ మరియు లీగ్ మధ్య గల హైనె, సంబ్రే మరియు మ్యూస్ లోయలలో, బొగ్గు గనుల త్రవ్వకం మరియు ఇనుము తయారీఅపై ఆధరపడిన పారిశ్రామిక అభివృద్ధి అధికంగా ఉండటం వలన, పట్టణీకరణ వేగవంతమైంది. ఈ ఎనభై సంవత్సరాలలో 5,000 కంటే ఎక్కువమంది నివాసితులను కలిగిన పురపాలక సంఘాల సంఖ్య కేవలం 21 నుండి వందకు పైగా పెరిగి, వల్లూన్ యొక్క జనాభాలో సుమారు సగం మందిని ఈ ప్రాంతంలో కేంద్రీకృతం చేసింది. ఐనప్పటికీ, పారిశ్రామికీకరణ సాంప్రదాయకంగానే మిగిలి ఉంది అనగా అది ఆధునిక మరియు పెద్ద పట్టణ కేంద్రాల పెరుగుదలకు దారితీయలేదు, కానీ ఒక బొగ్గు-గని లేదా కర్మాగారం చుట్టూ గ్రామాలు మరియు పట్టణాల యొక్క విస్తరణకు దారితీసింది. ఈ చిన్న కేంద్రాల మధ్య సమాచార మార్గాలు తరువాత మాత్రమే జనంతో నిండి, పురాతన పట్టణమైన లీగ్ పరిసర ప్రాంతంలో ప్రత్యక్ష వలస ప్రవాహాల కంటే, తక్కువ కేంద్రీకృత పట్టణ నిర్మాణంగా ఏర్పడ్డాయి.[54] ఫ్రాన్స్‌ ఫ్రాన్స్‌లో పారిశ్రామిక విప్లవం ఒక ప్రత్యేక ప్రక్రియ అనగా ఇది ఇతర దేశాలు అనుసరించిన ప్రధాన నమూనాతో అనుగుణంగా లేదు. అధికభాగం ఫ్రెంచ్ చరిత్రకారులు ఫ్రాన్స్ ఒక స్పష్టమైన ఎదుగుదల చేయలేదని భావిస్తారు.[55] దానికి బదులు, 18 మరియు 19వ శతాబ్దాలలో ఫ్రాన్స్ యొక్క ఆర్థిక అభివృద్ధి మరియు పారిశ్రామిక ప్రక్రియ నిదానంగా మరియు నిలకడగా ఉంది. ఏదేమైనా, మౌరిస్ లేవీ-లెబోఎర్‌చే కొన్ని స్థాయిలు గుర్తించబడ్డాయి: ఫ్రెంచ్ విప్లవం మరియు నేపోలియనిక్ యుద్ధాలు (1789–1815), బ్రిటన్ (1815–1860) మొత్తం పారిశ్రామికీకరణ, ఆర్థిక మందగింపు (1860–1905), 1905 తరువాత పెరుగుదల యొక్క పునః ప్రారంభం సంయుక్త రాష్ట్రాలు యునైటెడ్ స్టేట్స్ ఆరంభంలో దాని కర్మాగారాలకు అశ్వ-శక్తితో నడిచే యంత్రాల ద్వారా శక్తిని ఇచ్చి, చివరకు జలశక్తికి మారింది, దీనికి పరిణామంగా పారిశ్రామికీకరణ ప్రధానంగా వేగవంతమైన నదులు నెలకొని ఉన్న న్యూ ఇంగ్లాండ్ మరియు ఈశాన్య యునైటెడ్ స్టేట్స్‌లోని ఇతర ప్రాంతాలకు పరిమితమైంది. అశ్వ శక్తితో నడిచే ఉత్పత్తి ఆర్థికంగా భారంతో కూడి ఉండి నూతన జల-శక్తి ఆధారిత ఉత్పత్తికి మరింత కష్టమైన ప్రత్యామ్నాయంగా నిరూపించబడింది. ఏదేమైనా, ముడి పదార్ధాలు (పత్తి) దక్షిణ యునైటెడ్ స్టేట్స్ నుండే వచ్చాయి. 1860ల నాటి పౌర యుద్ధం తరువాత మాత్రమే ఆవిరి-శక్తి ఆధారిత ఉత్పత్తి, జల-శక్తి ఆధారిత ఉత్పత్తి యొక్క స్థానాన్ని ఆక్రమించి, పరిశ్రమ దేశవ్యాప్తంగా విస్తరించడానికి వీలు కలిగించింది. 1787లో థామస్ సోమర్స్ మరియు కాబోట్ సోదరులు అమెరికాలో మొదటిది మరియు ఆ కాలంలో అతిపెద్దది అయిన పత్తి మిల్లు బెవర్లీ కాటన్ మానుఫాక్టరీ స్థాపించారు,[56] ఇది భవిష్యత్తులోని పత్తి మిల్లుల పరిశోధన మరియు అభివృద్ధికి గుర్తించదగిన మైలురాయిగా ఉంది. ఈ పత్తి మిల్లు అశ్వ-శక్తి ఆధారిత ఉత్పత్తి వినియోగించుకొనే విధంగా రూపొందించబడింది, ఏదేమైనా వారి అశ్వ శక్తి ఆధారిత వేదిక యొక్క ఆర్థిక స్థిరత్వం అస్థిరంగా ఉందని నిర్వాహకులు వెంటనే తెలుసుకున్నారు, మరియు అది నిర్మించబడిన కొన్ని సంవత్సరాల తరువాత ద్రవ్య సమస్యలను పొందారు. నష్టాలు ఉన్నప్పటికీ, మానుఫాక్టరీ ఆవిష్కరణకు ఒక వేదికగా నిలిచింది, పెద్ద మొత్తంలో పత్తిని మార్చడానికే కాక స్లేటర్ యొక్క మిల్లును ఉపయోగించి జల-శక్తి ఆధారిత మిల్లు నిర్మాణాన్ని అభివృద్ధి పరచడానికి కూడా ఉపయోగపడింది.[57] సామ్యూల్ స్లేటర్ (1768–1835) స్లేటర్ మిల్ను కనుగొన్నాడు. డెర్బి షైర్, ఇంగ్లాండ్లో ఒక శిక్షణ పొందే యువకునిగా అతను వస్త్ర పరిశ్రమలోని నూతన పద్ధతులను నేర్చుకొని, తన జ్ఞానంతో డబ్బు సంపాదించాలనే ఆశతో, నైపుణ్యంగల పనివారి వలసలకు వ్యతిరేకంగా ఉన్న చట్టాలను ధిక్కరించి 1789లో న్యూ యార్క్ వెళ్ళాడు. 1793లో పాటుకేట్, రోడ్ ఐలాండ్ వద్ద స్లేటర్, స్లేటర్'స్ మిల్‌ను స్థాపించాడు. అతను పదమూడు నూలు మిల్లులకు యజమాని అయ్యాడు.[58] డానియెల్ డే, ఉక్స్ బ్రిడ్జ్, మసాచుసెట్స్‌లోని బ్లాక్‌స్టోన్ వాలీ వద్ద 1809లో ఉన్ని చిక్కు విడదేసే మిల్లును స్థాపించాడు, ఇది U.S.లో స్థాపించబడిన మూడవ నూలు మిల్లు (మొదటిది హార్ట్ ఫోర్డ్, కనెక్టికట్‌లో, మరియు రెండవది వాటర్‌టౌన్, మసాచుసెట్స్‌లో స్థాపించబడ్డాయి.) జాన్ H. చాఫీ బ్లాక్‌స్టోన్ రివర్ వాలీ నేషనల్ హెరిటేజ్ కారిడార్ "అమెరికా యొక్క అత్యంత కష్టపడి పనిచేసే నది', బ్లాక్‌స్టోన్ యొక్క చరిత్రను తిరిగి చూపుతుంది. బ్లాక్‌స్టోన్ నది మరియు దాని ఉపనదులు వర్సుస్టర్ నుండి ప్రొవిడెన్స్ వరకు 45 miles (72km) విస్తరించి, అమెరికా పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క జన్మస్థానంగా ఉన్నాయి. తన ఉచ్ఛ స్థితిలో, స్లేటర్ మిల్లు మరియు అమెరికా యొక్క పారిశ్రామిక మరియు సాంకేతిక అభివృద్ధులతో, ఈ లోయ 1100 మిల్లుల నిర్వహణను కలిగి ఉంది. 1810లో ఇంగ్లాండ్‌కు ఒక పర్యటనలో న్యూబరీపోర్ట్‌కు చెందిన వ్యాపారి ఫ్రాన్సిస్ కాబోట్ లోవెల్, ఏ విషయాన్ని నమోదు చేసుకోకూడనే నిబంధనపై, బ్రిటిష్ నూలు కర్మాగారాల పర్యటనకు అనుమతించబడ్డాడు. 1812 నాటి యుద్ధం తన దిగుమతి వ్యాపారాన్ని నాశనం చేసిందని అయితే అమెరికాలో దేశీయంగా తయారైన వస్త్రానికి మార్కెట్ పెరుగుతుందని గ్రహించి, ఆయన నూలు యంత్రాల రూపాలను జ్ఞాపకం ఉంచుకొని, యునైటెడ్ స్టేట్స్‌కు తిరిగి వచ్చిన తరువాత, బోస్టన్ మాన్యుఫాక్చరింగ్ కంపెనీని స్థాపించాడు. లోవెల్ మరియు అతని భాగస్వాములు అమెరికా యొక్క రెండవ పత్తి -నుండి-నూలు వస్త్రాన్ని చేసే మిల్లును వాల్ట్‌హామ్, మసాచుసెట్స్‌లో స్థాపించారు, ఇది బెవర్లీ కాటన్ మానుఫాక్టరీ తరువాత రెండవది. 1817లో అతని మరణం తరువాత, అతని సహచరులు అతని పేరుతో అమెరికా యొక్క మొదటి ప్రణాళికా బద్ధ పారిశ్రామిక పట్టణాన్ని అతని పేరుతో నిర్మించారు. ఈ సంస్థ ప్రజలకు వాటా ఇవ్వజూపడం ద్వారా మూలధనీకరించబడింది, యునైటెడ్ స్టేట్స్‌లో దానిని ఉపయోగించిన మొదటి సంస్థలలో ఒకటిగా ఉంది. మెర్రిమాక్ నది యొక్క కాలువల ద్వారా 5.6 miles (9.0km) విడుదలైన పదివేల అశ్విక శక్తిని వినియోగించుకొని లోవెల్, మసాచుసెట్స్, అమెరికన్ పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క విజయానికి ప్రధాన సహాయకురాలిగా కొందరిచే పరిగణించబడుతుంది. బ్రిటన్‌లో ఉన్న దుర్భర పని పరిస్థితులకు ప్రత్యక్ష ప్రతిస్పందనగా, స్వల్ప కాలం ఉనికిలో ఉన్న ఆదర్శధామం వంటిది లోవెల్ సిస్టం స్థాపించబడింది. ఏదేమైనా, 1850 నాటికి, ప్రత్యేకించి ఐరిష్ బంగాళదుంప కరువు తరువాత ఈ వ్యవస్థ చౌకైన వలస కూలీలతో మార్చబడింది. గడియార పరిశ్రమ యొక్క పారిశ్రామికీకరణ కూడా 1854లో మసాచుసెట్స్‌లోని వాల్తంలో, వాల్తం వాచ్ కంపెనీలో, గడియారాలకు అవసరమైన సూక్ష్మస్థాయి కచ్చితత్వంతో కూడిన సమీకరణ పద్ధతులు, యాంత్రిక పరికరాలు, పరికరాలు మరియు కొలతల అభివృద్ధితో ప్రారంభమైంది. జపాన్ 1871లో ఇవకురా మిషన్‌గా పిలువబడే జపాన్ రాజకీయ నాయకుల సమూహం పాశ్చాత్య పద్ధతులను నేర్చుకోవడానికి ఐరోపా మరియు USAలలో పర్యటించింది. దీని ఫలితంగా, జపాన్ వెనుకబడి పోకుండా ప్రభుత్వ నాయకత్వంలో పారిశ్రామిక విధానం ఏర్పడింది. 1877లో స్థాపించబడిన బాంక్ ఆఫ్ జపాన్, పన్నులను ఉపయోగించి నమూనా ఉక్కు మరియు నూలు కార్మాగారాలకు నిధులను అందించింది. విద్యారంగం విస్తరించింది మరియు జపాన్ విద్యార్థులు అధ్యయనానికి పశ్చిమ దేశాలకు పంపబడ్డారు. రెండవ పారిశ్రామిక విప్లవం మరియు తరువాత పరిణామం ఎక్కువ కాలం నిలిచి ఉండే రైలు కొరకు రైల్వేల తృప్తి చెందని డిమాండ్ తక్కువ ఖర్చుతో ఎక్కువ ఉక్కు యొక్క ఉత్పత్తి మార్గాల అభివృద్ధికి దారితీసింది. ఉక్కు తరచు పారిశ్రామిక భారీ-ఉత్పత్తి కొరకు అనేక రంగాలలో మొదటిదిగా చూపబడేది, ఇవి సుమారు 1850 ప్రాంతంలో ప్రారంభమైన "రెండవ పారిశ్రామిక విప్లవం", యొక్క లక్షణాలుగా చెప్పబడతాయి, అయితే 1860లలో సర్ హెన్రీ బెస్సేమేర్ చేత ఇనుము మరియు ఉక్కును పెద్ద పరిమాణాలలో ఉత్పత్తి చేయగల నూతన కొలిమిని కనుగొన్న తరువాత మాత్రమే ఉక్కు యొక్క భారీ ఉత్పత్తి పద్ధతి సాధ్యపడింది. ఏదేమైనా, 1870లలో మాత్రమే ఇది విస్తృతంగా అందుబాటులోకి వచ్చింది. ఈ రెండవ పారిశ్రామిక విప్లవం క్రమంగా రసాయనిక పరిశ్రమలు, పెట్రోలియం శుద్ధి మరియు పంపిణీ, విద్యుత్ పరిశ్రమలు, మరియు 20వ వాహన పరిశ్రమలను చేర్చుకుంది, మరియు బ్రిటన్ నుండి యునైటెడ్ స్టేట్స్ మరియు జర్మనీలకు సాంకేతిక నాయకత్వ మార్పుకు గుర్తించబడింది. 1890లలో ప్రారంభించి ఆల్ప్స్‌లో జల విద్యుత్ ఉత్పత్తి బొగ్గు-వనరు లేని ఉత్తర ఇటలీలో పారిశ్రామికీకరణ వేగవంతం కావడానికి దోహదం చేసింది. చౌకైన పెట్రోలియం ఉత్పత్తులు ఎక్కువగా లభ్యం కావడం బొగ్గు యొక్క ప్రాముఖ్యతను తగ్గించడంతో పాటు పారిశ్రామికీకరణ శక్తిని మరింతగా విస్తరించాయి. మార్షల్ మక్ లుహాన్ విద్యుత్ యుగం యొక్క సాంఘిక మరియు సాంస్కృతిక ప్రభావాన్ని విశ్లేషించాడు. గత యుగంలోని యాంత్రికీకరణ ప్రతి ప్రక్రియను ఒక వరుసలో విడగొట్టడాన్ని ఉపయోగంలోకి తేగా, విద్యుచ్ఛక్తి యొక్క తక్షణ వేగంతో ఇది అంతమై వెంటనే ఉత్పత్తి చేయడం ప్రారంభమైంది. ఇది "ప్రత్యేక విభాగాల యొక్క శ్రద్ధ" (ఒక ప్రత్యేక దృష్టిని అనుసరించడం), అనే పద్ధతి నుండి "సంపూర్ణం యొక్క తక్షణ లక్షణ గ్రాహ్యత", "మొత్తం క్షేత్రం" పై శ్రద్ధ చూపడం, "మొత్తం రూపకల్పన యొక్క జ్ఞానం" అనే సాంస్కృతిక మార్పును ప్రదర్శించింది. ఇది, "రూపం మరియు క్రియల ఏకత్వం" యొక్క భావనను, ఒక "నిర్మాణ మరియు విన్యాసాల సమీకృత భావన"గా చూపి, విస్తరింపచేసింది. ఇది వర్ణచిత్రలేఖనం (క్యూబిజంతో), భౌతిక శాస్త్రం, పద్య రచన, సమాచార మరియు విద్యా విధాన విభాగాలలో గొప్ప ప్రభావాన్ని కలిగించింది.[59] 1890ల నాటికి, ఈ రంగాలలో పారిశ్రామికీకరణ వేగంగా పెరుగుతున్న ప్రపంచ ఆసక్తులతో మొదటి పెద్ద పారిశ్రామిక సంస్థలైన U.S. స్టీల్, జనరల్ ఎలక్ట్రిక్, మరియు బేయర్ AG వంటి ప్రపంచ స్టాక్ మార్కెట్లలో పాల్గొన్న రైల్‌రోడ్ సంస్థలను సృష్టించింది. మేధోపరమైన దృష్టాంతాలు మరియు విమర్శ సామ్రాజ్యవాదం జ్ఞాన యుగం యొక్క ఆరంభం పెరుగుతున్న శాస్త్రీయ విజ్ఞానం యొక్క ప్రయోగ పూర్వక అన్వయాన్ని స్వాగతించే ఒక మేధోపరమైన ఆధారాన్ని అందించింది—శాస్త్రీయమైన విశ్లేషణ ద్వారా క్రమపద్ధతిలో అభివృద్ధి పరచబడిన ఆవిరియంత్రం, మరియు రాజకీయ మరియు సామాజిక విశ్లేషణలు, అంతిమంగా ఆడం స్మిత్ యొక్క ది వెల్త్ ఆఫ్ నేషన్స్ ‌లో ఈ కారణాంశం సాక్ష్యంగా ఉంది. ది ఇంప్రూవింగ్ స్టేట్ ఆఫ్ ది వరల్డ్ అనే సామ్రాజ్యవాద ప్రధాన అనుకూలవాదం ఇవ్వబడిన పుస్తకంలోని ఉదాహరణ ప్రకారం, పారిశ్రామికీకరణ అందరికీ సంపదను పెంచుతుంది, ఇది పెరిగిన ఆయు ప్రమాణం, తగ్గిన పనిగంటలు, మరియు బాలలకు మరియు వృద్ధులకు పనిలేకపోవడంలో కనిపిస్తుంది. సామ్యవాదం సామ్రాజ్యవాదం యొక్క గుణదోష పరీక్షగా సామ్యవాదం ఉద్భవించింది. పారిశ్రామిక విప్లవానికి అవసరార్ధ ప్రతిస్పందనగా మార్క్సిజం ప్రారంభమైంది.[60] కార్ల్ మార్క్స్ ప్రకారం, పారిశ్రామికీకరణ సమాజాన్ని రెండు ధృవాలుగా చేసింది, అవి, బూర్జువా వర్గం (ఉత్పత్తి కారకాలు, కార్మాగారాలు మరియు భూమి యొక్క యాజమాన్యాన్ని కలిగి ఉన్నవారు) మరియు అధిక సంఖ్యాక శ్రామిక వర్గం (ఉత్పత్తి కారకాలనుండి విలువైన దానిని ఉత్పత్తి చేయడానికి అవసరమయ్యే శ్రమ చేసేవారు). ఆయన పారిశ్రామికీకరణ ప్రక్రియను, సామ్రాజ్యవాదం యొక్క సంపూర్ణ అభివృద్ధికి అవసరమైన భూస్వామ్య ఆర్థిక విధానాల యొక్క తార్కిక విధానాల కొనసాగింపుగా చూసి, దానిని సామ్యవాదం మరియు చివరకు కమ్యూనిజంల అభివృద్ధికి అవసరమైన ప్రారంభ దశగా భావించాడు. కాల్పనిక వాదం పారిశ్రామిక విప్లవ కాలంలో నూతన పారిశ్రామికీకరణ పట్ల ఒక మేధోపరమైన మరియు కళాత్మకమైన ప్రతికూలత అభివృద్ధి చెందింది. ఇది కాల్పనిక ఉద్యమంగా పిలువబడుతుంది. ఆంగ్లభాషలో దీని ప్రధాన ప్రతిపాదకులలో కళాకారుడు మరియు కవి విలియం బ్లేక్ మరియు కవులు విలియం వర్డ్స్‌వర్త్, సామ్యూల్ టేలర్ కొలెరిడ్జ్, జాన్ కీట్స్, లార్డ్ బైరన్ మరియు పెర్సీ బిస్షే షెల్లీ ఉన్నారు. ఈ ఉద్యమం "రాక్షసమైన" యంత్రాలు మరియు కర్మాగారాలకు వ్యతిరేకంగా కళ మరియు భాషలలో "ప్రకృతి" యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెప్పింది; బ్లేక్ పద్యం యొక్క "డార్క్ సాటానిక్ మిల్స్" "అండ్ డిడ్ దోజ్ ఫీట్ ఇన్ ఏన్షియంట్ టైం". మేరీ షెల్లీ యొక్క నవల ఫ్రాంకెన్‌స్టీన్ శాస్త్రీయ ప్రగతికి రెండు వైపులా పదును (ప్రమాదం) ఉండవచ్చనే ఆలోచనను ప్రతిఫలించింది. కారణాలు పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క కారణాలు క్లిష్టమైనవి మరియు వివాదాస్పదంగా ఉన్నాయి, 17వ శతాబ్దంలో ఇంగ్లీష్ పౌర యుద్ధం తరువాత బ్రిటన్‌లో భూస్వామ్యవాద ముగింపు నాటికి వచ్చిన సాంఘిక మరియు సంస్థాగత మార్పుల అధిక పెరుగుదలగా కొందరు చరిత్రకారులు పారిశ్రామిక విప్లవాన్ని విశ్వసించారు. దేశాల సరిహద్దు నియంత్రణలు సమర్ధవంతంగా అమలు జరగడంతో, వ్యాధుల వ్యాప్తి తగ్గి, పూర్వకాలంలో సాధారణమైన అంటురోగాలను నిరోధించింది.[61] శైశవ దశ తరువాత జీవించిన బాలల సంఖ్య గణనీయంగా పెరిగి, పెద్ద సంఖ్యలో శ్రామికుల లభ్యతకు దారితీసింది. ఎన్క్లోజర్ ఉద్యమం మరియు బ్రిటిష్ పారిశ్రామిక విప్లవం ఆహార ఉత్పత్తిని అధిక సమర్ధవంతంగా మరియు తక్కువ శ్రమ-తీవ్రత కలిగినవిగా మార్చి, వ్యవసాయ రంగంలో ఉద్యోగితను పొందలేని మిగులు జనాభాను కుటీర పరిశ్రమ, ఉదాహరణకు నేతకు, మరియు దీర్ఘకాలంలో నగరాలకు మరియు నూతనంగా అభివృద్ధి చెందిన కార్మాగారాలకు వెళ్ళేలా వత్తిడి చేసింది.[62] 17వ శతాబ్దం యొక్క వలసరాజ్య విస్తరణ దానితోపాటే అంతర్జాతీయ వర్తక అభివృద్ధి, ఆర్థిక విపణుల సృష్టి మరియు మూలధనం ప్రోగుపడటం, అదే విధంగా 17వ శతాబ్ద శాస్త్రీయ విప్లవం కారణాలుగా చూపబడతాయి.[63] 1980ల వరకు, సాంకేతిక ఆవిష్కరణ పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క హృదయంగా మరియు దీనికి కీలక అవకాశాన్ని కల్పించే సాంకేతికతగా ఆవిరి యంత్రం విద్యాపరమైన చరిత్రకారులచే సార్వత్రికంగా విశ్వసించబడ్డాయి.[64] ఏదేమైనా, మార్కెటింగ్ ఎరా (విపణి యుగం)లోకి ఇటీవలి పరిశోధన, పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క సాంప్రదాయక, సరఫరా ఆధారిత వ్యాఖ్యానానికి సవాలు విసిరింది.[65] లెవిస్ మమ్ఫోర్డ్, అన్ని అంచనాల కంటే ఎంతో ముందుగా, పారిశ్రామిక విప్లవం తన మూలాలను ప్రారంభ మధ్య యుగాలలో కలిగి ఉందని ప్రతిపాదించాడు.[66] ప్రామాణీకరించబడిన భారీ ఉత్పత్తికి నమూనా ముద్రణా యంత్రం అని మరియు "పారిశ్రామిక యుగానికి అసలైన స్వరూపం గడియారం" అని ఆయన వివరిస్తాడు. ఆయన క్రమము మరియు కాలాన్ని అనుసరించడంలో మఠసంబంధ (సన్యాసుల వంటి జీవన విధానం) వత్తిడిని కూడా చూపుతాడు, దానితో పాటే మధ్యయుగ నగరాలు వాటి కేంద్రభాగంలో క్రమ అంతరాలలో మ్రోగే గంట ఉన్న చర్చిలను కలిగి ఉండేవని చూపుతాడు, ఇవి తరువాతి కాలంలోని ఆవిరి యంత్రం వంటి మరింత భౌతిక ఆవిష్కరణలకు అవసరమైన గొప్ప సమకాలీనతకు అవసరమైన పూర్వదశగా ఉన్నాయి. పారిశ్రామిక విప్లవం ప్రత్యేకించి అది బ్రిటన్‌లో ఎందుకు సంభవించిందో వివరిస్తున్నపుడు, ఒక పెద్ద దేశీయ విపణి ఉనికిని కూడా పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క చోదక శక్తిగా పరిగణించాలి. ఫ్రాన్స్ వంటి ఇతర దేశాలలో, విపణులు స్థానిక ప్రాంతాలచే విభజించబడ్డాయి, ఇవి తరచూ వాటి మధ్య వర్తకం జరిగే వస్తువులపై సుంకాలు మరియు వసూళ్లు విధించేవి.[67] ఇంగ్లాండ్ యొక్క హెన్రీ VIII చే అంతర్గత వసూళ్లు రద్దుచేయబడ్డాయి, అవి రష్యాలో 1753 వరకు, ఫ్రాన్స్‌‌లో 1789 వరకు మరియు స్పెయిన్‌లో 1839 వరకు మిగిలిఉన్నాయి. ప్రభుత్వం ఒక అభివృద్ధి చెందుతున్న పేటెంట్ వ్యవస్థ (స్టాట్యూట్ ఆఫ్ మోనోపొలీస్ 1623) క్రింద ఆవిష్కర్తలకు పరిమిత ఏకస్వామ్యాలను మంజూరు చేయడం ఒక ప్రభావవంతమైన కారకంగా పరిగణించబడింది. పారిశ్రామికీకరణ యొక్క అభివృద్ధిపై పేటెంట్‌ల యొక్క మంచి మరియు చెడు ప్రభావాలు సాంకేతికతకు అందుబాటులోకి తెచ్చిన కీలక సాధనమైన ఆవిరి యంత్రం యొక్క చరిత్రలో స్పష్టంగా చూపబడ్డాయి. వారి ఆవిష్కరణల పనితీరును బహిరంగంగా వెల్లడించినందుకు ప్రతిఫలంగా పేటెంట్ వ్యవస్థ జేమ్స్ వాట్ వంటి ఆవిష్కర్తలకు ఆవిరి యంత్రాల మొదటి ఉత్పత్తిపై ఏకస్వామ్యాన్ని అనుమతించి, అప్పటినుండి ఆవిష్కర్తలకు ప్రతిఫలం అందించి సాంకేతిక అభివృద్ధిని వేగవంతం చేసింది. ఏదేమైనా ఏకస్వామ్యాలు తమతో పాటు తమ స్వంత అసమర్ధతలను కూడా తీసుకువచ్చాయి, ఇవి బహిరంగ పరచిన తెలివితేటల ప్రయోజన ఫలితాలు మరియు ఆవిష్కర్తలను సన్మానించడంతో సమతూకంలో ఉండటం లేదా అధిగమించడంగా ఉండేవి.[68] వాట్ యొక్క ఏకస్వామ్యం ఇతర ఆవిష్కర్తలైన రిచర్డ్ ట్రెవితిక్, విలియం ముర్దోక్ లేదా జోనాథన్ హార్న్‌బ్లోయర్ వంటి వారిని తమ మెరుగు పరచిన ఆవిరియంత్రాలను ప్రవేశపెట్టడం నుండి నిరోధించి, పారిశ్రామిక విప్లవాన్ని సుమారు 16 సంవత్సరాలు ఆలస్యం చేసింది.[69] ఐరోపాలో సంభవించడానికి కారణాలు పారిశ్రామిక విప్లవం 18వ శతాబ్దంలో ప్రపంచంలోని ఇతర ప్రాంతాలలో కాక, ప్రత్యేకించి చైనా, భారతదేశం, మరియు మధ్య ప్రాచ్యం, లేదా ఇతర సమయాలైన సాంప్రదాయ పూర్వకాలం[70] లేదా మధ్య యుగాలలో ఎందుకు సంభవించలేదనే ప్రశ్న చరిత్రకారులకు క్రియాశీల ఆసక్తిని కలిగిస్తోంది.[71] అనేక కారకాలు సూచించబడ్డాయి, వీటిలో విద్య, సాంకేతిక మార్పులు [72] (చూడుము ఐరోపాలో శాస్త్రీయ విప్లవం), "ఆధునిక" ప్రభుత్వం, "ఆధునిక" పని వైఖరులు, పర్యావరణం మరియు సంస్కృతి ఉన్నాయి.[73] విజ్ఞానం యొక్క యుగం యొక్క అర్ధం అధిక జనాభా విద్యావంతులు కావడమే కాక పనిపై మరింత ఆధునిక భావనలు కలిగి ఉండటం. ఏదేమైనా, ఏదేమైనా ఐరోపా మరియు చైనా దాదాపు సమానమనే ప్రకటనను ఎక్కువ మంది చరిత్రకారులు సవాలు చేస్తారు దీనికి కారణం 18వ శతాబ్దం చివరిలో పశ్చిమ ఐరోపా యొక్క తలసరి ఆదాయంపై ఆధునిక అంచనాలు కొనుగోలు శక్తి మారకమును 1,500 డాలర్లుగా (మరియు బ్రిటన్ యొక్క తలసరి ఆదాయం సుమారు 2,000 డాలర్లు[74]) చూపాయి, పోల్చి చూసినపుడు చైనా కేవలం 450 డాలర్లను కలిగి ఉంది. డేవిడ్ లాండెస్[75] మరియు మాక్స్ వెబర్ వంటి కొందరు చరిత్రకారులు చైనా మరియు ఐరోపాలలో విప్లవం ఎక్కడ సంభవించిందనే దానిని నియంత్రించే విభిన్న విశ్వాస వ్యవస్థలను శ్లాఘిస్తారు. ఐరోపా యొక్క మతము మరియు నమ్మకాలు ప్రధానంగా జుడావో-క్రైస్తవత్వం, మరియు గ్రీక్ విచారాల ప్రధాన ఉత్పత్తులుగా ఉన్నాయి. దీనికి విరుద్ధంగా, చైనీస్ సమాజం కన్ఫ్యూషియస్, మెన్సియస్, హాన్ ఫైజి (లీగలిజం), లావో ట్జు (టావోయిజం), మరియు బుద్ధుని (బుద్ధిజం) చే స్థాపించబడింది. యూరోపియన్లు విశ్వం హేతుబద్ధమైన మరియు శాశ్వత చట్టాలచే పాలించబడుతుందని విశ్వసించగా, తూర్పున బౌద్ధులు మరియు టావోయిస్ట్ లు విశ్వం ఒక నిరంతర ప్రవాహంలో ఉందని, తార్కికంగా అర్ధం చేసుకోవడానికి సాధ్యపడనిదని నమ్మారు. ఇతర కారకాలలో, చైనా యొక్క బొగ్గు గనులు పెద్దవే అయినప్పటికీ, దాని నగరాల నుండి దూరంగా ఉండటం, అప్పటికి ఆ నిల్వలను చేర్చగలిగే ఎల్లో నది రవాణాకు అనుకూలంగా లేకపోవడం వంటివి ఉన్నాయి.[76] భారతదేశానికి సంబంధించి, మార్క్సిస్ట్ చరిత్రకారురాలు రజని పాల్మే దత్ ఈ విధంగా అన్నారు: "భారతదేశంలో పారిశ్రామిక విప్లవానికి అందించవలసిన మూలధనం ఇంగ్లాండ్ లో పారిశ్రామిక విప్లవాన్ని మూలధనీకరించడానికి తరలిపోయింది."[77] చైనాకు విరుద్ధంగా, మూడు అనేక పోటీ రాజ్యాలుగా విడిపోయింది, వీరిలో ముగ్గురు ప్రధానమైన వారుగా మరాఠాలు, సిక్కులు మరియు మొగలులు ఉన్నారు. దీనికి తోడు, ఆర్థికవ్యవస్థ రెండు రంగాలపై అధికంగా ఆధారపడి ఉంది—జీవనాధార వ్యవసాయం మరియు పత్తి, ఇంకా ఇక్కడ సాంకేతిక ఆవిష్కరణ కూడా చాలా తక్కువగా ఉంది. బ్రిటిష్ వారి స్వాధీనానికి ముందు నిరంకుశ ప్రభువులచే రాజభవనాల కోశాగారాలలో పెద్ద మొత్తాలలో సంపద నిల్వ చేయబడిందని నమ్మబడింది. చైనా, భారతదేశం, మరియు మధ్య ప్రాచ్యాలలో సంపూర్ణాధికారం కలిగిన వంశాలు ఉత్పత్తి మరియు ఎగుమతులను ప్రోత్సహించడంలో విఫలమయ్యాయి, మరియు వారి పౌరుల శ్రేయస్సు పట్ల చాలా తక్కువ శ్రద్ధ చూపాయి.[78] బ్రిటన్‌లో సంభవించడానికి కారణాలు పారిశ్రామిక విప్లవం యొక్క ప్రారంభానికి చెందిన చర్చ ఇతర దేశాలపై గ్రేట్ బ్రిటన్‌కు ఉన్న భారీ పెత్తనాన్ని కూడా పరిశీలిస్తుంది. కొంతమంది, బ్రిటన్ సముద్రాల ఆవల ఉన్న తన వలసల నుండి అందుకున్న ప్రాకృతిక లేదా ఆర్థిక వనరుల గురించి లేదా ఆఫ్రికా మరియు కరేబియన్ మధ్య నెరపిన బ్రిటిష్ (బానిసల వ్యాపారం) నుండి పొందిన లాభాలు పారిశ్రామిక పెట్టుబడులకు ఉపయోగ పడ్డ విషయం యొక్క ప్రాముఖ్యత గురించి నొక్కి చెప్పారు. ఏదేమైనా, పారిశ్రామిక విప్లవం జరిగిన సంవత్సరాలలో బానిస వ్యాపారం మరియు వెస్ట్ ఇండియన్ తోటలు బ్రిటిష జాతీయ ఆదాయంలో 5%ను మాత్రమే అందించాయని చూపబడింది.[79] పారిశ్రామిక విప్లవం సమయంలో బానిస వ్యాపారం వలన బ్రిటన్ కనీస లాభాలను మాత్రమే పొందినప్పటికీ, కరేబియన్-ఆధారిత డిమాండ్ ఇంగ్లాండ్ యొక్క పారిశ్రామిక ఉత్పత్తిలో 12%గా ఉంది.[80] ప్రత్యామ్నాయంగా, పెద్ద వర్తకుల నుండి అధిక వర్తక స్వేచ్ఛను పొందడం బ్రిటన్‌కు, బలమైన రాచరికాలను కలిగిన దేశాల కంటే, ప్రత్యేకించి చైనా మరియు రష్యాల కంటే సమర్ధవంతంగా ఉద్భవిస్తున్న శాస్త్రీయ మరియు సాంకేతిక అభివృద్ధులను ఉత్పత్తి చేసి, ఉపయోగించడానికి వీలు కలిగించింది. బ్రిటన్ నెపోలెనిక్ యుద్ధాల సంపద దోపిడీ మరియు ఆర్థిక క్రుంగుబాటుల ధ్వంసం కాని ఏకైక యూరోపియన్ దేశంగా పైకి వచ్చింది, మరియు ఏ పరిమాణంలోనైనా ఉపయోగించగల వర్తక ఓడల సమూహాన్ని కలిగి ఉంది (ఐరోపా యొక్క వర్తక ఓడల సమూహం యుద్ధ సమయంలో రాయల్ నావీచే ధ్వంసం చేయబడింది[81]). బ్రిటన్ యొక్క విస్తృత ఎగుమతి కలిగిన కుటీర పరిశ్రమలు తయారు చేయబడిన వస్తువుల ప్రారంభ రూపాలకి విపణులను సిద్ధంగా ఉంచాయి. బ్రిటిష్ యుద్ధ తంత్రం ఫలితంగా ఏర్పడిన సంక్షోభంలో అధికభాగం విదేశాలలో జరిగి, ఐరోపాలో అధిక భాగాన్ని ప్రభావితం చేసిన వినాశకరమైన భూభాగ దండయాత్ర ఫలితాలను తగ్గించింది. బ్రిటన్ యొక్క భౌగోళిక స్థితి మరింత సహాయకరం అయింది—ఒక ద్వీపంగా ఇది ఐరోపా యొక్క ప్రధాన భూభాగం నుండి వేరుగా ఉంది. మరొక సిద్ధాంతం ప్రకారం బ్రిటన్ తన వద్ద ఉన్న కీలకమైన వనరుల కారణంగా పారిశ్రామిక విప్లవంలో విజయం సాధించగలిగింది. భౌగోళికంగా దాని పరిమాణానికి అది జనాభా సాంద్రతను కలిగి ఉంది. సాధారణ భూమి యొక్క ఆక్రమణ మరియు సంబంధిత వ్యవసాయ విప్లవం ఈ శ్రమ యొక్క సరఫరా సిద్ధంగా ఉండేలా చేసాయి. ఇంగ్లాండ్ యొక్క ఉత్తర ప్రాంతం, ఇంగ్లీష్ మధ్య భూములు, సౌత్ వేల్స్ మరియు స్కాటిష్ పల్లపు ప్రాంతాలలో సహజవనరుల యొక్క స్థానిక ఆక్రమణ కూడా ఉంది. బొగ్గు, ఇనుము, సీసము, రాగి, తగరం, సున్నపురాయి మరియు జలశక్తి యొక్క స్థానిక సరఫరా, పరిశ్రమ యొక్క అభివృద్ధికి మరియు విస్తరణకు అత్యుత్తమ పరిస్థితులను కల్పించగలిగింది. ఇంకా, ఇంగ్లాండ్ యొక్క వాయవ్య భాగంలో ఉండే తేమతో కూడిన, శాంతంగా ఉండే వాతావరణ పరిస్థితులు పత్తి వడకడానికి అనువైన పరిస్థితులను కల్పించి, వస్త్ర పరిశ్రమ పుట్టుకకు ఒక సహజ ప్రారంభ కేంద్రాన్ని సమకూర్చాయి. 1688 ప్రాంతంలో బ్రిటన్‌లో ఉన్న స్థిరమైన రాజకీయ పరిస్థితి మరియు బ్రిటిష్ సమాజం మార్పును గొప్పగా స్వీకరించగలగడం (ఇతర ఐరోపా దేశాలతో పోల్చినపుడు) కూడా పారిశ్రామిక విప్లవానికి మేలు చేసిన కారకాలుగా చెప్పవచ్చు. ఆక్రమణ ఉద్యమం ప్రధాన కారణంగా, పారిశ్రామికీకరణ వ్యతిరేకతకు ముఖ్యమైన వనరుగా రైతు కూలీలు నాశనం చేయబడ్డారు మరియు భూస్వామ్య ఉన్నత వర్గాలు వాణిజ్యపరమైన ఆసక్తులను పెంపొందించుకోవడంతో అది వారిని సామ్రాజ్యవాద అడ్డంకులను తొలగించడంలో మార్గదర్శకులుగా చేసింది.[82] (ఈ అంశం హిలైరే బెల్లోక్ యొక్క ది సెర్వైల్ స్టేట్‌లో కూడా చూపబడింది.) బ్రిటన్ యొక్క జనాభా 1550-1820 మధ్య 280% పెరుగగా, పశ్చిమ ఐరోపాలోని ఇతర ప్రాంతాలలో 50-80% పెరిగింది. ఐరోపా యొక్క పట్టణీకరణలో 70% బ్రిటన్‌లో 1750-1800లో జరిగింది. 1800 నాటికి ఒక్క నెదర్లాండ్స్ మాత్రమే బ్రిటన్ కంటే ఎక్కువ పట్టణీకరణను కలిగి ఉంది. ఇది కేవలం బొగ్గు, కోక్, దిగుమతి చేసుకున్న పత్తి, ఇటుక మరియు పలకలు -చెక్క, బొగ్గు, నార, పీట్ బొగ్గు మరియు తాటి ఆకుల స్థానాన్ని ఆక్రమించడం వలన సాధ్యపడింది. ప్రజలకు ఆహారాన్ని అందించడానికి భూమి పెరుగుదలతో తరువాత పేర్కొన్నవి పోటీపడగా గనుల నుండి వచ్చిన పదార్ధాలు ఆ విధంగా చేయలేకపోయాయి. రసాయనిక ఎరువులు సేంద్రియ ఎరువుల స్థానాన్ని ఆక్రమించడం మరియు అశ్వం యొక్క పని యాంత్రీకరించబడటం వలన మరింత ఎక్కువ భూమి లభ్యమౌతుంది. ఒక పనిచేసే ఆశ్వానికి గ్రాసం కొరకు 3 to 5 acres (1.21 to 2.02ha) అవసరం కాగా, ప్రారంభ ఆవిరి యంత్రాలు కూడా 4 రెట్లు అధిక యాంత్రిక శక్తిని ఉత్పత్తి చేయగలిగాయి. 1700లో ప్రపంచవ్యాప్తంగా గనుల నుండి త్రవ్విన బొగ్గులో 5/6వ వంతు బ్రిటన్‌లో ఉండగా నెదర్లాండ్స్‌లో ఏమీలేదు; ఐరోపా యొక్క ఉత్తమ రవాణా, అత్యంత పట్టణీకరణ, మంచి చెల్లింపులు గల విద్యావంతులైన పౌరులు మరియు అతి తక్కువ పన్నులు ఉన్నప్పటికీ, అది పారిశ్రామికీకరణ సాధించడంలో విఫలమైంది. 18వ శతాబ్దంలో నగరాలు మరియు జనాభా తగ్గినా ఐరోపా దేశం అది ఒక్కటే. బొగ్గు లేకుండా, బ్రిటన్ 1830ల నాటికి మిల్లులకు అనువైన నదీ స్థలాలను అందించలేకపోయేది.[83] ప్రొటెస్టెంట్ పని నియమాలు మరొక సిద్ధాంతం ప్రకారం బ్రిటిష్ వారు పురోగతి సాధించడానికి, ఉన్నతి, సాంకేతికత మరియు కష్టపడి పనిచేయడాన్ని నమ్మిన ఒక యాజమాన్య వర్గం ఉనికిలో ఉండటం కారణం.[84] ఈ వర్గం యొక్క మనుగడ తరచు ప్రొటెస్టెంట్ పని నియమాలకు (చూడుము మాక్స్ వెబర్) మరియు బాప్టిస్ట్‌ల ప్రత్యేక స్థితి మరియు ఇంగ్లీష్ పౌర యుద్ధ సమయంలో అభివృద్ధి చెందిన క్వాకర్స్ మరియు ప్రెస్బిటేరియన్స్ వంటి విభేదించే ప్రొటెస్టెంట్ శాఖలకు జతచేయబడుతుంది. చట్టం యొక్క పాలనలో విశ్వాసాన్ని తిరిగి ప్రవేశ పెట్టడం, బ్రిటన్ లో 1688 నాటి గ్లోరియస్ రివల్యూషన్‌లో రాజ్యాంగబద్ధ రాచరికానికి నమూనాను ఏర్పాటు చేయడాన్ని అనుసరించింది, మరియు బాంక్ ఆఫ్ ఇంగ్లాండ్‌చే దేశీయ ఋణం యొక్క నిర్వహణపై ఆధారపడిన స్థిరమైన ఆర్థిక విపణి యొక్క ఉద్భవం, పారిశ్రామిక కార్యకలాపాలలో వ్యక్తిగత ఆర్థిక పెట్టుబడి కొరకు సామర్ధ్యానికి మరియు ఆసక్తికి సహకరించింది. అవిశ్వాసులు దాదాపు అన్ని ప్రభుత్వ కార్యాలయాలు మరియు ఆ సమయంలో ఇంగ్లాండ్ యొక్క కేవలం రెండు విశ్వవిద్యాలయాల నుండి (అయితే ఇంకా అవిశ్వాసులు స్కాట్లాండ్ యొక్క నాలుగు విశ్వవిద్యాలయాలలో అధ్యయనం చేసే స్వేచ్ఛ ఉంది) బహిష్కరింపబడ్డారు లేదా నిరుత్సాహపరచబడ్డారు. రాచరిక పునరుద్ధరణ జరిగి మరియు టెస్ట్ చట్టం వలన అధికారిక ఆంగ్లికన్ చర్చ్‌లో సభ్యత్వం తప్పనిసరి అయినపుడు, వారు బ్యాంకింగ్, తయారీ మరియు విద్యారంగాలలో చురుకుగా పాల్గొన్నారు. ప్రత్యేకించి యూనిటేరియన్లు, డిసెంటింగ్ అకాడెమీలు నడపడం ద్వారా విద్యారంగంలో చురుకుగా పాల్గొన్నారు, ఇది ఆక్స్ఫర్డ్ మరియు కేంబ్రిడ్జ్‌లోని విశ్వవిద్యాలయాలు మరియు ఎటన్ మరియు హారోలోని విద్యాలయాలకు విరుద్ధంగా ఉంది, తయారీ సాంకేతికతల అభివృద్ధికి ప్రధానమైన పాండిత్య రంగాలైన-గణితం మరియు విజ్ఞాన శాస్త్రాలపై ఎక్కువగా దృష్టి కేంద్రీకరించబడింది. ప్రకృతి మరియు జాతీయ ఆర్థిక వ్యవస్థలతో పాటు, చరిత్రకారులు కొన్నిసార్లు ఈ సాంఘిక కారకాన్ని అత్యంత ముఖ్యమైనదిగా పరిగణిస్తారు. ఈ విభాగాలలోని సభ్యులు ప్రభుత్వం యొక్క నిర్ధిష్ట రంగాల నుండి వదలివేయబడగా, వారు, సాంప్రదాయ ద్రవ్యాధికారులు లేదా ఇతర వర్తకులు వంటి అనేకమంది మధ్య తరగతి వారిచే సహచర ప్రొటెస్టెంట్లుగా పరిగణించబడ్డారు. సాపేక్షమైన సహనం మరియు మూలధన సరఫరాతో, 17వ శతాబ్దం యొక్క శాస్త్రీయ విప్లవం యొక్క ప్రారంభంతో సృష్టించబడిన సాంకేతికతలలో, ఈ వర్గాలకు చెందిన సంస్థలను స్థాపించగలిగే వ్యక్తులు సహజమైన విపణిలో అవకాశాలను కోరతారు. ఈ సిద్ధాంతం పారిశ్రామికీకరణ చెందిన రెండవ దేశమైన బెల్జియం, కాథలిక్ దేశంగా ఉండటానికి కారణాలను తెలుపలేదు. నామ చరిత్ర ఇప్పటి వరకు తెలిసినంతవరకు "పారిశ్రామిక విప్లవం" అనే పదం మొదట ఫ్రెంచ్ రాయబారి అయిన లూయిస్-గిల్లామె ఓట్టోచే 1799 జూలై 6న రాయబడిన ఒక లేఖలో, తన దేశంలో అది మొదలైందని ప్రకటించే సందర్భంలో ఉపయోగించబడింది.[85] 11 రేమండ్ విలియమ్స్ తన 1976 నాటి పుస్తకం Keywords: A Vocabulary of Culture and Society లో, "పరిశ్రమ" అనే అంశమును వివరిస్తూ: "గొప్ప పారిశ్రామిక మార్పుపై ఆధరపడిన నూతన సాంఘిక క్రమం యొక్క భావన 1811 మరియు 1818 మధ్య, సౌతే మరియు ఓవెన్‌లలో స్పష్టంగా ఉంది, మరియు 1790ల ప్రారంభంలో బ్లేక్ శతాబ్దం యొక్క ముగింపులో వర్డ్స్‌వర్త్ రచనలలో బలంగా ఉంది." 1837 నాటి లా రివల్యూషన్ ఇండస్ట్రియెల్లె</i>లో లూయిస్-అగస్టే బ్లాంకి వలె 1830ల చివరి నాటికి పారిశ్రామిక విప్లవం అనే పదం సాంకేతిక మార్పుకు అన్వయించడం సాధారణంగా మారింది. ది కండిషన్ ఆఫ్ ది వర్కింగ్ క్లాస్ ఇన్ ఇంగ్లాండ్ ఇన్ 1844</i>లో ఫ్రెడరిక్ ఏంగెల్స్ "ఒక పారిశ్రామిక విప్లవం, ఏక సమయంలో పౌర సమాజం మొత్తాన్ని మార్చిన ఒక విప్లవం" అని అన్నాడు. ఈ పదాన్ని ప్రచారం చేసిన ఘనత ఆర్నాల్డ్ టోయ్న్‌బీకి ఇవ్వవచ్చు, 1881లో ఇవ్వబడిన అతని ఉపన్యాసాలు దాని యొక్క సవివరమైన నివేదికను ఇచ్చాయి.[86] వీటిని కూడా చూడండి సాధారణం పందొమ్మిదవ శతాబ్దంలో సామ్రాజ్యవాదం అపారిశ్రామికీకరణ అభివృద్ధి యొక్క భావసంఘర్షణలు ద్వంద్వ విప్లవం యునైటెడ్ కింగ్డం యొక్క ఆర్థిక చరిత్ర విద్యుదీకరణ పారిశ్రామీకరణ సమాచార విప్లవం కాగితం కాగితపు తయారీ పూర్వ-పారిశ్రామిక సమాజం ప్రొటెస్టెంట్ శ్రమ నీతి శాస్త్రీయ విప్లవం ఇతరులు ఇస్లాం ప్రపంచంలో పారిశ్రామిక అభివృద్ధి చైనాలో పారిశ్రామిక విప్లవం పెట్రోలియం విప్లవం బర్మింగ్‌హామ్‌లో శాస్త్రీయ విజ్ఞానం మరియు ఆవిష్కరణ యునైటెడ్ స్టేట్స్ యొక్క సాంకేతిక మరియు పారిశ్రామిక చరిత్ర సూచనలు గ్రంథ సూచిక Check date values in: |date= (help) URL–wikilink conflict (help) . Reprinted by McGraw-Hill, New York and London, 1926 (LCCN); and by Lindsay Publications, Inc., Bradley, Illinois, (ISBN978-0-917914-73-7). చంబ్లిస్, విలియం J. (సంపాదకుడు), ప్రాబ్లెమ్స్ ఆఫ్ ఇండస్ట్రియల్ సొసైటీ, రీడింగ్, మసాచుసెట్స్: అడిసన్-వెస్లీ పబ్లిషింగ్ కో, డిసెంబరు 1973. ISBN 978-0-201-00958-3 గమనికలు బాహ్య లింకులు at Curlie బై క్లార్క్ నార్డినెల్లి – జీవన ప్రమాణాలు పెరిగాయా లేక తగ్గాయా అనే దానిపై చర్చ —వ్యాసాలు, వీడియో, చిత్రాలు, మరియు వాస్తవాలు డింగ్ డాంగ్ మైన్ యొక్క కౌంట్ హౌస్ చరిత్ర, కార్న్వాల్ లో రిచర్డ్ ట్రేవితిక్ అధిక పీడన ఆవిరితో తన మొదటి ప్రయోగాలను చేసాడు. వర్గం:సాంకేతికత యొక్క చరిత్ర వర్గం:పారిశ్రామిక విప్లవం వర్గం:పరిశ్రమలు వర్గం:ప్రపంచ చరిత్ర

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%AA%E0%B0%BE%E0%B0%B0%E0%B0%BF%E0%B0%B6%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%AE%E0%B0%BF%E0%B0%95%20%E0%B0%B5%E0%B0%BF%E0%B0%AA%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B0%B5%E0%B0%82

“ダン” ダニエル・ジャドソン・キャラハンの出身はどこ

ダニエル・J・キャラハン

japanese

“ダン” ダニエル・ジャドソン・キャラハン（Daniel Judson Callaghan, 1890年7月26日 - 1942年11月13日）は、アメリカ海軍の軍人、最終階級は少将。名誉勲章受章者。軍歴は二つの大戦を含むて30年に及び、その内20年間は第一次世界大戦時における船団護衛任務を含め、いくつかの艦船での勤務と陸上勤務を経験した。1938年にはフランクリン・ルーズベルト大統領によって海軍補佐官に任命され[1]、第二次世界大戦参戦後は司令官任務に戻った。1942年11月13日の第三次ソロモン海戦では巡洋艦主体の第67.4任務群を率いて戦艦を有する日本艦隊と対決し、海戦はアメリカ側の戦略的勝利に帰したがキャラハン自身は重巡洋艦サンフランシスコ (USS San Francisco, CA-38) 艦上で敵弾を浴びて戦死し、死後に名誉勲章が追贈された。 生涯 前半生 “ダン”こと、ダニエル・ジャドソン・キャラハンは1890年7月26日、カリフォルニア州サンフランシスコに商社員チャールズ・ウィリアム・キャラハンとローズ・ウィーラー・キャラハンの子として生まれる[2][3]。弟は、のちに中将に昇進し戦艦ミズーリ (USS Missouri, BB-63) 艦長時代には、艦に突入した特攻隊員に礼を尽くした（アナポリス1918年組）[4]である。キャラハン家の信仰はローマ・カトリックであった[2][3]。キャラハンは海軍兵学校（アナポリス）に進む前にに入学して1907年に卒業したが、のちに弟ウィリアムも同じコースをたどった[1]。その後はアナポリスに進み、1911年に卒業。卒業年次から「アナポリス1911年組」と呼称されたこの世代からは沖縄戦で戦艦大和と対決し損なったモートン・デヨ、潜水艦部隊を率いたロバート・H・イングリッシュ[5]、室蘭艦砲射撃を行った[6]、空母任務群を率いたジョン・W・リーヴス[7]らがおり、のちに第三次ソロモン海戦でともに戦うノーマン・スコットも同期である[注釈 1]。卒業後は少尉候補生として装甲巡洋艦カリフォルニア (USS California, ACR-6) に配属され、8インチ砲の担当となる。1921年5月21日付で少尉に任官した[8]。 1913年半ばには駆逐艦トラクスタン (USS Truxtun, DD-14) に移り、1915年5月に中尉に進級[8]。5年におよんだカリフォルニアとトラクスタンにおけるキャラハンはアルコールを避け、定期的にミサに出席するなど「良心的な船乗り」としての評判を高めた。また、砲術にも熱心に取り組み、キャラハンの上官であったジョエル・プリングルは「（キャラハンの）義務への忠実さ、的確な判断と部下の忠誠心を鼓舞する能力は、総じて効率アップにつながった。太平洋艦隊での演習のときには、キャラハンは他の艦よりも艦砲の命中率がよかった」と回想している[9]。1914年7月23日、キャラハンはメアリー・トーミーとオークランドで結婚し、翌1915年10月16日にはアラメダで息子のダニエル・ジャドソン・キャラハン・ジュニアが誕生した[9][10][11]。 しかし1915年7月にアラスカに向かっていたトラクスタンで事故が起き、キャラハンは「復水器に違う部品を取り付けた」と非難されて停職処分となり、軍法会議に出頭せざるを得なかった[8]。軍法会議の結果、原因は別の乗組員によるものでキャラハンに非はなしと評決されたもののストレスは大きく、数か月後にトラクスタンの艦長となった際には、半ば白髪になっているかのように見えた[8]。 第一次世界大戦から戦間期 1916年11月、キャラハンは防護巡洋艦ニューオーリンズ ((USS New Orleans, PG-34) に移る[9]。1917年4月にアメリカが第一次世界大戦に参戦すると、ニューオーリンズは大西洋を渡る輸送船団の護衛に任じた。キャラハンはこの任務を通じて、のちに影響を受けることとなる外科医のロス・マッキンタイアと初めて出会う。キャラハンの伝記を著した伝記作家フランシス・マーフィーによれば、キャラハンはアイルランド沖で損傷したイギリス輸送船を発見し、「4回にわたってニューオーリンズの3倍ある輸送船を曳航しようとしたものの、4回ともケーブルが切れた。艦長は曳航を断念しかけたが、キャラハンは敢然と人並み外れた能力を発揮して部下とともに作業を継続し、最終的に曳航に成功した。ニューオーリンズは48時間かけて輸送船を北アイルランドの基地まで曳航し、タグボートに引き渡した。」。[9] 大戦終結後、キャラハンはジョージタウンに2年にわたって、妻メアリーおよび息子ダニエル・ジュニアと居住した。戦間期の初めには、海軍内における人員再編成に取り組んだ[9]。家族とともにオークランドに戻った1920年10月には、戦艦アイダホ (USS Idaho, BB-42) 配属となり、砲術管制担当士官となる[9]。1923年6月にはアイダホを退艦し、一時中尉の位になったあと、1925年5月からは戦艦コロラド (USS Colorado, BB-45) 配属となる。コロラドはオセアニア巡航のついでにオーストラリアに金を輸送し、1926年にアメリカに戻った。帰国後、キャラハンは戦艦ミシシッピ (USS Mississippi, BB-41) に移って砲術長となった[9]。後年司令長官や上院議員を務めたこともあるミシシッピ艦長のトーマス・C・ハート大佐（アナポリス1897年組）は、キャラハンについて次のように語った。「私がこの将校について好意的に報告することは難しいでしょうが、彼は一般的には優れていると評価されており、砲術長としては非常に優れた士官であるとは思うので、他所の艦にも薦めることができるでしょう。」[9] ミシシッピでの勤務は1928年7月に終わり、以降2年間は海軍の検査所に務めていた。その後は合衆国艦隊司令長官の首席補佐官を務め、1931年6月には中佐に昇級した[12]。以降は、カリフォルニア大学バークレー校内の副長を経て、重巡洋艦ポートランド (USS Portland, CA-33) 配属となる[12]。1938年、時のルーズベルト大統領は主治医のマッキンタイアに、海軍補佐官としてふさわしい人物の推薦を依頼した[1]。ここでマッキンタイアは旧知のキャラハンの名前を挙げ、キャラハンは1938年7月に海軍補佐官に任命されて3年間務めた[1][12]。その間の1938年10月には大佐となった[12]。 第二次世界大戦 アメリカがいまだ第二次世界大戦に参戦していなかった1941年7月、ルーズベルトはキャラハンを重巡洋艦サンフランシスコ艦長とした[1][12]。ルーズベルト曰く、「それは、私がキャラハン大佐を海軍補佐官として手元に置き続けることができないという後悔であった。彼は多くの職務をこなし、その指揮ぶりと効率には大いに満足であった。彼はまた、政府とその他の機関との関係に起こった多くの問題に対して、真に理解をしてくれた。」[1]。キャラハンは1942年4月に少将に昇進し[12]、サンフランシスコの艦長を5月7日まで務めたあと[13]、新たに編成された南太平洋軍入りして司令官ロバート・L・ゴームレー中将（アナポリス1906年組）の参謀長となった[12][14]。 南太平洋軍は8月7日からのガダルカナル島の戦いで日本軍と対峙しており、キャラハンの仕事は、自然とガダルカナル戦に関わる作戦立案が主であった[14]。しかし、ダグラス・マッカーサー陸軍大将指揮下の南西太平洋軍の間接的な支援があったにもかかわらず戦局は一進一退で[15]、ゴームレーの支援は効果的とは言えず「ガダルカナルは奪回できない」という悲観論が出る有様であった[16]。太平洋艦隊司令長官チェスター・ニミッツ大将（アナポリス1905年組）が直接視察し、ゴームレーを焚き付けても流れはあまり変わらなかった[17]。キャラハンの同期スコットが第64.2任務群[18]を指揮して、1942年10月11日から12日の深夜に五藤存知少将の日本艦隊を追い払ったサボ島沖海戦は一時的にせよ南太平洋方面の連合軍の士気を上昇させたが[19]、日本側は間髪入れず戦艦を繰り出してヘンダーソン基地艦砲射撃（10月13日）を行った。視察したニミッツはゴームレーの解任を決定し、10月18日付で後任はウィリアム・ハルゼー中将（アナポリス1904年組）となった[20]。 ガダルカナル島をめぐる息もつかせぬ攻防で、キャラハン以下ゴームレーの幕僚も疲労困憊の極みであった。ハルゼーの副官ウィリアム・アッシュフォード少佐はゴームレーの幕僚について「睡眠不足、過労、それに一種のぼーっとした状態のままで彼らの双肩にかぶさる緊張で、あまりにも疲れ切っていた。わたしは彼らが人間の持久力の限界に達していると感じた」と回想しており、ハルゼーは幕僚を入れ替えることとした[21]。キャラハンに代わる参謀長には大佐（アナポリス1918年組）を据え、キャラハンは第67.4任務群の指揮を執ることとなった[14]。アメリカでは参謀という職務があまり歓迎されないこともあって、これは「栄転」と受け止められていた[22][23]。キャラハンの司令官就任は10月30日付で発令された[14]。キャラハンは自分の旗艦を、半年足らず前までは自分の艦であったサンフランシスコと決めたが、当時サンフランシスコはスコットの旗艦であった。しかし、キャラハンの少将昇進がスコットより早かったこともあって、スコットはサンフランシスコをキャラハンに譲って軽巡洋艦アトランタ (USS Atlanta, CL-51) に移り、副将格となった[24]。そのサンフランシスコはキャラハンが艦長だったころとさほど変わっておらず、レーダーも旧式のままであった[25]。 第三次ソロモン海戦 10月末から11月にかけては、北アフリカ戦線の第二次エル・アラメイン会戦と重なったこともあって南太平洋方面に兵力が回らず、ルーズベルトのイニシアチブがなかったら、ガダルカナル島は日本軍の手に帰していた可能性もあった[26]。新たな日本軍の攻勢が察知され、ハルゼーはキャラハンとスコットに輸送船団をガダルカナル島へ送り、任務が終われば日本艦隊との交戦を避けるため即座に撤退するよう命じた[27]。11月11日、まずスコットに率いられた輸送船団がガダルカナル島に到着して揚陸を開始し、到着を嗅ぎ付けた日本軍機の空襲を受けたが撃退した[28]。翌11月12日朝には、キャラハンが指揮する輸送船団がガダルカナル島に到着し、同じように揚陸を開始したが、相前後して偵察機が「スロット」ニュージョージア海峡を南下する阿部弘毅少将率いる日本艦隊を発見したため揚陸作業は急速に進められたものの、前日に続いて日本軍機が空襲を行い、そのうちの撃墜された1機がサンフランシスコに体当たりを行って射撃指揮装置と射撃用レーダーを破壊して能力を低下させた[29][30][31]。夕方までに輸送船団は揚陸を9割方終えて洋上に退避し、あとにはキャラハン、スコットの第67.4任務群が日本艦隊迎撃のため残っていた[29]。キャラハンはハルゼーが戦艦を後詰に繰り出してくることを知っていたため、迎撃には乗り気ではなかったが、ガダルカナル島の味方部隊を守りきる使命感がそれを上回っていた[32]。 11月12日夜、キャラハンの第67.4任務群はスコットがサボ島沖海戦で使用した隊形を借用し、前衛と後衛に駆逐艦を配して北北西の針路を進んでいた[33]。やがて軽巡洋艦ヘレナ (USS Helena, CL-50) が阿部艦隊を探知したものの、旧式レーダーしかないサンフランシスコでは何もわからないまま時が過ぎていった[34]。前衛の駆逐艦が日本側の駆逐艦夕立と春雨に至近距離で出くわして大混乱したことすら、すぐにはわからなかった[35]。間もなく、前衛の混乱を避けて左に針路をとった軽巡洋艦アトランタが阿部艦隊の戦艦、比叡および霧島の懐に飛び込む形となり、比叡はサーチライトでアトランタを照射ののち主砲の二斉射を行って艦橋を破壊し、アトランタにいるスコットや幕僚は一人を残して全員戦死した[36][37]。 キャラハンの指揮は、お世辞にもよいものではなかった。サンフランシスコは炎上中の艦船に向けて19発の命中弾を与えたが、その艦船はアトランタであり、驚いたキャラハンは射撃中止を命じたものの、何がどう間違ったのか指揮下の全艦艇に一瞬とはいえ発令してしまった[38][39]。やがてサンフランシスコは比叡と砲撃戦を演じたが、比叡の背後にいた霧島が三斉射を行って、そのうちの一発が艦橋に命中、キャラハンやサンフランシスコ艦長カッシン・ヤング大佐（アナポリス1916年組）ら任務群幕僚およびサンフランシスコ幹部はことごとく戦死した。キャラハンはアイザック・C・キッド（アナポリス1906年組）、スコットに続く、第二次世界大戦で直接戦闘により戦死した3人目の提督となった。この海戦で使命を尽くしたことが評価され、死後名誉勲章が追贈された。 サンフランシスコでは死傷者が続出し、生存者で最上位の将校であった通信担当のブルース・マッカンドレス少佐（アナポリス1932年組）が艦の指揮をキャラハンの名前において発した[40]。マッカンドレスの行為自体は、通常なら重大な違法行為として軍法会議で追及されるところであったが、マッカンドレスが作戦に直接タッチしていたこととキャラハンの戦死を日本側から秘匿する必要性があったことから特例で不問となり、マッカンドレスにも名誉勲章が授けられた[40]。第三次ソロモン海戦ではキャラハン、スコット両将が戦死して幕僚も多くが戦死したが、海戦はアメリカ側の戦略的勝利に帰した。 海戦のあとの11月19日、ハルゼーは海軍大将となった[41]。ハルゼーは両襟に大将の四つ星章を取り付けたが、三つ星章を外して外した中将の三つ星章を「わたしに新しい階級章を下さったのは、お二人の御主人たちの勇敢な行為だったのだ」との言葉を添えて[42]メアリー・トーミー・キャラハンとスコット夫人に1個ずつ贈るよう手配させた。 名誉勲章と賞賛 名誉勲章 名誉勲章感状 1942年11月12日から13日にかけての夜に、サボ島沖で突発的に起こった日本艦隊の襲来に対して、並外れた英雄的行為と明らかなる大胆不敵さを見せつけた。キャラハン少将は彼我の戦力差をものともせず、独創的かつ戦術的スキルと部隊の見事な連携策をもって強力で恐るべき日本艦隊との対決を決意し、日本艦隊に決定的な打撃と敗走を与えることに貢献した。圧倒的に優勢な敵の火力の猛攻撃を前面に浴びながら近接攻撃を敢行し、彼は旗艦艦上で戦死した。彼の発揮した勇敢なイニシアチブと感動的なリーダーシップ、および重大な危機が迫る中での賢明な予測と分析は、アメリカ海軍における任務での最高の伝統と一致している。彼はその勇敢な行為をもってわが身を捧げて国に忠誠をつくした。[12] キャラハンの戦死時、息子のダニエル・ジュニアは中尉であり、父に代わって名誉勲章を受け取った[10]。 賞賛 名誉勲章以外では、やはり第三次ソロモン海戦の戦功によりが授けられた[43][44]。フレッチャー級駆逐艦の一艦であるキャラハン (USS Callaghan, DD-792) およびキッド級ミサイル駆逐艦の2番艦キャラハン (USS Callaghan, DD-994/DDG-994) はキャラハンを記念して命名されたが、前者は1945年7月29日朝方に神風特攻隊の攻撃を受けて沈没し、神風攻撃で沈没した最後の艦艇となった[45]。何たる偶然か、沈みゆくキャラハンの救助作業にあたった艦艇のうちの一隻は、キャラハンとともに戦死したヤングを記念して命名された (USS Cassin Young, DD-793) であった[46]。 キャラハンはの行方不明者の碑に名を連ねている[47]。ロードアイランド州ニューポートにある将校研修部隊用のキャラハン・ホールは、キャラハンの栄誉をたたえて命名された[48]。カリフォルニア州ヴァレーホにある通り「アドミラル・キャラハン・レーン」もキャラハンにちなんで命名されたものであり、ゴールデン・ゲート国立保養地の一角、にあるサンフランシスコの記念碑には、キャラハンはともに戦死したサンフランシスコの乗組員とともに名前が刻まれている。 脚注 注釈 出典 参考文献 サイト This article incorporates text from the public domain Dictionary of American Naval Fighting Ships.The entry can be found . 印刷物 Text "和書" ignored (help); Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help) Text "和書" ignored (help) Text "和書" ignored (help) Text "和書" ignored (help) Text "和書" ignored (help) Text "和書" ignored (help); Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help) Text "和書" ignored (help) Text "和書" ignored (help) 外部リンク displays a summary record of Callaghan's awards for valor. Unknown parameter |deadurldate= ignored (help); Check date values in: |archivedate= (help) Unknown parameter |deadurldate= ignored (help); Check date values in: |archivedate= (help) 関連項目 第三次ソロモン海戦

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%80%E3%83%8B%E3%82%A8%E3%83%AB%E3%83%BBJ%E3%83%BB%E3%82%AD%E3%83%A3%E3%83%A9%E3%83%8F%E3%83%B3

వేప చెట్టు యొక్క శాస్త్రీయ నామం ఏమిటి?

వేప

telugu

వేపచెట్టు, వేపాకు, వేపపూత ఇలా వేపచెట్టునుండి వచ్చే ప్రతి భాగము కూడా మనిషి ఆరోగ్యంలో పాలుపంచుకుంటున్నాయి. మనిషికి కావలసిన స్వచ్ఛమైన గాలిని ఈ వేప చెట్టు అందిస్తుంది, అలాగే ఆరోగ్యం కూడా. దీనివలన ప్రాచీనకాలం నాటినుండే మనిషి వేపతో అనుసంధానమయ్యాడు. ఇంటికి వాడే ద్వారబంద్రాలు, తలుపులు, కిటికీలు, బీరువాలు, మంచాలు తదితరవస్తువలన్నింటినీ ఈ వేపచెట్టు కాండంనుండే తయారు చేసుకుని వాడుకుంటున్నాడు. అలాగే వేపాకులను కూడా వైద్యానికి ఉపయోగిస్తారు. భారతదేశంలో వేప చెట్టును సాక్షాత్తూ లక్ష్మీదేవిగా జనం పూజిస్తారు. తెలుగు సంవత్సరాది ఉగాది పండుగ రోజు వేప, బెల్లం తినాలని శాస్త్రాలు చెపుతున్నాయి. అంటే వేప, బెల్లం తినడం వల్ల మనిషి శరీరం వజ్రంలా మారుతుంది. వేప (ఆంగ్లం Neem) ఎన్నో సుగుణాలున్న చెట్టు. వేప చెట్టు వేప (లాటిన్ Azadirachta indica, syn. Melia azadirachta L., Antelaea azadirachta (L.) Adelb.) చెట్టు మహోగని కుటుంబానికి చెందినది. అజాడిరక్తకు చెందిన రెండు సంతతులలో ఒకటైన వేపకు పుట్టిళ్ళు సమ శీతోష్ణ దేశాలయిన బంగ్లాదేశ్, భారతదేశం, మ్యాన్ మార్, మరియు పాకిస్తాన్. ఇతరదేశాల్లోని పేర్ల విషయానికొస్తే వేపను అజాద్ డిరఖ్త (పర్షియ), డొగొన్ యార్లొ (నైజీరియా), మార్గోస, నీబ్ (అరబిక్), నిమ్ వృక్షము, నింబ (సంస్కృతము), వేపు, వెంపు, బేవు (కన్నడ), వెప్పం (తమిళము), ఆర్య వెప్పు (మలయాళము), భారత లైలాక్ అని పిలుస్తున్నారు. తూర్పు ఆఫ్రికాలో దీనినే మ్వారోబైని (కిస్వాహిలి) అంటారు. దీని అర్థం 'నలభై చెట్టు'. వేప నలభై వివిధ వ్యాధులను నయం చేస్తుందని చెప్తారు. స్వరూపము వేప త్వరత్వరగా పెరిగి, 15 నుంచి 20 మీటర్లు, కొన్ని సార్లు 35 నుంచి 40 మీటర్ల వరకు కూడా పెరగ గలిగే చెట్టు. ఎప్పుడూ పచ్చదనంతో కళకళలాడే వేప తీవ్రమైన క్షామ పరిస్థితుల్లో మాత్రమే చాలవరకు ఆకులను రాల్చుతుంది. దీని కొమ్మలు బాగా విస్తరించి ఉంటాయి. దట్టంగా ఉండే దీని శీర్షం గుండ్రంగా లేదంటే కోడి గుడ్డు ఆకారంలో ఉండి బాగా స్వతంత్రంగా పెరిగిన చెట్లలో 15 నుంచి 20 మీటర్ల వ్యాసం వరకు ఉంటుంది. మొత్తం మీద చూస్తే కాండము కురచగా నిటారుగ ఉండి, 1.2 మీటర్ల వ్యాసం వరకు పెరుగుతుంది. బెరడు గట్టిగా, పగుళ్ళతో లేక పొలుసులతో ఉండి, పాలిపోయిన బూడిదరంగు లేక ఎరుపుకలసిన ఊదా రంగులో ఉంటుంది. బెరడు వెనుకనుండే చెక్క (sapwood) బూడిదరంగు కలసిన తెలుపులోను ఉంటుంది. చెట్టుకు మధ్యన ఉన్న చెక్క (heartwood) గాలి తగలక ముందు ఎర్రగా ఉండి, క్రమేపి ఎరుపు కలసిన ఊదారంగులోకి మారుతుంది. వేరు వ్యవస్థలో బలమైన తల్లివేరు, బాగా అభివృద్ధిచెందే మిగిలిన వేళ్ళూ ఉంటాయి. 20-40 సెం.మీ. పొడవైన రెమ్మలు, వాటికి అటు-ఇటు 20-31 ఒక మాదిరినుండి, ముదురు ఆకుపచ్చ రంగు గల 3-8 సెం.మీ. పొడవైన ఆకులు కలిగి ఉంటుంది. ఈ రెమ్మలలో చివరి ఆకు చాలా తక్కువగా ఉంటుంది. ఆకుల తొడిమెలు చిన్నవిగా ఉంటాయి. లేత ఆకులు ఎర్రాకుపచ్చ (ఎరుపు, ఊదారంగుల మధ్య) రంగులో ఉంటాయి. ముదురు ఆకుల అంచులు నొక్కులు, నొక్కులుగా ఉంటాయి. ఈ నొక్కులు ఆకు తొడిమె నుండి కొంత దూరం తరువాత మొదలవుతాయి. ఆకులు ఈనెకు అటు-ఇటు సమానంగా ఉండవు (asymmetric) వేపతో ఉపయోగములు అనేకం వేప (లాటిన్ Azadirachta indica, syn. Melia azadirachta L., Antelaea azadirachta (L.) Adelb.) చెట్టు మహోగని కుటుంబానికి చెందినది. అజాడిరక్తకు చెందిన రెండు సంతతులలో ఒకటైన వేపకు పుట్టిళ్ళు సమ శీతోష్ణ దేశాలయిన బంగ్లాదేశ్, భారతదేశం, మ్యాన్ మార్, మరియు పాకిస్తాన్. ఇతరదేశాల్లోని పేర్ల విషయానికొస్తే వేపను అజాద్ డిరఖ్త (పర్షియ), డొగొన్ యార్లొ (నైజీరియా), మార్గోస, నీబ్ (అరబిక్), నిమ్ వృక్షము, నింబ (సంస్కృతము), వేపు, వెంపు, బేవు (కన్నడ), వెప్పం (తమిళము), ఆర్య వెప్పు (మలయాళము), భారత లైలాక్ అని పిలుస్తున్నారు. తూర్పు ఆఫ్రికాలో దీనినే మ్వారోబైని (కిస్వాహిలి) అంటారు. దీని అర్థం 'నలభై చెట్టు'. వేప నలభై వివిధ వ్యాధులను నయం చేస్తుందని చెప్తారు. స్వరూపము వేప త్వరత్వరగా పెరిగి, 15 నుంచి 20 మీటర్లు, కొన్ని సార్లు 35 నుంచి 40 మీటర్ల వరకు కూడా పెరగ గలిగే చెట్టు. ఎప్పుడూ పచ్చదనంతో కళకళలాడే వేప తీవ్రమైన క్షామ పరిస్థితుల్లో మాత్రమే చాలవరకు ఆకులను రాల్చుతుంది. దీని కొమ్మలు బాగా విస్తరించి ఉంటాయి. దట్టంగా ఉండే దీని శీర్షం గుండ్రంగా లేదంటే కోడి గుడ్డు ఆకారంలో ఉండి బాగా స్వతంత్రంగా పెరిగిన చెట్లలో 15 నుంచి 20 మీటర్ల వ్యాసం వరకు ఉంటుంది. మొత్తం మీద చూస్తే కాండము కురచగా నిటారుగ ఉండి, 1.2 మీటర్ల వ్యాసం వరకు పెరుగుతుంది. బెరడు గట్టిగా, పగుళ్ళతో లేక పొలుసులతో ఉండి, పాలిపోయిన బూడిదరంగు లేక ఎరుపుకలసిన ఊదా రంగులో ఉంటుంది. బెరడు వెనుకనుండే చెక్క (sapwood) బూడిదరంగు కలసిన తెలుపులోను ఉంటుంది. చెట్టుకు మధ్యన ఉన్న చెక్క (heartwood) గాలి తగలక ముందు ఎర్రగా ఉండి, క్రమేపి ఎరుపు కలసిన ఊదారంగులోకి మారుతుంది. వేరు వ్యవస్థలో బలమైన తల్లివేరు, బాగా అభివృద్ధిచెందే మిగిలిన వేళ్ళూ ఉంటాయి. ఉపయోగాలు దాదాపు 200 ఏళ్లపాటు జీవించే చెట్టు వేప. వేప చెట్టులోని అన్ని భాగాలు వైద్యపరంగా ఎంతో ఉపయోగపడతాయి. సర్వరోగనివారిణి వేపను ఆయుర్వేద శాస్త్రం చింతామణి, సర్వరోగ నివారిణి అని కొనియాడుతోంది. ఆయుర్వేదంలో పేర్కొన్న పిత్త- ప్రకోప లక్షణాలను నివారించడానికి వేప ఆకును ఉపయోగిస్తారు. ప్రాచీన ఆయుర్వేద గ్రంథంలో చరకుడు ఇలా చెప్పాడు.... "ఎవరైతే పగటిపూట వేప చెట్టు నీడలో విశ్రమిస్తారో వారు ఆరోగ్యవంతంగా, ఎక్కువకాలం జీవిస్తారు". ఇన్ని సుగుణాలున్న వేప చెట్టును ఇంటి ఆరోగ్య దేవతగా అభివర్ణించవచ్చు. భారతదేశంలో వేప చెట్టు నుండి వచ్చే ఎన్నో పదార్థాలను ఆయుర్వేదంలో గృహవైద్యంలో తరతరాల నుండి ఉపయోగిస్తున్నారు. వేపపువ్వు హిందువులు ఉగాది పచ్చడిలో చేదు రుచికోసం వాడతారు. వేపకొమ్మను పళ్ళు తోముకోవడానికి ఉపయోగిస్తారు. వేప నూనెను సబ్బులు, షాంపూ, క్రీమ్ లు మొదలైన సౌందర్య సాధనాలలో వాడుతున్నారు. అనేక చర్మవ్యాధులలో ముఖ్యంగా గజ్జి, మొటిమలకు పైపూతగా ఇది బాగా పనిచేస్తుంది. అమ్మవారు వంటి అంటువ్యాధులు సోకినవారిని వేపాకుల మీద పడుకోబెడతారు. వేపకాయ గుజ్జును క్రిమిసంహారిగా వ్యవసాయంలో ఉపయోగిస్తున్నారు. అన్ని కాలాల్లోనూ, అన్ని ప్రాంతాలలోనూ లభించే మహత్తరమైన ఔషధి వేప. కాలుష్యాన్ని నివారించగల వేప సౌందర్య సాధనంగానూ పనికొస్తుంది. చర్మ రోగాలు, పేగుల్లో చేరిన పురుగులు, మధుమేహం వంటి వాటికి ఇది ఔషధంగా పనిచేస్తుంది. నేటి ఆధునిక కాలంలో చాలామంది చుండ్రు సమస్యతో సతమతమవుతున్నారు. ఈ సమస్యతో బాధపడేవారు కొబ్బరి నూనెలో వేప బెరడును, ఆకులను వేసి రెట్టింపు పరిమాణం నీళ్లు చేర్చి, చిన్న సెగ మీద నీటి భాగం ఆవిరైపోయేలా మరిగించాలి. ఇలా మరిగించిన తర్వాత వచ్చిన మిశ్రమాన్ని వారానికి ఒకసారి చొప్పున తలకు పట్టించాలి. చుండ్రు సమస్యను అధిగమించవచ్చు. అంతేకాదు సాధారణ వైరల్ సంబంధ జ్వరాల్లో వేప చెక్కను కషాయంగా కాచి అరకప్పు మోతాదులో తీసుకుంటే జ్వరం తగ్గుతుంది. నులిపురుగులతో ఇబ్బందిపడేవారు చెంచాడు వేపాకు రసానికి అర చెంచా తేనె చేర్చి తీసుకోవాలి. చర్మ వ్యాధులు కలిగినవారు వేపచెక్క పొడిని త్రిఫల చూర్ణంతో కలిపి చెంచాడు మోతాదులో తీసుకోవాలి. ఆయుర్వేదిక్ ఉపయోగాలు రెండు కప్పుల నీటిలో నాలుగైదు వేపా కులు వేసి బాగా మరిగించి ముఖానికి ఆవిరి పట్టి గోరువెచ్చని నీటిలో ముఖం కడు క్కుంటూ ఉంటే ముఖం జిడ్డుతనం పోయి నిగారింపు సంతరించుకుంటుంది. మొటి మలు, మచ్చలు తగ్గుతాయి. వారానికి ఒకసారి పరగడుపున 7 నుంచి 8 వేప చిగుళ్లు నూరి ఉండ చేసి మింగి, పావుకప్పు పెరుగుసేవిస్తుంటే కడుపు, పేగు ల్లోని వివిధ రకాల క్రిములు చనిపోతాయి. వేప చిగుళ్లు, పసుపు సమంగా కలిపి మెత్తగా నూరి ఆయా భాగాల్లో లేపనం చేస్తుంటే దురదలు, దద్దుర్లు తగ్గుతాయి. మీజిల్స్‌, చికెన్‌పాక్స్‌లాంటి వైరస్‌ వ్యాధులు తగ్గుతాయి. వారానికి ఒకటి రెండుసార్లు వేప చిగు ళ్లకు రెట్టింపు చింత ఆకు కలిపి నూరి ఉండ చేసి పరగడుపున కరక్కాయ ప్రమాణంలో తీసుకుని పాలు తాగితూ పథ్యం చేస్తే కఠినమైన కామెర్ల వ్యాధి కూడా రెండు నుంచి నాలుగు వారాల్లో తగ్గుతుంది. వేపాకు, నెయ్యి సమానంగా తీసుకుని నెయ్యిలో వేపాకు నల్లగా మాడిపోయేట్లు కాచి మొత్తమంతా కాలిపి నూరి నిలువ ఉంచుకోవాలి. రోజూ రెండు సార్లు దీనిని లేపనం చేస్తుంటే వ్రణాలు, దీర్ఘకాలిక పుళ్లు, దుష్ట వ్రణాలు తగ్గుతాయి. పావు స్పూను వేపచెక్క చూర్ణంలో తగినంత పంచదార కలిపి ఉదయం, సాయంత్రం పాలతో తీసుకుంటూ ఉంటే అతిమూత్ర వ్యాధి తగ్గుతుంది. మూత్రమార్గ ఇన్‌ఫెక్షన్‌ తగ్గి మూత్రమార్గంనుంచి చీము రావడం తగ్గుతుంది. పావు స్పూను వేపచెట్టు బెరడు చూర్ణాన్ని ఒక కప్పు నీటిలో కలిపి రాత్రంతా నానించి, ఉదయం ఆ నీటిని వడబోసి స్పూను తేనె కలిపి తాగాలి. అలాగే ఉదయం నానబెట్టి సాయంత్రం తాగుతూ ఉంటే రక్త శుద్ధి జరిగి ఒంటి దురదలు, తామర, పుండ్లు, మచ్చలు, గుల్లలులాంటి వివిధ రకాల చర్మవ్యాధులు తగ్గుతాయి. వేపబంక చూర్ణాన్ని రెండుపూటలా అరస్పూను చొప్పున సేవిస్తుంటే మూత్రాశయ కండరాలు బలోపేతమై అసంకల్పిత మూత్ర విసర్జన తగ్గుతుంది. ఆయుర్వేదంలో వేపనూనె, నీరుడు విత్తుల తైలం ఒక్కొక్కటి రెండు వందల గ్రాములు తీసుకుని వేడి చేసి అందులో ఇరవై అయిదు గ్రాముల వంట కర్పూరాన్ని కరిగించి వివిధ చర్మవ్యాధుల్లో ఉపయోగిస్తారు. నింబాది తైలంగా ప్రసిద్ధి చెందిన ఈ ఆయుర్వేద ఔషధాన్ని పై పూత మందుగా కుష్టువ్యాధిలో ఎక్కువగా వాడుతారు. ఎండించిన వేపపండ్ల చూర్ణం, ఉప్పు, పొంగించిన పటిక సమంగా కలిపి దంతధావన చూర్ణంగా వాడవచ్చు. వేపపుల్లల బదులు ఈ ఔషధాన్ని ఉపయోగించడం వల్ల ఉత్తమ ప్రయోజనాలు పొందవచ్చు. అరస్పూను వేప గింజల చూర్ణాన్ని రోజూ ఉదయంపూట నీటితో సేవిస్తూ పై పూత మందుగా వేపపప్పును రెండింతలు నువ్వుల నూనెలో వేసి నల్లగా అయ్యేంత వరకూ మాడ్చి సల్లారిన తరువాత కొద్దిగా మైలుతుత్తం కలిపి నిలువ ఉంచుకుని లేపనం చేస్తుంటే మొలలు తగ్గుతాయి. ఒక వారంపాటు ఉదయం పరగడుపునే 5 వేపాలకులు, 5 మిరియాలు కలిపి నమిలి మింగితూ ఉంటే ఆ సంవత్సరమంతా వివిధ రకాల అంటువ్యాధులు రాకుండా రక్షణనిస్తుంది. ముఖ్యంగా డెంగ్యూ, చికెన్‌గున్యా వంటి వైరస్‌ వ్యాధులు తీవ్రరూపం దాల్చే తరుణంలో వాడుకో దగిన దివ్యౌష ధమిది. కాడలను తొల గించిన తాజా వేప పువ్వులను వెడ ల్పాటి పాత్రలో వేసి తగి నంత పంచదార లేదా పటికబెల్లం వేసి బాగా కలిపి ఒక గాజుపాత్రలో వేసి సూర్యరశ్మిలో ఒక నెలపాటు ఉంచితే అంతా కలిసిపోయి చక్కని ఔషధం తయారవు తుంది. వేపగుల్కందుగా పేర్కొనే ఈ ఔషధాన్ని రోజూ పరగడుపున ఒక స్పూను వంతున సేవిస్తుంటే ఎప్పుడూ జ్వరం వచ్చినట్లు ఉండటం, ముక్కులోనుంచి రక్తం కారడం, ఆకలి మందగించడం, గొంతు ఎండిపోయి నట్లు ఉండటం, రక్త దోషాలు తగ్గిపోతాయి. పొంగించిన పటిక ఒక భాగం, వేపాకులు రెండు భాగాలు కలిపి నీటితో నూరి, కంది గింజంత మాత్రలు చేసుకుని మలేరియా వ్యాధిలో జ్వరం వచ్చే సమయానికి ఒక గంట ముందు, జ్వరం తగ్గిన ఒక గంట తరువాత రెండు రెండు మాత్రల చొప్పున సేవిస్తుంటే మలేరియా తగ్గుతుంది. వేపాకు బూడిదను రసికారే పుళ్లపై చల్లితే అవి త్వరగా మానిపోతాయి. ఈ బూడిదను నెయ్యితో కలిపి రాసుకుంటూ ఉంటే సొరియాసిస్‌ అనే చర్మవ్యాధిలో సుగుణం కనిపిస్తుందని అనుభవ వైద్యం చెబుతోంది. ఔషధ ఉపయోగాలు భారతదేశంలో వేప చెట్టు నుండి వచ్చే ఎన్నో పదార్థాలను ఆయుర్వేదంలో గృహవైద్యంలో తరతరాల నుండి ఉపయోగిస్తున్నారు. వేపపువ్వు ను హిందువులు (ఆంధ్రులు, కన్నడిగులు, మహారాష్ట్రులు) ఉగాది పచ్చడిలో చేదు రుచికోసం వాడతారు. వేపకొమ్మ</b>ను పళ్ళు తోముకోవడానికి ఉపయోగిస్తారు. వేపనూనెను సబ్బులు, షాంపూ, క్రీమ్ లు మొదలైన సౌందర్య సాధనాలలో వాడుతున్నారు. అనేక చర్మవ్యాధులలో ముఖ్యంగా గజ్జి, మొటిమలకు పైపూతగా ఇది బాగా పనిచేస్తుంది. వేపనూనె ను క్రిమిసంహారిగా కూడా ఉపయోగిస్తారు. ఈ నూనెను వేపగింజల నుండి తయారు చేస్తారు. అమ్మవారు వంటి అంటువ్యాధులు సోకినవారిని వేపాకుల మీద పడుకోబెడతారు. వేపకాయ గుజ్జును క్రిమిసంహారిగా వ్యవసాయంలో ఉపయోగిస్తున్నారు. ఈ చెట్టు నుండి లభించే కలప, తక్కువ ధరలో తలుపులు, కిటికీలు తయారు చేయటానికి వాడుతారు. అనుబంధం వేపచెట్టు అంధ్రప్రదేష్ రాష్ట్రమునకు రాష్ట్ర వ్రుక్షముగా తీసుకోబడింది. వేప తెలుగు సంస్కృతిలో ఒక ముఖ్య భాగంగా ఉంది.ప్రతి సంవత్సరము తెలుగు సంవత్సరాది ఐన ఉగాది నాడు ఉగాది పచ్చడినందు వేప కచ్చితంగా ఉండవలసినదే.ప్రతి సంవత్సరము వేపకాయల కాలములో గ్రామాలలో చిన్నపిల్లలు మరియు వృద్ధులు వెపకాయలను వేరి అమ్మడం మనం చూడవచ్చు.ప్రతి రైతు తన పొలమునందు కచ్చితంగా కనీసం ఒక వేపచెట్టైనా పెంచుకుంటారు.పొలం పనిచేసి మధ్యలో వేపచెట్టు కిందే తలవాల్చి నిద్రిస్తాడు.మధ్యాహ్న సమయాన పొలం పని అయిన తరువాత వేపచెట్టు నీడలో కూర్చుని కూలీలు, రైతు, అందరు వాల్ల వల్ల చద్దిమూటలు విప్పి భోజనం చేస్తారు.కొన్ని గ్రామాలలోరచ్చ వేపచెట్టుని దైవంగా భావించి ప్రతి సుభకార్యమునందు మొదటగా వేపచెట్టునే పూజిస్తారు.ఇలా వేపచెట్టు మన సంస్కృతిలో ఒక ప్రధాన భాగమయింది. ఇవికూడా చూడండి చెట్లనుండి వచ్చే నూనెగింజలు వేపనూనె నూనె మూలాలు వర్గం:చెట్లు వర్గం:మెలియేసి వర్గం:ఔషధ మొక్కలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B5%E0%B1%87%E0%B0%AA

シカゴ・ノースショアー・アンド・ミルウォーキー鉄道の最北端の駅は何？

シカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道

japanese

シカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道（Chicago Aurora and Elgin Railroad,CA&E）、通称「ローリン・エルジン（Roarin' Elgin）」、「グレート・サードレール（Great Third Rail）」、「オーロラ・エルジン線」とは、アメリカにかつて存在したインターアーバンである。旅客輸送と貨物輸送をイリノイ州シカゴとオーロラ、バタビア、ジュネーバ、 セントチャールズそしてエルジンとの間で行っていた。この会社はさらにヒルサイドのマウントカーメル墓地とウエストチェスターへ向かう小規模な支線を保有していた。 第二次大戦後の自動車使用の増加により経営は悪化し、1957年に突如旅客営業を終了した。その後貨物輸送は1959年に休止され最終的に正式に鉄道が廃止されたのは1961年である。ほとんどの軌道敷はイリノイ・プレーリー・パス・レイル・トレイルとなった。 オーロラ・エルジン・アンド・シカゴ鉄道 起源（1899－1901） 最初のよく知られるシカゴの都心部とフォックスバレーの居住地であるオーロラを結ぼうとした試みは1891年後半のものである。このころ、オーロラやエルジンの旅客輸送は蒸気鉄道が行っていた。エルジンではミルウォーキー鉄道が、ゲネバと西シカゴでは、シカゴ・ノース・ウェスタン鉄道が、セントチャールズではシカゴ・アンド・グレート・ウェスタン鉄道が、そしてオーロラではシカゴ・バーリントン・アンド・クインシー鉄道（CB&Q）がそれぞれ旅客輸送を行っていた。しかし、電鉄線は旅客列車を遅くするような貨物列車がいなければ都市間輸送をより容易にするものと考えられていた。投資家の集団がシカゴ・アンド・オーロラ・インターアーバン鉄道を百万ドルの出資によって設立した。しかし、会社は追加の資金調達に失敗し、1893年の建設期限に間に合うことができず事実上操業を停止した。二つ目の試みは2年後にシカゴ・エルジン・アンド・オーロラ電鉄によっておこなわれた。この計画はターナー（現西シカゴ）、ホイートンそしてグレン・エリンを通るものでした。先代がそうであったように、この会社も建設に必要な資金の調達に失敗した。ほかにも1897年に法人化された組織であるデュページ・インターアーバン電鉄があったが、しかしほぼ同様の道をたどった[1]。フォックス川渓谷の町を結ぶ小規模な電鉄が1890年代に開業した。オーロラから北のカーペンターズビルまで伸びていた路面電車は利益が出ていた。この鉄道の成功は投資家たちにシカゴへ電鉄を接続させる取り組みを鼓舞した。F・マーラー、E・W・ムーア、ヘンリー・A・エヴァレット、エドワード・ディキンソン、エルマー・バレットによって率いられたグループはオーロラとエルジンからシカゴへ延びる路線を計画する独立した鉄道会社を組織した。これらの二つの会社は1899年2月24日に合併した。エバレットとムーアのグループはオハイオ州最大級の都市間鉄道会社であり、またレイクショアー電鉄をはじめとしたクリーブランド周辺のいくつかの鉄道路線を運営した経験をもっていた。これら二つの会社、オーロラ・ホイートン・アンド・シカゴ鉄道とエルジン・アンド・シカゴ鉄道は1899年2月24日に合併した[2]。 彼らの創業からちょうど一日後に創業した第もう一つのクリーブランドを拠点とするポメロイとマンデルバウムの投資家グループはオーロラ・ホイートン・アンド・シカゴ鉄道を設立した。ポメロイとマンデルバウムのグループはクリーブランドで二番目に大きいインターアーバンを運営しており、エバレットとムーアのグループと対抗することを考えていた。エバレットとムーアの企業連合とポメロイとマンデルバウムのグループとの間でが1900年または1901年に会議が開催され2社の将来像に関する話し合いが行われた。彼らは以下の合意に至った。エバレットとムーアのグループがオーロラとシカゴを結ぶ鉄道路線を建設・運営し、ポメロイとマンデルバウムのグループがフォックス川渓谷の各都市を結ぶ鉄道（最終的に統合されてオーロラ・エルジン・アンド・フォックスリバー電鉄（Aurora, Elgin and, Fox River Electric Company、AE&FRE）となった）を運営することとされた[3] 。三つめの鉄道会社であるバタビア・アンド・イースタン鉄道が、バタビアの町とオーロラ線をつなぐためにエバレットとムーアのグループにより1901年に設立された。1901年4月12日には、すべてのエバレットとムーアが設立した会社が一社に統合され、名称を「オーロラ・エルギン・アンド・シカゴ鉄道 (Aurora, Elgin & Chicago Railway Company、AE&C)」とした。軌道の建設のために300万米ドルの社債を1901年に発行した[4]。 建設(1901-1902) 1900年9月18日に建設が開始され、会社は軌道敷地の地ならしを開始した。会社は既存の鉄道との交差の許可を1902年に受け、鉄道建設におけるもっとも大きな障害の一つを緩和した。建設は次の冬に進んだ。4月には第三軌条の設置がオーロラとホイートンの間で完了した。その月の後半、メトロポリタン・ウェスト・サイド高架鉄道にシカゴの52番通り（現在のララミー通り）で接続した。会社は完成した区間に必要な建設資材を送り込むための蒸気機関車を運用した。ホイートンは本社、車庫と工場の用地として選定され、150万ドルの優先株式が1902年4月に予期しないコストを穴埋めするために発行された[5]。 会社は南バタヴィアに28-acre (11ha)の土地を購入し電力を供給する発電所を建設した。この時はまだ商業電力が利用できなかったので、会社は自ら第三軌条に電力を供給しなければならなかった。シカゴ・バーリントン・アンド・クインシー鉄道が蒸気ボイラーに必要な石炭を供給した。1902年4月11日には、ゼネラル・エレクトリックと発電所のための発電機、変圧器と変換器を供給する契約を結んだ。オーロラとウォーレンヴィルとロンバートの線路沿いにある変電所との間での電力の交換と通信を行うための電柱のネットワークを線路沿いに整備した。5番目の駅がエルジン支線のためにウェインの南東に建設された。変電所は送電線の交流電流を第三軌条で用いる低電圧の直流電流に変換した。完成後は、発電所は少なくとも三つの小さな路面電車線と複数のフォックスバレーの地域にも電力を供給した[6][7]。 クリーブランドの建設会社が路線を建設するために雇われた。第三軌条を含む三本すべての線路が従来通りのT字型のレールでバラストの上に敷設された。1マイルあたり2816本の木製の枕木が敷かれ軌間は標準軌とされた。5本に1本の枕木は第三軌条を支えるため9 feet (2.7m) の長さとされた。大部分の区間は複線とされ、シカゴゴルフクラブからオーロラの間は単線とされた。複線の道床は30 feet (9.1m) 広さがあり柵に囲まれていた。第三軌条は住民や従業員の安全のため通常は複線の内側に配置された。第三軌条は踏切で分断され、そこにできる75-foot (23m) の切れ目の間に電流を流すためにケーブルが配置された [8]。 1902年5月16日に34.5-mile (55.5km)の線路の最初の試運転が行われた。電車はオーロラの52通り駅を出発し、オーロラ・エルジン・アンド・フォックス・リバー電鉄をまたぎヨークヴィルへ南進しそれからダンディーへ北進した。経営陣はその日の夕方遅く7月1日に営業運転を開始すると発表した。その発表の後オーロラ・エルジン・アンド・フォックス・リバー電鉄はフォックスバレー地域からオーロラ・エルジン線への急行連絡輸送を申し出た。5月17日に会社はバタビアの発電所を試験しその性能にいくつかの問題点を発見した。6月に大雨があり建設は遅れ完成した道床がいくつか流出した。7月12日に開業が延期されたが、車両の生産が遅れ開業日は8月まで遅れることとなった[9]。 不十分な出資金はエバレットとムーアの企業連合に1902年に会社の株式を売却することを余儀なくさせた。会社は電話会社を設立したがベル電話会社との競争に苦しめられた。また、建設を行っていた会社の一つが倒産し、クリーブランドの信用危機に拍車をかけた。債権者は支払いを求め、そしてエバレットとムーアのグループは合計20万ドルの会社の株主を含む複数の資産を売却した。ポメロイとマンデルバウムのグループはいまだ多くの株式を保有しており、経営を主導するようになった[10]。 G.C.クルーマン車両会社は30両の車両の製造を請け負ったが、理由は不明だが失敗に終わった。1902年に10両がナイルズ車両工業に発注された。ナイルズ車両工業は多くの注文を抱えており注文を完遂することができなかったが、最初の6両を1902年7月29日に引き渡した。その車両の重量は 74,325 pounds (33,713kg) で125 horsepower (93kW) モーターを4機搭載し 36-inch (910mm) の大きさの車輪を装備していた。それらの車両は「ミニチュア・プルマン」と呼ばれ、そして52または56人が座ることができた。残りの20両はジョン・スティーブンソン車両会社に発注され、鉄道が開業した後に到着した[11][12]。 会社の最後の問題は電車を走らせる資格を持った運転士を十分な数見つけることだった。路線の営業範囲から見つけることができず、オハイオ州デイトンで16人の男性を募集せざるを得なかった。別の試運転が8月4日に52番通りからウィートンの間で行われた。ナイルズ車両製の車両が蒸気機関車に牽引され、すべての曲線が用意された車両に急すぎて曲がれないことがないことがないことを確認した。当初の計画では第三軌条で車両の誘導を行おうとしていたが、会社は送電線に関連した数多くの電気的問題を経験した。第三軌条が適切に機能するようになるまでに、碍子の故障によって250本の電柱が全焼した。最後の試運転がウィートンからエルムハーストの間で8月21日に行われた。電柱にかかわる問題が指摘されたものの、試運転は成功したものとみなされた。その後の3日間にわたってオーロラとウィートンの間で運転手が線路になれるための試運転が行われた[13]。 初期の運行 発電システムの不具合、ほぼ訓練されていない運転手たち、そして稼働できる車両が6両のみであるのにもかかわらず、シカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道のオーロラ支線は1902年8月25日に開業した。運賃は片道25セント、往復で45セントだった。ループ方面へ向かう乗客はもう5セント支払い52番通りでメトロポリタン・ウェスト・サイド高架鉄道に乗り換えなければならなかった。運行は朝5時33分に始まり夜23時33分に終了し、電車は30分毎に走っていた。始発駅は52番通りに開業し、オースティン通り(シカゴ)、オークパーク、ハーレム通り（フォレスト・パーク）、メイウッドは、ベルウッド、ウルフ・ロード（ヒルサイド）、セッカー・ロード( ヴィラ・パーク)、サウス・エルムハースト、ロンバード、グレンエリン、大学通り(ウィートン)、ウィートン、ゲーリー・ロード(ウィートン)、シカゴ・ゴルフ・グラウンド、ウォーレンヴィル、フェリー・ロード（ウォーレンヴィル）、エオラ・ジャンクション（オーロラ）、オーロラの駅が開業した[14][15]。オーロラからシカゴは片道75分かかった。ナイルズ車両会社からの最後の4両が9月5日に到着し7日後に運行開始した。当初駅に掲示された時刻表にはバタヴィア支線の運行も記載されていた。しかし、実際に運行が開始されたのは1902年の9月の最後の週であった。バタビア支線はエオラ・ジャンクションでオーロラ支線と合流していた。開業した後もバタヴィア支線の利用客は少なく、主に鉄道会社の関係者がバタヴィアの発電所に向かうのに便利な交通手段として用いられていた[16][17]。 フォックスバレーの都市や町に対して会社は利用促進のパンフレットを発行した。会社はこれらのパンフレットをオーロラまで蒸気鉄道に乗ってから電鉄線へ乗り換えたいと考えている西オーロラ住民にも送った。それらパンフレットは会社を「世界で最もすばらしい鉄道」と自慢していた。その年の年末に、会社は月当たりの収入が16500ドルを超えることを経験した。また、近隣を走るシカゴ・バーリントン・アンド・クインシー鉄道のオーロラとシカゴの間の利用客が大きく減少した[18]。 1902年12月にスティーブンソン製の20両が到着した。15両はモータを搭載し（30から58の偶数の番号）5両は搭載されなかった（101から109の奇数）。後者の5両は付随車として使うことのみが想定されていた。付随車は乗客の量によりウィートンでよく連結されたり切り離されたりした。スティーブン製の車両はナイルズ製の車両とすべての面でほぼ同じであった。これらの新車によってオーロラからシカゴまでの所要時間は1時間に短縮された。新車たちは会社により早い速度での運航を可能にした。ある列車は52番通りからオーロラまで平均 65 miles per hour (105km/h)で走行した[19]。 1903年5月26日にエルジンへの運行を開始した。ウィートンで本線から分岐した17.5-mile (28.2km)の支線で、シカゴからのフォックスバレー市内に65分で電車が到達できるようになった。開業したときに52番通りから15分ごとにオーロラゆきとエルジンゆきの電車が交互に出発するダイヤへ変更された。この時点ではすべての列車は普通列車で各駅に停車していた。会社はメンドータへの延伸を一時考えたが金融面のリスクを考え価値がないと判断した。主に列車は旅客を運んでいたが早朝は軽貨物も運搬していた。その中の著名なものは、1903年10月に<i data-parsoid='{"dsr":[7763,7780,2,2]}'>シカゴ・レコード・ヘラルド</i>と合意した同社の新聞紙を沿線の郊外への配送することである[20]。 1910年には、会社はウィートンの近くからジェノバとセントチャールズへ視線を開業させた。都市間の線路は集電方式に第三軌条方式を用いているが、これは他のインターアーバンと比べると珍しい。都市の高架鉄道や地下鉄では第三軌条が標準となっているのにもかかわらず、多くのインターアーバン鉄道はトロリーポールを架線からの集電に用いていた。会社はいくつかの併用軌道がある箇所など必要がある場所でのみ架線を用いた。 当初はシカゴ側の終着駅は52番通り駅でメトロポリタン・ウェスト・サイド高架鉄道のガーフィルドパーク高架鉄道線と共有しており乗客はここでインターアーバンと高架鉄道とを乗り換えていた。[21] 1905年4月11日にはインターアーバンは高架鉄道の線路への乗り入れを開始し直接シカゴの中心部へ乗り入れるようになった。同時にガーフィールドパーク線は52番通り駅の西へ延伸され、フォレスト・パークのデスプレーンズまでのインターアーバンの地上線に乗り入れ同区間の普通列車を置き換えた。インターアーバンの電車はシカゴ高架鉄道のループに隣接する頭端式のウェルズ・ストリート・ターミナルを終点とした[21]。インターアーバンの電車は「L」の線路を シカゴ・ラピッド・トランジット(CRT)が所有している時も、シカゴ交通局 (CTA) の時期になっても使用していた[22][23][24]。 シカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道 第一次世界大戦はAE&Cにとって厳しく、1919年に倒産してしまった。フォックス・リバーライン （フォックス川沿いに路線を展開するインターアーバン）を切り離し、1922年7月1日にトーマス・コンウェイ・ジュニア博士の管理下においてシカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道として再編成され破産状態から抜け出した。 ベルウッドからウエストチェスターに向かう支線が1920年代に建設された。CRTの高架鉄道の運行は1926年にその支線まで延伸された。「L」の会社はその支線において単独で旅客輸送を行い、またCA&Eの本線のベルウッド以東の普通列車の運行を同社のものから置き換えた[25]。 シカゴ周辺の公共交通の有力者であったサミュエル・インスルが1926年に経営権を得た。インスルと彼の会社の関係者はすでにノースショアー線とサウスショアー線を合併し施設の改良を行っていた。インスルのCA&Eに対する似たような改良の計画は世界恐慌により破棄された。インスルによる公益事業の大規模な支配が崩れるとインスルは彼の保有するCA&Eの株式を売却することを余儀なくされ、会社は1932年にもう一度倒産した。ウェストシカゴからジェノバ、セントチャールズを結ぶ路線は1937年に廃止された。 戦後の利用客の減少 1946年まで破産状態を脱することはできなかった。鉄道の低い利益、巨額の債務、資本の不足などに苦しみながらも戦時中の利益と西部の郊外地域の成長による強い旅客の基盤が会社に輸送改善を着手させることとなった。かなりの物的設備の改善を行い、そして1946年に10両の鋼製車両を調達し、さらにもう8両を最も早い時期から在籍する最も古い木造車を置き換えるために導入することを計画した。 しかし、戦後の利用客は鉄道から自動車へとシフトし、その後のCA&Eの鉄道を窮地へ追い込んだ。コングレス・ストリート高速道路（現在の アイゼンハワー高速道路）の建設計画はCA&Eの利用客をさらに減少させる原因として現れるだけでなく、その高速道路用地はCA&Eが繁華街のターミナルへ乗り入れるために必要としていたCTAのガーフィルド・パーク高架線の廃止を必要とするものだった。 高速道路の建設計画において電車の走る線路用地は中央分離帯として利用する計画だった。しかし、高速道路を5年で完成させる見積もりでは「L」の電車もインターアーバンの電車も一時的に地上の線路を走らなければならなかった。1951年にこの計画が広まったとき、CA&Eは所要時間とラッシュアワーのシカゴ西側の道路の混雑が電車のダイヤに与える影響を引用し反対した。高速道路の開業に伴い長期的に鉄道会社の収入が減るのは言うまでもなく、会社は遅れによって1年あたり100万ドル近い損失が出ると見積もった。他の長期的な懸案事項は会社の繁華街側のターミナルで、新たな中央分離帯の路線はウェルズ・ストリート・ターミナル駅へアクセスすることができなかった[26]。 妥協として、フォレスト・パークにあるデスプレーンズ通り駅まで運行を短縮する認可を得た。そこはCTAのガーフィルド・パーク線の最西端の駅で、CTAがCA&Eのウエストチェスター線で行っていた不採算の高架鉄道の運行が終了した1951年のことである。新しいフォレスト・パークのターミナルでは、乗客はCA&Eのインターアーバン電車からCTAの電車に都市部への通勤のために乗り換えた。このターミナルには二つのループ線（一つはCA&Eでもう一つはCTA）があり、旅客はインターアーバンの電車と一時的に地上を走り、おそらく最終的には中央分離帯を走る新線のコングレス線となるCTAの電車と対面乗り換えすることができた[27]。しかしながら、1953年9月20日にこの変更が行われるとCA&Eの利用客はシカゴの繁華街への直通列車を失ってしまった。この運行の短縮から数か月の間に、半分の利用客はこの路線の利用をやめ並行するシカゴ・ノース・ウェスタン鉄道の通勤列車、現在のメトラが営業するユニオンパシフィック・ウェスト線を利用するようになった[28][29]。 運行終了 ループへの直通運転を失ったことがこのインターアーバンを壊滅を壊滅に追い込んでしまった。鉄道会社の財務状況は不安定で、繁華街への運行の再開はさまざまな法律や運営上の障害に直面した。1952年になると会社はすぐに電車の代替バスの運行を模索し[30]、そしてその後の数年間に及ぶ損失の計上により1957年4月にイリノイ州通商委員会は会社に旅客輸送の廃止を認めた[31]。旅客グループや関係自治体が鉄道会社に一時的に運行を継続する命令を求めたが、法廷はそれを退け、経営者は1957年7月3日<b data-parsoid='{"dsr":[11341,11349,3,3]}'>正午</b>に突如旅客営業を終了した。そのため、CA&Eを利用していた通勤客は、帰りの電車に乗ろうとしたときはじめて帰りの足がないことに気づくことになった。貨物事業はもう2年続き、1959年6月10日に終了した。これ以降列車が走ることはなかったが、線路と車両は財産が購入させる段階に入るまで保存されていた。シカゴ・オーロラ・アンド・エルジン鉄道は1961年7月6日17時に正式に廃止になったが、これは最後の旅客電車が走ってから4年後のことである。 不動産は小規模なコングロマリットであるイリノイ州のオーロラ株式会社のものとなり線路用地やその他の資産をゆっくりと売却していった[32]。線路の用地の一部はイリノイ・プレーリー・パスという遊歩道となっている[33]。 保存 線路敷地のほとんどがイリノイ・プレーリー・パスとして残されている。さらに2つの車庫、2つの変電所併設の車庫、そして19両の車両がCA&Eからのものとしてはいまだ存在する。 イリノイ州南エルジンにあるクリントンビル変電所変電所、現在はの本部がある。 イリノイ州西シカゴのプリンス交差変電所、現在はの本部がある。 イリノイ州ヴィラ・パークにあるヴィラ・アヴェニュー車庫にはヴィラパーク歴史協会の本部がある。 イリノイ州ヴィラ・パークのアードモア車庫にはヴィラパーク商工会議所の本部がある。 イリノイ州ユニオンにあるイリノイ鉄道博物館は36、308、309、319、321、409、431、451、460を保有している。 イリノイ州南エルジンのフォックスリバー・トロリー博物館は11、20、316、317、458を保有している。 ペンシルベニア州のロックヒルファーネスにあるロックヒル・トロリー博物館は315を保有している。 アイオワ州のマウント・プレザントにあるは320を保有している。 メイン州のケネバンクポートにあるシーショア・トロリー博物館[34]は434を保有している。 コネチカット州の東ウィンザーにあるコネチカット・トロリー博物館は303を保有している。 ペンシルベニア州のスクラントンにあるエレクトリック・シティー・トロリー博物館 は453を保有している。 脚注 参考文献 More than one of |oclc= and |OCLC= specified (help) Cite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1986PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4902-2Volume1 - TrackageLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC14905944Refharv More than one of |oclc= and |OCLC= specified (help) Cite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090RefharvCite bookTitleSunset Lines: The Story of the Chicago Aurora & Elgin RailroadLast namePlachnoFirst nameLarryDate1989PublisherTransportation TrailsISBN978-0-9334-4910-7Volume2 — HistoryLocation of publicationPolo, IllinoisOCLC180587090Refharv 関連項目 インターアーバン サウスショアー線 シカゴ・ノースショアー・アンド・ミルウォーキー鉄道（ノースショアー線） 外部リンク

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%82%B7%E3%82%AB%E3%82%B4%E3%83%BB%E3%82%AA%E3%83%BC%E3%83%AD%E3%83%A9%E3%83%BB%E3%82%A2%E3%83%B3%E3%83%89%E3%83%BB%E3%82%A8%E3%83%AB%E3%82%B8%E3%83%B3%E9%89%84%E9%81%93

চেঙ্গিস খান কোন বংশের রাজা ছিলেন ?

চেঙ্গিজ খান

bengali

চেঙ্গিজ খান (মঙ্গোলীয়: Чингис Хаан আ-ধ্ব-ব: [ʧiŋgɪs χaːŋ], ), (১১৬২[1]–আগস্ট ১৮, ১২২৭) প্রধান মঙ্গোল রাজনৈতিক ও সামরিক নেতা বা মহান খান, ইতিহাসেও তিনি অন্যতম বিখ্যাত সেনাধ্যক্ষ ও সেনাপতি। জন্মসূত্রে তার নাম ছিল তেমুজিন (মঙ্গোলীয়: Тэмүжин )। তিনি মঙ্গোল গোষ্ঠীগুলোকে একত্রিত করে মঙ্গোল সাম্রাজ্যের (Екэ Монгол Улус; ১২০৬ - ১৩৬৮) গোড়াপত্তন করেন। নিকট ইতিহাসে এটিই ছিল পৃথিবীর সর্ববৃহৎ সম্রাজ্য। তিনি মঙ্গোলিয়ার বোরজিগিন বংশে জন্ম নিয়েছিলেন। এক সাধারণ গোত্রপতি থেকে নিজ নেতৃত্বগুণে বিশাল সেনাবাহিনী তৈরি করেন।যদিও বিশ্বের কিছু অঞ্চলে চেঙ্গিজ খান অতি নির্মম ও রক্তপিপাসু বিজেতা হিসেবে চিহ্নিত[2] তথাপি মঙ্গোলিয়ায় তিনি বিশিষ্ট ব্যক্তি হিসেবে সম্মানিত ও সকলের ভালোবাসার পাত্র। তাকে মঙ্গোল জাতির পিতা বলা হয়ে থাকে। একজন খান হিসেবে অধিষ্ঠিত হওয়ার পূর্বে চেঙ্গিজ পূর্ব ও মধ্য এশিয়ার অনেকগুলো যাযাবর জাতিগোষ্ঠীকে একটি সাধারণ সামাজিক পরিচয়ের অধীনে একত্রিত করেন। এই সামাজিক পরিচয়টি ছিল মঙ্গোল। বাল্যকাল ১১৫০ থেকে ১১৬০ সনের মধ্যে কোন এক সময়ে চেঙ্গিজ খান জন্মগ্রহণ করেন। বাল্যকাল কাটান ঘোড়া চালনা শিখে। মাত্র ছয় বছর বয়সে নিজ গোত্রের সাথে শিকার অভিযানে যোগ দেয়ার অনুমতি পান। নয় বছর বয়সে তার বাবাকে বিষ প্রয়োগে হত্যা করা হয় এবং তাদের পুরো পরিবারকে ঘরছাড়া করা হয়। মা'র কাছ থেকে পাওয়া শিক্ষায় তিনি পরিবারের কর্তার ভূমিকা পালন শুরু করেন। অন্যকে রক্ষা করার বিদ্যা তখনই তার রপ্ত হয় যা পরবর্তীতে কাজে লেগেছিল। রাজ্য জয় ৪০- ৫০ বছর বয়সের সময় তিনি মঙ্গোল জাতির পত্তন ঘটানোর পর বিশ্বজয়ে বের হন। প্রথমেই জিন রাজবংশকে পরাজিত করেন। চীন থেকেই তিনি যুদ্ধবিদ্যা কূটনীতির মৌলিক কিছু শিক্ষা লাভ করেন। পালাক্রমে দখল করেন পশ্চিম জিয়া, উত্তর চীনের জিন রাজবংশ, পারস্যের খোয়ারিজমীয় সম্রাজ্য এবং ইউরেশিয়ার কিছু অংশ। মঙ্গোল সাম্রাজ্য অধিকৃত স্থানগুলো হল আধুনিক: গণচীন, মঙ্গোলিয়া, রাশিয়া, আজারবাইজান, আর্মেনিয়া, জর্জিয়া, ইরাক, ইরান, তুরস্ক, কাজাখস্তান, কিরগিজিস্তান, উজবেকিস্তান, পাকিস্তান, তাজিকিস্তান, আফগানিস্তান, তুর্কমেনিস্তান, মলদোভা, দক্ষিণ কোরিয়া, উত্তর কোরিয়া এবং কুয়েত। চেঙ্গিজ খান ১২২৭ সালে মারা যাওয়ার পর তার পুত্র ও পৌত্রগণ প্রায় ১৫০ বছর ধরে মঙ্গোল সম্রাজ্যে রাজত্ব করেছিল। মন্তব্য বহিঃসংযোগ Welcome to Parts of this biography were taken from the (directory of some 250 resources) iExplore.com: BBC Radio 4 programme "In Our Time", topic was , 1 February 2007. With Peter Jackson, Professor of Medieval History at Keele University, Naomi Standen, Lecturer in Chinese History at Newcastle University, and George Lane, Lecturer in History at the School of Oriental and African Studies and presented by Melvyn Bragg. প্রাসঙ্গিক অধ্যয়ন Cable, Mildred and Francesca French. The Gobi Desert (London: Landsborough Publications, 1943). Man, John. Gobi: Tracking the Desert (London: Weidenfeld & Nicolson, 1997) hardbound; (London: Weidenfeld & Nicolson, 1998) paperbound, ; (New Haven: Yale, 1999) hardbound. Stewart, Stanley. In the Empire of Genghis Khan: A Journey among Nomads (London: Harper Collins, 2001) . Secret History of the Mongols: The Origin of Chingis Khan (expanded edition) (Boston: Cheng & Tsui Asian Culture Series, 1998) adapted by Paul Kahn, . বিষয়শ্রেণী:চেঙ্গিজ খান বিষয়শ্রেণী:১১৬২-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:১২২৭-এ মৃত্যু বিষয়শ্রেণী:মঙ্গোলিয়া বিষয়শ্রেণী:বোরজিগিন বিষয়শ্রেণী:মঙ্গোল সাম্রাজ্যের খাগান

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%99%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A6%9C%20%E0%A6%96%E0%A6%BE%E0%A6%A8

CNN ina wana habari wangapi?

Kenya

swahili

Coordinates: Jamhuri ya Kenya ni nchi iliyoko Afrika Mashariki katika ikweta, kando ya Bahari ya Hindi. Kenya imepakana na Ethiopia (kaskazini), Somalia (kaskazini mashariki), Tanzania (kusini), Uganda na Ziwa Victoria (magharibi), kisha Sudan Kusini (kaskazini magharibi). Kenya ni nchi mwanachama wa Jumuiya ya Afrika ya Mashariki na wa miundo mingine mbalimbali ya kimataifa. Mji mkuu ni Nairobi. Idadi ya watu imeongezeka sana katika miaka ya karibuni na kufikia milioni 49. Kenya ina mbuga mbalimbali wanamoishi aina elfu kadhaa za wanyama pori. Jina la nchi limetokana na mlima Kenya[4], ulio wa pili kwa urefu barani Afrika.[5][6] Jiografia na hali ya hewa Kenya ni nchi ya 47 kwa ukubwa duniani ikifuata mara Madagaska 580,367km2 (224,081sqmi) [3] ikiwa na eneo la kilomita mraba 580,367 (maili mraba 224,081). Kutoka pwani ya Bahari ya Hindi, nyanda za chini zimeinuka hadi milima ya kati. Milima hii imetenganishwa na eneo la Bonde la Ufa; sehemu tambarare yenye rutuba upande wa mashariki. Milima ya Kenya ni kati ya iliyofaulu kwa kilimo barani Afrika. Eneo hili la milima ndilo la juu zaidi nchini Kenya (na la pili kwa urefu barani Afrika): Mlima Kenya, unaofikia urefu wa mita 5,199 (futi 17,0570) 5,199m (17,057ft) na ni eneo lenye mito ya barafu. Mlima Kilimanjaro (5,895m (19,341ft)Error in convert: Ignored invalid option "disp=s" (help)) huweza kuonekana upande wa kusini, ng'ambo ya mpaka wa Kenya na Tanzania .[7] Kenya ni nchi yenye jua kali na nguo za majira ya joto huvaliwa mwaka mzima. Hata hivyo, huwa na baridi usiku na pia asubuhi na mapema. Hali ya hewa ina joto na unyevu sehemu za pwani, joto kiasi sehemu za bara na ni kame katika sehemu za kaskazini na kaskazini-mashariki mwa nchi. Hata hivyo kuna mvua nyingi kati ya Machi na Aprili, na mvua ya kadiri kati ya Oktoba na Novemba. Halijoto huwa juu zaidi miezi hii yote. Mvua ya masika hunyesha kuanzia Aprili hadi Juni. Mvua ya vuli nayo hunyesha kuanzia Oktoba hadi Desemba. Wakati mwingine mvua hii huwa nyingi na aghalabu hunyesha wakati wa alasiri na jioni. Majira ya joto jingi ni kuanzia Februari hadi Machi nayo ya baridi ni Julai hadi Agosti. Mazingira Kenya ina eneo kubwa wanapoishi wanyamapori likiwemo Masai Mara, ambapo nyumbu na wanyama wengi walanyasi hushiriki katika uhamaji kila mwaka. Uhamaji huo, hasa uhamaji wa nyumbu, hutokea Juni hadi Septemba na hushirikisha mamilioni ya wanyama. Tukio hili huwavutia sana wapigaji picha za sinema. Takribani nyumbu 250,000 huangamia kila mwaka katika uhamaji huu wa kutafuta lishe wakati wa kiangazi. Wale wanyama wakubwa watano wa Afrika wanapatikana Kenya: simba, chui, nyati, kifaru na ndovu. Wanyama wengine wengi wa pori na ndege hupatikana katika mbuga za taifa na hifadhi za wanyama hawa nchini. Mazingira ya Kenya yanatishiwa na ongezeko kubwa la idadi ya watu na athari zake. Historia Historia ya awali Mabaki ya mamba mkubwa ajabu wa zamani za Mesozoic Era, ambayo ni miaka milioni 200 iliyopita, yaligunduliwa nchini Kenya katika chimbo zilizochimbwa na wataalamu kutoka Chuo Kikuu cha Utah na Makavazi ya Kitaifa nchini Kenya miezi ya Julai hadi Agosti 2004 katika bonde la Lokitaung, karibu na Ziwa Turkana.[8] Mabaki yaliyopatikana Afrika Mashariki yaonyesha kuwa miaka milioni 20 iliyopita viumbehai mfano wa sokwe waliishi eneo hili. Uchunguzi wa juzijuzi karibu na Ziwa Turkana waonyesha kuwa viumbe aina ya Homo habilis (walioishi miaka milioni 1.8 na 2.5 iliyopita) na Homo erectus (walioishi miaka milioni 1.8 na miaka 350,000 iliyopita) huenda ndio wazazi wa watu wa kisasa homo sapiens walioishi Kenya enzi za barafu kuu kuisha barani. Katika mwaka wa 1984, uvumbuzi uliofanywa na mtafiti maarufu Richard Leakey na Kamoya Kimeu huko Ziwa Turkana ulikuwa wa mifupa ya mvulana iliyohusishwa na Homo erectus wa miaka milioni 1.6 iliyopita. Utafiti wa awali wa viumbe hawa unahusishwa na Mary Leakey na Louis Leakey, ambao ndio waliofanya uchunguzi wa mwanzo wa kiakiolojia huko Olorgesailie na Hyrax Hill. Baadaye utafiti wa Olorgesailie uliendelezwa na Glynn Isaac. Historia kabla ya ukoloni Wakushi kutoka Afrika kaskazini waliingia eneo linaloitwa Kenya miaka ya 2000 KK.[9] Wafanyabiashara wa Kiarabu walianza kuja pwani ya Kenya karne ya 1 BK. Ukaribu wa Kenya na Uarabuni kuliraisisha ukoloni, na Waarabu na Waajemi walianza kuishi eneo la pwani karne ya 8. Hata hivyo, baadhi ya walioitwa "Waarabu" katika eneo la Afrika Mashariki walikuwa machotara, Waafrika-Waarabu. Katika milenia ya kwanza, wazungumzaji wa lugha za Kinilo-Sahara na lugha za Kibantu waliingia katika eneo hili, na sasa Waniloti ni 30% ya Wakenya wote. Pwani ya Kenya imekuwa makao ya jamii ya wahunzi na jamii ya wakulima wadogo wadogo, wawindaji na wavuvi ambao walikuwa mhimili wa uchumi kwa kushirika katika kulimo, uvuvi, utengenezaji chuma, na kufanya biashara na nchi za kigeni.[9] Kuanzia karne ya 6 au karne ya 9, Kenya ilijihusisha na shughuli za ubaharia kukuza uchumi ikaanza kutengeneza meli za kuabiria kusini hadi miji mingine yenye bandari kama Kilwa na Shanga iliyo katika pwani ya Afrika Mashariki. Mombasa ulikuwa mji wenye bandari wa nchi ya Kenya kabla ya ukoloni katika Enzi ya kati. Bandari hiyo ilitumika kuendeleza biashara na miji mingine yenye bandari Afrika, Uajemi, na wafanyabiashara Waarabu, Yemeni na hata Bara Hindi.[10] Mwanabaharia Mreno Duarte Barbosa wa karne ya 15 alidai kuwa "[Mombasa] ni bandari nzuri na yenye shughuli nyingi, mashua nyingi na hata meli kubwa ajabu, ambazo zote hutoka Sofala na nyingine kutoka Cambay, Melinde na nyingine zinazoabiri hadi kisiwani Unguja."[11] Karne kadhaa kabla ya ukoloni, upwa wa Kenya wanakoishi Waswahili ulikuwa sehemu ya eneo la mashariki mwa Afrika lililofanya biashara, hasa ya watumwa na pembe za ndovu na Waarabu na Wahindi. Inasemekana kwamba kabila la Wameru lilitokana na watumwa waliotoroka utumwa Uarabuni miaka ya 1700. Mwanzoni wafanyabiashara wengi walitoka milki za Uarabuni lakini baadaye wengine wakatoka Unguja (kama Tippu Tip).[12] Kiswahili, ambayo ni lugha ya Kibantu iliyokopa misamiati ya Kiarabu, Kiajemi na mingine kutoka Mashariki ya Kati na Asia Kusini, baadaye ilikua ikawa lingua franca ya kibiashara kwa jamii mbalimbali.[9] Kwa karne nyingi, upwa wa Kenya umekuwa mwenyeji wa wafanyabiashara na wasafiri. Kati ya miji iliyopo kwenye upwa wa Kenya ni mji wa Malindi. Umebakia kuwa makazi muhimu ya Waswahili tangu karne ya 14 na wakati mmoja ulishindana na Mombasa kwa ukuu pande hizi za Afrika Mashariki. Kwa kawaida, Malindi umekuwa mji na bandari ya kirafiki kwa serikali zingine. Mwaka wa 1414, Sultani Mwarabu wa Malindi alianzisha uhusiano wa kidiplomasia na utawala wa Uchina wa Ming, wakati wa safari za mchunguzi Zheng He.[13] Katika mwaka wa 1498, utawala wa Malindi ulimkaribisha msafiri na mvumbuzi maarufu kutoka Ureno, Vasco da Gama. Chini ya ukoloni Wareno walikuwa Wazungu wa kwanza kuzuru eneo la Kenya ya sasa: Vasco da Gama alikuwa amezuru Mombasa mwaka wa 1498. Safari ya Vasco da Gama ilifaulu alipofikia huko India, na jambo hilo liliwawezesha Wareno kufanya biashara moja kwa moja na Mashariki ya Mbali kupitia bahari na hivyo kutatiza mitandao ya kibiashara ya awali ya nchi kavu na baharini kama njia za biashara ya viungo zilizotumia Ghuba la Uajemi, Bahari Nyekundu na misafara iliyofika hadi eneo la mashariki ya Mediterranea. Jamhuri ya Venisi ndiyo iliyotawala maeneo ya biashara kati ta Uropa na Asia. Baada ya njia za kawaida za nchi kavu hadi India kufungwa na Waturuki wa Ottoman, Ureno ulitarajiwa kutumia njia ya baharini iliyotumiwa kwanza na Vasco da Ghama ili kuvunja ukiritimba wa Venice. Utawala wa Wareno huko Afrika Mashariki ulijihusisha hasa na pwani iliyokaribia Mombasa. Kuwepo kwa Wareno Afrika Mashariki kulianza rasmi baada ya mwaka wa 1505, wakati manowari za Wareno, zikiongozwa na Don Francisco de Almeida, zilipokishinda Kilwa, kisiwa kilicho katika eneo ambalo sasa ni Tanzania kusini. Kuwepo kwa Wareno Afrika Mashariki kuliwawezesha kudhibiti biashara katika Bahari ya Hindi, na kulinda njia za baharini zinazounganisha Uropa na Asia. Manowari zao za kivita zilikwamisha biashara za maadui wao magharibi mwa Bahari ya Hindi na walitoza kodi juu ya bidhaa zilizosafirishwa kupitia eneo hilo kwani walitawala bandari zote na njia kuu za meli. Kujengwa kwa ngome iliyoitwa Fort Jesus Mombasa mwaka wa 1593 kulikusudiwa kuimarisha utawala wao katika eneo hilo, lakini ushawishi wao ulikatizwa na kuja kwa Waingereza, Waholanzi na Waarabu wa Omani katika eneo hilo karne ya 17. Waarabu kutoka Omani ndio waliokuwa tishio kuu la utawala wa Wareno Afrika Mashariki na waliizingira ngome ya Wareno, wakazishambulia meli zao za kivita, kisha kuwafukuza Wareno waliobaki kutoka pwani ya Kenya na Tanzania mwaka wa 1730. Kufikia wakati huo, ufalme wa Ureno haukuwa na haja na njia ya bahari ya biashara ya viungo kwani faida yake ilikuwa imepungua sana. Utawala wa Wareno ulibakia tu katika bandari na maeneo ya kusini mwa Msumbiji hadi mwaka wa 1975. Kutawaliwa kwa pwani ya Kenya na Tanzania na Waarabu kutoka Omani kuliifanya miji hii iliyojitawala hapo awali iwe chini ya uangalifu mkali wa wageni kuliko ilivyokuwa katika enzi za utawala wa Wareno. Waarabu wa Omani, kama Wareno waliowatangulia, waliweza kutawala eneo la pwani tu, si eneo la bara. Hata hivyo, kuanzishwa kwa mashamba makubwa ya mikarafuu, kuongezeka kwa biashara ya utumwa na kuhamishwa kwa makao makuu ya Waomani hadi Zanzibar mwaka wa 1839 na Seyyid Said kulisababisha Waomani kuimarisha utawala wao katika eneo hilo. Utawala wa Waarabu katika bandari kuu zote za pwani ya Afrika Mashariki uliendelea hadi Uingereza ilipoamua kumaliza biashara ya utumwa na uanzishaji wa utaratibu wa kufanya kazi kwa malipo ukaanza kushinikiza utawala wa Waomani. Kufikia mwisho wa karne ya 19, biashara ya watumwa katika bahari zote kuu ilikuwa imeharamishwa na Waingereza: Waarabu wa Omani hawakuwa na uwezo wa kupingana na jeshi la wanamaji la Uingereza lililokuwa likitekeleza amri hiyo. Waomani waliendelea kuwepo visiwani Unguja na Pemba hadi mapinduzi ya mwaka wa 1964, lakini kuwepo kwa Waarabu wa Omani nchini Kenya rasmi kulisitishwa wakati Wajerumani na Waingereza walipozidhibiti bandari zote kuu na kuanzisha mahusiano ya kibiashara na viongozi mashuhuri waliokuwa wenyeji miaka ya 1880. Hata hivyo, urithi waliouacha Afrika Mashariki ungali unaonekana kupitia kwa vizazi vyao vipatikanavyo pwani ya Kenya na ambavyo vinaona kuwa asili yao ni Oman. Vizazi hivi hata leo humiliki utajiri mwingi na ndio wenye ushawishi mkubwa wa kisiasa katika jamii za pwani ya Kenya. Hata hivyo, wanahistoria wengi hushikilia kuwa historia ya ukoloni nchini Kenya ilianza wakati Wajerumani walipoanza kutawala mali ya Sultani wa Unguja iliyo pwani mwaka wa 1885, ikifuatwa na kuja kwa kampuni ya Imperial British East Africa Company mwaka wa 1888. Uhasama wa kwanza baina ya mabepari ulikatizwa wakati Ujerumani ulipouachia Uingereza sehemu ya pwani iliyomiliki. Hii ilifuatia kujengwa kwa reli iliyounganisha Kenya na Uganda. Baadhi ya makabila ya Kenya yalipinga ujenzi huo, hasa Wanandi wakiongozwa na Orkoiyot Koitalel Arap Samoei kwa miaka kumi, kuanzia 1895 hadi 1905 – lakini hatimaye Waingereza waliijenga reli hii. Inaaminika kuwa Wanandi walikuwa kabila la kwanza kuwekwa kwenye maeneo yaliyotengewa Waafrika ili kuwazuia kutatiza ujenzi wa reli. Wakati huo Wahindi wengi wenye ujuzi waliingia nchini ili kuchangia ujenzi. Wakati wa ujenzi wa reli kupitia Hifadhi ya Taifa ya Tsavo Magharibi, Wahindi wengi na wenyeji Waafrika walivamiwa na simba wawili waliojulikana kama “wala watu wa Tsavo”. Wahindi hao na vizazi vyao baadaye walibakia nchini Kenya na kuunda kitovu cha jamii za Wahindi zijulikanayo kama Ismaili Muslim na Sikh.[14][15] Mnamo Agosti 1914, Vita vya Kwanza vya Dunia vilipoanza, magavana wa British East Africa (kama eneo hilo lilivyojulikana) na German East Africa walifikia makubaliano ili kuepusha makoloni yao machanga na uhasama. Hata hivyo, Luteni Kanali Paul von Lettow-Vorbeck alichukua mamlaka ya majeshi ya Ujerumani, akiwa na kusudi la kutwaa raslimali nyingi iwezekanavyo za Uingereza. Jeshi la Uingereza likiwa limemtenga na Ujerumani, von Lettow aliendesha kampeni iliyofaulu ya vita vya kuvizia, wakila walichopata, wakiteka bidhaa za matumizi za Uingereza, na kuepuka kushindwa. Mwishowe alisalimu amri na akajisalimisha nchini Zambia siku kumi na moja baada ya mapatano ya kusimamisha vita kutiwa sahihi mwaka wa 1918. Waingereza walitumia jeshi la Wahindi kumfukuza Lettow na walihitaji wachukuzi wengi ili kubeba vifaa vya matumizi hadi bara kwa miguu na hivyo kutatua shida kuu ya uchukuzi. Kundi la wanajeshi wachukuzi liliundwa na kuwajumuisha Waafrika 400,000, na kuchangia katika uhamasishaji wao wa muda mrefu kisiasa. Hadi mwaka wa 1920, eneo linaloitwa Kenya lilijulikana kama Himaya ya Uingereza ya Afrika Mashariki.[16] Mwaka huo, koloni la Kenya liliundwa na kupatiwa jina linalotokana na Mlima Kenya[17]Waingereza walilitamka jina hilo kama pronounced/ˈkiːnjə/(deprecated template)[18] ingawa matamshi ya wenyeji na yaliyokusudiwa katika maendelezo asili, Kenia yalikuwa ˈkɛnja.[19] Enzi ya Jomo Kenyatta kuwa rais wa Kenya miaka ya 1960-1969, matamshi ya Kiingereza, yaani /ˈkɛnjə/ yalikubalika na kutumiwa sana kwa sababu jina lake lilidumisha matamshi asilia ya wenyeji.[20] Kumbe saa ya uhuru, mwaka 1963, Jomo Kenyatta alichaguliwa kama rais wa kwanza.[21] Awali alikuwa alishika jina hili kutafakari ahadi yake ya kuikomboa nchi yake na matamshi yake ya jina lake ulisababisha katika matamshi ya Kenya katika Kiingereza kubadilisha nyuma ya makadirio ya awali uliotokea matamshi, pronounced/ˈkɛnjə/(deprecated template) Mwanzoni mwa karne ya 20, wakulima Waingereza na Wazungu wengine walituama katika nyanda za juu katika eneo la kati walikoondokea kuwa matajiri kwa kulima kahawa na chai.[22] Kufikia mwaka 1930, takribani walowezi 30,000 waliishi katika maeneo hayo na walikuwa na ushawishi mkubwa wa kisiasa kwa sababu ya uwezo wao wa kiuchumi. Maeneo hayo yalikuwa makao ya watu milioni moja wa kabila la Wakikuyu, na wengi wao hawakuwa na ithibati ya kumiliki mashamba kwa mujibu wa Waingereza (ingawa mashamba hayo yalimilikiwa na kabila hilo kabla ya Wazungu kufika), na waliishi kama wakulima wanaohamahama. Ili kuendeleza matakwa yao, walowezi waliwakataza kilimo cha kahawa na kuwalazimisha kulipa kodi ya nyumba, na maskwota walipewa mashamba madogo baada ya kuwafanyia kazi. Wakikuyu wengi walihamia mijini kwani mashamba yao hayangeweza kutosheleza mahitaji yao. Mwaka wa 1951, Horace Hector Hearne akawa mkuu wa sheria nchini Kenya (alitoka Ceylon alikoshikilia wadhifa huohuo) na alifanya kazi katika Mahakama Kuu mjini Nairobi. Alihudumu katika wadhifa huo hadi mwaka 1954 alipoteuliwa kama Hakimu wa Rufaa katika Mahakama ya Rufaa ya Afrika Magharibi. Usiku wa tarehe 5 Februari 1952, wakati Mfalme George VI alipoaga dunia, Hearne alimsindikiza Malkia Elizabeth II na mumewe Filipo mwanamfalme wa Edinburgh, kwa dhifa ya kitaifa hotelini Treetops, ambayo sasa ni kivutio maarufu cha watalii. Hapa ndipo alipouanzia umalkia.[23] Alirudi Uingereza mara moja akiandamana na Hearne. Kuanzia Oktoba 1952 mpaka Desemba 1959, Kenya ilikuwa katika hali ya hatari kufuatia uasi wa Mau Mau dhidi ya utawala wa Uingereza. Gavana aliomba na kupata msaada wa wanajeshi Waingereza na Waafrika, pamoja na King's African Rifles. Mnamo Januari 1953, Meja Jenerali Hinde aliteuliwa kuwa mkuu wa oparesheni ya kuzima uasi. Hali hii haikuimarika kwa kukosa uchunguzi, kwa hivyo Jenerali George Erskine aliteuliwa kuwa kamanda msimamizi wa majeshi ya kikoloni mnamo Mei 1953, akiungwa mkono hasa na Winston Churchill. Kutiwa mbaroni kwa Warũhiũ Itote (aka General China) tarehe 15 Januari 1954, na kuhojiwa kwake kulipelekea Waingereza kuuelewa vyema usimamizi wa Mau Mau. Oparesheni Anvil iliyoanzishwa tarehe 24 Aprili 1954 ilipangwa na jeshi kwa wiki kadhaa baada ya kukubaliwa na kamati kuu ya vita. Wakati wa oparesheni hiyo, mji wa Nairobi ulidhibitiwa na wanajeshi na wakazi wake walihojiwa huku wafuasi wa Mau Mau wakikamatwa na kupelekwa vizuizini. Mnamo Mei 1953, walinzi wa nyumbani walitambulika rasmi kama askari wa usalama. Askari hao wa nyumbani ndio waliounda kikosi cha kupambana na mikakati ya Mau Mau kwani walikuwa Waafrika waaminifu, na si majeshi ya kigeni kama Jeshi la Uingereza na King's African Rifles. Kufikia mwisho wa hali ya hatari, askari hao walikuwa wamewaua Mau Mau 4886, ambao ni asilimia 42% ya waasi wote. Kukamatwa kwa Dedan Kimathi huko Nyeri tarehe 21 Oktoba 1956 kuliashiria kushindwa kwa Mau Mau kukamaliza vita. Baada ya uhuru Utawala wa Kenyatta Waafrika walichaguliwa moja kwa moja katika bunge la uwakilishi kwa mara ya kwanza mwaka wa 1957. Licha ya Waingereza kutamani kuwakabidhi mamlaka wapinzani wasio na siasa kali ya Kiafrika, ni chama cha Kenya African National Union (KANU) kilichoongozwa na Jomo Kenyatta kilichounda serikali punde tu kabla ya Kenya kupata uhuru tarehe 12 Desemba 1963. Tarehe 12 Desemba 1964, Kenya ilipotangazwa kuwa jamhuri, Kenyatta akawa rais wa kwanza. Mwaka huohuo, jeshi la Kenya lilipigana na Vita vya Shifta dhidi ya kabila la Wasomali waliokusudia kuiona NFD imejiunga na Jamhuri ya Somalia. Mashifta walililemea jeshi la Kenya lakini baadaye walishindwa mwaka wa 1967. Kenya ilitia saini mkataba na nchi ya Ethiopia mwaka wa 1969 unaodumu mpaka leo kwa kuhofia mashambulizi kutoka kwa jeshi la Somalia lililokuwa na nguvu zaidi.[24] Eneo la NFD nchini Kenya halijaendelea kutokana na kiangazi na mafuriko. Hata hivyo, wakimbizi wafanyabiashara wa Kisomali waliotajirika wamebadilisha mtaa wa Eastleigh uliokuwa wa mabanda na kuufanya kuwa ngome ya kibiashara katika sehemu kubwa ya mashariki mwa mji wa Nairobi.[25] Utawala wa Moi Mwaka wa 1978, Kenyatta alifariki na Daniel Arap Moi akawa rais. Moi alidumisha urais kwa kuchaguliwa bila kupingwa katika chaguzi za mwaka wa 1979, 1983 (uchaguzi wa dharura) na 1988, zote zikiwa zilifanyika chini ya katiba ya chama kimoja. Uchaguzi wa 1983 ulifanyika mwaka mmoja kabla ya wakati kutokana na njama ya kupindua serikali iliyokosa kufaulu tarehe 1 Agosti 1982. Mapinduzi hayo yaliyotibuka yalipangwa na askari mwanahewa wa cheo cha chini, Bwana Hezekiah Ochuka na kuendelezwa hasa na wanahewa. Jaribio hilo lilizimwa kwa haraka na wanajeshi waaminifu wakiongozwa na Jeshi la Nchi Kavu, General Service Unit (GSU) - kikosi cha polisi wenye hadhi ya kijeshi - na baadaye polisi wa kawaida. Hata hivyo raia kadhaa walijeruhiwa na wengine kuuawa. Tukio hilo lilisababisha kuvunjwa kwa kikosi chote cha wanahewa, huku wengine wakiachishwa kazi na wengine wakishtakiwa kwenye mahakama ya kijeshi. Katika uchaguzi wa 1988 kura za mlolongo zilianzishwa, ambapo wapigakura walitakiwa kupiga foleni nyuma ya wagombea uchaguzi wanaowapenda, badala ya kutumia kura ya siri[26] Jambo hilo lilionekana kama kilele cha enzi ya ukiukaji mkubwa wa demokrasia likasababisha msukumo mkuu wa mageuzi ya kikatiba. Vipengele vilivyokuwa na utata, kikiwemo kile kilichoruhusu chama kimoja pekee cha kisiasa, vilibadilishwa miaka iliyofuata.[27] Katika uchaguzi wa kidemokrasia wa vyama vingi wa miaka ya 1992 na 1997, Daniel Arap Moi alichaguliwa tena. Utawala wa Kibaki Kulingana na katiba, mwaka 2002 Moi hakuruhusiwa kuwania urais tena, na Mwai Kibaki wa chama cha upinzani cha "National Rainbow Coalition" — NARC akachaguliwa kuwa rais. Uchaguzi huo ulitambulikana kuwa wa kidemokrasia na wachunguzi wa humu nchini na wa kimataifa na hivyo kuwa chanzo cha mageuzi makubwa ya kidemokrasia nchini Kenya. Mnamo Desemba 2002, Wakenya walifanya uchaguzi uliokuwa wa kidemokrasia na uwazi ambao kwa kiasi kikubwa uliamuliwa kuwa huru na wa haki na wachunguzi wa kimataifa. Uchaguzi wa mwaka huo ulikuwa mwanzo mpya na uliiletea Kenya mabadiliko makuu ya kisiasa yaliyowezesha chama cha Kenya African National Union (KANU), kilichokuwa kimeitawala nchi tangu uhuru, kukabidhi kwa amani mamlaka kwa chama cha National Rainbow Coalition (NARK), uliokuwa muungano wa vyama vingi. Chini ya uongozi wa Rais Mwai Kibaki, muungano wa vyama tawala ulihahidi kushughulikia ukuaji wa kiuchumi, kumaliza ufisadi, kuimarisha elimu na kuandika katiba mpya. Baadhi ya ahadi hizi zimeshatimizwa. Kuna elimu ya msingi ya bure. Mwaka wa 2007 serikali ilitangaza kuwa, kuanzia mwaka 2008 gharama ya masomo ya shule za upili itapunguzwa huku serikali ikilipia gharama zote za mafundisho. Uchaguzi wa 2007 Katika uchaguzi mkuu uliofanyika tarehe 27 Desemba 2007, Rais Kibaki wa chama cha Party of National Unity (PNU) aliwania uchaguzi dhidi ya chama kikuu cha upinzani Orange Democratic Movement (ODM). Kulingana na wachunguzi wa kimataifa, uchaguzi huo ulikumbwa na udanganyifu na hivyo kutofikia kiwango kinachokubalika kimataifa. Chama cha ODM kilisambaratika na kupoteza 8 % ya kura zake kwa chama kipya cha Orange Democratic Movement-Kenya (ODM) - kikiongozwa na Kalonzo Musyoka. Kinyang’anyiro kilikuwa kikali kati ya mgombea wa ODM, Raila Odinga na Kibaki wa PNU. Kuhesabiwa kwa kura na Tume ya Uchaguzi ya Kenya kulionyesha Raila akiongoza kwa kura chache na baadaye kwa kura nyingi. Hata hivyo, kura zilipoendelea kuhesabiwa na Tume ya Uchaguzi, Kibaki alimkaribia mpinzani wake kwa kura, kisha akamshinda. Matokeo hayo yalisababisha maandamano na kulaumiwa kwa Tume ya Uchaguzi ya Kenya kwa kumpendelea Kibaki,hivyo Oginga akajitangaza “rais wa watu” na kutaka kura zihesabiwe tena.[28] Maandamano hayo yalibadilika kuwa ghasia zilizosababisha kuharibiwa kwa mali.[29].[30] Viongozi mashuhuri wa Afrika, wakiongozwa na aliyekuwa katibu mkuu wa Umoja wa Mataifa Kofi Annan walisuluhisha mzozo huo wa kisiasa. Kundi la Annan liliungwa mkono na Umoja wa Mataifa, Jumuia ya Ulaya, Muungano wa Nchi za Afrika, Serikali ya Marekani na nchi nyingine maarufu ulimwenguni kote. Kwa habari zaidi rejelea Ghasia nchini Kenya (2007-2008). Annan aliomba usaidizi kwa kamati yake ya upatanishi kutoka kwa shirika la kushughulikia mizozo la Uswisi lijulikanalo kama Kituo cha Mazungumzo ya Kihisani yaani Centre for Humanitarian Dialogue. Serikali ya muungano Tarehe 12 Februari 2008 Kibaki na Odinga walitia sahihi mkataba wa kuunda serikali ya muungano ambapo Odinga angekuwa waziri mkuu wa pili nchini Kenya. Kulingana na mkataba huo, rais angeteua baraza la mawaziri kutoka pande zote mbili za PNU na ODM kulingana na wingi wa wabunge wa kila chama bungeni. Mkataba huo ulieleza kuwa baraza la mawaziri litajumuisha Makamu wa Rais na manaibu wawili wa Waziri Mkuu. Baada ya majadiliano bungeni ilipitishwa kuwa muungano huo utadumu hadi mwisho wa kipindi cha bunge, ama chama kimoja kikijitoa kwenye muungano kabla ya kipindi cha bunge kuisha. Wadhifa huo mpya wa waziri mkuu utakuwa na nguvu na mamlaka kuratibu na kusimamia shughuli za serikali. Vilevile itaongozwa na mbunge aliyechaguliwa ambaye pia atakuwa kiongozi wa chama au muungano wa vyama wenye idadi kubwa ya wabunge bungeni. Ulimwengu ulimshuhudia Annan na kamati yake iliyoungwa mkono na Umoja wa Mataifa na mwenye kiti wa muungano wa nchi za Afrika Jakaya Kikwete, walipowaleta pamoja wapinzani hawa sugu kwenye sherehe za kutia sahihi mkataba huu. Sherehe hizi zilionyeshwa moja kwa moja kwenya televisheni ya kitaifa kutoka kiingilio cha Jumba la Harambee mjini Nairobi. Wawakilishi wa PNU na ODM walianza majadiliano ya kina kuhusu ugavi wa mamlaka tarehe 29 Februari 2008.[31] Wabunge wa Kenya, kwa pamoja, waliidhinisha mkataba wa ugawaji mamlaka tarehe 18 mwezi wa Machi 2008 ili kuiokoa Kenya iliyoaminika kama mojawapo ya nchi thabiti na iliyoendelea barani Afrika. Mkataba huu uliunganisha PNU iliyoongozwa na Kibaki na ODM ya Odinga kisha kupelekea kuundwa kwa serikali ya muungano, vyama vyote viwili vikiwa na mamlaka sawa.[32] Tarehe 13 Aprili 2008, Rais Kibaki aliitangaza baraza la mawaziri 41 wa serikali hii ya muungano ikijumuisha waziri mkuu na makamu wake wawili. Baraza hili lilijumuisha pia manaibu wa mawaziri 50 na lilitawazwa katika Ikulu ya Nairobi tarehe 17 Aprili 2008 huku Kofi Annan na viongozi wengine mashuhuri wakishuhudia. Tarehe 4 Novemba 2008 ilitangazwa kuwa sikukuu ya kitaifa kusherehekea ushindi wa Barack Obama, ambaye baba yake alikuwa Mkenya, kama rais wa Marekani. Katika sehemu za mashambani, kama wilayani Kisii, visa vya kuchoma watu wakidaiwa kuwa wachawi vinaongezeka.[33] Waathiriwa hasa ni wanawake wakongwe. Mnamo Mei 2008, watu 11 waliuwa na nyumba 30 kuchomwa.[34] Siasa Kenya ni jamhuri ya kidemokrasia ya kiuwakilishi inayoongozwa na rais, ambaye ndiye mkuu wa taifa na kiongozi wa serikali, na yenye mfumo wa vyama vingi. Serikali ndiyo yenye mamlaka ya juu. Utungaji wa sheria ni jukumu la serikali na la bunge la taifa. Idara ya Mahakama ni huru, na imejitenga na serikali kuu na bunge. Hata hivyo, kulikuwa na kutoridhika kwingi, hasa katika enzi ya rais mstaafu Daniel Arap Moi, kuwa serikali iliingilia sana shughuli za mahakama. Kenya imedumisha uthabiti wa kutosha licha ya mabadiliko katika mifumo yake ya kisiasa na michafuko katika nchi kadhaa jirani. Bunge la mseto wa vyama vingi la 1997 lilianzisha mageuzi yaliyobadilisha sheria za kikoloni zenye dhuluma zilizotumika kuuzuia uhuru wa kuongea na kutangamana. Jambo hilo liliimarisha uhuru wa umma na kuchangia kiasi kuaminika kwa uchaguzi wa Desemba 1997. Kaunti na tarafa Kenya ina kaunti 47, kila moja ikiongozwa na Mkuu wa Kaunti anayechaguliwa na watu ambao wanaishi kwenye hiyo kaunti. Serikali za mitaa huendelezwa kupitia mabaraza ya miji. Maeneo mengi ya mijini huwa ni mji, manisipaa au baraza la mji. Serikali za mitaa katika maeneo ya mashambani huitwa serikali za wilaya. Madiwani wa mitaa hii huchaguliwa katika uchaguzi wa madiwani unaofanywa wakati mmoja na uchaguzi mkuu. Maeneo ya uwakilishi bungeni yamegawanywa kwa sababu ya upigaji kura. Kuna maeneobunge 210 nchini Kenya.[35] Idadi ya watu katika miji muhimu Watu Kenya ni nchi yenye makabila mengi tofautitofauti, hasa ya Kibantu (67%) na ya Kiniloti (). Wakenya wengi huzungumza lugha mbili, Kiingereza na Kiswahili, na asilimia kubwa pia huzungumza lugha mama ya kabila lao. Makundi ya makabila ni kama ifuatavyo: Wakikuyu 22%, Waluyia 14%, Wajaluo 13%, Wakalenjin 12%, Wakamba 11%, Wakisii 6%, Wameru 6%, makabila mengine ya Kiafrika 15%, wasio Waafrika (Wahindi, Waingereza na Waarabu) 1% [3] Kila kundi au kabila lina lugha yake na Kiswahili hutumika kama chombo cha kuwasiliana miongoni mwa makabila tofauti. Dini Upande wa dini, idadi kubwa ya Wakenya ni Wakristo: kulingana na sensa ya mwaka 2009, asilimia 82.5 ya wakazi wa Kenya walikuwa Wakristo (asilimia 47.4 ni Waprotestanti, asilimia 23.3 ni Wakatoliki, asilimia 11.8 ni Wakristo wa madhehebu mengine mbalimbali, wakiwemo Waorthodoksi 621,200), asilimia 11.1 ni Waislamu, asilimia 1.6 ni wafuasi wa dini asilia za Kiafrika, asilimia 1.7 ni wa makundi mengine ya dini (kuna Wahindu takribani 300,000, ambao wameingiliana vyema na Wakenya wengine na huchangia pakubwa uchumi wa nchi), na asilimia 2.4 wanadai hawana uhusiano na dini yoyote ile.[36] Asilimia 60 ya idadi ya Waislamu huishi katika Mkoa wa Pwani, wakiwa asilimia 50 ya jumla ya wakazi wa pale. Wengi wa wanaoishi sehemu ya magharibi mkoani Pwani ni Wakristo. Eneo la kaskazini la Mkoa wa Mashariki ni makazi ya asilimia 10 ya jumla ya Waislamu nchini; hii ndiyo dini ya wakazi wengi wa hapa, na mbali na idadi ndogo ya Wasomali wanaoishi Nairobi, idadi kubwa ya Wakenya wengine ni Wakristo.[37] Utamaduni Kenya ni nchi yenye tamaduni anuwai. Tamaduni zinazotambulika ni pamoja na Waswahili walio katika eneo la pwani, jamii za wafugaji katika eneo la kaskazini na jamii nyingine mbalimbali katika maeneo ya kati na magharibi. Wajaluo wa Kenya ni wazawa wa jamii za wakulima na wafugaji walioishi magharibi mwa Kenya kabla ya ukoloni. Inafahamika kwamba asili ya Wajaluo na makabila mengine ya Waniloti ni kaskazini mwa Kenya, pengine maeneo ya Sudan Kusini ya sasa. Waniloti, kama wanavyoitwa, ni kikundi cha kianthropolojia kilichotoka maeneo ya kaskazini mashariki mwa Afrika. Pengine walihamia kusini kutokana na vita vilivyosababishwa na ukuaji wa Kush na Misri. Waniloti nchini Kenya ni Wajaluo, Waturkana, Wakalenjin na Wamasai. Hili linadhihirika kutokana na kuwepo kwa lahaja zinazofanana kati ya makabila fulani nchini Sudan Kusini leo. Makabila haya ni pamoja na Akoli na Lwo (si sawa na Luo) wanaoishi katika eneo la Darfur. Kuna makabila mengine ya Waniloti yanayoishi nchini Uganda na Tanzania. Hii hasa ni kwa sababu ya Wajaluo kuvutiwa na Ziwa Victoria, ambako wanapatikana katika nchi hizi tatu (Uganda, Tanzania na Kenya). Nchini Uganda, wanajulikana kwa kuanzisha himaya ya Waganda na ya himaya ya Watoro. Wajaluo nchini Kenya walipigana vita na majirani wao, hasa Wakalenjin, ili kulidhibiti ziwa hilo. Leo hii, utamaduni wa Wamaasai unajulikana sana kwa kuangaziwa vilivyo na utalii, hata hivyo Wamaasai ni asilimia ndogo ya idadi ya Wakenya kwa jumla. Wamaasai wanatambulika kwa kujipamba sehemu ya juu ya mwili na kwa vito. Kenya ina utajiri mwingi wa muziki, vituo vya runinga na maonyesho ya sanaa. Elimu Mfumo wa elimu nchini Kenya unajumuisha elimu ya chekechea, ya msingi, ya sekondari na ya vyuo. Elimu ya watoto wadogo aghalabu huchukua miaka mitatu, ya msingi miaka minane, sekondari minne na chuo kikuu miaka minne au sita kwa kutegemea kozi. Shule za chekechea, ambazo ni za watoto wa umri wa miaka mitatu hadi mitano, ni sehemu muhimu ya mfumo huu wa elimu na ni kigezo muhimu kabla ya kusajiliwa katika darasa la kwanza (Gredi ya Kwanza). Mwishoni mwa elimu ya msingi wanafunzi hufanya mtihani wa Cheti cha Kuhitimu Masomo ya Msingi Kenya (KCPE), ambao huamua watakaojiunga na shule ya sekondari au vyuo vya ufundi. Umri wa shule ya msingi ni miaka 6/7 hadi 13/14. Wale wanaojiunga na shule ya upili hufanya mtihani wa taifa mwishoni mwa kidato cha nne - Mtihani wa Cheti cha Kuhitimu Masomo ya Shule ya Upili Kenya (KCSE), ambao huamua watakaojiunga na vyuo vikuu, vyuo vya taatuma nyinginezo au kuajiriwa. Baraza Kuu la Usajili (JAB) ndilo lenye jukumu la kuwachagua wanafunzi watakaojiunga na vyuo vikuu vya umma. Mbali na shule za umma, kuna shule nyingi za binafsi nchini, hasa katika sehemu za miji. Vilevile, kuna shule kadhaa za kimataifa zinazofundisha mifumo mbalimbali ya elimu ya ng'ambo. Historia ya elimu Mfumo wa kwanza wa elimu nchini Kenya baada ya uhuru uliletwa na wakoloni Waingereza. Baada ya Kenya kupata uhuru tarehe 12 Desemba 1963, Tume ya Ominde iliundwa ili kuleta mabadiliko ya kielimu ambayo yangeakisi matarajio ya taifa huru la Kenya. Tume hii ilimulika maswala ya usawa na umoja, ambayo yalikuwa maswala muhimu wakati huo. Mabadiliko ya kilichofundishwa katika historia na geografia yalifanywa ili kuakisi umoja wa kitaifa. Kati ya 1964 na 1985, mfumo wa 7-4-2-3 ulifuatwa (miaka saba masomo ya msingi, miaka minne sekondari ya daraja la chini, miaka miwili sekondari ya daraja la juu, na miaka mitatu masomo ya chuo kikuu). Shule zote zilifuata mtaala mmoja. Mwaka wa 1981, kamati iliyoteuliwa na rais kuratibu namna ya kuanzisha chuo kikuu cha pili nchini Kenya na pia kwa jumla kuubadilisha mfumo wa elimu ilianza kazi yake. Kamati hii ilipendekeza kuwa mfumo ule wa 7-4-2-3 ubadilishwe kuwa mfumo wa 8-4-4 (miaka minane shule ya msingi, miaka minne shule ya upili, miaka minne ya elimu ya chuo kikuu). Jedwali lililo katika Elimu ya Sasa Nchini Kenya linaonyesha muundo wa mfumo wa 8-4-4. Ingawa mfumo wa 7-4-2-3 kinadharia ulifikia kikomo mfumo wa 8-4-4 ulipoanzishwa mwaka wa 1985, kundi la mwisho la mfumo huo wa awali lilihitimu kutoka vyuo vikuu vya Kenya mwaka wa 1992. Elimu nchini Kenya sasa Mfumo wa sasa wa 8-4-4 ilizinduliwa Januari 1985. Ulitilia mkazo masomo ya kiufundi kwa matarajio kuwa, muundo huu mpya utawawezesha wanaoacha shule katika viwango mbalimbali aidha kujiajiri wenyewe au kupata ajira katika sekta ya juakali. Mnamo Januari 2003, Serikali ya Kenya ilitangaza kuanzishwa kwa masomo ya shule za msingi bila malipo. Hili lilipelekea kuongezeka kwa wanafunzi waliojiunga na shule za msingi kwa asilimia 70%. Hata hivyo, idadi ya waliojiunga na shule za upili na vyuo haikuongezeka sana kwa sababu malipo bado yalihitajika ili kuhudhuria masomo. Mtihani wa kuhitimu cheti cha masomo ya msingi nchini Kenya (KCPE) hufanywa katika darasa la nane. Matokeo ya mtihani huu huhitajika ili kusajiliwa katika shule ya upili. Mtihani wa kuhitimu cheti cha masomo ya shule ya upili nchini Kenya (K.C.S.E.) hufanywa katika kidato cha nne. Wanafunzi hufanya mtihani katika masomo nane. Mfumo wa kutuza Gredi za KCSE Gredi ya wastani hutegemea jinsi mwanafunzi hupita masomo haya nane. Endapo mtahiniwa atafanya zaidi ya masomo manane, gredi ya wastani itategemea masomo manane ya kwanza anayopita vyema zaidi. Kujiunga na chuo kikuu hutegemea masomo manane yanayopitwa zaidi na jinsi masomo fulani yamepitwa kutegemea kozi ya shahada fulani. Kwa mfano: Jumla ya pointi ni 81. Gredi ya wastani ni 81 na ukiigawa mara 8, ni sawa na 10.1 (hii ni karibu sawa na pointi10.0) ambayo ni B+ kwa mujibu wa mfumo wa gredi. Mwanafunzi apataye gredi kama hii hufaulu kujiunga na mojawapo ya vyuo vya umma kwa kupata gredi nzuri. Taasisi za mafunzo, vitivo na idara huamua mahitaji ya kimsingi ya kujiunga navyo. Wanafunzi wanaopata gredi ya C+ hufaulu kusomea kozi ya shahada fulani katika chuo kikuu. Kwa sababu ya ushindani mkubwa na nafasi chache katika vyuo vikuu, wale wanaopata gredi ya B na wakati mwingine B- na zaidi huchukuliwa kusomea shahada mbalimbali katika vyuo vya umma na hufaidi kwa kulipa karo iliyotolewa ruzuku na serikali. Wale wengine hujiunga na vyuo vikuu vya kibinafsi au na vyuo vya kati. Jambo la kushangaza ni kuwa wanafunzi wanaojiunga na vyuo vikuu vya umma kupitia J.A.B. hutegemea jumla ya nafasi za kulala zinazopatikana katika vyuo vyote vya umma. Hata hivyo wanaokosa nafasi hizi, ingawa walipata gredi za chini zaidi za kujiunga na vyuo vikuu C+ au C, wakiwa na cheti cha diploma fulani husajiliwa kupitia mpango wa kujilipia karo katika vyuo vikuu (Module II) ikiwa wanaweza kujilipia karo yote ya kozi husika. Jambo hili limezua mjadala mkali huku watu wakiuliza sababu na uadilifu wa kuwafungia nje wanafunzi waliofaulu kujiunga na vyuo vya umma kisha kuwasajili wanaotoka kwa familia zenye uwezo wa kifedha. Ukosoaji Mfumo wa elimu wa Kenya 8-4-4 umepitia mengi magumu katika kipindi kirefu ulichodumu. Punde tu baada ya kufuzu kwa kundi la kwanza la wanafunzi wa mfumo huu mwaka wa 1989, wananchi wengi walijitokeza kuilaumu na kuihukumu serikali kwa kuuanzisha mfumo huu". Wakosoaji hawa walidai kuwa waliohitimu walikuwa hawajaandaliwa vyema na hawangeweza kushindana na wenzao kutoka sehemu nyingine za ulimwengu. Wengine walihoji kuwa waliofuzu kupitia kwa mfumo huu walikuwa aidha wachanga sana au hawajaandaliwa vyema kwa nafasi za kazi zilizokuweko. Serikali haikusikiza haya yote pengine kwa sababu uwezekano wa kuubadilisha na kuuunda upya kungeigharimu pesa nyingi. Hata hivyo, kwa miaka mingi waliofuzu wamewaaibisha walioupinga kwa kufualu katika vyuo vya nchini na ng’ambo. Kwa hakika kuhama kwa wasomi na wafanyakazi wa afya hadi nchi zilizoendelea ni dhihirisho tosha la hali hii. Wengi waliofuzu kupitia kwa mfumo huu wamefaulu katika vyuo vikuu vya ng’ambo. Mkazo uliotiliwa masomo ya ufundi umefifia na mabadiliko ya hivi juzi katika mtaala yanasisitiza teknolojia ya ubadilishanaji habari, sayansi, hesabu na lugha. Kwa vyovyote vile, kazi ya kiakademia na kusisitizwa kwa kupita mitihani iliyoandikwa hakujaacha nafasi kwa useremala, uashi, upishi na mafunzo mengine ya ufundi. Michezo Kenya hushiriki katika michezo mbalimbali ikiwemo kriketi, mbio za magari, soka, raga na ngumi. Lakini nchi hii inajulikana hasa kwa kutawala katika mbio za masafa ya kadiri na mbio za masafa marefu. Kenya, kwa muda mrefu, imetoa mabingwa wa Olimpiki na michezo ya Jumuia ya Madola katika nyanja mbalimbali, hasa katika mbio za mita 800, mita 1,500, mita 3,000 kuruka viunzi na maji, mita 5,000, mita 10,000 na mbio za masafa marefu. Wanariadha wa Kenya (hasa wa kabila ya Wakalenjin) wanaendelea kutawala mbio za masafa ulimwenguni, ingawa ushindani kutoka nchi ya Morocco na Ethiopia umepunguza umaarufu huu. Wanariadha wa Kenya wanaosifika sana ni pamoja na mshindi mara-nne wa mbio za masafa marefu za Boston kwa wanawake na mshindi mara-mbili wa mbio za dunia Catherine Ndereba, aliyeshikilia rekodi ya awali ya mbio za dunia Paul Tergat, na John Ngugi. Wakati wa michezo ya Olimpiki ya Beijing Kenya ilishinda medali 6 za dhahabu, 4 za fedha, 4 za shaba na kulifanya taifa lililofaulu sana barani Afrika katika michezo ya Olimpiki ya mwaka 2008. Wanariadha wapya walitambulikana, kama Pamela Jelimo, mshindi wa medali ya dhahabu katika mbio za mita 800 kwa wanawake aliyejitahidi na kushinda tuzo la Golden League, na Samuel Wajiru aliyeshinda mbio za masafa marefu kwa wanaume. Bingwa mstaafu wa mbio za Olimpiki na za Jumuia ya Madola, Kipchoge Keino, alisaidia kuanza ubingwa wa mbio za masafa marefu miaka ya 1970 akafuatwa na bingwa wa michezo ya Jumuia ya Madola, Henry Rono, aliyeshikilia rekodi kadhaa za dunia. Hivi majuzi, kumekuwa na mzozo wa wanariadha wa Kenya waliosaliti nchi yao na kuwakilisha nchi nyingine, hasa Bahrain na Qatar.[38] Wizara ya michezo ya Kenya imejaribu kuzuia usaliti huu, lakini umeendelea tu, Bernard Lagat akiwa wa mwisho, akichagua kuiwakilisha Marekani.[38] Usaliti huu, kwingi unatokana na sababu za kiuchumi au kifedha ingawa pia wanariadha wazuri wasioweza kufaulu katika timu nzuri ya taifa huona ni rahisi kufaulu kwa kukimbilia nchi nyingine. Kenya pia imetawala voliboli ya wanawake hapa Afrika, huku vilabu na timu ya taifa ikishinda mashindano kadhaa barani Afrika katika mwongo uliopita. Timu ya wanawake pia imeshiriki katika michezo ya Olimpiki na Mashindano ya Ulimwengu ingawa haijafaulu vilivyo. Mchezo wa kriketi ni maarufu na pia ni mchezo wa timu ambao umefaulu sana. Kenya imeshiriki katika Kombe la Dunia la Kriketi tangu mwaka 1996. Timu hii ilishinda baadhi ya timu maarufu ulimwenguni na kufikia semifainali katika mchuano wa mwaka 2003. Walishinda ligi ya kriketi ya dunia daraja la 1 iliyofanyika Nairobi kwa mara ya kwanza, kisha wakashiriki katika mchuano wa ulimwengu wa T20. Nahodha wa sasa wa timu ni Collins Obuya. Kenya imejiundia jina katika muungano wa raga. Mchezo huo ni maarufu nchini hasa kwa sababu ya mchuano wa kila mwaka wa Safari Sevens. Timu ya Kenya ya raga ya wachezaji saba kila upande ilikuwa nambari ya 9 katika michezo ya dunia ya wachezaji saba IRB katika msimu wa mwaka 2006. Kenya ilikuwa bingwa wa soka katika eneo hili lakini ubingwa huu umefifia kutokana na kutoelewana kwa maafisa wa Kamati ya Soka Nchini.[39] Mizozo hii ilipelekea Kenya kupigwa marufuku na FIFA, lakini marufuku hii iliondolewa mnamo Machi 2007. Kwa upande wa mbio za magari, Kenya ndio waandalizi wa mbio za magari maarufu za Safari Rally zinazotambulika kuwa ngumu zaidi ulimwenguni,[40] na ambazo ni sehemu ya Bingwa wa Mbio za Magari kwa miaka mingi hadi kuondolewa kwake baada ya mbio za 2002 kwa sababu ya matatizo ya kifedha. Baadhi ya madereva maarufu wa mbio za magari ulimwenguni walioshiriki na kushinda mbio hizi ni Bjorn Waldegard, Hannu Mokkola, Tommi Makinen, Shekhar Mehta, Carlos Sainz na Colin McRae. Ingawa mbio hizi bado huendelea kila mwaka kama sehemu ya kutafuta Bingwa wa Mbio za Magari Afrika, waandalizi wanatarajia kuruhusiwa kujiunga tena na Ubingwa wa Magari Ulimwenguni katika miaka michache ijayo. Fasihi Ngugi wa Thiong'o ni mmoja wa waandishi maarufu wa Kenya. Kitabu chake, en:Weep Not, Child ni ufafanuzi wa maisha yalivyokuwa Waingereza walipoitwaa Kenya. Hii ni hadithi kuhusu athari za Mau Mau katika maisha ya Wakenya weusi. Kinavyochanganya maudhui - ukoloni, elimu, na mapenzi - kunakifanya kuwa kimojawapo kati ya vitabu bora vya hadithi barani Afrika. Kitabu cha hadithi cha M. G. Vassanji The In-Between World of Vikram Lall kilishinda tuzo la Giller Prize mwaka 2003. Hii ni hadithi ya kubuni ya Mkenya mwenye asili ya Kihindi na familia yake wavyojizatiti na mabadiliko ya kisiasa wakati wa ukoloni na baada ya ukoloni nchini Kenya. Kuanzia mwaka wa 2003, jarida la fasihi Kwani? limekuwa likichapisha fasihi ya kisasa ya Kenya. Uchumi Baada ya uhuru, Kenya iliendeleza ukuaji wa kiuchumi haraka kupitia kwa uwekezaji wa umma, kuhimiza uzalishaji wa kilimo, na kushawishi uwekezaji wa watu binafsi na wageni katika viwanda. Pato la taifa lilikua kwa asilimia 6.6 kuanzia 1963 hadi 1973. Uzalishaji wa kilimo ulikua kwa asilimia 4.7 kila mwaka kwa kipindi hicho ukiwa umechochewa na ugawaji upya wa mashamba, kuanzishwa kwa kilimo cha mimea iliyoimarishwa, na kuanzisha mashamba mapya. Hata hivyo, kati ya 1974 na 1993 ukuaji wa uchumi wa Kenya ulipungua. Kupungua kwa kilimo kulisababishwa na sera za kilimo zisizofaa, mikopo isiyotosha na vikwazo visiyofaa vya biashara ya kimataifa. Mnamo mwaka wa 1993, Serikali ya Kenya ilianzisha mpango mkuu wa kuimarisha uchumi na kuufanya huru. Waziri mpya wa fedha na gavana mpya wa Benki Kuu ya Kenya walianza mikakati iliyofuatana kuimarisha uchumi kwa usaidizi wa Benki ya Dunia na Shirika la Fedha la Kimataifa). Kama sehemu ya mpango huu, serikali iliondoa usimamizi wa bei za bidhaa, leseni za uagizaji na uthibiti wa ubadilishaji fedha, kubinafsisha kampuni nyingi zilizomilikiwa na umma, kupunguza idadi ya wafanyi kazi wa serikali na kuanzisha sera madhubuti za kulinda fedha. Kuanzia mwaka wa 1994 hadi 1996 ukuaji halisi wa uchumi wa Kenya ulikadiriwa juu kidogo ya asilimia 4 kwa mwaka. Hata hivyo, kati ya 1997 na 2000, uchumi uliingia kipindi cha kupungua au kutoimarika, kwa sababu ya hali mbaya ya anga na kupungua kwa shughuli za kiuchumi. Mwaka wa 2001 pato la taifa liliimarika kiasi kwani mvua ilirejea kunyesha karibu na viwango vya awali. Ukuaji wa kiuchumi uliendelea kuimarika kiasi mwaka wa 2002 na kufikia asilimia 1.4 mwaka wa 2003, asilimia 4.3 mwaka wa 2004, kisha asilimia 5.8 mwaka wa 2005. Mnamo Julai 1997, Serikali ya Kenya ilikataa kutimiza makubaliano ya awali na IMF kuhusu mabadiliko ya utawala wake. Jambo hili lilisababisha kukatizwa kwa misaada kwa miaka 3, nayo Benki ya Dunia ikaubana mkopo wa dola milioni 90 za mpango wa kuufufua uchumi. Ingawa mabadiliko mengi ya kiuchumi yaliyofanywa kati ya 1993-94 yalibakia, wataalamu wa maswala ya kiuchumi wasiopendelea mabadiliko waliamini kuwa Kenya iliitaji mabadiliko zaidi, hasa ya kiutawala ili kuongeza ukuaji wa pato la taifa (GDP). Serikali ya Kenya ilichukua hatua yakini za mabadiliko, pamoja na kuunda Tume ya Kupambana na Ufisadi (KACA), kuanzisha hatua za kuimarisha uwazi wa katika mikakati ya serikali kupata bidhaa na kupunguza fedha inayotumiwa na serikali kulipia mishahara. Mnamo Julai 2000, shirika la IMF lilitia saini dola milioni 150 za Poverty Reduction and Growth Facility (PRGF), nayo Benki ya Dunia ilifuatia na mkopo wa dola milioni 157 kuimarisha uchumi na kuibadilisha sekta ya umma. Mwezi wa Desemba 2000, iliamuliwa kuwa tume ya kupambana na ufisadi haikuwa ya kikatiba na sehemu za juhudi za mabadiliko kukatizwa mwaka 2001. Shirika la IMF na Benki ya Dunia zilikatiza mipango yao. Juhudi zilizofanywa kuanzisha upya mipango hii katikati ya mwaka wa 2002 hazikufaulu. Chini ya uongozi wa Rais Kibaki, aliyechukua hatamu za uongozi tarehe 30 mwezi wa Desemba 2002, serikali ya Kenya ilianzisha mipango mipya na kabambe ya uimarishaji uchumi na imerejelea ushirikiano wake na Benki ya Dunia na IMF. Serikali mpya ya National Rainbow Coalition (NARC) iliidhinisha Sheria dhidi ya Ufisadi na Uhalifu wa Kiuchumi pamoja na Sheria ya Maadili ya Watumishi wa Umma mnamo Mei 2003 iliyolenga kupiga vita ufisadi katika ofisi za umma. Mabadiliko mengine, hasa katika idara ya sheria, kuagiza bidhaa za umma na kadhalika yamepelekea kurejelewa kwa misaada na matumaini ya kuimarisha uchumi. Kufuatia kupitishwa kwa sheria muhimu za kupambana na ufisadi na serikali mpya, wafadhili walirejelea ufadhili mwezi wa Novemba 2003 na IMF ikaidhinisha msaada wa miaka mitatu wa dola milion 250 ili kupunguza umaskini na kuimarisha uchumi. Wafadhili wakatoa dola bilioni 4.2 kama msaada wa miaka minnne. Kurejelewa kwa ufadhili na kujihusizisha upya kwao kumevutia imani ya wawekezaji. Mswada wa ubinafsishaji umeidhinishwa ingawa kuanzishwa kwa tume ya ubinafsishaji hakujakamilika, mabadiliko katika utendakazi wa umma yametekelezwa na mwaka wa 2007 Kenya ilishinda tuzo la Umoja wa Kimataifa la Utendakazi wa Umma.[41][42] Hata hivyo, kazi nyingi zinahitajika kufanywa ili kuiwezesha nchi hii kuyafikia mataifa yaliyoendelea sana kiuchumi, hasa yale ya Mashariki ya Mbali. Changamoto kuu ni pamoja na kuchukua hatua thabiti dhidi ya ufisadi, kupitisha sheria zinazoshughulikia ugaidi na biashara haramu, kutatua upungufu wa ufadhili wa bajeti kisha kurekebisha na kuunda miundo msingi. Inaaminika haya yatasaidia kudumisha sera za kimsingi za kiuchumi, na kuhakikisha ukuaji wa kasi wa kiuchumi uliofikia asilimia 7.2 mwaka wa 2007. Mwaka wa 2007, serikali ya Kenya ilizindua Ruwaza 2030, ambao ni mpango wa kiuchumi wenye matumaini makuu na ambao ikiwa utatekelezwa kikamilifu , una uwezo wa kuifanya nchi hii kuwa katika kiwango sawa na mataifa yaliyoendelea kiuchumi ya Asia. Nairobi inaendelea kuwa kituo muhimu na cha kimsingi kwa mawasiliano na biashara cha Afrika Mashariki. Kinajivuna kuwa na miundo msingi ya uchukuzi na mawasiliano bora zaidi katika eneo hili, na wafanyi kazi wenye ujuzi. Makampuni mengi ya kigeni hudumisha matawi yao katika eneo hili ama ofisi za kuyawakilisha mjini Nairobi. Mnamo Machi 1996, Marais wa Kenya , Tanzania na Uganda waliifufua Jumuia ya Afrika Mashariki (EAC). Shabaha za EAC ni pamoja na kasawazisha kodi na ada zinazotozwa bidhaa, utembeaji huru wa watu na kuimarisha miundo msingi katika eneo hili. Nchi hizi tatu za Afrika Mashariki zilitia saini mkataba wa Customs Union Agreement mwezi wa Machi 2004. Utafutaji wa mafuta Mwanzoni mwa mwaka wa 2006 Rais wa Uchina, Hu Jintao, alitia saini kandarasi ya utafutaji wa mafuta na Kenya. Haya ndiyo makubaliano ya hivi punde kati ya mfululizo wa mapatano yaliyopagwa kuelekeza maliasili ya Afrika huko Uchina ambako uchumi wake waendelea kukua kwa haraka. Kandarasi hii iliwezesha kampuni inayoongozwa na taifa la Uchina “offshore oil and gas company” CNOOC Ltd kutafuta mafuta Kenya, ambayo ilianza kuchimba visima vya kwanza mpakani mwa Sudan na Somalia na katika maji ya upwa wake.[43] Tazama pia Orodha ya miji ya Kenya Orodha ya Makabila nchini Kenya Orodha ya Hifadhi za Taifa nchini Kenya Orodha ya benki nchini Kenya Orodha ya nchi kufuatana na wakazi Orodha ya nchi za Afrika kulingana na idadi ya watu Orodha ya nchi za Afrika kulingana na msongamano wa watu Orodha ya nchi za Afrika kulingana na pato la taifa Demografia ya Afrika Marejeo Viungo vya nje Serikali Ofisi Mnenaji wa Serikali ya Jamhuri ya Kenya. Official site. Legislation Kenya, Uchunguzi Sheria, Official Gazette Notices na kisheria Info. Official site State House, Kenya. Jumla Maelezo ya nchi (Country Profile) kutoka BBC News kutoka Encyclopaedia Britannica kutoka UCB Libraries GovPubs at Curlie Vyombo vya habari orodha kutoka Chuo Kikuu cha Stanford Utalii rasmi kusafiri na utalii kuongoza Historia Nyingine Academic bibliography, hasa kwa Kiingereza, compiled by Jan Hoorweg, Afrika-Studiecentrum, Leiden. Check date values in: |date= (help) Mkusanyiko wa habari kutoka Kenya. (IFAD) A photographic mkabala na uzuri wa Kenya. Mkusanyiko wa Kazi kutoka kenya. Solar kupikia historia na maendeleo ya hivi karibuni nchini Kenya Mkusanyiko wa habari kutoka Kenya. * Jamii:Nchi za Afrika Jamii:Afrika ya Mashariki Jamii:Jumuiya ya Madola

https://sw.wikipedia.org/wiki/Kenya

リビアはいつ建国した

リビア

japanese

リビア国（Arabic: دولة ليبيا‎, Dawlat Lībyā、English: State of Libya）、通称<b data-parsoid='{"dsr":[2121,2130,3,3]}'>リビア（リービヤー、ليبيا, Lībiyā、Libya）は、北アフリカに位置する共和制国家。東にエジプト、南東にスーダン、南にチャドとニジェール、西にアルジェリア、北西にチュニジアと国境を接し、北は地中海に面し、海を隔てて旧宗主国のイタリアが存在する。首都はトリポリである。 アフリカ世界と地中海世界とアラブ世界の一員であり、アフリカ連合とアラブ連盟に加盟している。アラブ・マグレブ連合にも加盟しており、広義のマグリブ諸国に含まれる。 国名 1951年 - 1963年：リビア連合王国 1963年 - 1969年：リビア王国 1969年 - 1977年：リビア・アラブ共和国 1977年 - 2004年：社会主義人民リビア・アラブ国 2004年 - 2011年：大リビア・アラブ社会主義人民ジャマーヒリーヤ国 2011年 - 2013年：リビア 2013年 -: リビア国 2011年の内戦時に結成されたリビア国民評議会は国名をリビア（Libya）への改称を宣言し、これを受けて国際連合（UN）は同年9月の決議66/1にて代表権を「リビア・アラブ ジャマーヒリーヤ国（Libyan Arab Jamahiriya）」から「リビア（Libya）」へ移譲している[1][2]。また国際標準化機構（ISO）[3]でも名称が変更されている。 2013年に旧は<b data-parsoid='{"dsr":[3503,3513,3,3]}'>リビア国</b>へ改称を決定しており[4]、2017年12月22日に国連のリビア代表部は正式国名がリビア国（State of Libya）へ変更していることを正式に国連へ通達した[1][2]。しかしながら、イスラム協力機構（OIC）[5]や中央情報局（CIA）[6]、日本の外務省[7]などでは単にリビア（Libya）と呼ばれている。 各言語の国名に共通する Libya は、ギリシャ神話の登場人物リビュエーに由来し、古代ギリシアで北アフリカの地中海沿岸地域（エジプトより西）をまとめて Libya と呼んでいたことに由来する。さらにこの語は、アフリカ大陸全体を指す場合もあったが、現在この意味では使用されていない。 その後、現在のリビアの領域はイフリキアと呼ばれ、北西部が首都トリポリ（アラビア語名：タラーブルス）の名をとってトリポリタニア（タラーブルス）、北東部がバルカ（太古の時代からの呼称、キュレナイカとも呼ばれた）、南部内陸部がフェッザーンなどの地域からなっており、16世紀にこの地を併合したオスマン帝国はこの地域全体を西タラーブルス州としていたが、1911年にイタリア王国がオスマン帝国からこの地を奪った際に、古名を復活させリビアとした。 歴史 古代から植民地時代まで 古代リビュアはフェニキア人、カルタゴ、古代ローマ、東ローマ帝国の支配を受けた。 7世紀にアラブ人のウマイヤ朝に征服され、イスラム教が広がった。その後16世紀にオスマン帝国に併合された（）。1711年に土着化したトリポリ総督のトルコ系軍人が自立し、カラマンリー朝が成立した。19世紀初頭にカラマンリー朝はアメリカ合衆国と第一次バーバリ戦争を繰り広げた。その後イギリスとフランスによるこの地への干渉が始まったため、オスマン帝国はリビアを再征服し、1835年にカラマンリー朝は滅亡した。 20世紀初頭の伊土戦争により、1911年にはイタリア王国がリビアを植民地化した。植民地化後はイタリア人が入植したが、サヌーシー教団のオマール・ムフタールやベルベル人による激しい抵抗が繰り広げられ、1926年からイタリアのロドルフォ・グラツィアーニによる厳しい弾圧が行われたが、特にフェザーンでの抵抗は激しく、リビアの完全平定は1932年にまでもつれこんだ。 第二次世界大戦中には連合国（イギリス）と枢軸国（イタリア、ナチス・ドイツ）の間で激戦が繰り広げられた（北アフリカ戦線）。イタリアの敗戦により、戦後は英仏の共同統治領とされた。 独立からカダフィ政権 1949年の国際連合の決議により、1951年に（キレナイカ）、トリポリタニア、フェッザーンの3州の連邦制によるリビア連合王国として独立した。キレナイカの首長であり、サヌーシー教団の指導者だったイドリース1世が国王に即位した。1963年に連邦制は廃止され、リビア王国が成立した。 1969年9月1日、ナーセル主義者だった27歳のムアンマル・アル＝カッザーフィー（カダフィ）らによるクーデターにより、イドリース1世は亡命して、カダフィを事実上の元首とする共和国が成立した。 カダフィはイスラーム主義や社会主義やナーセル主義やカダフィが著した『緑の書』に基づく国家の建設を目指し、対外的にはソビエト連邦に接近して援助を受けた。1970年代から1990年代まで数々のテロを支援、アメリカやイギリスなどの欧米諸国と敵対した。1985年の西ヨーロッパでの一連のテロ事件により経済制裁を受け、1986年にはアメリカ軍によって空爆（リビア爆撃）されたが、その報復として1988年にパンナム機を爆破（パンアメリカン航空103便爆破事件）した。 2001年のアメリカ同時多発テロ事件以降はアメリカと協調路線をとる一方、成果を出せない親アラブ外交から親アフリカ外交へとシフトし、アフリカ連合内で主導権を握ろうとしていた。カダフィ政権時代には革命時に外国資本を抑えることによって確保した豊富な石油収入を国民に分配し、教育や医療など国民の生活水準はアフリカ屈指となった。 2011年、カダフィ打倒を旗印にしたリビア国民評議会とカダフィ政権側の間で内戦が勃発した。一時期はカダフィ政権側が評議会側の拠点だったベンガジ進攻寸前まで至ったが、NATO（北大西洋条約機構）などから軍事的な支援を受けた評議会軍が同年8月23日に首都トリポリを制圧。10月20日にカダフィがスルトで殺害され、42年間続いた政権は崩壊した。 カダフィ政権崩壊後 2012年7月7日に60年ぶりに行われた国民全体会議選挙（定数200）で、120議席が無所属に、80議席が政党に配分された。国民勢力連合が39議席、ムスリム同胞団系の公正建設党が17議席、残りの議席は各中小政党が獲得した。国民評議会は同年8月8日に権限を全体国民会議に移譲し解散した。以後、選挙によって選ばれた議員で構成された議会に承認された内閣が行政権を継承し、そしてこの議会が制憲議会としてリビアの新憲法を制定し、1年以内の正式政府発足を目指して[8]統治機構を調えることとなる。 9月11日、米領事館襲撃事件が発生し、J・クリストファー・スティーブンス大使はじめ関係者4人が死亡した。 9月12日、リビア全体国民会議は、ムスタファー・アブーシャーグールを首相に指名したが期限内に組閣を果たせず、首相不信任案を可決し解任した。リビア国民評議会時代の暫定首相であるアブドッラヒーム・アル＝キーブが引き続き暫定政権を率いた[9]。10月14日、国民議会は元外交官のアリー・ゼイダーンを首相に選出した[10]。 内戦終了後、旧カダフィ政権を支持する緑のレジスタンスが活動を開始。ミスラタ刑務所を襲撃して145人の守衛を殺害した。 2014年、各地でイスラム系武装勢力の攻勢が活発化し、政府の支配権が弱まった。特に2014年6月25日に行われたリビア国民議会選挙（英語版）の結果で世俗派が圧勝して以降は、結果を不服とするイスラム勢力が攻勢をかけることとなった[11]。同年7月14日にはそれまで民兵が掌握していたトリポリ国際空港がイスラム勢力に奪取され、その後も空港周辺において双方がロケット砲を打ち合う大がかりな戦闘が続いた。戦闘の結果、100人前後が死亡し400人以上の負傷者を出した[12]。同月28日には、市街地と空港を結ぶ道路の途中にある大型石油貯蔵施設が被災し大規模な火災が発生した。また7月31日にはベンガジの特殊部隊本部が陥落した[13]。一連の戦闘の結果、世俗派政府・議会は首都トリポリにおける実効支配権を喪失し、東部の港湾都市トブルクに退去した[14]。一方新たに首都を掌握したイスラム勢力は独自の政府・議会を設立し、これ以降国内に二つの政府・議会が並立し正当性を争う事態となっている[11]。 また、この政治の空白をついて過激派組織が勢力を拡大させている[15]。2014年10月上旬には、過激派組織ISILの旗をはためかせた20台近くの四輪駆動車が同国東部の市街地を行進し、勢力を誇示した[16]。また2015年2月には、エジプトから出稼ぎに来ていたコプト教徒21人を斬首する映像を公開した[17]。 2015年現在、リビア国内はトリポリを拠点とするイスラム勢力系の新国民議会（英語版）とトブルクを拠点とする世俗派のリビア国民代議院（英語版）による二つの政府・議会が存在し[18]、それぞれから元首、首相を選出している。国際社会からはトブルク政府が正当性を認められているのに対し、トリポリ政府はトルコやカタールの支援を受けていると指摘されている[18]。また東部のキレナイカ地方は独自の自治政府「キレナイカ暫定評議会」(CCL)により統治されており、中央政府の支配が行き届いていない[19]。さらにはISILやアルカイダ等のイスラーム過激派が勢力を伸張させたことから各地で内戦（英語版）が激化しており、事実上の無政府状態となっている[20]。2015年12月になって双方の政治家が交渉を行い、リビア統一政権の樹立が目指されることとなり、新首相としてファイズ・サラージが指名されたものの、両方の議会で批准を得られず、政権発足は足踏み状態となった[21][22]。2016年3月31日になって新国民議会はサラージ率いる大統領評議会に権限を移譲するとした[23]が、もう一方の国民代議院（トブルク政府）は統一政府を承認していない[24]。 2016年10月14日、ハリーファ・アル＝グワイル率いる国民議会派（英語版）がクーデター（英語版）を起こしトリポリの国家評議会の建物を占拠した[25]。 政治 2016年末時点で、リビアには以下の勢力が存在する。 元首 国連の支持を受けている統一政府の元首は大統領評議会議長のファイズ・サラージであるが、トブルクを拠点とする国民代議院の支持を得られていない。 行政 閣僚として、副首相・財務大臣・石油大臣・国防大臣などが置かれている。国連の支持を受けている統一政府の首相は議長のファイズ・サラージであるが、トブルクを拠点とする国民代議院の支持を得られていない。 立法 代議院の定数は200（トリポリタニア102・バルカ（キレナイカ）60・フェッザーン38）である。代議院は首相及び内閣を承認する権限を有する。 カダフィ政権では、政党は存在しなかったが、政権崩壊後に設立されるようになった。主要政党は、マフムード・ジブリール元暫定首相が設立した国民勢力連合、ムスリム同胞団系の公正建設党などがある。 司法 最高司法機関は最高裁判所で、その下に高等裁判所、第一審裁判所が存在する。また、国の治安に関する事案を扱う特別裁判所として人民裁判所が置かれていたが、近年廃止された。なお、多くのイスラーム国家同様死刑制度があった。 軍事 国際関係 アメリカ合衆国と関係が強く、イスラエルとの関係も改善されつつある。また、シリアにシリア国民評議会が設立された時にいち早く承認し、その後のシリア国民連合もシリアにおける唯一の合法的な政府として承認している。現在シリア政府とは、国交を断交している。 治安 カダフィ政権時では、アフリカ有数に治安が安定している国として知られていたが、2011年リビア内戦以降は各地から流入した武器などが大量に出回り、急速に悪化した。新リビア政府は回収しているが過激派組織などにも渡っており回収作業は難航している。2013年5月武装勢力が外務省などを包囲して、カダフィ前政権高官がまだ政府内に留まっているとして、追放と内閣の交代などを求めている。国民議会はカダフィ前政権高官などを追放させる法案を可決したが、国防相が一時辞意を表明するなど国内は不安定化している。また、カダフィ政権時と比べて殺人事件発生率が約5倍になっており、治安対策が急務である。 2015年には一部でISILによる支配が強まり、過激派勢力が人質となっていたエジプトのコプト教徒21人を殺害。エジプト軍が報復のためにリビアの拠点を空爆した[82]。このように治安は急速に悪化しており、内戦状態が継続している。 地方行政区分 シャアビーヤと呼ばれる県の自治体が22県ある。2007年に32県から22県に再編された。その他にマハッラと呼ばれる自治体が468置かれている（2014年現在）。（　）内は県都。 ブトナーン県（トブルク） デルナ県（デルナ） ジャバル・アル・アフダル県（アルバイダ） マルジュ県（マルジュ） ベンガジ県（ベンガジ） アル・ワーハート県（アジュダービヤー） クフラ県（ジャウフ） スルト県（スルト） ミスラタ県（ミスラタ） ムルクブ県（フムス） トリポリ県（トリポリ） ジファーラ県（アジージーヤ） ザーウィヤ県（ザーウィヤ） ヌカート・アル・ハムス県（ズワーラ） ジャバル・アル・ガルビ県（ガリヤン） ナールート県（ナールート） ジュフラ県（フーン） ワジ・アル・シャーティー県（ブラク） サブハー県（セブハ） ワジ・アル・ハヤー県（ウバリ） ガート県（ガート） ムルズク県（ムルズク） 主要都市 トリポリ（タラブルス、首都） - トリポリタニアの中心都市。 シルテ（スルト） - トリポリタニアの都市。カダフィ大佐の出身地として知られる。 ミスラータ - トリポリタニアの都市。製鉄業が盛ん。2011年リビア内戦の激戦地の一つだった。 ザーウィヤ - トリポリから西に約50kmに位置するトリポリタニアの都市。巨大製油所が2つあり、経済上の重要都市の一つ。 バニワリード - トリポリの南東部にあるトリポリタニアの都市。ミスラタ大学のキャンパスがある。ワルファラ族の本拠地。 ベンガジ - キレナイカの中心都市。リビア連合王国・リビア王国の時代には複都制が採られており、ベンガジはトリポリと並ぶもう一つの首都であった。 アジュダービヤー - キレナイカ最西端の都市。トリポリとベンガジを結ぶ幹線上にあり、さらに南部クフラに分岐する交通の要。オージラ油田からのパイプラインが通る。 アルバイダ（アル＝バイダ、ベイダ） - キレナイカの都市。リビア連合王国・リビア王国の時代には首都の一つとされていた。国内有数の保養地で、サヌーシー教団の本拠地がある。 トブルク - キレナイカの都市。第二次世界大戦における北アフリカ戦線の激戦地として知られる。 セブハ - フェザーンの中心都市。 地理 アフリカ大陸の北部に位置し、地中海に面している。国土の大部分がサハラ砂漠の一部であり、面積の大半を砂漠が占める。サハラ砂漠のリビア部分を特にリビア砂漠と呼ぶ。砂漠には砂丘のみならず、岩石砂漠や礫砂漠も存在する。南部には山脈が走り、トリポリ南方にはナフサ山地が、ベンガジ東方にはアフダル山地が存在する。降水は北部の地中海沿岸にわずかにある。西のトリポリタニアから東のキレナイカにかけての地中海沿岸の屈曲した部分をスルト湾（シドラ湾）と呼ぶ。国土の70%は標高500m以下だが、地中海を北から南に行くほど標高は高くなり、チャドとの国境付近は標高1,000m～2,000mの高原となっている。 ケッペンの気候区分によれば、地中海沿岸の僅かな部分は地中海性気候とステップ気候に属し、気候は温暖である。しかし、沿岸部も乾燥しており、主要都市でも年間降水量は400mmを越えない。国土の大部分を占める砂漠地帯は砂漠気候であり、年間を通して乾燥している。サハラ砂漠から北に向かってギブリと呼ばれる熱風（シロッコ）が吹き出す。 経済 2010年のGDPは779億ドルであり、アフリカ第7位[83]、日本の岐阜県とほぼ同じ経済規模である[84]。 独立以前のリビアは農牧業を主産業とした農業国だったが、1955年から油田開発が進められ、1959年に産油国となった。王政時代はオクシデンタル・ペトロリウム社等の国際石油資本により石油開発が進められたが、1969年の革命後に石油は国有化された。カダフィ政権が起こしたパンナム機爆破事件により1992年から1999年まで国際連合の経済制裁が続き、リビア経済は疲弊した。その後は徐々に石油関連を筆頭とした外国資本が次々と流入した。 油田は陸上シルテ盆地・キレナイカに存在し、海上油田からも生産している。石油の埋蔵量はアフリカ最大といわれている。輸出の大部分が石油で、貿易黒字を維持するために輸出量は調節している。リビアは石油が豊富でありながらも人口が少ないために、一人当たりのGDPはアフリカでは最上位レベルで12000ドルを超えており、先進国クラスである。2010年のリビアの一人当たりGDPは12,062ドル。なお、エジプトが2,771ドル、スーダンが1,642ドル、チャドが742ドル、ニジェールが383ドル、チュニジアが4,160ドル、アルジェリアが4,477ドルなどである。 独立以前から皮革や繊維、じゅうたん、金属細工などの軽工業が行われていた。独立後、石油収入を基盤に重工業化が進められ、石油精製、製鉄、セメント、アルミ精錬などを行う国営工場が建設されている。 国土の1.2%が耕地となっており、現在でも農業や牧畜に従事する国民も多い。地中海農業やオアシス農業が主な農法であり、1969年革命後の社会主義政権は農業の産業化に力を入れ、深層地下水をパイプラインで輸送して灌漑を進めている（リビア大人工河川）。 交通 トリポリやベンガジなど地中海沿岸の国内の主要都市を結び、チュニジア、エジプトの国境を越えて両国に続く高速道路が整備されている。地中海沿岸の都市から内陸部の都市を結ぶ道路も整備されている。 2011年から続く紛争の影響で、国内最大のトリポリ国際空港やベンガジ・ベニナ空港などリビアのほとんどの空港が閉鎖されており、空路での入国はトリポリにあるミティガ国際空港のイスタンブールやカサブランカなど一部の路線のみとなっている。リビアの航空会社としてリビア航空（旧「リビアン・アラブ航空」）、ブラク航空、アフリキヤ航空がある。 鉄道は、イタリア統治時代に建設されたものが一部の都市を結んでいたが、1965年までに全廃された。しかし、カダフィ政権時代に中国およびロシアの協力で全国を結ぶ鉄道網を建設する計画が立ち上がり、実際に一部の区間では建設が始まった。 国民 国民の大多数がアラブ人、もしくはアラブ人とベルベル人の混血である。少数民族として先住民のベルベル人や、南部のスーダン系黒人が存在する。遊牧生活を送るベドウィンやベルベル系のトゥアレグ人も存在する。かつてはユダヤ人も存在していたが、イスラエル建国や第3次中東戦争による反ユダヤ主義的機運の高まりで、多くのユダヤ人が国外に脱出。最後まで留まっていたユダヤ人もカダフィ政権下で全員国外追放された。 移民としてアラブ諸国やサハラ以南のアフリカ諸国からの出稼ぎ労働者が存在する。特にエジプトとチュニジア出身者が多い。パレスチナ人難民も存在する。 民族 多くの部族がいて、部族の影響が強い。 言語 公用語はアラビア語である。西部ではアラビア語チュニジア方言の影響が強く、東部ではアラビア語エジプト方言の影響が強い。またイタリアの植民地であったことから一部ではイタリア語も通用する。なお、現在もイタリアからの植民者の子孫が2万人ほど居住している。 宗教 宗教は国教のイスラームが約97%であり、大半がスンナ派であるが、イバード派も少数派として5〜10%程度を占める。また、キリスト教も少数ながら存在し、コプト正教会が人口の1%以上を占める他、移民によってもたらされたアングリカン・チャーチやローマ・カトリックも存在する。シナゴーグも存在したが、現在は使われていないか、モスクに改装された。 教育 カダフィ政権時代は、6歳から15歳までの初等教育と前期中等教育が無償の義務教育期間となり、その後3年間の後期中等教育を経て高等教育への道が開けていた。義務教育に限らず、国公立の学校の学費は無償であったなど豊富な石油資源による福祉国家体制を築いていた。2003年の15歳以上の人口の識字率は82.6% である[6]。 主な高等教育機関としてはガル・ユーニス大学（1955年）やトリポリ大学（元アル・ファテフ大学）（1957年）などが挙げられる。 文化 世界遺産 リビア国内には、ユネスコの世界遺産リストに登録された文化遺産が5件存在する。詳細は、リビアの世界遺産を参照。 レプティス・マグナの考古学遺跡 -（1982年） サブラータの考古学遺跡 -（1982年） キュレネの考古学遺跡 -（1982年） タドラルト・アカクスの岩石芸術遺跡群 -（1985年） ガダーミスの旧市街 -（1986年） 祝祭日 国の象徴 国旗・国章 2011年のカダフィ政権崩壊により、1951年から1969年まで使用されていた王政時代の国旗が復活した。2011年まで使われていた旧国旗は緑一色であった。 国章は、国民議会発足後も決まっていない。 脚注 参考文献 Text "和書" ignored (help); Check date values in: |date= (help) Text "和書" ignored (help) 関連項目 リビア関係記事の一覧 アーマンド・ハマー 外部リンク リビア政府 日本政府 観光・その他 (in Japanese) リビア(in English) travel guide from Wikivoyage Wikimedia Atlas of Libya (in English) Geographic data related to at OpenStreetMap

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%AA%E3%83%93%E3%82%A2

రెయ్యలగడ్ద గ్రామ విస్తీర్ణత ఎంత?

రెయ్యలగడ్ద

telugu

రెయ్యలగడ్ద, విశాఖపట్నం జిల్లా, గంగరాజు మాడుగుల మండలానికి చెందిన గ్రామము.[1] ఇది మండల కేంద్రమైన గంగరాజు మాడుగుల నుండి 28 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన అనకాపల్లి నుండి 130 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 19 ఇళ్లతో, 76 జనాభాతో 27 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 37, ఆడవారి సంఖ్య 39. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 0 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 72. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 584804[2].పిన్ కోడ్: 531029. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాల ఒకటి, ప్రభుత్వ ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి ఉంది. బాలబడి గంగరాజు మాడుగులలోను, మాధ్యమిక పాఠశాల నుర్మతిలోనూ ఉన్నాయి. సమీప జూనియర్ కళాశాల గంగరాజు మాడుగులలోను, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల పాడేరులోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల, మేనేజిమెంటు కళాశాల విశాఖపట్నంలోను, పాలీటెక్నిక్ పాడేరులోనూ ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల అరకులోయలోను, అనియత విద్యా కేంద్రం అనకాపల్లిలోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల విశాఖపట్నం లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం ఒక సంచార వైద్య శాలలో డాక్టర్లు లేరు. ముగ్గురు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రం, మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, పశు వైద్యశాల, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రైవేటు వైద్య సౌకర్యం తాగు నీరు బావుల నీరు గ్రామంలో అందుబాటులో ఉంది. తాగునీటి కోసం చేతిపంపులు, బోరుబావులు, కాలువలు, చెరువులు వంటి సౌకర్యాలేమీ లేవు. పారిశుధ్యం గ్రామంలో మురుగునీటి పారుదల వ్యవస్థ లేదు. మురుగునీటిని శుద్ధి ప్లాంట్‌లోకి పంపిస్తున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్, ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం, ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సు సౌకర్యం, ప్రైవేటు బస్సు సౌకర్యం, రైల్వే స్టేషన్, ఆటో సౌకర్యం, ట్రాక్టరు సౌకర్యం మొదలైనవి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. జాతీయ రహదారి, రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. గ్రామంలో కంకర రోడ్లు, మట్టిరోడ్లూ ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం ఉంది. రోజువారీ మార్కెట్ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ఏటీఎమ్, వాణిజ్య బ్యాంకు, సహకార బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. పౌర సరఫరాల వ్యవస్థ దుకాణం, వారం వారం సంత, వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు ఉంది. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. ఉంది. అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఆశా కార్యకర్త గ్రామం నుండి 5 కి.మీ. లోపు దూరంలో ఉన్నాయి. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. సినిమా హాలు, గ్రంథాలయం, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. భూమి వినియోగం రెయ్యలగెడ్డలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: వ్యవసాయం చేయదగ్గ బంజరు భూమి: 22 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 4 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 4 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి రెయ్యలగెడ్డలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు పసుపు, పిప్పలి గణాంకాలు జనాభా (2011) - మొత్తం 76 - పురుషుల సంఖ్య 37 - స్త్రీల సంఖ్య 39 - గృహాల సంఖ్య 19 మూలాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B0%E0%B1%86%E0%B0%AF%E0%B1%8D%E0%B0%AF%E0%B0%B2%E0%B0%97%E0%B0%A1%E0%B1%8D%E0%B0%A6

هل عدم القيام بجهد جسماني ممكن ان يسبب الأرق؟

أرق

arabic

تصغير|فيديو توضيحي الأرق هو عبارة عن اضطراب في النوم أو تقطعه أو انخفاض جودته، مما يعود سلباً على صحة المريض النفسية والجسدية. ويمكن أن يعرف بإنه الشكوى من صعوبة بدء النوم، أو الاستمرار فيه، أو عدم الحصول على نوم مريح خلال الليل، أو النهوض مبكراً بغير المعتاد، وهو يؤثر على نشاط المصاب خلال النهار. وتختلف أسبابه وعلاجاته من شخص لآخر حسب حالته وظروفه. يمكن أن يحدث الأرق بشكل مستقل أو نتيجة لمشكلة أخرى.[1] وتشمل الظروف التي يمكن أن تؤدي إلى الأرق: توتر، ألم مزمن، قصور القلب، فرط الدرقية، حرقة الفؤاد، متلازمة تململ الساقين، سن اليأس وبعض الأدوية، مثل كافيين، نيكوتين، و الكحول.[1][2] وتشمل عوامل الخطر الأخرى العمل ليلا وانقطاع النفس النومي. ويستند التشخيص على عادات النوم للبحث عن الأسباب الكامنة.[3] كما يمكن إجراء دراسة على النوم للبحث عن اضطرابات النوم الكامنة.[3]  ويتم هذا الإجراء بسؤالين: "هل تواجه صعوبة في النوم؟" و "هل لديك صعوبة في الدخول في النوم أو البقاء نائما؟ تغيير نمط الحياة هي عادة أول علاج للأرق.[4][5] وتشتمل الأنماط الجديدة على: نظافة الجسد والتعرض لأشعة الشمس، وغرفة هادئة ومظلمة، وممارسة التمارين الرياضية بانتظام.[4] ويمكن أن نضيف أيضا العلاج السلوكي المعرفي.[6][7] في حين أن الحبوب المنومة قد تساعد على حل المشكلة ولكن يوجد لها مشاكل كبيرة حيث أنها ترتبط بالخرف، و الإدمان.[5][6] لا ينصح بالأدوية لأكثر من أربعة أو خمسة أسابيع.[6] كما أن فعالية وسلامة الطب البديل غير واضحة حتى الان.[5][6] بين 10٪ و 30٪ من البالغين يعانون من الأرق في أي لحظة معينة في الوقت، ونصف هؤلاء يعانون من الأرق في أوقات معينه من السنة.[2][8] حوالي 6٪ من الناس لديهم أرق فقط بدون أى مشكلة أخرى يعانون منها وتستمر تلك الحالة إلى عدة أشهر. الناس الذين تزيد أعمارهم عن 65 عاما يتأثرون أكثر من الشباب.[4] الإناث أكثر تضررا من الذكور.[2] أوصاف الأرق تحدث على الأقل بقدر ما يعود إلى اليونان القديمة.[9] أنواع الأرق هناك ثلاثة أنواع مختلفة من الأرق: الأرق العَرَضي أو المؤقت: وهو الذي يدوم ما بين ليلة واحدة إلى بضع أسابيع وكل الناس تقريبا قد يعاني منه في وقت من الأوقات بسبب القلق وضغوط الحياة. الأرق الحاد أو قصير المدى: وهو الذي يحدث عندما تتراوح فترة عدم انتظام النوم أو عدم القدرة على النوم لفترات متواصلة بثلاثة أسابيع إلى ستة أشهر. الأرق المزمن: وهو الذي يحدثَ عندما يستمر الأرق لفترة طويلة قد تصل إلى سنوات. وهو النوع الأكثر خطورة. أصناف الأرق يصنف الأرق إلى ثلاثة أصناف: صعوبة البدء في النوم: ويشكو المصابون من صعوبة في النوم عند ذهابهم إلى الفراش ولكن ما إن يناموا فإن نومهم يستمر بشكل طبيعي. ويكون عادة مرتبطا بالتوتر النفسي. الاستيقاظ المتكرر: ويدخل المصابون في النوم بسهولة ولكنهم يشكون من تقطع النوم وعدم استقراره واستمراريته وصعوبة الرجوع إلى النوم. الاستيقاظ المبكر: ويشكو المرضى من الاستيقاظ في ساعة مبكرة من النهار وعدم القدرة على العودة إلى النوم. وهو من علامات الإصابة بالاكتئاب. أسباب الأرق قسم الأطباء النفسيين أسباب الأرق إلى ثلاث مجموعات وهي: الأسباب النفسية الاضطرابات النفسية: وهو أكثر أسباب الأرق شيوعا. وقد أظهرت الدراسات أن 40% من المصابين بالأرق لديهم اضطرابات نفسية. والأسباب النفسية التي تسبب الأرق متعددة فمنها والقلق والضغوط العائلية والوظيفية وغيرها. والمصاب بالأرق الناتج عن اضطرابات نفسية لا يدرك في معظم الحالات أن السبب في إصابته بالأرق يتعلق باضطرابات نفسية. ويخشى الكثير من الناس بأن يوصفوا بأنهم مرضى نفسيين. ولكن نظرا لشيوع الاضطرابات النفسية كأحد أهم الأسباب للأرق يجب استكشاف احتمال وجود الأسباب النفسية عند المصابين بالأرق. ويشكو المصابون بالإكتئاب من الاستيقاظ المبكر بينما يعاني المصابون بالقلق من صعوبة الدخول في النوم المنومات والمهدئات: يؤدي استعمال المنومات على اضطراب في نوعية النوم وقد تسبب نعاسا أثناء النهار. الأسباب العضوية وهي متعددة وقد يحتاج الطبيب إلى إجراء دراسة للنوم لتشخيص بعض هذه الأسباب. ومن هذه الأسباب: مرض في الجسم كتلك التي تسبب آلاما في أو أو البطن أو الصداع أو الحرارة وعلاج الأرق في هذه الحالة يكون في علاج المرض الأساسي الاضطرابات التنفسية: ومنها الشخير وتوقف التنفس أثناء النوم، توقف التنفس المركزي وخاصة عند المصابين بهبوط القلب، والحساسية التنفسية لمجرى الهواء العلوي أو السفلي. ارتداد الحمض إلى المرئ: وتعني استرجاع الحمض من المعدة إلى المرئ وأحيانا يصل الحمض إلى البلعوم. وهذا أحد الأسباب المعروفة لتقطع النوم والأرق. متلازمة حركة الساقين غير المستقرة. النوم غير المريح "دخول موجات اليقظة على موجات النوم العميق" (نوم الألفا دلتا) ، المصابون بهذا الاضطراب قد ينامون لساعات كافية ولكنهم لا يشعرون بالنشاط والحيوية عند استيقاظهم. وهم يصفون نومهم عادة بالنوم الخفيف جدا وعدم القدرة على الاستغراق في النوم. والمصابون بهذا الاضطراب لا يحصلون على النوم العميق بصورة طبيعية. الألم: الألم مهما كانت أسبابه قد يؤدي إلى الأرق. أسباب طبية أخرى: كالشلل الرعاش وأمراض الكلى واضطراب الغدة الدرقية السكر وغيرها. الأسباب السلوكية والبيئية والأجواء المحيطة تناول وجبة ثقيلة قبل النوم: ويؤدي ذلك إلى عسر الهضم الذي يسبب الأرق. التدخين: من المعروف أن النيكوتين الموجود في التبغ مادة مثيرة للدماغ، يمكن أن تسبب الأرق. شرب الكحول. تناول القهوة أو الشاي قبل وقت قصير من النوم. الضجيج: فبعض الناس لا يستطيع النوم بسبب ما حوله من ضجيج. الطيران البعيد و في الليل: ويحدث ذلك عند الطيارين والممرضين والعاملين في فترات متغيرة من . عدم الانتظام في مواعيد النوم والاستيقاظ. الأرق المكتسب (الأرق السيكوفيزيولوجي): وهنا يعاني المصاب من الأرق نتيجة لبعض العوارض الاجتماعية أو الضغوط النفسية ولكن بعد زوال السبب الذي أدى للأرق تستمر مشكلة الأرق مع المريض وذلك بسبب اكتساب المريض عادات خاطئة في النوم خلال الفترة السابقة ويصبح المريض مشغول الذهن وكثير القلق من احتمال عدم نومه ويدخله ذلك في حلقة مفرغة تزيد من مشكلة الأرق عنده. وهؤلاء المرضى قد ينامون بشكل أفضل خارج منازلهم. الخمول والكسل: فقد أظهرت الدراسات أن الأشخاص الذين يعيشون حياة خاملة ينامون بصورة أسوأ من الذين يعيشون حياة نشطة مليئة بالحيوية. والرياضيون بصورة عامة ينامون أفضل من الخاملين. الإفراط في استخدام المنبهات أو استخدام الكحول أو شرب المشروبات الغازية: والمنبهات تشتمل على المشروبات المنبهة كالقهوة والشاي والكولا والشوكولا. كما أن دخان السجائر يعتبر من المنبهات. أما بالنسبة للكحول فإنه من المثبت علميا أنه يؤدي إلى الأرق وتقطع النوم كما أنه يزيد من اضطرابات التنفس أثناء النوم. عدم القيام بجهد جسماني: فيكثر الأرق عند الذين يعملون في المكاتب أو الذين لا يبذلون جهدًا جسديًا كبيرا. الادوية: الادوية التي قد تؤثر على النوم تشمل: ادوية مضادة للاكتئاب، ادوية لمعالجة امراض القلب وضغط الدم، ادوية ضد الحساسية وأيضا الكثير غيرها. تشخيص الأرق يتم قياس الأرق على نطاق واسع باستخدام مقياس الأرق في أثينا. وذلك باستخدام ثمانية معايير مختلفة تتعلق بالنوم، وتمثل أخيرا كمقياس شامل الذي يقيم بدوره نمط النوم للفرد.[10] ينبغي استشارة أخصائي النوم المؤهل لتشخيص أي اضطراب للنوم حتى يمكن اتخاذ التدابير المناسبة. التاريخ الطبي الماضي والفحص البدني يجب القيام به للقضاء على الظروف الأخرى التي يمكن أن تكون سبباً للأرق. بعد استبعاد جميع الشروط الأخرى يجب أن يؤخذ تاريخ النوم الشامل. وينبغي أن يشمل تاريخ النوم، عادات النوم، والأدوية (الوصفة طبية وغير الوصفة الطبية)، واستهلاك الكحول، والنيكوتين، والكافيين، والأمراض المشتركة، وبيئة النوم. ويمكن استخدام مذكرات النوم لتتبع أنماط النوم الفردية. وينبغي أن تشمل اليوميات: الوقت إلى الفراش، ومجموع وقت النوم، وبداية وقت النوم، وعدد مرات الاستيقاظ، واستخدام الأدوية، وقت الصحوة والمشاعر الذاتية في الصباح. يمكن استبدال مذكرات النوم أو التحقق من صحتها عن طريق استخدام أتيغرافي للمريض الخارجي لمدة أسبوع أو أكثر، وذلك باستخدام جهاز يعمل على قياس الحركة.[11][12] يجوز أن يبين هذا الاختبار للمرضى الذين يعانون من أعراض بالإضافة إلى الأرق، بما في ذلك توقف التنفس أثناء النوم، والسمنة، وقطر الرقبة السميكة، أو امتلاء البلعوم. عادة لا يكون الاختبار ضروريا لإجراء التشخيص، خاصة بالنسبة للأشخاص العاملين يمكن علاجهم في كثير من الأحيان عن طريق تغيير جدول العمل لإتاحة الوقت للنوم الكافي وتحسين معدل النوم.[13] بعض المرضى قد تحتاج إلى إجراء دراسة للنوم بين عشية وضحاها لتحديد ما إذا كان الأرق موجود أم لا. مثل هذه الدراسة سوف تشمل عادة أدوات التقييم بما في ذلك بوليسومنوغرام واختبار النوم المتعدد. المتخصصين في طب النوم مؤهلون لتشخيص الاضطرابات، وفقا ل ICSD فهنالك 81 فئة لتشخيص اضطرابات النوم الرئيسية.المرضى الذين يعانون من بعض الاضطرابات، بما في ذلك تأخير اضطراب مرحلة النوم، غالبا ما يتم تشخيصها بشكل خاطئ مع الأرق الأولي. عندما يكون الشخص لديه صعوبة في الحصول على النوم والإستيقاظ في الأوقات المرجوة، ولكن لديه نمط النوم الطبيعي، فإن اضطراب إيقاع الساعة البيولوجية هو السبب المحتمل.[14] في كثير من الحالات، يشترك الأرق مع مرض آخر، كما يمكن حدوثه بسبب الآثار الجانبية من الأدوية، أو المشاكل النفسية. ما يقرب من نصف الأشخاص المصابين بالأرق يرتبطون باضطرابات نفسية. بينما في الاكتئاب "ينبغي اعتبار الأرق حالة مرضية، بدلا من أن تكون حالة ثانوية؛" والأرق عادة ما يسبق الأعراض النفسية. " فمن الممكن أن يشكل الأرق خطرا كبيرا لتطوير اضطراب نفسي لاحق". يحدث الأرق في ما بين 60٪ و 80٪ من الأشخاص الذين يعانون من الاكتئاب. وقد يرجع ذلك جزئيا إلى العلاج المستخدم لعلاج الاكتئاب.[15][16] تحديد السبب ليس ضروريا للتشخيص.[16] الوقاية الذهاب إلى النوم والاستيقاظ في نفس الوقت كل يوم يمكن أن يخلق نمط ثابت والذي قد يساعد على علاج الأرق. تجنب أي من المشروبات التي تحتوي على كافيين قبل الذهاب إلى النوم ببضع ساعات، في حين استخدام تلك المشروبات في الأوقات الأخرى من النوم مفيد. يجب أن تكون غرفة النوم باردة ومظلمة، وينبغي استخدام السرير فقط للنوم. هذه هي بعض النقاط المدرجة في ما يسميه الأطباء "بالعادات الصحية للنوم". علاج الأرق العلاج الطبي في حالة ما إذا كان الأرق ناتجا عن مرض عضوي أو نفسي فإنه يجب علاج هذا المرض ليزول الأرق. لذا فالعلاج الحقيقي هو وصف الأدوية المناسبة. ومن هذه الأدوية: الأقراص المنومة وأشهرها البنزوديازيبين مثل الفاليوم، إلا أن معظمها يسبب نوعا من التعود، حيث يصبح المريض لا يستطيع النوم بدون الدواء، وقد يحتاج الأمر إلى تقليل الجرعة بالتدريج لكسر اعتماد المريض على الدواء. أحيانا تستخدم مضادات الحساسية مثل الدايفينهايدرامين للمساعدة على النوم، فكما هو معروف فإن النعاس من الآثار الجانبية لمضادات الحساسية. أحيانا توصف أقراص الميلاتونين حيث يقوم الميلاتونين بضبط دورة الاستيقاظ والنوم لدى الإنسان. توصف أحيانا مضادات الاكتئاب لما لها من أثر مهدئ. للأعشاب أيضا دور في العلاج، مثل نبات الفاليريانا الذي يتم تعبئته الآن في كبسولات ووصفه لمصابي الأرق، وأيضا الكاموميل (الشيح) وحشيشة اللافندر. أما العلاج الشعبي للأرق فهو شرب الحليب الدافئ، وقد وجد أن الحليب الدافئ يحتوي على نسبة عالية من التريبتوفان، وهو مهدئ طبيعي. وجد أيضا أن إضافة العسل إلى الحليب يؤدي إلى سرعة امتصاص الجسم للتريبتوفان. خطوات للمساعدة على التخلص من الأرق الذهاب إلى النوم في موعد ثابت، والاستيقاظ يوميا في موعد ثابت. الامتناع عن شرب المنبهات كالشاي والقهوة لعدة ساعات قبل النوم واستبدالها بمشروبات أخرى كالحليب مثلا. تجنب الغفوات النهارية. لا تسهر كثيراً، وعود نفسك على الذهاب إلى الفراش في ساعة محددة كل ليلة سواء كنت متعباً أو لا. وحاول أن تستيقظ في نفس الوقت كل يوم فهذا قد يفيدك في تنظيم نومك. احرص على أن تكون غرفة النوم مريحة، معتدلة الحرارة، خالية من الإزعاج وينبغي أن تكون هادئة مظلمة. اجعل غرفة النوم للنوم فقط ولا يكن السرير صلباً ولا رخواً متهالكاً. القيام ببعض التمارين الرياضية كالمشي، وعدم الإجهاد بتمارين عنيفة فقد يكون مفعولها عكسيا. الابتعاد عن الكحول، فالكحول قد يساعد على النوم في بداية الأمر، لكنك بكل تأكيد سوف يستيقظ الشخص بعد ساعات قليلة. عدم تناول العشاء متأخرا، بل قبل ساعات من النوم، وليكن العشاء خفيفاً. إذا لم تستطع ان تنام بصورة جيدة خلال الليل، حاول أن لا تنام خلال ساعات النهار، وقاوم النوم حتى المساء كي تنام بصورة أفضل. نومك خلال النهار لتعويض ساعات الليل، يجعل نومك أصعب خلال الليل. حاول أن تأخذ قسطا من الراحة والاسترخاء بصورة جيدة قبل ذهابك إلى السرير. إذا كان هناك موضوع يقلقك، ولا تستطيع عمل شيء تجاه هذا الأمر، اكتب هذا الموضوع في ورقة قبل أن تذهب إلى السرير، واكتب امامه بانك سوف تفكر به وتحاول حله في صباح الغد. إذا لم تستطع النوم، فلا تبق في سريرك قلقا تفكر في كيف ستنام، انهض من سريرك وافعل شيئا تشعر انه يجعلك تسترخي مثل قراءة كتاب جيد ومسل، مشاهدة التلفزيون، بعد قليل سوف تشعر بالاجهاد وتشعر بانك ترغب في النوم. هناك طريقة جيدة للعودة للنوم بصورة طبيعية، وهي الاستيقاظ مبكرا صباح كل يوم في نفس الوقت، مهما تأخرت في السهر في الليلة السابقة، وليكن ذلك بمساعدة ساعة منبهة، كذلك عليك ان لا تأوي إلى السرير مرة أخرى قبل الساعة العاشرة مساء. إذا قمت بهذا العمل لعدة ليال، فان نومك سينتظم بصورة طبيعية. إذا قمت بفعل جميع هذه الاشياء ولم تستطع النوم بصورة جيدة، عندئذ يجب عليك استشارة طبيبك، وتستطيع ان تتحدث معه في أي موضوع يقلقك ويمنعك من النوم. يمكن تناول بعض المنومات بعد إستشارة الطبيب مثل نيترازيبام، ولوبرازولام. عادات بعض الشعوب في التخلص من الأرق في ألمانيا: ينصح الأطباء بتناول كوب من الحليب المحلى بالعسل قبل النوم مباشرة إذ إن الحليب يهدئ الأعصاب ويساعد على النوم. في أمريكا: يتثاءب الأمريكي 10 مرات متتالية فيعمل التثاؤب على استرخاء العضلات والأعصاب مما يبدد الأرق ويساعد على الاستغراق في النوم. في فرنسا: ينصح المصاب بالأرق بالنهوض من الفراش واستبدال الملاءة بأخرى ثم الاستسلام للنوم بدون التفكير في موضوع الأرق. في الهند: رقصة الفيل هي الطريق إلى التغلب على الأرق! حيث يقوم المصاب بالأرق بتقليد اهتزازات الفيل بطريقة آلية وببطء شديد. فتبعث رتابة الحركات وتكرارها على الكسل وخمول العضلات مما يجلب النوم. علم الأوبئة بين 10٪ و 30٪ من البالغين يعانون من الأرق في أي لحظة معينة في الوقت، ونصف هؤلاء يعانون من الأرق في أوقات معينه من السنة.[2][8] حوالي 6٪ من الناس لديهم أرق فقط بدون أى مشكلة أخرى يعانون منها وتستمر تلك الحالة إلى عدة أشهر. الناس الذين تزيد أعمارهم عن 65 عاما يتأثرون أكثر من الشباب.[4] الإناث أكثر تضررا من الذكور.[2]  هناك معدلات أعلى من الأرق بين طلاب الجامعات مقارنة مع عامة السكان.[17] الأشخاص الأكثر عرضه للإصابة بالأرق الأفراد الأكبر سنا من 60 عاما. تاريخ اضطراب الصحة النفسية بما في ذلك الاكتئاب، الخ. ضغط عاطفي. العمل في وقت متأخر من الليل. السفر كثيراً لأماكن بعيده. مواقع خارجية انظر أيضاً نيترازيبام. لوبرازولام. بروميثازين. متلازمة مورفان المصادر تصنيف:أرق تصنيف:اضطرابات النوم تصنيف:تشخيص الأمراض النفسية

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%B1%D9%82

เขาโรไรมาจากพื้นถึงยอดเขาเท่าไหร่?

ยอดเขาเอเวอเรสต์

thai

ยอดเขาเอเวอเรสต์ (English: Mount Everest) เป็นยอดเขาหนึ่งในเทือกเขาหิมาลัย ซึ่งเกิดจากการชนกันของแผ่นเปลือกโลกยูเรเซียนและแผ่นเปลือกโลกอินเดีย ในทางภูมิรัฐศาสตร์ ยอดเขาเอเวอเรสต์ถือเป็นจุดแบ่งพรมแดนระหว่างประเทศเนปาลและทิเบต โดยชาวเนปาลเรียกยอดเขาเอเวอเรสต์ว่า สครมาตา (ภาษาสันสกฤต: सगरमाथा หมายถึง มารดาแห่งท้องสมุทร) ส่วนชาวทิเบตขนานนามยอดเขาแห่งนี้ว่า โชโมลังมา (จากภาษาทิเบต: จูมู่หลั่งหม่า (珠穆朗玛) หมายถึง มารดาแห่งสวรรค์) ชื่อยอดเขาเอเวอเรสต์นั้น ตั้งโดย เซอร์แอนดรูว์ วอ นักสำรวจประเทศอินเดียชาวอังกฤษ เพื่อเป็นเกียรติแก่ เซอร์จอร์จ อีฟเรสต์ นักสำรวจประเทศอินเดียรุ่นก่อนหน้า (คำว่า Everest นี้ คนส่วนมากอ่านออกเสียงเป็น เอเวอเรสต์ ขณะที่เซอร์จอร์จอ่านออกเสียงชื่อสกุลของตัวเองว่า อีฟเรสต์) ซึ่งก่อนหน้านั้นนักสำรวจเรียกยอดเขาแห่งนี้เพียงว่า ยอดที่สิบห้า (Peak XV) คนทั่วไปจดจำชื่อเอเวอเรสต์ได้ในฐานะยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก แต่สำหรับชาวเชอร์ปา (Sherpa) และนักปีนเขา (climber) บางคนแล้ว ยอดเขาเอเวอเรสต์ไม่ได้เป็นเพียงแค่จุดที่สูงที่สุดบนพื้นโลกเท่านั้น หากยังเป็นจุดหมายสูงสุดในชีวิตพวกเขาด้วย การไปให้ถึงยอดเขาเอเวอเรสต์เป็นเรื่องที่ยากลำบาก แต่เมื่อยอดเขาเอเวอเรสต์ถูกพิชิตได้ นั่นหมายความว่าขีดจำกัดของมนุษยชาติได้เพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่งแล้ว ที่สุดของความสูง เมื่อปี ค.ศ. 1952 รัฐนาถ สิกทาร์ (Radhanath Sikdar) นักคณิตศาสตร์และนักสำรวจจากเบงกอล (Bengal) เป็นคนแรกที่ประกาศว่าเอเวอเรสต์คือยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก จากการคำนวณทางตรีโกณมิติ โดยอาศัยข้อมูลที่วัดด้วยกล้องส่องแนว (theodolite) ในที่ที่ไกลจากยอดเขาไป 150 ไมล์ ณ ประเทศอินเดีย ในวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 ทางการจีนได้ส่งคณะเดินทางสำรวจไปที่ยอดเขา เพื่อคำนวณความสูงของยอดเขา ในวันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2548 สำนักงานสำรวจและทำแผนที่แห่งชาติจีน ได้ทำการวัดครั้งล่าสุด พบว่ายอดเขาเอเวอเรสต์มีความสูง 8,844.43 เมตร (29,017 ฟุต 2 นิ้ว) และอาจมีการคลาดเคลื่อนจากการวัดเล็กน้อย ในปี ค.ศ. 1956 ยอดเขาเอเวอเรสต์วัดความสูงได้ 29,002 ฟุต ต่อมาในช่วงทศวรรษ 1950 การวัดทำได้แม่นยำขึ้น และให้ความสูง 29,028 ฟุต หรือ 8,848 เมตร ซึ่งตัวเลขนี้ถือเป็นความสูงของยอดเขาเอเวอเรสต์ที่ใช้อ้างถึงโดยทั่วไป และได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากรัฐบาลเนปาล อย่างไรก็ดี จากการติดตั้งเครื่องมือที่ยอดเขาของทีมสำรวจสหรัฐอเมริกา ในปี ค.ศ. 1999 และทำการวัดความสูงด้วยจีพีเอส (Global Positioning System) แล้ว พบว่าความสูงที่แท้จริงของยอดเขาเอเวอเรสต์ในขณะนั้นคือ 29,035 ฟุต หรือ 8,850 เมตร ทั้งนี้ยอดเขาเอเวอเรสต์เป็นยอดเขาใหม่ที่เกิดขึ้นเพียงไม่กี่แสนปี จึงยังคงสูงขึ้นเรื่อย ๆ ปีละไม่กี่เซนติเมตร เนื่องจากการที่แผ่นเปลือกโลก (Tectonic plate) ยังคงชนกันอยู่ ยอดเขาเอเวอเรสต์เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดเมื่อวัดจากระดับน้ำทะเล แต่ก็ยังกล่าวได้ไม่เต็มปากเต็มคำนักว่ายอดเขาเอเวอเรสต์เป็น ยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก เนื่องจากมีอีกสองยอดเขาที่ดูจะสูงกว่ายอดเขาเอเวอเรสต์ เมื่อใช้เกณฑ์การวัดที่ต่างกัน ยอดเขาแรกคือ ยอดเขาเมานาโลอา (Mauna Loa) ในหมู่เกาะฮาวาย ซึ่งถ้าวัดความสูงจากฐานที่จมอยู่ในทะเลแล้วจะพบว่ายอดเขานี้สูงกว่า 9 กิโลเมตร เลยทีเดียว แต่เมื่อวัดความสูงจากระดับน้ำทะเล ยอดเขาเมานาโลอาจะสูงเพียง 13,680 ฟุต หรือ 4,170 เมตรเท่านั้น อีกยอดเขาหนึ่งคือ ยอดเขาชิมโบราโซ (Mount Chimborazo) ในประเทศเอกวาดอร์ ที่ถ้าวัดจากจุดศูนย์กลางโลกแล้วจะสูงกว่ายอดเขาเอเวอเรสต์ 2,150 เมตร ทั้งนี้เพราะโลกมีลักษณะป่องตรงกลาง แต่เมื่อวัดความสูงจากระดับน้ำทะเล ยอดเขาชิมโบราโซมีความสูง 6,272 เมตร การพิชิตยอดเขา ประวัติการเดินทางขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอเรสต์เริ่มขึ้นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในปี ค.ศ. 1921 คณะเดินทาง (expedition) จากอังกฤษคณะแรกได้เดินทางมาเพื่อสำรวจหาเส้นทางการข้ามธารน้ำแข็งรงบุก (Rongbuk Glacier) โดยเดินทางขึ้นเขาจากจีนทิเบตทางทิศเหนือ เนื่องจากในขณะนั้น เนปาล ทางทิศใต้ยังคงปิดประเทศอยู่ ในปี ค.ศ. 1922 นักปีนเขาชาวเชอร์ปาเจ็ดคนเสียชีวิตจากหิมะถล่ม (avalanche) นับเป็นครั้งแรกของการเสียชีวิตบนยอดเขาเอเวอเรสต์ที่ถูกบันทึกไว้ ในปีเดียวกันนี้ คณะเดินทางจากอังกฤษคณะที่สองได้ไต่ขึ้นสู่ระดับความสูง 8321 เมตร ในปี ค.ศ. 1924 คณะเดินทางจากอังกฤษคณะที่สามเดินทางเข้าใกล้ยอดเขาเอเวอเรสต์ จอร์จ มัลลอรี (George Mallory) และ แอนดรู เออร์ไวน์ (Andrew Irvine) ตัดสินใจเดินทางขึ้นสู่ยอดเขา การเดินทางของเขาทั้งสองในครั้งนี้เป็นการเดินทางที่ไม่มีวันหวนกลับ วันที่ 8 มิถุนายน เวลา 12.50 น. นักเดินทางคนอื่น ๆ เห็นทั้งสองอยู่ไม่ไกลจากยอดเขา จากนั้นมีเมฆลอยมาปกคลุม และไม่มีใครเห็นทั้งสองคนนี้อีกเลย ในปี ค.ศ. 1979 หวังฮงเป่า (Wang Hongbao) นักปีนเขาชาวจีนบอกกับเพื่อนร่วมทางว่าเขาพบศพศพหนึ่งในปี ค.ศ. 1975 และนั่นน่าจะเป็นศพของเออร์ไวน์ แต่โชคไม่ดีที่หวังฮงเป่าตกเขาเสียชีวิตไปก่อนที่จะได้บอกอะไรเพิ่มเติม ในปี ค.ศ. 1999 คณะเดินทางวิจัยมัลลอรี-เออร์ไวน์ (Mallory and Irvine Research Expedition) ได้พบศพของมัลลอรีใกล้แคมป์จีนเก่า ส่วนศพของเออร์ไวน์นั้น แม้จะมีการค้นหาอย่างหนักหน่วงในปี ค.ศ. 2004 แต่ก็ยังไม่พบ เป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักปีนเขาว่ามัลลอรีและเออร์ไวน์ได้พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์แล้วหรือไม่ นักปีนเขาส่วนใหญ่ไม่เชื่อว่ามัลลอรีและเออร์ไวน์ได้ไปถึงยอดเขาเอเวอเรสต์ เนื่องจากไม่มีหลักฐานว่าทั้งคู่ได้ไปถึงหินขั้นที่สอง (การไปถึงยอดเขาเอเวอเรสต์จากทางด้านเหนือต้องผ่านหินสามขั้น) แต่นักปีนเขาทั้งหลายเชื่อว่าถ้าทั้งคู่ผ่านตรงนี้ไปได้ การไปถึงยอดเขาก็ไม่ใช่เรื่องลำบาก เพราะไม่มีอุปสรรคใหญ่ใดๆ อีกแล้ว ในระยะแรก การเดินทางขึ้นสู่ยอดเขาใช้เส้นทางด้านเหนือจากดินแดนจีนทิเบต แต่เส้นทางนี้ได้ปิดตัวลงในปี ค.ศ. 1950 หลังจากประเทศจีนเข้ายึดครองทิเบต ในขณะที่ประเทศเนปาล ได้เริ่มเปิดประเทศให้คนภายนอกเดินทางเข้าประเทศได้ในปี ค.ศ. 1949 ในปี ค.ศ. 1951 คณะเดินทางจากอังกฤษเดินทางเข้าสู่ประเทศเนปาลเพื่อสำรวจเส้นทางปีนเขาเส้นใหม่ที่อยู่ด้านใต้ของเทือกเขา ในปี ค.ศ. 1952 คณะเดินทางจากประเทศสวิตเซอร์แลนด์ พยายามขึ้นสู่ยอดเขาจากทางด้านใต้ โดยอาศัยข้อมูลของคณะเดินทางจากอังกฤษ ซึ่งทีมของ เรย์มอนด์ แลมเบิร์ต (Raymond Lambert) และ เทนซิง นอร์เก เกือบจะขึ้นสู่ยอดเขาได้ แต่ต้องถอยกลับเสียก่อนขณะที่เหลือระยะทางอีก 200 เมตรเท่านั้น ในฤดูใบไม้ร่วงปีเดียวกัน คณะเดินทางจากสวิสได้พยายามอีกครั้ง แต่ก็ไต่ได้ในระดับที่ต่ำกว่าเดิม ในปี ค.ศ. 1953 คณะเดินทางจากอังกฤษนำทีมโดย จอห์น ฮันต์ (John Hunt) ได้กลับมาที่ประเทศเนปาล และพยายามขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอเรสต์อีกครั้ง เมื่อคณะเดินทางไต่ขึ้นใกล้ยอดเขา จอห์น ฮันต์ ได้เลือกนักปีนเขาหนึ่งคู่ให้ไต่ขึ้นไปสู่ยอดเขา แต่นักปีนเขาคู่นี้อ่อนแรงเสียก่อน และไม่สามารถขึ้นไปสู่ยอดเขาได้ ในวันถัดมา จอห์น ฮันต์ เลือกนักปีนเขาอีกคู่หนึ่งคือ เอดมันด์ ฮิลลารี ชาวนิวซีแลนด์ และ เทียนซิง นอร์เก ชาวเชอร์ปาร์ นักปีนเขาคู่นี้เองที่พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ลงได้เป็นครั้งแรก เมื่อเวลา 11.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น ของวันที่ 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1953 ที่ยอดเขาทั้งสองได้หยุดพักถ่ายรูป รวมทั้งฝังลูกอมและไม้กางเขนเล็ก ๆ ไว้ในหิมะก่อนจะเดินทางกลับ ข่าวความสำเร็จของคณะเดินทางไปถึงลอนดอน ในเช้าวันที่สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2ขึ้นครองราชย์ และหลังจากที่ เอ็ดมันด์ ฮิลลารี และ จอห์น ฮันต์ กลับมายังกาฐมัณฑุ ทั้งสองก็ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นอัศวิน เพื่อเป็นเกียรติแก่ความพยายามและความสำเร็จในครั้งนี้ แม้ยอดเขาเอเวอเรสต์จะถูกพิชิตลงได้อย่างเป็นทางการ แต่มนต์ขลังของยอดเขาแห่งนี้ก็ใช่ว่าจะหมดไป นักปีนเขาทั้งหลายทั่วทุกสารทิศจากทุกมุมโลกต่างก็อยากพิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ให้ได้ซักครั้งในชีวิต นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1953 เป็นต้นมา ความพยายามในการขึ้นไปสู่ยอดเขาเอเวอเรสต์ครั้งสำคัญๆ มีดังนี้ ในปี ค.ศ. 1960 วันที่ 25 พฤษภาคม นักปีนเขาชาวจีนสามารถขึ้นถึงยอดเขาเอเวอเรสต์ได้โดยใช้เส้นทางด้านเหนือ ในปี ค.ศ. 1963 วันที่ 22 พฤษภาคม ทอม ฮอร์นเบียน และวิลลี อันโซลด์ ชาวอเมริกัน ขึ้นถึงยอดเขาโดยใช้เส้นทางด้านทิศตะวันตก ค้างคืนที่ระดับความสูง 8,400 เมตร และเดินทางกลับตามเส้นทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ในปี ค.ศ. 1965 วันที่ 20 พฤษภาคม นาวาง กมบุ (Nawang Gombu) ชาวเชอร์ปา เป็นคนแรกที่พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ได้สองครั้ง ในปี ค.ศ. 1975 วันที่ 16 พฤษภาคม จุนโกะ ตาเบอิ (Nawang Gombu) ชาวญี่ปุ่น เป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้สัมผัสยอดเขาเอเวอเรสต์ ในปี ค.ศ. 1978 ไรน์โฮลด์ เมสเนอร์ (Reinhold Messner) (Reinhold Messner) ชาวอิตาลี และ ปีเตอร์ ฮาเบเลอร์ (Peter Habeler) (Peter Habeler) ชาวออสเตรีย เป็นสองคนแรกที่ขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอเรสต์ได้โดยไม่ใช้ถังออกซิเจน (oxygen tank) ในปี ค.ศ. 1980 ไรน์โฮลด์ เมสเนอร์ (Reinhold Messner) เป็นมนุษย์คนแรกที่ขึ้นสู่ยอดเอเวอเรสต์เพียงลำพัง โดยไม่ใช้ถังออกซิเจนสำรอง ในฤดูกาลปีนเขาปี ค.ศ. 1996 มีผู้เสียชีวิตจากการปีนยอดเขาเอเวอเรสต์ทั้งหมด 15 คน นับว่าเป็นปีที่มีผู้เสียชีวิตจากการปีนเขามากที่สุด โดยในวันที่ 10 พฤษภาคม ได้เกิดพายุขึ้นและคร่าชีวิตนักปีนเขาไปทั้งหมด 8 คน ในจำนวนนี้รวมถึง ร็อบ ฮอลล์ (Rob Hall) และ สก็อต ฟิชเชอร์ (Scott Fischer) สองนักปีนเขาผู้มากประสบการณ์ผู้ถูกจ้างให้นำทางคณะสำรวจ อย่างไรก็ตาม สองผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้ คือ จอน คราเคอร์ (Jon Krakauer) และ เบค เวเธอร์ส (Beck Weathers) ได้กลับมาเขียนหนังสือเล่าประสบการณ์เฉียดตายในครั้งนั้น โดย จอน คราเคอร์ เขียนหนังสือ Into Thin Air และกลายเป็นหนังสือขายดี (bestseller) ในเวลาต่อมา ส่วน เบค เวเธอร์ส ออกหนังสือชื่อ Left for dead ซึ่งเหตุการณ์ในครั้งนี้ได้ถูกยูนิเวอร์แซล พิคเจอร์นำกลับมาสร้างเป็นภาพยนตร์ในชื่อ เอเวอเรสต์ ไต่ฟ้าท้านรก ซึ่งออกฉายในปี ค.ศ. 2015 ในปีเดียวกันนั้นเองที่ เดวิด เบรเชียร์ส นักปีนเขาและนักถ่ายทำภาพยนตร์ (filmmaker) ได้ถ่ายทำภาพยนตร์ไอแมกซ์ที่ยอดเขาเอเวอเรสต์ โดยคณะถ่ายทำของเบรเชียร์สอยู่ที่นั่นหลายสัปดาห์และมีโอกาสพบผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ 10 พฤษภาคม รวมถึงซากศพของร็อบ ฮอลล์ นอกจากนี้ คณะของเบรเชียร์สยังมี จัมลิง เทนซิง นอร์เกย์ (Jamling Tenzing Norgay) ซึ่งเป็นลูกชายของ เทนซิง นอร์เกย์ และสามารถพิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ได้พร้อมคณะของเบรเชียร์ส เจริญรอยตามผู้เป็นพ่อ ในปี ค.ศ. 2001 วันที่ 25 พฤษภาคม เอริก ไวเฮนเมเยอร์ ชาวสหรัฐ เป็นคนตาบอดคนแรกที่พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ได้ ในปี ค.ศ. 2013 วันที่ 23 พฤษภาคม ยูจิอิโระ มิอุระ ชาวญี่ปุ่น วัย 80 ปี เป็นผู้ชายที่มีอายุมากที่สุดในการพิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ เมื่อจบฤดูกาลปีนเขาปี ค.ศ. 2001 มีผู้พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ได้แล้วทั้งหมด 1491 คน และมีผู้เสียชีวิตจากการปีนเขาทั้งหมด 172 คน กล่าวได้ว่าที่ยอดเขาเอเวอเรสต์แห่งนี้เป็นที่ที่มีทั้งชีวิตและความตาย ความสำเร็จและความล้มเหลว อย่างไรก็ตาม ยอดเขาเอเวอเรสต์ก็ยังคงเป็นสถานที่ที่ท้าทายนักปีนเขาต่อไป คนไทยที่สามารถพิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์สำเร็จเป็นคนแรกคือ วิทิตนันท์ โรจนพานิช ซึ่งสามารถพิชิตยอดเขาได้เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 เวลา 8:00 น. ตามเวลาท้องถิ่นเนปาล ร่วมกับนักปีนเขาชาวเวียดนาม 3 คนจากรายการเรียลลิตี้โชว์ "Conquering Mount Everest 2008" ของสถานีโทรทัศน์วีทีวี ประเทศเวียดนาม (ได้แก่ Phan Thanh Nhien, Bui Van Neogi, Nguyen Mau Linh) [2][3][4] ความเชื่อ ก่อนปีนยอดเขาเอเวอเรสต์ ชาวเนปาลจะจัดพิธีบวงสรวงเทพยดาแห่งขุนเขา ซึ่งเป็นการขอขมาและบูชาเทพธิดา "สักการะมาถา" ซึ่งเป็นชื่อของยอดเขาเอเวอเรสต์ แปลว่า พระแม่ผู้เป็นเจ้า [5] อ้างอิง ดูเพิ่ม อุทยานแห่งชาติสครมาถา เทือกเขาหิมาลัย ภูเขาไฟโอโคสเดลซาลาโด อเวเอรเสต์ อเวเอรเสต์ หมวดหมู่:ประเทศเนปาล หมวดหมู่:จุดที่สุดในโลก หมวดหมู่:เทือกเขาหิมาลัย

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B9%8C

Kapan Makoto Haruno lahir ?

Mao Akiyama

indonesian

Mao Akiyama(秋山眞緒,Akiyama Mao, Template:Lahirmati) adalah penyanyi dan idola Jepang di bawah Hello Project. Ia adalah anggota kelompok J-pop Tsubaki Factory. Biografi Pada tanggal 1 April 2015, Akiyama bergabung dengan Hello Pro Kenshuusei, setelah gagal dalam audisi Morning Musume 2014. Ia secara resmi diperkenalkan dan tampil dalam konser Hello Pro Kenshuusei Happyoukai 2015 ~ Haru no Koukai Jitsuryoku Shindan Test ~ pada 4 Mei 2015. Pada tanggal 13 Agustus 2016, di acara fanclub Tsubaki Factory diumumkan bahwa Akiyama dipilih sebagai anggota baru bersama Onoda Saori dan Mizuho Ono. Penampilan pertamanya sebagai anggota Tsubaki Factory digelar pada 4 September dalam tur konser Hello! Project Kenshuusei yang bertajuk ‘Hello! Project Kenshuusei Happyoukai 2016 9-gatsu ~SINGING!~’[1][2]. Pada tanggal 25 Juli 2018, duo komedian Joujou Gundan merilis singel debut mereka "Nakama", yang menampilkan Akiyama di lagu side B "Sunao ni Narenai Sakuranbo" sebagai anggota kelompok fiktif Yamato Nadeshiko Semicolon dengan Suzuki Keita dan Niinuma Kisora. TV Program [2015–] The Girls Live Internet [2016–] Hello! Station (ハロ！ステ) Musik video [2014] Miyagawa Haruno - "NIPPON Soran Hanafubuki" (NIPPONソーラン花吹雪) (sebagai penari latar) Majalah [2017.01] VDC Magazine Referensi Pranala luar (in Japanese) (in Japanese) di YouTube di Twitter di Facebook Kategori:Idola Jepang Kategori:Penyanyi Jepang

https://id.wikipedia.org/wiki/Mao%20Akiyama

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เปิดสอนกี่สาขาวิชา?

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

thai

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (English: Mahasarakham University, อักษรย่อ: มมส - MSU) ตั้งอยู่ในจังหวัดมหาสารคาม ก่อกำเนิดจากวิทยาเขตของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2517 และได้รับการยกระดับเป็นมหาวิทยาลัยมหาสารคาม เมื่อปี พ.ศ. 2537 [1] นับเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งที่ 22 ของประเทศไทย ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยมหาสารคามมีศูนย์กลางบริหารงานอยู่ที่เขตพื้นที่ขามเรียง ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม เขตพื้นที่ในเมือง ตำบลตลาด อำเภอเมือง มหาสารคาม และเขตพื้นที่นาสีนวน ที่ตั้งของ คณะเทคโนโลยี คณะสัตวแพทยศาสตร์ อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม เปิดการสอนระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก 177 สาขาวิชา [2]:5 ใน 20 คณะหรือเทียบเท่า [2]:69 และขยายโอกาสทางการศึกษาโดยจัดโครงการศึกษาที่ จังหวัดอุบลราชธานี และจังหวัดอุดรธานี [2]:7 นอกจากนี้ยังมีการจัดการเรียนการสอนขั้นพื้นฐาน คือ โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ฝ่ายประถมและฝ่ายมัธยม [2]:7 ประวัติ มหาวิทยาลัยมหาสารคามกับประวัติศาสตร์ดินแดนอีสาน ดินแดนอีสานได้ปรากฏมีความสัมพันธ์กับรัฐศูนย์กลางของคนไทยที่ลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา มาตามลำดับ ตั้งแต่สมัยอยุธยา กรุงธนบุรี และกรุงรัตนโกสินทร์ โดยภายหลังที่เมืองสุวรรณภูมิแยกจากการขึ้นตรงต่อจำปาศักดิ์มาขึ้นกับอยุธยา ซึ่งหัวเมืองต่าง ๆ ในอีสานต่างขึ้นกับสุวรรณภูมิต่อหนึ่ง[3] ภายหลังได้เปลี่ยนมาขึ้นกับโคราช [4] และต่อมาจึงได้ให้ทุกหัวเมืองของอีสานขึ้นกับกรุงเทพฯ หลังจากเกิดกรณีเจ้าอนุวงศ์ (พ.ศ. 2369-2371)[5] แต่ความสัมพันธ์ของหัวเมืองอีสานกับศูนย์กลางของรัฐไทย อยู่ในลักษณะเมืองขึ้นที่เพียงส่งส่วยบรรณาการและป้องกันภัยจากญวนเท่านั้น กระทั่งความสำคัญของดินแดนและหัวเมืองอีสานได้ปรากฏชัดเจนในช่วงที่กระแสการล่าอาณานิคมของประเทศตะวันตกที่ทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการปกครองต่อหัวเมืองแถบนี้ใหม่ รวมทั้งการปฏิรูปการศึกษา ทั้งนี้เพื่อให้คนในรัฐสยามสามารถอ่าน เขียน พูดและเรียนมาตรฐานความรู้อย่างเดียวกัน เพื่อสร้างความเป็น ‘รัฐชาติ’ (Nation State) ขึ้นมา ครั้นยุคจากการล่าอาณานิคมทางดินแดนสิ้นสุดลง ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองโลกได้แบ่งขั้วการเมืองออกไปอีก ประเทศไทยได้มีการปรับตัวเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาอันเกิดจากทั้งปัจจัยภายในและภายนอก แผนพัฒนาประเทศทั้งทางการและไม่ทางการได้ทะยอยออกมาใช้อย่างต่อเนื่อง สิ่งหนึ่งที่รัฐบาลตระหนักถึงและเข้าใจว่าการพัฒนาประเทศนั้น เครื่องมือที่สำคัญคือคน ซึ่งถือเป็นทรัพยากรที่สำคัญ ดังนั้นปัจจัยที่นำมาพัฒนาคนที่สำคัญคือ การศึกษา จึงเป็นการลงทุนที่เร่งด่วน รัฐบาลทุกยุคได้ให้ความสำคัญมาอย่างต่อเนื่องตามสถานการณ์และความสนใจของผู้นำในช่วงต่าง ๆ เมื่อพิจารณาจากบริบททางประวัติศาสตร์มหาวิทยามหาสารคามนั้นไม่ได้ยืนหยัดอยู่เพียงลำพัง แต่ได้มีปฏิสัมพันธ์เชื่อมโยงกับชุมชนและสังคมตลอดช่วงเวลา ภาพของมหาวิทยาลัยในช่วงต่างๆ จึงสามารถสื่อสะท้อนความคิด โลกทัศน์ ชีวทัศน์ของคนในแต่ละช่วงเวลาได้พอสมควร รวมทั้งมหาวิทยาลัยยังเป็นผลผลิตของท้องถิ่นและชุมชน ซึ่งได้มีการสร้างสมมาหลายช่วงอายุคน โดยได้ตกผลึกจากการสั่งสมของสิ่งที่เรียกว่า ‘ตัวตน’ และได้เป็นลักษณะเฉพาะของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม โรงเรียนฝึกหัดครูชั้นสูงถนนประสานมิตร แรกเริ่มก่อนที่จะมีการก่อตั้งโรงเรียนฝึกหัดครูชั้นสูงนั้น วงการศึกษาของไทยประสบปัญหาในความล้าหลังของการศึกษาประชาชนส่วนใหญ่ยังมีมาตรฐานการศึกษาอยู่ในเกณฑ์ต่ำ โดยเฉพาะบุคคลที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้นั้นยังมีข้อจำกัดหลายประการ[6] และยังประสบปัญหาอื่นอยู่เนืองๆ โดยเฉพาะพื้นที่ตั้งโรงเรียน ซึ่งต้องประสบกับการย้ายที่ตั้งอยู่เสมอ เช่น ในปี พ.ศ. 2484 เมื่อรัฐบาลได้สถาปนากระทรวงอุตสาหกรรม[7] ใช้พื้นที่ตั้งของโรงเรียนแห่งเดิม จึงจำเป็นต้องย้ายสถานที่ตั้งมาที่ใหม่[8] ภายหลังได้มีผู้ที่ตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษาท่านหนึ่งจึงได้พยายามแสวงหาสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อก่อตั้งกิจการวิชาครู ให้เป็นหลักฐานมั่นคงสืบไป คือ หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ซึ่งมีความกังวลต่อสภาพการณ์ดังกล่าว จนสามารถมาได้พื้นที่บริเวณถนนประสานมิตร ริมคลองแสนแสบ[9] ซึ่งแต่เดิมพื้นที่ดังกล่าวนั้นเคยใช้เป็นฟาร์มเลี้ยงโค เพราะในระหว่างสงครามไม่มีนมเนยเข้ามาจากต่างประเทศ ท่านจึงได้ทำหนังสือราชการขอซื้อที่จากกระทรวงเกษตรทันที ในราคาวาละ 38 บาท รวมทั้งขอซื้อจากเจ้าของรายอื่นใกล้เคียงเพิ่มเติม[8][10][11] จากนั้นจึงได้มีการก่อสร้างอาคารและจัดให้มีการประชุมกัน ในวันที่ 2 พฤษภาคม 2492 เพื่อกำหนดนัดหมายทำความเข้าใจ เรื่องคำสั่งเปิด โรงเรียน[8] และแต่งตั้งคณะกรรมการและระเบียบ ลงวันที่ 28 เมษายน 2492 จึงได้กำหนดวันดังกล่าวเป็นวันก่อตั้งโรงเรียน และมีการพิจารณาตั้งชื่อชั่วคราวว่า โรงเรียนฝึกหัดครูชั้นสูง ที่ถนนประสานมิตร อำเภอพระโขนง จังหวัดพระนคร[9][10][11] วิทยาลัยวิชาการศึกษา ต่อมาวงการศึกษาได้ประสบปัญหาเข้ามาอีกทั้งภาวะการขาดแคลนครูเป็นอันมากและวุฒิการศึกาษาครูสูงที่สุดคือ วุฒิ ป.ม.(ประกาศนียบัตรประโยคครูมัธยม) ซึ่งเทียบเท่ากับอนุปริญญาเท่านั้น ทำให้เกิดความล้าหลังในอาชีพครู[12] อีกทั้งครู ป.ม. บางคนเมื่อศึกษาเพิ่มเติมสูงขึ้นได้ปริญญาทางด้านอื่นแล้วต่างลาออกไปประกอบอาชีพใหม่ที่เข้าใจว่ามีความก้าวหน้ามากกว่า ผู้บริหารในวงการศึกษาจึงได้มีการปรึกษาหารือและดำเนินการเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวมาตามลำดับ แต่ความเข้าใจในเวลานั้นของผู้เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะบุคคลในพรรครัฐบาล จึงต้องใช้ความพยามยามอย่างมาก ดร. สาโรช บัวศรี เป็นบุคคลที่ได้รับมอบหมายให้เข้าชี้แจงให้คณะรัฐบาลเข้าใจถึงเหตุและผลที่จะดำเนินการและสิ่งที่เกิดขึ้น หากให้สามารถเปิดสอนครูถึงระดับปริญญา และสามารถชี้แจงจนเข้าใจร่วมกันได้ ซึ่งในที่สุดที่ประชุมจึงได้มีมติยอมรับ และในที่สุดก็ผ่านพระราชบัญญัติวิทยาลัยวิชาการศึกษาได้ในปี พ.ศ. 2497 [13] แต่กว่าที่จะได้มีการยอมรับนั้นค่อนข้างพบอุปสรรคพอสมควร “...ตอนนั้นในหมู่ประชาชนความคิดที่ว่าจะให้ครูเรียนถึงปริญญายังไม่มี ดังนั้นการเสนอให้ครูมีการศึกษาถึงระดับปริญญาตรีเป็นของที่แปลกมาก อีกประการหนึ่งนั้นจะให้สถาบันการศึกษาระดับวิทยาลัยประสาทปริญญานี้ยิ่งไม่เข้าใจใหญ่ ฉะนั้นพอกฎหมายไปถึงพรรคเสรีมนังคศิลาแล้ว ผมก็ต้องไปชี้แจงหนักหน่วงมาก เพราะท่านผู้แทนสมัยโน้นเขาไม่เข้าใจเลย เป็นวิทยาลัยอะไรให้ปริญญา? เป็นครู, เป็นศึกษาธิการอำเภอจะเอาปริญญาเชียวหรือ? ผมก็ต้องชี้แจงมากมาย… …แต่พอมาถึงประเด็นที่ว่า วิทยาลัยจะประสาทปริญญาได้นี่ไม่เคยเห็นมีแต่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เท่านั้น เป็นแค่วิทยาลัยจะมาประสาทปริญญาไม่เห็นด้วย เป็นไปไม่ได้ ผมก็ออกไปชี้แจงอีก…แต่เขาก็ไม่ฟังเสียง เป็นวิทยาลัยจะมาประสาทปริญญาได้อย่างไร ตอนนั้นผมก็หนักใจมาก แต่ก็กัดฟันชี้แจงต่อไปอีก แล้วก็เป็นการบังเอิญมีรัฐมนตรีท่านหนึ่งซึ่งอยู่ในที่ประชุมและผมทราบลูกของท่านเรียนอยู่ที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย กำลังทำปริญญาเอกด้วย ทำไมทำได้ล่ะ เขาจึงค่อยเงียบเสียงลง…”—ศาสตราจารย์ ดร. สาโรช บัวศรี, ปราชญ์ผู้ทรงศีล พ.ศ. 2531 อย่างไรก็ตามในที่สุดก็สามารถตราพระราชบัญญัติวิทยาลัยวิชาการศึกษาได้สำเร็จ โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯทรงลงพระปรมาภิไธย เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2497[12] ในระหว่างนั้น อาจารย์บุญถิ่น อัตถากร อธิบดีกรมการฝึกหัดครู (พ.ศ. 2500 –2513) และเป็นคณะกรรมการร่วมของโครงการพัฒนาการศึกษาด้วย ซึ่งถือเป็นบุคคลที่ให้ความสำคัญกับงานฝึกหัดครูอย่างมาก จากแนวคิดในการดำเนินการขยายการฝึกหัดครูระดับปริญญาไปสู่ส่วนภูมิภาคนั้น จึงได้มีการขยายวิทยาลัยวิชาการศึกษา ซึ่งขณะนั้นยังสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ และมีความคล้ายคลึงทั้งในที่มา จุดประสงค์และการดำเนินการเพื่อผลิตบุคลากรวิชาชีพครู เหมือนกับกรมการฝึกหัดครู โดยแนวคิดของอาจารย์บุญถิ่น อัตถากรนั้น คือ[14][15] “…ต้องการใช้การศึกษาพัฒนาชุมชนในชนบท โดยต้องรีบผลิตครูที่มีคุณภาพและจำนวนมากพอเพียงออกไปเป็นผู้นำ โดยการศึกษาฝึกหัดครูจะต้องเป็นขั้นๆโดยลำดับจนถึงขั้นปริญญา ขณะเดียวกันก็ค่อยลดการผลิตครูระดับประกาศนียบัตรลงจนเลิกไปในที่สุด และผลิตครูขั้นปริญญาเพิ่มขึ้น และเมื่อถึงโอกาสอันสมควร, สถานศึกษาฝึกหัดครู สถานศึกษาอาชีวศึกษาและสถาบันขั้นปริญญาต่างๆ ซึ่งอยู่ในจังหวัดเดียวกันและจังหวัดใกล้เคียง ก็จะรวมกันเป็นมหาวิทยาลัยภูมิภาค…”—อาจารย์บุญถิ่น อัตถากร อดีตอธิบดีกรมการฝึกหัดครู (พ.ศ. 2500 –2513) หลังจากนั้นจึงได้มีการขยายวิทยาเขตไปสู่ภาคต่าง ๆ ทุกภาค โดยได้เปิดสอนแห่งเดียวในแต่ละภาค คือ ภาคเหนือเปิดที่พิษณุโลก (25 มกราคม 2510) ภาคใต้ที่สงขลา (1 ตุลาคม 2511) ภาคตะวันออกที่ชลบุรี (8 กรกฎาคม 2498) ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มหาสารคาม และกรุงเทพมหานคร ที่บางเขน (27 มีนาคม 2512)[9] วิทยาลัยวิชาการศึกษา วิทยาเขตมหาสารคาม บุคคลที่มีคุณูปการต่อวงการศึกษาไทยท่านหนึ่ง คือ อาจารย์บุญถิ่น อัตถากร อดีตอธิบดีกรมการฝึกหัดครู (พ.ศ. 2500 - 2513) อีกทั้งมีภูมิลำเนากำเนิดอยู่ที่จังหวัดมหาสารคาม ท่านได้มีแนวคิดเกี่ยวกับการศึกษาในสมัยนั้น เรื่องความต้องการใช้การศึกษาช่วยพัฒนาชุมชนในชนบท จึงต้องรีบผลิตครูที่มีคุณภาพและจำนวนมากพอเพียงออกไปเป็นผู้นำ โดยการศึกษาฝึกหัดครูจะต้องเป็นขั้นๆ โดยลำดับจนถึงขั้นปริญญา ขณะเดียวกันก็ค่อยลดการผลิตครูระดับประกาศนียบัตรลงจนเลิกไปในที่สุด และผลิตครูขั้นปริญญาเพิ่มขึ้นๆ และเมื่อถึงโอกาสอันสมควร สถานศึกษาฝึกหัดครู สถานศึกษาอาชีวศึกษา และสถาบันขั้นปริญญาต่าง ๆ ซึ่งอยู่ในจังหวัดเดียวกันและจังหวัดใกล้เคียง ก็จะรวมกันเป็นมหาวิทยาลัยภูมิภาค ทั้งนี้อาจารย์บุญถิ่น ได้มีแนวคิดและเหตุผลที่เลือกจังหวัดมหาสารคามให้เป็นที่ตั้งของวิทยาลัย “ครูปริญญา” ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือนั้นว่า[16] “…ทางภาคเหนือนั้น เดิมเราตั้งใจจะเปิดที่เชียงใหม่ก่อน แต่เมื่อมีมหาวิทยาลัยตั้งขึ้นในระยะที่เรากำลังดำเนินการอยู่ จึงเปิดที่พิษณุโลก ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือนั้นขั้นแรกเตรียมจะเปิดที่อุบลหรืออุดรธานี แต่ในระยะนั้นแถบชายแดนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือไม่ค่อยเรียบร้อยจึงเปิดที่มหาสารคาม ในภาคใต้และภาคกลางก็จะเปิดหลายแห่ง แต่เนื่องจากกำลังคนมีจำกัด จึงเปิดเพียงสองแห่งไปตามกำลังคนที่มีอยู่ในขณะนั้น คือที่สงขลาและบางเขน…” ในช่วงระยะแรกของการก่อตั้งวิทยาลัยวิชาการศึกษา มหาสารคามนั้นต้องประสบปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงานจากความไม่พร้อมในด้านอาคารสถานที่ บุคลากร และอุปกรณ์ประกอบการเรียนการสอน จึงต้องอาศัยวิทยาลัยครูมหาสารคาม (มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ในปัจจุบัน) ในเบื้องต้นเกือบทั้งหมด ซึ่งช่วยสนับสนุนและเป็นพี่เลี้ยงในช่วงก่อตั้ง วิทยาลัยวิชาการศึกษาอื่นที่ไปตั้งในแต่ละภูมิภาคต่างก็ประสบในทำนองเดียวกันและช่วยเหลือกันในการแก้ปัญหาดังกล่าว หลักสูตรที่เปิดสอนในปีการศึกษาแรก พ.ศ. 2511 มี 2 วิชาเอก คือ วิชาเอกภาษาอังกฤษและชีววิทยา โดยสามารถเปิดรับนิสิตได้จำนวน 134 คน ซึ่งนิสิตที่มาเรียนในระยะแรก ปีการศึกษา 2511 – 2515 ได้รับการดเลือกจากผู้สมัครที่มีผลการเรียนดีจากวิทยาลัยครูทั่วประเทศมาศึกษาต่อในหลักสูตรปริญญาตรี 2 ปี ในปีการศึกษา 2512 การก่อสร้างอาคารสถานที่ของวิทยาลัยเสร็จสมบูรณ์และเปิดใช้งาน คือ อาคารเรียน 1, หอสมุด หอศิลป์ โรงอาหาร หอพักชาย และหอพักหญิง จากนั้นวิทยาลัยจึงได้มีการพัฒนามาตามลำดับ ในปี 2514 ได้มีการดำเนินการขอพื้นที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นที่ราชพัสดุของกองทัพอากาศ ซึ่งได้ใช้เป็นสนามแข่งม้าและสนามบินจากนั้นจึงได้มีการก่อสร้างอาคารเรียนและหอพักเพิ่มเติม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตมหาสารคาม ในวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2517 ได้มีประกาศใช้พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พ.ศ. 2517 ในราชกิจจานุเบกษา [17] ซึงเป็นการรวมวิทยาลัยเขตทั้งหมด เป็นมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ และโอนสถานะไปสังกัดทบวงมหาวิทยาลัย และเรียกชื่อมหาวิทยาลัยและชื่อวิทยาเขตตามสถานที่ตั้งของวิทยาเขตต่อท้าย ยกเว้นวิทยาเขตพระนครให้เปลี่ยนเป็นมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ บางเขน ก่อนที่จะได้รับการยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยได้นั้น ทางวิทยาลัยวิชาการศึกษาได้เริ่มมีการเคลื่อนไหวมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2512 ทั้งนี้ เมื่อครั้งที่ศาสตราจารย์ ดร. สุดใจ เหล่าสุนทร เข้าดำรงตำแหน่งอธิการวิทยาลัยวิชาการศึกษา และเห็นว่าการบริหารงานของวิทยาลัยนั้นขาดความคล่องตัวอยู่มาก เนื่องด้วยข้อจำกัดหลายประการจะเป็นปัญหาระยะยาวในการขยายผลด้านการศึกษาในอนาคตต่อไป ท่านจึงได้ร่างพระราชบัญญัติเพื่อขอยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยต่อสภาวิทยาลัยวิชาการศึกษา โดยในระหว่างนั้น ศาสตราจารย์ ดร. สุดใจ เหล่าสุนทร|ศาสตราจารย์ ดร. สุดใจ ได้ออกเอกสารที่เรียกว่า 'เอกสารปกขาว' เพื่อชี้แจงหลักการและเหตุผลดังกล่าวแก่ผู้ที่สนใจรับทราบว่า “…เมื่อข้าพเจ้าได้รับตำแหน่งอธิการวิทยาลัยวิชาการศึกษาเมื่อเดือนมกราคม 2512 ได้พบว่าการดำเนินงานของวิทยาลัยวิชาการศึกษาไม่มีความคล่องตัวเป็นอันมาก จึงได้ร่างพ.ร.บ. ยกฐานะวิทยาลัยเป็นมหาวิทยาลัยเสนอต่อประธานสภาวิทยาลัยวิชาการศึกษา เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม 2512 และรอรับฟังพิจารณาอยู่ 1 ปีเต็ม จนถึงเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2512 จึงได้เสนอร่าง พ.ร.บ. นี้ต่อประธานสภาวิทยาลัยวิชาการอีกครั้งหนึ่ง และเสนอให้เลขาธิการสภาการศึกษาแห่งชาติ เพื่อพิจารณาอีกทางหนึ่ง... ...อาจจะเป็นเพราะวิทยาลัยวิชาการศึกษาเป็น วิทยาลัย ในความหมายของความเข้าใจของบุคคลทั่วไปว่า ไม่ใช่สถานศึกษาชั้นปริญญาในระดับมหาวิทยาลัย ดังที่วิทยาลัยวิชาการศึกษาได้ดำเนินงานอยู่จริง จึงเห็นสมควรที่จะออกเอกสารฉบับนี้ เพื่อสร้างความเข้าใจให้แก่บุคคลที่สนใจในการศึกษาขั้น มหาวิทยาลัย…” เมื่อได้มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติต่อไปตามลำดับ โดยเป็นการดำเนินการตามวิธีที่ถูกต้องและขั้นตอนระเบียบแบบแผนของทางราชการ เริ่มตั้งแต่สภาวิทยาลัยวิชาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ สภาการศึกษา สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี ที่ประชุมคณะรัฐมนตรี จากนั้นเรื่องได้หยุดชะงักไปช่วงหนึ่ง เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองของประเทศที่ไม่เอื้อในเวลานั้น การดำเนินการจึงได้มายุติโดยการยกฐานะวิทยาลัยวิชาการศึกษาเป็นกรมหนึ่งของกระทรวงศึกษาธิการ ตามประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 216 ลงวันที่ 29 กันยายน 2515 จากการที่วิทยาลัยโดยความร่วมมือทั้งอาจารย์และนิสิตได้พยายามดำเนินการมาตามลำดับอย่างสม่ำเสมอและด้วยความจริงจัง กระทั่งในวันที่ 16 มกราคม 2517 คณะรัฐมนตรีจึงมีมติให้ยกฐานะวิทยาลัยวิชาการศึกษาเป็นมหาวิทยาลัย และได้มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติสู่การพิจารณาของสภานิติบัญญัติ กระทั่งมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พ.ศ. 2517 [17] ทั้งนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ได้ทรงโปรดเกล้าฯพระราชทานชื่อมหาวิทยาลัยให้เป็นมงคลนามและพระราชทานความหมายว่า " มหาวิทยาลัยที่เจริญเป็นศรีสง่าแก่มหานคร " โดย ' วิโรฒ ' มาจาก ' วิรูฒ '(ภาษาสันสกฤต) ' วิรุฬห์ ' (ภาษาบาลี) ซึ่งแปลว่า " เจริญ , งอกงาม " ภายหลังทางวิทยาลัยโดยความร่วมมือทั้งอาจารย์และนิสิต ได้พยายามดำเนินการมาตามลำดับ ทั้งนี้โดยตระหนักจากการพิจารณาองค์ ประกอบความพร้อมในด้านต่าง ๆ ของวิทยาลัยและประโยชน์อันจะเกิดขึ้นต่อ วิทยาลัยและในวงกว้างทางการศึกษาและประเทศชาติต่อไป ทางวิทยาลัย จึงได้มีการชี้แจงเหตุผลและความจำเป็นในการยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยได้ดังนี้ วิทยาลัยวิชาการศึกษามีความพร้อมโดยสมบูรณ์ที่จะเติบโต เป็นมหาวิทยาลัย ทั้งนี้ทางวิทยาลัยมีความพร้อมของอุปกรณ์ประกอบการสอน อาจารย์ และอาคารสถานที่เพียงพอที่จะเปิดสอนสาขาอื่นๆได้โดยไม่ต้องใช้งบประมาณเพิ่มขึ้น ความเจริญก้าวหน้าของวิทยาลัยวิชาการศึกษา ความคล่องตัวในการบริหารงาน ความเจริญก้าวหน้าทางวิชาการความหลากหลายทางการศึกษาที่ จะก่อให้เกิดประโยชน์อย่างกว้างขวางในด้านเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ หลังจากที่ได้ยกฐานะแล้ว ทางมหาวิทยาลัยฯได้นำวิธีสอบคัดเลือกนิสิต เข้าศึกษาใน 2 ระดับ คือชั้นปีที่ 1 และ 3 ซึ่งในปีการศึกษานี้มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคามยังคงรับนิสิตภาคปกติที่จบป.กศ. สูงเข้าศึกษาชั้นปีที่ 3 โดยวิธีการสอบคัดเลือกเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเข้ามาใหม่ คือได้เปิดรับสมัครสอบนิสิตชั้นปีที่ 1 เข้าเรียนหลักสูตรปริญญาตรี 4 ปีเป็นปีแรกโดยใช้ วิธีการสอบผ่านทบวงมหาวิทยาลัย โดยรับทั้งสิ้น 63 คน สำหรับวิชาเอกที่เปิดในปีการศึกษา 2517 มีดังนี้ สาขาวิชาประวัติศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ภูมิศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภาษาไทย สังคมศึกษา ภาษาอังกฤษ ชีววิทยา และการประถมศึกษาซึ่งได้ใช้วิธีการสอบแข่งขันในการคัดเลือกผู้มาเรียนเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน นอกจากนั้นยังได้ยกฐานะหน่วยงานสำคัญขึ้นมา 3 หน่วยงานใน ปีพ.ศ. 2529 พร้อมกับคณะเทคโนโลยี คือ สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน ตามประกาศทบวงมหาวิทยาลัยในราชกิจจานุเบกษา วันที่ 12 พฤศจิกายน 2529 [18], สำนักวิทยบริการ ตามประกาศในราชกิจจานุเบกษา [19] สิงหาคม 2529 และสถาบันวิจัยรุกขเวช ตามประกาศจัดตั้งในราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ 7 กันยายน 2536 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคามได้มีพัฒนาการมาตามลำดับโดยอาศัยเงื่อนไขของเวลาในการสร้างความพร้อมต่าง ๆ กระทั่งสามารถดำเนินการแยกเป็นมหาวิทยาลัยเอกเทศสำเร็จภายใต้ชื่อ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 2537 โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯทรงลงพระปรมาภิไธยในพระราชบัญญัติของมหาวิทยาลัย ซึ่งได้มีการประกาศในราชกิจจานุเบกษา [1] นับเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งที่ 22 ของประเทศไทย สำหรับแนวคิดในการแยกตัวเป็นเอกเทศนั้นได้เริ่มปรากฏขึ้นตั้งแต่ปีพ.ศ. 2527 โดย ดร.ถวิล ลดาวัลย์รองอธิการบดีเวลานั้นได้มีแนวความคิดที่จะรวมสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาหลักๆของจังหวัดมหาสารคามเข้าเป็นมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่แนวคิดดังกล่าวได้ติดขัดปัญหาบางประการจึงไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้ เช่น ปัญหาของต้นสังกัดเดิมของแต่ละสถาบัน เป็นต้น ครั้นต่อมาในปี พ.ศ. 2531 รองศาสตราจารย์ ดร. วีระ บุญยกาญจนะเป็นรองอธิการบดีจึงได้มีการเสนอให้แยกออกจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒอีกครั้ง โดยให้ลักษณะเป็นสถาบันในนามของสถาบันบัณฑิตศึกษาเพื่อพัฒนาชนบท แต่ให้มีสถานภาพเป็นมหาวิทยาลัย หากแต่ไม่อาจดำเนินต่อไปให้สัมฤทธิ์ผลได้เช่นกัน กระทั่งในปี พ.ศ. 2535 เมื่อรองศาสตราจารย์ ดร. จรูญ คูณมีเป็นรองอธิการบดี จึงได้มีสืบสานแนวคิดที่จะแยกตัวออกอีกครั้ง และเริ่มปรากฏผลชัดเจนมากขึ้น ทั้งนี้ประกอบกับในช่วงเวลานั้น นายสุเทพ อัตถากร ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการทบวงมหาวิทยาลัย ซึ่งได้ให้สนใจและความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ในการสนับสนุนแนวคิดที่จะให้มีมหาวิทยาลัยเกิดขึ้นในจังหวัดมหาสารคาม การดำเนินงานจึงได้เริ่มตั้งแต่การแต่งตั้งคณะกรรมการจัดทำโครงการจัดตั้งมหาวิทยาลัยมหาสารคามและคณะกรรมการร่างพระราชบัญญัติมหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2535 จากนั้นจึงได้ดำเนินงานมาตามขั้นตอนจนสามารถยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยได้สำเร็จดังที่กล่าวข้างต้นในช่วงรองศาสตราจารย์ ดร. บุญชม ศรีสะอาด เป็นรองอธิการบดี ซึ่งได้สืบสานแนวคิดและการดำเนินงานอย่างต่อเนื่องโดยได้รับความร่วมมือจากหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ทั้งบุคคลภายในและภายนอกในสายงานต่าง ๆ ในระหว่างที่มีการดำเนินการเพื่อยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยเอกเทศนั้นได้มีการทบทวนเรื่องชื่อของมหาวิทยาลัยเพื่อหาความเหมาะสมและเห็นพ้องต้องกันทุกฝ่าย โดยการดำเนินการสำรวจประชามติให้เป็นเอกฉันท์ ซึ่งชื่อที่เสนอในครั้งนั้นมีความหลากหลายของที่มาและแนวคิด ได้แก่ มหาวิทยาลัยอีสาน มหาวิทยาลัยภัทรินธร มหาวิทยาลัยศรีเจริญราชเดช มหาวิทยาลัยศรีมหาชัย มหาวิทยาลัยศรีมหาสารคาม จนกระทั่งได้มาเห็นชอบพร้อมกันต่อชื่อ มหาวิทยาลัยมหาสารคามในเบื้องท้ายดังปรากฏในปัจจุบัน ภายหลังได้มีการขยายพื้นที่มายัง ป่าโคกหนองไผ่ ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม บนเนื้อที่ประมาณ 1,300 ไร่ ขณะนั้นของรองศาสตราจารย์ ดร. ภาวิช ทองโรจน์ อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาสารคามคนแรก (พ.ศ. 2538-2546) และได้ดำเนินการสร้างอาคารต่าง ๆ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2539 ภายหลังจึงได้ย้ายศูนย์กลางบริหารงานมา ณ ที่ทำการแห่งใหม่ในปีการศึกษา 2542 อีกทั้งยังได้มีการเปิดสาขาวิชาและคณะใหม่เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก เพื่อเปิดบริการทางการศึกษาให้มีหลากหลายมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้มหาวิทยาลัยยังได้เปิดสอนระดับประถมและมัธยมศึกษาในโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม โดยเปิดสอนในปีการศึกษา 2540 เป็นปีการศึกษาแรกและยังได้ขยายการศึกษาระดับปริญญาตรี ปริญญาโทไปยังจังหวัดนครพนม (ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม วิทยาเขตนครพนม แยกเป็นเอกเทศในชื่อ มหาวิทยาลัยนครพนม) และศูนย์พัฒนาการศึกษาอุดรธานี โดยใช้สอน ระบบทางไกลผ่านดาวเทียม โดยสรุปแล้ว มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มีกำเนิดมาจากวิทยาลัยวิชาการศึกษามหาสารคาม ซึ่งตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2511 มีจุดมุ่งหมายเพื่อที่จะขยายการศึกษาชั้นสูงไปสู่ภูมิภาค ต่อมาได้รับการยกฐานะขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม เมื่อปีพุทธศักราช 2517 และได้แยกเป็นมหาวิทยาลัยเอกเทศในชื่อ "มหาวิทยาลัยมหาสารคาม" เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2537 ตามพระราชบัญญัติของมหาวิทยาลัยในราชกิจจานุเบกษา [1] นับเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งที่ 22 ของประเทศไทย [20] ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มีศูนย์กลางการบริหารงานตั้งอยู่ที่ ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม มีพื้นที่ประมาณ 1,300 ไร่ ที่ตั้งเดิม ซึ่งตั้งอยู่ที่ 269 ถนนนครสวรรค์ ตำบลตลาด อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม บนพื้นที่ 197 ไร่ เพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ไฟล์:Msu.ogg อันดับและมาตรฐานมหาวิทยาลัย การประเมินคุณภาพมหาวิทยาลัย เมื่อปี พ.ศ. 2549 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกลได้เข้าร่วมการประเมินคุณภาพผลงานวิจัยเชิงวิชาการด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของสถาบันอุดมศึกษาซึ่งจัดประเมินโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) มีหน่วยงานเข้าร่วม 436 หน่วยงาน จาก 36 สถาบันอุดมศึกษาทั้งภาครัฐและเอกชน โดยภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถูกจัดอันดับอยู่ในระดับ 4 (ดี) [35]และต่อมาในปี พ.ศ. 2554 ภาควิชาวิศวกรรมชีวภาพ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ได้เข้าร่วมประเมินในโครงการดังกล่าวในสาขา Agricultural/Irrigation/Water Resources Engineering และ Other Engineering Disciplines ผลการประเมินถูกจัดอยู่ในระดับ 5 (ดีมาก) [36] อันดับมหาวิทยาลัย นอกจากการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโดยหน่วยงานในประเทศไทยแล้ว ยังมีหน่วยงานจัดอันดับมหาวิทยาลัยจากต่างประเทศอีกหลายหน่วยงาน ซึ่งแต่ละหน่วยงานมีเกณฑ์การจัดอันดับและการให้คะแนนที่แตกต่างกัน ได้แก่ การจัดอันดับโดย Webometrics การจัดอันดับมหาวิทยาลัยของเว็บโอเมตริกซ์ ปี พ.ศ. 2559 จัดทำขึ้นเพื่อแสดงถึงความตั้งใจของสถาบันต่าง ๆ ในการเผยแพร่ความรู้สู่เว็บ และเพื่อส่งเสริมการเข้าถึงความรู้อย่างเปิดกว้าง (Open Access) ทั่วโลก อันดับโอเมตริกซ์จะบอกถึงปริมาณและคุณภาพของสิ่งตีพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ในเว็บไซต์ของสถาบัน โดยพิจารณาจากจำนวนลิงก์ที่เชื่อมโยงเข้าสู่เว็บสถาบันจากเว็บภายนอกโดยวัดจากการสืบค้นด้วยเสิร์ชเอนจิน (Search engine) และนับจำนวนเอกสารตีพิมพ์ออนไลน์ในไฟล์ (อาทีเช่น .pdf .ps .ppt และ .doc) และจำนวนเอกสารที่มีการอ้างอิง (Citations) ผ่านกูเกิลสกอลาร์ (Google Scholar) เว็บโอเมตริกซ์0tจัดอันดับปีละ 2 ครั้ง ในเดือนมกราคม และกรกฎาคม การจัดอันดับล่าสุดในรอบที่ 1 ประจำปี พ.ศ. 2559 มหาวิทยาลัยมหาสารคามอยู่ในอันดับที่ 12 ของมหาวิทยาลัยในประเทศไทย อันดับที่ 25 ของภูมิภาคอาเซียน อันดับที่ 279 ของเอเชีย และอยู่ในอันดับที่ 1156 ของโลก [37] การจัดอันดับโดย SCImago Institutions Ranking อันดับมหาวิทยาลัยโดย SCImago Institutions Ranking หรือ SIR ซึ่งเป็นการจัดอันดับสถาบันที่มีผลงานวิจัยในระดับนานาชาติ ในปี พ.ศ. 2553 มหาวิทยาลัยมหาสารคามได้รับการจัดให้อยู่ในอันดับที่ 2863 ของโลก อันดับที่ 767 ของทวีปเอเชีย และเป็นอันดับ 15 ของประเทศไทย[38] ส่วนปี ค.ศ. 2017 อยู่ในลำดับที่ 23 ของประเทศไทย, ลำดับ 649 ของทวีปเอเชีย และลำดับ 1130 ของโลก[24] การจัดอันดับโดย University Ranking by Academic Performance อันดับที่จัดโดย University Ranking by Academic Performance หรือ URAP ปี พ.ศ. 2558 มหาวิทยาลัยมหาสารคามได้รับการจัดอันดับให้เป็นอันดับ 16 ของประเทศไทย และอันดับ 1767 ของโลก ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม B โดยมีพื้นฐานทางด้านวิชาการตรงตามกฎเกณฑ์ที่กำหนดไว้ คุณภาพและปริมาณของบทความตีพิมพ์ทางวิชาการ บทความวิจัย การเผยแพร่ และการอ้างอิง[39] สัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตราโรจนากร คือ ตราประจำมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ซึ่งมีความหมายว่า สัญลักษณ์แห่งความเจริญรุ่งเรือง ซึ่งมีองค์ประกอบเป็นรูปใบเสมา ภายในมีภาพขององค์พระธาตุนาดูน ด้านล่างเป็นสุริยรังสีที่แผ่ขึ้นจากผ้าลายขิตซึ่งอยู่เหนือคำขวัญภาษาบาลี โดยแต่ละส่วนของตราโรจนากรนี้ มีความหมายดังนี้ พหูนํ ปณฺฑิโต ชีเว คือ ปรัชญาของมหาวิทยาลัย มีหมายความว่า ผู้มีปัญญาพึงเป็นอยู่เพื่อมหาชน ใบเสมา หมายถึง ภูมิปัญญา พระธาตุนาดูน หมายถึง คุณธรรมความดี สุริยรังสี หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง ลายขิต หมายถึง ภูมิปัญญาและมรดกทางวัฒนธรรมแห่งอีสาน ความหมายโดยรวม คือ ความเจริญรุ่งเรืองอันเป็นผลจากความรู้และคุณธรรม ผสมผสานกับภูมิปัญญาแห่งท้องถิ่นอีสาน พระพุทธรูปประจำมหาวิทยาลัย: พระพุทธกันทรวิชัยอภิสมัยธรรมนายก ต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัย: ต้นราชพฤกษ์ หรือ ต้นคูณ สีประจำมหาวิทยาลัย คือ สีเหลือง - เทา สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง ความดีงาม ความอุดมสมบูรณ์ สีเทา หมายถึง ความคิด หรือ ปัญญา ดังนั้น สีเหลือง - เทา จึงหมายถึง การมีปัญญาและความคิดที่ดีงาม อันนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง วาทกรรมอัตลักษณ์ประชาคม มมส คือ ลูกพระธาตุนาดูน ดอกคูนผลิช่อ มอน้ำชี ศรีโรจนากร อัตลักษณ์ของมหาวิทยาลัย คือ นิสิตกับการช่วยเหลือสังคมและชุมชน เอกลักษณ์ของมหาวิทยาลัย คือ การเป็นที่พึ่งของสังคมและชุมชน ปณิธานของมหาวิทยาลัย คือ มหาวิทยาลัยมหาสารคามเป็นสถาบันที่มุ่งมั่นในการสั่งสมแสวงหาความเป็นเลิศทางวิชาการ โดยศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่น ผสมผสานกับวิทยาการที่เป็นสากลให้เกิดความงอกงามทางสติปัญญาสามารถพัฒนาตนเองให้เพียบพร้อมด้วยวิชาการ จริยธรรมและคุณธรรม คณะและวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เปิดการสอนใน 3 กลุ่มสาขาวิชา ได้แก่ กลุ่มสาขาวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกลุ่มสาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพกลุ่มสาขาวิชาสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ การบริหารการศึกษาดำเนินการโดย 18 คณะ 2 วิทยาลัย 1 บัณฑิตวิทยาลัย และ 2 สถาบันวิจัย [2]:5 ในปีการศึกษา 2560 มหาวิทยาลัยเปิดการสอนหลักสูตรต่าง ๆ จำนวน 177 สาขาวิชา [2]:5 เป็นหลักสูตรระดับปริญญาตรี 87 สาขาวิชา ระดับปริญญาโท 56 สาขาวิชา และระดับปริญญาเอก 34 สาขาวิชา [2]:3 คณะในกลุ่มวิทยาศาสตร์สุขภาพ คณะแพทยศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ คณะเภสัชศาสตร์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย คณะในกลุ่มมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ คณะการบัญชีและการจัดการ คณะศิลปกรรมศาสตร์ คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม วิทยาลัยการเมืองการปกครอง วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ คณะวัฒนธรรมศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน คณะในกลุ่มวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี คณะวิทยาศาสตร์ คณะเทคโนโลยี คณะวิทยาการสารสนเทศ คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมืองและนฤมิตศิลป์ คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช หอแสดงดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ โรงพยาบาลสุทธาเวช. คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม พื้นที่ขามเรียง โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ฝ่ายมัธยม) การรับบุคคลเข้าศึกษาต่อ ระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ได้กำหนดวิธีการรับบุคคลเข้าศึกษาในระดับปริญญาตรีในระบบต่าง ๆ ดังต่อไปนี้ [40] ผู้ที่จบการศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายหรือเทียบเท่าจะสมัครเพื่อเข้ารับการสอบคัดเลือกผ่านระบบแอดมิสชันส์ โดยสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา ทั้งนี้ ตั้งแต่ปีการศึกษา 2561 เป็นต้นไป การคัดเลือกจะทำ 5 รอบ ตามระบบและเกณฑ์การคัดเลือกเข้าอุดมศึกษากลาง TCAS [40]:24 การรับสมัครและการคัดเลือกแต่ละรอบตาม<b data-parsoid='{"dsr":[42262,42277,3,3]}'>ระบบ TCAS จะเป็นไปตามปฏิทินการรับบุคคลเข้าศึกษาในระดับปริญญาตรีประจำปีของมหาวิทยาลัย และรายละเอีนดของเกณฑ์พื้นฐาน ดังเช่น เอกสารแผ่นพับการรับสมัครประจำปีการศึกษา 2561 [41] มหาวิทยาลัยมหาสารคามจัดสอบคัดเลือกหรือรับเข้าโดยตรง ตามโครงการต่าง ๆ ดังนี้ [40]:38-45 ตามเอกสารที่มหาวิทยาลัยประกาศให้ทราบล่วงหน้าเป็นรายปี [41] โครงการส่งเสริมเยาวชนดีเด่นด้านกีฬาโครงการส่งเสริมเยาวชนดีเด่นด้านศิลปวัฒนธรรมโครงการเด็กดีมีที่เรียน [lower-alpha 1]โครงการเพชรราชพฤกษ์โครงการโรงเรียนในเครือข่ายของคณะวิทยาศาสตร์*โครงการสนับสนุนการจัดตั้งห้องเรียนวิทยาศาสตร์ในโรงเรียน (วมว.) [lower-alpha 1]โครงการส่งเสริมด้านวิทยาการสารสนเทศโครงการเส้นทางสู่วิศวกรรุ่นใหมโครงการสาธิตพิชิตสถาปัตย์ [lower-alpha 1]โครงการสานฝันฉันอยากเรียนสถาปัตย์ [lower-alpha 1]โครงการเส้นทางอาชีวะสู่สถาปัตย์มมส [lower-alpha 1]โครงการดาวอินทนิล โครงการโควตา COPAG รอบที่ 1โครงการ COPAG ONEโครงการเพชรพระพิฆเนศวรโครงการศิษย์ก้นกุฏิดนตรีโครงการคนดีศรีวัฒนธรรมโครงการต้นกล้านิติศาสตรโครงการส่งเสริมด้านวิทยาการสารสนเทศ (ระบบพิเศษ)โครงการศิษย์ก้นกุฏิดนตรี (ระบบพิเศษ)โครงการต้นกล้านิติศาสตร์(ระบบพิเศษ)โครงการส่งเสริมด้านวิทยาการสารสนเทศ (ระบบเทียบเข้า) [lower-alpha 1]โครงการโควตาระบบพิเศษ (ระบบเทียบเข้า) [lower-alpha 1] มหาวิทยาลัยประกาศรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกเข้าศึกษาในหลักสูตรระดับปริญญาตรี ผ่านทางเว็บไซต์ของผ่ายวิชาการ [42] หมายเหตุ ระดับปริญญาโท การรับเข้าศึกษาในระดับปริญญาโท มีรายละเอียดดังต่อไปนี้ [43] ผู้สมัครต้องสำเร็จปริญญาตรี หรือกำลังศึกษาอยู่ในภาคการศึกษาสุดท้าย และมีคุณสมบัติขั้นต้น ดังนี้ ผลการศึกษาหลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ได้คะแนนเฉลี่ยไม่ต่ำกว่าร้อยละ 75.00 หรือแต้มระดับคะแนนเฉลี่ยสะสมไม่ต่ำกว่า 2.50, หรือมีประสบการณ์ในการทำงานอย่างน้อย 3 ปี และมีคุณสมบัติพิเศษตามที่แต่ละหลักสูตรกำหนด [44] กรณีสมัครเรียนหลักสูตร<b data-parsoid='{"dsr":[45386,45397,3,3]}'>แผน ก แบบ ก.1 หรือ แบบ ก.2 (ตามมาคฐานบัณฑิตศึกษาของประเทศไทย) ผู้สมัครต้องจัดเตรียมเอกสารเค้าโครงวิจัย ที่สอดคล้องกับทิศทางของสาขาวิชา และนำเสนอต่อคณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ มาตรฐานหนึ่งของบัณฑิตศึกษาสำหรับหลักสูตรปริญญาโท ที่กำหนดการทำวิทยานิพนธ์ แบ่งเป็น 2 แบบ คือ แผน ก แบบ ก.1 วิทยานิพนธ์ไม่น้อยกว่า 36 หน่วยกิต แผน ก แบบ ก.2 วิทยานิพนธ์ไม่น้อยกว่า 12 หน่วยกิต ระดับปริญญาเอก คณะ และหลักสูตรหลักสูตรปริญญาเอก ที่มหาวิทยาลัยมหาสารคาม คณะการบัญชีและการจัดการการจัดการการจัดการการตลาดการบัญชี คณะเทคโนโลยีเทคโนโลยีการอาหาร คณะแพทยศาสตร์วิทยาศาสตร์สุขภาพคณะเภสัชศาสตร์เภสัชศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ภาษาไทย คณะวัฒนธรรมศาสตร์วัฒนธรรมศาสตร์ คณะวิทยาการสารสนเทศวิทยาการคอมพิวเตอร์ คณะวิทยาศาสตร์บรรพชีวินฟิสิกส์ คณะวิศวกรรมศาสตร์วิศวกรรมเครื่องกลวิศวกรรมไฟฟ้าและคอมพิวเตอร์วิศวกรรมโยธา คณะศิลปกรรมศาสตร์การวิจัยทางศิลปกรรมศาสตร์คณะศึกษาศาสตร์ การบริหารและพัฒนาการศึกษาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนววิจัยและประเมินผลการศึกษาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬาหลักสูตรและการสอนคณะสาธารณสุขศาสตร์ สาธารณสุขศาสตร์คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ สิ่งแวดล้อมศึกษาวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ดุริยางคศิลป์ การรับเข้าศึกษาในระดับปริญญาเอก มีรายละเอียดดังต่อไปนี้ [43]:5 ผู้สมัครต้องสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท หรือกำลังศึกษาอยู่ในภาคการศึกษาสุดท้าย และมีคุณสมบัติขั้นต้น ดังนี้ ผลการศึกษาหลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท ได้คะแนนเฉลี่ยไม่ต่ำกว่าร้อยละ 81.25 หรือแต้มระดับคะแนนเฉลี่ยสะสมไม่ต่ำกว่า 3.25, หรือมีคุณสมบัติพิเศษตามที่แต่ละหลักสูตรกำหนด [44] โดยพิจารณาผลการสอบข้อเชียนและผลงานวิชาการอื่นประกอบ กรณีสมัครเรียนหลักสูตร<b data-parsoid='{"dsr":[48086,48097,3,3]}'>แผน ก แบบ ก.1 หรือ แบบ ก.2 (ตามมาคฐานบัณฑิตศึกษาของประเทศไทย) ผู้สมัครต้องจัดเตรียมเอกสารเค้าโครงวิจัย ที่สอดคล้องกับทิศทางของสาขาวิชา และนำเสนอต่อคณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ มาตรฐานหนึ่งของบัณฑิตศึกษาสำหรับหลักสูตรปริญญาเอก ที่กำหนดการทำวิทยานิพนธ์ แบ่งเป็น 2 แบบ คือ แผน ก แบบ ก.1 วิทยานิพนธ์ไม่น้อยกว่า 48 หน่วยกิต แผน ก แบบ ก.2 วิทยานิพนธ์ไม่น้อยกว่า 36 หน่วยกิต โครงการและกิจกรรมที่สำคัญ งานเทา-งามสัมพันธ์ กิจกรรมเทา-งามสัมพันธ์ เกิดขึ้นหลังจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒวิทยาเขตต่าง ๆ ได้รับการยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยใหม่ ซึ่งประกอบด้วย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาวิทยาลัยบูรพา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มหาวิทยาลัยทักษิณ และมหาวิทยาลัยนเรศวร แม้ว่าวิทยาเขตต่าง ๆ จะได้รับการยกฐานะเป็นมหาวิทยาลัยเอกเทศ แต่ด้วยความตระหนักถึงความผูกพันทั้ง 5 มหาวิทยาลัย จึงมีปณิธานที่จะร่วมมือกันในภารกิจอันควรแก่มหาวิทยาลัย ดังนั้นจึงได้ร่วมมือกันจัดงานเทา-งามสัมพันธ์ ขึ้น โดยใช้สี “เทา” ซึ่งเป็นสีประจำโดยรวมของทุกวิทยาเขตเป็นพื้นฐาน และเพิ่มคำว่า “งาม” ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายและมีคุณค่ายิ่ง มีความหมายรวมเป็น “เทา-งามสัมพันธ์” ในปี 2538 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตสงขลา หรือมหาวิทยาลัยทักษิณ เป็นเจ้าภาพโดยมีรูปแบบกิจกรรมที่เน้นด้านกีฬาและด้านศิลปวัฒนธรรมเป็นหลัก ต่อมาในปี พ.ศ. 2539 ทั้ง 5 มหาวิทยาลัย โดยอธิการบดีร่วมเล็งเห็นความสำคัญต่อภารกิจของมหาวิทยาลัยและประเทศชาติ จึงได้ร่วมลงนามข้อตกลงความร่วมมือมหาวิทยาลัยในเครือเทา-งามสัมพันธ์ เป็นต้นมา ซึ่งมีข้อตกลงชัดเจนใน 4 ด้าน คือ ด้านการวิจัย ด้านการบริหารวิชาการแก่สังคม ด้านการสร้างความสามัคคีระหว่างมหาวิทยาลัยในเครือเทา-งาม ตลอดจนถึงการทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมและการกีฬา และด้านการพัฒนาองค์กรบริหาร การจัดการและวิชาการ ทำเนียบอธิการบดี พิธีพระราชทานปริญญาบัตร พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินแทนพระองค์ในการประกอบพระราชพิธีต่าง ๆ ในกิจการของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิต มหาบัณฑิต และดุษฎีบัณฑิตของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ในช่วงเดือนธันวาคมเป็นประจำทุกปี อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น ม ม

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B8%A1

ما هي المسألة الشرقية ؟

المسألة الشرقية

arabic

المسألة الشرقية (بالإنجليزية: Eastern Question) (بالفرنسية: Question de l'orient): هي مسألة وجود العثمانيين المسلمين في أوروبا وطردهم منها واستعادة القسطنطينية من العثمانيين بعد سقوطها في 1453 وتهديد مصالح الدول الأوروبية في هذه المنطقة. كما يدل المصطلح على تصفية أملاك رجل أوروبا المريض في البلقان من طرف الدول الأوروبية. جذور المسألة الشرقية بعد فتح العثمانيين للقسطنطينية العاصمة البيزنطية في 29 ماي 1453 م بقيادة محمد الثاني الفاتح وتغيير اسمها إلى إسطنبول أي مدينة الإسلام، فتحت أبواب انتشار الإسلام في شرق أوروبا ثم أوروبا بالكامل ؛ نظرا للموقع الإستراتيجي لهذه المدينة العريقة الأوروبية والآسيوية في نفس الوقت وبين البحرين الأسود والأبيض المتوسط، فخلّّق الحدث ارباك وخوف وقلق في نفوس الأوروبيين المسيحيين ورجال الدين يومها من انتشار الإسلام في أوروبا عبر مضيقي البوسفور والدردنيل، بعد ما دخل الإسلام سابقا عبر مضيق جبل طارق في العام 711 من جنوبها الغربي. و قد توسع العثمانيون في البلقان ؛ فاحتلوا رودس في 1522م وحاصروا فيينا في 1529م (حصار فيينا) واحتلوا صربيا في نفس العام والبوسنة في 1463م، كما توسعت الفتوحات في الوطن العربي ابتداء من 1516م والذي كان أي الوطن العربي ضحية للحروب الصليبية الأوروبية في 1095 و1270م ليتغلغل البعد الديني في الصراع بين المسلمين والمسيحيين. فأصبح من الضروري طرد العثمانيين الآسيويين المُُنغوليين أو المسلمين من منطقة البلقان وتحريره أبديا من الإسلام، وكانت القضية قضية سنوات فقط خاصة بعد تدهور الدولة الإسلامية في شبه جزيرة إيبيريا وطرد المسلمين منها بسقوط غرناطة آخر معقل للمسلمين في الأندلس. مراحل المسألة الشرقية المرحلة الأولى 1453-1535 قامت هذه المرحلة على تعميق الحقد والكراهية للرأي العام الأوروبي ضد الدولة العثمانية عبر حملات تحسيسية من طرف الدول والجماعات الدينية والكنيسة المسيحية بتبيان الإجرام العثماني في حق أوروبا من خلال احتلال أوروبا ونشر الإسلام في نظر المسيحيين، لكن الممارسة والتطبيق أصعب من الكلام حيث جعلت القوة العثمانية من الرغبة الأوروبية في طردها أمرا مستحيلا وبعيد المدى. كانت الرغبة الدفينة في منأى عن علم العثمانيين بها ؛ فقد كان الوجه الظاهر هو الترحاب والموافقة على نقيض الوجه الآخر . المرحلة الثانية (التمهيد) 1535-1830 اعتبرت المرحلة تاريخيا تمهيدا للمرحلة الثالثة ألا وهي التنفيذ، فكانت غنية بالامتيازات العثمانية للأوروبيين والبعثات المسيحية التبشيرية والثقافية والتجارية مما وسع مناطق النفوذ الأوروبي في الدولة العثمانية ؛ كان التناسق والتكامل بين مختلف المجالات جد دقيق ومدروس. لقد بدأت هذه المرحلة عمليا بعد الامتياز الذي حصلت عليه فرنسا من السلطان العثماني سليمان القانوني في 1535 بإعطائها الحق في حماية المسيحيين الكاثوليك والأماكن المقدسة لهم ككنيستي القيامة و<b data-parsoid='{"dsr":[2962,2973,3,3]}'>المهد. لم تقف كل من بريطانيا وروسيا ساكنتين بل فعلتا نفس الشيء ،فتطورت الامتيازات الدينية إلى تجارية فاقتصادية استعداد للإجهاز على الدولة العثمانية في الوقت المناسب وسلب الامتيازات بناء على المواثيق والعقود الموقّعة. وهذا الجدول يمثل أهم المعاهدات والامتيازات المبرمة[1]: المرحلة الثالثة (التنفيذ) 1830-1870 مرحلة التصفية والاقتسام في البلقان بالاستقلال أو الحكم الذاتي بضغط سياسي أو تدخل عسكري عند الضرورة (كحرب اليونان وحرب القرم) بإجبار الدولة العثمانية على منح الاستقلال للدويلات البلقانية بهدف الانفصال لاحقا حيث طُبِِّقت سياسة القومية، كما احتلال للأراضي العثمانية الممتدة في الوطن العربي وشمال أفريقيا. لكن عملية التنفيذ لم تنته بعد في ظل الضعف والتدهور المستمر للدولة العثمانية وتفاقم الهجمات الاستعمارية الأوروبية عليها. المصادر تصنيف:العلاقات السوفيتية التركية تصنيف:القرن 19 في الدولة العثمانية تصنيف:تاريخ البلقان تصنيف:تاريخ الدولة العثمانية تصنيف:تاريخ العلاقات الدولية تصنيف:دبلوماسية تصنيف:سياسة الدولة العثمانية تصنيف:مسيحية شرقية تصنيف:العلاقات النمساوية التركية

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B3%D8%A3%D9%84%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D9%8A%D8%A9

dimanakah Dr. Ernest François Eugène Douwes Dekker meninggal?

Ernest Douwes Dekker

indonesian

Dr. Ernest François Eugène Douwes Dekker (umumnya dikenal dengan nama Douwes Dekker atau Danudirja Setiabudi; ) adalah seorang pejuang kemerdekaan dan pahlawan nasional Indonesia. Ia adalah salah seorang peletak dasar nasionalisme Indonesia di awal abad ke-20, penulis yang kritis terhadap kebijakan pemerintah penjajahan Hindia Belanda, wartawan, aktivis politik, serta penggagas nama "Nusantara" sebagai nama untuk Hindia Belanda yang merdeka. Setiabudi adalah salah satu dari "Tiga Serangkai" pejuang pergerakan kemerdekaan Indonesia, selain dr. Tjipto Mangoenkoesoemo dan Suwardi Suryaningrat. Kehidupan pribadi Douwes Dekker terlahir di Pasuruan, Jawa Timur, pada tanggal 8 Oktober 1879, sebagaimana yang dia tulis pada riwayat hidup singkat saat mendaftar di Universitas Zurich, September 1913. Ayahnya, Auguste Henri Edoeard Douwes Dekker, adalah seorang agen di bank kelas kakap Nederlandsch Indisch Escomptobank. Auguste ayahnya, memiliki darah Belanda dari ayahnya, Jan (adik Eduard Douwes Dekker) dan dari ibunya, Louise Bousquet. Sementara itu, ibu Douwes Dekker, Louisa Neumann, lahir di Pekalongan, Jawa Tengah, dari pasangan Jerman-Jawa.[1] Dia terlahir sebagai anak ke-3 dari 4 bersaudara, dan keluarganya pun sering berpindah-pindah. Saudaranya yang perempuan dan laki-laki, yakni Adeline (1876) dan Julius (1878) terlahir sewaktu keluarga Dekker berada di Surabaya, dan adik laki-lakinya lahir di Meester Cornelis, Batavia (sekarang Jatinegara, Jakarta Timur pada tahun 1883. Dari situ, keluarga Dekker berpindah lagi ke Pegangsaan, Jakarta Pusat.[1] Douwes Dekker menikah dengan Clara Charlotte Deije (1885-1968), anak dokter campuran Jerman-Belanda pada tahun 1903, dan mendapat lima anak, namun dua di antaranya meninggal sewaktu bayi (keduanya laki-laki). Yang bertahan hidup semuanya perempuan. Perkawinan ini kandas pada tahun 1919 dan keduanya bercerai. Kemudian Douwes Dekker menikah lagi dengan Johanna Petronella Mossel (1905-1978), seorang Indo keturunan Yahudi, pada tahun 1927. Johanna adalah guru yang banyak membantu kegiatan kesekretariatan Ksatrian Instituut, sekolah yang didirikan Douwes Dekker. Dari perkawinan ini mereka tidak dikaruniai anak. Di saat Douwes Dekker dibuang ke Suriname pada tahun 1941 pasangan ini harus berpisah, dan di kala itu kemudian Johanna menikah dengan Djafar Kartodiredjo, yang juga merupakan seorang Indo (sebelumnya dikenal sebagai Arthur Kolmus), tanpa perceraian resmi terlebih dahulu. Tidak jelas apakah Douwes Dekker mengetahui pernikahan ini karena ia selama dalam pengasingan tetap berkirim surat namun tidak dibalas. Sewaktu Douwes Dekker "kabur" dari Suriname dan menetap sebentar di Belanda (1946), ia menjadi dekat dengan perawat yang mengasuhnya, Nelly Alberta Geertzema née Kruymel, seorang Indo yang berstatus janda beranak satu. Nelly kemudian menemani Douwes Dekker yang menggunakan nama samaran pulang ke Indonesia agar tidak ditangkap intelijen Belanda. Mengetahui bahwa Johanna telah menikah dengan Djafar, Douwes Dekker tidak lama kemudian menikahi Nelly, pada tahun 1947. Douwes Dekker kemudian menggunakan nama Danoedirdja Setiabuddhi dan Nelly menggunakan nama Haroemi Wanasita, nama-nama yang diusulkan oleh Sukarno. Sepeninggal Douwes Dekker, Haroemi menikah dengan Wayne E. Evans pada tahun 1964 dan kini tinggal di Amerika Serikat. Walaupun mencintai anak-anaknya, Douwes Dekker tampaknya terlalu berfokus pada perjuangan idealismenya sehingga perhatian pada keluarga agak kurang dalam. Ia pernah berkata kepada kakak perempuannya, Adelin, kalau yang ia perjuangkan adalah untuk memberi masa depan yang baik kepada anak-anaknya di Hindia kelak yang merdeka. Pada kenyataannya, semua anaknya meninggalkan Indonesia menuju ke Belanda ketika Jepang masuk. Demikian pula semua saudaranya, tidak ada yang memilih menjadi warga negara Indonesia. Riwayat hidup Masa muda Pendidikan dasar ditempuh Nes di Pasuruan. Sekolah lanjutan pertama-tama diteruskan ke HBS di Surabaya, lalu pindah ke Gymnasium Koning Willem III School, sekolah elit setingkat HBS di Batavia. Selepas lulus sekolah ia bekerja di perkebunan kopi "Soember Doeren" di Malang, Jawa Timur. Di sana ia menyaksikan perlakuan semena-mena yang dialami pekerja kebun, dan sering kali membela mereka. Tindakannya itu membuat ia kurang disukai rekan-rekan kerja, namun disukai pegawai-pegawai bawahannya. Akibat konflik dengan manajernya, ia dipindah ke perkebunan tebu "Padjarakan" di Kraksaan sebagai laboran.[2] Sekali lagi, dia terlibat konflik dengan manajemen karena urusan pembagian irigasi untuk tebu perkebunan dan padi petani. Akibatnya, ia dipecat. Perang Boer Menganggur dan kematian mendadak ibunya, membuat Nes memutuskan berangkat ke Afrika Selatan pada tahun 1899 untuk ikut dalam Perang Boer Kedua melawan Inggris.[3] Ia bahkan menjadi warga negara Republik Transvaal.[2] Beberapa bulan kemudian kedua saudara laki-lakinya, Julius dan Guido, menyusul. Nes tertangkap lalu dipenjara di suatu kamp di Ceylon. Di sana ia mulai berkenalan dengan sastera India, dan perlahan-lahan pemikirannya mulai terbuka akan perlakuan tidak adil pemerintah kolonial Hindia Belanda terhadap warganya. Sebagai wartawan yang kritis dan aktivitas awal DD dipulangkan ke Hindia Belanda pada tahun 1902, dan bekerja sebagai agen pengiriman KPM, perusahaan pengiriman milik negara. Penghasilannya yang lumayan membuatnya berani menyunting Clara Charlotte Deije, putri seorang dokter asal Jerman yang tinggal di Hindia Belanda, pada tahun 1903. Kemampuannya menulis laporan pengalaman peperangannya di surat kabar terkemuka membuat ia ditawari menjadi reporter koran Semarang terkemuka, De Locomotief. Di sinilah ia mulai merintis kemampuannya dalam berorganisasi. Tugas-tugas jurnalistiknya, seperti ke perkebunan di Lebak dan kasus kelaparan di Indramayu, membuatnya mulai kritis terhadap kebijakan kolonial. Ketika ia menjadi staf redaksi Bataviaasch Nieuwsblad, 1907, tulisan-tulisannya menjadi semakin pro kaum Indo dan pribumi. Dua seri artikel yang tajam dibuatnya pada tahun 1908. Seri pertama artikel dimuat Februari 1908 di surat kabar Belanda Nieuwe Arnhemsche Courant setelah versi bahasa Jermannya dimuat di koran Jerman Das Freie Wort, "Het bankroet der ethische principes in Nederlandsch Oost-Indie" ("Kebangkrutan prinsip etis di Hindia Belanda") kemudian pindah di Bataviaasche Nieuwsblad. Sekitar tujuh bulan kemudian (akhir Agustus) seri tulisan panas berikutnya muncul di surat kabar yang sama, "Hoe kan Holland het spoedigst zijn koloniën verliezen?" ("Bagaimana caranya Belanda dapat segera kehilangan koloni-koloninya?", versi Jermannya berjudul "Hollands kolonialer Untergang"). Kembali kebijakan politik etis dikritiknya. Tulisan-tulisan ini membuatnya mulai masuk dalam radar intelijen penguasa.[4] Rumah DD, pada saat yang sama, yang terletak di dekat Stovia menjadi tempat berkumpul para perintis gerakan kebangkitan nasional Indonesia, seperti Sutomo dan Cipto Mangunkusumo, untuk belajar dan berdiskusi. Budi Utomo (BO), organisasi yang diklaim sebagai organisasi nasional pertama, lahir atas bantuannya. Ia bahkan menghadiri kongres pertama BO di Yogyakarta. Aspek pendidikan tak luput dari perhatian DD. Pada tahun 1910 (8 Maret) ia turut membidani lahirnya Indische Universiteit Vereeniging (IUV), suatu badan penggalang dana untuk memungkinkan dibangunnya lembaga pendidikan tinggi (universitas) di Hindia Belanda. Di dalam IUV terdapat orang Belanda, orang-orang Indo, aristokrat Banten dan perwakilan dari organisasi pendidikan kaum Tionghoa THHK. Indische Partij Karena menganggap BO terbatas pada masalah kebudayaan (Jawa), DD tidak banyak terlibat di dalamnya. Sebagai seorang Indo, ia terdiskriminasi oleh orang Belanda murni ("totok" atau trekkers). Sebagai contoh, orang Indo tidak dapat menempati posisi-posisi kunci pemerintah karena tingkat pendidikannya. Mereka dapat mengisi posisi-posisi menengah dengan gaji lumayan tinggi. Untuk posisi yang sama, mereka mendapat gaji yang lebih tinggi daripada pribumi. Namun, akibat politik etis, posisi mereka dipersulit karena pemerintah koloni mulai memberikan tempat pada orang-orang pribumi untuk posisi-posisi yang biasanya diisi oleh Indo. Tentu saja pemberi gaji lebih suka memilih orang pribumi karena mereka dibayar lebih rendah. Keprihatinan orang Indo ini dimanfaatkan oleh DD untuk memasukkan idenya tentang pemerintahan sendiri Hindia Belanda oleh orang-orang asli Hindia Belanda (Indiërs) yang bercorak inklusif dan mendobrak batasan ras dan suku. Pandangan ini dapat dikatakan original, karena semua orang pada masa itu lebih aktif pada kelompok ras atau sukunya masing-masing. Berangkat dari organisasi kaum Indo, Indische Bond dan Insulinde, ia menyampaikan gagasan suatu "Indië" (Hindia) baru yang dipimpin oleh warganya sendiri, bukan oleh pendatang. Ironisnya, di kalangan Indo ia mendapat sambutan hangat hanya di kalangan kecil saja, karena sebagian besar dari mereka lebih suka dengan status quo, meskipun kaum Indo direndahkan oleh kelompok orang Eropa "murni" toh mereka masih dapat dilayani oleh pribumi. Tidak puas karena Indische Bond dan Insulinde tidak bisa bersatu, pada tahun 1912 Nes bersama-sama dengan Cipto Mangunkusumo dan Suwardi Suryaningrat mendirikan partai berhaluan nasionalis inklusif bernama Indische Partij ("Partai Hindia").[2][5] Kampanye ke beberapa kota menghasilkan anggota berjumlah sekitar 5000 orang dalam waktu singkat. Semarang mencatat jumlah anggota terbesar, diikuti Bandung. Partai ini sangat populer di kalangan orang Indo, dan diterima baik oleh kelompok Tionghoa dan pribumi, meskipun tetap dicurigai pula karena gagasannya yang radikal. Partai yang anti-kolonial dan bertujuan akhir kemerdekaan Indonesia ini dibubarkan oleh pemerintah kolonial Hindia Belanda setahun kemudian, 1913 karena dianggap menyebarkan kebencian terhadap pemerintah. Akibat munculnya tulisan terkenal Suwardi di De Expres, "Als Ik Een Nederlander Was" (Seandainya Aku Seorang Belanda), ketiganya lalu diasingkan ke Belanda, karena DD dan Cipto mendukung Suwardi. Dalam pembuangan di Eropa jmpl|200px|Universitas Zurich, tempat Ernest Douwes Dekker menempuh pendidikan tingginya. Masa di Eropa dimanfaatkan oleh Nes untuk mengambil program doktor di Universitas Zürich, Swiss, dalam bidang ekonomi. Di sini ia tinggal bersama-sama keluarganya. Gelar doktor diperoleh secara agak kontroversial dan dengan nilai "serendah-rendahnya", menurut istilah salah satu pengujinya. Karena di Swis ia terlibat konspirasi dengan kaum revolusioner India, ia ditangkap di Hong Kong dan diadili, kemudian ia ditahan di Singapura (1918). Setelah dua tahun dipenjara, ia pulang ke Hindia Belanda 1920. Kegiatan jurnalistik dan Peristiwa Polanharjo Sekembalinya ia ke Batavia setelah dipenjara DD aktif kembali dalam dunia jurnalistik dan organisasi. Ia menjadi redaktur organ informasi Insulinde yang bernama De Beweging. Ia menulis beberapa seri artikel yang banyak menyindir kalangan pro-koloni serta sikap kebanyakan kaumnya: kaum Indo. Targetnya sebetulnya adalah de-eropanisasi orang Indo, agar mereka menyadari bahwa demi masa depan mereka berada di pihak pribumi, bukan seperti yang terjadi, berpihak ke Belanda. Organisasi kaum Indo yang baru dibentuk, Indisch Europeesch Verbond (IEV), dikritiknya dalam seri tulisan "De tien geboden" (Sepuluh Perintah Tuhan) dan "Njo Indrik" (Sinyo Hendrik). Pada seri yang disebut terakhir, IEV dicap olehnya sebagai "liga yang konyol dan kekanak-kanakan". Sejumlah pamflet lepas yang cukup dikenal juga ditulisnya pada periode ini, seperti "Een Natie in de maak" (Suatu bangsa tengah terbentuk) dan "Ons volk en het buitenlandsche kapitaal" (Bangsa kita dan modal asing). Pada rentang masa ini dibentuk pula Nationaal Indische Partij (NIP), sebagai organisasi pelanjut Indische Partij yang telah dilarang. Pembentukan NIP menimbulkan perpecahan di kalangan anggota Insulinde antara yang moderat (kebanyakan kalangan Indo) dan yang progresif (menginginkan pemerintahan sendiri, kebanyakan orang Indonesia pribumi). NIP akhirnya bernasib sama seperti IP: tidak diizinkan oleh Pemerintah. Pada tahun 1919, DD terlibat (atau tersangkut) dalam peristiwa protes dan kerusuhan petani/buruh tani di perkebunan tembakau Polanharjo, Klaten. Ia terkena kasus ini karena dianggap mengompori para petani dalam pertemuan mereka dengan orang-orang Insulinde cabang Surakarta, yang ia hadiri pula. Pengadilan dilakukan pada tahun 1920 di Semarang. Hasilnya, ia dibebaskan; namun kasus baru menyusul dari Batavia: ia dituduh menulis hasutan di surat kabar yang dipimpinnya. Kali ini ia harus melindungi seseorang (sebagai redaktur De Beweging) yang menulis suatu komentar yang di dalamnya tertulis "Membebaskan negeri ini adalah keharusan! Turunkan penguasa asing!". Yang membuatnya kecewa adalah ternyata alasan penyelidikan bukanlah semata tulisan itu, melainkan "mentalitas" sang penulis (dan dituduhkan ke DD). Setelah melalui pembelaan yang panjang, DD divonis bebas oleh pengadilan. Aktivitas pendidikan dan Ksatrian Instituut Sekeluarnya dari tahanan dan rentetan pengadilan, DD cenderung meninggalkan kegiatan jurnalistik dan menyibukkan diri dalam penulisan sejumlah buku semi-ilmiah dan melakukan penangkaran anjing gembala Jerman dan aktif dalam organisasinya. Prestasinya cukup mengesankan, karena salah satu anjingnya memenangi kontes dan bahkan mampu menjawab beberapa pertanyaan berhitung dan menjawab beberapa pertanyaan tertulis. Atas dorongan Suwardi Suryaningrat yang saat itu sudah mendirikan Perguruan Taman Siswa, ia kemudian ikut dalam dunia pendidikan, dengan mendirikan sekolah "Ksatrian Instituut" (KI) di Bandung. Ia banyak membuat materi pelajaran sendiri yang instruksinya diberikan dalam bahasa Belanda. KI kemudian mengembangkan pendidikan bisnis, namun di dalamnya diberikan pelajaran sejarah Indonesia dan sejarah dunia yang materinya ditulis oleh Nes sendiri. Akibat isi pelajaran sejarah ini yang anti-kolonial dan pro-Jepang, pada tahun 1933 buku-bukunya disita oleh pemerintah Keresidenan Bandung dan kemudian dibakar. Pada saat itu Jepang mulai mengembangkan kekuatan militer dan politik di Asia Timur dengan politik ekspansi ke Korea dan Tiongkok. DD kemudian juga dilarang mengajar. Kegiatan sebelum pembuangan Karena dilarang mengajar, DD kemudian mencari penghasilan dengan bekerja di kantor Kamar Dagang Jepang di Jakarta. Ini membuatnya dekat dengan Mohammad Husni Thamrin, seorang wakil pribumi di Volksraad. Pada saat yang sama, pemerintah Hindia Belanda masih trauma akibat pemberontakan komunis (ISDV) tahun 1927, memecahkan masalah ekonomi akibat krisis keuangan 1929, dan harus menghadapi perkembangan fasisme ala Nazi di kalangan warga Eropa (Europaeer). Serbuan Jerman ke Denmark dan Norwegia, dan akhirnya ke Belanda, pada tahun 1940 mengakibatkan ditangkapnya ribuan orang Jerman di Hindia Belanda, berikut orang-orang Eropa lain yang diduga berafiliasi Nazi. DD yang memang sudah "dipantau", akhirnya ikut digaruk karena dianggap kolaborator Jepang, yang mulai menyerang Indochina Perancis. Ia juga dituduh komunis. Pengasingan di Suriname DD ditangkap dan dibuang ke Suriname pada tahun 1941 melalui Belanda. Di sana ia ditempatkan di suatu kamp jauh di pedalaman Sungai Suriname yang bernama Jodensavanne ("Padang Yahudi").[3] Tempat itu pada abad ke-17 hingga ke-19 pernah menjadi tempat permukiman orang Yahudi yang kemudian ditinggalkan karena kemudian banyak pendatang yang membuat keonaran. Kondisi kehidupan di kamp sangat memprihatinkan. Sampai-sampai DD, yang waktu itu sudah memasuki usia 60-an, sempat kehilangan kemampuan melihat. Di sini kehidupannya sangat tertekan karena ia sangat merindukan keluarganya. Surat-menyurat dilakukannya melalui Palang Merah Internasional dan harus melalui sensor. Ketika kabar berakhirnya perang berakhir, para interniran (buangan) di sana tidak segera dibebaskan. Baru menjelang pertengahan tahun 1946 sejumlah orang buangan dikirim ke Belanda, termasuk DD. Di Belanda ia bertemu dengan Nelly Albertina Gertzema nee Kruymel, seorang perawat. Nelly kemudian menemaninya kembali ke Indonesia. Kepulangan ke Indonesia juga melalui petualangan yang mendebarkan karena DD harus mengganti nama dan menghindari petugas intelijen di Pelabuhan Tanjung Priok. Akhirnya mereka berhasil tiba di Yogyakarta, ibukota Republik Indonesia pada waktu itu pada tanggal 2 Januari 1947. Perjuangan pada masa Revolusi Kemerdekaan dan akhir hayat Tak lama setelah kembali ia segera terlibat dalam posisi-posisi penting di sisi Republik Indonesia. Pertama-tama ia menjabat sebagai menteri negara tanpa portofolio dalam Kabinet Sjahrir III, yang hanya bekerja dalam waktu hampir 9 bulan. Selanjutnya berturut-turut ia menjadi anggota delegasi negosiasi dengan Belanda, konsultan dalam komite bidang keuangan dan ekonomi di delegasi itu, anggota DPA, pengajar di Akademi Ilmu Politik, dan terakhir sebagai kepala seksi penulisan sejarah (historiografi) di bawah Kementerian Penerangan. Di mata beberapa pejabat Belanda ia dianggap "komunis" meskipun ini sama sekali tidak benar. Pada periode ini DD tinggal satu rumah dengan Sukarno. Ia juga menempati salah satu rumah di Kaliurang. Dan dari rumah di Kaliurang inilah pada tanggal 21 Desember 1948 ia diciduk tentara Belanda yang tiba dua hari sebelumnya di Yogyakarta dalam rangka "Aksi Polisionil". Setelah diinterogasi ia lalu dikirim ke Jakarta untuk diinterogasi kembali. Tak lama kemudian DD dibebaskan karena kondisi fisiknya yang payah dan setelah berjanji tak akan melibatkan diri dalam politik. Ia dibawa ke Bandung atas permintaannya. Harumi kemudian menyusulnya ke Bandung. Setelah renovasi, mereka lalu menempati rumah lama (dijulukinya "Djiwa Djuwita") di Lembangweg. Di Bandung ia terlibat kembali dengan aktivitas di Ksatrian Instituut. Kegiatannya yang lain adalah mengumpulkan material untuk penulisan autobiografinya (terbit 1950: 70 jaar konsekwent) dan merevisi buku sejarah tulisannya. Ernest Douwes Dekker wafat dini hari tanggal 28 Agustus 1950 (tertulis di batu nisannya; 29 Agustus 1950 versi van der Veur, 2006) dan dimakamkan di TMP Cikutra, Bandung. Penghargaan Jasa DD dalam perintisan kemerdekaan diekspresikan dalam banyak hal. Di setiap kota besar dapat dijumpai jalan yang dinamakan menurut namanya: Setiabudi. Jalan Lembang di Bandung utara, tempat rumahnya berdiri, sekarang bernama Jalan Setiabudi. Di Jakarta bahkan namanya dipakai sebagai nama suatu kecamatan, yakni Kecamatan Setiabudi di Jakarta Selatan. Di Belanda, nama DD juga dihormati sebagai orang yang berjasa dalam meluruskan arah kolonialisme (meskipun hampir sepanjang hidupnya ia berseberangan posisi politik dengan pemerintah kolonial Belanda; bahkan dituduh "pengkhianat"). Lihat pula Daftar tokoh Indonesia Daftar tokoh Eropa-Indonesia Bacaan lanjutan Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help) Referensi Kategori:Pahlawan nasional Indonesia Kategori:Orang Indo Kategori:Menteri Kabinet Sjahrir III Kategori:Tokoh dari Pasuruan Kategori:Tokoh yang berpindah agama ke Islam Kategori:Tokoh Orde Lama

https://id.wikipedia.org/wiki/Ernest%20Douwes%20Dekker

గుంటూరు జిల్లాలో 2015 నాటికి ఎక్కువ పంట పండించే గ్రామం ఏది?

జనాభా

telugu

సామాజిక శాస్త్రంలోనూ, జీవ శాస్త్రంలోనూ జనాభాా (population) అన్న పదాన్ని ఒక జాతికి (species) చెందిన సంఖ్యను చెప్పడానికి వాడుతారు. population అన్న పదాన్ని గణాంక శాస్త్రంలోనూ, ఇతర విజ్ఞానశాస్త్రాలలోనూ 'సముదాయం' అన్న అర్ధంలో కూడా వాడుతారు. ఈ వ్యాసంలో మానవజాతి జనసంఖ్య అన్న అర్ధంలో జనాభాా అన్న పదం వాడబడింది. నిర్ణీత ప్రాంతంలో నివసించే ఒకే జాతికి చెందిన జీవుల సమూహమే జనాభాా. ఈ జనాభాాను గురించి చేసే అధ్యయనాన్ని వైయక్తిక ఆవరణ శాస్త్రం (Atecology) లేదా జనాభాా జీవావరణ శాస్త్రం (Population Biology) అంటారు. జనాభాా నిరంతరం పరిమాణంలో మార్పులకు గురి అవుతూ ఉంటుంది. దీనిని గురించి తెలిపేది జీవ గతిజ శీలం (Population Dynamics) జనాభాాను వర్ణించేందుకు అనేక ప్రమాణాలు వాడబడతాయి. జననాలు, మరణాలు, వలసలు, కుటుంబ జీవనవిధానాలు, వివాహాలు, విడాకులు, సామాజిక వైద్య సదుపాయాలు, పని అవకాశాలు, కుటుంబనియంత్రణ, యుద్ధాలు, ఉత్పాతాలు వంటి ఎన్నో అంశాలు జనాభాాను ప్రభావితం చేస్తాయి. జనాభాాలో ప్రజల నడవడికను వివిధ దృక్కోణాలనుండి సామాజిక శాస్త్రం, ఆర్ధిక శాస్త్రం, భౌగోళిక శాస్త్రం, రాజనీతి శాస్త్రం వంటివి అధ్యయనం చేస్తాయి. జనాభాా గురించి కొన్ని సాంకేతిక విషయాలు జనాభాాకు ప్రత్యేకమైన లక్షణాలు ఉంటాయి. అవి జనన, మరణ రేట్లు, వ్యాప్తి, సాంద్రత, వయోవ్యాప్తి, జనాభాా నియంత్రణ[1] జనన, మరణ రేటు - ఒక నిర్ణీత కాల వ్యవధిలో జనాభాాలో వచ్చే జననాల సంఖ్యను జనన రేటు అంటారు. ఇందులో సమగ్ర జనన రేటు, విశిష్ట జనన రేటు, శక్త్యర్ధ జనన రేటు, జీవావరణ జనన రేటు అనే వివిధ లెక్కింపు విధానాలున్నాయి. అలాగే మరణాల రేటులో సమగ్ర, విశిష్ట, శక్త్యర్ధ, జీవావరణ మరణ రేట్లు ఉంటాయి. మరణాల రేటుకంటే జననాల రేటు ఎక్కువ ఉన్నపుడే ఆ జనాభాా పరిమాణం పెరుగుతుంది. వలసలు - జనాభాాలోని జీన్ పూల్‌ను ప్రభావితం చేసే విషయాలలో వలసలు (రావడం, పోవడం) అనేవి ముఖ్యమైన అంశాలు. వీటి ఫలితంగా జనాభాా పరిమాణంలో వృద్ధి లేదా క్షీణత సంభవిస్తాయి. జన సాంద్రత - ఒక ఆవాసంలో నిర్దిష్టమైన వైశాల్యం లేదా ఘన సాంద్రతలో నివసించే జీవుల సంఖ్యను జన సాంద్రత అంటారు. నేలపై తిరిగే జీవులకు వైశాల్యాన్ని, నీటిలో ఉండే జీవులకు ఘన పరిమాణాన్ని ప్రమాణంగా తీసుకొంటారు. జీవ సామర్థ్యం (బయోటిక్ పొటెన్షియల్) - అనుకూలమైన పరిస్థితులలో నివసించే జనాభాా జీవ సామర్ధ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. అంటే ఆహారం పుష్కలంగా లభించడం, అనువైన నివాస స్థానం ఉండడం, కాలుష్యం లేకపోవడం, రోగాలు పెచ్చుగా ఉండకుండడం, పర భక్షక జీవుల ప్రమాదం లేకపోవడం - ఇలాంటి పరిస్థితులలో ప్రతి జీవీ చూపే అత్యధిక ప్రత్యుత్పత్తి రేటునే దాని జీవ సామర్థ్యం అంటారు. వయో వ్యాప్తి - జనాభాా ప్రధాన లక్షణాలలో ఇది ఒకటి. జనాభాాలో మూడు గ్రూపులు ఉంటాయనవచ్చును (1) ప్రత్యుత్పత్తి పూర్వ వయో సమూహం (పిల్లలు) (2) ప్రత్యుత్పత్తి వయో సమూహం (పెద్దలు) (3) ప్రత్యుత్పత్తి పర వయో సమూహం (వృద్ధులు) - ఈ మూడు సమూహాల మధ్య వయోవ్యాప్తి జనన మరణ రేట్లను ప్రభావితం చేస్తుంది. సుస్థిరమైన జనాభాాలో ఈ మూడు సమూహాలు సమానంగా ఉంటాయి. భార శక్తి - ఒక ఆవాసం భరించగల గరిష్ఠ స్థాయి జనాభాాను ఆ ప్రదేశం యొక్క భార శక్తి అంటారు. ప్రపంచ జనాభాా ఫిబ్రవరి 25 2006నాటికి [2] ప్రపంచ జనాభాా 6.5 బిలియన్లకు (6,500,000,000 లేదా 650 కోట్లు) చేరుకుంది. 2012నాటికి భూమిమీద 7 బిలియన్ల జనాభాా ఉంటుందని అంచనా.. ఐక్యరాజ సమితి జనాభాా నిధి వారు అక్టోబరు 12 1999 నాటికి ప్రపంచ జనాభాా 6 బిలియన్లు (600 కోట్లు) అయ్యిందని ప్రకటించారు. 1987లో 5 బిలియన్లు అయిన జనాభాా 12 సంవత్సరాలలో 6 బిలియన్లు అయ్యింది. అయితే ఈ అంచనాలలో చాలా ఉజ్జాయింపులు ఉన్నాయి. 2050 నాటికి ప్రపంచ జనాభాా 9 బిలియన్లు (900 కోట్లు) అవుతుందని ఐ.రా.స. జనాభాా విభాగం వారి అంచనా[3]. గడచిన 50 సంవత్సరాలలోనూ, ముఖ్యంగా 1960 - 1995 మధ్యకాలంలో మెరుగైన వైద్య సౌకర్యాలు లభించినందువలనా, ఆహారోత్పత్తి పెరిగినందువలనా ప్రపంచ జనాభాా వేగంగా పెరిగింది[4][5]. ప్రపంచ జనాభాాలో ఒక్క ఆసియా ఖండంలోనే 40 శాతం, ఆఫ్రికాలో 12 శాతం, యూరోప్‌ దేశాల్లో 11 శాతం, ఉత్తర అమెరికాలో 8 శాతం, దక్షిణమెరికా 5.3 శాతం, ఆస్ట్రేలియాలో 0.3 శాతం ప్రజలు జీవిస్తున్నారు. జనాభాా తరుగుదల ఒక ప్రాంతంలో సంతానోత్పత్తి రేటులో వచ్చే తేడాలు, పెద్దయెత్తున జరిగే వలసలు, రోగాలు, కరవు, యుద్ధాలు, ప్రకృతి వైపరీత్యాలు వంటి అంశాలవలన జనాభాా తరగవచ్చును. పాతకాలంలో (ప్లేగు, కలరా వంటి) వ్యాధులవలన ఒకో ప్రాంతంలో జనాభాా బాగా తగ్గడం జరిగింది. అలాగే గ్రామీణ ప్రాంతాలనుండి పట్టణాలకు వలసల వెళ్ళడం వలన గ్రామాల జనాభాా తగ్గుతున్నది. అయితే 'అధిక జనాభాా' లేదా 'అల్ప జనాభాా' అన్న విషయం అక్కడి జనుల సంఖ్యపైన మాత్రమే నిర్ధారణ కాదు. అక్కడ ఉన్న వనరులు ఎందరు జనుల ఉపాధికి అనుకూలం అనేది ముఖ్యాంశం. కనుక క్రొత్త జీవనోపాధి కలిగించడం జనాభాా సమతుల్యతను పరిరక్షించడానికి సరైన మార్గం. జపాన్‌, కజక్‌స్థాన్, ఉక్రెయిన్, బెలారస్, మాల్డోవా, ఇస్తోనియా, లాట్వియా, లిత్వేనియా, బల్గేరియా, జార్జియా, అర్మేనియా, బోస్నియా, క్రొయేషియా, స్లొవేనియా, హంగేరీ, ఇటలీ జర్మనీ, గ్రీస్, స్పెయిన్, క్యూబా, ఉరుగ్వే, డెన్మార్క్, ఫిన్లాండ్, ఆస్ట్రియా, సింగపూర్‌, బ్రిటన్, ఫ్రాన్స్, జింబాబ్వే, శ్వాజిలాండ్ మొదలైన దేశాలు దేశాలు బిడ్డలను పుట్టిస్తే ప్రోత్సాహకాలు అందిస్తున్నాయి: జపాన్: నెలకి ఐదు వేల రూపాయిలు చొప్పున పన్నెండేళ్ల వయసొచ్చేదాకా సింగపూర్: బేబీబోనస్ మొదటి బిడ్డకైనా, రెండో బిడ్డకైనా4000 మూడు లేదా నాలుగో సంతానమైతే 6000 డాలర్లు . బిడ్డ పేర బ్యాంకులో 18000 డాలర్లు రష్యా: రెండో బిడ్డకి రెండున్నర లక్షల రూబుళ్లు (మూడు లక్షల డెబ్భై వేల రూపాయలు) బిడ్డకి మూడో ఏడు వచ్చిన తర్వాతే ఇస్తారు. జర్మనీ: తండ్రికి కూడాఏడాది సెలవులు, 75 శాతం జీతం. ఫ్రాన్స్: బిడ్డ పుట్టినపుడు 1000 డాలర్లు .బిడ్డకి మూడేళ్లొచ్చేదాకా నెల నెలా ఆర్థిక సహాయం స్పెయిన్‌:పన్నుల నుండి నెలకి 400 డాలర్లు సంవత్సరం పాటు మినహాయింపు .ప్రజా రవాణాలో డిస్కౌంట్లు జనాభాా నియంత్రణ జనాభాా పెరుగుదలను నియంత్రించే విధానాన్ని జనాభాా నియంత్రణ అంటారు. పురాతన గ్రీస్ దేశంలో తమ అధిక జనాభాా ఆవాసాలకోసం వారు సుదూర ప్రాంతాలలో వలస కేంద్రాలను స్థాపించారు. ఆధునిక కాలంలో భారత దేశంలో కుటుంబ నియంత్రణ విధానాన్ని చాలా విధాలుగా ప్రోత్సహిస్తున్నారు. చైనాలో ఒకే బిడ్డ విధానాన్ని అధికారికంగా అమలు చేశారు. జనాభాా పెరుగుదలను నియంత్రించే కారకాళను రెండు విధాలుగా విభజింపవచ్చును - (1) సాంద్రతా పరతంత్ర కారకాలు జనాభాా సాంద్రతపై ఆధారపడి ఉంటాయి - ఉదా హరణకు జీవుల మధ్య పోటీ, వలసలు, వ్యాధులు, అధిక జనాభాా, జీవుల ప్రవర్తన వంటివి (2) సాంద్రతా స్వతంత్ర కారకాలు - వీటికి జనాభాా సాంద్రతతో సంబంధం లేదు. ఉదాహరణకు ఆహారం కొరత, సూర్యరశ్మి, ఉష్ణోగ్రత, ప్రకృతి విపత్తులు వంటివి. ప్రభుత్వాల ద్వారా ప్రోత్సహింపబడే (లేదా వత్తిడి చేయబడే) జనాభాా నియంత్రణకూ, వ్యక్తులు తమ ఇష్టానుసారం అమలు చేసుకొనే నియంత్రణకూ భేదాన్ని గమనించవలసి ఉంది. వ్యక్తులు తమకు బిడ్డలు కావాలనుకొనే సమయాన్ని తాము నిర్ణయించుకోవడం స్వచ్ఛంద నియంత్రణలో ముఖ్యమైన అంశం. ఈ విషయంలో అధికంగా కోట్ చేయబడిన ఆన్స్‌లీ కోలే విశ్లేషణ ప్రకారం జనాభాా పెరుగుదల తరగడానికి మూడు మౌలికమైన కారణాలున్నాయి. (1) సంతానోత్పత్తి కేవలం 'చాన్స్' లేదా 'భగవదనుగ్రహం' కారణంగా మాత్రమే కాక వ్యక్తుల ఇష్టాయిష్టాల ప్రకారం కూడా మారే అవకాశం ఉన్నదని గ్రహించడం. (2) పరిమిత సంతానం వల్ల ప్రయోజనాలున్నాయని అభిప్రాయపడడం. (3) నియంత్రణకు అవుసరమైన విధానాల గురించి మరింత అవగాహన.[6]. కేవల ప్రకృతి సహజమైన సంతానోత్పత్తి రేటుకు అనుగుణంగా ఉన్న సమాజంలో కంటే నియంత్రణ పాటించే సమాజంలో పాటించే ముఖ్య విధానాలు: (1) పిల్లలను కనడం ఆలస్యం చేయవచ్చును. (2) బిడ్డకూ బిడ్డకూ మధ్య ఎక్కువకాలం ఆగవచ్చును. (3) అసలు బిడ్డలను కనకపోవచ్చును. స్త్రీల విద్య, ఆర్థిక స్వావలంబన పెరిగిన సమాజాలలో ఈ లక్షణాలు ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తాయి. అయితే కొంత నియంత్రణ పాటించినంతలో సంతానోత్పత్తి రేటులు తగ్గుతాయన్న మాట వాస్తవం కాదు.[7] వ్యక్తులు స్వచ్ఛందంగా పాటించే నియంత్రణ కంటే ప్రభుత్వాలు అమలు చేసే లేదా ప్రోత్సహించే నియంత్రణ భిన్నమైనది.[8] [9] ఇది కేవలం సంతానోత్పత్తి నిరోధించడానికే పరిమితం కానక్కరలేదు. వలసల ప్రోత్సాహం, పన్ను రాయితీలు, సెలవు దినాలు వంటి ప్రోత్సాహక అవకాశాల ద్వారా ప్రభుత్వాలు జనాభాాను పెంచేందుకు కూడా ప్రయత్నిస్తాయి. ముదురు పెళ్లే జనాభాా నియంత్రణకు మార్గం "జనాభాా నియంత్రణకు లేటు వయసు పెళ్లిళ్లే సమర్థనీయం. 30-31 ఏళ్లకు వివాహాం చేసుకునే వారికే ప్రోత్సాహకాలు ఇవ్వాలి.అధిక జనాభాాతో వనరులు నానాటికీ తగ్గిపోతున్నాయి.అస్ట్రేలియా, అమెరికా వంటి దేశాలే వారి ప్రజల ఉద్యోగాల రక్షణకు భారతీయుల్ని తిప్పి పంపిస్తున్నాయి. దేశంలో జనాభాా పెరుగుదల, వనరుల అభివృద్ధి మధ్య భారీ వ్యత్యాసం నెలకొంది భవిష్యత్తులో యుద్ధాలు ఉన్నవారికీ లేనివారికీ మధ్యే జరుగుతాయి.నక్సలిజం ఇందుకు ఓ ఉదాహరణ"—గులాంనబీ అజాద్ అధిక జనాభాా ప్రపంచ జనాభాా 1987 జూలై 11 నాటికి 500 కోట్లకు చేరుకుంది.ఏటా జూలై 11న ప్రపంచ జనాభాా దినోత్సవాన్ని నిర్వహిస్తున్నారు. ఈ భూమ్మీద వందకోట్ల మందికి ఆహారం దొరకడం లేదు.40 కోట్ల మందికి పౌష్టికాహారం లేదు.ఏటా కోటి మందికి పైగా పిల్లలుఆకలితో చనిపోతున్నారు. జనాభాా పెరుగుతోంది కాని ఆహార ఉత్పత్తి పెరగడం లేదు.ప్రస్తుతం మన ప్రపంచ జనాభాా 683కోట్లు.ప్రపంచంలో ప్రతి సెకనుకు అయిదుగురు పుడుతుంటే, ఇద్దరు చనిపోతున్నారు. అంటే సెకనుకి ముగ్గురు చొప్పున జనాభాా పెరుగుతోంది.ప్రతి 40 ఏళ్లకీ జనాభాా రెట్టింపు అవుతున్నారు. 2015 ముగిసేసరికి దేశ జనాభాా 139 కోట్లకు చేరుతుందట.వీరిలో60 ఏళ్లకు మించి వయసున్న వారి సంఖ్య 20 కోట్లకుపైగా ఉంటుందట.2008లో ఆ దేశ జనాభాా 132 కోట్లు. జనాభాాకు అడ్డుకట్ట వేయడానికి చైనా 1970ల్లో 'ఒక్కరు చాలు' విధానాన్ని ప్రవేశపెట్టింది. దీన్ని కఠినంగా అమలుచేయడం ద్వారా 1949-1978తో పోలిస్తే 1978-2008 మధ్య చైనాలో 40% తక్కువ పెరుగుదల నమోదైంది.అత్యధిక జనాభాా గల దేశాల్లో 2050 నాటికి భారత్‌, చైనాల తర్వాత అమెరికా మూడో స్థానంలో నిలవనుందని అమెరికా గణన సంస్థ వెల్లడించింది. 2050 నాటికి భారత్‌లో 165 కోట్ల మంది జనాభాా ఉంటారని, చైనాలో 130 కోట్ల మంది ఉంటారని అంచనా వేసింది.2025 నాటికల్లా భారత్‌ చైనాను అధిగమించి ప్రపంచంలోనే అత్యధిక జనాభాా గల దేశంగా ఆవిర్భవించనుందని వెల్లడించింది. భారత దేశం జనాభాా భారత దేశము, చైనా తరువాత ప్రపంచంలోని రెండో అత్యధిక జనాభాా గల దేశం. ఎన్నో భిన్నత్వాలు గల జనాభాా యొక్క సామాజిక, రాజకీయ వర్గీకరణలో భాష, మతం, కులం అనే మూడు ప్రముఖ పాత్ర వహిస్తాయి. దేశంలోని అతిపెద్ద నగరాలు - ముంబై (వెనుకటి బాంబే), ఢిల్లీ, కోల్కతా (వెనుకటి కలకత్తా), మరియు చెన్నై (వెనుకటి మద్రాసు ). భారత దేశం యొక్క ఆక్షరాస్యత 64.8%, ఇందులో మహిళల అక్షరాస్యత 53.7%. ప్రతి 1000 మంది పురుషులకు 933 మంది స్త్రీలు ఉన్నారు. దేశంలోని 80.5% ప్రజలు హిందువులైనప్పటికీ, ప్రపంచంలోని రెండో అత్యధిక ముస్లిము జనాభాా ఇక్కడ ఉన్నారు. (13.4%). ఇతర మతాలు: క్రైస్తవులు (2.33%), సిక్కులు (1.84%), బౌద్ధులు (0.76%), జైనులు (0.40%), యూదులు, పార్సీలు, అహ్మదీయులు, మరియు బహాయీలు. దేశంలో ఎన్నో మత సంబంధ కార్యక్రమాలు భక్తిశ్రద్ధలతో, ఉత్సాహంగా, బహిరంగంగా జరుపుకుంటారు. అనేక మతాల కలగలుపు అయిన భారత దేశంలో పండుగలు అందరూ కలిసి జరుపుకుంటారు.ప్రపంచ జనాభాాలో 17 శాతం భారత్‌లోనే ఉన్నారు. జనాభాా ప్రకారం భారత దేశములో 10 పెద్ద నగరాలు ముంబాయి, ఢిల్లీ, కోల్కతా, బెంగుళూరు, చెన్నై, హైదరాబాదు, అహమ్మదాబాదు, పూణే, కాన్పూర్, సూరత్ గత వందేళ్లలో దేశ జనాభాా అయిదు రెట్లు పెరిగింది.2050కల్లా ఇది చైనా జనాభాాను దాటిపోతుందని అంచనా.13 నుంచి 19 సంవత్సరాల మధ్య యువతులు ఎక్కువగా పిల్లల్ని కనడం, 18 ఏళ్ల లోపే వివాహాలు చేసుకోవడం వంటి కారణాలు జనాభాా పెరుగులకు కారణమవుతున్నాయి.పట్టణాలు అధిక జనాభాాతో నిండిపోతున్నాయి.గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో జనాభాా పెరుగుదల 17.9 శాతం ఉండగా, పట్టణాల్లో 31.2 శాతంగా ఉంది.ఉత్తరాది రాష్ట్రాలకంటే దక్షిణాదిలో జనాభాా పెరుగుదల రేటు తక్కువ.దక్షిణాదిలో కూలీల కొరత వలస పెరుగుతోంది.ఆలస్యంగా పెళ్ళి చేసుకోవడం, విడాకులు, పెళ్ళికి ముందు కలిసి ఉండటం పెరిగాయి.కుటుంబ నియంత్రణకు లింగ వివక్ష కూడా తోడవడంతో లింగ నిష్పత్తి పడిపోతోంది. ఆంధ్ర ప్రదేశ్ జనాభాా 2001 భారతదేశంలో ఆంధ్ర ప్రదేశ్ విస్తీర్ణ పరంగా నాలుగవ పెద్ద రాష్ట్రం (దేశం విస్తీర్ణంలో 8.37 శాతం). జనాభాా పరంగా ఐదవ స్థానంలో ఉంది. 2009 మార్చి 1 నాటికి రాష్ట్ర జనాభాా 8.32 కోట్లు ఉంటుందని అంచనా. అంటే దేశ జనాభాాలో ఇది 7.41 శాతం. 1991-2001 మధ్య కాలంలో రాష్ట్ర జనాభాా 14.59% పెరిగింది. ఈ కాలంలో దేశ జనాభాా 21.53% పెరిగింది. అంటే ధేశం జనాభాా పెరుగుదల కంటే ఆంధ్ర ప్రదేశ్ రాష్ట్రంలో జనాభాా పెరుగుదల బాగా తక్కువ. దేశం జన సాంద్రత 313 కాగా రాష్ట్రం జనసాంద్రత చదరపు కిలోమీటరుకు 277 మాత్రమే ఉంది. దేశంలో ప్రతి వెయ్యి మంది పురుషులకు 933 స్త్రీలు మాత్రమే ఉండగా ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లో ప్రతి వెయ్యిమంది పురుషులకు 978 మంది స్త్రీలు ఉన్నారు. రాష్ట్రం మొత్తం జనాభాాలో షెడ్యూల్డ్ కులాలకు చెందినవారు 16.19% మరియు షెడ్యూల్డ్ జాతులవారు 6.59%. భారత దేశం అక్షరాస్యత 64.84%తో పోలిస్తే ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లో అక్షరాస్యత 60.47% మాత్రమే ఉంది.[10] జనాభాా వల్ల నష్టాలు‍‍ భారతదేశంలో జనాభాా వల్ల ప్రయోజనాలున్నా, నష్టాలు బాగా ఎక్కువగా ఉన్నాయి.ప్రస్తుతం చైనా, మనదేశం కంటే జనాభా ఎక్కువ.కాని భవిష్యత్తులో చైనా కంటే మనదేశం, అంటే ప్రపన్ఛ్ ఆంధ్ర ప్రదేశ్ జనాభాా 2011 గత దశాబ్దంతో పోల్చుకుంటే ఈ దశాబ్దంలో (2001-2011) దేశంలో జనాభాా పెరుగుదల రేటు 2.5 శాతం తగ్గింది. తాజా జనగణన ప్రకారం 121.02 కోట్లతో చైనా తర్వాతి స్థానంలో భారత్‌ కొనసాగుతోంది. సంఖ్యపరంగా దేశంలో ఉత్తరప్రదేశ్‌ తొలిస్థానంలో ఉంటే, లక్షద్వీప్‌ చివరి స్థానంలో నిలిచింది. జనసాంద్రతలో (చదరపు కిలో మీటర్‌కు) 37,346 మందితో ఢిల్లీ ఈశాన్య జిల్లా అగ్రస్థానంలో నిలిచింది. ఈ దశాబ్ద కాలంలో అక్షరాస్యత శాతం కొంతమేరకు పెరిగింది. పురుషుల్లో ఇది 75.26 నుండి 82.14 శాతానికి, మహిళల్లో 53.67 శాతం నుండి 65.46 శాతానికి ఎగబాకింది. 2001తో పోల్చుకుంటే అక్షరాస్యతలో స్త్రీ, పురుషుల మధ్య భేదం 21.59 నుండి 16.58 శాతానికి తగ్గింది. అక్షరాస్యత విషయంలో కేరళ దేశంలోనే అగ్రస్థానంలో కొనసాగుతోంది. 93.91 శాతంతో ఇది నెంబర్‌వన్‌ స్థానంలో ఉంది. జనాభాాలో పురుష-స్త్రీ నిష్పత్తి మాత్రం 1000: 940గా ఉంది. ఇక ఆంధ్రప్రదేశ్‌ రాష్ట్ర జనాభాా 8.46 కోట్లకు చేరింది. ఇవి కూడా చూడండి జనాభాా గణన (Census) ప్రపంచ జనాభాాకు సంబంధించిన కొన్ని జాబితాలు దేశాల జాబితా – జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – 2005 జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – 1907 జనసంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – జనసాంద్రత క్రమంలో దేశాల జాబితా – జననాల రేటు క్రమంలో దేశాల జాబితా – ఆంగ్లభాష మాట్లాడేవారి సంఖ్య క్రమంలో దేశాల జాబితా – అక్షరాస్యత క్రమంలో దేశాల జాబితా – పేదరికంలో ఉన్న జనసంఖ్య శాతం క్రమంలో దేశాల జాబితా – మానవ అభివృద్ధి సూచికలు మూలాలు ఇతర వనరులు ఈనాడు ప్రతిభ ప్లస్ శీర్షిక - 2009 ఫిబ్రవరి 20 - ఎం.బి.తిలక్ వ్యాసం బయటి లింకులు Population Activities Unit of the United Nations Economic Commission for Europe. from the US Census Bureau The Optimum Population Trust. Phishare.org (2005). . Retrieved February 13 2005. (2005). Retrieved February 13 2005. Populationworld.com (2005). . Retrieved February 13 2004. United Nations (2004). , Department of Economic and Social Affairs. Retrieved February 13 2004. United States Census Bureau (2005). . Retrieved February 13 2005. PopulationData.net (2005). . Retrieved March 4 2005. World Population Clock (French) . Digital library: Complete collection of books and countries monographs published by CICRED from 1973 until today. New England Coalition for Sustainable Population Population in the News వర్గం:సామాజిక శాస్త్రము

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%9C%E0%B0%A8%E0%B0%BE%E0%B0%AD%E0%B0%BE

కె. ఎస్. ప్రకాశరావు ఎప్పుడు మరణించాడు?

ఎన్.ఎస్.ప్రకాశరావు

telugu

ఎన్.ఎస్.ప్రకాశరావు ప్రముఖ కథా రచయిత. 18-12-1947లో విశాఖపట్టణం లో జన్మించాడు. అతి స్వల్ప కాలం జీవించి, ఈయన 1973 లో మరణించాడు. ఈయన విద్య మొత్తం విశాఖపట్టణంలోనే గడచింది. ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ ఇంజినీరింగు కళాశాలలో కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ చదివిన ప్రకాశరావు సాహిత్యంలో అత్యంత మక్కువ చూపేవాడు. ఈయన కొడవటిగంటి కుటుంబరావు, రావిశాస్త్రి ల రచనలు చదివి, వారి ప్రేరణతో కథలు రాయడం మొదలు పెట్టాడు. కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ లో పీ.హెచ్.డి చేస్తూనే పలు పత్రికలకు కథలు పంపుతుండేవాడు. రచనలు ఆంధ్రజ్యోతి, ఆంధ్రపత్రిక, ఆంధ్రభూమి, విరసం లాంటి పలు పత్రికలలో అనేక కథలు ప్రచురితమైనవి. ఎన్నెస్ కథలు పేరుతో కథా సంపుటం వెలువడింది. ఎన్నెస్ కథలు ఈ కథా సంపుటిలో 14 కథలున్నాయి. ఇవి రచయిత తన ఆదర్శాలకు అనుగుణంగా తీర్చిదిద్దిన కథలు. ఈ సంపుటిలో వ్యాసాలు విద్యావిధానం మారాలి విప్లవ కథకుల సమస్యలు తెలుగు కథ ఇటీవలి ధోరణులు కథాశకలాలు విశేషాలు విశాఖ రచయితల సంఘంలో క్రియాశీలక సభ్యుడుగానూ, కొన్నేళ్ళు కార్యదర్శిగానూ పనిచేసాడు. విరసం పుట్టినప్పటినుండి అందులో క్రియాశీలకంగా పనిచేస్తూ నిబద్దతతో ఉండేవాడు. వివాహం జరిగిన మూడు నెలల్లోనే ప్రమాదానికి గురియై మరణించాడు ఈయన గురించి నిషారా పేరుతో రావిశాస్త్రి రాసిన గేయం 6-7-1973 న ఆంధ్రజ్యోతి వారపత్రికలోనూ, 15-8-1973 న ప్రజా సమస్యల లోనూ, జూలై 1973 న సృజన వారపత్రిక లోనూ ప్రచురితమైంది. వాటిలో కొన్ని వాఖ్యాలు నువ్వులేవు నవ్వులు చిందించేవు పువ్వులు అందించావు కదలెన్నో పండించావు కలలెన్నో సృష్టించావు మెరుపులు మెరిపించావు ఆశలు చిగురించావు మెరుపులా మాయమయ్యావు ఈయన కథల్లో పేపర్ టైగర్ నుండి చిన్న ముక్క: నరసింహంగారింటికి రికమండేషన్తో బయలుదేరిన వరప్రసాద్ దారిలో కొట్టిన వర్షానికి తడిసి అతుక్కుపోయిన చొక్కాతో, ఎత్తుగా దువ్విన జుట్టు అణగారిపోయి నూనె, నీళ్ళతో కలసి ముఖమంతా జిడ్డులా తయరైతే నరసింహం గారింటి వరండాలోకొచ్చిన అతడు రుమాలుతో తల తుడుచుకోవాలో, మొహం తుడుచుకోవాలో చేతులు, తుడుచుకోవాలో తేల్చుకోలేకపోతూ కాలింగ్ బెల్లు కొడతాడు. తలుపు తియ్యగానే చానమచాయవాడు, జిడ్డుమోమువాడు, రెండుపదుల వయసువాడు, బక్కపలుచనివాడైన ప్రసాదు కనిపిస్తాడు. అతని రూపురేఖా విలాసాలు చూసి, లోనికి రమ్మనాలో బయటుండమనాలో తేల్చుకోలేక నిల్చున్న నరసింహం గారికి లెటరందిస్తాడు. స్వతహాగా నరసింహంగారికి ముఖంలో రంగులు మార్చడంలో మంచి ప్రాక్టీసు ఉంది. ఆయన తన మనవడితో ఆడుకుంటూ ఎంతగా బోసినవ్వులు చిందిస్తాడో, అప్పుడే పని కుర్రాడితో అంతకటువుగానూ మాట్లాడుతాడు. తన క్లయింట్లతో ఎంత మృదువుగా మాట్లాడతాడో తన రైతులతో అంత కర్కశంగా మాట్లాడుతాడు. ఆయా సంధర్భాలకు తగినట్టుగా గంభీరంగా, ప్రసన్నంగా లేదా ప్రసన్న గంభీరంగా, గంభీర ప్రసన్నంగా మార్చుకుంటుంటాడు. అయినప్పటికీ వరప్రసాద్ అవతారం వలన తెలియకుండానే ఆయనకు అలవాటుకాని అయోమయపు రంగు వచ్చింది. వర్గం:1947 జననాలు వర్గం:1973 మరణాలు వర్గం:తెలుగు రచయితలు వర్గం:విశాఖపట్టణం జిల్లా ప్రముఖులు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%8E%E0%B0%A8%E0%B1%8D.%E0%B0%8E%E0%B0%B8%E0%B1%8D.%E0%B0%AA%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%95%E0%B0%BE%E0%B0%B6%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%B5%E0%B1%81

كم تبعد بيت لحم على القدس؟

بيت لحم

arabic

بيت لحم (بالسريانية: ܒܝܬ ܠܚܡ ؛ باليونانية: Βηθλεὲμ ؛ باللاتينية: Bethleem) هي مدينة فلسطينية، ومركز محافظة بيت لحم. تقع في الضفة الغربية التابعة للسلطة الفلسطينية على بعد 10 كم إلى الجنوب من القدس. يبلغ عدد سكانها 30,000 نسمة بدون سكان مخيمات اللاجئين. وتعتبر مركزاً للثقافة والسياحة في فلسطين.[1][2][3][4] للمدينة أهمية عظيمة لدى المسيحيين لكونها مسقط رأس يسوع المسيح (عيسى). تضم بيت لحم العديد من الكنائس، ولعل أهمها كنيسة المهد، التي بنيت على يد قسطنطين الأكبر (330 م). وقد بنيت الكنيسة فوق كهف أو مغارة يعتقد أنها الإسطبل الذي ولد فيه المسيح. ويعتقد أن هذه الكنيسة هي أقدم الكنائس الموجودة في العالم. كما أن هناك سرداباً آخر قريب يعتقد أن جيروم قضى فيه ثلاثين عاماً من حياته يترجم الكتاب المقدس.[5] بنيت المدينة وفقًا لعلماء الآثار على يد الكنعانيين في الألف الثاني قبل الميلاد، وعُرفت بعدد من الأسماء عبر الزمن، وقد ورد اسمها في مصادر قدماء السريان والآراميين. وقد مر على المدينة عدد من الغزاة عبر التاريخ، حيث تعرّضت بيت لحم هي وبقية فلسطين للغزو الأشوري والبابلي والفارسي والإغريقي والروماني والبيزنطي. وأعيد بناؤها من قبل الامبراطور البيزنطي جستنيان الأول. وفتحها العرب المسلمون على يد عمر بن الخطاب عام 637، بعد أن ضمن السلامة للمزارات الدينية في المدينة. وفي عام 1099، استولى عليها الصليبيون الذين حصنوها واستبدلوا فيها الأرثوذكسية اليونانية برجال الدين اللاتين. وقد طُرد هؤلاء رجال الدين اللاتين بعد أن حرر المدينة صلاح الدين الأيوبي. ومع مجيء المماليك في عام 1250، هُدمت جدران المدينة وأعيد بناؤها في وقت لاحق خلال حكم الإمبراطورية العثمانية. في عام 1917 انتزعت بريطانيا السيطرة على المدينة من العثمانيين خلال الحرب العالمية الأولى وكان من المفترض أن يتم تضمينها في المنطقة الدولية في إطار خطة الأمم المتحدة لتقسيم فلسطين عام 1947. وأُلحقت المدينة بالأردن بعد نكبة فلسطين عام 1948. وقد احتلتها إسرائيل في عام 1967 بحرب الأيام الستة. ومنذ عام 1995، ووفقا لاتفاقية أوسلو، نُقلت السلطات المدنية والأمنية في المدينة إلى يد السلطة الوطنية الفلسطينية.[6] تقع بيت لحم ضمن سلسلة جبال القدس، وترتفع عن سطح البحر 775 متراً.[7] وتعتبر المدينة تاريخيا منطقة مسيحية السكان، إلا أن معظم سكانها اليوم هم من المسلمين، ولكنها لا زالت موطناً لواحد من أكبر المجتمعات المسيحية الفلسطينية. لبيت لحم دور رئيس في القطاع الاقتصادي الفلسطيني من خلال السياحة التي تزداد أثناء موسم عيد الميلاد عندما يحتشد الحجاج المسيحيين إلى كنيسة المهد، حيث يوجد في بيت لحم أكثر من 30 فندقاً و300 ورشة عمل للحرف اليدوية. ويسكن هذه المدينة أحد أقدم المجتمعات المسيحية في العالم على الرغم من تقلص حجمه بسبب الهجرة.[8] التسمية نسبة إلى الإِله (لخمو الكنعاني) وهي بالسريانية، بمعنى بيت الخبز. وقال الدباغ: اسمها الاصلي: أفرت، وأفراتة، بمعنى مثمر، ثم دعيت باسمها الحالي نسبة إلى (لخمو) إله القوت والطعام عند الكنعانيين. وفي الآرمية: (لخم أو لحم) معناها الخبز، واللحم في العربية: القمح. تقول العرب: هل أَلْحَمَ الزرعُ؟: صار فيه القمحُ. ويرى بعضهم أن الكلمة واحدة غير أن الذين كان اعتمادهم في القوت على الحنطة أصبح اسم الإله عندهم مرادفاً للحنطة أو الخبز، وأما الذين كانوا يعتقدون باللحم طعاماً أولياً، فقد أصبحت اللفظة تفيد اللحم المعروف.[9][10] التاريخ العهد الكنعاني لقد سكن الكنعانيون المدينة سنة 2000 ق.م، ويروى أن النبي يعقوب جاء إلى هذه المدينة وهو في طريقه إلى الخليل، وماتت زوجته راحيل في مكان قريب من بيت لحم يعرف اليوم بقبة راحيل وفي بيت لحم ولد الملك داوود. وتوالت عليها الأحداث، وكانت في العصور القديمة قرية متواضعة تكتنفها الأودية العميقة من جهاتها الثلاث. وكانت خصبة الموقع تنتشر فيها حقول القمح. وفي القرن الرابع عشر قبل الميلاد - ظهرت في مخطوطات تل العمارنة منطقة اسمها بيت لحم وذلك عند الحديث عن أنباء الحروب التي قامت جنوب القدس. من المحتمل أن أول استيطان بشري وقع فيها عندما حطت بعض جماعات من البدو حول النبع الواقع على بعد 200 متر من كنيسة الميلاد. تظهرُ أول إشارة تاريخية إلى المدينة في رسائل تل العمارنة (حوالي 1400 قبل الميلاد) عندما ناشد ملك القدس سيده الأعلى، ملك مصر، للحصول على المُساعدة لاستعادة السيطرة على "بيت - لحمي" في أعقاب الإضطرابات من جانب عبيرو.[11] ويعتقد أن تشابه هذا الاسم مع شكلها الحديث يدُل على أنها كانت مُستوطنة كنعانية، الذين يملُكون ثقافية ولغوية سامية مع الوافدين على المدينة لاحقًا.[12] بعد الميلاد في عام 325 بعد إعلان حرية التعبد للديانة المسيحية، طلب القديس مكاريوس بطريرك القدس من الإمبراطور أن يعيد المكان المقدس، فبنت القديسة هيلانة بازيليك الميلاد. في عام 384 مع وصول القديس هيرونيموس إلى بيت لحم قام في المدينة مركز عبادة لاتيني دام بعد وفاته سنين عديدة. في عام 614 أدّى غزو جيوش كسرى إلى خراب اليهودية ولم ينج من بيت لحم سوى بازيليك الميلاد وذلك كما يقال بفضل رسم للمجوس قائم على جدار البازيليك. والمجوس وهم ملوك الفرس الذين سجدوا ليسوع الطفل بحسب الرواية الإنجيلية. استمدت بيت لحم شهرتها العالمية الكبرى من مولد المسيح فيها. ويروى أن يوسف النجار، ومريم العذراء ذهبا إلى بيت لحم لتسجيل اسمهما في الإحصاء العام، فولدت مريم وليدها هناك. وترى المصادر المسيحية أن الولادة كانت في مغارة قريبة من القرية، ولكن القرآن (يقول): (فاجأها المخاض إلى جذع النخلة) وفي سنة 330 م بنت هيلانة أم قسطنطين الكبير، كنيسة فوق المغارة التي قيل إن يسوع ولد فيها، وهي اليوم أقدم كنيسة في العالم. والمغارة تقع داخل كنيسة الميلاد، ومنحوته في صخر كلسي، وتحتوي على غرفتين صغيرتين، وفي الشمالية منها بلاطة رخامية، منزل منها نجمة فضية، حيث يقال أن المسيح ولد هناك. وعندما دخل عمر بن الخطاب القدس، توجه إلى بيت لحم، وفيها أعطى سكانها أمانًا خطيًا على أرواحهم وأولادهم وممتلكاتهم وكنائسهم. ولما حان وقت الصلاة، صلى بإشارة من راهب، أمام الحنية الجنوبية للكنيسة، التي أخذ المسلمون يقيمون فيها صلواتهم، فرادى، وجعل الخليفة على النصارى إسراجها وتنظيفها. وهكذا صار المسلمون والمسيحيون يقيمون صلواتهم جنباً إلى جنب. تذكر بيت لحم في العهد الجديد باعتبارها مكان ميلاد المسيح: "ولما ولد يسوع في بيت لحم اليهودية" (مت 2: 1 5، لو 2: 4 15)، ونتيجة لذلك حدثت مذبحة الأطفال الأبرياء بأمر هيرودس الملك (مت 2: 8 و16). وحيث أن هادريان قد جرب بيت لحم تماما، واقام في موضعها نصبا مقدسا للاله " ادونيس"، فلابد ان تكريم تلك المدينة باعتبارها مكان ميلاد المسيح، يرجع إلي ما قبل عصر هادريان (132 م). وقد اقام قسطنطين الملك (حوالي 330 م) كنيسة على الطراز الروماني فوق موقع كهف المذود الذي شهد مولد المسيح. وتعتبر هذه الكنيسة حتى اليوم أهم مقصد للسياح، في المدينة. وهي لم يطرا عليها تغيير كبير، رغم أن جستنيان قد وسع فيها وزينها، ورغم ما تعرضت له من تهدم وترميم.[13] الحكم العربي الإسلامي في سنة 648 م دخلت المدينة تحت الحكم الإسلامي، وزارها الخليفة عمر بن الخطاب الذي لم يصلّ داخل كنيسة المهد، خوفاً من أن تحدث نزاعات في المستقبل على الكنيسة بين المسلمين والمسيحيين حيث صلى بجانبها. وكانت المدينة قد اُلحقت بجند فلسطين التابع لولاية الشام بعد أن تم فتح جميع أراضي بلاد الشام على يد عدد من القادة منهم عمرو بن العاص وأبو عبيدة بن الجراح. يشار إلى أنه تم بناء مسجد في بيت لحم عام 1860 وهو مسجد عمر نسبة للخليفة عمر بن الخطاب، والذي تم ترميمه حتى العام 1954 تحت الإدارة الأردنية للمدينة. وكانت الأرض التي تم بناء المسجد عليها تم التبرع بها من قبل الكنيسة الأرثوذكسية اليونانية. وقد عاش أبناء الديانتين المسيحية والإسلامية في هذه المدينة بروح من الإخاء والتعاون وتمارس كل فيهما شعائرها الدينية ونشاطاتها الاقتصادية الاجتماعية على الرغم من أن المدينة تعرضت لفترات من المد والجزر حسب الحكم القائم، ومن أكثر العهود ازدهارًا بالنسبة لبيت لحم هو زمن هارون الرشيد 786-809 م والدولة الفاطمية 952-1094 م، حيث راجت التجارة وتيسرت الحرية والأمن ورممت الكنائس وأماكن العبادة.[14][15] الحروب الصليبية في 1099 دخلت المدينة تحت الحكم الصليبي بعد أن دخلها الجيش الصليبي بقيادة تانكرد فدمر المدينة واحرقها ولم يتبق منها إلا كنيسة المهد. لم يكتف الصليبيون بما حازوا عليه، فقاموا بتوسيع حدود المملكة، ومع أواخر يوليو 1099 غزوا شمال فلسطين، ثم وصل جيش الفاطميين في 12 أغسطس فالتقى وجيش المملكة الوليدة في عسقلان،[16] وأحرز الصليبيون نصرًا هامًا ضمن لهم السيطرة على الساحل الفلسطيني؛[17] وقد دار خلاف بين أمراء المملكة حول طبيعة الدولة بين كونها دولة دينية يحكمها أسقفها ديبامرت مبعوث البابا، أو دولة مدنية يحكمها جودفري،[18] واتفق أخيرًا على كونها دولة مدنية وذلك بمباركة ديبامبرت مبعوث البابا إلى المملكة، رغم أن طموحه هذا عاد للظهور بعد وفاة جودفري. عام 1100 توفي جودفري بنتيجة المرض، وخلفه شقيقه بالدوين الأول المتحدر من بولونيا وقد انتخب في 11 نوفمبر وتمّ التتويج في بيت لحم يوم 25 ديسمبر 1100 وهو يوم عيد الميلاد،[19] بعد تنافس مع تانكرد والأسقف ديامبرت حول وراثة العرش،[19] وقد تم إرضاء تانكرد بمنحه إمارة أنطاكية بعد أسر أميرها في حلب. أما بالدوين فكان أول من خلع عليه لقب "ملك المملكة اللاتينية في القدس"، ما شكل ترسيخًا لهوية الدولة الجديدة، وقد قسمت الدولة إلى أربع مطرانيات وأبرشيات عديدة تحت سلطة بطريرك القدس.[20] وقد دام الحكم الصليبي لبيت لحم حتى عام 1187 حيث عادت لأصحابها بعد انتصار المسلمين بقيادة صلاح الدين الأيوبي على الصليبين في معركة حطين. وفي عام 1229 عادت مدينة بيت لحم لحكم الصليبين بموجب الاتفاقية التي وقعت بين ممثلي الخليفة الكامل فخر الدين وأمير أربيل صلاح الدين وممثلي الإمبراطور فريدريك. لكنهم فقدوها نهائيا بعد عدة سنين فقط. العهد المملوكي والعثماني في عام 1244 تمكن المسلمون بقيادة نجم الدين من استعادة المدينة بشكل نهائي، قام بعدها الظاهر بيبرس بدخول المدينة عام 1263 ودمرا أبراجها وهدم أسوارها، وفي عام 1517 دخلت المدينة تحت الحكم العثماني، وبعد تطور وسائل النقل والمواصلات تحولت المدينة إلى مركز جذب هام للحجاج القادمين من أوروبا وانعكست أثاره على الأوضاع في المدينة وازدهرت صناعة الصوف والخزف وغيرها إلا أن سوء الأوضاع الاقتصادية دفع بالكثير من أبناء المدينة إلى الهجرة خارجها.[21][22][23][24][25][26][27] في القرن التاسع عشر - ومع بداية القرن الماضي أخذت المدينة بالنمو خاصة على أيدي المسيحيين الذين كانوا يشكلون الأكثرية العظمى. في عام 1831، عندما احتل محمد علي باشا مصر المدينة، طرد المسلمون المسيحيين وأمر الباشا بهدم حيّهم. وبعد عشرة أيام أعاد الأتراك بناءه.[28] من 1831 إلى 1841، كانت فلسطين تحت حكم أسرة محمد علي من مصر. خلال هذه الفترة، عانت المدينة من الزلازل الذي ضربها، فضلًا عن تدمير القوات المصرية لحي مسلم في عام 1834، على ما يبدو أنتقامًا لمقتل أحد الموالين لرعاية إبراهيم باشا.[29] في عام 1841، أصبحت بيت لحم تحت سيطرة الحكم العثماني مرة أخرى وظلت كذلك حتى نهاية الحرب العالمية الأولى. في العهد العثماني، من المشاكل التي واجهتها سكان بيت لحم البطالة والخدمة العسكرية الإجبارية والضرائب الثقيلة، مما أدى إلى هجرة جماعية خاصة إلى أميركا الجنوبية. العصر الحديث الانتداب البريطاني في عام 1917، سقطت بيت لحم بيد الجيش الإنجليزي، ودخلت المدينة مع باقي مدن فلسطين مظلة الانتداب البريطاني على فلسطين عام 1920، وأصبحت جزءا من فلسطين في فترة الانتداب البريطاني وتم اضافتها إلى المنطقة المدوّلة عندما أصدرت الأمم المتحدة قرار تقسيم فلسطين إلى دولتين عربية ويهودية عام 1947، ولكن قام الأردن بضمها مع سائر مناطق الضفة الغربية عام 1951. وبقيت تحت الحكم الأردني حتى حرب 1967. ارتفعت درجة بيت لحم الإدارية بعد أن كانت (ناحية) في العهد العثماني إلى (قضاء) في العهد البريطاني، يقع بين اقضية القدس والخليل وأريحا. وبقي كذلك لعام 1944 م حيث الغي هو وقضاء اريحا والحقا بقضاء القدس. فكان ذلك آخر تغيير إداري قامت به الحكومة البريطانية في فلسطين.[30] قرار التقسيم قامت هيئة الأمم المتحدة عام 1947 بمحاولة لإيجاد حل الصراع العربي الإسرائيلي القائم على فلسطين، وقامت هيئة الأمم بتشكيل لجنة UNSCOP المتألّفة من دول متعدّدة باستثناء الدّول دائمة العضوية لضمان الحياد في عملية إيجاد حلّ للنزاع. قامت اللجنة بطرح مشروعين لحل النزاع، تمثّل المشروع الأول بإقامة دولتين مستقلّتين، وتُدار مدينة القدس من قِبل إدارة دولية. وتمثّل المشروع الثاني في تأسيس فيدرالية تضم كلا من الدولتين اليهودية والعربية. ومال معظم أفراد لجنة UNSCOP تجاه المشروع الأول والرامي لتأسيس دولتين مستقلّتين بإطار اقتصدي موحد. وقامت هيئة الأمم بقبول مشروع لجنة UNSCOP الدّاعي للتقسيم مع إجراء بعض التعديلات على الحدود المشتركة بين الدولتين، العربية واليهودية، على أن يسري قرار التقسيم في نفس اليوم الذي تنسحب فيه قوات الانتداب البريطاني من فلسطين. أعطى قرار التقسيم 55% من أرض فلسطين للدولة اليهودية، وشملت حصّة اليهود من أرض فلسطين على وسط الشريط البحري (من إسدود إلى حيفا تقريبا، ما عدا مدينة يافا) وأغلبية مساحة صحراء النقب (ما عدا مدينة بئر السبع وشريط على الحدود المصرية). ولم تكن صحراء النّقب في ذاك الوقت صالحة للزراعة ولا للتطوير المدني، واستند مشروع تقسيم الأرض الفلسطينية على أماكن تواجد التّكتّلات اليهودية بحيث تبقى تلك التكتّلات داخل حدود الدولة اليهودية. وكان نصيب بيت لحم أن يتم الحاقها بالمنطقة المدولة مع القدس. الحكم الأردني ومع باقي الضفة الغربية دخلت المدينة في عام 1951 في اتحاد مع المملكة الأردنية الهاشمية، وأصبحت في عام 1964 مركزاً لمحافظة بيت لحم. وبقيت تحت الحكم الأردني حتى احتلالها في حرب 1967 أو النكسة.[31][32] النكسة سقطت المدينة في يد إسرائيل بعد عام 1967، لتظل تحت الاحتلال لمدة 27 سنة وتعاني من الإهمال الإسرائيلي لها كباقي المدن العربية الفلسطينية المحتلة. وقد صادرت سلطات الاحتلال مساحات شائعة من أراضي بيت لحم وأقامت عليها العديد من المستوطنات. في عام 1987، انخرط سكان مدينة بيت لحم بوقت مبكر في الانتفاضة الفلسطينية الأولى. وكانت القيادة الوطنية الموحدة للانتفاضة، تقوم بتوزيع النشرات الأسبوعية في شوارع بيت لحم مع جدول زمني للإضراب المتصاحب مع الاحتجاجات اليومية ضد الدوريات الإسرائيلية في المدينة. وفي المظاهرات، تم أحراق الإطارات في الشوارع، كما ألقى الحشود الحجارة والزجاجات الحارقة على جنود الاحتلال. ورد الجيش الإسرائيلي بالغاز المسيل للدموع والرصاص المطاطي. واغلقت المدارس في مدينة بيت لحم قسرا، وفتحت تدريجيا لبضع ساعات. ونفذت الاعتقالات خارج البيوت، وفرض حظر التجول ومنع السفر، ما اعتبره الفلسطينيون بأنه عقاب جماعي. ردا على إغلاق المدارس، وتنظيم دورات تعليم سكان المنزل لمساعدة الطلاب على استدراك المادة الفائتة، وهذا أصبح واحدا من الرموز القليلة من العصيان المدني. السلطة الفلسطينية في 21 ديسمبر 1995، انسحبت القوات الإسرائيلية من بيت لحم،[33] وبعد ثلاثة أيام أصبحت المدينة تحت إدارة السلطة الوطنية الفلسطينية وسيطرتُها العسكرية الكاملة بناءً على الاتفاق الانتقالي بشأن الضفة الغربية وقطاع غزة في عام 1995.[34] وأصبحت المدينة مُنذ ذلك الحين، مركزاً لمحافظة بيت لحم، كما وقعت معظم أراضي المحافظة ضمن تصنيف (أ) و(ب) حسب اتفاق أوسلو. خلال الانتفاضة الفلسطينية الثانية، في 2000-2001، تضررت بشدة البنية التحتية في بيت لحم والسياحة.[35][36] وفي عام 2002، كانت المدينة منطقة القتال الرئيسية في عملية الدرع الواقي، عملية عسكرية كبرى من جانب جيش الدفاع الإسرائيلي.[37] خلال العملية، قام الجيش الإسرائيلي بمُحاصرة كنيسة المهد، حيث كان حوالي 200 مسلح فلسطيني لجأوا إلى الكنيسة. واستمر الحصار لمدة 39 يومًا وقتلوا تسعة من المسلحين ورجل كنيسي. انتهى الحصار باتفاق على نفي 13 من المسلحين المطلوبين إلى دول أوروبية مختلفة وموريتانيا. الأهمية الدينية لبيت لحم أهمية عظيمة لدى المسيحيين لكونها مسقط رأس يسوع (عيسى). في بيت لحم العديد من الكنائس، ولعل أهمها كنيسة المهد، التي بنيت على يد قسطنطين الأكبر (330 م). وذلك فوق كهف أو مغارة، والتي يعتقد أنها الإسطبل الذي ولد فيه المسيح. يعتقد أن هذه الكنيسة هي أقدم الكنائس الموجودة في العالم. كما أن هناك سرداب آخر قريب يعتقد أن جيروم قد قضى ثلاثين عاما من حياته فيه يترجم الكتاب المقدس. تُذكر رواية الميلاد في إنجيلي متى ولوقا، وتغدوا الرواية في إنجيل لوقا أكثر تفصيلاً؛ عناصر الرواية الإنجيلية للميلاد مفادها أن مريم قد ظهر لها جبرائيل مرسلاً من قبل الله وأخبرها أنها ستحبل بقوّة الروح القدس بطفل "يكون عظيمًا وابن العلي يدعى، ولن يكون لملكه نهاية"، وعندما اضطرب يوسف النجار خطيب مريم من روايتها ظهر له الملاك أيضًا في الحلم تصديقًا لرواية مريم وتشجيعًا له،[38] ويتفق متى ولوقا أن الميلاد قد تمّ في بيت لحم مدينة النبي داود لا في مدينة الناصرة حيث كانا يعيشان وحيث تمت البشارة، يعود ذلك تتميمًا للنبؤات السابقة حول مكان الميلاد سيّما نبؤة النبي ميخا، أما السبب المباشر فهو طلب أغسطس قيصر إحصاء سكان الإمبراطورية الرومانية تمهيدًا لدفع الضرائب، ولذلك سافر يوسف مع مريم وكان حينها قد ضمها إلى بيته كزوجته دون أن تنشأ بينهما علاقة زوجية، وعند وصولهما إلى بيت لحم لم يجدا مكانًا للإقامة في فندق أو نزل وحان وقت وضع مريم، فبحسب إنجيل لوقا وضعت طفلها في مذود ولفته بقماط. وإن ذكر المذود هو الدافع الأساسي للاعتقاد بوجود المغارة أو الحظيرة، لأن الحظائر عادة كانت عبارة عن كهوف أما المذود فهو مكان وضع علف الحيوانات،[39] وكان أوريجانوس قد أثبت المغارة وقال أنه نقل القصة عن تقاليد أقدم.[40] الجغرافيا تقع بيت لحم وعلى ارتفاع حوالي 775 متر (2,543 قدم) فوق مستوى سطح البحر، 30 مترا (98 قدم) أعلى من القدس.[7] بيت لحم وتقع في الجزء الجنوبي من جبال الخليل. تقع المدينة على بعد 10 كيلومترات (6.2 ميل) إلى الجنوب من القدس، 73 كيلومترًا (45 ميل) شمال شرق قطاع غزة والبحر المتوسط، و 75 كيلومترًا (47 ميل) إلى الغرب من عمان عاصمة الأردن، و 59 كيلومترًا (37 ميل) إلى الجنوب الشرقي من تل الربيع وعلى بعد 10 كيلومترات (6.2 ميل) إلى الجنوب من القدس.[41][42] من المدن والبلدات القريبة تشمل بيت صفافا والقدس في الشمال، وبيت جالا إلى الشمال الغربي، حوسان إلى الغرب، الخضر وأرطاس إلى الجنوب الغربي، وبيت ساحور إلى الشرق. وتقع بيت جالا، وبيت ساحور تُشكل تجمع مع بيت لحم وتقع مخيمات اللاجئين عايدة ومخيم بيت جبرين داخل حدود المدينة.[43] تقع البلدة القديمة في وسط المدينة، وتتألف من ثمانية أرباع سكنية (أحياء)، المبنية بأسلوب الفسيفساء التي تشكل المنطقة المحيطة ساحة كنيسة المهد. الأرباع تضمُ المسيحيين وربع واحد فقط يضمُ مسلمين.[44] سُميت معظم الأحياء المسيحية حسب أسماء عشائر الغساسنة العربية التي استقرت هُناك.[45] وشكل المغتربين العرب المسيحين حي القاواوسة الذين أتوا من تقوع في القرن الثامن عشر.[46] هُناك أيضًا ربع السريانية يقع خارج البلدة القديمة،[44] تعود أصول سكانها من مديات وماسارتي "وMa'asarte" في تركيا.[47] يبلغ عدد سُكان البلدة القديمة 5,000 نسمة.[44] التقسيم الإداري مناطق المدينة تعتبر البلدة القديمة في بيت لحم أهم مناطقها على الإطلاق لوجود أهم المعالم الدينية المسيحية فيها، وهي تتوسط المدينة وشوارعها. من أهم تلك الشوارع: طريق الخليل، الشارع الجديد، شارع بيت ساحور، شارع بولس السادس، شارع السينما، شارع الفرير، شارع جمال عبد الناصر.[48] المخيمات تضم منطقة بيت لحم ثلاثة مخيمات رئيسية هي مخيم عايدة، مخيم بيت جبرين، ومخيم الدهيشة. ومثلها مثل باقي مخيمات الضفة الغربية، فقد تأسست فوق قطعة من الأرض استأجرتها الأونروا من الحكومة الأردنية.[49] مخيم عايدة: تأسس عام 1950 بين مدينتي بيت لحم وبيت جالا. ويمتد فوق مساحة من الأرض تبلغ 0,71 كيلومتر مربع لم تنم بشكل كاف مع نمو مجتمع اللاجئين. ولذلك، فإن المخيم يعاني من مشاكل اكتظاظ شديدة.[50] مخيم بيت جبرين: تأسس عام 1950 في قلب مدينة بيت لحم. وهو يعد أصغر مخيم للاجئين في الضفة الغربية حيث تبلغ مساحته 0.02 كيلومتر مربع فقط. وغالبا ما يطلق على المخيم أيضا اسم مخيم عزة.[51] مخيم الدهيشة: تأسس عام 1949 فوق مساحة من الأرض تبلغ 0.31 كيلومتر مربع ضمن حدود بلدية بيت لحم.[52] المناخ يسود في بيت لحم مناخ متوسطي معتدل، ذو صيف حار وجاف، وشتاء بارد ممطر. يحل فصل الربيع في أواخر شهر مارس (آذار) وأوائل أبريل (نيسان)، ويعتبر شهرا يوليو (تموز) وأغسطس (آب) أحرّ شهور السنة، حيث يصل معدل درجات الحرارة فيهما إلى 28.9 ° مئوية (84 ° فهرنهايت)، أما أكثر الأشهر برودة فهو يناير (كانون الثاني)، ويصل فيه معدل درجة الحرارة إلى 3.9 ° مئوية (39 ° فهرنهايت). أما بالنسبة لمعدلات الأمطار فتكون معدومة في بعض الأشهر مثل يونيو ويوليو وأغسطس. بينما يتساقط بين شهريّ أكتوبر (تشرين الأول) وأبريل (نيسان) عادةً، ويبلغ معدل المتساقطات السنوي 589 مليمتراً (23.2 إنش)، وتكون في أعلى معدلاتها في شهري يناير وفبراير حيث يمكن أن يصل مستواها إلى أكثر من 170 ميليمتر.[53] السكان وفقًا لسجلات الضرائب العثمانية، شكل المسيحيون نسبة 60% من السكان في القرن السادس عشر، وفي منتصف القرن 16 أصبحت أعداد المسلمين والمسيحين متساوية. لم يكن هناك مسلمون في نهاية القرن، وبلغ عدد سكانها 287 (سجل الذكور البالغين دافعي الضرائب). وطلب آنذاك من المسيحين وغير المسلمين دفع ضريبة الجزية في جميع أنحاء الدولة العثمانية.[59] في عام 1867، وصف زائر أمريكي المدينة الذي بلغ عدد سكانها 3,000 إلى 4,000 منهم 100 يتبعون البروستاتية و 300 من المسلمين و"ما تبقى ينتمون إلى الكنائس اللاتينية واليونانية مع نسبة قليلة من الأرمن" [54] ووفقًا لتقرير آخر من نفس العام بلغ عدد السكان المسيحيين 3000، وبالإضافة إلى 50 من المسلمين.[60][60] في عام 1948، شكلت المسيحية نسبة 85% من التركيبة السُكانية للمدينة معظمها من الطوائف اليونانية الأرثوذكسية والكاثوليكية،[61] أما نسبة المسلمين بلغت 13% مسلم سني. وفقًا للإحصائيات الإسرائيلية عام 1967، بلغ عدد سكان بيت لحم 14,439 نسمة منهم 7,790 نسمة مسلمين ما نسبته 53,9% بينما بلغ عدد المسيحين 6,231 نسمة ما يعادل 46,1% من سكان بيت لحم. وفقًا لتعداد الجهاز المركزي للإحصاء عام 1997، فقد بلغ عدد سكان المدينة 21,670 نسمة، بما في ذلك 6,570 لاجئ وهو ما يمثل 30.3% من سكان المدينة.[57][62] وفي عام 1997، أما التوزيع العمري السكاني لفترات عُمرية مختلفة كالتالي: 27,4% تحت سن عشرة سنوات و 20% 10-19 سنة و 17.3% 20-29 سنة، 17.7% 30-44 سنة و 12.1% 45-64 سنة و 5.3% فوق سن 65 عامًا. بلغ عدد الذكور 11,079 أما عدد الإناث 10,594.[57] وفقا لتقديرات الجهاز المركزي للإحصاء، بلغ عدد سكان بيت لحم 29,930 نسمة في مُنتصف عام 2006.[58] ومع ذلك، في تعداد 2007 كشف عن وجود 25,266 نسمة منهم 12,753 ذكورًا و 12,513 من الإناث. و 6,709 وحدة سكنية منها 5,211 كانت للأُسر. أما مُتوسط عدد أفراد الأسر 4,8.[63] بحلول عام 2005، كانت نسبة السكان المسيحيين تراجعت بشكل كبير، إلى حوالي 40% من 50%.[64] المسجد الوحيد في المدينة القديمة هو مسجد عمر، ويقع في ساحة كنيسة المهد. الدين يدعى الكثير من سكان بيت لحم المسيحيين أنهم ينحدرون من العشائر المسيحية العربية التي قدمت من شبه الجزيرة العربية، أكبر هذه العشائر في المدينة: آل فاراهيا ونجاجرة. العشائر السابقة الذكر قد تنحدرُ من الغساسنة الذين هاجروا من اليمن إلى منطقة وادي موسى في الوقت الحاضر الأردن في حين أن النجاجرة تنحدر من العرب في نجران في جنوب الحجاز. عشيرة عريقة أخرى في المدينة هي عنانطرة وتنحدر أصولهم من شبه الجزيرة العربية.[65] أنخفضت أعداد المسيحيين في المدينة بشكل مُطرد، ويرجع ذلك في المقام الأول إلى الهجرة. انخفاض معدل مواليد المسيحيين يمثل أيضًا سببًا للإنخفاض. في عام 1947، بلغت نسبة المسيحيين حوالي 85%، ولكن بحلول عام 1998 انخفضت النسبة إلى 40%. في عام 2005، وضح رئيس بلدية بيت لحم فيكتور بطارسة أن "نتيجة للتوتر سواء الجسدي أو النفسي والحالة الاقتصادية السيئة، كثير من الناس يهاجرون، سواء مسيحيين أو مسلمين، لكن الهجرة أكثر أنتشارًا بين المسيحيين، لأنهم بالفعل هم أقلية.[66] أدت اندلاع الانتفاضة الفلسطينية الثانية إلى أنخفاض ناتج القطاع السياحي والتي أثرت على الأقلية المسيحية وعلى أصحاب الفنادق في بيت لحم الذين يقدمون خدمات المُلبية لإحتياجات السياج الأجانب.[67] أشير تحليل إحصائي لهجرة المسيحيين من المدينة لإنعدام الفرص الاقتصادية والتعليمية، خصوصًا الطبقة الوسطى والمتعلمة منهم.[68] مُنذ اندلاع الانتفاضة الفلسطينية الثانية، غادر 10% من السكان المسيحيين المدينة.[66] ذكرت الصحيفة الإسرائيلية جيروزليم بوست ان "تقلص أعداد الطوائف المسيحية الفلسطينية في الأراضي المقدسة وبشكل خاص في بيت لحم جاء كنتيجة مباشرة بسبب انتمائها إلى الطبقة المتوسطة والعليا". يذكر أن المسيحيين لديهم صورة عامة كنخبة متعلمة وذات امتيازات طبقية، وكذلك عدم لجوئهم إلى العنف، مما يجعلهم أكثر عرضة للتعرض لأعمال عنف.[37] يُذكر أن بسبب الهجرة المسيحية يتواجد غالبية مسيحيين بيت لحم خارج العالم العربي بشكل خاص في أمريكا اللاتينية التي تضم نصف مليون فلسطيني في أمريكا اللاتينية والوسطى حيث أن 80 إلى 85% منهم هم من المسيحيين الفلسطينيين.[69] وتضم التشيلي أكبر جالية فلسطينية مسيحية في العالم خارج منطقة فلسطين حيث يصل أعدادهم إلى 350,000 وتعود أصول غالبيتهم إلى بيت لحم وبيت جالا وبيت ساحور ويعتبرون من الاقليات الناجحة جدًا فغالبيتهم ينتمون إلى الطبقة العليا والوسطى ومن المتعلمون كما وقد برز عدد منهم في السياسة والاقتصاد والثقافة.[70] في عام 2006، ووفقًا للاستطلاع الذي أجرهُ المركز الفلسطيني للبحوث والحوار الثقافي في المدينة أن 90% من المسيحيين قالوا أن لديهم أصدقاء مسلمين، ووافق 73,3% منهم على أن السلطة الوطنية الفلسطينية تُعامل التراث المسيحي في المدينة باحترام ونسب 78% منهم سبب هجرة المسيحيين إلى القيود الإسرائيلية التي تفرُضها على السفر.[71] إن مدينة بيت لحم هي من أقدس المواقع المسيحية في العالم كونها المدينة التي فيها وُلِدَ يسوع المسيح، وبسبب قدسية مدينة بيت لحم لدى العالم المسيحي تتواجد في المدينة عدد كبير من الكنائس والأديرة فضلًا عن المواقع المسيحية المقدسة، بالاضافة إلى المؤسسات المسيحيّة المختلفة من مدراس وجامعة كاثوليكية ومستشفيات شتى، وكونها مدينة ميلاد يسوع تُحظى المدينة بشعبية واسعة وترتبط بعيد الميلاد. كانت كنيسة المهد هي الأولى بين الكنائس الثلاث التي بناها الإمبراطور قسطنطين في مطلع القرن الرابع الميلادي حين أصبحت المسيحية ديانة الدولة الرسمية وكان ذلك استجابة لطلب الأسقف ماكاريوس في المجمع المسكوني الأول في نيقيه عام 325 للميلاد. دخلت كنيسة المهد سنة 2012 قائمة مواقع التراث العالمي، كنيسة المهد هي أول موقع فلسطيني يدرج ضمن لائحة التراث العالمي لمنظمة اليونيسكو.[72]. الجدول الآتي بأهم كنائس المدينة: من أهم كنائس المدينة مغارة الحليب كنيسة القديسة كترينا كنيسة السريان الأرثوذكس كنيسة حقل الرعاة كنيسة الروم الملكيين الاقتصاد تمتازُ المدينة بنشاطها في الصناعة وخاصةً الصناعة السياحية مثل صناعة الصدف والمسابح والصلبان. يُعتبر التسوق مصدر جذب رئيسي للسياح، وخصوصًا خلال موسم عيد الميلاد. مع كثرة المحلات في الشوارع الرئيسية للمدينة والأسواق القديمة التي تبيع المشغولات اليدوية الفلسطينية والتوابل والمجوهرات والحلويات الشرقية مثل البقلاوة.[73] ويشترون السياح تحف خشب الزيتون [74] وهو أكثر عثنصر مُباع للسياح الذين يزورون بيت لحم.[75] والحرف الدينية وتشمل الحلي المصنوعة يدويًا مثل عرق اللؤلؤ والصناديق والصلبان.[74] الصناعات الأخرى هي الحجر والرخام والمنسوجات والأثاث والمفروشات. ويوجد أيضًا في المدينة مصانع لإنتاج مواد الدهان والبلاستيك والمطاط الصناعي والمستحضرات الصيدلانية ومواد البناء والمنتجات الغذائية والمعجنات والحلويات بشكل رئيسي. أُنشئت أول غرفة تجارية صناعية زراعية في مدينة بيت لحم في أوائل الخمسينات حيث أُنتخب أول مجلس إدارة لها بتاريخ 16 أبريل 1952. في 30 أغسطس 1965، تم انتخاب مجلس إدارة جديد.و مع قرب البدء باحتفالات الألفية الثانية ودخول المحافظة في مرحلة جديدة من البناء والأعمار، اصدر معالي وزير الاقتصاد والتجارة قرارًا بتعيين مجلس الإدارة الحالي الذي يضمُ نُخبة من رجال الأعمال والاقتصاديين لإدارة شؤون الغرفة. وتندرج غرفة تجارة وصناعة محافظة بيت لحم تحت مظلة اتحاد الغرف التجارية والصناعية والزراعية الفلسطينية ومقره القدس، ويضم خمسة عشرة غرفة في فلسطين.[76] في عام 2008، استضافات مدينة بيت لحم أكبر مؤتمر اقتصادي على الإطلاق في الأراضي الفلسطينية. وقد بادر به رئيس الوزراء الفلسطيني ووزير المالية السابق سلام فياض في إقناع أكثر من 1,000 من رجال الأعمال والمصرفيين والمسؤولين الحكوميين من جميع أنحاء الشرق الأوسط للاستثمار أموالهم في الضفة الغربية وقطاع غزة. تم تأمين ما مجموعه 1,4 مليار دولار أمريكي من أجل الاستثمارات التجارية في الأراضي الفلسطينية.[77] نبيذ كريمزان، الذي تُؤسس في عام 1885، هو مصنع يختص بإنتاج الخمرة ويديره الرهبان في دير كريمزان. وتزرع العنب بشكل رئيسي في منطقة الخضر. في عام 2007، كان إنتاج الدير من النبيذ حوالي 700,000 لترًا سنويًا.[78] العمارة والسياحة يُعد المعمار مرقص نصار أول مهندس معماري بشكل رسمي في بيت لحم.[79] ويسود المدينة طرازان معماريان مختلفان: الطراز القديم السائد في البلدة القديمة حيث القباب والجدران السميكة المبنية من الحجر الكلسي والشبابيك والأبواب على شكل أقواس، والمباني فيها ملتصقة ببعضها ومتراصة وشوارعها ضيقة ومقسمة إلى حارات لكي يسهل الدفاع عنها. أما الطراز الثاني فهو الطراز الحديث السائد في مناطق السكن الجديدة حيث البيوت الحديثة المستقلة أو العمارات المكونة من طبقات. ويطوق المدينة الآن مجموعة من المستوطنات التي يطلق عليها مجموعة (غوش عتسيون) ووصل عدد المستوطنات حولها عام 1985 إلى 16 مستوطنة وتشكل مستوطنة افرات مركزها وأكبرها، ويخطط لإقامة 9 مستوطنات حتى عام 2010.[80] كونها المدينة التي شهدت ميلاد يسوع، تحمل مدينة بيت لحم معنى خاصاً في قلوب المسيحيين من كافة أرجاء العالم، وعلى الرغم من صغرها النسبي مساحةً وسكانًا، لدى بيت لحم وجوارها العديد من المواقع التي تجلب كافة أنواع الزوار والسواح. في قلب المدينة تقع كنيسة المهد، وداخل الكنيسة توجد مغارة المهد حيث ولد يسوع. منذ قدوم السلطة الوطنية الفلسطينية في العام 1994 شهدت مدينة بيت لحم تطورًا غير مسبوق، حيث انتشرت أعمال الإعمار والترميم في كافة مواقع المدينة، وحيث شيدت العديد من المرافق السياحية مثل الفنادق والمطاعم ومحلات بيع التحف والمنتجات الحرفية، وكافة هذه المرافق على أتم الاستعداد لتوفير كافة متطلبات الزوار والسياح. لقد رممت بلدة بيت لحم القديمة بالكامل وبشكل جميل، مما جعل من السير في كافة أرجائها ممتعًا ومفيدًا على الصعيد المعرفي كذلك. كما من السهل ملاحظة الوتيرة العالية التي تسيير فيها المراكز الثقافية في بيت لحم وما حولها فعالياتها الثقافية على مدار العام، لذا ننصحكم بزيارة مركز الدار الثقافي الموجود في مركز بيت لحم الدولي (دار الندوة)، ومركز بيت لحم للسلام والذي يطل على ساحة المهد حيث يحتوي المركز على مركز للسياح، ويقيم فعاليات ثقافية منتظمة. كذلك تتنوع المطاعم في بيت لحم، وتوفر أماكنًا وتنوعًا يرضي تقريبًا كافة الأذواق، فهناك العديد من المطاعم والمقاهي التي تنتشر في أرجاء المدينة، والتي تقدم وجبات فلسطينية تقليدية فضلًا عن مطاعم تقدم وجبات من المطبخ الفرنسي والإيطالي والصيني. وبالقرب من بيت لحم تقع بلدتي بيت ساحور وبيت جالا، وكلاهما لديها مواقع تراثية ومقدسة مسيحية.[81][82] الثقافة لقد رُممت بلدة بيت لحم القديمة بالكامل وبشكل جميل، مما جعل من السير في كافة أرجائها مُمتعًا ومفيدًا على الصعيد المعرفي كذلك. كما من السهل ملاحظة الوتيرة العالية التي تسيير فيها المراكز الثقافية في بيت لحم وما حولها فعالياتها الثقافية على مدار العام، مثل مركز الدار الثقافي الموجود في مركز بيت لحم الدولي (دار الندوة)، ومركز بيت لحم للسلام والذي يطل على ساحة المهد حيث يحتوي على مركز للسياح، ويقيم فعاليات ثقافية مُنتظمة.[83] تطريز عُرف تطريز نساء بيت لحم بفضل ملابس الزفاف الخاصة بهم.[84] التطريز في بيت لحم كان مشهورًا بفضل "التأثير الكلي والقوي للألوان والتألق اللامع".[85] أما فساتين الأقلُ رسميةً فصُنعت من قماش نيلي مع معطف بلا أكمام من الصوف المنسوج محليًا التي تُلبس فوق الفساتين. تمتازُ الفساتين للمُناسبات الخاصة بأنها مصنوعة من الحرير المُقلم مع أكمام مُجنحه مع سترة قصيرة "تقصيرة" والمعروفة باسم سترة بيت لحم. التقصيرة مُصنعة من المخمل أو الجوخ، وعادة تكون مع تطريز كثيف.[84] التطريز التحريري لمنطقة بيت لحم يجمع بين الفضة والذهب وخيوط الحرير لتزيين واجهة وجوانب وأكمام ثياب الزفاف التقليدية، وحيث تملأ هذه التصماميم المُميزة بقطب وأشكال فنية باستخدام الخيطان الحريرية بهية الألوان، حيث حاول البعض المقاربة بين هذه التصاميم وتصاميم الزخارف والأزياء الكنسية، والزينة الرسمية والأوسمة للملابس العسكرية العثمانية والبريطانية القديمة.[86] نحت عرق اللؤلؤ يعود فن نحت عرق اللؤلؤ في بيت لحم إلى القرن الخامس عشر عندما أُدخل من قبل رهبان فرنسيسكان من إيطاليا.[87] وأزداد الطلب على هذه الأصناف بسبب زيادة أعداد الحجاج المسيحيين، ووفرت وظائف للنساء.[88] وقد لاحظ ريتشارد بوكوك هذه الصناعة، الذي زار بيت لحم في عام 1727.[89] المراكز الثقافية والمتاحف تصغير|يمين|200بك|جُزء من داخل مركز التراث الفلسطيني بيت لحم هي موطن لمركز التراث الفلسطيني، الذي أُنشئ في عام 1991. ويهدف المركز إلى المحافظة على وتعزيز التطريز الفلسطيني، والفن والفولكلور.[90] المركز الدولي في بيت لحم هو مركز ثقافي الذي يركز في المقام الأول على ثقافة مدينة بيت لحم. ويوفر تعليم اللُغات ودراسات المرأة والفنون والعروض والحرف.[1][2] فرع بيت لحم التابع لمعهد إدوارد سعيد الوطني للموسيقى لديها نحو 500 طالب وطالبة. أهدافه الرئيسية هي تعليم الموسيقى للأطفال، وتدريب المعلمين في المدارس الأخرى، ورعاية البحوث والموسيقى، ودراسة موسيقى الفولكلور الفلسطيني.[91] يوجد في بيت لحم أربعة متاحف:متحف سرير المهد، يقدم المُتحف 31 نموذجًا ثلاثي الأبعاد التي تُصور مراحل هامة من حياة اليسوع. المسرح يُقدم العرض لمدة 20 دقيقة من الرُسوم المُتحركة. متحف بد جقمان، الذي يقع في البلدة القديمة في بيت لحم، يعود تاريخه إلى القرن الثامن عشر وهو مُخصص في المقام الأول للتاريخ وعملية إنتاج زيت الزيتون.[2] متحف بيتنا التلحمي، الذي أُنشئ في عام 1972، ويحتوي على عرض لثقافة بيت لحم.[2] قامت الأمم المتحدة للتربية والعلم والثقافة (اليونسكو) ببناء متحف المهد الدولي التي تُقدم عروض فنية بجودة عالية في جو مُثير للذكريات.[2] التعليم وفقًا للمكتب المركزي الفلسطيني للإحصاء، في عام 1997، كان ما يقرب من 84٪ من سكان المدينة الذين تزيد أعمارهم على 10 يجيدون القراءة والكتابة. تم تسجيل 10,414 نسمة من سكان المدينة في المدارس (4,015 في المدارس ابتدائية و 3,578 في المدارس الإعدادية و 2,821 في الثانوية العامة). حصلوا حوالي 14,1% من طلاب الثانوية العامة على الشهادات.[92] وكان هناك 135 مدرسة في محافظة بيت لحم منها 100 تابعة لوزارة التربية والتعليم الفلسطينية و 28 مدرسة خاصة وسبعة تُديرها وكالة الأمم المتحدة لإغاثة وتشغيل اللاجئين الفلسطينيين في الشرق الأدنى.[93] تُعتبر بيت لحم موطن لجامعة بيت لحم، وهي جامعة مسيحية كاثوليكية مختلطة ومؤسسة للتعليم العالي تأسست في عام 1973 وفقا للتقاليد Lasallian، ويمكن للطلاب من جميع الأديان التسجيل بها. جامعة بيت لحم هي أول جامعة أنشئت في الضفة الغربية، ويمكن تتبع جذورها إلى عام 1893 عندما دي لا سال الاخوان المسيحيون قاموا بإنشاء المدارس المسيحية في جميع أنحاء فلسطين ومصر.[94] البنية التحتية تصغير|200بك|يسار|شارع في بيت لحم الرعاية الصحية الخدمات الطبية في بيت لحم عديدة ومتطورة على نحو جيد. من ستة مستشفيات بيت لحم، ثلاثة مراكز للأمومة، مركز للأمراض النفسية، مستشفى للأطفال ومستشفى عام. ويقدر إجمالي عدد أسرة المستشفيات 506 سرير. هناك 32 من عيادات الرعاية الصحية الأولية في منطقة بيت لحم والتي ترعاها 16 من المنظمات غير الحكومية، و 14 تابعة للمنظمات الملكية الخاصة، وأثنتان تتبع للأونروا (وكالة الأمم المتحدة لأعمال الإغاثة). هُناك خمسة سيارات أسعاف و 133 طبيب. بالإضافة إلى، يوجد 341 ممرض و 27 أطباء أسنان. تمتلك المحافظة على عدد كبير من الجمعيات الخيرية والمنظمات غير الحكومية التي تقدم خدمات صحية غير متوفرة في فلسطين. شُيد مؤخرًا شبكة تجميع مياه الصرف الصحي في ثلاث مدن من بيت لحم:بيت جالا وبيت ساحور. يحصل ما يقارب 99% من سكان المدينة على إمدادات المياه الصالحة للشُرب عن طريق الأنابيب.[95] النقل والمواصلات بيت لحم لديها ثلاثة محطات للحافلات التي تملكها الشركات الخاصة والتي تقدم خدمات للنقل إلى القدس وبيت جالا وبيت ساحور والخليل ونحالين وبتير والخضر والعبيديّه وبيت فجار. هناك محطات للسيارات الأجرة الذين يقومون برحلات إلى مدينة بيت ساحور وبيت جالا والقدس وتقوع وهيروديون. ولا يسمح للحافلات وسيارات الأُجرة ترخيص الضفة الغربية بدخول إسرائيل، بما فيها القدس، من دون تصريح.[96] كان لبناء تأثيرًا سلبيًا كبيرًا على المدينة من الناحية السياسية والاجتماعية والاقتصادية. الجدار يمتد على طول الجانب الشمالي من المنطقة المبنية في البلدة، على بعد أمتار من منازل المواطنين في مخيم عايدة للاجئين من جهة، وبلدية القدس من جهة أخرى.[35] مُعظم المداخل والمخارج من التجمعات السكنية في بيت لحم إلى بقية الضفة الغربية تخضع حاليًا لنقاط التفتيش الإسرائيلية وحواجز الطرق. يختلفُ مُستوى الوصول بناءً توجيهات الأمن الإسرائيلية. وينظمُ السفر لسكان بيت لحم الفلسطينيين من الضفة الغربية إلى القدس عن طريق نظام تصريح. ويحظر على المواطنين الإسرائيليين من دخول بيت لحم والاقتراب من بركة السلطان سليمان القانوني.[35] الملاعب الرياضية يوجد في محافظة بيت لحم عدة أندية رياضية سواء على مستوى كرة القدم أو كرة السلة، أو رياضات أخرى مثل الركبي. من أهم هذه الاندية: نادي الخضر، نادي ترجي وادي النيص، نادي جورة الشمعة، النادي الأرثوذكسي الثقافي العربي بيت ساحور، نادي وادي فوكين، نادي مراح معلا، نادي دلاسال بيت لحم، نادي زعترة، نادي بيت فجار، نادي التعامرة. ويوجد في المحافظة عدة ملاعب بلدية صغيرة، كملعب بيت جالا، وملعب بيت ساحور، وملعب مخيم الدهيشة.[97] الحكومة المحلية تصغير|يمين|200بك|حشد حمساوي في بيت لحم تصغير|200بك|مركز السلام بيت لحم، تم تأسيسه بدعم سويدي. أول انتخابات بلدية عُقدت في بيت لحم كانت عام 1876، قاموا المخاتير من أرباع مدينة بيت لحم القديمة (باستثناء الربع السريانية) باتخاذ قرار لانتخاب المجالس المحلية من سبعة أعضاء وذلك لتمثيل كل عشيرة في المدينة. وأُنشىء قانون أساسي بحيث إذا حصل شخصًا كاثوليكي على منصب رئيس البلدية يُشرط بأن يكون ونائبه تابع للأرثوذكسية اليونانية.[98] حُكم البريطانيين والأردنيون بيت لحم، وسُمح للربع السريانية في المشاركة في الانتخابات وكذلك البدو واللاجئين الفلسطينيين، ومن ثم التصديق على كمية أعضاء البلدية في المجلس إلى 11. في عام 1976، أقر تعديلًا الذي يسمح للنساء بالمشاركة في عمل التصويت وأن يصبحوا أعضاء في المجلس وفيما بعد تم رفع سن الانتخاب من 21 إلى 25.[98] اليوم، يتكون مجلس بلدية بيت لحم من 15 عضوًا منتخبًا، بما في ذلك رئيس البلدية ونائب رئيس البلدية. وسيوضع نظام خاص يتطلب أن يكون رئيس البلدية وغالبية المجلس البلدي مسيحيًا، بينما باقي المقاعد تعتبر مفتوحة لأي شخص ولا تقتصر على أي دين.[67] هُناك عدة فروع للأحزاب السياسية في المجلس، بما في ذلك حركة التحرير الوطني الفلسطيني فتح،الإسلاميين، الشيوعيين، تُسيطر حركة فتح تحديدا والفصائل اليسارية في منظمة التحرير الفلسطينية مثل الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين وحزب الشعب الفلسطيني عادة على المقاعد المحجوزة. بينما اكتسبت فتح على أغلبية المقاعد المفتوحة في انتخابات البلدية الفلسطينية 2012.[99] رؤساء البلديات من المُجبر أن يكون رئيس البلدية ونائبه مسيحيين.[67]

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%8A%D8%AA%20%D9%84%D8%AD%D9%85

ผู้ชนะรายการ เดอะเฟซไทยแลนด์ คนแรกคือใคร?

เดอะเฟซไทยแลนด์

thai

เดอะเฟซไทยแลนด์ (English: The Face Thailand) เป็นรายการเรียลลิตีประกวดนางแบบและนักแสดงหน้าใหม่ของประเทศไทย โดยมีโจทย์ความสามารถที่หลากหลายของวงการบันเทิง อาทิ การเดินแบบ ถ่ายแบบ การแสดง กำหนดให้ผู้เข้าแข่งขันเป็นผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย มีอายุตั้งแต่ 13-30 ปีบริบูรณ์ และมีส่วนสูง 165 เซนติเมตรขึ้นไป ในปี 2560 ได้มีการผลิตรายการเดอะเฟซสำหรับผู้เข้าแข่งขันผู้ชาย[1] ในชื่อ เดอะเฟซเมนไทยแลนด์ หรือ เดอะเฟซเมน ต่อมาในปี 2561 มีการเปิดตัวรายการ เดอะเฟซไทยแลนด์ ซีซัน 4 ออลสตาร์ โดยนำผู้เข้าแข่งขันใน 3 ซีซันที่ผ่านมา และผู้เข้าแข่งขันจาก เดอะเฟซเมนไทยแลนด์ ซีซัน 1 กลับเข้าแข่งขันอีกครั้ง และได้มีการเพิ่มจำนวนเมนเทอร์ของซีซันนี้เป็น 6 คน โดยรายการกำหนดออกอากาศครั้งแรกในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2560[2] พิธีกรและเมนเทอร์ ยุติบทบาทการเป็นเมนเทอร์ก่อนจบการแข่งขัน ในซีซัน 3 ตอนที่ 8 มาช่า วัฒนพานิช ได้ยุติบทบาทการเป็นเมนเทอร์ และได้ คริส หอวัง มาทำหน้าที่แทน[3] ในซีซัน 4 ตอนที่ 13 เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ ได้ยุติบทบาทการเป็นเมนเทอร์[4] กติกา ผู้เข้าแข่งขันพบผู้ฝึกสอน 3 คน ซึ่งในรายการเรียกว่า เมนเทอร์ (Mentor) รอบแรกผู้เข้าแข่งต้องล้างเครื่องสำอางเพื่อเข้าฉากถ่ายรูปหน้าธรรมชาติ แต่ละคนมีโอกาสถ่ายรูปได้แค่ครั้งเดียว หากเมนเทอร์ 2 ใน 3 คนประกาศให้ผ่าน จะเข้ารอบต่อไปซึ่งคือ การเดินโดยไม่เห็นหน้าของผู้แข่งขัน และจะต้องผ่านโดยเมนเทอร์ 2 ใน 3 คนเช่นกัน จากนั้นผู้ที่ผ่านเข้ารอบต้องแต่งหน้าในแบบของตัวเองและถ่ายรูปเพื่อให้เมนเทอร์อย่างน้อย 1 คนเลือกไปเข้าในทีมของตัวเอง หากไม่มีเมนเทอร์ใดเลือกเลย จะตกรอบ หากมีเมนเทอร์เลือก 1 คน จะได้เข้าทีมของเมนเทอร์คนนั้นทันที หากมีเมนเทอร์เลือกมากกว่า 1 คน จะมีสิทธิ์เลือกเมนเทอร์เพื่อเข้าทีม เมนเทอร์แต่ละคนจะมีลูกทีมได้ไม่เกิน 5 คน ดังนั้นผู้เข้าแข่งขันจะมีทั้งหมด 15 คนสำหรับการแข่งขันรอบต่อไป โดยในบางซีซั่นเมนเทอร์จะมีลูกทีมได้ไม่เกิน 6 คน ทำให้ผู้เข้าแข่งขันในซีซั่นนั้นมีทั้งหมด 18 คน ในแต่ละตอน ผู้เข้าแข่งขันจะได้รับการฝึกและประลองฝีมือ เรียกว่า มาสเตอร์คลาส (Master Class) เพื่อเตรียมอุ่นเครื่องก่อนการแข่งขันจริงต่อไป มาสเตอร์คลาสแต่ละครั้งจะมีเมนเทอร์ 1 คนสลับมาสอน และมีโจทย์ต่าง ๆ ให้ บางตอนมีกรรมการภายนอกได้รับเชิญมาด้วย ผู้ที่ชนะมาสเตอร์คลาสจะได้รับรางวัลพิเศษ หลังจากมาสเตอร์คลาส ผู้เข้าแข่งขันจะต้องทำโจทย์เพื่อหาทีมที่ชนะ เรียกว่า แคมเปญ (Campaign) โจทย์มีความท้าทายและมีกรรมการภายนอกมาตัดสิน เมนเทอร์จะสอนผู้เข้าแข่งขันเพื่อพิชิตโจทย์ต่าง ๆ ผู้ที่ชนะมาสเตอร์คลาสจะมีสิทธิ์เลือกลำดับทีมที่แข่งแคมเปญ ทีมหรือผู้ที่ทำให้ทีมชนะแคมเปญจะทำให้เมนเทอร์มีสิทธิ์คัดสมาชิกทีมอื่นออกจากการแข่งขัน หลังจบแคมเปญ เมนเทอร์ของทีมที่แพ้จะต้องส่งสมาชิกในทีมอย่างน้อย 1 คนเข้าห้องคัดออก (Elimination Room) ให้เมนเทอร์ของทีมที่ชนะคัดออก เมนเทอร์ของทีมที่แพ้สามารถส่งสมาชิกมากกว่า 1 คนได้ ในขณะที่เมนเทอร์ของทีมที่ชนะสามารถคัดผู้เข้าแข่งขันที่อยู่ในห้องคัดออกได้เพียง 1 คน โดยที่ไม่สามารถนำผู้แข่งขันที่ตกรอบกลับมาในทีม และไม่สามารถดึงสมาชิกของทีมอื่นมาเป็นของทีมตัวเองได้ การคัดผู้เข้าแข่งขันออกแต่ละครั้งไม่จำเป็นว่าผู้ที่ถูกคัดออกจะต้องมีผลงานด้อยกว่าผู้เข้าแข่งขันอีกคนที่อยู่ห้องคัดออกด้วยกันในขณะนั้น นอกจากนี้เมนเทอร์ของทีมที่ชนะเลือกที่จะสละสิทธิ์การคัดออกในครั้งนั้นได้ ก่อนแคมเปญสุดท้าย ผู้เข้าแข่งขันที่เหลืออยู่จะเข้าห้องคัดออกเพื่อให้เมนเทอร์เลือกผู้เข้ารอบ 4 คน โดย 3 คนคือสมาชิกของเมนเทอร์แต่ละทีม และอีก 1 คนมาจากการคัดเลือกของเมนเทอร์ของสมาชิกที่ชนะแคมเปญ ซึ่งอาจไม่ใช่สมาชิกของทีมตัวเองก็ได้ แคมเปญสุดท้ายคือการแสดงฉากในละครหรือภาพยนตร์ ผู้ชนะแคมเปญและเมนเทอร์ของผู้ชนะจะได้รางวัลพิเศษ ส่วนผู้ที่แพ้แคมเปญจะไม่ผ่านเข้ารอบสุดท้าย โดยแคมเปญนี้จะประกาศผลในรอบถ่ายทอดสด การแข่งขันสุดท้ายคือการเดินแบบบนเวที (Final Walk) ซึ่งผู้เข้ารอบ 3 คนสุดท้ายจะได้เดินแบบพร้อมกับเมนเทอร์ โดยเป็นการถ่ายทอดสดต่อเนื่องจากการประกาศผลแคมเปญสุดท้าย ผู้ที่ชนะการแข่งขันรอบเดินแบบนี้จะได้เป็นเดอะเฟซ โดยจะได้ร่วมงามกับแบรนด์เครื่องสำอาง ถ่ายแบบลงในนิตยสารแฟชั่น ร่วมงานกับทางช่อง 3 ซีซัน สัญลักษณ์สี M ลูกทีมในทีมมาสเตอร์ลูกเกด (ซีซัน 5) ลูกทีมในทีมลูกเกด (ซีซัน 1–3) ลูกทีมในทีมพลอย (ซีซัน 1) ลูกทีมในทีมหญิง (ซีซัน 1) ลูกทีมในทีมบี (ซีซัน 2–3) ลูกทีมในทีมคริส (ซีซัน 2–3) ลูกทีมในทีมมาช่า (ซีซัน 3) ลูกทีมในทีมคริสและลูกเกด (ซีซัน 4) ลูกทีมในทีมบีและริต้า (ซีซัน 4) ลูกทีมในทีมพลอยและซอนย่า (ซีซัน 4) ลูกทีมในทีม A (ซีซัน 5) ลูกทีมในทีม B (ซีซัน 5) ลูกทีมในทีม C (ซีซัน 5) Asia Model Festival Awards (Face of Asia) รางวัล อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น ไทยแลนด์ ด หมวดหมู่:เรียลลิตีโชว์ หมวดหมู่:รายการโทรทัศน์ที่เริ่มออกอากาศตั้งแต่ พ.ศ. 2557

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%8B%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B9%8C

When did the art deco movement begin?

Art Deco

english

Art Deco, sometimes referred to as Deco, is a style of visual arts, architecture and design that first appeared in France just before World War I.[1] Art Deco influenced the design of buildings, furniture, jewelry, fashion, cars, movie theatres, trains, ocean liners, and everyday objects such as radios and vacuum cleaners.[2] It took its name, short for Arts Décoratifs, from the Exposition internationale des arts décoratifs et industriels modernes (International Exhibition of Modern Decorative and Industrial Arts) held in Paris in 1925.[3] It combined modernist styles with fine craftsmanship and rich materials. During its heyday, Art Deco represented luxury, glamour, exuberance, and faith in social and technological progress. Art Deco was a pastiche of many different styles, sometimes contradictory, united by a desire to be modern. From its outset, Art Deco was influenced by the bold geometric forms of Cubism; the bright colors of Fauvism and of the Ballets Russes; the updated craftsmanship of the furniture of the eras of Louis Philippe I and Louis XVI; and the exotic styles of China and Japan, India, Persia, ancient Egypt and Maya art. It featured rare and expensive materials, such as ebony and ivory, and exquisite craftsmanship. The Chrysler Building and other skyscrapers of New York built during the 1920s and 1930s are monuments of the Art Deco style. In the 1930s, during the Great Depression, the Art Deco style became more subdued. New materials arrived, including chrome plating, stainless steel, and plastic. A sleeker form of the style, called Streamline Moderne, appeared in the 1930s; it featured curving forms and smooth, polished surfaces.[4] Art Deco is one of the first truly international styles, but its dominance ended with the beginning of World War II and the rise of the strictly functional and unadorned styles of modernism and the International Style of architecture that followed.[5] Naming Art Deco took its name, short for Arts Décoratifs, from the Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes held in Paris in 1925,[3] though the diverse styles that characterize Art Deco had already appeared in Paris and Brussels before World War I. The term arts décoratifs was first used in France in 1858; published in the Bulletin de la Société française de photographie.[6] In 1868, Le Figaro newspaper used the term objets d'art décoratifs with respect to objects for stage scenery created for the Théâtre de l'Opéra.[7][8][9] In 1875, furniture designers, textile, jewelry and glass designers, and other craftsmen were officially given the status of artists by the French government. In response to this, the École royale gratuite de dessin (Royal Free School of Design) founded in 1766 under King Louis XVI to train artists and artisans in crafts relating to the fine arts, was renamed the National School of Decorative Arts (l'École nationale des arts décoratifs). It took its present name of ENSAD (École nationale supérieure des arts décoratifs) in 1927. During the 1925 Exposition the architect Le Corbusier wrote a series of articles about the exhibition for his magazine L'Esprit Nouveau under the title, "1925 EXPO. ARTS. DÉCO." which were combined into a book, "L'art décoratif d'aujourd'hui" (Decorative Art Today). The book was a spirited attack on the excesses of the colorful and lavish objects at the Exposition; and on the idea that practical objects such as furniture should have any decoration at all; his conclusion was that "Modern decoration has no decoration".[10] The actual phrase "Art déco" did not appear in print until 1966, when it featured in the title of the first modern exhibit on the subject, called Les Années 25: Art déco, Bauhaus, Stijl, Esprit nouveau, which covered the variety of major styles in the 1920s and 1930s. The term Art déco was then used in a 1966 newspaper article by Hillary Gelson in the Times (London, 12 November), describing the different styles at the exhibit.[11][12] Art Deco gained currency as a broadly applied stylistic label in 1968 when historian Bevis Hillier published the first major academic book on the style: Art Deco of the 20s and 30s.[2] Hillier noted that the term was already being used by art dealers and cites The Times (2 November 1966) and an essay named "Les Arts Déco" in Elle magazine (November 1967) as examples of prior usage.[13] In 1971, Hillier organized an exhibition at the Minneapolis Institute of Arts, which he details in his book about it, The World of Art Deco.[14][15] Origins Society of Decorative Artists (1901–1913) The emergence of Art Deco was closely connected with the rise in status of decorative artists, who until late in the 19th century had been considered simply as artisans. The term "arts décoratifs" had been invented in 1875, giving the designers of furniture, textiles, and other decoration official status. The Société des artistes décorateurs (Society of decorative artists), or SAD, was founded in 1901, and decorative artists were given the same rights of authorship as painters and sculptors. A similar movement developed in Italy. The first international exhibition devoted entirely to the decorative arts, the Esposizione international d'Arte decorative moderna, was held in Turin in 1902. Several new magazines devoted to decorative arts were founded in Paris, including Arts et décoration and L'Art décoratif moderne. Decorative arts sections were introduced into the annual salons of the Sociéte des artistes français, and later in the Salon d'automne. French nationalism also played a part in the resurgence of decorative arts; French designers felt challenged by the increasing exports of less expensive German furnishings. In 1911, the SAD proposed the holding of a major new international exposition of decorative arts in 1912. No copies of old styles were to be permitted; only modern works. The exhibit was postponed until 1914, then, because of the war, postponed until 1925, when it gave its name to the whole family of styles known as Déco.[16] Parisian department stores and fashion designers also played an important part in the rise of Art Déco. Established firms including the luggage maker Louis Vuitton, silverware firm Christofle, glass designer René Lalique, and the jewelers Louis Cartier and Boucheron, who all began designing products in more modern styles. Beginning in 1900, department stores had recruited decorative artists to work in their design studios. The decoration of the 1912 Salon d'Automne had been entrusted to the department store Printemps.[17] During the same year Printemps created its own workshop called "Primavera". By 1920 Primavera employed more than three hundred artists. The styles ranged from the updated versions of Louis XIV, Louis XVI and especially Louis Philippe furniture made by Louis Süe and the Primavera workshop to more modern forms from the workshop of the Au Louvre department store. Other designers, including Émile-Jacques Ruhlmann and Paul Foliot refused to use mass production, and insisted that each piece be made individually by hand. The early art deco style featured luxurious and exotic materials such as ebony, and ivory and silk, very bright colors and stylized motifs, particularly baskets and bouquets of flowers of all colors, giving a modernist look.[18] Théâtre des Champs-Élysées (1910–1913) Antoine Bourdelle, La Danse, facade of the Théâtre des Champs-Elysées, Paris (1912) Théâtre des Champs-Élysées, by Auguste Perret, 15 avenue Montaigne, Paris, (1910–13). Reinforced concrete gave architects the ability to create new forms and bigger spaces. Interior of the Théâtre des Champs-Élysées, with Bourdelle bas-reliefs over the stage Dome of the Theater, with Art-Deco rose design by Maurice Denis The Théâtre des Champs-Élysées (1910–1913), by Auguste Perret was the first landmark Art Deco building completed in Paris. Previously reinforced concrete had been used only for industrial and apartment buildings, Perret had built the first modern reinforced concrete apartment building in Paris on rue Benjamin Franklin in 1903–04. Henri Sauvage, another important future Art Deco architect, built another in 1904 at 7 rue Trétaigne (1904). From 1908 to 1910, the 21-year old Le Corbusier worked as a draftsman in Perret's office, learning the techniques of concrete construction. Perret's building had clean rectangular form, geometric decoration and straight lines, the future trademarks of Art Deco. The decor of the theater was also revolutionary; the facade was decorated with high reliefs by Antoine Bourdelle, a dome by Maurice Denis, paintings by Édouard Vuillard, and an Art Deco curtain Ker-Xavier Roussel. The theater became famous as the venue for many of the first performances of the Ballets Russes. Perret and Sauvage became the leading Art Deco architects in Paris in the 1920s.[19][20] Salon d'Automne (1912–1913) Set design for Sheherazade (1910) by Leon Bakst Table and chairs by Maurice Dufrene and carpet by Paul Follot at the 1912 Salon des artistes décorateurs Art Deco armchair made for art collector Jacques Doucet (1912–13) Display of early Art Deco furnishings by the Atelier Français at the 1913 Salon d'Automne from Art et décoration magazine (1914) At its birth between 1910 and 1914, Art Deco was an explosion of colors, featuring bright and often clashing hues, frequently in floral designs, presented in furniture upholstery, carpets, screens, wallpaper and fabrics. Many colorful works, including chairs and a table by Maurice Dufrene and a bright Gobelin carpet by Paul Follot were presented at the 1912 Salon des artistes décorateurs. In 1912–1913 designer Adrien Karbowsky made a floral chair with a parrot design for the hunting lodge of art collector Jacques Doucet.[21] The furniture designers Louis Süe and André Mare made their first appearance at the 1912 exhibit, under the name of the Atelier Française, combining colorful fabrics with exotic and expensive materials, including ebony and ivory. After World War I they became one of the most prominent French interior design firms, producing the furniture for the first-class salons and cabins of the French transatlantic ocean liners.[22] The vivid colors of Art Deco came from many sources, including the exotic set designs by Leon Bakst for the Ballets Russes, which caused a sensation in Paris just before World War I. Some of the colors were inspired by the earlier Fauvism movement led by Henri Matisse; others by the Orphism of painters such as Sonia Delaunay; others by the movement known as the Nabis, and in the work of symbolist painter Odilon Redon, who designed fireplace screens and other decorative objects. Bright colors were a feature of the work of fashion designer Paul Poiret, whose work influenced both Art Deco fashion and interior design.[22] Cubist House (1912) Design for the facade of La Maison Cubiste (Cubist House) by Raymond Duchamp-Villon (1912) Raymond Duchamp-Villon, 1912, La Maison Cubiste (Cubist House) at the Salon d'Automne, 1912, detail of the entrance Le Salon Bourgeois, designed by André Mare inside La Maison Cubiste, in the decorative arts section of the Salon d'Automne, 1912, Paris. Metzinger's Femme à l'Éventail on the left wall The art style known as Cubism appeared in France between 1907 and 1912, influencing the development of Art Deco. The Cubists, themselves under the influence of Paul Cézanne, were interested in the simplification of forms to their geometric essentials: the cylinder, the sphere, the cone.[23] In 1912, the artists of the Section d'Or exhibited works considerably more accessible to the general public than the analytical Cubism of Picasso and Braque. The Cubist vocabulary was poised to attract fashion, furniture and interior designers.[24][25] In the 1912 writings of André Vera. Le Nouveau style, published in the journal L'Art décoratif, he expressed the rejection of Art Nouveau forms (asymmetric, polychrome and picturesque) and called for simplicité volontaire, symétrie manifeste, l'ordre et l'harmonie, themes that would eventually become common within Art Deco; though with time the Deco style was often extremely colorful and anything but simple.[26] In the Art Décoratif section of the 1912 Salon d'Automne, an architectural installation was exhibited known as the La Maison Cubiste.[27][28] The facade was designed by Raymond Duchamp-Villon. The decor of the house was by the firm of Louis Süe and André Mare, who had formed a company called the Atlelier Français in 1912.[29] La Maison Cubiste was a furnished installation with a facade, a staircase, wrought iron banisters, a bedroom, a living room—the Salon Bourgeois, where paintings by Albert Gleizes, Jean Metzinger, Marie Laurencin, Marcel Duchamp, Fernand Léger and Roger de La Fresnaye were hung.[30][31][32] Thousands of spectators at the salon passed through the full-scale model.[33] The facade of the house, designed by Duchamp-Villon, was not very radical by modern standards; the lintels and pediments had prismatic shapes, but otherwise the facade resembled an ordinary house of the period. The rooms were furnished by Mare with neo-Louis XVI and Louis-Philippe style chairs and sofas that were updated with more angular features to make them go with the Cubist paintings. The critic Emile Sedeyn described Mare's work in the magazine Art et Décoration: "He does not embarrass himself with simplicity, for he multiplies flowers wherever they can be put. The effect he seeks is obviously one of picturesqueness and gaiety. He achieves it."[34] The Cubist element was provided by the paintings. Despite its tameness, the installation was attacked by some critics as extremely radical, which helped make for its success.[35] This architectural installation was subsequently exhibited at the 1913 Armory Show, New York, Chicago and Boston.[25][36][37][38][39] Thanks largely to the exhibition, the term "Cubist" began to be applied to anything modern, from women's haircuts to clothing to theater performances.[35] The Cubist style continued within Art Deco, even as Deco branched out in many other directions. In 1927, Cubists Joseph Csaky, Jacques Lipchitz, Louis Marcoussis, Henri Laurens, the sculptor Gustave Miklos, and others collaborated in the decoration of a Studio House, rue Saint-James, Neuilly-sur-Seine, designed by the architect Paul Ruaud and owned by the French fashion designer Jacques Doucet, also a collector of Post-Impressionist art by Henri Matisse and Cubist paintings (including Les Demoiselles d'Avignon, which he bought directly from Picasso's studio). Laurens designed the fountain, Csaky designed Doucet's staircase,[40] Lipchitz made the fireplace mantel, and Marcoussis made a Cubist rug.[41][42][43] Besides the Cubist artists, Doucet brought in other Deco interior designers to help in decorating the house, including Pierre Legrain, who was in charge of organizing the decoration, and Paul Iribe, Marcel Coard, André Groult, Eileen Gray and Rose Adler to provide furniture. The decor included massive pieces made of macassar ebony, inspired by African art, and furniture covered with Morocco leather, crocodile skin and snakeskin, and patterns taken from African designs.[44] Influences The exoticism of the Ballets Russes had a strong influence on early Deco. A drawing of the dancer Vaslav Nijinsky by Paris fashion artist Georges Barbier (1913) Illustration by Georges Barbier of a gown by Paquin (1914). Stylized floral designs and bright colors were a feature of early Art Deco. Stairway in the hôtel particulier of fashion designer-art collector Jacques Doucet (1927). Design by Joseph Csaky. The geometric forms of Cubism had an important influence on Art Deco Lobby of 450 Sutter Street in San Francisco by Timothy Pflueger, (1929) inspired by ancient Maya art The gilded bronze Prometheus at Rockefeller Center by Paul Manship (1934), a stylized Art Deco update of classical sculpture (1936) A ceramic vase inspired by motifs of traditional African carved wood sculpture, by Emile Lenoble (1937), Museum of Decorative Arts, Paris Art Deco was not a single style, but a collection of different and sometimes contradictory styles. In architecture, Art Deco was the successor to and reaction against Art Nouveau, a style which flourished in Europe between 1895 and 1900, and also gradually replaced the Beaux-Arts and neoclassical that were predominant in European and American architecture. In 1905 Eugène Grasset wrote and published Méthode de Composition Ornementale, Éléments Rectilignes,[45] in which he systematically explored the decorative (ornamental) aspects of geometric elements, forms, motifs and their variations, in contrast with (and as a departure from) the undulating Art Nouveau style of Hector Guimard, so popular in Paris a few years earlier. Grasset stressed the principle that various simple geometric shapes like triangles and squares are the basis of all compositional arrangements. The reinforced concrete buildings of Auguste Perret and Henri Sauvage, and particularly the Theatre des Champs-Elysees, offered a new form of construction and decoration which was copied worldwide.[46] In decoration, many different styles were borrowed and used by Art Deco. They included pre-modern art from around the world and observable at the Musée du Louvre, Musée de l'Homme and the Musée national des Arts d'Afrique et d'Océanie. There was also popular interest in archeology due to excavations at Pompeii, Troy, and the tomb of the 18th dynasty Pharaoh Tutankhamun. Artists and designers integrated motifs from ancient Egypt, Mesopotamia, Greece, Rome, Asia, Mesoamerica and Oceania with Machine Age elements.[47][48][49][50][51][52] Other styles borrowed included Russian Constructivism and Italian Futurism, as well as Orphism, Functionalism, and Modernism in general.[25][53][47][54] Art Deco also used the clashing colors and designs of Fauvism, notably in the work of Henri Matisse and André Derain, inspired the designs of art deco textiles, wallpaper, and painted ceramics.[25] It took ideas from the high fashion vocabulary of the period, which featured geometric designs, chevrons, zigzags, and stylized bouquets of flowers. It was influenced by discoveries in Egyptology, and growing interest in the Orient and in African art. From 1925 onwards, it was often inspired by a passion for new machines, such as airships, automobiles and ocean liners, and by 1930 this influence resulted in the style called Streamline Moderne.[55] Style of luxury and modernity The boudoir of fashion designer Jeanne Lanvin (1922–25) now in the Museum of Decorative Arts, Paris Bath of Jeanne Lanvin, of Sienna marble, with decoration of carved stucco and bronze (1922–25) An Art Deco study by the Paris design firm of Alavoine, now in the Brooklyn Museum (1928–30) Glass Salon (Le salon de verre) designed by Paul Ruaud with furniture by Eileen Gray, for Madame Mathieu-Levy (milliner of the boutique J. Suzanne Talbot), 9, rue de Lota, Paris, 1922 (published in L'Illustration, 27 May 1933) Art Deco was associated with both luxury and modernity; it combined very expensive materials and exquisite craftsmanship put into modernistic forms. Nothing was cheap about Art Deco: pieces of furniture included ivory and silver inlays, and pieces of Art Deco jewelry combined diamonds with platinum, jade, and other precious materials. The style was used to decorate the first-class salons of ocean liners, deluxe trains, and skyscrapers. It was used around the world to decorate the great movie palaces of the late 1920s and 1930s. Later, after the Great Depression, the style changed and became more sober. A good example of the luxury style of Art Deco is the boudoir of the fashion designer Jeanne Lanvin, designed by Armand-Albert Rateau (1882–1938) made between 1922–25. It was located in her house at 16 rue Barbet de Jouy, in Paris, which was demolished in 1965. The room was reconstructed in the Museum of Decorative Arts in Paris. The walls are covered with molded lambris below sculpted bas-reliefs in stucco. The alcove is framed with columns of marble on with bases and a plinth of sculpted wood. The floor is of white and black marble, and in the cabinets decorative objects are displayed against a background of blue silk. Her bathroom had a tub and washstand made of sienna marble, with a wall of carved stucco and bronze fittings.[56] By 1928 the style had become more comfortable, with deep leather club chairs. The study designed by the Paris firm of Alavoine for an American businessman in 1928–30, now in the Brooklyn Museum, had a unique American feature. Since it was constructed during Prohibition, when serving alcohol was prohibited, it included a secret bar hidden behind the panels.[57] By the 1930s, the style had been somewhat simplified, but it was still extravagant. In 1932 the decorator Paul Ruoud made the Glass Salon for Suzanne Talbot. It featured a serpentine armchair and two tubular armchairs by Eileen Gray, a floor of mat silvered glass slabs, a panel of abstract patterns in silver and black lacquer, and an assortment of animal skins.[58] International Exhibition of Modern Decorative and Industrial Arts (1925) Postcard of the International Exhibition of Modern Decorative and Industrial Arts in Paris (1925) Polish pavilion in Paris (1925) Pavilion of the Galeries Lafayette Department Store at the 1925 Exposition The Hotel du Riche Collectionneur, pavilion of the furniture manufacturer Émile-Jacques Ruhlmann Salon of the Hôtel du Riche Collectionneur from the 1925 International Exposition of Decorative Arts, furnished by Émile-Jacques Ruhlmann, painting by Jean Dupas The event that marked the zenith of the style and gave it its name was the International Exhibition of Modern Decorative and Industrial Arts which took place in Paris from April to October in 1925. This was officially sponsored by the French government, and covered a site in Paris of 55 acres, running from the Grand Palais on the right bank to Les Invalides on the left bank, and along the banks of the Seine. The Grand Palais, the largest hall in the city, was filled with exhibits of decorative arts from the participating countries. There were 15,000 exhibitors from twenty different countries, including England, Italy, Spain, Poland, Czechoslovakia, Belgium, Japan, and the new Soviet Union, though Germany was not invited because of tensions after the war and the United States, misunderstanding the purpose of the exhibit, declined to participate. It was visited by sixteen million people during its seven-month run. The rules of the exhibition required that all work be modern; no historical styles were allowed. The main purpose of the Exhibit was to promote the French manufacturers of luxury furniture, porcelain, glass, metal work, textiles and other decorative products. To further promote the products, all the major Paris department stores and major designers had their own pavilions. The Exposition had a secondary purpose in promoting products from French colonies in Africa and Asia, including ivory and exotic woods. The Hôtel du Riche Collectionneur was a popular attraction at the Exposition; it displayed the new furniture designs of Emile-Jacques Ruhlmann, as well as Art Deco fabrics, carpets, and a painting by Jean Dupas. The interior design followed the same principles of symmetry and geometric forms which set it apart from Art Nouveau, and bright colors, fine craftsmanship rare and expensive materials which set it apart from the strict functionality of the Modernist style. While most of the pavilions were lavishly decorated and filled with hand-made luxury furniture, two pavilions, those of the Soviet Union and Pavilion du Nouveau Esprit, built by the magazine of that name run by Le Corbusier, were built in an austere style with plain white walls and no decoration; they were among the earliest examples of modernist architecture.[59] Skyscrapers The American Radiator Building in New York City by Raymond Hood (1924) Chrysler Building in New York City, by William Van Alen (1928–30) New York City skyline (1931-1933) Crown of the General Electric Building (also known as 570 Lexington Avenue) by Cross & Cross (1933) 30 Rockefeller Center, now the Comcast Building, by Raymond Hood (1933) American skyscrapers marked the summit of the Art Deco style; they became the tallest and most recognizable modern buildings in the world. They were designed to show the prestige of their builders through their height, their shape, their color, and their dramatic illumination at night.[60] The first New York skyscraper, the Woolworth Building, in a neoclassical style, was completed in 1913, and the American Telephone and Telegraph Building (1924) had ionic and doric columns and a classical Doric hypostyle with a frieze. The American Radiator Building by Raymond Hood (1924) combined Gothic and Deco modern elements in the design of the building. Black brick on the frontage of the building (symbolizing coal) was selected to give an idea of solidity and to give the building a solid mass. Other parts of the facade were covered in gold bricks (symbolizing fire), and the entry was decorated with marble and black mirrors. Another early Art Deco skyscraper was Detroit's Guardian Building, which opened in 1929. Designed by modernist Wirt C. Rowland, the building was the first to employ stainless steel as a decorative element, and the extensive use of colored designs in place of traditional ornaments. The New York skyline was radically changed by the Chrysler Building in Manhattan (completed in 1930), designed by William Van Alen. It was a giant seventy-seven floor tall advertisement for Chrysler automobiles. The top was crowned by a stainless steel spire, and was ornamented by deco "gargoyles" in the form of stainless steel radiator cap decorations. The base of the tower, thirty-three stories above the street, was decorated with colorful art deco friezes, and the lobby was decorated with art deco symbols and images expressing modernity.[61] The Chrysler Building was followed by the Empire State Building by William F. Lamb (1931) and the RCA Building (now the Comcast Building) in Rockefeller Center, by Raymond Hood (1933) which together completely changed the skyline of New York. The tops of the buildings were decorated with Art Deco crowns and spires covered with stainless steel, and, in the case of the Chrysler building, with Art Deco gargoyles modeled after radiator ornaments, while the entrances and lobbies were lavishly decorated with Art Deco sculpture, ceramics, and design. Similar buildings, though not quite as tall, soon appeared in Chicago and other large American cities. The Chrysler Building was soon surpassed in height by the Empire State Building, in a slightly less lavish Deco style. Rockefeller Center added a new design element: several tall building grouped around an open plaza, with a fountain in the center.[62] Late Art Deco Lincoln Theater in Miami Beach, Florida by Thomas W. Lamb (1936) The Palais de Chaillot by Louis-Hippolyte Boileau, Jacques Carlu and Léon Azéma from the 1937 Paris International Exposition Stairway of the Economic and Social Council in Paris, originally the Museum of Public Works, built for the 1937 Paris International Exposition by Auguste Perret (1937) High School in King City, California, built by Robert Stanton for the Works Progress Administration (1939) In 1925 two different competing schools coexisted within Art Deco: the traditionalists, who had founded the Society of Decorative Artists; included the furniture designer Emile-Jacques Ruhlmann, Jean Dunard, the sculptor Antoine Bourdelle, and designer Paul Poiret; they combined modern forms with traditional craftsmanship and expensive materials. On the other side were the modernists, who increasingly rejected the past and wanted a style based upon advances in new technologies, simplicity, a lack of decoration, inexpensive materials, and mass production. The modernists founded their own organization, The French Union of Modern Artists, in 1929. Its members included architects Pierre Chareau, Francis Jourdain, Robert Mallet-Stevens, Corbusier, and, in the Soviet Union, Konstantin Melnikov; the Irish designer Eileen Gray, and French designer Sonia Delaunay, the jewelers Jean Fouquet and Jean Puiforcat. They fiercely attacked the traditional art deco style, which they said was created only for the wealthy, and insisted that well-constructed buildings should be available to everyone, and that form should follow function. The beauty of an object or building resided in whether it was perfectly fit to fulfill its function. Modern industrial methods meant that furniture and buildings could be mass-produced, not made by hand.[63][64] The Art Deco interior designer Paul Follot defended Art Deco in this way: "We know that man is never content with the indispensable and that the superfluous is always needed...If not, we would have to get rid of music, flowers, and perfumes..!"[65] However, Le Corbusier was a brilliant publicist for modernist architecture; he stated that a house was simply "a machine to live in", and tirelessly promoted the idea that Art Deco was the past and modernism was the future. Le Corbusier's ideas were gradually adopted by architecture schools, and the aesthetics of Art Deco were abandoned. The same features that made Art Deco popular in the beginning, its craftsmanship, rich materials and ornament, led to its decline. The Great Depression that began in the United States in 1929, and reached Europe shortly afterwards, greatly reduced the number of wealthy clients who could pay for the furnishings and art objects. In the Depression economic climate, few companies were ready to build new skyscrapers.[25] Even the Ruhlmann firm resorted to producing pieces of furniture in series, rather than individual hand-made items. The last buildings built in Paris in the new style were the Museum of Public Works by Auguste Perret (now the French Economic, Social and Environmental Council) and the Palais de Chaillot by Louis-Hippolyte Boileau, Jacques Carlu and Léon Azéma, and the Palais de Tokyo of the 1937 Paris International Exposition; they looked out at the grandiose pavilion of Nazi Germany, designed by Albert Speer, which faced the equally grandiose socialist-realist pavilion of Stalin's Soviet Union. After World War II the dominant architectural style became the International Style pioneered by Le Corbusier, and Mies Van der Rohe. A handful of Art Deco hotels were built in Miami Beach after World War II, but elsewhere the style largely vanished, except in industrial design, where it continued to be used in automobile styling and products such as jukeboxes. In the 1960s, it experienced a modest academic revival, thanks in part to the writings of architectural historians such as Bevis Hillier. In the 1970s efforts were made in the United States and Europe to preserve the best examples of Art Deco architecture, and many buildings were restored and repurposed. Postmodern architecture, which first appeared in the 1980s, like Art Deco, often includes purely decorative features.[25][47][66][67] Deco continues to inspire designers, and is often used in contemporary fashion, jewelry, and toiletries.[68] Painting Detail of Time, 1941, ceiling mural in lobby of Rockefeller Center by the Spanish painter Josep Maria Sert Reginald Marsh, 1936, Workers sorting the mail, a mural in the U.S. Customs House in New York Rockwell Kent, 1938, Art in the Tropics, mural in the William Jefferson Clinton Federal Building There was no section set aside for painting at the 1925 Exposition. Art deco painting was by definition decorative, designed to decorate a room or work of architecture, so few painters worked exclusively in the style, but two painters are closely associated with Art Deco. Jean Dupas painted Art Deco murals for the Bordeaux Pavilion at the 1925 Decorative Arts Exposition in Paris, and also painted the picture over the fireplace in the Maison de la Collectioneur exhibit at the 1925 Exposition, which featured furniture by Ruhlmann and other prominent Art Deco designers. His murals were also prominent in the decor of the French ocean liner SS Normandie. His work was purely decorative, designed as a background or accompaniment to other elements of the decor.[69] The other painter closely associated with the style is Tamara de Lempicka. Born in Poland, she emigrated to Paris after the Russian Revolution. She studied under Maurice Denis and André Lhote, and borrowed many elements from their styles. She painted portraits in a realistic, dynamic and colorful Art Deco style.[70] In the 1930s a dramatic new form of Art Deco painting appeared in the United States. During the Great Depression, the Federal Art Project of the Works Progress Administration was created to give work to unemployed artists. Many were given the task of decorating government buildings, hospitals and schools. There was no specific art deco style used in the murals; artists engaged to paint murals in government buildings came from many different schools, from American regionalism to social realism; they included Reginald Marsh, Rockwell Kent and the Mexican painter Diego Rivera. The murals were Art Deco because they were all decorative and related to the activities in the building or city where they were painted: Reginald Marsh and Rockwell Kent both decorated U.S. postal buildings, and showed postal employees at work while Diego Rivera depicted automobile factory workers for the Detroit Institute of Arts. Diego Rivera's mural Man at the Crossroads (1933) for Rockefeller Center featured an unauthorized portrait of Lenin.[71][72] When Rivera refused to remove Lenin, the painting was destroyed and a new mural was painted by the Spanish artist Josep Maria Sert.[73][74][75] Sculpture Christ the Redeemer by Paul Landowski, (1931), soapstone, Corcovado Mountain, Rio de Janeiro Dancer and Gazelles by Paul Manship, (1916), bronze, Metropolitan Museum of Art Joseph Csaky, Tête (front and side view), limestone, Kröller-Müller Museum, Otterlo (c.1920) Speed by the American sculptor Harriet Whitney Frishmuth (1922) François Pompon, Ours blanc (Polar Bear), Musée d'Orsay (1922) Demétre Chiparus, Tanara, bronze, ivory and onyx (c.1925) Ralph Stackpole's sculpture group over the door of the San Francisco Stock Exchange (1930) Relief sculpture in the lobby of the former Daily Express Building in London (1932) Portal decoration Wisdom by Lee Lawrie, Rockefeller Center, New York (1933) Prometheus by Paul Manship, Rockefeller Center, New York (1937) Lee Lawrie, 1936–37, Atlas statue, in front of the Rockefeller Center in New York (installed 1937) Air, by Aristide Maillol, in the Tuileries Gardens, Paris (1938) Monumento às Bandeiras, granite, by Victor Brecheret, at the Ibirapuera Park in São Paulo (1954) Most of the sculpture of the Art Deco period was, as the name suggests, purely decorative; it was designed not for museums, but to ornament office buildings, government buildings, public squares and private salons. It was almost always representational, usually of heroic or allegorical figures related to the purpose of the building; the themes were usually chosen by the patron, and abstract sculpture for decoration was extremely rare. It was frequently attached to facade of buildings, particularly over the entrances and lobbies.[76] Allegorical sculptures of the dance and music by Antoine Bourdelle were the essential decorative feature of the earliest Art Deco landmark in Paris, the Théâtre des Champs-Élysées in Paris, in 1912. The sculptor Aristide Maillol reinvented the classical ideal for his statue of the River (1939), now at the Museum of Modern Art in New York. In the 1930s, a whole team of sculptors made sculpture for the 1937 Exposition Internationale des Arts et Techniques dans la Vie Moderne at Chaillot. The buildings of the Exposition were covered with low-relief sculpture, statues. Alfred Janniot made the relief sculptures on the facade of the Palais de Tokyo. The Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, and the esplanade in front of the Palais de Chaillot, facing the Eiffel Tower, was crowded with new statuary by Charles Malfray, Henry Arnold, and many others.[77] In the United States, many European sculptors trained at the École des Beaux Arts in Paris, came to work; they included Gutzon Borglum, sculptor of Mount Rushmore Lincoln Memorial. Other American sculptors, including Harriet Whitney Frishmuth, had studied with Auguste Rodin in Paris. The 1929 stock market crash largely destroyed the market for monumental sculpture, but one grand project remained; the new Rockefeller Center. The American sculptors Lee Lawrie and Paul Manship designed heroic allegorical figures for facade and plaza. In San Francisco, Ralph Stackpole provided sculpture for the facade of the new San Francisco Stock Exchange building. One of the best known and certainly the largest Art Deco sculpture is the Christ the Redeemer by the French sculptor Paul Landowski, completed between 1922 and 1931, located on a mountain top overlooking Rio de Janeiro, Brazil. François Pompon was a pioneer of modern stylized animalier sculpture. He was not fully recognized for his artistic accomplishments until the age of 67 at the Salon d'Automne of 1922 with the work Ours blanc, also known as The White Bear, now in the Musée d'Orsay in Paris.[78] Many early Art Deco sculptures were small, designed to decorate salons. One genre of this sculpture was called the Chryselephantine statuette, named for a style of ancient Greek temple statues made of gold and ivory. One of the best-known Art Deco salon sculptors was the Romanian-born Demétre Chiparus, who produced colorful small sculptures of dancers. Other notable salon sculptors included Ferdinand Preiss, Josef Lorenzl, Alexander Kelety, Dorothea Charol and Gustav Schmidtcassel.[79] Parallel with these more neoclassical sculptors, more avant-garde and abstract sculptors were at work in Paris and New York. The most prominent were Constantin Brâncuși, Joseph Csaky, Alexander Archipenko, Henri Laurens, Jacques Lipchitz, Gustave Miklos, Jean Lambert-Rucki, Jan et Joël Martel, Chana Orloff and Pablo Gargallo.[80] Graphic arts Festival poster by Ludwig Hohlwein (1910) Program for the Ballets Russes by Leon Bakst (1912) Peter Behrens, Deutscher Werkbund exhibition poster (1914) A Vanity Fair cover by Georges Lepape (1919) Interpretation of Harlem Jazz I by Winold Reiss (c.1920) Cover of Harper's Bazaar by Erté (1922) London Underground poster by Horace Taylor (1924) Moulin Rouge poster by Charles Gesmar (1925) Poster for Chicago World's Fair (1933) The Art Deco style appeared early in the graphic arts, in the years just before World War I. It appeared in Paris in the posters and the costume designs of Leon Bakst for the Ballets Russes, and in the catalogs of the fashion designers Paul Poiret.[81] The illustrations of Georges Barbier, and Georges Lepape and the images in the fashion magazine La Gazette du bon ton perfectly captured the elegance and sensuality of the style. In the 1920s, the look changed; the fashions stressed were more casual, sportive and daring, with the woman models usually smoking cigarettes. American fashion magazines such as Vogue, Vanity Fair and Harper's Bazaar quickly picked up the new style and popularized it in the United States. It also influenced the work of American book illustrators such as Rockwell Kent. In Germany, the most famous poster artist of the period was Ludwig Hohlwein, who created colorful and dramatic posters for music festivals, beers, and, late in his career, for the Nazi Party.[82] During the Art Nouveau period, posters usually advertised theatrical products or cabarets. In the 1920s, travel posters, made for steamship lines and airlines, became extremely popular. The style changed notably in the 1920s, to focus attention on the product being advertised. The images became simpler, precise, more linear, more dynamic, and were often placed against a single color background. In France popular Art Deco designers included, Charles Loupot and Paul Colin, who became famous for his posters of American singer and dancer Josephine Baker. Jean Carlu designed posters for Charlie Chaplin movies, soaps, and theaters; in the late 1930s he emigrated to the United States, where, during the World War, he designed posters to encourage war production. The designer Charles Gesmar became famous making posters for the singer Mistinguett and for Air France. Among the best known French Art Deco poster designers was Cassandre, who made the celebrated poster of the ocean liner SS Normandie in 1935.[82] In the 1930s a new genre of posters appeared in the United States during the Great Depression. The Federal Art Project hired American artists to create posters to promote tourism and cultural events. Architecture La Samaritaine department store, by Henri Sauvage, Paris, (1925–28) Los Angeles City Hall by John Parkinson, John C. Austin, and Albert C. Martin, Sr.,(1928) Interior of the Palacio de Bellas Artes (Palace of Fine Arts) in Mexico City (1934) National Diet Building in Tokyo, Japan (1936) Mayakovskaya Metro Station in Moscow (1936) The architectural style of art deco made its debut in Paris in 1903–04, with the construction of two apartment buildings in Paris, one by Auguste Perret on rue Trétaigne and the other on rue Benjamin Franklin by Henri Sauvage. The two young architects used reinforced concrete for the first time in Paris residential buildings; the new buildings had clean lines, rectangular forms, and no decoration on the facades; they marked a clean break with the art nouveau style.[83] Between 1910 and 1913, Perret used his experience in concrete apartment buildings to construct the Théâtre des Champs-Élysées, 15 avenue Montaigne. Between 1925 and 1928 he constructed the new art deco facade of the La Samaritaine department store in Paris.[84] After the First World War, art deco buildings of steel and reinforced concrete began to appear in large cities across Europe and the United States. In the United States the style was most commonly used for office buildings, government buildings, movie theaters, and railroad stations. It sometimes was combined with other styles; Los Angeles City Hall combined Art Deco with a roof based on the ancient Greek Mausoleum at Halicarnassus, while the Los Angeles railroad station combined Deco with Spanish mission architecture. Art Deco elements also appeared in engineering projects, including the towers of the Golden Gate Bridge and the intake towers of Hoover Dam. In the 1920s and 1930s it became a truly international style, with examples including the Palacio de Bellas Artes (Palace of Fine Arts) in Mexico City by Federico Mariscal, the Mayakovskaya Metro Station in Moscow and the National Diet Building in Tokyo by Watanabe Fukuzo. The Art Deco style was not limited to buildings on land; the ocean liner SS Normandie, whose first voyage was in 1935, featured Art Deco design, including a dining room whose ceiling and decoration were made of glass by Lalique. "Cathedrals of Commerce" The Fisher Building in Detroit by Joseph Nathaniel French (1928) Lower lobby of the Guardian Building in Detroit by Wirt Rowland (1929) Lobby of 450 Sutter Street in San Francisco by Timothy Pflueger (1929) Lobby of the Chrysler Building by William Van Alen in New York City (1930) Elevator of the Chrysler Building (1930) The grand showcases of Art deco interior design were the lobbies of government buildings, theaters, and particularly office buildings. Interiors were extremely colorful and dynamic, combining sculpture, murals, and ornate geometric design in marble, glass, ceramics and stainless steel. An early example was the Fisher Building in Detroit, by Joseph Nathaniel French; the lobby was highly decorated with sculpture and ceramics. The Guardian Building (originally the Union Trust Building) in Detroit, by Wirt Rowland (1929), decorated with red and black marble and brightly colored ceramics, highlighted by highly polished steel elevator doors and counters. The sculptural decoration installed in the walls illustrated the virtues of industry and saving; the building was immediately termed the "Cathedral of Commerce". The Medical and Dental Building called 450 Sutter Street in San Francisco by Timothy Pflueger was inspired by Mayan architecture, in a highly stylized form; it used pyramid shapes, and the interior walls were covered highly stylized rows of hieroglyphs.[85] In France, the best example of an Art Deco interior during period was the Palais de la Porte Dorée (1931) by Albert Laprade, Léon Jaussely and Léon Bazin. The building (now the National Museum of Immigration, with an aquarium in the basement) was built for the Paris Colonial Exposition of 1931, to celebrate the people and products of French colonies. The exterior facade was entirely covered with sculpture, and the lobby created an Art Deco harmony with a wood parquet floor in a geometric pattern, a mural depicting the people of French colonies; and a harmonious composition of vertical doors and horizontal balconies.[85] Movie palaces Grauman's Egyptian Theater in Hollywood (1922) Grand Rex movie theater in Paris (1932) Four-story high grand lobby of the Paramount Theater, Oakland (1932) Auditorium and stage of Radio City Music Hall, New York City (1932) Gaumont State Cinema in London (1937) The Paramount in Shanghai, China (1933) Many of the best surviving examples of Art Deco are movie theaters built in the 1920s and 1930s. The Art Deco period coincided with the conversion of silent films to sound, and movie companies built enormous theaters in major cities to capture the huge audience that came to see movies. Movie palaces in the 1920s often combined exotic themes with art deco style; Grauman's Egyptian Theater in Hollywood (1922) was inspired by ancient Egyptian tombs and pyramids, while the Fox Theater in Bakersfield, California attached a tower in California Mission style to an Art Deco hall. The largest of all is Radio City Music Hall in New York City, which opened in 1932. Originally designed as a stage theater, it quickly transformed into a movie theater, which could seat 6,015 persons The interior design by Donald Deskey used glass, aluminum, chrome, and leather to create a colorful escape from reality The Paramount Theater in Oakland, California, by Timothy Pflueger, had a colorful ceramic facade a lobby four stories high, and separate Art Deco smoking rooms for gentlemen and ladies. Similar grand palaces appeared in Europe. The Grand Rex in Paris (1932), with its imposing tower, was the largest movie theater in Europe. The Gaumont State Cinema in London (1937) had a tower modeled after the Empire State building, covered with cream-colored ceramic tiles and an interior in an Art Deco-Italian Renaissance style. The Paramount Theater in Shanghai, China (1933) was originally built as a dance hall called The gate of 100 pleasures; it was converted to a movie theater after the Communist Revolution in 1949, and now is a ballroom and disco. In the 1930s Italian architects built a small movie palace, the Cinema Impero, in Asmara in what is now Eritrea. Today, many of the movie theaters have been subdivided into multiplexes, but others have been restored and are used as cultural centers in their communities.[86] Streamline Moderne Paris Building in the Paquebot or ocean liner style, 3 boulevard Victor (1935) Pan-Pacific Auditorium in Los Angeles (1936) The Marine Air Terminal at La Guardia Airport (1937) was the New York terminal for the flights of Pan Am Clipper flying boats to Europe The Hoover Building canteen in Perivale in the London suburbs, by Wallis, Gilbert and Partners (1938) The Ford Pavilion at the 1939 New York World's Fair The nautical-style rounded corner of BBC Broadcasting House (1931) In the late 1930s, a new variety of Art Deco architecture became common; it was called Streamline Moderne or simply Streamline, or, in France, the Style Paqueboat, or Ocean Liner style. Buildings in the style were had rounded corners, long horizontal lines; they were built of reinforced concrete, and were almost always white; and sometimes had nautical features, such as railings that resembled those on a ship. The rounded corner was not entirely new; it had appeared in Berlin in 1923 in the Mossehaus by Erich Mendelsohn, and later in the Hoover Building, an industrial complex in the London suburb of Perivale. In the United States, it became most closely associated with transport; Streamline moderne was rare in office buildings, but was often used for bus stations and airport terminals, such as terminal at La Guardia airport in New York City that handled the first transatlantic flights, via the PanAm clipper flying boats; and in roadside architecture, such as gas stations and diners. In the late 1930s a series of diners, modeled after streamlined railroad cars, were produced and installed in towns in New England; at least two examples still remain and are now registered historic buildings.[87] Decoration and motifs Iron fireplace screen, Rose Iron Works, Cleveland (1930) Elevator doors of the Chrysler Building, by William Van Alen (1927–30) Sunrise motif from the Wisconsin Gas Building (1930) Detail of mosaic facade of Paramount Theater (Oakland, California) (1931) Decoration in the Art Deco period went through several distinct phases. Between 1910 and 1920, as Art Nouveau was exhausted, design styles saw a return to tradition, particularly in the work of Paul Iribe. In 1912 André Vera published an essay in the magazine L'Art Décoratif calling for a return to the craftsmanship and materials of earlier centuries, and using a new repertoire of forms taken from nature, particularly baskets and garlands of fruit and flowers. A second tendency of Art Deco, also from 1910 to 1920, was inspired by the bright colors of the artistic movement known as the Fauves and by the colorful costumes and sets of the Ballets Russes. This style was often expressed with exotic materials such as sharkskin, mother of pearl, ivory, tinted leather, lacquered and painted wood, and decorative inlays on furniture that emphasized its geometry. This period of the style reached its high point in the 1925 Paris Exposition of Decorative Arts. In the late 1920s and the 1930s, the decorative style changed, inspired by new materials and technologies. It became sleeker and less ornamental. Furniture, like architecture, began to have rounded edges and to take on a polished, streamlined look, taken from the streamline modern style. New materials, such as chrome-plated steel, aluminum and bakelite, an early form of plastic, began to appear in furniture and decoration.[88] Throughout the Art Deco period, and particularly in the 1930s, the motifs of the decor expressed the function of the building. Theaters were decorated with sculpture which illustrated music, dance, and excitement; power companies showed sunrises, the Chrysler building showed stylized hood ornaments; The friezes of Palais de la Porte Dorée at the 1931 Paris Colonial Exposition showed the faces of the different nationalities of French colonies. The Streamline style made it appear that the building itself was in motion. The WPA murals of the 1930s featured ordinary people; factory workers, postal workers, families and farmers, in place of classical heroes.[89] Furniture Chair by Paul Follot (1912–14) Armchair by Louis Süe (1912) and painted screen by André Mare (1920) Dressing table and chair of marble and encrusted, lacquered, and glided wood by Paul Follot (1919-1920 Corner cabinet of Mahogany with rose basket design of inlaid ivory by Émile-Jacques Ruhlmann (1923) Cabinet by Émile-Jacques Ruhlmann (1926) Cabinet design by Émile-Jacques Ruhlmann Cabinet covered with shagreen or sharkskin, by André Groult (1925) Furniture by Gio Ponti (1927) Desk of an administrator, by Michel Roux-Spitz for the 1930 Salon of Decorative Artists An Art Deco club chair (1930s) Late Art Deco furniture and rug by Jules Leleu (1930s) A Waterfall style buffet table French furniture from 1910 until the early 1920s was largely an updating of French traditional furniture styles, and the art nouveau designs of Louis Majorelle, Charles Plumet and other manufacturers. French furniture manufacturers felt threatened by the growing popularity of German manufacturers and styles, particularly the Biedermeier style, which was simple and clean-lined. The French designer Frantz Jourdain, the President of the Paris Salon d'Automne, invited designers from Munich to participate in the 1910 Salon. French designers saw the new German style, and decided to meet the German challenge. The French designers decided to present new French styles in the Salon of 1912. The rules of the Salon indicated that only modern styles would be permitted. All of the major French furniture designers took part in Salon: Paul Follot, Paul Iribe, Maurice Dufrene, André Groult, André Mare and Louis Suë took part, presenting new works that updated the traditional French styles of Louis XVI and Louis Philippe with more angular corners inspired by Cubism and brighter colors inspired by Fauvism and the Nabis.[90] The painter André Mare and furniture designer Louis Suë both participated the 1912 Salon. After the war the two men joined together to form their own company, formally called the Compagnie des Arts Française, but usually known simply as Suë and Mare. Unlike the prominent art nouveau designers like Louis Majorelle, who personally designed every piece, they assembled a team of skilled craftsmen and produced complete interior designs, including furniture, glassware, carpets, ceramics, wallpaper and lighting. Their work featured bright colors and furniture and fine woods, such ebony encrusted with mother of pearl, abalone and silvered metal to create bouquets of flowers. They designed everything from the interiors of ocean liners to perfume bottles for the label of Jean Patou.The firm prospered in the early 1920s, but the two men were better craftsmen than businessmen. The firm was sold in 1928, and both men left.[91] The most prominent furniture designer at the 1925 Decorative Arts Exposition was Émile-Jacques Ruhlmann, from Alsace. He first exhibited his works at the 1913 Autumn Salon, then had his own pavilion, the "House of the Rich Collector", at the 1925 Exposition. He used only most rare and expensive materials, including ebony, mahogany, rosewood, ambon and other exotic woods, decorated with inlays of ivory, tortoise shell, mother of pearl, Little pompoms of silk decorated the handles of drawers of the cabinets.[92] His furniture was based upon 18th-century models, but simplified and reshaped. In all of his work, the interior structure of the furniture was completely concealed. The framework usually of oak, was completely covered with an overlay of thin strips of wood, then covered by a second layer of strips of rare and expensive woods. This was then covered with a veneer and polished, so that the piece looked as if it had been cut out of a single block of wood. Contrast to the dark wood was provided by inlays of ivory, and ivory key plates and handles. According to Ruhlmann, armchairs had to be designed differently according to the functions of the rooms where they appeared; living room armchairs were designed to be welcoming, office chairs comfortable, and salon chairs voluptuous. Only a small number of pieces of each design of furniture was made, and the average price of one of his beds or cabinets was greater than the price of an average house.[93] Jules Leleu was a traditional furniture designer who moved smoothly into Art Deco in the 1920s; he designed the furniture for the dining room of the Élysée Palace, and for the first-class cabins of the steamship Normandie. his style was characterized by the use of ebony, Macassar wood, walnut, with decoration of plaques of ivory and mother of pearl. He introduced the style of lacquered art deco furniture at the end of in the late 1920s, and in the late 1930s introduced furniture made of metal with panels of smoked glass.[94] In Italy, the designer Gio Ponti was famous for his streamlined designs. The costly and exotic furniture of Ruhlmann and other traditionalists infuriated modernists, including the architect Le Corbusier, causing him to write a famous series of articles denouncing the arts décoratif style. He attacked furniture made only for the rich, and called upon designers to create furniture made with inexpensive materials and modern style, which ordinary people could afford. He designed his own chairs, created to be inexpensive and mass-produced.[95] In the 1930s, furniture designs adapted to the form, with smoother surfaces and curved forms. The masters of the late style included Donald Deskey was one of the most influential designers; he created the interior of the Radio City Music Hall. He used a mixture of traditional and very modern materials, including aluminum, chrome, and bakelite, an early form of plastic.[96] The Waterfall style was popular the 1930s and 1940s, the most prevalent Art Deco form of furniture at the time. Pieces were typically of plywood finished with blond veneer and with rounded edges, resembling a waterfall.[97] Design Philips Art Deco radio set (1931) Chrysler Airflow sedan, designed by Carl Breer (1934) Grand dining room of the ocean liner SS Normandie (1935), bas-reliefs by Raymond Delamarre Bugatti Aérolithe (1936) Electrolux Vacuum cleaner (1937) Streamlined railroad locomotive (1939) Streamline was a variety of Art Deco which emerged during the mid-1930s. It was influenced by modern aerodynamic principles developed for aviation and ballistics to reduce aerodynamic drag at high velocities. The bullet shapes were applied by designers to cars, trains, ships, and even objects not intended to move, such as refrigerators, gas pumps, and buildings.[49] One of the first production vehicles in this style was the Chrysler Airflow of 1933. It was unsuccessful commercially, but the beauty and functionality of its design set a precedent; meant modernity. It continued to be used in car design well after World War II.[98][99][100][101] New industrial materials began to influence design of cars and household objects. These included aluminum, chrome, and bakelite, an early form of plastic. Bakelite could be easily molded into different forms, and soon was used in telephones, radios and other appliances. Ocean liners also adopted a style of Art Deco, known in French as the Style Paquebot, or "Ocean Liner Style". The most famous example was the SS Normandie, which made its first transatlantic trip in 1935. It was designed particularly to bring wealthy Americans to Paris to shop. The cabins and salons featured the latest Art Deco furnishings and decoration. The Grand Salon of the ship, which was the restaurant for first-class passengers, was bigger than the Hall of Mirrors of the Palace of Versailles. It was illuminated by electric lights within twelve pillars of Lalique crystal; thirty-six matching pillars lined the walls. This was one of the earliest examples of illumination being directly integrated into architecture. The style of ships was soon adapted to buildings. A notable example is found on the San Francisco waterfront, where the Maritime Museum building, built as a public bath in 1937, resembles a ferryboat, with ship railings and rounded corners. The Star Ferry Terminal in Hong Kong also used a variation of the style.[25] Fashion Evening coat by Paul Poiret, c. 1912, silk and metal, Metropolitan Museum of Art Diving Venus Annette Kellerman in Los Angeles, California, c. 1920 Cécile Sorel, at the Comédie-Française, 1920 Desiree Lubovska in a dress by Jean Patou, c. 1921 Luisa Casati, dress possibly by the House of Worth, 1922 Natacha Rambova in a dress designed by Paul Poiret, 1926 Art Deco influenced fashion with a combination of geometric shapes, avant-garde style and luxury in clothing such as works of Paul Poiret, Charles Worth and Jean Patou. In the 1920s, designers were inspired by the stage sets of the Ballets Russes, fabric designs and costumes from Léon Bakst and creations by the Wiener Werkstätte. Jewelry Art Deco bracelet of gold, coral and jade (1925) (Musée des Arts Décoratifs, Paris) René Lalique (1925–30), molded glass pendants on silk cords Boucheron (1925), a gold buckle set with diamonds and carved onyx, lapis lazuli, jade, and coral Cartier, (1930), Mackay Emerald Necklace, emerald, diamond and platinum, Smithsonian National Museum of Natural History, USA In the 1920s and 1930s, designers including René Lalique and Cartier tried reduce the traditional dominance of diamonds by introducing more colorful gemstones, such as small emeralds, rubies and sapphires. They also placed greater emphasis on very elaborate and elegant settings, featuring less-expensive materials such as enamel, glass, horn and ivory. Diamonds themselves were cut in less traditional forms; the 1925 Exposition saw a large number of diamonds cut in the form of tiny rods or matchsticks. The settings for diamonds also changed; More and more often jewelers used platinum instead of gold, since it was strong and flexible, and could set clusters of stones. Jewelers also began to use more dark materials, such as enamels and black onyx, which provided a higher contrast with diamonds.[102] Jewelry became much more colorful and varied in style. Cartier and the firm of Boucheron combined diamonds with colorful other gemstones cut into the form of leaves, fruit or flowers, to make brooches, rings, earrings, clips and pendants. Far Eastern themes also became popular; plaques of jade and coral were combined with platinum and diamonds, and vanity cases, cigarette cases and powder boxes were decorated with Japanese and Chinese landscapes made with mother of pearl, enamel and lacquer.[102] Rapidly changing fashions in clothing brought new styles of jewelry. Sleeveless dresses of the 1920s meant that arms needed decoration, and designers quickly created bracelets of gold, silver and platinum encrusted with lapis-lazuli, onyx, coral, and other colorful stones; Other bracelets were intended for the upper arms, and several bracelets were often worn at the same time. The short haircuts of women in the twenties called for elaborate deco earring designs. As women began to smoke in public, designers created very ornate cigarette cases and ivory cigarette holders. The invention of the wrist-watch before World War I inspired jewelers to create extraordinary decorated watches, encrusted with diamonds and plated with enamel, gold and silver. Pendant watches, hanging from a ribbon, also became fashionable.[103] The established jewelry houses of Paris in the period, Cartier, Chaumet, Georges Fouquet, Mauboussin, and Van Cleef & Arpels all created jewelry and objects in the new fashion. The firm of Chaumet made highly geometric cigarette boxes, cigarette lighters, pillboxes and notebooks, made of hard stones decorated with jade, lapis lazuli, diamonds and sapphires. They were joined by many young new designers, each with his own idea of deco. Raymond Templier designed pieces with highly intricate geometric patterns, including silver earrings that looked like skyscrapers. Gerard Sandoz was only 18 when he started to design jewelry in 1921; he designed many celebrated pieces based on the smooth and polished look of modern machinery. The glass designer René Lalique also entered the field, creating pendants of fruit, flowers, frogs, fairies or mermaids made of sculpted glass in bright colors, hanging on cords of silk with tassels.[103] The jeweler Paul Brandt contrasted rectangular and triangular patterns, and embedded pearls in lines on onyx plaques. Jean Despres made necklaces of contrasting colors by bringing together silver and black lacquer, or gold with lapis lazuli. Many of his designs looked like highly polished pieces of machines. Jean Dunand was also inspired by modern machinery, combined with bright reds and blacks contrasting with polished metal.[103] Glass art The Firebird by René Lalique (1922) Parrot vase by René Lalique (1922) A Daum vase with sculpted grapes (1925) Window for a steel mill office by Louis Majorelle (1928) Daum vase (1930–35) Like the Art Nouveau period before it, Art Deco was an exceptional period for fine glass and other decorative objects, designed to fit their architectural surroundings. The most famous producer of glass objects was René Lalique, whose works, from vases to hood ornaments for automobiles, became symbols of the period. He had made ventures into glass before World War I, designing bottles for the perfumes of François Coty, but he did not begin serious production of art glass until after World War I. In 1918, at the age of 58, he bought a large glass works in Combs-la-Ville and began to manufacture both artistic and practical glass objects. He treated glass as a form of sculpture, and created statuettes, vases, bowls, lamps and ornaments. He used demi-crystal rather than lead crystal, which was softer and easier to form, though not as lustrous. He sometimes used colored glass, but more often used opalescent glass, where part or the whole of the outer surface was stained with a wash. Lalique provided the decorative glass panels, lights and illuminated glass ceilings for the ocean liners SS Ile de France in 1927 and the SS Normandie in 1935, and for some of the first-class sleeping cars of the French railroads. At the 1925 Exposition of Decorative Arts, he had his own pavilion, designed a dining room with a table settling and matching glass ceiling for the Sèvres Pavilion, and designed a glass fountain for the courtyard of the Cours des Métier, a slender glass column which spouted water from the sides and was illuminated at night.[104] Other notable Art Deco glass manufacturers included Marius-Ernest Sabino, who specialized in figurines, vases, bowls, and glass sculptures of fish, nudes, and animals. For these he often used an opalescent glass which could change from white to blue to amber, depending upon the light. His vases and bowls featured molded friezes of animals, nudes or busts of women with fruit or flowers. His work was less subtle but more colorful than that of Lalique.[104] Other notable Deco glass designers included Edmond Etling, who also used bright opalescent colors, often with geometric patterns and sculpted nudes; Albert Simonet, and Aristide Colotte and Maurice Marinot, who was known for his deeply etched sculptural bottles and vases. The firm of Daum from the city of Nancy, which had been famous for its Art Nouveau glass, produced a line of Deco vases and glass sculpture, solid, geometric and chunky in form. More delicate multicolored works were made by Gabriel Argy-Rousseau, who produced delicately colored vases with sculpted butterflies and nymphs, and Francois Decorchemont, whose vases were streaked and marbled.[104] The Great Depression ruined a large part of the decorative glass industry, which depended upon wealthy clients. Some artists turned to designing stained glass windows for churches. In 1937, the Steuben glass company began the practice of commissioning famous artists to produce glassware.[104] Louis Majorelle, famous for his Art Nouveau furniture, designed a remarkable Art Deco stained glass window portraying steel workers for the offices of the Aciéries de Longwy, a steel mill in Longwy, France. Metal art A grill with two wings called The Pheasants, made by Paul Kiss and displayed at the 1925 Exposition of Decorative and Industrial Arts Iron and copper grill called Oasis by Edgar Brandt, displayed at the 1925 Paris Exposition Metal grilles in the lobby of the Palais de la Porte Dorée in Paris by Raymond Subes (1931) Cocktail set of chrome-plated steel by Norman Bel Geddes (1937) Art Deco artists produced a wide variety of practical objects in the Art Deco style, made of industrial materials from traditional wrought iron to chrome-plated steel. The American artist Norman Bel Geddes designed a cocktail set resembling a skyscraper made of chrome-plated steel. Raymond Subes designed an elegant metal grille for the entrance of the Palais de la Porte Dorée, the centerpiece of the 1931 Paris Colonial Exposition. The French sculptor Jean Dunand produced magnificent doors on the theme "The Hunt", covered with gold leaf and paint on plaster (1935).[105] Animation Art Deco visuals and imagery was used in animated films including, Batman, Night Hood, All's Fair at the Fair, Merry Mannequins, Page Miss Glory, Fantasia and Sleeping Beauty.[106] Art Deco architecture around the world Art Deco architecture began in Europe, but by 1939 there were examples in large cities on every continent and in almost every country. This is a selection of prominent buildings on each continent. (For a comprehensive of existing buildings by country, see List of Art Deco architecture.) Africa Fiat Tagliero Building in Asmara, Eritrea by Giuseppe Pettazzi (1938)[107] St. Peter's Cathedral in Rabat, Morocco (1938) Most Art Deco buildings in Africa were built during European colonial rule, and often designed by Italian and French architects. Asia New India Assurance Building in Mumbai, India (1936) Broadway Mansions in Shanghai, China (1934) National Diet Building in Tokyo, Japan (1936) Kologdam Building in Bandung, Indonesia (1920) Ankara railway station in Ankara, Turkey (1937) Dare House in Chennai, India (1940) A large number of the Art Deco buildings in Asia were designed by European architects, but in the Philippines local architect Juan Nakpil was preeminent. Many Art Deco landmarks in Asia were demolished during the great economic expansion of Asia the late 20th century, but some notable enclaves of the architecture still remain, particularly in Shanghai and Mumbai. Australia and New Zealand Manchester Unity Building in Melbourne (1932) Sound Shell (1931) in Napier, New Zealand at night ANZAC War Memorial in Sydney (1934) Melbourne and Sydney Australia have several notable Art Deco buildings, including the Manchester Unity Building and the former Russell Street Police Headquarters in Melbourne, the Castlemaine Art Museum in Castlemaine, central Victoria and the Grace Building, AWA Tower and ANZAC War Memorial in Sydney. Several towns in New Zealand, including Napier and Hastings were rebuilt in Art Deco style after the 1931 Hawke's Bay earthquake, and many of the buildings have been protected and restored. Napier has been nominated for UNESCO World Heritage Site status, the first cultural site in New Zealand to be nominated.[108][109] Wellington has retained a sizeable number of Art Deco buildings.[110] Canada, Mexico, and the United States The Price Building in Quebec City, Canada (1930) Vancouver City Hall in Vancouver, British Columbia, Canada (1935) La Nacional Buildings in Mexico City, México Interior of the Palacio de Bellas Artes in Mexico City, Mexico (1934) The Verizon Building in New York City, US (1923–27) Buffalo City Hall in Buffalo, US (1931) Bullocks Wilshire in Los Angeles, US (1929) Louisiana State Capitol in Baton Rouge, US (1930–32) Jefferson County Courthouse in Beaumont, US (1931) In Canada, surviving Art Deco structures are mainly in the major cities; Montreal, Toronto, Hamilton, Ontario, and Vancouver. They range from public buildings like Vancouver City Hall to commercial buildings (College Park) to public works (R. C. Harris Water Treatment Plant). File:Edificios La Nacional I y II.JPG | La Nacional Buildings Mexico City, Mexico (1932) In Mexico, the most imposing Art Deco example is interior of the Palacio de Bellas Artes (Palace of Fine Arts), finished in 1934 with its elaborate decor and murals. Examples of Art Deco residential architecture can be found in the Condesa neighborhood, many designed by Francisco J. Serrano. In the United States, Art Deco buildings are found from coast to coast, in all the major cities. It was most widely used for office buildings, train stations, airport terminals, and movie theaters; residential buildings are rare. In the 1930s, the more austere streamline style became popular. Many buildings were demolished between 1945 and the late 1960s, but then efforts began to protect the best examples. The City of Miami Beach established the Miami Beach Architectural District to preserve the colorful collection of Art Deco buildings found there. Central America and the Caribbean The Bacardi Building in Havana, Cuba (1930) The Hotel Nacional de Cuba in Havana, Cuba (1930) Havana art deco building The Plaza del Mercado de Ponce in Ponce, Puerto Rico (1941) Art Deco buildings can be found throughout Central America. A particularly rich collection is found in Cuba, built largely for the large number of tourists who came to the island from the United States. One such building is the López Serrano built between 1929 and 1932 in the Vedado section of Havana. Europe Théâtre des Champs-Élysées in Paris, France (1910–13) The Mossehaus with Art Deco elements by Erich Mendelsohn in Berlin, Germany (c.1923) Basilica of the Sacred Heart in Brussels, Belgium (1925) Éden Theater in Lisbon, Portugal (1931) Palais de Tokyo, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, France (1937) Mayakovskaya Station in Moscow, Russia (1938) Rivoli Theater in Porto, Portugal (1937) Daily Express Building in Manchester, UK (1939) The architectural style first appeared in Paris with the Théâtre des Champs-Élysées (1910–13) by Auguste Perret but then spread rapidly around Europe, until examples could be found in nearly every large city, from London to Moscow. In Germany two variations of Art Deco flourished in the 1920s and 30s: The Neue Sachlichkeit style and Expressionist architecture. Notable examples include Erich Mendelsohn's Mossehaus and Schaubühne theater in Berlin, Fritz Höger's Chilehaus in Hamburg and his Kirche am Hohenzollernplatz in Berlin, the Anzeiger Tower in Hannover and the Borsig Tower in Berlin.[111] One of the largest Art Deco buildings in Western Europe is the Basilica of the Sacred Heart in Koekelberg, Brussels. In 1925, architect Albert van Huffel won the Grand Prize for Architecture with his scale model of the basilica at the Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes in Paris.[112] Spain and Portugal have some striking examples of Art Deco buildings, particularly movie theaters. Examples in Portugal are the Capitólio Theater (1931) and the Éden Cine-Theater (1937) in Lisbon, the Rivoli Theater (1937) and the Coliseu (1941) in Porto and the Rosa Damasceno Theater (1937) in Santarém. An example in Spain is the Cine Rialto in Valencia (1939). During the 1930s, Art Deco had a noticeable effect on house design in the United Kingdom,[47] as well as the design of various public buildings.[66] Straight, white-rendered house frontages rising to flat roofs, sharply geometric door surrounds and tall windows, as well as convex-curved metal corner windows, were all characteristic of that period.[67][113][114] The London Underground is famous for many examples of Art Deco architecture,[115] and there are a number of buildings in the style situated along the Golden Mile in Brentford. Also in West London is the Hoover Building, which was originally built for The Hoover Company and was converted into a superstore in the early 1990s. India The Indian Institute of Architects, founded in Bombay in 1929, played a prominent role in propagating the Art Deco movement. In November 1937, this institute organized the ‘Ideal Home Exhibition’ held in the Town Hall in Bombay which spanned over 12 days and attracted about one hundred thousand visitors. As a result, it was declared a success by the 'Journal of the Indian Institute of Architects'. The exhibits displayed the ‘ideal’, or better described as the most ‘modern’ arrangements for various parts of the house, paying close detail to avoid architectural blunders and present the most efficient and well-thought-out models. The exhibition focused on various elements of a home ranging from furniture, elements of interior decoration as well as radios and refrigerators using new and scientifically relevant materials and methods.[116] Guided by their desire to emulate the west, the Indian architects were fascinated by the industrial modernity that Art Deco offered.[116] The western elites were the first to experiment with the technologically advanced facets of Art Deco, and architects began the process of transformation by the early 1930s.[116] Bombay’s expanding port commerce in the 1930s resulted in the growth of educated middle class population. It also saw an increase of people migrating to Bombay in search of job opportunities. This led to the pressing need for new developments through Land Reclamation Schemes and construction of new public and residential buildings.[117] Parallelly, the changing political climate in the country and the aspirational quality of the Art Deco aesthetics led to a whole-hearted acceptance of the building style in the city’s development. Most of the buildings from this period can be seen spread throughout the city neighbourhoods in areas such as Churchgate, Colaba, Fort, Mohammed Ali Road, Cumbala Hill, Dadar, Matunga, Bandra and Chembur.[118][119] South America Lacerda Elevator in Salvador, Bahia, Brazil (1930) Altino Arantes Building, in São Paulo, Brazil (1947) Viaduto do Chá, São Paulo, Brazil (1938) Pacaembu Stadium, São Paulo (1940) Central do Brasil Station in Rio de Janeiro, Brazil (1943) Kavanagh building in Buenos Aires, Argentina (1934) Palacio Municipal and fountain, Laprida, Buenos Aires, Argentina The Abasto Market in Buenos Aires, circa 1945 The Art Deco in South America is present especially at the countries that received a great wave of immigration on the first half of the 20th century, with notable works at their richest cities, like São Paulo and Rio de Janeiro in Brazil and Buenos Aires in Argentina.The Kavanagh building in Buenos Aires (1934), by Sánchez, Lagos and de la Torre, was the tallest reinforced concrete structure when it was completed, and a notable example of late Art Deco style. Preservation and Neo Art Deco The Miami Beach Architectural District protects historic Art Deco buildings The U-Drop Inn, a roadside gas station and diner on U.S. Highway 66 in Shamrock, Texas (1936), now a historic monument Art deco neighborhood in Havana, Cuba Smith Center for the Performing Arts in Las Vegas, Nevada, a Neo-Art Deco building (2012)) In many cities, efforts have been made to protect the remaining Art Deco buildings. In many U.S. cities, historic art deco movie theaters have been preserved and turned into cultural centers. Even more modest art deco buildings have been preserved as part of America's architectural heritage; an art deco cafe and gas station along Route 66 in Shamrock, Texas is an historic monument. The Miami Beach Architectural District protects several hundred old buildings, and requires that new buildings comply with the style. In Havana, Cuba, a large number of Art Deco buildings have badly deteriorated. Efforts are underway to bring the buildings back to their original color and appearance. In the 21st century, modern variants of Art Deco, called Neo Art Deco (or Neo-Art Deco), have appeared in some American cities, inspired by the classic Art Deco buildings of the 1920s and 1930s.[120] Examples include the NBC Tower in Chicago, inspired by 30 Rockefeller Plaza in New York City; and Smith Center for the Performing Arts in Las Vegas, Nevada, which includes art deco features from Hoover Dam, fifty miles away.[120][121][122][123] Gallery 1941 Packard Custom Super Eight One-Eighty Formal sedan Pennsylvania RR's S-1 locomotive, 6-4-4-6, designed by Raymond Loewy, at the 1939 New York World's Fair "Skyscraper Lamp" designed by Arnaldo dell'Ira, 1929 Guardians of Traffic pylon on Hope Memorial Bridge in Cleveland (1932) Municipal Auditorium of Kansas City, Missouri: Hoit Price & Barnes, and Gentry, Voskamp & Neville, 1935 U.S. Works Progress Administration poster, John Wagner, artist, ca. 1940 "Beau Brownie" camera, Walter Dorwin Teague 1930 design for Eastman Kodak Former Teatro Eden, now Aparthotel Vip Eden in Lisbon, Portugal: Cassiano Branco and Carlo Florencio Dias, 1931 Parker Duofold desk set, c.1930 1937 Cord automobile model 812, designed in 1935 by Gordon M. Buehrig and staff Palacio de Bellas Artes, Mexico City, Federico Mariscal, completed 1934 Women's Smoking Room at the Paramount Theatre, Oakland. Timothy L. Pflueger, architect, 1931 U.S. postage stamp commemorating the 1939 New York World's Fair, 1939 Henryk Kuna, Rytm ("Rhythm"), in Skaryszewski Park, Warsaw, Poland, 1925 Disused Snowdon Theatre, Montreal, Quebec, Canada. Opened 1937, closed 1984. Daniel J. Crighton, architect Union Terminal in Cincinnati, Ohio; Paul Philippe Cret, Alfred T. Fellheimer, Steward Wagner, Roland Wank, 1933 Lobby, Empire State Building, New York City. William F. Lamb, opened 1931 Federal Art Project poster promoting milk drinking in Cleveland, 1940 Interior drawing, Eaton's College Street department store, Toronto, Ontario, Canada Niagara Mohawk Building, Syracuse, New York. Melvin L. King and Bley & Lyman, architects, completed 1932 See also Art Deco jewelry (1925–1939) Roaring Twenties 1920s in Western fashion Années folles 1933 Chicago World's Fair Century of Progress 1936 Fair Park built for Texas Centennial Exposition Art Deco stamps Paris architecture of the Belle Époque Paris between the Wars (1919–1939) Pueblo Deco Socialist realism, the Soviet version of Art Deco architecture. Bibliography

https://en.wikipedia.org/wiki/Art%20Deco

2019년까지 월드컵은 몇개국에서 개최되었는가?

2019년 FIFA U-20 월드컵

korean

2019년 FIFA U-20 월드컵</b>은 2019년 5월 23일부터 6월 15일까지 폴란드에서 개최될 예정인 22번째 FIFA U-20 월드컵이다. 개최를 희망했던 국가 FIFA는 2018년 3월 16일 콜롬비아 보고타에서 열린 총회에서 폴란드를 해당 대회의 개최국으로 선정했다. 본선 진출 팀 개최 도시 및 경기장 시드 배정 본선 조 추첨식은 2019년 2월 24일에 그디니아에서 열릴 예정이다. 같은 대륙의 국가들끼리는 서로 다른 조에 편성된다. 조별 리그 A조 B조 C조 D조 E조 F조 각 조 3위 팀끼리의 순위 결정 (와일드카드) 16강 대진 결정 방식 16강 대진은 FIFA의 토너먼트 규정집 18절에 게재된 대진표에 따른다. 16강전 대진 조합표 결선 토너먼트 16강전 8강전 준결승전 3,4위전 결승전 우승 수상 최종 순위 분류:FIFA U-20 월드컵 분류:폴란드에서 개최된 축구 대회 분류:2019년 축구 분류:2019년 폴란드

https://ko.wikipedia.org/wiki/2019%EB%85%84%20FIFA%20U-20%20%EC%9B%94%EB%93%9C%EC%BB%B5

Mitä on altruismi?

Altruismi

finnish

Altruismi ([1], ”toinen”[2]) tarkoittaa epäitsekästä ja pyyteetöntä[3] [4] toimintaa, jossa toisen hyvä asetetaan oman edun edelle.[5] Altruismin vastakohta on egoismi.[6] Termin esitti ranskalainen filosofi Auguste Comte vuonna 1851, jolloin hän määritteli altruismin uhrautumiseksi muiden eduksi.[1] Etiikka Etiikassa altruismi on oppi, jonka mukaan teon moraalisuus määritellään sen mukaan, tuottaako se hyvää muille. Altruismi on egoismin vastakohta. Altruismi ei sinänsä määrittele sitä, millainen teko tuottaa toisille hyvää. Hyvällä voidaan tarkoittaa mielihyvän lisäämistä ja kivun vähentämistä. Toisaalta hyvä teko voidaan määritellä sellaiseksi, joka tuottaa myös muille onnellisuutta.[2] Altruismi on seurausetiikan haara, sillä siinä arvioidaan tekojen seurauksia vaikuttimien sijaan.[7] Modernit moraalifilosofit ovat yleensä sitä mieltä, että altruismi on tärkeää etiikassa, vaikkakaan kaikki eivät ole samaa mieltä siitä, mitä altruismi on, kuinka sen voi selittää tai millaista sen pitäisi olla. Altruismi siirtyi länsimaiseen etiikkaan, kun kristityt filosofit lisäsivät teologiset hyveet uskosta, toivosta ja rakkaudesta kreikkalaisten kardinaalihyveisiin. Rakkauden, joka oli suurin teologisista hyveistä, ajateltiin olevan sisäinen hengellinen suuntautuminen toisia kohtaan. Rakkautta kuvattiin universaaliksi, ehdottomaksi ja epäitsekkääksi. Skottilainen filosofi Francis Hutcheson vei ajatuksen vielä pidemmälle. Hän katsoi, että rakkaus on toimintaa kaikkia tuntevia olentoja, ei vain ihmisiä kohtaan. Hutchesonin mielestä jokainen kykenee rakkauteen eikä yksikään kardinaalihyveistä – rohkeus, viisaus, kohtuullisuus tai oikeamielisyys – ole hyve, ellei sitä motivoinut rakkaus.[8] Altruismin arvostelijat ovat kysyneet, että jos moraaliagentilla ei ole moraalista velvoitetta huolehtia omasta onnellisuudestaan, miksi kenelläkään muulla olisi velvollisuus huolehtia siitä.[2] Altruismin voidaan esittää olevan myös näennäistä. Tällöin ”altruisti” saa valta-aseman autettavaa kohtaan ja voi puolustaa tekojaan vetoamalla niiden moraaliseen ulottuvuuteen: eiväthän altruistiset teot voi olla väärin. American Nihilist Underground Societyn (ANUS) mukaan nykypäivän altruismi onkin vain sairaus ja egoismia valepuvussa.[9] Altruisteilla on hyvä maine, ja voi olla hyödyllistä esittää jalomielisempää kuin on, sillä sillä tavoin voi voittaa itselleen ystäviä ja lepyttää vihollisia.[10] Altruismin psykologiaa Psykologinen egoismi on teoria, jonka ihminen käyttäytyy aina itsekkäästi riippumatta siitä, miltä teot saattavat näyttää. Ihminen voi näennäisesti omistaa koko elämänsä muiden auttamiselle, mutta perimmäinen syy olisi silloinkin itsekäs. Hän voi esimerkiksi saada altruistisista teoistaan mielihyvää, mikä olisi perimmäinen egoistinen motiivi.[11] Tutkimukset ovatkin osoittaneet, että altruistiset teot aktivoivat aivoissa samoja alueita kuin ruoka ja seksi.[12] Tekijän saama mielihyvä voi siten selittää ainakin osan altruismista.[13] Psykologisen altruismin mukaan ihminen toimii aina altruistisesti riippumatta siitä, seuraako toiminnasta hyötyä vai ei. Myös egoistinen toiminta pyritään oikeuttamaan vetoamalla johonkin epäitsekkääseen. Altruismia voidaan tarkastella psykologiassa myös sosiaalisen oppimisen teorian avulla. Se tarkastelee altruismia hankittuna ominaisuutena. Sen mukaan altruismi on vanhemmilta, auktoriteeteilta tai muilta läheisiltä saatu meemi. Teoria ei ota kantaa siihen, mikä on altruististen toimijoiden perimmäinen motiivi.[14] Altruismi ja yhteiskunta Viidentoista eri ihmisyhteisön kanssa tehty tutkimus osoitti, että markkinatalouden piirissä altruismi oli tyypillinen ilmiö, kun taas pienissä perinteisissä yhteisöissä altruismi oli hyvinkin tuntematonta. Tästä pääteltiin altruismin olevan hyvinkin tuore ilmiö ihmisyhteisöissä. Sitä ei esiinnykään samanlaisena ihmisen lähimpien sukulaisten, simpanssien yhteisöissä. Simpanssienkin on kuitenkin havaittu esimerkiksi adoptoineen orvoksi jääneitä yhteisön jäseniä. Ihmisten nykyisen altruismin on arveltu olevan mahdollisesti kivikautisten ihmisyhteisöjen perua. Se olisi auttanut näitä selviämään ankarista olosuhteista. Toisena selityksenä pidetään kulttuurista kehitystä. Ihmisten parissa altruismia voivatkin edistää vertaisten suorittamat erilaiset rangaistukset sekä altruismin mukanaan tuoma maineen parantaminen.[15][16][17][18] Uskonnolliset näkökannat Altruismin on todettu kuuluvan jokaiseen ihmisyhteisöön.[19] Altruismi esiintyy keskeisenä teemana monessa eri uskonnossa. Kristinuskossa altruismi alkaa Jumalan rakkaudesta ihmisiä kohtaan ja kiteytyy lähimmäisenrakkauteen[20] Buddhalaisuudessa esiintyy myös universaali altruistisuus. Kristinuskoon verrattuna buddhalaisuus keskittyy enemmän kaikkeen olevaan verrattuna kristinuskon ihmiskeskeiseen rakkauteen. Mahayana-buddhalaisuudessa tavoite on jopa viivyttää omaa pelastustaan toisten takia.[20] Islamissa altruismi on moraalinen teko,[21] jokaisen muslimin velvollisuus ja todellisen uskon ehto.[22] Altruismi ilmenee islamissa etenkin almuina, joita muslimit pitävät Jumalan säätämänä velvollisuutena. Almuja annetaan huonommassa asemassa olevalle yhteiskunnan parhaaksi.[23] Altruismi biologiassa Evoluutiobiologiassa altruismi määritellään toiminnaksi, joka auttaa kohdetta mutta aiheuttaa toimijalle itselleen jonkinlaista haittaa. Se tapahtuu yleensä, joskaan ei aina, saman lajin yksilöiden välillä. Altruistista toimintaa on esimerkiksi se, kun mehiläinen pistää tunkeilijaa ja kuolee yhdyskuntansa puolesta.[24] Altruismi ja moraali eivät rajoitu täysin vain ihmisiin, vaikka ihmisillä ilmiö onkin ainutlaatuisen voimakas: muun muassa simpansseilla ja kapusiiniapinoilla on selvästi altruistisia käyttäytymismalleja. Altruismi ei siten voikaan olla vain ihmisten sosiaalisen kulttuurin tulos, vaan sillä on myös biologista perustaa.[25][17][26] Darwinismin näkökulmasta altruismi saattaa kuitenkin näyttää oudolta, sillä eläinten olettaisi ajavan vain omaa etuaan ja kasvattavan siten omia lisääntymismahdollisuuksiaan. Altruististen yksilöiden pitäisi joutua epäedulliseen asemaan verrattuna itsekkäisiin yksilöihin.[27] Ryhmävalinta Ajatuksen ryhmävalinnasta, jossa yksilö edistää altruistisella toiminnallaan ryhmän etua, esitti ensimmäisenä Charles Darwin. Kirjassaan The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex Darwin esitti altruismin olevan hyödyllistä ryhmälle, vaikka se ei olekaan kestävää yksilölle itselleen.[27] W. D. Hamilton näytti vuonna 1963, kuinka sukulaisvalinta, jossa perheenjäsenet kohtelevat toisiaan altruistisesti, voi kehittyä. Robert Trivers osoitti taas vuonna 1971, miten vastavuoroiset altruistiset suhteet voivat kehittyä sellaistenkin yksilöiden välille, joilla ei ole sukulaisuussuhdetta, jopa lajirajoista välittämättä. Altruismille on esitetty myös muita perusteita, kuten se, että yksilö parantaa omaa asemaansa ja mainettaan ryhmän sisällä. Altruismi onkin seurausta useista eri mekanismeista.[24] Ryhmävalinnan perusteena on se, että ne populaatiot, joiden yksilöillä on ryhmää hyödyttäviä alleeleja, menestyvät ympäristössään muita populaatioita paremmin.[28] Altruistiset ryhmät voittaisivat itsekkäät ryhmät, jolloin altruistinen käytös voisi kehittyä. Ryhmävalinnan suurin ongelma on se, että yksikin itsekäs vapaamatkustaja altruistisessa ryhmässä saa valintaedun muihin ryhmän jäseniin nähden, joten itsekkäät yksilöt valtaavat ryhmän vääjäämättä. 1960-luvulla etenkin George C. Williams ja John Maynard Smith osoittivat, että ryhmävalinta on heikko evolutiivinen voima, eikä se siten voinut selittää altruismin esiintymistä. Tätä päätelmää tukivat myös useat matemaattiset mallit.[27] Sukulaisvalinta Tyypillisimmässä altruismin muodossa eläin, erityisesti emo, auttaa jälkeläistään.[29] Perimmäinen selitys tälle ilmiölle on, että sukulaistaan auttaessaan yksilö samalla lisää omien geeniensä kopioiden määrää. Hamiltonin sääntö määrää ehdon sille, milloin yksilö toimii altruistisesti sukulaistaan kohtaan (eli kantaa kustannuksen, jotta sukulainen saa tietyn hyödyn): Kustannus (C) < Sukulaisuussuhde (r) · Hyöty (B) Vanhemmat, jälkeläiset ja sisarukset saavat sukulaisuussuhteen kertoimeksi 0,5, kun taas sisarpuolet ja isovanhemmat saavat kertoimeksi 0,25 ja serkut 0,125. Poikkeuksen muodostavat muun muassa muurahaiset ja mehiläiset, joiden koiraat syntyvät neitseellisesti — sukulaisuussuhde on tällöin naaraspuolisten sisarusten välillä 0,75. Korkea sukulaisuussuhde selittää muurahaisten ja mehiläisten steriilin työläiskastin synnyn. Identtisten kaksosten välinen sukulaisuussuhde on 1.[30] Kustannus ja hyöty mitataan kelpoisuuden laskuna tai nousuna. Hamiltonin sääntö monimutkaistuu vielä, kun otetaan huomioon eri yksilöiden todennäköisyys pysyä hengissä ja levittää geenejään. Esimerkiksi lapsenlapsen ja isovanhemman sukulaisuussuhde on 0,25, mutta isovanhemmalla saattaa olla tätä suurempi syy auttaa lastenlapsiaan, koska hän on itse voinut ohittaa lisääntymisiän tai olla alttiimpi kuolemaan.[31] Sukulaisvalintaan liittyy myös epävarmuus, sillä yksilö ei voi olla aina varma sukulaisuussuhteestaan toisiin yksilöihin. Sisarukset voivat todellisuudessa ollakin sisaruspuolia tai päinvastoin. Yksilö ei myöskään voi olla täysin varma identtisen kaksosensa todellisesta sukulaisuussuhteesta itseensä, mikä on yksi syy sille, miksi yksilöt eivät pidä identtisiä kaksosia täysin samanarvoisina kuin itseään. Sukulaisuussuhteita arvioidessa pitääkin aina ottaa huomioon se, miten varma yksilö voi olla siitä, mitä sukua sukulaiset hänelle oikeasti ovat.[32] Vastavuoroinen altruismi Vastavuoroinen altruismi on altruismia, jonka motiivina on saada vastavuoroisesti apua toiselta yksilöltä.[33] Vastavuoroisen altruismin esitti terminä Robert Trivers artikkelissaan Evolution of Reciprocal Altruism vuonna 1971. Trivers ei määritellyt ryhmän yhteiseen hyötyyn johtavaa toimintaa, kuten yhteisiä saalistusretkiä, vastavuoroiseksi altruismiksi. Hän asetti vastavuoroiselle altruismille ainakin kolme ehtoa: ensiksikin toiminnan pitää auttaa saajaa, mutta aiheuttaa jonkinlaisia kustannuksia antajalle; toiseksi vastapalveluksen täytyy toteutua vasta viiveellä, ja kolmanneksi sen toteutumisessa pitää olla epävarmuutta. Vastavuoroinen altruismi vaatii siis yksilöltä muistia, pysyviä suhteita ja vakautta.[34] Katso myös Aitososiaalisuus Apoptoosi Eettinen egoismi Efektiivinen altruismi Eumetazoa Filantropia Luottamus Solidaarisuus Vaisto Yhteiskunta Lähteet Annukka Aikio ja Rauni Vornanen: Uusi sivistyssanakirja. Kustannusosakeyhtiö Otava 1993. ISBN 951-1-11365-8. Citation error, replace with{{cite book| author = Dawkins, Richard| title = The Selfish Gene| location = Oxford| publisher = Oxford University Press| year = 2006| version = 30th Anniversary edition| id = ISBN 0-19-929115-2| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Heikkilä, Seppo| title = Altruismi, vastavuoroisuus ja hyvinvointivaltio| publisher = Kuopion yliopisto, Yhteiskuntatieteellinen tiedekunta, Sosiaalipolitiikan ja sosiaalipsykologian laitos| year = 2009| version = Pro gradu -tutkielma| format = [ Verkkoversio] (PDF)| accessdate = 17.3.2010}} Viitteet Kirjallisuutta Suomeksi Dawkins, Richard: Geenin itsekkyys. Suomentanut Kimmo Pietiläinen. Helsinki: Art House 1993. (Alkuteos: The Selfish Gene, 1989. Suomennettu 2. laajennetusta laitoksesta.) ISBN 951-884-107-1 Citation error, replace with{{cite book| author = Kanniainen, Vesa & Sintonen, Matti (toim.)| title = Etiikka & talous| location = Helsinki| publisher = WSOY| year = 2003| id = ISBN 951-0-25209-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Ridley, Matt| title = Jalouden alkuperä: Epäitsekkyyden ja yhteistyön biologiaa| location = Helsinki| publisher = Art House| year = 1999| version = (The origins of virtue: Human instincts and the evolution of cooperation, 1997.) Suomentanut Osmo Saarinen| id = ISBN 951-884-233-7}} Check date values in: |accessdate= (help) Englanniksi Citation error, replace with{{cite book| author = Dugatkin, Lee Alan| title = The Altruism Equation: Seven Scientists Search for the Origins of Goodness| publisher = Princeton University Press| year = 2006| id = ISBN 978-0691125909}} Citation error, replace with{{cite book| author = Monroe, Kristen Renwick| title = The Heart of Altruism| publisher = Princeton University Press| year = 1998| id = ISBN 978-0691058474}} Citation error, replace with{{cite book| author = Wilson, D. S.| title = Darwins Cathedral: Evolution, Religion, and the Nature of Society| location = Chicago & Lontoo| publisher = The University of Chicago Press| year = 2003| id = ISBN 978-0226901350}} Citation error, replace with{{cite book| author = Wilson, Edward O.| title = Sociobiology: The New Synthesis – Twenty-Fifth Anniversary Edition| location = Cambridge| publisher = The Belknap Press of Harvard University Press| year = 2000| id = ISBN 978-0674002357}} Aiheesta muualla Batson, Dan & Ahmad, Nadia: Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. entry in the Stanford Encyclopedia of Philosophy Socis, Richard: . Human Nature 14:91-127. (PDF) Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Kauko, Virpi: . Tieteessä tapahtuu 3/2004. (PDF) Luokka:Etiikka Luokka:Evoluutio Luokka:Hyveet Luokka:Sosiologia Luokka:Yhteiskuntafilosofia Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Altruismi

రాయవెల్లూరు కోట ఏ రాష్ట్రంలో ఉంది?

రాయవెల్లూరు కోట

telugu

Vellore Fort is a large 16th-century fort situated in heart of the Vellore city, in the state of Tamil Nadu, India built by Vijayanagara Kings. The Fort was at one point of time the headquarters of the Aravidu Dynasty of Vijayanagara Empire. The fort is known for its grand ramparts, wide moat and robust masonry. It is also zone-3 headquarters of Vellore Municipal Corporation areas include Hazrath makkan, Kaspa, Long bazzar, Main Bazzr, etc.. చరిత్ర చారిత్రిక ఆధారాలను బట్టి 1526 నుండి 1604 చంద్రగిరి రాజులకు సామంతులుగా వుండిన నాయక రాజులు వేలూరు కోటకు రాజులుగా వుండే వారు. విజయ నగర రాజు సధాశివ రాయలకు సామంతులుగా వెల్లురును పాలించారు. (చంద్ర గిరికోట కూడా విజయనగర రాజులదె) ఆ విధంగా వెల్లూరు సుమారు మూడు శతాబ్దాల కాలం విజయనగర రాజుల ఆధీనంలో ఉంది. అందుకే దానికి రాయ వెల్లూరు అని పేరు వచ్చింది. బీజ పూరు సుల్తాను అదిల్ షా 1644 లో వేలూరును వశపరచు కున్నంత వరకు వెల్లూరు విజయనగర సామ్రాజ్యంలో భాగంగానె వుండేది. ఆవిధంగా సుల్తానుల పాలన 1676 వరకు సాగింది. కాని మరాఠా యోధుడు చత్రపతి శివాజి గోల్కొండ, భీజ పూర్ సుల్తానులను జయించి 1676లో రాయ వేలూరును వశపరచు కున్నాడు. కాని 1686 లో ఔరంగ జేబు వశమైంది. వారు తమ పాలనను జింజీ నుండే సాగించారు. 1716 వ సంవత్సరంలో వారి రాజ ధానిని జింజీ నుండి ఆర్కాడుకు మార్చారు. అప్పటి నుండి వారు ఆర్కాడు నవాబులుగా పేరు గాంచారు. అంవరుద్దీన్ 1744 వ సంవత్సరంలో ఆర్కాడు నవాబుగా పదవి చేపట్టాడు. అదే సమయంలో గోవాను పరిపాలిస్తున్న ప్రెంచి వారికి అనగా డుప్లెక్స్, ఈస్టిండియా అధి నేత రాబర్ట్ క్లైవ్ తమ రాజ్య విస్థరణ కార్యక్రమంలో స్థానిక రాజుల రాజ్యాలను వశ పరచు కుంటున్నారు. ఆ పర్యవ సానంలో రాబర్ట్ క్లైవ్ 1775 వ సంవత్సరంలో ఆర్కాడు నవాబు నుండి వేలూరు కోటను వశపర్చుకున్నాడు. 1777 లో జరిగిన శ్రీరంగ పట్నం యుద్ధంలో మైసూర్ టైగర్ టిప్పు సుల్తానును యుద్ధభూమిలో వధించి అతని కొడుకు, కూతురు ఇతర బందు వర్గాన్ని వేలూరు కోటలో బంధించారు. ఉత్తర భారత్ లో ఆంగ్లేయులకు వ్వతిరేకంగా 1857 వ సంవత్సరంలో సిపాయిల తిరుగు బాటు జరిగింది. ఆ సంఘటన భారత్ లో జరిగిన మొట్ట మొదటి స్వాతంత్ర్యోద్యమంగా చరిత్ర పుటలలో స్థానం సంపాదించు కున్నది. కాని దానికి సుమారు 50 సంవత్సరాలకు పూర్వమే అనగా 1806 లోనె వేలూరు కోటలో జరిగిన సిపాయిల తిరుగు బాటులో అనేక మంది బ్రిటిష్ సైనికాధికారులు అశువులు బాసారు. కాని అనేక కారణాల వల్ల ఆ సంఘటన చరిత్ర పుటల లోకి ఎక్కలేదు. అదే విధంగా బ్రిటిష్ వారిచేతుల్లో ఓడి పోయిన శ్రీ లంక రాజు విక్రమ రాజ సింహను బ్రిటిష్ వారు వెల్లూరు కోటలోనె బందీగా వుంచారు. 17 సంవత్సరాల తర్వాత అనగా 1832 వ సంవత్సరంలో అతను మరణించాడు. ఈ విధంగా రాయ వెల్లూరు కోట అనేక చారిత్రిక సంఘటనలకు సాక్షీ భూతంగా నిలిచింది. దక్షిణ భారత దేశంలోనె ఈ రాయ వెల్లూరు కోట విశాలమైన కోట గోడలతో, ఎత్తైన బురుజులతో, లోతైన అగడ్తలతో ఈ కోట అత్యంత పతిష్టమైన కోటగా పేరు గాంచింది. ఈ కోట బ్రిటిష్ వారి వశమైయ్యాక అందులోని పురాతన భవనాలను కూల గొట్టి ఆంగ్లేయులు కొత్త భవనాలను కట్టారు. ఆవిధంగా కట్టినవే ఇప్పుడున్న ఐదు భవనాలు. అవి 1.హైదర్ మహల్, 2. టిప్పు మహల్, 3. రాజ మహల్, 4.రాణి మహల్, 5. కాండి మహల్. ఇవి ఆయా పేర్లను బట్టి వారు కట్టినవి కాదు. రాజ మహల్, రాణి మహాలో తప్ప మిగతావి ఆయా వ్వక్తులు, లేక వారి సంబందీకులు వాటిలో యుద్ధ ఖైదీలుగా బంధించ బడినందున వాటికా పేర్లు వచ్చాయి. హైదర్ మహల్, టిప్పు మహల్ గా పిలువబడే ఈ రెండు భవనాలు శ్రీరంగ పట్నం యుద్ధంలో టిప్పు సుల్తాన్ మరణించగా అతని కొడుకు, కూతురు మిగతా బందు వర్గాన్ని ఈ భవనాలలో యుద్ధ ఖైదీలుగా బంధించారు. ఈ భవనాలలోనె ఈ మధ్యన భారత ప్రధాని స్వర్గీయ రాజీవ్ గాంధిని హత్య చేసిన LTTE ఖైదీలను కూడా బంధించడం జరిగింది. రాజ మహల్, రాణిమహల్ ఈ రెండు భవనాలు మొన్నటి వరకు జిల్లా కలెక్టర్ కార్యాలయాలుగా ఉపయోగ పడ్డాయి. క్యాండి మహల్ గా పిలువబడే భవనం బ్రిటిష్ వారు శ్రీలంక రాజు క్యాండిని యుద్ధ ఖైదీగా పట్టుకొని ఈ భవనంలో బంధించినందున దానికా పేరు వచ్చింది. వీటి మధ్యలో వున్న మరోభవనము, బ్రిటిష్ వారు వారి అవసరార్థం 1846 వ సంవత్సరంలో కట్టిన చర్చి. అది ఈ నాటికి చర్చి గానె సేవ లందిస్తున్నది. ఇంకొన్ని భవనాలు ప్రస్తుతం ప్రభుత్వ కార్యాలయాలుగాను ఉపయోగ పడుతున్నాయి. ఈ కోటలో ఒక పురాతన మసీసు కూడా ఉంది. అది ముస్లింల పాలన కాలంలో కట్టబడింది. కోటలోని విశాలమైన మైదానాలు ప్రస్తుతం పోలీసు ట్రైనింగు కొరకు ఉపయోగంలో ఉన్నాయి. ఈ రాయ వెల్లూరు కోట ఆవరణంలోనె వున్న అతి పెద్ద కట్టడం జలకంటేశ్వరాలయం ఈ ఆలయం అతి పురాతన మైనది. విజయ నగరాదీసుడు సదాశివ రాయలు కాలంలో ఈ కోట ప్రహరి గోడను, జలకంటేశ్వరాలయంలోని కళ్యాణ మండపాన్ని కట్టించి నట్లు చారిత్రిక ఆధారాలను బట్టి తెలుస్తున్నది. ఈ కోట మొదట ముస్లింల పాలన లోను ఆ తర్వాత బ్రిటిష్ వారి పాలనలో వున్నందున ఈ ఆలయంలోని విగ్రహాలు మాయమైనవి. బ్రిటిష్ వారు ఈ ఆలయ ప్రాంగణాన్ని వారి మందు గుండు సామాగ్రిని దాచడానికి గోదాముగా వాడుకున్నారు. ఆ తర్వాతి బ్రిటిష్ వారి కాలంలోనె దీనిని చారిత్రిక కట్టడంగా భావించి, వార సత్య సంపదగా ప్రకటించి దానిని భారత పురావస్తు శాఖ వారి అదీనం చేయబడింది. అలా ఈ ఆలయం కొన్ని దశాబ్దాల కాలం పూజ పునస్కారలకు నోచుకోక చీకటిలో మగ్గింది. భారత్ స్వాతంత్ర్యం వచ్చింతర్వాత కొన్ని దశాబ్దాల పాటు సాగిన ఉద్యమాల మూలంగా 1987 వ సంవత్సరంలో హిందువుల ఆధీనంలోకి వచ్చి గర్బగుడులలో మాయమైన విగ్రహాల స్థానంలో విగ్రహాలను ప్రతిష్ఠించి ఇప్పుడు నిత్య దూప దీప నైవేద్య కార్యక్రమాలు జరుగు తున్నాయి. ఈ ఆలయ ప్రాంగణంలో వున్న కళ్యాణ మండపంలోని శిల్ప కళా చాతుర్యం విజయనగర శిల్ప కళ వైభవానికి మచ్చు తునక. ఈ శిల్ప కళా చాతుర్యానికి అచ్చెరు వొందిన బ్రిటిష్ వారు ఆ కాలంలోనె దీన్ని ఏభాగానికి ఆభాగాన్ని విడదీసి లండన్ లో పునర్ నిర్మించాలని పథకం పన్ని దాని రవాణ కొరకు ఒక స్టీమరును కూడా సిద్దం చేసు కున్నారు. కాని భారతీయుల అదృష్ట వశాత్తు ఆ స్టీమరు భారత్ కు వస్తూ మార్గ మధ్యలోనె, మునిగి పోయింది. వారి పథకం ఆవిధంగా విపలమైంది. కనుక మనమీనాడు ఆ కళ్యాణ మండపాన్ని కనులార చూడ గలుగు తున్నాము. 136 ఎకారల విస్తీర్ణంలో వున్న ఈ కోటకు ఒకే ద్వారమున్నది. చుట్టు ఎత్తైన రాతి గోడ అందులో బురుజులుతో లోతైన అగడ్తలతో అలరారు చున్నది. కోట చుట్టు వున్న లోతైన, విశాలమైన అగడ్త చుట్టు విశాలమైన పచ్చికమైదానమున్నది. కోట లోనికి వెళ్లడానికి ఆ కాలంలో అగడ్తపై suspension bridge లాంటి గేటు వుండేదని చరిత్రికాదారలను బట్టి తెలుస్తున్నది. కాని ప్రస్తుతం ఈ స్థానంలో రోడ్డు ఉంది. [1] రాయ వేలూరు కోట అగడ్త కోటలో రాజ మహల్ ముందున్న పిరంగులు కోట లోని 18 వ శతాబ్దంనాటి మరొ భవనం జలకంటేశ్వరాలయం ముందున్న ఆలయ వివరాలున్న శిలా ఫలకం. జలకంటేశ్వరాలయ ప్రధాన గోపురం, ప్రక్కనున్నది కళ్యాణ మండపం. వెల్లూరు వేల్లూరు కోట గోడ, పెద్ద బురుజు రాణి మహల్ ముందున్నరాతి తొట్టి, వెల్లురు కోట జలకంటేశ్వరాలయం, పూర్తి చిత్రం: వేల్లూరు. వెల్లూరు కోట లోని జల కంటేశ్వరాలయంలోని కళ్యాణ మండపం మూలాలు యితర లింకులు వర్గం:భారతదేశ కోటలు వర్గం:తమిళనాడు కోటలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%AF%E0%B0%B5%E0%B1%86%E0%B0%B2%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B1%82%E0%B0%B0%E0%B1%81%20%E0%B0%95%E0%B1%8B%E0%B0%9F

Siapa arsitek Balai Kota Seoul?

Balai Kota Seoul

indonesian

Balai Kota Seoul adalah sebuah gedung pemerintahan bagi Pemerintah Metropolitan Seoul di Korea Selatan, yang bertanggung jawab atas urusan administrasi Seoul. Terletak di Taepyeongno, Jung-gu, di jantung kota Seoul. Balai Kota ini terhubung dengan stasiun di Seoul Subway Line 1, dengan akses pada Seoul Subway Line 2 dari stasiun yang sama. Di depan balai kota saat ini terdapat gedung balai kota lama, sekarang merupakan Perpustakaan Metropolitan Seoul, dan Seoul Plaza (Korean: 서울광장). Sejarah Balai kota lama Awalnya dibangun sebagai Kantor Pemerintahan Ibu Kota Gyeongseong atau Keijō (경성부청(京城府廳)) pada tahun 1925, selama pendudukan Jepang atas Korea,[1] gedung ini kemudian menjadi gedung Balai Kota Seoul setelah kemerdekaan. Bangunan ini mencontoh arsitektur Gaya Mahkota Kekaisaran, dan berfungsi sebagai balai kota sejak kemerdekaan Korea pada tahun 1945, hingga pembangunan gedung modern pada tahun 2008. Bangunan ini telah diperluas sebanyak enam kali. Bangunan utama adalah aset budaya terdaftar Republik Korea, Gedung Utara, yang diperbesar pada tahun 1962, dan gedung baru, yang diperbesar pada tahun 1986, dihancurkan pada awal tahun 2006 untuk membangun gedung kantor yang baru. Dari Juni 2013, di depan gedung balai kota lama tergantung sebuah papan besar yang disebut Dream Cracker. Papan ini dimaksudkan untuk menyampaikan pesan "kenyamanan, harapan, dan simpati" kepada warga yang melewati Seoul Plaza. Tulisan yang dimasukkan dalam papan ukiran tersebut terbatas pada karya-karya kreatif murni yang kurang dari 20 karakter dan dipilih melalui langganan publik.[2] Kalimat pertama di papan ini adalah 'Jangan lupa, Anda adalah pahlawan bagi seseorang' yang terpampang dari Juni hingga September 2013. Sejak 21 Maret 2017, yang terbaru, kalimat yang terdapat di papan tersebut adalah 'Saya melihat Anda pertama, hari ini'.[2] Pembangunan gedung baru Pada awal Oktober 2007, sebuah gedung baru setinggi 19 lantai direncanakan akan dibangun di lokasi gedung baru, yang awalnya digunakan sebagai tempat parkir. Namun, gagasan pembongkaran bangunan yang ada ditolak.[3][4] Bangunan tersebut, yang direncanakan untuk digunakan sebagai fasilitas budaya dan wisata bagi warga, direncanakan akan dibangun dalam bentuk sandwich tiga lapis dengan total biaya konstruksi mencapai 156.5 miliar won. Namun, karena desainnya "kurang mewakili nilai-nilai sejarah" menurut pendapat Pemerintah Metropolitan Seoul, bangunan ini lalu dirancang ulang.[5] Pada tanggal 18 Februari 2008, desain Yoo Kerl dari iArc terpilih dalam kompetisi desain Pemerintah Metropolitan Seoul.[6] Bagian atas depan bangunan baru ini dirancang untuk menonjol dalam bentuk lengkung. Perancang Yoo merangkul tiga kata kunci yakni "tradisi, warga negara, dan masa depan" dalam rancangannya, yang mencerminkan elemen horisontal dari arsitektur tradisional tingkat rendah Korea dan penafsiran ulang dari nuansa mendalam dan lekukan atap atap.[7] jmpl|Gedung Balai Kota Seoul yang baru, tepat di belakang gedung lama pada bulan Februari 2013 Pada tanggal 20 Mei 2008, karena keterbatasan elevasi Deoksugung, pembangunan gedung baru ini mengalami perubahan dari 22 lantai menjadi 13 lantai. Pada tanggal 26 Agustus 2008, pemerintah memindahkan Balai Taepyeong untuk mengembalikan Balai Taepyeong yang lama di kota itu setelah pembongkaran Balai Taepyeong, dan penghentian sementara Balai Taepyeong dihentikan.[8] Setelah itu, Pemerintah Metropolitan Seoul dan Administrasi Warisan Budaya terus bekerja bersama, dan pada 8 Januari 2009, Balai Taepyeong dihancurkan dan gedung lama ditutup. Pembangunan gedung baru ini awalnya dijadwalkan akan selesai pada Februari 2011 namun terus mengalami pengunduran. Pada 27 Agustus 2012, Balai Kota baru dibuka untuk umum dan pemerintah kota memindahkan operasionalnya ke gedung baru ini pada tanggal 1 September. Proyek pembangunannya, yang memakan waktu penyelesaian selama empat tahun dan lima bulan, juga termasuk ruang serbaguna dan fasilitas budaya bagi warga. Bangunan Balai Kota lama, yang terdaftar sebagai bangunan cagar budaya, telah diubah menjadi perpustakaan, dan menawarkan koleksi lebih dari 200.000 buku.[9][10] Gedung balai kota baru ini dibangun sebagai bangunan ramah lingkungan yang futuristik, dan tidak seperti apa yang disebut 'istana kaca' di provinsi lain, gedung ini juga memiliki 'dinding tirai' dan dinding-dinding putar eksterior.[11] Seoul Plaza Seoul Plaza di depan Balai Kota merupakan sebuah situs bersejarah di mana Gerakan Kemerdekaan 1 Maret 1919[12][13] dan gerakan pro-demokrasi pada bulan Juni 1987 diadakan.[14][15] Plaza ini juga merupakan tempat yang terkenal di mana puluhan ribu penggemar sepak bola Korea datang untuk menyemangati selama Pertandingan Piala Dunia FIFA 2002. Lapangan rumput oval ini di depan Balai Kota Seoul, didirikan kembali pada tahun 2004, digunakan sebagai tempat untuk mengadakan berbagai acara dan festival budaya seperti “Hai! Seoul Festival, ”dan dinikmati oleh banyak masyarakat Seoul sebagai tempat untuk beristirahat. Salah satu atraksi Seoul Plaza adalah Air Mancur Lantai, yang terlihat seperti trotoar yang normal tetapi menyemburkan air yang sangat tinggi dari lantai ketika berjalan melewatinya. Sebanyak 48 lampu lantai di sepanjang alun-alun rumput dan Fala—jenis jam dinding luar berbentuk bulat—merupakan fitur menarik lainnya dari alun-alun ini. Transportasi umum Stasiun Balai Kota (Seoul) Stasiun Balai Kota (Seoul) Lihat pula Gwanghwamun Istana Gyeongbok Pemerintah Metropolitan Seoul Referensi Pranala luar (in Korean) Coordinates: Kategori:Bangunan dan struktur di Korea Selatan

https://id.wikipedia.org/wiki/Balai%20Kota%20Seoul

ما كان أول موديل صنعته شركة فورد؟

بي إم دبليو

arabic

تصغير|رمز بي ام دابليو على السيارة E60 تصغير|مقر شركة بي إم دابليو في ألمانيا بي إم دبليو شركة المحركات البافارية شركة ألمانية لصناعة السيارات والمحركات والدراجات النارية. وتمتلك شركتي رولز رويس وميني. تعد من قائمة المنافسين في السيارات في العالم وتعـد أكبر المنافسين للسيارات الألمانية الأخرى ذات الشعبية الكبيرة مثل مرسيدس وأودي وفولكس فاجن ومايباخ وسمارت. في 7 آذار أنشأ كارل راب الشركة بشراكة مع فرانز بوب والمصرفي الثري كاميلو كاستيغليوني. تصنع شركة بي إم دبليو أيضا المحركات والدراجات النارية، وهي بمثابة الشركة الأم لعملاق آخر للسيارات الفاخرة وهي شركة رولز رويس كما تصنع سيارات ميني كوبر. لم تبدأ شركة بي إم دبليو باعتبارها شركة لصناعة السيارات، حيث انها كانت تصنع محركات الطائرات لسلاح الجو الألماني باسم راب موتورينفيرك بعد إندماج شركتي راب موتورز مع موتور وورك إلا أنها بعدما خسرت ألمانيا الحرب العالمية الأولى، تم فرض حظر على صناعة الطائرات الحربية ومحركاتها في ألمانيا بسبب معاهدة فرساي، فبدأت الشركة في صناعة الدراجات النارية ثم قررت دخول عالم صناعة السيارات بسياراتها الأولى سيارة بي ام دبليو 315. شعار الشركة مستلهم من مروحة طائرة، وعلم الدولة الألمانية، والأزرق والأبيض هما اللونين الأساسين لمنطقة بافاريا حيث أن مقر الشركة في ميونيخ في ولاية بافاريا. محرك الاربع اسطوانات يعد من جزءا هاما من ارث بي ام دبليو، فقد كانت هذه المحركات موجودة في معظم سيارات بي ام دبليو الاقتصادية، لذلك تم تصميم مقر الشركة على شكل محرك رباعي الاسطوانات. أنتجت الشركة نماذج كثيرة من السيارات على مر السنين، وكلها تتميز عن غيرها من السيارات بوجود زوج من الشبك الأمامي لمقدمة السيارة يشبه شكل الكلية. التاريخ تأسست الشركة عام 1916، وكان مقرها في ميونيخ في بافاريا. ولكن الأصول الحقيقية لتأسيس اسم الشركة يعود الي عام 1880 عندما كانت الشركة الممولة لسلاح الطيران الألماني في ذلك الوقت ويعتبر كلا من كارل و<b data-parsoid='{"dsr":[3753,3771,3,3]}'>غوستافو اوتو المؤسسين الأوليين لهذه الشركة بدأت الشركة بصناعة محركات الطائرات في السنوات الأولى من تأسيسها وفي عام 1928 بدأت بتصنيع السيارات، تنتج بي إم دبليو السيارات في ألمانيا والبرازيل والصين والهند وجنوب أفريقيا والولايات المتحدة. عام 2015، كانت بي إم دبليو في المرتبة 12 بين أكبر شركات العالم المنتجة للسيارات حيث أنتجت حوالي 2,279,503 سيارة.[1] ويعتبر شعار الشركة الدائرة الزرقاء والسوداء والبيضاء هو الشعار الرئيسي للشركة لم يتغير أبداً منذ تأسيس الشركة. البداية في صناعة السيارات في مدينة ايسناخ عام 1928 أستولت بي إم دبليو على مصنع العربات في ايسناخ المصنع للعربة الصغيرة Dixi وارتقت به إلى مصنع للسيارات. في ال22 من مارس عام 1929 قامت بي إم دبليوبصناعة أولى سياراتها في ايسناخ (بي إم دبليو 3/15 PS) والتي كانت تطويرا لعربة Dixi. عام 1932 تم تصنيع أول سيارة تحمل بصمة بي إم دبليو وهي AM1 والتي كانت أكبر من سابقتها ومتطورة أكثر فنيا فكانت تمتلك على سبيل المثال اربع فرامل للعجلات ومحور امامي بديل. عام 1933 ظهرت بي إم دبليو 303 التي تمتلك محرك 6 أسطوانات من تصنيع فريتز فيلدر (1899-1972). بعد 1933 عادت صناعة محركات الطائرات للواجهة مره أخرى وبشكل قوى من السابق وأصبحت صناعه السيارات والدراجات النارية أمراً ثانويا. رغم ذلك نجحت الشركة بإنتاج عدة موديلات جديدة مثل بي إم دبليو 326 (1935), بي إم دبليو 327 (1937) وكذلك بي إم دبليو 328 ذات التصميم الرياضي الجذاب والتي فازت في العديد من سباقات السيارات كسباق Mille Migila عام 1940 في إيطاليا..... مرحلة الحرب العالمية الثانية بعد استيلاء النازيين على الحكم شهدت الشركة انتعاشا كبيرا من خلال خطط هتلر الحربية حيث كانت تمد الجيش بالمحركات والطائرات. فعندما كان عدد العاملين في مجال صناعة الطائرات 8.357 شخص عام 1933 نما العدد إلى ما يقارب 180.000 عام 1938. وشاركت بي إم دبليو بالتطور الاقتصادي في تلك الفترة حيث بلغت عائداتها إلى ما يقارب 32,5 مليون رايخ مارك في عام 1933 وارتفعت لتصل 280 مليون رايخ مارك في 1939. حيث حققت الشركة فقط من فرعيها في ايسناخ وميونخ 190 مليون رايخ مارك في 1939. بين عامي 1937-1940 انتجت الشركة السيارة الخاصة بي إم دبليو 325. في عام 1938 تم حجز شركة ارجوس للمحركات لليهودي موريتز شتراوس مما قاد إلى انشاء المصنع الثاني للشركة في منطقة Allach بميونخ وسخرت الشركة 17.000 عامل لبناء وتجهيز المصنع. في عام 1943 صنعت الشركة محرك الطائرة بي إم دبليو 801 بقوة 2000 حصان الذي كان من أهم محركات الطائرات الألمانيا وكان على الشركة الزيادة من الإنتاج وتحسين قدرة المحرك لكن المحرك كان يعاني من عدة مشاكل منها تلف في الصمامات. وقامت الشركة بالحاقه بثلاثة محركات أخرى (بي إم دبليو 132,802,M03). خلال الحرب العالمية الثانية اصبح موقف الشركة في حال يرثى له حيث انتقل 6.189 من العاملين فيها إلى القوات المسلحة النازية مما أدى إلى فقدان الخبرات الأساسية في الإنتاج وقامت طائرات الحلفاء بشن غارات على مصنعيها في Alach وMilbersthofen في ميونخ. مرحلة ما بعد الحرب بعد الحرب عام 1945 دمر مصنع الرئيسي بي إم دبليو في ميونخ بشكل كامل تقريبا واستولى السوفييت على مصنعها في آيسناخ وقاموا بعرض المنتجات بالمصنع التي تم انتاجها قبل الحرب تحت نفس الاسم (BMW) لكن بي إم دبليو في ميونخ لم تقبل عرض هذه المنتجات باسمها لمصلحة السوفييت. عام 1951 منع الاسم ((بي إم دبليو على مصنع آيسناخ وأصبحت تسمى بعد ذلك (EMW) (Eisenacher-Motoren-Werk). وبسبب الخطط الاقتصادية للسوفييت تم تحويل انتاج المصنع من سيارات رباعية الشريط إلى أخرى ثنائية وقامت في 1955 بإنتاج EMW 340 وهي تطوير لل بي إم دبليو 326. في ميونخ لم يتم صناعة أي سيارة في هذه الفترة بسب تدمير مصنع الشركة الرئيسي وتفكيكه. واستطاعت الشركة من خلال صناعة الدرجات النارية والحلل والمكابح الوقوف على قدميها. في 1948 استطاعت الشركة صناعة أول دراجة نارية R 24 بعد الحرب وعرضها بالسوق وتبعتها بي إم دبليو 501 سيارة كبيرة الحجم ذات الست أسطوانات. 1954 صنعت محرك V-8 الخاص بالسيارة الجديدة بي إم دبليو 502 والتي اطلق عليه فيما بعد ملاك باروك Barockengel)). ولكن انتاج هذا النوع من السيارات كان مكلفا اذ ان الشركة كانت تخسر مع كل سيارة 4000 مارك. وتوالت المشاكل في النصف الثاني من 1950 الذي شهد تراجعا حاد في بيع الدرجات النارية. في عام 1959 أوشكت شركة بي إم دبليو على الإفلاس، بسبب الحرب الباردة بين أمريكا والاتحاد السوفييتي في ذلك الحين. وكادت مرسيدس أن تستولي على منافستها التقليدية حيث فقررت شركة دايملر بنز شراء بي إم دبليو لكن بدأ موظفو بي ام دبليو من كافة الأقسام والمستويات المختلفة بإعادة شراء أسهم الشركة، كما تدخل رجل الأعمال الألماني هيربيرت كواندت واشترى المزيد من الأسهم ليرفع حصته في الشركة إلى 50%، وما زالت عائلته تمتلك جزءاً كبيراً من بي إم دبليو. عودة بي إم دبليو للواجهة من جديد استمرت بي إم دبليو في العمل كشركة مستقلة ولكن كان ينقصها اخذ السيارات متوسطة الحجم بعين الاعتبار لذلك نقصتها الأموال. وهنا جاء دور هيربت كواندت Herbert Quandt)) الذي قام بتخفيض حصص المساهمين لتمويل الشركة مما رفع من راس مال الشركة إلى 60% .وتقليل تاثير البنوك على الشركة من خلال قرض بقيمة 20 مليون مارك من شركة MAN أصبحت بي إم دبليو مكتفيتا ماديا لصناعة السيارات المتوسطة الجديدة. واستغلت بي إم دبليو عام 1961 افلاس بورجوارد (Borgward) وهي احدى الشركات المنافسة في هذا المجال حيث قامت بطرع عربتها الجديدة بي إم دبليو 1500 متوسطة الحجم. وبعد صعوبات أولية نجحت الشركة في طرح عدة أنواع جديدة 1600,1800,2000 بي إم دبليو والتي نجحت نجاحا كبيرا بسبب قوتها وقدرتها على الانتصار في سباقات السيارات. وجاءت النهضة الحقيقية لبي إم دبليو عام 1966 بطرحها للسيارات ذات البابين (سلسلة بي إم دبليو 02) 1602,1802,2002 بي إم دبليو .عام 1967 امتلكت بي إم دبليو شركة هانس للزجاج Hans Glas GmbH وقامت بتوسيعه وانتاج بعض النماذج من الزجاج التي حملت اسم بي إم دبليو (BMW-Glas) وشعارها. عام 1968 انتجت الشركة عدة أنواع من العربات الكبيرة (بي إم دبليو 2500,2800,30SL) والتي اثارت حماسة الخبراء بسبب قوتها وسلاستها. رؤساء مجلس الإدارة 1922–1942: Franz Josef Popp 1942–1944: Fritz Hille 1948–1957: Hanns Grewenig 1957–1960: Heinrich Richter-Brohm 1962–1965: Karl-Heinz Sonne 1965–1969: Gerhard Wilcke 1970–1993: Eberhard von Kuenheim 1993–1999 Bernd Pischetsrieder 1999–2002: Joachim Milberg 2002–2006: Helmut Panke 2006–2015: Norbert Reithofer 2015-الان: Harald Krüger الجدول الزمني للشركة 1916: تأسيس الشركة البافارية لصناعة الطائرات (BFW) 1917: تغيير اسم شركة راب لصناعة المحركات إلى الشركة البافارية لصناعة المحركات (بي إم دبليو) 1918: تحويل الشركة من خاصة إلى مساهمة ; Franz Josef Popp أول رئيس مجلس إدارة للشركة 1922: تغيير اسم الشركة البافارية لصناعة الطائرات إلى بي إم دبليو 1923: صناعة أول دراجة نارية R32 1928: شراء مصنع ايسناخ لصناعة العربات 1929: صناعة أول سيارة تحمل اسم بي إم دبليو(بي إم دبليو 3/15 PS) 1939: شراء شركة Brandenburgischen لصناعة المحركات في برلين 1944: تعرض المصنع الرئيسي في ميونخ للقصف وتدميره خلال الحرب العالمية الثانية 1945: تصنيع عربات ودراجات نارية للجيش الأمريكي وتفكيك مصانعها في ميونخ 1948: صناعة أول دراجة نارية بعد الحرب 1960: تشغيل 7.000 عامل وتحقيق مبيعات بمقدار 239 مليون مارك سنويا 1961: تعيين أسطورة الشركة Paul G. Hahnemann مديرا للمبيعات 1962: تعيين كارل هاينز سونمديرا تنفيذيا للشركة 1967: امتلاك شركة هانس للزجاج 1967: افتتاح مصنع للدرجات النارية في برلين 1969: تشغيل 21.000 عامل وارتفاع الإيرادات إلى 1,5 مليار مارك 1970: تعيين Eberhard von Kuenheim مديرا تنفيذيا للشركة 1972: الانتهاء من انشاء المبنى الرئيسي للشركة Vierzylinder) " أربعة سلندر") في ميونخ 1972: بناء مصنع جديد في بريتوريا في جنوب أفريقيا 1973: افتتاح مصنع في لاندسهوت 1978: تشغيل 30.000 عامل ووصول المبيعات إلى 6,0 مليار مارك 1979: افتتاح مصنع في النمسا 1984: افتتاح مصنع جديد للدراجات النارية في برلين 1985: البدء في بناء مركز للبحث والابتكار 1987: افتتاح مصنع جديد في ريغنسبورج في إقليم بفاريا 1990: الافتتاح الرسمي لمركز البحث والابتكار 1990: تشغيل 70.900 عامل ووصول الإيرادات إلى 27,1 مليار مارك 1992: افتتاح مصنع في الولايات المتحدة الأمريكية 1993: Bernd Pischetsrieder مديرا تنفيذيا للشركة 1994: شراء شركة روفر البريطانية بما في ذلك ماركة Mini 1995: شراء شركة DesignworksUSA 1999: التعاقد مع شركة Avtotor الروسية للبدء بصناعة السيارات 1999: Joachim Milberg مديرا للشركة 2000: افتتاح مصنع CKD (Completely Knocked Down) في تايلند 2000: بيع MG-Rover وLandRover 2001: افتتاح مصنع BMW Hams Hall في إنجلترا 2002: Helmut Panke مديرا للشركة. البدء في بناء مصنع في لايبزيغ في ولاية ساكسونيا 2003: شراء ماركة Rolls-Royce 2003: انشاء مشروع مشترك للإنتاج والتوزيع مع شركة Brilliance China Auto في الصين 2004: طرح الفئة السابعة لبي إم دبليو والتي تعمل بالمحركات الهيدروجينية 2004: البدء في بناء عالم بي إم دبليو في ميونخ 2005: الافتتاح الرسمي لمصنع لايبزغ في 13 مايو 2005 2006: Norbert Reithofer مديرا للشركة 2007: افتتاح مصنع CKD في تشيناي الهندية 2007: شراء شركة Husqvarna Motorcycles لصناعة الدراجات النارية 2007: افتتاح عالم BMW 2008: افتتاح متحف BMW في ميونخ 2013: بيع Husqvarna Motorcycles لشركة Pierer Industrie النمساوية شعار بي إم دبليو يتكون شعار الشركة من حلقة سوداء تحتوي على الاحرف B M W وبدل ان يتوسطها الحصان الذي يرمز لمقاطعة بافاريا توسطها دائرة مقسمة إلى اربع اقسام ملونة بالأزرق والابيض وهي الوان علم مقاطعة بافاريا وذلك بسبب منع الشركات الخاصة من استخدام شعار المدينة او الولاية في ذلك الوقت فمثلا قامت بعض الشركات الخاصة بتغيير ترتيب الألوان من الأبيض والازرق إلى الأزرق والابيض. عام 1923 ظهر شعار بي إم دبليو على أولى منتجاتها وهي الدراجة النارية R 32 وكانت أولى سيارة يظهر عليها الشعار هي 3/15 PS. بي إم دبليو الان تركز الشركة في الوقت الحاضر على صناعة السيارات الفاخرة حيث تعرض مجموعة بي إم دبليو المكونة من ماركات ميني كوبر، بي إم دبليو ورولز رويس السيارات الصغيرة بأقصى درجات الفخامة ففي السنوات الأخيرة زادت مبيعات الشركة من خلال 1,7 مليون عربة وزعت حول العالم من النماذج المختلفة وفي ذات الوقت تأتي بي إم دبليو ثالثا بعد بورشيه وتويوتا من حيث الأرباح حيث بلغ معدل أرباحها 8%. اليوم تتوزع مصانع مجموعة بي إم دبليو في ميونخ (الأصل) ودينغولفينغ (أكبر المصانع) وريغنسبورغ ولاندسهوت ولايبزيغ وايسناخ وبرلين في ألمانيا وكارولاينا الجنوبية في أمريكا وجنوب افريقيا واوكسفورد وسويندون وساكس وارويكشاير الشمالية في إنجلترا وشين يانغ في الصين وشتاير في النمسا الذي انتج 80% من الدراجات النارية والتي بلغ عددها 2,0 مليون دراجة عام 2012. بالإضافة إلى معامل للتجميع بما يعرف ب CKD في القاهرة (1997-1999) السادس من أكتوبر بمصر (من 2003) وشيناي بالهند ورايونغ في تايلند وكالينينغراد في روسيا وكذلك تتواجد في اندونيسيا وماليزيا. التصرف المالي 2004 وصل عدد العاملين في الشركة إلى 105.972 عامل وحققت إيرادات بقيمة 44.335 مليون يورو (2003: 41.525 مليون يورو) وكان نصيب السيارات من المبيعات 42.544 مليون يورو اما الدرجات النارية 1.029 مليون يورو وخدمات مالية بقيمة 8.226 مليون يورو. بلغ سعر السهم العادي 3,30 يورو (2003: 2,89) والسهم الممتاز 3,32 يورو(2003:2,91) اما الأرباح ف 0,62 يورو للسهم العادي و0,65 للسهم الممتاز. باعت الشركة 1.023.583 سيارة ماركة بي إم دبليو، 184.357 Mini ,792 Rolls-Royce ,92.266 دراجة نارية بمجموع 1.300.998 عربة تم بيعها. 2005 بمساعدة 105.798 عامل (-0,2%) وصلت عائدات الشركة من السيارات إلى 45.681 مليون يورو و1.223 مليون يورو من الدراجات النارية و9.408 من الخدامات المالية. ارتفعت مبيعات مجموعة بي إم دبليو عن السنة السابقة بمقدار 9,9% حيث باعت 1.327.992 سيارة منها 1.26.768 بي إم دبليو (+10,1 %) ,200.428 Mini (+8,7 %) , Rolls-Royceازدادت مبيعاتها بأربع سيارت فقط (796 سيارة) و97.474 دراجة نارية بزيادة مقدارها 5,6%. 2006 في الربع الأول اعتمدت الشركة في دخلها على سندات الصرف من 2005. الربع الثاني: ضاعفت الشركة أرباحها (بدون ضريبة) إلى ثلاثة اضعاف حيث عن العام الماضي ووصلت إلى 1,232 مليار يورو. ارتفعت المبيعات في هذه السنة إلى 8,5% بما يعادل 13,193 مليار يورو بصافي ربح 787 مليون يورو. 2007 وصل عدد العاملين في الشركة هذا العام إلى 107.539 عامل وحققت الشركة رقما قياسيا في المبيعات والايرادات في ذات العام حيث وصلت أرباحها إلى 56.018 مليون يورو وارتفع فائض الربح مقارنة بالسنة السابقة بمقدار 9,0% (3.134 مليون يورو) وارتفع عائد الأسهم إلى 51,4%. انتجت بي إم دبليو 1.541.503 سيارة (+12,8 %) منها 1.302.774 بي إم دبليو (+10,5 %), 237.700 Mini (+27,3 %) 1.029 Rolls-Royce (+21,5 %) اما الدراجات النارية فباعت مجموعة بي إم دبليو 104.396 دراجة (+0,6 %). 2008 تأثر دخل الشركة في هذا العام بسبب الازمة الاقتصادية حيث انخفضت أرباح الشركة قبل الضريبة إلى 315 مليون يورو بنسبة 90,9 % وكذلك انخفض عدد العاملين إلى 100.041 بنسبة 7%. انتجت الشركة 1.439.918 سيارة (−6,6 %) منها 1.203.482 بي إم دبليو (−7,6 %) , 235.019 Minis (−1,1 %) 1.417 Rolls-Royce (+37,7 %) و104.220 دراجة نارية (−0,2 %). 2009 استمر التراجع في أرباح الشركة حيث وصلت إيراداتها إلى 50.681 مليون يورو (−4,7 %) مقسمة كالتالي: 43.737 مليون يورو من بيع السيارات (−10,3 %) و1.069 مليون يورو من الدراجات النارية (−13,1 %) بينما ارتفع عائد الخدامات المالية ال 5% بمقدار 15.798 مليون يورو . باعت الشركة 1.286.310 سيارة (−10,4 %) منها 1.068.770 سيارة بي إم دبليو، 216.538 ميني (−6,8 %) , 1.002 (−17,3 %) رولز رويس. 2010 عادت أرباح الشركة للارتفاع مرة أخرى حيث وصلت إلى 60.477 مليون يورو (+19,3 %) حيث وصلت إيرادات الشركة من بيع السيارات إلى 54.137 مليون يورو (+23,8 %) و1.304 مليون يورو من بيع الدرجات النارية (+22 %) وارتفعت إيراداتها من الخدمات المالية إلى 16.617 مليون يورو بنسبة 5,2 %. عالميا باعت الشركة 1.461.166 سيارة (1.224.280 بي إم دبليو (+14,6 %), 234.175 (+8,1 %) Mini, 2.711 (+170,6 %) .رولز رويس انظر أيضا البينا المجموعة البافارية للسيارات مبنى بي إم دبليو بي إم دبليو موتوراد المراجع وصلات خارجية Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. تصنيف:بي إم دبليو تصنيف:تأسيسات سنة 1916 في ألمانيا تصنيف:تأسيسات سنة 1917 في ألمانيا تصنيف:سيارات ألمانيا تصنيف:شركات تأسست سنة 1913 تصنيف:شركات تأسست سنة 1916 تصنيف:شركات تأسست سنة 1917 تصنيف:شركات تصنيع تأسست في 1916 تصنيف:شركات تصنيع مركبات تأسست في 1916 تصنيف:شركات سيارات ألمانية تصنيف:شركات صناعة سيارات ألمانيا تصنيف:شركات صناعة سيارات بمحركات تصنيف:شركات صناعة قطع السيارات تصنيف:شركات متعددة الجنسيات مقرها في ألمانيا تصنيف:شركات مدرجة في بورصة فرانكفورت تصنيف:شركات مصنعة لسيارات فارهة تصنيف:شركات مقرها في بافاريا تصنيف:شركات مقرها في ميونخ تصنيف:صانعو معدات خدمات طوارئ تصنيف:علامات تجارية ألمانية تصنيف:ماركات سيارات تصنيف:ماركات فاخرة تصنيف:مصنعو سيارات رياضية تصنيف:مصنعو سيارات في ألمانيا تصنيف:مقالات بتلفظ مسجل

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%8A%20%D8%A5%D9%85%20%D8%AF%D8%A8%D9%84%D9%8A%D9%88

Mikä oli Wilhelm Wagner viimeinen sävellys?

Richard Wagner

finnish

Wilhelm Richard Wagner (22. toukokuuta 1813 Leipzig – 13. helmikuuta 1883 Venetsia) oli saksalainen säveltäjä, kapellimestari, musiikkiteoreetikko ja esseisti. Hänen merkittävyytensä säveltäjänä perustuu pitkälti oopperoihin, joista hänen uudistuksellinen tyylinsä nykyisin parhaiten muistetaan. Wagner kirjoitti muista suurista oopperasäveltäjistä poiketen myös teoksiensa libretot itse. Wagnerin sävellykset, etenkin myöhäiskaudella, sisältävät huomattavaa kontrapunkti-tekniikan käyttöä, kromaattisuuden hyödyntämistä, omintakeisia harmonioita ja orkestraatiota sekä runsasta johtoaiheen (Leitmotiv), eli tiettyihin hahmoihin, paikkoihin tai juonenkohtiin liittyvän teeman, käyttöä. Wagner oli edelläkävijä Euroopan taidemusiikkiin suuresti vaikuttaneiden musiikillisten uudennusten, kuten äärimmäisen kromaattisuuden ja nopeasti vaihtuvien tonaalisten keskusten, käyttäjänä. Hän muutti musiikkia koskevaa ajattelua kokonaistaideteoksen (Gesamtkunstwerk) käsitteellään, joka yhdistää kaikki kirjalliset, musiikilliset ja näytelmälliset taiteet yhdeksi teokseksi. Tämä ajattelu huipentui neljän oopperan sarjaan Nibelungin sormus, joka valmistui vuonna 1876. Wagner myös rakennutti oman oopperatalonsa, jotta hänen teoksiaan voitaisiin esittää juuri siten kuten hän halusi. Elämä Wagner oli perheensä seitsemäs lapsi. Hänen suvussaan oli useita opettajia ja kanttoreita sekä teatterin harrastajia. Wagnerin isä Friedrich Wagner kuoli pojan ollessa vasta puolivuotias, ja Wagnerin äiti avioitui pian taidemaalari, näyttelijä ja runoilija Ludwig Geyerin kanssa. Isäpuolensa (tai isänsä, sillä Wagnerin oikeasta isästä vallitsi jonkinlainen epätietoisuus) opastuksella nuori Wagner tutustui näyttämötaiteen maailmaan, jossa häneen tekivät vaikutuksen Carl Maria von Weberin ooppera Taika-ampuja (Der Freischütz, 1821) ja Ludwig van Beethovenin ooppera Fidelio (1805). Nämä vaikutteet ohjasivat häntä musiikilliselle uralle. Wagner opiskeli musiikkia itsenäisesti. Eräs hänen alkusoitoistaan esitettiin Leipzigin teatterissa jo vuonna 1830. Seuraavana vuonna hän alkoi opiskella kontrapunktia ja sävellystä kaupungin yliopistossa Tuomas-kirkon kanttorin Christian Theodor Weinligin opastuksessa. Weinlig esitytti Wagnerin varhaisia teoksia kuten C-duurisinfonian (1832) sekä eräitä alkusoittoja. Wagner sävelsi lauluja sekä piano- ja orkesterimusiikkia sekä pian myös kolme ensimmäistä oopperaansa: Die Hochzeit (1832, keskeneräinen), Die Feen (Haltijat, 1834) ja Das Liebesverbot (Lemmenkielto, 1835). Vuonna 1833 Wagner pääsi kuoronjohtajaksi Würzburgiin; vuosina 1834–1836 hän toimi kapellimestarina Magdeburgissa ja vuonna 1837 Königsbergissä. Vuonna 1836 hän avioitui Minna Planerin (1809–1866) kanssa, mutta liitosta tuli monien kriisien varjostama. Vuonna 1837 Wagner siirtyi kapellimestariksi Riikaan, jossa hän kirjoitti ja sävelsi Rienzin kaksi ensimmäistä näytöstä. Hänen tavoitteenaan oli saada oopperoitaan esitetyksi Pariisissa, jonne hän matkustikin Lontoon kautta vuonna 1839. Myrskyisä merimatka antoi hänelle innoituksen oopperaan Der fliegende Holländer (Lentävä hollantilainen, 1843). Huolimatta hänen puolestaan annetuista suosituksista Wagner ei saanut oopperoitaan esitetyksi Pariisissa. Hän työskenteli kustantaja Schlesingerille sovittaen oopperoita pianolle ja kirjoittaen artikkeleita Gazette Musicale -lehteen, mistä huolimatta hän joutui velkavankeuteen vuoden 1840 lopulla ylellisen elämänsä vuoksi. Vastoinkäymisistä huolimatta Pariisin-vuodet eivät olleet turhia: Wagneriin teki syvän vaikutuksen hänen kuulemansa Beethovenin yhdeksännen sinfonian esitys, ja lisäksi hän tutustui Hector Berlioziin sekä tämän sävellyksiin. Hän myi Lentävän hollantilaisen luonnokset Pariisin kaupunginoopperan johtajalle, ja teos esitettiin oopperassa nimellä Le Vaisseau fantôme (Aavelaiva). Dresdenin hoviteatteri otti menestyksekkäästi Rienzin ohjelmistoonsa vuonna 1842, ja Wagner päätti asettua kaupunkiin. Rienzin ohella Lentävä hollantilainen Wagnerin omana versiona saavutti suosiota, ja säveltäjä sai hovikapellimestarin paikan teatterissa vuonna 1843. Tannhäuserin partituuri valmistui 1845, ja samana vuonna oli teoksen kantaesitys. Lisäksi hän luonnosteli oopperat Die Meistersinger von Nürnberg (Nürnbergin mestarilaulajat), Lohengrin sekä Götterdämmerung (Jumalten tuho; tässä vaiheessa vielä esiasteena nimellä Siegfrieds Tod, Siegfriedin kuolema). Vuonna 1846 hän johti Dresdenissä Beethovenin 9. sinfonian, ja esityksestä tuli käänteentekevä. Tutkittuaan klassista aihepiiriä ja germaanista kansantarustoa Wagner sai idean nibelungeista kertovaan draamaan vuonna 1848, innoituksenaan muinaiskreikkalaisen näytelmäkirjailijan Aiskhyloksen Oresteia (458 eaa.) sekä muinaisskandinaavinen Edda. Maanpako Keväällä 1848 Wagner osallistui Dresdenissä toukokuun vallankumoukseen, mikä pakotti hänet lähtemään maanpakoon Saksasta kahdeksitoista vuodeksi. Franz Liszt, jolla oli syvä ystävyyssuhde Wagneriin, auttoi tätä pakenemaan ensin Weimariin ja lopulta Zürichiin vuonna 1849. Liszt järjesti myös Lohengrin oopperan ensiesityksen Weimarissa vuonna 1850. Zürichissä Wagnerin poliittinen aktiivisuus muuttui teoreettisten ja filosofisten tutkielmien kirjoittamiseksi, joista merkittävimpiä ovat Die Kunst der Revolution (1849), Das Kunstwerk der Zukunft (1850), antisemitistinen Das Judentum in der Musik (1850) sekä kokonaistaideteoksen ideaa käsittelevä Oper und Drama (1851). Vuodet 1850–57 Wagner omisti Der Ring des Nibelungen -tetralogialle (Nibelungin sormus) lukuun ottamatta neljän kuukauden konserttimatkaa Lontooseen vuonna 1855. Hän sai valmiiksi Nibelungin sormuksen tekstin vuonna 1852. Ensimmäiset osat valmistuivat: Das Rheingold (Reininkulta) 1852–54 ja Die Walküre (Valkyyria) 1852–56. Työ keskeytyi vuonna 1857 Siegfriedin toisen näytöksen orkesteriluonnokseen, sillä hänen suunnittelemansa juhlanäytännön toteuttaminen osoittautui mahdottomaksi. Lisäksi häntä oli alkanut kiehtoa ajatus kelttiläisperäiseen taruun Tristanista ja Isoldesta perustuvasta oopperasta (Tristan und Isolde, 1857–59). Teoksen syntyyn vaikutti myös Wagnerin rakkaus tämän luottomiehen ja turvapaikan antajan, Otto Wesendonckin, runoilijavaimoon Mathildeen. Wagner sävelsi osittain Tristanin teemoihin perustuvan viiden laulun sarjan Mathilden runojen pohjalta. Suhde paljastui, ja Wagner joutui lähtemään Venetsiaan talveksi 1858–59 ja Luzerniin 1859, missä hän sävelsi Tristan ja Isolden toisen ja kolmannen näytöksen. Vuonna 1860 Wagner matkusti jälleen Pariisiin, jossa pidetyt kolme konserttia saivat huomiota, mutta aiheuttivat taloudellisen tappion. Kaupungin Suuressa oopperassa esitettiin keisarin vaatimuksesta Tannhäuser (1843–45), jonka bakkanaali- ja Venusvuorikohtaukset Wagner oli muokannut uudelleen. Teosta harjoiteltiin peräti 164 kertaa, mutta Jockey-Clubin provosoiman skandaalin takia se esitettiin vain kolme kertaa. Wagner oli kuitenkin ehtinyt saada Pariisissa taakseen ihailijajoukon, johon kuului muun muassa runoilija Charles Baudelaire. Myöhäinen tuotanto Wagner vapautettiin maanpakolaisuudesta 1861, ja hän lähti Wieniin valmistellakseen Tristan ja Isolde (1857–59) oopperan esitystä. Seuraavana vuonna hän alkoi jatkaa Nürnbergin mestarilaulajien (1861–67) sävellystyötä, mutta erimielisyydet kustantajan kanssa johtivat siihen, että Wagnerin piti matkustaa konserttikiertueelle aina Pietariin ja Moskovaan saakka. Tristanin esittämiseen liittyneet vastoinkäymiset johtivat jälleen taloudellisiin vaikeuksiin, ja velkojien ahdistamana Wagner joutui toukokuussa 1864 pakenemaan Müncheniin, jonne hänen suuri ihailijansa, Baijerin kuningas Ludvig II oli hänet kutsunut. Kuningas kehotti häntä jatkamaan Nibelungin sormuksen säveltämistä. Tristan esitettiin vihdoin ensi kerran vuonna 10. kesäkuuta 1865 Münchenin kansallisteatterissa Hans von Bülowin johdolla. Wagner valmisteli Siegfried oopperan toisen näytöksen partituuria ja Parsifal oopperaa.[1] Säveltäjä joutui muuttamaan Tribscheniin Luzernin lähelle vuonna 1866 ajauduttuaan hovin epäsuosioon yritettyään käyttää nuorta kuningasta hyväkseen saavuttaakseen taiteelliset ja poliittiset tavoitteensa sekä saatuaan tämän takia Münchenissä pilkkanimen "Lolus" viittauksena Ludvig I:n rakastajattareen Lola Monteziin[1]. Wagnerin Tribschenissä viimeistelemä ooppera Nürnbergin mestarilaulajat (1861–67) sai kantaesityksensä – jälleen von Bülowin johdolla – Münchenissä vuonna 1868. Seuraavana vuonna Wagner jatkoi Siegfriedin ja Jumalten tuhon säveltämistä. Tältä kaudelta ovat peräisin useat kirjoitukset kuten Staat und Religion (1864), Was ist deutsch (1865), Über das Dirigieren (1869) ja Beethoven (1870). Vuonna 1870 Wagner avioitui Cosima von Bülowin (1837–1930) kanssa, joka oli Franz Lisztin tytär ja Hans von Bülowin entinen vaimo. Cosima toimi omalta osaltaan puolisonsa elämäntyön hyväksi myös säveltäjän kuoleman jälkeen. Wagner sävelsi Siegfried-idyllin Cosiman syntymäpäivän kunniaksi vuonna 1870. Wagnerit saivat kolme lasta: Isolden, Evan ja Siegfriedin. Siegfriedistä (1869–1930) tuli myös säveltäjä. Siegfriedin poika Wieland(1917–1966) taas oli tunnettu oopperaohjaaja ja teatterinjohtaja. Wielandin veli Wolfgang (1919–2010) toimi Bayreuthin oopperajuhlien johtajana. Wagner halusi valmistuvalle oopperatetralogialleen oman suurteatterin kauas suurkaupunkien teatterielämästä. Hänen 59-vuotispäivänään vuonna 1872 muurattiin teatterin peruskivi baijerilaiseen Bayreuthin pikkukaupunkiin. Jumalten tuhon (Götterdämmerung) valmistuttua vuonna 1874 alettiin valmistella oopperajuhlia. Kesällä 1876 Nibelungin sormus esitettiin kolme kertaa; taiteellisesti esitykset menestyivät hyvin, mutta taloudellisesti ne tuottivat 150000 Saksan markan tappiot. Vuonna 1877 Wagner järjesti Lontoon Royal Albert Hallissa kahdeksan konserttia tappioiden kattamiseksi, mutta niistä saadut tulot olivat vaatimattomat. Seuraavana vuonna säveltäjä sai Baijerin kuninkaalliselta rahastolta lainan, jonka turvin tappiot pystyttiin maksamaan. Oopperajuhliin pettynyt Wagner alkoi vuoden 1877 jälkeen säveltää toden teolla viimeistä suurta oopperaansa Parsifalia. Partituuri valmistui Palermossa 1882, minkä jälkeen säveltäjä palasi Bayreuthiin. Samana vuonna teoksen esitystä varten järjestetyille juhlaviikoille hän sai Ludvig II:lta käyttöönsä hovioopperan ja kuoron sekä johti itse viimeisen esityksen loppukohtauksen. Loppuvuonna 1882 terveydentilansa horjuessa Wagner perheineen muutti Venetsiaan Palazzo Vendraminiin. Siellä hän ehti johtaa Cosiman kunniaksi Teatro La Fenicessä nuoruudenteoksensa, C-duurisinfonian (1832). Helmikuussa 1883 Wagner kuoli sydänkohtaukseen. Hänen ruumiinsa vietiin Bayreuthiin, jonne hänet haudattiin Wahnfriedin puutarhaan valmistuttamaansa hautapaikkaan. Wagnerin luonne Wagner kuvattiin monissa aikalaisten kirjoituksissa iloluontoisena persoonana, joka vielä viimeisillä vuosillaan kiipeili huvikseen puissa ja kokeili päällään seisomista. Hän oli myös kasvissyöjä ja uskoi, että julmimmatkin rikolliset voidaan usein muuttaa lempeiksi ihmisiksi vain oikean ruokavalion avulla (väitetysti hän ei luopunut itse kokonaan lihasta). Wagnerin antisemitismi tarkoitti sitä, että hän näki juutalaisen kulttuurin vaikutuksen vieraana ja epäsopivana saksalaiseen kulttuuriin. Ratkaisuksi hän esitti, että juutalaiset sulautettaisiin saksalaiseen kulttuuriin. Tämä on yleisin tulkinta hänen kirjoituksistaan. Antisemitismi ei estänyt Wagnerin ystävyyttä useiden juutalaisten kanssa, joista muutamia hän kuvasi kirjoituksissaan ylistävästi. Wagner oli myös pasifisti, mikä näkyy joissakin hänen oopperoissaan, kuten Parsifalissa. Wagner oli poikkeuksellisen tietoinen omasta merkityksestään. Hän piti itseään nerona, joka ansaitsee vain parasta. Hänen rahavaransa eivät kuitenkaan aina riittäneet ylellisen elämäntavan kustantamiseen, joten hänen elämänsä oli aina kuningas Ludvig II:n tapaamiseen asti jatkuvaa velkojien pakenemista. Rahan lisäksi Wagner vaati ystäviltään kaikenlaista muutakin. Eniten kohua herätti se, kun hän kaappasi kapellimestari Hans von Bülowilta tämän vaimon Cosiman. Wagnerilainen kokonaistaideteos Wagnerin runous ja näyttämötaide Wagner uudisti oopperaa monelta osin ja rikkoi totuttuja kaavoja. Hänen päämääränään oli luoda oopperasta kokonaistaideteos (Gesamtkunstwerk), jossa runo, musiikki ja visuaaliset tekijät täydentävät toisiaan yhtä merkittävinä elementteinä. Libreton kirjoittaminen ja säveltäminen olivat hänelle yksi ja sama tapahtumasarja, joten hän päätti jo nuorena, että hänen on itse kirjoitettava omat librettonsa. Hänen mielestään vain säveltäjä saattoi tietää, millaisia musiikin tekstien tulisi olla. 1800-luvun saksalainen romantiikka näkyy vahvasti Wagnerin aihevalinnoissa. Viisaat kuninkaat, urheat ritarit ja viattomat neidot ovat tärkeä osa wagnerilaista maailmaa. Tärkeintä Wagnerille oli kuitenkin aina kertomuksen dramaattinen teho. Niinpä hän ei koskaan tyytynyt kopioimaan vanhoja taruja sellaisinaan, vaan pyrki muokkaamaan niitä syvällisemmiksi. Hän myös yhdisteli samaan teokseen mitä erilaisimpia vaikutteita. Wagner haki innoitusta muun muassa germaanien ja viikinkien mytologiasta, antiikin Kreikan teatterista, kristinuskosta, buddhalaisuudesta ja filosofiasta. Lisäksi hän seurasi aktiivisesti oman aikansa politiikkaa - esimerkiksi Nibelungin sormus -tetralogia voidaan tulkita 1800-luvun kapitalismin kritiikiksi. Wagner jätti jälkensä myös oopperoiden esityskäytäntöihin. Hän siirsi orkesterin pois näkyvistä eli keksi niin sanotun orkesterimontun. Hän myös sammutti valot katsomosta, jotta yleisön keskittyminen itse oopperaan helpottuisi. Toisen maailmansodan jälkeen Wagnerin oopperoiden esitystapa on muuttunut suuresti. Romantiikan ajan ylenpalttiset lavasteet ovat kadonneet näyttämöltä, ja kapellimestarit yrittävät tulkinnoissaan välttää liiallista paatosta. Nibelungin sormuksessa laulajilla ei enää näe entisajan tyyliin sarvikypäriä ja haarniskoja. Wagnerin musiikki Wagnerin musiikki perustuu paljolti taitavaan johtoaiheen (Leitmotiv) käyttöön. Johtoaiheen tarkoitus on pitää yllä teoksen musiikillista yhtenäisyyttä symboloimalla tiettyä henkilöä, tapahtumaa tai tunnelmaa. Lentävästä hollantilaisesta lähtien Wagner alkoi kehittää tietystä osasta (esimerkiksi balladista) koko teokseen täydellisenä kudoksena leviävän temaattisen materiaalin. Muita Wagnerin uudistuksia musiikissa olivat jatkuva, sinfoninen melodian virta (unendliche Melodie), huomattavasti aiempaa suurempi orkesteri, omintakeiset harmoniset ratkaisut, soitinnus ja sointivärit, polyfonia, musiikin muotoa koskevat ideat, kuten paikoin äärimmäinen kromaattisuus, sekä tonaalisuuskäsitteen laajentaminen. Erityisesti oopperassa Tristan Wagner tutki perinteisen tonaalisuuden rajoja osoittaen tietä 1900-luvun atonaalista musiikkia kohti. Wagnerin tyyliä on usein pidetty romantiikan ajan huipentumana, koska siinä tutkitaan tunteiden ilmaisun mahdollisuuksia aiempaa laajemmin. Wagnerin musiikki on usein hyvin dramaattista ja elämyksellistä. Orkesterilla on vähintään yhtä suuri rooli kuin laulajillakin. Se kommentoi tapahtumia lavalla, vihjailee tuleviin tapahtumiin ja muistelee aiemmin tapahtuneita asioita. Orkesterilla on siis melko samanlainen rooli kuin kuorolla antiikin Kreikan näytelmissä. Wagnerin alkusoitot ovat siinä määrin tunnettuja, että niitä esitetään usein myös irrallaan oopperoista. Tällaisia esityksiä varten Wagner laati alkusoittoihin erikseen lopetukset, koska oopperoissa ne eivät lopu luontevasti vaan sulautuvat ensimmäiseen näytökseen. Kaikkien tunnistamia Wagnerin laatimia melodioita ovat ”Hääkuoro” Lohengrin oopperan 3. näytöksestä (joka on Yhdysvalloissa käytetyin häämarssi) sekä ”Valkyyrioiden ratsastus” Valkyyria-oopperan 3. näytöksen alusta. Oopperat Wagnerin ”musiikkidraamat” ovat hänen keskeinen taiteellinen perintönsä. Ne jaetaan kolmeen aikakauteen: 19-vuotiaana, vuonna 1832, Wagner alkoi säveltää ensi kerran oopperaa. Tämän Die Hochzeit (Häät) -nimisen teoksen työstämisen hän kuitenkin keskeytti pian aloituksen jälkeen. Kolme valmistunutta varhaisvaiheen oopperaa ovat Die Feen (Keijut), Das Liebesverbot (Rakkauden kielto) sekä Rienzi. Näissä teoksissa käytetty sävellystyyli oli vielä tavanomaista, eikä niistä löydy niitä innovaatioita, joiden ansiosta Wagner on jäänyt musiikin historiaan. Myöhemmin elämässään Wagner sanoi, että hän ei pitänyt varhaisia töitä osana repertoaariaan. Häntä ärsytti Rienzin jatkunut suosio hänen elinaikanaan. Nykyään Wagnerin varhaistuotantoa ei juuri esitetä, joskin Rienzin alkusoittoa näkee ohjelmistoissa silloin tällöin. Wagnerin keskikauden oopperoita pidetään huomattavasti korkeampitasoisina. Niissä hän näyttää kasvaneen osaamisensa draaman ja säveltaiteen edustajana. Keskivaiheen ensimmäinen teos on Lentävä Hollantilainen (1841), jota seurasivat Tannhäuser (1843–45) ja Lohengrin (1845–48). Näitä kaikkia esitetään yhä laajalti. Wagnerin mestariteoksia ovat hänen myöhäiskauden oopperansa, jotka veivät koko taidesuunnan kehitystä eteenpäin. Jotkut pitävät Tristan ja Isoldea (1857–59) Wagnerin suurimpana yksittäisenä oopperana. Nürnbergin mestarilaulajat (1861–67) on Wagnerin ainoa komedia (lukuun ottamatta unohdettua Liebesverbotia). Nibelungin sormus -tetralogia (1852–74) on neljän oopperan germaaniseen mytologiaan perustuva teossarja. Sen säveltäminen vei 26 vuotta, ja esitykset kestävät yhteensä noin 15 tuntia. Sormussarjaa on kutsuttu musiikinhistorian kunnianhimoisimmaksi hankkeeksi. Wagnerin viimeinen ooppera Parsifal (1877-1882), joka tehtiin Bayreuthin avajaisia silmällä pitäen, on syvämietteinen ja uskonnollissävytteinen Graalin maljan legendaan perustuva työ. Wagner ammensi oopperoidensa aineksia pohjoiseurooppalaisesta mytologiasta, erityisesti islantilaisista lähteistä, kuten Eddan jumaltarustosta, Völsunga-saagasta ja saksalaisesta Nibelungin laulusta. Teostensa ja teoreettisten esseidensä kautta Wagner työsti uutta näkemystään oopperasta, jota hän kutsui musiikkidraamaksi. Siinä kaikki musiikilliset ja draamalliset ainekset yhdistyvät yhdeksi taideteokseksi. Wagner asettaa oopperoissaan kovia vaatimuksia sekä orkesterille että laulajille, sillä hänen oopperansa ovat kestoltaan pitkiä. Onkin tapana puhua ”wagneriaanisista mittasuhteista”, kun halutaan vihjata jonkin asian olevan todella suurisuuntainen. Muut musiikkiteokset Oopperoidensa lisäksi Wagner sävelsi vain muutamia teoksia. Niihin kuuluu 19-vuotiaana tehty sinfonia, Faust-alkusoitto (josta oli alun perin tarkoitus tulla Faust-sinfonian ensimmäinen osa; muita osia ei kuitenkaan valmistunut) sekä joitain muita alkusoittoja, kuoro- ja pianokappaleita ja Christoph Willibald Gluckin Iphigénie en Tauride -oopperan uudelleenorkestrointi. Useimmin esitetty ei-oopperateos on Siegfried Idyll, kamarimusiikkiteos, jonka Wagner sävelsi toisen vaimonsa Cosiman syntymäpäiville; siinä hyödynnetään Siegfried-oopperan musiikkia. Tunnettuja ovat myös Wesendonck-laulut, pianolle ja naisäänelle laadittu laulusarja, joka tehtiin Tristanin ohessa ja omistettiin Mathilde Wesendonckille. Wagnerin tuotannon kuriositeetti on American Centennial March, jonka Philadelphian kaupunki tilasi häneltä 5000 dollarin hinnalla kaupungissa vuonna 1876 pidettyyn maailmannäyttelyyn. Kun Wagner oli saanut viimeisen oopperansa Parsifalin valmiiksi, hän ilmoitti siirtyvänsä sinfonian pariin. Sävellystyö ei kuitenkaan ehtinyt alkaa ennen kuolemaa. Vaikutus ja jälkimaine Wagnerin elämäntyöllä on ollut hyvin merkittävä, joskin kiistelty, vaikutus taiteeseen ja kulttuuriin. Elinaikanaan Wagner sai ihailijoiltaan osakseen kiihkeää omistautumista, ja jotkut nostivat hänet lähes jumalalliseen arvoon. Wagnerin sävellykset avasivat uusia taidemusiikin kehityskulkuja, ja lähes jokainen 1800-luvun lopun ja 1900-luvun alun säveltäjä joutui pohtimaan suhdettaan Wagneriin. Erityisen suoraan Wagnerille ovat velkaa Anton Bruckner sekä Hugo Wolf ja keskeisiä Wagner-vaikutteet ovat myös esimerkiksi César Franckin, Henri Duparcin, Ernest Chaussonin, Jules Massenetin, Alexander von Zemlinskyn ja Hans Pfitznerin teoksissa. Gustav Mahler totesi, että ”On ollut vain Beethoven ja Wagner – heidän jälkeensä ei ketään”. Claude Debussyn ja Arnold Schönbergin vallankumoukselliset muutokset harmoniassa sekä moderni sävelkieli on usein historiallisissa katsauksissa jäljitetty Wagnerin Tristaniin. Nibelung-sarjalla taas on merkittävä panos orkestraation kehityksessä – etenkin vaskisoitinten osalta. Oopperassa Wagner-vaikutteet musiikillisen muodon suhteen näkyvät suoraan esimerkiksi italialaisessa verismissä. 1800-luvulla Saksan musiikkielämää repi kiista Wagnerin uudistusmielisen ja Johannes Brahmsin vanhoillisemman leirin välillä. Wagnerin vastustajiin hänen omana aikanaan kuuluivat musiikillisessa kiistassa Brahmsin puolelle asettuneet hahmot, johtajanaan vaikutusvaltainen kriitikko, Eduard Hanslick. Hän sai tuekseen konservatiivisia edustajia Saksan musiikkioppilaitoksista, kuten Leipzigin Ignaz Moschelesin sekä Kölnin Ferdinand Hillerin. Natsi-Saksassa Wagner nostettiin kansallissäveltäjän asemaan; tämän ja säveltäjän tunnetun antisemitismin vuoksi hänen teostensa esittäminen on edelleen käytännössä kielletty Israelissa; Daniel Barenboimin johdettua osan Tristanista vuoden 2001 Israel-festivaaleilla kapellimestarin esityksiä alettiin boikotoida maassa. Wagneria soitetaan kuitenkin Israelin televisiossa ja radiossa ilman ongelmia. Wagner antoi tärkeitä vaikutteita musiikin johtamisen periaatteisiin ja käytäntöön. Hänen aihetta käsittelevä esseensä vuodelta 1869 jatkoi Hector Berliozin ajatuskulkuja, ja esitti, että kapellimestarin tulee tulkita musiikkiteos uudelleen sen sijaan, että johtamisen tarkoitus olisi vain saada orkesteri soittamaan yhteen. Keskieurooppalaiseen kapellimestareiden perinteeseen, joka seurasi Wagnerin ajatuksia, kuuluvat esimerkiksi Hans von Bülow, Arthur Nikisch, Wilhelm Furtwängler sekä Herbert von Karajan. Wagner teki myös monia muutoksia oopperan esittämiseen. Hän halusi ensimmäisenä, että valot himmennetään dramaattisten esitysten aikana, ja hän käytti Bayreuthissa ensimmäisenä upotettua orkesterimonttua. Myös äänenkäyttöön tuli uusia ihanteita Wagnerin myötä, ja alettiin puhua wagnerilaisesta kestävästä ja vahvasta lauluäänestä, jota pitkien oopperoiden esittämiseen tarvittiin. Monet säveltäjät, kuten Debussy ja Pjotr Tšaikovski, yrittivät tarkoituksella päästä pois Wagnerin tukahduttavaksi kokemansa vaikutuksen alta ja kehittää varta vasten omaa ilmaisua. Wagnerilla on ollut niin ikään vaikutusta kirjallisuuteen ja filosofiaan. Friedrich Nietzsche kuului Wagnerin sisäpiiriin 1870-luvun alkupuolella, ja hänen ensimmäinen julkaistu teoksensa, Tragedian synty (1872), näki Wagnerin musiikin dionyysisen eurooppalaisen kulttuurin jälleensyntymänä apollonista, järkivoittoista rappeutumista vastaan. Nietzschen ja Wagnerin välit rikkoontuivat ensimmäisen Bayreuthin festivaalin aikana. Nietzsche uskoi Wagnerin Parsifalin olevan kristillisvaikutteinen työ, ja hän moitti Wagneria yhdistyneelle Saksan valtakunnalle antautumisesta. 1900-luvulla W. H. Auden kutsui Wagneria ”kenties kaikkien aikojen suurimmaksi neroksi”, kun taas Wagnerista paljon vaikutteita saaneet Thomas Mann sekä Marcel Proust käsittelivät häntä suoraan romaaneissaan. Samoin James Joyce käsitteli kirjoissaan Wagneria huolimatta siitä, ettei itse pitänyt tämän musiikista. T. S. Eliotin Autio maa (1922) lainaa paljon Wagnerin librettoja. Ranskalaisista runoilijoista Charles Baudelaire, Stéphane Mallarmé sekä Paul Verlaine ihailivat Wagneria. Nykyajan suhtautumisesta Wagneriin kertoo jotain se, että Bayreuthin Wagner-festivaalien liput on myyty loppuun 7–10 vuodeksi eteenpäin. Yleisöä on siis riittävästi, mutta pätevistä laulajista on ajoittain pulaa, sillä Wagner-roolit kuuluvat oopperaohjelmiston vaikeimpiin. Teokset Wagnerin oopperatuotanto jaetaan usein kolmeen kauteen: 1. Nuoruudenteokset Die Hochzeit (1832, keskeneräinen) Die Feen (1833–34; kantaesitys Münchenissä 1888) Das Liebesverbot oder Die Novise von Palermo (1834–35; kantaesitys Magdeburgissa 1836) Rienzi, der letzte der Tribunen (1838–40; kantaesitys Dresdenissä 1842) 2. Varhaiset mestariteokset Der fliegende Holländer (Lentävä hollantilainen, 1841; kantaesitys Dresdenissä 1843) Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg (1843–45; kantaesitys Dresdenissä 1845 – uudistettu laitos 1860–61; kantaesitys Pariisissa 1861) Lohengrin (1845–48; kantaesitys Weimarissa 1850) 3. Kypsän kauden mestariteokset Der Ring des Nibelungen (Nibelungin sormus, tetralogia, 1852–74) Das Rheingold (Reininkulta, 1852–54; kantaesitys Münchenissä 1869) Die Walküre (Valkyyria, 1852–56; kantaesitys Münchenissä 1870) Siegfried (1856–71; kantaesitys Bayreuthissa 1876) Götterdämmerung (Jumalten tuho, 1869–74; kantaesitys Bayreuthissa 1876) Tristan und Isolde (1857–59; kantaesitys Münchenissä 1865) Die Meistersinger von Nürnberg (Nürnbergin mestarilaulajat, 1861–67; kantaesitys Münchenissä 1868) Parsifal (1877–1882; kantaesitys Bayreuthissa 1882) Joskus kausia katsotaan olevan neljä; viimeiseen kauteen kuuluvat tällöin Tristan ja Isolde, Tannhäuserin pariisilaisversio, Nürnbergin mestarilaulajat, Siegfriedin kolmas näytös, Jumalten tuho ja Parsifal. Muita teoksia alkusoittoja: E. Raupachin König Enzioon (1832), Cristoph Columbus (1835), Rule Britannia (1836), Polonia (1836), Goethen Faustiin (1840; uudistettu versio Eine Faust Ouvertüre, 1855), Huldigungsmarsch (1864), Siegfried Idyll (1870), Kaisermarsch (1871, sävelletty vastaperustetun Saksan keisarikunnan kunniaksi), Grosser Festmarsch (1876, sävelletty Yhdysvaltojen satavuotisjuhlallisuuksiin) C-duuri-sinfonia (1832) kuoroteoksia: Neujahrs-Kantate (kantaatti sekakuorolle ja orkesterille, 1834), Das Liebesmahl der Apostel (mieskuorolle ja orkesterille, 1843), An Webers Grabe (1844) yksinlauluja: 7 Kompositionen zu Goethes Faust (1831); Der Tannenbaum (1838); Dors mon enfant, L'attente, Mignonne, Tout n'est qu'images fugitives, Les deux grenadiers, Les Adieux de Marie Stuart (1840); 5 Gedichte (1857–58) pianoteoksia: sonaatti B-duuri (1831), sonaatti A-duuri (1832), Album Sonate (1853), Albumblätter (Albuminlehtiä; 1861, 1875), mukaelmia, sovituksia (muun muassa Beethovenin sinfoniasta nro 9) Musiikkinäytteet Tristan und Isolden alkusoitto Lähteet Kirjallisuus Otavan suuri musiikkitietosanakirja (1979). CD-Facta 2004. WSOY. ISBN 951-0-28676-1. Herzfeld, Friedrich (1970): Magie der Oper, Verlag Ullstein. Viitteet Kirjallisuutta Citation error, replace with{{cite book| author = Asikainen, Pekka – Sinkkonen, Jari| title = Richard Wagner: Nibelungin sormus| location = Helsinki| publisher = WSOY| year = 2000| id = ISBN 951-0-24589-5}} Citation error, replace with{{cite book| author = Asikainen, Pekka| title = Tilaksi avartuu aika: Wagnerin Parsifal| location = Helsinki| publisher = Pekka Asikainen| year = 2006| id = ISBN 952-92-0317-9}} Citation error, replace with{{cite book| author = Barker, John W.| title = Wagner and Venice Fictionalized: Variations on a Theme| location = Rochester (N. Y.)| publisher = University of Rochester Press| year = 2012| version = Eastman Studies in Music, 89| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Bogatz, Thomas – Kuuskoski, Martti-Tapio – Paajanen, Ilkka| title = Tannhäuser: Vuoren Venus ja Pyhä Elisabeth| location = Espoo| publisher = Richard Wagner -kulttuuriyhdistys| year = 2006| id = ISBN 951-98971-2-7}} Citation error, replace with{{cite book| author = Drehmel, Jan – Jaspers, Kristina – Vogt, Steffen (toim.)| title = Wagner Kino: Spuren und Wirkungen Richard Wagners in der Filmkunst| location = Hamburg| publisher = Junius| year = 2013| isbn = 978-3-88506-029-1}} Citation error, replace with{{cite book| author = Emslie, Barry| title = Richard Wagner and the Centrality of Love| location = Woodbridge| publisher = The Boydell Press| year = 2010| isbn = 978-1-84383-536-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Gerck, Martin| title = Wagner: Biographie| location = München| publisher = Siedler| year = 2012| isbn = 978-3-88680-927-1}} Citation error, replace with{{cite book| author = Kuuskoski, Martti-Tapio| title = Parsifal ja Richard Wagnerin rakkauden filosofia| location = Helsinki| publisher = Kirja kerrallaan| year = 2005| isbn = 952-91-8496-4| format = [ Google Books]}} Citation error, replace with{{cite book| author = Millington, Barry| title = Richard Wagner: Elämä ja teokset| location = Turku| publisher = Suomen Wagner-seura| year = 2003| version = (Wagner.) Suomentanut Jopi Harri| id = ISBN 952-99184-0-2}} Citation error, replace with{{cite book| author = Müller, Sven Oliver| title = Richard Wagner und die Deutschen: Eine Geschichte von Hass und Hingabe| location = München| publisher = C. H. Beck| year = 2013| isbn = 978-3-406-64455-9}} Nurmi, Bruno: Richard Wagner. Porvoo, WSOY, 1923. Paajanen, Ilkka: Venetsia kuin uni: Wagnerin mukana Venetsiassa. Richard Wagner -kulttuuriyhdistys 2007. ISBN 978-951-98971-3-4 Citation error, replace with{{cite book| author = Parly, Nila| title = Vocal Victories: Wagner’s Female Characters from Senta to Kundry| location = København| publisher = Museum Tusculanum Press| year = 2011| isbn = 978-87-635-0771-4}} Citation error, replace with{{cite book| author = Piontek, Frank| title = Plädoyer für einen Zauberer. Richard Wagner: Quellen, Folgen und Figuren| location = Köln| publisher = Dohr| year = 2006| isbn = 3-936655-30-8}} Poroila, Heikki: Yhtenäistetyt Anton Bruckner ja Richard Wagner: Teosten yhtenäistettyjen nimikkeiden ohjeluettelo. Helsinki, Suomen musiikkikirjastoyhdistys, 1998. ISBN 951-8903-79-4. Citation error, replace with{{cite book| author = Pylkkö, Pauli| title = Richard Wagner ajattelijana: Antimodernisti, luonnonmystikko, gnostikko| location = Kiel| publisher = Uuni| year = 2005| id = ISBN 3-938382-01-5}} Citation error, replace with{{cite book| author = Riikonen, H. K.| title = Keisari satiirikkona ja muita tutkimuksia Euroopan kulttuuriperinnöstä| location = Helsinki| publisher = Suomalaisen kirjallisuuden seura| year = 1998| id = ISBN 951-746-054-6}} Salmi, Hannu: Richard Wagnerin perintöä puolustamassa. Oulu, Oulun yliopisto, 1990. ISBN 951-42-2912-6 Citation error, replace with{{cite book| author = Sonntag, Sabine| title = Richard Wagner im Kino: Studien zur Geschichte, Dramaturgie und Rezeption fillmusikalischer Künstlerbiographien| location = Köln| publisher = Dohn| year = 2010| version = Musicolonia 8| id = ISBN 978-3-936655-69-8ISSN}} Citation error, replace with{{cite book| author = Tarasti, Eero| title = Sävelten sankareita: Eurooppalaisia musiikkiesseitä| location = Helsinki| publisher = WSOY| year = 1998| id = ISBN 951-0-22879-6}} Citation error, replace with{{cite book| author = Wald, Melanie – Fuhrmann, Wolfgang| title = Ahnung und Erinnerung: Die Dramaturgie der Leitmotive bei Richard Wagner| location = Kassel| publisher = Bärenreiter Henschel| year = 2013| isbn = 978-3-7618-2260-9}} Citation error, replace with{{cite book| author = Vazsonyi, Nicholas (toim.)| title = The Cambridge Wagner Encyclopedia| location = Cambridge| publisher = Cambridge University Press| year = 2013| isbn = 978-1-107-00425-2}} White, Michael: Wagner vasta-alkaville ja edistyville. Helsinki, Jalava, 1997. ISBN 951-887-103-5 Citation error, replace with{{cite book| author = Vihinen, Antti| title = Musiikkia ja politiikkaa: Esseitä Wagnerista Sibeliukseen| location = Helsinki| publisher = Like| year = 2005| version = Julkaisija: Lahden Sibeliustalo| id = ISBN 952-471-514-7}} Watson, Derek: Richard Wagner: Nero ja keinottelija? Rajamäki, Hellas-piano, 1983. ISBN 951-9226-00-1 Citation error, replace with{{cite book| author = Wagner, Richard| title = Elämäni| location = Turku| publisher = Faros-kustannus| year = 2002| version = (Mein Leben, 1870–1880.) Suomentanut Saila Luoma| id = ISBN 951-98968-0-5}} Weinhold, Klaus – Paajanen, Ilkka: Tämä kaunis Dresden: Richard Wagnerin jäljillä Elben Firenzessä. Richard Wagner -kulttuuriyhdistys 2009. ISBN 978-951-98971-4-1 Citation error, replace with{{cite book| author = Vierimaa, Irma & Kilpeläinen, Kari & Sivuoja-Gunaratnam, Anne (toim.)| title = Siltoja ja synteesejä: Esseitä semiotiikasta, kulttuurista ja taiteesta| location = Helsinki| publisher = Gaudeamus| year = 1998| id = ISBN 951-662-746-3}} Aiheesta muualla Poroila, Heikki – Tuohiniemi, Jaakko: (koko sävellystuotanto listattuna). Free scores by Richard Wagner at the International Music Score Library Project (IMSLP) Imdb.com Luokka:Esseistit Luokka:Saksalaiset säveltäjät Luokka:Pasifistit Luokka:Vuonna 1813 syntyneet Luokka:Vuonna 1883 kuolleet Luokka:Romantiikan säveltäjät Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Richard%20Wagner

Missä Harz sijaitsee?

Harz

finnish

Harz on horstivuoristo Pohjois-Saksassa[1]. Se muodostaa luonnollisen rajan Ala-Saksin, Saksi-Anhaltin ja Thüringenin osavaltioiden välille. Harz on kaakko-lounassuunnassa 92 kilometriä pitkä ja 32 kilometriä leveä. Harzin korkein vuori on 1141 metriin kohoava Brocken.[1] Yhteensä vuoristo peittää alleen noin 2000 neliökilometrin alan. Harzin alueella asuu noin 600000 ihmistä. Harz jakautuu Ylä- (Oberharz) ja Ala-Harziin (Unterharz), joka sijaitsee kaakossa. Ylä-Harz on muodoiltaan korkeampi, ja siellä kasvaa kuusimetsiä. Ala-Harz laskeutuu ympäröivän maan tasolle asteittain. Siellä on lehtimetsiä, ja seassa on myös niittyjä. Asutus levittäytyi alueelle vasta noin tuhat vuotta sitten. Antiikin aikaan alue oli tiheän metsän vuoksi luoksepääsemätön. Vuonna 968 läheltä Goslarin kaupunkia löydettiin hopeaa, ja vuoristoon perustettiin useita kaivoksia seuraavien vuosisatojen aikana. Kaivosten ehdyttyä 1800-luvulla alue koki rappion ja ihmiset hylkäsivät kaupunkeja, mutta matkailu on eheyttänyt jälleen Harzin taloutta. Nykyään vuoristo on merkittävä matkailukohde, jossa merkittäviä keskuksia ovat Harzburg ja Lauterberg[1]. Siellä lomailee kesällä retkeilijöitä ja talvella urheilunharrastajia. Vuodesta 1945 vuoteen 1990 Länsi- ja Itä-Saksan raja kulki Harzin läpi[1]. Vuoristossa on laaja suojelualue, Harzin kansallispuisto, jossa sen korkein vuori Brocken sijaitsee. Kuvagalleria Näkymä Scharfensteinilta Brockenille Brockenin huippu talvella Wernigeroden linna Stolbergin postitoimisto Lähteet Aiheesta muualla (in Finnish) Luokka:Saksan vuoristot

https://fi.wikipedia.org/wiki/Harz

헤이안 시대는 몇 년간 지속되었는가?

일본의 역사

korean

일본의 역사(日本-歷史, )는 일본과 일본인이 현재까지 걸어온 모든 역사적 과정을 이르는 말이다. 고대 구석기 시대 플라이스토세(180만~1만년전)의 일본은 대륙과 이어져 있어서 전체적으로 동아시아대륙의 동단의 반도를 이루고 있었고, 대륙과 같은 구석기문화가 전개되고 있었다.[1][2] 플라이스토세 전기에서 중기에 걸쳐서 빙하기와 간빙기가 2번 반복하고 여기에 동반하여 간빙기에는 해수면이 상승하고 빙하기에는 하강하였다. 그러나 이 시기까지는 일본열도와 동아시아대륙의 지세는 변하지 않았다.[3] 그래서, 약 2만년 전까지 유라시아 대륙과 연결되어 인류의 왕래가 이루어졌던 일본 열도[4]:17 는 플라이스토세 후기(12만6천년전~1만년전)가 되면서, 전 세계적으로 대량의 빙하가 녹아서 해수면이 상승하여 약 1만 2천년 전에 대한해협(현해탄)과 쓰가루 해협 등 일본을 둘러싼 제해협이 형성되고 최종적으로는 홀로세 초인 1만년 전쯤 모든 해협이 확정되어 유라시아 대륙에서 완전히 분리되었다 .[4]:17[5] 조몬 시대 이어서 일본에서는 조몬 문화(기원전 1만 3천 년 경부터 기원전 300년까지)라고 불리는 독자적인 신석기문화로 이행했다.[6] 그 뒤에도 해진 현상(海進現像)이 계속되어, 일본 열도는 현재의 혼슈, 시코쿠, 규슈, 홋카이도의 네 개의 큰 섬과 수많은 작은 섬으로 분리되었다.[4]:17 한민족을 비롯한 몽골계 인종과 시베리아 지역을 통해 왔다고 추정되는 아이누족, 남방 폴리네시아 지역에서 온 민족들이 일본 열도로 이주하여 오늘날의 일본인의 조상이 되었다.[4]:18 이 사람들을 다른 지역에서 건너 온 사람이라 하여 도래인(渡來人)이라고 한다.[7]:18 야요이 시대 도래인들은 기원전 3세기 경부터 일본 열도 각지, 특히 유래지에서 가까운 규슈 지역에 씨족 단위의 촌락을 형성하고 중국을 비롯한 대륙 지역의 문화를 일본으로 전래시켰다. 이 시대의 문화를 야요이 문화라고 한다.[7] :18 야요이 문화는 금속기의 병용(倂用)과 수도경작(水稻耕作)을 특징으로 하며, 곡물 축적과 관개용수 통제 등이 원인이 되어 계급이 분화하고, 각지에 사제자(司祭者)를 왕으로 한 소국가(小國家)가 성립되었다.[8] 야요이 문화가 일본 열도에 전래되던 시기에 규슈에서 시작된 벼농사 또한 기원전 2세기 이후에는 주부 지방에 보급되었고, 1세기 전까지 간토와 도호쿠 남부에 전파되었다. 최종적으로 3세기까지 도호쿠 북부까지 벼농사가 전파됨으로써 홋카이도를 제외한 고대 일본은 3세기에 이르러 본격적으로 농경 생활이 행해지기 시작한다.[7] :18~19 고훈 시대 3세기 이후 도래인의 유입은 드물어지다가,[7] :19 3세기 후반부터 호족의 연합정권인 야마토 조정이 일본 통일을 시작하면서, 새로운 지배자의 권위의 상징으로서 각지에 고분이 축조되고, 대륙과 한반도에서 산업기술과 한자를 수입하여 고분문화가 성립되었다.[9] 다시 4세기 말에서 6세기 중기까지 도래인이 급증하기 시작했다.[7] :19 고구려가 4세기 후반부터 남진 정책으로 한반도 남부의 백제와 가야에 무차별적인 공격을 가하면서 일본 열도로 피난 오는 사람들이 급증하였기 때문이다.[7] :19 이 시기 일본 왕실은 백제를 비롯하여 백제 등지에서 피난 오는 도래 기술자로부터 유용한 대륙 기술을 도입하기 시작하였으며 이를 위해 백제가 고구려에 대적할 수 있도록 전면적 지원을 아끼지 않았다.[7] :20 이처럼 일본 왕실이 도래인들에게 각종 특혜를 주면서 외교와 경제 분야에서 도래 씨족이 실권을 장악하기 시작하였다.[7] :21 아스카 시대 6세기 말에는 한반도에서 불교가 전래되어 7세기 전반의 아스카 시대에 일본 최초의 불교문화가 생겨났다.[10] 특히 7세기에 이르러 도래인 계열 씨족 중 대표적인 씨족이었던 소가 씨(蘇我氏)는 불교를 앞세워 모노노베 씨 등의 경쟁 씨족을 제압하고 왕실과 인척 관계를 맺어 5대에 걸쳐 일본 왕실의 외척이 되어 정치적으로 실세를 떨치기도 하였다.[7] :21 이처럼 소가 씨를 비롯한 도래인 씨족이 일본 황실을 위협하자 나카노오에 황태자는 645년 정변으로 소가 씨를 멸문하였으며, 수도를 아스카에서 나니와(難波)로 천도하고 이듬해 다이카 개신에 관한 조칙을 공포하였다. 이후 임신(壬申)의 난(, 672년)을 거쳐,[11] 681년 덴무 천황이 최초로 율령 반포를 준비한 이래 8세기에 접어들어서 당나라의 율령을 기반으로 한 일본식 율령의 본격적인 편찬이 시작되고[7] :56 701년 (다이호 원년)에 다이호 율령을 반포하여 첫 결실을 거둔다.[7] :56 나라 시대 이리하여 천황을 정치적·종교적 중심으로 하는 중앙집권의 율령국가(律令國家)가 형성되었다.[12] 다이호 율령은 이후에 후지와라노 후히토 등에 의해 누차 손질되어오며 10세기까지 일본에서 최고 법전의 지위를 유지한다.[7] :56 헤이안 시대 8~9세기의 나라 시대에서 헤이안 시대 초기의 문화는 대륙 문화의 영향이 절대적이었으나 헤이안 초기에는 여러 가지 가나가 만들어졌고 정치적으로도 율령국가가 변질하여 섭관정치, 이어 인세이가 장원(莊園)을 경제적 기반으로 하여 전개되었다.[13] 한편 이전부터 율령 반포에 참여하는 등 일본 왕실의 정책에 적극적으로 참여했던 후지와라 씨는 9세기 초에 이르러 소가 씨처럼 황실의 외척이 되어 권력을 장악하고 전횡하기 시작했다.[4]:122 비록 간무(桓武)와 사가(嵯峨) 두 천황이 귀족을 누르고 절대 왕권을 행사한 적이 있었으나 사가 천황 이후에 후지와라 씨는 본격적으로 정치적 두각을 드러내게 된다.[4]:122 858년, 후지와라노 요시후사(藤原良房)는 조카이자 사위인 몬토쿠 천황이 사망하자 어린 외손자인 세이와 천황을 천황으로 즉위시키고 자신은 섭정()이 되어 정권을 독점하였다.[4]:122 요시후사 이후에도 후지와라노 모토쓰네가 관백()이 되어 다시 권력을 잡았다.[4]:122 이처럼 후지와라 씨는 천황이 어리면 섭정직을, 천황이 성인이 되면 관백직을 번갈아가며 권력을 독점하였다. 이를 섭관정치라 하며, 11세기 후반 시라카와 천황의 인세이가 시작될 때까지 지속되었다.[4]:123 중세 가마쿠라 막부 11세기 이후 일본은 중앙집권적 국가 체제로 변모하였으나 지방 주민들의 생명과 재산을 보호할 정도로 막강한 것은 아니었기 때문에 지방에서는 지역 주민 스스로가 사회 질서를 유지해야만 했다.[4]:124 헤이안 시대 후반, 지방에서는 호족과 부농들이 자신들이 개간한 농지를 사유화하고 이를 지키려고 스스로 무장하게 되었는데 이것이 발전하여 무사() 계층이 되었다. 처음에는 지방 호족들을 위해 움직이던 무사들은 점차 실력을 인정받아 일본 황실에서 탈락되어 지방으로 내려온 방계 후손을 중심으로 강력한 세력을 형성하였다.[4]:124 한편 무사들의 성장과 더불어 11세기 후반 후지와라 씨와 무관한 고산조 천황이 대대적으로 장원을 정리하고, 1086년 시라카와 천황이 인세이를 통해 번잡한 법령을 무시하고 빠른 개혁을 추진하고자 하였으나 이로 인하여 상황 측과 재위 중인 천황 측이 서로 권력 대결을 벌이는 상황도 일어났다.[4]:126 그리고 한 세기에 달하는 원정 기간 동안 계속된 암투 속에서 절대적 세력으로 성장한 무사 계층들 간의 긴장은 결국 왕실과 귀족들이 미나모토 씨와 다이라 씨를 앞세워 호겐의 난과 헤이지의 난을 통하여 내란을 치르는 극단적인 상황까지 초래하였다.[4]:126 두 차례의 난 끝에 미나모토 씨를 거의 절멸시킨 다이라 씨의 다이라노 기요모리가 권력을 잡았다가 오래지나지 않아 병사하고, 남은 다이라 씨 또한 미나모토 씨의 후손인 미나모토노 요리토모에 의하여 궤멸되고 말았다.[4]:126 :139 다이라 씨를 섬멸하고 정치적으로 입지를 다진 미나모토노 요리토모는 12세기 말[14] 가마쿠라(鎌倉)에 무사 계층이 정치를 하는 체제인 막부를 만들어 절대적인 권력을 행사했으나, 요리토모 사후 자손들의 대가 끊기면서 미나모토노 요리토모가 창시한 가마쿠라 막부는 호조 씨의 싯켄 정치를 통해 명맥을 이어나갔다.[4]:142 호조 씨의 싯켄 정치 체제는 원 세조 쿠빌라이의 일본 정벌을 막아냄으로써 크게 고양되었으나, 얼마 못 가 포상 문제로 체제가 요동치다가[4]:147 지방 무사(武士)의 파악에 실패하여 [15] 결국 지지 기반을 상실하면서 위기에 처하게 되었다. 그러자 1333년 고다이고 천황은 미나모토 씨의 후손이라고 주장해 오며 싯켄 정부를 배신한 아시카가 다카우지와 함께 가마쿠라를 공격하여 가마쿠라 막부를 멸망시킨다.[4] 이어 천황 중심의 전제 정치를 실현하고자 하는 고다이고 천황에 불만을 품은 아시카가 다카우지는 1336년 7월 고다이고 천황을 몰아내고 반대파인 고묘 천황을 앞세워 도피한 고다이고 천황의 요시노 정부와 맞서게 된다. 이를 남북조 시대라 하며, 1392년 10월 남조의 천황이 북조의 천황에 양위하는 형식으로 흡수되기까지 57년간 지속되었다.[4]:150 이에 앞서 고묘 천황으로부터 세이이타이쇼군 직위를 하사받은 아시카가 다카우지는 14세기 중엽[16] 겐무 식목 17조를 제정하고, 교토 교외의 무로마치에 쇼군의 저택을 두어 무로마치 막부가 시작되었다.[4]:150 무로마치 막부 무로마치 막부는 남북조 시대를 종식시킨 3대 쇼군 아시카가 요시미쓰 (足利義満) 대에 이르러 명(明)과 국교를 회복하이 성행하면서 무로마치 문화를 이룩하였다.[4]:151 이 시대에는 구케(公家)와 부케(武家)의 문화가 융합하여 동산문화힉文化)가 번성했다.[17] 그러나 아시카가 요시미쓰 사망 이후, 슈고(守護)가 영주화(領主化)하여 성장한 [18] 슈고 다이묘들이 차기 쇼군 계승 후보들을 앞세워 암투를 벌이면서 막부의 체제는 크게 흔들리기 시작하였고, 결국 1467년에 발발한 오닌의 난과 더불어 일본은 각 지방의 다이묘들이 난립하여 센고쿠 시대로 돌입하였다.[4]:151 [19] 센고쿠 시대 센고쿠 시대 초반에는 여전히 각 지역에서 유력자였던 슈고 다이묘가 위세를 떨쳤으나, 곧 슈고 다이묘들 대신 장원을 경영하며 실력을 키운 슈고다이와 고쿠닌들, 그리고 호조 소운이나 사이토 도산과 같이 미천한 신분이나 대중의 지지를 얻은 사람들도 슈고 다이묘들을 타도하고 지역의 새로운 지배자로 부상하였다. 센고쿠 다이묘라고 불린 이들은 오닌의 난 이후 5~60년 사이에 슈고 다이묘들을 거의 압도하여[4]:172~173 센고쿠 다이묘들이 각지에 할거(割據)하는 센고쿠 시대가 오고, 고대 귀족은 몰락하여 막부의 권력이 쇠퇴했다. 16세기 중엽 기독교와 총이 전해졌는데, 기독교는 선교사들의 희생적인 포교로 침투되었고, 총은 센고쿠 다이묘의 전술·축성법(築城法) 등에 결정적인 영향을 주었다.[20] 이 과정에서 16세기 후반부터 두각을 드러난 우에스기 겐신, 다케다 신겐, 호조 우지야스, 오다 노부히데, 모리 모토나리 등이 크게 세력을 불려 경쟁하였으나, 결국 오다 노부히데의 아들인 오다 노부나가와 그의 수하 도요토미 히데요시가 전국을 통일하고 새로운 지배체제가 탄생함으로써 [21] 센고쿠 시대는 막을 내린다.[4]:182 쇼쿠호 시대 1590년 최종적으로 간토의 호조 씨를 패망시켜 일본 열도를 통일한 도요토미 히데요시는 반대파 다이묘들의 불만을 억제하고 명나라와 인도를 지배하겠다는 자신의 야망을 실현하기 위해[4]:187 몇 번의 도발을 거쳐 1592년 여러 다이묘들의 15만 8천여명의 부대를 이끌고 명나라를 공격한다는 구실로 조선을 침공하였다.[4]:190 초반에 일본군은 한성을 점령하고 나아가서는 평양성까지 지배 관할에 둠으로써 조선을 궁지에 몰아넣었으나, 한반도 각지에서 일어난 의병들과 몇몇 관군 부대의 저항, 명나라의 지원으로 점차 위기에 몰렸으며, 1598년 결국 도요토미 히데요시가 사망함으로써 일본군의 철군에 따라 끝났다.[4]:196 도요토미 히데요시가 죽고 임진왜란·정유재란이 끝난 1598년 이후 일본에서는 도요토미 히데요시 정권의 핵심 세력이었던 이시다 미쓰나리의 문관 계층과 지방의 유력한 무장들이 모인 가토 기요마사 등의 무장 세력이 각각 서군과 동군이 되어 후계 권력 장악을 두고 크게 다투기 시작했다. 이들은 1600년 미노(美濃)의 세키가하라에서 격돌하였고, 결국 도쿠가와 이에야스의 동군이 승리하였다. 최후의 패자(覇者)로서 [22] 권력을 잡은 도쿠가와 이에야스는 서군에 가담한 다이묘들을 처벌하고, 통일국가를 재건하여,[22] 1603년에는 쇼군직에 올라 에도 막부를 개창한다.[4]:203 또 1614년에서 1615년 사이에 걸친 오사카 전투에서 최종적으로 도요토미 히데요리를 비롯한 잠재적 적대 세력을 섬멸하고 도쿠가와 씨의 통치 체제를 확립시킨다.[23] :204 근세(에도 막부) 에도 막부(1603–1868)는 바쿠한(幕藩) 체제 밑에 사농공상(士農工商)의 신분을 고정하고, 기독교 금지를 구실로 쇄국(鎖國)을 행하고, 후에는 유교적 교화(敎化)도 이용하면서 전국 지배를 강화했다. 태평 무드의 지속은 교통·상공업의 발전과 시정인(市井人)의 대두, 화폐 경제의 성립, 다수의 도시 출현을 촉진시켰고, 에도와 오사카를 중심으로 겐로쿠 문화(元祿文化), 화정기(化政期)의 문화를 번성케 했다.[22] 도쿠가와 이에야스와 도쿠가와 히데타다가 20년에 걸쳐 안정시킨 막부를 이어받은 3대 쇼군 도쿠가와 이에미쓰는 중신들에게 유교 사상을 철저히 연구할 것을 지시했고, 한편으로 도쿠가와 미쓰쿠니 등은 《대일본사》(大日本史)와 같은 역사서를 편찬하는 등 문치(文治)를 지향하였으며[23]:224~225, 이를 바탕으로 5대 쇼군 도쿠가와 이에쓰나 대에 에도 막부는 겐로쿠 호황이라고 부르는 최대의 전성기를 맞이했다.[23]:225 그러나 경제의 실권을 쥔 도시민의 힘은 한편으론 무사의 권위를 실추시키고, 농민의 궁핍화와 거듭되는 재해는 농민폭동을 빈발하게 하여 바쿠한 체제는 내부로부터 무너지기 시작했다.[22] 심각한 낭비와 더불어 1657년 발생한 메이레키 대화재 이후 겐로쿠 호황으로 쌓인 탄탄한 재정은 점차 바닥을 드러내기 시작[23]:226했고, 이를 해결하기 위해 금·은화의 가치를 떨어뜨려 새로 화폐를 주조하여 그 차익으로 재정을 충당하였지만 이로 인한 화폐 가치의 저하와 함께 급등한 물가로 서민들의 생활은 더욱 궁핍해졌다.[23]:227 뒤를 이은 도쿠가와 이에노부는 겐로쿠 화폐 대신 양질의 새로운 화폐인 쇼토쿠 화폐를 주조하고 금은의 유출을 막기 위해 쇼토쿠 신령을 발표, 나가사키 등의 무역항에 들어올 수 있는 외국 선박 수와 무역액을 크게 제한·삭감하는 등 겐로쿠 호황 직후에 일어난 경제적 동요를 막고자 노력했다.[23]:229 그러나 겐로쿠와 쇼토쿠 시대의 짧은 호황을 지나면서 견고했던 막부 체제는 점차 모순을 드러내기 시작했다. 이에노부 대에 겐로쿠 화폐를 대신할 화폐가 주조된 이후 몇대에 걸쳐 계속 화폐의 질과 주조량을 변화시켜가면서 재정을 보충하고자 했고 직할령의 농민들에게 과중한 세금을 부과하기도 했으나 역부족이었다.[23]:244이러한 재정난 속에서 기이 도쿠가와 씨 출신으로 제8대 쇼군이 된 도쿠가와 요시무네는 이에야스 시대의 정치 제도를 바탕으로 교호 개혁을 단행하였고, 제9대 쇼군 도쿠가와 이에시게 대에는 다누마 오키쓰구 등 다누마 씨를 중심으로 하여 재정 회복을 꾀하였지만 결국 당대에 일어난 기근과 같은 자연 재해로 인하여 실패, 결국 실각하게 되었다.[23]:252 그러자 고산케 계층 등은 이에 대한 책임을 다누마 씨에게 물어 실각시켰다. 근대 막부 말기 19세기 중기 이후는 구미(歐美) 열강이 동양으로 진출하여 일본에게 개국을 요구했고, 하급 무사에 의한 존왕양이(尊王攘夷) 운동, 막부 타도 운동이 격화하여 결국 260여년에 걸친 에도 바쿠후는 쓰러지고 메이지 유신을 맞게 되었다.[22] 다누마 씨의 뒤를 이은 마쓰다이라 사다노부는 후다사시 등 고리대금업자로부터 차용한 빚을 모두 파기시키는 기연령을 발동하고, 당시의 풍속에 대하여 엄격한 규제 정책을 시행하는 등의 간세이 개혁을 시행하였지만, 이에시게의 뒤를 이은 쇼군 도쿠가와 이에나리와 대립하다가 실각하였다.[23]:252~254 이에나리는 분카와 분세이 시대에 걸쳐 오고쇼 자리에서 거의 50년 동안 실권을 잡으면서 쇼군 권위의 선양과 막부의 안정을 도모하였으나, 1833년부터 1839년까지 이어진 덴포의 기근을 거치면서 신뢰를 잃은 막부는 조슈, 사쓰마 등지 출신의 하급 무사들이 개혁을 추진하면서 조금씩 흔들리기 시작했다. 한편 같은 시기 중국으로의 진출을 위해 태평양의 중간 기착지를 필요로 했던 미국은 1853년 매슈 페리 동인도 함대 사령관을 제독으로 일본에 파견해 개방을 강요하였다.[23]:277 결국 1854년 '미일 화친 조약'을 체결한 것을 시작으로 막부는 쇄국 체제를 풀고 문호를 개방하게 되었다.[23]:278 결국 이에 대한 조슈와 사쓰마를 비롯한 여러 번들의 막부에 대한 공격으로 인하여 막부의 권위가 붕괴하기 시작하자 막부에서는 조정과의 융화를 꾀하고자 고부갓타이(公武合体) 운동을 전개하였다. 그러나 손노조이를 주장하던 조슈 출신 무사 세력은 천황을 통해 서양에 대항하는 '조이'(譲夷)를 추진할 것을 주장하며 막부를 압박하였고, 결국 막부가 이를 수용하자 조슈에서는 일방적으로 외국선을 포격하고, 사쓰마에서는 체류 중이던 영국인이 사무라이에게 살해되는 나마무기 사건이 발생하게 되었다. 그러자 영국, 미국을 비롯한 서양 4개국은 시모노세키를 포격하고, 사쓰마에서는 영국이 사쓰마와 무력 마찰을 일으키는 등 막말의 일본은 서구 열강에 의하여 계속 요동치는 상황에 처했다.[23]:282~284 조슈 정벌과 사쓰에이 전쟁을 거치면서 사쓰마의 사이고 다카모리, 오쿠보 도시미치 등 하급 무사들은 최종적으로 막부 자체를 없앨 것을 주장하며 '도바쿠'(討幕,토막) 운동을 전개하였다. 1866년에는 도사(土佐) 출신의 사카모토 료마의 중재로 사쓰마와 조슈 간의 비밀 군사 동맹이 성립하고, 막부에 우호적인 고메이 천황의 뒤를 이어 도바쿠 세력에 의해 메이지 천황이 즉위하면서 막부를 크게 압박하자 결국 1867년 10월 마지막 쇼군 도쿠가와 요시노부는 대정봉환(大政奉還)을 통해 쇼군의 권력을 천황에게 되돌리게 되어 메이지 천황은 같은 해 12월 9일 '친정'(親政)을 선포한다.[23]:285 메이지 유신 1868년 왕정 복고를 표방한 메이지 천황은 왕권 선양을 위한 혁신을 꾀했는데 교토조정의 천황을 정점으로 하는 구케(公家)와 제후(諸侯), 그리고 하급 무사들을 중심으로 구 바쿠후 세력을 타도하고 [22]1868년 7월 에도 막부가 위치한 에도(江戶)를 도쿄로 바꾸고 이듬해에는 교토의 고쇼에서 도쿄의 고쿄로 천도(遷都)했으며, 다양한 이유로 쉽게 연호가 바뀌던 것을 메이지 천황 대에 이르러서는 한 대에 한 연호만 쓸 수 있도록 한 일세일원제가 채택되는 등 [23]:286 모든 체제를 일신하여 중앙집권제를 강화했다. 정부는 부국강병책에 의해 식산흥업정책(殖産興業政策)을 추진하고 군대·경찰을 비롯한 전신·철도·각종 공장 등 관영사업을 개시했다.[22] 또 기도 다카요시와 오쿠보 도시미치 등의 주도로 사쓰마, 조슈, 도사, 히젠 등 서남웅번(西南雄藩) 세력들이 우선 판적봉환을 단행하였고, 1869년 6월에는 전국의 번들이 판적을 봉환하게 되었다.[23]:287 1871년에는 이에 대한 반발 세력을 제압하고 더 강력한 중앙 집권제의 확립을 위해 서남웅번의 병력 약 1만 명을 중앙군으로 편성하여 군사력을 확보하고, 같은 해 7월 폐번치현을 단행하여 행정 구역을 부현제(府県制)로 바꾸고 부지사와 현령(県領)은 중앙에서 임명해 파견하도록 하였다.[23]:287~288 이어서 형식적으로나마 신분제를 철폐하여 높은 왕족(상경), 다이묘, 사무라이 계층은 귀족층으로 통일되고, 그 이하 사농공상 순의 신분층은 평민(平民)으로 삼는다고 발표하여 불완전한 사민평등(四民平等) 조치를 단행하였다.[23]:289~290 [nb 1] 1877년의 서남전쟁(西南戰爭)을 최후로 종래의 불평 사족(不平士族)들의 반란을 종식시켰다.[22] 자유민권운동과 국회 개설 신분 개혁 이후에 일본에서는 입헌 정치</b>에 대한 요구 움직임이 일어나기 시작했다. 1874년 이타가키 다이스케 등이 애국공당을 결성해 민선 의원 설립 건백서를 제출한 것을 계기로 전국적으로 자유 민권 운동이 일어났다. 이에는 서양의 문물이 유입되면서 같이 전래된 민주주의 정치 방식에 대한 긍정적인 여론이 확산된 것과 너무 강력한 중앙 정부에 의해 자치권마저 부정당한 전통적인 향촌 사회의 반발심도 작용하였다.[23]:303 1878년 정부는 삼신법(三神法)을 제정해 부분적으로 지방제를 개편하여 이들의 반발심을 잠시 무마시키고자 하였으나 같은 해 오쿠보 도시미치, 사이고 다카모리 등의 정부 요직자들이 사망함으로써 정치권의 중심이 공백에 빠지자[23]:304 1881년 10월 이토 히로부미를 비롯한 서남웅번 출신의 무사들이 정부의 주도권을 장악하고, 점진적인 국회의 개설과 독일식의 강력한 군주권을 골자로 한 헌법 제정 방침을 정하고 1890년까지 국회를 개설시킨다는 '국회 개설의 칙유'(勅諭)를 발표하여 민권파의 강력한 주장을 무마시켰다. 그리고 1889년 2월 11일에 초안을 몇 번 손질한 대일본 제국 헌법(메이지 헌법)을 반포하여 근대기 일본은 비록 거의 형식적이었지만 입헌 국가로 도약하였다.[23]:305~308 1890년에 의회 개설에 의해 천황제의 지배체제가 완성되었다.[22] 제국주의화와 한국 침략 국회 개설과 더불어 공업의 발흥으로 경제적으로 큰 발전을 본 일본은 한국과 중국으로의 정치 · 경제적 침투를 통해 점차 제국주의를 형성해 나갔다.[24] 청일 전쟁에서 청나라를 이김으로써 일본은 타이완을 점령했고, 그 배상금을 기초로 하여 금본위제(金本位制)를 수립, 자본주의 경제체제를 정비하였다.[22] 또한 이 전쟁으로, 조선에 대한 영향력을 완전히 확보한 일본은 조선 자체에 대한 종속화를 꾀했지만 번번이 조선의 대규모 민족 저항과 부동항(不凍港)을 얻기 위해 조선에 진출하고자 했던 러시아와의 충돌로 인하여 실패했다.[25] 또 조선 왕실도 박영효 등 친일 세력을 추방하는 등 일본의 일방적인 조선 침략에 대한 항의를 표시하자 일본 공사 미우라 고로는 1896년 경복궁에 무단으로 침입하여 명성황후를 시해하고, 흥선대원군이 집권하도록 하였는데 [26] 조선 의병(義兵)의 대규모 저항과 고종이 시위의 의미로 러시아 공사관으로 피신하여 환궁을 거부하였고, 오히려 일본은 조선에서 입지를 상실하며 국제적인 비난 속에 '경쟁국'이었던 러시아의 입지를 강하게 만들었다. 을미사변과 아관파천을 계기로 한국에서 입지를 굳힌 러시아는 만주(滿洲)의 러시아령에서 병력을 증강시켜 한반도에의 침투를 강화하였다. 그러자 일본은 러시아와 한반도와 만주의 권익을 둘러싸고 교섭을 진행하였지만 타협을 보지 못하자 1904년 러시아에 선전포고를 해 러일 전쟁을 치렀고, 러시아를 견제하려는 영국·미국의 지지와 쓰시마 해협에서의 결정적 승리로 러시아를 축출하고 조선에 대한 지배권을 확고히 해 다시금 정치·경제적 침투를 감행하였다.[27] 러일 전쟁 승리 후 일본의 제국주의 정책은 더욱 노골화하였고,[22] 영국과 미국 간의 밀약으로 조선 지배를 강대국으로부터 인정받은 일본은 대한제국과 강제로 을사늑약을 체결하여 외교권을 박탈, 보호국화하여 통감부를 설치하고, 이어서 1907년 고종을 강제 퇴위시키면서 한일신협약을 체결해 내정권을 박탈, 군대 또한 강제 해산시켰다.[28] 그리고 1910년 8월 23일 통감부를 '총독부'(總督府)로 바꾸고 육군 대장 데라우치 마사타케를 초대 총독으로 임명하였다. 조선총독부와 한반도 지배 1910년 8월 22일 일본은 대한제국 정부를 위협하여 국권을 강탈하고, 한반도의 완전한 지배를 위해 대한제국을 감시하기 위해 설치했던 통감부를 일본 천황이 직접 임명한 총독이 관리하는 조선총독부로 바꾸었다. 또 친일파이거나 일본어에 능통한 소수를 제외하고는 대한제국 관료들의 자리는 일본인들에게 배분되었다.[29]:120 처음에 일본은 현역 군인을 총독으로 임명하고 군인 출신인 헌병 계층에게 치안 임무를 위임하여 조선인들의 생활을 감시하고 항일 투쟁을 강압적으로 짓밟는 무단 통치를 시행하였다. 그러나 일본의 무단 통치에 대항하는 항일 투쟁은 계속 발생하였다. 1919년 3월 1일에는 전국적인 단위로 3·1운동이 일어나, 평화적인 방법으로 일본에 조선의 독립을 요구하였지만 조선총독부는 무자비한 방법으로 탄압하였다.[29]:121~131 3·1운동을 무자비한 방법으로 가까쓰로 진압한 일본은 사이토 마코토를 총독으로 임명함과 동시에 '문화 통치', '산미 증식' 등을 표방하며 처음에는 유화책을 펼치다가 곧 경찰의 병력을 4배 이상 늘리고, 집회와 언론의 자유를 탄압하였으며 친일파의 양성을 꾀하였다. 또한 산미 증식 정책을 통해 쌀을 대량으로 약탈해갔다. 그 과정에서 한민족은 대한민국 임시정부와 독립군 등을 조직하며 계속 저항해나갔다.[29]:140 ~ 157 1925년 조선총독부는 일본 본토와 같이 치안 유지법을 한반도에도 적용하여 한민족의 독립 운동, 특히 사회주의 독립 운동을 강하게 탄압하였고, 만주 사변 이후에는 '민족 말살 정책'을 내세워 한국어 등 한민족과 관련된 고유 교육 또한 금지시키고 징용과 징병, 위안부를 모집하는등의 활동을 하기도 하였다.[29]:153 ~ 179 현대 다이쇼 시대와 쇼와 초기 1911년에 성립된 제2차 사이온지 내각은 행정 및 재정의 정리와 감세를 추진하는 긴축(緊縮) 정책을 추진하였다. 그러나 중국의 신해혁명에 위협을 느낀 제국 육군은 한반도에 주둔시킬 제국 육군 제2사단의 증설을 정부에 강하게 요구하였고, 정부는 내각회의를 거쳐 이를 거부하였다. 이에 대하여 제국육군대신 우에하라 유사쿠가 사표를 내는 사건이 벌어져 제2차 사이온지 내각이 총사직하고, 뒤를 이은 제3차 가쓰라 내각은 일본 천황을 앞세워 의회에 영향력을 행사하여 의회를 경시한다는 비난을 받았다.[30] 그러자 미노베 다쓰키치, 입헌국민당의 이누카이 쓰요시, 입헌정우회의 오자키 유키오 등이 중심이 되어 족벌(族閥)의 타파와 헌정옹호를 내건 호헌 운동()이 전국적으로 확산되어 가쓰라 다로와 이하 내각이 성립 50일만에 퇴진하는 다이쇼 정변이 발생하였다.[31] 1914년 제1차 세계 대전(~1918년)이 발발하자 일본은 영일 동맹을 이유로 연합국측에 가담하여 참전했다.[32] 그 진의는 동아시아 지역에 있어서의 일본의 지위를 더 높이고 국제적인 발언권 강화를 목적으로 한 것이었다.[33][32] 일본은 독일에 선전포고하고, 독일령이었던 중국 산둥반도의 교주만과 독일령 남양군도를 점령하였다.[33][32] 이 지역에서의 이권을 할양받는 것을 영국과 프랑스가 승인하는 조건으로 지중해에 소규모 함대만을 파견하는 등 독일과의 직접적인 전투에는 소극적인 태도를 보였다.[33] 산둥 반도를 점령하고 나서, 일본은 중국에 대해 만주와 산동반도 등에 대한 일본의 이권을 반영구화하고, 남만주와 내몽골 일부를 일본에 조차하는 것을 요지로 하는 등 21가지 특혜조건을 요구(1915년 1월)하였고, 중국은 이를 수용(5월)할 수 밖에 없었다. (→21개조 요구) 이와 같이 중국의 주권을 침해하는 행위는 5·4 운동(1919년)과 같은 격렬한 배일(排日) 여론에 밀려 실패하였다.[34] 일본이 이와 같이 아시아의 독보적 강대국으로 인식되면서 급부상하게 되는데, 이 무렵 일본제국에서는 다이쇼 데모크라시 시대(1911~25년)로 경제호황을 누렸다. 한편, 러시아 혁명(1917년)에 뒤이어 일어난 러시아 내전(1917~22년)에서 일본은 러시아 백군을 도와 7만 2천여명의 병력을 시베리아에 파견하였으나 패배하였다.[33][32] 이와 같이 다이쇼 시기의 중국과 시베리아 지역에 대한 침략 활동은 번번히 실패하였다.[34] 이러한 침략 활동의 실패에도 불구하고 일본은 제1차 세계 대전 중, 일본의 자본주의는 비약적으로 발전하여 미국·영국에 이은 강국으로 상승, 베르사유 조약에서는 대전중 획득한 일본의 이권이 인정되었다.[32] 이로써, 일본은 경제 불황과 재정 위기를 모두 극복하고 값싼 공장제 상품을 아시아 지역으로 수출하여 막대한 무역 이익을 취했지만 오래지 않아 유럽 국가들의 생산력 회복으로 인하여 수출이 축소되면서 무역이 적자로 전환하고 1923년 9월 1일에 일어난 간토 대지진으로 인해 게이힌 지역의 상공업 지대가 초토화되면서 다시 불황이 찾아온다.[35] 1929년에 발생한 세계 대공황으로 일본 자본주의의 결함은 최대한으로 드러나는 등 [22] 불황이 한층 더 심화되자, 극우 보수 세력과 청년 장교층은 국민들의 불만 감정을 앞세워 암살 및 쿠테타를 일으키게 되었고, 일본의 민간 의회 정부는 전복되었다. 일례로 1930년 11월, 만주 침략에 반대 입장을 가졌던 하마구치 오사치 총리는 우파 청년 사고야 도메오(佐郷屋留雄)의 총에 맞아 부상을 당했다.[nb 2] 중국에 대한 제국주의 무력침략이 시작되어,[22] 1931년 9월에 관동군의 주도로 만주사변을 일으켜 와카쓰키 레이지로 내각(1931년 4월 14일 ~ 1931년 12월 13일)의 제어를 무시하고 만주 전역을 점령하여 청나라의 마지막 황제였던 선통제 푸이를 꼭두각시로 앞세워, 만주국을 건국하였다.[36] 그러나 만주국에 대한 중화민국을 비롯한 세계 여론이 부정적으로 흐르자 군부는 국제연맹을 탈퇴하도록 정부를 압박, 일본은 사실 상 고립 외교로 나아가게 되었다.[37] 이누카이 쓰요시 내각(1931년 12월 13일 ~ 1932년 5월 16일)이 만주에서 일본군을 철수시키려는 움직임을 보이자, 1932년 5월 15일 이누카이 쓰요시 총리를 암살, 후임으로 군인 출신의 사이토 마코토가 수상(1932년 5월 26일 ~ 1934년 7월 8일)이 되어 '군·정·관에 타협을 통한 거국일치'를 표방함으로써 정당내각은 단절되고, 군부가 본격적으로 정치에 개입하기 시작했다.[37] 쇼와 중기 그러나 사이토 마코토 내각 이후에도 육군 내의 여러 계파의 도전은 계속되어 급기야 1936년 2월 26일 청년 장교들이 내대신, 대장대신 등을 암살한 일이 발생하기도 하였으며, 이 사건을 계기로 일본에서 군부의 영향력은 막강해져 히로타 고키 내각 때 군부대신의 현역제가 부활, 사실상 군부가 내각을 좌우하게 되었다.[38] 1936년에는 독일과의 군사동맹을 체결했다.[22] 또 히로타 고키 내각은 화북(hua2 bei2 simplified Chinese:华北; traditional Chinese:華北) 지역을 장악하기 위해 1937년 7월 루거우차오 사건을 일으켜 그 구실로 중화민국을 선전포고 없이 공격하는 중일 전쟁을 일으켰다. 처음에 고노에 후미마로 내각은 전쟁의 범위를 확대시키지 않고자 하였지만 곧 전쟁은 화중 지역으로 확대되었고, 1937년 12월 중화민국의 수도 난징을 점령하여 난징과 그 주변에서 무차별 학살을 자행하였다. 한편 국내에서는 전시 체제의 장기화에 대비하여 1938년에 국가총동원법을 제정, 일본 열도 내 뿐만이 아니라 한반도 식민지에서의 군부의 경제적 수탈에 기여하였다.[39] 이렇게 중·일 전쟁이 장기화 될 무렵 나치 독일이 이탈리아, 일본과 추축 동맹을 체결하고, 1939년에 폴란드를 공격하여, 제2차 세계 대전이 발발하였다. 처음에 일본은 유럽의 전쟁에 간섭하지 않겠다는 입장을 표방하였으나, 프랑스·네덜란드가 나치 독일에게 점령당하던 1940년에 독일·이탈리아·일본은 군사동맹을 맺고,[22] 1940년에는 프랑스와 네덜란드가 가지고 있던 동남아시아의 식민지들을 빼앗기로 하는 남진 정책을 취하기로 결정하였다.[40] 미국·영국·중화민국·네덜란드 등 4개국은 이에 대하여 이른바 ABCD 포위망(A</b>merica·B</b>ritish·C</b>hina·D</b>utch)을 형성하여 석유 등 중요한 전쟁물자에 대해 수출을 금지하여 일본을 경제적으로 압박하기로 결의하였다. 일본은 처음에 미국과의 원만한 교섭을 통하여 이를 해결코자 하였으나 협상이 제대로 진전되지 못하자 고노에 후미마로의 제2차 내각은 퇴진하고 대신 통제파의 도조 히데키 내각이 조직되어 1941년엔 일·소 중립조약을 체결하고,[22] 1941년 12월 1일 개전을 결의하고 같은 해 12월 8일 미국 해군이 주둔하던 하와이 진주만을 급습하고 미국과 영국 등 연합군에 선전포고하여 태평양 전쟁을 시작하였다.[41] 일본은 대동아공영권(大東亞共榮圈)을 표방하며 처음에 말레이 반도, 버마와 타이, 네덜란드령 동인도 제도, 필리핀 등을 점령하는 등 연합군에 타격을 가했다. 그러나 1942년 6월 미드웨이 해전을 기점으로 일본이 연패하여 전세가 역전되었다. 반격에 성공한 미국은 일본의 점령 지역을 탈환하였으며 1944년 7월에는 사이판 섬을 점령하여 전초 기지로 삼고, 일본 열도의 주요 도시에 무차별 폭격을 가하기 시작하였다.[42] 이처럼 전세가 일본에게 불리하게 흐르자 도조 히데키 총리는 책임을 지고 사임하였으며, 그 뒤를 고이소 구니아키와 요나이 미쓰마사의 협력 체제인 고이소 내각이 계승했지만 1945년 6월 오키나와 섬이 함락되었고, 7월에는 일본군의 항복을 권유하는 포츠담 선언이 발표되어 전세는 계속 불리해져만 갔다. 하지만 일본은 포츠담 선언을 묵살하였고, 결국 같은 해 8월 8일 소련이 참전하고 8월 6일과 9일에는 히로시마와 나가사키[nb 3] 에 원자 폭탄이 투하되자 8월 15일 포츠담 선언을 수락하고 쇼와 천황이 직접 '항복 선언'을 발표하여 전쟁은 종결되었다.[43] 쇼와 후기 일본의 항복 이후 일본 열도에 진주한 미국을 중심으로 한 연합군은 포츠담 선언에서 결정한 "일본의 전후 처리"를 기초로 하여 점령 정치를 실시하였다. 1945년 9월 도쿄에 연합국군최고사령관 총사령부 (GHQ)가 설치되었고, 일본 제국이 가지고 있던 식민지들은 모두 해방되거나 타이완이나 만주국 같은 경우는 원래대로 중국의 통치 하에 복귀하도록 하였다. 점령 통치는 사실상 미국의 단독 점령의 가까운 형태로 전개되어 그 기본 방침은 민주화의 추진과 군국주의·일본식 제국주의의 배제가 있었다. 그러한 방침을 골자로 하여 같은 해 10월에 여성, 특히 부인(婦人)에 대한 해방과 노동 조합의 허가, 교육의 민주화, 압제적이고 전근대적인 제도의 폐지, 경제의 민주화에 관한 5대 개혁 지령을 발표하여 일본군의 무장 해제, 전쟁을 지휘한 수뇌부의 체포, 치안유지법의 폐지와 정치범의 석방, 이른바 인간선언을 통한 일본 천황의 신격화의 부정, 전쟁을 지원한 대기업들의 해체 등이 이루어졌다.[44] 이어 1946년 11월 3일에는 GHQ의 권고로 기존의 일본 제국 헌법을 폐기하고 민주주의를 기초로 한 새 헌법이 발표되었다. 새 헌법은 주권재민, 평화주의에 따른 군대의 미보유, 인권의 보장, 국회 중심 등의 내용을 골자로 하고 있었으며 이에 따라 민법과 형법 등과 같은 하위 법률들도 대폭 개정되어, 일본제국은 공식적으로 해체되고 민주주의 국가로 재출발했다.[22] 또 1950년 한국 전쟁의 발발로 일본은 미국의 병참 기지가 되었고, 대량의 군수 물자가 생산되는 등 일명 한국 전쟁 특수 경기(特需景氣)로 호황을 누리며 전쟁 이전의 경제력을 회복하고 1952년 4월 샌프란시스코 조약의 발효와 함께 주권 또한 회복하여 1956년 유엔에 가입하게 되었다.[45] 이와 같은 국력의 회복은 다수의 일본인들에게 일본의 부흥과 세계로의 자신감을 불러일으켰으며 이는 1964년 도쿄 올림픽과 1970년 오사카 만국 박람회를 치르면서 절정에 달하였다. 그러나 외교적, 군사적으로 일본의 대미 의존도가 크게 높아지고 1960년 미일 안보 조약의 개정에 따른 불평등 주장이 나오면서 이른바 안보투쟁이 시작되었다. 이 운동은 한 때 집권 자민당 내각을 총사퇴 시키고 많은 국민들이 안보투쟁에 관심을 가지게 할 만큼 크게 일어났으나 정부와 여당의 경제발전정책 수립과 1968년 벌어진 도쿄 대학에서의 극렬 학생운동과 그 정점이었던 야스다 사건이 터짐으로서 주춤하였으며, 1970년 요도호 사건과 1972년 아사마 산장 사건을 계기로 일부 좌익 적군파에 의한 극렬 투쟁이 결정적으로 다수 국민들의 혐오를 삼에 따라 크게 위축되었다. 한편으로 1955년에 하토야마 이치로를 중심으로 하여 자유당과 일본민주당의 보수합동이 이루어져 사회당과 함께 55년 체제를 형성, 보수정당이 절대 우위를 차지함으로써 근 40년간 자유민주당의 장기 집권이 이루어져 특정 정당이 오랜 기간 집권함으로써 각종 부작용을 야기하기도 하였다.[46] 헤이세이 시대와 21세기 1970년대에 이룬 경제의 고도 성장은 1980년대에 이르러 '버블 경제'라고 부를 정도로 일본 경제를 크게 번성시켰다. 그러나 과도한 주가의 증가와 부동산 매입으로 인해 1990년부터 부동산과 주식 가격의 폭락이 진행되어 많은 기업과 은행이 도산하면서 10년 이상 0%의 성장률을 기록하는 불황 상태에 빠졌다.[47] 그로 인하여 지지를 상실한 자유민주당은 한 때 10개월 정도 정권을 상실하기도 하였다가[48] 진보 정당과의 연정을 거쳐 계속 55년 체제의 집권 골격을 유지해 왔다. [49] 그러나 2009년 8월 30일에 치러진 제45회 중의원 총선거에서 민주당이 자유민주당에 압승을 거둬 전후 최초로 완전한 정권 교체[50] 가 이루어져 2009년 9월 16일부로 하토야마 유키오 내각이 성립하였고[51], 2010년 6월 하토야마의 사퇴 후 간 나오토 내각이 성립되어[52] 이후 2011년 9월 2일에 노다 내각에 정권을 넘겨주었다. 그러나 민주당의 정권은 오래가지 못하였다. 2011년 동일본 대지진이 일어난 이래 보여준 민주당 내각의 대처와 경기 침체에 대한 반발로 인해 2012년 중의원 의원 선거에서 민주당은 참패를 당하고, 자유민주당이 다시 원내 제1당으로 부상하였다. 2012년 12월부터 2018년 현재까지, 자유민주당 소속의 아베 신조가 총리를 지내고 있다. 같이 보기 일본 로마가톨릭의 역사 일본의 무역사(ja:日本の貿易史) 네덜란드 동인도 회사 네덜란드 사절단(en:Dutch missions to Edo) 데지마 상관장(네덜란드어: Lijst van VOC-opperhoofden in Japan) 남만무역 1868년 이전에 일본을 방문한 서양인 일람(en:List of Westerners who visited Japan before 1868) 윌리엄 애덤스(미우라 안진) 조선 통신사 아이누 민족 류큐 민족 류큐 제도의 역사 류큐 사절단(ja:江戸上り, en:Ryukyuan missions to Edo) 각주 내용주 참조주 참고 문헌 외부 링크

https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%9D%BC%EB%B3%B8%EC%9D%98%20%EC%97%AD%EC%82%AC

Kapan Red Hot Chili Peppers mulai menjadi pemusik?

Red Hot Chili Peppers

indonesian

Red Hot Chili Peppers (lebih dikenal RHCP) adalah kelompok musik rock berbasis di California yang didirikan oleh vokalis Anthony Kiedis, bassist Michael Balzary (dikenal sebagai Flea), almarhum gitaris Hillel Slovak dan drummer Jack Irons pada 1983. Saat ini anggotanya terdiri dari Anthony Kiedis sebagai vokalis, Michael Balzary alias Flea sebagai bassis, gitaris Josh Klinghoffer dan drummer Chad Smith. Mantan-mantan anggota termasuk almarhum Hillel Slovak, Jack Irons, Dix Denney, Jack Sherman, Cliff Martinez, Zander Schloss, Chuck Biscuits, Dwayne "Blackbyrd" McKnight, D.H. Peligro, Arik Marshall, John Frusciante, Jesse Tobias dan Dave Navarro. RHCP telah mengeluarkan sembilan album studio, sembilan #1 modern rock hits, dan telah menjual hampir 50 juta keping album di dunia (37 juta terjual untuk ketiga album Blood Sugar Sex Magik, Californication dan By the Way). Sejarah Red Hot Chili Peppers (awalnya bernama Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem) didirikan pada 1983 oleh alumni Fairfax High School Michael "Flea" Balzary (bass), Anthony Kiedis (vocals), Jack Irons (drums), dan Hillel Slovak (guitar) mulanya hanya untuk sekali pentas. Setelah menjadi terkenal di Los Angeles, mereka menandatangani kontrak rekaman dengan EMI. Irons dan Slovak menganggap band tersebut sebagai proyek sampingan, dan meninggalkan RHCP sebelum album perdana mereka untuk menekuni band asal mereka What Is This?. Slovak dan Irons menganggap RHCP tidak akan berhasil mencapai kepopuleran hingga pada saat proses rekaman album pertama. Album pertama mereka berjudul Red Hot Chili Peppers diterbitkan pada 10 Agustus 1984 dan album debut ini direkam dengan Jack Sherman pada gitar dan Cliff Martinéz pada drums serta produser Andy Gill dari Gang of Four namun tidak berhasil secara penjualan. Hasil penjualan album perdana ini tidak menggembirakan. Karena pertengkaran dalam tur, Jack Sherman dipecat setelah tur berakhir dan Hillel Slovak masuk kembali setelah mengetahui Jack Sherman telah dipecat. Tahun 1985, Hillel Slovak kembali bergabung dan mulai berkontribusi kembali sebagai gitaris di album kedua yang berjudul Freaky Styley. George Clinton dari Parliament-Funkadelic menjadi produser album kedua mereka Freaky Styley pada tanggal 16 Agustus 1985. Cliff Martinéz dipecat setelah album kedua ini dirilis dan Jack Irons bergabung kembali pada tahun 1986. Pada saat ini mereka mulai menggunakan narkotika. Anthony Kiedis yang dari kecil memang sering menggunakan narkoba dan Hillel Slovak menggunakan narkoba secara berlebihan dan kecanduan mereka semakin menggila pada masa itu. Tak berbeda dengan album sebelumnya, album ke-2 ini gagal di pasaran. Album mereka selanjutnya, yang masuk ke Billboard Top 200, adalah The Uplift Mofo Party Plan pada tanggal 29 September 1988 dengan produser Michael Beinhorn. Ini adalah satu-satunya album dengan keempat anggota awal. Album inilah yang membawa RHCP masuk ke Billboard Top 200 untuk pertama kalinya. Menjelang tur, Hillel Slovak meninggal dunia dan Jack Irons mengundurkan diri. Dalam tur, Hillel Slovak semakin kecanduan obat-obatan dan Slovak akhirnya meninggal dunia karena overdosis heroin pada 25 Juni 1988 dalam sebuah tur di Eropa. Setelah Slovak meninggal, Jack Irons sempat mengalami tekanan batin, stress hingga keluar masuk rumah sakit jiwa, kemudian Flea sibuk dengan keluarganya dan Anthony Kiedis sempat mengasingkan diri selama sebulan di sebuah pemukiman. Setelah kondisi band kembali normal, Jack Irons memutuskan kembali hengkang karena tak sanggup bermain di band setelah kehilangan Hillel Slovak yang merupakan gitaris RHCP sekaligus sahabatnya dan Jack Irons kemudian bergabung sebagai drummer Pearl Jam dan Eleven. Setelah formasi band diisi oleh pengganti sementara drummer Dead Kennedys, D.H. Peligro dan mantan gitaris P-Funk, DeWayne "Blackbyrd" McKnight, mereka akhirnya merekrut Chad Smith dan John Frusciante menggantikan posisi Jack Irons dan Hillel Slovak. Setelah kematian Hillel Slovak, Anthony Kiedis dan Flea melakukan rehabilitasi agar tidak menggunakan narkoba lagi dan akhirnya sembuh total. RHCP juga sering gonta-ganti personil di posisi gitaris dan drummer setelah kematian Slovak. Hingga mereka mengadakan audisi untuk posisi gitaris John Frusciante, seorang pemuda berumur 18 tahun akhirnya menjadi personil RHCP setelah mengikuti audisi. Audisi juga mereka lakukan untuk posisi drummer hingga akhirnya mereka menggaet pria bertubuh tinggi besar yang bernama Chad Smith. Anthony Kiedis, Flea, John Frusciante dan Chad Smith dianggap sebagai formasi paling sempurna sepanjang perjalanan karier RHCP. Hadirnya John Frusciante memberikan warna baru dengan menambahkan unsur pop, rock dan juga country ke dalam musik funk yang diusung RHCP. Chad Smith juga dianggap dapat memberikan groove yang baru kepada Flea sebagai pemain bass. Selanjutnya, RHCP merekam album selanjutnya, Mother's Milk, yang diterbitkan pada bulan Agustus 1989. Album ini mencapai #52 di AS, yang tertinggi bagi mereka saat itu. Dalam album ini terdapat hit Knock Me Down yang mereka persembahkan untuk Hillel Slovak dan menempatkan mereka dalam top modern rock. Selain itu, dirilis pula singel Higher Ground, Taste The Pain dan salah satu soundtrack film Pretty Woman berjudul Show Me Your Soul pada tahun 1990. Pada tahun 1990 mereka pindah ke Warner Brothers Records. Rick Rubin menjadi produser album kelima mereka Blood Sugar Sex Magik pada tahun 1991, yang menghasilkan banyak hit dan terjual 7 juta keping di AS. Single "Give it Away" memenangkan Grammy award pada 1992 untuk "Best Hard Rock Performance With Vocal", dan single-single lainnya adalah "Breaking the Girl", "Suck My Kiss", dan "Under the Bridge". Blood Sugar Sex Magik masuk ke nomor 310 dalam daftar Rolling Stone magazine The 500 Greatest Albums of All Time, dan pada 1992 mencapai # 3 di AS. Lagu-lagu dari album tersebut beberapa kali mendapatkan penghargaan lagu "Give It Away" yang menyabet penghargaan Best Rock Perfomance di ajang Grammy Awards, dan juga menyabet Best Art Direction dan Breakthrough Video dalam ajang MTV Video Music Award. Keberhasilan mengantarkan mereka ke puncak kepopuleran. Uang semakin banyak didapat karena keberhasilan yang mereka raih, hingga John Frusciante tidak dapat menahan untuk terjun ke dalam lembah hitam dunia narkoba. Frusciante semakin kecanduan heroin dan kokain dari hari ke hari. Hal ini mengacaukan penampilan RHCP karena penampilan Frusciante yang semrawut dan tidak karuan dalam bermain gitar di panggung. Pada tahun 1992, tepat saat akan manggung di Jepang, Frusciante mengundurkan diri dan pulang ke Amerika sendirian. Dia sudah tidak bisa lagi bermain di panggung karena keadaannya yang sangat kacau. Hal ini memusingkan semua personil dan crew RHCP karena konser di Jepang saat itu batal. Masalah obat-obatan kembali menghadang mereka dan John Frusciante resmi keluar dari band pada Mei 1992 setelah tur Blood Sugar Sex Magik dilaksanakan di Jepang. Setelah kepergian Frusciante, RHCP sering bergonta-ganti gitaris untuk menemani mereka manggung. Setelah menggantikannya dengan Arik Marshall yang merupakan sahabat sekaligus teman ngeband dari Flea dan Jesse Tobias yang merupakan gitaris dari Mother Tongue, selanjutnya pada bulan September 1993 posisi Frusciante digantikan oleh mantan gitaris Jane's Addiction, Dave Navarro dan Dave Navarro direkrut untuk merekam album One Hot Minute pada tahun 1995. Album ini juga terjual 5 juta keping dan bertahan di tangga album selama 55 minggu. Album ini dianggap aneh oleh sebagian besar fans RHCP karena unsur funk yang selama ini mereka usung seakan-akan hilang. Dari album ini hanya dua lagu yang dapat disebut sukses, yaitu "My Friends" dan "Aeroplane". Di sisi lain, Frusciante yang semakin kacau dengan obat-obatan, melakukan rehabilitasi. Setelah sembuhnya Frusciante pada tahun 1997, RHCP menggaetnya kembali pada tahun 1998 dan berakibat dipecatnya Dave Navarro yang dianggap tidak berhasil di band. Setelah Dave Navarro dipecat pada tahun 1998 karena perbedaan kreatifitas dan kecanduan heroin, John Frusciante yang telah sembuh dari narkoba sekaligus bebas dari rehabilitasi kembali ke RHCP dan mereka merekam album ketujuh pada tahun 1999 berjudul Californication. Album ini lebih berhasil daripada Blood Sugar Sex Magik dan terjual 15 juta keping. Lagu-lagu hit dari album ini adalah "Scar Tissue", "Otherside", dan "Californication". Dari Album tersebut mereka mendapatkan kesuksesan yang luar biasa. Album ini merajai tangga lagu di seluruh dunia dan menyabet banyak penghargaan seperti di ajang Grammy Awards, American Music Awards dan Europe Music Award. Frusciante lagi-lagi dianggap sebgai nyawa baru untuk RHCP yang hampir mati. Setelah tour di beberapa negara, pada tahun 2002 mereka mengeluarkan album baru yang berjudul By the Way. Pada tahun 2002, mereka menerbitkan By the Way tepatnya pada tanggal 9 Juli 2002. Album ini terjual 700.000 keping pada minggu pertama dan menghasilkan lagu-lagu hit "By the Way", "The Zephyr Song", "Can't Stop", "Dosed", dan "Universally Speaking". Melanjutkan kesuksesan dari album sebelumnya, album ini juga menghasilkan lagu-lagu yang dapat merajai tangga lagu dan banyak mendapatkan penghargaan. Mereka merekam dua lagu baru "Fortune Faded" dan "Save the Population" untuk album Greatest Hits dan pada tahun 2004 album live mereka yang pertama , Live in Hyde Park. Tiga tahun berselang, RHCP kembali mengeluarkan album ternyar mereka yang bertajuk Stadium Arcadium. Tidak hanya melanjutkan kesuksesan dari album sebelumnya, album ini dianggap sebagai album terbaik RHCP sepanjang masa dan bisa juga disebut sebagai double album karena berisi 24 lagu dari dua disc, yaitu disc Mars dan Jupiter. Dari album ini, terlahir lagu-lagu yang luar biasa sepert "Tell Me Baby", "Snow" ('Hey Oh'), "Charlie", "Hump de Bump" dan juga satu lagu yang dianggap sebagi masterpiece oleh sebgaian fans, yaitu "Dani California". Pada tahun 2006 mereka mengeluarkan Stadium Arcadium yang merupakan album ganda. Album ini langsung mencapai #1 on the US charts dan bertahan selama 2 minggu. Juga langsung duduk dinomer satu UK Albums Chart dan di 25 negara yang lain. Pada minggu perdananya, album ini meraih 442.000 unit di Amerika Serikat dan lebih dari 1.000.000 di seluruh dunia. Akhir tahun 2006, album ini disebut-sebut sebagai the best-selling album of the year dengan lebih dari 7 juta unit terjual. Album ini menghasilkan pula 5 penghargaan dari Grammy Awards 2007, untuk kategori Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal (Dani California), Best Rock Song (Dani California), Best Boxed or Special Limited Edition Package (Stadium Arcadium), Best Rock Album (Stadium Arcadium), Best Producer (Rick Rubin - Stadium Arcadium). RHCP juga berpartisipasi dalam konser Live Earth di London's Wembley Stadium pada tanggal 7 Juli 2007. Tour album Stadium Arcadium ini dilaksanakan hampir dua tahun di berbagai tempat di seluruh dunia. Setelah tour yang cukup melelahkan, mereka merasa bosan dan sibuk dengan kegiatan pribadi masing-masing. Hingga pada akhirnya pada tahun 2008 mereka menyatakan vakum untuk beberapa saat. Flea, John Frusciante dan Chad Smih menyibukkan diri dengan side project mereka masing-masing, sedangkan Anthony Kiedis sibuk mengurus anak dan keluarganya serta mendalami agama yang dianutnya. Selang setahun setelah pernyataan vakum, Frusciante keluar dari band untuk kedua kalinya. Dia menyatakan keluar di karena aliran musik yang sudah berbeda melalui website pribadinya. Frusciante menyatakan bosan bermain musik dengan cara yang dilakakukan oleh RHCP, dia pun ingin beralih aliran ke elektronik musik yang sudah ia pelajari bertahun-tahun. Tahun 2009, John Frusciante menyatakan keluar dari RHCP dengan baik-baik dan Frusciante memutuskan untuk menekuni electronic music dan bersolo karier. Sebagai pengganti John Frusciante, Gitaris dan produser Josh Klinghoffer akhirnya resmi menggantikan John Frusciante yang hengkang dari Red Hot Chili Peppers. Klinghoffer adalah personil band eksperimental asal Los Angeles, Ataxia yang juga didalamnya termasuk Frusciante serta pemain bas Fugazi, Joe Lally. Di Ataxia, Klinghoffer bermain drum. Dia telah bermain sebagai musisi session selama bertahun-tahun dengan Beck, Butthole Surfers, PJ Harvey, Gnarls Barkley dan Red Hot Chili Peppers. Dia juga bekerja dengan album solo Frusciante, jadi Josh adalah pengganti John Frusciante yang berkualitas untuk Red Hot Chili Peppers. John Frusciante meninggalkan Red Hot Chili Peppers setahun yang lalu, tetapi diumumkan secara resmi kepada publik pada bulan Desember 2009 silam. Tahun 2011, RHCP merilis album kesepuluh mereka berjudul I'm With You dengan hits single "Monarchy Of Roses", "Look Around", "Brendan's Death Song", "Did I Let You Know" dan "The Adventures of Rain Dance Maggie". Red Hot Chili Peppers tidak mati begitu saja. Setelah vakum selama dua tahun lebih dan ditinggal oleh Frusciante, pada tahun 2011 mereka mengeluarkan album baru I'm With You dengan menggandeng Josh Klinghoffer pada posisi gitaris. Josh Klinghoffer adalah teman John Frusciante dalam berbagai project dan sudah menjadi anggota tur RHCP sebagai additional guitar player sejak tahun 2007. Album ini menghasilkan single antara lain "Monarchy of Roses" dan "Look Around". Album ini memang tidak sama suksesnya dengan album sebelumnya, tetapi album ini menandai bahwa Red Hot Chili Peppers belum mati. Pada tahun 2012, Red Hot Chili Peppers mendapat penghargaan Rock 'N Roll Hall of Fame atas dedikasinya terhadap musik selama bertahun tahun lamanya. Pada penghargaan tersebut hadir seluruh anggota dan mantan anggota Red Hot Chili Peppers yaitu Anthony Kiedis, Josh Kinghoffer, Flea, Chad Smith dengan dua mantan drummer RHCP yaitu drummer pertama sekaligus pendiri RHCP Jack Irons dan Cliff Martinez, tanpa kehadiran Dave Navarro, Jack Sherman dan John Frusciante yang tidak hadir dalam acara penghargaan ini. Frusciante tidak hadir karena merasa tidak nyaman jika hadir di acara tersebut. Hal itu disampaikan kepada Chad Smith melalui pesan singkat. Pada 17 Juni 2016, RHCP merilis album kesebelas yang berjudul "The Getaway" dan merupakan album kedua bersama gitaris Josh Klinghoffer. Jenis musik Teknik bermain bass Flea dipengaruhi oleh funk dan blues, terutama pemain bass Bootsy Collins dari Parliament-Funkadelic dan John Paul Jones dari Led Zeppelin. Kiedis mencampurkan lagu dan rap (terutama dalam album-album sampai Blood Sugar Sex Magik). Lagu-lagu mereka membahas berbagai masalah seperti persahabatan, seks, politik, sosial, obat-obatan, alkohol, dan kematian. Anggota band Anggota Sekarang Anthony Kiedis – lead vocals (1983–present) Flea – bass, trumpet, piano, backing vocals (1983–present) Chad Smith – drums, percussion (1988–present) Josh Klinghoffer – guitar, keyboards, backing vocals (2009–present, touring member 2007) Anggota Tur Chris Warren – keyboards, backing vocals (2007–present, drum technician since 90s) Mantan Anggota Hillel Slovak – guitar, backing vocals (1983, 1985–1988; meninggal dunia tahun 1988) Jack Sherman – guitar, backing vocals (1983–1984) DeWayne McKnight – guitar, backing vocals (1988) John Frusciante – guitar, backing vocals (1988–1992, 1998–2009) Arik Marshall – guitar, backing vocals (1992–1993) Jesse Tobias – guitar, backing vocals (1993) Dave Navarro – guitar, backing vocals (1993–1998) Jack Irons – drums, percussion (1983, 1986–1988) Cliff Martinez – drums, percussion (1983–1986) D.H. Peligro – drums, percussion (1988) Mantan Anggota Tur Chuck Biscuits - drums (1985) Keith Morris - lead vocals (replaced Kiedis for one show) (1986) Keith "Tree" Barry - saxophone, violin, backing vocals (1987-1990) Rob Rule - opening comedy act, rhythm guitar, backing vocals, roadie (1989–1990, 1995–1996) Rain Phoenix - backing vocals (1995-1996) Acacia Ludwig - backing vocals (1995-1996) Marcel Rodríguez-López – congas, bongos, clavinet (August 2006 – January 2007) Mauro Refosco – percussion (2011–2014) Diskografi The Red Hot Chili Peppers (10 Agustus 1984) EMI 300,000 units worldwide Freaky Styley (16 Agustus 1985) EMI 500,000 units worldwide The Uplift Mofo Party Plan (23 September 1987) EMI #148 US 750,000 units worldwide Mother's Milk (16 Agustus 1989) EMI #52 US 2 million units worldwide Blood Sugar Sex Magik (24 September 1991) Warner Bros. #3 US, #25 UK 12 million units worldwide One Hot Minute (12 September 1995) Warner Bros. #4 US, #2 UK 5 million units worldwide Californication (8 Juni 1999) Warner Bros. #3 US, #5 UK 15 million units worldwide By the Way (9 Juli 2002) Warner Bros. #2 US, #1 UK 9 million units worldwide Stadium Arcadium (9 Mei 2006) Warner Bros. #1 US, #1 UK 5.7 million units worldwide (as of 2006-12-20) Penghargaan Pranala luar Kategori:Grup musik Amerika Serikat Kategori:Grup musik yang didirikan tahun 1983 Kategori:Pemenang Brit Award Kategori:Pemenang Grammy Award

https://id.wikipedia.org/wiki/Red%20Hot%20Chili%20Peppers

متى ظهرت جماعة الاخوان المسلمين في سوريا؟

الإخوان المسلمون في سوريا

arabic

الإخوان المسلمون في سوريا: أسسها طلاب في ثلاثينيات القرن العشرين, وهي تعرف نفسها بأنها جزء من جماعة الإخوان المسلمين في العالم التي أسسها حسن البنا في مصر عام 1928 م. تعرض الإخوان المسلمون في سوريا مطلع ثمانينيات القرن العشرين لحملات قمع دامية من قبل نظام حزب البعث أوقعت آلاف القتلى خاصة في مدينة حماة فيما عُرف بمجزرة حماة، وكان أول مراقب لها في سوريا مصطفى السباعي بين عامي 1945 و1964، وينتشرون في مدن حلب حماة وحمص ودمشق.[1] البنية التنظيمية يحدد النظام الأساسي أو الداخلي للجماعة وجود ثلاث سلطات فيها: سلطة تشريعية: متمثلة في مجلس الشورى الذي ينتخب المراقب العام, ويعتمد القيادة التي يرشحها المراقب العام, كما أنه يحاسب القيادة ويقر الخطط والسياسات العامة والموازنات والنظام الأساسي. "سلطة تنفيذية": تضم المراقب العام وأعضاء القيادة, وتكمن مهمتها في إدارة شؤون الجماعة واتخاذ القرارات والإجراءات التي تضع الخطط والسياسات موضع التنفيذ. ويتفرع عن القيادة مكتب سياسي وإداري وتربوي. "سلطة قضائية": تشمل المحكمة العليا التي من بين صلاحيتها محاكمة المراقب العام وأعضاء القيادة, والمحاكم المحلية التي تفصل في الخصومات المختلفة بين الأعضاء.[1] العلاقة مع السلطة اصطدمت الجماعة منذ مطلع سبعينيات القرن العشرين مع نظام البعث بقيادة حافظ الأسد، وكانت أحداث مدينة حماة عام 1982 ذروة الصدام بين الطرفين إذ شنت قوات سورية مدعومة بالمدفعية والمدرعات هجومًا عنيفًا على المدينة أوقع ما بين 30 و40 ألف قتيل، وفقًا لبيانات الجماعة, بينما نزح آلاف آخرون لينجوا بأرواحهم. وقبل ذلك, كان الإخوان قد لجأوا مطلع سبعينيات القرن العشرين إلى العمل المسلح ضد نظام حافظ الأسد عبر عمليات نفذها الجناح العسكري للجماعة الذي أطلق عليه "الطليعة المقاتلة".[1] حصلت مبادرة مصالحة بين الحكومة السورية وجماعة الإخوان المسلمين في أواخر السبعينات قادها الزعيم البارز في الجماعة الأستاذ أمين يكن مما أدى إلى حالة من التوافق قادت إلى إطلاق سراح المئات من أعضاء التنظيم الإخواني وقياداته، في توجه حقيقي لحل الأزمة، وتدارك ما فات، والعودة باللحمة الوطنية إلى واقعها المنشود... ولكن كان ثمة رجال نافذون في بنية النظام ينظرون بريبة إلى جهود المرحوم أمين، ويرفضون البحث عن مخرج للأزمة الوطنية، فقد كانوا يرون في (القمع الثوري) الوسيلة الأجدى لحل المشكلة.. وسعى الإخوان في تلك السنوات إلى إثارة الشعب على نظام البعث لكن النجاح لم يكن حليفهم لتبلغ المواجهة أوجها بأحداث حماة, وتستمر بعد ذلك ملاحقة عناصر الإخوان. ونصت قوانين الطوارئ التي بدأ العمل بها في سوريا مطلع ستينيات القرن العشرين على عقوبة الإعدام لكل من يثبت انتماؤه للإخوان.[1] مراحل الصراع المسلح مع النظام السوري مر الصّراع بين النظام وحركة الإخوان المسلمين بأربع مراحل هي:[2] (1979-1981م) مرحلة البدء: بدء المواجهة ومحاولة توحيد فصائل العمل الإسلامي المسلّح تحت قيادة واحدة. مرحلة ضرب تنظيم الجماعة العسكري في الجيش عام 1982م: حيث أُعدم خلالها العشرات من الضّباط، واعتقل المئات منهم. وفي 2 فبراير 1982م حدثت مجزرة حماة الكبرى التي اشترك فيها سرايا الدّفاع واللواء 47/دبابات، واللواء 21/ميكانيكي والفوج 21/إنزال جوّي (قوات خاصّة)، فضلاً عن مجموعات القمع من مخابرات وفصائل حزبية مسلّحة. حيث أعمل هؤلاء بالمدينة قصفاً وهدماً وحرقاً وإبادة جماعية فسقط ما بين آلاف إلى 7ألاف [3] قتيل وهدمت أحياء بكاملها على رؤوس أصحابها كما هدم 88 مسجداً وثلاث كنائس، فيما هاجر عشرات الآلاف من سكّانها هرباً من القتل والذّبح. مرحلة تلاشي العمل المسلّح ومن ثمّ توقفه مرحلة توقف العمل المسلّح وتراجع اهتمام النظام بأعمال القمع: بدأت هذه المرحلة بعد عمليات 1986م، وبعد فترة طويلة من توقّف العمل المسلّح حيث قام النظام بالإفراج عن آلاف المعتقلين (على دفعات خلال سنوات) فيما لا يزال آخرون في سجون النظام دون أن يعرف عنهم شيء. علماً بأن مجموع من أفرج عنه لا يتجاوز الـ20% من مجموع من اعتقل. مراقبو الإخوان المسلمين في سوريا مصطفي السباعي (1945 - 1964) أول مراقباً عاماً للإخوان المسلمين بسوريا ولبنان. عصام العطار(1964 - 1973) ثاني مراقب عام عبد الفتاح أبو غدة (1973 - 1975). ثالث مراقب عام عدنان سعد الدين رابع مراقب عام (1976 - 1981 1401 هـ)[4][5] حسن هويدي (1981 1401 هـ - 1985) منير الغضبان (لمدة ستة أشهر عام 1985) محمد أديب الجاجي (1985 لمدة ستة أشهر) عبد الفتاح أبو غدة (1986 - 1991) حسن هويدي (1991 - 1996) علي صدر الدين البيانوني (1996 - 3 أغسطس 2010) محمد رياض الشقفة (3 أغسطس 2010 - 2014) [6] محمد حكمت وليد (2014 - حتى الآن)</ref> <ref> المراجع ، إخوان ويكي - - - وصلات خارجية . . . ، برنامج لقاء اليوم، قناة الجزيرة، 24 يونيو 2007 م. ، إخوان أون لاين، 3 يونيو 2010 م. ، إخوان ويكي. تصنيف:أحزاب سوريا تصنيف:الإخوان المسلمون تصنيف:الإسلاموية في سوريا تصنيف:القرن 20 في سوريا تصنيف:المعارضة السورية تصنيف:إخوان مسلمون سوريون تصنيف:إرهاب منسوب للمسلمين في سوريا تصنيف:تاريخ سوريا الحديث تصنيف:تمرد الإخوان المسلمين (سوريا) تصنيف:سياسة سوريا تصنيف:فصائل مناهضة للحكومة في الحرب الأهلية السورية تصنيف:منظمات إسلامية تصنيف:منظمات تأسست في 1940

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D9%88%D9%86%20%D9%81%D9%8A%20%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%8A%D8%A7

Miten paljon täysikasvuinen ahma painaa?

Ahma

finnish

Ahma (Gulo gulo), joka tunnetaan myös nimillä osma, osmo, kätkä (pohjoissaamen kielestä geatki) ja kamppi, on Euroopan suurin näätäeläin, hieman mäyrää suurempi.[1][2] Koko maailman näätäeläimistäkin vain jättiläissaukko ja merisaukko voivat kasvaa sitä suuremmiksi. Ahmaa tavataan Suomessa, Ruotsissa, Norjassa, Venäjällä sekä Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa. Se on väriltään tummanruskea ja hartioiden kohdalta vajaat puoli metriä korkea. Naaras painaa keskimäärin noin 10 kg ja uros jopa 28 kg. Ahma on raadonsyöjä ja peto. Ulkonäkö ja koko Pituudeltaan ahma on 69–83 senttimetriä, josta hännän osuus on 15–25 senttimetriä. Naaras painaa keskimäärin noin 10 kg ja uros jopa 28 kg.[3] Hartiakorkeus on 40–45 senttimetriä.[4] Ahmalla on voimakasrakenteinen ruumis, lyhyet jalat, leveät käpälät ja litteä pää. Väriltään ahma on tummanruskea tai ruskeanmusta, ja kyljessä sillä on vaaleahko raita. Päässä on vaaleita ja tummia kuvioita ikään kuin sillä olisi naamio. Kaulassa ja rinnassa voi olla vaaleita läikkiä.[3]Talviturkki on pidempi ja tuuheampi kuin kesäturkki, ja talvella ahman jalkoja peittää tukeva karva, joka helpottaa lumessa liikkumista.[5] Levinneisyys Ahmoja esiintyy Suomessa, Norjassa, Ruotsissa ja Venäjällä, Kiinassa (Heilongjiang, Sinkiang, Sisä-Mongolia), Mongoliassa, Kanadassa ja Yhdysvalloissa (Alaska, Wyoming, Idaho, Montana, Washington, Oregon ja Kalifornia), lähinnä 60. leveyspiirin pohjoispuolella. Ahma hävisi 1800-luvulla eurooppalaisen levinneisyysalueensa eteläosista vainoamisen ja ympäristönmuutosten takia.[6] Kanadassa ja Yhdysvalloissa esiintyy ainakin ahman alalajia Gulo gulo luscus. Kanadan länsirannikolla sijaitsevan Vancouverinsaaren ahmat ovat mahdollisesti myös oma alalajinsa Gulo gulo vancouverensis,[7] joskin kraniologisten tutkimusten mukaan nekin ovat Gulo gulo luscus -kantaa. Eteläisellä pallonpuoliskolla ahmoja ei esiinny.[8] Viime vuosikymmeninä ahmakannat ovat kasvaneet Suomessa, Ruotsissa ja Norjassa. Suomessa ahmoja arvioidaan olevan noin 200–250 yksilöä. Vuonna 2009 Norjassa oli noin 320-400 ja Ruotsissa noin 500 ahmaa. Venäjällä, lähinnä Itä-Siperiassa ja Venäjän Kaukoidässä arvioitiin elävän 20000 ahmaa vuonna 2005.[9][10] Suomessa siirtoistutettiin vuosina 1979–1998 kaikkiaan 16 ahmaa poronhoitoalueelta pääasiassa Keski- ja Länsi-Suomeen, yksi yksilö myös Itä-Suomeen Ilomantsiin.[11][12] Suomenselälle on siirtojen seurauksena muodostunut tiettävästi maailman ainoa istutettu ahmapopulaatio.[13] Vuoden 2014 ahman hoitosuunnitelmassa ehdotetaan istutusten aloittamista uudelleen.[14] Elintavat Ahman vuorokausirytmi ei ole kiinteä, mutta pääsääntöisesti se liikkuu öisin ja hämärässä. Ei ole kuitenkaan mitenkään harvinaista nähdä ahma liikkeellä myös päivällä. Ahma voi ruokaa etsiessään liikkua päivän aikana jopa 20–40 kilometriä.[2][1] Sen liikkuminen on hidasta mutta kestävää laukkaa.[1] Vaikka ahma on suurikokoinen, se on hyvin sopeutunut lumessa liikkumiseen suurten käpäliensä ansiosta.[2] Pehmeässä lumessa ahma hyppii aaltomaisesti kuten pienemmätkin näätäeläimet. Suuri koko ei ole ongelma myöskään kiivetessä, ja ahma onkin varsin ketterä kiipeilijä[1]. Ahmojen sosiaalinen järjestelmä on samanlainen kuin näädällä. Liikkumisalue on laaja, eivätkä ne pysty sitä puolustamaan, mutta se merkitään ulosteilla, virtsalla ja perärauhasten eritteillä. Näin eläimet tietävät missä lajitoverit liikkuvat ja osaavat välttää yhteenottoa. Samaa sukupuolta olevat ahmat eivät siedä toistensa läsnäoloa alueellaan.[1][2][15] Ahma toimii pääsääntöisesti kehittyneen hajuaistinsa perusteella. Oma ruokavarasto löytyy talvella helposti metrisen lumipeitteen läpi, ja haaskat voidaan vainuta jo kaukaa.[1] Ahma ei pidä suuremmin ääntä. Siltä voi kuulla lähinnä murinaa ja sähinää. Tarvittaessa se voi myös urahdella ja vikistä.[16] Kuten eläimillä yleensä, myös ahmalla kuolleisuus on suuri juuri nuorilla ahmoilla. Normaali elinikä on 4–6 vuotta, mutta täysikasvuiseksi päästyään se voi elää jopa 13-vuotiaaksi.[17] Lisääntyminen Ahma lisääntyy hitaasti. Naaraat saavat ensimmäiset poikasensa 3–4-vuotiaana. Poikaset syntyvät maalis-huhtikuussa lumen alla olevassa pesässä, ja tavallisesti niitä syntyy kerrallaan kahdesta neljään.[10] Syvälle lumikinokseen kaivettuun onkaloon voi johtaa yksi tai useampia käytäviä. Toisinaan ahmaemo siirtää poikaset syntymäonkalosta toiseen onkaloon imetysajaksi.[18] Vastasyntynyt poikanen on 10–12 senttimetriä pitkä, painaa noin 100 grammaa ja on sokea.[19] Emo imettää poikasiaan 8–10 viikkoa. Poikaset seuraavat emoaan seuraavaan syksyyn saakka, joskus jopa kaksi vuotta.[20][10] Ravinto Ahma on pääasiassa raadonsyöjä.[10] Se myös saalistaa poroja ja metsäkauriita, mutta ei pysty kaatamaan aikuista hirveä. Porojen ja metsäkauriidenkin saalistaminen edellyttää yleensä pehmeää hankea, joka kannattaa ahman mutta ei saaliseläintä. Pienemmät nisäkkäät, linnut ja sammakot, kuten myös marjat kuuluvat sen ravintoon.[2] Ahma voi kätkeä saaliinsa lumen alle tai raahata niitä puiden oksille.[15] Se palaa usein haaskalleen.[2] Uhat Euroopan nisäkästyöryhmän mukaan laji on Euroopassa vaarantunut, mutta kansainvälinen luokitus on ainakin vielä toistaiseksi ”elinvoimainen”, koska Pohjois-Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa kanta on runsas. Määritys saattaa muuttua, kun Aasiasta saadaan uudempaa tietoa.[6] Ahman alkuperäinen levinneisyysalue oli laajempi, mutta laji hävisi Euroopan eteläisemmistä osista jo 1800-luvulla. Sitä vainottiin karjavarkaana, mutta häviämiseen vaikutti myös metsien hävittäminen ja ihmisasutuksen laajeneminen.[6] Vaikka ahmalle sopivia elintiloja onkin Skandinaviassa ja Venäjällä, ovat suuret erämaat harvassa. Sopivien elintilojen vähennettyä pieni ahmojen määrä on pirstoutunut pieniksi populaatioiksi, jotka ovat pieniä ja erillään toisista, minkä vuoksi ahma on vaarassa kadota kokonaan. Pienissä populaatioissa geneettinen vaihtelu on vähäistä, mikä voi heikentää kantaa.[6] Muista pedoista ei juuri ole vaaraa ahmalle, pienestä koostaan huolimatta se on vahva ja peloton, alle 15 kg painavan ahman tiedetään yrittäneen ryöstää saalista yli 200-kiloiselta mustakarhulta.[21] Suomessa ahman ei tiedetä raadelleen ihmisiä; joskus metsästyksen yhteydessä ahma on purrut ihmistä.[22] Ahmalla on laaja elinpiiri ja se on herkkä häiriöille. Siksi lisääntyvä talviurheilu ja moottorikelkkailu häiritsevät ahmoja suuresti.[21] Metsästys ja suojelu Ihmisasutus ja karjanhoito levittäytyvät ahman elinalueille, ja karjaa syöviä ahmoja metsästetään kannanhoidon nimissä. Norjassa ahmat tappavat vuosittain noin 10000 lammasta, ja siellä annetaan vuosittain tietty kiintiö ahmankaatolupia. Lampaiden ja porojen suojelun nimissä esiintyy myös salametsästystä sekä Norjassa, Suomessa että Ruotsissa. Venäjällä ahmaa metsästetään turkiseläimeksi.[6] Yhdysvalloissa ahmaa metsästetään Montanan ja Alaskan osavaltioissa[5]. Ruotsissa ahma rauhoitettiin vuonna 1969. Ruotsissa ovat voimassa myös ahman suojelua säätelevät Bernin sopimus ja luontodirektiivi, jossa ahma kuuluu ensisijaisesti suojeltavana lajina liitteeseen II. Ahman toimenpideohjelmassa tavoitteena on 90 pentuetta vuosittain. Vuonna 2010 myönnettiin ensimmäiset poikkeusluvat ahmojen kaatamiseen.[9] Suomen metsästyslainsäädännössä ahma, toisin kuin muut suurpedot, on ollut täysin omassa luokassaan, ja uhanalaisuutensa takia täysin rauhoitettu. Ahman tapporahan maksaminen lopetettiin vuonna 1975, laji rauhoitettiin poronhoitoalueen eteläpuolella 1977 ja koko maassa se sai rauhoituksen 1982.[23] Vuonna 2014 Suomen maa- ja metsätalousministeriö vahvisti ahman hoitosuunnitelman. Siinä asetetaan tavoitteita tutkimukselle ja kannanseurannalle sekä yhteistyölle eri tahojen välillä. Ministeriö valmistelee asetusta poikkeusluvista, joilla saataisiin kaataa ahmoja poronhoitoalueella. Tarkoitus olisi myös tutkia, vähentävätkö kaatoluvat porotuhoja. Suhtautumisen muutosta perustellaan sillä, että ahmakanta on kaksinkertaistunut 2000-luvun ensimmäisen kymmenen vuoden aikana.[14][24] Suomella on ahmaa koskevia sitoumuksia muun muassa vuoden 1986 niin sanotusta Bernin sopimuksesta, joka edellyttää muiden lajien ohella ahman tiukkaa suojelua.[25][26] Sopimuksen mukaan kaikki näitä lajeja koskeva tahallinen pyydystäminen ja hallussa pitäminen sekä tahallinen tappaminen on kielletty. Tämä vaatimus on pantu täytäntöön ahman osalta Suomen metsästyslainsäädännössä siten, että ahma on täysin rauhoitettu. Lisäksi EU-jäsenyys velvoittaa Suomea ja Ruotsia noudattamaan erilaisia luontoon liittyviä direktiivejä, jotka rajoittavat kaikkien eläinten kohtelua. Monet yksityiset järjestöt, kuten vuonna 1996 perustettu The Wolverine Foundation, ovat keskittyneitä ahmojen suojelemiseen ja tutkimiseen.[27] Lisäksi moni eläintarha ja eläinpuisto, kuten Korkeasaari ja Ranuan eläinpuisto, osallistuvat ahmojen suojeluun eurooppalaisten eläintarhojen suojeluohjelman kautta. Aikaisemmin ahmojen lisääntyminen tarhaoloissa oli harvinaista. Esimerkiksi juuri Ranualla syntyi ahman pentu viimeksi vuonna 2014 ja sitä ennen vuonna 2003. Nykyisin tarhoissa on noin 70 ahmaa. Eurooppalaisten eläintarhojen suojeluohjelma pyrkii pitämään tarhakannan pitämään elinvoimaisena.[28][29] Ahma kulttuurissa Ahma on kuvattu Suomen Kittilän ja Norjan Bardun vaakunoissa. Kittilän vaakuna Bardun vaakuna Ahma on myös Michiganin yliopiston maskottieläin, ja yliopiston urheilujoukkueet kulkevat lempinimellä wolverines (ahmat).[31] Helsinki Wolverines pelaa amerikkalaista jalkapalloa Vaahteraliigassa.[32] Haukiputaan Ahmat on vuonna 1956 perustettu jääkiekkoseura Oulun seudulta. Hyvinkään Ahmat on vuonna 1973 perustettu jääkiekkoseura. Marvel Comicsin sarjakuvissa Ryhmä-X on hahmo nimeltä Wolverine. Suomessa julkaistiin tuberkuloosin vastustamisen postimerkkisarjassa ahmasta violetti postimerkki 5. marraskuuta 1957. Sen arvo oli 10 markkaa, jonka lisäksi siitä maksettiin kaksi markkaa lisää (10 markkaa + 2 markkaa).[33] Lähteet Kirjallisuutta Citation error, replace with{{cite book| author = Leinonen, Antti| title = Ahman kintereillä| publisher = Maahenki| year = 2012| id = ISBN 9789525870282}} Citation error, replace with{{cite book| author = Leinonen, Antti; Suominen, Teuvo| title = Ahma| location = Helsinki| publisher = Otava| year = 1992| id = ISBN 951-1-12105-7}} Citation error, replace with{{cite book| author = Koivisto, Ilkka| title = Uhanalaiset: naali, kiljuhanhi, ahma...| location = Espoo| publisher = Weilin+Göös| year = 1981| id = ISBN 951-35-2572-4}} Citation error, replace with{{cite book| author = Mäensyrjä, Pentti| title = Ahman jälkijotos| location = Hämeenlinna| publisher = Karisto| year = 1979| id = ISBN 951-23-1419-3}} Aiheesta muualla . . Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Luokka:Näätäeläimet Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit Luokka:59.2 Nisäkkäät

https://fi.wikipedia.org/wiki/Ahma

متى تاسست السلفية الجهادبة في مصر ؟

سلفية

arabic

السلفية هي اسم لمنهجٍ يدعو إلى فهم الكتاب ، والسنة بفهم سلف الأمة، والأخذ بنهج، وعمل النبي - صلى الله عليه وسلم -، وصحابته، والتابعين، وأتباع التابعين باعتباره يمثل نهج الإسلام، والتمسك بأخذ الأحكام من كتاب الله، ومما صح من حديث النبي محمد، ويبتعد عن كل المدخلات الغريبة عن روح الإسلام وتعاليمه، والتمسك بما نقل عن السلف. وهي تمثل في إحدى جوانبها إحدى التيارات الإسلامية العقائدية في مقابلة الفرق الإسلامية الأخرى.[1] وفي جانبها الآخر المعاصر تمثل مدرسة من المدارس الفكرية الحركية السنية التي تستهدف إصلاح أنظمة الحكم والمجتمع والحياة عمومًا إلى ما يتوافق مع النظام الشرعي الإسلامي بحسب ما يرونه. برزت بمصطلحها هذا على يد أحمد بن تيمية في القرن الثامن الهجري وقام محمد بن عبد الوهاب بإحياء هذا المصطلح من جديد في منطقة نجد في القرن الثاني عشر الهجري والتي كانت الحركة الإصلاحية التي أسسها من أبرز ممثلي هذه المدرسة في العصر الحديث. ومن أهم أعلامهم: عبد العزيز بن باز ومحمد ناصر الدين الألباني ومحمد بن صالح بن عثيمين ويعقوب الباحسين. تعريف السلفية في اللغة العربية: السَّلَف - بفتح السين واللام - يكشف عنها في مادة (س ل ف) وهو ما مضى وانقضى، والقوم السُّلاَّف: المتقدمون، وسلف الرجل: آباؤه المتقدمون. جمع سالف وهوكل مَن تقدمك من آبائك وذوي قرابتك في السن أوالفضل وقالوا: إنَّه كل عمل صالح قدمته.[2][3] وقال السمعاني (ت 562): السلفي - بفتح السين واللام وفي آخرها فاء - هذه النسبة إلى السلف وانتحال مذاهبهم على ما سُعمت منهم.[4] أما مصطلح السلف الصالح فهو تعبير يراد به المسلمون الأوائل من الصحابة والتابعين وتابعي التابعين الذين عاشوا في القرون الثلاثة الأولى من الإسلام التي جاء الثناء عليها من رسول الإسلام محمد صلي الله عليه و سلم في قوله: ويستثنى من ذلك أهل البدع كالخوارج والمعتزلة والقدرية والجهمية و الجبرية غيرهم من الفرق. و<b data-parsoid='{"dsr":[4466,4496,3,3]}'>المذهب أو المعتقد السلفي: هو ما كان عليه الصحابة والتابعون لهم بإحسان إلى يوم الدين وأئمة الدين ممن شهد له بالإمامة وعرف عظم شأنه في الدين وتلقي الناس كلامهم خلفًا عن سلف. ومن هؤلاء الأئمة: الأئمة الأربعة وسفيان الثوري والليث بن سعد وابن المبارك وإبراهيم النخعي والبخاري ومسلم وسائر أصحاب السنن.[5] و<b data-parsoid='{"dsr":[4866,4891,3,3]}'>السلفيون أو السلفية: الذين يعتقدون معتقد السلف الصالح وينتهجون منهج السلف في فهم الكتاب والسنة وتطبيقهما.[6] نشأة السلفية يعتقد بأن السلفية ما هي إلا امتداد لمنهاج النبوّة، ثم الصحابة، فالتابعون، فتابعوهم، ثم مدرسة أهل الحديث والأثر الذين برزوا في القرن الثالث الهجري في مواجهة المعتزلة في العصر العباسي تحت قيادة أحمد بن حنبل أحد أئمة السنة الأربعة فكان المعتزلة يتخذون مناهج عقلية في قراءة النصوص وتأويلها واستمدوا أصولهم المنطقية من الحضارة الإغريقية عن طريق الترجمة والتعامل المباشر، ورأى أهل الحديث في هذه المناهج العقلية خطراً يهدد صفاء الإسلام ونقاءه وينذر بتفكك الأمة وانهيارها. وانتهى هذا النزاع حين تولى الخليفة المتوكل أمر الخلافة وأطلق سراح ابن حنبل وانتصر لمنهجه ومعتقده. ويعتبر الكاتب حسن أبو هنية محنة ابن حنبل في فتنة خلق القرآن بأنه: .[7] وقال محمد أبو زهرة أنه في القرن الرابع هجرياً ظهرت جماعة من أهل الحديث تنسب آرائها لابن حنبل في إثبات بعض صفات لله بدعوى أن الله أثبتها لنفسه في القرآن والسنة وذلك الأخذ بظواهر النصوص ثم تفويض الكيف والوصف.[8] ثم أقر هذا المنهج كمنهج رسمي للدولة العباسية في زمن الخليفة القادر بالله بناء على منشور العقيدة القادرية الذي كتبه الخليفة وأمر أن يتلى في المساجد يوم الجمعة وأخذ عليه خطوط العلماء والفقهاء.[9] وبحسب ما ذكره ابن الجوزي في المنتظم فقد أقر هذا المنهج كمنهج رسمي للدولة العباسية عام 433 هـ في زمن الخليفة القائم بأمر الله بناء على منشور العقيدة القادرية الذي كتبه الخليفة القادر.[10] بعد ذلك شهدت السلفية انحسارًا ملحوظًا شعبيًا وسياسيًا بعد انقسام الفقهاء الإسلاميين وأهل الحديث إلى حنابلة وأشعرية [11] حتى قوي جانب الأشاعرة وتبنى بعض الأمراء مذهبهم [12] إلى أن ظهر ابن تيمية في القرن السابع بالتزامن مع سقوط عاصمة الدولة العباسية بغداد على أيدي التتار سنة 656 هـ فعمل على إحياء الفكر السلفي وقام بشن حملة على من اعتبرهم أهل البدع داعياً إلى إحياء عقيدة ومنهج السلف من أجل تحقيق النهضة. ولقد أثارت دعوته جدلاً في الأوساط الإسلامية حينها فاستجاب بعض العلماء وطلبة العلم لأفكاره مثل الذهبي وابن قيم الجوزية والمزي.[13][14][15] ومن أفراد الطبقة الحاكمة مثل الأمير المملوكي سلار نائب السلطنة.[16] ثم شهدت السلفية انحساراً كبيراً مرة أخرى بعد ذلك. لتعاود الظهور مرة أخرى في القرن الثامن عشر الميلادي متمثلة في دعوة محمد بن عبد الوهاب في شبه الجزيرة العربية والتي واكبت عصر انحطاط وأفول نجم الدولة العثمانية وصعود الاستعمار الغربي. وأحدثت هذه الدعوة تأثيراً كبيراً في مختلف أنحاء العالم الإسلامي، وأحدثت لغطاً كبيراً بين مؤيديها ومعارضيها.[7] الأفكار والمعتقدات مصادر التلقي يعتمد السلفية في تلقي دينهم على المصادر التالية[17]: القرآن: وهو المصدر الرئيسي للتلقي عند السلفية. ويستعينون على فهمه وتفسيره بالعلوم المساعدة على ذلك، كعلوم اللغة العربية، والعلم بالناسخ والمنسوخ، وأسباب النزول، وبيان السور من حيث المكيه والمدنيه، ونحو ذلك من العلوم. السنة النبوية المسندة الصحيحة: والسنة عندهم هي كل ما صححه علماء الحديث عن النبي من الأقوال والأفعال وصفات خَلْقية أوخُلُقية والتقريرات. والسنة منها الثابت الصحيح، ومنها الضعيف؛ والصحة شرط لقبول الحديث والعمل به بحسب قواعد التصحيح والتضعيف[18]. ولا يشترطون أن يكون الحديث متواتراً، بل هم يعملون بالمتواتر والآحاد على الحد هما سواء[19]. الإجماع: وهو اتفاق جميع رجال الدين المجتهدين من المسلمين في عصر من العصور على حكم شرعي، فإذا اتفقوا سواء كانوا في عصر الصحابة أو بعدهم على حكم من الأحكام الشرعية كان اتفاقهم هذا إجماعاً. وهذه الأصول الثلاثة هي المصادر الرئيسية في التلقي، والسلفية لا يقرون قولاً ولا يقبلون اجتهاداً إلا بعد عرضه على تلك الأصول. ولا يخالفونها برأي ولا بعقل ولا بقياس. بل يجتهدون بآرائهم في ضوء تلك المصادر من دون أن يخالفوها. القياس: وهو حجة عند جمهورهم سواء كان قياساً جلياً (حجة قطعية) أو خفياً (حجة ظنية). وخالفهم أتباع المذهب الظاهري فأخذوا بالقياس الجلي دون الخفي. وبأنه لا تعارض بين نقل صحيح وعقل صريح. وأن النقل مقدم على العقل. فلا يجوز معارضة الأدلة الصحيحة من كتاب وسنة وإجماع بحجج عقلية أو كلامية. التوحيد السلفية يؤمنون بوحدانية الله ويؤمنون بأن الله هو رب هذا الكون وخالقه. ويؤمنون بأن لله أسماء وصفات أثبتها لنفسه في القرآن وفي سنة نبيه؛ فيثبتون لله كل ما أثبته لنفسه في القرآن والسنة الصحيحة من الأسماء والصفات. ويوجبون الإيمان بها كلها، وإمرارها على ظاهرها معرضين فيها عن التأويل، مجتنبين عن التشبيه، معتقدين أن الله لا يشبه شيء من صفاته بصفات خلقه، كما لا تشبه ذاته ذوات الخلق، كما ورد في القرآن: { لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ } سورة الشورى. وعلى هذا مضى سلف الأمة، وعلماء السنة، تلقوها جميعاً بالإيمان والقبول، وتجنبوا فيها عن التمثيل والتأويل، ووكلوا العلم فيها إلى الله.[20] كما يعتقدون أن الله وحده هوالمستحق للعبادة، فلا تصرف العبادة إلا لله. ويوجبون على العباد أن يتخذوا الله محبوباً مألوهاً ويفردونه بالحب والخوف والرجاء والإخبات والتوبة والنذر والطاعة والطلب والتوكل، ونحو هذا من العبادات. وأن حقيقة التوحيد أن ترى الأمور كلها من الله رؤية تقطع الالتفات إلى الأسباب والوسائط، فلا ترى النفع والضرر إلا منه. وأن من صرف شيئاً من العبادة لغير الله، متخذاً من الخلق أنداداً ووسائطاً وشفعاء بينه وبين الله، فهو مشرك.[21] القدر يؤمن أتباع المدرسة السلفية بالقدر خيره وشره، ويؤمنون به على جميع مراتبه. وهي[22]: العلم: فيؤمنون أن لله علماً أزلياً أحاط بكل شيء. فالله علم ما كان، وعلم ما سيكون، وعلم ما لم يكن لو كان كيف كان يكون. الكتابة: ويؤمنون أن الله أول ما خلق، خلق القلم، فأمره أن يكتب مقادير الخلائق حتى تقوم الساعة، فكتبها القلم في اللوح المحفوظ. المشيئة: ويؤمنون أن مشيئة الله نافذة، فما شاء الله كان، وما لم يشأ لم يكن. ولا يحدث شيء صغير أوكبير إلا بمشيئته سبحانه. وهم يفرقون في ذلك بين الإِرَادَةُ الكونية (وهي المشيئة)والإِرَادَةُ الشرعية. فما أراده الله كوناً خلقه خيراً كان أوشراً، وما أراده شرعاً أمر به عباده ودعاهم إليه، فعلوه أولم يفعلوه. الخلق: فما أراده الله خلقه في أجل معلوم. ومنهم من قال أن الفرق بين القضاء والقدر هو الخلق، فإذا علم الله أمراً فكتبه وجرت به مشيئته فذلك هوالقدر، حتى إذا خلقه الله فذلك هوالقضاء. الإيمان يؤمن أتباع الدعوة السلفية أن الإيمان قول باللسان، وإخلاص بالقلب، وعمل بالجوارح. ويزيد بزيادة الأعمال، وينقص بنقصانها. ولا يكمل قول الإيمان إلا بالعمل، ولا قول ولا عمل إلا بنية، ولا قول ولا عمل ولا نية إلا بموافقة السنة، وأنه لا يكفر أحد بذنب من أهل القبلة.[23] وهم متفقون على أن للإيمان أصل وفروع، وأن الإيمان لا يزول إلا بزوال أصله. لذا فهم لا يكفرون أحداً من أهل القبلة بذنب ولا معصية، إلا أن يزول أصل الإيمان. ولا يوجبون العذاب ولا الثواب لشخص معين إلا بدليل خاص.[24] الصحابة يحب أتباع الدعوة السلفية صحابة محمد وأهل بيته وأزواجه أجمعين ويؤمنون بفضائلهم ومناقبهم التي ثبتت لهم في القرآن والسنة. ويؤمنون بأفضلية الخلفاء الراشدين على جميع البشر بعد الأنبياء، وأن ترتيبهم حسب الأفضلية هو: أبوبكر ثم عمر بن الخطاب ثم عثمان بن عفان ثم علي بن أبي طالب ثم باقي العشرة المبشرين بالجنة وهم الزبير بن العوام وطلحة بن عبيدالله وسعد بن أبي وقاص وأبو عبيدة بن الجراح وسعيد بن زيد وعبد الرحمن بن عوف. ويؤمنون أن أزواجه هن أمهات المؤمنين، وهن أزواجه في الآخرة، خصوصاً خديجة بنت خويلد وعائشة بنت أبي بكر. وهم لا يؤمنون بعصمة أحد من الصحابة بعينه، بل تجوز عليهم الذنوب. ويعتقدون بعصمة إجماعهم فقط. ويسكتون عما شجر بينهم، وأنهم فيه مجتهدون معذورون، فإما مخطئون وإما مصيبون. وهم بالجملة خير البشر بعد الأنبياء.[25] آل النبي يعتقد السلفيون بأن آل النبي هم من أفاضل الأمة، وقد يرى البعض أن الجدل الذي يحدث بين السلفية والشيعة حول آل النبي أن ذلك دلالة على عدم تقدير السلفية لآل محمد، وهذا القول ربما لا يكون دقيقا، خاصة إذا رجعنا إلى مصادر أعلام السلفية، نجدهم يروون الروايات في فضائل آل النبي، ويرون ذلك جزءا من الدين. يقول ابن تيمية مثلا: "ولا ريب أنه لآل محمد صلى الله عليه وسلم حقا على الأمة لا يشركهم فيه غيرهم ويستحقون من زيادة المحبة والموالاة مالا يستحقه سائر بطون قريش "[26] ويقول عن قاتل الحسين: " وأما من قتل الحسين أو أعان على قتله أو رضي بذلك فعليه لعنة الله والملائكة والناس أجمعين ؛ لا يقبل الله منه صرفاً ولا عدلاً "[27] مفهوم البدعة وموقفهم منها يعتقد السلفية بأن البدعة هي طريقة في الدين مخترعة تضاهي الشرعية يقصد بالسلوك عليها ما يقصد بالسلوك على الطريقة الشرعية.[28] مستشهدين يقول الله تعالى: {أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ}. وبحسب هذا التعريف فمن معالم العقيدة السلفية كراهيتهم لما يعتبرونه بدعًا. كما يبغض السلفيون من يعتبرونهم أهل البدع الذين أحدثوا في الدين ما ليس منه وقد يصل موقفهم من المبتدعةإلى هجرهم وترك مجالستهم إذا كانوا يدعون إليها، ويحذرون منهم ومن بدعهم ولا يألون جهداً في نصحهم وزجرهم عن بدعهم.[29] الحكم بالشريعة الإسلامية يعتقد السلفية بوجوب إفراد الله بالحكم والتشريع . وأن أحكام الشريعة الإسلامية الواردة في الكتاب والسنة واجبة التطبيق في كل زمان ومكان حسب فهمهم لها. ويعتقدون أن من أشرك في حكمه أحداً من خلقه سواءً كان حاكماً أو زعيماً أو ذا سلطان أو مجلساً تشريعياً أو أي شكل من أشكال السلطة فقد أشرك بالله. ولكنهم يفرقون بين من كان الأصل عنده تحكيم الشريعة ثم حاد عنها لهوى أو لغرض دنيوي وبين من أنكر أصلاً وجوب الاحتكام إلى أحكام الشريعة الإسلامية ومال إلى غيرها من الأحكام الوضعية.[22] ولذلك يعتقد السلفيون أن الأيديولوجيات العلمانية التي تحكم اللعبة السياسية في البلدان الإسلامية هي أيديولوجيات غربية مستوردة وغريبة عن روح الإسلام وتعاليمه. ويرفضون الديمقراطية كنظرية سياسية ويروجون لمصطلح "الشورى" كبديل شرعي إسلامي لها. كما يرفضون كافة المذاهب السياسية العلمانية السائدة يمينية كانت أو يسارية. ولا يعارض السلفية الانتخابات كآلية للوصول إلى بعض المناصب ولكنهم يعترضون على بعض تفاصيلها مثل تزكية المرشحين لأنفسهم وتساوي كافة أفراد المجتمع في أصواتهم أياً كانت درجة علمهم وانضباطهم السلوكي والأخلاقي. كما يعترضون على الأطر الأيديولوجية التي تتم فيها عمليات الانتخابات في سائر الدول الإسلامية. فلذلك يعزف السلفيون عن المشاركة في أغلب عمليات الانتخابات في الدول العربية والإسلامية. الفقه بين الاجتهاد والتقليد يعتقد السلفية أن باب الاجتهاد كان ولا يزال مفتوحاً لأهل الاجتهاد والاستنباط على عكس بعض الفقهاء الذين زعموا أن باب الاجتهاد قد أغلق ولم يبق للمسلمين إلا التقليد. ويشترطون للمجتهد أن يستكمل شروط الاجتهاد العلمية من معرفة القرآن وتفسيره وناسخه ومنسوخه ومحكمه ومتشابهه وأسباب النزول ومعرفة الحديث النبوي ومعرفة الجرح والتعديل وعلم الرجال والناسخ والمنسوخ فيه وأسباب ورود الحديث والمحكم والمتشابه والصحيح والسقيم ومعرفة علم أصول الفقه ومعرفة اللغة العربية نحوها وصرفها وبلاغتها ومعرفة الواقع الذي تطبق عليه أحكام الشريعة وأن يكون ممن آتاه الله فطنة وذكاء.[5] والسلفية يحاربون التعصب للمذاهب الفقهية ويدعون لتلقي الأحكام مباشرة من الكتاب والسنة قدر المستطاع حتى لوخالف ذلك جميع الآراء المذهبية. كما يجيز السلفية التقليد في مواطن عدة منها الجاهل المحض الذي لا يفهم المقصود من الآية والحديث. كذلك المسائل الاجتهادية التي ليست فيها نص من الكتاب أو السنة نص صحيح صريح يدل على المعنى بوضوح فتختلف أنظار العلماء وأفهامهم للنص وبعضهم يستدل به على قضية والآخر يستدل به على عكس القضية. فهذه المسائل الاجتهادية الخلافية أيضاً يجوز فيها التقليد.[6] والسلفية يتبعون المذاهب الفقهية المعروفة عند أهل السنة والجماعة ويكاد المذهب الحنبلي أن يكون مقصوراً عليهم. كما يكثر بينهم إتباع المذاهب الأخرى: الشافعي والمالكي والحنفي. كما يتبع بعضهم المذهب الظاهري.[30] الجهاد يعتقد السلفية أن الجهاد بموجب أحكام الشريعة الإسلامية هو فريضة كفاية قد تتعين على أهل مكان معين أو زمن معين. وأنها فريضة طلب ودفع يقصد بها الدعوة إلى الله ونشر كلمته كما يقصد بها الدفاع عن المقدسات الدينية وعن النفس والعرض والمال والعقل. ولهذا فقد حرص أئمة السلفية على الدعوة إلى الجهاد والحث عليه كما قاموا بأداء واجبهم الجهادي بأنفسهم في مقاومة أعداء الأمة الإسلامية. ومن الأمثلة المعاصرة على ذلك: الشيخ أحمد عرفان باعث فكرة الجهاد ضد الإنجليز في الهند والشيخ عز الدين القسام في فلسطين [31] والشيخ جميل الرحمن الأفغاني أول من دعى للجهاد ضد السوفيت في أفغانستان. ومع ذلك فهم يرون بأن للجهاد شروطاً وضوابطَ لا يمكن مباشرته إلا بتوفرها فإن كانوا في حال ضعف وعدم قدرة فيكفون أيديهم ويعملون بآية الصبر والصفح ويكتفون بالدعوة إلى الله باللسان والحجة والبيان كما كان حال الرسول وأصحابه في مكة. علم الكلام يؤمن السلفية بأن علم الكلام هو علم دخيل على الإسلام استمده أوائل المتكلمين من فلسلفة اليونان وحكمة الفرس.[32] وأن طريقة علماء الكلام كالحديث عن الجواهر والأعراض والحادث والقديم هي طريقة مبتدعة لم يكن عليها سلف الأمة الصالح ولذا فهم يؤمنون بأن علم الكلام لا يصلح لاستنباط أصول الدين ومعرفة الله وأن النصوص الإسلامية من قرآن وسنة نبوية فيها ما يكفي من الحجج العقلية والبراهين المنطقية لمجادلة المخالفين ودعوتهم إلى الإسلام.[33] ذهب بعض السلفية إلى جواز استعمال علم الكلام في باب الرد على أهل الكلام ولدفع مزاعمهم بنفس طريقتهم وإن التزموا بطريقة السلف في عدم الاستدلال ابتداءً بالحجج الكلامية لإثبات الحقائق الشرعية ومن هؤلاء الحافظ ابن تيمية [34] والحافظ جمال الدين المزي.[35] ولكن هذه الطريقة لم تلق قبولاً عند بعض السلفية الذين منعوا الخوض في علم الكلام مطلقاً مثل الحافظ الذهبي [35] والمحدث الألباني.[34] توضيح معتقد أتباع السلفية زيارة القبور يعتقد السلفية بجواز زيارة القبور للإتعاظ والتدبر، والتفكر فيما إليه المآل من موت وحساب، ويعتقدون أنه قد وردت نصوصٌ صحيحة في الحث على زيارة القبور لأنها تذكر الموت، ولكنهم يمنعون بعض الممارسات المتعلقة بالقبور، مثل إقامة الأبنية والمساجد والأضرحة عليها، أو الطواف حولها، أو التوجه بالطلب والدعاء من الموتى في قبورهم ظناً أنهم يقضون هذه الحوائج، أو النذر والذبح عندها، أو زيارتها في الأعياد، أو إقامة الموالد عندها. ويعتقد السلفية أن كل هذه الممارسات تحتوي على مخالفات شرعية نهت عنها النصوص الصحيحة الثابتة.[36] التوسل يعتقد السلفية بجواز التوسل بالأنبياء من عدة وجوه، فهم يجيزون التوسل إلى الله بمحبتهم، وبإتباع تعاليمهم، وبالانقياد لهم وطاعتهم فيما بلغوه عن الله. ويجيزون التوسل إلى الله بدعائهم (أي بطلب الدعاء منهم في حال حياتهم)، والتوسل بطلب شفاعة النبي محمد من الله. و يرون بعدم مشروعية التوسل إلى الله بذوات الأنبياء والصالحين (كأن يقول: اللهم إني أسألك بفلان، أو أتوسل إليك بحق فلان، أو بجاه فلان)، عبادة غير مشروعة لم ترد بها نصوص صحيحة، وإن كانوا يقرون بأنها مسألة خلافية لا يجوز الغلو في الإنكار على فاعلها، أو تكفيره[37][38]. أما التوسل إلى الأنبياء والصالحين بعد وفاتهم، بالتوجه إلى قبورهم وطلب قضاء الحاجات منهم ظناً أنهم يقضون هذه الحوائج، فهو ما ينكره السلفية بشدة، ويرون أنه غير مشروع، وأنه مخالف لمقتضيات التوحيد وإخلاص العبادة لله[39]. الشفاعة يؤمن السلفية بشفاعة النبي محمد العامة في أمته، وأنها منزلة رفيعة خصه الله بها دوناً عن سائر الخلق. ويعتقدون أن الإيمان بالشفاعة هو من الأمور المجمع عليها، وعلمت من الدين بالضرورة.[39] التبرك برسول الإسلام يعتقد السلفية بجواز التبرك بكل ما انفصل من جسد النبي محمد(صلّى اللّه عليه وسلّم) (كشعره وريقه وعرقه) أو ما اتصل به (كثوبه وقميصه وعمامته)، إن وجد شيء من هذا وثبت بإسناد صحيح متصل، وأن هذا خاص بالنبي محمد(صلّى اللّه عليه وسلّم) فقط، وأن هذا النوع من التبرك لم يحدث مع غيره من الصحابة والتابعين. كما أنهم لا يجيزون التبرك بالأحجار والأشجار وما إلى ذلك[40][41]. الاحتفال بالمولد النبوي يعتقد السلفية أن الاحتفال بالمولد النبوي هو أمر مبتدع غير مشروع، أول من قام به هم العبيديون (المعروفون بالفاطميين)[42]. وأن الاحتفال بالمولد النبوي لم يقم بعمله أحد من السلف الصالح، ولذا فهم ينكرون الاحتفال به وينهون عن إقامته[43][44]. التواجد ينتشر السلفية في مختلف أنحاء العالم الإسلامي، فيتواجدون في شبه الجزيرة العربية واليمن ومصر والعراق والشام وشمال أفريقيا والملايو. وتتبنى السعودية الفكر السلفي بشكل رسمي، كما وأن في هذه الدول وغيرها جماعات وجمعيات تتبنى المنهج السلفي وتسعى لنشره، مثل: جماعة أهل الحديث في باكستان والهند وبنغلاديش ونيبال، وجماعة الدعوة إلى القرآن والسنة في أفغانستان، والجمعية المحمدية في إندونيسيا وسنغافورة وماليزيا، وجمعية أنصار السنة المحمدية في مصر والسودان واريتريا وجمعية إحياء التراث الإسلامي في الكويت وجمعية دار البر في دبي وغيرهم[45]. وفي الآونة الأخيرة بدأ السلفية بانتشار بشكل كثيف وسريع في جمهورية داغستان الواقعة في شمال القوقاز الروسي. وأسسوا رابطة علماء أهل السنة في داغستان التي تعني بشؤون المسلمين السلفية بجانب الإدارة الدينية لمسلمي داغستان التي تدير المنشآت الإسلامية وأئمة المساجد والدعاة الصوفية. تأثيرات الدعوة السلفية المعاصرة الإخوان المسلمون أثرت حركة محمد بن عبد الوهاب السلفية على سائر الحركات الإصلاحية التي ظهرت في العالم الإسلامي في مواجهة المستعمر الغربي ومن ثم ازدهرت الدعوة إلى العودة للأصول التي قامت عليها الحضارة الإسلامية من خلال الدعوة إلى ما يسمونه نبذ البدع والخرافات التي أدت إلى حالة الجمود والتخلف.[7] وتأثر بهذه الدعوة طائفة من الدعاة الإصلاحيين وأخذوا ببعض مبادئها وإن ظلت العديد من معتقداتهم وآرائهم السياسية والدينية مخالفة للمنهج السلفي التقليدي المعروف. ومن أبرز هؤلاء الدعاة الشيخ حسن البنا.[46] وحركته الإصلاحية المعروفة بجماعة الإخوان المسلمين. الدعوة السلفية بالإسكندرية نشأت الدعوة السلفية بالإسكندرية في سبعينيات القرن الماضي بين عامي 1972 - 1977 على أيدي مجموعة من الطلبة المتدينين، كان أبرزهم محمد إسماعيل المقدم، وأحمد فريد، وسعيد عبد العظيم، ومحمد عبد الفتاح أبو ادريس، ثم ياسر برهامي وأحمد حطيبة فيما بعد، التقوا جميعاً في كلية الطب بجامعة الإسكندرية، إذ كانوا منضوين في تيار الجماعة الإسلامية الذي كان معروفاً في الجامعات المصرية في السبعينيات أو ما عرف ب<b data-parsoid='{"dsr":[27880,27915,3,3]}'>ـالفترة الذهبية للعمل الطلابي في مصر. رفضوا جميعاً الانضمام إلى جماعة الإخوان المسلمين تأثراً بالمنهج السلفي الذي وصل إليهم عن طريق المطالعة في كتب التراث الإسلامي، ومجالسة شيوخ السلفية، ثم تأثرهم بدعوة محمد إسماعيل المقدم، الذي كان قد سبقهم إلى المنهج السلفي من خلال سماعه لشيوخ جمعية أنصار السنة المحمدية منذ منتصف الستينيات، وقراءاته لكتب ابن تيمية وابن القيم ومحمد بن عبد الوهاب وغيرهم. وبمرور الوقت تكونت النواة الأولى للشباب السلفيين تحت اسم المدرسة السلفية عام 1977 بعد انسحاب هؤلاء الطلاب المتأثرين بالمنهج السلفي من الجماعة الإسلامية، التي هيمن عليها طلاب الإخوان وفرضوا منهجهم، حيث شرع محمد إسماعيل في تأسيس النواة الأولى من خلال درس عام كان يلقيه كل يوم خميس في مسجد عمر بن الخطاب بالإبراهيمية، وكان هذا الدرس بمثابة الملتقى الأسبوعي لهذه المجموعة الصغيرة إلى جانب حلقة أخرى بمسجد عباد الرحمن في بولكلي صباح الجمعة، ولم يكن مع المقدم أحد في هذه الفترة غير زميله أحمد فريد، الذي يحكي في مذكراته عن هذه الفترة، قائلا: القطبيون والسروريون ومن أبرز المتأثرين بالدعوة السلفية كذلك الأديب والمفكر المصري سيد قطب ولكن تأخر التزامه بالمنهج الإسلامي وطول فترات اعتقاله مع اعتلال صحته ومرضه حال دون تعرفه على المنهج السلفي بشكل كامل ما أدى لمخالفته للسلفية في بعض القضايا الفكرية والاعتقادية. وتأثر بفكر سيد قطب وحمل رايته العديد من نشطاء العمل الإسلامي ومنهم أيمن الظواهري الذي أسس في مصر حركة الجهاد الإسلامي. واعتماداً على آراء كل من سيد قطب ومحمد سرور زين العابدين الفكرية ونظرتهم للمجتمع المسلم ونظريات حسن البنا الحركية ذات التوجه الديني نشأ تيار عريض يدعو للجهاد ضد كل أعداء الأمة الإسلامية ويجعل منه قضيته الرئيسية وشغله الشاغل. كما يدعو للثورة على جميع النظم الحاكمة في مختلف الأقطار المسلمة ويذهب لتأثيم جميع أفراد الأمة لقعودهم عن الجهاد ودحر الغزاة والمعتدين. ويعتبر الشيخ عبد الله عزام هو مؤسس هذا التوجه من خلال جهاده ضد السوفيت في أفغانستان. وتأثر به العديد من شباب وشيوخ المسلمين في ذلك الوقت ومن أبرزهم الملياردير السعودي السابق أسامة بن لادن، مؤسس تنظيم القاعدة. بعض حركات الجهاد المسلح ولم يسلم هذا التيار من انتقادات دعاة وعلماء السلفية فاتهموهم بأنهم تغاضوا عن الدعوة للتوحيد وترسيخ العقيدة في نفوس المسلمين وأنهم أخطؤوا في دعوتهم للثورة على النظم الحاكمة واعتمدوا في جهادهم على بعض الفتاوى والتطبيقات الخاطئة. كما ظهرت جماعات مسلحة وصفت بالإرهابية وتزعم أنها ترتبط بالسلفية على صعيد الانتساب للسلف لكنها تتميز بتكفير كل من يخالف عقيدتها وتستبيح قتله كمرتد لذا يعتبرها البعض أنها تسعى لتبييض صورتها أمام العالم الإسلامي من خلال نسب نفسها للسلف في حين يدافع السلفية عن منهجهم بأنه وسطي ليس به تكفير ولا تفجير. يرى الكثير من المحللين أن هذة النزعة التكفيرية الجهادية نتجت لأسباب سياسية أهمها الهيمنة الأمريكية على العالم ودعمها لإسرائيل في الصراع العربي الإسرائيلي بالإضافة لاعتقادهم بأن الحكومات العربية عميلة للغرب المتمثل في أمريكا مما دفعهم لاعتناق ذلك الفكر الجهادي كنوع من المقاومة والنضال ضد الهيمنة الغربية.[47] من أبرز الإشكاليات التي أحاطت بعلاقة تلك الجماعات الجهادية بالحكومات تتمثل في تجارب اشتباك تلك الحركات مع بعض الحكومات اشتباكاً إيجابياً يقترب كثيراً من التحالف أوالاندماج مثلما حدث في السودان من عام 1992 م إلى عام 1996 م ثم في أفغانستان من عام 1996م إلى عام 2001م وبينهما تجربة جبهة الإنقاذ في الجزائر غير أن هذه التجارب لم تتعرض للفحص الدقيق أوالدراسة المستفيضة حول معطياتها ونتائجها حتى الآن.[48] وفي المقابل التزم أتباع التيار السلفي التقليدي بالمنهج النصي للسلفية والالتزام بنموذج السلف الصالح كنموذج متكامل بحد ذاته وهو السبيل الوحيد لتقدم أمة المسلمين في كل زمان ومكان.[49] الديمقراطية الديمقراطية كلمة يونانية وهي مجموعة من كلمتين الأولى DEMOS ديموس وتعني عامة الناس أو الشعب والثانية KRATIA كراتيا وتعني حكم فمعناها حكم عامة الناس أو حكم الشعب. يعتبر السلفية إن نظام الديمقراطية نظام مخالف للإسلام حيث يجعل سلطة التشريع للشعب أو من ينوب عنهم كأعضاء البرلمان وعليه فيكون الحكم فيه لغير الله بل للشعب ونوابه والعبرة ليست بإجماعهم بل بالأكثرية ويصبح اتفاق الأغلبية قوانين ملزمة للأمة ولو كانت مخالفة للفطرة والدين والعقل ففي هذه النظم تم تشريع الإجهاض، وزواج المثليين، والفوائد الربوية، وإلغاء الأحكام الشرعية، وإباحة الزنا وشرب الخمر. وقد أخبر الله تعالى في كتابه أن الحكم له وحده، وأنه أحكم الحاكمين، ونهى أن يُشرك به أحد في حكمه، وأخبر أن لا أحد أحسن منه حكماً. قال الله تعالى وقال تعالى وقال تعالى وقال تعالى وقال تعالى فالله هو خالق الخلق وهو يعلم ما يَصلح لهم وما يُصلحهم من أحكام، والبشر يتفاوتون في العقول والأخلاق والعادات، وهم يجهلون ما يصلح لهم فضلاً أن يكونوا على علم بما يَصلح لغيرهم. مبدأ المواطنة يعتمد مبدأ المواطنة في الإسلام على حماية غير المسلمين والحفاظ على ممتلكاتهم ودورهم، بالمقابل يجب عليهم حماية بلاد المسلمين التي يسكنون معهم فيها ؛ فقد ثبت في عهد الرسول أنه في تعامله مع اليهود كان يكفل لهم حق العبادة وحق ممارسة شعائرهم الدينية في السر لا في العلن كما يحدث الآن في بعض بلاد المسلمين. من أعلام السلفية المعاصرين يعتقد السلفيون أنهم ليسوا إلا امتداداً لمنهج أهل الحديث. لذا فهم يرون أن أتباع هذا المنهج على مدار التاريخ الإسلامي يمثلون ذات منهجهم ومعتقدهم. ومن أعلام السلفية في العصر الحديث: المصادر وصلات خارجية * - فصل من كتاب "ابن حزم الأندلسي ومنهجه في نقد العقل الأصولي"، تأليف: شرف الدين عبد الحميد ، د. محمد سليم العوا، برنامج مباشر مع، قناة الجزيرة مباشر، 26 يوليو 2009 ، دراسة: علي عبدالعال - مركز الدين والسياسة للدراسات كتب السلفية مرحلة زمنية مباركة لا مذهب إسلامي (كتاب)، من تأليف محمد سعيد رمضان البوطي ، تأليف: السيد محمد ابن السيد علوي المالكي الحسني خادم العلم الشريف بالبلد الحرام ، للدكتور أحمد كريمة أستاذ الشريعة الإسلامية بجامعة الأزهر ، لفضيلة الأستاذ الدكتور على جمعة ، دراسة نقدية موضوعية هامة للباحث رائد السمهوري ، للدكتور حافظ دياب ، للباحث ماهر فرغلي ، للمفكر الإسلامي محمد عمارة ، محمد عمارة ، عبد العزيز الشايجي سلفية تصنيف:أصولية إسلامية تصنيف:رهاب المثلية

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%84%D9%81%D9%8A%D8%A9

Je, Protoni ni nini?

Kiini cha atomu

swahili

Kiini cha atomu (pia nyukliasi ya atomu; kwa Kiingereza:atomic nucleus) ni sehemu ya ndani ya atomu inayozungukwa na mzingo elektroni. Atomu ni chembe ndogondogo zinazounda na kutofautisha elementi mbalimbali kama vile oksijeni, chuma au kaboni. Kila kitu, kama ni gimba mango, gesi au kiowevu, kinaundwa na chembechembe ndogo. Kama kina elementi moja tu, kuna atomu za aina moja tu ndani yake. Vitu vingi vinaundwa na muungano wa elementi tofauti kwa mfano maji kwa oksijeni na hidrojeni. Hapo atomu tofauti zinaunganishwa kuwa molekyuli. Hizi molekyuli ni muungano wa elementi za aina tofauti ("kampaundi": kutoka Kiingereza "compounds"). Chembe ndogo ya kila elementi huitwa atomu. Kila elementi ina atomu za aina yake kulingana na asili yake. Ndani ya kila atomu kuna tena chembechembe ndogo zaidi za aina tofauti, ambazo zinatajwa kama nyutroni, protoni na elektroni. Muundo wa atomu ni kiini cha atomu, ambamo sehemu kubwa ya masi yake inapatikana, kikizungukwa na elektroni kadhaa zinazotembea kwa njia zake nje ya kiini. Kiini kinaundwa na protoni na nyutroni[1] na hizi kwa pamoja huitwa "nyukleoni" [2]. Kiini chenyewe kina masi karibu yote ya atomu ndani yake (mnamo 99.9%, elektroni kwenye mzingo huwa na masi ndogo mno). Kipenyo cha kiini kipo kati ya femtomita 1.75 kwa hidrojeni (sawa na kipenyo cha nyutroni moja)[3] hadi fentomita 15 kwa atomu nzito kama vile urani. atomu yenyewe, yaani kiini pamoja na mizingo elektroni, ni kubwa zaidi mara 23,000 (urani) hadi 145,000 (hidrojeni). Ugunduzi Ugunduzi wa nadharia ya atomu na wa kuwa ndani yake kuna elektroni ulileta maswali mengi ambayo awali hayakupatiwa majibu. Atomu ilijulikana kiumeme kuwa haikuwa na chaji ya aina yoyote, lakini chembe cha elektroni zilizomo ndani ya atomu zilijulikana kuwa na chaji hasi za umeme. Hivyo lazima ndani ya atomu (ambayo haina chaji) kutakuwa na chaji aina nyingine (ambayo ni lazima iwe chaji chanya) ambayo inaletwa uwiano sawa wa kuifanya atomu kwa jumla kutokuwa na chaji. Fumbo gumu zaidi lilikuwa ni kwa namna gani hizo aina mbili za chaji zinaweza kuwa zimejipanga ndani ya atomu. Muundo wa J. J. Thomson Mawazo ya kwanza kabisa kuhusu muundo wa atomu yalitoka kwa J.J. Thomson. Mwanasayansi huyu alipendekeza kuwa atomu ni kama mpira ambao katika kuta zake una chaji chanya zenye ukubwa sawa na zile za hasi ambazo zinaelea ndani ya mpira. Hii ina maana kama utaweza kufikiria kuweza kuingiza mkono katika atomu na kama una bahati unaweza kutoa elektroni ndani ya atomu. Muundo huu uliweza kuelezea kwa nini atomu hazina chaji, lakini ulishindwa kujibu maswali mengi yaliyotokana na nadharia nyingine nyingi ambazo zilikuwa zimethibitishwa, hasa zile za umeme na usumaku. Namna kiini (nyukliasi) ilivyogunduliwa Muundo wa atomu wa J. J. Thomson haukuwa na nyukliasi. Mwaka 1909 H. Geiger na E. Marsden walichapisha matokeo ya mlolongo wa majaribio waliyofanya katika chuo kikuu cha Manchester chini ya uongozi wa Ernest Rutherford. Rutherford alikuwa na mvuto mkubwa juu ya sayansi ya mionzi ya radioaktiviti ambayo ilianzishwa na Becquerel na Curies. Mojawapo ya mafumbuzi ya kwanza yalikuwa kwamba elementi zilitoa chembe za alfa (α-particles). Chembe za alfa ziligundulika kuwa na vitu viwili vilivyokuwa na chaji chanya, na vilibainika kuwa ni atomu za Helium zilizopoteza elektroni mbili. Hivyo chembe alfa zilikuwa ni ayoni za Helium, He2+. Geiger na Marsden walielekeza mkondo wa chembe alpha katika foili nyembamba ya metali. Waligundua kuwa chembe zilibadilishiwa njia kwa ukubwa wa nyuzi mbalimbali kutoka ile njia ya awali. Suala la kubadilishwa njia walikuwa wanalitegemea lakini kilichowashangaza ni kiwango cha badiliko la njia. Baadhi zilibadilishwa hadi kufikia nyuzi 150⁰ (nyuzi 180⁰ ni sawa na kuzuiliwa kabisa kupita). Kutokana na matokeo iliochenya kuwa ni sehemu ndogo sana ya chembe alfa ndizo zilizobadilishwa njia kwa nyuzi nyingi. Lakini la msingi hapa si uchache wake, bali ni nini kilisababisha hii tabia isiyotarajiwa. Kuwepo kwa kiini ndani ya atomu kulitambuliwa mwaka 1911 na Ernest Rutherford aliyefanya majaribio ya kufyatulia mnururisho wa alfa dhidi ya bati nyembamba ya dhahabu. Yeye alionyesha kuwa atomu zenye chaji chanya zilizotawanya katika kuta zake kama vile alivyofikiri J. J.Thompson zisingeweza kubadili njia kwa nyuzi ndogo. Mabadiliko makubwa ya uelekeo ya chembe chanya yangeweza kutokea kama kungekuwa na mkusanyiko mdogo ndani ya atomu. Rutherford alionyesha kwa kutumia dhahabu kuwa ndani ya atomu kulikuwa na mkusanyiko wa chaji uliosababisha yote hayo. Alisema ungekuwa ndani ya tufe au mpira wenye nusu kipenyo kisichozidi mita 3.2 × 10-14. Kwa atomu nyingine zilizokuwa nyepesi zaidi ya dhahabu, nusu kipenyo ilipungua hadi kufikia mita 3 × 10-15. Wakati huo, nusu kipenyo cha atomu kilikuwa kimekadiriwa kwenye mita 2 × 10-10, hivyo haikuchukua muda kuona kuwa chaji chanya ndani ya atomu zitakuwa ndani ya tufe ambalo nusu kipenyo chake ni kama mara 10000 hadi 100000 ya nusu kipenyo cha atomu yote. Kwa maneno mengine, Rutherford, Geiger na Marsden walikuwa wameanzisha nadharia kuwa atomu zina nyukliasi ndani yake. Ugunduzi wa nadharia ya atomu na wa kuwa ndani yake kuna elektroni ulileta maswali mengi ambayo hayakupatiwa majibu. Atomu ilijulikana kiumeme kuwa haikuwa na chaji ya aina yoyote, lakini chembe cha elektroni zilizomo ndani ya atomu zilijulikana kuwa na chaji hasi za umeme. Hivyo lazima ndani ya atomu (ambayo haina chaji) kutakuwa na chaji aina nyingine (ambayo ni lazima iwe chaji chanya) ambayo inaletwa uwiano sawa wa kuifanya atomu kutokuwa na chaji. Fumbo gumu zaidi lilikuwa ni kwa namna gani hizo aina mbili za chaji zinaweza kuwa zimejipanga ndani ya atomu. Ugunduzi wa protoni Ilikuwa imejulika kuwa chaji chanya, zinazoifanya atomu kutokuwa na chaji hata kama kuna chaji za elektroni, zilikuwa zinapatikana ndani ya nyukliasi. Hivyo hizi chaji ndani ya nyukliasi ziliaminika kutoka ndani ya chembechembe zilizokuja kufahamika kama protoni. Kwa kuwa atomu haina chaji, basi chaji ya protoni ni sawa kabisa na ile ya elektroni isipokuwa yenyewe ni chanya na ile ya elektroni ni hasi. Njia iliyotumika katika kuthibitisha uwepo wa protoni ni kifaa kilichoitwa mass spectrograph. Muundaji wa kifaa hiki alikuwa F. W. Aston. Katika kifaa chake, atomu zilizochajiwa chanya zilipitishwa katika eneo la usumaku. Eneo hili liliundwa ili kuleta atomu zenye tungamo tofautitofauti kwenye filamu. Wakati filamu ilipoboreshwa, mistari ingeweza kuonekana kulingana na ayoni zilivyoifikia. Kwa jinsi Aston alivyounda kifaa chake ilimaanisha mistari ingekuwa katika umbo la parabola. Suala msingi kuhusu kifaa hicho (mass spectrograph) ni kuwa njia inayopitiwa na ayoni inapinda wakati ikisafiri katika eneo la usumaku. Kupinda huku kunategemea vitu wiwili: chaji ya ayoni, q, na tungamo lake, m. Ayoni iliyokuwa na uwiano sawa wa chaji kwa tungamo, q/m zitawasili katika sehemu kwenye filamu. Kwa kufanya jaribio hili kwa uangalifu na hisabati, Aston aliweza kupima uwiano wa chaji kwa tungamo wa idadi kubwa ya ayoni. Kutokana na matokeo aliunda “kanuni ya namba ya jumla“. Kutokana na kanuni hii uwiano wa chaji na tungamo wa kila ayoni ulikuwa mara kadhaa ya ule wa ayoni za Hydrojeni. Ilionyesha Hydrojeni kuwa ni ayoni iliyojenga ayoni (na atomu) nyingine. Hivyo jina protoni, kutoka neno la Kigiriki ‘protos’ ikimaanisha ‘ya kwanza’, ilipewa ayoni ya hydrojeni. Namba ya atomu Uthibitisho kuwa chaji chanya katika kiini zilikuwa chembe za msingi na muhimu ulitolewa na H. G. J. Moseley. Katika majaribio yake ya mwaka 1913 katika chuo kikuu cha Manchester, Moselay aligongesha elementi kadhaa na mionzi ya cathode (elektroni). Nishati iliyotolewa na mionzi ilisababisha elementi kutoa mionzi X. Moselay alichunguza uhusiano kati ya mizunguko (frequency) ya mionzi X na asili ya elementi iliyokuwa inaitoa. Kwa njia hiyo Moselay aliweza kuonyesha kuwa namba ya atomu, ambayo ilikuwa inafahamika kama idadi ya protoni katika nyukliasi, ilipelekea mpangilio wa elementi katika Jedwali la Elementi (Mfumo radidia). Ugunduzi wa neutroni Miongoni mwa matokeo ya majaribio ya Aston kuna kwamba tungamo la atomu ya oksijeni ilikuwa mara 16 zaidi ya lile la protoni. Kufuatia ugunduzi wa Rutherford wa nyukliasi, na uchunguzi wa Moseley wa namba ya atomu, ilikuwa wazi kuwa nyukliasi ya oksijeni ina chaji chanya nane tu. Hii ilimaanisha ina protoni nane, lakini tungamo la oksijeni lilionyesha kuwa kubwa (karibia mara mbili zaidi) kuliko protoni nane. Utata huo uliondolewa na James Chadwick mwaka 1932 kwa ugunduzi wa neutroni. Ilichukua muda mrefu tangu majaribio ya Aston (1919) hadi ugunduzi wa neutron (1932). Sababu iliyopelekea kuwa hivi ni kutokuwepo kwa chaji katika neutroni, hivyo kufanya kuwa vigumu kugundulika kwa kutumia usumaku au umeme. Msingi wa ugunduzi wa Chadwick ulikuwa kama ifuatavyo. Aliweka chanzo cha chembe za alpha kwenye upande mmoja wa foili ya beryllium. Upande mwingine wa beryllium kulikuwa na kinasa chembe (detector) cha alpha ambacho kiligundua uwepo wa ayoni. Katika mpangilio huu, ayoni hazikuweza kugundulika katika kinasa chembe. Kisha mche wa paraffin uliwekwa katikati ya beryllium na kinasa chembe, hali iliyopelekea kinasa chembe kugundua uwepo wake. Hivyo lazima kutakuwa na chembechembe zilizotoka katika beryllium na kusababisha pambano ambalo lilipelekea ayoni kugundulika katika kinasa chembe za ayoni. Hizi chembechembe zilikuja kugundulika kuwa ni neutroni. Baada ya kugundua uwepo wa nyutroni, Dmitri Ivanenko alitunga maelezo ya kiini cha atomu kuwa nyutroni na protoni.[4][5][6][7][8][9] Idadi ya protoni katika kiini inafanya namba atomua. Namba ya nyukleoni (protoni na nyutroni kwa pamoja) hufanya namba ya masi. Masi ya atomu thabiti zinazotokea kiasili ziko kati ya 1 (hidrojeni) na 238 (urani). atomu zenye masi kubwa zaidi hazitokei duniani kiasili maana si thabiti. Ukubwa wa kiini cha atomu ni takriban femtomita 1.6 (10-15 m) (hidrojeni) hadi femtomita 15 (urani). Ilhali karibu masi yote imo ndani ya kiini, nafasi yake ni ndogo na sehemu kubwa ya nafasi ya atomu huchukuliwa na mzingo elektroni. Kwa hali ya kawaida atomu haionyeshi chaji ya umeme. Ina chaji ndani yake kulingana na idadi ya protoni ambazo ni chanya na elektroni ambazo ni hasi. Katika hali ya kawaida idadi yake ni sawa, kwa hiyo chaji zinabatilishana. Lakini kama elektroni zinaondoka katika mzingo elektroni hali inabadilika na atomu huonyesha chaji. Kiini cha atomu peke yake daima kina chaji chanya maana hakina elektroni zilizomo katika mzingo. Ulinganifu wa elektroni, protoni na neutroni Tungamo la protoni lilikuwa kwa kiasi fulani rahisi kupima kwa kutumia mass spectrograph. Hata hivyo njia hiyo haiwezi kutumika kupima tungamo la neutroni. Badala yake, neutroni ziligongeshwa na chembe nyingine za atomu. Mwendokasi na tungamo za chembe zilizotolewa (emitted) zilipimwa. Kwa kutumia kanuni ya utunzaji wa momentamu (The Law of Conservation Momentum), iliwezekana kukokotoa tungamo la neutroni. Tungamo la neutroni lilibainika kuwa karibu sawa na lile la protoni. Angalia jedwali hapa chini. Hitimisho Ni muhimu kufahamu kuwa ingawa atomu imeundwa na chembechembe tofauti, yenyewe kwa jumla haina chaji ya aina yoyote. Hii ni kwa sababu atomu zina idadi sawa ya protoni (chaji chanya) na elektroni (chaji hasi). Idadi ya neutroni (haina chaji) katika nyukliasi ya atomu si lazima iwe sawa na idadi ya protoni au elektroni. Tofauti hiyo ya neutroni katika nyukliasi za atomu ya elementi moja hupeleka kuwa na isotopes za elementi. Elektroni hutembea kuzunguka nyukliasi ya atomu. Ikiwa atomu ina chaji, hii ni kwa sababu imepata (na kuwa na chaji hasi) au imepoteza (na kuwa chaji chanya) elekroni; lakini si kwa sababu idadi yake ya protoni imebadilika. Angalia pia atomu elektroni muundo wa atomu Tanbihi Marejeo Atkins, P. W. (1990). Physical Chemistry, Oxford University Press, Oxford. Matthews, P. S.C. (1986). Quantum Chemistry of Atoms and Molecules, Cambridge Unversity Press, Cambridge. Matthews, P. (2003). Advanced Chemistry, Cambridge Unversity Press, Cambridge. Viungo vya nje jamii:atomi

https://sw.wikipedia.org/wiki/Kiini%20cha%20atomu

サー・マイケル・フィリップ・ジャガーの出身は？

ミック・ジャガー

japanese

サー・マイケル・フィリップ・ジャガー（Sir Michael Philip Jagger、1943年7月26日 - ）は、イギリスのロック・ミュージシャン、俳優。「ミック（Mick）」の愛称で知られる。イギリスのロックバンド、ローリング・ストーンズのボーカルとして世界的に有名。ストーンズのギタリストであるキース・リチャーズと「ジャガー/リチャーズ」の名義で数々のヒット曲を生み出した。また、1974年からはキースと「グリマー・ツインズ」[1]というプロデュース・ユニットを組みセルフ・プロデュースを行っている。身長173cm。 ローリング・ストーンズのアルバム「スティール・ホイールズ」のレコーディングに参加している他、ソロアルバムを二枚リリースしているクリス・ジャガーはミックの実弟である。 「ローリング・ストーンの選ぶ歴史上最も偉大な100人のシンガー」において第16位。 人物 体育教師ジョー・ジャガー(1913〜2006)とエヴァ・ジャガー(1913〜2000)の息子として、ケント州ダートフォードで生まれる。母のエヴァは、イギリス保守党の活動的な党員だった[2]。家庭は上層中流（中流の上）で、ミックは育ちが良くきれいな英語を話す。ストーンズの中ではブライアン・ジョーンズも中流階級の出身である。ミックは、美術学校やロンドン・スクール・オブ・エコノミクスで学んだ。後のローリング・ストーンズのギタリストとなるキース・リチャーズとは幼い頃より知り合いだった。しかし、それは互いに顔と名前を知っている程度のもので、友人同士だったというわけではない。10代でロックに目覚め、「リトル・ボーイ・ブルー・アンド・ザ・ブルー・ボーイズ」というバンドで活動した。18歳の頃に、ダートフォード駅でキース・リチャーズと出会う。キースによれば、この時ミックはマディ・ウォーターズとチャック・ベリーのレコードを所持して佇んでいたという。このエピソードについては、疑問をさしはさむ見方もある。なお憧れのマディ・ウォーターズとは、81年に共演を果たしている[3]。再会によりお互いがロックンロールとR&Bに興味があることを知り、一緒に活動を始めるきっかけとなり、後にローリング・ストーンズの活動へと繋がっていくことになる。二人はその後ロンドンに移り住み、1962年4月にブライアン・ジョーンズと出会い、そのスライド・ギターに衝撃を受けた。こうして彼らはバンドを結成し6月頃に初めて<b data-parsoid='{"dsr":[2214,2231,3,3]}'>ローリング・ストーンズ</b>と名乗るようになった。その後ローリング・ストーンズのデビュー・シングル「Come On」は、1963年6月7日にリリースされプロ・デビューした。1968年からは俳優、監督業も行うようになっており、いくつかの映画に俳優として、あるいは監督として映画を製作している。 ストーンズとしてデビューしてからは、数十年にわたってロックの第一線で活動を続けている。元々ブルースなどの黒人音楽から強い影響を受けており、それをベースにしたサウンドを根ざし、また新し物好きでもある。最新の機材や技術はもちろんのこと、流行の音楽などに対しても敏感に反応してきた。それらは60年代から現在まで一貫していて、ストーンズは当然のこと、ソロ・ワークスなどでもいかんなく発揮されている。ミックはブルース、ソウル、R&B、ファンク、レゲエ、ディスコなど、黒人音楽の流行に目配りをし、ストーンズのサウンドに取り入れてきた。そうした努力による成功例も多い。これまでのロックよりもベースを強調した「悪魔を憐れむ歌」(1968)、当時のディスコ・ビートを導入したが、ブルース・ロックの影響も強い代表曲「ミス・ユー」(1978)などはその代表的な例である。これらは名義こそジャガー/リチャーズになっているものの、相方であるキースのインタビューなどから、ミックのアイディアだとされる。 奨学金を貰ってロンドン・スクール・オブ・エコノミクスに通っていたミックは、ストーンズとしてデビューした後もしばらくは、プロ・ミュージシャンになるか国税局に就職するか随分迷いがあったという。2010年現在、アメリカ合衆国の反捕鯨団体シーシェパードの後援者として名を連ねている[4]。 来歴、デビューから1979年まで ストーンズのメイン・クリエイターの一人であるキースとともに、「ジャガー/リチャーズ」として数多くの楽曲を生み出している。ミックが初めてオリジナルを書いたのは1964年のことだといわれていて、ビートルズや他のオリジナル楽曲で活動するミュージシャンなどの影響により、オリジナル楽曲を中心に制作するようになっていった。当時のストーンズは初めカヴァー曲を中心に活動し、あるいはレコーディングに及んでいたため、オリジナル楽曲はまだなかったが、すでにビートルズの大きな成功を目の当たりにしていた彼らは、成功するにはオリジナル楽曲の必要性を迫られていた。このために、当時のマネージャーであったアンドリュー・オールダムによって、キースとともにキッチンに閉じ込められるという信じられないようなエピソードもある。この中でオリジナルといえるような楽曲が数曲できあがった。その中に「テル・ミー」や当時ミックの恋人であったマリアンヌ・フェイスフルに提供してヒットし、さらには自身たちでレコーディングし直してヒットとなった「アズ・ティアーズ・ゴー・バイ」などが含まれていた。その後、「サティスファクション」(1965)や「一人ぼっちの世界」、「黒くぬれ!」(1966)などの世界的なヒット曲を生み出していき、ジャガー/リチャーズはレノン=マッカートニーに並ぶ新しいソングライティング・チームとして成長していった。その後も「ジャンピン・ジャック・フラッシュ」「ホンキー・トンク・ウィメン」「ブラウン・シュガー」「ダイスをころがせ」「ハッピー」「悲しみのアンジー」「イッツ・オンリー・ロックンロール」「フールズ・クライ」「ミス・ユー」などの優れた楽曲を発表していった。78年までは好調を維持したミックとストーンズだったが、79年に発表した「エモーショナル・レスキュー」は彼らの行き詰まりを感じさせ、不評だった。 ストーンズとして多忙ながらも順調な活動を続けてきたミックであるが、1967年にはキース、ブライアンとともに薬物禍があった。活動の短期間停止を余儀なくされる。このため毎年行われていたツアーなどは一切行われず、公判にて決着がつくまでイギリス国内に留まることを裁判所より命令が下った。1968年5月、ミックは映画に出演することを発表。この映画『青春の罠』（Performance）は同年7月にクランク・インし、1970年に公開された。この作品は裁判のためにバンド活動ができなくなったミックがその機会に、かねてより興味のあった映画業界にも挑戦したいという意向の表れだった。以降ミックは映画業界で俳優、監督業にも手を伸ばすようになった。こうした経緯から同作のサウンドトラックに提供された楽曲「メモ・フロム・ターナー」は、ジャガー初のソロ・シングルとしてもリリースされた。続けて1969年の5月には映画『太陽の果てに青春を』（Ned Kelly）への出演を発表。7月にオーストラリアのメルボルンでロケを行った。同作で彼は西部の殺し屋役を演じたが、映画の出来に関しては酷評している。また、ロケのため、同月のブライアンの死去に際して葬儀に行くことが出来なかった。彼はこのほかにも数々の映画に出演しているが、1997年の 『ベント／堕ちた饗宴』（Bent）では女装の歌手を演じた。 私生活 1971年5月12日、ミックはニカラグア人のガールフレンド、ビアンカ・ペレス・モラ・マシアスと結婚した。ビアンカは10月21日に娘のジェイドを出産した。1973年に歌手のマーシャ・ハントが1970年に生まれた彼女の娘の父親がミックであることをロンドンの裁判所に申し立てた。子供がミックの娘であることは6年後の1979年に判明し、ミックに対し、毎週1,500ドルを養育費としてハントに支払うようロサンゼルスの裁判所が命令を下した。その後ミックとビアンカは1979年11月に離婚、ミックは1977年頃からアメリカ人モデルのジェリー・ホールと交際を始め、1984年3月2日に娘のエリザベス・スカーレット・ジャガーが誕生、1985年8月28日には息子のジェームズ・リロイ・オーガスティンが誕生した。 1980年以降の活動 1980年代に入りミックとローリング・ストーンズは、81年にアルバム「刺青の男」を発表した。70年代末の不調を払拭するかのような傑作に仕上がり、「スタート・ミー・アップ」ほかのヒット曲が生まれた。その後ミックは1983年頃までストーンズを中心に活動したが、1984年からは本格的なソロ活動が開始された。その最初にミックはマイケル・ジャクソンとともにリード・ボーカルを担当したジャクソンズの楽曲「ステイト・オブ・ショック」をリリース。翌1985年、ビル・ラズウェルとナイル・ロジャースのプロデュースにより制作された初のソロ・アルバム『シーズ・ザ・ボス』を発表した。同年、デヴィッド・ボウイとのデュエットによるチャリティ・シングル「ダンシング・イン・ザ・ストリート」(1985)も発表。86年にはローリング・ストーンズ名義で、ボブ&アールをカバーした曲『ハーレム・シャッフル』を発表し、好評を博した。こうした一連の活動状況にキースは強く反発し、ストーンズとして主だった活動は1986年の『ダーティ・ワーク』を除いて1989年まで行われなくなった。こうした反面で、ミックは2ndソロ・アルバム『プリミティヴ・クール』を1987年にリリースし、大々的にツアーも行うことを発表した。これにより、ミックは初めて日本の地を踏んだ。このときバンドに参加したリサ・フィッシャーやバーナード・ファウラーの二人は、以降ストーンズの活動にも関わっていくことになる。 1989年、ミックはこれまで停滞していたストーンズの活動を再開させた。アルバム・リリースとその中からのシングルカット、大規模なワールド・ツーを行い、その一環でこれまで実現していなかったストーンズの初来日公演が実現した。このツアーからミックはストーンズの活動を中心にしながら、それを挟む形でソロ活動を展開し1993年に『ワンダーリング・スピリット』、2001年にレニー・クラヴィッツをプロデューサーに迎えて制作された『ゴッデス・イン・ザ・ドアウェイ』といったアルバムをリリースした。 ミックは2002年ので「ポピュラー音楽に対する貢献」によってナイトに叙勲され[5]、翌2003年12月12日に叙任式が行われた。この授与はすでにこの数年前より当時のトニー・ブレア首相からナイト授与の要請があったことが明かされている。ミックはストーンズやソロ活動を理由にこれを断っていたが、このとき（2003年当時）首相より「ローリング・ストーンズが40年という前人未到の活動を続ける今、あなた以上にこれ（ナイトの称号）を得るに相応しい人物はいない」といわれたという。しかし、ミックの受章に対しキース・リチャーズは「俺は勲章の授与なんて馬鹿げたことだと思ったよ。そんなことはストーンズらしくないぜ。だろ？俺はくそ忌々しい冠を付けてきざなアーミンの白い毛皮を羽織った誰かさんとステージに上がるなんてゴメンだね。俺はミックに言ってやったよ。『そいつは糞食らえの無価値な名誉だ』ってね」とコメントし、これに対してミックは「キースはアイスクリームが欲しくて泣き叫ぶ子供。彼も本当は欲しいんだ」と反論している。2005年にストーンズのアルバム『ア・ビガー・バン』のレコーディングやそれに続くツアーのリハーサルを行う傍ら、ミックはその後も関係が続く元ユーリズミックスのデイヴ・スチュワートとともに映画「アルフィー」の音楽を手がけ、2007年には「ア・ビガー・バン・ツアー」の終了に前後して、自身初となるソロ・ベスト・アルバム『ヴェリー・ベスト・オブ・ミック・ジャガー』を発表する。これにはそれまでソロ・アルバムには未収録だった他のアーティストとのデュエットしたものなどが収められている。 2011年にはキャリア50年目にして初の別バンド「スーパーヘヴィ」を結成。ジャガーの他に、先の映画「アルフィー」の制作の際に関わったデイヴ・ステュアートと、ジョス・ストーン、ダミアン・マーリー（ボブ・マーリーの息子）、A・R・ラフマーンという5人組。9月21日にアルバム『スーパーヘヴィ』をリリース。さらにこの年、マルーン5がミックを題材にした楽曲「ムーブス・ライク・ジャガー（Moves like Jagger）」をリリースし、ビルボード1位を獲得している。これに制作されたPVでは、60年代から00年代までミックがライヴで着ていた衣装を再現したものを、数多くのモデルや俳優が纏い、動きもミックの真似をするというユニークなものとなっている。制作された当初のPVを閲覧した際、ミックが「自分の映像がフィーチャーされすぎているので、もっと減らしたほうが良い」とマルーン5側にアドバイスしたため。 2014年現在、ストーンズのワールド・ツアーを行っている。しかし三月、日本公演後行われるはずだったオーストラリアに到着後、ミックの恋人で良きビジネス・パートナーでもあったローレン・スコットが死去するという報告を聞いて、ミックは大変なショックを受け茫然自失となった。メンバーは各自が「今はミックを支える時だ」と声明を出し、これに伴って予定されていたオーストラリア、ニュージーランド公演は延期されることが発表された。2001年頃にローレンと出会ったミックはその後付き合うようになったといい、その後はメンバーの衣装も手がけるようになっていた。 2016年には73歳にして八人目の子供が誕生した。 日本公演 1972年に、ストーンズ初の日本公演が翌年1月に日本武道館で行われることが発表され、チケット販売も行われたが、ミックが1969年の大麻不法所持による有罪判決が原因で入国拒否され、中止となった。日本のファンはストーンズの来日公演を17年後の1990年まで、日本武道館での公演は30年後の2003年まで待たなければならなかった。 また、ミック自身はストーンズとして来日する前に、ソロ・アルバム『プリミティヴ・クール』（Primitive Cool）を引っ提げ、1988年3月に単独で来日し、東京、大阪、名古屋でコンサートを行った。『プリミティヴ・クール』にも参加したジェフ・ベックが帯同するという噂も流れたが、ジェフがこの話を断ったため、ジョー・サトリアーニがリード・ギターを担当。日本人パーカショニストのツトム・ヤマシタが全公演、また東京公演の2日目ではティナ・ターナーがゲスト出演した。なお、このコンサートはフジテレビが主催していたが、テレビ朝日の『ベストヒットUSA』にゲスト出演してしまったため、ミック側の「取材は1メディア1社」の方針でフジテレビの番組には、27日に放送された『Mick Jagger in Tokyo Dome』の冒頭でVTR出演するにとどまった。 「SUNTORY D・R・Y Beer Live "Mick Jagger in Japan."」（※全公演SS席6500円、S席5000円） 3月15日・16日・18日・28日 大阪城ホール（28日は、19日に予定だった公演の本人の急病（風邪）による延期公演） 3月22日・23日 東京ドーム 3月25日・26日 名古屋市国際展示場（追加公演） メンバー<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[8857,8863,6,0]}'/> ミック・ジャガー - ボーカル、ハーモニカ、ギター ジョー・サトリアーニ- ギター<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[8923,8929,6,0]}'/> ジミー・リップ - ギター<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[8943,8949,6,0]}'/> ダグ・ウィンビッシュ - ベース サイモン・フィリップス - ドラムス フィル・アシュリー - キーボード リチャード・コットル - キーボード、サックス シビル・スコビー - バッキング・ボーカル<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[9114,9120,6,0]}'/> バーナード・ファウラー - バッキング・ボーカル<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[9145,9151,6,0]}'/> リンダ・モーラン - バッキング・ボーカル<br data-parsoid='{"stx":"html","selfClose":true,"dsr":[9173,9179,6,0]}'/> リサ・フィッシャー - バッキング・ボーカル ツトム・ヤマシタ - ゲスト・パーカッション ティナ・ターナー - ゲスト・ボーカル（東京公演2日目のみ） 資産家 2007年4月、米経済誌フォーブス誌が「過去25年間でもっとも高くついたセレブリティの離婚」のランキングを発表し、ミック・ジャガーとジェリー・ホールの離婚にともなう財産分与金が1500〜2500万ドルで10位にランクインした[6]。 2009年4月、英サンデー・タイムズ紙が「英音楽界での長者番付」を発表し、推定資産が1億9000万ポンドだったことがわかった。ミック・ジャガーは経済危機の影響で16%の資産を失った[7]。 2009年11月、カートゥーン・ネットワークが「未来のイギリスのトップセレブ」のランキングを発表し、ミック・ジャガーの娘のリジー・ジャガーの20年後の推定総資産額が3億1000万ポンド（日本円で約462億円）で5位にランクインした。このランキングはセレブの子どもたちの20年後の総資産額を推定して作られたものでスター性、推定相続額、才能、カメラ好き度、ショービジネス性などのいくつかのカテゴリーの総合で順位が決まる[8]。 2011年5月、英サンデー・タイムズ紙が「英音楽界での長者番付」を発表し、推定資産が1億9000万ポンドで8位にランクインした[9]。経済に強いせいかミックは、ストーンズ自身の独自レーベル「ローリング・ストーンズ・レーベル」を立ち上げた以降、バンドの運営に大きく関与している。バンドのギャランティはもちろんのこと、印税配分の管理も自身でおこなっている。 その他：健康/趣味 いわゆる、健康オタクとしても知られる。ミックが20代から30代の頃、とりわけ60年代から70年代にかけてロック界では多くのスターが喫煙する様子が写真や映像で確認できるが、その頃から念入りな体力トレーニングを行っていた。60年代の頃までは喫煙家であった。喫煙が健康に害することを知っていながらタバコを吸っていたといい、場合によってはドラッグも嗜むこともあった。しかしある時から、それらがパフォーマンスに影響することに気付いて自発的に禁煙家に転向、ドラッグも一切断つなど、現在至るまで数十年に渡って健康志向となっている。それらはソロ・アルバム『ゴッデス・イン・ザ・ドアウェイ』のプロモーションの一環で自宅の映像が流れた際、いくつかの健康器具などが見られた。また初来日の際には、ランニングを行っている姿がテレビで取り上げられるなど、いくつかのメディアや映像などから健康志向が窺える。ミックの健康志向は、父ジョー・ジャガーが体育教師を務めていた影響だともいわれる。 ジャガーは熱狂的なクリケット・ファン。 彼は「Jagged Internetworks」を設立したほどである。またサッカーのファンでもあり、イングランドのナショナル・チームを応援している。FIFAワールドカップにおいて、「ミック・ジャガーが応援したチームは負ける」（科学的根拠なし）との、オカルト的なジンクスもある。ミックがブラジル人の息子と共に観戦に訪れた2014 FIFAワールドカップブラジル大会準決勝のブラジル-ドイツ戦でブラジルはドイツに「1-7という大敗」を喫し、ブラジルのTV局はミック・ジャガーが応援したチームは必ず敗北するという「最大の悪運のジンクスがある」のジンクスの犠牲となったと報じた[10][11]。これに対しミックは、イギリスのザ・サンのインタビューに「ドイツの1点目は僕のせいでもいい、あとは知らないよ」と答えている[12]。2018 FIFAワールドカップロシア大会準決勝のイングランド対クロアチア戦でも、ミックは母国イングランドを応援するためにモスクワを訪れ、試合前にはツイッターに「C'mon England」と書き込んでいたが、イングランドは1-2でクロアチアに敗れて決勝進出を逃したため、またも「ミックの呪い」だと英国メディアに報じられる結果となっている [13][14]。 ソロワークス アルバム 1985　シーズ・ザ・ボス - She's The Boss　　（全英6位・全米13位） 1987　プリミティヴ・クール - Primitive Cool　　（全英26位・全米41位） 1993　ワンダーリング・スピリット - Wandering Spirit　　（全英12位・全米11位） 2001　ゴッデス・イン・ザ・ドアウェイ - Godess in the Doorway　　（全英44位・全米39位） 2007　ヴェリー・ベスト・オブ・ミック・ジャガー - The Very Best Of Mick Jagger シングル 映画 1970年　パフォーマンス - Performance 1970年　太陽の果てに青春を- Ned Kelly 1972年　Umano non umano 1978年　オール・ユー・ニード・イズ・キャッシュ - ALL YOU NEED IS CASH（ラトルズのテレビ映画 - ミック・ジャガー役で出演） 1978年　Wings of Ash: Pilot for a Dramatization of the Life of Antonin Artaud 1992年　フリージャック - Freejack 1997年　ベント／堕ちた饗宴 - Bent 2001年　エニグマ - Enigma　　（製作） 2001年　The Man from Elysian Fields 2003年　Mayor of the Sunset Strip 2007年 アニー・リーボヴィッツ レンズの向こうの人生 - Annie Leibovitz: Life Through a Lens テレビドラマ 1983年 フェアリーテール・シアター Faerie Tale Theatre テレビアニメ 2002年 ザ・シンプソンズ - 本人役でゲスト出演 関連項目 ブルース ブルース・ロック 脚注 外部リンク on IMDb

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%9F%E3%83%83%E3%82%AF%E3%83%BB%E3%82%B8%E3%83%A3%E3%82%AC%E3%83%BC

Milloin Leonid Brežnev kuoli?

Leonid Brežnev

finnish

Leonid Iljitš Brežnev (, ; 19. joulukuuta 1906 (J: 6. joulukuuta 1906) Kamenskoje – 10. marraskuuta 1982 Moskova) oli neuvostoliittolainen poliitikko. Brežnevistä tuli Neuvostoliiton kommunistisen puolueen ensimmäinen sihteeri 1964, ja puolueen pääsihteeri hän oli 1966–1982 eli pisimmän ajan Stalinin jälkeen. Hän oli korkeimman neuvoston puheenjohtaja. Valtiopäivälaitoksen puhemies eli Neuvostoliiton perustuslain mukainen valtionpäämies 1960–1964 ja 1977–1982. Alkuvaiheet Brežnev oli syntyisin Kamenskojesta, raskasteollistetusta Itä-Ukrainasta ja kansallisuudeltaan venäläinen. Hän opiskeli metallurgiaa ja valmistui vuonna 1935 insinööriksi Kamenskojen metallurgisesta instituutista ja työskenteli Itä-Ukrainan rauta- ja terästeollisuudessa. Hän liittyi kommunistisen puolueen nuorisojärjestöön, Komsomoliin 1923 ja puolueeseen 1931. Vuosina 1935–1936 Brežnev suoritti asepalveluksensa panssarikomppanian poliittisena komissaarina. Vuonna 1936 hänestä tuli opinahjonsa johtaja, mutta samana vuonna hän siirtyi Dnepropetrovskiin ja 1939 hänestä tuli puolueen johtaja kaupungissa, vastuussa paikkakunnan tärkeästä puolustusteollisuudesta. Brežnev oli ollut liian nuori osallistumaan vallankumoukseen ja Vladimir Leninin kuoleman jälkeiseen valtakamppailuun, ja hänen aikanaan Josif Stalin oli ehdoton johtaja. Stalinin puhdistukset 1937–1939 avasivat nuorelle polvelle monia paikkoja puolueen ja valtion johdossa. Saksan hyökättyä Neuvostoliittoon 22. kesäkuuta 1941 Brežnev oli evakuoimassa monia tärkeitä tehtaita, ennen kuin Dnepropetrovsk joutui Saksan armeijan valloittamaksi 26. elokuuta. Monen puolueen alemman johtoportaan johtajan tavoin Brežnev määrättiin puna-armeijan joukko-osaston poliittiseksi komissaariksi. Ukrainan jouduttua yhä enenevässä määrin natsi-Saksan ja sen liittolaisten, Ukrainassa pääasiassa romanialaisten, haltuun, ei alueilta, joilta oli jouduttu vetäytymään, tarvittu neuvostoliittolaista siviilihallintoa ja puoluejohdolla oli yhteiskunnallista kokemusta. Lokakuussa 1941 Brežnevistä tuli etelän rintaman poliittisen johtajan varamies prikaatinkenraalina. Vuonna 1942 Ukraina oli kokonaan menetetty ja Brežnev toimi Transkaukasuksen rintaman poliittisen osaston kakkosmiehenä. Huhtikuussa 1943 hänestä tuli 18. armeijan poliittisen osaston johtaja. 18. armeija liitettiin 1. Ukrainan rintamaan, jonka poliittisena johtajana toimi Nikita Hruštšov, josta tuli Brežnevin uran tärkeä tukija. Sodan lopussa kenraalimajurin arvoinen Brežnev oli Prahan valloittaneen 4. Ukrainan rintaman poliittinen komissaari. Valtaannousu Sodan jälkeen Brežnevistä tuli puolueen johtaja Dnepropetrovskissa ja 1950 hänet nimitettiin korkeimman neuvoston varasijalle ja myöhemmin samana vuonna Neuvostoliiton Moldavian puolueen pääsihteeriksi.[1] Vuonna 1952 hänestä tuli kommunistisen puolueen keskuskomitean jäsen ja presidiumin (entinen politbyroo) ehdokas. Stalinin kuoltua maaliskuussa 1953, presidiumi purettiin ja pienempi politbyroo järjestettiin uudelleen. Brežnev ei päässyt politbyrooseen, mutta hänestä tuli armeijan ja laivaston poliittisen johdon puheenjohtaja ja 1955 Kazakstanin puolueen pääsihteeri. Helmikuussa 1956 Brežnev kutsuttiin jälleen Moskovaan, politbyroon ehdokkaaksi, ja puolustusteollisuuden, avaruusohjelman, raskaan teollisuuden ja pääkaupungin uudelleenrakennuksen johtoon. Tuettuaan Hruštšovia valtataistelussa puolueen sisällä Molotovia, Georgi Malenkovia ja Lazar Kaganovitšia vastaan Brežnevistä tuli politbyroon täysjäsen. Vuonna 1959 Brežnevistä tuli keskuskomitean toinen sihteeri ja toukokuussa 1960 korkeimman neuvoston puheenjohtajiston puheenjohtaja, valtiopäivälaitoksen puhemies, Neuvostoliiton perustuslain mukainen valtionpäämies, vaikka todellinen valta yksipuoluejärjestelmässä oli Nikita Hruštšovilla, Neuvostoliiton kommunistisen puolueen pääsihteerillä. Hruštšovin valta oli turvattu vuoteen 1962, mutta hänen asemansa heikkeni hänen ikääntyessään sekä Neuvostoliiton talousvaikeuksien ja hänen toimintansa herätettyä epäluottamusta vuonna 1963. Brežnev oli pitkään lojaali Hruštšoville, mutta Brežnev oli nimitetty jo keskuskomitean pääsihteeriksi ja oli todennäköinen Hruštšovin seuraaja . Brežnevistä tuli osa valtaryhmää, joka oli poistamassa vanhempaa johtoa vallasta, kuten Gennadi Voronov [2], Aleksei Kosygin, Nikolai Podgornyi, Aleksandr Šelepin ja Anastas Mikojanin organisoima kaappaus poisti Hruštšovin vallasta tämän ollessa lomalla. Brežnev osallistui kaappaukseen 14. lokakuuta 1964. Brežnev nimitettiin Hruštšovin tilalle Neuvostoliiton kommunistisen puolueen pääsihteeriksi, Aleksei Kosygin ministerineuvoston puheenjohtajaksi eli pääministeriksi ja Mikojan korkeimman neuvoston puhemiehistön puheenjohtajaksi ennen jäämistään eläkkeelle 1965. Eläköityneen Mikojanin korvasi niin sanotussa "troikassa" Nikolai Podgornyi. Neuvostoliiton johdossa Valtaan päästyään Brežnev kannatti stalinismista luopumista ja henkilökultin purkamista. Brežnev kannatti myöhemmin Stalinin rehabilitointia. Toukokuussa 1965 Saksan häviön 20-vuotisjuhlassa pitämässään puheessa Brežnev uudelleenarvioi ja mainitsi Stalinin myönteisesti ensimmäisen kerran. Toisinajattelevien kirjailijoiden Juli Danielin ja Andrei Sinjavskin oikeudenkäynti 14. helmikuuta 1966 oli ensimmäinen sitten Stalinin päivien, ja se merkitsi rajoituksia kulttuuripolitiikkaan. Huhtikuussa 1966 Brežnev sai pääsihteerin viran, joka oli ollut Stalinin virkana vuoteen 1952 asti. Juri Andropovin hallitsema KGB sai enemmän valtaa kuin Stalinin aikana, vaikka maassa ei ollutkaan paluuta 1930- ja 40-luvun vainoihin. Brežnevin pääsihteerikauden alku 1960-luvun lopulla oli erittäin nopean taloudellisen kehityksen aikaa mm. koneenrakennuksen alalla. 1970-luvulle tultaessa talouden ongelmat olivat jo ilmeisiä. 1970-luvun öljykriisit kohonneine öljynhintoineen kuitenkin siirsivät neuvostotalouden romahduksen 1980-luvulle. Tällöin talous taantui nopeasti. Neuvostoliitto viljavine alueineen tuli riippuvaiseksi viljan ja elintarvikkeiden tuonnista. Sen teollisuus oli raskasta ja auttamattoman vanhanaikaista. Sekin osa mikä toimi oli valjastettu sotateollisuuden palvelukseen. Kaiken kaikkiaan varustelu nieli aivan liian suuren osan bruttokansantuotteesta (on arvioitu, että pahimpina aikoina jopa lähes 50 %). Brežnevin aikaa Neuvostoliiton johtajana on sanottu "pysähtyneisyyden ajaksi", joka liittyy kaikkinaiseen kehityksen hidastumiseen, pysähtymiseen ja taantumiseen. Neuvostoliittolainen sotilaspolitiikka Brežnevin aikaan liittyy myös määrätietoinen sotilaspolitiikka, Brežnevin oppi, kuten interventio Tšekkoslovakiaan vuonna 1968 ja Afganistaniin 1979. Tässä mielessä ulkoisesti Neuvostoliiton ulkopolitiikka oli yhtä päättäväistä kuin Hruštšovinkin aikana, jolloin tukahdutettiin Unkarin kansannousu 1956. Ensimmäinen Brežnevin ajan kriisi alkoi 1968, Alexander Dubčekin Tšekkoslovakian kommunistijohdon aloitettua uudistuksen (Prahan kevät). Heinäkuussa Brežnev arvosteli Tšekkoslovakian johtoa revisionistiseksi ja neuvostovastaiseksi, ja elokuussa Varsovan liiton joukot saapuivat Tšekkiin syrjäyttämään Dubčekin. Brežnev vastasi vastalauseisiin sanomalla, että Neuvostoliitolla oli oikeus puuttua muiden maiden asioihin suojellakseen sosialistisia järjestelmiä. Kanta tuli tunnetuksi Brežnevin oppina, vaikka jo Hruštšov oli harjoittanut samaa politiikkaa Unkaria kohtaan 1956. Välirikko Kiinan kanssa kärjistyy rajataisteluiksi ja ydinsodan uhaksi Brežnevin aikana Neuvostoliiton suhteet Kiinaan rapistuivat edelleen 1960-luvun alun välirikon jälkeen. Vallassa pysyäkseen kulttuurivallankumouksen aloittanut Mao Zedong piti Yhdysvaltoja paperitiikerinä sekä Neuvostoliittoa sosialismista luopuneena revisionistina. 1960-luvun lopulla neuvostoliittolaiset ja kiinalaiset rajavartijat ajautuivat taisteluihin Kaukoidässä Ussurijoella, minkä seurauksena Neuvostoliiton ja Kiinan kansantasavallan välit kiristyivät äärimmilleen. Kiina sai vallattua itselleen kaksi vähämerkityksistä pientä saarta joelta, joiden omistuksesta sovittiin väliaikaisesti vuonna 1991[3] ja lopullisesti 2000-luvulla. Neuvostoliittolaisten ongelmana oli mahdollisen laajemman hyökkäyksen varalta raskaan aseistuksen puute. Vuonna 1971 Neuvostoliitto tiedusteli Yhdysvaltain kantaa Neuvostoliiton Kiinan kansantasavaltaa vastaan suunnitteleman ennalta ehkäisevän ydiniskun suhteen, mitä Nixonin hallinnon ulkoasiainministeri Henry Kissinger ei kannattanut. Pekingissä puolestaan tehtiin miljoonille ihmisille sopivia pommisuojia Neuvostoliiton ydinhyökkäyksen varalta. Vuonna 1965 Kiinan pääministeri Zhou Enlai oli vieraillut Moskovassa, mutta ratkaisuihin maiden 1958–1959 alkaneessa välirikossa ei päästy. 1969 Neuvostoliiton ja Kiinan rajajoukot kahinoivat useaan kertaan Ussurijoella. Brežnev jatkoi myös Pohjois-Vietnamin tukemista Vietnamin sodassa. Kiinan–Yhdysvaltain suhteiden parannuttua vuodesta 1971 lähtien Brežnevin oli avattava uusi neuvottelukierros Yhdysvaltain kanssa estääkseen neuvostovastaisen liiton syntymisen. Toukokuussa 1972 Yhdysvaltain Richard Nixon vieraili Moskovassa, ja johtajat solmivat ydinaseita rajoittavan SALT I -sopimuksen (Strategic Arms Limitation Treaty). Vietnamin sodan päätyttyä este Neuvostoliiton ja Yhdysvaltain suhteiden kehittymiselle poistui, ja Brežnev vieraili toukokuussa 1973 Saksan liittotasavallassa ja kesäkuussa Yhdysvalloissa. Helsinki-sopimus 1975 tunnusti toisen maailmansodan jälkeiset etupiirit, ja siten Neuvostoliiton hegemonian Itä-Euroopassa. Vastavuoroisesti Neuvostoliitto tunnusti tietyt periaatteelliset ihmisoikeudet, tosin sopimuksen noudattamisen laajuus jäi kyseenalaiseksi. Podgornyin jälkeen jälleen valtionpäämieheksikin 1970-luvun puoliväli oli Neuvostoliiton ulkopolitiikan kulta-aikaa. Samaan aikaan Brežnev pönkitti sisäpoliittista asemaansa määräämällä Podgornyin eläkkeelle, ja ottamalla puhemiehen paikan korkeimmassa neuvostossa. Toukokuussa 1976 hänestä tuli ensimmäinen Neuvostoliiton marsalkka poliittisin perustein sitten Stalinin ajan. Brežnevin nimitys herätti närää upseeriston keskuudessa, koska hän ei ollut ikinä toiminut joukkojen komentajana, mutta kylmän sodan vastakkainasettelun korostama armeijan asema piti kenraalit tyytyväisinä. Brežnevin hallinnon kriisi Pysähtyneisyys ja maatalous Neuvostoliiton talouden ongelmat olivat hiljalleen kasvaneet 1970-luvulla. Tehoton maatalous ei pystynyt ruokkimaan väestöä. Teollisuus oli myös kykenemätön vastaamaan kysyntään, modernisaatioon tai tekniseen kehitykseen. Nuorien puoluejohtajien astuttua johtoon Stalinin puhdistuksen jälkeen he säilyttivät asemansa ikääntyen, eikä uusia nuoria johtajia noussut korkeisiin asemiin. Valtavat sijoitukset armeijaan ja avaruusohjelmiin, ja samanaikainen tarve tuoda elintarvikkeita maailmanmarkkinahintaan johtivat elintason laskuun. Asuinolojen hidas rapautuminen ja terveydenhuollon ja koulutuksen alamäki johtivat vähitellen tuottavuuden laskuun. Kulutustavaroiden puute johti laajaan mustan pörssin kauppaan ja korruptioon, joka oli ollut tuntematon aikaisemmin. Brežnev itse piti ulkomaisista autoista ja vaatteista, joita tuotettiin hänen käyttöönsä. Henkilönpalvonta Brežnevin viimeisinä vuosina hänen ympärilleen alettiin rakentaa henkilökulttia, jonka huippu oli hänen 70. syntymäpäivänään joulukuussa 1976. Päinvastoin kuin Stalinin kulttiin, hänen kulttiinsa suhtauduttiin kyynisyydellä, koska Brežneviä kohtaan ei tunnettu pelkoa eikä juurikaan kunnioitusta. Poliittinen kritiikki oli kuitenkin hänen aikanaan mahdotonta Neuvostoliitossa. Toisinajattelijoita karkotettiin maasta tai suljettiin mielisairaaloihin. Afganistanin sota Brežnevin viimeisimmäksi jäänyt päätös oli lähettää joulukuussa 1979 neuvostojoukot tukemaan Afganistanin kommunistihallitusta. Päätöstä ei tehnyt politbyroo, vaan Brežnevin sisäpiiri yksityisessä kokouksessaan. Afganistanin sotaan johti pitkäaikainen kehitys, johon liittyivät Etykiin liitetyn Helsingin hengen haihtumisesta huonontuneet suurvaltasuhteet, varustelukierre ja Neuvostoliiton tarve osoittaa voimaansa. Yleisesti 1970-luvun loppua kohti Vietnamin sodassa tappion kärsinyt Yhdysvallat vaikutti sotilaallisesti heikolta ja Neuvostoliitto vastaavasti vahvemmalta supervallalta.[4] Afganistanin sodan myrkytettyä suurvaltasuhteet jäi SALT II -sopimus, joka allekirjoitettiin kesäkuussa 1979, ratifioimatta Yhdysvalloissa. Neuvostoliittoon kohdistettiin myös laajat talouspakotteet ja Moskovan olympialaisiin vuonna 1980 kohdistettiin boikotti. Brežnev sai sairauskohtauksen maaliskuussa 1982 ja kuoli lopulta sydänkohtaukseen marraskuussa. Hänet on haudattu Kremlin muurin viereen pääsihteerien rivistöön. Tunnustuksia Leninin kansainvälinen rauhanpalkinto vuonna 1972 Lähteet Citation error, replace with{{cite book| author = Seppänen, Esa| title = Itäsuhteiden kolmiodraama: Kekkonen-Brežnev-Kosygin 1960-1980| location = Helsinki| publisher = Ajatus| year = 2007| id = ISBN 978-951-20-7492-1| language = (in Finnish)}} Citation error, replace with{{cite book| author = Sorsa, Kalevi| title = Ihmisiä, ilmiöitä| location = Helsinki| publisher = Otava| year = 2000| id = ISBN 951-1-16797-9| language = (in Finnish)}} Viitteet Kirjallisuutta Citation error, replace with{{cite book| author = Leonid Brežnev| title = Muistelmia| others = Translated by Ulla-Liisa Heino ja Marja Koskinen| publisher = Otava| year = 1979| id = ISBN 951-1-05343-4}} Aiheesta muualla Lukunäyte teoksesta Esa Seppänen: Itäsuhteiden kolmiodraama. Kekkonen-Brežnev-Kosygin 1960-1980 Luokka:Neuvostoliiton marsalkat Luokka:Neuvostoliiton sankarit Luokka:Neuvostoliiton valtionpäämiehet Luokka:Neuvostoliiton korkeimman neuvoston puhemiehistön puheenjohtajat Luokka:Sosialistisen työn sankarit Luokka:Vuonna 1906 syntyneet Luokka:Vuonna 1982 kuolleet Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Leonid%20Bre%C5%BEnev

Apa buku pertama yang ditulis Francis "Frank" McCourt?

Angela's Ashes

indonesian

Main PageAngela Ashes: A Memoir adalah memoar 1996 oleh penulis Irlandia-Amerika Frank McCourt. memoar yang terdiri dari berbagai anekdot dan cerita dari Frank McCourt kecil yang miskin dan kehidupan remaja awal di Brooklyn, New York, dan di Limerick, Irlandia. Dalam buku ini juga menceritakan perjuangan McCourt dalam kemiskinan dan alkoholisme ayahnya. Buku ini diterbitkan pada tahun 1996, dan memenangkan 1997 Penghargaan Pultizer untuk Biography atau Autobiography. Sekuel 'Tis diterbitkan pada tahun 1999, diikuti oleh Teacher Man pada tahun 2005. Buku Frank McCourt seperti Angelas's Ashes, 'Tis, dan Teacher Man (Pak guru) menjadi buku terjemahan yang cukup laris di Indonesia mulai tahun 2000[1]. bukunya Angela's Ashes, 'Tis, dan Teacher Man dikisahkan mengenai kehidupannya[2]. Ringkasan Alur Lahir di Brooklyn, New York pada tanggal 19 Agustus 1930, Frank (Francis) McCourt adalah putra tertua dari Malachy dan Angela Sheehan McCourt. Dia tinggal bersama orang tuanya bersama ke empat saudaranya: Malachy, lahir pada tahun 1931; kembar Oliver dan Eugene, lahir tahun 1932; dan seorang adik perempuan, Margaret, yang meninggal tujuh minggu setelah lahir, pada tahun 1935. Setelah tragedi pertama ini, keluarganya pindah kembali ke Irlandia di mana saudara kembar, Oliver dan Eugene, meninggal setelah waktu satu tahun kedatangan keluarga McCourt di Limerick dan di mana saudara termuda Frank , Michael (lahir. 1936) dan Alphie (lahir. 1940), dilahirkan. Angela Sheehan bermigrasi ke AS dan bertemu Malachy McCourt setelah ia menjalani hukuman 3 bulan untuk membajak truk. Angela mengandung anak Malachy; di bawah tekanan dari sepupu Angela, Philomena dan Delia MacNamara, Malachy menikahi Angela. Malachy tidak berpikir untuk menikahi Angela bahkan ingin berupaya untuk melarikan diri ke California, Malachy ayah McCourt menghabiskan semua uangnya dengan membeli minuman di pub. Selama beberapa tahun ke depan, Angela melahirkan Francis (Frank), kemudian Malachy, selanjutnya kembar Oliver dan Eugene, dan Margaret, yang meninggal pada masa bayi. Segera setelah kematian Margaret, keluarga McCourt berpindah kembali ke Irlandia, di mana mereka berdua memiliki anggota keluarga yang mungkin dapat membantu mereka. Hidup di Irlandia, khususnya di Limerick, selama tahun 1930 sampai 1940-an dikisahnkan. Keluarganya tinggal di bobrok, jalur rumah beraspal yang selalu basah. Rumah McCourt adalah lokasi terjauh dari jalan, dekat dengan WC seluruh jaur Limerick. Pak Malachy suka bercerita dan lagu kepada anak-anaknya, tetapi dia seorang pecandu alkohol, alkoholisme dan jarang mendapat pekerjaan. Ketika dia berkerja, ia menghabiskan gajinya di pub. Keluarganya dipaksa untuk hidup dari sedekah karena ia selalu kehilangan pekerjaannya karena selalu dihabiskannya di Pub. Sang ayah lebih suka memuaskan kepentingan sendiri setelah mendapat gaji sebelum pulang untuk memberi nafkah keluarganya. Selama bertahun-tahun keluarga hidup dari roti dan teh. Mereka selalu bertanya-tanya kapan untuk makan berikutnya dan apakah anak-anak masih memiliki sepatu untuk sekolah. Meskipun semua kesulitan, banyak bagian cerita Frank McCourt dengan humor. Ayah Frank akhirnya menemukan pekerjaan di sebuah pabrik pertahanan di Coventry, Inggris, namun sekali mengirim uang ke Irlandia bagi keluarganya, menghambur-hamburkan sisanya. Ibu mereka dipaksa untuk meminta bantuan dari Gereja dan Masyarakat Saint Vincent de Paul. Kadang-kadang, Frank dan saudara-saudaranya mengutip batubara yang berjatuhan dijalan atau gambut rumput untuk bahan bakar memasak dirumah, atau mencuri roti untuk bertahan hidup; mereka juga kadang-kadang mencuri sisa makanan dari restoran. Ibu Angela (janda) dan adik enggan untuk membantunya karena mereka tidak menyetujui suaminya, karena ia tidak dari Limerick, dan mereka merasa dia melakukan "cara yang aneh". Untuk menebus kegagalan ayahnya untuk menghidupi keluarga, Frank mulai bekerja sebagai pengirim surat di kantor pos saat ia berumur 14 tahun. Dia memberikan sebagian pendapatannya untuk ibunya untuk memberi makan anak-anak yang masih hidup, dan sisanya ia simpan untuk rencana pergi ke Amerika. Sekolah Frank berakhir pada usia tiga belas, yang merupakan hal umum bagi sebagian besar anak-anak miskin di jalur Limerick. Meskipun kedua gurunya, Mr. O'Halloran, dan pustakawan memberitahu Frank untuk melanjutkan sekolahnya, dia ingin mulai bekerja "seperti seorang pria", dalam artian seorang pria yang memiliki penghasilan sendiri. Anak-anak McCourt memiliki pakaian yang cukup dan sepatu meskipun hujan terus-menerus, dan menderita karena iklim yang lembab, di Irlandia juga dingin. Frank sempat terkena tipus dan harus dibawa ke rumah sakit, dan saat itulah ia mendapat kehangatan dan makanan yang memadai dan kehangatan. Kemudian, ia mencoba bekerja membantu seorang pria di pengolahan batu bara dan mengirim ke rumah-rumah, Keluarga Frank akhirnya diusir karena mereka membongkar dinding rumah untuk bahan bakar kayu. Mereka akhirnya pindah kerumah sepupu Angela yang suka memerintah dan mengatur mereka dan memaksa berhubungan seksual pada ibu Frank, Angela. Ketika Frank dan Angela pergi ke Christian Brothers (seorang guru) untuk menanyakan tentang sekolah Frank lebih lanjut, namun ditolak. Beberapa hari setelah ulang tahunnya yang ke-14, Frank mulai pekerjaan pertamanya sebagai anak pengiriman telegram kantor pos. Selama ini, Frank memiliki hubungan seksual dengan seorang wanita bernama Theresa Carmody, yang mengidap Tuberkulosis dan kemudian meninggal, membuat Frankie merasa bersalah "mengirimnya ke neraka" karena berhubungan seks dengannya. Frank terdorong untuk mengikuti tes pekerja di kantor pos, tetapi malah sebaliknya dan dia mulai berkerja sebagai pengirim surat kabar dan majalah untuk Eason. Untuk mendapatkan uang tambahan ke arah perjalanannya ke Amerika Serikat, ia juga menulis surat kepada daftar peminjam uang dari seorang rentenir wanita. Ketika wanita itu meninggal, Frank mengambil uang dari dompetnya dan melempar buku debiturnya ke sungai. Frank akhirnya mendapatkan uang yang cukup untuk melakukan perjalanan ke AS. Cerita berakhir saat Frank berusia 19 tahun tiba di Poughkeepsie, New York, dan bersiap untuk memulai hidup baru di negeri ini kelahirannya. Tokoh dan Karakter Keluarga McCourt Francis McCourt: Penulis buku dan karakter utama. Frank orang religius, dan seorang inteligen Irlandia-Amerika yang berjuang untuk mencari kebahagiaan dan kesuksesan di tengah kehidupan yang keras. Malachy McCourt: ayah Frank dan seorang pecandu alkohol. Meskipun begitu, Mr. McCourt berhasil mendapatkan kasih sayang anak-anaknya dengan menceritakan kisah Irlandia. Angela McCourt, née Sheehan: ibu Frank. Dia juga lucu dan jenaka Malachy (lk) (muda): saudara muda Frank Oliver (pr): saudara Frank, kembar dengan Eugene, yang meninggal pada usia dini di Irlandia Eugene(pr): saudara Frank, yang meninggal dari pneumonia enam bulan setelah Oliver, kembarnya Margaret(pr): adik kecil Frank, yang meninggal dalam tidurnya di Amerika Serikat Michael(lk): Saudara Frank Alphonsus(lk): Saudara muda Frank Bibi Aggie: bibi Frank, tidak memiliki anak, yang tidak hanya cemburu keluarga besar Angela, tapi tidak percaya dengan kelayakan ANgela, tetapi membantu dan setia tetap. Paman Pa Keating: suami Bibi Aggie, yang sangat menyukai Eugene Paman Pat Sheehan: saudara Angela nenek Frank, yang mengirim Angela uang untuk datang ke Irlandia[3] Latar belakang penulis Setelah melakukan perjalanan ke Amerika (cerita akhir buku), Frank akhirnya bekerja di Hotel Biltmore di Kota New York, ia menetap sampai 1951. Frank menjadi penulis arsip selama perang Korea yang ditempatkan di Bayern, Jerman. setelah dari sana, Frank kembali ke New York dan mencoba-coba beberapa pekerjaan yang berbeda sampai ia masuk sekolah di Universitas New York. Setelah lulus pada tahun 1957 dengan gelar sarjana bahasa Inggris, McCourt mulai mengajar di sekolah-sekolah New York. Dia kemudian memperoleh gelar master dan melakukan perjalanan ke Dublin dalam mengejar PhD, namun tidak selesai. Penghargaan Angela Ashes memenangkan beberapa penghargaan, termasuk Penghargaan Pultizer (1997)[4] untuk Biografi atau Autobiography, 1996 National Book Critics Circle Award (Biografi)[5], dan 1997 Boeke Prize. Ia menjadi orang Irlandia-Amerika terpilih pada tahun 1998. Film Pada tahun 1999 versi film dari (inggris) Angelas's Ashes dirilis. disutradarai oleh Alan Parker dibintangi Joe Breen, Ciaran Owens, dan Michael Legge, sebagai Frank saaat remaja, Pada tahun 2012, sebuah rekaman live dari Angela Ashes Suite yang dilakukan oleh John Williams dan diriwayatkan oleh Frank McCourt sendiri dirilis untuk di-download di www.tanglewood.org. akan tetapi film ini tidak begitu banyak beredar untuk negara indonesia. Referensi Eksternal link on the BBC World Book Club - video report by Democracy Now! Limerick Leader's Angela's Ashes tour: kisah nyata di HariBisnis.com __INDEKS__ __PRANALABAGIANBARU__ Kategori:Buku frank mccourt Kategori:Buku Kategori:Memoar Kategori:Penghargaan pultizer Kategori:Buku terjemahan

https://id.wikipedia.org/wiki/Angela%27s%20Ashes

位相空間論の提唱者は誰？

位相空間

japanese

数学における<b data-parsoid='{"dsr":[132,142,3,3]}'>位相空間（いそうくうかん, English: topological space）とは、集合にある種の情報（位相、topology）を付け加えたもので、この情報により、連続性や収束性といった概念が定式化可能になる。 位相空間論は位相空間の諸性質を研究する数学の分野である。 概要 位相空間は、前述のように集合にある種の情報（位相）を付け加えたもので、この情報により、例えば以下の概念が定義可能となる 部分集合の内部、外部、境界 点の近傍 点列の収束 連結性 位相空間から位相空間への写像の連続性 開集合、閉集合、閉包 これらの概念の多くは元々距離空間のような幾何学的な対象に対して定義されたものだが、位相空間としての性質を満たしさえすれば、解析学や代数学の研究対象に対してもこれらの概念を定義できることに位相空間の概念の利点の一つがある。これにより、位相空間の概念は、幾何学はもちろん解析学や代数学でも応用されており、位相空間論はこうした数学の諸分野の研究の基礎を与える。別の言い方をすると、位相空間の概念の利点の一つは、解析学や代数学などの研究対象に幾何学的な直観を与えることにある。 このような観点からみたとき、位相空間論の目標の一つは、ユークリッド空間など幾何学の対象に対して成り立つ諸性質を解析学などにも一般化することにある。従って特に学部レベルにおいては、位相空間論で考える性質の多くは、ユークリッド空間などの幾何学的な対象では自明に成り立つ(例えば各種分離公理や可算公理)。 こうした幾何学的な性質をいかに抽象化してより一般の空間へと拡張するかが位相空間論では問われる。位相空間の概念自身は非常に弱く、かつ抽象的に定義されているため、数学の様々な分野で広く応用可能である。しかしその分個別の用途では必要な性質が満たされないこともあり、例えば位相空間では必ずしも点列の収束の一意性は保証されない。そこで必要に応じて、位相空間にプラスアルファの性質を付け加えたものが研究対象になることも多い。前述した収束の一意性は、位相空間に「ハウスドルフ性」という性質を加えると成立する。学部レベルの位相空間論の目標の一つは、こうしたプラスアルファの性質の代表的なものを学ぶ事にある。 位相空間と距離空間 位相空間となる代表的な空間としては、ユークリッド空間をはじめとした距離空間がある。（なお、距離空間は必ず位相空間になるが、逆は必ずしも正しくない）。 しかしユークリッド空間など多くの空間では、位相空間としての構造は距離空間としての構造よりも遙かに弱いものになっており、距離空間としては異なっても位相空間としては同一の空間になることもある。 例えばユークリッド空間をゴム膜のように連続変形したものは、元のユークリッド空間とは距離空間としては異なるが、位相空間としては同一である。実際、点列が収束するか否かという位相空間の代表的な性質は、ユークリッド空間をゴム膜のように連続変形しても不変である。 この例でもわかるように、連続性や収束性といった概念を考えるときには、距離空間の概念は柔軟性に欠けるところがあり、位相空間というより弱い概念を考える積極的動機の一つとなる。 他にも例えば多様体を定義する際には複数の距離空間(ユークリッド空間の開集合)を連続写像で「張り合わせる」(商空間)が、張り合わせに際して元の空間の距離構造を壊してしまうので、元の空間を距離空間とみなすより、位相空間とみなす方が自然である。 応用分野 位相空間の概念の代表的な応用分野に位相幾何学がある。これは曲面をはじめとした幾何学的な空間（主に有限次元の多様体や単体的複体）の位相空間としての性質を探る分野である。前述のようにゴム膜のように連続変形しても位相空間としての構造は変わらないので、球面と楕球は同じ空間であるが、トーラスは球面とは異なる位相空間である事が知られている。位相幾何学では、位相空間としての構造に着目して空間を分類したり、分類に必要な不変量(位相不変量)を定義したりする。 位相空間の概念は代数学や解析学でも有益である。例えば無限次元ベクトル空間を扱う関数解析学の理論を見通しよく展開するにはベクトル空間に位相を入れて位相空間の一般論を用いることが必須であるし（位相線型空間）、代数幾何学で用いられるザリスキ位相は、通常、距離から定めることのできないような位相である。 また、位相空間としての構造はその上で定義された様々な概念の制約条件として登場することがある。例えばリーマン面上の有理型関数のなす空間の次元は、リーマン面の位相構造によって制限を受ける(リーマン・ロッホの定理)。また三次元以上の二つの閉じた双曲多様体が距離空間として同型である必要十分条件は、位相空間として同型な事である(モストウの剛性定理)。 定義 位相空間にはいくつかの同値な定義があるが、本項ではまず、開集合を使った定義を述べる。 開集合を使った特徴づけ 位相空間を定式化する為に必要となる「開集合」という概念は、直観的には位相空間の「縁を含まない」、「開いた」部分集合である。 ただし上ではわかりやすさを優先して「縁を含まない」、「開いた」という言葉を使ったが、これらの言葉を厳密に定義しようとすると位相空間の概念が必要になるので、これらを使って開集合を定義するのは循環論法になってしまう。また、ここでいう「縁」(=境界)は通常の直観と乖離している場合もあり、例えば実数直線上の有理数の集合の境界は実数全体である。 そこで位相空間の定義では、「縁を含まない」とか「開いた」といった概念に頼ることなく、非常に抽象的な方法で開集合の概念を定式化する。 位相空間を定式化するのに必要なのは、どれが開集合であるのかを弁別するために開集合全体の集合 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を指定する事と、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} が定められた性質を満たすことだけである。 位相空間の厳密な定義は以下のようになる。 Xを集合とし、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} をべき集合 P ( X ) {\displaystyle {\mathfrak {P}}(X)} の部分集合とする。 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} が以下の性質を満たすとき、組 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を X を台集合とし O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を<b data-parsoid='{"dsr":[3343,3353,3,3]}'>開集合系</b>とする<b data-parsoid='{"dsr":[3356,3366,3,3]}'>位相空間</b>と呼び、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の元を X の<b data-parsoid='{"dsr":[3405,3414,3,3]}'>開集合</b>と呼ぶ。 ∅ , X ∈ O {\displaystyle \emptyset ,X\in {\mathcal {O}}} ∀ O 1 , O 2 ∈ O : O 1 ∩ O 2 ∈ O {\displaystyle \forall O_{1},O_{2}\in {\mathcal {O}}~~:~~O_{1}\cap O_{2}\in {\mathcal {O}}} ∀ { O λ } λ ∈ Λ ⊂ O : ⋃ λ ∈ Λ O λ ∈ O {\displaystyle \forall \{O_{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }\subset {\mathcal {O}}~~:~~\bigcup _{\lambda \in \Lambda }O_{\lambda }\in {\mathcal {O}}} これらの性質の直観的意味は下記の通りである 空集合と全体集合は開集合である。 2つの開集合の共通部分は開集合である。(よって（零個を除く）有限個の開集合の共通部分は開集合 となるが、無限個の共通部分は開集合とは限らない) 任意の個数(有限でも無限でもよい)の開集合の和集合は開集合である。 開集合系 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を一つ定める事で、集合 X が位相空間になるので、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} をX 上の<b data-parsoid='{"dsr":[3946,3958,3,3]}'>位相(構造)と呼ぶ。 紛れがなければ開集合系 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を省略し、X の事を<b data-parsoid='{"dsr":[4013,4023,3,3]}'>位相空間 と呼ぶ。 また位相空間X の元を点と呼ぶ。 なお、「（集合算に関する）空積および空和を認める」という規約を置いた上で、上記条件 1. を削り、条件 2. を 2.’「有限個の開集合の共通部分は開集合」に変えることも出来る。即ちこのような規約に則れば、残りの条件 2.’、3. より 1. が導かれる（cf. 交叉 (数学)#空なる交叉）。松坂は前者、Bourbaki は後者の立場である[1]。 閉集合を使った特徴づけ 開集合のX における補集合の事を<b data-parsoid='{"dsr":[4398,4407,3,3]}'>閉集合</b>と呼ぶ。開集合が直観的には「縁を含まない」、「開いた」集合だったのに対し、閉集合は直観的には「縁を含んだ」、「閉じた」集合である。 閉集合全体の集合 F = { F ⊂ X ∣ F c ∈ O } {\displaystyle {\mathcal {F}}=\{F\subset X\mid F^{c}\in {\mathcal {O}}\}} の事を位相空間X の<b data-parsoid='{"dsr":[4562,4572,3,3]}'>閉集合系</b>と呼ぶ。 前述した開集合系の定める公理にド・モルガンの法則を適用することにより、 F {\displaystyle {\mathcal {F}}} が以下の性質を満たす事がわかる： ∅ , X ∈ F {\displaystyle \emptyset ,X\in {\mathcal {F}}} ∀ F 1 , F 2 ∈ F : F 1 ∪ F 2 ∈ F {\displaystyle \forall F_{1},F_{2}\in {\mathcal {F}}~~:~~F_{1}\cup F_{2}\in {\mathcal {F}}} ∀ { F λ } λ ∈ Λ ⊂ F : ⋂ λ ∈ Λ F λ ∈ F {\displaystyle \forall \{F_{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }\subset {\mathcal {F}}~~:~~\bigcap _{\lambda \in \Lambda }F_{\lambda }\in {\mathcal {F}}} 本項ではこれまで、開集合系を使って位相空間を定義し、開集合の補集合として閉集合を定義した。 しかし逆に上述の性質を満たたす閉集合系 F {\displaystyle {\mathcal {F}}} を使って位相空間を定義し、閉集合の補集合を開集合と定義してもよい。 X の開集合でも閉集合でもあるような部分集合は X の開かつ閉集合と呼ばれる（定義から明らかに ∅ {\displaystyle \emptyset } および X は必ず開かつ閉である）。X には、開でも閉でもないような部分集合が存在しうることに留意せよ。 その他の特徴づけ 具体例 距離空間の位相構造 距離空間(X ,d )は、以下のようにして位相空間とみなせる。実数 r > 0 と x ∈ X に対し、 B r ( x ) := { y ∈ X ∣ d ( x , y ) < r } {\displaystyle B_{r}(x):=\{y\in X\mid d(x,y)<r\}} とし、 O ⊂ X が以下の性質を満たすとき、O は X の<b data-parsoid='{"dsr":[5422,5431,3,3]}'>開集合</b>であるという ∀ x ∈ O ∃ r > 0 : B r ( x ) ⊂ O {\displaystyle \forall x\in O\exists r>0~~:~~B_{r}(x)\subset O} 以上のように定義された開集合全体の集合を O {\displaystyle {\mathcal {O}}} とすると、 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} が位相空間の公理を満たすことを証明できる。 以下、単に「距離空間の位相構造」と言ったら、上述の位相構造を指すものとする。 密着位相、離散位相、補有限位相、補可算位相 X を集合とするとき、空集合 ∅ {\displaystyle \emptyset } と全体集合 X のみを開集合とする開集合系 O = { ∅ , X } {\displaystyle {\mathcal {O}}=\{\emptyset ,X\}} が、位相空間の公理を満たすことを簡単に確認できる。X 上のこの位相構造をX の密着位相という。 また、X の任意の部分集合を開集合とする開集合系 O = P ( X ) {\displaystyle {\mathcal {O}}={\mathfrak {P}}(X)} も、位相空間の公理を満たすことを簡単に確認できる。X 上のこの位相構造をX の離散位相という。 密着位相と離散位相はいわば「両極端」の人工的な位相構造に過ぎないが、これらの位相構造は、位相に関する命題の反例として用いられる事がある。 またこれらの位相構造は、任意の集合上に位相構造を定義できる事を意味している。 任意の無限集合 X には、さらに補有限位相という位相も入れることができる。これはXの有限集合部分全体の集合を閉集合系とみなす位相である。なおX が有限集合である場合も原理的には補有限位相を定義できるが、この場合は離散位相と一致する。 同様に任意の非可算集合 Xにはを入れることができ、これはXの可算集合部分全体の集合を閉集合系とみなす位相である。 ザリスキ位相 分離性を満たさない位相空間で代数学・数論的に重要なものとして素スペクトルや極大スペクトルが挙げられる。これは単位的な可換環に対して自然に定義されるもので、環 R のスペクトル Spec ⁡ R {\displaystyle \operatorname {Spec} \mathbf {R} } は点集合としては R の素イデアルの集合として与えられ、その閉集合系は V ( S ) = { p ∈ Spec ⁡ R ∣ S ⊆ p } ( S ⊆ R ) {\displaystyle V(S)=\{p\in \operatorname {Spec} \mathbf {R} \mid \mathbf {S} \subseteq p\}(\mathbf {S} \subseteq \mathbf {R} )} と書ける Spec ⁡ R {\displaystyle \operatorname {Spec} \mathbf {R} } の部分集合全体によって与えられる。極大スペクトルは極大イデアル（スペクトルにおける閉点）全体からなるスペクトルの部分空間として与えられる。 特に整数のなす環 Z の極大スペクトルは素数全体の集合 P = {2, 3, 5, 7, ...} と同一視でき、その閉集合は P の任意の有限部分集合および P 全体としてあたえられる。 位相空間に関する諸概念 近傍 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とする。 X の部分集合A が以下を満たすとき、A はx の 近傍（きんぼう, ）であるという ある開集合O ⊂ X が存在し、x ∈ O ⊂ A x の近傍でしかも開集合であるものを<b data-parsoid='{"dsr":[7193,7202,3,3]}'>開近傍</b>といい、x の近傍でしかも閉集合であるものを<b data-parsoid='{"dsr":[7228,7237,3,3]}'>閉近傍</b>という。 開集合O がx の開近傍である必要十分条件は、x ∈ O となることである。 内部、外部、境界 内部 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、A をX の部分集合とする。 このとき、x ∈ X がA の<b data-parsoid='{"dsr":[7468,7476,3,3]}'>内点</b>であるとは、A がx の近傍である事を指し、A の内点全体の集合をA の内部（ないぶ, ）または<b data-parsoid='{"dsr":[7587,7595,3,3]}'>開核</b>という。 定義から明らかなように、x ∈ X がA の内点である必要十分条件は、以下が満たされることである ある開集合O ⊂ X が存在し、x ∈ O ⊂ A A の内部を A ∘ , Int ⁡ A {\displaystyle A^{\circ },\ \operatorname {Int} A} などで表す。 外部 一方、A c の内点をA の<b data-parsoid='{"dsr":[7826,7834,3,3]}'>外点</b>と呼び、A の外点全体の集合をAの<b data-parsoid='{"dsr":[7859,7867,3,3]}'>外部（がいぶ, ）という。 定義から明らかなように、x ∈ X がA の外点である必要十分条件は、以下が満たされることである ある開集合O ⊂ X が存在し、x ∈ O ⊂ A c A の外部を以下のように表す A e , Ext ⁡ A {\displaystyle A^{e},\ \ \operatorname {Ext} A} 境界 A の内点でも外点でもない 点x ∈ X をA の<b data-parsoid='{"dsr":[8143,8152,3,3]}'>境界点</b>といい、境界点全体の集合をA の<b data-parsoid='{"dsr":[8172,8180,3,3]}'>境界（きょうかい, ）という。 定義から明らかなように、x ∈ X がA の境界点である必要十分条件は、以下が満たされることである x の任意の開近傍O ⊂ X に対し、 A ∪ O ≠ ∅ {\displaystyle A\cup O\neq \emptyset } かつ A c ∪ O ≠ ∅ {\displaystyle A^{c}\cup O\neq \emptyset } A の境界を Fr ⁡ A , Bd ⁡ A , ∂ A {\displaystyle \operatorname {Fr} A,\ \operatorname {Bd} A,\ \partial A} などで表す。なお、「 ∂ A {\displaystyle \partial A} 」は多様体の縁（ふち, ）を表す記号としても使われるが、両者は似て非なる概念なので注意が必要である。 閉包、稠密 A ¯ := A ∘ ∪ Fr ⁡ ( A ) {\displaystyle {\overline {A}}:=A^{\circ }\cup \operatorname {Fr} (A)} をA の閉包（へいほう, ）と呼び、A の閉包に属する点を A の<b data-parsoid='{"dsr":[8758,8766,3,3]}'>触点</b>と呼ぶ。 A の閉包は、 Cl ⁡ ( A ) , A − {\displaystyle \operatorname {Cl} (A),\ \ A^{-}} といった記号で表される事もある。 定義から明らかなように、x がA の触点である事は、x がA の外点ではない事と同値である。よって x がA の触点である事は、以下のように言い換えられる xの任意の開近傍O に対し、 A ∩ O ≠ ∅ {\displaystyle A\cap O\neq \emptyset } 閉包の概念は、以下の性質を満たす(クラトフスキーの公理)。 A ⊂ A ¯ {\displaystyle A\subset {\overline {A}}} A ¯ ¯ = A ¯ {\displaystyle {\overline {\overline {A}}}={\overline {A}}} A ∪ B ¯ = A ¯ ∪ B ¯ {\displaystyle {\overline {A\cup B}}={\overline {A}}\cup {\overline {B}}} ∅ ¯ = ∅ {\displaystyle {\overline {\emptyset }}=\emptyset } 本項ではこれまで、開集合系を使って位相空間を定義し、これをベースに閉包を定義した。 しかし逆に上述の性質を満たたす閉包作用素を使って位相空間を定義し、これを使って開集合と定義する事も可能である。 A が X の稠密な部分集合であるとは、A の閉包が X に一致することである。つまり、X の任意の点の任意の近傍が、A と交わることである。可算な稠密部分集合をもつ位相空間は可分であるという。 性質 以上の概念について次が成立する。 内部、境界、外部は、全空間X を排他的に分割する A ∘ ⊔ Fr ⁡ ( A ) ⊔ A e = X {\displaystyle A^{\circ }\sqcup \operatorname {Fr} (A)\sqcup A^{e}=X} 外部、内部は開集合で、境界は閉集合である。 閉包 A ¯ {\displaystyle {\overline {A}}} は A を含む最小の閉集合である。 内部 A ∘ {\displaystyle A^{\circ }} は A に含まれる最大の開集合である。 A ∘ ⊂ A ⊂ A ¯ , A ∘ = ( A c ¯ ) c , Fr ⁡ A = A ¯ ∩ A c ¯ . {\displaystyle A^{\circ }\subset A\subset {\overline {A}},\ A^{\circ }\ =({\overline {A^{c}}})^{c},\ \operatorname {Fr} A={\overline {A}}\cap {\overline {A^{c}}}.} 連続写像 位相空間の概念を考える利点の一つに、連続性の概念が非常に簡潔に定式化できる事が挙げられる。 ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} 、 ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} を位相空間とし、f: X → Y を写像とする。f が以下を満たすとき、f は連続であるという。 ∀ O ∈ O Y : f − 1 ( O ) ∈ O X {\displaystyle \forall O\in {\mathcal {O}}_{Y}~~:~~f^{-1}(O)\in {\mathcal {O}}_{X}} すなわち、Y の開集合のf による逆像が必ず開集合になるとき、f は連続であるという。 以下が成立する X、Y が距離空間である場合、前述した連続性の定義はイプシロン・デルタ論法による連続性の定義と同値である。 一点での連続性 ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} 、 ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} を位相空間とし、f: X → Y を写像とし、x ∈ X とする。f が以下を満たすとき、f は<b data-parsoid='{"dsr":[10467,10487,3,3]}'>点x で連続であるという。 ∀V ⊂ Y: V が f(x) の近傍⇒ f−1(V) はx の近傍 以下が成立する 全ての点x ∈X でf が連続⇔f は連続 X 、Y が距離空間のとき、f がイプシロン・デルタ論法による定義において点x で連続⇔f は上述の意味で点x ∈X で連続 近傍の定義より、写像 f が点x で連続であることは次のように言い換えられる。 f(x) の任意の近傍 V に対して、x の近傍 U が存在して、 f ( U ) ⊂ V {\displaystyle f(U)\subset V} となる よって位相空間における一点での連続性の概念は、イプシロン・デルタ論法による一点での連続性の定義を自然に拡張したものになっている。 基本的性質 X、Y、Z を位相空間として、f: X → Y、 g {\displaystyle g} : Y →Z を連続写像とするとき、以下が成立する Y の任意の閉集合 F に対して、逆像 f − 1 ( F ) {\displaystyle f^{-1}(F)} は X の閉集合である。 合成関数 g ∘ f {\displaystyle g\circ f} : X → Z は連続である。 同相写像、位相不変性 ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} 、 ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} を位相空間とし、f: X → Y を写像とするとき、f が<b data-parsoid='{"dsr":[11306,11316,3,3]}'>同相写像</b>であるとは、f が全単射で、しかもf と f−1 が両方とも連続であることをいう。 また、X、Y 間に同相写像が存在するとき、 ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} 、 ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} は位相同型もしくは<b data-parsoid='{"dsr":[11495,11503,3,3]}'>同相</b>であるという。 位相同型性は、位相空間のクラスにおける同値関係であることを簡単に確認できる。 位相空間論や、その応用分野である位相幾何学では、「位相同型で不変」(位相不変性)な性質(位相的性質)を探ったり、そうした性質により、空間を分類する。 位相不変量 位相不変な性質の中には<b data-parsoid='{"dsr":[11686,11701,3,3]}'>位相不変量と呼ばれる、位相空間の性質によって決まる「量」がある。 χが「位相不変量」であるとは、以下の性質を満たすことを言う X と Y が位相同型⇒χ(X )=χ(Y ) これの対偶をとると、 χ(X )≠χ(Y )⇒ X と Y が位相同型で<b data-parsoid='{"dsr":[11856,11864,3,3]}'>ない したがって位相不変量に着目することで、二つの空間を位相的に分類することができる。 簡単な位相不変量として、位相空間の「連結成分数」がある。本項では、連結成分数の厳密な定義は割愛するが、直観的にはその名の通り、「繋がっている部分の数」である。以下のX では連結成分数が1なのに対し、Y では連結成分数が2である。従ってX と Y は位相同型ではない。 X = [0,1] Y = [0,1]∪[2,3] 位相不変量は、位相空間論の応用分野である位相幾何学で主要な役割を果たし、特にホモロジー群やホモトピー群のような代数的な不変量は代数的位相幾何学の研究対象である。 収束 点列の収束 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、 { x n } n = 1 ∞ {\displaystyle \scriptstyle \{x_{n}\}_{n=1}^{\infty }} を X 上の点列とし、x を X の元とする。 以下が満たされるとき、 { x n } n = 1 ∞ {\displaystyle \scriptstyle \{x_{n}\}_{n=1}^{\infty }} はx に<b data-parsoid='{"dsr":[12531,12541,3,3]}'>収束する</b>という ∀U (x の近傍) ∃ n 0 ∀ n > n 0 : x n ∈ U {\displaystyle \exists n_{0}\forall n>n_{0}~~:~~x_{n}\in U} この収束の定義は、実数列の収束の自然な拡張となっている。 一般の位相空間では収束の一意性が成り立たないが、収束の一意性が成り立つ十分条件として、ハウスドルフ性がある。 連続性との関係 収束の概念は、連続性の概念で言い換えることができる。 自然数と無限大の集合 N ∪ { ∞ } {\displaystyle \mathbb {N} \cup \{\infty \}} に ( a , ∞ ] = { x ∈ N ∣ x > a } ∪ { ∞ } {\displaystyle (a,\infty ]=\{x\in \mathbb {N} \mid x>a\}\cup \{\infty \}} の形をした集合を開集合とみなす位相()入れることで、 N ∪ { ∞ } {\displaystyle \mathbb {N} \cup \{\infty \}} を位相空間であるとみなすことができる。 このとき、位相空間 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} 上の点列 { x n } n = 1 ∞ {\displaystyle \scriptstyle \{x_{n}\}_{n=1}^{\infty }} が X のx に収束する必要十分条件は、関数 N ∪ { ∞ } → X , n ↦ { x n  if  n ∈ N x  if  n = ∞ {\displaystyle \mathbb {N} \cup \{\infty \}\to X,~~n\mapsto {\begin{cases}x_{n}&{\text{ if }}n\in \mathbb {N} \\x&{\text{ if }}n=\infty \end{cases}}} が∞で連続になる事である。 距離空間における収束性と位相構造 距離空間の位相的な性質を点列の収束で特徴づけることができる。 例えば、 F が閉集合⇔ ∀ n : x n ∈ F {\displaystyle \forall n~~:~~x_{n}\in F} を満たす任意の収束点列の収束先は必ず F に属する 距離空間から距離空間への関数 f が点 x で連続⇔ x n → x {\displaystyle x_{n}\to x} となる点列は必ず f ( x n ) → f ( x ) {\displaystyle f(x_{n})\to f(x)} を満たす 一般化 距離空間の場合、点列の収束の概念を用いることで連続性や閉集合といった基礎的概念を特徴づけることができたが、一般の位相空間ではそのような事はできない。(これが可能な空間を列型空間という)。 これは点列という概念が、自然数という限定的な添え字しか許さないことや、点の列だけで集合の列を考慮していない事などが原因である。 しかし、そうした側面に対して点列の概念を一般化したものである有向点族やフィルターの概念を用いれば、前述した基礎的概念をこれらの収束性で特徴づけることができる。 これらの収束性を考える利点はもうひとつあり、点列の収束性では必要性しかいえない命題が、これらの収束性を用いれば、必要十分性が言えるときがある。 例えば点列の収束の一意性は、前述したハウスドルフ性の必要条件に過ぎないが、有向点族の収束の一意性はハウスドルフ性の必要十分条件となる。 一様連続と一様収束 これまで説明してきたように、連続性と収束性は、位相空間で定義可能な代表的な性質である。 しかしこれらを強めた概念である一様連続性と一様収束性は、位相のみをベースにして定義する事はできない。 これらの概念は、距離空間と位相空間の中間の強さを持つ概念である一様空間で定義可能である。 位相同士の比較 集合X 上で定義された2つの位相空間 ( X , O 1 ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{1})} 、 ( X , O 2 ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{2})} を考える。 以下が満たされるとき、 O 1 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{1}} は O 2 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{2}} よりも<b data-parsoid='{"dsr":[14334,14342,3,3]}'>粗い(coarse)という O 1 ⊂ O 2 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{1}\subset {\mathcal {O}}_{2}} これはすなわち、 ( X , O 1 ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{1})} の開集合は必ず ( X , O 2 ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{2})} の開集合である事を意味する。 O 1 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{1}} が O 2 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{2}} よりも粗いとき、 O 2 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{2}} は O 1 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{1}} よりも<b data-parsoid='{"dsr":[14612,14621,3,3]}'>細かい(fine)という。粗い/細かいのかわりに<b data-parsoid='{"dsr":[14642,14650,3,3]}'>弱い/強い(weak/strong)、小さい/大きい(small/large)という言葉を使うこともある。 O 1 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{1}} が O 2 {\displaystyle {\mathcal {O}}_{2}} よりも粗い必要十分条件は、恒等写像 id ⁡ : ( X , O 2 ) → ( X , O 1 ) , x ↦ x {\displaystyle \operatorname {id} ~:~(X,{\mathcal {O}}_{2})\to (X,{\mathcal {O}}_{1}),\ \ x\mapsto x} が連続な事である。 粗い/細かいを位相の間の順序関係とみなすと、X 上の位相の集合 { O ∣ ( X , O ) {\displaystyle \{{\mathcal {O}}\mid (X,{\mathcal {O}})} は位相空間 } {\displaystyle \}} は順序集合になる。この順序集合は完備束であり、最も粗い位相は密着位相、最も細かい位相は離散位相である。 位相空間の導出 すでにある位相空間を加工して、別の位相空間を作る方法を述べる。 位相空間を加工する上で基本となるのは、「逆像位相」と「像位相」の概念、おそびそれらの拡張概念である「始位相」と「終位相」である。 逆像位相と像位相、始位相と終位相は互いに双対の関係にあり、写像の向きを逆にすることでもう片方の概念を定式化できる。 逆像位相、部分位相、始位相、直積位相 逆像位相 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間、 Z {\displaystyle Z} を集合とし、 f : Z → X {\displaystyle f~:~Z\to X} を写像とする。このとき、 f ∗ ( O ) := { f − 1 ( O ) ∣ O ∈ O } {\displaystyle f^{*}({\mathcal {O}}):=\{f^{-1}(O)\mid O\in {\mathcal {O}}\}} とすると、 ( Z , f ∗ ( O ) ) {\displaystyle (Z,f^{*}({\mathcal {O}}))} は位相空間になる。 f ∗ ( O ) {\displaystyle f^{*}({\mathcal {O}})} をf によるZ 上の<b data-parsoid='{"dsr":[15573,15583,3,3]}'>逆像位相</b>という。 次の事実が知られている 逆像位相は、写像 f : Z → X {\displaystyle f~:~Z\to X} を連続とする最弱の位相である 部分位相 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、A をX の部分集合とする。 このとき、包含写像 ι : A ↪ X , x ↦ x {\displaystyle \iota ~:~A\hookrightarrow X,\ x\mapsto x} による逆像位相をX によるA の<b data-parsoid='{"dsr":[15822,15832,3,3]}'>部分位相</b>といい、A に部分位相を入れたものを ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} の部分空間という。 部分位相の開集合系は、以下のように書くことができる { O ∩ A ∣ O ∈ O } {\displaystyle \{O\cap A\mid O\in {\mathcal {O}}\}} 始位相 逆像位相の概念は、以下のように一般化できる。 Z {\displaystyle Z} を集合とし、 { ( X λ , O λ ) } λ ∈ Λ {\displaystyle \{(X_{\lambda },{\mathcal {O}}_{\lambda })\}_{\lambda \in \Lambda }} を位相空間の族とし、写像の族 f λ : Z → X λ {\displaystyle f_{\lambda }~:~Z\to X_{\lambda }} を考える。 このとき、全ての { f λ } λ ∈ Λ {\displaystyle \{f_{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }} を連続にする最弱の位相をZ のという。 始位相は、 ⋃ λ ∈ Λ f λ ∗ ( O λ ) {\displaystyle \bigcup _{\lambda \in \Lambda }f_{\lambda }{}^{*}({\mathcal {O}}_{\lambda })} から生成される位相と一致する。 直積位相 { ( X λ , O λ ) } λ ∈ Λ {\displaystyle \{(X_{\lambda },{\mathcal {O}}_{\lambda })\}_{\lambda \in \Lambda }} を位相空間の族とし、集合族 { X λ } λ ∈ Λ {\displaystyle \{X_{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }} の直積から X λ {\displaystyle X_{\lambda }} への射影 π λ : ∏ τ ∈ Λ X τ → X λ {\displaystyle \pi _{\lambda }~:~\prod _{\tau \in \Lambda }X_{\tau }\to X_{\lambda }} の族 { π λ } λ ∈ Λ {\displaystyle \{\pi _{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }} によって直積 ∏ λ ∈ Λ X λ {\displaystyle \prod _{\lambda \in \Lambda }X_{\lambda }} に定義される始位相を直積位相もしくは<b data-parsoid='{"dsr":[16808,16820,3,3]}'>チコノフ位相</b>といい、直積 ∏ λ ∈ Λ X λ {\displaystyle \prod _{\lambda \in \Lambda }X_{\lambda }} に直積位相を入れた位相空間を直積空間という。 直積位相は { ∏ λ ∈ Λ O λ | O λ ∈ O λ {\displaystyle {\Bigg \{}\prod _{\lambda \in \Lambda }O_{\lambda }\ {\Bigg |}\ O_{\lambda }\in {\mathcal {O}}_{\lambda }} , 有限個のλを除いて O λ = X λ } {\displaystyle O_{\lambda }=X_{\lambda }{\Bigg \}}} によって生成される位相と一致する。 Λが有限集合のときは、「有限個のλを除いて…」という条件がいらなくなるので簡単であるが、Λが無限集合のときは注意が必要である。 R 1 , R 2 , … {\displaystyle \mathbb {R} _{1},\mathbb {R} _{2},\ldots } を R {\displaystyle \mathbb {R} } の(可算)無限個のコピーとし、 U 1 , U 2 , … {\displaystyle U_{1},U_{2},\ldots } を U = ( 0 , 1 ) {\displaystyle U=(0,1)} の無限個のコピーとするとき、直積 ∏ i ∈ N U i {\displaystyle \prod _{i\in \mathbb {N} }U_{i}} は直積位相に関して ∏ i ∈ N R i {\displaystyle \prod _{i\in \mathbb {N} }\mathbb {R} _{i}} の開集合<b data-parsoid='{"dsr":[17410,17420,3,3]}'>ではない。実際、前述の「有限個を除いて…」という条件を満たしておらず、条件をみたすものの和集合としても書けないからである。 一方、直積位相よりも強い位相であるでは、上述の集合は開集合となる。 像位相、商位相、終位相、直和位相 逆像位相、部分位相、始位相、直積位相と双対的に像位相、商位相、終位相、直和位相が定義できる。 像位相 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、Y を集合とし、 f : X → Y {\displaystyle f\colon X\to Y} を写像とする。このとき、 f ∗ ( O ) := { U ⊂ Y ∣ f − 1 ( U ) ∈ O } {\displaystyle f_{*}({\mathcal {O}}):=\{U\subset Y\mid f^{-1}(U)\in {\mathcal {O}}\}} とすると、 ( Y , f ∗ ( O ) ) {\displaystyle (Y,f_{*}({\mathcal {O}}))} は位相空間になる。 f ∗ ( O ) {\displaystyle f_{*}({\mathcal {O}})} を f による Y 上の<b data-parsoid='{"dsr":[17915,17924,3,3]}'>像位相</b>という。 次の事実が知られている 像位相は、写像 f: X → Y を連続とする最強の位相である 商位相 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、「 ∼ {\displaystyle \sim } 」を X 上の同値関係とし、[x] でこの同値関係における x ∈ X の同値類を表す。 商写像 π : X → X / ∼ , x ↦ [ x ] {\displaystyle \pi \colon X\to X/{\sim },\;x\mapsto [x]} が商集合 X / ∼ {\displaystyle X/{\sim }} に定義する像位相を、 X / ∼ {\displaystyle X/{\sim }} 上の商位相という。 終位相 像位相は以下のように一般化できる。 Y を集合とし、 { ( X λ , O λ ) } λ ∈ Λ {\displaystyle \{(X_{\lambda },{\mathcal {O}}_{\lambda })\}_{\lambda \in \Lambda }} を位相空間の族とし、写像の族 f λ : X λ → Y {\displaystyle f_{\lambda }\colon X_{\lambda }\to Y} を考える。 このとき、全ての { f λ } λ ∈ Λ {\displaystyle \{f_{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }} を連続にする最強の位相をY のという。 終位相の開集合系は ⋂ λ ∈ Λ ( f λ ) ∗ ( O λ ) {\displaystyle \bigcap _{\lambda \in \Lambda }(f_{\lambda })_{*}({\mathcal {O}}_{\lambda })} と一致する。 直和位相 { ( X λ , O λ ) } λ ∈ Λ {\displaystyle \{(X_{\lambda },{\mathcal {O}}_{\lambda })\}_{\lambda \in \Lambda }} を位相空間の族する。 X λ {\displaystyle X_{\lambda }} から、集合族 { X τ } τ ∈ Λ {\displaystyle \{X_{\tau }\}_{\tau \in \Lambda }} の直和への包含写像 ι λ : X λ ↪ ∐ τ ∈ Λ X τ {\displaystyle \iota _{\lambda }\colon X_{\lambda }\hookrightarrow \coprod _{\tau \in \Lambda }X_{\tau }} の族 { ι λ } λ ∈ Λ {\displaystyle \{\iota _{\lambda }\}_{\lambda \in \Lambda }} によって直和 ∐ λ ∈ Λ X λ {\displaystyle \coprod _{\lambda \in \Lambda }X_{\lambda }} に定義される終位相を直和位相という。 直和位相の開集合系は { ⋃ λ ∈ Λ O λ : O λ ∈ O λ } {\displaystyle \left\{\bigcup _{\lambda \in \Lambda }O_{\lambda }:O_{\lambda }\in {\mathcal {O}}_{\lambda }\right\}} に一致する。 ヴィートリス位相、コンパクト開位相 ヴィートリス位相 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とする。このとき有限個の開集合 U 1 ⋯ U n {\displaystyle U_{1}\cdots U_{n}} に対し、集合族 ⟨ U 1 ⋯ U n ⟩ {\displaystyle \langle U_{1}\cdots U_{n}\rangle } を ⟨ U 1 ⋯ U n ⟩ := { A ∈ F : A ∩ U i ≠ ∅ ( i = 1 ⋯ n ) , A ⊆ ⋃ i = 1 n U i } {\displaystyle \langle U_{1}\cdots U_{n}\rangle :=\{A\in {\mathfrak {F}}:A\cap U_{i}\neq \varnothing (i=1\cdots n),A\subseteq \bigcup _{i=1}^{n}U_{i}\}} と定義する（ただし F {\displaystyle {\mathfrak {F}}} は X {\displaystyle X} の閉集合全体）。このとき { ⟨ U 1 ⋯ U n ⟩ : U i ∈ O ( i = 0 ⋯ n ) } {\displaystyle \{\langle U_{1}\cdots U_{n}\rangle \ :U_{i}\in {\mathcal {O}}(i=0\cdots n)\}} を開基とする F {\displaystyle {\mathfrak {F}}} 上の位相を<b data-parsoid='{"dsr":[19792,19806,3,3]}'>ヴィートリス位相（）と呼び、ヴィートリス位相の入った F {\displaystyle {\mathfrak {F}}} 及びその部分空間を<b data-parsoid='{"dsr":[19895,19904,3,3]}'>冪空間（）または<b data-parsoid='{"dsr":[19937,19946,3,3]}'>超空間（）という。 コンパクト開位相 ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} 、 ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} を位相空間、 C ( X , Y ) {\displaystyle C(X,Y)} を ( X , O X ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}}_{X})} から ( Y , O Y ) {\displaystyle (Y,{\mathcal {O}}_{Y})} への連続写像全体とする。このとき K , O ⊂ X {\displaystyle K,O\subset X} に対し、 W ( K , O ) {\displaystyle W(K,O)} を W ( K , O ) = { f ∈ C ( X , Y ) ∣ f ( K ) ⊂ O } {\displaystyle W(K,O)=\{f\in C(X,Y)\mid f(K)\subset O\}} とより定義する。 このとき {W(K, O): K は X のコンパクト部分集合、 O ∈ O Y {\displaystyle O\in {\mathcal {O}}_{Y}} } を準開基とする位相を C ( X , Y ) {\displaystyle C(X,Y)} のコンパクト開位相（）という。 基本近傍系 ユークリッド平面 R2 を位相空間と考え、その上に任意に固定した点 p を考える。p の近傍であるような R2 の部分集合は多種多様であるが、どのような近傍 V についても、十分に大きな正の整数 n を選べば、p を中心とする半径 1/n の開円板 B(p, 1/n) が V に含まれる。もちろんこの開円板は p の近傍である。以上から、開円板の族 { B ( p , 1 / n ) | n ∈ N } {\displaystyle \{B(p,1/n)\ |\ n\in \mathbf {N} \}} がある意味で p の近傍たちを代表していると考えられるが、このような近傍の族を<b data-parsoid='{"dsr":[20860,20871,3,3]}'>基本近傍系</b>あるいは<b data-parsoid='{"dsr":[20875,20886,3,3]}'>局所近傍基</b>と呼ぶ。 正確な定義は以下の通り。p が位相空間 X の点であるとき、p の近傍からなる族 U {\displaystyle \scriptstyle {\mathcal {U}}} が p の基本近傍系であるとは、p の任意の近傍 V に対して、 U {\displaystyle \scriptstyle {\mathcal {U}}} の要素 U が存在して、 U ⊂ V {\displaystyle U\subset V} が成立することである。 もちろん、p が決まってもその基本近傍系は一通りには決まらない。たとえば上の例では、「p を中心として軸に平行な辺をもった一辺 1/n の開正方形全体」も基本近傍系である。また、p の近傍すべてからなる族も基本近傍系である。 位相の生成、開基、準開基 準開基 X を集合とし、 S ⊂ P ( X ) {\displaystyle {\mathcal {S}}\subset {\mathfrak {P}}(X)} がX を被覆しているとする。すなわち、 ⋃ S = X {\displaystyle \textstyle \bigcup {\mathcal {S}}=X} このとき、 S ⊂ O {\displaystyle {\mathcal {S}}\subset {\mathcal {O}}} を満たす最弱な開集合系 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を、 S {\displaystyle {\mathcal {S}}} によって<b data-parsoid='{"dsr":[21553,21564,3,3]}'>生成される</b>開集合系といい、 S {\displaystyle {\mathcal {S}}} を O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の<b data-parsoid='{"dsr":[21622,21631,3,3]}'>準開基（じゅんかいき, , open subbasis）であるという。 なお、必要なら S {\displaystyle \textstyle {\mathcal {S}}} に X を添加しておけば ⋃ S = X {\displaystyle \textstyle \bigcup {\mathcal {S}}=X} は自動的に満たされるので、この条件は本質的なものではない。 以上で我々は、準開基の抽象的な定義を与えたが、準開基の概念をより具体的な形で与えることもできる。 そのための準備として、まず準開基の関連概念である開基について学ぶ。 開基 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、 B ⊂ O {\displaystyle {\mathcal {B}}\subset {\mathcal {O}}} とする。 以下が満たされるとき、 B {\displaystyle {\mathcal {B}}} は O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の<b data-parsoid='{"dsr":[22079,22087,3,3]}'>開基（かいき, 、open basis）であるという O {\displaystyle {\mathcal {O}}} に属する任意の開集合(≠ ∅ {\displaystyle \emptyset } )は B {\displaystyle {\mathcal {B}}} の元の(有限個または無限個の)和集合として書き表せる。 B {\displaystyle {\mathcal {B}}} が O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の開基になる必要十分条件として、以下のものがある。 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} に属する任意の開集合 O (≠ ∅ {\displaystyle \emptyset } )と任意の点 x ∈ O に対し、 x ∈ B x ⊂ O {\displaystyle x\in B_{x}\subset O} を満たす B {\displaystyle {\mathcal {B}}} の要素 B x {\displaystyle B_{x}} が存在する。 実際、この条件が満たされれば、 O = ⋃ x ∈ O B x {\displaystyle O=\bigcup _{x\in O}B_{x}} と O を B {\displaystyle {\mathcal {B}}} の元の和集合で書き表せる。 必要性の証明は省略。 開基の具体例 (X , d )を距離空間とし、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を距離から定まる位相構造の開集合系とすると、 B = { B r ( x ) ∣ x ∈ X , r > 0 } {\displaystyle {\mathcal {B}}=\{B_{r}(x)\mid x\in X,r>0\}} は O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の開基となる。 実際、距離空間における開集合の定義より、O ⊂ X が開集合なら、 ∀ x ∈ O ∃ r x > 0 : B r x ( x ) ⊂ O {\displaystyle \forall x\in O\exists r_{x}>0~~:~~B_{r_{x}}(x)\subset O} なので、 O = ⋃ x ∈ O {\displaystyle O=\bigcup _{x\in O}} B r x ( x ) {\displaystyle B_{r_{x}}(x)} と O を B {\displaystyle {\mathcal {B}}} の元の和集合で書き表せる。 開基の特徴づけ X を集合とし、 B ⊂ P ( X ) {\displaystyle {\mathcal {B}}\subset {\mathfrak {P}}(X)} とし、 O {\displaystyle {\mathcal {O}}} を B {\displaystyle {\mathcal {B}}} の元を全て開集合とする最弱な開集合系とする。 このとき、 B {\displaystyle {\mathcal {B}}} が O {\displaystyle {\mathcal {O}}} の開基である必要十分条件は、以下の2条件を両方満たすことである ⋃ B = X {\displaystyle \bigcup {\mathcal {B}}=X} ∀ B 1 , B 2 ∈ B , ∃ B ′ ⊂ B {\displaystyle \forall B_{1},B_{2}\in {\mathcal {B}},\exists {\mathcal {B}}'\subset {\mathcal {B}}} : B 1 ∩ B 2 = ⋃ B ′ {\displaystyle B_{1}\cap B_{2}=\bigcup {\mathcal {B}}'} 準開基の特徴づけ ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} を位相空間とし、 S ⊂ O {\displaystyle {\mathcal {S}}\subset {\mathcal {O}}} とする。前と同様 ⋃ S = X {\displaystyle \textstyle \bigcup {\mathcal {S}}=X} を仮定する。 このとき、 S {\displaystyle {\mathcal {S}}} が ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} の準開基である必要十分条件は、 S {\displaystyle {\mathcal {S}}} の元の有限個の共通部分の全体の集合 B = { ⋂ i = 1 n S i | n ∈ N , S i ∈ S } {\displaystyle {\mathcal {B}}=\left\{\bigcap _{i=1}^{n}S_{i}\,{\bigg |}\,n\in \mathbb {N} ,\,S_{i}\in {\mathcal {S}}\right\}} が、 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} の開基をなすことである。 位相的性質 位相空間の定義それ自身は可能な限り一般的に定義されているため、個々の応用では位相空間にプラスアルファの性質を付け加えたものを考えることが多い。 本節では、そうしたプラスアルファの性質のうち代表的なものを紹介する。 分離公理 分離公理</b>とは、位相空間 X 上の2つの対象(点や閉集合)を開集合により「分離」(separate)する事を示す一連の公理、もしくはそこから派生した公理である。 代表的な分離公理としてハウスドルフの分離公理があり、これは以下のような公理である： X 上の相異なる2点 x、y に対し、x、y の開近傍 U、V があり、 U ∩ V = ∅ {\displaystyle U\cap V=\emptyset } である。 ハウスドルフの分離公理は、点 x と y が開近傍という位相的な性質を利用して「区別」(separate) できる事を意味している。すなわちX の位相は点の区別が可能なほど細かい事をこの公理は要請している。 全ての位相空間がハウスドルフの分離公理を満たすわけではなく、例えば密着位相の入った空間には開集合は全体集合と空集合しかないのでこのような区別は不可能である。 一方、距離空間は必ずハウスドルフの分離公理を満たし、ハウスドルフの分離公理を満たす空間(ハウスドルフ空間)では点列の収束の一意性が成り立つことが知られている。 ハウスドルフ空間で点列の収束の一意性が成り立つのは、点列の収束先が x なのか y なのかが開集合により区別可能だからである。 このように分離公理は、位相空間上の対象を区別する上で重要な役割を担う。 連結性 連結性とは、直観的には位相空間が「ひとつながりである」 という性質である。閉区間 [0,1] は連結性をもつ（連結である）が、二つの交わらない閉区間を合併した [ 0 , 1 ] ∪ [ 2 , 3 ] {\displaystyle [0,1]\cup [2,3]} という位相空間は連結ではない。 コンパクト性 位相空間 X のコンパクト性の概念はそれ自身は非常に抽象的で、X が「ハイネ・ボレルの被覆定理の結論部分」を満たすこととして定義される。 しかし X が(有限次元の)ユークリッド空間の部分空間であれば、コンパクト性は有界閉集合である事と同値である。 一般の距離空間の場合は、有界性より強い条件である「全有界性」という条件と「完備」とを両方満たすことと同値である。 有限次元のリーマン多様体の場合、有界性と全有界性に差はないが、無限次元の場合は両者に差がある。 ヒルベルト空間の(縁を含んだ)単位球は、有界かつ完備であるが全有界ではなく、従ってコンパクトでもない例となっている。 コンパクトな位相空間 X の最も重要な性質の一つは、以下の<b data-parsoid='{"dsr":[25778,25792,3,3]}'>点列コンパクト性</b>である X 上の任意の点列は収束部分列を持つ X が距離空間の場合は、コンパクト性と点列コンパクト性は同値である。 X が距離空間でない場合、両者は必ずしも同値でないが、「点列」の部分を「有向点族」に変えたものとは同値となる。 コンパクトでない空間、例えば R 2 {\displaystyle \mathbb {R} ^{2}} を考えると、点x が無限遠に近づいたときの振る舞いが複雑になる為解析が難しくなる事があるが、コンパクトな空間だとそもそも「無限遠」に相当するものが無いので解析が簡単になる場合がある。 例えば、コンパクトな距離空間上の実数値連続関数は必ず一様連続であるが、 R 2 {\displaystyle \mathbb {R} ^{2}} のようなコンパクトでない空間の場合は x が無限遠に近づいたときの振る舞いが原因で一様連続性が必ずしも成り立たない。 また、コンパクトな曲面は穴の数が有限であり、これを利用して曲面が位相的に分類されているが、コンパクトではない曲面は穴の数が無限に発散することもあり、より複雑である。 これらの例のように、コンパクトな空間は無限に関する複雑さを回避できるという利点がある。 可算公理と可分 位相空間X において<b data-parsoid='{"dsr":[26354,26364,3,3]}'>可算公理</b>は、X の位相的な対象(近傍系、開集合)が可算なものから生成されることを意味し、可算公理が成立する空間では、非可算特有の難しさを回避できる場合がある。 可分</b>もこれと類似したモチベーションのもと定義される。 厳密な定義は以下の通りである 第一可算公理： X の任意の点 x に対し、x の近傍系は可算な基本近傍系を持つ 第二可算公理： X の開集合系は可算な開基を持つ 可分： X は稠密な可算部分集合を持つ 性質と例 以下が成立する： 第二可算公理を満たす⇒ 第一可算公理を満たし、かつ可分 距離空間⇒ 第一可算公理を満たす しかし距離空間は第二可算公理を満たすとは限らない。 距離空間においては第二可算公理を満たす事と可分な事は同値である。 有限次元のユークリッド空間(あるいはより一般に多様体)は第二可算公理を満たす。(距離化可能なので可分でもある)。 一方、ユークリッド空間の「無限次元版」であるヒルベルト空間は距離空間であるが第二可算公理を満たすとは限らない。 しかし通常は第二可算公理を満たすヒルベルト空間のみを考えることが多く、そのようなヒルベルト空間は全て同型で、しかもそのようなヒルベルト空間にはベクトル空間としての可算基底が存在する事が知られている。 距離化可能性 距離空間は自然に位相空間になるが、では逆に位相空間がどのような条件を満たせば距離空間になるであろうか。 すなわち、位相空間 ( X , O ) {\displaystyle (X,{\mathcal {O}})} が距離化可能であるとは、X 上の距離 d が(少なくとも一つ)存在し、d がX 上に定める位相が O {\displaystyle {\mathcal {O}}} と一致する事を言う。 学部レベルの教科書には距離化可能性の十分条件であるウリゾーンの距離化可能定理が載っていることが多いが、現在は距離化可能性の必要十分条件である長田＝スミルノフの距離化定理やビングの距離化定理が知られている。 この他の諸性質 一般の位相空間についても、連続性や収束を大枠において論じることができる。しかし、当然のことながら、ユークリッド空間がもつような「都合のよい」性質がすべての位相空間で成り立つ訳ではない。個々の位相空間を取り扱うには、その位相空間がどのような点でユークリッド空間に類似し、どのような点が違うのかを明確に知っておくことが重要である。 位相空間についての性質は、上に挙げたコンパクト性、連結性などの他にも色々考えられるが、よく用いられるものの多くはユークリッド空間について成り立つ性質の一つを取り出してきたものである。このような性質の有無を知ることにより、どのような議論がユークリッド空間と並行してできるのかを識別できる。例えば局所コンパクト性とは、各点がコンパクトな近傍をもつという性質であるが、これはユークリッド空間について成り立つ性質の一つである。しかし、この性質は整数論で用いられるp-進数体 Qp についても成立する。一方、有理数全体 Q は局所コンパクトではない。 ユークリッド空間については成立しない性質の中にも注目に値するものがあり、時として利用される。たとえば、連結な部分空間が一点に限られる空間を完全不連結というが、これはユークリッド空間にはない性質である。Q はこの性質を満たすし、また p-進数体 Qp もこの性質を満たす。 発展的なトピック 連続体論 連続体（れんぞくたい、）とは、空でないコンパクト連結距離空間、あるいはより一般にコンパクト連結ハウスドルフ空間のことを言う。 ユークリッド空間上の閉曲面は連続体となるが、連続体論ではこのような「常識的な」空間に留まらず幅広く連続体一般を研究する。 具体的にはヒルベルト空間の無限次元部分集合であるにもかかわらずコンパクトな ヒルベルト立方体 ∏ n ∈ N [ 0 , 1 / n ] {\displaystyle \prod _{n\in \mathbb {N} }[0,1/n]} 、 フラクタル図形のシェルピンスキーのカーペット、ホモトピー群は自明となるが可縮空間ではない<b data-parsoid='{"dsr":[28430,28443,3,3]}'>ワルシャワの円</b>などが研究対象となる。 完全不連結性とカントール空間 学部レベルの位相空間論で登場する概念の多くは、曲面のような「常識的な」空間における性質を抽象したものである。 しかし完全不連結性はこうした範疇から外れた性質で、位相空間 X 上の連結部分集合は空集合、全体集合、および一点集合に限られる事を意味する。 完全不連結な空間の例としては有理数の集合 Q {\displaystyle \mathbb {Q} } がある。 しかし完全不連結な空間は Q {\displaystyle \mathbb {Q} } のように距離空間として完備ではないものに限らない。 カントール集合(に実数体から誘導される距離をいれたもの)は、完備距離空間でありながら完全不連結な空間の例となっている。 実はカントール集合はこのような空間の典型例の一つであり、以下の性質を満たす空間(カントール空間)は必ずカントール集合と位相同型になることが知られている(ブラウワーの定理)： 孤立点を持たない非空の完全不連結コンパクト距離化可能空間 ベール空間 位相空間X がベール空間であるとは、X 上の稠密開集合の可算個の共通部分が必ず稠密になることを言う。 完備疑距離空間の開集合はベール空間になる(ベールの第一範疇定理)。 また局所コンパクトハウスドルフ空間もベール空間になる(ベールの第二範疇定理)。 ベールの範疇定理は関数解析学において、開写像定理や閉グラフ定理を証明するのに用いられる。 集合論的位相空間論 とは、位相空間上の性質がZFCと独立かどうかを主題する分野である。 位相ゲーム とは、2人のプレイヤーにより位相空間上で行われるゲームで、プレイヤー達が自分の手番のとき、何らかの位相的な対象(開集合や閉集合など)を指定する事でゲームが進んでいく。 位相空間上の様々な性質、例えばベールの性質が位相ゲームのゲーム理論的な性質と関連する(バナッハ・マズール・ゲーム)。他にも完備性、収束性、分離公理といったものもゲーム理論的な性質と関連する。 位相代数的構造 代数的な演算が定義された位相空間X は、その演算の作用がX 上連続になるとき、演算と位相は<b data-parsoid='{"dsr":[29704,29714,3,3]}'>両立する</b>という。 そのような例として代表的なものには位相群、位相環および位相体、位相線型空間などがある。 位相順序構造 スペクトル空間: 位相空間がスペクトル的となるための必要十分条件は、それが何らかの環の素スペクトルとなっていることである。 標準順序: 位相空間の特殊化前順序または標準前順序は、 x ≤ y ⇔ Cl ⁡ ( { x } ) ⊆ Cl ⁡ ( { y } ) {\displaystyle x\leq y\Leftrightarrow \operatorname {Cl} (\{x\})\subseteq \operatorname {Cl} (\{y\})} で定義される。 歴史 集合論の創始者ゲオルク・カントールはユークリッド空間の開集合や閉集合などについても研究したが、これが位相空間の研究のはじまりである。カントールの行ったような位相空間の古典的な研究は、点集合論と呼ばれる。その後、モーリス・フレシェはユークリッド空間から離れて距離空間において極限の概念を考察し、さらにその後フェーリクス・ハウスドルフ、カジミェシュ・クラトフスキらによって、次第に現代のような一般の位相空間の形に整えられていった。 参考文献 脚注 関連項目 空間 (数学) ポイントレス位相空間論 位相幾何学 関数解析学 距離空間 外部リンク at PlanetMath.org. Check date values in: |accessdate= (help)（2008年度 筑波大学 トポロジーI 講義用レジュメ）

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E4%BD%8D%E7%9B%B8%E7%A9%BA%E9%96%93

2018년에 북극에 마을이 있니?

MBC 스페셜 에피소드 목록

korean

아래는 MBC의 PD 저널리스트 프로그램인 《MBC 스페셜》의 방영 목록이다. 1999년 2000년 2001년 2002년 2003년 2004년 2005년 2006년 2007년 2008년 2009년 2010년 2011년 2012년 2013년 2014년 2015년 2016년 각주 분류:대한민국의 텔레비전 에피소드 목록

https://ko.wikipedia.org/wiki/MBC%20%EC%8A%A4%ED%8E%98%EC%85%9C%20%EC%97%90%ED%94%BC%EC%86%8C%EB%93%9C%20%EB%AA%A9%EB%A1%9D

Kuka valmentaa Kiekko-Espoon joukkuetta?

Espoo Blues

finnish

Espoo Blues oli espoolainen SM-liigassa pelannut jääkiekkoseura, jonka kotihallina toimi Espoo Metro Areena. Vuonna 1984 perustettu seura tunnettiin ennen nimellä Kiekko-Espoo. Seura tuli viime vuosinaan tunnetuksi taistelevasta pelitavastaan. Se pelasi paikoin heikosta runkosarjamenestyksestä huolimatta kuuden kauden aikana (2006–2012) viidesti SM-liigan mitalipeleissä. Bluesin juniorituotantoa pidetään yleisesti yhtenä Suomen parhaista.[1] Bluesin omisti vuodesta 2004 lähtien rikkaiden varallisuudenhoitoon erikoistunut luxemburgilainen vakuutusyhtiö Lombard International Assurance.[2] Sitä ennen Bluesin omisti Jussi Salonojan sijoitusyhtiö JOY Capital Oy. Salonoja toimi myös Bluesin toimitusjohtajana 1. huhtikuuta 2001 – 6. elokuuta 2003.[3][4] 6. kesäkuuta 2011 ilmoitettiin Markus Lindströmin väistyvän toimitusjohtajan paikalta ja samalla kokonaan pois Bluesin palveluksesta. Hänen paikkansa otti jälleen Jussi Salonoja, jonka tärkeimpiin tehtäviin ilmoitettiin kuuluvan talouden tervehdyttämisen sekä omistuspohjan laajentamisen. 2. helmikuuta 2012 Blues Hockey Oy myi Espoon Bluesin Jääkiekko Espoo Oy -yhtiölle. Yhtiö ajautui kuitenkin konkurssiin maaliskuussa 2016.[5] Espoo Blues saavutti ensimmäisen SM-hopeansa kaudella 2007–2008 ja toisen hopeansa kaudella 2010–2011. Historia Kiekko-Espoon aika alasarjoissa (1984–1992) 15. helmikuuta 1984 Jäähonka, EPS ja EJK yhdistyivät Kiekko-Espooksi ja K-Espoo peri Jäähongan paikan II-divisioonaan. Aluksi kotikenttänä toimi Matinkylän jäähalli. Kiekko-Espoo pelasi ensimmäisen kautensa 1984–1985 II-divisioonan etelälohkossa. Kaudella 1985–1986 K-Espoo pelasi toisen kautensa II-divisioonassa ja oli lohkonsa neljäs. Kaudella 1986–1987 K-Espoo sijoittui lopulta kolmanneksi. Kaudella 1987–1988 Kiekko-Espoo oli II-divisioonan lohkonsa paras ja nousi kauden päätteeksi I-divisioonaan. K-Espoo ylsi heti kolmanneksi ensimmäisellä I-divisioonakaudellaan kaudella 1988–1989. Kausi 1989–1990 I-divisioonassa ei sujunut yhtä menestyksekkäästi K-Espoon jäädessä 9. sijalle. K-Espoo paransi sijoitustaan kaudella 1990–1991 taistelemalla itsensä viidenneksi. Kausi 1991–1992 oli menestyksekäs Kiekko-Espoon ollessa I-divisioonan paras ja keväällä joukkue juhli nousuaan SM-liigaan pudotettuaan Joensuun Kiekko-Pojat (JoKP) liigasta[6]. Joukkueen tehokkaimmat pistemiehet SM-karsinnassa olivat Jan Långbacka ja tuleva NHL-tähti Jere Lehtinen, I-divisioonassa tehokkain oli Tero Lehterä. Kiekko-Espoon aika SM-liigassa (1992–1998) Kausilla 1992–1993 ja 1993–1994 K-Espoo vältti karsinnat ollen 11. ja kaudella 1994–1995 seura ylsi ensimmäisen kerran pudotuspeleihin, mutta nöyrtyi Lukon edessä otteluvoitoin 3–1. Jälleen kaudella 1996–1997 K-Espoo ylsi pudotuspeleihin, mutta hävisi kuitenkin ensimmäisellä kierroksella HPK:lle voitoin 3–1. Kaudella 1997–1998 viimeisiään vedellyt K-Espoo yllätti pudottamalla runkosarjan voittaneen TPS:n puolivälierissä, vaikka K-Espoo oli sijoittunut runkosarjassa vasta sijalle kahdeksan. Välierissä joukkue hävisi kuitenkin HIFK:lle sekä pronssiottelussa Jokereille, joten K-Espoo oli lopulta neljäs, mikä oli Kiekko-Espoon paras sijoitus SM-liigassa. Bluesin aikakausi 1998–2016 Kiekko-Espoon nimi vaihtui Bluesiksi kesällä 1998 ja uudella nimellään joukkue pelasi kauden 1998–1999 alkupuoliskon evakossa Helsingin jäähallissa, sillä uusien vaatimusten takia Matinkylän jäähalli ei enää täyttänyt SM-liigan vaatimuksia. Länsiauto-areena valmistui tammikuussa 1999 Tapiolaan Bluesin uudeksi kotihalliksi. Areenan ensimmäisessä ottelussa HIFK kävi hakemassa 1–3-vierasvoiton. Areenan historian ensimmäisen maalin ampui, myöhemmin myös Bluesia edustanut silloinen HIFK-puolustaja, Jere Karalahti.[7] Bluesin ensimmäisen maalin uudessa kotihallissa teki Christian Ruuttu laukomalla toisessa erässä tasoituksen 1–1:een. Blues selvisi pudotuspeleihin historiansa ensimmäisellä kaudella voittamalla runkosarjan päätöspelissä kotonaan Tapparan maalein 2-1.[8] Bluesin pudotuspeleihin vieneestä voittomaalista vastasi Christian Ruuttu ajassa 50.34.[9]. Pudotuspeleissä tie nousi kuitenkin pystyyn kun vastaan asettunut HIFK oli tälläkin kertaa espoolaisia parempi, lopulta otteluvoitoin 3–1. Kaudella 1999–2000 Bluesin alku oli lupaava ja Dale McTavish teki runkosarjassa Bluesille peräti 32 maalia, mutta puolivälierissä HPK pudotti espoolaiset voitoin 3–1. Pudotuspelisarjan ensimmäisessä kohtaamisessa Hämeenlinnassa Bluesin Jiri Vykoukal teki toisessa erässä harvinaiset kaksi alivoimamaalia saman alivoiman aikana kaventaen pelin 3-2:een, mutta ottelu päättyi lopulta HPK:n voittoon 5-2.[10] HPK lähetti lopulta Bluesin kesälomille voittamalla neljännen kohtaamisen Espoossa maalein 1-4 ja vieden sarjan voitoin 3-1.[11] Kaudella 2000–2001 Blues jäi pudotuspelien ulkopuolelle hävittyään ratkaisevan viimeisen runkosarjapelinsä HIFK:lle 1–3 kotihallissaan. Kaudella 2001–2002 Blues oli kahdeksas hävittyään puolivälierissä suoraan kolmessa ottelussa Tapparalle. Samaa joukkuetta vastaan päättyi Bluesin taival myös seuraavalla kaudella, kun Tappara vei puolivälieräsarjan seitsemännen ottelun jatkoajalla, jättäen Bluesin lopulta viidenneksi. Seuraavat kaksi kautta sujuivat huomattavasti vaatimattomammin. Keväällä 2004 Blues oli kahdeksas ja seuran 20-vuotisjuhlakaudella 2004–2005 vasta yhdestoista, jääden pudotuspelien ulkopuolelle. Tuona keväänä joukkue teki isoja muutoksia organisaationsa ja seuran suunta kääntyi hiljalleen nousuun. Kauden 2005–2006 alussa otettiin käyttöön Bluesin uusittu logo, johon palasi espoolaisten vanha symboli kruunu. Kausi päättyi kahdeksanteen sijaan. Kaudella 2006–2007 joukkue eteni yhdeksän vuoden tauon jälkeen välieriin. Tälläkin kertaa joukkue hävisi pronssiottelun, jossa vastustajana oli HPK. Kaudella 2007–2008 Blues rikkoi joukkueen ennätyksen voitettujen otteluiden putkessa 12 ottelulla, edellisen ennätyksen oltua kuusi voitettua ottelua. Pudotuspeleissä Blues eteni ensi kertaa finaaleihin pudotettuaan ensin HIFK:n puolivälierissä ja noustuaan välierissä 1–3 -tappioasemasta 4–3 -voittoon Jokereita vastaan. Finaalisarjassa Blues hävisi Kärpille otteluvoitoin 4–1. Tästä seurannut hopeamitali oli myös Bluesin kaikkien aikojen ensimmäinen mitali. Kaudella 2008–2009 Blues sijoittui runkosarjassa edellisvuoden tapaan toiseksi. [12] Pudotuspeleissä keväällä 2009 joukkue eteni välieriin, mutta jäi kuitenkin ilman mitalia kauden päättyessä tappioon pronssiottelussa KalPaa vastaan. Kaudelle 2009–2010 Espoo Blues otti käyttöön jälleen uuden logon. [13] Pelillinen menestys jäi kolmen perättäisen mitalipeleihin johtaneen kauden jälkeen laihemmaksi, ja Blues putosi pudotuspelien Villi kortti -kierroksella Kärppiä vastaan otteluvoitoin 1–2. Kaudella 2010–2011 Espoo Blues teki SM-liigahistoriaa nousemalla Villi kortti-kierrokselta loppuotteluihin pudottaen ensin Kärpät voitoin 2–1, puolivälierissä Ässät voitoin 4–2,[14] ja välierissä runkosarjan voittaneen JYPin otteluvoitoin 4–1. Näin ollen Blues eteni toista kertaa historiassaan liigan loppuotteluihin. Loppuottelusarjassa HIFK oli parempi voitoin 4–0 ja näin Blues voitti seurahistoriansa toisen hopeamitalin. [15] Kaudella 2011–2012 Espoo Blues teki SM-liigahistoriaa voittamalla ensimmäisenä joukkueena pudotuspelisarjan oltuaan sarjaa ensin häviöllä otteluvoitoin 3–0. Runkosarjan voittanut KalPa hävisi Bluesille puolivälieräsarjan ratkaisevassa seitsemännessä ottelussa maalein 1–4, ja lopulta otteluvoitoin 3–4. Kaudella 2012–2013 sijoittui 12:ksi ja jäi pudotuspelien ulkopuolelle. Sijoitus oli seuran historian huonoin. Seuraavalle liigakaudelle 2013–2014 Bluesin peräsimeen tuli uusi päävalmentaja Jyrki Aho, joka luotsasi espoolaiset runkosarjassa kuudenneksi. Puolivälierissä Blues kohtasi Lukon, jota se johti otteluvoitoissa 1–0 ja 2–1, mutta Blues taipui lopulta seitsemään peliin venyneessä sarjassa. Kaudella 2014-2015 Blues oli runkosarjassa viides ja sai 100 pistettä. Pudotuspeleissä se kohtasi JYPin, joka voitti espoolaiset voitoin 4-0. Kausi 2015-2016 oli Bluesin viimeinen kausi. Joukkue ei menestynyt konkurssiuhan alla, nimekkäitä pelaajia vaihtoi seuraa ja kotipeleissä ei käynyt paljon yleisöä. Blues oli lopulta runkosarjassa viimeinen saaden ainostaan 59 pistettä. Sijoitus oli seurahistorian huonoin. Maaliskuussa 2016 SM-liigan puheenjohtaja Vesa Puttonen ilmoitti, ettei Blues voinut enää osallistua sarjaan seuran ajauduttua konkurssiin.[16] Jääkiekon mestareiden liiga (CHL) Kaudella 2008–2009 Espoon Blues pelasi SM-liigan lisäksi uudessa jääkiekon mestarien liigassa. Samassa alkulohkossa Bluesin kanssa olivat ruotsalainen HV 71 ja sveitsiläinen SC Bern. Blues meni lohkosta jatkoon voitettuaan kaikki ottelut. Välierissä Blues hävisi sveitsiläiselle ZSC Lionsille, joka lopulta voitti koko turnauksen. Blues selvitti myös tiensä kauden 2009–2010 CHL:n karsintavaiheeseen, mutta maailmalla velloneen laman ja sponsoripulan takia liiga jouduttiin perumaan. Kaudeksi 2015-2016 on Espoon Blues nousemassa uudelleen mukaan CHL:n peleihin. Uusi määritys tapahtui kaudella 2014-2015 olleen menestyksen perusteella. Blues saavutti 100 runkosarjapistettä tuolla kaudella SML:ssa, ja joukkue oli 5. sijalla silloin, kun runkosarja saatettiin päätökseen.[17] Konkurssi Espoon käräjäoikeus asetti seuran taustayhtiön Jääkiekko Espoo Oy:n konkurssiin 21. maaliskuuta 2016. Suurimpia velkojia olivat verottaja ja Keskinäinen Työeläkevakuutusyhtiö Elo, jotka olivat hakeneet Bluesia konkurssiin jo marraskuussa 2015. Huhtikuussa 2016 paljastui seuran kokonaisvelkojen määrä, joka oli lähes 4 miljoonaa euroa.[18] Konkurssipäätöksen jälkeen Blues tiedotti seuran A-junioreiden toiminnan jatkuvan kuluvan kauden loppuun. Bluesin A-nuoret pelasivat Nuorten SM-liigan pudotuspelejä ja joukkue pääsi finaaliin asti. Finaalissa Blues hävisi Ilvekselle.[19] Tunnukset Peliasu Viimeisinä vuosinaan Blues pelasi kotiottelunsa sini-, kelta-, valkoisilla paidoilla, tumman sinisillä housuilla ja sini-keltaisilla sukilla sekä valkoisella kypärällä. Vierasottelut joukkue pelasi valko-, sini-, keltaisella paidalla ja valko-keltaisilla sukilla. Logot Kiekko-Espoon alkuperäinen logo. Käytössä 1984–1998 Bluesin ensimmäinen logo. Käytössä 1998–2003 Käytössä 2003–2005 Käytössä 2005–2009 2009–2016 Espoo Metro Areena Blues pelasi kotiottelunsa vuonna 1999 valmistuneessa jäähallissa Espoossa, Tapiolan Urheilupuistossa. Länsiautolla ja areenalla oli vuodesta 1999 lähtien kymmenvuotinen nimisopimus, joka päättyi 28. tammikuuta 2009. Areenan uudeksi nimeksi tuli Barona-areena. Yleisökapasiteetti jääkiekko-otteluissa areenalla on 7017. Lokakuussa 2015 nimisponsori on Espoon kaupunki ja hallin nimi muuttui Espoo Metro Areenaksi.[20] Saavutukset Aaro Kivilinnan muistopalkinto 2007, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014 ja 2015 Hopealuistin 2008 ja 2009 - joukkue, jonka tehtyjen yli- ja alivoimamaalien ja päästettyjen yli- ja alivoimamaalien erotus on paras Vuoden kiekkoteko - Jääkiekkojournalistien myöntämä palkinto 2011 Miehet SM-hopeaa 2 – 2008, 2011 Bluesin joukkueesta palkitut Raimo Kilpiö -palkinto - herrasmiespelaaja Tero Lehterä 1994 Esa Pirnes 2006 Veli-Pekka Ketola -palkinto - runkosarjan pistepörssin voittaja Martin Kariya 2007 Kim Hirschovits 2015 Kultainen kypärä - pelaajien äänestämä paras pelaaja Kim Hirschovits 2015 Lasse Oksanen -palkinto - runkosarjan paras pelaaja Kim Hirschovits 2015 Pekka Rautakallio -palkinto - paras puolustaja Arto Laatikainen 2008 Jarmo Wasaman muistopalkinto - paras tulokas Oskar Osala 2008 Otso Rantakari 2015 Kalevi Numminen -palkinto - paras valmentaja Petri Matikainen 2008, 2011 Pelaajat Entisiä pelaajia Jäädytetyt pelinumerot #33 Timo Hirvonen #10 Jere Lehtinen Timo Hirvonen pelasi Bluesissa/Kiekko-Espoossa vuosina 1992–2003 ja 2005–2006. Kahdentoista kauden aikana Hirvonen pelasi eniten runkosarjaotteluita ja teki neljänneksi eniten tehopisteitä Bluesin seurahistoriassa. Joulukuussa 2010, Hirvonen nimettiin Bluesin apuvalmentajaksi. Hirvosen pelinumero 33 on Bluesin seurahistorian ensimmäinen jäädytetty numero. Kiekko-Espoossa jääkiekkoilun aloittanut Jere Lehtinen tuli tunnetuksi voitettuaan Stanley Cupin kaudella 1998–1999. Eniten otteluita Blues-paidassa Arto Laatikainen, 614 ottelua. Naiskiekko Naiset Kiekko-Espoon aikana SM-pronssia 1993, 1994, 1997, 1999 Bluesin aikana Suomen mestari 13 – 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2013, 2014 ja 2015. SM-hopeaa 1 – 2010 SM-pronssia 1 – 2006 Euroopan seurajoukkueiden hopeaa: 2005–2006, 2007–2008, 2009–2010 Euroopan seurajoukkueiden pronssia: 2008–2009, 2013–2014, 2014–2015 Jäädytetyt pelinumerot #33 Päivi Virta o.s. Halonen Numero 33 on jäädytetty myös Bluesin naisilla Päivi Virran, o.s. Halosen kunniaksi. Jäädytys oli kaikkien aikojen toinen Suomen naiskiekon historiassa.[21] Junioritoiminta ja kasvattajaseurat Espoo Bluesin junioritoiminta oli jääkiekossa yksi Suomen laajimmista, jos sen kasvattajaseurojen toiminta otetaan mukaan. Bluesilla on neljä kasvattajaseuraa: Espoon Jääklubi, Jäähonka, Espoon Kiekkoseura ja Espoon Palloseura. GrIFK toimi kauden 2011–2012 Bluesin alaisuudessa, mutta siirtyi kaudeksi 2012–2013 HIFK:n juniorituotannon alaisuuteen. Kasvattajaseurojen pelaajat liittyvät C-juniori-ikäisenä joko Bluesin tai Kiekko-Espoon C-juniorijoukkueisiin. Lisäksi kasvattajaseuroilla on toimintaa vanhemmissakin ikäluokissa, jos kaikki eivät mahdu Bluesin tai Kiekko-Espoon juniorijoukkueisiin.[22] EJK ja Jäähonka ovat perustaneet HC Espoon A-, B- ja C-juniori-ikäisille, jotka ovat ohittaneet jo kasvattajaseuravaiheen.[23] Kasvattajaseurojen edustusjoukkue on Kiekko-Espoo, jonka joukkueita pelaa valtakunnallisissa sarjoissa A-, B-, ja C-junioreissa. Espoon Bluesin ja Kiekko-Espoon juniorijoukkueet pelaavat Kiekko-Espoo Juniorit ry:n alaisuudessa.[24] Jäähonka voitti vuonna 1987 C-junioreiden mestaruuden ja EPS vuonna 1988. Lisäksi Blues on yhteistyössä salibandyseura Espoon Oilersin kanssa. Yhteistyön merkiksi salibandyliigan Oilers ja Oilersien A-juniorit ottavat pelipaitoihinsa "Part of Blues Family" -tunnuksen.[25] Espoo Bluesin A-juniorit voittivat kaudella 2008–2009 A-junioreiden SM-liigan mestaruuden. Espoo Bluesin B- ja C-juniorit voittivat kaudella 2010–2011 ikäluokkiensa mestaruudet ja A-juniorit saivat hopeaa nuorten SM-liigassa. Blues oli jälleen kaudella 2013-2014 lähellä kolmea mestaruutta vanhemmissa junioreissa, kun Blues voitti A- ja C-junioreiden mestaruudet, sekä pääsi hopealle B-junioreissa. A-junioreiden mestaruudet: 1989, 1990, 2009, 2014 B-junioreiden mestaruudet: 1988, 1993, 2011 C-junioreiden mestaruudet: 2011, 2012, 2014, 2015 A-tyttöjen mestaruudet: 2004, 2015 A-junioreiden hopeaa: 2007, 2011, 2013 B-junioreiden hopeaa: 2012, 2013, 2014 Kannattajat Bluesin virallinen kannattajayhdistys on vuonna 1992 perustettu Blues Fan Club ry, joka järjestää muun muassa kannattajamatkoja sekä julkaisee omaa lehteä. Vuoteen 2011 asti järjestäytyneestä kannatustoiminnasta katsomossa oli käytännössä yksin vastuussa vuonna 2007 perustettu suljettu kannattajaryhmä Blues Brothers 07. Myöhempänä kannatustoimintaa organisoi Blueskannattajat, joka on Blues Brothers 07:n ympärille kasvanut kaikille avoin yhteisö. Tilastot ja luettelo Toimitusjohtajat Seppo Helin 1992–1997 Ilkka Sinisalo 1997–1999 Ari Väntsi 1999–2000 Jerker Sederlöf 2000–2001 Jussi Salonoja 2001–2003 Christian Ruuttu 2003–2005 Jouko Lintunen 2005–2006 Jukka Sonninen 2006 Tom Kivimäki 2006–2010 Markus Lindström 2010–2011 Jussi Salonoja 2011–2012 Petri Pusa 2012–2013 Mika Rautio 2013–2014 Jarmo Koskinen 2014–2015 Kausitaulukko JoukkueKausiSijaSija (PO)OVTHTMPMPPäävalmentajaKapteeniK-Espoo1992–19931111481272912219431Martti MerraJan LångbackaK-Espoo1993–19941111481353013819731Martti Merra Hannu Saintula 12.1.1994 alk.Jan LångbackaK-Espoo1994–199577502022615416944Harri RindellHannu JärvenpääK-Espoo1995–199699501862613116442Harri RindellJarmo MuukkonenK-Espoo1996–199766502192015416351Håkan NygrenTeemu SillanpääK-Espoo1997–199884482062215313946Håkan Nygren Hannu Saintula 7.3.1998 alk.Teemu SillanpääBlues1998–199977542172614618349Pekka Rautakallio Hannu Saintula 27.11.1998 alk.Juha IkonenBlues1999–2000775419102516316548Jukka Holtari Jari Härkälä 16.1.2000 alk.Peter AholaBlues2000–200199562282615415252Timo TuomiPeter AholaBlues2001–200288562572415617158Timo Tuomi Niki Andersson Hannu Kapanen 4.10.2001 alk.Valeri KrykovBlues2002–2003455627101916614568Hannu KapanenJuha YlönenBlues2003–2004985618152313413956Ted Sator Hannu Virta 22.10.2003 alk.Rami AlankoBlues2004–200511115615113013915961Hannu Virta Pekka Rautakallio 15.10.2004 alk.Rami AlankoBlues2005–2006885623112215213584Kari HeikkiläTimo Hirvonen Markku Hurme Joakim Eriksson Blues2006–2007545624151715613592Kari HeikkiläMarkku Hurme Ville Viitaluoma Erkki Rajamäki Kent Manderville Blues2007–20082256331112165114115Petri MatikainenRami AlankoBlues2008–20092458281218159135100Petri MatikainenRami Alanko Erkki RajamäkiBlues2009–2010895819162314515582Petri MatikainenToni KähkönenBlues2010–2011926021152414215186Petri MatikainenToni KähkönenBlues2011–2012846018192314816582Lauri MarjamäkiToni KähkönenBlues2012–201312126021112815116480Lauri Marjamäki Mikko Saarinen 14.2.2013 alk.Arto LaatikainenBlues2013–201466602862613714693Jyrki AhoKim HirschovitsBlues2014–20155560251421166149100Jyrki AhoKim Hirschovits Katso myös Espoo Blues kaudella 2008–2009 Espoo Blues kaudella 2009–2010 Lähteet Aiheesta muualla * Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Espoo%20Blues

นักแสดงนำหญิงในเรื่องบันทึกน้ำตาหนึ่งลิตรมีชื่อว่าอะไร?

บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร

thai

บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร (ญี่ปุ่น: 1リットルの涙; โรมะจิ: Ichi Rittoru no Namida, อิชิ ริตโตะรุ โนะ นะมิดะ; แปล: น้ำตาหนึ่งลิตร) เป็นละครโทรทัศน์สัญชาติญี่ปุ่นที่สร้างขึ้นด้วยแรงบันดาลใจจากบันทึกประจำวันชื่อ อิชิริตโตะรุโนะนะมิดะ ของอะยะ คิโต (ญี่ปุ่น: 木藤亜也; โรมะจิ: Aya Kitō) (19 กรกฎาคม 2505—23 เมษายน 2531) ผู้ป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อเสียการประสานงานจากสมองน้อยและไขสันหลังและต้องเผชิญชีวิตกระทั่งตายก่อนวัยอันควร เรื่องย่อ ละครเรื่องนี้สร้างขึ้นจากชีวิตจริงของเด็กสาวชาวญี่ปุ่นวัยสิบห้าปีชื่ออะยะ คิโต ซึ่งป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อเสียการประสานงานจากสมองน้อยและไขสันหลัง ซึ่งเป็นโรคที่ไร้หนทางเยียวยา กระทั่งตายเมื่อวัยยี่สิบห้า บทละครอ้างอิงบันทึกประจำวันที่อะยะเขียนขึ้นกระทั่งไม่สามารถจับปากกาอีกต่อไปได้ ละครเริ่มต้นจากสมัยที่อะยะกำลังจะสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง เธอนั่งหลับบนรถจนเลยโรงเรียนไปเกือบจะเข้าสอบไม่ทัน อะยะต้องวิ่งสุดชีวิตเพื่อไปเข้าสอบให้ทันและระหว่างนั้นได้ไปพบกับฮะรุโตะ (Haruto Aso) ซึ่งกำลังคิดจะไม่เข้าสอบอยู่พอดี แต่ด้วยความสงสารอะยะจึงต้องถีบจักรยานไปส่งเธอที่สนามสอบท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ผลปรากฏว่าในที่สุดทั้งสองคนจึงได้เข้าสอบและผ่านเข้าไปเรียนในชั้นเรียนเดียวกัน เนื่องจากทั้งสองเป็นนักเรียนหญิงและนักเรียนชายที่เป็นชื่อแรกของห้องเรียน ทั้งสองจึงถูกคุณครูเลือกให้เป็นตัวแทนของชั้นเรียนในการประสานงานกิจกรรมของห้อง ความผิดปกติค่อยๆ เกิดขึ้นกับอะยะทีละเล็กทีละน้อยมีแต่มารดาของอะยะซึ่งมีอาชีพในการให้คำปรึกษาสุขภาพเท่านั้นที่สังเกตรับรู้ได้ แม่ของอะยะเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบและเอาใจใส่ครอบครัว เธอพบว่าหลายครั้งที่อายะล้มนั้นจะไม่เอามือยันพื้นเหมือนคนทั่วไป ตลอดจนการหยิบจับสิ่งของก็ไม่ถนัดนัก เคยคีบอาหารหล่นอยู่บ่อยๆ และรินเหล้าหกใส่คุณพ่อในวันสำคัญ จนกระทั่งวันหนึ่งอะยะล้มลงอย่างแรงขณะวิ่งไปโรงเรียนยามเช้า คางแตกเพราะกระแทกถนน มารดาของอะยะจึงรุดพาตัวไปโรงพยาบาลและถือโอกาสนี้ในการตรวจหาสาเหตุที่เกิดขึ้น งานชิ้นแรกที่อะยะและฮะรุโตะได้รับมอบหมายนั้นก็คือการประกวดร้องเพลงประสานเสียง ฮารุโตะแรกเริ่มนั้นมีท่าทีเย็นชาและไม่สุงสิงกับผู้คนจึงไม่ร่วมมือกับอะยะเท่าที่ควร อะยะต้องรับบทผู้อำนวยเพลงถือไม้บาตองกำกับการร้องประสานเสียงของชั้นเรียน ระหว่างที่การฝึกซ้อมดำเนินไป อะยะก็ต้องเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลประกอบกันไป บางครั้งในการฝึกซ้อมอาการของโรคได้กำเริบขึ้นมาจนผิดสังเกตจนอายะพลั้งทำโน้ตเพลงหล่นกระจัดกระจายทั่วพื้นห้อง แต่ก็ไม่มีใครทราบว่าเกิดอะไรขึ้น วันสุดท้ายก่อนการแสดงนั้นพ่อแม่ของอะยะไปที่โรงพยาบาลและรับทราบแล้วว่าอะยะป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อเสียการประสานงานจากสมองน้อยและไขสันหลังซึ่งเป็นโรคที่ไม่อาจรักษาให้หายได้ แต่อะยะยังไม่รู้ความจริงดังกล่าวนี้และยังขึ้นอำนวยเพลงอย่างเต็มภาคภูมิอย่างคนปกติเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้นเมื่อเธอทราบความจริงเกี่ยวกับโรคร้ายและอาการของโรคได้ปรากฏเด่นชัดขึ้น ความรักครั้งแรกกับรุ่นพี่ ยุจิ คะวะโมะโตะ (Yuji Kawamoto) ในโรงเรียนก็ค่อยๆ สิ้นสุดลง เพราะรุ่นพี่หลีกเลี่ยงที่จะคบกับเธอที่ต้องเข้าออกโรงพยาบาลเป็นประจำ ในทางตรงข้ามฮะรุโตะที่เคยเป็นคนเฉยเมยไม่ไม่ใส่ใจใครก็กลับมาเอาใจใส่เธอมากขึ้น ครั้งหนึ่งรุ่นพี่คนนี้ทอดทิ้งให้อะยะต้องรอท่ามกลางสายฝนที่สวนสัตว์แต่ฮะรุโตะก็รู้ว่ารุ่นพี่จะไม่มาจึงได้ไปพาอะยะกลับโรงพยาบาล จากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองก็แนบแน่นขึ้นเป็นลำดับ อะยะได้เรียนรู้ว่าฮะรุโตะไม่ใช้คนเย็นชาอย่างไม่มีเหตุผล แต่เป็นเพราะพี่ชายของเขาได้เสียชีวิตไปอย่างกะทันหันทำให้เขาหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตและเคยคุยกับอะยะว่ามนุษย์นี่เห็นแก่ตัวที่อยากจะมีชีวิตอยู่ไปไม่รู้จักจบสิ้นในขณะที่พืชและสัตว์ดูเหมือนจะมีช่วงชีวิตของมัน ครั้งหนึ่งอะยะถึงกับถามฮะรุโตะว่าชีวิตใครจะเป็นจะตายมันไม่สำคัญกับเขาเลยหรือ ฮะรุโตะในตอนนั้นก็ตอบว่าไม่ แต่ต่อมาฮะรุโตะจึงได้เรียนรู้ความหมายของการดำรงอยู่นี้จากอะยะและตั้งใจเล่าเรียนเพื่อเป็นแพทย์ในอนาคต นับแต่ได้มาพบกับอะยะ ฮะรุโตะได้เปลี่ยนแปลงตนเองจากหน้ามือเป็นหลังมือ ตั้งใจค้นคว้าตำราการแพทย์เจริญรอยตามบิดาที่เป็นอาจารย์แพทย์ประจำมหาวิทยาลัยโจนัน แม้ว่าอาการของอะยะจะยิ่งทรุดลงแต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ยิ่งแนบแน่นขึ้น จนกระทั่งวันหนึ่งอะยะก็ไม่สามารถอยู่ที่โรงเรียนของคนปกติได้อีกต่อไปเธอต้องตัดสินใจย้ายไปเรียนที่โรงเรียนของผู้ทุพพลภาพ การตัดสินใจที่จะต้องจากโรงเรียนเดิมของเธอไปยังโรงเรียนแห่งใหม่นี้เธอกล่าวว่า "ต้องเสียน้ำตาถึงหนึ่งลิตร ถึงจะตัดสินใจได้" การป่วยของอะยะส่งผลกระทบต่อคนรอบข้างทุกคน และสะท้อนให้เห็นถึงความรักความเอาใจใส่ที่ครอบครัวมีให้กับเธอ ครั้งถึงแม่ของอะยะถึงกับกล่าวว่า "แม่ขอโทษที่เป็นโรคนี้แทนหนูไม่ได้" และน้องสาวของเธอที่เคยอิจฉาริษยาอายะมาโดยตลอดก็กลับตัวกลับใจตั้งใจเรียนเพื่อสอบเข้าโรงเรียนเดียวกับอะยะให้ได้ เพื่อสานฝันที่อะยะไม่อาจเดินทางไปจนสุดทาง น้องชายคนเดียวของอะยะก็ต้องกล้าหาญที่จะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกดูแคลนพี่สาวตัวเองและภูมิใจในพี่อะยะที่แม้จะป่วยพิกลพิการแต่ก็ฝึกสอนเขาเล่นฟุตบอลจนได้รับคัดเลือกให้ไปเล่นยิงประตูได้ ฮารุโตะเป็นคนรักธรรมชาติและชอบเลี้ยงสัตว์ อะยะชอบให้เขาเล่าเรื่องสัตว์ต่างๆ ให้ฟังอยู่เสมอ จนวันหนึ่งอารุโตะพาอะยะไปเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ อะยะชอบปลาโลมานั้นสื่อสารกันได้ระยะใกล้โดยมิต้องใช้สุ้มเสียง ฮะรุโตะจึงซื้อที่ห้อยโทรศัพท์มือถือรูปปลาโลมาให้เป็นของขวัญ อะยะและฮะรุโตะจึงมีที่ห้อยโทรศัพท์รูปปลาโลมานี้เป็นเครื่องสื่อใจถึงกัน เวลาที่ล่วงเลยไปค่อยๆ นำเอาความสามารถที่อะยะเคยมีไปทีละน้อย จากที่เคยเดินได้ทั้งในโลกแห่งความเป็นจริงและโลกแห่งความฝัน ก็กลายเป็นต้องอยู่ในรถเข็นและในที่สุดแม้กระทั่งในความฝันอะยะก็เห็นตัวเองต้องนั่งอยู่ในรถเข็นเช่นกัน ด้วยโรคที่รุมเร้าทำให้เธอพูดได้ไม่ชัดเจนและไม่จบประโยค แต่คนที่ตั้งใจฟังอย่างฮะรุโตะก็เข้าใจเธอได้เสมอ เธอให้กำลังใจตัวเองว่าจะไม่พูดถึงสิ่งที่เคยทำได้ แต่จะพูดถึงที่ทำได้ในวันนี้ จนกระทั่งในปั้นปลายชีวิตของเธอ อะยะสื่อสารกับคนรอบข้างโดยการใช้นิ้วที่สั้นไหวชี้ตัวอักษรบนกระดานตัวอักษร แต่เธอก็ไม่เคยย่อท้อที่จะทำในสิ่งที่เธอยังทำได้อยู่ ด้วยเหตุที่ทราบว่าคงไม่อาจใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป ไม่มีอนาคตและไม่อาจแต่งงานได้ วันหนึ่งหลังจากที่กลับจากงานแต่งงานของคุณครูโรงเรียนผู้ทุพพลภาพ อะยะจึงคืนของขวัญที่ฮะรุโตะมอบให้ ตอนจบของเรื่อง อะยะเสียชีวิตลงโดยสงบ เรื่องราวของเธอเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้ป่วยจำนวนมากมีกำลังใจในการต่อสู้ชีวิตต่อไป ฟูจิทีวีได้ทำรายการตอนพิเศษเป็นเรื่องราวหลังจากที่อะยะเสียชีวิตไปแล้ว น้องสาวของอะยะได้เป็นพยาบาล ส่วนฮะรุโตะได้เป็นหมอที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยที่อายะเคยรักษาตัวอยู่ ฮะรุโตะต้องพบกับคนไข้ที่เป็นเด็กสาวที่ดื้อดึงไม่ร่วมมือในการรักษา จนในที่สุดฮารุโตะต้องนำเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าโรงพยาบาลและเล่าเรื่องราวของอายะให้ฟัง รายการตอนพิเศษนี้เป็นการเล่าเรื่องราวย้อนในตอนที่ผ่านๆ มาและแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ของอายะเป็นแบบอย่างให้กับคนอื่นๆ ได้อย่างไร ผู้แสดง เอะริกะ ซะวะจิริ (Erika Sawajiri): อะยะ อิเกะอุชิ (Aya Ikeuchi) ฮิโระโกะ ยะกุชิมะรุ (Hiroko Yakushimaru): ชิโอะกะ อิเกะอุชิ (Shioka Ikeuchi), แม่ของอะยะ ทะกะโนะริ จินไน (Takanori Jinnai): มิซุโอะ อิเกะอุชิ (Mizuo Ikeuchi), พ่อของอะยะ ริโกะ นะรุมิ (Riko Narumi): อะโกะ อิเกะอุชิ (Ako Ikeuchi), น้องสาวของอะยะ ยูมะ ซานาดะ (Yuma Sanada): ฮิโระกิ อิเกะอุชิ (Hiroki Ikeuchi), น้องชายของอะยะ อะนิ มิโยะชิ (Ani Miyoshi): ริกะ อิเกะอุชิ (Rika Ikeuchi), น้องสาวคนเล็กของอะยะ เรียว นิชิกิโดะ (Ryō Nishikido): ฮะรุโตะ อะโซ (Haruto Asō), คู่รักของอะยะ นะโอะฮิโตะ ฟุจิกิ (Naohito Fujiki): ฮิโระชิ มิซุโนะ (Hiroshi Mizuno), แพทย์ ซะโอะริ คิโอะเดะ (Saori Koide): มะริ ซุงิอุระ (Mari Sugiura), เพื่อนของอะยะ เคะนิชิ มะสึยะมะ (Kenichi Matsuyama): ยุจิ คะวะโมะโตะ (Yuji Kawamoto), คู่รักคนแรกของอะยะ ((รุ่นพี่)) คะนะ มะสึโมะโตะ (Kana Matsumoto): ซะกิ มะสึมุระ (Saki Matsumura) โมะโมะซุเกะ มิซุตะนิ (Momosuke Mizutani): โคะเฮ องดะ (Kohei Onda) เรียว ฮะชิดุเมะ (Ryo Hashidume): เคตะ นะกะฮะระ (Keita Nakahara) ฮิโระชิ คะสึโนะ (Hiroshi Katsuno): โยะชิฟุมิ อะโซ (Yoshifumi Asō), บิดาของฮะรุโตะ อะซะเอะ โอะนิชิ (Asae Onishi): อะซุมิ โอะอิกะวะ (Asumi Oikawa), เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของอะยะที่โรงเรียนสำหรับบุคคลทุพพลภาพ อะซุมิป่วยเป็นโรคเดียวกับอะยะ ยูกิ ซะโตะ (Yuuki Sato): เคซุเกะ อะโซ (Keisuke Asō), พี่ชายของฮะรุโตะ มะยะ ฮะมะโอกะ (Maya Hamaoka): คิกุเอะ โอะอิกะวะ (Kikue Oikawa) คะซุโกะ คะโต (Kazuko Katō): มะโดะกะ ฟุจิมุระ (Madoka Fujimura) โทะชิฮิเดะ โทะเนะซะกุ (Toshihide Tonesaku): คีชิ ทะกะโนะ (Kiichi Takano), อาสาสมัครคนหนึ่งที่โรงเรียนสำหรับบุคคลทุพพลภาพ ผู้ซึ่งต่อมาสมรสกับผู้อำนวยการโรงเรียนดังกล่าว ชิเงะยุกิ ซะโต (Shigeyuki Satō): นิชิโนะ (Nishino), ครูประจำชั้นของอะยะสมัยมัธยมศึกษา การแพร่ภาพ ญี่ปุ่น วันแพร่ภาพ: 11 ตุลาคม—20 ตุลาคม 2548 สถานีโทรทัศน์: ฟูจิทีวี ฮ่องกง วันแพร่ภาพ: 15 ตุลาคม—30 ตุลาคม 2549 อินโดนีเซีย วันแพร่ภาพ: 4 พฤษภาคม—18 พฤษภาคม 2550 ไต้หวัน วันแพร่ภาพ: 2 กรกฎาคม—18 กรกฎาคม 2550 มาเลเซีย วันแพร่ภาพ: 4 กรกฎาคม—20 ตุลาคม 2550 เวลาแพร่ภาพ: วันเสาร์ เวลา 18:00—19:00 นาฬิกา สถานีโทรทัศน์: เอททีวี (8TV) ไทย วันแพร่ภาพ: 5 พฤษภาคม 2551-9 มิถุนายน 2551 เวลาแพร่ภาพ: วันจันทร์—วันอังคาร เวลา 20:30—21:30 นาฬิกา สถานีโทรทัศน์: ทีวีไทย ฟิลิปปินส์ วันแพร่ภาพ: 25 พฤษภาคม 2552-19 มิถุนายน 2552 เวลาแพร่ภาพ: วันจันทร์—วันศุกร์ เวลา 10:15—10:45 นาฬิกา กำหนดการแพร่ภาพในประเทศไทย เพลงประกอบละคร เพลงประกอบละครทั้งหมดประพันธ์ขึ้นโดยซุซุมุ อุเอะดะ (Susumu Ueda) รายชื่อเพลงอย่างเป็นทางการตามที่วางจำหน่ายเป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2548 มีดังต่อไปนี้ตามลำดับ Main Theme (4.10 นาที) Hurdle Wo Keote (2.53 นาที) Anata Ga Oshiete Kure Tamono (Ai No Theme) (3.18 นาที) Yasashisa Ni Tsutsumarete (2.45 นาที) Anji (2.32 นาที) Sunadokei (3.09 นาที) Kimi He No Long Pass (2.28 นาที) Rakujitsu (2.25 นาที) Shinobiyoru Byouma (2.33 นาที) Furi Aoge Ba Aoi Sora (2.20 นาที) Namida No Imi (2.32 นาที) Senkoku (2.23 นาที) Mou Utae Nai (2.56 นาที) Te Wo Nobase Ba Anata Ga (3.07 นาที) Kunou No Senritsu (2.54 นาที) Nagare Yuku Jikan (2.54 นาที) Sagashi Te Goran (2.38 นาที) Nigiyaka Na Danran (2.22 นาที) Toumei Na Sekai (3.03 นาที) Seimei Aru Kagiri (Sub Theme) (4.17 นาที) Only Human (Piano Version) (2.57 นาที) Konayuki (Piano Version) (4.34 นาที) Only Human (Cello Version) (3.06 นาที) ดูเพิ่ม โรคกล้ามเนื้อเสียการประสานงานจากสมองน้อยและไขสันหลัง อิชิริตโตะรุโนะนะมิดะ (น้ำตาหนึ่งลิตร) แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:ละครโทรทัศน์ญี่ปุ่น หมวดหมู่:ละครโทรทัศน์ของสถานีโทรทัศน์ฟูจิ หมวดหมู่:ละครแนวชีวิต หมวดหมู่:ละครแนวชีวประวัติ หมวดหมู่:ละครที่สร้างจากหนังสือ หมวดหมู่:รายการโทรทัศน์ช่องทีวีไทย

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B6%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3

Сколько машин в день проезжает по Крымскому мосту?

Золотые Ворота (мост)

russian

Мост Золоты́е Воро́та (English: the Golden Gate Bridge) — висячий мост через пролив Золотые Ворота. Он соединяет город Сан-Франциско на севере полуострова Сан-Франциско и южную часть округа Марин, рядом с пригородом Саусалито. Мост Золотые Ворота был самым большим висячим мостом в мире с момента открытия в 1937 году и до 1964 года. Общая длина моста — 2737 м, длина основного пролёта — 1280 м, высота опор — 227 м над водой, масса — 894 500 т. Высота проезжей части над поверхностью воды во время прилива составляет 67 м. Это один из самых узнаваемых мостов в мире. История Паромная переправа До постройки моста единственным коротким маршрутом между Сан-Франциско и нынешним округом Марин был путь на лодке через воды залива Сан-Франциско. Паромное сообщение началось ещё в 1820 году, а регулярным оно стало в 1840-х годах в целях транспортировки воды в Сан-Франциско[1]. В 1867 году Sausalito Land and Ferry Company (Сухопутная и паромная компания Саусалито) создала специальную службу, которая со временем переросла в Golden Gate Ferry Company (Паромная компания «Золотые ворота»), дочернюю фирму Southern Pacific Railroad. К концу 1920-х годов Golden Gate Ferry Company была крупнейшей фирмой по количеству паромных операций[1][2]. Автомобильные паромы стали очень выгодным и важным фактором для экономики региона[3]. Паромная переправа между Hyde Street Pier в Сан-Франциско и Саусалито в округе Марин занимала примерно 20 минут и стоила 1 доллар за автомобиль, впоследствии цена была снижена, чтобы конкурировать с новым мостом[4]. Поездка от паромного порта Сан-Франциско занимала 27 минут. Многие желали, чтобы был построен мост, который соединил бы Сан-Франциско с округом Марин. Сан-Франциско к тому времени был самым крупным американским городом, который обслуживался преимущественно паромами. Потому, из-за отсутствия постоянной связи с населёнными пунктами в других частях области залива, темпы роста города были ниже, чем в среднем по стране[5]. Многие эксперты, тем не менее, считали, что мост не мог быть построен над проливом в 6700 футов (2042 м) с его сильными и сильно закрученными приливами, глубиной 372 футов (113 м) в центре канала[6], и частыми сильными ветрами. По их же мнению, свирепые ветра и сильные туманы помешали бы строительству и эксплуатации[5]. Строительство Строительство моста началось 5 января 1933 года и продолжалось более 4 лет. Первоначальный проект моста подготовили инженер Джозеф Страусс и консультант архитектор Ирвинг Морроу, который использовал в дизайне элементы стиля ар-деко. Страусс руководил строительством моста, но в реальности мост спроектировали и выполнили все математические вычисления для моста иммигрант из Риги Лев Моисеев (который также спроектировал Манхэттенский мост в Нью-Йорке) и Чарльз Альтон Эллис, но из-за плохих отношений между ними и Джозефом Страуссом их имена не фигурируют в истории строительства моста и не вписаны в табличку строителей моста на южной башне[7]. 27 мая 1937 года в 6 часов утра мост Золотые Ворота открыли — для пешеходов. Первые 12 часов он принадлежал только им. На следующий день по сигналу президента Рузвельта, поступившему из Белого дома, на мост въехали первые автомобили. В 1987 году, когда мосту исполнилось 50 лет, состоялось специальное празднование. По такому случаю хотели даже перекрыть движение по мосту, чтобы все участники праздника могли по нему пройтись. В воскресенье, 24 мая 1987 г., во время празднования по мосту прошло приблизительно 300 тыс. человек. Автомобильное движение Как единственный выезд из Сан-Франциско на север, мост Золотые Ворота является частью как федерального шоссе 101, так и шоссе штата Калифорния 1. Автомобильное движение по мосту осуществляется по шести полосам. В среднем по мосту проезжают сто тысяч автомобилей в сутки[8]. Количество полос в каждую сторону меняется в зависимости от потока машин с помощью подвижного сплошного барьера между полосами который перемещается специальной техникой, несколько раз в день, чтобы соответствовать трафику. [9] Ранее до установки полосы случались аварии, когда машина выезжала на встречную полосу и сталкивалась со встречным движением. Строительство передвижной разделительной полосы, для защиты от таких аварий было завершено 11 января 2015 года после закрытия 45,5 часов для движения частных автомобилей, самого длинного в истории моста. Новая система барьеров, включая грузовики на молнии, стоит около 30,3 млн. Долл. США для покупки и установки. [10][11] Оплата С 2011 года плата за пересечение моста в южном направлении легковыми автомобилями была повышена с 5 до 6 долларов (5 долларов при оплате через электронную систему «Fastrak»). Движение в северном направлении бесплатно. Бесплатно пропускаются кареты скорой помощи, полицейские и пожарные автомобили в обоих направлениях. Пешеходы и велосипедисты могут пересекать мост бесплатно. Работы по покраске моста Изначально мост был покрашен с использованием грунтовки на базе свинцового сурика и наружного слоя на основе свинца и подкрашивался по необходимости. В середине 60-х годов началась программа по улучшению защиты от коррозии, в которую входило удаление старой покраски и перекраски моста с использованием грунтовки на базе силиката цинка и наружного слоя на базе винила[12][13]. С 1990 года по причинам, связанным с требованиями к качеству воздуха, для наружного слоя используется акриловая эмульсия. Программа была завершена в 1995 году, и теперь мост обслуживается командой из 38 маляров, которые подкрашивают места, наиболее страдающие от коррозии[14]. Самоубийства Мост Золотые Ворота также печально известен как место самоубийств и является одним из самых популярных мест у самоубийц в мире[15]. За ним следует лес Аокигахара в Японии. В среднем на этом мосту происходят самоубийства каждые две недели. Самое первое известное самоубийство произошло спустя три месяца после открытия моста, когда в августе 1937 года в залив спрыгнул 47-летний ветеран Первой мировой войны Гарольд Уоббер. Согласно прессе, Уоббер был психически болен из-за контузии в голову на войне. За более чем семь десятилетий существования моста по неофициальным данным более 1200 человек покончили с жизнью, бросившись с него в воду (официальный подсчёт был прекращён в 1995, когда число самоубийц превысило 1000). 1995 год оказался своего рода рекордным: 45 самоубийц — больше, чем за три любых предыдущих года с момента открытия. В 2006 были обнаружены 34 самоубийцы, спрыгнувшие с моста. Кроме того, 4 самоубийства видели, но тел обнаружить не удалось. «Рекордное» число суицидов в течение одного месяца произошло в августе 2013 — 10 случаев. Было также найдено ещё несколько тел, которые, возможно, принадлежат спрыгнувшим с моста самоубийцам, но этому не было найдено точных доказательств. Калифорнийская патрульная служба за год снимает с моста около 70 собирающихся покончить с собой людей[16]. Самыми юными жертвами моста сегодня являются 5-летняя Мэрилин Демонт (была сброшена отцом-суицидником Августом летом 1945 года) и 3-летняя Келли Пэйдж (28 января 1993 года она была сброшена с моста своим отцом Стивеном, который затем спрыгнул сам, а раннее в тот же день застрелил насмерть мать Келли, с которой был в разводе). И если в случае с Пэйдж решение покончить с собой принадлежало только отцу (следствие не обнаружило доказательств того, что у Стивена Пэйджа в предшествующие дни наблюдались суицидальные наклонности, но была обнаружена его предсмертная записка, согласно которой самоубийство и убийство бывшей жены были спланированы им заранее), то в случае с Демонт расследование показало, что ребёнок делал всё осознано (в машине её отца была найдена предсмертная записка с единственной фразой: «Мы с дочерью покончили с собой»)[17][18][19]. Точное число самоубийств установить невозможно, поскольку не всегда находились свидетели (из-за частых туманов либо из-за того, что самоубийство совершалось ночью). Известны случаи, когда люди специально приезжали в Сан-Франциско для того, чтобы спрыгнуть с моста, и могли доехать до пункта назначения на автобусе или такси. Полиция иногда находит на ближайшей парковке брошенные машины, взятые напрокат. Течение под мостом очень сильное, и некоторых спрыгнувших несомненно унесло в открытое море ещё до того, как их кто-либо увидел. Температура воды может опускаться до 8 °C. 75[20]-метровое падение с моста длится 4 с. Тело ударяется о воду на скорости более 100 км/ч, что почти всегда смертельно. Большинство выживших после удара умирает от повреждений внутренних органов или переохлаждения. По данным на 2006 год, из всех прыгнувших с моста выжило лишь 26 человек. Все они входили в воду ногами вперед. Большинство из них получили множественные внутренние повреждения и переломы костей. Зафиксирован только один случай, когда человеку удалось, спрыгнув с моста, избежать серьёзных травм: в 1985 году 16-летний рестлер спрыгнул с моста и сам доплыл до берега; говорят, что его первые слова были: «Я ничего не могу сделать, как следует». Известен случай, когда в 1979 году один молодой человек выжил после прыжка, доплыл до берега и сам приехал в больницу. От удара о воду у него треснуло несколько позвонков[21]. Девушка из Пидмонта, штат Калифорния, возможно, является единственным человеком, которая прыгала с моста дважды: в 1988 году она была спасена из воды, госпитализирована из-за травм, но после лечения она спрыгнула снова, и на этот раз прыжок закончился смертью. В апреле 2011 года 16-летняя девушка совершила прыжок с моста и осталась жива. Как сообщает Береговая охрана США и служба противопожарной охраны города Сан-Франциско, девушка спрыгнула с высоты 61 м и пробыла в ледяной воде 20 мин. Девушка была госпитализирована в больницу Марин[22][23]. Обсуждались различные методы сокращения числа самоубийств. Одна из идей — закрывать на ночь проход для пешеходов, разрешая проезд велосипедистам и отслеживая их проезд с помощью электронно-контролируемых ворот[24]. Предложения о сооружении антисуицидального ограждения не имели успеха по причине технической сложности, высокой стоимости и общественной оппозиции. Предположительная стоимость ограждения — 15-20 млн долларов[25]. 27 января 2005 года представители администрации моста в восьмой раз подняли вопрос о строительстве ограждения в комитете по строительству и эксплуатации моста, указывая на повышенное внимание к проблеме со стороны прессы и общественности. 11 марта 2005 года совет директоров моста Золотые Ворота проголосовал 15 голосами против одного за одобрение двухлетнего плана по исследованию возможности ограждения стоимостью 1,78 млн долларов. Сторонники проекта приводят пример Эмпайр-стейт-билдинг и Эйфелевой башни, где строительство ограждения свело количество самоубийств до нуля, в то время как противники плана приводят аргументы о том, что ограждение будет эстетически неприглядным, дорогим и попросту перенесёт место самоубийства в другое место. После терактов 11 сентября 2001 года в отношении моста Золотые Ворота, являющегося местной достопримечательностью и одним из символов США, были введены повышенные меры безопасности с задействованием Национальной гвардии. В апреле 2004 года губернатор Калифорнии А. Шварценеггер из экономических соображений распорядился снять охрану. Посты Национальной гвардии, размещавшиеся на мосту и вокруг него, были ликвидированы, и сейчас мост патрулирует местная полиция и сотрудничающие с ней охранные структуры. Вдоль пролёта моста установлены специальные телефоны, по которым потенциальные самоубийцы могут связаться с центром кризисного консультирования. Надписи возле этих телефонов сообщают: «There is hope. Make the call. The consequences of jumping from this bridge are fatal and tragic». («Надежда есть. Позвони. Последствия прыжка с этого моста фатальны и трагичны»). Примечания Ссылки (in English) Категория:Висячие мосты Категория:Мосты Калифорнии Категория:Платные мосты США Категория:Здания и сооружения Сан-Франциско Категория:Появились в 1937 году в США Категория:1937 год в Калифорнии Категория:Транспорт Сан-Франциско Категория:US-101 Категория:Достопримечательности_Сан-Франциско

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%97%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D1%82%D1%8B%D0%B5%20%D0%92%D0%BE%D1%80%D0%BE%D1%82%D0%B0%20%28%D0%BC%D0%BE%D1%81%D1%82%29

Is Creole a pidgin of French?

French-based creole languages

english

Part of a series on theFrench language Langues d'oïl Dialects Creoles Francophonie History Phonological history Oaths of Strasbourg Ordinance of Villers-Cotterêts Anglo-Norman Grammar Adverbs Articles and determiners Pronouns (personal) Verbs (conjugationmorphology) Orthography Alphabet Reforms Circumflex Braille Phonology Elision Liaison Aspirated h Help:IPA/Frenchvt A French creole, or French-based creole language, is a creole language (contact language with native speakers) for which French is the lexifier. Most often this lexifier is not modern French but rather a 17th-century koiné of French from Paris, the French Atlantic harbors, and the nascent French colonies. French-based creole languages are spoken natively by millions of people worldwide, primarily in the Americas and on archipelagos throughout the Indian Ocean. This article also contains information on French pidgin languages, contact languages that lack native speakers. These contact languages are not to be confused with contemporary (non-creole) French language varieties spoken overseas in, for example, Canada (mostly in Quebec and the Maritime Provinces), the Canadian Prairie provinces, Louisiana, northern New England (Maine, New Hampshire, and Vermont). Haitian Creole is the most widely-spoken creole influenced by French. Classification Americas Varieties with progressive aspect marker ape[1] Haitian Creole (Kreyòl ayisyen, locally called Creole) is a language spoken primarily in Haiti: the largest French-derived language in the world, with an estimated total of 12million fluent speakers. It is also the most-spoken creole language in the world and is based largely on 18th century French with influences from Portuguese, Spanish, English, Taíno, and West African languages.[2] It is an official language in Haiti. Louisiana Creole (Kréyol la Lwizyàn, locally called Kourí-Viní and Creole), the Louisiana creole language. Varieties with progressive aspect marker ka[3] Antillean Creole is a language spoken primarily in the francophone (and some of the anglophone) Lesser Antilles, such as Martinique, Guadeloupe, Îles des Saintes, Dominica, St. Lucia, Trinidad and Tobago and many other smaller islands. Although all of the creoles spoken on these islands are considered to be the same language, there are noticeable differences between the dialects of each island. Notably, the Creole spoken in the Eastern (windward) part of the island Saint-Barthélemy is spoken exclusively by a white population of European descent, imported into the island from Saint Kitts in 1648. Dominican Creole French, Grenadian Creole French, Saint Lucian Creole French Guianese Creole is a language spoken in French Guiana, and to a lesser degree in Suriname and Guyana. It is closely related to Antillean Creole, but there are some noteworthy differences between the two. Karipúna, spoken in Brazil, mostly in the state of Amapá. It was developed by Amerindians, with possible influences from immigrants from neighboring French Guiana and French territories of the Caribbean and with a recent lexical adstratum from Portuguese. Lanc-Patuá, spoken more widely in the state of Amapá, is a variety of the former, possibly the same language. Indian Ocean Varieties with progressive aspect marker ape[1] – subsumed under a common classification as Bourbonnais Creoles Mauritian Creole, spoken in Mauritius (locally Kreol) Agalega Creole, spoken in Agaléga Islands Chagossian Creole, spoken by the former population of the Chagos archipelago Réunion Creole, spoken in Réunion Rodriguan Creole, spoken on the island of Rodrigues Seychellois Creole, spoken everywhere in the Seychelles and locally known as Kreol seselwa. It is the national language and shares official status with English and French. Pacific Tayo, spoken in New Caledonia Africa Petit Mauresque or Little Moorish was spoken in North Africa Français Tirailleur, a Pidgin language [4] spoken in West Africa by soldiers in the French Colonial Army, approximately 1850–1960. Camfranglais in Cameroon Asia Tây Bồi, Pidgin language spoken in former French Colonies in Indochina, primarily Vietnam See also Chiac Michif Joual Notes

https://en.wikipedia.org/wiki/French-based%20creole%20languages

Mji wa Maka una idadi ngapi ya watu?

Kalenda ya Kiislamu

swahili

Part of a series onIslam Beliefs Oneness of God Prophets Revealed books Angels Predestination Day of Resurrection Practices Profession of faith Prayer Fasting Alms-giving Pilgrimage Texts and sciences Quran Tafsir Sunnah (Hadith, Sirah) Qisas Al-Anbiya Sharia (law) Fiqh (jurisprudence) Theology History Timeline Muhammad Ahl al-Bayt Sahabah Rashidun Imamate Caliphate Spread of Islam Succession to Muhammad Culture and society Academics Animals Art Calendar Children Demographics Denominations Economics Education Exorcism Feminism Festivals Finance LGBT Madrasa Moral teachings Mosque Mysticism Philosophy Poetry Politics Proselytizing Science Slavery Social welfare Women Related topics Abrogation in Islam Criticism of Islam Muhammad Quran Islam and other religions Islamism Islam and violence Islamophobia Glossary Islamportalvt Kalenda ya Kiislamu ni mtindo wa kuratibu wakati unaopatikana katika nchi mbalimbali za Kiislamu. Tofauti na kalenda ya kawaida inayofuata jua hii ni kalenda ya mwezi. Pia Waislamu wanaoishi katika mazingira yasiyo ya Kiislamu hutumia kalenda hii kwa ajili ya kupanga maisha yao ya kidini, hasa sikukuu na saumu. Mahali pengi Kalenda ya Kiislamu hutumika pamoja na kalenda zinazofuata mwendo wa jua, hasa kalenda ya Gregori ambayo ndiyo iliyoenea zaidi duniani. Miezi na mwaka Kalenda ya Kiislamu imepokea kawaida ya mwaka wa Waarabu wa kale wenye miezi 12. "Mwezi" humaanisha kipindi kamili kati ya kuonekana kwa mwezi wa hilali mara ya kwanza hadi kurudia kwa kuonekana kwake. Kwa sababu muda huo ni siku 29.5, mwezi huhesabiwa kuwa na siku 29 au 30. Kumbe kipindi kinachoitwa "mwezi" katika kalenda ya Kikristo hakina uhusiano tena na mwezi halisi. Waislamu wanaofuata mfano wa Kisaudi hukubali kwamba mwezi mpya umeanza kama umeonekana kwa macho. Kwa sababu desturi hii imeleta matatizo ya kutokubaliana, pia ni rahisi kukadiria mwendo wa mwezi, nchi mbalimbali za Kiislamu hutumia makadirio ya kitaalamu kupanga tarehe za miezi. Idadi ya siku katika mwaka wa Kiislamu ni 354. Hesabu ya miaka Taz. makala "Miaka baada ya hijra" Hesabu ya miaka katika kalenda ya Kiislamu hufuta utaratibu wa "miaka baada ya hijra" yaani tangu kuhamia kwake Mtume Muhammad kutoka Makka kwenda Madina. Hijra ilitokea mwaka 622 BK au katika mwaka 1 wa hesabu yenyewe. Njia inayofuata inasaidia kujua takriban tarehe gani ya Kiislamu inalingana na tarehe ipi katika kalenda ya kawaida: K = (32H: 33) + 622 H = (33*(K - 622)): 32 mfano mwaka K= 2017 - 622 = 1395 * 33 = 46035: 32 = 1438.6 K (Mwaka "baada ya Kristo" katika kalenda ya Kikristo), H (Mwaka "Baada ya Hijra" katika kalenda ya Kiislamu) Kalenda ya Kiislamu ya "Shamsi" ya Iran Huko Uajemi (Iran) na Afghanistan kuna mfumo tofauti wa kupanga wakati. Huko wanatumia kalenda ya jua wakihesabu muda wa mwaka ni siku 365 jinsi ilivyo katika kalenda ya Gregori. Kila mwaka unaanza kwenye sikusare ya machipuo yaani usawa wa muda wa usiku na mchana kwenye nusutufe ya kaskazini ya Dunia. Ni kalenda ya Kiislamu kwa sababu inaanza kuhesabu miaka tangu hijra. Kalenda hii huitwa "Shamsi" (kutoka neno la Kiarabu / Kifarsi شمس shams = Jua). Kwa mfano, mwaka 1396 shamsi ya Iran inalingana na mwaka 1438 wa kalenda ya kawaida ya Kiislamu. Huko wanaita kalenda ya kidini "kalenda qamari" (yaani ya mwezi) na mara nyingi kuchapisha namba ya "mwaka qamari" kando ya "mwaka shamsi". Katika kupanga sikukuu za kidini hufuata kalenda qamari lakini sikukuu za serikali hufuata kalenda shamsi. Mwaka mpya katika kalenda hii inaanza kikamilifu wakati wa sikusare machipuo yaani tarehe 21 au 20 Machi ambayo ni maarufu kama sikuu ya Nowruz[1]. Miezi Miezi yenye sikukuu muhimu ni hasa mwezi wa saumu wa Ramadhani, mwezi wa Haj wenye tarehe 10 ndiyo Idd el Hajj na mwezi wa Rabi' ul-auwali wenye tarehe 12 Idd-ul-maulidi yaani sikukuu ya kuzaliwa kwake Mtume Muhammad (Maulidi-an-Nabii). Mwezi wa Muharram ni muhimu sana kati ya Washia wanaokumbuka mateso na kifo cha Imam Husain wakati wa mapigano ya Karbala. Majina na mfuatano wa miezi ni hivi: Muharram محرّم Safar صفر Rabi`-ul-Awwal (Rabi' I) ربيع الأول Rabi`-ul-Akhir (Rabi' II) ربيع الآخر أو ربيع الثاني Jumaada-ul-Awwal (Jumaada I) جمادى الأول Jumaada-ul-Akhir (Jumaada II) (Jumaada II) جمادى الآخر أو جمادى الثاني Rajab رجب Shaaban شعبان Ramadan رمضان Shawwal شوّال Dhul Qaadah ذو القعدة Dhul Hijjah ذو الحجة Siku za Juma au Wiki Kalenda ya Kiislamu hutumia juma au wiki ya siku saba jinsi ilivyo kawaida kwa Wayahudi na Wakristo. Siku muhimu zaidi ni Ijumaa ambako Waislamu hukusanyika kwa ajili ya sala ya pamoja. Kwa Kiarabu majina ya siku za juma hufuata hesabu ya Kiyahudi jinsi inavyoonekana katika Biblia. Jumapili inaitwa "siku ya kwanza", Jumatatu "siku ya pili" hadi "siku ya tano" = Alhamisi. Siku ya sita pekee imepewa jina jipya la Kiislamu kutokana na mkutano wa sala ya pamoja. Siku ya saba tena imebaki na jina lake la Kibiblia "Sabato" au siku ya saba. Hii ni kwa sababu utamaduni wa Kiarabu kabla ya Uislamu uliwahi kupokea athira nyingi kutoka kwa Wayahudi na Wakristo, pia walikuwepo Waarabu ambao upande wa dini walikuwa Wakristo na Wayahudi. Majina ya siku katika lugha ya Kiswahili yanaonyesha ya kwamba lugha ilianza katika mazingira ya Kiislamu kabisa, bila athira za moja kwa moja kutoka Uyahudi au Ukristo. Majina ya siku yamepangwa kufuatana na Ijumaa ambayo ni siku muhimu hasa katika maisha ya Kiislamu. Maana ya Jumamosi, Jumapili n.k. ni "Siku ya kwanza, pili, tatu" baada ya Ijumaa. Alhamisi imebaki na jina la Kiarabu. Jumapili: yaum al-ahad (siku ya kwanza) يوم الأحد Jumatatu: yaum al-ithnayna (siku ya pili) يوم الإثنين Jumanne: yaum ath-thalatha (siku ya tatu) يوم الثلاثاء Jumatano: yaum al-arba`a (siku ya nne) يوم الأَربعاء Alhamisi: yaum al-khamis (siku ya tano) يوم خميس Ijumaa: yaum al-jum`a (siku ya mkutano) يوم الجمعة Jumamosi: yaum as-sabt (siku ya sabato) يوم السبت Tanbihi Islamu Kalenda *

https://sw.wikipedia.org/wiki/Kalenda%20ya%20Kiislamu

من هو ريتشارد دوكينز؟

ريتشارد دوكينز

arabic

كلينتون ريتشارد دوكينز عالمُ سلوك حيوان ، و عالم أحياء تطوري ، و كاتب. دوكينز زميلٌ فخريٌّ للكلية الجديدة في أوكسفورد، و أستاذ الفهم العام للعلوم منذ 1995 حتى عام 2008. يحمل دوكينز زمالة الجمعية الملكية، و هو زميل الجمعية الملكية للأدب. ظهرت شهرة دوكينز بدايةً بعد كتابه الجين الأناني ، و الذي أشاع وجهة نظر ارتكاز التطور على الجينات، و صاغ فيه مصطلح ميم. في كتابه النمط الظاهري الموسع (عام 1982) أدخل في علم الأحياء التطوري مفهوماً مؤثراً و هو أن التأثيرات الظاهرية للجين ليس بالضرورة أن تقتصر على جسم المتعضية، بل يمكن أن تمتد في البيئة. أسَّسَ عام 2006 مؤسسة ريتشارد دوكينز للعلوم و المنطق. عُرف دوكينز بكونه ملحداً و منتقداً للخلقية و التصميم الذكيّ. في كتابه صانع الساعات الأعمى (عام1986)، يحاجج دوكينز ضد تشبيه صانع الساعات ، بأن تعقيد المتعضيات الحية دليل على وجود خالق خارق. يصف دوكينز العمليات التطورية بأنها "صانع ساعات أعمى" في التكاثر و التحوّر و الاختيار، باعتبارها عمليات غير موجهة من أي مُصمّم. يدّعي دوكينز في كتابه وهم الإله (عام 2006) أن فكرة الخالق الخارق لا وجود لها و أن الإيمان الديني وهم. كما أن دوكينز يعارض تدريس الخلقية في المدارس. حصل دوكينز على جوائز أكاديمية و جوائز كتابة مرموقة عديدة، كما أن له ظهوراً منتظماً على التلفاز و الراديو و الإنترنت، حيث يناقش خلالها كتبه، و إلحاده، و آرائه و أفكاره كمثقف عام. خلفية حياته ولد دوكينز في نيروبي ، كينيا فترة حكم الإمبراطورية البريطانية في 26 مارس 1941.[1] والدته جين ماري فيفان (مواليد لاندر)،[2] والده كلينتون جون دوكينز كان موظفاً مدنياً زراعياً في الخدمة الاستعمارية البريطانية في نياسلاند (مالاوي حالياً).[1][3] استدعي والده للخدمة في كتيبة بنادق الملك الأفريقية خلال الحرب العالمية الثانية،[4][5] وعاد إلى إنجلترا عام 1949، عندما كان دوكينز قد بلغ الثامنة. ورث والد دوكينز حديقة أوفر نورتون في مقاطعة أكسفوردشير، و قد قام بزراعتها تجارياً.[3] يعتبر ريتشارد دوكينز نفسه إنجليزياً، و هو يعيش في أوكسفورد في إنجلترا.[6][7][8][9] لدى دوكينز أخت أصغر منه.[10] كان والدا دوكينز مهتمان بالعلوم الطبيعية، و قد أجابوا على أسئلة دوكينز من الناحية العلمية.[11] يصف دوكينز تنشئته أثناء طفولته بأنها "تربية أنجليكانية طبيعية".[12] اعتنق دوكينز المسيحية خلال مراهقته، و ظل حتى منتصف عمره، عندما استنتج أن نظرية التطور تمثّل تفسيراً أفضل لتعقيد الحياة، و توقف عندها عن الاعتقاد بوجود إله.[10] يقول دوكينز: "السبب الرئيسي الباقي لكوني دينيَّاً كوني معجباً بتعقيد الحياة و شعوري أنه ينبغي وجود مصمم، و أعتقد أنه عندما أدركت أن الداروينية كانت تفسيراً تفسيراً أرقى و سحبت البساط من تحت حجة التصميم.".[10] التعليم حضر دوكينز مدرسة أوندل في نورثهامبتونشير، و هي مدرسة عامة إنجليزية بنَفَس كنيسة إنجلترا ،[10] حيث كان في منزل لونديمير.[13] أثناء تواجد دوكينز في مدرسة أوندل قرأ كتاب برتراند راسل "لماذا لست مسيحياً" للمرة الأولى.[14] درس دوكينز علم الحيوان في كلية بيلول في جامعة أوكسفورد ، و تخرّج عام 1962، و قد درس على يد عالم سلوك الحيوانات الحائز على جائزة نوبل نيكولاس تينبرغن. و بقي تحت إشراف تينبرغن كطالب باحث، و حصل على درجتي الماجستير و الدكتوراة بحلول عام 1966، و ظلَّ باحثاً مساعداً لعام آخر.[15][16] كان تينبرغن رائداً في دراسة السلوك الحيواني، و لاسيّما في مجالات الغريزة و التعلّم و الاختيار،[17] و قد تناول بحث دوكينز في هذه الفترة نماذج ضنع القرار عند الحيوان.[18] التدريس أصبح دوكينز أستاذاً مساعداً لعلم الحيوان في جامعة كاليفورنيا ، بريكلي بين عامي 1967 و 1969، و خلال هذه الفترة كان معظم الطلاب و أعضاء الهيئة التدريسية في جامعة كاليفورنيا بركلي يعارضون حرب فيتنام التي كانت جاريةً آنذاك، و قد شارك دوكينز في التظاهرات و الأنشطة المضادة للحرب.[19] عاد دوكينز إلى جامعة أوكسفورد خلال السبعينيات كمحاضر. عام 1990 حاز رتبة "قارئ" الأكاديمية. عُيِّن عام 1995 أستاذ لفهم الجمهور للعلوم، و قد رُشح من قبل تشارلز سيموني الذي عبّر آنذاك عن أن "حامل اللقب ينبغي أن يُتوقع منه مساهمات هامة في فهم الجمهور لحقل علمي معين"،[20] و أن حاملها الأول يجب أن يكون تشارلز دوكينز،[21] حيث شغل دوكينز منصب الأستاذية منذ عام 1995 و حتى عام 2008.[22] أصبح دوكينز زميلاً للكلية الجديدة في أكسفورد منذ عام 1970، و هو حائز الآن على زمالة فخرية.[23][24] ألقى دوكينز العديد من المحاضرات، كمحاضرة هنري سيدجويك التذكارية (1989)، و محاضرة إراسموس داروين التذكارية الأولى (1990)، و محاضرة مايكل فاراداي (1991)، و محاضرة توماس هنري هكسلي (1992)، و محاضرة إيرفين التذكارية (1997)، و محاضرة شيلدون دايل (1999)، و محاضرة تينبرغن (2004) و محاضرات تانر (2003).[15] عام 1991، ألقى دوكينز محاضرات المعهد الملكي لعيد الميلاد للأطفال عن نمو الكون. قام بتحرير عدة مجلات، و عمل كمستشار تحريري لموسوعتي إنكارتا و التطور. و هو مُدرج كمحرر رفيع المستوى و كاتب عمود في مجلة البحث الحر العلمانية الإنسانية، و قد أصبح دوكينز عضواً في هيئة تحرير مجلة سكيبتيك منذ تأسيسها.[25] و قد قام دوكينز بتحكيم جوائز متنوعة كجائزة فاراداي للجمعية الملكية و جوائز التلفزيون للأكاديمية البريطانية،[15] و كان دوكينز ئيساً لفسم علوم الحياة في الجمعية البريطانية للنهوض بالعلوم. عام 2004، قامت كلية باليول في جامعة أكسفورد، بإنشاء جائزة دوكينز، و التي تُمنح "للبحث المتميز في علم البيئة و سلوك الحيوانات التي يتعرض بقاءها للخطر جراء الأنشطة البشرية".[26] تقاعد دوكينز من الأستاذية عام 2008، و أعلن عن خططه لكتابة "كتاب موجّه للشباب يحذرهم فيه من الاعتقاد بالقصص المضادة للعلم".[27] عام 2011، أصبح دوكينز أستاذاً في الكلية الجديدة للعلوم الإنسانية، و هي جامعة خاصة جديدة في لندن، أنشأها أي سي جرايلنج، و قد اِفتُتِحت في سبتمبر 2012.[28] العمل علم الأحياء التطوُّري ظهرت شهرة دوكينز في علم الأحياء التطوُّري،[29] بعد الرأي الذي طرحه حول ارتكاز التطور على المورثات، حيث اعتبر المورثة أو الجين الوحدة الأساسية للاختيار في التطوُّر، و قد عبّر دوكينز عن هذا بوضوح في كتبه:[30] الجين الأناني الذي صدر عام 1976، و الذي لاحظ فيه أن "كل الحياة تتطوّر عبر البقاء التفاضلي للكيانات المكررة". النمط الظاهري الموسع يمهد لجمهور أوسع مفهوماً جوهرياً كان قد قدّمه عام 1977،[31] و هو أن التأثيرات الظاهرية لجين (مورثة) ليست بالضرورة محدودة بجسم الكائن الحي، بل يمكن أن تمتد أبعد إلى البيئة، بما فيها أجسام كائنات حية أُخرى. اعتبر دوكينز النمط الظاهري الموسع ، اعتبره مساهمته الخاصةالأهم في علم الأحياء التطوري، و اعتبر البناء المتخصص حالة خاصة من النمط الظاهري الموسع. و قد ساعد مفهوم النمط الظاهري الموسع على تفسير التطوُّر، و لكنه لم يساعد على التنبؤ بنتائج محددة.[32] كان دوكينز دائماً متشككاً من العمليات غير التكييفية في التطوّر،[33] و من الاختيار في مستويات "أعلى" من مستويات الجين.[34] و هو يشكك بشكل خاص في الإمكانية العملية أو أهمية اختيار مجموعة كأساس لفهم الإيثار.[35] ظهر هذا السلوك (الإيثار) بدايةً كمفارقة تطوّريّة، لأن مساعدة الآخرين تكلّف مواردَ ثمينة و يقلل من لياقة الفرد (الصلاحية للتطور). في السابق، فسّر الكثيرون هذا كجانب من جوانب اختيار المجموعة: الأفراد يقومون بأفضل ما لديهم لبقاء السكان و الأنواع ككل. استخدم عالم الأحياء التطوّري البريطاني دبليو. دي. هاملتون نظرية "تكرار الجينات" في نظريته الشاملة للياقة لإظهار كيف يمكن أن تتطور السمات الوراثية المُؤثَرَة إذا كان هناك تشابه وراثي كافي بين الفاعلين و المستقبلين لهذا الإيثار (بما في ذلك الأقارب القريبين)،[36][a] و منذ أن نجحت نظرية هاملتون في اللياقية (الصلاحية) الشاملة تم تطبيقها بشكل واسع جداَ على الكائنات الحية، بما في ذلك البشر. و بشكل مشابه، طوّر روبرت تريفرز نظرية الإيثار المتبادل، حيث يقدّم الكائن الحي فائدةً لآخر متوَقِّعاً التبادل في المستقبل.[37] نشر دوكينز هذه الأفكار في كتاب "الجينة الأنانية"، و طوّرهم في عمله.[38] في يونيو/حزيران من العام 2012 انتقد دوكينز بشدّة كتاب زميله عالم الأحياء البريطاني إي. أو. ويلسون الذي صدر عام 2012 "الفتح الاجتماعي للأرض" و اعتبره سوء فهم لنظرية هاملتون في اختيار الأقارب.[39][40] و قد انتقد دوكينز أيضاً فرضية غايا للعالم المستقل جيمس لوفيلوك.[41][42][43] يشير نهج دوكينز البيولوجي في الانتقاد إلى أن تناول الجين كوحدة للانتقاء (عملية مفردة ينجح فيها الفرد أو يفشل في التكاثر) مضلل، حيث يمكن أن يٌفسّر الجين بشكل أفضل، كوحدة للتطور (التغيرات طويلة الأمد في تكرارات الأليلات في مجموعة سكان).[44] يشير دوكينز في كتابه الجين الأناني إلى أنه يستخدم تعريف جورج سي. ويليامز للجين بأنه "ينفصل و يحتمع مرة أخرى بتكرار ملحوظ".[45] هناك اعتراض شائع آخر و هو أن الجين لا يستطيع البقاء على قيد الحياة وحيداً، بل يجب أن يتعاون مع جينات أخرى لبناء الفرد، و هكذا لا يمكن أن يكون الجين "وحدة" مستقلة.[46] في كتابه النمط الظاهري الموسّع، يقترح دوكينز أن من وجهة نظر الجينات الفردية، جميع الجينات الأخرى هي جزء من البيئة التي يتم التكيف معها. يقترج المدافعون عن مستويات الاختيار الأعلى (كريتشارد ليوونتين، و ديفيد سلون ، و إليوت سوبر) يقترحون وجود العديد من الظواهر (بما في ذلك الإيثار) غير ممكنة التفسير في ظل الاختيار القائم على الجينات بشكلٍ مرضٍ. انتقدت الفيلسوفة ماري ميدغلي، التي هاجمها دوكينز في طبعة متعلقة بكتابه الجين الأناني،[47][48] انتقدت انتقاء الجينات، و memetics و علم الأحياء الاجتماعي باعتبارها مفرطةً في الاختزال،[49] و اقترحت أن شعبيه أعمال دوكينز تعود لعوامل في روح العصر كنمو الفردانية في عقود تاتشر/ريغان.[50] برز اسما ريتشارد دوكينز و عالم الحفريات الأمريكي ستيفن جاي جولد في الخلافات حول آليات و تفسير التطور، و التي سميت بـ"حرب داروين"،[51][52] و يعكس بروز هذين الاسمين أهميتهما كمروجين لهذه الأفكار.[53][54] على وجه الخصوص، كان دوكينز و جولد معلقين بارزين على الجدل حول علم الأحياء الاجتماعي و علم النفس التطوري، حيث كان دوكينز موافقاً لهذه الأفكار و كان جولد ينتقدها عموماً.[55] و كمثال نموذجي لموقف دوكينز مراجعته لكتاب "ليس في جيناتنا" لستيفن روز و ليون جاي. كامين و ريتشارد سي. ليوينتين.[56] مفكران آخران متفقان مع دوكينز حول هذا الموضوع هما ستيفن بينكر و دانيال دينيت ، حيث شجّع دينيت نظرة الارتكاز على الجين في التطور و دافع كذكل عن الاختزال في علم الأحياء.[57] على الرغم من الخلاف الأكاديمي، لم تكن تجمع دوكينز و جولد عداوة شخصية، كما أن دوكينز خصص جزءاً كبيراً من كتابه الذي صدر عام 2003 "قسيس الشيطان" لجولد الذي كان قد توفي عام 2002. و لدى سؤاله عن الداروينية و مخاوفه اليومية، يقول دوكينز:"بطريقة واحدة، عيناي مفتوحتان على حقيقة الوجود فوق العادية. ليس الوجود البشري فحسب بل وجود الحياة و كيف أن هذه العملية القوية و هي الانتقاء الطبيعي، تمكّنت من أن تأخذ حقائق بسيطة جداً من الفيزياء و الكيمياء لبناء الحياة، بدءاً من الأشجار الحمراء حتى البشر هذا ليس بعيداً أبداً عن أفكاري. من ناحية أخرى، أنا لا أسمح بالتأكيد للداروينية بالتأثير على مشاعري حول الحياة الاجتماعية الإنسانية"، مما يعني أنه يشعر أن الكائنات البشرية الفردية يمكن أن opt out آلة البقاء الداروينية منذ أن يعوا ذاتهم.[9] مصطلح الميم استحدث دوكينز في كتابه "الجين الأناني" كلمة ميم (المعادل السلوكي للجين) كوسيلة لتشجيع القرّاء على التفكير في كيف يمكن أن تتوسع مبادئ داروين خارج نطاق الجينات.[58] كان المراد من الكلمة أن تكون امتداداً لحجته المكررة، خرج المصطلح إلى النور فيما بعد على أيدي آخرين أمثال دانيال دينيت و سوزان بلاكمور. الترويج لهذا المصطلح أدى لظهور علم التطور الثقافي و هو مجال ابتعد عنه دوكينز.[59] يشير مصطلح ميم الذي صاغه دوكينز إلى أن أي كيان ثقافي بالنسبة لمراقب يمكن اعتباره مكرراً من فكرة محددة أو مجموعة أفكار. افترض دوكينز أن الناس بإمكانهم النظر إلى كيانات ثقافية عديدة قابلة لهذ التكرار ، عموماً بواسطة التواصل و الاتصال بالبشر، و الذين طوّروا ناسخة للمعلومات و السلوك ذات كفاءة عالية (ليست إلى درجة الكمال). و لأن الميم لا تنسخ دوماً على نحو تام، فإنها قد تصبح مُعادَة التعريف )(مُنَقَّحةً)، أو مُجمّعةً، أو مُعدَّلةً بأفكار أخرى و هذا يؤدي إلى ظهور ميمات جديدة، و التي قد تكون بنفسها ناسخة أكثر (مقلّدة) أو أقل من سابقاتها، مما يوفر إطاراً لفرضية التطوّر الثقافي القائم على الميمات، و هي فكرة مماثلة لنظرية التطور البيولوجي الثائم على الجينات.[60] على الرغم من أن دوكينز استحدث مصطلح ميم إلا أنه لم يدَّعِ أن الفكرة جديدة تماماً،[61] و كانت هناك مصطلحات أخرى تشير إلى أفكار مماثلة في الماضي. على سبيل المثال، اقترح جون لوران أن المصطلح قد يكون مستمداً من عمل عالم الأحياء الألماني ريتشارد سيمون.[62] في عام 1904، نشر سيمون كتابه Die Mneme (ظهر هذا الكتاب بالإنجليزية عام 1924 باسم Mneme)، يناقش هذا الكتاب التناقل الثقافي للخبرات، مع رؤىً موازية لرؤى دوكينز. وُجد أيضاً مصطلح Mneme في كتاب موريس ماترلينك "حياة النمل البيض" الصادر عام 1926.[62] و يصف جيمس جليك مفهوم دوكينز عن الميم بأنه "اختراعه الأكثر شهرةً، و هو أكثر تأثيراً من جيناته الأنانية أو من تبشيره لاحقاً ضد التديّن".[63] المؤسسة عام 2006، أسس دوكينز "مؤسسة ريتشارد دوكينز للمنطق و العلوم" (الإنجليزية: Richard Dawkins Foundation for Reason and Science) و هي منظمة غير ربحية. موّل صندوق المنظمة أبحاً في علم النفس تتعلق بالإيمان و الدين، و موّل كذلك برامج تعليم و مواد علميّة، و نشر و دعم منظمات خيرية ذات طابع علماني.[64] في يناير/كانون الثاني عام 2016، أُعلِن أن المؤسسة ستندمج مع مؤسسة Center for Inquiry، و أ، دوكينز سيصبح عضواً في مجلس إدارة المنظمة الجديد.[65] انتقاد الدين دوكينز يُصرّح بأنه ملحد، و هو مُؤيَّدٌ من مختلف المنظمات الملحدة و العلمانية. دوكينز راعِ للرابطة البريطانية الإنسانية، و داعم لحركة برايتس. دخل إلى كنيسة إنكلترا في سن الثالثة عشر، إلا أن شكوكاً في الإيمان بدأت تنمو لديه. بعد أن تعلّم عن الداروينية و تفسير أن الكائنات الحية تبدو كما لو صُمِّمت، فقد دوكينز حينها ما تبقى من إيمانه.[66] قال دوكينز أن فهمه للعلم و العمليات التطورية قاداه إلى السؤال عن كيف يمكن للكبار في مواقع القيادة في عالم متحضّر أن يكونوا غير متعلمين في علم الأحياء، و أنه محتار كيف يمكن أن يبقى الإيمان بالله بين الأفراد متطورين في العلوم. و يلاحظ دوكينز أن بعض الفيزيائيين يستخدمون كلمة "الله" كنايةً عن أسرار الكون المذهلة، و هو ما يسبب ارتباكاً و سوء فهم بين الناس الذين يعتقدون بشكل غير صحيح أن الفيزيائيين يتحدثون عن كائن يغفر الخطايا أو يحوّل الخمر أو يحيي الناس بعد موتهم.[67] يختلف دوكينز مع ستيفن جاي جولد و أشار إلى أن وجود الله يجب أن يُعامل كأي فرضية علمية.[68] قال دوكينز أنه على "مقياس دوكينز"، الذي يتألف من سبعة مستويات حيث 1 (اعتقاد 100% بالله) و 7 (100% يعتقد أن الآلهة غير موجودة)، قال أنه 6.9، و هذا يمثل "ملحداً بحكم الأمر الواقع" يعتقد أنه "لا يستطيع أن يعرف على وجه الدقة، و لكنه أن الله غير محتمل بشكل كبير، و يعيش حياته على افتراض أنه غير موجود". و عندما سُئل دوكينز عن عمد اليقين الطفيف، قال:"أنا لا أدري، لدجة أنني لا أدري عن "الجنيات في قاع الحديقة".[69][70] في مايو/أيار 2014، في مهرجان هاي في ويلز، أوضح دوكينز أنه على الرغم أنه لا يؤمن بالعناصر الخارقة في الإيمان المسيحي، إلا أن لديه حنيناً للجانب الاحتفالي للدين.[71] بالإضافة للإيمان بالإلهيات فإن دوكينز ينتقد أيضاً المعتقدات الدينية "غير العقلانية" الأخرى كتحويل المسيح الماء إلى نبيذ، أو أن المسيح سار على الماء، أو أن جنة عدن موجودة في ولاية ميسوري، أو أن أم المسيح كانت عذراء، أو أن محمد قسم القمر.[72][73][74][75][76][77][78] دوكينز أصبح منتقداً بارزاً للدين و قال أن معارضته للدين مبنية على أن: الدين مصدر للصراع و أنه مبرر للإيمان دون دليل. اعتبر دوكينز الإيمان غير المبني على دليل، اعتبره "واحد من أعظم الشرور في العالم". صرّح دوكينز بآرائه في نقاشات الدين و العلم العامة بعد كتابه "وهم الإله" الذي صدر عام 2006، و قد أصبح هذا الكتاب واحد من الكتب العالمية الأكثر مبيعاً،[79] و بحلول 2015 بيعت أكثر من ثلاثة ملايين نسخة، و ترجم الكتاب إلى 30 لغة.[80] تم النظر إلى نجاح الكتاب من قبل الكثيرين باعتباره دلالة على تغير روح العصر الثقافية الحالية و يترافق مع صعود الإلحاد الجديد.[81] يجادل دوكينز في الكتاب في وجود الإله، و يقول أن الخالق خارق الطبيعة غالباً غير موجود و أن الإبمان الديني وهم.[82] في محاضرة لدوكينز في فعالية تيد في فبراير/شباط عام 2002، حث دوكينز الملحدين للتعبير عن وضعهم و النضال ضد تَغوُّل الكنيسة في السياسات و العلوم.[83] و في 30 سبتمبر/أيلول من عام 2007، التقى دوكينز و كريستوفر هيتشنز, و سام هاريس, و دانيال دينيت في مسكن هيتشنز ، و أجروا نقاشاً غير خاضعٍ لإشراف، و استمر ساعتان، كان الحدث منقولاً بالفيديو، و عنون باسم "الفرسان الأربعة".[84] يرى دوكينز أن التعليم و التوعية أدوات أساسية في معارضة العقيدة دينية و التلقين.[85][86] و تشمل هذه الأدوات مكافحة قوالب نمطية معينة، و قد اعتمد دوكينز مصطلح Bright كوسيلة لربط الناس الذين لديهم نظرة عالمية طبيعية بدلالات عامة إيجابية.[86] و قدم دوكينز دعماً لفكرة مدرسة التفكير الحر،[87] و هي عدم تدريس الأطفال الإلحاد أو أيَّ دينٍ، و لكن بدلاً من ذلك تعليمهم أن يكونوا منفتحي الذهن و قادرين على الانتقاد.اقترح دوكينز اعتبار عبارات "طفل مسلم" أو "طفل كاثوليكي" عبارات سخيفة اجتماعياً، مثل عبارة "طفل ماركسي" لأنه يعتقد أن الأطفال لا ينبغي أن يم تصنيفهم اعتماداً على معتقدات آبائهم الدينية أو الإيديولوجية، [88][89] و ذلك تأثراً بنجاح الحركة النسوية في إثارة الحرج على نطاق واسع عند الاستخدام الروتيني لـ"هو" بدلاً من "هي".[86] يقول دوكينز أن الملحدين ينبغي أن يكونوا فخورين، لأن الإلحاد دليل على عقل صحي و مستقل. [90] و هو يأمل بأن ازدياد تعريف الملحدين عن أنفسهم، سيزيد من معرفة الناس بعدد الأشخاص التي تحمل هذه الأفكار، مما سيؤدي إل التقليل من النظرة السلبية تجاه الملحدين في أوساط الأغلبية الدينية.[91] و بإلهام من حركة حقوق المثليين،[92] أطلق دوكينز "الحملة العلنية" لتشجيع الملحدين عبر العالم لإعلان موقفهم علناً. و دعم دوكينز كذلك أول حملة لوضع إعلانات الملحدين في المملكة المتحدة، "حملة باص الملحدين" عام 2008، و التي كانت تهدف لجمع التبرعات لوضع إعلانات للملحدين على الحافلات في منطقة لندن. دافع بعض النقّاد عن موقف دوكينز تجاه الدين و أشادوا بعمله، أمثال الكاتب كريستوفر هيتشنز، و عالم النفس ستيفن بينكر، و الحائز على جائزة نوبل السير هارولد كروتو، و جيمس دي. واتسون، و ستيفن واينبرغ،[93] بينما انتقد آخرون دوكينز لأسباب مختلفة، ككريستوفر هيتشنز مثل الحائز على جائزة نوبل الفيزيائي النظري بيتر هيغز، و عالم الفيزياء الفلكية مارتن ريس، و الفيلسوف العلمي مايكل روس، و الناقد الأدبي تيري إيجلتون، و اللاهوتي ليستر ماكغراث،[94][95][96] و يشمل انتقاد دوكينز على كون أن أعماله تخدمه كملحد و مشابهة هذا للأصولية الدينية، أكثر من كونه انتقاد فعّال لها، و أنه بشكل متعصّب أساء فهم المواقف اللاهوتية التي يدّعي أنه يدحضها. يرفض بيتر هيغز و مايكل ريس على وجه الخصوص، مواجهة دوكينز للدين و اعتبراها ضيّق و "محرج"، حيث يذهب هيغز إلى المساواة بين دوكينز و الأصوليين الدينيين الذين ينتقدهم.[97][98][99][100] ندد الفيلسوف الملحد جون جراي بدوكينز باعتباره "مبشّر معاد للدين"، حيث أن تأكيداته "غير منطقية في الرواية أو الأصل"، و يقول جراي أن دوكينز يفتقد إلى أهمية البشر بسبب عدم دهشته في أعماله، و انتقد جراي كذلك الولاء الملموس عند دوكينز لداروين، مشيراً إلى أنه إذا كان "العلم عند داروين طريقة للتحقق مكّنته من التقدّم بشكل مؤقت و بتواضع نحو الحقيقة، فإنه بالنسبة لدوكينز رؤية لا شك فيها".[101] يرد دوكينز على منتقديه بأن اللاهوتيين ليسوا أفضل من العلماء في معالجة المسائل الكونية العميقة، و أنه ليس أصولياً و أنه مستعد لتغيير رأيه في مواجهة الأدلة الجديدة.[102][103][104] انتقاد الخلقية يُعتبر دوكينز أحد أبرز منتقدي الخلقية، و هي اعتقاد ديني بأن الإنسانية و الحياة و الكون خُلقت من قبل إله،[105] دون اللجوء إلى التطور.[106] وصف دوكينز نظرية خلق الأرض الفتية و أن عمر الأرض بضعة آلاف من السنين وصفه بأنه "كذبة منافية للعقل",[107] و تضمَّن كتابه "صانع الساعات الأعمى" الصادر عام 1986 نقداً مستمراً لحجة التصميم، التي تشكل أحد أهم حجج الخلقية. يجادل دوكينز في الكتاب ضد حجة صانع الساعات الشهيرة التي أوجدها اللاهوتي الإنجليزي ويليم بيليي في كتابه اللاهوت الطبيعي الصادر في القرن الثامن عشر، حيث يجادل بيلي في الكتاب بأن الساعة معقدةٌ جداً و عملية جداً، و من الصعب أن تنبثق للوجود عن طريق الصدفة، لذا ينبغي أن تكون جميع الكائنات الحية، المعقدة أكثر بكثير من مثال الساعة، ذات تصميم هادف". يقول دوكينز بوجهة النظر القائلة بأن الانتقاء الطبيعي كافٍ لشرح الوظيفية الواضحة و التعقيد غير العشوائي للعالم الأحيائي، و يُمكن القول بأن دور صانع الساعات في الطبيعة، و إن كان تلقائياً، و غير موجهٍ من قبل أي مُصمِمٍّ، و غير ذكيّ، هو صانع ساعات أعمى.[108] شارك دوكينز عام 1986 و عالم الأحياء جون ماينارد سميث في نقاش في اتحاد أوكسفورد ضد أي. إي. وايلدر سميث (خالق الأرض الفتية) و إدغار أندروز (رئيس جمعية الخلق الإنجيلي).[b] على أية حال، فقد اتبع دوكينز عموماً نصيحة زميله ستيفن جاي جولد و رفض المشاركة في مناقشات رسمية مع الخلقيين "لأن ما يبحثون عنه هو أوكسجين الاحترام"، و "سيحصلون على هذا الأوكسجين بمجرد العمل معهم". قال دوكينز مرةً أن الخلقيين "لا يمانعون أن نغلبهم بحجة، ما يهم أن نمنحهم اعترافاً بالنقاش معهم علناً".[109] قال دوكينز في مقابلة مع الصحافي الأمريكي بيل مويرز في ديسمبر/كانون الأول من العام 2004:"من بين الأمور التي يعرفها العلم، فإن التطور أكيد مثل أي شيء آخر نعرفه". و عندما سأله مويرز عن استخدامه لنظرية الكلمة، قال دوكينز أن "التطور قد لُوحِظ، لكنه لم يُلاحظ بينما هو يحدث"، و أضاف دوكينز أن "الأمر يبدو كما لو أن أحد المحققين أتى إلى جريمة قتل بعد وقوعها، لم يرَ المخبر جريمة القتل تحدث طبعاً، و لكن ما تراه هو فكرة ضخمة... كميات هائلة من الأدلة الظرفية، حتى من الممكن أن تكون مكتوبة بكلمات باللغة الإنجليزية".[110] عارض دوكينز إدراج التصميم الذكي في تعليم العلوم، و وصفه بأنه "ليس حجةً علميّة على الإطلاق، بل حجة دينية".[111] تم الإشارة إلى دوكينز في وسائل الإعلام باسم "روت فايلر داروين" (روت فايلر أحد أنواع الكلاب الشرسة)،[112][113] إشارةً إلى عالم الأحياء الإنجليزي توماس هنري هكسلي الذي كان يُعرف باسم "بلدغ داروين" (نسبة إلى سلالة كلاب بلدغ) لدفاعه عن أفكار تشارلز داروين التطورية.[114] كان دوكينز منتقداً بشدة لمنظمة "الحقيقة في العلوم" التي تدعم تدريس الخلقية في المدارس الحكومية، و قد وصف دوكينز عملها بأنه "فضيحة تربوية". و يعتزم دوكينز تقديم الدعم للمدارس من خلال مؤسسته "مؤسسة ريتشارد دوكينز للمنطق و العلوم"، مع إيصال الكتب و أقراص الدي في دي و الكتيبات التي تتصدى لعملهم.[115] مجالات أخرى كان دوكينز من خلال عمله كأستاذ للفهم العام للعوم ناقداً للعلوم الزائفة و الطب البديل. في كتابه الصادر عام 1998، "تفكيك قوس قزح" يجادل في قول جون كيتس بأن إسحاق نيوتن من خلال شرحه لقوس قزح قد قلَّل من جماليته، و يتوصل إلى استنتاج معاكس، حيث يشير دوكينز إلى أن الفضاء السحيق و تطور الحياة خلال مليارات السنين و الأعمال المجهرية لعلم الأحياء و الوراثة تحتوي على جمال و عجب يفوق "الأساطير" و العلوم الزائفة".[116] كتب دوكينز مُقدمة لكتاب جون دايموند "زيت الأفعى" الذي نُشر بعد وفاته، و هو كتاب مُكرّس لفضح الطب البديل، كتب دوكينز في المقدمة مؤكداً أن الطيب البديل مؤذٍ، حتى و إن كان يصرف المرضى عن العلاج التقليدي الأكثر نجاحاً و يعطيهم آمالاً زائفةً فقط.[117] قال دوكينز في هذه المقدمة أنه "لا يوجد طب بديل، هناك فقط طب ينفع و طب لا ينفع".[118] خلص دوكينز في فيلمه "أعداء المنطق" إلى أن بريطانيا تعاني من "وباء التفكير الخرافي".[119] أعرب دوكينز عن قلقه إزاء نمو السكان البشري و مسألة الاكتظاظ السكاني.[120] يذكر دوكينز في كتابه "الجينة الأنانية" بإيجاز النمو السكاني ، و أعطى مثالاً أمريكا اللاتينية، و التي كان عدد سكانها عند كتابة الكتاب يتضاعف كل 40 عاماً. ينتقد دوكينز أيضاً مواقف الكنيسة الكاثوليكية تجاه تنظيم الأسرة و التحكم في أعداد السكان، مشيراً إلى أن القادة الذين يمنعون وسائل منع الحمل و يعبرون عن تفضيلهم للطرق "الطبيعية" للحد من السكان سيحصلون على هذه الطرق بشكل مجاعة.[121] أيّد دوكينز مشروع القردة العليا- و هي حركة تهدف لتوسيع بعض الحقوق المعنوية و القانونية لجميع القرود العليا- و ساهم دوكينز بمقالة "الثغرات في العقل" لكتاب مشروع القردة العلياالمحرر من قبل باولو كافاليري و بيتر سنجر، حيث ينتقد دوكينز في المقال المواقف الأخلاقية للمجتمع المعاصر لأنها تقوم على أساس "غير مترابط، و ضرورة التمييز بين الأنواع".[122] يعلّق دوكينز بانتظام في الصحف و المدوّنات على القضايا السياسية المعاصرة، و يساهم بشكل متكرر في العلوم و الثقافة على منصة "Three Quarks Daily".[123] تشتمل آرائه السياسية على معارضة غزو العراق عام 2003 ،[124] و الردع النووي البريطاني، و أفعال الرئيس الأمريكي آنذاك جورج دابليو بوش ،[125] و قضية أخلاقية الأطفال المعدلين وراثياً،[126] و قد أدرج العديد من هذه المقالات في كتابه "قسيس الشيطان"، و هو مختارات من الكتابات حول العلم و الدين و السياسة. أيّد دوكينز كذلك حملة دعم الجمهورية بدلاً من النظام الملكي البريطاني برئيس منتخب ديمقراطياً.[127] وصف دوكينز نفسه بأنه ناخب في حزب العمال في السبعينات،[128] و ناخباً للديمقراطيين الليبراليين منذ إنشاء الحزب. تحدث دوكينز عام 2009 فيمؤتمر الحزب النعقد لمعارضة قوانين التجديف، و الطب البديل، و المدارس الدينية. في انتخابات المملكة المتحدة عام 2010، أيّد دوكينز رسمياً الديمقراطيين الليبراليين، دعماً لحملتهم من أجل الإصلاح الانتخابي، و "رفضهم التمسك بالإيمان".[129] و في الفترة التي سبقت انتخابات عام 2017 أيّد دوكينز الديمقراطيين الليبراليين مرةً أخرى و حث الناخبين على الانضمام للحزب. استمر دوكينز بشراكة طويلة الأمد مع القناة الرابعة، حيث شارك دوكينز في مسلسل من خمسة أجزاء عبقرية بريطانيا، إلى جانب زملائه العلماء ستيفن هوكينج، و جيمس دايسون، و بول نرس، و جيم الخليلي. تم بث المسلسل لأول مرة يونيو/حزيران عام 2010. تركزت السلسلة على الإنجازات العلمية البريطانية الكبرى عبر التاريخ.[130] انضم دوكينز عام 2014 إلى حركة الوعي العالمية "يوم الكويكب".[131] الجوائز حصل دوكينز على شهادة دكتوراة في العلوم من جامعة أوكسفورد عام 1989. يحمل دوكينز كذلك شهادات دكتوراة فخرية في العلوم من جامعات هدرسفيلد، و وستمنستر، و درم، و هل، و أنتورب، و أوسلو، و شهادات دكتوراة فخرية من جامعات أبردين، و الجامعة المفتوحة، و جامعة بروكسل الحرة الناطقة باللغة الهولندية، و جامعة فلنسيا، و هو يحمل دكتوراة فخرية في الأدب من جامعات سانت أندروز، و الجامعة الوطنية الأسترالية، و انتخب دوكينز زميلاً للجمعية الملكية للأدب عام 1997، و زميلاً للجمعية الملكية عام 2001، و هو أحد رعاة الجمعية العلمية لجامعة أوكسفورد. تلقى دوكينز عام 1987 جائزة الجمعية الملكية للأدب و جائزة لوس أنجلوس تايمز الأدبية لكتابه "صانع الساعات الأعمى"، و في العام ذاته حصل على جائزة الخيال العلمي التقنية لأفضل برنامج علمي وثائقي تلفزيوني للعام عن حلقة "صانع الساعات الأعمى" في برنامج آفاق لصالح قناة بي بي سي. تشمل جوائز دوكينز الأخرى الميدالية الفضية من جمعية الحيوان في لندن (عام1989)، و جائزة فينلي للابتكار (عام 1990)، و جائزة مايكل فاراداي (عام 1990)، و جائزة ناكاياما (عام 1994)، و جائزة العام من المؤسسة الإنسانية الأميركية (عام 1996)، و جائزة الكون الدولية الخامسة (عام 1997)، و جائزة كيستلر (عام 2001)، و ميدالية رئاسة الجمهورية الإيطالية (عام 2001)، و جائزة "الإمبراطور بلا ملابس" لعامي 2001 و 2012 من مؤسسة "الحرية من الدين"، و هي جائزة تُمنح للشخصيات العامة التي تتحدث بوضوح عن أوجه القصور في الدين، و حصل دوكينز كذلك على وسام كلفن من الجمعية الفلسفية الملكية غلاسكو (عام 2002)، و جائزة نايرمبيرغ للعلوم في الاهتمام العام (عام 2009). حصل دوكينز أيضاً على جائزة ديشنر، التي سميت باسم الكاتب الألماني المنقد للأديان كارلهاينز ديشنر. تصدّر دوكينز قائمة مجلة بروسبكت لعام 2004 لأفضل مئة مفكر بريطاني، بحسب القراء، حيث حصل على ضعف عدد الأصوات التي حصل عليها الوصيف، و في استطلاع رأي أجرته مجلة بروسبكت عام 2013، تم التصويت لدوكينز للحصول على لقب أفضل مفكري العالم من 65 اسماً تم اختيارها من قبل خبراء في الولايات المتحدة و المملكة المتحدة. حصل دوكينز عام 2005 على جائزة شكسبير من مؤسسة ألفريد توبفر (مقرها هامبورغ) تقديراً له على "تقديمه الموجز و للمعرفة العلمية، و جعلها سهلة الوصول"، ربح دوكينز كذلك جائزة لويس ثوماس للكتابة عن العلوم عام 2006، و جائزة كاتب العام لعام 2007 من جوائز المجرة للكتاب البريطاني، و أُدرج اسمه في العام ذاته من قبل مجلة تايم كواحد من أكثر 100 شخص مؤثر في الناس حول العالم عام 2007، و احتل المرتبة 20 في قائمة صحيفة الدايلي تيليجراف لقائمة عام 2007 لأعظم مئة عبقري حي. عام 2003، تم إطلاق اسم دوكينز على جائزة تُمنح من قبل التحالف الدولي للملحدين، حيث تُمنح هذه الجائزة ضمن حدث سنوي تكريماً لملحد متميز يرفع الوعي تجاه الإلحاد من خلال أعماله في ذلك العام، و سميت الجائزة "جائزة ريتشارد دوكينز" تكريماً لجهود دوكينز. تم إطلاق اسم دوكينز كذلك على المجلس الفخري لمؤسسة "الحرية من الدين" للإنجازات المميزة. عام 2012، تم إطلاق اسم دوكينز على جنس جديد من الأسماك "دوكينيزيا" (كان هنالك بعض الأفراد من هذا الجنس يصنفون ضمن جنس بونتيوس سابقاً) من قبل علماء أسماك في سريلانكا ، شرح الباحث الرئيسي روهان بيثياجودا سبب إطلاق الاسم على هذا الجنس قائلاً:" ساعدنا ريتشارد دوكينز من خلال كتاباته، على فهم أن الكون أكثر جمالاً و إذهالاً مما تصوَّره أي دين[...]. نأمل أن دوكينيزيا ستعمل على تذكيرنا بأناقة و بساطة التطور، و و هو التفسير العقلاني الموجود لتنوع الحياة الذي لا يُمكن تصوُّره على الأرض". حياته الشخصية تزوّج دوكينز ثلاث مرات، و له ابنة واحدة. تزوج دوكينز زميلته عالمة سلوك الحيوان ماريانا ستامب في الكنيسة البروتستانتية في أنيستون، في مقاطعة واترفورد، في أيرلندا في 19 أغسطس/آب عام 1967، و انفصلا عام 1984. تزوج دوكينز للمرة الثانية في 1 يونيو/حزيران عام 1984ا إيما دوينز (مواليد 1984، أوكسفورد)، و لكنهما انفصلا أيضاً. تزوج دوكينز من الفنانة لالا وارد في كينسينغتون وتشيلسي في لندن، حيث التقيا من خلال صديقهما المشترك دوغلاس آدامز، الذي عمل مع لالا في برنامج دكتور هو في بي بي سي، أعلن الزوجان انفصالهما ودّياً في يوليو/تموز عام 2016. وسائل الإعلام منشورات مختارة أفلام وثائقية ظهورات أخرى قام دوكينز بالظهور على التلفاز خلال عروض إخبارية عديدة، مقدّماً آرائه السياسية و خصوصاً وجهات نظره كملحد، و أجريت معه أيضاً العديد من المقابلات على الراديو، غالباً خلال جولات كتبه. قام دوكينز بمناقشة عدة شخصيات دينية، و قام بالتحدث في عدة جامعات خلال جولات كتبه. بحلول 2016، أصبح لدوكينز أكثر من 60 ساعة مسجلة في قاعدة الأفلام على الإنترنت، حيث يظهر خلالها بنفسه. مطرودون:غير مسموح بالذكاء (عام 2008): قُدّم دوكينز باعتباره يقود معارضة علمية ضد التصميم الذكي في فيلم يصوّر أن معظم المؤسسة العلمية السائدة تقمع الأكاديميين الذي يرون أدلة على التصميم الذكي في الطبيعة و ينتقدون أدلة التطور الدارويني دكتور هو: حلقة الأرض المسروقة (عام 2008) أشكال اللانهاية الأكثر جمالاً: (ألبوم): غناء فرقة نايتويش و هي فرقة ميتال سيمفوني فنلندية قامت باستضافة دوكينز في ألبومهم الصادر عام 2015. عندما يعلق البروفيسور في الثلج (عام 2015): يمثل خيال ريتشارد دوكينز الشخصية الرئيسية في رواية دان رودس الساخرة. ملاحظات a. أثّر دابليوم دي هاملتون بدوكينز، و هذا ظاهر في كتاب دوكينز الجين الأناني.[19] أصبحا أصدقاءاً في أوكسفورد و بعد وفاة هاملتون عام 2000، كتب دوكينز نعياً و نظم خدمة تذكارية علمانية.[132] b. انتهى النقاش بنتيجة "أن عقيدة الخلق أكثر صلاحية من نظرية التطور" حيث هُزم بـ 198 صوتاً مقابل 115 صوت في صالحه.[133][134] انظر أيضا كارلهاينز ديشنر. ليبرالية علمانية إلحاد جديد مراجع Dawkins, R. (2010). WHO IS THE GREATEST BIOLOGIST SINCE DARWIN? WHY? "Who is the greatest biologist since Darwin? That's far less obvious, and no doubt many good candidates will be put forward. My own nominee would be Ronald Fisher. Not only was he the most original and constructive of the architects of the neo-Darwinian synthesis. Fisher also was the father of modern statistics and experimental design. He therefore could be said to have provided researchers in biology and medicine with their most important research tools, as well as with the modern version of biology's central theorem." , of كلية نيو كولدج وصلات خارجية Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. تصنيف:ريتشارد دوكينز تصنيف:أساتذة جامعة كاليفورنيا في بركلي تصنيف:أشخاص ضد الألوهية تصنيف:أشخاص على قيد الحياة تصنيف:أشخاص من نيروبي تصنيف:أفارقة من أصل بريطاني تصنيف:أكاديميو جامعة أكسفورد تصنيف:أنجليكانيون سابقون تصنيف:إلحاد في المملكة المتحدة تصنيف:إيثولوجيون تصنيف:تعليم علمي تصنيف:خريجو كلية باليول (أوكسفورد) تصنيف:دعاة الجمهورية في المملكة المتحدة تصنيف:دعاة الجمهورية في إنجلترا تصنيف:رجال نسويون تصنيف:زملاء الجمعية الملكية تصنيف:شكوكية علمية تصنيف:علم التطور الثقافي تصنيف:علم نفس تطوري تصنيف:علماء أحياء القرن 20 تصنيف:علماء أحياء إنجليز تصنيف:علماء أحياء تطوريون تصنيف:علماء أحياء في القرن 21 تصنيف:علماء بريطانيون في القرن 20 تصنيف:علماء بريطانيون في القرن 21 تصنيف:علماء حيوان تصنيف:علمانيون بريطانيون تصنيف:فلاسفة تعليم تصنيف:فلاسفة علوم تصنيف:فلاسفة من ثقافة تصنيف:فلسفة التعليم تصنيف:فلسفة العلوم تصنيف:فلسفة علم الأحياء تصنيف:كتاب إنجليز في القرن 20 تصنيف:كتاب إنجليز في القرن 21 تصنيف:كتاب بريطانيون تصنيف:كتاب بريطانيون في القرن 20 تصنيف:كتاب بريطانيون في القرن 21 تصنيف:كتاب علم إنجليز تصنيف:كتاب علم بريطانيون تصنيف:كتاب في القرن 20 تصنيف:كتاب مذكرات إنجليز تصنيف:كتاب مذكرات بريطانيون تصنيف:لادينيون تصنيف:مشككون إنجليز تصنيف:مشككون بريطانيون تصنيف:ملحدون إنجليز تصنيف:ملحدون بريطانيون تصنيف:ملحدون في القرن 20 تصنيف:ملحدون في القرن 21 تصنيف:ملحدون من أصل مسيحي تصنيف:منتقدو اليهودية تصنيف:منتقدون للإسلام تصنيف:مواليد 1941 تصنيف:مواليد في نيروبي تصنيف:ميمات تصنيف:ناجون من السكتة تصنيف:ناشطو الإلحاد تصنيف:ناشطو التعليم تصنيف:ناشطون إنجليز تصنيف:نسويون إنجليزيون تصنيف:نسويون بريطانيون تصنيف:نسويون ملحدون تصنيف:نقاد الأديان تصنيف:نقاد الإسلاموية تصنيف:نقاد الحركات الدينية الجديدة تصنيف:نقاد الخلق تصنيف:نقاد الطب البديل تصنيف:نقاد الكاثوليكية تصنيف:نقاد المسيحية تصنيف:نقاد النسوية تصنيف:نقاد ما بعد الحداثة تصنيف:نقاد نظريات المؤامرة

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%8A%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%AF%D9%88%D9%83%D9%8A%D9%86%D8%B2

コック・レーンの幽霊を初めて報道した新聞社は何？

コック・レーンの幽霊

japanese

コック・レーンの幽霊（コック・レーンのゆうれい、）は、18世紀のイングランドで大きな注目を集めた幽霊騒動。雄鶏小路の幽霊（おんどりこうじの—）、コック通りの幽霊（コックどおりの—）とも。コック・レーンはロンドンのスミスフィールド市場に隣接する裏通りで、セント・ポール大聖堂から歩いて2、3分のところにある。1762年、この路地沿いにある建物に幽霊が出たという報道によって一躍注目の的となった。 概要 この物語は、高利貸しのウィリアム・ケント、教会職員のリチャード・パーソンズ、および彼の娘のエリザベスの3人を中心に展開した。ケントは妻のエリザベス・ラインスが出産中に死亡したのち、彼女の姉妹のファニーと親密な関係になった。2人は教会法によって結婚は許されなかったが、ロンドンへ引越し、パーソンズの所有する下宿屋に滞在した。そこにいる間、こつこつと叩く奇妙なノック音がしたり、幽霊のような幻影が現れたという報告があった。ケントはパーソンズに金を貸していたが、パーソンズはそれを返さず、ケントは彼を告訴した。 ファニーは妊娠し、2人は出て行った。それからノック音は聞こえなくなったが、彼女は後に天然痘で死亡した。約18ヶ月後、ケントはパーソンズへの貸付金に対する訴訟で勝訴すると、パーソンズは彼の家屋がファニーの幽霊に取り憑かれたと主張しだした。霊現象はパーソンズの長女エリザベスを中心にして現れ、「引っかきファニー」（"Scratching Fanny"）の真意を探るために正式な交霊会が開かれた。コック・レーンには面白がった見物客が集まり、しばしば通行不能になった。サミュエル・ジョンソンを含む調査委員会はこの問題を調査し、くだんの幽霊は詐欺だと結論づけた。さらなる調査で、この詐欺は父リチャード・パーソンズに強要されエリザベスが行っていたことも証明された。関係者は共謀罪で起訴され、パーソンズはさらし台で晒され、懲役2年を宣告された。 この話はメソジストとイングランド国教会との間の論争の的となり、現代文学でもしばしば言及された。チャールズ・ディケンズは著書の中でこの騒動に触れたヴィクトリア朝時代の作家の一人であり、風刺画家のウィリアム・ホガースは2つの作品でこの騒動を取り上げた。 背景 1756年から57年頃、ノーフォーク出身の高利貸し[1]ウィリアム・ケントは、リンハム（Lynham）出身の食料雑貨店の娘エリザベス・ラインスと結婚した。2人の関係は、「深い愛情、調和、そして友好な関係」で満たされていたようで、およそ11ヶ月後ストーク・フェリーに引越し、ケントは郵便局を経営した。エリザベスの姉妹のフランシス（一般にファニーの呼び名で知られている）は、エリザベスの話し相手になるために2人とともに引っ越した。しかしその直後、エリザベスは出産中に死亡した。ファニーは幼児を看護したが間もなく死亡し、そのまま家事の手伝いをするためにその家に住んだ。ケントとファニーは間もなく親密な関係になったが、教会法はあらゆる結婚の可能性を認めないように思われた。ケントはこの問題に対する助言を求めるためにロンドンに赴いたが、従来どおり、死亡したエリザベスは生きた子どもを生んだので、2人が関係を持つことは許されないと聞かされた。その結果、1759年にケントは郵便局を譲渡し、ファニーを残してロンドンに引っ越し、いくつかの役所に職を求めた。一方ファニーは、兄弟と住むためリンハムに戻った[2]。 家族が反対したにもかかわらず、ファニーはケントへ手紙を書き、結局ケントはファニーがロンドンのケントの元へ来ることを許した[3]。2人はマンションハウス近くの下宿屋に滞在した。そこでケントは下宿屋の主人に20ポンド（物価指数ベースで2010年時点の27,400ポンドに相当）を貸した[4]。主人が返済を拒否したため、ケントは彼を逮捕させた[注 1]。2人は下宿屋を出て、セント・セパルカー＝ウィズアウト＝ニューゲート教会で早朝の祈りに参加していた時、教会職員のリチャード・パーソンズと出会った。パーソンズは彼らの状況に同情的で、そのうえ賃貸用の下宿屋を所有していたため、部屋の賃貸の話は早々にまとまった。パーソンズの下宿屋はセント・セパルカーの北、コック・レーン20番地にあった（1965年時）。ロンドン中心部によくある、細く、曲がりくねった通りはさびれていたが、そこはふさわしい場所でもあった。問題の建物は3階建てで、各階の各部屋はらせん階段でつながっていた[6]。 ファニー パーソンズには妻と2人の娘がいた。長女のエリザベスは「ちょっとずる賢い11歳の女の子」と言われていた[7][8]。パーソンズは一般には立派な男だと思われていたが、近所ではのんべえで家族に苦労をかけていることが知られていた。ケント夫妻（その時彼ら自身がそう呼んだ）が引っ越してくるやいなや、パーソンズはケントから、ひと月あたり1ギニーの利子で12ギニーを借りた[5]。ケントは後に田舎の結婚式に出席するためしばらく家を留守にすることになり、エリザベスに、ベッドを共有してファニーの話し相手になってくれるよう頼んだ。そして2人は引っかいたりこつこつと叩く音を聞いた。パーソンズの妻はそれを隣の靴屋のせいだとしたが、ファニー（その時妊娠6ヶ月だった）はそれを信用せず、その音は彼女の死を予告していると思った[9]。近くのホイートシーフ・パブの亭主ジェームズ・フランゼンはパーソンズ家に立ち寄り、やはりノック音を聞き、幽霊のような白い人影が階段を上るのを見たと語った。怯えた彼は家に帰り、その後すぐに訪れてきたパーソンズに幽霊を見たのだと主張した[10][11]。 お腹に赤ちゃんがいたため、ケントはクラーケンウェルにあるバートレット・コートに引っ越す手配をしたが、彼が帰ってきた1760年1月にまだ家は準備できていなかった。ファニーはその時妊娠8ヶ月になっていたが、2人は近くの「不便な」アパートメントに短期間だけ住むつもりで引っ越した。一方でケントとパーソンズとの関係は、パーソンズが借金を返済しないため悪化した。そこでケントは、彼の弁護士にパーソンズを告訴するよう命じた。弁護士はその時彼に3ギニー借りていた[12][13]。 ファニーは1月25日に病気になった。主治医は、それは陣痛ではなく発疹熱の初期症状だと話した。妊娠中の危険な時期に彼らの下宿屋では不十分だというケントの意見に医師も同意し、ファニーは普通列車でバートレット・コートへ移った。 翌日医師は帰り、ファニーの薬剤師と会い、両者はファニーの病気が天然痘であるという意見で一致した。ファニーは数ヶ月前に遺言状を書いており、診断を聞いた後に弁護士を呼び寄せ、彼女の所有物のすべてが確実にケントのものになるよう取り計らった。彼女はセント・ジョン・クラーケンウェル教会のスティーブン・オールドリッチ牧師に看護され、牧師は彼女に彼女の罪は赦されると言って安心させた。1760年2月2日、ファニーは死亡した[14]。 ファニーの遺言執行人としてケントは棺を発注したが、彼らの関係が知られて起訴されることを恐れ、匿名のままにするよう依頼した。しかし、墓地を登録するときに彼女の名前の記入を求められ、彼は自分の名字を記した。ファニーの遺族は訃報を受け、姉妹のアン・ラインス（ペル・メルの近くに住んでいた）がセント・ジョン教会で行われた葬儀に出席した。アンは、彼女と彼女の兄弟が半クラウンだけ相続 —残りはケントへ— という遺言状の内容を知ったとき、民法博士会館（Doctors' Commons）でそれを阻止しようとしたがうまく行かなかった[15]。ケントは株式仲買人になり、1761年に再婚した。彼の遺産には、ファニーと彼女の兄弟トーマスが共同保有する150ポンドに及ぶ不動産が含まれており、そのトーマスが死亡した。不動産にはファニーらの兄弟ジョン・ラインスからトーマスへ売却された一部の土地も含まれていた。ケントもファニーが共同保有していた土地を相続することになり、ファニーの遺族は憤慨した。売却における法的問題は、トーマスの相続者は補償金として45ポンド支払わなければならないということを意味したが、ケントはそれを拒否し、彼はファニーの負債を清算する際にすでに金は使ってしまったと主張した。1761年10月、ジョン・ラインスはケントに対し大法官裁判所（Court of Chancery）に提訴した[16]。 出没 1762年1月までには、ケントはパーソンズに貸していた金を取り返すことができた。同じ頃、コック・レーンでは不可思議な音 —ケントが去ったときに鳴り止んでいた— が再び鳴り始め、その頻度は増していた[7]。ケント夫妻が退去した直後に引っ越してきたキャサリン・フレンドは、音が止まないと分かると出て行った。音が明らかにそのまわりで発生していたエリザベス・パーソンズはひきつけを起こし、家族は日常的に不安にかられた。その説明できない音は、当時猫が椅子を引っかいている音に例えられた[7]。伝えられるところでは、リチャード・パーソンズは音の原因を探るため、大工にエリザベスのベッドのまわりの羽目板をはずさせた — が、何も見つからなかったという[17]。パーソンズは、1754年からセント・セパルカーの伝道師助手になり、1761年からは西スミスフィールドのセント・バーソロミュー・ザ・グレートの教区牧師を務める、メソジストのジョン・ムーアに相談した。2人は、ファニーが死にかかっていたときにパーソンズとフランゼンが見たのは前妻のエリザベス・ケントに間違いなく、パーソンズ家に現れた霊はファニー・ラインス自身に違いないという結論に達した。おそらく2つの霊は永眠することができず、それは彼女らが重大なことを伝えようとしている明らかなサインだとした[18]。 パーソンズとムーアは霊と交信する方法を考案した。1回のノックでイエス、2回でノー。この方法の下で、霊は、ファニーは殺されたのだと訴えた。ファニーが死にかかっていたときに現れた幽霊はエリザベスであり、彼女の姉妹に運命で苦しむことを警告するために現れたと憶測された。このケントに対する告発 —彼が最初の妻を殺したという— が行われることはなかったが、度重なる質問を通じ、ファニーは天然痘ではなくヒ素中毒で死んだと推測された。おそらく致死量の毒が彼女の死の2時間前にウィリアムによって投与され、今彼女の霊は当然の報いを求めていると思われた。ムーアには犯罪を疑う理由があった。彼はリチャード・パーソンズから、ケントに大して高額でもない金のためにしつこくつきまとわれていたということ、アン・ラインスからは、棺がネジ止めされていてファニーの死体を見ることができなかったという不満を聞いていた。それを証拠として、ムーアは、ファニーには天然痘の症状が出ておらず、ケントは彼女が中毒であったことを隠したかったのだと思った[19]。『パブリック・レッジャー』（The Public Ledger）紙は、この現象を詳しく報道し始め、ケントは世間から殺人者として疑いの目で見られた[20]。 交霊会 報道がケントが犯したと匂わせる（新聞は訴訟沙汰を恐れて彼の名前を隠し、しばしばK——とした[21]）告発を行うと、彼は身の潔白を証明するため、立会人を伴ってムーアのもとを訪れた。ムーアはパーソンズとともに作成した幽霊への質問のリストをケントに見せた。その中にはウィリアム・ケントとファニー・ラインスの婚姻関係に関する問いがあり、ケントは彼らが結婚していなかったことを認めた。ムーアはケントがファニーを殺したとは思っていなかったが、霊の存在が「その他の諸々の裏にはなにか闇に包まれた部分があり、彼がパーソンズの家へ行けば、彼は同じものを目撃し、その事実を納得するかもしれない」ことを示しているとケントに話した。そこで、1月12日、ケントはファニーの最期を看取った2人の医師に同行してもらい、メソジストのトーマス・ブロートン牧師とともにコック・レーンに向かった。家の上階では、エリザベス・パーソンズが面前で服を脱がされ、妹とともにベッドに入った。立ち会った人々は部屋の真ん中にあったベッドのまわりに座り、そして交霊会が始まった。メアリー・フレイザー（パーソンズの親類[7]）は部屋を走り回り、「ファニー、ファニー、出てきてくれないかしら? 来て、お願いファニー、かわいいファニー、来て!」と叫んだが何も起こらなかった。同席した人々は、彼らがあまりに騒いだので幽霊がでてこないのではないかと話した。ムーアは足を踏みならして幽霊とのコンタクトを試みたいので、彼らに部屋から出るように頼んだ。彼らが退出した後、10分ほどして、幽霊はノックを始め、彼らは部屋に戻った。それからムーアは、彼とパーソンズが用意した質問のリストを急いで読み始めた[22]。 「あなたはケント氏の奥さんですか?」—ノック2回。 「あなたの死に方は自然なものでしたか?」—ノック2回。 「毒で?」—ノック1回。 「それを与えたのはケント氏以外の誰かですか?」—ノック2回。 部屋にいた一人が言った。「ケント、君が絞首刑になるかどうか、この幽霊に尋ねてみなよ。」答えはノック1回だった。ケントは大声で言った。「お前は嘘つきの霊だ。お前は私のファニーの幽霊ではない。彼女は決してそんなことは言わなかった。」2日後、エリザベスはブレイ家に移された。そこでも、2人の客の面前でノック音は続いた[22]。彼女はコック・レーンに帰り、1月18日にケントは薬剤師とスティーブン・オールドリッチ牧師とともに別の交霊会に出席した[24]。そこでは幽霊に対しより多くの質問がされたが、牧師がロウソクを使ってベッドの下を覗こうとしたとき、霊は答えることを「拒否」した。フレイザーはこれを「彼女は光が好きじゃないから」と説明した。数分後、ノックは再開された。フレイザーは、幽霊が裁判に出廷するかどうか尋ねることを拒んだ。出席していた信徒が、「あなたが本当に霊ならば、ベッドの支柱を叩いてください。」と言った。それに対する答えは、引っかく音だった[25]。 ウィリアム・ケントとファニーがコック・レーンに住んでいる間、メイドとしてエスター・“キャロット”・カーライルを雇っていた。カーライルはその後新しい仕事に移ったが、霊現象については何も知らなかった。パーソンズとムーアはファニーが中毒で死んだことを証明する必要があり、カーライルに質問しに行った。カーライルはムーアに、ファニーは死ぬ前の数日、話すことができなかったと話し、ムーアはカーライルを交霊会に招待した。カーライルが到着すると、彼女はファニーが毒殺されたことを確認していないかどうか尋ねられた。しかし、カーライルは頑なに、ファニーは彼女に何も話さず、ウィリアムとファニーの関係について、「とても愛し合っており、一緒に暮らせてとても幸せそうだった」と言うだけだった。ケントはその夜遅くに到着し、今度はジェームズ・フランゼン、ウィリアム・ドッド牧師、トーマス・ブロートンを伴っていた。フレイザーはムーアに送り出される前、いつもの紹介を始めた。彼はその後、約20名の出席者に部屋から出るよう頼み、数分後に彼らを呼び戻した[26]。今度の質問は、カーライルが幽霊と話すことができるかどうかに集中した。 「あなたは私のご主人様ですか?」—ノック1回、その後引っかく音。 「あなたは私に怒っていらっしゃるのですか、奥様?」—ノック1回。 「それでは、奥様、あなたはきっとご自分を恥じていらっしゃるのでしょうね。だって、私は私の人生の中であなたを傷つけたことは一度もありませんでしたもの。」 交霊会はいったん終了した。フレイザーとフランゼンは部屋に残った。伝えられるところでは、フランゼンは恐怖のあまり動けなかったという。交霊会は再開し、フランゼンは後に自宅に帰った。帰った後、彼は幽霊の度重なるノック音に苦しめられたという[27]。 調査 1月20日、新たな交霊会が、この時はホージャー・レーンの角のブルイン家で行われた。この出席者の中に、「あくまでそれが詐欺であることを暴露し、不可解な現象の真相を突き止めることを望んでいる」男がいた。彼は後に『ロンドン・クロニクル』にその夜の内容の記事を寄稿した。彼は、オールダーズゲートにあるセント・アン・アンド・セント・アグネス教会のジェームズ・ペン牧師を含む数人のグループで到着した。家の中に入ると、そのグループのメンバーはベッドに接した位置についた。幽霊の支持者の一人にそこをどくよう言われたが、彼は断り、短い口論の後、支持者は去った。その男はそれからパーソンズに、娘を彼の家へ迎えてもいいかどうか尋ねたが、拒否された。その夜はそれ以降幽霊は音を立てなかった。エリザベス・パーソンズはその時非常に震えており、ひきつけの兆候を示していた。質問されたとき、エリザベスは幽霊を見たが、怯えなかったことを認めた。この時、一部のグループは去ったが、翌朝7時頃にノック音が始まった。いつものファニーの死とその原因に関する質問に続き、セント・ジョン教会に埋葬されている彼女の遺体に関する質問に移った[28]。 パーソンズは、1月22日にオールドリッチ牧師の家でさらなる検証を行っていいかどうか尋ねられるとそれを了承した。しかし、ペンらが<!-- 「真実と運命の男」を連れて -->その日の朝にパーソンズの家へ行くと、パーソンズはエリザベスはいないと言い、彼女の所在を明らかにすることを拒んだ。合間にパーソンズは友人と話しており、ケントが自身での調査に多忙な事を懸念しているようだった[注 2]。 代わりに、パーソンズはその夜セント・バーソロミュー病院で交霊会を行うことを許可した。その夜は何も起こらず、朝6時になって3回の引っかき音が鳴った — 少女は寝ているようだった。約20名の出席者はくだんの現象はインチキだと不平を言い始めた。エリザベスは目を覚まし、泣きだした。そして大丈夫だと言って安心させると、「このことが詐欺だと思われると、お父さんは落ちぶれておしまいになってしまう」ことを心配したと認め、また、眠っているように見えてしっかりまわりの話を聞いていたことも認めた[30]。 現在街中の噂の的になっている子どもの父である私の人格を非難する広告がいくつか新聞に掲載されたことに対し、私はここに表明します。私は常に、我が子を、子を持つ親や公正な人なら受け入れられる程度の、公平で優しく扱うといった保護だけを要求し、我が子を率直で理性ある人々の手による審理に引き渡すことを厭わず、そしてその準備はできています。 リチャード・パーソンズ、『パブリック・レッジャー』、1762年1月26日[31] ロンドン市長Samuel Fludyer（en）は数通の請願書を受け取り、1月23日にオールダーマン・ゴスリング、ジョン・ムーア、およびリチャード・パーソンズの申し入れを受け、彼らの体験を聞いた。しかし、Fludyerは最近詐欺師エリザベス・カニングの事件があったことから、ケントまたはパーソンズを、それぞれ殺人または共同謀議の容疑で逮捕することは拒否した。代わりに、メディアによる容赦ない報道が一因となっている興奮状態に対し、オールドリッチ牧師宅での検証を後に命じた。一方、1月23、24日に行われた交霊会の研究の主題は再びエリザベスになった[32]。パーソンズは市長の決定を聞き、それに同意したが、「エリザベスと関係ある人間が日中彼女を慰めるためにそこにいるのを許されるのか」と尋ねた。2つの似たような要請があったため、これは拒否され、オールドリッチとペンは、彼らが受け入れるのは「厳正な人格で高い評価を得ている家政婦」だけだと強調した。パーソンズは了承し、オールドリッチとペンは彼らとの交渉の報告書を提出した。明らかに動揺したパーソンズは『パブリック・レッジャー』での自分の立場を守るための声明を出し、それはオールドリッチとペンが『ロイズ・イブニング・ポスト』でそれに対する辛辣な反論を促す結果となった。 ——「我々はパーソンズが常に子どもを引き渡す気があったという主張に大いに困惑している。今月20日水曜の夜に彼はそれを拒否している。[…] 保護を要求することで、何が分かるのか?[31]」 この話はロンドン中に広まり、1月中旬になると見物客が群がってコック・レーンが通行できなくなるほどになった。パーソンズは幽霊と「話す」ための入場料を徴収し、大きな利益を得た[33][34]。『セント・ジェームズ・クロニクル』と『ロンドン・クロニクル』は、それぞれこの現象の詳細な記事を掲載した（後者はよりシニカルに[20]）。エリザベスは1月26日にジェーン・アームストロング宅に連れていかれ、ハンモックで眠った。音が鳴り出すと、幽霊の支持者は自信を深めた。連日報道は続き、オーファード伯ホレス・ウォルポールは、ヨーク公エドワード王子、ノーザンバーランド伯爵夫人、メアリー・コーク夫人、およびハートフォード卿とともに1月30日に霊の出現場所を訪れることを発表した。彼らはたくさんの野次馬が集まる中苦労して訪問したが、結局期待は裏切られた。パブリック・アドバタイザー紙は、「音の発生は通常朝7時まで延びることがあり、時間は一定ではない。そうすることで、このペテンはうまくいっているのかもしれない。」との所見を述べた[35]。 発覚 オールドリッチは、ダートマス伯ウィリアム・レッグとともに調査委員会のメンバーを集め始めた。地元の産科病院の保母を主任侍女とし、批評家で論客のジョン・ダグラス主教、ジョージ・マコーレー博士、ウィルキンソン大尉、そしてジェームズ・ペンとジョン・ムーアも選ばれた。ウィルキンソンは交霊会に出席したことがあり、その時拳銃と警棒で武装していた — 拳銃はノック音のもとを撃つために、警棒は自分の脱出のために（その時幽霊は音を立てなかった）。そしてその中で最も著名なメンバーはサミュエル・ジョンソン[36]だった。ジョンソンは1762年2月1日の交霊会の内容を記した: 2月1日夜、その地位や身分で著名な紳士たちが、オールドリッチ牧師の招きにより、死者の霊によるものとされる音の調査のため、いくつかの巨大な犯罪を究明するため、クラーケンウェルにある彼の自宅に集まった。夜10時頃、男たちは部屋で、霊によって情緒不安定気味であるため、細心の注意が払われ、数人の女性によって寝かしつけられたその少女と会った。彼らは1時間以上待ったが、何も聞こえてこなかった。彼らは階段に行き、少女の父親に問いただした。彼は最も強い口調で、詐欺についてのあらゆる情報や意見を否定した。その霊とされるものは、以前、それを肯定するノックによって、クラーケンウェルのセント・ジョン教会の遺体が埋葬された地下墓所において、彼女の棺をノックすることで、その存在を示すことを約束していたのである。結果、この霊とされるものの存在あるいは真実性に関する裁判を開くことが決定された。彼らが尋ね、議論していると、少女のそばにいた数人の女性から少女の部屋へ来るよう呼ばれた。ノックや引っかく音が聞こえたというのである。男たちが部屋に入ると、少女は彼女の背中にネズミのような霊を感じ、ベッドから彼女の手を握るよう要求されたと明言した。その後、霊が姿を見せることで、出席者の体や手に跡を残すことで、引っかいたり、こつこつ叩くことで、あるいは何か他の作用を見せることで、その存在を明らかにするよう厳かに求められたが、なにかしらの人智を超えた力の証が示されることはなかった。霊はそれから、棺を叩くと約束した者は今地下墓所を訪れようとしており、約束はその後履行されるとの主張を極めて真剣に伝えた。訪問者は1時に教会に到着し、約束がなされた男は他の者とともに地下墓所に入った。霊に対し約束の履行を厳かに求められたが、沈黙以上の何も起こらなかった。霊に告発されたとされる男は、他の数名とともに下へ降りて行ったが、何の影響も認められなかった。彼らは帰ってくると少女を尋問したが、彼女から自白を得ることはできなかった。2時から3時の間に、少女は父親とともに帰宅することを望み、それは許された。この結果、子どもは特定の音を鳴らす、あるいは偽装するずる賢さを持っており、なんらかの高い意志による力は存在しないということがこの会の総意となった。—サミュエル・ジョンソン（1762年）[37] ムーア牧師はケントに対し、彼がファニーの死に対して責任があると思っていないことは既に話していたが、幽霊が現れなかったことには失望し、その後、幽霊はファニーではなく詐欺師だったと思っているとケントに話した。ケントはムーアに対し、真実を認め、彼が知っていることについて宣誓供述書を書くよう求めたが、ムーアはそれを拒否し、彼がまだ霊は存在していると信じており、その存在がケントの罪を示していると話した（しかし、ケントは2月8日に、ファニーの医師と薬剤師の署名で宣誓供述書をなんとか提出することができた）[38]。パーソンズ夫人を含む多くの人々は、エリザベス・ケントと思われる幽霊は彼女の姉妹の新しい関係に賛成していないと思っていた[39]。2月3日の交霊会では再び幽霊が主題となり、ノック音は再び鳴った[40]。 そしてパーソンズは自分が非常に困難な —そして深刻な— 状況に置かれていることに気づいた。幽霊が詐欺ではないことを証明するため、彼は娘がより多くのテストを受けるのを許さざるを得なかった。2月7日から10日にかけて、彼女はストランドにある家屋で毎日検査された。2月14日に彼女はコヴェント・ガーデンにある家屋へ移され、手足を伸ばしてハンモックの上で揺らされるなどの、様々な方法で検査を受けた。予想通り、音は鳴り出したが、一旦エリザベスの手をベッドの外に置くと、音は止んだ。2夜連続で幽霊が沈黙すると、エリザベスは、2月21日日曜日までに音が鳴らなければ、彼女と彼女の父親はニューゲート監獄に送られるだろうと聞かされた。彼女のメイドは、彼女が体に6×4インチ（150×200ミリ）の小さな木片を隠しているのを目撃し、調査員に知らせた。より多くの引っかく音が聞こえたが、観察員は、パーソンズが彼の娘を利用していたずら幽霊を作り上げており、エリザベスは強要されて音を出していたと結論づけた[40][41]。 エリザベスは2月22日に帰宅を許された。翌日、オリヴァー・ゴールドスミスが主に執筆した The Mystery Revealed（暴かれたミステリー）が発行された[42]。その中でケントの事件は同情的に書かれていた。彼 —いまだ自らの潔白を証明しようとしていた— は2日後にオールドリッチ、葬儀屋、聖職者、および教区の寺男とセント・ジョン教会にいるところを目撃された。直近の新聞報道では、ファニーの遺体は地下墓所から移されており、そのため幽霊は彼女の棺を叩けなかったという説明がされており、彼らはそれが誤りであることを証明するためにそこにいた[43]。ムーアにとって、この最後の結論は十分過ぎた。彼は自身の考えを撤回することを公表した: コック・レーンに現れた幽霊のせいでその評価を目に余る態度で著しく非難された人物を公平に評し、弱者の軽信性を抑制し、この不合理な現象を理由とした悪意ある試みを打破するため、そしてさらなる不正を防ぐため、私はここに保証する。私は幽霊によるものとされるそれら叩くあるいは引っかく音はいかにしてか、あるいはどんな方法なのかを指摘することはできないとしても、それは、この出来事の関係者の何人かによって、企まれ、演じられ、続けられたものなのであると。さらに、私はそれら叩くあるいは引っかく音がいくつかの巧妙で邪悪な仕掛けの効果であったと確信している。そして、今月朔日、私が何人かの地位あるいは身分ある人々と、クラーケンウェルのオールドリッチ宅での、この不道徳な詐欺行為の公開調査に出席したときに、より優れた手段によって私はそれを確信した。私はその時子どもに会わなかったし、音も聞かなかった。そして私は付言するのが私の義務であると考える。被害者（偽りの幽霊による告発を自身が聞いた）は、彼の振る舞いによってではなく、疑惑の立場に立たされたが、揺るぎない態度を保ち、私は信じ込んでしまったが、無実は導かれた。—ジョン・ムーア（1762年）[44] この声明によってムーアに対する当局の態度が変わることはなかった。彼は、リチャード・パーソンズと彼の妻、メアリー・フレイザー、およびリチャード・ジェームズ（ケントを中傷するような新聞報道の一部に対して責任があるとされた職人）とともに、彼自身に共謀罪の容疑がかかっていることを知った[45]。 裁判 5人全員の裁判は、1762年7月10日午前10時にギルドホールで開廷された。裁判を統括するのは首席裁判官のウィリアム・マーレイだった。法廷は被告に対するケント側の証拠の提出を見にきた傍聴者で混み合った。彼は裁判官に、彼とファニーとの関係、および彼女が「引っかきファニー」（幽霊が引っかき音を立てたためそう呼ばれた[7]）として復活したことについて陳述した。ジェームズ・フランゼンが続き、彼の証言は、その後の元ファニーのメイド、エスター・“キャロット”・カーライルの証言によって裏付けられた。ファニーの最期を看取ったクーパー医師は自身の宣誓供述書で述べたことを繰り返し、彼女の薬剤師ジェームズ・ジョーンズがクーパーの証言を補強した。その他の原告側証人は、「幽霊」がどのようにして現れたか、そして、リチャード・ジョーンズが、『パブリック・レッジャー』紙に掲載された、より攻撃的な記事に対してどの程度責任があるのかを証言した[46]。 被告側証人には、エリザベス・パーソンズの世話をした者、および、おそらく未だ幽霊が本物であると信じている者、他に、パーソンズの下宿屋の羽目板をはずした大工、幽霊の音から逃れるために引っ越したキャサリン・フレンドがいた。ロス牧師と同様に幽霊にいくつかの質問を行った、トーマス・ブロートン牧師も召喚された。マーレイは彼に尋ねた。「彼が幽霊を惑わそうと思ったのか、それとも幽霊が彼を惑わせたのか?」ジョン・ムーアには数名の名声ある紳士による支援の申し出があり、彼のために仲裁を求めるカンタベリー大主教トーマス・セカーの書簡を提出した。マーレイはそれを未開封のままポケットに入れ、「これが本案件に関係することはあり得ない」と述べた。リチャード・ジェームズとリチャード・パーソンズはまたさまざまな証人による支援を得た。その何人かは、パーソンズが酒浸りだったことを認める一方で、彼が有罪だとは信じられないと証言した[46]。 裁判は午後9時半ごろ結審した。裁判官は約90分かけて審議を総括し、15分後に陪審員の評決が言い渡された — 全員有罪。次の月曜日、ケントを中傷したことに対し責任がある2名が有罪とされ、罰金50ポンドが科せられた。共謀者らは11月22日に再び出廷させられたが、彼らとケントとの間で賠償の合意が得られることが望まれ、判決は延期された。1763年1月27日、彼らは合意に達しなかったため、2月11日まで王立法廷監獄に収監された。和解したジョン・ムーアとリチャード・ジョーンズは訓戒を受けた後釈放され、その他には翌日判決が下された[47]: 本事件により大きな苦痛を受けたケント氏は犯罪者の処罰によって補償を受けるべきであり、両者の和解を期待して、裁判所は7、8ヶ月にわたる判決の延期を選択していた。この結果、聖職者と職人は、ケント氏に相当額 —許しを買う金額として。何人かは500から600ポンドといった— を支払うことに同意し、厳しい非難を受けながら免責となった。父親は1ヶ月に3回さらし台で晒すことが命じられた —そのうちの一度はコック・レーンの端で。エリザベスと妻は1年間の投獄、そしてメアリー・フレイザーはブライドウェルでの6ヶ月間の重労働の判決が言い渡された。父親は最初にさらし台で晒されたときに正気を失ったようで、刑の執行は別の日に延期された。過日と同様に晒されたとき、民衆は彼を虐待せず、大変同情し、彼に寛大な寄付を行った。—『アニュアル・レジスター』、vol cxlii、および『ジェントルマン・マガジン』、1762年、43および339ページ[48] パーソンズは一貫して無実を主張しつづけ、2年間の投獄も宣告された[47]。 影響 コック・レーンの幽霊は、当時のメソジストと保守的なイングランド国教会の間の宗教論争の的となった。霊的来世に対する信仰は多くの宗教の、とりわけキリスト教における必須要件であり、霊が現実世界に現れたと思われるあらゆる事例は、そのような信仰を肯定するものとして大切にされた[50]。ジョン・ウェスレーは、青年時代の自宅での霊体験と思われるものに強い影響を受け、魔術やその儀式に対する立場で批判を受けたメソジスト派を創立した。メソジスト派は、決して統一された宗派ではなかったが、その教義は超常現象に対する信仰とほぼ同義になった[51]。そのため一部の信者はコック・レーンの幽霊を、かつてのカトリックの遺物だと考えたイングランド国教会よりも信じた。メソジスト派のジョン・ムーアとイングランド国教会派のスティーブン・オールドリッチの対立がその典型例である[52]。交霊会の一つに参加したホレス・ウォルポールは1845年に出版された彼の回顧録の中で、メソジストは幽霊の存在を立証しようと活発に活動していたことを非難した。彼はエリザベス・パーソンズのそばには常にメソジスト聖職者の存在があったことを述べ、教派側から彼女の父親へトラブルに対する補償が行われたことをほのめかした[53]。 サミュエル・ジョンソンは彼のキリスト信仰に傾倒し、1681年に出版された Saducismus Triumphatus （サドカイ派に打ち勝つ）の中で無神論と懐疑論の台頭に対する懸念と魔術信仰に関して述べたジョゼフ・グランヴィルと意見を共にした。ジョンソンの霊魂消滅に対する考えは悲劇的なものだったが、霊的来世の存在と、そしてそのような霊が現世を保護し、現世に忠告することを信じていた。彼はより信じやすいメソジストから距離を置いていたが、キリスト教が来世の証明を必要としていることは認めていた[54]。彼の伝記記者ジェイムズ・ボズウェルとの議論の中で彼は語っている。 私は、人が自身の想像力の些細な力によって経験するかもしれないものと、想像力ではおそらく生み出せないものとを区別する。それ故、私は私がその姿を見たり泣き声を聞いたりしたらそれは、「ジョンソン、おまえはとんでもなく邪悪な奴だ。悔い改めない限り、おまえは確実に罰を受けるに違いない。」といわれているのだと考えるべきなのだと思う。私自身の不面目は、私がこうして見て、聞くことで、それを想像し、深い感銘を受けてしまうことであり、それ故、私はそれが外界から私に伝えられていると思ってはいけないのだ。だが、もし姿が現れ、声が私に、特定の人物が、特定の場所で、特定の時に死んだという、私が懸念していることでもなく、それを知る手段もない事実を語りかけたなら、その事実は、すべての状況においてその後間違いなく証明されるはずだ。その場合、私は超自然的な知能が私に授けられたことと受け入れるべきなのだ。—サミュエル・ジョンソン[55] いたずらの本質を明らかにするというジョンソンの役割は、風刺家チャールズ・チャーチルが1762年に著した The Ghost でのジョンソンの明らかな軽信性に対する嘲りを抑えることにならなかった[56]。ジョンソンの執筆活動に熱意が欠けてることに憤慨していたチャーチルは、Pomposoの作中で「迷信的な性格」を強調する人物（より軽信的な幽霊の調査員）を登場させてそれを皮肉った。ジョンソンはそれをほとんど気にしなかったが、『シェークスピア全集』の出版が遅れたことをチャーチルが再び嘲ったときはより動揺したといわれる[57]。当初出版社はこの霊現象と思われるものの関係者への攻撃に慎重だったが、パーソンズの偽装が露見した後、チャーチルの風刺と同様に事件を大々的に報じ、冷笑した。新聞は過去の詐欺事件の証拠を探し、レジナルド・スコットの『妖術の暴露』（1584年）に言及した[58]。Anti-Canidia: or, Superstition Detected and Exposed（アンチ・カニーディア: あるいは見抜かれ、暴かれた迷信 - 1762年）と題された、コック・レーンの事件の関係者の軽信性を嘲笑した匿名の作品の中で、著者は本書について「コック・レーンにおける卑劣な不可思議に対する怒りの警句である」と説明した[59]。サミュエル・フットによるThe Orators（1762年）などの作品が間もなく発表された[21][60]。Cock-lane Humbug（コック・レーンのペテン師）など滑稽な詩が出版され、劇場では、The Drummer や The Haunted House（幽霊屋敷）といった演劇が上演された[61]。 俳優で脚本家のデイヴィッド・ガリックが風刺画家ウィリアム・ホガースに捧げた The Farmer's Return（農夫の帰宅）は大きな成功を収めた。この話では、国王の即位式のためロンドンからの旅行中の農夫が、彼の家族にファニーとの会話を話して喜ばせている。また、伝統的な役付けを逆にし、疑い深い農民が信じやすい都会人をからかうという設定がなされていた[61][63]。ホガースは Credulity, Superstition and Fanaticism（軽信、盲信、そして狂信 - 1762年）の中でメソジストを非難する態度を示した。この絵では、一人のメソジスト聖職者が若い女性の胴着の中に、陰茎の「幽霊」を滑り込ませているのが見える[49]。彼は The Times, Plate2（1762-1763年）においてコック・レーンの幽霊の背後にトーマス・セカー（メソジストのために介入しようとした）を描き再びメソジストを攻撃した。幽霊とともに急進政治家ジョン・ウィルクスをさらし台で晒すことで、メソジスト周辺の民衆運動とトーリー党との関係をほのめかした[64][65]。これを見たウィリアム・ウォーバートン主教は激怒し、彼はメソジスト派を批判する立場ではあったが、次のように述べた。 私はホガースの幽霊の絵を見た。それは私がこの芸術家を忌み嫌い、すべての人々からの尊敬を失う、下劣で猥褻、不浄で冒涜的な忌まわしい作品である。最善なのは、その最悪な部分が人々によく理解される十分な機会を与えないことである。—ウィリアム・ウォーバートン[63] 19世紀の作家チャールズ・ディケンズ —彼の幽霊への強い興味は幼少期の子守役メアリー・ウェラー[注 3]の影響による[67]— は、いくつかの著書の中でコック・レーンの幽霊をとりあげた。『ニコラス・ニクルビー』では、主な登場人物の一人ニコルビー夫人（作中では喜劇的な息抜きを提供する役割）が、彼女の曾祖父と一緒に学校に通ったのがコック・レーンの幽霊だとし、「だってほら、お祖父さま[注 4]の学校の校長をなさってた方がなんと非国教徒でらして、そんなこんなでたぶん、コック通りの幽霊も大きくなってから、牧師さまにあんな失礼な真似ができたんでしょうから。」と話している[69]。ディケンズはまた、『二都物語』および『ドンビー父子』でも簡潔にコック・レーンの幽霊に触れている[70]。19世紀後半の小説家Ｃ.L.パーキスは『女性探偵ラブデイ・ブルックの事件簿』シリーズの一編としてを発表した。この短編がコック・レーンの幽霊事件を題材にしていることを疑うのは難しい。 脚注 出典 参考文献 . 関連文献 外部リンク

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%82%B3%E3%83%83%E3%82%AF%E3%83%BB%E3%83%AC%E3%83%BC%E3%83%B3%E3%81%AE%E5%B9%BD%E9%9C%8A

ถไฟฟ้า มาหานะเธอ ได้รับ คือสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม จากกี่สถาบัน?

อังศุมาลิน สิรภัทรศักดิ์เมธา

thai

อังศุมาลิน สิรภัทรศักดิ์เมธา (ชื่อเล่น: แพทตี้; เกิด: 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2534) เป็นนักแสดงหญิงชาวไทย มีผลงานเด่นจากการรับบทนำในภาพยนตร์เรื่อง ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น และ รถไฟฟ้า...มาหานะเธอ อังศุมาลินเกิดในครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน ในกรุงเทพมหานคร มีพี่น้องสี่คน บุตร นาย กิตติ์ธเนศ สิรภัทรศักดิ์เมธา เจ้าตัวเป็นคนสุดท้อง เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2534 สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้นจากโรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ และระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนพระกุมารเยซูวิทยา กำลังศึกษา ณ สถาบันเอสเออีกรุงเทพฯ (SAE Institute Bangkok) สาขาการผลิตภาพยนตร์ดิจิทัล (Digital Film Making) ผลงาน พิธีกร พิธีกรรายการ 2Piece 2Please ช่อง GMM25 พิธีกรรายการ TEAMGIRL ช่อง GMM25 ละครโทรทัศน์ | 2552 | สายลับเดอะซีรีส์ กับ 24 คดีสุดห้ามใจ | แอ้ม |- | 2553 | หัวใจพลอยโจร | คุณหนูดี ทองไพรี |- | 2555 | หมวดโอภาส เดอะซีรีส์ ปี 2 คดีที่ 15 ตอน เกิร์ล มึน โฮ | จูยอน(รับเชิญ) |- | 2556 | ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น | rowspan = "2"| ของขวัญ ดิลกธรรมสกุล /ขวัญ |- | rowspan = "2" |2557 | ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น ซีซั่น 2 |- | น่ารัก | องค์หญิงโลลิต้า ฮวาซา |- | rowspan = "4" | 2558 | น้ำตากามเทพ | อารยา วิวัธนานนท์ |- | ทอฝันกับมาวิน | ทอฝัน บุญญภัทร |- | Love Flight รักสุดท้ายที่ปลายฟ้า | ปลายฟ้า อังศุมาลิน |- | ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น ซีซั่น 3 | ของขวัญ ดิลกธรรมสกุล /ขวัญ (รับเชิญ) |- | rowspan = "2" | 2560 | ภูมิแพ้กรุงเทพไตรภาค Lost In ตอน คีรีวง | น้ำ |- | Princess Hours Thailand รักวุ่น ๆ เจ้าหญิงจอมจุ้น | คะนิ้ง |- | rowspan = "2" | 2561 | I Sea U ฉันรักทะเล...ที่มีเธอ | ทะเล |- | เงา (ละครโทรทัศน์) | เจริญขวัญ (ขวัญ) |- |- |} ภาพยนตร์ | rowspan = "1" | 2551 | ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น | นานา |- | rowspan = "2" | 2552 | ความจำสั้น แต่รักฉันยาว | เจ้าของสัตว์คลินิกหมอเก่ง |- | รถไฟฟ้า มาหานะเธอ | เพลิน |- | 2554 | ส.ค.ส. สวีทตี้ |rowspan = "2" |มาแตร์ |- | rowspan = "3" |2555 | วาเลนไทน์ สวีทตี้ |- | รัก 7 ปี ดี 7 หน | เชียรลีดเดอร์ |- | คืนวันเสาร์ถึงเช้าวันจันทร์ | เพ็ญ |- |} ภาพยนตร์สั้น |2553 |แพทตี้แอนด์เดอะบวม | แพทตี้ |- |2555 |โตไปไม่โกง ตอน ฮิวแมนรีเลชั่น (human Relation) | ชญานันท์ ถาวรกุล (เฟิร์น) |- |2556 | รถไฟฟ้า..มหานะเพลิน(GTH side stories) | เพลิน |- |2557 | ตามหาคนพิเศษ (หนังสั้น Bee Talk) | ฝ้าย |- |} มิวสิกวิดีโอ | rowspan = "4" | 2551 | "อย่างน้อย" |Big Ass |- | "เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ" | วันธงชัย อินทรวัตร |- | "ถ้าหากไม่เคยเจ็บ" | B.O.Y |- | "เพลงของหัวใจ" |ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร |- | 2552 | "Crazy for You" | B.O.Y |- | 2553 | "คนน่ารักมักใจร้าย" |Basket Band |- | rowspan = "3" | 2554 | "เลือนลางแต่ชัดเจน" | วีวิลซ์ |- | "I Can't Breathe" | พิชญะ นิธิไพศาลกุล (ร้องกับ ธนชัย ตันตระกูล) |- | "สภาวะทิ้งตัว" | วรเวช ดานุวงศ์ |- | rowspan = "2" | 2555 | "คนเดิมของเธอ" | สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว |- | "ที่รัก" | ปราโมทย์ ปาทาน (Feat. แพทตี้) |- | rowspan = "4" | 2556 | "คุณและคุณเท่านั้น" | ธนทัต ชัยอรรถ |- | "แตกต่างเหมือนกัน" | Getsunova |- | "ถ้าเขายังสำคัญ" | สุพล พัวศิริรักษ์ |- | "ฟิน" | 25 Hours |- | rowspan = "3" | 2557 | "น่ารัก" | อรุณพงศ์ ชัยวินิตย์ |- | "อาบน้ำร้อน" | Big Ass |- | "ฉันมีเพียง" | พชร จิราธิวัฒน์ |- | rowspan = "6" | 2558 | "ทำไมต้องรัก" | นิว-จิ๋ว |- | "Frozen Hormones" | All Stars From Hormones The Series |- | "Hormones Forever" | All Stars From Hormones The Series |- | "เพลงของเธอ (ลา...ลา)" | วรกร ศิริสรณ์ |- | "รักเธอเหลือเกิน" | วรกร ศิริสรณ์ |- | "เธอยัง" | พุฒิชัย เกษตรสิน |- | rowspan = "1"| 2560 | "ขอได้มั๊ย นะนะนะ" | Doubletap Feat. แพทตี้ อังศุมาลิน |- | rowspan = "1"| 2561 | "โยน ทิ้ง ปล่อย" | อังศุมาลิน สิรภัทรศักดิ์เมธา |} คอนเสิร์ต STAR THEQUE GTH 11 ปีแสงคอนเสิร์ต (2558) รางวัล รางวัลจากภาพยนตร์ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น พ.ศ. 2551 - 4th Asian Marine Film Festival in Makuhari, Japan - Jury's Special Prize พ.ศ. 2552 - Starpics Thai Films Awards 2009 - People's Choice Award รางวัล ดาวรุ่งหญิงยอดเยี่ยมสาขาภาพยนตร์ (รถไฟฟ้ามาหานะเธอ) จาก ท็อปอวอร์ด 2009 รางวัล ดาราวัยรุ่นหญิงยอดนิยม จาก Kazz Awards 2010 อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น on IMDb หมวดหมู่:บุคคลจากกรุงเทพมหานคร หมวดหมู่:บุคคลจากโรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ หมวดหมู่:พุทธศาสนิกชนชาวไทย หมวดหมู่:ชาวไทยเชื้อสายจีน หมวดหมู่:นักแสดงไทย หมวดหมู่:นักแสดงหญิงจากกรุงเทพมหานคร หมวดหมู่:นักแสดงหญิงชาวไทยเชื้อสายจีน หมวดหมู่:นักแสดงภาพยนตร์หญิงชาวไทย หมวดหมู่:ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%99%20%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%98%E0%B8%B2

Когда начался Кари́бский кризис?

Карибский кризис

russian

Кари́бский кризис — исторический термин, определяющий чрезвычайно напряжённое политическое, дипломатическое и военное противостояние между Советским Союзом и Соединёнными Штатами в октябре 1962 года, которое было вызвано размещением США ядерного оружия в Турции в 1961 году и впоследствии тайной переброской и размещением на Кубе военных частей и подразделений Вооружённых Сил СССР, техники и вооружения, включая ядерное оружие. Кризис мог привести к глобальной ядерной войне. Кубинцы называют его «Октябрьским кризисом» (Spanish: Crisis de Octubre), в США распространено название «Кубинский ракетный кризис» (English: Cuban missile crisis). Причины кризиса Кризис вызвало предшествовавшее данным событиям размещение в 1961 году Соединёнными Штатами в Турции (стране-участнице НАТО) ракет средней дальности «Юпитер», которые беспрепятственно в силу малого подлётного времени могли достигнуть городов в западной части Советского Союза, включая Москву и главные промышленные центры СССР, что лишало СССР возможности нанести равноценный ответный удар. В качестве ответной меры на эти действия Советский Союз разместил кадровые военные части и подразделения, на вооружении у которых находилось как обычное, так и атомное оружие, включая баллистические и тактические ракеты наземного базирования, на острове Куба, в непосредственной близости от побережья США. Хронология событий Кубинская революция В ходе холодной войны противостояние между двумя сверхдержавами, СССР и США, выражалось не только в прямой военной угрозе и гонке вооружений, но и в стремлении к расширению их зон влияния. Советский Союз стремился организовывать и поддерживать освободительные социалистические революции, в просоветски настроенных странах оказывалась поддержка народно-освободительным движениям различного толка, часто оружием и посылкой военных специалистов, инструкторов и ограниченных воинских контингентов. В случае победы революции страна становилась членом социалистического лагеря, там строились военные базы и вкладывались значительные ресурсы. Помощь Советского Союза часто была безвозмездной, что вызывало дополнительные симпатии к нему со стороны беднейших стран Африки и Латинской Америки. США, в свою очередь, придерживаясь аналогичной политики, также стимулировали «революции для установления демократии» и оказывали поддержку проамериканским режимам. Обычно перевес сил был на стороне США — их поддерживала Западная Европа, Турция, некоторые азиатские и африканские страны, например, ЮАР. Первоначально, после победы революции на Кубе в 1959 году, у её лидера Фиделя Кастро не было тесных отношений с Советским Союзом. Во время своей борьбы с режимом Фульхенсио Батисты в 1950-х Кастро несколько раз обращался к Москве за военной помощью, но получал отказ. Москва скептически относилась к лидеру кубинских революционеров и к самим перспективам революции на Кубе, считая, что там слишком велико влияние США. Первый зарубежный визит после победы революции Фидель совершил в США, однако президент Эйзенхауэр отказался встречаться с ним, сославшись на занятость. После этой демонстрации высокомерного отношения к Кубе Кастро проводил меры, направленные против засилья американцев. Были национализированы телефонная и электрическая компании, нефтеперегонные заводы, 36 крупнейших сахарных заводов, принадлежавших гражданам США, однако прежним владельцам были предложены соответствующие пакеты ценных бумаг. Все филиалы североамериканских банков, принадлежавших гражданам США, были также национализированы. В ответ на это США прекратили поставлять на Кубу нефть и покупать её сахар. Такие шаги поставили Кубу в очень тяжёлое положение. К тому времени кубинским правительством уже были установлены дипломатические отношения с СССР и оно обратилось к Москве за помощью. Отвечая на запрос, СССР направил танкеры с нефтью и организовал закупки кубинского сахара и сахара-сырца. На Кубу в длительные командировки выезжали специалисты различных отраслей народного хозяйства СССР для создания аналогичных отраслей, а также делопроизводства на Острове Свободы. Советские специалисты строили различные объекты, например, по спецпроекту делали паровые электростанции с котлами на топливе из отходов сахарного тростника. Ракетные позиции США в Турции К 1960 году США имели значительное преимущество в стратегических ядерных силах. Для сравнения: американцы на вооружении имели примерно 6000 боеголовок, а в СССР было только примерно 300. К 1962 году на вооружении США находилось более 1300 бомбардировщиков, способных доставить на территорию СССР около 3000 ядерных зарядов[1]. Кроме того, на вооружении США стояли 183 МБР «Атлас» и «Титан»[2] и 144 ракеты «Поларис» на девяти атомных подводных лодках типа «Джордж Вашингтон» и «Этен Аллен»[3]. Советский Союз имел возможность доставить на территорию США около 300 боезарядов, в основном с помощью стратегической авиации и МБР Р-7 и Р-16, имевших низкую степень боеготовности и высокую стоимость создания стартовых комплексов, что не позволяло произвести масштабное развёртывание этих систем. В 1961 году США начали размещение в Турции, около г. Измир, 15 ракет средней дальности PGM-19 «Юпитер» с радиусом действия 2400 км, напрямую угрожавших европейской части Советского Союза, доставая до Москвы. Президент Кеннеди считал стратегическое значение этих ракет ограниченным, так как подводные лодки, вооружённые баллистическими ракетами, могли накрывать ту же территорию, имея преимущество в скрытности и огневой мощи. Тем не менее, в конце 1950-х ракеты средней дальности технологически превосходили межконтинентальные баллистические ракеты, которые в то время не могли постоянно находиться на боевом дежурстве. Другим преимуществом ракет средней дальности является малое подлётное время — менее 10 минут. Советские стратеги осознали, что перед ударом этих ракет они практически беззащитны, но можно достичь некоторого ядерного паритета, пойдя на ответный шаг — разместив ракеты на Кубе. Советские ракеты средней дальности на кубинской территории, имея дальность стрельбы до 4000 км (Р-14), могли держать под прицелом Вашингтон и около половины авиабаз стратегических ядерных бомбардировщиков Стратегических ВВС США, с подлётным временем менее 20 минут. Глава Советского Союза Хрущёв публично высказал своё возмущение фактом размещения ракет в Турции. Он считал эти ракеты личным оскорблением. Размещение ракет на Кубе — первый случай, когда советские ракеты покинули территорию СССР — считается непосредственным ответом Хрущёва на американские ракеты в Турции. В своих мемуарах Хрущёв пишет, что первый раз идея разместить ракеты на Кубе пришла к нему в 1962 году, когда он возглавлял делегацию Советского Союза, посещавшую Болгарию по приглашению болгарских ЦК Компартии и правительства. Там один из его соратников, показывая в сторону Чёрного моря, сказал, что на противоположном берегу, в Турции, находятся ракеты, способные в течение 15 минут нанести удар по основным промышленным центрам СССР. Размещение ракет Предложение Хрущёва 20 мая 1962 года Хрущёв, сразу после возвращения из Болгарии, провёл в Кремле беседу с министром иностранных дел А. А. Громыко, А. И. Микояном и министром обороны Р. Я. Малиновским, в ходе которой изложил им свою идею: в ответ на постоянные запросы Фиделя Кастро об увеличении советского военного присутствия на Кубе разместить на острове ядерное оружие. 21 мая на заседании Совета обороны поставил этот вопрос на обсуждение. Больше всех был против такого решения Микоян, однако, в конце концов члены Президиума ЦК КПСС, входившие в Совет обороны, поддержали Хрущёва. Министерствам обороны и иностранных дел было поручено организовать скрытную переброску войск и военной техники по морю на Кубу. Из-за особой спешки план был принят без утверждения — к реализации приступили сразу после получения согласия Кастро. 28 мая из Москвы в Гавану вылетела советская делегация в составе посла СССР А. И. Алексеева, главнокомандующего РВСН маршала С. С. Бирюзова, генерал-полковника С. П. Иванова, а также Ш. Р. Рашидова. 29 мая они встретились с Раулем и Фиделем Кастро и изложили им предложение ЦК КПСС. Фидель попросил сутки на переговоры со своими ближайшими соратниками. Известно, что 30 мая у него состоялся разговор с Эрнесто Че Геварой, однако о сущности этого разговора до сих пор ничего не известно. В тот же день Кастро дал положительный ответ советским делегатам. Было решено, что Рауль Кастро в июле посетит Москву для уточнения всех деталей. Состав контингента 10 июня на заседании Президиума ЦК КПСС обсуждались результаты поездки советской делегации на Кубу. После доклада Рашидова Малиновский представил всем предварительный проект операции по переброске ракет, подготовленный в Генеральном штабе ВС СССР. План предполагал размещение на Кубе двух видов баллистических ракет: Р-12 с радиусом действия около 2000 км и Р-14, с дальностью в два раза больше. Оба типа ракет были снабжены термоядерными[4] боеголовками мощностью 1 Мт. Министр обороны СССР Малиновский также уточнил, что вооружённые силы разместят 24 ракеты среднего радиуса действия Р-12 и 16 ракет промежуточного радиуса действия Р-14 и оставят в резерве по половине от количества ракет каждого типа. Предполагалось снять 40 ракет с позиций в Украинской ССР и в европейской части России. После установки этих ракет на Кубе количество советских ядерных ракет, способных достичь территории США, увеличивалось в два раза[5]. Предполагалось направить на Остров Свободы группу советских войск для боевого охранения пяти подразделений ядерных ракет (трёх Р-12 и двух Р-14). Помимо ракет, в состав группы входили также 1 вертолётный полк Ми-4, 4 мотострелковых полка, два танковых батальона, эскадрилья МиГ-21, 42 лёгких бомбардировщика Ил-28, 2 подразделения крылатых ракет с ядерными боеголовками 12 Кт с радиусом действия 160 км, несколько батарей зенитных орудий, а также 12 установок С-75 (144 ракеты). Каждый мотострелковый полк насчитывал 2500 человек, танковые батальоны оснащались новейшими танками Т-55. Стоит отметить, что Группа советских войск на Кубе (ГСВК) стала первой в истории СССР армейской группировкой, в состав которой вошли баллистические ракеты[6]. Кроме того, на Кубу направлялась и группировка ВМФ СССР: 2 крейсера, 4 эсминца, 12 ракетных катеров «Комар», 11 подводных лодок (из них 7 — с ядерными ракетами). Всего на остров планировалось отправить 50 874 военнослужащих. Позже, 7 июля Хрущёв принял решение назначить командующим группировкой И. А. Плиева[7]. Заслушав доклад Малиновского, Президиум ЦК единогласно проголосовал за проведение операции. Операция «Анадырь» К июню 1962 года Генеральный штаб ВС СССР разработал операцию прикрытия под кодовым названием «Анадырь». Планировал и руководил операцией Маршал Советского Союза И. Х. Баграмян[8]. По мнению составителей плана, это должно было ввести американцев в заблуждение в отношении места назначения грузов. Всем советским военнослужащим, техническому персоналу и другим сопровождавшим «груз» также говорили, что они направляются на Чукотку. Для пущей достоверности к портам приходили целые вагоны шуб и дублёнок. Но несмотря на такое масштабное прикрытие, у операции был один существенный изъян: невозможно было скрыть ракеты от регулярно облетающих Кубу американских самолётов-разведчиков U-2. Таким образом, план заранее разрабатывался с учётом того, что американцы обнаружат советские ракеты до того, как все они будут смонтированы. Единственный выход, который сумели найти военные — разместить несколько зенитных батарей уже на Кубе в местах разгрузки. Ракеты и прочую технику, а также личный состав доставили в шесть разных портов от Североморска до Севастополя. Для переброски войск выделили 85 кораблей. Ни один капитан перед отплытием не знал о содержимом трюмов, а также о пункте назначения. Каждому капитану вручили запечатанный пакет, который следовало вскрыть в море в присутствии замполита. В конвертах было предписание следовать на Кубу и избегать контакта с кораблями НАТО. В начале августа на Кубу пришли первые корабли. Ночью 8 сентября в Гаване была разгружена первая партия баллистических ракет средней дальности, вторая партия прибыла 16 сентября. Штаб ГСВК расположился в Гаване. Дивизионы баллистических ракет развернули на западе острова близ деревеньки Сан-Кристобаль и в центре Кубы у порта Касильда. Основные войска были сконцентрированы вокруг ракет в западной части острова, однако несколько крылатых ракет и мотострелковый полк были переброшены на восток Кубы — в сотне километров от Гуантанамо и военно-морской базы США в заливе Гуантанамо. К 14 октября 1962 года на Кубу доставили все 40 ракет и большую часть оборудования. Полёты U-2 Самолёт U-2 во время вылета в конце августа сфотографировал ряд строящихся позиций для зенитных ракет и 4 сентября Кеннеди заявил в Конгрессе, что на Кубе нет «наступательных» ракет. На самом же деле советские специалисты в это время уже строили девять позиций — шесть для Р-12 и три для Р-14 с дальностью 4000 км. До сентября 1962 самолёты ВВС США облетали Кубу дважды в месяц. С 5 сентября по 14 октября полёты были прекращены. С одной стороны из-за плохой погоды, с другой — Кеннеди запретил их из опасения эскалации конфликта в случае, если американский самолёт будет сбит советской зенитной ракетой. Первый полёт состоялся 14 октября (стоит отметить, что до 5 сентября полёты выполнялись с ведома ЦРУ, теперь же такие полёты перешли под контроль ВВС США[9]) — самолет-разведчик U-2 4080-го стратегического разведывательного крыла, пилотируемый майором Ричардом Хейзером, взлетел около 3 часов ночи с авиабазы Эдвардс в Калифорнии. Через час после восхода солнца Хейзер достиг Кубы. Полёт до Мексиканского залива занял у него 5 часов. Хейзер облетел Кубу с запада и пересек береговую линию с юга в 7:31 утра. Самолёт пересёк всю Кубу почти точно с юга на север, пролетев над городами Тако-Тако, Сан-Кристобаль, Бахиа-Хонда. Эти 52 километра Хейзер преодолел за 12 минут[10]. Приземлившись на авиабазе в южной Флориде, Хейзер вручил пленку ЦРУ. 15 октября аналитики ЦРУ установили, что на фотографиях — советские баллистические ракеты средней дальности Р-12 («SS-4» по классификации НАТО). Вечером того же дня эта информация была доведена до сведения высшего военного руководства США. Утром 16 октября в 8:45 фотографии показали президенту. После этого по приказу Кеннеди полёты над Кубой участились в 90 раз: с двух раз в месяц до шести раз в день. Самолёт-разведчик Lockheed U-2 Первый снимок ракет от 14 октября Фото, представленное Кеннеди 16 октября Сагуа-ла-Гранде 17 октября Фото, сделанное в ходе полёта на малой высоте 27 октября Демонтаж ракет 1 ноября Сан-Кристобаль 1 ноября Погрузка ракет 1 ноября Реакция США Выработка возможных мер противодействия Получив фотографии, свидетельствующие о советских ракетных базах на Кубе, президент Кеннеди собрал особую группу советников на секретное совещание в Белом доме. Эта группа из 14 человек, ставшая позднее известной как «Исполнительный комитет» (), состояла из членов Совета национальной безопасности США и нескольких специально приглашенных советников. Вскоре комитет предложил президенту три возможных варианта разрешения ситуации: уничтожить ракеты точечными ударами, провести полномасштабную военную операцию на Кубе или ввести морскую блокаду острова. Немедленный бомбовый удар был отвергнут сразу же, так же как и обещавшее длительную задержку обращение в ООН. Реальными вариантами действий, рассматриваемыми комитетом, были только военные меры. Дипломатические, едва затронутые в первый день работы, были тут же и отвергнуты — ещё до того, как началось основное обсуждение. В итоге выбор свели к военно-морской блокаде и ультиматуму, либо к полномасштабному вторжению. Председатель объединённого комитета начальников штабов (ОКНШ) генерал Тэйлор и начальник штаба воздушных сил США генерал ЛеМей выступили с предложением начать вторжение. По их мнению, Советский Союз не решился бы на серьёзные контрмеры. В порядке подготовки к вторжению началась переброска войск во Флориду. Военные торопили президента отдать приказ о вторжении, поскольку опасались, что когда СССР установит все ракеты, будет уже поздно. Стоит отметить, однако, что агентурные данные ЦРУ о численности советских войск на Кубе уже к тому моменту были существенно ниже реальных[11]. Американцы также не знали о 12 тактических ядерных ракетных комплексах «Луна», уже находящихся на острове, которые могли быть задействованы по приказу генерала Плиева, командующего советскими силами на острове[12]. Вторжение могло повлечь за собой ядерный удар по американскому десанту, причём с катастрофическими последствиями. Следует добавить, что к времени конфликта американское правительство было осведомлено о реальном соотношении ядерных вооружений благодаря материалам их агента Пеньковского. Переданные им фотографии позволили также идентифицировать типы ракет на полученных снимках. Таким образом, американцы могли решить, что Хрущев блефует и соответственно отреагировать — ввиду своего многократного ядерного превосходства[13]. Конгресс США настаивал на интервенции на Кубу. Уже 27 сентября 1962 года совместная резолюция обеих палат № 230 дала право президенту страны использовать вооружённые силы против Кубы[14], а 4 октября Конгресс США рекомендовал правительству США начать интервенцию на Кубу силами ОАГ[14]. Так или иначе, идея вторжения подверглась критике президента: Кеннеди опасался, что «даже в том случае, если на Кубе советские войска не предпримут активных действий, ответ последует в Берлине», что приведёт к эскалации конфликта. Поэтому по предложению министра обороны Макнамары было решено рассмотреть возможность военно-морской блокады Кубы. 18 октября президента США посетил министр иностранных дел СССР Громыко вместе с послом СССР в США Добрыниным. По некоторым данным, Громыко категорически отрицал наличие любого «наступательного» вооружения на Кубе. В своих же мемуарах он писал, что разговор на той встрече шёл в основном о Берлине и других международных вопросах, а инициатором беседы о Кубе был он сам. Более того, по его словам, президент США не спрашивал Громыко о наличии на острове советских ракет и не строил вслух никаких предположений по этому поводу, пытаясь его спровоцировать[15]. Наличие «наступательного» вооружения на Кубе отрицал и офицер ГРУ Г. Н. Большаков, участвовавший в конфиденциальных переговорах с министром юстиции США, братом президента Робертом Кеннеди[16]. Тем не менее 19 октября очередной полёт U-2 выявил ещё несколько смонтированных ракетных позиций, эскадрилью Ил-28 у северного побережья Кубы и дивизион крылатых ракет, нацеленных на Флориду[17]. Решение о введении блокады было принято на итоговом голосовании вечером 20 октября: за блокаду проголосовали сам президент Кеннеди, госсекретарь Дин Раск, министр обороны Роберт Макнамара и специально вызванный для этого из Нью-Йорка посол США в ООН Эдлай Стивенсон. Однако согласно международному праву блокада является актом войны, в то время как ни размещение ракет в Турции, ни ответное размещение ракет на Кубе никаких соглашений не нарушало. Таким образом, США оказывались в роли стороны, развязавшей войну. В связи с этим при обсуждении такого варианта возникали опасения по поводу реакции не только Советского Союза, но и мирового сообщества. Поэтому решение о введении блокады было вынесено на обсуждение Организации американских государств (ОАГ). Опираясь на Пакт Рио, ОАГ единогласно поддержала введение санкций против Кубы. Акция была названа не «блокадой», а «карантином», что означало не полное прекращение морского сообщения, а лишь препятствие поставкам вооружений. Было решено ввести карантин 24 октября с 10 утра по местному времени. Между тем, к 19 октября, данные съёмок U-2 показали четыре законченные пусковые позиции. Поэтому в дополнение к блокаде военное командование США начало подготовку к возможному вторжению по первому сигналу. На юг страны, в штат Джорджия, была переведена 1-я танковая дивизия и пять общевойсковых дивизий были приведены в состояние повышенной боеготовности. Стратегическое командование ВВС перебазировало бомбардировщики среднего радиуса действия B-47 Stratojet в гражданские аэропорты и перевело в режим постоянного патрулирования флот стратегических бомбардировщиков B-52 Stratofortress. Карантин С военно-морской блокадой было много проблем. Был вопрос законности: как отметил Фидель Кастро, в установке ракет не было ничего незаконного. Они, разумеется, являлись угрозой для США, но в Европе были размещены аналогичные ракеты, нацеленные на СССР: 60 ракет «Тор» в четырёх эскадронах около Ноттингема в Великобритании; 30 ракет «Юпитер» среднего радиуса в двух эскадронах в южной Италии (); 15 ракет «Юпитер» в одном эскадроне около Измира в Турции (). Затем была проблема советской реакции на блокаду: не начнётся ли вооружённый конфликт с эскалацией ответных действий? Президент Кеннеди обратился к американскому народу (и советскому правительству) в телевизионном выступлении 22 октября. Он подтвердил присутствие ракет на Кубе и объявил военно-морскую блокаду в виде карантинной зоны в 500 морских миль (926 км) вокруг берегов Кубы, предупредив, что вооружённые силы «готовы к любому развитию событий», и осудив Советский Союз за «секретность и введение в заблуждение». Кеннеди отметил, что любой ракетный запуск с территории Кубы в сторону любого из американских союзников в западном полушарии будет расценен как акт войны против США. Американцы получили твёрдую поддержку со стороны своих европейских союзников. Организация американских государств также единогласно проголосовала за резолюцию в поддержку карантина. Хрущёв заявил, что блокада незаконна и что любой корабль под советским флагом будет её игнорировать. Он пригрозил, что, если советские корабли будут атакованы американскими, ответный удар последует немедленно. Тем не менее, блокада вступила в силу 24 октября в 10:00. 180 кораблей ВМС США окружили Кубу с чётким приказом ни в коем случае не открывать огонь по советским судам без личного приказа президента. К этому времени на Кубу шли 30 кораблей и судов, в том числе «Александровск» с грузом ядерных боеголовок и 4 корабля, везущие ракеты для двух дивизионов БРСД. Кроме того, к Острову Свободы приближались 4 дизельные подводные лодки, сопровождавшие корабли. На борту «Александровска» находились 24 боеголовки для БРСД и 44 для крылатых ракет. Хрущёв решил, что подводным лодкам и четырём судам с ракетами Р-14 — «Артемьевску», «Николаеву», «Дубне» и «Дивногорску» — следует продолжать идти прежним курсом. Стремясь свести к минимуму возможность столкновения советских кораблей с американскими, советское руководство решило развернуть остальные, не успевшие добраться до Кубы корабли домой. Одновременно с этим Президиум ЦК КПСС решил привести Вооружённые силы СССР и стран Варшавского договора в состояние повышенной боеготовности. Отменили все увольнения. Срочникам, готовящимся к демобилизации, было предписано оставаться на местах несения службы до дальнейших распоряжений. Хрущёв отправил Кастро ободряющее письмо, заверив в непоколебимости позиции СССР при любых обстоятельствах. Тем более, он знал, что существенная часть советского оружия уже добралась до Кубы. Обострение кризиса Вечером 23 октября Роберт Кеннеди отправился в советское посольство в Вашингтоне. Добрынин сообщил ему, что знает об инструкциях, полученных капитанами советских кораблей: не выполнять незаконные требования в открытом море. Перед уходом Кеннеди сказал: «Не знаю, чем всё это кончится, но мы намерены остановить ваши суда». 24 октября Хрущёв узнал, что «Александровск» благополучно добрался до Кубы. Одновременно с этим ему пришла короткая телеграмма от Кеннеди, в которой тот призвал Хрущёва «проявить благоразумие» и «соблюдать условия блокады». Президиум ЦК КПСС собрался на заседание, чтобы обсудить официальный ответ на введение блокады. В тот же день Хрущёв направил президенту США письмо, в котором обвинил его в том, что тот ставит «ультимативные условия». Хрущёв назвал карантин «актом агрессии, толкающим человечество к пучине мировой ракетно-ядерной войны». В письме Первый секретарь предупредил Кеннеди, что «капитаны советских кораблей не станут соблюдать предписания американских ВМС», а также что «если США не прекратят своих пиратских действий, правительство СССР примет любые меры для обеспечения безопасности судов». 25 октября на экстренном заседании Совета Безопасности ООН разыгралась одна из самых памятных сцен в истории ООН. Представитель США Стивенсон обвинил СССР в размещении ракет на Кубе и потребовал от советского представителя Зорина (который, как и большинство советских дипломатов, не подозревал об операции «Анадырь») дать ответ относительно присутствия ракет на Кубе: «Позвольте мне задать вам один простой вопрос: отрицаете ли вы, посол Зорин, тот факт, что СССР разместил и размещает на Кубе ракеты среднего радиуса действия и пусковые установки для таких ракет? Да или нет? Не ждите перевода. Да или нет?» Зорин ответил: «Я не нахожусь в американском суде! И поэтому не хочу отвечать на вопрос, который задаётся в прокурорском плане. В своё время вы получите ответ!» Стивенсон возразил: «Сейчас вы находитесь перед судом мирового общественного мнения и можете ответить просто „да“ или „нет“. Вы отрицали существование ракет на Кубе. Я хочу убедиться, правильно ли я вас понял». Зорин: «Продолжайте вашу речь, господин Стивенсон. В своё время вы получите ответ!» В этот момент помощники Стивенсона внесли в зал Совета Безопасности увеличенные аэрофотоснимки пусковых установок советских ракет на Кубе[18][19]. Одновременно с этим Кеннеди отдал приказ повысить боевую готовность Вооружённых сил США до уровня DEFCON-2 (первый и единственный раз в истории США)[20]. Тем временем, в ответ на послание Хрущёва, в Кремль пришло письмо Кеннеди, в котором он указал на то, что «советская сторона нарушила свои обещания в отношении Кубы и ввела его в заблуждение». На сей раз Хрущёв решил не идти на конфронтацию и начал искать возможные выходы из сложившейся ситуации. Он объявил членам Президиума, что «невозможно хранить на Кубе ракеты, не вступая в войну с США». На заседании было решено предложить американцам демонтировать ракеты в обмен на гарантии США оставить попытки сменить государственный строй на Кубе. Брежнев, Косыгин, Козлов, Микоян, Пономарёв и Суслов поддержали Хрущёва. Громыко и Малиновский при голосовании воздержались. После заседания Хрущёв неожиданно обратился к членам Президиума: «Товарищи, давайте вечером пойдём в Большой театр. Наши люди и иностранцы увидят нас, может, и это успокоит их»[21]. Фёдор Бурлацкий вспоминал[22]: У нас всё было намного спокойнее, чем у американцев. Всё-таки мы понимали, что американцы — цивилизованные люди, что они не пойдут на ядерную войну, которая может ополовинить их население. Американцы же подозревали в нас разбойников в некотором смысле. Но мне лично Макнамара потом сказал, что 27-го числа, вечером, он думал: увижу ли я завтра восход солнца? То есть они были потрясены больше, чем мы. Да и более информированы. Печать шумела, население готовило убежища. Второе письмо Хрущёва 26 октября утром Хрущёв принялся за составление нового, менее воинственного послания Кеннеди. В письме он впервые признавал, что на Кубе есть советские ракеты и предложил американцам вариант демонтажа установленных ракет и возвращения их в СССР. В обмен он требовал гарантий того, что «Соединённые Штаты не вторгнутся своими войсками на Кубу и не будут поддерживать никакие другие силы, которые намеревались бы совершить вторжение на Кубу». Хрущёв писал:Мы с вами не должны тянуть за концы каната, на котором вы завязали узел войны, потому, что, чем крепче мы оба будем тянуть, тем сильнее стянется узел, и придёт время, когда узел будет так туго стянут, что даже тот, кто завязал его, не в силах будет развязать, и придется разрубить… Давайте не только перестанем тянуть за концы каната, но примем меры к тому, чтобы узел развязать. Мы к этому готовы.[23]Хрущёв составил это письмо в одиночку, не собирая Президиум ЦК КПСС. Позднее в Вашингтоне была версия, что второе письмо писал не Хрущёв и что в СССР, возможно, произошёл государственный переворот. Другие считали, что Хрущёв, наоборот, ищет помощи в борьбе против сторонников жёсткой линии в рядах руководства Вооружённых сил СССР. Письмо пришло в Белый дом в 10 часов утра. Ещё одно условие было передано в открытом обращении по радио утром 27 октября: вывести американские ракеты из Турции. Секретные переговоры В пятницу, 26 октября, в 13:00 по вашингтонскому времени в Белый дом поступило сообщение от корреспондента телекомпании «ABC News» о его встрече в ресторане «Оксидентал» с резидентом КГБ в Вашингтоне Александром Фоминым (настоящее имя — Александр Феклисов). Тот выразил озабоченность по поводу нарастания напряжённости и предложил Скали обратиться к своим «высокопоставленным друзьям в Госдепартаменте» с предложением поиска дипломатического решения, предупредив, что в случае вторжения американцев на Кубу СССР может нанести ответный удар в другом районе мира. Скали получил соответствующие инструкции и — через несколько часов — на новой встрече с Фоминым обсудил с ним возможный вариант выхода из кризиса: удаление советских ракет с Кубы в обмен на снятие блокады с острова и публичный отказ от вторжения[24]. После этого американское руководство известило Фиделя Кастро через посольство Бразилии, что в случае вывода наступательных вооружений с Кубы «вторжение будет маловероятно». Соотношение сил на момент кризиса — США На момент кризиса США располагали крупнейшим ядерным и обычным арсеналом и многочисленными средствами доставки. Его основу составляли межконтинентальные баллистические ракеты SM-65 Atlas[25], базирующиеся в США. В наличии на 1962 год было 144 этих МБР с боеголовками 1,44 Мт W49 и 3,75 Мт . Ракеты были развёрнуты в 3 модификациях (радиокомандный SM-65D, инерциально-наводящиеся SM-65E и SM-65F), на постоянном дежурстве находилось около 129 ракет, из которых половина хранилась в защищённых подземных шахтах (остальные — в наземных или заглублённых железобетонных укрытиях). Время подготовки ракет к запуску составляло от 10 до 30 минут. Также в наличии имелось около 60 МБР SM-68 Titan-I с 3,75 Мт [26]. Арсенал МБР дополнялся БРСД PGM-19 Jupiter, радиусом 2400 км. 30 таких ракет было развёрнуто в южной Италии и 15 — в Турции. В Великобритании были развёрнуты 60 ракет PGM-17 Thor со сходными характеристиками. Основу наступательной мощи ВВС, помимо МБР, составлял парк стратегических бомбардировщиков: более 800 межконтинентальных бомбардировщиков B-52 и B-36, свыше 2000 бомбардировщиков B-47 (боевой радиус — 3797 км) и около 150 сверхзвуковых B-58 (боевой радиус — 4167 км). Для их оснащения имелся арсенал из более чем 547 сверхзвуковых ракет AGM-28 Hound Dog радиусом до 1200 км и тысяч свободнопадающих ядерных бомб различного эквивалента[прим. 1]. Позиции ВВС США в Северной Канаде, на Аляске и в Гренландии позволяли осуществлять трансполярные атаки СССР. ВМС располагали 8 ПЛАРБ с ракетами «Поларис» радиусом 1600 км и 11 ударными авианосцами, включая атомный «Энтерпрайз», способными нести бомбардировщики-носители ядерного оружия A-3. Также в наличии имелись атомные и дизельные субмарины с ракетами «Регулус». Для обороны территории США была развернута система ПВО, опиравшаяся на три линии радаров раннего предупреждения о воздушном нападении. Крайняя линия — линия DEW (Distant Early Warning) шла по северной границе Канады. Основные промышленные районы, крупные населённые и стратегические центры были прикрыты зенитно-ракетными комплексами MIM-14 Nike-Hercules и сверхдальнобойными ЗРК CIM-10 Bomarc c ядерной БЧ 7-10 Кт W40. Комплексы MIM-14 Nike-Hercules также обладали потенциальной возможностью поражать боеголовки баллистических ракет при помощи ядерных БЧ от 2 до 30 Кт. Систему ПВО поддерживал флот пилотируемых перехватчиков F-101 Voodoo, F-106 Delta Dart, F-89 Scorpion, насчитывающий более 3000 единиц с различными видами управляемого оружия, включая ядерные ракеты «воздух-воздух» AIR-2 Genie. Управление перехватчиками осуществляла полуавтоматическая система наземного наведения . Соотношение сил на момент кризиса — СССР Ядерный арсенал СССР был гораздо скромнее американского (стратегический — несравненно). Его значительную часть составляли ракеты Р-7, межконтинентальные, но весьма несовершенные, с длительным временем подготовки и низкой надёжностью. Имелось всего 4 стартовых комплекса в Плесецке, пригодных для боевого запуска. Более совершенные ракеты Р-16 были развернуты ещё в недостаточном количестве и, так же, как и Р-7 — не защищены от возможной атаки против самих пусковых установок (открытых). К моменту Карибского кризиса число МБР СССР достигло 75 штук[27], но одновременно могло быть запущено не более 25. На вооружении также находилось около 700 баллистических ракет средней дальности[27] Р-12 и Р-14. Стратегические ВВС СССР были слабее ВВС США. Их основу составляли около 500 межконтинентальных бомбардировщиков Ту-95 (около 400 шт.), 3М (около 90 шт.) и М-4 (порядка 30 шт.), около 2000 неспособных долететь до территории США бомбардировщиков Ту-4 (практическая дальность с 3000 кг бомб: 6200 км) и Ту-16 (боевой радиус: 3150 км). На вооружении имелись крылатые ракеты радиусом до 600 км (Х-20, мощность БЧ 0,8—3 Мт). ВМФ СССР включал 25 подводных лодок, оснащённых ядерными баллистическими ракетами: 5 атомных (ПЛАРБ) проекта 658 и 20 дизельных (ПЛРБ) проекта 629. Эти субмарины и их ракеты радиусом действия 650 км были менее совершенными, чем их американские аналоги, были довольно шумными и имели надводный старт ракет (в три раза меньшей дальности), что подвергало их демаскировке. Система ПВО СССР по структуре была объектовой, основанной на широком развёртывании вокруг только самых крупных охраняемых объектов ЗРК С-75. Существовали варианты ракет, снаряжавшихся специальной (ядерной) боевой частью. Такие ракеты предназначалась для поражения групповых целей. Возможности раннего предупреждения были крайне ограничены ввиду неполноты радарного покрытия Сибири. На вооружении отсутствовали ЗРК, имевшие дальность более 35 км. Систему ПВО поддерживал флот истребителей и перехватчиков Як-25, Як-27, Як-28П, Су-7, Су-9, Су-11, Миг-17, Миг-19, Миг-21, насчитывающий более 5000 единиц с различными видами управляемого оружия. Наведение истребителей на цели осуществлялось системой автоматизированного управления истребительной авиацией «Воздух-1»[28]. Система ПВО Москвы (С-25, 56 полков) имела возможность отражения массированного налёта авиации противника с участием до 1200 самолётов. В штатном составе полка ПВО Москвы С-25 находилось 3 ракеты с ядерными БЧ (мощность — 20 кт, радиус поражения 2000 м)[29]. Чёрная суббота Тем временем в Гаване политическая обстановка накалилась до предела. Кастро стало известно о новой позиции Советского Союза, и он сразу же направился в советское посольство. Команданте решил написать Хрущёву письмо, чтобы подтолкнуть его к более решительным действиям. Ещё до того, как Кастро закончил письмо и отправил его в Кремль, глава резидентуры КГБ в Гаване известил Первого секретаря о сути послания: «По мнению Фиделя Кастро, интервенция почти неминуема и произойдёт в ближайшие 24-72 часа». Одновременно Малиновский получил донесение от командующего советскими войсками на Кубе генерала Плиева об усилившейся активности американской стратегической авиации в районе Карибского бассейна. Оба сообщения доставили в кабинет Хрущёва в Кремль в 12 дня в субботу, 27 октября. В Москве было 5 часов вечера, когда на Кубе разбушевался тропический шторм. В одно из подразделений ПВО пришло сообщение, что на подлёте к Гуантанамо замечен американский самолёт-разведчик U-2. Начальник штаба зенитного ракетного дивизиона С-75 капитан Антонец позвонил в штаб Плиеву за инструкциями, но того на месте не оказалось. Заместитель командующего ГСВК по боевой подготовке генерал-майор Леонид Гарбуз приказал капитану ждать появления Плиева. Через несколько минут Антонец вновь позвонил в штаб — никто не взял трубку. Когда U-2 был уже над Кубой, Гарбуз сам прибежал в штаб и, не дождавшись Плиева, отдал приказ уничтожить самолёт. По другим сведениям, приказ об уничтожении самолёта-разведчика мог быть отдан заместителем Плиева по ПВО генерал-лейтенантом авиации Степаном Гречко или командиром 27-й дивизии ПВО полковником Георгием Воронковым[30]. Пуск ЗУР был осуществлён в 10:22 по местному времени. Пилот U-2 майор Рудольф Андерсон погиб. Пролёт U-2 капитана Молтсби над Чукоткой В тот же день другой U-2 капитана Чарльза «Чака» Молтсби, осуществлявший с 04:00 по летнему североамериканскому восточному времени полёт к Северному полюсу для планового забора проб воздуха на предмет следов ядерных испытаний (всё время кризиса они не прекращались — так, 27 октября на Новой Земле была взорвана 260-кт термоядерная бомба), сбился с курса и вторгся в советское воздушное пространство в районе пролива Лонга.[31] Итоги официального расследования причин этого до сих пор не рассекречены, но по словам сослуживцев, сам пилот объяснял[32] это тем, что забыл отключить гирокомпас от магнитного компаса (Северный магнитный полюс тогда находился в районе канадского острова Батерст — более чем в тысяче км от географического полюса), а северное сияние помешало вовремя обнаружить отклонение от курса по звёздам. По американским данным, около полудня по Вашингтону с аэродрома Певек были подняты по тревоге истребители МиГ, но ни перехватить, ни тем более сбить летевший на высоте 22-23 км разведчик они были не в состоянии. Советский радиообмен был перехвачен американцами и с аэродрома Галина в ожидании массированной атаки советских бомбардировщиков была поднята пара перехватчиков F-102, вооружённых парой ракет AIM-26 Falcon с 0,25-кт ядерными БЧ.[31] В итоге пилот смог сориентироваться, развернуться на восток и под присмотром МиГов уже с (опять же по американским данным) Анадырьского аэродрома примерно в четверть второго по Вашингтону покинул воздушное пространство СССР, причём примерно в это же время у него кончилось топливо.[31] По советским данным, самолёт-нарушитель пробыл в воздушном пространстве СССР 1 час 22 минуты, а на его перехват 25 дивизией 11 отдельной армии ПВО были подняты две пары истребителей МиГ — пара МиГ-19П с аэродрома Анадырь, один из которой был сведён с целью и 18 минут её сопровождал на высоте 16,2 км (по советским данным, U-2 шёл на 20,3-21 км), и пара МиГ-17ПФ с аэродрома Урелики[33]. Лишь после благополучного разрешения опасной ситуации штаб Стратегического воздушного командования проинформировал о происшествии министра обороны Макнамару (в 13:41), а тот уже сообщил президенту (в 13:45) и Госдепартаменту (в 13:47).[31] Кроме того, он отозвал U-2 4080-го стратегического разведкрыла, взлетевший для очередного взятия проб воздуха, постановил начать расследование инцидента и запретил подобные полёты за пределами США вплоть до его окончания.[31] Самолёт благополучно допланировал до Коцебу и там сел в 14:25 вашингтонского времени, не только формально выполнив миссию по сбору, но и поставив таким образом абсолютный рекорд продолжительности полёта для U-2 в 10 часов 25 минут.[31] Ещё через несколько часов два самолёта фоторазведки ВМС США RF-8A «Крусейдер» были обстреляны зенитными орудиями во время облёта Кубы на малой высоте. Один из них был повреждён, однако пара благополучно вернулась на базу. Военные советники Кеннеди пытались убедить президента до наступления понедельника отдать приказ о вторжении на Кубу, «пока ещё не поздно». Кеннеди уже не отвергал категорически такое развитие ситуации. Однако он не оставлял надежды на мирное разрешение. Фидель Кастро, считавший, что имеются достоверные сведения, что американцы наутро собираются бомбить советские базы на Кубе, через посла СССР на Кубе Алексеева предлагал Хрущеву нанести превентивный ядерный удар по США, сказав, что кубинский народ готов принести себя в жертву делу победы над американским империализмом. Хрущев на это сказал, что у «товарища Фиделя Кастро» сдали нервы, что переговоры с американцами идут успешно[22]. Принято считать, что «Чёрная суббота» 27 октября 1962 — день, когда мир был ближе всего к глобальной ядерной войне. Разрешение кризиса В ночь с 27 на 28 октября по заданию президента Роберт Кеннеди вновь встретился с советским послом Анатолием Добрыниным в здании Министерства юстиции. По воспоминаниям Добрынина, «в кабинете Кеннеди был беспорядок, на диване валялся скомканный плед: хозяин кабинета тут же урывками спал». Кеннеди поделился с Добрыниным опасениями президента о том, что «ситуация вот-вот выйдет из-под контроля и грозит породить цепную реакцию»[34]. Роберт Кеннеди заявил, что его брат готов дать гарантии ненападения и скорейшего снятия блокады с Кубы. Добрынин спросил Кеннеди о ракетах в Турции. «Если в этом единственное препятствие к достижению упомянутого выше урегулирования, то президент не видит непреодолимых трудностей в решении вопроса», — ответил Кеннеди. По словам тогдашнего министра обороны США Роберта Макнамары[35], с военной точки зрения ракеты «Юпитер» уже морально устарели (хотя были поставлены на боевое дежурство всего два года назад), однако в ходе приватных переговоров Турция и НАТО выступали резко против включения подобного пункта в официальное соглашение с Советским Союзом, так как это было бы проявлением слабости США и ставило бы под сомнение гарантии США по защите Турции и стран НАТО. На следующее утро в Кремль пришло сообщение от Кеннеди, где было сказано: 1) Вы согласитесь вывести свои системы вооружения с Кубы под соответствующим наблюдением представителей ООН, а также предпринять, с соблюдением соответствующих мер безопасности, шаги по остановке поставок таких же систем вооружения на Кубу. 2) Мы же, со своей стороны, согласимся — при условии создания с помощью ООН системы адекватных мер, обеспечивающих выполнение данных обязательств, — а) быстро отменить введённые в настоящий момент блокадные мероприятия и б) дать гарантии ненападения на Кубу. Я уверен, что и остальные государства Западного полушария будут готовы поступить подобным образом. В полдень Хрущёв собрал Президиум ЦК у себя на даче в Ново-Огарёве. На собрании шло обсуждение письма из Вашингтона, когда в зал вошёл человек и попросил помощника Хрущёва, Трояновского к телефону: звонил Добрынин из Вашингтона. Он передал Трояновскому суть его беседы с Робертом Кеннеди и выразил опасения, что президент США испытывает сильное давление со стороны военных. Добрынин передал дословно слова брата президента США: «Мы должны получить ответ из Кремля сегодня же, в воскресенье. Осталось очень мало времени для разрешения проблемы». Трояновский вернулся в зал и зачитал собравшимся то, что успел записать в своем блокноте, пока слушал доклад Добрынина. Хрущёв сразу же пригласил стенографистку и начал диктовать согласие. Он также надиктовал два конфиденциальных письма лично Кеннеди. В одном он подтвердил факт того, что послание Роберта Кеннеди добралось до Москвы. Во втором — что он расценивает это послание как согласие на условие СССР по выводу советских ракет с Кубы — убрать ракеты из Турции. Опасаясь всяких «неожиданностей» и срыва переговоров, Хрущёв запретил Плиеву использовать зенитное оружие против американских самолётов. Он также приказал вернуть на аэродромы все советские самолёты, патрулирующие Карибское море. Для пущей уверенности первое письмо было решено транслировать по радио, чтобы оно как можно скорее дошло до Вашингтона. За час до начала трансляции послания Никиты Хрущева (16:00 по московскому времени) Малиновский послал Плиеву приказ начать демонтаж стартовых площадок Р-12. Демонтаж советских ракетных установок, погрузка их на корабли и вывод с территории Кубы заняли 3 недели. Убедившись, что Советский Союз вывел ракеты, президент Кеннеди 20 ноября отдал приказ прекратить блокаду Кубы. Через несколько месяцев из Турции были выведены и американские ракеты «Юпитер» — как «устаревшие». ВВС США не возражали против списания этих БРСД, так как к этому моменту ВМФ США уже развернул на подводных лодках намного более подходящие для передового базирования БРПЛ «Поларис», сделавшие комплекс «Юпитер» устаревшим. Последствия Мирное разрешение кризиса удовлетворило не всех. Смещение Хрущёва двумя годами позже можно частично связать с раздражением в Политбюро ЦК КПСС относительно уступок Соединённым Штатам, сделанных Хрущёвым, и его неумелым лидерством, приведшим к кризису. Коммунистическое руководство Кубы расценило компромисс как «предательство» со стороны Советского Союза, поскольку решение, положившее конец кризису, было принято исключительно Хрущёвым и Кеннеди[36]. Некоторые военачальники США также были недовольны результатом. Так начальник штаба воздушных сил США генерал ЛеМей назвал отказ от атаки Кубы «наихудшим поражением в нашей истории». По окончании кризиса аналитики советских и американских спецслужб предложили установить между Вашингтоном и Москвой прямую телефонную линию (так называемый «красный телефон»), чтобы в случае кризисных ситуаций у лидеров сверхдержав была возможность немедленно связаться друг с другом, а не пользоваться телеграфом. По рассекреченным в 2017 году данным Министерства обороны Российской Федерации, на Кубе в период с 1 августа 1962 года по 16 августа 1964 года погибли 64 советских гражданина[37]. Историческое значение Кризис стал переломным моментом в ядерной гонке и «холодной войне». Было положено начало разрядке международной напряженности. В западных странах началось антивоенное движение, пик которого пришёлся на 1960-е — 1970-е годы. В СССР также стали раздаваться голоса, призывающие к ограничению гонки ядерных вооружений и усилению роли общества в принятии политических решений (в частности, с таким заявлением выступил один из разработчиков советского ядерного оружия академик А. Д. Сахаров[38]). Невозможно однозначно утверждать, стало ли удаление ракет с Кубы победой или поражением Советского Союза. С одной стороны, план, задуманный Хрущёвым в мае 1962 года, не был доведён до конца и советские ракеты уже не могли обеспечить безопасность Кубы. С другой, Хрущёв добился от руководства США гарантий ненападения на Кубу, которые, несмотря на опасения Кастро, были соблюдены и соблюдаются по сей день. Через несколько месяцев американские ракеты в Турции, по словам Хрущёва спровоцировавшие его на размещение оружия на Кубе, были также демонтированы. В конце концов, благодаря техническому прогрессу в ракетостроении, отпала необходимость размещения ядерного оружия на Кубе и в Западном полушарии вообще, поскольку через несколько лет Советский Союз уже имел достаточно межконтинентальных ракет, способных поразить любой город и военный объект в США непосредственно с территории СССР. Сам Хрущёв в своих мемуарах так оценил итоги кризиса: «Сейчас прошло уже много лет, и это является уже областью истории. И я горд за то, что мы проявили мужество и дальновидность. И я считаю, что мы выиграли»[39]. Мы, товарищи, поставили ракеты, ракеты средней дальности на Кубе. Почему мы их поставили, что нас заставило поставить? Мы рассуждали так, что Кубу американцы терпеть не могут, они это прямо говорят, что могут сожрать Кубу. Я вот с военными говорил, с маршалом Малиновским. Я спросил: если бы мы были на месте Америки, взяли для себя курс сломить такое государство, как Куба, сколько бы нам надо было, зная наши средства? — Максимум три дня, и руки помыли бы. Товарищи, с этим надо считаться, потому что именно Америка эти возможности тоже имеет. Поэтому мы считали, что Кубу можно спасти, только на Кубе поставив ракеты. Тогда тронешь, так ёжик клубком свернётся, и не сядешь. (Смех.) Видимо, пробовали когда-то. (Смех.) Вот эти ракеты вроде иголок ёжика, они обжигают. Когда мы принимали решение, мы долго обсуждали и не сразу приняли решение, раза два откладывали, а потом приняли решение. Мы знали, что, если поставим, а они обязательно узнают, это шок у них вызовет. Шутка ли сказать, у крокодила под брюхом ножик! […] В результате переписки мы вырвали у президента США заявление о том, что он тоже не думает вторгаться. Тогда мы сочли возможным сделать заявление, что мы тогда тоже считаем возможным удаление наших ракет и Ил-28. Было это уступкой? Было. Мы уступили. Была уступка со стороны Америки? Было дано публичное слово не вторгаться? Было. Так кто же уступил и кто не уступил? Мы никогда не говорили, что мы будем вторгаться в другую страну. Америка говорила, что она не потерпит на Кубе революционного кастровского режима, и потом она отказалась. Значит, ясно, что другая сторона взяла на себя обязательство то, которое оно не признавала до постановки наших ракет на Кубе. Так? ГОЛОСА: Так. (Аплодисменты.) ХРУЩЁВ: Сейчас есть умные, а умных, когда пройдёт опасность, всегда больше, чем в момент опасности. (В зале смех.) […] А если бы мы не уступили, может быть, Америка больше уступила? Может быть, и так. Но это могло быть похоже на детскую сказку, когда два козла встретились на перекладине перед пропастью. Они проявили козлиную мудрость, и оба упали в пропасть. Вот в чём дело. Эпилог В 1992 году было подтверждено, что к моменту, когда разразился кризис, советские части на Кубе получили ядерные боеголовки для тактических и стратегических ракет, а также ядерные авиабомбы для бомбардировщиков среднего радиуса Ил-28, общим количеством 162 единицы[40]. Генерал Грибков, участвовавший в работе советского штаба операции, заявил, что командующий советскими войсками на Кубе генерал Плиев имел полномочия применять их в случае полномасштабного вторжения США на Кубу. Небольшая продолжительность Карибского кризиса и обширная документация, касающаяся принятия решений обеими сторонами, делают его отличным примером для анализа процессов выработки государственных решений. В книге , авторы Грэхам Аллисон и используют кризис для иллюстрации разных подходов к анализу действий государства. Интенсивность и размах кризиса также даёт отличный материал для драмы, что иллюстрируется фильмом «Тринадцать дней» американского режиссёра Р. Доналдсона. Карибский кризис также был одной из основных тем выпущенного в 2003 году документального фильма . В октябре 2002 года Роберт Макнамара и Артур Шлезингер вместе с другими почётными гостями участвовали во встрече с Кастро на Кубе, чтобы продолжить изучение кризиса и выпуск рассекреченных документов. На этой конференции стало ясно, что мир был гораздо ближе к ядерной конфронтации, чем считалось ранее. Так, не исключено, что только здравый смысл старшего на борту советской подводной лодки (проекта 641) Василия Архипова предотвратил полномасштабный конфликт[41]. Карибский кризис в искусстве Когда был Карибский кризис, у меня был «фольксваген», и как-то раз я сидел в нём с девушкой. Мы слушали радио, и это было похоже на конец света. Бомбы надвигались, и всё это казалось очень реалистическим. Мне было около 18 лет. Кристофер Уокен[42]. Литература и театр Ф. М. Бурлацкий. Бремя решения (политическая драма в одном действии). Постановка В. Н. Плучека (1985), Московский академический театр сатиры. Кино 1969 — фильм «Топаз» Альфреда Хичкока; 1991 — сериал «Квантовый скачок» (English: Quantum Leap), серия «Атомная семейка» (English: Nuclear Family); 1999 — фильм «Взрыв из прошлого» (English: Blast from the Past); 2000 — фильм «Тринадцать дней» (English: Thirteen Days); 2003 — ; 2009 — фильм «Хранители» (English: Watchmen); 2009 — пародия на трилогию «Пираты Карибского моря» «Карибский кризис»; 2011 — мини-сериал «Династия Кеннеди» (English: The Kennedys); 2011 — фильм «Люди Икс: Первый Класс» (English: X-Men: First Class); Музыка 1962 — «Молитвы» для баритона и камерного оркестра композитора Луиджи Даллапикколы. Партитура демонстративно датирована днём обращения Кеннеди к народу. 1964 — песня Фила Оукса «Talking Cuban Crisis». 2009 — вышел сингл «Caribbean Crisis» от проекта Ex-Plosion. Посвящённая событиям холодной войны композиция также вошла в студийный альбом проекта, попав на и в по версии британского онлайн-магазина Juno. Видеоигры В 2005 году вышла игра «Карибский кризис»; В 2006 году вышла игра «DEFCON»; В 2010 году вышла игра «Call of Duty: Black Ops». В 2015 году вышла игра «Armored Warfare: Проект Армата» См. также Холодная война Чёрная Суббота (1962) Ядерный паритет Ядерная война Операция «Анадырь» Ленинский Комсомол (тип судов торгового флота) Группа советских военных специалистов на Кубе Санкции США против Кубы Ракета PGM-19 Jupiter Ракета Р-12 (SS-4) Ракета Р-14 (SS-5) Марс 1962А Примечания Литература Добрынин А. Ф. Сугубо доверительно. Посол в Вашингтоне при шести президентах США (1962—1986 гг.). М.: Автор, 1996. — 688 с.: ил. 5-85212-078-2. Манойлин В. И. Базирование Военно-морского флота СССР. — СПб.: Изд. «Нева», 2004. — 320 с. — ISBN 5-7654-3446-0 Микоян С. А.  — Изд. Academia, 2006. ISBN 5-87444-242-1 Окороков А. В. СССР в борьбе за мировое господство. — М.: Яуза: Эксмо, 2009. — 448 с. — ISBN 978-5-699-37381-9 Подвиг П. Л. «Стратегическое ядерное вооружение России», М.: ИздАТ, 1998 Феклисов А. С. Карибский ракетно-ядерный кризис / Кеннеди и советская агентура. — М.: Эксмо: Алгоритм, 2001. — 304 с. Cc. 234—263. — ISBN 978-5-699-46002-1 Фурсенко А., Нафтали Т. Безумный риск — Изд. РОССПЭН, 2006 Allison, Graham and Zelikow, P. Essence of Decision: Explaining the Cuban Missile Crisis. New York: Longman, 1999. Blight, James G., and David A. Welch. On the Brink: Americans and Soviets Reexamine the Cuban Missile Crisis. New York: Hill and Wang, 1989. Brugioni, Dino A. Eyeball to Eyeball: The Inside Story of the Cuban Missile Crisis. New York: Random House, 1991. Divine, Robert A. The Cuban Missile Crisis. New York: M. Wiener Pub.,1988. Fursenko, Aleksandr, and Naftali, Timothy; One Hell of a Gamble — Khrushchev, Castro and Kennedy 1958—1964; W.W. Norton (New York 1998) Giglio, James N. The Presidency of John F. Kennedy. Lawrence, Kansas, 1991. Gonzalez, Servando The Nuclear Deception: Nikita Khrushchev and the Cuban Missile Crisis; IntelliBooks, 2002 ISBN 0-9711391-5-6 Kennedy, Robert F. Thirteen Days: A Memoir of the Cuban Missile Crisis; ISBN 0-393-31834-6 May, Ernest R., and Philip D. Zelikow., eds. The Kennedy Tapes: Inside the White House During the Cuban Missile Crisis. Concise Edition. New York: W.W. Norton, 2001. Nuti, Leopoldo (ed.) I «Missili di Ottobre»: La Storiografia Americana e la Crisi Cubana dell’Ottobre 1962 Milano: LED, 1994. Thompson, Robert S. The Missile of October: The Declassified Story of John F. Kennedy and the Cuban Missile Crisis. Diez Acosta, Tombs. October 1962: The 'Missile' Crisis As Seen From Cuba. Pathfinder Press, New York, 2002. Ссылки на сайте Министерства обороны России Дамье В. В. // Кругосвет Хрущёв Н. С. . Хранение Национальной Библиотеки Конгресса США. на сайте Хронос на pseudology.org на coldwar.ru // lki.ru В. Чиков // КоммерсантЪ // alexnews.info  — Проект Российского военно-исторического общества «100 главных документов российской истории». Отрывок из книги К.Эндрю и О. Гордиевского М. Статкевич // Очерк, 2004 Хлебников И. // журнал «Обозреватель» на английском языке ‹See Tfd›(in English). Данные «Национального архива по безопасности», неправительственной независимой организации США. ‹See Tfd›(in English). Предоставлены Центра Миллера, Университет Вирджинии. ‹See Tfd›(in English) — Robert S. McNamara. ‹See Tfd›(in English) ‹See Tfd›(in English) ‹See Tfd›(in English) д/ф (РТР, 2014) Категория:Политические кризисы Категория:1962 год в СССР Категория:Американо-кубинские отношения Категория:1962 год на Кубе Категория:Кубинская революция Категория:Холодная война Категория:Внешняя политика США Категория:Зарубежные операции Вооружённых сил США периода холодной войны Категория:Внешняя политика СССР Категория:Хрущёвская оттепель 1962 14

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%B8%D0%B1%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9%20%D0%BA%D1%80%D0%B8%D0%B7%D0%B8%D1%81

日本哺乳類学会はいつ創設されましたか？

野球の歴史

japanese

この項では、野球の歴史（やきゅうのれきし）について説明する。 ただし、野球の起源に関しては諸説があるため、現在最も有力とされている説を中心に話を進めることとする。 起源 古代 先行人類の時代にはすでに、野球のボールと同じくらいの大きさの石が使用されていたことが確認されている。アフリカの地中海沿岸地域から、その石が多数出土した。これは、何らかの武器であったと考えられている。足の速い動物を仕留めるために、命中率と威力を兼ね備えた武器を求めた結果、「野球ボールと同じくらいの大きさの」石が最も適した武器であるという結論を得たと思われる。 農耕が発展すると、球体は「世界と宇宙」、つまりは権威の象徴として祭儀に利用されるようになった。古代エジプトやその他の地方では、王が球を棒で打ち、その飛び方で農作物の豊凶を占っていたことが判明している。 中世 12世紀頃のフランスで、「ラ・シュール」というスポーツが誕生した。2チームに分かれ、足や手、棒などを使い敵陣にある2本の杭の間にボールを通すゲームで、今日のあらゆる球技の原型とされるスポーツである。死傷者が出るほど危険であるにもかかわらず人気が非常に高かった。 これがイギリスに渡り、「ストリート・フットボール」となる。ボールに牛や豚の直腸や膀胱を使い、そのボールを敵陣内にあるゴールまで運ぶゲームである。しかし大英帝国の発展とともに、兵士が戦争や植民地支配へ駆り出されるようになる。すると、牛や豚を殺さないとボールが作れないストリート・フットボールの代わりに、石に草の茎や糸を巻き付けるだけで簡単にボールが作れるスポーツが流行るようになっていった。 そのうちの一つに「ラウンダーズ」というゲームがある。ペッカーやフィーダーと呼ばれる投手が小石を詰めた靴下などのボールを投げ、ストライカーと呼ばれる打者がそれを船の艪などのバットで打ち返し、杭や石でできた4つのベースを回るというものだった。また「ワン・オールド・キャット」というゲームもあったが、こちらは、打者が棒で球を打ち、打球をノーバウンドまたはワンバウンドでキャッチした者が次の打者になる、というものだった。 これらは少しずつルールを変えながらも遊ばれた。町民が集会所に集まり町の行政について話し合う「タウン・ミーティング」が開かれたときによく行われたことから「タウン・ボール」と呼ばれた時期があった。この時期には既に、投手が打者にボールを投げ打者が打ち返す、フィールドに適当に散らばった野手がその打球をキャッチしそれを打者走者にぶつければ打者はアウトになる、4つの塁があり走者がこれを全て回ってホームに帰ってくれば得点が認められる、など現在の野球に似通った部分が多く認められる。18世紀になると選手の中からベテラン選手がチームをまとめる役どころになり、選手兼任で監督も行った。野球監督がユニフォームを着るのはその名残である。 18世紀～19世紀 18世紀に入ると、英語の"Baseball"という言葉が書物にあらわれ始めるようになるが、これは大半が前述のラウンダーズのようなゲームの一種である「ストールボール（英）」を言い表したものである。イギリスで1744年に刊行された『小さなかわいいポケットブック』（"A pretty little pocketbook"、写真）には、ストールボールを描いた木版画に「ベース・ボール」と題された記述が見られる。またプリンス・オブ・ウェールズとその家族が、1748年に野球のようなゲームを楽しんだとの記載が、当時の側近の日記に記されている。 アメリカ合衆国で、"Baseball"という言葉が記された現在判っている最も古い文書は、1791年にマサチューセッツ州ピッツフィールドで記された、町のグラウンドの利用に関する内規である。これは町の集会所の窓にボールが当たって壊れないよう、集会所の建物から80ヤード以上離れた場所でしか球技を行うことを認めないという内容で、様々な球技のうちの1つとして"Baseball"や"Batball"といった記述が登場する[1]。 1834年には、アメリカでロビン・カーバー編『スポーツの本』という本が発行され、ラウンダーズが「ベースボール」として紹介されている。ただし、この時代にはまだルールは地方によってまちまちで、定まったものではなかった。また1838年6月4日にカナダ・オンタリオ州のビーチビルで行われたの試合の詳細な記録が、後年1886年に発行されたスポーティングライフ紙に掲載されており、この試合はカナダにおける野球の始まりとされている[2]。 1840年代にニューヨーク・マンハッタンでボランティア消防団を創設したアレクサンダー・カートライトという男がいた。彼は団員の結束を強めさらに彼らの運動不足を解消するにはどうすればいいか考え、「屋外でのスポーツ」という結論に至った。1842年、彼は消防団からメンバーを募り「」というスポーツ団を発足させた。ニッカーボッカーズは近隣のマレー・ヒルという地域でタウンボールをするようになった。 タウンボールはルールが厳格に定められたスポーツではないため、時や場合によってルールをいちいち変える必要があった。カートライトはこの煩わしさを解消するため統一ルールの策定に乗り出した。彼はニッカーボッカーズメンバーと議論し、意見をまとめた。1845年のある晴れた日、マレー・ヒルでボール・ゲームをしていた団員の元にカートライトがやって来て、自身がまとめた新しいゲームの案を披露した。主なルールは以下の通り。 チームの人数を攻撃側と守備側それぞれ9人ずつにし、一方のチームが攻撃中には相手は全員がフィールドに散らばり守備につく。 フィールドを菱形に設定し、ホームベースに鉄のプレート、その他3つのベースに砂を入れたカンバス地の袋を置く。塁間は42ペイス。 （1）打者が3球を空振りし、その最後の球を捕手が捕球したとき（2）打球がノーバウンドまたはワンバウンドで捕球されたとき（3）打球が相手側に捕球され、走者よりも先に塁に送られるか、走者が塁に着くより先にボールでタッチされたとき（4）捕球しようとする相手の邪魔したとき…以上の場合に攻撃側はアウトとなる。3アウトで攻守が交代。 一塁または三塁の外側に出た打球はファウルとなり、打者が塁に進むことやそれによって得点が入ることはできない。 21点を先取したチームが勝ち。 団員は最初これを聞いていたときには嘲笑したが、カートライトの熱心さに押されて、このゲームをやってみることにした。すると結構おもしろいことがわかり、団員らはすぐにクラブを設立することにしたという。これが今のベースボールの原型と言われている。1846年6月19日には、マンハッタンの対岸に位置するニュージャージー州ホーボーケンにおいて最初のベースボールの試合が開催されたが、カートライト率いるニッカーボッカーズはニューヨーク・ナイン相手に1-23で負けてしまった。この6月19日は、現在の野球の基本となるルールで初めて試合が行われた日であることから、ベースボール記念日、もしくはベースボールの日と呼ばれている。 1861年から1865年の南北戦争は、北部で盛んだったベースボールを南部出身者に広める役割を果たした。こうしてベースボールは全米で人気を獲得したのである。 ダブルデイ説 1905年、スポーツ用品メーカーの創始者であるアルバート・スポルディングが主催する「ベースボール起源調査委員会」が設置される。同委員会は1907年に「ベースボールはアメリカ独自のスポーツである」「1839年にアブナー・ダブルデイがクーパーズタウンで考案したのがベースボールである」と発表した。この発表を受けて実業家スティーブン・クラークがクーパーズタウンに野球殿堂を開設するなど、ダブルデイ説は国民の支持を受けた。 しかし後にダブルデイ説に多くの疑問が投げかけられていく。最終的にダブルデイは1839年にはクーパーズタウンにいなかったことが判明。委員会の発表は捏造だったことが白日の下に晒された。 ルールの変遷 ベースボールは誕生した後もルールの変更を繰り返している。ルールの度重なる変更の狙いは「試合時間の短縮化」と「試合のスリリング化」の2つが挙げられる。 試合進行について ベースボールが誕生した当初は21点先取制だったが、あまりにも時間がかかりすぎるために、1857年に「9回終了時に得点が多かったチームの勝ち」になった。 投球について 最初は投手には下手投げのみが許可され、手首のスナップを使うことが認められておらず、打者は投手にコースの指定ができた。 1858年：見逃しに「ストライク」（打て）のコールがされるようになる。 1863年：真ん中付近を通らない球に「ボール」のコールがされるようになる。 1872年：スナップスローが解禁される。 1879年：全ての打たれなかった投球はストライクかボールに区分され，9ボールで一塁へ。 1880年：8ボールで一塁へ。捕手が3ストライク目の球を直接捕球すれば打者は三振でアウトが取られるようになった。 1881年：投手と打者の距離が45フィートから50フィートへ延長された。 1882年：7ボールで一塁へ。横手投げが解禁される。 1884年：6ボールで一塁へ。上手投げが解禁される。 1886年：7ボールで一塁へ。 1887年：打者が投手に投球コースを指定できなくなった。5ボールで一塁へ。この年のみ5ボールは安打と記録され、4ストライクでアウトに。死球で一塁が与えられた。 1889年：4ボールで一塁へ。 1893年：投手と本塁の距離が50フィートから60フィート6インチに。 守備について ノーバウンド捕球だけでなく、ワンバウンド捕球でも打者はアウトだった。 1864年にワンバウンド捕球＝アウトが廃止され、ノーバウンドのときのみアウトとされた。 塁間について 初の本格的野球チーム、ニッカーボッカーズは投手と打者の距離を特に決めておらず、塁間の距離も特定していなかった。ただ、「本塁から二塁までが42ペイス、一塁から三塁までも42ペイス」と書いていただけに過ぎなかった。1ペイス=3フィートで計算すると2014年現在の90フィート（約27.4m）とほとんど変わらない塁間89フィート（約27.1m）となる。ところが、1845年頃のペイスは研究家によって2フィート半を意味していたことが判明しており、これに従うと1850年代途中ぐらいまではほぼ確実に本塁から二塁までが105フィート（約32m）で塁間は74.25フィート（約23m）であったことになる[3]。 日本における野球の歴史 日本への伝来 1871年（明治4年）に来日した米国人ホーレス・ウィルソンが当時の東京開成学校予科（その後旧制第一高等学校、現在の東京大学）で教え、その後「打球おにごっこ」という名で全国的に広まった。従って、日本国内の野球の創成期の歴史は、そのまま大学野球の創成期の歴史と重なっている（詳細については当該記事を参照のこと）。なお、ホーレス・ウィルソンは2003年（平成15年）、その功績から日本野球殿堂入り（新世紀表彰）している。ただし野球を「試合」と定義すると明治6年4月下旬，開拓使仮学校で既に始められていた可能性がある。ウィルソンが試合を始めたのは開成学校に運動場が完成した明治6年8月以降のことである[4]。 1878年、平岡ひろしが日本初の本格的野球チーム「新橋アスレチック倶楽部」を設立し、1882年駒場農学校と日本初の対抗戦を行った。なお記録上で日本ではじめて国際試合を行ったのは青井鉞男が投手時代の旧制一高ベースボール部で、1896年（明治29年）5月23日、横浜外人居留地運動場で横浜外人クラブと対戦し29対4で大勝した。また、記録上で日本ではじめて米国人チームと試合を行った（日米野球）のも同部で、同年6月5日、雪辱戦として横浜外人クラブから試合を申し込まれ、横浜外人居留地運動場で当時の米国東洋艦隊の選りすぐりによるオール米国人チームと対戦し32対9で連勝した。 急速な人気の高まりから、野球に対して賛否両論が巻き起こることもあった。1911年に東京朝日新聞が「野球と其害毒」と題した記事を連載し、野球に批判的な著名人の談話などを紹介したが、これに対して読売新聞などが野球擁護の論陣を張り、次第に野球に対するネガティブ・キャンペーンは沈静化していった（野球害毒論を参照）。 大学野球の盛り上がりは高校（旧制中学）にも広がり、1915年8月に大阪の豊中球場で第1回全国中等学校優勝野球大会が開催され京都二中が優勝。第3回大会からは兵庫の鳴尾球場で開かれたが、観客増により手狭になったため1924年からは阪神電車甲子園大運動場で行われることになった。また夏の大会の盛況をうけ、同年春からは名古屋市の山本球場で全国選抜中等学校野球選手権大会が開催され、翌年からは甲子園球場で行われた。1927年には企業チームによる都市対抗野球大会が明治神宮野球場で開かれた。 プロ野球創設 1920年、早稲田大学野球部OBらによって日本初のプロ野球チーム日本運動協会（芝浦協会）が、1921年には天勝野球団が創設されたが両球団とも後に解散。1934年、読売新聞社の正力松太郎によって大日本東京野球倶楽部が創設され、1936年には日本初のプロ野球リーグ日本職業野球連盟が設立された。 野球という言葉の語源 「ベースボール」を、初めて「野球」と日本語に訳したのは、第一高等中学校（1894年、第一高等学校に改称。第二次大戦後の学制改革の際に東京大学に併合され、新制東京大学教養学部になる）の野球部員であった中馬庚である。1894年（明治27年）、彼らが卒業するにあたって部史を刊行することになり、中馬の書いた文章中に「野球」が登場するのである。逸話として、同僚で名投手の青井鉞男が「千本素振り」をやっている所に中馬がベースボールの翻訳を「Ball in the field－野球」とすることを言いに来たと言われている。 明治期の俳人で、1889年（明治22年）に喀血してやめるまで捕手として好んで野球をプレイした正岡子規が翻訳したという俗説があるが、これは間違いである。なぜなら、1896年新聞「日本」で連載した子規の随筆『松蘿玉液』のなかで、「ベースボールいまだかつて訳語あらず」と書いているからである。この俗説は子規が自らの幼名である「升（のぼる）」にちなんで「野球（のぼーる）」という雅号を用いていたことが誤解されたものと考えられている。子規は「野球（のぼーる）」という雅号を1890年（明治23年）に使い始めている。これは中馬が「ベースボール」を「野球」と翻訳する4年前のことである。つまり、「野球」という表記を最初に使用したのは子規であるが、「ベースボール」を「野球」と最初に翻訳したのは中馬である。しかし子規は野球用語を数多く翻訳しており、2002年にはその功績によって日本野球殿堂入りを果たした。 脚注 参考文献 玉木正之著『私家版野球史論序説――ボールゲームの起源、発展そして堕落』（初出…別冊宝島93『プロ野球の悩み』JICC出版局　収録…玉木正之著『されど球は飛ぶ』扶桑社文庫 ISBN 4-594-01483-6） 佐山和夫著『野球とクジラ　カートライト・万次郎・ベースボール』河出書房新社 ISBN 4-309-00830-5 柏英樹『プロ野球選手になるには』ぺりかん社、2009年

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E9%87%8E%E7%90%83%E3%81%AE%E6%AD%B4%E5%8F%B2

Missä nykyisessä valtiossa sijaitsee muinainen Pohjois-Traakia?

Kreikka

finnish

Kreikka (, , ), virallisesti Kreikan tasavalta tai Helleenien tasavalta[1] (), on valtio Etelä-Euroopassa, Balkanin niemimaan Välimeren ympäröimässä eteläkärjessä. Maa käsittää Manner-Kreikan lisäksi myös laajan saariston. Kreikan väkiluku on noin 10,8 miljoonaa ja pinta-ala 131957 neliökilometriä. Sen pääkaupunki ja suurin kaupunki on Ateena.[2][3] Kreikan sijainti on strateginen Euroopan, Aasian ja Afrikan risteämäkohdassa. Maan naapurimaat ovat Albania, Makedonia, Bulgaria ja Turkki. Kreikka jaetaan perinteisesti yhdeksään maantieteelliseen alueeseen, jotka ovat Manner-Kreikan Keski-Kreikka, Peloponnesos, Thessalia, Epeiros, Makedonia ja Traakia sekä saariston Egeanmeren saaret, Jooniansaaret ja Kreeta. Kreikka on vuoristoinen ja maanjäristysherkkä. Saaristoon kuuluu laskutavasta riippuen 2000–6000 saarta. Maan rannikko on Euroopan pisin.[4] Kreikan historia on pitkä. Maa on ollut asuttu vähintään 200000 vuoden ajan. Kreikka on Euroopan varhaisimman korkeakulttuurin minolaisen kulttuurin syntymäpaikka. Antiikin Kreikka oli koko länsimaisen sivistyksen kehto, ja länsimaisen demokratian, filosofian, tieteen ja taiteen syntymäpaikka. Myöhemmin Kreikasta tuli osa Makedonian valtakuntaa. Sittemmin se oli keskeinen osa Rooman valtakuntaa ja sen perillistä Bysantin valtakuntaa. Vuoteen 1500 mennessä Osmanien valtakunta oli vallannut suuren osan maasta. Osassa maata valtaa piti myös Venetsian tasavalta. Kreikka aloitti vapaustaistelun vuonna 1821 ja itsenäistyi Osmanien valtakunnasta lopullisesti vuonna 1830.[5] Osoituksena pitkästä historiasta Kreikassa on 18 Unescon maailmanperintöluettelon kohdetta.[6] Nykyinen Kreikka on parlamentaarinen tasavalta. Maa on Yhdistyneittein kansakuntien perustajajäsen sekä Euroopan unionin, OECD:n, WTO:n, ETYJ:in ja puolustusliitto Naton jäsen. Kreikka on markkinatalous ja Balkanin alueen suurin talous. Sen bruttokansantuote asukasta kohden on eri tilastoissa maailman 38.–40. suurin.[7][8] Merkittäviä elinkeinoja ovat muun muassa turismi ja laivanvarustus. Maan valuutta on euro. Kreikkalaisten enemmistö puhuu kreikan kieltä ja kuuluu ortodoksiseen kirkkoon.[2] Nimi Antiikin aikana kreikkalaiset viittasivat itseensä helleeneinä. Nimi ”Kreikka” on peräisin roomalaisten käyttämästä latinankielisestä nimestä Graecia.[2] Keskiajalla Bysantin valtakunnassa eli Itä-Roomassa ja vielä 1800-luvun alkuun saakka roomalaisen identiteetin omaksuneet kreikkalaiset viittasivat itseensä ”roomalaisina”. Antiikkiin palautuvat nimitykset helleenit ja Helleenien tasavalta otettiin käyttöön 1800-luvulla Kreikan itsenäistymisen, kansallisuusaatteen nousun ja kansallisen identiteetin etsimisen myötä. Maantiede Kreikka käsittää Balkanin niemimaan eteläisimmän osan. Maan rajanaapurit ovat Albania, Makedonian tasavalta (EJTM) ja Bulgaria pohjoisessa ja Turkki idässä. Manner-Kreikka muodostaa suuren niemen, joka työntyy itäiseen Välimereen. Sen länsipuolelle jää Välimeren osa Joonianmeri, itäpuolelle Manner-Kreikan ja Vähän-Aasian väliin Egeanmeri ja eteläpuolelle muu Välimeri. Manner-Kreikan eteläosassa erottuu saarenkaltainen Peloponnesoksen niemimaa, joka yhdistyy varsinaiseen Manner-Kreikkaan kapean Korintin kannaksen välityksellä. Manner-Kreikan ja Peloponnesoksen erottavat toisistaan Korintinlahti ja Saroninlahti. Pohjois-Kreikassa mantereesta työntyy Egeanmereen Chalkidikín niemimaa. Kreikan saaristo, johon kuuluu laskutavasta riippuen noin 2000–6000 saarta, sijaitsee pääosin Egeanmeressä (Egeanmeren saaret), mutta suuria saaria on myös Joonianmeressä (Jooniansaaret). Saaret ovat useimmiten ryhmittyneet saariryhmiksi. Egeanmeren etelälaidalla sijaitsee maan suurin saari Kreeta. Sen eteläpuolella sijaitsee Libyanmeri.[2][9] Kreikan alue sijoittuu leveydelle 34°48′03″N – 41°44′56″N ja pituudelle 19°22′24″E – 29°38′42″E. Maan pinta-ala on 131957 neliökilometriä, josta maapinta-alaa on neliökilometriä ja vesialaa neliökilometriä. Tämä tekee Kreikasta pinta-alaltaan maailman 97. suurimman valtion.[2] Maan suurin pituus pohjois-eteläsuunnassa on 793 kilometriä ja suurin leveys itä-länsisuunnassa 992 kilometriä.[10] Kreikan maarajojen yhteispituus on noin kilometriä. Tästä Albanian vastaista rajaa on 212 kilometriä, Bulgarian rajaa 472 kilometriä, Makedonian tasavallan rajaa 234 kilometriä ja Turkin rajaa 192 kilometriä. Kreikan rannikon yhteispituus on mutkikkaan rantaviivan ja laajan saariston ansiosta kilometriä, mikä on suurin rantaviivan pituus koko Euroopassa[2][4] ja 11. suurin koko maailmassa. Noin puolet rantaviivasta on saaristossa.[9] Kreikka jaetaan perinteisesti yhdeksään historiallis-maantieteelliseen alueeseen. Nämä ovat Keski-Kreikka, Peloponnesos, Thessalia, Epeiros, Makedonia, Traakia eli Länsi-Traakia, Egeanmeren saaret, Jooniansaaret ja Kreeta. Näitä alueita ei tule sekoittaa osin samannimisiin hallinnollisiin alueisiin. Pinnanmuodot Egeanmeren alue muodostaa oman tektonisen laattansa, Egeanmeren laatan. Se puristuu Euraasian laatan ja Afrikan laatan väliin. Tämän vuoksi Kreikka on yksi koko maailman seismisesti aktiivisimmista maista ja koko Euroopan maanjäristysherkintä aluetta.[11] Samasta syystä Kreikan alueella on myös aktiivisia ja uinuvia sekä suuri joukko sammuneita tulivuoria. Aktiivisin tulivuoritoiminta sijoittuu Egeanmeren poikki kulkevan niin kutsutun helleenisen kaaren alueelle. Kreikan ainoa varsinainen aktiivinen tulivuori on Santoríni. Sen kokonaisuuteen kuuluu varsinaisen Santorínin saariryhmän kalderan lisäksi joukko merenalaisia tulivuoria, kuten Koloúmpo. Jonkin verran vulkaanista toimintaa on edelleen myös Méthanalla ja Nísyroksella.[12] Kreikka on vuoristoinen maa. Vuoristo kattaa noin 80 prosenttia maan pinta-alasta, mikä tekee Kreikasta Euroopan kolmanneksi vuoristoisimman maan Norjan ja Albanian jälkeen.[13] Mantereen vuoriketjut jatkuvat meressä niemimaina ja saarijonoina. Maan keskikorkeus on 498 metriä merenpinnasta.[2] Noin 67 prosenttia pinta-alasta on yli 200 metrin korkeudella merenpinnasta ja noin 13 prosenttia yli metrin korkeudella merenpinnasta.[10] Kreikan korkein vuori on Ólympos () ja merkittävin vuoristo maan pohjois-eteläsuunnassa halkaiseva Píndos-vuoristo, jossa sijaitsee muun muassa toiseksi korkein huippu Smólikas (). Myös suuri osa Kreikan saarista on vuoria, jotka kohoavat Egean nykyisin merenalaisesta maamassasta. Saariston korkein vuori on Kreetan Ída eli Psiloreítis (). Tasankoja, kuten rannikkotasankoa ja vuorten välisiä tasankoja, on Kreikan pinta-alasta noin 20 prosenttia.[10] Suurin tasankoalue on Keski-Makedoniassa ja koostuu Thessalonikin, Giannitsán ja Katerínin tasankoalueista, yhteispinta-alaltaan noin . Suurimmat yksittäiset tasangot ovat Thessalonikin tasanko (), läntinen Thessalian tasanko (), Giannitsán tasanko (), Sérresin tasanko (), Lárisan–Týrnavoksen tasanko (), Komotinín tasanko () sekä Dráman tasanko ().[14] Maapinta-alasta soveltuu jonkinlaiseen maatalouteen noin 63 prosenttia. Tästä yli puolet, kokonaispinta-alasta noin 35 prosenttia, on laidunmaata. Noin 20 prosenttia maasta soveltuu viljelyskäyttöön ja vain noin 9 prosenttia pysyvään viljelyskäyttöön. Metsää pinta-alasta on noin 30 prosenttia.[2] Kreikan saariston suurimmat saaret ovat Kreeta, Euboia, Lesbos, Ródos, Chíos, Kefaloniá ja Korfu. Saaret jaetaan ylätasolla Egeanmeressä Manner-Kreikan itäpuolella sijaitseviin Egeanmeren saariin ja Joonianmeressä Manner-Kreikan länsirannikolla sijaitseviin Jooniansaariin. Egeanmeren saaristo jakaantuu edelleen alisaariryhmiin, jotka ovat Kykladit, Dodekanesia, Argo-Saroniset saaret, Pohjoiset Sporadit ja Pohjoisen Egean saaret. Kreetaa ja Euboiaa ei aina lueta varsinaisiksi Egeanmeren saariksi paitsi niiden suuren koon vuoksi myös siksi, että ne sijaitsevat merialueen laidoilla. Kreikan joet ovat suhteellisen vähäisiä. Pisimmät joet ovat Évros eli Maritsa ja Strymónas eli Struma, jotka saavat alkunsa Bulgariasta, sekä Axiós eli Vardar, joka saa alkunsa Makedonian tasavallasta. Niistä kuitenkin vain pienempi osuus virtaa Kreikan alueella. Pisin joki, joka virtaa kokonaan Kreikan alueella, on Aliákmonas (297km). Se saa alkunsa Píndos-vuoristosta, samoin kuin monet muut Manner-Kreikan joet, muun muassa Pineiós, Achelóos, Kalamás ja Árachthos. Peloponnesoksen niemimaalla suurimmat joet ovat Alfeiós ja Evrótas.[15][16][17] Kreikan järviin kuuluu sekä luonnonjärviä, joista suurimmat ovat Trichonída, Vólvi, Vegorítida ja Vistonída, että jokia patoamalla luotuja tekojärviä, joista suurimmat ovat Kremastá, Polýfytos ja Kerkíni. Kaupungit ja asutukset Suurin osa eli 78% kreikkalaisista asuu kaupungeissa.[2] Maan suurimmat kaupunkialueet ovat Ateenan () ja Thessalonikin () metropolialueet.[10] Ateenan metropolialueella asuu vajaa puolet maan kaupunkiväestöstä. Muut suurimmat kaupungit koko kaupunkialueen väkiluvun mukaan laskettuna ovat Patras (), Iraklion (), Lárisa (), Vólos (), Ródos (), Ioánnina (), Chaniá () ja Chalkída () (Katso: Luettelo Kreikan kaupungeista). Kreikan kunnat koostuvat kaupungeista, kylistä ja muista asutuksista.[3] Ilmasto Kreikassa vallitsee välimerenilmasto, joskin pohjoisosan vuorilla ilmasto on melko mantereinen. Kesä on lämmin tai kuuma, ja sateeton ja lähes pilvetön kausi kestää noin kolme kuukautta. Merituulet vilvoittavat saaristossa, mutta suurkaupungeissa kuten Ateenassa helle voi käydä pakahduttavaksi. Sateet ajoittuvat lähinnä talveen. Lunta voidaan saada kaikkialla Kreikassa, mutta saaristossa se on harvinaista. Alavilla alueilla se ei jää maahan juuri koskaan. Kevät ja syksy ovat lyhyitä välivuodenaikoja jolloin sää on vaihtelevaa.[18] Kreikan sään erityispiirre on auringonpaisteen suuri määrä. Sitä saadaan talvellakin viitisen tuntia, kesällä jopa 12–14 tuntia päivässä.[18] Laajat metsäpalot aiheuttavat lähes vuosittain ongelmia loppukesästä. Ne ovat johtaneet evakuointeihin ja joskus myös kuolemantapauksiin.[19] Kasvillisuus ja eläimistö Kreikassa on tavattu yli kasvilajia ja 900 eläinlajia. Metsät kattavat noin 30 prosenttia Kreikan pinta-alasta.[2] Merkittäviin puulajeihin kuuluvat alepponmänty, tammi, pyökki ja kastanja alemmilla korkeuksilla ja kuusi korkeammalla vuorten rinteillä.[10] Eläinlajien joukossa on uhanalaisia lajeja, kuten valekarettikilpikonna ja munkkihylje.[20] Kreikan kansallispuistoihin kuuluu kymmenen kansallismetsää, jotka ovat Ólympoksen, Parnassóksen, Párnithan, Aínoksen ja Oítin kansallismetsät, Píndoksen kansallismetsä ja Víkoksen–Aóoksen kansallismetsä, Préspajärvien kansallismetsä, Soúnion kansallismetsä sekä Samarián kansallismetsä. Lisäksi maassa on kaksi merikansallispuistoa, Alónnisoksen ja Pohjoisten Sporadien merikansallispuisto ja Zákynthoksen merikansallispuisto, 15 muuta kansallispuistoa sekä lukuisia muita luonnonsuojelualeita.[21][22][23] Historia Esihistoria Varhaisimmat merkit paleoliittisen kauden asutuksesta Kreikassa ovat noin ajalta 200000 eaa. pohjoisessa Kreikassa ja Thessaliassa. 7000-luvulla eaa. Pohjois-Kreikassa oli neoliittisen kauden maanviljelystä.[5] Pronssikausi alkoi kreikassa noin 3200 eaa.[5] Kreikan alueen pronssikautisia kulttuureja kutsutaan yhdessä Egeanmeren kulttuureiksi. Niihin kuuluvat Kykladeilla ja muilla Egeanmeren saarilla vaikuttanut kykladinen kulttuuri, pääasiassa Kreetalla vaikuttanut minolainen kulttuuri sekä erityisesti Manner-Kreikassa vaikuttanut helladinen kulttuuri, jonka loppuvaihe tunnetaan mykeneläisenä kulttuurina. Näiden kulttuurien välillä oli paljon vuorovaikutusta ja ne kietoutuivat erityisesti loppuvaiheessaan monella tavalla yhteen. Minolainen ja mykeneläinen kulttuuri olivat koko Euroopan ensimmäiset korkeakulttuurit. Minolainen kulttuuri tunnetaan ennen kaikkea sen Kreetalle rakentamista suurista palatsikeskuksista, kuten Knossos ja Faistos. Palatsien rakentaminen alkoi ensimmäisellä palatsikaudella noin 2000 eaa. ja kukoisti toisella palatsikaudella, joka alkoi noin 1750–1700 eaa.[5] Minolainen kulttuuri ei kuitenkaan ollut indoeurooppalainen eikä kreikankielinen. Minolaisen kulttuurin lopulta syrjäyttänyt mykeläinen kulttuuri sen sijaan oli Euroopan ensimmäinen kreikankielinen kulttuuri. Ensimmäiset kreikkaa puhuneet kansat saapuivat Manner-Kreikan alueelle noin 2000 eaa. Mykeneläisen kulttuurin huippukausi alkoi noin 1600 eaa. ja se valtasi minolaisen kulttuurin ydinalueet Kreetalla noin 1450 eaa. Myös mykeneläiset rakensivat palatseja, joista tunnetuimpiin kuuluvat Mykene, Tiryns ja Pylos Peloponnesoksella. Kulttuuri kirjoitti loppuvaiheessaan kreikkaa, ja käytti tähän lineaari-B-kirjoitusta. Myöhempi kreikkalainen mytologia kertoi erityisesti mykeneläisen ajan muistumista, kuten Troijan sodasta, joka on saattanut ajoittua noin ajalle 1250–1200 eaa. Mykeneläinen kulttuuri romahti noin 1200 eaa.[5] Antiikin Kreikka Varhaisten kulttuurien romahtamista seurasivat Kreikan pimeät vuosisadat, jotka kestivät noin 1200–800 eaa. Tuona aikana alueella tapahtui paljon kreikkalaisten kansojen kansainvaelluksia, ja Kreikka siirtyi pronssikaudelta rautakaudelle, joka alkoi noin 1000 eaa. Levottomana aikana kulttuuri taantui ja yhteisöt köyhtyivät. Noin 1000–850 eaa. kehittyivät homeerisen ajan kuningaskunnat. Noin 900 eaa. alkoi geometrinen kausi, joka merkitsi suurta kehitystä keramiikassa, ja osoittaa samalla kulttuurin ja talouden elpymistä ja kaupankäynnin lisääntymistä. Noin 800 eaa. lähtien syntyivät polikset eli kreikkalaiset kaupunkivaltiot, joissa kehittyi uusi ja kukoistava kulttuuri. Tämän aikakauden Kreikasta käytetään termiä antiikin Kreikka ja sen varhaisvaiheesta noin 700–500 eaa. nimitystä Kreikan arkaainen kausi.[5] Ensimmäiset historiallisesti tunnetut Olympian kisat pidettiin vuonna 776 eaa., mistä alkaa historiallinen aika Kreikassa. Antiikin Kreikan kirjallisuus ja samalla koko länsimainen kirjallisuus sai alkunsa Homeroksen teosten Ilias ja Odysseia myötä noin 750–700 eaa. Antiikin Kreikan arkkitehtuuri alkoi saada muotonsa, kun ensimmäinen doorilainen temppeli, Olympian Heran temppeli rakennettiin noin 600 eaa.[5] Kreikkalaisista kaupunkivaltioista huomattavimpia olivat Ateena ja Sparta. Kaupunkivaltioita syntyi runsaasti myös nykyisen Kreikan ulkopuolelle, erityisesti Vähä-Aasian länsirannikolle ja Etelä-Italiaan (Magna Graecia) sekä muuallekin Välimeren rannikoille, kreikkalaisten perustaessa siirtokuntia näille alueille. Filosofia kehittyi Vähässä-Aasiassa Joonian rannikon kreikkalaisissa siirtokunnissa noin 600 eaa. Ateena tunnetaan erityisesti demokratiastaan, joka kehittyi 500-luvun lopulta eaa. alkaen.[5] 400-luvun eaa. alussa kreikkalaiset kävivät niin kutsuttuja persialaissotia Persiaa vastaan. Niissä kreikkalaiset kaupunkivaltiot pystyivät voittamaan Persian uhan ja käytännössä pelastivat orastamassa olleen länsimaisen sivistyksen. Sota muistetaan erityisesti Marathonin, Thermopylain ja Salamiin taisteluista. Sotia seurasi kreikkalaisen kulttuurin suurin kukoistuskausi, Kreikan klassinen kausi noin 480–323 eaa. Klassinen kulttuuri kukoisti erityisesti Ateenassa, minkä ilmentymänä ovat muun muassa Akropolis ja Parthenon. Kaupunki saavutti joksikin aikaa kreikkalaisen maailman johtoaseman Deloksen meriliiton avulla. 400-luvun eaa. jälkimmäisellä puoliskolla käytiin kreikkalaisen maailman suuri ”sisällissota” peloponnesolaissota, jossa vastakkain olivat erityisesti Ateena ja Sparta.[5] Kreikkalaisten keskinäiset sodat jatkuivat Ateenan, Spartan ja Theban välillä 300-luvun eaa. alkupuolella. Vuosisadan loppupuolella Makedonian valtakunta valloitti ensin koko Kreikan Khaironeian taistelun vuonna 338 eaa. myötä ja sitten Aleksanteri Suuren johdolla koko Etu-Aasian ja Egyptin.[5] Tämän jälkeen kreikkalainen kulttuuri levisi laajalle myös näille alueille. Aikakautta kutsutaan hellenistiseksi kaudeksi. Kreikkalaisten kaupunkivaltioiden poliittinen merkitys pieneni, mutta esimerkiksi Ateena säilyi merkittävänä oppineisuuden keskuksena. Vuonna 168 eaa. Makedonia kärsi tappion Rooman valtakunnalle. Koko Kreikasta tuli Rooman provinssi vuonna 146 eaa. roomalaisten tuhottua Korintin. Ajanlaskun alkuun mennessä Rooma oli vallannut valtaosan koko kreikkalaisesta maailmasta. Rooman sisällissodan 43–31 eaa. ratkaiseva taistelu Aktionin taistelu käytiin Kreikassa vuonna 31 eaa. Rooman valtakunta omaksui osan kreikkalaisesta kulttuurista itseensä, ja Kreikasta ja Ateenasta tuli roomalaisen yläluokan koulutuspaikka. Roomalaisen Kreikan provinssin eli Achaean keskukseksi tuli uudelleenrakennettu Korintti vuodesta 46 eaa. Monet keisarit, erityisesti keisari Hadrianus, toimivat Kreikan hyväntekijöinä ja suorittivat suuria rakennusohjelmia.[5] Kristinusko saapui Kreikkaan apostoli Paavalin lähetysmatkojen myötä 49–54 jaa. Valtionuskonto siitä tuli Kreikassa samoin kuin koko valtakunnassa keisari Theodosius I:n julistuksella vuonna 381.[5] Bysanttilainen ja osmanivallan aika Rooman valtakunnan hajottua kahtia vuonna 395 Kreikka jäi sen kreikankielisenä säilyneelle itäosalle, joka kehittyi keskiaikaiseksi Bysantin valtakunnaksi. Valtionuskonnoksi vakiintui kristinuskon ortodoksinen muoto (Bysantin kirkko). Bysantti säilytti monin osin antiikin kreikkalais-roomalaisen perinnön yhdistyneenä kristinuskoon. Valtakunnan keskus oli Konstantinopolissa. Nykyisen Kreikan alueella merkittäviä keskuksia olivat muun muassa Thessaloniki ja Mystras.[5] Myös välillä taantunut Ateena kukoisti jälleen keskibysanttilaisella kaudella. Bysantin valta oli kuitenkin monissa osissa Kreikkaa aina heikko, ja maahan kohdistui bulgaarien, slaavilaisten ja muiden heimojen kansainvaelluksia, kun taas saaristo ja muut rannikkoalueet olivat alttiina merirosvojen hyökkäyksille. Bysantin kulta-aikaa olivat noin vuodet 850–1050. Normannit valtasivat osan Kreikkaa 1081–1149. Ristiretkeläisten vallattua Konstantinopolin neljännen ristiretken seurauksena vuonna 1204 Kreikka jaettiin valloittajien, pääasiassa venetsialaisten ja frankkien, kesken. Bysantti sai Konstantinopolin ja Mystraksen takaisin hallintaansa vuonna 1261, jonka jälkeen bysanttilainen kulttuuri nousi vielä viimeiseen kukoistukseensa, mutta muutoin valtakunnan entinen suuruus oli mennyttä. 1300-luvulta lähtien uudeksi uhaksi kehittyi turkkilainen Osmanien valtakunta. Osmanit valtasivat suuren osan Manner-Kreikkaa 1390–1450. Samaan aikaan Venetsia valtasi pääosan läntisestä Kreikasta ja Kreikan saaristosta ja perusti Kreikan alueelle linnoituksia taistellakseen osmaneja vastaan.[5] Bysantti kukistui lopullisesti vuonna 1453 turkkilaisten vallattua Konstantinopolin ja tämän jälkeen pääosan valtakunnan muista viimeisistä alueista, mukaan lukien Ateenan 1456 sekä Mystraksen 1460 ja pääosan muusta Peloponnesoksesta 1503. Näin Kreikasta tuli osa Osmanien valtakuntaa. Erityisesti Jooniansaaret ja Kreeta säilyivät kuitenkin pitkään venetsialaisten vallassa. Venetsialaiset voittivat turkkilaiset Lepanton taistelussa vuonna 1571 ja estivät näiden pyrkimykset edetä pidemmälle länteen. Venetsialaiset valloittivat myös osan Peloponnesoksesta 1684, mutta turkkilaiset valtasivat alueet takaisin 1715.[5] Osmanivallan aikana kreikkalaiset saivat pitää ortodoksisen uskonsa, ja kirkko toimi kreikkalaisuuden ja kreikan kielen säilyttäjänä. Kreikkalaisiin kohdistui kuitenkin suuria vero- ym. rasituksia, ja osmanien vallankäyttö oli välillä hyvin julmaa. Syrjäseuduilla osmanivalta oli heikko, ja kreikkalaiset kapinoivat usein. Tämän seurauksena he saivat myös kärsiä turkkilaisten verisistä kostoista. Osa kreikkalaisista erityisesti Vähässä-Aasiassa turkkilaistui ajan kuluessa. Varsinainen kansallisuusaate ja ajatus itsenäisyydestä alkoivat nousta Kreikassa valistuksen myötä 1700-luvulla ja 1800-luvun alussa. Vapausliike Filikí Etaireía perustettiin vuonna 1814.[5] Nykyinen Kreikan valtio Kreikan osmanivaltaa vastaan suunnatun kansannousun alkamispäivänä pidetään virallisesti 25. maaliskuuta 1821. Siitä sai alkunsa Kreikan vapaussota. Varsinainen itsenäisyysjulistus annettiin Néa Epídavroksessa uutenavuotena 1822. Vapaussota kesti aina vuoteen 1829 saakka. Se oli verinen ja monet kreikkalaiset antoivat henkensä vapauden puolesta. Sotaan liittyi myös monia filhelleenejä eri puolilta Eurooppaa. Kreikan itsenäisyys tunnustettiin Lontoon protokollassa 3. helmikuuta 1830. Tuolloin tunnustajina olivat Iso-Britannia, Ranska ja Venäjä. Itsenäistyneen Kreikan pääkaupunki oli aluksi Aíginassa vuosina 1828–1829, sitten Náfpliossa vuosina 1830–1834 ja vuodesta 1834 Ateenassa. Kreikka oli aluksi tasavalta (nk. Kreikan ensimmäinen tasavalta). Ioánnis Kapodístriaksesta tuli Kreikan ensimmäinen presidentti vuonna 1828, mutta hänet murhattiin vuonna 1831. Vuonna 1832 Kreikasta tuli Kreikan kuningaskunta. Maan ensimmäinen kuningas oli baijerilainen Otto vuodesta 1832. Hän joutui maanpakoon vallankumouksen seurauksena vuonna 1862. Ottoa seurasi kuninkaana tanskalainen Yrjö I, joka oli vallassa vuosina 1863–1913.[5] Kreikan valtion alue oli aluksi huomattavasti nykyistä pienempi. Siihen kuuluivat alun perin Keski-Kreikka ja Peloponnesos sekä Argo-Saroniset ja Kykladien saaret. Vuonna 1864 Iso-Britannia luovutti hallussaan pitämänsä Jooniansaaret Kreikalle. Vuonna 1881 Kreikka sai pääosan Thessaliasta sekä osan Epeiroksesta. Vuosina 1912–1913 käytiin ensimmäinen ja toinen Balkanin sota, joiden tuloksena Kreikkaan liitettiin siihen saakka Osmanien valtakuntaan kuuluneet Etelä-Makedonia ja Pohjoisen Egean saaret, loput Thessaliasta ja Epeiroksesta sekä Kreeta, joka oli julistautunut itsenäiseksi jo 1898 ja ilmoittanut Kreikkaan liittymisestä 1908. Näiden aluelaajennusten jälkeenkin kreikkalaisia asui paljon myös maan ulkopuolella, erityisesti Smyrnan (nykyisen İzmirin) seudulla Vähässä-Aasiassa. Vuonna 1896 Kreikassa järjestettiin ensimmäiset nykyaikaiset olympialaiset. Kuningas Yrjö I salamurhattiin vuonna 1913. Valtaan nousi tuli Konstantin I. Hän luopui kruunusta vuonna 1917. Uudeksi kuninkaaksi tuli hänen poikansa Aleksanteri, joka kuoli 1920. Konstantin I palasi valtaan, mutta luopui uudelleen vallasta vuonna 1922. Tämän jälkeen kuninkaaksi tuli Yrjö II. Kreikka liittyi ensimmäiseen maailmansotaan vuonna 1917.[5] Sodan aikoihin ja sen jälkeen vaadittiin yleisesti Vähän-Aasian kreikkalaisalueiden liittämistä Kreikkaan (Megáli idéa). Sèvresin rauhansopimuksen jälkeen alueet olivatkin muutaman vuoden ajan Kreikan hallinnassa, mutta Turkki ei sopimusta allekirjoittanut. Niinpä Kreikka joutui vuosina 1919–1922 sotaan Turkkia vastaan. Kreikkalaisten pyrkimyksenä oli vallata jopa Konstantinopoli takaisin.[5] Turkissa tämä sota tunnetaan Turkin itsenäisyyssotana. Sota johti Kreikan tappioon, mikä tunnetaan niin kutsuttuna Vähän-Aasian katastrofina. Katastrofi huipentui kreikkalaisen Smyrnan polttamiseen vuonna 1922. Sodan jälkeen tehty Lausannen sopimus merkitsi Kreikan luopumista väliaikaisesti saamistaan alueista sekä pakollista väestönvaihtoa maiden välillä. Noin kaksi miljoonaa Turkin puolelle jäänyttä kreikkalaista ja Kreikan puolelle jäänyttä turkkilaista joutui muuttamaan kodeistaan naapurimaahan. Seurauksena nykyisen Kreikan alueelle muutti kerralla suuri määrä ihmisiä, mikä johti suurten kaupunkien hallitsemattoman nopeaan kasvuun sekä yhteiskunnallisiin levottomuuksiin. Väestönvaihto tehtiin ennen kaikkea uskonnon, ei kielen perusteella. 1900-luvun alkupuolen merkittävimpiä poliitikkoja oli moninkertainen pääministeri Elefthérios Venizélos. Kuningas Yrjö II syrjäytettiin vuonna 1923. Vuonna 1924 Kreikasta tuli tasavalta (nk. Kreikan toinen tasavalta). Monarkia palautettiin vuonna 1935, ja Yrjö II palasi takaisin valtaan. Samaan aikaan maan sotilasdiktaattorina toimi Ioánnis Metaxás 1936–1941. Toisen maailmansodan alettua vuonna 1939 Kreikka julistautui puolueettomaksi. Vuonna 1940 Kreikka joutui kuitenkin sotaan maahan hyökännyttä Italiaa vastaan ja tämän jälkeen vuonna 1941 Saksan miehittämäksi. Toisen maailmansodan suuria taisteluita Kreikassa olivat muun muassa Kreetan taistelu vuonna 1941 sekä Dodekanesian valtaus vuonna 1943. Miehityksen seurauksena yli 100000 ihmistä kuoli nälkään. Lisäksi miehitysaikana yli 50000 juutalaista vietiin Kreikasta Auschwitzin keskitysleiriin ja Thessalonikissa asuneista yli 50000 juutalaisesta valtaosa surmattiin keskitysleireissä tai kaupungin urheilustadionilla.[24] Sodan jälkeen Kreikka oli Yhdistyneitten kansakuntien perustajajäsen vuonna 1945. Vuosina 1946–1949 Kreikassa käytiin Neuvostoliiton tukemien kommunistien ja Yhdysvaltain tukemien antikommunistien välinen sisällissota, joka päättyi kommunismin vastustajien voittoon. Tämä johti vuosikymmeniä kestäneeseen jakoon, jossa vasemmistolaiset ja oikeistolaiset kyräilivät toisiaan. Vuonna 1947 valtaan nousi kuningas Paul I. Samana vuonna Kreikkaan liitettiin viimeisenä alueliitoksena Italian vallassa vuodesta 1912 olleet Dodekanesian saaret. Vuonna 1952 Kreikka liittyi puolustusliitto Natoon. Kreikan viimeisenä kuninkaana toimi Konstantin II, virallisesti vuosina 1964–1973. Vuonna 1967 oikeistolainen sotilasjuntta kuitenkin syrjäytti kuninkaan ja demokraattisesti valitun hallituksen ja kaappasi vallan. Juntan johtajana toimi Geórgios Papadópoulos. Vuonna 1974 Kreikan ja Turkin suhteet tulehtuivat Kyproksen tilanteen ja erityisesti Turkin suorittaman Kyproksen miehityksen vuoksi. Juntta kaatui samana vuonna. Tämän jälkeen järjestettiin kansanäänestys, jonka perusteella monarkia lakkautettiin. Kreikasta tuli jälleen tasavalta (nk. Kreikan kolmas tasavalta) vuonna 1975. Sotilasjuntan kaatumisen jälkeen Kreikka on kehittynyt normaaliksi länsimaiseksi demokratiaksi. 1970-luvulta aina 2010-luvulle saakka vallassa vuorottelivat sosiaalidemokraattien PASOK ja oikeiston Uusi demokratia. Juntan jälkeisen ajan merkittäviä poliitikkoja olivat eritysesti Konstantínos Karamanlís ja Andréas Papandréou.[5] Vuonna 1974 Kreikka vetäytyi Naton komentorakenteista protestina Kyproksen miehitystä vastaan, mutta liittyi uudelleen vuonna 1980. Vuonna 1981 Kreikasta tuli EEC:n jäsen.[19] Maa hyötyi jäsenyydestä ja sen mukanaan tuomista tuista suuresti, ja se on nykyaikaistanut yhteiskuntaansa ja talouttaan nopeasti. Vuonna 2001 Kreikka liittyi eurojärjestelmään. Vuonna 2004 maassa järjestettiin kesäolympialaiset, joiden edellä maassa oli suuria velkarahalla toteutettuja rakennusohjelmia.[25] Vuoden 2009 loppupuolella Kreikan talous luisui vakavaan velkakriisiin. Lokakuun 2009 ennenaikaisten vaalien jälkeen pääministeriksi tuli PASOK-puolueen Geórgios Papandréou. Vuodesta 2010 lähtien euroalueen valtiot ja IMF ovat myöntäneet Kreikalle uutta lainaa useina tukipaketteina velkakriisin hoitamiseksi. Lainojen vastineeksi Kreikan on ollut pakko myöntyä laajoihin säästöihin ja talouden uudistuksiin. Papandréou erosi marraskuussa 2011 maan ajauduttua velkakriisissään umpikujaan ja muodostettiin Loukás Papadímoksen johtama kokoomushallitus. Vuonna 2012 valta siirtyi Antónis Samarásin hallitukselle. Vuonna 2015 vaalit voitti vasemmistolainen Syriza, mistä lähtien maata on johtanut Aléxis Tsíprasin johtama hallitus. Politiikka ja hallinto Poliittinen järjestelmä Nykyinen Kreikan perustuslaki tuli voimaan 11. kesäkuuta 1975 ja sitä on täydennetty vuosina 1986, 2001 ja 2008.[2] Perustuslain mukaan Kreikka on parlamentaarinen tasavalta, jossa valta on kansalla. Lainsäädäntövaltaa käyttävät Kreikan parlamentti ja presidentti, toimeenpanovaltaa presidentti ja hallitus, ja tuomiovaltaa riippumattomat oikeusistuimet.[26] Kreikan parlamentti on yksikamarinen ja koostuu 300:sta nelivuotiskaudelle valitusta kansanedustajasta. Enemmistö parlamentissa vaihteli aiemmin kahden valtapuolueen, PASOKin (sosiaalidemokraatit) ja Uuden demokratian (oikeisto), välillä. Vuoden 2015 parlamenttivaaleista lähtien maan suurin puolue on kuitenkin ollut vasemmistolainen Syriza.[27] Kreikan valtionpäämies on Kreikan presidentti, jonka valitsee parlamentti. Presidentillä ei ole kovin paljon poliittista valtaa. Vuodesta 2015 presidenttinä toimii Prokópis Pavlópoulos. Kreikan hallitusta johtaa Kreikan pääministeri. Vuodesta 2015 pääministerinä toimii Syriza-puolueen Aléxis Tsípras. Äänestysaktiivisuus vaaleissa on ollut noin 64%.[28] Kreikkalaiset luottavat poliitikkoihin melko vähän johtuen maan poliittisen historian epävakaudesta. Merkittävämpiä ovat henkilökohtaiset ja viralliset suhteet.[29] Perinteistä järjestelmää voidaan kuvata klientelismiksi eli vastavuoroisiin palveluksiin perustuvaksi.[30] Hallinnollinen jako Kreikka on jaettu hallinnollisesti seitsemään hajautetun hallinnon alueeseen (apokentroméni dioíkisi), jotka jakautuvat 13 alueeseen (periféreia). Alueet jakautuvat edelleen 74 alueyksikköön (perifereiakí enótita) ja nämä 325 kuntaan (dímos).[3][31] Vuoden 2010 loppuun saakka alueet jaettiin 51 prefektuuriin (nomós). Lisäksi Kreikkaan kuuluu Athos eli Pyhän Vuoren autonominen munkkivaltio, joka on itsehallinnollinen luostarivaltio. Kreikan alueet ja itsehallintoalueet ovat:[3][32] Maanpuolustus Kreikan asevoimat muodostuvat maavoimista (Ellinikós Stratós, ES), merivoimista (Ellinikó Polemikó Naftikó, EPN) ja ilmavoimista (Ellinikí Polimikí Aeroporía, EPA). Kaikki 19–45-vuotiaat miehet ovat asevelvollisia. Miesten varusmiespalvelus kestää vuoden, naiset voivat hakeutua palvelukseen vapaaehtoisina. Vuonna 2015 maa käytti noin 4,5 prosenttia bruttokansantuotteestaan sotilasmenoihin.[2] Kreikka on puolustusliitto Naton jäsen vuodesta 1952. Maa osallistuu muun muassa Naton rauhanturvaoperaatioihin Afganistanissa ja Kosovossa sekä merirosvouden torjuntaan Afrikan sarven lähivesillä.[33] Ulkopolitiikka Kreikan ulkopolitiikkaa on jo vuosien ajan leimannut kysymys Kyproksesta sekä suhteet Turkkiin. Turkin kanssa maalla on ollut kiistaa paitsi Kyproksesta myös rajakiistoja ja jopa ajoittaisia yhteenottoja erityisesti Egeanmeren alueella Turkin rannikolla sijaitsevilla pienillä Kreikan saarilla. Kreikalla on ollut kiistoja myös pohjoisen naapurinsa Makedonian tasavallan kanssa maan nimestä vuodesta 1992 alkaen, sillä Kreikka haluaa nimen viittaavan ainoastaan kreikkalaiseen Makedoniaan.[34] Kreikassa Makedonian tasavaltaan viitataan sen pääkaupungin mukaan nimellä Skópia (Skopje). Kreikka vastustaa aktiivisesti Makedonian nimen käyttöä kansainvälisissä yhteyksissä maan nimenä sekä maan jäsenhakemusta Natossa. Talous Kreikan talous on markkinatalous, jossa julkisella sektorilla on kuitenkin aina ollut vahva rooli. Vuonna 2015 arvioitu bruttokansantuote oli 286miljardiaUSD. BKT asukasta kohden oli noin 26400USD, mikä on noin kaksi kolmasosaa johtavista euroalueen maista. BKT:n todellinen kasvu vuonna 2013 oli –3,2%, vuonna 2014 0,7% ja vuonna 2015 –0,2%. Palveluiden osuus BKT:sta on noin 81%, teollisuuden 15% ja maatalouden 4%. Julkisen sektorin osuus BKT:sta on noin 40%. Kreikka on suurin EU-tukien saaja, ja tukien osuus BKT:sta on noin 3,3%. Vuotuinen inflaatio vuonna 2015 oli noin –1,7%.[2] Kreikan talous perustuu suuryrityksiin ja toisaalta laajaan, usein perheomisteiseen yksityisyritteliäisyyteen. Työvoiman suuruus oli vuonna 2015 noin 4791000 henkeä. Tästä palveluissa oli noin 72%, teollisuudessa 15% ja maataloudessa 13%. Kreikan tärkeimmät vientituotteet ovat elintarvikkeet ja juomat, petrokemian tuotteet, kemikaalit sekä tekstiilit ja monet muut teollisuustuotteet. Tärkeimmät tuontitavarat Kreikkaan ovat koneet, kulkuvälineet, polttoaineet ja kemikaalit.[2] Kauppa on vahvasti alijäämäinen, koska monet tuotteet täytyy tuoda ulkomailta ja ulkomaisia tuotteita myös arvostetaan usein enemmän kuin kotimaisia.[29] Kreikan valuutta on euro, aikaisemmin drakma. Kreikka hyväksyttiin eurojärjestelmään vuonna 2001, ja euro tuli käyttöön käteisenä rahana vuoden 2002 alusta.[35] Julkinen talous ja velkakriisi Kreikan talous on ollut pitkään alijäämäinen. Julkista velkaa on otettu vuosia ulkomailta erilaisiin rakennusohjelmiin sekä julkisen sektorin palkkojen nostamiseen. Eurojäsenyys helpotti lainan saamista. Vuoden 2009 loppupuolella Kreikan talous luisui akuuttiin velkakriisiin, kun lainan saaminen vaikeutui vuonna 2008 alkaneen maailmanlaajuisen talouskriisin seurauksena.[25][36] EU:n komissio selvitti myöhemmin, että Kreikka oli kaunistellut tilastojaan päästäkseen euroon mukaan. Valtiontalous oli velkainen jo vuosia ennen finanssikriisin kärjistymistä, ja julkisen sektorin alijäämä oli sallittua kolmea prosenttia suurempi.[37][38] Keväällä 2010 muut EU-maat ja IMF päättivät lainata rahaa Kreikan pelastamiseksi.[39] Tukea saadakseen Kreikka suostui leikkaamaan valtion menoja rajusti. Kreikka on muun muassa alentanut tai jäädyttänyt julkisen sektorin palkkoja, nostanut eläkeikää, korottanut veroja ja yksityistänyt valtion omaisuutta. Maan velkakriisi on ollut tämän jälkeen sitkeä. BKT putosi vuosina 2010–2015 noin 25%.[25] Vuonna 2015 työttömyys oli Euroopan pahin, noin 25%. Nuorisosta työttömänä oli peräti 52,4%, mikä on korkeimpia lukuja koko maailmassa.[2] Vuoteen 2015 mennessä Kreikan velka oli noussut 320 miljardiin euroon ja maata oli tuettu 240 miljardilla. Velan osuus BKT:sta oli Euroopan suurin, 174%.[25] Vuosina 2015–2016 usko Kreikan talouden toipumiseen alkoi kasvaa. Standard and Poor’sin mukaan Kreikan talous on osoittautunut arvioitua kestävämmäksi. Kreikan ei enää uskota jättävän velkaansa maksamatta.[40] Palvelut ja turismi Palvelusektorilta Kreikan suurimpiin yrityksiin kuuluu erityisesti pankkeja. Niistä suurimmat ovat Kreikan pankki, Ethnikí Trápeza (Kreikan kansallispankki), Alpha Bank, Eurobank Ergasias ja Trápeza Peiraiós (Pireuksen pankki).[41] Muita suuria yrityksiä ovat muun muassa lentoyhtiö Aegean Airlines, veikkausyhtiö OPAP sekä teleyhtiö OTE.[42] Kreikka on vanhastaan tunnettu merenkulkuvaltio ja sen kauppalaivasto, 860 alusta, on maailman 12. suurin.[2][43] Matkailu on nykyään huomattava tulonlähde Kreikalle. Vuonna 2015 sen osuus BKT:sta oli noin 18%.[2] Turismi on kasvanut voimakkaasti. Vuonna 1988 maassa kävi noin 8 miljoonaa turistia,[5] vuonna 1995 noin 10 miljoonaa turistia ja vuonna 2014 noin 22 miljoonaa turistia.[44] Kreikka ja Kreikan saaristo ovat yksi maailman suosituimmista matkakohteista. Teollisuus ja energiantuotanto Kreikan tärkeimpiä teollisuustuotteita ovat muun muassa petrokemian tuotteet, kemikaalit, metallituotteet, kaivostuotteet, tekstiilit, elintarvikkeet ja juomat sekä tupakka.[2] Näiden jalostusaste on tyypillisesti varsin alhainen.[37] Teollisuuden kehitystä haittaa raaka-aineiden ja energian puute. Kreikan sähköntuotanto ja -kulutus oli vuonna 2012 noin 57,6 miljardia kWh. Energiatarpeesta katettiin 70,4% fossiilisilla polttoaineilla, pääosa öljyllä, maakaasulla sekä ruskohiilellä. Uusiutuvien energialähteiden osuus oli noin 26,5%. Sähköä tuotetaan muun massa lukuisten tekojärvien vesivoimapadoilla sekä aurinkopaneeleilla. Vesivoiman osuus kokonaistuotannosta oli noin 11,4% ja muiden uusiutuvien energianlähteiden osuus 15,1%. Kreikka ei käytä ydinvoimaa.[2] Suurimmat teollisuusalan yritykset ovat öljy-yhtiöt Motor Oil Hellas ja Hellenic Petroleum, valtion sähköyhtiö Dimósia Epicheírisi Ilektrismoú (DEI) sekä juomavalmistaja Coca-Cola HBC.[41][43] Maatalous Kreikka on monin osin edelleen maatalousmaa huolimatta maan vuoristoisesta luonteesta, kesien kuivuudesta ja eroosion voimakkuudesta. Maataloustuotteina Kreikka tuottaa viljaa, hedelmiä, vihanneksia, maitotuotteita sekä teollisuudelle tupakkaa, puuvillaa, sokerijuurikkaita ja viinirypäleitä. Maatalouden päävientituotteita ovat muun muassa oliiviöljy, oliivit ja viini. Kreikka on maailman kolmanneksi suurin oliiviöljyn tuottaja. Maataloustuotteiden jalostus lasketaan teollisuuden tilastoihin, ja elintarviketeollisuus on maan merkittävimpiä teollisuudenaloja. Suurin osa Kreikasta on niittyä ja karua vuoristolaidunta, joka soveltuu vain lampaiden ja vuohien pitoon. Viljelysmaa on sijoittunut alangoille, kukkuloille ja vuorten alemmille rinteille. Koska keinokasteluun sijoitetut varat ovat vähäisiä, on viljelysmaat sijoitettu usein alueille, jossa sademäärät ovat runsaammat muuhun maahan verrattuna. Sen lisäksi että oliivit ovat tärkeitä vientituotteita, myös oliiviöljyn kotimainen kysyntä on merkittävää.[45] Metsätaloutta Kreikassa on hyvin vähän. Kreikassa viljellään myös tupakkaa, vaikka sitä ei juurikaan lähde ulkomaan vientiin. Liikenne Kreikassa on 45 suurempaa lentokenttää, joista 15 on kansainvälisiä lentoasemia, 26 kansallisia lentoasemia ja neljä kunnallisia lentoasemia.[46] Vilkkaimmat lentoasemat ovat Ateenan kansainvälinen lentoasema, Iraklionin kansainvälinen lentoasema sekä Thessalonikin kansainvälinen lentoasema. Ateenan kenttää käytti vuonna 2016 noin 20 miljoonaa matkustajaa.[47] Erityisesti saariston kansainvälisille lentoasemille tehdään paljon turistilentoja ulkomailta. Tilauslennoissa vilkkain on Iraklionin lentoasema noin 4 miljoonalla vuotuisella matkustajalla.[48] Kreikan suurin lentoyhtiö on Aegean Airlines. Kreikassa on yhteensä maantietä, josta päällystettyä tietä on ja moottoritietä .[2] Merkittävimmät valtatiet ovat Ateenasta Pohjois-Kreikkaan ja Makedonian tasavallan rajalle kulkeva A1 sekä Pohjois-Kreikassa länsirannikolta Turkin rajalle kulkeva A2 eli Egnatían valtatie. Pitkänmatkan linja-autoliikenteessä toimii paikallisten linja-autoyhtiöiden yhteenliittymä KTEL. Rautateitä maassa on , josta on standardilevyistä ja sähköistettyä rataa.[2] Rautatieliikennettä hoitaa valtion rautatieyhtiö Organismós Sidirodrómon Elládos (OSE). Ateenan metropolialueen joukkoliikenteen runkona toimii Ateenan metro. Kreikka on merkittävä merenkulkumaa. Tärkeimmät satamakaupungit ovat Pireus, Thessaloniki, Patras ja Asprópyrgos. Ágioi Theódoroissa on merkittävä öljysatama.[2] Saarten välistä lauttaliikennettä hoitavat lukuisat pienet lauttayhtiöt. Mantereen päässä lautat Kykladeille, Dodekanesiaan, Kreetalle ja Pohjoisen Egean saarille lähtevät yleensä Pireuksesta, kun taas Patraksesta on yhteyksiä Italiaan ja Jooniansaarille. Merkittäviä lauttayhtiöitä ovat muun muassa Anek Lines, Blue Star Ferries, Hellenic Seaways ja Minoan Lines.[49] Kuusi kilometriä pitkä Korintin kanava lyhentää merimatkaa maan itä- ja länsirannikon välillä 325 kilometrillä Peloponnesoksen ympäri kiertämiseen verrattuna,[2] joskin se sopii vain suhteellisen pienille aluksille. Väestö Heinäkuussa 2016 arvioitiin, että Kreikassa on asukasta.[2] Edellisessä virallisessa väestönlaskennassa vuonna 2011 väkiluku oli .[3] Syntyvyys on alhainen, vaikka maan kulttuuri onkin lapsirakas.[29] Vuosittainen väestönkasvu oli vuonna 2016 noin –0,03%.[2] Väestötiheys on 81 asukasta/km². Kaupungeissa asuu 78% väestöstä.[2] Kreikka on hyvin homogeeninen valtio ja enemmistö sen asukkaista pitää itseään etnisinä kreikkalaisina. Virallisten lukujen mukaan vain yksi prosentti asukkaista puhuu äidinkielenään muuta kuin kreikkaa.[2] Maassa on kuitenkin pieniä määriä turkkilaisia, slaaveja, albaaneja, pomakkeja, romaneja ja valakeja. Etnisyyttä ei kuitenkaan tilastoida. Kreikassa asuvista on Kreikan kansalaisia ja muiden maiden kansalaisia.[2] Suurin osa maan vähemmistöistä elää Pohjois-Kreikan alueella lähellä naapurimaiden rajoja. Albaaneista suurin osa oleskelee maan suurimmissa kaupungeissa laittomasti (arvioitu määrä noin 300000), mutta Pohjois-Kreikassa asuu myös albaniaa äidinkielenään puhuvia yhteisöjä, jotka ovat ortodokseja ja Kreikan kansalaisia. Erityisesti Kreikan suurissa kaupungeissa on myös suuri määrä paperittomia maahanmuuttajia muun muassa Lähi-idästä ja Afrikasta. Kreikan kansalaisuuden saanti syntymässä vaatii vähintään toisen vanhemman kansalaisuutta. Pelkkä Kreikassa syntyminen ei riitä kansalaisuuden saamiseen. Maahanmuuttajan tulee asua maassa vähintään kymmenen vuotta ennen kuin kansalaisuutta voi hakea. Kreikka hyväksyy kaksoiskansalaisuuden.[2] Kreikan väestöstä 98 prosenttia on kastettu ortodoksiseen kirkkoon. Suurin osa Kreikasta on Kreikan ortodoksisen kirkon aluetta. Kreetalla toimii erillinen Kreetan kirkko, kun taas Pohjoisen Egean saaret ja Dodekanesia ovat suoraan Konstantinopolin ekumeenisen patriarkaatin alaisuudessa. Kreikassa on myös noin 1,3 prosentin suuruinen muslimivähemmistö,[2] joka koostuu suurimmaksi osaksi turkkilaisista. Lisäksi maassa on pieniä katolilais- ja juutalaisyhteisöjä. Kansanterveys Sekä kreikkalaisten naisten että varsinkin miesten elinajanodote on selvästi yli Euroopan keskitason. Väestön keskimääräinen elinikä vuonna 2016 oli 80,5 vuotta, naisilla 83,3 ja miehillä 77,9 vuotta. Väestön keskimääräinen ikä on 44,2 vuotta, naisilla 45,3 ja miehillä 43,1 vuotta. Syntyvyys on 8,5 tuhatta henkeä kohden vuodessa ja 1,42 lasta naista kohden. Ensisynnyttäjien keskimääräinen ikä on 31,2 vuotta.[2] Kuolleisuus on 11,2 tuhatta asukasta kohden vuodessa.[2] Yleisimmät kuolinsyyt vuonna 2002 olivat aivo- ja sydäninfarktit.[50] Välimeren ruokavalio, johon kuuluvat muiden muassa pähkinät ja oliiviöljy yhdistettynä runsaaseen kalan ja vihannesten syömiseen on todettu kokonaisuutena terveelliseksi, mutta siitä ei ole voitu osoittaa yksittäistä sairauksia torjuvaa osaa.[51] Kaupungistumisen myötä ruokailutavat ovat muuttuneet, ja ylipaino on kasvava ongelma.[52] Lapsikuolleisuus on 4,6 tuhatta syntynyttä kohden. Vuonna 2016 maassa oli arviolta 16200 HIV/AIDS-potilasta.[2] Kreikan terveydenhuollon menot olivat vuonna 2016 8,1% BKT:sta.[2] Koulutus Noin 68% 25-64-vuotiaista on suorittanut ylemmän toisen asteen koulutuksen, mikä on OECD:n keskiarvon (76%) alapuolella.[28] Lukutaitoisia oli yli 15-vuotiaista 97,7%, naisista 96,9% ja miehistä 98,5%. Kreikan koulutusmenot olivat vuonna 2016 4,1% BKT:sta.[2] Kreikassa toimii 22 yliopistoa ja korkeakoulua. Niistä vanhin on vuonna 1837 perustettu Ateenan yliopisto, joka oli myös Balkanin ja Itäisen Välimeren alueen ensimmäinen yliopisto.[53] Suurin on Thessalonikin Aristoteles-yliopisto, jossa on yli 95000 opiskelijaa.[54] Kulttuuri Kreikan kulttuuri on kehittynyt tuhansien vuosien aikana, saaden alkunsa jo pronssikaudelta sekä antiikin Kreikan arkaaiselta ajalta. Myöhemmin se vaikutti suuresti Rooman, Bysantin ja Ottomaanien valtakuntien kulttuuriin. Antiikin Kreikan kulttuuri Antiikin Kreikan kulttuurilla (700eaa.– 400jaa.) on ollut suuri vaikutus Euroopan historiassa. Antiikin Kreikkaa kutsutaan usein länsimaisen sivistyksen kehdoksi. Kreikassa ovat kehittyneet muun muassa demokratia, filosofia, esittävä kuvanveisto, länsimainen kirjallisuus ja teatteri sekä historiankirjoitus. Kirjallisuudessa oli pitkään hallitsevana eepillinen runous, jota edusti muun muassa Iliaan ja Odysseian kirjoittajana pidetty Homeros. Myöhemmin kehittyivät lyyrinen runous ja antiikin Kreikan teatteri. Kreikkalaisen tragedian suuret nimet ovat Aiskhylos, Sofokles ja Euripides, komedian puolestaan Aristofanes ja Menandros. Antiikin Kreikan uskonto oli monijumalinen. Siihen liittyy laaja kreikkalainen mytologia, joka oli usein kirjallisuuden ja kuvanveiston aiheena ja on vaikuttanut paljon myöhempäänkin taiteeseen. Soittimina kithara ja aulos olivat yleisimmät ja arvostetuimmat. Rakennustaide oli korkealla tasolla jo esihistoriallisella ajalla, kuten Knossoksen, Mykenen ja Tirynsin valtavat linnan- ja palatsinrauniot toiselta tuhatluvulta eaa. osoittavat. Antiikin Kreikan arkkitehtuuri tunnetaan erityisesti suurista, usein doorilaisista temppeleistä, kuten Parthenon ja Olympian Zeuksen temppeli. Bysanttilainen kulttuuri Bysanttilainen kulttuuri (n. 400–1453) tarkoittaa Bysantin valtakunnassa eli Itä-Roomassa kukoistanutta keskiaikaista kulttuuria. Siinä hellenistiset ja itämaiset ainekset yhtyivät valtauskonnoksi nousseeseen kristinuskoon. Tuon ajan rakennustaiteen suurimmat monumentit, kuten Hagia Sofia, ovat Kreikan nykyrajojen ulkopuolella, mutta myös Kreikan alueella on säilynyt bysanttilaisia kirkkoja ja luostareita seinämaalauksineen ja mosaiikkeineen. Bysantin kulttuuriperintö elääkin edelleen ennen kaikkea ortodoksisen kirkon liturgisessa elämässä ja maan lukuisissa luostareissa. Uudempi Kreikan kulttuuri Kreikka on hyvin konservatiivinen maa ja perinteitä kunnioitetaan ja ylläpidetään vahvasti. Vaikka suuri osa kreikkalaisista asuu suurissa kaupungeissa, monilla on juuret ja läheiset yhteydet ”aitoon Kreikkaan” maaseudun ja saariston pienissä kylissä. Joskus sanotaan, että kreikkalaiseen perinteiseen elämänmenoon kuuluu ”katsella, kun maailma menee menojaan”, ja maa muuttuu monissa asioissa hitaasti.[55] Kulttuuri on perhekeskeinen. Kirkon asema on edelleen vahva, ja kysymys ”oletko ortodoksi?” on lähes synonyymi kysymyksen ”oletko kreikkalainen?” kanssa.[29] Kreikka tunnetaan muun muassa kansantansseistaan ja musiikistaan sekä perinteisistä kansallispuvuista. Kreikkalainen keittiö on maantieteellisistä ja historiallisista syistä tyypillisen välimerellinen. Se käyttää perinteisesti alueen raaka-aineita: tuoreita yrttejä, oliiviöljyä, tomaatteja ja sitruunoita sekä kalaa. Kreikkalainen salaatti, horiatiki, sisältää kasvisten lisäksi fetaa. Miehille keskeinen sosialisointipaikka on lähikahvila (kafeneío) ja erityisesti naisille kirkko.[29] Suurin juhla Kreikassa on jokakeväinen pääsiäinen (Páscha), joka ajoittuu ortodoksisen kalenterin mukaisesti. Suuri viikko (Megáli Evdomáda) huipentuu pääsiäisyön liturgiaan, jolloin tervehditään Christós anésti! (”Kristus nousi kuolleista!”). Toiseksi merkittävä uskonnollinen juhlapäivä Kreikassa on Neitsyt Marian kuolonuneen nukkumisen (Koímisis tis Theotókou) päivä 15. elokuuta. Kumpaankin juhlaan kuuluu sukulaisten tapaaminen. Kreikan kansallispäivä on 25. maaliskuuta, ja se muistaa Kreikan vapaussodan vuonna 1821 aloittanutta kansannousua. Sama päivä on myös Marian ilmestyspäivä (Evangelismós).[56] Muita merkittäviä uskonnollisia juhlia ovat laskiaisen karnevaalisunnuntai (Apokriés) ja paaston alun puhdas maanantai (Katharí Deftéra), Kristuksen taivaaseenastumisen päivä (Análipsi), helluntai (Pentikostí), Neitsyt Marian syntymäpäivä (Génnisis tis Theotókou) 8. syyskuuta, joulu (Christoúgenna) 25. joulukuuta sekä Jumalansynnyttäjän juhla (Sýnaxis tis Theotókou) 26. joulukuuta. Joululahjat annetaan uutena vuotena, ja ne tuo joulupukin eli Pyhän Nikolaoksen sijasta Pyhä Basileios (Ágios Vasíleios), jota juhlitaan juuri 1. tammikuuta. Kirkon pyhille omistettuina päivinä juhlivat erityisesti näille omistetut kirkot, luostarit ja paikkakunnat. Nämä ovat suuria kyläjuhlia (panigýri), joihin kuuluu ulkoilmaillallisia sekä kansanlauluja- ja tansseja. Nämä päivät ovat samalla kyseisten pyhien mukaan nimettyjen ihmisten nimipäiviä, joita juhlitaan enemmän kuin syntymäpäiviä. Merkittäviä tällaisia päiviä ovat nimien yleisyyden vuoksi paitsi Marian ilmestyspäivä, jolloin juhlivat nimet María, Déspoina, Panagióta ja Panagiótis, myös muun muassa 23. huhtikuuta (Geórgios), 21. toukokuuta (Konstantínos ja Eléni), 30. kesäkuuta (Ágioi Apóstoloi eli kaikki apostolit), 26. lokakuuta (Dimítrios), 8. marraskuuta (Michaíl ja Gavriíl) sekä 6. joulukuuta (Nikólaos).[56] Merkittävä yleiskreikkalainen juhla- ja pyhiinvaelluspaikka Maria-juhlien yhteydessä 25. maaliskuuta ja 15. elokuuta on Tínoksen Panagía Evangelístrian kirkko. Muita merkittäviä pyhiinvaelluskohteita Kreikassa ovat Pátmoksen Johannes Teologin luostari sekä Athosvuori. Athokselle on kuitenkin pääsy vain miehille. Vappuna eli 1. toukokuuta (Protomagiá) juhlitaan kevättä ja työläisiä. 28. lokakuuta vietetään isänmaallista Óchi-päivää.[56] Kreikkalaisista kirjailijoista kaksi on saanut Nobelin kirjallisuuspalkinnon: Giórgos Seféris vuonna 1963 ja Odysséas Elýtis vuonna 1979.[57] Elokuvaohjaaja Michális Kakogiánnis on ollut viidesti Oscar-ehdokkaana. Hänen tunnetuin työnsä on Kerro minulle, Zorbas vuodelta 1964.[58] Eurovision laulukilpailussa kreikkalainen Élena Paparízou voitti vuonna 2005.[59] Maailmanperintökohteet Kreikassa on 18 Unescon maailmanperintöluettelon kohdetta, jotka kaikki edustavat esihistoriallista aikaa, antiikin aikaa tai keskiaikaa:[60] Akropolis, Ateenan linnavuori Apollon Epikurioksen temppeli Bassaissa Asklepioksen pyhäkkö Epidauroksessa Athosvuori luostareineen Chóran kylä, Johannes Teologin luostari sekä Ilmestyskirjaluola Pátmos-saarella Dafnín, Ósios Loukáksen ja Chíoksen Nea Monín luostarit Delfoin arkeologinen alue Delos, Apollon-jumalan myyttinen syntymäpaikka Filippoin arkeologinen alue Korfun vanha kaupunki Meteoran luostarit lähes luoksepääsemättömillä kallioilla Mykenen ja Tirynsin arkeologiset alueet Mystraksen (Mistran) rauniot linnoituksineen, palatsineen, kirkkoineen ja luostareineen Olympian arkeologinen alue Pythagoreion ja Heraion Sámoksella Ródoksen keskiaikainen kaupunki Thessalonikin varhaiskristilliset ja bysanttilaiset muistomerkit Verginan arkeologinen kohde Media Kreikan käytetyin uutismedia on televisio. Vuonna 2009 se oli pääasiallinen uutiskanava 78 prosentille kreikkalaisista. Televisio oli aiemmin valtion monopoli, mutta 1980-luvun loppupuolen jälkeen kaupalliset asemat ovat vieneet suurimman markkinaosuuden. Maassa on noin 150 yksityistä televisiokanavaa, joista kymmenkunta toimii maanlaajuisesti. Radiotoiminnan sääntely on vähäistä, ja radioasemia on noin 1500. Kreikan yleisradioyhtiö on Ellinikí Radiofonía Tileórasi (ERT), jolla on useita televisio- ja radiokanavia. Muita merkittäviä televisioyhtiöitä ja -kanavia ovat muun muassa Alpha TV, ANT1, Mega Channel, Skaï ja Star Channel. Kreikassa ilmestyy suuri määrä sekä maanlaajuisia että paikallisia sanomalehtiä. Suuria päivittäin ilmestyviä sanomalehtiä ovat muun muassa Eleftherotypía, I Kathimeriní ja Ta Néa. Internetkäyttäjiä oli vuonna 2015 noin 67% väestöstä.[2][61] Urheilu Kreikka oli Olympian kisojen eli ”antiikin olympialaisten” kotimaa, ja siksi luonnollinen valinta ensimmäisten modernien olympialaisten eli vuoden 1896 kesäolympialaisten isäntämaaksi. Maa isännöi myös vuoden 1906 välikisoja sekä vuoden 2004 kesäolympialaisia. Kreikka on osallistunut kaikkiin kesäolympialaisiin ja useimpiin talviolympialaisiin vuodesta 1936 alkaen.[62] Kreikan suosituin joukkueurheilulaji on jalkapallo. Maan mestaruudesta on pelattu vuodesta 1927 alkaen. Jalkapallon pääsarja on Kreikan Superliiga ja toiseksi korkein sarjataso Football League. Menestyneimpiä joukkueita ovat ateenalainen Panathinaikos FC ja pireuslainen Olympiakos FC. Kreikan jalkapallomaajoukkue on päässyt jalkapallon maailmanmestaruuskilpailuiden lopputurnaukseen vuosina 1994, 2010 ja 2014. Jalkapallon Euroopan-mestaruuskilpailuiden lopputurnauksen Kreikka voitti vuonna 2004. Huhtikuussa 2013 se oli FIFA:n rankingissa sijalla 12.[63] Kreikassa järjestetään vuosittain rallin MM-sarjaan kuuluva Akropolis-ralli, joka on yli 50 vuotta vanha ja olosuhteidensa vuoksi yksi maailman rankimpia autokilpailuja.[64] Lähteet Aiheesta muualla - Kreikan valtion virallinen matkailusivusto Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. (in Greek) – tietoa Kreikan matkailusta * Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Kreikka

অপারেশন জ্যাকপটের কর্নেল কে ছিলেন ?

অপারেশন জ্যাকপট

bengali

অপারেশন জ্যাকপট বাংলাদেশের স্বাধীনতা যুদ্ধের সময় নৌ-সেক্টর পরিচালিত সফলতম গেরিলা অপারেশন। এটি ছিল একটি আত্মঘাতী অপারেশন। এ অপারেশন ১৯৭১-এর ১৫ আগস্ট রাত ১২টার পর অর্থাৎ ১৬ আগস্ট প্রথম প্রহরে চট্টগ্রাম ও মংলা সমুদ্র বন্দর এবং দেশের অভ্যন্তরে চাঁদপুর ও নারায়ণগঞ্জ নদী বন্দরে একই সময়ে পরিচালিত হয়।[6] ১০নং সেক্টরের অধীনে ট্রেনিং প্রাপ্ত নৌ কমান্ডো যোদ্ধাদের অসীম সাহসিকতার নিদর্শন এই অপারেশন জ্যাকপট। এই গেরিলা অপারেশনে পাকিস্তানি বাহিনীর অনেকগুলো অস্ত্র ও রসদবাহী জাহাজ ধ্বংসপ্রাপ্ত ও বড় রকমের ক্ষতিগ্রস্ত হয়। ক্ষতিগ্রস্ত ও ধ্বংসপ্রাপ্ত জাহাজগুলোর মধ্যে পাকিস্তানি বাহিনীকে সাহায্যকারী অনেকগুলো বিদেশি জাহাজও থাকায় এই অপারেশন বাংলাদেশের যুদ্ধ এবং যোদ্ধাদেরকে সারা বিশ্বে পরিচিতি পাইয়ে দেয়।সারা বিশ্ব বুঝতে পারে বাংলাদেশ পাকিস্তানের সঙ্গে পাল্লা দিয়েই লড়ছে। নৌ-কমান্ডো সেক্টর বাংলাদেশকে মুক্তিযুদ্ধের সময় যে ১১টি সেক্টরে ভাগ করা হয়েছিল তার মধ্য দেশের অভ্যন্তরীন সকল নৌ চলাচল, বন্দর এবং উপকূলীয় এলাকা নিয়ে গঠিত হয়েছিল ১০নং সেক্টর বা নৌ সেক্টর। এ সেক্টরের কোন নির্দিষ্ট সেক্টর কমান্ডার ছিল না। যখন যে সেক্টরে অপারেশন চলত তখন সেই সেক্টরের কমান্ডারদের সহযোগীতায় নৌ-গেরিলাদের কাজ করতে হত। তারা সরাসরি মুজিবনগর হেডকোয়ার্টারের অধীনে কাজ করতেন। পেছনের কথা মার্চের শুরুর দিকে পাকিস্তানি সাবমেরিন পি এন এস ম্যাংরো ফ্রান্সের তুলন সাবমেরিন ডকইয়ার্ডে যায় পাকিস্তানি সাবমেরিনারদের প্রশিক্ষন দেয়ার জন্য। সেই ৪১ জন সাবমেরিনারদের মধ্যে ১৩ জন ছিলেন বাঙালি অফিসার। তারা আন্তর্জাতিক প্রচার মাধ্যমে ২৫ মার্চের গণহত্যার কথা শুনে পালিয়ে বাংলাদেশে চলে আসার সিদ্ধান্ত নেন। এর মধ্যে ৮ জন ৩০ মার্চ বাংলাদেশের উদ্দেশ্যে রওনা দেয়। ৯ এপ্রিল ১৯৭১ তারা দিল্লিতে এসে পৌছান।[7] এখানে তাদের নাম উল্লেখ করা হলোঃ-[8] মোঃ রহমতউল্লাহ। মোঃ সৈয়দ মোশাররফ হোসেন। মোঃ শেখ আমানউল্লাহ। মোঃ আবদুল ওয়াহেদ চৌধুরী। মোঃ আহসানউল্লাহ। মোঃ আবদুর রকিব মিয়া। মো আবদুর রহমান আবেদ। মোঃ বদিউল আলম। তারপর উক্ত ৮জনের সাথে আরো কয়েকজনকে একত্র করে ২০ জনের একটি গেরিলা দল গঠন করে তাদের ভারতে বিশেষ ট্রেনিং দেয়া হয়। তারপর তারা দেশে আসলে তাদের সাথে কর্নেল ওসমানীর দেখা করানো হয়। তখন ওসমানী নৌ-কমান্ডো বাহিনী গঠনের সিদ্ধান্ত নেন। গেরিলা ট্রেনিং পর্ব ওসমানীর সিদ্ধান্তে নৌ-কমান্ডো সেক্টর খোলার পর বাছাইকৃত গেরিলাদের ট্রেনিং দেয়ার উদ্দেশ্যে ঐতিহাসিক পলাশীর স্মৃতিসৌধের পাশে ভাগীরথী নদীর তীরে ২৩ মে ১৯৭১ তারিখে একটি গোপন ট্রেনিং ক্যাম্প খোলা হয়। এই ট্রেনিং ক্যাম্পের সাংকেতিক নাম দেয়া হয় সি-২ পি (C-2 P)। এখানে ট্রেনিং দেয়ার উদ্দেশ্যে অন্যান্য সেক্টরসমূহের বিভিন্ন শিবির থেকে মে মাসের শুরুর দিকে প্রায় ৩০০ জন বাছাইকৃত যোদ্ধা সংগ্রহ করা হয়।[9] ট্রেনিং ক্যাম্পে এদের কি ধরনের প্রশিক্ষণ দেয়া হচ্ছে সে বিষয়টি এতই গোপনীয় ছিল যে, সেক্টর কমান্ডারদের মধ্যেও শুধুমাত্র যার এলাকায় অপারেশন চালানো হবে তিনি ব্যতীত আর কেউ এই সম্পর্কে জানতেন না।[10] ট্রেনিং শুরু হবার আগেই বাছাইকৃত যোদ্ধাদের বলে দেয়া হয় যে এটি একটি সুইসাইডাল অপারেশন বা আত্মঘাতী যুদ্ধ হবে। তাই অপারেশনের সময় যেকোন মূল্যে অপারেশন সফল করার উদ্দেশ্যে প্রয়োজনে তাদের প্রাণ দিতে হতে পারে। তাই প্রশিক্ষণের শুরুতেই প্রত্যেক প্রশিক্ষণার্থীদের ছবিসহ একটি সম্মতিসূচক ফর্মে স্বাক্ষর নেয়া হতো।ফর্মে লেখা থাকতো যে, আমি দেশের স্বাধীনতার জন্য জীবন বিসর্জন দিতে সম্মত হয়েই এই প্রশিক্ষণ গ্রহণ করছি, আর যুদ্ধে আমার মৃত্যু ঘটলে কেউ দায়ী থাকবে না। [11] নৌ-কমান্ডোদের ঐ প্রশিক্ষণ ক্যাম্পের দায়িত্বে ছিলেন ভারতীয় নেভাল অফিসার কমানডার এম.এন.সামানত, ও ট্রেনিং দেয়ার দায়িত্বে ছিলেন লেঃ কমান্ডার জি এম মার্টিস, এবং আরও ভারতীয় ২০ জন প্রশিক্ষক তারা হলেনন লেঃ দাস, লেঃ ভি.পি. কফিল। প্রশিক্ষকদের মধ্যে ফ্রান্স থেকে পালিয়ে আসা ৮ জন সাব-মেরিনার ছাড়াও আরো ছিলেন ভারতীয় নৌ-বাহিনীর লিডিং সি,মান কে.সিং, লিডিং সি,মান গুপ্ত, এল সিং, মারাঠি নানা বুজ এবং সমীর কুমার দাশসহ আরো কয়েকজন।[8] ট্রেনিং এর দুটো অংশ ছিল। সবাইকে প্রয়োজনীয় স্থলযুদ্ধ যেমনঃ- গ্রেনেড নিক্ষেপ, এক্সপ্লোসিভের ব্যবহার, স্টেনগান রিভলবার চালানো, আন-আর্মড কমব্যাট(খালি হাতে যুদ্ধ) ইত্যাদি শিখতে হতো। আর জলযুদ্ধের ট্রেনিঙের মধ্যে ছিল বিভিন্ন ধরনের সাতার যেমনঃ- বুকে ৫-৬কেজি ওজনের পাথর বেধে সাতার, চিৎ সাতার, কোন মতে পানির উপরে নাক ভাসিয়ে একটানা অনেক্ষন সাতার, পানিতে সাতরিয়ে এবং ডুব সাতার দিয়ে লিমপেট মাইন ব্যবহার, স্রোতের প্রতিকূলে সাতার, জাহাজের কেবল ভাঙা ইত্যাদি কঠিন সব প্রশিক্ষণ দেয়া হত তীব্র খরস্রোতা ভাগীরথী নদীতে। শীত-বর্ষায় একটানা ৪৮ ঘণ্টা পানিতে থাকার অভ্যাস করতে হয় সব যোদ্ধাকে।[12] প্রায় টানা তিন'মাস ট্রেনিং এর পর আগস্টের প্রথম সাপ্তাহে তাদের ট্রেনিং শেষ হয়। অপারেশনের বর্ণনা যোদ্ধাদের প্রশিক্ষণের শেষদিকে এসে আক্রমণের পরিকল্পনা সাজানো হতে থাকে। একই সাথে একই সময়ে দুই সমুদ্র বন্দর ও দুই নদী বন্দরে আক্রমণ চালানোর জন্য চার সেক্টরের পরিকল্পনার সমন্বয় ঘটানো হয়। প্রশিক্ষণপ্রাপ্ত প্রথম ব্যাচকে চার স্থানে আক্রমণের উদ্দেশ্যে মোট চারটি দলে ভাগ করা হয়েছিল। ৬০ জনের ২টি দল এবং ২০ জনের আরো ২টি দল। চারটি দলের চারজন লিডার ঠিক করে দেয়া হয়েছিল। টিম লিডারদের অপারেশন পরিচালনার জন্য শিখিয়ে দেয়া হয়েছিল বিশেষ গোপনীয় পদ্ধতি যা টিমের অন্যান্য সদস্যদের কাছে গোপন রাখা হয়েছিল।[8] টিম কমান্ডারদের বলা হয়েছিল যে, দুটি বাংলা গানকে সতর্ক সঙ্কেত হিসেবে ব্যবহার করা হবে। গান দুটি প্রচার করা হবে কলকাতা আকাশবানীর পক্ষ থেকে পূর্বাঞ্চলীয় শ্রোতাদের জন্য বিশেষ অনুষ্ঠানে সকাল ৬টা থেকে ৬:৩০ মিনিট অথবা রাত ১০:৩০ মিনিট থেকে রাত ১১টায়। এই ফ্রিকোয়েন্সির নাম ও গান দুইটি শুধু টিমের কমান্ডারই জানতো।[10] গান দুটি অথবা তাদের সঙ্কেত হলোঃ- প্রথম সংকেত ছিল পঙ্কজ মল্লিকের গাওয়া "আমি তোমায় যত শুনিয়েছিলাম গান"এর অর্থ হল ২৪ ঘন্টার মধ্যে আক্রমণ করতে হবে বা আক্রমণের সময় কাছাকাছি। সন্ধ্যা মুখোপাধ্যায় এর গাওয়া গান "আমার পুতুল আজকে প্রথম যাবে শ্বশুরবাড়ি" গানটি ছিলো দ্বিতীয় সংকেত যার অর্থ আক্রমণের জন্য ঘাঁটি ত্যাগ কর। অর্থাৎ সুস্পষ্ট নির্দেশ আক্রমণ করতেই হবে।[10][13] যাত্রা শুরু হয়েছিল পলাশির হরিনা ক্যাম্প থেকে। পরিকল্পনা অণুযায়ী সিদ্ধান্ত গৃহীত হয়েছিল, তারা একযোগে পৌছে যাবেন স্ব স্ব এলাকা চট্টগ্রাম,মংলা, চাঁদপুর ও নারায়ণগঞ্জ।তারা যাত্রা করার সময় তাদেরকে প্রয়োজনীয় অস্ত্র দিয়ে দেয়া হয়। প্রত্যেক নৌ-কমান্ডোকে একটি করে লিমপেট মাইন,ছুরি,একজোড়া সাঁতারের ফিন আর কিছু শুকনো খাবার দেয়া হয়। প্রতি তিন জনের জন্য একটি করে স্টেনগান এবং কমানডারদের দেয়া হয় একটি করে ট্রানজিস্টার। অপারেশনের দিন ধার্য করা হয়েছিল ১৫ আগস্ট, ১৯৭১। এখানে অপারেশন গুলোর বর্ননা দেয়া হলঃ চট্টগ্রাম সমুদ্র বন্দর অপারেশন চট্টগ্রাম বন্দরে অপারেশন পরিচালিত হয় ১৫ আগস্ট মধ্যরাতে অর্থাৎ ১৬ আগস্ট প্রথম প্রহরে। হরিনা ক্যাম্প থেকে আগত ৬০ জনের দলকে ২০ জন করে তিন ভাগে বিভক্ত করা হয়। ১ ও ২ নং দল তাদের পূর্ব পরিকল্পনা মোতাবেক ভিন্ন ভিন্ন পথ ধরে চট্টগ্রামের নির্দিষ্ট বেইজ ক্যাম্পের উদ্দেশ্যে যাত্রা করে এবং ১৪ আগস্ট তারা প্রথম গানের সংকেত পায়। এই সংকেত পাবার পর তারা অস্ত্রশস্ত্র নিয়ে কর্ণফুলী নদীর পূর্বতীরে চরলক্ষ্যায় তাদের বেইজ ক্যাম্পে পৌছায়। ৩য় দলটির তখনো কোন খবর পাওয়া যায় নি। এরপর ১৫ আগস্ট তারা ট্রানজিস্টারে চূড়ান্ত সংকেত পায়, এবং অপারেশনের সকল প্রস্তুতি সম্পন্ন করে। এ অপারেশনে ৩১ জন কমান্ডো যোদ্ধা অংশ নেয়। ১৬ আগস্ট প্রথম প্রহরে রাত ১টায় নৌ-কমান্ডোরা তাদের অপারেশনের জন্য যাত্রা করে। রাত ১টা ১৫ তে তারা পানিতে নেমে জাহাজের উদ্দেশ্যে সাঁতরানো শুরু করে, এবং বেশ দ্রুততার সাথে নিজ নিজ বাছাইকৃত টার্গেট জাহাজসমূহের গায়ে মাইন লাগিয়ে সাঁতার কেটে সরে পরে। রাত ১টা ৪০ মিনিটে প্রথম বিস্ফোরণ ঘটে। তারপর একে একে সব গুলো মাইন বিস্ফোরিত হয়।[10] এ সফল অপারেশনে তিনটি বড় অস্ত্রবাহী জাহাজ এবং বড় জাহাজ গুলো হলোঃ এম ভি হরমুজ- এটি ১৪ আগস্ট চট্টগ্রাম বন্দরে আসে। ৯৯১০ টন অস্ত্রসম্ভারবাহী এই জাহাজটি ১৩ নং জেটিতে নোঙর করা ছিল। এম ভি আল-আব্বাস- এটি ১০৪১৮ টন সামরিক সরঞ্জাম নিয়ে ৯ আগস্ট ১২ নং জেটিতে অবস্থান নেয়। ওরিয়েন্ট বার্জ নং ৬ - এটি ৬২৭৬ টন অস্ত্র, গোলাবারুদ নিয়ে ফিস হারবার জেটির সামনে অবস্থান করছিল। মংলা সমুদ্র বন্দর অপারেশন ২৭শে জুলাই ১৯৭১ সনে,৬০ জন নৌ- কমান্ডো ও ২০০ জন বাংলাদেশী সি আন্ড সি বিশেষ কমান্ডো দল আমিনুর রহমান খসরুর নেতৃত্বে ভারতের কানিং মাতলার বন্দর থেকে মংলা অপারেশনের উদ্দেশ্যে যাত্রা শুরু করে। সুন্দর বনের গভীর জঙ্গল পাড়ি দিয়ে কমান্ডো দলটি ১৩ ই আগস্ট ১৯৭১ সনে সন্ধা ৬ টায় মংলা বন্দর এ পৌঁছায়। ২৬০ জনের কমান্ডো দলটি মংলা বন্দর ও ডাংমারি বিলের পিছনে, পরিত্যক্ত জমিদার বাড়িতে অবস্থান নেয়। সেখান থেকে মংলার দূরত্ব ডাংমারি বিলের মাঝ দিয়ে ৬ মাইল,নৌকায় পৌঁছোতে সময় লাগে ১ ঘন্টা। ১৫ই আগস্ট,৭১ এ রেডিও মারফত একশন গান বাজার পর তারা পরম করুনাময় আল্লাহ`র কাছে স্বাধীনতা যুদ্ধের শহীদদের ও বাংলাদেশের স্বাধীনতা যুদ্ধের সকল অপারেশনের সাফল্যের জন্য বিশেষ দোয়া করেন। ঠিক রাত ১২টায় কমান্ডোরা ১৫টি নৌকায় মংলা বন্দরের উদ্দেশ্যে যাত্রা শুরু করে। মংলায় পৌঁছানোর শেষ সময় নির্ধারিত ছিল রাত ২ টা কিন্তু পথ পরিদর্শকের ভুল পরিচালনায় কমান্ডোরা নির্ধারিত সময়ের অনেক পরে মংলা বন্দরে পৌঁছায়। ইতোমধ্যে অপারেশনের নকশা মাফিক বাংলাদেশের সব নদী ও সমুদ্র বন্দরে অপারেশন শেষ। এ অপারেশন শুধু মাত্র জীবনের ঝুঁকিই নয় বরং মংলার ১৬ আগস্ট , ১৯৭১ ভোরের এ অপারেশন ছিল সরাসরি একটি সুইসাইড একশান। সব বাধা বিপত্তি অতিক্রম করে ভোর ৪:৩০ মিনিটে মংলা অপারেশন শুরু হয়,অপারেশন চলা কালে ২০০ জন সি আন্ড সি বিশেষ কমান্ডো দল, হেভি মেশিন গান, মেশিনগান, এনরগা সহকারে ৩ জনের ছোট ছোট দল করে, ৬৬টি উপদলে বিভক্ত হয়ে , নৌ-কমান্ডোদের ছাউনি দিতে (কভারিং দিতে) মংলা বাঁধের পিছনে অবস্থান নেন। অপারেশন চলাকালে, সি আন্ড সি কমান্ডো দলের উপ-কমান্ডার রাজা ও খিজির জীবনের ঝুঁকি নিয়ে নৌ-কমান্ডোদের সহযোগিতায় মেশিনগান নিয়ে পশুর নদীর হাঁটু পানিতে নেমে আসেন। সময়ের অভাবে শুধুমাত্র ২৪ জন নৌ-কমান্ডো এ অভিযানে অংশ নিতে পেরেছিলেন। ৬টি উপদলে বিভক্ত হয়ে ২৪ জন নৌ-কমান্ডো ৬টি বিদেশী জাহাজে মাইন লাগণ, ভোর ৬:৩০ মিনিট থেকে নৌ-কমান্ডোদের লাগানো মাইন বিকট শব্দ করে ফাটতে শুরু করে। ৩০ মিনিটের মধ্যেই পাকিস্তান বিমান বাহিনীর ৪টি বিমান মংলা বন্দরের উপরে ঘুরতে দেখা যায়। আক্রান্ত জাহজগুলির মধ্য একটি সোমালীয়, একটি মার্কিন, ২টি চীনা, ১টি জাপানি ও ১টি পাকিস্তানী জাহাজ। এ অপারেশনে আক্রান্ত মোট ৬টি বিদেশী জাহাজই ধ্বংস হয় এবং ৩০,০০০ হাজার টন গোলা-বারুদ ও যুদ্ধের সরঞ্জাম সহকার ধীরে ধীরে পশুর নদীতে নিমজ্জিত হয়।[14] মংলা অপারেশন কমান্ডার আমিনুর রহমান,খসরু ও আরও ২ জন নৌ- কমান্ডো এ অপারেশনে মংলা বন্দর এর অতিরিক্ত বাধা পার হয়ে অসীম সাহসিকতার সাথে সোমালীয় ৭,০০০ হাজার টনের অস্ত্রসম্ভারবাহী জাহাজ এস,এস,লাইটং-এ মাইন লাগান এবং এস.এস. লাইটং-কে ধ্বংস করেন।[15] এই অপারেশনে দুইজন মুক্তিযোদ্ধা নিখোঁজ হন, ধারণা করা হয় তারা স্রোতের টানে ভেসে গেছেন অথবা মারা গেছেন। চাঁদপুর নদী বন্দর অপারেশন এটিও ১৯৭১ এর ১৫ আগস্ট মধ্যরাত বা ১৬ আগস্ট প্রথম প্রহরে হয়েছিল। এ অপারেশনে ১৮ জন নৌ-কমান্ডো অংশ নেন। এ গ্রুপের ১৮ জনকে তিনজন করে মোট ৬টি ছোট দলে ভাগ করা হয়।[8] এই অভিযানে মাইন বিস্ফোরণে ২টি স্টিমার, গমবাহী একটি জাহাজ সহ ছোট বড় আরো অনেকগুলো নৌযান ধ্বংসপ্রাপ্ত হয়।[8] নারায়ণগঞ্জ নদী বন্দর অপারেশন এটিও ১৯৭১ এর ১৫ আগস্ট মধ্যরাত বা ১৬ আগস্ট প্রথম প্রহরে হয়েছিল। এ অপারেশনে মোট ৪টি জাহাজ ও বেশ কয়েকটি নৌযান নৌ কমান্ডোরা ধংস করেন। শহরের মাঝে এ অপারেশনে কমান্ডোরা বিশেষ সাহসকতার পরিচয় দান করেন। এ অপারেশনে মোট ২০ জন কমান্ডো অংশ নেন। ক্ষয়ক্ষতির পরিমাণ ১৫ আগস্টের ঐ অপারেশনগুলোতেই প্রায় ২৬টি জাহাজ ধ্বংসপ্রাপ্ত হয় এবং আরো অনেক নৌযান ক্ষতিগ্রস্থ হয়।[13] আগস্ট মাসের এসব অপারেশন ছাড়াও আগস্ট-নভেম্বর মাসব্যাপী আরো অনেকগুলো নৌ-কমান্ডো অপারেশন পরিচালনা করা হয়। এসব অপারেশনে পাকিস্তানি বাহিনীর আনুমানিক ক্ষয়ক্ষতির পরিমাণ হলঃ প্রায় সর্বমোট ৫০৮০০ টন জাহাজ ধ্বংসপ্রাপ্ত ও নিমজ্জিত। ৬৬০৪০ টন জাহাজ ক্ষতিগ্রস্ত। এবং বেশ কিছু সংখ্যক পাকিস্তানি নৌযান বাংলাদেশী নৌ-কমান্ডোদের হস্তগত।[16] অপারেশনের মূল্যায়ন নৌ কমান্ড মিশনগুলোর সবগুলোই কিন্তু সাফল্যের মুখ দেখেনি। অক্টোবরের প্রথম সপ্তাহের পর পাহারা শক্তিশালী করায় চট্টগ্রামে আর কোন অভিযান চালানো সম্ভব হয়নি,[17] যার ফলে চারবার হার্ডিঞ্জ ব্রিজ ধ্বংস করার চেষ্টা করা হলেও তা বিফলে যায়।[18] কয়েকটি কমান্ডো দল শত্রুপক্ষের এম্বুশের কবলে পড়ে তাদের নির্ধারিত লক্ষ্য অর্জন করতে পারেনি।[19] দূর্ভাগ্য ও ভুল হিসাবের কারনেও কিছু অভিযান বিফল হয়।[20] শত্রুপক্ষ তাদের নিরাপত্তা ব্যবস্থা জোরদার করায় নারায়নগঞ্জ, বগুড়া, ফরিদপুর এবং চট্টগ্রাম এর তেলের ডিপোগুলো স্যাবোটাজ করা সম্ভব হয়নি। যদিও পরবর্তীকালে মুক্তিবাহিনী হেলিকপ্টার এবং টুইন অট্টার বিমানের সাহায্যে ১৯৭১ সালের ২ ডিসেম্বরে চট্টগ্রাম এবং নারায়নগঞ্জের তেল ডিপো দুটো ধ্বংস করতে সক্ষম হয়। মোট ৫১৫ জন কমান্ডো সিটুপি (C2P) থেকে প্রশিক্ষন নেন। আটজন কমান্ডো শহীদ হন, ৩৪ জন আহত হন এবং আগস্ট-ডিসেম্বরের মাঝে ১৫ জন কমান্ডো শত্রুর হাতে ধরা পড়েন।[21] এই সময় কালের ভেতর নৌ কমান্ডোরা প্রায় ১২৬ টি জাহাজ/কোস্টার/ফেরি নষ্ট বা ডুবিয়ে দিতে সক্ষম হন, এবং এক সূত্র মোতাবেক অগাস্ট-নভেম্বর ১৯৭১ এই সময়ের মধ্যে কমপক্ষে ৬৫টি বিভিন্ন ধরনের নৌযান (১৫ টি পাকিস্তানী জাহাজ, ১১ টি কোস্টার, ৭ টি গানবোট, ১১ টি বার্জ, ২ টি ট্যাংকার এবং ১৯টি সাধারণ নৌযান) [22] তারা ডুবিয়ে দিতে সক্ষম হন। কমপক্ষে ১০০,০০০ টন নৌযান ডুবিয়ে বা বিকল করে দেয়া হয়, জেটি এবং বন্দর অকার্যকর করে দেয়া হয় এবং চ্যানেলগুলো বন্ধ করে দেয়া হয়। কোনো নিজস্ব সামরিক নৌযান না থাকা সত্ত্বেও, নৌ কমান্ডোরা তদানিং পুর্ব পাকিস্তানের (বর্তমানে বাংলাদেশ) নৌপথকে একরকম নিজেদের দখলেই রেখেছিলো।[23] শহীদ নৌ-কমান্ডো কমান্ডো আব্দুর রাকিব, ফুলছড়ি ঘাট অপারেশনে শহীদ হন[24] কমান্ডো হোসেইন ফরিদ, চট্টগ্রামে দ্বিতীয় অপারেশন চলাকালীন সময়ে পাক বাহিনীর হাতে শহীদ হন।[24] কমান্ডো খবিরউজ্জামান, ফরিদপুরের দ্বিতীয় অপারেশনে শহীদ হন[24] কমান্ডো সিরাজুল ইসলাম, এম আজিজ, আফতাব উদ্দিন এবং রফিকুল ইসলাম অপারেশন চলাকালীন নিখোঁজ হন।[24] খেতাব পাওয়া নৌ-কমান্ডোদের নাম 2 আবদুল ওয়াহেদ চৌধুরী - বীর উত্তম মোহাম্মদ শাহ আলম- বীর উত্তম মোজাহার উল্লাহ - বীর উত্তম শেখ মোহাম্মদ আমিন উল্লাহ - বীর উত্তম আবেদুর রহমান - বীর উত্তম মোশাররফ হোসেইন - বীর উত্তম খবিরুজ্জামান - বীর বীক্রম মমিনউল্লাহ পাটোয়ারী - বীর প্রতীক শাহজাহান কবির - বীর প্রতীক ফারুক-এ-আজম - বীর প্রতীক মোহাম্মদ রহমতউল্লাহ - বীর প্রতীক মোহাম্মদ মোজাম্মেল হোসেইন - বীর প্রতীক আমির হোসেইন - বীর প্রতীক মোহাম্মদ খোরশেদ আলম - বীর প্রতীক[24] অপারেশন হটপ্যান্ট ১৬ অগাস্ট এর অপারেশনের পর, সকল কমান্ডো ভারতে ফেরত যায়। এর পরে নৌ-কমান্ডোরা আর কোন পূর্ব-পরিকল্পিত এবং একযোগে অভিযান পরিচালনা করেননি। তার বদলে, ছোট ছোট দল পাঠানো হতো কিছু নির্দিষ্ট লক্ষ্যবস্তুর ওপর আঘাত হানতে, এবং সুযোগ পেলেই কমান্ডোরা সেখানে আক্রমণ চালাতেন। মেজর জলিল, মুক্তিবাহিনীর সেক্টর ৯-এর কমান্ডার, অগাস্ট মাসে তত্কালীন বাংলাদেশ সরকার প্রধান তাজউদ্দীন আহমদ কাছ থেকে অনুমতি পেয়েছিলেন একটি নৌ ইউনিটের গোড়াপত্তন করার[25] এবং সেই মোতাবেক কমান্ডার এম এন সামান্থ এর কাছে ৪টি গানবোটের জন্য আবেদন করেছিলেন। ১৯৭১ সালের অক্টোবার মাসে কোলকাতা বন্দর ট্রাস্ট ২টি টহলযান (অজয় এবং অক্ষয়) মুক্তিবাহিনীকে দান করে। ৩৮ লাখ ভারতীয় রুপি খরচায় নৌযান দুটি ক্ষিদিরপুর ডকইয়ার্ডে একমাস ধরে মেরামত করা হয়[26] যা পরবর্তীতে ২ টি কানাডিয়ান ৪০X৬০ মিমি বোফর গান এবং ২টি হালকা ইঞ্জিন এবং ৮ টি গ্রাউন্ড মাইন (ডেকের দুই পাশে চারটি করে) এবং উপরন্ত আরো ১১টি গ্রাউন্ড মাইন দ্বারা সজ্জিত করা হয়।[27] তাদের নতুন নাম দেয়া হয় বিএনএস পদ্মা এবং পলাশ, এবং তাতে মোট ৪৪ জন বাঙ্গালী নাবিক এবং ১২ জন নৌ-কমান্ডো ছিলেন। জাহাজ দুটোর নেতৃত্বে ছিলেন ভারতীর নৌবাহিনীর সদস্যরা এবং মুক্তিবাহিনীর কাছে তা পুরোপুরি হস্তান্তর করা হয় ৩০ অক্টোবর, ১৯৭১ সাল। প্রবাসী বাংলাদেশে সরকারের স্বরাষ্ট্রমন্ত্রী ক্যাপ্টেন কামরুজ্জামানের উপস্থিতিতে কোলকাতা পোর্ট ট্রাস্ট চেয়ারম্যান পি কে সেন জাহাজ দুটো কমিশন করেন। লেঃ কমান্ডার কেপি রায় এবং কে মিত্র ছিলেন জাহাজ দুটোর কমান্ডে নিয়োজিত। বাংলাদেশে নবগঠিত এই নৌবাহিনীর উদ্দেশ্য ছিলো:[28] ছালনা প্রবেশমুখ মাইন দ্বারা উড়িয়ে দেয়া পাকিস্তানী জাহাজের উপর হামলা চালানো ভারতীয় নৌবাহিনীর ফ্রিগেটের প্রহরায়, নভেম্বরের ১০ তারিখ জাহাজদুটি সফলভাবে মংলা বন্দরের প্রবেশমুখে মাইন দ্বারা আক্রমণ চালাতে সক্ষম হয়। তার পরদিনই ১১ নভেম্বর , ১৯৭১ এ তারা ব্রিটিশ জাহাজ "দ্যা সিটি অফ সেইন্ট এলব্যান্স" কে মংলা বন্দর থেকে তাড়াতে সক্ষম হয়।[29] তথ্যসূত্র আরো জানতে পড়ুন বহিঃসংযোগ পাকিস্তানের প্রতিরক্ষা ফোরামে অপারেশন জ্যাকপট' বিষয়শ্রেণী:বাংলাদেশের স্বাধীনতা যুদ্ধের সামরিক অভিযান ও যুদ্ধ বিষয়শ্রেণী:বাংলাদেশের স্বাধীনতা যুদ্ধ বিষয়শ্রেণী:১৯৭১-এ বাংলাদেশ বিষয়শ্রেণী:১৯৭১-এ পাকিস্তান

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%B0%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A6%A8%20%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A6%AA%E0%A6%9F

متى تم إعتماد قانون حرية الهوية الجندرية في ولاية أريزونا ؟

زواج المثليين في الولايات المتحدة

arabic

زواج المثليين في الولايات المتحدة أصبح مسموحاً به في جميع الولايات المتحدة الأمريكية مُنذ 26 يونيو 2015، وهي بذلك تكون الدولة الثامنة عشر التي تَسمَح بزواج المثليين وذلك بعد قرار اتخذته المحكمة العليا للولايات المتحدة. وقد قضت المحكمّة بأن دستور الولايات المتحدة يتطلب من جميع الولايات الإعتِراف بالزواج بغض النظر عن الجنس الشركاء.[1] وجاء المحكمة العليا للولايات المتحدة وهي أعلى سلطة قضائية في الولايات المتحدة، تصويتها لصالح القرار بفارق ضئيل بين أعضائها التسعة، حيث صوت خمسة قضاة لصالح السماح بزواج المثليين، في مقابل اعتراض أربعة من قضاة المحكمة، ليطالب حكومات الولايات بالاعتراف وتوثيق هذا النوع من الزواج.[1][2][3] قبل القرار قبل هذا القرار كان زواج المثليين مسموحاً بـ38 ولاية، كان من بينِها ألاباما، كانساس، وميزوري التي كانت ما تزال تفرض قيوداً على هذا الزواج. كانت ولاية ميزوري تعترف بالزواج المثلي الذي يُقام خارج الولاية وكان الزواج مُرخصاً في مدينة سانت لويس. كما أصدرت مَحاكم الولايتين الأخرتيين مِثل هذه التراخيص كذلك. في ولاية كانساس، كانت تراخيص الزواج مُتاحة للأزواج من نفس الجنس في معظم المقاطعات، ولكن الولاية لم تَعترف بصِحتها. وأصدرت بعض المقاطعات في ولاية ألاباما تراخيص الزواج للمثليين لمدة ثلاثة أسابيع حتى أمرت المحكمة العليا في الولاية وقف ذلك. حيثُ أن المحكمة لم تتطرق للإعتراف بالزواج للمثليين بالفعل في ولاية ألاباما، ولكن تُعرف بإسم "تراخيص الزواج الإفتراضية".[4] المراجع تصنيف:زواج المثليين في الولايات المتحدة تصنيف:مثلية جنسية في الولايات المتحدة

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84%D9%8A%D9%8A%D9%86%20%D9%81%D9%8A%20%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF%D8%A9

జపాన్ దేశంలో విస్తీర్ణం పరంగా అతిపెద్ద రాష్ట్రము ఏది ?

జపాన్

telugu

జపాన్ ( జపాన్ భాషలో నిప్పన్ లేదా నిహన్ 日本国 నిప్పన్-కోక్)అనేది తూర్పు ఆసియా ప్రాంతంలో పసిఫిక్ మహాసముద్రంలో ఉన్న ఒక ద్వీప దేశం. ఇది చైనా, కొరియా, రష్యా దేశాలకు తూర్పు దిశగా ఉంది. జపాన్ దేశపు ఉత్తరాన ఉన్న సముద్ర భాగాన్ని ఓఖోట్‌స్క్ సముద్రం అని, దక్షిణాన్న ఉన్న సముద్ర భాగాన్ని తూర్పు చైనా సముద్రం అనీ అంటారు. జపాన్ భాషలో ఆ దేశం పేరు (నిప్పన్)ను వ్రాసే అక్షరాలు "సూర్యుని పుట్టుక"ను సూచిస్తాయి. కనుక జపాన్‌ను "సూర్యుడు ఉదయించే దేశం" అని అంటుంటారు. జపాన్ దేశంలో సుమారు 3,000 పైగా దీవులు [1] ఉన్నందున ఇది నిజానికి ఒక ద్వీపకల్పం. ఈ దీవులలో పెద్దవైన నాలుగు దీవులు హోన్షూ, హొక్కయిడో, క్యూషూ మరియు షికోకూ కలిపి మొత్తం దేశం భూభాగంలో 97% వైశాల్యం కలిగి ఉన్నాయి. ఎక్కువ దీవులు పర్వత మయాలు లేదా అగ్ని పర్వత భాగాలు. జపాన్‌లోని అత్యంత ఎత్తైన ఫ్యూజీ పర్వతం కూడా ఒక అగ్నిపర్వతమే. 128 మిలియన్ల జనాభా కలిగిన జపాన్ ప్రపంచంలో జనాభా ప్రకారం పదవ స్థానంలో ఉంది. టోక్యో, మరియు దాని పరిసర ప్రాంతాలు కలిపితే 30 మిలియన్ల జనాభాతో ప్రపంచంలో అతిపెద్ద మెట్రొపాలిటన్ స్థలం అవుతుంది. ఆర్ధికంగా జపాన్ ప్రపంచంలో చాలా ప్రముఖ స్థానం కలిగి ఉంది.[2] ప్రపంచంలో ఇది నామినల్ జి.డి.పి. క్రమంలో రెండవ పెద్ద దేశం. అభివృద్ధి చెందిన దేశాల సమాఖ్యలలో (G8, G4, OECD, APEC) సభ్యత్వం కలిగి ఉంది. ఇంకా ఇది ప్రపంచంలో నాలుగవ పెద్ద ఎగుమతిదారు మరియు ఆరవ పెద్ద దిగుమతిదారు. సాంకేతిక, మెషినరీ రంగాలలో అగ్రగామి. "జపాన్" పేర్లు "జపాన్" అనే పదం ఆంగ్లంలోనూ, ఇతర భాషలలోనూ విస్తృతంగా వాడబడుతున్నది కాని జపాన్ భాషలో ఈ పదం లేదు. దీనికి జపాన్ భాషలో "నిప్ఫోన్" లేదా "నిహొన్" అనే పదాలు సరైనవి. అధికారిక వినియోగంలో "నిప్ఫోన్" అనే పదాన్ని వాడుతారు. వాడుక భాషలో "నిహన్" అంటుంటారు. రెండు పదాలకూ అర్ధం "సూర్యుడి మొదలు" లేదా "సూర్యుడు ఉదయించే స్థలం". చైనాకు తూర్పున ఉన్నందున చైనా వారి అధికారిక పత్రాలలో ఈ పదం వాడకం మొదలయ్యింది. అంతకు ముందు, అనగా చైనాతో సంబంధాలు పెరగక ముందు, జపాన్ దేశాన్ని "యమాటో" (Yamato, Hi no moto) అనేవారు. అంటే కూడా అర్ధం "సూర్యుడు ఉద్భవించేది" అనే.[3] అంతర్జాతీయ వర్తకాలు పెరిగిన సమయంలో "జపాన్" అనే పేరు మొదలయినట్లుంది. మార్కోపోలో మొదటిసారిగా Cipangu అని ఈ దేశం పేరును చైనా భాషలో వ్రాశాడు. చైనాలోని వివిధ యాసల ప్రకారం జిప్పెన్, నిపెన్, జెపాంగ్, జెపున్ వంటి వివిధ పేర్లున్నాయి. చైనా భాషనుండి మలయా (ఇండొనీషియా) భాషలోకి, అక్కడినుండి పోర్చుగీసు వారి ద్వారా 16వ శతాబ్దంలో ఐరోపాకు "జపాన్" అనే మాట పరిచయమయ్యింది. 1577లో మొదటిసారి ఆంగ్లంలో దీన్ని Giapan అని వ్రాశారు. చరిత్ర జపాన్ ద్వీపసముదాయంలో జనావాసాపు చిహ్నాలు క్రీస్తు పూర్వం 30వ సహస్రాబ్దినాటికే పేలియోలితిక్ సంస్కృతిగా కనిపిస్తాయి. వీటి తరువాత క్రీస్తు పూర్వం పదవ సహస్రాబ్దికి మీసోలితిక్, నియోలితిక్ వేటాడి జీవించే సగం సంచార వాసులు బొరియలలో నివసించే సంస్కృతికి చెందిన వారు నివసించారు. ప్రాథమిక స్థాయి వ్యవసాయం చేసిన ఆనవాళ్ళు కన్పిస్తాయి. ఈ కాలములో దొరికిన అలంకరణలతో కూడిన మట్టి పాత్రలు ప్రపంచంలో ప్రస్తుతము మిగిలిన మట్టి పాత్రలలో పురాతనమైనవాటిలో వానిగా గుర్తింపు పొందినాయి. అతి పురాతనమైన మట్టి పాత్రలు జపాన్ దేశము నుండే మనకు లభిస్తున్నాయి, ఇవి క్రీస్తు పూర్వం పదివేల ఐదువందల కాలానికి చెందినవి. ఆ తరువాత దొరికిన పాత్రల్లో పురాతనమైనవి చైనా మరియు భారత దేశముల నుండి లభిస్తున్నాయి.[4][5][6] మంచు యుగం ముగిసిన తరువాత జపాన్ చరిత్రలో రెండు ప్రధాన ఘట్టాలు సంభవించినాయి, వాటిలో మొదటిది మట్టి పాత్రల తయారీ! ఇది పురాతత్వ శాస్త్రవేత్తలకు బహు ఆశ్చర్యం కలిగించినది, ఎందుకంటే సాధారణంగా ఏవైనా కొత్త విషయాలు పెద్ద పెద్ద భూభాగమున్న ప్రాంతాలలో కనుగొనబడి తరువాత చిన్న చిన్న ద్వీప సముదాయాలకు వ్యాపిస్తాయి, కానీ జపాన్ చిన్న ద్వీప సముదాయము అయినా కానీ మట్టి పాత్రలను ముందే కనుగొన్నది. ఇక్కడి మట్టి పాత్రలు సుమారుగా పన్నెండు వేల ఏడువందల సంవత్సరాల క్రితానివి.[7] క్రీ.పూ. 3వ శతాబ్దంలో యాయోయ్ కాలంలో వరి సాగు, ఇనుము, ఇత్తడి తయారీ, క్రొత్త రకం పాత్రల తయారీ మొదలయ్యాయి. వీటిలో కొన్ని విధానాలు చైనా, కొరియాలనుండి వలసి వచ్చినవారు ప్రవేశపెట్టారు. మొత్తానికి ఈ కాలంలో జపాన్ ఒక వ్యవసాయ ప్రాముఖ్యత కలిగిన సమాజంగా పరిణమించింది.[8][9][10][11] చైనాకు చెందిన హాన్ పుస్తకంలో మొట్టమొదటిగా జపాన్ యొక్క మూడు రాజ్యాల గురించి వ్రాయబడింది. బౌద్ధ మతం జపాన్‌లోకి కొరియా ప్రాంతంనుండి ప్రవేశించింది. కాని తరువాత జపాన్‌లో బౌద్ధం వ్యాప్తిపైన, బౌద్ధ శిల్ప రీతుల పైన చైనా ప్రభావం అధికంగా ఉంది.[12] అసూక కాలం తరువాత పాలక వర్గంనుండి బౌద్ధానికి విశేషంగా ఆదరణ లభింపసాగింది.[13] 8వ శతాబ్దంలో "నారా కాలం"లో జపాన్ దేశం కేంద్రీకృతమైన పాలనతో ఒక రాజ్యంగా రూపొందింది. అప్పుడు హేజో-క్యో అనే రాజనగరు (ప్రస్తుతం నారా) అధికార కేంద్రంగా వర్ధిల్లింది. దానికి తోడు చైనా సంస్కృతి, పాలనా విధానాల ప్రభావంతో లిఖిత సాహిత్యం ఆవిర్భవించింది. పురాతన గాధలను, మౌఖిక సాహిత్యాన్ని గ్రంధస్తం చేస్తూ కోజికి (712) మరియు నిహొన్ షోకి (720) అనే సంకలనాలు కూర్చబడ్డాయి.[14] అంతకు ముందు యమాటో రాజుల అసూక కాలంలో ఫ్యుజివరా-క్యో ఆ దేశపు (యమాటో రాజ్యపు) రాజధానిగా ఉండేది. 784లో కమ్ము చక్రవర్తి రాజధానిని నారా నుండి నగోకా-క్యోకు, తరువాత 794లో హెయాన్-క్యోకు (ప్రస్తుతపు క్యోటో వగరం) మార్చాడు. తరువాత 1000 సంవత్సరాలపైగా క్యోటోనే దేశపు రాజధానిగా ఉంది.[15] "హెయాన్ కాలం" అనబడే ఈ కాలంలోనే జపాన్ దేశం విలక్షణమైన సంస్కృతిని సంతరించుకొన్నది. జపాను చిత్రకళ, జపాను సంగీతం, జపాను సాహిత్యం అభివృద్ధి చెందాయి. జపాను జాతీయ గీతం ఈ కాలంలోనే వ్రాయబడింది.[16] పోరాట ప్రధానమైన సంస్కృతి కలిగిన "సమూరాయ్" అనే పాలక వర్గం వృద్ధి చెందినపుడు జపాను సమాజం ఫ్యూడల్ సమాజంగా పరిణమించింది. 1185లో వివిధ వర్గాల మధ్య జరిగిన తగవులు, షోగన్ వ్యవస్థ ఈ పరిణామానికి అంకురార్పణ జరిగింది. "కకమురా" కాలంలో (1185–1333) చైనానుండి జపానులోకి జెన్ బౌద్ధం ప్రవేశించింది. 1274-1281 సమయంలో కకమురా షోగన్ ప్రతినిధులు మంగోలు దాడులను సమర్ధవంతంగా ఎదుర్కొన్నారు. ఈ సమయంలో సంభవించిన ఒక తుఫాను జపాను వారికి అనుకూలమయ్యింది. దీనిని జపనీయులు కమికాజి లేదా దివ్యమైన తుఫాను అంటారు. తరువాత అనేక అంతఃకలహాలు జరిగాయి. 1467లో చెలరేగిన అంతర్యుద్ధం ఫలితంగా సెంగోకు పాలన ఆరంభమయ్యింది.[17] 16వ శతాబ్దంలో క్రైస్తవ మిషనరీలు, పోర్చగీసు వర్తకులు మొట్టమొదటిసారిగా జపాను భూభాగంపై అడుగు పెట్టారు. అప్పటినుండి జపాన్ - పాశ్చాత్య దేశాల మధ్య వాణిజ్యం, సాంస్కృతిక సంబంధాలు పురోగమించాయి. తరువాత పాశ్చాత్యులనుండి వచ్చిన ఆయుధ సామగ్రి జపాన్ అంతర్యుద్ధాలలో విరివిగా వాడబడింది. 1590 ప్రాంతంలో "టొయొటోమి హిదెయోషి" నాయకత్వంలో దేశం మళ్ళీ ఒకటయ్యింది. 1592 - 1598 కాలంలో రెండుమార్లు జపాన్ కొరియాపై దండెత్తింది. కాని కొరియా సేనలు, చైనా మింగ్ రాజుల సేనల చేతిలో పరాజయం పాలయ్యింది.[18] తరువాత 1600 వరకు మళ్ళీ అంతర్యుద్ధాలు కొనసాగాయి. 1639లో జపాన్ షోగన్ నాయకత్వం సకోకు ("closed country") లేదా "ఏకాంత విధానం" అని ప్రసిద్ధమైన విధానాన్ని అనుసరించింది. సుమారు రెండున్నర శతాబ్దాల కాలం కొనసాగిన ఈ సమయంలో జపాను బయటి ప్రపంచం నుండి సంబంధాలు దాదాపు పూర్తిగా తెంచుకొని ఏకాకిగా ఉంది. ఈ సమయాన్ని ఎడో కాలం అని కూడా అంటారు. ఈ కాలంలో జపాను అధ్యయనాన్ని జపానువారే కొనసాగించారు. ఈ ప్రక్రియను కోకుగాకు లేదా "జాతీయ అధ్యయనం" అంటారు. అయితే నెదర్లాండ్స్ అధీనంలో ఉన్న "డెజిమా" (నాగసాకి లోనిది) సంబంధాల ద్వారా పాశ్చాత్య విజ్ఞానాన్ని మాత్రం అధ్యయనం చేయడం కొనసాగించారు.[19] 1854 మార్చి 31న, అమెరికా సైనికాధికారి కమొడోర్ మాత్యూ పెర్రీ నాయకత్వంలో అమెరికాకు చెందిన "నల్ల ఓడలు" బలవంతంగా జపాన్ ఏకాంతాన్ని విచ్ఛిన్నం చేశారు. తరువాత జరిగిన వివిధ ఒప్పందాలు, ఘటనలు, యుద్ధాల కారణంగా జపాన్ దేశంలో రాజకీయ, ఆర్థిక సంక్షోభం నెలకొన్నది. పాశ్చాత్య పరిపాలన, ప్రజా ప్రాతినిధ్య విధానం అమలై రాజరికం నామమాత్రమయ్యింది. ఇలా జరిగిన పరిణామాలను మెయిజీ పునరుద్ధరణ అంటారు. ఆ తరువాత జపాన్ ఒక పారిశ్రామిక శక్తిగా రూపుదిద్దుకొంది. తన ప్రాబల్యాన్ని మరింత విస్తృత పరచేందుకు యుద్ధాలు చేసింది. 1894-1895 కాలంలో మొదటి చైనా - జపాను యుద్ధము, 1904-1905 లో రష్యా - జపాన్ యుద్ధము జరిగాయి. తైవాన్, కొరియా, దక్షిణ సఖలిన్ జపాన్ అధీనంలోకి వచ్చాయి.[20] 20వ శతాబ్దం ఆరంభంలో జపాన్ మరింత బలపడింది. మొదటి ప్రపంచ యుద్ధంలో జపాన్ మిత్ర పక్షాల తరఫున ఉండి విజయంలో భాగం పంచుకొంది. తరువాత తన అధికారాన్ని విస్తరిస్తూ 1931లో మంచూరియాను ఆక్రమించింది. దీనిని ప్రపంచ దేశాలు ఖండించాయి. అందుకు నిరసనగా జపాన్ నానాజాతి సమితి నుండి బయటకు వచ్చింది. 1936లో నాజీ జర్మనీతో కమ్యూనిస్టు వ్యతిరేక ఒప్పందం కుదుర్చుకొంది. 1941లో అక్ష రాజ్యాల కూటమిలో చేరి జర్మనీ, ఇటలీలకు తోడుగా రెండవ ప్రపంచ యుద్ధంలో పాల్గొంది.[21] 1937లో జపాన్ మళ్ళీ చైనాపై దండెత్తింది. 1937-1945 కాలంలో రెండవ చైనా - జపాన్ యుద్ధం జరిగింది. అమెరికా అందుకు వ్యతిరేకంగా జపాన్‌పై చమురు నిషేధం (oil embargo) విధించింది.[22] డిసెంబరు 7, 1941న జపాన్ అమెరికా యొక్క పెరల్ హార్బర్ నౌకా స్థావరంపై దాడి చేసింది. అమెరికా, బ్రిటన్, నెదర్లాండ్స్‌పై యుద్ధం ప్రకటించింది. దీంతో అమెరికా రెండవ ప్రపంచ యుద్ధంలో భాగస్వామి అయ్యింది. 1945లో హిరోషిమా, నాగసాకి నగరాలపై అణుబాంబు ప్రయోగం మరియు సోవియట్ యూనియన్ ఆగస్టు యుద్ధం తరువాత జపాను ఓటమిని అంగీకరించి ఆగస్టు 15న లొంగిపోయింది.[23] యుద్ధం కారణంగా జపాన్‌లో అపారమైన ప్రాణ నష్టం జరిగింది. పరిశ్రమలన్నీ ఛిన్నాభిన్నమయ్యాయి. యుద్ధకాలంలోని నాన్‌కింగ్ ఊచకోత వంటి అనేక నేరాల అభియోగాలు జపాన్‌పై మోపబడ్డాయి.[24] 1947లో జపాన్ క్రొత్త శాంతియుత రాజ్యాంగాన్ని అమోదించింది. ఈ రాజ్యాంగం ప్రకారం స్వేచ్ఛాయుతమైన ప్రజాస్వామ్యం అమలయ్యింది. 1952లో శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో ఒడంబడిక ప్రకారం జపాన్‌లో మిత్ర పక్షాల అధికారం తొలగించబడింది.[25] 1956లో జపాన్‌కు ఐక్య రాజ్య సమితి సభ్యత్వం లభించింది. తరువాత మళ్ళీ జపాన్ ఆర్థిక వ్యవస్థ ఒక అద్భుతంలాగా పుంజుకొంది. అది ప్రపంచంలో రెండవ పెద్ద ఆర్థిక వ్యవస్థగా రూపొందింది. 1990 దశకం మధ్యలో ఆర్థిక మాంద్యం నెలకొని జపాన్ ఆర్థిక వ్యవస్థను కొంత వరకు దెబ్బ తీసింది. 2000 తరువాత మళ్ళీ కొంత అభివృద్ధి కనుపిస్తున్నది.[26] ప్రభుత్వం, పాలన, రాజకీయాలు జపాన్ ఒక రాజ్యాంగబద్ధ రాజరికం. రాజు లేదా చక్రవర్తి కేవలం జాతికి, దేశానికి, జాతి సమైక్యతకు చిహ్నంగా మాత్రమే ఉంటాడు. నిజమైన అధికారం ప్రధానమంత్రి చేతుల్లోను, ఎన్నుకొనబడిన ప్రతినిధుల (డయట్) చేతిలోను ఉంటుంది. రాజ్యాంగం ప్రకారం నిజమైన సార్వభౌమత్వం ప్రజలదే.[27] ప్రస్తుత చక్రవర్తి పేరు అకిహిటో. అతని తరువాత నరుహిటోకు వారసత్వంగా చక్రవర్తి పదవి లభిస్తుంది. జపాన్ పార్లమెంటు అయిన డయట్‌లో రెండు సభలున్నాయి. ఇందులో ప్రతి నాలుగేళ్ళకు ఒకసారి సార్వత్రిక ఎన్నికలలో ఎన్నుకొనబడే 480 మంది ప్రజాప్రతినిధుల సభ ప్రతినిధుల సభ. మరొక సభలో 242 మంది కౌన్సిలర్లు ఉంటారు. పదవీ కాలం 6 సంవత్సరాలు. జపాన్‌లో 20 సంవత్సరాలు దాటిన వారందరికీ వోటు హక్కు ఉంది.[2][27] 1955నుండి "లిబరల్ కన్సరవేటివ్ పార్టీ" అధికారంలో ఉంది. కేవలం 1993లో మాత్రం సంకీర్ణ ప్రభుత్వం పనిచేసింది.[28] జపాన్‌లో "డెమొక్రాటిక్ పార్టీ ఆఫ్ జపాన్" అనే లిబరల్ పార్టీ ముఖ్యమైన ప్రతిపక్షం. ప్రభుత్వం నాయకుడైన ప్రధానమంత్రిని చక్రవర్తి నియమిస్తాడు. ఇతను ఎన్నుకొనబడిన ప్రజాప్రతినిధుల సభ విశ్వాసం కలిగి ఉండాలి. కేబినెట్ మంత్రులను ప్రధానమంత్రి నియమిస్తాడు. ప్రస్తుతం జపాన్ ప్రధాన మంత్రి యాసువో ఫుకుడా [29] జపాన్ చట్ట వ్యవస్థ, న్యాయ వ్యవస్థ, పాలవా విధానంలో స్థానిక సంప్రదాయాలతో పాటు చైనా ప్రభావం కూడా ఉంది. కాని పాశ్చాత్య దేశాల న్యాయ, పాలనా వ్యవస్థలు ప్రస్తుత జపాన్ రాజ్యాంగానికి ముఖ్యమైన దిశానిర్దేశం చేశాయి.[30] జపాన్ న్యాయ వ్యవస్థలో సుప్రీమ్ కోర్టు, మరి మూడు అంచెల కోర్టులు ఉన్నాయి.[31] జపాన్ న్యాయ చట్టంలోని ముఖ్యాంశాలను ఆరు చట్టాలు అంటారు.[30] విదేశ వ్యవహారాలు, మిలిటరీ జపాన్ అమెరికాతో మంచి ఆర్థిక మరియు మిలిటరీ సంబంధాలు కలిగిఉంది. జపాన్-అమెరికా రక్షణ సంబంధాలు జపాన్ విదేశాంగ విధానంలో ముఖ్యమైన భాగం.[32] 1956 నుండి జపాన్ ఐక్య రాజ్య సమితి సభ్య దేశం. ఐ.రా.స. భద్రతా మండలి శాశ్వత సభ్యత్వం కోసం జపాన్, మరో మూడు దేశాలతో కలిపి, (G4 దేశాలు అనబడుతున్నాయి) ప్రయత్నిస్తున్నాయి[33] G8, APEC లేదా ఆసియా - పసిఫిక్ ఆర్థిక సహకార మండలి, "ASEAN ప్లస్ మూడు" వంటి పలు ప్రముఖ సమాఖ్యలలో జపాన్ సభ్యత్వం కలిగి ఉంది. ప్రపంచంలో అభివృద్ధికి అధికారిక సహాయం అందించే రెండవ పెద్ద దేశం కూడాను. 2004లో 8.86 బిలియన్ అమెరికన్ డాలర్ల సహాయం అందజేసింది.[34] జపాన్‌కు పొరుగు దేశాలైన రష్యా (దక్షిణ కురిల్ దీవుల వివాదం), దక్షిణ కొరియా (లియాన్ కోర్ట్ రాక్స్), చైనా మరియు తైవాన్ (సెంకాకు దీవులు, ఒకినోటోరిషిమా) లతో భూభాగ వివాదాలున్నాయి. జపాన్ రాజ్యాంగంలో 9వ ప్రకరణం ప్రకారం ఆ దేశం అంతర్జాతీయ వివాదాలలో విదేశాలపై యుద్ధాన్ని ప్రకటించే హక్కును పరిత్యజించింది. కనుక జపాన్ మిలిటరీ అంతా రక్షణ మంత్రిత్వం అధ్వర్యంలో స్వీయ రక్షణా సైన్యంగా నడుస్తున్నాయి. రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం తరువాత జపాన్ సేనలు విదేశీ భూభాగంపై మొట్టమొదటిసారిగా ఇరాక్ యుద్ధంలో "యుద్ధం చేయని బృందాలు"గా అడుగుపెట్టాయి కాని తరువాత ఆ సేనలను కూడా జపాన్ ప్రభుత్వం ఉపసంహరించుకొంది. పాలనా విభాగాలు సాధారణంగా జపాన్‌ను 8 ప్రాంతాలుగా వర్ణిస్తారు. కాని పాలనా పరంగా 47 జిల్లాలు(prefectures)గా విభజింపబడింది. ఒకో జిల్లాకు ఎన్నికైన గవర్నర్, చట్ట సభ, పాలనాధికార వ్యవస్థ ఉన్నాయి. ఈ వ్యవస్థ ప్రస్తుతం పునర్వ్యవస్థీకరణ జరుగుతున్నది.[35] జపాన్‌లో పెక్కు పెద్ద నగరాలున్నాయి. జపాన్ సంస్కృతి, ఆర్ధిక వ్యవస్థ, సామాజిక స్థితిలో ఈ నగరాలు చాలా ముఖ్యమైన స్థానం కలిగి ఉన్నాయి. భౌగోళికం పసిఫిక్ మహా సముద్రంలో ఉన్న జపాన్ దేశంలో మూడువేలపైగా దీవులు ఉత్ర దక్షిణాలుగా విస్తరించి ఉన్నాయి. వీటిలో హొక్కయయిడో, హోన్షూ, షికోకు, క్యూషూ అనేవి పెద్ద దీవులు.ర్యుకూకు, ఒకినావా దీవులు క్యూషూ దీవికి దక్షిణాన ఉన్న చిన్న దీవిల సముదాయం. అన్నీ కలిపి "జపాన్ ద్వీప కల్పం" (Japanese Archipelago) అంటారు. దేశంలో 70% నుడి 80% వరకు అరణ్యాలు, పర్వతాలతో నిండి ఉంది.[36][37] ఈ భాగం నివాసానికి, వ్యవసాయానికి, పరిశ్రమలకు అనుకూలం కాదు. ఎందుకంటే అక్కడ చాలా వాలు ప్రదేశం కాని, అగ్నిపర్వతాల అంచులు గాని, చరియలు విరిగిపడే అవకాశం కాని, లేదా అధిక వర్షపాతం లేదా బురదనేల ఉండవచ్చును. కనుక మిగిలిన ప్రాంతాలలో, అధికంగా తీర ప్రాంతంలో, జనసాంద్రత చాలా ఎక్కువ. ప్రపంచంలో అత్యధిక జనసాంద్రత ఉన్న దేశాలలో జపాన్ ఒకటి.[38] పసిఫిక్ అగ్ని వలయం అనబడే ప్రాంతంలో మూడు tectonic plates కలిసే చోట ఉన్నందున జపాన్‌లో భూకంపాలు, అగ్నిపర్వతాలు, సునామీలు తరచు సంభవిస్తుంటాయి[39] భౌగోళికంగా జపాన్లో ఆరు ముఖ్య పర్యావరణ ప్రాంతాలు ఉన్నాయి హొక్కైడొ - మధ్యస్తమైన (సమోష్ణ) వాతావరణం, పొడవాటి శీతాకాలం, ఒకమాదిరి వర్షాలు, చలికాలంలో కొంత హిమపాతం జపాన్ సముద్రం: హోన్షూ పశ్చిమ తీర ప్రాంతం. ఎక్కువ హిమపాతం. ఒకోమారు వేసవిలో అధిక ఉష్ణోగ్రతలు మధ్య పీఠభూమి: వేసవి, చలి కాలాల మధ్య అధిక ఉష్ణోగ్రత తేడాలు, కొద్దిపాటి వర్షపాతం సేటో అంతర్భాగ సముద్రం - చుగోకు, షికోకు పర్వతాల మధ్య ఉన్న సముద్రభాగం వివిధ గాలులనుండి రక్షణ కలిగి ఉంటుంది కనుక వాతావరణంలో తీవ్రత తక్కువ. పసిఫిక్ సముద్ర ప్రాంతం - తూర్పు తీరం - చలి ఎక్కువ కాని మంచు ఉండదు. ఆగ్నేయ పవనాల వలన వేసవిలో వేడిగాను, తేమగాను ఉంటుంది. ర్యుకుకూ దీవులు - భూమధ్యరేఖా ప్రాంతపు వాతావరణం (subtropical) - వేసవిలో వేడి ఎక్కువ. చలి తీవ్రత తక్కువ. వర్షపాతం ఎక్కువ. టైఫూనులు (తుఫానులు) తరచు సంభవిస్తాయి. జపాన్‌లో ఇంతవరకు నమోదైన అత్యధిక ఉష్ణోగ్రత — 40.9 డిగ్రీలు సెల్సియస్ - ఆగస్టు 16, 2007.[40] తూర్పు ఆసియా వర్షాకాలంతో మే నెలలో ఒకినావాలో వర్షాలు మొదలవుతాయి. క్రమంగా ఈ వర్షాలు ఉత్తరానికి విస్తరిస్తాయి. హొక్కయిడో ప్రాంతలో జూలై నెలలో వర్షాలు పడతాయి. హోన్షూ ప్రాంతంలో జూన్ నెలలో వర్షపాతం ఎక్కువగా ఉంటుంది. వేసవి చివరికాలంలో టైఫూనులు అధికంగా సంభవిస్తాయి. జపాన్‌లో 9 రకాలైన వివిధ వృక్షజాతుల వనాలున్నాయి.[41] జపాన్‌ దేశం ఆర్థిక, పారిశ్రామిక అభివృద్ధితో పాటు పర్యావరణ పరిరక్షణకు పెద్దపీట వేస్తుంది. ముమ్మరమైన పారిశ్రామికీకరణ కారణంగా తీవ్రమైన పర్యావరణ కాలుష్య సమస్యలు ఉత్పన్నం కావడం ఇందుకు ఒక ముఖ్య కారణం. ప్రభుత్వం ఇందుకు అనుగుణంగా అనేక చట్టాలు చేసింది.[42]. క్యోటో ఒడంబడిక భాగస్వామిగా జపాన్ ప్రపంచ పర్యావరణ రక్షణకు, గ్లోబల్ వార్మింగ్ నివారణకు కృషి చేస్తున్నది. కార్బన్ డయాక్సైడ్ విడుదలను తగ్గించే ప్రయత్నాలు చేస్తున్నది. ఆర్ధిక రంగం జపాన్ ఆర్థిక వ్యవస్థలో ప్రముఖంగా కానవచ్చే అంశాలు - తక్కువ రేంజి పన్నులు[43], అధికంగా ప్రైవేటు రంగంలో కార్య కలాపాలు[43], ఎక్కువ ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యం, అభివృద్ధిలో ప్రభుత్వం-పరిశ్రమల మధ్య సహకారం, సైన్సు, టెక్నాలజీలపై ప్రత్యేక శ్రద్ధ, పని నిర్వహణ పట్ల ప్రబలమైన బాధ్యతాయుత ప్రవర్తన. అయితే ఫైనాన్స్ రంగంలో ఉత్పాదన కంటే సంబంధాల పట్ల ఉన్న ప్రాముఖ్యత, స్థానిక మార్కెట్‌లో పెద్దగా అంతర్జాతీయ పోటీ లేకపోవడం వల్ల 1990 దశకం అవకాశాలు కోల్పోయిన దశకం (lost decade)గా అయ్యిందని అంటారు.[43][44] 2000 సంవత్సరం తరువాత మొదలైన సంస్కరణల ఫలితంగా 2005 తరువాత మళ్ళీ ఆర్థిక రంగం పుంజుకొన్నది. నామినల్ జి.డి.పి. ప్రకారం జపాన్ ప్రపంచంలో రెండవ పెద్ద ఆర్థిక వ్యవస్థ. . బ్యాంకింగ్, ఇన్షూరెన్సు, రియల్ ఎస్టేట్, రెటెయిల్ వాణిజ్యం, రవాణా, టెలికమ్యూనికేషన్స్ - ఇవన్నీ జపాన్‌లో ప్రముఖ వ్యాపారాలు లేదా పరిశ్రమలు. ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాలు, మోటారు వాహనాలు, యంత్ర భాగాలు, ఉక్కు, లోహాలు, ఓడలు, రసాయనాలు, వస్త్రాలు, ఆహార పదార్ధాలు వీటన్నింటిలోనూ జపాన్ పరిశ్రమలు అంతర్జాతీయంగా అత్యున్నత ప్రమాణాలు కలిగి ఉన్నాయి. నిర్మాణ రంగం జపాన్‌లో ఎప్పుడూ చాలా ప్రముఖమైన స్థానం కలిగి ఉంది. ఇందుకు పెద్ద పెద్ద ప్రభుత్వ కంట్రాక్టులు ప్రోద్బలాన్ని అందించాయి. సరకుల తయారీ దారులు, ముడి సరకుల సప్లై చేసేవారు, పంపిణీదారులు, బ్యాంకులు - వీరందరి మధ్య బలమైన సహకారం జపాన్ ఉత్పాదక రంగంలో చాలా ముఖ్యమైన అంశం. వారు ఒక సంఘటితమైన బృందంగా పని చేస్తారు. ఇలాంటి బృందాలను అక్కడ కేరిత్సూ అంటారు. పెద్ద పెద్ద కంపెనీలు చాలావరకు తమ ఉద్యోగులకు జీవితకాలం పని హామీ ఇస్తాయి.[45] ఇటీవలి కాలంలో జపాన్ కంపెనీలు ఈ విధమైన విధానాలను వదలి "లాభసాటి" విధానాలవైపు మళ్ళుతున్నాయి.[46] ప్రపంచంలో కొన్ని అతిపెద్ద ఫైనాన్సియల్ సర్వీసెస్ కంపెనీలు, బిజినెస్ గ్రూపులు జపాన్‌లో ఉన్నాయి. - సోనీ, సుమిటోమో, మిత్సుబిషి, టొయోటా వంటివి ప్రపంచ ప్రఖ్యాతమైన బ్రాండ్ పేర్లు. జపాన్ పోస్ట్ బ్యాంకు అస్సెట్ల ప్రకారం ప్రపంచంలో అతిపెద్ద బ్యాంకు. 1960 నుండి 1980 వరకు రికార్డయిన ప్రగతిని ఒక జపాన్ అద్భుతంగా అభివర్ణిస్తారు. ఈ మూడు దశకాలలోను 10%, 5%, 4% క్రమంగా అభివృద్ధి నమోదయ్యింది.[47] తరువాత ప్రగతి కొంత మందగించింది. 1990 దశకంలో జరిగిన అధిక స్పెక్యులేటివ్ పెట్టుబడుల కారణంగా స్టాక్ మార్కెట్లు, రియల్ ఎస్టేటు వ్యాపారాలు గణనీయంగా దెబ్బతిన్నాయి. ప్రభుత్వం చేపట్టిన నివారణ చర్యలు పని చేయలేదు. 2005 తరువాత ఆర్థిక వ్యవస్థ కొంత పుంజుకొంది. 2005లో 2.5% అభివృద్ధి నమోదయ్యింది. జపాన్ భూభాగంలో 15% మాత్రమే వ్యవసాయ యోగ్యమైనది.[48] చిన్న చిన్న పొలాలను కూడా terrace farming విధానంలో సాగు చేస్తారు. ఎకరాకు జపాన్ వ్యవసాయోత్పాదకత ప్రపంచంలో అత్యంత ఎక్కువ ఉత్పాదకతల స్థానంలో ఉంటుంది. అయితే వ్యవసాయానికి ఇచ్చే సబ్సిడీలు, ఇతర రక్షణ విధానాలు ఆర్థిక రంగంపై గణనీయమైన భారం మోపుతున్నాయి. తన అవసరాలలో 50% వరకు ధాన్యాలను, మాంసాన్ని జపాన్ దిగుమతి చేసుకొంటుంది.[49] జపాన్ చేపలు పట్టే పరిశ్రమ ప్రపంచంలో చైనా తరువాత రెండవ స్థానంలో ఉంది. ప్రపంచంలో వాణిజ్యపరంగా పట్టే చేపలలో 15% వరకు జపనీయుల చేతిలోనే పడతాయి. దాదాపు తన పూర్తి చమురు అవసరాలను జపాన్ దిగుమతి చేసుకొంటుంది. జపాన్‌లో పన్నులు పాశ్చాత్య దేశాలతో పోలిస్తే బాగా తక్కువ. జి.డి.పి.లో పన్నుల శాతం 2007లో 26.4% ఉంది. ఉద్యోగులలో సగం లోపే ఆదాయపు పన్ను కడతారు. వాట్ పన్ను కేవలం 5% ఉంది. కార్పొరేట్ టాక్సులు మాత్రం బాగా ఎక్కువ.[43] జపాన్ రవాణా వ్వవస్థ బాగా అభివృద్ధి చెందింది. 2004 నాటికి 1,177,278కి.మీ (731,683మైళ్ళు) పక్కారోడ్లు, 173 విమానాశ్రయాలు, 23,577కి.మీ. (14,653మైళ్ళు) రైలు మార్గాలు ఉన్నాయి. జపాన్ అంతర్జాతీయ వాణిజ్యంలో అధికంగా ఎగుమతులు చేరే దేశాలు - అమెరికా 22.8%, యూరోపియన్ యూనియన్ 14.5%, చైనా 14.3%, దక్షిణ కొరియా 7.8%, తైవాన్ 6.8% మరియు హాంగ్‌కాంగ్ 5.6% (2006 సంవత్సరంలో). జపాన్ ముఖ్యమైన ఎగుమతులు - మోటారు వాహనాలు, ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాలు, విద్యుత్ యంత్రాలు, రసాయన పదార్ధాలు. ఖనిజ సంపద అత్యల్పంగా ఉన్నందున జపాన్ తన ముడి సరుకుల కోసం ఇతర దేశాలనుండి దిగుమతులపై దాదాపు పూర్తిగా ఆధారపడుతుంది. జపాన్‌కు ముడి సరుకులు పంపే దేశాలు - చైనా 20.5%, అమెరికా 12.0%, యూరోపియన్ యూనియన్ 10.3%, సౌదీ అరేబియా 6.4%, యునైటెడ్ అరబ్ ఎమిరేట్స్ 5.5%, ఆస్ట్రేలియా 4.8%, దక్షిణ కొరియా 4.7% మరియు ఇండొనేషియా 4.2% (2006 సంవత్సరానికి). భాష జపనీసులు మాట్లాడేది జపనీసు భాష అయినా వ్రాసేదపుడు మాత్రం మూడు భాషలు ఉపయోగిస్తారు. జపనీసుల యొక్క మాతృభాష హిరాగణా. చైనీసు వారి కాంజీని కూడా వాడుతారు. ఆంగ్లంలో మాట్లాడేవారి గురించి కతాకనాని ప్రవేశపెట్టారు. సైన్సు, టెక్నాలజీ జపాన్ శాస్త్రీయ పరిశోధనలో, ముఖ్యంగా సాంకేతిక, యాంత్రిక మరియు బయోమెడికల్ పరిశోధనలలో ప్రముఖ దేశం. దాదాపుగా 7,00,000 పరిశోధకులు $ 130 బిలియన్ల పరిశోధన మరియు అభివృద్ధి బడ్జెట్‌ను ఉపయోగించుకోవడం వల్ల ఈ దేశం ప్రపంచంలో మూడవ స్థానాన్ని ఆక్రమిస్తుంది.[50] జపాన్ దేశం నుండి జరిగిన పరిశోధనలలో ఎలక్ట్రానిక్స్, ఆటోమెబైల్, యాంత్రిక, ఇండస్ట్రియల్ రోబోటిక్స్, ఆప్టిక్స్, రసాయనాలు, సెమికండక్టర్లు మరియు లోహాలకు సంబంధించిన పరిశోధనలు ఎంతో ప్రాముఖ్యతను సంతరించుకున్నాయి. జపాన్ రోబోటిక్స్ ఉత్పత్తి మరియు వాడుకలో ప్రపంచంలో మొట్టమొదటి స్థానాన్ని ఆక్రమిస్తుంది.[51] జపాన్ ప్రపంచంలో అతి పెద్ద మోటారు వాహనాల ఉత్పత్తిదారు.[52] ప్రపంచంలో పెద్దవైన 15 ప్రసిద్ధ వాహనాల బ్రాండ్లలో ఆరు జపానువే. అలాగే ప్రపంచంలో 20 అతి పెద్ద సెమికండక్టర్ ఉత్పాదనల అమ్మకాల కంపెనీలలో ఏడు జపాను దేశానికి చెందినవి. అంతరిక్ష పరిశోధనల పట్ల, అంతరిక్షయాన వాహనాల పట్ల కూడా జపాన్ దేశం ఆసక్తి చూపుతున్నది. జన విస్తరణ thumbnail|జపాన్ జాతీయ గీతం జపాన్ జనాభా సుమారు 127.3 మిలియన్.[53] భాషా పరంగానూ, సాంస్కృతికంగానూ జపనీయులలో భిన్నత్వం అంతగా లేదు. కొరియా, చైనా, ఫిలిప్పీన్స్, జపనీస్ బ్రెజిలియన్ జాతులకు చెందిన వలస కార్మికులు తప్ప జపనీయులు అధికంగా స్థానిక జాతులవారే. వీరిలో "యమాటో" జాతివారు ఎక్కువగా ఉన్నారు. "ఐను", "ర్యుకూకుయాన్" తెగలవారు మైనారిటీ సంఖ్యాకులు. ప్రపంచంలో అత్యధిక జీవిత కాల ప్రమాణం కలిగిన దేశాలలో జపాన్ ఒకటి. 2006 నాటికి సగటు జపనీయుల జీవిత కాల ప్రమాణం (life expectancy) 81.25 సంవత్సరాలు.[54]. ఫలితంగా జపాన్‌ జనాభాలో వృద్ధుల శాతం నానాటికీ పెరుగుతున్నది. 2004 నాటికి 19.5% జనాభా 65 సంవత్సరాల వయసు పైబడినవారే.[55] ఈ కారణాల వలన జపాన్ జనవిస్తరణలో కొన్ని గణనీయమైన పరిణామాలు చోటు చేసుకొంటున్నాయి. చాలా మంది పెళ్ళి చేసుకోకుండా ఉడడం కాని, పిల్లలను కనకపోవడం గాని జరుగుతున్నది. 2050 నాటికి జపాన్ జనాభా 100 మిలియన్లకు, 2100 నాటికి 64 మిలియన్లకు తగ్గిపోవచ్చునని అంచనా.[55] ఇందువలన పని చేసేవారి సంఖ్య తరగడం, సోషల్ సెక్యూరిటీపై అధిక భారం పడడం వంటి సమస్యలు ఉత్పన్నమౌతున్నాయి.[56] జపాన్‌లో 84 నుండి 96% వరకు షింటో బౌద్ధులు. చైనా నుండి వచ్చిన టావోయిజమ్, కన్‌ఫ్యూషియానిజమ్ జపాన్‌లోని ఆచారాలు, విశ్వాసాలపై ప్రభావం కలిగి ఉన్నాయి. దేశంలో 99%జనాభా జపాన్ భాష మాట్లాడుతారు.[53] చాలా పబ్లిక్ పాఠశాలలో జపాన్ భాషతో పాటు ఇంగ్లీషు భాష కూడా చదవాల్సి ఉంటుంది.[57] విద్య, ఆరోగ్య రంగాలు 1872లో మెయిజీ పునరుద్ధరణ తరువాత జపాన్‌లో ప్రాథమిక విద్య, మాధ్యమిక విద్య, విశ్వవిద్యాలయం విద్య అనే వ్యవస్థ మొదలయ్యింది.[58] 1947 తరువాత ప్రాథమిక, మాధ్యమిక పాఠశాల విద్య నిర్బంధంగా ఉంటున్నది. తరువాత దాదాపు అందరు విద్యార్థులూ ఉన్నత పాఠశాల విద్యను కొనసాగిస్తుంటారు. 2005 లెక్కల ప్రకారం ఉన్నత పాఠశాల పాసైనవారిలో 75.9% కాలేజి లేదా విశ్వవిద్యాలయం లేదా వృత్తి విద్య కోర్సులు చేస్తున్నారు.[59] జపాన్ విద్యలో పోటీ చాలా ఎక్కువ. ముఖ్యంగా ఉన్నత విద్యాలయాలలో ప్రవేశానికి ఈ పోటీ బాగా గట్టిగా ఉంటుంది. టోక్యో విశ్వవిద్యాలయం, క్యోటో విశ్వవిద్యాలయం జపాన్‌లో అత్యుత్తమ విశ్వవిద్యాలయాలుగా పరిగణింపబడుతాయి.[60] OECD వారి ఒక అధ్యయనం ప్రకారం 15 సంవత్సరాల విద్యార్థుల విజ్ఞానాన్ని, నైపుణ్యాన్ని పోల్చి చూస్తే జపాన్ విద్యార్థులు ప్రపంచంలో 6వ ఉన్నత స్థానంలో ఉన్నారు[61] జపాన్‌లో వైద్య సదుపాయాలు జాతీయ, స్థానిక ప్రభుత్వాలు కలిసి అందిస్తాయి. జాతీయ ఆరోగ్య భీమా పధకం ద్వారా దాదాపు అందరికీ సమస్థాయిలో వైద్య సేవలు లభ్యమవుతున్నాయి. ఈ సేవల ఫీజులు ఒక ప్రభుత్వ కమిటీ నిర్ణయిస్తుంది. కంపెనీ ద్వారా వైద్య భీమా లేనివారికి స్థానిక ప్రభుత్వాల సహకారంతో భీమా పధకం అమలు అవుతుంది.[62] సంస్కృతి, వినోదం జపాన్ సంస్కృతిలో స్థానిక జపనీయ కళ, సంస్కృతలకు తోడు ఆసియా, ఐరోపా, అమెరికాల ప్రభావాలు కూడా ఉన్నాయి. జపాన్ సాఁప్రదాయ కళలలో ముఖ్యమైనవి - హస్త కళలు: ఇకబానా, ఒరిగామి, ఉకియో-ఇ, జపాను బొమ్మలు, లక్కసామగ్రి, పాత్రల తయారీ); - ప్రదర్శన కళలు బున్రకు, జపాన్ సాంప్రదాయిక నృత్యం, కబూకి, నోహ్, రకుగో) - సాంప్రదాయిక క్రీడలు జపాన్ తేనీరు ఉత్సవం, బుడో, జపాన్ నిర్మాణ శైలి, జపాన్ తోటలు, కత్తి సాములు, వంటలు. జపాన్‌లో సంప్రదాయంగా ఉండే చెక్క బొమ్మల ముద్రణతో పాశ్చాత్య చిత్ర విధానాలు జోడించి చేసిన మాంగా అనే కామిక్ పుస్తకం జపాన్‌లోనూ, విదేశాలలోనూ కూడా ప్రాచుర్యం పొందింది.[63] దాని స్ఫూర్తితోనే అనిమె అనబడే కార్టూను చిత్రాలు రూపొందాయి. 1980 దశకం తరువాత జపనీయుల విడియో గేమ్‌లు ప్రపంచమంతటా జనప్రియమయ్యాయి.[64] జపాన్ సంగీతంలో కోటో వంటి అనేక వాయిద్యాలు ఇతర సంస్కృతులనుండి గ్రహింపబడ్డాయి. గమనిక: జపనీసులో "アニメ (అనిమె) " (ఉచ్ఛారణ: ) ను ఇంగ్లీషులో "అనిమేషన్ లేదా అనిమి" అంటారు. దినికి తెలుగులో పదం లేదు. కాని దీనిని తెలుగులో కూడా "" అని పలకవచ్చు, వ్రాయవచ్చు. " అనిమె " కార్యాక్రమాలు ఉదాహరణాకు: నారుటొ, పొకెమాన్, హిగురాషినొ నకు కొరొ ని, బ్లేచ్, డెత్ నోట్, రాన్‌మా 1/2, డ్రాగన్ బాల్ ఝి (జి) మరియు ఇంకా చాలా ఉన్నాయి. కారవోకె పాటలు జపాన్ దేశీయులలో అత్యంత జనాదరణ పొందాయి. సాంప్రదాయ ఉత్సవాలకంటే ఇదే పైచేయిలో ఉంది.[65] జపాన్ సాహిత్యంలో ఆది కాలంలో వెలువడిన రెండు చరిత్ర పుస్తకాలు కోజికి మరియు 'నిహోన్ షోకి మరియు 8వ శతాబ్దపు కవితారచన మన్ యోషు అనేవి చైనా భాష లిపిలో వ్రాయబడ్డాయి.[66] తరువాత క్రమంగా జపాన్ భాష ప్రత్యేక లిపి అభివృద్ధి చెందింది. మురసాకీ రచన అయిన గెంజీ కథ - అనే పుస్తకం ప్రపంచంలో మొట్ట మొదటి నవల అని చెప్పబడుతుంది. సినిమాలు హై అండ్ లో ఆడిషన్ గేట్ ఆఫ్ హెల్ అపార్ట్ ఫ్రం లైఫ్ మతం క్రీ.శ.5వ శతాబ్దంలో చైనా నాగరికత జపాన్‌కు సోకినా వారి నుంచి మతం మాత్రం ప్రవేశించలేదు. చైనా నుంచి 5వ శతాబ్ది కల్లా కొరియాకు ప్రవేశించిన బౌద్ధమతం కొరియా ద్వారానే జపాన్‌కు చేరింది. క్రీ.శ.580 నాటికి ఉమయోదో అనే జపాన్ రాజు బౌద్ధాన్ని రాజమతంగా చేశారు. కొరియా భిక్షువులలతో తన ప్రజలకు వైద్యం, జ్యోతిష్యం చెప్పించే ఏర్పాట్లు చేసి దేశస్థులు కొందరు బౌద్ధంలో చేరేలా ప్రోత్సహించారు. బౌద్ధాన్ని గురించి తెలుసుకొమ్మని కొందరు దేశస్థులను రాజు చైనాకు పంపారు. ఆ క్రమంలో కళలు, స్వచ్ఛందసేవ మొదలైనవి కూడా జపాన్‌కు చైనా నుంచి ప్రవేశించాయి. జన్మత: బ్రాహ్మణుడు, భారద్వాజ గోత్రీకుడు అయిన బోధిసేనుడనే బౌద్ధభిక్షువు క్రీ.శ.736లో భారతదేశం నుంచి చిత్రకారులు, గాయకులను తీసుకుని జపాన్ చేరి 30 సంవత్సరాల పాటు బౌద్ధమత ప్రచారం చేశారు. ఆపైన 8వ శతాబ్దంలో సుధాకర సింహ, అమోఘవజ్ర మొదలైనవారు నిర్మించిన మాంత్రికవాదం, అసంగభిక్షుడు సిద్ధాంతీకరించిన ధర్మలక్షణవాదం జపాన్ చేరాయి. అంతేకాక 9వ శతాబ్దంలో జపనీయులే నూతన సిద్ధాంత నిర్మాణాలు చేయడం ప్రారంభించారు. టెండెయ్, షిన్ గన్ అనే బౌద్ధమత శాఖలు ఏర్పడ్డాయి. 12వ శతాబ్దిలో సిద్ధాంతాలు, కర్మావలంబనలు తగ్గి సుఖ ప్రథమైన జీవితాన్ని సమర్థించే సుఖవటి అనే సిద్ధాంతం ప్రబలింది. బౌద్ధానికి పూర్వం అక్కడ ఉన్న మతంలోని పూర్వదేవతలను బుద్ధుని అవతారాలుగా పరిగణించడమూ ప్రారంభమైంది[67]. క్రీడా రంగం సాంప్రదాయకంగా చూస్తే జపాన్‌లో సుమో ఆట జాతీయ క్రీడగా భావించబడుతుంది. అంతేకాకుండా జపాన్‌లో జనాదరణ కూడా ఈ క్రీడకే ఉంది.[68] జపానీస్ మార్షల్ విద్యలైన జూడో, కరాటే మరియు కెండోలు కూడా విస్తృతంగా ఆడబడుతాయి. మైజి పునరుజ్జీవనం అనంతరం అనేక పాశ్చాత్య క్రీడలు జపాన్‌లో ప్రవేశించాయి.[69] 1936లో ప్రొఫెషనల్ బేస్‌బాల్ లీగ్ జపాన్‌లో ప్రారంభించబడింది.[70] ప్రస్తుతం బేస్‌బాల్ క్రీడ జనాదరణ కలిగిన క్రీడగా తయారైంది. ఇచిరో సుజికి లాంటి బేస్‌బాల్ క్రీడాకారులు జపా తరఫున 1994, 1995 మరియు 1996 లలో అవార్డులు పొందినారు. 1992లో జపాన్ ప్రొఫెషనల్ లీగ్ ఫుట్‌బాల్ స్థాపించబడినప్పటినుంచి అది కూడా పురోగతి చెందుతోంది.[71] 1981 నుంచి 2004 వరకు జపాన్ ఇంటర్నేషన్ కప్ ఫుట్‌బాల్‌ను నిర్వహించింది. 2002 ప్రపంచ కప్ ఫుట్‌బాల్‌ను దక్షిణ కొరియాతో కలిసి సంయుక్తంగా నిర్వహించింది. ఆసియాలో జపాన్ అత్యంత సఫలమైన సాకర్ జట్టుగా ఎదిగింది. ఆసియా కప్ ఫుట్‌బాల్‌ను 3 సార్లు చేజిక్కించుకోవడమే దీనికి నిదర్శనం. జపాన్‌లో గోల్ఫ్ కూడా ప్రజాదరణ పొందిన క్రీడగా కొనసాగుతోంది.[72] అట్లే ఫార్మూలా రెశ్ క్రీడలు కూడా ప్రజల మన్నలను పొందాయి.[73] ఆసియా క్రీడల నిర్వహణలో కూడా జపాన్ ఇంతవరకు రెండుసార్లు పాలుపంచుకుంది. 1958లో 3వ ఆసియా క్రీడలను రాజధాని నగరమైన టోక్యో నిర్వహించగా, 1994లో 12వ ఆసియా క్రీడలకు హీరోషిమా నగరం ఆతిథ్యం ఇచ్చింది. 2006లో దోహలో జరిగిన 15వ ఆసియా క్రీడలలో జపాన్ 50 స్వర్ణాలతో పాటు మొత్తం 198 పతకాలతో పతకాల పట్టికలో మూడవ స్థానంలో నిలిచింది. ఒలింపిక్ క్రీడల నిర్వహణలో కూడా జపాన్ ఆసియాలో ముందంజలో ఉంది. 1964లోనే ఒలింపిక్ క్రీడలను నిర్వహించి ఈ ఘనత సాధించిన తొలి ఆసియా దేశంగా నిలిచింది. 2004లో ఏథెన్స్లో జరిగిన ఒలింపిక్ క్రీడలలో జపాన్ 16 స్వర్ణాలతో పాటు మొత్తం 37 పతకాలు సాధించి 5వ స్థానంలో నిలిచింది. చైనా తరువాత ఆసియా తరఫున అత్యధిక పతకాలు సాధించిన రెండో దేశంగా అవతరించింది. ఇవి కూడా చూడండి నిషియమా ఆన్‌సెన్‌ కియున్‌కన్‌ - ప్రపంచంలోని అత్యంత పురాతన హోటల్ మూలాలు బయటి లింకులు వర్గం:జపాన్ వర్గం:ద్వీప దేశాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%9C%E0%B0%AA%E0%B0%BE%E0%B0%A8%E0%B1%8D

อาริเอส มู เกิดที่ใด?

อาริเอส ชิออน

thai

อาริเอส ชิออน () ตัวละครจากการ์ตูนเรื่องเซนต์เซย่า อดีตเคียวโกและโกลด์เซนต์ประจำราศีเมษ เป็นเพื่อนสนิทของโกลด์เซนต์ประจำราศีตุลย์ ไลบร้า โดโก ซึ่งทั้งคู่รอดชีวิตจากสงครามศักดิ์สิทธิ์เมื่อ 243 ปีก่อนมาด้วยกัน และยังเป็นอาจารย์ของอาริเอส มูด้วย บทบาท ชิออนเป็นลูกศิษย์ของผู้เฒ่าฮาคุเรย์แห่งจามิล ในวัยเยาว์ เขาฝึกฝนการซ่อมแซมคล็อธพร้อมกับแอบดูประสบการณ์ในอดีตของเซนต์เจ้าของคล็อธด้วยความสนุกสนาน จนกระทั่งบัลร็อค รูเน่ แห่งยมโลกได้มาหาและชักชวนให้ไปทำงานจดบันทึกประวัติศาสตร์แห่งชีวิตมนุษย์ ชิออนหลงไปกับคำพูดนั้นและทำลายคล็อธที่ซ่อมแซมมาจนแหลก ทว่าคล็อธของฮาคุเรย์ปรากฏขึ้นทำให้เขาได้สติและถูกรูเน่ทำร้ายปางตาย หลังจากฟื้นสติ ชิออนพบว่าตนรอดชีวิตมาได้ด้วยเลือดที่เหล่าคล็อธเสียสละให้ผนวกกับเลือดของฮาคุเรย์ เพื่อให้ตนเป็นผู้สืบทอดความทรงจำแห่งการต่อสู้อันยาวนานของเหล่าเซนต์แห่งอาเธน่า เคียวโก หลังจากสงครามศักดิ์สิทธิ์เมื่อ 243 ปีก่อน ชิออนดำรงตำแหน่งเคียวโกต่อจากเซจและฮาคุเรย์ และได้เป็นผู้คัดเลือกให้ซาจิททาเรียส ไอโอลอสสืบทอดตำแหน่งเคียวโกต่อเพื่อเตรียมรับมือกับสงครามศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ในระหว่างที่ชิออนกำลังสังเกตการเคลื่อนไหวของดวงดาวเพื่อทำนายโชคชะตาแทนอาธีน่าบนสตาร์ฮิล เจมินี่ ซากะ ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นเพื่อสอบถามสาเหตุว่าทำไมชิออนจึงเลือกไอโอลอสสืบทอดตำแหน่งเคียวโกแทนที่จะเป็นตน ชิออนจึงบอกว่าตนสัมผัสความชั่วร้ายที่อยู่ภายในจิตใจของซากะได้ ซากะจึงลงมือสังหารชิออนโดยไม่ทันตั้งตัว [1] สงครามศักดิ์สิทธิ์-เทพเจ้าฮาเดส ชิออนฟื้นคืนชีพอีกครั้งโดยอำนาจของฮาเดส โดยสวมชุดเซอร์พรีสและเป็นผู้นำของเหล่าเซนต์ที่ได้ปฏิญาณตนว่าจะนำศีรษะของอาธีน่าไปให้ฮาเดส ชิออนปรากฏตัวที่ปราสาทแกะขาว ซึ่งแอเรียส มู ทำหน้าที่ดูแลปราสาทอยู่ ชิออนทำให้มูสยบลงได้ในพริบตาและสั่งให้มูไปนำศีรษะของอาธีน่ามา แต่มูปฏิเสธ พร้อมทั้งขัดขวางไม่ให้ใครผ่านไปจากปราสาทแกะขาวได้ ชิออนทำลายท่าคริสตัลวอลล์ของมูอย่างง่ายดายและใช้พลังตรึงมูไม่ให้เคลื่อนไหวได้ ในขณะที่ชิออนกำลังจะลงมือสังหารมูนั้น ท่านผู้เฒ่าก็ได้ปรากฏตัวขึ้น และได้ต่อสู้กับชิออนซึ่งกลับมามีร่างกายเหมือนตอนอายุ 18 อีกครั้งโดยอำนาจของฮาเดส[2] เนื่องจากวัยของท่านผู้เฒ่าที่แก่ชราทำให้การต่อสู้กับชิออนเป็นไปอย่างยากลำบาก และในระหว่างที่ชิออนกำลังจะโจมตีผู้เฒ่าอีกครั้ง ชุดคล็อธไลบร้าก็ได้ปรากฏขึ้น และผู้เฒ่าได้ระเบิดคอสโมจนตนเองกลับมาเป็นวัยหนุ่ม ชิออนโจมตีโดโกด้วยสตาร์ดัสเรโวลูชั่นอีกครั้ง และโดโกสวนกลับด้วยหมัดร้อยมังกรสังหาร แต่เพราะพลังของทั้งคู่ที่มีความเท่าเทียมกันจึงเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง และทั้งคู่ได้หายไปจากปราสาทแกะขาว [3] ภายหลังการตายของอาธีน่า ชิออนปรากฏตัวอีกครั้ง ณ เทวสถานเทพีอาธีน่า และได้บอกความจริงว่าเหล่าโกลด์เซนต์ที่ตายไปต้องยอมรับใช้ฮาเดสเพื่อต้องการปลุก "คล็อธแห่งอาธีน่า" เนื่องจากอาธีน่าไม่มีทางชนะฮาเดสได้ถ้าหากปราศจากคล็อธ หลักจากนั้น ชิออนได้ใช้เลือดของอาธีน่าในการคืนชีพให้ชุดคล็อธแห่งอาธีน่าและชุดคล็อธของพวกเซย่าด้วย พร้อมทั้งได้สั่งให้พวกเซย่ามุ่งไปยังปราสาทฮาเดสและนำชุดคล็อธแห่งอาธีน่าไปมอบแก่อาธีน่าให้ได้ จนกระทั่งครบสิบสองชั่วโมงตามเวลาของเหล่าเซนต์ที่ฟื้นชีพมา ชิออนซึ่งกำลังพูดคุยกับโดโกอยู่ที่ปราสาทร้างได้สูญสลายไป [4] ภาค lost Canvas ชิออนปรากฏตัวครั้งแรกระหว่างฟังการรายงานของฺซิลเวอร์เซนต์ 3คนที่รอดชีวิตมาจากการไปสำรวจการคืนชีพของฮาเดสพร้อมกับโดโก แต่ซิลเวอร์เซนต์ทั้ง 3 คนกลับกลายเป็นสเป็คเตอร์และโจมตีใส่อาธีน่า ชิออนจึงจำใจต้องสังหารทั้งหมดเสีย และไปที่อิตาลีด้วยตนเองพร้อมกับเท็มมะและโดโก ชิออนได้เป็นพยานในการคืนชีพของฮาเดสและจำเป็นต้องล่าถอยกลับมา เมื่อกริฟฟิน ไมนอสบุกมาที่แซงค์ทัวรี่ ชิออนได้เข้ามารับมือกับมีนอสต่อจากพิซิส อัลบาฟีกาทว่าอัลบาฟีกากลับปรากฏตัวอีกครั้งและสละชีพกำจัดมีนอส ชิออนจึงนำศพของอัลบาฟีกาไปประกอบพิธี หลังจากผ่านการต่อสู้ยาวนาน ชิออนและโดโกฝ่าฝืนคำสั่งรวมทัพของชิจิฟอส และติดตามฮาคุเรย์ไปที่ปราสาทฮาเดสในศึกแตกหัก แต่ถูกพาตัวไปยังข้างในปราสาทพร้อมยูสึริฮะด้วยฝีมือฮิปนอส ฮาคุเรย์ช่วยชีวิตทั้งสองและกำจัดฮิปนอสได้ แต่ฮาคุเรย์ถูกอาโรนที่ตื่นในฐานะฮาเดสสังหาร โดโกที่ตามมาช่วยจึงสละชีพเปิดช่องว่างให้ชิออนพาพวกเท็มมะหนีจากปราสาทฮาเดสกลับมายังแซงค์ทัวรี่อย่างปลอดภัย หลังจากนั้นชิออนได้บุกไปที่ลอสท์แคนวาสพร้อมกองทัพอาธีน่า แต่ทั้งกองทัพถูกกับดักของอาโรนจนเหลือเพียง3คนคือ ชิออน เรกูลัสและเท็มมะ ที่เหลือจึงต้องบุกไปที่ลอสท์แคนวาสด้วยความช่วยเหลือของอาเครอน คารอนแต่คารอนกลับเรียกเส้นผมของอาธีน่าเป็นค่าเรือ ซาชาห้ามไม่ให้ชิออนที่กำลังโกรธลงมือพร้อมตัดผมของตนให้ หลังจากนั้นชิออนจึงจัดการกับคารอนทันทีที่ถึงฝั่งและบุกไปที่ปราสาทแห่งดวงดารา ที่ปราสาทวีนัส ชิออนได้พบกับบัลร็อค รูเน่ซึ่งเคยพบกันมาก่อนในสมัยที่ชิออนฝึกวิชาและต่อสู้กัน ชิออนไม่สามารถทำอันตรายรูเน่ได้เลยเพราะรูเน่รรู้ประวัติของชิออนจากบันทึกและส่งชิออนลงไปในนรกโคคิวโทส แต่ชิออนก็ได้ใช้ท่าเซกิชิกิ เท็นเรียวฮะที่ไม่อยู่ในบันทึกของรูเน่เอาชนะรูเน่ได้สำเร็จ แต่หลังจากนั้นชิออนก็ถูกเมฟิสโตเฟเลส โยมะขังไว้ในมาร์เวลลัส รูมขณะบุกต่อไปที่ปราสาทเนปจูน เขาได้รับการช่วยเหลือจากเจมินี่ อัสปูรอสจึงรอดมาได้ ชิออนกับโดโกบุกต่อไปที่ปราสาทฮาเดสและเฝ้าดูศึกตัดสินระหว่างอาโรน เท็มมะและซาชา หลังจากที่เท็มมะเอาชนะอาโรน วิญญาณของฮาเดสได้ตื่นขึ้นมา ชิออนจึงกำจัดวิญญาณของฮาเดสด้วยการสร้างแสงอาทิตย์ขึ้นมาจากโกลด์คล็อธทั้ง12 และทำให้วิญญาณของฮาเดสออกจากร่างของอาโรนได้ หลังจากนั้นชิออนและโดโกจึงกลับมาบนพื้นโลกตามคำสั่งของซาชา และเข้ารับตำแหน่งเคียวโกเพื่อฟื้นฟูแซงค์ทัวรี่และเตรียมรับศึกเทพยุทธ์ในยุคต่อไป ท่าไม้ตาย คริสตัลวอลล์ (Crystal Wall) สตาร์ดัสต์เรฟโวลูชั่น (Stardust Revolution) เซกิชิกิเท็นเรียวฮะ(Sekishiki Ten Ryo Ha)(ภาคลอสท์แคนวาส) อ้างอิง ดูเพิ่ม อาธีน่าและเซนต์แห่งอาธีน่า แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:ตัวละครในเซนต์เซย์ย่า

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%AA%20%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%99

Je,nchi gani yenye kuzalisha chungwa kwa wingi zaidi duniani?

Chungwa

swahili

Chungwa ni tunda la mchungwa. Ni kati ya matunda yanayovunwa sana duniani. Jina la kisayansi ni Citrus aurantium L. var. sinensis L. au Citrus sinensis (L.) Osbeck. Tunda lenyewe ni kijani na rangi inabadilika kuelekea njano ikiiva. Pamoja na limau, danzi, balungi na ndimu ni mojawapo kati ya matunda chungwa. Siku hizi ni tunda linalovunwa zaidi kati ya matunda chungwa. Asili yake ni katika Asia ya Kusini-Mashariki ambako lilioteshwa na wakulima. Kuna aina mbili yanayotofautiana kwa ladha ama chungu au tamu. Aina yenye ladha chungu iliwahi kusambaa duniani hivyo jina la Kiswahili limetunza ladha hii hata kama matunda mengi yanayopandwa siku hizi ni aina tamu. Chungwa tamu lilisambaa kote duniani baada ya Wareno kuchukua machipuko yake na kuyapanda kwanza Ureno baadaye hata Amerika na Afrika kuanzia karne ya 15. Nchi za mavuno Viungo vya Nje Chungwa Kutoka Wikipedia, ensaiklopidia huru machungwa na maua yake juu ya mchungwa. Utangulizi Chungwa, na hasa chungwa tamu, ni jamii ya matunda ya citrus, na huaminika kuwa yalikuzwa miongoni mwa enzi za pomelo na tangerine. Mti wake mdogo utoao maua hufikia urefu takribani mita kumi na majani yake yasiyokauka muda wote. Machungwa asili yake ni huko kusini mwa Asia. Tunda lifahamikalo kisayansi kama Citrus sinesis huitwa chungwa tamu ili kutofautisha na Citrus aurantium, chungwa chungu. Tunda chungwa zima na kipande chake matunda yote jamii ya jenasi ya citrus, huzaliana na familia yao hujumuisha machungwa, ndimu na limao. Matunda ya jamii hii huonwa kama ni ya ain aya beri sababu ya kuwa na mbegu nyingi, kuwa laini na nyama nyingi huku yakikua kutoka kwenye ovary moja. Kiwango cha asidi Kama ilivyo kwa jamii ya matunda ya citrus, machungwa nayo huwa na hali ya aside, yenye kiwango cha pH karibu na 2.5 -3, kulingana na umri wake, ukubwa na aina ya chungwa. Japo si kama ilivyo kwa limao, bado machungwa huwa na kiwango cha asidi cha kutosha, sawa kabisa na hata siki ya nyumbani. Uzalishaji kiwango cha uzalishaji wa machungwa duniani. Machungwa kwa kawaida hulimwa kwaajili ya biashara na hulimwa maeneo mengi duniani. Wazalishaji wa machungwa wanaoongoza duniani ni Brazili, Marekani na Meksiko. Machungwa huathirika kwa haraka sana na ukungu hivyo huhitaji matunzo mazuri pindi joto dogo sana linapotegemewa. Ulimaji mti wa mchungwa. Michungwa huweza kukuzwa maeneo yenye joto na hata yale yenye baridi. Kama ilivyo kwa matudna mengine ya citrus, ili kupata mazao mazuri haina budi kukuza michungwa katika joto la 15.5°C - 29°C. Miti ya machungwa iliooteshwa kutokana na mbegu zilizonunuliwa madukani inaweza kuwa tofauti kabisa na ile miti ya asili iliyozalidha mbegu hizo. Hii hutokana na mabadiliko ya kizazi yanayotokana na kuchanganywa mbegu kisayansi kwa muda mrefu. Ili kupata mmea wa mchungwa kama tunda ulilolininunua, huna budi kuitunza mbegu hiyo kwenye unyevunyevu kisha tu baada ya kuzitua kwenye tunda na kuziotesha katika hali ya unyevu; na pindi mmea uchipuapo hapo ukapandwe kwenye udongo kusudiwa. Sharubati na bidhaa nyingine. machungwa na sharubati yake. Machungwa yanakuzwa katika hali mbalimbali za joto duniani kote, na ladha yake hubadilika kuanzia hali ya utamu mpaka uchungu kabisa. Tunda kwa kawaida humenywa na kuliwa au huminywa na sharubati yake kunywewa. Limezungukwa na ganda lenye ladha chungu lakini huweza kukamuliwa na kuondolewa maji yake na kutumika kwa chakula cha mifugo. Pia hutumika kuongeza ladha ya vyakula vingine na hata maganda yake hufaa kwa kazi hii. Sehemu nyeupe ya ndani, kati ya nyama na ganda la nje nayo huwa na vitamini sawa kabisa na nyama ya ndani. Sharubati ya machungwa ndiyo bidhaa kuu kuliko zote ya machungwa. Huweza kuzalishwa kwa matumizi ya nyumbani lakini hasa hufanywa kwa minajili ya biashara. Sharubati ya kugandishwa ya machungwa hutengenezwa kutokana na majimaji ya machungwa pia. Mafuta ya machungwa ni bidhaa ndogo inayotengenezwa kwa kukamua maganda ya machungwa. Hutumika kwa kuongeza ladha ya chakula na zaidi kwenye utengenezaji wa manukato. Maua ya machungwa nayo hupendwa kwa harufu yake nzuri na hutumika mara nyingi nyakati za harusi na huhusishwa na bahati njema. Majani ya michungwa yanaweza kutumika kutengenezea chai. Maga Marejeo Jamii:Matunda

https://sw.wikipedia.org/wiki/Chungwa

Когда был спущен на воду первый миноносец «Спокойный»?

Спокойный (эсминец)

russian

«Спокойный» — головной эскадренный миноносец проекта 56 (код НАТО — «Kotlin class destroyer»). История строительства Зачислен в списки ВМФ СССР 19 августа 1952 года. Официальная закладка (при 33 % готовности корпуса) была произведена на заводе № 190 им. А. А. Жданова 4 марта 1953 года (строительный № 701), спущен на воду 28 ноября 1953 года. Испытания корабля были начаты 26 апреля 1954 года на Балтике, испытания артиллерии велись с 8 августа по 8 сентября и с 3 по 16 декабря 1955 года. Корабль принят флотом 27 июня 1956 года, 9 октября 1957 года эсминец вступил в состав Советского Военно-Морского Флота[1]. Служба 12 сентября 1956 года эсминец «Спокойный» был зачислен на Северный флот в состав 121-й БЭМ; 26 сентября во время перехода на Северный флот эсминец принимал участие в спасении подводной лодки М-256. В марте-апреле 1957 года находился на учениях с проверкой инспекцией Министерства обороны СССР. В период с 9 по 16 апреля следующего года принимал участие в учениях СФ; с 15 марта по 6 апреля 1959 года снова находился на учениях. 5 июля 1959 года «Спокойный» был переведён в состав 170-й БЭМ, а 20 ноября 1961 года перешёл на Балтийский флот для модернизации, после проведения которой 19 июля 1963 года был передан в ЛенВМБ. С 1 июля 1964 года находился на ремонте[1]. В 1966 году «Спокойный» находился на учениях Балтийского флота; участвовал в артиллерийских стрельбах. В апреле 1970 года участвовал в учениях «Океан». В период с 5 июля 1971 по 7 мая 1973 года находился на ремонте с дальнейшим переведением в учебную бригаду с базированием на Кронштадт. В 1973 году эсминец нёс боевую службу у Шетландских островов. С 1 октября 1978 года — в составе 58-й БЭМ 7-й ОПЭСК. В следующем году корабль участвовал в учениях СФ; с 1 апреля 1980 по 3 августа 1983 года проходил ремонт на СРЗ-35 в Мурманске с включением в состав 206-й БЭМ. Отправлен в консервацию 25 марта 1984 года. Исключён из списков 19 апреля 1990 года, 1 октября расформирован. Разрезан на металл в Росте в августе-сентябре 1991 года[1]. Особенности конструкции Основные отличия эсминца от остальных кораблей серии заключались в следующем. После постройки он имел движительно-рулевой комплекс с кронштейнами и двумя рулями, из-за чего не мог достигнуть максимальной скорости хода, заложенной в проекте. В 1955 году на эсминце была полностью заменена корма; в 1956 году облегченная фок-мачта была заменена на усиленную из-за наличия вибрации; РЛС «Риф» на грот-мачте заменили на РЛС «Фут-Н». Только на грот-мачте «Спокойного» имелись две площадки с леерными ограждениями, смотрящими в нос. Ниже размещалось вмонтированное в мачту помещение приёмо-передающей станции «Фут-Н» со ступенчатой носовой стенкой; от установки станции «Мачта П-4» отказались[1]. В период испытаний на стабилизированном визирном посту в период испытаний была установлена антенна «Якорь-М2» со скругленным полотном и излучателем сверху (вместо «Якорь-М1»). На фок-мачте прямоугольного сечения находилась РЛС «Заря». При выполнении ремонта в 1973 году марс на фок-мачте был продлён в нос, вместо РЛС «Нептун» была установлены две РЛС «Дон»[1]. Ходовой мостик имел впереди выступ, пиллерсы мостика были выполнены в виде буквы «У». Нижняя кница из числа четырёх горизонтальных книц, приваренных по бортам лобовой стенки рубки была длиннее остальных (в отличие от остальных кораблей проекта 56). Модернизациям «Спокойный» не подвергался[1]. Бортовые номера В ходе службы эсминец сменил ряд следующих бортовых номеров[1]: 1956 год — № 43; 1957 год — № 41; 1959 год — № 541; 1960 год — № 543; 1961 год — № 256; 1963 год — № 811; 1965 год — № 762; 1970 год — № 391; 1976 год — № 325; 1978 год — № 541. 1984 −1990 год — № 405 Примечания Литература Ссылки Unknown parameter |description= ignored (help) Категория:Эскадренные миноносцы проекта 56 Категория:Военные корабли Северного флота Категория:Военные корабли Балтийского флота Категория:Суда по алфавиту

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D1%8B%D0%B9%20%28%D1%8D%D1%81%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%B5%D1%86%29

ఆర్మేనియా దేశంలో మొత్తం జిల్లాలు ఉన్నాయి?

దవ్తాషెన్ జిల్లా

telugu

దవ్తాషెన్, ఆర్మేనియా దేశ రాజధానయిన యెరెవాన్లో ఉన్నటువంటి 12 జిల్లాలలో ఒకటి. హ్రజ్డాన్ నదికి కుడి పక్కన ఉన్న దవ్తషెన్ కు సరిహద్దులుగా దక్షిణాన అజప్న్యాక్ మరియు అరబ్కిర్, ఉత్తరాన కొటాయ్క్ రాష్టృం ఉన్నవి. అవలోకనం ఇది యెవెరన్ నగరంలోని 2.9% భూభాగం అనగా 6.47 చ.కి. వైశాల్యంలో ఉంది. అజప్న్యాక్ వైశాల్యపరంగా యెరవాన్ లో రెండవ అతిచిన్న జిల్లా. ఇది అనధికారికంగా అనేక విభాగాలుగా విభజింపబడినది అవి: దవ్తాషెన్ యొక్క నాలుగు బ్లాక్కులు, ఉత్తర దవ్తాషెన్ మరియు హుసి అవన్. సస్నా సర్ వీధి, టిగ్రాన్ పెట్రోసియన్ వీధి, పిరుమియాస్ వీధి, అఘబబ్యాన్ వీధి మరియు అనస్టాస్ మికోయన్ వీధి జిల్లాలోని కొన్ని ముఖ్యమైన వీధులు. దవ్తాషెన్ లోని ఒకటి, రెండు నివాస స్థలాలను పిరుమియాన్స్ వీధిపై ఉన్న ఒక దీర్ఘచతురస్త్ర పార్కు వేరుచేస్తుంది. 2012 మరియు 2013లో ప్రజా సేవలు అమలయ్యే విధానాన్ని విశ్లేషించన తరువాత, దవ్తాషెన్ ను రెండుసార్లు యెరెవాన్ లోని అత్యుత్తమ జిల్లాగా ప్రకటించారు. అర్మేనియా యొక్క డైరెక్టరీ ఆఫ్ పాస్పోర్ట్ మరియు వీసా పోలీసుల మరియు  అత్యవసర పరిస్థితుల మంత్రిత్వ శాఖ ఇక్కడే ఉన్నాయి. చరిత్ర 1930 సమయంలోని సోవియట్ రోజులలో ఈ ప్రాంతాన్ని అరాజిన్ గ్యుఘ్ (అనగా మొదటి పల్లె) అని పిలిచేవారు. ఈ జిల్లలో యెరెవాన్ కు వాయువ్యంగా,హ్రజ్డాన్ నదీ ఒడ్డున ఏర్పడిన షాహుమ్యాన్ రైన్ ను కలిపారు. 1939 లో, సస్సౌన్ సాహసికులు అనే జాతీయ పురాణ కవిత 1000 సంవత్సరాలు పూర్తిచేసుకున్న సందర్భంగా అరాజిన్ గ్యుఘ్ గా పిలవబడుతున్న ఈ జిల్లకు దవ్తాషెన్ గా నామకరణం చేశారు. సోవియట్ యెరెవాన్ క్రమంగా అభివృద్ధి చెందుతున్న సమీపంలోని నగరశివారు మరియు పరిసర ప్రాంతాలను యెరెవాన్ లోకి విలీనం చేశారు. హ్రజ్డాన్ నదిపై నిర్మించిన అనేక వంతెనలతో షాహుమ్యాన్ రైన్ కు నగరాన్ని అనుసంధానం చేశారు. 197లో, దవ్తాషెన్ గ్రామం అధికారికంగా రాజధాని యెరెవాన్ లో భాగం అయ్యింది. 1984 లో సోవియట్ ఎగ్జిక్యూటివ్ కమిటీ జిల్లాలోని నివాస స్థలాలకు 223 హెక్టార్ల ప్రాంతాన్ని కేటాయించారు. 1986లో సోవియట్ యెరెవాన్ పరిపాలనా విభాగాల ప్రకారం ప్రస్తుత-రోజు అజప్న్యాక్ మరియు దవ్తాషెన్ జిల్లాలు మష్టాత్స్ రైన్ లో భాగాలు. అర్మేనియాకు స్వాతంత్ర్యం వచ్చిన తరువాత పరిపాలనా విభాగాల కొత్త చట్టం క్రింద 1996 లో, యెరెవాన్ ను దవ్తాషెన్ తో సహా 12 పరిపాలనా జిల్లాలుగా విభజించారు. జనాభా వివరాలు 2011 జనాభా లెక్కల ప్రకారం, ఈ జిల్లాలో 42,380 (యెరెవన్ నగరం జనాభాలోని 4%) మంది నివసిస్తున్నారు. 2016 అధికారిక అంచనాల ప్రకారం, 42,500 తో నగరంలోని పన్నెండవ అత్యధిక జనాభా కలిగిన జిల్లా. అజప్న్యాక్ జనాభాలో ప్రధానంగా అర్మేనియన్ అపోస్టోలిక్ చర్చికు చెందిన వారు నివసిస్తున్నారు. కానీ 2003లో ఏర్పాటయిన పవిత్రమైన అమరవీరుల చర్చి ఒక్కటే జిల్లలో ఉంది. సంస్కృతి దవ్తాషెన్ లో 1996లో లైబ్రరీ №40ను మరియు అవెట్ టెర్తేరియన్ పేరిట ఒక కళ పాఠశాలను 1993లో ప్రారంభించారు. ఆర్మెఫిలిమ్ స్టూడియోస్ మరియు పాన్ ఆర్మేనియాకు చెందిన అర్మేనియా టి.వి. స్టేషను ఇక్కదే ఉన్నవి. రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం మరియు నాగోర్నో-కరబఖ్ యుద్ధం లలో వీరమరణం చెందిన ఆర్మేనియా వాసులకు గుర్తుగా ఒక స్మారక చిహ్నాన్ని దవ్తాషెన్ పార్కులో ఉంచారు. 2001లో క్రిష్టియానిటీ యొక్క 1700వ వార్షికోత్సవం సందర్భంగా కచ్కర్ కూడా ఇక్కడే నిర్మించారు. రవాణా 2000వ సంవత్సరంలో ప్రారంభించిన దవ్తాషెన్ వంతెన ద్వారా దవ్తాషెన్ నగరంలోని వివిధ ప్రాంతాలకు అనుసంధించబడింది. ఆర్థిక వ్యవస్థ దవ్తాషెన్ వాసులు ప్రధానంగా చిన్న మరియు మధ్యస్థ-పరిమాణ వ్యాపారాలు చేస్తున్నరు. ఇ జిల్లా దాదాపు 300 చిన్న మరియు మధ్యస్థ రిటైల్ దుకాణాలు, ప్రజా ఆహార మరియు సేవల వస్తువులకు నిలయం. 1984లో ప్రారంభించిన అరాక్స్ మెటల్ నిర్మాణాల ఫ్యాక్టరీ ఇక్కడ ఉన్న పెద్ద పారిశ్రామం. విద్య విద్యాసంవత్సరం 2016-17 నాటికి, జిల్లాలో 5 ప్రీస్కూల్ కిండర్ గార్టెన్లు, 7 ప్రభుత్వ పాఠశాలలు మరియు 2014లో వెలసిన ఆర్మేనియన్ న్యాయశాఖ అకాడమీ ఉన్నవి.[1] క్రీడ దవ్తాషెన్ అనేక క్రీడా కేంద్రాలకు నిలయం: యెరెవాన్ పిల్లలు మరియు యువత హ్యాండ్బాల్ మరియు క్రీడలు జట్టు ప్రత్యేక పాఠశాల 1993 లో ప్రారంభమైంది. దవ్తాషెన్ చెస్ పాఠశాల 2013లో ప్రారంభమైంది. ఒలింపవన్ ఒలింపిక్ శిక్షణా కేంద్రం, 2015లో తెరిచారు.[2] ఆర్మేనియాలోని రీబాక్ స్పోర్ట్స్ క్లబ్, 2017లో ప్రారంభమైనది.[3] దృశ్యం సూచనలు వర్గం:ఆర్మేనియా జిల్లాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A6%E0%B0%B5%E0%B1%8D%E0%B0%A4%E0%B0%BE%E0%B0%B7%E0%B1%86%E0%B0%A8%E0%B1%8D%20%E0%B0%9C%E0%B0%BF%E0%B0%B2%E0%B1%8D%E0%B0%B2%E0%B0%BE

When was quantum field theory developed?

Quantum field theory

english

Quantum field theoryFeynman diagram History Background Field theory Electromagnetism Weak force Strong force Quantum mechanics Special relativity General relativity Gauge theory Symmetries Symmetry in quantum mechanics C-symmetry P-symmetry T-symmetry Space translation symmetry Time translation symmetry Rotation symmetry Lorentz symmetry Poincaré symmetry Gauge symmetry Explicit symmetry breaking Spontaneous symmetry breaking Yang–Mills theory Noether charge Topological charge Tools Anomaly Crossing Effective field theory Expectation value Ghost fields Faddeev–Popov ghosts Feynman diagram Lattice gauge theory LSZ reduction formula Partition function Propagator Quantization Regularization Renormalization Vacuum state Wick's theorem Wightman axioms Feynman parametrization Equations Dirac equation Klein–Gordon equation Proca equations Wheeler–DeWitt equation Bargmann–Wigner equations Joos–Weinberg equation Weyl equation Standard Model Quantum electrodynamics Electroweak interaction Quantum chromodynamics Higgs mechanism Incomplete theories Topological quantum field theory String theory Superstring theory M-Theory Supersymmetry Supergravity Technicolor Theory of everything Quantum gravity Scientists C. D. Anderson P. W. Anderson Bethe Bjorken Bogoliubov Brout Callan Coleman DeWitt Dirac Dyson Englert Fermi Feynman Fierz Fock Fröhlich Glashow Gell-Mann Gross Guralnik Heisenberg Higgs Haag Hagen 't Hooft Jordan Kendall Kibble Lamb Landau Lee Majorana Mills Nambu Nishijima Parisi Polyakov Salam Schwinger Skyrme Sudarshan Tomonaga Veltman Ward Weinberg Weisskopf Weyl Wilczek Wilson Yang Yukawa vt In theoretical physics, quantum field theory (QFT) is a theoretical framework that combines classical field theory, special relativity, and quantum mechanics[1]:xi and is used to construct physical models of subatomic particles (in particle physics) and quasiparticles (in condensed matter physics). QFT treats particles as excited states (also called quanta) of their underlying fields, which are—in a sense—more fundamental than the basic particles. Interactions between particles are described by interaction terms in the Lagrangian involving their corresponding fields. Each interaction can be visually represented by Feynman diagrams, which are formal computational tools, in the process of relativistic perturbation theory. History As a successful theoretical framework today, quantum field theory emerged from the work of generations of theoretical physicists spanning much of the 20th century. Its development began in the 1920s with the description of interactions between light and electrons, culminating in the first quantum field theory — quantum electrodynamics. A major theoretical obstacle soon followed with the appearance and persistence of various infinities in perturbative calculations, a problem only resolved in the 1950s with the invention of the renormalization procedure. A second major barrier came with QFT's apparent inability to describe the weak and strong interactions, to the point where some theorists called for the abandonment of the field theoretic approach. The development of gauge theory and the completion of the Standard Model in the 1970s led to a renaissance of quantum field theory. Theoretical background Quantum field theory is the result of the combination of classical field theory, quantum mechanics, and special relativity.[1]:xi A brief overview of these theoretical precursors is in order. The earliest successful classical field theory is one that emerged from Newton's law of universal gravitation, despite the complete absence of the concept of fields from his 1687 treatise Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica. The force of gravity as described by Newton is an "action at a distance" — its effects on faraway objects are instantaneous, no matter the distance. In an exchange of letters with Richard Bentley, however, Newton stated that "it is inconceivable that inanimate brute matter should, without the mediation of something else which is not material, operate upon and affect other matter without mutual contact."[2]:4 It was not until the 18th century that mathematical physicists discovered a convenient description of gravity based on fields — a numerical quantity (a vector (mathematics and physics)) assigned to every point in space indicating the action of gravity on any particle at that point. However, this was considered merely a mathematical trick.[3]:18 Fields began to take on an existence of their own with the development of electromagnetism in the 19th century. Michael Faraday coined the English term "field" in 1845. He introduced fields as properties of space (even when it is devoid of matter) having physical effects. He argued against "action at a distance", and proposed that interactions between objects occur via space-filling "lines of force". This description of fields remains to this day.[2][4]:301[5]:2 The theory of classical electromagnetism was completed in 1862 with Maxwell's equations, which described the relationship between the electric field, the magnetic field, electric current, and electric charge. Maxwell's equations implied the existence of electromagnetic waves, a phenomenon whereby electric and magnetic fields propagate from one spatial point to another at a finite speed, which turns out to be the speed of light. Action-at-a-distance was thus conclusively refuted.[2]:19 Despite the enormous success of classical electromagnetism, it was unable to account for the discrete lines in atomic spectra, nor for the distribution of blackbody radiation in different wavelengths.[6] Max Planck's study of blackbody radiation marked the beginning of quantum mechanics. He treated atoms, which absorb and emit electromagnetic radiation, as tiny oscillators with the crucial property that their energies can only take on a series of discrete, rather than continuous, values. These are known as quantum harmonic oscillators. This process of restricting energies to discrete values is called quantization.[7]:Ch.2 Building on this idea, Albert Einstein proposed in 1905 an explanation for the photoelectric effect, that light is composed of individual packets of energy called photons (the quanta of light). This implied that the electromagnetic radiation, while being waves in the classical electromagnetic field, also exists in the form of particles.[6] In 1913, Niels Bohr introduced the Bohr model of atomic structure, wherein electrons within atoms can only take on a series of discrete, rather than continuous, energies. This is another example of quantization. The Bohr model successfully explained the discrete nature of atomic spectral lines. In 1924, Louis de Broglie proposed the hypothesis of wave-particle duality, that microscopic particles exhibit both wave-like and particle-like properties under different circumstances.[6] Uniting these scattered ideas, a coherent discipline, quantum mechanics, was formulated between 1925 and 1926, with important contributions from de Broglie, Werner Heisenberg, Max Born, Erwin Schrödinger, Paul Dirac, and Wolfgang Pauli.[3]:22-23 In the same year as his paper on the photoelectric effect, Einstein published his theory of special relativity, built on Maxwell's electromagnetism. New rules, called Lorentz transformation, were given for the way time and space coordinates of an event change under changes in the observer's velocity, and the distinction between time and space was blurred.[3]:19 It was proposed that all physical laws must be the same for observers at different velocities, i.e. that physical laws be invariant under Lorentz transformations. Two difficulties remained. Observationally, the Schrödinger equation underlying quantum mechanics could explain the stimulated emission of radiation from atoms, where an electron emits a new photon under the action of an external electromagnetic field, but it was unable to explain spontaneous emission, where an electron spontaneously decreases in energy and emits a photon even without the action of an external electromagnetic field. Theoretically, the Schrödinger equation could not describe photons and was inconsistent with the principles of special relativity — it treats time as an ordinary number while promoting spatial coordinates to linear operators.[6] Quantum electrodynamics Quantum field theory naturally began with the study of electromagnetic interactions, as the electromagnetic field was the only known classical field as of the 1920s.[8]:1 Through the works of Born, Heisenberg, and Pascual Jordan in 1925-1926, a quantum theory of the free electromagnetic field (one with no interactions with matter) was developed via canonical quantization by treating the electromagnetic field as a set of quantum harmonic oscillators.[8]:1 With the exclusion of interactions, however, such a theory was yet incapable of making quantitative predictions about the real world.[3]:22 In his seminal 1927 paper The quantum theory of the emission and absorption of radiation, Dirac coined the term quantum electrodynamics (QED), a theory that adds upon the terms describing the free electromagnetic field an additional interaction term between electric current density and the electromagnetic vector potential. Using first-order perturbation theory, he successfully explained the phenomenon of spontaneous emission. According to the uncertainty principle in quantum mechanics, quantum harmonic oscillators cannot remain stationary, but they have a non-zero minimum energy and must always be oscillating, even in the lowest energy state (the ground state). Therefore, even in a perfect vacuum, there remains an oscillating electromagnetic field having zero-point energy. It is this quantum fluctuation of electromagnetic fields in the vacuum that "stimulates" the spontaneous emission of radiation by electrons in atoms. Dirac's theory was hugely successful in explaining both the emission and absorption of radiation by atoms; by applying second-order perturbation theory, it was able to account for the scattering of photons, resonance fluorescence, as well as non-relativistic Compton scattering. Nonetheless, the application of higher-order perturbation theory was plagued with problematic infinities in calculations.[6]:71 In 1928, Dirac wrote down a wave equation that described relativistic electrons — the Dirac equation. It had the following important consequences: the spin of an electron is 1/2; the electron g-factor is 2; it led to the correct Sommerfeld formula for the fine structure of the hydrogen atom; and it could be used to derive the Klein-Nishina formula for relativistic Compton scattering. Although the results were fruitful, the theory also apparently implied the existence of negative energy states, which would cause atoms to be unstable, since they could always decay to lower energy states by the emission of radiation.[6]:71–72 The prevailing view at the time was that the world was composed of two very different ingredients: material particles (such as electrons) and quantum fields (such as photons). Material particles were considered to be eternal, with their physical state described by the probabilities of finding each particle in any given region of space or range of velocities. On the other hand photons were considered merely the excited states of the underlying quantized electromagnetic field, and could be freely created or destroyed. It was between 1928 and 1930 that Jordan, Eugene Wigner, Heisenberg, Pauli, and Enrico Fermi discovered that material particles could also be seen as excited states of quantum fields. Just as photons are excited states of the quantized electromagnetic field, so each type of particle had its corresponding quantum field: an electron field, a proton field, etc. Given enough energy, it would now be possible to create material particles. Building on this idea, Fermi proposed in 1932 an explanation for β decay known as Fermi's interaction. Atomic nuclei do not contain electrons per se, but in the process of decay, an electron is created out of the surrounding electron field, analogous to the photon created from the surrounding electromagnetic field in the radiative decay of an excited atom.[3]:22-23 It was realized in 1929 by Dirac and others that negative energy states implied by the Dirac equation could be removed by assuming the existence of particles with the same mass as electrons but opposite electric charge. This not only ensured the stability of atoms, but it was also the first proposal of the existence of antimatter. Indeed, the evidence for positrons was discovered in 1932 by Carl David Anderson in cosmic rays. With enough energy, such as by absorbing a photon, an electron-positron pair could be created, a process called pair production; the reverse process, annihilation, could also occur with the emission of a photon. This showed that particle numbers need not be fixed during an interaction. Historically, however, positrons were at first thought of as "holes" in an infinite electron sea, rather than a new kind of particle, and this theory was referred to as the Dirac hole theory.[6]:72[3]:23 QFT naturally incorporated antiparticles in its formalism.[3]:24 Infinities and renormalization Robert Oppenheimer showed in 1930 that higher-order perturbative calculations in QED always resulted in infinite quantities, such as the electron self-energy and the vacuum zero-point energy of the electron and photon fields,[6] suggesting that the computational methods at the time could not properly deal with interactions involving photons with extremely high momenta.[3]:25 It was not until 20 years later that a systematic approach to remove such infinities was developed. A series of papers were published between 1934 and 1938 by Ernst Stueckelberg that established a relativistically invariant formulation of QFT. In 1947, Stueckelberg also independently developed a complete renormalization procedure. Unfortunately, such achievements were not understood and recognized by the theoretical community.[6] Faced with these infinities, John Archibald Wheeler and Heisenberg proposed, in 1937 and 1943 respectively, to supplant the problematic QFT with the so-called S-matrix theory. Since the specific details of microscopic interactions are inaccessible to observations, the theory should only attempt to describe the relationships between a small number of observables (e.g. the energy of an atom) in an interaction, rather than be concerned with the microscopic minutiae of the interaction. In 1945, Richard Feynman and Wheeler daringly suggested abandoning QFT altogether and proposed action-at-a-distance as the mechanism of particle interactions.[3]:26 In 1947, Willis Lamb and Robert Retherford measured the minute difference in the 2S1/2 and 2P1/2 energy levels of the hydrogen atom, also called the Lamb shift. By ignoring the contribution of photons whose energy exceeds the electron mass, Hans Bethe successfully estimated the numerical value of the Lamb shift.[6][3]:28 Subsequently, Norman Myles Kroll, Lamb, James Bruce French, and Victor Weisskopf again confirmed this value using an approach in which infinities cancelled other infinities to result in finite quantities. However, this method was clumsy and unreliable and could not be generalized to other calculations.[6] The breakthrough eventually came around 1950 when a more robust method for eliminating infinities was developed Julian Schwinger, Feynman, Freeman Dyson, and Shinichiro Tomonaga. The main idea is to replace the initial, so-called "bare", parameters (mass, electric charge, etc.), which have no physical meaning, by their finite measured values. To cancel the apparently infinite parameters, one has to introduce additional, infinite, "counterterms" into the Lagrangian. This systematic computational procedure is known as renormalization and can be applied to arbitrary order in perturbation theory.[6] By applying the renormalization procedure, calculations were finally made to explain the electron's anomalous magnetic moment (the deviation of the electron g-factor from 2) and vacuum polarisation. These results agreed with experimental measurements to a remarkable degree, thus marking the end of a "war against infinities".[6] At the same time, Feynman introduced the path integral formulation of quantum mechanics and Feynman diagrams.[8]:2 The latter can be used to visually and intuitively organise and to help compute terms in the perturbative expansion. Each diagram can be interpreted as paths of particles in an interaction, with each vertex and line having a corresponding mathematical expression, and the product of these expressions gives the scattering amplitude of the interaction represented by the diagram.[1]:5 It was with the invention of the renormalization procedure and Feynman diagrams that QFT finally arose as a complete theoretical framework.[8]:2 Non-renormalizability Given the tremendous success of QED, many theorists believed, in the few years after 1949, that QFT could soon provide an understanding of all microscopic phenomena, not only the interactions between photons, electrons, and positrons. Contrary to this optimism, QFT entered yet another period of depression that lasted for almost two decades.[3]:30 The first obstacle was the limited applicability of the renormalization procedure. In perturbative calculations in QED, all infinite quantities could be eliminated by redefining a small (finite) number of physical quantities (namely the mass and charge of the electron). Dyson proved in 1949 that this is only possible for a small class of theories called "renormalizable theories", of which QED is an example. However, most theories, including the Fermi theory of the weak interaction, are "non-renormalizable". Any perturbative calculation in these theories beyond the first order would result in infinities that could not be removed by redefining a finite number of physical quantities.[3]:30 The second major problem stemmed from the limited validity of the Feynman diagram method, which are based on a series expansion in perturbation theory. In order for the series to converge and low-order calculations to be a good approximation, the coupling constant, in which the series is expanded, must be a sufficiently small number. The coupling constant in QED is the fine-structure constant α ≈ 1/137, which is small enough that only the simplest, lowest order, Feynman diagrams need to be considered in realistic calculations. In contrast, the coupling constant in the strong interaction is roughly of the order of one, making complicated, higher order, Feynman diagrams just as important as simple ones. There was thus no way of deriving reliable quantitative predictions for the strong interaction using perturbative QFT methods.[3]:31 With these difficulties looming, many theorists began to turn away from QFT. Some focused on symmetry principles and conservation laws, while others picked up the old S-matrix theory of Wheeler and Heisenberg. QFT was used heuristically as guiding principles, but not as a basis for quantitative calculations.[3]:31 Standard Model In 1954, Yang Chen-Ning and Robert Mills generalised the local symmetry of QED, leading to non-Abelian gauge theories (also known as Yang-Mills theories), which are based on more complicated local symmetry groups.[9]:5 In QED, (electrically) charged particles interact via the exchange of photons, while in non-Abelian gauge theory, particles carrying a new type of "charge" interact via the exchange of massless gauge bosons. Unlike photons, these gauge bosons themselves carry charge.[3]:32[10] Sheldon Glashow developed a non-Abelian gauge theory that unified the electromagnetic and weak interactions in 1960. In 1964, Abdul Salam and John Clive Ward arrived at the same theory through a different path. This theory, nevertheless, was non-renormalizable.[11] Peter Higgs, Robert Brout, and François Englert proposed in 1964 that the gauge symmetry in Yang-Mills theories could be broken by a mechanism called spontaneous symmetry breaking, through which originally massless gauge bosons could acquire mass.[9]:5-6 By combining the earlier theory of Glashow, Salam, and Ward with the idea of spontaneous symmetry breaking, Steven Weinberg wrote down in 1967 a theory describing electroweak interactions between all leptons and the effects of the Higgs boson. His theory was at first mostly ignored,[11][9]:6 until it was brought back to light in 1971 by Gerard 't Hooft's proof that non-Abelian gauge theories are renormalizable. The electroweak theory of Weinberg and Salam was extended from leptons to quarks in 1970 by Glashow, John Iliopoulos, and Luciano Maiani, marking its completion.[11] Harald Fritzsch, Murray Gell-Mann, and Heinrich Leutwyler discovered in 1971 that certain phenomena involving the strong interaction could also be explained by non-Abelian gauge theory. Quantum chromodynamics (QCD) was born. In 1973, David Gross, Frank Wilczek, and Hugh David Politzer showed that non-Abelian gauge theories are "asymptotically free", meaning that under renormalization, the coupling constant of the strong interaction decreases as the interaction energy increases. (Similar discoveries had been made numerous times prior, but they had been largely ignored.) [9]:11 Therefore, at least in high-energy interactions, the coupling constant in QCD becomes sufficiently small to warrant a perturbative series expansion, making quantitative predictions for the strong interaction possible.[3]:32 These theoretical breakthroughs brought about a renaissance in QFT. The full theory, which includes the electroweak theory and chromodynamics, is referred to today as the Standard Model of elementary particles.[12] The Standard Model successfully describes all fundamental interactions except gravity, and its many predictions have been met with remarkable experimental confirmation in subsequent decades.[8]:3 The Higgs boson, central to the mechanism of spontaneous symmetry breaking, was finally detected in 2012 at CERN, marking the complete verification of the existence of all constituents of the Standard Model.[13] Other developments The 1970s saw the development of non-perturbative methods in non-Abelian gauge theories. The 't Hooft-Polyakov monopole was discovered by 't Hooft and Alexander Polyakov, flux tubes by Holger Bech Nielsen and Poul Olesen, and instantons by Polyakov et al.. These objects are inaccessible through perturbation theory.[8]:4 Supersymmetry also appeared in the same period. The first supersymmetric QFT in four dimensions was built by Yuri Golfand and Evgeny Likhtman in 1970, but their result failed to garner widespread interest due to the Iron Curtain. Supersymmetry only took off in the theoretical community after the work of Julius Wess and Bruno Zumino in 1973.[8]:7 Among the four fundamental interactions, gravity remains the only one that lacks a consistent QFT description. Various attempts at a theory of quantum gravity led to the development of string theory,[8]:6 itself a type of two-dimensional QFT with conformal symmetry.[14] Joël Scherk and John Schwarz first proposed in 1974 that string theory could be the quantum theory of gravity.[15] Condensed matter physics Although quantum field theory arose from the study of interactions between elementary particles, it has been successfully applied to other physical systems, particularly to many-body systems in condensed matter physics. Historically, the Higgs mechanism of spontaneous symmetry breaking was a result of Yoichiro Nambu's application of superconductor theory to elementary particles, while the concept of renormalization came out of the study of second-order phase transitions in matter.[16] Soon after the introduction of photons, Einstein performed the quantization procedure on vibrations in a crystal, leading to the first quasiparticle — phonons. Lev Landau claimed that low-energy excitations in many condensed matter systems could be described in terms of interactions between a set of quasiparticles. The Feynman diagram method of QFT was naturally well suited to the analysis of various phenomena in condensed matter systems.[17] Gauge theory is used to describe the quantization of magnetic flux in superconductors, the resistivity in the quantum Hall effect, as well as the relation between frequency and voltage in the AC Josephson effect.[17] Principles For simplicity, natural units are used in the following sections, in which the reduced Planck constant ħ and the speed of light c are both set to one. Classical fields A classical field is a function of spatial and time coordinates.[18] Examples include the gravitational field in Newtonian gravity g(x, t) and the electric field E(x, t) and magnetic field B(x, t) in classical electromagnetism. A classical field can be thought of as a numerical quantity assigned to every point in space that changes in time. Hence, it has infinite degrees of freedom.[18] Many phenomena exhibiting quantum mechanical properties cannot be explained by classical fields alone. Phenomena such as the photoelectric effect are best explained by discrete particles (photons), rather than a spatially continuous field. The goal of quantum field theory is to describe various quantum mechanical phenomena using a modified concept of fields. Canonical quantisation and path integrals are two common formulations of QFT.[19]:61 To motivate the fundamentals of QFT, an overview of classical field theory is in order. The simplest classical field is a real scalar field — a real number at every point in space that changes in time. It is denoted as ϕ(x, t), where x is the position vector, and t is the time. Suppose the Lagrangian of the field is L = ∫ d 3 x L = ∫ d 3 x [ 1 2 ϕ ˙ 2 − 1 2 ( ∇ ϕ ) 2 − 1 2 m 2 ϕ 2 ] , {\displaystyle L=\int d^{3}x\,{\mathcal {L}}=\int d^{3}x\,\left[{\frac {1}{2}}{\dot {\phi }}^{2}-{\frac {1}{2}}(\nabla \phi )^{2}-{\frac {1}{2}}m^{2}\phi ^{2}\right],} where ϕ ˙ {\displaystyle {\dot {\phi }}} is the time-derivative of the field, ∇ is the divergence operator, and m is a real parameter (the "mass" of the field). Applying the Euler–Lagrange equation on the Lagrangian:[1]:16 ∂ ∂ t [ ∂ L ∂ ( ∂ ϕ / ∂ t ) ] + ∑ i = 1 3 ∂ ∂ x i [ ∂ L ∂ ( ∂ ϕ / ∂ x i ) ] − ∂ L ∂ ϕ = 0 , {\displaystyle {\frac {\partial }{\partial t}}\left[{\frac {\partial {\mathcal {L}}}{\partial (\partial \phi /\partial t)}}\right]+\sum _{i=1}^{3}{\frac {\partial }{\partial x^{i}}}\left[{\frac {\partial {\mathcal {L}}}{\partial (\partial \phi /\partial x^{i})}}\right]-{\frac {\partial {\mathcal {L}}}{\partial \phi }}=0,} we obtain the equations of motion for the field, which describe the way it varies in time and space: ( ∂ 2 ∂ t 2 − ∇ 2 + m 2 ) ϕ = 0. {\displaystyle \left({\frac {\partial ^{2}}{\partial t^{2}}}-\nabla ^{2}+m^{2}\right)\phi =0.} This is known as the Klein–Gordon equation.[1]:17 The Klein–Gordon equation is a wave equation, so its solutions can be expressed as a sum of normal modes (obtained via Fourier transform) as follows: ϕ ( x , t ) = ∫ d 3 p ( 2 π ) 3 1 2 ω p ( a p e − i ω p t + i p ⋅ x + a p ∗ e i ω p t − i p ⋅ x ) , {\displaystyle \phi (\mathbf {x} ,t)=\int {\frac {d^{3}p}{(2\pi )^{3}}}{\frac {1}{\sqrt {2\omega _{\mathbf {p} }}}}\left(a_{\mathbf {p} }e^{-i\omega _{\mathbf {p} }t+i\mathbf {p} \cdot \mathbf {x} }+a_{\mathbf {p} }^{*}e^{i\omega _{\mathbf {p} }t-i\mathbf {p} \cdot \mathbf {x} }\right),} where a is a complex number (normalised by convention), * denotes complex conjugation, and ωp is the frequency of the normal mode: ω p = | p | 2 + m 2 . {\displaystyle \omega _{\mathbf {p} }={\sqrt {|\mathbf {p} |^{2}+m^{2}}}.} Thus each normal mode corresponding to a single p can be seen as a classical harmonic oscillator with frequency ωp.[1]:21,26 Canonical quantisation The quantisation procedure for the above classical field is analogous to the promotion of a classical harmonic oscillator to a quantum harmonic oscillator. The displacement of a classical harmonic oscillator is described by x ( t ) = 1 2 ω a e − i ω t + 1 2 ω a ∗ e i ω t , {\displaystyle x(t)={\frac {1}{\sqrt {2\omega }}}ae^{-i\omega t}+{\frac {1}{\sqrt {2\omega }}}a^{*}e^{i\omega t},} where a is a complex number (normalised by convention), and ω is the oscillator's frequency. Note that x is the displacement of a particle in simple harmonic motion from the equilibrium position, which should not be confused with the spatial label x of a field. For a quantum harmonic oscillator, x(t) is promoted to a linear operator x ^ ( t ) {\displaystyle {\hat {x}}(t)} : x ^ ( t ) = 1 2 ω a ^ e − i ω t + 1 2 ω a ^ † e i ω t . {\displaystyle {\hat {x}}(t)={\frac {1}{\sqrt {2\omega }}}{\hat {a}}e^{-i\omega t}+{\frac {1}{\sqrt {2\omega }}}{\hat {a}}^{\dagger }e^{i\omega t}.} Complex numbers a and a* are replaced by the annihilation operator a ^ {\displaystyle {\hat {a}}} and the creation operator a ^ † {\displaystyle {\hat {a}}^{\dagger }} , respectively, where † denotes Hermitian conjugation. The commutation relation between the two is [ a ^ , a ^ † ] = 1. {\displaystyle [{\hat {a}},{\hat {a}}^{\dagger }]=1.} The vacuum state | 0 ⟩ {\displaystyle |0\rangle } , which is the lowest energy state, is defined by a ^ | 0 ⟩ = 0. {\displaystyle {\hat {a}}|0\rangle =0.} Any quantum state of a single harmonic oscillator can be obtained from | 0 ⟩ {\displaystyle |0\rangle } by successively applying the creation operator a ^ † {\displaystyle {\hat {a}}^{\dagger }} :[1]:20 | n ⟩ = ( a ^ † ) n | 0 ⟩ . {\displaystyle |n\rangle =({\hat {a}}^{\dagger })^{n}|0\rangle .} By the same token, the aforementioned real scalar field ϕ, which corresponds to x in the single harmonic oscillator, is also promoted to an operator ϕ ^ {\displaystyle {\hat {\phi }}} , while ap and ap* are replaced by the annihilation operator a ^ p {\displaystyle {\hat {a}}_{\mathbf {p} }} and the creation operator a ^ p † {\displaystyle {\hat {a}}_{\mathbf {p} }^{\dagger }} for a particular p, respectively: ϕ ^ ( x , t ) = ∫ d 3 p ( 2 π ) 3 1 2 ω p ( a ^ p e − i ω p t + i p ⋅ x + a ^ p † e i ω p t − i p ⋅ x ) . {\displaystyle {\hat {\phi }}(\mathbf {x} ,t)=\int {\frac {d^{3}p}{(2\pi )^{3}}}{\frac {1}{\sqrt {2\omega _{\mathbf {p} }}}}\left({\hat {a}}_{\mathbf {p} }e^{-i\omega _{\mathbf {p} }t+i\mathbf {p} \cdot \mathbf {x} }+{\hat {a}}_{\mathbf {p} }^{\dagger }e^{i\omega _{\mathbf {p} }t-i\mathbf {p} \cdot \mathbf {x} }\right).} Their commutation relations are:[1]:21 [ a ^ p , a ^ q † ] = ( 2 π ) 3 δ ( p − q ) , [ a ^ p , a ^ q ] = [ a ^ p † , a ^ q † ] = 0 , {\displaystyle [{\hat {a}}_{\mathbf {p} },{\hat {a}}_{\mathbf {q} }^{\dagger }]=(2\pi )^{3}\delta (\mathbf {p} -\mathbf {q} ),\quad [{\hat {a}}_{\mathbf {p} },{\hat {a}}_{\mathbf {q} }]=[{\hat {a}}_{\mathbf {p} }^{\dagger },{\hat {a}}_{\mathbf {q} }^{\dagger }]=0,} where δ is the Dirac delta function. The vacuum state | 0 ⟩ {\displaystyle |0\rangle } is defined by a ^ p | 0 ⟩ = 0 , for all  p . {\displaystyle {\hat {a}}_{\mathbf {p} }|0\rangle =0,\quad {\text{for all }}\mathbf {p} .} Any quantum state of the field can be obtained from | 0 ⟩ {\displaystyle |0\rangle } by successively applying creation operators a ^ p † {\displaystyle {\hat {a}}_{\mathbf {p} }^{\dagger }} , e.g.[1]:22 ( a ^ p 3 † ) 3 a ^ p 2 † ( a ^ p 1 † ) 2 | 0 ⟩ . {\displaystyle ({\hat {a}}_{\mathbf {p} _{3}}^{\dagger })^{3}{\hat {a}}_{\mathbf {p} _{2}}^{\dagger }({\hat {a}}_{\mathbf {p} _{1}}^{\dagger })^{2}|0\rangle .} Although the field appearing in the Lagrangian is spatially continuous, the quantum states of the field are discrete. While the state space of a single quantum harmonic oscillator contains all the discrete energy states of one oscillating particle, the state space of a quantum field contains the discrete energy levels of an arbitrary number of particles. The latter space is known as a Fock space, which can account for the fact that particle numbers are not fixed in relativistic quantum systems.[20] The process of quantising an arbitrary number of particles instead of a single particle is often also called second quantisation.[1]:19 The preceding procedure is a direct application of non-relativistic quantum mechanics and can be used to quantise (complex) scalar fields, Dirac fields,[1]:52 vector fields (e.g. the electromagnetic field), and even strings.[21] However, creation and annihilation operators are only well defined in the simplest theories that contain no interactions (so-called free theory). In the case of the real scalar field, the existence of these operators was a consequence of the decomposition of solutions of the classical equations of motion into a sum of normal modes. To perform calculations on any realistic interacting theory, perturbation theory would be necessary. The Lagrangian of any quantum field in nature would contain interaction terms in addition to the free theory terms. For example, a quartic interaction term could be introduced to the Lagrangian of the real scalar field:[1]:77 L = 1 2 ( ∂ μ ϕ ) ( ∂ μ ϕ ) − 1 2 m 2 ϕ 2 − λ 4 ! ϕ 4 , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\frac {1}{2}}(\partial _{\mu }\phi )(\partial ^{\mu }\phi )-{\frac {1}{2}}m^{2}\phi ^{2}-{\frac {\lambda }{4!}}\phi ^{4},} where μ is a spacetime index, ∂ 0 = ∂ / ∂ t , ∂ 1 = ∂ / ∂ x 1 {\displaystyle \partial _{0}=\partial /\partial t,\ \partial _{1}=\partial /\partial x^{1}} , etc. The summation over the index μ has been omitted following the Einstein notation. If the parameter λ is sufficiently small, then the interacting theory described by the above Lagrangian can be considered as a small perturbation from the free theory. Path integrals The path integral formulation of QFT is concerned with the direct computation of the scattering amplitude of a certain interaction process, rather than the establishment of operators and state spaces. To calculate the probability amplitude for a system to evolve from some initial state | ϕ I ⟩ {\displaystyle |\phi _{I}\rangle } at time t = 0 to some final state | ϕ F ⟩ {\displaystyle |\phi _{F}\rangle } at t = T, the total time T is divided into N small intervals. The overall amplitude is the product of the amplitude of evolution within each interval, integrated over all intermediate states. Let H be the Hamiltonian (i.e. generator of time evolution), then[19]:10 ⟨ ϕ F | e − i H T | ϕ I ⟩ = ∫ d ϕ 1 ∫ d ϕ 2 ⋯ ∫ d ϕ N − 1 ⟨ ϕ F | e − i H T / N | ϕ N − 1 ⟩ ⋯ ⟨ ϕ 2 | e − i H T / N | ϕ 1 ⟩ ⟨ ϕ 1 | e − i H T / N | ϕ I ⟩ . {\displaystyle \langle \phi _{F}|e^{-iHT}|\phi _{I}\rangle =\int d\phi _{1}\int d\phi _{2}\cdots \int d\phi _{N-1}\,\langle \phi _{F}|e^{-iHT/N}|\phi _{N-1}\rangle \cdots \langle \phi _{2}|e^{-iHT/N}|\phi _{1}\rangle \langle \phi _{1}|e^{-iHT/N}|\phi _{I}\rangle .} Taking the limit N → ∞, the above product of integrals becomes the Feynman path integral:[1]:282[19]:12 ⟨ ϕ F | e − i H T | ϕ I ⟩ = ∫ D ϕ ( t ) exp ⁡ { i ∫ 0 T d t L } , {\displaystyle \langle \phi _{F}|e^{-iHT}|\phi _{I}\rangle =\int {\mathcal {D}}\phi (t)\,\exp \left\{i\int _{0}^{T}dt\,L\right\},} where L is the Lagrangian involving ϕ and its derivatives with respect to spatial and time coordinates, obtained from the Hamiltonian H via Legendre transform. The initial and final conditions of the path integral are respectively ϕ ( 0 ) = ϕ I , ϕ ( T ) = ϕ F . {\displaystyle \phi (0)=\phi _{I},\quad \phi (T)=\phi _{F}.} In other words, the overall amplitude is the sum over the amplitude of every possible path between the initial and final states, where the amplitude of a path is given by the exponential in the integrand. Two-point correlation function Now we assume that the theory contains interactions whose Lagrangian terms are a small perturbation from the free theory. In calculations, one often encounters such expressions: ⟨ Ω | T { ϕ ( x ) ϕ ( y ) } | Ω ⟩ , {\displaystyle \langle \Omega |T\{\phi (x)\phi (y)\}|\Omega \rangle ,} where x and y are position four-vectors, T is the time ordering operator (namely, it orders x and y according to their time-component, later time on the left and earlier time on the right), and | Ω ⟩ {\displaystyle |\Omega \rangle } is the ground state (vacuum state) of the interacting theory. This expression, known as the two-point correlation function or the two-point Green's function, represents the probability amplitude for the field to propagate from y to x.[1]:82 In canonical quantisation, the two-point correlation function can be written as:[1]:87 ⟨ Ω | T { ϕ ( x ) ϕ ( y ) } | Ω ⟩ = lim T → ∞ ( 1 − i ϵ ) ⟨ 0 | T { ϕ I ( x ) ϕ I ( y ) exp ⁡ [ − i ∫ − T T d t H I ( t ) ] } | 0 ⟩ ⟨ 0 | T { exp ⁡ [ − i ∫ − T T d t H I ( t ) ] } | 0 ⟩ , {\displaystyle \langle \Omega |T\{\phi (x)\phi (y)\}|\Omega \rangle =\lim _{T\to \infty (1-i\epsilon )}{\frac {\langle 0|T\left\{\phi _{I}(x)\phi _{I}(y)\exp \left[-i\int _{-T}^{T}dt\,H_{I}(t)\right]\right\}|0\rangle }{\langle 0|T\left\{\exp \left[-i\int _{-T}^{T}dt\,H_{I}(t)\right]\right\}|0\rangle }},} where ε is an infinitesimal number, ϕI is the field operator under the free theory, and HI is the interaction Hamiltonian term. For the ϕ4 theory, it is[1]:84 H I ( t ) = ∫ d x 3 λ 4 ! ϕ I ( x ) 4 . {\displaystyle H_{I}(t)=\int dx^{3}\,{\frac {\lambda }{4!}}\phi _{I}(x)^{4}.} Since λ is a small parameter, the exponential function exp can be expanded into a Taylor series in λ and computed term by term. This equation is useful in that it expresses the field operator and ground state in the interacting theory, which are difficult to define, in terms of their counterparts in the free theory, which are well defined. In the path integral formulation, the two-point correlation function can be written as:[1]:284 ⟨ Ω | T { ϕ ( x ) ϕ ( y ) } | Ω ⟩ = lim T → ∞ ( 1 − i ϵ ) ∫ D ϕ ϕ ( x ) ϕ ( y ) exp ⁡ [ i ∫ − T T d 4 z L ] ∫ D ϕ exp ⁡ [ i ∫ − T T d 4 z L ] , {\displaystyle \langle \Omega |T\{\phi (x)\phi (y)\}|\Omega \rangle =\lim _{T\to \infty (1-i\epsilon )}{\frac {\int {\mathcal {D}}\phi \,\phi (x)\phi (y)\exp \left[i\int _{-T}^{T}d^{4}z\,{\mathcal {L}}\right]}{\int {\mathcal {D}}\phi \,\exp \left[i\int _{-T}^{T}d^{4}z\,{\mathcal {L}}\right]}},} where L {\displaystyle {\mathcal {L}}} is the Lagrangian density. As in the previous paragraph, the exponential factor involving the interaction term can also be expanded as a series in λ. According to Wick's theorem, any n-point correlation function in the free theory can be written as a sum of products of two-point correlation functions. For example, ⟨ 0 | T { ϕ ( x 1 ) ϕ ( x 2 ) ϕ ( x 3 ) ϕ ( x 4 ) } | 0 ⟩ = ⟨ 0 | T { ϕ ( x 1 ) ϕ ( x 2 ) } | 0 ⟩ ⟨ 0 | T { ϕ ( x 3 ) ϕ ( x 4 ) } | 0 ⟩ + ⟨ 0 | T { ϕ ( x 1 ) ϕ ( x 3 ) } | 0 ⟩ ⟨ 0 | T { ϕ ( x 2 ) ϕ ( x 4 ) } | 0 ⟩ + ⟨ 0 | T { ϕ ( x 1 ) ϕ ( x 4 ) } | 0 ⟩ ⟨ 0 | T { ϕ ( x 2 ) ϕ ( x 3 ) } | 0 ⟩ . {\displaystyle {\begin{aligned}\langle 0|T\{\phi (x_{1})\phi (x_{2})\phi (x_{3})\phi (x_{4})\}|0\rangle =&\langle 0|T\{\phi (x_{1})\phi (x_{2})\}|0\rangle \langle 0|T\{\phi (x_{3})\phi (x_{4})\}|0\rangle \\&+\langle 0|T\{\phi (x_{1})\phi (x_{3})\}|0\rangle \langle 0|T\{\phi (x_{2})\phi (x_{4})\}|0\rangle \\&+\langle 0|T\{\phi (x_{1})\phi (x_{4})\}|0\rangle \langle 0|T\{\phi (x_{2})\phi (x_{3})\}|0\rangle .\end{aligned}}} Since correlation functions in the interacting theory can be expressed in terms of those in the free theory, only the latter need to be evaluated in order to calculate all physical quantities in the (perturbative) interacting theory.[1]:90 Either through canonical quantisation or path integrals, one can obtain: D F ( x − y ) ≡ ⟨ 0 | T { ϕ ( x ) ϕ ( y ) } | 0 ⟩ = ∫ d 4 p ( 2 π ) 4 i p μ p μ − m 2 + i ϵ e − i p μ ( x μ − y μ ) . {\displaystyle D_{F}(x-y)\equiv \langle 0|T\{\phi (x)\phi (y)\}|0\rangle =\int {\frac {d^{4}p}{(2\pi )^{4}}}{\frac {i}{p_{\mu }p^{\mu }-m^{2}+i\epsilon }}e^{-ip_{\mu }(x^{\mu }-y^{\mu })}.} This is known as the Feynman propagator for the real scalar field.[1]:31,288[19]:23 Feynman diagram Correlation functions in the interacting theory can be written as a perturbation series. Each term in the series is a product of Feynman propagators in the free theory and can be represented visually by a Feynman diagram. For example, the λ1 term in the two-point correlation function in the ϕ4 theory is − i λ 4 ! ⟨ 0 | T { ϕ ( x ) ϕ ( y ) ∫ d 4 z ϕ ( z ) ϕ ( z ) ϕ ( z ) ϕ ( z ) } | 0 ⟩ . {\displaystyle {\frac {-i\lambda }{4!}}\langle 0|T\{\phi (x)\phi (y)\int d^{4}z\,\phi (z)\phi (z)\phi (z)\phi (z)\}|0\rangle .} After applying Wick's theorem, one of the terms is 12 ⋅ − i λ 4 ! ∫ d 4 z D F ( x − z ) D F ( y − z ) D F ( z − z ) , {\displaystyle 12\cdot {\frac {-i\lambda }{4!}}\int d^{4}z\,D_{F}(x-z)D_{F}(y-z)D_{F}(z-z),} whose corresponding Feynman diagram is Every point corresponds to a single ϕ field factor. Points labelled with x and y are called external points, while those in the interior are called internal points or vertices (there is one in this diagram). The value of the corresponding term can be obtained from the diagram by following "Feynman rules": assign − i λ ∫ d 4 z {\displaystyle -i\lambda \int d^{4}z} to every vertex and the Feynman propagator D F ( x 1 − x 2 ) {\displaystyle D_{F}(x_{1}-x_{2})} to every line with end points x1 and x2. The product of factors corresponding to every element in the diagram, divided by the "symmetry factor" (2 for this diagram), gives the expression for the term in the perturbation series.[1]:91-94 In order to compute the n-point correlation function to the k-th order, list all valid Feynman diagrams with n external points and k or fewer vertices, and then use Feynman rules to obtain the expression for each term. To be precise, ⟨ Ω | T { ϕ ( x 1 ) ⋯ ϕ ( x n ) } | Ω ⟩ {\displaystyle \langle \Omega |T\{\phi (x_{1})\cdots \phi (x_{n})\}|\Omega \rangle } is equal to the sum of (expressions corresponding to) all connected diagrams with n external points. (Connected diagrams are those in which every vertex is connected to an external point through lines. Components that are totally disconnected from external lines are sometimes called "vacuum bubbles".) In the ϕ4 interaction theory discussed above, every vertex must have four legs.[1]:98 In realistic applications, the scattering amplitude of a certain interaction or the decay rate of a particle can be computed from the S-matrix, which itself can be found using the Feynman diagram method.[1]:102-115 Feynman diagrams devoid of "loops" are called tree-level diagrams, which describe the lowest-order interaction processes; those containing n loops are referred to as n-loop diagrams, which describe higher-order contributions, or radiative corrections, to the interaction.[19]:44 Lines whose end points are vertices can be thought of as the propagation of virtual particles.[1]:31 Renormalisation Feynman rules can be used to directly evaluate tree-level diagrams. However, naïve computation of loop diagrams such as the one shown above will result in divergent momentum integrals, which seems to imply that almost all terms in the perturbative expansion are infinite. The renormalisation procedure is a systematic process for removing such infinities. Parameters appearing in the Lagrangian, such as the mass m and the coupling constant λ, have no physical meaning — m, λ, and the field strength ϕ are not experimentally measurable quantities and are referred to here as the bare mass, bare coupling constant, and bare field, respectively. The physical mass and coupling constant are measured in some interaction process and are generally different from the bare quantities. While computing physical quantities from this interaction process, one may limit the domain of divergent momentum integrals to be below some momentum cut-off Λ, obtain expressions for the physical quantities, and then take the limit Λ → ∞. This is an example of regularisation, a class of methods to treat divergences in QFT, with Λ being the regulator. The approach illustrated above is called bare perturbation theory, as calculations involve only the bare quantities such as mass and coupling constant. A different approach, called renormalised perturbation theory, is to use physically meaningful quantities from the very beginning. In the case of ϕ4 theory, the field strength is first redefined: ϕ = Z 1 / 2 ϕ r , {\displaystyle \phi =Z^{1/2}\phi _{r},} where ϕ is the bare field, ϕr is the renormalised field, and Z is a constant to be determined. The Lagrangian density becomes: L = 1 2 ( ∂ μ ϕ r ) ( ∂ μ ϕ r ) − 1 2 m r 2 ϕ r 2 − λ r 4 ! ϕ r 4 + 1 2 δ Z ( ∂ μ ϕ r ) ( ∂ μ ϕ r ) − 1 2 δ m ϕ r 2 − δ λ 4 ! ϕ r 4 , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\frac {1}{2}}(\partial _{\mu }\phi _{r})(\partial ^{\mu }\phi _{r})-{\frac {1}{2}}m_{r}^{2}\phi _{r}^{2}-{\frac {\lambda _{r}}{4!}}\phi _{r}^{4}+{\frac {1}{2}}\delta _{Z}(\partial _{\mu }\phi _{r})(\partial ^{\mu }\phi _{r})-{\frac {1}{2}}\delta _{m}\phi _{r}^{2}-{\frac {\delta _{\lambda }}{4!}}\phi _{r}^{4},} where mr and λr are the experimentally measurable, renormalised, mass and coupling constant, respectively, and δ Z = Z − 1 , δ m = m 2 Z − m r 2 , δ λ = λ Z 2 − λ r {\displaystyle \delta _{Z}=Z-1,\quad \delta _{m}=m^{2}Z-m_{r}^{2},\quad \delta _{\lambda }=\lambda Z^{2}-\lambda _{r}} are constants to be determined. The first three terms are the ϕ4 Lagrangian density written in terms of the renormalised quantities, while the latter three terms are referred to as "counterterms". As the Lagrangian now contains more terms, so the Feynman diagrams should include additional elements, each with their own Feynman rules. The procedure is outlined as follows. First select a regularisation scheme (such as the cut-off regularisation introduced above or dimensional regularization); call the regulator Λ. Compute Feynman diagrams, in which divergent terms will depend on Λ. Then, define δZ, δm, and δλ such that Feynman diagrams for the counterterms will exactly cancel the divergent terms in the normal Feynman diagrams when the limit Λ → ∞ is taken. In this way, meaningful finite quantities are obtained.[1]:323-326 It is only possible to eliminate all infinities to obtain a finite result in renormalisable theories, whereas in non-renormalisable theories infinities cannot be removed by the redefinition of a small number of parameters. The Standard Model of elementary particles is a renormalisable QFT,[1]:719–727 while quantum gravity is non-renormalisable.[1]:798[19]:421 Renormalisation group The renormalisation group, developed by Kenneth Wilson, is a mathematical apparatus used to study the changes in physical parameters (coefficients in the Lagrangian) as the system is viewed at different scales.[1]:393 The way in which each parameter changes with scale is described by its β function.[1]:417 Correlation functions, which underlie quantitative physical predictions, change with scale according to the Callan–Symanzik equation.[1]:410-411 As an example, the coupling constant in QED, namely the elementary charge e, has the following β function: β ( e ) ≡ 1 Λ d e d Λ = e 3 12 π 2 + O ( e 5 ) , {\displaystyle \beta (e)\equiv {\frac {1}{\Lambda }}{\frac {de}{d\Lambda }}={\frac {e^{3}}{12\pi ^{2}}}+O(e^{5}),} where Λ is the energy scale under which the measurement of e is performed. This differential equation implies that the observed elementary charge increases as the scale increases.[22] The renormalized coupling constant, which changes with the energy scale, is also called the running coupling constant.[1]:420 The coupling constant g in quantum chromodynamics, a non-Abelian gauge theory based on the symmetry group SU(3), has the following β function: β ( g ) ≡ 1 Λ d g d Λ = g 3 16 π 2 ( − 11 + 2 3 N f ) + O ( g 5 ) , {\displaystyle \beta (g)\equiv {\frac {1}{\Lambda }}{\frac {dg}{d\Lambda }}={\frac {g^{3}}{16\pi ^{2}}}\left(-11+{\frac {2}{3}}N_{f}\right)+O(g^{5}),} where Nf is the number of quark flavours. In the case where Nf ≤ 16 (the Standard Model has Nf = 6), the coupling constant g decreases as the energy scale increases. Hence, while the strong interaction is strong at low energies, it becomes very weak in high-energy interactions, a phenomenon known as asymptotic freedom.[1]:531 Conformal field theories (CFTs) are special QFTs that admit conformal symmetry. They are insensitive to changes in the scale, as all their coupling constants have vanishing β function. (The converse is not true, however — the vanishing of all β functions does not imply conformal symmetry of the theory.)[23] Examples include string theory[14] and N = 4 supersymmetric Yang–Mills theory.[24] According to Wilson's picture, every QFT is fundamentally accompanied by its energy cut-off Λ, i.e. that the theory is no longer valid at energies higher than Λ, and all degrees of freedom above the scale Λ are to be omitted. For example, the cut-off could be the inverse of the atomic spacing in a condensed matter system, and in elementary particle physics it could be associated with the fundamental "graininess" of spacetime caused by quantum fluctuations in gravity. The cut-off scale of theories of particle interactions lies far beyond current experiments. Even if the theory were very complicated at that scale, as long as its couplings are sufficiently weak, it must be described at low energies by a renormalisable effective field theory.[1]:402-403 The difference between renormalisable and non-renormalisable theories is that the former are insensitive to details at high energies, whereas the latter do depend of them.[8]:2 According to this view, non-renormalisable theories are to be seen as low-energy effective theories of a more fundamental theory. The failure to remove the cut-off Λ from calculations in such a theory merely indicates that new physical phenomena appear at scales above Λ, where a new theory is necessary.[19]:156 Other theories The quantisation and renormalisation procedures outlined in the preceding sections are performed for the free theory and ϕ4 theory of the real scalar field. A similar process can be done for other types of fields, including the complex scalar field, the vector field, and the Dirac field, as well as other types of interaction terms, including the electromagnetic interaction and the Yukawa interaction. As an example, quantum electrodynamics contains a Dirac field ψ representing the electron field and a vector field Aμ representing the electromagnetic field (photon field). (Despite its name, the quantum electromagnetic "field" actually corresponds to the classical electromagnetic four-potential, rather than the classical electric and magnetic fields.) The full QED Lagrangian density is: L = ψ ¯ ( i γ μ ∂ μ − m ) ψ − 1 4 F μ ν F μ ν − e ψ ¯ γ μ ψ A μ , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\bar {\psi }}(i\gamma ^{\mu }\partial _{\mu }-m)\psi -{\frac {1}{4}}F_{\mu \nu }F^{\mu \nu }-e{\bar {\psi }}\gamma ^{\mu }\psi A_{\mu },} where γμ are Dirac matrices, ψ ¯ = ψ † γ 0 {\displaystyle {\bar {\psi }}=\psi ^{\dagger }\gamma ^{0}} , and F μ ν = ∂ μ A ν − ∂ ν A μ {\displaystyle F_{\mu \nu }=\partial _{\mu }A_{\nu }-\partial _{\nu }A_{\mu }} is the electromagnetic field strength. The parameters in this theory are the (bare) electron mass m and the (bare) elementary charge e. The first and second terms in the Lagrangian density correspond to the free Dirac field and free vector fields, respectively. The last term describes the interaction between the electron and photon fields, which is treated as a perturbation from the free theories.[1]:78 Shown above is an example of a tree-level Feynman diagram in QED. It describes an electron and a positron annihilating, creating an off-shell photon, and then decaying into a new pair of electron and positron. Time runs from left to right. Arrows pointing forward in time represent the propagation of positrons, while those pointing backward in time represent the propagation of electrons. A wavy line represents the propagation of a photon. Each vertex in QED Feynman diagrams must have an incoming and an outgoing fermion (positron/electron) leg as well as a photon leg. Gauge symmetry If the following transformation to the fields is performed at every spacetime point x (a local transformation), then the QED Lagrangian remains unchanged, or invariant: ψ ( x ) → e i α ( x ) ψ ( x ) , A μ ( x ) → A μ ( x ) + i e − 1 e − i α ( x ) ∂ μ e i α ( x ) , {\displaystyle \psi (x)\to e^{i\alpha (x)}\psi (x),\quad A_{\mu }(x)\to A_{\mu }(x)+ie^{-1}e^{-i\alpha (x)}\partial _{\mu }e^{i\alpha (x)},} where α(x) is any function of spacetime coordinates. If a theory's Lagrangian (or more precisely the action) is invariant under a certain local transformation, then the transformation is referred to as a gauge symmetry of the theory.[1]:482–483 Gauge symmetries form a group at every spacetime point. In the case of QED, the successive application of two different local symmetry transformations e i α ( x ) {\displaystyle e^{i\alpha (x)}} and e i α ′ ( x ) {\displaystyle e^{i\alpha '(x)}} is yet another symmetry transformation e i [ α ( x ) + α ′ ( x ) ] {\displaystyle e^{i[\alpha (x)+\alpha '(x)]}} . For any α(x), e i α ( x ) {\displaystyle e^{i\alpha (x)}} is an element of the U(1) group, thus QED is said to have U(1) gauge symmetry.[1]:496 The photon field Aμ may be referred to as the U(1) gauge boson. U(1) is an Abelian group, meaning that the result is the same regardless of the order in which its elements are applied. QFTs can also be built on non-Abelian groups, giving rise to non-Abelian gauge theories (also known as Yang–Mills theories).[1]:489 Quantum chromodynamics, which describes the strong interaction, is a non-Abelian gauge theory with an SU(3) gauge symmetry. It contains three Dirac fields ψi, i = 1,2,3 representing quark fields as well as eight vector fields Aa,μ, a = 1,...,8 representing gluon fields, which are the SU(3) gauge bosons.[1]:547 The QCD Lagrangian density is:[1]:490-491 L = i ψ ¯ i γ μ ( D μ ) i j ψ j − 1 4 F μ ν a F a , μ ν − m ψ ¯ i ψ i , {\displaystyle {\mathcal {L}}=i{\bar {\psi }}^{i}\gamma ^{\mu }(D_{\mu })^{ij}\psi ^{j}-{\frac {1}{4}}F_{\mu \nu }^{a}F^{a,\mu \nu }-m{\bar {\psi }}^{i}\psi ^{i},} where Dμ is the gauge covariant derivative: D μ = ∂ μ − i g A μ a t a , {\displaystyle D_{\mu }=\partial _{\mu }-igA_{\mu }^{a}t^{a},} where g is the coupling constant, ta are the eight generators of SU(3) in the fundamental representation (3×3 matrices), F μ ν a = ∂ μ A ν a − ∂ ν A μ a + g f a b c A μ b A ν c , {\displaystyle F_{\mu \nu }^{a}=\partial _{\mu }A_{\nu }^{a}-\partial _{\nu }A_{\mu }^{a}+gf^{abc}A_{\mu }^{b}A_{\nu }^{c},} and fabc are the structure constants of SU(3). Repeated indices i,j,a are implicitly summed over following Einstein notation. This Lagrangian is invariant under the transformation: ψ i ( x ) → U i j ( x ) ψ j ( x ) , A μ a ( x ) t a → U ( x ) [ A μ a ( x ) t a + i g − 1 ∂ μ ] U † ( x ) , {\displaystyle \psi ^{i}(x)\to U^{ij}(x)\psi ^{j}(x),\quad A_{\mu }^{a}(x)t^{a}\to U(x)\left[A_{\mu }^{a}(x)t^{a}+ig^{-1}\partial _{\mu }\right]U^{\dagger }(x),} where U(x) is an element of SU(3) at every spacetime point x: U ( x ) = e i α ( x ) a t a . {\displaystyle U(x)=e^{i\alpha (x)^{a}t^{a}}.} The preceding discussion of symmetries is on the level of the Lagrangian. In other words, these are "classical" symmetries. After quantisation, some theories will no longer exhibit their classical symmetries, a phenomenon called anomaly. For instance, in the path integral formulation, despite the invariance of the Lagrangian density L [ ϕ , ∂ μ ϕ ] {\displaystyle {\mathcal {L}}[\phi ,\partial _{\mu }\phi ]} under a certain local transformation of the fields, the measure ∫ D ϕ {\displaystyle \int {\mathcal {D}}\phi } of the path integral may change.[19]:243 For a theory describing nature to be consistent, it must not contain any anomaly in its gauge symmetry. The Standard Model of elementary particles is a gauge theory based on the group SU(3) × SU(2) × U(1), in which all anomalies exactly cancel.[1]:705-707 The theoretical foundation of general relativity, the equivalence principle, can also be understood as a form of gauge symmetry, making general relativity a gauge theory based on the Lorentz group.[25] Noether's theorem states that every continuous symmetry, i.e. the parameter in the symmetry transformation being continuous rather than discrete, leads to a corresponding conservation law.[1]:17-18[19]:73 For example, the U(1) symmetry of QED implies charge conservation.[26] Gauge transformations do not relate distinct quantum states. Rather, it relates two equivalent mathematical descriptions of the same quantum state. As an example, the photon field Aμ, being a four-vector, has four apparent degrees of freedom, but the actual state of a photon is described by its two degrees of freedom corresponding to the polarisation. The remaining two degrees of freedom are said to be "redundant" — apparently different ways of writing Aμ can be related to each other by a gauge transformation and in fact describe the same state of the photon field. In this sense, gauge invariance is not a "real" symmetry, but are a reflection of the "redundancy" of the chosen mathematical description.[19]:168 To account for the gauge redundancy in the path integral formulation, one must perform the so-called Faddeev–Popov gauge fixing procedure. In non-Abelian gauge theories, such a procedure introduces new fields called "ghosts". Particles corresponding to the ghost fields are called ghost particles, which cannot be detected externally.[1]:512-515 A more rigorous generalisation of the Faddeev–Popov procedure is given by BRST quantization.[1]:517 Spontaneous symmetry breaking Spontaneous symmetry breaking is a mechanism whereby the symmetry of the Lagrangian is violated by the system described by it.[1]:347 To illustrate the mechanism, consider a linear sigma model containing N real scalar fields, described by the Lagrangian density: L = 1 2 ( ∂ μ ϕ i ) ( ∂ μ ϕ i ) + 1 2 μ 2 ϕ i ϕ i − λ 4 ( ϕ i ϕ i ) 2 , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\frac {1}{2}}(\partial _{\mu }\phi ^{i})(\partial ^{\mu }\phi ^{i})+{\frac {1}{2}}\mu ^{2}\phi ^{i}\phi ^{i}-{\frac {\lambda }{4}}(\phi ^{i}\phi ^{i})^{2},} where μ and λ are real parameters. The theory admits an O(N) global symmetry: ϕ i → R i j ϕ j , R ∈ O ( N ) . {\displaystyle \phi ^{i}\to R^{ij}\phi ^{j},\quad R\in \mathrm {O} (N).} The lowest energy state (ground state or vacuum state) of the classical theory is any uniform field ϕ0 satisfying ϕ 0 i ϕ 0 i = μ 2 λ . {\displaystyle \phi _{0}^{i}\phi _{0}^{i}={\frac {\mu ^{2}}{\lambda }}.} Without loss of generality, let the ground state be in the N-th direction: ϕ 0 i = ( 0 , ⋯ , 0 , μ λ ) . {\displaystyle \phi _{0}^{i}=\left(0,\cdots ,0,{\frac {\mu }{\sqrt {\lambda }}}\right).} The original N fields can be rewritten as: ϕ i ( x ) = ( π 1 ( x ) , ⋯ , π N − 1 ( x ) , μ λ + σ ( x ) ) , {\displaystyle \phi ^{i}(x)=\left(\pi ^{1}(x),\cdots ,\pi ^{N-1}(x),{\frac {\mu }{\sqrt {\lambda }}}+\sigma (x)\right),} and the original Lagrangian density as: L = 1 2 ( ∂ μ π k ) ( ∂ μ π k ) + 1 2 ( ∂ μ σ ) ( ∂ μ σ ) − 1 2 ( 2 μ 2 ) σ 2 − λ μ σ 3 − λ μ π k π k σ − λ 2 π k π k σ 2 − λ 4 ( π k π k ) 2 , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\frac {1}{2}}(\partial _{\mu }\pi ^{k})(\partial ^{\mu }\pi ^{k})+{\frac {1}{2}}(\partial _{\mu }\sigma )(\partial ^{\mu }\sigma )-{\frac {1}{2}}(2\mu ^{2})\sigma ^{2}-{\sqrt {\lambda }}\mu \sigma ^{3}-{\sqrt {\lambda }}\mu \pi ^{k}\pi ^{k}\sigma -{\frac {\lambda }{2}}\pi ^{k}\pi ^{k}\sigma ^{2}-{\frac {\lambda }{4}}(\pi ^{k}\pi ^{k})^{2},} where k = 1,...,N-1. The original O(N) global symmetry is no longer manifest, leaving only the subgroup O(N-1). The larger symmetry before spontaneous symmetry breaking is said to be "hidden" or spontaneously broken.[1]:349-350 Goldstone's theorem states that under spontaneous symmetry breaking, every broken continuous global symmetry leads to a massless field called the Goldstone boson. In the above example, O(N) has N(N-1)/2 continuous symmetries (the dimension of its Lie algebra), while O(N-1) has (N-1)(N-2)/2. The number of broken symmetries is their difference, N-1, which corresponds to the N-1 massless fields πk.[1]:351 On the other hand, when a gauge (as opposed to global) symmetry is spontaneously broken, the resulting Goldstone boson is "eaten" by the corresponding gauge boson by becoming an additional degree of freedom for the gauge boson. The Goldstone boson equivalence theorem states that at high energy, the amplitude for emission or absorption of a longitudinally polarised massive gauge boson becomes equal to the amplitude for emission or absorption of the Goldstone boson that was eaten by the gauge boson.[1]:743-744 In the QFT of ferromagnetism, spontaneous symmetry breaking can explain the alignment of magnetic dipoles at low temperatures.[19]:199 In the Standard Model of elementary particles, the W and Z bosons, which would otherwise be massless as a result of gauge symmetry, acquire mass through spontaneous symmetry breaking of the Higgs boson, a process called the Higgs mechanism.[1]:690 Supersymmetry All experimentally known symmetries in nature relate bosons to bosons and fermions to fermions. Theorists have hypothesised the existence of a type of symmetry, called supersymmetry, that relates bosons and fermions.[1]:795[19]:443 The Standard Model obeys Poincaré symmetry, whose generators are spacetime translation Pμ and Lorentz transformation Jμν.[27]:58–60 In addition to these generators, supersymmetry in (3+1)-dimensions includes additional generators Qα, called supercharges, which themselves transform as Weyl fermions.[1]:795[19]:444 The symmetry group generated by all these generators is known as the super-Poincaré group. In general there can be more than one set of supersymmetry generators, QαI, I = 1, ..., N, which generate the corresponding N = 1 supersymmetry, N = 2 supersymmetry, and so on.[1]:795[19]:450 Supersymmetry can also be constructed in other dimensions,[28] most notably in (1+1) dimensions for its application in superstring theory.[29] The Lagrangian of a supersymmetric theory must be invariant under the action of the super-Poincaré group.[19]:448 Examples of such theories include: Minimal Supersymmetric Standard Model (MSSM), N = 4 supersymmetric Yang–Mills theory,[19]:450 and superstring theory. In a supersymmetric theory, every fermion has a bosonic superpartner and vice versa.[19]:444 If supersymmetry is promoted to a local symmetry, then the resultant gauge theory is an extension of general relativity called supergravity.[30] Supersymmetry is a potential solution to many current problems in physics. For example, the hierarchy problem of the Standard Model — why the mass of the Higgs boson is not radiatively corrected (under renormalisation) to a very high scale such as the grand unified scale or the Planck scale — can be resolved by relating the Higgs field and its superpartner, the Higgsino. Radiative corrections due to Higgs boson loops in Feynman diagrams are cancelled by corresponding Higgsino loops. Supersymmetry also offers answers to the grand unification of all gauge coupling constants in the Standard Model as well as the nature of dark matter.[1]:796-797[31] Nevertheless, as of 2018, experiments have yet to provide evidence for the existence of supersymmetric particles. If supersymmetry were a true symmetry of nature, then it must be a broken symmetry, and the energy of symmetry breaking must be higher than those achievable by present-day experiments.[1]:797[19]:443 Other spacetimes The ϕ4 theory, QED, QCD, as well as the whole Standard Model all assume a (3+1)-dimensional Minkowski space (3 spatial and 1 time dimensions) as the background on which the quantum fields are defined. However, QFT a priori imposes no restriction on the number of dimensions nor the geometry of spacetime. In condensed matter physics, QFT is used to describe (2+1)-dimensional electron gases.[32] In high-energy physics, string theory is a type of (1+1)-dimensional QFT,[19]:452[14] while Kaluza–Klein theory uses gravity in extra dimensions to produce gauge theories in lower dimensions.[19]:428-429 In Minkowski space, the flat metric ημν is used to raise and lower spacetime indices in the Lagrangian, e.g. A μ A μ = η μ ν A μ A ν , ∂ μ ϕ ∂ μ ϕ = η μ ν ∂ μ ϕ ∂ ν ϕ , {\displaystyle A_{\mu }A^{\mu }=\eta _{\mu \nu }A^{\mu }A^{\nu },\quad \partial _{\mu }\phi \partial ^{\mu }\phi =\eta ^{\mu \nu }\partial _{\mu }\phi \partial _{\nu }\phi ,} where ημν is the inverse of ημν satisfying ημρηρν = δμν. For QFTs in curved spacetime on the other hand, a general metric (such as the Schwarzschild metric describing a black hole) is used: A μ A μ = g μ ν A μ A ν , ∂ μ ϕ ∂ μ ϕ = g μ ν ∂ μ ϕ ∂ ν ϕ , {\displaystyle A_{\mu }A^{\mu }=g_{\mu \nu }A^{\mu }A^{\nu },\quad \partial _{\mu }\phi \partial ^{\mu }\phi =g^{\mu \nu }\partial _{\mu }\phi \partial _{\nu }\phi ,} where gμν is the inverse of gμν. For a real scalar field, the Lagrangian density in a general spacetime background is L = | g | ( 1 2 g μ ν ∇ μ ϕ ∇ ν ϕ − 1 2 m 2 ϕ 2 ) , {\displaystyle {\mathcal {L}}={\sqrt {|g|}}\left({\frac {1}{2}}g^{\mu \nu }\nabla _{\mu }\phi \nabla _{\nu }\phi -{\frac {1}{2}}m^{2}\phi ^{2}\right),} where g = det(gμν), and ∇μ denotes the covariant derivative.[33] The Lagrangian of a QFT, hence its calculational results and physical predictions, depends on the geometry of the spacetime background. Topological quantum field theory The correlation functions and physical predictions of a QFT depend on the spacetime metric gμν. For a special class of QFTs called topological quantum field theories (TQFTs), all correlation functions are independent of continuous changes in the spacetime metric.[34]:36 QFTs in curved spacetime generally change according to the geometry (local structure) of the spacetime background, while TQFTs are invariant under spacetime diffeomorphisms but are sensitive to the topology (global structure) of spacetime. This means that all calculational results of TQFTs are topological invariants of the underlying spacetime. Chern–Simons theory is an example of TQFT. Applications of TQFT include the fractional quantum Hall effect and topological quantum computers.[35]:1–5 Perturbative and non-perturbative methods Using perturbation theory, the total effect of a small interaction term can be approximated order by order by a series expansion in the number of virtual particles participating in the interaction. Every term in the expansion may be understood as one possible way for (physical) particles to interact with each other via virtual particles, expressed visually using a Feynman diagram. The electromagnetic force between two electrons in QED is represented (to first order in perturbation theory) by the propagation of a virtual photon. In a similar manner, the W and Z bosons carry the weak interaction, while gluons carry the strong interaction. The interpretation of an interaction as a sum of intermediate states involving the exchange of various virtual particles only makes sense in the framework of perturbation theory. In contrast, non-perturbative methods in QFT treat the interacting Lagrangian as a whole without any series expansion. Instead of particles that carry interactions, these methods have spawned such concepts as 't Hooft–Polyakov monopole, domain wall, flux tube, and instanton.[8] Mathematical rigour In spite of its overwhelming success in particle physics and condensed matter physics, QFT itself lacks a formal mathematical foundation. For example, according to Haag's theorem, there does not exist a well-defined interaction picture for QFT, which implies that perturbation theory of QFT, which underlies the entire Feynman diagram method, is fundamentally not rigorous.[36] Since the 1950s,[37] theoretical physicists and mathematicians have attempted to organise all QFTs into a set of axioms, in order to establish the existence of concrete models of relativistic QFT in a mathematically rigorous way and to study their properties. This line of study is called constructive quantum field theory, a subfield of mathematical physics,[38]:2 which has led to such results as CPT theorem, spin-statistics theorem, and Goldstone's theorem.[37] Compared to ordinary QFT, topological quantum field theory and conformal field theory are better supported mathematically — both can be classified in the framework of representations of cobordisms.[39] Algebraic quantum field theory is another approach to the axiomatisation of QFT, in which the fundamental objects are local operators and the algebraic relations between them. Axiomatic systems following this approach include Wightman axioms and Haag-Kastler axioms.[38]:2-3 One way to construct theories satisfying Wightman axioms is to use Osterwalder-Schrader axioms, which give the necessary and sufficient conditions for a real time theory to be obtained from an imaginary time theory by analytic continuation (Wick rotation).[38]:10 Yang-Mills existence and mass gap, one of the Millenium Prize Problems, concerns the well-defined existence of Yang-Mills theories as set out by the above axioms. The full problem statement is as follows.[40] “Prove that for any compact simple gauge group G, a non-trivial quantum Yang–Mills theory exists on R 4 {\displaystyle \mathbb {R} ^{4}} and has a mass gap Δ > 0. Existence includes establishing axiomatic properties at least as strong as those cited in Streater & Wightman (1964), Osterwalder & Schrader (1973) and Osterwalder & Schrader (1975).” See also Abraham–Lorentz force AdS/CFT correspondence Introduction to quantum mechanics Common integrals in quantum field theory Einstein–Maxwell–Dirac equations Form factor (quantum field theory) Green–Kubo relations Green's function (many-body theory) List of quantum field theories Quantization of a field Quantum electrodynamics Quantum field theory in curved spacetime Quantum flavordynamics Quantum hydrodynamics Quantum triviality Relation between Schrödinger's equation and the path integral formulation of quantum mechanics Relationship between string theory and quantum field theory Schwinger–Dyson equation Static forces and virtual-particle exchange Symmetry in quantum mechanics Theoretical and experimental justification for the Schrödinger equation Ward–Takahashi identity Wheeler–Feynman absorber theory Wigner's classification Wigner's theorem Further reading General readers Introductory texts Advanced texts Stanford Encyclopedia of Philosophy: "", by Meinard Kuhlmann. Siegel, Warren, 2005. arXiv:hep-th/9912205. by P. J. Mulders

https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum%20field%20theory

إلى من تعود ملكية إقليم جبل طارق؟

جبل طارق

arabic

جبل طارق (بالإنجليزية: Gibraltar، جبرلتار) هي منطقة حكم ذاتي تابعة للتاج البريطاني، تقع في أقصى جنوب شبه جزيرة إيبيريا على منطقة صخرية متوغلة في مياه البحر الأبيض المتوسط. تسمى محليا بـ "جبرلتار" وهو تحريف لاسم "جبل طارق" على اسم أمير مدينة طنجة طارق بن زياد في القرن الأول الهجري. كانت المنطقة مستعمرة بريطانية حتى 1981 عندما ألغت بريطانيا هذه المكانة وقررت إقامة مناطق حكم ذاتي في ما بقي من مستعمراتها السابقة. وبعد تغيير طريقة الحكم في منطقة جبل طارق، طالبت إسبانيا بإعادة المنطقة لسيادتها مشيرة إلى أن الاتفاقية بين البلدين تنص بإعادة المنطقة إلى إسبانيا في حال حدوث تنازل بريطاني عنها. أما بريطانيا فأعلنت أنها لم تتنازل عن المنطقة وأن الحكم الذاتي لا يلغي إنتماء المنطقة إلى التاج البريطاني. مع ذلك وافقت بريطانيا على فتح ميناء جبل الطارق أمام السفن الإسبانية. في غضون السنوات جددت إسبانيا مطالبتها بإعادة جبل طارق للسيادة الإسبانية وحتى تفاوضت مع حكومة بريطانيا عن هذه الإمكانية، ولكن سكان المنطقة رفضوها بقوة وتظاهروا ضدها إذ كان معظمهم بريطانيو الأصل. التاريخ تعتبر المنطقة مأهولة بالسكان منذ قديم الأزل ويعتبر الفينيقيون من أوائل الشعوب التي استوطنت في المنطقة حوالي 950 ق-م بعد الفينيقيون أسس الرومان فيها مستوطنة صغيرة استمرت حتى سقوط الإمبراطورية الرومانية بعد ذلك تعاقب على جبرلتار الفاندال ومن ثم جرى ضمها إلى المملكة الإسبانية حتى الفتح الإسلامي في عام 711 ميلادي، وكان قبل العصر الإسلامي يعرف بجبل كالبي (mons calpe)[1] العصر الإسلامي قام المسلمون في عهد الوليد بن عبد الملك الخليفة الأموي بالعبور من المغرب بقيادة القائد الأموي طارق بن زياد وذلك في 30 نيسان 711 ميلادي طيلة 4 قرون لم يطرأ أي تعديل عمراني على جبل طارق ولكن اعتباراً من 1150 ميلاديًا وفي عهد السلطان عبد المؤمن أحد سلاطين الدولة الموحدية تم إنشاء مدينة وجرى تحصينها وما تزال آثار المدينة والسور واضحين في القصر المغاربي الموجود في المدينة لاحقاً جرى ضم جبل طارق إلى مملكة غرناطة حتى عام 1309 م حين قامت القوات الإسبانية بغزو المدينة هذا الغزو الذي استمر حتى 1333 م ليعاد تحرير المدينة عن طريق قبيلة بني مرين الذين أعادوها بدورهم في 1374 م لمملكة غرناطة التي احتفظت بالمدينة حتى سقوطها نهائياً بيد الإسبان في عام 1492 م لينهي بذلك 750 عاماً من الحكم الإسلامي للمدينة. العصر الإسباني بعد استعادة جبل طارق من قبل الإسبان جرى توطين جماعة من اليهود الإسبان المتحولين (أي ممن قاموا بتحويل دينهم من اليهودية إلى المسيحية الكاثوليكية) و قد قام أحدهم ويدعى بيدرو دي هريرا بقيادة 4350، يهودي وعمل على إنشاء دويلة في جبل طارق والتي استمرت لمدة 3 أعوام فقط قبل أن يُعّاد هؤلاء اليهود إلى غرناطة وتُضّم جبل طارق نهائياً للتاج الإسباني الذي أنشأ في عام 1501، إحدى المعارك الشهيرة التي شهدتها شبه جزيرة جبل طارق هي المعركة البحرية التي دارت بين الأسطول الهولندي والأسطول الإسباني في عام 1607 وأسفرت عن خسارة إسبانية كامل أسطولها البحري الراسي في جبل طارق خلال 4 ساعات فقط لأن الأسطول الهولندي فاجئ السفن الإسبانية وهي راسية في كونها. تاريخ السيطرة البريطانية في أثناء الحرب التي شنتها الدول المتمثلة في إنجلترا هولندا والنمسا وذلك من أجل إيقاف تحالف إسباني فرنسي قد يؤثر على ميزان القوى في أوروبا وحدّت الدول الثلاثة أساطيلها وقامت بمهاجمة جنوب وغرب إسبانيا وأسفر هجوم حدث في 4 آب/أغسطس 1704 وبعد قصف استمر 6 ساعات بدءاً من الخامسة صباحاً بقيادة الأدميرال جورج روك على رأس قوة مؤلفة من 1800 بحار بريطاني وهولندي أسفر عن سقوط جبرلتار ووقّعت اتفاقية استسلام سمح بموجبها لسكان المنطقة بالنزوح عنها بسلام. بالرغم من المحاولات الإسبانية الفرنسية لم تتمكن إسبانيا من استعادة شبه الجزيرة ووقعت في عام 1714 معاهدة أوترخت والتي تخلت بموجبها إسبانيا عن جبرلتار لصالح إنجلترا بشكل مؤبد ودائم وأعلنت السيادة البريطانية على شبه الجزيرة. عبر التاريخ حاولت إسبانيا استعادة جبرلتار فقامت في عام 1779 بحصار الإقليم بمساعدة المدفعية الفرنسية لمدة استمرت 3 سنوات إلا أن الأسطول البريطاني تمكن من فّك الحصار وإلحاق الخسارة بالقوات الفرنسية-الإسبانية وجرى توقيع اتفاقية سلام بين الأطراف المتنازعة. إنّ جبرلتار وعبر التاريخ كانت واحدة من أهم القواعد البريطانية وقد ازدادت أهميتها مع شق قناة السويس مما دفع القوات البريطانية إلى إنشاء قاعدة بحرية فيها وذلك لحماية مصالحها في مياه البحر المتوسط وفي الطريق المؤدي إلى مستعمراتها في الهند وأستراليا. التاريخ المعاصر في عام 1950 وأثناء حكم الجنرال فرانكو أعادت إسبانيا إثارة المشاكل حول تبعية جبرلتار وزادت تعقيدات حرية حركة الأفراد على الحدود إنّ أول استفتاء حدث حول سيادة شبه الجزيرة كان في عام 1967 وذلك من أجل الاختيار ما بين البقاء تحت السيادة والتاج البريطاني وبين الانتقال إلى السيادة الإسبانية وقد اختار السكان وبأغلبية ساحقة البقاء تحت السيادة البريطانية (12.138 نعم مقابل 44 لا) في عام 1981 عادت جبرلتار إلى محور الأحداث وذلك مع إعلان الأمير تشارلز ولي عهد بريطانيا وزوجته الأميرة ديانا سبنسر رغبتهم في قضاء شهر العسل فيها مما أدى إلى مقاطعة ملك إسبانيا خوان كارلوس وزوجته الملكة صوفيا مراسيم الزواج كان لدخول إسبانيا في الإتحاد الأوروبي دور فعال في فتح الحدود مع إسبانيا بشكل دائم، في عام 1985 حدث استفتاء ثاني في عام 2002 وحمل معه نفس النتيجة السابقة وبأغلبية ساحقة (17.900 نعم مقابل 187 لا). الحكومة يرأس الحاكم الذي يعينه التاج البريطاني حكومة جبل طارق، ويعاونه مجلس يتألف من خمسة قواد تنفيذيين وأربعة من أعضاء مجلس النواب المؤلف من 15 نائباً، ينتخبهم الشعب مباشرة لمدة أربع سنوات، أما مجلس الوزراء فيتكون من ثمانية وزراء فقط، والمحكمة العليا هي أعلى هيئة قضائية في جبل طارق. جغرافيا تشغل صخرة جبل طارق المكونة من كتلة ضخمة من الحجر الجيري (ترتفع إلى 426م فوق سطح البحر) معظم مساحة المنطقة، التي تفتقر إلى الأراضي الزراعية، مع أنها تتمتع بمناخ معتدل، إذ يبلغ متوسط درجات الحرارة في شهر كانون الثاني 13 ْ وفي شهر تموز 29 ْ. السياسة بما أن جبل طارق تابعة إلى المملكة المتحدة فإن الملكة اليزابث الثانية تعتبر ملكة البلاد ويمثلها في شبه الجزيرة ومنذ عام 2006 السير روبرت فولتون وتعتبر بريطانيا مسؤولة عن الدفاع والعلاقات الخارجية أما تسيير الأمور الداخلية والاقتصادية فإن رئيس الوزراء والوزراء المنتخبين هم من يقودوا البلاد، يجري انتخاب الحكومة كل أربع سنوات. البرلمان يضم البرلمان 17 عضو فقط وهم منتخبون هذه الدورة من 3 أحزاب رئيسية: حزب الاجتماعيون الديمقراطيون. حزب العمل الاشتراكي. حزب الليبراليين. مع وجود أحزاب أخرى ولكن بدون تمثيل في البرلمان. الاتحاد الأوروبي إنّ جبل طارق هي عضو في الإتحاد الأوروبي منذ عام 1973 ودخلت بموجب الاتفاقية البريطانية مما يجعلها تستثني نقطتين هما السياسة الزراعية المشتركة والإتحاد الجمركي. الاقتصاد إنّ الجيش البريطاني ومنذ زمن طويل يعتبر المحرك الرئيسي لاقتصاد جبرلتار وفي عام 1984 كان يشكل 60% من إجمالي الدخل القومي إلا أنه في العشرين سنة الأخيرة انخفضت حصته لتشكل 7% فقط من إجمالي الدخل القومي وذلك بسبب تشجيع أنشطة اقتصادية أخرى مثل: تمركز العديد من دور نشر الكتب ومخدمات ألعاب الشبكة في شبه الجزيرة مستفيدين من النظام الضريبي والنظام القضائي المشجعين لمثل هذا النوع من الاستثمارات. السياحة حيث يجذب الإقليم العديد من السياح الإسبان والبريطانيين وخاصة لمشاهدة الصخرة والتمتع برحلة بحرية لمدة يوم واحد. كمركز للتسوق حيث تباع البضائع دون ضريبة القيمة المضافة مما دفع العديد من الشركات البريطانية الشهيرة لفتح فروع لها في المنطقة مستفيدين من هذه التسهيلات. وفقا لإحصاءات 2007\2008 يعادل الناتج القومي 804 مليون جنيه استرليني. الثقافة ثقافة جبل طارق تعكس أصول جبل طارق المتنوعة. في حين أنها لا تخلو من التأثر بالثقافة الاسبانية والبريطانية، علماً أن الأصول العرقية لسكان جبل طارق لا تقتصر على البريطانيين والأسبان، وأنما تشمل عرقيات أخرى مثل أيطاليين جنوى والمالطيية والبرتغالية والألمانية. بالأضافة إلى عدد قليل من اليهود السفارديم من المغاربة أو الهنود. ولكن يبقى النفوذ البريطاني قوياً ومؤثراً على جبل طارق، واللغة الإنجليزية هي لغة الحكومة والتجارة والتعليم ووسائل الإعلام. يعتبر أول استفتاء أجري على سيادة جبل طارق هو العيد الوطني للبلاد حيث يصادف يوم(10 أيلول/ سبتمبر)، وهو عطلة رسمية يحتفل بها سنوياً، حيث يلبس فيه الجبل طارقيون الألوان الوطنية الملونة بالأحمر والأبيض ويتم اطلاق 30000 من البالونات الحمراء والبيضاء، والتي تمثل شعب جبل طارق. في عام 4 آب/أغسطس 2004 احتفل بالذكرى المئوية الثالثة للوجود البريطاني في جبل طارق، حيث تم تقديم الاعتراف والشكر على العلاقة الطويلة الأمد التي تربط جبل طارق ببريطانيا إلى البحرية الملكية البريطانية وتم عمل سلسلة بشرية من سكان جبل طارق يرتدون اللون الأحمر والأبيض والأزرق حول صخرة جبل طارق. وفي 4 حزيران 2012 احتفل على ستين عاما من حكم ملكة بريطانيا. تبث هيئة إذاعة جبل طارق محطات تلفزيونية وإذاعية على موجات UHF و VHF المتوسطة. وخدمة الراديو تبث أيضاً عبر الإنترنت. وبالاضافة ألى الإذاعات المحلية توجد اذاعة القوات البريطانية التي تقدم أيضا شبكة تلفزيون الكابل محدودة. الصحيفة الأكبر والأكثر انتشاراً في جبل طارق هي صحيفة "كرونيكل" التي تعد أقدم صحيفة يومية أنشئت في جبل طارق وثاني أقدم صحيفة تصدر باللغة الإنجليزية في العالم وتصدر ستة أيام في الأسبوع. المطبخ في جبل طارق هو نتيجة لتنوع غني من الحضارات التي مرت على تاريخها. من البربر في شمال أفريقيا إلى الأندلسيين والبريطانية. ومطبخ جبل طارق متأثر بمطبخ مالطا، جنوة، البرتغال والأندلس. وقد أعطى هذا التزاوج بالاضافة إلى الاذواق القادمة من المنطقة العربية والبحر المتوسط والمأكولات البريطانية. يعنبر (البروفيتيروليس) و(التشوكس باستري) وهي أنواع من المعجنات الفرنسية بمثابة الطبق الوطني في جبل طارق. وغالبا ما يتم عمل هذه بعد وجبة الطعام، ويخبز الطبق مثل الخبز المصنوع من دقيق الحمص والماء وزيت الزيتون والملح والفلفل. جبل طارق تمتلك علما و نشيدا وطنيا خاصين بها. السكان جبل طارق هي واحدة من المناطق الأكثر كثافة سكانية في العالم، حيث يقدر عدد سكانها في عام 2011 من 29752، أي ما يعادل حوالي 4959 نسمة لكل كيلومتر مربع (12840 / ميل مربع). ويجري تلبية الطلب المتزايد على المساحات بشكل متزايد من خلال استصلاح الأراضي الصخرية؛ وتضم الأراضي المستصلحة حاليا ما يقارب 10% من المساحة الإجمالية للإقليم. وتعكس التركيبة السكانية لجبل طارق العديد من الأوربيين المهاجرين لأسباب اقتصادية وغيرهم من الذين جاءوا إلى الصخرة قبل أكثر من ثلاثمئة سنة، بعد مغادرة السكان الإسبان لها في عام 1704. ومن خلال ملاحظة الأسماء المسجلة في القوائم الانتخابية في جبل طارق تبين أصولهم مايلي: بريطانية (27٪)، الإسبانية (24٪) معظمهم من الأندلسيين، الإيطاليية (15٪) خصوصاً من جنوة، البرتغالية (15٪)، المالطية (8٪). وهناك أيضا نسبة صغيرة (أقل من 1٪) مجموعات صغيرة أخرى من المغاربة، الفرنسيين، النمساويين، الصينيين، اليابانيين، البولنديين والدانماركيين. تعداد جبل طارق لعام 2001 سجل الجنسيات في جبل طارق بأنها: 83.22٪ جبل طارق، 9.56٪ بريطانيون، 3.50٪ مغاربة، 1.19٪ أسبانية، و 1٪ "أخرى من سكان الاتحاد الأوروبي". اللغة اللغة الإنجليزية هي اللغة الرسمية في جبل طارق، وتستخدم من قبل الحكومة وفي المدارس. معظم السكان المحليين هم ثنائيي اللغة، حيث يتحدثون الإسبانية أيضاً نظرا لقرب جبل طارق من إسبانيا. ومع ذلك، فأن جبل طارق تتكون من مزيج متنوع من الجماعات العرقية التي تتواجد هناك، حيث توجد لغات أخرى أيضا كالأمازيغية والعربية في المجتمع المغربي، وكذلك الهندية والسندية في المجتمع الهندي والباكستاني. وهناك اللغة العبرية أيضاً التي يتحدث بها أبناء الجالية اليهودية ويتحدث اللغة المالطية عن طريق بعض العائلات من أصل مالطي. وكذلك اللغة البرتغالية المعروفة على نطاق واسع. يتحدث سكان جبل طارق في كثير من الأحيان لغة عامية فريدة من نوعها في العالم تعرف بالـ( ليانيتوس ) الممزوجة بالأندلسية الإسبانية مع الإنجليزية البريطانية وبعض الكلمات من المالطية والبرتغالية وجنوة الإيطالية و لغة حاكيتيا. لذلك يطلق سكان جبل طارق على انفسهم اسم (اليانيتوس). الدين وفقا لتعداد عام 2012، ما يقرب من 72.1٪ من سكان جبل طارق هي من الروم الكاثوليك. وتشمل الطوائف المسيحية الأخرى لكنيسة انجلترا (7.7٪)، كما ان 7.1٪ بأنهم لا دين لهم. ويشكل الإسلام (3.6٪) من السكان. والهندوس (2٪)، الديانة اليهودية تمثل 2.4٪ من السكان. وكذلك يوجد 763 شخص ينتمون إلى الديانة البهائية. رياضة تعتبر جبل طارق كياناً داخل التاج البريطاني، لذلك فرياضيوها يمثلون بريطانيا في الألعاب الأولمبية شأنهم شأن رياضيي إنجلترا و اسكتلندا و ويلز و إيرلندا الشمالية، جبل طارق تمتلك علما و نشيدا وطنيا خاصين بالكيان لكن لا يسمح له المشاركة في المنافسات الرياضية الدولية، ويمنع مشاركة وفد من جبل طارق في دورة ألعاب البحر الأبيض المتوسط بضغط من إسبانيا رغم أنها تطل على البحر الأبيض المتوسط، أما في كرة القدم فقد سمحت بريطانيا منذ مدة 1993 بإنشاء اتحاد جبل طارق لكرة القدم وتم تكوين منتخب على غرار المنتخب الإنجليزي أو الاسكتلندي ...، و جبل طارق يستهل مسيرته الدولية أمام سلوفاكيا في مباراة ذات صبغة سياسية. و يقول آلن بولا مدرب منتخب جبل طارق: سواء فازت أم خسرت، ستحقق جبل طارق مساء الثلاثاء انتصارا سياسيا عندما يواجه منتخبها لكرة القدم سلوفاكيا في أول لقاء له كعضو كامل الأهلية بالاتحاد الأوروبي (يويفا). وبعد أن تجاوزت معارضة أسبانيا لتتحول إلى العضو الأصغر في اليويفا، يستعد 30 ألف شخص هم تعداد جبل طارق لأن يتابعوا بشغف أول مباراة دولية لمنتخبهم بعد أن اعترفت المنظمة الأوروبية في مايو الماضي بحقها في المشاركة كمنتخب مستقل في كل البطولات. وأكد مدرب الفريق ألين بولا في مقابلة مع صحيفة (الموندو): "إننا نصنع تاريخا. انتظرنا لوقت طويل الانتماء إلى أسرة اليويفا. الآن يأتي وقت العمل الشاق، منافسة الأفضل في أوروبا. سنقدم كرة قدم جيدة، بأفضل ما في الكرة الأسبانية وأحسن ما يميز الكرة الإنجليزية". وعارضت أسبانيا، التي تطالب بالسيادة على المستعمرة البريطانية الواقعة جنوبي شبه الجزيرة الأيبيرية، بإصرار انضمام جيل طارق إلى اليويفا، لكنها خسرت المعركة في النهاية. وستكون مباراة الثلاثاء هي الأولى في معقل الفريق المؤقت، استاد ألجارفي، الواقع بين مدينتي فارو ولولي البرتغاليتين، وهو الملعب الذي ستخوض عليه جبل طارق مبارياتها في تصفيات أمم أوروبا 2016 . ويبدو الاستاد المتواضع لنادي فيكتوريا دي لاروكا، الذي يسع ألفي متفرج، صغيرا للغاية من أجل الوفاء بمتطلبات اليويفا لاستضافة مباراة رسمية. وبحلول 2016 يأمل اتحاد جبل طارق لكرة القدم في أن يكون قد توفر له استاد أكبر حجما. ويبعث المدير الفني للفريق في الوقت الحالي برسالة طموحة ويأمل أن يتقدم فريقه خطوات خلال الأعوام المقبلة. وقال بولا مؤخرا على حسابه بموقع (تويتر): "هناك أمر ينبغي أن يكون واضحا. قبلت العمل من أجل التأهل بجبل طارق إلى يورو فرنسا 2016 . ليس فقط للمنافسة في أوروبا". و قد انضمت جبل طارق سنة 2013 إلى عضوية الاتحاد الأوروبي لكرة القدم ما سيسمح لأنديتها ومنتخبها الوطني بالاشتراك في البطولات الدولية. وجاء الانضمام بناء على التصويت خلال المؤتمر السنوي للاتحاد الأوروبي لكرة القدم لتصبح جبل طارق العضو رقم 54 في الاتحاد. ويفا وكانت جبل طارق تقدمت بطلب للانضمام لعضوية الاتحاد الأوروبي لكرة القدم في 1999 إلا أن الطلب قوبل برفض إسبانيا لكن فرصتها تعززت من جديد في 2011 بقرار محكمة التحكيم الرياضية الذي قام الاتحاد الأوروبي على إثره بإعادة النظر في الطلب. ولا تزال إسبانيا تدعي السيادة على جبل طارق بعد أن تخلت عنها لبريطانيا وفقا لمعاهدة أوتريخت عام 1713. وصدر مرسوم من مجلس الرياضة في إسبانيا لكافة الاتحادات الرياضية في البلاد ينص على ضرورة منع أي طلب عضوية من مؤسسات موجودة في جبل طارق، وكانت إسبانيا قد هددت سابقا بمقاطعة أي منافسة تشارك فيها فرق من جبل طارق. أما بريطانيا فقد عززت موقفها الداعم لعضوية جبل طارق في الإتحاد الأوربي لكرة القدم مؤكدة أنه ليس حالة فريدة من نوعها ضاربة المثل بمنتخب جزر فارو لكرة القدم الذي يمثل جزر فارو في المنافسات القارية، و تقع جزر فارو في شمال المحيط الأطلسي وهي تابعة سياسيا للدانمارك، لكنها تتمتع بحكم ذاتي يسمح لها بالمشاركة في منافسات كرة القدم في القارة الأوربية رغم أنها مبدئيا جزء من الدنمارك، وقد توقعها القرعة ضده. و بهذا قد يكون منتخب إسبانيا لكرة القدم مضطرا للعب ضد منتخب بلد تعتبر إسبانيا أراضيه جزء ا لايتجزأ منها !. المطار يوجد في جبل طارق مطار يدعى مطار جبل طارق يقوم برحلات اعتيادية إلى المملكة المتحدة ومالطا وإسبانيا عبر إيزي جيت والخطوط الجوية البريطانية والخطوط الجوية الملكية والخطوط الجوية الأندلسية، بيد أن مدرج المطار يتقاطع مع جادة تشرشل فيضطر المطار إلى إيقاف حركة السيارات على جادة تشرشل عند كل إقلاع وهبوط. المصادر والمراجع الموسوعة العربية وصلات خارجية تصنيف:جبل طارق تصنيف:أراضي رأسية في أوروبا تصنيف:أقاليم ما وراء البحار البريطانية تصنيف:أمويون تصنيف:الاتحاد الأوروبي تصنيف:الدولة الأموية تصنيف:بلدان أوروبية جنوبية تصنيف:بلدان وأقاليم ناطقة بالإنجليزية تصنيف:تأسيسات سنة 1704 في أوروبا تصنيف:تأسيسات سنة 1704 في الإمبراطورية البريطانية تصنيف:تاريخ اليهود في إسبانيا تصنيف:دول وأقاليم تأسست في 1704 تصنيف:شبه الجزيرة الإيبيرية تصنيف:عقد 1700 في إسبانيا تصنيف:عواصم أقاليم ما وراء البحار البريطانية تصنيف:عواصم أوروبا تصنيف:مستعمرات بريطانية سابقة تصنيف:مناطق نزاع

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%A8%D9%84%20%D8%B7%D8%A7%D8%B1%D9%82

Kapan PBB mulai terbentuk ?

Perserikatan Bangsa-Bangsa

indonesian

Perserikatan Bangsa-Bangsa (PBB, English: United Nations, disingkat UN) adalah organisasi internasional yang didirikan pada tanggal 24 Oktober 1945 untuk mendorong kerjasama internasional. Badan ini merupakan pengganti Liga Bangsa-Bangsa dan didirikan setelah Perang Dunia II untuk mencegah terjadinya konflik serupa. Pada saat didirikan, PBB memiliki 51 negara anggota; saat ini terdapat 193 anggota. Selain negara anggota, beberapa organisasi internasional, dan organisasi antar-negara mendapat tempat sebagai pengamat permanen yang mempunyai kantor di Markas Besar PBB, dan ada juga yang hanya berstatus sebagai pengamat.[3] Palestina dan Vatikan adalah negara bukan anggota (non-member states) dan termasuk pengamat permanen (Tahta Suci mempunyai wakil permanen di PBB, sedangkan Palestina mempunyai kantor permanen di PBB)[4] Markas Perserikatan Bangsa-Bangsa terletak di New York, Amerika Serikat, dan memiliki hak ekstrateritorialitas. Kantor utama lain terletak di Jenewa, Nairobi, dan Wina. Organisasi ini didanai dari sumbangan yang ditaksir, dan sukarela dari negara-negara anggotanya. Tujuan utama PBB adalah (1) menjaga perdamaian dan keamanan dunia, (2) memajukan dan mendorong hubungan persaudaraan antarbangsa melalui penghormatan hak asasi manusia, (3) membina kerjasama internasional dalam pembangunan bidang ekonomi, sosial, budaya, dan lingkungan, (4) menjadi pusat penyelarasan segala tindakan bersama terhadap negara yang membahayakan perdamaian dunia, dan (5) menyediakan bantuan kemanusiaan apabila terjadi kelaparan, bencana alam, dan konflik bersenjata. Asas PBB adalah sebagai berikut: 1) PBB didirikan atas dasar persamaan kedudukan dari semua anggota. Ø Masing-masing anggota mempunyai kedaulatan yang sama. 2) Semua anggota harus memenuhi kewajiban-kewajiban mereka dengan ikhlas sebagaimana tercantum dalam piagam PBB. Ø Tiap-tiap anggota dengan sepenuh hati harus memenuhi kewajiban-kewajibannya sebagaimana tercantum dalam Piagam 3) Semua anggota akan menyelesaikan perselisihan internasional mereka secara damai. Ø Semua anggota harus menyelesaikan setiap persengketaan internasional mereka dengan jalan damai sehingga tidak membehayakan perdamaian,keamanan dan keadilan. 4) Dalam melaksanakan hubungan internasional setiap anggota harus menghindari penggunaan ancaman dan kekerasan terhadap negar-negara lain. Ø Dalam perhubungan internasional semua anggota harus mencegah tindakan-tindakan yang berupa ancaman atau kekerasan terhadap suatu daerah atau kemerdekaan politik suatu negara yang bertentangan dengan tujuan-tujuan PBB. 5) Semua anggota harus membantu PBB dalam tindakan-tindakan yang diambilnya berdasarkan ketentuan piagam PBB. Ø Semua anggota akan memberi bantuan apa saja yang diperlukan dan dijalankan oleh PBB sesuai dengan ketentuan yang ada di dalam Piagam, serta tidak akan memberi bantuan kepada negara manapun, jika PBB sedang menjalankan tindakan terhadap negara itu. 6) PBB akan menjaga agar negara-negara yang bukan anggota bertindak sesuai dengan asas-asas yang ditetapkan oleh PBB. Ø PBB menjamin bahwa negara-negara yang bukan anggota juga akan bertindak selaras dengan dasar-dasar/asas-asas ini, sekedar perlu untuk mempertahankan perdamaian dan keamanan internasional. 7) PBB tidak akan campur tangan masalah dalam negeri masing-masing negara anggota. Ø PBB tidak dibenarkan untuk campur tangan dalam hal yang pokoknya termasuk urusan rumah tangga dari suatu negara, atau akan memaksakan anggota-anggotanya untuk menyelesaikan masalah tersebut menurut piagam ini, tetapi asas ini tidak berarti akan membatalkan sesuatu tindakan untuk menjalankan peraturan sebagaimana dimaksud dalam BAB VII Piagam PBB. Selama Perang Dunia II, Presiden Amerika Serikat Franklin D. Roosevelt memulai pembicaraan mengenai badan penerus Liga Bangsa-Bangsa dengan Perdana Menteri Inggris Winston Churchill di atas kapal perang Augusta di teluk New Foundland. Piagam Perserikatan Bangsa-Bangsa disusun dalam sebuah konferensi pada April-Juni 1945. Piagam ini mulai berlaku pada 24 Oktober 1945, dan maka PBB mulai beroperasi. Sidang Umum yang pertama - dihadiri wakil dari 51 negara - baru berlangsung pada 10 Januari 1946 (di Church House, London). Misi PBB untuk menjaga perdamaian dunia pada awalnya cukup sulit untuk dicapai akibat Perang Dingin antara Amerika Serikat dan Uni Soviet. PBB berpartisipasi dalam operasi militer di Korea dan Kongo, serta menyetujui pendirian negara Israel pada tahun 1947. Keanggotaan organisasi ini berkembang pesat setelah periode dekolonisasi pada tahun 1960-an, dan pada tahun 1970-an anggaran untuk program pembangunan ekonomi, dan sosial jauh melebihi anggaran untuk pemeliharaan perdamaian. Setelah berakhirnya Perang Dingin, PBB melancarkan misi militer, dan pemeliharaan perdamaian di berbagai belahan dunia dengan hasil yang berbeda-beda. PBB memenangkan Hadiah Nobel Perdamaian pada tahun 2001, dan beberapa petugas, dan badannya juga telah memperoleh hadiah tersebut. Namun, terdapat perbedaan pendapat mengenai efektivitas PBB. Beberapa komentator meyakini organisasi ini berperan penting dalam menjaga perdamaian, dan mendorong pembangunan manusia, sementara komentator yang lain merasa organisasi ini tidak efektif, korup, atau bias. Sejarah Liga Bangsa-Bangsa dianggap gagal mencegah meletusnya Perang Dunia II (1939-1945). Untuk mencegah meletusnya Perang Dunia Ketiga, yang mana tidak diinginkan oleh seluruh umat manusia, pada tahun 1945 PBB didirikan untuk menggantikan Liga Bangsa-Bangsa yang gagal dalam rangka untuk memelihara perdamaian internasional, dan meningkatkan kerjasama dalam memecahkan masalah ekonomi, sosial, dan kemanusiaan internasional. Rencana konkrit awal untuk organisasi dunia baru ini dimulai di bawah naungan Departemen Luar Negeri AS pada tahun 1939. Franklin D. Roosevelt dipercaya sebagai seorang yang pertama menciptakan istilah "United Nations" atau Perserikatan Bangsa-Bangsa sebagai istilah untuk menggambarkan negara-negara Sekutu. Istilah ini pertama kali secara resmi digunakan pada 1 Januari 1942, ketika 26 pemerintah negara berjanji untuk melanjutkan usaha perang menandatangani Piagam Atlantik. Empat kesepakatan Atlantic Charter tersebut adalah (1) Tidak dibenarkan adanya usaha perluasan wilayah, (2) Setiap bangsa berhak untuk menentukan usahnya sendiri, (3) Setiap bangsa punya hak untuk turut serta dalam perdagangan dunia, dan (4) perdamaian dunia harus diciptakan agar setiap bangsa hidup bebas dari rasa takut dan kemiskinan. Sebagai tindak lanjut Atlantic Charter tersebut, pada tanggal 25 April 1945, Konferensi PBB tentang Organisasi Internasional diadakan di San Francisco, dengan dihadiri oleh 50 pemerintah negara, dan sejumlah organisasi non-pemerintah yang terlibat dalam penyusunan Piagam Perserikatan Bangsa-Bangsa (Declaration of the United Nations). PBB resmi dibentuk pada 24 Oktober 1945 atas ratifikasi Piagam oleh lima anggota tetap Dewan Keamanan -Perancis, Republik Tiongkok, Uni Soviet, Inggris dan Amerika Serikat- dan mayoritas dari 46 negara anggota lainnya. Sidang Umum pertama, dengan 51 wakil negara, dan Dewan Keamanan, diadakan di Westminster Central Hall di London pada Januari 1946.[5] Kedudukan organisasi ini awalnya menggunakan bangunan milik Sperry Gyroscope Corporation di Lake Success, New York, mulai dari 1946 hingga 1952. Penggunaannya sampai gedung Markas Besar PBB di Manhattan telah selesai dibangun. Sejak pendiriannya, banyak kontroversi, dan kritik tertuju pada PBB. Di Amerika Serikat, saingan awal PBB adalah John Birch Society, yang memulai kampanye "get US out of the UN" pada tahun 1959, dan menuduh bahwa tujuan PBB adalah mendirikan "One World Government" atau Pemerintah Seluruh Dunia. Setelah Perang Dunia Kedua berakhir, Komite Kemerdekaan Perancis terlambat diakui oleh AS sebagai pemerintah resmi Perancis, sehingga Perancis awalnya tidak diikutsertakan dalam konferensi yang membahas pembentukan PBB. Charles de Gaulle menyindir PBB dengan menyebutnya le machin (dalam bahasa Indonesia: "Si Itu"), dan merasa tidak yakin bahwa aliansi keamanan global akan membantu menjaga perdamaian dunia, dia lebih percaya pada perjanjian/pakta pertahanan antar negara secara langsung.[6] Dasar hukum pendirian Tak lama setelah berdirinya PBB mencari pengakuan sebagai badan hukum internasional supaya bisa menerima "Ganti Rugi Kepada PBB Atas Cedera yang Dideritanya"[7] dengan disertai pendapat dari Mahkamah Internasional (ICJ). Pertanyaan yang muncul adalah "Apakah PBB, sebagai organisasi, memiliki hak untuk meminta klaim internasional terhadap pemerintahan tertentu terkait cedera yang diderita oleh PBB, yang diduga telah disebabkan oleh negara/pemerintahan tersebut Pengadilan menyatakan: Organisasi ini (PBB) berniat melaksanakan hak, dan kewajiban, dan pada kenyataannya memang mampu melaksanakan kewajiban, dan menerima hak tertentu yang hanya mungkin dapat dijelaskan jika memiliki kapasitas kepribadian internasional yang besar, dan mampu untuk beroperasi dalam ranah internasional. Dengan demikian, Pengadilan telah sampai pada kesimpulan bahwa Organisasi ini (PBB) adalah Badan Hukum Internasional. Bahasa Resmi PBB memiliki enam bahasa resmi, yaitu Arab, Tionghoa, Inggris, Perancis, Rusia, dan Spanyol[8] yang digunakan dalam pertemuan antar pemerintah, dan pembuatan dokumen-dokumen. Dewan Keamanan menggunakan dua bahasa kerja, bahasa Inggris, dan Perancis, sedangkan Majelis Umum menggunakan tiga bahasa kerja, bahasa Inggris, Perancis, dan Spanyol.[9] Empat dari bahasa resmi adalah bahasa nasional dari anggota tetap Dewan Keamanan (Britania Raya, dan Amerika Serikat masing-masing menggunakan bahasa Inggris sebagai bahasa resmi secara de facto), Spanyol, dan Arab adalah bahasa dari dua blok terbesar bahasa resmi di luar dari anggota permanen (Spanyol merupakan bahasa resmi di 20 negara, sedangkan Arab di 26 negara. Lima dari bahasa resmi dipilih ketika PBB didirikan; Arab ditambahkan kemudian pada tahun 1973. Editorial PBB Manual menyatakan bahwa standar untuk dokumen-dokumen bahasa Inggris adalah menggunakan Bahasa Inggris dari Inggris (British-English) dalam Ejaan Oxford, Standar penulisan Bahasa Tionghoa menggunakan Hanzi sederhana, sebelumnya menggunakan Hanzi tradisional sampai pada tahun 1971 ketika representasi PBB untuk "Tiongkok" berubah dari Republik Tiongkok ke Republik Rakyat Tiongkok. Organisasi PBB saat ini terdiri dari lima organ utama, yaitu:[10] Majelis Umum (dewan musyawarah utama);[11] Dewan Keamanan (dewan yang membuat beberapa resolusi mengikat mengenai perdamaian, dan keamanan); Dewan Ekonomi dan Sosial (ECOSOC) (dewan yang mendorong kerjasama dan pembangunan ekonomi sosial internasional);[12] Sekretariat (yang berfungsi menyediakan studi, informasi, dan fasilitas yang dibutuhkan PBB);[13] dan Mahkamah Internasional (badan yudisial utama)[14]. Adapun sebuah organ utama PBB yang telah dinonaktifkan adalah Dewan Perwalian (Trusteeship Council) Perserikatan Bangsa-Bangsa (tidak aktif semenjak tahun 1994 setelah kemerdekaan Palau, satu-satunya wilayah perwalian PBB yang tersisa)[15] Lima dari enam organ utama Perserikatan Bangsa-Bangsa terletak di Markas Besar Perserikatan Bangsa-Bangsa berkedudukan di wilayah internasional di Manhattan, New York City, USA; sedangkan sebuah organ utama PBB yaitu Mahkamah Internasional berkedudukan di Den Haag, Belanda. Adapun lembaga-lembaga besar lainnya berbasis di kantor PBB di Jenewa, Wina, dan Nairobi. Lembaga PBB lainnya tersebar di seluruh dunia. Lembaga-lembaga khusus yang berada di bawah Sistem PBB meliputi Grup Bank Dunia, Organisasi Kesehatan Dunia, Program Pangan Dunia, Organisasi Pendidikan, Keilmuan, dan Kebudayaan PBB, dan Dana Anak-anak PBB. Petugas terpenting dalam hierarki PBB adalah Sekretaris Jenderal, yang saat ini dijabat oleh Antonio Guterres dari Portugal sejak tahun 2017 , menggantikan Ban Ki Moon dari Korea Selatan.[16]. Organisasi-organisasi non-pemerintah dapat memperoleh status konsultatif di ECOSOC dan badan-badan lain untuk berpartisipasi di PBB. Majelis Umum (General Assembly) Majelis Umum adalah majelis permusyawaratan utama Perserikatan Bangsa-Bangsa. Terdiri dari semua negara anggota PBB, majelis bertemu setiap tahun di bawah pimpinan yang dipilih dari negara-negara anggota. Selama periode dua minggu awal setiap sesi, semua anggota memiliki kesempatan untuk berpidato di hadapan majelis. Biasanya Sekretaris Jenderal melakukan pidato pertama, diikuti oleh pimpinan dewan. Sidang pertama diadakan pada tanggal 10 Januari 1946 di Westminster Central Hall di London, dan dihadiri oleh wakil dari 51 negara. Ketika Majelis Umum mengadakan pemilihan pada masalah-masalah penting, minimal diperlukan dua pertiga suara dari seluruh anggota yang hadir. Contoh masalah penting ini termasuk: rekomendasi tentang perdamaian, dan keamanan; pemilihan anggota untuk badan PBB; pemasukan, suspensi, dan pengusiran anggota; dan hal-hal anggaran. Sedang masalah-masalah lain yang ditentukan cukup oleh suara mayoritas. Setiap negara anggota memiliki satu suara. Selain hal-hal persetujuan anggaran, resolusi tidak mengikat pada anggota. Majelis dapat membuat rekomendasi mengenai setiap masalah dalam lingkup PBB, kecuali masalah perdamaian, dan keamanan yang berada di bawah pertimbangan Dewan Keamanan. Dapat dibayangkan, dengan struktur satu negara memiliki satu suara maka dapat terjadi negara-negara yang mewakili dari hanya delapan persen populasi mampu meloloskan resolusi dengan suara dua-pertiga (lihat Daftar negara menurut jumlah penduduk). Namun, karena resolusi ini tidak lebih dari sekadar rekomendasi, sulit dibayangkan situasi dimana ketika rekomendasi dari delapan persen populasi dunia akan diikuti oleh sembilan puluh dua persen lainnhya, jika mereka semua menolak resolusi tersebut. Dewan Keamanan (Security Council) Dewan Keamanan ditugaskan untuk menjaga perdamaian, dan keamanan antar negara.[17] Jika organ-organ lain dari PBB hanya bisa membuat 'rekomendasi' untuk pemerintah negara anggota, Dewan Keamanan memiliki kekuatan untuk membuat keputusan yang mengikat bahwa pemerintah negara anggota telah sepakat untuk melaksanakan, menurut ketentuan Piagam Pasal 25.[18] Keputusan Dewan dikenal sebagai Resolusi Dewan Keamanan PBB. Dewan Keamanan terdiri dari 15 negara anggota, yang terdiri dari 5 anggota tetap—Tiongkok, Prancis, Rusia, Inggris, dan Amerika Serikat—dan 10 anggota tidak tetap, saat ini, Bosnia dan Herzegovina, Brasil, Kolombia, Gabon, Jepang, Jerman, India, Lebanon, Nigeria, Portugal, dan Afrika Selatan.[19] Lima anggota tetap memegang hak veto terhadap resolusi substantif tetapi tidak prosedural, dan memungkinkan anggota tetap untuk memblokir adopsi tetapi tidak berkuasa untuk memblokir perdebatan resolusi tidak dapat diterima untuk itu. Sepuluh kursi sementara diadakan selama dua tahun masa jabatan dengan negara-negara anggota dipilih oleh Majelis Umum secara regional. Presiden Dewan Keamanan diputar secara abjad setiap bulan. Sekretariat Sekretariat PBB dipimpin oleh seorang Sekretaris Jenderal PBB, dibantu oleh suatu staf pegawai sipil internasional dari seluruh dunia. Tugas utama seorang Sekretaris-Jenderal adalah menyediakan penelitian, informasi, dan fasilitas yang diperlukan oleh badan-badan PBB untuk pertemuan mereka. Dia juga membawa tugas seperti yang diperintahkan oleh Dewan Keamanan PBB, Majelis Umum PBB, Dewan Ekonomi, dan Sosial PBB, dan badan PBB lainnya. Piagam PBB menjelaskan bahwa staf yang akan dipilih oleh penerapan "standar tertinggi efisiensi, kompetensi, dan integritas," dengan memperhatikan pentingnya merekrut luas secara geografis. Piagam menetapkan bahwa staf tidak akan meminta atau menerima instruksi dari otoritas lain selain PBB. Setiap negara anggota PBB diperintahkan untuk menghormati karakter internasional dari Sekretariat, dan tidak berusaha untuk memengaruhi para stafnya. Sekretaris Jenderal sendiri bertanggung jawab untuk pemilihan staf. Tugas Sekretaris-Jenderal termasuk membantu menyelesaikan sengketa internasional, administrasi operasi penjaga perdamaian, menyelenggarakan konperensi internasional, mengumpulkan informasi tentang pelaksanaan keputusan Dewan Keamanan, dan konsultasi dengan pemerintah anggota mengenai berbagai inisiatif. Sekretariat kunci kantor di daerah ini termasuk Kantor Koordinator Urusan Kemanusiaan, dan Departemen Operasi Penjaga Perdamaian. Sekretaris-Jenderal dapat membawa kepada perhatian Dewan Keamanan setiap masalah yang, menurut nya, bisa mengancam perdamaian, dan keamanan internasional. Sekretaris Jenderal Sekretariat dipimpin oleh Sekretaris Jenderal PBB, yang bertindak sebagai juru bicara de facto dan pemimpin PBB, selama 5 tahun masa jabatan. Sekretaris Jenderal saat ini adalah António Guterres, menggantikan Ban Ki-moon yang masa jabatannya sudah usai pada 1 Januari 2017.[20] Dibayangkan oleh Franklin D. Roosevelt sebagai "moderator dunia", posisi ini ditetapkan dalam Piagam PBB sebagai "kepala pegawai administrasi" organisasi,[21] namun ternyata Piagam PBB menyatakan juga bahwa tugas Sekretaris Jenderal dapat membawa ke perhatian Dewan Keamanan "setiap masalah yang menurut pendapatnya dapat mengancam pemeliharaan perdamaian dan keamanan internasional"[22]. Dengan demikian, Piagam PBB telah memberikan ruang lingkup yang lebih besar untuk posisi aksi jabatan ini di panggung dunia. Posisi ini telah berkembang menjadi peran ganda dari semula seorang administrator organisasi PBB, merangkap pula seorang diplomat dan yang mediator dalam menangani yang sengketa antara negara-negara anggota dan menemukan konsensus dalam menangani isu-isu global. Sekretaris Jenderal diangkat oleh Majelis Umum, setelah direkomendasikan oleh Dewan Keamanan PBB, setiap anggota yang dapat memveto[23]. Majelis Umum secara teoretis dapat mengabaikan rekomendasi Dewan Keamanan jika suara mayoritas tidak tercapai, meskipun sampai sekarang hal ini tidak terjadi. Pada 1996, Dewan Keamanan mengadopsi seperangkat pedoman untuk proses seleksi yang dicetuskan oleh Nugroho Wisnumurti (Duta Permanen Indonesia untuk PBB saat itu). Pedoman Wisnumurti (Wisnumurti Guidelines) telah mempengaruhi proses seleksi, termasuk penggunaan surat suara berkode warna untuk memilih kandidat.[24] Tidak ada kriteria khusus untuk jabatan tersebut, tetapi selama bertahun-tahun, telah diterima bahwa jabatan itu bisa dijabat untuk jangka satu atau dua dari lima tahun, dan akan diangkat pada dasar rotasi geografis, dan bahwa Sekretaris-Jenderal tidak berasal dari salah satu lima negara anggota tetap Dewan Keamanan.[25] Mahkamah Internasional (International Court of Justice) Mahkamah Internasional (ICJ), yang terletak di Den Haag, Belanda, adalah badan peradilan utama PBB. Didirikan pada tahun 1945 oleh Piagam PBB, Pengadilan mulai bekerja pada tahun 1946 sebagai penerus ke Mahkamah Tetap Kehakiman Internasional. Statuta Mahkamah Internasional, mirip dengan pendahulunya, adalah dokumen utama yang merupakan konstitusional, dan mengatur Pengadilan. Tujuannya Mahkamah Internasional adalah untuk mengadili dan memutus sengketa antara negara (international) dengan berpedoman dari perjanjian internasional, adat kebiasaan internasional, asas hukum yang berlaku bagi bangsa yang beradab, yurisprudensi dan pendapat-pendapat ahli hukum. Pengadilan telah mendengar kasus-kasus yang berkaitan dengan kejahatan perang, campur tangan negara ilegal, dan pembersihan etnis, antara lain, dan terus untuk mendengar kasus-kasus. Mahkamah ini mempunyai 15 orang hakim internasional yang berasal dari 15 negara negara anggota PBB. Para hakim tersebut dipilih oleh Majelis Umum dan Dewan Keamanan PBB untuk masa jabatan sembilan tahun. Istana Perdamaian di Den Haag, Belanda, menjadi markas dari Mahkamah internasional dengan berbagi gedung dengan Akademi Hukum Internasional Den Haag, pusat swasta untuk studi hukum internasional. Beberapa saat hakim Pengadilan adalah baik alumni atau anggota fakultas mantan Academy tersebut. Sebuah pengadilan yang terkait, Mahkamah Pidana Internasional (ICC), mulai beroperasi pada tahun 2002 melalui diskusi internasional yang diprakarsai oleh Majelis Umum PBB. Mahkamah ini adalah pengadilan internasional pertama tetap dikenakan dengan mencoba mereka yang melakukan kejahatan yang paling serius di bawah hukum internasional, termasuk kejahatan perang, dan genosida. ICC secara fungsional independen dari PBB dalam hal personel, dan pendanaan, tetapi beberapa pertemuan badan ICC yang mengatur, Majelis Negara Pihak pada Statuta Roma, diadakan di PBB. Ada "hubungan perjanjian" antara ICC dan PBB yang mengatur bagaimana kedua lembaga menganggap satu sama lain secara sah. Dewan Ekonomi dan Sosial Dewan Ekonomi, dan Sosial (ECOSOC) membantu Majelis Umum dalam mempromosikan kerjasama ekonomi, dan sosial internasional, dan pembangunan. ECOSOC memiliki 54 anggota, yang semuanya dipilih oleh Majelis Umum untuk masa jabatan tiga tahun. Presiden dipilih untuk jangka waktu satu tahun, dan dipilah di antara kekuatan kecil atau menengah yang berada di ECOSOC. ECOSOC bertemu sekali setahun pada bulan Juli untuk sesi empat minggu. Sejak tahun 1998, ia telah mengadakan pertemuan lain setiap bulan April dengan menteri keuangan yang menduduki komite kunci dari Bank Dunia dan Dana Moneter Internasional (IMF). Dilihat terpisah dari badan-badan khusus yang ia koordinasi, fungsi ECOSOC mencakup pengumpulan informasi, menasihati negara anggota, dan membuat rekomendasi. Selain itu, ECOSOC mempunyai posisi yang baik untuk memberikan koherensi kebijakan, dan mengkoordinasikan fungsi tumpang tindih dari badan anak PBB dan dalam peran-peran inilah ECOSOC yang paling aktif. Lembaga-lembaga Khusus ECOSOC Ada banyak organisasi, dan badan-badan PBB yang berfungsi untuk bekerja pada isu-isu tertentu dalam ECOSOC. Piagam PBB menyatakan bahwa setiap organ utama PBB dapat membangun berbagai badan khusus untuk memenuhi tugasnya. Beberapa lembaga yang paling terkenal adalah Badan Energi Atom Internasional, Organisasi Pangan dan Pertanian, UNESCO (Organisasi Pendidikan, Ilmu Pengetahuan, dan Kebudayaan Perserikatan Bangsa-Bangsa), Bank Dunia dan Organisasi Kesehatan Dunia. Hal ini melalui badan-badan PBB yang melakukan sebagian besar pekerjaan kemanusiaan. Contohnya termasuk program vaksinasi massal (melalui WHO), menghindari kelaparan, dan gizi buruk (melalui karya WFP) dan perlindungan masyarakat rentan, dan pengungsi (misalnya, oleh UNHCR). Negara anggota Dengan penambahan Sudan Selatan pada tanggal 14 Juli 2011, saat ini ada 193 negara anggota Perserikatan Bangsa-Bangsa, termasuk semua negara yang menyatakan kemerdekaannya masing-masing, dan diakui kedaulatannya secara internasional, kecuali Vatikan (Tahta Suci, yang memegang kedaulatan atas Vatikan, adalah pengamat permanen).[27] Piagam PBB menguraikan aturan untuk keanggotaan: Keanggotaan di PBB terbuka untuk semua negara cinta damai lainnya yang menerima kewajiban yang termuat dalam Piagam ini dan, menurut penilaian Organisasi, mampu, dan mau melaksanakan kewajiban-kewajiban ini. Penerimaan dari negara tersebut kepada keanggotaan di PBB akan dipengaruhi oleh keputusan Majelis Umum atas rekomendasi Dewan Keamanan.[28] Kelompok 77 Kelompok 77 di PBB merupakan koalisi longgar dari negara-negara berkembang, yang dirancang untuk mempromosikan kepentingan kolektif ekonomi anggotanya, dan menciptakan kemampuan bernegosiasi bersama di PBB yang disempurnakan. Ada 77 anggota pendiri organisasi, namun organisasi akhirnya diperluas menjadi 130 negara anggota. Kelompok ini didirikan pada tanggal 15 Juni 1964 oleh "Deklarasi Bersama Tujuh puluh Tujuh Negara" yang dikeluarkan pada Konferensi PBB tentang Perdagangan dan Pembangunan (UNCTAD). Pertemuan pertama dilaksanakan di Aljir pada tahun 1967, dimana Piagam Aljir diadopsi, dan dasar untuk struktur kelembagaan permanen dimulai. Tujuan Lain Pemeliharaan perdamaian dan keamanan PBB, setelah disetujui oleh Dewan Keamanan, mengirim pasukan penjaga perdamaian ke daerah dimana konflik bersenjata baru-baru ini berhenti atau berhenti sejenak untuk menegakkan persyaratan perjanjian perdamaian, dan untuk mencegah pejuang dari kedua belah pihak melanjutkan permusuhan. Karena PBB tidak memelihara militer sendiri, pasukan perdamaian secara sukarela disediakan oleh negara-negara anggota PBB. Pasukan, juga disebut "Helm Biru", yang menegakkan kesepakatan PBB, diberikan Medali PBB, yang dianggap dekorasi internasional bukan dekorasi militer. Pasukan penjaga perdamaian secara keseluruhan menerima Hadiah Nobel Perdamaian pada tahun 1988.[29] Para pendiri PBB telah mempertimbangkan bahwa organisasi itu akan bertindak untuk mencegah konflik antara negara, dan membuat perang pada masa depan tidak mungkin, namun pecahnya Perang Dingin membuat perjanjian perdamaian sangat sulit karena pembagian dunia ke dalam kamp-kamp yang bermusuhan. Menyusul akhir Perang Dingin, ada seruan baru bagi PBB untuk menjadi agen untuk mencapai perdamaian dunia, karena ada beberapa lusin konflik berkelanjutan yang terus berlangsung di seluruh dunia. Sebuah studi tahun 2005 oleh RAND Corp menyatakan PBB sukses di dua dari tiga upaya perdamaian. Ini dibandingkan dengan upaya pembangunan bangsa orang-orang dari Amerika Serikat, dan menemukan bahwa tujuh dari delapan kasus PBB damai, dibandingkan dengan empat dari delapan kasus AS damai.[30] Juga pada tahun 2005, Laporan Keamanan Manusia mendokumentasikan penurunan jumlah perang, genosida, dan pelanggaran HAM sejak akhir Perang Dingin, dan bukti, meskipun tidak langsung, bahwa aktivisme internasional-kebanyakan dipelopori oleh PBB-telah menjadi penyebab utama penurunan konflik bersenjata sejak akhir Perang Dingin.[31] Situasi di mana PBB tidak hanya bertindak untuk menjaga perdamaian, tetapi juga kadang-kadang campur tangan termasuk Perang Korea (1950-1953), dan otorisasi intervensi di Irak setelah Perang Teluk Persia di 1990. PBB juga dikkritik untuk hal-hal yang dirasakan sebagai kegagalan. Dalam banyak kasus, negara-negara anggota telah menunjukkan keengganan untuk mencapai atau melaksanakan resolusi Dewan Keamanan, sebuah masalah yang berasal dari sifat PBB sebagai organisasi antar pemerintah—dilihat oleh beberapa orang sebagai hanya sebuah asosiasi dari 192 negara anggota yang harus mencapai konsensus, bukan sebuah organisasi independen. Perselisihan dalam Dewan Keamanan tentang aksi militer, dan intervensi dipandang sebagai kegagalan untuk mencegah Genosida Rwanda 1994, gagal untuk menyediakan bantuan kemanusiaan, dan campur tangan dalam Perang Kongo Kedua, gagal untuk campur tangan dalam pembantaian Srebrenica tahun 1995, dan melindungi pengungsi surga dengan mengesahkan pasukan penjaga perdamaian ke menggunakan kekuatan, kegagalan untuk memberikan makanan untuk orang kelaparan di Somalia, kegagalan untuk melaksanakan ketentuan-ketentuan resolusi Dewan Keamanan yang berhubungan dengan konflik Israel-Palestina, dan terus gagal untuk mencegah genosida atau memberikan bantuan di Darfur. pasukan penjaga perdamaian PBB juga telah dituduh melakukan pemerkosaan anak, pelecehan seksual atau menggunakan pelacur selama misi penjaga perdamaian, dimulai pada tahun 2003, di Kongo[32], Haiti[33], Liberia, Sudan[34], Burundi dan Pantai Gading.[35] Pada tahun 2004, mantan Duta Besar Israel untuk PBB Dore Gold mengkritik apa yang disebutnya relativisme moral milik organisasi dalam menghadapi (dan sesekali mendukung) genosida dan terorisme yang terjadi di antara kejelasan moral antara periode pendirian, dan hari ini. Gold juga khusus menyebutkan undangan Yasser Arafat tahun 1988 untuk berbicara dengan Majelis Umum sebagai titik yang rendah dalam sejarah PBB. Selain perdamaian, PBB juga aktif dalam mendorong perlucutan senjata. Peraturan persenjataan juga dimasukkan dalam penulisan Piagam PBB tahun 1945, dan dilihat sebagai cara untuk membatasi penggunaan sumber daya manusia, dan ekonomi untuk menciptakan mereka.[36] Namun, munculnya senjata nuklir yang datang hanya beberapa minggu setelah penandatanganan piagam segera menghentikan konsep keterbatasan senjata, dan perlucutan senjata, menghasilkan resolusi pertama dari pertemuan pertama Majelis Umum yang meminta proposal khusus untuk "penghapusan senjata atom dari persenjataan nasional dan semua senjata besar lainnya yang bisa digunakan sebagai pemusnah massal."[37] Forum-forum utama untuk masalah perlucutan senjata adalah Komite Pertama Majelis Umum, Komisi Perlucutan Senjata PBB, dan Konferensi Perlucutan Senjata, dan pertimbangan telah dilakukan tentang manfaat larangan pengujian senjata nuklir, pengawasan senjata luar angkasa, pelarangan senjata kimia dan ranjau darat, perlucutan senjata nuklir, dan senjata konvensional, zona bebas-senjata-nuklir, pengurangan anggaran militer, dan langkah-langkah untuk memperkuat keamanan internasional. PBB adalah salah satu pendukung resmi Forum Keamanan Dunia (World Security Forum), sebuah konferensi internasional besar tentang efek dari bencana global, dan bencana, yang terjadi di Uni Emirat Arab, pada bulan Oktober 2008. Pada 5 November 2010 Ivor Ichikowitz, pendiri, dan ketua eksekutif Paramount Group, mendukung seruan Sekretaris Jenderal PBB Ban Ki-moon untuk dukungan, pelatihan, dan peralatan yang lebih banyak untuk pasukan penjaga perdamaian Afrika. Ichikowitz mengatakan bahwa pasukan Uni Afrika harus mendapat dukungan yang sama dengan pasukan PBB.[38] Hak asasi manusia dan bantuan kemanusiaan Penegakan hak asasi manusia merupakan alasan utama untuk didirikannya PBB. Kekejaman, dan genosida pada Perang Dunia II menyebabkan munculnya konsensus bahwa organisasi baru ini harus bekerja untuk mencegah tragedi serupa pada masa mendatang. Tujuan awal adalah menciptakan kerangka hukum untuk mempertimbangkan, dan bertindak atas keluhan tentang pelanggaran hak asasi manusia. Piagam PBB mewajibkan semua negara anggota untuk mempromosikan "penghargaan universal bagi, dan kepatuhan terhadap, hak asasi manusia" dan mengambil "tindakan bersama dan terpisah" untuk itu. Deklarasi Universal Hak Asasi Manusia, meskipun tidak mengikat secara hukum, diadopsi oleh Majelis Umum pada tahun 1948 sebagai satu standar umum keberhasilan untuk semua. Majelis secara teratur mengambil isu-isu hak asasi manusia. PBB dan lembaga-lembaganya adalah badan penting dalam menegakkan, dan melaksanakan prinsip-prinsip yang diabadikan dalam Pernyataan Umum tentang Hak-Hak Asasi Manusia. Salah satu contoh adalah dukungan oleh PBB untuk negara-negara dalam transisi menuju demokrasi. Bantuan teknis dalam memberikan pemilu yang bebas, dan adil, meningkatkan struktur peradilan, penyusunan konstitusi, pelatihan pejabat hak asasi manusia, dan mengubah gerakan bersenjata menjadi partai politik telah memberikan kontribusi signifikan terhadap demokratisasi di seluruh dunia. PBB telah membantu pemilihan berjalan di negara-negara dengan sedikit atau tanpa sejarah demokrasi, termasuk baru-baru ini di Afghanistan dan Timor Timur. PBB juga merupakan forum untuk mendukung hak perempuan untuk berpartisipasi secara penuh dalam kehidupan politik, ekonomi, dan sosial negara mereka. PBB memberikan kontribusi untuk meningkatkan kesadaran konsep hak asasi manusia melalui perjanjian, dan perhatiannya terhadap pelanggaran yang spesifik melalui Majelis Umum, resolusi Dewan Keamanan resolusi, atau Mahkamah Internasional. Dewan Hak Asasi Manusia Perserikatan Bangsa-Bangsa yang didirikan pada tahun 2006[39] bertujuan untuk mengatasi pelanggaran hak asasi manusia. Dewan adalah penerus Komisi Hak Asasi Manusia PBB, yang sering dikritik karena memberikan jabatan tinggi kepada negara-negara anggota yang tidak menjamin hak-hak asasi warga negara mereka sendiri.[40] Dewan ini memiliki 47 anggota didistribusikan secara wilayah, dengan masing-masing masa jabatan tiga tahun, dan tidak mungkin menjabat selama tiga kali berturut-turut.[41] Sebuah kandidat untuk Dewan Hak Asasi Manusia harus disetujui oleh mayoritas Majelis Umum. Selain itu, dewan memiliki aturan ketat untuk keanggotaan, termasuk peninjauan hak asasi manusia universal. Sementara beberapa anggota dengan catatan hak asasi manusia yang dipertanyakan telah dipilih, hal ini lebih sedikit dari sebelumnya dengan fokus peningkatan pada catatan hak asasi manusia masing-masing negara anggota.[42] Hak beberapa 370 juta masyarakat adat di seluruh dunia juga merupakan suatu fokus untuk PBB, dengan Deklarasi tentang Hak-Hak Masyarakat Adat yang disetujui oleh Majelis Umum pada tahun 2007.[43] Deklarasi ini menguraikan hak-hak individu, dan kolektif untuk budaya, bahasa, pendidikan, identitas, pekerjaan, dan kesehatan, menyikapi isu-isu pasca-kolonial yang dihadapi masyarakat adat selama berabad-abad. Deklarasi tersebut bertujuan untuk mempertahankan, memperkuat, dan mendorong pertumbuhan adat, budaya institusi, dan tradisi. Deklarasi ini juga melarang diskriminasi terhadap masyarakat adat, dan mendorong partisipasi aktif mereka dalam hal-hal yang menyangkut masa lalu, masa sekarang, dan masa depan mereka. Dalam hubungannya dengan organisasi lain seperti Palang Merah, PBB menyediakan makanan, air minum, tempat tinggal, dan pelayanan kemanusiaan lainnya untuk orang-orang yang menderita kelaparan, pengungsi akibat perang, atau yang terkena bencana lainnya.[44] Cabang kemanusiaan utama dari PBB adalah Program Pangan Dunia (yang membantu pakan lebih dari 90 juta orang[45] di 73 negara[46]), kantor Komisaris Tinggi untuk Pengungsi dengan proyek-proyek di lebih dari 116 negara, serta proyek-proyek penjaga perdamaian di lebih dari 24 negara.[47] Sosial dan pembangunan ekonomi Sasaran Pembangunan Milenium memberantas kemiskinan ekstrem, dan kelaparan; mencapai pendidikan dasar universal; mempromosikan kesetaraan gender, dan memberdayakan perempuan; mengurangi angka kematian anak; meningkatkan kesehatan ibu; memerangi HIV / AIDS, malaria, dan penyakit lainnya; menjamin kelestarian lingkungan; dan mengembangkan kemitraan global untuk pembangunan. PBB terlibat dalam mendukung pembangunan, misalnya oleh perumusan Pembangunan Milenium. Badan Program Pembangunan (UNDP) adalah sumber multilateral terbesar untuk bantuan hibah teknis di dunia. Organisasi seperti Organisasi Kesehatan Dunia (WHO), UNAIDS, dan Dana Global untuk Memerangi AIDS, Tuberkulosis, dan Malaria merupakan lembaga pemimpin dalam pertempuran melawan penyakit di seluruh dunia, terutama di negara-negara miskin. Dana Kependudukan PBB merupakan penyedia utama layanan reproduksi. 32 agen PBB yang bertujuan untuk memajukan pembangunan mengkoordinasi usaha-usaha mereka lewat Kelompok Pembangunan Perserikatan Bangsa-Bangsa atau UNDG.[48] PBB juga mempromosikan pengembangan manusia melalui berbagai instansi terkait, terutama oleh UNDP. Kelompok Bank Dunia dan Dana Moneter Internasional (IMF), misalnya, bersifat independen, dan merupakan badan khusus, dan pengamat dalam kerangka PBB, menurut suatu perjanjian pada tahun 1947. Mereka awalnya dibentuk terpisah dari PBB melalui Perjanjian Bretton Woods tahun 1944. PBB setiap tahun menerbitkan Indeks Pembangunan Manusia (IPM), beberapa negara mengukur perbandingan peringkat oleh kemiskinan, melek huruf, pendidikan, harapan hidup, dan faktor lainnya. Sasaran Pembangunan Milenium adalah delapan tujuan yang telah disepakati seluruh negara anggota PBB untuk mencoba mencapai pada tahun 2015. Dideklarasikan pada Deklarasi Milenium PBB yang ditandatangani pada bulan September 2000. Mandat Dari waktu ke waktu, tubuh yang berbeda dari PBB mengeluarkan resolusi yang mengandung paragraf operasi yang dimulai dengan "permintaan" kata-kata, "menyerukan", atau "mendorong", yang Sekretaris Jenderal menafsirkan sebagai mandat untuk membentuk organisasi sementara atau melakukan sesuatu. Mandat ini bisa sesedikit meneliti, dan menerbitkan laporan tertulis, atau mounting operasi pemeliharaan perdamaian besar-besaran (biasanya domain eksklusif Dewan Keamanan). Meskipun lembaga-lembaga khusus, seperti WHO, yang awalnya dibentuk oleh cara ini, mereka tidak sama dengan mandat karena mereka adalah organisasi permanen yang ada secara independen dari PBB dengan struktur keanggotaan mereka sendiri. Orang bisa mengatakan bahwa mandat asli hanya untuk menutupi proses pembentukan lembaga tersebut, dan oleh karenanya lama kedaluwarsa. Sebagian besar mandat berakhir setelah jangka waktu yang terbatas, dan membutuhkan perpanjangan dari tubuh, yang mengaturnya. Salah satu hasil dari KTT Dunia 2005 adalah mandat (berlabel id 17171) untuk Sekretaris-Jenderal untuk "meninjau semua mandat yang lebih tua dari lima tahun yang berasal dari resolusi Majelis Umum dan organ tubuh lainnya". Untuk memfasilitasi review ini, dan akhirnya membawa koherensi kepada organisasi, Sekretariat telah menghasilkan sebuah registri on-line mandat untuk menggambar bersama laporan yang berkaitan dengan masing-masing, dan menciptakan gambaran keseluruhan. Lainnya Selama masa hidup PBB, lebih dari 80 koloni telah mencapai kemerdekaan. Majelis Umum mengadopsi Deklarasi tentang Pemberian Kemerdekaan kepada Negara, dan Masyarakat Kolonial pada tahun 1960 tanpa suara yang menantang tetapi semua kekuatan kolonial utama memilih abstain. Melalui Komite PBB tentang Dekolonisasi, yang didirikan pada tahun 1962, PBB telah memfokuskan perhatian pada dekolonisasi. Hal ini juga didukung negara-negara baru yang berdiri sebagai akibat dari inisiatif penentuan nasib sendiri. Komite telah mengawasi dekolonisasi setiap negara lebih besar dari 20.000km ² dan menghapus mereka dari daftar PBB Wilayah Yang Tidak Memerintah Sendiri, selain Sahara Barat, sebuah negara lebih besar dari Inggris yang baru dilepaskan oleh Spanyol pada tahun 1975. PBB menyatakan, dan mengkoordinasi hari peringatan internasional, periode waktu untuk mengamati beberapa isu atau masalah kepentingan internasional. Menggunakan simbolisme PBB, sebuah logo yang dirancang khusus untuk tahun ini, dan infrastruktur Sistem PBB, berbagai hari, dan tahun-tahun telah menjadi katalisator untuk mendorong isu-isu kunci yang menjadi perhatian dalam skala global. Sebagai contoh, Hari Tuberkulosis Sedunia, Hari Bumi dan Tahun Internasional Gurun dan Desertifikasi. Pendanaan PBB dibiayai dari sumbangan yang dinilai, dan bersifat sukarela dari negara-negara anggotanya. Majelis Umum menyetujui anggaran rutin, dan menentukan sumbangan untuk setiap anggota. Hal ini secara luas berdasarkan kapasitas relatif kemampuan membayar dari masing-masing negara, yang diukur dengan Pendapatan Nasional Bruto (PNB) mereka, dengan penyesuaian untuk utang luar negeri, dan rendahnya pendapatan per kapita.[50] Majelis telah membentuk prinsip bahwa PBB tidak boleh terlalu bergantung pada salah satu anggota untuk membiayai operasinya. Dengan demikian, ada sebuah tingkat "langit-langit", pengaturan jumlah maksimum sumbangan setiap anggota yang dinilai untuk anggaran rutin. Pada bulan Desember 2000, Majelis merevisi skala penilaian untuk mencerminkan keadaan global saat ini. Sebagai bagian dari revisi itu, plafon anggaran rutin berkurang dari 25% menjadi 22%. AS adalah satu-satunya anggota yang telah memenuhi langit-langit. Selain tingkat langit-langit, jumlah minimum yang dinilai untuk setiap negara anggota (atau tingkat 'lantai') ditetapkan sebesar 0,001% dari anggaran PBB. Selain itu, untuk negara-negara kurang berkembang (LDC), tingkat langit-langit 0,01% diterapkan.[51] Anggaran operasional saat ini diperkirakan sebesar $ 4.190.000.000 untuk periode dua tahunan dari tahun 2008 sampai 2009, atau sedikit lebih dari 2 miliar dolar per tahun (lihat tabel untuk kontributor utama).[51] Sebagian besar dari pengeluaran PBB adalah untuk misi inti PBB, yaitu perdamaian, dan keamanan. Anggaran pemeliharaan perdamaian untuk tahun fiskal 2010-2011 adalah sekitar $ 7 miliar, dengan sekitar 90.000 tentara dikerahkan di 14 misi di seluruh dunia.[52] Operasi perdamaian PBB didanai oleh penilaian, menggunakan formula yang berasal dari dana biasa, tetapi termasuk biaya tambahan tertimbang untuk lima anggota tetap Dewan Keamanan, yang harus menyetujui semua operasi penjaga perdamaian. Biaya tambahan ini berfungsi untuk mengimbangi tarif penjaga perdamaian yang dikurangi dari negara-negara kurang berkembang. Per 1 Januari 2008, 10 besar penyedia kontribusi keuangan yang dinilai pada operasi penjaga perdamaian PBB adalah: Amerika Serikat, Jepang, Jerman, Inggris, Perancis, Italia, Tiongkok, Kanada, Spanyol, dan Republik Korea Program PBB khusus yang tidak termasuk dalam anggaran rutin (seperti UNICEF, WFP dan UNDP) didanai oleh sumbangan sukarela dari pemerintah negara anggota lainnya. Sebagian besar sumbangan ini adalah kontribusi keuangan, tetapi beberapa adalah dalam bentuk komoditas pertanian yang disumbangkan untuk membantu populasi yang membutuhkan. Karena anggaran mereka bersifat sukarela, banyak dari lembaga-lembaga ini menderita kekurangan dana selama resesi ekonomi. Pada bulan Juli 2009, Program Pangan Dunia melaporkan bahwa ia telah dipaksa untuk memotong jasa karena dana tidak mencukupi.[53] PPD telah menerima hampir seperempat dari total yang dibutuhkan untuk tahun keuangan 09/10. Kebijakan Personil PBB dan lembaga-lembaganya kebal terhadap hukum negara tempat mereka beroperasi, untuk menjaga ketidakberpihakan PBB sehubungan dengan negara tuan rumah, dan anggota.[54] Meskipun mereka relatif independen dalam hal kebijakan sumber daya manusia, PBB dan lembaga-lembaganya secara sukarela menerapkan hukum-hukum negara-negara anggota mengenai pernikahan sesama jenis, sehingga keputusan tentang status karyawan dalam sebuah kemitraan yang sama-seks didasarkan pada kebangsaan karyawan-karyawan tersebut. PBB dan agensi-agensinya mengakui pernikahan sesama jenis hanya jika karyawan itu adalah warga negara dari negara-negara yang mengakui perkawinan sesama jenis. Praktik ini tidak secara khusus membahas pengakuan perkawinan sesama jenis tetapi mencerminkan praktik umum PBB untuk sejumlah masalah sumber daya manusia. Perlu dicatat juga bahwa beberapa lembaga memberikan manfaat terbatas pada mitra domestik staf mereka, dan beberapa lembaga tidak mengakui perkawinan sesama jenis atau kemitraan domestik staf mereka. Reformasi Sejak didirikan, ada banyak seruan untuk mereformasi Perserikatan Bangsa-Bangsa, meskipun hampir tidak ada yang setuju bagaimana untuk melakukannya. Beberapa ingin PBB untuk memainkan peran yang lebih besar atau lebih efektif dalam urusan dunia, sementara yang lain ingin perannya dikurangi untuk pekerjaan kemanusiaan.[55] Ada juga sejumlah usulan sudah penambahan keanggotaan Dewan Keamanan PBB, cara yang lain untuk pemilihan Sekretaris Jenderal PBB dan untuk pembentukan Majelis Parlementer PBB. PBB juga telah dituduh atas pembuangan sumber daya, dan birokrasi yang tidak efisien. Selama tahun 1990-an, Amerika Serikat menunda pembayaran iuran dengan alasan inefisiensi, dan hanya mulai pembayaran dengan kondisi bahwa akan diadakan suatu inisiatif reformasi. Pada tahun 1994, Kantor Pengawasan Internal Jasa (OIOS) didirikan oleh Majelis Umum sebagai pengawas efisiensi.[56] Sebuah program reformasi resmi dimulai oleh Kofi Annan pada tahun 1997. Reformasi tersebut termasuk mengubah keanggotaan tetap Dewan Keamanan (yang saat ini mencerminkan hubungan kekuasaan pada 1945), membuat birokrasi lebih transparan, akuntabel, dan efisien, membuat PBB lebih demokratis, dan mulai merencanakan Pakta Perdagangan Senjata.[57] Pada bulan September 2005, PBB mengadakan KTT Dunia yang dihadiri oleh sebagian besar kepala negara anggota, menyebut pertemuan iu sebagai "kesempatan sekali dalam segenerasi untuk mengambil keputusan berani dalam bidang pembangunan, keamanan, hak asasi manusia dan reformasi Perserikatan Bangsa-Bangsa."[58] Kofi Annan telah mengusulkan bahwa peserta pertemuan menyetujui " perundingan besar-besaran (grand bargain)" global untuk reformasi PBB, memperbaharui fokus organisasi tentang perdamaian, keamanan, hak asasi manusia, dan pembangunan, dan untuk membuatnya lebih siap dalam menghadapi masalah-masalah pada abad ke-21. Dokumen Hasil KTT Dunia menggambarkan kesimpulan dari pertemuan tersebut, termasuk: pembuatan sebuah Komisi Pembangunan Perdamaian, untuk membantu negara-negara berkembang dari konflik; sebuah Dewan Hak Asasi Manusia, dan dana demokrasi; sebuah penghukuman yang jelas, dan tidak ambigu tentang terorisme "dalam segala bentuk dan manifestasi"; perjanjian untuk mencurahkan lebih banyak sumber daya ke Kantor Layanan Pengawasan Internal; perjanjian untuk menghabiskan miliaran lebih dalam mencapai Tujuan Pembangunan Milenium; pembubaran Dewan Perwalian, karena misinya sudah terselesaikan; dan, perjanjian bahwa masing-masing negara, dengan bantuan dari masyarakat internasional, memiliki "tanggung jawab untuk melindungi" populasi dari genosida, kejahatan perang, pembersihan etnis, dan kejahatan terhadap kemanusiaan-dengan pemahaman bahwa masyarakat internasional siap untuk bertindak "kolektif" dan "dengan tepat waktu dan tegas" untuk melindungi warga sipil yang rentan jika suatu negara "secara nyata gagal" dalam memenuhi tanggung jawabnya.[59] Kantor Layanan Pengawasan Internal sedang direstrukturisasi untuk memperjelas ruang lingkup, dan mandatnya, dan akan menerima lebih banyak sumber daya. Selain itu, untuk meningkatkan kemampuan pengawasan, dan audit dari Majelis Umum, Audit Independen Komite Penasehat (IAAC) sedang dibuat. Pada bulan Juni 2007, Komite Kelima menciptakan sebuah rancangan resolusi untuk kerangka acuan komite ini.[60][61] Sebuah kantor etika didirikan pada tahun 2006, dan bertanggung jawab untuk melaksanakan pengungkapan keuangan baru, dan kebijakan perlindungan whistleblower. Bekerja sama dengan OIOS, kantor etika juga merencanakan untuk menerapkan kebijakan untuk menghindari penipuan, dan korupsi.[62] Sekretariat sedang dalam proses meninjau semua mandat PBB yang berusia lebih dari lima tahun. Peninjauan ini ditujukan untuk menentukan program mana yang merupakan duplikat atau tidak perlu yang harus dihilangkan. Tidak semua negara anggota menyetujui mandat mana di antara lebih dari 7000 mandat yang harus ditinjau ulang. Sengketa ini berpusat pada apakah mandat yang telah diperbaharui harus diperiksa[63] Memang, hambatan yang diidentifikasi - pada khususnya, kurangnya informasi tentang implikasi sumber daya mandat masing-masing - merupakan pembenaran yang cukup untuk Majelis Umum untuk menghentikan peninjauan mandat pada bulan September 2008. Sementara itu, Majelis Umum meluncurkan sejumlah inisiatif baru yang secara longgar terkait dengan reformasi pada bulan April 2007, meliputi tata kelola lingkungan internasional, 'Ditayangkan sebagai Satu' pada tingkat negara untuk meningkatkan konsolidasi kegiatan program PBB dan organisasi gender yang bersatu. Sedangkan pencapaian 2 isu pertama itu kecil, Majelis Umum pada September 2010 menyetujui pembentukan "UN Women" atau Wanita PBB/PBB Wanita sebagai organisasi PBB yang baru untuk kesetaraan gender, dan pemberdayaan perempuan. ‘UN Women didirikan dengan mempersatukan sumber daya dan mandat dari empat kesatuan kecil untuk dampak yang lebih besar. Kepala pertama Wanita PBB adalah Michelle Bachelet, mantan Presiden Chile.[64] Efektivitas Beberapa telah mempertanyakan apakah PBB masih relevan pada abad ke-21.[65] Sementara mandat pertama dan kedua Piagam PBB membutuhkan PBB:. "Untuk memelihara perdamaian dan keamanan internasional .... (Dan jika perlu untuk menegakkan perdamaian dengan) mengambil tindakan pencegahan atau penegakan hukum. "[66], karena struktur restriktif administrasi, anggota tetap Dewan Keamanan sendiri kadang-kadang mencegah PBB dari sepenuhnya melaksanakan dua mandat pertama.[67] Tanpa persetujuan bulat, dukungan (atau minimal abstain) dari semua 5 dari anggota tetap Dewan Keamanan PBB, Piagam PBB hanya memungkinkan untuk "mengamati", laporan, dan membuat rekomendasi mengenai konflik internasional. Kebulatan tersebut di Dewan Keamanan tentang otorisasi aksi penegakan hukum PBB bersenjata tidak selalu tercapai pada waktunya untuk mencegah pecahnya perang internasional. Bahkan dengan semua hambatan, dan keterbatasan pada kemampuan PBB untuk menanggapi situasi konflik, berbagai studi masih telah menemukan PBB telah memiliki banyak keberhasilan penting dalam 65 tahun keberadaannya. Pada tahun 1962 Sekjen PBB U Thant memberikan bantuan yang berharga, dan mengambil banyak waktu, tenaga, dan inisiatif sebagai negosiator utama antara Nikita Khrushchev dan John F. Kennedy selama Krisis Rudal Kuba, sehingga memberikan hubungan penting dalam pencegahan suatu perang nuklir pada waktu itu.[68] Sebuah penilitan tahun 2005 oleh RAND Corporation menemukan PBB berhasil dalam dua dari tiga upaya perdamaian. Studi ini juga membandingkan upaya PBB untuk pembangunan bangsa dengan orang-orang dari Amerika Serikat, dan menemukan bahwa tujuh dari delapan kasus PBB damai, bertentangan dengan empat dari delapan kasus AS damai [69] Juga pada tahun 2005, Human Security Report mendokumentasikan penurunan jumlah perang, genosida, dan pelanggaran HAM (Hak Asasi Manusia) sejak akhir Perang Dingin, dan bukti, meskipun tidak langsung, bahwa aktivisme internasional - kebanyakan dipelopori oleh PBB - telah menjadi penyebab utama penurunan konflik bersenjata sejak akhir Perang Dingin.[70] Lihat pula Sekretaris Jenderal PBB Piagam PBB Daftar Tanda Penghargaan PBB Hak veto Referensi Pranala luar Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.

https://id.wikipedia.org/wiki/Perserikatan%20Bangsa-Bangsa

Robert Mugabe alitoka uongozini mwaka upi?

Mungu ibariki Afrika

swahili

Mungu Ibariki Afrika ni jina la wimbo wa taifa wa Tanzania. Asili yake ni wimbo wa Nkosi Sikelel' iAfrika wa Afrika Kusini. Enoch Sontonga ndiye mtunzi wa Nkosi Sikelel'i Afrika mwaka 1897. Sehemu ya wimbo huu inatumika pia katika nyimbo za taifa za Afrika Kusini na Zambia. Na huko nyuma ulitumiwa kama wimbo wa taifa wa Zimbabwe. Mungu ibariki Afrika Mungu ibariki Afrika Wabariki viongozi wake Hekima, Umoja na Amani Hizi ni ngao zetu Afrika na watu wake KIITIKIO: Ibariki Afrika Ibariki Afrika Tubariki watoto wa Afrika Mungu ibariki Tanzania Dumisha Uhuru na Umoja Wake kwa Waume na Watoto Mungu ibariki Tanzania na watu wake KIITIKIO: Ibariki Tanzania Ibariki Tanzania Tubariki watoto wa Tanzania Historia yake kwa urefu Wimbo huo, "Nkosi Sikelel' iAfrika", ulitungwa na Enoch Sontonga, Mkosa raia wa Afrika Kusini, na baadaye kubadilishwa maneno ya Kizulu kwenda Kiswahili na kanali Moses Nnauye kuwa "Mungu ibariki Afrika", yaani "God Bless Africa". Pia ulikuwa ni "wimbo wa taifa" wa African National Congress (ANC) walipokuwa wanapambana na wakandamizaji wao Makaburu. Bado unatumika katika nchi hiyo ya Afrika Kusini. Umeimbwa pia katika nchi nyingine, kwa mfano Zimbabwe na Namibia, na labda hata Botswana, Lesotho, Swaziland, na Malawi kwa miaka mingi. Hata kabla ya TANU (Tanganyika African National Union) kuanzishwa mwaka wa 1954, wimbo huo, Nkosi Sikelel' iAfrika, ulikuwa unaimbwa Afrika Kusini, kama vile chama cha Afrika Kusini, African National Congress (ANC), kilivyoanzishwa miaka mingi kabla ya chama cha TANU. Kwenye mkutano wa kwanza uliofanyika Bloemfontein, South Africa, kuanzisha chama hicho mwaka wa 1912, waliimba Nkosi Sikelel' iAfrika. Julius Nyerere alikuwa bado hajazaliwa. Chama cha kule Afrika Kusini kilichoanzishwa mwaka wa 1912 kiliitwa South African Native Congress chini ya uongozi wa John Dube, Mzulu, na Pixley ka I. Seme pia kutoka Natal kama Dube. Kikabadilishwa jina baadaye na kuitwa African National Congress (ANC). Kuanzia mwaka wa 1925, wana ANC waliuchagua wimbo huo, Nkosi Sikelel' iAfrika, kama wimbo wao wa taifa na bado unaimbwa leo. Katika nyimbo za mataifa yetu ya Kiafrika, hakuna wimbo mwingine unaojulikana kama wimbo huo. Hata katika nchi za Afrika Magharibi, watu wengi wanajua Nkosi Sikelel' iAfrika ni wimbo gani na unamaanisha nini. Ndiyo maana hata Kenya wanaimba wimbo huo. Unaimbwa na unafahamika katika nchi nyingi hata kaskazini mwa bara hili. Ukienda Misri, Algeria na nchi nyingine huko, utawakuta watu wengi wanaojua kuhusu Nkosi Sikelel' iAfrika. Enoch Sontonga alitoka Eastern Cape Province, jimbo la Wakosa (Xhosa), ambako pia ni nyumbani kwa Nelson Mandela. Alitunga wimbo huo kama wimbo wa Kanisa katika lugha yake ya Kikosa kama ni wimbo wa bara lote. Ndiyo maana alisema Nkosi Sikelel' iAfrika, God Bless Africa, na siyo God Bless South Africa. Alipotunga wimbo huo mwaka wa 1897, haukuimbwa hadharani mpaka mwaka wa 1899. Uliimbwa kanisani kwa mara ya kwanza mwaka huo. Halafu, baada ya miaka kumi na tatu, uliimbwa kwenye mkutano wa kwanza wa South African Native Congress mwaka wa 1912 uliofanyika Bloemfontein kuanzisha chama hicho kugombea haki za Wafrika. Hata Watanganyika wengi waliokwenda kufanya kazi migodini Afrika Kusini miaka ya 1940 na 1950 waliujua wimbo huo. Walikuwa wanaimba Nkosi Sikelel' iAfrika pamoja na watu wa Afrika Kusini walipokuwa huko na waliporudi Tanganyika. Watanganyika wengi, mara baada ya kupata uhuru, walikuwa au waliona music sheets za wimbo huo nchini Tanganyika ikiwa na jina la Enoch Sontonga kama ndiyo mtungaji wa wimbo huo. Ilikuwa katika lugha mbili, Kiswahili na Kiingereza, na kichwa chake kilikuwa ni Mungu Ibariki Afrika, God Bless Africa, yaani Nkosi Sikelel' iAfrika. Ukiisikiliza muziki huo, hauna tofauti hata kidogo na ule wa wimbo wa taifa, Mungi Ibariki Afrika, au wa wimbo wa taifa wa Zambia. Sikiliza wimbo huo katika Youtube ambao mmoja wa waimbaji wake katika video ni Miriam Makeba. Nyimbo nyingi za Enoch Sontonga zilikuwa nyimbo za huzuni kuhusu maisha magumu ya Wafrika chini ya utawala wa Wazungu waliokuwa wanawakandamiza Wafrika katika bara lote. Wimbo wake, Nkosi Sikelel' iAfrika, ulitokana na maumivu hayo ya Wafrika ingawa pia ulikuwa wimbo wa kuwapa tumaini kwamba hawako peke yao. Mungu yuko nao, au yuko nasi, ingawa tunaumia na tunateswa na wanaotutawala kwa mabavu. Wimbo huo, Nkosi Sikelel' iAfrika, uliwekwa kwenye sahani ya santuri kwa mara ya kwanza huko London, mwaka wa 1923. Uliimbwa na Solomon Plaatje, mwimbaji maarufu wa Afrika Kusini ambaye pia alikuwa mmoja wa Wafrika walioanzisha chama cha South African Native Congress, Bloemfontein, South Africa, mwaka wa 1912. Ni wimbo wetu Watanzania pia kwa sababu Afrika ni moja. Kwa hiyo hatukuiba, na hatukuazima, wimbo huo. Ni wetu kama wao kule Afrika Kusini na nchi nyingine. Utumizi wetu wa wimbo huo, ambao pia ni wimbo wa taifa, Zambia, unaonyesha pia umoja na undugu wetu kama Waafrika. Ndiyo maana kulikuwa hata vyama vilivyopigania uhuru ambavyo majina yao yalifanana au yalikuwa karibu sana. Kwa mfano, African National Congress (ANC) iliyoundwa Tanganyika na kuongozwa na Zuberi Mtemvu na katibu wake mkuu John Chipaka ilikuwa na jina sawa na la chama cha Africa Kusini cha akina Mandela. Pia chama cha kwanza kupigania uhuru Northern Rhodesia kilichoongozwa na Harry Nkumbula kilikuwa kinaitwa African National Congress, na kiliendelea kuitwa hivyo hata baada ya wanachama wengine kuondoka na kuunda chama kingine, United National Independence Party (UNIP), chini ya uongozi wa Kenneth Kaunda. Kenya kulikuwa na Kenya African Union (KAU) kabla ya Tanganyika African National Union. Baadaye KAU ikabadili jina kidogo na kuitwa KANU. Na ndugu zetu Zimbabwe waliunda chama kinachoitwa ZANU baada ya baadhi yao, pamoja na Robert Mugabe, kuondoka na kuachana na ZAPU. Majina hayo, katika nchi zetu mbalimbali, yanafanana kwa sababu tunajiona kama ni ndugu, na ni kweli sisi sote ni ndugu bila kujali ukabila, rangi, dini, au asili. Pia inaonyesha ushirikiano wetu. Hata Uganda, jeshi lao ni Uganda People's Defence Forces (UPDF), jina linalotokana na jina la Tanzania People's Defence Forces (TPDF). Viungo vya nje Jamii:Wimbo wa Taifa Jamii:Tanzania

https://sw.wikipedia.org/wiki/Mungu%20ibariki%20Afrika

Как называлась Симбирская губерния с 1924?

Симбирская губерния

russian

Симби́рская губе́рния (с 1924 года Ульяновская губерния) — административно-территориальная единица Российской империи, Российской республики и РСФСР, существовавшая в 1796—1928 годах. Губернский город — Симбирск (с 1924 года Ульяновск). Географическое положение К началу XX века Симбирская губерния занимала 49,5 тыс. км² (43,491 вёрст²). Она граничила на севере с Казанской губернией, на востоке с Волгой, отделяющей её от Самарской губернии (охватывая левый берег Волги только в двух местах: напротив Симбирска и в Сызрани), на юге — с Саратовской, на западе — с Пензенской и Нижегородской губерниями. В 1926 году площадь губернии составляла 34 071[1] км². История было образовано Симбирское наместничество, которое а преобразовано в Симбирскую губернию[2]. В 1848 году в Симбирске открылась Карамзинская общественная библиотека. В 1850 году два заволжские уезда (Ставропольский и Самарский) отошли в состав вновь образованной Самарской губернии. Симбирские пожары 1864 года привели к уничтожению жилого фонда губернского центра. В 1870 году в Симбирске родился Ленин. Симбирская губерния была в числе 17 регионов, признанных серьёзно пострадавшими во время голода 1891—1892 годов. В годы Гражданской войны (1918) Симбирск был захвачен войсками КОМУЧа. Декретом ЦИК СССР от 9 мая 1924 года город Симбирск переименован в Ульяновск, а губерния — в Ульяновскую губернию[3]. В 1928 году в ходе экономического районирования СССР губерния была упразднена, её территория вошла в состав Ульяновского округа Средневолжской области[4]. Геология О геологии губернии профессор А. П. Павлов в своём труде «Нижневолжская юра» говорил следующее: “Симбирская губерния покрыта, как известно, отложениями всех систем, начиная с каменноугольной, и особенного развития достигают здесь системы третичная, меловая, юрская и так называемый ярус пестрых мергелей, то есть как раз те системы, разграничение и подразделение которых возбуждает теперь столько спорных вопросов[5].” В геологическом отношении губернию исследовали Паллас, Странгвейс, Широкшин и Гурьев, Мурчинсон, Языков, Пандер, профессор Г. Д. Романовский, Вагнер, П. В. Еремеев, Траутшольд, Синцов, Лагузен и др. Обнажения юрских пород по правому берегу Волги наблюдались в двух довольно далеко отстоящих друг от друга местностях: в уездах Симбирском и Сызранском. Между северным симбирским участком горы и южным сызранским лежала обширная площадь, занятая отчасти более новыми (меловыми и третичными) отложениями, отчасти палеозойными известняками (каменноугольные и пермские известняки Самарской луки). Отложения нижней Волги достигали наибольшего развития у деревни Городище[6]. Окрестности деревни Поливны представляли самый южный предел распространения горы в северной части губернии. Здесь юрские пласты, постепенно падавшие к югу, скрывались под уровень Волги, и в береговых обнажениях их сменяли отложения нижнемеловой системы, занимавшие в окрестностях Ундор и ещё далее к деревне Бессонковой только вершины береговых обнажений и слагавшие холмы высокого берега Волги. В окрестностях Симбирска эти нижнемеловые породы, в свою очередь, прикрывались верхнемеловыми (а несколько западнее и третичными); эти более новые отложения тянулись на югу до окрестностей села Усолья, где внезапно сменялись каменноугольными отложениями, круто поднимавшимися в виде довольно значительных возвышенностей (около 300 м), а местами и в виде совершенно вертикальных стен, у подножия которых прерывалось дальнейшее распространение меловых и третичных пластов. Эту гряду известковых высот, во многих местах размытых, прорезанных оврагами и более или менее округленных, можно было проследить от Жигулей и Усолья далеко на юго-запад к деревне Троекуровке, ещё далее по реке Сызрани, где были указаны последние выходы каменноугольных известняков. Выходы древних пород не положили, однако, предела распространению к югу мезозойных образований. Вниз по течению Волги снова встречалась серая юрская глина, содержавшая такие же ископаемые, как и в городищенской глине, а несколько далее, у села Кашпура, наблюдалась мощное развитие ауцеллевых песчаников, конгломератов, смолистых сланцев и вообще пород, развитых в окрестностях деревень Поливны и Городища. Несколько южнее Кашпура все эти породы, так же как и у Поливны, скрывались под уровень Волги, сменяясь нижнемеловыми осадками. Многочисленные исследования губернии до начала XX века не выяснили ещё многих вопросов. По исследованию профессора Павловым городищенской глины, в ней встречался след фауны, характеризующей виргазовые слои русской юры. Он встретил в ней представителей родов Latin: Pinna, , , , ; ауцеллы и морские ежи попадаются реже. Остатки Per Figatus Buch, Per Quenstedti Rllr, Per biplex Sow (Per Pallasianus) оказались нередкими даже в самых низших частях доступного для наблюдения пояса. В геологическом отношении в общих чертах Симбирская губерния представляла следующее: северная часть губернии, прилегавшая к Казанской, имела осадки триаса; в восточной части, ограниченной правым берегом Волги, залегали каменноугольная и меловая формации, разорванные и прорезанные во многих местах третичными осадками; на западе были распространены, преимущественно, мел и надмеловые осадки эоценовой формации, сменявшиеся к югу меловой почвой. В разных местах губернии были открываемы кости мамонта и других животных. Полезные ископаемые Кроме глины, мела и известняка на на территории губернии были известны месторождения пирита (Симбирский, Алатырский и Курмышский уезды); на территории Сызранского уезда — месторождения серы, селитры, каменной соли, залежи природного асфальта, песчаника и горючих сланцев. Были известны месторождения железной руды. В поймах рек Волги, Суры, Свияги и Усы находились богатые залежи торфа. Минеральные источники (в том числе Ундоровский минеральный источник). Фосфорнокислая известь в пластах меловой формации, распространённой в большей части губернии. Климат Климат Симбирской губернии был сходен с климатом соседних губерний. По незначительному пространству её климатические условия на севере и юге мало отличались друг от друга. Всего важнее были различия, происходившие от высоты над уровнем моря, большей или меньшей защитности положения и растительного покрова. Вследствие малой высоты, защиты с севера и отсутствия леса весна и лето были теплее, снег ложился поздно и сходил раньше на берегу Волги и Сызрани, в южной части Сызранского уезда, сравнительно с возвышенной, густолесистой северно-восточной частью Самарской луки, где лето и весна были холоднее, снег ложился ранее и таял гораздо позднее. Средняя температура в Симбирске была: годовая — +3,3 °C, январь — −13,4 °C, апрель — +3,5 °C, июль — +20,3 °C, сентябрь — +10,9 °C. Количество осадков составляло: Языково (западная часть губернии) — 483 мм, Симбирск — 443 мм, Чертково (Сенгилеевского уезда) — 406 мм, Сызрань — 374 мм. Летние осадки решительно преобладали, всего более дождя выпадало в июне и июле. Снежный покров продолжался от 4—5 месяцев. Господствовавшие и приносившие наиболее дождя и снега были западные ветры, прозванные в народе «гнилым углом». Природные ресурсы В лесах Симбирской губернии из хвойных деревьев ель встречалась только в Алатырском и Курмышском уездах по Суре и её притокам, сосна — во всей губернии по пескам, более всего её было в Сурской даче и в южной части Карсунского уезда. Лиственных лесов в Симбирской губернии было гораздо больше, чем хвойных. Господствующими породами были дуб, затем береза, осина, липа, клен. В целом преобладали смешанные лиственные леса. Симбирская губерния могла считаться богатой лесами. В 1860-х годах общее количество лесов составляло более 1/3 площади всей губернии. Вообще леса были расположены довольно равномерно, только некоторые части губернии были почти совсем обнажены от лесов, именно вся южная часть Сызранского уезда, северная Симбирского, юго-восточная Буинского и части уездов Алатырского и Курмышского, лежавшие по левую сторону реки Алатыря. Особенно лесиста была западная часть Буинского, восточная Алатырского уезда (Сурская дача) и северо-восточная Самарской луки. В южной половине губернии и вообще по горам лес был преимущественно мелкий, дровяной, но в северных уездах он в основном рослый, строевой, в уездах Курмышском, Алатырском и Буинском встречался даже корабельный. За последующие 40 лет леса были значительно вырублены; правильное лесное хозяйство существовало только в лесах казенных удельных и некоторых частных лиц. В Симбирской губернии было много удельных земель, что объяснялось тем, что в царствование императора Николая I все казенные земли Симбирской губернии, кроме Сурской лесной дачи, были перечислены в удельное ведомство. Земством в 1896 году было обложено лесов 1 473 617,5 га. Из этого числа частным землевладельцам принадлежало 506 714,6 га, уделу — 787 887 га, казне — 139 243,5 га, крестьянским общинам — 34 653 га, городам — 5 115,1 га и земству — 4,4 га. В лесах росло много марены, которую крестьянки употребляли как красильное вещество. Кроме разного рода ягод, в лесах весьма часто встречались дикая вишня и яблоня, а в степях — так называемый дикий миндаль, или бобовник. Из диких животных в губернии водились волки, лисицы, зайцы белые и чёрные, тушканчики, хорьки, песцы, выхухоли, медведи и др. Прежде были куницы и горностай. Из птиц, кроме рябчиков, куропаток, составлявших предмет промысловой охоты, было много разных пород уток, куликов и других птиц; летом прилетали степные птицы — дрофы и стрепеты. Рыбы было довольно много, особенно в Волге и Суре. В Волге водились белуги, севрюги, осетры, стерляди, судаки, сомы и разные мелкие виды. К началу XX века в огромном количестве ещё вылавливалась так называемая выселка. В Суре водились те же виды рыб, что и в Волге, исключая только белугу, осетра, севрюгу и выселку. Сурскую стерлядь отправляли в столицы, где она ценилась дороже волжской. В некоторых горных речках изредка ловили форель. Население Численность По Всероссийской переписи населения Российской империи 1897 года на территории Симбирской губернии проживало 1 527 848[7] человек (728 909 мужчин и 798 939 женщин). Из них 108 049 человек составляло городское население. По этническому составу распределение населения губернии выглядело следующим образом: В 1905 году в губернии числилось 1 750 600 человек. По состоянию на 20 августа 1920 года, по итогам Всероссийской переписи населения, численность населения губернии (без Буинского уезда) составила 1 622 702 человека, из них городского — 168 851. В этническом отношении население губернии распределялось таким образом: По итогам всесоюзной переписи населения 1926 года население губернии составило 1 384 220 человек[1], из них городское — 167 275 человек. Социальный и национальный состав По данным обзора губернии за 1898 год было: дворян потомственных — 3439, личных — 2971, духовенства белого — 7551, монашествующего — 718 (104 мужчин и 614 женщин), почётных граждан — 2789, купцов — 1969, мещан — 64 339, крестьян — 1 190 749, регулярных войск — 2507, отставных и бессрочных нижних чинов, их жён и дочерей — 207 836, колонистов — 563, иностранцев — 106 476, иностранных подданных — 208, лиц прочих сословий — 1681. Национальный состав населения был весьма разнообразен: кроме русских (среди них было немного малороссов, в Сызранском уезде), губернию населяли мордва (эрзя и мокша), татары, мещеряки, чуваши. Русские заселили губернию, когда здесь уже жили чуваши, мордва и татары. Национальный состав в 1897 году[8]: Религия В 1898 году православных было 1 407 317 человек, мусульман — 144 440, раскольников и сектантов — 31 384, крещёных татар, отпавших от православия, — 4031, римско-католиков — 1831, протестантов — 1283, евреев — 472, язычников — 441, армяно-григориан — 4. Более всего раскольников было в уездах Сызранском (12 тыс.) и Алатырском (9 тыс.). В уездах Карсунском, Симбирском и Сенгилеевском число раскольников было от 3 до 4 тыс. в каждом. Монастырей было 8, церквей — православных каменных 263 и деревянных 458, единоверческих — 5, римско-католических — 2, протестантских — 2. Кроме того, имелось 159 мечетей и одна синагога. Дворянские роды Воробьёвы Каловские Сазоновы Скрябины Языковы Бетевы Административное устройство В 1796 году в результате преобразования Симбирского наместничества в губернию были упразднены Котяковский, Канадейский и Тагайский уезды и губерния была разделена на 10 уездов: Алатырский, Ардатовский, Буинский, Карсунский, Курмышский, Самарский, Сенгилеевский, Ставропольский, Сызранский и Симбирский. На следующий год из упразднённой Пензенской губернии были переданы Инсарский, Саранский и Шешкеевский уезды (возвращены в 1801 году). В 1798 упразднены 3 уезда: Ардатовский, Сенгилеевский и Шешкеевский (первые два восстановлены в 1802). В 1850 году в состав Самарской губернии вошли два заволжские уезда (Ставропольский и Самарский). С 1850 по 1920 год в состав губернии входило 8 уездов: Благочиннических округов было 39; населённых мест — 1641, в том числе 8 городов, 550 сел, 119 селец, 967 деревень и 12 выселков. 27 мая 1920 года постановлением ВЦИК СНК Буинский уезд был передан в состав образованной Автономной Татарской республики. В сентябре 1920 года несколько волостей Курмышского уезда отошло к Чувашской АО, а 4 мая 1922 года Курмышский уезд передан в Нижегородскую губернию, за исключением Мурзинской и части Анастасовской волостей, причисленных к Алатырскому уезду. 4 апреля 1924 году был упразднен Сенгилеевский уезд, территория которого была распределена по соседним уездам губернии. 20 июля 1925 года северная часть Алатырского уезда была передана в Чувашскую АССР, остальная часть уезда поделена между Ульяновскими и Ардатовскими уездами. В 1928 году губерния и все её уезды упразднены, их территория вошла в состав Ульяновского округа Средневолжской области. Руководство наместничества / губернии Генерал-губернаторы Правители наместничества Губернаторы Губернские предводители дворянства Вице-губернаторы Экономика Сельское хозяйство Главным занятием жителей губернии было земледелие. В 1896 году земством было обложено разных угодий 3036211,5 га и, кроме того, леса 1473617,5 га. Из 3 036 211,5 га принадлежало: общинам крестьян и однодворцам — 1 819 312,9, частным владельцам — 943 054,7, уделу — 243 891,9, казне — 9628,2, городам — 20 097,6, крестьянскому поземному банку — 207,6, земству и другим — 18,6 га. С 1886 года по 1 января 1899 года дворянским банком было принято в залог 550 155,7 га, оцененных в 32 270 201 руб.; выдано в ссуду 18 107 200 руб. Крестьянским банком было выдано ссуд 1 477 383 руб. на покупку 28 745,9 га земли за 1670 тыс. руб. По сведениям Симбирской казначейской палаты за 1898 год, крестьяне владели 1 751 935,2 га надельной земли; вместе с выкупленной землей в распоряжении крестьян имелось 1 793 929,8 га. Из этого количества земли принадлежало бывшим помещичьим крестьянам 503 809,7 га (28,8 %), бывшим удельным крестьянам — 1 070 837,9 га. В среднем на 1 мужскую душу приходилось 2,58 га. Большая часть земли у крестьян была под пашней — 1 336 811,4 га (76,3 %). Из этого количества (при трёхпольном хозяйстве) по 20 211,3 га в каждом поле (4,5 %) было отведено под общественные запашки, сбор с которых обращался на погашение продовольственных долгов. Лугов у крестьян было 91 506,7 га (5 %). Лугов не доставало для прокорма скота, так что крестьяне были вынуждены нанимать свыше 32 775 га луга. Неудобной земли было 155 212,6 га (8,8 %). В Карсунском уезде количество неудобных земель достигало 17,2 %, в Сенгилеевском — 11,2 %. Бывшие помещичьи крестьяне арендовали 102 414,2 га, удельные — 82 348,3, государственные — 6078,7 га. Из зерновых хлебов и сельскохозяйственных растений в озимом поле повсеместно сеяли рожь, в яровом — в северной части губернии главным образом овес и гречу, на юге, кроме того, много проса, а в восточной части Сызранского уезда — пшеницу; кроме того, горох, чечевицу, картофель, лен, коноплю, подсолнечники и др. Из огородных и бахчевых растений сажали арбузы, огурцы, капуста, хмель, дыни и др. Табак разводили в городах Ардатове и Алатыре и их уездах, а также в уездах Курмышском, Сызранском и немного в других. Табак и хмель получали невысокого качества. Значительные посевы картофеля объяснялись существованием крахмальных и картофельно-паточных заводов (до 60 в губернии, всего более в Симбирском уезде). Льноводство было более всего развито в Ардатовском и Алатырском уездах, на правом берегу Суры. Из плодовых деревьев разводили яблони, груши, дули, сливы и бергамоты. Садоводством занимались преимущественно по берегам Волги, но плодовые сады встречались и в других местностях. Сады в основном разводили по гористым берегам рек, обращённым склонами на юг. Садоводство и огородничество носили в основном непромысловый характер. Исключение представляли жители ближайших к городу Симбирску селений, которые разводили для продажи картофель, капусту и т. п. В Симбирске и в некоторых селениях Ардатовского и Симбирского уездов разводили огородные овощи для продажи семян. Промышленный характер носили также сады, расположенные по правому берегу Волги. Бахчеводство имело промышленный характер в Сызранском и Сенгилеевском уездах. Пчеловодство было более распространено в лесистых уездах; особенно им занимались мордва и чуваши. Земледельческая культура губернии находилась в целом на невысокой степени развития; лишь в некоторых владельческих хозяйствах была введена многопольная система. Благодаря земству, устроившему при земских управах склады земледельческих орудий и семян, последние ежегодно на несколько десятков тысяч передавались крестьянам. Симбирское общество сельского хозяйства устроило на средства губернского земства и Министерства земледелия при своей ферме сельскохозяйственную школу 1-го разряда. По данным за 1898 год, на крестьянских землях под посевом озимых было 555 975,4 га, под овсом — 265 273,2, под яровою пшеницею — 78 891,6, под остальными яровыми хлебами — 254 694,5 га. У частных владельцев было под озимым посевом 133 483,8 га, из яровых под овсом — 96 606,5 га, пшеницею — 10 661,7 и под прочими яровыми хлебами — 39 277,6 га. На всех землях было посеяно: ржи — 683 955 четвертей, яровой пшеницы — 95 474, овса — 576 819, ячменя — 5718, гречихи — 36 182, гороха — 28 657, проса — 22 237, полбы — 57 704, льна — 6263, остальных яровых хлебов — 34 567 и картофеля — 288 110. Было снято ржи 1 778 700, яровой пшеницы — 145 987, овса — 517 560, ячменя — 8518, гречихи — 9009, гороха — 25 757, проса — 137 809, полбы — 53 583, льна — 5442, остальных яровых хлебов — 44 153 и картофеля 0 514 123 четверти. Средний урожай хлебов за пятилетие (с 1893 по 1897 год.) составил: ржи — 586,3 кг с 1 га, ярового хлеба — 460,3, средний урожай сена — 295,4 кг с 1 га; при этом не доставало полученного с надельной земли хлеба для продовольствия крестьян 34 141,9 т, а сена — 27 421,1 кг. Недостаток этот пополнился отчасти арендой пашни и лугов, отчасти сторонними заработками. Крестьян, занятых промыслами, было 125 897 чел. (8,7 % крестьянского населения). Заработок их исчислялся в 5 995 511 руб. Скота в Симбирской губернии числилось 1 531 704 голов (1897), в том числе лошадей 288 890, крупного рогатого 325 995 и мелкого 916 819 голов. Земство давало субсидию Симбирскому обществу сельского хозяйства на устройство на его ферме рассадника племенного скота. Особенное развитие получило в губернии коневодство. Всех конных заводов в 1898 году было 52, на которых состояло 176 производителей и 1337 маток. Наибольшее число заводов было в Карсунском уезде. Губернское земство открыло в 1898 году в Симбирске конюшню для содержания производителей государственного конезаводства. Торговля лошадьми производилась преимущественно на так называемой «Сборной ярмарке» в Симбирске. В 1897 году было приведено лошадей на сумму до 544 210 руб., продано — на 375 435 руб. Овец разводили во многих помещичьих хозяйствах; их насчитывалось более 700 тыс. голов (в том числе до 50 тыс. тонкорунных); шерсть с них шла на суконные и овчинные фабрики. Тонкорунное овцеводство более развито в уездах Сызранском (до 24 тыс. голов) и Симбирском (более 12 тыс. голов). Промышленность и торговля Главнейшую отрасль кустарной промышленности составляют разные виды древодельных промыслов, распространенные во всех уездах, особенно в Карсунском, Алатырском, Ардатовском и Сызранском. Главные из них — производство телег, повозок, саней, колес, колесных ступиц, гнутье дуг, ободьев и полозьев, выделка деревянной посуды, лопат, лукошек, колод и корыт, плетение лаптей, тканье рогож и заготовка кулей. Всего разными древодельными промыслами занимается в губ. до 7 тыс. чел., на сумму свыше 200 тыс. руб. Из других кустарных промыслов заслуживают внимания по своим размерам: валянье теплой обуви, шитье сапог и рукавиц, шитье шапок и фуражек, портняжество, тканье платков, витье веревок и плетение рыболовных снастей. Первые два из названных промыслов (валянье обуви и шитье сапог и рукавиц) распространены по всей губ., но в особенности в уу. Карсунском, Симбирском и Сызранском; им занято до 3 тыс. чел., на сумму 130 тыс. р., а шитьем сапог и рукавиц — до 1500 чел., на 100 тыс. р. Портняжеством занято 1600 чел., на 55 тыс. р. Витьем веревок занимаются в Буинском у. Ручное тканье платков распространено в Карсунском и Алатырском уездах. Всего занято кустарными промыслами 15285 чел., в том числе в у. Карсунском 5940, в Симбирском и Сызранском до 2 тыс. в каждом (1898). Для развития кустарных промыслов земство устраивает на сельскохозяйственных выставках кустарные отделы. Постоянная выставка кустарных изделий существует при губ. земской управе. При некоторых училищах устроены ремесленные мастерские. Среди местных промыслов некустарного характера более распространены: лесные работы, рыболовство, сидка смолы и дегтя, а также промыслы извозный и коновальный; ими занималось в 1898 году до 26 тыс. чел., заработавшие свыше 680 тыс. руб. Отхожие промыслы — главным образом сельскохозяйственные работы, бурлачество, пастьба скота, битье шерсти. В Карсунском у. до 3 тыс. чел. занимаются плотничеством и коновальством. Бурлачеством занималось до 6 тыс., битьем шерсти 3500 и сельскохоз. работами до 32 тыс. чел., главным образом из уу. Ардатовского, Буинского и Сызранского. Заработок их всех — свыше 700 тыс. руб. В общей сложности на кустарных и отхожих промыслах в 1898 году население заработало до 2 млн руб. Фабрик, заводов и мелких промышленных заведений в 1898 году было 6080, с 18709 рабочими и общей суммою производства в 10639967 р. Главное место занимают выделка сукон, мукомольное производство и винокурение. Суконных фабрик 18; на них в 1898 году выработано, преимущественно для поставки военному ведомству, разного рода сукон на 4575429 руб. Винокуренных заводов 14; на них употреблено припасов 1482149 пд. (в том числе картофеля 942098 пд.), выкурено спирта 37047727°. Мукомольных мельниц 3375 (из них 18 вальцевых); сумма их производства равна 289217 рублей. На 5 водочных заводов очищено и приготовлено водок на 114653 рублей. Сумма производства 3 асфальтовых и 9 гудронных зав. равна 310400 руб.; кроме того имеются в губ. 7 лесопильных зав. (153650 р.), 3 восковых свечей (141010 р.), 78 кожевенных, 2 стеклянных, 3 пивоваренных, 9 мыловаренных, 10 салотопенных, 216 овчинных, 156 шерсточесальных, 12 сукновален, 36 котмовальных, 16 картофельно-паточных, 52 картофельно-тёрочных, 3 писчебумажных, 1 шерстопрядильня, 1 оберточно-бумажный, 460 маслобоен, 33 солодовни, 7 чугунолитейных, 96 поташных, 244 кирпичных, 73 горшечных, 230 красилен, 41 клееваренных, 59 кулевых, 696 круподирок, 24 канатных, 1 спичечный, 84 дегтярно-смолокуренных, 2 искусственных минеральных вод, 1 ленточное зав., 2 гильзовых, 3 меловых, 1 известковый, 1 химический, 1 сыроварня. В 1898 году акцизных сборов поступило 3031577 руб., в том числе с вина и спирта 2576640 руб., с осветительных нефтяных масл 258900 р., патентного сбора 143986 руб. На виноторговлю выдано патентов 1430. В 1897 году было выбрано документов на право торговли и промыслов 16035, в том числе свидетельств 1 гил. 16, 2 гил. 883; в казну поступило торговых пошлин 239253 руб. Отпускная торговля губ. состоит главным образом в сбыте хлебных продуктов, затем сукна, спирта, асфальта и пр. Ярмарок 82, на которые в 1898 году привезено товаров на 7,5 млн руб., продано на 4100 тыс. руб. Наиболее важное значение имеют ярмарки: «Сборная» в Симбирске (привезено на 5 млн руб., продано на 3668 тыс. руб.), «Крещенская» в Сызрани (прив. на 375000 руб., продано на 310000 руб.), «Троицкая» в Карсуне (прив. 548 тыс. руб., продажа 332 тыс. руб.). Базарная торговля производилась в 93 пунктах, в некоторых из них — по 2 или по 3 раза в неделю. Приблизительно на базары привозится и продаётся товаров на 5 млн руб. Губернских и уездных земских сборов, кроме недоимок, должно было поступить к 1898 году 985524 р., взыскано 800307 р., осталось в недоимке 761389 руб. Городских доходов в 1898 году поступило 517861 руб., расходов произведено на 517670 руб. Транспорт и связь До проведения железных дорог товары главным образом отправляли по рекам. В 1898 году с волжских и сурских пристаней было отправлено товаров на 9 785 091 руб., в том числе ржи и ржаной муки на 1 744 025 руб., овса на 987 727 руб., пшеницы и пшеничной муки на 812 717 руб., сукон на 677 177 руб. и винного спирта на 243 600 руб. Через губернию проходили железные дороги Сызрано-Вяземская и Московско-Казанская с ветвями на Сызрань и на Симбирск. Почтовые дороги имели протяжение в 976 км. Почтово-телеграфных учреждений в 1899 году было 55. Обмен простой корреспонденции производился при 10 волостных правлениях. Телефонная сеть существовала в Симбирске. Общая сумма почтово-телеграфных доходов в 1898 году составила 206 736 руб., чистый доход — 106 943 руб. Земская почта существовала в 5 уездах; её не было в уздах Карсунском, Буинском и Сызранском. Банки К концу XIX века в губернии имелись отделения Государственного банка (в Симбирске и Сызрани), отделения Дворянского и Крестьянского банков (в Симбирске), отделения Волжско-Камского банка (в Симбирске и Сызрани). Городские банки находились в городах Симбирске, Сызрани, Алатыре, Ардатове, Сенгилее и Буинске. В 1898 году городскими банками было получено чистой прибыли 68 148 руб. В Симбирске и Алатыре имелись общества взаимного кредита. Образование и культура В 1887 году в губернии было 588 учебных заведений с 27 240 учащимися. По данным за 1898 год в губернии 944 учебных заведения, в том числе средних для детей мужского пола — 4, для детей женского пола — 3, городских — 5, уездных — 3, духовных — 3, прогимназий женских — 3, учительская семинария, чувашская учительская школа, 7 ремесленных училищ и 914 начальных. Во всех учебных заведениях обучалось 39 221 мальчиков и 11 156 девочек, всего 50 377 человек. В селах было 853 училища, а именно: от Министерства народного просвещения и земских — 466, церковно-приходских — 207, школ грамоты — 164, прочих — 16. Учащихся было в министерских школах и земских 22 777 мальчиков и 4775 девочек, в церковно-приходских — 5892 мальчика и 1590 девочек, в школах грамоты — 3264 мальчика и 952 девочки, в остальных — 721 мальчик и 150 девочек. В 240 школах под руководством учителей разводились плодовые сады, огороды и производился посев хлебов. В 55 школах учащиеся занимались пчеловодством. При 14 начальных училищах существовали ремесленные классы (обучение портняжеству, кузнечеству, слесарно-токарным работам, тканью ковров и сарпинок). В 1898 году на содержание городских ремесленных и начальных училищ поступило из государственного казначейства 38 094 руб., от земств — 97 150 руб., городов — 48 954 руб., сельских общин — 127 877 руб., из других источников — 41 438 руб. На церковно-приходские училища и школы грамоты было израсходовано 162 657 руб. В местностях, населённых татарами, существовали медресе и мэктебе, где обучение велось исключительно на татарском языке. Таких училищ в 1898 году было 132, с 6217 учащимися. Для подготовки учителей существовали учительская семинария в селе Порецком (100 студентов) и чувашская школа (готовящая учителей в инородческие училища), с 126 учениками. В 1840—1918 годах действовала Симбирская духовная семинария. В 1873 году учреждён Симбирский кадетский корпус. Публичные библиотеки находились в городах Симбирске, Сенгилее, Сызрани, Карсуне, Ардатове и Буинске. Бесплатных народных библиотек в 1898 году было 42. Народные чтения в 1898 году устраивались в городах Симбирске, Курмыше и Сызрани, а также на двух асфальтовых и гудронных заводах. В 1897 году губернское земство израсходовало на народное образование 16 774 руб. Архивная комиссия (с 1894 года) имела музей (4620 предметов древностей и 3490 монет) и библиотеку в 1196 томов; она напечатала семь сочинений по истории края и издает свои журналы. В губернии имелись следующие общественные организации: общество врачей (с 1861 года); общество сельского хозяйства (с 1859 года), содержавшее сельскохозяйственную школу 1-го разряда в городе Симбирске и ферму и устраивавшее сельскохозяйственные ярмарочные выставки; общества изящных искусств, охотников, конского бега, птицеводства, любителей рыбной ловли и др. Все общества были сосредоточены в губернском городе. В губернском городе выходили «Симбирские губернские ведомости», «Симбирские епархиального ведомости» и «Вестник Симбирского земства», в городе Сызрани — «Сызранский листок объявлений». Здравоохранение и попечительство В 1898 году в губернии было 82 врача и 17 ветеринарных врачей. Аптек было 13, из них 3 в сёлах (Порецком и Промзине Алатырского и Больших Березниках Карсунского уезда); больниц — 36, на 1241 коек, из них губернская земская — на 216 коек; при ней располагалась фельдшерская школа с 29 учащимися (23 женщины и 6 мужчин). Кроме того, в 14 км от губернского города находилась колония для душевнобольных, устроенная на пожертвованный Карамзиным капитал. На средства уездных земств содержалось 16 больниц, 16 лечебниц, 9 приёмных покоев и 91 врачебный и фельдшерский пункт. На медицинскую часть в 1898 году было израсходовано земствами 320 410 руб., в том числе губернским — 85 720 руб. Города на тот же предмет израсходовали 16 055 руб. Благотворительные учреждения включали: дом трудолюбия, богадельни городская, земская и дворянская и 3 приюта в Симбирске, богадельни в городах Алатыре и Буинске, несколько приютов для детей. В селе Румянцеве Карсунского уезда на капитал (400 тыс. руб.), пожертвованный Н. Д. Селивёрстовым, содержались мужское двухклассное ремесленное училище (32 учащихся), женское училище с рукодельным классом (33 учащихся), приют-интернат (35 человек), богадельня (на 11 человек) и больница (45 кроватей). Известные люди Керенский, Александр Фёдорович (1881—1970) — российский политический и общественный деятель. Ленин, Владимир Ильич (1870—1924). Федотов, Владимир Иванович (1924—2011) — Герой Социалистического Труда, работник атомной промышленности. Яковлев, Иван Яковлевич (1848—1930) — чувашский просветитель. Примечания Литература v  — 1890. — (Статистика Российской империи; 16. вып. 14). v v v Ссылки на сайте (просмотр на движке Google на сайте runivers.ru) . Просмотр архивных и современных данных. * Категория:Появились в 1796 году Категория:Исчезли в 1928 году

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%B8%D0%BC%D0%B1%D0%B8%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F%20%D0%B3%D1%83%D0%B1%D0%B5%D1%80%D0%BD%D0%B8%D1%8F

Группа The Clash включена в американский зал славы рок-н-рола?

Зал славы рок-н-ролла

russian

Зал и музей славы рок-н-ролла (English: Rock and Roll Hall of Fame) — музей и организация в Кливленде, Огайо, США, посвящённые наиболее известным и влиятельным деятелям эпохи рок-н-ролла: исполнителям, продюсерам и другим личностям, оказавшим значительное влияние на музыкальную индустрию. Кливленд обосновал свои претензии называться родиной рок-н-ролла открытием радио WMMS и тем, что там работал диджей Алан Фрид, придумавший термин rock ’n’ roll в начале 1950-х. Также существует Зал славы рок-н-ролла Сан-Франциско. История На первом заседании организационного комитета в 1986 году была названа первая десятка членов — это были Джеймс Браун, Рэй Чарльз, Фэтс Домино, братья Эверли, Чак Берри, Джерри Ли Льюис, Литтл Ричард, а также покойные Сэм Кук, Бадди Холли и Элвис Пресли[1]. Новые члены зала объявляются ежегодно; на церемонии «введения в зал» они, как правило, дают концерт. Это вовсе не обязательно рокеры: среди членов зала много признанных мастеров ритм-энд-блюза (Стиви Уандер[2], Эл Грин, Марвин Гэй и другие), а также отдельные рэперы (Грэндмастер Флэш и Run DMC). Исполнители номинируются спустя 25 лет после выхода их первого сингла. Например, Джона Леннона номинировали ровно через 25 лет после выхода его первого сингла (Give Peace a Chance, 1969) в 1994 году. Отборочный комитет, составленный из историков музыки, выбирает артистов в качестве кандидатов для четырёх основных категорий (певцы, группы и инструменталисты; композиторы и продюсеры; предтечи рок-н-ролла; сессионные музыканты). Впоследствии, выбор проводят путём голосования приблизительно 1000 экспертов: преподаватели университетов, журналисты, продюсеры и другие лица, имеющие опыт в индустрии музыки. Чтобы быть избранным, надо собрать по крайней мере 50 % голосов. Каждый год выбирается от пяти до семи артистов. Список членов Зала славы рок-н-ролла 1986 Джеймс Браун Рэй Чарльз Фэтс Домино братья Эверли Чак Берри Джерри Ли Льюис Литтл Ричард Сэм Кук Бадди Холли Элвис Пресли 1987 The Coasters Эдди Кокран Бо Диддли Арета Франклин Марвин Гэй Билл Хейли Би Би Кинг Клайд Макфаттер Рики Нельсон Рой Орбисон Карл Перкинс Смоки Робинсон Биг Джо Тёрнер Мадди Уотерс Джеки Уилсон 1988 The Beach Boys The Drifters The Supremes Боб Дилан The Beatles 1989 Стиви Уандер The Temptations The Rolling Stones Отис Реддинг Дион 1990 Хэнк Баллард Чарли Крисчен Бобби Дарин The Four Seasons Four Tops The Kinks The Platters Simon & Garfunkel (Пол Саймон и Арт Гарфанкел) The Who 1991 Лаверн Бейкер The Byrds Джон Ли Хукер The Impressions Уилсон Пикетт Джимми Рид Ike & Tina Turner (Айк Тёрнер и Тина Тёрнер) 1992 Бобби (Блю) Блэнд Booker T. & the M.G.’s Джонни Кэш The Isley Brothers The Jimi Hendrix Experience Sam & Dave The Yardbirds 1993 The Doors Ван Моррисон Creedence Clearwater Revival Cream Рут Браун Этта Джеймс Frankie Lymon & The Teenagers Sly & the Family Stone The Doors Ван Моррисон Creedence Clearwater Revival Рут Браун Этта Джеймс Cream: Джинджер Бейкер, Джек Брюс, Эрик Клэптон 1994 Джон Леннон The Animals The Band Эдди Дуэйн Grateful Dead Элтон Джон Боб Марли Род Стюарт Джон Леннон Боб Марли Род Стюарт Элтон Джон The Band вместе с Бобом Диланом Grateful Dead 1995 The Allman Brothers Band Эл Грин Дженис Джоплин Led Zeppelin Martha and the Vandellas Нил Янг Фрэнк Заппа The Allman Brothers Band Эл Грин Дженис Джоплин Led Zeppelin 1996 Дэвид Боуи Gladys Knight & The Pips Jefferson Airplane Little Willie John Pink Floyd The Shirelles The Velvet Underground Дэвид Боуи Jefferson Airplane Pink Floyd The Velvet Underground 1997 Bee Gees Buffalo Springfield Crosby Stills Nash & Young The Jackson Five Джони Митчелл Parliament/Funkadelic The Rascals Bee Gees Кросби, Стилз, Нэш и Янг Джони Митчелл Parliament/Funkadelic 1998 Eagles Fleetwood Mac The Mamas & The Papas Ллойд Прайс Карлос Сантана Джин Винсент Eagles Fleetwood Mac The Mamas & The Papas 1999 Билли Джоэл Кёртис Мэйфилд Пол Маккартни Дел Шеннон Дасти Спрингфилд Брюс Спрингстин The Staple Singers 2000 Эрик Клэптон Earth, Wind & Fire The Lovin' Spoonful The Moonglows Джеймс Тейлор Бонни Рэйтт 2001 Aerosmith Соломон Бёрк The Flamingos Майкл Джексон Queen Пол Саймон Steely Dan Ричи Валенс 2002 Айзек Хейс Бренда Ли Том Петти и the Heartbreakers Джин Питни Ramones Talking Heads 2003 AC/DC The Clash Элвис Костелло The Police The Righteous Brothers AC/DC The Clash The Police The Righteous Brothers 2004 Джексон Браун The Dells Джордж Харрисон Принс Боб Сигер Traffic ZZ Top 2005 Бадди Гай The O'Jays The Pretenders Перси Следж U2 2006 Black Sabbath Blondie Майлз Дэвис Lynyrd Skynyrd Sex Pistols Black Sabbath Blondie Майлз Дэвис Lynyrd Skynyrd Sex Pistols 2007 Grandmaster Flash & The Furious Five R.E.M. The Ronettes Патти Смит Van Halen 2008 The Dave Clark Five Леонард Коэн Мадонна Джон Мелленкамп The Ventures 2009[3] Metallica Run-DMC Little Anthony & The Imperials Джефф Бек Бобби Уомак Metallica Run-DMC Джефф Бек Бобби Уомак 2010[3][4] 15 марта состоялась церемония в концертном зале «Уолдорф-Астория» в Нью-Йорке, на которой в Зал славы рок-н-ролла были включены: ABBA Genesis The Hollies The Stooges Джимми Клифф Пятерых победителей выбрали из 12 финалистов, и среди тех, кому не удалось попасть в Зал — группы Red Hot Chili Peppers, Kiss и рэпер LL Cool J[3][4]. ABBA Genesis Джимми Клифф The Hollies The Stooges 2011 26-я по счету церемония состоялась 14 марта 2011 года в Нью-Йорке. Победителями признаны: Элис Купер Том Уэйтс Нил Даймонд Дарлин Лав Доктор Джон Среди номинантов также были названы Лора Ниро, Bon Jovi, Beastie Boys, Донован, Chic, LL Cool J, Донна Саммер, Джо Текс и Чак Уиллис[5]. 2012 Guns N' Roses Beastie Boys Red Hot Chili Peppers Донован The Small Faces Лора Ниро (посмертно) Торжественная церемония награждения состоялась 14 апреля 2012 года в Кливленде. Дополнительно в зал славы включены группы, чьи вокалисты уже стали его членами:[6] Blue Caps (Джин Винсент, 1998) The Comets (Билл Хейли, 1987) The Crickets (Бадди Холли, 1986) The Famous Flames (Джеймс Браун, 1986) The Midnighters (Хэнк Баллард, 1990) The Miracles (Смоки Робинсон, 1987) 2013[7] 4 октября 2012 года были объявлены номинанты на включение в 2013 году: группы Rush, Deep Purple, Public Enemy, N.W.A, Paul Butterfield Blues Band, Chic, Heart, Joan Jett and the Blackhearts, Kraftwerk, Marvelettes, Meters и Procol Harum. Среди исполнителей, номинированных на вхождение, Рэнди Ньюман, Донна Саммер (1948—2012), Альберт Кинг (1923—1992)[8][9]. В итоге членами Зала Славы стали: Rush Донна Саммер Heart Рэнди Ньюман Public Enemy Куинси Джонс Лу Адлер Альберт Кинг Донна Саммер Rush Heart Public Enemy Рэнди Ньюман 2014[10] 10 апреля в Бруклинском Барклайс-центре в зал славы были включены: Кэт Стивенс Hall & Oates Nirvana Kiss Линда Ронстадт Питер Гэбриэл Эндрю Луг Олдэм Брайан Эпстайн The E Street Band[10] Nirvana Kiss Питер Гэбриэл 2015[11] Green Day Лу Рид Стиви Рэй Вон Билл Уизерс Ринго Старр Joan Jett & the Blackhearts Stevie Ray Vaughan & Double Trouble The "5" Royales The Paul Butterfield Blues Band Joan Jett & The Blackhearts Лу Рид Green Day 2016[12][13] Стив Миллер Deep Purple (Ричи Блэкмор, Дэвид Ковердэйл, Род Эванс, Иэн Гиллан, Роджер Гловер, Гленн Хьюз, Джон Лорд и Иэн Пэйс) Chicago (Питер Сетера и другие) Cheap Trick N.W.A (включая DJ Yella, Ice Cube, MC Ren, Eazy-E и Dr. Dre) Deep Purple, 1971 Steve Miller Cheap Trick 2017[14] Electric Light Orchestra Nile Rodgers Джоан Баэз Journey Pearl Jam Тупак Шакур Yes Среди номинантов также были Bad Brains, Chaka Khan, Chic, Depeche Mode, The J. Geils Band, Jane's Addiction, Janet Jackson, Joe Tex, Kraftwerk, MC5, Steppenwolf, The Cars, The Zombies[15]. Electric Light Orchestra Yes в 1977 году Pearl Jam в 2016 году Journey в 2002 году Джоан Баэз в 1963 году 2018 Bon Jovi Dire Straits The Cars The Moody Blues Нина Симон (посмертно) Розетта Тарп (посмертно) В списке номинантов были Radiohead, Depeche Mode, Rage Against the Machine и другие. См. также Список членов Зала славы рок-н-ролла Зал славы Блюза Премия «Грэмми» за лучший рок-альбом года Примечания Ссылки Категория:Музыкальные музеи Категория:Музеи Кливленда Категория:Зал славы рок-н-ролла Категория:Залы славы по жанрам музыки

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%97%D0%B0%D0%BB%20%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D1%8B%20%D1%80%D0%BE%D0%BA-%D0%BD-%D1%80%D0%BE%D0%BB%D0%BB%D0%B0

Полезно ли носить кварц?

Очки

russian

Очки́ — самый распространённый из оптических приборов, предназначенный для коррекции человеческого зрения при оптических несовершенствах глаза, либо для защиты глаз от различных вредных воздействий. Очки состоят из линз, стеклянных или пластиковых, удерживаемых оправой, с прикрепленными к ней дужками. Изредка вместо дужек, которые закрепляются за ушами, используется лента или ремешок, охватывающий голову. Составные части очков Рамка оправы «Мост» оправы Линза Заушник или дужка Носоупор Замок или шарнир (гибкий пружинный шарнир имеет название «флекс»). История очков Солнцезащитные очки Первые очки для защиты глаз от солнечного света изготавливали жители крайнего Севера, Азии и Америки. Их очки представляли собой кости животных или куски древесной коры с узкими прорезями для глаз. Впервые солнцезащитные очки — вернее их далекие прародители — появились в Китае. В XII веке пластины дымчатого кварца использовались судьями для того, чтобы свидетели не видели выражение их глаз[1]. Очки для чтения До появления очков в качестве приборов, улучшающих зрение, использовались отдельные полированные кристаллы или куски стекла для одного глаза. Очки были изобретены, по-видимому, в Италии в XIII веке. Предполагаемый год изобретения — 1284, а создателем первых очков считается , хотя документальных подтверждений этим данным нет[2]. Первые документальные свидетельства существования очков относят к 1289 году[2]. 23 февраля 1305 года во Флоренции брат-доминиканец упоминал в проповеди[3][4]: Первое изображение очков содержится на фреске церкви Тревизо (Италия), сделанной в 1352 г. монахом Томмазо да Модена. Первая попытка определить авторство изобретения сделана Карло Роберто Дати (1619—1676) из Флоренции с помощью Франческо Реди в работе «Очки, являются ли они изобретением древности или нет?», приписавший изобретение (? — 1313), монаху и учёному из Пизы. При этом предполагалось, что даже если очки были изобретены ранее неизвестным мастером, то поскольку Спина самостоятельно и только лишь по общему описанию воссоздал метод изготовления очков, слава изобретателя по праву принадлежит ему[4][5]. Начиная с 1300 года, в уставах гильдии венецианских стекольщиков часто упоминаются зрительные линзы и рекомендуется уничтожать подделки хрусталя из бесцветного стекла, что свидетельствует о быстром вхождении очков в моду в Венеции. Существует также версия о китайском происхождении очков, основанная на книге 1240 года «Разъяснение загадочных вещей», где говорится Однако позднейшие исследования показали, что эта цитата была вставлена в XV веке[4]. XVI век До XVI века пользовались очками только дальнозоркие, потом появились очки с вогнутыми стеклами для близоруких. Менялась также форма и манера носить очки. В Китае очки стали известны предположительно в эпоху правления династии Мин (1368—1644), о чём может свидетельствовать отрывок, включенный в это время в книгу философа Чао Цзи Ку (XIII век) «Разъяснение загадочных вещей» (первые экземпляры книги относятся к 1240 году). В Китай очки попали из Европы через арабских и персидских купцов. Это можно предположить из летописи китайского двора (примерно 1410 г.), где упоминается, что король Малакки (королевство на Малайзийском полуострове, активно посещаемое арабами и персами) преподнёс в дар императору десять очков. Китайцы могут претендовать на первенство в изобретении дымчатых очков, изготовлявшихся из дымчатого кварца. Такие очки носили судьи, чтобы скрывать своё отношение к приговору во время его оглашения при дворе. Упоминаются Лью Чи в «Записях о часах досуга» (XII в.). XVII век В XVII веке очками пользовался царь Алексей Михайлович, они были в серебряной оправе с линзами с диоптриями[6]. XVIII век Лондонский оптик Эдвард Скарлетт в начале XVIII века добавил к очкам дужки[2]. Первую промышленную партию (около 200 000) солнцезащитных очков современного типа заказал Наполеон для Египетской экспедиции (1798—1801). Он обязал каждого солдата носить затемнённые очки. Во время экспедиции были выявлены нарушители этого распоряжения, глаза которых были поражены катарактой и другими болезнями, вызванными непривычно ярким для «европейских» глаз светом. Появились различные конструкции — монокль, пенсне, лорнет. Бенджамин Франклин изобрел бифокальные линзы, которые в верхней части предназначены для дали, а в нижней — для работы вблизи[2]. XIX век Современные очки Очками со специальными линзами пользуются, когда параметры зрения отклоняются от нормы, независимо от того, относится ли отклонение к форме глазного яблока и преломляющих поверхностей, к преломляющей силе оптических средин, к изменению мышечной системы (косоглазие) или к изменению плотности и эластичности хрусталика и проч. Смотря по характеру этих уклонений, назначаются очки сферические (обыкновенные, перископические, франклиновские), цилиндрические, сфероцилиндрические, призматические, стенопические и цветные. Современным продолжением развития бифокальных линз стали прогрессивные и офисные линзы — у них переход диоптрий заложен внутри линзы, внешняя поверхность остаётся гладкой, обеспечивая эстетический внешний вид очков. Очки из пластика (органическое стекло) Современные технологии позволяют производить полимерные линзы, с высокой степенью точности подобранные под свойства глаза (до 0,1 D), а также сфероцилиндрические линзы для астигматического глаза (раньше, при вытачивании и полировке стеклянных линз выбор сочетаний сфера-цилиндр был очень ограничен, линзы были дорогие и тяжёлые). Линза из минерального стекла как правило, тверже и прочнее линзы из органического стекла, но пластиковые линзы могут применяться с упрочняющими покрытиями. Пластиковые линзы больше подходят для нанесения многослойных покрытий с различными, в том числе осветляющими свойствами. Пластиковые линзы могут быть асферическими линзами, обеспечивающими четкое зрение по периферии линзы за счет устранения призматических эффектов, образуемых по её краям. Кроме того, современные компьютерные технологии представляют линзы с поточечным расчетом диоптрий по всей поверхности линз, с учетом естественного движения глаза. Это сделано в целях снижения утомляемости глаз, повышения эффективности очковой коррекции посредством достижения наилучшей остроты зрения на всех участках линз. Очки-«хамелеоны» Очки-«хамелеоны» — разновидность очков, в которых используются фотохромные линзы, позволяющие менять окраску (вызывать потемнение) стекла при воздействии на него ультрафиолетового излучения. Этим объясняется отсутствие потемнения «хамелеонов» в остеклённых помещениях, так как силикатное стекло практически не пропускает ультрафиолет. Покрытие линзы Точность изображения зависит и от качества просветляющего покрытия, нанесенного на линзу. Просветляющее покрытие видно, если покрутить линзу под углом — можно обнаружить разноцветный остаточный рефлекс. Оно обеспечивает более четкое цветоразличение, увеличивает светопропускание (до 99 %), а также убирает блики, отраженные от гладкой поверхности линзы. Кроме просветления, покрытие обеспечивает линзе защиту от повреждений и загрязнений. Основной промышленный стандарт для проверки абразивоустойчивости линз с покрытием — Тест Байера (Bayer Test). В закрытую емкость помещают образец линзы с покрытием. Далее, её наполняют стандартным песком (500 грамм) и применяют поступательные вибрации вправо-влево 600 раз — пытаясь максимально поцарапать испытательный образец. Затем линзу достают и измеряют полученные повреждения. Результаты оцениваются по шкале Байера и записываются в виде значений коэффициента Байера, или чисел Байера. Чем выше этот коэффициент, тем более устойчива линза к царапинам и механическому истиранию. Выбор очков Выбирая очки для нейтрализации аномалий, нужно обращать внимание на то, сохраняется ли в глазе нормальная острота зрения и не нарушается ли бинокулярное зрение. В большинстве случаев, глаза можно разделить на три группы: Эмметропный — нормальный глаз, который без аккомодации собирает в фокус на сетчатке только лучи параллельные, видит отчетливо, без всякого напряжения, предметы, расположенные очень далеко от глаза. Только с приближением предмета вступает в свою роль аккомодирующая ресничная мышца, деятельность которой, однако, ограничивается некоторым пределом. Начиная с некоторого расстояния (различного для различного возраста) аккомодация прекращается. Таким образом, для каждого эмметропного нормального глаза существуют две точки, дальняя и ближайшая (punctum remotum и р. proximum), между которыми находящиеся предметы видны отчетливо. Миопный — брахиметропный, близорукий глаз, который без аккомодации собирает в точку на сетчатке только расходящиеся лучи. Для параллельных лучей фокус лежит перед сетчаткой, следовательно, глаз не видит далеких предметов. Избыток рефракции миопного глаза сравнительно с рефракцией нормального глаза ограничивает для миопа расстояние между дальней и ближайшей точками только несколькими сантиметрами (60—5). Гиперметропный — дальнозоркий глаз, который без аккомодации собирает в фокус на сетчатке только сходящиеся лучи, а от параллельных дает фокус позади сетчатки (в отрицательном пространстве). Только с помощью аккомодации гиперметропный глаз может собирать в фокусе параллельные, и даже расходящиеся лучи, идущие от предметов, расположенных перед глазом. Гиперметропный глаз имеет недостаточную рефракцию и, без аккомодации, вовсе не мог бы видеть отчетливо предметов, даже издали (не был бы дальнозорким). В этом легко убедиться, парализовав временно аккомодацию впрыскиванием в глаз атропина. Эмметропный глаз после известной операции катаракты (удаление) хрусталика, или после сдвига хрусталика в сторону от зрачка — становится сильно гиперметропным, ибо для глаза потеряна рефракция хрусталика. Поэтому можно сказать, что для гиперметропного глаза вследствие недостаточной рефракции punctum remotum в отрицательном пространстве позади сетчатки, a punctum proximum, хотя и перед глазом, но сравнительно далеко. Назначение очков для амметропных глаз (миопного и гиперметропного) имеет своей целью нейтрализовать аномалии, то есть для миопного глаза расширить пространство между ближайшей и дальней точкой, отодвинув последнюю в бесконечность, а для гиперметропного глаза передвинуть дальнюю точку из отрицательного пространства в бесконечность перед глазами, не прибегая вовсе к помощи аккомодации. Поэтому для миопного глаза надо пользоваться стеклами рассеивающими (нейтрализующими избыток рефракции глаза); а для гиперметропного — собирательными стеклами, дополняющими своей рефракцией недостаточную рефракцию глаза. Фокусные расстояния таких очков должны равняться расстоянию punctum remotum до оптического центра глаза или его узловой точки. Степени аномалий Степень или сила миопии оценивается дробью 1/Rm и обозначается буквой М = 1/Rm; чем больше Rm, то есть чем более удалён punctum remootum, тем слабее миопия, и при R равному бесконечности глаз считают нормальным. Миопию нейтрализуют сферически-вогнутым стеклом, которого оптическая сила — 1/Rm; если расстояние Rm в метрах, то дробь получает наименование диоптрии. Напр., для стекла с показателем преломления 1,53, для средних лучей при R = 18 дюймов, сила стекла 1/18 = 2,25D (диоптрий). Степень гиперметропии оценивается тоже дробью — 1/Rh и чем больше Rh, тем ниже степень гиперметропии. Её также можно исправить или нейтрализовать сферическим выпуклым собирательным оптическим стеклом (+), которого сила = +1/Rh. Принято называть низшими степенями гиперметропии и миопии все степени до 1/12, то есть до 3,25 D. Средними — от 1/12 до 1/6, то есть 3,25D — 6,5D и сильными аномалиями — всё степени больше 1/6 или 6,5 D. Но не все сферические стёкла в одинаковой мере годятся для очков. Плосковыпуклые стёкла вовсе непригодны для очков. Самые выгодные в оптическом отношении — вогнуто-выпуклые собирательные и рассеивающие («+» и «−» мениски), так как эти стёкла, будучи обращены к глазу вогнутой стороной, обладают наименьшей сферической аберрацией. За такими очками, названными Вульстеном (Wollaston) перископическими, глаза свободно могут двигаться без вреда для ясности зрения. Существуют еще и асферические линзы, обеспечивающие четкое зрение по периферии линзы за счет устранения призматических эффектов, образуемых по её краям. Кроме того, современные компьютерные технологии представляют линзы с поточечным расчетом диоптрий по всей поверхности линз, с учетом естественного движения глаза. Это сделано в целях снижения утомляемости глаз, повышения эффективности очковой коррекции посредством достижения наилучшей остроты зрения на всех участках линз. Нумерация очковых стёкол С давних пор нумерация очковых стекол велась по радиусу кривизны поверхностей и выражалась в дюймах. Но так как средний показатель преломления стекла, из которого приготовляли и приготовляют очковые стёкла = 3/2, точнее 1,53, а толщина стекол незначительна, то с небольшой погрешностью считали главное фокусное расстояние стекла равным радиусу кривизны. Таким образом под очковыми стеклами +36 и — 8 считали собирательные и рассеивательные стекла, с главными фокусными расстояниями (следовательно с радиусами кривизны) равными 36 дюймов и 8 дюймов. Эта дюймовая нумерация стекол в 1875 г., по постановлению международного медицинского конгресса в Брюсселе, заменена новой — метрической при следующем главном положении: означать номера стекол по оптической силе стекла = ± 1/f, где f — фокусное расстояние, выраженное в метрах, причём силу стекла с f = 1 м стали называть диоптрией. Таким образом, стёклам с фокусными расстояниями 1/2 м, 1/3 м, 1/4 м должны соответствовать номера 2, 3 и т. д. (по их оптической силе, выраженной в диоптриях). Поэтому в современных наборах очковых стекол общепринята нумерация в диоптриях, но для перехода от старой дюймовой системы к новой принята в России достаточно приближенная формула DN = 40, где D номер по метрической системе в диоптриях, a N — по дюймовой. [Для французских наборов использовались французские дюймы: DN = 36.]. Таблица отношений знаков линз в диоптрияx (по метрической системе) к их номерам по дюймовой системе. СистемаМетрическая(n** = 1,53)ДюймоваяD№0,25=1600,50=800,75=521,0=401,25=321,50=261,75=222,0=202,25=182,50=162,75=143,0=133,25=123,50=114,0=104,5=95,0=85,5=76,0=6,56,5=67,0=5,58,0=59,0=4,510,0=411,0=3,512,0=3,2513,0=314,0=2,7516,0=2,518,0=2,2520,0=2 ** n — показатель преломления стекла, из которого изготовлена линза. Подбор очков При выборе очков пациент помещается на расстоянии 6 м[7] (19 англ. фут.) от хорошо освещенной специальной таблицы. Каждый глаз исследуется отдельно. Пациент, начиная сверху, читает буквы каждой строки; последняя из прочитанных строк помечается как острота зрения, найденная у пациента без поправки стеклами. Затем приставляют к глазу слабые (длиннофокусные), а потом более сильные (короткофокусные) двояковыпуклые стекла и предлагают пациенту еще раз прочитать последнюю из разобранных им строк. Если это удается и он видит так же хорошо, как и простым глазом, или даже лучше, то у него существует гиперметропия. Для определения степени гиперметропии (Н) приставляют к глазу все более и более сильные стекла, пока пациент не заметит, что он видит хуже. Сильнейшее выпуклое стекло укажет на степень гиперметропии. Если D стекла 10, то есть сила стекла +10D, то степень гиперметропии — 10 D. Если зрение пациента ухудшается от выпуклых стекол, то необходимо выяснить, существует ли миопия или эмметропия. С этой целью приставляют к глазу постепенно усиливающиеся вогнутые стекла; если при этом обнаружится, что зрение заметно улучшается, то имеют дело с миопией. На степень миопии будет указывать слабейшее вогнутое стекло, с которым пациент лучше всего может читать. Если зрение не улучшается и от вогнутых стекол, то существует ослабление остроты зрения, причину которой должен выяснить опытный глазной врач. При этом полезно руководствоваться формулой, выражающей зависимость остроты зрения с возрастом. Очки при старческой дальнозоркости Сила аккомодации у различных глаз колеблется в широких пределах. Принято силу аккомодации измерять разностью — 1/A, двух дробей, из которых уменьшаемая дробь есть 1/P, а вычитаемая 1/R, где R > 0 для миопа и R < 0 для гиперметропа, то есть 1/P — 1/R = 1/A; с возрастом сила аккомодации уменьшается, потому что при продолжительном постоянном положении точки R всё-таки точка Р непрерывно удаляется от глаза. По Дондерсу, для нормальных глаз p.р. и р.r. имеют следующие расстояния до узловой точки глаза. PR1/A102",66∞1/2,66203,75∞1/3,75254,44∞305,33∞408,27∞1/8,275015—240"1/146048—601/2765∞—401/4070—40—261/7475—26—260 Причина ослабления аккомодации Даже у здорового нормального глаза с возрастом происходит постепенное изменение физических свойств хрусталика, и это объясняется его уплотнением и уменьшением упругости. В позднейшем возрасте присоединяется к этим изменения хрусталика и атрофия аккомодирующей ресничной мышцы. Подобное ослабление аккомодации — пресбиопия, или старческая дальнозоркость, — издавна вызывала потребность пользоваться двояковыпуклыми, собирательными очками, и потому её ещё недавно не отделяли совершенно, или отделяли недостаточно от гиперметропии, и оба эти состояния глаза называли одним словом: дальнозоркость-пресбиопия. Знаменитый офтальмолог Дондерс установил резко разницу между двумя этими состояниями глаза: аномалией рефракции и ослаблением аккомодации, сохранив слово пресбиопия только для обозначения уменьшения аккомодации и притом такого уменьшения, когда имеется явное расстройство зрения. Началом появления такой пресбиопии в нормальном глазе Дондерс считает тот момент, когда ближайшая точка удаляется более чем на 20 см. Поэтому степень пресбиопии (аналогично со степенью миопии и гиперметропии) Дондерс определяет выражением: P r = 1 / 8 − 1 / P {\displaystyle \mathrm {Pr} =1/8-1/P} ; Если P = 8 ″ {\displaystyle P=8''} , то по Дондерсу P r = 0 {\displaystyle \mathrm {Pr} =0} ; Но если P = 16 ″ {\displaystyle P=16''} , то P r = 1 / 8 − 1 / 16 = 2 , 50 D {\displaystyle \mathrm {Pr} =1/8-1/16=2,50D} . Для вычисления фокусного расстояния очков из двояковыпуклых стекол (biconvex) служит формула 1 / B − 1 / P {\displaystyle 1/B-1/P} , в которой P {\displaystyle P} означает расстояние ближайшей точки при наибольшей возможной аккомодации, а B {\displaystyle B}  — расстояние, на котором было бы желательно иметь ближайшую точку. Например, ближайшая точка находится от глаза на расстоянии 20", а желательно было бы её иметь на расстоянии 10". Этого можно достигнуть с помощью двояковыпуклых стекол, фокус которых будет на 20", ибо 1 / 10 − 1 / 20 = 1 / 20 {\displaystyle 1/10-1/20=1/20} . Сила такого стекла 2D, а номер D = 2. Но иногда бывают нужны два рода очков для различных расстояний при частой и быстрой перемене расстояний (у живописцев, учителей); в таком случае при ослабевшей аккомодации удобнее не иметь две пары очков, а употреблять особенные очки; в одной чечевице, выточив поверхность одной кривизны, шлифуют занимающую половину чечевицы поверхность другой кривизны. Иногда чечевица составлена из двух половинок различной кривизны, сложенных по горизонтальному диаметру. Франклиновские очки Второе устройство удобнее для глаз. Такие очки называются франклиновскими (бифокальными), а также Verves à double foyer. — Если требуется попеременное частое рассматривание то далеких, то близких предметов, причем рассматривание вдаль не представляет затруднения для глаза, тогда пользуются пантоскопическими очками или двухрамными подъёмными очками. Стекло пантоскопических очков В верхней их половине стекла или плоские, или вовсе отсутствуют, а в нижней стекла соответственного фокуса, для рассматривания вблизи. Цилиндрические О. употребляется в случаях аномалии, известной под именем астигматизма. Цилиндрические очки и астигматизм Нередко глаз эмметропный не во всех направлениях симметричен около своей оси (асимметрия роговицы), а поэтому в различных меридианах фокусные расстояния различны, причем в двух меридианах, расположенных взаимно перпендикулярно, фокусные расстояния наибольший и наименьший. Эти меридианы называются главными. Такой случай аномалии рефракции называется правильным астигматизмом. Степень его определяется разностью между преломляющей силой в главных меридианах As = 1/F1 — 1/F2 — 1/F. Такую аномалию можно нейтрализовать, как доказал впервые в 1830-х годах астроном Эйри, цилиндрическими стеклами, выпуклым или вогнутым. В первом случае ось цилиндра стекла должна совпадать с меридианом, которому соответствует наибольшая рефракция, иначе говоря, наименьшее фокусное расстояние, во втором — ось цилиндра должна быть в главном меридиане, для которого рефракция наименьшая, а, след., f наибольшее. Каждый нормальный глаз до некоторой степени астигматичен — нередко As достигает 1/200 — 1/60. Это физиологический астигматизм, не нарушающий заметно отчетливости зрения. Но астигматизм больше 1/60 ведет уже к расстройствам зрения. Он-то и требует пособия цилиндрических стекол. В различных случаях астигматизм может быть смешан с миопией и гиперметропией. Сфероцилиндрическое стекло Поэтому цилиндрические очковые стекла бывают следующих форм: 1) простые цилиндрические стекла выпуклые и вогнутые с одной плоской и одной цилиндрической или же с 2 цилиндрическими поверхностями с осями параллельными; означаются в практике по своей силе +1/F с (cylindrique); употребляются для исправления астигматизма эмметропного глаза; 2) бицилиндрические с одной выпуклой и одной вогнутой цилиндрическими поверхностями накрест расположенными — обозначаются 1/F1с 1/F2с и сфероцилиндрические означаются (обе поверхности или выпуклые или вогнутые). Этими формами стекол поправляют астигматизм, соединенный с миопией и гиперметропией. Стеноптические очки Стенопические очки устраиваются из непрозрачных стекол с узким прозрачным отверстием в форме полукруга или узкой щели, для ограничения проходящих в глаз лучей света. Они употребляются для улучшения зрения в тех случаях, когда лишь одна часть диоптрического аппарата глаз является прозрачной, для того, чтобы воспрепятствовать рассеянию световых лучей, проходящих сквозь непрозрачные части роговицы а также с целью задержать проникновение в глаз избытка лучей. Призматические очки Призматические очки — это комбинация призматических и сферических стекол. Пользование ими указано Креке, Дондерсом и Грефе. Их применяют главным образом при страданиях глазных мышц (косоглазие) и при некоторых неправильностях рефракции. Также, сферопризматические очки с призмой, ориентированной основанием к носу и выпуклой (плюсовой) сферой могут применяться с целью профилактики и остановки прогрессирования миопии, лечения и профилактики псевдомиопии при длительной работе на близком расстоянии. Список сокращений Все указанные исправления сферическими очками главных аномалий рефракции и пресбиопии мы свели в выше помещенную таблицу, пользуясь следующими обозначениями: Э — эмметропия, М — миопия, Г или Н — гиперметропия, П — пресбиопия, р. r. — punctum remotum, p. p. — punctum proximum, A — означает фокусное расстояние той воображаемой прибавочной чечевицы, которая как бы временно приставляется к передней поверхности хрусталика — при наибольшей аккомодации его для ясного видения ближайшей точки (р. р.), Pr — означает условно, по Дондерсу, степень пресбиопии, В — фокусное расстояние, на котором при пресбиопии желательно иметь р. h., Ac (As) — правильный астигматизм и, наконец, 1-й м., 2-й м. — главные меридианы глаза. Специальные виды очков Защитные очки Защитные очки предназначены для предотвращения механического, светового, термического или химического поражения глаз, а также от действия ветра, воды и пыли. Очки для защиты глаз от механических повреждений чаще всего выполняют из прочной и вязкой пластмассы. Их применяют при работе с металлорежущим, деревообрабатывающим оборудованием, слесарным и садово-огородным инструментом. Очки для защиты глаз от светового поражения имеют светофильтры. Их применяют при сварочных работах, при работах с яркими источниками света, при работах с лазерами, при наблюдениях за ядерными взрывами и пуском ракет. Спектральная характеристика светофильтра подбирается в зависимости от характеристик излучения. Так очки для сварочных работ практически полностью поглощают сине-фиолетовые и ультрафиолетовые лучи, доля которых в спектре излучения электрической дуги максимальна, но относительно хорошо пропускают красные и желтые лучи, что позволяет сварщику видеть нагретый металл. Очки для защиты от лазерного излучения могут иметь монохроматические фильтры. Современные сварочные маски используют активные светофильтры на жидких кристаллах, которые включаются только при появление опасного излучения. Очки для защиты глаз от термического поражения задерживают тепловое излучение и поток горячих газов. Применяются при работе с нагретыми телами: в металлургическом производстве, при стеклодувных работах. Очки для защиты глаз от химического поражения должны плотно прилегать к глазницам. Их материалы должны быть инертными к химическим реактивам, с которыми выполняется работа. Ранее для уплотнений применялась резина, сейчас почти повсеместно используются силиконовые материалы. Для защиты глаз от воды также применяются очки, плотно прилегающие к глазницам. Применяются при плавании, а также при работе на палубе судна в штормовую погоду. Очки для плавания Материал стекол очков обычно поликарбонат в качестве стекла и силикон в качестве уплотнителя и ремешка. Очки для плавания могут быть с диоптриями и без. Диоптрии могут быть за счёт линзы или за счёт выпуклости, тогда диоптрии работают только под водой. Очки бывают тренировочные и стартовые. Разница в силе прижима к глазнице. Тренировочные удобнее носить долго, но и легче потерять при прыжке в воду или резком повороте. Но конструктивно разница весьма условна. Конструкция очков. Без уплотнителя вовсе называют «шведки» или стекляшки, требуют тщательного подбора по форме головы. Но чаще жесткий корпус имеет мягкие силиконовые уплотнители по краю. Другой вариант: мягкий силиконовый корпус-уплотнитель с залитыми в него стеклами. Как правило, это тренировочные очки, легко принимающие форму глазницы при самом слабом прижиме. Солнцезащитные очки Первые солнцезащитные очки использовались жителями Крайнего Севера и представляли собой куски древесной коры и другие материалы (в том числе кости) с прорезанными в них узкими щелями для глаз. Цветные очки Первыми дымчатые очки стали использовать китайцы. На что есть ссылка в «Записках о часах досуга» Лью Чи (XII в.). Очки делались из дымчатого кварца. Но вначале такие очки использовались не для защиты глаз от солнца, а судьями, чтобы скрыть своё отношение к приговору во время его оглашения[4]. Цветные стёкла служат для защиты глаз от слишком яркого света. Прежде употребляли зелёные стекла, но с тех пор, как оказалось, что они, пропуская самые яркие лучи спектра, меньше всего достигают цели, стали пользоваться серыми и синими стеклами. Серые дымчатые стёкла поглощают все цветные лучи почти одинаково; синие стекла наиболее всего задерживают жёлтые и оранжевые лучи (наиболее яркие). Цветными делаются также сферические, цилиндрические и призматические. Очки с пластиковыми линзами Пластиковые цветные линзы удобнее стеклянных и безопаснее их, особенно при активном отдыхе. Предполагается, что пластик имеет слои, отражающие или поглощающие ультрафиолет. Однако чаще всего в них применяют дешевые пластики, пропускающие ультрафиолетовое излучение. Такие очки солнцезащитными называть нельзя. Они усугубляют вредное воздействие ультрафиолетового излучения то есть причиняют глазу больший вред, чем их отсутствие вообще. Связан эффект усугубления с тем, что затемнение в видимой области приводит к расширению зрачка, а в расширенный зрачок соответственно проникнет большее количество ультрафиолетового излучения, чем в нерасширенный, без очков. В связи с этим, покупая солнцезащитные очки с пластиковыми линзами, нужно требовать проверки их эффективности в УФ диапазоне. Двухрамные подъёмные очки Двухрамные подъёмные очки состоят из подъёмной рамы с одной парой линз и несущей рамы с другой парой линз (опционально), соединённых между собой с помощью четырёхзвенного механизма. Солнцезащитные очки на базе такой оправы не надо снимать/надевать при переходе от яркого света в тень и обратно. Для коррекции пресбиопии, если рассматривание вдаль не представляет затруднения для глаза, то плюсовые линзы можно поднять, а в случае, если пресбиопия осложняет имеющуюся миопию, то для взгляда вблизи поднимается рама с закреплёнными на ней минусовыми линзами. Если использовать дополнительную пару линз на неподвижной раме, то поднимая и опуская подвижную раму можно комбинировать линзы между собой. Поляризационные очки Поляризационные очки — специальные очки для вождения автомобиля или для рыбалки. Их применение позволяет видеть под поверхностью воды при рыбалке, повысить комфорт водителя в условиях плохой видимости. Выпускают очки бесцветные и самых разных оттенков жёлтого и коричневого, с диоптриями и без. Очки, в зависимости от угла отражения, уменьшают или вовсе предотвращают (угол Брюстера) эффект засветки от бликующего света, отражённого от неметаллических поверхностей (вода, волны, снег, лёд, мокрая дорога, стеклянные и окрашенные поверхности автомобилей). Поляризационные очки водителя уменьшают блики, делая изображение более контрастным. В остальном и внешне ничем не отличаются от солнцезащитных очков. Принцип действия поляризационных очков основан на отсечении преимущественно поляризованного отражённого излучения. При езде на автомобиле отсекается излучение, отражённое от поверхности других автомобилей, а также от мокрой поверхности дорожного полотна. При ловле рыбы отсекается отражённое от поверхности воды излучение. Также для вождения используются хамелеоны, но они успевают реагировать на резкое изменение освещенности, например на въезд в туннель. Дырчатые очки из тёмной пластмассы. Перфорированные очки У северных народов существовали своеобразные «солнцезащитные очки», для предотвращения снежной слепоты. Оказалось, что такого типа дырчатые очки могут быть применены и для коррекции близорукости. Известно, что при наблюдении через небольшое отверстие (например, ирисовую диафрагму) чем меньше диаметр отверстия, тем больше глубина резкости. Человек может даже без хрусталика получать изображение приемлемого качества (см. камера-обскура). Перфорированные очки представляют собой набор маленьких отверстий в тёмной матрице. У этих очков есть недостаток — их нельзя носить постоянно, так как может ухудшиться бинокулярность зрения. Правильный режим ношения этих очков может способствовать расслаблению (отдыху) глазных мышц. Очки для просмотра стерео/3D фильмов Для просмотра 3D фильмов разработаны очки которые разделяют изображения предназначенные для левого и правого глаза. Разделение может быть осуществлено светофильтрами или по поляризации. Каждый глаз видит только свою картинку и человеческий мозг складывает из картинок объёмное изображение. «Умные» очки В строгом смысле это не очки, а носимый компьютер, закрепляемый на голове. В зависимости от дизайна они могут быть практически неотличимы от обычных очков или, напротив, могут быть совершенно на очки непохожими. Самым известным примером «умных» очков является Google Glass. Искажение восприятия лица Очки для человека с высокими диоптриями близорукости или дальнозоркости приводят к искажению восприятия его лица другими — искажению видимого размера глаз и черт лица под очками. При ношении очков для повышенной близорукости глаза кажутся маленькими и впавшими в лицо, и стороны черепа могут значительно проступать через линзы очков. Эти очки дают эффект очень крупной головы в контрасте с глазами. При повышенной дальнозоркости глаза кажутся очень большими по сравнению с лицом, а голова владельца будет казаться слишком маленькой. Искажение восприятия лица может приводить к социальной стигматизации, влекущей трудности в отношениях с другими и к низкой самооценке владельца очков[8]. Замена очков на мощные корректирующие контактные линзы может минимизировать искажения. См. также Монокль Очки для плавания Контактные линзы Бифокальная линза Солнцезащитные очки Перфорационные очки Примечания Литература Отьян Р. Г. // Известия Академии наук Арм. ССР, Общественные науки, № 3, 1963, с. 87—94. Категория:Очки Категория:Оптометрия Категория:Офтальмология Категория:Зрение Категория:Средства реабилитации для людей с нарушением зрения

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9E%D1%87%D0%BA%D0%B8

متى إنتهت حرب نورماندي ؟

حرب النورماندي

arabic

كانت حرب نورماندي نتاج المعارك التي وقعت إثر الإنزال الذي حدث على سواحل النورماندي في السادس من يونيو لعام 1944 ، والتي انتهت بتحرير باريس علي يد الحلفاء وقهقرة القوات الأ لمانية الهاربة من منطقة جيب فاليز باتجاه ألمانيا و قد وقعت في إطار خطة الحلفاء لغزو أوروبا الشمالية الغربية والتي أدرجت تحت إطار " عملية الاوفر لورد[1][2] . كما اعتبرت هذه المعارك بمثابة مؤشر تنبؤ للحروب التي وقعت علي كل من خط السيجفرويد و على غزو الرايخ الثالث و ايضًا على نهاية الحرب العالمية الثانية في أوروبا. استهدفت الحملة العسكرية فتح الجبهة الثانية بناءً على إلحاح القائد ستالين منذ بداية عملية بارباروسا كما أنها نجحت في أن تسلب القوات الألمانية أسلحتها والتي كانت متمركزة في الجبهة الشرقية ضد قوات الجيش الأحمر . وبالمثل أيضًا كانت هناك طلبات ملحة بحتمية الهجوم على الوادي الأطلسي وما يتبع ذلك من تحرير فرنسا وذلك بمشاركة القوات المسلحة الفرنسية الحرة التي دعّمتها الحكومة الفرنسية بقيادة الجنرال شارل ديغول ، الذي شاركت قواته بجدية في العمليات بشتى الوسائل والوحدات البرية والجوية والبحرية والتي أيدتها أيضًا الأنشطة الحزبية الفعالة. وعلى الرغم من العبءالذي كان يثقل كاهل الحكومة الفرنسية في توقيت العمليات ، ألا إنها كثيرًا ما كانت تحث قائد مقر القيادة العلياالشايف الجنرال دوايت أيزنهاور على ضرورة الإسراع بتحرير العاصمة الفرنسية بما يسمح كشكل مبدئي بدخول الفرقة المدرعة الثانية الفرنسية إلى باريس. الهجوم على الوادي الأطلسي بدأت شرارة الهجوم على الوادي الأطلسي في صباح يوم السادس من يونيو لعام 1944عن طريق إنزال القوات التابعة للحلفاء على شاطيء نورماندي التابع للساحل الفرنسي الواقع بين بلدتي كينفيل و ميرفيل ، وقد أحيلت قيادة هذه العمليات إلى الجنرال الأمريكي دوايت أيزنهاور أما بالنسبة للقوات البرية فقد تولى الجنرالالبريطانيبرنارد مونتغمري[3] قيادة الفرقة 21 التابعة لجيش الحلفاء. وقد سبق الهجوم ليلًا بعدة عمليات نفذتها القوات الجوية وذلك بغرض فرض السيطرة على بعض المناطق التي كان من المتوقع أن تكون ذات أهمية استراتيجية في المناطق النائية ، نُفِذت هذه العمليات في كل من الجانب الشرقي والغربي لموقع الإنزال: فقد توليا الجنرالان الأمريكيان بالتوالي ميتيو ريدجواي و ماكسويل تايلور قيادة الفرقة 82 والفرقة 101 التابعتين للقوات الجوية الأمريكية بينما تولى علي الصعيد الآخر الجنرال الإنجليزي ريتشارد نيلسون جال قيادة الفرقة السادسة التابعة للقوات البريطانية في المنطقة الشرقية. و كانت عمليات الإنزال تستهدف خمسة شواطيء: أوتاه و أوماها حيث اتخذ منها الجيش الأمريكي الأول بقيادة الجنرال عمر برادلي و جولد ، جونو و سورد مقرًا حيث استقر الجيش التاني البريطاني بقيادة الجنرال ميليس ديمبسي [4] وكانت الشواطيء بمثابة ساحة للحرب حيث كان شاطيء النورماندي يزخم بالجيش السابع الألماني بقيادة الجنرال فريدريك دوللمان والذي كان بدوره يعد جزء من الحملات التي يطلق عليها هيريس جروب B التابعة للمارشال إرفين رومل الذي كان أيضا جزءًا من القيادة العليا الغربية بوصفه قائد الجبهة الغربية التي كانت تحت قيادة المارشال غيرد فون رونتشتيت [5] وفي أول 24 ساعة من الغزو كان يتوقع الحلفاء أن ينجحوا في الاستيلاء على مساحة عميقة من الأرض تقدر من 10 الي 15 كيلو متر والتي كانت من المفترض أن تشتمل على جزء من شبه جزيرة كوتنتين مطل على مدينة كارينتان في غرب مصب نهر الفير وعلى مدينة بايو في وسط مناطق الهبوط بالإضافة إلى مدينة " كاين " وذلك في الجانب الشرقي ولكنه لم يتحقق أيًا من هذه الأهداف [6]. وعند نهاية اليوم فقد انفصلت القوات الأمريكية عن حليفتها البريطانية بمقدار 12 كيلو متر وعلى الصعيد الآخر فقد انفصلت القوات الكندية عن باقي القوات البريطانية بمقدار 5 كيلو مترات . وكانت الخسائر التي تكبدتها قوات الحلفات في يوم بداية القتال فادحة إذ قدرت بنحو 10 آلاف إلى 12 الف وحدة عسكرية بينما قدرت الخسائر الألمانية بنحو 4 آلاف إلى 9 آلاف مقاتل [7] . المرحلة الأولى (7 يونيو - 20 يوليو 1944) جبهة الجيش البريطاني الثاني أول هجوم على كاين أخذ الجنرال توجوموري يبحث إخفاق محاولة السيطرة على مفترق الطرق الهامة والسكك الحديدية لكاين في يوم بداية القتال ، حيث وصل فرنسا في يوم 8 يونيو وأرسي مقر القيادة العليا في قلعة كروللي وتفحص بنفسه حالة الوهن التي أصابت الجنود جراء الاشتباكات المتصلة مع جنود العدو في اليومين الماضيين كما تفقد ايضًا الوضع الدفاعي الألماني حول المدينة [8]. وفي اليوم السابق بعدما قامت الفرقة الخمسون للمشاة البريطانية " نورثومبريا " بقيادة الجنرال دوجلاس أليكساندر جراهام بإحكام سيطرتها على بايو بسبب التراجع السريع من قبل الألمان [9] . توجهت الفرقة الثالثة للمشاة الكندية نحو الشرق بقيادة الجنرال رود كيلر وكانت قد نقلت الهجوم الأول في اتجاه كاين في إطار ما يسمي بعملية بيرش ؛ لكن الاستطلاعات التي تألفت من اللواء السابع بقيادة الجنرال هارري فوستر و اللواء التاسع وجدت نفسها امام وحدات متقدمة الخاصة بالفرقة 12 بانزر بقيادة القائد لواء كورت ماير بالإضافة إلى وحدات المدرعات الأخري الاحتياطية ( الفرقة المنتقاة بعناية بقيادة الجنرال فريتس بايرلين و الفرقة الأولى ss بانزر "حرس أدولف هتلر الشخصي" بقيادة القائد لواء تيودور فيش ) وعلى الرغم من الصعوبات الناجمة عن التفوق الجوي شبه المطلق من جانب الحلفاء[10] ألا إن القوات الألمانية كانت تتجه نحو الساحل للإنضمام إلى الفرقة المدرعة 21 التي يقودها إيدجر فويشتنجر[11]. وتكبدت الكتيبتان الكنديتان خسائر فادحة[12] وأُجبِرتا على عدم استئناف تقدمهما والقهقرة بنحو 3 كيلو مترات تقريبا ، ولم ينجح الألمان في اختراق خط الحلفاء للوصول إلى بحر المانش . وفي مساء يوم 9 يونيو انضمت فرقة "بانزر-لير" إلى خط القتال واحتشدت في الجناح الأيسر لفرقة "شباب هتلر" بإقليم بلدة تيلي- سور- سيليس جنوب شرق "كاين" وشكلت بذلك إلى جانب الفرقة المدرّعة 21 جهازًا دفاعيًا قويًا حول المدينة[13]. بعد إيقاف فرقة المشاة 50 الكندية لتقدمها مجددًا نتيجة للقتال العنيف ، قرر الجنرال مونتغمري أن يوظف تلك الفرق التي اعتبرها أفضل قواته في المعركة: فرقة المشاة 51 "هايلاند" بقيادة الجنرال بولين سميث و الفرقة المدرّعة 7 بقيادة الجنرال جورج إرسكين. استُخدِمت هذه القوات في هجوم على جناحي الجهاز الدفاعي الألماني في "كاين": كان يجب على فرقة المشاة 51 التغلب على القوات المنتشرة فوق نهر الأورن ؛ التي تكونت من فرقة المظلات 6 في الليلة السابقة للإنزال ، كما كان يجب عليها الهجوم على المدينة من الشرق بينما كانت ستتقدم الفرقة المدرّعة 7 من الغرب[14]: كان من القرر أيضًا إطلاق فرقة المظلات الأولى البريطانية بقيادة الجنرال روي أوكهورت وراء كاين ولكن ذلك كان يمكن تحقيقه فقط إذا كانت ظروف التقدم مواتية[15]. بدأ الهجوم يوم 11 يونيو[16][17] ولكن الهجوم الألماني المضاد ألحق خسائر فادحة للحلفاء وكان النجاح الملحوظ الوحيد هو احتلال الكتيبة 12 التابعة لفرقة المظلات 6 لإقليم بريفيل – سور – مير ولكن بعد يومين من القتال العنيف. كان لابد من وقف الهجوم من الشرق نحو كاين: رصدت الفرقة المدرّعة 7 على الجانب الغربي منطقة دفاع ضعيفة للجبهة الألمانية تقع بين كاومونت و فيير بوكاج ، في صباح يوم 13 يونيو حققت دبابات كرومويل أول دخول لها في مدينة "فيير بوكاج" وسط احتفالات أهالي المدينة مما جعل الجنرال مونتغمري يعتقد لساعات قليلة أن العملية سوف تنجح ولكن تمركزت في المنطقة المواجهة للمدينة فصيلة من خمس دبابات من نوع النمر منتمية لكتيبة الأسلحة الثقيلة 101 ss التابعة للفيلق المدرع الأول ss يترأسهما قائد الهجوم مايكل فيتمان [18]. لاحظ الضابط الألماني وجود صف الدبابات البريطانية التي كانت قد توقفت خارج المدينة وقرر الهجوم عليها في عمل انفرادي: بعد قطعه للطريق ضبط مؤشر جهاز اطلاق النار على صفر نحو الجانبين اللذين كانت تقف عليهما المدرّعات البريطانية على مسافة قريبة منها مدمرًا بذلك 21 دبابة بالإضافة إلى تدمير 28 مَركبة مدرّعة أخرى قبل مغادرته للإنضمام إلى الفصائل المتقدمة التابعة للفرقة المدرّعة الثانية بقيادة الجنرال هاينريش فرايهير فون لوتفيز التي كانت تتجمع بالقرب من "فيير بوكاج" مما تسبب في انسحاب القوات البريطانية من المدينة التي سرعان ما تم استعادتها[19]. حاول الفيلق الثلاثون البريطاني بقيادة الجنرال جيرارد باكنال التقدم مجددًا في اليوم التالي ؛ لكن مرة أخرى بالرغم من وجود دعم جوي كبير توقفت دبابات الفرقة المدرّعة 7 وتجنبت هذه الدبابات أن يتم تطويقها بفضل نيران المدفعية الكثيفة فحسب التي ابطأت الهجوم المضاد للفرقة المدرّعة الألمانية الثانية. مع ذلك فقد سُدَّت الفجوة التي كانت موجودة في الجبهة الألمانية و توجب أيضًا إيقاف الهجوم من الغرب نحو كاين[20]. محاولات اختراق الجبهة الألمانية بعد أن أحبطت المقاومة الألمانية المحاولة الأولى للإستيلاء على كاين ، عانت عمليات الجيش الثاني البريطاني من تباطؤ آخر يرجع بشكل كبير إلى تعزيز خط دفاع الجبهة عن طريق الفِرق المدرَّعة الألمانية التي كانت بمثابة عاصفة على شاطئ بحر المانش مما جعل ميناء مالبيري الأمريكي عديم الفائدة وأصاب الميناء البريطاني بأضرار بالغة تسببت في منع تدفق الإمدادات وحرمان قوات التحالف من حوالي 140 ألف طن من المواد[21] وذلك في الفترة مابين 19 و 23 يونيو. استغل الجنرال مونتغمري هذا الوقت في تحليل الموقف واقتنع بأنه نظرًا "لإغلاق" القوات الألمانية الطريق حول قوات عبور الحلفاء ، لم يكن من الممكن إخضاع الجهاز الدفاعي الألماني بواسطة وحدات فردية وفي محاولة ثالثة لاحتلال كاين استخدم الفيلق الثامن بأكمله تحت قيادة الجنرال ريتشارد أوكنور على جبهة طولها حوالي 7 كيلومترات تقع في المنطقة الواقعة بين كاربيكت و راوري[22]: شملت هذه الجبهة فرقة المشاة 15 "الاسكتلندية" بقيادة الجنرال غوردون هولمز ماكميلان والفرقة المدرعة 11 البريطانية بقيادة الجنرال جورج فيليب برادلي روبرت و فرقة المشاة 43 "ويسيكس" بقيادة الجنرال جويليم أيفور توماس. تقدمت هذه الوحدات القوية المكونة من 60 ألف رجل و600 دبابة يدعمها 700 قطعة مدفعية وبدعم من وحدات مدفعية البحرية الخاصة بالحرب نحو غرب كاين في إطار ما يسمى بعملية "إبسوم"[23] بداية من يوم 26 يونيو. بدأت الوحدات المدرَّعة البريطانية متبوعةً بالمشاة في التقدم يوم 27 يونيو وعبرت طلائع الفرقة المدرَّعة 11 نهر أودون بينما احتِلّت مرتفعات "المنطقة 112" يوم 29 يونيو وبعد قتال عنيف تم صد الهجوم المضاد للفرقة المدرعة بانزر 9 ss و 10 ss(يقودهما على التوالي القائد القياسي توماس مولر و القائد لواء هاينز هارمل) المنتميتان إلى الفرقة الثانية بانزر ss بقيادة قائد مجموعة العقداء "بول هاوسر" الذي نُقِل من بولندا[24]. و مع ذلك توقع الجنرال ديمبسي هجومًا مضادًا آخرًا بقوات أكبر قادمة من الشرق ورأى أنه من الممكن أن يكون موقع الفرقة المدرَّعة 11 معرضًا بشكل كبير لخطر ان تصبح الفرقة مطرودة خارجًا و أمر في نفس اليوم بانسحابها إلى ضفة النهر اليسرى ، في حين أنه أمر يوم 30 يونيو الفيلق الثامن بوقف تقدمه ، منهيًا الأمر بعد أربعة أيام فقط من "عملية إبسوم" ومع أنها المحاولة الثالثة للاستيلاء على كاين: فإنه على الرغم من مواصلة الألمان في الحفاظ على جناحهم الأيسر بنجاح ألا إنهم في نفس الوقت فشلوا مرة أخرى في إرغام الحلفاء على الرجوع نحو القناة[25]. قد أسهمت المعركة التي استمرت لمدة شهر تقريبًا من أجل احتلال كاين في انخفاض الروح المعنوية للجنود وفقط احتلال شاربورغ هو ما أعطى الحلفاء جرعة من الحماس في لحظة كان يسودها القلق بشأن تدخل محتمل للجيش الخامس عشر بقيادة الجنرال هانز فون سالموث الذي كان ما زال محتجزًا بأمر من أدولف هتلر في منطقة باد كاليه تحسبًا لهبوط ثاني ومن ثَم أصبح القلق كبيرًا ومتفاقمًا بسبب القصف العنيف الذي تعرضت له لندن بفعل سلاح الاقتصاص في-1[26] وسلاح الإنتقام الألماني فاو-2. بعد اسبوع من فشل عملية إبسوم خطط الجنرال مونتغمري لغزو عسكري آخر بحيث ينفذه الفيلق الأول بقيادة الجنرال جون كروكر للهجوم مجددًا على المدينة في إطار ما يسمى بعملية تشارنوود. تألفت هذه الوحدة من فرقة المشاة الأولى بقيادة الجنرال هارولد ألكسندر و فرقة المشاة الثانية بقيادة الجنرال هنري لويد و الفرقة 48 "جنوب ميدلاند" بقيادة الجنرال أرثر إدوارد جراست وبذلك فقد بدأ تنفيذ المحاولة الرابعة لاحتلال كاين[27] يوم 8 يوليو مسبوقًا بحدوث قصف جوي كثيف الليلة التي سبقت ذلك. استطاعت فصائل المشاة البريطانية خلال أول يومين من المعركة المضي قدمًا حتى وصلت إلى ضفة نهر الأورن الشمالية مع أن مقاومة الفرقة ss بانزر "شباب هتلر" استمرت في بقائها قوية[28] بشكل كبير بالرغم من الخسائر البالغة التي لا يمكن تعويضها التي تكبدتها: تمكنت فرقة المشاة الثالثة الكندية و فرقة المشاة الثالثة الآلية بقيادة الجنرال لاشمير ويسلر من اختراق ضواحي كاين ، بينما استطاعت فرقة المشاة 43 "ويسيكس" في الغرب استعادة المنطقة 112 بالرغم من خسائرها الفادحة ؛ لكن الألمان قد تمكنوا من الاحتفاظ بنقطتين استراتيجيتين وهما تل بورجيبوس ومصانع الصلب الكبيرة في كولومبيل[29]. استولى الحلفاء في اليوم نفسه على بلاد إقليمي إيترفيل و مالتوت مواصلين تقدمهم بالرغم من الهجوم المضاد الذي شنته فرقة "شباب هتلر" أثناء الليل والذي قد سمح لفصيلة من قوات المشاة الآلية الألمانية بانزر جراندير بإعادة احتلال قصير للمنطقة 112 بينما شقّت فرقة المشاة 59 "ستانفورد شير" طريقها بقيادة الجنرال لويس لين وسط انتشار القوات بين أنقاض كاين كما استطاعت فرقة المشاة الكندية الثالثة أن تحتل إقليم بريتفيل و مطار "كاربيكت"[30]. احتلال كاين في الوقت نفسه الذي تم فيه التقدم إلى مدينة كاين، اقترح الجنرال "تيمبسي" على مونتغمري خطة تعتمد على استخدام القوات المدرّعة الثقيلة بهدف اختراق خطوط الدفاع الألمانية وهوالأمر الذي لم يكن قد تم حتى تلك اللحظة: تألفت خطة الهجوم التي تُسمّى عملية جودوود من المغادرة عن طريق العبور من كوبري يقع فوق نهر "الأورن" بعد القصف الجوي المكثف الذي سيضعف بدوره الدفاعات الألمانية مع وجود الفِرَق المدرّعة الثلاث التابعة للفيلق الثامن وهي الفرقة المدرّعة 7 و 11 و فرقة الحرس المدرعة التي يقودها الجنرال آلان أدير. وقد بلغ عدد مَركبات الفِرق الثلاث حوالي 8000 ما بين الدبّابات والمَركبات المُدرّعة وبعد اجتياز تلة "بوجميدوس" يكون التقدم إلى السهل الذي يقع خلفه حتى بلدة فاليز. كانت سيكمل فيلق الجيش الكندي الثاني بقيادة جاي سيموندس احتلال"كاين" بينما الفيلق الأول والفيلق الثاني عشر البريطاني بقيادة الجنرال نيل ريتشي وتكمِّلهما الفرقة المدرعة 79 بقيادة الجنرال "بيرسي هوبارت" كانوا سيهاجمون الجناحين من أجل تطويق وتدمير الدفاعات الألمانية[31]. بدأ الهجوم الساعة 7:30 يوم 18 يوليو[32] ، مسبوقًا بقصف استمر ثلاث ساعات نُفِّذ على ثلاث موجات[33] وبَدى أنه قد قضى على الدفاعات الألمانية. في الواقع _بالقرب من قرية كاني_ فتحت وحدة مدفعية مكونة من أربعة مدافع مضادة للطائرات عيار 88 ملم النار ضد طلائع المدرَّعات البريطانية مدمِّرة بذلك 16 دبابة إم 4 شيرمان وقد تعرض التقدم لتباطؤ شديد ليس فقط بسبب دفاع ألمانيا المضاد ولكن أيضًا بسبب الازدحام الناجم عن العدد الكبير من المَركبات المدرَّعة التي وجِب عليها عبور ممرات حقول الألغام الضيقة: فقط حوالي الساعة 16:00 تمكنت الفرقة المدرَّعة 11 من دخول "كاني" في حين وصلت المشاة إلى الوحدةالمدرَّعة بعدها بساعة.كان رد الفعل الألماني سريع وذا تأثير حيث كان "روميل" على علم بالخطة عن طريق خدمة المعلومات لديه كما وضع الجنرال هاينرش ايبرباخ خمسة خطوط من المدرّعات و المدافع المضادة للدبابات لوقف الهجوم البريطاني: فقد الحلفاء حوالي 200 دبّابة[34] في قتال يوم 18 يوليو. تمكنت الوحدة الثانية للجيش الكندي والتي كانت تقع منطقة وسط الجيش من احتلال "كاين" تقريبًا بالكامل ، على الرغم من تكبُّد كتيبة المشاة بالجناح الأيسر خسائر تقدَّر بحوالي 2000 رجل ؛ لكن الألمان قد واصلوا حماية مُرتفَع "بورجيبوس" كما أنهم قد صدّوا محاولة الفرقة المدرَّعة السابعة للهجوم بالإضافة إلى تعزيزهم الدفاعات الأخرى: على الرغم من مرور أكثر من شهر على خسارة "كاين" لم يُخترَق خط الدفاع الألماني و وجِب وقف القتال[35]. لم تفلح عملية "جود وود" في تحقيق رغبة الحلفاء في اختراق الجهاز الدفاعي الألماني من أجل فتح الطريق إلى "فاليز": انخفضت مصداقية "مونتغمري" بشدة بسبب هذا الفشل سواء لدى الجنرالان "أيزنهاور" و "برادلي" أو لدى صغار الضباط ، كما عانى الجنود من خسارة أكثر من 5,500 رجل و400 دبّابة[36]. جبهة الجيش الأول الأمريكي التقدم إلى شبه جزيرة كوتنتان واحتلال كارنتان نزلت القوات الأمريكية على شواطئ يوتا و أوماها يوم 6 يونيو وكانت مهمتها هي وقوات المظلات التي هبطت الليلة التي قبلها بمنطقة سانت ماري اجليس احتلال شبه جزيرة كوتنتان ومدينة شاربورغ بمينائها المهم وهي مهمة موكَلة إلى الوحدة العسكرية السابعة بقيادة الجنرال جوزيف لوتون كولينز ؛ لكن التقدم سيكون مشروطًا ليس فقط بسبب المقاومة الألمانية ولكن أيضًا بسبب طبيعة الأرض التي تتميز بوجود البوكاج (سلسلة من السدود الرملية والتحوطات التي قد يصل طولها إلى 3 أمتار وهي موجودة على مسافات تتفاوت ما بين ثلاثين وستين مترًا. تستطيع الدبّابات بالكاد اختراقها فهي مثالية كمواقع دفاعية[37]) بالإضافة إلى مناطق المستنقعات الموجودة في شبه الجزيرة التي غمرها الألمان بالمياه خلال الأيام التي سبقت الهبوط بهدف الحد من الأنشطة الممكنة أمام جنود المظلات أو الحد من عمليات هبوط الطائرات الشرعية[38]. تحقّقت التحركات الأولى للقوات الأمريكية بعد يوم بدء الغزو من قِبَل فرقة المشاة 29 بقيادة الجنرال تشارلز هونتر جيرهارت التي تحركت غربًا للإنضمام إلى كتيبة الحرس الثانية بقيادة الكولونيل جيمس ايرل رودر الذي ترأس منطقة منحدر بونت دو هوك الذي تم احتلاله يوم الهبوط ، بالإضافة إلى فرقة المشاة الأولى بقيادة الجنرال كلارنس رالف هيوبنز الذي انضم يوم 8 يونيو إلى الوحدة الثلاثين للقوات البريطانية مُحررًا بذلك مدينة لاسين يور مير بينما بدأت الوحدة الخامسة للجيش الأمريكي بقيادة الجنرال ليوناردو تاونسند جيرو في إعادة تجميع صفوفها للتوجه لاحقًا نحو كاومونت[39]. كان يمثل الجهاز الدفاعي الألماني الموجود في المنطقة ثلاث فرق مشاة: الفرقة 91 بقيادة الجنرال يوجين كونيش ، الفرقة 709 بقيادة الجنرال كارل-فيلهلم فون شليبن والفرقة 243 بقيادة الجنرال "هاينز هلميش" ، كما انضمت إليهم بعد الهبوط كل من الفرقة 77 بقيادة الجنرال رودولف ستغمان و فرقة رماة القنابل 17 ss بانزر جراندير بقيادة قائد لواء "فيرنر اوستندورف" ومع ذلك فإن الجيش السابع الألماني في هذا القطاع على عكس جناحه الأيمن لم يجهز الوحدات المدرَّعة اللازمة للقيام بهجوم مضاد في محاولة لدفع الجيش الأول للتوجه نحو بحر المانش مما كان سيجعل دور القوات الألمانية محدودًا بحماية التقدم فقط بواسطة وضع الحواجز ؛ واثقةً بذلك في إمكانية حدوث اختراق ناحية الغرب من جانب الفرق الأربع المدرَّعة الموجودة في قطاع كاين[40]. كان الهدف الأول الذي سعى برادلي إلى تحقيقه هو احتلال مدينة كاين حيث إنها منطقة تقاطع طرق مهمة في نورماندي ونقطة اتصال متوقعة بين القوات المنتشرة على شاطئي يوتا وأوماها اللذين قد تعرضا سابقًا لقصف مكثف ؛ لكن الطريق كان مسدودًا في البداية أمام طلائع فرقة المشاة 29 و 90 بقيادة الجنرال جاي ماكيلفي بسبب المقاومة الألمانية وكان لابد من استكمالهما بعناصر فرقتي المظلات 82 و101 اللتان كانتا موجودتان في المكان[41] ، بينما كان لابد لفرقة المشاة 9 بقيادة الجنرال مانتون س.إيدي أن تعاني من خسائر فادحة من أجل اختراق الملاجئ والمواقع الأسمنتية المحصنة لتخزين الأسلحة في الوادي الأطلسي بمنطقة "سان- ماركوف" على طريق "كارينتان". حققت قوات التحالف يوم 12 يونيو دخولها في المدينة محبِطة الهجوم المضاد الذي شنته فرقة المشاة الآلية الألمانية "17ss بانزر جراندير"[42] ولكن فقط يوم 18 يونيو استطاعت القوات الأمريكية باستيلائها على إقليم بارنفيل-كارتريت أن تعزل الجزء الشمالي لشبه جزيرة "كوتنتين" وأن تبدأ في التقدم شمالًا نحو هدفها "شاربورغ"[43]. سقوط شاربورغ بعد عزل شبه جزيرة "كوتنتين" وإبعاد القوات الألمانية الموجودة في المنطقة ، بدأ الفيلق السابع للجيش الأمريكي في التوجه نحو مدينة شاربورغ التي كان يتولى حمايتها الجنرال "كارل- فيلهلم فون شليبن" بينما فوضِت مهمة حفظ وتعزيز الطريق الواصل بين كارينتان وبارنيفيل- كارتريت إلى الفيلق الثامن للجيش الذي أُضيف للقوات بقيادة الجنرال "تروي ه.ميدلتون". الهجوم الذي بدأ يوم 22 يونيو مسبوقًا بقصف مكثف قامت به حوالي 1000 قاذقة قنابل وببعض الاشتباكات الطفيفة التي استمرت لمدة يومين ، دُعِّم أيضًا عن طريق البحر بفضل وجود سفينتين حربيتين ووحدتي البحرية الأمريكية USS أركنسو و USS تكساس و5 طرادات و11 مدمِّرة [44]. كان التقدم سريعًا إلى حد ما في البداية حيث تضمنت خطة الدفاع الألماني الأصلية ثلاثة خطوط دفاع ضعيفة تقع خارجًا على جبهة واسعة عرضها حوالي 50 كيلومترًا ولكن بعد بدء الغزو العسكري توجهت فورًا جميع القوى المتاحة نحو مواقع تخزين الأسلحة بداخل السور الدفاعي للمدينة مما اضطر فِرق الفيلق السابع للهجوم على الملاجئ و المكامن تحت نيران المدافعين[45]. وفي يوم 9 يونيو احتلت فصائل الفرقة 9 اقليم أوكتفيل وهاجمت أطراف المدينة من الاتجاه الجنوب الغربي بينما في وسط القوات المنتشرة تقدمت فرقة المشاة 79 بقيادة الجنرال إيرا ت.فوش نحو الشمال: طالب هتلر بالدفاع عن المدينة المحصنّة[46] حتى النهاية واثقًا من أن المقاومة سوف تستمر لمدة ثمانية أسابيع على الأقل وعلى عكسه فقد وجد الجنرال "فون شليبن" أن المقاومة مستحيلة متجنبًا بذلك الأمر باستسلام "الحصون" ؛ ألا وهي مواقع منطقة الميناء وشمال شبه الجزيرة الدفاعية والتي استمرت في المقاومة حتى اليوم الذي تلى ذلك وفقط في يوم 1 يوليو استطاعت العمليات في شبه جزيرة كوتنتين إعطاء نتائج[47] عن طريق احتلال منطقة كاب دو لاهاج. مع أن الحلفاء قد حققوا انتصارًا كبيرًا قد أسهم في رفع معنوياتهم ورد اعتبارهم ألا إنهم قد فشلوا في استغلال الميزة الامدادية لاحتلالهم الميناء الكبير ، حيث فُكِّكت جميع المعدات بدقة ونُسِفت القنوات وأصبحت جميع أحواض بناء السفن عديمة الفائدة بسبب وجود حطام السفن التي أغرقها الألمان احتياطيًا بها لدرجة أنه كان لابد من مرور ثلاثة أشهر حتى يمكن استخدام الهياكل لهبوط المواد ولكن في ذلك الوقت كانت تقريبًا كافة موانئ فرنسا وبلجيكا بالفعل في أيدي قوات الحلفاء[48]. الجبهة الشرقية ومحاولة الانقلاب في ألمانيا الهجوم السوفيتي بعد اسبوعين من الهجوم وبالتزامن مع بداية الهجوم الأمريكي نحو شاربورغ شن الجيش الأحمر هجومًا عسكريًا يوم 22 يونيو 1944 على الجبهة الشرقية الألمانية باتجاه بيلاروسيا (روسيا البيضاء) وبولندا من أجل تطويق وتدمير مجموعة الجيوش الوسطى التي كانت تقع تحت قيادة المشير إرنست بوش[49]: سرعان ما استنفد هذا الهجوم العسكري تحت قيادة المارشالان ألكسندر فاسيليفسكي و غيورغي جوكوف الاحتياطات الشحيحة التي امتلكها الويرماخت ومن ثَم فأصبح من المستحيل بشكل نهائي انتقال أي قوة من جبهة لأخرى منذ تلك اللحظة بما في ذلك قوات سلاح الجو الألماني (الرايخ الثالث) مما عجَّل بالهزيمة القاطعة للرايخ الثالث التي كانت سوف تحدث بعد ذلك بأحد عشر شهرًا. محاولة اغتيال هتلر دفعت الأحداث التي وقعت في يونيو 1944 مجموعة من العسكريين والسياسيين الذين قد تآمروا منذ أكثر من عامين للقضاء على هتلر إلى تنفيذ الأمر. أتت فكرة اغتيال القائد أثناء اجتماع عُقِد في سبتمبر 1943 بين المشير غونثر فون كلوج والجنرال المتقاعد لودفيغ بيك والدكتور كارل فريدريش جويرديلر والجنرال فريدريش أولبريشت مجتمعين معًا في شقة الأخير[50]. لم تُنفَّذ اثنتان من المحاولات الأولى فعليًا وباءت المحاولة الثالثة بالفشل[51]: أجرى حينذٍ كل من أولبريشت والجنرال هينينج فون تريسكو والكولونيل كلاوس فون شتاوفنبرج عدة تعديلات على "خطة فالكيري" ألا وهي خطة تعبئة الجيش الإقليمي من أجل تحقيق انقلابًا تتبعه وفاة هتلر حيث أنه بمجرد الاستيلاء على السلطة بعد ذلك سوف توضع نهاية للحرب. ذهب فون شتاوفنبرج يوم 20 يوليو 1944 إلى وكر الذئب (مقر هتلر الرئيس) لحضور اجتماع للإحاطة بالوضع العسكري الحالي حيث كان سيحضر أيضًا القائد هتلر و وضع شتاوفنبرج قنبلة تحت الطاولة ثم انفجرت بعد خروجه بدقائق قليلة. نجا هتلر من محاولة اغتياله كما فشل الانقلاب في غضون بضع ساعات: كان رد الفعل عنيفًا وأُعدِم بعض كبار الضباط أو انتحروا (من بينهم المشير فون كلوج ، بأمر من القائد الأعلى للقوات الغربية في ذلك الوقت) وكذلك دُفِع المشير رومل إلى الانتحار [52] على الرغم من عدم ثبوت اشتراكه في المؤامرة. المرحلة الثانية جبهة الجيش الأول الأمريكي التقدم نحو الجنوب واحتلال سان–لو تحرك الجيش الأول الأمريكي بعد احتلال شاربورغ في اتجاه اقليم أفرانش بهدف مزدوج وهو احتلال شبه جزيرة كوتنتين بالكامل بالإضافة إلى إحداث اختراق عميق للجناح الأيسر للجيش السابع الألماني: بدأ الغزو العسكري الذي سُمي تحت إطار عملية كوبرا يوم 25 يوليو ونصت العملية على تقدم الفيلق السابع في الاتجاه الجنوبي الغربي نحو وجهة سان – لو و ماريني أما فيما يتعلق بجناحه الأيمن فكان سيتقدم الفيلق السابع جنوبًا نحو بيري" و "كوتنس وبذلك يكون التقدم محميًا عن طريق تقدم الفيلق السابع مباشرة نحو أفرانش. فتحت فصائل الفرقة 29 مدعَّمة بفرقة المشاة 35 التي يقودها الجنرال باول ويليام باد والمنتمية إلى الفيلق التاسع عشر بقيادة الجنرال ويليس د.كرتنبرغر الطريق في الأيام التي سبقت بدء العملية يوم 18 يوليو باحتلال سان- لو والمرتفعات التي تعلوها متغلبةً على المقاومة العنيدة لفرقة المظلات الألمانية بقيادة الجنرال يوجين مندل[53]. دعت العملية إلى شن هجوم على جبهة واسعة يصل طولها إلى حوالي 7 كيلومترات يسبقه قصف بساطي ينفَذ بواسطة حوالي 1600 قاذفة قنابل وبدعم من حوالي 1000 قطعة مدفعية من أجل التعمق إلى ما يقرب إلى 2500 متر: التقدم لفرقتي المشاة 9 و 30 بقيادة الجنرال ليلاند هوبر أما بالنسبة لجناحهم الأيسر فالتقدم لفرقة المشاة الأولى و الفرقة المدرعة الثانية الأمريكية بقيادة الجنرال إدوارد ه. بوكس بدعم من فرقة المشاة الرابعةالأمريكية بقيادة الجنرال رايموند بارتون[54]. تأخر الهجوم الذي كان من المقرر في البداية أن يكون يوم 19 بالتزامن مع بدء عملية جودوود بسبب سوء الأحوال الجوية والأمطار التي جعلت الطرق غير سالكة وفقط في يوم 24 يوليو أمكن اصدار الأمر ولكن أثناء النهار تلبدت السماء بالغيوم مرة أخرى مما أجبرهم على تأجيل بدء العمليات لمدة يوم. كان هناك العديد من قاذفات القنابل المحلقة في الجو بالفعل ونظرًا لانعدام الرؤية ألقت بقنابلها فوق فصائل الفرقة الثلاثين المتقدمة التي كانت في انتظار المضي قدمًا[55]. مصادر وصلات داخلية غزو نورماندي الجبهة الغربية (الحرب العالمية الثانية) تصنيف:نزاعات في 1944 تصنيف:ألمانيا في الحرب العالمية الثانية تصنيف:معارك ألمانيا في الحرب العالمية الثانية تصنيف:معارك الولايات المتحدة تصنيف:معارك فرنسا تصنيف:معارك بولندا

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%B1%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%8A

ఇన్స్టంట్ కెమెరాను ఏ సంవత్సరంలో కనుగొన్నారు?

కెమెరా

telugu

కెమెరా (ఆంగ్లం: Camera) అనగా స్థిర చిత్రాలను లేదా అలాంటి స్థిర చిత్రాల క్రమాన్ని చలన చిత్రంగా గాని, వీడియోలుగా గాని తీయడానికి ఉపయోగపడే ఒక వైద్యుత (ఎలక్ట్రానిక్) పరికరం. ఈ పదం లాటిన్ భాషలోని కెమెరా అబ్స్క్యురా (camera obscura) అనే పదం నుండి ఆవిర్భవించింది. కెమెరా అబ్స్క్యురా అనగా చీకటి గది అని అర్థం. ప్రారంభ దశలో మొత్తం గదిని చిత్రాలను తీయడానికి వాడేవారు.ఈనాడు మనం చూస్తున్న అత్యాధునిక కెమెరాలకి కెమెరా అబ్స్క్యూరా నే మూలం. పని చేసే విధానం కెమెరాలు మామూలు కాంతి (సాధారణ కంటికి కనిపించే వర్ణాలు) లేదా ఇతర విద్యుదయస్కాంత వికిరణము (Electromagnet radiation) ను ఉపయోగించి పనిచేస్తాయి. కెమెరాలో సాధారణంగా ఒక మూసి ఉన్న ఖాళీ ప్రదేశం ఉంటుంది. దానికి ఒక వైపున ఒక సూక్ష్మరంధ్రం ద్వారా కాంతి ఆ ఖాళీలోకి ప్రవేశించే అవకాశం కల్పించబడి ఉంటుంది. ఈ రంధ్రానికి వ్యతిరేక దిశలో చిత్రాన్ని భద్రపరచడానికి కావలసిన వస్తువులు ఉంటాయి. కెమెరాకు ఉండే రంధ్రానికి ముందు చాలా కెమెరాలకు కటకాలు అమర్చబడి ఉంటాయి. కటకం తరువాత ఒక డయాఫ్రమ్ ఉంటుంది, దీని ద్వారా రంధ్రం యొక్క పరిమాణాన్ని మార్చగలుగుతారు. కొన్ని కెమెరాలకి స్థిరమైన సూక్ష్మరంధ్రం ఉంటుంది. ఫోటోని నిక్షిప్తం చేయటానికి పూర్వపు కెమెరాలు ఫోటోగ్రఫిక్ ఫిలింను వాడగా, డిజిటల్ విప్లవం తర్వాత వస్తూ ఉన్న ప్రస్తుత కెమెరాలు వైద్యుత ఇమేజ్ సెన్సర్లు ఫ్లాష్ మెమరీ పద్ధతిని అవలంబించి నిక్షిప్త పరుస్తున్నాయి. ఒక స్టిల్ కెమెరా ఒకసారి షట్టర్ బటన్ నొక్కితే ఒక చిత్రాన్ని తీయగా (కంటిన్యువస్ మోడ్ లో లేనప్పుడు) ఒకే ఫోటోని తీయగా, ఒక సినిమా కెమెరా ఒక సెకనుకి 24 ఫ్రేముల చొప్పున రికార్డు చేస్తుంది. చరిత్ర ఫోటోగ్రఫిక్ కెమెరాలకి ముందు కెమెరా అబ్స్క్యూరాల పై చాలా పరిశోధన జరిగింది. క్రీ.పూ ఐదవ శతాబ్దంలోనే చైనీసు తత్త్వవేత్త అయిన మో టీ ఒక సూదిబెజ్జం ద్వారా కాంతి ప్రయాణించి చీకటి ప్రదేశం లోకి ప్రవేశించినపుడు తలక్రిందులైన, స్పష్టమైన ప్రతిబింబాన్ని ఏర్పరచటం గమనించాడు. ఈ ప్రక్రియని అవలంబించిన మొట్టమొదటి వ్యక్తీ మో టీ నే. అయితే ఈ సిద్ధాంతాన్ని గురించి క్రీ.పూ నాల్గవ శతాబ్దంలోనే అరిస్టాటిల్ ప్రస్తావించాడు. క్రీ.పూ 330వ సంవత్సరంలో ఏర్పడిన పాక్షిక సూర్యగ్రహణం సమయంలో చెట్టుకి ఉన్న ఆకుల మధ్యన ఉన్న ఖాళీల గుండా సూర్యుని ప్రతిబింబం ఏర్పడటం వివరించాడు. పదవ శతాబ్దంలో అరబ్బీ పండితుడు అయిన ఇబ్న్ అల్-హైతం (అల్ హసన్) కూడా సూదిబెజ్జం ద్వారా పయనించిన సూర్యగ్రహణాన్ని గమనించి సూదిబెజ్జం యొక్క పరిమాణాన్ని తగ్గించటం ద్వారా ప్రతిబింబంలో స్పష్టత తీసుకురావచ్చని వివరించాడు. ఆంగ్ల తత్త్వవేత్త రోజర్ బేకాన్ ఈ ఆప్టికల్ సిద్ధాంతాల గురించి పర్స్పెక్టివా అనబడు గ్రంథములో 1267లో రచించాడు. పదిహేనవ శతాబ్దం నాటికి కళాకారులు మరియు శాస్త్రవేత్తలు ఈ ప్రక్రియని తమ పరిశోధనలలో వాడటం ప్రారంభించారు. ఒక వైపు గోడకి సూదిబెజ్జం చేసిన ఒక చీకటి గదిలోనికి ఒక మనిషి ప్రవేశించి ఎదురుగా ఉండే గోడపై ఏర్పడే తలక్రిందులైన ప్రతిబింబాన్ని గమనించే వారు. ల్యాటిన్ లో చీకటి గదులని కెమెరా అబ్స్క్యూరా అంటారు. కెమెరా అబ్స్క్యూరా అని మొట్టమొదట సంబోధించినది గణిత మరియు నక్షత్ర శాస్త్రజ్ఞడు అయిన జోహెన్నెస్ కెప్లర్. 1604 లో తన అడ్ విటెల్లియోనెం ప్యారాలిపోమెనా</i>లో ఈ సంబోధన జరిగింది. దీనికి ఒక కటకాన్ని చేర్చి ఈ ఉపకరణాన్ని ఒక గుడారంలో నిర్మించటంతో దీనిని కావలసిన చోటుకి తీసుకెళ్ళే సౌలభ్యము కలిగినది. 1660 లలో బ్రిటీషు శాస్త్రవేత్త రాబర్ట్ బోయిల్ మరియు అతని సహాయకుడు అయిన రాబర్ట్ హుక్లు చేతిలో ఇమిడే కెమెరా అబ్స్క్యూరాని తయారు చేశారు. వాడుకకి అనువుగా చేతిలో ఇమిడే చిత్రపటాలను రూపొందించేందుకు వీలుపడే కెమెరాని మొట్టమొదట 1685లో జోహాన్ జాహ్న్ రూపొందించాడు. నిల్వ ఉంచే దారి లేకపోవటంతో అప్పట్లో ఏర్పడిన ప్రతిబింబాన్ని చిత్రపటంగా మరల గీసేవారు. అయితే సూర్యరశ్మి సోకినచో రంగులు వెలిసిపోవటం లేదా రంగులు ముదరటం అప్పటికే మానవాళికి తెలుసు. కెమెరా అబ్స్క్యూరాలో కాంతి తాత్కాలితంగా గీసే ఈ చిత్రలేఖనాలతో ప్రేరణ చెందిన చాలామంది ప్రయోగకర్తలు వీటిని శాశ్వతంగా ముద్రించటానికి కావలసిన పదార్థాలని కనుగొనే ప్రయత్నంలో పడ్డారు. తర్వాతి కెమెరాలు పెట్టెల సమూహంగా ఉండేవి. ఒక పెట్టెకి కటకం అమర్చబడి ఉండగా మరొక పెట్టెకి గాజుతో తయారు చేయబడిన తెర అమర్చబడి ఉండేది. వీటిని ఒకదానికొకటి దగ్గరగా లేదా దూరంగా జరపటం ద్వారా వివిధ దూరాలలో ఉన్న ఆబ్జెక్టులని స్పష్టమైన ఫోకస్కి తెచ్చేవారు. కోరుకున్న విధంగా ప్రతిబింబం ఏర్పడ్డ తర్వాత, కటకాన్ని మూసివేసి తెర స్థానంలో కాంతిని గుర్తించే పదార్థమును ఉంచేవారు. కటకాన్ని మరల తెరచి కావలసినంత సమయం బహిర్గతం చేసేవారు. అప్పటి ప్రయోగాలలో ఉపయోగించబడే పదార్థముల స్వభావం వలన కొన్ని గంటలు లేదా రోజులు బహిర్గతం చేయవలసి వచ్చేది. ఛార్లెస్ మరియు విన్సెంట్ ఛెవాలియర్ లు చెక్కతో చేయబడిన స్లైడింగ్ బాక్స్ కెమెరాని ఉపయోగించి జోసెఫ్ నిసెఫోర్ నీప్సే 1826 లో ప్యారిస్లో మొట్టమొదటి శాశ్వత ఫోటోగ్రాఫ్ ని సృష్టించాడు. ఇలాంటి కెమెరాలలోనే డాగ్యురోటైప్ (సిల్వర్ రసాయనాలతో పూత పూసిన) ప్లేట్లని ఉపయోగించటం 1839 లో మొదలైనది. ఇవి చరిత్రలోనే ఉపయోగించబడిన మొట్టమొదటి ఛాయాగ్రహక మాధ్యమములు (ఫోటోగ్రఫిక్ మీడియం). 1850 లలో డాగ్యురోటైప్ ల స్థానాన్ని ఆక్రమించిన కొలోడియన్ ప్రక్రియలో ఫోటో తీసే కొద్ది సమయం ముందు ఫోటోగ్రఫర్ పలుచని గాజు/ఇనుప పలకలకి పూత పూసి వాటి తడి ఆరిపోక ముందే ఉపయోగించేవారు. 1864 లో ఈ పూత కోసం ప్రత్యేక చీకటి గదులని ఉపయోగించనవసరం లేని కెమెరాలో నే పూత పూసే డుబ్రోనీ ప్రవేశ పెట్టబడింది. ఇతర కెమెరాలలో ఎక్కువ కటకాలని అమర్చి పలు చిన్న చిన్న ఫోటోలని ఒక పెద్ద పలక పై చిత్రించటం మొదలు పెట్టారు. దీనినే కార్టెస్ డీ విజిటే అనేవారు. బెల్లో ల ఉపయోగం ఈ తరంలోనే వ్యాప్తి చెందినది. చాలా సంవత్సరాల వరకు బహిర్గత సమయాల నిడివి ఎక్కువగా ఉండేది. ఛాయాగ్రహకుడు కటక మూత (లెన్స్ కవర్) ని తీసివేసి బహిర్గతానికి కావలసినన్ని సెకన్లను లేదా నిముషాలను లెక్కపెట్టుకొని తర్వాత మూసి వేసేవారు. మరిన్ని మెరుగైన చిత్ర సంవేదక పదార్థాలు అందుబాటులోకి రావటంతో యాంత్రిక షట్టరుల సహాయంతో సరైన సమయం వరకు బహిర్గతం చేయగలిగే సదుపాయం కలిగినది. 1920లలో కనుగొన్న ఎలెక్ట్రానిక్ వీడియో కెమెరా ట్యూబ్ అనేక అభివృద్ధులకు దారి తీసి 21వ శతాబ్దపు ఆరంభం నాటికి ఫిలిం కెమెరాల స్థానం డిజిటల్ కెమెరాలు ఆక్రమించేలా చేసింది. యంత్రగతి చిత్ర బంధనం సాంప్రదాయిక కెమెరాలు కాంతిని ఫోటోగ్రఫిక్ ఫిలిం పై లేక ఫోటోగ్రఫిక్ ప్లేట్ పై బంధిస్తాయి. వీడియో మరియు డిజిటల్ కెమెరాలు ఒక వైద్యుదిక ఇమేజ్ సెన్సర్ (సాధారణంగా ఒక ఛార్జ్ కపుల్డ్ డివైస్ గానీ లేదా కాంప్లిమెంటరీ మెటల్ ఆక్సైడ్ సెమీ కండక్టర్ గానీ) ఉపయోగిస్తారు. ఇందులో నుండి చిత్రాలు ఒక మెమరీ కార్డు లోనికి మార్చబడి అందులోనే భద్రపరచబడతాయి. తరువాత వీటిని ఎలా కావలంటే అలా మార్చుకొనవచ్చును. చలన చిత్రాలని బంధించటానికి ఉపయోగించే కెమెరాలని మూవీ కెమెరాలు అనీ, నిశ్చలన చిత్రాలని చిత్రీకరించే కెమెరాలని స్టిల్ కెమెరాలు అనీ వ్యవహరిస్తారు. ప్రస్తుతం ఈ రెండు రకాల కెమెరాలు ఒకే కెమెరాగా లభ్యమౌతున్నాయి. కెమెరా కటకం కెమెరా కటకం (ఫోటోగ్రఫిక్ కటకం లేదా ఫోటోగ్రఫిక్ లక్ష్యం) కెమెరా లోపల అమర్చబడి, ఇతర యంత్రగతులతో సమష్టిగా ఉపయోగించి వస్తువుల ప్రతిబింబాలని సృష్టించి ఫోటోగ్రఫిక్ ఫిలిం పై గానీ ఇతర (రసాయనిక/వైద్యుదిక) మాధ్యమాలలో గానీ నిక్షిప్తం చేసే ఒక ఆప్టికల్ కటకం లేదా కటకాల సమూహం. స్థిర చిత్రాలని,చలనచిత్రాలని, ఖగోళ, సూక్ష్మ చిత్రాలని చిత్రీకరించే వివిధ రకాలైన కెమెరాలలో లేదా ఏ ఇతర కెమెరాలోనైనా ఉపయోగించే కటకాలలో పెద్దగా తేడా లేకున్ననూ, వాటి తయారీ మరియు నిర్మాణాలలో తేడా ఉంటుంది. లెన్సు కెమెరాకి స్థిరంగా అమర్చబడి ఉండవచ్చును. లేదా వివిధ నాభ్యంతరాలు, సూక్ష్మ రంధ్రాలు లేదా ఇతర లక్షణాలలో తేడాలు గల వేర్వేరు కటకాలని అవసరానికి తగ్గట్టుగా అమర్చుకొనే సౌలభ్యం కలిగి ఉండవచ్చును. సూత్రప్రకారం కెమెరాకి ఒక సాధారణ కుంభాకార కటకం సరిపోయిననూ దృష్టి దోషాలని (సాధ్యమైనంత) సరి చేయగలిగే సామర్థ్యం గల పలు లెన్స్ ల సమూహం వాడుకలో ఉంది. ఏ కటక వ్యవస్థలో నైననూ కొంతవరకు దృష్టిలోపాలు ఉంటాయి. కటకాన్ని తయారు చేసే సమయం లోనే తయారీదారు ఈ దోషాలని సరి చేసుకుంటూ ఫోటోగ్రఫిక్ ఉపయోగానికి/భారీ ఉత్పత్తికి అనువుగా రూపొందించాలి. కటక నాభి బహిర్గత నియంత్రణ షట్టరు సంక్లిష్టతలు ఫిలిం ఫార్మాట్ లు అదనపు విడిభాగాలు కెమెరాలలో రకాలు ప్లేట్ కెమెరా లార్జ్ ఫార్మాట్ కెమెరా మీడియం ఫార్మాట్ కెమెరా ఫోల్డింగ్ కెమెరా బాక్స్ కెమెరా రేంజ్ ఫైండర్ కెమెరా ట్విన్ లెన్స్ రిఫ్లెక్స్ సబ్-మినియేచర్ కెమెరా ఇన్స్టంట్ (పిక్చర్) కెమెరా సినీ కెమెరా సినిమా అంటే కదిలే దృశ్యాలు. ఈ కదిలే దృశ్యాలని చిత్రీకరించాగల కెమేరాని సినిమా కెమెరా లేదా సినిమాటోగ్రఫీ కెమేరా అంటారు. ఒక కదిలే దృశ్యానికి సంబంధిచి 16 ఫ్రేం లని ఒక సెకండు కాలములో చిత్రించి ప్రదర్శిస్తే ఆ దృశ్యం కదులుతున్నట్టుగా భ్రమ కలుగుతుంది. అయితే దృశ్యము ధ్వనితో అనుసంధానం కలగాలంటే ఒక సెకండుకు 24 ఫ్రేమ్స్ తీయాలి. సినిమా కెమేరా ఇలా ఒక సెకండ్ కాలములో 24 ఫ్రేములని చిత్రించగలదు. సౌలభ్యము కోసము ఒక ఫ్రేం నుండి 500 ఫ్రేం లని చిత్రీకరించే సామర్థ్యము కల సినిమా కెమెరాలు అందుబాటులో ఉన్నాయి. జీవితాన్ని చిత్రీకరించే కెమెరా ఈ అద్భుతమైన కెమెరా మెడలో హారంలా వేసుకుంటే చాలు.దండలోని పరికరంలో ఇమిడి ఉండే ఈ కెమెరా ప్రతి 30 క్షణాలకోసారి తనంతట తానే చిత్రీకరిస్తుంది. దీనిని ధరించిన వ్యక్తి ఏదైనా కొత్త ప్రదేశంలోకి వెళ్లినప్పుడు యాక్సెలరోమీటర్, లైట్ సెన్సర్‌ను ఉపయోగించి చిత్రాలు తీస్తుంది. కెమెరా ధరించిన వ్యక్తికి ఎదురుగా ఉండే వాతావరణాన్ని గుర్తించటానికి ఇందులో ఇన్‌ఫ్రారెడ్ సెన్సర్ కూడా ఉంటుంది. కెమెరాలోని 1 గిగాబైట్ మెమరీలో 30 వేల ఫొటోలు ఇమిడిపోతాయి. వాస్తవానికి వృద్ధాప్యంలో తలెత్తే మతిమరపు సమస్య ఆల్జీమర్స్ వ్యాధితో బాధపడే వారికోసం ఈ కెమెరాను రూపొందించారు. (ఈనాడు19.10.2009) కెమెరా పనిచేయు పద్దతి, రకాలు View camera Rangefinder camera Twin-lens reflex camera Single-lens reflex camera బొమ్మ కెమెరా డిజిటల్ కెమెరా (Digital SLR or single-lens reflex camera) సినిమా కెమెరా వీడియో కెమెరా Contax S—the world's first pentaprism SLR Asahiflex Kodak Retina IIIC Nikon F of 1959 Voigtländer Vitoret of 1962 Silvestri Flexicam Opened up Cine Kodak, used 35mm movie film Voigtländer Brillant twin-lens reflex camera. 1921 Kodak తయారీదారులు AgfaPhoto Agilux Alpa Arca-Swiss Argus (camera company) Asahiflex Balda Kamera-Werk Bolex Braun (company) Bronica Burke & James Cambo Photographic Industry Canon (company) Casio Clairex Contax Corfield Coronet Camera Company Diana camera Ducati Sogno Eastman Kodak Ebony cameras Edixa Ensign Cameras Exakta FED (camera) Folmer & Schwing (Graflex) Fujica Fujifilm Gami Gateway, Inc. Graflex Hasselblad Hewlett-Packard Holga Honeywell Horseman USA Ilford Photo Imaging Solutions Group Kiev-Arsenal (photo camera) Konica Minolta Leica Camera Leidolf Linhof LOMO Lumix Mamiya Micro Precision Products Minox Miranda Camera Company Mustek Systems Newman & Guardia Nikon Olympus Corporation Oregon Scientific Osaka (camera) Panasonic Pentax Petri Camera Plaubel Makina Polaroid Corporation Praktica Promaster (camera) Reid and Sigrist Ricoh Rollei Samsung Group SatuGo Seagull Camera Sigma Corporation Silvestri camera Sinar Sony Tessina Thornton-Pickard Topcon Traveler (camera) Van Oosbree Vivitar Voigtländer Wisner Company Wray (lenses) Yashica Zeiss Zenit (camera) Zorki కెమెరాల పేర్లు మరింత సమాచారం చిట్కాలు లింకులు బోధన పుస్తకాలు పత్రికలు పాఠాలు పోటీలు బ్లాగులు ఫోరములు ఉపయోగపడే ఇతర సమాచారం సమాచార సేకరణ ఈ వ్యాసానికి అనుభంధ పుటలు ఇవి కూడా చూడండి స్లోమోషన్ కెమేరా డిజిటల్ ఎస్ ఎల్ ఆర్ కెమెరా (Digital SLR camera) మూవీ కెమెరా movie camera కోడాక్ (Kodak) సినిమాటోగ్రఫీ (Cinematography) చలనచిత్రీకరణ (movie making) అర్రి (ARRI) పానావిజన్ (Panavision) ఇమేజ్ ఎడిటింగ్ (Image editing) గింప్ (GIMP) రాస్టేర్ గ్రాఫిక్స్ ఎడిటింగ్ సాఫ్టువేరు (Raster graphics editing software) అడోబ్ (Adobe) యానిమేషన్ (Animation) స్టాప్ మోషన్ యానిమేషన్ (Stop motion animation) వర్గం:ఫోటోగ్రఫీ వర్గం:ఆంగ్ల పదజాలము వర్గం:కెమెరా

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%95%E0%B1%86%E0%B0%AE%E0%B1%86%E0%B0%B0%E0%B0%BE

ما هي ضريبة الدخل ؟

ضريبة الدخل

arabic

ضريبة الدخل هي ضريبة مباشرة تفرض على الأشخاص(سواء أكانوا أشخاص طبيعين أو معنوين كالشركات)الذين يمارسون المهن والنشاطات (التجارة، الخدمات...الخ) والذين يزيد دخلهم عن مقدار معين من المال في السنة. حيث تقوم الدولة باقتطاع جزء من أرباح الأشخاص إذا زاد عن حد معين. تعد ضريبة الدخل التزام مالي يؤديه المكلف قانونا لخزينة الدولة تبعا لما يحققه من دخل أو أرباح وهي قاعده قانونيه لتوزيع الاعباء العامة سنويا فيما بين الافراد والهيئات كل حسب دخله الصافي ووفقا لمعايير تسنها التشريعات الضريبيه، أي ان الضريبة على الدخل قد اتخذت صفة الألتزام القانوني مقابل ما تؤديه الدولة من خدمات عامة تعود على الجميع مع مراعاة أن لا ضريبه بدون قانون. وتعطي التشريعات مأمور تقدير ضريبة الدخل صلاحية التدقيق والكشف والمراجعه وعلى المكلف أثبات ان التقدير كان باهظا ذلك أن المكلف في الدعاوى الضريبيه هو المدعي وعلى المدعي عبء اثبات ما يدعيه. انظر أيضا الأرباح قبل الفوائد والضرائب المراجع تصنيف:ضريبة الدخل تصنيف:ضرائب تصنيف:ضرائب شخصية

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B6%D8%B1%D9%8A%D8%A8%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D8%AF%D8%AE%D9%84

วิลเลียม เชกสเปียร์ เสียชีวิตเพราะสาเหตุใด ?

วิลเลียม เชกสเปียร์

thai

วิลเลียม เชกสเปียร์ (English: William Shakespeare; รับศีล 26 เมษายน ค.ศ. 1564 - 23 เมษายน ค.ศ. 1616[1]) เป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวอังกฤษ ได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลก[2] มักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษ และ "Bard of Avon" (กวีแห่งเอวอน) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบัน ประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่อง กวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่อง กวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่อง และบทกวีแบบอื่นๆ อีกหลายชุด บทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่างๆ มากมาย และเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมด[3] เชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ด ริมแม่น้ำเอวอน เมื่ออายุ 18 ปี เขาสมรสกับแอนน์ ฮาธาเวย์ มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือ ซูซานนา และฝาแฝด แฮมเน็ตกับจูดิธ ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงลอนดอน รวมถึงการเป็นนักเขียน ได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนในคณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน (Lord Chamberlain's Men) ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อ King's Men เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดในราวปี ค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมา ไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนัก จึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่างๆ นานา เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ความเชื่อทางศาสนา และแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขา[4] ผลงานที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเชกสเปียร์ประพันธ์ขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1590 ถึง 1613 ในยุคแรกๆ บทละครของเขาจะเป็นแนวชวนหัวและแนวอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นแนวทางบทละครที่เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาเขาเขียนบทละครแนวโศกนาฏกรรมหลายเรื่อง รวมถึงเรื่อง แฮมเล็ต King Lear และ แม็คเบธ ซึ่งถือว่าเป็นบทละครตัวอย่างชั้นเลิศของวรรณกรรมอังกฤษ ในช่วงปลายของการทำงาน งานเขียนของเขาจะเป็นแนวสุข-โศกนาฏกรรม (tragicomedies) หรือแนวโรมานซ์ และยังร่วมมือกับนักเขียนบทละครคนอื่นๆ อีกมาก บทละครของเขาตีพิมพ์เผยแพร่ในหลายรูปแบบโดยมีรายละเอียดและเนื้อหาต่างๆ กันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ ในปี ค.ศ. 1623 เพื่อนร่วมงานสองคนในคณะละครของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือ "First Folio" เป็นการรวบรวมงานเขียนของเขาขึ้นเป็นครั้งแรก ซึ่งได้บรรจุบทละครที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นงานเขียนของเชกสเปียร์เอาไว้ทั้งหมด (ขาดไปเพียง 2 เรื่อง) ในยุคสมัยของเขา เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่ได้รับการยกย่องอยู่พอตัว แต่เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงเช่นในปัจจุบันนี้นับตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 19 กวียุคโรแมนติกยกย่องนับถือเชกสเปียร์ในฐานะอัจฉริยะ ขณะที่กวียุควิคตอเรียเคารพนับถือเชกสเปียร์อย่างยิ่ง กระทั่ง จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ เรียกเขาว่า Bardolatry[5] (คำยกย่องในทำนอง "จอมกวี" หรือ "เทพแห่งกวี") ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการดัดแปลงงานประพันธ์ของเขาออกไปเป็นรูปแบบแนวทางใหม่ๆ โดยเหล่านักวิชาการและนักแสดงมากมาย ผลงานของเขายังคงเป็นที่นิยมอย่างสูงจนถึงปัจจุบันและมีการแสดงออกในรูปแบบต่างๆ ในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก ประวัติ วัยเยาว์ วิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นบุตรของ จอห์น เชกสเปียร์ เทศมนตรีและพ่อค้าถุงมือชาวเมืองสนิตเตอร์ฟิลด์ กับแมร์รี่ อาร์เด็น บุตรีของเจ้าที่ดินผู้มั่งคั่ง[6] เขาเกิดที่เมืองสแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอน เข้าพิธีรับศีลเมื่อ 26 เมษายน ค.ศ. 1564 ไม่ทราบวันเกิดของเขาแน่ชัด แต่เชื่อว่าน่าจะเป็นวันที่ 23 เมษายน หรือวันที่ระลึกนักบุญเซนต์จอร์จ[6] อย่างไรก็ดีอาจเป็นความผิดพลาดของนักวิชาการในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งสับสนกับวันเสียชีวิตของเชกสเปียร์ คือ 23 เมษายน 1616 ก็เป็นได้[6] เชกสเปียร์เป็นบุตรคนที่สามในจำนวนพี่น้องแปดคน และเป็นบุตรชายคนโตที่ยังมีชีวิตอยู่[6] แม้จะไม่ใคร่มีบันทึกเกี่ยวกับประวัติของเชกสเปียร์หลงเหลืออยู่ นักศึกษาชีวประวัติส่วนใหญ่เชื่อว่า เชกสเปียร์เข้ารับการศึกษาเบื้องต้นที่โรงเรียน King's New School ในเมืองสแตรทฟอร์ด[7] ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของเขาราว 1 ใน 4 ไมล์ การศึกษาภาษาศาสตร์ในโรงเรียนยังค่อนข้างเปลี่ยนแปลงไปมาในยุคสมัยเอลิซาเบธ แต่หลักสูตรถูกควบคุมทั่วประเทศโดยกฎหมาย[8] ทางโรงเรียนจะต้องสอนไวยากรณ์ละตินและวรรณกรรมคลาสสิกเท่านั้น เมื่ออายุได้ 18 ปี เชกสเปียร์แต่งงานกับแอนน์ ฮาธาเวย์ (Anne Hathaway) หญิงสาวอายุ 26 ปี เมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน ค.ศ.1582 ดูเหมือนการแต่งงานจะจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะมีการประกาศเรียกหาคำคัดค้านการวิวาห์เพียงครั้งเดียว แทนที่จะเป็นสามครั้งตามประเพณีปรกติ[9] สาเหตุอาจเนื่องมาจากการตั้งครรภ์ของฮาธาเวย์ก็ได้ เพราะเพียงหกเดือนหลังการแต่งงาน เธอก็ให้กำเนิดบุตรีคนแรกของเชกสเปียร์ คือ ซูซานนา ผู้เข้าพิธีรับศีลในวันที่ 26 พฤษภาคม ค.ศ. 1583[6] ต่อมาบุตรชายและบุตรสาวฝาแฝด คือแฮมเน็ตและจูดิธ จึงถือกำเนิดขึ้น 2 ปีหลังจากนั้น และเข้าพิธีรับศีลเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1585[6] แฮมเน็ตเสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่ออายุได้เพียง 11 ปี มีพิธีฝังศพเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ค.ศ. 1596[6] ไม่มีบันทึกใดๆ เกี่ยวกับเชกสเปียร์ให้พบเห็นอีกหลังการเสียชีวิตของบุตรฝาแฝด จนกระทั่งปรากฏชื่อของเขาอยู่ในฉากละครหนึ่งในกรุงลอนดอนในปี ค.ศ. 1592 ช่องว่างที่หายไปหลายปีระหว่าง ค.ศ. 1585 ถึง 1592 นักวิชาการเรียกว่าเป็น "ปีที่หายไป" ของเชกสเปียร์[6] มีนักศึกษาชีวประวัติหลายคนสร้างเรื่องสมมุติฐานขึ้นมากมายในช่วงปีเหล่านี้ เช่น นิโคลัส รอว์ นักศึกษาชีวประวัติเชกสเปียร์คนแรกๆ เสนอแนวคิดว่า เชกสเปียร์หนีออกจากเมืองสแตรทฟอร์ดไปยังกรุงลอนดอนเพื่อหลบหนีคดีขโมยกวาง[10] เรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่งในคริสต์ศตวรรษที่ 18 บอกว่า เชกสเปียร์เริ่มต้นชีวิตการงานในโรงละครโดยการเป็นคนดูแลม้าของผู้อุปถัมภ์โรงละครในกรุงลอนดอน[6] จอห์น ออบรี่ย์ เสนอว่า เชกสเปียร์น่าจะเป็นครูโรงเรียนในชนบท[6] ขณะที่นักวิชาการในคริสต์ศตวรรษที่ 20 บางคนคิดว่า เชกสเปียร์อาจจะเคยเป็นครูของ อเล็กซานเดอร์ โฮตัน แห่งแลงคาไชร์ เจ้าที่ดินชาวคาทอลิก ซึ่งระบุชื่อ "วิลเลียม เชกสชาฟต์" ในพินัยกรรมของเขา[11] อย่างไรก็ดี ไม่มีหลักฐานใดๆ เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เลยนอกจากคำบอกเล่าที่ได้ยินได้ฟังมาหลังจากการเสียชีวิตของเขาแล้วทั้งสิ้น[6] ลอนดอน และการอาชีพการละคร ไม่ทราบแน่ชัดว่า เชกสเปียร์เริ่มต้นการประพันธ์ของเขาเมื่อใด แต่มีบันทึกและการกล่าวอ้างถึงชื่อของเขาอยู่ในรายการแสดง ทำให้ทราบว่าบทละครของเขามีการแสดงอยู่ในลอนดอนแล้วในราวปี ค.ศ. 1592[12] เขาเป็นที่รู้จักดีในกรุงลอนดอนจนกระทั่งนักเขียนบทละคร โรเบิร์ต กรีน ยังเอ่ยถึง[13] นักวิชาการส่วนมากเห็นว่า กรีนระบุชื่อเชกสเปียร์ในเชิงปรามาสว่าเขาพยายามขยับฐานะของตัวให้ขึ้นสูงกว่าที่ควรจะเป็น และพยายามตีเสมอนักเขียนผู้ได้รับการศึกษาอย่างดีจากมหาวิทยาลัย เช่น คริสโตเฟอร์ มาร์โลว์, โทมัส แนช รวมถึงตัวกรีนเอง[7] คำว่าร้ายของกรีนเป็นหลักฐานอย่างแรกที่ระบุถึงการงานอาชีพของเชกสเปียร์เกี่ยวกับการละคร นักศึกษาชีวประวัติเชื่อว่าเขาน่าจะเริ่มต้นอาชีพของเขาในราวกลางคริสต์ทศวรรษ 1580 ก่อนการเอ่ยถึงของกรีนเล็กน้อย[14] หลังจาก ค.ศ. 1594 บทละครของเชกสเปียร์ก็มีการแสดงแต่เฉพาะในคณะละคร Lord Chamberlain's Men ซึ่งเป็นคณะละครที่เหล่านักแสดงร่วมเป็นเจ้าของเอง โดยเชกสเปียร์ก็เป็นหุ้นส่วนด้วย ในเวลาต่อมาคณะละครนี้กลายเป็นคณะที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในกรุงลอนดอน[6] หลังจากการสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ ในปี ค.ศ. 1603 คณะละครนี้ได้รับพระราชทานตราทะเบียนหลวงจากพระเจ้าอยู่หัวองค์ใหม่ คือพระเจ้าเจมส์ที่หนึ่ง และเปลี่ยนชื่อคณะละครเป็น King's Men[15] ปี ค.ศ. 1599 สมาชิกคณะละครกลุ่มหนึ่งได้สร้างโรงละครของตัวเองขึ้นมาบนฝั่งด้านใต้ของแม่น้ำเทมส์ เรียกชื่อโรงละครว่า "โรงละครโกลบ" ในปี ค.ศ. 1608 หุ้นส่วนกลุ่มนี้ได้เข้าควบคุมกิจการของโรงละคร Blackfriars มีบันทึกการซื้อที่ดินและการลงทุนของเชกสเปียร์ทำให้ทราบได้ว่า การลงทุนครั้งนี้ทำให้เชกสเปียร์มีฐานะมั่งคั่งขึ้น[12] ในปี ค.ศ. 1597 เชกสเปียร์ซื้อบ้านขนาดใหญ่เป็นหลังที่สองในเมืองสแตรทฟอร์ด (ภายหลังเรียกว่า New Place) และในปี ค.ศ. 1605 เขายังได้ลงทุนเป็นเจ้าของถึงหนึ่งในสิบของตำบลแห่งหนึ่งในเมืองสแตรทฟอร์ด[16] บทละครบางส่วนของเชกสเปียร์ได้รับการตีพิมพ์แล้วตั้งแต่ปี ค.ศ. 1594 เมื่อถึงปี 1598 ชื่อของเขาสามารถเป็นจุดขายโดยได้พิมพ์ปรากฏบนปกหนังสือ[6][17][18] เชกสเปียร์ยังคงแสดงละครเวทีของเขาเองและบทละครของคนอื่นๆ แม้ว่าจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งในฐานะคนเขียนบทละครแล้ว ละครเวทีของเบน โจนสัน ในปี ค.ศ. 1616 ยังปรากฏชื่อของเชกสเปียร์ในรายชื่อนักแสดงในเรื่อง Every Man in His Humour (1598) และ Sejanus, His Fall (1603)[19] ทว่าชื่อของเขาไม่ได้ร่วมอยู่ในละครของโจนสันในปี 1605 เรื่อง Volpone ทำให้นักวิชาการลงความเห็นว่า นั่นเป็นสัญญาณของการสิ้นสุดบทบาทอาชีพนักแสดงของเชกสเปียร์[14] อย่างไรก็ดี ในหนังสือ "First Folio" แสดงชื่อของเชกสเปียร์เป็นหนึ่งในบรรดา "ตัวละครหลัก" ของบทละครทั้งหมดนั้น ซึ่งบางเรื่องก็เปิดแสดงหลังจากเรื่อง Volpone แต่ไม่สามารถทราบได้ว่าเชกสเปียร์ได้ร่วมแสดงเป็นตัวละครใดกันแน่[6] เชกสเปียร์ใช้เวลาของเขาไปกับทั้งลอนดอนและสแตรทฟอร์ดพร้อมกัน ในปี ค.ศ. 1596 ก่อนที่เขาจะไปซื้อที่ดินใหม่เพื่อสร้างบ้านในสแตรทฟอร์ด เชกสเปียร์อาศัยอยู่ที่โบสถ์หลังหนึ่งของเซนต์เฮเลน ทางตอนเหนือของแม่น้ำเทมส์[20] เขาย้ายข้ามแม่น้ำมาทางใต้ในปี 1599 ซึ่งพรรคพวกของเขาได้สร้างโรงละครโกลบขึ้นในที่แห่งนั้น เมื่อถึงปี 1604 เขาย้ายกลับไปทางเหนือของแม่น้ำอีก ไปอยู่ในแถบชุมชนทางตอนเหนือของคริสตจักรเซนต์ปอล โดยเช่าห้องจากช่างทำวิกผมชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งชื่อ คริสโตเฟอร์ เมาท์จอย[20] ช่วงปลายของชีวิต หลังจากปี ค.ศ. 1606-1607 เชกสเปียร์ก็เขียนบทละครน้อยลง และไม่ได้เขียนเพิ่มอีกเลยหลังจากปี 1613[6] งานเขียนบทละคร 3 เรื่องสุดท้ายของเขาเป็นงานเขียนร่วมกับนักเขียนบทละครคนอื่น ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็น จอห์น เฟล็ตเชอร์[20] ผู้รับสืบทอดตำแหน่งนักเขียนบทละครประจำคณะของเขาใน King's Men ในเวลาต่อมา[6] นิโคลัส รอว์ เป็นนักศึกษาชีวประวัติคนแรกที่นำเสนอแนวคิดว่า เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดเป็นเวลาหลายปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต[7] ทว่าในยุคสมัยนั้นยังไม่ค่อยนิยมการเกษียณการทำงาน และเชกสเปียร์เองก็ยังเดินทางไปยังลอนดอนอยู่บ่อยๆ[7] เช่นในปี ค.ศ. 1612 เขาเดินทางมาเป็นพยานในศาลเนื่องจากคดีของบุตรสาวของเมาท์จอย[20] ในเดือนมีนาคม 1613 เขาซื้อบ้านหลังเล็กหลังหนึ่งในที่สงฆ์ของ Blackfriars[6] และหลังจากเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1614 เขาพำนักอยู่ในลอนดอนเป็นเวลาหลายสัปดาห์กับลูกเขย คือ จอห์น ฮอลล์[20] เชกสเปียร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 1616[6] โดยใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่กับภรรยาและบุตรสาวทั้งสอง ซูซานนาแต่งงานกับนายแพทย์ จอห์น ฮอลล์ เมื่อปี ค.ศ. 1607 ส่วนจูดิธแต่งงานกับโทมัส ควินีย์ พ่อค้าเหล้าองุ่น สองเดือนหลังจากเชกสเปียร์เสียชีวิต[6] ในพินัยกรรมของเชกสเปียร์ เขายกที่ดินผืนใหญ่ของเขาให้แก่ซูซานนา บุตรสาวคนโต[6] ข้อกำหนดระบุว่าเธอจะต้องสืบมรดกต่อไปโดยมอบให้แก่ "บุตรชายคนโต"[20] ครอบครัวควินีย์มีบุตรสามคน แต่ทั้งสามถึงแก่กรรมโดยไม่ได้แต่งงาน ครอบครัวฮอลล์มีบุตรเพียงคนเดียวคือ เอลิซาเบธ เธอแต่งงานสองครั้งแต่ไม่มีบุตร จนกระทั่งเสียชีวิตในปี 1670 เป็นอันสิ้นสุดผู้สืบตระกูลสายตรงของเชกสเปียร์[6] ในพินัยกรรมของเขาไม่ค่อยเอ่ยถึงภริยา ซึ่งสมควรจะได้รับมรดกจำนวน 1 ใน 3 ของที่ดินของเขาโดยอัตโนมัติ อย่างไรก็ดีเขาได้ระบุไว้ตอนหนึ่งว่า ให้ยก "เตียงนอนที่ดีที่สุดหลังที่สอง" ของเขาให้แก่เธอ เป็นเหตุให้เกิดข้อวิพากษ์วิจารณ์กันมาก[7] นักวิชาการบางคนเห็นว่าเขาทำเช่นนั้นเพื่อยั่วแอนน์ แต่อีกหลายคนเห็นว่า เตียงนอนหลังที่สองของเขาหมายถึงเตียงจากการแต่งงาน จึงน่าจะมีความหมายอย่างลึกซึ้ง[6] ร่างของเชกสเปียร์ฝังไว้ที่สุสานของคริสตจักรโฮลี่ทรินิตี้หลังจากเขาเสียชีวิตได้สองวัน ต่อมาในช่วงใดช่วงหนึ่งก่อนปี ค.ศ. 1623 มีการสร้างอนุสาวรีย์ขึ้นเป็นอนุสรณ์แด่เขาบนกำแพงทางด้านเหนือพร้อมรูปปั้นครึ่งตัวของเขาในท่ากำลังเขียนหนังสือ คำจารึกเปรียบเทียบเขาเสมอกับเนสเตอร์ โสกราตีส และเวอร์จิล[6] แผ่นหินที่วางเหนือหลุมศพของเขามีอักขระจารึกไว้พร้อมกับคำสาปหากมีผู้ใดบังอาจมาเคลื่อนย้ายกระดูกของเขา งานบทละคร นักวิชาการมักแบ่งลำดับงานเขียนของเชกสเปียร์ออกเป็นสี่ช่วง[21] ในช่วงแรกจนถึงกลางคริสต์ทศวรรษ 1590 เขามักเขียนบทละครชวนหัวซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากงานของชาวโรมันและอิตาลี หรือบทละครแนวอิงประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นที่นิยมอยู่ในช่วงนั้น ต่อมาในช่วงที่สองตั้งแต่ราวปี 1595 เขาเริ่มเขียนละครโศกนาฏกรรม เริ่มตั้งแต่ โรมิโอกับจูเลียต ไปจนถึง จูเลียส ซีซาร์ ในปี ค.ศ. 1599 ในระหว่างช่วงเวลานี้ เขายังได้เขียนงานบทละครที่ได้รับยกย่องว่าเป็นบทละครแนวขบขันและแนวประวัติศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาด้วย จากนั้นในราวปี ค.ศ. 1600 ถึงประมาณ 1608 นับเป็น "ยุคโศก" ของเขา เชกสเปียร์เขียนแต่เรื่องโศกนาฏกรรมเป็นส่วนใหญ่ หลังจากนั้นในช่วงปี 1608 ถึง 1613 จะเป็นแนวเศร้าปนตลก หรือบางครั้งเรียกว่าแนวโรมานซ์ งานบทละครชิ้นแรกของเชกสเปียร์ที่มีการบันทึกไว้ คือบทละครเรื่อง พระเจ้าริชาร์ดที่ 3 และบทละครอีกสามองก์ของ พระเจ้าเฮนรีที่ 4 ซึ่งเขียนขึ้นในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1590 อันเป็นยุคที่นิยมละครชีวิตอิงประวัติศาสตร์ การระบุวันเวลาในการประพันธ์บทละครของเชกสเปียร์ทำได้ค่อนข้างยาก แต่จากการศึกษางานเขียนของเขา นักวิชาการเชื่อว่า Titus Andronicus, The Comedy of Errors, The Taming of the Shrew และ Two Gentlemen of Verona น่าจะเป็นงานเขียนในช่วงแรกๆ ของเชกสเปียร์[6] ผลงานในกลุ่มละครอิงประวัติศาสตร์ของเชกสเปียร์ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากงานของราฟาเอล โฮลินเชด ในปี 1587 คือ Chronicles of England, Scotland, and Ireland แสดงให้เห็นถึงความล่มจมที่เกิดจากการปกครองอันอ่อนแอ ซึ่งสามารถตีความไปถึงต้นกำเนิดของราชวงศ์ทิวดอร์[22] องค์ประกอบของบทละครยังได้รับแรงบันดาลใจมาจากผลงานของนักเขียนบทละครในยุคเอลิซาเบธหลายคน โดยเฉพาะ โทมัส คิด และ คริสโตเฟอร์ มาโลว์ อันเป็นลักษณะของบทละครในยุคกลาง[23] บทละคร The Comedy of Errors ก็มีพื้นฐานมาจากรูปแบบละครในยุคคลาสสิก แต่ไม่พบแหล่งกำเนิดของ The Taming of the Shrew แม้ว่าน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับละครอีกเรื่องหนึ่งที่มีชื่อเดียวกันซึ่งดัดแปลงมาจากนิทานพื้นบ้าน[6] ผลงานคลาสสิกและงานขำขันในยุคแรกของเชกสเปียร์มักมีโครงเรื่อง 2 ส่วนเกี่ยวพันกัน และมีลำดับการออกมุขตลกที่แน่ชัด เป็นตัวเบิกทางไปสู่ผลงานสุขนาฏกรรมอันอบอวลด้วยความรักในช่วงกลางทศวรรษ 1590[7] นั่นคือ ฝัน ณ คืนกลางฤดูร้อน (A Midsummer Night's Dream) อันเป็นบทละครที่ผสมผสานระหว่างเรื่องราวความรัก เวทมนตร์ของนางฟ้า และฉากตลกขำขัน บทละครเรื่องต่อมาคือ เวนิสวาณิช ก็เป็นละครชวนหัวที่เกี่ยวกับความรัก มีตัวละครชาวยิวผู้เป็นนายหน้าเงินกู้จอมงก ไชล็อก อันสะท้อนภาพของผู้คนในยุคเอลิซาเบธ นอกจากนี้ยังมีบทละครชวนหัวที่เล่นถ้อยคำอย่างชาญฉลาด Much Ado About Nothing, ฉากอันงดงามมีเสน่ห์ใน As You Like It ตลอดจนเรื่องราวรื่นเริงใน ราตรีที่สิบสอง (Twelfth Night) เหล่านี้ล้วนเป็นบทละครสุขนาฏกรรมอันมีชื่อเสียงของเชกสเปียร์[7] หลังจากงานกวีเรื่อง ริชาร์ดที่ 2 เชกสเปียร์นำเสนองานเขียนร้อยแก้วเชิงขำขันกับละครอิงประวัติศาสตร์ในช่วงปลายทศวรรษ 1590 คือเรื่อง พระเจ้าเฮนรีที่ 4 และ พระเจ้าเฮนรีที่ 5 ตัวละครของเขามีความซับซ้อนและละเอียดอ่อนมากขึ้น โดยที่ต้องสลับไปมาระหว่างความจริงจังกับความตลก และยังสลับไปมาระหว่างการบรรยายแบบร้อยแก้วกับร้อยกรอง นับเป็นผลสำเร็จในการนำเสนอเรื่องราวด้วยกรรมวิธีต่างๆ ในงานเขียนของเขา[24][7] ยุคนี้ของเชกสเปียร์เริ่มต้นและจบลงด้วยงานเขียนโศกนาฏกรรมสองเรื่อง คือ โรมิโอกับจูเลียต ละครโศกนาฏกรรมความรักที่โด่งดังมีชื่อเสียงที่สุด และ จูเลียส ซีซาร์ ซึ่งแต่งขึ้นจากผลงานแปลของเซอร์โทมัส นอร์ธ เรื่อง Parallel Lives ในปี 1579 นับเป็นการนำเสนอรูปแบบละครชีวิตแนวใหม่[7] ช่วงที่เรียกว่า "ยุคโศก" ของเชกสเปียร์อยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1600 - 1608 เขาเขียนทั้งบทละครโศกนาฏกรรมรวมถึงบทละครที่เรียกกันว่า "problem plays" (บทละครกังขา: กล่าวคือไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นละครตลกหรือละครเศร้า อาจเรียกว่าเป็น "ตลกร้าย") ได้แก่ Measure for Measure, ทรอยลัสกับเครสสิดา, และ All's Well That Ends Well[25][26] นักวิจารณ์หลายคนเห็นว่า ละครโศกนาฏกรรมอันยิ่งใหญ่ของเชกสเปียร์เป็นตัวแสดงถึงศิลปะอันสูงสุดในตัวเขา วีรบุรุษ แฮมเล็ต เป็นตัวละครของเชกสเปียร์ที่ถูกกล่าวขานถึงมากที่สุดตัวหนึ่ง โดยเฉพาะบทรำพันของตัวละครที่โด่งดังมาก คือ "To be or not to be; that is the question."[25] แฮมเล็ตเป็นตัวละครที่มีปัญหาภายในใจมาก และความลังเลของเขาเป็นอันตรายจนถึงแก่ชีวิต ทว่าตัวละครเอกในโศกนาฏกรรมเรื่องอื่นที่ตามมา คือ Othello และ King Lear กลับได้รับผลร้ายจากความรีบเร่งด่วนตัดสิน[25] โครงเรื่องโศกของเชกสเปียร์มักเกิดเหตุการณ์ที่ผิดพลาดอย่างไม่น่าเกิดขึ้น อันนำมาซึ่งการตัดสินใจที่ผิดพลาดและทำลายชีวิตของตัวละครเอกกับคนรัก นักวิจารณ์คนหนึ่งคือ แฟรงค์ เคอร์โมด (Frank Kermode) กล่าวว่า "บทละครไม่เปิดโอกาสให้ตัวละครหรือผู้ชมสามารถหลุดพ้นจากความโหดร้ายได้เลย"[25][7] ในบทละครเรื่อง แมคเบธ ซึ่งเป็นบทละครที่สั้นที่สุดของเชกสเปียร์ ความทะเยอทะยานไม่รู้จบยั่วให้แมคเบธกับภริยา คือเลดี้แมคเบธ ปลงพระชนม์กษัตริย์ผู้ชอบธรรมและชิงบัลลังก์มา ความผิดนี้ทำลายคนทั้งสองในเวลาต่อมา เชกสเปียร์ได้ประพันธ์บทกวีนิพนธ์อันไพเราะลงในงานบทละครโศกชิ้นสำคัญในช่วงหลังๆ คือ Antony and Cleopatra กับ Coriolanus ซึ่งถือว่าเป็นบทกวีที่ดีที่สุด ที.เอส.อีเลียต กวีและนักวิจารณ์ ยังยกย่องว่าเป็นบทละครโศกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเชกสเปียร์อีกด้วย[7][27] ยุคสุดท้ายของผลงานของเชกสเปียร์หวนกลับไปสู่บทละครโรมานซ์หรือตลกโศกอีกครั้ง โดยมีบทละครสามเรื่องเป็นเรื่องเอกคือ Cymbeline, The Winter's Tale และ The Tempest นอกจากนี้ยังมีงานอื่นอีกเช่น Pericles, Prince of Tyre บทละครทั้งสี่เรื่องนี้มีบรรยากาศของเรื่องค่อนข้างเศร้ากว่าบทละครตลกอื่นๆ ในช่วงทศวรรษ 1590 แต่ก็จบลงด้วยความปรองดองและการให้อภัยในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น นักวิจารณ์บางคนเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งนี้เกิดจากการที่เชกสเปียร์มีประสบการณ์ในชีวิตมากขึ้น แต่ก็อาจเกิดจากความนิยมในการชมละครที่เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยได้ด้วยเช่นกัน ยังมีผลงานของเชกสเปียร์ที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบันที่เชื่อว่าประพันธ์ขึ้นในยุคนี้อีกคือเรื่อง พระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 และ The Two Noble Kinsmen โดยคาดว่าเป็นงานเขียนร่วมกับจอห์น เฟล็ตเชอร์ การแสดงละคร ไม่ปรากฏชัดแจ้งว่าเชกสเปียร์เขียนบทละครในยุคแรกๆ ให้แก่คณะละครใด ที่หน้าปกของ Titus Andronicus ฉบับพิมพ์ปี 1594 ระบุว่าบทละครถูกนำไปแสดงโดยคณะละครเร่ถึง 3 คณะ[28] หลังจากเหตุการณ์โรคระบาดใหญ่ในปี ค.ศ. 1592-3 บทละครของเขาก็นำไปแสดงในคณะละครของเขาเองที่โรงละคร The Theatre และ The Curtain ในชอร์ดิทช์ ทางฝั่งเหนือของแม่น้ำเทมส์[28] ชาวลอนดอนแห่กันไปที่นั่นเพื่อชมละครตอนแรกของเรื่อง พระเจ้าเฮนรี่ที่ 4 เลโอนาร์ด ดิกก์ส บันทึกไว้ว่า "แทบจะหาห้องไม่ได้"[29] เมื่อชาวคณะละครมีปัญหากับเจ้าของที่ดิน พวกเขาก็รื้อโรงละครลงแล้วเอาไม้ไปสร้างโรงละครแห่งใหม่ชื่อ "โรงละครโกลบ" ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำเทมส์ที่เซาธ์วาร์ค เป็นโรงละครแห่งแรกที่นักแสดงสร้างขึ้นเพื่อนักแสดงเอง[30] โรงละครใหม่เปิดในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1599 โดยแสดงเรื่อง จูเลียส ซีซาร์ เป็นเรื่องแรก บทละครที่เชกสเปียร์เขียนขึ้นหลังปี 1599 ล้วนสร้างสรรค์ขึ้นสำหรับโรงละครแห่งนี้ รวมถึงเรื่อง แฮมเล็ต โอเธลโล และ King Lear[31] หลังจากคณะละคร Lord Chamberlain's Men เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น King's Men ในปี 1603 พวกเขาก็เริ่มได้เข้าเฝ้าถวายรับใช้แด่กษัตริย์องค์ใหม่ คือ พระเจ้าเจมส์ แม้ประวัติการแสดงค่อนข้างจะขาดตอนไม่ต่อเนื่อง แต่คณะละครก็ได้ใช้บทละครของเชกสเปียร์แสดงต่อหน้าพระที่นั่งถึง 7 ครั้ง ระหว่างวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1604 ถึง 31 ตุลาคม ค.ศ. 1605 รวมถึงเรื่อง เวนิสวาณิช ที่ได้แสดง 2 ครั้ง[28] หลังจากปี 1608 พวกเขาแสดงที่โรงละครในร่ม Blackfriars ในระหว่างฤดูหนาว และแสดงที่โกลบในช่วงฤดูร้อน[30] ฉากของโรงละครในร่มเปิดโอกาสให้เชกสเปียร์ได้ทดลองใช้อุปกรณ์ประกอบฉากแบบแปลกใหม่ เช่นในเรื่อง Cymbeline ฉากการโจมตีของเทพจูปิเตอร์ "ในท่ามกลางเสียงฟ้าร้องแสงฟ้าผ่า ประทับอยู่เหนืออินทรี ทรงขว้างค้อนสายฟ้า เหล่าปีศาจต่างทรุดลงไป"[7][32] ในบรรดานักแสดงในคณะละครของเชกสเปียร์ มีนักแสดงผู้มีชื่อเสียงเช่น ริชาร์ด เบอร์บาจ, วิลเลียม เคมป์, เฮนรี่ คอนเดล และ จอห์น เฮมมิ่งส์ เบอร์บาจได้แสดงเป็นตัวละครเอกในบทละครยุคแรกๆ ของเชกสเปียร์หลายเรื่อง รวมถึง ริชาร์ดที่ 3 แฮมเล็ต โอเธลโล และ King Lear[33] นักแสดงตลกผู้โด่งดัง วิล เคมป์ แสดงเป็นปีเตอร์คนรับใช้ในเรื่อง โรมิโอกับจูเลียต เป็น Dogberry ในเรื่อง Much Ado About Nothing[6] และบทอื่นๆ อีก อย่างไรก็ดี ในวันที่ 29 มิถุนายน 1613 มีปืนใหญ่ยิงถูกหลังคาของโรงละครโกลบ ทำให้เกิดไฟไหม้ทลายโรงละครลง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากสาเหตุอะไรยังไม่สามารถระบุได้อย่างแน่ชัด[28] ต้นฉบับงานเขียน ปี ค.ศ. 1623 เพื่อนของเชกสเปียร์สองคนในคณะละคร King's Men คือ จอห์น เฮมมิ่งส์และเฮนรี่ คอนเดล ได้จัดพิมพ์หนังสือ First Folio เป็นการรวมงานเขียนบทละครต่างๆ ของเชกสเปียร์เป็นครั้งแรก เป็นหนังสือขนาดใหญ่ราว 15 นิ้ว (เรียกว่า folio) ประกอบด้วยเนื้อเรื่องบทละคร 36 เรื่อง ในจำนวนนี้มี 18 เรื่องเป็นบทละครที่เพิ่งพิมพ์เป็นครั้งแรก[28] โดยที่เนื้อเรื่องบางส่วนเคยเผยแพร่มาก่อนหน้านี้แล้วในรูปแบบหนังสือขนาดเล็ก (เรียกว่า quarto) ไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าเชกสเปียร์เห็นชอบกับการตีพิมพ์คราวนี้ บางครั้ง "First Folio" จึงได้ชื่อว่าเป็นงานที่ "ขโมยมาและลักลอบตีพิมพ์"[34] อัลเฟรด พอลลาร์ด เรียกบางส่วนของหนังสือเล่มนี้ว่า "bad quarto" (หมายถึงหนังสือที่บิดเบือน) เนื่องจากเนื้อหาจำนวนหนึ่งถูกดัดแปลง ถ่ายความ หรือบิดเบือนไป อันเนื่องจากการเขียนบทประพันธ์ขึ้นใหม่จากความทรงจำ[34] บทละครอื่นๆ ของเชกสเปียร์ยังปรากฏเหลือรอดมาอยู่หลายชุด และแต่ละชุดก็มีความแตกต่างกันไปบ้าง ซึ่งอาจเกิดจากการคัดลอกหรือความผิดพลาดจากการพิมพ์ จากการบันทึกย่อของนักแสดง จากบันทึกของผู้ชม หรือบ้างก็จากกระดาษร่างของเชกสเปียร์เอง[35] บทละครบางเรื่องเช่น แฮมเล็ต ทรอยลัสกับเครสสิดา หรือ โอเธลโล ได้รับการดัดแปลงบทจากเชกสเปียร์เองหลายครั้ง สำหรับเรื่อง King Lear เนื้อหาที่ปรากฏในฉบับ folio กับฉบับ quarto ในปี 1608 มีความแตกต่างกันมากจนกระทั่งทางออกซฟอร์ดต้องตีพิมพ์ใน The Oxford Shakespeare ทั้งสองแบบ เพราะไม่สามารถนำสองเวอร์ชันนี้มารวมเข้าด้วยกันได้โดยไม่ทำให้เกิดความสับสน[28] งานกวีนิพนธ์ ปี ค.ศ. 1593-1594 เกิดโรคระบาดใหญ่ทำให้ต้องปิดการแสดงละครลงไป เชกสเปียร์ได้ตีพิมพ์ผลงานกวีนิพนธ์สองเรื่องในแนวอีโรติก คือ Venus and Adonis และ The Rape of Lucrece โดยอุทิศให้กับ เฮนรี ริธเธสลีย์ เอิร์ลแห่งเซาธ์แฮมตัน ในเรื่อง Venus and Adonis อโดนิสผู้ไร้เดียงสาปฏิเสธการร่วมรักกับเทพีวีนัส ขณะที่ในเรื่อง The Rape of Lucrece ลูครีส ภริยาผู้ซื่อสัตย์ของคอลลาทินุส ถูกขืนใจโดยโอรสของทาร์ควิน (เป็นเหตุแห่งการสิ้นสุดราชวงศ์ทาร์ควินด้วย)[36] งานประพันธ์เหล่านี้ได้รับแรงบันดาลใจจากการปฏิรูปของโอวิด[37] แสดงถึงความผิดบาปและความขัดแย้งทางศีลธรรมซึ่งเป็นผลจากตัณหาที่ไม่สามารถควบคุมได้[36] บทกวีทั้งสองเรื่องนี้ได้รับความนิยมมากและมีการพิมพ์ซ้ำหลายครั้งตลอดช่วงชีวิตของเชกสเปียร์ ยังมีบทกวีอีกเรื่องหนึ่งชื่อ A Lover's Complaint พิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1609 บรรยายถึงคำคร่ำครวญของเด็กสาวคนหนึ่งที่เสียตัวให้กับชายผู้มาเกี้ยวพา ซึ่งนักวิชาการส่วนใหญ่ในปัจจุบันยอมรับกันว่าเชกสเปียร์เป็นผู้ประพันธ์บทกวีเรื่องนี้ แต่นักวิจารณ์จำนวนหนึ่งเห็นว่าบทกวีนี้ด้อยความงามลงไปเพราะคำพรรณนาที่เยิ่นเย้อ[36] กวีนิพนธ์เรื่อง The Phoenix and the Turtle พิมพ์ในปี ค.ศ. 1601 เป็นกวีนิพนธ์เชิงเปรียบเทียบพรรณนาอาลัยในการสิ้นชีพของฟีนิกซ์ นกในตำนาน กับคู่รักของมันคือนกเขา (turtle dove) นอกจากนี้ยังมีบทกวีอีกสองเรื่องคือร่างโคลงซอนเน็ตบทที่ 138 และ 144 ได้ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1599 ในหนังสือ The Passionate Pilgrim ภายใต้ชื่อของเชกสเปียร์ โดยไม่ได้รับอนุญาต[36] ซอนเน็ต งานกวีนิพนธ์ชุด ซอนเน็ต ได้รับการตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1609 ถือเป็นงานเขียนที่ไม่ใช่บทละครชุดสุดท้ายของเชกสเปียร์ที่ได้รับการตีพิมพ์ นักวิชาการไม่ค่อยแน่ใจว่า บทกวี 154 ชุดได้ประพันธ์ขึ้นในช่วงเวลาใด แต่เชื่อว่าเชกสเปียร์เขียนโคลงซอนเน็ตระหว่างทำงานอยู่เรื่อยๆ ในเวลาว่าง[6] ก่อนที่จะมีการพิมพ์บทกวีชุดปัญหาใน The Passionate Pilgrim ในปี 1599 ฟรังซิส เมเรส เคยอ้างถึงผลงานในปี 1598 ของเชกสเปียร์ เรื่อง "sugred Sonnets among his private friends"[20] ดูเหมือนว่า เชกสเปียร์ได้วางโครงร่างบทประพันธ์เอาไว้สองชุดหลักที่ตรงข้ามกัน ชุดที่หนึ่งเกี่ยวกับตัณหาที่ไม่อาจควบคุมได้ของสตรีที่แต่งงานแล้ว (เรียกว่า "dark lady" หรือ "หญิงใจชั่ว") อีกชุดหนึ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งในความรักของเด็กหนุ่มไร้เดียงสา (เรียกว่า "fair youth" หรือ "วัยเยาว์ที่งดงาม") ไม่ทราบแน่ชัดว่าแนวคิดทั้งสองนี้เป็นตัวแทนถึงผู้ใดผู้หนึ่งในชีวิตจริงหรือไม่ รวมถึงคำว่า "I" (ข้า) ในบทกวี จะหมายถึงตัวเชกสเปียร์เองหรือไม่ งานพิมพ์ซอนเน็ตในปี 1609 ได้อุทิศให้แก่ "มิสเตอร์ ดับเบิลยู. เอช." ซึ่งได้รับยกย่องไว้ว่าเป็น "ผู้ให้กำเนิดเพียงผู้เดียว" ของบทกวีเหล่านั้น แต่ไม่ทราบแน่ว่าผู้เขียนคำอุทิศนี้คือเชกสเปียร์หรือทางสำนักพิมพ์ ทอมัส ทอร์ป กันแน่ ทั้งไม่ทราบว่า มิสเตอร์ ดับเบิลยู. เอช. ตัวจริงคือใคร มีทฤษฎีที่วิเคราะห์กวีนิพนธ์เล่มนี้มากมาย รวมถึงว่าเชกสเปียร์ได้อนุญาตให้มีการตีพิมพ์คราวนี้หรือไม่[6] นักวิจารณ์ต่างให้คำชื่นชมแก่บทกวีชุดซอนเน็ตว่าเป็นตัวอย่างการพรรณนาอันลึกซึ้งอย่างวิเศษเกี่ยวกับธรรมชาติของความรัก ความใคร่ การเกิด การตาย และกาลเวลา[38] ลักษณะการประพันธ์ ลักษณะการประพันธ์บทละครยุคแรกๆ ของเชกสเปียร์เป็นไปตามสมัยนิยมในยุคของเขา โดยใช้ถ้อยคำภาษาที่มิได้ส่งออกมาจากภาวะในใจของตัวละครหรือตามบทบาทอันแท้จริง[39] คำพรรณนาในบทกวีก็เต็มไปด้วยอุปมาอุปไมยอันเพราะพริ้ง ภาษาที่ใช้เป็นลักษณะของสุนทรพจน์อันไพเราะมากเสียกว่าจะเป็นบทพูดจาสนทนากันตามจริง แต่ต่อมาไม่นาน เชกสเปียร์เริ่มปรับปรุงวิถีทางดั้งเดิมเหล่านั้นเสียใหม่ตามจุดประสงค์ส่วนตัว การรำพึงรำพันกับตัวเองใน ริชาร์ดที่ 3 มีพื้นฐานมาจากวิธีการบรรยายจิตสำนึกของตัวละครในละครยุคกลาง ในขณะเดียวกันก็มีการแสดงบุคลิกตัวละครอย่างชัดแจ้งในระหว่างการรำพันนั้น การเปลี่ยนแปลงนี้มิได้เกิดขึ้นทันทีทันใดในบทละครเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เชกสเปียร์ค่อยๆ ผสมผสานวิธีการทั้งสองนี้เข้าด้วยกันไปเรื่อยๆ ในระหว่างการทำงาน ตัวอย่างที่ดีที่สุดเห็นจะได้แก่บทละครเรื่อง โรมิโอกับจูเลียต[40] ช่วงกลางทศวรรษ 1590 ระหว่างที่เขาประพันธ์เรื่อง โรมิโอกับจูเลียต, ริชาร์ดที่ 3 และ ฝัน ณ คืนกลางฤดูร้อน เชกสเปียร์เริ่มแต่งบทกวีที่มีความเป็นธรรมชาติมากขึ้น เขาค่อยๆ ปรับระดับการอุปมาและการพรรณนาให้เหมาะสมกับลักษณะของตัวละครและเนื้อเรื่องของเขา ฉันทลักษณ์มาตรฐานสำหรับบทกวีของเชกสเปียร์คือ blank verse ประพันธ์ด้วยมาตราแบบ iambic pentameter หมายความว่าบทกวีของเขาไม่ค่อยมีเสียงสัมผัส และมี 10 พยางค์ต่อ 1 บรรทัด ออกเสียงหนักที่พยางค์คู่ ฉันทลักษณ์ในบทประพันธ์ยุคแรกก็ยังมีความแตกต่างกับบทประพันธ์ในยุคหลังของเขาอยู่มาก โดยทั่วไปยังคงความงดงาม แต่รูปประโยคมักจะเริ่มต้น หยุด และจบเนื้อหาลงภายในบรรทัด เป็นความราบเรียบจนอาจทำให้น่าเบื่อหน่าย[41] ครั้นเมื่อเชกสเปียร์เริ่มชำนาญมากขึ้น เขาก็เริ่มใส่อุปสรรคลงไปในบทกวี ทำให้มีการชะงัก หยุด หรือมีระดับการลื่นไหลของคำแตกต่างกัน เทคนิคนี้ทำให้เกิดพลังชนิดใหม่และทำให้บทกวีที่ใส่ในบทละครมีความยืดหยุ่นมากขึ้น เช่นที่ปรากฏใน จูเลียส ซีซาร์ และ แฮมเล็ต[42] หลังจากเรื่อง แฮมเล็ต เชกสเปียร์ยังปรับรูปแบบการประพันธ์บทกวีของเขาต่อไปอีก โดยเฉพาะการแสดงความรู้สึกสื่อถึงอารมณ์ซึ่งปรากฏในบทละครโศกในยุคหลังๆ ในช่วงปลายของชีวิตการทำงานของเขา เชกสเปียร์พัฒนาเทคนิคการประพันธ์หลายอย่างให้ส่งผลกระทบด้านอารมณ์ต่างๆ กันได้ เช่น การส่งเนื้อความจากประโยคหนึ่งต่อเนื่องไปอีกประโยคหนึ่ง (enjambment) การใส่จังหวะเว้นช่วงหรือจังหวะหยุดแบบแปลกๆ รวมถึงโครงสร้างและความยาวประโยคที่แตกต่างกันหลายๆ แบบ ผู้ฟังถูกท้าทายให้จับใจความและความรู้สึกของตัวละครให้ได้[43] บทละครโรมานซ์ในยุคหลังที่มีโครงเรื่องพลิกผันชวนประหลาดใจ ส่งแรงบันดาลใจให้กับแนวทางประพันธ์บทกวีในช่วงสุดท้าย โดยมีประโยคสั้น-ยาว รับส่งล้อความกัน มีการใช้วลีจำนวนมาก และสลับตำแหน่งประธาน-กรรม ของประโยค เป็นการสร้างสรรค์ผลกระทบใหม่โดยธรรมชาติ[43] อัจฉริยะในทางกวีของเชกสเปียร์มีความเกี่ยวข้องใกล้ชิดกับสัญชาตญานการทำละคร[44] โครงเรื่องละครของเชกสเปียร์ได้รับอิทธิพลจาก เปตราก และ โฮลินเชด เช่นเดียวกับนักเขียนบทละครคนอื่นๆ แต่เขาปรับปรุงโครงเรื่องเสียใหม่ สร้างศูนย์กลางความสนใจขึ้นหลายๆ จุดและแสดงการบรรยายด้านต่างๆ ให้แก่ผู้ชมมากเท่าที่จะทำได้ ยิ่งเชกสเปียร์มีความชำนาญมากขึ้นเท่าใด เขาก็สามารถสร้างตัวละครได้ชัดเจนมากขึ้น มีแรงจูงใจอันหลากหลายมากขึ้น และมีวิธีการพูดที่เป็นเอกลักษณ์ อย่างไรก็ดี เชกสเปียร์ยังคงรักษารูปแบบของงานในยุคต้นของเขาเอาไว้อยู่บ้าง แม้ในงานบทละครโรมานซ์ช่วงหลังของเขา ก็ยังมีการใช้รูปแบบของบทอันพริ้งเพรา เพื่อรักษามนต์เสน่ห์ของมายาแห่งการละครเอาไว้[43][45] อิทธิพลของเชกสเปียร์ ผลงานของเชกสเปียร์ได้สร้างให้เกิดความประทับใจอันยาวนานต่อมาในวงการการละครและวรรณกรรม เขาได้ขยายศักยภาพของการละครออกไปทั้งในด้านการสร้างลักษณะและบทบาทของตัวละคร โครงเรื่องที่แปลกใหม่ ภาษา และรูปแบบของการแสดงละคร[46] ก่อนจะมีละครเรื่อง โรมีโอและจูเลียต ไม่เคยมีการแสดงละครโรมานซ์ที่หยิบยกเอาความรักขึ้นมาเป็นประเด็นทรงคุณค่าสำหรับละครโศกมาก่อนเลย[47] การพูดคนเดียวของตัวละครเคยใช้สำหรับการอธิบายลักษณะของตัวละครหรือช่วยบรรยายเหตุการณ์ในเรื่อง แต่เชกสเปียร์นำมาใช้ในการรำพึงรำพันถึงความในใจของตัวละครตัวนั้น[48] นอกจากนี้ ผลงานของเขายังเป็นแรงบันดาลใจต่อกวีในยุคหลังอย่างมาก กวียุคโรแมนติกพยายามจะฟื้นฟูลักษณะการประพันธ์แบบเชกสเปียร์ขึ้นมาใหม่ แม้จะไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก จอร์จ สเตนเนอร์ นักวิจารณ์ กล่าวว่า บทกวีอังกฤษในยุคระหว่างคอเลริดจ์จนถึงเทนนีสัน เป็นได้แค่ "งานดัดแปลงห่วยๆ ที่เลียนแบบเชกสเปียร์" เท่านั้น[49] เชกสเปียร์ยังมีอิทธิพลต่อนักเขียนนวนิยายเช่น โทมัส ฮาร์ดี[50] วิลเลียม ฟอลค์เนอร์[51] และ ชาร์ลส์ ดิคเก้นส์ ดิคเก้นส์นี้มักอ้างถึงงานประพันธ์ของเชกสเปียร์ และวาดภาพจากงานของเชกสเปียร์ถึง 25 ภาพ[52] นวนิยายที่มีตัวละครคนเดียวของนักประพันธ์ชาวอเมริกัน ชื่อ เฮอร์แมน เมลวิลล์ ถือว่าได้รับอิทธิพลมาจากเชกสเปียร์อย่างมาก กัปตัน อาฮับ ในเรื่อง โมบิดิก (Moby-Dick) ซึ่งเป็นวีรบุรุษรันทดที่คลาสสิกมาก ได้รับอิทธิพลโดยตรงมาจากเรื่อง King Lear[53] นักวิชาการยังสามารถระบุงานดนตรีมากกว่า 20,000 ชิ้นที่มีความเกี่ยวข้องกับผลงานของเชกสเปียร์ ในจำนวนนี้รวมถึงละครโอเปราสองเรื่องของจูเซปเป แวร์ดี เรื่อง Otello และ Falstaff ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับบทละครต้นฉบับอย่างเห็นได้ชัด[54] เชกสเปียร์ยังส่งแรงบันดาลใจต่อศิลปินนักวาดภาพจำนวนมาก รวมถึงศิลปินในยุคโรแมนติกและกลุ่มนิยมแบบก่อนราฟาเอล[55][56] ศิลปินยุคโรแมนติกชาวสวิสคนหนึ่งชื่อ อองรี ฟูเซลี ซึ่งเป็นสหายของวิลเลียม เบลก ถึงกับลงมือแปลเรื่อง แมคเบธ ไปเป็นภาษาเยอรมันทีเดียว[57] นักจิตวิทยา ซีคมุนท์ ฟร็อยท์ ยังใช้ตัวอย่างงานของเชกสเปียร์โดยเฉพาะเรื่อง แฮมเล็ต ไปเป็นทฤษฎีของเขาเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์[58] ในยุคของเชกสเปียร์ รูปแบบไวยากรณ์และการสะกดคำในภาษาอังกฤษยังไม่สู้จะเป็นมาตรฐานดังเช่นปัจจุบัน การใช้ภาษาของเชกสเปียร์มีบทบาทสำคัญที่ช่วยจัดรูปแบบให้ภาษาอังกฤษใหม่[59] ในหนังสือพจนานุกรมภาษาอังกฤษ (A Dictionary of the English Language) ของ ซามูเอล จอห์นสัน ซึ่งเป็นหนังสือเล่มแรกในตระกูลพจนานุกรมทั้งหมด อ้างอิงถึงเชกสเปียร์มากกว่านักเขียนคนอื่นๆ มาก[60] สำนวนบางอย่างเช่น "with bated breath" (จาก เวนิสวาณิช) และ "a foregone conclusion" (จาก โอเธลโล) ก็กลายเป็นที่ใช้อยู่ทั่วไปในคำพูดภาษาอังกฤษในปัจจุบัน[61] ชื่อเสียงและคำวิจารณ์ "เขามิใช่เพียง (นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่) แห่งยุค แต่เป็น (นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่) ตลอดกาล"เบน โจนสัน[62] เมื่อยังมีชีวิตอยู่ เชกสเปียร์ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากนัก แต่ก็ได้รับคำยกย่องสรรเสริญตามสมควร[63] ปี ค.ศ. 1598 พระนักเขียนชื่อ ฟรังซิส เมเรส ยกย่องเชกสเปียร์ว่า "โดดเด่นที่สุด" ยิ่งกว่านักเขียนชาวอังกฤษทั้งหมดไม่ว่าด้านงานสุขหรือโศกนาฏกรรม[64] เหล่านักเขียนบทละคร Parnassus ที่วิทยาลัยเซนต์จอห์น เคมบริดจ์ นับเนื่องเขาอยู่ในกลุ่มเดียวกันกับชอเซอร์ โกเวอร์ และสเปนเซอร์[65] ใน First Folio เบน จอห์นสัน เรียกเชกสเปียร์ว่าเป็น "จิตวิญญาณแห่งยุคสมัย เสียงชื่นชม ความรื่นเริงและความมหัศจรรย์แห่งเวทีของเรา" แม้เขาจะเคยกล่าวในที่แห่งอื่นว่า "เชกสเปียร์ต้องการศิลปะ"[65] ระหว่างช่วงฟื้นฟูราชวงศ์ในช่วงทศวรรษ 1660 และปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 แนวคิดแบบคลาสสิกเป็นเสมือนแฟชั่นชั่วครู่ชั่วยาม นักวิจารณ์ในยุคนั้นส่วนมากจึงมักจัดระดับงานของเชกสเปียร์อยู่ต่ำกว่า จอห์น เฟล็ตเชอร์ และ เบน โจนสัน[65] ตัวอย่างเช่น โทมัส ไรเมอร์ วิพากษ์วิจารณ์เชิงตำหนิกับการที่เชกสเปียร์นำเรื่องขำขันมาผสมปนเปกับงานโศก อย่างไรก็ดี จอห์น ไดรเดน กวีและนักวิจารณ์อีกคนหนึ่งให้ค่าแก่งานของเชกสเปียร์อย่างสูง เขาพูดถึงโจนสันว่า "ผมนับถือเขา แต่ผมรักเชกสเปียร์"[66] คำวิจารณ์ของไรเมอร์มีอิทธิพลมากกว่าเป็นเวลาหลายทศวรรษ จนกระทั่งถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18 นักวิจารณ์จึงเริ่มกล่าวขวัญถึงถ้อยคำอันงดงามของเชกสเปียร์ และยอมรับถึงอัจฉริยภาพในทางอักษรของเขา งานเขียนเชิงวิชาการหลายชิ้น รวมถึงงานที่โดดเด่นเช่นงานเขียนของ ซามูเอล จอห์นสัน ในปี 1765 และ เอ็ดมอนด์ มาโลน ในปี 1790 แสดงให้เห็นถึงความนิยมยกย่องที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ[65] เมื่อถึงช่วงปี 1800 เขาก็ได้รับยกย่องให้เป็นกวีเอกแห่งชาติ[67] ตลอดคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ 19 ชื่อเสียงของเชกสเปียร์ก็เลื่องลือกว้างไกลออกไป เทียบเคียงกับบรรดานักเขียนชื่อดังท่านอื่นๆ ได้แก่ วอลแตร์ เกอเธ่ สเตนดัล และ วิกเตอร์ ฮูโก เป็นต้น[68] ระหว่างช่วงยุคโรแมนติก เชกสเปียร์ได้รับยกย่องอย่างสูงจากกวีและนักปรัชญาวรรณกรรม แซมมวล เทย์เลอร์ คอเลริดจ์ (Samuel Taylor Coleridge) นักวิจารณ์ชื่อ August Wilhelm Schlegel แปลงบทละครของเขาไปอยู่ในวรรณกรรมโรแมนติกของเยอรมัน[69] เมื่อถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19 คำวิจารณ์ยกย่องอัจฉริยะของเชกสเปียร์ก็ยิ่งเลิศลอยมากขึ้น[70] โทมัส คาร์ลไลล์ เขียนถึงเขาเมื่อ ค.ศ. 1840 ว่า "เชกสเปียร์ผู้ยิ่งใหญ่ ส่องประกายด้วยมงกุฎแห่งเอกราช อันเจิดจรัสเหนือผองเรา ดำรงซึ่งเกียรติ ศักดิ์ และพลังอันยิ่งใหญ่ ไม่มีผู้ใดจักทำลายลงได้"[71] การแสดงละครในยุควิกตอเรียสร้างจากงานของเชกสเปียร์อย่างยิ่งใหญ่อลังการ[72] จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ นักวิจารณ์และนักเขียนบทละครถึงกับตั้งสมญานามเชิงล้อเลียนให้แก่เชกสเปียร์ว่าเป็น "Bardolatry" (จอมเทพแห่งกวี: มีความหมายเชิงยกย่องแต่แฝงความโบราณคร่ำครึ) และกล่าวว่า งานเขียนร่วมสมัยเชิงธรรมชาตินิยมที่เริ่มจากบทละครของอิบเซน นับเป็นจุดสิ้นสุดยุคของเชกสเปียร์[65] แต่การปฏิวัติศิลปะยุคใหม่ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 มิได้ละทิ้งงานของเชกสเปียร์ กลับนำผลงานของเขากลับมาใหม่ตามความพอใจของชนชั้นสูง กลุ่มเอ็กซ์เพรสชันนิสต์ในเยอรมันและพวกฟิวเจอริสต์ในมอสโกต่างนำเอาบทละครของเขากลับมาสร้างสรรค์กันใหม่ นักเขียนบทละครและผู้กำกับนิยมมาร์กซิสต์ ชื่อ Bertolt Brecht ได้สร้างโรงละครย้อนยุคโดยได้รับแรงบันดาลใจจากเชกสเปียร์ ที.เอส.อีเลียต กวีและนักวิจารณ์แสดงความเห็นค้านกับชอว์ ว่างานของเชกสเปียร์มีความ "เรียบง่าย" อย่างมาก ซึ่งแสดงถึงความทันสมัยของเชกสเปียร์ในยุคเดียวกันนั้น[73] อีเลียต ร่วมกับ จี.วิลสัน ไนท์ และโรงเรียนวิจารณ์วรรณกรรมยุคใหม่ มีบทบาทสำคัญในยุคปฏิวัติวัฒนธรรมนี้โดยได้รับอิทธิพลจากผลงานของเชกสเปียร์ ช่วงทศวรรษ 1950 คลื่นการเปลี่ยนแปลงของยุคใหม่เริ่มเคลื่อนเข้าสู่ยุค "โพสต์-โมเดิร์น" ซึ่งนำการศึกษาวรรณกรรมของเชกสเปียร์เข้าสู่ยุคใหม่ด้วย[73] ทศวรรษ 1980 ลักษณะการศึกษาผลงานของเชกสเปียร์เปิดกว้างต่อศิลปะในรูปแบบต่างๆ มากขึ้น เช่น structuralism, เฟมินิสต์, อัฟริกัน-อเมริกัน, และ เควียร์[73] ข้อเคลือบแคลงเกี่ยวกับเชกสเปียร์ ความเป็นเจ้าของผลงาน หลังจากเชกสเปียร์เสียชีวิตไปแล้วราว 150 ปี ก็เริ่มเกิดข้อสงสัยขึ้นเกี่ยวกับความเป็นเจ้าของผลงานบางชิ้นของเชกสเปียร์[74] นักเขียนคนอื่นที่อาจเป็นเจ้าของผลงานเหล่านั้นได้แก่ ฟรานซิส เบคอน, คริสโตเฟอร์ มาร์โลว์ และเอ็ดเวิร์ด เดอ เวียร์ เอิร์ลแห่งออกซฟอร์ด[75] แม้ว่าในวงวิชาการจะมีการพิจารณาและปฏิเสธความเป็นเจ้าของงานของผู้น่าสงสัยคนอื่นๆ ไป แต่ประเด็นความสนใจในเรื่องนี้ก็ยังคงโด่งดังอยู่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งทฤษฎีที่ว่าเอิร์ลแห่งออกซฟอร์ดเป็นผู้ประพันธ์ตัวจริง ที่ยังคงมีการศึกษาค้นคว้าอยู่ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 21[76] ศาสนา นักวิชาการบางคนอ้างว่าสมาชิกตระกูลเชกสเปียร์นับถือคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก ในยุคที่การนับถือคาธอลิกเป็นการกระทำผิดกฎหมาย[77] แต่ที่แน่ๆ มารดาของเชกสเปียร์ คือแมรี อาร์เดน มาจากครอบครัวคาธอลิกที่เคร่งครัด หลักฐานแน่นหนาเท่าที่พบน่าจะเป็นเอกสารเข้ารีตคาธอลิกที่ลงนามโดย จอห์น เชกสเปียร์ ค้นพบในปี ค.ศ. 1757 ในจันทันในบ้านเดิมของเขาที่ถนนเฮนลีย์ ปัจจุบันเอกสารนั้นสูญหายไปแล้ว แต่กระนั้นนักวิชาการก็ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเอกสารนั้นไม่ใช่เอกสารที่ปลอมขึ้น[7] ในปี ค.ศ. 1591 คณะปกครองสงฆ์รายงานว่า จอห์นไม่ได้ไปร่วมการประชุมที่โบสถ์ "เนื่องจากหวาดกลัวกระบวนการสารภาพบาป" ซึ่งเป็นวิธีล้างบาปโดยปกติของชาวคาธอลิก[7] ปี ค.ศ. 1606 ซูซานนา บุตรสาวของวิลเลียมถูกขึ้นชื่อไว้ในทะเบียนผู้ไม่เข้าร่วมพิธีรับศีลอีสเตอร์ที่เมืองสแตรทฟอร์ด[6][7] นอกจากนี้ นักวิชาการยังพบฉากเหตุการณ์ในบทละครของเขาหลายส่วนที่ทั้งสนับสนุนและต่อต้านความเป็นคาธอลิก ข้อเท็จจริงจึงยังไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าที่แท้เป็นอย่างไรกันแน่[78] รสนิยมทางเพศ ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับรสนิยมทางเพศของเชกสเปียร์ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดนัก เขาแต่งงานตั้งแต่อายุเพียง 18 ปีกับ แอนน์ ฮาธาเวย์ อายุ 26 ซึ่งกำลังตั้งครรภ์ บุตรีคนแรกคือซูซานนา ถือกำเนิดหลังจากการแต่งงานเพียง 6 เดือน แต่นักอ่านมากมายตลอดหลายศตวรรษต่างมุ่งประเด็นไปที่เนื้อหาในโคลงซอนเน็ตเกี่ยวกับความรักของเขาที่มีต่อชายหนุ่ม อย่างไรก็ดี บางคนกล่าวว่าเนื้อหาเหล่านั้นน่าจะสื่อถึงความสัมพันธ์แบบสหายมากกว่าแบบคนรัก[79] ในขณะเดียวกันโคลงซอนเน็ตอีกชุดหนึ่งคือ "Dark Lady" ก็สื่อถึงสตรีที่แต่งงานแล้ว และมีส่วนบ่งชี้ถึงการลักลอบมีความสัมพันธ์อีกแบบหนึ่ง[80] รายชื่อผลงานของเชกสเปียร์ ผลงานของเชกสเปียร์ที่ทราบแน่ชัดคือบทละคร 36 เรื่องที่ปรากฏใน "First Folio" แบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ เรื่องเศร้า เรื่องตลกขบขัน และเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ยังมีบทละครอีกสองเรื่องที่มิได้อยู่ใน First Folio แต่นักวิชาการยอมรับกันแล้วว่าเชกสเปียร์มีส่วนเกี่ยวข้องในการประพันธ์ค่อนข้างมาก คือ The Two Noble Kinsmen และ Pericles, Prince of Tyre[81] ทั้งนี้ยังไม่นับรวมบทกวี ปัจจุบันนิยมแยกงานประเภทตลกขบขันออกเป็นหมวดย่อยได้แก่: โรมานซ์ (romances) หรือ เรื่องตลกเศร้า (tragicomedies) งานประเภทนี้จะมีเครื่องหมายดอกจัน * แสดงไว้ งานที่ไม่อาจจัดประเภทได้ชัดเจนจะแสดงด้วยเครื่องหมายกางเขนคู่ (‡) ส่วนงานที่เชื่อว่าเชกสเปียร์ประพันธ์ร่วมกับผู้อื่นจะแสดงด้วยเครื่องหมายกางเขนเดี่ยว (†) งานเขียนบางชิ้นที่มีการกล่าวถึงเกี่ยวข้องกับเขาอยู่บ้างจะแสดงอยู่ในหมวดของงานสูญหายและงานเคลือบแคลง เรื่องตลกขบขัน All's Well That Ends Well ตามใจท่าน The Comedy of Errors Love's Labour's Lost Measure for Measure‡ เวนิสวาณิช The Merry Wives of Windsor ฝัน ณ คืนกลางฤดูร้อน Much Ado About Nothing Pericles, Prince of Tyre*† The Taming of the Shrew พายุพิโรธ* ราตรีที่สิบสอง หรืออะไรก็ได้ The Two Gentlemen of Verona The Two Noble Kinsmen*† The Winter's Tale* ประวัติศาสตร์ King John Richard II Henry IV, part 1 Henry IV, part 2 Henry V Henry VI, part 1† Henry VI, part 2 Henry VI, part 3 Richard III Henry VIII† เรื่องเศร้า โรมิโอกับจูเลียต Coriolanus Titus Andronicus† Timon of Athens† จูเลียส ซีซาร์ แมคเบธ† แฮมเลต ทรอยลัสกับเครสสิดา King Lear โอเธลโล Antony and Cleopatra Cymbeline* บทกวี ซอนเน็ต Venus and Adonis The Rape of Lucrece The Passionate Pilgrim The Phoenix and the Turtle A Lover's Complaint งานสูญหาย Love's Labour's Won Cardenio† งานเคลือบแคลง Arden of Faversham The Birth of Merlin Locrine The London Prodigal The Puritan The Second Maiden's Tragedy Sir John Oldcastle Thomas Lord Cromwell A Yorkshire Tragedy Edward III Sir Thomas More เชกสเปียร์ในวัฒนธรรมปัจจุบัน อนุสาวรีย์ ผลจากชื่อเสียงและความนิยมในผลงานของเชกสเปียร์ จึงมีอนุสรณ์สถานและอนุสาวรีย์ของเชกสเปียร์ในประเทศต่างๆ ทั่วโลก ต่อไปนี้เป็นต้วอย่างอนุสาวรีย์บางแห่งที่โดดเด่นเป็นที่น่าจดจำ[82][83] รูปปั้นครึ่งตัวของเชกสเปียร์ที่โบสถ์โฮลี่ทรินิตี้ ในเมืองสแตรทฟอร์ด ซึ่งเป็นสถานที่ฝังศพของเชกสเปียร์ โกเวอร์เมมโมเรียล ที่อุทยานบันครอฟต์ เมืองสแตรทฟอร์ด เป็นรูปปั้นเชกสเปียร์ในท่านั่ง ด้านข้างมีรูปปั้นของเลดี้แมคเบธ เจ้าชายฮัล แฮมเล็ต พระเจ้าเฮนรี่ที่ 5 และฟอลสตัฟฟ์ เป็นตัวแทนหมายถึง ปรัชญา โศกนาฏกรรม ประวัติศาสตร์ และความขบขัน ผู้อนุเคราะห์การก่อสร้างคือลอร์ดโรนัลด์ ซุทเทอร์แลนด์-โกเวอร์ สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1888 ที่จัตุรัสเลสเตอร์ ทางตะวันตกของกรุงลอนดอน เป็นที่ตั้งอนุสาวรีย์ของเชกสเปียร์ โดยเป็นน้ำพุอยู่กลางจัตุรัส อนุสาวรีย์เชกสเปียร์ที่ เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ กรุงลอนดอน โดยตั้งอยู่ที่ "มุมกวี" (Poets' Corner) ของวิหาร สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1740 รูปปั้นครึ่งตัวของเชกสเปียร์ สร้างโดย ลูอิส ฟรังซัวส์ โรบิลเลียค ศิลปินงานปั้นชาวฝรั่งเศส ปัจจุบันตั้งอยู่ที่พิพิธภัณฑ์บริติชมิวเซียม ประเทศอังกฤษ อนุสาวรีย์เชกสเปียร์ที่ เซนทรัลปาร์ก ในเมืองนิวยอร์ก สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1864 ในโอกาสครบรอบ 300 ปีวันเกิดของเชกสเปียร์ ละครและภาพยนตร์ เรื่องราวของเชกสเปียร์รวมถึงผลงานของเขาได้รับการดัดแปลงไปยังสื่อต่างๆ เช่น เป็นละครชุดทางโทรทัศน์เรื่อง "เชกสเปียร์" ทางสถานีโทรทัศน์บีบีซี ส่วนภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับเชกสเปียร์ได้แก่ The Life of Shakespeare (ค.ศ. 1914) Master Will Shakespeare (ค.ศ. 1936) Life of Shakespeare (ค.ศ. 1978) Shakespeare in Love (ค.ศ. 1998) บทละครของเชกสเปียร์ นอกจากมีการนำไปใช้แสดงละครเวทีและดัดแปลงเป็นโอเปราแล้ว ยังได้นำมาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์อีกมากมายหลายเรื่อง ตัวอย่างเช่น The Taming of the Shrew, 1929 A Midsummer Night's Dream, 1935 Romeo and Juliet, 1936 As You Like It, 1936 Macbeth, 1948 Hamlet, 1948 The Tragedy of Othello: The Moor of Venice, 1952 Julius Caesar, 1953 Romeo and Juliet, 1954 Richard III, 1955 Otello, 1956 The Tempest, 1960 West Side Story, 1961 เป็นภาพยนตร์ดัดแปลงจากละครเพลงชื่อเดียวกัน ที่ดัดแปลงมาจากละครเรื่อง โรมิโอกับจูเลียต Hamlet, 1963 Hamlet, 1964 The Taming of the Shrew, 1967 Romeo and Juliet, 1968 King Lear, 1971 Macbeth, 1971 Tempest, 1982 King Lear, 1987 Henry V, 1989 Romeo-Juliet, 1990 Hamlet, 1990 As You Like It, 1992 Much Ado About Nothing, 1993 โดยผู้กำกับ Kenneth Branagh มี เอ็มมา ทอมป์สัน, คีอานู รีฟ และ เดนเซล วอชิงตัน ร่วมแสดง Othello, 1995 Richard III, 1995 Romeo & Juliet, 1996 Hamlet, 1996 10 Things I Hate About You, 1999 ดัดแปลงมาจาก The Taming of the Shrew A Midsummer Night's Dream, 1999 Love's Labour's Lost, 2000 ภาพยนตร์เพลงโดย Kenneth Branagh Hamlet, 2000 The Merchant of Venice, 2004 มี อัล ปาชิโน แสดงเป็น ไชล็อก อื่นๆ นอกจากนี้ยังมีดาวเคราะห์น้อยที่ตั้งชื่อตามนามสกุลของเขา คือ ดาวเคราะห์น้อย 2985 เชกสเปียร์ ซึ่งค้นพบในปี ค.ศ. 1983 อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น หมวดหมู่:บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2107 หมวดหมู่:บุคคลสมัยทิวดอร์ หมวดหมู่:นักเขียนชาวอังกฤษ หมวดหมู่:นักเขียนบทละคร หมวดหมู่:กวีชาวอังกฤษ หมวดหมู่:บุคคลจากมณฑลวอริคเชอร์ หมวดหมู่:นักเขียนบทละครชาวอังกฤษ

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A1%20%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B9%8C

What was the highest value of the yen in 2018?

Banknotes of the Japanese yen

english

The banknotes of the Japanese yen are part of the physical form of Japan's currency. The issuance of the yen banknotes began in 1872, two years after the currency was introduced. Throughout its history, the denominations have ranged from 0.05 yen to 10,000 yen. Before World War II In 1869, the Ministry of Finance introduced notes in denominations between 10 sen and 100 yen. "Imperial Japanese Paper Currency" followed in 1873 in denominations of 1 yen up to 20 yen. "Imperial Japanese Paper Money" was issued between 1881 and 1883 in denominations between 20 sen and 10 yen. In 1877 and 1878, the Imperial Japanese National Bank issued 1 and 5 yen notes. In 1885, the Bank of Japan began issuing notes, in denominations of 1, 5, 10 and 100 yen. 20 yen notes were added in 1917, followed by 200 yen in 1927 and 1000 yen in 1945. [1] Between 1917 and 1922, the government issued 10, 20 and 50 sen notes. 50 sen notes were reintroduced in 1938. In 1944, 5 and 10 sen notes were introduced by the Bank of Japan. Allied forces notes The Allies issued notes in denominations of 10 and 50 sen, 1, 5, 10, 20, 100 and 1000 yen between 1945 and 1951, during which time the Bank of Japan also issued notes. Banknotes below 1 yen became invalid on December 31, 1953 under the Small Currency Disposition and Fractional Rounding in Payments Act. Australia actually made notes for the occupation as well and those can be seen at the Australian Reserve Bank website [2] Post occupation By the early 1950s, notes below 50 yen had been replaced by coins, followed by those for 50 and 100 yen in the late 1950s. In 1957 and 1958, 5000 and 10,000 yen notes were introduced. The 500 yen notes were replaced after 1982, while 2000 yen notes were introduced in 2000. 1946-48 1950-53 The series B introduced a new high value banknote ¥1000. 1957-69 The series C introduced two new high value banknotes ¥5000 and ¥10,000. 1984 Due to the discovery of a large number of counterfeit Series D banknotes at the end of 2004, all Series D banknotes except ¥2000 were virtually suspended on January 17, 2005,[5] and officially suspended on April 2, 2007.[6] According to a news release [7] from the National Police Agency, they seized 11,717 counterfeit Series D banknotes (excluding the ¥2000 denomination) in 2005. However, they seized only 486 counterfeit current issue banknotes, namely Series E ¥1000, ¥5000, ¥10,000, and Series D ¥2000. 2000 This is the current issue. The 2000 yen note was first issued on July 19, 2000 to commemorate the 26th G8 summit in Okinawa and the 2000 millennium year as well. Pictured on the front of the note is Shureimon, a famous gate in Naha, Okinawa near the site of the summit. The other side features a scene from The Tale of Genji and the author Murasaki Shikibu on the lower right corner. The motif of the scene was taken from the 12th century illuminated handscrolls of the novel kept at the Tokugawa Art Museum in Nagoya. The image of Murasaki Shikibu is taken from the Gotoh edition of the Murasaki Shikibu Diary Emaki held at the Gotoh Museum. These notes are rare in the market, but at banks they are readily available. Many Japanese consider the 2000 yen note a novelty as it is the only Japanese denomination whose first digit is 2. To promote the circulation of the notes, some companies had started paying wages in them. The series D is the first to display the EURion constellation. 2004 This is the current issue. The EURion constellation pattern can be observed on the series E. (in Japanese)

https://en.wikipedia.org/wiki/Banknotes%20of%20the%20Japanese%20yen

2016 నాటికి దుగ్గరాజపట్నం గ్రామ సర్పంచ్ ఎవరు?

దుగ్గరాజపట్నం

telugu

దుగ్గరాజపట్నం ఆంధ్ర ప్రదేశ్ రాష్ట్రం, శ్రీ పొట్టి శ్రీరాములు నెల్లూరు జిల్లా, వాకాడు మండలంలోని గ్రామం. ఇది మండల కేంద్రమైన వాకాడు నుండి 10 కి. మీ. దూరం లోను, సమీప పట్టణమైన గూడూరు నుండి 40 కి. మీ. దూరంలోనూ ఉంది. 2011 భారత జనగణన గణాంకాల ప్రకారం ఈ గ్రామం 1041 ఇళ్లతో, 3393 జనాభాతో 3364 హెక్టార్లలో విస్తరించి ఉంది. గ్రామంలో మగవారి సంఖ్య 1663, ఆడవారి సంఖ్య 1730. షెడ్యూల్డ్ కులాల సంఖ్య 519 కాగా షెడ్యూల్డ్ తెగల సంఖ్య 412. గ్రామం యొక్క జనగణన లొకేషన్ కోడ్ 592572[1].పిన్ కోడ్: 524403. విద్యా సౌకర్యాలు గ్రామంలో ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాలలు ఐదు, ప్రైవేటు ప్రాథమిక పాఠశాలలు రెండు, ప్రభుత్వ ప్రాథమికోన్నత పాఠశాల ఒకటి ఉన్నాయి. బాలబడి వాకాడులోను, మాధ్యమిక పాఠశాల మల్లాంలోనూ ఉన్నాయి. సమీప జూనియర్ కళాశాల మల్లాంలోను, ప్రభుత్వ ఆర్ట్స్ / సైన్స్ డిగ్రీ కళాశాల, ఇంజనీరింగ్ కళాశాల‌లు విద్యానగర్లోనూ ఉన్నాయి. సమీప వైద్య కళాశాల నెల్లూరులోను, మేనేజిమెంటు కళాశాల, పాలీటెక్నిక్‌లు గూడూరులోనూ ఉన్నాయి. సమీప వృత్తి విద్యా శిక్షణ పాఠశాల వాకాడులోను, అనియత విద్యా కేంద్రం గూడూరులోను, దివ్యాంగుల ప్రత్యేక పాఠశాల నెల్లూరు లోనూ ఉన్నాయి. వైద్య సౌకర్యం ప్రభుత్వ వైద్య సౌకర్యం దుగ్గరాజపట్నంలో ఉన్న ఒక ప్రాథమిక ఆరోగ్య ఉప కేంద్రంలో డాక్టర్లు లేరు. ఇద్దరు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. ఒక సంచార వైద్య శాలలో డాక్టర్లు లేరు. ముగ్గురు పారామెడికల్ సిబ్బంది ఉన్నారు. సమీప సామాజిక ఆరోగ్య కేంద్రం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. పశు వైద్యశాల గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ప్రాథమిక ఆరోగ్య కేంద్రం, మాతా శిశు సంరక్షణ కేంద్రం, టి. బి వైద్యశాల గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. అలోపతి ఆసుపత్రి, ప్రత్యామ్నాయ ఔషధ ఆసుపత్రి, డిస్పెన్సరీ, కుటుంబ సంక్షేమ కేంద్రం గ్రామం నుండి 10 కి.మీ. కంటే ఎక్కువ దూరంలో ఉన్నాయి. తాగు నీరు గ్రామంలో కుళాయిల ద్వారా రక్షిత మంచినీటి సరఫరా జరుగుతోంది. గ్రామంలో ఏడాది పొడుగునా చేతిపంపుల ద్వారా నీరు అందుతుంది. పారిశుధ్యం మురుగునీరు బహిరంగ కాలువల ద్వారా ప్రవహిస్తుంది. మురుగునీటిని శుద్ధి ప్లాంట్‌లోకి పంపిస్తున్నారు. గ్రామంలో సంపూర్ణ పారిశుధ్య పథకం అమలవుతోంది. సామాజిక మరుగుదొడ్డి సౌకర్యం లేదు. ఇంటింటికీ తిరిగి వ్యర్థాలను సేకరించే వ్యవస్థ లేదు. సామాజిక బయోగ్యాస్ ఉత్పాదక వ్యవస్థ లేదు. చెత్తను వీధుల పక్కనే పారబోస్తారు. సమాచార, రవాణా సౌకర్యాలు దుగ్గరాజపట్నంలో సబ్ పోస్టాఫీసు సౌకర్యం ఉంది. పోస్టాఫీసు సౌకర్యం, పోస్ట్ అండ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసు గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. లాండ్ లైన్ టెలిఫోన్, పబ్లిక్ ఫోన్ ఆఫీసు, మొబైల్ ఫోన్ మొదలైన సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. ఇంటర్నెట్ కెఫె / సామాన్య సేవా కేంద్రం గ్రామానికి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. ప్రైవేటు కొరియర్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. గ్రామానికి సమీప ప్రాంతాల నుండి ప్రభుత్వ రవాణా సంస్థ బస్సులు తిరుగుతున్నాయి. సమీప గ్రామాల నుండి ఆటో సౌకర్యం కూడా ఉంది. వ్యవసాయం కొరకు వాడేందుకు గ్రామంలో ట్రాక్టర్లున్నాయి. ప్రైవేటు బస్సు సౌకర్యం, రైల్వే స్టేషన్ మొదలైనవి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉన్నాయి. రాష్ట్ర రహదారి, ప్రధాన జిల్లా రహదారి, జిల్లా రహదారి గ్రామం గుండా పోతున్నాయి. జాతీయ రహదారి గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. గ్రామంలో తారు రోడ్లు, కంకర రోడ్లు, మట్టిరోడ్లూ ఉన్నాయి. మార్కెటింగు, బ్యాంకింగు గ్రామంలో స్వయం సహాయక బృందం, పౌర సరఫరాల కేంద్రం ఉన్నాయి. వాణిజ్య బ్యాంకు, సహకార బ్యాంకు, వ్యవసాయ పరపతి సంఘం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. వారం వారం సంత, వ్యవసాయ మార్కెటింగ్ సొసైటీ గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. ఏటీఎమ్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. రోజువారీ మార్కెట్ గ్రామం నుండి 10 కి.మీ.కి పైబడిన దూరంలో ఉంది. ఆరోగ్యం, పోషణ, వినోద సౌకర్యాలు గ్రామంలో సమీకృత బాలల అభివృద్ధి పథకం, అంగన్ వాడీ కేంద్రం, ఇతర పోషకాహార కేంద్రాలు, ఆశా కార్యకర్త ఉన్నాయి. గ్రామంలో వార్తాపత్రిక పంపిణీ జరుగుతుంది. అసెంబ్లీ పోలింగ్ స్టేషన్, జనన మరణాల నమోదు కార్యాలయం ఉన్నాయి. ఆటల మైదానం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉంది. సినిమా హాలు, గ్రంథాలయం, పబ్లిక్ రీడింగ్ రూం గ్రామం నుండి 5 నుండి 10 కి.మీ. దూరంలో ఉన్నాయి. విద్యుత్తు గ్రామంలో గృహావసరాల నిమిత్తం విద్యుత్ సరఫరా వ్యవస్థ ఉంది. రోజుకు 7 గంటల పాటు వ్యవసాయానికి, 10 గంటల పాటు వాణిజ్య అవసరాల కోసం కూడా విద్యుత్ సరఫరా చేస్తున్నారు. భూమి వినియోగం దుగ్గరాజపట్నంలో భూ వినియోగం కింది విధంగా ఉంది: అడవి: 115 హెక్టార్లు వ్యవసాయేతర వినియోగంలో ఉన్న భూమి: 1329 హెక్టార్లు వ్యవసాయం సాగని, బంజరు భూమి: 400 హెక్టార్లు శాశ్వత పచ్చిక ప్రాంతాలు, ఇతర మేత భూమి: 125 హెక్టార్లు తోటలు మొదలైనవి సాగవుతున్న భూమి: 19 హెక్టార్లు వ్యవసాయం చేయదగ్గ బంజరు భూమి: 17 హెక్టార్లు సాగులో లేని భూముల్లో బీడు భూములు కానివి: 281 హెక్టార్లు బంజరు భూమి: 168 హెక్టార్లు నికరంగా విత్తిన భూమి: 906 హెక్టార్లు నీటి సౌకర్యం లేని భూమి: 1053 హెక్టార్లు వివిధ వనరుల నుండి సాగునీరు లభిస్తున్న భూమి: 303 హెక్టార్లు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు దుగ్గరాజపట్నంలో వ్యవసాయానికి నీటి సరఫరా కింది వనరుల ద్వారా జరుగుతోంది. చెరువులు: 303 హెక్టార్లు ఉత్పత్తి దుగ్గరాజపట్నంలో ఈ కింది వస్తువులు ఉత్పత్తి అవుతున్నాయి. ప్రధాన పంటలు వరి గ్రామనామ వివరణ దుగ్గరాజపట్నం అన్న గ్రామనామం దుగ్గరాజ అనే పూర్వపదం, పట్నం అనే ఉత్తరపదాల కలయికతో ఏర్పడింది. వీటిలో దుగ్గరాజ అన్న పదం పురుషనామసూచి, పట్నం పట్టణానికి రూపాంతరం. పట్టణమంటే వ్యాపారకేంద్రం, నగరం, సముద్రతీరం అనే అర్థాలు వస్తున్నాయి.[2] ఈ ప్రాంతం సముద్రతీరానికి అతిసమీపంలోని ప్రాంతం కావడంతో పట్నం అనే పదానికి సముద్రతీర జనావాసం అనే అర్థం ఒప్పుతోంది. సమీప గ్రామాలు కల్లూరు 8 కి.మీ రావిగుంటపాళెం 9 కి.మీ నిడిగుర్తి 10 కి.మీ కొగిలి 10 కి.మీ వాకాడు 13 కి.మీ సమీప మండలాలు పశ్చిమాన చిట్టమూరు మండలం పశ్చిమాన కోట మండలం పశ్చిమాన ఓజిలి మండలం పశ్చిమాన చిల్లకూరు మండలం వెలుపలి లింకులు [1] ఈనాడు నెల్లూరు, 4 నవంబరు, 2013. 11వ పేజీ. మూలాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A6%E0%B1%81%E0%B0%97%E0%B1%8D%E0%B0%97%E0%B0%B0%E0%B0%BE%E0%B0%9C%E0%B0%AA%E0%B0%9F%E0%B1%8D%E0%B0%A8%E0%B0%82

Milloin Hopeanuoli manga on aloitettu julkaisemaan?

Metal Gear Solid

finnish

Metal Gear Solid (yleisesti MGS, myös jap. メタルギアソリッド) on Konamin kehittämä ja alun perin 1998 PlayStation-konsolille julkaisema Metal Gear -hiiviskelytoimintapelisarjan videopeli.[1] Metal Gear Solid saavutti heti ilmestymisensä myötä suuren suosion maailmanlaajuisesti. Peliarvostelijat kehuivat pelin hyvin laadittua pelimekaniikkaa, elokuvamaisia välianimaatioita ja monimutkaista juonta. Metal Gear Solidia pidetään yhtenä PlayStationin parhaista peleistä, ja se myös teki Metal Gear -sarjasta maailmanlaajuisesti tunnetun. Peliä on myyty maailmanlaajuisesti yli kuuden miljoonan kappaleen verran.[2] Pelaaminen Metal Gear Solid oli Metal Gear -sarjan ensimmäinen kolmiulotteisella grafiikalla toteutettu peli, mutta graafisen ulkoasun uudistuksesta huolimatta pelimekaniikka on pysynyt samankaltaisena kuin kahdessa edellisessä pelissä, Metal Gearissa ja Metal Gear 2: Solid Snakessa. Pelaajahahmo on veteraaniagentti Solid Snake, ja pelaajan tarkoituksena on kulkea erilaisten pelialueiden läpi vihamielisten sotilaiden huomaamatta.[3] Peli on painottunut vahvasti hiiviskelyyn ja vihollisten välttelyyn, koska pelaajahahmo ei kestä kauan suorassa taistelussa vihollisten kanssa.[4] Mikäli Snake kuitenkin joutuu vihollisten huomaamaksi, hälytystila käynnistyy ja pelaajan on paettava sotilailta, joita lähetetään pelialueelle tappamaan hänet. Jotta hälytystila päättyisi ja Snake voisi jatkaa hiiviskelyä normaalisti, pelaajan täytyy löytää huomaamaton piilopaikka. Kun pelaaja on pysynyt piilossa tarpeeksi kauan, vihollinen alkaa etsiä Snaken piilopaikkaa. Mikäli sotilaat eivät löydä pelaajan piilopaikkaa, heidät kutsutaan pois ja hiiviskely jatkuu normaalisti.[5] Sotilaiden ohella pelissä on myös muita esteitä, kuten ansaluukkuja, liikkentunnistimia ja valvontakameroita. Pelaaja pystyy hyödyntämään Snaken kykyjä ja peliympäristön elementtejä, jotta hiiviskely helpottuisi.[6] Pelaaja voi esimerkiksi piiloutua pahvilaatikkoon, hämätä vartijoiden koputtamalla seiniin tai ryömiä ilmastointikanavissa ja suurikokoisten esineiden alla. Pelin alussa Snakella on käytössään vain kiikarit, mutta pelin edetessä pelaaja voi löytää muita esineitä ja varusteita, kuten lämpökameran ja kaasunaamarin. Taistelutilanteita varten pelaajalla on pelin aikana kasvava asearsenaali, joka alkaa Socom-pistoolista ja FAMAS-rynnäkkökiväärista ja päättyy C-4-muoviräjähteisiin ja FIM-92 Stinger -raketinheittimeen. Pelimekaanikka tukee aseiden käyttämistä vain hälytystilanteessa ja pomotaisteluissa, koska muussa tapauksessa aseiden melu voi herättää partioivien sotilaiden huomion. Ainoa poikkeus on heikkotehoinen pistooli, johon pelaaja voi löytää äänenvaimentimen. Snake kuitenkin pystyy myös lähitaisteluun, jonka avulla hän kykenee hetkellisesti tainnuttamaan vartijoita. Peliruudun yläreunassa on tutka, jossa pelaaja näkee Snaken sekä vihollisten liikkeet ja näkökentän.[7] Hälytystilassa tutka kuitenkin sammuu ja pelaaja näkee tavallisesti tutkanäkymän sijasta laskennan, joka osoittaa hälytystilan keston. Kun hälytystila on päättynyt, tutka palaa takaisin toimintatilaan. Tutka sammuu myös tilanteissa, joissa pelaajan heittämä, elektronisten laitteiden toimintaa häiritsevä silppukranaatti räjähtää. Korkeimmilla vaikeusasteilla tutkaa ei ole pelinäytössä, jolloin pelaajan on suunnistettava ja välteltävä vartijoita omien näkö- ja kuulohavaintojensa perusteella. Pelaajan varustukseen kuuluu myös radiokoodekki, jonka avulla Snake on yhteydessä tukiryhmäänsä. Pelaaja itse voi myös soittaa ryhmän jäsenille, jotka antavat hänelle tärkeitä tietoja esimerkiksi pelin juonesta, peliympäristön piirteistä tai jopa pelikontrolleista. Peli myös tallennetaan pelinsä koodekilla. Koodekin keskusteluilla on merkittävä rooli pelin juonenkuljetuksessa, samoin kuin lukuisilla pelimoottorilla tehdyillä välianimaatioilla, jotka usein edeltävät pomotaisteluita tai muita juonen kannalta tärkeitä tilanteita. Koodekki on hyödyllinen varuste myös pomotaisteluiden pelimekaniikan kannalta, koska Snaken tukiryhmän jäsenet paljastavat hänelle tietoja vastustajan mahdollisista heikkouksista, joita pelaaja voi hyödyntää vihollista vastaan. Pelin päättymisen jälkeen pelaajalle myönnetään ”koodinimi” tämän pelisuorituksen perusteella. Koodinimeen vaikuttavat muiden muassa pelin läpipelaamisen nopeus ja pelaajan tappamien vartijoiden lukumäärä. Tarina Hahmot Metal Gear Solidin päähahmo on Solid Snake, legendaarinen soluttautuja. Tehtävänsä aikana Snake saa taustatukea radion avulla. Eversti Roy Campbell, Solid Snaken entinen komentoupseeri, tukee Snakea antamalla hänelle neuvoja tehtävistä ja taistelutekniikoista. Campbellin lisäksi taustajoukoissa toimivat lääkintävastaava Naomi Hunter, ase-ekspertti Nastasha Romanenko sekä Mei Ling, joka tallentaa pelaajan etenemisen.[8] Snaken päävihollinen on Liquid Snake, Foxhound-erikoisjoukon johtaja ja Solid Snaken geneettinen vastine. Foxhound-erikoisjoukkueen erikoislaatuisiin jäseniin kuuluvat lisäksi aseenkäsittelijä ja kuulustelija Revolver Ocelot, tarkka-ampuja Sniper Wolf, suurikokoinen alaskalainen inuiittišamaani Vulcan Raven, kaasunaamaria käyttävä ja psyykkisiä voimia hallitseva Psycho Mantis sekä taitava naamioituja Decoy Octopus. Pelin muita hahmoja ovat Roy Campbellin veljentytär Meryl Silverburgh, Metal Gear Rexin pääkehittäjä Hal ”Otacon” Emmerich sekä arvoituksellinen kyborgininja. Juoni Vuoden 2005 tammikuussa (kuusi vuotta Metal Gear 2: Solid Snaken tapahtumien jälkeen)[9] ”Uuden sukupolven erikoisjoukkojen” sotilaat ryhtyvät terroristeiksi ja ottavat Foxhound-erikoisjoukon komentaja Liquid Snaken johdolla haltuunsa Alaskan Shadow Moses -saarella sijaitsevan ydinaseiden loppusijoituslaitoksen.[10] Samalla he saavat haltuunsa Metal Gear Rexin, kävelevän tankin, joka kykenee laukaisemaan tutkalle näkymättömiä ydinohjuksia.[11] Terroristit myös ottavat kaksi merkittävää panttivankia, Darpa-päällikkö Donald Andersonin sekä Arms Tech -yhtiön pääjohtaja Kenneth Bakerin.[12] Terroristit vaativat itselleen Big Bossin maallisia jäännöksiä ja miljardin Yhdysvaltain dollarin lunnaita[13] vuorokauden sisällä. Muuten he tuhoaisivat yhden Yhdysvaltain suurkaupungeista käyttäisivät Rexin ydinohjuksilla.[14] Yhdysvaltain puolustusministerin pyynnöstä Foxhoundin entinen johtaja, eversti Roy Campbell, kutsuu eläkkeelle vetäytyneen eliittisotilas Solid Snaken takaisin palvelukseen,[15] koska tämä on Foxhoundin historian kyvykkäin jäsen sen perustaja Big Bossin jälkeen. Snake onnistuu tunkeutumaan saarelle pienoissukellusveneellä ja selvittämään tiensä Donald Andersonin luokse maanalaiseen vankilaan. Kerrottuaan Snakelle Metal Gear Rexin laukaisemisen estämisestä [16] Anderson kuolee kuitenkin yllättäen sydänkohtaukseen.[17] Snake pakenee vankilasta viereisen sellin vangin avustuksella ja jatkaa etenemistään Andersonin ohjeen avulla toisen panttivangin, Kenneth Bakerin, luo. Hänen luonaan Snake kohtaa Revolver Ocelotin, joka käytti Bakeria syöttinä saadakseen Snaken paikalle. Snaken ja Ocelotin taistelun kuitenkin keskeyttää mystinen kyborgininja, joka katkaisee miekallaan Ocelotin oikean käden. Ocelot pakenee, ja ninja poistuu paikalta saatuaan jonkinlaisen kohtauksen jättäen Snaken yksin Bakerin luo. Snake saa lisätietoja Metal Gear -projektista Bakerilta, mutta Andersonin tapaan hänkin kuolee sydänkohtaukseen. Baker ehtii kuitenkin kertoa antaneensa ydinohjuksen laukaisemisen estävän avainkortin sellissä olleelle naiselle,[18] joka paljastuu Roy Campbellin veljentyttäreksi, Meryl Silverburghiksi.[19] Snake saa otettua yhteyden Meryliin, joka kehottaa häntä etsimään Rexin pääsuunnittelija Hal Emmerichin. Matkalla hänen oletettuun olinpaikkaansa, maanalaiseen laboratorioon,[20] Snake saa vastaansa Vulcan Ravenin ohjaaman M1 Abrams -taistelupanssarivaunun. Snake selviytyy taistelusta hengissä ja jatkaa matkaansa laboratorioon, jossa hän taistelee kyborgininjaa vastaan. Ninja paljastuu Gray Foxiksi,[21] jonka Snake uskoi tappaneensa kuusi vuotta sitten. Ninjan poistuttua paikalta Emmerich kertoo Snakelle olleensa tietämätön Rexin ydinvarustelusta[22] ja murtuu ymmärtäessään jatkaneensa perheensä historiaa USA:n ydinaseohjelmien kehittämisessä.[23] Hän kehottaa Snakea jatkamaan Metal Gear Rexin maanalaiseen säilytyshalliin, jossa Snake pystyisi keskeyttämään ydinohjuksen laukaisemisen.[24] Lopuksi hän pyytää Snakea kutsumaan häntä Otaconiksi.[25] Snake tapaa myöhemmin Merylin naisten WC:ssä, mutta Foxhoundin jäsen Psycho Mantis ottaa vallan Merylistä.[26] Snake onnistuu voittamaan Mantisin, joka viimeisillä voimillaan kertoo Snakelle salaoven sijainnin,[27] koska pitää Snakea kaltaisenaan.[28] Snake ja Meryl eivät kuitenkaan ehdi jatkaa matkaansa pitkään ennen joutumistaan Sniper Wolfin yllättämiksi. Wolf haavoittaa Meryliä vakavasti. Snake joutuu pakenemaan saadakseen Heckler & Koch PSG1 -kiikarikiväärin, mutta Snaken palattua Meryl on kadonnut. Vaikka Snake voittaa Sniper Wolfin, hän ei onnistu tappamaan vastustajaansa ja terroristit vangitsevat hänetkin. Snake viedään Liquid Snaken luokse kuulusteluja varten. Ollessaan terroristien vankina Liquid kertoo Solid Snakelle, että he ovat Yhdysvaltain hallituksen käynnistämässä huippusalaisessa ”Les Enfants terribles” -projektissa syntyneitä Big Bossin klooneja.[29] Liquid kertoo vihaavansa Snakea, koska hän uskoo Snaken perineen Big Bossin geeneistä dominoivat ominaisuudet. Liquid kuvittelee saaneensa vain resessiiviset ominaisuudet, minkä takia hän haluaa osoittaa ”paremmuuteensa” tappamalla veljensä. Liquid kuitenkin jättää tämän Revolver Ocelotin kidutettavaksi,[30] minkä jälkeen Snake viedään vankiselliin, jossa on jo mädäntynyt Donald Andersonin ruumis.[31] Snake pakenee selliosastolta ja saapuu torniin, jossa Liquid hyökkää hänen kimppuunsa Mil Mi-24 Hind D -taisteluhelikopterilla. Snake onnistuu ampumaan helikopterin alas[32] FIM-92 Stinger -ohjuslaukaisimella, minkä jälkeen hän joutuu toiseen kaksintaisteluun Sniper Wolfia vastaan. Taistelun päätteeksi Sniper Wolf haavoittuu vakavasti ja pyytää Snakea ampumaan hänet. Wolfiin rakastuneen Otaconin pyynnöistä huolimatta Snake toteuttaa vastustajansa toivomuksen.[33] Snake pääsee lopulta Shadow Mosesin maanalaiseen tukikohtaan, jonka kylmähuoneessa hän tapaa jälleen Vulcan Ravenin. Snake voittaa Ravenin, joka ennen kuolemaansa paljastaa, että Snaken kohtaama sydänkohtaukseen kuollut Donald Anderson oli todellisuudessa valepukuinen Foxhoundin jäsen Decoy Octopus.[34] Snaken kidutuksen jälkeen vankisellissä ollut Darpa-päällikkö oli oikea Anderson, joka oli menehtynyt kesken Revolver Ocelotin kidutuksen. Taistelun jäljeen McDonnel Miller ottaa yhteyden Snakeen ja kertoo uskovansa, että Naomi Hunter on Foxhoundille työskentelevä vakooja,[35] joka ennen tehtävän alkamista ruiskutti Snaken verenkiertoon keinotekoisen Foxdie-viruksen.[36] Foxdie on ”ohjelmoitu” tappamaan vain Foxhoundin jäsenet ja Arms Techin pääjohtaja.[37] Decoy Octopus ja Baker kuolivat viruksen aiheuttamaan sydänkohtaukseen.[38] Eversti Campbell määrää Naomin pidätettäväksi, jolloin hän tunnustaa olevansa Gray Foxin adoptiosisar ja halunneensa kostaa Foxin kuoleman Snakelle. Kuultuaan Snaken menneisyydestä, hän ei kuitenkaan enää pystynyt tappamaan Snakea suoraan, vaan ohjelmoi viruksen uudelleen.[39] Snake saa haltuunsa Bakerin mainitseman avaimen, ja käyttää sitä Millerin neuvomana deaktivoimaan Metal Gear Rexin. Snaken yllätykseksi hän kuitenkin tulee aktivoineeksi ydinaseet.[40] Miller paljastaa olevansa valepukuinen Liquid Snake, joka kertoo manipuloineensa tehtävän kulkua sen käynnistymisestä lähtien.[41] Kun Liquid menee Metal Gear Rexin ohjaamoon, Snaken ainoaksi vaihtoehdoksi jää sen tuhoaminen. Otaconin ja Gray Foxin avustuksella Snake onnistuu tuhoamaan Metal Gear Rexin, mutta Fox joutuu uhraamaan henkensä. Liquid selviytyy hengissä ja haastaa Snaken nyrkkitappeluun, jonka päätteeksi Snake pudottaa Liquidin alas romuttuneen Metal Gear Rexin huipulta. Vaikka Rex on tuhottu, Campbell ottaa yhteyden Snakeen ja kertoo, että puolustusministeri Jim Houseman on erottanut hänet operaation johdosta.[42] Houseman ottaa myös yhteyden Snakeen ja kertoo hänelle, että Yhdysvaltain presidentti on myöntänyt hänelle valtuudet tuhota Shadow Moses ydinilmaiskulla.[43] Snake pakenee laitoksesta jeepillä, mutta Liquid jahtaa häntä toisella. Takaa-ajon päätteeksi ajoneuvot törmäävät toisiinsa, ja Liquid kuolee Foxdie-viruksen aiheuttamaan sydänkohtaukseen.[44] Pelin loppuratkaisu ratkaistaan kohtauksessa, jossa Revolver Ocelot kiduttaa Snakea. Mikäli Snake ei murru kidutuksessa, hän pakenee Shadow Mosesista Merylin kanssa. Jos Snake kuitenkin luovuttaa, Snake löytää Merylin kuolleena ja pakenee Otaconin kanssa. Virallisen version mukaan Meryl-lopetus on pelin oikea loppuratkaisu ja Otacon-lopetus pelkästään vaihtoehtoinen versio. Molemmissa loppuratkaisuissa Liquidin kuoltua eversti Campbell ottaa yhteyden Snakeen ja kertoo, että todellisuudessa puolustusministeri oli toiminut ilman presidentin myöntämiä valtuuksia,[45] minkä takia Houseman on pidätetty[46] ja pommikoneille on annettu määräys palata takaisin lentotukikohtaan.[47] Snake ja hänen seuralaisensa pakenevat moottorikelkalla jäätyneen meren yli. Lopputekstien jälkeen pelaaja kuulee keskustelun, jossa Revolver Ocelot keskustelee puhelimen välityksellä salaperäisen yhteistyökumppaninsa kanssa. Ocelot mainitsee, että Darpa-päällikkö tiesi hänen olleen todellisuudessa ulkopuolisen tahon värväämä vakooja Foxhoundissa ja paljastaa tappaneensa tämän kidutuksessa tahallaan.[48] Ocelot päättää puhelun sanoihin, jotka paljastavat keskustelukumppanin olevan Yhdysvaltain presidentti. Meryl-lopussa Ocelot paljastaa myös Liquidin olleen todellisuudessa dominoiva veli, ja että olemassa on vielä kolmas klooniveljes – Solidus Snake, joka on itse presidentti.[49][50] Pelin tarina jatkuu pelissä Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty. Kehitys Metal Gear -pelisarjan ohjaajan ja luojan, Hideo Kojiman tuotantoryhmä oli juuri saanut valmiiksi vain Japanissa julkaistun Policenauts -pelin, kun Kojima alkoi kuulla huhuja Playstationista – uudesta pelikonsolista, joka pystyisi käsittelemään suurta polygonimäärää. Kojiman ensimmäinen uusi peli-idea Playstationille oli kolmiulotteinen Metal Gear -peli.[51] Playstation mahdollisti alustana myös useita välianimaatiokohtauksia ja massiivisen ääniraidan. Kojima haki inspiraatiota pelin useisiin kohtauksiin ja hahmoihin elokuvista: esimerkiksi Revolver Ocelotin hahmon Kojima keksi useissa spagettiwesterneissä esiintyneen Lee Van Cleefin pohjalta.[51] Metal Gear Solidin kehityks aloitettiin vuonna 1995 [52] tavoitteena luoda ”paras Playstation-peli ikinä”.[52] Kehittäjät pyrkivät tarkkuuteen ja realismiin, mutta samalla tekemään pelistä nautittavan ja jännittävän. Kehityksen varhaisessa vaiheessa SWAT-erikoisjoukko avusti kehittäjiä esittelemällä kulkuneuvoja, aseita ja räjähteitä.[52] Kojimasta pelien tekemisessä ei ole tarkoitusta, ellei pelaajaa saada uskomaan pelimaailman olevan aito. Tämän takia peliä tehdessä kiinnitettiin huomiota pieniinkin yksityiskohtiin, kuten yksilöllisesti suunniteltuihin pöytiin.[53] Kojima loi Metal Gear Solidin hahmot itse, mutta konseptitaiteilija Yōji Shinkawa teki niihin muutoksia. 3D-artistit tekivät hahmojen lopulliset versiot Shinkawan piirrosten ja savimallien pohjalta.[54] Huolimatta siitä, että peli oli kolmas Metal Gear -sarjassa (jos epävirallista Snake’s Revengeä ei lasketa), Kojima valitsi nimen Metal Gear Solid, eikä aikaisempiin osiin suoraan viittaavaa Metal Gear 3:a. Pelin jatko-osatkin ovat säilyttäneet Solid-nimen. Hideo Kojima halusi pelaajan sekä objektien ja ympäristön välille lopullista peliä enemmän vuorovaikutusta, kuten mahdollisuuden raahata ruumiit piiloon. Lisäksi hän halusi ”täyden orkesterin pelaajan vierelle” eli systeemin, joka tekisi muutoksia esimerkiksi soivan kappaleen tempoon sen sijaan, että taustalle vaihtuisi soimaan toinen ennalta nauhoitettu kappale. Vaikka tätä ominaisuutta ei voitu sisällyttää peliin, se löytyi myöhemmin Metal Gear Solid 2: Sons of Libertystä.[55] Pelin musiikista vastasivat Konamin omat muusikot, mukaan lukien säveltäjä Kazuki Muraoka, joka sävelsi myös Metal Geariin.[56] Säveltäjä ja sanoittaja Rika Muranaka teki pelin lopputeksteihin kappaleen ”The Best is Yet to Come”, jonka esitti iiriksi Aoife Ní Fhearraigh."[57][58] Pelin tunnusmusiikin on säveltänyt Tappi Iwase. Pelin musiikki on eeppistä ja syntetisaattori- ja jousipainotteista. Joissain pelin kohtauksissa kuullaan myös kuorolaulantaa. Pelin ääniraita Metal Gear Solid Original Game Soundtrack julkaistiin 23. syyskuuta 1998.[59] Ääninäyttelijät Koska Konami pyrki tekemään Metal Gear Solidista Playstation-konsolin ”laadukkaimman pelin”, pelitalo panosti sen ääninäyttelyyn enemmän kuin monet muut samoihin aikoihin julkaistuissa videopeleissä. Hideo Kojima uskoi, että ääninäyttelyn kuului juonen kuljetuksen ohella myös viihdyttää pelaajaa ja auttaa häntä eläytymään pelin kuvitteelliseen maailmaan. Siksi ääninäyttelijöille kirjoitettiin runsaasti juonen kannalta epäolennaista dialogia, joka paljastaa pelaajalle pelin juonen, sivuhahmojen ja tapahtumapaikkojen taustoista. Peliin on äänitetty pelaajahahmo Snaken ja hänen tukiryhmänsä välistä puhetta useiden tuntien verran, ja näistä pitkistä ja yksityiskohtaisista keskusteluista on tullut yksi Metal Gear -sarjan tunnuspiirteistä. Metal Gear Solidin puhutun dialogin määrä oli paljon suurempi kuin aikaisemmissa videopeleissä, ja peli popularisoi ääninäyttelyn videopelien juonen kuljetuksessa. Eräät länsimaiset peliarvostelijat kuitenkin kritisoivat peliä sen liian pitkistä keskusteluista, koska heidän mielestään jopa kymmenien minuuttien pituinen dialogi etäännyttää pelaajan pelin kulusta. Pelin japaninkielistä versiota varten Konami palkkasi joukon Japanissa suosittujen animaatiosarjojen ääninäyttelijöinä ansioituneita henkilöitä, joista kuuluisimmat lienevät Solid ja Liquid Snaken ääninäyttelijät Akio Ōtsuka ja Banjō Ginga. Pelin englanninkielisessä versiossa pelihahmojen henkilöllisyys huomioitiin, joten esimerkiksi ukrainalaisen Natasha Romanenkon ääninäyttelijä Renee Raudman puhuu voimakkaalla slaavilaisella aksentilla ja Isossa-Britanniassa varttuneen Liquid Snaken ääninäyttelijä Cam Clarke vankalla brittiläisellä korostuksella. Myöhemmin julkaistussa remakessa, Metal Gear Solid: The Twin Snakesissä, pelin puheet äänitettiin uudelleen niin, että hahmot puhuivat amerikanenglantilaisella korostuksella, mitä monet kritisoivat. Englanninkielisessä versiossa kaikki ääninäyttelijät, poikkeuksena Hayter ja Doug Stone, esiintyivät salanimillä– esimerkiksi Naomi Hunterin ääninäyttelijä Jennifer Halen salanimi on ”Carren Learning”. Rooliluettelo Julkaisut Metal Gear Solid julkistettiin virallisesti E3-messuilla 1997 lyhyellä videolla. Ensimmäistä kertaa peli oli pelattavana seuraavan vuoden Tokyo Game Show’ssa, ja samana vuonna peli julkaistiin virallisesti Japanissa laajan mainoskampanjan tuella.[52] Televisio- ja lehtimainokset, kaupoissa esitellyt näytteet ja pelin jaetut demoversiot maksoivat yhteensä 8 miljoonaa Yhdysvaltain dollaria.[60] Pelin englanninkieliseen versioon tehtiin käännöstyön aikana pieniä lisäyksiä, kuten säädettävä vaikeusaste, vaihtoehtoisia pukuja pelihahmoille ja ”demoteatteri”, jonka kautta voi katsoa kaikki pelin välianimaatiot ja radiokeskustelut. Pelin eurooppalaiseen versioon lisättiin vielä entistä vaikeampi extreme-vaikeusaste. Tapa on jäänyt myös sarjan seuraaviin osiin, jolloin peleissä on ollut mukana vaikein European extreme -vaikeustaso. Integral, VR Missions ja Special Missions Japanissa 25. kesäkuuta 1999 julkaistuun [61] Metal Gear Solid: Integraliin oli lisätty uusia asuja, uusi entisiä helpompi vaikeustaso ja kolme pelimuotoa, joista yksi käytti Sonyn Pocketstationia. Pelistä julkaistiin Windows-versio PC:lle Pohjois-Amerikassa ja Euroopassa loppuvuonna 2000 ilman Pocketstation-tukea. Pelissä on myös kolmas levy, jolla on 300 lyhyttä VR-harjoitustehtävää. Tehtävät testaavat pelaajan hiipimis- ja taistelutaitoja mutta sisältävät myös epätavallisempia harjoituksia, kuten murhamysteerejä. Kyborgininjakin oli pelattavissa joissakin tehtävissä. Lisälevyllä oli myös pelitrailereita sekä konseptitaidetta tulevasta Metal Gear Solid 2: Sons of Libertystä. Euroopassa ja Pohjois-Amerikassa lisätehtävälevy julkaistiin erillisenä, Amerikassa nimellä VR Missions[62] (julkaisu 23. syyskuuta 1999) ja Euroopassa nimellä Special Missions (julkaisu 29. elokuuta 1999).[63] The Twin Snakes Pääartikkeli: Metal Gear Solid: The Twin Snakes Vuonna 2004 Silicon Knights teki Hideo Kojiman valvonmana Metal Gear Solidista remaken, jonka nimeksi annettiin Metal Gear Solid: The Twin Snakes. Peli julkaistiin vain Nintendo GameCubelle. Twin Snakesin tarina on sama kuin alkuperäisessä Metal Gear Solidissakin, mutta pelimoottori ja -mekaniikka uudistettiin Metal Gear Solid 2: Sons of Libertyyn pohjautuvaksi. Tämä mahdollisti muun muassa ensimmäisen persoonan kuvakulmasta ampumisen, kaiteilla roikkumisen ja monia muita liikkeitä, joihin ei alkuperäisessä pelissä pystynyt.[64] Sarjakuva ja Digital Graphic Novel Pääartikkeli: Metal Gear Solid: Digital Graphic Novel Vuoden 2004 syyskuussa IDW Publishing alkoi julkaista Metal Gear Solid -sarjakuvia,[65] jotka käsikirjoitti Kris Oprisko ja piirsi Ashley Wood.[66] Sarjakuvan 12 osaa kattavat koko Metal Gear Solid -pelin tarinan.[67] Sarjakuva jäljittelee Yōji Shinkawan karheaa tyyliä harmaalla ja rosoisella paletilla, ja taustoina toimivat luonnosmaiset piirrokset. Vuoden 2006 julkaistiin PlayStation Portablelle digitaalinen sarjakuva Metal Gear Solid: Digital Graphic Novel, joka perustuu Opreskon ja Woodin sarjakuviin.[68] Mukaan on kuitenkin lisätty liikkuvaa kuvaa ja äänitehosteita.[69] Sivuja selatessa niistä voi etsiä lisämateriaalia, jota voi vaihtaa muiden kanssa Wi-Fin kautta.[69] Digital Graphic Novel julkaistiin Pohjois-Amerikassa, Japanissa ja Euroopassa vuoden 2006 aikana, ja IGN myönsi sille palkinnon parhaasta äänenkäytöstä PSP:llä.[70] Digital Graphic Novelin uudelleen ääninäytelty versio lisättiin myös Metal Gear Solid 2: Bande Dessinée -sarjakuvan japanilaiseen DVD-julkaisuun. Vastaanotto Metal Gear Solid oli kaupallinen menestys, jota myytiin kuusi miljoonaa kappaletta maailmanlaajuisesti.[2] Peli sai yleisesti hyvää palautetta medialta. Pelisivusto IGN palkitsi pelin arvosanalla 9,8/10,[71] ja GamePro-sivusto antoi sille pisteet 5/5.[72] IGN:n toimittajat pitivät Metal Gear Solidia parhaana PlayStation-pelinä koskaan ja antoivat sille lisäksi ”paras loppu”- ja ”paras vihollinen” -palkinnot.[73] Gamespotin mukaan peli oli vallankumouksellinen, mutta lyhyt ja liian helppo. Sivusto antoi pelille arvosanan 8,5.[74] Pelin musiikkia kehuttiin taidokkaaksi ja hyvin tehdyksi.[71] Sen sanottiin sopivan pelin uhkaavaan tunnelmaan erinomaisesti.[74] Myös pelin ääniefektejä ja ääninäyttelyä arvostettiin.[74] Metal Gear Solid on esiintynyt useilla ”paras peli koskaan” -listoilla. Syyskuussa 2004 PSM-lehti valitsi sen parhaaksi Playstation-peliksi. Vuonna 2005 IGN sijoitti pelin 19. parhaaksi peliksi koskaan ”Top 100 Games” -listallaan,[75] kun taas IGN:n käyttäjät äänestivät sen yhdeksännelle sijalle.[76] Game FAQsin jäsenet äänestivät Metal Gear Solidin kahdeksanneksi parhaaksi peliksi[77] ja Famitsūn lukijat sen sijalle 50 lehden sata parasta peliä -listauksessa.[78] Katso myös Metal Gear -pelisarja Metal Gear Solid: Integral Metal Gear Solid: The Twin Snakes Metal Gear Solid: Special Missions Metal Gear Solid: Digital Graphic Novel Lähteet Aiheesta muualla (in Japanese) at MobyGames Luokka:Metal Gear -pelit Luokka:PlayStation-pelit Luokka:Windows-pelit Luokka:Vuoden 1998 videopelit Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit Luokka:79.8 Pelit, leikit, keräily

https://fi.wikipedia.org/wiki/Metal%20Gear%20Solid

로마 가톨릭교회 초대 추기경은 누구인가?

로마 가톨릭교회

korean

로마 가톨릭교회(, ), 천주교(天主敎) 또는 가톨릭교회(, )는 전 세계적으로 약 13억 명의 신자를 가진 세계 최대 규모의 기독교 교파이다.[1] 세계에서 가장 오래된 기독교로서 특히 역사적으로 서양 문화에서 거대한 비중을 차지하고 있다.[2] 개요 교계 교계제도는 피라미드식 성직자 제도를 고수하고 있다. 가톨릭교회에서는 예수 그리스도가 오직 하나의 교회만을 세웠으며,[3][4] 그 교회는 바로 사도들의 으뜸인 성 베드로만이 유일한 계승자라 주장하는 교황을 단장으로 하는 그리스도의 사도들의 계승자라 역시 주장하는 주교들이 있는 집단, 즉 가톨릭교회라고 가르치고 있다.[5][note 1][6][note 2][note 3] 더불어 가톨릭교회는 교황이 완벽하지 않은 인간으로 태어났지만 신앙과 도덕에 관한 교리를 확정하는데 있어 결코 오류를 범할 수 없다는 무류성의 특권을 누린다고 가르친다.[7][8][9][10][11][note 4] 다음은 그들이 만든 무류성이다. ① 전체 교회의 최고 목자로서 공식으로 선언한다. 따라서 교황도 개인 자격으로나 로마 교구의 교구장 자격으로 선언한 것은 무류하다고 보장할 수 없다. ② 어떤 진리를 최종적으로 결정할 의사를 밝혀야 한다. 따라서 교황의 통상적인 설교, 지도, 권유, 해설, 반박, 경고 등이 다 무류하지는 않다. ③ 신앙이나 도덕의 문제에 국한된다. 따라서 교황이 아무리 강력하게 주장할지라도 과학, 예술, 인문, 정치, 경제, 사회 등에 관한 주장이라면 무류할 수 없는 것이다.[12] 현재 무류권에 의해 확정된 교리는 그리스도의 인성과 신성, 성모의 무염시태와 승천 뿐이다. 교리 가톨릭교회의 4대 교리는 천주존재(天主存在), 삼위일체(三位一體), 상선벌악(賞善罰惡), 강생구속(降生救贖)이다. 천주존재는 우주를 창조하고 다스리는 창조주, 즉 하느님(천주)이 존재함을 믿는 것이며, 삼위일체는 성부, 성자, 성령의 삼위(三位)가 한 하느님이라는 뜻으로, 세 위격(位格)이 서로 구별됨과 동시에 하나의 신성(神性)을 이룬다는 교리로 제1차 니케아 공의회에서 확정되었다. 상선벌악은 하느님은 선한 사람에게는 상을 주지만, 악한 사람에게는 벌을 내린다고 믿는 것이며, 강생구속은 인간이 죄를 지어 하느님의 영광에 참여하지 못하게 되었으나 하느님의 아들 예수 그리스도가 사람이 됨(강생,성육신)으로써 인간의 죄를 대신 보속했으므로 누구든지 그리스도를 믿고 세례를 받으면 구원을 얻는다는 교리이다. 가톨릭교회의 경신례는 미사 또는 성찬예배라고 불리며, 이 경신례 안에서 빵과 포도주가 그리스도의 몸과 피로 성변화하는 성체성사를 거행한다. 가톨릭교회는 예절과 규율, 교리와 신학의 주안점 등의 다앙성을 반영하여 라틴 교회와 자치 조직인 동방 가톨릭교회 그리고 탁발수도회와 봉쇄수도회 등의 여러 조직으로 구성되어 있다.[13][14] 성모 존중 가톨릭교회는 예수의 어머니 마리아를 공경하는 특징이 두드러지는데, 신약성서의 가르침대로 성령(하느님)의 힘으로 그녀가 처녀의 몸으로 예수를 잉태하였다고 가르친다. 그녀와 관련된 가톨릭교회의 주요 교리는 다음과 같이 정리할 수 있다. 그녀를 간택한 하느님의 특은으로 그녀가 잉태되는 순간부터 원죄가 감면되었으며(원죄 없는 잉태), 삼위일체에 따라 참 하느님이신 예수님의 어머니이며(하느님의 어머니), 평생을 처녀로 살았고(마리아의 평생 동정), 사망한 다음에는 하느님에 의해 들어올림을 받았다는 것(성모 승천)이다. 사회선교 가톨릭교회의 사회 교리는 병들고 가난하며 고통받는 사람들에 대한 지원을 강조하는 자선 및 구호활동으로 요약할 수 있다. 오늘날 가톨릭교회는 세계에서 교육 및 의료 서비스 분야에서 가장 규모가 큰 비정부단체(NGO)이다.[15] 명칭 ‘가톨릭’이라는 용어는 그리스어로 ‘공번(共繙)되다’[16]또는 ‘보편(普遍)되다’라는 뜻의 ‘카톨리코스’(καθολικός)에서 유래한 것으로서, 2세기 초에 교회에 대해 설명할 때 처음으로 사용된 말이다.[17] 카톨리코스라는 용어는 ‘모든 이를 아우르는’을 의미하는 καθ' ὅλου (kath' holou)의 축약형인 καθόλου (katholou)와 동일 개념이다.[18] ‘가톨릭교회’(he katholike ekklesia)라는 용어는 서기 110년경 안티오키아의 이냐시오가 스미르나 교회 신자들에게 보낸 서신에서 처음으로 등장한다.[note 5] 예루살렘의 키릴로스가 쓴 교리문답에서도 교회가 당시 유대교에서 분리된 다른 여러 종교 집단으로부터 구분하기 위해 스스로 가톨릭교회라고 자처한 것으로 나온다.[19][20] 1054년 동서 교회의 분열 이후, 동방 교회는 스스로 ‘정교회’(Orthodox)라고 부른 반면에, 교황과 친교를 이룬 서방 교회는 ‘가톨릭교회’(Catholic)라고 자처하였다. 그리고 16세기에 가톨릭교회 내부에서 루터 등에 의해 종교개혁이 일어나면서 교황청과의 친교를 중단한 이들은 ‘프로테스탄트’(개신교)라고 불리게 되었다. ‘가톨릭교회’라는 명칭은 《가톨릭교회 교리서》 등 교회의 공식 문서들에서 가장 일반적으로 사용되는 표현이다. 이 명칭은 교황 바오로 6세가 제2차 바티칸 공의회의 문헌들에 서명할 때에도 사용되었다.[21] 그러나 교황청 문서 뿐만 아니라 지역 주교회의에서도 가끔씩 ‘로마 가톨릭교회’라는 용어가 등장하기도 한다. 1908년에 출판된 《성 비오 10세 교황의 교리문답》에서는 가톨릭교회와 교황과의 친교가 끊어진 다른 그리스도교 공동체들의 구별을 위해 가톨릭교회 앞에 ‘로마’라는 글자를 삽입하였다.[22] 동아시아에서는 가톨릭교회를 가리켜 ‘천주교’라고도 부른다. 천주교라는 명칭의 유래는 아시아 선교를 목표로 했던 예수회 사제 마테오 리치가 중국인의 사상을 연구한 후, 중국에서 온 우주를 창조하고 주재하는 조물주의 개념으로 천주(天主), 즉 하늘의 주인이라는 용어가 널리 사용되고 있음을 알고 천주라는 신적 개념을 활용한 결과 천주교라는 명칭이 만들어진 것이다. 한국에서는 가톨릭교회가 전래된 이후에 서학(西學), 천주학(天主學), 천주교(天主敎), 가톨릭교 등으로 혼용되어 오다가 주교회의에서 ‘천주교 또는 가톨릭교’를 선택 공인하여 《가톨릭 지도서》(Directorium, 1932년)에 규정함으로써 ‘천주교’도 교회의 공식 명칭이 되었다. 조직 및 통계 가톨릭교회의 지도는 성품성사를 받은 성직자들이 맡고 있다. 성직자들의 품계는 총 세 가지 품으로 분류하는데, 가장 으뜸은 주교품으로서 일반적으로 교구라고 불리는 자신의 지역을 사목하는 이들을 가리킨다. 주교들 중에는 대주교라는 지위로 올라가는 일도 있지만, 이것들은 서품에 따른 위계가 아니라 교구의 규모에 따라 정해진 교회 행정상의 직무를 나타낸다. 즉 사제가 주교로 서품되는 일은 있어도, 주교가 대주교로 서품되는 일은 없다. 물론, 대주교 중에서도 명의 주교직을 갖는 대주교가 있다. 그 다음은 사제품으로서 보통 주교로부터 지역 본당을 부여받아 사목하는 이들을 가리킨다. 마지막으로는 부제품으로서 주교와 사제를 각종 전례에서 보조하는 역할을 수행한다. 궁극적으로 가톨릭교회 전체를 지도하는 것은 로마의 주교, 즉 교황이다. 여러 수도회 및 단체는 해당 지역 교구의 소속으로서 지역 교구장 주교의 재치권을 받기는 하지만, 실질적으로는 자치적으로 활동한다. 이들 단체 가운데 오직 교황의 재치권만을 받는 곳도 더러 있다. 대부분의 수도회 및 단체의 회원은 성별로 서로 구별되어 있지만, 남성과 여성 모두를 회원으로 받아들이는 곳도 있다. 추가적으로 평신도 회원들은 각종 전례 집전에 보조 자격으로 참여한다. 중앙집권제도 무엇보다도 여타의 종교들보다 중앙집권체제가 잘되어 있으며 전세계 모든 로마 가톨릭교회의 성당을 교황청에서 일괄 통제 및 관리한다. 그렇기 때문에 로마 가톨릭교회에서 운영하는 전세계의 모든 성당의 방침 및 미사 집전은 모두 동일하다. 또한 본당신부는 일정기간 간격으로 다른 성당으로 이동 보임되며 심지어는 민간성당에서 군종신부로 보임받아 군에 입대해서 대위로 임관하기도 한다. 게다가 해당 신부의 연고지에 있는 성당에는 보임하지 않는다. 로마 가톨릭의 보고체계 역시 매우 잘 발달되어 있어서 본당신부가 알아낸 일이나 시골 성당에서 발생한 사건 및 사고 등이 소속 교구장주교에게 보고되며 중대한 문제의 경우는 소속교구에서 교황에게까지 보고가 된다. 종합적으로 보자면 가톨릭은 전세계 모든 종교들 중에 조직운영 및 조직관리를 가장 잘하는 종교이다. 교황과 교황청 가톨릭 교계제도에서 가장 으뜸은 로마교구의 교구장 주교인 교황이다. 교황은 로마 주교좌와 온전한 친교를 이루는 라틴 교회와 동방 가톨릭교회를 아우르는 가톨릭교회 전체의 영적 지도자이다. 현재 교황은 2013년 3월 13일에 선출된 프란치스코이다. 중앙집권이 매우 잘되어 있는 로마 가톨릭교회의 중심이며 로마 가톨릭교회의 모든 방침은 교황과 교황을 보좌하는 교황청에서 시작된다. 따라서 마리아의 구원방주와 같이 교황과 교황청이 가는 노선과는 다른 방향으로 가는 성당은 로마 가톨릭교회의 일원이라 할 수 없으며 이단 및 사이비종교라고 봐야 한다. 교황의 직위는 ‘교황직’(敎皇職)이라고 불린다. 교회에서는 그리스도가 성 베드로 사도에게 천국의 열쇠를 부여함으로써 교황직을 세웠다고 설명하고 있다. 교회의 법률적·사목적 최고 권위의 주체로서 교황을 가리킬 때는 성좌(聖座, Sancta Sedes) 또는 (성 베드로 위에 세워진) 사도좌(使徒座, Sedes Apostolica)라고 부른다.[23][24] 교황청은 교황을 위하여 최측근에서 일하며 매일 가톨릭교회의 모든 업무를 관리 담당하는 중앙 기구이다. 교황은 또한 로마 시 안에 있는 작은 독립국가인 바티칸 시국의 국가원수이기도 하다.[25] 참고로 바티칸 시국과 성좌, 교황청은 서로 별개의 존재이다. 교황이 세계 각국의 대사들에게 임명장을 수여하고, 외교 사절들을 세계 각국에 파견할 때는 바티칸 시국의 국가원수로서가 아니라 성좌의 수장으로서 하는 것이다.[26] 추기경은 교황청에서 교황을 최측근에서 보좌하는 고위 성직자들로서, 주로 주요 도시를 주교좌로 두고 있는 주교들이나 저명한 신학자들 중에서 교황이 직접 서임한다. 80세 이상의 성직자로 교회에 큰 공헌을 한 성직자 역시 명예직으로 추기경에 임명하는 때도 있는데, 그런 추기경들 중에는 종종 중국이나 베트남 등 독재 정권이나 공산주의 정부에 의해서 장기간 걸쳐 투옥된 성직자도 포함되어 있다. 교황에게 여러 가지 사안에 대해 조언을 하거나 지원을 하기 위해 추기경들로 구성된 단체를 추기경단이라고 부른다.[27] 교황이 선종하거나 사임할 경우, 추기경단 가운데 80세 이하의 추기경들이 후임 교황을 선출하기 위한 비밀 선거인 콘클라베에 참석한다.[28] 교회법으로는 남자 가톨릭 신자라면 누구라도 교황으로 선출될 수 있지만, 1389년 이후로는 오직 추기경들 가운데 한 사람을 선출하고 있다.[29] 교회법 가톨릭교회의 교회법(CIC)은 교회의 고유한 조직과 운영, 그리고 신자들이 교회의 목적을 좇아 이루도록 합법적인 교회의 권위로 제정한 법을 말한다. 가톨릭교회는 영신적이면서도 가시적인 형태로 존재하며, 신적인 것과 인간적인 것이 함께 존재한다. 그러므로 교회법도 자연히 신약성경과 성전 안에 나오는 신법과, 교회와 인간이 제정한 실정법으로 이루어진다. 이러한 법의 제정 및 공표는 교황만이 할 수 있다. 교황은 보편 교회의 최고 목자로서 자기 임무에 의하여 교회에서 최고의 완전하고 직접적이며 보편적인 직권을 가지며 이를 언제나 자유로이 행사할 수 있다.[30] 따라서 교회법이란 교회의 존재 목적을 이루기 위해 교회의 고유한 조직과 운영 및 신자 생활의 규율을 정한 모든 법들을 지칭하는 것으로서, 여기에는 가톨릭교회의 성문법과 불문법이 포함된다. 성문법으로는 성경과 성전에 계시된 하느님의 실정법(jus divinum positivum)과 교회가 제정한 법률이 있고, 불문법으로는 자연법(jus naturale)이 있다.[31] 현행 교회법(1983년 교회법)은 교황 요한 바오로 2세가 1983년 1월 25일에 선포하여 1983년 대림 제1주일(11월 27일)에 발효되었는데, 전체가 1725 조항으로 되어있고, 전7권이며 내용은 총칙, 하느님 백성, 교도권, 성화권, 교회 재산 문제, 교회 형법, 교회 재판법의 순서로 되어 있다. 동방 가톨릭교회의 경우, 1990년 제정된 동방 교회법(CCEO)의 적용을 받는다. 자치 개별 교회 가톨릭교회 안에는 교리 문제에 있어서 교황의 최고 권위를 수용하는 23개의 자치 총대주교좌 교회들이 존재하고 있다.[14][32] 이들 교회들을 아울러 ‘자치 교회’(sui iuris)라고 부른다. 이 교회들은 라틴 교회와 다른 역사적·문화적 배경을 갖고 있으며, 이들의 전례 양식이 이를 반영하고 있다. 통상 각 동방 자치 교회들은 총대주교 또는 대주교를 주축으로[33] 고유한 교회 조직 구성이나 전례 양식, 전례력, 기타 영성을 갖고 있다. 현재 가장 규모가 큰 개별 교회는 라틴 교회이며, 신자 수가 대략 12억 명 이상으로 보고되고 있다. 본래 라틴 교회는 남유럽과 북아프리카에 걸쳐 분포되어 있었다. 그러다가 세월이 흘러 서유럽과 중유럽, 북유럽까지 교세가 확장되어 오늘날에는 세계의 대부분에 널리 퍼져 있다. 라틴 교회는 스스로 서방 그리스도교에서 가장 역사가 오래되고 교세가 큰 교회로 자부하고 있으며,[34] 여러 유럽 국가의 사상 및 문화에 지대한 영향을 끼쳤다. 소위 종교개혁 이후 발생한 여러 개신교 교파들도 이러한 라틴 교회의 많은 유산을 함께 공유하고 있다.[34] 라틴 교회에 비해 상대적으로 교세는 적지만, 가톨릭교회의 전체적인 구조 안에서 중요한 교회가 바로 2010년 현재 약 1,730만 명의 신자와 22개의 자치 교회로 이루어진 동방 가톨릭교회이다.[35] 동방 가톨릭교회들은 동방 그리스도교의 전통과 영성을 따르되 교황과 항상 일치하였던 동방 그리스도교인들과 동서 교회의 분열 및 그 이전의 분열이 있은 지 수세기가 지나서 다시 교황과 일치하는 길을 선택한 동방 그리스도교인들로 구성되어 있다. 일부 동방 가톨릭교회들은 자치적으로 주교 시노드를 통해 선출된 총대주교가 다스리고 있으며,[36] 또 다른 일부에서는 상급대주교[37]나 관구장 주교[38], 주교[39] 등이 다스리고 있다. 교황청은 이들과의 긴밀한 관계를 지속하기 위해 동방교회성이라는 부서를 두고 있다. 교구와 본당, 수도회 각 국가 및 지역 또는 주요 도시는 교구 또는 대교구로 알려진 개별 교회가 관리하고 있다. 각 교구는 교황으로부터 교구 관할권을 받은 주교가 교구장이 되어 다스린다. 교구는 흔히 대교구와 단순한 교구로 구분되는데, 즉 교구는 가톨릭교회를 지역적으로 구분하는 하나의 기본 단위로서 교회 행정상의 한 구역을 말한다. 이러한 몇 교구가 모여 관구를 이룬다. 관구의 중심교구를 대교구라 부르며 대교구의 교구장은 대주교이다 2008년 통계에 따르면 가톨릭교회에는 2,795개의 교구가 존재하고 있다.[40] 각 교구의 교구장 주교들은 해당 국가 또는 지역 주교회의의 일원이기도 하다.[41] 각 교구는 다시 좀더 작은 신자 공동체인 본당구로 나뉘어, 주교들의 대리자인 사제들이 직접 신자들을 보살피게 한다. 각 본당구는 한 명 이상의 사제와 부제 또는 평신도 사도직을 두고 있다.[42] 주교로부터 권한을 위임받은 주교의 협조자인 사제는 항상 본당에 상주하면서 주교에 의해 정해진 관할 구역의 공동체를 위해서 사목해야 하며 성사를 집전해야 할 의무가 있다. 미사를 비롯한 전례 집전은 오직 사제 또는 부제로 서품받은 남성 가톨릭 신자만이 할 수 있다. 전통적으로 복사, 독서자, 성체 분배자는 남성만이 맡는 분야였지만, 최근 들어 여성도 서서히 참여하기 시작했다. 일반적으로 봉헌 생활회에 입회하려면 정신적ㆍ육체적으로 건강한 미혼 남녀여야 하며, 평신도 뿐만이 아니라 사제로 서품받은 남성 신자들도 수도자로서 복음적 권고인 청빈과 정결, 순명을 지키겠다는 서원을 함으로써 자신의 욕망을 억제하고 그리스도와 일체가 되는 완덕에 도달하기 위해 수도 생활을 시작해야 한다.[43] 대표적인 봉헌 생활회로는 베네딕도회와 가르멜회, 도미니코회, 프란치스코회, 사랑의 선교 수녀회, 그리스도의 레지오 수도회 등이 있다. 신자 수 통계 2015년 12월 통계조사에 따르면 전 세계 가톨릭 신자 수는 약 1,284,810,000명으로 세계 인구의 17.7%를 차지하고 있다.[1] 아프리카와 아시아의 증가율은 2.3%, 아메리카와 유럽의 증가율은 0.3%이며, 전체적으로 1.5% 증가하고 있다. 아메리카의 48.8%(5억 9,882만 명), 유럽의 23.5%(2억 8,687만 명), 아프리카의 16.0%(1억 9,859만 명), 아시아의 10.9%(1억 3,464만 명), 오세아니아의 0.8%(970만 명)가 가톨릭 신자이다.[1] 전체 기독교 신자 수에서 가톨릭 신자 수가 절반 이상을 차지하고 있다.[45] 유럽에서 신자의 비율이 가장 높은 나라를 보자면, 라틴 유럽에서는 프랑스, 이탈리아, 스페인, 포르투갈이 있고, 비(非)라틴계 유럽에서는 오스트리아, 벨기에, 크로아티아, 체코, 헝가리, 아일랜드, 리투아니아, 몰타, 폴란드, 슬로바키아, 슬로베니아 등이 있다. 독일과 네덜란드, 스위스, 영국의 북아일랜드 지방에서는 가톨릭교회와 개신교의 교세가 비슷하다. 아메리카에서도 가톨릭 신자가 폭넓게 분포하고 있는데, 일반적으로 앵글로아메리카보다 라틴 아메리카가 다수를 점유하는 것으로 조사되고 있다. 특히 멕시코, 브라질, 아르헨티나, 콜롬비아에서 교세가 강하며, 브라질은 세계에서 가톨릭 신자의 절대 수효가 가장 많은 나라로 알려져 있다. 앵글로아메리카에서 미국은 2012년 말 기준으로 약 7,118만 명의 가톨릭 신자가 거주하는 나라로 전체 국민의 4분의 1 가량이 가톨릭 신자이다. 캐나다 역시 상당 수의 신자가 분포하여 현재 캐나다에서 최대 신자 수를 가진 종교로 꼽힌다. 아프리카에서는 사하라 사막 이남의 여러 나라에 폭넓게 분포되어 있다. 신자는 콩고 민주 공화국, 나이지리아, 우간다 등에 많은 편이며, 국민 중 가톨릭 신자가 차지하는 비중이 높은 나라로는 세이셸, 우간다, 부룬디 등이 있다. 아시아에서는 전체 인구 중 그 비중은 낮으나, 필리핀과 동티모르는 국민의 대다수가 가톨릭 신자이며, 대한민국은 2015년 12월말 현재 559만 2,000명으로서 전체 인구의 10.4%가 가톨릭 신자이다. 오세아니아에서는 오스트레일리아에 가톨릭 신자가 가장 많으며(2011년 현재 544만), 이외의 중소 국가들에도 폭넓게 분포되어 있다. 2015년을 기준으로 가톨릭 성직자 수는 466,095명이다. 주요 성장 지역은 아시아와 아프리카로 2000년도 이래 각각 39%와 32%가 증가하였다. 반면, 아메리카에서는 성장률이 그대로였고 유럽에서는 9% 하락하였다.[1] 2006년을 기준으로 가톨릭교회의 수도자 수는 724,559명이다. 이 가운데 여성 수도자인 수녀의 수는 670,330명이다.[46] 전례 섬네일|upright|예수 그리스도의 봉헌을 기념하고 재현하는 장소이자 경신례의 중심인 제대. 《한국 가톨릭 전례사전》은 전례에 대해 ‘그리스도의 신비체이며 하느님 백성인 교회가 거행하는 공적 경배로서 행위로 드러내는 기도이며 그리스도와 그분 교회의 기도이다.’라고 정의하고 있다. 교황 비오 12세는 회칙 《하느님의 중개자》(Mediator Dei)에서 “전례는 우리 구세주께서 교회의 머리로서 아버지께 드리는 공적 경배인 동시에 신도들의 공동체가 공동체의 창설자께 바치는 공적 경배이며 그분을 통해 아버지께 바치는 공적 경배이다. 간단히 말해 전례는 머리와 지체가 하나 되어 그리스도의 신비체에 의해 봉헌되는 경배이다.”(20항)라고 설명하였다. 가장 많이 알려진 대표적인 전례 양식은 로마 전례의 일반 양식이지만, 동방 가톨릭교회들은 물론 라틴 교회 안에서도 다양한 전례 양식이 전해져오고 있다. 가톨릭교회를 구성하는 23개의 개별 교회(sui iuris)마다 여러 가지 전례 양식이 존재하는데, 이는 신앙의 차이라기보다는 역사적·문화적 다양성을 반영하는 것이라고 볼 수 있다. 동방 교회 교회법에서는 “전례 예식은 전례적·신학적·정신적·규율적 유산으로서, 다양한 민족의 역사와 문화를 반영하여 각 개별 교회마다 저마다의 방식에 따라 고유의 형태로 나타난다.”[47]고 정의하고 있지만, 주로 전례적 유산에 한정되어 있다. 성찬의 전례 거행 가톨릭교회의 모든 전례를 통틀어 가장 중심이 되는 것은 성체성사를 포함하는 미사(성찬예배 (동방 교회))이다. 가톨릭교회에서는 오직 유효하게 수품된 사제만이 미사를 집전하여 제병과 포도주를 그리스도의 몸과 피로 성변화시킬 수 있다고 가르치고 있다.[48] 가톨릭교회에서는 미사 중에 사제가 제병과 포도주를 축성하면 참으로 그리스도의 몸과 피, 즉 성체와 성혈로 바뀐다고 가르친다. 즉 축성된 뒤에 제병과 포도주 자체가 남아 있지 않고 그리스도의 몸과 피로 변하되 다만 제병과 포도주의 형상만 남아 있는 것이다. 가톨릭교회에서는 성체성사 안에 그리스도가 참으로 실재적으로 그리고 실체적으로 존재한다고 가르친다.[49] 가톨릭 신자라 하더라도 죄중에 있는 사람은 사전에 고해성사를 보고 죄를 용서받은 후에야 비로소 성체를 영할 수 있다.[50] 일반적으로 가톨릭 신자들은 성체를 영하기 전 1시간 동안 공복재를 지켜야 한다. 공복재란 성체에 대한 존경과 영성체를 준비하는 마음에서 어떠한 음식이나 음료의 섭취를 삼가하는 것이다.[50] 하지만 물과 약은 언제든지 먹을 수 있으며, 노인이나 병약자, 병자를 간호하는 사람들은 공복재 규정을 지키지 않고서도 성체를 영할 수 있다. 가톨릭 신자가 아닌 사람들은 성체를 영할 수가 없다. 가톨릭 신자들은 모든 주일 (그리스도교)과 더불어 의무 대축일에 해당하는 천주의 성모 마리아 대축일(1월 1일), 주님 부활 대축일, 성모 승천 대축일(8월 15일), 주님 성탄 대축일(12월 25일)에 미사에 참례해야 하는 것이 기본적인 의무이다. 서방 전례 양식 로마 전례는 가톨릭교회의 가장 대표적이면서 일반적인 전례 양식이다. 이 전례 양식은 유럽의 선교사들의 활발한 선교 활동을 통해 전세계로 널리 퍼졌다.[51] 현재 로마 전례의 일반 양식은 1969년판 로마 전례로서, 교회의 공식 언어인 라틴어보다는 나라별로 자국어로 봉헌하는 경우가 많은 것이 특징이다. 2007년 교황 베네딕토 16세는 ‘더 오랜 관행’(usus antiquior)이라고 일컬어지는 로마 전례의 특별 양식을 담고 있는 1962년판 로마 미사 경본을 지속적으로 사용하는 것을 승인하였다.[52] 제2차 바티칸 공의회가 소집되기 몇달 전에 출판된 이 미사 경본은 1570년 트리엔트 공의회의 요청에 따라 교황 비오 5세가 표준화하여 반포한 트리엔트 미사의 마지막 개정판이다. 교황 비오 5세의 로마 미사 경본은 1604년 교황 클레멘스 8세, 1634년 교황 우르바노 8세, 1911년 교황 비오 10세, 1955년 교황 비오 12세 그리고 1962년 교황 요한 23세에 의해 조금씩 개정되어왔다. 1969년 교황 바오로 6세가 새로운 로마 미사 경본을 공표하면서, 1962년판 로마 미사 경본에 따라 미사를 거행하려면 교구장 주교의 승인을 사전에 받아야만 했다. 2007년 교황 베네딕토 16세는 자의교서 《교황들》(Summorum Pontificum)을 발표하여 신자들 없이 사제 혼자 임의로 또는 신자들이 요청하면 교구장 주교의 승인 없이도 사제가 자유롭게 트리엔트 미사를 거행할 수 있도록 허락하였다. 베네딕토 16세는 또한 독서 봉독은 자국어로 읽는 것을 허용하였지만, 복음서를 봉독할 때는 오직 교회의 공식 언어인 라틴어로 낭송하도록 하였다. 2009년 교황 베네딕토 16세는 사도적 서한 《성공회 신자 단체》(Anglicanorum Coetibus)를 반포하여 성공회를 떠나 가톨릭교회와 완전한 친교를 이루는 전(前) 성공회 신자들로 구성된 성직 자치단이 성공회의 전통에 따른 전례와 영성과 사목 전통을 그대로 유지할 수 있게 하였다.[53] 암브로시오 전례와 모자라빅 전례는 로마 전례와 뚜렷한 차이점을 보이는 서방 전례의 일종으로서 일부 라틴 교회에서 거행되고 있다. 동방 전례 양식 동방 가톨릭교회에 속한 지역 교회들의 전례 양식들은 종류가 매우 다양하며, 개중에는 동방 정교회나 기타 동방 기독교 종파들의 전례와 비슷하거나 완전히 동일한 것도 있다. 다만 다른 점이 있다면 동방 가톨릭교회들은 동방 기독교로서 자신들의 정체성은 그대로 유지하면서도 교황과 온전히 일치하여 친교를 이루고 있으며, 이를 절대로 깨트리려 하지 않는다는 점이다. 동방 가톨릭교회의 전례들은 그리스와 안티오키아, 여러 슬라브 국가들에서 전해 내려오는 비잔티움 전례를 포함해서 알렉산드리아 전례, 서시리아 전례, 아르메니아 전례, 안티오키아 전례, 동시리아 전례 등이 있다. 이들은 초기 기독교 시대부터 전승된 것으로 여겨지는 고유의 전통과 전례를 가지고 있으며 교황청은 이들의 전통과 관습을 인정하고 있다. 따라서 교황청 내에 이 교회들을 관할하는 부서인 동방교회성을 설립하였고(1917), 이들을 위한 고유의 동방교회법을 제정하였으며(1990), 현재까지도 이들의 신학과 전례, 영성 연구를 위하여 교황청 동방 대학을 설립하여 운영하고 있다. 다만 과거에 동방 가톨릭교회들에서 사용해왔던 몇몇 전례에 대해서는 어느 정도는 전례의 라틴화를 시행할 것을 전제조건으로 하여 거행하도록 하였다. 그러나 제2차 바티칸 공의회에서 동방 교회에 관한 교령인 《동방 교회들》(Orientalium Ecclesiarum)을 발표하면서, 동방 가톨릭교회들은 자신들의 전통적인 전례 예법과 규율을 다시 회복했으며, 각 교회들은 자신들만의 고유한 전례력을 따르고 있다. 교리 가톨릭교회의 교리는 초기 기독교의 가르침을 직접적으로 계승하여 세계 공의회와 교황 교서의 판결에 따른 정통 신앙과 이단의 구분, 여러 신학자에 의한 신학적 토론을 두루 반영하여 수세기에 걸쳐 발전해왔다. 가톨릭교회는 스스로 예수 그리스도로부터 복음을 전하고 가르치도록 위임을 받았기 때문에 성령의 특별한 도움으로 어떤 종류의 교리적 오류나 잘못을 저지를 수 없다고 믿고 있다(교회의 무류성).[54][55] 가톨릭교회의 가르침은 성경과 성전을 이루어진 공적 계시를 근거로 삼고 있으며, 그 내용을 올바로 해석하는 직무는 예수 그리스도의 이름으로 권한을 행사하는 교회의 교도권에만 맡겨져 있다고 보고 있다. 따라서 모든 가톨릭 신자는 이 교도권에 따른 성경과 성전 해석에 따라야 한다.[56] 가톨릭교회의 성경 권수는 구약성경 46권과 신약성경 27권을 합쳐 총 73권이다. 신약성경의 목록에 대해서는 동서방 교회 모두 이견 없이 받아들였지만, 몇몇 개신교도들은 이견을 제시하기도 하였다.[note 6] 구약성경의 경우, 제2경전이 일부 포함되어 있다. 개신교에서는 제2경전의 권위를 받아들이고 있지 않지만, 동방 정교회에서는 로마 가톨릭교회와 마찬가지로 성경의 일부로 인정하고 포함시켰다.[57] 성전은 전승 또는 전통이라고도 부르며, 사도 시대 때부터 전해 내려온 교회의 기도와 가르침, 전례 예식, 권위 있는 저술 등을 가리킨다. 가톨릭교회에서는 성경과 성전을 모두 통틀어 ‘신앙의 유산’(depositum fidei)이라고 부르고 있다. 그러나 성경과 성전이 다양하게 해석되어 큰 혼란이 일어날 여지가 있기 때문에 이를 올바르게 해석하는 것이 바로 교황과 교황과 온전히 일치하여 친교를 이루는 주교단으로 구성된 교회의 가르침이다(교도권).[58] 가톨릭 교리를 권위 있게 정돈하여 요약한 것이 성좌에서 출판한 《가톨릭교회 교리서》이다.[59][60] 《가톨릭교회 교리서》의 교리 부문은 사도신경의 각 조목을 체계화한 것이다. 가톨릭교회는 니케아 콘스탄티노폴리스 신경과 아타나시오 신경 또한 신앙 고백으로 받아들이고 있다. 삼위일체 가톨릭교회는 하느님(또는 천주)은 한 분이지만 세 가지 위격을 지녔다고 믿는다. 삼위일체는, 유일신이자 창조주인 하느님이 서로 구분되면서 완전히 동등한 삼위이며 친밀한 사랑으로 일치를 이루고 있음을 말한다. 삼위는 성부와 성자와 성령이다. 가톨릭교회가 고백하는 삼위일체 신앙은 다음과 같다. “하느님께서는 세 분이 아니라 세 위격이신 한 분 하느님이시다. 하느님의 세 위격은 서로 실제적으로 구분되지만 오직 하나의 본성, 하나의 실체이시다. 성부의 위격이 다르고 성자의 위격이 다르고 성령의 위격이 다르다. 그러나 성부와 성자와 성령의 신성은 하나이고, 그 영광은 동일하고, 그 위엄은 다 같이 영원하다.” 가톨릭 신자들은 기도를 바칠 때에 성령 안에서, 성자를 통하여, 성부에게 바친다.[61] 가톨릭교회는 예수 그리스도가 삼위일체의 제2위격인 성자라고 믿고 있다. 그리고 성자는 인류 구원을 위하여 성령으로 인하여 동정녀 마리아의 태중에 잉태되어 신성을 잃지 않으면서 인성을 취하였는데, 이 사건을 강생이라고 부른다. 이 강생으로써 성자는 신성(神性)과 인성(人性)을 모두 지닌, 참 하느님이면서 참 사람이 되었다고 한다. 451년 칼케돈 공의회는 예수 그리스도의 위격 안에 신성과 인성이 분리되거나 뒤섞이지 않고 결합되어 있다고 가르쳤다. 네 복음서에 기록된 바에 의하면, 그리스도가 이 땅에 강생한 이유는 하느님의 복음을 세상 사람들에게 전파하여 그들이 믿고 충실히 따름으로써 구원을 받게 하려는 것이다. 그리스도는 자신의 말씀과 행적으로 하느님이 사랑과 자비가 넘치는 존재임을 구체적으로 보여 주었다. 한 예로, 그는 사람들에게 자녀가 자기 아버지를 부르듯 친밀한 애정과 온전한 신뢰를 가지고 하느님을 ‘아버지’라고 부르라고 가르쳤다.[62] 가톨릭교회는 복음서가 전하는 바와 같이, 그리스도가 성부의 뜻에 철저히 순종하여 인류에 대한 사랑으로 그들의 모든 죄를 대신 짊어지고 수난을 받고 십자가에 못박혀 자신의 목숨을 바침으로써(예수의 십자가형) 모든 사람이 하느님과 다시 화해할 수 있는 길을 열어 주고 죄로부터 자유로워져 구원받을 자격을 되돌려 주었다고 가르치고 있다(속죄). 그리고 그리스도가 죽음을 이기고 부활함으로써 모든 사람이 원죄 때문에 불가능했던 하느님의 생명에 참여할 길이 다시 열리게 되었다고 가르치고 있다. 가톨릭교회의 가르침에 따르면, 예수 그리스도를 믿는 사람들은 죽어서 육체가 땅에 묻히고 썩어 없어지더라도 마지막 날에 예수처럼 영광스러운 몸으로 부활할 것이라고 한다. 사도신경 중에 “육신의 부활을 믿으며….”라는 고백은 바로 이런 뜻이다. 이와 같이 예수의 부활은 가톨릭 신앙의 근거이며 핵심이다.[63] 가톨릭교회에서는 예수의 부활을 믿지 않으면 기독교 신자라고 할 수 없다고 보고 있다.[64] 가톨릭교회의 가르침에 따르면, 그리스도는 부활한 다음 천국으로 승천하였다고 한다. 그리스도의 승천은 그가 이 땅에 와서 사명을 완수했다는 것, 하느님의 사랑받는 아들로서 하느님의 완전한 영광 안으로 들어갔다는 것, 그리고 세상 만물을 다르시고 인류를 구원하는 모든 주권이 성부와 함께 그리스도에게도 주어졌다는 것을 의미한다. 또한, 그리스도는 승천하면서 교회에 성령을 보내 주고, 성령과 함께 세상 끝날까지 교회와 함께 하겠다고 약속하였다고 한다. 그래서 모든 가톨릭 신자는 예수 그리스도가 그리스도이며 하느님의 아들임을 믿고, 그의 이름으로 영원한 생명을 얻는다고 믿는다.[65] 가톨릭교회는 성령의 발출(processio)이 성부와 성자에게서 나온다고 가르친다. 그리하여 381년 니케아 콘스탄티노폴리스 신경의 라틴어판에 ‘필리오케’(Filioque; 성자에게서)라는 단어를 집어넣어 “성령께서는 성부와 성자에게서 발하시고….”가 되었다. 이는 단지 신앙 고백의 또 다른 형태이거나, 라틴어판에만 해당되는 것이 아니라, 동방 가톨릭교회를 비롯한 교황과 친교를 이루는 동방 기독교에서도 동일하게 받아들이고 있다.[note 7] 사도 전승 《가톨릭교회 교리서》에 의하면, 가톨릭교회는 ‘그리스도의 유일한 교회’로서, 니케아 콘스탄티노폴리스 신경에서 고백하는 ‘하나이고 거룩하고 보편되며 사도로부터 이어 오는 교회’이다.[note 8] 그리고 가톨릭교회의 설립자는 예수 그리스도이며, 그는 열두 사도를 임명하여 자신의 사명을 계승하도록 하였다고 가르친다. 사도들은 바로 교회의 초기 주교들에 해당한다.[66] 가톨릭교회는 그리스도가 승천하면서 사도들에게 “보라, 내가 세상 끝 날까지 언제나 너희와 함께 있겠다.”(마태 28,20)라고 약속했기 때문에, 사도들의 권한은 단절되지 않고 그들에게 서품받은 후계자들인 주교들이 계승하고, 또 주교들을 후임 주교들이 계승하는 방식으로 오늘날에도 여전히 행사하고 있다고 가르치고 있다.[67] 특히 로마의 주교인 교황은 사도들의 으뜸인 베드로의 후계자인데, 교황은 그의 수위권을 이어받아 교회에서 행사하고 있다.[note 9] 가톨릭교회는 또한 교황 비오 12세의 회칙 《그리스도의 신비체에 관하여》(Mystici Corporis Christi)에서 교회가 (그리스도를 머리로 한) 그리스도의 신비체로 자처하고 있다.[68] 따라서 오늘날 가톨릭교회를 제외한 다른 많은 기독교 교파가 저마다 그리스도의 유일한 교회라고 하는 주장을 받아들이지 않는다. 왜냐하면 이런 주장은 유일한 교회와 보편된 교회에 반대되는 주장이기 때문이다. 이와는 반대로, 가톨릭교회까지 포함해 세상에 있는 모든 교회는 아류고 참된 교회가 아니므로 참된 교회는 교회 일치 운동을 통하여 세상 종말에 비로소 실현된다는 주장도 받아들이지 않는다. 그러나 가톨릭교회는 비록 갈라져 나간 기독교 교파들이 부족한 점은 있어도 구원의 신비에서 전혀 가치가 없는 것은 아니라고 보고 있다. 성령은 다른 교파들 안에서도 활동하고 다른 교파들도 구원의 도구로 사용하기 때문이다. 그러나 다른 교파에 좋은 점이 있다고 하더라도 구원에 필요한 모든 요소가 다 있는 것은 아니다. 가톨릭교회를 통해서만 구원의 방법을 충분히 가질 수 있기 때문이다. 가톨릭교회 외에는 완전한 구원 기관이 없다는 것이 가톨릭교회의 원칙이다.[69] 아울러 기독교를 제외한 다른 종교에 대해서는 폐쇄적인 태도를 버리고 대화하고 협력하며 존중하는 태도를 가지되 그것이 종교 다원주의나 종교 상대주의로 빠지는 것으로 되어서는 안 된다고 보고 있다.[note 10] 성사 트리엔트 공의회에서는 그리스도가 성사를 제정하고 이를 집전한 권한을 교회에 맡겼다고 정의하였다. 성사의 종류는 총 일곱 가지로, 세례성사와 견진성사, 성체성사, 고해성사, 병자성사(또는 종부성사), 성품성사, 혼인성사이다. 성사는 하느님의 현존과 은총을 직접 체험할 수 있도록 그리스도가 교회에 맡긴 은총의 효과적인 표징들로서, 성사를 받는 사람 역시 올바른 자세와 지향, 마음가짐과 열정에 따라 은총을 더욱 풍성하게 받을 수가 있기 때문에 진실한 믿음과 성실한 참여가 요구된다. 아울러 성사는 그리스도가 제정하고 실질적으로 주관하기 때문에, 교회가 정한 합당한 예절과 자격이 있는 도구적 집전자(사제)가 집전한다면 성사의 효력이 생긴다. 즉 집전자의 개인적인 성덕과 관계없이 성사행위 자체(예절)를 올바르게 집전했다면 성사의 은총이 자동적으로 베풀어진다. 그래서 성사는 인효적(ex opere operantis)이 아니라 사효적(ex opere operato)이라 한다.[70] 《가톨릭교회 교리서》는 칠성사를 크게 ‘그리스도교 입문 성사’, ‘치유의 성사’, ‘친교에 봉사하는 성사’로 구분하였다. 세례성사와 견진성사, 성체성사는 완전한 신자가 되는 과정의 절차이고, 나머지 성사들은 특수한 경우에 특별한 목적으로 받는 성사들이다. 그리고 칠성사 중 세례성사와 견진성사, 성품성사는 일생 동안 한 번만 받을 수 있고, 다른 네 가지 성사는 필요할 때마다 계속해서 받을 수가 있다. 사후 심판 가톨릭교회에서는 사람은 누구나 죽은 후에 곧바로 하느님으로부터 개별적으로 심판(사심판)을 받게 된다고 가르친다.[71] 교회는 또한 언젠가 그리스도가 산 이와 죽은 이를 막론하고 모든 인류에 대한 보편적 심판을 거행할 날이 도래할 것이라고 가르치고 있다. 가톨릭교회의 가르침에 의하면, 세상 종말에 이르러 우주적 이변이 발생하는 가운데 그리스도가 천상 세계로부터 이 땅에 재림하여 공심판(최후의 심판)을 거행함으로써 인류 역사는 종식되고 하느님의 정의로운 통치를 받는, 새 하늘과 새 땅이 도래할 것이라고 한다. 그 때에 죽었던 사람들은 부활하여 분리되었던 영혼과 육신이 재결합하고, 아직 죽지 않고 살아있는 사람들과 함께 심판자 그리스도로부터 심판을 받는데, 의인들은 천국에서 영원한 복을 누리고 악인들은 지옥에서 영원한 벌을 받을 것이라고 한다.[72] 각자의 심판 기준은 마태오 복음서에서 말하는 바와 같이, 그리스도가 세상에 알려 준 사랑의 법을 어떻게 실천했는가에 따른다.[73] 특히 그리스도는 “나에게 ‘주님, 주님!’ 한다고 모두 하늘나라에 들어가는 것이 아니다. 하늘에 계신 내 아버지의 뜻을 실행하는 이라야 들어간다.”고 강조하였다.[74] 공심판이 언제 일어날 지에 대해서는 성부 외에는 아무도 모른다고 한다.[75] 《가톨릭교회 교리서》에 의하면, ‘최후의 심판 때에 각 사람이 지상 생활 동안 선을 행하였거나 이를 소홀히 한 일의 궁극적 결과까지도 드러날 것’이라고 한다.[76] 죽은 후부터는 범죄하거나 공로를 쌓을 수가 없으며, 육체를 떠난 영혼은 심판의 결과에 따라 다음 세 곳 가운데 한 곳으로 가게 된다고 한다. 천국은 하느님과 완전히 일치하여 매개체 없이 하느님을 있는 그대로 선명하고 명백하게 바라보며 그와 함께 영원히 누리는 행복, 즉 지복직관(至福直觀)을 누릴 수 있는 상태를 말한다.[77] 연옥은 하느님의 은총과 사랑 안에서 죽었기 때문에 영원한 구원을 보장받았으나, 아직 완전히 정화되지 않은 사람들이 천국의 기쁨으로 들어가기 위해 필요한 거룩함을 얻기 위해 거쳐야 하는 정화를 가리킨다.[78] 비록 용서를 받고 하느님과 화해했더라도 죄에 따르는 벌이 남아 있고 또 죄 때문에 파괴된 질서가 아직 회복되지 않았기 때문에 정화가 반드시 필요하다. 그러므로 소죄나 잠벌이 있으면 후세에 가서 연옥 벌을 통하여 이를 치루어야 한다는 것이 교회의 가르침이다.[79] 연옥의 영혼들은 세상에 있는 열심한 신자들의 기도로 연옥에서의 고통이 경감되거나 정화 기간이 단축되는 등 큰 도움을 받을 수 있기 때문에 교회는 연옥 영혼들을 위한 미사를 봉헌하고 위령 기도를 바칠 것을 적극 권장하고 있다. 연옥은 천국이나 지옥과는 달리 공심판 후까지 연장되지 않는다. 공심판으로써 모든 사람의 정화 과정이 끝나면 더는 필요 없기 때문이다. 지옥은 하느님이 베푸는 사랑과 은총을 거부하고 대죄를 의식적으로 범한 상태에서 회개하지 않고 죽을 때까지 그 생활을 청산하지 않은 사람들이 스스로 하느님과 영원히 단절되어 벌을 받는 상태를 일컫는다. 하느님은 아무도 지옥에 가도록 예정하지 않으며, 순전히 자유의사로 하느님에게 반항하고 끝까지 그것을 고집함으로써 지옥에 가게 되는 것이다. 전통적인 신학은 지옥 영벌의 본질이 실고(失苦)라고 가르친다. 실고는 지복직관을 상실한 것을 말한다. 이에 덧붙여 각고(覺苦)라는 것도 있다. 각고는 모든 피조물과의 관계도 끊어지며 느끼는 고통을 말한다. 하느님과 관계가 끊어지므로 피조물과의 관계도 끊어지는 것이다. 또한, 천상복락이 영원하듯이 지옥 벌도 끝이 없다. 대죄를 지닌 채 세상을 떠난 영혼은 악질로 고정되어 회개할 수 없으므로 그 죄악도 영원히 남아 그에 따르는 벌 역시 영원히 존속하기 때문이다.[80] 성모 마리아 15세기 이전에 생긴 대부분의 그리스도교 종파가 그러하듯이, 가톨릭교회 역시도 예수 그리스도의 모친 마리아를 ‘성모’(聖母) 또는 ‘복되신 동정녀’라고 부르며 특별히 공경하고 있는데, 이는 마리아를 신적 존재로 숭배하는 것이 아니다. 가톨릭교회는 마리아에 대한 공경과 하느님에 대한 흠숭을 구별하고 있다. 하느님에게는 흠숭지례를, 천사들과 성인들에게는 공경지례를 드리는데, 성인들 가운데 특별히 마리아에게는 더 높은 공경인 상경지례를 드린다고 가르친다. 가톨릭 신자들은 하느님에게 기도할 때 무언가를 들어 달라고 직접적으로 청한다. 그러나 성모 마리아를 비롯한 성인들과 천사들에게는 우리를 위해 기도해 달라고 청한다. 즉, 성모 마리아를 포함한 성인들과 천사들에게 기도하는 것이 아니라 그들과 함께 하느님에게 기도하는 것이다. 그리고 성모 마리아와 성인들, 천사들은 지상의 신자들을 위해 전구해주는 것이다. 가톨릭교회는 마리아가 영원한 동정녀이자 하느님의 어머니(천주의 성모)로서 원죄에 조금도 물들지 않고 태어났으며(원죄 없는 잉태), 지상 생애를 마친 후에는 육신과 영혼이 모두 그리스도에 의해 천국에 들어올림을 받았다고 믿는데(성모 승천), 이 두 믿음은 각각 1854년 교황 비오 9세와 1950년 교황 비오 12세에 의해 교황 무류성에 따라 마땅히 믿어야 할 교의로 선포되었다. 마리아론은 마리아의 생애 뿐만 아니라 그녀에 대한 신심과 기도, 미술, 음악, 건축 등 모든 분야를 다루고 있다. 가톨릭교회의 전례력에는 마리아를 기념하는 축일들이 많이 있다. 또한 5월은 성모 성월, 10월은 묵주기도 성월로서 1년 중 두 달이 마리아와 관련된 성월이다. 이와 관련해서 교황 바오로 6세는 사도적 권고 《마리아 공경》(Marialis cultus)에서 “그리스도 다음으로 가장 높고 우리에게 가장 가까운 자리를 차지하시는 마리아의 위치를 분명하게 드러내야 하는 원칙을 따르고 있다”(28항)고 밝혔다. 마리아에게 전구를 청하는 대표적인 가톨릭 기도문으로는 성모송과 묵주기도, 살베 레지나 등이 있다.[81] 가톨릭교회에서 공식적으로 인정한 성모 발현은 루르드의 성모, 파티마의 성모, 과달루페의 성모 등이 있다.[82] 성모 발현이 일어난 장소들은 가톨릭 신자들이 많이 찾는 순례지이기도 하다.[83] 역사 가톨릭 전승과 교리에 의하면, 가톨릭교회는 1세기경 로마 제국 치하의 유데아 속주에서 예수 그리스도가 설립한 유일한 참 교회이다.[84] 신약성경에는 예수 그리스도의 활동과 가르침 그리고 열두 사도에 대한 그리스도의 약속과 그들에게 지시한 과업 등이 기록되어 있다.[85][86] 가톨릭교회는 성령 강림 대축일에 성령이 내려와 사도들에게 임한 사건(사도 2,1)이 가톨릭교회의 공적인 사목 활동이 시작되었음을 알리는 신호탄이라고 가르치고 있다.[87] 가톨릭 교리에 따르면, 오늘날 가톨릭교회는 이러한 초대 기독교 공동체의 연속선상에 있다. 가톨릭교회는 또한 마태오 복음서에 나오는 베드로의 신앙 고백(마태 16,13-20)에 의해 그리스도가 사도 베드로와 그의 후계자들을 자신의 지상 교회의 머리로 삼았다고 한다. 그리고 사도 베드로와 그의 후계자들이 바로 로마의 주교, 즉 교황이다. 이러한 가톨릭교회의 교리를 사도 전승이라고 부른다. 로마 제국 시대 서기 30년경, 예루살렘에서 생긴 교회가 활동을 시작할 당시, 로마 제국의 전반적인 상황은 새로운 사상의 전파가 가능한 조건을 갖고 있었다. 제국 전역에 세워진 수많은 도로망과 수로는 빠르고 편리한 이동을 가능하게 하였으며, 팍스 로마나(Pax Romana, 로마 제국에 의한 평화) 덕분에 안전하게 이동할 수 있었다. 로마 제국의 문화는 생각과 사고방식을 쉽게 표현하며, 이를 다른 사람이 쉽게 이해하도록 설명하는 그리스 문화에 뿌리를 두고 있었다. 로마 제국은 이러한 문화를 널리 보급하는데 힘을 기울였다.[88] 그러나 기독교는 유대교와 더불어 로마 제국 내의 다른 종교들과는 달리 황제 숭배를 포함하여 다른 신들을 우상숭배로 판단하여 숭배하려고 하지 않았다. 그리스도인들은 비기독교적 종교 의식에 참여하는 것을 거부했기 때문에 공적 생활에 참여할 수가 없었다. 그리스도인들의 이러한 행위에 대해 제국 당국과 비그리스도인들은 곱지 않은 시선을 보냈다. 그들은 그리스도인들이 신들의 분노를 불러 올 것이며, 결국 제국의 평화와 번영을 위협할 것이라고 우려하였다. 실제로 전염병, 기근, 홍수, 야만족 침입 등의 재난이 발생하자 기독교 반대 세력은 기독교 때문에 신들이 벌을 내린 것이라면서 군중을 선동하기도 했다. 또한, 로마 황제들은 로마 제국의 정치·사회적 혼란기를 맞으면서 종교적 기반을 토대로 제국의 쇄신과 내적 강화를 꾀했는데 황제 숭배 같은 국가종교 예배가 국가에 대한 충성의 시금석으로 강조될수록 이를 거부하는 그리스도인들은 국가의 적으로 비춰질 수밖에 없었다. 그 결과 로마 제국은 기독교에 대한 대대적인 박해 정책을 펼쳤으며, 이는 4세기에 기독교가 합법화되기까지 지속되었다.[88] 특히 64년 7월 19일 로마 대화재가 일어난 후 그리스도인들이 화재를 일으켰다는 소문이 퍼지면서, 당시 로마에 거주한 많은 그리스도인이 방화범으로 몰려 4년 간 처형되었다. 이 시기에 베드로와 바오로도 순교했다고 전해진다. 312년 콘스탄티누스 1세 황제는 로마 제국의 패권을 놓고 막센티우스와 다투게 되었다. 군사적으로 열세에 있던 콘스탄티누스 1세는 테베레 강 밀비오 다리에서 결정적인 전투를 치르게 되는데 전투가 시작되기 전 그가 그리스도인들의 신에게 기도하면서 도움을 청했을 때, 공중에서 빛나는 십자가와 ‘이것을 가지고 승리하라’는 문구를 보았다. 이에 자신감을 얻은 콘스탄티누스는 그리스어로 그리스도를 의미하는 키(Χ)와 로(Ρ)로된 군기를 만들어 가지고 싸워 승리했다고 한다. 이 밀비오 전투의 승리로 콘스탄티누스는 로마 제국의 주인이 됐고 그리스도를 수호신으로 숭배하게 되었다.[89] 313년 콘스탄티누스 1세는 밀라노 칙령을 내려 기독교를 법적으로 공인하여 신앙의 자유를 허용하였으며, 380년 테오도시우스 1세 황제가 테살로니카 칙령을 내려 기독교를 로마의 국교로 선포하였다. 이로써 300년 간의 혹독한 박해를 이겨낸 기독교는 로마 제국의 국가교회가 됐다. 로마 제국의 기독교화는 광범위한 복음전파와 함께 대중의 대량 입교로 인해 양적으로 성장했다. 초기 7대 세계 공의회 시기에 부각된 로마, 콘스탄티노폴리스, 안티오키아, 예루살렘, 알렉산드리아 등 다섯 주교좌는 6세기 중엽 유스티니아누스 1세 황제에 의해 펜타르키아가 성립되면서 공식적으로 정리되었다.[90][91] 특히 로마는 기독교 공동체 박해의 주무대였으며, 베드로와 바오로 두 사도의 순교지라는 특수한 의미와 배경 때문에 초대 교회 때부터 일치의 기준이었고 가시적인 정점으로서 다른 주교좌들에 비해 확고한 위치를 차지하였다. 로마는 종종 스승처럼 다른 지역 교회와 공동체의 문제에 가르침을 내렸다. 한 예로, 클레멘스 1세가 코린토스 교회의 내부 분쟁에 직접 개입했다는 사실은 로마 주교가 중요한 역할을 담당했음을 알려준다. 당시 지역 공동체 지도자들은 로마를 방문해 로마 공동체와의 일치를 확인하고 보장받곤 했다.[92] 330년 5월 11일 콘스탄티누스 1세가 제국의 수도를 로마에서 오늘날의 이스탄불인 콘스탄티노폴리스로 이전하였다. 그리고 451년 칼케돈 공의회에서 콘스탄티노폴리스 주교좌를 로마 주교좌에 이어 교회 내 서열 2위의 위치로 격상하는 교회법을 제정하여 이에 대한 법적 유효성 논쟁이 벌어졌다.[93] 한편, 350년경부터 500년경에 거쳐 더는 제국의 수도가 아닌 로마의 주교인 교황들이 끊임없이 영향력을 확대해가면서 새로운 국면을 맞이하게 되었다.[94] 수세기 동안 로마 제국을 침입한 게르만족의 대부분은 가톨릭교회에서 이단으로 단죄한 아리우스주의를 추종하였다. 게르만 군주들과 가톨릭교회 사이에 발생한 종교적 불화는 497년 프랑크족 군주 클로비스 1세가 정통 가톨릭 기독교 신앙으로 회심하고 교황 및 수도원들과 동맹 관계를 맺음으로써 평화롭게 일단락되었다. 뒤이어 589년에는 스페인의 동고트족이 가톨릭 신앙으로 회심하였으며,[95] 7세기에는 이탈리아의 랑고바르드족도 회심하였다. 서방 기독교에서는 특히 수도원들을 통해 미술(채색 필사본을 참조하라)과 읽고 쓰는 능력을 배양하여 고전 고대 문명을 보존하였다.[96][97] 누르시아의 베네딕토(480년경 - 543년)는 성경에 근거를 둔 수도원 규율을 저술하여, 모든 서방 수도자의 영적인 삶의 지침서로 삼게 하였다. 그리고 고대 문화의 보존 및 전달과 함께 베네딕도회의 전통을 널리 전파하여 유럽 문화에 지대한 영향을 끼쳤다. 한편으로는 골룸바노와 골룸바와 같은 아일랜드 선교사들이 유럽 대륙으로 건너가 사람들을 교육하고 수도원들을 세우는 일에 집중하였다. 7세기 중엽에 이슬람교가 출현하여 군사적 정복 활동을 통해 교세를 확장해가면서 지중해 연안 전체에서 기독교와 이슬람교 사이에 오랜 싸움이 시작되었다. 동로마 제국이라고 불리는 비잔티움 제국은 이슬람교 세력으로부터 총대주교구의 소재지인 예루살렘, 알렉산드리아, 안티오키아를 빼앗기면서, 제국의 수도인 콘스탄티노폴리스 하나 밖에 남지 않았다. 로마 역시 846년에 숱한 약탈에 시달리기는 했지만, 툴루즈와 푸아티에에서의 전투로 이슬람교 세력의 서방 진출이 가로막혀 안전할 수 있었다. 중세와 르네상스 시대 가톨릭교회는 고대 말엽부터 근대 초기에 이르기까지 서구 문명에 있어서 지대한 영향을 끼쳤다.[2] 가톨릭교회는 로마네스크 양식과 고딕 양식, 매너리즘 양식, 바로크 양식 등 미술과 건축, 음악 등의 예술 분야에 있어서 주요 후원자였다.[98] 특히 르네상스 시대의 대표적인 예술가들인 레오나르도 다빈치, 미켈란젤로, 라파엘로, 보티첼리, 프라 안젤리코, 티치아노, 베르니니, 카라바조 등은 모두 교회로부터 후원을 받고 작품을 만들었다.[99] 8세기에 교황 알렉산데르 2세 때부터 소바나의 일데브란도를 주축으로 하여, 추기경단이 생기게 되었다. 알렉산데르 2세가 선종한 후에 일데브란도가 새 교황으로 선출되었는데, 그가 바로 교황 그레고리오 7세이다. 그레고리오 7세는 추기경단 체제에 대한 기본적인 지침을 세웠는데, 이는 오늘날까지 계속 유지되고 있다. 그레고리오 7세는 세속 권력으로부터 교회 성직자들을 독립하는 것과 관련해서 훗날 그레고리오 개혁이라 불리게 된 일대 개혁을 단행하였다. 그로 인하여 주교를 서임하는 권한을 놓고 교황과 신성 로마 제국의 황제 사이에 서임권 투쟁이 일어났다. 1095년 이슬람교 국가인 셀주크 튀르크의 계속된 침략에 시달리던 동로마 황제 알렉시오스 1세가 교황 우르바노 2세에게 도움을 요청하였다. 때마침 637년부터 성지라고도 불리는 팔레스티나 지역은 이슬람 세력권 아래 들어가 있어서 그 지역 기독교 주민들의 생활이나 성지 순례에 큰 어려움이 없었으나, 셀주크 튀르크가 점령한 이후부터는 성지 순례가 어려워졌고 심한 박해를 받게 되었다. 그리하여 우르바노 2세는 위기에 처한 동로마 제국을 군사적으로 원조하고, 기독교 성지를 회복한다는 대의명문 아래 서방의 기독교 군주들이 십자군 원정을 떠날 것을 호소하였다.[100] 이리하여 11세기 말부터 13세기까지 근 200여 년 동안 8차례에 걸쳐 십자군 원정이 실행되었다. 1099년 제1차 십자군이 예루살렘을 탈환하고 예루살렘 왕국을 세우기도 했으나 대부분 실패로 끝났다. 한편 11세기에는 교황의 권위 허용 범위를 놓고 서방 교회와 동방 교회 간에 갈등이 빚어졌는데, 제4차 십자군이 콘스탄티노폴리스를 침공하여 라틴 제국을 세우면서 동서 교회의 분열은 더욱 심화되어 회복할 수 없는 지경에 이르렀다. 13세기 초에는 아시시의 프란치스코와 도미니코에 의해 탁발 수도회가 등장하였다. 탁발 수도회들이 세운 학교들은 훗날 유럽의 유명한 대학들의 모태가 되는 교회 학교 및 왕립 학교들이 되었으며, 교회는 이들 학교를 통해 교육계를 후원하였다.[101] 토마스 아퀴나스를 비롯한 수많은 스콜라 신학자 및 철학자들이 이들 탁발 수도회들이 세운 학교에서 공부하였으며, 또한 교수가 되어 학생들을 가르쳤다. 토마스 아퀴나스의 《신학 대전》은 플라톤이나 아리스토텔레스와 같은 고대 그리스 철학자들의 주장 원리를 기독교 교리와 종합한 지적 산물이었다.[102] 14세기에 들어서면서 교회와 세속 국가 간의 갈등이 커져가기 시작했다. 1309년 교황 클레멘스 5세는 당시 치안이 불안정한 로마를 떠나 프랑스 남부에 있는 아비뇽으로 거처를 옮겼다. 이후로도 6명의 교황이 계속 아비뇽에서 지냈는데, 이 시기를 아비뇽 유수라고 부른다.[103] 아비뇽 유수는 1375년 교황이 로마로 돌아오면서 종식되었지만,[104] 뒤이어 1378년 로마와 아비뇽에서 각자 교황을 내세우고 1409년에는 피사에서도 독자적인 교황을 내세우면서 서방 교회의 분열이 38년 간 지속되었다.[104] 이 문제는 1317년 콘스탄츠 공의회에서 추기경들이 당시 난립한 세 교황을 모두 사임시키고, 새로운 교황 마르티노 5세를 선출함으로써 매듭 지어졌다.[105] 1438년 로마 가톨릭교회와 동방 정교회의 재일치를 위해 피렌체 공의회가 소집되었다. 동방 교회와 서방 교회 사이에 주요 교리 논쟁을 둘러싸고 치열한 공방전이 벌어졌다.[106] 최종적으로는 동방 교회 측이 서방 교회 측의 입장을 대부분 접수하였으나, 1453년 콘스탄티노폴리스가 오스만 제국에 함락됨으로써 그 효력을 잃어버렸다. 하지만 이후 몇몇 동방 교회들이 로마 가톨릭교회에 귀일하였는데, 이들을 동방 가톨릭교회라고 부른다. 개신교의 출현 1517년 독일에서 마르틴 루터가 몇몇 주교들에게 95개조 반박문을 작성, 동봉하여 보냈다.[107] 반박문에서 루터는 대사의 특전 등 가톨릭교회의 교리들을 공격하였다.[107][108] 스위스에서는 울리히 츠빙글리와 장 칼뱅 등이 등장하여 가톨릭교회의 가르침을 비판하였다. 이러한 독자적인 신학 노선이 유럽 안에 퍼져갔는데, 이러한 운동을 소위 종교 개혁이라고 부르게 되었다.[109] 잉글랜드 종교 개혁은 헨리 8세 치세에 정치적 분쟁으로 촉발되었다. 헨리 8세는 교황에게 당시 왕비였던 아라곤의 캐서린 사이에 맺어진 혼인을 무효화해달라는 요구를 했으나 거절당하자, 수장령을 선포하여 자신이 잉글랜드 교회의 수장임을 선언하였다.[110] 독일에서 발생한 종교 개혁은 개신교 슈말칼덴 동맹과 가톨릭 측의 대표인 카를 5세 황제 사이에 전쟁을 불러왔다. 양측의 첫 번째 충돌은 9년 전쟁으로서 1555년에 종전했지만, 긴장 상태는 계속 이어져 결국 1618년에는 더 큰 충돌인 30년 전쟁이 발발하였다. 30년 전쟁은 베스트팔렌 조약으로 가톨릭교회와 개신교 모두 동등한 권리를 갖는 데 합의함으로써 종식되었으며, 신성 로마 제국 황제의 권위는 크게 실추되었다.[111] 프랑스에서는 1562년부터 1598년까지 위그노 교도와 프랑스 가톨릭 동맹 간에 위그노 전쟁이라고 불리는 전쟁이 일어났다. 이 시기에 재임한 교황들은 가톨릭 동맹 편에 서서 그들을 재정적으로 지원하였다. 프랑스 내 가톨릭 동맹과 위그노 세력의 분쟁은 1598년 앙리 4세가 종교적 관용 정신에 따라 개신교도들을 국가의 시민으로 인정하고 그들의 예배 자유를 인정하는 내용을 담은 낭트 칙령이 반포되고 교황 클레멘스 8세가 이를 받아들임으로써 끝을 맺게 되었다.[112] 기존의 가톨릭교회로부터 개신교가 분열되면서 이 분열을 치유하려는 운동이 본격적으로 전개됐는데, 이러한 교회 쇄신 운동을 19세기 초 역사가들은 가톨릭 종교 개혁 또는 대응 종교 개혁이라고 불렀다. 가톨릭 개혁은 개신교 종교 개혁 이후 일어난 반가톨릭 운동의 확산을 저지하고 교회의 가르침을 명확히 하려고 했다. 트리엔트 공의회(1545–1563)는 바로 이러한 가톨릭 개혁을 이끌어낸 원동력이 되었다. 트리엔트 공의회는 교리적으로는 성변화와 구원을 받기 위해서는 믿음과 소망, 사랑이 필수 조건이라는 가르침과 같이 가톨릭교회의 핵심 교리들을 재차 확인하였다.[113] 또한, 로욜라의 이냐시오가 설립한 예수회는 당시로서는 가히 혁명적이라고 할 만한 영성 생활 지도와 유럽중심주의로부터 벗어나 다른 나라의 전통을 존중하는 선교 활동, 자선 활동, 청소년 교육과 신학 연구 등을 통해 가톨릭 개혁과 신앙 복구의 원동력이 됨으로써 가톨릭 쇄신 운동의 중추가 되었다. 근세 대항해 시대가 열리면서 서유럽의 정치적·문화적 영향력이 세계 전역으로 뻗어 나갔다. 특히 스페인과 포르투갈 등 가톨릭 국가들은 서구의 식민지 정책에 있어 큰 역할을 하였다. 이들 나라들의 활발한 탐험과 정복 활동을 통해 식민지들의 사회적·정치적 일대 변화가 일어나면서 동시에 가톨릭 신앙이 아메리카와 아시아, 오세아니아로 널리 전파될 수 있었다. 교황 알렉산데르 6세는 스페인과 포르투갈에 새로이 발견된 땅을 식민지로 삼을 수 있는 권한을 부여했으며,[114] 뒤이어 이들 나라에 국왕 교회 보호권을 부여하여 식민지의 새 성직자 임명권을 바티칸이 아니라 세속 국가 정부가 갖는 것을 허용하였다.[115] 1521년 포르투갈의 탐험가 페르디난드 마젤란은 필리핀을 처음으로 가톨릭으로 개종시켰다.[116] 다른 한편, 스페인의 예수회원 프란치스코 하비에르의 주도 아래 포르투갈의 선교사들이 인도와 중국, 일본에 복음을 전하였다.[117] 17세기 중반부터 계몽주의가 서구 사회를 휩쓸면서 가톨릭교회의 권위와 질서에 대한 의구심과 반발심이 생겨났으며,[118] 18세기에는 볼테르와 같은 문학가들과 백과전서 편집자들이 교회를 강력하게 비평하는 글들을 썼다. 그들이 비난한 것 중의 하나는 1685년 프랑스 국왕 루이 14세가 100여년간에 걸친 개신교 위그노교도들에 대한 종교적 관용의 상징이었던 낭트 칙령을 철회하고, 퐁텐블로 칙령을 새로이 반포한 것이었다. 1789년 프랑스 혁명이 발발하면서 권력의 중추가 교회에서 혁명 정부로 이동하였으며, 프랑스 전역에서 수많은 성당이 파괴되고 이성 숭배가 들어섰다.[119] 1798년에는 나폴레옹 보나파르트의 장군 루이 알렉상드르 베르티에가 이탈리아를 침공하여 교황 비오 6세를 사로잡아 감금하였다. 비오 6세는 결국 끝끝내 프랑스군으로부터 풀려나지 못하고 선종하였다. 나폴레옹은 나중에 1801년 정교협약을 체결함으로써 프랑스에 가톨릭교회가 재건되었다.[120] 나폴레옹 전쟁이 종식되면서 프랑스의 가톨릭교회는 재부흥하였으며, 교황령도 회복되었다.[121] 교황 비오 9세는 1851년부터 1853년까지 주교들의 자문을 구한 후, 1854년 대다수 주교들의 압도적인 지지를 받아 마리아의 원죄 없는 잉태를 교의로 공식 선언하였다.[122] 1870년 제1차 바티칸 공의회는 교황 무류성의 교리적 정의를 내렸다.[123][124] 교황 무류성과 기타 문제들에 있어서 제1차 바티칸 공의회의 결정에 반발하여 독립한 무리는 스스로 구 가톨릭교회라고 자처하고 있다.[125] 1860년대 교황령을 포함한 이탈리아 통일 운동이 일어난 결과, 교황 비오 9세 치세에 이탈리아 왕국이 로마를 점령하면서 교황령은 사라지게 되었고, 천년 간 이어져오던 교황의 세속 권력이 종지부를 찍게 되었다. 이탈리아 정부는 교황 보장법을 제정하여 교황에게 연금을 제공하고, 일신상 불가침권과 영적 기능의 자유로운 행사를 보장하겠다고 교황에게 제의하였으나 교황은 이 제의를 일축하였고, 바티칸에 들어앉아 스스로 ‘바티칸의 포로’로 자처하였다.[126] 이후 영토 분쟁으로 인한 교황청과 이탈리아 정부 간의 교착 상태가 한동안 이어지다가 1929년 파시스트 무솔리니정부와 라테라노 조약을 체결해 해결되었다. 이 조약에서 교황청은 과거 교황령이었던 지역에 대한 이탈리아의 통치권을 인정하였으며, 이탈리아는 그 대가로 바티칸을 독립국가로 따로 분류하여 그곳에 대한 교황의 통치권을 인정하였다. 이리하여 바티칸 시국이 세워지게 되었다. 20세기 20세기는 정치적으로 근본주의적이고 반성직자주의적 성향의 정부들이 증가한 시대였다고 볼 수 있다. 1926년 멕시코에서 정교 분리를 내세운 칼레스법이 통과되어, 3천 명 이상의 사제들이 추방당하거나 살해당했으며,[127] 성당들은 세속적인 용도로 사용되었고, 전례는 조롱의 대상이 되었으며, 수녀들은 강간당하고 수감당한 사제들은 총살당하는 일이 비일비재하게 일어나[128] 결국 크리스테로 전쟁이 일어나는 원인이 되었다.[128] 러시아에서는 1917년 볼셰비키 혁명 이후 수립된 소비에트 연방 정부의 주도로 1930년대까지 현지에 있는 가톨릭교회가 박해당하였다.[129] 수많은 성직자와 수도자들, 평신도들이 처형이나 유배형에 처해졌으며, 교회 재산은 압류당했으며, 모든 성당이 사실상 문을 닫게 되었다.[130] 1936년부터 1939년까지 전개된 스페인 내전 기간 동안 가톨릭교회는 사회주의를 표방한 인민 전선 정부의 교회에 대한 적색 테러[131]에 대항하기 위해 프란시스코 프랑코의 파시스트들과 동맹을 맺었다.[132] 교황 비오 11세는 이들 세 나라를 ‘끔찍한 삼위일체’로 언급하면서 결국 몰락할 것이며, 미국과 유럽 국가들이 이들에 대해 침묵을 지키며 방관하는 것은 사실상 묵인한 것이나 다름없다면서 크게 질타하였다. 1933년 바티칸 시국과 나치 독일 간에 교회의 보호와 권리를 보장하는 제국종교협약이 체결된 이후,[133] 교황 비오 11세는 공개적으로 교회에 대한 나치스의 억압과 더불어 그들의 인종우월주의 사상과 신이교주의를 비판하는 회칙 《극도의 슬픔으로》(Mit brennender Sorge)를 1937년에 반포하였다.[134] 1939년 9월 제2차 세계 대전이 발발한 후, 교회는 나치 독일의 폴란드 침공과 뒤이은 1940년의 계속된 침공들을 단죄하였다.[135] 그러자 나치 독일은 자신들이 점령한 지역 도처에서 수천만 명의 가톨릭 사제들과 수도자들을 수감하고 살해하는 방식으로 맞대응하였다. 이 때 순교한 성인들로는 막시밀리아노 콜베와 에디트 슈타인이 있다.[136] 홀로코스트가 벌어지는 동안 교황 비오 12세는 가톨릭 관련 기관들에게 나치스로부터 비밀리에 유대인들을 보호할 것을 지시하였다.[137] 전후 수립된 동유럽의 공산주의 정부들은 종교적 자유를 심하게 제한하였다.[138] 비록 일부 사제들이 굴복하여 공산주의 체제에 협력하기는 했지만,[139] 대다수 사제들은 투옥되거나 추방당했으며 심지어는 처형당하기도 하였다. 이들의 희생을 바탕으로 가톨릭교회는 동유럽 공산주의권의 몰락을 이끌어낼 수 있었다.[140] 1949년 국공 내전에서 중국 공산당원들은 모든 외국인 선교사를 추방하였다.[141] 그리고 새로 수립된 중국 공산 정부는 1957년 7월 중국천주교애국회를 만들어 성좌의 승인 없이 일방적으로 주교들을 직접 서품함으로써 로마와 결별을 고했다.[142] 1960년대 일어난 문화 대혁명은 모든 종교 시설의 폐쇄를 초래하였다. 이후 중국의 성당들은 중국천주교애국회의 통제 아래 놓이게 되면서 다시 문을 열게 되었다. 이때부터 중국 정부와 중국천주교애국회의 방침을 거부하고 베드로좌와 일치하려는 성직자들과 신자들은 박해를 피해 지하로 숨어들게 되었다.[143] 제2차 바티칸 공의회 트리엔트 공의회가 폐막한 지 4세기 만인 1963년에 소집된 제2차 바티칸 공의회는 가톨릭교회에 일대 변혁을 가져왔다. 교황 요한 23세의 요청으로 소집된 제2차 바티칸 공의회는 미사를 라틴어 뿐만 아니라 각 나라의 언어로 봉헌하는 것을 허용하고, 평신도들도 적극적으로, 의식적으로 그리고 능동적으로 참여할 수 있도록 현대화하였다.[144] 제2차 바티칸 공의회는 교회와 현대 세계와의 대화(아조르나멘토)를 목표로 한 획기적인 공의회로서, 이를 두고 어떤 이들은 ‘창문이 활짝 열렸다’고 표현하였다.[145] 제2차 바티칸 공의회 이후 가톨릭교회는 전례의 개정 뿐만 아니라 다른 기독교 교파들과의 교회 일치 운동에 착수하였으며,[146] 다른 종교들, 특히 유대교와의 관계 개선에 나서게 되었다.[147] 그러나 제2차 바티칸 공의회는 교회의 쇄신을 시행하면서 커다란 논란을 불러 일으키기도 하였다. 한스 큉과 같은 진보주의자 내지는 해방 신학자들은 제2차 바티칸 공의회가 교회를 근본적으로 변화시키는데 충분하지 못했다고 주장하였다.[148] 이와는 반대로 마르셀 르페브르와 같은 일부 전통주의자들은 제2차 바티칸 공의회를 강하게 비판하였으며, 특히 전례 개혁이 미사와 성사들의 거룩함을 파괴하도록 이끌었다고 성토하였다.[149] 1978년 당시 공산주의 국가였던 폴란드의 크라쿠프 대교구장이었던 카롤 보이티와가 교황 요한 바오로 2세로 선출되었다. 이로써 455년 만에 처음으로 비이탈리아인 교황이 선출되었다. 그의 재위기간은 27년으로 오래 재위한 교황들 가운데 한 사람으로 기록되었다.[150] 이 폴란드인 교황은 소비에트 연방의 미하일 고르바초프 서기장과 더불어 유럽 공산주의의 몰락을 재촉한 인물로 회자되고 있다.[151] 교황 요한 바오로 2세는 급속도로 세속화되어가는 세계를 복음화하기 위해 노력하였다. 이를 위한 일환으로 그는 현재 2년 내지는 3년마다 열리는 세계 청년 대회를 만들어, 교황이 전세계 가톨릭 젊은이들과 직접 만나 소통하도록 하였다.[152] 요한 바오로 2세는 또한 생전에 129개국을 방문함으로써 그 어떤 교황들보다 사목 방문을 많이 했으며,[153] 텔레비전과 라디오 등 현대 매체를 적극 활용하여 교회의 가르침을 널리 퍼트리고자 노력하였다. 그리고 1992년 요한 바오로 2세는 《가톨릭교회 교리서》를 공표하는 등 신자들에게 분명하고 확실한 교의를 설명하기 위해 많은 문헌을 발표했다. 같이 보기 가톨릭교회 교리서 한국의 로마 가톨릭교회 참고 자료 각주 외부 링크

https://ko.wikipedia.org/wiki/%EB%A1%9C%EB%A7%88%20%EA%B0%80%ED%86%A8%EB%A6%AD%EA%B5%90%ED%9A%8C

বিধু বিনোদ চোপড়া কোন সালে প্রথম জাতীয় পুরস্কার পান ?

সত্যজিৎ রায়

bengali

সত্যজিৎ রায় ; (২ মে, ১৯২১ – ২৩ এপ্রিল, ১৯৯২) একজন ভারতীয় চলচ্চিত্র নির্মাতা ও বিংশ শতাব্দীর অন্যতম শ্রেষ্ঠ চলচ্চিত্র পরিচালক। কলকাতা শহরে সাহিত্য ও শিল্পের জগতে খ্যাতনামা এক বাঙালি পরিবারে তাঁর জন্ম হয়। তাঁর পূর্বপুরুষের ভিটা ছিল বাংলাদেশের কিশোরগঞ্জ জেলার কটিয়াদী উপজেলার মসূয়া গ্রামে। তিনি কলকাতার প্রেসিডেন্সি কলেজ ও শান্তিনিকেতনে রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর প্রতিষ্ঠিত বিশ্বভারতী বিশ্ববিদ্যালয়ে পড়াশোনা করেন। সত্যজিতের কর্মজীবন একজন বাণিজ্যিক চিত্রকর হিসেবে শুরু হলেও প্রথমে কলকাতায় ফরাসি চলচ্চিত্র নির্মাতা জঁ রনোয়ারের সাথে সাক্ষাৎ ও পরে লন্ডন শহরে সফররত অবস্থায় ইতালীয় নব্য বাস্তবতাবাদী ছবি লাদ্রি দি বিচিক্লেত্তে (ইতালীয় ভাষায় Ladri di biciclette, "বাইসাইকেল চোর") দেখার পর তিনি চলচ্চিত্র নির্মাণে উদ্বুদ্ধ হন। চলচ্চিত্র নির্মাতা হিসেবে সত্যজিৎ ছিলেন বহুমুখী এবং তাঁর কাজের পরিমাণ বিপুল। তিনি ৩৭টি পূর্ণদৈর্ঘ্য কাহিনীচিত্র, প্রামাণ্যচিত্র ও স্বল্পদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন। তাঁর নির্মিত প্রথম চলচ্চিত্র পথের পাঁচালী ১১টি আন্তর্জাতিক পুরস্কার লাভ করে, যাদের মধ্যে অন্যতম ছিল কান চলচ্চিত্র উৎসবে পাওয়া “শ্রেষ্ঠ মানব দলিল” (Best Human Documentary) পুরস্কারটি। পথের পাঁচালী, অপরাজিত ও অপুর সংসার – এই তিনটি চলচ্চিত্রকে একত্রে অপু ত্রয়ী বলা হয়, এবং এই চলচ্চিত্র-ত্রয়ী তাঁর জীবনের শ্রেষ্ঠ কর্ম হিসেবে বহুল স্বীকৃত। চলচ্চিত্র মাধ্যমে সত্যজিৎ চিত্রনাট্য রচনা, চরিত্রায়ন, সঙ্গীত স্বরলিপি রচনা, চিত্র গ্রহণ, শিল্প নির্দেশনা, সম্পাদনা, শিল্পী-কুশলীদের নামের তালিকা ও প্রচারণাপত্র নকশা করাসহ নানা কাজ করেছেন। চলচ্চিত্র নির্মাণের বাইরে তিনি ছিলেন একাধারে কল্পকাহিনী লেখক, প্রকাশক, চিত্রকর, গ্রাফিক নকশাবিদ ও চলচ্চিত্র সমালোচক। বর্ণময় কর্মজীবনে তিনি বহু পুরস্কার পেয়েছেন। তবে এগুলির মধ্যে সবচেয়ে বিখ্যাত হল ১৯৯২ সালে পাওয়া একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কারটি (অস্কার), যা তিনি সমগ্র কর্মজীবনের স্বীকৃতি হিসেবে অর্জন করেন। জীবন এবং কর্মজীবন প্রাথমিক জীবন সত্যজিৎ রায়ের বংশানুক্রম প্রায় দশ প্রজন্ম অতীত পর্যন্ত বের করা সম্ভব।[1] তার আদি পৈত্রিক ভিটা বর্তমান বাংলাদেশের কিশোরগঞ্জ জেলার কটিয়াদী উপজেলার মসূয়া গ্রামে অবস্থিত। সত্যজিতের পিতামহ উপেন্দ্রকিশোর রায়চৌধুরী এবং বাবা সুকুমার রায় দুজনেরই জন্ম হয়েছিল এখানে।[টীকা 1] উপেন্দ্রকিশোরের সময়েই সত্যজিতের পরিবারের ইতিহাস এক নতুন দিকে মোড় নেয়। লেখক, চিত্রকর, দার্শনিক, প্রকাশক ও শখের জ্যোতির্বিদ উপেন্দ্রকিশোরের মূল পরিচিতি ১৯শ শতকের বাংলার এক ধর্মীয় ও সামাজিক আন্দোলন ব্রাহ্ম সমাজের অন্যতম নেতা হিসেবে। উপেন্দ্রকিশোরের ছেলে সুকুমার রায় ছিলেন বাংলা সাহিত্যের ননসেন্স ও শিশু সাহিত্যের সেরা লেখকদের একজন। দক্ষ চিত্রকর ও সমালোচক হিসেবেও সুকুমারের খ্যাতি ছিল। ১৯২১ সালে কলকাতায় জন্ম নেন সুকুমারের একমাত্র সন্তান সত্যজিৎ রায়। সত্যজিতের মাত্র তিন বছর বয়সেই বাবা সুকুমারের মৃত্যু ঘটে; মা সুপ্রভা দেবী বহু কষ্টে তাঁকে বড় করেন। সত্যজিৎ বড় হয়ে কলকাতার প্রেসিডেন্সি কলেজে অর্থনীতি পড়তে যান, যদিও চারুকলার প্রতি সবসময়েই তাঁর দুর্বলতা ছিল। ১৯৪০ সালে সত্যজিতের মা তাঁকে শান্তিনিকেতনে রবীন্দ্রনাথ ঠাকুরের প্রতিষ্ঠিত বিশ্বভারতী বিশ্ববিদ্যালয়ে ভর্তি হবার জন্য পীড়াপীড়ি করতে থাকেন। কলকাতাপ্রেমী সত্যজিৎ শান্তিনিকেতনের শিক্ষার পরিবেশ সম্বন্ধে খুব উঁচু ধারণা পোষণ করতেন না, কিন্তু শেষে মায়ের প্ররোচনা ও রবিঠাকুরের প্রতি শ্রদ্ধার ফলে রাজি হন। [3] শান্তিনিকেতনে গিয়ে সত্যজিৎ প্রাচ্যের শিল্পের মর্যাদা উপলব্ধি করতে সক্ষম হন। পরে তিনি স্বীকার করেন যে, সেখানকার বিখ্যাত চিত্রশিল্পী নন্দলাল বসু[4] এবং বিনোদ বিহারী মুখোপাধ্যায়ের কাছ থেকে তিনি অনেক কিছু শিখেছিলেন। সত্যজিৎ বিনোদবিহারীর ওপর পরবর্তীকালে একটি প্রামাণ্যচিত্রও বানান। অজন্তা, ইলোরা এবং এলিফ্যান্টায় ভ্রমণের পর ভারতীয় শিল্পের ওপর সত্যজিতের গভীর শ্রদ্ধা ও অনুরাগ জন্মায়।[5] নিয়মানুযায়ী বিশ্বভারতীতে সত্যজিতের পাঁচ বছর পড়াশোনা করার কথা থাকলেও তার আগেই ১৯৪৩ সালে তিনি শান্তিনিকেতন ছেড়ে কলকাতায় চলে আসেন এবং সেখানে ব্রিটিশ বিজ্ঞাপন সংস্থা ডি জে কিমারে মাত্র ৮০ টাকা বেতনের বিনিময়ে “জুনিয়র ভিজুয়ালাইজার” হিসেবে যোগ দেন। চিত্রসজ্জা বা ভিজুয়াল ডিজাইন সত্যজিতের পছন্দের একটি বিষয় ছিল ও সংস্থাটিতে তিনি ভালো সমাদরেই ছিলেন, কিন্তু সংস্থাটির ইংরেজ ও ভারতীয় কর্মচারীদের মধ্যে চাপা উত্তেজনা বিরাজ করছিল (ইংরেজ কর্মচারীদেরকে অনেক বেশি বেতন দেয়া হত), আর সত্যজিতের মনে হত প্রতিষ্ঠানটির "ক্লায়েন্টরা ছিলেন মূলত বোকা।"[6] ১৯৪৩ সালের দিকে সত্যজিৎ ডি কে গুপ্তের প্রকাশনা সংস্থা 'সিগনেট প্রেস'-এর সাথে জড়িয়ে পড়েন। ডি কে গুপ্ত তাঁকে সিগনেট প্রেস থেকে ছাপা বইগুলোর প্রচ্ছদ আঁকার অনুরোধ করেন ও এ ব্যাপারে তাঁকে সম্পূর্ণ শৈল্পিক স্বাধীনতা দেন। এখানে সত্যজিৎ প্রচুর বইয়ের প্রচ্ছদ ডিজাইন করেন, যার মধ্যে জিম করবেটের ম্যানইটার্স অব কুমায়ুন ও জওহরলাল নেহেরুর দ্য ডিসকভারি অব ইন্ডিয়া উল্লেখযোগ্য। এছাড়া তিনি বিভুতিভূষণ বন্দ্যোপাধ্যায়ের লেখা কালজয়ী বাংলা উপন্যাস পথের পাঁচালীর একটি শিশুতোষ সংস্করণ আম আঁটির ভেঁপু-র ওপরেও কাজ করেন। বিভুতিভূষণের লেখা এ উপন্যাসটি সত্যজিৎকে দারুণভাবে প্রভাবিত করে এবং এটিকেই পরবর্তীকালে সত্যজিৎ তাঁর প্রথম চলচ্চিত্রের বিষয়বস্তু হিসেবে নির্বাচন করেন। বইটির প্রচ্ছদ আঁকা ছাড়াও তিনি এর ভেতরের বিভিন্ন ছবিগুলোও এঁকে দেন। এই ছবিগুলোই পরে দৃশ্য বা শট হিসেবে তাঁর সাড়া জাগানো চলচ্চিত্রে স্থান পায়।[7] ১৯৪৭ সালে সত্যজিৎ চিদানন্দ দাসগুপ্ত ও অন্যান্যদের সাথে মিলে কলকাতা ফিল্ম সোসাইটি প্রতিষ্ঠা করেন। সোসাইটির সদস্য হবার সুবাদে তাঁর অনেক বিদেশী চলচ্চিত্র দেখার সুযোগ হয়। এ সময় তিনি প্রচুর ছবি গভীর মনোযোগ দিয়ে দেখেন। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধের সময় তিনি কলকাতায় অবস্থানরত মার্কিন সেনাদের সাথে বন্ধুত্ব স্থাপন করেন; তিনি তাদের কাছ থেকে শহরে আসা নতুন মার্কিন চলচ্চিত্রগুলোর খবর নিতেন। এ সময় তিনি নরম্যান ক্লেয়ার নামের রয়েল এয়ার ফোর্সের এক কর্মচারীর সংস্পর্শে আসেন, যিনি সত্যজিতের মতোই চলচ্চিত্র, দাবা ও পাশ্চাত্যের ধ্রুপদী সঙ্গীত পছন্দ করতেন। [8] ১৯৪৯ সালে সত্যজিৎ তাঁর দূরসম্পর্কের বোন ও বহুদিনের বান্ধবী বিজয়া দাসকে বিয়ে করেন। সত্যজিৎ দম্পতির ঘরে ছেলে সন্দীপ রায়ের জন্ম হয়, যিনি নিজেও বর্তমানে একজন প্রথিতযশা চলচ্চিত্র পরিচালক। ঐ একই বছরে জঁ রনোয়ার তাঁর দ্য রিভার চলচ্চিত্রটির শুটিং করতে কলকাতায় আসেন। সত্যজিৎ রনোয়ারকে গ্রামাঞ্চলে চিত্রস্থান খুঁজতে সহায়তা করেন। ঐ সময়েই সত্যজিৎ রনোয়ারের সাথে “পথের পাঁচালী”-র চলচ্চিত্রায়ণ নিয়ে কথা বলেন এবং রনোয়ার এ ব্যাপারে তাঁকে এগিয়ে যেতে উৎসাহ দেন।[9] ১৯৫০ সালে ডি জে কিমার সত্যজিৎকে লন্ডনে তাদের প্রধান কার্যালয়ে কাজ করতে পাঠান। লন্ডনে তিন মাস থাকাকালীন অবস্থায় সত্যজিৎ প্রায় ৯৯টি চলচ্চিত্র দেখেন। এদের মধ্যে ইতালীয় নব্য বাস্তবতাবাদী ছবি লাদ্রি দি বিচিক্লেত্তে (ইতালীয় Ladri di biciclette, "সাইকেল চোর") তাঁর ওপর গভীর প্রভাব ফেলে। পরে সত্যজিৎ বলেছেন যে ঐ ছবিটি দেখে সিনেমা হল থেকে বের হওয়ার সময়েই তিনি ঠিক করেন যে তিনি একজন চলচ্চিত্রকার হবেন। “অপু”-র বছরগুলো (১৯৫০–৫৮) সত্যজিৎ ঠিক করেন যে, বাংলা সাহিত্যের ধ্রুপদী “বিল্ডুংস্‌রোমান” পথের পাঁচালী-ই হবে তাঁর প্রথম চলচ্চিত্রের প্রতিপাদ্য। ১৯২৮ সালে প্রকাশিত বিভূতিভূষণ বন্দ্যোপাধ্যায়ের লেখা এই প্রায়-আত্মজীবনীমূলক উপন্যাসটিতে বাংলার এক গ্রামের ছেলে অপু’র বেড়ে ওঠার কাহিনী বিধৃত হয়েছে। এ ছবি বানানোর জন্য সত্যজিৎ কিছু পূর্ব-অভিজ্ঞতাবিহীন কুশলীকে একত্রিত করেন, যদিও তাঁর ক্যামেরাম্যান সুব্রত মিত্র ও শিল্প নির্দেশক বংশী চন্দ্রগুপ্ত দুজনেই পরবর্তীকালে নিজ নিজ ক্ষেত্রে খ্যাতিলাভ করেন। এ ছাড়া ছবির বেশির ভাগ অভিনেতাই ছিলেন শৌখিন। ১৯৫২ সালের শেষ দিকে সত্যজিৎ তার নিজের জমানো পয়সা খরচ করে দৃশ্যগ্রহণ শুরু করেন। তিনি ভেবেছিলেন প্রাথমিক দৃশ্যগুলো দেখার পরে হয়ত কেউ ছবিটিতে অর্থলগ্নি করবেন। কিন্তু সে ধরনের আর্থিক সহায়তা মিলছিল না। পথের পাঁচালী-র দৃশ্যগ্রহণ তাই থেমে থেমে অস্বাভাবিকভাবে প্রায় দীর্ঘ তিন বছর ধরে সম্পন্ন হয়। কেবল তখনই দৃশ্যগ্রহণ করা সম্ভব হত যখন সত্যজিৎ বা নির্মাণ ব্যবস্থাপক অনিল চৌধুরী প্রয়োজনীয় অর্থের যোগান করতে পারতেন। শেষ পর্যন্ত পশ্চিমবঙ্গ সরকারের থেকে ঋণ নিয়ে ১৯৫৫ সালে ছবিটি নির্মাণ সম্পন্ন হয় ও সে বছরই এটি মুক্তি পায়। মুক্তি পাওয়ার পর পরই ছবিটি দর্শক-সমালোচক সবার অকুণ্ঠ প্রশংসা লাভ করে ও বহু পুরস্কার জিতে নেয়। ছবিটি বহুদিন ধরে ভারতে ও ভারতের বাইরে প্রদর্শিত হয়। ছবিটি নির্মাণের সময় অর্থের বিনিময়ে চিত্রনাট্য বদলের জন্য কোন অনুরোধই সত্যজিৎ রাখেননি। এমনকি ছবিটির একটি সুখী সমাপ্তির (যেখানে ছবির কাহিনীর শেষে অপুর সংসার একটি “উন্নয়ন প্রকল্পে” যোগ দেয়) জন্য পশ্চিমবঙ্গ সরকারের অনুরোধও তিনি উপেক্ষা করেন। [10] ভারতে ছবিটির প্রতিক্রিয়া ছিল উৎসাহসঞ্চারী। দ্য টাইম্‌স অফ ইন্ডিয়া-তে লেখা হয়, "It is absurd to compare it with any other Indian cinema ... Pather Panchali is pure cinema" (“একে অন্য যেকোনও ভারতীয় চলচ্চিত্রের সাথে তুলনা করা অবাস্তব... পথের পাঁচালী হল বিশুদ্ধ চলচ্চিত্র”)।[11] যুক্তরাজ্যে লিন্‌জি অ্যান্ডারসন চলচ্চিত্রটির অত্যন্ত ইতিবাচক একটি সমালোচনা লেখেন। [11] তবে ছবিটির সব সমালোচনাই এ রকম ইতিবাচক ছিল না। বলা হয় যে ফ্রাঁসোয়া ত্রুফো ছবিটি দেখে মন্তব্য করেছিলেন: “কৃষকেরা হাত দিয়ে খাচ্ছে - এরকম দৃশ্যসম্বলিত ছবি আমি দেখতে চাই না।” [12] দ্য নিউ ইয়র্ক টাইম্‌স-এর সবচেয়ে প্রভাবশালী সমালোচক বসলি ক্রাউদার ছবিটির একটি কঠোর সমালোচনা লেখেন, এবং সেটি পড়ে মনে করা হয়েছিল যে ছবিটি মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে মুক্তি পেলেও ভাল করবে না। কিন্তু এর বদলে ছবিটি সেখানে প্রত্যাশার চেয়ে অনেক বেশি দিন ধরে প্রদর্শিত হয়। সত্যজিতের পরবর্তী ছবি অপরাজিত-এর সাফল্য তাঁকে আন্তর্জাতিক মহলে আরও পরিচিত করে তোলে। এই ছবিটিতে তরুণ অপুর উচ্চাভিলাষ ও তার মায়ের ভালবাসার মধ্যকার চিরন্তন সংঘাতকে মর্মভেদী রূপে ফুটিয়ে তোলা হয়। বহু সমালোচক, যাদের মধ্যে মৃণাল সেন ও ঋত্বিক ঘটক অন্যতম, ছবিটিকে সত্যজিতের প্রথম ছবিটির চেয়েও ওপরে স্থান দেন। অপরাজিত ভেনিসে গোল্ডেন লায়ন পুরস্কার জেতে। অপু ত্রয়ী শেষ করার আগে সত্যজিৎ আরও দুটি চলচ্চিত্র নির্মাণ সমাপ্ত করেন। প্রথমটি ছিল পরশ পাথর নামের একটি হাস্যরসাত্মক ছবি। আর পরেরটি ছিল জমিদারী প্রথার অবক্ষয়ের ওপর নির্মিত জলসাঘর, যেটিকে তাঁর অন্যতম গুরুত্বপূর্ণ কাজ হিসেবে গণ্য করা হয়। [13] সত্যজিৎ অপরাজিত নির্মাণের সময় একটি ত্রয়ী সম্পন্ন করার কথা ভাবেননি, কিন্তু ভেনিসে এ ব্যাপারে সাংবাদিকদের জিজ্ঞাসা শুনে তাঁর মাথায় এটি বাস্তবায়নের ধারণা আসে। [14] অপু সিরিজের শেষ ছবি অপুর সংসার ১৯৫৯ সালে নির্মাণ করা হয়। আগের দুটি ছবির মত এটিকেও বহু সমালোচক সিরিজের সেরা ছবি হিসেবে আখ্যা দেন (রবিন উড, অপর্ণা সেন)। এ ছবির মাধ্যমেই সত্যজিতের দুই প্রিয় অভিনেতা সৌমিত্র চট্টোপাধ্যায় ও শর্মিলা ঠাকুরের চলচ্চিত্রে আত্মপ্রকাশ ঘটে। ছবিটিতে অপুকে দেখানো হয় কলকাতার এক জীর্ণ বাড়িতে প্রায়-দরিদ্র অবস্থায় বসবাস করতে। এক অস্বাভাবিক পরিস্থিতিতে অপর্ণার সাথে অপুর বিয়ে হয়। তাদের জীবনের বিভিন্ন দৃশ্যে “বিবাহিত জীবন সম্পর্কে ছবিটির ধ্রুপদী ইতিবাচকতা ফুটে ওঠে”,[15] কিন্তু শীঘ্রই এক বিয়োগান্তক পরিস্থিতির উদ্ভব হয়। একজন বাঙালি সমালোচক অপুর সংসার-এর একটি কঠোর সমালোচনা লেখেন, এবং সত্যজিৎ এর উত্তরে ছবিটির পক্ষে একটি সুলিখিত নিবন্ধ লেখেন - যা ছিল সত্যজিতের কর্মজীবনে একটি দুর্লভ ঘটনা (সত্যজিতের প্রত্যুত্তরের এরকম ঘটনা আরেকবার ঘটে তাঁর পছন্দের চারুলতা ছবিটি নিয়ে)। [16] সত্যজিতের ব্যক্তিগত জীবনের ওপর তাঁর কর্মজীবনের সাফল্যের তেমন কোন প্রভাব পড়েনি। সত্যজিতের নিজস্ব কোন বাড়ি ছিল না; তিনি তাঁর মা, মামা ও পরিবারের অন্যান্য সদস্যদের সাথে এক ভাড়া বাড়িতেই সারা জীবন কাটিয়ে দেন। [17] তাঁর স্ত্রী ও ছেলে দুজনেই তাঁর কাজের সাথে জড়িয়ে ছিলেন। বেশির ভাগ চিত্রনাট্য বিজয়াই প্রথমে পড়তেন, এবং ছবির সঙ্গীতের সুর তৈরীতেও তিনি স্বামীকে সাহায্য করতেন। আয়ের পরিমাণ কম হলেও সত্যজিৎ নিজেকে বিত্তশালীই মনে করতেন, কেননা পছন্দের বই বা সঙ্গীতের অ্যালবাম কিনতে কখনোই তাঁর কষ্ট হয়নি। [17] দেবী থেকে চারুলতা (১৯৫৯–৬৪) কর্মজীবনের এই পর্বে সত্যজিৎ নির্মাণ করেন রাজ পর্বের ওপর চলচ্চিত্র (যেমন দেবী), রবীন্দ্রনাথের ওপর একটি প্রামাণ্যচিত্র, একটি হাস্যরসাত্মক ছবি (‘‘মহাপুরুষ’’) এবং মৌলিক চিত্রনাট্যের ওপর ভিত্তি করে তাঁর প্রথম চলচ্চিত্র (কাঞ্চনজঙ্ঘা)। এছাড়াও তিনি বেশ কিছু চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন, সমালোচকদের মতে যেগুলোর মত করে ছবির পর্দায় ভারতীয় নারীদের এত অনুভূতি দিয়ে এর আগে কেউ ফুটিয়ে তোলেনি। পলিন কেল মন্তব্য করেন যে তিনি বিশ্বাস করতে পারেন নি সত্যজিৎ নারী নন, পুরুষ। [18] অপুর সংসার নির্মাণের পরে সত্যজিৎ দেবী ছবির কাজে হাত দেন। হিন্দু সমাজের বিভিন্ন মজ্জাগত কুসংস্কার ছিল ছবিটির বিষয়। ছবিটিতে শর্মিলা ঠাকুর দয়াময়ী নামের এক তরুণ বধুর চরিত্রে অভিনয় করেন, যাকে তার শ্বশুর কালী বলে পূজা করতেন। শর্মিলা পরে এই ছবিতে তাঁর অভিনয় নিয়ে মন্তব্য করেন যে দেবীতে তিনি নিজের থেকে কিছু করেননি, বরং এক জিনিয়াস তাঁকে দিয়ে সেটা করিয়ে নিয়েছিলেন। সত্যজিৎ আশঙ্কা করেছিলেন যে ভারতীয় সেন্সর বোর্ড হয়ত ছবিটি প্রদর্শনে বাধা দেবে, বা হয়ত তাঁকে ছবিটি পুনরায় সম্পাদনা করতে বলবে, কিন্তু সেরকম কিছু ঘটে নি। ১৯৬১ সালে প্রধানমন্ত্রী জওহরলাল নেহেরুর প্ররোচনায় সত্যজিৎ রবীন্দ্রনাথ ঠাকুরের জন্মশতবার্ষিকী উপলক্ষে কবিগুরুর ওপর একটি প্রামাণ্যচিত্র নির্মাণ করেন। রবীন্দ্রনাথের ভিডিও ফুটেজের অভাবে সত্যজিৎকে মূলত স্থিরচিত্র দিয়েই ছবিটি বানানোর চ্যালেঞ্জ হাতে নিতে হয়, এবং তিনি পরে মন্তব্য করেন যে ছবিটি বানাতে তাঁর সাধারণের চেয়ে তিন গুণ বেশি সময় লেগেছিল।[19] একই বছরে সুভাষ মুখোপাধ্যায় ও অন্যান্যের সাথে মিলে সত্যজিৎ সন্দেশ নামের শিশুদের পত্রিকাটি - যেটি তাঁর পিতামহ একসময় প্রকাশ করতেন - পুনরায় প্রকাশ করা শুরু করেন। সত্যজিৎ এ জন্য বহুদিন ধরে অর্থসঞ্চয় করেছিলেন। [20] পত্রিকাটি ছিল একাধারে শিক্ষামূলক ও বিনোদনধর্মী, এবং “সন্দেশ” নামটিতে (শব্দটির দুটি অর্থ হয়: “খবর” ও “মিষ্টি”) এই দ্বিত্বতার প্রতিফলন ঘটেছে। সত্যজিৎ পত্রিকাটির ভেতরের ছবি আঁকতেন ও শিশুদের জন্য গল্প ও প্রবন্ধ লিখতেন। পরবর্তী বছরগুলোতে লেখালেখি করা তাঁর আয়ের অন্যতম প্রধান উৎসে পরিণত হয়। ১৯৬২ সালে সত্যজিৎ কাঞ্চনজঙ্ঘা ছবিটি পরিচালনা করেন। এটি ছিল তাঁর বানানো প্রথম মৌলিক চিত্রনাট্যনির্ভর রঙিন চলচ্চিত্র। দার্জিলিং নামের এক পাহাড়ী রিজোর্টে একটি উচ্চবিত্ত পরিবারের কাটানো এক বিকেলের কাহিনী নিয়ে এই জটিল ও সঙ্গীতনির্ভর ছবিটি বানানো হয়, যে বিকেলে পরিবারের সদস্যরা হঠাৎ করেই পরিবারের দণ্ডমুণ্ড কর্তা ইন্দ্রনাথ রায়ের বিরুদ্ধে বিদ্রোহ ঘোষণা করে। ছবিটি প্রথমে একটি বিরাট ম্যানশনে চিত্রায়িত করার পরিকল্পনা ছিল, কিন্তু পরে সত্যজিৎ সেই বিখ্যাত রিসোর্টেই দৃশ্যগ্রহণের সিদ্ধান্ত নেন, যাতে তিনি চিত্রনাট্যটির উত্তেজনা আলো-আঁধারের খেলা ও কুয়াশাকে ব্যবহার করে ফুটিয়ে তুলতে পারেন। সত্যজিৎ পরে স্মৃতিচারণ করতে গিয়ে বলেন যে তাঁর চিত্রনাট্যে যেকোন ধরনের আলোকসম্পাতেই দৃশ্যগ্রহণ সম্ভব ছিল, অথচ একই সময়ে দার্জিলিং-এ অবস্থানকারী একটি বাণিজ্যিক চলচ্চিত্র নির্মাণকারী দল সূর্যালোকের অভাবে একটি শটও সম্পন্ন করতে পারেনি। [21] ছবিটিতে ইন্দ্রনাথ রায়ের চরিত্রে রূপদানের জন্য সত্যজিৎ ছবি বিশ্বাস-কে নির্বাচন করেন। এটিই ছিল ছবি বিশ্বাসের করা শেষ ছবি; এর কিছুদিন পরে এক সড়ক দুর্ঘটনায় তিনি মারা যান। এর ফলে সত্যজিৎ পরবর্তীকালে কিছু চরিত্র অঙ্কনে বাঁধার সম্মুখীন হতে হয়, কেননা তাঁর মনে হয়েছিল একমাত্র ছবি বিশ্বাসই সেসব চরিত্র রূপদান করার যোগ্য ব্যক্তি ছিলেন। এসময় সত্যজিৎ একজন আন্তর্জাতিক খ্যাতিসম্পন্ন চলচ্চিত্র ব্যক্তিত্ব হিসেবে পরিচিত হয়ে ওঠেন এবং বিভিন্ন চলচ্চিত্র উৎসবে বিচারক হিসেবে অংশগ্রহণ করেন, যদিও তিনি অনুযোগ করতেন যে কলকাতার বাইরে তাঁর নিজেকে সৃষ্টিশীল মনে হত না। ১৯৬৩ সালে মস্কো চলচ্চিত্র উৎসবে তিনি বিচারকের দায়িত্ব পালন করেন, ফেদেরিকো ফেলিন্নির 8½ ছবিটি সেরা পুরস্কার জেতে। ষাটের দশকে জাপান সফরের সময় তাঁর অত্যন্ত শ্রদ্ধেয় চলচ্চিত্র পরিচালক আকিরা কুরোসাওয়ার সাথে সাক্ষাৎ করেন। দেশে অবস্থানকালে কলকাতার ব্যস্ত জীবন থেকে ছুটি নিয়ে তিনি মাঝে মাঝে দার্জিলিং বা পুরি-তে চলে যেতেন ও সেখানে নির্জনে চিত্রনাট্য লিখতেন। ১৯৬৪ সালে সত্যজিৎ চারুলতা ছবিটি নির্মাণ করেন, যেটি ছিল তাঁর কর্মজীবনের এই পর্বের শেষ ছবি, এবং অনেক সমালোচকের মতে তাঁর সবচেয়ে সফল চলচ্চিত্র। [22] রবীন্দ্রনাথ ঠাকুরের ছোটগল্প নষ্টনীড় অবলম্বনে নির্মিত ছবিটিতে ১৯শ শতকের এক নিঃসঙ্গ বাঙালি বধূ চারু ও ঠাকুরপো অমলের প্রতি তার অনুভূতির কাহিনী বর্ণনা করা হয়েছে। মোৎসার্টীয় এই ছবিটিকে প্রায়ই "নিখুঁত" বলে অভিহিত করা হয়। সত্যজিৎ নিজেও বলেছেন যে এই ছবিটিতে তাঁর ভুলের সংখ্যা সবচেয়ে কম এবং এটিই তাঁর নির্মিত একমাত্র ছবি, যেটি আবার সুযোগ পেলে তিনি ঠিক একইভাবে বানাতেন। [23] ছবিটিতে চারু চরিত্রে মাধবী মুখোপাধ্যায়ের অভিনয় এবং সুব্রত মিত্র ও বংশী দাশগুপ্তের কাজ উচ্চপ্রশংসা পায়। ছবিটির দুটি দৃশ্য সমালোচকদের দৃষ্টি আকর্ষণ করে। প্রথমটি হচ্ছে ছবিটির নির্বাক প্রথম সাত মিনিট, যা চারুর একঘেয়েমি জীবন ফুটিয়ে তোলে, এবং দ্বিতীয়টি হল "বাগানের দোলনার দৃশ্য", যেখানে চারু অমলের জন্য তার ভালবাসার মুখোমুখি হয়। এ পর্বে সত্যজিতের নির্মিত অন্যান্য চলচ্চিত্রের মধ্যে রয়েছে মহানগর, তিন কন্যা, অভিযান এবং কাপুরুষ ও মহাপুরুষ। নতুন দিকনির্দেশনা (১৯৬৫–১৯৮২) কাছের মানুষদের কাছে সত্যজিতের ডাকনাম ছিল “মানিক”। তিনি তাঁর সমসাময়িক চলচ্চিত্রকারদের চেয়ে সাধারণ জনগণের সাথে অনেক বেশি মিশেছেন। অচেনা লোকদের তিনি প্রায়ই সাক্ষাৎ দিতেন। কিন্তু সাক্ষাৎকারীদের অনেকেই সত্যজিৎ ও তাদের মাঝে একটা দূরত্ব অনুভব করতেন। বাঙালিরা এটাকে ভাবতেন তাঁর ইংরেজ মানসিকতার প্রকাশ, আর পশ্চিমীরা ভাবতেন তাঁর শীতল ও গম্ভীর আচরণ ছিল ব্রাহ্মণদের মত। অভিনেতাদের প্রতি তাঁর অগাধ আস্থা ছিল, কিন্তু তাদের অযোগ্যতায় বিরূপভাবও কখনো কখনো প্রকাশ করতেন। [24] তার ব্যক্তিগত জীবন নিয়ে সংবাদমাধ্যমে কখনোই তেমন আলোকপাত করা হয়নি, তবে কারও কারও মতে মাধবী মুখোপাধ্যায়ের সাথে ষাটের দশকে তাঁর সম্পর্ক ছিল। [25] চারুলতা-পরবর্তী বছরগুলোতে সত্যজিৎ ছিলেন বৈচিত্র্যের সন্ধানী; এসময় কল্পকাহিনী ও গোয়েন্দা কাহিনী থেকে শুরু করে ঐতিহাসিক ছবিও তিনি বানান। এ পর্বে তিনি তাঁর ছবিগুলোতে প্রচুর পরীক্ষা নিরীক্ষা চালান, এবং সমকালীন ভারতীয় জীবনের বিভিন্ন দিকগুলো তাঁর ছবিতে অন্তর্ভুক্ত করার চেষ্টা করেন। এ পর্বে তাঁর প্রথম প্রধান চলচ্চিত্র ছিল নায়ক, যার বিষয় ছিল এক চলচ্চিত্র তারকার সাথে এক সহানুভূতিশীল তরুণী সাংবাদিকের রেলযাত্রার সময়কার সাক্ষাৎ ও সংলাপ। উত্তম কুমার ও শর্মিলা ঠাকুর অভিনীত এই ছবিতে ট্রেন যাত্রার ২৪ ঘণ্টার পরিসরে এক আপাতসফল চলচ্চিত্র তারকার মনের অন্তর্সংঘাতগুলো উন্মোচন করা হয়। ছবিটি বার্লিনে সমালোচকদের পুরস্কার জিতলেও এটি নিয়ে তেমন আর কোন প্রতিক্রিয়া হয়নি।[26] ১৯৬৭ সালে সত্যজিৎ দি এলিয়েন নামের একটি ছবির জন্য চিত্রনাট্য লেখেন। যুক্তরাষ্ট্র ও ভারতের যৌথ প্রযোজনার এই ছবিটির প্রযোজক ছিল কলাম্বিয়া পিকচার্স এবং পিটার সেলার্স ও মার্লোন ব্রান্ডো ছবিটির প্রধান অভিনেতা হিসেবে নির্বাচিত হয়েছিলেন। কিন্তু চিত্রনাট্য লেখা শেষ করার পর সত্যজিৎ জানতে পারেন যে সেটির স্বত্ব তার নয় ও এর জন্য তিনি কোন সম্মানও পাবেন না। পরবর্তীকালে মার্লোন ব্র্যান্ডো প্রকল্পটি ত্যাগ করেন। তাঁর স্থানে জেমস কোবার্ন কে আনার চেষ্টা করা হয়, কিন্তু ততদিনে সত্যজিতের আশাভঙ্গ ঘটে এবং তিনি কলকাতায় ফিরে আসেন। [27] পরে ৭০ ও ৮০-র দশকে কলাম্বিয়া বহুবার প্রকল্পটি পুনরুজ্জীবিত করার প্রচেষ্টা করে ব্যর্থ হয়। ১৯৮২ সালে যখন স্টিভেন স্পিলবার্গের ই.টি. দ্য এক্সট্রা-টেরেস্ট্রিয়াল মুক্তি পায়, তখন অনেকেই ছবিটির সাথে সত্যজিতের লেখা চিত্রনাট্যের মিল খুঁজে পান। সত্যজিৎ ১৯৮০ সালে সাইট অ্যান্ড সাউন্ড ম্যগাজিনে লেখা একটি ফিচারে প্রকল্পটির ব্যর্থতা নিয়ে কথা বলেন ও পরে সত্যজিতের জীবনী লেখক অ্যান্ড্রু রবিনসন এ ঘটনার ওপর আরও বিস্তারিত লেখেন (১৯৮৯ সালে প্রকাশিত দি ইনার আই-এ)। সত্যজিৎ বিশ্বাস করতেন যে তাঁর লেখা দি এলিয়েন-এর চিত্রনাট্যটির মাইমোগ্রাফ কপি সারা যুক্তরাষ্ট্রে ছড়িয়ে না পড়লে স্পিলবার্গের ছবিটি বানানো হয়ত সম্ভব হত না। [28] সত্যজিতের ছেলে সন্দ্বীপের অনুযোগ ছিল তিনি সবসময় বড়দের জন্য গম্ভীর মেজাজের ছবি বানান। এর উত্তরে ও নতুনত্বের সন্ধানে সত্যজিৎ ১৯৬৮ সালে নির্মাণ করেন তাঁর সবচেয়ে ব্যবসাসফল ছবি গুপী গাইন বাঘা বাইন। এটি ছিল সত্যজিতের পিতামহ উপেন্দ্রকিশোরের লেখা ছোটদের জন্য একটি গল্পের ওপর ভিত্তি করে বানানো সঙ্গীতধর্মী রূপকথা। গায়ক গুপী ও ঢোলবাদক বাঘা ভুতের রাজার তিন বর পেয়ে ভ্রমণে বেরিয়ে পড়ে ও দুই প্রতিবেশী রাজ্যের মধ্যে আসন্ন যুদ্ধ থামানোর চেষ্টা করে। ছবিটির নির্মাণকাজ ছিল ব্যয়বহুল, এবং অর্থাভাবে সত্যজিৎ ছবিটি সাদা-কালোয় ধারণ করেন। যদিও তাঁর কাছে বলিউডের এক অভিনেতাকে ছবিতে নেয়ার বিনিময়ে অর্থের প্রস্তাব এসেছিল, তিনি তা প্রত্যাখ্যান করেন। [29] এর পরে সত্যজিৎ তরুণ কবি ও লেখক সুনীল গঙ্গোপাধ্যায়ের লেখা একটি উপন্যাসের ওপর ভিত্তি করে অরণ্যের দিনরাত্রি ছবিটি নির্মাণ করেন। বলা হয় এই ছবিটির সঙ্গীত-কাঠামো চারুলতার চেয়েও বেশি জটিল ছিল। ছবিটিতে চার শহুরে তরুণ ছুটিতে বনে ঘুরতে যায়, এবং একজন বাদে সকলেই নারীদের সাথে বিভিন্ন ঘটনায় জড়িয়ে পড়ে যা তাদের মধ্যবিত্ত চরিত্রের নানা দিক প্রকাশ করে। রবিন উডের মতে “[ছবিটির] একটিমাত্র দৃশ্য থেকেই...একটি ছোট গল্প লেখার রসদ পাওয়া সম্ভব। [30] এ ছবিতে সত্যজিৎ মুম্বাই-ভিত্তিক অভিনেত্রী সিমি গারেওয়াল-কে এক আদিবাসী মহিলা হিসেবে চরিত্রায়ণ করেন; তাঁর মত শহুরে নারীকে সত্যজিৎ চরিত্রটির জন্য নির্বাচন করেছেন শুনে সিমি অবাক হয়েছিলেন। অরণ্যের দিনরাত্রি-তে নির্মাণকুশলতা প্রদর্শনশেষে সত্যজিৎ মনোযোগ দেন তৎকালীন বাঙালি বাস্তবতার মর্মমূলে, যখন বামপন্থী নকশাল আন্দোলনের তীব্রতা সর্বত্র অনুভূত হচ্ছিল। সত্যজিৎকে প্রায়ই বলা হত তিনি সমসাময়িক ভারতীয় শহুরে অভিজ্ঞতার ব্যাপারে উদাসীন। এর জবাবে ১৯৭০-এর দশকে তিনি কলকাতাকে কেন্দ্র করে তিনটি ছবি বানান যেগুলো ‘‘কলকাতা ত্রয়ী’’ নামেও পরিচিত: প্রতিদ্বন্দ্বী (১৯৭০), সীমাবদ্ধ (১৯৭১), এবং জনঅরণ্য (১৯৭৫)। চলচ্চিত্র তিনটি আলাদাভাবে পরিকল্পনা করা হলেও বিষয়বস্তুর মিলের কারণে এগুলোকে একটি দুর্বল ত্রয়ী হিসেবে বিবেচনা করা হয়। প্রতিদ্বন্দ্বী-র নায়ক এক আদর্শবাদী তরুণ স্নাতক যার মোহমুক্তি ঘটলেও ছবির শেষ পর্যন্ত সে দুর্নীতিতে জড়িয়ে পড়েনি। জনারণ্য-র নায়ক আরেক তরুণ যে জীবিকা নির্বাহের জন্য দুর্নীতির কাছে আত্মসমর্পণ করে। এবং সীমাবদ্ধ-র অর্থনৈতিকভাবে সফল প্রধান চরিত্রটি আরও লাভ করার জন্য সমস্ত আদর্শ বিসর্জন দেয়। এগুলির মধ্যে প্রতিদ্বন্দ্বী ছবিতে সত্যজিৎ ভিন্ন ধরনের (elliptical) বর্ণনাভঙ্গি ব্যবহার করেন, যেখানে নেগেটিভ, স্বপ্নদৃশ্য ও হঠাৎ ফ্ল্যাশব্যাকের সহায়তা নেয়া হয়। এ ছাড়া ৭০-এর দশকে সত্যজিৎ তাঁর নিজের লেখা জনপ্রিয় গোয়েন্দা কাহিনীর নায়ক ফেলুদার ওপর ভিত্তি করে সোনার কেল্লা ও জয় বাবা ফেলুনাথ ছবি দুটিও নির্মাণ করেন। [31] সত্যজিৎ বাংলাদেশের স্বাধীনতা যুদ্ধ নিয়ে একটি ছবি তৈরি করার কথা ভেবেছিলেন, কিন্তু পরে এ পরিকল্পনা ত্যাগ করেন এই মন্তব্য করে যে একজন চলচ্চিত্রকার হিসেবে তিনি শরণার্থীদের বেদনা ও জীবন-অভিযাত্রার প্রতিই বেশি আগ্রহী ছিলেন, তাদের নিয়ে রাজনীতির প্রতি নয়। [32] ১৯৭৭ সালে সত্যজিৎ শতরঞ্জ কি খিলাড়ি নামের একটি উর্দু চলচ্চিত্র নির্মাণ করেন। ছবিটি মুন্সি প্রেমচাঁদ-এর একটি গল্প অবলম্বনে তৈরি করা হয়; ১৮৫৭ সালের ভারতীয় বিপ্লবের এক বছর আগে অযোধ্যা রাজ্যের লক্ষ্ণৌ ছিল গল্পটির পটভূমি। ছবিটিতে ভারতে ব্রিটিশ উপনিবেশবাদের সূত্রপাতের ঘটনার বিবরণ দেয়া হয়েছে। এটিই ছিল বাংলা ভাষার বাইরে অন্য ভাষায় বানানো সত্যজিতের প্রথম চলচ্চিত্র। এটি আরও ছিল তাঁর সবচেয়ে ব্যয়বহুল ও তারকাসমৃদ্ধ ছবি, যাতে সঞ্জীব কুমার, সাইদ জাফরি, আমজাদ খান, শাবানা আজমি, ভিক্টর ব্যনার্জি ও রিচার্ড অ্যাটেনব্রো-র মত অভিনেতারা অংশ নেন। পরবর্তীকালে সত্যজিৎ প্রেমচাঁদের গল্পের ওপর ভিত্তি করে হিন্দি ভাষায় এক-ঘণ্টা দীর্ঘ সদগতি নামের একটি ছবি বানান। ছবিটিতে ভারতে বিদ্যমান অস্পৃশ্যতার ক্রূর বাস্তবতাকে তুলে ধরা হয়। ১৯৮০ সালে সত্যজিৎ গুপী গাইন বাঘা বাইন ছবির পরবর্তী পর্ব হীরক রাজার দেশে নির্মাণ করেন, যেটিতে তাঁর রাজনৈতিক মতামতের প্রভাব লক্ষ্য করা যায়। ছবিটির চরিত্র হীরক রাজা ছিল ভারতীয় প্রধানমন্ত্রী ইন্দিরা গান্ধীর জরুরি অবস্থা ঘোষণাকালীন সরকারের প্রতিফলন। [33] বহুল প্রশংসাপ্রাপ্ত স্বল্পদৈর্ঘ্যের চলচ্চিত্র পিকু নির্মাণের মধ্য দিয়ে সত্যজিতের কর্মজীবনের এই পর্বের সমাপ্তি ঘটে। শেষ পর্যায় (১৯৮৩–১৯৯২) ১৯৮৩ সালে ঘরে বাইরে ছবির কাজ করার সময় সত্যজিতের হার্ট অ্যাটাক ঘটে এবং এ ঘটনার ফলে জীবনের অবশিষ্ট নয় বছরে তাঁর কাজের পরিমাণ ছিল অত্যন্ত সীমিত। স্বাস্থ্যের অবনতির ফলে ছেলে সন্দ্বীপ রায়ের সহায়তায় সত্যজিৎ ১৯৮৪ সালে ঘরে বাইরে নির্মাণ সমাপ্ত করেন। এরপর থেকে তাঁর ছেলেই তাঁর হয়ে ক্যামেরার কাজ করতেন। অন্ধ জাতীয়তাবাদের ওপর লেখা রবীন্দ্রনাথের এই উপন্যাসটি চলচ্চিত্রে রূপদানের ইচ্ছা সত্যজিতের অনেকদিন ধরেই ছিল এবং তিনি ৪০-এর দশকে ছবিটির একটি চিত্রনাট্যও লিখেছিলেন। [34] যদিও ছবিটিতে সত্যজিতের অসুস্থতাজনিত ভুলের ছাপ দেখা যায়, তা সত্ত্বেও ছবিটি কিছু সমালোচকের প্রশংসা কুড়ায় এবং এই ছবিতেই সত্যজিৎ প্রথমবারের মত একটি চুম্বনদৃশ্য যোগ করেন। ১৯৮৭ সালে সত্যজিৎ তাঁর বাবা সুকুমার রায়ের ওপর একটি প্রামাণ্যচিত্র নির্মাণ করেন। শারীরিক অসুস্থতাজনিত কারণে সত্যজিৎ তাঁর শেষ তিনটি ছবি অভ্যন্তরীণ মঞ্চে নির্মাণ করেন। এগুলি তাঁর আগের ছবিগুলির চেয়ে আলাদা ও অনেক বেশি সংলাপনির্ভর। ১৯৮৯ সালে নির্মিত গণশত্রু ছবিটিতে তাঁর পরিচালনা তুলনামূলকভাবে দুর্বল এবং এটিকে দীর্ঘদিনের অসুস্থতাশেষে ফিরে আসার পর সত্যজিতের চলচ্চিত্র নির্মাণের পুনর্প্রচেষ্টা হিসেবেই গণ্য করা হয়। [35] ১৯৯০ সালে নির্মিত শাখা প্রশাখা সে তুলনায় উন্নততর ছবি হিসেবে গণ্য করা হয়। [36] এ ছবিতে এক আজীবন সততার সাথে কাটানো বৃদ্ধ ব্যক্তি জীবনের শেষ পর্যায়ে এসে তাঁর তিন ছেলের দুর্নীতির কথা জানতে পারেন; ছবির শেষ দৃশ্যে তিনি তাঁর মানসিকভাবে অসুস্থ কিন্তু দুর্নীতিমুক্ত চতুর্থ সন্তানের সান্নিধ্যে সান্ত্বনা খুঁজে পান। সত্যজিতের শেষ ছবি আগন্তুক ছিল হালকা আবহের। এ ছবিতে বহুদিনের হারিয়ে যাওয়া মামার পরিচয় দিয়ে একজন আগন্তুক এক পরিবারের সাথে সাক্ষাৎ করেন। তাঁর এই সাক্ষাতের অভিজ্ঞতার (যেখানে পরিবারের ছোট ছেলেটি আগন্তুকটিকে আগ্রহভরে স্বাগত জানায়, কিন্তু পরিবারের বড়রা তাঁকে অনীহা ও সন্দেহের চোখে দেখেন) ভেতর দিয়ে সত্যজিৎ দর্শকের কাছে মানুষের পরিচয়, স্বভাব-প্রকৃতি ও সভ্যতা নিয়ে বিভিন্ন প্রশ্নের জাল বোনেন। সত্যজিতের ছবি গভীর মানবিক আবেদন সমৃদ্ধ। ১৯৯২ সালে হৃদযন্ত্রের জটিলতা নিয়ে অসুস্থ সত্যজিৎ হাসপাতালে ভর্তি হন, এবং সে অবস্থা থেকে তাঁর স্বাস্থ্য আর ভালো হয়নি। মৃত্যুর কিছু সপ্তাহ আগে অত্যন্ত অসুস্থ ও শয্যাশায়ী অবস্থায় তিনি তাঁর জীবনের শেষ পুরস্কার একটি সম্মানসূচক অস্কার গ্রহণ করেন। ১৯৯২ সালের ২৩ এপ্রিল সত্যজিৎ মৃত্যুবরণ করেন। চলচ্চিত্র কুশলতা সত্যজিৎ চিত্রনাট্য রচনাকে পরিচালনার অবিচ্ছেদ্য অংশ হিসেবে গণ্য করতেন। এ কারণেই কর্মজীবনের প্রাথমিক পর্যায়ে তিনি বাংলা ছাড়া অন্য কোন ভাষায় চলচ্চিত্র নির্মাণে আগ্রহী ছিলেন না। তাঁর দুই বিদেশী ভাষায় নির্মিত পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্রের জন্য চিত্রনাট্য তিনি ইংরেজিতে লিখেছিলেন, এবং তারপর সেগুলো তাঁর তত্ত্বাবধানে অনুবাদকেরা হিন্দি ও উর্দুতে ভাষান্তরিত করেন। সত্যজিৎ ও তাঁর শিল্প নির্দেশক বংশী চন্দ্রগুপ্ত মনে করতেন চলচ্চিত্রের “চলচ্চিত্রের রঙ্গমঞ্চের অস্তিত্বই চিত্রনাট্যের ওপর নির্ভরশীল”। [37] সত্যজিৎ সবসময় প্রথমে ইংরেজিতে চিত্রনাট্য লিখতেন যেন অবাঙালি বংশী চন্দ্রগুপ্ত তা পড়তে পারেন। সত্যজিতের প্রথম দিকের চলচ্চিত্রগুলোর ক্যামেরার কাজ করতেন সুব্রত মিত্র, যিনি পরবর্তীকালে তিক্ততার মধ্য দিয়ে সত্যজিতের কর্মীদল থেকে বেরিয়ে যান। কিছু সমালোচকের মতে সুব্রতের প্রস্থানের কারণে সত্যজিতের চলচ্চিত্রের চিত্রধারণের মান নেমে যায়। [26] বাইরে সুব্রতের প্রশংসা করলেও চারুলতা-র সময় থেকেই ক্যামেরার কাজে সত্যজিৎ নিজের নিয়ন্ত্রণ বৃদ্ধি করতে থাকেন, এবং এর পরিণতিতে ১৯৬৬ সালের পর থেকে সুব্রত আর সত্যজিতের হয়ে কাজ করেননি। সুব্রত মিত্রের পথপ্রদর্শক কাজের মধ্যে রয়েছে "বাউন্স আলোকসজ্জা" কৌশল, যেখানে কাপড়ে আলো প্রতিফলিত করে অভ্যন্তরীণ সেটেও বাইরের প্রাকৃতিক আলোর আভাস তৈরি করা যায়। এছাড়া সত্যজিৎ তাঁর নিজের অনেক কারিগরি ও চলচ্চিত্র-সংক্রান্ত উদ্ভাবনের পেছনে জঁ-লুক গদার ও ফ্রঁসোয়া ত্রুফোর মত ফরাসি নবতরঙ্গের পরিচালকদের কাজের কথা স্বীকার করেছেন। [38] সত্যজিতের চলচ্চিত্র নিয়মিত সম্পাদনা করতেন দুলাল দত্ত, তবে বেশীর ভাগ সময় সত্যজিৎ-ই দুলালকে এ ব্যাপারে নির্দেশনা দিতেন। আর্থিক অসচ্ছলতা এবং সত্যজিতের অনুপুঙ্খ পরিকল্পনা ও পূর্ণ নিয়ন্ত্রণের কারণে তাঁর বেশীর ভাগ চলচ্চিত্রের সম্পাদনা প্রকৃতপক্ষে ক্যামেরাতে দৃশ্যধারণের সময়েই সম্পন্ন হয়ে যেত (পথের পাঁচালী বাদে)। কর্মজীবনের শুরুতেই রবি শংকর, বেলায়েত খান ও আলি আকবর খানের মত প্রতিভাবান ভারতীয় শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞদের সাথে সত্যজিতের কাজ করার সুযোগ হয়েছিল। কিন্তু তাঁর এ অভিজ্ঞতা ছিল মূলত বেদনাদায়ক। তিনি বুঝতে পারেন যে সঙ্গীতজ্ঞেরা তাঁর চলচ্চিত্রের চেয়ে তাঁদের নিজেদের সাঙ্গীতিক ধারার প্রতিই বেশি অনুগত। সত্যজিৎ পাশ্চাত্য ধারার ধ্রুপদী সঙ্গীতের ব্যবহার পছন্দ করতেন, বিশেষত তাঁর শহুরে পটভূমিতে বানানো ছবিগুলোর জন্য। [39] এ জন্য পরবর্তীকালে তিন কন্যা ছবিটির সময় থেকে তিনি নিজেই নিজের চলচ্চিত্রের জন্য সঙ্গীত স্বরলিপি রচনা করতেন। সত্যজিতের ছবিতে অভিনেতাদের কাজও সমানভাবে প্রশংসিত হয়েছে। তাঁর ছবিতে চলচ্চিত্র তারকারা যেমন অভিনয় করেছেন, তেমনি কখনো চলচ্চিত্র দেখেননি এরকম মানুষও অভিনয় করেছেন (যেমন অপরাজিত ছবিটিতে)।[40] রবিন উড-সহ অনেকেই সত্যজিতকে শিশু অভিনেতাদের জন্য সেরা পরিচালক হিসেবে আখ্যা দেন, এবং উদাহরণ হিসেবে পথের পাঁচালী ছবিতে অপু ও দুর্গা, পোস্টমাস্টার ছবিতে রতন এবং সোনার কেল্লা ছবিতে মুকুল চরিত্রগুলোর উল্লেখ করেন। সত্যজিতের নির্দেশনার প্রকৃতি অভিনেতার প্রতিভা ও অভিজ্ঞতার ওপর নির্ভর করত। উৎপল দত্তের মত অভিনেতাদের তেমন কোন নির্দেশনাই তিনি দেননি, অন্যদিকে অপু চরিত্রে সুবীর বন্দ্যোপাধ্যায়কে কিংবা অপর্ণা চরিত্রে শর্মিলা ঠাকুরকে তিনি অনেকটা "পুতুলের" মত ব্যবহার করেছেন। সত্যজিতের চলচ্চিত্রগুলোর বিষয়বস্তু ছিল বহুমুখী। এ প্রসঙ্গে তিনি ১৯৭৫ সালে বলেন যে সমালোচকেরা প্রায়ই তাঁর বিরুদ্ধে এক বিষয় থেকে আরেক বিষয়ে, এক ধরন থেকে অন্য ধরনে ঘাসফড়িঙের মতো লাফ দেয়ার প্রবণতা প্রদর্শনের অভিযোগ করেন ও তাঁর ছবিতে চেনাজানা কোন ধরন খুঁজে পান না যাতে তাঁর গায়ে কোন একটি বিশেষ তকমা এঁটে দেয়া যায়। এ ব্যাপারে আত্ম-সমর্থন করে তিনি বলেন যে এই বহুমুখীতা তাঁর নিজের চরিত্রেরই প্রতিফলন, এবং তাঁর প্রতিটি ছবির পেছনে ঠাণ্ডা মাথায় নেয়া সিদ্ধান্ত কাজ করেছে। [41] সাহিত্যকর্ম সত্যজিৎ বাংলা সাহিত্যের সবচেয়ে জনপ্রিয় দুটি চরিত্রের স্রষ্টা। একটি হল প্রাতিজনিক গোয়েন্দা ফেলুদা, অন্যটি বিজ্ঞানী প্রফেসর শঙ্কু। এছাড়া তিনি প্রচুর ছোটগল্প লিখেছেন যেগুলো বারটির সংকলনে প্রকাশ পেত এবং সংকলনগুলোর শিরোনামে “বার” শব্দটি বিভিন্নভাবে ব্যবহৃত হত (যেমন ‘‘একের পিঠে দুই”, “এক ডজন গপ্পো”, ইত্যাদি)। ধাঁধা ও শব্দ-কৌতুক (pun)-এর প্রতি তাঁর আগ্রহ এ গল্পগুলোতে প্রকাশ পায়। অনেক সময় ফেলুদাকে ধাঁধাঁর সমাধান বের করে কোন কেসের রহস্য উন্মোচন করতে হত। ফেলুদার বিভিন্ন গল্পে তাঁর সঙ্গী উপন্যাস-লেখক জটায়ু (লালমোহন গাঙ্গুলি), আর তার খুড়তুতো ভাই তপেশরঞ্জন মিত্র ওরফে তোপসে হচ্ছে গল্পের বর্ণনাকারী, যার ভূমিকা অনেকটা শার্লক হোমসের পার্শ্বচরিত্র ডক্টর ওয়াটসনের মত। প্রফেসর শঙ্কুর বৈজ্ঞানিক কল্পকাহিনীগুলো ডায়েরী আকারে লেখা, যে ডায়েরী বিজ্ঞানীটির রহস্যময় অন্তর্ধানের পর খুঁজে পাওয়া যায়। সত্যজিতের ছোটগল্পগুলোতে অনিশ্চিত উৎকণ্ঠা, ভয় ও অন্যান্য বিষয়ে সত্যজিতের আগ্রহের ছাপ পড়ে, যে ব্যাপারগুলো তিনি চলচ্চিত্রে এড়িয়ে চলতেন। [42] সত্যজিতের অধিকাংশ রচনাই ইংরেজিতে অনূদিত হয়েছে এবং বর্তমানে তাঁর বইগুলোর দ্বিতীয় প্রজন্মের পাঠকসমাজ গড়ে উঠেছে। তাঁর লেখা অধিকাংশ চিত্রনাট্যও “একশান” সাহিত্যপত্রে বাংলায় প্রকাশিত হয়েছে। সত্যজিৎ তাঁর ছেলেবেলার কাহিনী নিয়ে লেখেন যখন ছোট ছিলাম (১৯৮২)। চলচ্চিত্রের ওপর লেখা তাঁর প্রবন্ধের সংলনগুলো হল: আওয়ার ফিল্মস, দেয়ার ফিল্মস (১৯৭৬), বিষয় চলচ্চিত্র (১৯৮২), এবং একেই বলে শুটিং (১৯৭৯)। ৯০-এর দশকের মাঝামাঝি সত্যজিতের চলচ্চিত্র বিষয়ক নিবন্ধের একটি সঙ্কলন পশ্চিমে প্রকাশ পায়। এই বইটির নামও Our Films, Their Films। বইটির প্রথম অংশে সত্যজিৎ ভারতীয় চলচ্চিত্র নিয়ে আলোচনা করেন, এবং দ্বিতীয় অংশে হলিউড, কিছু পছন্দের চিত্রনির্মাতা (চার্লি চ্যাপলিন, আকিরা কুরোসাওয়া) ও ইতালীয় নব্যবাস্তবতাবাদের ওপর আলোচনা করেন। বিষয় চলচ্চিত্র বইটিতে চলচ্চিত্রের নানা বিষয়ে সত্যজিতের ব্যক্তিগত দর্শন আলোচিত হয়েছে। সম্প্রতি বইটির একটি ইংরেজি অনুবাদ Speaking of Films নামে প্রকাশ পেয়েছে। এছাড়াও সত্যজিৎ ‘‘তোড়ায় বাঁধা ঘোড়ার ডিম’’ নামে একটি ননসেন্স ছড়ার বই লেখেন, যেখানে লুইস ক্যারলের ‘‘জ্যাবারওয়কি’’-র একটি অনুবাদ রয়েছে। সত্যজিৎ “রে রোমান” (Ray Roman) ও “রে বিজার” (Ray Bizarre) নামের দুইটি টাইপফেস নকশা করেন। এর মধ্যে রায় রোমান ১৯৭০ সালে একটি আন্তর্জাতিক পুরস্কার জেতে। চলচ্চিত্র জগতে পদার্পণের অনেক পরেও কলকাতার কিছু মহলে তিনি একজন প্রভাবশালী গ্রাফিক ডিজাইনার হিসেবে পরিচিত ছিলেন। সত্যজিত তাঁর নিজের লেখা সমস্ত বইয়ের প্রচ্ছদ ও ভেতরের ছবি আঁকতেন। এছাড়া তাঁর চলচ্চিত্রের সব বিজ্ঞাপনগুলোও তিনিই তৈরি করতেন। চলচ্চিত্রের তালিকা দর্শক ও সমালোচকের প্রতিক্রিয়া সত্যজিতের চলচ্চিত্রের অন্যতম প্রধান ও পুনরাবৃত্ত উপাদান ছিল এর মানবতাবাদ। তাঁর ছবিগুলো আপাতদৃষ্টিতে সরল, কিন্তু এই সরলতার গভীরে লুকিয়ে আছে জটিলতা। তাঁর চলচ্চিত্রের বর্ণনাভঙ্গি ও চরিত্রায়ন নিখুঁত বলে অনেকবার প্রশংসিত হয়েছে। অনেকেই তাঁর কাজের ভূয়সী প্রশংসা করেছেন, এবং এর মধ্যে অন্যতম হল আকিরা কুরোসাওয়ার করা এই উক্তিটি: "সত্যজিতের চলচ্চিত্র না দেখা আর পৃথিবীতে বাস করে চন্দ্র-সূর্য না দেখা একই কথা। অন্যদিকে সত্যজিতের নিন্দুকেরা মনে করেন তাঁর ছবিগুলো অত্যন্ত ধীর গতির, যেন “রাজকীয় শামুকের” চলার মত। [22] তারা সত্যজিতের মানবতাবাদকে ভাবেন সরলমনস্কতার বহিঃপ্রকাশ, আর তাঁর কাজকে মনে করেন আধুনিকতা-বিরোধী। তারা আরও বলেন যে সত্যজিতের চলচ্চিত্রে তাঁর সমসাময়িক পরিচালকদের মত (যেমন জঁ-ল্যুক গদার) নতুন অভিব্যক্তি কিংবা পরীক্ষা-নিরীক্ষা দেখতে পাওয়া যায় না। স্ট্যানলি কফম্যান লিখেছেন যে সত্যজিতের কিছু সমালোচক মনে করেন যে সত্যজিৎ “আগে থেকেই ধরে নিয়েছেন যে যেসব চলচ্চিত্র কেবল তাদের চরিত্রগুলোকে নিয়েই পড়ে থাকে, কিন্তু চরিত্রগুলোর জীবনে কোন নাটকীয় বিন্যাস আরোপ করে না, সেসব চলচ্চিত্র দর্শকেরা পছন্দ করবে। [43] সত্যজিৎ নিজেই বলেছেন যে তাঁর চলচ্চিত্রগুলোর ধীরগতির ব্যাপারে তাঁর কিছুই করার নেই, এবং কুরোসাওয়া সত্যজিতের পক্ষ নিয়ে বলেন যে "সত্যজিতের ছবিগুলো মোটেই ধীরগতির নয়। বরং এগুলোকে শান্তভাবে বহমান এক বিরাট নদীর সাথে তুলনা করা যায়।" সমালোচকেরা প্রায়ই সত্যজিৎকে চলচ্চিত্র ও অন্যান্য মাধ্যমের বিখ্যাত ব্যক্তিত্বদের সাথে তুলনা করেছেন, যেমন আন্তন চেখভ, জঁ রনোয়ার, ভিত্তোরিও দে সিকা, হাওয়ার্ড হক্‌স কিংবা ভোল্‌ফগাং আমাদেউস মোৎসার্ট। শেক্সপিয়ারের সাথেও তাঁকে তুলনা করা হয়েছে। [15][44]। ভি এস নাইপল শতরঞ্জ কে খিলাড়ি-র একটি দৃশ্যকে শেক্সপিয়ারের নাটকের সাথে তুলনা করে বলেছেন: "only three hundred words are spoken but goodness! – terrific things happen."[45] সত্যজিতের চলচ্চিত্রের নান্দনিকতা নিয়ে যারা সন্তুষ্ট ছিলেন না তারাও স্বীকার করেন যে একটি সম্পূর্ণ সংস্কৃতিকে তার বিভিন্ন সুক্ষ্ম দ্যোতনাসহ চলচ্চিত্রে তুলে ধরার ব্যাপারে তিনি ছিলেন একমেবাদ্বিতীয়ম। দ্য ইন্ডিপেন্ডেন্ট পত্রিকায় সত্যজিতের ওপর লেখা শ্রদ্ধাঞ্জলিতে এই অনুভূতিই প্রকাশ পায় এভাবে: "Who else can compete?"[46] তবে সাধারণের মতে তাঁর হার্ট অ্যাটাকের পরে বানানো ছবিগুলো তাঁর পুরনো ছবিগুলোর মত জীবন্ত ছিল না। ১৯৮০-র শুরুর দিকে ভারতীয় লোকসভা সদস্য ও প্রাক্তন অভিনেত্রী নার্গিস দত্ত তাঁর বিরুদ্ধে এই বলে অভিযোগ আনেন যে তিনি "দারিদ্র্য রফতানি" করছেন, এবং সত্যজিতের কাছে “আধুনিক ভারত”-এর প্রতিনিধিত্ব করে এমন ছবি বানানোর দাবি করেন[47] অন্যদিকে ভারতজুড়ে সমাজতন্ত্রের প্রবক্তারা মনে করতেন সত্যজিৎ জাতির নিপীড়িত শ্রেণীর প্রতি "প্রত্যয়ী" ছিলেন না, বরং তিনি ‘‘পথের পাঁচালী’’ ও ‘’অশনি সংকেত’’ ছবিতে বর্ণনাভঙ্গি ও নান্দনিকতার মাধ্যমে দারিদ্র্যকে মহৎ করে দেখিয়েছেন। তাঁরা আরও অভিযোগ করে যে সত্যজিৎ তাঁর ‘‘বুর্জোয়া’’ দৃষ্টিভঙ্গি থেকে বেরিয়ে এসে তাঁর ছবির সংঘাতগুলোর কোন সমাধান দেখাতে পারেন নি। ৭০-এর দশকের নকশাল আন্দোলনের সময় তাঁর ছেলে সন্দীপ এক পর্যায়ে শারীরিক ক্ষতির সম্মুখীন হয়েছিলেন। [48] ৬০-এর দশকে সত্যজিৎ ও মার্ক্‌স্‌বাদী চলচ্চিত্রকার মৃণাল সেন বিতর্কে জড়িয়ে পড়েন। বাণিজ্যিক অভিনেতা উত্তম কুমার-কে ছবিতে নেয়ার জন্য মৃণাল সত্যজিতের সমালোচনা করেন। সত্যজিৎ জবাব দেন যে মৃণাল কেবল "সহজ লক্ষ্য"গুলোতেই (তথা বাঙালি মধ্যবিত্ত শ্রেণী) আঘাত হানতে জানেন। কিংবদন্তির কথা ভারতে ও বিশ্বব্যাপী বাঙালি সম্প্রদায়ের কাছে সত্যজিৎ রায় একজন সাংস্কৃতিক প্রতিভূ। তাঁর মৃত্যুর পর কলকাতার জীবনযাত্রা থেমে পড়ে। হাজার হাজার লোক শেষ শ্রদ্ধা জানাতে তাঁর বাড়িতে আসেন।[49] বাংলা চলচ্চিত্র জগতে সত্যজিৎ গভীর প্রভাব ফেলেন। সত্যজিতের চলচ্চিত্র কৌশল অপর্ণা সেন, ঋতুপর্ণ ঘোষ, গৌতম ঘোষ এবং বাংলাদেশের তারেক মাসুদ ও তানভীর মোকাম্মেল-কে অনুপ্রাণিত করেছে। বুদ্ধদেব দাশগুপ্ত, মৃণাল সেন[50], ও আদুর গোপালকৃশনান-এর মত চলচ্চিত্র নির্মাতারা ভারতীয় চলচ্চিত্রে সত্যজিতের আসামান্য অবদান স্বীকার করেছেন। ভারতের বাইরে মার্টিন স্কোরসেজি,[51] জেমস আইভরি, আব্বাস কিয়ারোস্তামি ও এলিয়া কাজান-এর মত চিত্রনির্মাতারা তাঁর কাজ দেখে প্রভাবিত হয়েছেন বলে ধারণা করে হয়। ইরা সাক্‌স-এর ২০০৫ সালে নির্মিত Forty Shades of Blue ছিল চারুলতা-র একটি দুর্বলভাবে অনুসৃত পুনর্নির্মাণ, আর ১৯৯৫ সালের মাই ফ্যামিলি ছবিটির শেষ দৃশ্য অপুর সংসার-এর শেষ দৃশ্যকে অনুসরণ করে তৈরি। ইদানীংকার কিছু ছবি, যেমন স্যাক্রেড এভিল,[52] দীপা মেহতার এলিমেন্ট্‌স ত্রয়ী, এমনকি জঁ-ল্যুক গদার-এর চলচ্চিত্রেও[53] সত্যজিতের চলচ্চিত্রের প্রতি নির্দেশ খুঁজে পাওয়া যায়। মার্কিন অ্যানিমেটেড টেলিভিশন সিরিজ দ্য সিম্পসন্‌স-এর আপু নাহাসাপিমাপেটিলন চরিত্রটির নাম রায়ের প্রতি শ্রদ্ধা জানিয়ে নির্বাচন করা হয়। মাধবী মুখোপাধ্যায়ের সাথে সত্যজিতের ছবি ডোমিনিকা-র স্ট্যাম্পে স্থান পায় - কোন ভারতীয় চলচ্চিত্র ব্যক্তিত্বের জন্য এ জাতীয় ঘটনা এটাই প্রথম। বহু সাহিত্যকর্মে সত্যজিৎ কিংবা তাঁর কাজকে নির্দেশ করা হয়েছে। সালমান রুশদির লেখা হারুন অ্যান্ড দ্য সি অফ স্টোরিজ-এ দুইটি মাছের নাম ছিল গুপী ও বাঘা (সত্যজিতের “গুপী গাইন” ও “বাঘা বাইন” চরিত্র দুটির নামে)। বহু প্রতিষ্ঠান সত্যজিতকে সম্মানসূচক ডক্টরেট ডিগ্রী প্রদান করে। এদের মধ্যে অক্সফোর্ড বিশ্ববিদ্যালয় মাত্র দ্বিতীয় চলচ্চিত্রকার হিসেবে (চ্যাপলিনের পর) তাঁকে এই ডিগ্রী প্রদান করে। ১৯৮৭ সালে ফ্রান্সের রাষ্ট্রপতি তাঁকে লেজিওঁ দনর পুরস্কার প্রদান করেন। তাঁর মৃত্যুর অল্প কিছু দিন আগে ভারত সরকার তাঁকে ভারতের সর্বোচ্চ অসামরিক পদক ভারতরত্ন প্রদান করেন। ১৯৯৩ সালে ইউনিভার্সিটি অফ ক্যালিফোর্নিয়া, সান্টা ক্রুজ সত্যজিৎ রায় ফিল্ম অ্যান্ড স্টাডি কালেকশন প্রতিষ্ঠা করে। ১৯৯৫ সালে ভারত সরকার চলচ্চিত্র বিষয়ে গবেষণার জন্য সত্যজিৎ রায় চলচ্চিত্র ও টেলিভিশন ইনস্টিটিউট প্রতিষ্ঠা করেন। ২০০৭ সালে ব্রিটিশ ব্রডক্যাস্টিং কর্পোরেশন (বিবিসি) ঘোষণা দেয় যে, ফেলুদা সিরিজের দুটি গল্প নিয়ে রেডিও অনুষ্ঠান নির্মাণ করা হবে।[54] লন্ডন চলচ্চিত্র উৎসবের সময় থেকে "সত্যজিৎ রায় পুরস্কার" নামে একটি নিয়মিত পুরস্কার প্রদান করা হয়। প্রথম সারির পূর্ণদৈর্ঘ্য চলচ্চিত্রের পরিচালক যাদের চলচ্চিত্রের শিল্পগুণ, সহানুভূতি এবং মানবতার দিকটি সত্যজিতের মত তাদেরকে এই পুরস্কার প্রদান করা হয়। ওয়েস অ্যান্ডারসন দাবী করেছেন যে তার চলচ্চিত্রে সত্যজিতের বিশেষ প্রভাব রয়েছে। তার সাম্প্রতিক ছবি দ্য দার্জিলিং লিমিটেড সত্যজিৎ রায়কে উৎসর্গ করেছেন। প্রাপ্ত পুরস্কার ও সম্মাননা সত্যজিৎ রায় তাঁর জীবদ্দশায় প্রচুর পুরস্কার পেয়েছেন। তিনিই দ্বিতীয় চলচ্চিত্র ব্যক্তিত্ব যাঁকে অক্সফোর্ড বিশ্ববিদ্যালয় সাম্মানিক ডক্টরেট ডিগ্রি প্রদান করে। প্রথম চলচ্চিত্র ব্যক্তিত্ব হিসেবে অক্সফোর্ডের ডিলিট পেয়েছিলেন চার্লি চ্যাপলিন। ১৯৮৭ সালে ফ্রান্সের সরকার তাঁকে সেদেশের বিশেষ সম্মনসূচক পুরস্কার লেজিওঁ দনরে ভূষিত করে। ১৯৮৫ সালে পান ভারতের সর্বোচ্চ চলচ্চিত্র পুরস্কার দাদাসাহেব ফালকে পুরস্কার। ১৯৯২ সালে মৃত্যুর কিছুদিন পূর্বে একাডেমি অফ মোশন পিকচার আর্টস অ্যান্ড সাইন্সেস তাকে আজীবন সম্মাননাস্বরূপ একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কার প্রদান করে। মৃত্যুর কিছুদিন পূর্বেই ভারত সরকার তাঁকে প্রদান করেন দেশের সর্বোচ্চ অসামরিক সম্মান ভারতরত্ন। সেই বছরেই মৃত্যুর পরে তাঁকে মরণোত্তর আকিরা কুরোসাওয়া পুরস্কার প্রদান করা হয়। প্রয়াত পরিচালকের পক্ষে এই পুরস্কার গ্রহণ করেন শর্মিলা ঠাকুর। রায় পরিবার উপেন্দ্রকিশোর রায় চৌধুরীবিধুমুখিসুকুমার রায়সুপ্রভা রায়সুখলতা রাওসুবিনয় রায়সুবিমল রায়পূন্যলতা চক্রবর্তীশান্তিলতাসত্যজিৎ রায়বিজয়া রায়সন্দীপ রায়ললিতা রায়সৌরদীপ রায় আরো দেখুন কান চলচ্চিত্র উৎসবে ভারতীয় চলচ্চিত্র নির্বাচন এবং বিজয়ীর তালিকা পশ্চিমবঙ্গের চলচ্চিত্র সমান্তরাল চলচ্চিত্র টীকা তথ্যসূত্র গ্রন্থ ও রচনাপঞ্জি CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: unrecognized language (link) বহিঃসংযোগ article by ডব্লিউ অ্যান্ড্রু রবিনসন - induna.com অমর্ত্য সেন: - অ্যান্ড্রু রবিনসন - ছুটির দিনে, দৈনিক প্রথম আলো। (২৬শে এপ্রিল, ২০০৮) on IMDb বিষয়শ্রেণী:১৯২১-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:১৯৯২-এ মৃত্যু বিষয়শ্রেণী:বাঙালি চলচ্চিত্র পরিচালক বিষয়শ্রেণী:একাডেমি সম্মানসূচক পুরস্কার বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:বাংলা ভাষার লেখক বিষয়শ্রেণী:বাঙালি লেখক বিষয়শ্রেণী:ভারতরত্ন প্রাপক বিষয়শ্রেণী:দাদাসাহেব ফালকে পুরস্কার বিজয়ী বিষয়শ্রেণী:ভারতীয় চলচ্চিত্র পরিচালক বিষয়শ্রেণী:ভারতীয় শিশু সাহিত্যিক বিষয়শ্রেণী:লেজিওঁ দনর প্রাপ্ত বিষয়শ্রেণী:কলকাতার ব্যক্তি বিষয়শ্রেণী:সত্যজিৎ রায় বিষয়শ্রেণী:রামোন ম্যাগসেসে পুরস্কার বিজয়ী

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A7%8E%20%E0%A6%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC

మంటలను ఆర్పడానికి సాధారణంగా వాడే ద్రవం ఏంటి?

ద్రవీకృత పెట్రోలియం వాయువు

telugu

ద్రవీకృత పెట్రోలియం వాయువు (దీనిని LPG, GPL, LP గ్యాస్, లేదా ఆటోగ్యాస్ అని కూడా పిలుస్తారు) అనేది ఒక జ్వలనశీల హైడ్రోకార్బన్ వాయువుల మిశ్రమం, దీనిని తాపన పరికరాలు మరియు వాహనాల్లో ఇంధనంగా ఉపయోగిస్తారు, ఓజోన్ పొరకు నష్టాన్ని తగ్గించేందుకు క్లోరోఫ్లోరోకార్బన్‌ల స్థానంలో దీనిని ఏరోసోల్ ప్రొపెలాంట్ (ఏరోసోల్ చోదక పదార్థం) మరియు రిఫ్రిజెరాంట్ (శీతజనకం) గా ఉపయోగించడం పెరుగుతోంది. కొనుగోలు చేసే మరియు విక్రయించే LPG రకాల్లో ప్రధానంగా ప్రొపేన్, బ్యూటేన్ వాయువులను కలుపుతారు, మరింత సాధారణంగా కాలాన్నిబట్టి ప్రొపేన్ C3H8 (60%) మరియు బ్యూటేన్ C4H10 (40%) వాయువుల మోతాదును నిర్ణయిస్తారు– శీతాకాలంలో అయితే ఎక్కువ ప్రొపేన్‌ను, వేసవికాలంలో అయితే బ్యూటన్‌ను ఎక్కువగా కలుపుతారు. సాధారణంగా అతికొద్ది మోతాదులో ప్రొపైలిన్ మరియు బ్యూటైలిన్ కూడా ఉంటాయి. వాయువు బయటకు వెలువడటాన్ని సులభంగా గుర్తించేందుకు గాఢమైన వాసనగల వాయువు ఈథేనేథైల్‌ను కూడా దీనికి కలుపుతారు. దీని యొక్క అంతర్జాతీయ ప్రమాణం EN 589. అమెరికా సంయుక్త రాష్ట్రాల్లో, థియోఫీన్ లేదా అమైల్ మెర్సాప్టాన్‌లు కూడా గాఢమైన వాసనగల వాయువులుగా (గంధిలాలు) ఆమోదం పొందాయి. LPG అనేది గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో అందుబాటులో ఉన్న అతితక్కువ కార్బన్‌ను ఉద్గారించే హైడ్రోకార్బన్ ఇంధనం, ఇది చమురు కంటే kWhకు 19 శాతం తక్కువ, బొగ్గుకంటే 30 శాతం తక్కువ, గ్రిడ్‌తో (స్తంభాల ఆధారిత) సరఫరా చేసే బొగ్గు-ఆధారిత విద్యుత్‌తో పోలిస్తే 50 శాతానికిపైగా తక్కువ CO 2ను ఉద్గారిస్తుంది. ప్రొపేన్ మరియు బ్యూటేన్ మిశ్రమమైన LPG ప్రతి జౌల్‌కు బ్యూటేన్ కంటే తక్కువ కార్బన్‌ను, ప్రతి జౌల్‌కు ప్రొపేన్ కంటే ఎక్కువ కార్బన్‌ను ఉద్గారిస్తుంది. ఉత్పత్తి మరియు నిల్వ శుద్ధి చేస్తున్న పెట్రోలియం లేదా 'తడి' సహజ వాయువు సంశ్లేషణ చెందడం ద్వారా LPG ఉత్పత్తి చేయబడుతుంది, సాధారణంగా శిలాజ ఇంధన వనరుల నుంచి దీనిని సేకరిస్తారు, ముడి చమురును శుద్ధి చేస్తున్న సందర్భంగా కూడా ఇది తయారవుతుంది లేదా భూగర్భం నుంచి వెలువడతాయి కాబట్టి, చమురు లేదా వాయువు ప్రవాహాలు నుంచి దీనిని సేకరించవచ్చు. Dr.వాల్టర్ స్నెల్లింగ్ 1910లో దీనిని తొలిసారి తయారు చేశారు, దీనిని ఉపయోగించిన మొదటి వ్యాపార ఉత్పత్తులు 1912లో కనిపించాయి. ఇది ప్రస్తుతం 3% ఇంధన అవసరాలను తీరుస్తుంది, ఎటువంటి మసి లేకుండా ఇది పూర్తిగా మండుతుంది, అతికొద్ది గంధక ఉద్గారాలకు కారణమవుతుంది, దీని వినియోగం వలన ఎటువంటి భూమి లేదా నీటి కాలుష్య ప్రమాదాలు ఏర్పడవు. LPG కాలోరిఫిక్ వాల్యూ (తాపన విలువ) 46.1 MJ/kg వద్ద ఉండగా, డీజిల్‌కు 42.5 MJ/kg, ప్రీమియం గ్రేడ్ పెట్రోల్ (గ్యాసోలిన్) కు అయితే 43.5 MJ/kg తాపన విలువ ఉంటుంది.[1] అయితే, దీని శక్తి సాంద్రత ఒక వాల్యూమ్ యూనిట్‌కు 26 MJ/l మాత్రమే ఉంటుంది, ఇది పెట్రోల్ లేదా డీజిల్ రెండింటి కంటే తక్కువ. సాధారణ ఉష్ణోగ్రత మరియు పీడనాలు వద్ద LPG ఆవిరైపోతుంది. ఈ కారణంగా, LPGని అధిక పీడన ఉక్కు సీసాల్లో సరఫరా చేస్తారు. నియంత్రిత ద్రవం యొక్క ఉష్ణ విస్తరణకు వీలు కల్పించేందుకు, ఈ సీసాలను పూర్తిగా నింపరు; సీసాలను వాటి యొక్క పూర్తి సామర్థ్యంలో 80% మరియు 85% మధ్య మాత్రమే నింపుతారు. బాష్పీకృత వాయువు మరియు ద్రవీకృత వాయువు పరిమాణాలు మధ్య నిష్పత్తి మిశ్రమం, పీడనం మరియు ఉష్ణోగ్రతలపై ఆధారపడి మారుతూ ఉంటుంది, ఈ నిష్పత్తి సుమారుగా 250:1 ఉంటుంది. LPG ద్రవరూపంలోకి మారే పీడన స్థాయిని దాని యొక్క బాష్ప పీడనంగా పిలుస్తారు, ఇది కూడా మిశ్రమం మరియు ఉష్ణోగ్రతను బట్టి మారుతూ ఉంటుంది; ఉదాహరణకు, 20°C (68°F) వద్ద స్వచ్ఛమైన బ్యూటేన్‌కు ఇది సుమారుగా 220 kilopascals (2.2bar) ఉంటుంది, 55°C (131°F) వద్ద స్వచ్ఛమైన ప్రొపేన్‌కు బాష్ప పీడనం సుమారుగా 2.2 megapascals (22bar) ఉంటుంది. గాలి కంటే LPG ఎక్కువ బరువు కలిగివుంటుంది, అందువలన ఇది భూమిపై భాగాల్లో ప్రవహించడంతోపాటు, నేలమాళిగల వంటి దిగువ భాగాల్లో స్థిరపడుతుంది. దీనిని సరిగా నిర్వహించనట్లయితే, ఇది జ్వలనాలు లేదా శ్వాసావరోధనలకు కారణమవుతుంది. భారీ పరిమాణాల్లో LPGని పెద్ద ట్యాంకుల్లో నిల్వ చేయవచ్చు, అవసరమైతే దానిని భూగర్భంలో కూడా భద్రపరచవచ్చు. ప్రత్యామ్నాయంగా, గ్యాస్ సిలిండర్లను కూడా ఉపయోగించవచ్చు. ఉపయోగాలు మోటారు ఇంధనం అంతర్ దహన ఇంజిన్‌లకు ఇంధనంగా LPGని ఉపయోగించినప్పుడు, దీనిని తరచుగా ఆటోగ్యాస్ లేదా ఆటో ప్రొపేన్‌గా సూచిస్తున్నారు. కొన్ని దేశాల్లో, 1940వ దశకం నుంచి పెట్రోల్‌కు ప్రత్యామ్నాయంగా అగ్నికణ జ్వలన యంత్రాలకు (స్పార్క్ ఇగ్నిషన్ ఇంజిన్లు) ఇంధనంగా ద్రవీకృత పెట్రోలియం వాయువు (లిక్విఫైడ్ పెట్రోలియం గ్యాస్) ను ఉపయోగిస్తున్నారు. LPG-డీజిల్ ఇంధన మిశ్రమాలను ఇటీవల రెండు అధ్యయనాలు పరిశీలించాయి, ఈ మిశ్రమాల ఉపయోగం వలన పొగ ఉద్గారాలు మరియు ఇంధన వినియోగం తగ్గినట్లు, HC ఉద్గారాలు పెరిగినట్లు ఈ అధ్యయనాల్లో గుర్తించారు.[2][3] CO ఉద్గారాలపై ఈ అధ్యయనాలు భిన్నాభిప్రాయాలు వెలిబుచ్చాయి, ఒక అధ్యయనం ఈ ఉద్గారాల్లో గణనీయమైన పెరుగుదలను గుర్తించగా, [2] మరొక అధ్యయనం కనిష్ఠ ఇంజిన్ లోడ్ వద్ద కొద్దిస్థాయి పెరుగుదలను, గరిష్ఠ ఇంజిన్ లోడ్ వద్ద ఉద్గారాలు గణనీయంగా తగ్గినట్లు గుర్తించింది.[3] విషరహిత, క్షయరహిత పదార్థం కావడంతోపాటు, టెట్రా-ఈథైల్ లెడ్ లేదా ఇతర సహమిశ్రమాలు కలిగివుండకపోవడం, అధిక ఆక్టేన్ రేటింగ్ (108 RON) దీని యొక్క ప్రయోజనాలుగా చెప్పవచ్చు. పెట్రోల్ లేదా డీజిల్ కంటే పూర్తిస్థాయిలో ఇది కాలుతుంది, ముఖ్యంగా పెట్రోల్ లేదా డీజిల్‌ను మండించినప్పుడు వెలువడే సూక్ష్మ కాలుష్య పదార్థాలు దీనిని మండించినప్పుడు వెలువడవు. పెట్రోల్ లేదా డీజిల్ కంటే LPG కనిష్ఠ శక్తి సాంద్రత కలిగివుంటుంది, అందువలన సరిసమాన ఇంధన వినియోగం ఎక్కువగా ఉంటుంది. పెట్రోల్ లేదా డీజిల్ కంటే LPGపై అనేక దేశాల ప్రభుత్వాలు తక్కువ పన్ను విధిస్తున్నాయి, పెట్రోల్ లేదా డీజిల్ కంటే LPG వినియోగాన్ని ప్రోత్సహించేందుకు ఇటువంటి చర్యలు చేపడతున్నారు. ప్రపంచంలో అత్యధికంగా ఉపయోగిస్తున్న మోటారు ఇంధనాల్లో ప్రొపేన్ మూడో స్థానంలో ఉంది. 2008 అంచనాలు ప్రకారం ప్రపంచవ్యాప్తంగా 13 మిలియన్ల వాహనాలు ప్రొపేన్ వాయువును ఇంధనంగా ఉపయోగిస్తున్నాయి. వాహన ఇంధన రూపంలో ఏడాదికి 20 మిలియన్ టన్నులకుపైగా (7 బిలియన్ US గ్యాలన్లకుపైగా) ఈ వాయువు ఉపయోగించబడుతుంది. శీతలీకరణం ఆఫ్-ది-గ్రిడ్ రిఫ్రిజిరేషన్ (శీతలీకరణం) ను అందించడంలో LPG క్రియాశీల పాత్ర పోషిస్తోంది, సాధారణంగా వాయు శోషణ శీతలీకరణ యంత్రంలో దీనిని ఉపయోగిస్తున్నారు. స్వచ్ఛమైన, పొడి "ఐసోప్రొపేన్" (రిఫ్రిజెరాంట్ డిజిగ్నేటర్ R-290a ) మరియు ఐసోబ్యూటేన్ (R-600a) మిశ్రమాలు ఓజోన్ పొరకు పరిగణలోకి తీసుకోవాల్సిన అవసరం లేనంత అతి తక్కువ నష్టాన్ని కలగజేస్తాయి, అంతేకాకుండా అతితక్కువ భూతాప సంభావ్యతను కలిగివుంటాయి, సంప్రదాయ స్థిర శీతలీకరణ యంత్రాలు మరియు ఎయిర్ కండీషనింగ్ వ్యవస్థల్లో R-12, R-22, R-134a, మరియు ఇతర క్లోరోఫ్లోరోకార్బన్‌ లేదా హైడ్రోఫ్లోరోకార్బన్ రిఫ్రిజెరాంట్‌లకు ప్రయోజనాత్మక ప్రత్యామ్నాయులుగా ఇవి ఉపయోగపడతాయి.[4] ప్రాథమికంగా జలనశీలేతర రిఫ్రిజెరాంట్‌ను ఉపయోగించేందుకు తయారు చేయబడిన ఈ వ్యవస్థల్లో జ్వలనశీల హైడ్రోకార్బన్‌లు ఉపయోగించడం వలన మంటలు లేదా పేలుడు సంభవించే సంభావ్యత బాగా ఎక్కువగా ఉంటుంది, అందువలన మోటారు వాహన ఎయిర్ కండీషనింగ్ వ్యవస్థల్లో ఇటువంటి ప్రత్యామ్నాయాలను ఉపయోగించడాన్ని ఎక్కువగా నిషేధించడం లేదా నిరుత్సాహపరచడం జరుగుతోంది.[5][6][7][8][9][10][11][12] అయితే హైడ్రోకార్బన్‌లు నింపిన వాహన ఎయిర్ కండీషనింగ్ వ్యవస్థల్లో ఇటువంటి ప్రమాదాల సంఖ్య అతి కొద్దిస్థాయిలోనే ఉండటంతో.. హైడ్రోకార్బన్ రిఫ్రిజెరాంట్‌ల వ్యాపారులు మరియు మద్దతుదారులు ఇటువంటి నిషేధాలను వ్యతిరేకిస్తున్నారు.[13][14] యూనివర్శిటీ ఆఫ్ న్యూసౌత్ వేల్స్‌కు చెందిన ఒక అధ్యాపకుడి నేతృత్వంలో ప్రయాణికులు ఉండే వాహన భాగంలోకి ఆకస్మికంగా మరియు పూర్తిస్థాయిలో రిఫ్రిజెరాంట్ ప్రవేశించడం ద్వారా జరిగే నష్టం, తరువాత సంభవించిన జ్వలనం కారణంగా ఏర్పడే అత్యంత దారుణమైన పరిస్థితిని పరిశీలించేందుకు ఒక పరీక్ష నిర్వహించబడింది. కారులో ఉన్న ఆయనకు మరియు పలువురు ఇతరులకు ముఖం, చెవులు, చేతులపై చిన్నపాటి గాయాలయ్యాయి, ముందువైపు ఉన్న ప్రయాణికుల కిటికీ అద్దం పగిలిపోవడంతో పరీక్షను చూస్తున్న అనేక మంది పరిశీలకులకు చర్మం తెగి చిన్న గాయాలయ్యాయి. వీరిలో ఎవరికీ తీవ్రమైన గాయాలు కాలేదు.[15] వంట 2001 భారత్ జనాభా లెక్కలు ప్రకారం, 2001లో 17.5% భారతీయ గృహాలు లేదా 33.6 మిలియన్ల భారతీయ గృహాలు LPGని వంట ఇంధనంగా ఉపయోగిస్తున్నాయి.[16] దీనిని ఉపయోగిస్తున్న 76.64% గృహాలు పట్టణ భారతదేశంలోనే ఉన్నాయి, అంటే పట్టణాల్లో 48% గృహాలు దీనిని ఉపయోగిస్తుండగా, గ్రామీణ భారతదేశంలో LPGని ఉపయోగిస్తున్న గృహాలు 5.7% మాత్రమే ఉన్నాయి. LPGపై ప్రభుత్వ సబ్సిడీ అందిస్తోంది. పట్టణ మధ్యతరగతి ఓట్లను ప్రభావితం చేసే అవకాశం ఉండటంతో, భారతదేశంలో LPG ధరల పెరుగుదల రాజకీయంగా అతిసున్నితమైన అంశంగా పరిగణించబడుతుంది. హాంకాంగ్‌లో ఒకప్పుడు LPG బాగా ప్రాధాన్యత ఉన్న వంట ఇంధనం; అయితే భవనాలకు టౌన్ గ్యాస్ విస్తరణ పెరిగిపోవడంతో LPG 24% కంటే తక్కువ గృహాలకు సరఫరా చేయబడుతుంది. బ్రెజిల్ పట్టణ ప్రాంతాల్లో కూడా LPG అత్యంత సాధారణ వంట ఇంధనం, దీనిని అన్ని గృహాల్లో వినియోగిస్తున్నారు. పేద కుటుంబాలు ప్రభుత్వ సాయం ("వేల్ గ్యాస్") పొందుతున్నాయి, దీనిని ప్రత్యేకంగా LPG పొందేందుకు ఉపయోగిస్తారు. సహజ వాయువుతో పోలిక సహజ వాయువు (మీథేన్) (ఇది 10.6 kWh/m3కు సరిసమానమైన 38 MJ/m3 తాపన విలువ కలిగివుంటుంది) కంటే LPG అధిక తాపన విలువ (26.1kWh/m³కు సమానమైన 94 MJ/m3) కలిగివుంటుంది, అంటే సహజవాయువు స్థానంలో LPGని సులభంగా భర్తీ చేయలేము. ఒకేవిధమైన బర్నర్ కంట్రోల్‌లను ఉపయోగించడానికి వీలు ఏర్పరిచేందుకు మరియు ఒకేవిధమైన దహన లక్షణాలు అందించేందుకు, LPGని గాలితో కలిపి సంశ్లేష సహజ వాయువు (SNG) (సింథటిక్ న్యాచురల్ గ్యాస్) ను తయారు చేస్తారు, దీనిని సులభంగా సహజవాయువు స్థానంలో ప్రత్యామ్నాయంగా వాడవచ్చు. LPG/గాలి మిశ్రమ నిష్పత్తుల సగటు 60/40గా ఉంటుంది, అయితే LPGని తయారు చేసేందుకు ఉపయోగించిన వాయువులనుబట్టి ఇది బాగా మారుతూ ఉంటుంది. మిశ్రమం యొక్క వోబే ఇండెక్స్‌ను లెక్కించడం ద్వారా మిశ్రమ నిష్పత్తులను గుర్తిస్తారు. ఒకేవిధమైన వోబే ఇండెక్స్ కలిగిన వాయువులను పరివర్తన చెందేవిగా పరిగణిస్తారు. అనేక ప్రభుత్వ, పారిశ్రామిక మరియు మిలిటరీ కేంద్రాల్లో LPG-ఆధారిత SNGని అత్యవసర బ్యాకప్ వ్యవస్థల్లో ఉపయోగిస్తారు మరియు అధిక డిమాండ్ సమయాల్లో తమ సరఫరా వ్యవస్థల్లో ఏర్పడిన సహజ వాయువు కొరతను తీర్చేందుకు అనేక కేంద్రాలు LPG పీక్ షేవింగ్ ప్లాంట్‌లను ఉపయోగిస్తున్నాయి. గ్యాసు సరఫరా అనుసంధానం చేయకముందు పంపిణీ మౌలిక సదుపాయాలు అందుబాటులో ఉంటే LPG-SNG వ్యవస్థాపనలను ప్రాథమిక గ్యాస్ వ్యవస్థ పరిచయాల సందర్భంగా కూడా ఉపయోగిస్తారు. భారతదేశం మరియు చైనా (అనేక ఇతర దేశాలు) వంటి అభివృద్ధి చెందుతున్న దేశాలు ఇప్పటికే ఉన్న సహజవాయువు వ్యవస్థలను విస్తరించడానికి ముందు వినియోగదారు ఆధారాలను ఏర్పాటు చేసుకునేందుకు LPG-SNG వ్యవస్థలను ఉపయోగించుకుంటున్నాయి. అగ్ని ప్రమాద సంభావ్యత మరియు ఉపశాంతి సరిపడినంత సమయం మరియు తీవ్రతతో కూడిన అగ్ని ప్రమాదాలకు పాత్రమై ఉండే LPG కంటైనర్లు బాయిలింగ్ లిక్విడ్ ఎక్స్‌పాండింగ్ వాపర్ ఎక్స్‌ప్లోజన్ (BLEVE) కు కారణమయ్యే అవకాశం ఉంది. LPG పేలుళ్ల యొక్క విధ్వంసక ప్రభావం వలన, ఈ పదార్థం ఒక ప్రమాదకరమైన వస్తువుగా వర్గీకరించబడింది.[17] అతిపెద్ద కంటైనర్లు కలిగివుండే భారీ చమురుశుద్ధి కర్మాగారాలు మరియు పెట్రోకెమికల్ ప్లాంట్‌లకు ఇది ఒక ఆందోళనకర అంశంగా ఉంది. ఇటువంటి కంటైనర్లకు ఒక ఫైర్-రిసిస్టెన్స్ రేటింగ్ను అందించే ఒక ప్రమాణాన్ని పాటించడం ద్వారా దీనిని పరిష్కరించవచ్చు. స్థూపాకారంలో మరియు క్షితిజసమాంతరంగా ఉండే కంటైనర్లను "సిగార్స్" లేదా "బుల్లెట్‌"లుగా, గోళాకరంలో ఉండే కంటైనర్లను "స్పియర్స్" అని సూచిస్తారు. భారీ, గోళాకార LPG కంటైనర్లు 15cm ఉక్కు గోడ మందం కలిగివుంటాయి. సాధారణంగా, వీటికి పైభాగంలో, మధ్యలో ఒక ఆమోదిత పీడన ఉపశమన వాల్వ్ ఉంటుంది. వీటికి పొంచివుండే ఒక ప్రధానమైన ముప్పు ఏమిటంటే ప్రమాదవశాత్తూ హైడ్రోకార్బన్‌లు చిందడం, ఇవి బయటకు రావడం వలన LPG కంటైనర్లకు మంటలు అంటుకునే, వేడెక్కే అవకాశం ఏర్పడుతుంది, ప్రాథమిక వాయు సూత్రాలు ప్రకారం, దీని ద్వారా కంటైనర్ల ఉష్ణోగ్రత మరియు పీడనం పెరుగుతుంది. ట్యాంకు బద్దలవకుండా నిరోధించేందుకు అదనపు పీడనం బయటకు వెళ్లడానికి పైభాగంలో ఏర్పాటు చేసిన వాల్వ్ (కవాటం) ఉపయోగపడుతుంది. సరిపడినంత సమయం మరియు తీవ్రత గల మంటల వద్ద, వేడెక్కుతున్న మరియు వ్యాకోచిస్తున్న వాయువు నుంచి సృష్టించబడే పీడనం అదనపు పీడనాన్ని బయటకు పంపేందుకు ఉద్దేశించిన కవాటం యొక్క సామర్థ్యాన్ని మించిపోగలదు. ఇటువంటి పరిస్థితి ఏర్పడినప్పుడు, బాగావ్యాకోచించిన ట్యాంకు బలవంతంగా పగిలిపోతుంది, దీని నుంచి అత్యంత వేగంతో బద్దలైన ముక్కులు చెల్లాచెదురవుతాయి, బయటకొచ్చిన ట్యాంకులోని ఉత్పత్తులు మండిపోయే అవకాశం కూడా ఉంది, ఈ పరిణామం ఇతర ట్యాంకులతోపాటు, సమీపంలో ఉన్న ఎటువంటి వస్తువులైనా సర్వనాశనం కావడానికి దారితీస్తుంది. "సిగార్‌లు" విషయంలో, మార్గమధ్యపు ప్రమాదం రెండు "రాకెట్‌"లను చెరోవైపు పంపుతుంది, రెండు భాగాలను అత్యంత వేగంగా దూసుకుపోయేందుకు వాటిలోని ఇంధనం సాయపడుతుంది, ఇంధనం ఖాళీ అయ్యేవరకు ఈ రెండు భాగాలు రాకెట్‌లు మాదిరిగా దూసుకుపోతాయి. ఉపశాంతి చర్యల్లో ఒకటేమిటంటే, LPG ట్యాంకులను నిప్పుకు, నిప్పు అంటుకునే అవకాశం ఉన్నవాటికి దూరంగా ఉంచాలి. ఉదాహరణకు రైలు రవాణా అయితే, LPG ట్యాంకులను అనుమానించాలి, ఈ ట్యాంకులకు మధ్యలో ఇతర వస్తువులు ఉండే బోగీలను ఉంచుతారు. ఈ చర్యను ఎల్లప్పుడూ అమలు చేయలేము, అయితే ఈ సమస్యకు అతితక్కువ-వ్యయంతో కూడిన ఒక పరిష్కారం ఇది. LPG రైలు కార్లను పైభాగంలో ఉండే ఉపశమన కవాటాల ద్వారా గుర్తించడం సులభం. కొత్త LPG కంటైనర్ల విషయంలో, సులభమైన నిర్వహణ కోసం కవాటాలు మరియు కవచాలు బయటకు కనిపించేవిధంగా వాటిని పూడ్చిపెట్టవచ్చు. అయితే వీటి విషయంలో కూడా బాగా జాగ్రత్త తీసుకోవాల్సి ఉంది, ప్రాథమిక దశలో ఉన్న ఈ కంటైనర్లకు యాంత్రిక నష్టం జరిగే అవకాశం ఉంది, దీని వలన కంటైనర్లు ప్రమాదకర క్షయానికి గురికావచ్చు. పూడ్చిపెట్టిన కంటైనర్లలో, బయటకు కనిపించే భాగాలకు ఇంటుమెసెంట్ మరియు లేదా ఎండోథర్మిక్ (ఉష్ణగ్రాహక) పూతలు లేదా అగ్నినిరోధక ప్లాస్టర్‌లు వంటి ఆమోదిత ఫైర్‌ఫ్రూఫింగ్ పదార్థాలతో జాగ్రత్తలు తీసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. మిగిలిన భాగానికి మట్టి నుంచి కావాల్సిన భద్రత లభిస్తుంది. ఫలకాలు మరియు భాగాలకు సులభమైన ప్రవేశం కోసం స్పెషాలిటీ రిమూవబుల్ కవర్లు ఉంటాయి, సరైన నిర్వహణ మరియు పరికరం యొక్క పనితీరు కోసం వీటికి ప్రవేశం పొందాల్సిన అవసరం ఉంటుంది. ఇవి బాగా మందమైన ఉక్కు గోడలు కలిగివున్నప్పటికీ.. వ్యాకోచం, సంకోచం, నింపడం మరియు ఖాళీ చేయడం కారణంగా LPG కంటైనర్లు గణనీయమైన చలనానికి పాత్రమై ఉంటాయి. నిర్వహణలో ఈ చలనాలు కంటైనర్‌ను దీర్ఘకాలిక ప్రాతిపదికన పూడ్చివుంచే ప్రత్యామ్నాయానికి ప్రతికూలాంశంగా ఉన్నాయి, ఎందుకంటే మట్టిలో గుండా పాత్ర యోక్క బాహ్య వాటర్‌ఫ్రూఫింగ్‌కు జరిగే యాంత్రిక నష్టాన్ని గుర్తించడం కష్టమవుతుంది. ఎపాక్సీ-పూసిన జిగురుకు ఒక చిన్న రాయి గీసుకున్నా దీని ద్వారా లభించే వాటర్‌ఫ్రూఫింగ్ ప్రమాదంలోకి నెట్టబడుతుంది, దీని వలన కూడా క్షయం జరగవచ్చు. ఇదే సమయంలో గోళాలకు పూర్తిగా పూతపూసేందుకు అకర్బన ప్లాస్టర్‌లను ఉపయోగించడం వలన కలిగే ప్రయోజనాలను కాగితంపై సమర్థించవచ్చు, అయితే ప్లాస్టర్లు సుదీర్ఘకాలంపాటు పని చేసే స్థితిలో ఉంచడం చాలా కష్టం. ఈ రంగంలో గతంలో అనేక తప్పిదాలు జరిగాయి, ఉక్కు పొరను ఆల్కలీన్ ప్లాస్టర్‌లను ఉపయోగించడం ద్వారా సంరక్షించవచ్చని భావన ఉండేది. సిమెంట్ రాయి ఉండటం వలన ఇటువంటి ప్లాస్టర్‌లలో క్షారత ఉంటుంది. అయితే ఈ క్షారతకు ఒక శాశ్వితమైన లక్షణమేమీ ఉండదు, అంటే అధిక నాణ్యత కలిగిన ఎపాక్సీ ప్రైమర్‌లతో వాటర్‌ఫ్రూఫింగ్ ఏర్పాటు చేయడం చాలా ముఖ్యం. అంతేకాకుండా, ప్లాస్టర్ యొక్క బాహ్య వాటర్‌ఫ్రూఫింగ్‌కు కొన్ని అగ్నినిరోధక ప్లాస్టర్ ప్రోత్సాహాకాల అవసరం ఉంటుంది, బయటకు తెరవబడి ఉన్న ప్లాస్టర్‌లలో క్షీణించిన క్షారత ప్లాస్టర్‌ను మొదటి స్థానంలో పట్టుకొనివుంచే సిమెంట్ రాయిపై ప్రమాదకర ప్రభావం చూపుతుంది. దీనికి విరుద్ధంగా, ఇంటుమెసెంట్ మరియు ఉష్ణ గ్రాహక పూతలు సాధారణంగా ఎపాక్సీ ఆధారితంగా ఉంటాయి, అంటే ఉక్కు పొర క్షయం జరగకుండా అన్ని రకాలుగా రక్షణ ఇస్తుంది. వీటికి అగ్నినిరోధకతను ఏర్పాటు చేయడం, అన్ని జడ అగ్ని భద్రత ఉత్పత్తులు మాదిరిగా ఉండదు, ఇది కఠినమైన లిస్టింగ్ అండ్ అప్రూవల్ యూజ్ అండ్ కాంప్లియన్స్ నిబంధనలకు పాత్రమై ఉంటుంది. LPGకి సంబంధించిన బాహ్య నిర్మాణాలు భవన నియమావళి లేదా అగ్నిమాపక నియమావళి పరిధిలోకి రాకపోవడం ఒక సమస్యగా ఉంది, అనేక LPG కంటైనర్లు ఎటువంటి అగ్నినిరోధకత లేకుండా ఇప్పటికీ మనం చూడవచ్చు, తరచుగా ఎటువంటి స్థానిక నియమావళి లేకపోవడం వలన ఇది జరుగుతుంది, బీమా తనిఖీదారు మినహా అధికారం కలిగివున్న యంత్రాంగం ఏదైనా యజమానులను సరైన ఉపశాంతి పద్ధతులను ఉపయోగించమని ఆదేశించవచ్చు. బీమా కంపెనీలు కూడా పోటీ ఇరకాటంలో ఉన్నాయి, ఇటువంటి వస్తువులు విషయంలో, అవి రేట్ల ప్రాతిపదికనే కాకుండా, తమ తనిఖీదార్ల డిమాండ్‌ల కఠినతపై కూడా ఆధారపడి పోటీ పడుతున్నాయి. LPG పాత్రల అగ్నినిరోధక పరీక్షలు వైవిధ్యభరితంగా ఉంటాయి. వాస్తవిక బహిర్గత పరీక్షను బెర్లిన్‌లోని యొక్క బ్రౌన్స్‌ష్వైగ్ పరీక్షా కేంద్రంలో మాత్రమే నిర్వహిస్తారు. BAM యొక్క పద్ధతి ఏమిటంటే, అది ఒక చిన్న LPG కంటైనర్‌ను హైడ్రోకార్బన్ టెస్ట్ కర్వ్‌లోకి బహిర్గతం చేస్తుంది, దీని ద్వారా అది ఫలితాలను లెక్కిస్తుంది. ఉత్తర అమెరికా పద్ధతులు ఆధారంగా ఉంటాయి. UL1709 పరీక్షకు కచ్చితమైన సమయం/ఉష్ణోగ్రత కర్వ్‌ను ఉపయోగిస్తుంది, అయితే ఇది ఉక్కు స్తంభాలను (దూలాలు పరీక్షించలేదు) మాత్రమే పరీక్షించేందుకు పరిమితమైవుంది, అదే BAM అయితే అసలు LPG కంటైనర్‌తోనే పరీక్షను నిర్వహించి అగ్నినిరోధక ఫలితాలను కనుగొంటుంది. ఎవరు ఎటువంటి అగ్ని నిరోధక పద్ధతిని ఉపయోగించినా, లిస్టింగ్ అండ్ అప్రూవల్ యూజ్ అండ్ కాంప్లియన్స్ నియమావళికి అనుగుణంగా కంటైనర్‌ను తయారు చేయడం చాలా ముఖ్యం, అంతేకాకుండా ఎంచుకున్న వస్తువు ఉత్పత్తి ద్రువీకరణ పొందిందా లేదా అనేది కూడా చూసుకోవాలి, అసలైన పరీక్షల్లో ఎన్విరాన్‌మెంటల్ ఎక్స్‌పోజర్స్ కూడా ఉంటాయి. ముఖ్యంగా ఉష్ణ గ్రాహక మరియు ఇంటుమెసెంట్ వంటి కర్బన ఉత్పత్తుల జీవితకాలాన్ని తెలుసుకోవడంతోపాటు మరియు ఈ ఉత్పత్తి ఎంతకాలం పనిచేస్తుందో లెక్కించగలగివుండాలి. UL1709 "షైన్స్" విషయంలో వీటిని గమనించాలి. వాస్తవిక అగ్ని పరీక్షకు ముందు పర్యావరణ పరీక్షలకు పూర్తిస్థాయిలో తట్టుకొని నిలబడే వస్తువును నిజానికి అత్యంత కఠినమైన ఉత్పత్తిగా పరిగణించవచ్చు. మంటలకు తగలక ముందు ఉత్పత్తి పని చేయకుండా పోయే పరిస్థితులను అధిగమించడం ఈ పరీక్షల యొక్క ఉద్దేశం. మొదట పర్యావరణ పరీక్షల్లో, తరువాత అగ్నినిరోధక పరీక్షల్లో మెరుగైన ఫలితాలు పొందిన ఉత్పత్తులను ఉపయోగించడం వలన, ఇదే విధమైన పరీక్ష నమూనాను అన్ని రకాలకు ఉపయోగించడం వలన తీసుకోవాల్సి జాగ్రత్త ప్రదర్శించవచ్చు. ఇదే విధంగా, ఇంటుమెసెంట్స్ కోసం మన్నిక ప్రమాణాలు కూడా విశ్వసించదగినవిగా నిరూపించబడ్డాయి. మన్నిక మరియు పర్యావరణ పరీక్షలపై నిశిత దృష్టి పెట్టడం ద్వారా అగ్ని నిరోధకత, సుదీర్ఘ మన్నిక గల కంటైనర్లను పొందవచ్చు, వీటి ద్వారా గరిష్ఠ పరిధి వరకు BLEVE సంభావ్యతను తగ్గించవచ్చు. ఒక కంటైనర్ పగిలిపోతే, LPG మొదట బాగా శీతలీకరణ చెందిన ద్రవం మాదిరిగా వ్యాప్తి చెందుతుంది. ఇది సమీపంలోని దేనినైనా శీతలీకరిస్తుంది. తరువాత ఇది వాతావరణంలో వేడెక్కుతుంది, ఆపై ఒక ఆక్సిజన్-స్థానభ్రంశ వాయువుగా మారుతుంది, ఇది ప్రభావిత వ్యాసార్థంలోని జీవులన్నింటికీ ఉపిరిసలపకుండా చేస్తుంది. ద్రవరూపంలో LPG వ్యాపించిన ప్రదేశం కంటే, దాని జనించిన వాయువు వ్యాపించే ప్రదేశం అనేక వందలరెట్లు ఎక్కువగా ఉంటుంది. ఒక LPG ట్యాంకు పలు చదరపు మైళ్ల విస్తీర్ణంలో ఆక్సిజన్ స్థానభ్రంశానికి కారణమవుతుంది. ఒక దశలో ఈ వాయువు వాతావరణం చేత కరిగించబడుతుంది. ఇది తరువాత జ్వలనశీల మిశ్రమ బిందువును చేరుకుంటుంది. ఇది జరిగినప్పుడు, పలు చదరపు మైళ్ల విస్తీర్ణంలో వ్యాపించే మంటలు ఆ ప్రదేశమంతటినీ నాశనం చేస్తాయి. ఈ కారణంగా, LPG మరియు LNG కేంద్రాలకు నిశిత పర్యవేక్షణ ఉంటుంది. జూన్ 2009లో, LPG తీసుకెళుతున్న ఒక సరుకు రవాణా రైలు ఇటలీలోని వియారెగియో రైల్వే స్టేషన్‌లో పట్టాలు తప్పింది. ఈ ప్రమాదంలో 29 మంది పౌరులు మరణించగా, 30 మంది పౌరులు గాయపడ్డారు. ఇవి కూడా చూడండి సంపీడన సహజ వాయువు (Compressed Natural Gas) ద్రవీకృత సహజ వాయువు (Liquified Natural Gas) సహజ వాయువు మూలాలు బాహ్య లింకులు <మూలాలు/> UK, నార్త్ వెస్ట్ ఇంగ్లండ్‌కు చెందిన ఒక LPG సరఫరాదారు యూరోపియన్ LPG అసోసియేషన్ వరల్డ్ LP గ్యాస్ అసోసియేషన్ ప్రొపేన్ ఎడ్యుకేషన్ & రీసెర్చ్ కౌన్సిల్ నేషనల్ ప్రొపేన్ గ్యాస్ అసోసియేషన్, USA డిస్కవర్ LP గ్యాస్, ఫ్రమ్ ఇట్స్ సోర్స్ టు యువర్ హోమ్ (గ్రాఫిక్ యానిమేషన్) ప్రొపేన్ గ్యాస్ అసోసియేషన్ ఆఫ్ కెనడా LP గ్యాస్ సేఫ్టీ అసోసియేషన్ ఆఫ్ సౌతాఫ్రికా ఎక్స్‌ప్లెయినింగ్ ప్రొపేన్ అండ్ LP గ్యాస్ ఫండమెంటల్స్ LPG ఇన్ ది UK UK ఫోరమ్ | ధర | సరఫరాదారులు | వ్యవస్థాపన | ప్రత్యామ్నాయాలు షెల్ అందించే సమాచారం, ఇది UK LPG సరఫరాదారు స్వతంత్ర ఆటోగ్యాస్/LPG సమాచార వెబ్‌సైట్ కాలోర్ అందించే సమాచారం, ఒక UK LPG సరఫరాదారు UKలో LPGకి కాలోర్ గ్యాస్ గైడ్ ఫ్లోగ్యాస్ అందించే సమాచారం, ఒక UK LPG సరఫరాదారు BP గ్యాస్ అందించే సమాచారం, ఇది ఒక UK LPG సరఫరాదారు వర్గం:ఇంధనాలు వర్గం:వాయువులు వర్గం:శిలాజాల నుంచి సేకరించే వాయువులు వర్గం:ద్రవీకృత పెట్రోలియం వాయువు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A6%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B0%B5%E0%B1%80%E0%B0%95%E0%B1%83%E0%B0%A4%20%E0%B0%AA%E0%B1%86%E0%B0%9F%E0%B1%8D%E0%B0%B0%E0%B1%8B%E0%B0%B2%E0%B0%BF%E0%B0%AF%E0%B0%82%20%E0%B0%B5%E0%B0%BE%E0%B0%AF%E0%B1%81%E0%B0%B5%E0%B1%81

২০১৫ সালে সৌদি আরবের স্বরাষ্ট্র মন্ত্রণালয়ের মুখপাত্র কে ছিলেন ?

আবুল কালাম আব্দুল মোমেন

bengali

আবুল কালাম আব্দুল মোমেন (জন্ম ২৩ আগস্ট ১৯৪৭) বাংলাদেশের পররাষ্ট্র মন্ত্রী। একজন বাংলাদেশী অর্থনীতিবিদ এবং কূটনীতিবিদ। তিনি আগস্ট ২০০৯ থেকে অক্টোবর ২০১৫ পর্যন্ত জাতিসংঘে নিযুক্ত বাংলাদেশের স্থায়ী প্রতিনিধি হিসেবে দায়িত্ব পালন করেন।[1]তিনি সিলেট-১ আসন থেকে ২০১৮ সালে একাদশ জাতীয় সংসদ নির্বাচনে বাংলাদেশ আওয়ামী লীগের মনোনয়নে সংসদ সদস্য নির্বাচিত হন।[2] সংবিধান অনুযায়ী দশম জাতীয় সংসদের স্পিকার ড. শিরীন শারমিন চৌধুরীর কাছে ৩ জানুয়ারী ২০১৯ তারিখে একাদশ সংসদের সংসদ সদস্য হিসেবে তিনি শপথবাক্য পাঠ করেন।[3] প্রাথমিক জীবন মোমেন ১৯৪৭ সালের ২৩শে আগস্ট বাংলাদেশের সিলেটে জন্মগ্রহণ করেন। তার পিতা আবু আহমদ আব্দুল হাফিজ ছিলেন সিলেট জেলা মুসলিম লীগের প্রতিষ্ঠাতা। তার মা সৈয়দা শাহার বানু ভাষা আন্দোলনের অন্যতম সংগঠক এবং সিলেটে নারী জাগরণের অগ্রদূত। তার ভাই আবুল মাল আব্দুল মুহিত বাংলাদেশের অর্থমন্ত্রী হিসেবে দায়িত্ব পালন করেছেন।[4][5] আব্দুল মোমেন ঢাকা বিশ্ববিদ্যালয় থেকে ১৯৬৯ সালে অর্থনীতিতে বি.এ এবং ১৯৭১ সালে উন্নয়ন অর্থনীতিতে এম.এ অর্জন করেন।[6] তিনি ১৯৭৯ সালে হার্ভার্ড বিজনেস স্কুল থেকে এমবিএ পাস করেন।[7] এরপর ১৯৭৬ সালে ঢাকার সেন্ট্রাল কলেজ থেকে আইনশাস্ত্রে এলএলবি অর্জন করেন। এরপর তিনি যুক্তরাষ্ট্রে তার লেখাপড়া চালিয়ে যান এবং নর্থইস্টার্ন বিশ্ববিদ্যালয়, বোস্টন, ম্যাসাচুসেটস থেকে ১৯৮৮ সালে অর্থনীতিতে পিএইচডি সম্পন্ন করেন।[6] কর্মজীবন তিনি একজন সরকারি চাকরিজীবী হিসেবে ১৯৭৩ থেকে ১৯৭৪ পর্যন্ত স্থানীয় সরকার, পল্লী উন্নয়ন ও সমবায় মন্ত্রীর ব্যক্তিগত সচিব এবং ১৯৭৪ থেকে ১৯৭৫ পর্যন্ত শিল্প ও বাণিজ্য এবং খনিজ সপম্পদ ও পেট্রোলিয়াম মন্ত্রীর ব্যক্তিগত সচিবের দায়িত্ব পালন করেন। হিসেবে দায়িত্ব পালন করেন।[6] তিনি মেরীম্যাক কলেজ, সালেম স্টেট কলেজ, নর্থইস্টার্ন বিশ্ববিদ্যালয়, ম্যাসাচুসেটস বিশ্ববিদ্যালয়, এবং হার্ভার্ড বিশ্ববিদ্যালয়ের কেনেডি স্কুল অফ গভর্নমেন্ট এ অর্থনীতি ও ব্যবসায় প্রশাসন পড়িয়েছেন।[8] ১৯৯৮ সালে তিনি সৌদি ইন্ডাস্ট্রিয়াল ডেভেলপমেন্ট ফান্ড (এসআইডিএফ) এর অর্থনৈতিক উপদেষ্টা নির্বাচিত হন। ২০০৩ সালে রিয়াদ কম্পাউন্ড বোমাহামলার সময় তিনি সৌদি আরব ত্যাগ করে ম্যাসাচুসেটসে এ ফিরে আসেন। সেখানে তিনি ফ্রেমিংহ্যাম স্টেট কলেজের অর্থনীতি ও ব্যবসায় প্রশাসন বিভাগে পড়াতেন। ২০০৯ সালের আগস্ট মাসে নিউ ইয়র্কে জাতিসংঘে বাংলাদেশের স্থায়ী প্রতিনিধি নিযুক্ত হওয়ার আগ পর্যন্ত তিনি সেখানে শিক্ষকতা চালিয়ে যান।[6] ২০১০ সালে তিনি ইউনিসেফ কার্যনির্বাহী পরিষদের আন্তর্জাতিক পর্যায়ে প্রেসিডেন্ট হিসেবে দায়িত্ব পালন করেন।[9][10] তিনি জাতিসংঘ সাধারণ পরিষদের ৬৭ তম অধিবেশনের ভাইস প্রেসিডেন্ট এবং ভারপ্রাপ্ত প্রেসিডেন্টের দায়িত্ব পালন করেন।[11] তিনি ২০১৪ সালে জাতিসংঘের দক্ষিণ-দক্ষিণ সহযোগিতা বিষয়ক উচ্চ পর্যায়ের কমিটির সভাপতি ছিলেন।[11] রাজনৈতিক জীবন মোমেনের বড় ভাই আবুল মাল আবদুল মুহিত আর নির্বাচনে না দাঁড়ানোর ঘোষণা দিয়ে তাকে সিলেট-১ আসনে তার উত্তরসূরি হিসেবে দেখতে চাওয়ার ইচ্ছা পোষণ করেন। আব্দুল মোমেন ৩০ ডিসেম্বর, ২০১৮ তারিখে সিলেট ১ আসন থেকে জাতীয় সংসদ নির্বাচনে জয় লাভ করেন।[12][13] তথ্যসূত্র বিষয়শ্রেণী:জীবিত ব্যক্তি বিষয়শ্রেণী:একাদশ জাতীয় সংসদ সদস্য বিষয়শ্রেণী:১৯৪৭-এ জন্ম বিষয়শ্রেণী:বাংলাদেশ আওয়ামী লীগের রাজনীতিবিদ বিষয়শ্রেণী:শেখ হাসিনার চতুর্থ মন্ত্রীসভার সদস্য

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%AC%E0%A7%81%E0%A6%B2%20%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%AE%20%E0%A6%86%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%81%E0%A6%B2%20%E0%A6%AE%E0%A7%8B%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%A8

Tarvitaanko neutroneja radioaktiivisten aineiden valmistamiseen?

Vety

finnish

Vety on jaksollisen järjestelmän ensimmäinen alkuaine. Sen kemiallinen merkki on H (). Vety on epämetalli, mutta jaksollisessa järjestelmässä se on sijoitettu ensimmäiseen pääryhmään yhdessä alkalimetallien kanssa. Vedyn elektronit nimittäin jakautuvat energiatasoille samalla tavoin kuin alkalimetalleillakin yleensä: sillä on vain yksi elektroni, joka on siis sen valenssielektroni. Normaalissa ilmanpaineessa huoneenlämmössä vety on väritön, hajuton ja mauton, tulenarka, ilmaa huomattavasti kevyempi kaasu, joka esiintyy luonnossa kaksiatomisina molekyyleinä (H2). Vedyn sulamispiste on −259°C ja kiehumispiste on −253°C (n. 14 ja 20 K). Vedyn moolimassa IUPACin standardin mukaisesti on [1,00784; 1,00811] g/mol[1] . Tunnetuin vety-yhdiste on vesi, jonka molekyylikaava on H2O. Keveydestään huolimatta vesi esiintyy huoneenlämpötilassa nesteenä, mikä johtuu vesimolekyylien välisistä vetysidoksista. Vedellä on korkea kiehumispiste, mikä on tehnyt mahdolliseksi nykyisen kaltaisen elämän syntymisen. Vetyä on maapallolla eniten nimenomaan vesimolekyyleissä, ja sitä on maapallon maankuoren kokonaismassasta 0,14%.[2] Vety on maailmankaikkeuden yleisin alkuaine, ja se toimii tähtien polttoaineena niissä tapahtuvissa fuusioreaktioissa. Esiintyminen Maailmankaikkeudessa Vety on maailmankaikkeuden yleisin alkuaine ja sitä on noin 74% maailmankaikkeudessa esiintyvän aineen massasta. Maailmankaikkeuden atomeista 90% on vetyä, 9% heliumia ja 1% muita aineita. Spektroskooppisilla laitteilla tehdyillä mittauksilla on saatu selville, että Auringosta ja muista tähdistä suurin osa on vetyä.[3] Auringossa vetyä fuusioituu jatkuvasti heliumiksi. Reaktio on Maassa olevan elämän kannalta elintärkeä, sillä ilman Auringon tuottamaa energiaa Maassa ei olisi riittävästi lämpöä elämälle. Vety (ja helium) oli ensimmäinen alkuaine maailmankaikkeudessa, ja muut alkuaineet syntyivät myöhemmin tähdissä vedyn fuusioituessa [4]. Metallinen vety on ainakin teoriassa mahdollinen suuressa paineessa kuten suurten planeettojen ytimissä, esimerkiksi Jupiterissa. On yritetty tosin saada aikaan kokeellisesti suprajohtavaa vetyä myös laboratorio-olosuhteissa alentamalla vaadittavaa painetta tuottamalla litium- ja natriumhydridejä.[5] Maapallolla Maapallolla vety on kymmenenneksi yleisin alkuaine, joten se on selvästi harvinaisempaa kuin muualla maailmankaikkeudessa. Vedyn keveyden vuoksi sen osuus Maan kokonaismassasta on vain 0,9 prosentin luokkaa ja maankuoren massasta vieläkin vähemmän, noin 0,15%. Universumin massasta vedyn osuuden on arveltu olevan jopa 73%.[2][6] Vapaana alkuaineena vety on maapallolla harvinainen, ja se esiintyy lähes aina sitoutuneena kemiallisiksi yhdisteiksi. Tulivuorenpurkauksissa ja öljynporauksen yhteydessä saattaa kuitenkin vapautua pieniä määriä vetykaasua.[3] Suurin osa maapallolla esiintyvästä vedystä on sitoutuneena veteen, joka on vedyn ja hapen yhdiste. Muita luonnossakin esiintyviä epäorgaanisia vety-yhdisteitä ovat muun muassa maaperässä esiintyvät ammoniumsuolat. Vetyä esiintyy myös lähes jokaisessa orgaanisessa yhdisteessä. Hiilivedyissä on vain hiili- ja vetyatomeja. Muissakin orgaanisissa yhdisteissä osa vetyatomeista on sitoutunut yleensä suoraan hiiliatomiin, mutta osa esimerkiksi happiatomiin, kuten alkoholeissa ja karboksyylihapoissa, tai typpiatomiin kuten amiineissa. Monimutkaisempia hiiltä, vetyä ja muitakin alkuaineita sisältäviä orgaanisia yhdisteitä ovat esimerkiksi sellaiset biologisesti tärkeät aineet kuin proteiinit, rasvat ja hiilihydraatit sekä myös DNA.[3] Vetyä on sitoutuneena myös fossiilisissa polttoaineissa[7], joista maaöljy ja maakaasu ovat pääosin hiilivetyjä. Myös kivihiilen huokosissa on yleensä metaania (kaivoskaasua), joka on yksinkertaisin hiilivety. Merivedestä voi tulla polttoainelähde, jos hallittu fuusiorektio saadaan maan päällä aikaan. Merivedestä saadaan vetyä fuusioreaktion polttoaineeksi.[8] Ominaisuudet Fysikaaliset ominaisuudet Puhdas vety on normaalioloissa olomuodoltaan kaasua. Vetykaasu (H2) on huomattavasti ilmaa keveämpää: 0°C:n lämpötilassa ja normaalissa ilmanpaineessa vedyn tiheys on noin 0,09g/dm3, kun ilman tiheys vastaavissa olosuhteissa on 1,3g/dm3. Myös nestemäisenä ja kiinteänä vedyn tiheys on huomattavasti pienempi kuin muiden alkuaineiden tiheydet vastaavissa olomuodoissa. Nestemäisen vedyn tiheys kiehumispisteessään on noin 0,07g/cm3 ja kiinteän vedyn tiheys sulamispisteessään on 0,0763g/cm3.[9] Vedyn sulamis- ja kiehumispiste ovat alkuaineista toiseksi alhaisimmat, sillä ainoastaan heliumilla on vetyä alhaisempi sulamis- ja kiehumislämpötila. Vedyn sulamispiste 1,013 baarin paineessa on −259,4°C ja kiehumispiste −252,9°C. Nestemäinen vety, jota tuotti ensimmäisen kerran brittiläinen kemisti James Dewar vuonna 1898, on väritöntä muuten paitsi suurina määrinä, jolloin se näyttää vaalean siniseltä. Kiinteä vety on väritöntä.[10] Isotoopit Vetyä esiintyy luonnossa kolmena isotooppina: 1H, 2H ja 3H. Laboratorioissa on kuitenkin pystytty syntetisoimaan myös muita vedyn isotooppeja, joita ovat 4H, 5H, 6H ja 7H. Ne ovat hyvin epävakaita, eikä niitä esiinny luonnossa.[11][12] 1H eli protium () eli tavallinen vety on yleisin vedyn isotooppi, jota on 99,98% kaikista vetyatomeista. Isotoopissa on vain yksi protoni, josta nimi protium tulee. Isotoopin ytimessä ei siis ole ainoatakaan neutronia. 2H tai D, deuterium, (”toinen”), on toiseksi yleisin vedyn isotooppi, jota on noin 0,015% Maassa olevasta vedystä. Isotoopin ytimessä on yhden protonin lisäksi yksi neutroni. Deuterium ei ole radioaktiivista, eikä se aiheuta merkittävää myrkytysvaaraa. Vesimolekyyliä, jossa on tavallisen vedyn sijasta deuteriumia, kutsutaan raskaaksi vedeksi. Raskasta vettä käytetään esimerkiksi ydinvoimaloissa CANDU-reaktoreissa hidastimena.[13] Monia deuteroituja orgaanisia yhdisteitä, kuten deuteroitua kloroformia, käytetään liuottimina NMR-spektroskopiassa.[14] Deuteriumia käytetään tulevaisuudessa myös fuusioreaktoreissa polttoaineena.[15] 3H tai T, tritium (”kolmas”), on hyvin harvinainen vedyn isotooppi, jonka ytimessä on yksi protoni ja kaksi neutronia. Kaikesta vedystä sitä on . Tritium on radioaktiivista, ja se hajoaa beetahajoamisen kautta helium-3:ksi. Tritiumin puoliintumisaika on noin 12,32 vuotta.[16] Tritiumin löysivät Ernest Rutherford, M. L. Oliphant ja Harteck vuonna 1934 pommittaessaan deuterium-atomeja deuteroneilla eli deuterium-atomin ytimillä. Pieniä määriä tritiumia muodostuu yläilmakehässä, kun kosmiset säteet iskeytyvät typpimolekyyleihin.[16] Tritiumia voidaan myös valmistaa reaktoreissa pommittamalla litium-6:ta neutroneilla.[15] Tritium voi esiintyä kaasumaisena, mutta yleisimmin muodossa, jossa yksi vesimolekyylin protium-atomeista on korvautunut sillä.[16] Tritiumin hajoamisessa syntyvät elektronit voivat virittää muiden aineiden elektroneja, joten sitä käytetään itsevalaisevana aineena rannekellojen näytöissä ja poistumistiekylteissä.[17] Muita käyttökohteita ovat merkkiaineena isotooppigeokemiassa ja lääketieteessä tutkittaessa lääkeaineiden metaboliaa[16][18]. Yksi energiantuotannon kannalta lupaavimmista fuusioreaktioista on deuteriumin ja tritiumin fuusio. Siinä vapautuu energiaa 16 MeV, mutta se vaatii noin 40 miljoonan kelvinin lämpötilan.[15] Orto- ja paravety Useampiatomisilla molekyyleillä voi olla niin kutsuttuja spin-isomeerejä. Vedyllä niitä on kaksi: orto- ja paravety. Niiden olemassaolon havaitsi R. Mecke vuonna 1924 spektroskooppisesti, ja Werner Heisenberg selitti ne kvanttimekaniikan avulla vuonna 1927. Ortovedyssä vetymolekyylin atomien spinit ovat toisiinsa nähden samansuuntaiset ja paravedyssä vastakkaiset. Näiden isomeerien fysikaalisissa ominaisuuksissa on eroja, ja niiden sulamis- ja kiehumispisteet, höyrystymislämmöt ja lämpökapasiteetit eroavat toisistaan. Esimerkiksi ortovedyn kiehumispiste on 0,24°C korkeampi kuin paravedyllä. Myös vety-yhdisteillä, kuten vedellä on orto- ja paraisomeerinsä.[19][20][21] Huoneenlämpötilassa vedystä 75% on ortomuodossa ja loput on paravetyä. Nestemäisessä vedyssä paramuoto on sen sijaan vallitseva, koska se on silloin stabiilimpi, ja absoluuttisessa nollapisteessä kaikki vety on paravetynä. Orto- ja paravety ovat kineettisessä tasapainossa. Ortovety voi muuntua para-isomeerikseen. Muuntuminen on eksotermistä eli lämpöä vapauttavaa, minkä vuoksi vetykaasua haihtuu säilytyspulloistaan. Häviön minimoimiseksi vetykaasu johdetaan nesteytysvaiheessa vesipitoisen rauta(III)oksidin lävitse. Rauta(III)oksidi, platina, palladium tai typpimonoksidi toimivat katalyytteinä ja muuntavat ortovedyn paravedyksi.[22][23][20][21] Kemialliset ominaisuudet Sijainti jaksollisessa järjestelmässä Vakiintuneen käytännön mukaan vety sijoitetaan jaksollisessa järjestelmässä ensimmäiseen eli alkalimetallien sarakkeeseen. Vety kuitenkin poikkeaa monella tavalla muista ryhmään kuuluvista alkuaineista: esimerkiksi se ei reagoi veden kanssa kuten litium, natrium tai kalium, ja sitä pidetään yleensä epämetallina. Kemialliselta kannalta vedyllä kuitenkin on myös metallimaisia ominaisuuksia kuten positiivinen hapetusluku. Joskus vety on sijoitettu halogeeneihin eli 17. ryhmään, koska vedyn rakenne on lähellä halogeenien rakennetta eli yhden elektronin päässä täydestä elektronikuoresta. IUPAC suosittelee nykyään vedyn sijoitettavaksi niin, että se on ensimmäisen jakson alkuaineena jaksollisen järjestelmän ylimmällä rivillä, taulukon keskellä niin ettei se kuulu mihinkään pääryhmistä.[24][25] Vedyn tavallisin hapetusluku on +I, mutta muutamat metallit voivat yhtyä vedyn kanssa hydrideiksi, joissa sen hapetusluku on poikkeuksellisesti −I. Vedyn ionisoitumisenergia on noin 1310kJ/mol, siis paljon suurempi kuin varsinaisilla alkalimetalleilla, joilla se on noin 400–500kJ/mol. Tässä suhteessa vety muistuttaa enemmänkin halogeeneja. Myös vedyn elektronegatiivisuus on paljon suurempi kuin varsinaisten alkalimetallien. Vetyä yhdistää alkalimetalleihin kuitenkin sen alhainen elektroniaffiniteetti, toisin sanoen energia, joka vapautuu tai sitoutuu, kun kaasumaisessa muodossa olevan alkuaineen atomiin lisätään yksi elektroni. Vedyn elektroniaffiniteetti on 73kJ/mol eli vetyyn sitoutuu energiaa 73kJ/mol. Muilla alkalimetalleilla vastaava arvo on 46–60kJ/mol ja halogeeneilla se on −270–−349kJ/mol. Yhdistävänä tekijänä on myös se, että vedyn uloin atomiorbitaali on alkalimetallien tapaan s-orbitaali, mutta halogeeneilla uloin orbitaali on p-orbitaali. Reaktiivisuus Vety esiintyy kaksiatomisena molekyylinä, joka on tavallisissa lämpötiloissa hyvin pysyvä, eikä kovin reaktiivinen. Tämä johtuu osittain vetymolekyylin vetyatomien välisen kovalenttisen sidoksen suuresta sidosenergiasta, joka on 436kJ/mol. Molekyylin hajottamiseen tarvitaan suuri määrä energiaa, eivätkä kaikki vetymolekyylit ole hajonneet vetyatomeiksi edes yli 4700°C:n lämpötilassa. Hapen ja halogeenien kanssa se kuitenkin reagoi hyvin voimakkaasti, jopa räjähdysmäisesti, muodostaen vettä tai vetyhalogenideja.[26][27] Atomaarinen vety sen sijaan on hyvin reaktiivista. Se on voimakas pelkistin, joka pelkistää jopa natriummetallia natriumsuoloista, ja erityisen voimakkaasti se reagoi halogeenien ja muiden voimakkaiden hapettimien kanssa. Siksi atomaarista vetyä ei esiinny luonnossa vapaana.[27] Sidokset Vety muodostaa itsensä ja muiden alkuaineiden kanssa kovalenttisen sidoksen, koska vedyn elektronegatiivisuus on korkea 2,1. Vety muodostaa niin sanotun σ-sidoksen eli yksinkertaisen sidoksen. Sidos on pyörähdyssymmetrinen: vety pystyy pyörimään sidoksen suhteen ilman, että sidos katkeaa. Hybridisaatiomallissa vety on poikkeus siinä mielessä, että vedyn atomiorbitaali ei hybridisoidu muun orbitaalin kanssa. Vety on olennaisessa osassa myös vetysidoksen synnyssä molekyylien välille. Vetysidos on vahvin heikko sidos, joka syntyy poolisessa molekyylissä olevien vedyn ja hapen, typen tai fluorin (N, O, F) välille. (Molekyylin vety muodostaa vetysidoksen toisen molekyylin N, O, F-atomin kanssa.) Yhdisteillä, joilla esiintyy vetysidoksia, on poikkeuksellisen korkea sulamis- ja kiehumispiste. Tämä johtuu vetysidosten voimakkuudesta. Erityisen korkea sulamis- ja kiehumispiste on vedellä, sillä vesimolekyyli muodostaa neljä vetysidosta. Elämän kannalta veden korkea sulamis- ja kiehumispiste ovat elintärkeitä. Hapot ja emäkset Happo ja emäs on Brønsted–Lowry-teoriassa määritelty siten, että happo on aine, joka luovuttaa positiivisen vetyionin (H+) eli protonin emäkselle. Emäs taas on aine, joka vastaan­ottaa vetyionin hapolta. Happamat vesiliuokset syntyvät, kun happo luovuttaa yhden protonin vedelle, jolloin liuokseen syntyy oksoniumioneja (H3O+). Oksoniumionit aiheuttavat liuoksen happamuuden. Emäksiset vesiliuokset syntyvät, kun emäs reagoi veden kanssa muodostaen hydroksidi-ioneja (OH−). Happamuus tai emäksisyys riippuu liuoksessa olevien oksonium- ja hydroksidi-ionien lukumäärästä. Vedyn yhdisteet Vedyn binäärisiä yhdisteitä kutsutaan hydrideiksi ja ne voidaan jakaa sidostenperusteella kolmeen luokkaan kovalenttiset, ionisidokselliset ja metalliset yhdisteet. Kovalenttisia yhdisteitä ovat vedyn ja muiden epämetallien yhdisteet, kuten ammoniakki, vesi ja vetyhalogenidit. Näistä monet ovat olomuodoltaan huoneenlämpötilassa kaasuja.[28][29][30] Ionisidokselliset hydridit sisältävät anionina hydridi-ionin (H−). Näitä vety muodostaa elektropositiivisten alkali- ja maa-alkalimetallien kanssa. Ionisidokselliset hydridit reagoivat kiivaasti veden kanssa vapauttaen vetykaasua esimerkkinä natriumhydridin reaktio[28][29][30] NaH + H 2 O ⟶ NaOH + H 2 {\displaystyle {\ce {NaH + H2O -> NaOH + H2}}} Siirtymämetallien ja lantanoidien sekä aktinoidien kanssa vety muodostaa metallisia hydridejä. Metallisille hydrideille tyypillistä on metallimainen kiilto ja sähkönjohtokyky. Näissä yhdisteissä vety pienikokoisena pääsee diffundoitumaan metallihilaan ja muodostaa niin kutsuttuja välisijayhdisteitä. Nämä ovat useimmiten koostumukseltaan epästoikiometrisiä ja rakenteeltaan monimutkaisia. Metallisen hydridiin perustuu eräiden metallien tutkiminen vedyn varastointitapana, koska ne lämmitettäessä vapauttavat vedyn. Esimerkiksi platina pystyy näin sitomaan vetyä jopa 900 kertaa oman tilavuuteensa nähden. Vedyn varastoimiseen tutkitaan myös metalliseoshydridejä esimerkiksi lupaavimmiksi ovat osoittautuneet TiNi2- ja LaNi2-seokset.[28][29][30] Tärkeitä epäorgaanisia vety-yhdisteitä ovat esimerkiksi vesi, kaikki epäorgaaniset hapot, ammoniakki ja natriumhydroksidi.[3] Historia Vedyn löytäminen Sveitsiläistä, 1500-luvulla elänyttä alkemistia Paracelsusta pidetään ensimmäisenä vedyn havaitsijana. Liuottaessaan rautaa rikkihappoon hän huomasi kehittyvän kaasua, jota hän kuvaili sanoin ”ilmaa nousee ja hajoaa kuin tuuli”. Paracelsus ei ollut varma, mitä oli tuottanut, eikä hän myöskään selvittänyt vedyn ominaisuuksia.[31][32] Vuonna 1670 englantilainen Robert Boyle tuotti vetyä sekoittamalla rautaviilajauhoa laimeaan suolahappoon ja rikkihappoon. Boyle kuvasi vetyä tulenaraksi kaasuksi, jonka vertaista hän ei ollut koskaan aiemmin havainnut, ja nimitti sitä ”Marsin palavaksi liuokseksi”. Boyle huomasi syntyneen kaasun palavan ainoastaan, jos ilmaa oli saatavilla. Hän myös havaitsi, että palamisessa kului ilmaa ja palamistuotteet painoivat enemmän kuin palaneet aineet.[32][33] Puhdasta vetyä valmisti ensimmäisenä englantilainen kemisti-fyysikko ja Britannian rikkaimpiin kuulunut Henry Cavendish vuonna 1766 antamalla raudan reagoida laimean rikkihapon kanssa.[34] Hän itse ei kuitenkaan uskonut löytäneensä vetyä, vaan oletti sen olevan flogistonia. Hän arveli kaasun lähtevän metallista eikä haposta, ja käytti siitä nimeä ”metallien palava ilma”. Tutkimuksissaan Cavendish havaitsi vedyn ja ilman seoksen räjähtävän, ja hän päätti myös laskea vedyn tiheyden. Laskelmissaan hän pääsi lopputulokseen, että vety on keveämpää kuin ilma. Tutkittuaan räjähdyksessä tiivistynyttä pisaraa hän totesi sen olevan vettä. Tämän vuonna 1781 tehdyn kokeen ansiosta hän tuli todistaneeksi Aristoteleen ja muiden antiikin luonnonfilosofien olleen väärässä, kun nämä väittivät veden olevan alkuaine.[34] Cavendishia pidetään vedyn löytäjänä, mutta nimen sille antoi ranskalainen kemisti Antoine Lavoisier.[35] Lavoisier todisti vuonna 1783, että vesi sisältää Cavendishin aiemmin löytämää ”palavaa ilmaa” ja happea. Lavoisier antoi vedylle nimen hydrogène. Nimen lähtökohtana ovat kreikankieliset sanat ὕδωρ (hydor, vesi) ja γίγνομαι (gignomai, muodostaa, synnyttää) eli vedenmuodostaja.[34] Nimi tulee vedyn palamisreaktiosta, josta syntyy reaktiotuotteena vettä. Myös suomenkielinen sana vety viittaa veden muodostamiseen; se esiintyi ensimmäisen kerran kirjakielessä vuonna 1851.[36] Kylmätutkimus Vielä 1900-luvun alussa vedylle oli keksitty vain muutamia käyttökohteita: sitä käytettiin niin sanotuissa kalkkivaloissa, jotka olivat teatterien parrasvaloja, ja ilmalaivojen täyttökaasuna. Kryogeniikka eli matalien lämpötilojen tutkiminen alkoi vuoden 1880 tienoilla. Ranskalainen kaivosinsinööri Louis Cailletet ilmoitti vuonna 1877 havainneensa nestemäisiä happipisaroita. Muutamaa päivää aiemmin sveitsiläinen fyysikko Raoul Pictet oli ilmoittanut myös onnistuneensa hapen nesteyttämisessä, mutta eri tavalla. Matalien lämpötilojen tutkimus oli 1900-luvun vaihteessa hyvin kallista, ja vain harvat yliopistot kykenivät tarjoamaan tarvittavia laboratorio-olosuhteita. Hapen nesteyttämisen jälkeen alkoi kansainvälinen kilpailu siitä, kuka onnistuisi ensimmäisenä vedyn nesteyttämisessä. Kilpailua käytiin lähinnä Euroopassa, sillä suurin osa fyysikoista oli siihen aikaan eurooppalaisia. Kilpailu oli riitojen ja prioriteettikysymysten värittämää alusta alkaen, ja hätäiset tulokset olivat tavallisia arvovallasta kilpailtaessa. Ensimmäisenä onnistui vuonna 1898 skotlantilainen kemisti James Dewar, jonka työtä helpotti hänen aiempi keksintönsä vakuumikryostaatti eli termospullo.[37] Termospullo johtaa huonosti lämpöä, koska siinä on kaksi hopeoitua lasiseinää, joiden välissä on tyhjiö. Dewar käytti sitä pitääkseen hyvin kylmät nesteet kylminä ja onnistui valmistamaan nestemäistä vetyä yhteensä 20 millilitraa. Sen jälkeen Dewar halusi valmistaa kiinteää vetyä, missä hän onnistuikin jo seuraavana vuonna.[38] Harold Urey havaitsi Columbian yliopiston kollegoidensa kanssa spektroskooppisissa tutkimuksissaan höyrystyneessä vedyssä poikkeavaa ainetta, jonka rakenne oli muuten sama kuin vedyn, mutta sillä oli ytimessään yksi neutroni. Deuteriumiksi nimetyn aineen atomimassa oli kaksinkertainen verrattuna vetyyn. Ureyn johdolla tutkijat tuottivat elektrolyysin avulla kahdesta deuteriumatomista ja yhdestä happiatomista koostuvaa raskasta vettä.[39] Raskaalla vedellä on sovelluksia muun muassa ydinvoimaloissa. Rooli atomimallin kehittymisessä Vety on 1900-luvulla kehittyneen atomimallin keskeisin alkuaine, sillä se on rakenteeltaan niistä yksinkertaisin. Vetyatomin ytimessä on yksi protoni, jota kiertää alimmalla energiatasolla yksi elektroni. Vedyn yksinkertaisen rakenteen ansiosta vedyn tuottamaa spektriä ja spektrissä näkyviä spektriviivoja oli helppo tutkia. Valon hajaantuminen spektriin on tunnettu jo keskiajalta asti. William Wollaston tutki vuonna 1802 Auringon spektriä ja havaitsi siinä muutamia pieniä tummia viivoja, mutta hän luuli niitä värien rajoiksi eikä kiinnittänyt asiaan sen enempää huomiota.[40] Kaksitoista vuotta myöhemmin Joseph von Fraunhofer havaitsi Auringon spektriä tutkiessaan satoja viivoja, ja tutkiessaan Kuun ja planeettojen heijastaman valon spektriä hän totesi niidenkin spektreissä esiintyvän samoja viivoja. Hän havaitsi niitä myös tähtien spektreissä, mutta niiden paikka ja voimakkuus poikkesivat toisistaan. Fraunhoferin havainnot osoittivat, että spektriviivat liittyivät valonlähteen ominaisuuksiin. Spektroskopian perusperiaatteet loivat 1850-luvun lopulla Robert Bunsen ja Gustav Kirchhoff. Johann Balmer keksi vuonna 1885 yksinkertaisen kaavan, jonka avulla voitiin laskea vedyn spektriviivojen aallonpituudet. Samanlaisia kaavoja yritettiin kehitellä muillekin alkuaineille, mutta mitään yhtenäistä kaavaa, jota kaikki alkuaineet noudattaisivat, ei pystytty rakentamaan.[41] Spektriviivojen syytä ei myöskään osattu vielä selittää tyhjentävästi. Niels Bohr kuitenkin kykeni selittämään omalla atomimallillaan vedyn spektriviivat. Bohrin mukaan elektronit kulkevat tietyillä radoilla atomin ytimen ympärillä, mutta ne pystyvät myös siirtymään korkeammalle tai alemmalle energiatasolle. Kun elektroni absorboi fotonin, elektroni siirtyy ylempään energiatilaan, jos sen absorboima energia on sama kuin kahden energiatilan vaatimien energioiden erotus. Atomin sanotaan virittyneen. Tämän seurauksena havaitsijaa kohti tuleva säteily heikkenee sellaisilla aallonpituuksilla, jotka vastaavat perustilan ja viritystilojen energioiden erotuksia. Spektriin ilmestyy joukko tummia viivoja, absorptioviivoja.[42] Emissioviivoja eli kirkkaita viivoja tumman pohjan päällä esiintyy kaasuilla. Tavallisesti tutkittavat kaasut ovat hyvin kuumia, jolloin ne ovat virittäytyneitä. Viritystila ei kuitenkaan kestä kauan, ja elektroni siirtyy alemmalle energiatasolle luovuttaen fotonin. Tämä havaitaan emissioviivana. Bohrin malli kykeni ensimmäistä kertaa selittämään vedyn spektriviivat.[43] Valmistus Vetyä valmistetaan teollisuudessa usealla tavalla. Pääasiallisesti käytettyjä tapoja on viisi: 1) Vetyä voidaan valmistaa maakaasusta tai maaöljystä sekä vesihöyrystä katalyytin, joka on usein nikkeliä, läsnä ollessa. Reaktiossa syntyy hiilimonoksidia ja vetyä, ja se tapahtuu 800–1000°C:n lämpötilassa ja 10–50 ilmakehän paineessa. Suurin osa teollisesti tuotetusta vedystä valmistetaan tällä tavoin metaanista.[44] maakaasu (metaani) CH4 + H2O → CO + 3H2 maaöljy C12H26 + 12H2O → 12CO + 25H2 2) Hehkuvan hiilen joukkoon johdetaan vesihöyryä, jolloin syntyy hiilimonoksidin ja vedyn seos, niin kutsuttua vesikaasua.[45] C + H2O → CO + H2 3) Vety voidaan erottaa vesikaasusta tai vesikaasu johtaa katalyyttiä sisältävän putken läpi noin 400°C:n lämpötilassa. Putkessa hiilimonoksidi reagoi vesihöyryn kanssa, jolloin muodostuu vedyn ja hiilidioksidin seos.[45] CO + H2O → CO2 + H2 4) Vetyä muodostuu myös maaöljyn sisältämien hiilivetyjen krakkauksessa. Lisäksi muodostuu alkuaine hiiltä[45]. 5) Vetyä voidaan valmistaa myös vedestä elektrolyysillä[45]: Anodireaktio: 4[OH]− → O2 + 2H2O + 4e− Katodireaktio: 2[H3O]+ + 2e− → H2 + 2H2O Yleisesti: [OH]− + [H3O]+ → O2 + 2H2 Suuressa mittakaavassa vedyn tuottaminen elektrolyyttisesti ei ole taloudellisesti kannattavaa, koska sähköenergia on kallista.[44] 6) Epäjalon metallin reagoidessa jonkin hapon kanssa syntyy suolaa ja samalla vety vapautuu, esimerkiksi: Zn + 2HCl → ZnCl2 + H2 7) Vetyä on laboratoriossa valmistettu myös fotolyysin avulla hajottamalla vettä galliumnitridin ja auringonvalon avulla. Käyttö Tällä hetkellä vetyä käytetään eniten kemianteollisuudessa, kun kidevedetöntä ammoniakkia tehdään osana lannoitteiden valmistusprosessia. Valmistus tapahtuu Haber–Bosch-menetelmällä, jossa vety ja typpi yhdistyvät ammoniakiksi.[44] Toinen huomattava käyttäjä on öljynjalostus, jossa vedyn avulla voidaan kasvattaa hiilivetyjen vety–hiilisuhdetta ja saada ne palamaan puhtaammin. Muita käyttökohteita ovat muun muassa oksidien poisto rautamalmeista, rikin poisto öljystä ja metanolin valmistus hiilimonoksidista. Yhteensä vetyä käytetään noin 50 miljoonaa tonnia vuodessa, ja kulutus kasvaa nykyisin noin 4–10% vuodessa.[7] Suuria määriä vetyä käytetään myös tyydyttymättömien kasvirasvojen kovettamiseen vedyttämällä. Vety liittyy tyydyttymättömien rasvojen kaksoissidoksiin, jolloin niistä tulee yksinkertaisia sidoksia ja rasvahapot muuttuvat tyydyttyneiksi.[44] Vetyä on käytetty myös muun muassa ilmapallojen täytteenä ja heliumin rinnalla ilmalaivojen täyttökaasuna.[34] Vedyn vaarallisuus tuli esille muun muassa ilmalaiva Hindenburgin tuhossa. Hindenburgissa käytettiin vetyä, koska Yhdysvalloilla oli heliumin teollisen valmistuksen monopoli eikä se myynyt heliumia esim. Saksalle. Nykyään tosin vaikuttaa siltä, että onnettomuuden todellinen syy olikin ilmalaivan ulkokuoren erittäin tulenarka kyllästeaine.[46] Nestevety on nestemäistä ajoainetta käyttävien kantorakettien tehokkaimpia polttoaineita. Hapettimena on yleensä nestehappi. Komponenttien pysymiseksi nestemäisinä tulee lämpötilan olla kylmä, vähintään −183°C. Tällaista seosta kutsutaan kryogeeniseksi ajoaineeksi. Koska polttoaine tulee pitää hyvin kylmänä, sen pitkäaikainen säilyttäminen on hankalaa.[47] Käyttö polttokennoissa Polttokennot muuntavat vedyn sisältämän kemiallisen energian sähkö- ja lämpöenergiaksi. Polttokenno koostuu positiivisesta katodista ja negatiivisesta anodista, joita yhdistää elektrolyytti. Polttokennoon syötetään vety- ja happikaasuja, jolloin vetymolekyylit kulkeutuvat anodille ja happiatomit katodille ja kennossa tapahtuva energiaa vapauttava kokonaisreaktio on 2 H2 + O2 → 2 H2O Elektrolyytti vaikuttaa polttokennon toimintalämpötilaan ja hyötysuhteeseen, ja polttokennot voidaan jakaa ryhmiin elektrolyytin mukaan, kuten alkali-, sulakarbonaatti-, fosforihappo-, protoninvaihto- ja kiinteäoksidipolttokennoihin. Protoninvaihtopolttokenno on osoittautunut lupaavimmaksi autojen energianlähteenä.[48] Suurimmat ongelmat, jotka haittaavat polttokennojen soveltamista laajaan käyttöön energianlähteenä, liittyvät kustannuksiin ja polttokennojen kestävyyteen. Polttokennojen korkea hinta johtuu suurelta osin siitä, että katalyyttinä käytetään platinaa.[49] Katso myös Antivety Pimeäfermentaatio Valofermentaatio Vetytalous Lähteet Citation error, replace with{{cite book| author = Greenwood, N. N. & Earnshaw, A.| title = Chemistry of the Elements| publisher = Butterworth Heinemann| year = 1997| version = 2nd Edition| id = ISBN 0-7506-3365-4| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Gupta, Ram B.| title = Hydrogen fuel: Production, transport and storage| publisher = CRC Press| year = 2008| id = ISBN 978-1-4200-4575-8| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Zumdahl, Steven S.; Zumdahl, Susan A.| title = Chemistry| publisher = Brooks Cole| year = | version = 8. painos| id = ISBN 978-0-495-82992-8| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Karamäki, E. M.| title = Epäorgaaniset kemikaalit| publisher = Kustannusliike Tietoteos| year = 1983| id = ISBN 951-9035-61-3}} Citation error, replace with{{cite book| author = Rayner-Canham, Geoff & Overton, Tina| title = Descriptive Inorganic Chemistry| publisher = W. H. Freeman and Company| year = 2006| version = 5th Edition| id = ISBN 978-1-4292-2434-5| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Wiberg, Egon; Wiberg, Nils; Holleman, Arnold Frederick| title = Inorganic chemistry| publisher = Academic Press| year = 2001| id = ISBN 978-0-12-352651-9| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.| format = [ Kirja Googlen teoshaussa]}} Viitteet Aiheesta muualla (pdf) Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead. Luokka:Alkuaineet Luokka:Polttoaineet Luokka:Vety Luokka:Pakkauskaasut Luokka:Seulonnan keskeiset artikkelit

https://fi.wikipedia.org/wiki/Vety

N2게임즈 창립일은 언제인가요?

2018년 아시안 게임

korean

2018년 아시안 게임()은 아시아 올림픽 평의회의 주관으로 2018년 8월 18일부터 9월 2일까지 인도네시아의 자카르타와 팔렘방에서 열렸던 제18회 하계 아시안 게임이다. 자카르타의 아시안 게임 개최는 1962년 아시안 게임에 이어 이번이 2번째이며, 동남아시아에서 열리는 아시안 게임은 태국 방콕에서 개최된 1998년 아시안 게임 이후 20년 만이다. 이번 대회는 역사상 처음으로 두 도시에서 공동 개최한다. 1962년 아시안 게임 대회를 개최한 전력이 있는 인도네시아의 수도 자카르타와, 수마트라슬라탄 주(남수마트라 주)의 주도인 팔렘방이다. 각 종목 경기는 두 도시에서 번갈아 진행되며 반둥과 자와바랏 주(서자와 주)의 일부 경기장도 활용될 예정이다. 대회의 개막식과 폐막식은 자카르타의 겔로라 붕 카르노 스타디움에서 진행된다. 한편 이번 대회에서는 e스포츠와 카누폴로 종목이 시범 종목으로 운영된다. e스포츠의 경우 다음 대회인 2022년 아시안 게임에서 정식 종목으로 승격될 예정이다. 개최 도시 선정 2011년 7월 일본 도쿄에서 열린 아시아 올림픽 평의회(OCA) 총회에서 개최 도시를 선정할 예정이었으나 연기되었다. 2012년 11월 8일 마카오에서 개최한 OCA 총회에서 기존의 아시안 게임이 개최되는 해에 동계 올림픽과 FIFA 월드컵이 같이 개최되어 흥행성이 저조하다는 이유로 하계 올림픽보다 1년 전에 개최하기로 합의하였고 2019년 아시안 게임 개최지로 베트남 하노이로 결정되었다. 그러나 2014년 4월 17일 베트남 정부는 경제 문제 등으로 2019년 아시안 게임 개최권을 반납했다.[1] 아시아 올림픽 평의회는 2014년 9월 20일 대한민국 인천에서 열린 총회에서 개최지를 인도네시아 자카르타로 결정하였다.[2] 한편 인도네시아 정부는 2019년에 대통령 선거가 실시된다는 점을 감안하여 2019년에 열릴 예정이던 대회 일정을 1년 더 앞당긴 2018년에 개최하기를 OCA에 정식 요청하였고 OCA는 이를 받아들여 2018년 개최에 합의하였다. 준비 과정 예산 2018년 자카르타-팔렘방 아시안 게임에 들어가는 총예산은 32억 달러로 집계됐다.[3][4] 2015년 인도네시아 중앙정부는 대회준비 예산으로 3조 루피아 (약 2340억 원)를 편성하였고, 대회 개최지인 자카르타와 팔렘방 지방정부 역시 예산편성에 협력할 것으로 전망되었다.[5] 하지만 대회를 앞둔 2018년 7월 기준으로 편성된 예산은 6조 6000억 루피아로 당초보다 두 배 이상 늘었으며, 이 중 8690억 루피아는 스폰서 계약 체결로 마련한 것으로 알려졌다.[6][7][8] 상징물 2018년 아시안 게임의 엠블렘은 2015년 9월 9일 인도네시아 스포츠의 날을 기념하여 처음 공개되었다. 엠블렘은 인도네시아의 희귀종인 극락조를 모티브로 형상화한 것이었다.[9] 그러나 공개되자마자 디자인이 촌스럽다는 비판이 크게 일었고, 일각에서는 극락조보다는 닭과 더 닮았다는 인식도 생기면서 논란이 확산되었다. 함께 공개된 마스코트 '드라와'(Drawa) 역시 인도네시아의 문화와 역사를 나타내기엔 그다지 관련성이 없다는 지적이 제기되었다. 이에 조직위원회 측은 2016년 1월부로 해당 엠블럼과 마스코트를 폐기하고 새로운 디자인 작업에 나섰다. 조직위 측은 새 디자인을 전국민 공모로 진행하였고 그 결과 60개의 도안이 제출되었다. 그리고 2016년 7월 28일 지금의 엠블럼을 최종 선정하였다. '아시아의 에너지'란 부제가 딸린 이 엠블럼은 대회가 진행될 겔로라 붕 카르노 스타디움의 윗모습에서 모티브를 따와 형상화하였으며, 아시아 국가간의 화합을 형상화하고자 하였다는 설명이다.[10][11][12] 엠블럼이 공개된 날 대회 마스코트도 같이 새로 발표되었다. 극락조 '빈빈'(Bhin Bhin), 바웨안사슴 '아퉁'(Atung), 자바코뿔소 '카카'(Kaka)의 총 세 마스코트로, 인도네시아의 동부, 중부, 서부 지역에 각각 서식하는 세 가지 동물을 마스코트로 삼았다. 이들은 동시에 전략과 스피드, 힘을 상징하고 있다.[13] 2018년 7월 대회조직위는 대회 입상자에게 주어질 메달 디자인을 공개하였다. 대회 로고와 인도네시아 전역의 바틱 문양을 새겨넣었으며 인도네시아의 다양성과 조화를 상징토록 하였다. 특히 바틱 문양은 문화적 다양성 뿐만 아니라 이번 대회에 참가하는 모든 아시아 국가들의 인종, 민족, 종교적 다양성을 표현코자 하였다.[14] 성화봉송 이번 대회의 성화봉송은 2018년 7월 15일 제1회 아시안 게임이 치러진 인도 뉴델리의 디얀 차드 국립 경기장에서 시작되었다. 채화는 태양빛을 오목거울에 모아 성화를 붙이는 것으로 진행했다.[15] 7월 18일에는 인도네시아 욕야카르타 부근의 프람바난 힌두사원에서 성화 환영식이 열렸다. 이곳에서는 중앙자바 주 므라펜에서 채화된 인도네시아 측 성화와 합치는 행사가 치러졌다. 이어 성화봉송 콘서트가 진행되어 인도네시아 전국 대장정의 서막을 알렸다.[16] 성화봉송은 개최도시인 자카르타, 팔렘방을 비롯한 인도네시아 54개 도시를 순회하며, 8월 17일 인도네시아 독립기념일에는 자카르타의 모나스 독립기념관을 방문한다. 그 다음날 대회 개막일에는 개막식이 열리는 겔로라 붕 카르노 스타디움에 입성한다.[15] 경기장과 기반시설 이번 대회의 경기장은 자카르타, 남수마트라 주, 반텐 주, 서자바 주의 총 네 지역에 분산되어 있으며, 일부는 신축되고 일부는 보수공사를 거쳐 치러지게 된다. 대회 경기는 수도 자카르타와 남수마트라 주의 팔렘방에서 치러지며, 자카르타에 세 곳, 팔렘방에 한 곳으로 네 그룹의 스포츠 단지로 묶여 운영된다. 자카르타와 이웃한 서자바 주와 반텐 주의 15개 경기장은 대회 경기 보조를 위해 활용될 예정이다.[17] 이들을 모두 고려하면 이번 대회에서 활용되는 경기장은 총 80여개에 달한다.[18] 조직위 측은 예산 절감을 위해 2011년 동남아시아 경기 대회에서 쓰였던 경기장을 비롯해 기존의 스포츠 시설들을 활용한다는 방침이다.[5] 2018년 2월 테스트이벤트 이후에는 자카르타 국제 엑스포 전시장에서 치러질 일부 종목을 자카르타 컨벤션 센터로 이전한다는 방침을 내렸다.[19] 자카르타 자카르타의 대표적인 스포츠단지인 겔로라 붕 카르노 스포츠단지가 대회 운영에 투입되며, 13개 전 경기장을 보수해 활용한다. 주경기장인 겔로라 붕 카르노 스타디움은 1962년 완공된 경기장으로 보수공사를 거쳐 기존에 88,000석이던 수용규모를 76,127석으로 줄였다. 테러공격 방지를 위해 스타디움 내에는 안면인식장치가 설치된다. 자카르타 서부의 라와망운 지역에는 자카르타 국제 벨로드롬이 신축되었다. 공사비용으로 4000만 달러가 투입되었으며 사이클, 배드민턴, 풋살, 농구, 레슬링 종목이 치러진다.[20] 자카르타 동부의 풀로마스에는 자카르타 국제 승마 공원이 신축되었으며 공사비용은 3080만 달러, 수용규모는 1,000석이다.[21] 이곳에는 마구간 100개, 선수대기실, 수의병원, 트레이닝장, 주차장 등의 시설이 들어서 있다. 겔로라 붕 카르노 스포츠단지 그 외 지역 팔렘방 팔렘방의 자카바링 스포츠 시티가 대회 운영에 투입된다. 이곳도 신축공사와 시설보수공사가 진행되었는데, 주경기장인 겔로라 스리위자야 스타디움은 수용규모를 36,000석에서 60,000석으로 대폭 늘린다는 계획이 한때 세워졌으나 취소되었고, 대신 경기장 내 개인좌석을 설치하고 다른 좌석과 시설들을 정비하는 과정에서 27,000석으로 축소됐다.[22] 자카바링 스포츠 내에 신축된 경기장으로는 우선 40레인 규모의 볼링단지가 있으며 2018년 5월 말에 완공됐다.[23] 테니스 종목이 열릴 테니스 코트도 총 8개 규모로 신축되었다.[24] 카누와 조정 종목은 자카바링 호수에서 개최되며 호수 해안선을 따라 조정시설과 관람석을 설치해 총 2,300m 길이로 지어졌다.[25] 이밖에도 라나우 스포츠홀 (세팍타크로 종목) 등의 경기장도 대회 운영을 위해 보수공사를 거쳤다.[26] 팔렘방 일대 경기장 서자바 일대 경기장 선수촌 주 선수촌은 자카르타의 케마요란에 위치해 있다. 약 10만m² 규모의 부지에 10개동 7,424개 객실이 있으며, 총 수용규모는 22,272명에 달해 IOC의 올림픽 대회 선수촌의 수용 규모 기준인 14,000명 규모를 훨씬 뛰어넘는다. 팔렘방의 자카바링 스포츠 시티에도 부선수촌이 건설되어 3,000명에 달하는 선수와 관계자들을 수용할 예정이다.[27][28] 교통 인프라 대회 준비의 일환으로 도시 내 철도 인프라도 확충된다. 자카르타에서는 대회 개최를 계기로 자카르타 MRT와 자카르타 LRT의 건설에 박차를 가하고 있다.[29] 특히 자카르타 LRT 노선이 중앙자카르타의 케마요란 선수촌과 동자카르타의 라와망군 벨로드롬 경기장을 이을 예정이다. 자카르타 시내버스 운영사인 트랜스자카르타도 대회기간 동안 임원 수송용으로 버스 416대를 특별 편성해 투입한다.[30] 팔렘방에서도 대회에 앞서 술탄 마흐무드 바다루딘 2세 국제공항과 자카바링 스포츠 시티를 잇는 팔렘방 LRT 노선이 2018년 7월 말에 개통됐다.[31][32] 국제공항 역시 이착륙 터미널을 확장해 수용 규모를 늘리며 스카이브리지를 통해 경전철 역사와 공항을 이을 예정이다.[33] 이밖에도 수마트라 고속도로와 고가도로, 다리 등도 팔렘방 주변에 신축되었다.[34] 참가국 이번 대회에서는 아시아 올림픽 평의회(OCA)에 속한 45개 전 회원국이 참가하였다.[35] 쿠웨이트는 쿠웨이트 올림픽 위원회가 국제 올림픽 위원회(IOC)로부터 자격 정지 처분을 받아서 국가 올림픽 위원회(NOC) 자격으로 출전하지 못하기 때문에, 쿠웨이트 출신 선수들은 개인 자격으로 출전하는 독립 선수단으로 참가할 전망이었다. 그러나 개막 하루 전인 8월 17일에 IOC가 쿠웨이트에 대한 자격 정지 징계를 잠정 해제하기로 결정하면서, 쿠웨이트 선수단은 자국 국기를 내걸고 출전할 수 있게 되었다. 쿠웨이트의 자격 정지 해제는 2018년 10월에 최종 결정된다.[36] 다음은 2018년 아시안 게임의 참가국 목록이다. 괄호 안의 숫자는 선수단 규모이다. 기타 참가국 Korea(하계): 2018년 평창 동계 올림픽과 마찬가지로 대한민국과 조선민주주의인민공화국은 여자 농구, 카누 용선, 조정 등 일부 종목에서 남북 단일팀을 구성하여 참가한다. 개막식에서는 대한민국과 조선민주주의인민공화국 선수단이 동시에 입장하였다.[37] 대회 진행 개최 종목 2018년 아시안 게임에서 개최된 종목은 다음과 같다. 2020년 도쿄 하계 올림픽에서 정식 종목으로 추가된 인공암벽등반(스포츠클라이밍), 스케이트보딩(스케이트보드), 3x3 농구(길거리 농구)가 아시안 게임에서도 정식 종목으로 추가되었다. 아시안 게임 독자 종목에서는 패러글라이딩, 수상스키와 같은 기계 스포츠 종목, 유술, 쿠라시, 삼보, 펜착실랏과 같은 무술 종목, 보드 게임인 브리지가 정식 종목으로 추가되었다. 이외에도 인라인롤러 종목이 2010년 아시안 게임 이후 8년만에 다시 정식 종목으로 추가되었으며, 크리켓은 조직위원회 측에서 비용과 시간 문제로 인해 개최하기 힘들다고 판단하여 이 대회에서는 제외되었다.[38] 2018년 아시안 게임에서는 e스포츠[주 1]와 카누폴로가 시범 종목으로 진행될 예정이다.[39] 공수도 골프 근대5종 기계 스포츠 패러글라이딩 수상스키 농구 농구 3x3 농구 럭비 레슬링 롤러스포츠 인라인롤러 스케이트보드 무술 유술 쿠라시 삼보 펜착실랏 우슈 배구 복싱 볼링 배드민턴 브리지 비치발리볼 사격 사이클 도로 트랙 산악 BMX 레이싱 BMX 자유형 세팍타크로 수상 종목 다이빙 수구 수영 싱크로나이즈 스포츠클라이밍 스쿼시 승마 야구 소프트볼 야구 양궁 역도 요트 유도 육상 정구 조정 체조 기계체조 리듬체조 트램펄린 축구 카누 슬라럼 스프린트 용선 카바디 탁구 태권도 테니스 트라이애슬론 펜싱 하키 핸드볼 시범 종목 e스포츠 카누폴로 일정 다음은 2018년 아시안 게임의 일정이다. 모든 시각은 현지 시각 (인도네시아 서부 표준시, UTC+7) 기준이다. 메달 집계 |- | 1 | style="text-align:left;" | China(하계) | 132 || 92 || 65 || 289 |- | 2 | style="text-align:left;" | Japan(하계) | 75 || 56 || 74 || 205 |- | 3 | style="text-align:left;" | South Korea(하계) | 49 || 58 || 70 || 177 |- style="background:#ccccff" | 4 | style="text-align:left;" | Indonesia(하계) | 31 || 24 || 43 || 98 |- | 5 | style="text-align:left;" | Uzbekistan(하계) | 21 || 24 || 25 || 70 |- | 6 | style="text-align:left;" | Iran(하계) | 20 || 20 || 22 || 62 |- | 7 | style="text-align:left;" | Chinese Taipei(하계) | 17 || 19 || 31 || 67 |- | 8 | style="text-align:left;" | India(하계) | 15 || 24 || 30 || 69 |- | 9 | style="text-align:left;" | Kazakhstan(하계) | 15 || 17 || 44 || 76 |- | 10 | style="text-align:left;" | North Korea(하계) | 12 || 12 || 13 || 37 |} 같이 보기 2018년 장애인 아시안 게임 2018년 동계 올림픽 주해 각주 외부 링크 분류:하계 아시안 게임 분류:2018년 스포츠 분류:2018년 인도네시아 분류:인도네시아에서 개최된 스포츠 대회 분류:자카르타의 스포츠 분류:2018년 종합 스포츠 경기 대회 분류:2018년 8월 분류:2018년 9월 분류:인도네시아의 종합 스포츠 경기 대회

https://ko.wikipedia.org/wiki/2018%EB%85%84%20%EC%95%84%EC%8B%9C%EC%95%88%20%EA%B2%8C%EC%9E%84

Какое расстояние от Коло́мны до Москвы?

Коломна

russian

Коло́мна — город в Московской области России. Является городом областного значения; вместе с упразднённым муниципальным районом с 21 апреля 2017 года входит в муниципальное образование Коломенский городской округ. Один из древнейших и красивейших городов Подмосковья, крупный промышленный центр и транспортный узел, речной порт на Оке. Согласно последним исследованиям, основан в 1140-х — 1160-х годах[1]. В городе частично сохранился редкий памятник древнерусского оборонительного зодчества — Коломенский кремль. Физико-географическая характеристика Географическое положение Коломна находится в центре европейской части России, на просторах Москворецко-Окской равнины. Город расположен у впадения реки Москвы в Оку, примерно посередине между Москвой и Рязанью. Расстояние от Москвы до Коломны по автодороге — 100 км, по железной дороге — 117 км. Площадь города составляет 6 712 га[2], она совпадает с площадью городского округа. По территории города протекает несколько рек, наиболее крупные из которых Ока, Москва и Коломенка. Климат Климат Коломны умеренно континентальный: сильные морозы и палящий зной здесь довольно редки. Самым холодным месяцем года является январь (его средняя температура составляет –8,9°C), а самым тёплым — июль (средняя температура +19°C). В летнее время довольно часты грозы. Абсолютный минимум температуры в Коломне за период наблюдений с 1960 года отмечался во время ультраполярного вторжения 31 декабря 1978 года: −40,8°C, абсолютный максимум, вследствие географического расположения на юго-востоке области и низкой высоты НУМ, — самый высокий в Московской области: +39,7°C. Продолжительность безморозного периода около 140 дней. Абсолютный годовой перепад температур 80,5 градуса. Коломне принадлежит абсолютный максимум температуры в Подмосковье. Население Коломна — восьмой по численности город Московской области (2012 год). Символика Герб Геральдическое описание герба Коломны гласит: «В лазоревом поле на зелёном холме, тонко окаймлённом золотом, — серебряная колонна, увенчанная золотой короной, сопровождаемая по бокам двумя золотыми шестилучевыми звёздами (двумя лучами вверх)». XIV век 1730 год 1883 год 1980 год 2002 год Флаг Флаг Коломны утверждён решением Совета депутатов г. Коломны от 07.08.2002 № 31/9. Флаг представляет собой прямоугольное полотнище с отношением ширины к длине 2:3, красного цвета с двусторонним изображением в верхнем ближнем к древку углу основных элементов герба г. Коломны — колонны, увенчанной золотой короной, с двумя золотыми шестилучевыми звёздами по бокам в лазоревом поле. Часовой пояс Город Коломна, как и вся Московская область, находится в часовой зоне, обозначаемой по международному стандарту как Moscow Time Zone (MSK). Смещение относительно UTC составляет +3:00. Название Происхождение названия имеет несколько научных и народно-этимологических версий: Научные версии: От слова «колома», означающее — колесо (родственное — колымага, колесная повозка). Также существуют поселки и деревни, имеющие сходные названия — Колома, Коломье и проч. Предположительно изначально это было место проживания изготовителей колес, возможно — колес для водяной мельницы, (устаревшее выражение — мельничные колома, деревянные колеса, приводящие механизм мельницы в движение). В. А. Никонов, автор «Краткого топонимического словаря», высказывал мнение, что название города произошло от финно-угорского слова kalma, означающего могилу, кладбище[3]. Первоначально название реки (отмеченное как гидроним в ряде других регионов Руси) родственно украинскому Коломыя и Polish: kołomyje ‛глубокие колеи; выбоины, наполненные водой’[4]. Конечная часть — мна объясняется как гиперкорректное преобразование *Коломъя > *Коломья > *Коломня. Распространённость гидронима в западных областях допускает балтийское происхождение. В. Н. Топоров приводит ряд балтийских параллелей, позволяющих сопоставить основу названия с Lithuanian: kalmas «аир», kalmyne «заросли аира», «палка, трость». Этимология названия Коломна «река с зарослями аира» вполне реалистична и подтверждается рядом других гидронимов Подмосковья, образованных от названий водной растительности[5]. Э. М. Мурзаев сообщает о версии, предполагаеющей половецкое происхождение названия — от «коллома» (охранение), так как Коломна, расположенная при впадении Москвы-реки в Оку, будучи городом-крепостью, преграждала дорогу к русским землям на севере[6]. Даль В.И. вывел название от рязанских слов коломень, коломенье, означающих околицу, околоток, соседство, "отчего и название города Коломны - околица Москвы"[7]. Согласно М. Фасмеру, от диал. коло́мень ж. «окрестность» (от коло; ср. польск. okolica — окрестность). Историк и краевед Кириченко В.Ю. на основе польского источника XVII века Памва Берында, издания 1653 года, вывел происхождение от южнославянского слова "к<i data-parsoid='{"dsr":[11372,11383,2,2]}'><b data-parsoid='{"dsr":[11374,11381,3,3]}'>о</b></i>лми". На стр.65 Лексикона оно толкуется как "далеко болш", то есть, очень далеко от чего-то. Коломна в 1177 году была самой дальней крепостью на север-северо-запад от Рязани. А границы Черниговского княжества доходили до берегов рек Ока и Москва. Отсюда название Коломна переводится как "город дальний"[8]. Народно-этимологические версии: От слова каменоломня — рядом с городом добывали, по-старинному, ломали камень Слово Коломна произошло от реки «Коломенка». На берегу её было место, где находился рынок, по-старинному — менок. То есть — река около мена — Коломенка Есть предположение, что название города происходит от особенности протекания реки Оки, в районе города Ока ломается (Ока ломаная), отсюда и Коломна, подобно как Ока широка в районе города Кашира, Ока лугова в районе города Калуга. Существовало мнение, что название города происходит от Latin: columna «колонна», что нашло отражение в его историческом и современном гербе. В разговорном употреблении часто название описывается воинственным выкриком: «Колом НА!». История Первое упоминание Город Коломна впервые упоминается в 1177 (6685) году[9] в Лаврентьевской летописи как пограничный пост Рязанского княжества и торгово-ремесленный центр. Когда во второй четверти XII века Киевская Русь окончательно распалась и образовались самостоятельные княжества и земли, на территории современного Подмосковья пытались закрепиться сразу несколько соперничавших княжеств. Для закрепления низовий Москвы-реки и прилегающего течения Оки рязанские князья построили города Ростиславль (упомянут в 1153 году) и Коломну. 1177 год — условная дата, поскольку город упомянут как уже существующий. Предположить точную дату основания города помогают найденные при раскопках вещи, которые хорошо датируются. Выяснилось, что самые древние городские находки датируются серединой XII века, то есть интервалом между 1140 и 1160-м годами. Таким образом, город до своего попадания в историческую хронику существовал уже около четверти столетия. В конце XII—XIII веков Коломна была центром Коломенского княжества в составе Рязанского княжества. В 1186 году Коломну взял Всеволод Большое Гнездо, и посадил там князем Всеволода. В 1238 году Роман Ингваревич князь Рязанский и Всеволод княжич Владимирский пытались дать отпор татарам, и у Коломны произошла битва. Присоединение к Московскому княжеству В 1301 году Коломну захватил московский князь Даниил Александрович, успешно вмешавшийся в противоборство рязанских князей. Это была первая территория, присоединённая к Москве. В 1340 году Иван Калита завещал Коломну своему сыну Симеону. В 1358 году город отошёл к Дмитрию Ивановичу; во время его правления Коломна стала значительным торговым центром. В середине XIV века была учреждена коломенская епархия; коломенские епископы пользовались расположением московских князей. В 1385 году Коломну неожиданно захватил рязанский князь Олег Рязанский. Город был возвращён Москве лишь через несколько лет, при содействии Сергия Радонежского. Монгольские нашествия Много бед город пережил от Золотой Орды и позднейших татарских государств. Коломна неоднократно разорялась в XIII—XVI веках (1 января 1238 года — Бату-ханом, в 1293 году — Туданом, в 1382 году — Тохтамышем, в 1408 году — Едигеем, в 1440 году — казанским ханом Улу-Мухаммедом. Один раз город сжигался крымскими войсками в 1571 — Девлетом I Гераем. Распространенное мнение о том, что в 1521 город был сожжен объединенным крымско-казанским войском под началом Мехмеда I Герая является следствием ошибки неправильного перевода летописных сведений еще в XVIII веке, а затем без проверки тиражируемого последующими исследователями и писателями. Как убедительно доказал в своей статье "Из истории Коломенского кремля: новая версия причин постройки" на основе нескольких летописных сводов историк и краевед Кириченко В.Ю. в 1521 году был сожжен посад Коломны. Причем сделано это было коломенским гарнизоном по приказу воеводы князя Юрий Андреевич Хохолков-Ростовский. Профессор, доктор исторических наук Мазуров А.Б. обнаружил в малоизвестных летописях подтверждение - деревянная крепость Коломны была через несколько лет перенесена в Каширу.). В 1380 году здесь собирал своё войско Дмитрий Донской перед Куликовской битвой. В XVI веке в Коломне не раз бывал Иван Грозный. Первый раз молодой государь побывал в Коломне, когда ему ещё не исполнилось 16 лет. Получив известие о движении крымских татар в сторону Оки, великий князь в апреле 1546 года немедленно отправился в Коломну. 6 мая он прибыл сюда и расположился со своим полком под Голутвиным монастырём. Это были основные силы Москвы. Когда крымский хан узнал о сосредоточении русских войск под Коломной, он повернул обратно. Но, как отмечали летописцы, Иван Васильевич не покинул Коломны, он общался с крестьянами, пробовал пахать пашню, сеять гречиху. Во время увеселений с молодым правителем произошёл неприятный инцидент: великий князь отказался выслушать пришедших к нему «жалобщиков» от новгородских стрельцов. В конфликте между не пожелавшими уйти стрельцами и защищавшими князя дворянами было убито по 5-6 человек с каждой из сторон[10]. В июле 1547 года Иван IV снова в окружении большого войска двинулся на Коломну. Он укрепил город своими войсками и начал готовиться к походу на Казань. Первые две попытки окончились неудачно. Третий поход состоялся в июне 1552 года. Но тут на Москву двинулись крымцы. Повернув войска, царь поспешил вернуться в Коломну. 16 июня он уже был здесь и велел воеводам ждать из Крыму вести. Но крымцев разбили под Тулой и 1 июля Иван Васильевич устроил в Коломне военный совет из бояр и воевод. Совет утвердил план похода на Казань. 3 июля 1552 года 150-тысячная армия, во главе которой находился Иван Грозный, двинулась к волжским берегам. На этот раз Казань была взята. В честь победы над Казанью в Коломне был основан Брусенский монастырь и в этом монастыре заложен храм Успения Пресвятой Богородицы. В 1565 году, после того как царь Иван Грозный разделил Русское государство на опричнину и земщину, город вошёл в состав последней[11][12]. Коломна — вторая столица Московского княжества На рубеже XIV и XV веков Коломна — самый богатый после Москвы город Московского княжества. «Сей город сделался истиной столицей великого княжения и многолюдной и шумной» — описывает историк Н. М. Карамзин Коломну 1433 года. В это время в ней жил Василий II, получивший звание князя коломенского, сосланный из Москвы в результате борьбы за великокняжеский престол со своим дядей удельным князем звенигородским Юрием. Коломна служила центром объединённых сил, сочувствовавших великому князю в его политике «собирания Руси». Многие жители покинули Москву, отказавшись служить князю Юрию, и направились в Коломну. Улицы Коломны были запружены подводами, город на некоторое время превратился как бы в столицу Руси почти со всем административно-хозяйственным и политическим штатом. Эпидемии и пожары Коломна страдала не только от набегов — её опустошали эпидемии (наиболее известная из них — «моровая язва» (чума) относится к 1363), пожары (в 1437 сгорел почти весь город), нападения опричников (1568). Коломна была местом почётной ссылки. Так в 1434 году в Коломну был сослан князь Дмитрий Шемяка, впоследствии Коломна была определена местом ссылки для новгородцев и псковичей, что повлияло на становление коломенского купечества. В Смутное время из Коломны пыталась править Марина Мнишек. Сооружение каменного кремля В 1525[13]:44—1531 годах[13]:58 был сооружён мощный каменный кремль, после чего стратегическое значение Коломны возросло (до этого город обладал лишь непрочными деревянными укреплениями). Кроме строительства каменных стен, на территории кремля были размещены гуляй-башни, которые встраивались в стену в случае её разрушения. После строительства каменных стен врагам ни разу не удавалось взять приступом Коломенский кремль. Коломна в Смутное время В 1606 году вспыхнула крестьянская война под предводительством Ивана Болотникова. Восставшие по пути на Москву подошли к Коломне. В октябре 1606 года посад был взят ими приступом, но кремль продолжал упорно сопротивляться. Оставив небольшую часть своих сил в Коломне, Болотников направился по Коломенской дороге в Москву. В селе Троицкое Коломенского уезда ему удалось разбить правительственные войска. Армия Болотникова расположилась в селе Коломенское под Москвой. Началась осада столицы. В декабре 1606 года Болотникова постигла неудача под Москвой и он отступил в Калугу. Это послужило сигналом для посадской верхушки Коломны для расправы с «чернью». Восстание Болотникова было жестоко подавлено. В Смутное время Коломну неоднократно занимали поляки: сначала Лисовский (1608), но город был отбит войсками Шуйского, тем не менее вскоре город перешёл к Лжедмитрию II. В 1611 город занял королевич Владислав. В 1612 году город занял казацкий атаман Иван Мартынович Заруцкий, и из Коломны пыталась править Марина Мнишек (город был последним центром, ею контролировавшимся). На основе спектра городских легенд о Марине Мнишек (её облик варьируется от царицы-мученицы до самозванки-авантюристки) Борисом Пильняком была сочинена легенда: Марина Мнишек якобы превратилась в сороку и вылетела из Маринкиной башни Коломенского кремля, где якобы была заточена. После утверждения Романовых город лишился политических притязаний, превратившись в крупный купеческий и логистический центр. Этому способствовала не только роль в истории Смутного времени, но также и неприятие церковной реформы патриарха Никона в Коломне. В раскол ушёл коломенский епископ Павел (один из наиболее почитаемых священномучеников в русском старообрядчестве), что в какой-то мере легализовало противников реформы и дало им возможность рукополагать новых священников. Коломна в XVIII и XIX веках С 13 по 17 мая 1722, держа дорогу на Астрахань, в Коломне побывал Пётр I. Спустя год в городе была основана духовная семинария, а в 1730 был опубликован первый герб Коломны. К 1775 году относится пребывание Екатерины II в городе, и вскоре (в 1778) в Коломну был послан архитектор М. Ф. Казаков для составления генерального плана города, который был утверждён 16 мая 1784. В 1781 году Коломна стала уездным городом Московской губернии. В 1862 году соединена железной дорогой с Москвой, что явилось толчком к развитию промышленности в Коломне: 1863 стал годом основания коломенских паровозостроительного и машиностроительного заводов. Паровозостроительный завод образовался из мастерских, предназначенных для сооружения железнодорожного моста через Оку. В том же году Коломна обрела земскую больницу; в 1864 году был открыт мост через Оку, таким образом железнодорожное сообщение было продлено до Рязани. Советский период Рабочие коломенских заводов принимали активное участие во всеобщей политической стачке 1905 года. Советская власть в Коломне провозглашена 26 октября (8 ноября) 1917 года. В 1918—1919 большевики в Коломне начали изъятие церковного имущества на военные нужды. В первую очередь изъятию подверглись монастыри и Успенский собор. В 1924 году был закрыт первый храм — Всех Святых в Боброве. Позднее он был снесён[14]:156. В 1929 был закрыт Успенский собор. В 1930 закрыли храмы Старо-Голутвина монастыря «Чтобы бывшие церкви не напоминали о своём начальном предназначении, их лишали главных признаков храма — колокольни и куполов»[14]:157. В 1930-е годы были разрушены колокольни церквей Николы на Посаде, Николы Гостиного, Рождества Христова и других. «Массовое закрытие городских храмов совпало с пиком сталинских репрессий. Поэтому, когда храмы закрывались, причты их подлежали аресту»[14]:158. За годы советской власти в результате социалистических преобразований Коломна превратилась в крупный промышленный, научный и культурный центр. В Коломне кроме вышеперечисленных заводов успешно работали мебельная и швейная фабрики, заводы шиноремонтный и резинотехнических изделий, промышленности стройматериалов и пищевая. В Коломне расположены научно-исследовательский тепловозный институт (в наст.время — Всероссийский научно-исследовательский конструкторско-технологический институт подвижного состава (ОАО «ВНИКТИ»), институт мелиорации и техники полива, педагогический институт, машиностроительный и сельскохозяйственный техникумы, медицинское и музыкальное училища. «К началу Великой Отечественной войны на территории города остались только два действующие храма — Богоявленский в Гончарной слободе и Петропавловский кладбищенский. Последний закрылся в 1943 году»[14]:158. В 1941 году существовала угроза захвата Коломны немецкими войсками при наступлении на Москву с юга, однако они были остановлены в двух-трёх десятках километров от города. В годы Великой Отечественной войны Коломна стала центром формирования артиллерийских частей и соединений. Кроме того, в городе и окрестностях были созданы стрелковые соединения, отряды народного ополчения и другие части. Все предприятия Коломны, располагавшие станочным оборудованием, наладили выпуск снарядов для самых различных типов орудий. На железнодорожной сети Подмосковья вели боевые действия коломенские бронепоезда, которые были построены на машиностроительном заводе и укомплектованы рабочими этого завода. 11 апреля 1942 года Постановлением Государственного комитета обороны СССР создано Специальное конструкторское бюро гладкоствольной артиллерии наркомата вооружения. Начальником СКБ назначен был Борис Иванович Шавырин, создатель ряда образцов миномётного и других видов вооружения. В рядах РККА, на флотах, в авиации, в истребительных батальонах и отрядах народного ополчения сражались тысячи коломенцев. Многие из них удостоены высоких наград, а более чем 30 воинам присвоено звание Героя Советского Союза. В битвах за честь, свободу и независимость нашей Родины пали смертью храбрых свыше 10 тысяч коломенцев. В восстановлении и развитии промышленности, строительства и культуры. Коломна достигла больших успехов. Были восстановлены и возобновили свою работу все промышленные предприятия города. Весной 1948 года заложен парк Коломзавода, получивший название парка Мира. На площади 30 га высажены тысячи деревьев и кустарников различных пород. Парк является местом отдыха многих жителей. 5 ноября 1948 года состоялся первый пуск трамвая по линии Коломна — Голутвин протяжённостью 5 км. Ныне трамвай является основным видом транспорта, ходит по 10-ти маршрутам и перевозит в день около 100.000 пассажиров. В 1953 году в Коломне газифицировано первых 100 квартир, проложено 5 км подземного газопровода. В настоящее время город в основном газифицирован. Кроме жилых домов, экологически чистый вид топлива получили многие промышленные и бытовые предприятия. Коломна ежегодно потребляет около 400 млн м³ газа. 1 октября 1959 года в Коломну из Москвы пришла первая электричка, заменившая паровозную тягу. Начиная с 60-х годов XX века Коломна становится городом-новостройкой. С 1961 года в городе начинается строительство многоэтажных крупнопанельных жилых домов с введённого в действие Коломенского домостроительного комбината. Шаг строительства жилых домов составлял 40—50 тысяч м² жилья. Кроме жилья в городе строились объекты социально-культурной сферы. Появился новый комплекс зданий сельскохозяйственного техникума, музыкального училища, дворец культуры и спорта с искусственной ледяной дорожкой, кинотеатры «Восток», «Горизонт», «Русь» и многие другие объекты. 4 июля 1977 года Коломна награждена орденом Октябрьской Революции — согласно Указу Президиума Верховного Совета СССР, за большие успехи, достигнутые трудящимися города в хозяйственном и культурном строительстве, отмечая заслуги в революционном движении и в связи с 800-летием со дня основания. Современная Коломна В наши дни Коломна — один из крупнейших промышленных и научных центров Московской области. Важнейшим предприятием является Конструкторское бюро машиностроения КБМ, Коломенский тепловозостроительный завод (производство дизелей, колёсных пар, магистральных тепловозов, экспериментальное изготовление электровозов); имеются также заводы тяжёлого станкостроения, текстильного машиностроения. Цементный (принадлежит швейцарской компании HOLCIM), шиноремонтный, резинотехнический, канатный и железобетонный заводы, завод по производству газобетонных блоков[15], домостроительный комбинат, швейная фабрика. Пищевая промышленность (опытный мясокомбинат, кондитерская фабрика). Типография. Образование в Коломне представляют Коломенский институт МГОУ, Государственный социально-гуманитарный университет (бывш. МГОСГИ), филиал Московской академии экономики и права, институт переподготовки и повышения квалификации руководящих кадров и специалистов Минсельхоза России, Духовная семинария, медицинское и музыкальное училища, машиностроительный и аграрный колледжи. В Коломне — тепловозный НИИ (ОАО «ВНИКТИ»), НИИ механизации и техники полива. Административно-территориальное устройство В 2007 году в генеральном плане городской округ Коломна был разделён на 11 районов: Дубовая роща, Запруды, Ларцевы Поляны, Митяево, Окский, Подлипки, Репинский, Сандыри, Старая Коломна, Центральный, Колычёво. Тем не менее, административное деление на префектуры в городе на начало 2008 года не произведено. Кроме того, исторически жителями в городе выделялись следующие районы (в дополнение к перечисленным): Бочманово, Голутвин, Городищи, Щурово, Старая Коломна, Колычёво. Данные районы зачастую являются объединениями районов, определённых в генеральном плане. Генеральный план развития города Администрация городского округа Коломна, проектный институт «НИИПроект» в рамках областной целевой программы «Разработка генерального плана развития Московской области на период до 2020 года» в 2002 году заключили договор на разработку проекта генерального плана городского округа Коломна Московской области. Проект генерального плана разработан в соответствии с Градостроительным кодексом РФ от 29.12.2004. № 190-ФЗ. Проектом генерального плана разработаны следующие задачи: комплексная оценка природно-климатических, историко-культурных, социально-экономических, планировочных, экологических условий; предложения по развитию территории городского округа, защите территории от воздействия чрезвычайных ситуаций, улучшению экологической обстановки; разработка функционального зонирования территории с установлением ограничений на их использование в градостроительной деятельности; предложения по установлению границ селитебных территорий, развитию инженерно-транспортной и социальной инфраструктур; определение территорий для жилищного строительства; предложения по реализации схемы территориального планирования городского округа; первоочередные мероприятия для разработки плана реализации Генерального плана городского округа Коломна на период 2020 года. С генеральным планом можно ознакомиться по следующим ссылкам: День славянской письменности и культуры 2007 года C 22 по 24 мая 2007 года в Коломне проходили празднования, приуроченные ко дню славянской письменности и культуры. Впервые в новой истории праздника столицей был выбран районный центр. При подготовке к празднику было отреставрировано 13 храмов. Официальная церемония открытия дней славянской письменности и культуры началась с передачи вечевого колокола от Ханты-Мансийска — предыдущей столицы праздника. В ходе празднования дней славянской письменности и культуры прошла международная научно-практическая конференция «Славянский мир: общность и многообразие», в которой приняли участие около 600 учёных-славяноведов, православных богословов со всего мира. Во время торжеств был открыт памятник Дмитрию Донскому на площади перед пряслом между Маринкиной и Грановитой башнями Кремля и памятник Кириллу и Мефодию на Соборной площади. Завершилось празднование грандиозным торжественным музыкально-литературным действом под названием «В начале было слово…». В празднованиях приняли участие Патриарх Московский и Всея Руси Алексий II, митрополит Коломенский и Крутицкий Ювеналий, министр культуры РФ А. С. Соколов, губернатор Московской области Б. В. Громов. Общество Местное самоуправление 3 ноября 2016 года, на заседании совета депутатов Коломны, главой городского округа избран Лебедев Денис Юрьевич, а бывший руководитель города Валерий Иванович Шувалов покинул свой пост. Экономика Коломна — крупный промышленный центр Московской области. В городе зарегистрировано более 2200 предприятий и организаций различных форм собственности. В сфере экономики трудится свыше 53 тысяч человек, или приблизительно 36 % от общего числа населения города (по данным Госкомстата России за 2003 год[16]). Предприятия города производят дизели, магистральные тепловозы ТЭП70 (Коломенский тепловозостроительный завод им. В. В. Куйбышева), металлорежущие и деревообрабатывающие станки, сборные железобетонные конструкции и детали (Коломенский завод тяжёлого станкостроения (ЗАО «КЗТС»), цемент (Щуровский цементный завод, ныне принадлежащий компании HOLCIM), газобетонные блоки EL-BLOCK (ООО Элгад-ЗСИ), канаты (ОАО «Канат»), фасадные краски (ООО «Коломенские краски», ООО «Полифан-Л»), сельскохозяйственная техника (ЗАО «Колнаг»), производство порошковой проволоки для металлургии (ООО "Аффиваль Восток"), Конструкторское бюро машиностроения. «Конструкторское бюро машиностроения», созданое в 1942 году для разработки миномётного вооружения, с 1956 года перешло на выпуск ракетных комплексов. Потребности населения города в продовольственных и промышленных товарах удовлетворяют ОАО «Коломнахлебпром», ОАО «Коломенский хладокомбинат», ОАО «Коломчаночка» (макаронные и кондитерские изделия), ЗАО «Пчеловодный Комбинат „Коломенский“», кондитерское производство московской фабрики «Красный Октябрь», а также ОАО «Мебельщик» (корпусная мебель) и швейная фабрика компании «Валерия». Объём отгруженных товаров собственного производства, выполнено работ и услуг собственными силами по обрабатывающим производствам за 2010 год — 16,4 млрд руб. В сфере потребительского рынка занято 4,7 тыс. человек, функционирует свыше 500 торговых предприятий (торговые сети: ЗАО «Продтовары», «Дикси» и т. п.), более 60 предприятий общественного питания, и более 600 предприятий мелкорозничной сети и 5 рынков. Банковская система Коломны включает несколько представительств банков. Наиболее разветвленую сеть имеет Среднерусский банк Сбербанка России. Кроме того, в Коломне имеют свои представительства и филиалы Банк Москвы, ВТБ 24, «Возрождение», «Российский капитал» и другие. В последние годы в Коломне наблюдается активное строительство современных объектов коммерческой недвижимости. В частности, недавно в городе были построены: ТЦ «Рио», ТЦ «Кадо», плавучий отель «40-й меридиан Арбат», бизнес-центр «Адмиральский» и другие объекты. Наука и образование Коломна является одним из крупнейших научно-технических центров Московской области. В Коломне расположены научно-исследовательский тепловозный институт, институт мелиорации и техники полива, работают предприятия ВПК. В городе работает более тридцати общеобразовательных и специальных школ, машиностроительный и сельскохозяйственный техникумы, медицинское и музыкальное училища. Высшее образование в городе предоставляется в Московском государственном областном социально-гуманитарном институте, Коломенском институте МГОУ, филиалах Московской академии экономики и права, Московского государственного университета экономики, статистики и информатики и др. Религия В Коломне проживают представители нескольких конфессий (православие, ислам и другие). Прежде всего город известен своей православной историей. Мусульманская община является второй по величине в городе. Остальные конфессии немногочисленны. Православие В середине XIV в. была учреждена Коломенская епархия, просуществовавшая до 1799 года, когда существенная часть епархии была переведена в Тулу. В настоящее время Коломенское благочиние является одним из крупнейших в Московской епархии. В Коломне находится один из двух кафедральных соборов (Успенский кафедральный собор Коломны) Митрополита Крутицкого и Коломенского, который по должности состоит постоянным членом Священного синода и, согласно Уставу РПЦ, как Патриарший Наместник, помогает Патриарху Московскому и всея Руси в управлении Московской епархией на правах епархиального архиерея. Храм Николы на Посаде в начале 1990-х годов передан общине Русской православной старообрядческой церкви. Ислам Мусульманская община Коломны насчитывает около трёх тысяч человек. Глава мусульманской общины — Равиль Гайнутдин. В городе построена мечеть на улице Октябрьской революции. Транспорт Коломна располагает всеми современными видами связи, обладает высокоразвитой транспортной инфраструктурой, являясь средоточием железнодорожных магистралей, автомобильных дорог и водных путей. Железнодорожный транспорт. Через Коломну проходит железнодорожная линия Москва (Казанский вокзал) — Рязань Московской железной дороги, на которой в черте города имеются три железнодорожные станции Голутвин, Щурово, Коломна. Также по территории города проходит однопутная неэлектрифицированная ветка Голутвин — Озёры, на которой расположены станция Бочманово и платформа 6 км. Пассажирская и грузовая станция Голутвин имеет несколько платформ, вокзал и депо. Станция Щурово является грузовой и имеет две платформы. Обе станции связаны подъездными путями с рядом промышленных предприятий Коломны, а станция Голутвин — с якорной стоянкой на Оке. Действуют железнодорожные мосты через реки Оку и Москву. Автомобильные дороги. Коломна расположена на федеральной трассе «Урал» (отметка 102 км), которая проходит непосредственно через город. Часть трассы «Урал» в черте города носит название улица Октябрьской Революции. Построенный в 2000-х гг. северный обход Коломны представляет собой современную скоростную магистраль. Существуют также дороги на Озёры и Егорьевск . Речное пароходство. Судоходство осуществляется по Москве-реке и Оке, река Коломенка не судоходна. Крупнейший среди портов Московского речного пароходства порт Коломна, основанный в 1858 году, обеспечивает минерально-строительными материалами и речным песком предприятия Мосавтодора, стройиндустрии юга Москвы, ближнего и дальнего Подмосковья (Коломны, Озёр, Луховиц, Зарайска, Воскресенска). Общественный транспорт. Пассажирский транспорт города представлен двумя видами транспорта — трамваем и автобусом. Трамвай существует в Коломне с 8 ноября 1948 года. В городе работают десять трамвайных маршрутов, которые связывают центр, историческую часть города, промышленные зоны и новые жилые микрорайоны города (см. Коломенский трамвай). МАП-2 «Автоколонна № 1417», филиал ГУП МО «Мострансавто» осуществляет внутригородские и междугородние пассажирские перевозки. В городе и пригороде работает более 30 маршрутов. Междугородние рейсы соединяют Коломну с такими городами, как Москва, Рязань, Ступино, Озёры и др. Воздушный транспорт. В селе Коробчееве, недалеко от Коломны работает аэродром. Техника: Ан-2, Ан-140, Ми-8, Ми-2. На аэродроме работает Коломенский аэроклуб им. Водопьянова. Аэродром — самый большой в Московском регионе, используемый для выброски парашютистов. Поле размером 1700х1600 метров, возможность организации прыжков на свупы, в том числе на воду (на реку Оку). Спорт На территории города функционирует множество спортивных заведений: стадионы «Авангард», «Труд», «Старт» и «Цементник»; центр конькобежного спорта Московской области «Коломна»; гребной канал и многое другое. Самыми известными спортсменами Коломны считаются конькобежцы Валерий Муратов, Дмитрий Дорофеев, Екатерина Лобышева, а также дзюдоист Евгений Печуров. Воспитанники коломенских спортивных школ достигли успеха во многих видах спорта: конькобежный спорт, футбол, академическая гребля, шахматы, волейбол, хоккей, дзюдо и самбо, бокс и многие другие. Футбол Футбольная школа города Коломны одна из самых старых в России. В настоящее время футбольная Коломна представлена единственным клубом ФК «Коломна», который выступает во Втором дивизионе чемпионата России по футболу. Футбольный клуб был создан 5 марта 1997 года путём объединения двух городских команд «Авангард» (основан в 1906 году) и ФК «Ока» (основан в 1923 году). Из известных воспитанников коломенского футбола можно отметить вратаря ФК «Томь» (Томск) Алексея Ботвиньева. В Коломне есть команда по футбольному фристайлу TFF AIRpro и Freestyle Sport. 1 мая 2011 года в Коломне был представлен новый футбольный клуб — на презентации которого присутствовали почётные гости: футболисты ПФК ЦСКА и сборной команды России Игорь Акинфеев, Василий и Алексей Березуцкие. Уже в дебютном в истории клуба сезоне ФК «СТАРС» добился серьёзных спортивных успехов: команда заняла второе место в первенстве Московской области, выиграла зональный турнир космонавта А. А. Волкова, а в зимнем турнире памяти В. И. Гуляева уверенно заняв первое место в отборочной группе, добилась права выступать в ¼ финала престижного турнира. Конькобежный спорт Конькобежная школа города Коломны одна из старейших в России, которая воспитала множество победителей соревнований различного уровня — от первенств городов, до многократных олимпийских чемпионов. В 2006 году завершена реконструкция конькобежного центра «Коломна», в результате чего в городе появился крупнейший в России конькобежный комплекс, на котором в 2008 году прошёл чемпионат Европы. В 2007, 2009 и 2012 годах в центре проходили этапы Кубка мира. Академическая гребля В городе работает школа олимпийского резерва по академической гребле. Занятия проходят на гребном канале на реке Оке. Регулярно устраиваются соревнования по гребле и парусному спорту. Шахматная школа Шахматная школа города Коломны открылась в 1906 году и является одной из старейших в России. Воспитанниками клуба являются более десятка мастеров и кандидатов в мастера ФИДЕ. Ежегодно клуб участвует в более 50 соревнований, на которых представители коломенского шахматного клуба регулярно занимают призовые места. Бокс В Коломне существует специализированная детско-юношеская спортивная школа олимпийского резерва «Авангард», которой уже более 50 лет. Отделение бокса этой школы ведёт свою историю от спортивной секции бокса. Спортсмены-боксёры регулярно участвуют в местных и общероссийских соревнованиях, занимают на них призовые места. Баскетбол В последние годы вновь стал популярен этот динамичный и современный вид спорта. Во многих спортшколах города открылись отделения мужского баскетбола. А в детской спортшколе олимпийского резерва «Авангард» с 2004 года возрождают женский баскетбол. Кроме того, именно на её базе была сформирована мужская баскетбольная сборная города (БК «Коломна»). Достопримечательности В Коломне расположено 420 памятников федерального и областного значения (из которых 70 памятников федерального значения[17]). На городской территории находятся здания церквей Иоанна Предтечи на Городище (начало XVI в.), шатровой Успенской (1522), Богоявленской (1680-е), Вознесенской (1799, арх. М. Ф. Казаков), Михаила Архангела (1833, арх. М. Ф. Шестаков), Брусенского (конец XVII в.) Свято-Троицкого Ново-Голутвина[18] (1799 г.)и Спасского (XIV в.) монастырей. Из гражданских сооружений следует отметить пожарную часть с каланчой (XVIII в., в классическом стиле), дома купцов Шевлягина и Мещанинова (в стиле барокко), Торговые ряды (первая половина XIX века). Неподалёку от Коломны находятся основанные в XIV веке Старо-Голутвин и Бобренев монастыри. В Коломне работают краеведческий музей, музей органической культуры[19], музей боевой славы и литературно-художественный музей. На сцене ДК «Тепловозостроитель» регулярно проходят спектакли Народного театра и Детского театрального коллектива. Художественные выставки организуются в КЦ «Лига» и доме Озерова. В центре города на площади Двух революций установлен памятник В. И. Ленину. Коломенский Кремль Коломенский кремль — одна из самых больших и мощных крепостей своего времени. Он был построен за шесть лет с 1525—1531 года по приказу Василия III. От Коломенского кремля сохранились кирпичные стены с семью башнями. Одна из них, наиболее известная, называется Пятницкая с православной иконой над воротами. На территории кремля расположен Успенский собор (построен в 1672—1682) с колокольней (1825), Свято-Троицкий Ново-Голутвин монастырь и многое другое. Улицы города Улицы города, связанные с историческими именами и событиями: улица Арбатская — на этой улице жили Пётр Артемьевич Сарафьян, Василий Александрович Зайцев, Борис Андреевич Пильняк, Ковальский Николай Михайлович, Анна Андреевна Ахматова; улица Береговая — Валентина Александровна Любимова; улица Зелёная — Сергей Николаевич Луконин; улица Лажечникова — Лозовский Модест Александрович; улица Москворецкая — Свешников Александр Васильевич; улица Октябрьской Революции — самая длинная улица города, на которой жили Перфилов Лев Алексеевич, Лебедянский Лев Сергеевич; улица Посадская — работал Брушлинский Борис Афиногенович; улица Яна Грунта — Радищев Андрей Павлович и многие другие. Парки и скверы города Город Коломна является одним из самых зелёных городов Подмосковья. На территории города размещено множество парков и скверов.Вот некоторые из них: Парк Мира; Мемориальный парк; Сквер Зайцева; Сквер Блюдечко; Парк 50-летия Октября и другие. Нет Свалке Коломна В Коломне имеется движение "Нет Свалке Коломна", которое по меркам города собирает огромное количество участников. Оно началось с увеличения и расширения свалки в Воловичах(полигон, прилежащий к городу). Движение создано с целью устранить свалку, которая начала заполнять город с лета 2017-го года. Население было крайне недовольно и 11 февраля 2018 года вышло на митинг. Участники данного движения собирают подписи к петиции, где требуют от власти решить их проблему свалки, иначе применят максимальные усилия для смены власти губернатора. После событий Волоколамска, губернатором Московской Области было принято решение о увеличении свалки в Воловичах примерно в 5 раз. Города-побратимы Заключены договоры об установлении побратимских связей с городами[20]: Молодечно, Белоруссия; Бауска, Латвия; См. также Коломенское благочиние Коломенская пастила (музей) Примечания Литература CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: extra punctuation (link) Ссылки at Curlie Категория:Города на Оке Категория:Города из Списка русских городов дальних и ближних Категория:Населённые пункты Коломенского района

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%BC%D0%BD%D0%B0

কত সালে সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেসের প্রতিষ্ঠা হয় ?

সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেস

bengali

সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেস (সংক্ষেপে তৃণমূল কংগ্রেস; পূর্বনাম পশ্চিমবঙ্গ তৃণমূল কংগ্রেস) ভারতের একটি রাজনৈতিক দল। ১৯৯৮ সালের ১ জানুয়ারি পশ্চিমবঙ্গে ভারতীয় জাতীয় কংগ্রেস ভেঙে এই দল প্রতিষ্ঠিত হল। তৃণমূল কংগ্রেসের প্রধান নেত্রী হলেন মমতা বন্দ্যোপাধ্যায়। ২০১১ সালের পশ্চিমবঙ্গ বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস পশ্চিমবঙ্গে ৩৪ বছরের বাম-শাসনের অবসান ঘটিয়ে ভারতীয় জাতীয় কংগ্রেস-এর সঙ্গে যৌথভাবে ২২৭টি আসনে জয়লাভ করে (এককভাবে ১৮৪টি আসনে) সরকার গঠন করে। এইসময় ভারতের শাসক সংযুক্ত প্রগতিশীল জোট বা ইউপিএ-এর দ্বিতীয় বৃহত্তম শরিক দল ছিল তৃণমূল কংগ্রেস। কিন্তু, ২০১২ সালে ইউপিএ থেকে বেরিয়ে আসে সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেস।[3] ২০১৬ সালে পশ্চিমবঙ্গ বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস এককভাব211 টি আসনে জয়লাভ করে (মোট ২৯৪টি আসনের মধ্যে) পুনরায় সরকার গঠন করে। ইতিহাস দল প্রতিষ্ঠা মমতা বন্দ্যোপাধ্যায় তাঁর নিজস্ব রাজনৈতিক দল হিসেবে 'তৃণমূল কংগ্রেস' প্রতিষ্ঠা করেন। ১৯৯৭ সালের ডিসেম্বর মাসের মাঝামাঝি সময় নতুন দলটি ভারতের নির্বাচন কমিশনে নথিভুক্ত হয়। কমিশন তৃণমূল কংগ্রেসকে "জোড়া ঘাসফুল" প্রতীক দেয়। ১৯৯৯ সালে তৃণমূল কংগ্রেস বিজেপির সঙ্গে জোটবদ্ধ হয়। প্রথম দিকের নির্বাচনের ফলাফল ১৯৯৮ সালের লোকসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস ৭টি আসন জয় করে।[4] ১৯৯৯ সালের লোকসভা নির্বাচনে বিজেপির সঙ্গে জোট বেঁধে তৃণমূল কংগ্রেস ৮টি আসনে জয়ী হয়।[5] ২০০০ সালে তৃণমূল কলকাতা পৌরসংস্থায় ক্ষমতায় আসে। ২০০১ সালের বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস জাতীয় কংগ্রেসের সঙ্গে জোট বেঁধে ৬০টি আসনে জয়লাভ করে।[6] ২০০৪ সালের লোকসভা নির্বাচনে বিজেপির সঙ্গে জোট বেঁধে তৃণমূল কংগ্রেস মাত্র একটি আসনে জয়লাভ করে।[7] ২০০৬ সালের বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল একক ভাবে লড়ে ৩০টি আসনে জেতে। ২০০৯ সালের লোকসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস ভারতীয় জাতীয় কংগ্রেসের সাথে জোট বেঁধে লড়ে ২০টি আসনে জেতে। মা-মাটি-মানুষ মা-মাটি-মানুষ হল তৃণমূল কংগ্রেস প্রধান ও বর্তমান মুখ্যমন্ত্রী মমতা ব্যানার্জী দ্বারা উদ্ভাবিত একটি প্রাথমিক স্লোগান। স্লোগানটি ২০১১ সালের বিধানসভা নির্বাচনের সময় পশ্চিমবঙ্গে খুবই জনপ্রিয় হয়ে ওঠে। পরে মমতা ব্যানার্জী একই শিরোনামের একটি বাংলা বইও লেখেন।[8] এছাড়াও একটি গানের থিম একই শিরোনাম ধারণ করা হয়েছে। জুন ২০১১ সালে প্রকাশিত প্রতিবেদন অনুযায়ী, এটি সে সময়ে ভারতের ষষ্ঠম সবচেয়ে জনপ্রিয় রাজনৈতিক স্লোগান ছিল।[9] জাগো বাংলা জাগো বাংলা হল সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেস -এর পশ্চিম বঙ্গ শাখার বাংলা মুখপত্র। ২০০৪ সাল থেকে সাপ্তাহিক পত্রিকা হিসাবে এটি প্রকাশিত হয়। পত্রিকাটির সম্পাদক ছিলেন শ্রীঞ্জয় বোস।[10] কর্মসূচি সাম্প্রতিক নির্বাচনী ফলাফল ২০০৯ সালের সাধারণ নির্বাচন ২০০৯ সালের লোকসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস ও তার জোটসঙ্গীরা পশ্চিমবঙ্গে মোট ২৬টি আসনে জয়লাভ করেছিল। এর মধ্যে তৃণমূল কংগ্রেস পেয়েছিল ১৯টি আসন, ভারতীয় জাতীয় কংগ্রেস পেয়েছিল ৬টি আসন ও এসইউসিআই পেয়েছিল ১টি আসন।[11] ২০১০ সালের পৌর নির্বাচন ২০১০ সালের কলকাতা পৌরসংস্থার নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস ১৪১টি আসনের মধ্যে ৯৭টি আসনে জয়লাভ করে। এই নির্বাচনে বিধাননগর (সল্টলেক) সহ অধিকাংশ পুরসভাতেও তৃণমূল কংগ্রেস ক্ষমতায় আসে।[12] ২০১১ সালের বিধানসভা নির্বাচন ২০১১ সালে পশ্চিমবঙ্গ বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস ভারতীয় জাতীয় কংগ্রেসের সঙ্গে যৌথভাবে প্রতিদ্বন্দ্বিতা করে ৩৪ বছরের বামফ্রন্ট সরকারের পতন ঘটিয়ে ২২৭টি আসনে (এককভাবে ১৮৪টি আসনে) জয়লাভ করে (মোট ২৯৪টি আসনের মধ্যে) সরকার গঠন করে। মমতা বন্দ্যোপাধ্যায় পশ্চিমবঙ্গের মুখ্যমন্ত্রীরূপে শপথ গ্রহণ করেন। ১৮ সেপ্টেম্বর ২০১২ তে, বিদেশী প্রত্যক্ষ বিনিয়োগ সহ অন্যান্য ইস্যুতে সংঘাত ঘটায় তৃণমূল কংগ্রেস ভারতের কেন্দ্রীয় সরকার সংযুক্ত প্রগতিশীল জোট বা ইউপিএ-এর থেকে বেরিয়ে আসে।[13][14] ২০১৪ সালের লোকসভা নির্বাচন ২০১৪ সালে ভারতের লোকসভার নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস এককভাবে লড়ে ৩৪টি আসনে জয়লাভ করে। ২০১৬ সালের বিধানসভা নির্বাচন ২০১৬ সালে পশ্চিমবঙ্গ বিধানসভা নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস এককভাবে ২১১টি আসনে জয়লাভ করে (মোট ২৯৪টি আসনের মধ্যে) সরকার গঠন করে। তৃণমূল কংগ্রেসের প্রধান নেত্রী মমতা বন্দ্যোপাধ্যায় পশ্চিমবঙ্গের মুখ্যমন্ত্রীরূপে পুনরায় শপথ পাঠ করেন।[15] দলগত মর্যাদা ২০১৪ সালের সাধারণ নির্বাচনের পর ভারতের নির্বাচন কমিশন সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেসকে একটি জাতীয় দল হিসেবে ঘোষণা করে। কারণ, উক্ত নির্বাচনে তৃণমূল কংগ্রেস পাঁচটি আলাদা আলাদা রাজ্য (পশ্চিমবঙ্গ, মণিপুর, ত্রিপুরা, ঝাড়খণ্ড ও অসম) থেকে ৬ শতাংশ ভোট পেয়েছিল।[16] তথ্যসূত্র আরও দেখুন নন্দীগ্রাম গণহত্যা সারদা কেলেঙ্কারী মমতা বন্দ্যোপাধ্যায় ভারতের রাজনৈতিক দলের তালিকা বহিঃসংযোগ বিষয়শ্রেণী:ভারতের রাজনৈতিক দল বিষয়শ্রেণী:সর্বভারতীয় তৃণমূল কংগ্রেস বিষয়শ্রেণী:পশ্চিমবঙ্গের রাজনৈতিক দল

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A6%B0%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A4%E0%A7%83%E0%A6%A3%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B2%20%E0%A6%95%E0%A6%82%E0%A6%97%E0%A7%8D%E0%A6%B0%E0%A7%87%E0%A6%B8

Does plastic decompose at all?

Biodegradable plastic

english

Biodegradable plastics are plastics that can be decomposed by the action of living organisms, usually bacteria.[1] Two basic classes of biodegradable plastics exist:[2] Bioplastics, whose components are derived from renewable raw materials, and plastics made from petrochemicals containing biodegradable additives which enhance biodegradation. Examples While aromatic polyesters are almost totally resistant to microbial attack, most aliphatic polyesters are biodegradable due to their potentially hydrolysable ester bonds: Naturally Produced: Polyhydroxyalkanoates (PHAs) like the poly-3-hydroxybutyrate (PHB), polyhydroxyvalerate (PHV) and polyhydroxyhexanoate (PHH); Renewable Resource: Polylactic acid (PLA); Synthetic: Polybutylene succinate (PBS), polycaprolactone (PCL)... Polyanhydrides Polyvinyl alcohol Most of the starch derivatives Cellulose esters like cellulose acetate and nitrocellulose and their derivatives (celluloid). Polyethylene terephthalate Enhanced biodegradable plastic with additives.[3] Home Compostable Plastics No international standard has been established to define home-compostable plastics, however, national standards have been created; in Australia: AS 5810 “biodegradable plastics suitable for home composting”, and in France: NF T 51-800 “Specifications for plastics suitable for home composting”. The French standard is based on the “OK compost home certification scheme”, developed by Belgian certifier TÜV Austria Belgium.[4] The following are examples of plastics which have conformed to an established national standard for home compostability[5]: Ecopond Flex 162 resin, maximum thickness 65 micron BWC BF 90A resin, maximum thickness 81 micron BioPBS FD92 resin, maximum thickness 85 micron Torise TRBF90 resin, maximum thickness 43 micron HCPT-1 triple laminate, maximum thickness 119 micron HCFD-2 duplex laminate, maximum thickness 69 micron Controversy Many people confuse "biodegradable" with "compostable". "Biodegradable" broadly means that an object can be biologically broken down, while "compostable" typically specifies that such a process will result in compost, or humus.[6] Many plastic manufacturers throughout Canada and the US have released products indicated as being compostable. The waste management infrastructure currently recycles regular plastic waste, incinerates it, or places it in a landfill. Mixing biodegradable plastics into the regular waste infrastructure poses some dangers to the environment.[7] However this claim is debatable, if the manufacturer was minimally conforming to the now-withdrawn American Society for Testing and Materials (ASTM standard definition of the word, as it applies to plastics: "that which is capable of undergoing biological decomposition in a compost site such that the material is not visually distinguishable and breaks down into carbon dioxide, water, inorganic compounds and biomass at a rate consistent with known compostable materials." (ASTM D 6002) [8] There is a major discrepancy between this definition and what one would expect from a backyard composting operation. With the inclusion of "inorganic compounds", the above definition allows that the end product might not be humus, an organic substance. The only criterion the ASTM standard definition did outline is that a compostable plastic has to become "not visually distinguishable" at the same rate as something that has already been established as being compostable under the traditional definition. Withdrawal of ASTM D 6002 In January 2011, the ASTM withdrew standard ASTM D 6002, which many plastic manufacturers had been referencing to attain credibility in labelling their products as compostable. The withdrawn description was as follows: "This guide covered suggested criteria, procedures, and a general approach to establish the compostability of environmentally degradable plastics."[9] As of 2014, the ASTM has yet to replace this standard. Advantages and disadvantages Under proper conditions, some biodegradable plastics can degrade to the point where microorganisms can completely metabolise them to carbon dioxide (and water). For example, starch-based bioplastics produced from sustainable farming methods could be almost carbon neutral. There are allegations that biodegradable plastic bags may release metals, and may require a great deal of time to degrade in certain circumstances [10] and that OBD (oxo-biodegradable) plastics may produce tiny fragments of plastic that do not continue to degrade at any appreciable rate regardless of the environment.[11][12] The response of the Oxo-biodegradable Plastics Association (www.biodeg.org) is that OBD plastics do not contain metals. They contain salts of metals, which are not prohibited by legislation and are in fact necessary as trace-elements in the human diet. Oxo-biodegradation of polymer material has been studied in depth at the Technical Research Institute of Sweden and the Swedish University of Agricultural Sciences. A peer-reviewed report of the work shows 91% biodegradation in a soil environment within 24 months, when tested in accordance with ISO 17556.[13] Environmental benefits There is much debate about the total carbon, fossil fuel and water usage in manufacturing bioplastics from natural materials and whether they are a negative impact to human food supply. To make 1kg (2.2lb) of polylactic acid, the most common commercially available compostable plastic, 2.65kg (5.8lb) of corn is required.[14] Since 270 million tonnes of plastic are made every year, replacing conventional plastic with corn-derived polylactic acid would remove 715.5 million tonnes from the world's food supply, at a time when global warming is reducing tropical farm productivity.[15] "Although U.S. corn is a highly productive crop, with typical yields between 140 and 160 bushels per acre, the resulting delivery of food by the corn system is far lower. Today’s corn crop is mainly used for biofuels (roughly 40 percent of U.S. corn is used for ethanol) and as animal feed (roughly 36 percent of U.S. corn, plus distillers grains left over from ethanol production, is fed to cattle, pigs and chickens). Much of the rest is exported. Only a tiny fraction of the national corn crop is directly used for food for Americans, much of that for high fructose corn syrup."[16] Traditional plastics made from non-renewable fossil fuels lock up much of the carbon in the plastic, as opposed to being burned in the processing of the plastic. The carbon is permanently trapped inside the plastic lattice, and is rarely recycled, if one neglects to include the diesel, pesticides, and fertilizers used to grow the food turned into plastic. There is concern that another greenhouse gas, methane, might be released when any biodegradable material, including truly biodegradable plastics, degrades in an anaerobic landfill environment. Methane production from 594 managed landfill environments is captured and used for energy; some landfills burn this off through a process called flaring to reduce the release of methane into the environment. In the US, most landfilled materials today go into landfills where they capture the methane biogas for use in clean, inexpensive energy. Incinerating non-biodegradable plastics will release carbon dioxide as well. Disposing of non-biodegradable plastics made from natural materials in anaerobic (landfill) environments will result in the plastic lasting for hundreds of years. Bacteria have developed the ability to degrade plastics. While not a solution to the disposal problem, it is likely that bacteria have developed the ability to consume hydrocarbons. In 2008, a 16-year-old boy reportedly isolated two plastic-consuming bacteria.[17] Environmental concerns and benefits According to a 2010 EPA report, 12.4%, or 31 million tons, of all municipal solid waste (MSW) is plastic. 8.2% of that, or 2.55 million tons, were recovered. That is significantly lower than the average recovery percentage of 34.1%.[18] Much of the reason for disappointing plastics recycling goals is that conventional plastics are often commingled with organic wastes (food scraps, wet paper, and liquids), leading to accumulation of waste in landfills and natural habitats.[19] Current usage also makes it difficult and impractical to recycle the underlying polymer without expensive cleaning and sanitizing procedures. On the other hand, composting of these mixed organics (food scraps, yard trimmings, and wet, non-recyclable paper) is a potential strategy for recovering large quantities of waste and dramatically increasing community recycling goals. As of 2015, food scraps and wet, non-recyclable paper respectively comprise 39.6 million and 67.9 million tons of municipal solid waste[20]. Biodegradable plastics can replace the non-degradable plastics in these waste streams, making municipal composting a significant tool to divert large amounts of otherwise nonrecoverable waste from landfills. Compostable plastics combine the utility of plastics (lightweight, resistance, relative low cost) with the ability to completely and fully compost in an industrial compost facility. Rather than worrying about recycling a relatively small quantity of commingled plastics, proponents argue that certified biodegradable plastics can be readily commingled with other organic wastes, thereby enabling composting of a much larger portion of nonrecoverable solid waste. Commercial composting for all mixed organics then becomes commercially viable and economically sustainable. More municipalities can divert significant quantities of waste from overburdened landfills since the entire waste stream is now biodegradable and therefore easier to process. This move away from the use of landfills may help alleviate the issue of plastic pollution. The use of biodegradable plastics, therefore, is seen as enabling the complete recovery of large quantities of municipal sold waste (via aerobic composting) that have heretofore been unrecoverable by other means except land filling or incineration. Energy costs for production Various researchers have undertaken extensive life cycle assessments of biodegradable polymers to determine whether these materials are more energy efficient than polymers made by conventional fossil fuel-based means. Research done by Gerngross, et al. estimates that the fossil fuel energy required to produce a kilogram of polyhydroxyalkanoate (PHA) is 50.4 MJ/kg,[21][22] which coincides with another estimate by Akiyama, et al.,[23] who estimate a value between 50-59 MJ/kg. This information does not take into account the feedstock energy, which can be obtained from non-fossil fuel based methods. Polylactide (PLA) was estimated to have a fossil fuel energy cost of 54-56.7 from two sources,[24][25] but recent developments in the commercial production of PLA by NatureWorks has eliminated some dependence of fossil fuel-based energy by supplanting it with wind power and biomass-driven strategies. They report making a kilogram of PLA with only 27.2 MJ of fossil fuel-based energy and anticipate that this number will drop to 16.6 MJ/kg in their next generation plants. In contrast, polypropylene and high-density polyethylene require 85.9 and 73.7 MJ/kg, respectively,[26] but these values include the embedded energy of the feedstock because it is based on fossil fuel. Gerngross reports a 2.65kg total fossil fuel energy equivalent (FFE) required to produce a single kilogram of PHA, while polyethylene only requires 2.2kg FFE.[27] Gerngross assesses that the decision to proceed forward with any biodegradable polymer alternative will need to take into account the priorities of society with regard to energy, environment, and economic cost. Furthermore, it is important to realize the youth of alternative technologies. Technology to produce PHA, for instance, is still in development today, and energy consumption can be further reduced by eliminating the fermentation step, or by utilizing food waste as feedstock.[28] The use of alternative crops other than corn, such as sugar cane from Brazil, are expected to lower energy requirements. For instance, manufacturing of PHAs by fermentation in Brazil enjoys a favorable energy consumption scheme where bagasse is used as source of renewable energy. Many biodegradable polymers that come from renewable resources (i.e. starch-based, PHA, PLA) also compete with food production, as the primary feedstock is currently corn. For the US to meet its current output of plastics production with BPs, it would require 1.62 square meters per kilogram produced.[29] While this space requirement could be feasible, it is always important to consider how much impact this large scale production could have on food prices and the opportunity cost of using land in this fashion versus alternatives. Regulation United States In terms of ASTM industrial standard definitions, the U.S.Federal Trade Commission and the U.S. EPA set standards for biodegradability. ASTM International defines methods to test for biodegradable plastic, both anaerobically and aerobically, as well as in marine environments. The specific subcommittee responsibility for overseeing these standards falls on the Committee D20.96 on Environmentally Degradable Plastics and Bio based Products.[30] The current ASTM standards are defined as standard specifications and standard test methods. Standard specifications create a pass or fail scenario whereas standard test methods identify the specific testing parameters for facilitating specific time frames and toxicity of biodegradable tests on plastics. Two testing methods are defined for anaerobic environments: (1) ASTM D5511-12 and (2) ASTM D5526 - 12 Standard Test Method for Determining Anaerobic Biodegradation of Plastic Materials Under Accelerated Landfill Conditions,[31] Both of these tests are used for the ISO DIS 15985 on determining anaerobic biodegradation of plastic materials. See also Biodegradable bags Biodegradable waste Biodegradable additives Bioplastic BioSphere Plastic Economics of plastics processing Microplastics Photodegradation Plastic bag Plastics 2020 Challenge Further reading

https://en.wikipedia.org/wiki/Biodegradable%20plastic

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน เสียชีวิตที่ไหน?

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน

thai

นายพลเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน พระนามเดิม พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร (23 มกราคม พ.ศ. 2424 - 14 กันยายน พ.ศ. 2479) อดีตจเรทหารช่าง อดีตผู้บัญชาการกรมรถไฟหลวง อดีตเสนาบดีกระทรวงพาณิชย์และคมนาคม และ ผู้ริเริ่มการค้นหาปิโตรเลียมในประเทศสยามเป็นครั้งแรก พระประวัติ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 35 ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และเจ้าจอมมารดาวาด ประสูติเมื่อวันจันทร์ที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2424 ขณะทรงพระเยาว์เริ่มศึกษาที่โรงเรียนพระตำหนักสวนกุหลาบ ปี พ.ศ. 2437 เสด็จไปทรงศึกษาต่อด้านโยธาธิการที่โรงเรียนแฮร์โรว์ ประเทศอังกฤษ และทรงศึกษาต่อวิชาวิศวกรรมที่ทรินิทีคอลเลจ มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ และวิชาทหารช่างที่ แชทแฮม จากนั้นเสด็จศึกษาเพิ่มเติมในประเทศฝรั่งเศส ทรงศึกษาการทำทำนบและขุดคลอง ในประเทศเนเธอร์แลนด์ และเสด็จกลับมาทรงงานและศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษ จนได้เป็นสมาชิก M.I.C.E. (Member of the Institution of Civil Engineer) (เทียบเท่า วิศวกรรมสถาน) พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากรเสด็จกลับประเทศไทยเมื่อ พ.ศ. 2447 ทรงรับราชการทหาร เหล่าทหารช่าง กรมยุทธนาธิการทหารบก ทรงดำรงตำแหน่งจเรทหารช่างพระองค์แรกในปี พ.ศ. 2451 และทรงดำรงตำแหน่งนี้เป็นระยะเวลา 17 ปี ทรงนำความรู้ในวิชาการทหารแผนใหม่ตามแบบอย่างประเทศตะวันตกมาปรับปรุงกิจการทหารช่าง จนได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้วางรากฐานกิจการทหารช่างแผนใหม่ และกองทัพ วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2459 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดให้เลื่อนเป็น<i data-parsoid='{"dsr":[2178,2224,2,2]}'>พระเจ้าน้องยาเธอ กรมขุนกำแพงเพ็ชรอรรคโยธิน[1] และวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 โปรดให้เลื่อนเป็น<i data-parsoid='{"dsr":[2552,2599,2,2]}'>พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงกำแพงเพ็ชรอัครโยธิน[2] วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2472 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดให้เลื่อนเป็น<i data-parsoid='{"dsr":[2949,3169,2,2]}'>พระเจ้าพี่ยาเธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ประชาธิบดินทรเจษฎภาดา ปิยมหาราชวงศ์วิศิษฎ์ อเนกยนตรวิจิตรกฤตยโกศล วิมลรัตนมหาโยธาธิบดี ราชธุรันธรีมโหฬาร พาณิชยการคมนาคม อุดมรัตนตรัยสรณธาดา มัททวเมตตาชวาศรัย ฉัตรชัยดิลกบพิตร ทรงศักดินา 15000[3] และได้รับโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งเป็นอภิรัฐมนตรีในวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2474[4] พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ทรงลาออกจากราชการและเสด็จไปประทับ ณ ประเทศสิงคโปร์ พร้อมกับครอบครัวเมื่อ พ.ศ. 2476 ต่อมาประชวรจนกระทั่งวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2479 จึงสิ้นพระชนม์ที่โรงพยาบาลในประเทศสิงคโปร์ สิริพระชันษาได้ 55 ปี พระชายาได้เชิญพระศพกลับกรุงเทพฯ คณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดลโปรดให้ประดิษฐานพระศพ ณ พระที่นั่งทรงธรรม วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามราชวรวิหาร แล้วประกอบการพระราชกุศลทักษิณานุปทานในวันที่ 8-9 ตุลาคม[5] พระกรณียกิจ ด้านการรถไฟไทย การดำเนินกิจการรถไฟในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวนั้น ทรงให้ชาวต่างประเทศเป็นผู้ควบคุมการบริหารกิจการทั้งหมด กระทั่งปี พ.ศ. 2453 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร รักษาการตำแหน่งเจ้ากรมรถไฟสายเหนือ ในปี พ.ศ. 2460 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รวมกรมรถไฟสายเหนือกับสายใต้เข้าเป็นกรมเดียวกัน เรียกว่า "กรมรถไฟหลวง" และให้พระเจ้าน้องยาเธอ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร กรมขุนกำแพงเพ็ชรอัครโยธิน ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกรมรถไฟหลวง และทรงบุกเบิกพัฒนากิจการต่างๆ ของกรมรถไฟหลวง ขยายเส้นทางเดินรถไฟสายเหนือและสายใต้เข้าด้วยกัน สายตะวันออกเฉียงเหนือทรงสร้างทางรถไฟจากนครราชสีมาถึงอุบลราชธานี สายตะวันออกจากฉะเชิงเทราถึงอรัญประเทศ และในปี พ.ศ. 2471 พระองค์ยังได้ทรงสั่งซื้อรถจักรดีเซล จำนวน 2 คัน (หมายเลข 21 และ 22) จากประเทศสวิสเซอร์แลนด์ โดยมีกำลัง 180 แรงม้า เนื่องจากพระองค์ทรงเห็นว่า รถจักรไอน้ำลากจูงขบวนรถไม่สะดวก และไม่ประหยัด อีกทั้งลูกไฟที่กระจายออกมาเป็นอันตรายต่อผู้โดยสาร และอาจทำให้เกิดไฟไหม้ไม้หมอนอีกด้วย ซึ่งรถจักรดีเซลทั้งสองคันดังกล่าว เป็นรถจักรดีเซลคันแรกในทวีปเอเชีย และถือว่าประเทศไทยนำรถจักรดีเซลเข้ามาใช้งานเป็นประเทศแรกในทวีปเอเชียด้วย [6] พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ยุบรวมกรมทางไปขึ้นกับกรมรถไฟหลวง โดยให้พระเจ้าน้องยาเธอ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร กรมขุนกำแพงเพ็ชรอัครโยธิน ทรงรับผิดชอบงานสร้างถนนและสะพานทั่วประเทศ เช่น สะพานกษัตริย์ศึก เป็นสะพานลอยข้ามทางรถไฟแห่งแรก และสะพานรัษฎาภิเศก จังหวัดลำปาง สะพานพุทธ สะพานพระราม 6 ในปี พ.ศ. 2464 ขณะทรงดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกรมรถไฟหลวง ได้ทรงริเริ่มนำเอาเครื่องเจาะมาทำการเจาะสำรวจหาน้ำมันดิบ ในบริเวณที่มีผู้พบน้ำมันดิบไหลขึ้นมาบนผิวดินที่บ่อหลวง อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ทรงว่าจ้างนักธรณีวิทยาชาวอเมริกันเข้ามาสำรวจทางธรณีวิทยา เพื่อค้นหาน้ำมันดิบและถ่านหินในประเทศไทย ด้านการคมนาคมและการสื่อสาร พระองค์ทรงริเริ่มนำวิทยาการด้านการสื่อสารเข้ามาใช้การพัฒนาประเทศ ทรงตั้งเครื่องส่งวิทยุกระจายเสียงทดลองขนาดเล็ก และสั่งเครื่องวิทยุกระจายเสียงคลื่นสั้นเข้ามาทดลอง ทรงเปิดการกิจการส่งวิทยุกระจายเสียงเป็นเป็นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2473 ใช้ชื่อสถานีว่า "สถานีวิทยุกรุงเทพฯ ที่พญาไท" และถือว่าเป็นบุคคลแรกของสยาม ที่ต้องการให้ประเทศสยาม มีการส่ง เทเลวิชั่น หรือ วิทยุโทรทัศน์ขึ้นครั้งแรกในประเทศสยาม แต่ความคิดที่จะต้องการส่งแพร่ภาพโทรทัศน์ เมื่อขณะดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีกระทรวงพาณิชย์และคมนาคมในขณะนั้น ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากสยามได้เปลื่ยนแปลงการปกครองในปี พ.ศ. 2475 ทำให้การกำเนิดโทรทัศน์จึงล้มเลิกไปในระยะหนึ่ง (หากประสบความสำเร็จ ประเทศสยาม อาจเป็นประเทศแรกของเอเชีย ที่มีการส่งโทรทัศน์) ด้านการสื่อสาร ทรงให้ความสำคัญการสื่อสาร โดยจัดตั้งที่ทำการไปรษณีย์โทรเลขทั่วประเทศ ให้บริการรับส่งจดหมาย พัสดุ ไปรษณีย์ ธนาณัติ และโทรเลข รวมทั้งการติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์และวิทยุโทรเลขภายในและภายนอกประเทศ ด้านการคมนาคม ทรงสนพระทัยกิจการบิน โดยทรงทดลองขับเครื่องบินสาธิต จนได้รับการยกย่องว่าทรงเป็นคนไทยคนแรกที่มีโอกาสขึ้นเครื่องบิน และทรงวางรากฐานกิจการการบินขึ้นในประเทศไทย และการจัดการบินพาณิชย์ระหว่างประเทศ จัดตั้งบริษัทเดินอากาศและเปิดเส้นทางพาณิชย์ ด้านอื่น ๆ 1 เมษายน พ.ศ. 2469 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รวมกระทรวงพาณิชย์ และกระทรวงคมนาคมเข้าเป็นกระทรวงเดียวกัน และให้ นายพลเอก กรมหลวงกำแพงเพ็ชรอัครโยธิน (พระอิสริยยศในขณะนั้น) รั้งตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงพาณิชย์และคมนาคม และเป็นนายกสภาเผยแผ่พาณิชย์ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2474 ทรงดำรงตำแหน่งอภิรัฐมนตรีสภา ทำหน้าที่ปรึกษาราชการในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ต่อมาภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ทรงปฏิบัติราชการแทนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในงานพระราชพิธีเป็นครั้งคราว 17 กันยายน พ.ศ. 2473 ทรงมีพระราชดำริเห็นชอบในอุดมการณ์ของโรตารี จึงได้รับการก่อตั้งสโมสรโรตารีแห่งแรกในประเทศไทยขึ้น เรียกชื่อว่า "สโมสรโรตารีกรุงเทพ" มีสมาชิกก่อตั้งรวม 69 ท่าน ซึ่งมีสัญชาติต่างๆ อยู่ถึง 15 ชาติด้วยกัน โดยมีพระยามโนปกรณ์นิติธาดานายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศไทยเป็นสมาชิกก่อตั้งท่านหนึ่ง การประชุมก่อตั้งได้จัดทำขึ้น ณ พระราชวังพญาไท (ปัจจุบันคือ โรงพยาบาลพระมงกุฎฯ ถนนราชวิถี กรุงเทพมหานคร) โดยเสด็จในกรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ได้ทรงรับเป็นนายกก่อตั้งสโมสร ทรงริเริ่มการค้นหาปิโตรเลียมในประเทศสยามเป็นครั้งแรก พระชายา หม่อม พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ทรงเป็นต้นราชสกุล "ฉัตรชัย" มีพระโอรส พระธิดารวม 11 องค์ ประสูติจากพระชายา ดังนี้ [7][8][9] พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประภาวสิทธิ์นฤมล พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประภาวสิทธิ์นฤมล (11 มิถุนายน 2428 - 15 กุมภาพันธ์ 2506) พระธิดาในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจาตุรนต์รัศมี กรมพระจักรพรรดิพงษ์ อภิเษกสมรสเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2447 มีพระโอรส 1 องค์ และ พระธิดา 3 องค์ พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้ามยุรฉัตร (7 มีนาคม 2449 - 11 สิงหาคม 2513) เษกสมรสกับหม่อมเจ้าโสภณภราไดย สวัสดิวัตน์ หม่อมราชวงศ์ฉัตรโสภณ สวัสดิวัตน์ (ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็น หม่อมราชวงศ์พรรธนภณ) สมรสกับเจริญศรี ชัยมงคล, อรอนงค์ ษีติสาร, เบญจมาศ เหลืองไพบูลย์ และ ทิพวัลย์ มั่งคั่ง หม่อมหลวงพรรธนฉัตร สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงหญิงฉัตราภา สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงหญิงสิริฉัตร สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงมาฆฉัตร สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงเทพฉัตร สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงร่มฉัตร สวัสดิวัตน์ พระองค์เจ้าหญิง พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเปรมบุรฉัตร (12 สิงหาคม 2458 - 24 กรกฎาคม 2524) เษกสมรสกับ งามจิตต์ สารสาส พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวิมลฉัตร (28 พฤษภาคม 2464 - 5 ธันวาคม พ.ศ. 2552) เษกสมรสกับหม่อมเจ้าอุทัยเฉลิมลาภ วุฒิชัย หม่อมราชวงศ์เฉลิมฉัตร วุฒิชัย สมรสกับ เอมอร บุษบงก์ หม่อมหลวงอภิชิต วุฒิชัย หม่อมหลวงหญิงอาทิตรา วุฒิชัย หม่อมราชวงศ์พร้อมฉัตร วุฒิชัย สมรสกับ หม่อมราชวงศ์ชิษณุสรร สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงหญิงศศิภา สวัสดิวัตน์ หม่อมหลวงหญิงจันทราภา สวัสดิวัตน์ เจ้าลดาคำ ณ เชียงใหม่ เจ้าลดาคำ ณ เชียงใหม่ (7 ธันวาคม 2439 - 15 มิถุนายน 2527) เจ้านัดดา (หลานปู่) ในเจ้าอินทวโรรสสุริยวงษ์ มีพระธิดา 2 องค์ หม่อมเจ้าฉัตรสุดา ฉัตรไชย (27 กุมภาพันธ์ 2463 - 21 พฤษภาคม 2539) เษกสมรสครั้งแรกกับหม่อมเจ้ารวิพรรณไพโรจน์ รพีพัฒน์ ภายหลังทรงลาออกจากฐานันดรศักดิ์เพื่อเษกสมรสกับคุณณรงค์ วงศ์ทองศรี นักธุรกิจ หม่อมราชวงศ์หญิงพัฒนฉัตร รพีพัฒน์ ฉัตรชัย วงศ์ทองศรี ดนัยฉัตร วงศ์ทองศรี ร้อยเอก ธนฉัตร วงศ์ทองศรี หม่อมเจ้าภัทรลดา ดิศกุล (21 มีนาคม 2467 - 29 มีนาคม 2551) เษกสมรสกับหม่อมเจ้าพิริยดิศ ดิศกุล หม่อมราชวงศ์หญิงรมณียฉัตร ดิศกุล สมรสกับ นริศ แก้วกิริยา หม่อมราชวงศ์ศุภดิศ ดิศกุล สมรสกับ พันโทหญิงชญาณิษฐ์ ดิศกุล ณ อยุธยา (สกุลเดิม ศิริถาพร) หม่อมหลวงหญิงอรดิศ ดิศกุล สมรสกับ นายวัฒนวงษ์ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ( หลาน 2 คน คือ เด็กหญิงสนิทนาถ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา และ เด็กชายภาสกฤต สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ) หม่อมหลวงหญิงศุภพรรณ ดิศกุล สมรสกับ นายอภิชาต ลีนุตพงษ์ ( หลาน 1 คน คือ เด็กชายธีทัต ลีนุตพงษ์ ) หม่อมหลวงณัฐสิทธิ์ ดิศกุล สมรสกับ นางจิรวรรณ ดิศกุล ณ อยุธยา (สกุลเดิม เหลืองอมรเลิศ) (หลาน 1 คน เด็กหญิงกวินนา ดิศกุล ณ อยุธยา) หม่อมเพี้ยน สุรคุปต์ หม่อมเพี้ยน สุรคุปต์ (1 กันยายน พ.ศ. 2442 - 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2481) หม่อมเจ้าหญิงกาญจนฉัตร ฉัตรไชย (21 ธันวาคม พ.ศ. 2464 - 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2531) เษกสมรสกับหม่อมเจ้าประสมสวัสดิ์ ศุขสวัสดิ หม่อมราชวงศ์อดิศรฉัตร ศุขสวัสดิ สมรสกับ สุชาดา จารุเสถียร หม่อมหลวงบวรชัย ศุขสวัสดิ หม่อมหลวงหญิงอุระมา ศุขสวัสดิ หม่อมราชวงศ์หญิงอรฉัตร ศุขสวัสดิ สมรสกับ ประยอม ซองทอง ปริย ซองทอง ปรม ซองทอง ปวร ซองทอง หม่อมราชวงศ์หญิงประกายฉัตร ศุขสวัสดิ หม่อมราชวงศ์ไชยฉัตร ศุขสวัสดิ หม่อมเผือด พึ่งรักวงศ์ หม่อมเผือด พึ่งรักวงศ์ (พ.ศ. 2449 - มีนาคม พ.ศ. 2527) หม่อมเจ้าสุรฉัตร ฉัตรไชย (15 มิถุนายน พ.ศ. 2472 - 27 สิงหาคม พ.ศ. 2536) เษกสมรสกับ รัชดา อิศรเสนา ณ อยุธยา และ หม่อมราชวงศ์หญิงเรืองรำไพ ชุมพล หม่อมราชวงศ์รพิฉัตร ฉัตรไชย สมรสกับ มนวิภา ฉัตรไชย หม่อมราชวงศ์ปิยฉัตร ฉัตรไชย หม่อมบัวผัด อินทรสูต หม่อมบัวผัด อินทรสูต (5 เมษายน พ.ศ. 2454 - ) หม่อมเจ้าหญิงเฟื่องฉัตร ฉัตรไชย (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2475 - 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2547) ทรงลาออกจากฐานันดรศักดิ์เพื่อเษกสมรสกับ หม่อมราชวงศ์พิพัฒนดิศ ดิศกุล หม่อมหลวงธีรฉัตร ดิศกุล (ภายหลังพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเปรมบุรฉัตร ทรงรับเป็นโอรสบุญธรรม จึงเปลี่ยนนามสกุลเป็น หม่อมหลวงธีรฉัตร บุรฉัตร) สมรสกับ ยุวดี โกมารกุล ณ นคร และ ปราณี จันทร์เวียง ชนิกานดา โกมารกุล ณ นคร (ใช้นามสกุลมารดา) ยุพาพิน บุรฉัตร ณ อยุธยา(เปลี่ยนนามสกุล จาก โกมารกุล ณ นคร) ธานิฉัตร บุรฉัตร ณ อยุธยา วรฉัตร บุรฉัตร ณ อยุธยา หม่อมหลวงพิพัฒนฉัตร ดิศกุล สมรสกับ เสาวนีย์ ธีราสถาพร หม่อมหลวงพิชยฉัตร ดิศกุล หม่อมหลวงหญิงฉัตรฏิปปีญา ดิศกุล หม่อมเจ้าพิบูลฉัตร ฉัตรไชย (12 กันยายน พ.ศ. 2478 - 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2499) หม่อมจำลอง ชลานุเคราะห์ หม่อมจำลอง ชลานุเคราะห์ (8 กันยายน พ.ศ. 2456 - พ.ศ. 2511) หม่อมเจ้าหญิงหิรัญฉัตร ฉัตรไชย (20 ตุลาคม พ.ศ. 2476 - 29 ตุลาคม พ.ศ. 2541) ทรงลาออกจากฐานันดรศักดิ์เพื่อสมรสกับ แอลเฟรด ฟิททิ่ง และ เบเวน เอ็ดเวิร์ดส ชาวอเมริกัน ฉัตราภรณ์ คอร่า ฟิททิ่ง ฉัตราภา ออรอร่า ฟิททิ่ง (ฉัตราภา ออรอร่า เอ็ดเวิร์ดส) ปิติฉัตร เบเวอร์ลี เอ็ดเวิร์ดส ภัทรฉัตร เบแวน เอ็ดเวิร์ดส หม่อมเอื้อม อรุณทัต หม่อมเอื้อม อรุณทัต (พ.ศ. 2452 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2491) หม่อมเจ้าทิพยฉัตร ฉัตรไชย (6 ตุลาคม พ.ศ. 2477 - 13 มกราคม พ.ศ. 2553) เษกสมรสกับ จารุศรี รัตนวราหะ และมีหม่อม คือ มัณฑนา บุนนาค และ อรศรี ลีนะวัต หม่อมราชวงศ์หญิงลักษมีฉัตร ฉัตรไชย สมรสกับ หม่อมหลวงปริญญากร วรวรรณ หม่อมราชวงศ์หญิงกมลฉัตร ฉัตรไชย สมรสกับ พร้อมพงศ์ บุญพราหมณ์ หม่อมราชวงศ์หญิงธิดาฉัตร ฉัตรไชย สมรสกับ กุลิต จันทร์ตรี หม่อมราชวงศ์ปิยฉัตร ฉัตรไชย หม่อมราชวงศ์มณฑิรฉัตร ฉัตรไชย หม่อมราชวงศ์หญิงเอื้อมทิพย์ ฉัตรไชย หม่อมราชวงศ์ฉัตรทิพย์ ฉัตรไชย หม่อมราชวงศ์หญิงเอิบทิพย์ ฉัตรไชย พระเกียรติยศ เครื่องราชอิสริยาภรณ์ 80px เครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์[10] 80px เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นโบราณมงคลนพรัตนราชวราภรณ์ เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นปฐมจุลจอมเกล้าวิเศษ เครื่องราชอิสริยาภรณ์รัตนวราภรณ์ เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นมหาปรมาภรณ์ช้างเผือก เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นมหาวชิรมงกุฎ เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีศักดิ์รามาธิบดี ชั้นที่ 2 (มหาโยธิน)[11] เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัลลภาภรณ์ เครื่องราชอิสริยาภรณ์วชิรมาลา เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 5 ชั้นที่ 2 (จ.ป.ร.2) เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 1 (ว.ป.ร.1)[12] เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 1 (ป.ป.ร.1)[13] เหรียญดุษฎีมาลา เข็มศิลปวิทยา (ร.ด.ม. (ศ))[14] พระราชสมัญญานาม พระบิดาแห่งกิจการวิทยุกระจายเสียงไทย[15][16] พระบิดาแห่งการรถไฟไทย[17][18] พระบิดาแห่งการท่องเที่ยวไทย[19] พระบิดาแห่งโรตารีไทย[20] ผู้วางรากฐานกิจการทหารช่างแผนใหม่และกองทัพ[21] ราชตระกูล อ้างอิง เชิงอรรถ บรรณานุกรม ดูเพิ่ม ถนนกำแพงเพชร ตราบุรฉัตร หมวดหมู่:ชาวไทยที่เสียชีวิตในประเทศสิงคโปร์ หมวดหมู่:พระเจ้าบรมวงศ์เธอ ชั้น 5 หมวดหมู่:พระองค์เจ้า หมวดหมู่:กรมพระ หมวดหมู่:พระราชโอรสในรัชกาลที่ 5 หมวดหมู่:ทหารบกชาวไทย หมวดหมู่:วิศวกรชาวไทย หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.จ.ก. (ฝ่ายหน้า) หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ น.ร. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.จ.ว. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ร.ว. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ร. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ป.ช. หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ว.ม. หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ จ.ป.ร.2 หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ ว.ป.ร.1 หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญรัตนาภรณ์ ป.ป.ร.1 หมวดหมู่:สมาชิกเหรียญ ร.ด.ม.(ศ) หมวดหมู่:การรถไฟแห่งประเทศไทย หมวดหมู่:บุคคลจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หมวดหมู่:สมาชิกกองเสือป่า

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%98%E0%B8%AD%20%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B9%82%E0%B8%A2%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%99

ประเทศเกาหลีเหนือมีสถานทูตสหรัฐประจำประเทศเกาหลีเหนือหรือไม่ ?

ประเทศเกาหลีเหนือ

thai

สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี(English: Democratic People's Republic of Korea: DPRK; Korean:조선민주주의인민공화국;Hanja:朝鮮民主主義人民共和國) หรือชื่อโดยทั่วไปว่า เกาหลีเหนือ (English: North Korea; Korean:북한;Hanja:北韓) เป็นประเทศในเอเชียตะวันออก กินพื้นที่ครึ่งเหนือของคาบสมุทรเกาหลี เมืองหลวงและนครใหญ่สุดคือ เปียงยาง เขตปลอดทหารเกาหลีเป็นเขตกันชนระหว่างประเทศเกาหลีใต้กับเกาหลีเหนือ แม่น้ำอัมนกหรือยาลู่ และตูเมนเป็นพรมแดนระหว่างประเทศจีนกับเกาหลีเหนือ แม่น้ำตูเมนส่วนที่ห่างไปทางตะวันออกเฉียงเหนือเป็นพรมแดนกับประเทศรัสเซีย คาบสมุทรเกาหลีถูกจักรวรรดิเกาหลีปกครองเรื่อยมากระทั่งถูกผนวกเข้ากับญี่ปุ่นหลังสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น พ.ศ. 2448 และถูกแบ่งเป็นเขตยึดครองโซเวียตและอเมริกาใน พ.ศ. 2488 หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ เกาหลีเหนือปฏิเสธจะเข้าร่วมการเลือกตั้งที่สหประชาชาติอำนวยการ ซึ่งจัดที่กรุงโซลใน พ.ศ. 2491 และนำไปสู่การสถาปนารัฐบาลเกาหลีแยกในเขตยึดครองทั้งสอง ทั้งเกาหลีเหนือและใต้ต่างอ้างอธิปไตยเหนือคาบสมุทรเกาหลีทั้งหมด และนำไปสู่สงครามเกาหลีใน พ.ศ. 2493 ความตกลงสงบศึกชั่วคราว พ.ศ. 2496 ยุติการสู้รบ อย่างไรก็ดี ทั้งสองยังถือว่าอยู่ในภาวะสงครามต่อกันและกันอย่างเป็นทางการ เนื่องจากยังไม่มีการลงนามสนธิสัญญาสันติภาพแต่อย่างใด[1] ทั้งสองรัฐได้รับการยอมรับเข้าสู่สหประชาชาติใน พ.ศ. 2534[2] เกาหลีเหนือเป็นรัฐพรรคการเมืองเดียวภายใต้สหแนวร่วมนำโดยพรรคแรงงานเกาหลี[3][4][5][6] รัฐบาลของประเทศเจริญตามอุดมการณ์จูเช (Juche) ว่าด้วยการพึ่งพาตนเอง พัฒนาโดยประธานาธิบดีของประเทศ คิม อิล-ซ็อง หลังเขาถึงแก่อสัญกรรม คิม อิล-ซ็องถูกประกาศให้เป็นประธานาธิบดีตลอดกาลของประเทศ จูเชจึงกลายมาเป็นอุดมการณ์ของรัฐอย่างเป็นทางการ เมื่อประเทศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ใน พ.ศ. 2515[7] แม้คิม อิล-ซ็องจะใช้ร่างเป็นนโยบายอย่างน้อยตั้งแต่ พ.ศ. 2498[8] หลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตและภัยพิบัติทางธรรมชาติหลายครั้ง ได้เกิดทุพภิกขภัยขึ้นในประเทศ เป็นเหตุให้มีประชาชนเสียชีวิตถึงระหว่าง 9 แสนถึง 2 ล้านคน[9] โดยเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ ผู้นำ คิม จ็อง-อิลประกาศใช้นโยบายซอนกุน (Songun) หรือ "ทหารมาก่อน" เพื่อเสริมสร้างประเทศและรัฐบาล[10] องค์การต่างชาติหลายแห่งอธิบายเกาหลีเหนือว่าเป็นเผด็จการลัทธิสตาลินแบบเบ็ดเสร็จ[4][5][11][12][13] โดยมีลัทธิบูชาบุคคลประณีตรอบครอบครัวคิมและเป็นหนึ่งในประเทศที่มีบันทึกสิทธิมนุษยชนต่ำที่สุดในโลก[14] รัฐบาลเกาหลีเหนือปฏิเสธความเชื่อมโยงนี้[15] เกาหลีเหนือเป็นชาติติดอาวุธมากที่สุดของโลก[16][17] โดยมีกำลังพลประจำการ สำรองและกึ่งทหารรวม 9,495,000 นาย ทั้งเป็นรัฐที่มีอาวุธนิวเคลียร์ไว้ในครอบครองและมีโครงการอวกาศที่ยังดำเนินอยู่[18] ภูมิศาสตร์ คาบสมุทรเกาหลีทอดตัวไปทางทิศใต้ทางด้านตะวันออกของทวีปเอเชีย มีความยาว 1,020 กิโลเมตร และกว้าง 300 กิโลเมตร ณ จุดที่แคบที่สุดของคาบสมุทรเกาหลี พื้นที่ 70% ของประเทศเป็นเทือกเขา จึงจัดเป็นประเทศที่มีภูมิประเทศเป็นเทือกเขามากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของแผ่นดินที่เป็นหินแกรนิตและหินปูน ทำให้เกิดภูมิประเทศที่สวยงาม ประกอบด้วยเทือกเขาและหุบเขา เทือกเขาตลอดชายฝั่งด้านตะวันออกสูงชันและทอดตัวลงสู่ทะเลตะวันออก ในขณะที่ชายฝั่งทางด้านใต้และตะวันตก เทือกเขาค่อย ๆ ลาดลงต่ำสู่ที่ราบชายฝั่ง ซึ่งเป็นแหล่งเกษตรกรรมที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในเกาหลี โดยเฉพาะในด้านการผลิตข้าว คาบสมุทรเกาหลีถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ณ เส้นขนานที่ 38 เหนือ คือ สาธารณรัฐเกาหลีอยู่ทางตอนใต้ และเกาหลีเหนือ โดยถูกคั่นกลางโดยเขตปลอดทหาร ประวัติศาสตร์ ยุคประวัติศาสตร์ ในประวัติศาสตร์เกาหลี แบ่งเป็นราชอาณาจักรทั้งสาม คือราชอาณาจักรโคกูรยอ ราชอาณาจักรแพ็กเจ และราชอาณาจักรชิลลา ซึ่งปกครองคาบสมุทรเกาหลีและบางส่วนของแมนจูเรีย ตั้งแต่ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาลถึงคริสต์ศตวรรษที่ 7 ในช่วงหนึ่งศตวรรษก่อนคริสต์ศักราช คาบสมุทรเกาหลีทั้งหมด และดินแดนส่วนใหญ่ของประเทศแมนจูอยู่ภายใต้การปกครองของสามอาณาจักร thumbnail|left|150px|จุดลงนามฝ่ายเกาหลีเหนือ หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ปลายสงครามโลกครั้งที่สอง กองกำลังของสหภาพโซเวียตและสหรัฐอเมริกาได้เข้าไปปลดอาวุธกองทัพญี่ปุ่นในคาบสมุทรเกาหลี แต่ทั้งสหภาพโซเวียตและสหรัฐอเมริกาไม่สามารถตกลงเรื่องการรวมเกาหลีกันได้ แต่ละฝ่ายจึงประกาศสนับสนุนดินแดนในส่วนยึดครองของตน โดยเกาหลีใต้เรียกชื่อประเทศว่า "สาธารณรัฐเกาหลี" ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกา ส่วนเกาหลีเหนือเรียกชื่อประเทศว่า "สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี" ได้รับการสนับสนุนจากสหภาพโซเวียต ยุคเอกราช หลังจากเกาหลีเหนือได้แยกออกมาเป็นเอกราชแล้ว นาย คิม อิล-ซ็อง ก็ได้มีบทบาทสำคัญของการบริหารประเทศตลอดมา ในระหว่าง พ.ศ. 2491-2515 เขาได้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และต่อจากนั้นก็ได้ตำแหน่งประธานาธิบดีจนถึงแก่อสัญกรรมใน พ.ศ. 2537 แล้วบุตรชาย คิม จ็อง-อิล จึงได้ดำรงตำแหน่งสืบมาจนถึงแก่อสัญกรรมใน พ.ศ. 2554 คิม จ็อง-อึน ผู้เป็นบุตรชายคนสุดท้องได้สืบทอดอำนาจเป็นผู้นำคนปัจจุบัน การเมืองการปกครอง บริหาร เกาหลีเหนือปกครองโดย เกาหลีเหนือเป็นรัฐคอมมิวนิสต์ ภายใต้การปกครองโดยพรรคแรงงานแห่งเกาหลี มีประธานคณะกรรมาธิการป้องกันประเทศเป็นผู้นำสูงสุดของประเทศ และมี คิม อิล-ซ็องและผู้นำสูงสุดคนปัจจุบันคือนายคิม จ็อง-อึน เป็นผู้นำประเทศ เกาหลีเหนือปกครองด้วยระบอบคอมมิวนิสต์ตามแนวทางของอดีตสหภาพโซเวียต ระบบการเมืองของเกาหลีเหนือตั้งอยู่บนพื้นฐานของลัทธิจูเช่ (Juche) ซึ่งอดีตประธานาธิบดี คิม อิล-ซ็อง ได้บัญญัติขึ้นเมื่อ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2498 ประกอบด้วยหลักการสำคัญ คือเอกราชทางการเมืองอย่างแท้จริง การพึ่งพาตนเองทางเศรษฐกิจ และการป้องกันประเทศด้วยตนเอง เกาหลีเหนือมีการปกครองระบบพรรคเดียวมาโดยตลอด นับตั้งแต่มีการก่อตั้งประเทศเมื่อ 9 กันยายน พ.ศ. 2491 โดยมีพรรคแรงงานแห่งเกาหลี (Workers Party of Korea) เป็นองค์กรที่มีบทบาทและอิทธิพล สูงสุดในทางการเมืองที่คอยควบคุมหน่วยงานของรัฐบาลในการบริหารประเทศ ตามที่รัฐธรรมนูญปกครองประเทศของเกาหลีเหนือบัญญัติไว้ว่า อำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศเป็นของสมัชชาประชาชนสูงสุด ซึ่งมีสมาชิก 687 คน มาจากการเลือกตั้งและมีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี สถานการณ์การเมืองภายในของเกาหลีเหนือได้เข้าสู่ความไม่แน่นอน ภายหลังจากการถึงแก่อสัญกรรมของประธานาธิบดีคิม อิล-ซ็อง ในปี พ.ศ. 2537 ซึ่งทำให้ประชาคมระหว่างประเทศกังวลว่าเกาหลีเหนือจะประสบปัญหาวุ่นวาย อย่างไรก็ตาม การเข้ารับตำแหน่งผู้นำประเทศของนายคิม จ็อง-อิล ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2541 แสดงให้เห็นว่านายคิม จ็อง-อิล สามารถกุมอำนาจการปกครองประเทศได้อย่างเบ็ดเสร็จ โดยนายคิม จ็อง-อิล ก็ได้มีท่าทีที่ต้องการสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศในโลกเสรีมากขึ้น คาดว่าเพราะต้องการได้รับเงินตราต่างประเทศ เพื่อนำมาปรับปรุงและฟื้นฟูสภาพเศรษฐกิจของประเทศ เมื่อ 5 กันยายน 2541 การประชุมสภาประชาชนสูงสุดครั้งที่ 10 มีมติให้แก้ไขรัฐธรรมนูญ โดยระบุว่า นายคิม อิล-ซ็อง เป็นผู้ก่อตั้งเกาหลีเหนือ และเป็นบรรพบุรุษแห่งสังคมนิยมของเกาหลี ดังนั้น จึงยกย่องให้เป็นประธานาธิบดีตลอดกาล (Eternal President) ยกเลิกระบบประธานาธิบดีเป็นประมุข ให้ประธานคณะกรรมการป้องกันประเทศ (Chairman of the National Defense Commission) เป็นตำแหน่งสูงสุดของประเทศ โดยมีอำนาจปกครองด้าน การเมือง การทหาร และเศรษฐกิจ ให้สภาบริหารสูงสุด (Presidium) ของสภาประชาชนสูงสุดเกาหลีเหนือ (Supreme People's Assembly) เป็นองค์กรนิติบัญญัติสูงสุดของประเทศ อนึ่ง สภาประชาชนสูงสุดมีมติแต่งตั้งนายคิม ย็อง-นัม ให้ดำรงตำแหน่งประธานสภาบริหารสูงสุดของสภาประชาชนสูงสุดเกาหลีเหนือ รับผิดชอบงานด้านการดำเนินความสัมพันธ์ทางการทูตกับต่างประเทศ ได้แก่ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องพิธีการทูต การให้และยกเลิกสัตยาบัน การแต่งตั้งและเรียกกลับผู้แทนทางการทูตในต่างประเทศ การรับสาส์นตราตั้งทูตต่างประเทศ การเป็นผู้แทนประเทศพบบุคคลสำคัญจากต่างประเทศที่ไปเยือนเกาหลีเหนือ รวมทั้งเป็นผู้แทนประเทศเดินทางไปเยือนประเทศอื่นๆ เมื่อ 3 กันยายน 2546 ได้มีการประชุมสภาประชาชนสูงสุดของเกาหลีเหนือ โดยที่ประชุมฯ มีมติดังนี้ นาย คิม จ็อง-อิล ผู้นำสูงสุดเกาหลีเหนือ ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมาธิการกลาโหม (Chairman of the National Defense Commission) นาย คิม ย็อง-นัม ดำรงตำแหน่งประธานสภาบริหารสูงสุดของสภาประชาชนสูงสุด (President of the Presidium of the DPRK Supreme People's Assembly) นาย ปาร์ก ปงจู รมว.อุตสาหกรรมเคมี ดำรงตำแหน่ง นรม. สืบแทนนาย Hong Song Nam นาย แพ็ก นัมซุน ดำรงตำแหน่ง รมว.กต.ต่อไปทั้งนี้ นรม.คนใหม่มีนโยบายส่งเสริมการพัฒนาด้านเศรษฐกิจของประเทศให้มากยิ่งขึ้น สนับสนุนด้านการทหารอย่างเต็มที่ และส่งเสริมการรวมประเทศเกาหลีทั้งสอง อย่างไรก็ตาม เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2554 นายคิม จ็อง-อิล ได้ถึงแก่อสัญกรรมขณะอยู่บนขบวนรถไฟเตรียมเดินทางไปตรวจพื้นที่ภาคสนาม จากอาการกล้ามเนื้อหัวใจตาย และหัวใจวายในที่สุด ทำให้นาย คิม จอง อึน บุตรชายคนที่ 3 จะขึ้นเป็นผู้นำสูงสุดของเกาหลีเหนือในฐานะทายาททางการเมืองต่อไป บริหาร ตุลาการ ต่างประเทศ ความสัมพันธ์กับประเทศเกาหลีใต้ ความสัมพันธ์กับประเทศไทย กองทัพ ตำรวจ การแบ่งเขตการปกครอง ในปี พ.ศ. 2547 ประเทศเกาหลีเหนือแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 9 จังหวัด (provinces) 3 เขตพิเศษ (special regions) และ 2 เมืองที่ได้รับการปกครองโดยตรง (directly-governed cities) ได้แก่ จังหวัด คังว็อน (Kangwŏndo: คังว็อนโด 강원도; 江原道) ชากัง (Chagang-do: ชากัง-โด; 자강도; 慈江道) พย็องอันใต้ (P'yŏngan-namdo: พย็องอัน-นัมโด; 평안남도; 平安南道) พย็องอันเหนือ (P'yŏngan-bukto: พย็องอัน-บุกโต; 평안북도; 平安北道) รยังกัง (Ryanggang-do: รยังกัง-โด; 량강도; 兩江道) ฮวังแฮใต้ (Hwanghae-namdo: ฮวังแฮ-นัมโด; 황해남도; 黃海南道) ฮวังแฮเหนือ (Hwanghae-bukto: ฮวังแฮ-บุกโต; 황해북도; 黃海北道) ฮัมกย็องใต้ (Hamgyŏng-namdo: ฮัมกย็อง-นัมโด; 함경남도; 咸鏡南道) ฮัมกย็องเหนือ (Hamgyŏng-bukto: ฮัมกย็อง-บุกโต; 함경북도; 咸鏡北道) เมืองที่ได้รับการปกครองโดยตรง เปียงยาง (P'yŏngyang Chik'alshi: พย็องยังชีคัลชี; 평양직할시; 平壤直轄市) - สังเกตว่าเมืองนี้ได้จัดเป็นเมืองที่ได้รับการปกครองโดยตรง และไม่ใช่ "นครพิเศษ" เหมือนกรุงโซลในประเทศเกาหลีใต้ ราซ็อน (ราจิน-ซ็อนบง) (Rasŏn (Rajin-Sŏnbong) Chik'alshi: ราซ็อน (ราจิน-ซ็อนบง) ชีคัลชี; 라선(라진-선봉)특별시; 羅先(羅津-先鋒)特別市) เมืองใหญ่สุด 10 อันดับแรก เศรษฐกิจ เกาหลีเหนือมีการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจในลักษณะวางแผนเศรษฐกิจจากส่วนกลาง โดยเกาหลีเหนือได้ยึดถืออุดมการณ์ตามลัทธิชูเช (Juche) ของพรรคแรงงานเกาหลีมาเป็นแนวทางในการพัฒนาประเทศ โดยเน้นความเป็นเอกภาพ การพึ่งพาตนเอง เกียรติภูมิของชาติ และการสร้างความเจริญให้กับประเทศ พร้อมกับประกาศ "ขบวนการม้าบิน" (Chollima Movement) ในปี พ.ศ. 2501 ที่กระตุ้นให้ประชาชนขยันขันแข็งในการทำงาน เร่งเพิ่มผลผลิตโดยเฉพาะทางด้านการเกษตร เกาหลีเหนือมีระบบการค้าผูกขาดโดยภาครัฐ ทั้งการค้าในประเทศและต่างประเทศ โดยกระทรวงพาณิชย์ควบคุมการค้าภายในประเทศ และกระทรวงการค้าต่างประเทศควบคุมการค้าระหว่างประเทศ โดยได้จัดตั้งบริษัทการค้าของรัฐหรือสหกรณ์การค้าของรัฐ เป็นผู้ดำเนินการเกี่ยวกับการค้า รัฐบาลเกาหลีเหนือพยายามขยายการค้ากับต่างประเทศให้มากขึ้น โดยได้เน้นการผลิตสินค้าที่ตลาดต่างประเทศมีความต้องการเพิ่มขึ้น พยายามปรับปรุงความน่าเชื่อถือของเกาหลีเหนือ ส่งเสริมสินค้าออกทั้งแบบ merchant trade และ barter trade ส่งเสริมการร่วมลงทุนกับต่างประเทศ นอกจากนี้ เกาหลีเหนือได้จัดตั้งคณะกรรมการส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ (Commission for the Promotion of Foreign Trade) เพื่อสนับสนุนการค้ากับประเทศที่ยังไม่มีความสัมพันธ์ทางการทูตกับเกาหลีเหนือ ในปี 2538 และ 2539 ได้ประสบอุทกภัยครั้งใหญ่ที่สุดในรอบ 10 ปี ซึ่งได้สร้างความเสียหายให้กับพื้นที่เกษตรกรรมและโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจของประเทศ ต่อมาในปี 2540 เกาหลีเหนือประสบกับภาวะภัยแล้งและพายุในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งได้สร้างความเสียหายให้พื้นที่เพาะปลูกข้าวทางฝั่งตะวันตกของประเทศ ทำให้ไม่สามารถผลิตอาหารให้เพียงพอกับความต้องการภายในประเทศ ก่อให้เกิดภาวะขาดแคลนอาหาร ประชาชนเจ็บป่วยและล้มตายเป็นจำนวนมาก รัฐบาลเกาหลีเหนือจึงได้เริ่มขอรับความช่วยเหลือจากประชาคมโลกมาตั้งแต่ปี 2538 ทั้งนี้ ก่อนการล่มสลายของคอมมิวนิสต์ในปี 2532-2533 ประเทศที่เคยเป็นคู่ค้าที่สำคัญของเกาหลีเหนือคือ สหภาพโซเวียตและกลุ่มประเทศยุโรปตะวันออก แต่หลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต มูลค่าการค้ากับประเทศรัสเซียได้ลดน้อยลงอย่างมาก และประเทศยุโรปตะวันออกก็ไม่มีกำลังซื้อ นอกจากนี้ สินค้าส่งออกของเกาหลีเหนือ ก็ไม่สามารถแข่งขันกับสินค้าประเภทเดียวกันจากประเทศอื่น ๆ ทั้งทางด้านคุณภาพและราคาได้ รวมทั้ง เกาหลีเหนือยังประสบปัญหาการขาดเแคลนเงินตราต่างประเทศ เพื่อนำไปซื้อวัตถุดิบต่าง ๆ เพื่อนำไปใช้ในการผลิตสินค้าอีกด้วย รัฐบาลเกาหลีเหนือได้พยายามหาเงินตราจากต่างประเทศ โดยไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงระบบเศรษฐกิจภายในประเทศ ดังนี้ ในปี 2534 ได้พยายามทดลองเปิดเขตเศรษฐกิจพิเศษในลักษณะเดียวกับจีน บริเวณใกล้พรมแดนจีนและรัสเซีย เรียกว่า Rajin-Sonbong Free Trade Zone (FTZ) เพื่อเป็นเขตผ่อนผันให้กับนักลงทุนต่างชาติผ่านเข้าออกได้ โดยไม่ต้องขอรับการตรวจลงตรา มีการลดภาษีศุลกากร และมีสิ่งจูงใจอื่น ๆ เพื่อดึงดูดให้นักลงทุนต่างชาติเข้าไปลงทุนในเขตดังกล่าว อย่างไรก็ตาม เขตเศรษฐกิจพิเศษดังกล่าวได้รับความสนใจน้อยมาก เนื่องจากค่าจ้างแรงงานที่สูง การแทรกแซงจากเจ้าหน้าที่ของรัฐในการดำเนินงาน นอกจากนี้ นักลงทุนต่างชาติ ยังไม่ค่อยแน่ใจในสถานการณ์ทางการเมืองภายในเกาหลีเหนือ ตลอดจนปัญหาเรื่องนโยบายคุ้มครองการลงทุน รวมทั้งความไม่พร้อมในด้านโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆ อาทิ สนามบิน ท่าเรือ และการขาดพื้นฐานทางอุตสาหกรรม ในปี 2541 ได้เปิดให้บริษัทฮุนไดของเกาหลีใต้เข้าไปลงทุนโดยการนำนักท่องเที่ยวเข้าชมบริเวณเทือกเขา Kumgang โดยบริษัทฮุนไดต้องจ่ายค่าสัมปทานให้กับรัฐบาลเกาหลีเหนือ เดือนละ 12 ล้านดอลลาร์สหรัฐอเมริกา แต่ปรากฏว่าจำนวนนักท่องเที่ยวจากเกาหลีใต้น้อยเกินคาด คือน้อยกว่า 4,000 คนต่อเดือนทำให้บริษัทฮุนไดขาดทุนอย่างนัก จนเมื่อเดือน มกราคม 2545 รัฐบาลเกาหลีใต้ประกาศให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่โครงการดังกล่าว เพราะเห็นว่าเป็นโครงการที่ส่งเสริมนโยบายปรองดองระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ เมื่อเดือนกันยายน 2545 เกาหลีเหนือได้ประกาศให้เมืองชินอึยจู ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ติดชายแดนจีนตรงข้ามเมืองตานตงของมณฑลเหลียวหนิงมีแม่น้ำยาลูเป็นเส้นกั้นพรมแดนให้เป็นเขตบริหารพิเศษขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลางโดยสามารถบัญญัติกฎหมายมีอำนาจบริหารและอำนาจตุลาการ นับตั้งแต่การประชุมสุดยอดผู้นำเกาหลีเหนือ-เกาหลีใต้ ระหว่างนายคิม จอง-อิล ผู้นำเกาหลีเหนือกับนายคิม แด-จุง อดีตประธานาธิบดีเกาหลีใต้ ในปี 2543 เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ได้มีความพยายามร่วมกันในการส่งเสริมโครงการนิคมอุตสาหกรรมแกซอง (Gaeseong Industrial Complex- GIC) อย่างไรก็ตาม การทดลองขีปนาวุธและอาวุธนิวเคลียร์ของเกาหลีเหนือ ก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้การลงทุนและการค้าต่างประเทศชะงักงัน โดยเฉพาะผลกระทบจากข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ ที่ 1718 (2006) หากปัญหาต่างๆ ดังกล่าวได้รับการแก้ไข รวมทั้งมีการปรับเปลี่ยนมาตรฐานทางการเงินให้เป็นสากลมากขึ้น ก็อาจทำให้การลงทุนในเขตเศรษฐกิจดังกล่าวได้รับความสนใจจากต่างประเทศมากขึ้นกว่าในปัจจุบัน เมื่อ 2 สิงหาคม 2545 เกาหลีเหนือได้เริ่มทดลองมาตรการปฏิรูประบบเศรษฐกิจ โดยลดการปันส่วนอาหาร และให้ประชาชนซื้ออาหารจากตลาดมากขึ้นแทน และเพิ่มค่าแรงเพื่อให้ประชาชนมีกำลังซื้ออาหารจากตลาดเอง รัฐบาลเกาหลีเหนือจะใช้ family production system ในพื้นที่เกษตรกรรมซึ่งคล้ายกับระบบที่จีนใช้เมื่อเริ่มการปฏิรูปเศรษฐกิจใหม่ ๆ เพื่อสร้างแรงจูงใจให้เกษตรกรเพิ่มผลผลิต รัฐบาลเกาหลีเหนือจะลดการซื้อธัญพืชสำหรับการปันส่วนของรัฐ และจะปล่อยให้เกษตรกรสามารถขายพืชผลได้เองมากขึ้น นอกจากนี้ รัฐบาลเกาหลีเหนือจะลดค่าเงินของเกาหลีเหนือจาก 2.2 วอนต่อ 1 ดอลลาร์สหรัฐ เป็น 200 วอนต่อ 1 ดอลลาร์สหรัฐ เพื่อให้สอดคล้องกับการปรับตัวเข้าสู่ระบบตลาดต่อไปในอนาคต การปฏิรูประบบเศรษฐกิจของเกาหลีเหนือมีความคืบหน้าที่ดีขึ้น ถือว่าประสบผลสำเร็จในระดับหนึ่ง โดยเกาหลีเหนือสามารถรับมือกับปัญหาอุปสรรคต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากการปฏิรูปได้ มีการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่อง มีการปรับปรุงการจัดสรรอุปทานพลังงานเพื่อรองรับความต้องการได้ดีขึ้น มีความพยายามเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตมากขึ้นทั้งในภาคเกษตร ภาคอุตสาหกรรม และการค้าระหว่างประเทศ ในปี 2546 ภาคเกษตรมีผลผลิตเพิ่มขึ้นเป็นจำนวน 4.156 ล้านตันจากความต้องการบริโภค 5.1 ล้านตัน ภาคอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้นร้อยละ 12 และภาคการค้าระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นเป็นจำนวน 2,390 ล้านดอลลาร์สหรัฐ คิดเป็นมูลค่าสูงสุดในรอบ 11 ปี ปัจจุบัน รัฐบาลเกาหลีเหนือได้ให้อิสระมากขึ้นแก่ประชาชน รัฐวิสาหกิจ และบริษัทต่างๆ ในการเลือกประกอบอาชีพ การบริหารจัดการ การจัดทำข้อตกลงการค้าได้ นอกจากนี้ รัฐบาลยังจัดตั้งตลาดซื้อขายสินค้าเพิ่มอีกกว่า 300 แห่ง เพื่อรองรับการขยายตัวของการเข้าไปมีส่วนร่วมของประชาชนในระบบเศรษฐกิจการตลาด ในขณะที่สตรีเกาหลีเหนือก็เข้าไปมีบทบาทในการหารายได้เลี้ยงครอบครัวเพิ่มขึ้นด้วย ล่าสุด จากการประชุมสภาประชาชนสูงสุด เมื่อ 11 เมษายน 2549 นโยบายทางเศรษฐกิจของเกาหลีเหนือจะเน้นการพัฒนาเศรษฐกิจ และการพัฒนาวิทยาศาตร์และเทคโนโลยี อันเป็นยุทธศาสตร์ของเกาหลีเหนือในการเพิ่มความสามารถในการผลิตและเสริมสร้างระบบเศรษฐกิจที่พึ่งพาตนเองได้ตามหลักจูเช่ และเชื่อว่าเกาหลีเหนือจะเร่งพัฒนาอุตสาหกรรมที่ใช้เทคโนโลยีสูง และอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ ทั้งนี้ ตั้งแต่ปี 2541 เป็นต้นมา เกาหลีเหนือประกาศว่าการสร้าง ”ประเทศที่เข้มแข็งและมั่งคั่ง” (Kangsong Taeguk-) จะต้องตั้งอยู่บนเสาหลักสำคัญ 3 ประการคือ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี อุดมการณ์ และการทหาร การเกษตร เกาหลีเหนือจัดพื้นที่การเกษตรเป็นคอมมูนเช่นเดียวกับจีน และมอบพื้นที่ขนาดเล็กใกล้คอมมูนให้เป็นแปลงเกษตรส่วนตัว ผลผลิตทางการเกษตรของเกาหลีเหนือ ได้แก่ ข้าว ข้าวโพด ข้าวสาลี โค และสัตว์ปีก แต่เกือบทุกชนิดไม่พอเลี้ยงประชากรในประเทศ ส่วนใหญ่จึงต้องสั่งเข้าจากอดีตสหภาพโซเวียต พื้นที่ ของเกาหลีเหนือเพาะปลูกได้แค่ 20 เปอร์เซนต์ของประเทศใน 1 ปีสามารถเพาะปลูกได้แค่ 6เดือน ส่วน 6 เดือนที่เหลือไม่สามารถเพาะปลูกได้เพราะอากาศหนาวติดลบ การทำเหมืองแร่ เกาหลีเหนืออุดมสมบูรณ์ไปด้วยถ่านหิน ซึ่งเป็นผลผลิตที่ส่งเป็นสินค้าส่งออกทำรายได้ให้ประเทศอันดับหนึ่งนอกจากนี้ยังมี ตะกั่ว สังกะสี และเหล็ก อุตสาหกรรม เกาหลีเหนือมีอุตสาหกรรมหนักอยู่หลายชนิด เช่น เครื่องจักรกล เหล็กกล้า เคมีภัณฑ์ และปุ๋ย เกาหลีเหนือสามารถผลิตพลังงานไฟฟ้าได้เพียงร้อยละ 26 ของปริมาณความต้องการใช้ไฟฟ้าภายในประเทศเท่านั้น ภาวะการขาดแคลนพลังงานของเกาหลีเหนือ ส่งผลให้ภาคอุตสาหกรรมสามารถทำการผลิตได้เพียงร้อยละ 20 ของความสามารถในการผลิต ทั้งนี้ มีรายงานว่าระบบการสื่อสารและคมนาคมขนส่งของเกาหลีเหนืออยู่ในสภาพย่ำแย่ ซึ่งหากสภาวะเช่นนี้ดำรงต่อไป อาจส่งผลให้ระบบเศรษฐกิจเกาหลีเหนือล่มสลายได้ และนำไปสู่การอพยพของชาวเกาหลีเหนือไปสู่จีนและเกาหลีใต้ การท่องเที่ยว การท่องเที่ยวในประเทศเกาหลีเหนือเริ่มเปิดให้กับชาวต่างชาติมากขึ้น เพื่อนำเสนอเรื่องราวต่าง ๆ ของประเทศนี้ โดยเฉพาะธรรมชาติและวิถีชีวิตที่งดงาม แต่อย่างไรก็ตามการเดินทางเพื่อไปท่องเที่ยวในเกาหลีเหนือนั้น ต้องเดินทางไปกับเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลเท่านั้น โดยจะต้องซื้อทัวร์ผ่านบริษัทตัวแทน ก่อนจะไปยังประเทศนี้ได้ สถานที่ท่องเที่ยว ประชากร เชื้อชาติ ส่วนใหญ่เป็นชาวเกาหลี แต่ก็มีชาวจีน 162,000 คน ชาวมองโกล 6,900 คน ชาวอังกฤษ 5,500 คน ชาวฝรั่งเศส 5,000 คน ชาวรัสเซีย 4,600 คนและชาวญี่ปุ่นอาศัยอยู่ ศาสนา ในอดีตดินแดนเกาหลีเหนืออบอวลไปด้วยวัฒนธรรมของศาสนาพุทธ และลัทธิขงจื๊อ แม้ภายหลังจะมีการเข้ามาของศาสนาอื่นอย่างศาสนาคริสต์ และลัทธิชอนโดเกียว แต่ทุกศาสนาจะต้องได้รับการอนุญาตก่อน[19] ส่วนใหญ่ประชากรของเกาหลีเหนือจะยินดีที่จะไม่นับถือศาสนาใด ส่วนใหญ่ศาสนาจะถูกให้นิยามอยู่เสมอว่าเป็นอคติต่อสังคม[20] และวัฒนธรรมทางศาสนาดั้งเดิมอย่างศาสนาพุทธ และลัทธิขงจื๊อจึงได้รับผลกระทบจากการดำเนินชีวิตในปัจจุบันของชาวเกาหลีเหนือ[21][22][23] แต่อย่างไรก็ตาม กลุ่มผู้ที่นับถือศาสนาพุทธในเกาหลีเหนือได้รับการจัดการที่ดีกว่ากลุ่มที่นับถือศาสนาอื่นในประเทศ โดยเฉพาะศาสนาคริสต์ที่มักจะถูกรังแกโดยทางการ ในขณะที่ศาสนาพุทธได้รับทุนจากรัฐบาลไปส่งเสริมศาสนา เนื่องจากศาสนาพุทธมีบทบาทสำคัญต่อวัฒนธรรมของเกาหลีเป็นอย่างมาก[24] จากการเฝ้าดูขององค์กรสิทธิมนุษยชน พบว่าเกาหลีเหนือได้ให้อิสระต่อกิจกรรมทางศาสนา ขณะที่รัฐบาลจะอุปถัมภ์กลุ่มศาสนาเท่านั้น สร้างความเข้าใจผิดเกี่ยวกับอิสระการนับถือศาสนาของเกาหลีเหนือ[25]มีการประมาณการกลุ่มผู้นับถือศาสนาต่างๆจากหน่วยข่าวกรองตามสภาพของเกาหลีเหนือในปัจจุบันดังนี้[26] ไม่นับถือศาสนา ประมาณ 15,460,000 คน (64.31% ของประชากร โดยส่วนใหญ่นับถือตามปรัชญาลัทธิจูเช) ผู้ศรัทธาตามขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิม ประมาณ 3,846,000 คน (16% ของประชากร) ลัทธิชอนโดเกียว ประมาณ 3,245,000 คน (13.50% ของประชากร) ศาสนาพุทธ ประมาณ 1,082,000 คน (4.50% ของประชากร) ศาสนาคริสต์ ประมาณ 406,000 คน (1.69% ของประชากร) ในกรุงเปียงยาง ถือเป็นศูนย์กลางกิจกรรมทางศาสนาคริสต์ของเกาหลีเหนือก่อนสงครามเกาหลี ปัจจุบันมีโบสถ์เพียงสี่โบสถ์ที่ได้รับอนุญาตให้เปิดทำศาสนกิจได้ เพื่อเป็นจุดเด่นแสดงให้ชาวต่างชาติเห็นเท่านั้น และผู้ที่ทําการในโบสถ์ เป็นสายลับเกาหลีเหนือที่สังกัดกับกองแนวร่วม[27][28] ตัวเลขอย่างเป็นทางการของชาวคริสต์ในเกาหลีเหนือ ได้แก่ นิกายโปรเตสแตนต์มีจำนวนมากที่สุด 10,000 รองลงมาคือนิกายโรมันคาทอลิก 4,000 คน[29] ตามที่องค์กร Open Door ซึ่งเป็นองค์กรที่ให้ความช่วยเหลือแก่ชาวคริสต์ ได้ให้ข้อมูลว่าทางการเกาหลีเหนือได้ทำการกลั่นแกล้งชาวคริสต์มากจนน่าแปลก[30] องค์กรเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน เช่น องค์กรนิรโทษกรรมสากล ได้พุ่งความสนใจเกี่ยวกับการก่อกวนทางศาสนาในเกาหลีเหนือ[31] วัฒนธรรม เดิมเกาหลีเหนือสมัยอาณาจักรนั้นได้ติดต่อกับจีน และญี่ปุ่น หลังเปลี่ยนแปลงการปกครองชีวิตความเป็นอยู่ของผู้หญิงคือ จะต้องออกไปทำงานนอกบ้าน ช่วยเพิ่มรายได้แก่ครอบครัว ทั้งนี้เพราะมาจากอิทธิพลจากส่วนอื่นโลก สถาปัตยกรรม การแต่งกาย อาหาร สื่อมวลชน กีฬา วันหยุด ดูเพิ่ม ฟุตบอลทีมชาติเกาหลีเหนือ อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น (in English) ก ก หมวดหมู่:เผด็จการทหาร หมวดหมู่:รัฐที่ได้รับการรับรองอย่างไม่สมบูรณ์ หมวดหมู่:ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2491

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B7%E0%B8%AD

Как долго существовало британское телевизионное игровое шоу "Хрустальный лабиринт"?

Хрустальный лабиринт

russian

Хрустальный лабиринт (The Crystal Maze) — британское телевизионное игровое шоу производства Chatsworth Television, транслируемое на канале «Channel 4» с 15 февраля 1990 по 10 августа 1995 года. В год выходило по одному сезону, первые четыре сезона ведущим был Ричард О’Брайен, а последние два — Эд Тьюдор-Пол. Продолжительность каждого эпизода составляла один час, включая рекламу. Повторы эпизодов часто показывали на каналах цифрового телевидения, наиболее часто на «Ftn» и «Challenge» в январе 2007 года. В России шоу транслировалось на канале ТНТ (1998–1999 по субботам в 12:30, позже в 10:00). Команда из шести человек принимает участие в серии испытаний в различных пространственно-временных «зонах», выигрывая «кристаллы времени». Каждый кристалл даёт команде пять секунд внутри «Хрустального купола». Формат игры Лабиринт Лабиринт состоял из четырёх зон, представляющих собой разные локации и временные периоды: «ацтеки» (руины древнего поселения); «будущее» (космическая станция); «средневековье» (часть замка, в котором по легенде жил хозяин лабиринта); «промзона» (химический завод наших дней, 1-3 сезон); «океан» (затонувший океанский лайнер «Атлантис», 4-6 сезон). Зоны игры как таковым лабиринтом не являются, а представляют собой четыре взаимосвязанных сектора. В центре лабиринта находится «Хрустальный купол» — гигантский «кристалл» из акрилового стекла, в котором команды проходят последнее испытание после завершения всех четырёх секторов[1]. Команда Команду составляют трое мужчин и три женщины (в том числе капитан команды и вице-капитан) в возрасте от 16 до 40 лет. Команды отбирались в Четсворте по индивидуальным заявкам (в отличие от «Форта Байяр», в котором команды набирались командными заявками); для финальной серии игры поступило 38 тысяч заявок[2]. Участники встречались друг с другом в первый раз лишь за день до съёмок. Игра начинается в каком-либо из секторов, затем команда проходит три или четыре испытания разных типов в каждом секторе, продвигаясь по лабиринту по или против часовой стрелки. Заключительным этапом является Хрустальный купол. Цель игры Цель игры — собрать как можно больше «хрустальных шаров» (стеклянные «кристаллы сваровски» размером с шары для гольфа). Победа в каждой игре вознаграждается одним шаром. В заключительном испытании (в Хрустальном куполе), чтобы выиграть главный приз, команда должна собрать как можно больше «золотых купонов». Каждый выигранный «хрустальный шар» давал команде 5 секунд времени в Куполе. Игры Перед каждой игрой капитан команды (или вице-капитан, когда капитан в плену) выбирает тип игры и члена команды, который будет в ней участвовать. Типы игр[3]: Игры на ловкость (испытания на ловкость и точность): стрельба по мишеням, управление радиоуправляемыми автомоделями, тесты на координацию и пр. Физические игры (испытания скорости реакции и силы): задания на разрушение требуемой цели, прохождение комнаты без касания пола, преодоление препятствий и водяных преград, а также тесты на выносливость. Интеллектуальные игры: различные геометрические головоломки, набор загадок от Мамзи, игры в ассоциации, решение математических уравнений и пр. Игры-загадки: охота за сокровищами, головоломки по типу «пятнашек», поиск кристалла, находящегося в комнате, с использованием подсказок. Перед тем как участник начинает задание, ведущий уведомляет его о времени или специальных правилах (например, автоматическое пленение при каких-либо условиях). Как только дверь за игроком закрывается, ведущий включает таймер. С помощью мониторов или окон в стенах остальные игроки могут видеть, что происходит в комнате, и давать подсказки (исключая некоторые интеллектуальные игры). При успешно решённой головоломке освобождается шар. Плен Главная опасность для игроков — риск быть запертым в комнате. Причины могли быть следующими: Игрок не вышел из комнаты за отведённое время. Каждая игра имеет временн<i data-parsoid='{"dsr":[5863,5868,2,2]}'>о</i>е ограничение в две, две с половиной или три минуты. Если игрок не успевает выбраться из комнаты по истечении срока, то становится пленником. Таймер почти никогда не предусматривался внутри комнаты, поэтому участник полагается на предупреждения ведущего и своих товарищей. Автоматическая блокировка. В играх с автоматической блокировкой участник может быть заблокирован, совершив ошибку: трижды вызвав сигнал тревоги (например, коснувшись препятствия или сделав неправильную догадку) или коснувшись пола, если правила это запрещают. Блокировка срабатывает мгновенно и независимо от того, был ли получен кристалл, и сколько времени прошло. Также есть комнаты, из которых нельзя выйти, не решив поставленную задачу (как правило, шар доступен сразу, но чтобы выйти, требуется разгадать головоломку). Пленник не имеет права участвовать ни в последующих играх, ни в «хрустальном куполе», но капитан команды может принять решение освободить его ценой одного ранее выигранного хрустального шара (если запертым оказывается капитан, то решение о его освобождении принимает вице-капитан). Выкуп пленённого игрока можно сделать в любое время, положив шар в его комнату. Если с момента пленения команда переходила в другую зону, выкуп показывался в виде путешествия одного из игроков назад сквозь лабиринт. Также выкупить пленника можно в финале (перед «Хрустальным куполом»). Однако выкуп не является обязательным, и команда может приступить к финальному испытанию без участия пленных игроков. Хрустальный купол После прохождения всех секторов команда направляется к «Хрустальному куполу», который представляет собой 16-футовую (4,9 м) копию хрустального шара, окружённую 7-футовым рвом, пройти через который можно по разводному мосту шириной в 3 фута. Внутри купола находятся золотые и серебряные купоны размером с денежную банкноту, сделанные из фольги. В полу под проволочной сеткой вмонтированы шесть больших вентиляторов, расположенные на поворотной платформе. Чтобы команда попала в Купол, сначала поднимается мост надо рвом, а потом открывается одна из треугольных панелей Купола. После того, как панель закрывается, ведущий просит включить вентиляторы, и купоны начинают кружиться в воздухе внутри Купола. Перед ведущим находится небольшая тумба с выемками для хрустальных шаров. Все выигранные шары помещаются в углубления и подсвечиваются, по истечении каждых пяти секунд один из них гаснет. Цель команды — ловить купоны и собирать их в пластиковый контейнер размером с кирпич, расположенный на уровне пояса на одной из панелей Купола. Контейнер имеет пневматически открываемую заслонку (маркированную красным крестом), которая открывается с началом отсчёта времени, и закрывается, когда время заканчивается. Победа Чтобы выиграть, команда должна собрать не менее ста золотых купонов, при этом каждый взятый серебряный купон отнимает один золотой. Во втором сезоне количество собираемых купонов графически отображалось на телеэкране. В финальной сцене команда собирается перед Куполом, и ведущий объявлял результаты. В первых сезонах финальный баланс, составляющий от 50 до 99 золотых купонов, давал команде утешительный приз, однако в последующих сезонах это было отменено. В специальных рождественских выпусках команды детей получали призы независимо от результата. Призы, которые выигрывались командами, были либо индивидуальными (такие как, например, полёт на биплане Тайгер Мот или участие в гонках по пересечённой местности), либо, с 4 сезона, команды могли выбрать общий для всех приз. Также игроки всех без исключения команд получали на память хрустальные шары, внутри которых была выгравирована фраза «Я взломал Хрустальный лабиринт 1990-5» («I Cracked the Crystal Maze 1990-5»). Только 17 из 83 команд (20 %) выиграли главный приз. Ещё 7 команд выиграли утешительный приз (который был только в первом сезоне)[4]. История Первоначально у Chatsworth Television было намерение сделать британскую версию французской телеигры «Форт Байяр», и даже был выпущен пилотный выпуск с Ричардом О’Брайеном в роли ведущего. Но когда стало известно, что форт не будет доступен для съёмок вовремя, продюсер Малькольм Хейворт обсудил с автором «Форта» Жаком Антуаном создание альтернативного формата игры, которая бы проводилась в другом месте. Концепция была разработана «в течение двух дней». Как результат, шоу получилось совершенно другое, хотя оно и использовало концепцию «Форта Байяр», но существенно отличалось в подаче материала и стиле[5]. О’Брайен рассказал, что оригинальная концепция телеигры для продюсеров была «в некоторой степени схожа с „Подземельями и Драконами“». Поэтому, когда дело дошло до выбора ведущего, им был нужен «мастер подземелья», и имя О’Брайена было сразу «взято на вооружение». Он также отметил, что считает «Хрустальный лабиринт» лучшим шоу, чем «Форт Байяр»[5]. Телеигра снималась в очень больших студиях: сначала в павильоне H «Lee International Studios» (Шеппертон, Англия), а со второго сезона под съёмки был адаптирован самолётный ангар «Aces High Studio» на аэродроме Северного Уилда в Эссексе. Лабиринт был размером с два футбольных поля и стоил 250 тысяч фунтов стерлингов. Когда контракт Channel 4 и Chatsworth Television истёк, продлевать его не стали, и съёмки завершились в конце 1995 года. Б<i data-parsoid='{"dsr":[11564,11569,2,2]}'>о</i>льшая часть лабиринта простаивала в ангаре «Aces High Studio» до 1999 года, после чего была демонтирована, когда было принято окончательное решение не снимать новых сезонов. Игры превратились в мусор, но некоторые части были повторно использованы в других передачах[5]. Позднее, в 1998 году, телеканал Challenge TV купил права на все шесть сезонов и часто показывал «Хрустальный лабиринт» на протяжении последующих лет. Шоу быстро стало одним из самых популярных на канале. Показ возобновлялся также на канале Ftn. По состоянию на 2014 год передача продолжает транслироваться на Challenge TV. Признание и популярность Шоу регулярно было самой высокой по популярности программой канала «Channel 4». В пик своей популярности количество зрителей превышало четыре миллиона. Показатели телесмотрения достигли максимума, когда специальный рождественский выпуск 1992 года посмотрело 5,9 миллионов человек[6]. Телеигра была трижды номинирована на премию BAFTA. Первая номинация состоялась в 1992 году за графическое оформление. Дальнейшие номинации последовали в 1993 и в 1994 году в категории «Лучшая программа для детей», за специальный рождественский выпуск. Пятый сезон телеигры был номинирован на премию Королевского Телевизионного Общества[7]. В 2006 и 2010 посетителями сайта UKGameshows.com шоу было признано «Самым лучшим игровым шоу Великобритании всех времён» и характеризуется как «амбициозное», «рискованное» и «полностью себя оправдывающее». Благодаря своей популярности, оно было показано на «Channel 4» в сезон празднования его 25-летия, когда показывали самые популярные шоу канала за всё время его существования. Телеигра получила статус культовой, и немало преданных поклонников поддерживают кампанию по её возвращению[8]. Культурные отсылки Прямая отсылка к телеигре присутствует в художественном фильме Кортни Соломона «Подземелье драконов» (2000 год). В эпизодах данного фильма присутствует лабиринт с похожими испытаниями и головоломками, в котором главные герои пытаются заполучить красный рубин, а главу гильдии воров Сайлуса играет Ричард О’Брайен. Ведущие и персонажи Ведущий всегда находится в центре внимания «Хрустального лабиринта», он ведёт команды между зонами, помогает в испытаниях, контролирует время в каждой игре и в Куполе и подводит конечный результат. Ведущий также довольно часто оказывает определённую помощь во время игры, если игрок потерял много времени (пытаясь понять игру, или упорно делая ошибки), удерживая тем самым зрителей в напряжении. Во время каждой игры игроки всегда толпятся вокруг окон комнаты, смотрят в мониторы и сосредотачиваются на игре. Это позволяет ведущему побродить рядом и произнести монолог в камеру, который игроки, скорее всего, не слышат. Обычно камера переключается с игровой комнаты на ведущего на короткое время, а затем обратно в комнату с комментариями ведущего, продолжающимися как голос за кадром. Данная техника не используется в каждой игре, но типична для шоу. Обращение напрямую к камере давало возможность ведущему более саркастически комментировать игру участника, чем когда он отпускал замечания, общаясь с остальной командой — возможность, которой пользовались оба ведущих. Иногда в лабиринте оказывается реквизит, который ведущий может использовать или рассказывать о нём, также присутствуют вымышленные «второстепенные истории», относящиеся к зонам лабиринта и его «обитателям». Ричард О'Брайен Первоначальный ведущий, Ричард О'Брайен, привнёс очень индивидуальный и неповторимый стиль. Начинается всё с его внешности – он всегда носит длинное меховое манто (в первых двух сезонах леопардовое, в третьем и четвёртом – чёрно-белое) в паре с яркой рубашкой, брюками зауженного кроя и длинными, гладкими кожаными сапогами, в то время как его голова всегда начисто выбрита. О'Брайен всегда широко приветствует, поощряет команды, поздравляет их с успехами. Как проводник лабиринта, он отражает то, что было описано как «заразительный… энтузиазмом и магической энергией», часто покрикивает на команды, чтобы те поспешили или догоняли. Со второго сезона он показал реальную заинтересованность поощрения игроков, чтобы те эффективно использовали каждую секунду своего времени – часто давая резко звучащие упреки игроку, если тот был медленным или нерешительным, или беспокоясь о выходящих из комнаты преждевременно, или к наблюдающему игроку, который кричал, что прошло много времени. Иногда он показывает видимое разочарование вместе с игроком для особо нестандартных попыток игры. Однако, О'Брайен также «часто представал независимо от процесса, гранича с невозмутимостью». Многие из его замечаний являются комичными «беззаботными колкостями в игроков». Также Ричард иногда делает тонкие шутки, связанные с самим шоу и его производством (например, забавные попытки скрыть, что оставшееся время и другая информация пришли через наушники). По британской онлайн энциклопедии «h2g2», «его импровизационных шуток и маленьких острот на глупости игроков было достаточно, чтобы держать Лабиринт собранным. Он удивительно фальшивит и привносит определённое количество театральности в шоу». Один или два раза во многих сериях О'Брайен играет на губной гармошке во время игры, часто объявляя, что он собирается добавить «волнующей музыки». Он играет только один короткий и повторяющийся мотив сомнительного качества. Гораздо реже он «находит» другой музыкальный инструмент в лабиринте, который использует, чтобы обеспечить более правдоподобную демонстрацию своих музыкальных талантов, и в редких случаях немного поёт. Уход О'Брайена О'Брайен объявил об уходе из Хрустального Лабиринта после трансляции четвёртого сезона. На начало Рождественского специального выпуска 1993 года (предшествовавшего пятому сезону) О'Брайен появился в последний раз в течение короткого полутораминутного ролика, в котором он и «Мамзи» покидают лабиринт ради новой жизни с её другом Дуэйном. О'Брайен говорил в последующих интервью, что время, в течение которого он принимал участие в шоу, было «хорошим» и «было очень весело». Однако в 1998 в интервью БиБиСи он подчеркнул, что «никогда не думал, что опущусь до такой специфической сферы», и это была только «отвлекающая форма второстепенной работы». Ричард пояснил, что после четырёх лет в качестве ведущего он думал: «Если я останусь здесь надолго, я не смогу быть в состоянии сделать что-нибудь ещё», предполагая, что работа над фильмом, над которым он работал в то время, остановилась бы, останься он в Хрустальном Лабиринте. О'Брайен также сказал о своём уходе: «Я не хочу добраться до точки, где они сказали бы „до свидания‟ раньше, чем я. Шоу продолжалось в течение более двух или трёх лет, и всё начало тонуть, а мой авторитет гаснет, не так ли? Поэтому я ушёл». В последующей статье, в газете «The Independent», О'Брайен пишет, что он был расстроен отношением канала «Channel 4» к шоу и к нему, как к талисману-ведущему. Несмотря на то, что Хрустальный Лабиринт был в топ-рейтинге у «Channel 4», О'Брайен заявил, что «они никогда не махали флагом для шоу и никогда не пытались добиться меня как персоны канала в той же сумасшедшей манере, как они ухаживали за Джонатаном Россом», вопреки тому, что рейтинги у шоу Росса были значительно ниже, чем у Хрустального Лабиринта. По словам О'Брайена «Люди „Channel 4‟… должны были взять меня на борт в качестве жизнеспособной личности канала. И когда… я заканчивал Хрустальный Лабиринт, они должны были спросить, нет ли чего-нибудь ещё, что они могли бы мне предложить». Эд Тьюдор-Пол Вслед за уходом О'Брайена из лабиринта, на роль ведущего был представлен Эд Тьюдор-Пол из рок-группы «Tenpole Tudor». Тьюдор-Пол выглядел по описаниям как «грузин» — сложная туника (голубая в пятом сезоне, красная — в шестом) вместе с пиджаком, грязно-белыми рукавами и брюками, и длинными чёрными сапогами, похожими на сапоги О'Брайена. Он признал, что продюсеры «старались изо всех сил, чтобы внедрить» его, и это «внедрение» позволило ему разрабатывать собственные костюмы, а также писать собственный экранный материал. Его стиль ведущего шоу был так же энергичен, как и у О'Брайена. Атмосфера у Эда несколько менее обособлена, и больше симпатий направлено в сторону игроков, чем у Ричарда, обычно он сочувствует по поводу их неудач. Он часто прибегает к очень коротким интервью с игроками сразу после того, как они выходили из игровых комнат — один или два вопроса об их успехах или трудностях. Тьюдор-Пол ввёл в словарный оборот шоу элемент «путешествия во времени», часто используя бессмысленные слова, такие как «тригнификация» и «осмификация», чтобы описать «процесс» путешествия между зонами. Он часто делает вид, что не в состоянии вычислить, сколько секунд команда выиграла для Хрустального Купола, ожидая, что игроки сами выкрикнут правильный ответ. По «h2g2», «бледный и выглядит немного измождённым, Эд Тьюдор-Пол окутал Хрустальный Лабиринт тёмным и пугающим чувством». После ухода из шоу, Тьюдор-Пол показал меньше заинтересованности в беседах о времени, проведённом в шоу, чем О'Брайен. Отвечая на вопросы о шоу во время интервью 2009 года для «DemonFM», он прокомментировал: «Вы должны иметь в виду, что я делал это в течение пяти недель около двенадцати лет назад» и показал, что он только однажды посмотрел полтора сезона готового шоу, «так что я не эксперт в этом». Вскоре после этого он резко перевёл тему разговора обратно о его музыкальной карьере с комментарием: «Честно говоря, я не пришёл в этот мир, чтобы вести игровые шоу». Мамзи В период О'Брайена в качестве ведущего Хрустального Лабиринта, самым известным персонажем (помимо самого ведущего) была Мамзи (называющая себя «Мадам Сандра» в своих более ранних выступлениях), добродушная гадалка, которую играет Сандра Кэрон. Она появляется только в средневековой зоне, говоря Ричарду «домой». Повторная интеллектуальная игра в средневековой зоне включает в себя получение вопросов-головоломок от Мамзи в её гостиной. В конце игры О'Брайен, как правило, немного с ней говорит, прежде чем уйти, иногда продолжая разговор, который был начат между эпизодами. В третьем сезоне сообщается, что Мамзи уехала в Братиславу, что огорчило О'Брайена, но его выручило временное проживание в Лабиринте тёти Сабрины — стареющей хиппи, которую также играет Сандра Кэрон, в целом аналогичным образом как и Мамзи. Мамзи «вернулась» в четвёртом сезоне. О'Брайен подтвердил в интервью в 2013 году, что он «придумал Мамзи» сам. Гадалка задаёт загадки-головоломки — обычная концепция для игры от команды производства шоу на первые сезоны, О'Брайен «создал образ» персонажа, и они с Мамзи становятся постоянными ведущими на протяжении четырёх сезонов. Ричард почувствовал, что это «просто добавляет глупости и интриги» в шоу. Компьютер В футуристической зоне О'Брайен пытается установить межличностные отношения с компьютером. В первом сезоне голос компьютера был мужской и настроен антагонистически к Ричарду. Во втором сезоне голос компьютера был женский и очень кокетливый. В третьем и четвертом сезонах голос компьютера опять стал мужским. Голос третьего сезона был более глупым и/или рассеянным и говорил с глубоким тоном и с акцентом «кокни». Голос четвертого сезона был более сложным, он был вовлечён в прогресс результатов команды. Тьюдор-Пол также флиртует с компьютером, голос которого опять стал с женским, и он звонит Барбаре. Он и Барбара были вместе в течение сорока пяти лет в 2250 году, когда она умерла. Барбара была учёным, и частью её работы стало внедрение своей души в компьютер. Остальные персонажи В первом сезоне игрок-мужчина в одной из игр должен был найти принцессу в лабиринте и поцеловать её, чтобы та проснулась и отдала кристалл. В пятом сезоне охранник по имени Лэнс в средневековой зоне поручал игроку сделать «королевскую печать» и отдавал кристалл при успешном завершении задания. В шестом сезоне три охранника находились в игре-лабиринте в ацтекской зоне, и игрок должен был узнать у каждого из них словесной ключ о местонахождении кристалла. Также было несколько персонажей, которые никогда не показывались. Мамзи имела дело с неким Ральфом, который является постоянным источником разговоров в первых двух сезонах. Когда Мамзи «возвращается» в четвёртом сезоне, на место Ральфа в её сердце приходит режиссёр фильма Новой Эры Голливуда из Калифорнии по имени Дуэйн – он также никогда не показывается на экране. В течение четвёртого сезона О'Брайен даёт понять зрителям всё более и более ясно, что он не одобряет Дуэйна. Кульминация разворачивается в последнем для О'Брайена эпизоде, где происходит спор между ним и Мамзи о Дуэйне, заканчивающийся «слезами» Ричарда. Тьюдор-Пол часто упоминает невидимых спутников в лабиринте, таких как его лошадь Берт в средневековой зоне и кот Старбак, который выжил в тонущем корабле S.S. Atlantis (океаническая зона) и до сих пор живёт на судне. Производство шоу Хрустальный лабиринт был одним из самых серьезных и коммерчески успешных британских телевизионных игровых шоу. Значительная часть этого успеха была связана с необычно претенциозной и сложной конструкцией шоу, что создало ряд производственных проблем. Особенности декораций Хрустального лабиринта Дизайн зон После первого сезона перенос студии позволил зоне ацтеков увеличить свободное пространство, придав зоне большей открытости, а также была установлена тропическая диорама. Зона размещает двадцать две тонны песка и сорок пять тысяч литров воды, а также более половины растений являются настоящими. Индустриальная зона дала операторам гораздо больше свободы по сравнению с другими зонами. В других зонах перемещение камеры может привести к появлению на экране крыши ангара, а в индустриальной это не имело значения, поскольку вписывается в оформление. Широкие краны для камер также значительно использовались в этой зоне, преимущественно для сцен вбегания по лестнице (в средневековую зону или из неё). Зона немного изменилась во втором сезоне и стала более просторной из-за увеличения свободного места и появившейся диорамы горизонта. Индустриальная зона была в то время единственной, которая имела два этажа. В главном помещении океанической зоны был сделан интерьер под цвет клёна «птичий глаз» с аквариумами за окнами-иллюминаторами. Котельная обычно повторяет материалы промышленной зоны. На съёмках использовались настоящие водоросли, которые в течение долгого времени начали давать аутентичный запах. В пятом сезоне освещённые люстры были убраны, чтобы сделать корабль более похожим на покинутый, однако это сделало кают-компанию гораздо более скучной. Средневековая зона прошла через многие небольшие изменения в течение шести сезонов, в том числе добавление обеденного стола О'Брайена. В одной из серий появлялись фиктивные портреты семьи О'Брайена. Доспехи «отца» О'Брайена также фигурируют в интерьере, как способ освобождения кристалла после успешного завершения игры «Экскалибур», в которой кристалл забирался из комнаты, прикреплённый к ручке меча. Вход в зону был также сильно изменён: добавились надгробия, статуи и изредка можно увидеть окрашенные диорамы, мелькающие в нескольких эпизодах третьего сезона. Во втором сезоне второй коридор, ведущий в футуристическую зону из ацтекской был возвращён в Компьютерный Зал (однако это не было показано, пока карта не была обновлена в четвёртом сезоне). Зона была несколько изменена кроме ярко-синего пола в Операторском Зале в третьем сезоне. Карта Хрустального лабиринта Компьютеризированная трёхмерная схема Хрустального Лабиринта отображается, когда команда путешествует по лабиринту. Карта является точной копией архитектурного плана лабиринта. Существовало две версии — первая была с первого по третий сезон, а вторая — с четвёртого по шестой с заменой индустриальной зоны на зону океан. В первых трёх сезонах карта состоит из чёрного фона с зонами, образованными цветными линиями: промышленная — фиолетовыми, ацтеки — желтыми, футуристическая — синими, средневековая — зелёными, Хрустальный Купол — белыми. Текущая позиция команды в лабиринте показывается красной точкой, которая может быть расположена в разных местах, включая некоторые места в зонах, переходы между зонами или даже за пределами карты (в зоне ацтеков). Иногда точка вообще не показывается для зоны ацтеков. Хрустальный купол не имеет точки и просто увеличивается. Также, карта может показываться дважды для одной зоны, первый раз в переходе и второй раз в самой зоне. В последних трёх сезонах карта состоит из разноцветного фона с зонами, оформленными в виде цветных панелей (с красными гранями): океан — синими, ацтеки — жёлтыми, футуристическая — серыми, средневековая — зелёными, Хрустальный Купол — белыми с синей водой. Текущее положение команды в лабиринте обозначается в стиле радарной позиционирующей системы. В отличие от карты первых трёх сезонов, локатор имеет фиксированную позицию в зонах и не ставится в переходах. Хрустальный Купол также имеет этот локатор. В обоих случаях карта увеличивается на каждой зоне и в Куполе. Угол при увеличении каждой зоны отличается: некоторые просто панорамируются, другие делают полную 180-градусную угловую развертку, чтобы показать зону с другой стороны. Всякий раз, когда карта увеличена, все остальные зоны и Купол отходят так, что отдельные комнаты и переходы можно было увидеть более чётко. При увеличении Купола показывается его передняя часть, для этого происходит очень крутое панорамирование. В шестом сезоне и в специальном рождественском выпуске 1992 года увеличение зон сопровождается звуковым эффектом. В первом сезоне также присутствует менее очевидный звуковой эффект в процессе увеличения зон, который немного похож на электронный шум. Кроме того, в первом сезоне карта часто показывается дважды в течение переходов между зонами: сначала красный маркер показывается в точке перехода и без масштабирования, а затем в центре зоны, и на этот раз карта увеличивается. Игровые комнаты Повторяющиеся особенности конструкции игровых комнат в каждой зоне следующие: Зона ацтеков: у комнат деревянные двери, которые закрываются путём обматывания кусочка верёвки вокруг колышка, установленного в каменном блоке стены. Каждая дверь имеет прямоугольный вырез, накрытый мешковиной. Другие члены команды могут приподнять её, чтобы увидеть, что происходит в комнате. Другие комнаты имеют квадратные отверстия на верхних уровнях, игроки могут легко подняться на эти отверстия и заглянуть внутрь. Но для игрока внутри комнаты высота до отверстий является слишком высокой. Индустриальная зона: двери здесь стальные, запирающиеся на защёлки. Окна отсутствуют, так что команде приходится смотреть, что происходит внутри, по телевизору, который расположен в центре зоны. Зона океан: аккуратно оформленные двери из красного дерева, но их внешний вид зависит от их расположения на корабле. Они закрываются золотыми задвижками. Как и в индустриальной зоне, здесь нет возможности для товарищей по команде наблюдать за происходящим в комнате, так что игра наблюдается на мониторе. Средневековая зона: большие металлические двери на самом деле сделаны из дерева, а затем окрашены в чёрный цвет. Большинство из них имеют панель, которую можно открыть, отодвинув ограждение, что позволяет увидеть внутренность комнаты. В комнатах также, как правило, имеются окна с металлическими решётками. Двери закрываются на защёлку. Футуристическая зона: металлические двери без ручек и окон, которые открываются, когда ведущий вводит уникальный код на цифровой панели. Тем не менее, ведущему нужно нажать только на одну кнопку, чтобы выпустить игрока. Иногда ведущий вводит код ещё раз, чтобы закрыть комнату, когда игра была закончена. Как и в индустриальной зоне, товарищи по команде наблюдают за игроком по монитору. Таймеры игровых комнат Каждая комната имеет таймер (который расположен перед входом), который нужен ведущему, чтобы следить за временем в течение игры. Для каждой зоны использовались следующие таймеры: Зона ацтеков: водяные часы, с зеленой водой, стекающей из трубки в стеклянную ёмкость с грубо отмеченными линиями. Футуристическая зона: яркие цифровые таймеры обратного отсчета (#: ##) с красной кнопкой пуска и чёрной кнопкой останова. Средневековая зона: старомодные деревянные песочные часы, часто покрытые паутиной, находящиеся в специальном держателе в стене. Индустриальная зона: механический таймер в индустриальном стиле с минутными и секундными стрелками. Зона океана: часы в изысканном стиле начала двадцатого века с римскими цифрами. Вход в лабиринт Когда команда входит в Хрустальный лабиринт, она должна преодолеть препятствия, чтобы войти в первую зону. Ведущие предполагают, что из-за неспособности выполнить испытание команда будет не в состоянии войти в лабиринт. Иногда ведущие шутят, что травмы или гибель от невидимых угроз повлияет на «несчастных» членов команды, например, соперничающие племена съедят всех, кто не смог войти в зону ацтеков. Но командам предоставляют достаточно времени и неограниченные возможности для выполнения этой задачи. Ведущий даже помогает им, давая прямые указания. Никто из участников никогда не проигрывал эти вступительные испытания. В любом случае, вся группа собирается снова в центре зоны. Этими испытаниями были: Зона ацтеков: пересечь реку в двух каноэ, капитан и вице-капитан идут в отдельных лодках по настоянию ведущего, в случае, если одна из лодок «потонет», однако эта инструкция иногда игнорируется. Ричард или Эд обычно путешествуют в лодке с вице-капитаном. Команды должны развязать лодки от одного причала, а затем привязать их к причалу на другом. В нескольких редких случаях ведущий предлагает реальную помощь. Средневековая зона: открытие больших дверей, а затем открытие или перелезание через герсу. Регулярно после первых двух сезонов она поднималась. Иногда герса была тяжёлой на подъём или не двигалась вообще, когда были использованы цепи. Если она сдвигалась, то всегда «застревала», заставляя команду лезть под ней или по ней. Неизвестно, была ли герса неисправной, или продюсер мог принять решение оставить цепи как отвлекающий маневр. Футуристическая зона: ответ на вопрос, заданный компьютером. Вопрос, как правило, является математическим уравнением, но иногда может быть об исторических событиях или из сферы общих знаний. Если команда ответила на вопрос неправильно, компьютер задаёт другой вопрос, но такого никогда не было. Промышленная зона: перелезть через бочки с нефтью и проволочную сетку в отверстие над дверью, и/или открыть ворота или дверь ключом. Зона океана: стянуть (или в поздних сезонах убрать) металлическую решётку и спуститься по верёвочной лестнице в машинное отделение. Каждый эпизод первых четырёх сезонов начинается со свистка ведущего Ричарда О'Брайена. В двух последних сезонах новый ведущий Эд Тьюдор-Пол использует другой свисток, но эпизод иногда начинается с особого звука; он звонит в колокол в средневековой зоне, дует в раковину в зоне ацтеков, выключает сигнал тревоги в футуристической зоне (после ответа на вопрос), и включает туманный горн в зоне океана. Перемещение между зонами Когда команда закончила играть в одной из зон, она должна преодолеть препятствия, чтобы оказаться в следующей зоне. Полное «путешествие» показывают только при перемещении в третий сектор (в каждом эпизоде), во время остальных перемещений показывают рекламу. В течение перемещения играет изменённая главная музыкальная тема, что делает «путешествие» более энергичным. между ацтеками и индустриальной: проползти по длинному и извилистому Z-профилированному туннелю. Перемещение от одного конца до другого часто занимает много времени. Кроме того, в одном месте туннель раздваивается, один из ходов ведёт в тупик, в который иногда попадают игроки. Также в некоторых местах туннель перекрыт короткими дугообразными сегментами, через которые надо перелезть. из ацтеков в океан: пройти по камням, залезть в пещерный тоннель, спуститься по короткой лестнице в комнату, полную оборудования корабля, проползти через туннель и вытолкнуть решётку под лестницей в кают-компании. из индустриальной в средневековую: подняться по стремянке или по лестнице; первый сезон: обойти ущелье (по тонкой доске или по крутящемуся бревну); второй и третий сезон: пересечь ущелье по полу из верёвочной сетки; затем спуститься по лестнице. из океана в средневековую: подняться по стремянке, проползти через небольшой люк, затем через туннель и спуститься по лестнице. между средневековой и футуристической: первый сезон: пересечь бурлящее болото; второй сезон: пройти по канату, держась за второй параллельный канат, находящийся на уровне головы, и пересечь бурлящее болото; третий и четвёртый сезон: пройти по бревну через воду; пятый и шестой сезон: пройти по бревну через воду (теперь по бокам выступают колья). между футуристической и ацтеками: подняться на подъёмной платформе, (один раз по лестнице, когда платформа не работала); первый сезон: спуститься по ступенчатой стене; остальные сезоны: спуститься по ступенчатой стене по лозе. Участники могут двигаться из сектора в сектор только по часовой или против часовой стрелки. Перемещаться по диагонали через лабиринт нельзя, так как в этом случае путь будет лежать через Хрустальный Купол. Перемещение из последнего сектора в Купол Несмотря на то, что перемещение из финальной зоны в Купол никогда полностью не показывается, команда всегда покидает сектор по особому маршруту. Пути иногда не имеют географической близости с Куполом (в большинстве случаев они выводят за край Лабиринта). В первых сезонах выход к куполу не был конкретным и изменялся в зависимости от того, в какой зоне находилась команда. Однако в последующих сезонах проходы, как правило, оставались теми же. Ацтеки: команда минует колонну по направлению к реке, которая проплывается при входе в Лабиринт. Индустриальная: в первом сезоне команда поднимается по лестнице к средневековой зоне. Во втором и третьем сезонах команда проходит мимо тоннеля, ведущего к зоне ацтеков. Единственное место, где в этой зоне видно ночное небо (на самом деле это окрашенная круговая панорама на стене съёмочного павильона). Океан: В четвёртом и пятом сезонах маршрут всегда разный. Иногда используется лестница в машинном отделении, а иногда в кают-компании. В шестом сезоне команда выходит через дверь в котельной (рядом с цилиндрической камерой), из-за которой просачивается яркий свет и туман. Это один из двух путей, которые теоретически могут быть расположены рядом с Куполом. Средневековая: В первых четырёх сезонах команда в большинстве случаев выходит через вход зоны и только в некоторых случаях — через дверь рядом с футуристической зоной, за которой просачивается туман и яркие огни. В двух последних сезонах команда всегда выходит через дверь. Футуристическая: В первых четырёх сезонах команда выходит через дверь, которая является входом в зону (это второй путь рядом с Куполом). В двух последних сезонах команда уходит через дверь, расположенную в новом коридоре, построенном на другой стороне подъёмника. Новый коридор впервые появился в третьем сезоне. Команда выходит в яркий свет и туман. Хрустальный Купол В первых сезонах изначально планировалось предложить азартную игру «удвоение или ничего» командам, выигравшим от 50 до 99 золотых купонов. Команда, согласившаяся участвовать, должна была собрать из недостающих деталей небольшую «каркасную» модель Хрустального Купола за ограниченное время. Тем не менее, эта идея была отброшена незадолго до съёмок первого сезона. После долгих экспериментов с множеством различных видов фольги, производственная группа нашла только один, который «работал» должным образом без оседания на пол, прилипания к вершине или панелям Купола. К сожалению, данный материал изготовлен исключительно из серебра, так что золотые купоны фактически тоже серебряные, но дополнительно покрыты золотым напылением. Пропорция серебряных купонов по отношению к золотым составляет пять к четырём (625 серебряных и 500 золотых). Золотые купоны ловить сложнее, чем серебряные, так как золотое покрытие заставляет их разлетаться дальше серебряных, а также имеет тенденцию отслаиваться, хотя ни одна из этих деталей не была очевидна для зрителя. Из-за формы и размера Купола каждый звук внутри него (в том числе голоса игроков), казалось, исходит из одной точки примерно в десяти футах над сеточным полом, и прямо над его центром. Это дезориентирует игроков. Другие элементы дизайна шоу Одежда игроков Игроки не носят обычную одежду. В первом сезоне команда носила свитеры и белые брюки. Во втором сезоне — жилеты и спортивные брюки. В третьем и четвёртом — комбинезоны. В пятом сезоне первые трое игроков носили куртки, а вторые трое — чёрные жилеты. В шестом сезоне двое мужчин и две женщины носили куртки, а остальные — чёрные жилеты. В пятом и шестом сезоне мужчины были одеты в чёрные брюки карго, в то время как на женщинах были чёрные вельветовые брюки. В пятом и шестом сезонах игроки также носили именные нашивки и цветные значки, обозначающие зону, в которой они впервые вошли в лабиринт (это помогало производственной команде; для зоны ацтеков — жёлтый, футуристической — белый, средневековой — зелёный, океана — голубой), а также капитан и вице-капитан носили дополнительные идентификационные красные значки. Конструирование игр Не все игры, в которые играли команды, были разработаны производственным отделом игры. В первом сезоне многие игры были придуманы обществом «Mensa» — организацией людей с высоким интеллектом. Игры в последующих сезонах были разработаны бывшими игроками шоу, консультантами телевизионной индустрии и несколькими зрителями, которые решили предложить свои идеи. Гейм-дизайнеры платили сто фунтов за игру и упоминали автора в титрах эпизода, в котором игра была использована. Игры и спецэффекты были сделаны компанией «Artem». Каждый сезон имеет своё собственное портфолио – 37 различных игр сделано в первом сезоне (в нём не было специального рождественского выпуска), а затем 46–49 игр в каждом последующем сезоне. Поэтому некоторые игры становятся знакомы постоянным зрителям в течение каждого из сезонов, но не появляются на каждом шоу. Официального конструирования степеней сложности игр не было, хотя ведущий иногда неявно признавал, что некоторые игры были значительно легче выиграть, чем другие. В то время как оригинальность в разработке многих игр прослеживалась в течение всего существования шоу, некоторые игры в последних сезонах всегда были «вариациями на тему» игр первых сезонов. Несколько игр были знакомыми коммерчески доступными детскими играми и/или ярмарочными играми, в том числе «KerPlunk» и «Downfall», «shaky hand testers» и раздвижные паззлы. Конструкции игр, как правило, становятся более сложными в поздних сезонах. В первых четырёх сезонах общее количество игр, которые команда «успевала» сыграть, обойдя все четыре зоны лабиринта, варьировалось от четырнадцати до шестнадцати. В результате Ричард О'Брайен часто поощряет команды переходить между зонами быстро, как только можно, с комментариями вроде «Это ваше время». В пятом и шестом сезоне количество игр за эпизод было сокращено до постоянных тринадцати, несмотря на отсутствие существенных изменений в продолжительности шоу. Небольшое количество игр на шоу «сломало шаблон» о том, что зрители привыкли считать «нормальными» чертами игры: Только одна игра имела живого противника – игра «Квазар» в футуристической зоне. В ней надо было застрелить робота, который отстреливался. Игрок и робот имели по четыре жизни. Изредка игрок получал кристалл до завершения задачи. Взятие кристалла активировало закрытие двери до тех пор, пока загадка не была решена. В одной игре товарищи по команде (которые находятся вне комнаты) больше отвечают за успех, чем сам игрок – игра «Виртуальная реальность». Здесь требуется точное перемещение по генерируемому компьютером лабиринту, который виден только на мониторе вне комнаты. Члены команды кричат направление движения игроку в комнату. Иногда ошибки игрока могут отменить предыдущие достижения игры. Например, шарики, пропущенные в «Пинболе» и в «Плинко», попадали в корзину, которая служила противовесом корзине с «выигрышными» шариками. Результат с более чем четырьмя выигрышными шариками высвобождал кристалл. Аналогичным образом в некоторых последующих эпизодах в футуристической зоне была игра, где участник взаимодействует с большой металлической платформой (по аналогии с доктором Кто Далеком Ховербаутом) с большим глобусом-установкой посередине (глобус необходим, чтобы продвигать игрока по кругу), и игрок должен продвигать себя по комнате; цель игры – сбить пять зелёных целей, используя платформу для того, чтобы освободить кристалл и выйти за три минуты. Тем не менее, пол также имел несколько красных целей, которые отменяли сбитые зелёные цели. В определённый момент это правило было изменено, и для освобождения кристалла теперь требовалось три зелёных цели, а пять – для выхода из комнаты. Съёмки Выбор игры и игрока В первых сезонах выбор игры и игрока капитаном был подлинным, однако в более поздних сезонах он стал исходить от производственной команды, и иногда ей приходилось спорить с игроками. Это позволило подбирать игры для наиболее подходящих игроков, и не рисковать капитану выбором неподходящего человека, который сделал бы игру скучной или неинтересной для зрителей. Задержки во время съёмок Хотя это не было заметно, в последних сезонах происходила длительная задержка (пятнадцать и более минут) между тем, как игрок входил в игровую комнату и тем, как игра начиналась. Это объясняется тем, что шоу снималось с использованием только двух мобильных камер. Как только игрок заходил в комнату, съёмки останавливались, и одна из камер устанавливалась внутри комнаты. В первых сезонах съёмки внутри игровых комнат производились как подготовительные на второй день съёмок, так что в первый день игры были сняты с небольшой задержкой. В первых сезонах другие игроки оставались в игровой зоне, однако в последних они иногда отправлялись в «зелёную комнату» (зону отдыха) во время процесса. Кадры, в которых игрок смотрел в камеру во время игры, также вырезались из шоу. Время, которое требовалось игроку, чтобы совершить путешествие по лабиринту для выкупа запертого игрока в предыдущих зонах, было очень коротким по сравнению с задержками съёмок между играми (и запертый игрок обычно ждал в комнате отдыха, а не в игровой комнате). Поэтому такие временн<i data-parsoid='{"dsr":[46929,46934,2,2]}'>ы</i>е игровые действия, как например спасения, казалось, происходили по сценарию. В нескольких эпизодах было заявлено, что если игроки не успеют вернуться к команде, они оба не будут участвовать в Хрустальном Куполе, однако эта опасность на самом деле не существовала. Контроль времени Часы всех игровых комнат были фиктивными. Видео с вырезанными моментами, опубликованное на YouTube командой производства, содержит их звуковой канал, который доказывает, что ведущий получал временн<i data-parsoid='{"dsr":[47424,47429,2,2]}'>ы</i>е отметки через наушник от ассистента режиссёра. Эти отметки были нерегулярными, поэтому, когда команда спрашивала ведущего, сколько времени осталось, часто поначалу он имел лишь смутное представление, прежде чем после долгих колебаний вдруг кричал, например, «Осталась одна минута!». Это не мешало ведущим читать таймеры с искусной беспечностью (особенно водяные и песочные), для того, чтобы соблюдать видимость (иногда несколько саркастически) их реальности. В одном эпизоде Ричард О'Брайен выступил с импровизированным монологом о том, как он тщательно изучал тонкое искусство чтения водяных часов, но всё-таки это было так сложно, что он озадачивается (на самом деле ждёт следующей отметки в свой наушник) чтением часов только в начале. «Современные» таймеры (в промышленной, футуристической и зоне океана), вполне читаемые игроками, а также ведущим, регулярно им не используются. Съёмки в Хрустальном Куполе Команда производства просила каждую команду игроков сняться в Хрустальном Куполе дважды. Хотя вентиляторы в полу и создавали вихрь из купонов, к сожалению, всегда большое их количество быстро снова оседала на полу по краям Купола, в недоступном для вентиляторов месте. Это означало, что игроки проводили непропорционально большое количество времени, собирая купоны на коленях по углам, что было расценено, как неинтересный видеоряд. Во второй «фиктивной» съёмке игроков просили прыгать и захватывать летающие купоны из воздуха. Эпизоды с обеих записей были сведены вместе как можно более незаметно для готовой трансляции. Производственные сроки Каждый сезон требовал три месяца подготовки, пять недель съёмок и четыре месяца редактирования. Музыкальная композиция Музыкальная композиция Хрустального Лабиринта написана Заком Лоуренсом (Zack Laurence) и названа «Силовое поле» (Force Field). Зак Лоуренс также написал композиции для других игровых шоу Чартсворт Телевижн, таких как «Охота за сокровищами» (Treasure Hunt) и «Перехватчик» (Interceptor). Коммерческие репродукции и товары Коммерческие репродукции Аттракцион Кибердром «Хрустальный лабиринт» обычно находился в крупных боулинг-центрах и видеогалереях Великобритании. Это давало фанатам возможность играть в Лабиринт в компьютеризированной форме. Были некоторые отличия от самого шоу, например, не было выбора категории игры, и не было запираний (в случае опоздания к выходу команда автоматически лишалась кристалла). Пять из шести Кибердромов находились в Великобритании: «Sandcastle Water Park» (Блэкпул), «Oakwood Theme Park» (Нэрберт), «Southampton Megabowl» (Саутгемптон), «Coventry Megabowl» (Ковентри), «Magnet Leisure Centre» (Мейденхед) и «Canaston Bowl» (Нэрберт; прекратил свою деятельность в июне 2010 года), шестой — в Японии. В крытом тематическом парке «Encounter Zone» в торгово-развлекательном комплексе «Wafi Mall» в Дубае ранее существовал аттракцион «Хрустальный лабиринт», созданный под влиянием оригинального шоу. Открытый с остальной частью тематического парка, аттракцион был построен в период популярности шоу в ОАЭ после его показа на ныне несуществующем местном телеканале «Channel 33». В настоящее время многие компании предлагают тимбилдинг в стиле Хрустального лабиринта. Некоторые из них разработали надувной хрустальный купол, который может вместить внутри всю команду. Также в «Angel Centre» в Тонбридже есть аттракцион для детей в возрасте от пяти до двенадцати лет. Книги «Crystal Maze Adventure Gamebook» (1991, авторы Дэйв Моррис и Джейми Томпсон, издательство «Mammoth»). Книга-игра. В 2090 году команда из четырёх человек попадает в высоко реалистичную копию Хрустального Лабиринта, полного загадок, в котором используются голограммы, роботы и компьютерная графика.[9] Игровые автоматы «Chatsworth Television» лицензировала ряд популярных игровых автоматов, основанных на телевизионном шоу, которые делала компания «Barcrest», а сейчас «JPM». В 2009 году компания «Cool Games» сделала 3D-видео версию, в которой используется технология сенсорного экрана. Игра получила широкое распространение в Великобритании и остаётся одной из самых популярных на игровых автоматах. Видеоигры Компьютерная игра на основе «Хрустального лабиринта» была разработана компанией «Digital Jellyfish Design» и издана компанией «Sherston Software» в 1993 году для операционной системы RISC на компьютерах «Acorn Archimedes» и впоследствии для ПК. Игра для мобильных телефонов была разработана компанией «Dynamo Games» в 2008 году, позднее для iOS в 2010. Она содержит большинство игр из сезона 1993 года. Настольная игра В 1991 году по мотивам шоу была сделана настольная игра «Хрустальный лабиринт» (автор Дэвид Скуи, издатель Милтон Брэдли), но в основе концепции лежит конкуренция между игроками, в отличие от кооперативного стиля в телевизионной программе. Сборник видео в формате VHS В 1994 году компанией «Wienerworld Presentation» был выпущен сборник «The Best of The Crystal Maze» на видеокассетах, в котором включены три эпизода: рождественские специальные выпуски 1992 и 1993 года, а также одна серия из четвёртого сезона. В сборнике также есть видео, в котором О'Брайен и Мамзи покидают лабиринт. Передачи Оригинальные сезоны Специальные рождественские выпуски Примечания Ссылки on IMDb Категория:Телепередачи Великобритании Категория:Телевизионные игры Категория:Телепередачи, запущенные в 1990 году Категория:Телепередачи, закрытые в 1995 году

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A5%D1%80%D1%83%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B%D0%B9%20%D0%BB%D0%B0%D0%B1%D0%B8%D1%80%D0%B8%D0%BD%D1%82

Je,nani mwanzilishi wa mchezo wa StarCraft?

StarCraft

swahili

StarCraft ni mchezo wa video unaohusu sayansi ya kijeshi na mikakati uliotengenezwa na Blizzard Entertainment. Historia Mchezo wa kwanza wa mfululizo StarCraft ulitolewa kwa Microsoft Windows tarehe 31 Machi 1998. Na zaidi ya nakala milioni 11 kuuzwa duniani kote kufikia Februari 2009, ni moja ya michezo bora kwa kuuza inayotumika kwenye kompyuta binafsi. Nakala inayotumika kwenye Mac OS ilitolewa Machi 1999. Vitimbi Mchezo huu unatokea katika karne ya 26, mchezo unahusisha aina tatu ya viumbe vinavyopambana kupata utawala katika sehemu mbali kwenye anga za mbali: Terrans,ambao ni binadamu walitoroka kutoka Dunia na wenye ujuzi wa kuishi katika hali yoyote; Zerg, ambao ni viumbe wanaofanana na wadudu wako katika harakati za maumbile ukamilifu na ukoloni wa jamii nyingine; na Protoss,ambao ni viumbe wanaofanana na binadamu lakini wana ujuzi wa kiteknolojia na uwezo wa psionic wanajaribu kuhifadhi ustaarabu wao na njia ya falsafa kali ambayo hailingani na ile ya Zerg. Mchezo huu umesifiwa kwa kuanzisha mtindo wa matumizi ya makundi ya kipekee katika michezo ya mikakati na kwa hadithi yenye kusisimua. Wengi wa waandishi wa habari katika sekta hii wameisifu StarCraft kama mojawapo ya michezo bora na muhimu kabisa, na kwa kuongeza kiwango cha uzuri wa michezo ya mikakati. Mbinu ya kucheza StarCraft inayohusisha wachezaji wengi ni maarufu hasa katika Korea ya Kusini, ambapo wachezaji wenye umaarufu na timu hushiriki katika mechi,hufadhiliwa na makampuni, na kushindana katika mashindano yanayotangazwa. Viungo vya Nje Jamii:Michezo ya video ya 1998 Jamii:Michezo ya kompyuta

https://sw.wikipedia.org/wiki/StarCraft

ماهي وظيفة الهايبوثالامس ؟

تحت المهاد

arabic

تحت المهاد[1][2][3][4][5][6] أو الوِطَاء[1][2][3][4][7] أو الهايبوثلاموس[8] ، يعتبر تحت المهاد حلقة الوصل بين الجهاز العصبي الذاتي والجهاز الإفرازي من خلال الغدة النخامية، يحتل تحت المهاد الجزء الأكبر من الدماغ البيني حيث يقع أسفل المهاد وفوق ساق الدماغ، ويوجد تحت المهاد في أدمغة جميع الثدييات والبشر. يؤدي تحت المهاد وظائف حيوية للجسم حيث يضبط بعض عمليات الأيض، وبعض الأفعال اللاإرادية، ويقوم أيضا بإنتاج وإفراز الهرمونات المحررة التي تقوم بدورها بضبط عملية إفراز الهرمونات في الفص الأمامي للغدة النخامية ،كما يحتوي على مراكز التحكم بالجوع والعطش ودرجة حرارة الجسم، يرتبط تحت المهاد بالجهاز الحوفي الذي يعتبر المسؤول الرئيسي عن التحكم بالعواطف والأنشطة الجنسية من خلال العصبونات المفرزة للهرمون المحرر لموجهة الغدد التناسلية. التسميات العربية تختلف ترجمة المصطلح hypothalamus حسب الدول العربية حيث تستخدم تسمية تحت المهاد في مصر[9] وفلسطين[10] والأردن[11] والكويت[12] والإمارات[13] واليمن[14] وليبيا[15]. وتستخدم تسمية تحت السرير البصري في الجزائر[16] فيما تستخدم تسمية وطاء في سوريا إلى جانب تحت المهاد.[17] التغذية الدموية تأتي التروية الدموية للغدة النخامية من الشريان السباتي، والغدة النخامة الخلفية من الشريان النخامي السفلي، يغذي الجزء الأسفل من الوطاء مع السويقة النخامية الشريان النخامي العلوي، والذي يكون في هذه المنطقة سريرا شعريا، وتعود وتتحد في أوعية جديدة تصل إلى النخامية الأمامية، وهنا تتحول مرة أخرى إلى سرير شعري يغذي النخامية الأمامية.هذا الشكل التشريحي يسمى ب:الجهاز البابي الوطائي -النخامي وعن طريقه يتم تحكم تحت المهاد بواسطة هرموناته المطلقة في النخامة الامامية. توجد عصبونات منتشرة في منطقة تحت المهاد ولكنها تختلف عن عصبونات الجهاز العصبي المركزي بانها لا تحمل الإشارات العصبية. حيث تقوم هذه النهايات العصبية بإفراز هرمونات يطلق عليها اسم العوامل المطلِقة أو هرمونات تحت المهاد المفرزة ,وحيث ان نهايات هذه العصبونات تصل إلى البارزة ناصفة وتفرز هناك حيث يحملها الجهاز البابي الوطائي-النخامي إلى أنسجة النخامية الامامية مؤثرا عليها. دور الوطاء في تنظيم درجة حرارة الجسم عندما تكتشف مراكز الوطاء لدرجات الحرارة بأن درجة حرارة الجسم حارة جدا أو باردة جدا ، فإنها تنظم عمليات مناسبة لتقلل أو تزيد درجة حرارة الجسم . فيما يلي بعض المظاهر الخاصة لهذه الفعالية: آليات إنقاص درجة الحرارة عندما يكون الجسم حارا جدا يستخدم نظام التحكم في درجات الحرارة بالجسم ثلاث آليات مهمة لتقليل درجة حرارة الجسم عندما تصبح درجة حرارته مرتفعة جدا: توسع الأوعية الدموية توسيع وعائي: تتوسع الأوعية الدموية في الجلد كثيرا في كل أجزاء الجسم تقريبا . و ينتج ذلك عن تثبيط المراكز العصبية في الوطاء الخلفي التي تسبب تضيق الأوعية الدموية . و يمكن أن يزيد توسع الأوعية الدموية التام من سرعة نقل الحرارة من لب الجسم الداخلي إلى الجلد بقدار ثمانية أضعاف . التعرق: لزيادة درجة الحرارة تأثيرا يسبب زيادة حادة في سرعة فقدان الحرارة بالتبخر الذي يتولد من التعرق ، و الذي يحدث عندما ترتفع درجة حرارة لب الجسم الداخلي إلى أعلى من مستوى درجة الحرارة الحرجة 37 درجة مئوية ( 98.6 درجة فهرنهيت ). و تسبب زيادة 1 درجة مئوية إضافية في درجة حرارة الجسم تعرقا كافيا لإزالة عشرة أضعاف المعدل الأساسي لتوليد الحرارة في الجسم . تقليل توليد الحرارة: تثبط بشدة كل الآليات التي تولد الحرارة بإفراط ، مثل القشعريرة shivering و توليد الحرارة الكيميائي المنشأ . آليات زيادة درجة الحرارة عندما يكون الجسم باردا جدا عندما يكون الجسم باردا جدا ، يبدأ نظام التحكم بدرجة الحرارة إجراءات معاكسة تماما ، و هي كما يلي: تضيق الأوعية الدموية في كل أنحاء الجسم: و يتولد تضيق الأوعية الدموية بتنبيه المراكز المسؤلة عن ذلك في الوطاء الخلفي . انتصاب الشعر: انتصاب الشعرة يعني وقوفها على نهايتها ، و يؤدي التنبيه العصبي اللاإردي إلى انقباض العضلات الناصبة للشعر التي ترتكز على جريبات الشعر فتنصبها . و هذا ليس مهما في الإنسان بصفة عامة ، و لكن انتصاب الشعر في الحيوانات الدنيا يجعلها تحصر طبقة كثيفة من الهواء العازل بجوار الجلد مما يثبط نقل الحرارة إلى المحيط الخارجي لدرجة كبيرة . زيادة توليد الحرارة: يزداد توليد الحرارة بالأنظمة الاستقلابية بتحفيز كل من: القشعريرة، أو استثارة الجهاز العصبي اللاإرادي لتوليد الحرارة أو إفراز هرمون الثيروكسين من الغدة الدرقية. تقتضي هذه الطرق في زيادة درجة الحرارة توضيحا إضافيا، كما يلي: التنبيه الوطائي للقشعريرة توجد في الجزء الظهري الأنسي من الوطاء الخلفي بالقرب من جدار البطين الثالث في الدماغ باحة تسمى المركز الحركي الأولي للقشعريرة . و يتم تثبيط هذه الباحة عادة بإشارات من مركز الحرارة في الباحة الوطائية الأمامية ( أمام البصرية ) و لكنها تستثار بإشارات البرد من الجلد و النخاع . و لهذا يتم تنشيط هذا المركز بالزيادة المفاجئة في توليد الحرارة عندما تهبط درجة حرارة الجسم إلى ما دون مستوى درجة الحرارة الحرجة . و تنقل منه عندئذ إشارات تسبب القشعريرة خلال سبل بالجانبين تنزل في جذع الدماغ إلى العمودين الجانبين للنخاع ، و أخيرا إلى العصبونات الحركية الأمامية . و هذه الإشارات هي إشارات لانظمية لا تولد اهتزازا حقيقيا في العضلات ، بل تزيد توتر العضلات الهيكلية في سائر أنحاء الجسم . و عندما يرتفع التوتر إلى أعلى من مستوى حرج معين ، تبدأ القشعريرة . و من الممكن أن يرتفع توليد الحرارة أثناء القشعريرة القصوية إلى ما يصل إلى أربعة أو خمسة أضعاف الحد السوي . الاستثارة الكيميائية لتوليد الحرارة يمكن لكل من الأدرينالين و النورإبينفرين الدورانيين في الدم أن يولد زيادة فورية في سرعة الاستقلاب الخلوي ؛ و يسمى هذا التأثير توليد الحرارة الكيميائي chemical thermogenesis ، و هو ينتج على الأقل جزئيا من مقدرة الأدرينالين و النورإبينفرين على فك ارتباط الفسفرة المؤكسدة التي تعني أن مواد غذائية إضافية تؤكسد و تحرر بذلك طاقة على شكل حرارة و لكنها لا تسبب توليد أدينوزين ثلاثي الفوسفات . و تتناسب درجة التوليد الحراري الكيميائي الذي يتم في حيوان تناسبا طرديا تقريبا مع كمية الدهن البني brown fat الذي يوجد في أنسجة الحيوان . و هذا نوع من الدهن يحوي أعدادا كبيرة من متقدرات خاصة حيث تتم فيها الأكسدة المزيلة للارتباط الكيميائي الخلوي . و تتلقى هذه الخلايا عادة تغذية عصبية لاإرادية قوية جدا . و تؤثر عملية التكيف لدرجة كبيرة على شدة توليد الحرارة الكيميائي . فقد أظهرت بعض الحيوانات كالفئران التي تعرضت لأسابيع عديدة إلى محيط بارد جدا ما مقداره 100 - 500 % زيادة في توليد الحرارة عندما تعرضت للبرد رأسا ، بعكس الحيوانات غير المتأقلمة التي استجابت عند تعريضها للبرد بزيادة حوالي ثلث هذه الكمية . و في الإنسان البالغ الذي لا يملك دهنا بنيا تقريبا ، فمن النادر أن يزيد توليد الحرارة الكيميائي من سرعة الحرارة لأكثر من 10 - 15 % . و لكن في الرضع الذين يملكون كمية صغيرة من الدهن البني في الحيز بين الكتفين ، يمكن أن يزيد التوليد الحراري الكيميائي من سرعة توليد الحرارة بما يبلغ 100 % . و يحتمل أن يكون ذلك عاملا مهما في المحافظة على درجة حرارة الجسم السوية في الولدان . زيادة إنتاج هرمون الثيروكسين من الغدة الدرقية كسبب طويل الأمد لزيادة توليد الحرارة يزيد تبريد الباحة الوطائية الأمامية للوطاء من توليد هرمون إفرازي عصبي - أي الهرمون المحرر للثيروتروبين ( هرمون مطلق لموجهة الدرقية )- من الوطاء . و يحمل هذا الهرمون بطريق الأوردة الوطائية البابية إلى الغدة النخامية أمامية حيث ينبه بدوره إفراز الهرمون منبه الدرقية . و ينبه هذا بدوره زيادة في إنتاج هرمون الثيروكسين من الغدة الدرقية . و تؤدي زيادة هرمون الثيروكسين إلى زيادة في سرعة استقلاب الخلايا في كل أنحاء الجسم . و هذه هي آلية أخرى للتوليد الحراري الكيميائي . و لكن هذه الزيادة في الاستقلاب لا تحدث مباشرة و لكنها تحتاج إلى عدة أسابيع لكي تتضخم الغدة الدرقية قبل أن تصل إلى مستواها الجديد في إفراز هرمون الثيروكسين . و من الممكن أن يسبب تعرض الحيوان للبرودة لعدة أسابيع إلى زيادة في حجم غدته الدرقية بما يصل إلى 20 - 40 % . و لكن الإنسان نادرا ما يعرض نفسه لنفس درجة البرودة التي تتعرض لها الحيوانات ، و لذلك حتى الآن مازالت غير معروفة كميا درجة أهمية طريقة الغدة الدرقية في التلاؤم للبرد في الإنسان . و مع ذلك فقد أظهرت قياسات متفرقة بأن الأشخاص العسكريين الذين يبقون لعدة أشهر في المنطقة القطبية يولدون زيادة في معدلات الاستقلاب . كما أن الأسكيمو لديهم معدلات استقلاب أساسية عالية غير اعتيادية . و كذلك يحتمل أن يوضح التأثير التنبيهي المستمر للبرد على الغدة الدرقية المعدل العالي جدا للإصابات بتضخم الغدة الدرقية السام لدى الأشخاص الذين يعيشون في مناخ بارد أكثر من أولئك الذين يعيشون في مناخ حار . دور الوطاء في تنظيم درجة حرارة الجسم تنظم درجة حرارة الجسم بصورة تامة تقريبا بآليات التلقيم الارتجاعي العصبي ، و تعمل هذه كلها تقريبا خلال مراكز تنظيم درجة الحرارة الواقعة في الوطاء ( تحت المهاد ) تحت المهاد . و لكن لكي تعمل آليات التلقيم الراجع هذه ، يتحتم وجود مكشافات لدرة الحرارة لتعين متى ما تصبح هذه الدرجة عالية جدا أو قليلة جدا . الكشف عن درجة الحرارة بمنظم الحرارة في الوطاء لقد أجريت بعض التجارب التي سخنت أو بردت فيها بعض الباحات الصغيرة في الدماغ باستعمالما يسمى المسرى الحراري thermode . و تسخن هذه الأداة الإبرية الشكل بوسيلة كهربائية ، أو بإمرار ماء ساخن خلالها ، أو تبرد بإمرار ماء بارد فيها . و تتكون البارحة الرئيسية في الدماغ - التي تؤثر فيها على التحكم بدرجة حرارة الجسم - من النوى أمام البصرية و الوطائية الأمامية في الوطاء . و باستعمال المسرى الحراري وجد أن باحة الوطائية الأمامية تحتوي على أعداد كبيرة من العصبونات الحساسة للحرارة و حوالي ثلث عددها من العصبونات الحساسة للبرودة . و يعتقد أن هذه العصبونات تعمل كمحسات مستشعرs للتحكم بدرجة حرارة الجسم . و تزداد سرعة إطلاق العصبونات الحساسة للحرارة لحوالي الضعفين إلى عشرة أضعاف عند ارتفاع درجة حرارة الجسم 10 درجات مئوية . و على العكس من ذلك فإن العصبونات الحساسة للبرودة تزيد من سرعة إطلاقها عندما تهبط درجة حرارة الجسم . و عند تسخين الباحة أمام البصرية يبدأ الجلد بالتعرق عرقا شديدا بينما تتمدد الأوعية الدموية في كل أنحاء الجسم بنفس الوقت لدرجة كبيرة . و بهذا فإن هذه هي الاستجابة الفورية التي تؤدي إلى فقدان الحرارة من الجسم ، فتساعد بذلك على عودة درجة حرارة الجسم نحو المستوى السوي ، و بالإضافة لذلك يثبط توليد الحرارة الفائضة في الجسم . و لهذا يتضح بأن للباحة أمام البصرية في الوطاء المقدرة على القيام بمركز التحكم كمنظم لدرجة حرارة الجسم . الكشف عن درجة الحرارة بمستقبلات في الجلد و في أنسجة الجسم العميقة بالرغم من أن الإشارات التي تتولد بواسطة مستقبلات درجة الحرارة في الوطاء شديدة التحكم جدا بدرجة حرارة الجسم ، فإن هناك مستقبلات في أقسام أخرى من الجسم تقوم بأدوار مهمة في تنظيم درجة الحرارة . و يصح ذلك بصورة خاصة في مستقبلات درجة الحرارة الموجودة في الجلد و في بعض الأنسجة العميقة الخاصة في الجسم . فالجلد مجهز بمستقبلات حسية للبرودة و أخرى للدفء . و لكن هناك مستقبلات برودة أكثر بكثير من مستقبلات الدفء ، و في الحقيقة بعشرة أضعافها في الكثير من أقسام الجسم ؛ و لهذا فإن الكشف المحيطي لدرجة الحرارة يعنى بصورة رئيسية بالكشف عن البرودة و البرد بدلا من درجات حرارة الدفء ، و عندما يبرد الجلد في كل أنحاء الجسم تستثار رأسا تأثيرات منعكسية تزيد من درجة حرارة الجسم بعدة طرق: بتوفير منبه قوي لتوليد القشعريرة التي تسبب زيادة في سرعة توليد الحرارة بالجسم . بتثبيط عملية التعرق إذا ما حصل أي تعرق . بتحفيز تضيق الأوعية الدموية في الجلد لتقليل انتقال حرارة الجسم إلى الجلد . كما توجد مستقبلات حرارية عميقة أيضا في بعض أقسام الجسم - و خاصة النخاع - و في الأحشاء البطنية ، و في الأوردة الكبيرة أو حولها . و لكن هذه المستقبلات العميقة تعمل بطريقة مختلفة عن تلك التي في الجلد لأنها معرضة لدرجة حرارة لب الجسم الداخلي بدلا من درجة حرارة سطحه الخارجي . و مع ذلك فهي مثل مستقبلات درجة حرارة الجلد تكشف بدرجة رئيسية عن البرودة بدلا من الحرارة . و يحتمل بأن كلا من مستقبلات الحرارة في الجسم تعنى بمنع التبريد سواء كانت تلك المستقبلات جلدية أو مستقبلات عميقة أي تمنع هبوط درجة حرارة الجسم . دور الوطاء الخلفي في استقبال الإشارات الحسية لدرجات الحرارة المركزية و المحيطية بالرغم من أن العديد من الإشارات الحسية لدرجات الحرارة ينشأ في المستقبلات المحيطية ،فإن هذه الإشارات تساهم في التحكم بدرجة حرارة الجسم و بصورة رئيسية خلال الوطاء . و لكن باحة الوطاء التي تنبهها هذه الإشارات هي باحة تقع بالجهتين في خلف الوطاء و في مستوى الأجسام الثديية تقريبا . كما تنقل الإشارات الحسية لدرجة الحرارة من الباحة الوطائية الأمامية إلى هذه الباحة الوطائية الخلفية ، و هنا تتحد الإشارات من الباحة أمام البصرية مع الإشارات من محيط الجسم للتحكم في استجابات توليد الحرارة مع استجابات الاحتفاظ بحرارة الجسم . أقسام الجهاز العصبي المركزي جهاز عصبي مركزيدماغ دماغ أمامي الدماغ الانتهائي (المخ) دماغ شمي، أميغدالا = لوزة عصبية Amygdala، حصين، قشرة جديدة، بطينات جانبية دماغ بيني فوق المهاد، مهاد، الوطاء أو تحت المهاد، مهاد تحتاني ، غدة نخامية، غدة صنوبرية، البطين الثالث دماغ متوسط سقف (تشرح عصبي) Tectum، سويقة مخية Cerebral peduncle، برتيكتوم Pretectum، المسال الدماغي دماغ خلفي دماغ تالي المخيخ، الجسر دماغ بصلي النخاع المستطيل نخاع شوكي انظر أيضا متلازمة الخرف الستيرويدي فوق المهاد ثلم تحت المهاد مراجع * تصنيف:الجهاز الحوفي تصنيف:جهاز الغدد الصماء تصنيف:جهاز الغدد الصماء عند الإناث تصنيف:رأس وعنق الإنسان تصنيف:طب الأعصاب والغدد الصم تصنيف:غدد صماء

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AD%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%AF

Minä vuonna HMS Ramillies -laiva romutettiin?

HMS Royal Sovereign (05)

finnish

HMS Royal Sovereign (viirinumero 05) oli Britannian Kuninkaallisen laivaston Revenge-luokan taistelulaiva. Se laskettiin vesille vuonna 1915. Se otti osaa kumpaankin maailmansotaan ja romutettiin 1949. Ensimmäinen maailmansota HMS Royal Sovereign liitettiin palvelukseen otettaessa Suuren laivaston 1. Taistelulaivaviirikköön, jossa se palveli ensimmäisen maailmansodan.[1] Sotien välinen aika Huhtikuussa 1919 Suuri laivasto (Grand Fleet) nimettiin uudelleen Atlantin laivastoksi. 1. Taistelulaivaviirikkö siirrettiin Turkin vesille ja Mustalle merelle tammikuussa 1920, ja se palasi Atlantin laivastoon vasta heinäkuussa. HMS Royal Sovereign kärsi vaurioita törmättyään HMS Tigeriin saman vuoden syksyllä Portlandissa, minkä seurauksena se siirrettiin telakalle tammikuussa 1921.[1] Joulukuussa 1920 HMS Royal Sovereigniin asennettiin torpedovyöt ja toukokuusta syyskuuhun 1921 asennettiin B-torniin suurempi etäisyysmittari.[2] Alus pidettiin reservissä syyskuuhun 1922, jolloin se oli modernisoitavana toukokuusta-syyskuuhun ja se otettiin uudelleen palveluskäyttöön osana Atlantin laivaston 1. Taistelulaivaviirikköä 3. lokakuuta 1922. Alukseen asennettiin elo-syyskuussa 1924 kaksi 4 tuuman yksiputkista ilmatorjuntatykkiä.[2] HMS Royal Sovereign siirrettiin osaksi Välimeren laivastoa joulukuussa 1926. Ollessaan Välimerellä aluksella tehtiin laajat modernisoinnit lokakuusta 1927 kesäkuuhun 1928 sekä tammikuusta marraskuuhun 1932. Ensimmäisen modernisoinnin aikana ylemmät kuusituumaiset ja kasematit poistettiin, tulenjohtotorni uusittiin ja kaksi uutta nelituumaista ilmatorjuntatykkiä asennettiin.Vuoden 1930 aikana alukseen asennettiin HACS Mk I maston huippuun. Jälkimmäinen modernisointi suoritettiin Portsmouthissa. Sen aikana kaksi 2-paunaista kahdeksanputkista asennettiin savuhormin kummallekin puolelle, taaemmat torpedoputket poistettiin ja silta uudistettiin. Aluksen katapultti siirrettiin puolikannelle 1933. Aluksella kyettiin operoimaan yhdellä Fairey IIIF -koneella. Lisäksi asennettiin kaksi puolentuuman konekivääriä tulenjohtotornin kummallekin puolelle. Katapultti poistettiin vuoden 1936 muutostöiden yhteydessä.[2] Alus siirrettiin osaksi Kotilaivastoa 1935, mutta jo tammikuussa 1936 HMS Royal Sovereign siirrettiin koululaivaksi, jona se palveli sodan puhkeamiseen saakka. Se oli koululaiva aikana modernisoitavana kesäkuusta 1937 helmikuuhun 1938 Devonportissa.[1] Modernisoinnissa HACS Mk I korvattiin HACS Mk III:lla ja toinen samanlainen asennettiin taaempaan torniin. Neljä yksiputkista 4-tuumaista korvattiin neljällä kaksiputkisella 4-tuumaisella Mk XIX -tykillä ja etummaiset torpedoputket poistettiin.[2] Toinen maailmansota Toisen maailmansodan syttyessä HMS Royal Sovereign liitettiin Pohjois-Atlantin saattajaosastoon lippulaivaksi Halifaxiin Kanadaan, josta alus palasi Plymouthiin telakalle joulukuussa Välimerelle siirtoa varten.[1] Välimerellä Alus siirrettiin Välimeren laivastoon toukokuussa 1940. Välimerellä HMS Royal Sovereign liitettiin osaksi 1. Taistelulaivaviirikköä, jonka mukana se otti osaa Calabrian taisteluun 18. heinäkuuta, mutta aluksen hitaus esti amiraali Andrew Cunninghamin pääsyn taistelukosketukseen Italian laivaston taistelulaivojen Giulio Cesaren ja Conte di Cavourin kanssa. Alus lähti paluumatkalle Pohjois-Atlantille elokuussa. HMS Royal Sovereign purjehti Hyväntoivonniemen kautta ja oli Durbanissa telakalla syyskuusta lokakuuhun.[1] Pohjois-Atlantilla HMS Royal Sovereign saapui Halifaxiin joulukuussa, jolloin alus otti vastaan 3. Taistelulaivaviirikön lippulaivan tehtävät. HMS Royal Sovereign oli huollossa Norfolkissa Virginiassa toukokuusta kesäkuuhun 1941, minä aikana alus sai siirron Itäiseen laivastoon. Alus luovutti lippulaivan tehtävät elokuussa ja purjehti Englantiin telakalle Glasgowiin muutostöitä varten. Alus oli telakalla elokuusta lokakuuhun, minkä jälkeen se virallisesti siirrettiin Itäiseen laivastoon.[1] Intian valtamerellä HMS Royal Sovereign palveli Itäisessä laivastossa Trincomaleessa Sri Lankalla, jonne sijoitetut taistelulaivat (HMS Royal Sovereign, HMS Ramillies, HMS Resolution ja HMS Revenge) siirrettiin Kilindiniin Englannin Itä-Afrikkaan (nykyinen Kenia). Syynä siirtoon oli alusten vanhanaikaisuus. Amiraliteetti katsoi, etteivät alukset kykenisi puolustautumaan Japanin laivaston taistelulaivoja vastaan ja toisaalta alusten heikko ilmatorjunta asetti ne alttiiksi ilmahyökkäyksille.[1] Itäisessä laivastossa ollessaan HMS Royal Sovereign oli Intian valtamerellä purjehtivien saattueiden suojana. HMS Royal Sovereign oli modernisoitavana Philadelfiassa Yhdysvalloissa 1942 lokakuuhun 1943. Telakalta palattuaan alus määrättiin Englantiin ja poistettiin käytöstä. Alus siirrettiin telakalle Rosythiin 5. marraskuuta 1943.[1] HMS Royal Sovereign lainattiin 30. toukokuuta 1944 Neuvostoliiton laivastolle nimellä Archangelsk ainoana taistelulaivana joka sodan aikana vaihtoi lippua. Neuvostoliittolainen miehistö nousi alukseen samana päivänä ja alus siirtyi Neuvostoliittoon saattueen JW59 mukana, joka lähti matkaan 17. elokuuta ja saapui Murmanskiin 24. elokuuta. Alus ei ollut palveluskäytössä loppusodan aikana, vaan Pohjoisella Jäämerellä lähinnä koululaivana.[3] Sodan jälkeen Archangelsk, ex-HMS Royal Sovereign, palautettiin Britannialle 9. helmikuuta 1949 ja siirrettiin BISCOlle poistettavaksi 5. huhtikuuta, jolloin se määrättiin purettavaksi 5. huhtikuuta T W Wardille Inverkeithiin, minne se saapui 18. toukokuuta 1949.[3] Lähteet Citation error, replace with{{cite book| author = Whitley M J| title = Battleships of World War Two - an international encyclopedia| location = Lontoo| publisher = Arms and Armour| year = 1998| id = ISBN 1-85409-386-X| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Coward, B. R.| title = Battleships & Battlecruisers of the Royal Navy since 1861| location = Runnymede, Englanti| publisher = Ian Allan Ltd| year = 1986| id = ISBN 0-7110-1573-2| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Gardiner Robert (toim.)| title = Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921| location = Lontoo, Englanti| publisher = Conway Maritime Press| year = 1985| id = ISBN 0-85177-245-5| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Citation error, replace with{{cite book| author = Hore Peter| title = Battleships of World War I| location = Lontoo, Englanti| publisher = Anness Publishing Ltd| year = 2006| id = ISBN 1-84476-377-3| language = Transclusion error: {{En}} is only for use in File namespace. Use {{lang-en}} or {{en icon}} instead.}} Viitteet Luokka:Revenge-luokan taistelulaivat Luokka:Yhdistyneen kuningaskunnan ensimmäisen maailmansodan taistelulaivat Luokka:Yhdistyneen kuningaskunnan toisen maailmansodan taistelulaivat

https://fi.wikipedia.org/wiki/HMS%20Royal%20Sovereign%20%2805%29

Bisakah kambing hidup di daerah kutub?

Kambing gunung

indonesian

Kambing Gunung (Oreamnos americanus) adalah mamalia berkuku yang mempunyai tanduk pendek, bengkok, dan berwarna hitam. pinggiran kukunya tajam, melingkupi telapak yang lunak di bagian dalam. Dengan kukunya ini ia mencengkeram batu karang. Binatang ini lebih tepat dinamakan kambing Rocky Mountain. Sebenarnya binatang itu bukan kambing, melainkan sejenis antilop seperti halnya kijang dan rusa. Persebaran Kambing gunung dapat dijumpai pada wilayah yang memiliki tebing-tebing terjal, mulai dari Alaska ke Amerika Serikat (Rocky Mountains), dan menyebar juga ke sebagian Asia tengah, termasuk India, binatang ini mampu menampilkan kemampuan memanjat yang melebihi hewan lain, dan juga melebihi manusia. Kambing gunung memiliki kuku terbelah dengan dua jari kaki yang dapat melebar untuk meningkatkan keseimbangan. Bantalan kasar di bagian bawah telapak kakinya, memberikan cengkeraman seperti sepatu mendaki alami. Kambing gunung kuat tetapi gesit dan dapat melompat hingga hampir 12 kaki (3,5 meter).[1] Deskripsi Kambing Rocky Mountain adalah pendaki yang terampil dan dapat berjalan pada tebing yang curam serta melintasi es. Bulunya tebal, panjang, berwarna putih; membentuk bulu tengkuk dipunggungnya. Bulunya yang putih memudahkan dia untuk bersembunyi di salju dari musuh-musuhnya. Makanannya terdiri dari lumut dan tumbuhan gunung yang lain. Kambing Rocky Mountain tingginya hingga ke bahu kira-kira 91 cm, sedang beratnya dapat mencapai 91 kg. Kambing gunung memiliki jenggot khas dan panjang, bulu tebal, bagaikan mantel hangat untuk melindungi mereka dari suhu dingin dan menggigit angin pegunungan. Bulu tebal ini juga seperti jas putih yang mencitptakan kamuflase yang baik pada wilayah ketinggian yang bersalju. Kambing betina menghabiskan sebagian besar kehidupan mereka dengan anak-anak mereka. Kambing jantan biasanya hidup menyendiri atau berkumpul hanya dengan satu atau dua kambing jantan lain. Pada musim semi, kambing betina melahirkan satu atau dua anak. Setelah dewasa tinggi mereka dapat mencapai 1 meter, atau setinggi pundak manusia dewasa. Referensi Kategori:Mamalia Amerika Serikat

https://id.wikipedia.org/wiki/Kambing%20gunung

متى بدأت سياسة الطفل الواحد في الصين؟

سياسة الطفل الواحد

arabic

سياسة الطفل الواحد، وتسمى في الصين رسمياً "تنظيم الأسرة في جمهورية الصين الشعبية" [1] ، هي سياسة لتحديد للنسل انتهجتها جمهورية الصين الشعبية منذ عام 1978 وحتى عام 2015، تتلخص في كون أنه لا يسمح بأكثر من طفل لكل زوج في المناطق الحضرية، ولكن يوجد عدة حالات للإعفاءات منها مثل الأزواج في المناطق الريفية والأقليات العرقية، والآباء والأمهات الذين ليس لهم أشقاء [2]، ولا تطبق هذه السياسة على المناطق الإدارية الخاصة لهونغ كونغ وماكاو، والتبت. طرحت الحكومة الصينية هذه السياسة لتخفيف المشاكل السياسية والاقتصادية والاجتماعية، والمشاكل البيئية في الصين، وقالت السلطات أن هذه السياسة منعت أكثر من 250 مليون ولادة منذ تطبيقها وحتى عام 2000 [2] أثارت هذه السياسة الكثير من الجدل بسبب الطريقة التي تم التنفيذ بها وبسبب المخاوف من العواقب الإجتماعية السلبية، فقد تسببت هذه السياسة في زيادة في حالات الإجهاض القسري، ووأد البنات، وتقليل الإبلاغ عن المواليد الإناث وسببت في عدم التوازن بين الجنسين في الصين، حيث توقعت الأكاديمية الصينية للخدمات الاجتماعية أن 24 مليون رجل قد لا يمكنهم العثور على زوجات بحلول عام 2020, في حين تشير تقديرات أخرى إلى أن عدد هؤلاء قد يتراوح بين ثلاثين وخمسين مليون شخص [3]. في 28 ديسمبر 2013، أقرت اللجنة الدائمة للمؤتمر الوطني لنواب الشعب الصيني قانونًا يسمح بإنجاب طفل ثان لزوجين أحدهما كان الابن الوحيد في أسرته.[4] ألغيت هذه السياسة في يوم 29 أكتوبر 2015 حيث أصدرت الحكومة الصينية قرارا يسمح لكل عائلة بإنجاب طفلين كحد أقصى من غير شروط بدلا من سياسة الطفل الواحد بعد أن تسببت هذه السياسة في زيادة أعداد كبار السن وتقلص الطاقات الشبابية.[5] عدم المساواة في التطبيق أستطاع العديد من المسؤولون في الحكومة وأفراد الطبقة الغنية انتهاك السياسة على الرغم من الغرامات فعلى سبيل المثال، بين عامي 2000 و2005، عثر على ما تقرب من 1900 مسؤول في إقليم هونان بوسط الصين انتهكوا هذه السياسة[6] عقوبات لمن لا يطبق هذه السياسة في حال انجاب طفل ثان فإن الحكومة ستضطر لحرمانه من كافة حقوق المواطن، وتجرده من كافة الامتيازات، فهو مثلاً لن يتمكن من الاستفادة من خدمات الدولة، كالدراسة والطب ولا يحق له الانتخاب، وغيره.. ولكن الأمر قد يؤول إلى عدم حدوثه في حالة دفع ضريبة مالية محددة وفي غالب الأمر لا يتوفر ذلك المبلغ لدى الطبقة الفقيرة والوسطى. أدوية الخصوبة في تقرير لصحيفة تشاينا ديلي عام 2006 ذكرت ان الأزواج الاثرياء يتجهون بصورة متزايدة إلى أدوية الخصوبة لولادة توائم، وذلك بسبب عدم وجود عقوبات ضد الأزواج الذين لديهم أكثر من طفل واحد في الولادة الأولى، ووفقا للتقرير، فإن عدد ولادات التوائم تضاعفت سنويا في الصين بداية من 2006 [7] انظر أيضاً سياسة الطفلين المصادر تصنيف:أزمات سياسية في الصين تصنيف:اختراعات 1978 تصنيف:اختراعات 1980 تصنيف:التركيبة السكانية في الصين تصنيف:انتهاك حقوق الإنسان تصنيف:انحلالات سنة 2015 في الصين تصنيف:انحلالات سنة 2015 تصنيف:انفجار سكاني تصنيف:تحديد النسل في الصين تصنيف:حقوق الإنسان في الصين تصنيف:سياسة (حكمة إدارة الأمور) تصنيف:علم البيئة التجمعي تصنيف:علم سكان تصنيف:سياسة الطفل الواحد

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B3%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D8%B7%D9%81%D9%84%20%D8%A7%D9%84%D9%88%D8%A7%D8%AD%D8%AF

Когда был придуман пряник?

Пряник

russian

Пря́ник — мучное кондитерское изделие, выпекаемое из специального пряничного теста; печенье на меду или сахаре с пряностями. Для вкуса могут добавляться орехи, цукаты, изюм, фруктовое или ягодное повидло. На вид пряник чаще всего — слегка выпуклая в середине пластина прямоугольной, круглой или овальной формы, на верхней части обычно выполнены надпись или несложный рисунок, часто сверху нанесён слой кондитерской сахарной глазури. Исторически пряник — символ праздника, поскольку его ингредиенты не относились к дешёвым и повседневным. Этимология Пряник происходит от прилагательного пряный, Old East Slavic: пьпьрянъ («пахучий», «острый на вкус»), которое, в свою очередь, образовано от основы перец, Old East Slavic: пьпьрь, , возможно, заимствованной из греческого[1][2][3]. Тот же смысл имеют названия пряника и в других языках: French: pain d'épice, Spanish: pan pepato (букв. перчёный хлеб), German: Pfefferkuchen, Dutch: peperkoek, Norwegian: pepperkake, Swedish: pepparkaka, Finnish: piparkakku(перечный кекс). В русском языке слово зафиксировано с XVII века[4]. История Первое письменное упоминание о приправленных специями медовых лепёшках — около 350 г. до н. э. Уже древние египтяне знали о них. Римляне знали «panus mellitus»: намазанные мёдом лепешки, которые с мёдом же и выпекались. Медовые лепёшки впервые в истории известны под названием «лебкухен» (сегодня это немецкие рождественские пряники), которые в известной нам сегодня форме первоначально были изобретены в Бельгии в городе Динан. Первые пряники на Руси назывались «медовым хлебом» и появились ещё около IX века, они представляли собой смесь ржаной муки с мёдом и ягодным соком, причём мёд в них составлял почти половину от всех других ингредиентов. Позже в «медовый хлеб» стали добавлять лесные травы и коренья, а в XII—XIII веках, когда на Руси начали появляться экзотические пряности, привезённые из Индии и с Ближнего Востока, пряник получил своё название и практически окончательно оформился в то лакомство, которое известно нам. Вкусовое разнообразие русских пряников зависело от теста и, конечно, от пряностей и добавок, называвшихся в старину «сухими духами», среди которых наиболее популярными были чёрный перец, итальянский укроп, цитрусовые — померанцевая корка и лимон, мята, кориандр, ваниль, имбирь, кардамон, корица, анис, бадьян, тмин, мускат, гвоздика. Для придания аппетитного жёлтого цвета пряничное тесто подкрашивали жжёным сахаром. В Сибири при приготовлении пряников в тесто обычно добавлялись молотые сушёные ягоды черёмухи, которые придавали пряникам тонкий миндальный аромат. Ещё в Сибири выпекались мелкие пряники из теста розового цвета, с добавлением молотых сушёных ягод малины или клюквы. Пряники делали для подарков и именин, для свадебного обряда, для праздничных трапез, для украшения новогодних ёлок, для раздачи нищим. На некоторых пряниках оттискивались буквы алфавита, с их помощью дети могли учиться читать. Пряники было принято дарить в Прощёное воскресенье, которое приходилось на последний день Масленицы перед началом Великого поста. Пряники считались самым статусным подарком, что привело к появлению так называемого «подарочного» пряника, вес которого напрямую зависел от степени почтения, которую гость испытывал в отношении приглашающего. Эта традиция привела к тому, что «подарочные» пряники, приносимые в дар царю, весили до несколько пудов. Такой пряник из-за его веса переносить было достаточно проблематично, поэтому его перевозили на специальных санях[5]. К XVIII—XIX векам производство пряников процветало в Перми, Архангельске (архангельские печатные пряники, украшенные специальным цветным сахаром), Курске (в том числе «коренские пряники», которыми славилась Коренная пустынь), Харькове, Рязани, Калуге, Коломне, Твери, Вязьме (см. вяземский пряник), Туле (см. тульский пряник), Москве (московские медовые пряники), Новгороде, Дмитрове, Городце (см. городецкий пряник), Покрове (покровский пряник). Тверские пряничники держали магазины в Берлине, Париже и Лондоне. Во время визита в 1858 году Александра II в Дмитров вместо традиционных хлеба-соли царю поднесли огромный печатный пряник местного изготовления. В дмитровских музеях ещё сохранились доски-формы для традиционных дмитровских пряников «». Среди европейских «пряничных» городов — немецкие Нюрнберг (Нюрнбергские пряники) и Франкфурт-на-Майне (Франкфуртские пряники), польский Торунь, чешский Пардубице, Рига. Начиная с XV века пряники становятся неотъемлемой частью русской национальной культуры и присутствуют во всех сферах жизни: быту, празднествах и ярмарках, народных гуляньях, фольклоре. Тульский печатный пряник Пряничные доски для печати городецких пряников Архангельские пряники — козули Разновидности По способу приготовления пряники делят на три вида: печатные, вырезные и лепные. Печатный — самый распространённый, изготавливался с помощью пряничной доски. В старину мастеров — изготовителей пряничных досок называли «знаменщиками». Любимым материалом «знаменщиков» была липа, но всё-таки пряничные доски чаще всего резали из нижнего ствола тридцатилетних берёз и груш. Доски вырезали толщиной около 5 см, потом сушили от 5 до 20 лет при естественной температуре в тени. Края досок смазывали смолой или воском. На готовую доску художник-резчик наносил рисунок. Одной из разновидностей печатных пряников являются так называемые «разгонные» пряники или «разгони». Под конец трапезы хозяин вручал такие пряники особо засидевшимся гостям, намекая, что пора и расходиться[6]. Вырезной пряник вырезается из теста с помощью металлической формы; самый простой и эффективный способ приготовления. Лепить пряники — самый древний способ; особенно распространён был на Севере. Очень маленькие пряники, покрытые глазурью, круглой, овальной или полукруглой формы, без начинки, в Туле и некоторых других местах производства пряников именуют жамками. Особой региональной разновидностью русских пряников являются козули. Такие пряники очень популярны в Архангельской области и считаются одним из символов Поморья. По способу изготовления козули, по крайней мере современные, можно отнести к вырезным пряникам. Рецепты теста для козуль разнообразны и зачастую хранятся в семьях десятилетиями. Характерным компонентом такого теста является «жжёнка» — карамелизованный до янтарно-коричневого цвета сахарный сироп. Почти всегда козули богато декорированы — расписаны взбитой белковой массой с добавлением разных красителей. В искусстве Пряники являются главных угощением гребенских казаков в фильме Казаки (1961) См. также 2 Вяземский пряник Городецкий пряник Имбирный пряник Коврижка Нюрнбергский пряник Пряничный домик Пряничный человечек Тульский пряник Франкфуртские пряники Штрамберкские уши Примечания Литература Изделия кондитерские. Изделия пряничные. Общие технические условия. Категория:Русская кухня Категория:Российские десерты

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D1%8F%D0%BD%D0%B8%D0%BA

తాండూరు మండలంలో ఎన్ని చెరువులు ఉన్నాయి?

తాండూరు

telugu

తాండూర్, తెలంగాణ రాష్ట్రములోని వికారాబాదు జిల్లాకు చెందిన ఒక ప్రముఖ పట్టణము, మండలము. వికారాబాదు జిల్లాలో పశ్చిమాన ఉన్న ఈ పట్టణము వ్యవసాయపరంగా కందులకు మరియు పారిశ్రామికపరంగా నాపరాళ్ళకు ప్రసిద్ధి.మూడవ గ్రేడు పురపాలకసంఘంచే పట్టణ పాలన నిర్వహించబడుతుంది. తాండూరు పట్టణమునకు రాష్ట్ర రాజధాని హైదరాబాదు నుంచి రోడ్డు మరియు రైలు పరంగా మంచి రవాణా సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. హైదరాబాదుకు పశ్చిమాన 116 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఈ పట్టణం ఉంది. రాజకీయంగా కూడా మాజీ ముఖ్యమంత్రి మర్రి చెన్నారెడ్డి, మాజీ మంత్రులు ఎం.మాణిక్ రావు, ఎం.చంద్రశేఖర్ లాంటి ప్రముఖులు తాండూరు నియోజకవర్గంకు ప్రాతినిధ్యం వహించారు. పట్టణం సమీపంలో పలు సిమెంటు కర్మాగారాలు ఉన్నాయి. పట్టణానికి తాగునీరు అందించే కాగ్నానది, దాని సమీపంలోనే వ్యవసాయ పరిశోధన కేంద్రం పట్టణానికి 4 కిలోమీటర్ల దూరాన ఉన్నాయి. షాబాద్ నాపరాయిగా ప్రసిద్ధి చెందిన తాండూరు ప్రాంతంలో లభ్యమయ్యే నాపరాతికి దేశవిదేశాలలో మంచి డిమాండు ఉంది. పట్టణ స్వరూపం, జనాభా గణాంకాలు తాండూరు పట్టణము హైదరాబాదు నుండి 110 కిలోమీటర్ల దూరంలో, రంగారెడ్డి జిల్లా పశ్చిమాన ఉంది. 2001 జనాభా లెక్కల ప్రకారం తాంఢూరు పట్టణం జనాభా 57,943. ఇందులో పురుషుల సంఖ్య 51% మరియు మహిళలు 49% ఉన్నారు. పట్టణం సగటు అక్షరాస్యత 60% (జాతీయ సగటు 59.5%). మగవారిలో అక్షరాస్యత 67%, ఆడువారిలో 52% ఉంది. మొత్తం జనాభాలో 15% మంది ఆరేళ్ళలోపు వయసు గలవారు. 2011 జనాభా లెక్కల ప్రకారం మండల జనాభా - మొత్తం 1,18,776 - పురుషులు 59,384 - స్త్రీలు 59,392 1991 లెక్కల ప్రకారం మండల జనాభా 83358 కాగా 2001 నాటికి జనాభా 103278 అయింది.[1] జనసాంద్రత ప్రతి చదరపు కిలోమీటరుకు 383. స్త్రీ పురుష నిష్పత్తి 981. పెరుగుదల రేటు 23.9%. మండలంలో పట్టణ జనాభా 57941 కాగా, గ్రామీణ జనాభా 45337. రాజకీయాలు 2007లో చేయబడిన నియోజకవర్గాల పునర్వ్యవస్థీకరణ ప్రకారము ఈ నియోజకవర్గం పరిధిలో 4 మండలాలు ఉన్నాయి. ఇంతకు క్రితం ఈ నియోజకవర్గం హైదరాబాదు లోక్‌సభ నియోజకవర్గంలో భాగంగా ఉండేది. పునర్విభజన ఫలితంగా నూతనంగా ఏర్పడిన చేవెళ్ళ లోకసభ నియోజకవర్గంలో భాగమైంది. ఆంధ్రప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రిగా మరియు పలు రాష్ట్రాలకు గవర్నర్‌గా పనిచేసిన మర్రి చెన్నారెడ్డి ఇక్కడి నుండి రెండు సార్లు పోటీచేసి విజయం సాధించాడు. గతంలో రాష్ట్రమంత్రులుగా పనిచేసిన మాణిక్‌రావు మరియు చంద్రశేఖర్‌లు కూడా ఈ నియోజకవర్గానికి ప్రాతినిధ్యం వహించారు. ఆదినుంచి కాంగ్రెస్ పార్టీ ప్రాబల్యం కల తాండూరు నియోజకవర్గంలో 1994 తర్వాత తెలుగుదేశం పార్టీ 3 సార్లు విజయం సాధించింది. తాండూరు పట్టణ చరిత్ర తాండూరు పట్టణానికి దశాబ్దాల చరిత్ర ఉంది. 1953కు పూర్వం ఇది నిజాం రాష్ట్రంలో భాగంగా ఉన్న గుల్బర్గా జిల్లాలో ఉండేది. 1953లో ప్రత్యేక ఆంధ్ర రాష్ట్రం ఏర్పాటుతో హైదరాబాదు జిల్లాలో కలిసింది. 1956లో భాషాప్రయుక్త రాష్ట్రాల విభజన ఫలితంగా తెలంగాణలో భాగమై 1978 వరకు హైదరాబాదు జిల్లాలోనే కొనసాగింది. 1978లో మర్రి చెన్నారెడ్డి ప్రభుత్వం ప్రత్యేకంగా రంగారెడ్డి జిల్లా ఏర్పాటు చేయడంతో ఇది ఈ జిల్లాలో భాగమై కొనసాగుతోంది. రాష్ట్ర అవతరణ నుంచే తాండూరు తాలుకా కేంద్రంగా ఉంది. 1986లో మండల వ్యవస్థ ప్రారంభం కావడంతో తాండూరు మండల కేంద్రంగా మారింది. 1953 లోనే పట్టణ పాలనకై పురపాలక సంఘం ఏర్పడిది. పట్టణ పాలన తాండూరు పట్టణ పరిపాలన పురపాలక సంఘం ద్వారా నిర్వహించబడుతుంది. 1953, నవంబర్ 23న ఇక్కడ పురపాలక సంఘం ఏర్పాటుచేయబడింది.[2] మొదటి పురపాలకసంఘం చైర్మెన్‌గా ముధెళ్ళి నారాయణరావు పనిచేశాడు. 1961లో పట్టణ జనాభా కేవలం 2000 ఉండగా నేడు సుమారు 60 వేలకు పైగా జనాభాతో విలసిల్లుతోంది. నాపరాతి గనులు, పాలిష్ మిషన్ల వల్ల అనేక మంది జీవనోపాధి కొరకు మారుమూల పరిసర ప్రాంతాల గ్రామాల నుంచి వచ్చి నివాసం ఏర్పరచుకున్నారు. పాలిష్ మిషన్ల వల్ల మున్సీపాలిటీకి అధిక మొత్తంలో ఆదాయం కూడా వస్తుంది. అలాగే భవన నిర్మాణాల పరిశ్రల ఏర్పాటు అనుమతులకు మునిసిపాలిటీకి అనుమతి ఫీజు లభిస్తుంది. ప్రస్తుతం పట్టణ పరిధిలో 27 వార్డులు ఉన్నాయి. ప్రతి వార్డు తరఫున ఒక వార్డు మెంబర్ పురపాలక సంఘంలో ఆ వార్డు తరఫున ప్రాతినిధ్యం వహించి ప్రజల సమస్యలను పరిష్కరించుటకు కృషిచేస్తాడు. వ్యవసాయం, నీటిపారుదల తాండూరు పట్టణానికి 4 కిలోమీటర్ల దూరంలో కాగ్నానది ఉంటుంది, ఇది మూసీ నదికి ఉపనది. ఈ నది నుండి మహబూబ్ నగర్లోని కోడంగల్ మున్నగు ప్రాంతాలకు నీటి సరఫరా చేస్తారు. తాండూరు ప్రాంతంలో అత్యధికంగా సాగుచేసే పంట కందులు. 6వేల హెక్టార్లకు పైగా ఖరీబ్‌లో సాగుచేయగా, రబీలో వరిపంట సేద్యం చేస్తారు. జొన్నలు, కూరగాయల సాగు కూడా ఎక్కువగా ఉంటుంది. తాండూరు కంది పప్పు మంచి మాంసకృత్తులు పౌష్టికాహారం కలిగిన కందిపప్పు ఉత్పత్తిలో తాండూరు పేరెన్నికగన్నది. కందిపప్పు ఉత్పతిలో తాండూరు రాష్ట్రంలోనే ప్రముఖ స్థానం ఆక్రమిస్తుంది. నల్లరేగడి భూముల్లో పెరిగే కంది పంటకు ఇక్కడి భూములు అనువుగా ఉండటం మరియు రైతులు ఆసక్తి చూపడంతో పంట ఉత్పత్తి బాగుగా జర్గుతుంది. ఈ పంటకు వర్షాకాలం ఆరంభంలో విత్తనాలు చల్లుతారు. నవంబర్ చివరి నాటికి పంట మార్కెట్ లోకి వస్తుంది. పూర్తిగా ఎండని, కాయ దశలోనే ఉన్న కంది కాయలను రైతులు మార్కెట్ లో తెచ్చి అమ్మడం, దాన్ని ఉప్పు వేసిన నీటిలో ఉడకబెట్టి దాని విత్తులను తినడం ఇక్కడ మాత్రమే కన్పించే అపురూప దృశ్యం. తాండూరు వ్యవసాయ పరిశోధన సంస్థ తాండూరు పట్టణ సమీపంలో కోడంగల్ వెళ్ళు రహదారిలో కాగ్నానది ప్రక్కన వ్యవసాయ పరిశోధన సంస్థ ఉంది. దీనిని 1989లో స్థాపించారు. మహబూబ్ నగర్ జిల్లా పాలెం కేంద్రానికి అనుబంధంగా ఉన్న ఈ పరిశోధన సంస్థలో తాండూరు పరిసర ప్రాంతాలలో పండే కంది, కుసుమ, జొన్న, ఆముదం తదితర పంటలపై పరిశోధనలు చేస్తుంటారు. కొత్త వంగడాలు, ఎరువుల వాడకం తదితర అంశాలపై పరిశోధనలు చేసి రైతులకు సూచనలిస్తుంటారు. వర్షపాతం తాండూరు మండల సాధారణ వర్షపాతం 89.8 సెంటిమీటర్లు. 2005-06లో 127.6 సెం.మీ.వర్షపాతం రికార్డు అయింది. వర్షపాతం అధికంగా జూన్ నుండి ఆగస్టు మాసములలో నైరుతి రుతుపవనాల వల్ల కురుస్తుంది. 2009 అక్టోబరులో భారీ వర్షాలకు పలు గ్రామాలు, వీధులు జలమయం అయ్యాయి. భారీ వర్షాల సమయములో మహబూబ్ నగర్ వైపు వెళ్ళే దారిలో ఉన్న కాగ్నానది ఉప్పొంగి రవాణా నిలిచిపోతుంది. పశుసంపద మేకలు, గొర్రెలు మరియు కోళ్ళు తాండూరు ప్రాంతంలో అధికంగా ఉన్నాయి. 2007 లెక్కల ప్రకారము మండలంలో 22వేల కోళ్ళు, 13 వేల మేకలు, 9 వేల గొర్రెలు ఉన్నాయి. కుక్కలు, పందులు, గాడిదలు కూడా ఈ ప్రాంతంలో కనిపిస్తాయి. కోళ్ళు మరియు మేకల సంఖ్యలో తాండూరు వికారాబాదు డివిజన్‌లో రెండో స్థానంలో ఉంది.[3] వ్యాపారం, పరిశ్రమలు ఇక్కడి నుండి భవనాల నిర్మాణంలో ప్లోరింగ్ కు వాడే నాపరాయి షోలాపూర్, ముంబాయి, హైదరాబాదు మున్నగు ప్రాంతాలకు ఎగుమతి చేస్తారు. కంది పంట వల్ల ఇక్కడ దాల్ మిల్లులు కూడా అధిక సంఖ్యలోనే ఉన్నాయి. కల్తీ లేని స్వచ్ఛమైన కందులకు ఇక్కడి మార్కెట్ ప్రసిద్ధి. పరిసర ప్రాంతాలలో కూడా తాండూరు కందికి విపరీతమైన డిమాండు ఉంది. పాలిషింగ్ పరిశ్రమ భవనాల నిర్మాణంలో ఫ్లోరింగ్‌కు వాడే నాపరాతి పరిశ్రమకు తాండూర్ ప్రసిద్ధి చెందినది. గనుల నుంచి ముడి రాళ్ళను తీయడం ఒక ఎత్తయితే దానికి మెరుగులు దిద్ది భవనాల నిర్మాణంలో ప్లోరింగ్ కు అనువైన రీతిలో మలచడం మరో ఎత్తు. తాండూర్ పట్టణములోనే కాకుండా పరిసర ప్రాంతాలలో కూడా ఈ పరిశ్రమ విస్తరించి ఉంది. సిరిగిరిపేట్, ఓగిపూర్, మల్కాపూర్, కరణ్‌కోట్, బషీరాబాద్‌ ప్రాంతాలలో నాపరాతి గనులు విస్తారంగా వ్యాపించి ఉన్నాయి. గతంలో బంజరు భూములుగా వదలిచేసిన ఈ ప్రాంతాలు ప్రస్తుతం కనకపు కాసులు వెదజల్లుతున్నాయి. ఈ పరిశ్రమ వల్ల అధిక సంఖ్యలో నిరుద్యోగులకు ఉపాధి లభిస్తుంది, కార్మికులకు, జీవనోపాధి లభిస్తుంది, వాహనాలకు గిరాకీ పెరుగుతుంది. ప్రభుత్వానికి రాయల్టీ రూపంలో ఆదాయం లభిస్తుంది, యంత్రపరికరాలు తయారు చేయువారికి, మెకానిక్ లకు మంచి డిమాండు ఉంటుంది. ఈ విధంగా తాండూరు పట్టణము అభివృద్ధి చెందడానికి మంచి అవకాశం లభిస్తున్నది. తాండూర్ సిమెంటు పరిశ్రమ తాండూరులో రెండు భారీ సిమెంటు కర్మాగారాలున్నాయి. ఒకటి విశాఖ సిమెంట్ ఇండస్ట్రీస్‌కు చెందినది. మరొకటి సిమెంట్ కార్పొరేషన్ ఆఫ్ ఇండియాకు చెందినది. తాండూర్ రైల్వే స్టేషను నుంచి 14 కిలోమీటర్ల దూరంలో, హైదరాబాదు రైల్వేస్టేషను నుంచి 120 కిలోమీటర్ల దూరంలో కరణ్‌కోట గ్రామం పరిధిలో భారత ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ అజమాయిషీలోని సిసిఐ సిమెంటు కర్మాగారం 1987లో ఉత్పత్తి ప్రారంభించబడింది.[4] ఇది 2340 ఎకరాల వైశాల్యంలో విస్తరించబడి ఉంది. సి.సి.ఐ.కు దేశవ్యాప్తంగా ఉన్న 11 సిమెంటు ప్లాంట్లలో ఇది ఒకటి. పారిశ్రామిక కాలుష్యం సిమెంటు కంపెనీల మరియు నాపరాతి పరిశ్రమలవల్ల తాండూరు మండలంలో ప్రజలకు కాలుష్యం సమస్య తెలెత్తుతోంది. పరిశ్రమలు పారిశ్రామిక వ్యర్థాలు మరియు కాలుష్య జలాలను వదలడంతో పశువులు మృత్యువాత పడుతున్నాయి కార్మికులకు చర్మవ్యాధులు వస్తున్నాయి. చర్మం బొబ్బలెక్కుతోంది.[5] బ్యాంకులు మండలంలో 6 జాతీయ బ్యాంకులు ఉన్నాయి. దీనితో పాటు ఒక్కొక్క దక్కన్ గ్రామీణ బ్యాంకు మరియు సహకార బ్యాంకు శాఖలు కూడా ఉన్నాయి. మల్కాపూర్‌లో స్టేట్ బ్యాంక్ మినహా మిగితా అన్ని బ్యాంకులు తాండూరు పట్టణంలో ఉన్నాయి. తాండూరు పట్టణంలో స్టేట్ బ్యాంకు మరియు ఆంధ్రాబ్యాంకుకు చెందిన ఏ.టి.ఎం.లు అందుబాటులో ఉన్నాయి. రవాణా సదుపాయాలు రవాణా పరంగా తాండూరుకు రైలు మరియు రోడ్డురవాణాకు మంచి సౌకర్యాలు ఉన్నాయి. రైలు రవాణా తాండూరు రైల్వే స్టేషను దక్షిణ మధ్య రైల్వే జొన్‌లో హైదరాబాదు నుంచి కర్ణాటక లోని వాడి రైలుమార్గములో హైదరాబాదుకు పడమరన 110 కిలో మీటర్ల దూరంలో ఉంది. పరిసర ప్రాంతాల ప్రజలే కాకుండా మహబూబ్ నగర్ మరియు మెదక్ జిల్లా ప్రజలు కూడా ముంబాయి వైపు వెళ్ళడానికి ఈ రైల్వేస్టేషను‌ నుంచే బయలుదేరుతారు. తిరుపతి, బెంగుళూరు, ముంబాయి మున్నగు ప్రాంతాలు వెళ్ళడానికి ఈ స్టేషను అనువుగా ఉంది. హైదరాబాదు నుండి తాండూరుకు లోకల్ రైలు కూడా నడుస్తుంది. రోడ్డు రవాణా బస్సులు కూడా హైదరాబాదు మరియు మహబూబ్ నగర్ మున్నగు పట్టణాల నుంచి ప్రయాణానికి మంచి వసతులున్నాయి. తెలంగాణ రాష్ట్ర రోడ్డు రవాణా సంస్థ వారు బస్సులు తాండూరు నుండి రాష్ట్ర రాజధానికి, మరియు జిల్లాలో అన్ని ప్రధాన పట్టణాలకు నడుపుతున్నారు. హైదరాబాదు, మహబూబ్ నగర్, గానుగాపూర్, విజయవాడ, గుడివాడ, ముంబాయి, థానె, శ్రీశైలం, యాదగిరిగుట్ట - ఇక్కడి నుండి బస్సు సర్వీసులున్న ప్రధాన పట్టణాలు. వాయురవాణా తాండూరుకు సమీపంలోని విమానాశ్రయము శంషాబాదులోని రాజీవ్ గాంధీ అంతర్జాతీయ విమానాశ్రయం. ఇది పట్టణానికి 115 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. విద్య, వైద్యం మండలంలో 5 ప్రభుత్వ పాఠశాలలు, 40 మండల పరిషత్తు పాఠశాలలు, 19 ప్రైవేటు పాఠశాలలు (ఇందులో 6 ఎయిడెడ్) ఉన్నాయి. ఒక ప్రభుత్వ జూనియర్ కళాశాలతో పాటు మొత్తం 7 జూనియర్ కళాశాలలు, 4 డిగ్రీ కళాశాలలు ఉన్నాయి. తాండూరు పట్టణంలోని విద్యాసంస్థలు డిగ్రీ కళాశాలలు పీపుల్స్ డిగ్రీ కళాశాల శ్రీసాయి డిగ్రీ కళాశాల శాలివాహన డిగ్రీ కళాశాల జూనియర్ కళాశాలలు ప్రభుత్వ జూనియర్ కళాశాల విజ్ఞాన్ జూనియర్ కళాశాల చైతన్య జూనియర్ కళాశాల అంబేద్కర్ సెంటినరీ జూనియర్ కళాశాల సిద్ధార్థ జూనియర్ కళాశాల సింధు బాలికల్ జూనియర్ కళాశాల పాఠశాలలు ప్రభుత్వోన్నత పాఠశాల నెం.1 విజయ విద్యాలయ ఉన్నత పాఠశాల సరస్వతి విద్యామందిర్ ఉన్నత పాఠశాల (శివాజీ చౌక్) సరస్వతి శిశుమందిర్ ఉన్నత పాఠశాల తాండూర్ ప్రొగ్రెస్సివ్ ఉన్నత పాఠశాల (గాంధీనగర్) విద్యాభారతి ఉన్నత పాఠశాల (వాల్మికీనగర్) శివసాగర్ విద్యాలయ ఉన్నత పాఠశాల (సాయిపూర్) బ్రిలియంట్ కాన్వెంట్ ఉన్నత పాఠశాల సెయింట్ మార్క్స్ ఉన్నత పాఠశాల కోటేశ్వర ఉన్నత పాఠశాల (పాత తాండూర్) కన్యా పాఠశాల ఉన్నత పాఠశాల విలియం మూన్ ఉన్నత పాఠశాల ఆలయాలు, చూడదగిన స్థలాలు శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వర స్వామి దేవాలయం తాండూరు పట్టణ నడిబొడ్డున ఉన్న శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వర స్వామి దేవాలయం కోర్కెలు తీర్చే దేవాలయంగా ప్రసిద్ధి చెందింది. వందల సంవత్సరాల నుంచి నిత్య పూజలందుకుంటున్న శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వర స్వామికి ప్రతి ఏటా ఏప్రిల్ మాసంలో ఉత్సవాలు జర్గుతాయి. భక్తులు తమ మొక్కులు తీర్చుకోవడానికి తాండూరు, వికారాబాదు, పర్గి, బషీరాబాద్‌, యాలాల, పెద్దేముల్, కోడంగల్, కోస్గి నుంచే కాకుండా ప్రక్క రాష్ట్రమైన కర్ణాటక నుంచి కూడా విపరీతంగా వస్తుంటారు. శని, ఆది వారాల్లో జర్గే రథోత్సవం, లంకా దహనం కార్యక్రమాల్లో పాల్గొనేందుకు భక్తులు అత్యుత్సాహంతో అర్థరాత్రి నుంచి తెల్లవారు ఝామువరకు వేచిఉంటారు. శనివారం అర్థరాత్రి జర్గే రథోత్సవంలో 50 అడుగులు ఎత్తు గల రథాన్ని వందలాది భక్తులు తాళ్ళతో లాగుతూ బసవన్న కట్ట వరకు తీసుకువెళ్ళి మరలా యధాస్థానానికి చేరుస్తారు. ఆదివారం అర్థరాత్రి జర్గే లంకాదహన కార్యక్రమంలో రకరకాల ఆకారాలు, డిజైన్లు ఉన్న బాణాసంచా కాలుస్తారు. ఇది చూడముచ్చటగా ఉంటుంది. తాండూరు పరిసరాలలో చూడదగిన ప్రదేశాలు శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వర స్వామి దేవాలయం రాసులపురం హనుమాన్ దేవాలయం - తాండూరుకు 4 కిలోమీటర్ల దూరంలో కోడంగల్ వెళ్ళు రహదారి ప్రక్కన కాగ్నానది ఒడ్డున ఉంది. జుంటుపల్లి రామాలయము - తాండూరుకు 12 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న పురాతన దేవాలయం. జుంటుపల్లి ప్రాజెక్టు కాగ్నానది - తాండూరు పట్టణానికి, చుట్టుప్రక్కల సుమారు 45 గ్రామాలకు మంచినీరు అందించే నది. ఇది మూసీనదికి ఉపనది. కోట్ పల్లి ప్రాజెక్టు అనంతగిరి కొండలు - హైదరాబాదు వెళ్ళు రహదారిలో వికారాబాదు వద్ద ఉన్న ఎత్తయిన ప్రకృతి రమణీయ దృశ్యాలు కల కొండలు, ఇది మూసీనదికి జన్మస్థానం. ఇక్కడ ప్రముఖమైన అనంత పద్మనాభస్వామి దేవాలయం ఉంది. ముర్షద్ దర్గా - తాండూరు పట్టణం మధ్యలో ఉంది. ఏటా ఇక్కడ ఉత్సవాలు జరుగుతాయి. అల్లాపూర్ ప్రాజెక్టు - కొత్లాపూర్ ఎల్లమ్మ దేవాలయం - కర్ణాటక సరిహద్దులో ఉన్న కొత్లాపుర్‌లో కోటి రూపాయల వ్యయంతో కర్ణాటక రాష్ట్రమంత్రి సొంత ఖర్చుతో పునరుద్ధరిస్తున్న ఆలయం ఉంది. రేణుకా నాగఎల్లమ్మ దేవాలయం - తాండూరు పట్టణంలో వ్యవసాయ మార్కెట్ కమిటీ ఆవరణలో ఈ దేవాలయం ఉంది. ఏటా ఇక్కడ జాతర నిర్వహిస్తారు. తాండూరు పట్టణ ప్రధాన ఘట్టాలు 1953: తాండూరు పురపాలక సంఘం ఏర్పాటైంది. తొలి చైర్మెన్‌గా ముధెళ్ళి నారాయణరావు నియామకం. 1957: తాండూరు పట్టణానికి విద్యుత్ సౌకర్యం కల్పించబడింది. 1960: పట్టణంలో టెలిఫోన్ ఎక్ఛేంజీ ఏర్పాటుచేయబడింది. 1981: కొత్త బస్టాండు ప్రారంభమైంది. 2002: పట్టణ పరిధి 5.82 చ.కి.మీ. నుంచి 18.25 చ.కి.మీ.కు పెంచబడింది. సకలజనుల సమ్మె ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్రం ధ్యేయంగా 2011 సెప్టెంబరు 13 నుంచి 2011 అక్టోబరు 23 వరకు మండలంలోని ప్రభుత్వోద్యోగులందరూ విధులను నిర్వహించక 42 రోజులపాటు సకలజనుల సమ్మెలో పాల్గొన్నారు. మండలంలోని విద్యాసంస్థలు, ప్రభుత్వ కార్యాలయాలు అన్నీ మూతపడ్డాయి. ఇతరాలు ఇక్కడ ప్రతి ఏటా ఉగాది పర్వదినం తర్వాత "శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వర స్వామి జాతర" మరియు రథోత్సవం జర్గుతుంది. పిన్‌కోడ్: 501141. ఎస్టీడీ కోడ్: 08411. తాండూర్ పట్టణంలోని సినిమా థియేటర్లు శాంత్‌మహల్ (ఏ.సి.) థియేటర్, లక్ష్మీమహల్ (ఏ.సి) థియేటర్, సరస్వతి థియేటర్, ఆదిశక్తి థియేటర్, శివశక్తి థియేటర్, శ్రీనివాస థియేటర్, చంద్ర థియేటర్ ఇవికూడా చూడండి తాండూర్ అసెంబ్లీ నియోజకవర్గం శ్రీ భావిగి భద్రేశ్వరస్వామి దేవాలయము తాండూర్ నాపరాతి పరిశ్రమ మూలాలు వెలుపలి లింకులు వర్గం:తెలంగాణ నగరాలు మరియు పట్టణాలు వర్గం:తెలంగాణ పురపాలక సంఘాలు వర్గం:తాండూరు వర్గం:వికారాబాదు జిల్లా గ్రామాలు

https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A4%E0%B0%BE%E0%B0%82%E0%B0%A1%E0%B1%82%E0%B0%B0%E0%B1%81

パトロンの起源はいつ

メディチ家

japanese

メディチ家（メディチけ、Italian: Casa de' Medici）は、ルネサンス期のイタリア・フィレンツェにおいて銀行家、政治家として台頭、フィレンツェの実質的な支配者（僭主）として君臨し、後にトスカーナ大公国の君主となった一族である。 その財力でボッティチェリ、レオナルド・ダ・ヴィンチ、ミケランジェロ、ヴァザーリ、ブロンツィーノ、アッローリなどの多数の芸術家をパトロンとして支援し、ルネサンスの文化を育てる上で大きな役割を果たしたことでも知られている。歴代の当主たちが集めた美術品などはウフィツィ美術館などに残され、また、ピッティ宮殿などのメディチ家を称える建造物も多数フィレンツェに残された。これらは、メディチ家の直系で最後の女性アンナ・マリア・ルイーザの遺言により、メディチ家の栄華を現代にまで伝えている。一族のマリー・ド・メディシスはブルボン朝の起源となった。 メディチ家の歴史 メディチ家の起源 「メディチ」は「医師」という意味で、先祖は薬種問屋か医師であったのではないかとされており、13世紀のフィレンツェ政府の評議会議員の記録に既にメディチの名前が残されているが、それ以前の経歴や一族の出自に付いてはあまり明らかにされていない。美術研究家の高階秀爾は著書で、メディチ家が元々は出身の農民であり、田地を売り払って街に出たと推測している[1]。メディチの紋章（金地に数個の赤い球を配する）の由来については、2つの説がある。ひとつは、「メディチ」（Medici）の家名そのものが示すように、彼らの祖先は医師（単数medico／複数medici）ないし薬種商であり、赤い球は丸薬、あるいは吸い玉（血を吸いだすために用いる丸いガラス玉）を表しているという説である。もうひとつは、メディチ家をフィレンツェ随一の大富豪にした当の職業、すなわち銀行業（両替商）にちなんで、貨幣、あるいは両替商の秤の分銅を表しているという説である[2]。銀行業を始める前は、薬品の一種で欧州の工業で大きな位置を占めていた毛織物産業において媒染剤として重用されたミョウバンを商って栄えていた。いずれにしろ、一族に多いコジモの名は、医師と薬剤師の守護聖人、聖コスマスに由来している。 14世紀には銀行家として台頭し、フィレンツェ共和国政府にもメンバーを送りこむまでになった。1378年の下層労働者と新興商人が結んだチョンピの乱では、メディチ一族のサルヴェストロが活躍するが、反対派のアルビッツィ家らに巻き返されて失敗する。サルヴェストロの名は、永くフィレンツェ市民の記憶に残ったというが、一族の勢力は衰えた。そうした中で後のメディチ一族の基礎を作ったのはヴィエーリ・ディ・カンビオ（1323年 - 1395年）である。ヴィエーリはローマ教皇庁にもつながりを持って、銀行業で成功した。 銀行家としての成功 メディチ家は、ジョヴァンニ・ディ・ビッチ（1360年 - 1429年）の代に銀行業で大きな成功を収める。メディチ銀行はローマやヴェネツィアへ支店網を広げ、1410年にはローマ教皇庁会計院の財務管理者となり、教皇庁の金融業務で優位な立場を得て、莫大な収益を手にすることに成功した。これは教会大分裂（シスマ）の続くキリスト教界の対立に介入し、バルダッサッレ・コッサなる醜聞に包まれた人物を支援し、対立教皇ヨハネス23世として即位させた賜物であった。1422年、ローマ教皇マルティヌス5世はモンテ・ヴェルデの伯爵位を授けようとしたが、ジョヴァンニは政治的な配慮から辞退し、一市民の立場に留まった。 メディチ家とフィレンツェの黄金時代 ジョヴァンニの息子コジモ（1389年 - 1464年、コジモ・イル・ヴェッキオ）は政敵によって一時追放されるが、1434年にフィレンツェに帰還し、政府の実権を握る（1434年から一時期を除き、1737年までのメディチ家の支配体制の基礎が確立する）。自らの派閥が常に多数を占めるように公職選挙制度を操作し、事実上の支配者（シニョリーア）としてフィレンツェ共和国を統治した。家業の銀行業も隆盛を極め、支店網はイタリア各地の他、ロンドン・ジュネーヴ・アヴィニョン・ブルッヘなどへ拡大した。メディチ家はイタリアだけでなくヨーロッパでも有数の大富豪となった。 その子であるピエロ（1416年 - 1469年）は、ピエロ・イル・ゴットーゾ（痛風病みの）と呼ばれ、病弱であった。父コジモと息子のロレンツォにはさまれてやや印象が薄いが、反メディチ派を抑え込み、メディチ家の黄金時代を維持させることに成功した。一方でパトロンとしては独自の才覚を発揮し、アルベルティ、ドナテッロ、フィリッポ・リッピ、ベノッツォ・ゴッツォリなどが活躍した。ボッティチェリもピエロの代に輩出するのである。 コジモの孫のロレンツォ（1449年 - 1492年）は優れた政治・外交能力を持っていた。イタリア各国の利害を調整する立場として大きな影響力を振るい、信頼を得ていた。パッツィ家の陰謀への対処に見られるように反対派には容赦無い弾圧を加える一方で、一般市民には気前良く振舞い、またボッティチェリ、ミケランジェロなど多数の芸術家を保護するパトロンとしても知られている。ロレンツォの時代はフィレンツェの最盛期でもあり、「偉大なるロレンツォ」（ロレンツォ・イル・マニーフィコ）と呼ばれた。しかし、銀行経営の内実は巨額の赤字であり、曾祖父ジョヴァンニと祖父が築き上げたは破綻寸前の状態であった。また、共和国の公金にも手を付けていたといわれる。ロレンツォの不正は、メディチ家のフィレンツェの支配者としての意識の変質を物語るものとなる。 フィレンツェ追放と君主化 ロレンツォが43歳で病死し、長男のピエロが家督を継ぐが、1494年のシャルル8世率いるフランス軍の侵攻に対する対処を誤り（第一次イタリア戦争）、市民の怒りを買った。メディチ家はフィレンツェを追放され、も破綻した。この失態からピエロは、ピエロ・イル・ファトゥオ（愚昧なピエロ）というあだ名で呼ばれることになった。その後ピエロはチェーザレ・ボルジアの軍と共に行動していたが、1503年に溺死した。このため、ピエロ・ロ・スフォルトゥナート（不運なピエロ）とも呼ばれる。 ピエロの死により、メディチ家の当主は弟のジョヴァンニ枢機卿（ロレンツォの次男）に継承された。1512年、ジョヴァンニを筆頭にしたメディチ家は、ハプスブルク家の援助を得てスペイン軍と共にフィレンツェに復帰し、その支配を再確立した。1513年、ジョヴァンニは教皇レオ10世として即位し（在位：1513年 - 1521年）、メディチ家はフィレンツェとローマ教皇領を支配する門閥となった。レオ10世は芸術を愛好し、ローマを中心にルネサンスの文化の最盛期をもたらしたが、多額の浪費を続けて教皇庁の財政逼迫を招き、サン・ピエトロ大聖堂建設のためとして大がかりな贖宥状（いわゆる免罪符）の販売を認めたことで、1517年のマルティン・ルターによる宗教改革運動のきっかけを作った。1516年にレオ10世がウルビーノ公フランチェスコ・マリーア1世・デッラ・ローヴェレを破門したことからウルビーノ戦争が勃発したが、レオ10世が抜擢したジョヴァンニ・デッレ・バンデ・ネーレ（後の黒隊長ジョヴァンニ）に鎮圧された。 レオ10世は1521年に死去するが、2年後、従弟のジュリオ枢機卿が教皇クレメンス7世（在位：1523年 - 1534年）として即位する。クレメンス7世は当時の複雑な政治状況の中、フランスと同盟を結んだことで、1527年に神聖ローマ皇帝兼スペイン王カール5世の報復を受け、ローマ略奪の大惨事を招く。同時にメディチ家も再度フィレンツェを追放されるが、1530年にはクレメンス7世と皇帝カール5世が和解したため、メディチ家はフィレンツェに帰還、復権する。1532年、クレメンス7世の息子（庶子）アレッサンドロがフィレンツェ公となり、メディチ家はついに正式な君主となった。 1533年にクレメンス7世は、フランス王フランソワ1世と縁組をまとめ、カトリーヌ・ド・メディシスと後のアンリ2世が結婚した。カトリーヌは10人の子を産んだものの、ユグノー戦争の末にヴァロワ朝は断絶。アンリ4世がメディチ家のマリー・ド・メディシスとブルボン朝の血統をつくった。ルイ13世、ルイ14世、ルイ (グラン・ドーファン)、ルイ16世の4人がハプスブルク家と政略結婚している。 トスカーナ大公国 フィレンツェ公アレッサンドロが1537年に暗殺されてコジモ・イル・ヴェッキオ以来の家系が断絶した後、傍系のコジモ1世が公位を継承し、1569年にはトスカーナ大公となった。コジモ1世は専制君主としてトスカーナ大公国を支配し、またフィレンツェを豪華な宮殿やモニュメントで飾り立て、現在見られるようなフィレンツェの景観を作り出した。コジモ1世の死後は子孫が代々トスカーナ大公位を継承したが、大航海時代や宗教改革の影響でイタリア自体の西欧での地位が低下した。 フランチェスコ1世（在位：1574年 - 1587年）は、娘マリー・ド・メディシスをフランス国王アンリ4世の2番目の王妃に据えることに成功し、息子ルイ13世を生んだ。マリーは、アンリ4世の結んだ対ハプスブルク家政略結婚の政治方針をことごとく破棄し、リシュリューを支援者として登用しようとした。成人したルイ13世は、マリーをブロワ城へ幽閉したが、1618年に三十年戦争が勃発すると、1619年にマリーは脱出して反乱したが鎮圧された。講和条約ヴェストファーレン条約が結ばれ、ヴェストファーレン体制における列強にメディチ家の名前はもはやなかった。三十年戦争からイングランドへ帰国したチャールズ1世は増税を行なってイングランド内戦を誘発し、オリヴァー・クロムウェルが台頭する。フランス・スペイン戦争が継続され、フランスとクロムウェルの派遣したイングランド共和国の連合軍は砂丘の戦いに勝利し、1659年のピレネー条約を締結した。マリーの2人の孫、ルイ14世とマリー・テレーズ・ドートリッシュが結婚し、スペインは50万エスクードを持参金としてフランスに支払った。こうしてスペインは没落し、フランスの覇権が始まった。 一方、トスカーナ大公国は、フェルディナンド1世（在位：1587年 - 1609年）を最後にしてイタリアの一小国になった。教皇位もレオ11世が1605年に即位したが、1年もたたずに急死、以降メディチ家は教皇に任命されなかった。 1737年、第7代トスカーナ大公ジャン・ガストーネが後継者を残さずに死亡した。トスカーナ大公位は、ロレーヌ家のフランツ・シュテファン（神聖ローマ皇帝フランツ1世）が継承した。こうして、西ヨーロッパにその名を馳せたメディチ家は断絶した。なお、メディチ家の本家がフィレンツェを治める以前に分かれた家系が、女系でも本家と近縁関係にあったことからトスカーナ大公位を求めて運動したが、叶わなかった。この家系は、現在も血脈を保っている。 著名なメディチ家の人物 ジョヴァンニ・ディ・ビッチ（Giovanni di Bicci de' Medici、1360年 - 1429年）、メディチ銀行総裁、政治家。メディチ家における政治家一家の祖。　 コジモ・デ・メディチ（イル・ヴェッキオ）（Cosimo de' Medici detto il Vecchio、1389年 - 1464年）、フィレンツェにおけるメディチ支配を確立した（1434年 - 1464年）。 ロレンツォ・デ・メディチ（イル・マニフィコ）（Lorenzo de' Medici detto il Magnifico、1449年 - 1492年）、フィレンツェ・ルネサンスの黄金時代を築いた（1469年 - 1492年）。 ローマ教皇レオ10世、ジョヴァンニ・デ・メディチ（Giovanni de' Medici、1475年 - 1521年、在位：1513年 - 1521年）。教皇庁で多大な浪費を行い、宗教改革の原因ともなった。 ローマ教皇クレメンス7世、ジュリオ・デ・メディチ（Giulio de' Medici、1478年 - 1534年、在位：1523年 - 1534年）。ローマ略奪を招き、ハプスブルク家に屈服するも、フィレンツェ公国を建国する（1532年、後のトスカーナ大公国）。 黒隊長ジョヴァンニ（Giovanni delle Bande Nere、1498年 - 1526年）。庶流の出であったが、傭兵軍団を率いて「黒隊長」として恐れられる。28歳で戦死。コジモ1世の父。 コジモ1世（Cosimo I de' Medici、1519年 - 1574年）、1537年、第2代フィレンツェ公、1569年、初代トスカーナ大公になる。ジョルジョ・ヴァザーリ、ブロンズィーノらを宮廷画家として迎える。また、ミケランジェロの葬儀（1564年）を行った。 カテリーナ・デ・メディチ（Caterina de' Medici、1519年 - 1589年）、母はフランス人。フランス・ヴァロワ朝の王アンリ2世妃。3人の子（フランソワ2世、シャルル9世、アンリ3世）を次々と王とし、摂政、母后として30年にわたりフランスを影から操った。 マリア・デ・メディチ（Maria de' Medici、1575年 - 1642年）、ブルボン朝の王アンリ4世妃。ルイ13世の母。 フェルディナンド1世（Ferdinando I de' Medici、1549年 - 1609年）、第3代トスカーナ大公（1588年 - 1609年）。積極的なパトロネージを展開し、自らを含めた3つの結婚祝典を通して、トスカーナ大公国の最後の絶頂期を演出した。 ローマ教皇レオ11世、アレッサンドロ・オッタヴィアーノ・デ・メディチ（Alessandro Ottaviano de' Medici、1535年 - 1605年、在位：1605年）。フェルディナンド1世の助力で教皇に選出されるも急死。メディチ家最後の教皇となった。 フェルディナンド・デ・メディチ（Ferdinando de Medici、1663年 - 1713年）、第6代トスカーナ大公コジモ3世の長男、大公子。積極的なパトロネージを展開し、「トスカーナの偉大なる光明（グラン・ルーメ）」としてイタリア中に名声を広めた。しかし晩年は梅毒にかかり、父に先立って死去し、大公位を継承することができなかった。 フィクションへの反映 アレクサンドル・デュマ・ペールの小説『モンテ・クリスト伯』の中に出てくる「スパダ家」は、メディチ家ではないかと推測される。モンテ・クリスト伯が作中で得た財産はスパダ家の隠し財宝であるが、スパダ家がイタリアの豪商であること、枢機卿を輩出していること、断絶していることなどが一致する。なお、『モンテ・クリスト伯』が書かれたのは1844年から、冒頭部分は1815年から始まる。 ただし、ローマに実際にスパダ家が存在しており、17世紀に枢機卿も出していること、資産も多く、その絵画コレクションと邸宅は現在もスパーダ美術館（ローマのカンポ・デ・フィオーリ付近）として残っていることを考えると、あえて『モンテ・クリスト伯』の中に出てくる「スパダ家」をメディチ家と推測することには疑問もある。 脚注 参考文献 Text "和書" ignored (help); Unknown parameter |ncid= ignored (help) 森田義之『メディチ家』（講談社現代新書、1999年）、※脚注に引用。 中嶋浩郎『図説メディチ家 古都フィレンツェと栄光の「王朝」』（ふくろうの本 河出書房新社 2000年） 藤沢道郎『メディチ家はなぜ栄えたか』（講談社選書メチエ、2001年） 中田耕治『メディチ家の人びと ルネサンスの栄光と頽廃』（講談社学術文庫、2002年） 根占献一『ロレンツォ・デ・メディチ』（南窓社、1997年） クリストファー・ヒバート/遠藤利国訳『メディチ家の盛衰』（上下、東洋書林、2000年） ※『メディチ家 その勃興と没落』（リブロポート、1984年）を改訂。 クリストファー・ヒバート/横山徳爾訳『フィレンツェ』（上下　原書房、1999年） ロラン・ル・モレ『ジョルジョ・ヴァザーリ メディチ家の演出者』 平川祐弘・平川恵子訳（白水社、2003年） セルジョ・ベルテッリ、川野美也子訳『ルネサンス宮廷大全』（東洋書林、2006年） 辻邦生『春の戴冠』 メディチ家を題材にした大作歴史小説 初版は新潮社 上下巻、1977年／中公文庫全4巻、2008年 関連項目 メディチ家系図 フィレンツェ公会議 フィレンツェ派 フィレンツェ公国 トスカーナ大公国 プラトン・アカデミー アカデミア・デル・チメント ブルック・シールズ 外部リンク

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%A1%E3%83%87%E3%82%A3%E3%83%81%E5%AE%B6

ما هي أكبر المقاطعات الكندية؟

مقاطعات وأقاليم كندا

arabic

المقاطعات والأقاليم في كندا تجتمع لتشكل ثاني أكبر بلدان العالم مساحة. والفرق الرئيسي بين المقاطعات والمناطق الكندية هو أن المقاطعات تحصل على سلطتها الإدارية مباشرة من القانون الدستوري الذي أنشئ في عام 1867، في حين أن المناطق أو الأقاليم تستمد ولاياتها وصلاحياتها من الحكومة الاتحادية المركزية. وفي الوقت الحالي يوجد في كندا عشر مقاطعات وهي: ألبرتا، كولومبيا البريطانية، مانيتوبا، نيو برونزويك، نيوفنلند ولابرادور، نوفا سكوشا، أونتاريو، جزيرة الأمير إدوارد، كيبيك، وساسكاتشوان، في حين أنه يوجد ثلاثة أقاليم وهي الأقاليم الشمالية الغربية، نونافوت ويوكون. خريطة كندا مع الأقاليم المحافظات والمقاطعات الكندية الأقاليم الكندية مراجع تصنيف:مقاطعات وأقاليم كندا تصنيف:تقسيمات البلد في أمريكا الشمالية تصنيف:تقسيمات البلدان في الأمريكتين كندا كندا تصنيف:قوائم أصحاب المناصب الحالية في تقسيمات البلد تصنيف:قوائم متعلقة بكندا

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%B7%D8%B9%D8%A7%D8%AA%20%D9%88%D8%A3%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%8A%D9%85%20%D9%83%D9%86%D8%AF%D8%A7