doc_id
large_stringlengths 32
64
| text
large_stringlengths 0
560k
| type
large_stringclasses 3
values |
|---|---|---|
ee022735bda8c88d4fe515a2a88a2fab3053cb6d | ক'ৰ'নাৰ জটিল পৰিস্থিতিৰ বাবে স্থগিত হৈ থকা হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত কৰাৰ সন্দৰ্ভত ছেবাৰ কৰ্তৃপক্ষক সাক্ষাৎ কৰিলে ছাত্ৰ মুক্তিৰ সংগ্রাম সমিতিৰ প্ৰতিনিধি দলে। ছেবা কৰ্তৃপক্ষক সাক্ষাৎ কৰি ছাত্ৰ সংগঠনটোৱে মেট্ৰিক পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত কৰা সন্দৰ্ভত ১১দফীয়া পৰামৰ্শৱলীৰে স্মাৰক পত্ৰ প্ৰদান কৰে।
ছাত্ৰ-ছাত্ৰী, অভিভাৱক সকল পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত হোৱা-নোহোৱাক লৈ মানসিকভাৱে হতাশাগ্ৰস্ত হৈছে। অসমত যিহেতু আৰু কেইদিনমান পিছতে বানপানীৰ বতৰ আহিব । ফলত বহুতো ছাত্ৰ-ছাত্ৰী বিপদৰ সন্মুখীন হ'ব আৰু পৰীক্ষা দিয়াৰ পৰাও বঞ্চিত হ'ব লগীয়া পৰিস্থিতি উদ্ভৱ হ'ব পাৰে। গতিকে শীঘ্ৰে পৰীক্ষা হোৱা নোহোৱা বিষয়টো সুস্থিৰ সিদ্ধান্তৰে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক অৱগত কৰাৰ দাবী জনায় ছাত্ৰ মুক্তি সংগ্রাম সমিতিয়ে।
ছেবাৰ অধ্যক্ষ-সচিবলৈ প্ৰেৰণ কৰা স্মাৰক পত্ৰত ছাত্ৰ সংগঠনটোৱে পৰীক্ষাৰ সন্দৰ্ভত আগবঢ়োৱা পৰামৰ্শসমূহ হৈছে- স্বাস্থ্য বিধি মানি শীঘ্ৰে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত কৰিব লাগে।
তিনিটা বিষয়ৰ পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত কৰাৰ সিদ্ধান্তৰ বিৰোধিতা কৰে সংগঠনটোৱে। কাৰণ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ভৱিষ্যতৰ শিক্ষা জীৱনত সমস্যাৰ সৃষ্টি হ'ব। লাগিলে নম্বৰ আৰু পাঠ্যক্ৰম হ্ৰাস কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰক।
পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি পৰীক্ষাৰ বিষয়সমূহৰ মূল্যাংকন পূৰ্বতকৈ শিথিল কৰিব লাগে।
পৰীক্ষা কেন্দ্ৰ বৃদ্ধি কৰিব লাগে। দূৰণিবটীয়া পৰীক্ষাৰ্থী সকলৰ বাবে নিকটৱৰ্তী বিদ্যালয়ত কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিব লাগে।
পৰীক্ষা কেন্দ্ৰত জড়িত শিক্ষক- কৰ্মচাৰী সকলোকে ভেক্চিন প্ৰদান কৰিব লাগে।
পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত হোৱাৰ এমাহৰ আগত সময়সূচী ঘোষণা কৰিব লাগে।
ক'ভিড আক্রান্ত পৰীক্ষাৰ্থীৰ বাবে বিশেষ পৰীক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰাৰো পৰামৰ্শ আগবঢ়াই সংগঠনটোৱে।
উল্লেখ্য, ছেবা কাৰ্যালয়ত বুধবাৰে স্মাৰক পত্ৰ প্ৰদান কৰে সংগঠনৰ সাধাৰণ সম্পাদক বিদ্যুৎ শইকীয়া আৰু প্ৰাঞ্জল কলিতাই। | web |
e9b1c28ea875c131644eea92b0383b4e8eb57c3e | আজি স্বৰ্গগামী হোৱা বলিউদৰ যশস্বী অভিনেতা ঋষি কাপুৰে মৃত্যুৰ আগমুহূৰ্তলৈ তেওঁক চিকিৎসা প্ৰদান কৰি থকা চিকিৎসক সকলক হহুৱাই ৰাখিছিল বুলি পৰিয়ালৰ লোকে উল্লেখ কৰে।
"ঋষি কাপুৰে অন্তিম সময়লৈ চিকিৎসক তথা চিকিৎসাকৰ্মী সকলক হহুৱাই ৰাখিছিল। অনুগামী সকলৰ মনত তেওঁ সদায় চিৰসেউজ আছিল," ঋষি কাপুৰৰ পৰিয়ালৰ এগৰাকী সদস্যই এইদৰে কয়।
বৰ্ষীয়ান অভিনেতা গৰাকীৰ মৃত্যুত ভাৰতীয় ক্ৰিকেট দলৰ অধিনায়ক বিৰাট কোহলীয়ে শোক ব্যক্ত কৰে।
"এয়া অবাস্তৱ আৰু অকল্পনীয়, কালি ইৰফান খান আৰু ঋষি কাপুৰ জি। আজি এগৰাকী মহানায়কৰ প্ৰস্থান ঘটা বুলি স্বীকাৰ কৰাটো কঠিন," কোহলীয়ে টুইট কৰে।
"মোৰ হৃদয় দুখত অধীৰ হৈ পৰিছে। এয়া এটা অধ্যায়ৰ সামৰণি। ঋষি চাৰ আপোনাৰ প্ৰকৃত হৃদয়.... এনে প্ৰতিভাৰ সদায় জন্ম নহয়," প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰাই শোক প্ৰকাশ কৰি লিখে।
আনহাতে, ঋষি কাপুৰৰ বিয়োগত শোক প্ৰকাশ কৰিছে ভাৰতৰ প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী ৰাজনাথ সিঙে। ৰাজনাথ সিঙে অভিনেতা গৰাকীৰ বিয়োগত শোক প্ৰকাশ কৰি তেওঁ দৰ্শকৰ হৃদয়ত বিশেষ স্থান অধিকাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল বুলি মত প্ৰকাশ কৰে।
"আমি যেন কোনো স্বপ্ন ৰাজ্যত আছো। তেওঁ এজন মহান অভিনেতা.... পৰিয়ালৰ ভাল বন্ধু.... হৃদয় ভাঙি যোৱা খবৰ," অভিনেতা অক্ষয় কুমাৰ টুইট কৰে। | web |
413bf37e8b3250f4a096519fe7566b56da22d1d1 | গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু হস্পিটেলৰ অধ্যাপক, চিকিৎসকসকলে এইমছৰ সমহাৰত দৰমহা পাব, কিন্তু তেওঁলোকে প্ৰাইভেট প্ৰেক্তিচ কৰিব নোৱাৰিব।
অসম বিধান সভাৰ চলিত বাজেট অধিৱেশনত মঙলবাৰে এই কথা ঘোষণা কৰিছে স্বাস্থ্য, বিত্ত মন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই।
মন্ত্ৰী শৰ্মাই কোৱা মতে এপ্ৰিল মাহৰ পৰা কাৰ্য্যকৰী হ'ব লগা এই নিয়ম অনুসৰি জি এম চি এইচৰ চিকিৎসকসকলে ব্যক্তিগত নাৰ্ছিংহোম বা চিকিৎসালয়েই নহয় ঘৰতো চিকিৎসা চলাব কৰিব নোৱাৰিব।
প্ৰথমতে জি এম চি এইচত আৰম্ভ হ'ব লগা এই নিয়ম পৰৱৰ্তী সময়ত পৰ্য্যায়ক্ৰমে ডিব্ৰুগড়ৰ অসম চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু হস্পিটেল, আৰু শিলচৰ চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু হস্পিটেলতো প্ৰৱৰ্তন কৰা হ'ব।
শৰ্মাই সদৰী কৰা মতে জি এম চি এইচত এইমছৰ সমহাৰত দৰমহা দিয়াৰ বাবে অসম চৰকাৰৰ বছৰি ২০ কোটি টকা অতিৰিক্তভাৱে খৰছ হ'ব।
বাকী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়কেইখনত একে নিয়ম কাৰ্য্যকৰী কৰাৰ বাবে কিছু সময়ৰ প্ৰয়োজন হ'ব বুলি তেওঁ উল্লেখ কৰে। | web |
007fae08c739023dd0300844b43a840d8770a8b4 | কলিয়াবৰৰ মিছা ভূঞাপট্টিত দিন দুপৰতে চোৰাং কাঠ ভৰ্ত্তি এখন টাটা মোবাইল গাড়ী জব্দ কৰে স্থানীয় ৰাইজে।
আজি পুৱা প্ৰায় ১১ মান বজাত এছ ০২ এচি ১১৮৯ নম্বৰৰ এখন এখন টাটা মোবাইল গাড়ীত চোৰাংভাবে শিহাৰো কাঠ সৰবৰাহ কৰি থকা অৱস্থাত যান্ত্ৰিক বিজুতি ঘটি গাড়ীখন মিছাৰ ভূঞা পট্টিত ৰৈ যোৱাত স্থানীয় ৰাইজে গাড়ীখন প্ৰত্যক্ষ কৰাত চোৰাং কাঠৰ কুণ্ডা থকা পৰিলক্ষিত কৰে।
লগে লগে স্থানীয় ৰাইজে মিছা আৰক্ষীক খৱৰ দিয়াত মিছা আৰক্ষী ঘটনাস্থলীত উপস্থিত হৈ বন বিভাগক খৱৰ দিয়ে।
বন বিভাগে উক্ত খৱৰ লাভ কৰি ততাতৈয়াকৈ ঘটনাস্থলীত উপস্থিত হৈ চোৰাং কাঠ সহ গাড়ী খন জব্দ কৰে।
মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই আৰক্ষীৰ লগতে বন বিভাগক প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে সষ্টম হৈ থকাৰ কঠোৰ নিৰ্দেশ দিয়াৰ পিছতো মিছা আৰক্ষী চকীৰ কাষেৰে দিন দুপৰতে দুষ্ট চক্ৰই কিদৰে মূল্যবান চোৰাং কাঠ সৰবৰাহ কৰিবলৈ সুবিধা গ্ৰহণ কৰিলে তাকলৈ গভীৰ প্ৰশ্ন উত্থাপিত হৈছে।
উল্লেখ্য যে মিছা আৰক্ষী চকীৰ পৰা প্ৰায় পাঁচশ মিটাৰ দূৰত্বত আৰক্ষীৰ নাকৰ তলতে যান্ত্ৰিক বিজুতিৰ বাবে গাড়ীখন ৰৈ যোৱাত স্থানীয় ৰাইজে প্ৰত্যক্ষ কৰি ঘটনাটোআৰক্ষীক অৱগতে কৰে। | web |
2807f874b2c2d2aab6c6f17f2d66428f8e481579 | বৰপেটাঃ বৰপেটা মাধৱ চৌধুৰী মহাবিদ্যালয়ৰ উদ্যোগত আৰু বৰপেটা জিলা আৰক্ষীৰ সহযোগত হেণ্ড চেনিটাইজাৰ প্ৰস্তত। ছেনিটাইজাৰ প্ৰস্তুতিত সহায় কৰে ৰসায়ন বিভাগৰ সহযোগী অধ্যাপক ড° সঞ্জীৱ দেউৰী ডাঙৰীয়াই। বৰপেটা জিলা আৰক্ষী অধীক্ষক ড° ৰবীন কুমাৰ, উপ আৰক্ষী অধীক্ষক সমীৰণ বৈশ্যৰ নেতৃত্বত বৰপেটা জিলাৰ প্ৰতিখন আৰক্ষী থানা, আৰক্ষী চকী সকলো বিষয়া, সকলো জোৱান ৰাইজৰ কাৰণে দিনে নিশাই একাকাৰ কৰি সেৱা আগৱঢ়াই আছে। আৰক্ষী সকলৰ নিজৰ পৰিয়াল আছে একোখন কিন্তু তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতি আহৰি নাই, একান্ত মনে ৰাইজৰ সেৱাত ব্ৰতী কাৰণ অসম গৌৰৱ অসম আৰক্ষী মূল লক্ষ্য হৈছে জনহিত জনৰ সেৱাৰ্থে। সেয়েহে কৰ'ণা ভাইৰাছৰ লগত যুঁজ দিবলৈ বৰপেটা আৰক্ষী আৰু বৰপেটা মাধৱ চৌধুৰী মহাবিদ্যালয়ৰ ৰসায়ন বিজ্ঞান বিভাগে লোৱা এই আগভাগত বৰপেটাৰ বিভিন্ন লোকে সন্তোষ প্ৰকাশ কৰিছে। | web |
1da01ecbcb5d6861451b9a1f984bb28e65088762 | সমগ্ৰ ৰাজ্যতে নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কৰ বিৰুদ্ধে ৰাজ্যখনৰ বিভিন্ন দল-সংগঠনে প্ৰতিবাদ অব্যাহত ৰখাৰ মাজতে আজি মুখ্য মন্ত্ৰীৰ সমষ্টি মাজুলীত নাগৰিকত্ব বিধেয়ক বাতিলৰ দাবীত যুৱ ছাত্ৰ পৰিষদে জোঁৰ সমদল বাহিৰ কৰে।
উল্লেখযোগ্য যে অসম জাতীয়তাবাদী যুৱ-ছাত্ৰ পৰিষদৰ মাজুলী জিলা সমিতিৰ নেতৃত্বত আজি মুখ্য মন্ত্ৰীৰ সমষ্টিত কেইবাটাও সংগঠনে নাগৰিকত্ব বিধেয়কখনৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে।
প্ৰতিবাদকাৰী সকলে হাতে হাতে জোঁৰ লৈ বিধেয়কৰ বিৰোধিতা কৰি মাজুলীৰ বনগাঁৱৰ পৰা এক বিশাল সমদল উলিয়াই। লগতে এই প্ৰতিবাদী সমদলৰ জৰিয়তে গাঁৱে গাঁৱে সোমাই সমদলকাৰীয়ে ৰাইজক সচেতন কৰি তোলাৰ লগতে বিধেয়কৰ বিৰুদ্ধে ঠিয় হ'বলৈ আহ্বান জনায়। প্ৰতিবাদী জোঁৰ সমদলটোত হাজাৰ হাজাৰ লোকে অংশ গ্ৰহণ কৰে।
আজিৰ জোঁৰ সমদলটোত অসম জাতীয়তাবাদী যুৱ ছাত্ৰ পৰিষদৰ মাজুলী জিলা সমিতিৰ কেইবা শতাধিক সদস্যই ভাগ লৈ ৰাজ্য চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদী শ্ল'গান দি ৰাজপথ কঁপাই তোলে। লগতে প্ৰতিবাদকাৰী সকলে মুখ্য মন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱালক তীব্ৰ সমালোচনা কৰি শীঘ্ৰে স্থিতি স্পষ্ট স্পষ্ট কৰাৰো দাবী জনায়। | web |
a34d26f13fe88a080579bd6c1bf42445bbb6030a | মাজুলীৰ আউনীআটী উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত যোৱা ২৭ এপ্ৰিলত অনুশাসন ৰক্ষাৰ নামত সত্ৰীয়া পৰম্পৰাক কুঠাৰাঘাত কৰি বহু কেইগৰাকী ভকত ছাত্ৰৰ চুলি খলপা খলপকৈ কাটি দিয়া ঘটনাৰ প্ৰতিক্ৰিয়া এইপৰ্য জিলাখনত মাৰ যোৱা নাই।
যোৱা ৩দিন ধৰি মাজুলী মহকুমা ছাত্ৰ সন্থাই উক্ত ঘটনাৰ লগত জড়িত প্ৰধান শিক্ষকক উচিত শাস্তিৰ দাবীত জনাই অহা প্ৰতিবাদত সেও মানি প্ৰধান শিক্ষক প্ৰশান্ত দোলাকাষৰীয়াক বদলি কৰাৰ লগতে উক্ত কাৰ্যত সহযোগ কৰা বিদ্যালয়খনৰ দুই সহকাৰী শিক্ষক কমল দত্ত আৰু ৰূপেশ্বৰ বৰাক নিলম্বন কৰা হৈছে।
আনহাতে সহকাৰী শিক্ষক দুগৰাকীক নিলম্বন কৰাৰ বিপৰীতে প্ৰধান শিক্ষক গৰাকীৰ পূৰ্বৰ পদমর্যাদা বাহাল ৰাখি আহতগুৰি উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়লৈ প্ৰধান শিক্ষক হিচাপে বদলি কৰা কাৰ্যই মাজুলীত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে।
যোৰহাট জিলা বিদ্যালয়সমূহৰ পৰিদৰ্শকৰ এক নিৰ্দেশ যোগে গ্ৰহণ কৰা এই সিদ্ধান্তক এতিয়া বিভিন্ন মহলে বৈষম্যমূলক বুলি অভিযোগ কৰিছে।
সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই দোষী প্ৰধান শিক্ষক গৰাকীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি চাকৰিৰ পৰা বৰ্খাস্ত কৰি দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি প্ৰদানৰ দাবীত আজিও মাজুলীৰ কমলাবাৰীত এক মানৱ শৃংখল উলিয়ায়। | web |
0da2785776dda2701ff96602048cee80a359a5f9 | ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপ-পঞ্জীয়ক পদৰ বাবে নিযুক্তি। এতিয়াই আবেদন কৰক!
প্ৰাৰ্থীক লিখিত পৰীক্ষা/ব্যক্তিগত সাক্ষাৎকাৰ/চিকিৎসা পৰীক্ষা/ সাক্ষাৎকাৰৰ ভিত্তিত নিৰ্বাচন কৰা হ'ব। | web |
0fa926e44e576f8eb4fba08f33680d6de9ae16d5 | Anduane Homogohanda Isaraele wali agali tomo nelo menabi ega de̱wa̱re alebi minigo ogo.
1 Isaraele wali agali lenego bibahendeore Elimi dindi yu wahalu pialu dindi ko wali agali nahaga mbira mini Sini wiagoria tagira pene. Dindi Sini ogoni Elimila Sainaila dombeneha wini. Isaraele wali agali ti Iyibi dindi yu wahalu tagira ibuwa heane ege mendegonaga horo nguinini (15) Sini dindi anda pene. 2 Ani anda puwa Isaraele wali agali bibahende dindi ko wali agali nahaga wiagoriani howa Mosese Aronolahondo gomogomo lalu hene. 3 Tigua gomogomo laga bialu howa ogolabohondo lalu, Inaore Iyibi dindini hemaore Anduane Homogohanda bo wahai nahayada. Ne nalu homabe lene ngago ina Iyibi dindi henedale nogoru bame dawa paya buwa ne tara tara ngaru mo yu ngoai howa inane biru mabu buwa nolenegobiore nowa to̱lotagi halu homedamale karulape. Ai ani bule ndo libugua ina ogoria haru ibiribigome ne noa ha dege bialu noa halu homoleni lenego henene áyu ne noa halu homole o kamagonida, lene.
4 Ani lalu heago hondowa Anduane Homogohanda Mosesehondo lalu, Ai áyu i̱na tí bibahende tomo nalimulonaga tomo hariha howa ibira ibira bulebero. Ani buleberogo wali agali ti horo bibahendengi tagira pugu bialu tomo horo mbiru odangi hangu naga bulenedagua migi bulene nga. I̱na bi o lamerodaguaore birabe be o larogoni mo waharabe hondoliya ani bidaba labe. Ti ogoriani ba hondoliya.✡ Yo 6.31 5 Horo bibahendengi horo mbira ogonaga dege nolenedagua migi bialu horo waraganeni o horo kirunaga nolene mo yu wilimu laya lalu lamibe, lene.
6 Ani laya handala puwa Mosese Aronolame Isaraele wali agali bibahendehondo lamialu lalu, Uru-o alendoore tí Iyibi dindini hemira haru tagira ibiyagoni Anduane Homogohanda ani binida lowa manda buleberami. 7 Yawi egerebagi tígua Anduane Homogo ibuni tí heba ko lalu walia halu wá holene taraore de mborerebime ina kamagoria hadali holebirago hondoleberami. Tígua ibuhondo gomogomo laga birimiruni ibu hale hai haya. Nde gomogomo larimiruni mbiralihondo larima lolebe ibuhondoore larimigoni ndobe. Arono iyame bame ibugua ogoale bia ogoale ladaba laga biyago bia la bialu kabagoni ndobe, lene. 8 Ani lowa Mosesehanda lalu, Ani bigi birimigo áyu Anduane Homogohanda tí tomo nalimulo ngulebira. Tí tomo noa biragobiore alendo nalimulonaga ega de̱wa̱re ale ngulebira egerebagi nalimulonaga mena ngulebira. Tígua ibuhondo gomogomo laga birimiruni aguaore larimi ibu manda biaiho kago ibugua tí tomo noa harimidadagua nalimulo ngiaore bulebira. Tígua Arono iyahondo gomogomo lama hariha bi la bigi birimiyagua ogoni iyahondo ndo tí Anduane Homogohondo larami, lene.* Mena gilibu ngago inanaga bi lalu, Ogo agibe.
9 Ani lowa Mosesehanda Aronohondo lalu, Isaraele wali agali bibahende lamialu tígua gomogomo larimigoni Anduane Homogo ibu hale hayago áyu Anduane Homogo ibu deni tí heyu hole ogoria ibai halimu, laya lamibe. 10 Ani layagola Arono ibugua puwa Isaraele wali agali lamiyagola haleho howa Isaraele wali agali ti de amu dindi ko wali agali nahaga wiagohayagi handa amu halu hearia au tobane buwa Anduane Homogonaga wá holene taraore de mborerebigo hari beralibani tagira ibiyaria hendene. 11 Ani hondo hearia Anduane Homogohanda Mosesehondo lalu, 12 Isaraele wali agalirume gomogomo lalu hearuni i̱ hale haru. Ani hale harugo Isaraele wali agalihondo ogodagua lamibe. Áyu alendoore ne̱le̱ni̱ni̱ ega de̱wa̱re ale bo dawa nalimulo ngulebero. Ani bialu yawi egerebagi mberedi tí noa biragobiore nalu nama mangaore halimulo ngulebero. Ani ngerogo no howa tígua i̱ Anduane Homogo tinaga Ngode Datagaliwabeore i̱ni henedane hondoleberami, lene.
Ani lalu hearia Mosesehanda tihondo lalu, Anduane Homogohanda tí tomo nalimulo ngulebero layagoni tíhondo o ngidagoni. 16 Ani ngialu howa Anduane Homogohanda au laya. Tí hangu hangume tínibi tí one waneiginibi nolenedagua mo mogobu wilimu, laya. Tí andagaha paliaru daga lowa homane mbiraligo ibunaga todobene be emene mbirago mo to̱lo ba a̱i̱ ho wigi bilimu laya, lene.
17 Isaraele wali agalime Mosesehanda lamiyadagua bia binigoyu marume bi layago pugualu dewaore mo bolangua howa ilu mogobu wialu marume emene dege ilu mogobu wialu bini. 18 Ani bia binigo nde andagani mo yu puwa magi handalu hemiria minime dewaore bolanguaho mule mandabu mia miyago magini Mosesehanda layago bolangua nahene. Ibugua layagoria ha iri hene. Ai emeneore mo yini hearubi andagani puwa dege magi handalu hearia emene yidamabe toba hearia emene ndo Mosesehanda magi layagoore karulape yarimayane hendene. Ani bialu ti bibahende tini nolenedagua karulapeore mo yagayaga birimayane hendene.✡ 2 Ko 8.15 19 Ani bialu Mosesehanda tihondo lalu, Tomo ogoni bibahende áyu hangu nai halimu. Yawi nole mbira nangelalimu, lene. 20 Ani lamiyago hale howa dege maru ti Mosesehanda bi layago mo wahalu tomo biago maru egerebagi nole lowa mo wini. Mo wiaria tomo mo wiyago bibahende togo buwa himi dibidabu lalu ngu hiriribi biame hene. Ani biyago hondowa Mosese ibu wali agalidaru baba keba gibi hene. 21 Ani bigi bialu egerebagi bibahendengi wali agali hangu hangume tagira pugu bialu tini nolenedagua mo wigiwigi bini. Ani mialu peha ni dalu tandaga biyagola tagirani mialu ibira hene bu payabu wigi biaru nime do egege lalu ereba haga bini.
22 Ani bigi bialu horo waraganeni ti hangu hangume tomo mo mogo bigi biyadagua dege haluki horo kiru nolene mo mogo bialu todobene be emene mbira to̱lotagi howa mo yagayaga bini. Ani biyago hondowa Isaraele wali agali haru haga agali haguane hearume aguani biyago hondowa tigua wali agalime agua bira lalu Mosese lamule pene. 23 Lama pialu hearia Mosesehanda tihondo lalu, Anduane Homogohanda yawi ha̱lo holene horo loma bini wulebira laya. Yawi Sabada horo tara Anduane Homogo ibu hangu mitangi bialu holene wulebira laya. Ani layago ai tomo irani hirule ngamiru áyu howa hirule manda bu wu palialu dawale ngamirubi áyu howa dege dawa mandabu paluene nga. Hira dawa bialu ibira harago yawinaga mo bagiho ngelalimu, lene.✡ Har 20.8-11 24 Ani lamiyagola Isaraele wali agali tigua Mosesehanda lamiyadagua hale halu bialu tomo hira dawa bialu ibira hayago egerebaginaga mo ngelene. Egerebanaga mo wiyaruni egerebagi handalu hearia ngu bialu himi dibidabu nale bayale wiaria hendene. 25 Ani handalu Mosesehanda wali agalihondo lalu, Horo áyu Sabada horo biabe nabi ha̱lo howa Anduane Homogonaga mini yaraga halu hami̱ya kamagoni. Ani hami̱ya kamago horo áyu mbirali tomo taya bima putagi halu napoleberami. Mbirali napoleorego ti tomo noa biyagua abe howa áyunaga lalu bagiho wirimigoni noleberami. 26 Tí horo waragaruni tomo mo wigi bialu horo kanegoria ha̱lo holenengigo horo ogoningi tomo mbira dindini ibiraho nawulebira, lene.
27 Ani layago lelowa wali agali maru ti horo kanengi tomo nawulebirago mo tagira napilimu layago hale howa dege donge halu tomo ngalono mo tagira pialu hearia nawiaria hendene. 28 Ani biyago hondowa Anduane Homogohanda Mosesehondo lalu, Wali agali tígua i̱naga bi tí langialu ogoale bilimu laga berogo bule ndo tí dogaho howa mine halu tíni hame ledamidagua bialu kamigoni. Ainde angiore i̱naga bi hale halu bule kamibe. 29 Horo áyu Anduane Homogo i̱na howa tí i̱ mitangi bialu ha̱lo halimu langirugoni ndobe. Ani bialu halimulonaga horo waraganengi i̱na tí tomo horo kiru nalimulonaga manda buwa ngiaabo holebero. Ani buleberogo horo kanengi wali agali bibahende mbiraligo mbira tagira pialu nape andagani hai holeberami, lene. 30 Anduane Homogohanda ani lamiyagola Isaraele wali agali ti horo kane ogoningi biabe nabi ha̱lo haga hene.
31 Ani henego Isaraele wali agalime Anduane Homogohanda miyadagoni mini mena lene. Mena ogoni ibuni pele emene ladi alego dendenaga mone ibane nalehe nelo mini.✡ Dag 11.7-8 32 Ani minigo Mosesehanda Isaraele wali agalihondo lalu, Anduane Homogohanda iname be emene mbira dindime wabinigo muwa be ogoniha mena mo gambiru to̱lotagiho ngelalimu, laya. Ani mo gambiru ngelalimu layago irane awe inanaga waneigini aguaneru mani holebirarume tinaga mamaliru Anduane Homogohanda Iyibi dindi howa haru tagira puwa tomo miniyago ogoniore nelo minidalo hendelonaga mo gambiru ngelalimu laya, lene. 33 Ani lowa Mosesehanda Aronohondo lalu, Be mbira muwa mena ogoniha mo to̱lo yalu puwa Anduane Homogonaga deni ngelabe. Inanaga waneigini aguane mani holebirarume de handalu manda bilo ani ngelabe, lene.✡ Hi 9.4 34 Anduane Homogohanda Mosesehondo ani bibe leneyadagua Mosese ibugua Aronohondo bia layagola Arono ibugua hale halu beha mena mo tolo̱tagihe biago yalu puwa Habo Nalolene Bi lo winigonaga Mbogoyi wiago buha wiaabo holeneni wini. 35 Ani bialu Isaraele wali agali ti tomo mena ogoni nalu heane mali pira maria (40) pene. Ani nalu howa dege Kenana dindi anda puwa tini tomo hengenego nalu wahene.✡ Yos 5.12, Neh 9.20-21, Yo 6.31 36 Horo odaruningi mbirale magi hondolenenaga todobene be emene ale karulape handaga wialu magi mende timbuni todobene emene ogonibi pira biamaga howa handabehe wialu bini.
*16:8: Mena gilibu ngago inanaga bi lalu, Ogo agibe.
| web |
685815a5b9e14b24cdb55d05a79b9d6a9596c9d62d5c04fb587cc9556f1d6538 | পুনৰপি স্বৰ্গ কাঢ়ি লৈলন্ত দানৱ । দশৰথৰূপে সহায় ভৈলন্ত মাধৱ ॥১০৭ সৈন্যে সমন্বিতে গৈলা ৰাজ। দশৰথ । ৰথে চড়ি অহুৰ সেনাত উপগত ॥ ১০৮ ধনুধৰি টক্কাৰ কৰিল। মহাবল। ভয়ে চমকিল। আতি অহুৰ সকল ॥১০৯ নানাঅস্ত্র নৃপতি লাগিলা বৰিষিত । শৰে ফুটি অনুৰ ভৈগৈল জৰ্জ্জৰিত ॥১১০ সমুখে নাপাৰি জানি অহুৰ নিস্থলে। মায়াকৰি গৈল। কতে। গগনমগুলে ॥১১১ আকাশক গৈয়। মায়। কৰিল। বিস্তাৰ। নান। অস্ত্ৰ বৰছিল। ৰাজাৰ উপৰ ॥ ১২ হেন দেখি ব্রহ্ম অস্ত্র জুড়িলা গুণত । এতেকতে অনুৰৰ মায়। ভৈলা হত ॥১১৩ মহাবলে ৰাজ। ব্ৰহ্ম অস্ত্ৰক এৰিল। বেগে ছলি অম্লৰৰ হিয়াত পৰিল ॥ ১৪ একে। গোট বাণে হয়। সহস্ৰেক বাণ । লক্ষ লক্ষ অহুৰ সেনাৰ লৈল প্ৰাণ ॥১১৫ পৰি গৈল ৰণত অনুৰ অসংখ্যাত। উঠিয়। লাগিল পুনু অশ্বৰৰ মাপ ॥০১৬ আৰাধিয়। অম্লৰে ব্ৰহ্মাত পাই বৰ । ব্ৰহ্মাৰ অস্ত্ৰত মৃত্যু নাহি অম্লবৰ ॥১১৭ সেহি হেতু ব্রহ্মাস্ত্ৰত গোটেক নমৰে। মৰি পুনু পুনু উঠি উঠি ৰ কৰে ॥১১৮
মহাকোপে ব্রহ্মবাণ অম্লৰে প্ৰহাৰে । জাকে ডাকে ৰাগত পৰয় একেবাৰে ॥১১৯ ৰণত পণ্ডিত ৰাজা নঘাটন্ত তাহ। ব্রহ্মজর ব্রহ্মবাণে কৰম্ভ বিঘাত ॥ ১২ পাচে এক মহামন্ত্র হার্নিয়া পঠাইল। অসখ্যাত অম্লৰক কাটিৰে লাগিল ৰখে চড়ি দশৰথ ৰণত শুজান । কাটিল। দানগণ হানি চক্রযাণ ॥:22 হেন দেখি অস্থৰৰ বৰ বৰ ধাৰ। দশন কষুৰি কোপে ঝঙ্কাৰিয়। শিৰ ॥ ১২ কৰিলেক নানা অস্ত্রগণ বরিষণ। বাটতে কাটিয়। সবে কৰিলেক হন। ২৪ হন দেখি অন্তৰ ৰণত অনিৰ্ব্বার। পুনৰপি শৰবৃষ্টি কৰিল। অপাৰ ॥১২৫
বিন্ধিলেক নিসন্ধি ৰাজাৰ কলেবৰ । বানবিষে ভৰিত ভৈলা নৃপবৰ ॥১২৬ আধক কিটাইল ৰাজা পায়। শবচোট। মহাকোপে হানিল গন্ধৰ্ব্ব অস্ত্রগোট ॥১২৭ আকাশ প্রকাশি শবপাট যায় চলি । অস্থব সেনাত লগাইল। খনমলি ॥১২ 'হাৰেগে গৈয়া শবপৰ্ব্বজ চণ্ড। বানবিষে সেনাক কালা লঙণ্ড ১৯ শব হানি ৰঙ্গ চাহি আছে মহাৰাজ দৈত্যৰ লাগিল যুদ্ধ আপোনাৰ মাজ ॥ ১৩০ গন্ধৰ্ব্ব অস্ত্ৰৰ মহু। মহিম। প্ৰচুৰ । মৰে কটাকটি কবি সমস্তে অনুৰ ॥১১ শৰ হানি কেহে। কাৰ মাথ। বেলেগারে। কাহাকে। দোহাৰ কেহে।কযেখাগুঘারে ১৩৯ কঙ্কালত কাটি কাকে। কৰয় দুখান। কেছে। জনে যাণে কাণি লাৱে কাবে। প্ৰাণ।। ১৩৩ কেছে। ঘাড় মোচাবি পকায়। ছিন্তে মুপ্ত। যাঠিব প্ৰচাৰে কাৰে। ভসায় শু৫ ॥১৩৪ চাটছে। কারে দান্ত পাৰে। কাবে। দিয়। ছিৰে কেছে। পৰশু কুঠাৰে। ১৩৫
মারে হানা। ১৯৬
কেছে। বাণে হানি কাটে উৰু শিব ক ভূমি পৰিয় হে কৰে পৰফৰ ॥১৩৭ বাণবিষে কেছে। পৃথিবীর ঢলি পৰে। সাধাকট। দৈত্য কেছো পৰিয়া ৰাগৰে।। ১৩৮ নিদাৰুণ শৰে ফুটি কাৰে। প্ৰাণ যায়। মনে, মধে। বুলি করে। পৰিয়। ডেড়াই ॥১৩৯ বেয়ে। লৰ দেয় পলাইনকে নটি নৃপত্তিৰ পৰে । খনি খেদি লৱে প্রাণ॥ অব জমি গৈল হল। মাৰ দৈত্য দানৱ দেৱৰ কুতূহল ॥ অস্ত্র এৰি অন্তঙ্কে আছে। অন্য আপুনি ভৈলা সমস্ত অনুৰ মৰি গৈল যায় । বাঞ্ছাৰ বিক্রম দেখি শ্ৱেৰ বিস্ময় ১ লক্ষকেটি অন্তৰ ণেকে তৈল হত। লাগিল মন 1288
| pdf |
c6276d77f1934b0ab8b85f79812233eebeb137b3 | সদৌ অসম আৱাসিক বিষয়ে প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰ কৰ্মী সংস্থাৰ সভাপতি আব্দুৰ ৰাজিব আৰু সম্পাদক তনু সিংহই এক প্ৰেছ বিবৃত্তি যোগে জনাই যে সমগ্ৰ শিক্ষা অভিযানৰ অধীনত সামান্য মাননিৰ বিনিময়ত কৰ্মৰত প্ৰায় ৭০০ কৰ্মীক আজি ৪ মাহ ধৰি সেই মাননী খিনিও প্ৰদান কৰা নাই মিছন কৰ্তৃপক্ষই । অতি দুখৰ বিষয় ভয়ংকৰ বান পৰিস্থিতিৰ সময়তো ৪মাহে মাহিলী মাননী নোপোৱাৰ ফলত কৰ্মী সকলৰ পানীত হাঁহ নচৰা অৱস্থা । বিভিন্ন সময় মিছন কৰ্তৃপক্ষৰ লগত যোগাযোগ কৰাৰ পিছতো কোনো ধৰণৰ সঁহাৰি নোপোৱাত তীব্ৰ অসন্তুষ্টি প্ৰকাশ কৰিছে কৰ্মী সংস্থাই । সমগ্ৰ শিক্ষা অভিযান মিছনৰ বিশেষ প্ৰশিক্ষণ গোটৰ ৰাজ্যিক আঁচনি বিষয়া নান্দিতা মেধিৰ চৰম গাফিলতিৰ ফলত ভুক্তভোগী হৈছে ৭০০ কৰ্মীৰ পৰিয়াল । অসমৰ প্ৰায় আধা সংখ্যক জিলাত ভয়ংকৰ বানৰ তাণ্ডৱৰ ফলত সাধাৰন জীৱন যাপন এক প্ৰকাৰ বন্ধ হৈ পৰিছে এই আৱাসিক কৰ্মী সকলৰ । ২৪ ঘণ্টা কেন্দ্ৰত থাকি অতি কষ্টৰে নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰাৰ পাছতো পাব লগীয়া সামান্য মাননী খিনিও সময় মতে নিদিয়ে সমগ্ৰ শিক্ষা অসমে । কাৰ গাফিলতিৰ ফলত এই কৰ্মী সকলে মাহৰ পিছত মাহ ধৰি মাননী খিনি পোৱাৰ পৰা বঞ্চিত হয় ইয়াৰ সঠিক তদন্ত কৰিবলৈ মুখ্যমন্ত্ৰী আৰু শিক্ষামন্ত্ৰীক আহ্বান জনাইছে সদৌ অসম আৱাসিক বিষয়ে প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰ কৰ্মী সংস্থাই । মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে শিক্ষা বিভাগত সংস্কাৰ আনিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ মাজতে কিছুমান আমোলা, বিষয়া কৰ্মচাৰীৰ গাফিলতি আৰু কিছুমান অদক্ষ বিষয়াৰ কাৰণে সদায় লজ্জানত হবলগা হয় অসমৰ শিক্ষা বিভাগ । মুখ্যমন্ত্ৰী আৰু শিক্ষামন্ত্ৰীক সংস্থাই অনুৰোধ জনাইছে আগন্তুক ইছলামধৰ্মালম্বী লোকৰ পবিত্ৰ ঈদৰ আগত মাননী খিনি মুকলি কৰি দিলে লৰা,ছোৱালীক লৈ এসাজ শান্তিৰে খাব পাৰিব এই দুৰ্ভগীয়া কৰ্মী সকলে । | web |
5df93e494fdbdf6e0b408d8579f6adb065444bc7 | ভাৰতৰ আগশাৰীৰ মোবাইল পেমেণ্ট আৰু বিত্তীয় সেৱা কোম্পানী পেটিএমে (Paytm) কলকাতা গ্ৰন্থমেলাত মোবাইল পেমেণ্টত ১০০ টকালৈকে কেচবেক অফাৰ আগবঢ়াইছে। কোম্পানীটোৱে ইয়াৰ একাধিক ব্ৰেণ্ডিং সমগ্ৰ স্থানত ৰাখিছে। গ্ৰন্থমেলাখন পশ্চিম বংগৰ মুখ্যমন্ত্ৰী মমতা বেনাৰ্জীয়ে ৩০ জানুৱাৰীত উদ্বোধন কৰিছিল আৰু দৈনিক প্ৰায় ১ লাখ লোকৰ সমাগম হৈ আছে।
পেটিএম হৈছে এই গ্ৰন্থমেলাৰ ডিজিটেল পেমেণ্ট এছ'চিয়েট। ফ্ৰেংকফুর্ট গ্ৰন্থমেলাৰ পিছত আকাৰ আৰু উপস্থিতিৰ ক্ষেত্ৰত কলকাতা গ্ৰন্থমেলা বিশ্বৰ দ্বিতীয় সৰ্ববৃহৎ গ্ৰন্থমেলা। পেটিএমে এটা বিশেষ গেট তৈয়াৰ কৰিছে, যি হৈছে কলকাতাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পুথিভঁৰালৰ প্ৰতিকৃতি। এইটো অষ্টাদশ শতিকাৰ এক প্ৰতিষ্ঠিত গাঁথনি আৰু দেশৰ সৰ্ববৃহৎ পুথিভঁৰাল, য'ত ২. ২ নিযুতৰো অধিক গ্ৰন্থ আছে।
ইউজাৰসকলে নিম্নতম অৰ্ডাৰ মূল্য ৩০ টকাত কেছবেক লাভ কৰিব পাৰে আৰু তিনিটা পেমেণ্টৰ ওপৰত প্ৰযোজ্য হ'ব। পেটিএমে সকলোৰে বাবে আটাইতকৈ বিস্তৃত মোবাইল পেমেণ্ট আৰু বিত্তীয় সেৱা আনিছে। | web |
55c0f47553bd5596d82248fc9c8baddecef43543 | শিৱসাগৰৰ বিধায়ক তথা ৰাইজৰ দলৰ সভাপতি অখিল গগৈয়ে সমষ্টিৰ সীমা নিৰ্ধাৰণৰ বিৰোধিতা কৰি এই সিদ্ধান্তই সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিব বুলি মন্তব্য কৰে।
আজি শিৱসাগৰত সংবাদমেল সম্বোধন কৰি অখিল গগৈয়ে কয় যে উজনি অসমৰ তিনিটা সমষ্টি- শিৱসাগৰ, গোলাঘাট আৰু ডিব্ৰুগড় কৰ্তনৰ সম্ভাৱনা আছে।
তেওঁ আৰু উজনি অসমৰ সমষ্টিসমূহ কৰ্তন কৰি চৰকাৰে খিলঞ্জীয়াক কেনেকৈ সুৰক্ষিত কৰিব সেই প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰি লগতে কয় যে সমষ্টিসমূহ কৰ্তনৰ লগে লগে কোনো খিলঞ্জীয়া সুৰক্ষিত নহ'ব।
আমগুৰি সমষ্টি কৰ্তনৰ সিদ্ধান্তও মানি লোৱা নহ'ব বুলিও তেওঁ কয়।
শিৱসাগৰ, গোলাঘাট আৰু ডিব্ৰুগড় জিলাৰ সমষ্টিসমূহ কৰ্তনৰ বাবে চৰকাৰে পদক্ষেপ ল'ব লাগে বুলি গগৈয়ে দাবী জনায়।
লগতে শাসকীয় দলক সৰ্বদলীয় বৈঠকৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ কয় আৰু নিৰ্বাচন আয়োগক সীমা নিৰ্ধাৰণৰ প্ৰক্ৰিয়া বন্ধ কৰিবলৈ অনুৰোধ জনায়।
দ্বিতীয়তে, সীমা নিৰ্ধাৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিধানসভাৰ বিশেষ অধিৱেশনৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ আহ্বান জনায় যাতে কোনো সমষ্টি কৰ্তন নহয়।
সীমা নিৰ্ধাৰণ হৈছে সমগ্ৰ দেশতে সময়ে সময়ে চলি থকা এক প্ৰক্ৰিয়া, য'ত ৰাজ্যসমূহৰ বিধানসভা আৰু সংসদীয় সমষ্টিসমূহ পুনৰ ফ্ৰেমৱৰ্ক কৰা হয়। ভাৰতত শেষ সীমা নিৰ্ধাৰণ ২০০২ চনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল, আৰু ইয়াৰ ভিত্তি আছিল ২০০১ চনৰ লোকপিয়লৰ প্ৰতিবেদন। ২০০৮ চনলৈকে অসম আৰু উত্তৰ-পূবৰ আন কেইখনমান ৰাজ্যক উদঙাই দি প্ৰায়বোৰ ৰাজ্যই সীমা নিৰ্ধাৰণ প্ৰক্ৰিয়া সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ সাক্ষী হৈছিল।
অসমৰ প্ৰেক্ষাপটলৈ আহিলে ২০০২ চনৰ সীমা নিৰ্ধাৰণৰ বিৰোধিতা কৰিছিল বিভিন্ন আঞ্চলিক সংগঠন, নাগৰিক সমাজ আৰু ৰাজনৈতিক দলে একেলগে। ৰাজ্যখনৰ বিধানসভাৰ ভিতৰতো ৰাজপথত প্ৰতিবাদৰ প্ৰতিধ্বনি প্ৰতিধ্বনিত হৈছিল, আৰু এই অনুশীলন অব্যাহত নিদিয়াৰ প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। উল্লেখযোগ্য যে অসম বিধানসভাৰ তদানীন্তন অধ্যক্ষ টাংকা বাহাদুৰ ৰায়ে ২০০৭ চনৰ ১৬ মে'ত সীমা নিৰ্ধাৰণ আয়োগৰ অধ্যক্ষলৈ এখন পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছিল। ২০০৭ চনৰ ১১ মে'ত লোৱা সৰ্বদলীয় প্ৰস্তাৱৰ আধাৰত এই পত্ৰখনে... কমিচনে এই অনুশীলন অব্যাহত ৰাখিব নোৱাৰে। | web |
2da5b1057983e7124691d5d4a2be8dbccb6f785b | উল্লেখ্য বছৰৰ প্ৰথমটো বানৰ আঘাতে বিপৰ্যস্ত কৰি তুলিছে ৰাজ্যৰ ছয় খন জিলাৰ প্ৰায় ২৫ হাজাৰ লোকৰ জীৱন। বান আৰু ভূমিস্খলনৰ ঘটনাত এতিয়ালৈকে ৰাজ্যত পাঁচজন লোকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছে।
অসম ৰাজ্যিক দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা প্ৰাধিকৰণৰ প্ৰকাশ কৰা তথ্য অনুসৰি ৰাজ্যৰ ছয়খন জিলাৰ ৯৪ খন গাঁৱৰ মুঠ ২৪,৬৮১ জন লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে। বানে সংহাৰী ৰূপ ধাৰণ কৰা জিলা কেইখন হৈছে ক্ৰমে - কাছাৰ, ধেমাজি, হোজাই, কাৰ্বি আংলং পশ্চিম, নগাঁও আৰু কামৰূপ (মেট্ৰো)।
বানপীড়িত জিলাসমূহত ১৭৩২. ৭২ হেক্টৰ শস্যভূমিও জলমগ্ন হৈ পৰিছে। কেৱল কাছাৰ জিলাত ২১ হাজাৰৰো অধিক লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে। সেনা, অৰ্ধ সামৰিক বাহিনী, এছডিআৰএফ, অগ্নি নিৰ্বাপক আৰু জৰুৰীকালীন সেৱাই কাছাৰ জিলাৰ বানপীড়িত অঞ্চলৰ পৰা ২,১৫০ জন লোকক উদ্ধাৰ কৰিছে।
ভয়ংকৰ ভূমিস্খলনে ডিমা হাছাও জিলাত অবৰ্ণনীয় পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিছে। জিলা খনত ৰে'ল সেৱা বন্ধ কৰা হৈছে। | web |
61542092b5e0450103e98ac9f6a03f010c35b0a1 | Guwahati Drugs Received :
ৰাজ্যৰ সৰ্বত্ৰে নিষিদ্ধ ড্ৰাগছ সহ নিচাজাতীয় দ্ৰব্যৰ বিৰুদ্ধে আৰক্ষীৰ অভিযান অব্যাহত থকাৰ বিপৰীতে মহানগৰীৰ কেতবোাৰ স্থানত ড্ৰাগছ পেডেলাৰে সংগোপনে গঢ়ি তুলিছে ৰমৰমীয়া বেহা । সামগ্ৰীৰ বিৰুদ্ধে আৰক্ষীয়ে অব্যাহত ৰাখিছে তীব্ৰ ।
ইয়াৰ মাজতেই ৰে'ল সুৰক্ষা বাহিনী আৰু অসম আৰক্ষীয়ে গোপন সূত্ৰৰ পমখেদি গুৱাহাটী ষ্টেচনত জব্দ কৰিবলৈ সক্ষম হয় এক পেকেট ব্ৰাউন ছুগাৰ আৰু ৫,৯৪০ টা নিচাযুক্ত টেবলেট জব্দ ।
জব্দকৃত ব্ৰাউন চুগাৰ আৰু নিচাজাতীয় টেবলেট খিনি ড্ৰাগছে পেডলাৰে বেগত ভৰাই কঢ়িয়াই আনিছিল দনিপল' এক্সপ্ৰেছত । ৰে'ল আৰক্ষীয়ে এই সন্দৰ্ভত ৰহিলা পাৰবিন নামৰ ডিমাপুৰৰ যুৱতী এগৰাকীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে ।
আৰক্ষীৰ মাৰাথন জেৰাত যুৱতীগৰাকীয়ে ড্ৰাগছ আৰু নিচাযুক্ত টেবলেটখিনি ৰ ডিমাপুৰৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ ৰে'লেৰে কঢ়িয়াই অনাৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে । | web |
66fa03a473e7c8ed59c8ee8dad5e7b4fb7fd04c6 | ডিজিটেল সংবাদ,মঙলদৈঃ মঙলদৈ চহৰৰ ওচৰৰ বান্দিয়া গাঁৱত মাটিৰ সীমাক দুই পক্ষৰ মাজত সংঘটিত হৈছে মাৰপিট। জানিব পৰা মতে, শুক্ৰবাৰে বান্দিয়াত দুটি পৰিয়ালৰ মাজত মাটি দখলকলৈ প্ৰথমে কাজিয়াৰ সূত্ৰপাত হৈ পৰৱৰ্তী সময়ত মাৰপিটৰ সৃষ্টি হয়।
উক্ত ঘটনাত একেটা পৰিয়ালৰ পতি-পত্নী সহ ৬ গৰাকীকৈ লোক গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়। স্থানীয় লোকৰ সহায়ত আহত সকলক মঙলদৈ অসামৰিক চিকিৎসালয়ত আনে যদিও চিকিৎসকে উন্নত চিকিৎসাৰ বাবে গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়লৈ প্ৰেৰণ কৰে।
উল্লেখ্য যে, ঘটনাটোত গুৰুতৰভাৱে আহত গফুৰ আলী নামৰ লোকজন গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় গৈ পোৱাৰ পিছতেই মৃত্যু হয়। আনহাতে উক্ত ঘটনাৰ লগত জড়িত ৮ জনীয়া দল এটাৰ কথা সাংবাদিকৰ আগত উল্লেখ কৰে মৃত গফুৰৰ সৰু পুত্ৰই।
কেনেদৰে গফুৰ সহ ৫ জনক মাৰপিট কৰিছিল সেই ঘটনা সম্পৰ্কেও প্ৰয়াত গফুৰৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰই সাংবাদিকৰ আগত উল্লেখ কৰে। এতিয়া গফুৰৰ সৰু পুত্ৰ আৰু পৰিয়ালৰ লোকে বিচাৰিছে ন্যায়।
| web |
dda6ada307098504a9a1b5b300c0fe34beebd3e0 | দেৱাল (দেৱীকা ফুকন)
ই কি! মাতটো দেখোন আগতে কৰবাত শুনিছে যেন লাগিছে! আমজোপাৰ আঁৰৰপৰা ওলাই অহা শৰীৰটো সম্পূৰ্ণকৈ তাইৰ সমুখত ৰওঁতে তাই নিশ্চিত হ'ল। এইয়া তাইৰ চিনাকি সহপাঠী ৰুবুল, যি দেৱালৰ সিপাৰৰ বিল্ডিঙৰ কোনোবা এটা মহলাত থাকে। ৰুবুলৰ মাতটো তাই চিনিব পাৰিছে। স্কুলত ইংৰাজী পাঠবোৰ সলসলীয়াকৈ পঢ়ি দিব পৰা কেৱল ৰুবুলহে আছে। তাই পঢ়াত বেয়া। বেয়া মানে তাই পঢ়ি বেয়া পায়। পঢ়িনো লাভটো কি হ'ব। তাইটো শুকুৰবৰীয়া বজাৰত বাৰীৰ ফলমূল, শাক-পাচলি বিকিয়েই ঘৰ চলাই দিব পাৰিব! | web |
b9b4a5a079452924bb1143372965128c38e5c391 | ড্ৰাগছৰ পিছত এইবাৰ তেজস্ক্রিয় পদার্থ উদ্ধাৰ হ'ল উদ্যোগপতি গৌতম আদানিৰ মুন্দ্রা বন্দৰত! বৃহস্পতিবাৰে গুজৰাটৰ উক্ত বন্দৰত এখন বিদেশী জাহাজৰ পৰা বাজেয়াপ্ত কৰা হয় উক্ত তেজস্ক্রিয় পদার্থ। জাহাজখন চীনৰ চাংহাইৰ পৰা পাকিস্তানৰ কৰাচী বন্দৰলৈ গৈছিল। | web |
30eaf2221a9bcccffabf0618597acca5 | ব্ৰিটেইনৰ প্ৰযুক্তিগত সামগ্ৰী নিৰ্মাতা প্ৰতিষ্ঠান ডাইছনে ভাৰতৰ কনজিউমাৰ ডিউৰেবল ব্যৱসায়ত প্ৰৱেশ কৰিছে আৰু অহা পাঁচ বছৰৰ ভিতৰত ভাৰতত ১৫০ নিযুত পাউণ্ড বিনিয়োগৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছে। ক'ৰ্ড ফ্ৰী ভেকিউম ক্লিনাৰ, এয়াৰ পিউৰিফায়াৰ আৰু হেয়াৰ ড্রায়াৰ বিক্ৰীৰ পৰিকল্পনা কৰা ডাইছনে শেহতীয়াকৈ দেশৰ ৰাজধানী চহৰত ইয়াৰ প্ৰথমখন বিপনী মুকলি কৰিছে আৰু অনাগত সময়ছোৱাত দেশজুৰি ২০ খন বিপনী স্থাপন কৰিব। ভাৰতত বিক্ৰী কৰিবলগীয়া সামগ্ৰীসমূহ প্ৰতিষ্ঠানটোৱে মালয়েছিয়া আৰু ছিংগাপুৰৰ পৰা আমদানি কৰিব। অৱশ্যে ভাৰতত নিৰ্মাণ প্ৰকল্প স্থাপন সন্দৰ্ভত এতিয়ালৈ কোনো তথ্য প্ৰকাশ কৰা নাই ডাইছনে।
| web |
81f8b5b9eb8f5abf20530b9ce57c7090f1fc011b | অভিনেত্ৰী তথা বিজেপি নেত্ৰী সোণালী ফোগাটৰ মৃত্যুৰ সৈতে জড়িতৰ অভিযোগত আন দুজনক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছে গোৱা আৰক্ষীয়ে। শনিবাৰে আৰক্ষীয়ে কাৰ্লি ক্লাবৰ মালিক আৰু এজন ড্ৰাগছ ব্যৱসায়ীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। একে সময়তে ক্লাবৰ বাথৰুমৰ পৰাও আৰক্ষীয়ে ড্ৰাগছ উদ্ধাৰ কৰে। এই গোচৰত আৰক্ষীয়ে এই পৰ্যন্ত ৪জনক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছে।
উল্লেখ্য ইয়াৰ পূৰ্বে আৰক্ষীয়ে শুকুৰবাৰে সোণালীৰ পি এ সুধীৰ চাংগৱান আৰু সুখৱিন্দৰ সিঙক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। দুয়োকে জেৰা কৰাৰ পিছত শনিবাৰে সুখৱিন্দৰক ড্ৰাগছ যোগান ধৰা ড্ৰাগছ ব্যৱসায়ীজনক আটক কৰে আৰক্ষীয়ে। ২২ আগষ্টত সোণালী ফোগাটৰ সৈতে গোৱাত উপস্থিত হৈছিল সুধীৰ চাংগৱান আৰু সুখৱিন্দৰ।
ইফালে গোৱাৰ কংগ্ৰেছ নেতা মাইকেল লোবোৱে আৰক্ষীয়ে বিষয়টো ঢাকি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ অভিযোগ তুলি সোণালী ফোগাটৰ কথিত হত্যাকাণ্ডৰ তদন্ত কেন্দ্ৰীয় অনুসন্ধান সংস্থা চিবিআইৰ দ্বাৰা কৰাৰ দাবী উত্থাপন কৰে।
গুৰুত্বপূৰ্ণ যে সোণালী ফোগাটৰ হাৰ্ট এটেকত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যু হোৱা বুলি প্ৰকাশ পাইছিল যদিও পিছত পোহৰলৈ আহে কথিত হত্যাকাণ্ডৰ বিষয়টো। সোণালী ফোগাটৰ মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাত প্ৰকাশ পাইছিল যে মৃতদেহটোত বহু আঘাত চিহ্ন প্ৰত্যক্ষ কৰা হৈছিল। মৃত্যুৰ কেইঘণ্টামান আগতে গোৱা ৰেষ্টুৰেণ্টৰ পৰা লৰচৰ কৰি ওলাই আহিল সোণালী ফোগাট। চিচি টিভি কেমেৰাত প্ৰত্যক্ষ কৰা গৈছিল এই দৃশ্য।
- First Published : | web |
f28e5b4f072e2bcb70e3d9b06e963b0c313b1aa9 | ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰ্পোৰেচন লিমিটেডত শেহতীয়া ভাৱে সহকাৰী প্ৰশাসনিক বিষয়া, সহকাৰী কৰ্মচাৰী বিষয়াৰ খালী পদত নিযুক্তিৰ বাবে প্ৰাৰ্থী সকলৰ পৰা আৱেদন বিচৰা হৈছে।
ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰ্পোৰেচন লিমিটেডৰ বিষয়ে :
নামৰূপ সাৰ কমপ্লেক্সৰ নাম সলনি কৰি হিন্দুস্তান ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰ্পোৰেচন লিমিটেডৰ পৰা ০১/০৪/০২ তাৰিখৰ পৰা দ্বি-বিভাজন কৰা হয়। ই অসমৰ ডিব্ৰুগড় জিলাৰ দক্ষিণ-পশ্চিম সীমান্তত দিল্লী নদীৰ পাৰত অৱস্থিত। ই হৈছে ভাৰতৰ প্ৰথম কাৰখানা, যিয়ে নাইট্ৰজেনযুক্ত সাৰ উৎপাদনৰ বাবে প্ৰাকৃতিক গেছক মৌলিক কেঁচা মাল হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে।
ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰ্পোৰেচন লিমিটেডত পদ খালী :
ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰ্পোৰেচন লিমিটেডত শেহতীয়া ভাৱে সহকাৰী প্ৰশাসনিক বিষয়া, সহকাৰী কৰ্মচাৰী বিষয়াৰ খালী পদত নিযুক্তিৰ বাবে প্ৰাৰ্থী সকলৰ পৰা আৱেদন বিচৰা হৈছে।
পদৰ সবিশেষ তথ্য তলত উল্লেখিত কৰা হৈছে :
পদৰ বিৱৰণ :
অভিজ্ঞতাৰ বিৱৰণ :
জেষ্ঠ কৰ্মচাৰী বিষয়া : কৰ্মচাৰী/ পি এছ ইউ/ বৃহৎ ব্যক্তিগত প্ৰতিষ্ঠান সমূহত মানৱ সম্পদ বিভাগত কাৰ্যবাহীৰ ০৮বছৰীয়া অভিজ্ঞতা।
সহকাৰী কৰ্মচাৰী বিষয়া : কৰ্মচাৰী/ পি এছ ইউ/ বৃহৎ ব্যক্তিগত প্ৰতিষ্ঠান সমূহত মানৱ সম্পদ বিভাগত কাৰ্যবাহীৰ ০৩বছৰীয়া অভিজ্ঞতা।
জন সম্পৰ্ক বিষয়া : জন সম্পৰ্ক বা কৰ্পোৰেট যোগাযোগ বিভাগত ০৫বছৰীয়া কাৰ্যবাহী অভিজ্ঞতা।
সহকাৰী প্ৰশাসনিক বিষয়া : চৰকাৰ বা বৃহৎ ব্যক্তিগত খণ্ড সমূহত প্ৰশাসন, সম্পত্তি আৰু ভূমি সম্পৰ্কীয় ক্ষেত্ৰত ০৩বছৰীয়া কাৰ্যবাহী অভিজ্ঞতা।
আৱেদন প্ৰক্ৰিয়া : | web |
de2e99894bc4127d3b2f7ae25d0353bc108b6266 | চলন্ত বিমানৰ ভিতৰতে এজন লোকৰ মৃত্যু! চেন্নাইৰ পৰা গুৱাহাটী অভিমুখী আছিল বিমানখন। ইণ্ডিগ' বিমানত সংঘটিত হৈছে এই ঘটনা। ৬০০৬ নম্বৰৰ আছিল ইণ্ডিগ' বিমানখন।
মৃত লোকজন বঙাইগাঁৱৰ হাইদৰ আলী। দেওবাৰে সন্ধিয়া ৭. ২০ বজাত বৰঝাৰ বিমান বন্দৰত অৱতৰণ কৰে বিমানখন। বিমানৰ ভিতৰত যাত্রীৰ মৃত্যুৰ খবৰ গাপ দিয়াৰ চেষ্টা ইণ্ডিগ' বিমান কৰ্তৃপক্ষৰ। ঘটনাক কেন্দ্ৰ কৰি ঘটনাস্থলীত সৃষ্টি হৈছে চাঞ্চল্যৰ।
বিমানৰ পৰা অবতৰণৰ পিছত হাস্পতাললৈ নিয়াৰ পথত লোকজনৰ মৃত্যু হোৱা বুলি জানিব পৰা গৈছে। | web |
e6428510814ea7a20462055556d17543298ae4c8 | সোমবাৰলৈ চলিবলগীয়া এই সন্মিলনত বহু নতুন নতুন পদক্ষেপ চৰকাৰে লোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। দুদিনীয়া কাৰ্যসূচীৰে আজিৰে পৰা তেজপুৰত ৰাজ্যৰ উপায়ুক্ত সন্মিলন। মুখ্যমন্ত্ৰীৰ উপস্থিতিত তেজপুৰৰ নৱনির্মিত কনভেনশ্যন চেণ্টাৰত অনুষ্ঠিত হ'ব এই সন্মিলন। চৰকাৰৰ আঁচনিসমূহ কিমান ৰূপায়ন হৈছে,আৰু কেনেদৰে কাম চলি আছে তাৰ খতিয়ান ল'ব মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে। সোমবাৰলৈ চলিবলগীয়া এই সন্মিলনত বহু নতুন নতুন পদক্ষেপ চৰকাৰে লোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।
নগাঁৱৰ কচুৱাত কচুৱা আৰক্ষীৰ জালত পৰিল এটা কুখ্যাত ডকাইত । এক গোপন সূত্ৰৰ পম খেদি বৃহস্পতিবাৰে নিশা কচুৱাৰ চাংখোলাৰ পৰা আৰক্ষীয়ে আটক কৰে কুখ্যাত ডকাইতটোক। ডকাইতটোৰ পৰা আৰক্ষীয়ে জব্দ কৰিছে পাঁচ জাই সজীৱ গুলীৰ সৈতে এটা ৰিভলভাৰ আৰু এখন তৰোৱাল। ধৃত কুখ্যাত ডকাইতটোৰ নাম দিলদাৰ হুছেইন। দিলদাৰ হুছেইনে আত্মীয়ৰ ঘৰত আত্মগোপন কৰি থকা অৱস্থাতে আৰক্ষীয়ে আটক কৰে। উল্লেখযোগ্য যেপূৰ্বেও ডকাইতি গোচৰত জেল হাজোতত আছিল দিলদাৰ হুছেইন। বিভিন্ন অঞ্চলত সংঘটিত ডকাইতি কাণ্ডৰ সৈতে জড়িত কুখ্যাত ডকাইতটোৰ গ্ৰেপ্তাৰৰ পিছত ৰাইজে স্বস্তিৰ নিশ্বাস এৰিছে। | web |
2c54361bc0541b0661d35d00cbb969695bc2735e | নিউজ ডেস্ক। পুনৰ চৰম পথ বাছি ল'লে এজন আৰক্ষী জােৱানে।
মৰিগাঁও আৰক্ষী অধীক্ষকৰ কাৰ্যালয়ৰ বেৰেকত দেওবাৰে পিষ্টলেৰে নিজৰ মূৰত গুলীয়ায় গৃহৰক্ষী জােৱান ৰণ্টু মেধিয়ে।
মৃত গৃহৰক্ষী জােৱানজনৰ ঘৰ মৰিগাঁও জিলাৰ কাঁহিবাৰীত বুলি জানিব পৰা গৈছ।
ইফালে, এই জােৱানজনে কিয় চৰম পথ বাছি ল'লে সেয়া এতিয়াও জানিব পৰা হোৱা নাই যদিও সন্দেহ কৰা মতে ব্যক্তিগত সমস্যাৰ সৈতে যুঁজি থকাৰ বাবেই জোৱানজনে এই কঠোৰ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰে।
মৰিগাঁও আৰক্ষী অধীক্ষকৰ কাৰ্যালয়ৰ বেৰেকত এজন গৃহৰক্ষীৰ এই আত্মহত্যাৰ ঘটনাই সমস্ত ৰাইজৰ মাজত এক আলোড়নৰ লগতে বিভিন্ন প্ৰশ্নৰো অৱতাৰণা কৰিছে।
জােৱানজনৰ মৃতদেহ মৰণােত্তৰ পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰেৰণ কৰা হৈছে।
এই ঘটনা সন্দৰ্ভত তদন্ত অব্যাহত ৰাখিছে আৰক্ষীয়ে।
| web |
ef70e8529cd882f2d9752380d0a99240d4446447 | 1 Jisasini yu lombili andolimando nimbeindo, "Na unjo wain paimbomu. Ara yu unjo wain poinye nokoromu iyemu. 2 Na Unjomu. Nanga koumani mongo naa toromoma pali Arani langopa wendo lteremo. Kou mongo toromoma pali penga tepa angilipe kamukumu mongo pulumu topili nimbe yuni akumanga unjo kola keri ltemoma langopa wendo lipe tepa amenge teremo. 3 Lombili andolima, eno nimbo tiro ungumuni enonga konopu keri oi wendo lipo konopu tepo amenge tendu, eno konopu kake tepili moromele. 4 Unjo kouma paka tepa wendo oromomuni manda mongo toromo, aku teko eno na kinye molko, na eno kinye molombo wali eno manda molko ulu pulu pengama tenge. Kou te kerepa mainye omba ltemomu altopa mongo naa toromo. Kou unjona ola paka tepa angimomu yu mongo toromo. Aku teko eno na peya kopu tepo molamili naa ninge lemo eno teaio nio uluma manda naa teko nanga kongono manda naa tendenge.
18 "We maina imbomani eno kinye opa pule tonge wali aku teko oi na kinye opa pule toringi melela. Opa pule tonge karolo ulumu teremele konopu leaio. 19 Eno we imboma kinye konopu tendekuna pupili molemalanje we imbomani eno linonga imboma ningo konopu mondolemala. Nalo eno we imboma kinye eno manga pupu tendekumu molo. Eno mai kombuna uluma tiye kolko nanga imboma molangei nimbo kanopo ltiumunga we imbomani eno kinye opa pule toromele. 20 Nani eno nimbo tindu unguma konopuna pilko molangei! Nani oi enondo nimboindo, kongono tendeli imbo teni yunge nokoli iyemu mainyendo, yu iye nomi kelkele naa toromo nindu kanomu. Aku teko na mindili liko tirimele mele eno kape aku teko mindili liko tinge. Nanga ungumu pilko liko tenge tirimele imbomani enonga ungumu pilko liko tenge tingela. 21 We imbomani Na Lipe Mundurumu Iyemu liko naa manjikolio, eno nanga imbi leko kongono tendenge wali eno mindili liko tinge. 22 Na imboma moromelena ombo ungu te naa nilkanje enoni Goteni lipo mundumbo nimbe panjirimu iyemu liko tui tiko, aku teko ulu pulu keri naa telemala. Nalo kinye na paimbo Goteni lipe mundurumuna ondu iyemu liko tui tirimelemunga ulu pulu keri paimbo naa teremolo manda naa ninge. 23 Imbo te na kinye opa pule tomo lemo aku imbomuni Ara kinye kape opa pule toromo. 24 Kongono lupe lupema, oi imbo teni ulu enge nilima naa terimu mele nani enonga tuku tingina ombo naa telkanje enoni na liko umbulu tiko ulu pulu keri teremele mele naa telemala. Nalo ulu enge nili teruma kanokolio kape Ara ilto kinye opa pule toromele. 25 Nalo enonga ungu mane te Gotenga Bukuna moromo mele ara tirimelemunga aku ulu teremele. Bukuna ungu te moromo mele i tepa,
Eno na kinye we opa pule toromele. (Sng 35:19, 69:4)
| web |
1e17c2b61ad1a46b3a55718de6850629be7308ff | আজি আনুষ্ঠানিকভাৱে আৰম্ভ হয় খেলো ইণ্ডিয়াৰ গেমছ ।খেলো ইণ্ডিয়া গেমছ আনুষ্ঠানিকভাৱে উদ্বোধন কৰি মুখ্যমন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱালে কয় যে গুৱাহাটীক ক্ৰীড়াৰ ৰাজধানী হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ প্ৰয়াস কৰা হৈছে ।বিশেষকৈ আন্তঃ ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ত যি সকল প্ৰতিযোগীয়ে সুনাম কঢ়িয়াই আনিছে, সেই সকল প্ৰতিযোগীক ১কোটি ৫০লাখ টকা দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে।বিভিন্ন ঠাইত আৰ্চাৰী, একাডেমী পতাৰ উপৰিও চাবুৱাত শংকৰদেৱৰ নামেৰে ক্ৰীড়া বিশ্ব বিদ্যালয় গঢ দিয়াৰ বাবে অগ্ৰসৰ হৈছো।উদ্বোধনী অনুষ্ঠানত কেন্দ্ৰীয় ক্ৰীড়া মন্ত্ৰী কিৰণ ৰিজিজুৱে কয় ক্ৰীড়াৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰত বৰ্ষক বিশ্বৰ ভিতৰতে আগশাৰী দেশ হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে।ইয়াৰ সমান্তৰাল ভাৱে ফিট ইণ্ডিয়া জাগৰণক আগবঢ়াই নিয়াৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে।খেলো ইণ্ডিয়া উদ্বোধনী অনুষ্ঠানত খেলো ইণ্ডিয়াৰ শিখা প্ৰথমে কঢ়িয়াই নিয়ে ক্ৰীডাবিদ জয়ন্ত তালুকদাৰ আৰু দিপা কৰ্মকাৰে।সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানত শংকৰ মহাদেৱনে সংগীত পৰিবেশন কৰে।উল্লেখযোগ্য যে আৰম্ভণিতে অনুষ্ঠিত হোৱা সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানত অসমৰ সংস্কৃতি, পৰ্যটন, ঐতিহ্যক সুন্দৰকৈ খেলো ইণ্ডিয়াৰ জৰিয়তে দাঙি ধৰা পৰিলক্ষিত হয়।ইয়াৰ জৰিয়তে পৰ্যটন ক্ষেত্ৰই প্ৰসাৰ লাভ কৰিব বুলি আশা কৰিব পাৰি ।স্মতব্য যে খেলো ইণ্ডিয়াৰ অনুষ্ঠান ২২জানুৱাৰীত অন্ত পৰিব।
| web |
b7eb0d9ef41561dbefb90ad9904b9866195f8a7f | আজিৰে পৰা অসম বিধানসভাৰ শীতকালীন অধিৱেশন। ২৪ ডিচেম্বৰলৈ চলিব বিধানসভাৰ অধিৱেশন। এই অধিৱেশনত ১২খন বিল উত্থাপন হোৱাৰ সম্ভৱনা আছে। অধিৱেশনক লৈ সাজু হৈছে শাসক-বিৰোধী।
আজি পুৱা ৯. ৩০ বজাৰ পৰা আৰম্ভ হ'ব বিধানসভাৰ অধিৱেশন। আজি বিভিন্ন বিষয়ক লৈ সদন উত্তপ্ত হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। বটদ্ৰৱাৰ উচ্ছেদ অভিযানক লৈ সদন উত্তপ্ত হোৱাৰ সম্ভাৱনা কৰা হৈছে। তাৰ উপৰি বিভিন্ন বিষয়ত আজি বিধানসভাত আলোচনা হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।
অসমীয়াত ব্ৰেকিং নিউজ সৰ্বপ্ৰথম News18 অসমত। শেহতীয়া খবৰ, লাইভ নিউজ আপডেট, সবাতোকৈ বিশ্বাসযোগ্য অসমীয়া নিউজ ৱেবছাইট News18 অসম।
- First Published : | web |
eb50713cb9ada5c946ba8accae0f315f | ২০০ কোটি টকীয়া মূল্যৰ চৰকাৰী ভূমি জালিয়াতিৰে বিক্ৰী কৰিবলৈ গৈ যাৱজ্জীৱন দণ্ডেৰে দণ্ডিত হৈছে এজন প্ৰাক্তন পিয়ন।
ঘটনাটো মধ্য প্ৰদেশৰ ভূপালৰ।
ভূপাল জিলা কালেক্টৰ কাৰ্যালয়ৰ ৬২ বছৰীয়া প্ৰাক্তন পিয়ন বাবুলাল সোনাহ্ৰেই ভুৱা চুক্তি পত্ৰৰে ২০০ কোটি টকীয়া ২.৬ একৰ চৰকাৰী ভূমি বিক্ৰী কৰি ধৰা পৰে।
বাবুলালক যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ডৰ লগতে ৪ লাখ টকাৰ জৰিমনাও বিহা হৈছে উচ্চ ন্যায়ালয়ে।
বাবুলালৰ লগতে একেটা অপৰাধতে সঞ্জীৱ বিচাৰীয়া, প্ৰীতি বিচাৰীয়া, অল্পনা বিচাৰীয়া, অমৃত বিচাৰীয়া আৰু শৈলেন্দ্ৰ বিচাৰীয়াক ১০ বছৰ কাৰাদণ্ডৰ বিহাৰ লগতে প্ৰতিজনকে ৩ লাখ টকাকৈ জৰিমনাও বিহিছে।
একেটা অপৰাধতে আন দুগৰাকী মহিলা ক্ৰমে ৰূপাশ্ৰী জৈন আৰু শ্ৰাৱিত্ৰীবাইক ৭ বছৰৰ কাৰাদণ্ডৰ লগতে গাইপতি ২ লাখকৈ টকা জৰিমনা বিহা হৈছে। আন এজন দোষী আনৱাৰ খানক ৫ বছৰ কাৰাদণ্ডৰ লগতে ১ লাখ টকাৰ জৰিমনা বিহা হৈছে।
আটাইকেইজন দোষীকে ন্যায়িক জিম্মালৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছে।
ৰাজ্যিক ইক'নমিক অফেনছ বিষয়াই ২০০৭ চনৰ পৰা উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ নিৰ্দেশত সমগ্ৰ ঘটনাটোৰ তদন্ত কৰিছিল।
Get the latest Assamese news from Assam and NorthEast India. নৰ্থ-ইষ্ট নাও এটা মাল্টি-এপ ভিত্তিক সম্পূৰ্ণভাৱে আঞ্চলিক, দ্বিভাষিক নিউজ প'ৰ্টেল। পেচাদাৰী ব্যক্তিৰ এটা গোটৰ নেতৃত্বত এই ডিজিটেল অসমীয়া বাতৰি প্ৰতিষ্ঠানটোৱে উত্তৰ-পূবৰ আঠখন ৰাজ্য আৰু এইবোৰৰ প্ৰতিৱেশী দেশকেইখনৰ প্ৰতিটো খা-খবৰ সামৰি লোৱাৰ চেষ্টা কৰিব। দুটাকৈ ইংৰাজী এপ আৰু এটা অসমীয়া এপৰ সংস্কৰণ থকা এইটোৱে হ'ল এই ধৰণৰ প্ৰথমটো নিউজ প'ৰ্টেল। আমি ৰাজনৈতিকভাৱে নিৰপেক্ষ আৰু দক্ষিণ-পূব আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ মাজৰ প্ৰকৃত বা-বাতৰিৰ সাঁকোৰ ভূমিকা ল'বলৈ চেষ্টা কৰিম।
| web |
8dbedbce1e7486a27f22f05a9b0bb851f74a7b96 | ডিজিটেল সংবাদ,হাওৰাঘাট : সমগ্ৰ দেশৰ লগতে পাহাৰীয়া জিলা কাৰ্বি আংলং জিলাৰ বৃহত্তৰ বকলীয়াঘাটতো ৰাষ্ট্ৰীয় হিন্দী দিৱস পালন কৰা হৈছে । ১৪ ছেপ্তেম্বৰৰ দিনটো দেশজুৰি ৰাষ্ট্ৰীয় হিন্দী দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়।
সেয়ে বকলীয়াঘাটৰ উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠান ৰূকাছেন মহাবিদ্যালয়ত ৰাষ্ট্ৰীয় হিন্দী দিৱসৰ লগত সংগতি ৰাখি বুধবাৰে এক বৰ্ণিল কাৰ্যক্ৰমণিকাৰে এই দিৱসৰ সফল সামৰণি অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়।
উল্লেখযোগ্য যে ৰূকাছেন মহাবিদ্যালয়ৰ হিন্দী বিভাগৰ উদ্যোগত হিন্দী দিৱসৰ আয়োজন কৰা হয়। এই বৰ্ণাঢ্য কাৰ্যক্ৰম উপলক্ষে বুধবাৰে পুৱা স্নাতক কলা শাখাৰ পঞ্চম ষাণ্মাসিকৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে সমবেত সংগীত পৰিৱেশনৰে আনুষ্ঠানিকভাৱে অনুষ্ঠানৰ শুভাৰম্ভ কৰে।
অনুষ্ঠানৰ কাৰ্যক্ৰম সম্পৰ্কে বিভাগীয় মুৰব্বী মুনমী গগৈয়ে উদ্দেশ্য ব্যাখ্যা কৰে। প্ৰসংগক্ৰমে গগৈয়ে কয়- 'হিন্দী আমাৰ কেৱল হৃদয়ৰ ভাষাই নহয়, ই আমাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় স্বাভিমান, আমাৰ সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্যৰ প্ৰতীক।'
আনহাতে বিভাগীয় সহকাৰী অধ্যাপিকা শ্যামলী বৰাই হিন্দী দিৱসৰ এই বৰ্ণময় কাৰ্যসূচীত অংশ লৈ কয়- 'হিন্দী আমাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় গৌৰৱ। সেয়েহে আমি হিন্দীৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ বাবে হিন্দীৰ প্ৰয়োগ বঢ়োৱা উচিত।'
ইপিনে মুখ্য অতিথিৰ আসন অলংকৃত কৰে মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষ ড০ মিলন বণিকে। তেওঁ হিন্দী দিৱসৰ তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰি মননশীল বক্তব্য আগবঢ়ায়।
কাৰ্যসূচীৰে ৰজিতা খুৱাই বিভাগীয় শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত ঠাইতে লিখা কবিতা, চিত্ৰাংকন আৰু কবিতা আবৃত্তি আদি প্ৰতিযোগিতাৰ আয়োজন কৰা হয়। অনুষ্ঠানটিত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী,শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীকে ধৰি ভালেসংখ্যক বিশিষ্ট ব্যক্তি উপস্থিত থাকি অনুষ্ঠানৰ সৌষ্ঠৱ বৃদ্ধি কৰে।
| web |
52383cb0ef16377a20030433b5c56dd3d3a23456 | প্রাচীন ভাৰতীয় সংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ কৰি সমগ্র বিশ্বতে চর্চা হয়। আধুনিক জীৱন-যাপনত যােগাভ্যাস বা আয়ুর্বেদৰ গ্রহণযােগ্যতাও অত্যধিকভাৱে বৃদ্ধি পাইছে।
বহু দেশৰ বিদ্যালয়তাে এই বিষয়বােৰ পঢ়োৱা হয়। এইবাৰ ভাৰতীয় সংস্কৃতি, যােগ বা আয়ুর্বেদক লৈ চর্চা হ'ব ছৌদি আৰবৰ বিদ্যালয়তাে। তেনে পৰিকল্পনাই কৰিছে ছৌদিৰ ৰাজকুমাৰ মহম্মদ বিন ছলমনে। ইতিমধ্যেই দেশখনত বহু সংস্কাৰ সাধন কৰা ৰাজকুমাৰ ছলমানৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি স্কুলীয়া শিক্ষাৰ পাঠ্যক্ৰমত যথেষ্ট সালসলনি ঘটোৱা হৈছে।
এই পৰিকল্পনাৰ নাম দিয়া হৈছে। ' ভিজন ২০৩০'। ইয়াত ভাৰতৰ উপৰি বিভিন্ন দেশৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি সম্পর্কে শিক্ষার্থীসকলক এটা ধাৰণা দিয়া হ'ব। এই পৰিকল্পনা অনুসৰিয়ে ছৌদিৰ স্কুলৰ পাঠ্যক্ৰমত অন্তর্ভুক্ত হ'ব ভাৰতৰ দুই মহাকাব্য ৰামায়ণ আৰু মহাভাৰত। ইয়াৰ লগতে যােগ আৰু আয়ুর্বেদ সম্পর্কীয় কিছু বিষয়ে পঢ়োৱা হ'ব।
লগতে হিন্দু আৰু বৌদ্ধ ধর্মৰ কিছু বিষয়ে পাঠ্যক্ৰমত অন্তর্ভুক্ত কৰা হ'ব। কেৱল সেয়াই নহয়, 'ভিজন ২০৩০'ত ইংৰাজী ভাষাৰ শিক্ষাও বাধ্যতামূলক কৰা হৈছে। এই পৰিকল্পনাৰ যােগেদিয়ে ছৌদি আৰবৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ দৃষ্টিভংগীলৈ আমূল পৰিৱৰ্তন সাধন হ'ব বুলি ধাৰণা কৰা হৈছে।
ইতিমধ্যে একাংশ সামাজিক মাধ্যম ব্যৱহাৰকাৰীয়ে ছৌদিৰ বিদ্যালয়ৰ পাঠ্যপুথিৰ পাতৰ ফটো তুলি শ্বেয়াৰ কৰিছে। তাত দেখা গৈছে বিভিন্ন দেশৰ সংস্কৃতি কিদৰে ইতিমধ্যেই সােমাই পৰিছে ছৌদিৰ শিক্ষার্থীসকলৰ পাঠ্যপুথিত। সেই পাঠ্যপুথিত হিন্দুধর্ম, বৌদ্ধধর্ম, ৰামায়ণ, মহাভাৰত তথা ধৰ্মৰ দৰে বিষয়সমূহাে অন্তভুক্ত হৈছে। | web |
b4d030cc247115de54b816605697d8b0eeeb7ac0 | চনি ইণ্ডিয়াই ৪কে আল্ট্ৰা এইচডি এলইডি ডিচপ্লেৰ সৈতে নতুন ব্ৰাভিয়া এক্স৭৫এল টেলিভিছন শৃংখলাঘোষণা কৰিছিল। এই পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ টেলিভিছনবোৰ ব্যক্তিগতকৃত আৰু সঁচা-জীৱন দৰ্শনৰ অভিজ্ঞতা প্ৰদান কৰি সংজ্ঞায়িত কৰা হয়। এক্স৭৫এল-ৰ সৈতে, প্ৰকৃত মনোৰঞ্জনৰ পৃথিৱীত প্ৰৱেশ কৰক আৰু ৰোমাঞ্চকৰ খেল, সুন্দৰ ৰঙৰ চলচ্চিত্ৰ আৰু স্পষ্ট আৰু প্ৰাকৃতিক শব্দৰ সৈতে অবিশ্বাস্য 4কে স্পষ্টতা অনুভৱ কৰক।
এক্স৭৫এল শৃংখলাটোৱে গুগল টিভিৰ সৈতে এক স্মাৰ্ট ব্যৱহাৰকাৰীৰ অভিজ্ঞতা প্ৰদান কৰে, যি ১০,০০০+ এপ্প আৰু গেম আৰু ৭০০,০০০+ চলচ্চিত্ৰ আৰু টিভি শৃংখলাৰ জৰিয়তে অন্তহীন মনোৰঞ্জন প্ৰদান কৰে। ই এপল এয়াৰপ্লে২ আৰু হোম কিটৰ সৈতেও কাম কৰে। এক্স1 4কে প্ৰচেছৰ আৰু লাইভ কালাৰ প্ৰযুক্তিয়ে সুন্দৰ ৰং, কণ্ট্ৰাষ্ট, আৰু সূক্ষ্ম বিৱৰণ প্ৰদান কৰে। এক্স-ৰিয়েলিটি পিআৰঅ' আৰু মোচনফ্ল'ৰটিএম এক্সআৰৰ-য়ে অত্যাশ্চৰ্য ৪কে ছবিৰ মানদণ্ড প্ৰদান কৰে, আনহাতে ডলবি অডিঅ' আৰু ক্লিয়াৰ ফেজ প্ৰযুক্তিয়ে পাঞ্চি বেছ আৰু শক্তিশালী ধ্বনি প্ৰদান কৰে।
এক্স৭৫এল শৃংখলাটো অটো এইচডিআৰ টোন মেপিং আৰু অটো জেনাৰ পিকচাৰ মোড, অটো লো লেটেন্সি মোড (এএলএম), ভইচ এনাবলড ৰিম'ট, এক্সআৰ প্ৰটেকশন পিআৰঅ' আৰু এটা ঠেক বেজেলৰ সৈতে এক নিম্নতম ডিজাইনৰ সৈতে নিমজ্জিত মনোৰঞ্জন প্ৰদান কৰাৰ বাবে ডিজাইন কৰা হৈছে। এইটো এক্সআৰ সুৰক্ষা পিআৰঅ'ৰ সৈতে আটাইতকৈ কঠিন পৰিস্থিতিত প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। এই মডেলবোৰ ভাৰতৰ সকলো চনি চেণ্টাৰ, মুখ্য ইলেক্ট্ৰনিক দোকান আৰু ই-কমাৰ্চ পৰ্টেলত উপলব্ধ হ'ব। | web |
e25029a7a6870725666b182299056fa2435c5557 | বৃহস্পতিবাৰে ঘোষণা হ'ল দেশৰ পাঁচ ৰাজ্যৰ বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ ফলাফল। পঞ্জাৱ বিধানসভা নিৰ্বাচনত এইবাৰ কংগ্ৰেছক পৰাভূত কৰি AAPৰ যাদু কী ঝপ্পি। পঞ্জাৱৰ ১১৭টা বিধানসভা সমষ্টিত ৯২টা সমষ্টি দখলেৰে অৰবিন্দ কেজৰিৱালৰ আম আদমী পাৰ্টীয়ে সৃষ্টি কৰিলে চমক।
নিৰ্বাচনত পঞ্জাৱৰ মুখ্যমন্ত্ৰী চৰণজিত সিং চান্নীক পৰাভূত কৰি সকলোৰে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে পঞ্জাৱৰ এজন সাধাৰণ ব্যক্তি। ধনবল আৰু বাহুবলৰ ৰাজনীতিৰ মাজত এজন ব্যতিক্ৰম প্ৰাৰ্থী। আম আদমী পাৰ্টীৰ লাভ সিং উগোকে এতিয়া সকলোৰে মাজত চৰ্চিত এটা নাম। পিছে কোন এইজন ব্যক্তি?
AAPৰ বিজয়ী প্ৰাৰ্থী, ৩৫ বছৰীয়া লাভ সিং উগোকেৰ জন্ম হৈছিল ১৯৮৭ চনত। লাভ সিঙৰ পিতৃ এজন শ্ৰমিক আৰু মাতৃ এখন বিদ্যালয়ৰ চাফাই কৰ্মচাৰী। মাত্ৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীলৈকে শিক্ষাগ্ৰহণঁ কৰা লাভ সিঙে ম'বাইল ফোন মেৰামতিৰ এবছৰীয়া প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰি পৰৱৰ্তী সময়ত নিজৰ গাঁৱতে মুকলি কৰে এখন মেৰামতিৰ দোকান। যদিও এই দোকানখন তিনিমাহ ধৰি বন্ধ হৈ আছে।
২০১৩ চনতে আম আদমী পাৰ্টীত যোগ দিয়ে লাভ সিঙে। তেখেতৰ নিজা সম্পত্তিৰ তালিকাত আছে ২০১৪ চনতে ক্ৰয় কৰা এখন হিৰো হোণ্ডা মটৰচাইকেল। এসময়ত AAPৰ স্বেচ্ছাসেৱকৰ কাম কৰা লাভ সিঙে ভাদৌৰ লোকসভা সমষ্টিৰ পৰা পঞ্জাৱৰ মুখ্যমন্ত্ৰী চান্নীৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্বাচন খেলিবলৈ সুযোগ লাভ কৰে। এই লাভ সিঙৰ হাতত প্ৰায় ৩৭ হাজাৰ ভোটৰ ব্যৱধানত পৰাজয় বৰণ কৰিলে পঞ্জাৱৰ মুখ্যমন্ত্ৰী চৰণজিত সিং চান্নীয়ে।
এসময়ৰ স্বেচ্ছাসেৱক এতিয়া এজন বিধায়ক। পূৰ্বে কোনো লোকৰে দৃষ্টিগোচৰ নোহোৱা, পঞ্জাৱৰ লাভ সিং উগোকেৰ নাম এতিয়া বাতৰিকাকতৰ শিৰোনাম হৈ পৰিছে। এখন ৰাজ্যৰ মুখ্যমন্ত্ৰীজনক হৰুওৱাটো ইমান সহজ নহয়। এই কথাই প্ৰমাণ কৰিলে যে, ৰাজনীতিত কেৱল ধনবল, বাহুবলেই সৰ্বস্ব নহয়, দলৰ যদি সাংগঠনিক ভেটি মজবুত হয়, জনতাৰ হৃদয় যদি জিনিব পাৰি তেন্তে সকলোৰে জয় নিশ্চিত। | web |
052aae1ca7f1ffe7f2e6729b70e8cdc2 | "মই সৰু থাকোতে মোৰ বন্ধু-বান্ধৱ, আই-পিতাই, বাই-ভণী, ককাই-ভাই সকলোৰে লগত অসমীয়াতে কথা পাতিছিলোঁ। স্কুলৰ মাধ্যম ইংৰাজী হোৱাৰ কাৰণে দুই-এজনৰ বাহিৰে বাকীবোৰৰ লগত ইংৰাজীতে কথোপ-কথন হৈছিল। কলেজত সম্পূৰ্ণ ইংৰাজীতে অধ্যয়ন হৈছিল যদিও লগীয়াহঁতৰ লগত হিন্দীত মাজে-সময়ে কথা পাতিছিলোঁ। তাৰ পিছত চাকৰি - ইয়াতো সকলো কাম-কাজ ইংৰাজীতে হৈছিল। বিয়া কৰালোঁ এজনী অসমীয়া ছোৱালীক, কিন্তু তাই অসমীয়া ক'ব নাজানিছিলে। গতিকে মোৰ সন্তান কেইটায়ো অসমীয়া নিশিকিলে। এটা সময়ত লক্ষ্য কৰিলোঁ, কেৱল মোৰ সন্তান কেইটাই নহয়, মই যাৰ যাৰ লগত অসমীয়াত কথা পাতোঁ যেনে বাই-ভণীহঁত আৰু স্কুলীয়া দিনৰে বন্ধু-বান্ধবীহঁত কাৰো সন্তান-সন্ততিয়ে অসমীয়া নিশিকিলে। ভাষাতো আবদ্ধ হৈ থাকিল - সেই পুৰণি প্ৰজন্মটোতে। নতুন প্ৰজন্মটোলৈ ই প্ৰবাহিত নহ'ল। মোৰ প্ৰজন্মটোৰ এজনৰ পিছত আনজন ইহ লীলা সম্বৰণ কৰিলে। এতিয়া থাকিলো কেৱল মই। বুকুখনে কেতিয়াবা হাহকাৰ কৰি উঠে - এতিয়া মোৰ লগত অসমীয়াত কথা পাতিবলৈ দ্বিতীয়জন নাই। মই তেনেই অকলশৰীয়া হৈ পৰিলোঁ। তেনেতে এদিন তোমাৰ কথা জানিব পাৰিলোঁ, ড. নাকাচাৰি। সুদূৰ জাপানত বোলে তুমি অসমীয়া ভাষাৰ চৰ্চা কৰি আছা। মই অলপ শান্তি পালো - অন্ততঃ কোনোবা এজন আছে যাক মই এই আপুৰুগীয়া সম্পদ গতাই যাব পাৰোঁ....."
| web |
69ae5fa956225aa9f70813d6fba998b55baf1f57 | বৰপেটা জিলাৰ চেঙা সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত কুকাৰজানৰ ওপৰত খংৰা-ছনেৰট্টাৰী সংযোগী কাঠৰ দলঙখন আজি শুভ উদ্বোধন কৰে বৰক্ষেত্ৰী বিধানসভা সমষ্টিৰ বিধায়ক নাৰায়ণ ডেকাই । খংৰা-ছনেৰট্টাৰীৰ ৰাইজৰ দীৰ্ঘদিনীয়া যাতায়াতৰ সমস্যা দূৰ কৰিবলৈ স্থাপন কৰা হৈছে এই কাঠৰ দলংখন । আজি দলংখন আনুষ্ঠানিকভাৱে ৰাইজৰ বাবে মুকলি কৰি দিয়াত বৃহত্তৰ অঞ্চলটোৰ ৰাইজে সন্তোষ প্ৰকাশ কৰে ।
এম জি এনৰেগা আঁচনিৰ ২০১৭/১৮ বিত্তীয় বৰ্ষৰ অধীনত ৩৫ লাখ টকা ব্যয় সাপেক্ষে নিৰ্মাণ কৰি উলিওৱা উক্ত দলংখন উদ্বোধন কৰি বিধায়ক নাৰায়ণ ডেকাই এম জি এনৰেগাৰ ধন সদব্যৱহাৰ কৰিলেহে ৰাইজৰ উন্নয়ন ত্বৰান্বিত হ'ব বুলি উল্লেখ কৰে । চেঙা মণ্ডল বিজেপিৰ সভাপতি সঞ্জয় মজুমদাৰৰ সভাপতিত্বত দলং উদ্বোধনী সভাখনৰ উদ্দেশ্য ব্যাখ্যা কৰে স্থানীয় যুৱক দেৱান আব্দুল আলিমে ।
সভাখনত অসম ঔদ্যোগিক উন্নয়ন নিগমৰ উপাধ্যক্ষ জিতু তালুকদাৰ, অসম বিত্তীয় নিগমৰ উপাধ্যক্ষ অনিল দাসে উপস্থিত থাকি ভাষণ প্ৰসংগত চেঙা সমষ্টিৰ বিধায়ক শুকুৰ আলী আহমেদ আৰু কংগ্ৰেছৰ কাম-কাজক তীব্ৰ সমালোচনা কৰে।
বিজেপিৰ সংখ্যালঘু নেতা ধনী আলী , চেঙা ব্লক মণ্ডল বিজেপিৰ সম্পাদক মহানন্দ পাঠক, চেঙা উন্নয়ন খণ্ডৰ খণ্ড উন্নয়ন বিষয়া ৰঞ্জিত গোস্বামী, কনিষ্ঠ অভিযন্তা তমিজ উদ্দিন আহমেদকে ধৰি কেইবাগৰাকী দলীয় কৰ্মী আৰু স্থানীয় ৰাইজ উপস্থিত থাকে। উল্লেখ্য যে বিধায়ক নাৰায়ণ ডেকাই বিগত বছৰৰ ২১ ছেপ্টেম্বৰত প্ৰায় ৫০ মিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ উক্ত দলংখনৰ আধাৰ শিলা স্থাপন কৰিছিল । | web |
c74ee284cba0a65e693b438e80be0f99b64f70d65c7656413d79986d6ebb631e | বিশ্বাস আৰু সংশয়ৰ মাজেদি
নিৰুপমা বৰগোহাঞি
প্রথম প্রকাশঃ ডিচেম্বৰ, ১৯৯৩
দৃষ্টিলেখা, গুৱাহাটী-৩, ৰ হৈ ভূপেন্দ্র নাথ দাসৰ দ্বাৰা প্রকাশিত আৰু দিছপুৰ প্রিন্ট হাউচত মুদ্রিত। টাইপ চেটিং : শ্যামল কুমাৰ আচাৰ্য্য। সৃষ্টিলেখা।
মূল্যঃ ৪৫.০০ টকা
প্রায় পঞ্চল্লিছ বছৰ সাহিত্য সাধনা কৰি মই কেবল গল্প, উপন্যাসেই সহয়, কবিতার বাদ দি আন সকলো ধৰণৰ লেখাই লিখিছোঁ, এনেকি বেডিওৰ বাধে নচিকো লিখিছোঁ। কিন্তু শেহতীয়া দুই এখন কিতাপৰ বাহিৰে আন ব'তো আগকথা জাতীয় লেখা পোৱা নাই- সেইবির লিখনিলৈ মোৰ বৰ ভয়, শিশু কৃষ্ণই সকলো দৈত্য কাণখোৱাৰ কথাত ভয় খোৱাৰ সমতুল্য মোৰ অৱস্থাঃ সুদীর্ঘ একো একোখন উপদ্যান লিখা লেখিকাজনীৰ নাতিদীর্ঘ ভূমিকা লিখিবলৈ সতীরে অনারে ইমানেই
তেনেকুৱা এক সুদীর্ঘ বচৰা মোৰ স্মৃতিকথা 'বিশ্বাস আষ সংশয়ৰ মাতোদি'। দিন পৰেকীয়া 'শ্রীময়ী 'ত খণ্ড খণ্ডকৈ ওলাই থকাৰ পিছত ই কিতাপ আকাবে প্রকাশ পোৱাৰ আগ মুহূৰ্তত প্ৰকাশকে ভূমিকা এটা বিচাৰিছে, যিটো হেনো নিতান্তই আরশাদীর। ক'বলৈ লাজ নাই যে এই ক্ষুদ্ৰ লিখনিটোৰ বাবে মই ড° মহেশ্বৰ নেওগ,
বৰা, মামনি ৰয়চম গোস্বামীৰ আত্মজীৱনীবোৰ উলিয়াই লৈছোঁ - বিজ্ঞানিবা সেইবোৰ পৰা কোনো ধৰণৰ প্ৰেৰণা পাওঁয়েই ! কিন্তু অনেওগ আৰু ড° বৰাৰ আগকথাবোৰে মোক প্ৰেৰণা দিয়ক ছাৰি ভরহে খুৱালে; তেওঁলোকৰ গবে ভাষা, তেওঁলোকৰ দৰে কথা মইতো কোনোপধ্যেই লিখিব নোৱাৰো । সেয়ে এতিয়া বই ঠিক কৰিলে যে মোৰ ক'বলগীয়া সহজ সৰল কথাখিনি সহজ সৰল ভাবেই কম।
মই কিয় স্মৃতিকথা লিখিবলৈ ল'লো ? মই এনে কোনো মূখাফুটা সাহিত্যিক সহ যে মোৰ জীৱনৰ কথা সমাজৰ বাবে বিশেষ গুরুত্বপূর্ণ হ'ব। তথাপিও লিখিবলৈ লোৱাৰ প্ৰধান কাৰণ হ'ল মোৰ ভাতৃপ্রতিম বন্ধু যেমত বর্মন। 'শ্রীময়ী 'ৰ সম্পাদক হেমন্তই মই তেতিয়া থকা কলিকতাৰ বাসস্থানলৈ টানি অনুৰোধ কৰি চিঠি দিলে যে মোৰ জীৱনৰ স্মৃতিকথা জাতীয় কিবা এটা 'শ্রীময়ী' লৈ লিখি পঠাব লাগে। মরো তেওঁৰ কথা পেলাৰ নোৱাৰি বিশেষ নভৰা নিচিভাকৈ, কোনো প্রস্তুতি বিনেই, সেই স্মৃতিকথা লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰি দিলোঁ। অৱশ্যে এই লিখাৰ ওবিতে মোৰ মনত এড়া এই বিশ্বাসেও নিশ্চয় কাম কৰিছিল যে জান বহুতো অসমীয়া সাহিত্যিকতকৈ মোৰ জীৱনটো ঘটনাৰহল, তদুপৰি মোৰ এই স্মৃতিকথাই আমাৰ সময়ৰ কিছু কিছু বিশেষ ঘটনাও প্রতিবিম্বিত কৰিব। গতিকে সেই ফালৰ পৰাও ই সমাজৰ বাবে এক প গুৰুত্বপূৰ্ণ দলিলৰ দৰে হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। অৱশ্যে মোৰ লিখনি
বাবে মই অসমৰ ৰাজনৈতিক, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক জীৱনক সঠিক ভাবে তিতি कৰি নোৱােিলी।
তথাপি স্মৃতিকথাবোৰ 'ভ্ৰীময়ী'ৰ পাতত বাৰাবাহিকভাবে ওলাই একা
(এতিয়াও ওলাই আছে) মই বহুতো পাঠকৰ সম্প্ৰশংস চিঠি পাইছোঁ, মৌখিক প্রশংসাও পাইছো - অৱশ্যে লগতে বিৰূপ সমালোচনাও যে পোৱা নাই এনে নহয়। কিন্তু এই নিলা আৰু প্ৰশংসা দূরোটা যে মোর প্রাপ্য সেই কথা মই বুজো, গতিকে পাঠকৰ এই অভিমত মই নতশিৰে মূৰ পাতি লৈছোঁ।
এতিয়া মোৰ অসমাপ্ত স্মৃতিকথাৰ প্ৰথম খণ্ড কিতাপ আকাৰে প্ৰকাশ পাব । বৈরীভাবেই হওক বা বন্ধুভাবেই হওফ-কিতাপশনে পাঠকৰ মনোযোগ আকর্ষণ কৰিলেই মই স্মৃতিৰ পৰা আজুৰি আজুৰি আনি লিখা কথাৰোৰে সাৰ্থকতা লাভ কৰিব। মই ফোনো ঢায়েবি বখা নাছিলোঁ, একাৰ ভিতৰত আছিল কেইখনমান চিঠিপত্র, তথাপি এই দুই এটা সৰু-সুৰা কথা বাদ দি সত্যৰ কোনো অপলাপ কৰা নাই, বি কথা মনত আছিল কেৱল সেই কথাবোৰহে লিখিছোঁ। 'আত্মজীৱনী'ত মানুষে সকলোবোৰ সচাঁ কথা নিলিখে' - মই নিজকে সেই অভিযোগৰ উৰ্দ্ধত বুলি ভাৰোঁ।
পিवা গোহাकি
| pdf |
f60e10d4d6ba015f5cc4ab3940b26306 | চৰম নিৰাপত্তাহীনতাত ভূগিছে এখন সুপ্ৰতিষ্ঠিত ৰাজ্যৰ প্ৰজাবৃন্দ। ক্ৰমাৎ চূড়ান্ত বিশৃংখলতাই গা কৰি উঠিছে ৰাজ্যখনৰ অন্দৰমহলত। কাৰণ আজি প্ৰায় ৬ মাহে সন্ধান নাই ৰাজ্যখনৰ ক্ষমতাশালী ৰজাৰ!
গোৱালপাৰা জিলাৰ কৃষ্ণাইৰ কাষৰীয়া টুকুৰাৰ ৩৭ নম্বৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাই পথৰ গাতে লাগি থকা ঐতিহাসিক শ্ৰী শ্ৰী টুক্ৰেশ্বৰী দেৱালয়ত গঢ়ি উঠা এই ৰাজ্যখন হৈছে এখন বান্দৰৰ ৰাজ্য। আচৰিত যেন লাগিলেও এই ৰাজ্যখন পৰিচালিত হয় নিৰ্বাচিত এজন বান্দৰ ৰজাৰ নেতৃত্বত।
বিশেষকৈ দেৱালয়খনৰ পাহাৰৰ চূড়াত থকা মূল মন্দিৰত পুৰোহিতে আগবঢ়োৱা ভোগ ৰজা-ৰাণীয়ে স্পৰ্শ নকৰা পৰ্যন্ত কোনো এক বান্দৰে ভক্ষণ কৰিবলৈ সাহ নকৰে। তেনে এক পৰিস্থিতিত আজি প্ৰায় ৬ মাহে কপিৰাজ সন্ধানহীন হৈ থকাত বান্দৰ ৰাজ্যত তীব্ৰ খাম-খেয়ালিয়ে দেখা দিছে। পিছে, কোনেও নাজানে ক'লৈ গ'ল ৰজা ধিৰাজ।
দেৱালয় পৰিচালনা সমিতিয়ে সন্দেহ কৰিছে হয়তো মৃত্যু ঘটিছে ক্ষমতাশালী ৰজাৰ, যদি বান্দৰৰ ৰজা মৃত্যু ঘটা নাই তেন্তে শীঘ্ৰেই ওলাই অহাৰ বাবে দেৱালয় পৰিচালনা সমিতিয়ে দেৱীৰ ওচৰত সাষ্টাংগে সেৱা আগবঢ়াইছে। ইফালে নিদিৰ্ষ্ট সময়ৰ ভিতৰত বান্দৰৰ ৰজা দেৱালয়ত দেখা নাপালে শীঘ্ৰে ৰাজ অভিষেকৰ আয়োজন কৰি এজন নতুন ৰজা নিৰ্বাচন কৰা হ'ব বুলি দেৱালয় পৰিচালনা সমিতিৰ এক সূত্ৰই জানিবলৈ দিয়ে।
সূত্ৰটোৱে জনোৱা মতে, এটি যুৱ বান্দৰে সকলোৰে দৃষ্টি কাঢ়িছে। সেয়ে দেৱালয় পৰিচালনা সমিতিয়ে অতিশীঘ্ৰে ৰাজ অভিশেষৰ আয়োজন কৰি এই যুৱ বান্দৰৰ ওপৰতে ৰজাৰ দায়িত্ব ন্যস্ত কৰিব।
প্ৰণিধানযোগ্য যে টুক্ৰেশ্বৰী দেৱালয়ত থকা মজলীয়া আকৃতিৰ বান্দৰবোৰক Assamese Macaque প্ৰজাতিৰ বান্দৰ বুলি ইতিমধ্যে চিনাক্ত কৰা হৈছে। এই বান্দৰ সমাজ সাধাৰণতে ফলাহাৰী যদিও কেতিয়াবা ইহঁতক ৰক্তলোলুপ অৱস্থাতো দেখিবলৈ পোৱা যায়। বিশেষকৈ দুৰ্গা পূজাত বলি হিচাপে আগবঢ়োৱা ম'হৰ তেজ তৃপ্তিৰে পাণ কৰে এই কপিকুলে।
আৰম্ভ হৈছে বিজেপিৰ খেল! আপৰ নৱনিৰ্বাচিত কাউন্সিলাৰক 'ক্ৰয়' কৰাৰ চেষ্টা বিজেপিৰ!
Get the latest Assamese news from Assam and NorthEast India. নৰ্থ-ইষ্ট নাও এটা মাল্টি-এপ ভিত্তিক সম্পূৰ্ণভাৱে আঞ্চলিক, দ্বিভাষিক নিউজ প'ৰ্টেল। পেচাদাৰী ব্যক্তিৰ এটা গোটৰ নেতৃত্বত এই ডিজিটেল অসমীয়া বাতৰি প্ৰতিষ্ঠানটোৱে উত্তৰ-পূবৰ আঠখন ৰাজ্য আৰু এইবোৰৰ প্ৰতিৱেশী দেশকেইখনৰ প্ৰতিটো খা-খবৰ সামৰি লোৱাৰ চেষ্টা কৰিব। দুটাকৈ ইংৰাজী এপ আৰু এটা অসমীয়া এপৰ সংস্কৰণ থকা এইটোৱে হ'ল এই ধৰণৰ প্ৰথমটো নিউজ প'ৰ্টেল। আমি ৰাজনৈতিকভাৱে নিৰপেক্ষ আৰু দক্ষিণ-পূব আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ মাজৰ প্ৰকৃত বা-বাতৰিৰ সাঁকোৰ ভূমিকা ল'বলৈ চেষ্টা কৰিম।
| web |
24440151f6706dd51dedbe224daf009e511755d8 | বিশেষ প্ৰতিবেদনঃ
কেতিয়াকৈ বিদায় ল'ব ক'ৰোনা ভাইৰাছে! কেতিয়া পৃথিৱী পুনৰ আগৰ দৰে স্বাভাবিক হৈ উঠিবে! এইবোৰ প্রশ্নৰ উত্তৰ বৰ্তমান হয়তো কাৰোৰেই ওচৰত নাই। ভেকচিন আবিষ্কাৰৰ আশা এই পর্যন্ত কোনো দেশে দেখুৱাব পৰা নাই। সমগ্ৰ বিশ্ব প্রাণঘাতী ভাইৰাছৰ ভয়ত ত্ৰস্তমান। অন্ধকাৰ বিনাশ কৰি কেতিয়া যে পোহৰৰ ৰেঙনি আহিব তাৰ কোনো পূর্বাভাস পোৱা যোৱা নাই।
ওলোটাই প্রতিদিনেই ক'ৰোনাত আক্রান্ত হৈ মৃত মানুহৰ সংখ্যা বাঢ়িয়ে গৈ আছে। ভাৰত, আমেৰিকা, ইটালি, স্পেইন, ব্রিটেইনসহ বিশ্বৰ প্রায় সকলো দেশতেই প্ৰতিদিনে নতুনকৈ আক্রান্তৰ সংখ্যা বাঢ়িছে। উদ্বেগত আছে সাধাৰণ লোক। পৰিস্থিতি চম্ভালিবলৈ অপ্ৰাণ চেষ্টা চলাই গৈছে প্রশাসনে।
লকডাউনৰ বাহিৰে আৰু অন্য কোনো উপায় নাই। কিন্তু তাতে আকৌ আৰু ডাঙৰ বিপদ। আর্থিক দিশ ব্যাপকভাবে ক্ষতিগ্রস্ত হৈছে। ফলত দীর্ঘদিন লকডাউনৰ পথত আৰু চলিব নোৱাৰে সাধাৰণ মানুহৰ পৰা আৰম্ভ কৰি প্রশাসন। ইয়াৰ মাজতে অধিক ভয়ঙ্কৰ দিনৰ আশঙ্কাত প্রস্তুতি সম্পূৰ্ণ কৰি ৰাখিছে দক্ষিণ আফ্রিকাই। ফোর্বছে জনাইছে, দক্ষিণ আফ্রিকাৰ গাওতেং প্রদেশত ১৫ লাখ কবৰ খান্দি ৰখা হৈছে।
তাৰ প্রশাসনৰ এনেকুৱা উদ্যোগত ইতিমধ্যে সমালোচনা আৰম্ভ হৈছে। দক্ষিণ আফ্রিকাযত ক'ৰোনাৰ হট স্পট এই প্রদেশ। তাৰ মেডিকেল কাউন্সিলৰ সদস্য ডাঃ বান্দিলে মাসুকুই জনাইছে, বাধ্য হৈয়েই তেওঁলোকে এনে অস্বস্তিকৰ এক সিদ্ধান্ত ল'বলগা হৈছে। কিন্তু বহুতেই কৈছে, প্রশাসনে তেতিয়াহ'লে নিজৰ ব্যর্থতা ঢাকিবলৈ এনে নিন্দনীয় কাম আৰম্ভ কৰিছে!
প্ৰিটোৰিয়া আৰু জোহান্সবার্গ গাওতেং প্রদেশৰ অন্তর্ভুক্ত। জোহান্সবার্গ এই অঞ্চলৰ ৰাজধানী। গাওটেঙত ক'ৰোনা আক্রান্তৰ সংখ্যা ৭১ হাজাৰ অতিক্ৰম কৰিছে। দেশৰ মুঠ আক্রান্তৰ ৩৩ শতাংশ ইয়াতেই। দক্ষিণ আফ্রিকাত দুই লাখ ১৫ হাজাৰৰো অধিক মানুহ ক'ৰোনাত আক্রান্ত হৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত ৩ হাজাৰ ৬০২ জনৰ মৃত্যু হৈছে। | web |
afd47edb8337675c9675e8cd633c81f622934a06 | কংগ্ৰেছ-এআইইউডিএফৰ সমৰ্থনত ৰাজ্যসভালৈ নিৰ্দলীয় প্ৰাৰ্থী ৰূপে নিৰ্বাচিত হোৱা সাংসদ অজিত কুমাৰ ভূঞা কংগ্ৰেছৰ বিৰুদ্ধে সৰৱ। "বিৰোধীৰ বিগ ব্ৰাডাৰ কংগ্ৰেছে বিহাৰৰ নিৰ্বাচনৰ পৰা শিক্ষা লোৱা উচিত। অসমত নেতৃত্বৰ দুৰ্বলতাৰ বাবে মহাজোঁঁটবন্ধনৰ পদক্ষেপ ল'ব পৰা নাই কংগ্ৰেছে-ভূূঞাই কয়।
নিৰ্বাচনৰ দিন চমু চাপি অহাৰ পিছতো কংগ্ৰেছৰ নেতৃত্বই মহা জোঁটবন্ধনৰ ভূমিকা ল'ব নোৱাৰাত ক্ষুব্ধ হৈ সাংসদ ভূূঞাই কয়-"বাওঁপন্থী দলসমূহৰ লগত এআইইউডিএফে মিত্ৰতা কৰিবলৈ আগবাঢ়ি অহাৰ পিছতো কংগ্ৰেছৰ ফালৰ পৰা কোনো সঁহাৰি নাই। বিজেপিক পৰাভূত কৰিবলৈ হ'লে মহাজোঁঁটৰ বিকল্প নাই। বিজেপিক পৰাভূত কৰাৰ স্বাৰ্থত ঐক্যবদ্ধ হ'ব লাগে। "
উল্লেখ যে বিজেপিৰ প্ৰতি মানুহৰ মোহভংগ হোৱা বুলি কৰা ধাৰণা ভুল বুলি আখ্যা দিয়ে সাংসদ ভুঞাই। তেওঁ কয়-"এনে ভুল পূৰ্বতে অসম গণ পৰিষদে কৰিছিল। "
বিজেপিৰ মোগল সম্পৰ্কে সম্যক জ্ঞান নাই বুলি উল্লেখ কৰি সাংসদ ভূূঞাই কয়- "আজমলক দেখুৱাই দেখুৱাই ভোট বিচাৰিছে একাংশ নেতাই। আজমল যদি বাংলাদেশী, তেন্তে আজমলৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্বাচন আয়োগলৈ পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰি এআই ইউডিএফৰ স্বীকৃতি বাতিল ব্যৱস্থা কৰক বিজেপিয়ে। অন্যথা নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা আগবঢ়াবই এআইইউডিিএফে। "
আঞ্চলিক গণ মৰ্চাৰ কাৰ্যালয়ত সংবাদমেল সম্বোধন কৰি ভুঞাই কয়-"এআইইউডিএফ, কংগ্ৰেছে অসম চুক্তিৰ ছয় নম্বৰ দফা ৰূপায়ণৰ দাবীত সৰৱ হওঁক।
বিহাৰৰ নিৰ্বাচনৰ প্ৰসংগ উত্থাপন কৰি ভূঞাই কয়-"পৰিৱৰ্তনকামী জনতাৰ বাবে বিহাৰৰ নিৰ্বাচনৰ ফলাফল তাপৰ্যপূৰ্ণ। নীতিশ কুমাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হ'লেও তেজস্বী যাদৱৰ নাম তেজস্বী নায়কলৈ পৰিৱৰ্তন হৈছে। " | web |
731d2e8b64489c59c6594f56176861b8 | খাদ্য খাওঁ ঠিকেই পুষ্টিসাধন নহয় কিয়? - বিকাশপেডিয়া\nমূল পৃষ্ঠা / স্বাস্থ্য / পৰিপুষ্টি / খাদ্য খাওঁ ঠিকেই পুষ্টিসাধন নহয় কিয়?\nখাদ্য খাওঁ ঠিকেই পুষ্টিসাধন নহয় কিয় লিখা হৈছে\nআমি যিমানেই সুখাদ্য নাখাওঁ লাগে, বহুতো খাদ্যৰ খাদ্যগুণ আমি কিছুমান বদ-অভ্যাস বা জটিল জীৱন প্রণালীৰ দ্বাৰা নষ্ট কৰোঁ। ধূমপান, সুৰাপান বা অত্যধিক পৰিশ্ৰমৰ ফলত ভাল খাদ্যৰ প্রয়োজনীয় উপাদানসমূহ আমাৰ শৰীৰটোৱে গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰা হয়। তেনে কেইটিমান ক্ষতিকাৰক অভ্যাস বা খাদ্যাভ্যাসৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হ'ল।\nশৰীৰটোৱে আমাৰ আহাৰৰ পৰা প্রয়োজনীয় খাদ্য গুণসমূহ আহৰণ কৰাত সবাতোকৈ বেছি বাধা দিয়ে ধূমপানৰ অভ্যাসে। ধূমপানৰ ফলত হৃদৰোগ আৰু কৰ্কট ৰোগ হোৱাৰ উপৰি শৰীৰৰ পুষ্টিসাধন প্রক্রিয়াটোক বিনষ্ট কৰি পেলায়। কেইবালানিও পৰীক্ষা আৰু গৱেষণাৰ পৰা জানিব পৰা গৈছে যে ধূমপান কৰা ব্যক্তি এজনৰ শৰীৰত ধূমপান নকৰা ব্যক্তি এজনতকৈ "চি" ভিটামিনৰ পৰিমাণ ৩০ শতাংশ কম।\nগৱেষণাৰ পৰা এইটোও জানিব পৰা গৈছে যে চিগাৰেটত থকা নিকোটিন আৰু আন সক্রিয় ৰাসায়নিক পদার্থবিলাকে মানৱ দেহৰ 'চি' ভিটামিন শোষণ কৰা প্রক্রিয়াটোক দুর্বল কৰি পেলায়। আন এদল বিজ্ঞানীয়ে আগবঢ়োবা আন এটা সূত্ৰ মতে চিগাৰেটত থকা নিকোটিনে আহাৰৰ পুষ্টিকাৰক উপাদানবিলাক ব্যবহাৰ কৰাৰ প্রক্রিয়াটোৰ ক্ষতি কৰে, ফলত ভিটামিনবিলাকো সোনকালেই লাহে লাহে শৰীৰে শেষ কৰি পেলায়। সেয়ে যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ নেচনেল ৰিছাৰ্চ কাউন্সিলে ধূমপানসেবীসকলক প্রতিদিনে ৯০ মিলিগ্ৰামকৈ "চি" ভিটামিন গ্রহণ কৰিবলৈ পৰামর্শ দিছে। ধূমপান নকৰা ব্যক্তিসকলে প্রতিদিনে ৬০ মিলিগ্ৰামকৈ "চি" ভিটামিন খালেই হ'ব। সূক্ষ্ম ৰক্তপ্রবাহী নলী, হাড় আৰু দাঁতৰ প্রয়োজনীয় সুস্থতাৰ বাবে 'চি' ভিটামিন অত্যন্ত উপযোগী। চিগাৰেটৰ ধোঁৱাত থকা নাইট্ৰিক অক্সাইড আৰু অন্যান্য অপকাৰী উপাদানবিলাক নিস্ক্রিয় কৰাত 'চি' ভিটামিনে বিশেষ ভূমিকা লয়। সেয়ে প্রতিদিনে নির্দিষ্ট অনুপাতত ভিটামিন 'চি' লাভ কৰিবলৈ হ'লে যথেষ্ট পৰিমাণে নেমুজাতীয় ফলৰ ৰস, মধুৰিআম, বিলাহী, কেঁচা জলকীয়া আৰু আলু খোৱা উচিত। শৰীৰৰ বাবে অপকাৰী উপাদানবিলাক বিনষ্ট কৰাৰ বাবে আমাৰ খাদ্যত ভিটামিন 'ই'ও যথেষ্ট পৰিমাণে থকা দৰকাৰ। ধূমপান কৰা ব্যক্তিৰ হাওঁফাওঁৰ কোষ আৰু ৰক্তকণিকাত তেনেই কম পৰিমাণৰ ভিটামিন 'ই' পোৱা যায়। কাৰণ ধূমপানৰ ফলত এইবিধ ভিটামিন খুব সোনকালে ক্ষয় হয়। শেহতীয়া গৱেষণা মতে, ধূমপান সেবন কৰা লোকে ৪০০ ৰ পৰা ৮০০ আই ইউ পৰিমাণৰ 'ই' ভিটামিন খোৱা উচিত। চিগাৰেট খোৱা লোকসকলে ফলিক এচিড নামৰ অতি প্রয়োজনীয় 'বি' ভিটামিন এবিধৰ পৰাও বঞ্চিত হ'ব লগা হয়। ধূমপানৰ বাবে হেৰুৱাব লগা ফলিক এচি৬খিনি ডাঠ সেউজীয়া শাক, সুমথিৰা, গম আৰু চৰ্বিবিহীন গাখীৰ, মাংস আদিৰ দ্বাৰা পূৰণ কৰিব পাৰি।\nধূমপানৰ দৰে সুৰাপানৰ দ্বাৰাও সুৰাসেবী এগৰাকীয়ে খাদ্যৰ ভালেমান উপকাৰী উপাদানৰ পৰা বঞ্চিত হ'ব লগা হয়। নিয়মীয়াকৈ সুৰা সেৱন কৰা ব্যক্তিয়ে যকৃত, মুখ, খাদ্যনলীৰ কেঞ্চাৰত ভোগাৰ আশংকা থাকে। এলক'হলত যিহেতু অধিক পৰিমাণে শৰ্কৰা থাকে। সেয়ে অত্যধিক পৰিমাণে সুৰা সেৱন কৰা ব্যক্তিৰ বাবে 'বি' কমপ্লেক্স ভিটামিনৰ প্রয়োজন হয় বেছি। কাৰ্ব'হাইড্রেট মেটাবলিজিমৰ বাবে এইবিধ ভিটামিনৰ প্রয়োজন হয়। ক্ষুদ্রান্তত থকা থিয়ামাইন আৰু ফলিক এচিড শোষণ কৰিব পৰা অংশবিলাক সৰাই অকামিলা কৰি পেলায় । সেয়ে সুৰাপায়ীসকলে যথেষ্ঠ পৰিমাণে ভিটামিন 'বি' কমপ্লেক্স খোৱা উচিত।\nকম পৰিমাণে সুৰা সেৱন কৰাসকলেও খাদ্যৰ পুষ্টি গুণসমূহৰ পৰা বঞ্চিত হ'ব লগা হয়। সুৰা সেৱনৰ ফলত দেহৰ পৰা বহু পৰিমাণে পানী ওলাই যায় আৰু ইয়াৰ লগে লগে ওলাই যায় পানীত দ্রবণীয় ভিটামিন 'বি' কমপ্লেক্স আৰু "চি" ভিটামিনৰ দৰে উপকাৰী উপাদানসমূহ। এই প্রক্রিয়া ৰোধ কৰিবৰ বাবে আহাৰৰূপে খাওক কড, গাহৰিৰ মাংস, ঢেঁকীত বনা চাউলৰ ভাত, সেউজীয়া শাক-পাচলি আদি 'বি' ভিটামিন যুক্ত খাদ্য। লগতে যথেষ্ঠ পৰিমাণে 'চি' ভিটামিনো খাব লাগে। সুৰা সেৱনৰ আটাইতকৈ অপকাৰী দিশটো হ'ল, সুৰাই খাদ্য গ্ৰহণৰ আগ্রহ নাইকিয়া কৰে, ভোক নাইকিয়া কৰে আৰু তাৰ ফলত দেহটোপ্রয়োজনীয় খাদ্যৰ উপাদানৰ পৰা বঞ্চিত হয়।\nবহুতো লোকে আহাৰ গ্রহণৰ পিছত এন্টাচিড খোৱাটো একপ্রকাৰ অভ্যাস কৰি লয়। কিন্তু এই অভ্যাসে দেহে আহাৰৰ পৰা প্রয়োজনীয় আইৰন, কেলচিয়াম আৰু ভিটামিন "এ" শোষণ কৰি লোৱাত বাধা দিয়ে। অধিক পৰিমাণে কেলচিয়ামযুক্ত এন্টাচিড, মহিলাৰ বাবে বিশেষভাৱে ক্ষতিকাৰক। এন্টাচিড ঔষধবিলাকে যিহেতু পেটৰ পি এইচৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি কৰে, ফলত খাদ্যৰ পৰা আইৰন আহৰণ কৰাত এন্টাচিডে বাধাৰ সৃষ্টি কৰে। সেয়ে আহাৰ খাই উঠি লগে লগে এন্টাচিড খোৱা উচিত নহয়। আহাৰ খোৱাৰ প্রায় দুঘণ্টামানৰ পিছতহে এন্টাচিড খাব লাগে। আহাৰ খাই উঠাৰ লগে লগে যদি মাজে-সময়ে আপোনাৰ বুকু জ্বলা-পোৰা কৰে, তেনেহ'লে আপুনি এন্টাচিড নাখালেও স্বাস্থ্যৰ বিশেষ ক্ষতি নহয়। কিন্তু যদি নিয়মীয়াকৈ আপোনাৰ বুকু জ্বলা-পোৰা কৰে, তেনেহ'লে আপুনি তৎক্ষণাত ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ লওক।\nআপুনি যদি কোষ্ঠকাঠিন্যত ভূগি আছে আৰু শৌচ নিয়মীয়াকৈ কৰি ৰাখিবলৈ সদায় ঔষধ খাবলগীয়া হৈছে। তেনেহ'লে কিছু সাৱধানতা মানি চলক। এনেধৰণৰ ঔষধত খনিজ তেলৰ উপাদান থাকে আৰু এইবিধ তোলে এ ডি আৰু ই ভিটামিন দ্ৰবীভূত কৰে। আৰু শৰীৰে এই ভিটামিনবিলাক শোষণ কৰি লোৱাৰ আগতেই দেহৰ পৰা উলিয়াই পঠিয়ায়। কোষ্ঠকাঠিন্য নিৰাময় ফেনফ্থেলিনভিত্তিক ঔষধবিলাকে পাচন তন্ত্ৰৰ কিছুমান অংশক কোচ খুৱায় আৰু তাৰ ফলত খাদ্য দ্ৰব্য এই অংশবিলাকৰ মাজেদি ইমান খৰকৈ পাৰ হৈ যায় যে খাদ্যৰ প্রয়োজনীয় উপাদানবিলাক দেহে শোষণ কৰি লোৱাৰ কোনো সুবিধাই নাথাকে। এনে ঔষধ সেৱনৰ ফলত দেহত পটাছিয়ামৰ অভাৱে দেখা দিব পাৰে। সেয়ে পৰাপক্ষত এনেধৰণৰ ঔষধ সেৱনে নকৰাকৈ থাকিব পাৰিলে ভাল। যদি নিতান্তই এনে ঔষধ খাব লাগে তেনেহ'লে খালী পেটত খাব আৰু ঔষধ খোৱাৰ দুঘণ্টামান সময়লৈকে কোনোধৰণৰ আহাৰ নাখাব। বাতবিষত ভোগা লোকসকলে নিয়মীয়াকৈ এচপ'ৰিন জাতীয় ঔষধ দীর্ঘদিনৰ বাবে সেৱন কৰিব লগা হয়। সাধাৰণতে এনে লোকৰ প্রস্রাব আৰু দেহৰ জুলীয়া পদার্থত এচিডৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পায় আৰু ইয়াৰ ফলত পটাছিয়ামৰ অভাৱত ভোগে। নিয়মীয়াকৈ এচপিৰিন সেৱন কৰা লোকে কল, সুমথিৰা, আলু আদি পটাছিয়ামসমৃদ্ধ খাদ্য খোৱা উচিত।\nসাধাৰণ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ বাবে নিয়মীয়া পাতল ব্যায়াম দেহৰ পৰা আয়ৰন নিৰ্গত কৰে। বিশেষকৈ মহিলাসকলে অত্যাধিক ব্যায়াম দেহৰ পৰা আয়ৰন নির্গত কৰে। বিশেষকৈ মহিলাসকলে অত্যধিক ব্যায়াম কৰা উচিত নহয়। ইফালে অধিক আয়ৰনযুক্ত খাদ্য খোৱাটোও সহজ নহয়। কাৰণ আয়ৰনযুক্ত খাদ্য মাংসত চৰ্বি আৰু কলেষ্টৰেলৰ পৰিমাণ অধিক। অৱশ্যে মাছ আৰু অন্যান্য চাউল জাতীয় খাদ্যতো আয়ৰন থাকে যদিও এইবিলাকৰ পৰা দেহে আয়ৰন আহৰণ কৰি লোৱাটো সহজ নহয়। সেয়ে অধিক ব্যায়াম কৰাৰ আগতে আয়ৰন পৰিপূৰক খাদ্যৰ বিষয়ে ডাক্তৰৰ পৰামর্শ লওক। অধিক ব্যায়াম কৰা লোকে ভিটামিন 'ই'ৰ অভাৱতো ভুগিব পাৰে। সেয়ে তেওঁলোকে বনস্পতি তেল আৰু সূর্যমুখী ফুলৰ তেল আদি খোৱা উচিত।\nলিখকঃ শৰৎ ৰাজখোৱা।
| web |
039fea660b1f47ff2705a1216753b10ac91b1ed4 | মেষঃ এই ৰাশিৰ জাতক-জাতিকাই ঘুৰা-ফুৰা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত সাৱধান থাকিব । নিৰামিষ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিব । বিদ্যাৰ্থীসকলৰ বাবে ভাল, প্ৰেমত শুভ । শুভ ৰং ৰঙা, শুভ সংখ্যা ৮ ।
বৃষঃ আজি যাত্ৰা নকৰাই ভাল । সেউজীয়া ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিব । শিৱৰ আৰাধনা কৰিব আজি । প্ৰেমত শুভ । শুভ ৰং বগা, শুভ সংখ্যা ২ ।
মিথুনঃ ঘৰৰ বাহিৰত শনিৰ আসন বনাই তিল তেলৰ প্ৰদীপ জ্বলাই শনিৰ আৰাধনা কৰিব । ব্যৱসায়ত ভাল, বিদ্যাৰ্থীৰ বৰ ভাল দেখা নাযায় । শুভ ৰং নীলা, শুভ সংখ্যা ২ ।
কৰ্কটঃ আজি মনৰ ইচ্ছা পূৰ্ণ হোৱাৰ যোগ । প্ৰেমত শুভ । বিদ্যাৰ্থীসকলে যত্ন কৰা উচিত । ব্যৱসায়ী আৰু অভিনেতাৰ কাৰণে শুভ । শুভ ৰং নীলা, শুভ সংখ্যা ৮ ।
সিংহঃ বিদ্যাৰ্থীৰ কাৰণে শুভ । সামাজিক কামত ব্যস্ততা দেখা যায় । চাকৰিৰ ক্ষেত্ৰত অশান্তি । ব্যৱসায়ত নতুন কাম আৰম্ভ কৰিব পাৰিব । শুভ ৰং হালধীয়া, শুভ সংখ্যা ৭ ।
কন্যাঃ খৰচ বৃদ্ধি । ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰত কিছু জটিলতা থাকিব । বিদ্যাৰ্থীৰ কাৰণে শুভ । দিনটোত মনোকষ্টত ভুগিব লাগিব । শুভ ৰং বগা, শুভ সংখ্যা ৮ ।
তুলাঃ বিবাহৰ ক্ষেত্ৰত আগবাঢ়িব পাৰে । শুভ কৰ্ম কৰিলে ভাল ফল পাব । প্ৰেম প্ৰণয়নত উন্নত । ভ্ৰমণত শুভ । শুভ ৰং সোণালী, শুভ সংখ্যা ৬ ।
বৃশ্চিকঃ সন্তান আৰু পিতৃৰ স্বাস্থ্যক লৈ চিন্তা থাকিব । চাকৰিৰ ক্ষেত্ৰত আগবাঢ়িব পাৰে । দিনটো শুভ । শুভ ৰং আকাশী নীলা, শুভ সংখ্যা ৮ ।
ধনুঃ অনাদায়ী কিছু অৰ্থ আদায় হোৱাৰ যোগ দেখা যায় । বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত সুযোগ আহিব । বিদ্যাৰ্থীসকলে যত্ন কৰিলে ভাল ফল পাব । শুভ ৰং বগা, শুভ সংখ্যা ৭ ।
মকৰঃ নীলা কাপোৰ পৰিধান কৰি ওঁ ঐ খ্ৰীং শ্ৰীং শীনেশ্বৰায় নমঃ এই মন্ত্ৰ আঠবাৰ জাপ কৰিব । ঘৰত অতিথিৰ আগমন । শুভ ৰং সেউজীয়া, শুভ সংখ্যা ২ ।
কুম্ভঃ প্ৰেমত ভাল । দূৰ ভ্ৰমণ । যানবাহনৰ পৰা সাৱধান থাকিব । নতুন কৰ্মত হাত দিব পাৰিব । দিনটো শুভ । শুভ ৰং ৰঙা, শুভ সংখ্যা ৬ ।
মীনঃ নিৰামিষ ব্ৰত পালন কৰিব । বিদ্যাৰ্থীৰ ভাল, প্ৰেমত আৰু দাম্পত্য ভালেই দেখা যায় । পিতৃৰ অসুখত চিন্তা । শুভ ৰং বগা, শুভ সংখ্যা ২ । | web |
e527a1da32c5ef11e2ed181e88db7e0b8919bf12 | ৩১ ডিচেম্ববৰৰ নিশা বহু প্ৰত্যাশিত ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিক পঞ্জীৰ প্ৰথমখন খচৰা প্ৰকাশ পোৱাৰ পিছতে ৰাজ্যৰ বিভিন্ন জিলাৰ লগতে বৰপেটা জিলা প্ৰশাসনকো তৎপৰ হৈ পৰা দেখা গৈছে। এই উদ্দেশ্যে আজি জিলাখনৰ চেঙা ৰাজহ চক্ৰৰ অন্তৰ্গত কেইবাটাও এন আৰ চি সহায়ক কেন্দ্ৰ পৰিদৰ্শন কৰে জিলা উপায়ুক্ত থানেশ্বৰ মালাকাৰ,চেঙা ৰাজহ চক্ৰৰ চক্ৰ বিষয়া ৰাজীৱ কুমাৰ দাস, আৰক্ষী অধীক্ষক শিলাদিত্য চেতিয়া আৰু তাৰাবাৰী থানাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত বিষয়া মুনীন্দ্ৰ নাৰায়ণ দাসে। এন আৰ চি সহায়ক কেন্দ্ৰ সমুহ পৰিদৰ্শনৰ বাবে অহা জিলা উপায়ুক্তগৰাকীয়ে কয় যে এন আৰ চিৰ প্ৰথমখন খচৰাত জিলাখনৰ ৩৮% লোকৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। তেওঁ লগতে কয় যে এন আৰ চিত নাম অন্তৰ্ভুক্তিৰ বাবে আবেদন কৰা মুঠ ১৯,২৭,৬৬০ গৰাকী লোকৰ ভিতৰত প্ৰথম পৰ্যায়টোত ৭,৩৩,২৩৯ গৰাকী লোকৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। অৱশ্যে নাম প্ৰকাশৰ পৰা বাদ পৰি ৰোৱা লোক সকলক শংকিত হ'ব লগীয়া কোনো কাৰন নাই বুলি তেওঁ জানিবলৈ দিয়ে। আনহাতে মুঠ ১৪ টা এন আৰ চি সহায়ক কেন্দ্ৰ থকা চেঙা ৰাজহ চক্ৰৰ লগতে সমগ্ৰ বৰপেটা জিলাতে কোনো ধৰনৰ অপ্ৰীতিকৰ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হোৱা নাই বুলি জানিবলৈ দি বৰপেটা জিলা আৰক্ষী অধীক্ষক শিলাদিত্য চেতিয়াই কয় যে আইন শৃংখলা সন্দৰ্ভত সম্পূৰ্ণ নিৰাপত্তাৰ ব্যৱস্থা গঢ়ি তোলা হৈছে। | web |
c2b313b1f6e167670dcdcfef4bc2a00a96a6733d | পয়গম্বৰ মহম্মদৰ কাৰ্টুন অংকন কৰা সন্দৰ্ভত ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ইমানুৱেল মেকৰণে সমৰ্থনযোগ্য স্থিতি গ্ৰহণ কৰা সন্দৰ্ভত বাংলাদেশত তীব্ৰ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰা হয়।
মঙলবাৰে বাংলাদেশৰ ৰাজধানী ঢাকাত সহস্ৰাধিক লোক সমবেত হৈ ফ্ৰান্স আৰু ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে।
প্ৰতিবাদকাৰী সকলে ঢাকাৰ ৰাজপথত ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰপতি মেকৰণৰ প্ৰতিমুৰ্তি দাহ কৰাৰ লগতে ফ্ৰান্সৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত সামগ্ৰী বৰ্জন কৰাৰ বাবে আহ্বান জনায়।
ইছলামী আন্দোলন বাংলাদেশ(আই এ বি)য়ে নামৰ সংগঠনটোৰ আহ্বানক্ৰমে এই প্ৰতিবাদী কাৰ্য্যসূচী অনুষ্ঠিত হৈছিল।
ঢাকা আৰক্ষীয়ে উল্লেখ কৰা অনুসৰি প্ৰতিবাদস্থলীত প্ৰায় ৪০,০০০ প্ৰতিবাদকাৰী সমবেত হৈ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিছিল।
উল্লেখযোগ্য যে, পয়গম্বৰ মহম্মদৰ কাৰ্টুন অঁকাক কেন্দ্ৰ কৰি ফ্ৰান্সৰ এগৰাকী ইতিহাসৰ শিক্ষকক হত্যা কৰাৰ পাছত ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰপতি মেকৰণে শিক্ষক গৰাকীৰ পক্ষত থিয় হৈছিল।
বাংলাদেশৰ উপৰিও পাকিস্তানতো ফ্ৰান্সৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰা হয়। পাকিস্তানৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী ইমৰাণ খানে মেকৰণে ইছলামক অপমান কৰা বুলি অভিযোগ কৰে। | web |
54a065f796f511c5350ade9c3bbe0d09a4807ac901d40b2694d118537592c1a9 | ৰংজুলিতো স্থানীয় উদ্যোগী ডেকাদলৰ দ্বাৰা ৰংজুলি প্ৰগতি সঙ্ঘ নামেৰে এটি সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ সৃষ্টি হয়। এই সঙ্ঘই ভালেকেইখন নাটকৰ অভিনয় কৰে। সেইবোৰৰ ভিতৰত জয়-পৰাজয়, বাটৰ শেষত, গৰাখহনীয়া আদি অভিনয় উল্লেখযোগ্য। এওঁলোকে পিছত সহ-অভিনয়ো কৰে । এই সঙ্ঘন কৃতী শিল্পী-সকলৰ মাজত শ্ৰীৰাজেন্দ্ৰকুমাৰ দাস, শ্রীকাৰ্ত্তি কচন্দ্ৰ ৰাভা, সোণাৰাম চাংমা, ঘনশ্যাম সিংহ আদিৰ নাম উল্লেখযোগ্য।
১৯২৭ চনত মৰনৈত স্থানীয় ডেকা জনচেৰেকে এটা নাট্যানুষ্ঠান গঠন কৰে। তেওঁলোকে প্ৰথমতে মৰনৈৰ শিক্ষক শ্ৰীযোগেন্দ্ৰনাৰায়ণ দাসে 'একলব্য' নামেৰে হাতেলিখা নাটক এখনৰ অভিনয় কৰি ৰাইজৰ পৰা ভূৰি ভূৰি প্ৰশংস। লাভ কৰে। এই নাটখনি ১৯২৭ চনৰ অসম সাহিত্য সভাৰ বছেৰেকীয়া অধিবেশন উপলক্ষে গোৱালপাৰা চহৰত কৃতকাৰ্য্যতাৰে অভিনয় কৰা হৈছিল । সভাৰ পক্ষৰ পৰা তেওঁলোকে এশটকীয়। বঁটা এটিও লাভ কৰিবলৈ সমর্থ হয়। এই একলব্য অভিনয়ৰ নামভূমিকাত অভিনয় কৰি তেতিয়া মেডিকেল কলেজৰ ছাত্ৰ সুৰেন্দ্ৰনাথ দাসে ( পিছত গুৱাহাটীৰ অন্যতম বিখ্যাত অভিনেতা) বিশেষ কৃতিত্ব প্রদর্শন কৰে । ভগীৰৰ্থ শৰ্মাৰ দ্রোণ, যোগেন্দ্ৰনাৰায়ণ দাসৰ দেৱীদাস (একলব্যৰ বাপেক ) আৰু দেৱীকান্ত ওস্তাদৰ গায়কৰ ভাও প্রশংসনীয় হৈছিল। এই একলব্য অভিনয়ে গোৱালপাৰাৰ গাঁও অঞ্চলত অসমীয়া নাটকৰে। ভাল অভিনয় হব পাৰে বুলি চকু মুকলি কৰি দিয়ে। তেতিয়াৰ পৰা ক্ৰমাৎ অসমীয়া অভিনয়ৰ প্ৰতি গঞা ৰাইজৰ আগ্ৰহ বাঢ়িবলৈ ধৰে। তাৰ পিছত সেই দলে শ্রীযোগেন্দ্ৰনাৰাৰায়ণ দাসৰ 'ৰমণী গাভৰু', শ্ৰীঅতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ 'কুৰুক্ষেত্র' শ্রীপ্রসন্নলাল চৌধুৰীৰ 'নীলাম্বৰ', পদ্মনাথ গোহাঞিবৰুৱাৰ 'জয়মতী' আদি বহু নাটকৰ অভিনয় কৰি আলোড়নৰ সৃষ্টি কৰে । এই দলৰ অভিনেতা সকলৰ ভিতৰত শ্ৰীযোগেন্দ্ৰনাৰায়ণ দাস, বেৰাৰাম দাস, মহেন্দ্র বণিক্য, অনুকুল দাস আদিৰ নাম উল্লেখযোগ্য।*
* এই ইতিবৃত্তৰ সমল যোগাইছে শ্রীমহেশচন্দ্ৰ বৰুৱাই। অ-হা
: একঃস্বাধীন অসম ইংৰাজ শাসনৰ তলতীয়। হল ইং ১৮২৬ চনৰ পৰা । অসমৰ অজান্তিমুলুক অসমীয়া মানুহ নথকা খাছি পৰ্ব্বতৰ শিখৰত ৰাজ্যখনৰ ৰাজধানী হল ছিলং। বৃটিছ আমোল আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগেই ইংৰাজী শিক্ষাত আগৰণুৱা হৈ থকাৰ বাবে আমাৰ চুবুৰীয়া বঙালীসকলেহে ছিলঙলৈ আহি ইয়াত বৰপীৰা পাৰি বহিবলৈ সুবিধা উলিয়াই লৈছিল। আজিকালিৰ দৰে তেতিয়া ছিলঙলৈ যাবলৈ খৰটকীয়া যান-বাহনৰ চলাচল হোৱা নাছিল । ঘোৰাই টন। টঙাগাড়ীত লেলাইধেন্দাই কেৰেলুৱা বাটেৰে উঠি গলেহে মনোৰম। শৈলবালা ছিলঙৰ মুখ দেখা পোৱাটে। সম্ভৱ হৈছিল। সেই বাবেই ছিলং অসমৰ ৰাজধানী হলেও অসমীয়। মানুহ তাত গৈ থিতাপি লাগি নিজাকৈ এখন আহলবহল সমাজ পাতি লবলৈ সময় লাগিছিল। দৰাচলতে অসমীয়। মানুহ ছিলঙত চাকৰি কৰিবলৈ আহিবলৈ ভাৰম্ভ কৰিছিল ইং ১৮৬০ কি ৭০ চন মানৰ পৰাহে । যি ঠাইত অসমীয়াৰ সমাজ নাই আৰু য'ত মিতিৰ-কুটুম, বন্ধু-বান্ধৱ নাই, তেনেকুৱ। ঠাইত অসমীয়া মানুহে থাকিবলৈ ভাল নাপায়, তাতে আকৌ ভৈয়ামৰ আন ঠাইৰ কথা কবই নালাগে, গুৱাহাটীৰ পৰাই ছিলঙলৈ তিনিকুৰি চাৰি মাইল দূৰ । বাটত ৰাতি থাকিবলৈকো আলিৰ কাষত মানুহৰ ঘৰবাৰীও নাই । গৰুগাড়ী নাইবা টঙাৰে ( ধোৰাৰে টন। গাড়ী ) আহিব লাগিছিল প্রায় তিনি দিনৰ বাট । টঙাৰে এদিন লাগে, বাটত চাৰি ঠাইত ঘোঁৰা সলনি কৰিবলগীয়া হয়। সেই দেখিয়েই যিসকল ছিলঙত চাকৰি কৰিবলৈ আহিছিল ঘৰ এৰি দূৰণি ঠাই বা বিদেশত থাকিব নোখোজা অসমীয়াৰ স্বভাৱৰ দোষতেই, সেইসকলৰো বহুতেই ছিলঙত থাকিবলৈ ইচ্ছ। নকৰি, যি কোনো প্ৰকাৰে সুবিধা কৰিব পাৰিলেই চাকৰি এটা লৈ ভৈয়ামলৈ নামি যোৱাৰ চেষ্টাত আছিল । অনা-অসমীয়াসকলেও এনে কামত উদগনি দিছিল যাতে তেওঁলোকৰ হাততেই শাসনকাৰ্য্যৰ ভাৰ একচেটীয়া হৈ থাকে। তাৰেই পৰিণাম স্বৰূপে এতিয়ালৈকে প্রায় সাতকুৰি বছৰৰ পিছতো অসমীয়া চাকৰিয়ালৰ সংখ্যা আশানুৰূপভাৱে বাঢ়িব পৰা নাই ।
ছিলঙলৈ অহা লোকসকলৰ ভিতৰত উত্তৰ গুৱাহাটীৰ নন্দীৰাম বৰাই প্ৰথম বাট দেখুৱাওঁতা । অসম ক্লাবৰ কাকত-পত্রাদিৰ পৰা যি সংক্ষেপ বিৱৰণ পোৱা হৈছে তাৰ পৰা অনুমান কৰি কব পৰা যায় যে ইং ১৮৯৭ চন মানতহে ছিলঙত
অসমীয়। চাকৰিয়ালৰ সংখ্যা ডেৰকুৰিমান হৈছিল আৰু তাৰেই প্ৰায় এবছৰৰ ভিতৰতে সাতজন ছিলং এৰি গল। সেইসকল অসমীয়া লোকৰ কোনো আছিল লাবানত, কোনো আছিল পুলিচ বজাৰৰ ওচৰৰ থানাৰোডত, কোনো কুইণ্টন মেমৰিয়েল হল গাড়ীখানাত, কোনো পান্থৰম'খাৰত, কোনো ম'খাৰত আৰু কোনো আছিল হানিম'খাৰত । এনেকৈ ছিলং চহৰৰ আশেপাশে ভিন্ ভিন্ ঠাইত দুই তিনি জনকৈ বাহুৰ কৰি সিঁচৰতি হৈ থকাৰ কাৰণে তেওঁলোকে একে ঠাইতে গোট খাই থিয়েটাৰ আদি ৰংধেমালি কৰি আমোদ-প্রমোদ কৰাৰ কোনো সুবিধা কৰিব নোৱাৰিছিল। সেই দেখিয়েই বঙালীসকলৰ লগতে অসমীয়াসকলেও লগ লাগি ছিলঙৰ মাজ ঠাই থানাৰোডৰ ওচৰত 'কুইণ্টন মেমোৰিয়েল হল' নাম দি এটা ঘৰ কৰিলে আৰু তাতেই নাট্যমঞ্চও কৰা হল। কালক্ৰমত কুইণ্টন হল বঙালীৰ একচেটীয়া হৈ পৰিল। তাত অসমীয়াৰ অস্তিত্বই নোহোৱা হল আৰু এতিয়া সি মাৰোৱাৰীৰ হাতত চিনেমা হলত পৰিণত হ'ল ।
ইফালে ইতিমধ্যে লাবানত ক্রমান্বয়ে অসমীয়াৰ সংখ্যা বাঢ়ি আহিবলৈ ধৰিলে। লাবানতেই আছিল সপৰিয়ালে দহজন। লাবানৰ পৰা পুলিচ বঙ্গাৰলৈ প্ৰায় এমাইল দূৰ । জাকালি ঠেটুৱৈ লগা জাৰত কঁপিজপি আৰু জহকালি বাৰিষাৰ বৰষুণত তিতিবুৰি জুৰুলিজুপুৰি হৈ গধূলি পুলিচ বজাৰলৈ গৈ অভিনয়ৰ আখৰা আদি কৰা অতিশয় কষ্টকৰ হোৱাৰ কাৰণে আৰু বিশেষকৈ সেই কালত অসমীয়াৰ এখন সমাজ বা সমাজৰ বান্ধোন নথকা হেতুকে ইং ১৮৯৬ চনৰ দুৰ্গাপূজাৰ বন্ধত সকলোটি অসমীয়া গোট খাই 'অসম ক্লাব' নাম দি এটি অনুষ্ঠান গঠন কৰিবলৈ স্থিৰ কৰি· লক্ষেশ্বৰ শৰ্ম্মা বি-এ দেৱক সম্পাদক নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁকেই ক্লাবৰ নিয়ম-প্রণালী যুগুত কৰিবলৈ ভাৰ দিলে। ধৰ্ম্ম আৰু ৰাজনীতিৰ বাহিৰে সাহিত্য-চৰ্চা, ৰচন। পাঠ কৰা আৰু তাৰ লগতে এটি পুথিভঁৰালৰো ব্যৱস্থা কৰি নিয়ম যুগুত কৰা হল। নিয়মমতে জাতিধৰ্ম্ম নির্বিশেষে অসমীয়া মাত্রেই আৰু অসমীয়াৰ হিতাকাঙ্ক্ষী যি কোনো লোকেই ক্লাবৰ সভ্য হব পাৰে। ১৮৯৬ চনৰে পৰা ১৯০০ চনলৈকে ক্লাবৰ সম্পাদক আছিল লক্ষেশ্বৰ শৰ্ম্মা, বিষ্ণুপ্ৰসাদ বৰুৱা, দুর্গাধৰ বৰকটকী আৰু ভূধৰ চৌধাৰী। ক্লাবৰ ঘৰ নথকাৰ কাৰণে আদিৰে পৰা এধৰ খাছি মানুহৰ উদং ঘৰ এটাত ক্লাবৰ সভা পতা হৈছিল। কিন্তু অলপ দিনৰ পিছতে এই ঘৰ এৰি দিবলগীয়া হোৱাত প্ৰায় দুবছৰ কাল সভ্যসকলৰ যাৰ আহলবহল ঘৰ আছিল তাতেই ক্লাবৰ সভা-সমিতি পতা হৈছিল। দুবাৰ বছেৰেকীয়া সভা ৰাজকুমাৰ সিদ্ধেশ্বৰ গোহাঁইদেৱৰ ঘৰত পাতিছিল। সদায় পুৱা-গধূলি সকলোটি গোট খাই খেলষষ্ঠ খণ্ড
ধেমালি আদি আমোদ-প্রমোদ কৰিবলৈ আৰু সভা-সমিতি পাতিবলৈকে বাইশা মৰলীয়া ক্লাবৰ ঘৰেই নাই। তাতে আক' তেতিয়া অভিনয় কৰিবলৈ ভবাটোও ৰাম নৌ ওপজোতেই ৰামায়ণ লিখাৰ কথা । পিছে সেই কালতেই অসমৰ প্ৰায় কেউখন চহৰতে অভিনয়ৰ অভিযান চলিছিল । ঘৰৰ অভাৱৰ কাৰণেই ক্লাবৰ নিয়মাৱলীত অভিনয়ৰ ব্যৱস্থাও কৰা নহৈছিল।
যতন কৰিলে ৰতন মিলে। গুৱাহাটীৰ ৺শম্ভুৰাম বৰাদেৱৰ বিশেষ চেষ্টাৰ ফলত ১৮৯৯ চনত ক্লাবে মাটি পালে লাবানৰ সোঁমাজতে। খাছি পৰ্ব্বতৰ মিলিয়েম ষ্টেটৰ ৰজাই ১৫০৫০ বর্গফুট ( প্রায় চোৱা এবিধা ) মাটিৰ খাজান। দিব নলগীয়া চিৰস্থায়ী লাখেৰাজ পট্টা দিলে। এতিয়া এই মাটিৰ মূল্য চল্লিছ হেজাৰতকৈও বেছি হব। সেই সময়ত ক্লাবৰ সভ্য ক্লাবৰ মাটিঘৰ আছিল কেৱল দুকুৰিজন। কম দৰ্ম্মহা পোৱা এই কেইজন চাকৰিয়াল আৰু ছিলঙৰ পৰা ভৈয়ামলৈ যোৱা প্ৰাক্তন সভ্যসকল আৰু তাৰ ৰাহিৰেও কেইজনমান সদাশয় লোকে সহানুভূতিশীল হৈ দিয়া ধনেৰেই ২৭ ফুট দীঘল ১৮ ফুট বহল এটি ঘৰ কৰিলে, তাতে নাট্যমঞ্চও কৰা হল আৰু এটি সৰু ঘৰ কৰিলে। এই ঘৰ দুটা সজোৱাত খৰচ পৰিল প্ৰায় চাৰি-পাঁচশ সৰু ঘৰটিৰ উদ্দেশ্য ছিলঙত মিতিৰ-কুটুম বা বন্ধুবৰ্গ নথকা কোনোৰা অসমীয়। মানুহ ছিলঙলৈ আহিলে অস্থায়ীভাৱে ক্লাবঘৰতেই আশ্রয় লব আৰু সক ঘৰটিতে ভাত-পানী ৰান্ধি খাব । সেই কালত আজিকালিৰ নিচিনা হোটেল নাছিল, আছিল কেৱল ইংৰাজসকলৰ। ঘৰ হোৱাৰ পিছতেই নাট্যমঞ্চ আৰু আলহী থকাৰ ব্যৱস্থ। নিয়মাৱণীত সন্নিৱিষ্ট কৰা হল। মনত পৰিছে - ১৯১৩ চনত পদ্মনাথ গোহাঁইবৰুৱাদেৱৰ ভাগিন ৺সুৰেন্দ্ৰনাথ গোহাঁইৰ (আবকাৰী বিষয়। ) বিয়াঘৰীয়। মানুহ আহিও এই ক্লাবঘৰতেই আছিল। ১৯১৩ চনৰ জুন মাহত গৱৰ্ণমেণ্টৰ কিবা 'কনফাৰেঞ্চ' এখনলৈ আহি এই ঘৰতেই আছিল ভৈয়ামৰ কেউখন জিলাৰ কুৰিজনমান গণ্যমান্য লোক। সেইসকলে মজিয়াতেই শুইছিল। তেনেকৈ এই লোকসকল এটা সৰু ঘৰতে একেলগে, একে সময়তে থাকি কি যে চাগৈ আনন্দ উপভোগ কৰিছিল - আমাৰ দেখিও ভাল লাগিছিলযেন একে ধৰৰে সেইসকল ভাই-ককাই আছিল। 'কনফাৰেঞ্চ' দুদিন হৈছিল। আৰু ১৯২৪ কি ২৫ চনত চনত এই ঘৰতেই এম-এ পৰীক্ষা দিয়াৰ আগতে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰথম উপাচাৰ্য্য শ্রীকৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈদেৱে। এমাহমান আছিল। তেওঁ সৰু সৰু লৰাৰ লগত মাৰ্বল খেলাও দেখিছিলো। এনেকৈয়ে আৰু বহুতেই ক্লাবঘৰতেই থাকিছিল।
ঘৰ হোৱাৰ লগে লগে সভ্যসকল অভিনয় কৰিবলৈ অনুপ্রাণিত হ'ল। শুনিছিলে। কোৱা - প্রথমেই 'দাতা কণ' নামৰ নাটকখন অভিনয় কৰা হৈছিল আৰু এয়ে আছিল ছিলংগ্ৰৱন্থৱা অসমীয়াৰ ছিলঙত প্রথম অভিনয়। তাভ ভাঙ লৈছিল গোলাঘাটৰ বিষ্ণুপ্ৰসাদ বৰুৱাই কৰ্ণৰ আৰু লক্ষেশ্বৰ হাজৰিকাই
বৃষকেতুৰ। তাৰ পিছতে 'হৰিশ্চন্দ্ৰ' অভিনয় কৰা হৈছিল। তাতো হৰিশ্চন্দ্ৰৰ ভাও লৈছিল বৰুৱায়েই আৰু বিশ্বামিত্ৰৰ ভাও লৈছিল মধুকান্ত বৰুৱাই । কোৱা শুনিছিলো দুয়োজনেই ভাল ভাও দিছিল। হৰিশ্চন্দ্ৰৰ ভাও লৈ বিষ্ণু বৰুৱাই দৰ্শকসকলক কন্দুৱাইছিল বুলিও মানুহে কৈছিল। মধুকান্ত বৰুৱাই ভাৱৰীয়াসকলৰ লাগতিয়াল বস্তু যেনে মুকুট, কিৰীটি, ধনুকাৰ আদি সাব্জি দি এজন নিপুণ খনিকৰৰ চিনাকি দিছিল । তাৰ পিছত 'ভ্ৰমৰঙ্গ' নাটকখনো অভিনয় কৰা হৈছিল বুলি কোৱা শুনিছিলো। ১৯০০ চনৰ পৰা ১৯০৫ চনলৈকে চাৰি কি পাঁচখন নাটক অভিনয় কৰা হৈছিল।
দোপতদোপে উঠি অহা এই চালুকীয়া অনুষ্ঠানটিৰ ১৯০৫ চন জীৱনমৰণৰ সন্ধি-ক্ষণ হল । দুর্ভাগ্যক্রমে এই চনতেই বঙ্গ প্রদেশক দুভাগ কৰি পূব বঙ্গৰ অসম প্ৰদেশক লগত যোগ কৰা হল আৰু তেতিয়াই ছিলঙত থকা বহুত চাকৰিয়াল ছিলং এৰি ৰামনা (ঢাকা) লৈ যাবলগীয়া বিদায়ৰ সন্ধিক্ষণত হ'ল। অসমীয়া চাকৰিয়াল প্ৰায় চাৰিকুৰিজনমান । তেতিয়া ক্লাবৰ সভ্যসংখ্যা এশতকৈও বেছি হৈছিল । বেছি হৈছিল । যোৱাৰ আগতে সকলোটি গোট খাই এখন সভা পাতিলে আৰু এই সভাতেই সৰহ ভাগ সভ্যকে বিদায় দিয়া হ'ল যেন চিৰকালৰ কাৰণে। বিদায়-সভ। শোক-সভাত পৰিণত হল। আগৰ দিনত ছিলঙত থকা মানুহৰ যেনেকুৱা মিল আৰু ভ্ৰাতৃভাব আছিল আজিকালি তেনেকুৱা ভাব দেখিবলৈ পোৱা নেযায় বুলি কলেও অত্যুক্তি কৰা নহয় যেন লাগে । বহুতেই ছিলৎ এৰি যোৱাৰ আগতে ছিলঙলৈ পুনৰ অহাৰ আশা এৰি দি যিবিলাকৰ নিজৰ ঘৰবাৰী আছিল সেইবিলাকে। আধামূলীয়াকৈ বেচি থৈ গল। এৰি থৈ গল সিবিলাকৰ অহোপুৰুষাৰ্থৰ ফল অসম ক্লাবৰ ঘৰকেইটা আগন্তুক লোকসকলৰ কাৰণে। এইখিনিতেই মনত পৰিল কহিমাত থকা দ্বিতীয় মহাসমৰত প্রাণ-বিসর্জন দিয়া সৈহ্যসকলৰ সমাধি-স্থানলৈ। মনত পৰিল সমাধি-স্তম্ভত লিখা - When you go home tell them of us and say For their tomorrow we gave our today.
ছিলঙত থকাসকলক ৰামনালৈ যোৱাসকলে যেন কৈ গল - ভৱিষ্যতলৈ ছিলঙলৈ কোনোবা আহিলে সিবিলাকক আমাৰ কথা কব আৰু ব আমাৰ
কষ্টোপাৰ্জ্জিত ধনেৰে সিবিলাক থাকিবলৈকে এই ঘৰ-দুৱাৰ সাজি থৈছো। এই সভাতেই স্থিৰ কৰা হৈছিল - ক্লাবৰ ভঁৰালত যি ধন আছে সেই ধনেৰেই আৰু এটি সঘৰ আৰু এখোঁটালি ঘৰ ক্লাবঘৰৰ এমূৰে ইংৰাজী আধৰ এলৰ গঢ়ত সজাব লাগে। সৰু ঘৰটিৰ উদ্দেশ্য হল যাতে কেবাজনো আলহী একে সময়তে আহিলে সুকীয়া সুকীয়াকৈ ৰান্ধি খাব পাৰে আৰু ইখোঁটালি ঘৰ যাতে আলমীয়ে থকা ঘৰ স্বৰূপে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। আলহী থাকিবলৈ স খোঁটালিতে পুথিভঁৰালৰ আলমাৰীটোও থবলৈ সুবিধা হব। ছিলঙৰ অফিচবিলাকত যে অসমীয়া মানুহ বেছিকৈ থাকিলে অসমীয়াৰ উপকাৰ হব সেইটে! সিবিলাকে ভালকৈয়ে অনুভৱ কৰিছিল। ইপিনে ছিলঙত থকাৰ অসুবিধাৰ কাৰণেও বহুতে ইচ্ছা থাকিলেও আহিব মুখুজিছিল, সেই দেখিয়েই ক্লাব ঘৰতেই সেইদৰে থকাৰ সুবিধা কৰা হ'ল ।
সেই সময়তেই অসমৰ হাইস্কুলবিলাকত বঙলা ভাষাৰ ঠাইত অসমীয়া ভাষা প্রচলন কৰিবলৈ অসমত আন্দোলন চলিছিল। আজিকালিৰ নিচিনা হৰতাল বা ষ্ট্ৰাইক্ কৰি আন্দোলন কৰা নছিল - কৰা হৈছিল সভা-সমিতি পাতি। অসমীয়াৰ অতিকৈ আদৰৰ অসমীয়া ভাষাৰ অভিধান হেমকোষ চপোৱাৰ আয়োজনে। কৰিছিল সেই সময়তেই। বঙলা ভাষা কিয় চলাৰ নালাগে বুলি চৰকাৰে অসম ক্লাবকো সুধিছিল ' আৰু তাৰ অকাট্য উত্তৰো দিয়া হৈছিল। এতিয়া অসম ক্লাব আছে বুলি চৰকাৰে হয়তো নেজানেই। সৌভাগ্যক্রমে ১৯১১ চনত যেতিয়া অসম প্রদেশ পূব-বঙ্গৰ পৰা ফাটি আহিল, তেতিয়া ছিলঙত অসমীয়া চাকৰিয়ালৰ সংখ্যা হ'ল কেৱল আঢ়ৈকুৰিহে। বাকী আঢ়ৈকুৰিমানেই ৰামনাৰ পৰাই বাহিৰে বাহিৰে নতুন নতুন চাকৰি লৈ ভৈয়ামলৈ গল। এনেয়ে অসমীয়। চাকৰিয়ালৰ সংখ্যা এপাচি কচুশাকত এটা জালুক, তাতে প্রায় পাঁচ বছৰৰ ভিতৰতে আৰু তাকৰ হোৱাত ছিলঙত থকা সকলে লগ-সঙ্গ নথকা যেন অনুভৱ কৰিয়েই হওক নাইবা তেতিয়া বয়স বাঢ়ি অহাৰ দোষতেই হওক, অভিনয় কৰক চাৰি ক্লাবলৈকে যাবলৈ এৰিলে। লাবানত তেতিয়াও সপৰিয়ালে আছিল মাত্র দহজন, পুজিঁচ বজাৰ আৰু থানাৰোডত তিনিৱন আৰু জেইল ৰোডত দুজন, বাকীবিলাক থানবান হৈ ছিলঙৰ আশেপাশে। এনেবোৰ কাৰণতে সিবিলাকৰ অভিনয় আদি কৰাৰ ইচ্ছাও নাছিল যেন লাগে। ১৯০৫ চনৰ পৰা ১৯১১ চনলৈকে কোনো সভাসমিতিও পতা নহল।
মল মৰি গজালি উঠিল। উৎসাহী ডেকা বৃন্দাবনচন্দ্র গোস্বামীদেৱৰ (নগাও) চেষ্টাত ১৯১৩ চনৰ ১৯ জাম্বুৱাৰী তাৰিখে ক্লাবে পুনজ্জীৱন পাই যেন এখন সাধাৰণ
অগ্ৰগতিৰ পথত
অধিবেশন পাতিলে আৰু তাভেই গোস্বামীদেৱক অধনুৱা সম্পাদক আৰু ভৈৰৱচন্দ্র বৰুৱাক সহকাৰী সম্পাদক নিযুক্ত কৰা হল । পিছে গোস্বামীদের প্রায় আঠমাহৰ পিছতেই ছেপ্তেম্বৰ মাহত ছিলং এৰি নগাৱলৈ গল। তেওঁৰ ঠাইত কমলাকান্ত বৰুৱাদেৱক নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেৱেঁই ১৯২২ চনৰ জুলাই মাহলৈকে প্ৰায় ন বছৰ কাল সম্পাদকৰ কাম চলালে। ইপিনে ১৯১২-১৪ চনৰ ভিতৰত অভিনয় গান-বাজনা আদিত ৰাপ থকা ডেক। সিংহদত্ত দেৱ অধিকাৰী, পদ্মকুমাৰ বৰুৱা, বিনয়কৃষ্ণ দাস, শ্রীমাণিকচন্দ্র হাজৰিকা, শ্ৰীঅম্বিকাচৰণ শইকীয়া, সুৰেন্দ্ৰনাথ বৰাকে আদি কৰি প্ৰায় কুৰিজনমান নতুন সভ্য হল । ১৯১৪ চনৰ সাত ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে অসম ক্লাবৰ বছেৰেকীয়া অধিবেশন হৈছিল। অধিবেশন চাৰি বজাৰ পিছতেই শেষ হল অতি কৃতকাৰ্য্যতাৰে। তাতেই অতি সন্তোষ পাই সম্পাদকগৰাকীয়ে আক্ষেপসূচক বাণীৰে কৈছিল, - "আজি ৰাতিলৈ কিবা থিয়েটাৰ এখন কৰিব পৰা হলে সোণত সুৱগা চৰিলহেঁতেন।" থিয়েটাৰ কৰাৰ কথা আগেয়ে কোনেও ভবাই নাছিল । তেতিয়াই ওপৰত উনুকিয়াই অহা ডেকাদলৰ কেইজনমানে মৰসাহ দি কোৱাৰ দৰেই কলে, - "পৰা যাব সৰুসুৰা কিবা নাটক থাকিলে।" তেতিয়াই এজনে পুথিভঁৰালৰ পৰা 'টেটোন তামুলী' নাটকখন উলিয়াই আনিলে আৰু ওপৰে ওপৰে পঢ়ি চাই সম্পাদক ডাঙৰীয়াক কলে, - "আপুনি উপস্থিত ৰাইজক শুনাই কওক - আজি ৰাতি চাৰে আঠ বজাত থিয়েটাৰ হব।" সভা ভাগিল, ৰাইজ ঘৰাঘৰি গল । থিয়েটাৰ কৰিবলৈ ভাৱৰীয়া বছা হল। এজনে নাটখন পঢ়ি গল, ভাৱৰীয়াসকলে শুনি গল। এবাৰ পঢ়িলে দুবাৰ পঢ়িলে, আকৌ এবাৰ, এনেকৈয়ে কেবাবাৰে। পঢ়াৰ পিছত যি কেইজনে অলপ বেছি কথা কব লাগে, সেই কেইজনে নাটখন মাজে মাজে পঢ়ি চালে। এনেকৈয়ে প্রায় দুঘণ্টাৰ ভিতৰতে থিয়েটাৰ কৰিবলৈ সকলো ভাৱৰীয়া সাজু হল। মন কৰিলেই চন কৰিব পাৰি । ইফালে তেতিয়া ক্লাব মঞ্চত চিন্ তিন্ আদি একোৱেই নাছিল। তেতিয়াই এজনে পুলিচ বজাৰলৈ গৈ ক'লা কাপোৰৰ থান এটা কিনি আনি কাটিকুটি সি-পুতকি মঞ্চৰ সমুখত কেৱল আঁৰকাপোৰৰ ব্যৱস্থা কৰিলে। এই নিশাৰ অভিনয়ত টেটোনৰ ভাও লৈছিল তিতাবৰৰ শ্ৰীঅম্বিকাচৰণ শইকীয়াই, পোহাৰী হৈছিল সিংহদত্ত দেৱ অধিকাৰী ( ডঃ শ্ৰীপ্ৰফুল্লদত্ত গোস্বামীৰ দেউতাক )। প্রায় দুঘণ্টাৰ ভিতৰতে আখৰা কৰি যদিও অভিনয় কৰা হৈছিল দর্শকসকলে ভাল হৈছিল বুলিয়েই শলাগিলে। তেতিয়াৰ পৰাই ডেকাদলে উৎসাহিত হৈ 'মহৰী', 'গাঁওবুঢ়া' আদি চাৰিখনমান নাটক অভিনয় কৰিলে আঁৰকাপোৰ
তৰিয়েই । মহৰীৰ ভাও লৈছিল শশীভূষণ বৰুৱাই। তেওঁ ভাল ভাও দিব পাৰিছিল - সূচকৰ কামে। বেচ কৰিছিল। জয়মতী অভিনয়ত ল'ৰাৰজাৰে। ভাও লৈছিল।
বি-বৰুৱা মঞ্চ
ডাঙৰ মঞ্চ নাই, দৰ্শকসকল বহিবলৈকো চকীবেঞ্চৰ অভাৱ। মানুহৰ ঘৰৰ পৰা সেইবোৰ আনিবলগীয়া হৈছিল। ভাৱৰীয়াৰে। সাজপাৰ নাই - নাই যে নাই একোটোৱেই নাই। তথাপিও ডেকাদলে অভিনয় কৰাৰ আশা এৰি দিয়া নাছিল । কাম কৰিবলৈ ইচ্ছা থাকিলে ঈশ্বৰেও সহায় কৰে । ভাগ্যক্রমে ১৯১৮ চনত দেশহিতৈষী ৰায়বাহাদুৰ কনকলাল বৰুৱা ভাঙৰীয়। ছিলঙলৈ সমবায়ৰ ৰেজিষ্ট্ৰাৰ আৰু শিল্প-বিভাগৰ ডিৰেক্টৰ নিযুক্ত হৈ আহিল । তেওঁক ক্লাবৰ সভাপতি কৰা হল আৰু তেখেতেই ১৯২৮ চনৰ ২৭ মেইলৈকে এই পদত আছিল। তাৰ আগতে গোলাপচন্দ্র দাস দাস সভাপতি আছিল । আগৰ নিয়মাৱলীত সেই দেখি নতুন নিয়ম কৰি পুৰণি নিয়মাৱলীৰ ইতিমধ্যে সহকাৰী সম্পাদক ভৈৰৱচন্দ্ৰ বৰুৱাই প্রায় তেৰমাহ কাল কাম চলাই তেওঁৰ পদ ইস্তফা দিলে আৰু তেওঁৰ ঠাইত চন্দ্ৰধৰ শৰ্ম্মাক নিযুক্ত কৰা হল। ১৯২০ চনত অসমৰ বিখ্যাত অসমীয়া সাউদ ভোলানাথ বৰুৱা ডাঙৰীয়। ছিলঙলৈ আহোঁতে সভাপতি কনকলাল বৰুৱাৰ পৰামৰ্শ মতেই বৰুৱ। ডাঙৰীয়াৰ সম্বৰ্দ্ধনাৰ কাৰণে এখন সভা পতা হৈছিল। সেই সভাতেই ক্লাবৰ ধনৰ অভাৱৰ কাৰণেই নাট্যমঞ্চ ডাঙৰ কৰিব পৰা নাই বুলি জনোৱাত এটা ডাঙৰ মঞ্চৰ খৰচ নিৰূপণ কৰি তেখেতক জনালে সেই খৰচ বহন কৰিব বুলি কলে। মঞ্চ ডাঙৰ কৰোতেও দুবছৰমানেই গল আমাৰ সোপাঢিল। কামৰ কাৰণে। মঞ্চ ডাঙৰ হল, খৰচ পৰিল বাৰশ টকা। মঞ্চৰ নাম দিয়া হল - বি-বৰুৱা ষ্টেজ ।
এই ডাঙৰ মঞ্চতে অভিনয় কৰা হল 'কুকুৰীকণাৰ আঠমঙলা'। কুকুৰীকণাৰ ভাও লৈছিল থানেশ্বৰ হাজৰিকাই, শাহুৱেকৰ ভাও লৈছিল গুৱাহাটীৰ খগেন্দ্ৰৰাম মেধিয়ে আৰু খলশালীয়েকৰ ভাও লৈছিল শিৱসাগৰৰ পদ্মকুমাৰ বৰুৱাই । থানেশ্বৰৰ ভাও একেবাৰেই স্বাভাৱিক যেন লাগিছিল আৰু দর্শকবৃন্দকে। ভালকৈয়ে হঁহুৱাইছিল। কইন। হৈছিল গুৱাহাটীৰ বিনয়কৃষ্ণ দাস। তেওঁ বৰ শকত আৱত আৰু ওথ আছিল। তেওঁক কইনাৰ সাজত দেখিয়েই দৰ্শকসকলে হাঁহি খলক লগালে কিয়নো দৰা থানেশ্বৰ লৰামতীয়া আৰু চাপৰ, গাটোও লাহী আছিল। অভিনয় চাই দৰ্শকসকলে বৰ আমোদ পাইছিল।
এশতকৈও বেছি হল। আগেয়ে মানুহ কম আছিল, ক্লাবঘৰো সৰু আছিল। এতিয়া মুনিহ-তিৰোত। লৰা-ছোৱালীৰ সংখ্যা দুশতকৈক বেছি হল । ইমানখিনি মানুহ বহি অভিনয় চাবলৈ ধৰে নটা হল। তেতিয়া প্ৰায় ১৯২৬ চনৰ পৰাই অভিনয় চোৱা দৰ্শকৰ পৰা ধন লবলৈ টিকটৰো ব্যৱস্থা কৰা হল - উদ্দেশ্য আছিল ঘৰ ডাঙৰ কৰিবৰ কাৰণে খৰচ উলিৱা। বছৰেকত দুবাৰ বা তিনিবাৰ অভিনয় কৰি যি ধন পোৱা যায় তাৰে চকী-বেঞ্চ আদি কিনোতেই খৰচ হৈ যায় । ঘৰৰ কাৰণে ধনভঁৰালত তলি সদীয় উদং অৱস্থাতে থাকে।
শিৱপ্ৰসাদ বৰুৱা হল
তেনে সময়তে অসমৰ বিখ্যাত চাহখেতিয়ক ৰায়বাহাদুৰ শিৱপ্ৰসাদ বৰুৱা ডাঙৰীয়া ছিলঙলৈ আহিছিল। তেখেতৰ সম্বৰ্দ্ধনা সভাত ডাঙৰ হলৰ অভাৱৰ কথা উত্থাপন হোৱাত তেখেতে ধন দিবলৈ মান্তি হল। ঘৰ সাজিবলৈ বৰুৱা ডাঙৰীয়াই ৩৪০০ টকা আৰু পিছত তেখেতৰ পুতেক শ্ৰীহেমেন্দ্ৰপ্ৰসাদ বৰুৱাই একে উদ্দেশ্যে ২০০০ টকা দান কৰিছিল । হল ডাঙৰ কৰি 'শিৱপ্ৰসাদ বৰুৱা হল' নামকৰণ কৰা হল । ৰাইজে নখ জোকাৰিলেই নৈ বয় । মঞ্চ ডাঙৰ হল। ঘৰ ডাঙৰ হোৱাৰ লগে লগেই বেৰিষ্টাৰ আবদুল মজিদ চাহাবৰ সহধর্মিনীয়ে এটি অর্গেন, লক্ষীপুৰৰ জমিদাৰ ৰবীন্দ্ৰনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে বিজুলীবত্তিৰ খৰচ ছশ টকা, আত্মাৰাম ডেকাই এটি ক্লেৰিঅ'নেট, লক্ষেশ্বৰ বৰঠাকুৰে কেইখনমান চকী, তেজপুৰৰ শ্ৰীপিয়াৰীমোহন চৌধুৰীয়ে তেওঁৰ বৰদেউতাক ৰামৰতন চৌধুৰীৰ স্মৃতিচিন স্বৰূপে মঞ্চৰ সমুখৰ এখন দৃশ্যপট, গোলাঘাটৰ ডাঃ বেণীমাধৱ চলিহাই এখন দৃশ্যপট আৰু ডেউকা-পট, আৰু এখন দৃশ্যপট গুৱাহাটীৰ মাণিকচন্দ্ৰ দত্তই, যোৰহাটৰ কনকচন্দ্ৰ শৰ্ম্ম। বৰুৱাই খেলিবলৈ এখন ত্ৰিজখেলৰ মেজ দান কৰিলে । এনেকৈয়ে আৰ ছিগা চুলি তাৰ ছিগ। চুলিৰেই ছিলংপ্ৰৱস্থৰ। অসমীয়াৰ নেঘেৰি খোপা অসম ক্লাবৰ ঘৰ আৰু নাটমঞ্চ হৈ উঠিল ।
ক্লাবৰ সভাপতি ৰায়বাহাদুৰ কনকলাল বৰুৱাৰ কথা আগতে কৈ আহিছোঁ। তেখেত ১৯২৮ চনত অৱসৰ লৈ যোৱাত ডঃ ৰাধানাথ ফুকন আৰু ১৯৩০ চনত মিঃ আই-মজিদ চাহাবক সভাপতি নির্বাচিত কৰা হল। মিঃ মজিদ ১৯৩৪ চনলৈকে উক্ত পদত আছিল। তাৰ পিছৰ পৰাই চাৰিজনমান সভাপতি আছিল। বর্তমান সভাপতি অৱসৰপ্ৰাপ্ত মুখ্য ইঞ্জিনিয়াৰ শ্রীহৰিপ্ৰসাদ বৰুৱা। কমলাকান্ত বৰুৱ। ১৯১৩ চনৰ পৰা ১৯২২ চনলৈকে আছিল সম্পাদকৰ পদত। তেওঁ সম্পাদকৰ কাম এৰি বিয়াত শ্রীগৌৰীধৰ বৰকাকতীক নিৰ্ব্বাচিত কৰা হল- তেখেতে ১৯৩৪ চনৰ
জুন মাহৰ শেষলৈকে সেই পদত আছিল। তেওঁৰ পিছত দিলীপচন্দ্র দাস সম্পাদক হৈ আছিল প্রায় ডেৰ বছৰ। তেওঁৰ পিছতে শ্রীলক্ষেশ্বৰ বৰবৰাকে আদি কৰি কৈইবাজনে। সম্পাদক আছিল। বৰ্ত্তমান সম্পাদক শ্রীভুৱনমোহন বৰুৱ।। নাট্যশাখাৰ সম্পাদক আছিল পদ্মকুমাৰ বৰুৱা, পূর্ণশশী দত্ত, ভোলানাথ বৰুৱা আৰু শ্রীগৌৰীশ্বৰ বৰকাকতী। ১৯২২ চনৰ পৰা ১৯৩৬ চনৰ ভিতৰত নাট্যশাখা সমিতিত আছিল ৰায়চাহাব কমলাকান্ত বৰুৱা, ৰায়চাহাব সোণাধৰ সেনাপতি, ভোলানাথ বৰুৱা, পদ্মকুমাৰ বৰুৱা, পূর্ণশশী দত্ত, নজিৰুল ইছলাম বৰা, শশীভূষণ বৰুৱা, মণিকান্ত শৰ্ম্মা, মথুৰানাথ বৰুৱা, মহম্মদ হুছেইন বৰা, গিৰীশ্চন্দ্ৰ শৰ্ম্মাকে আদি কৰি আৰু দহজনমান। এইসকলৰ চেষ্টাতেই ক্লাবৰ ঘৰ আৰু নাট্যমঞ্চৰ যথেষ্ট উন্নতি হৈছিল। ক্লাবৰ ঘৰ আৰু নাট্যমঞ্চও ডাঙৰ হল সেই সময়তে। ১৯২২ চনৰ দুই জুলাই তাৰিখে নাট্যশাখাৰ নিয়মাৱলী ধুগুত কৰিবলৈ স্থিৰ কৰা হৈছিল আৰু দুমাহৰ পিছত অক্টোবৰ মাহত সেই নিয়মাৱলী যুগুত আৰু গৃহীত হৈছিল। আকৌ এবছৰৰ পিছতে ১৯২৩ চনৰ অক্টোবৰ মাহত ৰায়বাঁহাদুৰ কনকলাল বৰুৱাদেৱক সভাপতি আৰু প্ৰিয়লাল বৰুৱাক সম্পাদক নিযুক্ত কৰা হল ।
১৯২২ চনৰে পৰ। মঞ্চ ডাঙৰ হোৱাৰ লগে লগে লৱকুশ, জয়মতী, চন্দ্রগুপ্ত বেউল। (হাজৰিকা), ভ্ৰমৰঙ্গ, বিয়া-বিপৰ্যয়, যক্ষৰাজ, বৃদ্ধস্য তৰুণী ভাৰ্য্য।, সাৱিত্ৰীসত্যৱান, শকুন্তলা, ছাজাহান আদি কেইখনমান নাটকৰ সফল অভিনয় কৰা হৈছিল। লৱকুশ অভিনয়ত লৱৰ ভাও লৈছিল তেজপুৰৰ শ্ৰীচন্দ্ৰনাথ বৰাই ( এতিয়া জজ, )। গাই-পাই দেখিবলৈ ধুনীয়া এই ডেকাজনে ছিলঙৰ ডিচেম্বৰ মাহৰ ঠেটুৱৈ লগা জাৰত উদং গাৰে যি ভাও দেখুৱালে সেই ভাৱৰ আজিলৈকে বহুতৰ মনত সাঁচ ৰৈ আছে । জয়মতী নাটকত গদাপাণিৰ ভাও লৈছিল ভোলানাথ বৰুৱাই । আহোম ৰাজকোঁৱৰসকলক বিশেষকৈ গদাপাণিক নেদেখিলেও বৰুৱাকে গদাপাণিৰ প্ৰতিকৃতি বুলি ধাৰণা হৈছিল। তেওঁ প্ৰায়েই অভিনয়ৰ মূখ্যভূমিকাক নামিছিল। সাজপাৰ কৰিলে তেওঁৰ চেহেৰাই সলনি হৈ যায়। ভাও-ভঙ্গী আদিও একেবাৰেই স্বাভাৱিক যেন লাগে। বৰুৱা কেৱল এজন কৃতী শিক্ষকেই নাছিল, সামাজিক কামবোৰতো তেওঁ আগৰণুৱা আছিল আৰু সকলো কামকে বৰ পৰিপাটিকৈ কৰিব পাৰিছিল। তেওঁৰ অকাল মৃত্যুত ছিলঙৰ অসমীয়া সমাজৰ বিশেষ ক্ষতি
অসম ক্লাবৰ দ্বাৰা এখন তেলছবি তেওঁৰ স্মৃতিৰক্ষাৰ বাবে ৰখা হয়। জয়মতী নাটকখন কেধাবাৰে। অভিনয় কৰা হৈছিল। প্ৰথমবাৰ জয়মতীৰ ভাঙ লৈছিল পূর্ণশশী গুপ্তই। সজালেপৰালে এওঁৰ আচল তিৰোতাৰ নিচিনাই
চেহেৰা হয় । তেওঁ ঊষা, সাৱিত্ৰী, শকুন্তলা, বেউলা, মালতী, প্রমীলা আদিৰ ভাৱো লৈছিল। গিৰীশ শৰ্ম্মায়ে। দুবাৰ নে এবাৰ জয়মতীৰ ভাও লৈছিল । তাৰ বাহিৰেও ছেক্সপীয়েৰৰ নাটককেইখনৰ প্ৰধান প্রধান তিৰোতাৰ ভাৱে। তেৱে ইহে লৈছিল । গিৰীশ শৰ্ম্ম। মানুহজনক দেখিলে তিৰোতাৰ ভাৱত মুশুৱায় যেন লাগে । পিছে তেওঁৰ গাৰ গঢ় এনে যেতিয়। তিৰোতাৰ সাজ পিন্ধে, খোজেকাটলে কথাৰ ভাব-ভঙ্গী আদি হুবহু তিৰোতাৰ নিচিনাকৈ প্ৰকাশ পায় । তেওঁ সামাজিক কামবিলাক কৰাতো অতি নিপুণ আৰু সকলো বিষয়তে পাৰ্গত আছিল। তেওঁ বহুত দিন মঞ্চাধক্ষ্য হৈ আছিল । তেওঁৰ ঘৰ তেজপুৰৰ কলাবাৰীত । এবাৰ জয়মতী অভিনয়ত মই বুঢ়াগোহাঁই হৈছিলোঁ। বৰগোহাঁইৰ ভাও লোৱা অভিনেতাজনে মোক সুধিছিল, - "হাজৰিকা ! আমাৰ সাজপোচাক কেনেকুৱা লাগিব ?" মই কলো, - "চাপকন চোলা হলে ভাল, নহলে পাঞ্জাবী এটাকে পিন্ধি গাত পাটৰ চেলেং এখন ললেও হব। তেতিয়া তেওঁ কলে, - "তেনেহলে মই এইটো ভাও লবলৈ মন নাই।" মই কাৰণ সোধাত কলে, - "মোৰ ৱাইফে মোক এনেকুৱা সাজত মুশুৱায়, ৰজা মহাৰজা বা সেনাপতিৰ সাজতহে শুৱায় বুলি কয়, সেই দেখিয়েই মোক আন ভাও এটাকে দিবলৈ আপুনি কবচোন।" মই কম বাৰু বুলি কৈ কথাটো প্ৰকাশ কৰিলে।। কিন্তু কি হব সকলোৱেই আমোদ কৰিবলৈকে তেওঁৰ ভাওটো সলনি নকৰিলে । শৈলেন্দ্ৰকুমাৰ দত্তই পৃথু চাংমাই হৈ তৰবৰীবেশী শ্ৰীহেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ লগত স্বাভাৱিক অসমীয়। ঠাচৰ মাত-কথাৰে এনেভাবে পীৰিতি কৰিছিল যে তাকে চাই দৰ্শকৰ মাজত হাঁহিৰ ৰোল উঠিছিল। তৰবৰীৰ ভাৱত শ্ৰীহেমচন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু শ্রীজীৱেশ্বৰ গোস্বামী উভয়ে নাম কৰিছিল। 'বিদ্যাৱতী' অভিনযত শৈলেন দত্তৰ কালিদাস আৰু হেমচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ জযমলৰ ভাও বহুদিনলৈ দৰ্শকৰ মনত আছিল । বিদ্যাৱতীৰ ভাৱত সাইলাথ বিদ্যাৱতী হৈ ওলাইছিল গুৱাহাটীৰ শ্ৰীভৱানীপ্রসাদ বৰুৱা । এবাৰ বিশেষকৈ বয়সস্থসকলে আগভাগ লৈ মেঘনাদবধ নাটৰ সফল অভিনয় কৰিছিল। সেই অভিনয়ত ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ ৰাৱণ, বিপিনচন্দ্ৰ বৰদলৈ ( গুৱাহাটী ) মেঘনাদ, মেজৰ শ্ৰীহুৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত কুম্ভকৰ্ণ, গিৰীশ শৰ্ম্মা প্রমীলা আৰু শশীভূষণ বৰুৱা লক্ষ্মণ হৈছিল। মণিকান্ত শৰ্ম্মা, শ্রীগৌৰীশ্বৰ বৰকাকতী, শ্রীখগেন্দ্ৰ মেধিয়ে সখাসকল হৈ নাচিছিল। ভৈৰৱচন্দ্ৰ বৰুৱা, জীৱন বৰদলৈ আদিয়ে সভাসদ দূত আদিৰ ভাও দি অভিনয়ৰ গাম্ভীৰ্য্য বঢ়াইছিল। শ্ৰীঅতুল হাজৰিক। ৰচিত 'কনৌজ কুঁৱৰী নাটৰ অভিনয়ত পৃথ্বীৰাজৰ ভাও লৈছিল শ্রীনীলৰঞ্জন বৰঠাকুৰে। তদুপৰি সেই অভিনয়ৰ আন আন অভিনেতা আছিল শ্রীঅৰুণ হাজৰিকা (সমবায় বিষয়া ) নৃত্যশিল্পী শ্রীসুৰেশ গোস্বামী, শ্রীউমাকান্ত শৰ্ম্মা (নগালেণ্ডৰ প্ৰাক্তন মুখ্যসচিব )
প্রভৃতি । অভিনয় পৰিচালনা কৰিছিল যোৰহাটৰ পজিৰুদ্দিন আহমেদে। নাট্যাচাৰ্য্য ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰদেৱেও দিহা-পৰামৰ্শ দিছিল। মুঠতে নাটখনি বৰ কৃতকাৰ্য্যতাৰে অভিনীত হৈছিল।
অসমৰ দুজন খ্যাতনামা অভিনেতা ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ আৰু অধ্যাপক বৰদা'কান্ত শৰ্ম্মা বছৰদিয়েক ছিলংপ্ৰৱহুৱা হৈ আছিল। এই হুজন প্রসিদ্ধ শিল্পীৰ সক্রিয় সহযোগত ছিলঙৰ অসম ক্লাৰৰ অভিনয় উচ্চমানসম্পন্ন হৈছিল । বৰদ। শৰ্ম্মা উৎসাহী ডেকা আৰু লাহিকৈ মানুহজন । মনত বৰদাকান্ত আৰু বৰঠাকুৰ পৰে তেওঁৰ উদ্ফাই অসুখৰ কথা। লাবানৰ পৰা প্ৰায় ডেৰমাইল দূৰত ৰামকৃষ্ণ মিছনৰ ওচৰত আছিল তেওঁ। জাৰকালিৰ জাৰলৈ কেৰেপ নকৰি বিশেষকৈ তেওঁৰ অসুখলৈ অকণে। নেভাৰি নিতৌ লাবানলৈ আহি অভিনয়ত আখৰা কৰিছিল আৰু আন ভাৱৰীয়াকে। শিকাইছিল । ৰাতি আঠ ন বজাত অহা-যোৱ। কৰা বাটছোৱাত তেতিয়া মানুহৰ ঘৰবাৰী নাছিল। লগত লগৰীয়া নাই - লগ পোৱা হৈছিল কেৱল মদাহীবিলাকক । কি যে সাহসেৰে অহা-যোৱা কৰিছিল ভগৱানে জানে । অভিনয় তেওঁৰ এটা বিশেষ ৰাগীয়েই আছিল । তেওঁৰ কথা কোৱাৰ ধৰণ, হাত মুখৰ ভঙ্গী আদি চিৰকাললৈ মানুহৰ মনত সাঁচ ৰৈ যোৱা । বহুতে কলিকতাৰ মুখ্য মুখ্য ভাৱৰীয়াবিলাকৰ লগত তেওঁৰ ভাও তুলনা কৰিছিল। এই লিখকেও স্মৰণীয় 'চন্দ্ৰগুপ্ত' অভিনয়ত তেওঁৰ লগতে কাত্যায়নৰ ভাও দিছিলোঁ। মোৰ বচন ভালকৈয়ে মুখস্থ আছিল, নেথাকিলেও কথাৰ বিসঙ্গতি নোহোৱাকৈ যেনেতেনে ভাব প্রকাশ কৰি খাপ খোৱাকৈ কথা কব পৰা শক্তি আছিল। এতিয়াও পাহৰা নাই - এবাৰ চাণক্যৰ লগত কথা কৈ থাকোঁতে মই একেষাৰ চুটি কথা কবলগীয়া আছিল। মই কলে। কিন্তু সূচকে মোৰ কথালৈ কাণ নিদিলে বা হয়তো মুশুনিলেই। কাত্যায়ন কাত্যায়ন কৈ কেবাবাৰে। কোৱাত মই বৰকৈয়ে সূচকক কলে।, - "কি কাত্যায়ন কাত্যায়নকৈ আছে? মই কলে। নহয়।" বৰদা শৰ্ম্মায়ে। সেইটো বুজি পাই ততালিকে দিলে, - "তোমাকেই নকৈনে। কাক কম?" বুলি তেওঁৰ কথাৰ মাজতে কৈয়েই তেওঁৰ কবলগীয়। কথাখিনি কৈ গল। তেতিয়াহে সূচকে শুদ্ধভাৱে বচন সুচাই গ'ল । দর্শকসকলে এই ভুলৰ ততকে ধৰিব নোৱাৰিলে। ময়ে। শৰ্ম্মাৰ উপস্থিত বুদ্ধিক নশলাগি নোৱাৰিলোঁ। অভিনয় বৰদ। শৰ্মাৰ প্ৰাণ যেন আছিল। তেতিয়াৰ দিনৰ চমকপ্রদ অভিনয়বোৰৰ ভিতৰত শ্ৰীঅতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ 'বেউলা'ৰ নাম' বিশেষভাৱে লব পাৰি। এই অভিনয়ত বৰদা শৰ্মাই চান্দে। সাউদৰ ভূমিকাত নামি চমকপ্রদ অভিনয় কৰিছিল। তেওঁ "সনেকা! সনেকা?" বুলি চিঞৰি
চিঞৰি কোৱা কথাবোৰ মই এতিয়াও যেন শুনি আছোঁ। কেদাৰনাথ শৰ্ম্মা হৈছিল মহাদেৱ । শ্ৰীশৰবিন্দু ঘোষ লক্ষীন্দাৰ । শ্রীফণীধৰ শৰ্ম্মাই পদ্মাৱতীৰ ভাৱত ৰক্তযন্ত্রপৰিহিতা হৈ খনিকৰবেশী এই লিখকলৈ ত্রিশূল টোৱাইছিল আৰু তাৰ লগে লগে মেৰঘৰৰ ভিতৰত যেতিয়া অসংখ্য ৰবৰৰ সাপে লেউ লেউ কৰি ফেট মেলি উঠিছিল তেতিয়। নাট্যমন্দিৰৰ ভিতৰত আতঙ্কৰ সৃষ্টি হৈছিল। সাগৰত সাউদৰ নাও বুৰা আৰু সাঁতোৰাৰ দৃশ্যও বৰ স্বাভাৱিক হৈছিল। এই অভিনয় পৰিচালনা কৰিছিল শ্রীকালিৰাম কলিতাই ।
অসম ক্লাবত আধুনিক অসমীয়া অভিনয় কৰাৰ উপৰিও ১৯৩২ চনত 'কীচককলিয়াবৰৰ ভোলাগুৰি বধ' ভাওনাৰে অঙ্কীয়া নাটৰ পাতনি মেলা হৈছিল। সত্ৰৰ পৰা গায়ন-বায়ন আনি অভিনেতাসকলক শিকাইবুজাই এই ভাওনা পতা হৈছিল। সেই ভাওনাত ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ ( বিৰাট ), শ্রীজীৱেশ্বৰ গোস্বামী ( কাঁচক), মথুৰানাথ বৰুৱা ( যুধিষ্ঠিৰ), হৰেন্দ্ৰনাথ মহন্ত ( ভীম), হেমচন্দ্ৰ হাজৰিকা ( অৰ্জ্জুন ), শ্রীমহেশ্চদ্ৰ ভঁৰালী ( নকুল), শ্রীগোলাপচন্দ্ৰ বৰুৱা ( মহাদেৱ ) আৰু শ্রীতূলিৰাম বৰা ( সৈৰিঞ্জী) আদিয়ে প্রাচীন ধৰণে অভিনয় কৰি দৰ্শকক মুগ্ধ কৰিছিল। ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ, মথুৰানাথ বৰুৱা আদি বয়সস্থ লোকসকলেও ভাওনাৰ প্ৰৱেশ-ভঙ্গী শিক্ষা কৰি নাচি নাচি ৰঙ্গমঞ্চত অৱতীৰ্ণ হোৱাত দৰ্শকসকলে অপৰিসীম আনন্দ লাভ কৰিছিল। এই ভাওনাৰ কৃতকাৰ্য্যতাত অনুপ্রাণিত হৈ তাৰ পিছৰ বছৰত দুর্গোৎসৱত 'কক্মিণী হৰণ' ভাওনা পতা হৈছিল।
এতিয়াও হাতেলিখা অৱস্থাত থকা বৰঠাকুৰ ৰচিত দুখন নাট 'হৰিশ্চন্দ্ৰ' আৰু 'বিশ্বামিত্র' পোনপ্ৰথমে ছিলঙতে মঞ্চস্থ হৈছিল। নাট্যকাৰ নিজেই হুয়োখনৰ মুখ্য ভূমিকাত ওলাইছিল । ৰিশ্চন্দ্র অভিনয়ত বৰদাকান্ত শৰ্ম্মা বিশ্বামিত্র, শ্রীজীৱেশ্বৰ গোস্বামী শৈব্য। আৰু আছানুদ্দিন আহমেদৰ বাচালৰ ( চণ্ডাল ) ভাও বিশেষভাৱে শলাগিব লগীয়া হৈছিল । শ্মশানৰ দৃশ্যত শৈব্যাবেশী শ্ৰীজীৱেশ্বৰ গোস্বামীৰ চকুলোৱে হৰিশ্চন্দ্ৰবেশী ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰৰ বুকু তিয়াই পেলাইছিল । অভিনয়ৰ অন্তত বৰঠাকুৰদেৱে কৈছিল, - "গোসাঁই! আপুনি আজি মোক ভাল কন্দুৱালে। প্রাণ ঢালি অভিনয় কৰি নিজৰ চকুলোৱে লগৰীয়া অভিনেতা আৰু দৰ্শকক কন্দুৱাৰ পৰ। শক্তি আপোনাৰ প্ৰশংসনীয়।"
'ছাজাহান' নাটকত চেলিমৰ ভাও লৈছিল শ্রীঅন্নদাকান্ত বৰুৱাই। সাজপাৰ আৰু অঙ্গসজ্জাৰে তেওঁৰ একেবাৰেই ৰাদছাহা চেহেৰাই হৈছিল। তেওঁ শলাগিবলগীয়া ভাও দিছিল। শ্রীবৰুৱাই আৰু দুখনমান অভিনয়তো প্রধান প্রধান ভাও লৈছিল। তেওঁক এজন অভিজ্ঞ ভাৱৰীয়া যেনেই লাগিছিল। ছেলিমৰ ঘৈণীয়েকৰ
ষষ্ঠ ७
ভাও দিছিল গোলাঘাটৰ শ্ৰীৰাধিকাপ্রসাদ দুৱৰাই। দুৱৰাৰ চেহেৰাও ধুনীয়া, কথাবতৰাও হুবহু তিৰোতাৰ নিচিনাই। 'বৃদ্ধস্য তৰুণী ভাৰ্য্যা' নাটকত মই বুঢ়াৰ ভাও লৈছিলোঁ। আৰু বুঢ়াৰ পুতেকৰ ভাও লৈছিল নগাৱৰ শ্রীপুষ্পকান্ত বৰকটকীয়ে (এতিয়া ডিব্ৰুগড়ত চৰকাৰী উকিল)। পুষ্পকান্তই ইয়াৰ বাহিৰেও চন্দ্রগুপ্ত, নৰকাসুৰ, জয়মতী আদি কেবাখনে। নাটকৰ অভিনয়ত ডাঙৰ ভাও লৈছিল । ধুনীয়া। চেহেৰাৰে ডেকাজন, ওখই-পাখই বেচ শকতআৱত । তেওঁৰ ভাও দিয়াৰ ভাবভঙ্গী আদি বহুতে কলিকতাৰ অভিনয়ৰ বিশিষ্ট অভিনেতাৰ লগত তুলনা কৰিছিল। 'শোণিতকুঁৱৰী' অভিনয়ত শ্রীজীৱেশ্বৰ গোস্বামীয়ে চিত্রলেখাৰ ভাও লৈছিল। শ্রীগোস্বামী সকলোৰে চিনাকি এজন অভিনয় আৰু ভাওনা আদিত ৰাপ থকা বিখ্যাত ভাৱৰীয়া । তেওঁ গীত-মাত আদিও জানে, খোলো বায় । এবাৰ 'জয়মতী' অভিনয়ত শ্রীযোগানন্দ দুৱৰাই জয়মতীৰ ভাও লৈছিল। গঢ়েপিতে বচনেভঙ্গীয়ে তেওঁৰ ভাও বৰ ভাল হৈছিল। এখন সামাজিক নাটক 'সংসাৰচিত্র' অভিনয়ত মই প্রধান ভাওটোকে লৈছিলোঁ। ভাও কেনে দিছিলে। সেইটে। এগৰাকী বয়োবৃদ্ধা মহিলা দর্শক আবদুল মজিদ চাহাবৰ সহধৰ্ম্মিনীৰ কথাৰেই কওঁ । অভিনয়ৰ পিছত তেখেতে এদিন মোক লগ পাই কৈছিল, - "তুমি কি ভাওটো লৈছিল। ? এনেকুৱা ভাৱে তোমাক হুশুৱায় । পোনেই মোৰ তোমাৰ কথাবিলাক শুনি খঙেই উঠিছিল পিছতহে মই চকুলো টুকিবলগীয়া হলো। অঞ্চল ময়েই নহয় বহুতেই চকুলো টুকি নাক চোচাও শুনিছিলো।" এই গৰাকী মহিলাই অভিনয় চাই বৰ ভাল পাইছিল। কেতিয়াবা দুই এদিনৰ ভিতৰতে লৰালৰিকৈ অভিনয় কৰিলে তেখেতক যদি খবৰ দিয়া নহয় বা খবৰ দিবলৈ পাহৰা হয় তেতিয়া তেওঁ বৰ বেজাৰ কৰিছিল। 'কাৰেঙৰ লিগিৰী' অভিনয়ত ডাঃ শ্রীবিৰজাকুমাৰ পদ্মপতিয়ে সুন্দৰকোঁৱৰৰ ভাও অতি সুন্দৰকৈ দিছিল। ইয়াৰ বাহিৰেও আন আন কেইবাখনো নাটকৰ প্ৰধান প্রধান ভাঙকেইটাকেই দিছিল। তেওঁৰ ভাও একেবাৰেই স্বভাৱজাত বুলিয়েই বিবেচনা হয়। সাৱিত্ৰী সত্যৱান' আৰু 'মেঘনাদ বধ' অভিনয়ও শ্রীৰাষচন্দ্ৰ দাসে যম ৰজা আৰু ৰাৱণৰ ভাও লৈছিল। গাইপাই শকতআৱত মানুহজনে ভালদৰেই ভাও দিব পাৰিছিল। 'যক্ষৰাজ' নাটকৰ অভিনয়ত যোৰহাটৰ মথুৰানাথ বৰুৱাই যক্ষৰ ভাৱকেই দিছিল। আকৌ এবাৰ 'চন্দ্ৰগুপ্ত' অভিনয়ত তেওঁ চাণক্যৰ ভাঙ দৈছিল। তেওঁ অভিনয় পৰিচালনা আৰু সূচকৰ কামো কৰিব পাৰিছিল ভালকৈ। 'ভাগ্যপৰীক্ষা' অভিনয়ত শ্রীদেৱেন্দ্রনাথ দাসে পানীৰামৰ তাও লৈছিল
আৰু ঘৈণীয়েকৰ ভাও লৈছিল শ্রীহলিৰাম মেধিয়ে। দুয়োজনৰে ভাও দেখি দর্শকসকলে বেছ আনন্দ উপভোগ কৰিছিল। হলিৰাম মেধিক খুহুটীয়া ভাও দিয়াত ওস্তাদ বুলিয়েই কব পাৰি। তেওঁ কবলৈ মুখ মেলিলেই মানুহৰ হাঁহি উঠে, কথা শুনিলেতো আৰু কথাই নাই। শ্রীপ্রফুল্লকমল দাসে 'কাশ্মীৰকুমাৰী' অভিনয়ত নায়কৰ ভাও লৈছিল । ভাও লৈছিল। ইয়াৰ বাহিৰেও আৰু কেবাখনে। নাটকৰ অভিনয়ত তেওঁ ভাও দিছিল - সেই ভাও চাই মানুহে প্ৰশংস। কৰিছিল। কাশ্মীৰকুঁৱৰীৰ ভাও লৈছিল শ্ৰীচেৰাফউদ্দিন চৌধাৰীয়ে । তেওঁ তিৰোতাৰ ভাও ভালকৈয়ে দিব পাৰিছিল। এবাৰ ধেমেলীয়া নাটক এখনৰ অভিনয়ত গোলাঘাটৰ ডাঃ বেণীমাধৱ চলিহাদেৱে খুহুটীয়। কথা কোৱা এজন মেতোৰৰ তাও লৈ দৰ্শকক ভালকৈৱে হঁহুৱালে। এনেকৈ আৰু এখন অভিনয়ত ডিব্ৰুগড়ৰ যুঁক্তানাথ বৰদলৈদেৱেও নাচিবাগি খুহুটীয়া কথা কৈ হাঁহিৰ সঁফুৰ। মেলিছিল। ছিলং চহৰত আটকীয়া বাঁহৰ জেং এডাল তেখেতৰ চুৰিয়াত কেনেকৈ লাগিবলৈ পালে দর্শকসকলে দেখি তবধ মানিছিল। চেষ্টা কৰোতে চুৰিয়াখনে। চিৰাচিৰ হৈ ফাটিল, তাকে দেখিও মানুহে হাঁহিলে। আৰু এজন আৰু এজন খুহুতীয়া কথাৰে পেট ভৰা আছিল গোলাঘাটৰ খগেশ্বৰ বৰুৱা। 'কুকুৰীকণাৰ আঠমঙলা' অভিনয়ত তেওঁৰ কুকুৰীকণাৰ ভাওটো দেখি দর্শকবিলাকৰ হাঁহিত পেটৰ নাড়ী ডাল ডাল কৰা যেন লাগিছিল । আৰু এজন খুহুটীয়া কথাৰে পেটভৰা মানুহ আছিল শৈলেন্দ্ৰকুমাৰ দত্ত । এদিনৰ কথা এটাকে কওঁ। বহুত দিন - বহুত দিন নহয় - বহুত বছৰৰ আগতে লাবানত অসমীয়। পোন্ধৰজনমানে প্রতি শনিবাৰে সন্ধ্যা সময়ত কীৰ্ত্তনপাঠ কৰা নিয়ম আছিল। এদিন দত্তক পলমকৈ অহাৰ কাৰণ সোধাত কলে, - "মই আহিছিলো সোণকালেই। পিছে বাটতে মানুহ এজনে পালে। তেওঁ ৱৰ্ল্ড ছাৰ্ভেয়ৰ ( পৃথিৱী জৰীপকৰোঁতা )। আমাৰ পৃথিৱীখনৰ হেনো আধা ইঞ্চি পৰিমাণৰ মাটি কম ওলাইছে। তাকে আকৌ জৰীপ কৰি ভুলটো শুধৰাব লাগে বুলি কলে আৰু তেওঁ হেনো ফিটাৰে জুখিমাখি চাই আগৰ জোখৰ সমানেই আছে বুলি ভাবিছে। তেতিয়া মই কলে। - নহয়, এইটো ভবা কথা নহয়। মোৰ হাতত সহজ পৰিমিতি এখন আছে সেইখনৰ মতে হিচাপ কৰিলেই ক'ৰবাত ভুল থাকিলে ওলাই পৰিব। কাইলৈ পুৱা কিতাপখন নিবলৈ আহিব বুলি তেওঁক কলোঁ। এই কথাখিনি কওঁতেই মোৰ অলপ পলম হল।" এনেকৈ তৎক্ষণাৎ একোটা খুহুটীয়া কথা সাজি কৈ তেওঁ মানুহক হঁহুৱাইছিল। খুহুটীয়া কথা কব পৰাই নহয়, তেওঁ বাজীকৰে। আছিল। বহুত ধৰণৰ বাজী দেখুৱাই তেওঁ কনকলাল বৰুৱা প্ৰমুখ্যে দৰ্শকসকলক আচৰিত কৰিছিল। তেওঁ
তবলা বজোৱাতো পাৰ্গত আছিল। আন আন ৰাদ্যযন্ত্ৰও জানিছিল। এওঁ প্ৰায়বোৰ অভিনয়তে ভাও লৈছিল, বিশেষকৈ 'জয়মতী' অভিনয়ত পৃথু চাংমাই আৰু 'বিয়া-বিপৰ্য্যয়'ত জগৰাৰ ভাও দেখি হাঁহি সামৰিব পৰা দৰ্শক কোনো নাছিল । আৰু এজন খুহুটীয়া কথাৰ ভঁৰাল হেমচন্দ্ৰ হাজৰিকা। খুহুটীয়া কথা পাতি হাঁহিবলৈকে মানুহে তেওঁৰ লগ বিচাৰে।
তিৰোতাৰ ভাও দিয়াত পাৰ্গত আছিল শ্ৰীহেমকান্ত বৰুৱা, শ্রীইমানউদ্দিন আহমেদ, গোপালচন্দ্ৰ বৰুৱা, শ্ৰীহেম বৰদলৈ, শ্ৰীচেৰাফউদ্দিন চৌধুৰী, শ্রীশিৱনাথ বৰুৱা আৰু শ্ৰীৰত্নেশ্বৰ বৰঠাকুৰ । ৰত্নেশ্বৰ বৰঠাকুৰে এবাৰ 'শকুন্তলা' নাটকত অনসুয়াৰ ভাও লৈছিল - দেখিবলৈ তেওঁ ধুনীয়। নোদোক। ছোৱালী এটীৰ নিচিন। হৈছিল। যোৰহাটৰ উকীল শ্ৰীৰেন্দ্ৰনাথ তিৰোতাৰ ভাৱত ভঁৰালীয়েও 'কুকুৰীকণাৰ আঠমঙল।' অভিনয়ত কুকুৰীকণাৰ ঘৈণীয়েকৰ ভাও দিছিল । বৰ ভাল লাগিছিল । কোনে। অভিনয়ত নৰ্ত্তকীৰো প্রয়োজন হৈছিল কিন্তু তেতিয়া আজিকালিৰ নিচিনা নাচ শিকাওঁতা কোনোৱেই নাছিল । নাই মোমাইতকৈ কণ। মোমায়েই ভাল। ত্রিছ বছৰৰ পৰা পঞ্চাছ বছৰ বয়সীয়। মানুহেই নাচিছিল । তেওঁলোক আছিল শ্রীফণীধৰ বৰুৱা, মণিকান্ত শর্ম্মা, শ্রীবেদকণ্ঠ শৰ্ম্মা, আজাহাৰ হুছেইন, শ্রীমহম্মদ ৰফিক, গোৱালপাৰাৰ শ্ৰীঅমৰ নাথ আৰু গুৱাহাটীৰ শ্ৰীকমলাকান্ত দাস। এওঁলোকৰ ভিতৰত সকলোতকৈ বয়োবৃদ্ধ আছিল শ্রীবেদকণ্ঠ শৰ্ম্মাদের। তেখেতৰ ঘৰ যোৰহাটত । বৰল! মানুহজন । বয়স পঞ্চাছৰ ওচৰাউচৰি । লগত আছিল আঠ আৰু দহবছৰীয়া দুটি পুতেক আৰু সৰু ভায়েক দুজন। তেখেতৰ নাচ দেখিলে মানুহে কব নোৱাৰে - এইজন জীৱনৰ লগৰীহীন, শোকতাপে জৰ্জৰিত বৰলা মানুহ বুলি। মুখত সদায় হাঁহি, কথাবতৰাও ল'ৰা মানুহৰ নিচিনা। চাৰে পাঁচফুট দীঘল মানুহজন, দেখিবলৈকো নাকেমুখে শুৱনি গঢ়ৰ । শ্ৰীমহম্মদ ৰফিক আৰু আজাহাৰ হুছেইন দুয়োজনেই নাচনত পাৰ্গত আছিল । নৰ্ত্তকীসকলে এওঁলোকলৈকে চাই নাচিছিল, দেখিলে হাঁহিও উঠে।
ঐক্যতান বাদনৰ দলত শ্রীদাৰদাকান্ত বৰুৱাই ক্লেৰিঅ'নেট, সুৰেন্দ্ৰনাথ বৰাই হাৰ্ম্মনিয়াম, গুৱাহাটী ভৰলুমুখৰ শ্ৰীমহম্মদ উল্লাই আৰু তেওঁৰ ভায়েক শ্ৰীটুনুৱে, অর্গেন, ৺শৈলেন্দ্ৰকুমাৰ দত্তই তবলা আৰু তেওঁৰ ভায়েক আনন্দকুমাৰ দত্তই বাঁহী বজাইছিল। আনন্দৰ বাঁহীৰ মাত এতিয়াও যেন শুনি আছোঁ। এদিন তেওঁক বহুৱাই লৈ প্ৰায় এঘণ্টামান সময় বাঁহা বজোৱা গান শুনিছিলো। শুনি আমনি নালাগিল। তেওঁ নিৰুদ্দেশ হোৱাৰ বাবে বাঁহীৰ মাত আৰু শুনিবলৈ নেপাওঁ। শ্রীকালিৰাম কলিতা এজন সুদক্ষ শিল্পী।
অভিনয়ৰোৰত - যিবোৰত লাগতিয়াল বস্তু বজাৰত কিনিবলৈ পোৱা নগৈছিল - সেইবোৰ তেওঁ নিজ হাতে সাব্জি দিছিল। 'চন্দ্রগুপ্ত' নাটকৰ গ্ৰীক সেনাপতি, সৈন্যৰ শিৰস্ত্ৰাণ, 'বেউলা' অভিনয়ৰ সাপবোৰে। তেৱেঁই সাজিছিল। দিলীপচন্দ্ৰ দাস, শ্রীমহেশ্চন্দ্ৰ ভঁৰালী, দুৰ্গাধৰ শৰ্ম্মা, খগেশ্বৰ বৰুৱা, শ্রীপুনিৰাম চহৰীয়া, বৰদাকান্ত শৰ্ম্মা, গিৰিশ্চন্দ্ৰ শৰ্ম্মাকে আদি কৰি আৰু কেইজনমান সুদক্ষ সূচক হৈছিল। ছিলঙৰ নিগাজী লোকসকলৰ উপৰিও তালৈ ঘামকালি ফুৰিবলৈ বা তাত অলপ দিন থকা ভৈয়ামৰ বহু শিল্পীয়ে অসম ক্লাবৰ অভিনয়ত সক্রিয়ভাৱে যোগ দিছিল। সেই সকলৰ জনচেৰেক হৈছে - ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা, পাৰ্ৱতিপ্ৰসাদ বৰুৱা, তপনলাল বৰুৱা, থানেশ্বৰ হাজৰিকা, বদনচন্দ্ৰ শৰ্মা, ডাঃ হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা, শ্রীপ্রফুল্লচন্দ্ৰ বৰুৱা, শ্রীসুৰেশ্চন্দ্ৰ গোস্বামী, দেৱেশ্বৰ ৰাজকুমাৰ, শ্রীনীলৰঞ্জন বৰঠাকুৰ প্ৰভৃতি।
১৯৩৬ চনৰ পৰ। প্ৰায় দহবছৰ কাল অভিনয়ৰ উমঘামেই নাছিল। অৱশ্যে সেই কালছোৱাত গোটেই ভাৰততে অশান্তি লম্ভিছিল। দ্বিতীয় মহাসমৰ শেষ আৰু ভাৰত স্বাধীন নোহোৱালৈকে অভিনয় কৰিবলৈ কাৰে। ইচ্ছ। নোহোৱা হ'ল । ১৮৯৬ চনৰ পৰা ১৯৪৬ চনলৈকে প্রায় অৰ্দ্ধশতাব্দী কাল অতীত হোৱাৰ লগে লগে এক পুৰুষ শেষ হল। মুঠতে ১৯২৬ চনৰে পৰা ডেৰকুৰি বছৰৰ ভিতৰত ক্লাবৰ সভ্য সংখ্যাও পাঁচশতকৈ বেছি হৈছে কিন্তু কি হব সকলো নিতাল মাৰি আছে যেন "গহীন পুৱতি নিশা নিতাল জগত - কতো নাই জোনাকৰ চিন।" ক্লাবৰ প্ৰথম আৰু প্রধান উদ্দেশ্য আছিল সাহিত্য কৃষ্টি কলা আদি চর্চ্চা কৰা। দুখৰ বিষয় সেই উদ্দেশ্য এতিয়। একেবাৰেই তল পৰিল । ক্লাবৰ আৰু নাট্যশাখাৰ মেম্বাৰ ছিলঙৰ সকলোটিয়ে মিলি যাতে ক্লাবঘৰ আৰু নাট্যমঞ্চ ডাঙৰ কৰি অসম ক্লাবৰ গৌৰৱ অটুট থাকে তাৰ বাবে অহোপুৰুষাৰ্থ কৰিব বুলি এতিয়াও আমি আশা কৰি আছে।।
: দুই : প্রাচীন কামৰূপী নৃত্যসঙ্ঘ
১৯৩৮ চনৰ এপ্ৰিল মাহত ছিলঙতে শ্রীজীৱেশ্বৰ গোস্বামী আৰু জীদুৰেশচন্দ্ৰ গোস্বামীয়ে প্রতিষ্ঠা কৰা প্রাচীন কামৰূপী নৃত্যসঙ্ঘ মামৰ সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানে এসময়ত সমগ্ৰ অসম আৰু অসমৰ বাহিৰতো নিভাজ অসমীয়া কলা-কুষ্টি পৰিবেশন কৰি অভূতপূর্ধ্ব আলোড়ন তুলিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল। এই বিষয়ে গ্ৰন্থৰ আন ঠাইত বিবৰি কৈ অহা হৈছে আমাৰ দুৰ্ভাগ্য এই জনপ্রিয় অনুষ্ঠানটি কেইবছৰমান পিছতে বিলুপ্ত হল।
শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ কৃষ্টি-থান
ছিলঙত শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ কৃষ্টি-থান স্থাপনৰ উদ্দেশ্য আলোচনা কৰিবলৈ প্রথম সভা হয় অসম ক্লাবত, ইং ১৯১৪ চনৰ ৭ আগষ্ট তাৰিখে, অসম লোকসেৱ। আয়োগৰ ভূতপূৰ্ব্ব সভাপতি ৺কামেশ্বৰ দাসৰ সভাপতিত্বত। শ্রীপূর্ণলাল দাসে ৰাইজক সভাৰ উদ্দেশ্য বিবৰি কয়। শ্রীশশীচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাদেৱে আনুষ্ঠানিকভাৱে এটি প্ৰস্তাৱ দাঙি ধৰে। বিশদ আলোচনাৰ পিছত ৰাইজে এই প্ৰস্তাৱ সাধাৰণভাৱে গ্ৰহণ কৰে। লাহে লাহে ছিলঙৰ সকলো ৰাইজে এই প্ৰস্তাৱত সঁহাৰি জনালে । আৰু এখন সভা হল অসম ক্লবিত ইং ১৯৪৯ চনৰ ২৫ তাৰিখে শ্রীমহাদেৱ শৰ্ম্মাদেৱৰ সভাপতিত্বত। সেই সভাত চূড়ান্তভাৱে সিদ্ধান্ত গ্রহণ কৰা হল কৃষ্টি-থান স্থাপনৰ। থানৰ সভাপতি হল সেই সময়ৰ সংসদীসচিব আৰু বৰ্ত্তমান অসম বিধান সভাৰ উপমুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰীমহেন্দ্ৰমোহন চৌধুৰী আৰু সম্পাদক হল শ্রীশশীচন্দ্ৰ বৰবৰুৱা। থানৰ কাম প্রথমে আৰম্ভ হয় মাত্ৰ চাৰি বিঘা মাটিত। এই মাটিখিনি দান দিছিল সেই সময়ৰ ৰাজহমন্ত্ৰী শ্ৰীবিষ্ণুৰাম মেধি ডাঙৰীয়াই । ইয়াৰ পিছত তেতিয়াৰ ৰাজহমন্ত্ৰী মতিৰাম বৰা ডাঙৰীয়াই আগৰ মাটিৰ গাত লগা ওঠৰ বিধ। মাটি থানক দান দিয়ে। এই দানৰ বাবে থানৰ সকলো সদস্যই অসম চৰকাৰ আৰু বিশেষকৈ এই দুগৰাকী লোকৰ ওচৰত ঋণী। পুঁজিৰ অভাৱত অতি সামান্যভাৱে এটি নামঘৰ প্ৰথমে থিয় কৰা হয় ইং ১৯৫২ চনত, সেই আগৰ চাৰি বিঘা মাটিত। বৰ্ত্তমান আহলবহল নামঘৰৰ ভেটি স্থাপন কৰে শ্ৰীবিষ্ণুৰাম মেধি ডাঙৰীয়াই ইং ১৯৫৩ চনৰ ১৮ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে। এই নামঘৰ মুকলি কৰা হৈছিল ইং ১৯৫৫ চনৰ চাৰি মাৰ্চ তাৰিখে ।
দেৱকুমাৰ স্মৃতি ভৱন
কৃষ্টি-থানৰ সভাঘৰটি হৈছে এগৰাকী শোকাতুৰা অসমীয়া মহিলাৰ দানতেওঁৰ এটি ল'ৰাৰ স্মৃতিত । অতি মৰমৰ পুত্ৰ ওঠৰ বছৰীয়। দেৱকুমাৰক তেওঁ হেৰুৱায় মাত্র কলিকতাত ইং ১০৫২ চনৰ ৬ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে, অতি শোকাবহ এটি ঘটনাৰ মাজেৰে। এই ভৱনটিৰ ভেটি স্থাপন কৰে সেই সময়ৰ অন্যতম মন্ত্ৰী শ্রীমহেন্দ্ৰমোহন চৌধুৰী ডাঙৰীয়াই ইং ১৯৫৩ চনৰ ১৮ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে আৰু ঘৰটি মুকলি কৰে সেই সময়ৰ অসমৰ ৰাজ্যপাল শ্রীজয়ৰাম দাস দৌলতৰাম ডাঙৰীয়াই ইং ১৯৫৩ চনৰ ৬ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে। এইখিনিতে শোকসন্তপ্ত পিতৃ শ্রীনলিনীকুমাৰ দাসে হলৰ উদ্বোধনী উছৱত কোৱা দুআষাৰমান কথা উল্লেখ কৰিব পাৰি। তেওঁ কৈছিল - I would say that Debakumar Das had a religious temperment from his very boyhood. This was probably
because that the surroundings in which he was born and brought up had profound influence on him. He was born in a house in front of the Srimanta Sankardev Than, Nowgong. Well was it ordained that he lost his life in a drowning tragedy in a pond in front of the Oxford Mission Christian Church, Calcutta. His body was brought to the Church attended to there and cremeated in the Nimtolaghat in Calcutta and the ashes consecrated to the Ganges. Debakumar has gone to the "Debalok" (Heaven ) but it will be the greatest solace to the bereaved parents if Debajyoti (Heavenly light) lits over the Sprimanta Sankardev Cultural Centre to guide his brothers and sisters to make this land of ours still greater. May he rest in peace.
বর্তমানে ছিলডত কৃষ্টিমূলক কোনো ভাল অনুষ্ঠান পাতিবলগীয়। হলেই এই সভাঘৰতে পতা হয়। বিদেশৰ পৰা কোনো গণ্যমান্য লোক আহিলে এই সভাঘৰতে তেওঁলোকক আদৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। বিশেষৰূপে উল্লেখ কৰিব পাৰি যে প্ৰথম বছৰত এই সভাঘৰত মুঠ বাইছটি অনুষ্ঠান পতা হৈছিল। তাৰে ভিতৰত আছিল বিখ্যাত নৃত্যশিল্পী উদয়শঙ্কৰ চাৰিদিনীয়। নৃত্যপ্রদর্শন। এই সভাঘৰতে ভূতপূৰ্ব্ব কেন্দ্রীয় বিত্তমন্ত্রী শ্রীচি-ডি-দেশমুখ, শ্রীমতী দুর্গবাঈ দেশমুখ আৰু কৰ-অনুসন্ধান আয়োগৰ সভাপতি ডঃ জন মাথাইক আৰু তেওঁৰ লগৰায়। সকলক অভ্যর্থনা জনোৱ। হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও এই সভাঘৰত আনুষ্ঠানিক ভাৱে আৰু অনাআনুষ্ঠানিকভাৱে আজিলৈকে অসংখ্য কৃষ্টিমূলক সভা-সমিতি হৈ আছে। শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ কৃষ্টি-কেন্দ্র ছিলঙৰ বিষ্ণুপুৰত স্থাপন কৰাৰ পিছত অঙ্কীয়া ভাওনাৰ বিশেষভাৱে চৰ্চা কৰা হৈ আহিছে। শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱৰ তিথিত প্রত্যেক বছৰেই ছিলঙৰ অসমীয়। ৰাইজে একগোট হৈ অঙ্কীয়া নাটৰ ভাওন। কৰা হয়। ছিলণ্ডত অভিনীত হোৱা অঙ্কীয়া ভাওনাৰ বিশেষত্ব এয়ে যে ধুবুৰীৰ শ্রীমন্ত শঙ্কৰদেৱ নাট্যসমাজ পৰা উত্তৰ লক্ষীমপুৰলৈকে ছিলঙলৈ আহি বসবাস কৰা
অসমীয়া কৰ্মচাৰীবিলাকৰ মাজৰ পৰাই উদ্যোগী লোকসকল একগোট হৈ গায়নবায়নৰ জোৰা শিকি নৃত্য শিক্ষা কৰি ব্ৰজাৱলীত বচন মাতিবলৈ অভ্যাস কৰি দৰ্শকৰ আমনি নলগাকৈ বৰ্ত্তমান সময়োপযোগী কৰি কম সময়ৰ ভিতৰতে প্রত্যেকখন নাটকৰ ভাওনা সুচাৰুৰূপে প্ৰদৰ্শন কৰে। শ্রীমন্ত শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ কষ্টি-কেন্দ্র, নাট্যসমাজে
কোচবিহাৰৰ মধুপুৰ সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰা উৎসৱতে। 'ৰামবিজয়' নাটৰ ভাওনা কৰি যথেষ্ট সুখ্যাতি অর্জন কৰিছে। অঙ্কীয়। নাটৰ ভাওনা কৰাৰ উপৰিও শ্রীমন্ত শঙ্কৰ নাট্যসমাজে নৃত্যাভিনয় আৰু থিয়েটাৰে। দেৱকুমাৰ দাৰ মেমৰিয়েল হলত অভিনীত কৰা হয় । নৃত্যাভিনয় শিক্ষা দিয়াত শ্রীআনন্দমোহন ভাগৱতী আৰু শ্রীনবীনচন্দ্ৰ শৰ্ম্মা গুৰিধৰোঁতা। ১৯৬৩ চনত মধুপুৰ সত্ৰৰ মন্দিৰ প্রতিষ্ঠা উৎসৱলৈ 'কেলিগোপাল' নৃত্যাভিনয় যুগুত কৰাত শ্ৰীজীৱেশ্বৰ গোস্বামীৰ অক্লান্ত পৰিশ্ৰম প্রশংসনীয়। এই নৃত্যাভিনয় অতি লুচাৰুৰূপে মধুপুৰ সত্ৰ সাংস্কৃতিক সঙ্ঘৰ যোগেদি তাত অভিনীত হৈছিল। এই নাটখনে অন্ধ আৰু মধ্যপ্রদেশভো সুখ্যাতি অৰ্জ্জন কৰি শঙ্কৰী কলা-কৃষ্টিৰ গৌৰব বঢ়াইছিল ।
সাম্প্রতিক যুগ
১৯৫১ চনত 'অৱশেষ' নামৰ নাট মঞ্চস্থ কৰি ছিলঙত সহ-অভিনয়ৰ পাতনি মেল। হৈছিল। সেই অভিনয়ত শ্রীমিনতি ভূঞা, শ্ৰীৰেবা বৰদলৈ আৰু শ্ৰীনীলা দাস আদি মহিলা শিল্পীসকলে নিজ নিজ ভাও দক্ষতাৰে ৰূপায়িত কৰিছিল। আন ভাৱৰীয়াসকল আছিল শ্রীদুলাল শৰ্ম্মা, শ্রীটঙ্ক ফৰ্ম্মা, শ্রীধীৰেন শৰ্ম্মা, শ্ৰীদেৱী শৰ্ম্মা আদি। তাৰ পিছত শ্রীগণেশচন্দ্র ফুকন, শ্রীনলিনীকুমাৰ দাস, ডাঃ শ্রীসত্যেন হাজৰিকা, শ্রীৰবীন্দ্রনাথ খাউণ্ড আদি উচ্চপদস্থ লোকসকলৰ প্ৰচেষ্টাত ছিলং ক্লাবত ১৯৫৫ চনত নগাও নাট্যসমাজৰ ৰচিত বিখ্যাত 'পিয়লি ফুকন' নাট মঞ্চস্থ কৰা হয়। এই অভিনয়ৰ প্ৰধান প্রধান ভারত আছিল : পিয়লি - শ্ৰীৰমেশ্চন্দ্ৰ চৌধুৰী, হলৰয়দ - শ্রীশিাশৰকুমাৰ দত্ত ( সেই সময়ৰ মুখ্যসচিব), পিছলিৰ মাক-শ্ৰীপাৰুল ফুকন, পিয়ালৰ ঘৈণীয়েক - শ্ৰীবন্দনা যুব ( বৰুৱা), পিয়লিৰ জীয়েক - জলী ফুকন আৰু নাচনী - শ্ৰীআৰতি দাস। ইয়াৰ আগেয়ে ছিলঙত সহঅভিনয় হৈছিল যদিও ছোৱালীয়েহে ভাও লৈছিল। ভদ্রমহিলাই ভাও লোৱা ছিলঙৰ নাট্যজগতত এয়েই প্রথম। অন্যান্য ভাৱৰীয়াসকল আছিল - শ্রীহৰি হাজৰিকা, শ্ৰীৰবীন খাউণ্ড, ঐদুৰ্গাধৰ শৰ্ম্মা, শ্ৰীজীৱেশ্বৰ গোস্বামী, ঈদুলাল শৰ্ম্মা, শ্রীধীজেন শৰ্ম্মা, মেজৰ গ্ৰীসুৰেন দত্ত প্রভৃতি। অভিনয়ৰ টিকট বেছি পোৱা ধন ১৯৫০ চনৰ নগাৱৰ প্ৰলয়ঙ্কৰ বানপানীত ক্ষতিগ্রস্ত হোৱা ৰাইজৰ বাবে সাহায্য পূজিত দান কৰা হৈছিল। এই উদ্ভমতে অনুপ্রাণিত হৈ শ্ৰীসাদা বৰদলৈয়ে ৰচনা কৰা 'সেই বাটেদি' নাট আকৌ ছিলং ক্লাবতেই মঞ্চস্থ কৰা হৈছিল। এই অভিনয়ত ভাও লৈছিল (গ্রীস) - দেৱী প্রসাদ শৰ্ম্মা, নেকিব আহমেদ, পূর্ণ মজুমদাৰ, চণ্ড আৰান্ধৰা, টঙ্ক শইকীয়া, পারল্য হাজৰিকা, লীলা বৰদলৈ,
অঞ্জনা ৰৰকাকতী আদিয়ে। এই কলামোদাসকলে শ্রীঅতুল হাজৰিক। ৰচিত 'কনৌজকুঁৱৰী', শ্রীলক্ষ্যধৰ চৌধুৰী ৰচিত 'ৰক্ষকুমাৰ' আৰু শ্ৰীপ্রদীপ বৰুৱাই লিখা 'হিউৱেনচাং' নাট মঞ্চস্থ কৰি ছিলঙৰ মঞ্চজগতত এক নতুন সচেতনাৰ সৃষ্টি কৰিছিল । ১৯৫৭ চনত ভাৰতবৰ্ষৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ প্ৰথম শতবার্ষিকী উৎসৱ পালনৰ উদ্দেশ্যে ছিলং ক্লাবত শ্ৰীদেৱী শৰ্ম্মাৰ পৰিচালনাত 'মণিৰাম দেৱান' নাট অভিনয় কৰা হৈছিল। ইয়াৰ সকলে। খৰচ চৰকাৰেই বহন কৰিছিল। সেই সময়ৰ ছিলঙৰ উপায়ুক্ত শ্রীচি-এছ-বুথে সম্পাদক শ্ৰীশৰ্ম্মালৈ দিয়া এখন চিঠিয়ে নাটৰ সকল অভিনয়ৰ প্রমাণ দিয়ে । তেওঁ লিখিছিল, " I was very glad to see the drama which was so beautifully acted to keep the hundreds of spectators spell bound. The portrayal was excellent and the artist succeeded in bringing to life and reality scencs dating back to more than a hundred years. এই অভিনয়ত বঙালী কলামোদী শ্রীশ্যামাদাস ভট্টাচাৰ্য্যই বিশেষ কৃতিত্ব দেখুৱাইছিল। আন ভাৱৰীয়াসকল আছিল শ্রীউমেশ দত্ত, শ্ৰীদেৱী শৰ্ম্মা, শ্ৰীজীৱনকুমাৰ দাস, শ্রীদ্বিজেন ভূঞা, শ্রীলুলু আহমেদ, শ্রীআৰতি শৰ্ম্মা, শ্রীবকুল হাজৰিকা প্রভৃতি। ১৯৫১ চনতে সৰ্ব্বশ্রী প্ৰদীপ বৰুৱা, দেৱী শৰ্ম্মা, ধীৰেন শৰ্ম্ম। আৰু ৰুদ্ৰ বৰুৱাৰ সহযোগত 'উল্কা' মঞ্চস্থ কৰি ছিলঙীয়া ৰাইজৰ নাট্যজগতত এক নতুন উল্কাৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ১৯৫২ আৰু ১৯৫৪ চনত ৰুদ্ৰ বৰুৱা আৰু ধীৰেন সেনৰ যুটীয়। প্ৰচেষ্টাত শ্ৰীসাদ। বৰদলৈৰ 'মগৰিবৰ আজান' আৰু ১৯৫৩ চনত 'যুগৰ দাৰী' নাট সফলতাৰ মঞ্চস্থ কৰা হয়। এই ক্লাবে ৰঙালী বিহু উপলক্ষে 'আলিবাবা' আৰু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় স্থাপনাৰ্থে ইংৰাজী নাট 'জুলিয়াছ চিজাৰ' নাট মঞ্চস্থ কৰিছিল। ইয়াৰ আগেয়ে 'কুকুৰীকণাৰ আঠমঙলা' আৰু 'তীর্থযাত্রী' নাট অভিনীত হৈছিল।
ছিলং কলাপৰিষদ
১৯৫৪ চনৰ শেষৰ ফালে ছিলং কলাপৰিষদ নামেৰে এটা জাকত জিলিকা সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ সৃষ্টি হৈছে। শঙ্কৰী কলা-কৃষ্টি বৈজ্ঞানিকভাৱে আয়ত্ব কৰি ইয়াৰ বহল প্ৰচাৰ কৰাটোৱেই পৰিষদৰ মুখ্য উদ্দেশ্য। জয়জয়তে শ্রীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ 'ৰুক্মিণীহৰণ' নাটৰ নৃত্য-নাট ৰূপ আজিৰ যুগৰ : লগত ৰজিতা খুৱাই প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ প্ৰচেষ্টা কৰা হৈছিল। শিল্পীসকলে প্রথম অৱস্থাত সমালোচনাৰ সম্মুখীন হব লগাত পৰিছিল যদিও ৰুক্মিণী হসণ' নৃত্য-নাটৰ সফলতাৰ তেওঁলোক ছিলঙীয়া ৰাইজৰেই নহয়, সদৌ অসমীয়া ৰাইজৰ এখনো লাভ
কৰিবলৈ সক্ষম হল। পৰিষদৰ কৃতকাৰ্য্যতাৰ মূলতে আছিল শ্রীগণেশ ফুকন, শ্রীলীলাধৰ কটকী (এম-পি), ডাঃ শ্রীচৈতন্য হাজৰিকা প্রভৃতি । এওঁলোকৰ আহাগুধীয়া প্ৰচেষ্টাৰ ফলত প্রথম বছৰতে কেবাবাৰে। ৰুক্মিণীহৰণ নৃত্য-নাট্য ছিলঙত পৰিবেশন কৰাৰ উপৰিও গুৱাহাটীতে। প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। কলামোদীসকলে প্রথম পদক্ষেপত কৃতকাৰ্য্যতাই ইয়াৰ পিছত গৌতম বুদ্ধ, চোৰধৰা পিপৰাগুচোৱা, ৰামায়ণ, নতুন ভাৰত, পাৰিজাতহৰণ নৃত্য-নাট্য প্ৰদৰ্শন কৰে । ৰুক্মিণীহৰণ নৃত্য-নাট্য প্রদর্শনত আন অভিনয়তকৈ বেছি কৃতিত্ব অর্জন কৰিছিল । এওঁলোকে ডিব্ৰুগড় আৰু নগাৱত বহা আন্তঃকলেজ সঙ্গীত-প্রতিযোগিতাতে। যোগদান কৰিছিল । কলা-পৰিষদৰ ছিলঙত 'পাৰিজাতহৰণ' নৃত্য-নাট্য আমাৰ স্বৰ্গীয় প্রধানমন্ত্রী জৱাহৰলাল নেহৰুৱে দহ মিনিটৰ বাবে চাবলৈ আহি দুঘণ্ট। চাই যোৱাটো নিশ্চয় শিল্পীসকলৰ সফল প্ৰচেষ্টাৰ পৰিচায়ক। ছিলঙত কহা সদৌ ভাৰতৰ বিধান সভাৰ অধ্যক্ষসকলৰ সম্মিলনত এই পাৰিজাত হৰণকে পুনৰ প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছিল। সেই নৃত্য-নাট চাই লোকসভাৰ প্ৰথম অধ্যক্ষ 'মাৱলঙ্কাৰে দিয়া মন্তব্য প্রণিধানযোগ্য। তেওঁ কৈছিল, - I have the pleasure to state that when I was at Shillong for Speakers: Conference, the Shillong Kala Parishad troup entertained us with a beautiful presentation of Parijat Haran by Sri Sankardeva. The performance was exquisite and I was much impressed by the expression of various Bhavas by those who partook in the dance drama, The Parishad is doing important cultural work which will make all of us realise the essential unity of India. ১৯৫৫ চনতে ছিলং কলাপৰিষদে এটি সঙ্গীত শাখা স্থাপন কৰি বহুতো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক নাচ-গানত বর্ত্তমানলৈ শিক্ষা দি আহিছে । কলাপৰিষদৰ অতি গৌৰৱৰ বিষয় যে এই সঙ্ঘৰেই শিল্পী দিলীপ চৌধুৰী আৰু প্ৰদীপ বৰুৱাই সৰ্ব্বভাৰতীয় ক্ষেত্ৰতো যশস্যা আৰ্জ্জে। নৃত্য-নাট্যসমূহৰ পৰিচালক শ্ৰীকৃষ্ণমূৰ্ত্তি হাজৰিকাই বিখ্যাত কথাকলি নাচৰ পণ্ডিত গুৰু গোপীনাথৰ তলত প্রশিক্ষণ লৈছিল।
ছিলঙৰ চতুর্থ শ্রেণীৰ অসমীয়া কৰ্মচাৰীসকলে এই শতিকাৰ চতুৰ্থ দশকৰ আগেয়ে 'তৰুণ মিলন সঙ্ঘ' নামে এটি সঙ্ঘ গঢ়ি তোলে। তেওঁলোকে কেবাখনে। নাট অভিনয় কৰিছিল আৰু তাৰ ভিতৰত শ্রীউমেশ দত্তৰ 'ৰূপশিখা' (১৯৪৪ চনত) আৰু দঙিনাথ কলিতাৰ 'সতীৰ ভেজ' (১৯৪৫ চনত) সফলভাবে
মঞ্চস্থ কৰা হয়। এই সঙ্ঘৰ দ্বাৰ। ১৯৪৯ চনত মোহন নাথ ৰচিত "পথৰ সম্বল' আৰু সমাজৰ অভিশাপ' অভিনয় কৰা হৈছিল। ছিল অসমীরা ছাত্র সম্বৰ নাট্যশাখায়ে। কেবাখনো নাট অভিনয় কৰাৰ কথা পোৱা
যায়। তাৰ ভিতৰত ১৯৪৫ চনত পূজা উপলক্ষে গণেশ গগৈৰ 'শকুনিৰ প্ৰতিশোধ', শ্রীলক্ষ্যধৰ চৌধুৰীৰ 'বিষ্ণু শৰ্ম্মাৰ ৰিচাৰ' উল্লেখযোগ্য। মাউপ্ৰেমৰ ছিলং শৈল শিখৰ সঙ্ঘৰ দ্বাৰা ১৯৫৩ চনত অধ্যাপক শ্রীপূৰ্ণ মজুমদাৰৰ পুৰঞ্জীমূলক নাট 'ওঠৰ শতিকাৰ অসম' অভিনীত হয়। ইয়াৰ লক্ষ্মীসিংহৰ ভাৱত গুৱাহাটীৰ শ্ৰীগিৰীশ চৌধুৰীৰ সফল অভিনয় উল্লেখযোগ্য। লাইটুমুখৰাৰ কৃষ্টি কেন্দ্ৰৰ সাংস্কৃতিক শাখাই 'সেই বাটেদি' নাট মঞ্চস্থ কৰিছিল ১৯৫৯ চনত। সেই একে বছৰতে জ্যোতি কলাপৰিষদৰ প্ৰচেষ্টাত আদুৰ্গেশ্বৰ বৰঠাকুৰ ৰচিত 'টেক্সি ড্ৰাইভাৰ, আৰু শ্ৰীৰুদ্ৰ বৰুৱাই লিখা 'আনি মাউখে উটিম', প্ৰচাৰধৰ্ম্মী নাট অভিনয় কৰা অভিনয় কৰা হৈছিল।
লাবান নামঘৰ কৃষ্টিশাখাই ১৯৬২ চনৰ পৰা যাত্রাভিনয়ৰ যোগেছি ছিলঙৰ কলাজগতত এক নতুন প্রচেষ্টা চলাইছে । এই কৃষ্টিশাখাই ১৯৬২ চনত 'ঞ্জীৰামচন্দ্ৰ', ১৯৬৩ চনত 'শকুনিৰ প্ৰতিশোধ', ১৯৬৫ চনত 'ীৰামচন্দ্ৰ' অভিনয় কৰি আহিছে । এই অভিনয়সমূহ প্ৰতিবছৰে শাৰদীয় দুর্গাপূজাত বিপুল দৰ্শকৰ আগত পৰিবেশন কৰি আহিছে। ছিলঙৰ আন এটি অনুষ্ঠান লাইটুমুখৰ। সঙ্গীত বিদ্যালয়েও নাট্যকলা বিকাশত যথেষ্ট বৰঙণি যোগাই আহিছে। এই অনুষ্ঠানৰ দ্বাৰা অভিনীত নৃত্য-নাটকসমূহ হল - গুহক চণ্ডাল ( ৰচনা-সুধীৰ চৌধুৰী, ১৯৬০), দমিথয় - ( ৰচনা ৰবীন - ( শৰ্ম্ম।, ১৯৬৩ ), এটি নোকোৱা সাধু - ( ৰচনা-নবীন শৰ্ম্মা, ১৯৬২) চিত্রলেখা( ৰচনা - শ্রীআনন্দ ভাগৱতী, শ্রীনবীন শৰ্ম্মা ১৯৬৩ ) মদন ভস্ম - ( শ্রীনৰীন শৰ্মা, ঐআনন্দ ভাগৱতী, ১৯৬৪ । )
● প্রথম খণ্ডৰ লিখক প্রমাণিকচদ্ৰ হাজৰিকা আৰু দ্বিতীয় খণ্ডৰ সাম্প্ৰতিক যুগৰ কথাখিনি যুই দি েঅধ্যাপ ী नই। च-१
| pdf |
a59e8128933a9c22560bda3d4755fd1ba9af0335 | নগাঁওঃ "সৰ্বানন্দ সোনোৱাল নেতৃত্বাধীন বিজেপি চৰকাৰে অসমৰ সৰ্বাঙ্গীন উন্নয়নৰ কাৰণে কাম কৰি আহিছে। ৰাজ্যৰ আন জিলাৰ লগতে নগাঁও জিলাতো অভূতপূৰ্ব কাম হৈছে। "- এই মন্তব্য নগাঁও সদৰ সমষ্টিৰ বিধায়ক ৰূপক শৰ্মাৰ।
আজি নগাঁও চহৰৰ মৰিকলংস্থিত বিজেপিৰ জিলা কাৰ্যালয়ত অনুষ্ঠিত এক দলীয় সভাত অংশগ্ৰহণ কৰি এইদৰে মন্তব্য কৰি বিধায়ক শৰ্মাই লগতে কয়, আমাৰ দলৰ কাম-কাজ আৰু দলীয় নীতি-আদৰ্শৰ প্ৰতি ইতিমধ্যে বহু লোক আকৃষ্ট হৈছে। দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ সবল নেতৃত্বত দেশৰ সামগ্ৰিক বিকাশ হৈছে।
যাৰ বাবে আন দলৰ লগতে কংগ্ৰেছ দলৰ বহু নেতা-কৰ্মী বিজেপিত যোগদান কৰিছে। আজিও নগাঁৱৰ প্ৰায় তিনি শতাধিক কংগ্ৰেছৰ নেতা-কৰ্মী যোগদান কৰাটোৱে দলটোৰ বাবে শুভ বাৰ্তা কঢ়িয়াই আনিছে। এতিয়া নতুন আৰু পুৰণা কৰ্মীয়ে মিলি জিলাখনত দলৰ ভেটি শক্তিশালী কৰাৰ লগতে উন্নয়নৰ দিশত আগুৱাই নিব লাগিব বুলি বিধায়ক গৰাকীয়ে মন্তব্য কৰে।
বিজেপি নেতা ডাঃ মুকুট দেৱনাথে আঁত ধৰা সভাত বিজেপিৰ নৱ নিযুক্ত জিলা সভাপতি অভিজিত নাথে অংশ লৈ কয় যে, কেন্দ্ৰ-ৰাজ্যৰ বিজেপি চৰকাৰে সবকা সাথ সবকা বিকাশ নীতিৰে কাম কৰিছে। দেশৰ উন্নয়ন দ্ৰুত গতিত চলিছে বুলি উল্লেখ কৰি তেওঁ কয়, প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ নেতৃত্বত ভাৰতবৰ্ষ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ দেশ হিচাপে পৰিগণিত হ'ব। এই সভাত নগাঁও সদৰ সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত ৰঙাগড়া হুজ পঞ্চায়তৰ প্ৰাক্তন সভাপতি তথা যুৱ কংগ্ৰেছৰ উপদেষ্টা দিপু দাসৰ লগতে ৰঙাগড়া হুজ পঞ্চায়ত আৰু কাছমাৰী পঞ্চায়তৰ তিনি শতাধিক কংগ্ৰেছ কৰ্মী আজি আনুষ্ঠানিক ভাবে বিজেপিত যোগদান কৰে।
এই সভাত নগাঁও পৌৰসভাৰ পৌৰপতি দিগন্ত দাস, নগাঁও জিলা পৰিষদৰ সভাপতি মুনমুন দাস বৰা, কাছমাৰী জিলা পৰিষদৰ সদস্যা কাঞ্চন বৰদলৈ, প্ৰাক্তন জিলা সাধাৰণ সম্পাদক ৰঞ্জিত বৰদলৈ, বিজেপিৰ ৰাজ্যিক সম্পাদক দীপ্লু ৰঞ্জন শৰ্মাকে ধৰি বহু কেইগৰাকী নেতা-কৰ্মী উপস্থিত থাকে। উল্লেখ্য যে ৰাজ্যজুৰি 'কা' বিৰোধী আন্দোলন চলি থকাৰ মাজতে তিনি শতাধিক কংগ্ৰেছ কৰ্মী বিজেপিত যোগদান কৰাটোৱে বিশেষ তাৎপৰ্য বহন কৰিছে। | web |
daa431703441f73f00e93c3b7d3814f053a43f5e | প্ৰধান মন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ অধ্যক্ষতাত সংসদভৱনত আজি অনুষ্ঠিত হোৱা কেবিনেটৰ বৈঠকত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কত অনুমোদন জনোৱা হয়।
কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটৰ বৈঠকত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কত অনুমোদন জনোৱাৰ পাছতে সংসদত বিধেয়কখন উত্থাপন কৰা হ'ব।
অসম চৰকাৰৰ এগৰাকী শীৰ্ষস্থানীয় মন্ত্ৰীয়ে দাবী কৰা মতে, অহা ৯ আৰু ১০ ডিচেম্বৰত বিধেয়কখন ক্ৰমে লোকসভা আৰু ৰাজ্যসভাত উত্থাপন কৰা হ'ব।
উল্লেখযোগ্য যে, নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কৰ প্ৰতিবাদত অসম আৰু উত্তৰ-পূৱত তীব্ৰ প্ৰতিবাদ চলি থকাৰ সময়তে কেবিনেটৰ বৈঠকত বিধেয়কখনে অনুমোদন লাভ কৰাটোৱে যথেষ্ট তাৎপৰ্য্য বহন কৰিছে।
ৰাজ্যত বিধেয়ক বিৰোধী আন্দোলনত প্ৰধান ভূমিকা পালন কৰা সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ শীৰ্ষ নেতৃত্বৰ সৈতে মঙলবাৰে মুখ্য মন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱাল আৰু বিত্ত মন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ উপস্থিতিত কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰী অমিত শ্বাহৰ এখন বৈঠক অনুষ্ঠিত হৈছিল যদিও বৈঠকৰ অন্তত আছু নেতৃত্বক অসন্তুষ্ট দেখা গৈছিল।
আনহাতে, নৰেন্দ্ৰ মোদী নেতৃত্বাধীন কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে উত্তৰ-পূবৰ দল, সংগঠনৰ সৈতে আলোচনাত মিলিত হ'লেও নাগৰিকত্ব বিধেয়ক সংসদত উত্থাপন কৰাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে যে কোনোধৰণৰ আপোচ নকৰে সেয়া আজি মোদী কেবিনেটৰ বৈঠকত পুনৰ প্ৰমাণ হ'ল। | web |
4c6355b04e00dd969c090a2446be290752e4a701ecb7bb9577df84959e7382a9 | সমাগত ৰছৰ কেইটা
[ ৯ জানুৱাৰী, ১৯৬১ দিন। অর্থাৎ প্রেচিডেণ্টৰ বাব লোৱাৰ ১১ দিন আগেয়ে, নির্ব্বাচিত প্রেচিডেণ্টৰূপে মাচাচুচেচৰ ৰাজ্যিক বিধান-মণ্ডলীত জ'ন কেনেডিয়ে তেওঁৰ নিজা নিৰ্ব্বাচন-ভূমিত থিয় হৈ, পৰিচিত স্বজনবান্ধৱসকলৰ মাজত থাকি আৰু তেওঁৰ পিতৃ-পিতামহক আগত ৰাখি, তেওঁৰ জন্মভূমিৰ অতীত আৰু ভৱিষ্যতৰ কথা উহুকিয়াই আবেগপূর্ণ ভাষাকে এই ভাষণ দিছিল। ]
[ মাচাচুচেচৰ ৰাজ্যিক বিধান-মণ্ডলীত দিয়া ভাষণ, ৯ জানুৱাৰী, ১৯৬১ ]
এই ঐতিহাসিক সংস্থাক আৰু আপোনালোকৰ মাধ্যমেৰে মাচাচুচেট চৰ জনসাধাৰণক - যাৰ ওচৰত জীৱনজোৰা বন্ধুত্ব আৰু বিশ্বাসৰ বাবে মই ধৰুৱা। - সম্বোধন কৰিবলৈ পোৱ। সুযোগক মই স্বাগত জনালোঁ। চৈধ্য বছৰ ধৰি এই ৰাজ্যৰ ভোটদাতাসকলৰ ওচৰত মই মোৰ বিশ্বাস উপস্থাপন কৰিছোঁ, আৰু উদাৰচিত্তে তেওঁলোকে মোৰ ওপৰত আস্থাভাজনেৰে তাৰ প্ৰত্যুত্তৰ দিছে।
এতিয়া, অহা শুক্রবাৰৰ পাচৰটো শুক্ৰবাৰে, মই নতুন আৰু অধিক বিশাল দায়িত্ব গ্রহণ কৰিব লাগিব। কিন্তু ইয়ালৈ মই মাচাচুচেট্চক বিদায় জনাবলৈ অহা নাই। লণ্ডন, ৱাচিংটন, দক্ষিণ প্রশান্ত কিম্বা আন য'তেই নেথাকিলেও যোৱা দুকুৰি তিনি বছৰ ধৰি এইখনেই মোৰ ঘৰ হৈ আছে ; আৰু, ঈশ্বৰে কৰক, য'তেই মই চাকৰি নকৰে। কিয়, চিৰটিকালে ই মোৰ ঘৰ হৈয়ে ৰব।
ইয়াতেই মোৰ পিতামহসকলে জনম লভিছিল; মই আশা কৰোঁ, মোৰ নাতি-পুতি সকলো ইয়াতেই উপজিব।
এই কথা মই ভুৱা প্রাদেশিক গর্ব্বেৰে অথবা সুচতুৰ ৰাজনৈতিক তোষামোদেৰে কোৱ। নাই। আমাৰ জাতীয় মহত্তৰ হকে এই ৰাজ্যই দিয়। অৱদানসমূহক, এইখন ৰাষ্ট্ৰৰ উচ্চ ৰাজহুৱা কাৰ্যালয়ত প্রবেশ কৰিবলৈ সাজ হোৱা কোনো মানুহেই আওকাণ কৰিব নোৱাৰে। স্হান প্রজাতন্ত্র
ওয়াবো দ্বীর্ঘকাল আগৰেপৰা ইয়াৰ নেতৃবৃন্দই সামাৰ অদৃষ্টকে গদি আহিছে। সংকট আৰু শাস্তি উভয় পৰতেই ইয়াৰ নীতিসমূহেই আমাক প্রতি পদক্ষেপে পৰিচালনা কৰিছে। এই ঐতিহাসিক সংস্কাকে ধৰি ইয়াৰ গণতান্ত্রিক প্রতিষ্ঠানসমূহে আপোনালোকৰ ভগ্নী-ৰাজ্যবোৰৰ তথা অন্যান্য ৰাষ্ট্ৰবোৰৰ কাৰণে আলোক-ভক্তৰ কাম কৰিছে। এথেনীয়সকলৰ বিষয়ে পেৰিকল্চে কোৱা কথাষাৰ এই কমন্ৱেধৰ ক্ষেত্ৰত বহুদিনৰেপৰা খাটে, "আমি অনুকৰণ নকৰোঁ, কিন্তু আনৰ আমি আদর্শ।"
আৰু সেয়েহে এইখন ৰাজ্যৰপৰা সৌৱা উচ্চ আৰু অকলশৰীয়া কাৰ্য্যালয়লৈ, ষ'লৈকে সদ্যহতে মই উত্তীৰ্ণ হৈছে।, মই যি বহন কৰিব খুজিছোঁ সি মনোৰম স্মৃতি আৰু অন্তৰঙ্গ বন্ধুত্বতকৈ ডাঙৰ বস্তু। মাচাচুচেচৰ চিৰন্থায়ী গুণৰাজি - তীৰ্থযাত্ৰী আৰু পিউৰিটান, মাছুৱৈ আৰু খেতিয়ক, খিলঞ্জীয়া আৰু প্রবাসীয়ে বোৱা উমৈহতীয়া টঙালিৰ কথা জাতিৰ কাৰ্য্যনিৰ্বাহক বৰঘৰত সোমাই পাহৰি যোৱা নহব আৰু পাহৰি যোৱা সম্ভৱে। নহৰ। মোৰ জীৱনৰ, মোৰ বিশ্বাসৰ, মোৰ অতীতৰ মতবাদৰ আৰু মোৰ ভৱিষ্যতৰ আকাঙ্ক্ষাৰ সেইবোৰ আমোচনীয় অঙ্গ।
উদাহৰণ এটা এইখিনিতে দিব খোজোঁ। যোৱা বাঠি দিন ধৰি মই এখন প্রশাসন ব্যৱস্থা পৰিকল্পনাত ব্যস্ত আছিলোঁ। ই অতি দীঘলীয়া আৰু স্থিৰ-চিন্তাৰে কৰিব লগা প্ৰক্ৰিয়া। কিছুমানে বৰ বেগতে কাম কৰাৰ পৰামৰ্শ দিলে। আন কিছুমানে দিলে অধিক সুবিধাজনক পৰীক্ষাৰ পৰামৰ্শ। কিন্তু মই ৩৩১ বছৰ পূৰ্ব্বে অধিনায়কবাহী জাহাজ আৰু বেলাত জন উইণ্ডপে তেওঁৰ সহকর্মী-নাৱিকসকলৰ সম্মুখত প্রতিষ্ঠা কৰা আদৰ্শৰ দ্বাৰাহে পৰিচালিত হ'লোঁ, কিয়নো তেওঁলোকেও নতুন আৰু বিপজ্জনক সীমান্তত চৰকাৰ প্রতিষ্ঠাৰ কাৰ্য্যৰ সম্মুখীন হবলগা হৈছিল। তেওঁ কৈছিল, "আমি সদায় বিবেচনা কৰিব লাগিব, আমি হম পাহাৰৰ ওপৰত সজা নগৰ এখনৰ দৰেসদৌ মাহুহুৰ চকু আমাৰ ওপৰত আছে আৰু থাকিব।"
আজি, সঁচাকৈয়ে সকলোৰে চকু আমাৰ ওপৰত আৰু আমাৰ চৰকাৰ, প্রত্যেক বিভাগতে, জাতীয়, ৰাজ্যিক আৰু স্থানীয় প্ৰতিটো পৰ্য্যায়তে পাহাৰৰ ওপৰত সজা নগৰৰ দৰে হব লাগিব। সেইয়া গভীৰ আস্থ। আৰু মহান দায়িত্বৰ বিষয়ে সজাগ মানুহৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত হব লাগিব। কাৰণ ১৯৬১ চনত আমি আৰম্ভ কৰা সমুদ্র যাত্রা ১৬৩০ চনত আৰু বেলাই কৰা উক্ত
'কামতকৈ কম সংকটজনক মহয়। ভিতৰে বাহিৰে আৰে পাৰু প্রতিবন্ধকে আগুৰি থক। মাচাচুচেট্চ, উপসাগৰ উপনিবেশ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাতকৈ আমি হাতত লোৱা ৰাষ্ট্ৰ-কাৰুকাৰ্য্য কম গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয়।
ইতিহাসে আমাৰ প্ৰচেষ্টাৰ বিচাৰ নকৰিব, আৰু একমাত্র বর্ণ বা ধৰ্ম্ম, আনকি দলৰ অনুমোদনৰ ভিত্তিতেই চৰকাৰ নিৰ্ব্বাচিত হব নোৱাৰে। প্রতিযোগিতা-যোগা আৰু আহুগত্য আৰু মৰ্য্যাদ। অতি আৱশুকীয় হলেও, এনে এটা সময়ত এইবোৰেই যথেষ্ট নহয়।
কাৰণ তাৰ ভিতৰত ষাক বেছিকৈ দিয়া হৈছে, তাৰেই বেছিকৈ প্রয়োজন। আৰু আমি যি কাৰ্য্যভাৰকে নলওঁ, আমাৰ কিঞ্চিতকাল চাকৰিৰ হিচাপ উলিয়াই, ৰাষ্ট্ৰৰ কাৰণে দায়িত্ব পুৰণ কৰিলোঁ নে নাই, আমি সফল নে বিফল, আমাৰ প্রত্যেকৰ বিষয়ে এই বিচাৰ কৰিবলৈ ভৱিষ্যতৰ কোনো এটা তাৰিখত যেতিয়া ইতিহাসৰ উচ্চ ন্যায়ালয় বহিব, তেতিয। চাৰিটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰেৰে তাৰ জোখ লোৱা হব :
প্রথম, শতুৰুৰ বিপক্ষে থিয় হব পৰাকৈ, আৱশ্যক হলে সহযোগীসকলৰ হকে থিয় হব পৰাকৈ, ৰাজহুৱা চাপ আৰু ব্যক্তিগত লোভ প্ৰতিৰোধ কৰিব পৰাকৈ আমি প্ৰকৃততে সাহসী মান্নহ আছিলে। নে ?
দ্বিতীয়, ভৱিষ্যত আৰু অতীতৰ, আমাৰ নিজৰ আৰু লগতে আনৰ ভুলৰ যুক্তিযুক্ত ন্যায়-বিচাৰ সহ, আমি কি জনা নাছিলে। তাক জনাৰ যথেষ্ট বিজ্ঞতা সহ, আৰু তাক স্বীকাৰ কৰিবলৈ যথেষ্ট সৰলতা সহ প্ৰকৃততে আমি ন্যায়পৰায়ণ মানুহ আছিলে। নে?
তৃতীয়, আমি যি আদৰ্শত বিশ্বাস কৰে। অথবা যিবোৰ মানুহে আমাৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে তাৰপৰা পলায়ন নকৰা, আমাৰ পবিত্র বিশ্বাসৰ পূর্ণতাৰ পথৰপৰা আর্থিক লাভ নাইবা ৰাজনৈতিক উচ্চাকাঙ্ক্ষাই আঁতৰাই নিব নোৱাৰা পৰিমাণে প্ৰকৃততে আমি সত্যনিষ্ঠ মানুহ আছিলে। নে ?
শেষত, একেজন ব্যক্তি বা দলৰ ওচৰত সন্মান বন্ধকত নোথোৱাকৈ, ব্যক্তিগত আনুগত্য বা লক্ষ্যৰ লগত সন্ধি নকৰাকৈ, কিন্তু সম্পূৰ্ণভাৱে ৰাজহুৱা উপকাৰ আৰু জাতীয় স্বাৰ্থৰ সেৱাৰ কাৰণে সঁপি দিয়াকৈ প্ৰকৃততে আমি ত্যাগী মানুহ আছিলোঁ নে ?
সাহস, ন্যায়বিচাৰ, সত্যনিষ্ঠা, ত্যাগ- এইবোৰেই উপসাগৰীয় উপনিবেশ আৰু উপসাগৰীয় ৰাজ্যৰ ঐতিহাসিক গুণ। এই গুণৰাজি থকা মাহুহকে
বেসিস বেকন হিললৈ, আৰু ছাচিংটনৰ কেপিটল হিললৈ অবিরামভাৱে এই ৰাজাই পঠিয়াই আছে। আৰু মাচাচুচেটচৰ এই সন্তানটিয়ে আশা কৰে ঈশ্বৰৰ সহায়ত উক্ত গুণৰাজিয়েই আগৰ ধুমুহাযুক্ত ৰছৰ চাৰিটাত চৰকাৰৰ পাৰিত্রিক বৈশিষ্ট্য হব। বিনীতচিত্তে মই ঈশ্বৰক প্রার্থনা জনাইছে। এই কাৰ্য্যত সহায়ৰ বাবে, কিন্তু মই জানে। এই পৃথিৱীত কিছুৰ ইচ্ছা মাছছে গঢ় দিয়ে, আৰু সেয়েহে, মই আজি এই নতুন আৰু মহান যাত্ৰাৰ আৰম্ভণিতে 'আপোনালোকৰ সহায় আৰু শুভেচ্ছ। আশা কৰিছোঁ।
অভিষেক ভাষণ
[ অভিষেক উৎসৱ চাবলৈ যেতিয়া হাজাৰ হাজাৰ জনতা চাৰিওপিনৰপৰ। ৱাচিংটন অভিমুখে ধাবিত হৈছিল, তেতিয়া পূৰ্ব্বসাগৰ এক প্ৰচণ্ড ব্লিজার্ডে আগুৰি পোলাইছিল আৰু সকলো বাট-পথ বন্ধ কৰি দিছিল, ৱাচিংটনৰ ৰাস্তা-ঘাট বৰফেৰে ভৰি পৰিছিল, মটৰ-গাড়ীবোৰ পৰি আছিল। কিন্তু অভিষেক অনুষ্ঠান আগতে ঠিক কৰা মতেই চলিলে আৰু নতুন ৰাষ্ট্ৰপতিযে স্মৰণীয় ভাষণ দিলে। ]
[ অভিষেক ভাষণ, ২০ জানুৱাৰী, ১৯৬১ চন ]
আজি আমি কোনো ৰাজনৈতিক দলৰ বিজয়-দিবস পালন কৰা নাই, আমি পালন কৰিছে। এক স্বাধীনতা অনুষ্ঠান যিয়ে সূচনা কৰিছে এটা অৱস্থাৰ মোখনি আৰু লগে লগে নতুনৰ আৰম্ভণি, এক পুনৰাম্ভণি আৰু পৰিবৰ্ত্তন। কিয়নো, মই আপোনালোকৰ আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ ওচৰত পৌনে-দুই শতিকাৰ আগতে আমাৰ পূৰ্ব্বপুৰুষসকলে কৰা একে শপথকেই গ্ৰহণ কৰিছে।।
আজিৰ পৃথিৱী সম্পূর্ণ বেলেগ। কাৰণ আজিৰ মাহুহৰ মৰণশীল হাতত আছে সকলে। দৰিদ্ৰতা আৰু সকলো জীৱ-ধ্বংস কৰিব পৰা ক্ষমতা। তথাপি মানুহৰ অধিকাৰ যে ৰাষ্ট্ৰৰ উদাৰতাৰপৰা নাহে, আছে ঈশ্বৰৰপৰা, এই যুগান্তকাৰী বিশ্বাস, যাৰ কাৰণে আমাৰ পূৰ্ব্বপুৰুষসকলে যুঁজিছিল, সি অজিও পৃথিৱীত বর্তমান ।
আমি যে সেই প্রথম বিন উবাধিক আমাৰ সাহস নাই। আমি এই ঠাই সঞ্চলোকে জনাই দিব খোছে। যে সেই চেতনার বটি পাখি হাতত পৰিছে আমেৰিকাৰ নতুন এক পুৰুষৰ উপৰত, ফিলঞ্চলৰ জন্ম হৈছে এই শতিকাত, যিসকল যুদ্ধ-গৰ্জৰিত, কঠোৰ আৰু তিক্ত শাস্তিয়ে যাক কৰিছে বিবেচক। আমি আমাৰ প্ৰাচীন উত্তৰাধিকাৰিত্বক লৈ গব্বী; যি মানৱতাৰ অধিকাৰৰ কাৰণে আমাৰ দেশে সদায়ে খুঁজি আহিছে আৰু যাৰ ৰক্ষাৰ কাৰণে আজিও আমি ঘৰে বাহিৰে দৃঢ়-সংকল্প, তাক ধ্বংস কৰিবলৈ আমি কেতিয়াও এৰি নিদিও।
আমাৰ হিত বা অহিত চিন্তা কৰা সকলো দেশেই জানি থোৱা উচিত যে স্বাধীনতা ৰক্ষাৰ বাবে যি কোনো দান দিবলৈ, যি কোনো বোজা বহন কৰিবলৈ, যি কোনো বিপদৰ সন্মুখীন হবলৈ, যি কোনো বন্ধুক সমর্থন আৰু শত্ৰুক প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ আমি প্রস্তুত ।
ই আমাৰ প্ৰতিজ্ঞা। তাতোকৈ বেছি -
আমাৰ পুৰণি মিত্ৰ-শক্তিবোৰলৈ, যাৰ লগত আমাৰ সাংস্কৃতিক আৰু আধ্যাত্মিক সম্বন্ধ আছে, আমি বিশ্বাসপূর্ণ বন্ধুত্বৰ আশ্বাস দিছে।। একগোট হৈ থাকিলে যৌথ প্রচেষ্টাৰে আমি কৰিব নোৱাৰা কাম একো নাই, কিন্তু ভাগ ভাগ হৈ গ'লে আমি একো কৰিব নোৱাৰিম, কিয়নো তেতিয়া আমি অকলে কোনো শক্তিশালী প্রত্যাহ্বানকে প্ৰতিৰোধ কৰিব নোৱাৰোঁ।
স্বাধীন ৰাষ্ট্ৰৰ দৰবাৰত ঠাই পোৱা নতুন ৰাষ্ট্ৰসমূহলৈ আমি কথা দিছে। যে পুৰণি ঔপনিবেশিকতাৰ ঠাই নতুন এক লৌহকঠিন স্বেচ্ছাচাৰিতাক লবলৈ দিয়া নহব । নতুন ৰাষ্ট্ৰবোৰে আমাৰ মতবাদ সদায়ে সমর্থন কৰি থাওক, সেইটে। আমি নিবিচাৰোঁ। কিন্তু তেওঁলোকে যাতে নিজৰ স্বাধীনতা দৃঢ়ভাৱে ৰক্ষা কৰিব পাৰে, তাকে আমি বিচাৰোঁ। আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে অতীতত যিসকলে বাঘৰ পিঠিত উঠি ক্ষমতা লাভ কৰাৰ মুখামি কৰিছিল, সেইসকল ধ্বংস হৈ গৈছে।
পঁজাঘৰত বাস কৰি যিসকলে দৰিদ্ৰতাৰ তেওঁলোকলৈ আমাৰ প্ৰতিজ্ঞা এয়ে যে তেওঁলোকক নিজকে সহায় কৰিবলৈ আমাৰ সাহায্য আগবঢ়াম, সেই সাহায্যকান বিমান দীঘলীয়াই নহওক লাগিলে। এইটো কৰিম এই কাৰণে
| pdf |
384f77fc5b1c19d92b7838a887f2c4141dbc3324 | কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰ্যালয়ৰ যুটীয়া সচিবে সদৰী কৰা তথ্য অনুসৰি ২২ হেজাৰ তবলিগি জামাত কৰ্মী আৰু তেওঁলোকৰ সংস্পৰ্শলৈ অহা লোকক কোৱাৰেন্টাইন কৰা হৈছে । ইয়াৰ বাবে বৃহৎ প্ৰক্ৰিয়া পালনৰ প্ৰয়োজন হোৱা বুলিও তেওঁ কয় । মন কৰিব লগীয়া যে প্ৰথমবাৰৰ কাৰণে কৰ'নাত আক্ৰান্ত ৰোগীৰ বয়স সম্পৰ্কীয় তথ্য প্ৰকাশ কৰিলে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে । সম্প্ৰতি দেশত ৪৩৭৫ জন লোকৰ শৰীৰ কৰ'না ভাইৰাছত আক্ৰান্ত হৈছিল । ইয়াৰ মৃত্যু হৈছে ১২২ আৰু সুস্থ হৈ উঠিছে ৩২৯ জন। তথ্য অনুসৰি আন দেশৰ তুলনাত ১৫ ৰ পৰা ৬০ বছৰ বয়সৰ জনসংখ্যা ভাৰতত সৰ্বাধিক । | web |
b42306da4ab6afae962ad0be443a9718c1a03f39 | সঁচাকৈ অশুভ নেকি ২০২০ চন? বছৰৰ আৰম্ভণিতে কা' বিৰোধী আন্দোলন আৰু তাৰ পিছৰে পৰা অব্যাহত আছে কোভিড19 মহামাৰীৰ সন্ত্ৰাস। বহুতে আশা কৰিছে যে, ঋতু পৰিৱৰ্তনৰ পিছত শৰৎ কাল আহিলে আমাৰ হতাশ হৈ থকা মনবোৰ কিছু ফৰকাল হ'ব।
শৰৎ কাল মানেই যেন উৎসৱৰ বতৰ , পুজাৰ বতৰ! কিন্তু কোভিড19 মহামাৰিৰ বাবে এইবাৰ শাৰদীয় দূৰ্গাপুজা অনুষ্ঠিত হোৱাকলৈয়ো অব্যাহত আছে অনিশ্চয়তা।
ব্যতিক্ৰমী ৰূপত এইবাৰ মহালয়া :
এইবাৰ মহালয়া আৰু দুৰ্গা পূজাৰ মাজত প্ৰায় এমাহতকৈয়ো অধিক দিনৰ ব্যৱধান। এইবাৰ মহালয়া অনুষ্ঠিত হব ১৭ ছেপ্তেম্বৰত। আৰু দুৰ্গা পূজাৰ ষষ্ঠীৰ তাৰিখ হ'ল ২২ অক্টোবৰ। দৰাচলতে একে মাহতে তিথি অনুসৰি দুটা অমাৱশ্যা হোৱাৰ বাবে এই মাহটোক মলমাহ ৰূপে গণ্য কৰা হৈছে। এইবাৰ ১৭ ছেপ্তেম্বৰ আৰু ১৬ অক্টোবৰত অমাৱশ্যা পৰিছে। সেয়েহে মহালয়া আৰু দুৰ্গা পূজাৰ মাজত এইবাৰ হ'ব ৩৫ দিনৰ ব্যৱধান।
কি ক'লে জ্যোতিষীয়ে?
উল্লেখ্য যে, এনে ঘটনা ইয়াৰ পূৰ্বে হৈছিল ১৯৮২ চন আৰু ২০০১ চনত । এইবাৰ দেৱীৰ দোলাত আগমন ঘটিব আৰু গজত গমন হ'ব । জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ অনুসৰি ইয়াৰ ফল শুভদায়ক নহয়।
"এইবাৰ মহালয়া আৰু দূৰ্গাপুজাৰ মাজত ৩৫ দিনৰ ব্যৱধান আছে। দৰাচলতে তিথি অনুসৰি একে মাহতে দুটা অমাৱশ্যা হোৱা বাবে ইয়াক মলমাহ বুলি কোৱা হয় আৰু এই সময়ছোৱাত শুভ কামসমূহ কৰা নহয়। ইয়াৰ পূৰ্বে ১৯৮২ চন আৰু ২০০১ চনটো এনে ঘটনা দেখা গৈছিল। ", জ্যোতিষী ডঃ শ্ৰী শ্ৰী ঘোষে এনেদৰে কয় ।
প্ৰতিমা নিৰ্মাণৰ বাবে নাই খনিকৰ :
আনহাতে এইবাৰ দুৰ্গা পূজাৰ বাবেও নাই কোনো প্ৰস্তুতি। নাই পূৰ্বৰ দৰে উৎসাহ উদ্দীপনা। অনিশ্চয়তাৰ বাবে খনিকৰসকলে বৰ্তমানলৈকে নিৰ্মাণ কৰা নাই প্ৰতিমা। সাধাৰণতে প্ৰতিমা নিৰ্মাণৰ বাবে মাৰ্চ মাহতে মাটি সংগ্ৰহ কৰি প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু এপ্ৰিলৰ পৰা মূৰ্তি নিৰ্মাণৰ কাম আৰম্ভ হয়। তাতোকৈ ডাঙৰ কথাটো হ'ল, প্ৰতিমা নিৰ্মাণৰ খনিকৰসকল অসমলৈ আহে কোচবিহাৰৰ পৰা। এইবাৰ কোভিড19 পৰিস্থিতিৰ বাবে কোনো খনিকৰেই বৰ্তমানলৈকে অহা নাই।
আনহাতে বৰ্তমান চৰকাৰ তথা প্ৰশাসনে দুৰ্গা পূজা অনুষ্ঠিত কৰাৰ অনুমতি দিলেও দেৱীৰ মূৰ্তিৰ বাবে সমস্যাৰ সৃষ্টি হ'ব । কাৰণ এই সময়ত মূৰ্তি নিৰ্মাণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় মাটি , খেৰ আদি সংগ্ৰহ কৰাত বহু সমস্যা হব' বুলি স্থানীয় খনিকৰসকলে জানিবলৈ দিছে । কাজেই কম সময়ৰ ভিতৰতে মূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰিলেও তাৰ মূল্য পূৰ্বতকৈ অধিক হ'ব। আনহাতে এইবাৰ ২২ আগষ্টত অনুষ্ঠিত হ'ব লগা গণেশ পূজাৰ মূৰ্তিও নিৰ্মাণ নাই কৰা খনিকৰসকলে।
বাসন্তী পূজা, অন্নপুৰ্ণা পূজা, গণেশ পূজা তথা বিভিন্ন লোকৰ বাসগৃহসমূহত অনুষ্ঠিত কালিপূজাকে ধৰি এই পূজাসমূহৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় মূৰ্তি এইবাৰ নিৰ্মাণ কৰা নাই খনিকৰসকলে। ফলত আৰ্থিক ভাৱে বৃহৎ লোকচানৰ সন্মুখীন হৈছে খনিকৰসকল।
মুঠৰ ওপৰত সমগ্ৰ ২০২০ চনটো সকলোৰে মনত থাকিব। এইবাৰ ব্যতিক্ৰমী ৰূপত উদযাপন কৰা হ'ব শাৰদীয় উৎসৱসমূহ। এই ব্যতিক্ৰম কেনে হব' তাক জানিবলৈ আৰু কিছুদিন অপেক্ষা কৰিব লাগিব।
- First Published : | web |
e386d63db947480cccedd762dfe8fe2ed91739e7f9aa8d436709dcec13db3abf | গান্ধীজী, অ আৰু অসমৰ চাহ মজদৰ
প্রতিযোগিতা আৰু অৰিয়াঅৰিত ইংৰাজৰ ইউনাইটেড ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানী আৰু ফৰাচীসকলৰ ফৰাচী ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানী টিকি থাকিল । শেষত গৈ ইউৰোপ আৰু ভাৰততো যুদ্ধ-বিগ্ৰহৰ মাজেদি ইংৰাজসকলে জয়লাভ কৰে অর্থাৎ ইংৰাজসকলে বাণিজ্যতেই নহয় প্রশাসনীয় ক্ষেত্রতো ভাৰতবৰ্ষ অধিকাৰ কৰি বহে। ফ্ৰাসৰ হাতত মার্ক্স পণ্ডিচেৰী, বঙ্গদেশৰ চন্দন নগৰ আৰু মাহী এই তিনিট। অঞ্চল ৰয়গৈ আৰু পৰ্তুগীজৰ হাতত গোৱা, দমন আৰুদিউ থাকিলগৈ । আগতে কৈ অহা হৈছে যে ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীয়ে ১৮২৪ চনত অসমৰ পৰা মান খেদিবলৈ আহি ১৮২৬ চনত মানৰ ৰজাৰ লগত ইয়াণ্ডাবুত সন্ধি কৰি গোটেই অসম ইংৰাজ সামাজ্যৰ অন্তৰ্ভূক্ত কৰি ললে ।
ওপৰত আলোচনা কৰি অহা হৈছে যে অসমত চাহ খেতি কৰাৰ বাবে গঠন হোৱা কোম্পানী কেউটাৰ বাবে শ্রমিক সংগ্ৰহৰ সমস্যা বাগানৰ মেনেজাৰ আৰু চৰকাৰৰ চিন্তাৰ বিষয় হৈছিল । অসম চাহ কোম্পানীয়ে চাহ বাগান খোলাৰ দহ বছৰৰ ভিতৰতে তিনিটা ধর্মঘট আৰু বহুতো শ্রমিকে ১৮৫৭ চনত কাম এৰি গুচি যোৱাত চুক্তিবদ্ধ চাহ গৱৰ্ণমেন্ট আৰু কোম্পানীয়ে থলুৱা শ্রমিক নিয়োগ শ্রমিকৰ কাহিনী কৰা সম্পৰ্কত চিন্তিত হয় । থলুৱা শ্ৰমিকৰ খতিৰ মাত্রা বেহি আৰু চুক্তিবদ্ধ হৈ কাম কৰিবলৈ অনিচ্ছুক আছিল । তেওঁলোক ঘৰলৈ গলে ঘূৰি নহা সমস্যাও আছিল মাৰাত্মক। সেইকাৰণে স্থানীয়ভাৱে শ্রমিক সংগ্ৰহ কৰাত বাগানৰ মালিকসকল নাৰাজ আছিল । স্থানীয় লোকে বাগানত কাম নকৰাৰ আৰু এটা কাৰণ আছিল। তেওঁলোকে গড়কাপ্তানি আদি চৰকাৰী বিভাগত কাম কৰিলে বেছি মজুৰী বা দৰমহা পায়। গতিকেই অসমৰ বাহিৰৰ পৰা দৰমহা বা মজুৰীত চুক্তিবদ্ধ কৰি শ্ৰমিক আনিবৰ কাৰণে কোম্পানীবিলাকে সিদ্ধান্ত কৰিলে ।
দক্ষিণ আফ্রিকা আৰু অন্যান্য বৃটিছ উপনিবেশত কাম কৰিবলৈ ভাৰতীয় চুক্তিবদ্ধ শ্রমিক নিব পৰা আইন প্রণয়ন হল । তাৰ উপৰিও অসমৰ চাহ কোম্পানীবিলাকেও বাহিৰৰ ৰাজ্যৰ পৰা অসমৰ বাগানত কাম কৰিবলৈ 'আৰকাটিৰ' (এজেন্ট) যোগে চুক্তিবদ্ধ বনুৱা অনাৰ ক্ষেত্ৰতো আইনৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়া হল ।
গান্ধীজী, অসম আৰু অসমৰ চাহ জৰুৰ
অসমৰ চাহ বাগানৰ মালিকসকলে বাৰে বাৰে শ্ৰমিকৰ দৰমহা বৃদ্ধি সম্পৰ্কত বিৰোধিতা কৰি আহিছিল আৰু তেওঁলোকৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ দিবৰ কাৰণে আইনৰ সহায় লব পৰা হৈছিল । তেনে এখন আইন ১৮৫৯ চনত প্ৰণয়ন হয় যাৰ যোগে হঠাতে কাম বন্ধ কৰি দিয়া কাৰ্য্য ৰোধ কৰিব পৰা হ'ল। এই আইনখন হ'ল-ৱৰ্কমেনচ ব্রিচ অব্ কন্ট্রেক্ট এক্ট ১৮৫৯ ।
শ্রমিক ভর্তি কৰাৰ নিয়ম অমানবীয় আছিল। ১৮৫৯ টনৰ ১৫ ডিচেম্বৰৰ পৰা ১৮৬১ চনৰ নৱেৰ মাহলৈকে আসাম কোম্পানীয়ে বাহিৰৰ পৰা ২২৭২ জন শ্রমিক মকৰণ কৰি আনিছিল। বাত তাৰে ২৫০ জন মৰিল । সেইদৰে ১৮৬১-৬২ চনত মকৰণ কৰা ২৫৬৯ জনৰ ১৩৫ জন ব্রহ্মপুত্ৰত পানী ডুবি মৰিল আৰু ১০৩ জন পলাল আৰু ১৮৬৩-৬৬ ভিতৰত যি ৮৪,৯১৫ জন অসমৰ কাৰণে শ্রমিক অনা হৈছিল তাৰে ৩০,০০০ মৃত্যুৰ মুখত পৰে । এই শ্রমিক সংগ্ৰহৰ বাবে ঠিকাদাৰক বাগানৰ মালিকে ১২ টকাৰ পৰা ২০ টকালৈ দিব লগা হৈছিল । মানুহবিলাকক প্রলোভন দেখুৱাই পশুৰ দৰে কিনা বেঁচা কৰি পঢ়ুৱাই অনা হৈছিল। পলাই যোৱসকলক পলৰীয়া দাসৰ দৰে অত্যাচাৰ-মাধৰ কৰা হৈছিল ।
The first attempts of the Government of regulate Labour, চাহ শ্রমিকক such as the earlier Assam Labour's Acts, the wok men's breach of contract Act of 1859 and the employer's and, Work mens (Disputes) Act of 1860 were motivated by such a policy. All these Acts rendered work men liable to cremina penalties for breach of contracts.".
১৮৬৩ চনত গৃহীত 'ট্রে·সপোর্ট অব্ দি নেটিভ লেবাৰাৰ্চ এক্ট' খনেও শ্ৰমিকৰ দৰমহাৰ নিৰিখ ধাৰ্য্য কৰি দিয়া নাছিল যদিও চুক্তিত দৰমহাৰ পৰিমাণ লিপিবদ্ধ থাকিব লাগে বুদ্ধি ব্যৱস্থা দিছিল। প্রকততে এই আইনখন এঞ্জেক্টৰ যোগে মকৰণ কৰা শ্ৰমিকসকলৰ নিয়োগ নিয়মীয়া কৰিবৰ কাৰণেহে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল ।
১৮৬৫ চনৰ সংশোধিত আইনখনতহে সংবিধিবদ্ধ মজুৰী স্থিৰ কৰি দিয়ে যদিও ১৮৭০ চনৰ আইনত ডাক ভুলি দিয়া হয়। পুনৰ
গান্ধীজী, অসম আৰু অসমৰ চাহু মজপুর
১৮৮২ চনৰ ইনলেও ইমিগ্ৰেছন আইনে নিৰ্দ্ধাৰিত মজুৰীৰ দফা অন্তভুক্ত কৰে আৰু ১৯০১ চনলৈকে ই প্ৰৱৰ্তন হৈ থাকে। এই ব্যৱস্থামতে ১২ বছৰৰ ওপৰৰ পুৰুষ আৰু মহিলাৰ মাহিলি দৰমহা যথাক্রমে ৫ টকা আৰু ৪ টকা ধাৰ্য্য কৰি দিয়ে। শিশু শ্রমিকৰ দৰমহা মাহে ৩ টকা স্থিৰ কৰে। চাউল প্ৰতিমোনত ১ টকা হাৰত শ্রমিকক বাগানে দিব লাগিব । অৱশ্যে এই নিয়ম ভঙ্গ কৰি মালিকসকলে চাউলৰ দাম প্ৰতিমোনে দুটকা আঠ অনা কৰে। অৰ্থাৎ ইয়াৰ দ্বাৰা শ্ৰমিকৰ প্ৰকৃত দৰমহা কমোৱা হল। ইয়াৰ পিছত ১৮৬৫ চনত গ্ৰহণ কৰা আইনে কাম কৰাৰ সময় ৯ ঘন্টা কৰে আৰু সপ্তাহত ৬ দিন কাম কৰাৰ নিয়ম কৰে। তদুপৰি শ্ৰমিকৰ লগত চুক্তি তিনি বছৰৰ অধিক কৰিব নোৱাৰা হল। প্রতি বাগানত চিকিৎসাৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ বিষয়েও ব্যৱস্থা আছিল যদিও এই নিয়মবোৰ পৰিদৰ্শনৰ ব্যৱস্থা নথকাৰ কাৰণে কাৰ্য্যকৰী হোৱ। নাছিল । বাগানৰ পৰা পলাই যোৱা আৰু কামত হেলা কৰা শ্রমিকক শাস্তি দিয়াৰ ক্ষমতা বাগানৰ মালিকৰ হাতত আছিল । শ্রমিক সংগ্ৰহৰ চৰ্দাৰী পদ্ধতি ১৮৭০ চনৰ আইনখনে স্বীকৃতি দিয়ে যদিও ১৯১৫ চনলৈকে চৰ্দাৰী পদ্ধতি আৰু এজেন্ট পদ্ধতি একেলগে চলি আহিল । ১৮৭৩ চনত অন্য এক সংশোধিত দফাই মুক্ত শ্রমিক মকৰল কৰাৰ সুবিধা দিয়া হল । কিন্তু চুক্তি এবছৰৰ অধিক সময়ৰ বাবে কৰাৰ পৰা বিৰত কৰা হল। যিহেতুকে চাহ খেতিয়কে শ্রমিকক অনুশাসনত ৰাখিবৰ বাবে শাস্তি দিয়াৰ পৰা বিৰত কৰা হ'ল, তেওঁলাক এই সংশোধনত আকৃষ্ট নহল। তথাপিও যি শ্রমিকব চুক্তি কাল পাব হৈ গৈছিল তেওঁলোকক পুনৰ চুক্তিবদ্ধ কৰাৰ বাবে "ৱৰ্কমেনচ ব্রিচ অব কনট্ৰেকটৰ ( Workmens Breach of Contract Act 1859 সুবিধা গ্রহণ কৰিছিল ।
ষাঠি দশকৰ ভিতৰত অন্য প্ৰদেশৰ পৰা শ্রমিক আমদানি কৰাব প্রকৃত তথ্য পোৱা নগলেও ১৮৬৭-৬৮ চনৰ বেঙ্গল এডমিনিস্ট্রিটিভ ৰিপোর্ট ( Bengal Administrative Report 1867-68 ) মতে আসামত চাহ শ্ৰমিকৰ সংখ্যা ৩৪,৪৩৩ জন বুলি পোৱা যায় আৰু তাৰে দুইভাগৰ তিনি অংশ বাহিৰৰ পৰা অনা আৰু ১১,৬৩৩ জন স্থানীয়ভাৱে সংগ্ৰহ কৰা । এইসকল শ্রমিক নিজ ঘৰৰ পৰা আঁতৰত
গান্ধীজী, অসম আৰু অসমৰ চাহ মজদুৰ
"থকাৰ বাবে আৰু চুক্তিবদ্ধ হোৱা বাবে তেওঁ লোক সন্দেহাতীতভাৱে শোষিত আছিল ।
উনৈশ শতিকাৰ শেষলৈকে প্রায় ৪ লাখৰো অধিক শ্রমিক বিভিন্ন ৰাজ্যৰ পৰা অনা হৈছিল। ৰেল, জাহাজ, যান-বাহনৰ সুবিধা আৰু বাগানৰ প্ৰসাৰতা বঢ়াত ১৯০১ চনৰ পৰা ১৯৩৮ চনৰ ভিতৰত প্ৰায় ২০ লক্ষ শ্রমিক চাহ বাগানত কাম কৰিবৰ কাৰণে অনা হৈছিল । ১৯১৮-১৯ চনতে আটাইতকৈ সৰহ সংখ্যকঃ ২,২২,১৭১ জন অনা হয়। শ্ৰমিকসকলৰ ভিতৰত প্ৰধানতে যুক্ত প্রদেশ, বিহাৰ আদিৰ পৰা অনা শ্ৰমিকৰ প্ৰায় ঔ অংশ ঘূৰি গৈছিল, বাকীবিলাকৰ অলপ সংখ্যক পৰিমাণৰ শ্রমিকহে গুনৰ উভতি গৈছিল। এওঁলোকৰ প্ৰতি বছৰে এটা বুজন সংখ্যক শ্রমিক বাগানৰ পৰা ওলাই আহি বাগানৰ বা পতিত মাটি দখল কৰি বসতি কৰিবলৈ লয়। এনেদৰে বসতি কৰা বস্তুীৱালাবনুৱাৰ সংখ্যা ১৯৪০-৪১ চনত ৩ লাখৰো অধিক আছিল । বর্তমান ইয়াৰ চাবিগুণৰ অধিক হৈছেগৈ।
শোষণত জৰ্জৰিত হৈ পলাই সাৰিবলৈ চেষ্টা কৰা শ্ৰমিকসকলক ধৰা পেলাবৰ কাৰণে গৱৰ্ণমেন্টে হুকুম জাৰি কৰিছিল যে গাওঁ বুঢ়া, ঘাটে, মোজাদাৰ আদিয়ে পলাই যোৱা কুলিক দেখা পালো তৎক্ষণাৎ পুলিচক চমজাই দিব লাগিব বা খবৰ দিব লাগিব, নহলে আইন মতে জগৰীয়া হব। বাগানৰ গিৰমিটীয়া কুলি মানুহ ঘৰত ৰখাটো আইনমতে দণ্ডনীয় কাম বুলি ধৰা হল । যদিও এই শ্ৰেণীৰ কুলিক শাস্তি দিয়াৰ অধিকাৰ গৱৰ্ণমেন্টৰহে আছিল তথাপি বাগানৰ মেনেজাবসকলে চৰ্দাৰ, চৌকিদাৰসকলৰ দ্বাৰা পল্লবীয়া শ্রমিকক ধৰাই আনি অমানুষিক শাস্তি বিধান কৰিছিল । জানকি পুলিচে ধৰি অন্য শ্রমিককো কেচাৰীত বিচাৰৰ বাবে হাক্তিৰ নকৰি বাগানৰ মেনেজাৰক চমজাই দিছিল । কম মজুৰীত খটুৱা আৰু কোনো চিকিৎসা আদিৰ সা-সুবিধা নথকাৰ কথা গণফেক্টক জনোৱা হৈছিল। ২৮৭২ চনত ব্রহ্ম উপত্যকাত ২৪০০০ আৰু কাছাৰ জিলাত কবি হেয়াৰ বাহিৰৰ পৰা অনা চুক্তিবদ্ধ বনুৱা আছিল । ১৮৭৯ চনত কণিকতাৰ প্ৰাহ্ম সমা -ৰাম কুমাৰ মিশ্ৰ বিদ্যাৰত্ন নামেৰে এজন সেৱকে বাগানৰ শ্ৰমিকৰ
গান্ধীজী, অসম আৰু অগনৰ চাহ মজদুৰ
ওপৰত কৰা অত্যাচাৰ, অন্যায়, উৎপীড়নৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিবৰ কাৰণে অসমলৈ আহিছিল । গুপ্তভাৱে তেওঁ তথ্যপাতি সংগ্ৰহ কৰি লৈ গৈছিল আৰু কলিকতাৰ বাতৰি কাকতত এই সম্বন্ধে কেইবাটাও প্রবন্ধ লিখিছিল। অসমৰ শ্ৰমিকৰ এনে শোচনীয় পৰিণতিৰ বাবে ভাৰতৰ জাতীয়তাবাদীসকলে প্রতিবাদ কৰিছিল আৰু জাতীয় কংগ্ৰেছতো সমালোচনা হৈছিল । শ্রমিকৰ ওপৰত কৰা অন্যায়, অবিচাৰ বন্ধ কৰিবলৈ গৱৰ্ণমেন্টৰ ওচৰত দাবী জনোৱা হৈছিল ।
ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ জন্ম
১৮৮৫ চনত বম্বেত ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰদেশৰ জাতীয়তাবাদী অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ প্ৰতিনিধিসকল সমবেত হয় আৰু ভাৰতীয় কংগ্ৰেছ গঠন কৰে । এই কংগ্ৰেছ মহাসভা প্ৰথমতে ভাৰতৰ বিভিন্ন অর্থনৈতিক, ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক সমস্যাসমূহ প্ৰস্তাৱযোগে দাঙি ধৰাই কাম আছিল কিন্তু ই ক্রমে উগ্রপন্থী মহামান্য তিলক, পঞ্জাব কেশৰী জালা ৰাজপত ৰায়, বঙ্গৰ বিপিন চন্দ্ৰ পাল প্রভৃতি লোকসকলৰ প্ৰভাৱলৈ আহে আৰু ১৯২০ চনত নাগপুৰত বহা কংগ্ৰেছ অধিবেশনৰ পৰা কংগ্ৰেছৰ গান্ধী যুগ বা স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ যুগ আৰম্ভ হয় ।
অসম চীফ কমিচনাৰৰ অধীনস্থ প্ৰদেশ
ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীয়ে অসম লোৱাৰ পাছত বঙ্গ প্রেচিডেসিব তলত এজন চীফ কমিচনাৰ অধীনলৈ আহে। বঙ্গ প্রেচিডেসিব আকাৰ বৰ ডাঙৰ হোৱাত আৰু চাৰিওকাষৰ পাহাৰী অঞ্চলসমূহ লৈ অসমৰ আকাৰো ডাঙৰ হোৱাত কূটনৈতিক কর্মচাৰী, চাহ খেতিয়কে বঙ্গদেশৰ লগত অসমক সাঙুৰি থোৱাটো বিপদজনক হব বুলি বিবেচনা কৰি প্ৰথমতে শিৱসাগৰ, লক্ষীমপুৰ, নগাও, দৰং, কামৰূপ, গোৱালপাৰা, কাছাৰ, গাৰোপাহাৰ আৰু অন্যান্য অঞ্চললৈ ১৮৭৪ চনত এজন চীফ কমিচনাৰৰ তলত এখন সুকীয়। প্রদেশ গঠন কৰে । কিন্তু, অসমৰ দুর্ভাগ্য ইংৰাজ কূটনৈতিক বিষয়াই অসমৰ জনসংখ্যা কম বুলি দেখুৱাই অসম বিদ্বেষী ছিলেট জিলাখন ১৮৭৪ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত অসমৰ লগত সাঙুৰি দি ৰাজহুকুম জাৰি কৰে।
| pdf |
85f12455152898dc5b02d592492a6ab65b969114a6c094f916c5076d025c30a0 | দেশ সুস্থিৰ হোৱাত পুনৰ সাহিত্যৰ অভ্যুদয় হ'বলৈ ধৰিলে। কমলেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱ আৰু ৰাজমন্ত্ৰী বুঢ়াগোহাঁই ডাঙ্গৰীয়াৰ আদেশমতে শ্রীকান্ত সূর্য বিধ নামে এজন কবিয়ে 'পছিমা ভাষা হিন্দীত লিখা তুলসীদাসৰ ৰামায়ণৰপৰ। লঙ্কাকাও অধ্যায় অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰে -
জয়তি কমলেশ্বৰসিংহ মহাৰাজ । যাৰ কীতি-ইলু বাজে পৃথিৱীৰ মাজ।। তান মহামন্ত্রী পূর্ণানন্দ মহাধীৰ । বুঢ়াগোহাঁই পাত্র স্থিত পৰম সুখিৰ ॥ মহামন্ত্রী কুলে জন্মি প্রবীণতা হৈন। ৰাজমন্ত্রী হয়। তেনে প্রকাশিয়া বৈলা । অগাধ জলত মগ্ন নৌকা বিতোপন । যেন কোন সুবুদ্ধে কৰিল। উত্তাবণ ।। যেন মতে ভগুৰাজ্য কৰিল। বিচাৰ । বুদ্ধিবলে ইটোদেশ কৰিল। উদ্ধাৰ ।। পুৰুষ-উত্তম বৰ গুণৰ সাগৰ । ৰঞ্জয় সবাৰে চিত্ত কৰয়ে বিচাৰ । নাহি ক'তো তানসম গুৰু-ভজনত। নকৰয় ক্ৰোধ আতি সদায়ে মনত ॥ নকৰে নৈৰাশ মন লোক সমস্তৰ । লাৱণ্য শৰীৰ চাৰু বচন মধুৰ ।। যাৰ যশ-সুধা ব্যাপে দেশ-দেশান্তৰী । আনন্দ লভিয়। ঘোষে তাক পান কৰি । এহিমতে প্রকাশন্ত মহামন্ত্রী ৰায় ।
ন্যায় বিবেচনা কৰি তিনি পথ চাই ॥
অসমৰ ভাগ্য-বুৰঞ্জীত কমলেশ্বৰসিংহ আৰু চন্দ্ৰকান্তসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনকেইট। বাস্তবিকে অসমৰ লঙ্কাকাণ্ড। লঙ্কাকাণ্ডৰ পৰৱৰ্তী অনিবার্য ধ্বংসলীলাৰ ছবি স্বৰ্গদেৱ কমলেশ্বৰসিংহ আৰু তেওঁৰ মহামন্ত্ৰী পূৰ্ণানন্দ বুঢ়াগোহাঁই ডাঙ্গৰীয়াৰ অন্তৰত অলক্ষিতে বিৰাজ কৰিছিল নেকি ?
কমলেশ্বৰসিংহৰ দিনত ১৭২৭ শকত স্বৰ্গদেৱৰ আদেশমতে ধনেশ্বৰ শৰ্ম। নায়ে এজন লিখকে অসমত সু প্ৰচাৰিত 'টেচোন চৰিত' পুথি সঙ্কলন কৰে। এইজনা স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞাতে ফুলবাৰী সত্ৰৰ অধিকাৰ ভৱকান্ত মহন্তই 'সম্বৰালু ৰবধ' নামে এখন নাটক ৰচনা কৰিছিল। সেই কালতে কলীয়া-ভোমোৰ। প্ৰতাপবল্লভ বৰফুকনৰ সাহায্যত প্ৰৱৰ্তি পিথুৰাম দ্বিজ কবিয়ে মহাভাৰতৰ 'মুঘল পৰ্ব' আৰু 'স্বৰ্গাৰোহণ পৰ্ব' অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰে,
জয়যুক্ত প্রতাপবল্লভ মন্ত্রী বীৰ । সন্দিকৈ বংশত জন্ম গুণৰ মন্দিৰ ।। ৰুদ্ধিত সাগৰ আউৰ দানে কর্ণসম । সদাই চিত্তিয়া থাকে গোবিন্দ চৰণ ।।
স্বৰ্গদেৱৰ পাণ্ডিত্যামুৰাগ
মুনি-চঞ্জে-সিদ্ধ চক্রে শকে মন্ত্রী হৈলা। ৰণ কৰি শত্ৰু নাশি যশক ৰাখিলা ।। এহিমতে মন্ত্রীবৰ নহৈব সদাই। তাহান কৃপাত আমি থাকি তিনিতাই ॥ ভাৰতৰ শেষ কথা ৰচিলোঁ পয়াৰ । দোষ দেখি বুদ্ধজন ক্ষনিব। আমাৰ ।। ভণে পিথুৰামে ধৰি চৰণে কৃষ্ণৰ । বোলা ৰাম ৰাম গবে তৰিয়ে। সংসাৰ ।
ৰজা নিচেই শিশু কালতে ৰজা হয়। ভায়েক চন্দ্রকান্তসিংহও একেবাৰে ল'ৰা মানুহ। এওঁলোকক শিক্ষা দিবৰ নিমিত্তে হিতোপদেশ গ্রন্থখনি নুমলী ৰজিমাও দেৱতাই পুতেক কমলেশ্ববসিংহ ৰজা হৈ থকা কালত বাগীশ ভট্টাচাৰ্য উপাধিৰ ধাৰী এজন পণ্ডিতৰ হুতুৱাই অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰায়,
নীতিৰ সাগৰ ইটে। শাস্ত্র মনোহৰ । তাঙ্ক পঢ়ি শুনি জ্ঞানী হৱে যত নৰ ।। জয়তি কমলেশ্বৰসিংহ নৰপতি । বিশুদ্ধ সেৱক পাত্ৰ মন্ত্ৰী সমন্নিতি । ৰাজ-জননীৰ আজ্ঞা-ৰত্ন শিৰে ধৰি । ভণতি বাগীশ দ্বিজে বোলা হৰি হৰি ।" " জয়তি কমলেশ্বৰসিংহ নৰৰায়। ৰাজনীতি হৌক তান দেহে সমুদায় ।। জয়তি তাহান মাতৃ ৰাজ ৰাজেশ্বৰী । পুত্ৰ-দুহিত্ৰীয়ে সমে ৰৌক হৰ্ষ কৰি ।। জয় হৌক বুঢ়াগোহাঁই মহা মন্ত্ৰীবৰ । নৃপতিত শুদ্ধ সেৱা বাঢ়োক বিস্তৰ ।।
এইদৰে অসমৰ বজাঘৰীয়। উৎসাহ আৰু পৃষ্ঠপোষকতাত অসমীয়া সাহিত্যভঁৰালৰ শ্ৰীবৃদ্ধি সাধিত হৈছিল ।
ঊনবিংশতি আধ্যা
দেৱৰ গাৱঁৰ বাহুৰত স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজৰ লোকান্তৰ ঘটে। এই ঠাইত অতি পূৰ্বকালৰেপৰ। ঔর্ব ঋষি স্থাপিত মহাদেৱৰ পূজাকাৰ্য চলি আছিল। উজনি আসামত কছাৰীৰ আধিপত্যৰ যুগত মদমাংস দি মহাদেৱক পূজ। দিয়া হৈছিল । এদিন মহাদেৱে কছাৰী ৰজাক স্বপ্ন দেখুৱালত ৰজাই আগম ঠাকুৰ নামক এজন ব্ৰাহ্মণ আনি তাত পূজাসেৱ। চলাবলৈ নিযুক্ত কৰিলে । কছাৰীক খেদাই আহোমে উজনি অসন অধিকাৰ কৰাত আহোম শাস্ত্র মতে দেৱৰগাৱঁৰ মহাদেৱৰ পূজ। চলিছিল ।
১৫২৫ শকত খোৰাৰজাৰ মৃত্যু হ'লত তেওঁৰ পুতেক লাঙ্গি গোহাঁইক পাত্রমন্ত্ৰীসকলে সিংহাসনত বহুৱাবলৈ মনস্থ কবে। লাঙ্গি গোহাঁইৰ গাত মাজে মাজে দেওৰ জমক উঠিছিল। গোহাঁইদেও ৰজ। হ'বলৈ অমান্তি হ'ল বোলে, "মোৰ গাত দেও আছে, মাজে মাজে মোৰ গাত দেও লন্তি মোক আমনি কৰে। ৰজ। হলে সেই দেও উঠিলে মই ৰাজকাৰ্য কেনেকৈ চলাম ?" এই লাঙ্গি গোহাঁইৰ বয়স তেতিয়া তিনি কুৰি বছৰ। বঙ্গালৰ লগত যুদ্ধ চলি আছিল, আৰু লাঙ্গি গোহাঁয়ে সেই সুদ্ধত কেবাবাৰো বৰ দক্ষতাৰে সৈন্য চলাইছিল, আৰু তেওঁৰ গাত অন্য বহু গুণ আছিল। লাঙ্গি গোহাঁই ৰজা হলেহে ৰাজ্য সুস্থিৰ হ'ব বুলি জানি পাত্ৰমন্ত্ৰীসকলে তেওঁক বৰকৈ টানি ধৰিলে, আৰু গাৰপৰ। দেও নমোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিম বুলি অঙ্গীকাৰ কৰিলে। মন্ত্ৰীসকলৰ কথা এৰাব নোৱাৰি লাঙ্গি গোহাঁই ৰজা হ'ল, নাম ল'লে আহোমমতে চুচেংফা, আৰু হিন্দুমতে প্ৰতাপসিংহ। বুঢ়া বয়সত ৰজা হোৱাৰ কাৰণে এওঁ বুঢ়াৰজ। বুলিও জনাজাত। তাৰ পৰি বুদ্ধিস্বৰ্গনাৰায়ণ বুলিও এওঁ অভিহিত। আগৰ প্ৰতিশ্ৰুতিমতে স্বৰ্গদেৱে সেবাইত ব্রাহ্মণ, নট, বিয়াহ, বাদ্যভাণ্ড মহাদেৱলৈ উছগি নৈ-কাষৰত দেৱঘৰ থাপন কৰিলে, শক ১৫৪৯ । তাকে দেৰগাৱ'ৰ মহেশ্বৰৰ দেৱালয় বোলে। এই দেৰগাৱঁৰ দেৱালয়ৰ পূজাকাৰ্য চলাবৰ নিমিত্তে পাচলৈ সকলে। কাৰ্যকাৰক নিবন্ধ কৰি দিয়া হৈছিল - বৰঠাকুৰ, পাত্ৰঠাকুৰ, পৰিচাৰক, আঠপৰীয়া, তেলী, মালী, ধুবী, নাপিত, কমাৰ, কুমাৰ, চমাৰ, কালীয়া, চুলীয়া, বলিকটীয়া, গায়ন পাখোঁজীয়া, গায়ন, নাচনিয়াৰ, নেগেৰীয়া, খাটোৱাল, বাৰীচোৱা, বেলিচোৱ।, চাউলকঢ়া, মলখুবচা, পানীতোল। ।
প্ৰতাপসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ চাৰিকুৰি গোতৰ বছৰ বয়স হোৱাত নিজৰ আয়ুসৰ বাতৰি জানিবৰ কাৰণে দেৰগাৱঁৰ দেৱালয়লৈ মানুহ পঠিয়াইছিল। সেই মানুহটোৱে ৰাতি সপোনত দেখিলে যে সি পুৱা উঠি দেৱালয়ৰ ফুলনিবাৰীত এটা তিনিপহীয়া নাহৰ
ফুল পাব, সেই ফুল ৰজাক দিলে ৰজাই আয়ুসৰ বাতৰি জানিব পাৰিব। মানুহটোৱে কুলনিত তিনিপহীয়া নাহৰ ফুলপাহ ৰজাৰ হাতত দিয়াত ৰজাই তাক দেখি বুজিব পাৰিলে যে তেওঁৰ আয়ুস আৰু তিনিপষহে আছে। এইদৰে দৈবসংযোগে আয়ুসৰ সঙ্কেত পাই চাৰিকুৰি সোঁতৰ বছৰীয়া বুঢ়াৰজ। প্ৰতাপসিংহ স্বৰ্গদেৱে সকলে। প্ৰজাক চাই ল'বলৈ হেঁপাহ কৰিলে। গড়গাঁৱৰপৰ। সোণাৰী নৈৰ বাহৰলৈকে নাৱত উঠি স্বৰ্গদেৱে দিখৌৱেদি উজনি ভাটীকৈ অহা-যোৱা কৰিবলৈ ধৰিলে। স্বৰ্গদেৱক চাবলৈ অহা প্ৰজাৰে দিখৌৰ দুয়োপাৰ দলদোপ-হেন্দোলদোপ হ'ল । স্বৰ্গদেৱে প্ৰজাৰফালে চাই ক'লে, "মোৰ আয়ুস শেষ হৈ আহিল। তোমালোকক প্রতিপাল কঁৰোতে খেনোৱে সুখ পাইছা, খেনোৱে দুখ পাইছা । এতিয়া সেইবোৰ কথা মনত নেৰাখি তোমালোকে মোক বিদায় দিব লাগে।" এই কথা শুনি ৰাইজে হৰিধ্বনি কৰি ক'লে, "স্বৰ্গদেৱৰ অৰ্থে আমি কেঁচাইখাতী গোসাঁনীলৈ এশ নৰবলি দিম। স্বৰ্গদেৱ চিৰঞ্জীৱী হওঁক।" স্বৰ্গদেৱে ক'লে, "ঈশ্বৰৰ বিধান কোনেও লংঘিব নোৱাৰে, তোমালোকে মৰম কৰি দিবলৈ খোজা এশ নৰবলিযেও মোৰ আয়ুস বঢ়াব নোৱাৰে। তোমালোকে মোক ইমান ভাল পাইছিল। মই আগেয়ে নাজ।নিছিলো । মোৰ এযে শেষ বিদায় । তোমালোকে সকলোৱে আশীর্বাদ কৰা যেন মোৰ সজ্ঞানে মৃত্যু হয়।" ইযাৰ পাচত বুঢ়াৰজ। প্ৰতাপসিংহ গড়গাৱঁ লৈ গ'ল । দেৱৰগাৱঁৰ দেৱালযত অকালত ফুল। তিনিপহীয। নাহৰ ফুলপাহ পোৱা তিনিপষৰ পাচত স্বৰ্গদেৱৰ মৃত্যু হয় ।
উক্ত ঘটনাৰপৰ। বুজিব পাৰি যে দেৱৰগাৱঁৰ মহেশ্বৰৰ দেৱালয অলৌকিক মহিম।-সম্পন্ন বুলি মানুহৰ মনত বিশ্বাস আছিল, আৰু ৰাজ্যত কিবা অমঙ্গল উৎপাতৰ সূত্ৰপাত হ'লে এই দেৱালয়ত শান্তি-স্বস্তযনৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছিল। নবাব মীজুমলাই গড়গাওঁ অধিকাৰ কৰাৰ সময়ত তেওঁৰ সেনাই দেৰগাৱঁৰ দেৱঘৰত গৰু কাটি খোৱাত সেই মন্দিৰ বহুদিনলৈকে বৰ্জিত হৈ আছিল। শিৱসিংহ স্বৰ্গদেৱে অন্যান্য দৌল দেৱালয় সংস্কাৰ কৰ। কালত দেৰগাৱঁৰ মন্দিৰে। সংস্কাৰ কৰে আৰু তাত নতুনকৈ শিৱলিঙ্গ স্থাপন কৰে।
উক্ত দেৱধৰ গেলাবিলৰ সন্নিটত আছিল। কালক্রমে নৈৰ পানীযে আগৰ দেৱালযটি খহাই নিযে। ১৬৮৭ শকত ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱে পূৰ্বৰ মন্দিৰৰপৰা তিনি মাইলমান আতৰত শীতলনেঘেৰি পথাৰৰ ওচৰত নেঘেৰিটিং নামে গিৰি-শিখৰত নতুন দৌল আৰু পুখুৰী সাজিবলৈ মনস্থ কৰে। ১৬৯০ শকৰ শাওণ মাহত স্বৰ্গদেৱে নিজে দেৱৰগাৱঁৰ বাহৰত থাকি সেই পুখুৰী খনোৱা কাৰ্য সমাপন কৰে। ইতিমধ্যে মন্দিৰৰ নির্মাণ-কার্যও সম্পূৰ্ণ হৈ উঠিছিল। এই মন্দিৰ আৰু পুখুৰী উচৰ্গ। কৰিবৰ নিমিত্তে স্বৰ্গদেৱে কিছুদিন দেৰগাৱঁৰ বাহৰত থাকিব লগাত পৰিছিল। সেই সময়ত কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱ। জযন্ত। মাৰিবলৈ ৰহা আৰু জাগীত কোঁঠ দি আছিল। "দেৰগাৱঁত থকা কালত মৰঙ্গিখোৱ। গোহাঁয়ে দুহেজাৰ নগ। আনি স্বৰ্গদেৱক ভেঁচালে ।
এনেতে ১৬৯১ শকৰ বহাগ মাহত ৰাজ্যত নানান অমঙ্গল-উৎপাত হ'বলৈ ধৰিলে। দেৱৰগাওঁ আৰু বিশ্বনাথত থকা স্বৰ্গদেৱৰ বাহৰ চৰগ পৰি পুৰি ছাই হ'ল । তাৰ শান্তিৰ নিমিত্তে স্বৰ্গদেৱে আহোমমতে চৈফা পূজ। কৰালে। টাইমুলত দিখৌপৰীয়। বাহঁবোৰে ফুল মেলিলে। চৰাইদেৱত থকা চেংদেও মন্দিৰৰ কাঠ এডুখৰি বতাহত সুলকি মাচিত পৰিল। শনিবাৰৰ দিন। ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱ নৰিয়া পৰিল। এই বার্ত। পাই কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই লৰালৰিকৈ ৰহাৰ কোঁঠ এৰি উজনিলৈ ৰাত্ৰ। কৰিলে ।
স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰ সিংহ
স্বৰ্গদেৱৰ নৰিয়াৰ প্ৰধান বিকাৰ আছিল উদৰত শূলৰ যন্ত্রণা। স্বৰ্গদেৱৰ প্রধান চিকিৎসক আছিল বুঢ়া বেজবৰুৱাৰ দুই পুতেক কৃষ্ণ আৰু ৰাম। দৰৱ বঁটা আৰু কুথি আদি যুগুত কৰ। কামত নিযুক্ত আছিল কাতি, খৰিকা, কৃষ্ণাই, ফেদেলা, আৰু মোহন নামেৰে কেজনমান বৰাহী বেজ। এইকেইজন বৰাহী বেজৰ অধিনায়ক আছিল দামোদৰ ফুকনৰ পুতেক বৰাহী বৰা। বুঢ়া বেজবৰুৱা আৰু শূলপাণি বৰুৱাই স্বৰ্গদেৱৰ চিকিৎসাৰ তত্ত্বাৱধান কৰিছিল । নৰিয়। অৱস্থাত স্বৰ্গদেৱৰ আলপৈচান ধৰিছিল দুয়োপলীয়। পাচনিহঁতৰ উপৰিও চাংমাই লিগিৰ। ৰমাকান্ত, সোণে। লিগিৰী, চালমতী লিগিৰী আৰ টিঙ্গিনী লিগিৰীয়ে। স্বৰ্গদেৱৰ লগত আছিল চাৰসিংহ মাজুগোহাঁই, ৰত্নেশ্বৰ সৰগোহাঁই, তেওঁলোকৰ মাক পৰ্বতীয়। কুঁৱৰী আৰু কমলাবৰীয়। আইকুঁৱৰীদেও। স্বৰ্গদেৱৰ নৰিয়াৰ শেষ অৱস্থাত কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰৱৰৱা আহি দেবগাৱঁৰ বাহৰ পাইছিলহি । ৰোগীৰ অৱস্থাৰ আলেখলেখ চাই বেজবৰুৱাৰ পুতেক কৃষ্ণই যথাসাধ্য প্রতীকাৰ বিচাৰি দৰৱ দিবলৈ ধৰিলে। তেওঁৰ ঘাই দৰব আছিল তেলীয়াধুনা, শিলিখা, পিপলি এই তিনিফ গুড়েৰে বটি দিয়। টেপ। আৰু ত্ৰিফল। কাথ। ইয়াৰ উপৰিও কৃষ্ণই স্বৰ্গদেৱক সিংহনাদৰ বড়ী, অজীর্ণকণ্টকৰ বড়ী, ৰনপতীয়া লংজাই পৰ। দৰৱ, আৰু বৃহদম্বৰণ মোদক খাবলৈ দিছিল। কৃষ্ণ বেজৰ দৰবৰ বাহিৰেও তিপমীয়। গোহাঁই, এক সন্ন্যাসী, আনদৰাই গায়নে স্বৰ্গদেৱক দৰব খুৱাইছিল আৰু কমলাবৰীয়া আইকুঁৱৰীদেৱেও পেৰাৰপৰা উলিয়াই দৰব দিছিল ।
কৃষ্ণ বেজৰ চিকিত্সাত স্বৰ্গদেৱৰ অৱস্থ। ভাল-বেয়। নোহোৱাকৈ কিছুদিন চলিবলৈ ধৰিলে। এবাৰ কৃষ্ণই তেলীয়াধূনা, শিলিখা, পিপলিৰ লগত ৰটি টেপাদৰব যুগুতি কৰিবলৈ নৰাচৰৰ বড়ী চাৰিটাও দিছিল । কৃষ্ণৰ নিৰ্দেশমতে বৰাহী বেঞ্জ কাতি আৰু মোহনে তাক বটি টেপাদৰৰ যুগুত কৰিছিল। এই দৰবৰ লগত বেলেগে ত্রিফল। কাধ্যে দিয়। হৈছিল । দৰব যুগুত হোৱাৰ পাচত কৃষ্ণৰেজে চাংমাই লিগিৰ। ৰমাকান্তৰ হাতত শৰাই এখন দি আৰু সেই শৰাইতে দৰবৰ টেম। থৈ স্বৰ্গদেৱৰ চাঙ্গলৈ লৈ গৈছিল । সোণে। লিগিৰী তেতিয়া স্বৰ্গদেৱৰ ওচৰত আছিল। কৃষ্ণই ৰাজৰ লিগিৰী এজনীৰ হতুৱাই সোণোক মাতি আনি তাইৰ হাতত শৰাইখন দিয়ালে। সোণোৱে কি দৰৰ বুলি সোধাত কৃষ্ণই ক'লে, "তই কি সোধ ? দে নি।" স্বৰ্গদেৱসকলৰ পথ্য আৰু দৰব কোনো বিশ্বস্ত মানুহে পোনতে চাকি চোৱাৰ নিয়ম আছিল । সোণোৱে দৰবৰ শৰাইখন ভিতৰলৈ নি স্বৰ্গদেৱৰ আগতে টেম। মেলি কাথ এটুপি চান্দমতীৰ হতুৱাই চকালে। তিনি টেপ। দৰৱ কিন্তু চকোৱা নহ'ল। স্বৰ্গদেৱে পোনতে ভালে ভালে দুই টেপা দৰব খালে, ই টেপাৰ আদখিনি আৰু সহিব নোৱাৰা হ'ল । স্বৰ্গদেৱে ক'লে, "মোক কি খুৱালিহঁক ? মোক দেখে। বিষমকৈ ধৰিছে। দৰব চকালি নে মচকালি ?" পাচে টেপাদৰৰ নাই চকোৱ। বুলি সোণোৱে জনালত স্বৰ্গদেৱে আদখিনি টেপাদৰৰ মুখৰপৰা উলিয়াই ঢিঙ্গিনী লিগিৰীক খাব দিলে। তাই দৰব চাকি তিতিকি লাগিছে বুলি ক'লে। এই দৰব খোৱাৰ পাচতে স্বৰ্গদেৱ মৰক্ষ-ঘৰলৈ গ'ল। সোণো লিগিৰীয়ে মাটিতে থাকি গম পালে যে স্বৰ্গদেৱৰ বৰ টানকৈ পেট ৰৈছে ।
স্বৰ্গদেৱৰ অতিচাৰ উপৰ ভেদ হোৱা বাৰ্তা পাই দামোদৰ ফুকনৰ পুতেক বৰাহী বৰাই বেজবৰুৱাৰ পুতেক ৰাষক ক'লে, "তেলীয়াধুনা, শিলিখা, পিপলি ভাৰ ওপৰত ৰে এতিয়াই নৰাচৰৰ ৰড়ী চাৰিটাৰৈ খুৱালা, ৰদি ভেটা ভাঙ্গে বাধিৰা কিহেৰে?"
ইয়াৰ উত্তৰত ৰামে ক'লে, "নেৰাওঁতে খুৱাইছে। ৰাখিবলৈ উপায় কৰিব লাগে।" কীর্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱ। জাগীৰপৰা উভতি আহি পালত বৰাহী বৰাই কাঠকটীয়া বৰদ্ধাৰ দ্বাৰাই বৰবৰুৱাক এই কথা জনাইছিল, বোলে, "স্বৰ্গদেৱক বিছপৰা দৰব খুৱাই নাড়ী ছিদিলে।"
স্বৰ্গদেৱৰ অসুখ ক্ৰমাৎ টান হৈ আহিব ধৰিলে। উদৰভেদ অতিচাৰকৈ হ'বলৈ ধৰিলে, বেজে তাৰ গতিৰোধ কৰিব নোৱাৰিলে। সেই সময়ত তিনিজন। ডাঙৰীয়া ফুকন বৰুৱ। সকলে সষ্টম হৈ স্বৰ্গদেৱৰ ওচৰত দিনে-ৰাতি পৰ দি আছিল । লাহে লাহে স্বৰ্গদেৱৰ নৰিয়। চিকিৎসাৰ অতীত হৈ আহিল । ১৬৯১ শকৰ জেঠৰ কুৰিদিন বাওঁতে কৃষ্ণা দশমী তিথিত মঙ্গলবাৰে দহ দণ্ড বেলি হ'লত দেৱৰগাঁৱৰ বাহৰত শ্ৰীশ্ৰীস্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গী হ'ল । ৰাজভোগ ১৭ বছৰ, ৭ মাহ, ২১ দিন । সেই দিনাই ১৪ দণ্ড বেলি হ'লত স্বৰ্গদেৱৰ ভায়েক কালশিলীয়। গোহাঁইদেৱক সকলোৱে ৰজা বুলি সেৱা কৰিলে, ৰজা হৈ নাম ললে লক্ষ্মীনাৰায়ণসিংহ। পাচদিনা বুধবাৰে ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ আইকঁৱৰীদেও আৰু গোহাঁইবোৰক নাৱেৰে পঠাই গড়গাৱঁত ধ'ৰ দিলে।
উক্ত বুধবাৰে ২১ জেঠৰ দিন। স্বৰ্গী ৰজাৰ মৃতদেহ নাৱত ভৰাই পৰ্বতলৈ নিয়া হ'ল। এনেতে সমস্যা হ'ল স্বৰ্গদেৱৰ শৱ হিন্দুমতে দাহ কৰিব লাগে নে আহোমমতে মৈদামত পুতি থ'ব লাগে। শৱ দাহ কৰি কৰ্ম কৰাহে শাস্ত্ৰৰ যুক্তি হেন জানি, আৰু পূৰ্বেও আচৰা কথা দেখি দেশী-বিদেশী পণ্ডিতসকলত সুধি ডাজৰীয়। বৰুৱা ফুকন সকলোৱে সমালোচন কৰি শৱদাহ কৰ। আষাৰকে নিশ্চয় কৰিলে। দেওধাই আৰু বাইলুঙ্গ পণ্ডিতে কিন্তু সেই বিধিত অনান্তি হৈ মৈদামত মৃতদেহ থোৱাৰ কাৰণেহে টানি ধৰিছিল। জেঠৰ ২৩ দিন যাওঁতে শুকুৰবাৰে গড়গাৱঁৰ দৌলগুৰি ঘাটৰপৰা স্বৰ্গদেৱৰ শৱ ওভোতাই অন্য হ'ল । ২৫ দিন যাওঁতে দেওবাৰে মৃতদেহ দেৰগাৱঁৰপৰ। গঞ্জপুৰলৈ আনিলে। ২৮ দিন যাওতে বুধবাৰে সোণাৰী নৈ পালেহি । ২৯ দিন যাওতে বৃহস্পতিবাৰে সোণাই নৈৰ ৰাহৰৰ লোহিতৰ ওচৰত বৰশিমলুৰ গুৰিত ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ মৃতদেহ কাঠ-সংস্কাৰ কৰা হ'ল। তাৰ পাচদিন। শুকুৰবাৰে কোঁৱৰ চেটীয়াপাত্ৰ ফুকন এজনাৰ লগত অস্থি ছাই এজাৰ পৰ্বতলৈ নিয়া হ'ল। আমাৰৰ ১৮ দিন যাওতে বৃহস্পতিবাৰে ব্ৰাহ্মণীয়। মতে ৰাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজৰ কৰ্ম কৰি বৰচ'ৰাৰ দুয়োফালে খলাত গড়াল দি দান-দক্ষিণ। কৰিলে । তেতিয়াৰপৰাহে হিন্দুমতে শৱ দাহ কৰ। প্ৰথ। প্ৰচলিত হ'ল, শ্ৰাদ্ধবিধিও ব্ৰাহ্মণীয়া মতে হ'বলৈ ধৰিলে। পূৰ্বে স্বৰ্গদেৱসকলৰ শৱ মৈদামত থোৱা হৈছিল, কিঞ্চিৎ অঙ্গে সহিতে পৰ্ণদাহ কৰিছিল মাত্ৰ। পাচলৈ মোৱামৰীয়াৰ উৎপাত হ'লত প্ৰজাৰ মাজত এটা গল-আৰাও উঠিছিল যে পূর্বাপৰ নাচৰ। কথা স্বৰ্গদেৱৰ শৱ দार কৰাৰ কাৰণেছে দেশত এনেবোৰ অদ্ভুত অমঙ্গল হৈছে। আষাৰৰ ৩১ দিন যাওতে ৰাজেশ্বৰ সিংহ স্বৰ্গদেৱৰ ছাই-আজাৰ মৈদামত থোৱা হ'ল ।
স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ মৃত্যুৰ কাৰণৰ বিষয়ে নানান কথা প্ৰচাৰিত হ'বলৈ ধৰিলে। বহুতে বিশ্বাস কৰিছিল যে সেই কালৰ নহা পৰাক্ৰৰী মন্ত্রী কীর্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই ঔষধৰ লগত বিষ পান কৰাই স্বৰ্গদেৱক নবালে। খেনোৱে বিশ্বাস কৰিছিল যে বেজৰ ঢোকা দৰব ৰাই বৰ্গদেৱ লোকান্তৰ হ'ল। হলিবাস চেকীয়াল ফুকনৰ বুৰঞ্জীত আছে, "এনে কথিত আছে বোলে ৰকতিয়ালৰ স্ফীতিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই ৰাজেশ্বৰসিংহ ৰজাক
স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰলিংহ
গোপনীয়ৰূপে ঔষধৰ লগত বিষ প্ৰদান কৰি লোকান্তৰলৈ বিদায় দিলে।' আদ্যশ্ৰাদ্ধ হৈ যোৱাৰ পাচত 'ৰাজেশ্বৰসিংহ দেৱতাক বেজে কিব। খুৱাই উদৰ ভেদ ফৰাই নাৰিলে" বুলি কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰৱাই গোধ লৈছিল। সেই সৌধত বেজ আৰু লিগিৰ।-লিগিৰীৰ জবানবন্দীৰ কাকত লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱক ১৬৯১ শকৰ আষাৰ মাহত বৰবৰৱাই গৈ আপুনি যোগালেনি। সেই কাকত চাই স্বৰ্গদেৱে এই আজ্ঞা দিলে, "দৰব বট। কাতি বৰাহীক কোব ৩০ মাৰি কাণ এখন কাটিব। কাথ সিজোৱ। মোহন বৰাহীক চাঙ্গলৈ উঠিব নিদিব ; কৃষ্ণৰ বৰবটালীৰে কাণ এখন খুলি যাই ঘৰত থাকিব দিলে।" কৃষ্ণব ভাষেক ৰামৰ বিৰুদ্ধে আৰু এটি অভিযোগ আছিল, তেওঁ ব্রাহ্মণ হৈ ভানুমাহী নামৰ সামান্য কুলৰ ছোৱালী এজনীৰে সৈতে খোৱা-লোৱা কৰিছিল । ৰামে ভানুৰ বনুৱ। ছোৱালী মালতীৰ হাতত ফুলটোপোল। আৰু কলাপতীয়া লেখা দি ভানুলৈ পঠিয়াইছিল, ভানুৱেও ৰামলৈ ফুলৰ চাকি আৰু লেখা দি পঠিযাইছিল, আৰু দেৰগাৱঁৰ কলাব ঘৰলৈ ৰাতি ৰামক নিযাই তেওঁক গাখীৰ, কল, চাউল খাবলৈ দিছিল । আপৰত ৰাম আৰ ভানুৱে দেখা-সাক্ষাত কৰিছিল। ৰাম আৰু ভানুৰ প্ৰীতি-অনুবন্ধ আছে আৰু দূষিত হৈছে বুলি সকলোৰে মাজত জনাজাত হৈ পৰিছিল। তাৰ উপৰিও ৰাম আৰু কৃষ্ণৰ বিৰুদ্ধে 'আব এটি অভিযোগ হৈছিল, "বেজবৰুৱাৰ দুই পুতেক আইকুঁৱৰীদেওসকলৰ কোঠা কোঠা ফুৰে হাতত দৰবৰ বানটি লৈ।" ৰামৰ বিৰুদ্ধে সোধ আৰম্ভ হ'ল। গোধৰ কাকত বৰবৰৱাই নি স্বগদেৱ লক্ষ্মীসিংহক দিলত স্বৰ্গদেৱে আজ্ঞা দিলে, "ৰামৰ কাণ এখন কাটিব, লগুণ গুচাব, বৰীয়। আঁক দিব, বাপেকক চেৱাতলব ঘৰত থাকিব দিলে।"
বাজেশ্বৰসিংহৰ মৃত্যুৰ পাচত তেওঁৰ ববজন। কোঁৱৰ যুৱৰাজ চাৰুসিংহ গোহাঁইদেৱক সিংহাসনত বহুৱাবলৈ সকলোৱে বিচাৰিছিল। লক্ষ্মীসিংহ দেখিবলৈ বৰ ক'লা আৰু আপঢ় আছিল । সেইদেখি মানুহে তেওঁক 'এলাগী কোঁৱৰ' আৰু 'কলীয়। বাঘ' আখ্য। দিছিল । আৰু খেনোৱে তেওঁক জহুৰ। বুলি ক'বলৈকে। বিচাৰিছিল । ইপিনে কীৰ্তিচন্দ্ৰই বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁক হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা কাৰ্যত ৰাজেশ্বৰসিংহৰ সঙ্কেত আৰু তেওঁৰ কোঁৱবকিজনাব সহযোগ আছিল। সেইদেখি স্বৰ্গদেৱৰ মৃত্যুৰ পাচ দিনাই গোহাঁইকিজন আৰু আইকুঁৱৰীদেৱসকলক সামান্যৰূপে ৰোজবাজ দি নাৱেৰে গড়গাৱঁৰ ৰাহৰলৈ পঠিয়াই দিলে। তাৰ পাচত গড়গাৱঁৰ বাহৰৰপৰ। আষাৰৰ ১৬ দিন যাওঁতে বৰবৰদ্ধাৰ পুতেক উম। ঢেকীয়াল ফুকন, লুখুৰাখনৰ ওজা-লিগিৰ। মিঠাকানু, বুঢ়। মজুমদাৰৰ পৰিনাতিয়েক লিগিৰা-কাকতী নগ। এইসকলৰ লগত ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দুই পুতেক চাকসিংহ আৰু ৰত্নেশ্বৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাক পৰ্বতীয়। কুঁৱৰীক নামৰূপলৈ পঠিয়ালে । তেওঁলোকৰ দুৰৱস্থ। দেখি মোৱামৰাৰ মহন্ত চতুর্ভুজ অধিকাৰে সত্ৰৰ ঘাটত গোহাঁই দুজনাৰ নাও ৰখাই ভালমতে নাৱত ৰোজবাজ আৰু সাজ-কাপোৰ দিয়ালে। এই কথাতে মোৱাষৰ। মহস্তৰ প্ৰতি কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাৰ কক্ষ। থাকিল ।
লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ ৰাজত্বৰ আৰম্ভণিত নানান কাৰণত মোৱামৰীয়াই বিদ্ৰোহৰ নিচান তুলি গাওঁ-উঁ ইলুৰিবলৈ ধৰে। দেশত এনে হুলস্থূল হোৱাত স্বৰ্গদেৱে দেওয়াই বাইলুং পণ্ডিতক কুকুৰ। ঠেং কাটি মঙ্গল চাবলৈ দিলে। পণ্ডিতে গণিত। কৰি ভাল নাপালে । পণ্ডিতৰ নিৰ্দেশমতে ৰজাদেৱে গোসাঁনীৰ আগত ৰলি দিয়ালে। দুটা মানুহৰ গাত দেও লস্তিছিল। সেই দেও লন্ত। মানুহৰ গাত ভূত-ভৱিষ্যৎ কৰ পৰা শক্তি
আছে বুলি দেওধাই পণ্ডিতসকলে বিশ্বাস কৰিছিল। এই দুটা মানুহে ক'লে, "স্বৰ্গদেৱৰ পুলিন-পুথাও ৰজাসকল স্বৰ্গৰপৰা নামি অহা দিন ধৰি স্বৰ্গী হোৱা ৰজাসকলৰ মৰাশৱ পুতি তাৰ ওপৰত মৈদাম বন্ধ। ৰীতি আছিল। পূৰ্বীয় ৰজাসকলে আচৰা নিয়ম লংঘন কৰি স্বৰ্গী মহাৰাজ ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ মৰ।-শ দাহ কৰা হ'ল। সেইদেখি ৰাজ্যত এনে অমঙ্গল-উৎপাত হৈছে। মই ৰাজেশ্বৰসিংহক লগ পাইছোঁ। দেৱতাই দুখ কৰিছে, তেও হেনে। এতিয়ালৈকে আন আন ৰজাসকলক লগ পোৱা নাই।" লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱে দেওধনিৰ কথ। পতিযাই দেওধাই পণ্ডিতসকলক দেশ সুস্থিৰৰ কাৰণে বিধিমতে পূজ। আদি কৰিবলৈ আদেশ দিলে। দেওধাই পণ্ডিতে ক'লে, "স্বৰ্গী মহাৰাজৰ মৃত্যুৰ তিথিৰ দিনবাৰে তেওঁৰ জীৱ নমাই আনিম। স্বৰ্গী মহাৰাজৰ মূৰ্তি এটি সাজি তাতে তেওঁৰ জীৱ প্ৰতিষ্ঠা কৰিম। তাৰ পাচত আমাৰ শাস্ত্ৰৰ বিধিমতে সেই মূৰ্তিক পুতি তাৰ ওপৰত মৈদাম বান্ধিব লাগিব।" ১৬৯৮ শকৰ জেঠ মাহত দেওধাই পণ্ডিতে কাপোৰেৰে ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ এটি পুতন। সাজিলে। সেই মূৰ্তিক বস্ত্ৰ-অলঙ্কাৰ পিন্ধাই মিছাপত খোৱা হ'ল । তাৰ পাচত সোণাৰী নৈৰ পাৰত পূৰ্বে পোৱ। ঠাইৰপৰ। ছাই এজাৰ আনি, মূৰ্তিক পেৰেঙ্গনিত তুলি গাযন-বিয়াহ সকলে। সহিতে দোল। আৰোৱান দি অনাই জেঠৰ ২৩ দিন যাওতে ভুটিয়াপাৰত থলেনি। ২৪ দিন যাওঁতে পুৰণি নামদাজেদি ঘুৰাই চৰাইদেও পৰ্বতত আগৰ মৈদামৰ কোথৰেদি খানি তাতে ভৰালে। মূৰ্তিৰ লগত সকলোবোৰ মাননি দিয়া হৈছিল। এই উপলক্ষে দহ দিন ধৰি সকলোকে সাজ খুৱালে । ইতিপূৰ্বে পূৰ্বব অগ্নিসংস্কাৰৰ ঠাইত ৰিকখোৱান পূজা পতা হৈছিল । চৰাইদেৱৰ দেওঘৰতে। যথানিয়মে পূজা পত। হৈছিল। এইদৰে আহোম বিধিমতে পুলিন-পুখাও ৰজাসকলৰ আত্মাৰ লগত ৰাজেশ্বৰসিংহৰ আত্মাক সংযুক্ত কৰ। হ'ল। স্বগী মহাৰাজাৰ আত্মাৰ সদ্গতিৰ অর্থে পাচলৈকে। লক্ষ্মীসিংহ মহাৰাজে দুদিন তিনিদিনীয়াকৈ সবাহ পাতিছিল। স্বৰ্গদেৱে ৰাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজ আৰু কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰৱাৰ দুটি শিলৰ মূৰ্তি সজাই হৰ-গৌৰী দেৱালযৰ দুবেৰৰ দুফালে থোৱাইছিল ।
দেৰগাৱঁৰ দৌল আৰু পুখুৰী উচৰ্গা কৰিবলৈ স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ বৰ হেপাহ আছিল । তেওঁৰ দিনত দৌল আৰু পুখুৰীৰ নিৰ্মাণ-কার্য সম্পন্ন হৈছিল। পুখুৰী উচৰ্গা কৰিবৰ মনেৰে স্বৰ্গদেৱে দেৰগাঁৱৰ বাহৰতে কিছুদিন আছিল। তাতে তেওঁৰ মৃত্যু ঘটে। লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱে পুখুৰী উচৰ্গা কৰিবলৈ আয়োজন কৰিলে। কিন্তু মোৱামৰীয়াৰ উৎপাতৰ কাৰণে সেই কার্য সততে সম্পাদন কৰিব নোৱাৰিলে। প্রথমবাৰৰ মোৱামৰীয়। বিদ্ৰোহৰ পাচত স্বৰ্গদেৱে উচৰ্গা-কার্য সম্পাদন কৰিবলৈ আয়োজন কৰোতে মন্দিৰৰ গোসাঁই হেৰাল। স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞাৰে আগমৰ ফেদেলাই দোল। কাষৰীয়া দি সেই মূৰ্তি বিচৰালে, কিন্তু ক'তে। পোৱা নগ'ল। কিছুদিনৰ পাচত ৰাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজে দেৰগাৱঁত খনোৱা পুখুৰীত সেই মূর্তি পোৱা গ'ল। দেশত মোৱামৰীয়াৰ উপদ্ৰৱ শাম কাটি অহাত, ১৬৯৯ শকৰ বহাগৰ ১ দিন যাওঁতে সৰজন। ন-গোসাঁই, কাথ বৰুৱা, আৰু ৰাইদঙ্গীয়। ফুকনক পঠিয়াই দেৱৰগাঁৱৰ দ'ল উচৰ্গা কৰিলে। এই দেৱালয়ত ৰাজদত্ত সম্পত্তি অপর্যাপ্ত আছিল । ৰূপ, সোণ, তাম, আদিৰ সাজ, ৰূপ-খটোৱা শৰাই, সোণৰ ভোগজৰা, তামৰ দৰ। প্ৰভৃতি বহুত বহুমুলীয়া বস্তুৰে দেৱালয় পৰিপূৰ্ণ আছিল । আৰু এই মন্দিৰৰ পূজাকাৰ্য চলাবৰ নিমিত্তে ওঠৰশ পাইক নিবন্ধ আছিল ।
বিংশতি আধ্যা
মৃত্যুৰ সময়ত স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ বযস তিনিকুৰি পাঁচ বছৰমান হৈছিল। তেওঁৰ ল'ৰা-ছোৱালী নাতি-পুতি জীৰী-বোৱাৰীৰে সংসাৰ ভৰি পৰিছিল । কোঁৱৰালি কালত তেওঁৰ তিনটি পুত্রসন্তান জন্মে, প্রথম কান্দুৰ। গোহাঁই, দ্বিতীয় চাৰুসিংহ মাজুগোহাঁই আৰু তৃতীগ ৰত্নেশ্বৰ সৰগোহাঁই। স্বৰ্গদেৱ সিংহাসনত উঠোতে আৰু এটি কোঁৱৰৰ জন্ম হৈছিল, সেইদেখি তেওঁক পাটকোঁৱৰ বোল। হৈছিল। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ তিনটি পুত্রসন্তান আৰু এটি কন্য। বৰ্তমান থকাৰ কথা বুৰঞ্জীত পোৱ। যায ।
স্বৰ্গদেৱৰ প্ৰথম পুত্ৰ কান্দুৰ। গোহাঁই পিতৃদেৱতা সিংহাসনত উঠাৰ পাচত গড়গাৱঁত লোকাস্তৰ হয়। ৰংপুৰৰ ওচৰত ভোগবাৰীত কান্দুৰ। গোহাঁইদেৱৰ মৈদাম
वন্ধ হয় ।
স্বৰ্গদেৱৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ চাৰসিংহ মাজুগোহাঁযে চাৰিঙ্গীয়া মেল পাইছিল আৰু এওঁক যুৱৰাজে। পত। হৈছিল। এওঁৰ বৰগাভৰুৰ নাম আছিল প্ৰমদ।-সুন্দৰী। এওলোক দুয়োজনাৰ আজ্ঞ। শিৰোধাৰ্য কৰি কৰিশেখৰ ভট্টাচাৰ্যই 'হৰিবংশ পদ' নামৰ এখন আদিৰসাত্মক কাব্য লিখিছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহৰ মৃত্যুৰ পাচত চাকসিংহ যুৱৰাজ ৰাজপাটত বহিব বুলি সকলোৱে আশ। কৰিছিল। কিন্তু কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই মন্ত্রণা-কৌশলেৰে লক্ষ্মীসিংহক সিংহাসনত বঙৱায়। কীৰ্তিচন্দ্ৰক হত্যাৰ চেষ্টাত চাৰুসিংহ আৰু ৰত্নেশ্বৰ গোহাঁইদেও সংশ্লিষ্ট আছিল বুলি সন্দেহ কৰি কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই ৰাজেশ্বৰসিংহৰ মৃত্যুৰ পাচত তেওঁলোকৰ মাতৃ, গাভৰ', ল'ৰা-ছোৱালী ঘৰ-ধৰোৱাহকে ৰজাক বিষম বুজাই নামৰূপলৈ খেদি দিছিল আৰু দুযোজনা কোঁৱৰক অঙ্গক্ষত কৰাইছিল। এই বিষযে খুৰাদেৱক লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ ইচ্ছ। নাথাকিলেও বৰবৰুৱাই বৰকৈ পেৰি ধৰাত তেওঁ অগত্য। মাস্তি হৈছিল। স্বৰ্গদেৱে অক্ষত কৰাৰ আজ্ঞা দিয়াৰ পাচত অনুতপ্ত হৈ তাক প্ৰত্যাহাৰ কৰিবলৈ বিচাৰিছিল, ইয়াৰ উত্তৰত কীৰ্তিচন্দ্ৰই জনালে, "স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞা ইতিমধ্যে সম্পাদন হৈ গ'ল । স্বৰ্গদেৱৰ ভালৰ নিমিত্তে সকলে। কোঁৱৰকে হত্য। বা অদক্ষত কৰা উচিত আছিল। তথাপি স্বৰ্গদেৱৰ ৰেখাৰ পাত্ৰ জানি বাজন কোঁৱৰক এনেয়ে এৰি দিয়া হৈছে। আনবোৰক খুন কৰি নামৰূপলৈ খেদোৱা হৈছে।"
ৰোৱামৰীয়। বিদ্ৰোহৰ আৰম্ভণিত মৰাণে বাটৰীয়। মোহনমালা গোহাঁইদেও, চাৰসিংহ গোহাঁই আৰু ৰত্নেশ্বৰ গোহাঁই, এই তিনিজনা খেদি-খোঁৱ। কোঁৱৰক লগলৈ আনিবৰ নিমিত্তে কৈছিল, "তোমালোক আমাৰ লগলৈ আহাঁ, আৱশ্যকে তোমালোকৰ
এজনাকে ৰজ। পাতিম, ৰজা হৈ আমাক ফুকন বৰুৱা পাতিবা । আৰু পূৰ্বে বকতিয়ালৰ কীতিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই বিনাদোষত স্বৰ্গদেৱত লগাই তোমালোকক নামৰূপলৈ খেদিলে। এতেকে বৰবৰুৱাক মাৰোগৈ, তোমালোক আঁহা।" এই আশ্বাসবাণী পাই তিনিজনা কোঁৱৰে মৰাণৰ লগ ল'লেগৈ। মৰাণে তেওঁলোকৰ লোকদৰ্শকৰূপে ৰাখি আন মানুহক বৰাই ফুৰিছিল । কিন্তু যেতিয়। মৰাণে ৰংপুৰ নগৰ অধিকাৰ কৰে, তেওঁলোকে নাহৰৰ পুতেক ৰমাকান্তকহে ৰজ। পাতিলে; ৰাঘ মৰাণ সকলে। কাৰ্যৰ অধিকাৰী বৰবৰুৱা হ'ল । চাৰুসিংহ মাজুগোহাঁই আৰু ৰত্নেশ্বৰ গৰুগোহাঁইক মৰাণে ৰহস্যে বিষপান কৰাই মাৰিলে, আৰু বাটৰীয়। মোহনমাল। গোহাঁইদেৱক নিলগত ৰখীয়া দি থ'লে। এইদৰে চাৰুসিংহ যুৱৰাজ আৰু ৰত্নেশ্বৰ গোহাঁইৰ জীৱনৰ অন্ত পৰে। কিন্তু তেওঁলোকৰ সতি সন্ততিসকলে সিংহাসনত ৰহাৰ ন্যায্য দাবী ত্যাগ কৰা নাছিল। চাকসিংহ মাজুগোহাঁইৰ আৰু এগৰাকী ভাৰ্য। আছিল, বুঢ়াগোহাঁই-পৰীয়। জীয়ৰী গৌৰী। চাৰসিংহ মাজুগোহাঁইৰ সৰ্বমোটে চাৰিজন। পুতেক আছিল ।
স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ তৃতীয় পুত্ৰ ৰত্নেশ্বৰ তিপমীয়া গোহাঁইদেৱৰ প্ৰতি কীৰ্তিচন্দ্ৰৰ বিশেষ কক্ষ। আছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহৰ দিনত ৰত্নেশ্বৰ গোহাঁইদেৱে বৰবৰদ্ৰাক হত্যাৰ ষড়যন্ত্ৰ কৰিছিল। কিন্তু তিপনীয়। গোহাঁইদেৱৰ ষড়যন্ত্র কাৰ্যত পৰিণত কৰাৰ পূৰ্বেই আন মানুহে বৰবৰুৱাক খৈয়ালে। মানৰ দিনৰ স্বৰ্গদেৱ মহাৰাজ পুৰলৰ সিংহ এই ৰত্নেশ্বৰ তিপমীয়। গোহাঁইৰ সন্ততি ।
ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ চতুৰ্থ পুত্ৰ পাটকোঁৱৰকে। স্বৰ্গদেৱ লক্ষ্মীসিংহই অন্যান্য কোঁৱৰৰ দৰে নামৰূপত থৈছিল। পাচলৈ মৰাণে যেতিয়। দেশ নষ্ট কৰে পাটকোঁৱৰে তাৰ প্ৰতিকাৰ সাধিবৰ নিমিত্তে মৰাণ মাৰিবলৈ সাঁতশ তিপমীয়া মানুহ গোটাই লৈ ৰজ। নাম লয়। বকতিয়ালৰ বৰহাটতোলাৰ ভায়েকক পাটকেৱৰে বৰবৰুৱাপাতে, আৰু ৰণুৱ। মানুহে সৈতে তিপামেদি আহি অভয়পুৰত ৰয়হি । পাচত কোঁৱৰ বকতালৈ আহে আৰু অভয়পুৰত কোঁঠ দি থাকে। এনেতে পুৰণিষতীয়। মটকে পাটকৌৱৰৰ কোঁঠ আক্ৰমণ কৰে । কিন্তু কোঁঠ ল'ব নোৱাৰি মটক ৰণত বিভঙ্গ হৈ নিজ নিজ ঠাইলৈ গুচি গ'ল । স্বৰ্গদেৱৰ সৈন্যই মানুহ-দুনুহ আহিল।-পাতি লৈ মটকৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ যাত্ৰা কৰি টিমোনত কোঁঠ দি বাট চাই থাকিল । পুৰণিমটীয়া মটক আহি স্বৰ্গদেৱৰ কেঁাঁঠ আক্ৰমণ কৰিলে, কিন্তু মটক ৰণত হাৰিল। তাৰ পাচত পাটকোঁৱৰে জপৰ। কোঁৱৰক কিছু সৈন্য-মানুহ দি ঔগুৰীত কোঁঠ দি থাকিৰ দিলে। কালুগঞা বৰপাত্ৰগোহাঁইৰ নাতিয়েক আৰু জথা হিলৈদাৰী কোঁৱৰক লাইতলীত কোঁঠ দি থাকিব দিলে। মটকে চাৰিওফালে কোঁঠ বেৰি ধৰাত স্বৰ্গদেৱৰ মানুহ ওলাই আহিব নোৱাৰিলে। তাৰ পাচত পাটকোঁৱৰে টেকেল। বৰুৱ। বৰগোহাঁই পাতি ৰাজমাও পুখুৰীত কোঁঠ সাজি থাকিবলৈ দিলে। তাতে মৰাণৰ লগত আহোম সেনাৰ বিস্তৰ ৰণ লাগিল, কিন্তু তাৰপৰা স্বৰ্গদেৱৰ সৈন্যৰ একো সুফল ন'হল। এইদৰে গৌৰীনাথ সিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত পাটকোঁৱৰে নিজে সৈন্য-সামন্ত গোটাই স্বৰ্গদেৱৰ সৈন্যৰে ৰোত্ৰ হৈ মৰাণক নিপাত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। এনেতে গৌৰীনাথসিংহ ৰংপুৰ এৰি গুৱাহাটীলৈ পলাই গ'ল ।
সিংহাসনত ৰজ। নাই, ইপিনে পাটকোঁৱৰে ৰজা হৈ স্বয়ংৰূপে প্ৰৱতিছে। এই বাৰ্ত। নৰৰিক্ষাই শুন্য পালে। পাটকোঁৱৰে কটকী পঠাই নৰাৰজাক মতাই অনালে। জাতি নৈত নাৱত উঠি থাকোতে পাচফেৱিৰে নৰাৰজ! অহা বাৰ্ত। পালে।
কোঁৱৰে কণখাম আৰু লাখুট নামে দুজন কটকী পঠাই নৰাৰজাৰপৰা আঠ হেজাৰ সৈন্য আনি এই দুই হাতত দিলে। ইতিমধ্যে ডাঙ্গৰীয়াসকলে সমালোচনা হৈ পাটকোঁৱৰৰ সৈন্যৰসৈতে স্বৰ্গদেৱৰ সৈন্য যোত্ৰ কৰাই মটকৰ বিৰুদ্ধে ৰণলৈ পঠিয়ালে । দুয়ে। পক্ষৰে মাজত চাৰিমাহমান ৰণ হ'ল ।
এনেতে বাটৰীয়। বৰ্জন। গোহাঁইৰ পুতেকে কেলুগুৰিত কোঁঠ দি ৰ'লহি । এইজন। কোঁৱৰৰেগৈতে পাটকোঁৱৰৰ আগৰেপৰ। কিছু মনান্তৰ আছিল। এওঁক সহায় কৰিবলৈ পাটকোঁৱৰে ৰাইজক নিষেধ কৰিলে। তাৰ পাচত পাটকোঁৱৰ শিৱসাগৰত কোঁঠ দিলেগৈ। ১৭১০ শকৰ শাওণ মাহত মোৱামৰীয়াই পাটকোঁৱৰৰ কোঁঠ আগুৰি ধৰিলে । দুয়োদলৰ ৰণ লাগিল। কোঁঠ ৰাখিব নোৱাৰি পাটকোঁৱৰ লেচাঙ্গলৈ পলাই গ'ল। লেচঙ্গিত মোৱামৰীয়াই জুম বান্ধি খাপ দি আছিল । তাতে পাটকোঁৱৰক ধৰি মোৱামৰীয়াই হত্যা কৰিলে। কোঁৱৰৰ শটো আনি স্বৰ্গদেৱৰ মানুহে দৰিক। নৈৰ কোষত মৈদাম দি খ'লে ।
পাটকোঁৱৰৰ মৃত্যুত তেওঁৰ পাত্ৰমন্ত্ৰীয়ে বৰপুতেকক ৰজ। পাতিলে । ইয়াৰ প্রধান উদ্যোগকাৰী আছিল কলিমন অভয়পুৰীয। ৰাজখোৱ।। কলিমনে চফ্ৰাইত কোঁঠ দি আছিল। সেই কোঁঠতে পাটকোঁৱৰৰ বৰপুতেক আৰু দুজন। কুঁৱৰীও আছিল । মৰাণে সেই কোঁঠ আক্ৰমণ কৰিলে। কলিমন বাজখোৱ। ৰণত তিষ্ঠিব নোৱাৰি পলাই সাৰিল । কোঁঠত থক। কোঁৱৰ-কুঁৱৰী সবাকে আদখিনি সৈন্যৰেসৈতে মৰাণে বধ কৰিলে । পাটকোঁৱৰে ছমাহ কাল ৰজ। হৈ প্ৰৱৰ্তিছিল ।
ৰাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজৰ এগৰাকী কন্যাৰ কথ। বুৰঞ্জীত পোৱা যায়। তেওঁৰ হয়তে। আনে। জীয়ৰী আছিল; কিন্তু সেইবোৰৰ কোনে। উল্লেখ বুৰঞ্জীত নাই। ৰাধ মৰাণ বৰবৰুৱ। পদত অধিষ্ঠিত হৈ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ মণিপুৰীয়া কুঁৱৰী কুৰ্গনয়নী আৰু বৰৱ। ফুকনৰ জীয়ৰী-বোৱাৰী সবাকে ধৰি টোললৈ সুমুৱাই এশ ভাষাৰ অধীশ্বৰ হয়। ইয়াৰ ভিতৰত ৰাজেশ্বৰসিংহৰ উঠন জীয়েক গৰাকীও আছিল । ৰাধ বৰবৰুৱা হৈ থাকোতে গাভৰ' গুটি ওলাই ৰংপুৰৰ পালীধৰতে লোকান্তৰ হয় । ৰাঘৰ আদেশমতে গাভৰৰ ককায়েক কান্দুৰ। গোহাঁইক মৈদাম দিয়। ঠাইতে গাভৰুক মৈদাম দিয়া হয় ।
ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ নাতি আৰু চাৰুসিংহ মাজুগোহাঁইৰ পুত্ৰ ভূধৰসিংহ গোহাঁইদেৱে লক্ষ্মীসিংহৰ দিনত ১৬৯৩ শকৰ শাওণ মাহত বকতিয়ালৰ ভদ্রসেন বৰবৰৱাৰে যোত্ৰ হৈ ৰাজদ্ৰোহ কৰিবলৈ ষড়যন্ত্র কৰিছিল। ভূধৰ গোহাঁইদেৱৰ সপত্নীমাতৃ বুঢ়াগোহাঁই জীয়ৰী গৌৰীৰে সৈতে সহজ। চাংমাইৰ পুতেক ধনাইৰে গোপ্যৰূপে লেন।-দেন। আছিল । এই ধনাই ভূধৰ গোহাঁইৰ লিগিৰ। আছিল । ষড়যন্ত্রকাৰীসকলে লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱক গড়গাৱঁত ধৰিবলৈ মন কৰিলে। প্রমত্তসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ পুতেক এটিক লক্ষ্মীসিংহই তিপমীয়া মেল দি লগতে ৰাখিছিল। এই তিপনীয়। গোহাঁইদেৱৰ ভকতি নামে লিগিৰীক ভূধৰ গোহাঁয়ে বৰকুঁৱৰী পাতিম বুলি আশ। দি তাইৰ হতুৱাই তিপনীয়। গোহাঁইদেৱক বিহ খুৱাই মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ভূধৰ গোহাঁয়ে স্বৰ্গদেৱ আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালবৰ্গক ধ্বংস আৰু অপমান কৰিবলৈ দৃঢ়প্রতিজ্ঞ হৈ কৈছিল, "কলীয়া বাষক ডিঙৰাত ভৰাই দহদিনমান পানীত থৈ মাৰিব। ৰাজমাও বুঢ়ীক নাক-কাণ কাচি চকু কাঢ়ি আমগুৰীত মেলিম; তামুলী আইকুঁৱৰী চাউল-কৰালীৰ নাক-কাণ কাটি
নগ।-হাৰীলৈ দিম ; পুতেক গোহাঁইৰ নিয়মৰূপে দণ্ড কৰি এমাহৰ মূৰত চাউল পাঁচ কঠা দি এঠাইত দৰ লগাই ধন ; কলিতা ফুকনক ভৰিত পৰালৈকে মূৰত ন-নকৈ ত্রিশুল দি থম; কাম, লেফেৰা, পিজলী লাখৰ এই চাৰিক বৰশীত দিন।" গৌৰীয়ে ধনাইক লগাই ভূধৰ গোহাঁইৰ সকলে। ষড়যন্ত্ৰৰ সম্ভেদ লোৱালে। ভূধৰ গোহাঁয়ে ধনাইক "চেচামুখৰ গোসাঁইৰ মাংসকে খাওঁ" বুলি শপত ৰুৱাই কাৰে। আগত নকবলৈ কৈ সকলো কথা ক'লে। ধনাই লিগিৰাই আদ্যোপান্ত কথাৰ বুজ লৈ কলিতা ফুকনক ক'লেগৈ । কলিতাফুকনে দুপৰ নিশ। ৰাতি ধনাইক কপাহী চুৰিয়। পিন্ধাই সন্ন্যাসী বুলি স্বৰ্গদেৱৰ বৰমঙ্গলৈকে নি দুদিন ৰাখি তাৰ নিজ মুখেৰে ষড়যন্ত্ৰৰ সকলো কথা স্বৰ্গদেৱক জনালে। কলিতা ফুকনে বিচাৰ কৰি ভূধৰ গোহাঁইৰ হস্তাক্ষৰ প্ৰমাণ দি স্বৰ্গদেৱক কাকত যোগালত স্বৰ্গদেৱে ডাঙ্গৰীয়াসকলেৰে পৰামৰ্শ কৰি দ্ৰোহ-চিন্তাবোৰক যথাবিধি শান্তি দিলে। স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞামতে চাওড়াঙ্গে ভদ্রগেন বৰবৰুৱাক কাটিলে আৰু ভূধৰ গোহাঁইক নি ঔগুৰীৰ পোনে মৰ। হ'ল ।
স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ নাতি আৰু ৰত্নেশ্বৰ সৰুগোহাঁইৰ পুতেক ঠাকুৰ বাপ গোহাঁই ভূধৰ গোহাঁইৰ বিদ্ৰোহত লিপ্ত আছিল। ভদ্রসেন বৰবৰৱাৰ ভায়েক চোলাধৰা ফুকন, ভূধৰ গোহাঁই আৰু ঠাকুৰ গোহাঁই এই তিনিয়ে এৰ। এৰি নকৰিবলৈ একেঠাইতে শপত খাইছিল। ষড়যন্ত্ৰৰ ৰূপ-কাপোৰৰ পেৰ। পৰ্বতীয়। বিদেশী ভট্টাচার্য গোসাঁইৰ তাত থোৱা হৈছিল। পোনতে ঠাকুৰ গোহাঁই নামৰূপত আছিল । মৰাণে বিদ্রোহ আৰম্ভ কৰাত ঠাকুৰ গোহাঁয়ে নামৰূপৰপৰ। পলাই আমখোৱ। লিগিৰাৰ ঘৰত এবছৰ আছিল । তাৰপৰা সজনা দিহিঙ্গৰ মহন্তৰ ঘৰত কিছুদিন আছিল। ভদ্রসেন বৰবৰুৱাই ভূধৰ গোহাঁইক নোৱাৰিলে ঠাকুৰ বাপকে ৰজা পাতিবলৈ খুজিছিল । কিন্তু বৰবৰুৱাৰ ষড়যন্ত্ৰ ধৰ। পৰাত ঠাকুৰ বাপে কাণ এখন গুৰি চপাই কটা শান্তি পোৱাৰ আগতে কলিতা ফুকনক জীয়েকক দি সাৰিল। তাৰ পাচত ঠাকুৰবাপে আকৌ শিলিখাতলীয়। মেধিৰ আশ্ৰয় ল'লেগৈ। দিহিজৰ মহন্তই ঠাকুৰ ৰাপক লুকাই ৰাখি তেওঁক ৰজা পাতিবলৈ বিচাৰিলে, আৰু লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱ ৰংপুৰৰপৰ। সোণাৰী নৈ যাবৰ দিন। তেওক ধৰিবলৈ যো-জা কৰিলে। মহন্তৰ যোত্ৰৰ মানুহ তাতী পৰ্শনে সকলে। কথা স্বৰ্গদেৱক জনালেহি। স্বৰ্গদেৱে কাকতত সকলে। কথা লিখাই তিতাকাকতীৰ হুতুৱাই ডাঙ্গৰীয়াসকলত সোধালে। বাইলুং বৰগোহাঁয়ে ক'লে, "মোৱামৰীয়া শিলিখাতলীয়ানে। কিমান ভেদ ?" মোৱামৰীয়া মেধিৰে। যিমান শিষ্য, শিলিখাতলীয়াৰ বঢ়া বা। এতেকে স্বৰ্গদেৱে যিখান কৰে। আৰু স্বৰ্গদেৱে মোৱামৰীয়াৰ কথ। যি সুধিছে-শোলামুখৰ চৰেহে শুদ্ধ। এইৰূপে ৬ দেৱে দোষত যিবোৰ পায়মানে কাটি মাৰি থাকিব।" শিৱৰাম বৰবৰুৱাক বিচাৰ ল'বলৈ কোৱাত বৰবৰুৱাই ক'লে, "যি মোৱামৰীয়া পৰ্শনে কোঁৱৰৰ কথ। কৈছে, ই ধাই মোৱামৰীয়া। ইহঁতৰ ফল্গু বুজিবলৈকে। টান। তথাপি ই যে ধৰি দিম বুলিছে, ধৰি দিব পাৰিলেই ভাল। যদি ধৰি দিও বুলি বাটৰপৰ। পলাই শত্রু সোমায় তেন্তে কি উপায় হ'ব? একে দেখে। মোৱামৰীয়াৰ পৰাভবেই গুচা নাই। মোৱামৰীয়া ৰেতেখনি শিলিখাতনীয়া দুগুণ, এতেকে ইবোৰৰেও বিৰাজী হ'বৰ ভয়ছে। আমাৰে। চিত্তৰে। সন্দিগ্ধ নুপ্তচিল, সিহঁতৰ চিত্ততে। ভয় নুগুচিল। এতেকে বন্দীৰ মতিত ৬ দেৱে ইবোৰ একো বিচাৰ নকৰিৰ। যিবোৰে ৬ দেৱলৈ আমাবে। অথ এটা আলচিব, আৱশ্যকে এইৰূপে স্বৰ্গদেৱৰ খাওাত বাব। ইয়াকে ৬ দেৱে নেৰিব ।
এদেৱে ইবোৰক চাওডাজৰ হাতত দিয়ক। যদিহে শিলিখাতলীয়াই কোঁৱৰ হৈছে অৱশ্যে এদেৱে বিচাৰত পাৰ। তেতিয়। থকা যেন হ'লে দেৱে কিয় এৰিব ?" এই কথা শুনি স্বৰ্গদেৱে ক'লে, "বৰবৰুৱাই যি কৈছে ইও হয়। পূৰ্বপৰে এনেবোৰ কথাৰ সোধেই নাইকিছিল, এতিয়াহে গোধ-পোছ কৰা যায়, শুনিলেই দণ্ড কৰিছিল। বাৰু, তেওঁবে বৰবৰৱাই বুলিছে, অথন এইৰূপেই থাকক। পাচে যদি বিচাৰত পোৱা যায়, যেই হ'ল বিখনো গুদাই এৰা যাব?" এই ঠাকুৰ গোহাঁই ইংৰাজ অহাৰ কাললৈকে জীয়াই আছিল, ডেভিড স্কট চাহাবে ভাৰতৰ গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল চাহাৰক জনাই ঠাকুৰ গোহাঁইক মাহে দহ টকা পেঞ্চন দিছিল ।
ৰত্নেশ্বৰ সৰগোহাঁইৰ আৰু এটি পুতেকৰ নাম আছিল বিজয বৰষুৰ। গোহাঁই। লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত এওঁ কেবাটাও ষড়যন্ত্ৰত কিছু পৰিমাণে লিপ্ত আছিল। সেই অপৰাধত পোনবাৰ তেওঁৰ এখন কাণ কটা হয়। দ্বিতীয় ধৰা পৰাত নামৰূপীয। চহৰীয। বৰৱা আৰু তিনি শইকীযাই দিয। গোচৰ দিয়াত তেওঁৰ আনখন কাণ চুচি কাটি চকু এট। কাঢ়া হ'ল। এইবাৰ এওঁৰ লৰিফুৰ। পুতেকটিৰে। কাণ কট। হয়। আমাৰ বোধেৰে এই লৰিফুৰ। পুতেকটি বুৰঞ্জীৰ প্ৰসিদ্ধ ব্রজনাথ গোহাঁই। বিজয বৰমূৰ। গোহাঁইদেও নামৰূপৰপৰ। পলাই গৈ কছাৰী ৰাজ্যত সোমালগৈ । মণিপুৰৰ ৰজা জয়সিংহ মহাৰাজ গৌৰীনাথসিংহৰ দিনত অসমলৈ আহোঁতে পুতেক অনুপানন্দ যুৱৰাজৰ লগত মিত্ৰতা কৰি বৰমূৰ। গোহাঁই মণিপুৰলৈ যায। মণিপুৰৰপৰ। উভতি আহি কছাৰী ৰজ। কৃষ্ণচন্দ্ৰ নাৰায়ণ ৰজাৰ সহাযেৰে বৰমূৰ। গোহাঁযে মোৱামৰীয।, ভগনীয। প্ৰজ। আৰু কছাৰী মানুহ কিছুমান লৈ স্বৰ্গদেৱৰ বিৰুদ্ধে দ্ৰোহ আচৰিবলৈ ধৰে। দৰঞ্জৰ ৰজ। হংসনাৰায়ণৰ বৰষুৰ। গোহাঁইৰ বিৰুদ্ধে পঠোৱাত তেৱে। গৈ গোহাঁইৰেগৈতে সমিল মিল হৈ যুদ্ধ নকৰি দৰঙ্গলৈ উভতি আহিল। কমলেশ্বৰ সিংহৰ দিনত বৰমূৰ। গোহাঁইক ধৰি অসমলৈ পঠিযাই দিবৰ কাৰণে স্বৰ্গদেৱৰ তৰপৰা কছাৰী ৰজালৈ টানকৈ লিখা হৈছিল। বৰমূৰ। গোহাঁয়ে কছাৰৰপৰ। পলাই ইংৰাজৰ সহায পাবৰ কাৰণে বঙ্গদেশত সোমাই আছিল। ১৭৩১ শকত বৰমূৰ। গোহাঁইৰ পুতেক ব্রজনাথ কোঁৱৰে কলিকতাৰ ইংৰাজক টানি ধৰাতে। ইংৰাজে তেওঁক সহায দিবলৈ সমত নহ'ল। বদনচন্দ্ৰৰ হত্যাৰ পাচত ৰুচিনাথ বুঢ়াগোহাঁয়ে চন্দ্ৰকান্তক ৰজ। ভাঙ্গি ব্রজনাথক ১৭৩৯ শকত ৰজা পাতিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু তেওঁৰ গাত খুন থকাৰ কাৰণে পুতেক পুৰন্দৰসিংহক সকলোৱে ৰজা বুলি সেৱা কৰিলে। ৰজ। হ'বৰ আশাৰে ব্ৰজনাথ গোহাঁযে নিজ নামেৰে মোহৰ মৰাইছিল আৰু তামৰ ফলি কৰি মানুহক মাটি-বৃত্তি দান কৰিছিল।
ৰত্নেশ্বৰ সৰু গোহাঁইৰ আৰ এজন পুতেক আছিল। লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱে পোনতে তেওঁৰ কাণ এখন কাটিছিল। পাচত ষড়যন্ত্ৰত ধৰা পৰি ইখন কাণ কাটি চকু কঢ়া হ'ল। তেওঁৰ লৰিফুৰ পুতেক ভোলানাথৰে। এখন কাণ গুৰি চপাই কাটিলে।
কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাৰ মন্ত্ৰণাত লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱে ৰাজ্যৰ কোঁৱৰক খুন কৰি খেদি বৰকোল। আৰু নামৰূপত ধোৱাইছিল। সেই ঠাই খেদাখোৱা তুংখুঙ্গীবা চানগুৰীয়া, দিহিঙ্গীয়। আদি ফৈদৰ কোঁৱৰেৰে ভৰি পৰিল। তেওঁলোকে হল চাই মানুহ চপাই ৰজাৰ বিৰুদ্ধে ষড়যন্ত্র কৰিবলৈ নেৰিছিল। পাচলৈ স্বৰ্গদেৱ আৰু পাত্ৰযন্ত্ৰীয়ে স্বীকাৰ কৰিছিল যে নামৰূপত খেদি থ'লে কোঁৱৰসকলৰ মানুহে ৰজা বুলি হাতত লয় আৰু এই
কাৰ্যৰদ্বাৰা নেগুৰ কাটি বাঘ নেলি দিয়াৰ দৰে হয়। অসমৰ স্বৰ্গদেৱসকলে এই কোঁৱৰবৃন্দৰ সমস্য। ভালৰূপে সিদ্ধান্ত নকৰাত তেওঁলোকৰ সিংহাসনৰ তলত ফেটাগোম সাপে নুৰা পাৰি বহিছিল । কোঁৱৰসকলক দিহিঙ্গে-দিপাজে নামৰূপ বৰকোলাত নাপাতি ৰজাৰ চকুৰ আগত থোৱা হ'লে ৰাজ্যত ইমান বিভ্রাট ঘটিবলৈ নাপায়।
মহাৰাজ ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ একুৰি চাৰিগৰাকী কুঁৱৰী আছিল । তেওঁলোকৰ সকলোটিৰে নাম পোৱা নাযায়। প্রথমজনা কুঁৱৰী আছিল মণিপুৰৰ ৰাজকন্যা কুনয়নী। তেওঁক ৰজাই বৰকুঁৱৰী পাতিছিল। এওঁৰ আগৰ নাম আছিল ভুৱনেশ্বৰী। কীতিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই স্বৰ্গদেৱক ধৰি কুৰ্জনয়নীক বৰকুঁৱৰীৰ প্ৰাপ্য ৰাইদঙ্গীয়া মেল দিয়াইছিল। এইগৰাকী কুঁৱৰীয়ে শুকুল। আৰোৱানে। ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ পাইছিল । স্বৰ্গদেৱৰ পৰ্বতীয়া কুঁৱৰীৰ নাম আছিল ৰূপৱতী। ৰূপৱতী স্বৰ্গদেৱৰ বৰ কুঁৱৰী আছিল, আৰু এওঁ স্বৰ্গদেৱৰ চৰণত কায়মনে সকলে। সমৰ্পণ কৰিছিল। এই ৰূপৱতী কুঁৱৰীয়েই চাৰ'সিংহ আৰু ৰত্নেশ্বৰ কোঁৱৰৰ মাতৃদেৱী আছিল।
কুক্ষনযনী আৰু ৰূপৱতীৰ বাহিৰেও স্বৰ্গদেৱৰ আৰ' কেগবাকীমান কুঁৱৰীৰ কথ। পোৱ। যায-কমলাবৰীয়। আইকুঁৱৰীদেও, কালুগঞা আইকুঁৱৰীদেও, দেৰগঞা আইকুঁৱৰীদেও, বৰতামুলী আইকুঁৱৰীদেও, নজনা আইকুঁৱবীদেও, তাৰ উপৰিও তামুলী কুঁৱৰী, চমুৱা কুঁৱৰী অলেখ আছিল ।
স্বৰ্গদেৱৰ মৃত্যুৰ পাচদিনাখনেই কীৰ্তিচন্দ্র বৰবৰৱাই নতুন ৰজা লক্ষ্মীসিংহক লগাই ৰাজেশ্বৰসিংহৰ কুঁৱৰীসকলক নামৰূপ আৰু বৰকোলালৈ খেদালে তাৰ লগতে চাৰুসিংহ মাজুগোহাঁই আৰ ৰত্নেশ্বৰ সৰগোহাঁইকে। নামৰূপত থোৱালে। ইয়াৰ কাৰণ আছিল, গোহাঁইদেও দুজনাই তাহানি কীৰ্তিচন্দ্ৰক বধিবলৈ উদ্যোগ কৰিছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহলৈকে। বৰবৰুৱাৰ কক্ষ। আছিল, কাৰণ বৰবৰৱাৰ বিশ্বাসমতে স্বৰ্গদেৱেই আওকণীয। ভাৱ ধৰি প্ৰকাৰন্তৰে বৰবনৱাক হত্যা কৰিবলৈ উৎসাহ দিছিল। স্বৰ্গদেৱ জীয়াই থকা কালত বৰবৰুৱাই ৰজাৰ কুঁৱৰী আৰু পুত্ৰসকলক একে। অন্যায কৰিবলৈ সাহ নকৰিছিল । কিন্তু এলাগী কোঁৱৰ কালশিলীয। নামৰূপীয। গোহাঁইক সিংহাসনত বহুৱাই কীৰ্তিচন্দ্রই নিজৰ অভিসন্ধি সিদ্ধি কৰিবলৈ সুবিধা পালে। ৰাজেশ্বৰসিংহৰ মৃত্যুৰ অশৌচ পাৰনৌ হওঁতেই বৰবৰুৱাই কোঁৱৰ আৰু আইকুঁৱৰীদেৱসকলক সামান্য ৰোজবাজ দি নামৰূপবৰকোলালৈ খেদিলে । বাটত যাওতে মোৱামৰাৰ মহন্ত অষ্টভুজদেৱে কুঁৱৰীসকলৰ এনে দুর্দশা দেখি নিজৰ সত্ৰতে দিনচেবেক ৰাখি প্ৰচুৰ পৰিমাণে আহাৰ-সামগ্ৰী আৰু বজ্র আদি দি নামৰূপলৈ পঠিয়ালে। ৰাজেশ্বৰসিংহ দেৱতাৰ প্ৰতি অষ্টভুজ মহন্তৰ বৰ স্নেহ আৰু ভক্তি আছিল। তেওঁ বৰবৰুৱাৰ হাতত নানান অপমান পায়ে। ৰজাৰ মুখলৈ চাই সকলে। নীৰৱে সহি আছিল। এতিয়া বৰবৰুৱাই পত। ৰজ। লক্ষ্মীসিংহ সিংহাসনত বহাত মহস্ত ত্রস্ত হ'ল। ভক্তি আৰু কৃতজ্ঞতা পাশত আৱদ্ধ হৈ কুঁৱৰীসকলক আতিথ্য দিয়। বুঢ়া অষ্টভুজ মহন্ত আৰু তেওঁৰ পুতেক গাগিনী ডেকা-মহন্তৰ লগত আইকুঁৱৰীদেৱসকলক লেতিয়াই কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই এটা কুৎসিত অপবাদ ৰচনা কৰিলে। একালৰ ৰাজৰাজেশ্বৰী পাটমাদৈসকলৰ এনেকুৱ। বিলৈ দেখি প্ৰজাই কীৰ্তিচন্দ্ৰৰ নথৈ গালি শপিছিল। নগৰত থাকিলে কোনোব। মানুহে চপাই ৰজ। পাতে বুলি বৰবৰুৱাই চাৰুসিংহ আৰু ৰত্নেশ্বৰ গোহাঁইকে নামৰূপলৈ খেদিছিল। বিশেষতঃ ৰাজেশ্বৰসিংহ চুকুৱাৰ পাচত বৰতামুলী আইকুঁৱৰীদেও আৰুন-জন। আইকুঁৱৰীদেও এই দুগৰাকীয়ে চাৰুসিংহ মাজুগোহাঁইক
ৰজ। পাতিবলৈ ফোহ-ফোহ ফাহ-ফাহ কৰিছিল। এই কথাষাৰ পৰ্বতীয়া মেলৰ ভৰালী বৰুৱ। ৰাধাকান্তই বৰবৰুৱাক জনাইছিল। অনাহকত লাঞ্ছনা দি দুর্গম ঠাইলৈ খেদি পঠিওৱ। 'আপাহত ৰাজেশ্বৰসিংহ কোঁৱৰ আৰু আইকুঁৱৰীদেওলকলে কীৰ্তিচন্দ্ৰৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিহিংস। চৰিতাৰ্থ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি ফুৰিছিল ।
ৰাজেশ্বৰসিংহ দেৱতাৰ আদ্যশ্ৰাদ্ধৰ পাচত বেজবৰুৱাৰ দুই পুতেক কৃষ্ণ আৰু ৰামৰ বিৰুদ্ধে দুটি গোচৰৰ সোধ বেজবৰুৱাই লৈছিল। সেই গোধৰ সাক্ষীৰ জবানবন্দীত ৰাজেশ্বৰসিংহৰ কুঁৱৰীকেগৰাকীৰ দোষৰ কথা ওলাই পৰিছিল । এজন সাক্ষীয়ে কৈছিল, "বেজবৰৱাৰ দুষে। পুতেক কৃষ্ণ আৰু ৰামে আইকুঁৱৰীদেওসকলৰ কোঠে কোঠে ফুৰে, দৰবৰ বানটি লৈ। কোনোদিন লগত ঠাইসাৰীও নিয়ে কোনোদিন অকলেও যায়। আৰু পৰ্বতীয়। বৰৱ। গোসাঁইঘৰত কমলাবৰীয়। আইকুঁৱৰীদেৱৰ কথ। হৈ থাকিবৰ দেখোঁ, কি কথ। হয় ক'ব নোৱাৰোঁ।" ইয়াৰ উত্তৰত পৰ্বতীয়। বৰুৱ। ৰাধাকান্তই ক'লে, - "স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞাত থাকি আইকুঁৱৰীদেওসকলেৰে কথা হও, বিধি-বিধানে। শিকাওঁ, মানুহ কিছু নিলগত থাকে ।" বামে ক'লে, "অনেক লোক শত্ৰু হৈছে, অনেকৰূপে কৈছে, যদি পৰীক্ষ। কৰে ৰক্ষা পৰিম।" এই সোধৰ পৰিণামস্বৰূপে ৰাধাকান্তক পর্বতীয়া ভাৰী বৰুৱ। বিষণৰপৰা খেদিলে আৰু ৰামৰ কাণ এখন কাটিলে আৰু লগুণ গুচালে ।
ভাৰতৰ আন আন ৰজ। মহাৰজ। আৰু চুলতান-বাদশ্যাহৰ দৰে আহোম স্বৰ্গদেৱসকলবে। কেবাগৰাকীও কুঁৱৰী আছিল। পৰ্বতীয়া আৰু ৰাইদঙ্গীয়। এই দুজনাৰ এজনাকে বৰকুঁৱৰীৰ বাব দিয়া হৈছিল। বৰকুঁৱৰী হ'লে ৰজাৰ লগত একেলগে শিঙ্গৰীঘৰৰ সিংহাসনত বহিব পাৰিছিল। প্রথম দুগৰাকীৰ পুত্র সন্তানসকলেহে সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব পাৰিছিল। তামুলী কুঁৱৰী আৰু চমুৱা কুঁৱৰী তলৰ খাপৰ কুঁৱৰী । কেতিয়াব। ৰজাই চেনেহ কৰি তামুলী আৰু চমুৱ। কুঁৱৰীক যথাযোগ্য মান-মর্যাদ। দি ৰাইদঙ্গীয়। আৰু পৰ্বতীয়। কুঁৱৰী পাতিছিল। লিগিৰীবিলাকৰ ভিতৰত ৰজাই ভালপোৱাটিক হাতবৰী আৰু গা-চোৱ। প্ৰভৃতি উপপত্নীৰ আখ্যাৰে অলঙ্কৃত কৰিছিল। লিগিৰীৰ ফালৰ হোৱ। দাসীপুত্ৰক লুকুমাই বুলিছিল। কাৰেক্ষৰ লিগিৰীৰ লগত স্বৰ্গদেৱৰ লেন-দেন অতি সাধাৰণ কথ। আছিল, যদিশ্চাতে। সম্ভ্রমশীল ৰজাই লিগিৰীলৈ নিদিছিল। খেনো কুঁৱৰীয়ে ৰজ। লিগিৰীৰ প্ৰীতি-অনুবন্ধ সহ্য কৰিব নোৱাৰিছিল । আকৌ খেনে। কুঁৱৰীয়ে এনে কথাক ৰাজকাৰেঙ্গৰ অপৰিহাৰ্য অঙ্গ বুলি গ্ৰহণ কৰি একে। নেমাতি মনে মনে আছিল। ৰজাৰ বীৰ্য হোৱ। লুকুমাই ল'ৰাক মানে-মৰ্যাদাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছিল । লক্ষ্মীসিংহ মহাৰাজৰ দিনত "ৰংপুৰৰ বাহৰত দাৰিক। দুৱাৰ মুখতে লক্ষ্মীসিংহ ৬ দেৱৰ পৰ্বতীয়। আইকুঁৱৰীদেৱে তোলা লিগিৰী হাৰিণীৰ পুতেক গোহাঁইদেউটিক ওদেৱৰ বীর্যে হোৱা যেন জানি বাপেকৰ পুতেকৰ মেলখনি কেকোৰা-দোলা দি নগ। মজুন্দাৰে কথা শুনাই দিলে।" আৰু এঠাইত আছে, "পাচে চাৰিঙ্গীয়া ৰজাদেৱে লেচাত শিঙ্গৰীধৰ কৰি সিংহাসনত বহিল, নাম ল'লে চক্রজসিংহ, আহমমতে নাম ল'লে তাওফা চুপংমুং। আৰু মোমাইতামুলীৰ জীয়েকক আৰু মোমাইতামুলীৰ জীয়েকক বৰকুঁৱৰী ভাঙ্গি পৰ্বতীয়া কুঁৱৰী পাতিলে ; চপৰাখোৱ। বৰগোহাঁইৰ জীয়েকক বৰকুঁৱৰী পাতিলে। তেওঁক বৰকুঁৱৰী ভক্ষাৰ কাৰণ এই - একদিন সৰক্ষত ৰজাদেৱে ঠাই সাৰী এজনীক নিয়াই দুহাস্বৰ্গদেৱৰ পৌ-নাতি আৰু কুঁৱৰী
মতা কৰিছিল। তাকে মোমাই তামুলীৰ জীয়েক বৰজন। আইকুঁৱৰীয়ে দেখি খেকাৰ পেলোৱা ছলে 'হিহ্' বুলি থেকাৰ পেলালে । ৰজাদেৱে বোলে, 'মোকেহে থু পেলালে ।' এইবুলি খং কৰি লুখুৰাখন নি 'কাটিব নোৱাৰে। হেন দেখ ? ছি, বাপেৰ বৰৱালৈ চাই দাই এৰিলোঁ।' এই বুলিহে বৰকুঁৱৰী তাঙ্গিলে।"
কুঁৱৰীসকল প্ৰৱৰ্তিবৰ কাৰণে কেবাখনিও মেল আছিল - - - ৰাইদঙ্গীয়। ৰেল, পৰ্বতীয়া মেল, পুৰণি মেল আৰু ন-মেল । ৰজাৰ মাক, বোৱাৰীয়েক, জীয়েক আদি প্ৰৱতিবৰ কাৰণে মেল এইকেইখন ৰাজমাৱৰ খঙ্গীয়। মেল, মাহীমাকৰ কাৰণে মাহীমেল বুঢ়ীমাক বা আইচু দেৱতা প্ৰৱৰ্তিবৰ কাৰণে এনাইঘৰীয়। মেল, জীয়ৰী-বোৱাৰী-গাভৰসকল প্রবতিবৰ কাৰণে গাভৰু মেল আৰু স্বৰ্গদেৱৰ ধাই প্ৰৱতিবৰ কাৰণে কলিচেঙ্গৰ গাভৰুৰ মেল আছিল । প্ৰত্যেক মেল চলাবৰ কাৰণে ফুকন বা বৰুৱ। পদবীধাৰী এজন অধিনায়ক বিষয়া আছিল আৰু তেওঁৰ তলে হাজৰিকা, শইকীয়া, বৰ। আদি বিষয়াই কাম কৰিছিল। মেল চলোৱা বিষয়াসকলক মেলডগীয়া বিষয়। বোল। হৈছিল ।
স্বৰ্গদেৱৰ মোক্ষ কুঁৱৰীসকলৰ পৃথক পৃথক ঢোল আছিল। আৰু ৰজা থকা ঘৰৰ কিমান আঁতৰত কোনজনা কুঁৱৰীৰ টোল থাকিব লাগে সেইবিষয়ে শৃঙ্খলাবদ্ধ নিয়ম আছিল, আৰু তাক চাংৰুফুকনৰ কাকতত লিখি থোৱা হৈছিল। প্ৰত্যেক কুঁৱৰীৰ প্ৰৱৰ্ত নৰ কাৰণে পৃথক পৃথক খাট-পাম ভঁৰাল আদি থকাৰ কাৰণে সতিনীৰ অৰিয়। অবি হোৱাৰ আশঙ্ক। কিছু পৰিমাণে কম আছিল । একে। গৰাকী কুঁৱৰী দহ-বাৰ দিন ধৰি বজাৰ চাঙ্গত থাকেগৈ । তাৰ পাচত তেওঁ চাজৰপৰ। নামি নিজ টোললৈ আহে ; তেতিয়া অন এগৰাকী কুঁৱৰী গৈ বজাৰ লগত খাই-বৈ থাকে। নিজ টোলত থকা কালত কুঁৱৰীসকলে ল'ৰা-ছোৱালীক আলপৈচান ধৰা, নিজ নিজ মেলব কার্যকামৰ তদাৰক কৰা, বোৱাকটা ডাঙ্গৰীয়ানী বিষয়ানীসকল আহিলে তেওঁলোকক সোধ-পোছ কৰা আদি কামত ব্যস্ত আছিল । মেলৰ চাংকাকতী, বৰুৱা, ফুকন আদি বিষয়াই অন্যান্য কামব উপবিও কুঁৱৰীসকলৰ বোৱা কটাৰ সূতা, গুণা, উষা-চেৰেকী আদিৰ ব্যৱস্থা কৰি দিয়াৰ ভাৰ আছিল । ৰংপুৰৰ তলাতল ঘৰৰ তলৰ এটা খোটালীত কুঁৱৰীসকলে কাপোৰবোৱা শিলব তাঁতশালৰ চিন এতিয়াও দেখা পোৱা যায় ।
পৰ্বতীয়া কুঁৱৰী আৰু বাইদঙ্গীয়। কুঁৱৰী কৰিবৰ কাৰণে স্বৰ্গদেৱসকলে লাহন, সন্দিকৈ, দুৱৰা, দিহিঙ্গীয়া বুঢ়াগোহাঁই, বৰগোহাঁই, বৰপাত্ৰগোহাঁই - এই সাতঘৰৰ যৌৱৎ ছোৱালী আনিছিল। চমুৱা কুঁৱৰী আৰু তামুলীকুঁৱৰী অন্যান্য ফৈদৰপৰাও আনিব পাৰিছিল আৰু কেতিয়াবা অনাহোম হিন্দু পৰিয়ালৰপৰাও ছোৱালী আনিছিল। আহোমৰ ছোৱালী আনিলে চকলং মতে বিবাহ হৈছিল আৰু হিন্দুৰ ছোৱালী আনিলে হিন্দু মতে কৰ্ম কৰিছিল । ৰজাৰ বিয়াত বাপেকেসৈতে কন্যাক ৰজাঘৰলৈ নি তাতে বিয়। পাতিছিল। স্বৰ্গদেৱে দৰাৰ সাজ পিন্ধি প্ৰজাৰ ঘৰলৈ কন্যাপ্ৰাৰ্থী হৈ যোৱাৰ নিয়ম নাছিল, যেহেতু দেশস্ব সকলো প্ৰাণীয়েই ৰজাৰ অধীন। চকলং বিরাত দেওধাই পণ্ডিতে দৰ। স্বৰ্গদেৱক এইদৰে বুজনি দিছিল, "স্বৰ্গদেৱে অমুকী আইদেৱক কুঁৱৰী কৰি লৈছে। দুখ-মৰমৰ গৰাকী স্বৰ্গদেৱেই হৈছে। গুৰু-গোসাঁই সকলো স্বৰ্গদেৱেই আৰু প্ৰতিপালে। স্বৰ্গদেৱে নকৰিলে দোষে পাৰ, সকলো প্ৰকাৰৰ ৰক্ষা কৰাৰ গৰাকীও স্বৰ্গদেৱেই হৈছে।" কন্যাক
অর্থাৎ নকৈ হ'ব খোজা আইকুঁৱৰীদেৱক কোৱা হৈছিল, "স্বৰ্গদেৱক মৰম-বেথা কৰিবা, যেই কয় তাকে মানিবা। অসূয়া অপ্রীতি নকৰিব।। আপোনাৰ শৰীলতকৈও অধিক আদৰ কৰিবা। দেৱ-দেৱতা যেনেকৈ স্বৰ্গদেৱক ভাবি থাকিব। । অমুক অমুকজনা আইকুঁৱৰী দেৱতা পূর্বে অমুকজনা স্বৰ্গদেৱৰ এনে প্ৰীতিকৰ আছিলে, এনে-তেনে কাম কৰিছিলে, এতিয়াও সেইদৰে কৰিব লাগে।"
অসমৰ স্বৰ্গদেৱ আৰু সম্ভ্রান্ত মানুহে বহুবিবাহ কৰিছিল। মাদুৰিয়াল লাই থেপেনা বৰগোহাঁইব একুবি তিনিগৰাকী ভাৰ্য। আছিল বুলি শুনা যায়। আজি কালি পা-পইচা আজি খোৱাৰ দিনত আৰু পহিমীয। একবিবাহৰ আদৰ্শৰ প্ৰভাৱত বহুবিবাহ দেশৰপৰা গুচাব দৰে হৈছে। আগৰ দিনত ধৈণী আৰু ল'ৰা-ছোৱালী সবহ থাকিলে খেতি-বাতি কৰা আৰু ধৰ-সংসাৰ চলোৱাত সহায় হৈছিল। কথাতে কৈছিল বোলে, "ভঁৰালৰ আগচোতাল সাধিলেও এজনী মানুহক প্ৰৱস্তি দিব পাৰি।" ভঁৰালত ধান, বাৰীত তামোল-পাণ, পুখুৰীত মাছ, ঘৈণী, জীবী-বোৱাৰী কাপোৰ-কানি বোৱা-কট। আৰু ভূঁই-ৰোৱ। ধানু-দোৱাত ব্যস্ত। গতিকে ল'ৰা-ছোৱালী আৰু তিৰোতাৰপৰা পৰিয়ালব উপাৰ্জনহে বাঢ়িছিল। উঠন ল'বা-ছোৱালীৰ সংখ্যা সৰহ হ'লে গৃহস্থই বেছি ৰাটি আবাদ কৰিবলৈ সাহ কৰিছিল, আৰু অসমীয়া প্ৰজাপুঞ্জবদ্বাৰাই আমার এই কৃষিপ্রধান দেশৰ সুবিস্তব মাটি চাহ হৈছিল। যুদ্ধ-বিগ্রহ বা অন্যান্য ৰাজকার্যত কোনো কথাতে মানুহৰ কমি নহৈছিল। প্ৰজা-সংখ্যা টনকিযাল থকাৰ কাৰণে আগৰ দিনত বজাই অতি কম খৰচত আৰু অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে দুর্জয় পুখুৰী, গড়, আলি, মথাউৰি নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল । জয়দৌল আৰু এশএকুবি পূবা মাটি জোৰা জয়সাগৰৰ পুখুৰী, দুকুৰি-পাচ দিনৰ ভিতৰত সজা হৈছিল। আগব দিনত এজন মানুহে দুকুৰি বছৰ বয়সত কাণসমনীয়। পুতেকক সাৰথি পাই সংসাৰৰ উন্নতিত কাছি-পাবি লাগিব পাৰিছিল। বর্তমান যুগৰ শিক্ষাৰ দিনত এজন ল'ৰাক সাত বছৰৰপৰা পঁচিশ বছৰলৈকে এই সুদীর্ঘ ওঠৰ বছৰ কাল বাপেকে খৰচ-পাতি দি পঢ়াওঁতে জুৰুলা হয়। তাৰ পাচতো সেই ল'ৰাই যে কিব। আৰ্জিব পাৰিব তাবে। নিশ্চয়তা নাই। অসমীয়া প্ৰজা-সংখ্যা কম হোৱাত আৰু খেতিবাতিৰফালে মানুহব আসক্তি কমি অহাত অসমৰ বহুত মাটি ছননি পৰি গ'ল। আৰু সেই ছনপব। মাটিত বিদেশীযে বসতি কবি ৰঘুমলা হৈ ঘাই গছৰ জীপ্ কাঢ়ি নিছে।
বহুবিবাহত মানুহ ইন্দ্ৰিয়াসক্ত আৰু ভোগবিলাসী হৈ অন্যান্য কামৰ নিমিত্তে অকামিলা হয়, এই অভিযোগ ভাৰতৰ চুলতান মহাৰাজ। সকলোৰে বিৰুদ্ধে অনা হৈছে। কিন্তু বুৰঞ্জীবিদসকলে কয যে তেওঁলোকে ইমান ক্ষমতাৰে বাজকাৰ্য চলাব পাৰিছিল যে তেওঁলোকক ইন্দ্ৰিযাসক্ত বুলি ধৰিব নোৱাৰি। তেওঁলোকে শৰীৰৰ শক্তি অটুট ৰাখিছিল । নামত বহুস্ত্রী কিন্তু কার্যত তেওঁলোকে একস্ত্ৰীৰ দৰে চলিছিল। বহুস্ত্ৰী তেওঁলোকৰ পক্ষে অনিবার্য আছিল। কন্যা প্রদান বা কন্য। গ্ৰহণ কৰি দেশ-বিদেশৰ ৰজা বাদশ্যাহৰ লগত মিত্রতা স্থাপন কথা ধবা-বন্ধ। নীতি আছিল । জয়ন্তা, কছাৰী, কোচবিহাৰ, কমতা, মণিপুৰৰ কন্য। আহি অসম ৰজাৰ কাৰেঙৰ শোভা বৰ্দ্ধন কৰাৰ কথা বুৰঞ্জীত অলেখ পোৱা যায়। আগৰ দিনব শাস্ত্ৰকাৰসকলে ভালকৈ বুজিছিল যে একত্ৰীক হৈ ইন্দ্রিয় সংযম কৰিব নোৱাৰি ব্যভিচাৰী হৈ ফুৰাতকৈ বহুবিবাহী হোৱা শতগুণে শ্রের। আগৰ দিনৰ
বহুবিবাহৰ দিনত অসমীয়াই যিখিনি কৰিলে, আজিকালি একত্ৰী সম্বল কৰি তাঁৰ এক ধনিঠামানো সম্পাদন কৰিব পৰা নাই ।
ৰজা আৰু কুঁৱৰীসকলৰ ভিতৰুৱা জীৱনৰ এটি চিত্ৰ আগৰ ভাষাৰে আমি তলত তুলি দিলোঁ। প্ৰমত্তসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ পুতেকটিক লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱে তিপনীয়। গোহাঁই পাতি লগতে এখিছিল। তিপমীয়। গোহাঁইদেৱে স্বৰ্গদেৱক মাথি ৰাজ ল'ব বুজিছে, এনে ষড়যন্ত্র কৰাৰ কথা থকা কাকত এখনি গোহাঁইদেৱৰ কোঠালীত বন কৰা সহিতা লিগিৰীয়ে কলিতা ফুকনক দিয়ে। এনেতে স্বৰ্গদেৱে মুখ ধোঁৱা সোণৰ ভোগজৰাত চূণৰ আঁক এটা দেখা পাই তিপমীয়। গোহাঁইৰ দ্ৰোহৰ কথা মনত পৰিল। স্বৰ্গদেৱে ভাবিলে যে কিব। কু-কৃত্য কৰি স্বৰ্গদেৱক মাৰিবৰ মনেৰেহে সোণব ভোগজৰাত চূণৰ আঁক দিয়া হৈছে। ভোগজৰ। মাজিকুজি যথাস্থানত খোৱাৰ বাব আছিল তামুলী লিগিৰী লংকলি আৰু জৰাধব। লিগিধা মোহন এই দুজনাৰ। স্বৰ্গদেৱৰ আৰু দুজনী লিগিৰী আছিল । ৰূপহী আৰু চালমতী। এই ৰূপহীৰে, চাল আৰু পৰ্বতীয়া কুঁৱৰীৰে একে পিত্ত একে আলচ আছিল । পৰ্বতীয়। কুঁৱৰীয়ে চাওডাঙ্গৰ চমুৱা এটাৰ হাতত তিপমীয়। গোহাঁইলৈ ভাল দ্রব্যখন পালে পঠিয়াই দিছিল আৰু পত্ৰাদিও চলাচল কৰিছিল। লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ আৰু তিনিগৰাকী কুঁৱৰী আছিল - বাকুঁৱৰী, ন-কুৱৰী কৃষ্ণপুৰীয়া আৰু তামুলী কুৱৰী কালিদ্ৰী। ভোগজৰাত চূণৰ আঁক কোনে দিলে এই কথা উলিয়াবলৈ স্বৰ্গদেৱে পাবেমানে যত্ন কৰিছিল ।
'এদেৱে ন-কুঁৱৰী কৃষ্ণপুৰীয়াকে, তামুলী কুঁৱৰী কালিন্দ্ৰীকে, পৰ্বতীয়। কুঁৱৰীকে, চান্দতে ৰূপহীতে সুধিব দিলত ৰূপহীক গালত চৰায়ে। সুধিছিল, তথাপি সৈ নকৰিলে। সেই লেখাত ওদেৱক হীৰা খুৱাই মাৰিবলৈ ইবোবলৈ লেখিছিল, আৰু প্ৰীতিচলোৱা কথাও লিখিছিল। এইৰূপে ইবোৰত স্বৰ্গদেৱে বৰ্ষৰঙ্গত বহি ইবোলাক দুজনা আইকুৱৰীদেৱৰ হুতোৱ। সোধাইছিল দিনচেৰেকে।।
"পাচে এনেতে এদিন ভদেৱে বৰ্মৰঙ্গৰ মিচাঙ্গত বহি তিনিপৰীয়। গা ধোওঁতে বুদু লিগিৰীয়ে পানী আগবঢ়াই দিওঁতে এদেৱে বুলিলে বোলে, 'আজি হাতী ফুঁজাৰলৈ যাওঁ।"
"ৰুদুৱে নুঙনি বোলে, 'স্বৰ্গদেউ কাকনে। হাতী গচকাই মাৰিবলৈ ভিতৰলৈ আনিব দিছে হাতী ?"
"ওদেৱে পেংলাইকৈ বোলে, 'মোৰ অহিত চিন্তা তহঁতকে হাতী গচকাই মাৰিম আজি।"
"পাচে বুদুৱে সেই বাক্যকে স্বৰূপ মানি পৰ্বতীয়া আইকুঁৱৰীদেৱত ক'লেগৈ বোলে, 'দেৱত।, ৩দেৱে তোমাক হাতী গচকাই মাৰিবলৈ আজি ভিতৰলৈকে হাতী আনিব খুইছে।"
"পাচে আইকুঁৱৰীদেৱে অতি ভীত হৈ তামুলী-কুঁৱৰীৰ ভৰিত পৰি বোলে, 'বাই, তুমি মোক ৰাখা, মোক হুনু আজি হাতী গচকাই মাৰে।"
"পাচে তামুলী-কুঁৱৰীয়ে গৈ এইৰূপে স্বৰ্গদেৱত সুধিলত দেৱে বোলে, নই বোলে। হাতী যুঁজাবলৈ যাওঁ।' ৰুপুৱে বোলে, 'কাক ৰাৰিবলৈ হাতী আনিবলৈ দিছ।?' মই
ৰংকৈ বোলোঁ, 'মোৰ অহিত চিন্তা তহঁতকে মাৰিবলৈ আনিব দিছোঁ।' মই এনেকৈ ৰংকৈ ৰুলিলো। কাহানি পৰ্বতীয়। কুঁৱৰীক মাৰিব খুইছোঁ বুলি তাইত কৈছোঁ ? পৰ্বতীয়। কুঁৱৰীয়ে মোক কি কৰিছে ?'
" পাচে এইৰূপে তামুলী-কুঁৱৰীয়ে আহি ৬ দেৱৰ মুখৰ কথা পৰ্বতীয়া কুঁৱৰীত কলতহি কিছু পৰ্বতীয়। আইকুঁৱৰীদেৱৰ মনটি থিৰ হ'ল।
"পাচে এদিন ন-কুঁৱৰীৰ উপায়েৰে পৰ্বতীয়া কুঁৱৰীয়ে ৺ দেৱ মৰজ সোমাওঁতে ওদেৱৰ পাৱ চুই শপত খালে বোলে, 'তুমি দেৱতা যিটে। তাৱিছ। মোৰ কায়-বাক্য-মনেও নাই। যদিহে মিছ। কৈছোঁ জীটিবে। মূৰ খাম, ময়ে। তোমাক সেৱা কৰিবলৈ নেপাম, হতচিৰী হ'ম।"
"পাচে ওদেৱে বোলে, 'মইনো তোক কি বুলিছোঁ ?' এনে বুলি।
"তথাপি ৰেখাৰ কুঁৱৰী দেখি কথাটোও প্রজ্জ্বলিত হৈ বাঢ়ে যেন জানি একে নুবুলিলে, চাল লিগিণীকো একো নুবুলিলে। কিন্তু পেটেৰে দুয়োকে। সিমান ভাল নেদেখিলে। ৰূপহীক কৈাব-কিল-চৰ ৩০কৈ মাৰি কাণ এখন কাটি নলনীবাৰীত খেদি থ'লে । তেতিয়াহে এদেৱে ভোগজবাব আঁকৰ কথা বুজিলে, তিপমীয়। গোহাঁইদেৱে "দেৱক মাৰিবলৈ মন্দকৰ্ম কৰি ৰূপহীৰ হতুৱাই চুণৰ আঁক দিয়ালে বুলি। পাচে এইরূপে ভালেদিনে। গ'ল ।"
একবিংশতি আধ্যা
ৰাজ্যৰ সমৃদ্ধি :
মহাৰাজ বাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱব আমোলত অসমৰ অৱস্থা কেনে আছিল তাৰ সঠিক আৰু সম্পূৰ্ণ আভাস দিয়। বব গুৰু কাম। কারণ, ঠিক সেই কলিব অৱস্থাৰ বিৱৰণী থকা কোনো সমসাময়িক পুথি এতিয়ালৈকে আমাৰ হাতত পৰা নাই। হাতে লিখ। বুৰঞ্জীবোৰত যুদ্ধ-বিগ্রহ, কটকী অহা-যোৱা, বিষয়া ভঙ্গা-পতা আদি ঘটনাৱলী বর্ণিত আছে। কিন্তু প্ৰজাৰ অৱস্থা, বজ্যিৰ সুখ-দুখ আৰু ৰাজ্যশাসনৰ বিবিধ অঙ্গর কথা তাত সুকীয়াকৈ পোৱা নাযায়। গতিকে বুৰঞ্জীত বিবৃত ঘটনাৱলীৰপৰা অনুমান কৰি, আৰু আগব আৰু পাচৰ বজাসকলৰ আমোলৰ বিবৰণীৰ ওপৰত ভিব দি বাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱব দিনৰ ৰাজ্যৰ অৱস্থাব আভাস ন'ললে আৰু আন উপায় নাই। প্রতাপসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনৰেপৰা আহোম বাজত্বব শেষলৈকে আহোমব শাসনপদ্ধতি প্ৰায় একেৰকমেই প্ৰৱতিছিল । ফ্রান্সত অষ্টাদশ শতাব্দীর শেষভাগত ৰজা আৰু জমিদাৰ ডাঙ্গৰীয়াসকলক কাটি-মাধি যেনেকৈ গণতন্ত্র স্থাপিত হ'ল আহোম শাসনৰ দীঘলীয়া ছয়-শ বছৰৰ ভিতৰত তেনে কোনে। উৎকট পরিবর্তন হোৱা নাছিল। গতিকে আহোমব চিপ্রচলিত শাসনবিধি ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত চলি আছিল। পুৰণি অসমীয়া পৰিয়ালৰ পুথিচাঙ্গত 'ৰাজনীতি' নামৰ এখন গ্রন্থ পোৱা যায়। তাত ডাঙ্গবীয়াসকলৰ কি বাব, কাৰ কি মর্যাদা, কোনে খেৰবিচনী ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে, কোনে জাপিত সোণব চুল। লগাব পাৰে, কোনে কোন খুটাত বহুে ইত্যাদিব তারতম্য নিৰূপিত আছে। কিন্তু আজিকালিৰ পাঠকে আছো মৰ শাসন-প্ৰণালীৰ বিষয়ে যিবোধ কথা জানিব খোজে, তাক প্রাচীন 'ৰাজনীতি' গ্ৰন্থত পোৱা নাযায়। *
মোগল সম্রাট শ্যাহজাহানৰ আমোল ভাবতত মোগলৰ প্ৰতিপত্তিৰ সৰাতকৈ সমৃদ্ধিশালী যুগ বুলি ধৰা হৈছে। তাৰ প্ৰায় এশ বছৰৰ পাচৰ স্বৰ্গদেৱ ৰাজেশ্বৰসিংহৰ
*শ্ৰীযুত আনপৰাৰ গোহাঁইদেৱে উজনিৰ শ্ৰীযুত অংৰাহাদুৰ সন্দিকৈৰপৰা 'রাজনীতি' নামৰ পুথি এখন 'বুৰঞ্জী আৰু পুৰাতত্ত্ব বিভাগ'ৰ হাতত দিছিল। সেই পুৰিৰ কথাখিনি কাশীনাথ তামুলীফুকন আৰু হৰক্ষাত বৰুৱাৰ ৰুৰঞ্জীত সন্নিবিষ্ট আছে।
ৰজিত্বকালেই আহোম জাতিৰ অসমদেশ শাসনৰ উন্নতিৰ চূড়ান্ত সীমা বুলি ধৰি উদ্ভ স্বৰ্গদেৱক 'অসমীয়া শ্যাহজাহান' বুলি অভিহিত কৰিব পাৰি। স্বৰ্গীয় বায়বাহাদুৰ গুণাতি ৰাম বৰুৱা ডাঙ্গৰীয়াই তেখেতৰ 'অসম বুৰঞ্জী'ত কৈছে, "ৰাজেশ্ববসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনেই আহোমবিলাকৰ গৌৰৱৰ শেষ সময়। দেশ সম্পূৰ্ণ আছিল, আৰু কোনে। প্ৰকাৰৰ বণবিগ্ৰহ আদি নোহোৱাত প্ৰজাসমূহৰ বৰ সুখ হৈছিল।"
ৰায়বাহাদুৰ বৰুৱা ভাঙ্গৰীয়াই 'আসাম-বন্ধু' কাতত প্ৰকাশিত হোৱ। 'আগৰদিন আৰু এতিয়াৰ দিন' শীর্ষক প্রবন্ধাৱলীৰ এঠাইত কৈছে, "বাজেশ্বৰসিংহৰ সময়েই আহোম জাতিৰ অসম দেশ শাসনৰ উন্নতিৰ উচ্চ সীমা। এই সময়ত আহোমৰ বিদেশীয় আক্রমণ শেষ হৈছে। এইজনা বজাই অনেক চিৰস্থায়ী আৰু সৎকার্য কৰিছিল। তেওঁ সৰ্বপ্ৰকাৰ বিদ্যাৰ উৎসাহদাতা আছিল। তেওঁৰ এইৰূপ সৎকাৰ্যত বকতিয়ালব গেন্ধেলা বা কীর্তিচন্দ্র বৰবৰুৱাই গজ পরামর্শ দি সাহার্য কৰিছিল। এওঁৰ দিনতে বংপুৰ নগৰত দুট। পকী তলাতল ঘৰ আৰু দুতলীয়া ৰংঘৰৰ ওচৰতে সৰ এটি পকী ৰংঘৰ কৰোৱা হ'ল। দশৰথ বহিখোৱা বৰফুকন, কাঠকটীয়া বৰুৱা আৰু ডেকা বৰবৰৱাই তিনিটা আলি কৰালে। গুৱাহাটীৰ বশিষ্ঠাশ্ৰম, মণিকৰ্ণেশ্বৰ আৰু চিত্ৰাচলত মন্দিৰ কৰোৱা হ'ল। নেৰেীটিঙ্গত এটি মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা হৈছিল। মণিপুৰৰ দেশব ৰজাই তেওঁৰ জীয়েকক বাজেশ্বৰসিংহ বজাৰে বিবাহ দি মিত্ৰতা কৰিলে। দানশক্তিত স্বৰ্গদেৱ বাজেশ্বৰসিংহ বিখ্যাত আছিল, এনে কি যেয়েই যেতিয়াই যি খোজে প্রায়ে তাকে দিছিল। ৰজাই সময়ে সময়ে শেন মেল। ৰং চাবলৈ যোৱাত, ব। আন সকামত বাহিৰলৈ ওলোৱাত কোনো লোকে ভিক্ষা কৰিলে, তেতিয়াই দান দিয়। হৈছিল। এইজনা ৰজাই অসমীয। দেৱনাগৰী আৰু পাৰ্চী আখৰেৰে মোহৰ মৰাইছিল। বিদেশীয় বজাসকলেগৈতে এইজনা ৰজাৰ মিত্রতা কব। বৰ আদৰণীয় কার্য আছিল। বিদেশীয় লোক আহিলে ভাল স্নেহ কৰি থাকিবলৈ মাটি-বাৰী দিয়। হৈছিল। মণিপুৰীয়া কুঁৱৰীৰ লগত যিবোৰ মানুহ আহিছিল সেইবোৰক দিচেৰ কোষতে বহুৱাই দিয়া হ'ল। সেই ঠাইক এই পর্যন্তে 'মগলুখাট' বোলে । ৰাজেশ্ববসিংহ স্বৰ্গদেৱ ১৬৯১ শকৰ ২০ জেঠ অর্থাৎ ইংৰাজী ১৭৬৯ চনৰ ২ জুনত স্বগী হয়। তাৰ পাচদিন। ৰুদ্ৰসিংহ স্বৰ্গদেৱব কনিষ্ঠ পুত্র লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱ সিংহাসনত উঠিল। এই সময়ত দেশ ধনে-জনে পূর্ণ। ইয়াকেই লোকে সুখীয়। বা শান্তিৰ কাল বোলে । লক্ষ্মীসিংহ ৰজাৰ দিনৰপৰ। দেশত হুলস্থূল আৰম্ভ হয়। আহোমৰ জয়-পতাক। সেইসময়ত অচল হ'ল। ইয়াৰেপৰা আহোম শ্রীভ্ৰষ্ট আৰু পৰাক্ৰমহীন হৈ শেষত ৰাজ্যষষ্ট হ'ল।"
কেপ্টেইন ওৱেলচৰ অসম-অভিযানৰ বুৰঞ্জী প্ৰণেত। মেজৰ জেনেৰেল চাৰ জেম্ছ জন্ষ্টন্ চাহাবে সমসাময়িক কাকত-পত্ৰ চিঠি-চনদ চাই লিখিছে, "খৃষ্টীয় অষ্টাদশ শতাব্দীৰ মাজভাগত অসম দেশৰ উন্নতি আৰু সমৃদ্ধি চৰম সীমাত উঠিছিলগৈ। ৰাজ্যৰ কেউফালে ওখ ওখ আলি আছিল, তাৰ দুয়োফালে জনাকীর্ণ গাওঁ-উঁই আছিল। প্ৰজাবোৰে পাইক প্ৰথামতে নানান ৰাজহুৱ। কামত লিপ্ত আছিল। দেশত যে মানুহ ঠাঁচ খাই আছিল ইয়াৰ প্ৰমাণ পোৱা যায় অসমৰ দুৱলীয়া ৰাজধানী ৰংপুৰ নগৰৰ কাষত থকা শিৱসাগৰ, জয়সাগৰ, ৰুদ্ৰসাগৰ, গৌৰীসাগৰ আৰু অখাইসাগৰ নাৰৰ পাঁচোচা বিয়াগোম পুৰুৰীৰপৰা। কাৰণ, এইবোৰ পুখুৰী আদি নিৰ্মাণ কৰোতে অপর্যাপ্ত মানুহ নিযুক্ত কৰিব
बাজाৰ घৱস্থ।
লগাত পৰিছিল। এই পাচেঁাঁটাতকৈ সৰু সৰু পুখুৰী ৰাজ্যৰ নান। ঠাইত সিঁচৰতি হৈ পৰি আছে। প্ৰতিডোখৰ মনোৰম ঠাইত এটি মন্দিৰ আছিল। তাৰ নকৈ দীক্ষিত হোৱা ৰজাসকলৰ ধৰ্মস্পৃহাৰ প্ৰমাণ পোৱা যায়। সেই মন্দিৰ দেৱালয়ৰ ডবা-ঘণ্টাৰ ধ্বনিয়ে প্ৰজাসকলক শান্তিময় টোপনিৰ কোলাত নিমগ্ন কৰিছিল। দেশৰ প্ৰজা কঠোৰ নিয়মত শাসিত হ'লেও বৰ সুখী আছিল। সিহঁতে নিজদেশত উৎপন্ন হোৱ। মোট। কাপোৰ পিন্ধিছিল। সিহঁতৰ যথেষ্ট পৰিমাণে গৰু-ম'হ আছিল। আৰু অসমৰ মাটি ইমান সাৰুৱা আৰু বৰষুণৰ ইমান স্থিৰতা আছিল যে কমিৰূপৰ পুৱ-অঞ্চলত কোনো কালেই আকালৰ নাম শুনা নগৈছিল। দেশৰ প্ৰজাৰ ভিতৰত হিন্দু আৰু নকৈ হিন্দুধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা আহোমেই প্রধান আছিল। আহোম মানুহ সাধাৰণতে অলপ বগ। আৰু তেওঁলোকৰ গালৰ হাঁড় অলপ উন্নত, এই দুই লক্ষণবদ্বাৰা তেওঁলোকক অন্যান্য হিন্দুৰপৰা চিনিব পাৰি । মাজে মাজে এখন-দুখন মুছলমান গাওঁ দেখিবলৈ পোৱা যায়।"
চাৰ এডোৱাৰ্ড গেইট চাহাবে তেখেতৰ অসম বুৰঞ্জীত কৈছে, "ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত প্ৰজাই দেশত শাস্তি ভোগ কৰিছিল আৰু বিদেশীৰ আক্ৰমণৰপৰা অব্যাহতি লাভ কৰিছিল। প্ৰজাসকলে বব সুখ আৰু সমৃদ্ধিত কাল যাপন কৰিছিল। কিন্তু তাৰ লগে লগে আগন্তুক অৱনতিৰ চিনবোৰেও লাহে লাহে দেখা দিছিল। অসমীয়াৰ পূৰ্বপুৰুষসকলক অনুপ্রাণিত কৰা সামৰিক তেজ প্রায় একেবাবে টুটি আহিছিল। আৰু এই বজাৰ দিনতে ডাঙ্গৰ বিষয়াসকলে যুদ্ধ-বিগ্ৰহত লিপ্ত হ'বলৈ অনিচ্ছা প্ৰকাশ কৰাৰ প্ৰমাণ পোৱা যায়।"
স্বর্গীয় হুলিবাম ফুকন ডাঙ্গৰীয়াই তেখেতৰ বঙ্গালী ভাষাত লিখ। আৰু ১৮২৯ খৃষ্টাব্দত প্ৰকাশিত হোৱা অসমৰ ইতিহাসত কৈছে, "ৰাজেশ্ববসিংহ যুবা, মহাৰসিক ও বিচক্ষণ ছিলেন। দুই জ্যেষ্ঠ ভ্রাতার পুত্র ও পৌত্র প্রভৃতি বান্ধবগণ বেষ্টিত হুইয়া পৰম সুখে ৰাজ্যভোগ করিতে লাগিলেন। তৎকালে ৰংপৰ নগৰ ধন-ধান্য ৰাজলক্ষ্মীত পৰিপূৰ্ণ হইল। গীত ও ৰসঙ্গ ও নৃত্যগীত ও মৃগয়। কৰিয়। অকুতোভয় হইয়। কালযাপন কৰিলেন। আৰ ও তিনি পাৰসী ও নাগৰী, বাংল। আহোম এই কয়েক প্ৰকাৰ অক্ষৰে মুদ্রা নির্মিত কৰিয়। প্রচলিত কৰাইলেন, এবং ঘোষটাপূর্বক মণিপুৰেৰ ৰাজাৰ কন্যাৰ পাণিগ্ৰহণ কৰিয়াছিলেন, তদবধি আসাম ৰাজাৰ সহিত মণিপুৰেৰ ৰাজাৰ আত্যন্তিক সৌহার্দ হইল।"
স্বৰ্গীয় মণিৰাম দেৱান বৰভণ্ডাৰ বৰুৱ। ডাঙ্গৰীয়াই তেখেতৰ ১৮৩৮ খৃষ্টাব্দত সঙ্কলিত অপ্রকাশিত 'বুৰঞ্জী বিবেকৰত্ন' বা অসম বুৰঞ্জীৰ এঠাইত কৈছে - "বাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত লোকসকলে মহানন্দী মহোৎসাহীৰূপে প্ৰৱৰ্তিছিল। ৰাজাও পৰ্বতীর। গোস্বামীৰ দীক্ষা গ্ৰহণ কৰি ঈশ্বৰী ভগৱতীৰ সাক্ষাৎ কৰে। তেওঁৰ কুঁৱৰী চৌব্বিশ জনা, তদ্ভিন্ন অনেক চমুৱ। কুঁৱৰী আৰু গা-চোৱা ৰাখিছিলে। সেই কলিত কুঁৱৰী অনেক হোৱাত কেখনমান মেল নতুনকৈ বন্দোবস্ত কৰি দিয়ে, তদবধি বাৰেৰেল পূৰা হয়। এই ৰজাৰ আমোলত যুদ্ধ পোৱাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ ওচৰত সকলোৱে প্ৰাৰ্থনা কৰি ছিলে। ৰজারে। যুদ্ধবিগ্রহাদি নোপোৱাত অতিশয় খেদযুক্ত হৈছিল।"
১৮৩৪ চনত কর্ণেল এডেম্ হোৱাইট্ চাহাবে তেওঁৰ অপ্রকাশিত টোকাৰ নাজত লিখি থৈ গৈছে, "ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত ৰংপুৰ এখন বৰ সমৃদ্ধিশালী
নগৰ আছিল । শাৰী শাৰী ঘৰ আৰু তামোল-পাণ, চেঙ্গাৰ বাৰী দেখিলে সকলোৰে মন মুহি নিছিল। বজাৰ কাবেং, বিষয়াসকলৰ বহুবিব, খাঁধধৰ, ৰংঘৰ, দেবালয় আদিৰ পূজাৰ উৎসৱত গোটেই ৰংপৰ নগৰ গুলজাৰ হৈ আছিল । মৰাণ আৰু মানৰ উপদ্ৰৱত মানুহে ৰংপুৰ এৰি যোৱাৰ পাচতে। আগব বমকজমক বাৰীবোৰ হাবীতলীয। হোৱাৰ সত্ত্বেও পূৰ্ব্বৰ সমৃদ্ধিৰ কথা গোঁৱৰাই দিছিল ।"
ৰাজ্যৰ সীমা আৰু বিস্তৃতি :
ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত অসমৰ সীম। আছিল উত্তবে ভোটৰ পৰ্ব ত; পশ্চিমে গোৱালপাৰ। জিলাৰ হাববাঘাট পরগণা আৰু মানাহ। নদী; পূর্বে মিচিমি, চিংফৌ আৰু খামটিৰ পৰ্বত ; দক্ষিণে নগা, মিকিৰ, খাছিয। আৰু গাৰোব পৰ্বত । এই চাৰি সীমাৰ ভিতৰত আহোম স্বৰ্গদেৱৰ একচ্ছত্র ক্ষমতা আছিল । ১৬৮২ খৃষ্টা স্বৰ্গদেৱ গদাধৰসিংহই ইটাখুলি যুদ্ধত যোগল ফৌজাদাৰ মনচুর খাঁ নবাবক পৰাস্ত কৰি গুৱাহাটী সমন্বিতে মানাহাঁলৈকে কামৰূপ বাজ্য পুনৰ উদ্ধাৰ কৰাৰ দিনবেপৰা আহোম ৰাজ্য অৱসানলৈকে এই চাৰি সীম। অটুট হৈ আছিল। এই অসম ৰাজ্য দীঘলে প্রায় ৭০০ মাইল আছিল আৰু পপালিযে কম-বেছি ৬০ কি ৮০ মাইল আছিল, আৰু ইযাধ কালি নদ-নদী বাদ দি প্ৰায় তিনিকৰি হেজাৰ বৰ্গ মাইল আছিল। সেই কালৰ ইংলণ্ডব কালি আছিল প্রায় আঢ়ৈ-কৰি হেজাৰ বৰ্গমাইল। * অসমৰ পূৰৰপৰা পশ্চিমলৈ দীর্ঘলেচাৰীভাৱে সোঁ-মাজেদি ব্ৰহ্মপুত্ৰ নৈ প্রবাহিত হৈছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ অঞ্চলক উত্তবপাৰ বা উত্তৰকোল, আৰু দক্ষিণ অঞ্চলক দক্ষিণপাৰ বা দক্ষিণকোল বোল। হৈছিল। স্বর্গীয় গুণাভিৰাম বৰুৱা ডাঙ্গৰীয়াৰ মতে বাজেশ্বনসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত অসমৰ প্ৰজা সংখ্যা চৌব্বিশ লাখ আছিল। তেতিযা তেনে সৰহ প্ৰজ। প্ৰকাই সম্ভৱ । কাৰণ প্ৰজাসংখ্যা তাকৰ হলে কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই অকল দোৱাল মানুহ তুলিযেই দুকুৰি-আঢ়ৈকুৰি হেজাৰ ৰণুৱা মণিপুৰ অভিযানৰ কারণে যুগুত কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। বর্তমান অসমীয়াৰ প্ৰজাসংখ্যা প্রায় কুৰি লাখ। মৰাণ আৰু মানব উপদ্ৰৱত বহুত অসমীয়। প্ৰজা নষ্ট হয় আৰু দেশে-বিদেশে ভাগি যায়, বহুতক চিংফৌ আৰু মানে ধৰি নিযে, ইয়ালৈ চাই, আৰু অসমৰ নান। ঠাইত এৰাবাৰী এবাপুখুৰী এবং চাপ এবং ভোটৰ দৃশ্যলৈ চালে এতিয়াৰ প্ৰজাসংখ্য। তেতিয়াৰ প্ৰজাসংখ্যাতকৈ মাত্র চাবি লাখবহে কম আছিল এনে অনুমান কৰিবলৈ টান হয় । তাৰ উপৰিও সেই কালত বহুবিবাহ প্রায় সকলে। সমাজতে প্রচলিত আছিল। আমাৰ মনেৰে দুশ বছৰৰ পূৰ্বে অসমীয়া প্ৰজাসংখ্যা প্রায় দেৰকুৰি লাখমান আছিল। মীৰজুমলাব আক্ৰমণৰ সময়ত অসমৰ বিস্তৃতি আৰু প্ৰজাসংখ্যা কিমান আছিল বৌলা দৰবেশ নামে নবাবৰ সহযাত্রী কবি এজনৰ অসম বৰ্ণনাৰপৰা বুজিব পাৰি, "অসমৰ মানুহে ইমান টালি-ডুলি জানে যে সিহঁতে নিজৰ শৰীৰৰ মাজত পানীৰ বুৰবুৰণিৰ দৰে অপর্যাপ্ত বতাহ সুমুৱাই থব পাৰে। সিহঁতৰ প্ৰক্ষাৰ সংখ্যা পুনৰুত্থানৰ দিনত কবৰৰপৰা উঠি মনুষ্যসকলতকৈ বেছি। সিহঁতৰ ৰাজ্য সুদুৰ উদয়গিৰিৰপৰা
ওৱেইড চাহাবে তেওঁৰ অসমৰ ভোগলত (১৮০২ খৃষ্টাল) অসমৰ বালি ৬০ হেজাৰ বৰ্গ ৰাইল বুলি অনুমান কৰিছে। এইটো দেখাতে ভুল। কাৰণ এতিয়াৰ অসম উপত্যকাৰ কালি প্রায় ৩০ হেজাৰ বৰ্গমাইল। আখৰ অসৰ এতিয়াৰ অসম উপত্যকাতকৈ ভাজৰ নাছিল।
ৰাজ্যৰ অৱস্থ
অন্তগিৰিলৈকে ব্যস্ত। এই ৰাজ্যৰ নদ-নদী নৈৰ চৌতকৈ বেছি। ইহঁতৰ কোঁঠৰ সংখ্যা গণিবকে নোৱাৰি, ইহঁতৰ দুৰ্গবোৰ বীৰব হৃদয়ব দৰে নিৰ্মম, কঠিন আৰু শিলৰ ওপৰত স্থাপিত। এইবোৰ দুৰ্গৰ উচ্চত। দেখি উচ্চতা নিজেই অলৰ-অথৰ হৈছে।" এই বৰ্ণনাত কবিৰ কল্পন। যথেষ্ট আছিল। কিন্তু অসমৰ প্ৰজাৰ আধিক্য আৰু ৰাজ্যৰ বিস্তৃতিৰ কথ। উপলব্ধি কৰিহে কবিৰ চিন্তাধাৰা কল্পনামুখী হৈছিল। মীৰজুমলাৰ আক্ৰমণৰ এশ বছৰৰ পাঁচতে। অৰ্থাৎ ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনতো অসমৰ অৱস্থাৰ বিশেষ সালসলনি নঘটিছিল। নাজেশ্বৰসিংহ মহাৰাজৰ দিনত অসম ৰাজ্যৰ অৱস্থা যে ধনে-ধানে জয়জয়মযময় আছিল তলব কথাৰপৰা ভালকৈ জানিব পাৰি । বিদেশী বাজিকৰৰ অলপ বঃ-ধেমালি দেখিয়েই স্বৰ্গদেৱে এহেজাব টক। দান কৰিছিল। স্বৰ্গদেৱে তীর্থাদি ভ্রমণ কৰিবলৈ যাওঁতে মানুহক হেজাৰে হেজাৰে ধন আৰু পেৰাই পেৰাই কাপোৰ-কানি বিলাব পাৰিছিল। ইয়াৰ ডেৰ-কুৰি দুকুৰি বছৰৰ পাচত কমলেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত ৰজাই বঙ্গালী বাজিকৰব ৰং-তামাচা চাই মাথোন দিছিল চাশি টকা। আউনীআটীলৈ যাওঁতে স্বৰ্গদেৱে গোসাঁইক দিছিল সোণ দুটকা আৰু ৰূপ ৩০ টকা, আৰু দক্ষিণপাটতত দিছিল সোণ দুটকা আৰু ৰূপ ৬০ টক।। যুদ্ধ-বিগ্ৰহাদিৰপৰা আজৰি পোৱাত স্বৰ্গদেৱে প্ৰজাৰ হুতুৱাই নানান ঠাইত দৌল দেৱালয় আলি-পুখুৰী কৰাইছিল। কিন্তু এইধৰণৰ ৰাজহুৱা কামৰপৰা দেশব আর্থিক অৱস্থাৰ কোনো ত্রুটি নহৈছিল। সম্রাট শাহজাহানে তাজমহল মতি-মচ্জিদ, জুমা - মচ্জিদ, ময়ুৰ সিংহাসন আৰু নানা ঠাইৰ শালীমাৰ উদ্যান আদিৰ নির্মাণ কাৰ্যত ২৭২।। কোটি টকা খৰচ কৰিছিল, তত্ৰাচ সিংহাসন ত্যাগ কৰাৰ সময়ত ২০ কোটি টক। ৰাজভঁৰালত এৰি যাব পাৰিছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ পাচত আভ্যন্তৰিক বিপ্লৱত দেশ লণ্ডভণ্ড হ'ল, তথাপি গৌৰীনাথসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত কেপ্টেইন ওৱেল্চ আৰু তেওঁৰ লগৰ মানুহৰ অসম অভিযানৰ খৰচ ৰূপে অসমৰ ৰাজভঁৰালৰপৰা তিনি লাখ টকা দিয়াৰ বন্দোৱম্ভ হৈছিল। সমসাময়িক বুৰঞ্জী লিখক শ্ৰীনাথ দুৱৰা বৰবৰুৱাই লিখিছে, "এনেতে কলিকতাৰপৰ। বৰচাহাবে 'তাত নেথাকিব' বুলি ডাকতকৈ লিখ। এখন দি পঠালে। সেই লিখাত আৰু অনেক লিখিছিল। পাচে কাপ্টানে সেই লিখা পাই যাবলৈ যুক্তি হ'ল। সেইবেলা এৰ ৰংপুৰ বাহৰত যি দ্রব্য বস্তু আছিল, তাক বঙ্গালে নাৱত তুলি ললে । বস্তুৰ লেখ।-সোণৰ অলঙ্কৰি ৪০০,০০০টা, ৰূপৰ ৪০০,০০০টা সোণ ২০,০০০,০০০ টকা । আৰু তাম, কাঁহ, পিতল, বস্ত্ৰ-অলঙ্কাৰ যিমান নিলে তাক লেখি কোনে অন্ত পাব ? নাও ২,০০০ খন, দস্তাল হাতী ১টা, মাধুন্দী ১টা, হিলৈ ৪,০০০ টা, এই বেৰি লৈ ১৭১৬ শকৰ জ্যেষ্ঠ মাস সকল চাহাৰ চিপাহী সৈতে ভটিয়াই কলিকতালৈ গ'ল ।"
মিত্ৰ আৰু কৰ্তলীয়া ৰাজ্য :
ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত তলত লিখা জাতি আৰু দেশৰে অসমৰ মিত্রতা আছিল-চিংফৌ খামটি নগা, আবৰ, অকা, দফলা, খাছীয়া, গাৰো, ভোট আদি পৰ্বতীয়। জাতিবিলাক, আৰু কছাৰী, জয়ন্তা আৰু মণিপুৰ ৰাজ্য । ইয়াৰ ভিতৰত চিংফৌ, খামটি নগা, আবৰ, অকা ডকলা, এইবোৰ জাতিয়ে অসম ৰজাৰ প্ৰভুত্ব স্বীকাৰ কৰিছিল, আৰু সিহঁতৰ দেশৰ উৎপন্ন নানান দ্ৰব্য কৰস্বৰূপে স্বৰ্গদেৱলৈ দিছিল। ১৭৬৭ খৃষ্টাব্দত চিংফৌ আৰু খামটি অসম ৰজাৰ বশলৈ আহিছিল। উপৰোক্ত জাতিবৃন্দৰ মুখিয়াল মানুহে অসমৰ ৰজাৰপৰা বঁটা স্বৰূপে বছৰেকীয়া বৃত্তি
পাইছিল, আৰু এই বাবে ৰজাঘৰৰপৰা বছৰি প্ৰায় ৩৫,০০০ টকা খৰচ গৈছিল। এইদৰে বৃত্তি আদি দিয়াত কেতিয়াৰ। হীনদেৰি হলে সিহঁতে নামনীলৈ আহি অসমৰ প্ৰজাৰ ওপৰত উপদ্ৰৱ কৰিছিল। তাক নিবাৰণ কৰিবৰ নিমিত্তে অসম-সীমান্তৰ ঠায়ে ঠায়ে কোঁঠ পাতি সৈন্য-সেনা থোৱা হৈছিল, আৰু সিহঁতক হাত কৰিবৰ উদ্দেশ্যে ডাঙ্গৰ ডাজৰ লোকক অসমীয়। উপাধি দিয়া হৈছিল, আৰু তেওঁবিলাকেও স্বৰ্গদেৱৰ বশবর্তী হৈ থাকিম বুলি শপত খাইছিল। সেই শপত ভঙ্গ কৰি অন্যথ। কৰিলে উপহাৰৰ বস্তু দিয়া নহৈছিল । কোনোবাই এইবোৰ আবৰি জাতিক বৰাই দিব পাৰিলে ৰজাঘৰৰ বিশেষ সন্মান আৰু অনুগ্ৰহৰ পাত্ৰ হৈছিল। কছাৰী আৰু জয়ন্ত। ৰজাই স্বৰ্গদেৱক বছৰি নিয়মিত কৰ শোধাব লগাত পৰিছিল, আৰু স্বৰ্গদেৱৰ বিৰুদ্ধে কোনে। অন্যায় আচৰণ নকৰিবৰ অৰ্থে তেওঁলোক দুয়ে। প্ৰতিজ্ঞাৱদ্ধ আছিল । পূৰ্বৰ প্রতীজ্ঞাৰপৰা কিঞ্চিত্মাত্ৰ স্খলিত হলেও স্বৰ্গদেৱৰপৰ। প্ৰাপ্য অনুগ্ৰহৰে। তাৰতম্য ঘাটছিল। প্ৰমত্তসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ অভিষেকৰ সময়ত কছাৰী আৰু জয়স্তা কটকীক সভালৈ আনিব লাগে নে নালাগে সেই বিষয়ে আলোচন। হোৱাত বুঢ়াগোহাঁই ডাঙ্গৰীয়াই কৈছিল, "জয়ন্ত। কছাৰী দুখন ৰাজ্য স্বৰ্গদেৱৰ পুথাও-পুলিনৰ থাপিত সাঁচিত। স্বৰ্গদেৱৰ ৰূপাৰজ। সিহঁতৰ অপৰাধ পাই দুয়ে। ৰাজ্য মাৰি তাৰ পাত্ৰ-মন্ত্ৰী সমন্বিতে ৰজাক ধৰি আনিলে। সেয়ে যি নিবন্ধ কৰি গ'ল কছাৰী তাতে ৰহিল, জয়ন্ত। নৰছিল। কছাৰীক সভা দেখাব লাগে, জয়স্তাক দেখাবলৈ ভাল নহয়।"
ডফলাক শান্ত কৰি ৰাখিবৰ কাৰণে ডফলা পৰ্বতৰ নামনিত ন-দুৱাৰ অঞ্চলত কিছুমান অসমীয়া মানুহৰ গাওঁ স্থাপন কৰা হৈছিল, এইবোৰ অসমীয়। মানুহক ডফলাবহতীয়। বোল। হৈছিল। ইহঁতে ডফলাবোৰৰ যাবতীয় কাম-কাজ কৰি দিছিল, আৰু সিহঁতে খেতি কৰ। ধানৰ এক অংশ ডফলাক দিব লাগিছিল। এই ডফল। বহুতীয়া পোনতে আহোম মানুহ আছিল, কিন্তু ডফলাৰ ওচৰত থাকি ডফলাৰ সাজপাৰ আৰু মাতথ। লোৱাত ইহঁতৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ কালক্রমে ডফলাৰ দৰে হৈছিলগৈ। গদাধৰসিংহ মহাৰাজে এবাৰ কছাৰীৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলগীয়া হোৱাত ডফলাৰ সহায় খোজাত এই ডফলা-বহুতীয়াৰ নিয়ম কৰি ডফলাহঁতৰ সাহায্য গ্ৰহণ কৰিছিল ।
কছাৰী, জয়স্তা মণিপুৰ, খৈৰামী বা খাছীয়া আৰু ভোটৰ কটকী অসমলৈ আহিলে তেওঁলোকক যথাযোগ্য আদৰ-সন্মান দেখুৱ। হৈছিল। এওঁলোকে অসম সোমাই পোনতে ৰহাচকী, জাগি বা গুৱাহাটীত থাকি সেই সেই ঠাইৰ বৰবিষয়াক নিজৰ অভি প্রায় ব্যক্ত কৰিছিল, বিষয়াই স্বৰ্গদেৱৰ অনুমতিৰ কাৰণে সাৱশেষ লিখি উজনিলৈ মানুহ পঠিয়াইছিল। স্বৰ্গদেৱৰপৰা অনুমতি পালেহে কটকী উজনিলৈ যাব পাৰিছিল। প্ৰত্যেক কটকীৰ লগত পাঁচখন চিঠি অহাৰ নিয়ম আছিল; এখন স্বৰ্গদেৱলৈ এখন বুঢ়াগোহাঁইলৈ, এখন বৰপাত্ৰগোহাঁইলৈ, এখন বৰগোহাঁইলৈ আৰু এখন বৰবৰুৱালৈ । চিঠিত শিৰোনামা লিখোঁতে কিব। ব্যতিক্রম হলে বা আন কিবা ব্যতিক্রম হলে কটকীক পূৰ্বধাৰণ মতে চিঠি আনিবলৈ দেশলৈ ওভোতাই পঠিওৱা হৈছিল। যথাৰীতি চিঠি আনিলেহে কটকীক যথাবিধি তোল। হৈছিল। পত্ৰত লিখিব নোৱাৰ। কথা কটকীয়ে নিজ মুখেৰেই বুজাই কৈছিল, এনে সমাচাৰক মুখ-জেৱানী বোলা হৈছিল। দুয়ো ৰাজ্যৰ ভিতৰত মনোমালিন্য থকার গতিকে কোনো কটকীয়ে অপ্রিয় সমাচাৰ দিব লগাত
बাজार घटना
পৰিছিল, সেইদেখি দেশ-দন্তৰৰ বিৰুদ্ধে হ'লেও কটকীৰ ভাগ্যত চকা, কোব, কিল, গত। এনে ধৰণৰ শাস্তিও মাজে মাজে ঘটিছিল। কটকীক অপমান কৰা, বা কটকীয়ে জন। পত্ৰ-সমাচাৰৰ সমিধান নিদিয়াটে। দুই জাতিৰ মনোমালিন্যৰ কাৰণ হৈ পৰিছিল, আৰু তাৰপৰা যুদ্ধ-বিগ্ৰহাদিও হৈছিলগৈ ।
ডাঙ্গৰীয়া আৰু বৰবৰুৱাই নিজৰ বহাঘৰতে কটকী তুলিছিল । স্বৰ্গদেৱে তুলিব লগা হলে এখন বিৰাট মেল পতা হৈছিল, আৰু কটকীৰ আগত যিমান আড়ম্বৰ দেখুৱাব পাৰি তিমান চেষ্টা কৰা হৈছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱে নিজৰ বিষয়। আৰু কৰ্মচাৰীৰ প্ৰাচুৰ্য আৰু সাজ-পোছাকৰ বিলাস দেখুৱাবৰ নিমিত্তে নৰাৰ কটকী তুলিৰৰ বেলিক। আদেশ দিছিল - ডাঙ্গৰীয়া, বৰবৰুৱা, ফুকন, ৰাজখোৱা, বৰৱা, হাজৰিকা, শইকীয়া, বৰ। পাইক পর্যন্তে তিনি সাজকৈ বস্ত্র ভিন্নে ভিন্নে সলাই পিন্ধি আয়ামত ওলোৱা সোমোৱা কৰিব। নোমটেঙ্গৰ নৰাৰ কটকীয়ে আচল উদ্দেশ্যৰ সম্ভেদ পাই মাথোন কলে, "হয়, ভাই-ৰজাৰ মানুহ বহুত, তথাপি আলিৰ বন মৰ। নাই।"
কটকী আহি ৰজাৰ ৰাজধানীত পদাৰ্পণ কৰিলে তেওঁক কাষৰৰ এডোখৰ ঠাইত ৰোজবাজ দি থোৱা হৈছিল। দিনবাৰ খেন চাই কটকী তোল। সভা পত। হৈছিল । সেইদিনা কটকীক বহাঘৰৰপৰ। নিৰজাৰ চ'ৰাত যথাযোগ্য আসনত বহিবলৈ দিয়া হৈছিল। অসমৰ দাঁতিকাষৰীয়া জাতিৰ কটকীৰ ভাষ। বুজ। বিষয়া ৰজাৰ চ'ৰাত সদাই পোৱা গৈছিল । চিৰিং ফুকনে খামটি, চিংফৌ, ডফলা, নৰা আদি ভাষা বুজিছিল, আৰু মজুলাৰ বৰুৱাই বা আন বিষয়াও অন্যান্য জাতিৰ ভাষা বুজিছিল। সভাধৰত স্বৰ্গদেৱ পাত্রমন্ত্রী বিদ্যমানে মজিলাৰ বৰুৱাই আৰু আন কোনো গালগ। কৰ্মচাৰীয়ে কটকীক কথা সুধিছিল, আৰু চিঠি মাতি স্বৰ্গদেৱ আৰু বিষয়াসকলক শুনাইছিল। বিশ্বাসী কথ। সাধাৰণত : চিঠিত লিখা নহৈছিল, কাৰণ কটকীক বধ কৰি বাটত কোনোবাই চিঠি কাঢ়ি নিলে দুই ৰাজ্যৰ আভ্যন্তৰিক কথা শত্রুয়ে জানিব পাৰিব। কটকী তোল। সভাত কটকীক আগ কৰি ভেটাই দিয়। বিষয়াই ৰজ। বা ডাঙ্গৰীয়াৰ আদেশ মতে সুধিছিল, "তুমি যেতিয়। নিজ দেশ এৰি আহ। তেতিয়া তোমাৰ ৰজ। প্ৰজাসকলক প্রতিপাল কৰি ভালে আজ্বিলেনে ?" কটকীয়ে কব, "আমি অহাৰ সময়ত দেশ ৰাজ্য প্রতিপাল কৰি ৰজা কুশলে আছিল। ইতিমধ্যে কি হৈছে আমি ক'ব নোৱাৰে।।" তাৰ পাচত বিষয়াই সুধিব, "ৰজ। যে কুশলে থাকিব আমাৰে। ইচ্ছা এইহে। কিন্তু কটকী আহিল বা কোন মাহে ? ই ঠাই পাবৰে বা কতোদিন হ'ল? পথত বা কি ভয়-প্রাপ্তি পাই আহিল ?" ইয়াৰ পাচত কটকীয়ে যথাযথ উত্তৰ দিব, তাৰ পাচত মজুদাৰ বা আন বিষয়াই সুধিব, "ৰজাই পত্ৰত লেখি যি জনাইছে তাক বুজিছোঁ । কিন্তু ৰজাই মুখৱোনে কি জনাইছে কটকীয়ে এতিয়। তাক কব লাগে।" তাৰ পাচত কটকীয়ে চিঠিত নথকা কথাখিনি ক'ব। স্বৰ্গদেৱে আৰু পাত্ৰমন্ত্ৰীয়ে সকলো কথা শুনি অৱশেষত কব, "বাৰু, ফটকী এতিয়া বহালৈ যাওক, সকলে। সমাচাৰ বিদায়ৰ কালত পাব।" ইয়াৰ পাচত স্বৰ্গদেৱে পাত্ৰৰন্ত্রীসকলেৰে সৈতে পৰামৰ্শ কৰি যথাসময়ত কটকীৰ হাতত নিত্ৰ ৰজালৈ পত্ৰ আৰু সদ্দেশ দি পঠাব, আৰু তাৰ লগতে এটি পত্ৰ-চিহ্নও দিব। বিদেশী কটকীয়ে অসমৰ বজালৈ অনা বস্তু লেখি-দুখি কাৰত কৰি নিৰ্দিষ্ট ভঙাৰত খোৱা হ'ব।
মিত্ৰৰাজ্য আৰু কৰতলীয়া ৰাজ্য নাথাকিলে কোনে। ৰজাৰ ৰাজপ্ৰকৃতি সম্পূর্ণ নহৈছিল। এই দুয়োবিধ ৰাজ্যৰে বেষ্টিত হৈ মাজত স্বতন্ত্ৰৰীয়া ৰজ। ৰহি এটি মণ্ডল সৃষ্টি হৈছিল। অসমৰ স্বৰ্গদেৱমণ্ডলত সকলে। অঙ্গৰ সংৰক্ষণৰ নিমিত্তে চেষ্টা কৰা হৈছিল। মিত্ৰ ৰাজ্য আৰু কৰ্তলীয়। ৰাজ্য নাথাকিলে ৰজাক লঠামুৰা চুলং যেন দেখা গৈছিল। আহোমৰ কৰতলীয়। ৰজ। আছিল - দৰং, ৰাণী, বেলতলা, লুকী, বৰদুৱাৰ, ভোলাগাও, মৈৰাপুৰ, পানতন, বনগাওঁ, বগাদুৱাৰ, ডুমুৰীয়া, নেলী, গোভা, চহৰী, দলুৱা, বাৰেপূজীয়া, টোপাকুচীয়া, খাইঘৰীয়া, পাণবাৰী, স'ৰা, মায়ং, ধিং, তেতেলীয়া, শালমৰা, গৰখীয়া, বাঘৰা, ন-দুৱাৰ আৰু তুৰবন্ধা। এইসকল ৰজ। যুদ্ধত পৰাস্ত হোৱাৰ পাচত বা স্বইচ্ছাৰে আহোম স্বৰ্গদেৱৰ বশ্যতা স্বীকাৰ কৰিছিল। এইসকল ৰজাই নিজ ৰাজ্যৰ ভিতৰত স্বাধীনভাৱে বিচাৰ কৰিব পাৰিছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ সিদ্ধান্তৰ বিৰুদ্ধে বৰফুকন, বৰবৰুৱা আৰু স্বৰ্গদেৱৰ ওচৰত আপীল চলিছিল। এজন ৰজাৰ মৃত্যু হ'লে স্বৰ্গদেৱে পাত্ৰমগ্ৰীৰে সমালোচন। কৰি পূৰ্বৰ ৰজাৰ ভায়েক ব। পুতেকক ৰজাৰ গাদীত বহুৱাইছিল । এওঁলোকে ৰজাক বছৰি কৰ সোধাইছিল, আৰু স্বৰ্গদেৱৰ বিশেষ জৰুৰী হ'লে সৈন্য আৰু পাইকৰ যোগান দিছিল। মোগলৰ লগত যুদ্ধত বিশেষৰূপে সহায় কৰাত ৰাণীৰজাৰ পৰ। কোনে। বছৰেকীয়া কৰ লোৱ। নহৈছিল । উপৰোক্ত ৰজাসকলে নিজ নিজ ৰাজ্যত স্বৰ্গদেৱক নোসোধাকৈ মৃত্যুদণ্ড দিব নোৱাৰিছিল । কিন্তু কোনে। ৰজাই কেতিয়াব। স্বৰ্গদেৱৰ বিনা অনুমতিৰে মৃত্যুদণ্ড দিলে আহোম ৰজাঘৰত নিৰ্দিষ্ট জৰিমন। সোধালেই সেই অপৰাধৰপৰা মুক্তি পাইছিল । মুঠৰ ওপৰত এইসকল ৰজাই নিজৰ কাৰ্যত সৰ্বপ্ৰকাৰ স্বাধীনত। ভোগ কৰিছিল, মাত্র জৰুৰী কথাত স্বৰ্গদেৱৰ অনুমতি ল'ব লগাত পৰিছিল । এই ৰজাসকলৰ ভিতৰত দৰং, ৰাণী আৰু বেলতল। মুখ্য আছিল, বাকীবোৰক 'সাতৰ্জীয়।' আৰু 'পাচৰৰ্জীয়।' বোল হৈছিল, কিন্তু কোনজন ৰজ। সাতৰ্জীয়া আৰু কোনজন পাঁচৰজীয়। তাক সঠিককৈ জনা টান।
অসম ৰাজ্যৰ খাচ প্ৰজ।, আৰু এই মিত্ৰ আৰু কৰ্তলীয়া ৰাজ্য সমষ্টিৰ প্ৰজা, আৰু ওচৰৰ দাঁতিয়লীয়া জাতিবৃন্দৰে প্ৰজা, এই তিনিৰ সমাবেশত এটি অভিনব জাতিসংঘৰ সৃষ্টি হৈছিল । ব্ৰাহ্মণৰ সুক্ষ্মদৃষ্টি আৰু ক্ষত্ৰিয়ৰ সামৰিক তেজ এই দুয়োৰে সঙ্গম হৈছিল এই জাতিসংঘৰ মিলনত। এই জাতিবৃন্দৰ সন্মিলনক ৰাজকীয় উদ্দেশ্যত কাৰ্যকৰী কৰাৰ আয়োজন কৰিছিল মহাৰাজ ৰুদ্ৰসিংহ স্বৰ্গদেৱে। এই জাতিবৃন্দক মিত্ৰত। পাশেৰে আৱদ্ধ কৰি বৃহৎ অসমীয়া জাতিসংঘ এটি নির্মাণ কৰি এটি বিপুল সৈন্য বাহিনী সৃষ্টি কৰিছিল। সেই সৈন্যৰ সহায়েৰে তেওঁ বঙ্গ আক্ৰমণ কৰিবলৈ মন কৰিছিল, আৰু বঙ্গদিগ্বিজয় সমাপ্ত হোৱাৰ পাচত পাৰিলে দিল্লীলৈকে। চোচা মৰাৰ আকাংক্ষা স্বৰ্গদেৱ ৰুদ্ৰসিংহই অন্তৰি পোষণ কৰিছিল। ডফলা গামে ছয়শ সৈন্য লৈ স্বৰ্গদেৱক বিশ্বনাথ বাহৰত যোগ দিছিলহি। জয়ন্তীয়া ৰজাই চৈধ্য হেজাৰ সৈন্য আৰু কছাৰী ৰজাই দশ হেজাৰ সৈন্য সহিতে ৰণলৈ সাষ্টম হৈ আহি স্বৰ্গদেৱ ৰুদ্ৰসিংহক গুৱাহাটীৰ ৰজাদুৱাৰ বাহৰত সেৱা কৰিছিলহি । দৰং, বেলতলা, ৰাণী, নদুৱৰীয়া, টোপাকুচীয়া, ডিমৰুৱা, জয়ন্তা, কছাৰী এইসকলোৰে মোট দুকুৰি হেজাৰ হৈছিল। স্বৰ্গদেৱৰ খাঁচ সৈন্য হৈছিল তিনিলাখ ডিনিকুৰি হেজাৰ । এই বিপুল সৈন্যবাহিনীয়ে খোৱা-বোৱা
থকা-মেলাত কিব। কষ্ট পায় বুলি স্বৰ্গদেৱে বৰ কৰি কৈছিল, "মোৰ নিজৰ সৈন্যৰ কাৰণে একে। চিন্তা নাই। কছাৰী আৰু জয়ম্ভাৰ সৈন্য-সেনাই যদি কিব। কষ্ট পালে মই মৰণান্তিক বেজাৰ পাম।" ১৬৩৬ শকৰ আঘোণ মাহত এই সৈন্যবাহিনী বঙ্গব অভিমুখে যাত্ৰা কৰিবৰ কথা আছিল, কিন্তু ৰজাদুৱাৰ বাহৰতে স্বৰ্গদেৱ লোকান্তৰ হোৱাত অসমীয়াৰ বঙ্গ আৰু দিল্লী অধিকাৰৰ আশ। চিৰকাললৈ নিৰ্বাপিত হ'ল । ইয়াৰ সাত বছৰৰ পূৰ্বে আওৰংজেব পাদশ্যাহৰ মৃত্যু হৈছিল। "সন্দিহান সম্রাটৰ দীঘলীয়া শাসনৰ ঢৌত মোগল সাম্ৰাজ্যৰ তৰীখনি ডুবোঁ ডুবোঁ। তেনে অৱস্থাত অসমৰ দুৰ্দমনীয়, সুশিক্ষিত, সকলো কামতে পটু, মৰণক তোচ নকৰা, বাধৰ আগত অগা-দেইয়া কৰা, দুখ ভাগব নজনা, বিলাসৰ মুখ নেদেখা, প্রলোভনৰ হাত সাৰিব পৰা, অজেয় চাৰিলাখ সৈন্যৰ অধিপতি শ্ৰীশ্ৰীমহাৰাজাধিৰাজ ৰুদ্ৰসিংহ স্বৰ্গদেৱ আৰু তেওঁৰ লগৰীয়া গোহাঁই, ফুকন, বৰুৱা, হাজৰিকা, শইকীয়া, দৰজ, কছাৰী, জয়ন্তীযা, ৰাণী, বেলতলা, টোপাকুচীয়। আদি সামন্ত-নৃপতিসকলব সমবেত সমৰ্শক্তিয়ে ভাৰত-সাম্ৰাজ্যৰ গতি অইনফালে পোনাব পাৰিলেহেতেন। তাৰফলে অসমীয়াৰ কৃষ্টি, অসমীয়াৰ সভ্যতাৰ প্ৰভাৱ আজি কুমাৰিক। অন্তৰীপৰপৰ। হিমগিৰিৰ পদপ্ৰান্তলৈকে বিস্তৃত হলহেঁতেন। এনে ছেগ, এনে বিচক্ষণ জ্বলন্ত সম্ভাৱন। অসমৰ জাতীয় জীৱনত এয়ে প্ৰথম আৰু এয়ে শেষ।"*
উপৰোক্ত মিত্ৰ ৰাজ্যৰ বাহিৰেও পাটকাই পৰ্বতৰ সিপাৰে থক। নৰা ৰাজ্যৰে সৈতে আহোম ৰাজ পৰিয়ালৰ সদাই মিত্ৰভাব চলিছিল। খৃষ্টীয় ১৩ শতাব্দীত চুকাফা স্বৰ্গদেৱে ভাতৃ-বিৰোধ সূত্ৰে নৰা দেশ ত্যাগ কবি পাটকাই পৰ্বত পাৰহৈ কামৰূপৰ সৌমাৰ খণ্ডত টাই জাতিৰ আধিপত্য স্থাপন করে। সেইদেখি নব। ৰাজ্যৰ প্ৰতি আহোম স্বৰ্গদেৱসকলৰ পিতৃ-ৰাজ্য হেন ভাব আছিল । আৰু দুয়ে। দেশৰ ৰজাই পৰস্পৰে 'ভাই ৰজ।' বুলি সম্বোধন কৰিছিল, আৰু নৰ। ৰাজ্যত দুয়োৰে আদি ধৰ বুলি বিবেচনা কৰিছিল । দুয়ে। ৰাজ পৰিয়ালৰ ভিতৰত কুঁৱৰী অনা-নিয়া বৈবাহিক সম্বন্ধও চলিছিল । আহোম ৰজাৰ আপদ-বিপদ হলে বা বহুত দিন খা-খবৰ নাপালে নৰা ৰজা উৎকণ্ঠিত হৈছিল। মানৰ আক্ৰমণৰ পাচত অসমৰ সিংহাসনত আহোম স্বৰ্গদেৱ নোহোৱ। কলিত 'ভাই ৰজাৰ কি হ'ল' তাৰ গাৱশেষ সমাচাৰ জানিবৰ কাৰণে নৰ। ৰজাই অসমলৈ কটকী পঠিয়াইছিল । দূৰদৃষ্টিসম্পন্ন কোনে। অসমীয়। ৰাজনৈতিক পুৰুষে বৃহৎ অসমীয়া জাতি সংগঠনৰ চেষ্ট। কাৰ্ষত এই নৰ। জাতিকে। সেই জাতি সংঘৰ অন্তৰ্ভূক্ত কৰি ল'ব পাৰিলেহেঁতেন । ৰাজ্য বিজয় আৰু ৰাজ্য পৰিচালনা এই দুই বিষয়ত নৰ। জাতি অতি বিচক্ষণ আছিল। টাই জাতিৰ বুৰঞ্জীত সুপ্ৰসিদ্ধ নানচাত, চিয়েঙ্গমাই বা কেংমাই, মাশ্যান, মগাতঙ্গ আদি দেশ নবা জাতিৰ কীতিৰে ভৰপূৰ । নৰা জাতিৰ উপাস্য দেৱতা চোমচেং মূর্তি আহোম ৰাজ পৰিয়ালৰে। কুলদেৱতা আছিল, আৰু এই চোমচেজৰ পুজ। আদি যথাবিধি চলাবৰ কাৰণে আহোম ৰজা ঘৰত বিস্তৃত আয়োজন কৰা হৈছিল।
* "বৰ অসম আৰু বুৰঞ্জীৰ বাণী" প্ৰবন্ধ । আৱাহন, ৩য় বহুব, মধি ১৮৫৩শক, ৩৮৪ পিঠি ।
পৎ :
স্বৰ্গদেৱ প্ৰতাপসিংহ মহাৰজাৰ দিনত ১৫৩৬ শকত ফাগুনত পৰীক্ষিত ৰজাৰ ভায়েক বলীনাৰায়ণ কোঁৱৰে স্বৰ্গদেৱৰ ওচৰত শৰণাপন্ন হলহি। প্ৰতাপসিংহ স্বৰ্গদেৱে আশ্ৰিত বলীনাৰায়ণ কোঁৱৰক নির্ভয় দি আৰু কন্যা, গ্ৰাম, হস্তী-ধোঁৰা, দাস-দাসী আৰু ৰাজযোগ্য অলঙ্কাৰ উপহাৰ দি দৰঙ্গত ৰজ। পাতিলে । তেতিয়াৰপৰ। বলীনাৰায়ণ কোঁৱৰ ধৰ্মনাৰায়ণ নামে প্রখ্যাত হ'ল। এই দৰং ৰাজ্য সদাই অসম ৰজাৰ অধীনত আছিল । দৰংৰজাৰ ৰাজধানী আছিল মঙ্গলদৈ, আৰু এই দেশ চাৰি ভাগত বিভক্ত আছিল - দেশ দৰং, দেশ চতিয়া, চৰদুৱাৰ আৰু নদুৱাৰ। বৃটিছ গবৰ্ণমেণ্টৰ দিনত কড়িয়াপাৰ, বৰিগুমা আৰু কিলিংদুৱাৰ নামে তিনিখন দুৱাৰ দৰক্ষৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। দৰক্ষ ৰাজ্যৰ সীম। আছিল - -উত্তৰে ভোটৰ পৰ্বত ; পশ্চিমে বৰনদী ; পূবে চাৰিদুৱাৰ, আৰু দক্ষিণে ব্ৰহ্মপুত্র নদ। দৰঙ্গী ৰজাই অসমৰ স্বৰ্গদেৱক বছৰি ছয় হাজাৰ পাইক দিয়াৰ বন্দবস্ত আছিল। এই পাইকে বৰফুকনৰ অধীনত নিৰ্দিষ্ট কাম কৰিছিল। দক্ষিণ গুৱাহাটীত দৰজী পাইক থাকিবৰ কাৰণে বৰ্তমান পানবজাৰত নিৰ্দিষ্ট বহাঘৰ আৰু টোল আছিল আৰু সেইমতে উত্তৰ গুৱাহাটীৰ ৰজাদুৱাৰতে। দৰঙ্গী পাইক থকা-মেলাৰ লুবিধা কৰি দিয়া হৈছিল। এজন দৰঙ্গী পাইকে ঘৰৰপৰ। খোৱাৰোৱাৰ আহিলাপাতি নানি আন এজন পাইকক সলনি কৰে, তাকে "দৰঙ্গী পাইকৰ সম্বল" বোলা হৈছিল । উপৰোক্ত ছয় হাজাৰ নিৰ্দিষ্ট পাইকৰ সংখ্য। কেতিয়াবা কম বেছি হৈছিল, কিন্তু দহ হাজাৰৰ অধিক আৰু তিনিহাজাৰৰ কম নহৈছিল। দৰজী বজাৰ প্ৰজ। যোগাব পৰা শক্তি আৰু বৰফুকনৰ দৰকাৰ, এই দুই কথাৰ ওপৰত পাইকৰ সংখ্য। নিৰ্ভৰ কৰিছিল ।
শাসন কাৰ্য, ৰাজস্ব, বিষয়। ভঙ্গাপতা, বৃত্তি বিধান দিয়া আৰু দণ্ড বিষয়ে দৰঞ্জী ৰজাই প্রাদেশিক স্বাধীনতা ভোগ কৰিছিল। দৰঙ্গী ৰজাই কোনো সমভ্রান্ত প্ৰজাক গাৱঁৰ বুঢ়া-মেথ। আৰু পূৰ্বৰ চহৰীয়াসকলৰ সমতি লৈ নকৈ চহৰীয়। খিতাপত অধিস্থিত কৰাৰ নিয়ম আছিল। চহৰীয়া হ'ব খোজা জনে জ্ঞাতি-কুটুম্বক আৰু গাঁৱঁৰ মানুহক ভোজ আৰু সাজ-কাপোৰ দিবলগাত পৰিছিল। চহৰীয়। হলে দোল। ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা অধিকাৰ পাইছিল। এই প্রথা মঙ্গলদৈ আৰু চিপাঝাৰ অঞ্চলত এতিয়াও প্রচলিত আছে।
দৰক্ষৰ সীমান্তত ভোট আৰু ডফলাই উপদ্ৰৱ কৰিলে দৰক্ষী ৰজা জগৰীয়। হৈছিল। দৰঞ্জী প্ৰজাই দিয়। যৱক্ষাৰ বৰ্তমান গুৱাহাটীৰ পূবে থকা খাৰঘূলী নামে ঠাইত খাৰঘৰত পোৱা হৈছিল। আৰু সেই ঠাই খাৰ বট। ঘৰত খাৰ তৈয়াৰ কৰা হৈছিল ।
আভ্যন্তৰিক কাৰ্ষত যদিও দৰক্ষ স্বতন্ত্র আছিল তথাপি তাৰ শাসনৰ নিমিত্তে বৰফুকন আৰু তেওঁৰ তলে কাম কৰোঁত। সলালগোহাঁই দায়ী আছিল। ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনৰপৰ। দৰজ বৰবৰদ্ধাৰ ভাগত পৰে। লক্ষ্মীসিংহ ৰজাৰ দিনত স্বৰ্গদেৱৰ সম্মুখত সভা-বিদ্যমানে বৰফুকন আৰু বৰবৰুৱাৰ চপাই আনি চেকীয়াল ফুকনে সুধিলে, "দৰং কাৰ ভাগৰ ? " ইয়াৰ উত্তৰত কটকীহঁতে কলে, "আগেরে দৰং আৰু চতীয়া সলাল গোহাঁইৰ ভাগত আছিল, পাচে কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ খুজি ল'লে।" কটকীয়ে এনে বুলি কোৱাত ৰাজচৰাতে বৰফুকন আৰু বৰবৰুৱাৰ তয়াতোকাকৈ স্বপ্ন লাগিল ।
অসৰ ৰজাই কামৰূপত মাটি-বৃত্তি দান কৰোঁতে তামৰ ফলীত যেনেকৈ "কামৰূপ দেশৰ বৰুৱা, বৰকায়স্থ, চৌধাৰী, পাটোয়াৰী, তালুকদাৰ আৰু ঠাকুৰীয়। আনোসকলে সাৱধানে জানিব," বুলি আৰম্ভ কৰিছিল। তেনেকৈ দৰক্ষত মাটি - বৃত্তি দিবলৈ হলে "দঙ্গ দেশৰ ৰজ। ও ৰাজপুত্র ও চহৰীয়া ও হাজৰীকা ও দুৱাৰদ্বাৰ সকলে। সাৱহিতে জানিব" বুলি আৰম্ভ কৰিছিল ।
দৰজৰ ৰজা কৃষ্ণনাৰায়ণে মোৱামৰীয়া বিদ্রোহত অসম দেশ লণ্ডভণ্ড হোৱাৰ হেগতে নিজৰ স্বাধীনত। পাবৰ কাৰণে চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু কিছু দিন যুদ্ধ-বিগ্ৰহৰ পাচত কেপ্টেইন ওৱেলছৰ হাতত কৃষ্ণনাৰায়ণ পৰান্ত হয়। লক্ষ্মীসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত চাৰি হাজাৰ দৰজী প্ৰজাই ৩দেৱৰ আজ্ঞামতে কৰা মাটি পিয়লৰ বিৰুদ্ধে গোচৰ দিবলৈ ৰংপুৰলৈ গৈ আৰাও কৰিছিল। তাকে শুনি বৰগোহাঁই, বৰবৰুৱা আৰু মজুমদাৰ বৰুৱায়ে পৰামৰ্শ কৰি স্বৰ্গদেৱৰ আজ্ঞালৈ দৰঙ্গৰ মাটি পিয়ল সম্প্ৰতিকলৈ স্থগিত ৰাখিলে। এই ঘটনাটে। বুৰঞ্জীত এনেৰূপে আছে, "আহিনৰ ৩ দিন যাওঁতে দৰঙ্গৰ ঢেঁকেৰী চাৰি হাজৰিমান বৰবৰুৱাক গোচৰ দিবলৈ আছিল। তাকে শুনি বৰবৰুৱাই শেনচোৱা বৰুৱাত কৈ ৰজালৈ ক'লে বোলে, 'চেঁ কেৰীয়ে পূৰ্বৰ দৰে আহিব নোপোৱা গুচিল। নগৰ চেঁ ক্ৰেীয়ে নধৰে। আপুনিয়ে কাতে। নোকোৱাকৈ চকী-খাটী মাৰি আহিছে ।" পাচে চাওডাঙ্গৰ শইকীয়। লেফোকে বৰবৰুৱাৰ টেকেল। ৮ টাকে পঠাই ধৰি ওলটাই নিব দিলে। সিহঁতে। গৈ গৌৰীসাগৰত পাই ধৰি দুটাক গাঙ্গুৰি ওলটাই নিবলৈ ধৰিলত ঢেক্ৰেীয়ে বৰবৰুৱাৰ টেকেলাহঁতক পাৰেমানে কিলাই মানুহ কাঢ়িলৈ লৰমাৰি আহি বৰদুৱাৰৰ মুখ পাই তাৰেপৰ। চাৰিহাজাবমানে আৰাও কৰিলে। পাচে বৰবৰুৱাৰ পানীচোৱাতে শেনচোৱ। বৰুৱায়ে ঢেকীয়াল ফুকনে ঢেক্ৰেৰীৰ গোটাচাৰেকত সুধিলত বোলে, "আমি অহাত নাওবুৰি মৰিছে কেতেখিনি আহিছোঁ-চাৰিহাজাৰমান, পাচতে। আহিব । যদি ইবেলি সোধে আমি দৰজলৈকে যাম। যদি নোসোধে ইয়াতে মৰিবলৈহে আহিছোঁ। বৰবৰুৱাৰ বাৰুৱতি, টেকেলী, দুৱৰীয়া, লগৰ সলাল, ইহঁতৰ হাতত মৰিবলৈ নাযাওঁ।" পাচে বৰবৰুৱাই শেনচোৱা বৰুৱাৰ আগত বোলে, "সুধিম বুলি থাকা। আতে থাকি খাবলৈ নাপাই বন্দি ঢেকেৰী আপুনি মৰিব। আমাৰ কি হ'ল?" পাচ দিন যাওতে বৰগোহাঁয়ে, বৰবৰুৱায়ে, মজুমদাৰে আলচি ন-গোসাঁইৰ হতুৱাই কোৱাই ৰাখিলে মাটি পিয়ল।"
দৰক্ষৰ ৰজাসকল বৰ বিদ্যোৎসাহী আছিল। তেওঁলোকৰ উৎসাহত সভাৰ পণ্ডিতে বুৰঞ্জী আৰু অন্যান্য গ্রন্থ প্রণয়ন কৰিছিল ।
প্রাচীন কামৰূপ হিন্দুযুগৰ এখনি অতি সমৃদ্ধিশালী আৰু কীৰ্তিশালী ৰাজ্য আছিল । ইয়াৰ বিস্তৃতি আছিল কৰতোয়া নৈৰপৰ। শদিয়ালৈকে। কোনে। উচ্চাভিলাষী কামৰূপপতি ৰাজাধিৰাজ ৰাজচক্ৰৱৰ্তী হ'বৰ মনেৰে কৰতোয়। সীম। চেৰাই দূৰ-বিদেশলৈকে দিগ্বিজয় কৰি কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ বিস্তৃতি কৰিছিল। খৃষ্টীয় অষ্টম শতিকাত কামৰূপৰ ৰজ। হৰ্ষদেৱ গৌড় ওদ্র কলিঙ্গ আৰু কোশল ৰাজ্যৰে। অধিপতি আছিল। মূল কাষৰূপ বা শদিয়া আৰু কৰতোরাৰ মাজত থকা কামৰূপৰ অন্তৰ্গত আছিল ব্রহ্মপুত্র উপত্যকা, ভুটান, ৰংপুৰ, কোচবেহাৰ, আৰু মৈমনসিংহ জিলাৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চল। বৃত্তীর প্রয়োদশ শতিকাত ভগদত্ত বংশীর ৰজাসকলৰ আধিপত্য অন্ত পৰাত
কামৰূপ ৰাজ্য ডোখৰ।-ডোখৰ হৈ পৰে। কৰতোয়াৰপৰা বৰনদীলৈকে কমতা নামে এখন ৰাজ্য সংগঠিত হয়। খৃষ্টীয় পঞ্চদশ শতিকাৰ শেষ ভাগত কমতাৰাজ্য ধ্বংস হোৱাত তাৰ পৰিবৰ্তে কিছুদিনৰ পাচত কোচবেহাৰ ৰাজ্য স্থাপিত হয়। চিলাৰায়ৰ পুতেক ৰষুদেৱ আৰু ৰষুদেৱৰ পুত্ৰ পৰীক্ষিতৰ দিনত কোচবেহাৰ ৰাজ্য দুভাগত বিভক্ত হয়; কবতোষাৰপৰ। সোণকোষলৈকে কোচবেহাৰ ৰাজ্য আৰু সোণকোষৰপৰ। বৰনদীলৈকে কোচহাজে। ৰাজ্য। আহোমৰ দিনৰ কামৰূপ প্ৰদেশ এই কোচহাজোত কৈয়ে। অলপ সৰ আছিল, কাৰণ সোণকোষৰপৰ। মানাহালৈকে এই ৰাজ্যখণ্ড আহোমৰ তলতীয়া নাছিল । গতিকে সি আহোমৰ কামৰূপ প্ৰদেশৰ বহিৰ্গত আছিল ।
এই কামৰূপ প্ৰদেশৰ সীম। আছিল উত্তৰে ভূটান, দক্ষিণে ব্ৰহ্মপুত্ৰ, পূবে বৰনদী, পশ্চিমে মানাহ। নদী । ইয়াৰ শাসনকৰ্ত। আছিল বৰফুকন। দক্ষিণে কলিয়াবৰ পর্যন্তে বৰফুকনৰ আধিপত্য আছিল । কামৰূপৰ উত্তৰপাৰ আৰু দক্ষিণপাৰ এই দুযে।খণ্ডৰ পাৰ্থক্য ৰাখিবৰ কাৰণে কেতিয়াব। কেতিযাব। উত্তৰপাৰকে "কামৰূপ' বোল। হৈছিল, আৰু দক্ষিণপাৰক 'গুৱাহাটী' বোল। হৈছিল। স্বৰ্গদেৱ কমলেশ্বৰসিংহৰ দিনত ১৭২২ শকত কলিয়াঁভোমোৰ। প্ৰতাপবল্লভ বৰফুকনক দিয়। তামৰ ফলিত কামৰূপ আৰু গুৱাহাটী ৰাজ্যৰ সুকীয়াকৈ উল্লেখ কৰ। আছে, "কামৰূপ দেশৰ বৰুৱা, ও বড়কায়স্থ, ও চৌধাৰী, ও পাটোৱাৰী, ও তালুকদাৰ, ও ঠাকুৰীয়া, অগয়ৰহসকলেও সাৱধানে জানিব, সন্দিকৈ বংশৰ শ্ৰীগেন্ধেলা বৰফুকনে কামৰূপ গুৱাহাটী দুয়োখন দেশৰ শত্ৰু নিবাৰণ কৰি দেশ সুস্থিৰ কৰ। আপাহত শ্ৰীশ্ৰীস্বৰ্গদেৱে প্ৰতাপবল্লভ নাম দি দ্ৰোহত পৰ। হৰদত্ত চৌধাৰীৰ মাটি ১১০ পুৰ। বহুত। মানুহ ১২৮০ টা তিনিপোৱ। সহিতে তাম্ৰপত্ৰ কৰি দিলে।" এইমতে দক্ষিণপাৰৰ বেলতলা, ৰাণী, লুকী, পাণবাৰী, যুগুৱা, মায়ং আদি সৰু সৰু ৰাজ্য বর্তমান গুৱাহাটী নগৰকে কেন্দ্ৰ কৰি গোটেই অঞ্চলকে গুৱাহাটী বোল। হৈছিল। কিন্তু ঘাইকৈ দক্ষিণে লতাশিল বা পানীচকী, জয়দুৱাৰ, ধৰমদুৱাৰ, দুৱাৰ-গড়িলা, পাণ্ডুৰ চকী, আৰু উত্তৰে কাণাইবৰশীবোৱা, শিলাৰ চকী, সিন্দুৰীঘোপাৰ চকী, শৰাইৰ চকী, ইয়াৰ ভিতৰত থকা অঞ্চলকে গুৱাহাটী বোলা হৈছিল। খেনো মানুহে এই খাই গুৱাহাটীক শৰাইঘাটে। বুলিছিল, আৰু আজিলৈকে প্রাচীন তৰপৰ মানুহে গুৱাহাটী অঞ্চলক শবাইঘাট বুলিও কয় ।
কামৰূপখণ্ড যোগলৰ তলত থাকোঁতে গুৱাহাটী বা হাজোত ফৌজাদাৰ থাকি ইয়াক শাসন কৰিছিল। মোগল সাম্ৰাজ্যৰ অন্যান্য ঠাইৰ দৰে ইয়াৰ ৰাজস্ব বিভাগত, চৌধাৰী বা চৌহদী, পাটোৱাৰী, আমিন আদি বিষয়াৰ সৃষ্টি হয়, আৰু জাইগিৰি ধনৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। খৃষ্টীয় ১৬১৩ শকত কোচহাজোৰ ৰজ। পৰীক্ষিতনাৰায়ণ মোগলৰ হাতত পৰাস্ত হোৱাত তেওঁৰ ৰাজ্য মোগলৰ তলতীয়া হ'ল। সেই সময়ত দিল্লীৰ সিংহাসনত আছিল সম্রাট জাহাঙ্গীৰ পাদশ্যাহ আৰু বঙ্গৰ চুবেদাৰ আছিল কাছিম খাঁ । সম্ৰাটৰ আজ্ঞাৰে নবাব আবদুল্লা-ইচলাম কোচ-হাজোৰ ফৌজাদাৰ হৈ হাজোেত থান। কৰি থাকিল। দিল্লীৰপৰা ছেখ ইব্রাহিম কড়োৰী আহি কামৰূপৰ পৰগণ। বিভাগ কৰি মোগল শাসনমতে ৰাজত্বৰ ব্যৱস্থা কৰা হ'ল। এই নতুন বিলায়তৰ নাম হ'ল কোচ-হাজো। তাৰ তলত চাৰিখন চৰকাৰ হ'ল, প্ৰথন চৰকাৰ কামৰূপ, দ্বিতীয় চৰকাৰ ঢেঁকেৰী, তৃতীয় চৰকাৰ
দক্ষিণকূল, চতুৰ্থ চৰকাৰ বাঙ্গালভূম। চৰকাৰ কামৰূপৰ তলত কোঁৱৰভাগ, পাতিদৰঞ্জ, বজালী, বাস্ক।, হাজে।, গুৱাহাটী, কছাৰী মোহন আদি মুখ্য কৰি ৪১ খন মোহল আছিল; চৰকাৰ ঢেঁকেৰীৰ তলত খুটাঘাট, পৰ্বতজোৱাৰ, ধুবুৰী, খুৰলা, চাপগড়, কোকলাৰ আদি ১৯ খন মোহল ; চৰকাৰ দক্ষিণকূলৰ তলত বগৰিবাৰী, চামুৰীযা, পাণ্ডু, ডুমুৰীয়া, মেছপাৰ।, কড়ৈবাৰী, গাড়োমহল আদি ১০ খন মোহল ; চৰকাৰ বাঙ্গালভূমৰ তলত বাহেৰবন্ধ, ভিতৰবন্ধ, চান্দিয়ানী আদি কৰি ৫খন মোহল । মোটৰ ওপৰত কোচ-হাজে। বিলায়তৰ চাৰিখন চৰকাৰ আৰু ৭৫ খন মোহল ।
স্বৰ্গদেৱ চক্ৰধ্বজসিংহৰ দিনত ১৬৬৭ খৃষ্টাব্দত লাচিত বৰফুকনে চৈযদ। চান। আৰু চৈযদ ফিৰোজক ইটাখুলীত পৰাস্ত কৰি গুৱাহাটী সমন্বিতে কামৰূপ উদ্ধাৰ কৰাৰ পাচত কামৰূপত মোগলৰ শাসন প্ৰথাকে বাহাল ৰখা হয়, আৰু সেই অনুসাৰে স্বৰ্গদেৱে নতুনকৈ চৌধাৰী, পাটোৱাৰী, নিযমকৈ জায়গিৰি ধন নিবন্ধকৈ দিয়ে। প্রত্যেক পৰগণাৰ ভিতৰত পৰগণা বুজি দুখনৰপৰ। ছখনলৈকে তালুক আছিল, প্রতি তালুকত ছখনলৈকে লাট আছিল, আৰু প্ৰতি লাটৰ ভিতৰত তিনিখনৰপৰা ছখনলৈকে গাওঁ আছিল । প্ৰত্যেক পৰগণ। এজন এজন চৌধাৰীৰ এলাকাত আছিল, প্রতি তালুকত এজন তালুকদাৰ, লাটত ঠাকুৰীয়া, তাৰ তলে কাকতী, সাৰ। বা গাওঁবাৰিক আছিল। চৌধাৰীসকলে নিজ নিজ পৰগণাৰপৰ। ৰাজহ তুলি ৰজাঘৰত সোধাইছিল। উজনি অসমত প্ৰতি খেলৰ বিষয়া, বৰৱ। বা ফুকনে সেই খেলৰ প্ৰজাৰপৰ। ৰাজহ গোটাইছিল আৰু পাইকে ৰজাঘৰত কাম কৰাত দৃষ্টি ৰাখিছিল। কামৰূপৰ শাসন আৰু ৰাজহ প্ৰথাক পৰগণাবন্দী আৰু উজনি অসমৰ প্ৰথাক খেল-বন্দী বোল। হৈছিল ।
উজনি অসমৰ দৰে কামৰূপতে। প্ৰতি পাইকে ৰজাঘৰত কাম কৰি দিয়। বাবে দুপূৰ। ৰূপিত মাটি বিনকৰে পাইছিল। ইয়াৰ ওপৰে বেছি মাটি খালে পাইকে পুৰাই পতি এটকাকৈ দিছিল । থকা আৰু বাৰীৰ নিমিত্তে পাইকে জুৰিব পৰাকৈ মাটি লৈছিল, তাৰ কাৰণে বছৰি ঘৰমূৰী বা চৰমুৰী এটকাকৈ কৰ সোধাৰ লগাত পৰিছিল। চৌধাৰীসকলে নিজৰ সংগৃহীত ৰাজহৰ পাঁচ-ভাগৰ তিনি-ভাগ নিজে ভোগ কৰিছিল, আৰু বাকী দুভাগ ৰজাঘৰত দিছিল। ৰজাঘৰত শোধাবলগীয়। ধনক 'জাইগিৰি ধন' বোল। হৈছিল। প্ৰতি পাইকৰ প্ৰাপ্য দুপুৰ। নানকৰ মাটিৰ ওপৰঞ্চি মাটি আৰু বাৰী মাটিৰ খাজনা বুলি নিৰ্দিষ্ট কৰতকৈ চৌধাৰীসকলে মাজে সময়ে সৰহকৈ আদায় কৰি প্ৰজাক জুলুম কৰিছিল। গুৱাহাটীৰ বৰফুকনজন অসজ মানুহ হলে চৌধাৰীসকলৰ অত্যাচাৰ বাঢ়িছিল, কাৰণ চৌধাৰীৰ লাভ হলে বৰফুকনৰো লাভ। সেইদেখি লুভীয়া বিষয়াই ধন খৰচ কৰিও বৰফুকন হৈছিল। বদনচন্দ্ৰ হাজাৰাচিং বঙ্গলিক ৬০,০০০ টকা দি বৰফুকন পদত বহিছিল, কলিতা ফুকনে লাহনৰ বৰফুকনক পদবী লিখতে চাৰি-কৰি হেজাৰ ৰূপ ৰিচপত খাইছিল ।
কামৰূপৰ হৰকান্ত শৰ্মা বৰুৱা, বলৰাম ফুকন প্ৰমুখ্যে জনচেৰেক চৌধাৰীয়ে ১৮৫৩ খৃষ্টাব্দত গৱৰ্ণমেণ্টক দিয়। আৰ্জিৰপৰ। ৰাজেশ্বৰসিংহ স্বৰ্গদেৱৰ দিনত কামৰূপৰ
'ফাষৰূপৰ বুৰঞ্জী'র ২৭-২৮ পিঠিত যোগনৰ অধীনৰ কোচহাজোৰ সকলো যোগল আৰু পরগণাৰ তালিকা সন্নিবিষ্ট কৰি দিয়া হৈছে ।
| pdf |
cf83318ecfa2789cf7b5105a76a3c1a3d948ac66 | নগাওঁ লোকসভা সমষ্টিৰ বৃহৎ সংখ্যক সংখ্যালঘু ভোট বিজেপিৰ পক্ষলৈ আহিব।
গেৰুৱা প্ৰাৰ্থী ৰূপক শৰ্মাৰ হৈ প্ৰচাৰত নমাৰ সিদ্ধান্ত লৈ টিকেট বঞ্চিত সাংসদ ৰাজেন গোহাঁইৰ পুত্ৰ নৱাৰুণ বুঢ়াগোহাঁয়ে প্ৰকাশ কৰিছে এই আশা।
"আশা আছে, তেওঁলোকেও (সংখ্যালঘু) আমাক সমৰ্থন জনাব। বিজেপি সাম্প্ৰদায়িক দল নহয়, কংগ্ৰেছেহে তেনেকৈ কয়," ৰূপক শৰ্মাৰ হৈ দুদিন পিছৰ পৰা পূৰ্ণগতিত প্ৰচাৰ চলাব বুলি সদৰী কৰি মন্তব্য সাংসদ গোহাঁইৰ পুত্ৰ তথা বিজেপি যুৱ মৰ্চাৰ অসম ৰাজ্যিক সম্পাদক নৱাৰুণৰ।
বিজেপিৰ আঁচনিয়ে সকলো ধৰ্মকে সামৰি লোৱা বুলি দাবী কৰি এই কথা ধৰ্মীয় সংখ্যালঘু ভোটাৰ ৰাইজক গৈ ক'ব বুলিও প্ৰকাশ কৰিছে সাংসদ পুত্ৰজনে।
আনহাতে টিকেট নোপোৱাৰ "দুখ"ত ৰূপক শৰ্মাৰ হৈ প্ৰচাৰ চলোৱাক লৈ মঙলবাৰ-পৰ্য্যন্ত সিদ্ধান্তহীন হৈ ৰোৱা সাংসদ ৰাজেন গোহাঁয়ে দলৰ স্বাৰ্থত প্ৰচাৰত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছে।
মোদীৰ আবিৰ্ভাৱৰ পূৰ্বৰে পৰা দুই দশক সমষ্টিটো দখলত ৰখা ৰে'ল ৰাজ্য মন্ত্ৰীজনে এই সন্দৰ্ভত বুধবাৰে এটা টুইটো কৰিছে।
"দেউতাই এটা কথা স্পষ্টকৈ কৈছে দলে যাক টিকেট দিয়ে তাকে সমৰ্থন জনাম। তেওঁৰ যিহেতু দুটা দশক নগাওঁ আৰু হোজাইবাসী ৰাইজৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছিল গতিকে ৰূপক দাক আমি সহায় কৰিবই লাগিব," পিতৃৰ হৈ স্পষ্টীকৰণ নৱাৰুণৰ।
কিন্তু পিতৃ ৰাজেন গোহাঁইয়ে টিকেট নোপোৱাক কেন্দ্ৰ কৰি বহু বিজেপি কৰ্মীয়ে দুখ পোৱা বুলি নৱাৰুণে উল্লেখ কৰিছে।
"এটা কথা স্বাভাৱিক দেউতাই টিকট নোপোৱাৰ বাবে মনত বহু কৰ্মীয়ে দুখ পাইছে। তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁলোকে ৰূপক দাক সহায় নকৰিব। মোৰ মা আৰু দেউতাই কৰ্মীসকলক জনাই দিছে যে দুটা দশক বিজেপিৰ দখলত এই সমষ্টিটো আছিল গতিকে এইবাৰো অশেষ কষ্ট কৰি বিজেপিৰ দখলতে এই সমষ্টিতো আহিব লাগিব," নবাৰুণৰ মন্তব্য। | web |
9946ff599cd0f1a990ef9217b9a1e393 | সংঘ লোক সেৱা আয়োগ হৈছে ভাৰত চৰকাৰৰ দ্বাৰা স্থাপিত কেন্দ্ৰীয় সংস্থা যি অসামৰিক সেৱা পৰীক্ষা, অভিযান্ত্ৰিক সেৱা পৰীক্ষা, চিকিৎসা সেৱা পৰীক্ষা, ৰাষ্ট্ৰীয় সামৰিক একাডেমী পৰীক্ষা (এন ডি এ) আদি গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত কৰে ।
১৯২৪ চনত ভাৰতত ব্ৰিটিছ শাসনৰ সময়ত উৎকৃষ্ট লোক সেৱাৰ ভিত্তিত ল'ৰ্ড লীৰ অধ্যক্ষতাত গঠিত তদানীন্তন ৰাজকীয় আয়োগে ভাৰতত ৰাজহুৱা সেৱা আয়োগ গঠনৰ প্ৰতিবেদন আগবঢ়াই । ইয়াৰ ফলত ১৯২৬ চনত ছাৰ ৰ'ছ বাৰ্কাৰৰ অধ্যক্ষতাত ভাৰতৰ প্ৰথমখন লোকসেৱা আয়োগ গঠন হয় । কিন্তু উক্ত আয়োগক ব্ৰিটিছ চৰকাৰে সীমিত পৰামৰ্শমূলক শক্তি আগবঢ়াইছিল, যি ভাৰতীয় মুক্তি যোদ্ধা সকলে প্ৰবল বিৰোধিতা কৰিছিল । ১৯৩৫ চনত গঠিত "গৱৰমেন্ট অৱ ইণ্ডিয়া এক্ট"ৰ ফল স্বৰূপে উক্ত আযোগক সমন্ধীয় লোক সেৱা আয়োগ (ফেডাৰেল পাব্লিক ছাৰ্ভিছ কমিশ্ব্যন) হিচাপে নতুনকৈ নামাকৰণ কৰা হ্য় । স্বাধীনতাৰ পাছত উক্ত আয়োগৰ "সংঘ লোক সেৱা আয়োগ" (ইউনিয়ন পাব্লিক ছাৰ্ভিছ কমিশ্ব্যন) হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ ঘটে আৰু ২৬ জানুৱাৰী ১৯৫০ চনত ইয়াক সাংবিধানিক মৰ্য্যদা প্ৰদান কৰা হ্য় ।
"ইউ.পি.এছ.চি."ৰ এজন অধক্ষ সহ দহ জন সদস্য থাকে । উক্ত আযোগৰ নীতি-নিৰ্দেশনা "সংঘ লোক সেৱা আয়োগ (সদস্য) অধিনিয়ম,১৯৬৯"ৰ ভিত্তিত পৰিচালিত হ্য় । আযোগৰ অধক্ষ আৰু আন সদস্যবোৰ ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ দ্বাৰা নিয়োগ কৰা হয় । আযোগৰ কমেও আধাখিনি সদস্য প্ৰাক্তন বা বৰ্তমানৰ অসামৰিক বিষয়া যাৰ কেন্দ্ৰীয় বা ৰাজ্যিক প্ৰসাশনীয় ক্ষেত্ৰত কমেও দহ বছৰৰ অভিজ্ঞতা আছে।
| web |
d3934386552072ca51ad6eb5d1b8c664bc165b10 | বিত্ত আৰু সমাজ কল্যান মন্ত্ৰী অজন্তা নেওগে শনিবাৰে গোলাঘাট পৌৰ সভাৰ ১৩ নং ৱাৰ্ডৰ চন্দন নগৰত প্ৰধানমন্ত্ৰী আৱাস যোজনা (নগৰ)ৰ প্ৰদীপ সন্দিকৈ নামৰ হিতাধিকাৰীজনৰ নৱনিৰ্মিত গৃহটোৰ গৃহ প্ৰৱেশ অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰে।
তেওঁ কয় যে এই আঁচনিৰ অধীনত গোলাঘাট নগৰত এতিয়ালৈকে ৫৯০ টা ঘৰৰ অনুমোদন লাভ কৰিছে। ইয়াৰে ৬০ শতাংশ হিতাধিকাৰীয়ে প্ৰথম কিস্তিৰ ধন লাভ কৰিছে আৰু ১৪৭ জনে আচঁনিখনৰ দ্বিতীয় কিস্তিৰ ধনো লাভ কৰিছে।
প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী চৰকাৰখনে দুখীয়া ৰাইজৰ কল্যানৰ বাবে ভালেখিনি উন্নয়নমূলক পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে বুলিও তেওঁ উল্লেখ কৰে।
তেওঁ লগতে প্ৰধানমন্ত্ৰী আৱাস যোজনাৰ অধীনত প্ৰথম কিস্তিৰ ধন লাভ কৰা লোকসকলক সোনকালে এই ধন খৰছ কৰিবলৈ আহ্বান জনায় যাতে তেওঁলোকে অচিৰেই দ্বিতীয় কিস্তিৰ ধনো লাভ কৰে।
আনহাতে, বৰ্তমান এই আঁচনিৰ অধীনত গৃহৰ বাবে যিসকলে আবেদন কৰিছে যোগ্য প্ৰতিজন লোকে গৃহ লাভ কৰিব বুলি তেওঁ আশ্বাস দিয়ে।
উল্লেখযোগ্য যে হিতাধিকাৰীগৰাকীয়ে এই আঁচনিৰ অধীনত লাভ কৰা ২লাখ টকাৰ লগতে নিজেও কিছু ধন ব্যয় কৰি এই গৃহটো নিৰ্মাণ কৰি উলিয়াইছে।
এই অনুষ্ঠানত গোলাঘাট সদৰৰ মহকুমাধিপতি ডঃ সংগীতা বৰঠাকুৰ আৰু জিলা প্ৰশাসনৰ কেইবাগৰাকীও বিষয়া উপস্থিত আছিল। | web |
f88fd473503c07c2f494641e9703a86b79a8cfb9 | বটদ্ৰৱাঃ নগাঁও জিলাৰ বটদ্ৰৱা আৰক্ষী থানাৰ অন্তৰ্গত লালুং গাঁৱৰ এগৰাকী বৃদ্ধা হোজাই জিলাত সন্ধানহীন হোৱা ঘটনাই সমগ্ৰ অঞ্চলজুৰি চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি হৈছে। পৰিয়ালৰ লোকে জানিবলৈ দিয়া মতে, দুদিন পূৰ্বে লালুং গাঁৱৰ প্ৰয়াত আয়ুব আলীৰ পত্নী হাজেৰা খাতুন(৬০) নিজ পুত্ৰৰ সৈতে হোজাইলৈ গৈছিল।
মানসিকভাৱে কিছু অসুস্থ হাজেৰা খাতুন হোজাইত পুত্ৰৰ লগৰ পৰা বিছিন্ন হৈ পৰাৰ পিছৰেপৰা সন্ধানহীন হৈ আছে। অতি দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ মহিলা গৰাকীক পৰিয়ালৰ লোকে আত্মীয় তথা বহু ঠাইত বিচাৰ-খোচাৰ কৰিও আজিলৈকে কোনো সন্ধান পোৱা নাই। মহিলা গৰাকীৰ কিবা শুংসুত্ৰ পালে বটদ্ৰৱা আৰক্ষী থানা অথবা 7086909980 নম্বৰত যোগাযোগ কৰিবলৈ পৰিয়ালৰ লোকে সংবাদ মাধ্যমৰ জৰিয়তে অনুৰোধ জনাইছে। | web |
323e2c7e1a1adcbbd5dbac1a36cafa7489c7bb12 | গুৱাহাটীঃ বুধবাৰে বিশ্ব ফাৰ্মাচিষ্ট দিৱসৰ দিনটোত ভুৱা ফাৰ্মাচিষ্ট, ফাৰ্মাচী আৰু চিকিৎসকক সকীয়নি প্ৰদান কৰিছে স্বাস্থ্য বিভাগৰ ৰাজ্যিক মন্ত্ৰী পীয়ূষ হাজৰিকাই।
সংবাদ মাধ্যমত মন্ত্ৰীজনে কয় যে এইসমূহৰ বিৰুদ্ধে স্বাস্থ্য বিভাগে কঠোৰ স্থিতি গ্ৰহণ কৰিব।
ইফালে এইসমূহ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে ঔষধ পৰিদৰ্শকৰ বহুকেইটা পদ খালী থকাৰ প্ৰসংগত তেওঁ কয় যে এই পদসমূহ পূৰণৰ বাবে ব্যৱস্থা ইতিমধ্যে গ্ৰহণ কৰা হৈছে আৰু শীঘ্ৰেই এই পদসমূহ পূৰণ কৰা হ'ব। | web |
4d6644ea5a9b14f379585ac34420daed019483c0 | ১৪ ফেব্ৰুৱাৰিত জম্মু কাশ্মীৰত পাকিস্তানৰ সন্ত্ৰাসবাদী জইছ-ই-মহম্মদৰ আত্মঘাতীৰ আক্ৰমণত মৃত্যুক সাবটি লোৱা বীৰ জোৱানসকলক সুঁৱৰি সমগ্ৰ অসম তথা দেশৰ লগতে চামগুৰি আছু বিজেপিয়েও চহিদ জোৱানসকলৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰে।
শুকুৰবাৰে সন্ধ্যা ৬ বজাত বিজেপিৰ বাজিয়াগাঁও মণ্ডলৰ উদ্যোগত চামগুৰি তিনিআলিৰ ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ কাষত শতাধিক নেতা-কৰ্মী আৰু স্থানীয় লোকৰ উপস্থিতিত জম্মু কাশ্মীৰত প্ৰাণ আহুতি দিয়া চদিহ বীৰ জোৱানসকলক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰা হয়।
একেদৰে চামগুৰি আঞ্চলিক ছাত্ৰ সন্থাইও চামগুৰি উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ সন্মুখত থকা চহিদ বেদীত বন্তি প্ৰজ্বলন কৰি চদিহ বীৰ জোৱান কেইগৰাকীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰে। | web |
d75ad9a267d7df7939ad51a83ac73e604d7b3d3a | "সোণাপুৰ অঞ্চলৰ মূল সমস্যা হৈছে ইয়াৰ স্থানীয় তিৱা, বড়ো আৰু কাৰ্বি আদি জনজাতীয় লোকসকলৰ পৈত্ৰিক ভূমিৰ পৰা উৎখাত হ'বলগা হোৱাটো। বিশেষকৈ বিভিন্ন চৰকাৰী আৰু উদ্যোগিক প্ৰকল্পৰ বাবে ভূমি অধিগ্ৰহণ কৰাৰ ফলত এই জনজাতীয় লোকসকলে ভূমিৰ মালিকীস্বত্ব হেৰুৱাব লগা হৈছে। "-এই মন্তব্য উপমন্যু হাজৰিকাৰ।
গুৱাহাটী লোকসভা সমষ্টিৰ নিৰ্দলীয় প্ৰাৰ্থী উপমন্যু হাজৰিকাই দেওবাৰে নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰৰ অংশ হিচাপে সোণাপুৰৰ যোগদল আৰু নিউ মাৰ্কেটত নিৰ্বাচনী সভা অনুষ্ঠিত কৰাৰ লগতে প্ৰচাৰ পত্ৰিকা বিতৰণ কৰে।
তেওঁ ভাষণ প্ৰসংগত কয় যে যেতিয়া কোনো এটা জনজাতিৰ জনসংখ্যা কম হয়, তেতিয়া পৈত্ৰিক গৃহভূমিৰ পৰা উৎখাত হ'লে জনজাতিটোৰ অস্তিত্বৰেই সংকট আহি পৰে । চৰকাৰৰ খিলঞ্জীয়া বিৰোধী নীতিৰ ফলত আজি এই পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হৈছে।
বিগত ৬ বছৰ ধৰি প্ৰৱজন বিৰোধী মঞ্চই খিলঞ্জীয়াৰ অধিকাৰ ৰক্ষাৰ বাবে যি জনজাগৰণ অভিযান চলাইছিল, তাৰ আধাৰত আইন প্ৰণয়ন হ'লে এই সমস্যা সমূহ দূৰ হ'ব বুলিও হাজৰিকাই আশা ব্যক্ত কৰে।
তদুপৰি, তেওঁ উল্লেখ কৰে যে আনকি সোণাপুৰ অঞ্চলত গঢ়ি উঠা উদ্যোগসমূহতো স্থানীয় যুবক-যুবতীয়ে সংস্থাপন পোৱা নাই।
উদ্যোগৰ বাবে ভূমি অধিগ্ৰহণৰ দিনৰে পৰা স্থানীয় যুবক-যুবতীক সেই উদ্যোগৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কুশলী কৰ্মীৰ ৰূপত প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিলে নিয়োগৰ সমস্যাটো সমাধান কৰিব পৰা যাব বুলি হাজৰিকাই মত পোষণ কৰে । | web |
696122188fa87dd2aafa44bdea1e46bf39ba251d | শোণিতপুৰ জিলাৰ বৈঠাভঙাত আৰক্ষীৰ গুলীচালনা। গাঞ্জা ব্যৱসায়ীলৈ লক্ষ্য কৰি গুলীচালনা আৰক্ষীৰ। AS 01BJ 0061 নম্বৰৰ এখন i20 বাহনেৰে গাঞ্জা নি থকাৰ খবৰ পাই আৰক্ষীয়ে বাহনখন ৰখাবলৈ চেষ্টা কৰে যদিও পলাবলৈ চেষ্টা কৰে। চাৰিদুৱাৰ আৰক্ষীয়ে খেদি খেদি বাহনখনলৈ দুই জাঁই গুলী চলাই অৱশেষত ৰখাবলৈ সক্ষম হয়। বাহনখনত থকা এজন ব্যক্তি পলাই সাৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। বাহনখনৰ পৰা ৪২ বেগ অবৈধ গাঞ্জা জব্দ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। জব্দকৃত গাঞ্জাখিনিৰ বজাৰ মূল্য প্ৰায় ১ কোটি ৫০ হাজাৰ টকা হ'ব বুলি আৰক্ষীয়ে প্ৰকাশ কৰিছে। | web |
803021cb63cd47c39b0a0be485dff83115096c5d | ইংৰাজী বৰ্ষৰ দশম মাহ অক্টোবৰ। এই মাহত আহিন মাহ আৰু কাৰ্তিক মাহৰ অসমীয়া তথা হিন্দী কেলেণ্ডাৰৰ তাৰিখ পৰিছে। এই বছৰৰ সকলো মুখ্য উৎসৱ অক্টোবৰ ২০২২ত পৰিছে। দশমী, দেৱালী, ধনতেৰাছ, ষট পূজা, শাৰদীয় পূৰ্ণিমা, ভাই দুজ, গোবৰ্ধন পূজা আদি সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ অক্টোবৰ মাহত পৰিব সেয়েহে অক্টোবৰ মাহটো উৎসৱেৰে ভৰি আছে। এই মাহটোত দেশত আটাইতকৈ বেছি বন্ধ থাকিব। ইয়াৰোপৰি একাদশী, প্ৰদোষ, পূৰ্ণিমা, অমাৱস্যা, চতুৰ্থীৰ দৰে মাহিলী উপবাসো আছে অক্টোবৰত।
অক্টোবৰ ১ঃ শনিবাৰে নৱৰাত্ৰিৰ ষষ্ঠ দিন, দেৱী কাতিয়ানী পূজা।
অক্টোবৰ ২ঃ দেওবাৰে মহা সপ্তমী আৰু দেৱী কালৰাত্ৰি পূজা।
অক্টোবৰ ৩ঃ সোমবাৰে মহাষ্টমী পূজা, দুৰ্গা অষ্টমী, কন্যা পুজন।
অক্টোবৰ ৪ঃ মঙলবাৰে নৱৰাত্ৰি পাৰন, দুৰ্গা নৱমী।
অক্টোবৰ ৫ঃ বুধবাৰে দশমী, ৰাৱণৰ পুত্তলিকা দাহ, বিজয়া দশমী, দুৰ্গা দেৱীৰ মূৰ্তি বিসৰ্জন।
অক্টোবৰ ৬ঃ বৃহস্পতিবাৰে পাপনকুশা একাদশী ব্ৰত।
অক্টোবৰ ৭ঃ শুক্ৰবাৰে প্ৰদোষ ব্ৰত।
অক্টোবৰ ৯ঃ দেওবাৰে কোজাগৰ পূৰ্ণিমা ব্ৰত, শৰদ পূৰ্ণিমা, আহিন পূৰ্ণিমা ব্ৰত।
অক্টোবৰ ১৩ঃ বৃহস্পতিবাৰে সংকস্তি চতুৰ্থী ব্ৰত, কৰৱা চৌথ ব্ৰত।
অক্টোবৰ ১৭ঃ সোমবাৰে আহোই অষ্টমী ব্ৰত, তুলা সংক্ৰান্তি।
অক্টোবৰ ২১ঃ শুক্ৰবাৰে ৰামা একাদশী ব্ৰত।
অক্টোবৰ ২২ঃ শনিবাৰ শনি প্ৰদোষ ব্ৰত।
অক্টোবৰ ২৩ঃ দেওবাৰে মাহিলি শিৱৰাত্ৰি, ধনতেৰাছ।
অক্টোবৰ ২৪ঃ সোমবাৰে দেৱালী, লক্ষ্মী পূজা, নৰক চতুৰ্দশী।
অক্টোবৰ ২৫ঃ মঙলবাৰে সূৰ্যগ্ৰহণ, কাৰ্তিক অমাৱস্যা।
অক্টোবৰ ২৬ঃ বুধবাৰে গোবৰ্ধন পূজা, ভাই দুজ।
অক্টোবৰ ৩০ঃ দেওবাৰ ষট পূজা।
সকলোৱে বছৰজুৰি দেৱালী আৰু দশমীৰ দৰে ডাঙৰ উৎসৱৰ বাবে অপেক্ষা কৰে। এইবাৰ এই দুয়োটা ডাঙৰ উৎসৱ একেটা মাহ অক্টোবৰত পৰিছে। ইয়াৰোপৰি ষট পূজাও অক্টোবৰ মাহত পৰিছে। উল্লেখ্য যে, এই মাহটো উৎসৱৰ পৰা আৰম্ভ হৈ আৰু ই উৎসৱৰ সৈতে শেষ হ'ব। কাৰণ ১ অক্টোবৰ নৱৰাত্ৰিৰ ষষ্ঠ দিন আৰু ৩০ অক্টোবৰ হৈছে ষট পূজা।
- First Published : | web |
ce6c0ea48dacf4fbfdefb7f87101048c85d60b0c | নগাঁও : অগপৰ নগাঁও জিলা সমিতিয়ে এক বিবৃতিত উল্লেখ কৰিছে যে নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) বিধেয়কৰ ক্ষেত্ৰত নগাঁও জিলা সমিতিয়ে পূৰ্বৰ সিদ্ধান্ত অনুসৰি কোনো কাৰণতে মানি লোৱা নহ'ব। অগপৰ কেন্দ্ৰীয় নেতৃত্বই এই পৰ্যন্ত স্থিতি স্পষ্ট নকৰাটো দুৰ্ভাগ্যজনক।
আমি অসম আৰু অসমীয়াৰ স্বাভিমানত আঘাট হনাটো কেতিয়াও কামনা নকৰো। অগপৰ কেন্দ্ৰীয় সমিতিয়ে ৰাইজৰ পক্ষত থাকি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়ক। এই আহ্বান অগপৰ জিলা সমিতিৰ সভাপতি অতুল কুমাৰ মেধি আৰু সম্পাদকদ্বয় ইনামুল হক আৰু কেন্দ্ৰীয় সমিতিৰ বিষয়ববীয়া গিৰীন্দ্ৰ কুমাৰ বৰুৱাৰ । | web |
2b2b3fbc3093c78ed8564cb0f0fb8e7bdaf36e70 | কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰী অমিত শ্বাহ আজি আহিছে শ্বিলঙলৈ।
উত্তৰ পূব পৰিষদৰ পূৰ্ণাংগ অধিবেশনত অংশগ্ৰহণৰ উদ্দেশ্যে শ্বিলঙলৈ অহা অমিত শ্বাহৰ অনুষ্ঠানত লক্ষ্যণীয় ভাবে সীমিত কৰা হ'ল সাংবাদিকৰ প্ৰৱেশ।
তাৎপৰ্যপূৰ্ণ কথাটো হ'ল সমস্যাৰে ভাৰাক্ৰান্ত উত্তৰ পূবলৈ অহা কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰীগৰাকীক সাংবাদিকসকলেহে অঞ্চলটোৰ সামগ্ৰীক উন্নয়নৰ ছবি খনৰ বিষয়ে অৱগত কৰিব পাৰিলেহেঁতেন যদিও ৰহস্যজনক কাৰণত সেই সকলো কথাৰে মুদা মাৰি থোৱা হ'ল।
উত্তৰ পূব পৰিষদৰ সচিব মজেছ চালাইয়ে সাংবাদিকৰ প্ৰৱেশ সীমিত কৰাৰ বিষয়ত যুক্তি দাঙি ধৰি কৈছে যে কোভিড পৰিস্থিতিৰ বাবেই সাংবাদিকৰ প্ৰৱেশ সীমিত কৰা হৈছে।
পৰিষদৰ সভা কক্ষটো যিহেতু সৰু সেই বাবেই মাত্ৰ ১০ জন বচা বচা সাংবাদিককহে প্ৰৱেশৰ অনুমতি দিয়া হৈছে বুলি তেওঁ কয়।
ইপিনে মাত্ৰ ১০ জন সাংবাদিককহে অমিত শ্বাহৰ অনুষ্ঠানত উপস্থিত থকাৰ অনুমতি দিয়াৰ কথাই এতিয়া সাংবাদিক সকলৰ মাজত তীব্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে।
কি বিশেষ যোগ্যতাৰ ভিত্তিত সেই ১০ গৰাকী সাংবাদিকক নিৰ্বাচন কৰা হ'ল সেয়া প্ৰকাশ কৰিবলৈ আন সাংবাদিকসকলে দাবী জনাইছে।
মেঘালয়কে ধৰি উত্তৰ পূবৰ আন ৰাজ্যত আন্তঃৰাজ্যিক পাৰপত্ৰ কিয় দিয়া হোৱা নাই, মণিপুৰৰ সাংবাদিকক কিয় ৰাষ্ট্ৰদ্ৰোহৰ অভিযোগত গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছে আদি প্ৰশ্নৰে সাংবাদিকসকলে অমিত শ্বাহক ব্যতিব্যস্ত কৰি তোলাৰ আশংকা কৰিয়েই কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰী গৰাকীৰ অনুষ্ঠানত সাংবাদিকৰ প্ৰৱেশ সীমিত কৰা হৈছে বুলি বহুতে আলোচনা কৰিছে। | web |
82e501cbc36b1cab327655104a9f1ba9ad479537a4fed304231e0b1569dc45f2 | নে? তোর যখন রজনী ছোৱালীৰ এতিরাও বিয়া হোৱাই নাই আৰু তেকে বিয়া হ ওলাইছে বেতিরা"
সোণপাহীৰ কাণ-মূৰ ৰঙা পৰিল। তাইৰ বুকুৰ ভিতৰখন কপি উঠিল। এটা অজানিত ভয়, এটা গহ্বৰ অপৰাধবোধ, এটা অবোধ অনিশ্চয়তাই সোণপাহীৰ চিন্তাশক্তিক বিকা কৰি পেলালে
হয়তো বাপেকৰ আগত তাইৰ জীৱন ধংসকাৰীৰ নাম প্রকাশ কৰি দি আত্মৰক্ষা এরে সময় । হয়তো অতীতৰ কথা অকণো নাভাবি সমাগত ভৱিষ্যতক সাদৰি লৈ আত্মপ্ৰৱঞ্চনাৰ সামৰণি পেলোৱাৰ এয়ে সময়। হয়তো বাপেক আৰু, পুতেকক অকলশৰীয়া কৰি এৰি থৈ নিজে নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰাৰ আগতে আত্মহত্যা কৰি এটা নির্লঞ্জ ইতিহাসক ধূলিত মিলাই দিয়াৰ এয়ে অপর্শ্বে সংযোগ।
সোণপাহীৰ মূৰটো ধৰোৱা যেন লাগিল। একো নকৈ তলমূৰ কৰি তাই লাহে লাহে বাপেকৰ ওচৰৰপৰা গুচি আহিল। বাপেকে ক'লে, "তই ভাবি-চিন্তি চা। তোৰ অমতত মই একো নকৰোঁ। কিন্তু ছমীৰটোৰ কাৰণে আমাৰ ভবা দৰকাৰ। মই বা তই তাৰ বোজা হোৱাটো বেয়া কথা হ'ব। তাৰ নিজৰ মতে তার জীবনটো গঢ়ি তুলিবৰ কাৰণে তাক-সবিধা দিব লাগিব। ইয়াত থাকিলে সি আমাৰ নিচিনাই হ'ব - - ভাল মানতুহ হ'ব নোৱাৰিব।"
সোণপাহীয়ে ভাবি চালে : মোক আঁতৰাই জানো বাবাই মক্তি পাবলৈ বিচাৰিছে নে মোৰেই সূখ-সমৃদ্ধিৰ কাৰণে এনে কথা বাবাই ভাবিছে ? মোৰ কাৰণেই যোৱা দহু বছয়ে বাবাই নিজৰ সকলো সংখ-সন্মান বিসৰ্জ্জন দি হেলাৰঙে সমাজৰপৰা নিজক আঁতৰাই ৰাখিছে। আৰু আজি যদি বাবাই ভাবে যে মই কাৰোবাৰ লগত বিয়া হোৱা উচিত, তেন্তে বাবাৰ ইচ্ছা পূৰ্ণ নকৰাটো ক্ষমাহীন পাপৰ কথা হ'ব। তেওঁৰ জীৱনৰ শেষ আশা পূৰ্ণ কৰাটো মোৰ পৱিত্ৰ কৰ্ত্তব্য। মই জানো, জীৱনত সুখী ছোৱাৰ পথ মোৰ কাৰণে শেষ হৈছে। এতিয়া যদি কিবা উপায়ে বাবা আৰু, ছমীৰক সুখী কৰিব পাৰোঁ, তাৰেই চিন্তা কৰিম। দৰকাৰ হ'লে মই কাৰোবাৰ লগত বিয়াও সোমাম। বাবা সুখী হওক, হুমীৰ মানহ হওক ।
ছমীৰে বৰ ভালকৈ একো বাজিব নোৱাৰিলে।
আড়ম্বৰ বিশেষ নাই। সৰণ খেৰেৰে আগফালে অকণমান ৰভা দিয়া হৈছে । গাঁৱৰ মান্নহো দুই-চাৰি আহিছে, আৰ, ইমান দিন নহাকৈ থকা ছমীৰৰ মোমায়েহ'ত - হমছোল, নৰদ্দিন আৰু ফাইজো আহিছে।
পাতৰ কথা প্রথমে ছমীৰে বুজিব পৰা নাছিল। পিছলৈ বুজিছিল যদিও বিশ্বাস या माहित । यद अख्यिा किंवा काका नि
জোৰেৰে গ্ৰতিবাদ কৰিছিল। কিন্তু চোঁতালত যেতিয়া ৰভাও দিয়া হল, তেতিয়া তাৰ বৰ লাজ লাগিল। তাৰ আৰ, বেছি লাজ লাগিল যেতিয়া তাৰ ক্লাচৰ ল'ৰাৰোৰে লক-ঢুক নোহোৱাকৈ তাক সুধিব ধৰিলে, "মাৰৰ বিয়ালৈ পিছে আমাক মাতিবি নে নামাত ? মাৰৰ বিয়াত পিন্ধিবলৈ নতুন চোলা-কাপোৰ কেতিয়া ল'বিঃ মাৰৰ লগতে যাবিগৈ নে ইয়াতে থাকিবি ?"
প্রশ্নবোৰে ছমীৰক ব্যতিব্যস্ত কৰি তুলিলে। সোণপাহীৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ, বা আগৰ দৰে সোণপাহীৰ মখলৈ চাবলৈ তাৰ ভয় আৰু লাজ লগা হ'ল।
সৰু ল'ৰা হ'লেও সি বৰ অস্বস্তি অনুভৱ কৰিব ধৰিলে । ঘৰত থাকিবলৈ তাৰ বেয়া লাগে। তাৰ চকুৰ আগতে ঘৰত তাৰ মাকৰ বিয়াৰ আয়োজন চলিছে, তাৰ লগত কোনেও পৰামৰ্শ কৰা নাই। বাহিৰলৈ কাৰোবাৰ ঘৰলৈ গ'লেও তাক আৰু অন্য কথা কোনোৱে নোসোধে, সোধে কেৱল সোণপাহীৰ বিয়াৰ কথা । সি যেন এটা ডাঙৰ মানুহহে। অতদিনে সি ভয় কৰিবলৈ আৰু লাজ কৰিবলৈ শিকা নাছিল, এতিয়া তাৰ অজ্ঞাতেই সি মানহৰ আগত ওলাই ফুৰিবলৈ ভয় আৰু লাজ কৰা হ'ল। যেন সকলোৱে লগ লাগি তাৰ মূৰত কিছুমান নতুন অপমানৰ বোজা জাপি দিয়াৰ দিহা কৰিছে ।
তাৰ খং উঠিল মাক আৰুৰু নানাকৰ ওপৰত । বিয়া হ'বলৈ বৌটিৰ লাজ লগা নাই নে ? আৰু নানাইনো কেলেই বৌটিৰ বিয়া পাতিবলৈ লৈছে ?
বাহিৰে ছমীব বিমৰ্ষ হৈ পৰিল, ভিতৰি তাৰ মনটো বিদ্রোহী হৈ উঠিল। কাৰে। লাজ নাই, চব নিলাজ। সি কেইবাদিনো স্কুললৈ নগ'ল। স্কুললৈ বুলি ওলাই গৈ সি ননিয়ে-বাঁহনিয়ে অকলে অকলে ঘূৰি ফুৰিলে । তাৰ চিনাকি মানুহবোৰৰ আগত দেখা দিবলৈকে তাৰ লাজ লাগিল।
কিন্তু গধূলি ঘৰলৈ আহি সি নিশ্চিতভাৱে বুজিলে যে বিয়াখন হ'বই। বৰ ডাঙৰকৈ নহয় কিজানি। তথাপি সোণপাহীৰ বিয়াখন নোহোৱাকৈ নাথাকে । মানুহবোৰৰ একো লাজ নাই ।
লঢুকাই-চুৰকৈ সি মাকৰ মুখলৈ চালে - মাকে বাৰু, বেজাৰ কৰি আছে নেকি ? কিন্তু সোণপাহী আগৰ নিচিনাই গহীন হৈ আছে। আনন্দত আছে নে বেজাৰত আছে একো বাজিব নোৱাৰি। মাকজনীক তাৰ ক'ৰবাৰ দূৰণীয়া পৰ-মানতু এজনী যেন লাগিল। সেই ছোৱালীজনীৰে বিয়া হ'ব -হক। ছমীৰৰ একো ভাবিবলগীয়া নাই।
দুপৰীয়া স্কুললৈ বুলি ওলাই গৈ ছমীৰ পাণ্ডৱতৰ ঘৰত ওলালগৈ। পাভ বিচনা এখনতে এনেই শই আছিল। ঘৰটোত আৰু কোনোৰা আছিল যদিও কাৰো মাতবোল নাই - সকলো কিজানি শই আছে নাইবা ক'ৰবালৈ ওলাই গৈছে ।
পাভই ছমীৰক তাই শুই থকা বিচনাখনতে বহুৱাই ল'লে। আমন-জিমনকৈ ছমীৰ তাইৰ কাৰতে বহিল। পাভই তাইৰ চাদৰখনৰ আগটোৰে তাৰ মুখখন মচি দিলে। ব'হাগমহীয়া ৰ'দত তাৰ মুখখন ঘামি আহিছিল। "স্কুললৈ হ'লপায় নগলি?" পাভই সুধিলে া নাজত इज़ীৰ বহ :ি ::
| pdf |
6e8af6ec19b6d3a348019803412700d8ee5194f6 | কৰ্মচাৰী ভৱিষ্যত নিধি সংস্থাই অডিট বিষয়া পদৰ বাবে নিয়োগ কৰি আছে। এতিয়া প্ৰয়োগ কৰক!
কৰ্মচাৰী ভৱিষ্যত নিধি সংস্থাৰ বিষয়াসকলে অডিট বিষয়াৰ খালী পদৰ নিযুক্তিৰ বাবে শেহতীয়া চাকৰিৰ অধিসূচনা প্ৰকাশ কৰিছে। আগ্ৰহী প্ৰাৰ্থীসকলে অন্তিম তাৰিখৰ আগতে আবেদন কৰিব পাৰে।
কৰ্মচাৰী ভৱিষ্যত নিধি সংস্থাই অডিট বিষয়াৰ খালী পদৰ নিযুক্তিৰ বাবে চৰকাৰী বিজ্ঞাপন অধিসূচনা প্ৰকাশ কৰিছে। আকাংক্ষিত প্ৰাৰ্থীসকলে তলত নিৰ্ধাৰিত পদ, বয়সৰ সীমা, দৰমহা, অৰ্হতা আদিৰ সকলো চাকৰিৰ বিৱৰণ পৰীক্ষা কৰিব পাৰেঃ
ইপিএফঅ'ৰ চৰকাৰী অধিসূচনা অনুসৰি।
কৰ্মচাৰী ভৱিষ্যত নিধি সংস্থা (ইপিএফঅ') হৈছে ভাৰত চৰকাৰৰ শ্ৰম আৰু নিযুক্তি মন্ত্ৰালয়ৰ অধীনৰ দুটা মুখ্য আইনী সামাজিক সুৰক্ষা সংস্থাৰ ভিতৰত এটা আৰু ভাৰতত ভৱিষ্যত পুঁজিৰ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু ব্যৱস্থাপনাৰ বাবে দায়বদ্ধ, আনটো হৈছে কৰ্মচাৰীৰাজ্যিক বীমা। ইপিএফঅ'য়ে বাধ্যতামূলক ভৱিষ্যত নিধি পৰিচালনা কৰে। ই আন দেশৰ সৈতে সামাজিক সুৰক্ষা চুক্তিও পৰিচালনা কৰে। যিবোৰ দেশত দ্বিপাক্ষিক চুক্তি স্বাক্ষৰিত হৈছে সেই দেশবোৰত আন্তৰ্জাতিক কৰ্মীসকল ইপিএফঅ' পৰিকল্পনাৰ অধীনত অন্তৰ্ভুক্ত। | web |
cb95b5e8d3fd9d40fac581f1d8e7bad959bf31bca08085ca7fcbff7dcc8b69bb | শুনি কুৰ্ম্মৱলী
কালভদ্র আদি
হৰ্ষিত ভৈল। মন ॥৭৩
দিলা ধন ৰত্ন বিত
বীৰ কালভদ্র
পাচে কূৰ্ম্মৱলী
হবৰ্ষিত ভৈলা চিত ।
নগৰত নিয়া
শুনিয়োক সেনা-বল ।
হেন শুনি সবে
দুন্দুভি কোবায়
পশিলা যাই নগৰ ।
সাঙ্গী বান্ধি নেই
দেখোক প্রজ। সকল ॥৭৪
হৰিষ মন লোকৰ ॥
কৌৰৱ বংশৰ
এহিমতে সবে
বেঢ়ি চাৱে নাৰীগণ ।
পুনৰপি আনি
চাহয় আনন্দ কৰি
সৈন্য অধিকাৰী
দেখি কৃৰ্ম্মৱলী
ৰাজ। মহাৱলী
আনন্দে বুলিলা
সাঙ্গী বান্ধি লৈয়া
পোতাশালে নিয়া
সমস্ত সেনাক
ফুৰায়ে। ইহাক
তান ভাই দুঃশাসন ॥৭৫
প্রজাসবে দেখে
বিলম্বক নুযুৱাই ॥৭৬
নিশান উড়াই
ৰাজা দুৰ্য্যোধন
বুলিলা সবাকো চাই।
জগাইলেক সাঙ্গী কৰি ।।
যত নৰ নাৰী
ৰাজাৰ আগত
হৰিষ মনত
থৈয়ে। বন্দী কৰি
| pdf |
943ac4e7935476bbf7559d2ad2f8f451d707d3a2 | লংকাৰ ৫৪নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ বামুণ গাঁৱত অঘটন। দ্ৰুতবেগী বাইকেৰে আহি বাগৰি পৰে পথৰ দাঁতিত। ফলত বাইকত অহা দুজন যুৱকৰ এজনৰ মৃত্যু হোৱাৰ বিপৰীতে আনজন কথমপি প্ৰাণ ৰক্ষা পৰে। মৃত যুৱকজনৰ নাম যুধিষ্টিৰ দেৱ নাথ আৰু আঘাট প্ৰাপ্ত যুৱকজনৰ নাম আশীষ পাল। বাইকখনৰ পঞ্জীয়ন নম্বৰ AS 02 N 8612 । পিছত ঘটনাস্হলীত লংকাৰ যান-বাহান আৰক্ষী উপস্হিত হৈ ঘটনা সন্দৰ্ভত তদন্ত অব্যাহত ৰাখিছে। | web |
74985de87b345f497bbc40614ea61cb76f07e4d2 | গুৱাহাটী পৌৰ নিগমৰ নিৰ্বাচন সমাগত। নিৰ্বাচনৰ তাৰিখ বৰ্তমানলৈকে আনুষ্ঠানিকভাৱে ঘোষণা হোৱাই নাই যদিও শাসক-বিৰোধী উভয় শিবিৰে অব্যাহত ৰাখিছে নিৰ্বাচনী কুচকাৱাজ। আগন্তুক গুৱাহাটী পৌৰ নিগমৰ নিৰ্বাচন (GMC Election) সংক্ৰান্তত বিজেপিৰ সৈতে একেলগে নিৰ্বাচনত অৱতীৰ্ণ হোৱা সংক্ৰান্তত মন্তব্য প্ৰকাশ কৰিলে পশ্চিম গুৱাহাটী সমষ্টিৰ অসম গণ পৰিষদৰ বিধায়ক ৰমেন্দ্ৰ নাৰায়ণ কলিতাই (Ramendra Narayan Kalita)।
গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় বাইপাছত 'পখিলা মটৰছ' নামৰ এটা ছেকেণ্ড হেণ্ড মটৰ শ্ব'ৰুম মুকলি কৰি বিধায়কগৰাকীয়ে কয় যে নিৰ্বাচনক লৈ ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীৰ নেতৃত্বৰ সৈতে অসম গণ পৰিষদৰ আলোচনা চলি আছে। অগপই ইতিমধ্যে মিত্ৰজোঁটত থাকিয়েই পৌৰ নিগমৰ নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছে।
বিজেপিৰে ভাল বুজাবুজিৰেই পৌৰ নিগমৰ নিৰ্বাচনৰ আসন ভাগ-বাটোৱাৰা হ'ব বুলি বিধায়কগৰাকীয়ে আশা প্ৰকাশ কৰাৰ লগতে পশ্চিম গুৱাহাটী সমষ্টিতো মিত্ৰজোঁটৰ সৈতে পাৰস্পৰিক বুজাবুজিৰ মাজেৰেই নিৰ্বাচন হ'ব বুলি কয়।
বিধায়কগৰাকীয়ে কোৱা মতে, আগন্তুক নিৰ্বাচনত ৬০টা ৱাৰ্ডতেই মিত্ৰজোঁটৰ প্ৰাৰ্থী জয়ী কৰোৱাৰ লক্ষ্য লোৱা হৈছে। গুৱাহাটী পৌৰ নিগম কংগ্ৰেছ শূন্য কৰাৰ উদ্দেশ্যেই মিত্ৰজোঁটে নিৰ্বাচন খেলিব। এইক্ষেত্ৰত অগপ আৰু বিজেপিৰ সম্পৰ্ক পূৰ্বৰ দৰেই থাকিব বুলি উল্লেখ বিধায়ক কলিতাৰ।
ইফালে, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় বাইপাছত গাড়ীগাঁৱৰ উদ্যমী যুৱক মুকিবুৰ ৰহমান আৰু মুজাফৰ হুছেইনে আৰম্ভ কৰা 'পখিলা মটৰছ' নামৰ ছেকেণ্ড হেণ্ড মটৰ শ্ব'ৰুম মুকলি কৰি বিধায়কগৰাকীয়ে যুৱকদ্বয়ক ভূয়সী প্ৰশংসা কৰে। নিবনুৱা যুৱক দুজনৰ এই কাৰ্যই আন আন যুৱকসকলকো আত্মনিৰ্ভৰশীলতা তথা স্ব-নিয়োজনৰ বাট দেখুৱাইছে বুলি তেওঁ কয়।
- First Published : | web |
9c813a92a40efccd913a28465bcc5245965f6ca660f0e2cb1f3cf7738c121d84 | দূৰ আৰু গ্ৰন্থৰ, ভাল মাফ বেতাল
দুৱৰি খিছিল The Assamese dances, seen in Delhi once before, are, to be sure, of great interest, more as anthropological and museum pieces than dances of beauty; yet these dances had a good variety of steps, though the hand gestures were few There is a great deal of lovely movement in them, and their genuineness gives them extra-academic interest ইয়াৰ কিছু দিনৰ পাছত মই দিল্লীৰ ভাৰতীয় নৃত্যসংঘৰ অৰ্জুৰোধত সংগীত নাটক অকাদেমিত সংৰক্ষিত স্থিৰচিত্র আক চলন্ত চিত্ৰৰ সহায়েৰে দিয়া বক্তৃতা শুনি ডক্টৰ ফেব্ৰি থাৰু ৱেংকটাচলম ছুঁয়ে। ইয়াতকৈ অধিক প্ৰশংসাৰে সত্ৰীয়। নৃত্যৰ মূল্য দিছিল ।
আলোচনা সত্ৰ সামৰণি মৰাৰ দিনা অভিমত (reco.nniendation) প্ৰকাশ কৰাৰ সময়ত পুৰীৰ ওডিষী নৃত্য, অন্ধৰ কুছিপুডি ভাগৱতমেল, অসমৰ সত্ৰীয়া নৃত্য আদিক অকাদেমিয়ে ধ্রুপদী নৃত্য বুলি পৰিগণিত কৰিব লাগিব বুলি বহুজনে মত প্রকাশ কৰিলে। অসমত এনে সম্বাদ প্রকাশ হোৱাতে। এই লৈ কোনো উত্সা হোৱা নাছিল। কিন্তু উড়িষ্যাৰ কাগজবোৰ ওডিৰী নৃত্য ধ্রুপদী নৃত্য-ৰূপে স্বীকৃত হ'ল বুলি প্ৰচাৰ কৰি দিলে। অকাদেমিয়ে সেই কথা মুকলিকৈ অস্বীকাৰ কৰিৰ লগীয়া হ'ল। কিন্তু ওড়িয়াসকলৰ নিজৰ সম্পদৰ প্ৰতি ইমান আগ্রহ যে এজন ওডিয়া এম, পিএ পার্নিয়ামেণ্টত এটা তাৰঙ্কিত প্রশ্ন তুলিলে, যাৰ উত্তৰত অধ্যাপক হুমায়ুন ফৰীৰে ক'লে যে ভাৰতীয় নৃত্যৰ স্বীকৃতিৰ সম্পৰ্কত এখন আঠজনীয়া বিশেষজ্ঞ সমিতি গঠন কৰা হৈছে । এইবাৰ আকৌ উড়্যিাত ওলান যে মাখোন ওড়িষীৰ বাবেহে এই সমিতিখন, আন কি সমিতিৰ সদস্যসকলক ( ময়ে। আছিলো সেই আঠজনৰে এখন) ওড়িী মৃত্যৰ বিশেষজ্ঞ বুলি অভিহিত "বিলে ! ডক্টৰ
হৰেকৃষ্ণ মহতাব আদি নেতাসকলে ওড়িবী দেশ উড়িষ্যানৈ সাদৰ নিমন্ত্রণ জনালে । ১৯৫৮ ছনৰ ২৯ ডিছেম্বৰ তাৰিখে মাজাজত বিশেষজ্ঞ সমিতিৰ বৈঠক ৰহিল আৰু পৰামৰ্শ দিলে যে স্বীকৃতিপ্রাপ্ত চাৰিটা ধাৰাৰ ( ভৰতনাট্যম, কথাকলি, মণিপুৰী আৰু কথক) ৰাহিৰেও সত্ৰীয়া, ওড়িষী, কুহিপুডি, আন ভাগৱতমেল, যক্ষগান আদি, নৃত্যধাৰাৰ নৰ্তকসকলক ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ প্ৰদান কৰিব লাগে। অকাদেমিৰ কাৰ্যপালিকাই সেই পৰামৰ্শ গ্ৰহণ কৰিলে। কিন্তু নানা আলোচনা-ৰিলোচনাৰ পাছত ১৯৬৩ ছনতহে সত্ৰীয়া নৃত্যৰ বাৰে কমলাবাৰী সত্ৰৰ মণিৰাম দত্ত ৰায়ন মুক্তিয়াৰক প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ দিয়া হয়। সেই বছৰতে ওজা-পালিকে। ঐতিহ্যগত নৃত্যৰ ভিতৰত ধৰি পুৰস্কাৰৰ উপযোগী কৰা হয়। সেইমতে ১৯৮৩ ছনত ললিতচন্দ্র ওজাই পুৰস্কাৰ লাভ কৰে। ইয়াৰ মাজতে অংকীয়া নাটক হুকীয়াকৈ স্বীকৃতি দি ১৯৭০ চনত গহনচন্দ্র গোস্বামী প্রভুক" অকাদে মিয়ে পুৰস্কৃত কৰে। কিন্তু উড়িষ্যাই যেনেকৈ লিখি-পঢ়ি আৰু কাৰ্যকৰীভাৱে অনুশীলন কৰি ওডিষী নৃত্যক জগতৰ বহল সমাজলৈ লৈ গৈছে, আমাৰ সত্ৰীয়া নৃত্য বা ওজা-পালিক ওপৰলৈ তুলি ধৰোঁতা নৰ্তক বা নৃত্যপণ্ডিত দেখোন ওলোৱা নাই। ইনো কি কলা আৰু দেশ-প্ৰেমৰ নমুনা! কিন্তু কিয় এনেকুৱাখন হয়? আমাৰ কলা-প্রেমতনো ক'ত কেনেকৈ কেৰোণ সোমান? এদিনাখন গুৱাহাটীৰ উত্তৰ পাৰে থকা শাখা আউনীআটি সত্ৰত ত'ৰ উন্নয়ন সমিতিৰ সভা কৰিবলৈ যাওঁতে গোসাঁই ঈশ্বৰ আৰু গায়ন ৰায়ন জানস্তাসকলেৰে কথা-বার্তা হওঁতে সিসৎলৰপৰা পোৱা কথাৰ টুকুৰাৰোৰ গোট খুৱালে এনে হয় । - সত্ৰৰ প্ৰতাপী সত্ৰাধিকাৰ দত্তদেৱ গোস্বামী প্রভুৱে চাৰি কুৰি চাৰি বছৰ পৰমায়ু পাইছিল, তাৰ ভিতৰত তিনি কুৰি হৰছৰেই অধিকাৰ বাৰ ভোগ কৰিছিল । সিজনে ঐথৰ ওজা আৰু ভোগাই ওজাৰ জৰিয়তে সত্ৰৰ গীত-মাতৰ
মূৰ আৰু অনুর, তাল পাক বেতাল
ধৰণ-ধাৰাণক কৰে। বুলি পূৰ্বৰ ৰীতিৰপৰা লৰালে। তালবোৰ একে ৰ'ল, কিন্তু হুৰ লৰিল। আন কি শঙ্কৰ মাধৱৰ গীতৰ ক্ষেত্ৰতো গায়কী অভিনৱ হ'ল। উদ্বেশ্বৰ বায়নৰ লগত কথা পাতোতে সেই ঈপ্সিত পৰিৱৰ্তনৰ কৰাৰ কিছু গম পাইছিলো। নৃত্যৰ ক্ষেত্ৰতো সলনিৰ যত্ন চলিছিল । সত্ৰত "শ্রীহস্তমুক্তাৱলী"ৰ আৱিষ্কাৰ নোহোৱালৈকে সত্ৰৰ কোনো ওজা ব। বায়নে তাৰ সম্ভেদ নাপাইছিল, ভাৰ শিক্ষা সত্ৰত নচলিছিল। কিন্তু "শ্রীহস্তযুক্তাৱলী" পাহৰণিৰ আন্ধাৰ কাটি ওলোৱাৰ পাছত তাকে সত্ৰৰ নাট্যশাস্ত্ৰ বুলি সাব্যস্ত কৰা হ'ল । এইদৰে সত্ৰীয়া কলাৰ বুৰঞ্জীত হয়তো এটা অনিষ্ঠাৰ প্ৰৱেশ ঘটিছে আৰু সেই ৰাবেই সত্ৰীয়া নৃত্যৰ আধুনিক প্রতিষ্ঠাও আমাৰ সকলোৰে মনে-পিঠে খোৱা এটা প্রস্তাৱ নহয় । কলা-বুৰঞ্জীৰ এই অসংযোগটো আমাৰ সংস্কৃতিৰ ৰাবেই হৈ আহিছে। সংগীত নাটক অকাদেমিৰ আলোচনাসত্ৰত শান্তিদের ঘোষে সত্ৰীয়া নৃত্যৰ ধ্রুপদী স্বীকৃতিৰ প্ৰস্তাৱ আগ বঢ়াওঁতে রেখটাচলমে কৈছিল, "পঁচিছ বছৰৰ পূৰ্বতে উদ্ভৱ হোৱা এটা নাচে সেই স্বীকৃতি পাব নোৱাৰে।" এই কথাই মোৰ মনত শেলে ৰিদ্ধাৰ দৰে বিন্ধিছিল। খঙতে একো নাই হৈ হ'ৰপায় কৈছিলো, "মিস্টাৰ ৱেটাচলমৰ হাতত তেওঁৰ ২৫ সংখ্যাটো আছে । মই মোৰ হাতৰপৰা তেওঁক আন এটা ২৫ সংখ্যা দিছো। তেওঁ সংখা। দুটা পূৰণ কৰক। তেতিয়াহে কিজানি সত্ৰীয়া নৃত্যৰ বয়সটো তেওঁ ঢুকি পাবগৈ।" তেওঁ মনে মনে থাকিল। প্রাচীন কালৰ ঐতিহ্যৰ জোখত বয়সৰ হিছাপ ডাঙৰ কথা। মহাপুৰুষসকলে উদ্ভৱ কৰা ৰূপত আমাৰ ফলাফ বিচাৰি উলিয়ালেছে তাৰ গৌৰৱপূৰ্ণ ৰূপ পোৱা যাৰ। সেইটিছে অসমীয়া জাতীয় কলাৰ সম্পদ। তাক ভাল পাব পৰাটোহে এভিয়া কথা !!! সব্জীয়া নাচৰ স্বীকৃতিৰ কথা ওলাওঁতে কোনেও সেই দাৰীত যোগ নিদিয়। কথাটো বৰকৈ মনত লাগিছিল। মাথোন ১৯৫৮
১৩ ডিছেম্বৰ তাৰিখে অসম প্রকাশন পৰিষদৰ উদ্বোধন কৰিবলৈ আহোঁতে বিষনাপ্রসাদ চলিহাদেৱে মোক পাই তেওঁৰ লগতে মাতি গুৱাহাটী আৱত-গৃহলৈ নি কৈছিল, 'কেনেকুৱা সহায় লাগে , আমাৰ ছৰকাৰৰপৰা পৰাখিনি দিয়া হ'ৰ। পাছে সেই মাহৰ শেষক্ত মাজাজত বহা বিশেষজ্ঞ সমিতিৰ অধিৱেশনলৈ যাওঁতে খাওয়াই গ'লো--'যদি তোর ডাক শুনে কেউ না আসে, একলা চলো রে।' অসমৰ মানুহক নোসোধাকৈয়ে অন্তত ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰৰ বাৰে সত্ৰীয়া নৃত্যক স্বীকৃতি দিয়া হ'ল। তাৰ পাছত এতিয়া ৰাইজৰ আৰু নৃত্য-পণ্ডিতৰ বলেহে বল !
সেই ডিম্বেৰৰে সৰু এটা সাধুৰে এই আধ্যা পেলাব খুজিছো। ন তাৰিখে স্বয়ং মহেন্দ্রমোহন চৌধুৰীদেৱৰ নিমন্ত্রণত কুকুৰস্বতাৰ-অসম কংগ্ৰেছ অফিচৰ ওপৰ মহলাভ সং এটি দল থ প খাইছে। সকলোৱেই আর্টিস্ট । আর্টিস্ট নহওঁ মাথোন মই আৰু ডক্টৰ বিৰিঞ্চি কুমাৰ বক্ষবা । সভা আৰম্ভ হ'ল। চৌধুৰীদেৱে প্ৰাগজ্যোতি কলা মন্দিৰ নামে এটি প্রতিষ্ঠানৰ পাতনি মেলিছে। তাৰেপৰা সদাহতে "লাচিত বৰফুকন" বোলছবি কৰা হ'ৰ। চিত্রনাট্য আদি সাজু । কাম আৰম্ভ হ' লাগে । আমি আনন্দ প্ৰকাশ কৰিলো। চৌধুৰীদেৱে ক'লে, "আমি কামৰ কিছু পৰিকল্পনা কৰিছো। কিন্তু আমাক এজন কর্মনিপুণ কলাপ্রেমী সম্পাদক লাগিৰ । মই ভাবিছো, ছদিনমান পিছতে মই ডক্টৰ নেওগক সেই বাব ল'বলৈ ক'ম।" এনে এটা কথা উচ্চাৰিত ছোৱাৰ লগে লগে দুখনমান মুখ গোমোঠা লাগি পৰিল। মোৰ উভয় সঙ্কট। মোক পিছে ৰক্ষা কৰিলে ডক্টৰ বৰুৱাই। তেওঁ হো হোকৈ হাঁহি উঠিল। চৌধুৰীয়ে লুধিলে, 'কিয় হাঁহে, ভক্টৰ বৰুৱা ?? 'মহেশ্বৰৰ এনেয়ে কামৰ হেঁচাৰ উপৰি হেঁচা । তেওঁৰ ওপৰত এইটি কাম জাপি দিলে আৰু তেওঁক বিশ্ববিদ্যালয়ত দেখাই নাপাম ।। মই নোপোৱা পদবিটে। ইস্তফা দিলো। কিন্তু সভাই মোক
লুব আদ অস্থৰ, ভাল আৰু বেভান
Consultative Consmittee সেখৰ কৰিলে । কৰিলে । সেই সমিতিৰ নামত হেম বৰুৱা (পিছৰ এই্ পি গৰাকী) আৰু মই হৰেশ্বৰ গোস্বামীৰ ঘত ভূষি ভোজন কৰিলোগৈ, সমিতিৰ দ্বিতীয় অধিৱেশন আৰু কেতিয়াও নৰছিল। আজৰি-আহৰিৰ অভাৱত মোৰ বছৰত এদিন চিনেম। ঘৰলৈ যোৱা নহয় । তথাপি দুৰছৰমান কেন্দ্রীয় চৰকাৰৰ Regional Film Awards Committeeলৈ বিচাৰক পাতি মাতে বোধ হয় ভাব-বোলছৰিত যিমানেই যি টেকনিকেল কিটিপ কাটাপ লগোৱা হওক লাগিলে, তাৰ সাহিত্যিক (নাটকীয়) আৰু মানৱীয় মূলাৰ বিচাৰেই চূড়ান্ত আৰু তাৰ বাবে আমাৰ নিচিনা মাষ্টৰ মানুহৰে। প্রয়োজন। গতিকেই বনগীতৰ ভাষাত বোলছবিক ক'ৰ লগীয়। লগীয়া হৈছিল · 'এৰাও এৰাওঁ বুলি/ এৰাব নোৱাৰোঁ চেনাইৰ কুমলীয়া হাত ।"
অসম, ছৰকাৰে প্ৰচাৰ বিভাগৰপৰা আঁতৰাই হুকীয়াকৈ সাংস্কৃ তিক পৰিক্ৰমাৰ বিভাগ এটি কৰিলে। কলাভিজ্ঞ লোকক তাৰ সঞ্চালক কৰা হ'ল - প্রথমে সত্যপ্ৰসাদ বৰুৱা, তাৰ পাছত ৰৰুৱা। সিসকলৰ বাক্যত গুৱাহাটীৰ ৰবীন্দ্ৰ ভৱনত হোৱা সাংস্কৃতিক কর্মত মাজে মাজে মই গৈ লাগিব লাগিছিল। তেওঁলোকৰ কথাত বৰগীতৰ আৰু সত্ৰীয়া নৃত্যৰ কলাকাৰসকলক লগত লৈ সেই বিষয়ে কৰা যোৰ আলোচনাই (illustrated talk) বিশেষ সমাদৰ পাইছিল। এবাৰ ৰুদ্ৰ বৰুৱাই ধৰিলেহি, সংগীত মহাবিদ্যালয় এখন হৰকাৰে কৰিব খোজে, তাৰ বাৰে পাঠ্যক্ৰম কৰি দিব লাগে, মই পোনতে অপারগতা প্রকাশ কৰিলোঁ। বৰুৱাই তেতিয়া গুৰিৰ কথা ক'লে লক্ষ্ণৌ বা পুণেৰ দৰে উত্তৰ ভাৰতীয় সংগীত নৃত্যৰ এখন কলেছ কৰিবৰ পৰিকল্পনা অসম চৰকাৰৰ ফালৰপৰা ভৈয়াৰ কৰা হৈছিল, আৰু সেই আঁচনিখন পঞ্চম পঞ্চবার্ষিক যোজনাৰ অন্তৰ্গত কৰি তাৰ বাৰে টকা দিবলৈ ভাৰত চৰকাৰত ধৰা হৈছিল।
জীৱন দौ च ৰাণি
প্লেনিঙৰ কালচাৰ ছেলড ৰেডিয়া প্ৰভাৱটে। দাঙি ধৰা হ'ল, তেতিয়া সদস্যসকলে ক'লে, 'কখক, হিন্দুস্থানী সঙ্গীত যদি অসমৰ লৰাছোৱালীয়ে শিকিব লাগে, তেওঁলোকে চৰকাৰৰ বৃত্তি লৈ লক্ষ্ণৌ, পুণে বা উত্তৰ ভাৰতৰ আন কেন্দ্ৰলৈ আহক। গুৱাহাটীত তাৰ শিক্ষাদান হ'ৰ নোৱাৰে। হ'লে অপকৃষ্ট হ'ৰ । গুৱাহাটীত সেই কলেজৰ প্ৰয়োজন নাই। এনেতে সেই সময়ত অনুপস্থিত ছেলৰ এগৰাকী সদস্যা, ডক্টৰ কপিলা ৱাৎস্যায়ন উপস্থিত হ'লহি। আনসকল সদস্যই ক'লে, 'আমি এইমাত্র মত প্ৰকাশ কৰিলো যে গুৱাহাটীত মিউজিক কলেজ নালাগে। তাৰ কাৰণ এই, এই কপিলাজীয়ে ক'লে, 'আপোনালোকে কোৱা কাৰণত তাত কলেজ নালাগে, ঠিক। কিন্তু অসমত থকা অতুল সংগীত নৃত্য-সম্পদৰ সংৰক্ষণৰ উদ্দেশ্যে তাত কলেজ এখন দিব লাগিব । তেওঁৰ অভিমতৰ মর্মে অসমত কলেজ কৰিবলৈ দিবলৈ ছেলে স্থিৰ কৰিলে । এতিয়া সেই অম্বুৰূপে আমাক এখন কলেজত পাঠদানৰ বাবে পাঠ্য ক্রম লাগে। আপুনি সেয়া কৰি নিদিলে আমি কৰিব নোৱাৰিম।' - ৰৱাই ফ'লে। মোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত বৰুৱাই ক'লে যে বিশ্ব ভাৰতী ৰা কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ লগত প্রস্তাৱিত কলেজে এফিলি য়েশ্যন ল'ৰ। মই সেইটো নানা কাৰণত হ'ব নোৱাৰে বুলি কথাটো ভাৰি চাৰলৈ সময় বিচাৰিলো । মই তেতিয়া গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কলাগুৰু, ডিন, অব, আর্টছ ফেকাণ্টি। এসপ্তাহমানৰ পাছত বৰুৱাক কলো, মোক যি ব্যক্তিগত অনুৰোধ জনোৱা হৈছে, সেই অনুৰোধ কলাগুৰু বুলি মোলৈ সম্বোধন কৰি চিঠিৰ ৰূপত পঠালে আমাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আৰ্টছ ফেকাল্টিৰ যোগে সঙ্গীত আৰু চাককলাৰ এটা পাঠ্যবিভাগ মুকলি কৰাৰ যত্ন কৰিব পাৰে। - বিশেষকৈ যেতিয়া ১৯৬৪ ৬৬ ছনৰ শিক্ষা বায়োগে কলা শিক্ষাৰ ওপৰত যথেষ্ট গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। সেইমতে সাংস্কৃতিক পৰিক্ৰমাৰ মন্ত্ৰী আৰু
মূৰ আৰু অম্বুব, ঢাল আৰু ৰেডা
সঞ্চালক উভয়ে আগত বিদ্যাবৰ্ষৰপৰাই (১৯৭৬৭৭) কলেজ আৰম্ভ কৰিব পৰাকৈ পাঠ্যক্রম নিৰ্মাণ কৰি দিবলৈ অফিচিয়েল চিঠিৰে অনুৰোধ কৰিলে । ১৭ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৭৬ তাৰিখে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ একাডেমিক কাউঞ্চিলে মোৰ প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰি পাঠ্যক্রম তৈয়াৰ কৰিবলৈ এখন সমিতি গঠন কৰি দিলে মোকে উদ্যোক্তা আৰু সভাপতি কৰি । ডক্টৰ কপিল। ৱাৎস্যায়ন, ডক্টৰ লালমণি মিশ্র (বাৰাণসী হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সঙ্গীত ফেকাল্টিৰ ডিন), শাস্তিদের ঘোষ, ৰীৰেন্দ্ৰকুমাৰ ফুকন, ডক্টৰ বীৰেন্দ্রনাথ দত্ত আৰু কজ বৰুৱাৰ (পিছত কৃষ্ণমূর্তি হাজৰিকা) গঠিত সমিতিয়ে ৰচনা কৰা পাঠ্যক্ৰম একাডেমিক কাউঞ্চিলে ২৬ অক্টোবৰ তাৰিখে গ্ৰহণ কৰে । তাৰ পিছৰ ৰছৰত চৰকাৰে সঙ্গীত মহাবিদ্যালয় খুলিলে যদিও উপযুক্ত শিক্ষকৰ অভাৱত প্ৰাথমিক আদৰ্শৰপৰা লাহে লাহে সি খহি পৰা যেন লাগিছে। এই মহাবিদ্যালয়ৰপৰা অসমৰ অতুল সঙ্গীত নৃত্যসম্পদৰ সংৰক্ষণ কিমান হ'ব, সি ঘোৰ সন্দেহৰ বিষয় হৈছে। প্রতিকাৰৰ উপায় ? যেন, 'কলো লাও, বগাল পূৰৈ, লাগিল কোৱাভাতুৰী।'
১৯৭৮ত মই অসম এৰি পাঁচ বছৰলৈ পঞ্জাবলৈ যাওঁতে এখন মানুহে দুখ কৰি চকুপানী টুকিছিল। সেয়া হ'ল ৰুদ্ৰ বৰুৱা । নতুন দিল্লীৰ বিখ্যাত কোৰিওগ্ৰাফাৰ শ্ৰীমতী মায়া ৰাওৰ ঘৰত আমাক দুইকে এদিন সন্ধ্যা এসাজ খাবলৈ মাতিছিল। তেতিয়া তেওঁ দুখেৰে কৈছিল, "আমাৰ show বিলাকৰপৰা সৰু-বৰ সকলো কথাতে আপোনাৰ পৰামৰ্শ বিচাৰিছিলে', পাইছিলো। এতিয়া কাৰ ওচৰলৈ যাম । ১৯৮৩ ছনত ৰেতিয়া মই গুৱাহাটীলৈ ঘূৰি আহিলো, তেতিয়া সেই হাঁহিমুখীয়া, সংস্কৃতিক মনে প্রাণে ভাল পোৱা মানুহজন আৰু নাই। আমাৰ বহুত কলাকাৰেই হৈছে। কিন্তু সেই একাতা আৰু সংস্কৃত আচৰণৰ মানুহজনক কাৰো মাজত ৰাই নাপাওঁ ।
গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিষয়ত এম্ এ আৰু অনা হষ পাঠ্যক্রম বিশেষজ্ঞসকলে তৈয়াৰ কৰিছিল - অধ্যাপক সন্দিকৈ, ডক্টৰ কাকতি 'ছাৰ, ডক্টৰ ভূঞা হাৰ, ডক্টৰ বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱা, ফলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত বিষয়টোৰ পঠন-পাঠন কৰা অম্বিকানাথ বৰা আদিসকলে। কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পাঠ্য-ক্ৰমৰপৰা লুকীয়া কৰি এম্ এৰ নতুন পাঠ্যক্ৰমত সাহিত্য আৰু ভাষাক ছভাগ কৰি পাঠন কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হ'ল। ডক্টৰ কাকতি আৰু ডক্টৰ বৰুৱা হয়ো ভাষা-সাহিত্য উভয়ৰে পণ্ডিত হ'লেও সিসকলে ভাষাশিক্ষণৰ ফালে অধিক ঙৰ দিলে। ডক্টৰ কাকতি ছাৰৰ তলত ইংৰাজী অনাৰ্ছত ইংৰাজী ভাষাতত্ত্ব আৰু নিজৰ বৰীয়াকৈ অসমীয়াৰ এম্ এ ৰ বাৰে ভাষাৰ ভাগ খৰচি মাৰি পঢা বাবে ভাষাতত্ত্ব পঢ়োৱাৰ ফাললৈ ঢাল লৈ যাবলৈ এটা জোভ হৈছিল। কাকতি ছাৰক সেই মতিৰ কথা কৈছিলোও। ছাৰে কিন্তু ক'লে, 'ভাষাত যেতিয়া বিৰিঞ্চি, মই, আমি হরে। আছোৱেই আৰু অসমীয়াৰ বাহিৰেও ইংৰাজী ইউৰোপীয় ৰুছীয় সাহিত্যৰ ইমানবোৰ কিতাপ সামৰিব লাগিব বেতিয়া তাত তুমি তোমাৰ ইংৰাজী অনাৰ্ছৰ জ্ঞানেৰে পূৰা ভৰ দি নালাগিলে নহ'ৰ। তুমি আৰু ভাষা পছৱাব নালাগে।' মই ভাষাতত্ত্বৰপৰা আঁতৰি আহিলো। তদুপৰি ৫১ ছনৰ শেহৰ কালে ছাৰৰ স্বাস্থ্য পৰি অহাত ছাৰে পঢ়ুৱাই থকা বিদেশী সাহি ডাৰ কিতাপবোৰো এখনৰ পিছত এখনকৈ মোক গভাৰলৈ ধৰিলে। ইতিমধ্যেই সত্যেন্দ্রনাথ শৰ্মাই বিশ্ববিদ্যালযত অসমীয়া অমাৰ্ছৰ লেক,চাৰাৰ-ৰূপে যোগ দিয়াত এম্ এৰ অংশকালীন অধ্যাপক-ৰূপে
ভেৱে। সাহিত্যৰ কিতাপবোৰৰ কিছু পচাবলৈ ল'লে। ইতিমধ্যেই মইযে ভাষাতত্ত্বৰ শিক্ষক নহওঁ, সেইটো নিৰূপিত হ'ল। শব্দৰ পিছত লৰি লৰি তাৰ গুৰি উলিওৱাৰ হেঁপাহটি মোৰ ৰৈ
যেতিয়া Aspects of Early Assamese Literature গ্ৰন্থ বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা সংকলন কৰাৰ সিদ্ধান্ত কৰা হ'ল, তেতিয়া মোক পোনতে বিষয় দিয়া হৈছিল - অসমীয়া ৰামায়ণ আৰু মহাভাৰত । মই কিন্তু বিষয়টো সলাই ল'লো - শঙ্কৰদেৱ পূর্ব অসমীয়া সাহিত্য, কাৰণ এই বিষয়টোত মোৰ ক'ব লগীয়া বিশেষ কথা আছে আৰু অধ্যয়ন আছে বুলি মোৰ ভাব হৈছিল। আনফালে নলবাৰীৰপৰা হৰিনাৰায়ণ দত্ত বৰুৱাদেৱে শঙ্কৰদেৱৰ গ্ৰন্থাৱলী সংকলন কৰি প্ৰকাশ কৰাৰ আঁচনি হাতত লৈ মোক ইংৰাজীত এখন পাতনি লিখি দিবলৈ ধৰে। লিখি দিলো। সেইখন মাত্ৰাজৰ বিশেষজ্ঞ ছপাখান। জি এছ, প্ৰেছত ছপোৱাই আনি দত্ত বৰুৱাদেৱে তেওঁৰ "শ্রীশঙ্কৰ বাক্যামৃত"ত জোৰাই দিছিল । গ্ৰন্থখনৰ পিছৰ সংস্কৰণবোৰত ছপোৱা অসুবিধা নে কি কাৰণত সেই পাতনি সংযোগ কৰা হোৱা নাই। সি যি হওক, Aspects পুথিত দিয়া মোৰ Assamese literature before Sankaradeva Literary works
of Sankaradeva নামৰ এই পাতনিখন একেলগ কৰি তাৰ আদিতে এক ভূমিকা যোগ দি Sankaradeva and His Pre decessors নামে এখন কিতাপ কৰি উলিয়ালো। বাহিৰৰ দুইএখন জার্নেলত তাৰ ভাল সমালোচন। ওলাইছিল।
দত্ত-বৰুৱাদেৱে "চিত্র-ভাগৱত" প্রকাশ কৰি তাৰ একপি উপ হাৰ দিছিল আৰু পাৰিলে ক'ৰবাত এটা সমালোচনা দিবলৈ কৈছিল। এনেতে এদিন Assam Tib ine অৰ সম্পাদক লক্ষ্মীনাথ ফুকনে এখনি চিঠিৰে কিতাপখনৰ বিষয়ে এটা লেখা পঠিয়াবলৈ
অনুৰোধ কৰিলে। এই দুইটি অনুৰোধৰ ফল-স্বৰূপ হ'ল "চিত্রভাগৱত"ৰ চিত্র সম্পর্কে মোৰ বক্তব্য। সাধাৰণতে ত্ৰিবিউনৰ সমালোচনাত সমালোচকৰ নাম হিয়া নহ'লেও বর্তমানটিত সৰুকৈ MN বুলি তলত সূচনা দিয়া হৈছিল। সেইটো ওলোৱা দিনাই আকৌ ডক্টৰ ভূঞ। ছাৰৰ ঘৰত দুপৰীয়া ভাতৰ নিমন্ত্রণ। ছাবে মোক দুৱাৰমুখতে দেখা পাই সুধিলে, 'কিহে পণ্ডিত, আজি কিহৰ কাৰণে অৱভাৰ ? মই ক'লো, 'ছাৰ, অন্নান্থৰ ধ্বংসৰ হেতু। আপুনি পাহৰিছোনকি ছাৰ, মোকযে খাবলৈ মাতিছিল !' 'মই পাহৰিলে তোমাৰ ক্ষতি নাই, কিন্তু অন্নামুক সজোৱা পৰোৱাসকলে পাহৰি লেহে ভাওখন নহ'ব।" পিছে, ভিতৰত আয়ে কিয় পাহৰিৰ । ভাও হ'ল। ছাৰে ইতিমধ্যে প্রশ্ন কৰিলে, 'হেৰ। পণ্ডিত, আজিৰ কাগজত তুমি ছবিৰ বিষয়ে লেখিছা, সেয়া ভাল হৈছে। তুমি বহুত কথা জানা।' 'সেইবোৰ ছাৰ, আপোনালোকৰ আশীৰ্বাদৰ ফল। তেতিয়া ছাৰৰ লগত চিত্রকলাৰ কথা আলোচনা কৰা হ'ল। পাছত ৰালি সত্ৰৰ ভাগৱতৰ চিত্ৰৰ বিষয়ে শিল্পাচার্য নন্দ লাল বহু আৰু কলা-সমীক্ষক ডক্টৰ মোভীচন্দ্ৰৰ লগতে। কথা-বতৰা হোৱাৰ সুযোগ পাইছিলো। মোৰ ছাত্ৰ হৰেন্দ্ৰনাৰায়ণ দেৱ গোস্বামীৰ যোগে সন্ত্ৰৰ মূল পুথিৰ তুলাপাত দুখন আনি এই দুইজনকে দেখুন ওৱাও হৈছিল। মাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ জার্নেলত ডক্টৰ মোতীচন্দ্ৰই লিখা "চিত্র-ভাগৱত"ৰ সমালোচনাও প্ৰকাশ পাইছিল। দুবছৰমানৰ পাছত জার্নেলখনৰ কাৰণে আমাৰ সচিত্ৰ আৰু লতা-কটা পুথিৰ বিষয়ে সৰু এটা প্রবন্ধ লেখি উলিয়ালো। তাৰ লগত দিবলৈ দত্তবৰুৱাদেৱে ভাগৱতৰ কেইখনমান ছবিৰ ব্লককেইটা দিলে। ৰুদ্ৰসিংহ ৰজাৰ দিনৰ "গীত গোৱিন্দ"ৰ দুখন ছবিৰ ব্লক বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা তৈয়াৰ কৰোৱা হ'ল। মোৰ সম্পাদিত "লৱ কুশৰ যুদ্ধ"ৰ বাবে কৰা ব্লককেইটাও ল'লো। শেহন্তত 'হস্তীবিদ্যাৰ্ণৱ"ৰ ছবি কেনেকৈ
বাটৰ ৰণামূৰিত
সামৰিব পাৰোঁ, সেই লৈ ডক্টৰ ভূঞা ছাৰৰ কাষ চাপিলো। ছাৰে ক'লে, কেইবছৰমান আগতে অসম ছৰকাৰে ৰাষ্ট্ৰপতিক উদয়গিৰি নাম দি হাতীপোৱালি এটা উপহাৰ দিওঁতে Assam Elephants নামে "হুস্তীবিদ্যাৰ্ণৱ"ৰ চিত্ৰ-সম্বলিত এখনি পুস্তিকা ওলাইছিল, তাৰ ব্লকবোৰ বুৰঞ্জী আৰু পুৰাতত্ত্ব বিভাগতে আছে, মই তাৰপৰাই খুজি নিব পাৰিম। চাৰিটামান ব্লক বিচাৰি মই বিভাগলৈ বিশ্বাশবদে লৰ ধৰিলো। কিন্তু ত'ৰ অধিকাৰে মোক বিমুখ কৰিলে, তেনে কোনো বস্তু বোলে ত'ত নাই। মই ছাবৰ কাষলৈ ঘূৰি আহিলো। ছাবে কলে, 'ব্লকবোৰযে বিভাগত আছে, সি ধ্রুবনিশ্চিত। তথাপি তুমি আগৰ মুখ্যমন্ত্ৰী বিষ্ণুৰাম মেধিলৈ এখন চিঠি দি চোরাঁ।' দিলো। মাদ্ৰাজৰপৰা মেধিদেৱে বিভাগৰ অধিকাজনক অনুৰোধ জনাই পঠালে মোক সহায় কৰিবলৈ। মেধিৰ চিঠিখন হাতত লৈ বৰ আশাৰে অধিকাৰৰ ওচৰলৈ গ'লো পুনৰ । ঔ গোসাঁই। অধিকাৰে দেখোন তেওঁক এসময়ত সেই মকৰলি দিয়। মেধিদেৱৰ চিঠিখনকে দলি মাৰি পঠিয়ালে । মই তেওঁৰ অতপালিৰ কথা লিখি শ্বিলঙৰ শিক্ষাসচিবলৈ এখন চিঠি দিলো। তুৰন্তে সকলো ব্লক মোক গতাই দিবলৈ শিক্ষাসচিবৰ তাঁৰবাৰ্ত্ত। আহিল অধিকাৰলৈ। অধিকাৰে মনৰ দুখ মনতে সামৰি মোৰ লাগতিয়াল বস্তুকেইটা মোক দিলে। প্ৰবন্ধটো জার্নেগত ওলাল আৰু তাকে বেলেগাই ছপাই সৰুৰে। সৰু কিতাপ এখন কৰি উলিয়ালো - The Art of Painting in Assam বাহিৰৰ ভাৰতীয় কলা-সম্পৰ্কীয় ৰচনাৱলীৰ Bibliographyত সেইখনৰ নামহে অকলশৰীয়াকৈ প্ৰকাশ পাইছিল । তাৰ পিছত অৱশ্যে আমাৰ পুৰণি ছাত্র ডক্টৰ ৰজতানন্দ দাশগুপ্তৰ Eastern Indian Manuscript Painting নামৰ কৰ্তৃত্বশীল গ্রন্থ প্রকাশ পাইছে মোৰ দুআঙুলীয়া পাতনিৰে। গাঢ গৱেষণা কৰাসকলে ওপৰত উল্লেখ কৰাৰ লেখীয়া
হতাশা-অপমানক মোৰ বুলি ল'বই লাগে। মোৰ লগত পি. এইচ, ভিৰ বাবে কাম কৰা এটি গোসাঁই ল'ৰাই গৱেষণাৰ বস্তু বিচাৰি গৈ লোকৰ ঢেঁকীশালত ধান খেৰ পাৰি মূৰত ভগা কেৰাহী গাৰু কৰি লৈ নিশাটোহঁত গুব লগীয়া হৈছিল। গৱেষণাৰ কাম ইমান ৰোমান্টিক ।
মোৰ এজন দূৰণিবটীয়া শ্রদ্ধেয় পণ্ডিত-বন্ধু পি কে গোডেই (যিজনে কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈদেৱক গ্রন্থাদি যোগাৰ কৰি দি সহায় কৰিছিল) সৰু সৰু বিষয় লৈ অলেখ প্রবন্ধ লিখিছিল, বিষয়বোৰ এনে - তামোলৰ দহোটা গুণ, চিলা (kite) বা ঘুড্ডি উৰোৱাৰ বুৰঞ্জী, (চুফাৰি কটা) চোৰ্তাৰ কাহিনী, ইত্যাদি। তেওঁ প্ৰবন্ধৰ সমল বিচাৰি কেতিয়াবা চিঠি লিখে। পুণেকে কেন্দ্ৰ কৰি গোভেৰ গুণ গ্রাহীসকলে এখন felicitation বা অভিনন্দন গ্ৰন্থৰ আয়োজন কৰিছিল, সেইখন অৱশ্যে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পাছত commemoration বা স্মৃতিৰ গ্ৰন্থ হৈহে ওলাইছিল। তালৈ মই তেওঁ ভাল পোৱা বিষয় এটি লৈ প্রবন্ধ দিছিলো - The role of tambula in Assam's social life ১৯৫৫ ছনৰ ডিছেম্বৰত চিদম্বমত অখিল ভাৰতীয় প্ৰাচ্যতত্ত্ব সন্মিলনত যোগ দিবলৈ যাওঁতে অধ্যাপক নীতিকুমাৰ চট্টোপাধ্যায়ে অনেক শিৰফুটা পণ্ডিতৰ লগত বাটে ৰাটে চিনাকি কৰি দি গৈছিল । তাৰে এজন হল বোম্বাইৰ অধ্যাপক এছ, বে ৱেলভেলকৰ। সিজনৰ Felicitation Volume-অলৈও প্রবন্ধ দিব লগীয়া হৈছিল। দিছিলোও।
আউনীআটী-সন্ত্ৰৰপৰা "গ্ৰহস্তমুক্তাৱলী" পোৱাৰ পাছত তাক অসমৰ এটি স্বতন্ত্র সম্পদ বুলি দাবী কৰা হয়। কিন্তু মিথিলাৰ পণ্ডিতসকলেও তেওলোকৰ দাবী আগ বঢ়ায় আৰু বঙ্গদেশে। সেই বিষয়ত নিমাতে নাথাকে। নেপালৰ দৰবাৰ গ্ৰন্থাগাৰত আৰু দাৰভাঙ্গাতে পুথিখনৰ হাতে লিখা পুৰণি নকল ওলায়। কিন্তু আউনীআাটিত
ৰাটৰ ফণামূৰিত
পোৱাখনি পুৰিহে প্রায় পূর্ণাংগ। তছপৰি সেই পুথিত অসমীয়া এটি অনুবাদ গ্লোকে শ্লোকে দিয়া আছে। সম্পূর্ণ পুথিখন কিন্তু ক'তে। ছপা নোহোৱাত চতুর্থ দশকত মোৰ গুৰু অধ্যাপক দিৱাকৰ গোৰামী আৰু শ্রীনাথ চক্ৰৱৰ্তীযে ডেৰ শৰে। কম গ্লোক ইংৰাজী অনুবাদেৰে Journal of Assam Research Societys প্রকাশ কৰে, আৰু ১৯৪৯ত মই "ৰামধেষ্ণু"ৰ সম্পাদক থকাত পুৰণি অসমীয়া অনুৰাদটিৰে কিছু অংশ উলিয়াইছিলো। পাছত মাদ্ৰাজৰ Journal of Music Academyত সম্পূর্ণ সংস্কৃত পাঠ (এখন ইংৰাজী পাতনিয়ে সৈতে) ছোৱা ছোৱাকৈ মোৰ সম্পাদিত ৰূপত প্ৰকাশিত হয়। এই সময়ত শুভংকৰ কবিৰ সময় আৰু পৰিচয় সম্পর্কে নানা ঠাইৰ পৰা সমল সংগ্ৰহ কৰিব লগীয়া হৈছিল, আৰু এইদৰে সমলৰ পম খেদি গবেষণাযে কেনে কৌতূহলৰ বস্তু সেইটো অজুভৱ কৰিছিলো । শুভঙ্কৰ কৰি সম্পৰ্কে ফৰাচী পণ্ডিত এল। দানেলু ফে শিৱশৰণে মাত্ৰাজৰ জানে লখনত্ত এটি সুন্দৰ প্ৰৱন্ধ লিখিছিল। কাৰণ তেওঁ কৰিৰ দ্বিতীয় গ্রন্থ 'সংগীত-দামোদৰ' সম্পাদন কৰি আছিল (তেওঁৰ সংস্কৰণ মদিও এতিয়াও ওলোৱা নাই)। এনেতে অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ নীলুৰৰ অধিবক্তা এন. এছ. কৃষ্ণমূৰ্তিৰ প্ৰস্তাৱিত ৰচনাৱলীৰ স্থপতীয়া এটা তালিকা পালো। তেওঁ তাত "হস্তমুক্তাৱলী"ৰ অনুসৰণত ৰচিত ৰাঘৱ ৰায়ৰ 'হুস্তৰত্নাৱলী"ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। মই তন্মুহুর্তেই কৃষ্ণমূর্তি লৈ চিঠি দিলো, কথাটোনা কি জনাবলৈ। উত্তৰত সেই সঁচায় সদাশয় ব্যক্তিজনে অক্সফোর্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বোডলিয়ান গ্রন্থা গাৰৰপৰা ফোটোস্টেট কৰি অন! "হস্তৰত্নাৱলী"খনকে পঠিয়াই দিলে। পুৰিখন পাই শুভঙ্কৰৰ চিনাকিতকৈও নতুন পুথিখনৰ গ্ৰন্থকাৰ 'দ্বিজস্ববংশ-প্রসূত ৰাঘৱ-ৰায়"ক বিগৰি মোৰ হাহাকাৰ লাগিল। পূর্ব ভাৰতৰ সকলোবোৰ ৰাজ্যৰে মধ্যযুগীয় ইতিহাস ঘাটিলো। কতো রাঘৱ ৰায় নোলায়। এনেকৈয়ে বছৰৰ পাছত বছৰ যায়। এনেতে
জীৱনৰ দীঘ আৰু বাণি
বাঙ্গালোৰৰ বিধান মণ্ডপত ১৯৬৩ৰ ৩ নবেম্বৰৰপৰ। পাঠ-সমীক্ষাৰ এক আলোচনা-সত্ৰ ৰহে। তাতে এদিনাখন বিশ্বভাৰতীৰ অধ্যাপক এছ, এন, ঘোষালে মধুসূদন ৰবীন্দ্ৰৰ কাব্যশাস্ত্ৰ "ৰসচঞ্জিকা"ৰ বিষয়ে এটা প্রবন্ধ পাঠ কৰে। তেওঁৰ বৰ্ণনাৰ মাজত দেখোন ওলাল ৰজা ৰাঘৱ ৰায়ৰ কথা । মোৰ যেন উশাহ-নিশাহ বন্ধ হৈ গ'ল। কোনোমতে সভাখন শেষ হ'বলৈহে পালে, মই ঘোষাল থকা কোঠা পালোগৈ । তেওঁ ক'লে যে সংস্কৃত গদ্যত লেখা নৱদ্বীপৰ ৰজাসকলৰ এখন চৰিত আছে , তাকে পেৰ্টছ বুলি এজন জার্মান পণ্ডিতে সম্পাদন কৰি উলিয়াইছে। মই নেশ্যনেল লাইব্রেৰিৰপৰ। গুৱাহাটীলৈ কিতাপখন অনাই দেখিলো, হয়, মই গোটেইখন চ'লাথ কৰি বিচাৰি ফুৰা মোৰ ৰজাজন এইজনেই হয়। মোৰ ঘাই উদ্দেশ্যত এই আৱিষ্কাৰে জ্বৰ গুৰুতৰ সহায় নকৰিলেও মোৰ ৰোমান্টিক অন্বেষণে তৃপ্তি লাভ কৰিলে। মাজাজৰ জাৰ্নেলত মোৰ সম্পাদিত "হস্তমুক্তাৱলী"ৰ পাঠ আৰু আলোচনাৰপৰা কলিকতাৰ সংগীত-পণ্ডিত স্বামী প্রজ্ঞানানন্দই তেওঁৰ গ্ৰন্থত উদ্ধৃতি দিছিল। তেওঁক বিচাৰি ৰামকৃষ্ণ বেদান্ত মঠত লগ পাইছিলোগৈ। স্বামীজীৰে আলোচনাৰপৰা দুইৰো মনৰ নানা খৰচি মৰিছিল, দুইৰো মাজত এক বন্ধুত্বও জন্মিছিল।
দিল্লীৰ সাহিত্য অকাদেমিৰ ফৰপৰা অসমীয়া কবিতাৰ এক
বাছনি কৰিবলৈ মোক ভাৰ দিয়া হয়। সেইমতে কবিতা গোটোৱা হ'ল, তাৰপৰা বাছি বাছি সংকলনটো ঠিক কৰা হ'ল। কিন্তু কবিতাতকৈও সূত্ৰ ৰূপত কবিসকলৰ পৰিচয় আৰু ঘনীভূত ভাষাৰে বুৰঞ্জীমূলক পাতনিৰ বাবে 'অসমীয়া কবিতাৰ কাহিনী' তৈয়াৰ কৰাতহে বেছি মনোনিৱেশ কৰা হয়। সেই বস্তু দুট। নিজৰে ভাল লগা হৈছিল। অকাদেমিৰ পূৰ্বাঞ্চলিক সচিব ক্ষিতীশ ৰায়ে সদায় কৈছিল যে এই "সঞ্চয়ন"ৰ পাতনিখন তেওঁ বগুন। ভাষাত অনুবাদ কৰি উলিয়াৰ । মই সংকলনটোৰ বাবে লোক-গীতো বাহি
উলিরাইছিলো। কিন্তু তেনে গীতৰ সংগ্রহ অকাদেমিয়ে সুকীয়াকৈ উলিয়াবৰ দিহা কৰাত মোৰ লোক-গীত বাছনি "চটাই পৰেবৰ্ত আৰু ছিৰি লুইত" নাম দি বাণী প্রকাশক প্ৰকাশ কৰিবলৈ দিওঁ।
অসম সাহিত্য সভাই অসমৰ পৱিত্ৰ স্থানসমূহ সম্পর্কে এখন কিতাপ সংকলন কৰাৰ কথা কেইবছৰমান চিন্তা কৰি আহিছিল। ১৯৫৯ৰ কাৰ্যনিৰ্বাহকে সেই কামটে। মোৰ হাতলৈ ঠেলিয়ালে। মই এখন আঁচনি কৰি বহুতজন লোক বাছি লেখা কাম তুৰন্তে হাতত লৈ চাৰি মাহৰ ভিতৰত সেয়া পূৰ কৰি মোক গতাবলৈ অনুৰোধ কৰিছিলো। সেইমতে আধাৰ অধিক লোকে নিজ নিজ বিষয়ৰ লেখা দিলে । দুই এজনে নিজেও একো নকৰি আনসকলকো বাধা দিবৰ যত্নপৰ হৈছিল। কিন্তু ইয়াৰ পিছৰ পলাশবাৰী (মির্জা) অধিৱেশনৰ আগে আগে গ্ৰন্থখন "পরিত্র অসম" নাম লৈ ছপা হৈ ওলাল । ভূঞা ছাৰে অশেষ প্রশংসা কৰিলে, ক'লে, ৱাণ্টাৰ স্কটৰ ইংলেণ্ড স্কট লেগুৰ বৰ্ণনাৰ এখন কিতাপৰ বাহিৰে আন ক'তো তেনে গ্রন্থ তেওঁ দেখা নাই। অসম উচ্চ ন্যায়ালযতো এই গ্রন্থ বাদী-প্রতিবাদীয়ে প্রামাণ্য ৰূপ দাখিল কৰি গোচৰ জিকে। কিতাপখনৰ কিন্তু বহুতো সংযোগ আৰু পৰিৱৰ্ধন আৱশ্যকীয় হৈ আছে বুলি মই অনুভৱ কৰোঁ। এই পুথিখন লেখাৰ সময়ত শঙ্কৰদেৱৰ জন্ম-স্থানৰ কথা লৈ এটি বাদ-প্রতিবাদ চলিছিল । তাৰ মাজতে নগাৱৰ মৈৰাবাৰী ৰেল স্টেগানৰ ওচৰৰ পাতেকিবৰি বোলা মহাপুৰুষৰ উদ্ভৱ-স্থান বুলি সাব্যস্ত হোৱা স্থানত '৯৬০ ছনৰ ১৮ এপ্রিল তাৰিখে এটি নামঘৰৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰিছিলোগৈ।
ভাৰতৰ স্বাধীনতা লাভৰ পাছত বিভিন্ন প্ৰান্তৰ ভাষাত বিশ্বকোষ বা জ্ঞানকোষ প্রকাশ কৰিবৰ প্রয়াস দেখা গৈছিল। ইতিমধ্যে কেইবাটাও ভাষাত তেনে গ্রন্থ ওলাই গৈছে । তেলুগু ভাষাৰ "আঞ্জৱিজ্ঞান কোশমু", পহাৰী ভাষাৰ "পঞ্জাবী সাহিত্য কোশ" আৰু
তামিল ভাষাৰ জ্ঞানকোষত অসমীয়া ভাষ, সাহিত্য সম্পর্কে একোটি প্ৰৱন্ধ যোগাইছিলো, বঙলা "ভাৰতকোষ"ত তিনিটি প্রবন্ধ দিব লগীয়াত পৰিছিল । গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আৰু অসম সাহিত্যসভাই বহুত জল্পনা কল্পনা কৰাৰ পাছত ১৯৫৯ ছনমানৰেপৰা অসম প্ৰকাশন পৰিষদে 'অসমীয়া বিশ্বকোষ'ৰ কামত উম-ঘাম লগার আৰু তাৰ কিছুদিন পাছত কামটো কার্যকবীভাৱে হাতত লৈছে। সেই উদ্দেশ্যে বিভিন্ন কলা বিষয়ক প্রবন্ধারণী সন্নিৱেশৰ আঁচনি অধ্যাপক নীলমণি ফুকন আৰু ডক্টৰ বীৰেন্ত্ৰনাথ দত্তৰ সহযোগত তৈয়াৰ কৰি দিছিলো। ৰাষ্ট্ৰীয় সঙ্গীত নাটক অকাদেমিৰ পৰিকল্পিত Companion to Indian Music নামৰ বিশ্বকোষলৈ অসমীয়। সংগীতৰ বিষয়ে সকলোখিনি কথা আৰু সাহিত্য অকাদেমিৰ Encyclopoedia of Indian Literature অলৈ কেইটামান প্রবন্ধ দিয়া হয়। ১৯৫৪ ছনৰ জুনৰপৰা চন্দ্ৰকান্ত-ইন্দ্ৰকান্ত ন্যাস সমিতিৰ হৈ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত "চন্দ্রকান্ত অভিধানৰ"ৰ দ্বিতীয় সংস্কৰণৰ কাম আৰম্ভ হয়। উক্ত বিষয়ক সমতিৰ কাম সম্পুৰ্ণ হোৱাৰ পাছত কিতাপখন ছপালৈ দিয়া সময়ৰেপৰা কামটোত অলপমানকৈ খেলিমেলি লগা যেন লাগে। গতিকে শেহৰ ভাগ কাম ডক্টৰ বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাই পুনৰ মোৰ হাতত গুজি দিয়ে। ইয়াৰ দ্বাৰা অভিধানখনৰ বিভিন্ন স্থানত বিভিন্ন আৰ্হিৰ ছাঁও নপৰাকৈ নাথাকিল। তথাপি শেহন্তভ বস্তুটে। ভাল ৰকমেই ওলাই আহিল। অধ্যাপক কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈদেৱে তাৰ বাবে মোকে এখানমান প্রশংসা কৰিলে ( ৪ ফ্রেব্রুয়াৰী ১৯৬৩ ) - 'অভিধান পোৱা আজি ভালেমান দিন হ'ল। সৰ্বাংগ-প্ৰন্দৰ হৈছে। এখন লেখত লব লগীয়া ওখ খাপৰ অভিধান বুলিৰ পৰা হৈছে। আপোনাৰ পৰিশ্ৰম সার্থক হোৱাত অশেষ আনন্দ পাইছো। অভিধানৰ বিষয়ে আৰু কি ভাবিব পাৰি শ কৰে। মোৰ জীৱদ্দশাতে ভাবিষৰ সময় হ'ব।
বাটৰ কামুৰিত
অসম সাহিত্য সভাৰ বাহিৰেও অসম ৰাষ্ট্ৰভাষা প্ৰচাৰ সমিতি, কামৰূণ অনুসন্ধান সমিতি আদি অনুষ্ঠানৰ লগত সম্বন্ধ ৰাখিব লাগিছিল। অসম সঙ্গীত নাটক একাডেমিয়ে বহুত দিনৰ জাতীয় নাটশালা নির্মাণ কৰাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰাৰ পাছত নগণৱত 'অসম কেন্দ্রীয় নাটশালা' (ACT) সাজিবৰ আঁচনি কৰি চৰকাৰৰপৰ। অনুদান বিচাৰে। এই আঁচনি বহুত যত্ন কৰি প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল - চন্দ্ৰনাথ ফুকন, হেম বৰুৱা আৰু মই শভ জড়িত হৈ পৰিছিলো। কিন্তু অনুদানৰ বিষয়ত কোনো সঁহাৰি নাহিল। ইয়াৰ পাছতে। মাজে মাজে জাতীয় নাট্যশালাৰ ঢক ফুট। শুনিছো। কামত হ'লে এচুলিও কোনো আগ বঢ়া নাই । কুমুদচন্দ্ৰ বৰঠাকুৰ আদিৰ নামৰ লগত জড়িত সদৌ অসম পুথিভঁৰাল সমিতিৰ সপ্তম বার্ষিক অধিৱেশন ২৪ সেই ১৯৫৯ত মঙ্গলদৈত বহে আৰু সমিতিৰ নিমন্ত্ৰণত মই সভাপতি হ'ব লগীয়া হয়। কিন্তু তেতিয়াৰপৰা বাৰ-চৈধ্য বছৰ কাল নিষ্কৰ্ম। হৈ বহি থকা সমিতিৰ ১৯৭৩ ছনতহে কিছু কামৰ উত্তাপ উঠে । ১৯৫৬ত ছনত আৰু ১৯৫৭ত অল ইণ্ডিয়া ৰেডিওই নতুন দিল্লীত দুখন সাহিত্য সমাৰোহৰ বহল আযোজন কৰে। সেই দুখনলৈ গৈছিলো। প্রথমবাৰ হেম বৰুৱা লগৰীয়া আছিল বাবে দিল্লীৰ ছাউথ এভিনিউক্ত তেতিয়া। এম, পি বিশ্বাং কেইখিঙৰ ( এতিয়া মণিপুৰৰ মুখ্যমন্ত্রী) লগত আছিলোগৈ। দ্বিতীয় বাৰ সমাৰোহৰ শেহৰ এখন সভাত সমস্ত প্রতিনিধিৰ মাজত তিনিজনক এটা বিশেষ বিষয় লৈ একোটা কথিকা পঢ়িবলৈ দিয়া হৈছিল। কিন্তু আন হজমত তেওঁলোকৰ কথিকা পৰিৱৰ্তন কৰি ল'বৰ সুবিধা দিয়া হৈছিল, মোক কিন্তু জিয়া নাছিল। মই সেই'দেখি কথিকা আৰম্ভ কৰাৰ পাগতে ক'লো, 'মই কথিকাটো দাখিল কৰাৰ পাছত হাত ফুৰাব নোৱাৰিলে আশা কৰে। যোৱা" পৰেকৰ ভিতৰঙ তার কোলে অ tdated) হৈ যোৱা নাই। সকলোৱে
হাঁহিলে। মোৰ মনটোও মুকলি লাগিল। ১৯৫৯ চনৰপৰা কিছু কাল আকাশবাণীৰ কাৰ্য্যসূচী উপদেষ্টা সমিতিৰ মেম্বৰ হৈ ৰহিছিলো, কিন্তু কামৰ ঘৰত কিবা হৈছিল বুলি ভাৰ নহয়। ৩০ জানুৱাৰী ১৯৫৬ তাৰিখে ৰোটাৰি ক্লাৱে মোক বক্তৃতা দিবলৈ মাঊিছিল আৰু ডি ফিল্ ডিগ্ৰী পোৱা বাবে সম্বর্ধনাও জনাইছিল। তেওঁলোকৰ নিয়ম তেওঁলোকৰ এজন সদস্যই সমাজত অতিথিক পৰিচয় কৰাই দিব লাগে। সেই কাম কৰি ফখৰুদ্দিন আলি আহমদ ছাহেবে মৰমত কোৱা কথা কেইআবাৰ মই ঘৰলৈ আহি দিনলেখাত টুকি থ'লোহি I am very proud having to introduce Dr Neog It is by his own efforts, pains and perseverence that he has built his life I have known him since he was a student I remember with feeling how when I was Secretary of Gauhati University Trust Board he helped me and the great Gopinath Bardolo in the building of the university he is now Serving He then served in a humble capacity But through his own endeavours he
university in a much higher role ১৩ ডিচেম্বৰ ১৯৫৫ৰ দিন। অসম প্ৰকাশন পৰিষদ উদ্বোধিত হ'ল । মই প্ৰথমডোখৰত পৰিষদৰ বা কাৰ্যপালিকাৰ সদস্য নাছিলো। নহ'লেও তাৰ সভাবোৰলৈ যাব লাগিছিল আৰু ডক্টৰ বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাই মোক শ্বিলঙলৈ লগত গাড়ীত তুলি নি শিক্ষামন্ত্রী দেৱেশ্বৰ শৰ্মাৰে মুখ্যমন্ত্ৰী চলিহাৰ ধৰিছিলগৈ পৰিষদক সৰহকৈ অনুদান দিবলৈ। সাহিত্য অকাদেমীৰ বছৰেকীয়া পুৰষ্কাৰৰ বাবে বিচাৰক সমিত্তিত পোনৰ কালছোৱাত প্রায় থাকিব লাগিছিল। সমিতিয়ে অনুমোদন দিয়া এখন কিতাপ লৈ অকাদেমিৰ কাৰ্যপালি কাত বহুতপৰ তৰ্ক হৈছিল, কাৰণ কিতাপখন এখন গাৱৰ কথা মাথোন আছিল। মোৰ অনুমোদনত মোৰ অনুমোদনত দেখিছিলো যে 'গোম্পদে
বাটৰ কণামূৰিত
নভোমণ্ডল'ৰ দৰে দূৰণিৰ এখন গাঁৱত গান্ধী আন্দোলনৰ প্রতিক্ৰিয়াৰ কথা কিতাপখনত লূক্ষ্মভাৱে ভাল ঘৰুৱা ভাষা-শৈলীত দেখুওৱা হৈছে। ডক্টৰ চিন্তামন দেশমুখে এই পইণ্টটোৰ ওপৰত গুৰত্ব দি হেঁচা মাৰি ধৰিলে আৰু সেইবাৰলৈ অসমীয়া কিতাপ এখনে সাহিত্য অকাদেমি বঁটা লাভ কৰিলে। ২৯৫৭ঘৰ মাৰ্চ-এপ্রিগত এমাহ জোৰাকৈ অসমৰ শিক্ষাধিকাৰে নৱসাক্ষৰৰ বাবে সাহিত্য-ৰচনাত প্রশিক্ষণ দিবৰ বাবে এক সাহিত্য-কর্মশালা পাতি মোক তাৰ সঞ্চালক হ'বলৈ মাতে। অধ্যাপক ৰায়হান শাহ, কুমুদচন্দ্ৰ বৰদলৈ, সুৰেশ চন্দ্র গোস্বামী আদি শ্বিলং-গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত এই ফর্মশালাৰ কৰ্মী হৈ আহিছিল আৰু কেইবাখনিও পুথি ৰচনা কৰিছিল।
১৯৫৮। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ভিতৰত সংস্কৃত মহাভাৰতখনৰ অসমৰ সংস্কৃত পণ্ডিতসকলৰ সহযোগিতাত অসমীয়া ভাঙনি কৰিবৰ আঁচনি হাতত লোৱা হয় আৰু আঁচনিখন সঞ্চালন কৰাৰ ভাৰ মোৰ ওপৰত পৰে। ডক্টৰ বিৰিধিকুমাৰ বৰুৱা সাধাৰণ সম্পাদক । বোম্বাইৰ নিৰ্ণয়সাগৰ প্ৰেছৰ সংস্কৰণটিকে এই বিষয়ত আদৰ্শ কৰি লোৱা হৈছিল । অনুবাদ কার্য সম্পূর্ণ হ'ল যদিও, ছপা কাম অৰ্থৰ অভাৱত আজিও আধৰুৱা হৈ আছে। ডক্টৰ বৰুৱাৰ উদ্যমত লোক কল। লোক-কথা অধ্যয়নৰ এটি ৰিভাগকে সৃষ্টি কৰা হৈছিল। এই আঁচনিত বিষ্ণুপ্রিয়া মণিপুৰী লোক-গীত সংগ্ৰহৰ বাবে পুলকেশী সিংহক মোৰ তলত গৱেষক কৰা হৈছিল। লীলা গগৈৰ 'অসমীয়া লোক গীত' আৰু চৈয়দ আবদুল মালিকৰ 'জিকিৰ আৰু জাৰি সংগ্ৰহ দুটিৰ পাতনি আদিৰ চূড়ান্ত ৰূপলৈকে নিয়াৰ ভাবো মোক দিয়া হৈছিল (১৯৫৭)। ১৯৫৮ চনত ডক্টৰ ভূঞা ছাৰ উপাচার্য থকাত অসমৰ সংস্কৃতি আৰু সভ্যতাৰ বিষয়ত এটি বিভাগ খোলাৰ আঁচনি তৈয়াৰ কৰিবলৈ দিয়া হয়। আঁচনি হ'ল। বিভাগ হ'ল। কিন্তু সি হ'ল ক্ষণস্থায়ী। গৱেষণা বিভাগ-ৰূপে এগৰাকী কৰ্তৃত্বশীল
অধ্যাপকৰ অধীনে বস্তুটি সংগঠন কৰা হ'লে ৰোধ হয় স্থায়ী আৰু আবশ্যকীয় কাম এটি হ'লহেঁতেন।
এই শতকৰ ষষ্ঠ দশকৰ আদি ভাগতে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ে আই এ এছ, আদিৰ প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষালৈ ছাত্র সাজু কৰিবৰ বাবে শ্রেণী খোলে। সেই উদ্দেশ্যে বিলাতৰ কেম্ব্রিজ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ এম, এ হিস্টন ফ্রাঙ্কিছ নামৰ এজন
নিয়োগ দিয়া হয়। তেওঁ তেওঁৰ পত্নী আইৰিক লৈ ৱাহাটী পায়হি। পাণবজাৰৰ ৰেণ্টিস্ট মিশ্যন কম্পাউওতে তেওঁলোকৰ থাকিবৰ দিছা হয় আৰু হিল্টনে গধূলি কটন কলেজৰ চৌহদৰ ভিতৰৰ আমাৰ উৰুখা খেৰী ঘৰটোতে গুৱাহাটী মহানগৰীৰ অগণন মহৰ লগত যুদ্ধ কৰি পাঠদান কৰে। সময়ত মোৰ আৰু ভূপেন হাজৰিকাৰ লগত ফ্ৰাছি দম্পতিৰৰ ঘনিষ্ঠতা হয়। হিল্টনে সংস্কৃতৰ গভীৰ অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰিছিল বিলাতত থকাতে। বদান্ত, গীতাঁৰ বিষয়ে তাত থকাতে বক্তৃতা দিব পাৰিছিল। গুৱাহাটীলৈ আহি সংস্কৃতৰ চৰ্চা আৰু গাঢ় কৰে। এদিনাখন অতি উত্তপ্ত ভৰ ছপৰীয়া মোৰ ঘৰৰ দুৱাৰত টক্ টক্ শব্দ পৰাত দুৱাৰ মেলি দেখে। চাইকেল এখন লৈ হিল্টন ৰ'দত থিয় দি। ক'লে যে তেওঁ নটৰাজৰ বর্ণনাৰে সংস্কৃতত এই কবিতা লিখি থৈ আহিছে, সেয়া চাবলৈ যাব লাগে। মই ক'লো, 'লৈনো নাহিল! কিয় ?' 'এৰা, মই সেইটো ভাৰিবলৈকে নহ'ল। কিন্তু মোৰ ঘৰত বহি পঢ়িলেছে তাৰ আচল ৰস ওলাৰ। কাৰণ, মই কবিতাটো লেখিবলৈ অঙ্কুপ্ৰেৰণা পালো এজনী খৰি ৰোটলা, মানুহ দেখি। তাই মূৰত পাচিটো লৈ দণ্ডায়মান হৈ সোঁ ভৰিৰ আঙুলিৰ চেপেৰে বতাহত সৰি পৰা শিৰীয় গছজোপাৰ এধান এখান ঠানিবোৰ বুটলিছে, দেৱাত ভংগিটো মাইলাখ নটৰাজৰ ছবি যেন হৈছে । মই তেতিয়া ভেতিরাই শাৰীবোৰ লেখি পেলালো।' উৎকন্ঠিত হিন্দনৰ লগতে ই
বাটৰ ঋণামূৰিত
বঢ়া ভাত এৰি পানৰজাৰ পালোগৈ কবিতা শুনিবলৈ। মাঝে মাজে চুৰিয়া পিছে থাৰু গুৱাহাটীৰ পঞ্চতীব মন্দিৰকোৰ চাই ফুৰে, কলেজৰ ছাত্ৰৰ সৰস্বতী পূজাৰ মন্ত্ৰ গোৱা শুনি থাকেগৈ। ল'ৰাহঁতক মন্ত্ৰৰ অৰ্থ সোধে, তেওঁলোকে অর্থ ক'ব নোৱাৰিলে মূৰ্তি গোসানীলৈকে তেওঁ একান্তমনে চাই থাকে। মুঠতে, হিপ্টনক অৰি হুমাৰছেট মমৰ Razor's Edge উপন্যাসৰ নায়কলৈ ( razor's edge নামটো কঠোপনিষদৰ 'ক্ষুৰস্য ধাৰ। নিশিতা হত্যা'ৰ অনুকৰণ ) মনত পৰে । আইৰিছ আকৌ আর্টিস্ট। বা সংগ্ৰহালয়ত গৈ তেওঁ মূৰ্তিবোৰৰ কাক-কার্য পিটিকি পিটিকি চাই থাকেগৈ, বৰদিন পৰিলে পুৰণি চিত্র অথবা পুৰণি কাহিনীৰ অনুসৰণত কাঠ-খোদাই কৰি নতুন ৰছৰৰ শুভেচ্ছাৰ কাৰ্ড তৈয়াৰ কৰে ৰছবি। কিন্তু মই গমহে নাপাওঁ, মনে মনে তেওঁলোকৰ মনত ভাঙন ধৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কর্তৃপক্ষ কোনোজনে ছিপ্টনৰ মনত আঘাত লগা কথা কয়। কৰ্তৃপক্ষৰ লগত মোৰ সম্ভাৱ থকা দেখি তেওঁ সেই কথা মোক নজনায়। তাতোকৈ এটা ডাঙৰ কথা হয় এদিন। তেওঁ সহকর্মী এজনেৰে এটি শিৱ-মন্দিৰ চাবলৈ গৈছে, কাৰণ শিৱৰ প্ৰতিৱে তেওঁৰ ভক্তিৰ চাল। মন্দিৰৰ ভিতৰখন তেওঁৰ চাৰৰ ৰৰ হেঁপাহ হয়। ইয়াৰ-মুখতে মন্দিৰৰ সক দলৈ এজনক পাই অনুমতি বিচাৰে থাক অনুমতি পায়। তেওঁ দ'লৰ ভিতৰ সোমার আৰু চাই চিডি বাহিৰ হয়। কিন্তু হুৱাৰ-মুখ পাওঁতেই যাই নলৈজন ওলালহি আৰু 'তুমি কিছু ভিতৰ সোমালা' বুলি হাতেৰে তেওঁক ঠেলা মাৰি দিলে। সি তেওঁৰ বাবে চৰম আঘাত হ'ল । ধৰ্মৰ গুণকীৰ্তন কৰি থকা। মোক কিন্তু তেওঁ এই কথা নকীলে। তেওঁ ঘৰলৈ ধৰি যোৱাৰ সিদ্ধান্ত কৰি সকলো আয়োজন কৰিলে । মই বেডিয়া কথাটো জানিলো, তেতিয়। এনে অৱস্থা - ময়ো উলিয়াৰ নোৱাৰোঁ, তেৱে। হুলিয়ায়। ভেডিয়া প্রতিবাৰে।
জীৱনৰ দীর্ঘ থাক ৰাণি
নাই । তেওঁৰ ৰহুত বস্তু আৰু বিশেষকৈ কিভাপখিনি কাৰে। কাৰো মাঝত বিলাই দিলে, কিছু থকা ঘৰতে পৰি ৰ'ল, মাথোন মহাদুল ভ ফৰাচী পণ্ডিত ৰেদুৰ "ঋগ্বেদ"খনি অতি আদৰেৰে নিজৰ কাপোৰকালিৰ মাজত ঘুমুৱাই বিলাত-যাত্ৰা কৰিলে। ত'ত তেওঁ গৈ শিক্ষানুষ্ঠান খুলি লয়, কিন্তু শেষত ধর্মানুষ্ঠানতে যোগ দিয়ে। তাষেপৰা হিল্টনে নহ'লেও আইৰিছে চিঠি দি থাকে, নহ'লে অন্তত বৰদিন ন ৰছৰৰ কার্ড এটি পঠিয়ায়। তেওঁলোকৰ পুত্ৰ ৰিচাৰ্ড আৰু ছোৱালী ৰাচেলৰ জন্মৰ সম্বাদ, পঢ়া-শুনাৰ কথা জনাই থাকে । হিণ্টনে গীর্জাত যোগ দিছে যদিও ভাৰতীয় ধৰ্মৰ অধ্যয়ন এতিয়াও পৰিহাৰ কৰা, নাই।
ভাৰতীয় বিষয়ত ৰতি থকা আন এজন চাহাব ডেকা ছদিনলৈ মোৰ সঙ্গী হৈছিল। তেওঁ হ'ল ৰবাৰ্ট ব্রাউন। কেলিফর্নিয়া বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সংগীতৰ অধ্যাপক । তেওঁ ভাৰতলৈ আহিছিল দক্ষিণ ভাৰতৰ সংগীতৰ ভাল সম্পর্কে গৱেষণা কৰিবলৈ । মাজাজত থকাতে অসমৰ সত্ৰ সংগীতৰ আৰু মোৰ চেষ্টাৰ বিষয়ে ডক্টৰ ডি ৰাঘৱনৰপৰা জানিবলৈ পাই মোলৈ এখন চিঠি দিয়ে অসমলৈ অহাৰ অভিপ্রায়েৰে। মই তেওঁক সাদৰ আহ্বান জনালো। সেই সময়তে অর্থাৎ ১৯৫৯ৰ এপ্রিলত তেজপুৰেদি দলই লামা ভাৰত প্ৰৱেশ কৰিৰৰ কথা। সেই কথাই ব্রাউনৰ অসমলৈ অহা সময় নিৰূপণ কৰি দিলে। কিন্তু সময়টি বৰ স্পর্শকাতৰ । তেওঁ গুৱাহাটী পোৱাৰহি লগে লগে চোৰাংচোৱাই তেওঁৰ পিছ ল'লে । মোৰ ঘৰলৈকে। সিসকলৰ শুভাগমন ঘটিল। ব্রাউনে দলই লামাক তেজপুৰত দৰ্শন কৰিলেগৈ আৰু কমলাবাৰীৰ গায়ন-ৰায়ন আৰু আমাৰ তেজপুৰৰ গহনচন্দ্র গোস্বামী প্রভুকো লগ ধৰি অসমৰ তাল সম্পর্কে বহুতে। কথা সংগ্ৰহ কৰি আনিলে। বৰগীত গৱেষণ। সমিতিৰ প্রাথমিক স্তৰত আমি গীতৰ তালৰ গা-মান, যাত আদিৰ मগৰ
খৰতকীয়া চোক অংশৰ মাত্রা-বিভাজন কৰিব নোৱাৰিছিলো । ৰোমান আখৰেৰে লেখি তেওঁক নেই চোকৰোৰ দি পঠিয়াইছিলো সত্ৰলৈ যাওঁতে। তেওঁ তাৰপৰা ঘূৰি আহি গুৱাহাটীৰ আৱৰ্ভগৃহত ৰহি হাতেৰে চাপৰি ধৰি চোকবোৰ মুখেৰে গাই দেখুৱালে। সেইবোৰ অৰ্থহীনতো নহয়েই, বৰ, গা-মান আৰু ঘাতৰ অনুকূল ছন্দৰ প্ৰকাশ মাথোন। এই সময়তে আৰু এজন এমেৰিকান ছাহাৰে মোক মোৰ আৱশ্যকীয় সমল যোগাই সহায় কৰিছিল । পেনছিলভেনিয়। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সংস্কৃতৰ অধ্যাপক ডব্লিউ নর্মান ব্রাউন। মই তেতিয়া বিশ্বমংগল ওৰাফ লীলাগুকৰ কৃষ্ণ-গীত সম্পর্কে (যাৰ নাম বংগ খাৰু দক্ষিণত "কৃষ্ণ-কৰ্ণামৃত", পশ্চিমত 'বালগোপালস্তুতি' আৰু অসমত "কৃষ্ণস্তোত্র) অনুসন্ধান কৰি আছো। আমেৰিকাৰ ৰস্টনৰ Eastern Art বোলা জানে লখনত প্ৰফেছৰ ব্ৰাউনৰ এটা প্রবন্ধ ওলাইছিল পশ্চিমী সংস্কৰণৰ এখন পুথিৰ বিষয়ে জানে লখন দুর্লভ হৈ পৰা বাৰে তেওঁ তেওঁৰ সমস্ত প্ৰবন্ধটোৰ ফটে। কপি কৰি পঠিয়াই দিছিল । ইয়াৰ বহুত পাছতহে ১৯৬৪ত নতুন দিল্লীত বহা আন্তর্জাতিক প্রাচ্যতত্ত্ব কংগ্ৰেছত খন্তেক পবলৈ সংস্কৃত সাহিত্যৰ মহাপ্রাজ্ঞ অধ্যাপকগৰাকীক লগ পাইছিলো।
ষষ্ঠ দশকৰ মোৰ এই কথা আৰু কাহিনী কওঁতে ৰেডিওত প্ৰচাৰ কৰা হোৱা বহুতৰোৰ কথিকাৰ কথা মনত পৰে - যিবোৰৰ নফল হাতত ৰখা নহ'ল, যিবোৰ ক'তো ছপা হৈও নোলাল। স্থানীয় খবৰ কাগজ আৰু আলোচনীতো কিছু প্রবন্ধ লেখিছিলো। বিশেষকৈ তিনিচুকীয়াৰ বন্ধু প্ৰেমধৰ ৰাজখোৱাৰ সম্পাদিত "সৌমাৰজ্যোতি"লৈ প্ৰবন্ধ ঘনাই দিব লাগিছিল, নিদিলে তেওঁৰপৰা ওজৰ আহিছিল, "এইবাৰ কিন্তু বৰ বেয়া কথা হব', 'সৌমাৰ জ্যোতি মহেশ্বৰ-বিহীন হৈ যাব। কিবা এটা কৰক ।" কেতিয়াবা কিবা এটা কৰোঁ। ফেতিয়াৰা নকৰে।।
'লগতে আনন্দযজ্ঞে আমার নিমন্ত্রণ, / ধন্য হল ধন্য হল মানবজন' (গীতাঞ্জলি ) । All India Oriental Conference । অখিল ভাৰতীয় প্রাচ্যবিদ্যা সম্মিলন ভাৰতৰ প্রাচ্যতত্ত্ববিদ তথা জ্ঞানান্বেষীসকলৰ এক আনন্দ মেলা । অথচ এই মহৎ অনুষ্ঠানটিৰ জন্ম হয় সৌ সিদিনাহে ১৯১৯ ছনত। তাৰ আগলৈকে Indology ৰা ভাৰততত্ত্ব - -ৰেদৰ, বেদপূর্ব তথা প্রাচীন ভাৰতৰ জ্ঞানৰ উচ্চ পৰ্যাৰৰ চৰ্চা অন্বেষণ - মাছিল সংস্কৃত খাদি ভাৰতীয় ভাষাৰ মাধ্যমত সংৰক্ষিত বিদ্যা চর্চ। কৰা ইউৰোপ আৰু এমেৰিকাৰ মহাপঞ্চিতসকলৰ অধিকাৰৰ সম্পদ। এই মহান প্রাচ্যতত্ত্ববিদসকলৰ সামাজিক অনুষ্ঠান আছিল ১৮৭৩ ছনত পেৰিছত প্রতিষ্ঠিত International Congress of Orientalists তাৰ সভাৰোৰ বহিছিল ইউৰোপৰ বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ ৰাজধানীবোৰতহে । ভাৰতত ৰা এছিয়া মহাদেশৰ কোনো দেশত কংগ্ৰেছৰ সভা পাতিৰৰ যত্ন সফল নহৈছিল, ভাৰতত, আন কি এতিয়ালৈকে, এবাৰহে কংগ্ৰেছ বহিছে - ১৯৬৪ ছনত তাৰ বড়, বিংশ অধিৱেশন। ১৯০২ চনত ভাৰত চীন আৰু জাপানৰ মাজতে সীমিত কৰি হানোইত Premiere Congres International des Etudes d'Extreme-Orient এখন বহিছিল।
পণ্ডিতসকলে ইঙ্গিত কৰিছে, প্রথম বিশ্বসমৰৰ শেহৰ চুবছৰ আধুনিক ভাৰতৰ ইতিহাসত বিশেষ তাৎপর্যপূর্ণ। সেই সময়তে ভাৰত জুৰি জাতীয় ভাৰৰ উন্মেষ সাৰ পাই উঠিছিল। প্রসঙ্গতঃ উল্লেখ কৰিব পাৰি যে সেই সময়তে ১৯১৭ চনত অসমৰ পুৰণি শিৱসাগৰ
হহৰত আমাৰ জাতীয় অনুষ্ঠান অসম সাহিত্য সভাৰ পত্তন - যি ১৯১৭ ছনত হয় জগতত নতুন সোঁত ৰোওৱা ৰুছ বিপ্লৱ। ইয়াৰ পূৰ্বতে এছ, পি পণ্ডিত, ৰামকৃষ্ণ গোপাল ভাণ্ডাৰকৰ আৰু জে জে মোডীরে. ইউৰোপত বহা কংগ্ৰেছৰ দুই-এক অধিৱেশনত যোগ দিছি। ১৯১৭ৰ ৬ জুলাইত ভাণ্ডাৰকৰৰ অশীতিতম জন্মদিৱস উপলক্ষ্যে তেওঁৰ ছাত্ৰ, ৰন্ধু আৰু সহকৰ্মীসকলে তেওঁৰ নাম বাউতি-যুগীয়া কৰি ৰাখিবলৈ আৰু ভাৰতীয় প্ৰাচ্যবিদসকলৰ পাণ্ডিত্যকর্ম এ আদৰ্শত সংগঠিত কৰিবলৈ Bandarkar Oriental Research Institute প্রতিষ্ঠা কৰে। সেই অনুষ্ঠান আজি ভাৰততত্ত্বৰ মহান জ্ঞানতীৰ্থত পৰিণত হৈছে । সেই অনুষ্ঠানৰ সাহ্বানতে ছৰকাৰ, বিশ্ববিদ্যালয়, ৰিবিধ গৱেষণা "নুষ্ঠান আৰু পণ্ডিতসকলৰ সহযোগত পুণেত ১৯১৯ত বহ। এক সভাই অখিল ভাৰতীয় প্ৰাচ্যবিদ্য। সন্মিলন (তেতিয়া অৱশ্যে নাম দিয়া হৈছিল Indian Oriental Conference আৰু '৯৬৩ পর্যন্ত সেই নামেই অনুষ্ঠানৰ নাম আছিল) গঢ়ে । সেই প্রথম সন্মিগনত বেদ, আরেস্তা, পালি আৰু ৰৌদ্ধধর্ম আদি বাট। বিভাগ হুকীয়। লুকীয়াকৈ বহিছিল। এই বিষয়ত আৰু আন ৰহুতোবোৰ বিষয়ত প্রথম সন্মিলনৰ আৰ্হি আজিও বৰ্তি আছে। পিছত অৱশ্যে বিভাগৰ সংখ্যা বাঢ়িছে। (১) বৈদিক, (২) ইৰাণীয়, (৩) ক্লাছিকেল সংস্কত, (৪) ইছলামী অধ্যয়া, (৫) আৰবী আৰু ফাৰ্চী, (৬) পাশি আৰু বৌদ্ধধর্ম, (৭) প্রাকৃত আৰু জৈনধর্ম, (৮) ইতিহাস, (৯) পুৰাতত্ত্ব, (১০) ভাৰতীয় ভাষাতত্ত্ব, (১১) জারিডীয় অধ্যয়ন (১২) দৰ্শন আৰু ধৰ্ম, থাক (১৩) কাৰু বিজ্ঞান আৰু ললিত কল।। দক্ষিণ-পূর্ব এছিয়। অধ্যয়ন আৰু পশ্চিম এছিয়া অধ্যয়ন নামৰ দুটা বিভাগ যোৱা কুৰি বছৰৰ ভিতৰত যোগ দিয়া হৈছে সম্মিলনক তাৰ ভাৰততাত্ত্বিক চৰিত্ৰটো বহল কৰি সঁচা পঁচি "প্রাচ্যবিদ্যা সন্মিলন কৰি তুলিৰৰ কাৰণে। তাৰ আগৰেপৰা
স্থানীয় ভাষা-সাহিত্য সংস্কৃতি বিষয়ক এটা বিভাগ যোগ দিয়াৰো নিয়ম হয় আৰু চতুর্থ সম্মিলনৰেপৰা সংস্কৃতৰ পণ্ডিতপৰিষদ এখনো পতা হৈ আহিছে। এইভাৱে ভাৰতীয় শিক্ষাৰ কলা (arts) ৰা মানষিকী (humanitics) বিষয়ৰ বহুল আলোচনা আৰু গৱেষণাৰ কেন্দ্র (forun)-ৰূপে অখিল ভাৰতীয় প্রাচ্যবিদ্যা সম্মিলন ভাৰতীয় বিজ্ঞান কংগ্ৰেছৰ সমান্তৰাল এক বৃহৎ অনুষ্ঠান। ভাৰতৰ বাহিৰৰ প্ৰাচ্যবিদ্যাৰিশাদসকলেও সন্মিলনৰ আলোচনাত আদিৰেপৰ। ভাগ লৈ আহিছে আৰু কেইবাজনো তেনে বিদেশী বিজ্ঞ সম্মিলনৰ ঘাই সভা পতিৰ পদতে। অধিষ্ঠিত হৈ আছিছে - অধ্যাপক ছিলৱ। লেভি (১৯২২ কলিকত। অধিৱেশন, ডক্টৰ এফ, ডব্লিউ তমাছ (ত্রিবান্দ্রম ১৯৩৭), য়ান খোস্তা (Jan Gonda, পুণে ১৯৭৮)। ইসকলৰ বাহিৰেও অনেকজন শিৰোমণি ভাৰতীয় প্রাচ্যবিদে সভাপতিব আসন শুৱাই আহিছেমহামহোপাধ্যায় ড গঙ্গানাথ ঝা (১৯২৪) আৰু হৰপ্ৰসাদ শাস্ত্রী (১৯২৮), ড° এ এছ কৃষ্ণস্বামী আয়েঙ্গাৰ (১৯৩৫), মহামহোপাধ্যায় ড পি ভি কানে (১৯৪৬), ড ৰমেশচন্দ্র মজুমদাৰ (১৯৪৮), ড লুশীলকুমাৰ দে (১৯৪৯), ফে এ নীলকণ্ঠ শাস্ত্রী (১৯৫১), ড সুনীতিকুমাৰ চেটাৰ্জী (১৯৫৩), ড এছ, ৰাধাকৃষ্ণন (১৯৫৫), ড এ এছ আলটেকৰ (১৯৫৭), মহামহোপাধ্যায় ড° ভি ভি মিৰাশি (১৯৫৯), ড ৰাহু দেৱ শৰণ অৱান (১৯৬৫), ড. এ এন্ উপাধ্যে (১৯৬৬), ড বিশ্ববন্ধু শাস্ত্রী (১৯৬৮), ড পি এল, বৈদ্য (১৯৬৯), ইত্যাদি ইত্যাদি। সন্মিলনৰ প্ৰতি অধিৱেশনৰ আগে আগে সম্মিলনত পঠিতব্য গৱেঘণ। প্ৰবন্ধৰোৰৰ সাৰাংশৰে Summaries of Papers আৰু পাছত সভাৰ মূল সভাপতি আৰু তেৰৰো অধিক বিভাগীয় সভাপতিসকলৰ অভিভাষণ আৰু কাৰ্যপালিকাৰ কাৰ্যবিৱৰণি আদিৰে আৰু বছা বছা পঠিত প্ৰৰন্ধেৰে Proceedings and Transactions of the All-India Oriental Confic1ce প্রকাশিত হয়।
প্ৰাচাবিদ্যাৰ জগৎসভালৈ
সম্মিলনে কেইবাটাও খণ্ড কৰি আদিৰেপৰা ধৰি Index of Papers submitted to the All India Onental Conference কৰিছে । সমস্ত ভাৰতৰ তথা বাহিৰবো প্রাচ্যবিদ বা ভাৰতত্ত্ববিদ্ পণ্ডিত মাত্রেই কোনো নহয় কোনো প্ৰকাৰে সন্মিলনৰ লগত জড়িত হৈ আহিছে।
এই সৰ্বভাৰতীয় পণ্ডিতসভাত অসমৰ যোগদান ১৯৫ºলৈকে অত্যন্ত অনুষ্টপীয়া (marginal) মাথোন আছিল। দুই এজন অস মীয়া পণ্ডিতে মাথোন দুই-এটি প্রবন্ধ পাঠ কৰি সেই মহাযজ্ঞত যোগদান কৰিছিলগৈ আৰু সেই কথা তাৰ পাছত পাহৰণিৰ গৰ্ভত লোপ পাইছিল। আসকলৰ সমকক্ষ-ৰূপে সেই কার্যত যোগদান কৰিব পৰা পণ্ডিতযে অসাম উৎপাদন কৰিৰ পৰা নাছিল, তেনে নহয় । আনন্দৰাম বৰুৱাক পোৱা হ'লে প্রাচ্যবিদসকলে শিৰত তুলি ল'লেহেঁতেন। কিন্তু 'যি ধৰিব হাতী সি পলাল দেশভাগ ৰাতি ।' • এতিয়াও সেই আদৰ্শৰ আৰু সেই জোৰৰ এগৰাকী পণ্ডিত আমাৰ মাজত আছিল - অধ্যাপক কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ। কিন্তু এবাৰ ডক্টৰ সুনীতিকুমার চট্টোপাধ্যায়ে আমি দুজনমানৰ আগত ৰৰ আপত্তি কৰাৰ দৰে, তেওঁক সমাজৰ মাজলৈ টানিও নিৰ নোৱাৰি । এজন বন্ধুৱে এদিন ধেমালি কৰি ক'বৰ দৰে মাননীয় সন্দিকৈদেৱ জানিব। 'কাজিৰঙাৰ অৰণ্যৰ মাজত জোৰ বাঁতি', তেওঁ পুৰণি কালৰ ঋষি মুনিৰ দৰে নিজৰ নিৰলাৰ আশ্ৰমতে তপস্যা কৰি ভাল পায় । এবাৰ মাথোন, আমাৰ ভাগ্যৰ কথা, তেওঁ অৰণ্যৰ তপস্যা এৰি নগৰৰ পণ্ডিতৰ পোহাৰলৈ গ'ল । ১৯৪৯ ছনত বোম্বাইত বহা সম্মিলনৰ অধিৱেশনে তেওঁক ক্লাছিকেল সংস্কৃতৰ বিভাগীয় সভাপতিৰ আসনখনৰ বাবে মনোনীত কৰিলে। তেতিয়া তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ব বিদ্যলয়ৰ উপাচার্য। ডক্টৰ কাকতি আদিৰ উৎসাহনত সন্দিকৈয়ে এইবাৰ পিছ হোঁহকা নিদিলে। কাকতিয়ে নিজে এখন গবেষণা880
পত্র সাজু কৰিলে জগন্নাথদেৱৰ পূজাৰ উৎপত্তিৰ লোককথা অধ্যয়নৰ ধাৰাত বিশ্লেষণেৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ইতিহাস বিভাগৰ ৰিডাৰ সচ্চিদামন্দ ভট্টাচার্যয়ো লিখিলে এটা প্ৰবন্ধ। ঠিক হ'ল ড বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাও যাব সন্দিকৈৰ লগত । দিন চাপি অহাৰ লগে লগে সন্দিকৈৰ মনত অলপ ভয়ো চাপি আহে। 'বৰুৱা সদায় গধূলি আহি থাকিব দেই। আজি-কালি আকৌ এই air-crashবিলাকৰ ইমান খবৰ ওলাই আছে। ভাৰিলে ভাল নালাগে।' 'একো ভয় নাই। মই লগত থাকিম নহয়' - ল'ৰাক প্ৰবোধ দিয়াৰ দৰে ৰৰুৱাই কয় - যেন তেওঁ লগত থাকিলে হেজাব বিপদেও বিমানখনক একো কৰিব নোৱাৰে । বৰুৱা আজিৰপৰা দহদিন আছে আমি যাবলৈ 'বৰুৱা, আৰু ছদিনহে আছে কিন্তু ' - দিনে দিনে তেওঁ দিন গণে। যাবৰ দিনটোতে। এদিন আহিবই। দুয়োজন আজাৰাৰ ওচৰৰ বিমানবন্দৰত উঠি শুকলমে কলিকতা পায়গৈ আৰু ৰিজাৰ্ভ কৰি থোৱা ৰেলৰ গাড়ীত উঠেগৈ । এতিয়া কিন্তু সন্দিকৈদেৱৰ মনত একো ভয় নাই। এবাৰ পিছে তেওঁ খোটালিটোৰ এযূৰৰ বাহিৰ ফুৰা ঘৰলৈ গৈ ঘূৰি আহি ফয়, 'এ বৰুৱা, আপুনি অন। এছেৰ গোন্ধটো দেখোন ৰৰ ৰেয়া, কেনেবা কেনেবা গোন্ধাইছে।' 'নাই ছাৰ, মই বেংগল কেমিলেৰ খালি অগুৰুৰ চিচাটোত ডেট্টল অৰুণমানহে লৈ আহিছিলো গা ধোৱা ঘৰৰ দুৰ্গন্ধ গুচাবলৈ।' 'এ, হয়নেকি? মই আকৌ সেইটোত অগুৰুৰ তেল আছে বুলিহে ভাৰিছিলো। ভালে চিহ্নে তাহানি মোক কলিকতাত কলেজত পটোতে লগৰ ল'ৰাৰোৰে গাওঁবুঢ়া বুলি জোকাইছিল! লক্ষ্ণৌত অধ্যাপক নীলকণ্ঠ শাস্ত্ৰীৰ সভাপতিত্বত বহা সম্মিলনত সমৱেত জ্যেষ্ঠ পণ্ডিতসকলে সন্দিকৈক মহা আদৰ সাদৰ কৰি নিজৰ লগত ৰাখে। সন্দিকৈয়েতো বিভাগীয় অধিৱেশনবোৰ পৰিচালনা কৰিলেই, সকলো প্রতিনিধিৰে গ্রুপ-ফটো তোলাতো পোজ, দিলে। সন্দিকৈৰ এই যোগদানে আমাৰ মুখখনহঁত
বাহিৰত পোহৰ কৰি তুলিলে। প্রাচ্যবিদ্যাড আমাৰো সাব্য কৰিলে ।
১৯৫৩ত সম্মিলন বহিল আহমদাবাদত। সেইবাৰ মেম্বৰ হোৱাসকলৰ নামৰ তালিকাত শৰাইঘটীয়াৰ ভিতৰত ড° বৰুৱা থাক সচ্চিদানন্দ ভট্টাচাৰ্যৰ নাম দেখা পাইছে। দুটা প্ৰবন্ধৰ নামে সৈতে। সি দুজনে খোদ যোগ দিছিলগৈনে নাই, সেইটোহে এতিয়া নাজানিলো। ১৯৫৫ৰ জুলাইত মই নতুনকৈ ডক্টৰ হৈছো, আৰু ডিম্বেৰত দক্ষিণৰ আন্নামালইনগৰত আন্নামালই বিশ্ববিদ্যালযত অনুষ্ঠিত হ'ব লগা সম্মিলনৰ অষ্টাদশ অধিৱেশনলৈ মোক গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ে প্রতিনিধি ৰূপে পঠিয়ালে। লগত সত্যেন্দ্রনাথ শৰ্মা আৰু প্ৰতাপচন্দ্র চৌধুৰী । লৰা-লৰিকৈ মোৰ থিছিছৰ প্ৰথম খচৰাৰপৰাই বন্ধ গোটাই সম্মিলনৰ দৰ্শন আৰু ধৰ্ম বিভাগৰ বাবে এখন গৱেণণা পত্র প্রত কৰি ল'লো - Different religious cults of Asssam be fore the aivent of neo - Vaisnavism গুৱাহাটীৰ আঘোণমহীয়া জাৰৰ জোখাৰে গাত গৰম সাজ পিন্ধি এইছোৱা আকাশপথে গৈ হাওভাত যেতিয়া ৰিজাৰ্ভ কৰি থোৱা ৰেলগাড়ীত উঠিছো, দেখে। যে আমাৰ খোটালিতে ড হুনীতিকুমাৰ চট্টাপাধ্যায়ৰে। ঠাই পৰিছে। কলিকতাৰ গৰমত আৰু এদিন এনিশা বিশ্ববিশ্রুত অধ্যাপৰগৰাকীৰ একেবাৰেই সান্নিধ্যত ভ্রমণ কৰিব লগীয়া হোৱাৰ সংকোচত গা জ্বৰ ঘামে ঘামিৰলৈ ধৰিলে। পিছে তেৱেঁই পৰিস্থিতিটে। সহজ কৰি দিলে, 'তোমালোক গুৱাহাটীৰপৰা আহিছা দেখি এই ফালৰ বতাহ-পানীও জুৰ হ'ব বুলি ভাৰিছিল। চাগৈ। কাপোৰ সলাই লোৱ।। গৰম কাপোৰ আৰু দৰকাৰ নহ'ৰই।' কাষতে বহুৱাই লৈ অনবৰত কথা কৈ গ'ল - যেন আগৰেপৰা একেষুঠ কৰি যন্ত্রবদ্ধ কৰি থোৱা কোনোব। পণ্ডিতসভাৰহে ভাষণ। ভাতকৈও আচৰিত -তেওঁৰ নাম শুনি সেইখন ৰেলত একেলগে আন্নাবানই886
নগৰ-যুৱ। পণ্ডিতসকল তেওঁক মাত লগাৰলৈ আহিছে। লোৰে লগত আমাক এনে প্রশংসাৰ ভাষাৰে চিনাকি কৰি দিছে যেন নোম-নেগুৰবৰ্তিত আমি ড চট্টোপাধ্যায়তকৈও ৰহুত ডাঙৰ পণ্ডিতছে। আন্নামালই বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সকলো কামতে শৃংখলা আৰু সৌন্দর্যৰ সমন্বয় দেখি বৰ ভাল লাগিছিল। সম্মিলনৰ মূল সভাপতি ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণন । সেই কধায়ো সম্মিলনখনক এক মহৎ সম্ভ্রম দিছিল। বয়সস্থ আৰু তৰুণ অনেক পণ্ডিতৰ লগতে পৰিচয় আৰু আলাপ হ'ল । আগতে পত্রালাপৰ দ্বাৰাহে পৰিচিত ড ভি ৰাৱনক এই সম্মিলনতে প্রথম লগ পালো। ধৰ্ম আৰু দর্শন বিভাগত মোব প্রবন্ধ পাঠ কৰিলো, তাৰ ভিত্তিত সামান্য মাথোন আলোচনা হ'ল। প্ৰবন্ধটোৱে কিন্তু সেই বছৰৰ Procee dings and Transactionঅত সন্নিৱিষ্ট হোৱাৰ সম্মানটি পালে। ইয়াৰ পূৰ্বতে বোধ হয় অসমৰ পণ্ডিতৰ লেখাই সেই সন্মানটি পোৱা নাছিল। এইবাৰহে আমাৰ ছুটি কি তিনিটি প্রবন্ধ Proceedingsঅত সোমাল। আন্নামালইনগৰতে বিখ্যাত চিদম্বৰৰ্ম মন্দিৰ-খি মন্দিৰতকৈও বহুত অধিক উচ্চ গোপুৰম্ বা তোৰণটি, যি গোপুৰমত "নাট্যশাস্ত্র"ত বর্ণিত ১০৮ প্ৰকাৰ কৰণ খোদাই কৰা আছে চমৎকাৰভাৱে পৃথকে পৃথকে নামে সৈতে ।
এই সন্মিলনৰ পিছৰ অধিৱেশন ৯৭ত দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ত বহিল। সেইবাৰৰ হুকুমাৰ কলা বিভাগৰ সভাপতি ড ৰাঘৱন । তেওঁ সেই বিভাগৰ বাবে প্ৰবন্ধ দিবলৈ বিশেষ অনুৰোধ জনাইছিল ৰাবে Three dance styles of Assam বুলি এটা লেখি তাৰ সাৰাংশ এটাৰে তেওঁলৈ পঠাই দিলো। Summaries of Papersষ্মত তেওঁৰ বিভাগত সেইটো প্রথম প্রবন্ধ কৰি সাৰাংশ ওলাইছিল। কিন্তু সিৰাৰ মোৰ সন্মিলনলৈকে যোৱা নহ'ল। ড° ৰাঘৱনে প্ৰবন্ধটে। তেওঁৰ Journal of Music Academy,
Madrasঅত সন্নিৱিষ্ট কৰি প্ৰকাশ কৰিলে। ভুবনেশ্বৰ (১৯৫১) আৰু শ্রীনগৰত ৰহা (১৯৬১) সন্মিলনলৈও মোৰ যোৱা নহ'ল। জীনগৰৰ বাবে সন্দিকৈ ডাঙৰীয়া মূল সভাপতি নির্বাচিত হৈছিল। কিন্তু সন্মিলনৰ বহুত আগতে তেওঁ সেই নির্বাচন গ্ৰহণ কৰাত অপাৰগত। প্ৰকাশ কৰিলে। তেওঁৰ ঠাইত ড° ৰাঘৱন সাধাৰণ সভাপতি হ'ল । সেই ঠাইতে ১৯৬৩ত বহিৰ লগীয়া দ্বাবিংশ অধিৱেশন কুৰুক্ষেত্ৰই নিমন্ত্ৰণ কৰিলে, কিন্তু সময় হোৱা সত্ত্বেও সন্মিলনৰ
কোনো আয়োজন কৰা দেখা নগ'ল ।
ইতিমধ্যে গুৱাহাটীৰ পণ্ডিতসকলৰ মাজৰ কেইটামান ঘটনা অৰ্থপূৰ্ণ হৈ পৰিল । ১৯৫৯ অক্টোবৰত ইণ্ডিয়ান হিস্টৰি কংগ্ৰেছৰ অধিৱেশন বহিল গুৱাহাটী জিল। পুথিভঁৰালৰ সৰবন ঘৰটোত । তাৰ · ওপৰৰ ডাঙৰ সভাকক্ষটোৰ বাবে লৰালৰিকৈ গাদি-লগা চকি ছৰকাৰে কিনি আনিলে আৰু ধ্বনি প্রতিধ্বনি-বিষয়ক ব্যৱস্থাটে। (aco istics) হুসংৰক্ষিত কৰা হ'ল। দেশ বিদেশৰ ভাৰতীয় ইতি হাসৰ পণ্ডিতসকলৰ সমাৱেশত এক গম্ভীৰ পৰিবেশ সৃষ্টি হৈছিল। [ তেতি নাও লণ্ডন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ Scool of Oriental Studiesঅৰ অধ্যাপক, পছত অস্ট্রেলিয়ান নেশ্যনেল ইউনিভার্সিটি নাক তাৰ পিছত কলিকতাৰ এছিযাটিক ছোছাইটিৰ অধ্যাপক থকাডে মৃত্যু হোৱা ডক্টৰ এ এল, বাশ্বাম আদিক সেই উপলক্ষ্যতে মই প্রথম লগ পাওঁ ] আৰু সেই পৰিৱেশৰপৰা তেনে গুৰুগভীৰ কামত হাত দিব পাৰিবলৈ আমাৰ বুকত ডাঙৰ সাহস গোট খাইছিল। ছুটা সন্ধিয়াৰ বাৰে গীত বাদ্যৰ আপ্যায়ন সূচী তৈয়াৰ কৰি ময়ে পৰিচালনা কৰিছিলো, আৰু সেই আয়োজনে বাহিৰৰ লোকসকলৰ তৃপ্তি দি আমাৰ মনত আমাৰ সম্পদত প্রত্যয় সৃষ্টি কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰৰ আয়োজনত ১৯৬৩ৰ নৱেম্বৰত ৰাংগালোৰত পাঠসমীক্ষাৰ এক আলোচনা-সত্র অনুষ্ঠিত হয়। তাৰ সভাপতি আছি..
অধ্যাপক নীলকণ্ঠ শাস্ত্রী, সঞ্চালক ড পি এল, বৈদ্য। এ এন্ উপাধ্যে, ড° ৰাঘৱন, ড এছ, এম, কাত্রে আদি আগ শাৰীৰ প্রাচ্যবিদে সত্ৰত যোগদান কৰিছিলহি। সেইৰেল। প্রাচ্যবিদ্যা সন্মিলন কুক্ষেত্ৰত নবহা কথাৰ আলোচনাৰ মাজত গুৱাহাটীয়ে নিমন্ত্ৰণ কৰিব পাৰেনেকি, সেই কথা ওলাইছিল। দুই-এজনে মোক কৈছিল, 'আপোনালোকৰ সৰ্বজনমান্য অধ্যাপক সন্দিকৈ আছে যেতিয়া, অসমৰ কোনো ঠাইত কনফাৰেঞ্চখন পাতিৰ পাৰেনেকি, আপুনি ঘৰলৈ ঘূৰি গৈ আনসকলেবে আলচ কৰি চাবগৈচোন। আমি লৈকে অসমে আমাক নিমন্ত্ৰণ কৰা নাই। মই কলো, 'মোৰ কখাতনো ক'ত গজ পৰিব ? তথাপি অসমলৈ ঘূৰি ডক্টৰ বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাক কথাটে। কলোহি। তেওঁ 'ইমানসোপ। টকানো ত পাবা? বুলি তেতিয়ালৈ বুলি কথাটো সামৰি থ'লে ।
১৯৬৪ৰ জানুৱাৰীত দিল্লীৰ বিগ্যান ভৱনত বহা International Congress of Orientalistsঅৰ ষডু, বিংশ বৈঠকলৈ ড বৰুৱা, মই আৰু ভালে কেইজৰ এটি দল গৈছে।। কছিয়।, ইউৰোপ, এমেৰিকাৰ, চীন জাপানৰ শ শ প্রাচ্যবিদ পণ্ডিতব সমাগম হৈছে। গৃহস্থ ভাৰতীয়-পণ্ডিতৰ 'অংশগ্রহণো' চমৎকাৰ হৈছে। তাৰ মাজতে দুই এজনে গুৱাহাটীত অখিল ভাৰতীয় সন্মিলন হোৱা সম্ভৱ হ'ৰনে, প্রশ্ন কৰে। মই আমাৰ নেতা বুলি ড বৰুৱালৈ আঙুলিয়া। ড° ৰৰুৱাই কয়, 'ঘৰলৈ ঘূৰি গৈ ৰাৰু আামি চৰকাৰেৰে কথাটো হৈ চাওঁগৈ।' পৰিচ্ছন্নভাৱে সংগঠিত আন্তর্জাতিক সেই সমাৱেশত প্রাচীন মিছৰ, বেলিন, হিব্রু, হিটাইট ককেছীয়, আল্টাইক-তুর্কী ইৰাণীয়, ভারতীয়, দক্ষিণ-পূর্ব এছিয়া, পূর্ব এছিয়', ইছলাম, আফ্ৰিকাৰ
পাক ইতিহাসৰ চৰ্চা ভাগে ভাগে হয়। বাভারিজে সকলোতকৈ গ্ৰন্থ আৰু ৰহল আলোচনা হ'ল ভাৰততত্ত্ব বিভাগত সাপতি অধ্যাপক এ এল ৰাখাম। কছিয়াৰপৰা অধ্যাপক বি. জি
প্রাচ্যবিষ্কাৰ জগৎসভালৈ
গফুৰ্ভৰ নেতৃত্বত যথেষ্ট ভাঙৰ এটি একাডেমিছিয়ানৰ দল খাহিছিল। সিসকলে দাঙি ধৰ। আলোচনাৰ ভিতৰত কছিয়াত সংৰক্ষিত মোগল চিত্র-বিষয়ক কথাই কৌতূহলৰ সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁলোকৰ ভিতৰত এজন তরুণ পণ্ডিত সাহিছিল - বাৰাকায়েভ। তেওঁ ক ভাষাত এখন অসমীয়। ব্যাকৰণ প্ৰণয়ন কৰিছে। কংগ্ৰেছৰ আপ্তজাতিক সভালৈ যাওঁতে মই গাবলৈ যোৱাতকৈ চাবলৈহে গৈছিলো। ভাবিছিলো, ইন্দ্ৰৰ সভাত কিনে। ফেঁচাই কুৰুলি দিমগৈ! গতিকে যদিও সভাত উত্থাপন কৰিম বুলি এটা প্ৰবন্ধৰ নাম দিছিলো (Music treatises found in Assam), প্ৰকৃততে কোনো প্রবন্ধ লিখি নিয়া নাছিলো। ৱিগণন ভৱনত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে আমাৰ পুৰণি ছাত্র, চিত্রকলাসমীক্ষক ড° ৰজভানন্দ দাশগুপ্তক লগ পালো। দাশগুপ্তই যেতিয়া ক'লে, 'ছাৰ, আপোনাৰ পেপাৰখন পৰহিলৈ কাৰ্যসূচীত দিয়া আছে', মই লৰালৰিকৈ ৰবীন্দ্ৰ ভৱনলৈ গ'লে। আৰু তাৰ লাইব্রেৰিৰপৰা মোৰ পুৰণি লেখা কেইটামান উলিয়াই প্ৰবন্ধটো প্রস্তুত কৰিলো, আমাৰ অসম ভৱনৰ দুজন ৰজুৱে সেইটো টাইপ কৰি দিলে আৰু মই ভাৰততত্ত্ব বিভাগত তাকে পঢ়ি কোনোমতে মান ৰক্ষা কৰিলো। মোৰ ৰচনাএন Proceedingsপত হুপা হৈ ওলাল। দেশ বিদেশৰ ইমানখিনি পণ্ডিতৰ সমাজখন দেখা পাই মুঠতে বৰ ভাল লাগিল আৰু আমাৰ ঠাইত তেনে এখন সমাজ দেখা পাবলৈ ধাউতি উপজি আহিল।
খব খোজেৰে সময় আগ বাঢ়ে। ড বৰুৱাৰ পৰামৰ্শমতে অখিল ভারতীর প্রাচ্যবিদ্যা সম্মিলনৰ প্ৰধান সম্পাদক ও আৰু এন. কোৰে অসমৰ শিক্ষামন্ত্রী দেৱকান্ত বৰুৱালৈ
া। Fনजে बो बक्রte Fora faa কनिटेक টাৰি ক'লে। শহীনে লগে লগে জন্মতি প্ৰকাশ কৰিলে । ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনা - ড° ৰকৰাৰ ঘৰত ৰহা এখন সক সভা
জীৱনৰ দাঁধ আৰু বাণি
ঘোষণা কৰে যে সন্মিলনৰ প্রাথমিক পায়োজনৰ ৰাৰেড অশ্বিনীকান্ত বৰকাকতীক চৰকাৰে এজন স্থানীয় সম্পাদক পাতিষ। সেই সভাতে ড বৰুৱাক উদ্যোক্তা আৰু মোৰ সংযুক্ত উদ্যোক্তা কৰি এখন প্রকাশন সমিতিও পাতি দিয়া হ'ল। কিন্তু মহাকালে জামাতকৈও দীঘল বেও মেলি খোজ দিলে। মাৰ্চৰ ২৯ তাৰিখে ড° বৰুৱা হঠাৎ মৃত্যুৰ গৰাহত পৰিল। আমাৰ বাৰে যেন পৰাজয়ছে গতি হয, এনে লাগিল। কিন্তু পৰিও নপৰি ১ মেই তাৰিখে এখন ৰাজহুৱা সভা পাতি স্থানীয় সংগঠন সমিতি গঠন কৰা হল, মুখ্যমন্ত্রী বিমলাপ্রসাদ চলিহাক সভাপতি আৰু শিক্ষামন্ত্রী দেৱকান্ত বৰুৱাক কাৰ্যকৰী সভাপতি, আৰু ডঃ বৰকাকতীক, মোক আৰু দণ্ডেশ্বৰ গগৈদেৱক যুটীয়া সম্পাদক, আৰু মহুৰুল ইছলামক ধনত বালী বাৰ দিয়া হল। খাদ্য, নিৱাস, নৃত্যগীতৰ সন্ধিয়া আদিৰ বাবে একোখনহঁত সমিতি কৰি একোজন সম্পাদকৰ দায়িত্বত দিয়া হ'ল। তহুপৰি বিভাগীয় আলোচনাৰ অধিৱেশনবোৰৰ বাবেও বিভাগীয় সম্পাদক নিযুক্ত হল। ড বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাই পূৰ্বতে ইচ্ছা প্রকাশ কৰামতে স্থানীয় বিভাগটোত অসমৰ জনজাতীয় সংস্কৃতিৰ আলোচনা সভা কৰিৰৰ সিদ্ধান্ত কৰা হ'ল। জুনৰ ২৬ তাৰিখে পুণেৰ ভাঙাৰকৰ ইনস্টিটিউটৰপৰা প্রধান সম্পাদক ড° দাণ্ডেকৰ আৰু পি এন, পুষ্প আৰু আমি তিনি স্থানীয় সম্পাদকৰ নামত গুৱাহাটীত দ্বাৰিংশ সম্মিলন ড়িছেম্বৰত ৰহিব বুলি প্রথম বুলেটিন ৰাহিৰ হ'ল । তাতে লগতে পণ্ডিত-পৰিষদে। হ'ৰ বুলি ঘোষণা কৰা হ'ল। বিশ্ববিদ্যালয় আৰু পণ্ডিতসমাজসমূহক থাক পণ্ডিত ব্যক্তিসকলক সাদৰ নিমন্ত্রণ জনোৱা হ'ল। সমস্ত ভাৰতৰপৰা সদস্য হ'বৰ প্রয়াসীসকলৰ আৱেদন আহিবলৈ ধৰিলে। নির্মীয়মাণ ভগৱতীপ্রসাদ বৰুৱা ভৱনতে নক এটি অফিছ নক্রিয় হৈ উঠিল। ছেপ্টেম্বৰৰ ১৪ তাৰিখে স্থানীয় সমিতিয়ে হোৱা কামৰ এতিয়ান ল'বলৈ
আয়-ব্যয়ফ (বাজেট) গ্ৰহণ কৰিলে আৰু ড দাণ্ডেফৰৰ পৰামর্শমতে ১৯৬৫ৰ ২, ৩ আৰু ৪ জানুৱাৰী সন্মিন দিন ৰূপে থিৰাং কৰিলে। ২৫ ছেপ্টেম্বৰৰ দ্বিতীয় বুলেটিনত সেই দিন ঘোষণা কৰি পাগন্তক পণ্ডিতসকলৰপৰা আগৰ সন্মিলনবোৰৰ দৰে থকা-খোৱাৰ বাৰে টকা নল বলৈ স্থিৰ কৰি সকলোকে স্থানীয় সমিতিৰ অতিথি হবলৈ অনুৰোধ জনোৱা হয়। অসম চৰকাৰৰ শিক্ষা বিভাগে কটন কলেজৰ অধ্যাপন কক্ষ আৰু ছাত্ৰ-নিৱাসবোৰ সন্মিলনৰ বাৰে এৰি দিবলৈ সিদ্ধান্ত কৰি ঘৰ-দুৱাৰ, গা-ধোৱা ঘৰ আৰু শৌচাগাৰ আদিক পরিচ্ছন্ন ৰূপ দিয়াই তুলিলে। আৱৰ্তগৃহ আৰু পৰিদৰ্শন-গৃহ আদিত জ্যেষ্ঠ পণ্ডিতসকলক ৰখাৰ দিহা হ'ল । ১০ ডিছেম্বৰত প্রকাশিত তৃতীয় বুলেটিনত কোৱা হ'ল যে সম্মিলনৰ লগতে ভাৰতৰ মুদ্ৰাবিজ্ঞান সমাজৰ (Numismatic Society of India) অধিৱেশনো হ'ৰ, লগতে গুৱাহাটীৰ মহৰ কামোৰৰ কথা কৈ আঁঠুৱাখন আনিৰলৈ নাপাহৰিবলৈও কোৱ। হ'ল । আমাৰ ফালৰপৰা সকলো আয়োজন বাৰে বাৰে পৰীক্ষা কৰি চোৱা হ'ল যাতে সমস্ত ভাৰত, শ্রীলংকা আৰু নেপালৰ পণ্ডিতসকলে নিন্দা কৰি নাযায়হি ।
১৯৬৫ৰ প্ৰথম পুৱাৰপৰা হো হোকৈ আমাৰ আলহীসকল আহিল। দেৱকান্ত বৰুৱা নিজে গ'ল ( সকলো কামতে তেওঁ আমাৰ লগে লগে লাগি থকা দেখি আলহীসকলে আচৰিতহে মানিছিল ) মূল সভাৰ সভাপতি অধ্যাপক ৰাদেৱশৰণ অগ্ৰৱাল, সম্পাদক ত দাণ্ডেকৰ আদিক বৰঝাৰত আদৰিবলৈ । পণ্ডিতসকলৰ সমাগমত গুৱাহাটী উৎসৱময় হৈ উঠিল। আমাৰ শিক্ষক কর্মী আৰু ছাত্র স্বেচ্ছাসেৱকসকলৰ আদৰ-সাদৰত সকলো মুগ্ধ হ'ল। কিন্তু কাৰো, বাৰে ঘিউতো কাইট ওলায়। দুজন আজীৱন সভ্যই আগে-ভাগে ইয়ালৈ অহাৰ বাতবি পাষাক দিয়া নাছিল বাবে তেওঁলোকৰ
मोबाक বাभি
অভ্যর্থনাৰ দিহা কৰা হোৱা নাছিল । হায়াজনে কল্পভূতি ধৰি 'আপোনালোকে সৰু ঠাইত কিয় এনে অনুষ্ঠান পাতিবলৈ লয়', ইত্যাদি ৰকিবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেওঁলোকৰ ভালকৈ বহুৱাই লৈ কথাটে। বুজাই দিয়া হ'ল, তেওঁলোকে পাৰ লগীয়া কাগজ-কিতাপৰ টোপোলাও আমাৰ নিজৰ ভাগৰপৰাই দিয়া হ'ল। তহুপৰি, একেদিনাই আনসকলে আমাৰ অভ্যর্থনাৰ ইমান প্রশংসা কৰিবলৈ ধৰিলে যে দুইজনেই আমাক দেখিলেই লাজত আঁতৰি ফুৰা হ'ল। বহুত দিন পাহত ভাৰে এজনক ( তেওঁ মহিলা ) দিল্লীত ৰাটত লগ পাওঁতে মোৰু বলেৰে ঘৰলৈ ধৰি নিজা জলপান খুৱাইহে এৰিলে। সম্মিলনৰ বিদ্যায়তনিক অংশও নিখুঁত কৰি Internatronal Congress of Orientalists অৰ আদৰ্শত সংগঠন কৰা হৈছিল - যিটো All-India Ouental Conferenceঘৰ ইয়াৰ আগৰ কোনো অধিৱেশনেই কৰা নাছিল । আন কি, কোনটো প্রবন্ধ কোন দিনা পঢা হ'ব, তাকে। ৰান্ধি দিছিলো । সকলো দিশৰপৰা দ্বাবিংশ দম্মিলনেই AIOCৰ শ্ৰেষ্ঠ সম্মিলন বুলি সকলো অভিজ্ঞই মুখে মুখে ক'বলৈ ধৰিলে। তাৰ ফল স্বৰূপে Conferenceঘৰ কাৰ্যপালিকালৈ প্রতিনিধিসকলে মোক নির্বাচন কৰিলে। সন্ধিয়। অনুষ্ঠিত "কঙ্কিণীহৰণ" অঙ্কীয়া ভাওনা জিকিৰ, আন গীত নৃত্যৰ কথা আলহীসকলক মই বুজাই গৈছিলো। তাৰ ফলত ত্রয়োবিংশ অধিৱেশনলৈ মোক অপ্রতিদ্বন্দ্বিতভাবে হুকুমাৰ কলা বিভাগৰ সভাপতি কৰিলে। সেইটি মোৰ বাবে ভাবিব নোৱৰা সন্মান হ'ল। ইয়াৰ আগতে অসমৰ পণ্ডিতসকলৰ মাজত একমাত্র কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ডাঙৰীয়াহে বিভাগীয় সভাপতি হৈছিল লক্ষ্ণৌত (১৯৮১)। আমাৰ সকলো কৰ্মীৰ গা চালি কৰা শোধন-পোছন, আদৰ অভ্যর্থনাৰ প্রতিদান যেন মোৰ ওপৰতেই এইদৰে বাকি দিয়। ড° দাকেৰে নিৰ্বাচনৰ ফলাফলৰ কাগজ ছখন মোক দি
ক'লে, 'আপুনি সন্ধিয়া এইদিন ঘোষনা কৰি দিব। কিন্তু কাগজ তখন যত্ন কৰি সাৱধানে ৰাখিব।' মই ক'লো, 'ভাল ৰাক। আপুনি ভয় নকৰিব। কাগজ এয়। মোৰ ওপৰ জেপত I keep it nearest to my heart' জুমটোৰ আটাইখনে হাঁহিলে। দাতেকৰে ক'লে, 'আপোনাৰ কাষ হৈ গ'লে কাগজ দুখন মোক দিব দেই । 1 I will keep rt nearest. to my heart' আকৌ হাঁহি। এনতে এজন প্রতিনিধিয়ে মোৰ কলমটে। ৰিচাৰিলে। মই ক'লো, 'মোৰ তিনিটা কলম এই ছদিনতে হেৰাইছে। কাৰোবাক দি পাহৰিছো । তেতিয়া এজনে ক'লে, 'আপুনি কলমকেইটা দিওঁতে যদি তাৰ কেপটোহঁত ৰাখিল্ডহেঁতেন আপোনাৰ কলম নেহেৰালোহঁতেন।' সেই মূহূৰ্ততে মোৰ কলমৰ প্ৰয়োজন হোৱাত সেইজন প্রতিনিধিকে ক'লো, 'আপোনাৰ কলমটো দিয়কচোন। লাগিলে ৰাঁক কেপটো আপোনাৰ হাততে ৰাখক।' আকৌ সকলোৰে হাঁহি। এইদৰে হাঁহি-ধেমালি আৰু কপালৰ গাঁঠি থোপা কৰ। পাণ্ডিত্যৰ আলোচনাৰ মাজত তিনিদিনীয়া সন্মিলন বছৰবন্ধীযা যেন হৈ পাৰ হৈ গ'ল। ড° দাণ্ডেকৰে এটা ঢোকাত মন্তব্য কৰিলে যে গুৱাহাটী সন্মিলন সৰ্বপ্ৰকাৰে কৃতকার্য হৈছিল। সন্দিকৈ ডাঙৰীয়াক যোৰহাটত দেখা কৰিবলৈ যাওঁতে নৱ-নির্বাচিত সভাপতি ড. এ এন, উপাধ্যেয়ে কৈ গ'ল, 'আমি কিন্তু ইয়াত এজনহে প্রাচ্যবিদ পণ্ডিত আৱিষ্কাৰ কৰিলো - ডক্টৰ নেওগক।' শেহ নিশালৈকে প্রতিনিধিসকলৰ মাজত থাকি বেলেগ বেলেগ বিষয়ত আলোচনা কৰি ফুৰা দেৱকান্ত বৰুৱাৰ বিষয়ে সিসকলে প্রশ্ন কৰিছিল, 'তেওঁৰ specialisation কি? তেওঁ দেখোন সকলোকে তেওঁলোকৰ specialisationঅৰ কথাহে কয় ! তাতকৈও, আমাৰ ৰাজ্যৰ মন্ত্ৰীসকল দেখোন আমাৰপৰা দহ নিলগতহে ৰয়। এওঁনো কি মুন্ত্রী ? অন্তিম সভাত অসমক ভূৰি ভূৰি প্ৰশংসা কৰাৰ উপৰিও প্রতিনিধিসকলে ঘৰমুৱা বাটৰপৰা গৈ
ঘৰ পাই নিজৰ ঘৰৰপৰা স্নেহ-অৰ্দ্ধা জনাই চিঠি দি ওপচাই পেলাইছিল। বিভাগীয় অধিৱেশনবোৰৰ ভিতৰত ওপৰঞ্চি পণ্ডিত-পৰিষদৰ সঞ্চালন বিশেষ প্রশংসনীয় হৈছিল, আমাৰ ড মুকুন্দমাধৱ শৰ্মাই সম্পাদকৰূপে সংস্কৃতেৰে সেই সঞ্চালন কৰিছিল।
সম্মিলনখন অসমলৈ নিমন্ত্রণ কৰাৰ দৰে এক দায়িত্বশীল কাম হাতত লৈ আমিযে তাক এনে কৃতকার্যতাৰে সম্পন্ন কৰিব পাৰিলো, সি ভাৰতৰ প্রাচ্যৰিদ, পণ্ডিত সমাজত আমাক এক প্রতিষ্ঠা দিলে। সেই কথা সম্মিলনৰ পাছতে বিবিধ পত্রিকাত প্রকাশ পোৱা প্ৰশংসা বাণীৰপৰাও আৰু মোৰ দৰে তুচ্ছজনক পিছৰ চাৰিটা পাঁচটা অধিৱেশনত (তাৰ পিছৰপৰা মোৰ যোগদানেই পাতলি আহিল) প্রতি নিধিসকলে বহুত বহুত ভোট দি কাৰ্যপালিকালৈ তুলি দিয়াৰপৰাই , দেখা পাইছো। গুৱাহাটী সম্মিলনৰ পাছতে বোম্বাইৰ Heras Institute of Indian History and Cultureঅৰ মুখপত্র Indicaত ফাদাৰ ড এডল্ফ এস্টেলাৰ (এই স্পেনিশ পণ্ডিতজন ৰেদৰ বিশেষজ্ঞ), ড এল বি কেনি আৰু অধ্যাপক এন এছ গোৰে কৰে এটা বহল প্রবন্ধত সেই সম্মিলনৰ তাৎপৰ্যৰ কথা কৈছিল
It was a good choice of locat on fioin the larger national cultural point of view Rewarding was also the experience of the willing and warm ho pitality extended by Government University cicles and cultured public, which made one easily forget the inconveniences inherent in such big gatherings-all the more since our hosts were so reidy to assume responsibility for and to go out of their way to remed, even the short comings that were due to causes beyond their control Well dore, Assam '
The printing and arrangement of the programmes and Summaries of Papers were outstandingly neat and efficient - But special tribute of praise is due to the Local Secretary,
Dr Maheswar Neog, for the Pragjyotisa Souvenir, a rich Symposium on Assamese culture to which he himself contributed two papers, and whose fine presentation is on par with that of the 'Summaries', also edited by him
এই দুখন গ্ৰন্থৰ বাহিৰেও মই পিছত Proceedings and Transactions of the XXIInd Session, AlOC, দুটা ডাঙৰ খণ্ডত সম্পাদন কৰি ১৯৬৬ৰ ভিতৰতে উলিযাওঁ। অঞ্চল সেয়ে নহয়। আনবিলাক সম্মিলনৰ স্থানীয় সমিতিয়ে নকৰা এটি কাম কৰিলে। - আমাৰ দুগৰাকী বৰেণ্য পণ্ডিতৰ স্মৰণত। - ড দাণ্ডেকৰে AIOC Historical Sketch দিওঁতে বিশেষভাৱে তাৰ উল্লেখ কৰিছে The Local Committee of the Gauhati Session (1965) has published, bes des the 'Proceed ngs of the session, two Commemoration Volumes one for BK Barua and the other for SK Bhuyan এইদৰে ছখন গ্ৰন্থৰ প্ৰকাশনেৰে গুৱাহাটী সম্মিলনৰ বিশেষ অভিলেখ ৰল ।
International Congress of o entalistsঅৰ দিল্লীৰ ষড় বিংশ সন্মিলনৰ স্থানীয় সংগঠন সমিতিয়ে ড দাণ্ডেকৰ আৰু ড ৰাঘৱনৰ সম্পাদনাত Oriental Studies in Ind a নামৰ এখনি গ্রন্থ প্ৰকাশ কৰে ১৯৪৭ৰ পাছৰপৰা ভাৰতত হোৱ। প্ৰাচ্যবিদ্য। চৰ্চাৰ এটি খতিয়ান দাঙি ধৰি । সেই খতিয়ানত ভাৰতৰ সকলো প্ৰান্তৰ কথা থলমূলকৈ কোৱা হৈছে। তাত অসমৰ উল্লেখো ঠায়ে ঠায়ে সোমাইছে। ড দাণ্ডেকৰে বৈদিক, সংস্কৃত আৰু প্রাকৃত অধ্যয়ন প্ৰসংগত সন্দিকৈ ডাঙৰীয়াৰ Yasastulaka and Indian Culture গ্ৰন্থ আৰু Naisadhacirsta দ্বিতীয় তাঙৰণত উল্লেখ কৰিছে। ড এছ, এন, কাত্রেই ভাষাতত্ত্বৰ আলোচনাত ড কাকতিৰ Assamese - Its Fomation and Developme1 অৰ কথা কৈছে। ড এ ডি পুছলকেৰে প্রাচীন ভাৰতৰ ইতিহাস চৰ্চাৰ লেখ দিওঁতে ড বৰুৱাৰ
चाक यांगि
A Cultural History of Assam Early Geography of Assam ড° চট্টোপাধ্যায়ৰ The Place of Assam in the History and Civilization of India, ড চৌধুৰীৰ History of Civilization of the Pcople of Ass m, নাথৰ Back grourd of Assamese Culture আৰু (কেশৱনাৰায়ণ ) দত্তৰ এটা প্ৰবন্ধৰ লেখ দিছে। ড° দাণ্ডেধৰে ধৰ্ম দৰ্শন সম্পৰ্কীয় অধ্যয়নৰ বিচাৰত ড কাকতিৰ ধৰ্মৰ ধাৰাৰ বিচাৰৰ (Mother Goddess আৰু Visnuite Myths) ফালে ইংগিত কৰি লিখিছে, B Kakati and Ko ambi ha e tudied the arthropological issues in the evolution of Hindu religion and thought 5 ৰাঘৱনে হুকুমাৰ কলা বিষয়ক গ্ৰন্থৰ কথা কওঁতে তেওঁৰ সঙ্গীতৰ জানে শত ওলোৱা মোৰ সম্পাদিত নৃত্য গ্রন্থ 'ইস্তমুক্তাৱলী'ৰ পাঠৰ আৰু মোৰ আৰু কেশৱ চাংকাকতিৰ Rhythm in the Vaishnava Music of A sim আৰু তাত সন্নিবিষ্ট 'বাদ্য-প্রদীপ ৰ প্ৰসঙ্গ আনিছে। আধু নিক ইতিহাসৰ কথাত নেশানেল আর্কাইভৰ এছ, ৰায়ে কেশৱনাৰায়ণ দত্তই প্রস্তুত কৰা অসমৰ স্বাধীনতা-সংগ্ৰামৰ বুৰঞ্জীৰ নাম লৈছে আৰু পৰ্বতীয়া জনজাতিৰ লগত ব্ৰিটি শৰ সম্বন্ধ সম্পর্কে দত্তৰ এটা প্ৰৰন্ধও উন্নকিয়াইছে। ড ভূঞা ছাৰৰ গ্ৰন্থাৱলীৰ সম্ভেদ ইয়াৰ মাজত নোসোমোৱাটোহে আচৰিত কথা। বাৰাণসী সন্মিলনৰ সভাপতি ড° বিশ্ববন্ধু শাস্ত্ৰীয়ে (১৯৬৮) তেওঁৰ অভিভাষণত মোৰ Sankar deva and His Timesঅৰ উল্লেখ কৰিছে। এইদৰে প্ৰাচ্যবিদ্যাচর্চাত অসমৰ কাম বৰ বিশদ নহলেও অস্বীকৃত হৈ থকা নাই । যোৱা তিনি-চাৰি দশকত প্রাচ্যবিদ্যা সন্মিলন, বুৰঞ্জী কংগ্ৰেছ আদিত আমাৰ পণ্ডিতসকলে অনেক মূল্যবান প্রবন্ধ পাঠ কৰিছে । তাৰ এক পঞ্জী তৈয়াৰ কৰিলেও এটি ভাল কাম হ'লহেতেন।
আলিগড সম্মিলনৰ (১৯৬৬) সুকুমাৰ কল। আৰু আৰু কাকবিজ্ঞান বিভাগৰ সভাপতিৰ অভিভাষণত মই সেই দুই বিষয়ত
অসমৰ দান সম্পর্কেই আলোচনা কৰিছিলো। ওপৰত উল্লেখ কৰা সন্মিলনত পঠিত মোৰ গৱেষণা পত্ৰবোৰতো মই এই অঞ্চলটোৰ বাহিৰলৈ ওলাই যোৱা নাই। পিছৰ অধিৱেশনবোৰত দিয়া ৰক্ত তাবোৰত অসমৰ অতীততেহে ভুমুকি মাৰিবৰ কাৰণে যত্ন কৰিছিলো Assamese versions of two Sufi ronmances ( বাৰাণসী সম্মিলনৰ ইছলামী অধ্যয়ন বিভাগ, ১৯৬৮, Procedingsঅত প্রকাশিত ), A Buddhist fribe of Assam the Khamti (যাদবপুৰ ১৯৬৯, ৰৌদ্ধধৰ্ম আৰু পালি বিভাগ, Proceedingঅত প্রকাশিত ) The so-called Mugnal head-gear in art and in use ( যাদৱপুৰ, Journal of the University of Gauhatiত প্রকাশিত ), নৱাৱিষ্কৃত প্ৰমাণৰ ভিত্তিত লিখা Light on a ruling dynasty of Arunachal Pradesh in the fourteenth and fifteenth continus (ধাৰৱাৰ, ১৯৭৬, Annals of Bhandarkar Oriental Institute, Diamond Jubilee Volume), The integration of the Mongoloid element in the cult ue of N E India ( ধাৰৱাৰ, ই লিখিত প্রবন্ধ ৰূপ ভালকৈ নল'লেই ), A militant Vaisnava sect the Mayamariya (পুণে, ১৯৭৮, ত্ৰিৰাষ্ট্ৰমৰ Journal of Indian Historyত প্রকাশ ), Taxation in medieval Assam ( পুণে ১৯৭৮, Indicaত প্রকাশিত )। যদিও প্রথম ভাগত লিখা প্ৰবন্ধবোৰ সংস্কৃত-আধাৰিত আছিল আৰু বাহিৰৰপৰা অনেক পণ্ডিতে মোলৈ চিঠি দিওঁতে সংস্কৃত বিভাগৰ অধ্যাপক বুলি সম্বোধন কৰিছিল, মোৰ চৰ্চা অসমৰ তথা উত্তৰপূবৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহাসৰ সীমাৰ ভিতৰত সোমাই থাকিছিল। এই অঞ্চলটোৰ কথাই বহুল ভাৰতৰ স্থালোচনাত যেনে স্থান অধিকাৰ কৰিব লাগিছিল, তেনে কৰা নাই, বাহিৰৰ সৰ্বভাৰতীয়
জ্ঞানৰ অধিকাৰী পণ্ডিতসকলেও এই অঞ্চলৰ চৰ্চালৈয়ে আগ বাচি আহিব লাগিছিল, তাক কৰা নাই, আমাৰসকলেও যিমানখিনি যেনেপ্ৰকাৰে কৰা ৰাঞ্ছনীয়, সিমানলৈ তেনেকৈ আগ বঢ়া নাই । অথচ উৰ্বৰ আৰু বিস্তৃত এখন ক্ষেত্ৰ পৰি আছে। আমাৰ পণ্ডিতসকলে সৰ্বভাৰতীয় স্বীকৃতি পাবলৈ হ'লে এই অঞ্চল সম্পর্কে তেওঁলোকৰ অধ্যয়ন আৰু গাঢ কৰাৰ প্ৰয়োজন। বাহিৰৰ পণ্ডিতসমাজেও তাৰ বাবেই বাট চাই আছে। এতিয়ালৈকে ভাৰতীয় প্রাচ্যতত্ত্বৰ কেন্দ্ৰ ভাঙাৰকৰ প্ৰাচ্যবিদ্যা সংস্থানৰ আজীৱন সভ্য হৈ ময়ো সেই ভৱিষ্যতলৈ মূৰ তুলি চাই আছো। মোৰ জীৱনৰ যাঠি বছৰপূর্তি উপলক্ষ্যে আচার্য সুনীতিকুমাৰ চট্টোপাধ্যায়ে পঠোৱা সংস্কৃতৰ শ্লোকছন্দত ৰচিত 'প্ৰশস্তি' আদি মহানসকলৰ আশীৰ্বাণী মোৰ জ্ঞানপথৰ জীৱন শতধন্য কৰা সম্বল । -
।। অধ্যাপক শ্রীমহেশ্বৰনিয়োগ প্রশস্তি ॥
প্ৰাগজ্যোতিষে পুৰে পুণ্যে বাৰণ্যে। বিছষাম মণি । হৃদি যস্য স্থিতা দেৱী বাণী ৰৈ কামৰূপিণী ॥১॥ নিয়োগাব কুলে জাতো নাম্না খ্যাতো মহেশ্বৰ । সৌজন্য, আর্জব, চাস্য সহজ জ্ঞানভূষণম, ॥২॥
ভাষেতিহাসৱিদ্যাস্থ প্রত্নতত্ত্বে চ ৱাঙ্ময়ে । কীর্তিযস্য স্বদেশাদ, বৈ নানাদেশপ্ৰসাৰিণী ।।৩।। জ্ঞানস্য সাধনং লক্ষ্য তথা শিষ্যহিতৈষণা । বিবর্ধনম, মনঃপূতম, বিদ্যায়া সংস্কৃতেশ্চ ৰৈ ।।৪।। এৱং মহেশ্বৰে। নিত্য গাম্ভীর্যে সাগৰোপম । হুপ্রিয়োহহুজকল্পশ্চ 'জীৱ্য্যাৎ স° শৰদ শতম, ॥৫॥ কায়েন মনস। বাচা ইতি ট্রুক প্রার্থ্যতে সদা । কাশ্যপান্বয়জাতেন সুনীতিদেৱশৰ্মণা ।।৬।।
চঞ্চল হৃদি-জাল ঢালে পৰিমল
It was a sight for the gods to see বুলি যাক কয় ইংৰাজীত। এতিয়া অঙ্গপ অলপকৈছে মনত পৰে। শিৱসাগৰ ছহৰৰ কালিপ্রসাদ মেমোৰিয়েল হল । ততিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে সব্জা (আধুনিক অমীয়া ভাষাত বনোৱা) হৈ উঠা নাই । কেইদিনমানৰ আগতেছে তাত কিবা এখন বাজনৈতিক সন্মিল। নে কি বহি গৈছিল- য'ত বাগ্মীবৰ (তেতিয়াও বাগ্মীবৰ নাম হোৱা নাছিল) নীলমণি ফুকন ককাই (তেতিয়াও কৰা বুলিও চিনাক্ত হোৱা নাছিল) 'এইটো কর্ণেল জালমুৰ আলি ৰাঘৰ পুতেক' বুলি তরুণ ফখৰুদ্দিন আলি আহমদক সমজুৱাৰে চিনাকি কৰি দিছিল। সেই নির্মীয়মাণ ঘৰতে এমৰে এখন চা, পাতি এখন মঞ্চ তৈয়াৰ কৰা হৈছে। তাতে আসাম সাহিত্যসভাৰ বৰণীয়সকল শাৰী পাতি বহিছে । সেই তৰাৰ শাৰীৰ মাজত জোনটিহে 'ইটিতকৈ সিটি চৰা' হৈ তৰ, বৰাই আছেলক্ষ্মীনাথ বেজবৰুবা । তেওঁৰ লগাত বহিছে আমাৰ শিৱসাগৰ ছহৰৰ বেজবৰৱা চুকৰ লক্ষ্মীনাথৰ ককাই ভাই কেইজন - বিনন্দচন্দ্র আদি। সমুখত শৰাইটকাৰে বা ফুলৰ থোপাৰে এশাৰী শৰাই । শৰাইৰ পইৰাৰ তলেদি পোনকৈ আৰু ঢৌৰ দোপ দি নাৰ্জী ফুলৰ মালাৰ শাৰী। মুঠতে এক শোভনীয়, গম্ভীৰ আৰু পৱিত্ৰ পৰিৱেশ। সেই সভাতে
লম্বোদৰ গোহাঁয়ে (নির্মালি গাও ডিব্ৰুগড) জনাইছে (প্রান্তিক ১-১৫ অক্টোবৰ ১৯৮৫) সাহিত্য সভাৰ সভাত জমিদাৰ চৌধুৰীয়ে বেজবৰুৱাক ৰসৰাজ ত্ৰিতাপ দিয়া নাছিল, সেই সময়ত ভুবনচন্দ্র গগৈয়ে তেওঁৰ অসম পলিটেকনিক লৰপৰা সাহিত্য সভাৰ প্রতিনিধিসকলক চাহ মেলেৰে সম্বধনা জনাওঁতে বেজবৰুৱাক দিয়া অভিনন্দনখনত চৌধুৰীদেবে খিতাপটে। নিজ হাতে হোগ কৰিহে দিছিল। মহ ভেভিয়া শিশু ছাল । কথাটো আন ভাৱে হ জানিছিলো।
আসাম সাহিত্য সভাই অভিনৱ এটি কাম কৰিব - বেজবৰুৱাক অভিনন্দন জনাব। সেই সভাতেই সিবাৰৰ সাহিত্য সভাৰ সভাপতি জমিদাৰ নগেন্দ্রনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে বেজবৰুৱাক এটি নন-অফিছিয়েন্স অৰজাঘৰীয়া খিতাপ দিব - ৰসৰাজ। হলৰ বাহিৰ-ভিত্তৰ আগ্ৰহ উপচি থকা হিয়াৰোৰ লৈ গোট খোৱা ৰাইজেৰে ওপচ খাই পৰিছে । সেই দিনত সেয়ে 'বিৰাট ৰাজহুৱা সভা।' সাহিত্য সভাৰ প্ৰধান সম্পাদকে অভিনন্দন-পত্র পাঠ কৰি দিলে। তাৰ উত্তৰত বেজবৰুৱাই কি ৰসাল 'বয়ান' দিছিল, তাক মোৰ মনে ইমানদিনে কঢ়িয়াই আনিব পৰা নাই - সি লগে লগেই পিছে বাঁহীত প্ৰকাশ পাইছিল । আপোনালোকে তাভে চাব। এটা কথা কিন্তু মনত লাগি ৰৈছিল। অভিনন্দনৰ শৰাইখনি আগ বঢ়োৱা বাবে সাহিত্যৰথীয়ে বোলে ইমান শলাগ জনাব লগীয়া আছিল যে সিবোৰৰ অঙ্কটা ঠিক কৰিবৰ কাৰণে তাহানি কালৰ অঙ্কৰ পণ্ডিত শুভঙ্কৰ কায়স্থক তেওঁ মাতি অনাৰ কথা ভাবিছিল " মনক উলাহ যোগোৱা এনে এটি পৰিৱেশতেই মোৰ মনৰ ওপৰত আসাম সাহিত্য সভাৰ প্ৰথম অভিঘাত । মই তেতিযা শিৱসাগৰ হাই স্কুলৰ ক্লাছ ছেভেনত নে এইটত পঢ়া কিশোৰ । মই ৰৰ্ণোৱা এই ছবিখন মোলৈ ধৰি ৰাখিছিল এখন ফটোগ্রাফে । সেইখন তুলিছিল আৰু বহুত পিছত মোক দিছিল মোৰ শিক্ষক মহেন্দ্রনাথ গোহাঁয়ে (ড° হীৰেন গোহঁাইৰ পিতৃ), কিন্তু অযুত কাগজৰ মাজত সি কেনি হবণলুকি দি আছে, 'প্রান্তিক'ৰ পাঠকক মই এতিয়া বস্তুটি উপহাৰ দিব নোৱৰা হৈছো। কিন্তু সাহিত্য সভাৰ মই দেখা সেই প্রথম সম্মিলনে মোৰ মনত যি এক আপুৰুগীয়া ৰক্ত পোৱাৰ উলাহ-মানন্দ সৃষ্টি কৰিছিল, ডাক মই পাহৰিব নোৱাৰোঁ। ৰাজ হুৱা অনুষ্ঠান বুলিলে মোৰ সেই কালিপ্ৰসাদ হল, সেই শাৰী শাৰী সাহিত্যিক, সেই শাৰী শাৰী মাল।, শবাই, সেই লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা,
চঞ্চল - চালে পরিমল
সেই সাহিত্য সভা !
সেয়া হ'ল ১৯৩১ ডিছেম্বৰ পিছৰ বছৰ উত্তৰ লখীমপুৰত সাহিত্য সভা বহিল । তাৰপৰা নিজৰ ঠাইলৈ ঘৰাৰ পথত বেণুধৰ ৰাজখোৱ। ডাঙৰীয়া, ৰজনীকান্ত বৰদলৈদেৱ আদি যোৰহাটৰ আমাৰ ঘৰত সোমাই গৈছিল, আৰ ভাৰপৰাই উত্তৰ লখীপুৰত হোৱা উলহমালহৰ, উখনা উখনিৰ গোন্ধ পাইছিলো। তেতিয়া মুখে মুখে শুনি ছিলো, সন্মিলনৰ মঞ্চত বহি থকাতে গোহাঁই বৰুৱাৰ 'বস্তি'খন ছপাওঁতে চিয়াঁহীৰ চাব শুকুলা হৈহে পৰে বোলা ৰাবে গোহাঁই-ৰৰুৱাই নীলমণি ফুকনক 'তোৰ তপা মূৰটো ভাঙি থওঁ' বুলি কঁপি কঁপি হাতৰ লাখুটি দাঙিছিল। সভাপতি জে বৰুৱাইহে দুইজন পুৰন্দৰ ক ধৰি বহুবাই কথাটে। হাঁহি ধেমালিত শেষ কৰিছিল। পিছে, ইয়াৰ পিছৰ মঙ্গলদৈ (১৯৩৪) আৰু তেজপুৰ (১৯৩৬) সন্মিলনৰ তাপ কোনো প্ৰকাৰে মোৰ গাত লগাহি নাছিল যদিও পিছৰখনৰ বাবে দুবাৰো লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাক সভাপতি নির্বাচন কৰা আৰু দুবাৰে। তেওঁ সেই সম্মান প্রত্যাখ্যান কৰা আৰু সেই লৈ বাতৰি কাগজত হোৱা বাদ-প্রতিবাদৰ কথা ৰিণিকি ৰিণিকি মনত পৰে । পিছৰ বছৰত যেভিয়া (১৯৩৭) গুৱাহাটীত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈদেৱৰ সভাপতিত্বত সম্মিলন ৰহিল, তেতিয়া মই কটন কলেজৰ তৃতীয় বার্ষিক শ্ৰেণীৰ ছাত্র। অভ্যর্থনা সমিতিয়ে সন্মিলন উপলক্ষ্যে "প্রবন্ধ সংগ্রহ" নাম দি এক গম্ভীৰ প্ৰৰন্ধ সংকলন ছপাই উলিয়াইছিল। সাহিত্য সভাৰ অধিৱেশনত উলিওৱা 'স্মৃতিগ্ৰন্থ' সেইখনেই প্রথম। তাত মোৰ এটা কবিতা সন্নিৱিষ্ট হৈছিল, আৰু তেনে খলতো এজন ৰয়োজ্যেষ্ঠ লেখকৰ প্ৰৰন্ধ নিৰ্বাচিত নোহোৱাত তেওঁ ঠেই পাতিছিল । যি যি হওয় মোৰ সেই কবিতাৰ যোগেদিয়েই আসাম সাহিত্য সভাৰ কাষত মোৰ প্রথম 'অংশগ্ৰহণ কৰা ।। এই 'অংশ-গ্রহণ' কিন্তু বেছ চোকা
জীৱনৰ দীঘ আৰু ৰাণি
হৈছিল ডক্টৰ ময়িছল ইছলাম বৰাৰ সভাপতিত্বত ৰহা যোৰহাট সম্মিলনৰ সময়ত (১৯৪০)। শিৱসাগৰ সাহিত্য সভাৰ এটা ৰিহগুটি দলে কেনেকৈ ১৯৪১ ছনৰ পিয়ল প্রসঙ্গত প্ৰচাৰ কাৰ্য চলাই সভা পতি বৰাৰ তাৰিফ পাইছিল আৰু যোৰহাট সম্মিলনত যোগ দি অন্যায়ভাৱে সাহিত্য সভাৰ বিষয়-বাবত খোপনি পুতি লোৱা 'ছিঙিক্'সকলৰ কেনেকৈ আসন টলাইছিল সেই কথা মই আগতে কৈ আহিছো । তাক আৰু নোদোহাৰোঁ। মুঠতে, বহুত দিনৰেপৰা সভাৰ পেটত এটা গোৰ গোৰণি উঠি আছিল । গুৱাহাটীৰ অধিৱেশনত গোৱালপাৰাই পিছৰ সম্মিলন নিমন্ত্রণ জনায়ে। তাৰ কোনে। যোগাৰ নকৰাত যোৰহটীয়াসকলে হেৰম্ব প্ৰসাদ বৰুৱাক সভা পতি কৰি যোৰহাটতে এখন বিশেষ সম্মিলন (এপ্রিল ১৯৩৯) পাতিলে - য'ত উপস্থিতি আছিল মাথোন ১৬। সেই সম্মিলনেই গুৱাহাটীত নির্বাচিত কার্য নির্বাহক সমিতিখন ভাঙি নতুন এখন সমিতি পাতি দিলে আৰু সভাৰ নিয়মাৱলীখনে। মেমোৰেণ্ডাম অব্ এছোছিয়েছন ভংগ কৰি তল ওপৰ কৰি পেলালে। নতুন কার্য পালিকাই জেহিৰুদ্দিন আহমদৰ সভাপতিত্বত এখন 'প্রথম বার্ষিক অধিৱেশন' বহুৱাই নতুন এডন প্রধান সম্পাদক বাছিলে আৰু 'বিশেষ সন্মিলন'ৰ বিষয়ে সকলো আপত্তি খণ্ডন কৰিলে " যোৰহুটীয়া দলৰ এই আবধিপূর্ণ কাৰ্য-কলাপৰ সৰৱ প্ৰতিবাদ বিশেষকৈ আহিছিল শিৱসাগৰ সাহিত্য সভাৰপৰা, কাৰণ এইখন সভ। বছৰটে। শুই থাকি সন্মিলনৰ সম তহে মাথোন কুৰু কাৰা, কৰা ধৰণৰ শাখাসভা নাছিল। বিষয় বাছনি সভাত আমাৰ ধনঞ্জয় খুন্দ। প্ৰতিৰোধ কৰিব নোৱাৰি ছিক্সিকল তেওঁলোকৰ ওখ আসৰপৰা নামিল । আমাৰ সন্ধিৰ দুট। ছৰ্ত ৰখা হ'ল - দুজন অৱসৰপ্ৰাপ্ত জজ, ছজন অৱসৰ প্রাপ্ত মেজিস্ট্রেট আৰু এজন অধিবক্তাক লৈ গঠিত এক ট্রিবিউনেলে গোটেই কথাটো ৰিচাৰ কৰিৰ, বৰ্তমান সম্মিলনত প্রধান সম্পা৪৬২
চঞ্চল হৃদি-জলে চালে পৰিমল
দক ৰা কাৰ্য-নির্বাহক সমিতি নির্বাচিত নহ'ব। গৃহীত হ'ল। সম্মিলন পাৰ হৈ গ'ল। কিন্তু মবিও মৰকামোৰ নেৰাসকলে ইয়াৰ পাছতো চন্দ্ৰধৰ বৰুৱাদেৱক সভাপতি কবি এখন 'দ্বিতীয় বার্ষিক অধিৱেশন' পাতিলে! ট্রিবিউনেল সেই কথাত কই হৈ উঠিল আৰু বিচাৰৰ পাছত 'বিশেষ সম্মিলনে সভাৰ নিয়মাৱলী সংশোধন কৰা আৰু তেজপুৰ সম্মিলনৰ (১৯৩৬) সিদ্ধান্ত নাকচ কৰা আদি কাৰ্য অবৈধ হৈছে বুলি ঘোষণা কৰিলে। সেইমতে গুৱাহাটী সম্মিলনে (১৯৩৭) পতা প্রধান সম্পাদক আৰু কার্য নির্বাহক সমিতি পুন প্রতিষ্ঠিত (ডিছেম্বৰ ১৯৪১) হ'ল । আমাৰ জয় হ'ল। সাহিত্য সভাই সাহিত্যৰ হৈ একো নকৰি এইদৰে মিছা কাজিয়াত সময় আৰু শক্তি অপচয় কৰে ।। এফালে কাজিয়াখোৰ সকলৰ দৰাদবৰি, আনফালে ভূতৰ ওপৰত দানহ - দ্বিতীয় মহাসমৰ। সম্মিলিত পক্ষৰ যোদ্ধাসকলেৰে যোৰহাট ভৰি পৰিল, চন্দ্ৰকান্ত সন্দিকৈ হলৰ পৰা আসাম সাহিত্যসভাক বহিষ্কাৰ কৰিলে, দুৰ্লভ গ্রন্থেৰে ভৰা গ্রন্থাগাৰ লাং লাং থাং থাং কৰি দলিয়াই দিলে। দুজনমানে কোনো মতে তাকে ধৰা-ধৰিকৈ তুলি নি অধ্যাপক তুলসীনাৰায়ণ শৰ্মাৰ চ'ৰাঘৰত দম কৰিলেগৈ । ৰহুত মূল্যবান পুথি এই সময়তে হেৰালেবিদালে। আসাম সাহিত্য সভা আৰু অসমীয়া সাহিত্যৰ আৰম্ভ হ' পূর্ণ ব্লেক আউট ।
এইখিনিতে ইতিমধ্যে মই অসম সাহিত্য সভাৰ চমু বুৰঞ্জীত ( Annals of Asam Sahitya Sabha p 43) কোৱা কথা কেইটামান দোহাৰিব খোজোঁ। সভাই নিজৰ জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল অসমৰ ভাষা আৰু সাহিত্যৰ কল্যাণ কামনা কৰা কেইজনমান লোকৰ এটি অনুষ্ঠান ৰূপে । নৰম-পন্থী ৰাজনীতিক লোকৰ সংথ আসাম এছোছি য়েছনে সসৃষ্টি কৰা ৰাজহুৱা জীৱনৰ বায়ুমণ্ডলত সাহিত্য সভাৰ জন্ম 1 প্রথম ভাগত সভাৰ গুৰিয়াল হিছাপে দুই ৰা এজন উকীলে দৈতে
দায় চৰকাৰী চাকৰিয়ালৰ এটি দল আছিল।
ব্রিটিশ ৰাজস্বৰ
জীৱনৰ দীর্ঘ আৰু বাশি
প্রতি আনুগত্যৰ এটি নূষ সেই দেখি সেই সময়ত আমাৰ কাণত ৰপৰাকৈ নাথাকে। যি সময়ত ভাৰত জুৰি গান্ধীজীৰ আইন অমান্য আন্দোলন চলিছিল, ব্রিটিশ সাম্রাজ্যৰ অধীশ্বৰ His Most Gracious Majestya অনুপৰ পিছত আৰোগ্য-প্রাপ্তিত আনন্দ প্রকাশ কৰি কার্যনির্বাহক সমিতিয়ে প্রার্থনা জনাইছিল, 'sincerely prays that the Almighty Father may grint His Majesty long life and sound health to rule over this extensive Empire's এই 1 yal entirents ভাৰতেশ্বৰৰ প্রতিনিধিসকলে তাৰিফ কৰিছিল। কিন্তু এইহে দুখৰ বিষয় যে অনুগত হোৱা সত্ত্বেও সভাক ১৯৩০ ছনৰেপৰা ৰকাৰে দিয়া বার্ষিক অনুদান ১৯৩২তে বন্ধ কৰি দিছিল । ৰাজনৈতিক কথা আলোচনা কৰা মূলৰেপৰা সভাৰ অবিধি আছিল। কিন্তু প্রথম ভাগত আমাৰ জাতীয়তাবাদী নেতা আৰু আন লোক সাহিত্য সভাৰ সম্মিলন আৰু কাৰ্য-নিৰ্বাহকৰপৰা যেন আঁতৰি আঁতৰি আছিল । কিন্তু ১৯২৭ত তৰুণৰাম ফুকন সভাৰ সভাপতি হৈছিল, মাজে মাজে কেইবাগৰাকীও জাতীয়তাবাদী নেতা অভ্যর্থনা সমিতিৰ সভাপতি আছিল । দ্বিতীয় মহাযুদ্ধৰ সময়লৈকে কার্য-নির্বাহক সমিতিখন যোৰহাটতে আবদ্ধ আছিল আৰু সেই বাৰে তাৰ ভিতৰতে খোৱা-কামোৰা লাগিবৰ ছল হৈছিল। ছদিন জোৰা সন্মিলনৰ বাবে নির্বাচিত সভাপতিজনৰ কাৰ্যকাল বুলি এটা কথা নাছিল, প্রধান সম্পাদকজনহে সভাৰ মুখ্য কাৰ্যকৰী বিষয়। হৈ ৰৈছিল। সভাৰ বছৰ জোৰা কার্যত গণতান্ত্রিক কোনো পৰিচয় নকৈছিল। যুদ্ধৰ সময়ত মানুহৰ মনোৰল ৰান্ধিবলৈ যি এক বিশেষ সাহিত্যৰ উচ্ছ্বাস উঠিব লাগিছিল, তাৰ পৰিৱৰ্তে সাহিত্য নিশ্চিহ্ন হৈ ৰৈছিল। ৰাহিৰত অসমীয়া কিতাপৰ প্ৰকাশ বন্ধ হৈছিল, সাহিত্যৰ আলোচনা অবান্তৰ হৈ পৰিছিল।
সকলোৱে আপত্তি কৰিবলৈ ধৰিলে, যুদ্ধৰ মৃত প্রায় অৱস্থাত সাহিত্যৰ জাতীয় অনুষ্ঠান আসাম সাহিত্য-সতা পলাতক কিরণ
চঞ্চল যদি জল ঢালে পৰিমল
কিন্তু কোন গুন এইবোৰ ওজৰ ? শুনিলে! আমি
ৰংপুৰীয়াকিটাই ।
চলিহাৰ সম্পাদক কৰি অভ্যর্থনা সমিতি গঠিত হ'ল। যুদ্ধৰ দিনৰ ছাঁ তেতিয়াও আঁতৰি যোৱা নাই। মথাউৰি ভাঙি দিখৌৰ পানী সম্পাদকৰ ঘৰত প্ৰৱেশ কৰে। তথাপি সভাৰ কাম একেই আগ বাঢ়ে। নীলমণি ফুকন ককা সম্মিলনৰ (অক্টোবৰ ১৯৪৪ ) সভাপতি হৈ আহিল । সভাৰ সংবিধানে নতুন গণতান্ত্রিক ৰূপ ল'লে । আসাম সাহিত্য-সভা অসম সাহিত্য-সভা হ'ল। কার্যনির্বাহক সমিতি যোৰহাটত আৰ্দ্ধ নাথাকি ৰহল অসমৰ ভেটিত নির্বাচিত হ'ল। সম্মিলনৰ সভাপতিৰ কাম সন্মিলনৰ লগতে শেষ নকৰি ৰছৰটোলৈ তেওঁক মুখ্য কাৰ্যকৰ্তা কৰা হ'ল। আমি ভাবিলো, সভাৰ নতুন দিন আহিল, ভাল হ'ল। কিন্তু পুৰণিদিনীয়। 'বিদায়ী' হ'ব লগীয়া প্রধান সম্পাদক আৰু যোৰহাটীয়াসকলৰ কাৰ্যপালিফাই ক্ষমতা এৰি দিবলৈ ইচ্ছ। নকৰিলে আৰু নতুন নিয়মাৱলী, নতুন কাৰ্যপালিকা 'অবৈধ' ঘোষণা কৰি উৰুৱাই দি পুৰণি কাজিয়াখনৰে পটি ল'লে । কিন্তু নতুনসকলে নতুন বিধানমতে কাম চলায়েই থাকিল আৰু সময়ত ১৯৪৭ত ডিব্ৰুগডত সন্মিলন পাতিলেগৈ। সিমানতে জানিব। পুৰণিসকলৰ শক্তি পমি নোহোৱা হ'ল। দুখৰ কথা, তাৰ পিছৰপৰা আৰু অসম সাহিত্য-সভাত তেনে বিষম পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হোৱা নাই। কিন্তু ১৯৫০ ছনত যেতিয়া এয়ূৰীয়া মাৰ্ঘেৰিটাত সম্মিলন বহিল, মাথোন কুৰিজন প্রতিনিধিহে গোট খালে, সেয়েৰে সভাৰ সকলো বিষয় বাব পূৰাবলৈকে হুজুৰিছিল। ইয়াৰ পিছতো তিনি বছৰলৈ সাহিত্য-সভা গোট নোখোৱত সাহিত্যকসকলৰ মাজত এটা ক্ষোভ হৈছিল আৰু সকলোৱে অনুষ্ঠানটো নতুনকৈ প্ৰাণ দি ভোলাৰ আৱশ্যকতা অনুভৱ কৰিছিল। ১৯৫৩ৰ শ্বিলঙৰ নৰেঘৰৰ জাৰত কঁপি কঁপি সেই দেখি সন্মিলন বহিল অসম চৰকাৰৰ সক্রিয় সহযোগত। সেই সন্মিলনলৈ যাবলৈ মোক বহুজনে আগ্ৰহেৰে লগ ধৰিছিল।
মানফালে কর্মঠ এজন প্রধান সম্পাদক কোন হ'ব পাৰে, সেই লৈও অল্পনা কল্পনা চলিছিল। মই প্রমাদ গণিছিলো, কিজানি বাইজে মোড়ে সেইজন ৰিচাৰি পায়। মই তেতিয়া ডক্টৰেটৰ থিছিছ সম্পূর্ণ কৰাত তৎপৰ। মাজতে ৰাজহুৱা দায়িত্ব এটি কান্ধত ল'লে দুইটা কামতে কলৰ জপৰখনহে লাগিৰ। গতিকে শ্বিলঙলৈ নোযোৱাটোকে স্থিৰ কৰিলো। ভালেই কৰিলো। সভায়ো বৰ ভাল এজন প্রধান সম্পাদক পালে - অধ্যাপক অতুলচন্দ্র হাজৰিকা। হাজৰিকাদেৱে তিনিটা কাৰ্য কাল প্রধান সম্পাদক থাকি বিশেষ কর্মদক্ষতাৰে খালত পৰি থকা সাহিত্য সভাখন ক্রেন লগাই ৰাজ-আলিলৈ তুলিলে। তাৰ পাছৰপৰাই সভাৰ শাৰীৰিক-মানসিক কোনো অভাবিক বেদনা হোৱা নাই। হাজৰিকাদেৱৰ অনুৰোধমতে মই নৰদেৱ গ্ৰন্থা ৱলীৰ পঞ্চম গ্ৰন্থ ৰূপে ছপাবলৈ প্ৰাকৃশঙ্কৰ কবি হৰিবৰ বিপৰ "লৱ কুশৰ যুদ্ধ"খন সম্পাদন কৰি দিওঁ । সেইখন যোৰহাট সম্মিলনৰ (ডিছেম্বৰ ১৯৪৫ ) বেলা সভাই ৰাইজৰ হাতত দিয়ে।
যোৰহাট সম্মিলনৰ পাছতে (মেই ১৯৫৫ ) অসমগৈ ৰাজ্য পুনর্গঠন আয়োগ আছে। সাহিত্য সভাই আয়োগৰ সমূখত নিজৰ বক্তব্য দাঙি ধৰিবৰ স্থিৰ কৰে। সেইমতে মই আৰু সত্যেন্দ্রনাথ শৰ্মাই স্মাৰক পত্ৰৰ খচৰ। তৈয়াৰ কৰোঁ। অধ্যক্ষ হেম বৰুৱা আৰু সম্পাদক হাজৰিকাৰে লাগি হেম বৰুৱাৰ ভাষাত মোৰ racy আৰু শৰ্মাৰ heavy ভাষা মিলাই সেইখনৰ চূড়ান্ত ৰূপ দি পুস্তিকা আকাৰে পাই উলিওৱা হয়ঃ Assam's Case before the States Reorganisation Commission, mainly from the Historical, Cultural and Linguistic Viewpoints, May 1955) "অসম সাহিত্য সভা পত্রিকা 'ৰ দ্বাবিংশ বছৰৰ তৃতীয় সংখ্যাত স্মাৰক পত্ৰখন সন্নিৱিষ্ট হৈছিল। হেম বৰুৱাৰে লগ লাগি স্মাৰক পত্ৰৰ কাম কৰা সময়ত চোৰাংচোৱা বিভাগৰ সদস্যই নাই
ঘনাই ভুমুকি মাৰি থাকিছিল। আমাৰ সভানেত্রী নলিনীবালা দেৱীৰ নেতৃত্বত সভাৰ দলটি সৰ্দাৰ কে এম্ পনিকৰৰ নিচিনা আরোগৰ তীক্ষ্ণ সদস্যৰ চোকা প্ৰশ্নৰ সমূখীন হ'ৰ লগা হৈছিল। 'অসমতহে আমি আচৰিত কথা দেখিছো-ইয়াত বাহিৰৰপৰা মানুহ আহি ৰগতি কৰিবলৈ ল'লেই অস্মীয়া হৈ যায় । ' মই কৈছিলো, 'হয় ছাৰ, সেইটো এতিয়। বুৰঞ্জীৰ কথা হৈছে। ইতিহাসৰ ছাত্ৰৰূপে আমি জানো যে যেতিয়া বাহিৰৰপৰা অহা এক প্রজাসংখ্যা স্থানীয় লোকৰপৰা আঁতৰি বস-বাস কৰি থাকে, তেওঁলোকৰ নিজস্ব ভাষা, আচাৰ-ব্যৱহাৰ এঘৰীয়। হৈ ৰৈ যায়, কিন্তু যেতিয়া তেনে আগন্তকৰ দল স্থানীয় লোকৰ লগত মিলি একেলগে থাকে, তেতিয়া ভাষা আৰু আচৰণত আদান প্রদান ঘটিবই। আমাৰ দেশৰ শাসক আহোমসকলেই দেখোন ইয়াৰ প্রকৃষ্ট উদাহৰণ । এই দুটা প্ৰক্ৰিয়াৰ ভিতৰত ৰইল জাতীয় ঐক্যৰ বাবে পিছৰটিযেই আদৰ্শনীয় বুলি ভাব হয়।' সর্দাৰে সেই কথাত কিন্তু একো নামাতিলে।
১৯৫৫ৰ ডিছেম্বৰ মাহতে গুৱাহাটীত সাহিত্য সভাৰ সন্মিলনৰ আয়োজন চলিছিল, এখন অভ্যর্থনা সমিতিও গঠিত হৈছিল। কিন্তু সমিতিৰ নাটৰ Prince of Denmarkজন লৈ হাহাকাৰ। সম্পাদক পাতিবলৈ মানুহ নোলার। এদিন কুমাৰ ভাস্কৰ নাট্যমন্দিৰত সমিতিৰ সভা ৰহি থাকোতেই মই দৈৱৰ ছবিপাকতে হ'বপায় অধ্যাপক হাজৰিকাদেৱক বিচাৰি সেইখিনি ওলাইছিলোগৈ । আৰু কি হ'ব? 'নাছোড়বান্দা' হ'লেও মোকে ধৰি কিলাই বেজ কৰিলে। কাণ মূৰ বহুত আছাৰিলো। কিন্তু সিসফলে মোৰ কান্ধত সমিতিৰ
স্পাদকৰ ভৱিৰিখন জু'টি দিছে এৰিলে। ডিম্বেৰৰ শেহ সপ্তাহত মই আন্নামালাইনগৰত হ'ব লগা অল-ইণ্ডিয়া ওবিরেন্টাল কনফাবেঞ্চলৈ বামেই বুলি কোৱা সত্ত্বেও এৰা নপৰিলো । পাছত অৱশ্যে নাট্যকাৰ প্ৰৱীণ ফুকনক মৌৰ লগত যুটীয়া কৰি দিয়া হল।
মই কিন্তু সন্মিলনৰ সময়ত থাকিব নোৱাৰিলো। সম্মিলনে উত্তৰপূর্ব সীমান্ত প্রশাসনৰ (NEFA Administration, এতিয়া অৰুণাচল ) শিক্ষা পদ্ধতিৰ সমালোচনা কৰি এটা প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰিছিল। সেই লৈ সভাৰ এক সঁজাতী দলে কেন্দ্রীয় গৃহ-মন্ত্রী গোৱিন্দত পস্তুক লগ ধৰিছিল ( ৩০ জানুৱাৰী ১৯৫৬ ) । গুৱাহাটীৰ আৱৰ্ডগৃহৰ বাৰাজাতে থিয় হৈ পশুজীয়ে আমাৰ ৰক্তব্য শুনিলে ( কাৰণ তেওঁ কেনিৰা যাবলৈ গাড়ীৰ ফুটবোৰ্ডত ভৰি দিছিলেই ) খাৰু মাথোন ক্ষীণ আশ্বাস এটা দিলে, 'বাক, দেখা যাওক।' কামত সি একে] নহ'লগৈ। ১৯৫৬ৰ ডিছেম্বৰত ধুবুৰীত বহা সম্মিলনত গোৱালপৰীয়া লোক গীত, লোক নৃত্যৰ সুন্দৰ পৰিৱেশন হৈছিল। সেই সম্মিলনত মোৰ মাথোন কাম হৈছিল গুৱাহাটীৰ উদাৰৰুচি সম্পন্ন লক্ষ্মীনাথ দাসদেৱৰ বিজ্ঞান শাখাৰ স্থলিখিত সভাপতিৰ অভি ভাষণখনি পঢ়ি দিয়া, কাৰণ ককাইদেৱে (দাসদেৱক ককাইদেউ বুলিয়ে আমি কেইটামানে মাতিছিলো) কৈছিল, 'হেৰা নেবেগ (মোৰ উপাধিটোৰ এইটো লক্ষ্মীনাথ-দাসীয় version), মই "সভাপতি ডাঙৰীয়া" ক বলৈ গৈ স-স-স· কৰোঁতেই সময়খিনি নিয়াম। তুমিয়ে পঢ়ি দিব। দেই, নেৰেগ।'
সভাৰ তিনিচুকীয়া সম্মিলন (এপ্রিল ১৯৫৮) বাদ দি গ'লো নগাঁও সম্মিলনত (১৯৫৯ ) যোগ দিবলৈ। "ৰাটত পালে। কমাৰ, দা গঢ়ি দিয়ঁ। আমাৰ । মূল সভাৰ দিনা পুৱা সভাঘৰৰ সাজন-কাচন চাই ফুৰোঁতে অভ্যর্থনা সমিতিৰ সভাপতি মহীচন্দ্ৰ বৰাদেৱে পাই ধৰি নি 'অসম আইৰ নুসন্ধান' বুলি আলোচনা-চক্ৰৰ সভাপতিৰ ৰঙা ৰঙাত খদ্ভাসনীয়া কৰি ৰহুৱাই দিলে মালা পিন্ধাই। মই ম্ ধম্ কৰে ৰহি থাকিলো। সভাপতি হিছাপে যি কওঁ, তাকে ৰাইজে 'সাৰগৰ্ভ' বুলি গ্ৰহণ কৰিবই। ১৯৫৯ আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকনৰ জন্মৰ শতবৰ্ষ-পূৰ্তিৰ ৰছৰ। অসম সাহিত্য সভাই উপলক্ষ্যটি উপাহেৰে
উদযাপন কৰিলে আৰু আনকো কৰিবলৈ ক'লে। ফুকনৰ A Few Remarks on the Assamese Language and on Vernacular Education in Assam (১৮৫৩) পুথিখনৰ মই এটা অম্বুবাদ কৰিছিলো ইণ্টাৰমিডিয়েট পঢ়ি থকা কালতে। তেতিয়াৰ "আৱাহন"ত সেইটো ধাৰাবাহিকভাৱে প্রকাশো হৈছিল। এতিয়া সভাই সেই অনুবাদটোকে আনি 'অসমীয়া ভাষা' নাম দি কিতাপ কৰি উলিয়ালে। তদুপৰি অসমৰ বেলেগ বেলেগ ধৰ্মৰ পরিত্র থানসমূহৰ বৰ্ণনাৰে এখন কিতাপ সংকলন কৰিবলৈ সভাই মোক ভাৰ দিয়ে। বছৰটোৰ ভিতৰতে মই তাৰ পাণ্ডুলিপি তৈয়াৰ কৰি দিয়াত ছপাই সভাই মীর্জা দম্মিলনত (অক্টোবৰ ১৯৬০) সেইখন প্ৰকাশ কৰিলে।
নগাঁও সম্মিলনত মোক নোসোধাকৈয়ে বন্ধুসকলে প্রধান সম্পাদক পদৰ বাৰে মোৰ নাম প্ৰস্তাৱ কৰিছিল আৰু মই মোৰ নামটো তুলি ল'বলৈ প্ৰস্তাৱকক অনুৰোধ জনাব লগীয়া হৈছিল, কাৰণ তেতিযাও সেই গধুৰ কামৰ বাবে মই সাজু হোৱা নাছিলো । মীর্জা সম্মিলনৰ কিন্তু দুদিনমান আগৰেপৰা মোক 'ৱানিং' দিয়া হৈছিল, মোৰ নামৰ এইবাৰ প্ৰস্তাৱ হ'লে মই যেন হাত-ভৰি ৰৰকৈ নাছাৰে।। অসম সাহিত্য সভাৰ এতিয়া দায়িত্ব আৰু গুৰুত্ব বহুতখিনি বাঢ়িছিল। মাৰ্ঘেৰিটা সম্মিলনে (১৯৫০) অসমীয়া ভাষাক অসমৰ শাসকীয় ভাষা-ৰূপে দাবী কৰিছিল আৰু তাৰ পাছৰ ৰছৰৰপৰাই সভাই এটা দিন ভাষা-দিৱস বুলি মহা উদ্যমেৰে পালন কৰিছিল। শেহন্তত অসম চৰকাৰে অসম শাসকীয় ভাষা অধিনিয়ম ৯৬০ নামৰ আইনখন কৰিবলৈ ৰাধ্য হয়। সেই কাৰ্যৰ আগে অসমৰ পৰিস্থিতি অত্যন্ত উত্তপ্ত হৈছিল আৰু দুইটা উপত্যকাতে ঠায়ে ঠায়ে অৰাঞ্ছনীয় কার্যও দুই-এটা সংঘটিত হৈ গ'ল। যদিও কোনো কোনো মহলে এইবোৰৰ বাৰে অসম সাহিত্য-সভাকে জগৰীয়া কৰিব খুজিছিল, সংবিধানৰ ধাৰাত ৰাজ্যত শাসকীয়
ভাষা ৰূপে অসমীয়াক দাৰী কৰাৰ ওপৰঞ্চি কোনো হিংসাত্মক কার্য কৰা ৰা হিংসাত্মক বাক্য প্ৰচাৰ কৰাত সভা ক'তো নাছিল। তথাপি মানুহৰ গাৱনি ক'ত এৰাৰ পাৰি ? মোক বন্ধুসকলে ক'লে, 'এতিয়া কিন্তু খামিডাঠ মানুহ এজন আমাক প্রধান সম্পাদক কৰি লাগে। সেইহে - 'মই ভিতৰি কিমান সোপোকা, তাক নজনাকৈয়ে মোক খামিডাঠ বুলি ভাৰি নিজকে নিজেনো কিয় বঞ্চনা কৰে ?' 'এইবিলাক তুৰি ঘুৰি নচলিৰ। ' 'এটা বছৰ সম্পাদক থাকিনো এজনে কি কাম কৰিৰ পাৰে?' 'নাই, আমি এইবাৰ কাৰ্যকৰ্তা-কাৰ্যপালিকাৰ দুবছৰীয়। কাৰ্যকাল কৰিহে এৰিম - বামুণেই মৰক বা লগুণেই ছিগক।' 'তথাপি আৰু এটা নাম ভাবি থ ব ।' তেওঁলোকে হাঁহিলে। বিষয় বাছনি সভাত এটা নামহে গৃহীত হ'ল। ঘোচামৰ জৰীৰে ৰান্ধ থালো।
পৃথিৱীত ক'তো বিচাৰি নোপোৱা
একেকোবে ছবছৰলৈ অসম সাহিত্যসভাৰ প্রধান সম্পাদকৰ দায়িত্ব নিচলা কান্ধত তুলি ল'লো, আৰু কেঁকো-জে কোকৈ তাক ব'বলৈ ধৰিলে।। এইটো জানিছিলো, মৰমৰ দেশ, মুৱলা রদি মাত অসমীয়াৰ হৈ যদি কোনোবাই এআষাৰ মাত ক'ৰবাত দিব লাগে, তাৰ পোনপ্ৰথম দায়িত্বটি সর্বসম্মতিক্রমে অসম সাহিত্য সভাৰ । তাকে যদি সভাই পালন নকৰে ৰাইজে সভাক জগৰীয়া কৰি ছআধাৰ ক'বই। অৱশ্যে ৰাইজে। সেই মাছৰ বুকৰে পেটু। মৰমৰ দেশৰ হৈ, হুৱলা-হুৱদি মাতৰ হৈ, ৰাইজৰ হৈ সভা জাগ্ৰত প্ৰহৰী।
ভেতিয়া, এক কি ডেৰ বছৰৰ আগৰ কথা। বহুত আগৰেপৰা চাৰিওফালৰপৰা আৰাও উঠি আছিল - অসমীয়া ভাষাক অসমৰ শাসনযন্ত্র চলোৱা ভাষা বুলি ঘোষণা কৰিব লাগে। তেনেতে শ্বিলঙৰ কোনোবা এটাই (সিটোৰ নাম কোনেও ক'তে। চুকে কোণেও লেখি নাৰাখিলে ! ৰাখিৰৰ যোগ্য নহয়েই !) তাতে হুৰীয়া মাত, হুৱদি মাতক বেয়া ৰচন একাষাৰ বুলিলে। দেশ গোটেই জাঙুল খাই উঠিল - অসম চৰকাৰে অসমীয়াকে শাসকীয় ভাষা কৰিব লাগিৰই লাগিব। মুখ্যমন্ত্রী চলিহাই আকৌ বোলে - যদি সংখ্যা লঘু ভাষা-গোষ্ঠীবোৰে সেই দাবী কৰিলেহেঁতেন, তেতিয়া কামটো কৰিবলৈ ভাল হ'লহেঁতেন । কিন্তু তেে জানে। ক'ৰবাত হয়? চলিহাৰ কথাত ৰাইজ নেৰোপা একাচি আৰু হুঁকি উঠিল। শেহন্তত অসম শাসকীয় ভাবা নিয়ম ১৯৬০ বিধিত পৰিণত হ'ল (অক্টোবৰ ১৯৬০)। বিধি ভাৰতীয় সংবিধানৰ ফালৰপৰাই নিখুঁত নহৈছিল।
তাক কামত লগাবৰ বেল। সকলো ঠিক হৈ যাব ভাৰি অসম সাহিত্য সভাই ছর্ত সাপেক্ষে তাক সমর্থন কৰিলে। কাছাৰ জিলাৰ বংগভাষীসকলে কিন্তু অসমীয়াৰ লগতে বঙলাকো দ্বিতীয় ৰাজ্যিক ভাষা-ৰূপে দাবী কৰি আন্দোলন সমিতি আৰু সংগ্ৰাম পৰিষদ গঠন কৰিলে। তেওঁলোকৰ সংগ্ৰামত কেইবাজনো লোক মৃত্যুৰ মুখত পৰিল। আনফালে কাছাৰৰ খিলঞ্জীয়া অসমীয়া, মণিপুৰী, হিন্দু স্থানী, ৰাজবংশী আৰু বহুৱাসকলে তেওঁলোকৰ সেই আন্দোলনক ৰোধ কৰি ব্যাপকভাৱে জাগ্ৰত হৈ শাস্তি পৰিষদ গঠন কৰিলে। সংগ্ৰাম আৰু শান্তি, এই হুমুখীয়া সোঁতৰ মাজতে আহিল ভাৰতৰ স্বৰান্ত্রমন্ত্রী লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী অসমলৈ, আৰু বিষণ্ণ কাছাৰক দিলে বিধিখন সংশোধনৰ আশ্বাসেৰে 'শাস্ত্ৰী-সূত্র'। সেই সূত্ৰৰ যুক্তিত ৰাজ্যিক ভাষা অসমীয়াৰ প্ৰৱেশ কাছাৰত সম্পূর্ণ বন্ধ হোৱাৰ উপ ক্ৰম হ'ল। শাস্ত্ৰীৰ পৰামৰ্শ অসমৰ মন্ত্ৰীসভা আৰু অসম প্রাদেশিক কংগ্ৰেছ কমিটিয়ে গ্ৰহণ কৰিব লগীয়া হ'ল বিনাৰাক্যব্যয়ে। এনে পৰিস্থিতিত অসম সাহিত্য সভাৰ কাৰ্যনিৰ্বাহক সমিতিয়ে গভীৰ উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰিলে আৰু ক'লে যে যদি অধিনিয়মখন সংশোধন কৰিব লাগেই, তেতিয়া হ'লে সংবিধান সম্মতভাৱে অসমত ৰাজ্যিক ভাষা অসমীয়াৰ সাৰ্বভৌমত্ব অব্যাহত ৰাখিহে কৰা উচিত। এই লৈ সভাই স্বৰাঞ্জমন্ত্ৰীলৈ কেইবাখনো স্মাৰকপত্ৰ পঠালে, কিন্তু সিফালৰ পৰা কোনো সমিধানেই নাহিল, দানযে নায়েই ।
শেহস্তুত সভাৰপৰা এটা সৰু তিনিজনীয়া দল (হৰেন্দ্ৰনাথ বৰুৱা, নৰেন্দ্ৰনাথ শমা, মই) দিল্লীত স্বৰাজমন্ত্ৰীৰ দপ্তৰত হাজিৰ হ'লোগৈ । আমাৰ লগত দুগৰাকী এম, পিয়েও হাত উজান দিলে- প্রফুল্লচন্দ্র বৰুৱা আৰু যোগেন্দ্রনাথ হাজৰিকাদেৱে। আমি শাস্ত্ৰী নূত্ৰৰ অসাংবিধানিকতালৈ আঙুলিয়াই খট ৰান্ধ দি ধৰি দেখুৱালো এক, সেই সূত্রমতে অধিনিয়মৰ পঞ্চম ছেদৰপৰা মহকুমা পৰিষদ আৰু নগৰ
পৃথিৱীত ক'তো বিচাৰি নোপোৱা
সভাবোৰৰ এখন মিলিত সভাই কাছাৰৰ প্ৰশাসনীয় ভাষা নিৰূপণ কৰিৰ পৰা ক্ষমতাৰ কথা বাদ দিলে, সেই ছেদে কাহাৰত অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰৱেশ ৰন্ধ কৰিৰ, আৰু, দুই, সেই সূত্ৰৰ দ্বিতীয় পৰামৰ্শমতে কাছাৰ আৰু ৰাজ্যৰ সদৰৰ মাজত আদান-প্রদানত বর্তমান ইংৰাজী আৰু পাছত হিন্দী মাত্র চলাৰ ব্যৱস্থা কৰিলে সেই ফালৰপৰাও কাছাৰত ৰাজ্যিক শাসকীয় ভাষাৰ প্ৰৱেশ নিৰোধ কৰা হ'ব। আলোচনাৰ পাছত শাস্ত্ৰীজীয়ে আমাৰ যুক্তি মুকলিকৈ মানিলে, কিন্তু ক'লে, তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতিমতে কাম নহ'লে সংখ্যালঘুৰ মাজত পুনৰ বিক্ষোভ হ'ৰ। আমি তেতিয়া টানি ধৰিলো, অকাৰণ বিক্ষোভৰ ভয়ত সংবিধানবিৰুদ্ধভাৱে আইন এখন বিকৃতকৈ সংশোধিত হ'ৰ পাৰেনে? সেই অন্যায় কৰা নহ'ৰ বুলি শাস্ত্ৰীৰপৰা আমি নিশ্চিত কথা বিচাৰিলোঁ। তেওঁ তেতিয়া আমাক ভুলটো আঙুলিয়াই দিয়াৰ বাবে ধন্যবাদ জনাই ক'লে সমুচিত কৰিবৰ গবে তেওঁ তুৰস্তে অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ দিহা দিব। তদুপৰি তেওঁ নিজে দায়িত্ব লৈ তেওঁ দিযা আশ্বাসৰ কথা আমাৰ উক্তিৰ দৰে সংবাদপত্রলৈ লগে লগে পঠিয়ালে। আমি পিছদিন। কলিকতা পাই কলিকতাৰ দৈনিক কাগজৰ প্ৰথম পাততে সেই সংবাদ দেখা পালো। কিন্তু হুখ পাব লগা আচৰিত কথা যে কলিকতাৰ কাগজৰোৰে খবৰটোত কোনো গুরুত্বকে নিদিলে। দিয়। হ'লে ইতিমধ্যে সেইবোৰ কাগজেই কাছাৰত সৃষ্টি কৰা সংগ্ৰাম পৰিষদৰ সংগ্ৰামৰ পুনৰভিনয় হ'লহেঁতেন। অসমতো আমাৰ কাৰ্য্যৰ বিশেষ প্রতিক্রিয়া দেখা নাপালো। মাথোন এজন ছাত্রনেতাই আহ্বাদেৰে ক'লে, 'আপোনালোকে এটি heroic কাম কৰিলে।
আনফালে, শাস্ত্রীজীয়ে আমাক আশ্বাস দিয়াতে ক্ষান্ত নাথাকি আমি দিল্লী এৰোঁতে নেৰেণতেই মুখ্যমন্ত্রী চলিহাক টেলিফোন যোগে সকলো কথা জনায় আৰু দিল্লীত তেওঁক লগ ধৰিখলৈ কয়।
দিল্লীৰ পথত চলিহাৰ গুৱাহাটীত লগ ধৰিলে।। তেওঁ আকৌ অলপ কেঁৰো-ঘেঁছে। কৰা যেনহে লাগিল, 'Nong I don't want to be tle liqurdator of the State of Assam' মই টানকৈয়ে ক'লো, 'চলিছা ডাঙৰীয়া, চাওক, আমি যিখিনি কাম কৰি আপোন লোকক আগ বঢ়াই দিছো, সেই কাম আপোনালোকেহে নিজে কৰিব লাগিছিল। কি কাম কৰিলে ৰাজ্য ভাগে, আপুনিও জানে, আমিও জানো। যদি আইনৰ সংবিধান সিদ্ধ সংশোধন কাৰণতে ৰাজ্য ভাগে, আপুনিনো কি কৰিব পাৰে?' 'নেওগ একে। চিন্ত। নকৰিব। মই দিল্লীৰপৰা ঘূৰি আহি আপোনাক লগ পামহি, ভেঙিয়া ভাল খবৰেই দিব পাৰিম বুলি আশা কৰিলে।।' তেওঁ দিল্লীৰপৰা প্ৰত্যাৱৰ্তন কৰিলত আকৌ দেখা দেখি হ'ল। আৱতভৱনৰ এচুকলৈ মাতি নি চলিহাই ক'লে 'গুনক। আপোনার্দোক দিল্লীলৈ যোৱ। বাবে শাস্ত্ৰীয়ে ভাল পাইছে। নহলে তেওঁৰ নামতে ভাষা আইনৰ বে আইনী সংশোধন এটা হ'লহেঁতেন। মাথোন মোক ক'লে, "আপুনি পণ্ডিতজীক ( প্রধান মন্ত্রী নেহৰুক ) দেখা পাই কথাটো কৈ যাব আৰু কাছাৰত অসমীয়া ভাষ। সোমোৱা কৰি আইনৰ সংশোধনটে। কৰিবগৈ।" মই পণ্ডিত নেহৰুৰ ওচৰলৈ গৈ ক'লো, "শাস্ত্রীসূত্রমতে আইনখন শুধৰালে কাছাৰ জিলাত ৰাজ্যিক ভাষাক ৰোধ কৰা হ'ব।" তেওঁ দপদপাই উঠিল, "হ'বই নোৱাৰে who says ?" মই লাহেকৈ ক'লো, ' They a মই আকৌ মিহিকৈ ক'লো, Will you kindly see the papers ?' এই বুলি আগৰ Act, শাস্ত্ৰীৰ formula, সেই formula মতে হ'ৰ পৰা billঅৰ খচৰা আদি তেওঁৰ হাতত তুলি দিলো। আধা মিনিটেই নালাগিল । Yes th Assamese language will be bariad in Ca har শাস্ত্রীজীয়ে পিছে কি কৈছে? "সংবিধান আৰু ৰাজ্যিক শাসকীয় ভাষাক নোছোৱাকৈ amendmentটো কৰিবলৈ কৈছো।" 'Then,
পৃথিৱীত ক'ভো বিচাৰি নোপোৱা
do it " এতিয়া কামটো হ'ব।' ৰৰ সহজভাৱেই যেন কামটো হৈ গ'ল। কিন্তু তালৈকে, তাহানি মোৰ আইৰ ভাষাত, 'মালতীৰ মাকে মকুৱা মুতুলিলে নহয়।' অসম সাহিত্য-সভা নালাগিলে নহৈছিল। অথচ কথাটে। মৌলিকভাৱে এটা ৰাজনৈতিক প্রশ্ন। সমস্ত প্রশ্নটো লৈ সাতজন বিশিষ্ট সাহিত্যিক-সাংবাদিকৰ লেখা আৰু কেইটিমান লাগতিয়াল পৰিশিষ্টেৰে ইংৰাজীত Assams Language Qucs ion বুলি এখন কিতাপ প্ৰকাশ কৰে।। আৰু ভাৰতীয় সংসদ সদস্য আদিলৈ তাৰ একে। কপিকৈ পঠিয়াওঁ ।
উত্তৰ পূব সীমান্ত অঞ্চলৰ প্ৰশাসনে (North-Fast Frontier Ag ncy Administration ) সেই অঞ্চলত কৌটি কালৰেপৰা চলি থকা অসমীয়া ভাষা আৰু লগতে অসমীয়া শিক্ষকসকলক অপসাৰণ কৰি তাৰ ঠাইত হিন্দী আৰু ইংৰাজী আৰু উত্তৰ ভাৰতৰ শিক্ষক আনি বছওৱাৰ নতুন নীতি উদ্ভৱ কৰাৰ ফলত পোনতে সেই অঞ্চলৰ বিশেষকৈ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মাজত এটা বিক্ষোভ উপস্থিত হৈছিল। ১৯৬০ ছনৰ আগস্ট মাহত তেওঁলোকৰ মাজত এক আন্দোলনেই দেখা দিছিল। বাতৰি কাকতত আৰু স্মাৰকপত্ৰৰ যোগে তেওঁলোকে মনৰ ভাব প্রকাশ কৰিছিল। সাহিত্য-গভায়ো এই বিষয়ে চিন্তাচৰ্চা কৰিছিল, প্ৰশাসনৰ লগত পত্রালাপ কৰিছিল আৰু ১৯৬১ ছণৰ ২৯ মেইত এটি সজাতী দলৰ যোগে গুৱাহাটীত প্রধান মন্ত্রী নেহৰুৰ ওচৰত নিজৰ অভিমত ব্যক্ত কৰিছিল। তাৰ আগে আগে এটি তিনিজনীয়। দলে ( শীলা গগৈ, হৰিপ্ৰসাদ নেওগ আৰু মই ) সীমান্ত অঞ্চলৰ টিৰাপত ৱাঞ্চো তাক নক্টেসকলৰ মাজত ভ্ৰমণ কৰি আহে। বৰছৱৰীয়া, লাপটাং আৰু নামচাং গাঁৱত থকা নষ্টেসফল মূলতে মহাভক্ত 'নগাৰ নৰোত্তম'ৰ ৰংশৰ। তেওঁলোকৰ মাজত ভ্রমণ কৰে তে সেই পুৰণি স্মৃতি উজৰি উঠিছিল। তাক 'টিৰাপৰ চিঙে টিঙে' নামৰ প্ৰৰন্ধৰ ভিতৰত ( 'সীমান্তৰ শিক্ষা আৰু সাংস্কৃতিক নীতি" বা "গ্ৰেছৰ
জীৱনৰ দীর্ঘ পাক ৰাখি
অৰুণাচল" পুথি চাওক) নিবদ্ধ কৰা হৈছে। বছৰটোৰ আদিতে সভাৰ পৰমোপকাৰক ৰাধাকান্ত সন্দিকৈৰ এটি আঠধতুৱা আৰক্ষ মূর্তি চন্দ্ৰকান্ত সন্দিকৈ ভৱনত উন্মোচন কৰা হয়, শিলচৰৰ তৰুণৰাম ফুকন মধ্য ইংৰাজী স্কুল আৰু আন দুখনিমান অসমীয়া প্রাথমিক পঢ়াশালিক সাহায্য দান কৰা হয় আৰু কেইবাখনিও লেখৰ গ্ৰন্থ প্ৰকাশ কৰা হয় - Assam's Language Question অৰ বাহিৰেও ৰেণুধৰ ৰাজখোৱাৰ "অসমীয়া খণ্ডবাক্য-কোষ ৰ দ্বিতীয় সংস্কৰণ ( মোৰ দ্বাৰা সম্পাদিত), লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ "মোৰ জীৱন-সেৱৰণ" ( যতীন্দ্রনাথ গোস্বামী সংগৃহীত, মোৰ দ্বাৰা সম্পাদিত), "অসম সাহিত্যসভা ভাষণাৱলী" তৃতীয় খণ্ড (অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকা আৰু যতীন্দ্রনাথ গোস্বামী সংকলিত), ৰাধাকান্ত সন্দিকৈৰ দুখনি জীৱনী, "কবি ৰঘুনাথ চৌধাৰী আৰু চৌধাৰীদেৱৰ কবিত।" ( কমলেশ্বৰ শৰ্মা) অ'ৰু "মিকিৰ জনজাতি' (পাছত 'কাৰ্বি জনগোষ্ঠী ' লংকাম ট্ৰেৰণ )। বছৰটোৰ শেহত অক্টোবৰ-নবেম্বৰ ১৯৬১ত গোৱাল পাৰাত মহাসমাৰোহেৰে সভাৰ ঊনত্রিংশ সম্মিলনৰেপৰা গাঁৱে-ভূয়ে জনসাধাৰণৰ মাজত সভাৰ সন্মিগনে আলোডনৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ ধৰে। এইটো বছৰতে সভাৰ হিছাপৰ বহী পত্র হিছাপ বিজ্ঞান-সম্মতভাৱে ৰখাৰ, কেপিটেল আৰু ৰেভিনিউ একাউন্ট হুকীয়াকৈ ৰক্ষা কৰাৰ দিহা কৰোঁ আৰু হিছাপ-সম্পৰ্কীয় অসমীয়া পৰিভাষা মুকলিকৈ প্ৰয়োগ কৰোঁ। ইয়াৰ পাছৰ বৰ্ষত উত্তৰ-পূৰ উত্তৰ-পূৰ্ব সীমান্তৰ শিক্ষা সাংস্কৃতিক নীতি অসমীয়াৰপৰা আৰু বেছি আঁতৰি যায় । এই বছৰত ব্যক্তিগতভাৱে আৰু সভাৰ সম্পাদক ৰূপে বিষয়ে 'নগাৰ নৰোত্তম' আদি আদি সম্পর্কে অনেক প্রবন্ধ আৰু বিবৃতি প্রকাশ কৰে।। সেই সমালোচনাৰ মাজত ১১ মাৰ্চ ১৯৬৩ তাৰিখে সীমান্তৰ জনজাতীয় পৰিক্ৰমাৰ উপদেষ্টা ডক্টৰ ভেৰিয়াৰ এলবিনে মোলৈ লিখিছিল, I am very interested in the Gossains
| pdf |
25f224c246c1f814d8bc1e701e0b67cfdd82126f | চিলনীজানঃ অসম-নাগালেণ্ড সীমান্তবৰ্তী এলেকা দলদলী সংৰক্ষিত বনাঞ্চলত নগাৰ অাগ্ৰাসন সন্দৰ্ভত কাৰ্বি আংলং জিলা কংগ্ৰেছৰ কাৰ্যালয়ত সংবাদমেল আয়োজন কৰি সাধাৰণ সম্পাদক ৰতন ইংতিয়ে সাংবাদিক সকলক জানিব দিয়ে যে অসম-নাগালেণ্ড সীমান্তত নগাৰ অগ্ৰাসনৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি প্ৰাক্তন মন্ত্ৰী তথা জিলা কংগ্ৰেছৰ সভাপতি খৰছিং ইংতিৰ নিৰ্দেশমৰ্মে সীমান্তবৰ্তী এলেকা সমূহ পৰ্যাবেক্ষণ কৰাৰ বাবে ১৭জনীয়া এখন সমিতি গঠন কৰা হয়। ১১ ছেপ্তেম্বৰত সমিতি খনে সীমান্ত এলেকাত ছৰজমিন তদন্ত চলায়। তদন্তকালত পৰিলক্ষিত হৈছে যে ১৯৫১ চনত নিদ্ধাৰিত কৰা সীমাত নগাসকলে ৩ কিলোমিটাৰ অাগ্ৰাসন কৰিছে।
বন বিভাগৰ অনুজ্ঞা পত্ৰ অবিহনে অবৈধভাবে সীমান্তত পথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। সীমান্ত এলেকাত শান্তি সমিতি গঠন কৰি কিছুমান স্বাৰ্থন্বেষী ব্যক্তি যেনে প্ৰাক্তন এম এ চি ৰ্জজ মিলিক প্ৰাক্তন ছাত্ৰ নেতা লিয়ন ইংলেং আৰু ডেদৱাৰ্ড বে' য়ে নগা সকলৰ পৰা ধন লৈ ভূমি আবৰ্ন্তন কৰিছে। সীমান্তত নগা সকলে কেম্প সাজি দলদলী বনাঞ্চলৰ বহু মূল্যৱান গছ-পুলি কাটি ধ্বংস কৰিছে। নগা সকলে সীমান্তত মডেল ভিলেজ গঢ়িছে। এই সন্দৰ্ভত জিলা কংগ্ৰেছে আয়োজিত কৰা সংবাদ মেলৰ জৰিয়তে দাবী জনাই যে ১৯৫১ চনত নিদ্ধাৰিত সীমা বাহাল থাকিব লাগে। সীমান্তবৰ্তী এলেকাত যি কোনো ধৰণৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য বন্ধ হব লাগে।
লগতে সীমান্ত এলেকাত চলি থকা অবৈধ কাৰ্য-কলাপ সন্দৰ্ভত সাধাৰণ ৰাইজক অৱগত কৰা। আনহাতে সম্পাদকগৰাকীয়ে জানিবলৈ দিয়ে যে বনাঞ্চলত কোনো পথ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ হলে সীমান্ত উন্নয়ণ বিভাগটোয়ে দায়িত্ব লব, সীমান্ত উন্নয়ণ বিভাগে সীমান্তত চলি থকা নিৰ্মাণৰ বিষয়ে অৱগত নহয়। লগতে পৰিষদৰ ভূমিকাৰ ওপৰত ক্ষোভ উজাৰি সম্পাদকগৰাকীয়ে কয় যে দলদলী বনাঞ্চলত অবৈধ নিৰ্মাণত বাধা দিয়াৰ বাবে ৰেঞ্জাৰ ধনি ৰংপিক ২৪ঘণ্টাৰ ভিতৰত জিলাখনৰ পৰা বি টিএডিলৈ বদলি কৰা হয়। ইমান গুৰুত্ব পূৰ্ণ বিষয়ত পৰিষদৰ ভূমিকাত সন্দেহ হৈছে।
কাৰ্বি আংলঙৰ চৌদিশে বহিৰাজ্যৰ অগ্ৰাসন হৈছে সেই বিষয়ে পৰিষদৰ মূখ্য কাৰ্যবাহী সদস্য তুলিৰাম ৰংহাং অৱগত হয় নে বুলিও এক প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰে। জিলা বিজেপি নেতাৰ মাজত মিলাপ্ৰীতি নাই। মন্ত্ৰী চুম ৰংহাঙক জিলাৰ কোনো নেতায়ে গুৰুত্ব নিদিয়ে বুলি সংবাদ মেলত জানিব দিয়ে। কংগ্ৰেছ দল সদায় নিজৰ ভূমি ৰক্ষা কৰাত প্ৰাধান্যতা দিছে। এই গুৰুত্ব পূৰ্ণ বিষয়টোত সকলো দল-সংগঠণে একত্ৰিত হৈ উঠিপৰি লাগিবলৈ আহ্বান জনায় সম্পাদকগৰাকীয়ে। আজিৰ আয়োজিত সংবাদমেলত প্ৰাক্তন কাৰ্যবাহী সদস্য ৰতন ইংতি প্ৰদীপ ছিংনাৰ, জিলা কংগ্ৰেছ মুখপাত্ৰ মংৱে ৰংপি, প্ৰাক্তন কাৰ্বি ছাত্ৰ সংন্থাৰ সভাপতি সাৰ্থে ক্ৰামছা অাৰু লগতে জনপ্ৰিয় গায়ক তথা কংগ্ৰেছ কৰ্মী চেমচন ইংটি উপস্থিত থাকে। | web |
edc61867222997bbc95480e6db8ff3b1fba99b08712ef384a05b5468da8e744a | হৈ সেই মুহূৰ্ততেই তেওঁ এটা কবিতা ৰচি আবৃত্তি কৰিছিল। সেই কবিতাটোৱেই হ'ল 'এই বহাগ জ্বলন্ত অৰুণ এই বহাগ দুৰন্ত তৰুণ।' কাৰণ এনেদৰে আৰু দীৰ্ঘকাল চলিবলৈ হ'লৈ প্ৰগতি বিঘ্নিত হ'ব আৰু প্ৰগতিৰ চূড়াত অৱতৰণ কৰা বিশ্ববাসীয়ে এদিন অসমীয়াক উপলুঙাৰে হাঁহিব । তাৰোপৰি বৰ্হি শক্তিয়ে গৃহকন্দলৰ সুযোগলৈ মাছৰোকাৰ দৰে ঠোঁট তুলি আছে অসমক গ্ৰাস কৰিবলৈ । সেয়েহে তেওঁ ৰচিলে এইবাৰৰ (১৯৯১) ব'হাগ যেন এক দুৰন্ত তৰুণ। এই বহাগতে সংকল্প লোৱা হওঁক হাতে হাত ধৰি আগুৱাই যোৱাৰ, পুৰণিৰ বেয়াবোৰ এৰি ভালখিনি লোৱাৰ, নতুনক আদৰি অনাৰ, হিংসা-হত্যা পাহৰি দেশক, জাতিক প্ৰগতিৰ পথেৰে আগুৱাই নিয়াৰ, মানৱতাৰ জয় গান গোৱাৰ ।
(পুৰণি ব'হাগবোৰ ক্লান্ত আছিল, পুৰণি ব'হাগবোৰ অশান্ত নাছিল । আজিৰ ব'হাগ এক জ্বলন্ত অৰুণ, এই ব'হাগ এক দুৰন্ত তৰুণ । পুৰণি জহি খহি যোৱা মূল্যবোধৰ ঠাইত নতুন নতুন চিন্তাৰ জোৱাৰ আজি দেখিছানে?)
এই ব'হাগ জ্বলন্ত অৰুণ এই ব'হাগ দুৰন্ত তৰুণ
পুৰণি শত শত
ব'হাগ মাহৰ
জহি-খহি যোৱা
মৈদাম খান্দি খান্দি
হাড়বোৰ নিকা কৰি
অস্ত্ৰ সাজি সাজি লৈ নিশ্বাস
কোনে বাৰু হাঁহি হাঁহি শোষণ সেনানীৰ কৰিছে বিনাশ ।
এই ব'হাগ দুৰন্ত তৰুণ ।
পুৰণি ব'হাগ ক্লান্ত আছিল পুৰণি চিন্তা অশান্ত নাছিল আজিৰ ব'হাগ যেন বলিয়া বসন্ত থিয় হৈছেহি এক তৰুণ দুৰন্ত ।
মৃত্যুৰে সখা পাতি
ৰালে ফাণ্ডন
বহাগতে খেদিছেহি
निठूৰ শ ।
এই ব'হাগ দুৰন্ত তৰুণ
দেশৰ মাটিত তাৰ ভৰি দুটা আছে ক'লাক'লা চুলিবোৰে চুইছে আকাশ
| pdf |
caa474e3191330d5995ca034f9dd9797f9deac63 | কংগ্ৰেছে বিগত ১৫ বছৰে শাসনৰ গাদীত থাকি উন্নয়নৰ পিনে পিচ দি কেৱল আধাৰশিলাৰ ৰাজনীতিতে সীমাবদ্ধ আছিল। তেওঁলোকৰ শাসনকাল গ্ৰামাঞ্চলত কোনো ধৰণৰ উন্নয়ন নহল। কংগ্ৰেছৰ শাসনকালত আধাৰশিলা স্থাপন কৰা কোনো এখন আঁচনিয়ে ৰূপায়ণ নহ'ল। সম্প্ৰতি আধাৰশিলাৰ ফলকসমুহ হাবি-জংঘলে আগুৰি থকা দেখা গৈছে। এইদৰে মন্তব্য কৰি বিৰোধী কংগ্ৰেছৰ বিৰুদ্ধে আজি নলবাৰীৰ বিধায়ক অশোক শৰ্মা সৰৱ হৈ পৰে। আজি নলবাৰী বিধানসভা সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত বড়িগোগ বনভাগ উন্নয়ন খণ্ডৰ অধীনৰ ঘগ্ৰাপাৰ গাঁও পঞ্চায়তত ৬ টাকৈ উন্নয়নমূলক আঁচনিৰ শুভাৰম্ভ কৰি বিধায়কগৰাকীয়ে বিগত ১৫ বছৰীয়া শাসনকালত গ্ৰামোন্নয়নৰ প্ৰতিটো আঁচনিতে মন্ত্ৰী-বিধায়কৰ পৰা নেতা -পালিনেতালৈকে আটায়ে মিলি লুটৰাজ চলাইছিল বুলি মন্তব্য কৰে। বিধায়কগৰাকীয়ে আজি চতুৰ্দশ বিত্তীয় আয়োগৰ অনুমোদিত ধনেৰে পঞ্চায়তখনৰ অন্তৰ্গত ঘগ্ৰাপাৰ দামোদৰ ধাম পথৰ পৰা ঘগ্ৰাপাৰ ছোৱালী হাইস্কুল সংযোগী পথ,ঘগ্ৰাপাৰ হাইস্কুলৰ শ্ৰেণী কোঠাৰ মেৰামতি,বিলপাৰ গাঁৱৰ কৃষ্ণ গুৰু সেৱ আশ্ৰমৰ চৌহদৰ চাৰিবেৰ নিৰ্মাণ,গলিয়া গোপাল মন্দিৰৰ সভা গৃহ উন্নয়ন,চিলিং গাঁৱৰ লক্ষ্মী মন্দিৰ সভাগৃহ নিৰ্মাণ আৰু লাটিমা গাঁৱৰ শংকৰ নামঘৰৰ গাৰ্ড ৱাল নিৰ্মাণৰ শুভাৰম্ভনী কৰে। ইফালে,পঞ্চায়তখনৰ অন্তৰ্গত নিজখগটা,বুৰবুৰী,কঞাজেনী,নিমুৱা,নিজবড়িগোগ,চিলিং আদি গাঁৱৰ অৰ্ধশতাধিক কংগ্ৰেছ কৰ্মী-সমৰ্থকে বিজেপিৰ নীতি -আদৰ্শৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈ দলটোত আনুষ্ঠানিকভাৱে যোগদান কৰে।
চিলিং মধ্য ইংৰাজী বিদ্যালয়ৰ বাকৰিত অনুষ্ঠিত হোৱা বিজেপিৰ সাংগঠনিক সভাখনত সদ্য যোগদানকাৰীসকলক বিধায়ক অশোক শৰ্মা, ঘগ্ৰাপাৰ গাঁও পঞ্চায়তৰ সভাপতি ৰাতুল শৰ্মা,কাউন্সিলাৰ মনেশ্বৰ ভৰালী,উপসভানেত্ৰী বিনীতা মজুমদাৰ, ঘগ্ৰাপাৰ জিলা পৰিষদৰ সদস্য পংকজ ডেকা,বড়িগোগ বনভাগ আঞ্চলিক পঞ্চায়তৰ সভাপতি তৰুণ বুজৰবৰুৱা,বড়িগোগ বনভাগ মন্ডল বিজেপিৰ সভাপতি ডিম্বেশ্বৰ বেজবৰুৱা,প্ৰাক্তন সভাপতি মৃদুল কলিতা,সাধাৰণ সম্পাদক মৃগেন শৰ্মা, সম্পাদক শ্যামন্ত শৰ্মা,প্ৰাক্তন সাধাৰণ সম্পাদক চন্দন ডেকা,বড়িগোগ বনভাগ মন্ডল যুৱ মৰ্চাৰ সভাপতি সুৰেশ কলিতা,প্ৰাক্তন সভাপতি গৌতম কাকতি,সাধাৰণ সম্পাদক কুলদ্বীপ কলিতা,নলবাৰী যুৱ মৰ্চাৰ সভাপতি হেমন্ত বৰ্মন,নলবাৰী জিলা বিজেপিৰ সম্পাদক দ্বিপেন কলিতা আদিয়ে আদৰণি জনায়। | web |
19eabc1170751533c66f9f998e5eb64247e7828f | Tianhui - etakchi UV LED chip ishlab chiqaruvchilari va etkazib beruvchilardan biri ODM / OEM UV led chip xizmatini taqdim etadi.
Tianhui UV bosib chiqarish bilan davolash Tizim yuqori intensivlik va tez quritishga erishish uchun bir nechta spektrli UV LED lampalaridan foydalanadi. Ular UV LED bosib chiqarish va davolash dasturlari uchun ideal.
UV LED sterilizatsiya suv shishasi suvni sterilizatsiya qilish va bakteriyalar, viruslar va boshqa patogenlarni o'ldirish uchun ultrabinafsha (UV) nurdan foydalanadigan ko'chma suv idishidir. Odatda mikroblarga qarshi xususiyatlari bilan mashhur bo'lgan UV-C nurining ma'lum bir to'lqin uzunligini chiqaradigan o'rnatilgan UV LED yorug'lik xususiyatiga ega.
UV LED sterilizatsiya suv shishasidan foydalanish uchun siz shunchaki uni suv bilan to'ldirishingiz va sterilizatsiya funksiyasini faollashtirishingiz kerak. Keyin UV LED yorug'lik suvda porlaydi va mavjud mikroorganizmlarni o'ldiradi. Bu jarayon suvni tozalash va ichish uchun xavfsiz qilishda samarali.
UV LED sterilizatsiya suv idishlari ochiq havoda ishqibozlar, sayohatchilar va toza ichimlik suvidan foydalanishni xohlaydigan odamlar orasida mashhurdir. Ular suvni tozalashning qulay va kimyoviysiz usulini ta'minlaydi, filtrlar yoki kimyoviy planshetlarga bo'lgan ehtiyojni yo'q qiladi.
Shuni ta'kidlash kerakki, UV LED sterilizatsiyasi ko'pchilik bakteriyalar va viruslarni samarali o'ldirishi mumkin, ammo u og'ir metallar, kimyoviy moddalar yoki cho'kindi kabi boshqa ifloslantiruvchi moddalarni olib tashlamasligi mumkin. Shuning uchun, UV LED sterilizatsiya suv shishasini suvni tozalashning boshqa usullari bilan birgalikda ishlatish yoki suv manbai nisbatan toza bo'lishini ta'minlash uchun tavsiya etiladi.
Umuman olganda, UV LED sterilizatsiya suv idishlari suvni tozalashning ko'chma va samarali usulini taklif qiladi, xotirjamlikni ta'minlaydi va turli vaziyatlarda xavfsiz ichimlik suviga kirishni ta'minlaydi.
Urbanizatsiyaning tezlashishi va sanoatlashtirishning rivojlanishi bilan havo ifloslanishi muammosi tobora jiddiylashmoqda. Havodagi bakteriyalar, viruslar, zararli gazlar inson salomatligiga katta xavf tug'diradi. Havo sifatini yaxshilash va odamlarning sog'lig'ini himoya qilish uchun texnologiya hamjamiyati doimiy ravishda innovatsiyalar olib boradi va bizga innovatsion mahsulotni - Mini UVC LED havo tozalagichini olib keladi.
Mini UVC LED havo tozalagichi kichik va ko'chma qurilma bo'lib, ichki havoni samarali tozalab, uni toza va toza saqlay oladi. U ultrabinafsha nurlanish orqali havodagi bakteriyalar va viruslarni yo'q qilish, kasalliklar tarqalishini samarali oldini olish uchun UVC LED texnologiyasidan foydalanadi. Shu bilan birga, u formaldegid va benzol kabi zararli gazlarni parchalab, ichki havo ifloslanishining zararini kamaytiradi.
Mini UVC LED havo tozalagichi nafaqat kuchli tozalash qobiliyatiga ega, balki juda portativdir. U ixcham, engil va uni olib yurish mumkin, bu uni turli holatlarda ishlatishni osonlashtiradi. Uyda, ofisda, mashinada yoki sayohat paytida siz doimo havoni tozalash va sog'lig'ingizni himoya qilish uchun foydalanishingiz mumkin.
Bundan tashqari, Mini UVC LED havo tozalagich ham aqlli xususiyatlarga ega. U havo sifatini avtomatik aniqlay oladigan va haqiqiy vaziyatga qarab ish rejimini sozlashi mumkin bo'lgan aqlli sensorlar bilan jihozlangan. Havo sifati yomon bo'lsa, u havoni tezda tozalash uchun yuqori samarali tozalash rejimini avtomatik ravishda faollashtiradi; Havo sifati yaxshi bo'lganda, u foydalanish vaqtini uzaytirish uchun energiyani tejash rejimiga o'tadi.
Umuman olganda, Mini UVC LED havo tozalagich juda amaliy va samarali mahsulotdir. U nafaqat havoni tozalaydi va odamlarning sog'lig'ini himoya qiladi, balki portativlik va aql-idrok xususiyatlariga ham ega. Ishonchim komilki, texnologiyaning uzluksiz rivojlanishi bilan havo tozalagichlarning ishlashi tobora kuchayib, biz uchun yanada toza va sog'lom yashash muhitini yaratadi. Keling, yaxshi havo sifatiga ega bo'lamiz va yaxshiroq hayot kechiramiz.
So'nggi yillarda sterilizatsiya uchun UV naychali chiroqlardan foydalanish zararli bakteriyalar va viruslarni yo'q qilish samaradorligi tufayli sezilarli mashhurlikka erishdi. Ushbu texnologiya turli sohalarda, jumladan, sog'liqni saqlash, oziq-ovqat mahsulotlarini qayta ishlash va suvni tozalashda o'yin o'zgartiruvchi ekanligini isbotladi. Ushbu inshoda biz sterilizatsiya uchun UV naychali chiroqlarning afzalliklari va qo'llanilishini o'rganamiz.
Avvalo, ultrabinafsha nurli chiroqlar mikroorganizmlarni o'ldirishda juda samarali. Ultrabinafsha (UV) nurlanish bakteriyalar va viruslarning DNK tuzilishini buzish qobiliyatiga ega, bu ularni ko'payish qobiliyatiga ega emas va ularning yakuniy nobud bo'lishiga olib keladi. Kimyoviy moddalar yoki issiqlikdan foydalanishni o'z ichiga olgan an'anaviy sterilizatsiya usullaridan farqli o'laroq, UV trubkasi chiroqlari kimyoviy moddalarsiz va termal bo'lmagan eritmani ta'minlaydi, bu ularni xavfsiz va ekologik jihatdan qulay qiladi.
UV trubkasi chiroqlarining asosiy afzalliklaridan biri ularning ilovalardagi ko'p qirraliligidir. Ular turli xil ob'ektlar va sirtlarni sterilizatsiya qilish uchun keng ko'lamli sozlamalarda ishlatilishi mumkin. Masalan, sog'liqni saqlash muassasalarida ultrabinafsha nurli chiroqlar tibbiy asbob-uskunalar, shifoxona xonalari va operatsiya xonalarini dezinfeksiya qilish uchun ishlatiladi. Bu infektsiyalar tarqalishining oldini olishga yordam beradi va bemorlar va tibbiyot xodimlari uchun toza va xavfsiz muhitni ta'minlaydi.
UV naychali chiroqlar oziq-ovqat sanoatida ham keng qo'llaniladi. Ular oziq-ovqat mahsulotlarini qadoqlash materiallari va qayta ishlash uskunalarini sterilizatsiya qilish, zararli bakteriyalarni yo'q qilish va tez buziladigan mahsulotlarning saqlash muddatini uzaytirish uchun ishlatiladi. UV sterilizatsiyasini amalga oshirish orqali oziq-ovqat ishlab chiqaruvchilari oziq-ovqat xavfsizligini oshirishi va oziq-ovqat bilan bog'liq kasalliklar xavfini kamaytirishi mumkin.
Bundan tashqari, ultrabinafsha nurli chiroqlar suvni tozalashda hal qiluvchi rol o'ynaydi. Ular suvda mavjud bo'lgan bakteriyalar, viruslar va boshqa patogenlarni o'ldirish uchun suvni tozalash tizimlarida qo'llaniladi. Bu, ayniqsa, toza va xavfsiz ichimlik suvidan foydalanish cheklangan hududlarda muhim ahamiyatga ega. UV sterilizatsiyasi jamoalarning salomatligi va farovonligini ta'minlash uchun samarali va arzon echimni taqdim etadi.
Xulosa qilib aytganda, UV naychali chiroqlar samaradorligi, ko'p qirraliligi va ekologik toza tabiati bilan sterilizatsiya sohasida inqilob qildi. Kimyoviy yoki issiqlikdan foydalanmasdan zararli mikroorganizmlarni yo'q qilish qobiliyati ularni turli sohalarda afzal ko'rgan tanlovga aylantiradi. Sog'liqni saqlash, oziq-ovqat mahsulotlarini qayta ishlash yoki suvni tozalashda bo'ladimi, UV naychali chiroqlar tozalikni saqlash, kasalliklar tarqalishining oldini olish va odamlarning xavfsizligini ta'minlashda bebaho vosita ekanligini isbotladi.
chivin yuqadigan kasalliklar bilan bog'liq ortib borayotgan tashvish bilan, chivinlarni nazorat qilishning samarali usullariga talab ham ortdi. Mashhurlikka erishgan innovatsion yechimlardan biri bu UV LED chivinlarni ushlab turuvchi chiroqdir. Ushbu qurilma chivinlarni jalb qilish va ularni ushlab turish uchun ultrabinafsha nurlar va ilg'or texnologiyalarning kuchini birlashtirib, chivin populyatsiyasini kamaytirishning xavfsiz va samarali usulini ta'minlaydi.
UV LED chivinlarni ushlab turadigan chiroq chivinlar uchun juda jozibali ultrabinafsha nurlar chiqarish orqali ishlaydi. Chivinlar tabiiy ravishda ultrabinafsha nurlariga jalb qilinadi, chunki ular navigatsiya va ko'payish uchun foydalanadilar. Chiroq chivinlarni chidab bo'lmas deb hisoblaydigan UV nurlarining to'lqin uzunliklarini takrorlaydi va ularni o'ziga jalb qiladi. Chivinlar etarlicha yaqin bo'lgandan so'ng, chiroq ichidagi kuchli fan ularni yig'ish patnisiga so'radi, u erda ular tuzoqqa tushadi va qochib qutula olmaydi.
UV LED chivinlarni ushlab turuvchi chiroqning asosiy afzalliklaridan biri uning xavfsizligidir. Kimyoviy spreylar yoki chivin spreyi kabi chivinlarni nazorat qilishning an'anaviy usullaridan farqli o'laroq, bu qurilma atrof-muhitga hech qanday zararli kimyoviy moddalar yoki tutun chiqarmaydi. Bundan tashqari, bolalar va uy hayvonlari atrofida foydalanish xavfsiz, bu yosh oilalar bo'lgan uy xo'jaliklari uchun ideal tanlovdir.
Bundan tashqari, UV LED chivinlarni ushlab turuvchi chiroq juda samarali. U katta maydonni qamrab olishi mumkin, chivinlarni 50 futgacha bo'lgan masofadan jalb qiladi. Bu uni turli muhitlarda chivinlardan himoya qilishni ta'minlab, ichki va tashqi makonda foydalanishga yaroqli qiladi. Bundan tashqari, qurilma energiya tejamkor bo'lib, minimal elektr energiyasini iste'mol qiladigan kam quvvatli UV LED lampalaridan foydalanadi.
Bundan tashqari, UV LED chivinlarni ushlab turadigan chiroq atrof-muhitga zarar etkazmaydi. Ushbu qurilmadan foydalangan holda, foydali hasharotlarga zarar etkazadigan va ekotizimni buzishi mumkin bo'lgan chivinlarni nazorat qilishning kimyoviy usullariga tayanishga hojat yo'q. Bu chivinlarni nazorat qilishning an'anaviy usullariga barqaror va ekologik toza alternativani taklif etadi.
Xulosa qilib aytadigan bo'lsak, UV LED chivinlarni ushlab turadigan chiroq ultrabinafsha nurlar yordamida chivinlarni samarali jalb qiladigan va tutadigan inqilobiy qurilma. Uning xavfsizligi, samaradorligi va ekologik tozaligi uni chivinlarni nazorat qilish uchun ajoyib tanlov qiladi. Ushbu innovatsion yechim yordamida biz chivinlar populyatsiyasini kamaytirishimiz va chivin yuqadigan kasalliklar xavfini kamaytirishimiz, hamma uchun xavfsizroq va qulayroq muhit yaratishimiz mumkin.
| web |
c212c1b957d016d7d044859b75eed17b3d298f67 | নিউজ ডেস্কঃ বাক্সা জিলাৰ শাওকুচি গাঁৱৰ মহজিদৰ গৃহ নির্মাণ সম্পর্কে বৃহস্পতিবাৰে এখন সভা হৈছিল শাওকুচি মহজিদত। সেই আলোচনাৰ মাজতেই জাবেৰ আলী নামৰ এজন মিস্ত্রীয়ে গৃহ নিৰ্মাণ কাৰ্যত ব্যস্ত হৈ আছিল। সেই সময়তে অঞ্চলটোৰেই চাহনুৰ আলী নামৰ এজন লোকে মহজিদত হোৱা সভাখনত মিস্ত্রীৰ হাজিৰা অধিক হোৱা বুলি আপত্তি দৰ্শাইছিল। ইয়াৰ পিছতেই মিস্ত্রীজনে চাহনুৰ আলী নামৰ লোকজনক চিমেন্ট চুৰ বুলি মিচা অপবাদ দিছিল। ইয়াৰ পিছতেই তৰ্কা তর্কিত লিপ্ত হয় আৰু জাবেৰ আলী, আবেদ আলী, চালাত আলী, দিলদাৰ আলী, মনচেৰ আলী নামৰ লোক কেইজনে চাহনুৰ আলীৰ ভায়েক ৰাজুল আলীক ঘৰত আহি আক্রমন কৰে।
ৰাজুল আলী হল উক্ত মছজিদৰ ইমাম। লোক কেইজনৰ আক্ৰমণত ৰাজুল আলী নামৰ ইমামজন গুৰুতৰভাৱে আহত হয়। বৰ্তমান চিকিৎসালয়ত মৃত্যুৰ সৈতে যুজি আছে আহত ৰাজুল আলী। এই ঘটনাৰ পাছতেই ৰাজুল আলীৰ আক্রমনকাৰী কেইজনৰ বিৰুদ্ধে পৰিয়ালৰ লোকে বৰমা আৰক্ষী থানাত এক গোচৰ ৰুজু কৰিছে। কিন্তু আৰক্ষীৰ দুৰ্বল স্থিতিৰ বাবে আক্ৰমনকাৰীক আজি পৰ্য্যন্ত আটক কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই। আনকি অভিযুক্ত লোক কেইজনে জামিন লবলৈ হে সক্ষম হয়। আনহাতে এই ঘটনাক ABMSU শাওকুচি আঞ্চলিক, জমিয়ত উলামা হিন্দৰ মুচলপুৰ জিলাৰ বিষয়ববীয়াৰ লগতে স্থানীয় ৰাইজে অতিশীঘ্রে দোষীক শাস্তি প্ৰদান কৰিবলৈ দাবী জনাইছে। | web |
8a7205b885cbfccab0098842e6cb2c135ae9d595 | আঠ লাখ ভোটত জিকিম ২০১৯ ত....
দাদা দিল্লীত কি বিভাগৰ মন্ত্রী হ'ল ?
উইং কামাণ্ডাৰ অভিনন্দন কেনেকৈ পাকিস্তান পালে?
সমুজ্জ্বল কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য্য __উৎকৃষ্ট বিকল্প ৰাজ্যসভা নে পুনৰ আছু ? | web |
5abcbbf5356f219a771559cd2d35c0799a8ee8c3 | বিশ্বনাথ জিলাত কভিড অতিমাৰীৰ ব্যাপক সংক্ৰমণৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি বিশ্বনাথ জিলা প্ৰশাসনে কালিৰে পৰা জিলাখনত এসপ্তাহ সম্পূৰ্ণ লক ডাউন দিয়া হৈছে যদিও চাহ বাগিচাসমুহ খুলিব দিয়াক লৈ অসম সংগ্ৰামী চাহ শ্ৰমিক সংঘৰ কেন্দ্ৰীয় সভাপতি বিবেক দাসে প্ৰতিক্ৰিয়া ব্যক্ত কৰিছে। সংগ্ৰামী নেতা দাসে ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰি প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰে যে, সম্পূৰ্ণ লক ডাউনত বাগিছা সমূহক কিয় বাদ দিয়া হ'ল, বাগিচা শ্ৰমিকৰ জীৱনৰ মুল্য নাই নে চৰকাৰে কিবা প্ৰতিষেধক দি থৈছে? ডাক্তৰ সত্যকাম ফুকনে কোৱাৰ দৰে কবিড১৯ নিজৰ সুবিধামতে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা চৰকাৰী স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত বেমাৰ নহয়। এইটো এটা বিপদজনক বেমাৰ আৰু সুবিধা পালে চাহ শ্ৰমিক-অনা শ্ৰমিক সকলোৰে গাত হ'ব। কিয়নো বাগিচা খোলা থাকিলে ফেক্টৰী খোলা থাকিবই। ফেক্টৰীত শতাধিক শ্ৰমিকে কাম কৰে আৰু ফেক্টৰী খোলা থাকিলে গাঁৱৰ পৰা কেচাপাত দিবলৈ মানুহ ফেক্টৰী যাবই। অৰ্থাৎ গাও বাগানৰ সংযোগ হবই । তেনে ক্ষেত্ৰত সম্পূৰ্ণ লক ডাউন অৰ্থহীন হৈ পৰিব। কিয়নো কোভিড সংক্ৰমণো হ্ৰাস নহ'ব আৰু একাংশ জনসাধাৰণ অদৰকাৰী হাৰাশাস্তিৰ সন্মুখীন হ'ব। যদি কোভিড সংক্ৰমণৰ হাৰ হ্ৰাস কৰাৰ বাবে সম্পূৰ্ণ লক ডাউন কৰা হৈছে তেন্তে বাগিচাসমুহকো তাৰ আওতালৈ আনিবলৈ দাসে আহ্বান জনায়।
- থানাৰ সমুখত উত্তাল জনতা, সোণাপুৰত ১৬ বছৰীয়া কিশোৰী বলি হ'ল ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ! | web |
4f8bd9e2a17d8feacbae4c89f660f8d3ffbca9fcebb3f29a14f5344887b053db | অমিয়ই একো নামাতি কণিকাৰ মুখলৈকে চাই ৰ'ল। কণিকাই আঁচলেৰে চকু-মুখ মচি কবলৈ ধৰিলে, - দেৱতাকো দানব সজাবলৈ গৈছিলোঁ। বুখিয়েই কিজানি মোৰ এনে শাস্তি। এদিন যেনেকৈ অইন অইন এখন চিঠিৰ পৰা মই ভুলত পৰিছিলোঁ, আজি তেনেকৈ এই চিঠিয়ে মোৰ সেই ভুল ভাঙি দিলে। আজি বুজি পাইছে। - কমলালৈ দিয়া সেই চিঠি অঞ্জিত দাদাৰ নাছিল, আছিল অতুলৰ । মাথোন চিঠি এখনৰ পৰা অজিত দাদাৰ দৰে লোক এজনৰ বিষয়ে কি বুজিব। অমিয় ! সাত দিন সাত ৰাতি কৈয়ো যে তেওঁৰ কথা অস্ত কৰিব নোৱাৰি !
তথাপি একো নামাতি অমিয় মনে মনে ব'ল । অলপ সময় অমিয়ৰ মুখলৈ চাই ৰোৱাৰ পিছত তাইৰ পিঠিত হাত বুলাই বুলাই কণিকাই ক'লে, - তুমি কিন্তু মন কেনেবা কৰিব নোৱাৰণ, অমিয় । তোমাক ভাল পোৱা বেয়া পোৱাৰ লগত কমলালৈ অঙুলৰ এই প্ৰাণৰ টানৰ সম্বন্ধ নাই, কমলাক তুমি দেখা নাই, দেখিলে সকলে। বুজিলাহেঁতেন।
অমিয়ই ক'লৈ, - নুবুজিলেও অনুমান কৰিছো। তেওঁলোকৰ মিলন সোনকালে সম্পূর্ণ হোৱাকে কামনা কৰে।।
অতুল দাদাৰ বৰ্ত্তমান চঞ্চলতা কমলাৰ পৰাহে দূৰ হব। সঁচাকৈ কৈছো, বাইদেউ - নিজৰ বিয়াৰ বাবে ব্যস্ত হোৱাৰ কেতিয়াও একে। কাৰণকে অনুভৱ কৰা নাছিলো।
- সি তোমাৰ যোগ্য আচৰণ হৈছে, অমিয় । এতিয়া অভুল আৰু কমলাৰ মিলনতো সহায় হোৱা যেন। অজিত দাদাই চেষ্টা কৰিছে যেতিয়া সি ব্যর্থ নহব বুলিয়েই ভাবো।
--চেষ্ট। আকৌ কিয় বাই দেউ? দুজনৰ একে অইনক ভাল পালেই নহয় জানো ?
-কমলা বিধৱা-বাল্য বিবাহৰ বলি।
- কমলা বিধৱা ! ভেস্তে বাই দেউ, এই বিয়াত সকলোৰে কৰ্ত্তব্য আছে। এই বিয়াৰ পৰা দুটা প্ৰাণীৰ সুখ হোৱাৰ উপৰিও নাৰী জাতিয়ে প্ৰাপ্য অধিকাৰ লাভ কৰিব, পুৰুষৰ শক্তি বৃদ্ধি পাব আৰু সমাজ ভালে মান অগুৱাই যাব
-তোমাক পোৱা হ'লে অজিত দাদাই বুকুত সাবটি ল'লেহেঁতেন, অমিয় ।
অমিয়ৰ বুকুখন লৰি উঠে। তাই ক'লে, - গাওলৈ গৈ আপোনাৰ অজিত দাদাক এবাৰ চাব খোজে। বাইদেউ ।
| pdf |
b5e9dc15264f0f3ae070d78c6641a7341962554d | ভয়ত থৰ থৰকৈ কঁপি আছিল বুধুৰাম চিন্দা। মাত্ৰ কেইগজমান দূৰত থিয় হৈ আছিল এটা প্ৰকাণ্ড ক'লা অৱয়ব, জোনৰ পোহৰত জিলিকি উঠিছিল সেই অৱয়বটো। ৬০ বৰ্ষীয় ভুঞ্জিয়া আদিবাসী কৃষকজনে কাঠফাৰ গাঁৱত থকা তেওঁৰ ঘৰৰ আধা জঁপাই থোৱা দুৱাৰৰ ফাঁকেৰে জুমি চাই থিয় দি আছিল।
ওড়িশাৰ চুনাবেড়া বন্যপ্ৰাণী অভয়াৰণ্যৰ মূল এলেকাৰ মূল বসতিস্থলৰ এটাত আন ৫২টা পৰিয়ালৰ সৈতে বাস কৰা কৃষকজনৰ বাবে এই ডাঙৰ স্তন্যপায়ী প্ৰাণী দেখা পোৱাটো একো অস্বাভাৱিক ঘটনা নাছিল।
তথাপিও তেওঁ কৈছিল, "সিহঁতে মোক আৰু মোৰ কেঁচা ঘৰটো নিমিষতে গছকি মোহাৰি পেলাব বুলি ভাবি মই কঁপি উঠিছিলো।" অলপ সময়ৰ পিছত তেওঁ পিছফালে গৈ তুলসী গছ এজোপাৰ ওচৰত থিয় হৈ প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলঃ "মই দেৱী লক্ষ্মী আৰু সেই ডাঙৰ স্তন্যপায়ী প্ৰাণীবোৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলো। জাকটোৱে হয়তো মোক দেখিছিল।"
বুধুৰামৰ পত্নী ৫৫ বৰ্ষীয় সুলক্ষ্মী চিন্দাইও হাতীৰ চিঞৰ শুনিছিল। তেওঁ প্ৰায় এক কিলোমিটাৰ দূৰৈত অৱস্থিত গাওঁখনত পুতেক আৰু পৰিয়ালৰ সৈতে তেওঁলোকৰ ঘৰত আছিল।
২০২০ চনৰ ডিচেম্বৰৰ ঘটনাটো সোঁৱৰণ কৰি কৃষকজনে অনুভৱ কৰিছিল যে নেদেখাজনে তেওঁক সহায় কৰিছে।
সেয়েহে, যেতিয়া হাতীবোৰে ২০২২ চনৰ ডিচেম্বৰত সিহঁতৰ অহা-যোৱা কৰা পথ সলনি কৰিছিল, কেৱল বুধুৰামেই নহয়, নোৱাপাৰা জিলাৰ ৩০খন আদিবাসী গাঁৱৰ বহু বাসিন্দাই স্বস্তি অনুভৱ কৰিছিল।
সুলক্ষ্মী আৰু বুধুৰামৰ পাঁচজন পুত্ৰ আৰু এজনী কন্যা সন্তান আছে। গোটেই পৰিয়ালটো কৃষিৰ সৈতে জড়িত, তেওঁলোকে প্ৰায় ১০ একৰ মাটিত খেতি কৰি আছে। তেওঁলোকৰ দুই ডাঙৰ পুত্ৰ বিবাহিত আৰু তেওঁলোকে পত্নী আৰু সন্তানৰ সৈতে কাঠফাৰ গাঁৱত বাস কৰে; বুধুৰাম আৰু সুলক্ষ্মী প্ৰায় এক দশক পূৰ্বে পথাৰৰ ওচৰৰ ঘৰটোলৈ স্থানান্তৰিত হৈছিল।
সেই স্থানত য'ত হাতীবোৰে খাদ্যৰ সন্ধানলৈ আহিছিল।
পিছদিনা ৰাতিপুৱা যেতিয়া বুধুৰাম তেওঁৰ ধাননিডৰা চাবলৈ গৈছিল, তেওঁ দেখিছিল যে প্ৰায় আধা একৰ শস্য তহিলং হৈছে। এয়া আছিল খামুণ্ডা অঞ্চল (এটা বান্ধ নিৰ্মাণ কৰি ঋতুকালীন পানীৰ সোঁতৰ পৰা নিৰ্মাণ কৰা এলেকা)। এই পথাৰখনত তেওঁ প্ৰতি বছৰে প্ৰায় ২০ মোনা (প্ৰায় এক টন) ধান উৎপাদন কৰিছিল। "মোৰ পাঁচ মাহৰ ধান নষ্ট হৈছিল," তেওঁ কৈছিল, "এই বিষয়ে মই কাৰ ওচৰত অভিযোগ কৰিম?"
ইয়াতেই আছে পাকটোঃ বুধুৰামে নিজৰ বুলি কোৱা আৰু সুলক্ষ্মীৰ সৈতে খেতি কৰা ভূমি তেওঁৰ নামত নাই। তেওঁৰ দৰে আন বহুতো কৃষক যিয়ে অভয়াৰণ্যৰ ৬০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰৰ মূল এলেকাৰ ভিতৰত খেতি কৰে, তেওঁলোকৰ নিজৰ নামত ভূমিৰ ৰেকৰ্ডো নাই আৰু ভাড়াও পৰিশোধ নকৰে। "মই খেতি কৰা অধিকাংশ মাটি বন বিভাগৰ। মোক বন অধিকাৰ আইন [ অনুসূচীত জনজাতি আৰু অন্যান্য পৰম্পৰাগত বনবাসী (বনৰ স্বীকৃতি) অধিকাৰ আইন] পট্টা (চৰকাৰী ভূমি দলিল) আৱণ্টন কৰা হোৱা নাই," তেওঁ এইবুলি উল্লেখ কৰে ।
বুধুৰাম আৰু সুলক্ষ্মী ভুঞ্জিয়া সম্প্ৰদায়ৰ অন্তৰ্ভুক্ত । তেওঁলোকৰ গাওঁ কাঠফাৰত (লোকপিয়ল ২০১১) ৩০টা পৰিয়াল আছে। ইয়াত বাস কৰা অন্যান্য আদিবাসী সম্প্ৰদায়বোৰ হৈছে গণ্ড আৰু পাহাৰিয়া। ওড়িশাৰ নোৱাপাৰা জিলাৰ বোডেন খণ্ডত তেওঁলোকৰ গাওঁখন চুনাবেড়া মালভূমিৰ দক্ষিণ প্ৰান্তত অৱস্থিত, চুবুৰীয়া ৰাজ্য ছত্তীশগড়ৰ ওচৰত।
পৰিৱেশ আৰু বন মন্ত্ৰালয়ৰ ২০০৮-২০০৯-ৰ বাৰ্ষিক প্ৰতিবেদনত, চুনাবেড়াক চাৰিটা নতুন বাঘ সংৰক্ষিত অঞ্চলৰ অন্যতম এটা হিচাপে চিনাক্ত কৰা হৈছিল। বাঘৰ উপৰিও, ইয়াত নাহৰফুটুকী বাঘ, হাতী, শ্লথ ভালুক, ভাৰতীয় কুকুৰনেচীয়া বাঘ, গাহৰি, গৌৰ আৰু বনৰীয়া কুকুৰ আছে।
বন্যপ্ৰাণী বিভাগৰ বিষয়াসকলে কাঠফাৰকে ধৰি চুনাবেড়া আৰু পাটদাৰহা মালভূমি অঞ্চলৰ বিভিন্ন গাওঁ পৰিদৰ্শন কৰিছিল আৰু কেইবাখনো অনানুষ্ঠানিক সভা অনুষ্ঠিত কৰিছিল । সভাত মূল অঞ্চলত বাস কৰা গাওঁবাসীসকলক স্থানান্তৰিত কৰাৰ সৈমান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। ২০২২ চনত, ধেকুনপানী আৰু গাতিবেৰা নামৰ দুখন গাঁৱৰ লোকসকলে স্থানান্তৰৰ বাবে সন্মত হৈছিল।
২০১৬-১৭ বৰ্ষৰ বন্যপ্ৰাণী লোকপিয়লত কোৱা হৈছে যে ওড়িশাত ১৯৭৬ টা হাতী নথিভুক্ত কৰা হৈছে। ইয়াৰ প্ৰায় ৩৪ শতাংশই হ'ল বনাঞ্চল যি নিঃসন্দেহে এক সুন্দৰ আকৰ্ষণৰ বিষয়। জাননী অনুসৰি চুনাবেড়া অভয়াৰণ্যত পোৱা বাঁহৰ বিষয়ে মায়াধৰ চৰাফে এইদৰে কয়ঃ "হাতীবোৰ চুনাবেড়া-পাটদাৰহা মালভূমিত পাৰ হৈ যায় য'ত প্ৰচুৰ পৰিমাণে বাঁহ পোৱা যায়।" প্ৰাক্তন বন্যপ্ৰাণী ৱাৰ্ডেন এগৰাকীয়ে লগতে কয়, "সিহঁতে নোৱাপাৰাত প্ৰৱেশ কৰে আৰু পশ্চিমে ছত্তীশগড়লৈ প্ৰস্থান কৰাৰ পূৰ্বে জিলাখনৰ ভিতৰত প্ৰায় ১৫০ কিলোমিটাৰ এলেকা সামৰি লয়।"
ভোক নিবাৰণ হোৱাৰ পিছত প্ৰায় এমাহৰ পিছত হাতীবোৰ বালাংগীৰলৈ উভতি আহে, প্ৰায় একেটা পথেৰে।
হাতীবোৰৰ এই দ্বি-বাৰ্ষিক পোনপটীয়া যাত্ৰাপথত বুধুৰামৰ দৰে আন ভুঞ্জিয়া, গণ্ড আৰু পাহাৰিয়া আদিবাসী কৃষকসকলে চুনাবেড়া অভয়াৰণ্যৰ ভিতৰত আৰু আশে-পাশে মাটিৰ সৰু অঞ্চলত বাৰিষা কালত হোৱা খেতি কৰে। ওড়িশাৰ আদিবাসীসকলৰ মাজত ভূমিৰ মালিকীস্বত্বৰ এক প্ৰতিবেদনত "ওড়িশাত জৰীপ কৰা আদিবাসী পৰিয়ালবোৰৰ ভিতৰত, ১৪.৫ শতাংশ ভূমিহীন আৰু ৬৯.৭ শতাংশক উপান্ত হিচাপে নথিভুক্ত কৰা হৈছে," আদিবাসী জীৱিকাৰ স্থিতি প্ৰতিবেদন ২০২১-ত কোৱা হৈছে।
গতিকে বুধুৰামৰ শস্য নষ্ট হোৱাৰ অভিজ্ঞতা অস্বাভাৱিক নহয়।
যেতিয়া কৃষকসকৰ যিকোনো বন্য জন্তুৰ উপদ্ৰৱৰ ফলত শস্য নষ্ট হয়, তেওঁলোকে নগদ শস্যৰ বাবে প্ৰতি একৰত ১২,০০০ টকা আৰু ধান তথা মাহজাতীয় শস্যৰ বাবে ১০,০০০ টকাৰ অধিকাৰ লাভ কৰে, পিচিচিএফ (বন্যপ্ৰাণী) আৰু ওড়িশাৰ মুখ্য বন্যপ্ৰাণী ৱাৰ্ডেনৰ অফিচিয়েল ৱেবছাইটত এই বিষয়ে কোৱা হৈছে। ই বন্যপ্ৰাণী (সুৰক্ষা) (ওড়িশা) নিয়ম ১৯৭৪ উদ্ধৃত কৰিছে।
কিন্তু ভূমিৰ মালিকীস্বত্বৰ কোনো ৰেকৰ্ড নথকাৰ বাবে বুধুৰামে এই ক্ষতিপূৰণ দাবী কৰিব নোৱাৰে।
বুধুৰামে কয়, "মই মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰা [ভূমি] উত্তৰাধিকাৰীসূত্ৰে লাভ কৰিছিলো, কিন্তু বন সংৰক্ষণ আইন, ১৯৮০ অনুসৰি, এই সকলোবোৰ চৰকাৰৰ অন্তৰ্গত।" তেওঁ লগতে কয়, "বন্যপ্ৰাণী বিভাগে আমাৰ গতিবিধিৰ লগতে আমাৰ ভূমি আৰু কৃষিৰ বিকাশৰ প্ৰচেষ্টাতো প্ৰতিবন্ধকতা আৰোপ কৰিছে।"
তেওঁ কেন্দু পাত সংগ্ৰহৰ কথা উল্লেখ কৰে যি হৈছে অৰণ্যত বাস কৰা লোকসকলৰ বাবে উপাৰ্জনৰ এক স্থিৰ উৎস। "মালিকীস্বত্বৰ অধিকাৰ, সৰু বনজাত সামগ্ৰী সংগ্ৰহ, ব্যৱহাৰ আৰু নিষ্কাশনৰ অধিকাৰ," বন অধিকাৰ আইন (এফআৰএ), ২০০৬-ৰ অধীনত অনুমোদিত। অৱশ্যে, বনবাসীসকলৰ মতে এই অধিকাৰ অস্বীকাৰ কৰা হৈছে।
বনজাত সামগ্ৰী যেনে মহুৱা ফুল আৰু ফল, চাৰ, হৰিদা আৰু আনলাৰ গাওঁৰ পৰা প্ৰায় ২২ কিলোমিটাৰ দূৰত থকা বোডেনৰ বজাৰত ভাল মূল্য লাভ হয়। পৰিবহণৰ সুবিধাৰ অভাৱৰ বাবে বুধুৰামে সদায় নিজে বজাৰলৈ যাব নোৱাৰে। ব্যৱসায়ীসকলে সামগ্ৰীবোৰৰ বাবে গাওঁবাসীক আগতীয়া কৈ দিয়ে, কিন্তু বুধুৰামে নিজে বিক্ৰী কৰিবলৈ গ'লে ইয়াক অধিক দামত বিক্ৰী কৰিব পাৰে। "কিন্তু ইয়াৰ কোনো বিকল্প নাই," তেওঁ কয়।
খাৰিফ ঋতুত, সুলক্ষ্মীয়ে পাটদাৰহা বনাঞ্চলৰ ওচৰৰ তেওঁলোকৰ পথাৰত অপতৃণ ধ্বংস, উদ্ভিদৰ চোৱাচিতা কৰা, সেউজীয়া পাত আৰু কাণ্ড সংগ্ৰহ কৰাৰ কাম কৰে। "মোৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰৰ তিনি বছৰ আগতে বিয়া হোৱাৰ পিছৰে পৰা মই পাকঘৰৰ কামৰ পৰা সকাহ পাইছো। এতিয়া মোৰ বোৱাৰীয়ে সেই দায়িত্ব লৈছে," তেওঁ কয়।
পৰিয়ালটোৰ প্ৰায় ৫০ টা গৰু আছে যাৰ ভিতৰত আছে তিনিযোৰ বলধ আৰু এযোৰ ম'হ। গৰুবোৰে হাল বোৱাত সহায় কৰে - পৰিয়ালটোৰ কোনো যান্ত্ৰিক কৃষি সঁজুলি নাই।
বুধুৰামে গাইবোৰৰ গাখীৰ খীৰায় আৰু ছাগলী আৰু ভেড়াবোৰ চৰাবলৈ লৈ যায়। তেওঁলোকে নিজৰ খাদ্যৰ বাবে কেইটামান ছাগলীও পুহিছে। যদিও পৰিয়ালটোৱে যোৱা দুবছৰত বনৰীয়া জন্তুৰ হাতত নটা ছাগলী হেৰুৱাইছিল, তথাপিও তেওঁলোকে ছাগলী পালন এৰিব বিচৰা নাই।
যোৱাবাৰৰ খৰিফ ঋতুত বুধুৰামে পাঁচ একৰ মাটিত ধান খেতি কৰিছিল। তেওঁ দুই প্ৰকাৰৰ বীন, মুগ (সেউজীয়া দাইল), বিৰি (ক'লা দাইল), কুলোথ (ঘোঁৰা মাহ), চীনাবাদাম, জলকীয়া, মাকৈ আৰু কলৰো খেতি কৰিছিল। তেওঁ কয়, "মই যোৱা বছৰ মুগৰ পৰা কোনো উৎপাদন পোৱা নাছিলো কিয়নো তীব্ৰ ঠাণ্ডাৰ বাবে শস্যসমূহ নষ্ট হৈছিল । অৱশ্যে সেয়া আন মাহজাতীয় শস্যৰ দ্বাৰা ক্ষতিপূৰণ দিয়া হৈছিল।"
"আমি নিজৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে প্ৰায় দুই টন ধান আৰু পৰ্যাপ্ত মাহজাতীয় শস্য, বাজৰা, পাচলি আৰু তৈলবীজ পাওঁ," সুলক্ষ্মীয়ে কয়। দম্পতীহালে কয় যে তেওঁলোকে কোনো ৰাসায়নিক সাৰ বা কীটনাশক ব্যৱহাৰ নকৰে; গৰুৰ গোবৰ আৰু প্ৰস্ৰাৱ আৰু শস্যৰ অৱশিষ্টাংশই যথেষ্ট বুলি তেওঁলোকে জানিবলৈ দিয়ে। বুধুৰামে কয়, "যদি আমি কওঁ যে আমাৰ সমস্যা আছে বা খাদ্যৰ অভাৱ আছে, তেন্তে পৃথিৱীক দোষ দিয়াৰ দৰে হ'ব।" "যদি আপুনি ইয়াৰ অংশ নহয় তেন্তে মা ধৰিত্ৰীয়ে কেনেকৈ খাদ্যৰ যোগান ধৰিব?" সুলক্ষ্মীয়ে লগতে কয়।
ব্যস্ত বতৰত যেতিয়া সংৰোপণ, অপতৃণ গুচোৱা আৰু শস্য চপোৱা হয়, গোটেই পৰিয়ালটো ব্যস্ত হৈ পৰে আৰু কেতিয়াবা তেওঁলোকে আনৰ পথাৰতো কাম কৰে; প্ৰায়েই ধানৰ বিনিময়ত কামবোৰ কৰা হয়।
যিটো বছৰত হাতীয়ে শস্য নষ্ট কৰিছিল, বুধুৰামে কৈছিল যে তেওঁ পৰৱৰ্তী বছৰ অৰ্থাৎ ২০২১ চনত সেই ভূমিত খেতি কৰা নাছিল। তেওঁৰ সেই সিদ্ধান্তই এক সুখদায়ক ফলাফল প্ৰদৰ্শন কৰিছিলঃ "মই দেখিছিলো যে হাতীবোৰে গছকাৰ ফলত বীজবোৰ মাটিত পৰি গৈছিল। মই নিশ্চিত আছিলোঁ যে সেইবোৰ পুনৰ গজিব," তেওঁ কৈছিল। "বাৰিষাৰ প্ৰথম বৰষুণত বীজবোৰ গজি উঠিছিল, আৰু মই সেইবোৰ ৰক্ষা কৰিছিলো। মই কোনো [আৰ্থিক] বিনিয়োগ অবিহনে ২০ মোনা [এক টন] ধান পাইছিলো।"
এই আদিবাসী কৃষকজনে অনুভৱ কৰে যে চৰকাৰে আমাৰ জীৱন প্ৰকৃতিৰ অবিচ্ছেদ্য সম্পৰ্ক বুজি নাপাব। "এই মাটি, পানী আৰু গছ, জন্তু, চৰাই আৰু পোক-পতংগ - ই পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ অস্তিত্বত সহায় কৰে।
হাতীৰ চলাচলে এই অঞ্চলত আন এটা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে। য'ত খোলা তাঁৰ থাকে, হাতীয়ে প্ৰায়ে সেইবোৰ তললৈ নমাই আনে আৰু জিলাখনৰ কোমনা আৰু বোডেন খণ্ডৰ গাওঁবোৰ পুনৰ মেৰামতি নোহোৱালৈকে বিদ্যুৎবিহীন হৈ ৰয়।
২০২১ চনত, ৩০টা হাতীৰ এটা জাকে ওড়িশাৰ গন্ধমৰ্দন বনাঞ্চলৰ পৰা সীতানদী অভয়াৰণ্য হৈ চুবুৰীয়া ছত্তীশগড়লৈ গৈছিল। বন বিভাগৰ মেপ কৰা অনুসৰি উত্তৰ-পূব দিশে যোৱা হাতীজাকৰ পথটো বোলাংগীৰ জিলাৰ মাজেৰে নুৱাপড জিলাৰ খোলি গাঁৱৰ দিশলৈ গৈছিল। হাতীজাকৰ দুটা ২০২২ চনৰ ডিচেম্বৰত একেটা পথেৰে উভতি আহিছিল।
তেওঁলোকৰ বাৰ্ষিক যাত্ৰাত চুনাবেড়া পঞ্চায়তৰ ৩০খন গাঁৱত টহল দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে সিহঁতে পোনে-পোনে চুনাবেড়া বন্যপ্ৰাণী অভয়াৰণ্যত প্ৰৱেশ কৰিছিল আৰু একেটা পথেৰে গুচি গৈছিল।
| web |
ab45b2a70b8d841ff5ea03363011eeab63d523de0702f041df311da5fe259227 | - সাহিত্য সৌৰভ -
জগতত লিখাপঢ়াৰ ঠাই অদ্বিতীয় । লিপিকৌশলৰ দ্বাৰাই মানৱ সভ্যতাই তৰিৰ্তবেগেৰে উন্নতি লাভ কৰিছে। কিন্তু ঠিক কোন সময়ত লিখাপঢ়াৰ সৃষ্টি হৈছিল, তাক এতিয়ালৈকে আমি জানিব পৰা নাই । বুবঞ্জী যিমানেই প্রাচীন নহওক, সি আদিম লিপিৰ' সন্ততিহে মাথোন। সন্তানে মাকৰ জন্ম কথা কব · নোৱাৰে । প্রাচীন লিপি উদ্ধাৰ কৰি প্রত্নতত্ত্ববিৎসকলে আদিম লিপিৰ বিষয় জানিবলৈ প্ৰয়াস পাইছে ; কিন্তু তেওঁলোকৰ আবিষ্কাৰ বহু পৰিমাণে অনুমানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা ।
381cal Cube1 JEX
HAIHAd ৪টা dse D87 at¥x
& JAN #d FJGA Jord Lit
CIMA SEXX VEIAV Loste
অশোকৰ লিপি
লিখা-পঢ়াই যে সভ্যত। বিস্তাৰৰ প্ৰধান সহায়, তাক কোনেও নুই কৰিব নোৱাৰে । বৰ্ণমালাৰ ব্যৱহাৰ নাথাকিলে স্মৃতিশক্তি চিন্ভিন্ হৈ পৰে আৰু ভ.ব সমূহ নষ্ট হয়। এনেকৈ উচ্চ বৃত্তিবোৰ ক্ৰমাৎ শক্তিহীন হয়, বিবেক বুদ্ধি
- লিখা-পঢ়াৰ আদিকথা
নিস্তেজ আৰু নিষ্ক্রীয় হয় আৰু কল্পনাশক্তিৰ বেহেজালি ঘটে। অতীজতে গ্রন্থাদি মুখে মুখে ৰচিত আৰু শিকোৱা হোৱাৰ হেতুকে সেইবোৰত বেলেগ পাঠ, অসংযত ভাব আৰু ভাষাৰ বেমেজালি দেখা যায়। লিখা-পঢ়াৰ সৃষ্টিৰ লগে লগে ভাষাৰ সৰ্ব্বাঙ্গীন স্থিৰতা জন্মে, আৰু ব্যাকৰণ সম্ভৱপৰ হয় ।
মানৱ সৃষ্টিৰ লগে লগে লিখা-পঢ়াৰ সৃষ্টি হোৱা নাই। মানৱ সৃষ্টিৰ বহু হেজাৰ বছৰৰ পাচত লিখা-পঢ়াৰ সৃষ্টি হৈছে । লিখা-পঢ়া প্ৰথাটে। ক্রমোন্নত সভ্যতাৰ নিদৰ্শন মাথোন। জগতৰ বহু প্ৰাচন জাতীয়ে পাৰ্য্যমানে আখৰ ব্যৱহাৰ নকৰিছিল। আধ্যাত্ম-তত্ত্বৰ অঙ্কুশীলনৰ কাৰণে তেওঁলোকে স্মৃতিৰ পৰিচালনাকে পৰম সাধন। জ্ঞান কৰিছিল আৰু তাৰ অনুষ্ঠানত প্রবৃত্ত আছিল । ছান্দোগ্য উপনিষদত বিজ্ঞান আদিতকৈও স্মৃতিশক্তিৰ প্ৰাধান্য দিয়া হৈছে । মহৰ্ষি সনৎকুমাৰে স্মৰণৰ শ্ৰেষ্ঠত। প্রতিপন্ন কৰিবৰ কাৰণে কৈছে, যে যি স্মৰণক ব্ৰহ্মজ্ঞানে উপাসনা কৰে, সকলো বস্তু তেওঁৰ স্মৰণগোচৰ হয় । লিখা-পঢ়া সৃষ্টিৰ আগতে তাহানি কালৰ মহাকাব্য, ধৰ্ম্মগ্রন্থাদি মুখে মুখেই ৰচিত হৈছিল । লিপি প্রচলন হোৱাৰ আগৰে পৰাই স্মৃতি শক্তিৰ উৎকৰ্ষ সাধন হৈছিল লিপি কৌশল উদ্ভাবনৰ পাছতে। ধৰ্ম্ম গ্ৰন্থাদিক লিপিবদ্ধ কৰা ধৰ্ম্মবিৰুদ্ধ আৰু নীতিবিৰুদ্ধ বুলি বহুতে গণ্য কৰিছিল। পূৰ্ব্বে মুখে মুখে সকলো গ্ৰন্থ ৰচিত হৈছিল আৰু মুখে মুখেই ক
- সাহিত্য-সৌৰভ -
শিকোৱাও হৈছিল ।
এতিয়াও বহু তন্ত্র-মন্ত্র লিপিবদ্ধ কৰা বিশ্বাস যে লিপিবদ্ধ কৰিলে তাৰ
নহয়, কাৰণ আমাৰ
গুণ নোহোৱা হয় । গতিকে স্মৃতিশক্তিকে সভ্যতাৰ প্ৰথম নিদৰ্শন বুলিব পাৰি ।
সমাজত যেতিয়া জ্ঞানৰ আৰু সাহিত্যৰ উদ্ভৱ হয়, তেতিয়া ভাক লিপি কৰিবৰ প্ৰয়োজন হয় । প্রথমে কোন দেশত লিখা-পঢ়াৰ সৃষ্টি হ'ল, তাক জানিবৰ উপায় নাই । কোনে। দেশত লিপি যদি বেলেগ বেলেগ দেশত ৰূপান্তৰিত হৈ প্ৰচলিত হৈছে, সেই বিষয়েও কোৱা টান । ভাৰতবৰ্ষ, গ্ৰীচ, মিচৰ, বেবিলন, চীন আদি ঠাই প্রাচীন শিল্পৰ কাৰণে প্ৰসিদ্ধ । মিচৰৰ পৰাই ভাস্কৰ শিল্প, চিত্রকলা, লিপি-কৌশল জ্যোতিবিদ্যা প্রভৃতি গ্ৰীচ দেশত বিয়পি পৰিছিল আৰু গ্ৰীচৰ সভ্যতাই ৰোম সাম্রাজ্যত বিকাশ লাভ কৰি সময়ত ইউৰোপত বিস্তাৰ লাভ কৰিছিল । অতি প্রাচীন কালত বেবিলন আৰু এচিয়াৰ মানুহে কেঁচা ইটাৰ ওপৰত আখৰ লিখি সেই ইট। পুৰি যিবোৰ পুথি ৰচনা কৰিছিল, যুগ-যুগান্তৰৰ পাছত সেই লিপি অৱলম্বন কৰিয়েই ঘাইকৈ ৰেবিলনৰ প্ৰাচীন বুৰঞ্জী গোটোৱা হৈছে । অতি প্রাচীন কালৰ ফিনিচীয় নামে প্রসিদ্ধ বণিক জাতিয়ে মিচৰৰ লিপি-কৌশল আৰু আন আন সভ্যতাৰ ফল আহৰণ কৰিছিল। ইউৰোপ, এচিয়া • আৰু আফ্ৰিকাৰ বহু ঠাইত ফিনিচীয়সকলৰ বেহা
- লিখা-পঢ়াৰ আদি-কথা -
বেপাৰ কৰি ফুৰিছিল । এই ফিনিচীয় সকলৰ পৰাই গ্ৰীচৰ মানুহে বর্ণমাল। আৰু আন আন সভ্যতাৰ উপাদান সংগ্ৰহ কৰিছিল !
চীনৰ সভ্যতাৰ প্ৰকৃতি নতুন ধৰণৰ । এওঁলোকৰ ভাষা শিক। টান । চীনৰ প্ৰতি আখৰকে একোটা শব্দ বুলিব পাৰি । আৰ্য্যলিপি বাওঁফালৰ পৰা সোফাললৈ লিখি যোৱা ৰীতি আৰু আৰবীয় লিপিত সোঁফালৰ পৰ। বাওঁফাললৈ লিখি যোৱা নিয়ম । চীনভাষাত ওপৰৰপৰা তললৈ আখৰ লিখি যাব লাগে আৰু এফাঁকিৰ পাচত আন ফাঁকি সোফালৰ পৰা বাওঁফাললৈ লিখা নিয়ম। লিখাৰ প্ৰথা আৰু আখৰৰ গঢ়লৈ চাই অনুমান কৰিব পাৰি যে বহু হেজাৰ বছৰৰ আগেয়ে আন কোনো জাতিৰ আখৰ ধাৰ নকৰাকৈ চীন-বাসীয়ে নিজে লিপি-কৌশল উদ্ভাৱন কৰিছিল । উদ্ভাৱনী শক্তিত যে তেওঁলোকৰ বৰ চোকা, তাক স্বীকাৰ কৰিব লাগিব । গ্রন্থাদি ছপাবৰ কাৰণে চীনাসকলে যি যুগত মুদ্রাযন্ত্ৰৰ আবিষ্কাৰ কৰিছিল, সেই যুগত পৃথিবীৰ বহু সভ্য জাতিয়ে লিখিবলৈকে শিকা নাছিল ।
ভাৰতৰ লিপি একসময়ত মধ্য-এচিয়াৰ সৰহভাগ জাতিৰ ভিতৰত ব্যৱহৃত হৈছিল, - যিবোৰ দেশত এতিয়া। পাৰ্চীলিপিৰ চলন, হৈছে । তিব্বতী লিপি ভাৰতীয়, ই 'উত্তৰ ভাৰতৰ পৰাই গৈছিল । মধ্য এচিয়াত খৰোষ্ট্ৰী আৰু
- সাহিত্য-সৌৰভ -
"ব্রাহ্ম" এই দুই প্রকাৰ লিপি প্রচলিত আছিল । খৰোষ্ট্ৰী প্রাচীন যুগৰ লিপি আৰু ই অলপ ঠাইৰ ভিতৰত সীমাবদ্ধ আছিল ।
ভাৰতবৰ্ষত লিখনৰ প্ৰকাশ সম্বন্ধে মতভেদ আছে। বহুতে অনুমান কৰে যে লিখনৰ প্ৰথাটো পোন প্রথমে ফিনিচীয়বিলাকে ভাৰতবৰ্ষলৈ আনে । সি যি কি নহওঁক লিখন প্রণালী খৃষ্টপূর্বব সপ্তম শতাব্দীত ভাৰতবৰ্ষত প্ৰবেশ কৰিছিল বুলি পণ্ডিতসকলে সিদ্ধান্ত কৰিছে। অৱশ্যে আবিস্কাৰৰ দ্বাৰাই আৰু নতুন তথ্য ওলাবৰ সম্ভাৱনা আছে ।
বুদ্ধদেৱৰ মৃত্যুৰ ২০০ বছৰৰ পাছত মগধৰাজ অশোকে পালি ভাষাত লিখা তেওঁৰ অনুশাসনমাল। খোদিত লিপিৰ দ্বাৰাই প্ৰচাৰ কৰে । সেই লিপি প্রাচীন ব্ৰাহ্মীলিপিৰেই প্ৰকাৰ ভেদ আছিল। ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে বুদ্ধদেৱৰ সময়তো ব্রাহ্মীলিপি প্রচলিত আছিল ; অৱশ্যে প্রদেশ বিশেষে আখৰৰ তাৰতম্য ঘটিছিল । আশাকৰ অনুসাশনৰ লিপি ৰাজসভাৰ লিপি আছিল আৰু অশোকৰ ৰাজসভ'ৰ আখৰেৰেই অনুশাসনবোৰ খোদিত হৈছিল । দুই এঠাইত মাথোন খৰোষ্ট্ৰী লিপিৰে খাদিত কৰা হৈছিল। তেতিয়া উত্তৰ ভাৰতত ব্ৰাহ্মীলিপি দাধাৰণ মানুহে পঢ়িব পাৰিছিল। এই ব্রাহ্মীলিপিয়েই পৰিবৰ্ত্তিত হৈ শেষত দেৱনাগৰী আখৰ হৈছে । খৃষ্টাব্দত উত্তৰ ভাৰতত নাগৰীলিপি প্রচলিত আছিল আৰু সি নাগালিপি নামেৰেও অভিহিত হৈছিল। কোনো কোনো
- লিখা-পঢ়াৰ আদিকথাপণ্ডিতে কয় যে গুজৰাটত নাগৰ নামে এখন ঠাই আছে, তাত প্ৰভাৱশালী নাগৰ ব্ৰাহ্মণসকল আদিতে হ্ৰাস কৰিছিল আৰু এই নাগৰ ব্ৰাহ্মণসকলেই নাগৰী আখৰৰ সৃষ্টি কৰে । কিন্তু এই কথা আকৌ বহুতে বিশ্বাস নকৰে।
বৌদ্ধধৰ্ম্মই অসমত বিশেষ প্রতিষ্ঠা লাভ কৰিব পৰা নাছিল আৰু অশোকৰ খোদিত অনুশাসনে। এতিয়ালৈকে ইয়াত আবিষ্কাৰ হোৱা নাই । অশোকৰ পাছত গুপ্তলিপিৰ পৰা "কুটিল" প্রভৃতি আখৰৰ উদ্ভৱ হয়। অৱশ্যে কুটিল লিপি অসমীয়া লিপিৰ জননী । কিন্তু কুটিল আখৰ বুলি কোনে। আথৰ নাই । পুৰণি দেৱনাগৰী আৰু কুটিল লিপি একে লিপি । আজি কালি আমি যি অসমীয়া আখৰ ব্যৱহাৰ কৰে। পূৰে অসমীয়া আখৰ এনেকুৱা নাছিল আমি পূৰ্ব্বৰ আখৰ এভিয়! উজু কৰি লৈছোঁ । আখৰৰ স্বাভাৱিক গতি - সাৰণ্যৰ পিনে, কাঠিন্যৰ ফালে
নহয় ।
পৃথিবীৰ ভিতৰত নান। প্ৰকাৰ লিপিৰ প্ৰচল আছে । এটা পুৰণি লিপিৰ পৰাই কেইবাবিধ নতুন লিপি উদ্ভৱ হৈছে আৰু কোনো কোনো লিপি স্বাধীন ভাৱে উদ্ভ হৈছে । কিন্তু আমি আগতে কৈ আহিছে। যে প্ৰথমে কোন লিপি কোন সময়ত আবিষ্কৃত হৈছিল, তাৰ সঠি বিবৰণ পোৱ। টান ।
পোন প্রথমে মানুহে কাঠৰ ওপৰত, শিলৰ ওপৰ
| pdf |
a856e468b4c466c70339656179478cc9e441cce9 | পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে ২০১৮ দিল্লী অট' এক্সপোত দেখুওৱা হৈছিল কিয়া চেল্টছৰ (Kia Seltos) কনচেপ্ট মডেল। কোম্পেনিয়ে ইয়াক এছ পি ২(SP2) হিচাপে নামকৰণ কৰিছিল।
ভাৰতত কিয়া মটছ ইণ্ডিয়াৰ (Kia Motos India) প্ৰথম মডেল হৈছে চেল্টছ আৰু ইয়াক লৈ যথেষ্ট আশাবাদী কোম্পেনি।
বহু প্ৰতিক্ষাৰ অন্তত আজি গাড়ী বজাৰত মুকলি হ'ল চেল্টছ।
বাহনখনৰ ইঞ্জিন, ট্ৰান্সমিশ্যন আৰু ফিচাৰ্ছ অন্য বাহন সমূহৰ তুলনাত যথেষ্ট উন্নতমানৰ বুলি ধাৰণা কৰা হৈছে।
কিন্তু অন্য বাহনৰ তুলনাত এই বাহনখনৰ মূল্যই গ্ৰহকক আকৰ্ষিত কৰিব পাৰিব নে? সকলোৰে মনত এই প্ৰশ্নটোৰ অৱতাৰণা হোৱাটো স্বাভাৱিক।
সেয়ে আমি গ্ৰাহক সকলক যথাসম্ভৱ উত্তৰ এই প্ৰতিবেদনৰ জৰিয়তে দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰিম।
যদিহে গ্ৰাহক সকলে এই বাহনখনৰ মূল্য ৯ৰ পৰা ১০ লাখ টকা হ'ব বুলি ধাৰণা কৰি আছে তেন্তে সেয়া ভুল ধাৰণা। যিহেতু এই গাড়ীখন অন্য বাহনৰ তুলনাত উন্নতমানৰ ফিচাৰ্চেৰে সমৃদ্ধ সেয়ে ইয়াৰ মূল্য ১১ বা ১২ লাখৰ পৰা আৰম্ভ হ'ব।
উল্লেখ্য যে ২টা পেট্ৰ'ল আৰু এটা ডিজেল ইঞ্জিন মডেলৰ সহায়ত বজাৰলৈ আহিব কিয়া চেল্টছ। ইয়াৰে এটাত ১. ৪ লিটাৰ জি ডি আই টৰ্বো পেট্ৰ'ল, ১. ৫ লিটাৰ নেছুৰেলি এস্পিৰেটেড পেট্ৰ'ল আৰু ১. ৫ লিটাৰ ডিজেল ইঞ্জিন দিয়া হৈছে।
ইয়াৰ উপৰি তিনিওটা ইঞ্জিনৰ বিশেষত্ব হ'ল বি এছ ৬(BS6)।
আনহাতে কিয়া চেল্টছত এন্দ্ৰইড অট' আৰু এপ'ল কাৰপ্লে কানেক্টিভিটি চাপোৰ্টৰ বাবে ১০. ২৫ ইঞ্চিৰ টাচস্কিন ইনফোটেনমেণ্ট চিষ্টেম, প্ৰিমিয়াম মিউজিক চিষ্টেম, ৩৬০ ডিগ্ৰী কেমেৰা আৰু দুৰ্ঘটনাৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ ছয়টাকৈ এয়াৰ বেগ দিয়া হৈছে।
উল্লেখ্য যে ই ছিম টেকন'লজি সহিতে মুঠ ৩৭টা কানেক্টিভিটি ফিচাৰৰ সৈতে ভাৰতীয় বজাৰলৈ আহিব লগীয়া এইখনেই প্ৰথম চাৰিচকীয়া বাহন।
আজি বজাৰত উপলব্ধ হ'ব লগীয়া এই বাহনখনৰ মূল্য কোম্পেনিয়ে এতিয়াও প্ৰকাশ কৰা নাই যদিও ভাৰতত হুণ্ডাই ক্ৰেতা, মাৰুতি এছ-ক্ৰছ, নিচান কিক্স, ডাষ্টাৰ আদিক যথেষ্ট প্ৰত্যাহ্বান জনাব বুলি বিশেষজ্ঞ সকলে ধাৰণা কৰিছে। | web |
89a39893c943d8c0054df0fcab73546e437853c1 | নিষিদ্ধ কিতাপবোৰ... আৰু এক প্ৰাচীন আকর্ষণ (লাকি আহমেদ)
সৰুৰেপৰা কিতাপৰ প্ৰ্তি খুব আকর্ষণ মোৰ l শৈশৱতেই বহু সংখ্যক কিতাপ পঢ়ি শেষ কৰিছিলো l স্কুলৰ পানীখোৱা ছুটিত খাবৰ বাবে দিয়া পইছাও নাখায় সাচি সাচি কিতাপ কিনিছিলো l এই কথা এদিন মায়ে গম পোৱাত মা আৰু মোৰ মাজত এক চুক্তি হৈছিল l চুক্তি মতে মই প্ৰ্ত্যেক সপ্তাহত এখনকৈ কিতাপ কিনাৰ অনুমতি পাইছিলো l 'ফাইণেন্স' মায়ে কৰিছিল l অৱশ্যে চুক্তিমতে সেই কিতাপবোৰ মই স্কুলৰ কিতাপ পঢ়া টাইমত পঢ়িব নোৱাৰিছিলো,তাৰ সলনি খেলা-ধূলা কৰা টাইম খিনিত পঢ়িব লগা হৈছিল l সেইমতেই ঘৰলৈ প্ৰ্ত্যেক সপ্তাহতে এখন এখনকৈ কিতাপ আহিবলৈ লৈছিল...আৰু এদিন কিনি আনিছিলো ৰণ্জু হাজৰিকাৰ "গোপনে অতিকৈ গোপনে" নামৰ কিতাপখন l কিতাপখনৰ নামতো আৰু বেটুপাতটো দেখিয়েই মাৰ মনত কিবা এক সন্দেহ ঘণীভূত হৈছিল আৰু মই পঢ়া্ৰ আগতেই মায়ে সেইখন পঢ়ি চাইছিল আৰু নিষিদ্ধ ঘোষণা কৰিছিল সেই কিতাপখন l সেইদিনাই মাৰ লগত হোৱা চুক্তিত আৰু এটা 'কণ্ডিছন' যোগ হৈছিল- 'আগে কিতাপবোৰ মায়ে পঢ়ি চাব,তাৰপাছত হে মই পঢ়িব পাম'. . !
আজিও কাৰাৰূদ্ধ সিঁহত l এতিয়াও ঘৰলৈ গলে লাইব্ৰেৰীত সোমালেই আকর্ষণ কৰে মোক বন্ধ বাকচটোত আৱদ্ধ নিষিদ্ধ কিতাপবোৰে l পুৰণি কথাবোৰে নষ্টাল'জিক কৰি তোলে l এতিয়া মন গলেই খুলি চাব পাৰো কিতাপবোৰ. . কিন্তু. . প্ৰাচীন সেই আকর্ষণটোৰ মৃ্ত্যু হবলৈ দিব নোখোজো l থাকি যাওক সেই আকর্ষণটো অজীৱন. . লগতে মোৰ শৈশৱ আৰু স্মৃ্তিবোৰ. . ! | web |
e0289dcec9c2cd12e28d07a28630196c7017b2960a95a95e8fae4f711cd90d29 | মই তাৰ একো অৰ্থ বুজিব নোৱাৰি এক মুহূৰ্তমান চাই আছোঁ, দেখিলোঁ, সি ঢোকাঢোকে পানী খাই বুৰ মাৰিব লগা হৈছে। লৰ মাৰি গৈ কাপোৰে-কানিয়ে একে জাপেই পানীত পৰিলো। কিন্তু মই লৰি গৈ পানীত পৰোঁমানে সি তলেই গ'ল। দুই মিনিটমানৰ মূৰত তাক বিচাৰি পাই জোটোৰ-পোটোৰকৈ অতি কষ্টে বামলৈ তুলিলো। উভটি চাই দেখোঁ, চাৰি-পাঁচটা মানুহ মোক সেই কার্যত সহায় কৰিবলৈ লৰি আহিছে। অলপমান পৰৰ মূৰতে ভালেমান মানুহ আহি সেই ঠাইত গোট খালে; আৰু লৰি ঢাপৰি কান্দি-কাতি তাৰ মাক বাপেক ওলালহি। এখন হুৱা-দুৱা কোঢ়াল লাগি পৰিল।
কিয় কি শোকৰ কথা ! সকলোৱে নানা প্ৰকাৰ চেষ্টা কৰিও তাৰ ধাতু আনিব নোৱাৰিলে। তাৰ শৰীৰ সজাৰ পৰা প্ৰাণ পৰী উৰি পলাল !
কিন্তু সি হঠাৎ এনে উচপ খাই পানীত পৰিল, এই কথাৰ গুৰি বিচাৰি গৈ দেখা গ'ল যে, সি পাৰৰ যিখিনিতে দিনৌ বহি বৰশীবায়, সেইখিনিতে এটা ভয়ানক অজগৰ সাপ মাটিত পোত খাই আছে। সাপটোৰ গাৰ ওপৰত মাটি পৰি বন গজিছে । সি নিতৌ সেই সাপৰ ওপৰত বহি বৰশী বাইছিল, তেও সাপ বুলি নেজানে। সেইদিনা সাপে লপ লৰচৰ কৰিছিল; সি কি এইটো বুলি বৰ ভয় খাই পানীত পৰিল।
গাঁৱৰ ভালেমান মানুহ আহি মাটি খানি খুটিপুতি কুঠাৰেৰে কাটি সাপটো মাৰিলে। জুখি দেখা গ'ল সি দীঘলে বাৰ হাত, বেৰে আঢ়ৈ হাত। সেই দিনাৰ পৰা কন্যাৰ পাৰৰ লীলা শেষ হ'ল। ভয়তেই হওক কি বেজাৰতেই হওক আৰু সেইফালে মই মুখ নকৰা হ'লো।
এই ঘটনাৰ তিনি দিনৰ পাছত পুৱাই পানী আনিবলৈ যোৱা মোৰ লগুৱা ল'ৰাটো উধাতু খাই লৰি আহি মোক মাতিলে, "দেউতা! দেউতা!"মই "তামোলৰ চিকুণ গুৱা, টোপনিৰ চিকুণ পূৱা", বুলি কোৱা আগৰকলীয়া সেই বুঢ়া লোকজনক পেটে পেটে নথৈ শলাগি সুখেৰে দকচি শুই আছো। "দেউতা! দেউতা" কৈ পুৱাই মোক টোপনি ভঙা বাবে কঠালগুটীয়া লগুৱা ল'ৰাটোক মই ভেকাহি মাৰি দিলো; "কি হেকেউতা হেকেউতা কৰিবলৈ লাগিলিহি তই ৰাতি পুৱাই দিনটোলৈ, গুচ ইয়াৰ পৰা, মুখ ভাঙিম ধৰি।" সি ক'লে, "দেউতা, আহকচোন চাওকহি সেই ঘুলিতে কিবা এটা ওপঙি আছে।" মই লৰালৰিকৈ উঠি চাবলৈ গৈ, মানুহৰ শ যেন দেখি তোলাই অনালো। দেখোন, নৈৰ সিপাৰে নিতৌ পানী নিবলৈ অহা সেই কোল ছোৱালীজনী !!! -
পণ্ডিত মহাশয় প্রথম আধ্যা
খাজনা-গাৰাজৰ বৰকাহত টং টং কৰে ৰাতি ৯ কোব পৰিল, পণ্ডিত মহাশয়ে আলহী কেজনক বাহিৰতে শুবলৈ কৈ এন্ধাৰে-মুধাৰে খপিয়াই-খপিয়াই আহি ৰান্ধনী-ঘৰৰ দুৱাৰ মেলি চাকি বিচাৰিবলৈ লাগিল। কলীয়া বোন্দা মহাশয়ে এন্ধাৰ ৰান্ধনী-ঘৰত গধূলিৰে পৰা এতেখেনি বেলিলৈকে নিগনি, শলিয়া, ভজা-মাছ আৰু গাখীৰৰ ওপৰত অকণ্টকা ৰাজত্ব কৰি, এতিয়া ছত্রভঙ্গ হ'বৰ কাল পালেহি জানি আখাৰ ওচৰত ক্ষণকালৰ নিমিত্তে আসন গ্ৰহণ কৰি ৰাজ্যভাৰ এৰি বাণগ্ৰন্থী হোৱাৰ কথা ভাবি চিন্তাত নিমগ্ন হ'ল। "অত্যাচাৰী মাৰ্জাৰী ৰজাৰ হাতৰ পৰা পৰম দয়ালু 'পণ্ডিত' গবৰ্ণমেণ্টৰ শাসনৰ তলত পৰিলো, আহা! আমাৰ কেনে সৌভাগ্য।" এই কথা ভাবি নিগনি শলিয়া প্রভৃতি প্ৰজাসকলে মূৰত হাত ফুৰাবলৈ ধৰিলে। পণ্ডিত মহাশয়ে স্পৰ্শেন্দ্ৰিয়ৰ সাহায্য লৈ এন্ধাৰেৰে সৈতে তুমুল সংগ্ৰাম কৰি অনেক কষ্টেৰে এপেট সৰিয়হৰ তেলেৰে মাটিৰ চাকিটো উদ্ধাৰ কৰি পলাই আহি বাহিৰৰ পৰা লগাই নি ৰান্ধনী-ঘৰত পুনঃ প্রবেশ কৰিলে।
নিৰ্দিষ্ট ঠাইত হাতৰ চাকিটো থৈ, ৰন্ধা-বঢ়া সন্ধ্যা-অৰ্চা আদি নির্দিষ্ট কামৰ আগেয়ে, মাজ মজিয়াত "এহন বলিস্ না দেখি বেটা ইঠা না সিঠা?" এই বুলি পণ্ডিতে এটা গোৰ মাৰিলে। অলপ পৰ থাকি আকৌ সেই ফাকি কৈ এগোৰ, আৰু অলপ পৰ থাকি আকৌ কৈ আকৌ এগোৰ। এই ফেৰা মাল-শ্ৰম কৰি নিশ্চিন্ত মনে তেওঁ হাতেৰে ভাত ৰান্ধিবলৈ আৰু মুখেৰে দুৰ্গাসহস্ৰনাম পাঠ কৰিবলৈ ধৰিলে।
বাহিৰৰ ঘৰত শুই থকা তিনি আলহীৰ ভিতৰৰ এজনৰ কাণত ঠাঁচ্ কৰে হঠাৎ এবাৰ সেই কথাৰ্ফাঁকি পৰিল। আৰু তাৰ লগে লগে তেওঁৰ অন্তৰৰ বহুদিনীয়া এন্ধাৰ খোটালি এটাত কিবা এটা মোৰ নথকা ঘটনাৰ, বিজুলীৰ পোহৰৰ দৰে, চকামকা এটা পোহৰো পৰিল।
দ্বিতীয় আধ্যা
দুর্গাপূজা ওচৰা ওচৰি; সকলোৰে মনত উৎসাহ আনন্দ আৰু প্ৰফুল্লতা। স্কুল বন্ধ হ'ব, পাম, ঘৰলৈ যাম, এইবিলাক ভাবি চতুৰ্ভূজপুৰৰ গৱৰ্ণমেন্ট হাইস্কুলৰ লৰাবিলাক ৰঙ্গত নাচি ফুৰিছে। চাওঁতে চাওঁতেই আজি ঝুলিকৈ পূজাৰ বন্ধ আহিল। মফস্বলৰ ছাত্ৰবিলাক, কোনোটা বন্ধ হ'বৰ দিনাই, কোনোটো ভাৰ পিছ দিনাই, উলাহত ডেও দি মাক বাপেক ককায়েক
পণ্ডিত মহাশয়
ভনীয়েকৰ কাষ পালেগৈ।
শিতলপুৰৰ বায়ু বিলকুচন্দ্ৰ খৰিদাৰ অনুষ্টুপীয়া ৰকমৰ জমিদাৰ। বছেৰেকত ছহেজাৰ টকা মুঠেই আয়, ইফালে ব্যয়ৰো বাহুল্য আছে, গতিকে তেওঁৰ চলন-ফুৰূপ বৰ ধুমধাম তমস্কাৰ বিধৰ নহয়। তেওঁৰ একেটি ল'ৰা, বয়স ১৪ বছৰ, চতুভূজপুৰত পঢ়িবলৈ থৈছিল। পূজাৰ বদ্ধত লৰাটি যি দিনা ঘৰ পাবহি কথা আছিল, সেই দিনা নেপালে দেখি জমিদাৰ বাবুৱে পাছ দিনা ল'ৰাটি লৈ আহিবলৈ চতুৰ্ভূজপুৰলৈ নাও মানুহ পঠিয়াই দিলে। এদিনৰ পিছত নাও মানুহ উভতি আহি বাতৰি দিলে বোলে ল'ৰা তাত নাই, বন্ধৰ দিনাই ইয়ালৈ গুছি আহিছে। আহিছে বাতৰি শুনি জমিদাৰ বাবু আৰু তেওঁৰ দ্বী চিন্তিত হৈ পৰিল। পিছত জমিদাৰ বাবু নিজে চতুৰ্ভূজপুৰলৈ ল'ৰা বিচাৰি গ'ল; কিন্তু লৰাক আৰু তেওঁ তাত বিচাৰি নেপালে। পুলিচৰ অনুসন্ধান, নিজৰ অনুসন্ধান, বন্ধু-বান্ধৱৰ অনুসন্ধান আদি যত প্ৰকাৰ অনুসন্ধান বা উপায় আছিল সোপাকে প্রয়োগ কৰিও ল'ৰা ক'লৈ গ'ল কি হ'ল, তাৰ একো গুং-সূত্র উৱাদিহ পোৱা নগ'ল। অৱশেষত নিৰাশ হৈ জমিদাৰ বাবু শূন্য হৃদয় লৈ ঘৰলৈ উভতি আহি শূন্য-হৃদয়া স্ত্ৰীৰে সৈতে কান্দি কান্দি শোকেৰে দিন নিয়াবলৈ ধৰিলে।
তৃতীয় আধ্যা
শাস্তিৰক্ষক পুলিচৰ বৰ বদনামৰ কথা হ'ল যে তেওঁবিলাকে এই ঘটনাৰ একো উৱাদিহ উলিয়াব নোৱাৰিলে। নানা ঠাইৰ পৰা পকাবুধীয়া চতুৰ চাই চাই পুলিচৰ নানা বিষয়াক এই ঘটনাৰ মোৰ ধৰিবলৈ আনি লগাই দিয়া হ'ল, কিন্তু মোৰ নেপাই সকলো বিমোৰ হৈ পেপুৱা লাগিল, ঘটনা গুৰিতে যেনে আছিল তেনেই অফুট থাকিল।
বুদ্ধিনাথ চক্ৰৱৰ্তী নামে এজন ডেকা পুলিচ ইন্স্পেক্টৰে পুলিচৰ গৌৰৱ ৰক্ষা কৰিবৰ নিমিত্তে অৱশেষত সঙ্কল্প কৰি আগবাঢ়ি ওলাল। তেওঁ চতুৰ্ভূজপুৰলৈ আহিয়েই ল'ৰাটিৰ স্বভাৱচৰিত্ৰ চলন-ফুণ বন্ধু-বান্ধৱ ইত্যাদি বিষয়ৰ পুং বিচাৰি বিচাৰি পাতি পাতি কৈ অনুসন্ধান কৰি সকলো কথা গোটাই ল'লে। হঠাৎ এদিন তেওঁৰ মনত কিবা এটা ভাব খেলাই তেওঁ সামান্য মানুহৰ বেশ ধৰি চতুৰ্ভূজপুৰৰ গৱৰ্ণমেন্ট হাইস্কুলৰ পণ্ডিত আমাৰ "পণ্ডিত মহাশয়ৰ" ঘৰত গধূলি আলহী ৰলগৈ। দৈবক্রমে সেই দিনাই সেই সময়তে পণ্ডিত মহাশয়ৰ জন্মভূমি শ্রীহট্ট প্ৰদেশৰ পৰা দুজন আলহী আহি তাতে উপস্থিত; সেই দুজনৰ লগতে লগ লাগি দাৰোগা বাবুও মিলি গ'ল। আলহী দুজনে ভাবিলে, এওঁ পণ্ডিতৰ মানুহ, পণ্ডিতে ভাবিলে এৱো এজন সেই দুজনৰ লগৰে আলহী। এই ভ্ৰমৰ আশ্রয়তে আশ্রয় লৈ তেওঁ কোনো পক্ষৰ প্রশ্ন বা সন্দেহ নজগোৱাকৈ তাতে ৰাতিটো কটালে। এতিয়া এই দাৰোগা আলহীয়েইহে পণ্ডিত মহাশরে ৰান্ধনীঘৰত সোমাই কোৱা সেই "এহন বলিস না কেন বেটা ইঠা না সিঠা" কথা শুনি চমকি উঠিছে।
পাছদিনা আগৰ দৰে ৰাতি ১ই আকৌ ৰাজনাগাৰাজৰ ঘৰিত ঘটং ঘটং কৰি মহাশয়। গা ডাঙক, চাউল সিজাবৰ হ'ল" এই বুলি ন বাৰ ৰিঙিয়াই ক'লে। পণ্ডিত উঠি
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ গল্প সমগ্ৰ
ৰান্ধনী ঘৰত পূৰ্বৱতে চাকি খপিয়াবলৈ লাগি গ'ল। কিন্তু 'ভাতচক্ৰৰ কাষত সৌ দুটা ট-ট কৰে কি জ্বলিছে? ভয়াইঔ? চকু নে কি? হয় চকু! কিহৰ চকু? জানো! মোৰ ফালে দেখোন চাব লাগিছে!' এইবিলাক প্রশ্ন আৰু উত্তৰ আপোনাৰ মনত আপুনি কৰি তেওঁ 'চাক্যনুসন্ধান' কাৰ্য্য স্থগিত ৰাখি থৰলাগি ৰৈ আছে; এনেতে আমাৰ সেই চিনাকী কলীয়া বোন্দা মহাশয়ে 'মই মেকুৰীহে, মই মেকুৰীহে' এই কথা "মেও" "মেও" ভাষাকে কৈ তেওঁৰ দুঃচিন্তা দূৰ কৰি দিলে। এইখিনিতে কোৱা আৱশ্যক যে মেকুৰী মহাশয়ে ৰাতি ৯ বজাৰ সময়ত পণ্ডিতৰ হাতত লঘু-লাঞ্ছনা ভূগি বিৰক্ত হৈ নিতৌ সেই সময়তে বাণপ্ৰস্থী হ'বৰ সঙ্কল্প কৰি অলপ পাছতে আকৌ সেই ছোৱা সঙ্কল্পেৰে সৈতে পাহৰণিৰ গৰ্ভত নিক্ষেপ কৰে। এতিয়া সেই দেখিহে তেওঁ আগৰাতিৰ প্ৰতিজ্ঞাত পানী এচলু দি পণ্ডিতৰ ভাত-চৰুৰ প্ৰেম-পাশ ছেদন কৰিব নোৱাৰি লাজ-কাজ কাতিকৈ থৈ নিধক কাণ-কটাৰ দৰে ৰান্ধনী ঘৰত সোমাইছিলহি।
চাকি-চুকি লগাই পণ্ডিতে মজিয়াৰ নিত্যকর্ম ফেৰা সমাপন কৰিবৰ উদ্যোগ কৰোঁতেই ঘৰৰ মুধৰ গোহালিঘৰত গৰুবোৰ হঠাৎ দুপ্দুপাই উঠিল আৰু লগে লগে পণ্ডিতৰ বুকুখনৰ পৰাও ঢপ্ ঢপ্ শব্দ উঠিল। সাহত ভিৰ দি বাহিৰলৈ ওলাই আহি জুমি-জামি পণ্ডিতে চায় ক'তো একো নাই। কেৱল এন্ধাৰ - - এন্ধাৰ - এন্ধাৰৰ ওপৰত এন্ধাৰ। গৰুৰ ভৰিৰ দুপদুপনিৰ ঠাইত মুখৰ ঘাঁহ পাগুলনিৰ কৰ্কৰণিহে শুনা গ'ল। ক্ষন্তেকৰ পাছতে পণ্ডিতে নিশ্চিন্ত হৈ ভিতৰ সোমাই আহি শ্ৰীবিষ্ণু স্মৰণ কৰি, "এহন বলিস না কেন্ বেটা ইঠা না সিঠা" মন্ত্ৰ মাতি মজিয়াত পূৰ্বৱতে পদাঘাত প্ৰয়োগ কৰিবলৈ লাগিল।
গৰুৱে দুপ দুপাইছিল কিয় ? - দাৰোগা বাবুৱে পণ্ডিতৰ কাৰ্যকলাপ গতি-গোত্ৰ আৰু তেওঁ কি কৰে কি মেলে, এইবিলাক জুমি চাবৰ অভিপ্রায়ে আহি গোহালিত সিহঁতৰ মাজত সোমোৱাহি বাবে। এতিয়া বা সিহঁতে দুপ্পুপাবলৈ এৰিলে কিয়? গৰুৰ গৰু বুদ্ধি; সিহঁতে ভাবিলে ফটা-ঠেঙা গাত লৈ এই ৯ বজা ৰাতি ই যেতিয়া আহি আমাৰ মাজত সোমাইছেহি, ইও এক গৰুৱেইহে; এতেকে গোলমাল নকৰি ইয়াকো আমাৰ মাজতে এচমকা ঠাই দি কুটুম্বিতা
কৰা যাওক।
পঞ্চম আধ্যা
শনিবাৰ। দুপৰীয়া। পণ্ডিত মহাশয়ে ভাতৰ পাতত বহি ভাতৰ গৰাহ মাৰিব খুজিছে। বাহিৰৰ পৰা এটা হুটা মাত আহি তেওঁৰ কাণ পালেহি; সনা ভাতৰ গৰাহ মুখলৈ নিনি তেওঁ থমক খাই ৰ'ল। দ্বিতীয়বাৰ হুটামাতটো দ্বিত্ব হৈ বৰ হুটা আকাৰ ধাৰণ কৰি মাতিলে "পণ্ডিত মহাশয়, ওলাই আহক।" পণ্ডিতে চুৱা হাত এধা ধোৱা কৰি লগুগডালত খামোচ মাৰি ধৰি গায়ত্ৰী জপিবলৈ ধৰিলে। আকৌ এবাৰ হাতুৰীৰ মাৰ পৰাদি তেওঁৰ কাণত পৰিল "তৎক্ষণাৎ ওলাই আঁহা!" থৰত্বৰকৈ বাৰে-ছালে খুন্দাখুন্দলি খাই আহি পণ্ডিতে দেখে বুদ্ধিনাথ চক্ৰৱৰ্তী দাৰোগা আৰু দুটা কনিষ্টবল। এটা কনিষ্টবলৰ হাত এডাল জিঁজিৰি, এটাৰ হাতত এখন ফোন।
দাৰোগা : "এইবোৰ কি কথা?"
| pdf |
cdb06d63c316d08a65e773a339b41997ca3614fb | 1 Yane oxónemaka torombétana neko sínguxope ánju. Yane noínjone hékere irikóvoti ukeâti vanúke, yonoti xapa xâne yara poké'e. Ina porexókonoa ánju míhe'okea ne êno upénoti uhôro ínati haháku. 2 Mihe'ókoane ánju, ipúhikone kuríhoe kutí koeti íkurihea koati hána'iti oso'íxokuti. Yane ákone aúhapu'i ne káxe. Hahakú koéne kúveu ra mêum vo'ókuke ne kuríhoe ipuhíkeati neko êno upénoti uhôro. 3 Ápemaka hána'itinoe vohóho yonoâti ra poké'e, ipuhíkeati xapákuke ne kuríhoe. Poréxokonohiko yutókea xâne. Hane koéneye xunáko yutókea, kuteâti yutókea pitánae yara poké'e. 4 Ixíko'okokonohikomaka ákoyea kíxoaku ne ngaráma yara poké'e, koánemaka koêkuti kó'iyeovoku nonéti yoko xuvéhiko tikóti. Poéhane xâne ákoti hoénaxovope Itukó'oviti inúkuke pahúkinokonohiko óko'okea. 5 Ako sikákanahiko koépekexea neko xanéhiko, itea poréxokono íkoitoponea kotíveti kúveu singu koeti kohê. Enepone ohóne ne ike yutókine, hane koéneye ohone yutókine pitánae. 6 Yaneko káxehiko, yupihóvotimo kahá'ayea ivókeovo ne xanéhiko, itea ákonemo paréxakana. "Ehá'ani ivóngeovo" koetíhikomo, itea ákonemo ivákapuhiko.
7 Enepohikone vohóho, hane koéneye kámo usó koyêtine píhea xapa isukókoti. Ya tutíkukehiko, ápe kutí koeti kôroa ainóvoti ôro. Kene nône, kutí koéhiko none hóyeno. 8 Enepone tûti, kútea híyeu tuti sêno. Kene ne ôe, kutí koe oe koati ipúhokovoti hó'openo, enepone líyaum kixonéti. 9 Ápemaka oveâti xa'ákuke, lapá'iti havâva, kuteâti ikó'itukeu húndaru yóno xapa isukókoti. Kene emó'u ne kêvi, kutí koe emo'u karósahiko míkoe ákoti yumaxápu kámo ehahíkovoti xapa isukókoti. 10 Enepone îhi yoko yutókope, kúteane yutókope pitánae. Koati apêti xunáko ne îhi óko'okea, koane íkoitoponea kotíveti ne xanéhiko yútoe ovâti singu koeti kohê. 11 Ápemaka ánju, natínahiko neko hána'itinoe vohóho exeâti koêku ne êno upénoti uhôro ínati haháku. Ambâtu koéha ya emo'u ebaraíku. Kene Apolîyaum koéha ya emo'u ngerêku. Yoko póhutine kixó'ekone neko pi'âti ihâe. Aínovo kixo'êkoti "koépekoti".
12 Yane pihóne ne inúxoti tiveko koekúti. Itea ikénepoke, apêtikomo po'i pi'âti kotíveti koekúti kuteâti.
13 Yane oxónemaka torombétana ne seíxope ánju. Ina ngámo emo'úti inu'íxoati xokóyoke ne koaturu koeti isúlune áta ovoti nonékuke Itukó'oviti. Yoko énomone ne áta ainóvoti ôro, oró'okokonoku ísensu. 14 Eneponeko emo'úti ngámone, hane yúho'ixo seíxope ánju omó'ixoti torombétana. Hara kíxoa:
- Kiríkapa ne koaturu koeti ánju ika'oké koyêti xe'ókuke ne hána'iti huvêo koéhati Eúfarate - kíxoane.
15 Yane kuríkokonone ne koaturu koeti ánju. Yoko mekúne koúsokovohiko, kuxoâti neko ôra, káxe, kohê yoko xoénae motovâti koépekexea xâne yara poké'e. Enepone yé'akeye koépeu, hane koéneye: Eneponi ihaxáka uhá koeti xâne apêti yara kúveu mêum ya mopo'âti iháxakoku, mani póhuti yane mopo'âti iháxakoku koépekexeokono. 16 Yane ngamone emo'úti koyuhoâti yé'akeye ne êno ehahíkovoti kámo apêti ivu'íxoati yonoti xapa isukókoti. Koati ákoti yumaxápu êno míli neko kámo. Pí'a séndu míleaum nekôyo. 17 Yaneko noínjoneke kutí koeti njopúne, ápe kámo koane ivu'íxoatihiko. Yoko ápe oveâti xa'ákukehiko lapá'iti havâva, kuteâti ikó'itukeu húndaru yóno xapa isukókoti. Enepone ikó'itukeu xa'ákuke, ápe háharara koyêtiya, kuteâti koeku yúku, koane hóhonono koyêti, kuteâti koeku honóno'iko uhé'ekoti uhá'iti mopôi, enepone iháxoneti sáfira. Ápemaka híhiya koyêti, kuteâti koeku hiyá'iko énxofere. Hanemaka koéneye tûti neko kámohiko, kuteâti koeku tuti líyaum. Yoko ápe yúku ipuhíkeati pahákuke, koane kuríhoe yoko énxofere, enepone ikotúxoateoxo ne yúku. 18 Vo'ókuke neko mopo'âti kotíveti koekúti, yúku, kuríhoe yoko énxofere ipuhíkeati pahákuke neko kámo, énomone koépekexino êno xâne. Enepone yé'akeye koépeu, hane koéneye: Eneponi ihaxáka uhá koeti xâne apêti yara kúveu mêum ya mopo'âti iháxakoku, mani póhuti yane mopo'âti iháxakoku koépekexeokono. 19 Enepohikone kámo, pahákuke óvo xunáko yoko ihíkuke. Kene îhi, kutí koe koéxoe. Ápe tuti koéxoeya, yoko énomone veínoa óko'okexea xanéhiko. 20 Kene haxa xanéhiko, enepone ákoti ivahíkapu vo'ókuke ne kotíveti koekúti, ako ikátivexa isóneuke ne váhere ítuke, koane ako kuríka. Enepone itúkovoke, énomone ne hókea ndémoniuhiko, koane kúveovo sánduhiko ítuke vo'u xâne, itukéti ya ôro, péhu, kôpere, mopôi yoko tikóti, kixovókuti ákoti inîxa, ákotimaka káma, koane ákotimaka yána. 21 Enepohikoneko váhere xâne hokoâti, koati ákoti ikatívexa isóneuke ne itúkeovo koépekenati, koane hokéxokenati, koane ákoti uhéva'uxa kapíneti xâne ákoti itukapu koati múxone, koánemaka ómevoti.
| web |
f0311497a53d7e3aad366e9753e0559ed233f730 | আজি ভাৰতৰ ৭০সংখ্যক গণৰাজ্য দিৱসৰ দিনা নতুন দিল্লীৰ পেৰেড অনুষ্ঠানত 'পূবৰ মানচেষ্টাৰ' শুৱালকুছিৰ বয়ন শিল্পীসকলৰ সাধনাক ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত তুলি ধৰা হৈছে। অসমৰ প্ৰতীক পট হিচাপে শুৱালকুছিৰ বয়ন শিল্পক যোৱা ২১ জানুৱাৰীত প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰালয়ে অনুমোদন জনাইছিল। এই প্ৰতীক পটটোত ১৯৪৬ চনত মহাত্মা গান্ধীৰ শুৱালকুছি ভ্ৰমণক প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছে। উল্লেখ্য যে বিভিন্ন স্তৰত অতি কঠোৰ নিৰ্বাচনী প্ৰক্ৰিয়াৰ মাজেৰে এই প্ৰতীক পটসমূহ নিৰ্বাচিত কৰা হয়।
এই প্ৰতীক পটটোক 'পীচ উইডিন' (Peace within) বিষয়ত সন্নিৱিষ্ট কৰি নিৰ্বাচন কৰা হৈছে। এই প্ৰতীক পটসমূহ নিৰ্বাচন কৰাৰ বাবে এখন বিশেষজ্ঞ কমিটী গঠন কৰা হয়। তাৰ পিছত ভাৰত চৰকাৰৰ প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰালয়ে উক্ত প্ৰতীক পটসমূহ নিৰ্বাচন কৰে। উল্লেখ্য যে ২০১৯ চনৰ গণৰাজ্য দিৱসৰ পেৰেডত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে ৩২খন ৰাজ্যৰ ভিতৰত ১৪খন ৰাজ্যহে নিৰ্বাচিত হৈছে। | web |
004b2266daa5a8139a807f4b26ba4b3891ffa134 | Governor Visits Kamrup Metro Dc Office:
ৰাজ্যপাল গুলাব চান্দ কাটাৰিয়াই আজি কামৰূপ মহানগৰ জিলা উপায়ুক্ত কাৰ্যালয় পৰিদৰ্শন কৰে । ইয়াৰ পাছতে ৰাজ্যপাল গৰাকীয়ে উপায়ুক্ত, আৰক্ষী আয়ুক্ত, বিভাগসমূহৰ মুৰব্বী আৰু অন্যান্য বিষয়াবৰ্গৰে এক বৈঠকত মিলিত হৈ জিলাখনৰ উন্নয়নমূলক কাম-কাজৰ বুজ লয় ।
উপায়ুক্তৰ সভাগৃহত ৰাজ্যপাল কাটাৰিয়াৰ পৌৰোহিত্যত অনুষ্ঠিত বৈঠকত ৰাজ্যপাল গৰাকীয়ে কৃষি, উদ্যান শস্য, পিএইচই, শিক্ষা, জিএমচি, জিএমডিএ আদি বিভাগসমূহে হাতত লোৱা আঁচনিসমূহৰ স্থিতিৰ বুজ লয়।
বৈঠকত তেওঁ সকলো চৰকাৰী আঁচনিৰ ৰূপায়ণ ক্ষীপ্ৰতাৰে কৰি সমাজৰ নিম্নতম স্তৰত উপনীত হোৱাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ বিশেষ পদক্ষেপ ল'বলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে।
কামৰূপৰ উপায়ুক্ত পল্লৱ গোপাল ঝাই ৰাজ্যপালক বৰ্তমান জিলাখনত চলি থকা কেইবাটাও উন্নয়নমূলক কামৰ বিষয়ে অৱগত কৰে। ৰাজ্যপাল কাটাৰিয়াই বৰষুণৰ পানী সংৰক্ষিত কৰাৰ ওপৰতো গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। তেওঁ কয় যে পানী সংৰক্ষণ কৰিব লাগিব আৰু বহনক্ষম পানী ব্যৱস্থাপনাৰ বাবে বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহ আৰু সংৰক্ষণ কৰিব লাগিব।
ৰাজ্যপাল গৰাকীয়ে জিলাখনত চলি থকা প্ৰকল্পসমূহ সোনকালে সম্পূৰ্ণ কৰাৰ বাবে তেওঁৰ পৰা সকলো ধৰণৰ সহযোগিতা দিয়াৰ আশ্বাস দিয়ে।
একেদৰে ৰাজ্যপাল কাটাৰিয়াই গুৱাহাটী মহানগৰত আইন-শৃংখলা পৰিস্থিতি সন্দৰ্ভত গুৱাহাটীৰ আৰক্ষী আয়ুক্ত দিগন্ত বৰাৰ সৈতে আন এখন বৈঠকত মিলিত হয়।
ইয়াৰ পূৰ্বে ৰাজ্যপালে ডিচি কাৰ্যালয় চৌহদত এটা গছপুলি ৰোপণ কৰে । উপায়ুক্ত কাৰ্যালয় পৰিদৰ্শন কালত ৰাজ্যপাল গৰাকীক সংগ দিয়ে ৰাজ্যপালৰ আয়ুক্ত- সচিব এছ এছ মীনাক্ষী সুন্দৰমে। | web |
08c6fb9195d902cf6c12398c569b201d02b1733d | অলিম্পিকত কোনো খেলুৱৈ কৰ'ণাত আক্ৰান্ত হোৱা এইটো প্ৰথম ঘটনা পোহৰলৈ আহিছে। ইয়াৰ পূৰ্বে শনিবাৰে অলিম্পিক আয়োজনৰ সৈতে জড়িত এজন লোক কৰ'ণাত আক্ৰান্ত হৈছিল। অলিম্পিক ভিলেজত সেইটো আছিল কৰ'ণাৰ প্ৰথম ঘটনা।
নিউজ এজেন্সি এ এফ পিয়ে এই কথা জনায় যে, টকিঅ' অলিম্পিক ভিলেজত এইবাৰ দুগৰাকী এথলীট কৰ'ণাত আক্ৰান্ত হোৱাৰ কথা জানিব পৰা গৈছে। পিছে এতিয়ালৈকে খেলুৱৈ দুগৰাকীৰ নাম জানিব পৰা হোৱা নাই।
কৰ'ণা মহামাৰীৰ বাবে টকিঅ' অলিম্পিক, ২০২০ পিছুৱাই দিয়া হৈছিল। অহা সপ্তাহৰ পৰা আৰম্ভ হ'বলগীয়া বিশ্বৰ সৰ্ববৃহত প্ৰতিযেগিতাখনৰ পৰা আঁতৰাই ৰখা হৈছে ষ্টেডিয়ামৰ দৰ্শনাৰ্থীসকলক। | web |
c2ca70e726a6088a103b2d4152cfc46ce1501dc3 | শোণিতপুৰ জিলাৰ চাৰিদুৱাৰত আৰক্ষীৰ ড্ৰাগ্ছবিৰোধী অভিযান। শোণিতপুৰৰ কেকোকলিত আৰক্ষীৰ অভিযানত জব্দ ড্ৰাগ্ছ। চাৰিদুৱাৰ আৰক্ষীয়ে গোপন সূত্ৰৰ পম খেদি ১৩টাকৈ ড্ৰাগ্ছভৰ্তি কণ্টেইনাৰসহ আটক কৰে ইন্তাজুল আলী নামৰ এটা ড্ৰাগ্ছ সৰবৰাহকাৰীক।
ড্ৰাগ্ছৰ বিৰুদ্ধে চাৰিদুৱাৰ আৰক্ষীয়ে ধাৰাবাহিকভাৱে চলাই গৈছে অভিযান। চলিত মাহতেই চাৰিদুৱাৰ আৰক্ষীয়ে ড্ৰাগ্ছৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা অভিযানত জব্দ হৈছে বৃহৎ পৰিমাণৰ ড্ৰাগ্ছ। মে' মাহত চাৰিদুৱাৰ আৰক্ষীৰ এইটো নৱমটো অভিযান। | web |
42b78f39e617e217c3b2dcd30aeb4feefe4ea2ac | বানত আৱদ্ধ হৈ পৰা কিছু লোকক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ গৈ অলপতে অকাল মৃত্যুক সাৱটি ল'বলগীয়া হ'ল কামপুৰ আৰক্ষী থানাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত বিষয়া, উপ-পৰিদৰ্শক সমুজ্জ্বল কাকতি আৰু একেখন থানাতে কৰ্মৰত নগাঁও ডি ই এফৰ ইউ বি কনিষ্টবল ৰাজীৱ বৰদলৈয়ে। এই ঘটনাটোৱে প্ৰত্যাশিতভাৱেই সংবাদ মাধ্যমৰ বিশেষ গুৰুত্ব লাভ কৰিলে আৰু সমগ্ৰ ৰাজ্যতে শোকৰ ছাঁ পেলালে। অসম আৰক্ষীৰ এই সাহসী বীৰ দুগৰাকীয়ে সঁচা অৰ্থত 'জনহিত জনসেৱাৰ্থে' আত্মনিয়োগ কৰি, নিজৰ জীৱনকো তুচ্চজ্ঞান কৰি, অতুলনীয় কৰ্তব্যনিষ্ঠাৰ যি চানেকি দাঙি ধৰিলে, সেয়া সদায় বন্দিত হৈ ৰ'ব বুলি আৰু তেওঁলোক ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ ৰ'ব বুলি বহুজনে মন্তব্য কৰিলে। এই মন্তব্য, এই স্বীকৃতি তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্য। যিহেতু আমাৰ বাবে অসম আৰক্ষীৰ প্ৰতিগৰাকী লোক এটা পৰিয়ালৰ সদস্যৰ দৰে, তেওঁলোক প্ৰত্যেকেই আমাৰ বাবে শক্তি আৰু সাহসৰ অনন্ত উৎস তথা বাহিনীটোৰ অন্যতম চালিকা শক্তি, গতিকে পৰিয়ালৰ তেনে দুগৰাকী সদস্যক অকালতে হেৰুৱাই আমিও স্বাভাৱিকতে মৰ্মাহত হৈ পৰিছো। প্ৰকৃততে প্ৰতিকূল পৰিৱেশ, পৰিস্থিতিৰ মাজতো এইদৰে অভিযান চলোৱাটো আৰক্ষীৰ বাবে নতুন কথা নহয়। সদা জাগ্ৰত আৰক্ষীৰ বাবে ই এক নিত্য-নৈমিত্তিক কথা। নিশাৰ ভাগত সৰ্বসাধাৰণ লোক যেতিয়া পুত্ৰ-কন্যা-পৰিবাৰৰ সৈতে সুখ নিদ্ৰাত থাকে, তেতিয়া মানুহৰ জীৱন আৰু সম্পত্তিৰ নিৰাপত্তাৰ দায়িত্বত নিয়োজিত আৰক্ষীৰ লোকসকলে চোৰ-ডকাইতৰ পৰা তেওঁলোকক বচাবলৈ ৰাজপথত পহৰা দি থাকে, টহল দি থাকে। তেতিয়া অপৰাধমুক্ত এখন সমাজ গঢ়াৰ স্বাৰ্থত আৰক্ষীৰ লোকসকলে ড্ৰাগছ সৰবৰাহকাৰীকে ধৰি সমাজ ধ্বংস কৰিবলৈ বিচৰা অপশক্তিবোৰক বিচাৰি ফুৰে। তেতিয়া দেশৰ অখণ্ডতা আৰু সাৰ্বভৌমত্ব ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰক্ষীৰ লোকসকলে উগ্ৰপন্থীৰ বিৰুদ্ধে বিপদসংকুল পৰিৱেশত নিজৰ জীৱনৰ বাজি লগাই অভিযান চলায়। তেতিয়া জনহিত জনসেৱাৰ্থে আত্মনিয়োগ কৰা আৰক্ষীৰ লোকসকলে বানত আৱদ্ধ হৈ পৰা লোকক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ নিজৰ জীৱনকো তুচ্চজ্ঞান কৰি একঁকাল অথবা এবুকু পানীত নামি যায়। এতিয়া প্ৰশ্ন হয়- বাঢ়নী পানীৰ সোঁতত সমুজ্জ্বল কাকতি আৰু ৰাজীৱ বৰদলৈ উটি নোযোৱা হ'লে, তেওঁলোকৰ সেই কৰ্তব্যনিষ্ঠাৰ শলাগ লোৱা হ'লহেঁতেননে?
প্ৰশ্ন হয়-অগ্নিপথ আঁচনিৰ বিৰুদ্ধে অসমত হিংসাত্মক প্ৰতিবাদ নহ'ল কিয়? কিয়, দেশৰ আন প্ৰান্তৰ দৰে অসমতো ৰে'ল, বাছ, ৰাজনৈতিক দলৰ কাৰ্যালয় নজ্বলিল? কিয়, উত্তেজিত প্ৰতিবাদকাৰীয়ে আৰক্ষী থানাক আক্ৰমণৰ লক্ষ্য কৰি নল'লে? এনেকুৱাতো নহয় যে অসমত নিৱনুৱা সমস্যা নাই অথবা অসমৰ যুৱক-যুৱতীয়ে সেনা বাহিনীত ভৰ্তি হ'বলৈ নিবিচাৰে! তেন্তে?
প্ৰশ্ন হয়- বাৰাণসীৰ জ্ঞানব্যাপি মছজিদৰ প্ৰসংগ অথবা পয়গম্বৰ হজৰত মহম্মদক লৈ কৰা আপত্তিজনক মন্তব্যই সৃষ্টি কৰা বিদ্বেষৰ পৰিৱেশে অসমক স্পৰ্শ নকৰিলে কিয়? কিয় দেশৰ অন্য প্ৰান্তৰ দৰে অসমতো ধৰ্মীয় তথা সাম্প্ৰদায়িক উত্তেজনাৰ বাবে হিংসাত্মক প্ৰতিবাদ নহ'ল? এনেকুৱাতো নহয় যে অসমত কেতিয়াও সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষ হৈ পোৱা নাই অথবা শান্তি-সম্প্ৰীতি বিঘ্নিত কৰিবলৈ কিছুমান অপশক্তি এতিয়াও সক্ৰিয় হৈ থকা নাই! তেন্তে?
সৰ্বসাধাৰণৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰা, সমালোচনাৰে থকা-সৰকা অথবা প্ৰশংসাৰে উপচাই দিব পৰা এনে বহু ঘটি যোৱা ঘটনাৰ বিপৰীতে, সৰ্বসাধাৰণৰ অগোচৰে, অলক্ষিতে থাকি যোৱা কিমান যে অলিক্ষিত কাহিনী আছে, ক'ব নোৱাৰা অথবা ক'ব নল'গা কিমান যে ৰোমাঞ্চকৰ অধ্যায় আছে, কিমান যে নঘটা ঘটনা আছে, তাৰ খতিয়ান জানো কোনোবাই ৰাখিছে? অথচ, নঘটা এই ঘটনাবোৰৰ বাবেই দেশবোৰ বাচি থাকে, শুদা নোহোৱাকৈ মাতৃৰ বুকুবোৰ ভৰি থাকে, মচা নোযোৱাকৈ শিৰৰ সেন্দূৰবোৰ উজ্বলি থাকে। আৰু যে কত কি! আন নালাগে, বিভিন্ন সময়ত হাজাৰ প্ৰত্যাহ্বান নেওঁচি আৰক্ষীয়ে জব্দ কৰা বিস্ফোৰক সামগ্ৰী, বোমা, গ্ৰেণেড আদিবোৰৰ কথাই এবাৰ ভাবকছোন। সেইবোৰ জব্দ নহৈ যদি বিস্ফোৰিত হ'লহেঁতেন, তেতিয়া? পিছে, নঘটা এই ঘটনাবোৰৰ আঁৰত থকা কষ্ট, ত্যাগ আৰু কৰ্তব্য নিষ্ঠাখিনিয়ে কেতিয়াবা স্বীকৃতি অথবা শলাগ পাই জানো? | web |
c5cc957aec931bfae62db17106e935cbb5b8a3b6 | আইডিবিআই বেংকে পৰিচালনা সঞ্চালক পদৰ বাবে নিয়োগ কৰি আছে। এতিয়া প্ৰয়োগ কৰক!
আইডিবিআই বেংকে পৰিচালনা সঞ্চালকৰ খালী পদৰ নিযুক্তিৰ বাবে শেহতীয়া চাকৰিৰ অধিসূচনা প্ৰকাশ কৰিছে। আগ্ৰহী প্ৰাৰ্থীসকলে অন্তিম তাৰিখৰ আগতে আবেদন কৰিব পাৰে। আইডিবিআই বেংকৰ চাকৰিৰ খালী পদ ২০২২ ৰ বিষয়ে অধিক বিৱৰণ পৰীক্ষা কৰক।
আইডিবিআই বেংকে উপ পৰিচালনা সঞ্চালকৰ খালী পদৰ বাবে এক আনুষ্ঠানিক জাননী প্ৰকাশ কৰিছে। আকাংক্ষিত প্ৰাৰ্থীসকলে তলত নিৰ্ধাৰিত পদ, বয়সৰ সীমা, দৰমহা, অৰ্হতা আদিৰ সকলো চাকৰিৰ বিৱৰণ পৰীক্ষা কৰিব পাৰেঃ
প্ৰাৰ্থীসকলে যিকোনো স্নাতক, এম. এ. , এম. কম, এম. বি. এ. /পি. জি. ডি. এম. সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগিব।
আই. ডি. বি. আই. বেঙ্ক লিমিটেড (আই. ডি. বি. আই. বেঙ্ক বা আই. ডি. বি. আই. ) হৈছে বিত্তীয় আৰু বেঙ্কিং সেৱা প্ৰদান কৰা জীৱন বীমা নিগমৰ (এল. আই. চি. ) এক সহায়ক। ইয়াক ১৯৬৪ চনত ইণ্ডাষ্ট্ৰিয়েল ডেভেলপমেণ্ট বেংক অফ ইণ্ডিয়া হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল, যি হৈছে এক উন্নয়ন বিত্তীয় প্ৰতিষ্ঠান, যি ঔদ্যোগিক খণ্ডক বিত্তীয় সেৱা প্ৰদান কৰিছিল। ২০০৫ চনত, প্ৰতিষ্ঠানটো ইয়াৰ বাণিজ্যিক বিভাগ, আই. ডি. বি. আই. বেঙ্কৰ সৈতে একত্ৰিত কৰা হয়, যি বৰ্তমানৰ বেঙ্কিং সংস্থা গঠন কৰে আৰু ইয়াক "অন্যান্য ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বেংক" শ্ৰেণী হিচাপে শ্ৰেণীবদ্ধ কৰা হয়। পিছত মাৰ্চ ২০১৯ ত, আৰ. বি. আই. -য়ে ইয়াক ব্যক্তিগত বেঙ্ক হিচাপে পুনৰ শ্ৰেণীবদ্ধ কৰে। বহুতো ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিষ্ঠানে আইডিবিআই যেনে এছআইডিবিআই, ইণ্ডিয়া এক্সিম বেংক, নেচনেল ষ্টক এক্সচেঞ্জ অফ ইণ্ডিয়া আৰু নেচনেল চিকিউৰিটিজ ডিপজিটৰী লিমিটেডত তেওঁলোকৰ শিপা বিচাৰি পায়। | web |
2d0bb2697ae76a25310afe4c4360912a2aa41b121761574c3156535c19f492ed | মাথোন কৰা হ'ল। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পণ্ডিতসকলৰ কামত চৰকাৰৰ এই প্রথম হকা-ৰধা হ'ল । সি কিমান আৱশ্যকীয় আছিল, সি অৱশ্যে সুকীয়া কথা। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় ন্যাস পৰিষদৰ কথা যিমান খৰকৈ পাহৰিব পাৰি, সিমানেই যেন মঙ্গল - এনে এটা ভাব বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কিছুৰ মনত অন্ততঃ হৈছিল। ন্যাস-পৰিষদে সংগ্রহ কৰা ধনৰ ঠিক উদ্দেশ্যত খৰচ নকৰা আৰু প্ৰতিশ্ৰুত দানবোৰ সংগ্ৰহ নকৰাটো এনে মনোবৃত্তিৰপবা উদ্ভত আলস্য বুলি আনসকলে ভাবিবৰ কাৰণ বিচাৰি পাইছিল।
প্রথমৰডোখৰত মোৰ প্ৰতি দয়া-পৰবশ হ'বলৈ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ হুমতি হ'ৱ বুলি আশাতে বঞ্চি থাকিলো। সেই সময়তে কিন্তু সমস্ত ভাৰতকে মান কি বিশ্বকো হঠাতে এক বিষাদৰ ছায়াই আৱৰি ধৰিলে। জানুৱাৰীৰ সন্ধিয়া পৰত হেম বৰুৱা আৰু মই মোৰ কথাটো কি হ'ব নহ'ব তাবে কথা পাতি পাণবজাৰৰ মাজেদি খোজ কাঢ়ি আহি থাকোঁতে হঠাতে এজন ডেকাই ছাইকেলৰপৰা নামি ফোঁপাই-জোপাই ক'লে 'ছাৰ, এইমাত্ৰ ৰেডিওত কৈছে, গান্ধীজীক দিল্লীৰ প্ৰাৰ্থনা সভাত কোনোবা এটাই গুলীয়াই হত্যা কৰিলে।' সেই সময়ত মই চুৰট খাইছিলো। নিদাণ ৰাৰ্ত্তাটো শুনি মুখৰপৰা চেলেউ উফৰি পৰিল। তাক আৰু জীৱনত বুটলি লোৱা হোৱা নাই। আমি লৰালৰিকৈ ৰেডিও থকা এঘৰৰ কাষ চাপিলো। পণ্ডিত নেহৰুষ 'বঙিগছি আজি ঘুমাই গ'ল' (The light has gone out) আদি চকুলো টুকি টুকি কোৱা কথাবোৰ শুনিলো। সেই দিনৰোৰত সকলোৰে মনবোৰত কি উখল-মাখন লগা বিষণ্নতাৰ ভাষৰ ছাউৰি উঠিছিল, তাক এজন বন্ধুৰ চিঠিৰেই বৰ্ণাও :
'এই কেইদিন উত্তৰৰ কাৰণে আশা কৰিও তোমাৰ দেখোন কোনো সঁহাৰি পোৱা নাই। অৱশ্যে আকাশত যি দুৰ্যোগৰ মেঘ,
জীৱনৰ দীঘ আৰু বাণি
চাৰিওফালে যি আঁউসীৰ অন্ধকাৰ, তাত মাক কি চিঠি লিখা ? ভাবি ভাবি ঙৰ নপৰে, কান্দি কান্দি চকুৰ পানীৰ সোঁত নিছিপে, কথা ক'বলৈ মাত বন্ধ হৈ যায়, লিখিবলৈ ল'লে হাতৰপৰা কাপ খহি পৰে - মনত ক'ত আৰু শান্তি ? যাৰ কথা ভাৰিলে বিশ্বমানৱতালৈ মনত পৰে, যাৰ আদৰ্শ একোটা ক্ষণিক বিজুলী-প্ৰৱাহতে বহুত ওখ স্তৰলৈ উঠি যোৱা যেন লাগে, যাৰ একোটা বাণীয়ে অন্তৰৰে। অঞ্চৰতম প্রদেশ স্পর্শ কৰি যায় - সেই মহান পুৰুষৰ মহান আত্ম। আজি মুক্ত; নশ্বৰ ক্ষণভঙ্গুৰ পৃথিৱীত তেওঁৰ দেহা লীন হৈ গ'ল। যাওক - এই পাপৰ পৃথিৱী, এই অবান্তর ক্ষুদ্র জগত তেওঁৰ পুণ্যাত্মাৰ কাৰণে, তেওঁৰ সুবিশাল চিৰন্তন সত্তাৰ কাৰণে হয়তো অনুপযুক্ত ; কিন্তু হব লাগে তেওঁ যেন যিদৰে যাৰ লাগিছিল, সেইদৰে নগ'ল - কিবা যেন আৰু থাকি গ'ল। কেইৰছৰ আগতে ভাৰতৰ কৰি-ঋষি স্বৰ্গগামী হৈছিল - তেতিয়াও পৃথিৱীয়ে কান্দিছিল, কৰিৰ হৃদয় শূদা হৈ গৈছিল, আৰ্টিষ্টৰ অম্বুপ্ৰেৰণাৰ নিজৰা শুকাই গৈছিল, কিন্তু তেতিয়াতে। এইদৰে অকালবিধ্বস্ত আশাৰ বেদনাত থাকি থাকি অন্তৰখনে চিঞৰি উঠা নাছিল - টঃ কি ভীষণ! নিয়তিৰ বিচাৰত প্রশ্ন উঠা নাছিল - ৰিধি, এতিয়াই কিয়? কিন্তু, এই মহাপুৰুষৰ মহাপ্রয়াণত অৰাধ্য প্রশ্নৰ জাউৰিয়ে বিশ্ব-নিয়ন্তাৰো যেন মুখ বন্ধ কৰিব খোজে। - সময় যেন পূৰা হোৱা নাই, প্রণালী যেন ন্যায়পূর্ণ হোৱা নাই... । পাশ্চাত্য দেশৰ যুদ্ধৰ তাপ লাগি অহা বিষাক্ত বতাহছাটিক শান্তি প্রেম অহিংসাৰ হুগন্ধি ৰেণুৰে পৱিত্ৰ কৰিবলৈ যিৰিৰাট চেষ্টা কৰিছিল মহাপুৰুষে, তাৰ সফলতাৰ আগতেই বাৰু নিঠুৰ বিধিয়ে কিয় এনে নিদাৰণ বিধান কৰিলে ? মানুহৰ বাৰ ৰহৰে দেৱতাৰ এৰছৰ । সঁচাকৈয়ে আমাৰ নিচিনা অকর্মণ্যৰ বাৰ বছৰ নালাগে শ শ বছৰছে মহাপুৰুষৰ কর্মময় জীৱনৰ এবছৰৰ সমানেই হ'ৰ। কৰ্মৰছল উপাদা
যুগৰ জীৱন লাভ কৰিলে আৰু মৃত্যুৰ সিপাৰত লাভ কৰিলে মৃত্যুহীন এটি অনন্ত জীৱন। তথাপিও, তথাপিও আবোধ মনে যেন কৈ উঠে - He should have died hereafter.
'অবিশ্বাস্য যেন নালাগেনে বাৰু ? চিৰজীৱন অহিংসাৰ ব্ৰত লৈ পৃথিৱীৰ অশান্ত, অশিৱ শক্তিৰ বিপক্ষে সংগ্ৰাম কৰি তাৰ ঠাইত শাস্তি আৰু প্ৰেমৰ স্থাপনা কৰাটোৱেই যাৰ জীৱনৰ মূল মন্ত্ৰ, সেই মহান পুৰুষেই আৰু' হিংসাৰ কদর্য ষড়যন্ত্ৰত প্ৰাশ হৰুৱাব লগীয়া হ'ল। আনহাতে, এইটোনো কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিবা, যিজনৰ । জীৱনৰ প্রতি মুহূৰ্ত্তই ভগৱানৰ দ্বাৰা চালিত, তেওঁৰ মৃত্যুভযে ভগৱানব হাস্ত নাই? আকৌ, ভাবি চোৱাচোন বৈষম্যৰ কেনে সমাৱেশএজনে তেওঁৰ উচ্চ অদৰ্শৰ পোহৰেৰে জগতক পোহৰাই জগতৰ শিৰৰ মুকুট হৈ গ'ল, আৰু আনজনে হীনতাৰ চৰম সীমালৈ গৈ, মহাপুৰুষৰ বধৰ কাৰণ হৈ সাৰ্বজনীন তিৰস্কাৰৰ পাত্ৰ হ'ল । চৰমবোৰ লগ লাগি যায়। ৰোধ কৰে। গণিতেও কয় সৰল ৰেখা হয়ে! মূৰে বঢ়াই মি থাকিলে শেহত গৈ অসীমত ছয়ে। মূৰ লগ লাগে। হয়তে। খাতায়ীৰ অবর্ণনীয় পাপৰ কালিমাৰ আগত মহাত্মাৰ নিষ্কলুষ জীৱন আৰু উজ্জ্বল কৰি তোলাই আনন্দময়ৰ উচ্ছা! সঁচাকৈয়ে - his death has been as incredible as the man he was.'
বিশ্বৰ জেউতি হৰণ কৰা এই ঘটনাৰ এমাহ-ড্ৰেমাহমান পাছত এদিন সন্ধিয়া এয়াৰ মেইলভ পঠিওৱা ন্যাস পৰিষদৰ হিছাপ পৰীক্ষক কোম্পানীৰ জি. সান্যালৰ এটা পোস্টকার্ডে ক'লেহি ( কাৰ্ডটোত সান্যালে ডাৰিখ দিয়া নাছিল, আৰু তাত লগোর ওপৰঞ্চি টিকটে সৈতে ডাকঘৰৰ তাৰিখৰ চাব বহা অংশ কোনোবা নিগনিয়ে আন সাঁচি বগা ৰহুতবোৰ চিঠিৰ সেই অংশৰ লগতে এৰুৱাই লৈ গ'ল বাবে চিঠিৰ তাৰিখ সঠিক ক'ব নোৱাৰিলো) যে মই প্রথম শ্রেণী পাই এম.এ. পৰীক্ষাত উঠিছো ।
জীৱৰ দীঘ আৰু বাণি
সেইৰাৰৰ আমি চাৰিজন পৰীক্ষাৰ্থীৰ এজন (নবীনচন্দ্ৰ গোস্বামী। দ্বিতীয় শ্রেণীত, এজন তৃতীয় শ্রেণীত উত্তীৰ্ণ হ'ল, আৰু এখন হ'ল অনুত্তীৰ্ণ । পৰীক্ষাৰ এই খবৰৰপৰাও কিন্তু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ নিয়োগৰ ক্ষেত্ৰত মোৰ দৰ নাবাঢ়িল, একে। লাভ নহ'ল । নহ'ল কিন্তু ভালেই হ'ল । 'বঞ্চিত করে বাঁচালে মোরে । কাৰণ, তেতিয়া পাত্ত হোৱা হ'লে মোৰ ৰোধ হয় আজি অন্য পৰিচয়হে হ'লহেঁতেন। ডিগ্রিটে। পোৱাত শুভার্থী আৰু বন্ধুসকলৰ 'অঞ্চৰে হৰিব' হ'ল । বেণুধৰ শৰ্মাই (৭ ব'হাগ ১৮৭০) নুমলীয়া জীয়েকৰ বিয়াগৈ মতাৰ ছলতে জনালে 'অ', আশাৰ অনুৰূপে কৃতিত্ব লাভ কৰাত শলাগৰ শৰাই।' যতীন্দ্র নাথ দুৱৰাই ইতিমধ্যেই কলিকতাৰ ভয় লগা পৰিস্থিতিৰ বাৰে সেই ঠাই এৰিছিল শিৱসাগৰৰ ঘৰ বুলি । কিন্তু তাত তেওঁক অসুখে পোৱাত ডিব্ৰুগড়লৈ যাৰ লগীয়া হ'ল চিকিৎসাৰ বাবে । মোৰ পৰীক্ষাৰ খবৰটোৰে মই তালৈকে এখন চিঠি দিলো। উত্তৰত তেওঁ লিখিলে :
P. O. Sibsagar (Assam)
মৰমৰ নহেশ্বৰ,
তোমাৰ চিঠিখন মই ইয়াতহে পালোঁহি। ডিব্ৰুগড়লৈ যোৱাৰ কাৰণ হয়তো তুমি জানিবই পাৰিছা । আকৌ সাতদিনমানৰ মূৰতে এবাৰ দেখুৱাবগৈ লাগিৰ । বর্তমানে 85 মান ভাল পাইছো। আশ। কৰে। বাকীও লাহে লাহে ভাল হৈ আহিব । তাৰ পাছত মোৰ মৰম আৰু আশীৰ্ব্বাদ লৰা আৰু সঁচাকৈয়ে ভাল পাইছো তুমি প্রথম বিভাগত কৃতকাৰ্য্য হোৱা দেখি। মোৰ শেহলৈকে ধাৰণা আছিল যে তুমি ইংৰাজীতহে M.A. দিছা বুলি ।
পিছত বেতিয়া এখন কাগজ বৰ প্ৰশংসা কৰা দেখি বিৰিহঁতে চাব খোজাত দেখুৱালত ক'লে যে 'ছাৰৰ কাগজ'; তাতো বিশ্বাস কৰা নাছিলো - তাৰ পাছত চুলালক দুটামান প্ৰশ্নৰ উত্তৰ পঢ়াই শুনোৱাত আৰু মোৰ বৰ ভাল লাগিছে বুলি কোৱাত তেতিয়াহে তোমাৰ কথা কৈছে । অৱশ্যে নম্বৰ আগতে পঠোৱা হ'ল । আকৌ কওঁ যে ঈশ্বৰে তোমাক ভালে কুশলে ৰাখক আৰু অসমীয়া ভাষাৰ হবে কাম-কাজ কৰিবলৈ সামর্থ্য দিয়ক এয়ে প্রার্থনা ।
মই তোমাৰ ডিব্ৰুগড়লৈ মাতিছিলো মোৰ নিজৰ সম্বন্ধে দুটামান কথা লুধিবলৈ। .... [এইখিনিৰপৰা কথাখিনি Strictly Confidential বুলি জনোৱাত ইয়াত বাদ দিলো । ...
কি কৰিলে। কি নকৰিলে। ভাৰিবৰ মন নাই। সপোনত হেৰা পোৱা ধন দিঠকত কোনে ক'ত পালে,/কল্পনাৰ মায়াকাননত কিনো বীণ কোনেনো ৰজালে,/জীৱনৰ বিয়লি ৰেলিকা আজি তাৰ নকৰোঁ বিচাৰ, / মাৰ যক অন্তৰতে যত সুখ-দুখ আশা-নিৰাশাৰ। এতিয়া মোৰ Wordsworthঘৰ line কেইটা বৰকৈ মনত পৰিছে : To be a prodigal's favourite then worse truth,/Aiser's pensioner - behold our lot ! / O Man, that from thy fair shining youth/Age might but take the things youth needed not." নহয় জানো ?
চিঠিখন বোধ হয় বলিয়ালিৰ দৰে হল-দায়-দোষ নধৰিবা । ইয়াৰপৰাই বুজিছা মনৰ অৱস্থ। কেনে। আশা কৰে। ভালে আছা ।
তোমাৰ মৰমৰ শ্রযতীন্দ্রনাথ দুৱৰা
পুনৰেৱ ৰামগিৰিত খৈ
মোৰ আন এখন চিঠিৰ উত্তৰত ছৱৰাই শিখিলে :
P.O. Sıbsagar ( Assam) Dated, 21.5.1948
মৰমৰ মহেশ্বৰ,
মই মাজতে চিকিৎসাৰ কাৰণে আকৌ এবাৰ Dibrugarh অৈ যাৰ লগীয়া হৈছিল । তাৰপৰা আহিয়েই তোমার চিঠিখন পালে। আৰু পাই বৰ ৰং পালে। । তোমাক অতিকে আপোন বুলি ভবাৰ কাৰণে মনৰ কথা সকলো মুকলি কৰি লেখিছিলোঁ। মনৰ অৱস্থা সিমান ভাল নথকাৰ কাৰণে কিবাবোৰ লেখিছিলোঁ। হ'ৰ পায়। যাওক বাৰু সেইবোৰ কথা ।....
[এই চিঠিতো Confidential বাবে কিছু কথা বাদ দিওঁ ছপাত । ]...
মই তোমাক অসমীয়াত M.A. দিৰলৈ, মান। কৰাৰ কাৰণ হৈছে যে আমাৰ তাৰ মানুহসকলে অসমীয়াত M.A. দিয়াটে। ভাত খোৱাৰ পাছত তামোলৰ মুহুদি বুলি ভাবি যিহকে পাই তাকে লেখে। সিবাৰ এজনে Matric ৰা 1.A. ল'ৰাই অসমীয়া লেখাৰ দৰে লেখিছিল। সকলোৰে হাততে fail হ'ল। তাৰ উপৰি ভূমি অসমীয়াত Second Class পোৱাহেঁতেন- মই অতিকে বেজাৰ পালোহেঁতেন -- হয়তো বলেৰে থাকৌ এবাৰ Englishঙ্খত দিবালোহেঁতেন। তোমাৰ mysticism Boswell
Johnson Life সম্বন্ধে লেখা প্রশ্নকেইটা মোৰ বৰ ভাল লাগিলে। তুমি মাখোন Boswellঘৰ Lifeঅৰপৰা দুই-চাৰিটা quotation দি তোমাৰ কথাৰিলাক বুজাব লাগিছিল - অকণমান আভাস দি যোৱাহেঁতেন বোধ হয় অতি সুন্দৰ হ'লহেঁতেন। Mysticism লেখোতে বৰদলৈৰ অকল 'ৰহদৈ লিগিৰী'তে সমাপ্ত নকৰি আনবিলাকৰ সম্বন্ধে দুই-চাৰি আৰাৰমান (যদিও সামান্য ) কোৱাহেঁতেন ৰোধ হয় আৰু ভাল হ'লহেঁতেন। যাওক ঈশ্বৰে তোমাৰ Ist Class দিয়ালে তাৰ কাৰণে তোমাৰ ইংৰাজী সাহিত্যত যথেষ্ট জ্ঞান থকা.......... তোমাৰ 'অতীজিয়ৰাদ'টো মোক আকৌ লিখি দিব লাগিব। মৰম লবা । দিগ দিয়াৰ কাৰণে ৰেয়া নেপাবা। ঈশ্বৰে মঙ্গল কৰক।
তোমাৰ মৰমৰ শ্রীযতীন্দ্রনাথ দুৱৰা
খান এখন পৰীক্ষক উপেন্দ্রচন্দ্র লেখাফরেও আকৌ সমালোচক ডক্টৰ কাকতিৰ বিষয়ে প্রশ্নৰ উত্তৰত লেখা মোৰ কথাখিনি নকলকৈ ৰাখিৰকে খুজিছিল। সি যি হওক, ফার্স্ট ক্লাছ হ'লো, নহ'লো, 'ৰামগিৰি'ৰ ভক্তাপোচতে দিনৰোৰ আগ বাঢ়ি গৈ থাকে বৰ লাহে লাহে। আগৰ ফেয়োজনেই তাৰ বাসিন্দা। তাতে বহি ৰহি কেতিয়াবা কিৰা লিখো, কেতিয়াৰা ৰং শাক লেখনী লৈ কিবা কিবি ছবি পার্কে। - 'প্রকৃপ্তি-গুরু'খন ল'ৰাপীয়া বন্ধু সুন্দমোহন বৰদলৈয়ে লৈ গৈ ভাস্কৰ নাট্য মন্দিৰৰ তেওঁৰ সঙ্গীত বিজমলৰ ৰেষত আঁৰি হৈছিলগৈ, তাৰ পাছত সি কেমিৰা নিকদেশ হ'ল; 'বাবু আভৈ'বন 'আগত সবা' কিন্তু 'জেউডিঃ চৰা' মহারাজীৰ সন্মিত ৰদন, তাকো মই বাধিত্ব নোৱাৰিলো, কোনে
জীৱনर मोर्चे चाक बानि
নিলে জানো! সত্যপ্রসাদ ৰৱাই মোৰ "ডাৱৰৰ সিপাৰে ধুনীয়া দেশ" ছপাই উলিয়াবলৈ লোৱাত তাৰ বাকলি-পাতৰ ছবিখন আঁধিলো; সেইখনৰ বান্ধই Statesman Pressঅপৰা ব্লক কৰাই আনিছিল। তদুপৰি বেণুধৰ শৰ্মাৰ "স্নাভাৱন ছাল"ৰ তেওঁৰ প্ৰথম তাঙৰণৰ বাকলি-পাতৰ বাবেও এটা স্কেচ, কৰি দিছিলো। এইবোৰ স্কেচ্চৰ বাধে বান্ধই উপহাৰ দিছিল ছখন পূখি with love & hatre ! বুল লিখি। মোৰ উদগনিত তরুণ শিল্পী শণ বায় বৰুৱায়ে। দুখনিমান চিত্ৰ কৰিছিল। এণি-তেনি কাম-কাজৰ খবৰ কৰিছিলো। শ্বিলঙৰ অধ্যাপক কেশৱনাৰায়ণ দত্তৰ যত্ন St. Anthony's Collegeষ্মৰ অধ্যক্ষই জুলাইৰ পৰা কাম দিব পাৰে। বুশি এখন চিঠি দিছিল; কিন্তু তালৈ যাব নোৱাৰোঁ বুলিহে জনাব লগীয়া হ'ল। গতিকে সেই সময়ত বিনা পইছার 'সাহিত্য কৰাই মোৰ 'পেছা' হৈছিল--হেম বৰুৱাৰ "পছোৱা"ত আৰু অ'ত ত'ত । আমাৰ সাহিত্যিকসকলৰ লগতো আদান-প্ৰদান কৰিছিলে। আৰু সিসকলৰ প্ৰবন্ধ পাতিৰ আগ-গুৰি ধৰিছিলো তাৰ মাজতে । Shrijat Maheswar Neog M. A / Hilpakhuri Uzanbazar / Ga shati ঠিকনাম জ্বেণুধৰ শৰ্মাৰপৰা এটা লেখাই সৈতে পোৱা এখন চিঠি :
মৰমৰ নেওগ,
এইখন পঠালো লৰালৰিকৈ লেখি। খঙৰ জ্ঞাত বিকে আহিল, তাকে লেখিলোঁ। তুমি চাই-চিতি সব্যৱহাৰ কৰিবা । "অসমীয়াদে পঠিয়াব পাৰিলে ভাল। মোৰ লগত "অসমীয়া"ৰ বাঁৰবাঁধ নাই।
মহেশ্বৰ নেওগ ক্লচনাৱলী
তুমি বোলে পিয়লি, মণিৰাম (নাটক) আৰু ৫৭ ছালৰ এটা সমালোচনা লিখিছা। ভাল পাইছো শুনি।
পিয়লিৰ ফণচী হৈছিল ১৮৩০ চনত। শ্ৰীযুত কৰুণাকান্ত দত্তই (প্ৰফেছৰ) Journal of the Kamrup Anusandhan Samitiৰ যোৱা সংখ্যাত এটা প্রবন্ধ লিখিছিল। তেতিয়া Cooper ছাহাৰ Judicial কমিছনাৰ আছিল। পঞ্চায়তত বিচাৰ হৈছিল দেশদ্রোহীক ফাঁচী হ'ব লাগে বুলি। কিন্তু David Scottজ্বৰ approval নোহোৱাকৈ ফাঁচী দিব নোৱাৰি। ইতিমধ্যে Neufville মৰি থাকিল। মণিৰাম দেৱান তেতিয়া বৰপঞ্চায়ত-সৰূপঞ্চায়তৰ চিন্তাদাৰ (interpreter) আছিল। কিতাপখন proscribe কৰাব লাগে। "মণিৰাম দেৱান" নাটখন proscribe কৰিবলৈ যোৰহাটৰপৰা representation গৈছে। মৰম লবা ।
"মণিৰাম দেৱান" নাটকখন পঢ়িবলৈ পোৱাই নাই। ইন্দীৰৰ চিৰস্তাদাৰৰ 'জীৱনাদৰ্শ'খনত ভালেমান অমূলক আৰু কল্পিত ৰুথা থকা বাবে সেই সময়ত Text book Committeeএ কিতাপখন নামঞ্জুৰ কৰিছিল।
'ফাঁচীৰ আগ দিনা মণিৰামে দিয়া চিঠিখনো মিছা বুলিয়ে প্রমাণ হৈছে । ১৮২৫ৰপৰা ১৮৩০লৈকে জয়সাগৰ পুখুৰীপাৰতহে কাছাৰী বহিছিল। হৰনাথ ডাৰোগা আছিল ১৮৫৭ ছানত, ১৮৩০ চনত নহয়।'
২৪ অক্টোবৰ তাৰিখে এটা কাৰ্ডত মণিৰাম-পিয়লীৰ বিতৰ্কৰ বিষয়ে "সমালোচনা এটা 'অসমীয়া'ত দিবই লাগে। নহ'লে শিক
| pdf |
5915dee51da7130a7407bc03ab1092ddfcd2c86e | মনে প্ৰাণে অভিনয় আৰু নাট্য শিল্পৰ ফল্গুধাৰা প্ৰবাহিত কৰি অহা ঢকুৱাখনাৰ এগৰাকী অক্লান্ত নাট্য কৰ্মী । জীৱনত বাস্তৱত বিচাৰি নোপোৱাবোৰ নাট্য শিল্পৰ মাজতে আবিষ্কাৰ কৰি বিগত ১২ বছৰ ধৰি নিৰন্তৰ নাট্য চৰ্চাৰ ধাৰা অব্যাহত ৰাখিছে এইগৰাকী নাট্য পিপাসুৱে । অভিনয় ,পৰিচালনা , নাট্য ৰচনা আদিৰ মাজতেই জীৱনৰ অম্লমধুৰ ছন্দ বিচাৰি পোৱা এইগৰাকী নীৰৱ নাট্য সাধকৰ নাম অৰুন্ধতী কলিতা । ঢকুৱাখনা নগৰৰ আলোক নগৰ নিবাসী প্ৰবীণ শিক্ষাবিদ ধৰণী ধৰ কলিতা আৰু সমাজ কল্যান বিভাগৰ অৱসৰী প্ৰকল্প বিষয়া ,সুলেখিকা চেনেহী দত্তৰ কন্যা অৰুন্ধতী কলিতা ।শৈশৱৰ পৰাই নাট্য সংস্কৃতিৰ সতে সম্পৃক্ত হৈ পৰৱৰ্তী সময়ত ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয়ৰ পৰা নাট্য সাহিত্যৰ স্নাতক ডিগ্ৰী গ্ৰহণ কৰি অসমীয়া নাট্য জগতলৈ নিজস্ব অৱদান আগবঢ়াই আহিছে । এইগৰাকী নাট্য সাধক অৰুন্ধতী কলিতাই তেওঁৰ ব্যতিক্ৰমী আৰু স্বকীয় নাট্য কলা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে আমন্ত্ৰিত হৈছিল ৰাজস্থানলৈ । ২৭ মাৰ্চ অৰ্থাৎ আজি "বিশ্ব থিয়েটাৰ দিৱস" উপলক্ষত প্ৰচাৰ বিমুখ ,প্ৰতিভাধৰ নাট্য সাধক কলিতাক নিজস্ব নাট্য কলা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে আমন্ত্ৰণ কৰিছিল ৰাজস্থানৰ অগ্ৰণী থিয়েটাৰ গোষ্ঠী গোফান থিয়েটাৰে । ঢকুৱাখনাৰ অয়ন থিয়েটাৰৰ জৰিয়তে ৰাজ্যখনৰ ভিন্ন প্ৰান্তত নাট্য সুবাস বিলাই ফুৰা অৰুন্ধতী কলিতাই এই নিমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰি ৰাজস্থানৰ বানচৱাৰা জিলাৰ অত্যাধুনিক ৰংগমঞ্চত উপস্থিত হৈ দেওবাৰে সন্ধিয়া ৭-৩০ বজাত একক আৰু অন্যন্য নাট্য প্ৰতিভা প্রদর্শনেৰে মৰু ৰাজ্যখনৰ শত সহস্ৰজনক সন্মোহিত কৰিলে। ঢকুৱাখনাৰ স্বাভিমানী দিকগ্ৰজ , বিশিষ্ট কথা সাহিত্যিক ,
সাংবাদিক প্ৰয়াত হোমেন বৰগোহাঞিৰ সুখপাঠ্য উপন্যাস সুবালাৰ একে নামৰ নাট্যৰূপ দি নিজে পৰিচালনা ,পৰিকল্পনা আৰু হৃদয়স্পৰ্শী অভিনয় কৰি মৰু ৰাজ্যখনৰ অগণন নাট্যনুৰাগীৰ অশ্ৰু বোৱাবলৈ সক্ষম হল অৰুন্ধতী কলিতা। কিদৰে এগৰাকী গঞা কিশোৰীক জন্মদাত্ৰী মাকে দৰিদ্ৰতা আৰু ক্ষুধাৰ তাৰনাত স্বগৃহত ঘৰত পোহ পাল দিব নোৱাৰি বেশ্যালয়লৈ প্ৰেৰণ কৰিলে ,পৰৱৰ্তী সময়ত কি দৰে কিশোৰী গৰাকী বেশ্যা বৃত্তিত জড়িত হবলৈ বাধ্য হোৱাৰ পাছত এনে কৰাল গ্ৰাসৰ পৰা ওলাই অহাৰ একো পথ বিচাৰি নাপালে এই সকলো পৰিঘটনা বাঙ্ময় আৰু বাস্তৱ ৰূপত অভিনয় কৰি ৰাজস্থানী নাট্য শিল্পী সমাজৰ পৰা উচ্চ প্ৰশংসিত হয় নাট্যকর্মী কলিতা।
এগৰাকী কিশোৰীৰ দুৰ্বিসহ জীৱন পৰিক্ৰমা আৰু হৃদয় বিদাৰক এখন জীয়া ছবি সুবালা নাটকৰ জৰিয়তে দাঙি ধৰিবলৈ সক্ষম হোৱা ঢকুৱাখনাৰ প্ৰতিভাধৰ নাট্য কৰ্মী গৰাকীৰ এনে একক ব্যতিক্ৰমী প্ৰয়াসৰ একেমুখে শলাগ লয় গোফান থিয়েটাৰ আৰু অজস্ৰ দৰ্শকে । উল্লেখ্য যে ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয়ৰ স্নাতক অৰুন্ধতী কলিতাৰ সৃষ্টি এই অয়ন থিয়েটাৰে বিগত এটা যুগ ধৰি দেশৰ বিভিন্ন ঠাইত নাটক প্ৰদৰ্শন কৰি নাট্যনুৰাগীৰ প্ৰশংসা বুটলি আহিছে। তাৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য কেইখনমান নাটক হল দহ দিনৰ অনশন , গান্ধাৰী, অন্ধযুগ, মহাভাৰতৰ নাৰী ,অম্বুপাখ্যান আদি । আজি ২৭ মাৰ্চত বিশ্ব থিয়েটাৰ দিৱস উপলক্ষত ঢকুৱাখনাৰ পৰা গৈ সুদূৰ ৰাজস্থানত নাট্যাভিনয় কৰি প্ৰশংসা অৰ্জন কৰা অৰুন্ধতী কলিতাৰ এনে প্ৰয়াস নিশ্চিত ভাবে অনুকৰণীয়।
| web |
ab197acfd0e8560d25cf66a841cf0f8dd2eceed281b674ddfdbaff3e4b65739e | আঙুলিয়াই দিব খুজিছো যে ১৯২ চনতে, অহিংস আৰু সত্যনিষ্ঠ উপায়েৰে ভাৰতে নিজৰ প্ৰাপ্য স্বৰাজ লাভ কৰিম বুলি ঘোষণা কৰি শাস্তিৰ অভিমুখে এটা বিৰাট পদক্ষেপ ললে। আৰু মই এই বিষয়ে নি সন্দেহ যে আমি যদি আমাৰ লক্ষ্য সাধনত অচল অটলভাবে সেই উপায়কে অবলম্বন কৰি থাকো তেন্তে আমি পৃথিবীৰ শান্তিৰ বাবে শ্রেষ্ঠ অৱদান আগবঢ়োৱা হব।
ইর ইণ্ডিয়া ২১৩ ১৯২৯
[ 36 ] এটা জটিল সমস্য।
ৰেভ বি ডি লিগটে যুদ্ধৰ প্ৰতি মোৰ মনোভাৱ সম্পর্কে তেওঁ মোলৈ লিখা মুকলি চিঠিত যি প্রশ্ন তুলিছে তাৰ ওচৰ চাপোতে মোৰ মনলৈ অপাৰগতাৰ ভাৱ নহাকৈ থকা নাই। মই মনে মনে থাকিলে মানুহে মোক ভুল বুজিব। বুজিলেও, মই যি আহুকলীয়া পৰিস্থিতিত পৰিছে। তাৰ পৰা হাত সৰাৰ ই এটা সহজ উপায় । যি কেইবাৰ মই যুদ্ধত অংশগ্ৰহণ কৰা বুলি কোৱা হৈছে সেই কেইবাৰ মই তেনে কৰি ভুল কৰিছোঁ বুলি কোৱাটো আৰু সহজ। কিন্তু অতি বন্ধুত্বপূর্ণভাবে কৰা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ নিদিয়াটো আটাইতকৈ অবন্ধুত্বপূর্ণ কাম হ'ব, আৰু মই মনে মনে অম্লতাপ নকৰাকৈ মিছাতে কেতিয়াও অনুতাপ কৰাৰ ভাও নধৰোঁ। প্ৰশ্নটোৰ এটা আলোচনাবিলোচনাৰ পৰা আঁতৰি থাকিবৰ কাৰণে মোৰ মনত এটা উদ্বিগ্নতা আছে। কিন্তু সেইটো মোৰ বিশ্বাসৰ অভাৱৰ কাৰণে নহয়, সেইটো হৈছে এই ভয়ত যে, মই হয়তো মোৰ কথাখিনি পৰিষ্কাৰকৈ বুজাই দিব নোৱাৰিম আৰু যুদ্ধৰ প্ৰতি মোৰ মনোভাৱৰ বিষয়ে মই নিবিচৰ। এটা ধাৰণ। মানুহৰ মনত সৃষ্টি হ'ব। প্ৰায়েই মোৰ মনৰ মূল অনুভূতি কিছুমান প্ৰকাশ কৰিবৰ কাৰণে ভাষাক এটা অসমর্থ বাহন যেন হে লাগে। সেই কাৰণে মিৰি ডি লিগ্ট আৰু আন আন তেওঁৰ লগৰীয়া যুদ্ধ প্ৰতিৰোধীসকলক খাটনি ধৰিছে। তেওঁলোকে যেন মোৰ দোষযুক্ত আৰু অসম্পূর্ণ যুক্তিত অসন্তুষ্ট নহয়। তাতকৈও, মই যুদ্ধৰ বিষয়ে বাহিৰত যি প্ৰচাৰ কৰে। তাৰ লগত মই যুদ্ধত যোগ দিয়া কথাটোৰ সলতি বিচাৰি নেপাই তেওঁলোকে যেন মোক বেয়া নাপায়। যি কোনো যুদ্ধৰ বিপক্ষে দ্বির দিয়াত মই কেতিয়াও আপোচ নকৰে। বুলি যেন
তেওঁলোকে মোক বুজে। মোৰ যুক্তি যদি তেওঁলোকে আয়ত্ত কৰিব নোৱাৰে তেন্তে সেইটো মোৰ অজ্ঞাতে হোৱা দুৰ্বলতাৰ বাবেহে হৈছে বুলি যেন ভাবে । কাৰণ, মই কৰা কামৰ চেলু লৈ কোনোবাই কোনো পৰিস্থিতিত যুদ্ধক ন্যায়সঙ্গত বুলি কোৱা জানিলে মোৰ বৰ দুখ লাগিব ।
কিন্তু এই খিনিকে কৈ, মি বি ডি লিগ টৰ চিঠিৰ বিষয় বস্তুক লৈ লিখা প্ৰৱন্ধত মই যি যুক্তিৰ অৱতাৰণা কৰিছে। তাতে ভিৰ দি থাকিবই লাগিব । ইউৰোপীয় যুদ্ধ প্রতিৰোধীসকলে তেওঁলোক আৰু মোৰ মাজত থকা মূল পার্থক্যটো বুজি লওক। তেওঁলোকে কোনো শোষিত জাতিৰ প্ৰতিনিধিত্ব নকৰে আৰু মই প্ৰতিনিধিত্ব কৰো পৃথিবীত আটাইতকৈ বেছি শোষিত যি জাতি সেই জাতিৰ। প্রতিনিধিত্ব ভাল নলগা তুলনা হলেও মই কৈছো তেওঁলোক জানিবা মেকুৰী আৰু মই নিগনি। নিগনি এটাৰ অহিংসাৰ আনকি ধাৰণাও কিব। থাকে নে ? যুদ্ধক্ষেত্ৰত অহিংসা বিধিৰ গুণ, মাহাত্ম্য, সার্বভৌমত্ব বুজি পাবলৈ শিকোৱাৰ আগতেই সফল হিংসাকাৰ্য্য সম্পাদন কৰাটো তাৰ এটা মূল প্রয়োজন নহয়নে? ধ্বংস নকৰাটো যে শ্রেয় সেই শিক্ষা দিবলৈকে হলেও মুৰব্বী জনক ধ্বংসৰ অভিলাষত ইন্ধন যোগোৱাটো নিগনি জাতিৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে মোৰ পক্ষে প্রয়োজনীয় হব নোৱাৰে নে ?
মেকুৰী আৰু নিগনিৰ উদাহৰণৰ ইমানতে সামৰণি পৰিল। নিজৰ স্বভাৱ সলনি কৰিবৰ কাৰণে নিগনিটোৰ সামর্থ্য নাই। কিন্তু যিকোনো জাতিৰে বা যিকোনো বর্ণৰে এজন মানুহে তেওঁ যিমানেই ভ্ৰষ্ট বা নষ্ট চৰিত্ৰৰ হওক লাগে, আগতে কোনোবাই পাই যোৱা শীর্ষ স্থান পাবগৈ পাৰে। গতিকে মোৰ দেশৰ মানুহৰ যুদ্ধৰ বাবে কৰা প্রস্তুতিৰ কাৰণে যিখিনিৰ আবশ্যকতা তাক পূৰণ কৰাৰ পথত ময়ো বহুত দুৰলৈকে তেওঁলোকৰ সহযাত্রী হলেও, তাকে মই কৰিম সেই মানুহবিলাহক যুদ্ধৰ পৰা আঁতৰাই অনাৰ আশাৰে আৰু এদিন গৈ যে তেওঁলোকে ইয়াৰ ব্যৰ্থতা উপলব্ধি কৰিব সেই আশাৰে। মনত ৰাখিব লাগিব, যুদ্ধৰ উদ্দেশ্যে মোক আন কি নিজকে আগবঢ়াই দিয়া যেন লাগিলেও, বুৰঞ্জীয়ে জনা খাটাইতকৈ বিৰাট পৰিসৰৰ গণ আন্দোলনৰ মই পৰীক্ষা চাব খুজিছো। কৌশলৰ অভাৱত হয়তো সেই পৰীক্ষা কৃতকাৰ্য্য নহবও পাৰে। কিন্তু একেজন মানুহেই এপিনে যুদ্ধৰ বাবে প্রস্তুতি চলোৱা মানুহৰ লগতো হলিগলি কৰিছে আৰু আনপিনে অহিংসাৰ এটা সাহসী পৰীক্ষা চলাইছে - ভাৰতত ঘটি থকা এনে এটা ৰচনাৰ স্বৰূপ বুজিবলৈ আৰু
| pdf |
b8ac00af888a5aee6c07c21821708c8d | ৰঙৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰাৰ সফল পদক্ষেপ সমূহ । Dukaan Blog by Khatabook\nHome\tবুসিনেশ তিপস\tৰঙৰ ব্যৱসায়\nচিত্ৰ কলা ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰি সফল হোৱা ৰ পথ\nআমি ইয়াত কিছুমান বিশেষ কথা উল্লেখ কৰিছোঁ যাৰ দ্বাৰা আপুনি নিজৰ চিত্ৰ ব্যৱসায় কম মূলধনেৰে আৰম্ভ কৰিব পাৰিব। এই লিখনি আপোনাক নিশ্চয় সুবিধা কৰিব ।\nআৰম্ভণিতে লব লগ বিশেষ পৰ্যায় বোৰ\nআপুনি এটা উত্তম ব্যৱসায় বাছি লৈছে এতিয়া আপুনি দ্বিতীয় স্তৰত গলে হল । এটা ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিবলৈ হলে বহুত নীতি নিয়ম মানিব লগা হয়। আমি ইয়াত বেশেষ উপদেশ কিছুমান দিছোঁ যাৰ দ্বাৰা আপুনি আপোনাৰ ঘৰত চিত্ৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিব পাৰিব। এই পৰ্য় বোৰে আপোনাৰ ব্যৱসায় যে আনুষ্ঠানিক ভাৱে কোনো সমস্যানোহোৱা কৈ আগবাঢ়ে তাক নিশ্চিত কৰিব ।\nসফল ব্যৱসায় কৰিবলৈ এটা উপয্যক্ট পৰিকালপানৰ দৰকাৰ। ইয়ে ব্যৱসায় সফল দিশত চলোৱাৰ লগতে নাজানা কথা জানিবলৈ দিব। কেইটামান গুৰুত্ব পূৰ্ণ বিষয় হল :\nবৰ্তমান সময়ত ব্যৱসায়িক মূল্য কিমান?\nকেনে বজাৰ আপোনাৰ মূল লক্ষ্য?\nঅপপুনি গ্ৰাহক ক কিমান শুল্ক বিচাৰিব?\nআপোনাৰ ব্যৱসায়িক প্ৰতিষ্ঠানৰ নামে?\nসভাগ্যভাৱে আমি আপোনাৰ বাবে এই বোৰ কৰি থৈছো।\nঘৰ ৰং ব্যৱসায় কৰিবলৈ কিমান পইচাৰ দৰকাৰ?\nআপোনাৰ থলুৱা ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়িক প্ৰতিস্থানৰ কর্তৃপক্ষ ই আপোনাক লাগতীয়া বাতৰি যেনে লাইচেঞ্চ , ইঞ্চুৰ আদিৰ লগত খৰচ কিমান হব তাক কব পাৰিব । নূন্যতম আপুনি তলত উল্লেখ কৰা বস্তু বোৰ দৰকাৰ হব :\n৮'- ১২ ' লাদ্দেৰ\nৰোলাৰ , ট্রে , ব্ৰাচ\nক্ৰেক নোহোৱা কৰিবলৈ সামগ্ৰী\nআৰু বৰ্তমান প্ৰচাৰিত ঘৰৰ ৰঙৰ বাবে দৰকাৰী সামগ্ৰী\nইয়াৰ লগতে লাইচেঞ্চ , ইন্সুৰ আদিৰ খৰছ সংযক্ট কৰিলে হল । ইয়াৰ লগতে অন্য খৰচ যেনে ৰঙৰ সামগ্ৰী , যাতায়ত খৰচ , বিজ্ঞাপন আদি ।\nকোনটো বজাৰ আপোনাৰ লক্ষ\nএনেকুৱা গ্ৰাহক নিশ্চিত কৰা যোনে আপোনাক পর্যায়প্ত পইচা দিব পাৰে । ইয়াৰ লগতে আপুনি কংট্ৰেক্ট কৰাৰ আগতে তাৰ বিষয় এ ভালদৰে বিচাৰ কৰি লব লাগে । যদিহে আপুনি উপয্যক্ট পৰিকল্পনাঃ কৰি ব্যবসায়ত বৃদ্ধি কৰিব বিচাৰে উপয্যক্ট গ্ৰাহক নিৰ্ধাৰণ কৰা তো দৰকাৰ ।\nঘৰ ৰং কৰা ব্যৱসায় ত কেনেদৰে পইচা সংগ্ৰহ কৰা হয়\nগ্ৰাহক সকলক কামৰ আকাৰ ,প্ৰয়োইজন হোৱা সামগ্ৰী লগতে কায্যৰ কাঠিনতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি পইছা বিচৰা হয়। যিহেতু বাহ্যিক ৰং ৰ কাৰ্য কেতিয়াবা হে কৰিব লগীয়া হয় গতিকে সময় সাপেক্ষ ঘৰৰ ভিতৰত ৰং কৰা কাৰ্য্য কৰি থকাটো দৰকাৰ ।\nআপুনি গ্ৰাহক ৰ পৰা কিমান ধন বিচাৰিব\nআপুনি আপোনাৰ কামৰ মূল্য বিভিন্ন মাধ্যমৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বিচাৰিব লাগিব। মূল্য নিশ্চিত কৰাৰ সময়ত ৰং ৰ দাম, যাতায়ত ৰ খৰচ, ৰং কৰা স্থানৰ পৰিমাণ আদিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰা হয়।\nকেনেদৰে আপুনি আপোনাৰ ব্যৱসায় অধিক লাভাম্বিত কৰিব পাৰে\nশক্তিশালী ৱাছ ৰ , স্প্ৰে আদিত আপুনি পইচা খৰচ কৰি আধুনিক ভাবে কাম কৰিব পাৰে যাতে অধিক গ্ৰাহক আপোনাৰ ওচৰলৈ আহে । আপুনি এটা সপ্তাহত কিমান কাম কৰিব তাৰ ওপৰত ও আপোনাৰ লাভ নিৰ্ধাৰণ হব ।\nআপোনাৰ ব্যৱসায়ৰ নামকৰণ\nসঠিক নাম নিৰ্ধাৰণ কৰা তো অতি দৰকাৰী । যদিহে আপোনাৰ নাম এটা আপোনাৰ বিচাৰালৈ অহা নাই তেনেহলে অনলাইন মাধ্যমৰ সহায় লব পাৰে।\nলগতে এইটো নাম যাতে বেলেগে নামাকৰণ কৰা নাই তাক নিশ্চিত কৰা।\nটেক্স ৰ বাবে নামকৰণ কৰা\nআপুনি ভিন্ন ধৰণৰ টেক্সৰ বাবে নাম সন্নিবিষ্ট কৰিব লাগিব ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰাৰ আগতে। তাৰ বাবে তিন(tin) ৰ বাবে আবেদন কৰিব লাগিব ।\nব্যৱসায়িক কাৰ্ড আৰু বেংক একাওন্ত খোলা\nউপয্যক্ট বাবে আপোনাৰ পৈচাৰ হিচাপ ৰাখিবলৈ হলে এই ব্যৱস্থা কৰা তো অতি দৰকাৰী । ইয়াৰ উপৰিও ই আপোনাৰ বাৰ্ষিক টেক্স ৰ ও হিচাপ ৰাখিব\nদৰকাৰী অনুমোদন লোৱা\nদৰাকী অনুমোদন নহলে আপুনি ফাইন দিয়াৰ লগতে আপোনাৰ ব্যৱসায় বন্ধ ও হব পাৰে ।\nব্যৱসায়িক ইনছোৰেন্স গ্ৰহণ কৰা\nব্যৱসায়িক ইনছোৰেন্স ইমান এ দৰকাৰ যিমান লাইচেঞ্চ আদি দৰকাৰ। ইনছোৰেন্স আপোনাৰ ব্যৱসায়ৰ বেয়া দিনত সহায়ৰ হাত আগবঢ়াব ।\nবহুতো ধৰণৰ ইনছোৰেন্সৰ প্ৰতিষ্ঠান আছে ভিন ভিন ধৰণৰ ব্যৱসায়ৰ বাবে । যদি হে আপুনি কেনেকুৱা ধৰণৰ দিশ আপোনাৰ ব্যৱসায় লৈ তাক লৈ নিশ্চিত নহয় তেনেহলে ইনছোৰেন্স এজেণ্টৰ পৰা বিনামূলীয়া ভাবে উপদেশ গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। অথবা কম মূলধনেৰে আপোনাৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিব পাৰে । এইটো আপোনাৰ বাবে যিহেতু এক উপযুক্ত ব্যৱসায় l\n*সফল ব্যৱসায়ীৰ বাবে কিছুমান প্ৰয়োজনীয় গুণৰ প্ৰয়োজন*\n২/ চিত্ৰকলাব্যৱসায়ীজনে তেওঁৰ আকৰ্ষণীয় ব্যক্তিত্ব তথা\nচিত্ৰকলাৰদোকানখন ক'ত খুলিব সেই সম্পৰ্কে প্ৰথমতে সিদ্ধান্ত ল'ব লাগিব।এটা যদি ৪০০ ৰ পৰা ৫০০ স্কুইয়াৰ ফুটৰ কোঠা লোৱা হয়,তেতিয়াহ'লে তাত ৫-১০ জন মানুহ বহিব পাৰিব।\nব্যৱসায় এটা অকলে কেতিয়াওঁ উৰ্দ্ধগামী ৰাষ্টাত নিব নোৱাৰি।কাৰণ ব্যৱসায়ত অকলে দৌৰি ফুৰা অসম্ভৱ কথা। সেয়েহে সুদক্ষ পৰিচালক আৰু বিক্ৰীৰ বাবে সহায়ক নিয়োগ কৰিব লাগে।গৃহযোগান ব্যৱস্থাত আপুনি যাতায়তৰ খৰছো অন্ত ৰ্ভূক্ত কৰিব লাগিব।যিয়ে আপোনাৰ বিশ্বাসী,অৰ্থাত স্বাৰ্থ বিহীন ভাৱে আপোনাৰ বাবে কাম কৰিব তেনে ব্যক্তিক মকৰল কৰিব লাগিব।\n*আপুনি দাম কেনেকৈ নিৰ্ধাৰণ কৰিব*\n*ব্যক্তিগত ব্যৱসায়ৰ কিছুমান বিশেষ সুবিধা*\n১/এনে ধৰণৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰা তুলনামূলক ভাবে অইন ব্যৱসায়তকৈ সহজ। আইনগত বাধ্যবাধকত নোহোৱা বাবে অতি সহজে ব্যক্তিগত ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিব পাৰি।অতি কম মূলধনেৰে কম পৰিসৰত ব্যক্তিগত ব্যৱসায় হ'ল সহজ ব্যৱসায় সংগঠন।\n৩//মালিকে নিজে ব্যৱসায়টো নিয়ন্ত্ৰণ কৰে।। বব্যৱসায়ীজনে নিজৰ বিচাৰ-বুদ্ধি ব্যৱসায়টোত খটুৱাব পাৰে,এই ক্ষেত্ৰত কোনেও তেওঁক হস্তক্ষেপ কৰিব নোৱাৰে।তদুপৰি ব্যৱসায়ৰ গোপনীয় কথাবোৰ মালিকৰ মাজতে সীমাৱদ্ধ থাকে।\nএই ব্যৱসায়ৰ আন এটা অসুবিধা।ব্যৱসায়ী জনৰ অসুস্থতা তথা মৃত্যুয়ে ব্যৱসায়টোৰ ভৱিষ্যত অনিশ্চিত কৰি তুলিব পাৰে।\n*মন কৰিবলগীয়া কিছুমান বিষয়*\n৩/উদ্যোগীজনে উদ্যোগটো গঠন কৰোঁতে নিজৰ। মূল সম্পদ কিই সেইটো বিচাৰ কৰি চাব লাগে।এই মূল সম্পদ। টকা সময়। বা তেওঁৰ দৈহিক শক্তিয়ো হ'ব পাআৰে।এইবোৰ অপৰিসীম নহয়।আইইচক্ৰিম উউদ্যোগটোৰ জীৱনকাল অক্ষুন্ন ৰাখিবৰ বাবে উৎপাদন ,বিক্ৰী আৰু লাভৰ লক্ষ্য সমানুপাতিক হোৱা ভাল\n৪/উদ্যোগীজনে সামৰ্থ অনুসৰি উদ্যোগটো নিৰ্বাচন কৰিব লাগে। বেছি বিনিয়োগ কৰিব নালাগে।\n।চিত্ৰকলা আধুনিক ব্যৱসায় পৰিচালনাত ব্যৱসায়ৰ কাৰিকৰী দিশকে ধৰি অন্যান্য বিসষয়সমূহ নিয়ন্ত্ৰণ হোৱা স্বত্বেও মানৱ সম্পদ\nউৎপাদন ব্যৱস্থাটো এক গুৰুত্ব পুৰ্ণ উপাদান হৈ আছে।শিল্প বাণিজ্যত যন্ত্ৰপাতি, কেচাঁমাল ,বিত্ত আৰু বজাৰ-এই সকলোবিলাক সুদক্ষ কৰ্মচাৰী আৰু পৰিচালকে পৰিচালনা নকৰিলে মূল্যহীন হৈ পৰে ।শৃঙ্খলাৱদ্ধ আৰু নিয়মানুবৰ্ত্তিতাৰ মাজেৰে কাৰ্য সম্পাদন কৰিবলৈ ব্যৱস্থা হাতত ল'ব লাগে।
| web |
175dbb058e646a16d1b6a8702153dd53dd1d9859 | তাৰ পিছতে সংগীত শিক্ষয়িত্ৰী গিৰিবালা দাসৰ পৰিচালনাত অনুষ্ঠিত হোৱা অনুষ্ঠানটোত আমন্ত্ৰিত অতিথি শ্বৰিফা খাতুন চৌধুৰী, প্ৰসাদ সোণোৱাল, বৈকুন্ঠ ভূঞা আৰু বিৰ্কে বাহাদুৰ থাপাই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক উদ্দেশ্য কৰি বক্তৃতা প্ৰদান কৰে । গিৰিবালা দাসৰ নেতৃত্বত গীত-নৃত্যৰ অনুষ্ঠান সম্পন্ন হয় । হুচৰি দলে হুচৰি পৰিবেশন কৰি পৰিবেশ জীপাল কৰি তোলে । গিৰিবালা দাসৰ উপৰিও ছাত্ৰীসকল ক্ৰমে নিকিতা বৰুৱা, প্ৰাপ্তি দাস, গাৰ্গী হাজৰিকা, লুণা বুঢ়াগোঁহাই, লাকি বুঢ়াগোঁহাই আৰু বনশ্ৰী মৰাণে গীত পৰিবেশন কৰে । | web |
12f71835395bd031d5d78edeaff9b6b5facc8b2e | 1 Nitaneyake Yesuyo e oboa kakoi yene-palaka one oya-lawe-palaka eya wa oka. 2 Mosesene totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika Mosesene agale patu kautakoa kama piki. 3 Nitiki yename ile tamene ile tamene wa okoile-kama litia tamene. Nimo ukuyake eya waneka uku. Eni yename ile tamene ile tamene wa olaukaketeke pinali-kiti kini eni ikina toa toamiki. Nitikino, kini tikile litia toameamene. 4 Eni yename padeya padeya keda tokoya ali atoane kotomaneke moa aukou toa kini wene keda takakala tiki. Nitikiyake eni keda nateya deyaka yapetekoa ate motokamiki. 5 Eni yename ele kule tikilepa eko ali atoame kiwi kei pia kamotoa tekete keleyo-kama tiki. Nipa Akolaline agale tigini deya pipiake wia mekatekoa mete kabeke lobutukoa pono yonoke pome dekoa togotoa ni kini tokoo kakene mamina nami-menekeka padeya padeya koniyoya ua tukaketepa ludu takoa-kama ua tukoa tiki. 6 Toge kikoikaka ibini akene yene meatikita meada wa pote mepokala tiki. Losu yapu peketeka tobou ali-kiti meatikita meada wa pote mepokala tiki. 7 Makesikeka ali atoame Tikisago Tikisago ke wa kiwi kei pimotada wa yakala tiki. 8 Nitikino, anu oya-lawe kime pade edikameamene. Kiwi peya wamene-mikiti-kama meki. Kiwi talo tukulu Tikisa ago wa kei pia oatiki agopa odene agodo no i kaku. 9 Kiniketai wa oatiki agopa a tibuke meko Akolalino, itonoke meko ago edikoa atai wa wameamene. 10 Ete ali atoame kiwi Ali Muno wa kei piamomotamene. Kini Ali Muno wa oatiki agopa no Keraisu odene. 11 Kiwi panagome one ako ago kawou wado okagopa one oya-mikitanele takama pamene wane uku. 12 Onepa ako ago kaku wa wene pikagopa Akolaliyo keku moa kakoo. Onepa keku ago kaku wa wene pikagopa Akolaliyo ako moa kakoo.
13 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kibu moono, nepio. Kini eya toma yakike ni uku. Akolaliyo talo toko take ali atoa poadete tikili ka wia ketekatapekala tiki. Nipa one take poamouketeke tiki. 14 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya meki. Nipa nepo atoa-kiti oa yotokoa kini yapu eya kode keneya motikiyake eka ali atoame kiwi kei pimotoa lede kowitikete kutupea pa agale likoa pikala tiki. Ae, Akolaliyo kiwi kibu motokomepa dika dika toamene tete meoono, nepio. 15 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi-ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kibu moono, nepio. Kini peku lawetatiki agopa tuku toma pato wa ka ludu pote ue dipikeka mea pote tuku toma yaki. Tuku toa enamutuketepa kini peku noa tamene wa lawetekili kini tiki poanele moa patukoa poane take poko.
16 Ae, leneta lianeya mekete ete ali atoa etepea lia aua yaki-kiti Akolaliyo kiwi kibu moono, nepio. Ali atoa olaukaketepa eya wa ikili tekene ni uku. Panagome-kiti okome tobou losu yapu ti̱a ile tou wa ootokoake toamokomepa kini totono tetekakoya mena wa iki. Nipa tobou losu yapu paya tetepo takoa iki. Nitikiyake panagomepa eni tobou losu yapu keneke golo kueme latia pianeya-kiti ti̱a ile tou wa ootokoake toamokomepa kini totono tetekako wa iki. Nipa eniya-kiti tobouya tetepo takoa iki. 17 Ae, leneta lianeya mekete tiki. Eniyatapa Akolaliyo maniya tobouya tetepo takako-pe. Tobou losu yapu patu. Tobou losu yapu keneke pianeya tokome one wa takoa motane golo kueme latianeya-kiti patu. 18 Ni panagome-kiti Akolalike lodo yoai tiki walai ti̱a ile tou wa ootokoake toamokomepa kini totono tetekakoya mena wa iki. Nitikiyake panagome-kiti eni walaike lodo yotiki melepu ti̱a ile tou wa ootokoake toamokomepa kini totono tetekako wa iki. 19 Ae, leneta lianeya mekete iki. Eniyatapa Akolaliyo maniya akoya tetepo takako-pe. Walai patu. Walaike pianeya tokome one wa takoa motane melepu patu. 20 Panagome-kiti Akolalike lodo yoai tiki walai ti̱a ile tou wa okomepa nipa mone eni walaike lodo yotikiya-kitika kikilikoa ti̱a pikome toko. 21 Ni tobou losu yapu ti̱a ile tou wa okomepa nipa mone eni yapu keneke meko ago Akolali one-kitika dekoa kikilikoa okome toko. 22 Ni tibu ti̱a ile tou wa okomepa nipa Akolaliyo ali atoa talo toa meko walai-pala Akolalita dekoa kikilikoa okome toko.
23 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kiwi kibu moono, nepio. Eya toma yakike ni uku. Kini yamanu ludu witakoya nee deya-kiti pilia moa oi moteketepa yonota tua pikolopa odene katekamoa ipa Akolalineya wa takoa pikakala tiki. Nipa Akolaliyo tobou kakoa yametanele wawa toameketeke tiki. Akolaliyopa eya tamene wa tobou kakoa yametaneya. Ali atoa takoa enekilepa ki̱yoke-kama tamene. Ete ali atoa mama moa auapeamene. Onekele wedoa takama pamene wa tobou kakoa yametaneyano, enika enile tamene. 24 Ae, leneta lianeya mekete ali atoa etepea lia aua yaki-kiti eya tou toa pale-kama tiki. Neneku̱ uele tuaneya pikolo enekete moa mitikatekoa nomoa naki. Nitiketeke kamelo kai ue nakakome tuaneya pikolo enekete moa mitikameneya ue nomoa naki.
25 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kibu moono, nepio. Eya toma yakike ni uku. Mete okolo eya lede abe ko̱otapeou toa tekete ekolo pa abe kamotoa tokoo abe ko̱otapekala tiki. Nipa kepeneme epeteku wa oake kini tepenepa lene pia mone panagoneya-kiti moadiya wa enika eni poanele toma yaki. 26 Ae, leneta pianeya meki Parisi ali-kiti kini mete abe kogilepa namolo takoa ekolo ko̱otapeamene. Nitikolipa tokoo-kitika abe kawamoo.
27 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kibu moono, nepio. Akolaliyo kipa tuane ali atoa oloyo tane ta tetepo takoa wako. Tokoo kalotokoa pianeyake ekolopa tono koloa kawa kepene meleputa lomukome kego witianeyata koloko. 28 Kini kepeneme ki̱yo akene wene pianeya meane tetepo tokoyake tepene wene takuta pianeya mea e ku poane weneka pianeya mea tiki.
29 Ae, kini totono pine to̱a olaukaki ali-kitika Parisi ali-kitika wene takuta pianeya mekino, Akolaliyo kibu moono, nepio. Eya tikike ni uku. Akolaline agale papete to̱awea akane ali-kiti oloyo taneka nateya yapu deya wikakoa ni wene ki̱yo akeneya meane yene oloyo taneka kalotokoa tiki. 30 Nitikete ekete Akolaline agale to̱awea akane ali-kiti meane-pete toto meoo tokapa nipa tone kaua-mikiti-pala kibutua eni ali-kiti wia tukamoo toka wa ikilika 31 kipala eya wane uku. Akolaline agale papete to̱awea akane ali-kiti wia tukane yenepa kini kaua-mikiti wa wini ikipa nitane yeneke tagooya wa ekete iki. 32 Pegetoa kini kaua-mikitame toa potokoa nami kakalogane yano opi kime wipitiamene. 33 Kipa kayane yagono-mikiti. Akolaliyo poane take moa pitikademe tokono, manika edoa petoa poadete-pe. 34 Dikane yene kipala eya wane ukuno yakoe. Akolaline agale to̱awea akane ali-kitika wene muno meane ali-kitika one agale pine to̱a olaukakoi ali-kitika wini moane wetekakolu eni yene-pala eya tokala toi. Padeka-kiti yomo lekaneyake wia tukoa ni padeka-kiti kini losu yapu keneke layo toua wia ni kini pitikoika ete takoa litikala toi. 35 Enipa kini kaua-mikitame papete toma nekenele opi wa kimeka tokala toi. Kini kaua-mikitame padele toamene ali-kiti pa puputua wia tukama nekeneya. Titikilepa Keineyo wamene Ebele wia tukaneya. Wipitikilepa pade ali-kitame Berekaiane mana Sekaraia tobou losu yapu keneke wia tukaneya. Nipa eyata pakeke tobou losu yapu olege takoa tipi tane yapu luku-pala lodo yoai tane walaita eniyata pakeke Berekaia wia tukaneya. 36 Kini kaua-mikitame toma-kala nekeneke nami wiapa Akolaliyo kabe koukoa kiwi kibu moono, nepio wa Yesuyo oka.
37 Ae, Yerusaleme ta neke wida pitikoi yename Akolaline agale to̱awea akane ali-kiti wia tukama-kala nekeneya. Ni neeke wida Akolaliyo moa wetekane ali-kitika kueme ka̱ua tukakala tane toa opii pa tiki. Nitaneyake ogadame-kiti idini-kiti pawena keneke luumoa pitikou toane tekene neke wida pitikoi yene pawe toane moadene tokounake ko̱ite katite toa wakala tokoina. 38 Ae, Yerusaleme ta nepa tumu tokamotoa neke wida pitiki yene to̱a pootapeoi. 39 Ae, neme no papete wa enekileka toamoo. Nipa no i agopa Ali Muno patu kautakoa kama nokono, Akolali neme wedoa mekamene-ye wa no wete wa makutukoa moameneyakepa anu lene timini wa pade enamoo wa Yesuyo Yerusaleme ta-pala oka.
| web |
493fd1d8cf8ce22a26eab53250e98ba9a7194e7494342328d006cd1216652977 | আৰব দেশত লেনিন নামেৰে এখন ঠাই আছে । তাত এজন দৰবেশ ধৰ্ম্মপৰায়নতা আৰু আল্লাৰ উপসনাত অতি বিখ্যাত আছিল । তেওঁৰ আলৌকিক শক্তিৰ বিষয়ে আনকি দুৰ দূৰণিৰ লোকসকলেও জানিছিল ।
এদিনাখন তেওঁ বাগদাদত কোলাছা নামেৰে এখন ঠাইৰ এটা সৰু পুখুৰীত ওজু ( হাত, মুখ, আদি ধোৱা কাম ) কৰি আছিল । হঠাতে ভৰি পিচলি তেওঁ সেই পুখুৰীটোত পৰি গ'ল আৰু অতি কষ্টে বহুত পিছত তেওঁ তাৰ পৰা উদ্ধাৰ হ'ল ।
নামাজৰ পিছত লোকসকলে তেওঁক ভিজা অৱস্থাত দেখি আৰু ঘটনাটে। জানিব পাৰি দুখিত আৰু আচৰিত হ'ল । এজনে
হুজুৰ ! মোৰ মনত পৰে আপুনি এসময়ত লিবাৎ সাগৰৰ ওপৰেদি খোজ কাঢ়ি গৈছিল আৰু তাত আপোনাৰ ভৰি দুখনিও আনকি ভিজা নাছিল । কিন্তু আজি সামান্য এটি পুখুৰীৰ পানীত আপোনাৰ এই দুৰৱস্থা হ'ল । ইয়াৰ কাৰণ কি ? "
দৰবেশে উত্তৰ দি কলে, " আপুনি জানো শুনা নাই যে হজৰত ৰচুল কৰিম (ছঃ) এ মাজে সময়ে আল্লাৰ লগতো, যোগাযোগ কৰিছিল। কিন্তু এনেকুৱা সময়ে। আহিছিল যি সময়ত আনকি তেওঁৰ বিবিসকলৰো তেওঁ খবৰ ৰাখিব পৰা নাছিল। মানুহ সদায় একে অৱস্থাত নাথাকে । যদি ফকিৰৰ অৱস্থা একে ৰকমে থাকিলে হেতেন তেওঁ কেতিয়াও কাৰে। লগত যোগা যোগ নাৰাখিলে হেতেন।"
পুত্ৰ হাৰা ৰমনীক 'পুত বিষয়ে তুমি
আছিল মিছৰে চোলা
নেদেখিলা দুর্গতি
কলেছি আমাৰ দশা
আন্ধাৰ বিনাশি ে
সুধিলে এজনে;
জানা সৰ্ব্বক্ষণে।
পালা ঘ্রাণ তাৰ ;
কুৱাত গৰাৰ ।
বিজুলী সদৃশ ;
চমকায় দিন ।
কেতিয়াবা আকাশত
কেতিয়াবা পিছত কি
আমি ঠাই পাওঁ,
বুঝিয়ে নাপাও ।
বলৱক নামেৰে এখন ঠাইত এটি জামে মইঙ্গি আছে এদিনাখন মই তাত ওৱাজৰ ( ধৰ্ম বক্তৃত্তাৰ ) ধৰণে কেইটামান কথা কৈছিলে। । শ্রোতাসকল মৃঙলোকৰ নিচিনা মাছিল । মোৰ বাজে ( ধৰ্ম্ম বক্তৃতাই সিহঁতৰ মনত অলপো প্রভাৱ বিস্তাৰ কৰিব পৰা নাছিল । মোৰ কথাত ধিবোৰ গভীৰ তত্ত্ব আছিল সিহঁতৰ কোনেও সেইবোৰ বুজিব নোৱাৰিলে। ঠিকা কাঠত তুই নধৰাৰ দৰে সিহঁতৰ ঠাণ্ড। মনৰ ভিতৰতে। মোৰ ওয়াশ্বৰ প্ৰভাৱ মুঠেও কাৰ্য্যকৰী নহ'ল ।
মোৰ মনত এই বুলি মুখ হ'ল যে মই কিছুমান গাধক শিক্ষা দিবলৈ যেন চেষ্টা কৰিছে। আৰু অন্ধৰ সন্মুখত যেন আয়না ধৰিছোঁ। মোৰ মনত তেতিয়া এনে দৰে ভাবৰ ঢৌ উঠিল যে মই স্থিৰ হৈ থাকিব নোৱাৰিলোঁ । কথা প্রসঙ্গত মই কোৰ আন স্বরীফৰ সেই বাক্যটে। কৈ পেলালে। য'ত আল্লাই কৈছে, " সই মানুহৰ দ্বাৰৰ শিৰতকৈও বেছি ওচৰত আছে ।"
আছে বন্ধু মো মই আছোঁ হা
বাণিজোঁহি যাক
তাৰ বিৰহভ
4 সূৰ্বে তাৰ হিসাৰ ভিতৰে
মই হৈ নিজকে পাহৰি পৰো। :- লগতে পি ৰিলে। এই গোটেই গত নিখেন, পথিক সেই । विपक्रोन জিনটোৰ ওচৰেদি গৈ আছিল। তেওঁ এই মা মি 'সাজঃ এরেশ করিলো ভাব
| pdf |
e0c559296b583c276a9304ca3d99c6d84a017ed4 | Volkswagen Tiguan ৫-চিটাৰৰ অৱতাৰত ভাৰতীয় বজাৰলৈ প্ৰত্যাৱৰ্তন কৰিব আৰু এই বছৰ ভাৰতত Volkswagenএ আৰম্ভ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰা চাৰিটা এছইউভিৰ ভিতৰত এটা। নতুন আৰু আহিবলগীয়া Volkswagen Tiguan বিতং ছবি গেলেৰীত চাওক।
২ হাজাৰ টকা বিনিয়োগ কৰি আপুনি ডেৰ লাখ টকা পাব! ডাকঘৰৰ কি আঁচনিত এই সুবিধা? | web |
85c3d88c361d16bc0a3407180db7e458 | সচৰাচৰ দেখা যায় যে মানুহ যিমানে উচ্চাকাংক্ষী হয়, সিমানেই তেওঁলোক মাটিৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হয়। কিন্তু এই কথাষাৰ সকলোৰে ক্ষেত্ৰত সঁচা নহ'বও পাৰে। তেনে এজন যুৱকৰ কথা কব খুজিছোঁ। আই.আই.এম.ৰ দৰে উচ্চস্তৰৰ শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানত উচ্চ শিক্ষা লাভ কৰি আগশাৰীৰ প্ৰতিষ্ঠানত লোভনীয় চাকৰি আৰু উপাৰ্জনৰ কথা নাভাবি তেওঁৰ সপোনবোৰ ভগাই ল'লে মাটি আৰু শিপাৰ সৈতে জড়িত হৈ থকা সাধাৰণ মানুহৰ লগত। সেই লোকসকলক এটা উন্নত জীৱন দিয়াৰ প্ৰচেষ্টাক আগত ৰাখি তেওঁ বাছি ল'লে তেনে এটা কেৰিয়াৰ। সমাজ সেৱাক তেওঁ কৰি ল'লে উপাৰ্জনৰ পথ।\nমানুহে নিজৰ আগ্ৰহক উপাৰ্জনৰ পথ কৰি ল'ব পাৰিলে জীৱনটো অৰ্থপূৰ্ণ হৈ হয়। য়'ৰ ষ্ট'ৰীৰ সৈতে বাৰ্তালাপত গুণজিত ব্ৰহ্মই ব্যক্ত কৰিলে তেওঁৰ অভিজ্ঞতা, সপোন আৰু সফলতাৰ পৰিক্ৰমা।\nযোৰহাটত স্কুলীয়া শিক্ষা সমাপ্ত কৰি গুণজিত গুছি গৈছিল বাঙ্গালুৰুলৈ। কিন্তু নিজৰ মাতৃভূমিৰ প্ৰতি টান তেওঁৰ সদায় আছিল। নিজৰ মানুহখিনিৰ কাৰণে কিবা এটা কৰাৰ তেওঁৰ ইচ্ছা আছিল। বাঙ্গালুৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা মাইক্ৰ'বায়ল'জি বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লৈ আই.আই.এম. ইন্দৰত PGDM সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। শিক্ষা সমাপ্তিৰ পিছত তেওঁ কেইবছৰমান কম্পেনিত চাকৰি কৰিছিল। কিন্তু সৰুৰে পৰাই গুণজিতৰ আছিল এটা উদ্যমী মন আৰু লগতে সমাজ সেৱাৰ মনোভাৱ। পঢ়ি থকা সময়ত তেওঁ বিভিন্ন স্বেচ্ছাসেৱী সংগঠনৰ লগতো জড়িত আছিল।\nইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল হলে সেই ইচ্ছাই এদিন বাস্তৱ ৰূপ লয়। গুণজিতৰ ক্ষেত্ৰতো সেয়াই হল। চাকৰি ত্যাগ কৰি আই.আই.এম.ৰ চাৰিজন সহপাঠীৰ সৈতে লগ হৈ তেওঁ আৰম্ভ কৰিলে Jeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd নামৰ অনলাইন বেছ মাৰ্কেটিঙ ব্যৱসায়।\nJeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd ৰ জন্ম\n২০১২ চনত জৈবিক আৰু স্বাস্থ্য সম্বন্ধীয় বস্তুৰ বাবে গুণজিতে তেওঁৰ চাৰিজন সহপাঠী ক্ৰমে আলোক এক্কা, ৰোহিত বাজাজ, প্ৰশান্ত নাকৰা আৰু ছিৰাচ ৰাথোৰৰ সৈতে 'জিৱ অংকছ ডট কম' নামৰ এটা ই-কমাৰ্চ ৱেবছাইট আৰম্ভ কৰে। গুণজিতৰ শৈশৱৰ বন্ধু ধ্ৰুবজ্যোতি দলে নামৰ অসমৰ আন এজন যুৱক তেওঁলোকৰ লগত জড়িত আছিল। ব্যৱসায়টো মুম্বাইত আৰম্ভ কৰা হৈছিল যদিও পঞ্জীয়ন কৰিছিল গুৱাহাটীত। প্ৰথমে জৈবিক প্ৰসাধন সামগ্ৰীৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিছিল। কিন্তু তেওঁলোকৰ সামগ্ৰীৰ গুণগত মান দেখি গ্ৰাহকে জৈবিক খাদ্য বিচাৰিছিল। এই ক্ষেত্ৰত গুণজিতে কয়-'আমি যাক সামগ্ৰী যোগান ধৰি আছিলো, তেওঁলোকে আমাক সুধিছিল যে উত্তৰ-পূৱৰ জৈৱিক সামগ্ৰী আমি দিব পাৰিম নেকি। তেওঁলোকে জানিছিল যে উত্তৰ পূৱৰ জৈৱিক খাদ্যৰ বজাৰ ভাল, মান ভাল। তেতিয়া আমি অনুভৱ কৰিলোঁ যে we should also look at North-East asapotential supply for organic food product.'\nপোন্ধৰ বছৰৰ পিছত গুণজিত গুৱাহাটীলৈ ঘূৰি আহিল। নিজৰ মানুহখিনিৰ কাৰণে কিবা এটা কৰাৰ ইচ্ছাক বাস্তৱ ৰূপ দিবলৈ। অসমৰ ক্ষেত্ৰখনৰ বিষয়ে ভালকৈ অধ্যয়ন কৰিবলৈ, কৃষক সকলৰ লগত এটা বিশ্বাসৰ সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিবলৈ তেওঁক এটা বছৰৰ প্ৰয়োজন হৈছিল।সেই সময়খিনিত গুণজিতে বুজি উঠিছিল যে অসমৰ কৃষকে উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ বজাৰ নাপায়, সামগ্ৰীৰ উচিত মূল্য নাপায়। এই ক্ষেত্ৰত কৃষি বিভাগেও কৃষক সকলক সহায় কৰিব পৰা নাই।কিন্তু দেশ-বিদেশৰ বজাৰত উত্তৰ-পূৱৰ সামগ্ৰীৰ যথেষ্ট চাহিদা আছে । ইয়াত উৎপাদন আছে, সেই অনুপাতে প্ৰতিযোগিতাও আছে। সেয়ে ইয়াত দাম নাপায় কৃষকে।\nঅসমৰ জৈৱিক কৃষি ক্ষেত্ৰখনত সজাগতা অনাৰ উদ্দেশ্যৰে গুণজিতে পূৰ্বৰ জিৱ অংকছ ডট কমক Jeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd লৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে।\n'গুৱাহাটীত ৰেজিষ্টাৰ্ড অফিচ আৰু মুম্বাইত মাৰ্কেটিঙ থকাৰ বাবে আমাৰ সুবিধা হৈছিল। অৰ্গেনিক ক্ষেত্ৰত আমি ইতিমধ্যে কাম কৰিছিলো।সেয়ে আমি সহজে আৰম্ভ কৰিব পাৰিলো। প্ৰথমে আমি ওদালগুৰি জিলাৰ তিনিখন ছছাইটি আৰু গোৱালপাৰা জিলাৰ কলা ধানৰ ছছাইটিৰ লগত আমি টাই-আপ কৰিছো।ক'লা চাউলৰ লগতে হালধি, আদা, সৰিয়হ, জালুক, নাগালেণ্ডৰ বিখ্যাত নাগা কিঙ চিলি ৰাষ্ট্ৰীয়-আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বজাৰলৈ পঠিয়াইছো। আমাৰ সৈতে ওদালগুৰিৰ ২০০ আৰু গোৱালপাৰাৰ ৫০ জন কৃষক সক্ৰিয় ভাৱে জড়িত থকাৰ উপৰি এক হাজাৰ সাধাৰণ খেতিয়ক আছে।'\nকিদৰে লাভান্বিত হৈছে কৃষক সকল\nআগতে কৃষক সকলৰ বজাৰ সীমিত আছিল।গোৱালপাৰাৰ কৃষক এজনে ৰাজাপাৰালৈকে সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰিব পাৰিছিল।কিন্তু তেওঁলোকে উচিত মূল্য পোৱা নাছিল। সেয়ে তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস অহা নাছিল। ২০-৫০ বিঘা মাটিত কৃষি সীমাবদ্ধ আছিল। কিন্তু সেই সকল কৃষকে বৰ্তমান ২০০০ বিঘা মাটিত খেতি কৰিছে। এতিয়া এনেকুৱা হৈছে যে চাহিদা অনুপাতে যোগান ধৰিবলৈ অসুবিধা হৈছে। কিছুমান সংগঠনৰ লগত জড়িত হৈ কৃষক সকলক বিভিন্ন প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে।আনহাতে, Rural employment ৰ ক্ষেত্ৰত গাঁৱৰ বহু মহিলাই কৰ্ম সংস্থাপন পাইছে। কৃষিৰ লগতে ধান-চাউল জৰা আদি কামবোৰ মহিলাই কৰে।মই এই কথা ভাবি সুখী হৈছিলোঁ যে তেওঁলোকৰ জীৱনলৈ মই কিবা এটা পৰিৱৰ্তন আনিব পাৰিছো।প্ৰথমে আমি তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস আনিবলৈ চেষ্টা কৰিছো। মই নিজে তেওঁলোকৰ লগত থাকি তেওঁলোকৰ লগত এটা সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰিছো।আমি ব্যৱসায়তকৈও সম্পৰ্কৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিবলৈ চেষ্টা কৰিছো। কৃষকৰ সৈতে আমি ফেয়াৰ ট্ৰেড এগ্ৰিমেন্ট কৰোঁ।অৰ্থাÈ সামগ্ৰীৰ মূল্য তেওঁলোকে নিৰ্ণয় কৰে,আমি দৰ-দাম নকৰোঁ। আমাৰ উদ্দেশ্য হ'ল যে আমাৰ কৃষক সকল লাভান্বিত হওক।\nপ্ৰথম গুৱাহাটীৰ পৰা ১০০ কিলোমিটাৰ দূৰত্ব লক্ষ্য সামৰি ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিছো।পৰৱৰ্তী সময়ত ১৫০ কিলোমিটাৰ, ২০০ কিলোমিটাৰ, এনেকৈ প্ৰসাৰিত কৰি সমগ্ৰ অসমতে কাম কৰাৰ ইচ্ছা আছে। ধানৰ মিল স্থাপন কৰা, ট্ৰেক্টৰ আদি কিনাৰ ক্ষেত্ৰত আমি আৰ্থিক ভাৱে কৃষক সকলক সহায় কৰিছো।\nউল্লেখযোগ্য যে ক'লা ধানৰ কৃষিত বিপ্লৱ আনিবলৈ সক্ষম হোৱা আৰু শেহতীয়াকৈ নতুন দিল্লীত আয়োজিত কৃষি উন্নতি মেলাত ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰা গোৱালপাৰাৰ কৃষক উপেন্দ্ৰ ৰাভা আৰু অৰ্গেনিক ফাৰ্মিঙৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰা ওদালগুৰিৰ আব্দুল মেনন Jeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd ৰ সৈতে সক্ৰিয়ভাৱে জড়িত।\nJeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd ৰ জন্মদাতা আৰু সঞ্চালক প্ৰধানৰ দায়িত্বত আছে গুণজিত ব্ৰহ্ম। তেওঁৰ সহপাঠী আৰু ব্যৱসায়ৰ সহযোগী ছিৰাজ ৰাথৰ মাৰ্কেটিঙ অফিচাৰ, আলোক ইক্কা ফাইনান্স অফিচাৰ আৰু ধ্ৰুৱজ্যোতি দলে আই.টি হেড হিচাপে আছে। বাকী তিনিজন শ্বেয়াৰ পাৰ্টনাৰ হিচাপে আছে।\nসংগ্ৰামৰ এটা পৰ্যায় অতিক্ৰম কৰি গুণজিত সফলতাৰ এটা স্তৰত উপনীত হৈছে। কিন্তু এই সংগ্ৰামক তেওঁ গ্ৰহণ কৰিছিল সদৰ্থক ভাবে।'যেতিয়া আমি মুম্বাইত ই-কমাৰ্চৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিছিলো, সেইবোৰ সংগ্ৰামৰ দিন আছিল।কেতিয়াবা দহ টকীয়া বড়াপাও খাই কটাবলগীয়া হৈছিল।কিন্তু সেই সংগ্ৰামৰ পৰা বহু কথা শিকিছো। মানসিকভাৱে শক্তিশালী হৈছো।'\nব্যৱসায়ৰ পূৰ্বে গুণজিতে কম্পেনিত চাকৰি কৰিছিল। চাকৰি আৰু উদ্যমিতাৰ মাজত পাৰ্থক্যৰ কথা সোধোতে গুণজিতে কৈছিল-'চাকৰিৰ জীৱন গতানুগতিক। দায়িত্ব, সীমিত দৰমহা আদিৰ কথা থাকে। কিন্তু উদ্যমিতাৰ ক্ষেত্ৰত নিজৰ কাম কৰাৰ স্বাধীনতা আৰু সৃজনশীলতা থাকে। ব্যৱয়াসত কষ্ট অনুপাতে আগবাঢ়িব পাৰি। কিন্তু চাকৰি ক্ষেত্ৰত কষ্ট কৰিলেও দৰমহা বা পজিশ্যন একেই থাকে। ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰত এজন ব্যক্তি একে সময়তে বছ আৰু কৰ্মচাৰীও হয়। কিয়নো ৰূম চাফা কৰাৰ পৰা বস্তা উঠোৱালৈকে সকলো কাম নিজে কৰিব লাগে। আগতে মই অন্তৰ্মুখী আছিলো। আত্ম বিশ্বাস কম আছিল। কিন্তু ব্যৱসায় কৰাৰ পাছত সামাজিক সম্পৰ্ক বাঢ়িল। ব্যৱসায়ৰ খাতিৰত মানুহৰ লগত সম্পৰ্ক বাঢ়িল। এনেকৈ আত্ম বিশ্বাস বৃদ্ধি হৈছিল।'\nস্কুলত পঢ়ি থকাৰ পৰাই উদ্যমী মনৰ গুণজিতে কলেজত পঢ়ি থাকোঁতে 'ৰিনিৱেবল বাজাৰ' নামৰ এটা ষ্টাৰ্ট আপ কৰিছিল।পুনৰ ব্যৱহাৰযোগ্য শক্তিৰ ক্ষেত্ৰত অনলাইন মাৰ্কেটিঙৰ এই ষ্টাৰ্ট আপে ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত 'বেষ্ট ষ্টাৰ্ট আপ এৱাৰ্ড' পাইছিল।\nএজন সফল ব্যৱসায়ীৰ গুণ\nগুণজিতৰ মতে এজন সফল ব্যৱসায়ী হবলৈ-\n১.কামটোৰ প্ৰতি আগ্ৰহ থাকিব লাগিব।\n২.সময় দিব লাগিব।\n৩.প্ৰত্যাহ্বান লব লাগিব।\n৪.ধৈৰ্য থাকিব লাগিব।\n৫.বিনয়ী হব লাগিব।সকলোৰে লগত মিলিব পাৰিব লাগিব।\n৬.নিজৰ কৰ্মচাৰীৰ লগত ভাল সম্পৰ্ক থাকিব লাগিব।\n৭.সততা থাকিব লাগিব।\n৮.আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা নিজে ভালপোৱা কামটো ব্যৱসায়লৈ পৰিণত কৰাৰ মানসিকতা থাকিব লাগিব।\nJeev Anksh Eco Products Pvt.Ltd ৰ উপৰি গুজৰাটস্থিত Bati Energy Private Limited নামৰ আন এটা ষ্টাৰ্ট-আপৰ সৈতে জড়িত আছে গুণজিত ব্ৰহ্ম। ভৱিষ্যতে অসমতো সৌৰ শক্তিৰ ক্ষেত্ৰখনত কাম কৰাৰ ইচ্ছাৰ কথা তেওঁ কয়। গুৱাহাটীস্থিত আই.আই.ই.ৰ বিষয়া ড. সৃপৰ্ণা বি. বৰুৱা, অনুসূয়া মহন্ত আৰু শশাংক চৌধুৰীৰ সহযোগত ষ্টাৰ্ট আপ অসমৰ সৈতে তেওঁলোক জড়িত হৈছে। ভৱিষ্যতে আই.আই.ই.ৰ সৈতে সক্ৰিয় ভাৱে জড়িত হৈ অসমৰ কৃষি ক্ষেত্ৰখনত আৰু কাম কৰাৰ লগতে যুৱক-যুৱতী সকলৰ কৰ্ম সংস্থাপনৰ বাবে উদ্যোগ লোৱাৰ পৰিকল্পনাৰ আগত ৰাখিছে গুণজিতে।\nঅতি শীঘ্ৰে অৰ্গেনিক প্ৰডাকশ্যনৰ বাবে প্ৰচেচিঙ ইউনিট এটা স্থাপন কৰাৰ লগতে 'নৰ্থ-ইষ্ট' অৰ্গেনিক প্ৰডাক্ট ব্ৰেণ্ড তৈয়াৰ কৰি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বজাৰত উত্তৰ-পূবক অৰ্গেনিক হাব হিচাপে পৰিচিত কৰাৰ বাবে প্ৰচেষ্টা হাতত লোৱাৰ কথা য়'ৰ ষ্ট'ৰীৰ আগত ব্যক্ত কৰে গুণজিত ব্ৰহ্মই।\nউচ্চশিক্ষা লাভৰ পিছত কেৱল চাকৰিৰ কথা চিন্তা নকৰি ব্যৱসায়ৰ জৰিয়তে সমাজ সেৱাৰ মনোভাৱ পোষণ কৰা গুণজিত ব্ৰহ্মৰ দৰে যুৱক আমাৰ চাকৰিমুখী সমাজ খনৰ নিশ্চিত ভাৱে বাবে আদৰ্শ স্বৰূপ।
| web |
e9c0d8b4d8d25fdf45f8567156b5f7fabafd3fa4 | মণিপুৰত আজি ২৬ নং আৰু ২৯ নং অসম ৰাইফলচ আৰু থাউবাল আৰক্ষী বাহিনীয়ে মিলি তিনিজন নিচাযুক্ত দ্ৰব্য আৰু অস্ত্ৰ সৰবৰাহকাৰীক আটক কৰে।
প্ৰাপ্ত তথ্য মতে মণিপুৰৰ থাউবাল জিলাৰ অসম ৰাইফলচ আৰু থাউবাল আৰক্ষী বাহিনীৰ যুটীয়া আবেষ্টনীৰ পৰা পলাব খোজা সময়তে উক্ত অপৰাধী কেইজনক আটক কৰা হয়।
অপৰাধী কেইজনৰ পৰা এটা অত্যাধুনিক বন্দুক, দুটা মোবাইল ফোন, দুই জাঁই সক্ৰিয় গুলী আৰু নগদ ৯,৭১০ টকা জব্দ কৰা হয় বুলি অসম ৰাইফলচৰ জনসংযোগ বিষয়াৰ পৰা জাৰি কৰা এক প্ৰেছ বিবৃতিত সদৰী কৰা হৈছে।
অপৰাধী কেইজনক জেৰা কৰাত তেওঁলোকে নিচাযুক্ত সামগ্ৰীৰ ব্যৱসায়ৰ লগত জড়িত বুলি স্বীকাৰ কৰাৰ লগতে মুক্তিপণৰ বিনিময়ত চৰকাৰী বিষয়াক অপহৰণৰ সুযোগত আছিল বুলি জানিবলৈ দিয়ে।
লোককেইজনক পিছত পৰৱৰ্তী ব্যৱস্থা গ্ৰহণৰ বাবে থাউবাল আৰক্ষীক চমজাই দিয়া হয়। | web |
038504a59f060c5220d1b1a6e91fb5c13bc3554c0d9554f41caafcb07b6b198b | ( ৪ পিঠিৰ পিচৰ পৰা ) : বিশ্ববিদ্যালয় পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণৰ হাৰ : গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ে পড়া পরীক্ষা সমূহৰ উত্তীর্ণৰ হাৰ কম কিয় এই প্রশ্নক লৈ অনেক আলোচনা চলিব লাগিছে। বিশেষকৈ মেট্রিক, আই, এ; বি, এ আদি পৰীক্ষা সমূহৰ ফলাফল অতি শোচনীয়। এই বিভিন্ন পরীক্ষা সমূহত অধিক সংখ্যক ছাত্রই উত্তীর্ণ হ'ব নোৱাবে। ইয়াৰ আচল কেৰোগ ক'ত? কেরল ছাত্ৰসকলেই ইয়াৰ বাবে জগৰীয়ানে? আমি ভাবো কেৱল ছাত্ৰসকলেই ইয়াৰ বাবে জগৰীয়া হ'ব নোৱাৰে। শিক্ষা লোৱা আৰু দিয়া- উভয় ক্ষেত্রতেই ব্যতিক্রম আছে। আন বিলাক আসোঁৱাহৰ উপৰিও বিশেষকৈ শিক্ষাৰ মাধ্যম ইংৰাজী হোৱাৰ কাৰণে বেচি সংখ্যক ছাত্রই যে উত্তীর্ণ হ'ব নোৱাৰে এই কথা কোনোমতেই অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি। কলেজত ইংৰাজী মাধ্যমেৰে শিক্ষা দিয়াৰ ফলত সৰহ সংখ্যক ছাত্রই অধ্যাপক সকলৰ বক্তৃতাকে ভালদৰে আয়ত্ব কৰিব নোৱাৰে। তদুপৰি পৰীক্ষা ঘৰত ইংৰাজী মাধ্যমেৰে সকলো বিষয় লিখিব লগীয়া হোৱাত জনা কথাটোও ভালদৰে বুজাই লিখিব নোৱাৰাত অধিক সংখ্যক ছাত্রই উত্তীর্ণ হ'ব নোৱাৰে। ইংৰাজী মাধ্যমেৰে নিলিখি মাতৃভাষার মাধ্যমেৰে ছাত্ৰসকলক লিখিবলৈ যদি সুবিধা দিয়া হয় তেনেহলে তেনেহলে অধিক সংখ্যক ছাত্রই উত্তীর্ণ হ'ব পাৰিব বুলি আমার বিশ্বাস । এই কথাৰ প্ৰমাণ স্বৰূপে এই বছৰৰ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আই, এ আৰু উচ্চ মাধ্যমিক পৰীক্ষার ফলাফল মন কৰিলেই হ'ল। মাতৃভাষা মাধ্যমেৰে লিখিব লগাত উচ্চমাধ্যমিক পরীক্ষা
সমূহত শতকৰা ৬৫ জনতকৈও বেচি ছাত্রই উত্তীর্ণ হ'ব পাৰিছে; কিন্তু আান হাতেদি ইংৰাজী মাধ্যমেৰে লিখিব লগা হোৱাত আই, এ পরীক্ষাত শতকরা প্রায় ২৬ জনহে উত্তীর্ণ হ'ল। সেইদৰেই মেট্রিক পৰীক্ষা বা প্রি-ইউনিভাৰচিতি ক্লাচৰ পৰীক্ষা সমূহৰ ক্ষেত্ৰতো সৰহ সংখ্যক ছাত্রই ইংৰাজীত উত্তীর্ণ হ'ব নোৱাৰে। গতিকে দেখা যায়, ইংৰাজী মাধ্যমেই সৰহ সংখ্যক ছাত্রই উত্তীৰ্ণ হ'ব নোৱৰাৰ প্রথম আৰু মুখ্য কেৰোগ।
এইয়া আমাৰ ইংৰাজীক উঠাই দিবলৈ কথা দাবী নহয়। ইংৰাজী ভাষা আমার একান্ত প্রয়োজন। মাত্র শিক্ষার মাধ্যমৰ ক্ষেত্ৰতহে আমি ইংৰাজীৰ পৰিবৰ্ত্তে আমাৰ মাতৃভাষা অসমীয়াক বিচাৰো। ইংৰাজীক মাধ্যম স্বৰূপে ৰাখিব লগা হ'লে অন্ততঃ সপ্তম অষ্টসমান শ্ৰেণীৰ পৰাই ইংৰাজী বিষয়ত জোর দি শিক্ষাৰ মাধ্যম স্বৰূপে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। নহ'লে কলেজত গৈ ইংৰাজী মাধ্যমেৰে শিক্ষা লোৱাত ছাত্র সকলৰ যি অসুবিধা হয় সি কেতিয়াও দূৰ নহয়। কিন্তু নিজ মাতৃভাষা অসমীয়া থাকোতে ইংৰাজী মাধ্যম স্বৰূপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ কোনো উপযুক্ত কাৰণ আমি বিচাৰি নাপাওঁ। আছি ভাৰতৰ আন আন বিভিন্ন দেশ সমূহেও বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ মাধ্যম নিজ নিজ মাতৃভাষাত হোৱাটোকে বিবেচনা কৰিছে। আমাৰ অসমতো বিশ্ববিদ্যালয়ব শিক্ষার মাধ্যম অসমীয়া হবৰ বাবে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কর্তৃপক্ষক অমি আহ্বান জনাওঁ।
: নেফাত অসমীয়া ভাষা : কেইবাবছৰে। ধরি আন্দোলন চলোৱাৰ পিছত অসমৰ উত্তৰ পূর্ব সীমান্ত অঞ্চলত নেফা
জগন্নাথ বৰুৱা কলেজ আলোচনী
প্রশাসনে হিন্দীৰ পৰিৱৰ্ত্তে অসমীয়া ভাষাক শিক্ষাৰ মাধ্যম স্বৰূপে স্বীকৃতি দিয়ে। কিন্তু এই স্বীকৃতি দিয়াৰ পিছতো নেফাৰ কেইজন মান হিন্দী-প্রেমী বিষয়াই অসমীয়া ভাষাক নেফাৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনেক কৌশল কৰি অহা দেখা গৈছে। অসম আৰু নেফাবাসীৰ যি ওতপ্রোতঃ সম্বন্ধ ভালৈ লক্ষ্য কৰিলে নেফাত যে অসমীয়া ভাষা প্রচলনৰ একান্ত আৱশ্যক সেই কথা সকলোৱেই স্বীকাৰ কৰিব লাগিব। নেফাত অসমীয়া ভাষাই যে পূর্ণ স্বীকৃতি পাব লাগে সেই দাবী অকল অসমবাসীৰ নহয় - সদৌ নেফা অঞ্চলৰ জনজাতি লোক সকলে সেই দাবী কৰি আহিছে। নেফা অঞ্চলত বাস কৰা মিৰি, মিচিমি, ডফলা, আপাতানি, আবৰ, চিংফৌ ইত্যাদি জনজাতীয় লোক সকলৰ ব্যক্তিগত নিজ দোৱানৰ বাহিৰে আন ভাষা নাই। তেওঁলোকৰ এটা জাতিৰ লগত আন এটা জাতিয়ে কথাবার্তা পাতোতে অসমীয়াৰ মাধ্যমত হয়। তাৰ বাহিৰেও বেহা-বেপাৰ আদি বিষয়তো আন জাতিৰ লগত কথাবার্তা হওঁতেও অসমীয়া মাধ্যমেৰেই হয়। ইয়াৰ উপৰিও অসম আৰু নেফাৰ মাজৰ যি ঘনিষ্ঠ সম্বন্ধ সি সদায় অটুট থাকিব। সেই সম্বন্ধলৈ চাই নেফাত হিন্দীতকৈ অসমীয়া ভাষাৰ বহুল প্রচলন একান্ত বাঞ্ছনীয়। অস মীয়া ভাষাই যাতে সোনকালে ভাত পূর্ণ বিকাশ লাভ কৰিব পাৰে তাৰ প্ৰতি নেফা প্রশাসন বিভাগে সকলো ফালৰ পৰা চেষ্টা কৰিব লাগে।
কিন্তু আমাৰ সন্দেহ হয় যে কাৰ্যক্ষেত্রত এই প্রচলন কিমান দ্রুত গতিত আগ বাঢ়িছে। আন্দোলনৰ ফল স্বরূপে কেরল কাগজে-কলমেহে
অসমীয়া ভাষাই শিক্ষাৰ মাধ্যম স্বৰূপে নেফাত স্বীকৃতি পোৱা যেন অনুমান হয়। কিয়নো উদাহৰণ স্বৰূপে এতিয়াও নেফাৰ প্ৰায়বোৰ অঞ্চল যেনেঃ - ডাপৰিজো, জিৰ', কিমিন, হাপালি আদি ঠাই সম হত যদিও অসমীয়া ভাষাকে শিক্ষাৰ মাধ্যম স্বৰূপে ঘোষণা কৰা হৈছে তথাপিও কাৰ্য্যক্ষেত্ৰত চৰকাৰী বিজ্ঞাপন, চাইনা বোর্ড ইত্যাদিত অসমীয়া বৰ্ণৰ প্ৰচলন মুঠেই নাই। অসমীয়া ভাষাক শিক্ষার মাধ্যম স্বরূপে লোৱাৰ পিচতো প্রচাৰৰ ক্ষেত্ৰত এনে কিছুমান অন্তৰায় যদি থাকি যায় তেনেহলে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত পিচপৰি থকা নেফা অঞ্চলত কিমান সোনকালে অসমীয়া ভাষাৰ বহুল প্রচলন হৈ উঠিব সি চিন্তাৰ বিষয় হৈ পৰিছে।
এই সম্পৰ্কত নেফা প্ৰশাসনৰ ওচৰত আমি আহ্বান জনাও যেন কর্তৃপক্ষই অসমীয়া ভাষাই যাতে নেফা অঞ্চলত প্ৰসাৰতা লাভ কৰিব পাৰে। তাৰ প্ৰতি চৌকা দৃষ্টি ৰাখে। চৰকাৰী বিজ্ঞাপন বা কোনো চাইনবোর্ড আদিতো যাতে অসমীয়া আখৰে প্রথম স্থান পোৱাৰ পিছতহে সুবিধানুযায়ী (আৱশ্যক হলে) হিন্দী বা ইংৰাজীৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয় তাৰ বাবেও নেফা কর্তৃপক্ষই দৃষ্টি ৰাখিব বুলি আমি আশা কৰিলোঁ।
: আমাক আৰু এখন বিশ্ববিদ্যালয় লাগে
ভাৰত চৰকাৰে এই তৃতীয় পঞ্চ-বার্ষিক পৰিকল্পনাৰ ভিতৰতে ভাৰতৰ বিভিন্ন দেশত যাব খন নতুন বিশ্ব বিদ্যালয় স্থাপনৰ সিদ্ধান্ত লৈছে। আমাৰ অসমতো আৰু এখন বিশ্ব বিদ্যালয়ৰ আৱশ্যকতা আজি বহুত দিনৰ আগৰে পৰা
অনুভৱ কৰি অহা হৈছে। অসমত শিক্ষানুষ্ঠানৰ প্ৰসাৰতা লক্ষ কৰিলে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়েই অসমৰ ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট নহয়। তাৰ উপৰি সমগ্ৰ উত্তৰ পূব ভাৰতৰ - অসম, নেকা, নগা ৰাজ্য আৰু মণিপুৰ ৰাজ্যৰ প্ৰায় ১৬ কোটি জন-সাধাৰণৰ মাজত মাত্র এই খনেইহে বিশ্ব বিদ্যালয়। গতিকে অসমত যে আৰু এখন বিশ্ব বিদ্যালয়ৰ আৱশ্যকতা আছে তাক বহলাই নকলেও হব। আনন্দৰ কথা যে ইতিমধ্যে চৰকাৰে অসমত দ্বিতীয় বিশ্ববিদ্যালয় খন স্থাপন কৰিবলৈ উপযুক্ত ঠাই মনোনীত কৰিবৰ বাবে এখন কমিটি গঠন কৰিছে। কিন্তু এই কমিটিয়ে অসমৰ কোন ঠাইত এই বিশ্ব-বিদ্যালয় ধন পতাৰ সিদ্ধান্ত লৈছে - সেই বিষয়ে আজিও আমি গম পোৱা নাই। ডিব্ৰুগড় অথবা যোনহাট এই দুই ঠাইৰ এঠাইতে বিশ্ব-বিদ্যালয় খন স্থাপন কৰা হব বুলিও বহুতে ভাৱে। - এই সম্পর্কত ডিব্ৰুগড়ৰ দানবীৰ কানৈয়ে যি মহৎদান আগবঢ়াইছে তেনে দানক আমি শ্ৰদ্ধাৰে আহ্বান জনাওঁ।অসমৰ হব খোজা এই দ্বিতীয় বিশ্ব বিদ্যালয় মান স্থাপনৰ বাবে যোৰহাটেই সকলো ফালৰ পৰা উপযুক্ত ঠাই বুলিও বিবেচনা করি তার এখন বিশৰ আঁচনি চৰকাৰৰ ওচৰত ইতিমধ্যে দাখিল কৰা হৈছে। যোৰহাটত আন আন সুবিধাৰ লগতে শিক্ষানুষ্ঠানৰ প্ৰসাৰতা লক্ষ্য কবি অসমৰ দ্বিতীয় বিশ্ব বিদ্যালয়খন যোবহাটতে স্থাপন কৰাটো সমীচীন হব বুলি আমি ভাবো। কিয়নো - নগৰ হিচাপে বা শিক্ষানুষ্ঠান হিচাপে নাইবা বিশ্ব বিদ্যালয় স্থাপনৰ ক্ষেত্ৰত থাকিব লগা আন আন সুবিধাৰ ক্ষেত্রতো যোৰহাটৰব স্থান গুৱাহাটীৰ পিছতে।
তদুপৰি অসমৰ দ্বিতীয় বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ উদ্দেশ্য বর্তমান গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়তকৈ বেলেগ হোৱাটো আৱশ্যক। আজি অসমদেশ ইঞ্জিনিয়াৰিং, টেকনিকেল, কৃষি-বিজ্ঞান, পশু -বিজ্ঞান আদিৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ আন আন দেশ সমূহতকৈ বহুত পিছপৰা। গতিকে অসমৰ এই দ্বিতীয় বিশ্ববিদ্যালয়েই এই অভাৱ পূৰ্ণ কৰিব লাগিব ।
- এই ফালৰ পৰা চালেও অসমত তেনে পৰ্য্যায়ৰ এখন বিশ্ব বিদ্যালয় স্থাপন কৰিবলৈ হলে যোৰহাটেই একমাত্র উপযুক্ত ঠাই। কিয়নো ইয়াত থকা বিভিন্ন শিক্ষানুষ্ঠান যেনেঃ- অসম কৃষি কলেজ, যোৰহাট ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজ, প্রিন্স অব ওরেলড, টেক্নিকেল ইন্চ টিটিউট, জে, বি, কলেজ, ডি, চি, বি গাঙ্গচ, কলেজ, যোৰহাট কলেজ, পোষ্টগ্রেজুৱেট ট্রেইনিং কলেজ, আই, টি, আই ভকেচনেল ট্রেইনিং কলেজ, একুচ টেনছন ট্রেইনিং চেস্তাৰ, টোকোলাই
বিজিওনেল বিচার্চ লেবাবটজি, ফুৱেল বিচার্চ ষ্টেচন, কৃষি বিভাগৰ বিচাৰ্চ লেবাৰটৰিখ, চেবিকালচাৰ ৰিচাৰ্চ ষ্টেচন, চুগাৰকেন বিচাৰ্চ ষ্টেচন আদিয়ে ইঞ্জিনিয়ারিং, টেকনিকেল বিজ্ঞান আদিত প্ৰসাৰতা আনিব খোজা বিশ্ববিদ্যালয় খনক যথেষ্ট সহায় কৰিব পাৰিব । মাত্র এতিয়া লাগে চৰকাৰৰ তথা জনসাধাৰণৰ সক্রিয় প্রচেষ্টা। আমি আশা ৰাখিছো যেন আমার রাজ্য চৰকাৰে এই প্রচেষ্টাৰ ফলতেই ৩য় পঞ্চ বার্ষিক পৰিকল্পনাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হব। আমার সন্নিবন্ধ অনুৰোধ ভিতবতে অসমৰ দ্বিতীয় বিশ্ববিদ্যালয় খন স্থাপন এইটোহে যে কেৱল টকাৰ বিনিময়ত বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্থান নির্ণয় নহৈ অন্যান্য আৱশ্যকীয় সা-সুবিধা লৈহে চৰকাৰে যেন চকু ৰাখে।
শান্তি প্রতিষ্ঠাৰ সপোন দেখা এই মহাপুরুষ জনে এদিন নির্ভীক চিতে কৈছিল :"মই সপোন দেখো, আদর্শ বাদী নহওঁ। মোৰ আদৰ্শ তেনেই কাৰ্য্যকৰী। অহিংস। ধর্ম ষি-মুনিৰ সম্পত্তি নহয়। ই সৰ্ব্ব-সাধাৰণৰো। পশুব আইন যদি হিংসা-মানুহৰ অহিংসা। পশুব আঃ-আকাৰে জাগি উঠে শাৰীৰিক বল। কিন্তু মানুহৰ আত্মসম্মানে তাতকৈ ওখ ধৰণৰ আইন মানিব থোজেহৈছে আহ্বান বল। এই কাৰণেই মই ভাৰতৰ সম্মুখত পুৰণি ত্যাগৰ আইন ভুলি ল'বলৈ সাহ পাইছো। মোৰ যি ধৰ্ম, তার কোনো ভৌগোলিক সীমা নাই। যদি এই ধৰ্মত মই জীৱৰ আস্থা বাখিব পাৰো তেনেহলে ই মোৰ ভাৰতৰ প্ৰতি যি মৰম, তাৰ পৰিধিও অতিক্ৰম কৰিব।"
এই শান্তিকামী মহা মানৱলৈ আমাৰ হিয়া ভৰা শ্ৰদ্ধাগুলি আগবঢ়াইছো ।
"বিশ্ব যদি চলে যায় কাঁদিতে কাঁদিতে আমি একা ব'ব বসে উদ্দেশ্য সাধিতে"
"যিহকে কৰা মানুহৰ দৰে কৰা। মহষ্যত্বক অৱনমিত নকৰিবাঁ । সিংহ-শিশুৰ স্বৰূপ পাহৰি গৈ নিজকে ভেড়া-শিশু বুলি নাভাবিবা। উঠা, জাগা, মোহনিদ্ৰাৰ পৰা জাগা-ভুলৰ খেলা অনেক হৈছে। সপোনৰে সৈতে এতিয়া সপোন ভাঙ্গা ও স্ব-স্বৰূপত প্রতিষ্ঠিত হোৱা। যেতিয়ালৈকে সেই লক্ষ্যত উপনীত নোহোৱী-নব'বা।"
সংঘাউপূর্ণ অতীতক আওকাণ কৰি উজ্জল ভবিষ্যত গঢ়াও যি সিংহ শিশুৰ দৰে জপিয়াই পৰাৰ লগতে আনকো জপিয়াই পৰিবলৈ শক্তি প্রদান কৰিব পাৰে তেনে জন মহান ব্যক্তিক আমি যুগে যুগে আহ্বান জনাওঁ। স্বামী বিবেকানন্দলৈ আমাৰ ভক্তিপূর্ণ শ্রদ্ধাঞ্জলি আগবঢ়ালো।
| pdf |
a92e5c4f410a9611c477488ac0b71b2132bbddb7 | ৰাজ্যত সংঘটিত গণহত্যা ৰোধৰ বাবে আজি গুৱাহাটী ক্লাৱত আম আদমি পাৰ্টিয়ে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে।
ৰাজ্যৰ সাধৰণ নাগৰিকৰ বৰ্বৰ গণহত্যাৰ লগত জড়িত সকলো দোষীকে ফাষ্ট ট্ৰেক আদালতৰ জৰিয়তে শীঘ্ৰে উপযুক্ত শাস্তি প্ৰদানৰ দাবীৰ লগতে গণহত্যা ৰোধৰ ক্ষেত্ৰত এখন আইন বলবৎ কৰাৰ বাবে মুখ্য মন্ত্ৰীক আহ্বান জনায়।
কামৰূপ মহানগৰ জিলা উপায়ুক্তৰ যোগেদি মুখ্য মন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱাললৈ এখন স্মাৰক পত্ৰ প্ৰদান কৰে দলটোৱে।
হাতে হাতে প্লে কাৰ্ড লৈ গণ হত্যা বন্ধ কৰক, যোৰহাটৰ জয়ন্ত বৰাৰ মৃত্যুৰ উচিত তদন্ত কৰক আদি শ্লোগানেৰে প্ৰতিবাদকাৰী সকলে প্ৰতিবাদস্থলী উত্তাল কৰি তোলে।
'ৰাজ্যৰ গণহত্যাৰ লগত জড়িত সকলো দোষীক ফাষ্ট ট্ৰেক আদালতৰ জৰিয়তে শীঘ্ৰে উপযুক্ত শাস্তি প্ৰদানৰ দাবী জনাইছো,' কামৰূপ মহানগৰ জিলা সমন্বয়ক মাধুৰ্য্য শইকীয়াই কয়।
আনহাতে, অসম সন্তান ঋতুপৰ্ন পেগু, সনাতন ডেকা, জোনমনি কুটুম,দেৱাশিষ গগৈ,অভিজিৎ নাথ, নিলোৎপল দাস,ঝংকাৰ শইকীয়া এই লোক সকলক স্বাধীন গণতান্ত্ৰিক দেশত নৃশংসভাৱে হত্যা কৰা কাৰ্য্যৰো তীব্ৰ নিন্দা কৰে দলটোৱে।
স্মাৰক পত্ৰ যোগে মুখ্যমন্ত্ৰী সোণোৱালৰ ওচৰত দোষীক ফাষ্ট ট্ৰেক আদালতৰ জৰিয়তে অতি শীঘ্ৰে উপযুক্ত তথা দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি প্ৰদান কৰাৰ দাবী জনাই আপে।
ৰাজ্যত যাতে এনেধৰণৰ জঘন্য অপৰাধ কৰিবলৈ পুনৰ কাৰো সাহস নহয় সেই কথা নিশ্চিত কৰাৰ লগতে গনহত্যা ৰোধ কৰাৰ বাবে এখন আইন বলবৎ কৰাৰ বাবে মুখ্য মন্ত্ৰীক আহ্বান জনায় দলটোৱে।
ইপিনে, যোৰহাট জিলাৰ বৰহোলাত জয়ন্ত বৰা নামৰ অসমীয়া যুৱকৰ ৰহস্যজনক মৃত্যুৰ উচিত তদন্ত কৰি দোষীক শাস্তি প্ৰদানৰ বাবে স্মাৰক পত্ৰ যোগে মুখ্য মন্ত্ৰীক দাবী জনোৱাৰ লগতে জয়ন্ত বৰাৰ পৰিয়ালক চৰকাৰে উপযুক্ত ক্ষতিপূৰণ দিয়াৰ বাবেও আহ্বান জনায়। | web |
c356b3140b44daa8ab34121e3b7fe614b54282e9 | ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয়ে ফিল্ড এচিষ্টেণ্ট পদত নিযুক্তি দিছে। এতিয়াই আবেদন কৰক।
ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয়ে ৰিচাৰ্চ এচিষ্টেণ্টৰ খালী পদ নিযুক্তিৰ বাবে শেহতীয়া চাকৰিৰ অধিসূচনা প্ৰকাশ কৰিছে। ইচ্ছুক প্ৰাৰ্থীয়ে শেষ তাৰিখৰ পূৰ্বে আবেদন কৰিব পাৰিব। আৰ জি ইউৰ চাকৰি খালী ২০২২ ৰ বিষয়ে অধিক বিৱৰণ চাওক।
ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয়ে গৱেষণা সহায়ক পদৰ বাবে যোগ্য প্ৰাৰ্থীৰ পৰা আৱেদন আমন্ত্ৰণ জনাইছে। আকাংক্ষিত প্ৰাৰ্থীয়ে তলত নিৰ্ধাৰিত পদৰ সংখ্যা, বয়সৰ সীমা, দৰমহা, অৰ্হতা আদিৰ সকলো চাকৰিৰ সবিশেষ পৰীক্ষা কৰিব পাৰিবঃ
আৰ জি ইউৰ চৰকাৰী অধিসূচনা অনুসৰি প্ৰাৰ্থীয়ে স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত ব'ৰ্ড বা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ যিকোনো এটাৰ পৰা নৃতত্ত্বত স্নাতকোত্তৰ সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগিব।
ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয় (পূৰ্বতে অৰুণাচল বিশ্ববিদ্যালয়) অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে প্ৰধান প্ৰতিষ্ঠান। ৰাজ্যখনৰ ৰাজধানী ইটানগৰৰ পৰা প্ৰায় ৯ মাইল দূৰৈত দয়মুখ গাঁৱৰ ৰোনো পাহাৰত অৱস্থিত।
ৰাজীৱ গান্ধী বিশ্ববিদ্যালয় ২০০৭ চনৰ ৯ এপ্ৰিলৰ পৰা ভাৰত চৰকাৰৰ মানৱ সম্পদ উন্নয়ন মন্ত্ৰালয়ৰ অধীনত এখন কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয় হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। ই বিশ্ববিদ্যালয় অনুদান আয়োগৰ অধীনত এখন স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত বিশ্ববিদ্যালয়। | web |
Subsets and Splits