Datasets:

mabidan
/

ganjoor

id int64 1.12k 1,000k	poem stringlengths 1 1.26k	poet stringclasses 203 values	cat stringlengths 2 112	text stringlengths 7 109k ⌀
1,119	رباعی شمارهٔ ۱	خیام	رباعیات	برخیز بتا بیا ز بهر دل ما حل کن به جمال خویشتن مشکل ما یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم زآن پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما
1,120	رباعی شمارهٔ ۲	خیام	رباعیات	چون عهده نمی‌شود کسی فردا را حالی خوش دار این دل پرسودا را می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه بسیار بتابد و نیابد ما را
1,121	رباعی شمارهٔ ۳	خیام	رباعیات	قرآن که مهین کلام خوانند آن را گهگاه نه بر دوام خوانند آن را بر گرد پیاله آیتی هست مقیم کاندر همه جا مدام خوانند آن را
1,122	رباعی شمارهٔ ۴	خیام	رباعیات	گر می نخوری طعنه مزن مستان را بنیاد مکن تو حیله و دستان را تو غره بدان مشو که می می‌نخوری صد لقمه خوری که می غلام است آن را
1,123	رباعی شمارهٔ ۵	خیام	رباعیات	هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا معلوم نشد که در طربخانۀ خاک نقاش ازل بهر چه آراست مرا
1,124	رباعی شمارهٔ ۶	خیام	رباعیات	ماییم و می و مطرب و این کنج خراب جان و دل و جام و جامه پر درد شراب فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب
1,125	رباعی شمارهٔ ۷	خیام	رباعیات	آن قصر که جمشید در او جام گرفت آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
1,126	رباعی شمارهٔ ۸	خیام	رباعیات	ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست این سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
1,127	رباعی شمارهٔ ۹	خیام	رباعیات	اکنون که گل سعادتت پربار است دست تو ز جام می چرا بیکار است می خور که زمانه دشمنی غدار است دریافتن روز چنین دشوار است
1,128	رباعی شمارهٔ ۱۰	خیام	رباعیات	امروز تو را دسترس فردا نیست واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست کاین باقی عمر را بها پیدا نیست
1,129	رباعی شمارهٔ ۱۱	خیام	رباعیات	ای آمده از عالم روحانی تفت حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
1,130	رباعی شمارهٔ ۱۲	خیام	رباعیات	ای چرخ فلک خرابی از کینهٔ توست بیدادگری شیوهٔ دیرینهٔ توست ای خاک اگر سینه تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینهٔ توست
1,131	رباعی شمارهٔ ۱۳	خیام	رباعیات	ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند زآن پیش که سبزه بر دمد از خاکت
1,132	رباعی شمارهٔ ۱۴	خیام	رباعیات	این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت هر کس سخنی از سر سودا گفتند زآن روی که هست کس نمی‌داند گفت
1,133	رباعی شمارهٔ ۱۵	خیام	رباعیات	این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌ست در بند سر زلف نگاری بوده‌ست این دسته که بر گردن او می‌بینی دستی‌ست که بر گردن یاری بوده‌ست
1,134	رباعی شمارهٔ ۱۶	خیام	رباعیات	این کوزه که آبخوارهٔ مزدوری‌ست از دیدهٔ شاهی و دل دستوری‌ست هر کاسهٔ می که بر کف مخموری‌ست از عارض مستی و لب مستوری‌ست
1,135	رباعی شمارهٔ ۱۷	خیام	رباعیات	این کهنه رباط را که عالم نام است وآرامگه ابلق صبح و شام است بزمی‌ست که واماندۀ صد جمشید است قصری‌ست که تکیه‌گاه صد بهرام است
1,136	رباعی شمارهٔ ۱۸	خیام	رباعیات	این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت چون آب به جویبار و چون باد به دشت هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت
1,137	رباعی شمارهٔ ۱۹	خیام	رباعیات	بر چهرۀ گل نسیم نوروز خوش است در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
1,138	رباعی شمارهٔ ۲۰	خیام	رباعیات	پیش از من و تو لیل و نهاری بوده‌ست گردنده فلک نیز بکاری بوده است هرجا که قدم نهی تو بر روی زمین آن مردمک چشم نگاری بوده‌ست
1,139	رباعی شمارهٔ ۲۱	خیام	رباعیات	تا چند زنم به روی دریاها خشت بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت خیام ، که گفت دوزخی خواهد بود که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت
1,140	رباعی شمارهٔ ۲۲	خیام	رباعیات	ترکیب پیاله‌ای که در هم پیوست بشکستن آن روا نمی‌دارد مست چندین سر و پای نازنین از سر و دست از مهر که پیوست و به کین که شکست
1,141	رباعی شمارهٔ ۲۳	خیام	رباعیات	ترکیب طبایع چو به کام تو دمی‌ست رو شاد بزی اگرچه بر تو ستمی‌ست با اهل خرد باش که اصل تن تو گردی و نسیمی و غباری و دمی‌ست
1,142	رباعی شمارهٔ ۲۴	خیام	رباعیات	چون ابر به نوروز رخ لاله بشست برخیز و به جام باده کن عزم درست کاین سبزه که امروز تماشاگه توست فردا همه از خاک تو برخواهد رست
1,143	رباعی شمارهٔ ۲۵	خیام	رباعیات	چون بلبل مست راه در بستان یافت روی گل و جام باده را خندان یافت آمد به زبان حال در گوشم گفت دریاب که عمر رفته را نتوان یافت
1,144	رباعی شمارهٔ ۲۶	خیام	رباعیات	چون چرخ به کام یک خردمند نگشت خواهی تو فلک هفت شمر خواهی هشت چون باید مرد و آرزوها همه هشت چه مور خورد به گور و چه گرگ به دشت
1,145	رباعی شمارهٔ ۲۷	خیام	رباعیات	چون لاله به نوروز قدح گیر به دست با لاله‌رخی اگر تو را فرصت هست می نوش به خرمی که این چرخ کهن ناگاه تو را چو خاک گرداند پست
1,146	رباعی شمارهٔ ۲۸	خیام	رباعیات	چون نیست حقیقت و یقین اندر دست نتوان به امید شک همه عمر نشست هان تا ننهیم جام می از کف دست در بی‌خبری مرد چه هشیار و چه مست
1,147	رباعی شمارهٔ ۲۹	خیام	رباعیات	چون نیست ز هرچه هست جز باد به دست چون هست به هرچه هست نقصان و شکست انگار که هرچه هست در عالم نیست پندار که هرچه نیست در عالم هست
1,148	رباعی شمارهٔ ۳۰	خیام	رباعیات	خاکی که به زیر پای هر نادانی‌ست کفّ صنمیّ و چهرهٔ جانانی‌ست هر خشت که بر کنگرهٔ ایوانی‌ست انگشت وزیر یا سر سلطانی‌ست
1,149	رباعی شمارهٔ ۳۱	خیام	رباعیات	دارنده چو ترکیب طبایع آراست از بهر چه اوفکندش اندر کم و کاست گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود ور نیک نیامد این صور عیب که راست
1,150	رباعی شمارهٔ ۳۲	خیام	رباعیات	در پردۀ اسرار کسی را ره نیست زین تعبیه جان هیچ‌کس آگه نیست جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست
1,151	رباعی شمارهٔ ۳۳	خیام	رباعیات	در خواب بدم مرا خردمندی گفت کز خواب کسی را گل شادی نشکفت کاری چه کنی که با اجل باشد جفت؟ می خور که به زیر خاک می‌باید خفت
1,152	رباعی شمارهٔ ۳۴	خیام	رباعیات	در دایره‌ای که آمد و رفتن ماست او را نه بدایت نه نهایت پیداست کس می‌نزند دمی در این معنی راست کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست
1,153	رباعی شمارهٔ ۳۵	خیام	رباعیات	در فصل بهار اگر بتی حور سرشت یک ساغر می دهد مرا بر لب کشت هر چند به نزد عامه این باشد زشت سگ به ز من است اگر برم نام بهشت
1,154	رباعی شمارهٔ ۳۶	خیام	رباعیات	دریاب که از روح جدا خواهی رفت در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت می نوش ندانی از کجا آمده‌ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
1,155	رباعی شمارهٔ ۳۷	خیام	رباعیات	ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ست دریاب که هفته دگر خاک شده‌ست می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شده‌ست و سبزه خاشاک شده‌ست
1,156	رباعی شمارهٔ ۳۸	خیام	رباعیات	عمری‌ست مرا تیره و کاری‌ست نه راست محنت همه افزوده و راحت کم و کاست شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست ما را ز کس دگر نمی‌باید خواست
1,157	رباعی شمارهٔ ۳۹	خیام	رباعیات	فصل گل و طرف جویبار و لب کشت با یک دو سه اهل و لعبتی حورسرشت پیش آر قدح که باده‌نوشان صبوح آسوده ز مسجدند و فارغ ز کنشت
1,158	رباعی شمارهٔ ۴۰	خیام	رباعیات	گر شاخ بقا ز بیخ بختت رستست ور بر تن تو عمر لباسی چستست در خیمه تن که سایبانی‌ست ترا هان تکیه مکن که چارمیخش سستست
1,159	رباعی شمارهٔ ۴۱	خیام	رباعیات	گویند کسان بهشت با حور خوش است من می‌گویم که آب انگور خوش است این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار کآواز دهل شنیدن از دور خوش است
1,160	رباعی شمارهٔ ۴۲	خیام	رباعیات	گویند مرا که دوزخی باشد مست قولی‌ست خلاف ، دل در آن نتوان بست گر عاشق و میخواره به دوزخ باشند فردا بینی بهشت همچون کف دست
1,161	رباعی شمارهٔ ۴۳	خیام	رباعیات	من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هرسه مرا نقد و تو را نسیه بهشت
1,162	رباعی شمارهٔ ۴۴	خیام	رباعیات	مهتاب به نور دامن شب بشکافت می نوش دمی بهتر از این نتوان یافت خوش باش و میندیش که مهتاب بسی اندر سر خاک یک به یک خواهد تافت
1,163	رباعی شمارهٔ ۴۵	خیام	رباعیات	می خوردن و شاد بودن آیین من است فارغ بودن ز کفر و دین دین من است گفتم به عروس دهر کابین تو چیست گفتا دل خرم تو کابین من است
1,164	رباعی شمارهٔ ۴۶	خیام	رباعیات	می لعل مذاب است و صراحی کان است جسم است پیاله و شرابش جان است آن جام بلورین که ز می خندان است اشکی است که خون دل در او پنهان است
1,165	رباعی شمارهٔ ۴۷	خیام	رباعیات	می نوش که عمر جاودانی این است خود حاصلت از دور جوانی این است هنگام گل و باده و یاران سرمست خوش باش دمی که زندگانی این است
1,166	رباعی شمارهٔ ۴۸	خیام	رباعیات	نیکی و بدی که در نهاد بشر است شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است
1,167	رباعی شمارهٔ ۴۹	خیام	رباعیات	در هر دشتی که لاله‌زاری بوده‌ست از سرخی خون شهریاری بوده‌ست هر شاخ بنفشه کز زمین می‌روید خالی‌ست که بر رخ نگاری بوده‌ست
1,168	رباعی شمارهٔ ۵۰	خیام	رباعیات	هر ذره که در خاک زمینی بوده‌ست پیش از من و تو تاج و نگینی بوده‌ست گرد از رخ نازنین به آزرم فشان کآن هم رخ خوب نازنینی بوده‌ست
1,169	رباعی شمارهٔ ۵۱	خیام	رباعیات	هر سبزه که بر کنار جویی رسته‌ست گویی ز لب فرشته‌خویی رسته‌ست پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی کآن سبزه ز خاک لاله‌رویی رسته‌ست
1,170	رباعی شمارهٔ ۵۲	خیام	رباعیات	یک جرعهٔ می ز ملک کاووس به است از تخت قباد و ملکت طوس به است هر ناله که رندی به سحرگاه زند از طاعت زاهدان سالوس به است
1,171	رباعی شمارهٔ ۵۳	خیام	رباعیات	چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ می نوش که بعد از من و تو ماه بسی از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ
1,172	رباعی شمارهٔ ۵۴	خیام	رباعیات	آنان که محیط فضل و آداب شدند در جمع کمال شمع اصحاب شدند ره زین شب تاریک نبردند برون گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند
1,173	رباعی شمارهٔ ۵۵	خیام	رباعیات	آن را که به صحرای علل تاخته‌اند بی او همه کارها بپرداخته‌اند امروز بهانه‌ای درانداخته‌اند فردا همه آن بود که درساخته‌اند
1,174	رباعی شمارهٔ ۵۶	خیام	رباعیات	آن‌ها که کهن شدند و این‌ها که نوند هر کس به مراد خویش یک تک به دوند این کهنه‌جهان به کس نماند باقی رفتند و رویم دیگر آیند و روند
1,175	رباعی شمارهٔ ۵۷	خیام	رباعیات	آن‌کس که زمین و چرخ و افلاک نهاد بس داغ که او بر دل غمناک نهاد بسیار لب چو لعل و زلفین چو مشک در طبل زمین و حقهٔ خاک نهاد
1,176	رباعی شمارهٔ ۵۸	خیام	رباعیات	آرند یکی و دیگری بربایند بر هیچ‌کسی راز همی‌نگشایند ما را ز قضا جز این قدر ننمایند پیمانهٔ عمر ماست می‌پیمایند
1,177	رباعی شمارهٔ ۵۹	خیام	رباعیات	اجرام که ساکنان این ایوان‌اند اسباب تردد خردمندان‌اند هان تا سر رشتهٔ خرد گم نکنی کآنان که مدبرند سرگردان‌اند
1,178	رباعی شمارهٔ ۶۰	خیام	رباعیات	از آمدنم نبود گردون را سود وز رفتن من جلال و جاهش نفزود وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود
1,179	رباعی شمارهٔ ۶۱	خیام	رباعیات	از رنج کشیدن آدمی حر گردد قطره چو کشد حبس صدف در گردد گر مال نماند سر بماناد به جای پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد
1,180	رباعی شمارهٔ ۶۲	خیام	رباعیات	افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد وز دست اجل بسی جگرها خون شد کس نآمد از آن جهان که پرسم از وی کاحوال مسافران دنیا چون شد
1,181	رباعی شمارهٔ ۶۳	خیام	رباعیات	افسوس که نامهٔ جوانی طی شد و آن تازه بهار زندگانی دی شد آن مرغ طرب که نام او بود شباب افسوس ندانم که کی آمد کی شد
1,182	رباعی شمارهٔ ۶۴	خیام	رباعیات	ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام ز ما و نی‌ نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود
1,183	رباعی شمارهٔ ۶۵	خیام	رباعیات	این عقل که در ره سعادت پوید روزی صد بار خود تو را می‌گوید دریاب تو این یک دم وقتت که نه‌ای آن تره که بدروند و دیگر روید
1,184	رباعی شمارهٔ ۶۶	خیام	رباعیات	این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد دریاب دمی که با طرب می‌گذرد ساقی غم فردای حریفان چه خوری پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد
1,185	رباعی شمارهٔ ۶۷	خیام	رباعیات	بر پشت من از زمانه تو می‌آید وز من همه کار نانکو می‌آید جان عزم رحیل کرد و گفتم بمرو گفتا چه کنم خانه فرومی‌آید
1,186	رباعی شمارهٔ ۶۸	خیام	رباعیات	بر چرخ فلک هیچ کسی چیر نشد وز خوردن آدمی زمین سیر نشد مغرور بدانی که نخورده‌ست تو را تعجیل مکن هم بخورد دیر نشد
1,187	رباعی شمارهٔ ۶۹	خیام	رباعیات	بر چشم تو عالم ارچه می‌آرایند مگرای بدان که عاقلان نگرایند بسیار چو تو روند و بسیار آیند بربای نصیب خویش کت بربایند
1,188	رباعی شمارهٔ ۷۰	خیام	رباعیات	بر من قلم قضا چو بی من رانند پس نیک و بدش ز من چرا می‌دانند دی بی من و امروز چو دی بی من و تو فردا به چه حجتم به داور خوانند
1,189	رباعی شمارهٔ ۷۱	خیام	رباعیات	تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد گر چشمهٔ زمزمی و گر آب حیات آخر به دل خاک فروخواهی شد
1,190	رباعی شمارهٔ ۷۲	خیام	رباعیات	تا راه قلندری نپویی نشود رخساره بخون دل نشویی نشود سودا چه پزی تا که چو دلسوختگان آزاد به ترک خود نگویی نشود
1,191	رباعی شمارهٔ ۷۳	خیام	رباعیات	تا زهره و مه در آسمان گشت پدید بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید من در عجبم ز می‌فروشان کایشان به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید
1,192	رباعی شمارهٔ ۷۴	خیام	رباعیات	چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد دل را به کم و بیش دژم نتوان کرد کار من و تو چنان‌که رای من و توست از موم به دست خویش هم نتوان کرد
1,193	رباعی شمارهٔ ۷۵	خیام	رباعیات	حیی که به قدرت سر و رو می‌سازد همواره همو کار عدو می‌سازد گویند قرابه‌گر مسلمان نبود او را تو چه گویی که کدو می‌سازد
1,194	رباعی شمارهٔ ۷۶	خیام	رباعیات	در دهر چو آواز گل تازه دهند فرمای بتا که می به‌اندازه دهند از حور و قصور و ز بهشت و دوزخ فارغ بنشین که آن هر آوازه دهند
1,195	رباعی شمارهٔ ۷۷	خیام	رباعیات	در دهر هر آن‌که نیم‌نانی دارد از بهر نشست آشیانی دارد نه خادم کس بود نه مخدوم کسی گو شاد بزی که خوش‌جهانی دارد
1,196	رباعی شمارهٔ ۷۸	خیام	رباعیات	دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود غم خوردن بیهوده نمی‌دارد سود پر کن قدح می به کفم درنه زود تا باز خورم که بودنی‌ها همه بود
1,197	رباعی شمارهٔ ۷۹	خیام	رباعیات	روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد بلبل به زبان حال خود با گل زرد فریاد همی‌کند که می باید خورد
1,198	رباعی شمارهٔ ۸۰	خیام	رباعیات	زآن پیش که بر سرت شبیخون آرند فرمای که تا بادهٔ گلگون آرند تو زر نه‌ای ای غافل نادان که تو را در خاک نهند و باز بیرون آرند
1,199	رباعی شمارهٔ ۸۱	خیام	رباعیات	عمرت تا کی به خودپرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد می نوش که عمری که اجل در پی اوست آن به که به خواب یا به مستی گذرد
1,200	رباعی شمارهٔ ۸۲	خیام	رباعیات	کس مشکل اسرار اجل را نگشاد کس یک قدم از دایره بیرون ننهاد من می‌نگرم ز مبتدی تا استاد عجز است به دست هرکه از مادر زاد
1,201	رباعی شمارهٔ ۸۳	خیام	رباعیات	کم کن طمع از جهان و می‌زی خرسند از نیک و بد زمانه بگسل پیوند می در کف و زلف دلبری گیر که زود هم بگذرد و نماند این روزی چند
1,202	رباعی شمارهٔ ۸۴	خیام	رباعیات	گرچه غم و رنج من درازی دارد عیش و طرب تو سرفرازی دارد بر هر دو مکن تکیه که دوران فلک در پرده هزار گونه بازی دارد
1,203	رباعی شمارهٔ ۸۵	خیام	رباعیات	گردون ز زمین هیچ گلی برنارد کش نشکند و هم به زمین نسپارد گر ابر چو آب خاک را بردارد تا حشر همه خون عزیزان بارد
1,204	رباعی شمارهٔ ۸۶	خیام	رباعیات	گر یک نفست ز زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد هشدار که سرمایهٔ سودای جهان عمر است چنان کش گذرانی گذرد
1,205	رباعی شمارهٔ ۸۷	خیام	رباعیات	گویند بهشت و حورعین خواهد بود آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک چون عاقبت کار چنین خواهد بود
1,206	رباعی شمارهٔ ۸۸	خیام	رباعیات	گویند بهشت و حور و کوثر باشد جوی می و شیر و شهد و شکر باشد پر کن قدح باده و بر دستم نه نقدی ز هزار نسیه خوش‌تر باشد
1,207	رباعی شمارهٔ ۸۹	خیام	رباعیات	گویند هر آن کسان که با پرهیزند زآن‌سان که بمیرند چنان برخیزند ما با می و معشوقه از آنیم مدام باشد که به حشرمان چنان انگیزند
1,208	رباعی شمارهٔ ۹۰	خیام	رباعیات	می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد پرهیز مکن ز کیمیایی که از او یک جرعه خوری هزار علت ببرد
1,209	رباعی شمارهٔ ۹۱	خیام	رباعیات	هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد
1,210	رباعی شمارهٔ ۹۲	خیام	رباعیات	هر صبح که روی لاله شبنم گیرد بالای بنفشه در چمن خم گیرد انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید کاو دامن خویشتن فراهم گیرد
1,211	رباعی شمارهٔ ۹۳	خیام	رباعیات	هرگز دل من ز علم محروم نشد کم ماند ز اسرار که معلوم نشد هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هیچ معلوم نشد
1,212	رباعی شمارهٔ ۹۴	خیام	رباعیات	هم دانهٔ امید به خرمن ماند هم باغ و سرای بی تو و من ماند سیم و زر خویش از درمی تا به جوی با دوست بخور گرنه به دشمن ماند
1,213	رباعی شمارهٔ ۹۵	خیام	رباعیات	یاران موافق همه از دست شدند در پای اجل یکان یکان پست شدند خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند
1,214	رباعی شمارهٔ ۹۶	خیام	رباعیات	یک جام شراب صد دل و دین ارزد یک جرعهٔ می مملکت چین ارزد جز بادهٔ لعل نیست در روی زمین تلخی که هزار جان شیرین ارزد
1,215	رباعی شمارهٔ ۹۷	خیام	رباعیات	یک قطرهٔ آب بود با دریا شد یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد آمدشدن تو اندر این عالم چیست آمد مگسی پدید و ناپیدا شد
1,216	رباعی شمارهٔ ۹۸	خیام	رباعیات	یک نان به دو روز اگر بود حاصل مرد از کوزه شکسته‌ای دمی آبی سرد مأمور کم از خودی چرا باید بود یا خدمت چون خودی چرا باید کرد
1,217	رباعی شمارهٔ ۹۹	خیام	رباعیات	آن لعل در آبگینهٔ ساده بیار وآن محرم و مونس هر آزاده بیار چون می‌دانی که مدت عالم خاک باد است که زود بگذرد باده بیار
1,218	رباعی شمارهٔ ۱۰۰	خیام	رباعیات	از بودنی ای دوست چه داری تیمار وز فکرت بیهوده دل و جان افکار خرم بزی و جهان به شادی گذران تدبیر نه با تو کرده‌اند اول کار

End of preview. Expand in Dataset Viewer.

Dataset Card for Dataset Name

This is the csv format of the Ganjoor Database that is published in their github

Dataset Details

Curated by: Navid Abbaspoor
Language(s) (NLP): Persian (Farsi)
License: Creative Commons Attribution 4.0 International (cc-by-4.0)

Dataset Description

This dataset contains almost all of poems by Iran's great poets through many many past years till now. The original database was tabular, that I convert it to a csv format that contains these columns:

id: id of the poem in the original database
poem: name of the poem
poet: name of the poet
cat: category of the poem
text: text and verses of the poem

Dataset Sources [optional]

Repository: [More Information Needed]

Usage

from datasets import load_dataset
dataset = load_dataset("mabidan/ganjoor")

Dataset Creation

Persian language is one of the low-resource languages in NLP tasks. I'm trying to collect persian datasets to help the community to build helpful tools for this language. So I'm usually collect persian data from web and transform it to a structure that is convinient for my tasks in NLP.

Bias, Risks, and Limitations

I didnt do any edit or modification in text and verses. So all the data is comming from the original Ganjoor database.

Recommendations

I double checked the data and found that some of poems have no text, I guess there might be a problem in the preprocessing steps or in the actual database. You might want to drop that rows from data if you want to use the dataset.

Users should be made aware of the risks, biases and limitations of the dataset. More information needed for further recommendations.

Dataset Card Contact

For any question or colaboration you can contact me: [email protected]

Downloads last month: 39

Size of downloaded dataset files:

198 MB

Size of the auto-converted Parquet files:

95.5 MB

Number of rows:

119,061